Section, chapitre
[1, 11]	ἐτετραγώνιζεν. Ἢ εἴ τις μὴ	φαίη	βέλτιον εἶναι ἀπὸ δείπνου περιπατεῖν
[1, 3]	τούτων. Μάλιστα μὲν γὰρ προαιροῦνται	φαίνεσθαι	ἐλέγχοντες, δεύτερον δὲ ψευδόμενόν τι
[1, 6]	λέγειν ἐξ ἀνάγκης ἀλλὰ μὴ	φαίνεσθαι.	Ἔπειτα καὶ κατὰ τὰ μέρη
[1, 14]	καὶ ποιεῖν καὶ μὴ ποιοῦντα	φαίνεσθαι	καὶ ποιοῦντα μὴ δοκεῖν, καθάπερ,
[1, 1]	ἡ γὰρ τοιαύτη δύναμις ποιήσει	φαίνεσθαι	σοφόν, οὗ τυγχάνουσι τὴν προαίρεσιν
[1, 6]	ἐν τῇ τοῦ ἐλέγχου ἀγνοίᾳ·	φαίνεται	γὰρ εἶναι πρότασις ἡ οὐκ
[1, 6]	εἰρημένου λαμβάνει, οὐ ποιεῖ ἔλεγχον,	φαίνεται	δὲ διὰ τὴν ἄγνοιαν τοῦ
[1, 1]	ὁ δ´ οὐκ ἔστι μέν,	φαίνεται	δὲ διὰ τὴν ἀπειρίαν· οἱ
[1, 5]	τι καὶ ἁπλῶς μὴ εἶναι.	Φαίνεται	δὲ διὰ τὸ πάρεγγυς τῆς
[1, 1]	τὰ δ´ ἔστι μὲν οὔ,	φαίνεται	δὲ κατὰ τὴν αἴσθησιν, οἷον
[1, 14]	σολοικίζει μὲν κατ´ ἐκεῖνον, οὐ	φαίνεται	δὲ τοῖς ἄλλοις, ὁ δὲ
[1, 13]	τὸ συμπέρασμα λέγειν εὐθύς. Ἀλλὰ	φαίνεται,	διὰ τὸ τὸ ὄνομα ταὐτὸ
[1, 9]	θεωρεῖν, εἴ τε μὴ ὢν	φαίνεται,	εἴ τ´ ἔστι, διὰ τί
[1, 7]	ἑπόμενον. Ἔτι καὶ ἐπὶ πολλῶν	φαίνεται	καὶ ἀξιοῦται οὕτως, εἰ τόδε
[1, 15]	ἐναντίων καὶ μείω καὶ μείζω	φαίνεται	καὶ χείρω καὶ βελτίω τοῖς
[1, 14]	τοῖς ἄλλοις, ὁ δὲ οὐλόμενον"	φαίνεται	μέν, ἀλλ´ οὐ σολοικίζει. Δῆλον
[1, 8]	μεθόδῳ, δῆλον· παρ´ ὅσα γὰρ	φαίνεται	τοῖς ἀκούουσιν ὡς ἠρωτημένα συλλελογίσθαι,
[1, 6]	εἰ δὲ μὴ δέδωκεν ἀλλὰ	φαίνεται,	φαινόμενος ἔλεγχος. Ὥστε πάντες οἱ
[1, 12]	τῶν λόγων, βούλονται δὲ τὰ	φαινόμενα	λυσιτελεῖν· οἷον τεθνάναι καλῶς μᾶλλον
[1, 6]	οὖν παρὰ τὴν λέξιν, ὅτι	φαινομένη	ἡ ἀντίφασις, ὅπερ ἦν ἴδιον
[1, 1]	δοκεῖν (ἔστι γὰρ ἡ σοφιστικὴ	φαινομένη	σοφία οὖσα δ´ οὔ, καὶ
[1, 11]	καὶ γὰρ ἡ σοφιστική ἐστι	φαινομένη	σοφία τις ἀλλ´ οὐκ οὖσα.
