Section, chapitre
[1, 4]	σημαίνειν ἂν δόξειεν, οἷον ἐγώ	ς´	ἔθηκα δοῦλον ὄντ´ ἐλεύθερον" καὶ
[1, 4]	ποιεῖν ἢ πάσχειν οὐχ ἓν	σημαίνει,	ἀλλ´ ὁτὲ μὲν ὅτι ὁ
[1, 10]	ὂν ἢ τὸ ἓν πολλὰ	σημαίνει,	ἀλλὰ καὶ ὁ ἀποκρινόμενος καὶ
[1, 4]	γράφοντα γράφειν (οὐ γὰρ ταὐτὸ	σημαίνει	ἂν διελών τις εἴπῃ καὶ
[1, 4]	συνθῇ τὸ μὴ γράφοντα γράφειν"	σημαίνει	γὰρ ὡς ἔχει δύναμιν τοῦ
[1, 14]	τὸ μεταξὺ σημαίνειν, πολλάκις δὲ	σημαίνει	κἀκείνων ἑκάτερον, οἷον Τί τοῦτο;
[1, 10]	λόγον αὐτὸν ἔχειν ὃ πλείω	σημαίνει.	(Ὅλως τε ἄτοπον τὸ περὶ
[1, 14]	πλειόνων πτώσεων· τὸ γὰρ τοῦτο"	σημαίνει	ὁτὲ μὲν οὗτος" ὁτὲ δὲ
[1, 13]	ἢ οὐδέν, καὶ εἴ τι	σημαίνει,	πότερον τὸ αὐτὸ ἢ ἕτερον,
[1, 6]	ἔτι ἐρωτήματος δεῖ εἰ ταὐτὸν	σημαίνει,	πρὸς τὸν ζητοῦντα τὸ διὰ
[1, 13]	διὰ τὸ μὴ προσπυνθάνεσθαι εἰ	σημαίνει	τι καθ´ αὑτὸ λεχθὲν τὸ
[1, 14]	Τὸ μὲν γὰρ οὗτος" ἄρρεν	σημαίνει,	τὸ δ´ αὕτη" θῆλυ· τὸ
[1, 4]	γάρ, εἰ ἔτυχεν, ἕν τι	σημαίνει,	τὸ ἐπίσταται" καὶ τὸ γράμματα"
[1, 10]	οὔ; Ἔτι εἰ πολλὰ μὲν	σημαίνει	τοὔνομα, ὁ δὲ μὴ νοεῖ
[1, 4]	καὶ συγκείμενος οὐκ ἀεὶ ταὐτὸ	σημαίνειν	ἂν δόξειεν, οἷον ἐγώ ς´
[1, 7]	προσῳδίαν· οὐ γὰρ ἄλλο δοκεῖ	σημαίνειν	ἀνιέμενος καὶ ἐπιτεινόμενος ὁ λόγος,
[1, 10]	δέ γέ τις πολλὰ οἴεται	σημαίνειν,	δῆλον ὅτι οὐ πρὸς τὴν
[1, 6]	τὸ πάντα ὡς τόδε τι	σημαίνειν)	ἡ δὲ σύνθεσις καὶ διαίρεσις
[1, 10]	σημαίνοντος τοῦ ὀνόματος οἴοιντο ἓν	σημαίνειν—	καὶ ὁ ἐρωτῶν καὶ ὁ
[1, 8]	τε παρὰ τὸ ὁμώνυμον ἓν	σημαίνειν	καὶ ὁ παρὰ τὴν ὁμοιοσχημοσύνην
[1, 14]	δὲ τοῦτον" Δεῖ δ´ ἐναλλὰξ	σημαίνειν	μετὰ μὲν τοῦ ἔστι" τὸ
[1, 4]	τῶν ποιεῖν τι τῇ λέξει	σημαίνειν.	Οἷον τὸ ὑγιαίνειν ὁμοίως τῷ
[1, 14]	τοῦτο" θέλει μὲν τὸ μεταξὺ	σημαίνειν,	πολλάκις δὲ σημαίνει κἀκείνων ἑκάτερον,
[1, 13]	ὄνομα ταὐτὸ εἶναι, ταὐτὸ καὶ	σημαίνειν.	~Σολοικισμὸς δ´ οἷον μέν ἐστιν
[1, 10]	καὶ εἴ τινι δοκεῖ πολλὰ	σημαίνειν	τὸ τρίγωνον, καὶ ἔδωκε μὴ