[1, 11]	τις ἀπὸ σοφίας φαινομένης· διὸ	φαινομένης	ἀποδείξεως ἐφίενται, καὶ τῶν λόγων
[1, 11]	εἴπομεν, χρηματιστική τις ἀπὸ σοφίας	φαινομένης·	διὸ φαινομένης ἀποδείξεως ἐφίενται, καὶ
[1, 11]	ταὐτόν, ἀλλ´ ᾗ μὲν νίκης	φαινομένης	ἕνεκα, ἐριστικός, ᾗ δὲ σοφίας,
[1, 1]	καὶ ὁ σοφιστὴς χρηματιστὴς ἀπὸ	φαινομένης	σοφίας ἀλλ´ οὐκ οὔσης) δῆλον
[1, 10]	οἱ ἔλεγχοι ἀλλ´ οὐδ´ οἱ	φαινόμενοι	ἔλεγχοι. Εἰσὶ γὰρ καὶ μὴ
[1, 10]	καὶ μὴ παρὰ τὴν λέξιν	φαινόμενοι	ἔλεγχοι, οἷον οἱ παρὰ τὸ
[1, 14]	Εἰσὶ δὲ πάντες σχεδὸν οἱ	φαινόμενοι	σολοικισμοὶ παρὰ τόδε, (καὶ) ὅταν
[1, 8]	ἔχομεν παρ´ ὁπόσα γίνονται οἱ	φαινόμενοι	συλλογισμοί, ἔχομεν καὶ παρ´ ὁπόσα
[1, 2]	μὴ ὄντων δέ, συλλογιστικοὶ ἢ	φαινόμενοι	συλλογιστικοί. Περὶ μὲν οὖν τῶν
[1, 15]	καὶ τὸ κειμένου παραδόξου τὸ	φαινόμενον	ἀξιοῦν ἀποκρίνεσθαι, προκειμένου τοῦ δοκοῦντος
[1, 8]	ἀλλὰ καὶ τὸν ὄντα μὲν	φαινόμενον	δὲ οἰκεῖον τοῦ πράγματος. Εἰσὶ
[1, 5]	μὲν ὡς ἔλεγχον ἢ ψεῦδος	φαινόμενον	δόξειεν ἂν ποιεῖν· τὸ γὰρ
[1, 3]	τὸ μὴ ὂν ἀλλὰ (τὸ)	φαινόμενον	ἕκαστον εἶναι τούτων. Μάλιστα μὲν
[1, 8]	παραλογισμοὶ τῆς ἀντιφάσεως παρὰ τὸν	φαινόμενον	ἔλεγχόν εἰσι, δῆλον ὅτι παρὰ
[1, 8]	γὰρ ἓν σημαῖνον εἰλήφασιν ἀλλὰ	φαινόμενον,	καὶ παρὰ τοῦδε. ~Παρὰ πόσα
[1, 8]	καὶ συλλογισμὸν οὐ μόνον τὸν	φαινόμενον	συλλογισμὸν ἢ ἔλεγχον μὴ ὄντα
[1, 11]	κἂν ᾖ συλλογισμός, ἐριστικὸς λόγος·	φαινόμενος	γάρ ἐστι κατὰ τὸ πρᾶγμα,
[1, 9]	ἔλεγχος, καὶ ἢ διαλεκτικὸς ἢ	φαινόμενος	διαλεκτικὸς ἢ πειραστικός. ~Οὐκ ἔστι
[1, 5]	ἀλλ´ οὐχ ἅμα· διόπερ ἐστὶ	φαινόμενος	ἔλεγχος. Ἕλκοι δ´ ἄν τις
[1, 10]	δ´ ἐν ἀμφοῖν, ἂν ᾖ	φαινόμενος	ἔλεγχος. Ἔστι δὲ ὁ μὲν
[1, 9]	κοινῶν ἢ ὢν ἔλεγχος ἢ	φαινόμενος	ἔλεγχος, καὶ ἢ διαλεκτικὸς ἢ
[1, 8]	συλλογισμοὶ παρ´ ὅσα καὶ ὁ	φαινόμενος	ἔλεγχος. Ὁ δὲ φαινόμενος παρὰ
[1, 6]	δὲ μὴ δέδωκεν ἀλλὰ φαίνεται,	φαινόμενος	ἔλεγχος. Ὥστε πάντες οἱ τόποι
[1, 1]	ἔστι καὶ συλλογισμὸς καὶ ἔλεγχος	φαινόμενος	οὐκ ὢν δέ. Ἐπεὶ δ´
[1, 8]	ὁ φαινόμενος ἔλεγχος. Ὁ δὲ	φαινόμενος	παρὰ τὰ μόρια τοῦ ἀληθινοῦ·
[1, 10]	ἔστι γὰρ ὁ τοιοῦτος ἔλεγχος	φαινόμενος	συλλογισμὸς ἀντιφάσεως. Διὸ ἢ ἐν
[1, 11]	Ὥστε ὅ τε περὶ τῶνδε	φαινόμενος	συλλογισμὸς ἐριστικὸς λόγος, καὶ ὁ
[1, 11]	καὶ ὁ κατὰ τὸ πρᾶγμα	φαινόμενος	συλλογισμός, κἂν ᾖ συλλογισμός, ἐριστικὸς
[1, 11]	σοφιστικός ἐστιν εἷς μὲν ὁ	φαινόμενος	συλλογιστικὸς περὶ ὧν ἡ διαλεκτικὴ
[1, 9]	ὁπόσα γίνονται, καὶ τοὺς φαινομένους,	φαινομένους	δὲ οὐχ ὁτῳοῦν ἀλλὰ τοῖς
[1, 6]	~Ἢ δὴ οὕτως διαιρετέον τοὺς	φαινομένους	συλλογισμοὺς καὶ ἐλέγχους, ἢ πάντας
[1, 9]	παρ´ ὁπόσα γίνονται, καὶ τοὺς	φαινομένους,	φαινομένους δὲ οὐχ ὁτῳοῦν ἀλλὰ
[1, 2]	ἐριστικοὶ δ´ οἱ ἐκ τῶν	φαινομένων	ἐνδόξων, μὴ ὄντων δέ, συλλογιστικοὶ
[1, 1]	τῶν σοφιστικῶν ἐλέγχων καὶ τῶν	φαινομένων	μὲν ἐλέγχων, ὄντων δὲ παραλογισμῶν
[1, 11]	μὲν τῶν ἐλέγχων εἴρηται τῶν	φαινομένων.	~Περὶ δὲ τοῦ ψευδόμενόν τι
[1, 11]	κοινὰ διαλεκτικός, ὁ δὲ τοῦτο	φαινομένως	ποιῶν σοφιστικός, καὶ συλλογισμὸς ἐριστικὸς
[1, 5]	ἐνδέχεται τὸ ἐξ ἀρχῆς αἰτεῖσθαι,	φαίνονται	δ´ ἐλέγχειν διὰ τὸ μὴ
[1, 13]	ἔστιν ἄρα ῥὶς ῥὶς κοίλη.	Φαίνονται	δὲ ποιεῖν οὐ ποιοῦντες ἐνίοτε
[1, 15]	οἴονται δεδωκέναι καὶ τοῖς ἀκούουσι	φαίνονται	διὰ τὴν τῆς ἐπαγωγῆς μνείαν,
[1, 5]	δὲ ἀπολιπόντες τι τῶν λεχθέντων	φαίνονται	ἐλέγχειν, οἷον ὅτι ταὐτὸ διπλάσιον
[1, 1]	μὲν διὰ κάλλος, οἱ δὲ	φαίνονται,	κομμώσαντες αὑτούς. Ἐπί τε τῶν
[1, 5]	ἀποκρίνεσθαι τὸ ἐρωτώμενον ἢ ἐλέγχεσθαι	φαίνονται.	Οἷον ἆρ´ οὗτος καὶ οὗτός
[1, 14]	τῶν λόγων οὐ συλλογιζόμενοι σολοικισμὸν	φαίνονται	συλλογίζεσθαι, καθάπερ ἐν τοῖς ἐλέγχοις.