[1, 1]	λόγον καὶ τοὔνομα τὸ ἓν	σημαίνειν.	Ὥσπερ οὖν κἀκεῖ οἱ μὴ
[1, 15]	Ἐν οἷς τε μὴ ὀνόματι	σημαίνεται	τὸ καθόλου ἀλλὰ τῇ ὁμοιότητι,
[1, 4]	δὲ ὅταν τὸ συντεθὲν πλείω	σημαίνῃ,	κεχωρισμένον δὲ ἁπλῶς. Οἷον τὸ
[1, 4]	ὁ λόγος ἢ τοὔνομα κυρίως	σημαίνῃ	πλείω, οἷον ἀετὸς καὶ κύων·
[1, 8]	οὐκ ἔσονται· οὐ γὰρ ἓν	σημαῖνον	εἰλήφασιν ἀλλὰ φαινόμενον, καὶ παρὰ
[1, 10]	διανοηθείς. Εἰ δή τινες πλείω	σημαίνοντος	τοῦ ὀνόματος οἴοιντο ἓν σημαίνειν—
[1, 10]	πρὸς τὴν διάνοιαν ὅσοι πλείω	σημαίνουσιν,	εἶτα περὶ ὁντινοῦν ἐστιν· οὐ
[1, 5]	τοῖς ῥητορικοῖς αἱ κατὰ τὸ	σημεῖον	ἀποδείξεις ἐκ τῶν ἑπομένων εἰσίν·
[1, 4]	τὸ γινωσκόμενον ἐνδέχεται ὡς γινώσκοντα	σημῆναι	τούτῳ τῷ λόγῳ. Καὶ ἆρα
[1, 4]	λέγειν, τό τε τὸν λέγοντα	σιγᾶν	καὶ τὸ τὰ λεγόμενα. Εἰσὶ
[1, 4]	λίθος εἶναι" Καὶ ἆρ´ ἔστι	σιγῶντα	λέγειν; διττὸν γὰρ καὶ τὸ
[1, 10]	Ἔστι δὲ ὁ μὲν τοῦ	σιγῶντα	λέγειν" ἐν τῇ ἀντιφάσει, οὐκ
[1, 10]	τ´ ἐρωτήσειέ τις εἰ ἔστι	σιγῶντα	λέγειν ἢ οὔ, ἢ ἔστι
[1, 10]	ἀξιοῖ διαιρεῖν, ὅτι λέγω δὲ	σιγῶντα	λέγειν τὰ μὲν ὡδὶ τὰ
[1, 4]	λέγειν; διττὸν γὰρ καὶ τὸ	σιγῶντα	λέγειν, τό τε τὸν λέγοντα
[1, 13]	ῥινός ἐστιν, ἔστι δὲ ῥὶς	σιμή,	ἔστιν ἄρα ῥὶς ῥὶς κοίλη.
[1, 13]	μέσον ἔχων. Καὶ εἰ τὸ	σιμὸν	κοιλότης ῥινός ἐστιν, ἔστι δὲ
[1, 14]	ὧν ἔνια φέρομεν ἐπὶ τὰ	σκεύη,	οἷον ἀσκὸς μὲν ἄρρεν τοὔνομα,
[1, 14]	τὸ ν τελευτᾷ, ταῦτα μόνα	σκεύους	ἔχει κλῆσιν, οἷον ξύλον, σχοινίον·
[1, 14]	καὶ ἐπὶ τῶν λεγομένων μὲν	σκευῶν,	ἐχόντων δὲ θηλείας ἢ ἄρρενος
[1, 7]	ἐπὶ τοῦ λόγου ποιῆται τὴν	σκέψιν·	ἔτι ἡ μὲν ἀπάτη ἐκ
[1, 7]	(ἡ μὲν γὰρ μετ´ ἄλλου	σκέψις	διὰ λόγων, ἡ δὲ καθ´
[1, 12]	βουλόμενον· χώραν γὰρ ἐπιχειρήματος ἡ	σκῆψις	ποιεῖ. Πρὸς δὲ τὸ ψευδόμενον
[1, 12]	Πάλιν πρὸς τὸ παράδοξα λέγειν	σκοπεῖν	ἐκ τίνος γένους ὁ διαλεγόμενος,
[1, 9]	ἀόριστα γάρ ἐστιν ἐάν τις	σκοπῇ	παρ´ ὁπόσα φαίνονται τοῖς τυχοῦσιν.