[1, 9]	ἐάν τις σκοπῇ παρ´ ὁπόσα	φαίνονται	τοῖς τυχοῦσιν. Ὥστε φανερὸν ὅτι
[1, 1]	μὲν ἔχουσιν εὖ, οἱ δὲ	φαίνονται,	φυλετικῶς φυσήσαντες καὶ ἐπισκευάσαντες αὑτούς,
[1, 4]	ἀναγκαῖον) καὶ τἀγαθὰ δὲ δέοντά	φαμεν	εἶναι. Ἔτι τὸ τὸν αὐτὸν
[1, 11]	τὸν δ´ ἐρωτᾶν. ~Ἔτι τὸ	φάναι	ἢ ἀποφάναι ἀξιοῦν οὐ δεικνύντος
[1, 10]	καὶ εἴρηται τὸ παρὰ τοὔνομα	φάναι	πάντας τοὺς παρὰ τὴν λέξιν·
[1, 5]	δόξειεν ἂν ποιεῖν· τὸ γὰρ	φάναι	τῶν μὴ ἀγαθῶν τι εἶναι
[1, 8]	τοῦ ἀληθινοῦ· (ἑκάστου γὰρ ἐκλείποντος	φανείη	ἂν ἔλεγχος, οἷον ὁ παρὰ
[1, 12]	κατὰ τὰς βουλήσεις εἰς τὰς	φανερὰς	δόξας ἀκτέον, τὸν δὲ κατὰ
[1, 12]	λέγειν· ἢ γὰρ πρὸς τὰς	φανερὰς	ἢ πρὸς τὰς ἀφανεῖς δόξας
[1, 6]	τὸ συμβεβηκὸς ὁρισθέντος τοῦ συλλογισμοῦ	φανεροὶ	γίνονται. Τὸν αὐτὸν γὰρ ὁρισμὸν
[1, 10]	τὸ διδάσκειν τί ἄλλο ἔσται;	φανερὸν	γὰρ ποιήσει ὡς ἔχει τῷ
[1, 15]	δὲ τῆς ὀργῆς τό τε	φανερὸν	ἑαυτὸν ποιεῖν βουλόμενον ἀδικεῖν καὶ
[1, 6]	ἐν τῇ ἀγνοίᾳ τοῦ ἐλέγχου,	φανερὸν	ὅτι καὶ ὁ παρὰ τὸ
[1, 6]	ἡ πρότασις ἓν καθ´ ἑνός,	φανερὸν	ὅτι καὶ οὗτος ἐν τῇ
[1, 11]	εἰδότα δ´ ἀνάγκη ἀγνοεῖν. (Ὥστε	φανερὸν	ὅτι οὐδενὸς ὡρισμένου ἡ πειραστικὴ
[1, 9]	ὁπόσα φαίνονται τοῖς τυχοῦσιν. Ὥστε	φανερὸν	ὅτι τοῦ διαλεκτικοῦ ἐστι τὸ
[1, 14]	καὶ πρᾶγμα καὶ ὄνομά ἐστιν.	Φανερὸν	οὖν ὅτι τὸν σολοικισμὸν πειρατέον
[1, 1]	οἱ δ´ οὐκ ὄντες δοκοῦσι,	φανερόν.	Ὥσπερ γὰρ καὶ ἐπὶ τῶν
[1, 12]	ἐκ τῶν βουλήσεων καὶ τῶν	φανερῶν	δοξῶν. Οὐ γὰρ ταὐτὰ βούλονταί
[1, 6]	ἄγνοιαν τοῦ τί ἐστιν ἔλεγχος.	Φανερώτατοι	δὲ πάντων οἱ πρότερον λεχθέντες
[1, 6]	τοῦ λόγου τὴν ἔλλειψιν ἡ	φαντασία	γίνεται, καὶ διαιρουμένοις οὕτως κοινὸν
[1, 4]	παρὰ τὴν λέξιν ἐμποιοῦντα τὴν	φαντασίαν	ἓξ τὸν ἀριθμόν· ταῦτα δ´