[1, 7]	ἡ ἀπάτη γίνεται μετ´ ἄλλων	σκοπουμένοις	ἢ καθ´ αὑτούς (ἡ μὲν
[1, 15]	τῶν τοιούτων οὕτω ποιεῖσθαι, πότερόν	σοι	δοκεῖ; ἀνάγκη γάρ, ἂν ᾖ
[1, 14]	οὐλόμενον" φαίνεται μέν, ἀλλ´ οὐ	σολοικίζει.	Δῆλον οὖν ὅτι κἂν τέχνῃ
[1, 14]	ὁ μὲν γὰρ λέγων οὐλομένην"	σολοικίζει	μὲν κατ´ ἐκεῖνον, οὐ φαίνεται
[1, 14]	τούτοις ἐπὶ τῶν ὀνομάτων συμπίπτει	σολοικίζειν·	ἄνθρωπος γὰρ καὶ λευκὸν καὶ
[1, 3]	εἰς παράδοξον ἄγειν, τέταρτον δὲ	σολοικίζειν	ποιεῖν (τοῦτο δ´ ἐστὶ τὸ
[1, 14]	δὲ πάντες σχεδὸν οἱ φαινόμενοι	σολοικισμοὶ	παρὰ τόδε, (καὶ) ὅταν ἡ
[1, 8]	παρὰ τὴν λέξιν καὶ τὸν	σολοικισμόν.	Εἰ οὖν οἱ παραλογισμοὶ τῆς
[1, 14]	ἐστιν. Φανερὸν οὖν ὅτι τὸν	σολοικισμὸν	πειρατέον ἐκ τῶν εἰρημένων πτώσεων
[1, 14]	πολλοὶ τῶν λόγων οὐ συλλογιζόμενοι	σολοικισμὸν	φαίνονται συλλογίζεσθαι, καθάπερ ἐν τοῖς
[1, 14]	ταὐτὸ εἶναι, ταὐτὸ καὶ σημαίνειν.	~Σολοικισμὸς	δ´ οἷον μέν ἐστιν εἴρηται
[1, 3]	καὶ ψεῦδος καὶ παράδοξον καὶ	σολοικισμὸς	καὶ πέμπτον τὸ ποιῆσαι ἀδολεσχῆσαι
[1, 14]	τρόπον τινὰ ὅμοιός ἐστιν ὁ	σολοικισμὸς	τοῖς Παρὰ τὸ τὰ μὴ
[1, 1]	(ἔστι γὰρ ἡ σοφιστικὴ φαινομένη	σοφία	οὖσα δ´ οὔ, καὶ ὁ
[1, 11]	γὰρ ἡ σοφιστική ἐστι φαινομένη	σοφία	τις ἀλλ´ οὐκ οὖσα. Ὁ
[1, 1]	ὁ σοφιστὴς χρηματιστὴς ἀπὸ φαινομένης	σοφίας	ἀλλ´ οὐκ οὔσης) δῆλον ὅτι
[1, 11]	φαινομένης ἕνεκα, ἐριστικός, ᾗ δὲ	σοφίας,	σοφιστικός· καὶ γὰρ ἡ σοφιστική
[1, 11]	ὥσπερ εἴπομεν, χρηματιστική τις ἀπὸ	σοφίας	φαινομένης· διὸ φαινομένης ἀποδείξεως ἐφίενται,
[1, 11]	(εἴσιν) οἱ φιλέριδες καὶ οἱ	σοφισταί,	ἀλλ´ οὐ τῶν αὐτῶν ἕνεκεν,
[1, 1]	τοιαύτης ἐφίενται δυνάμεως οὓς καλοῦμεν	σοφιστάς,	δῆλον. ~Πόσα δ´ ἔστιν εἴδη
[1, 1]	λαβεῖν. Ἀνάγκη οὖν τοὺς βουλομένους	σοφιστεύειν	τὸ τῶν εἰρημένων λόγων γένος
[1, 1]	οὖσα δ´ οὔ, καὶ ὁ	σοφιστὴς	χρηματιστὴς ἀπὸ φαινομένης σοφίας ἀλλ´
[1, 11]	σοφίας, σοφιστικός· καὶ γὰρ ἡ	σοφιστική	ἐστι φαινομένη σοφία τις ἀλλ´
[1, 11]	εἰς χρηματισμὸν σοφιστικοί· ἡ γὰρ	σοφιστική	ἐστιν, ὥσπερ εἴπομεν, χρηματιστική τις
[1, 1]	μὴ δοκεῖν (ἔστι γὰρ ἡ	σοφιστικὴ	φαινομένη σοφία οὖσα δ´ οὔ,
[1, 12]	(τοῦτο γὰρ ἦν δεύτερον τῆς	σοφιστικῆς	προαιρέσεως) πρῶτον μὲν οὖν ἐκ
[1, 8]	ἔχομεν καὶ παρ´ ὁπόσα οἱ	σοφιστικοὶ	γένοιντ´ ἂν συλλογισμοὶ καὶ ἔλεγχοι.