[1, 12]	πολλοί, ἐπὶ τὰ τοῖς σοφοῖς.	Φασὶ	γὰρ οἱ μὲν ἐξ ἀνάγκης
[1, 12]	καλῶς μᾶλλον ἢ ζῆν ἡδέως	φασὶ	(δεῖν, καὶ πένεσθαι δικαίως μᾶλλον
[1, 10]	πρὸς τὴν διάνοιαν· οἱ δέ	φασι	πάντας, καὶ διαιροῦνται ἢ πρὸς
[1, 12]	γὰρ ταὐτὰ βούλονταί τε καὶ	φασίν,	ἀλλὰ λέγουσι μὲν τοὺς εὐσχημονεστάτους
[1, 5]	δὲ Σωκράτης ἄνθρωπος, ἕτερον ἀνθρώπου	φασὶν	ὡμολογηκέναι διὰ τὸ συμβεβηκέναι οὗ
[1, 12]	μηδεμίαν εὐθὺς ἐρωτᾶν θέσιν, ἀλλὰ	φάσκειν	ἐρωτᾶν μαθεῖν βουλόμενον· χώραν γὰρ
[1, 15]	μὴ δόντος δὲ μηδὲ δοκεῖν	φάσκοντος	ἄδοξον, μὴ δόντος δέ, δοκεῖν
[1, 4]	μόνον δυνάμενον φέρειν πολλὰ δύνασθαι	φέρειν.	Παρὰ δὲ τὴν διαίρεσιν ὅτι
[1, 4]	Ἔτι τὸ ἓν μόνον δυνάμενον	φέρειν	πολλὰ δύνασθαι φέρειν. Παρὰ δὲ
[1, 1]	οἱ μὴ δεινοὶ τὰς ψήφους	φέρειν	ὑπὸ τῶν ἐπιστημόνων παρακρούονται, τὸν
[1, 12]	δὲ καὶ τούτων ἡ προσήκουσα	φέρεται	τῷ ἐμφανίζειν ὅτι οὐ διὰ
[1, 14]	ἄρρενος ἢ θήλεος, ὧν ἔνια	φέρομεν	ἐπὶ τὰ σκεύη, οἷον ἀσκὸς
[1, 1]	ἔστιν αὐτὰ τὰ πράγματα διαλέγεσθαι	φέροντας,	ἀλλὰ τοῖς ὀνόμασιν ἀντὶ τῶν
[1, 5]	οὐκ ἀγαθά; ὁπότερον γὰρ ἂν	φῇ,	ἔστι μὲν ὡς ἔλεγχον ἢ
[1, 12]	ἢ ψεῦδος, ἐάν τε ἐρωτώμενος	φῇ	ἢ ἀποφῇ τούτων τι, ἄγει
[1, 5]	γάρ, κἂν μή τις ταὐτὸ	φῇ	τὴν ζωὴν τῇ ψυχῇ, τὸ
[1, 4]	εἶναι, τοῦτο σὺ φῂς εἶναι;	φῂς	δὲ λίθον εἶναι· σὺ ἄρα
[1, 4]	κίων" Καὶ ἆρα ὃ σὺ	φῂς	εἶναι, τοῦτο σὺ φῂς εἶναι;
[1, 4]	σὺ φῂς εἶναι, τοῦτο σὺ	φῂς	εἶναι; φῂς δὲ λίθον εἶναι·
[1, 4]	δὲ λίθον εἶναι· σὺ ἄρα	φῂς	λίθος εἶναι" Καὶ ἆρ´ ἔστι
[1, 15]	ἔφησεν ἀπόφησι, ἢ ὃ ἀπέφησε	φησί,	ἀλλὰ μὴ ὅτι τῶν ἐναντίων
[1, 5]	καὶ ζωὴ ταὐτόν. Εἰ γὰρ	φθορᾷ	γένεσις ἐναντίον, καὶ τῇ τινὶ
[1, 5]	ζωὴν μὲν θανάτῳ, ὄντι φθορᾷ,	φθορᾷ	δὲ γένεσιν. Ἀσυλλόγιστοι μὲν οὖν