[1, 8]	διδόντος τὸν λόγον. Οἱ δὲ	σοφιστικοὶ	ἔλεγχοι, ἂν καὶ συλλογίζωνται τὴν
[1, 11]	δόξης χάριν τῆς εἰς χρηματισμὸν	σοφιστικοί·	ἡ γὰρ σοφιστική ἐστιν, ὥσπερ
[1, 15]	οὐκ ἄρα τὸ καὶ τό"	Σοφιστικὸν	δὲ καὶ τὸ κειμένου παραδόξου
[1, 8]	συλλογισμοὶ καὶ ἔλεγχοι. Λέγω δὲ	σοφιστικὸν	ἔλεγχον καὶ συλλογισμὸν οὐ μόνον
[1, 15]	ποιεῖ δοκεῖν ἐληλέγχθαι τὸ μάλιστα	σοφιστικὸν	συκοφάντημα τῶν ἐρωτώντων, τὸ μηδὲν
[1, 8]	ἔσονται πάντες. Ἔστι δ´ ὁ	σοφιστικὸς	ἔλεγχος οὐχ ἁπλῶς ἔλεγχος ἀλλὰ
[1, 11]	σοφιστικός, καὶ συλλογισμὸς ἐριστικὸς καὶ	σοφιστικός	ἐστιν εἷς μὲν ὁ φαινόμενος
[1, 11]	ἕνεκα, ἐριστικός, ᾗ δὲ σοφίας,	σοφιστικός·	καὶ γὰρ ἡ σοφιστική ἐστι
[1, 11]	λόγος ὁ αὐτὸς μὲν ἔσται	σοφιστικὸς	καὶ ἐριστικός, ἀλλ´ οὐ κατὰ
[1, 11]	ὁ δὲ τοῦτο φαινομένως ποιῶν	σοφιστικός,	καὶ συλλογισμὸς ἐριστικὸς καὶ σοφιστικός
[1, 12]	ψευδόμενον δεῖξαι ἴδιος τόπος ὁ	σοφιστικός,	τὸ ἄγειν πρὸς τοιαῦτα πρὸς
[1, 11]	κατὰ τὸ πρᾶγμα, διὰ τοῦτο	σοφιστικός.	Ὥστε ὅ τε περὶ τῶνδε
[1, 0]	~ΠΕΡΙ ΤΩΝ	ΣΟΦΙΣΤΙΚΩΝ	ΕΛΕΓΧΩΝ. ~(Περὶ δὲ τῶν σοφιστικῶν
[1, 1]	ΣΟΦΙΣΤΙΚΩΝ ΕΛΕΓΧΩΝ. ~(Περὶ δὲ τῶν	σοφιστικῶν	ἐλέγχων καὶ τῶν φαινομένων μὲν
[1, 11]	μὲν οὖν εἰσιν οὗτοι τῶν	σοφιστικῶν	ἐλέγχων. Ὅτι δ´ ἐστὶ τοῦ
[1, 2]	ἔστιν εἴδη τῶν λόγων τῶν	σοφιστικῶν,	καὶ ἐκ πόσων τὸν ἀριθμὸν
[1, 12]	δόξα τῶν πολλῶν, οἱ δὲ	σοφοὶ	κατὰ φύσιν καὶ κατ´ ἀλήθειαν
[1, 12]	τοῖς πολλοῖς καὶ τὰ τοῖς	σοφοῖς	ἐναντία— ἐὰν μὲν λέγῃ τις
[1, 1]	πρὸ ἔργου τὸ δοκεῖν εἶναι	σοφοῖς	ἢ τὸ εἶναι καὶ μὴ
[1, 12]	τὴν ἀπόκρισιν, οἷον πότερον τοῖς	σοφοῖς	ἢ τῷ πατρὶ δεῖ πείθεσθαι,
[1, 12]	οἱ πολλοί, ἐπὶ τὰ τοῖς	σοφοῖς.	Φασὶ γὰρ οἱ μὲν ἐξ
[1, 1]	γὰρ τοιαύτη δύναμις ποιήσει φαίνεσθαι	σοφόν,	οὗ τυγχάνουσι τὴν προαίρεσιν ἔχοντες.
[1, 1]	ὅτι ἀναγκαῖον τούτοις καὶ τοῦ	σοφοῦ	ἔργον δοκεῖν ποιεῖν, μᾶλλον ἢ
[1, 15]	γὰρ ἧττον δύνανται φυλάττεσθαι πάντες·	στοιχεῖα	δὲ τῆς ὀργῆς τό τε
[1, 15]	δὲ τὸ μῆκος τοῖς προειρημένοις	στοιχείοις	χρηστέον. Ἓν δὲ τάχος· ὑστερίζοντες
[1, 12]	τοῦτο πρὸς τὸ ἐν ἀρχῇ.	Στοιχεῖον	δὲ τοῦ τυχεῖν ἢ ψεύδους
[1, 12]	ἔστι γὰρ ἑκάστοις τι τοιοῦτον.	Στοιχεῖον	δὲ τούτων τὸ τὰς ἑκάστων
[1, 3]	λέγωμεν. ~Πρῶτον δὴ ληπτέον πόσων	στοχάζονται	οἱ ἐν τοῖς λόγοις ἀγωνιζόμενοι
[1, 4]	εἶναι; φῂς δὲ λίθον εἶναι·	σὺ	ἄρα φῂς λίθος εἶναι" Καὶ
[1, 4]	ὁ κίων" Καὶ ἆρα ὃ	σὺ	φῂς εἶναι, τοῦτο σὺ φῂς
[1, 4]	ὃ σὺ φῂς εἶναι, τοῦτο	σὺ	φῂς εἶναι; φῂς δὲ λίθον
[1, 4]	γὰρ αὐτὸς λόγος διῃρημένος καὶ	συγκείμενος	οὐκ ἀεὶ ταὐτὸ σημαίνειν ἂν
[1, 15]	Τὸ πολλάκις πολλά, πότερον πολλὰ	συγχωρητέον	ἢ ὀλίγα; Μᾶλλον γάρ, εἴπερ
[1, 7]	πὼς ἢ τὸ νῦν καθόλου	συγχωροῦμεν.	Ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ τῶν
[1, 15]	δοκεῖν ἐληλέγχθαι τὸ μάλιστα σοφιστικὸν	συκοφάντημα	τῶν ἐρωτώντων, τὸ μηδὲν συλλογισαμένους
[1, 8]	φαίνεται τοῖς ἀκούουσιν ὡς ἠρωτημένα	συλλελογίσθαι,	παρὰ τοσαῦτα κἂν τῷ ἀποκρινομένῳ
[1, 15]	τελευταῖον ἀλλὰ συμπεραντικῶς εἰπεῖν, ὡς	συλλελογισμένους,	οὐκ ἄρα τὸ καὶ τό"
[1, 6]	μὲν γὰρ κἀκεῖνο, ἀλλ´ οὐ	συλλελόγισται,	ἀλλ´ ἔτι ἐρωτήματος δεῖ εἰ
[1, 5]	καὶ ἡ ζωή. Οὐ δὴ	συλλελόγισται·	συμβαίνει γάρ, κἂν μή τις
[1, 14]	πειρατέον ἐκ τῶν εἰρημένων πτώσεων	συλλογίζεσθαι.	Εἴδη μὲν οὖν ταῦτα τῶν
[1, 14]	λόγων οὐ συλλογιζόμενοι σολοικισμὸν φαίνονται	συλλογίζεσθαι,	καθάπερ ἐν τοῖς ἐλέγχοις. Εἰσὶ
[1, 8]	τῆς διαλεκτικῆς· αὕτη δὲ δύναται	συλλογίζεσθαι	ψεῦδος δι´ ἄγνοιαν τοῦ διδόντος
[1, 2]	ἐκ τῶν τοῦ ἀποκρινομένου δοξῶν	συλλογιζόμενοι	(δεῖ γὰρ πιστεύειν τὸν μανθάνοντα)
[1, 14]	διὸ πολλοὶ τῶν λόγων οὐ	συλλογιζόμενοι	σολοικισμὸν φαίνονται συλλογίζεσθαι, καθάπερ ἐν
[1, 14]	οὔ. Δοθέντος δὴ πολλάκις τοῦτο"	συλλογίζονται	ὡς εἰρημένου τοῦτον" ὁμοίως δὲ
[1, 8]	δὲ σοφιστικοὶ ἔλεγχοι, ἂν καὶ	συλλογίζωνται	τὴν ἀντίφασιν, οὐ ποιοῦσι δῆλον
[1, 15]	συκοφάντημα τῶν ἐρωτώντων, τὸ μηδὲν	συλλογισαμένους	μὴ ἐρώτημα ποιεῖν τὸ τελευταῖον
[1, 6]	οἷον εἰ λώπιον, μὴ ἱμάτιον	συλλογίσασθαι	ἀλλὰ λώπιον. Ἀληθὲς μὲν γὰρ
[1, 9]	ὥστ´ ἢ εἷς ἢ δύο	συλλογισμοὶ	ἀντιφάσεως ἔλεγχός ἐστιν. Ἔχομεν ἄρα
[1, 10]	δ´ οὔ. Ἀλλὰ μὴν ὅσοι	συλλογισμοί	εἰσι παρὰ τὸ πλεοναχῶς, τούτων
[1, 8]	ἄλλοι ὡσαύτως, οὔτ´ ἔλεγχοι οὔτε	συλλογισμοὶ	ἔσονται, οὔθ´ ἁπλῶς οὔτε πρὸς
[1, 8]	παρ´ ὁπόσα γίνονται οἱ φαινόμενοι	συλλογισμοί,	ἔχομεν καὶ παρ´ ὁπόσα οἱ