[1, 5]	γένεσις ἐναντίον, καὶ τῇ τινὶ	φθορᾷ	ἔσται τὶς γένεσις· ὁ δὲ
[1, 5]	τὶς γένεσις· ὁ δὲ θάνατος	φθορά	τις καὶ ἐναντίον ζωῇ, ὥστε
[1, 5]	ἐναντίον ζωὴν μὲν θανάτῳ, ὄντι	φθορᾷ,	φθορᾷ δὲ γένεσιν. Ἀσυλλόγιστοι μὲν
[1, 11]	χάριν τοιοῦτοι ἐριστικοὶ ἄνθρωποι καὶ	φιλέριδες	δοκοῦσιν εἶναι, οἱ δὲ δόξης
[1, 11]	τῶν αὐτῶν μὲν (εἴσιν) οἱ	φιλέριδες	καὶ οἱ σοφισταί, ἀλλ´ οὐ
[1, 15]	προορῶσιν. Ἔτι δ´ ὀργὴ καὶ	φιλονεικία·	ταραττόμενοι γὰρ ἧττον δύνανται φυλάττεσθαι
[1, 15]	πρὸς τὰ ἐναντία ποιεῖσθαι τὴν	φυλακήν.	Ὅλως δὲ πάντα τὰ πρὸς
[1, 15]	φιλονεικία· ταραττόμενοι γὰρ ἧττον δύνανται	φυλάττεσθαι	πάντες· στοιχεῖα δὲ τῆς ὀργῆς
[1, 1]	ἔχουσιν εὖ, οἱ δὲ φαίνονται,	φυλετικῶς	φυσήσαντες καὶ ἐπισκευάσαντες αὑτούς, καὶ
[1, 1]	εὖ, οἱ δὲ φαίνονται, φυλετικῶς	φυσήσαντες	καὶ ἐπισκευάσαντες αὑτούς, καὶ καλοὶ
[1, 12]	τὸν κατὰ νόμον ἐπὶ τὴν	φύσιν	ἄγειν· ἀμφοτέρως γὰρ συμβαίνει λέγειν
[1, 1]	οὐκ ἐλέγχων, λέγωμεν ἀρξάμενοι κατὰ	φύσιν	ἀπὸ τῶν πρώτων. Ὅτι μὲν
[1, 12]	Ἦν δὲ τὸ μὲν κατὰ	φύσιν	αὐτοῖς τὸ ἀληθές, τὸ δὲ
[1, 12]	νόμον μὲν εἶναι καλόν, κατὰ	φύσιν	δ´ οὐ καλόν. Δεῖ οὖν
[1, 11]	οὐδεμία τέχνη τῶν δεικνυουσῶν τινα	φύσιν	ἐρωτητική ἐστιν· οὐ γὰρ ἔξεστιν
[1, 12]	πολλῶν, οἱ δὲ σοφοὶ κατὰ	φύσιν	καὶ κατ´ ἀλήθειαν λέγουσιν. Καὶ
[1, 12]	αὐτὸ τῷ εἰς τὴν κατὰ	φύσιν	καὶ κατὰ νόμον ὑπεναντίωσιν ἄγειν·
[1, 12]	ᾤοντο συμβαίνειν, παρὰ τὸ κατὰ	φύσιν	καὶ κατὰ τὸν νόμον· ἐναντία
[1, 12]	τὸν νόμον· ἐναντία γὰρ εἶναι	φύσιν	καὶ νόμον, καὶ τὴν δικαιοσύνην
[1, 12]	πρὸς μὲν τὸν εἰπόντα κατὰ	φύσιν	κατὰ νόμον ἀπαντᾶν, πρὸς δὲ
[1, 11]	πάντων, οὐ τοιαῦτα δ´ ὥστε	φύσιν	τινὰ εἶναι καὶ γένος ἀλλ´

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 5/11/2009