[1, 8]	ὁπόσα οἱ σοφιστικοὶ γένοιντ´ ἂν	συλλογισμοὶ	καὶ ἔλεγχοι. Λέγω δὲ σοφιστικὸν
[1, 1]	μὲν οὖν οἱ μὲν εἰσὶ	συλλογισμοί,	οἱ δ´ οὐκ ὄντες δοκοῦσι,
[1, 8]	ἂν καὶ τῶν ψευδῶν εἴησαν	συλλογισμοὶ	παρ´ ὅσα καὶ ὁ φαινόμενος
[1, 9]	ἔχομεν ἐξ ὧν οἱ ἔνδοξοι	συλλογισμοὶ	περὶ ὁτιοῦν, ἔχομεν (ἐξ ὧν
[1, 8]	τῷ ἀποκρινομένῳ δόξειεν, ὥστ´ ἔσονται	συλλογισμοὶ	ψευδεῖς διὰ τούτων ἢ πάντων
[1, 5]	ἐν τοῖς εἰς τὸ ἀδύνατον	συλλογισμοῖς·	ἐν τούτοις γὰρ ἀναγκαῖον ἀναιρεῖν
[1, 8]	συλλογισμὸν οὐ μόνον τὸν φαινόμενον	συλλογισμὸν	ἢ ἔλεγχον μὴ ὄντα δέ,
[1, 8]	Λέγω δὲ σοφιστικὸν ἔλεγχον καὶ	συλλογισμὸν	οὐ μόνον τὸν φαινόμενον συλλογισμὸν
[1, 6]	ἀνάγκη λευκὸν εἶναι διὰ τὸν	συλλογισμόν.	Οὐδ´ εἰ τὸ τρίγωνον (δυοῖν
[1, 10]	Ὁ δ´ ἐν μηδετέρῳ ἀληθὴς	συλλογισμός.	Ἀλλὰ δή, ὅθεν ὁ λόγος
[1, 4]	τε διὰ τῆς ἐπαγωγῆς καὶ	συλλογισμός,	ἄν τε ληφθῇ τις ἄλλος
[1, 10]	γὰρ ὁ τοιοῦτος ἔλεγχος φαινόμενος	συλλογισμὸς	ἀντιφάσεως. Διὸ ἢ ἐν τῷ
[1, 6]	τὴν ἀντίφασιν· ὁ γὰρ ἔλεγχος	συλλογισμὸς	ἀντιφάσεως. Εἰ οὖν μὴ ἔστι
[1, 11]	ἔξεστιν ὁποτερονοῦν τῶν μορίων δοῦναι·	συλλογισμὸς	γὰρ οὐ γίνεται ἐξ ἀμφοῖν.
[1, 6]	τοιαύτη ἐρώτησις. Ἐπεὶ δ´ ὁ	συλλογισμὸς	ἐκ προτάσεων, ὁ δ´ ἔλεγχος
[1, 1]	πόρρωθεν θεωροῦσιν. Ὁ μὲν (γὰρ	συλλογισμὸς	ἐκ τινῶν ἐστι τεθέντων ὥστε
[1, 11]	τοῦτο φαινομένως ποιῶν σοφιστικός, καὶ	συλλογισμὸς	ἐριστικὸς καὶ σοφιστικός ἐστιν εἷς
[1, 11]	ὅ τε περὶ τῶνδε φαινόμενος	συλλογισμὸς	ἐριστικὸς λόγος, καὶ ὁ κατὰ
[1, 11]	πρᾶγμα φαινόμενος συλλογισμός, κἂν ᾖ	συλλογισμός,	ἐριστικὸς λόγος· φαινόμενος γάρ ἐστι
[1, 6]	ταὐτόν, εἰ μέλλει ἔλεγχος ἢ	συλλογισμὸς	ἔσεσθαι, οἷον εἰ λώπιον, μὴ
[1, 10]	περὶ συλλογισμοῦ· ὁ γὰρ ἔλεγχος	συλλογισμός	ἐστιν, ὥστε χρὴ καὶ περὶ
[1, 15]	τὸ ἐρώτημα ἐξ ὧν ὁ	συλλογισμός,	ἢ ἔλεγχον ἢ παράδοξον γίνεσθαι,
[1, 5]	τὸ μὴ διωρίσθαι τί ἐστι	συλλογισμὸς	ἢ τί ἔλεγχος ἄλλως παρὰ
[1, 1]	Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ	συλλογισμὸς	καὶ ἔλεγχος ὁ μὲν ἔστιν,
[1, 1]	καὶ τὰς λεχθησομένας ἔστι καὶ	συλλογισμὸς	καὶ ἔλεγχος φαινόμενος οὐκ ὢν
[1, 6]	ἐκ προτάσεων, ὁ δ´ ἔλεγχος	συλλογισμός,	καὶ ὁ ἔλεγχος ἔσται ἐκ
[1, 11]	ὁ κατὰ τὸ πρᾶγμα φαινόμενος	συλλογισμός,	κἂν ᾖ συλλογισμός, ἐριστικὸς λόγος·
[1, 1]	διὰ τῶν κειμένων, ἔλεγχος δὲ	συλλογισμὸς	μετ´ ἀντιφάσεως τοῦ συμπεράσματος. Οἱ
[1, 9]	ἑκάστην γὰρ τέχνην ἔστι ψευδὴς	συλλογισμός,	οἷον κατὰ γεωμετρίαν ὁ γεωμετρικὸς
[1, 6]	ἄλλων. Ὥστ´ εἰ ὁ ἔλεγχος	συλλογισμός	τις, οὐκ ἂν εἴη ὁ
[1, 6]	ἀντιφάσεως. Εἰ οὖν μὴ ἔστι	συλλογισμὸς	τοῦ συμβεβηκότος, οὐ γίνεται ἔλεγχος.
[1, 8]	ἀλλὰ πρός τινα· καὶ ὁ	συλλογισμὸς	ὡσαύτως. Ἂν μὲν γὰρ μὴ
[1, 9]	ὁ γὰρ ἔλεγχός ἐστιν ἀντιφάσεως	συλλογισμός,	ὥστ´ ἢ εἷς ἢ δύο
[1, 10]	διαλέγεσθαι ἀλλὰ μὴ πρότερον περὶ	συλλογισμοῦ·	ὁ γὰρ ἔλεγχος συλλογισμός ἐστιν,
[1, 6]	δ´ ἄλλοι παρὰ τὸν τοῦ	συλλογισμοῦ	ὅρον. ~Ἡ δ´ ἀπάτη γίνεται
[1, 10]	ἐστιν, ὥστε χρὴ καὶ περὶ	συλλογισμοῦ	πρότερον ἢ περὶ ψευδοῦς ἐλέγχου·
[1, 7]	οὔτε τῆς προτάσεως οὔτε τοῦ	συλλογισμοῦ	τὸν ὅρον διὰ τὴν εἰρημένην
[1, 6]	παρὰ τὸ συμβεβηκὸς ὁρισθέντος τοῦ	συλλογισμοῦ	φανεροὶ γίνονται. Τὸν αὐτὸν γὰρ
[1, 6]	δὴ οὕτως διαιρετέον τοὺς φαινομένους	συλλογισμοὺς	καὶ ἐλέγχους, ἢ πάντας ἀνακτέον
[1, 6]	κατὰ συμβεβηκὸς γὰρ ποιοῦνται τοὺς	συλλογισμοὺς	πρὸς τοὺς εἰδότας· οἱ δ´
[1, 10]	ἀντιφάσεως. Διὸ ἢ ἐν τῷ	συλλογισμῷ	ἔσται τὸ αἴτιον ἢ ἐν
[1, 10]	διὰ τοῦ κύκλος" ἐν τῷ	συλλογισμῷ.	Ὁ δ´ ἐν μηδετέρῳ ἀληθὴς
[1, 10]	τῇ ἀντιφάσει, οὐκ ἐν τῷ	συλλογισμῷ,	ὁ δὲ ἃ μὴ ἔχοι
[1, 11]	διαλεκτική ἐστι, καὶ ὁ τέχνῃ	συλλογιστικῇ	πειραστικὸς διαλεκτικός. Ἐπεὶ δ´ ἐστὶ
[1, 2]	δ´ οἱ ἐκ τῶν ἐνδόξων	συλλογιστικοὶ	ἀντιφάσεως, πειραστικοὶ δ´ οἱ ἐκ
[1, 2]	φαινομένων ἐνδόξων, μὴ ὄντων δέ,	συλλογιστικοὶ	ἢ φαινόμενοι συλλογιστικοί. Περὶ μὲν
[1, 2]	ὄντων δέ, συλλογιστικοὶ ἢ φαινόμενοι	συλλογιστικοί.	Περὶ μὲν οὖν τῶν ἀποδεικτικῶν
[1, 5]	Ὁμοίως δὲ καὶ ἐν τοῖς	συλλογιστικοῖς,	οἷον ὁ Μελίσσου λόγος ὅτι
[1, 11]	ἐστιν εἷς μὲν ὁ φαινόμενος	συλλογιστικὸς	περὶ ὧν ἡ διαλεκτικὴ πειραστική
[1, 5]	οὐ μέλας οἴοιτ´ ἂν διειλέχθαι,	συλλογιστικῶς	τελειώσας τὴν ἐρώτησιν. Ἐπ´ ἐνίων
[1, 5]	ἡ ζωή. Οὐ δὴ συλλελόγισται·	συμβαίνει	γάρ, κἂν μή τις ταὐτὸ
[1, 5]	παρ´ ἐκεῖνο γινομένου τοῦ ἐλέγχου.	Συμβαίνει	δὲ τὸ τοιοῦτον ἐν τοῖς
[1, 15]	ὅτι οὐχ οὕτως· ἅμα γὰρ	συμβαίνει	ἢ πρὸς πλείω ἢ πρὸς
[1, 12]	τὴν φύσιν ἄγειν· ἀμφοτέρως γὰρ	συμβαίνει	λέγειν παράδοξα. Ἦν δὲ τὸ
[1, 12]	πως καὶ διὰ τῆς ἐρωτήσεως	συμβαίνει	μάλιστα. Τὸ γὰρ (πρὸς) μηδὲν
[1, 7]	εἶτα καὶ καθ´ αὑτὸν ἀπατᾶσθαι	συμβαίνει,	(ὅταν ἐπὶ τοῦ λόγου ποιῆται
[1, 4]	δέον, τό τ´ ἀναγκαῖον, ὃ	συμβαίνει	πολλάκις καὶ ἐπὶ τῶν κακῶν
[1, 8]	Πλὴν ἐπί γέ τινων ἅμα	συμβαίνει	προσερωτᾶν τὸ ἐνδεὲς καὶ τὸ
[1, 5]	χρῶμα τῷ μέλιτι· καὶ ἐπεὶ	συμβαίνει	τὴν γῆν ὕσαντος γίνεσθαι διάβροχον,
[1, 12]	ὅτι οὐ διὰ τὸν λόγον	συμβαίνει	τὸ ἄδοξον· ἀεὶ δὲ τοῦτο
[1, 8]	πράγματος ἀλλ´ ἐπὶ τοῦ λόγου	συμβαίνειν·	εἶτ´, ἀντὶ τοῦ καθόλου τὴν
[1, 15]	ἐλέγχωνται, ποιοῦσι διττόν, ἂν μέλλῃ	συμβαίνειν	ἐλεγχθήσεσθαι, καὶ ἐρωτῶντας χρηστέον ποτὲ
[1, 1]	καὶ ἐπὶ τῶν πραγμάτων ἡγούμεθα	συμβαίνειν,	καθάπερ ἐπὶ τῶν ψήφων τοῖς
[1, 6]	τὸ συμπέρασμα τῷ ταῦτ´ εἶναι"	συμβαίνειν,	ὅπερ οὐκ ἦν ἐν τοῖς
[1, 5]	ἄπειρον. Οὐκ ἀνάγκη δὲ τοῦτο	συμβαίνειν·	οὐ γὰρ εἰ τὸ γενόμενον
[1, 12]	οἱ ἀρχαῖοι δὲ πάντες ᾤοντο	συμβαίνειν,	παρὰ τὸ κατὰ φύσιν καὶ
[1, 6]	δεῖ γὰρ ἐκ τῶν κειμένων	συμβαίνειν	τὸ συμπέρασμα ὥστε λέγειν ἐξ
[1, 15]	τοὺς ἐνισταμένους— ἂν ὡδὶ μὲν	συμβαίνῃ	ὡδὶ δὲ μή, ὅτι οὕτως
[1, 5]	τοῖς ἀναγκαίοις ἐρωτήμασι πρὸς τὸ	συμβαῖνον	ἀδύνατον, δόξει παρὰ τοῦτο γίνεσθαι
[1, 8]	οἷον ὁ παρὰ τὸ μὴ	συμβαῖνον	διὰ τὸν λόγον (ὁ εἰς
[1, 15]	δ´ ἐνίων εὐφυλακτότερον (τὸ καθόλου	συμβαῖνον	ἐν τοῖς ἐλέγχοις) λέγειν τὴν
[1, 1]	πραγμάτων χρώμεθα ὡς συμβόλοις, τὸ	συμβαῖνον	ἐπὶ τῶν ὀνομάτων καὶ ἐπὶ
[1, 4]	παρὰ τὸ σχῆμα τῆς λέξεως	συμβαίνουσιν	ὅταν τὸ μὴ ταὐτὸ ὡσαύτως
[1, 6]	τρίγωνον (δυοῖν ὀρθαῖν ἴσας ἔχει,	συμβέβηκε	δ´ αὐτῷ σχήματι εἶναι ἢ
[1, 6]	τοῦ συμβεβηκότος· τὸ γὰρ ἑπόμενον	συμβέβηκε.	Διαφέρει δὲ τοῦ συμβεβηκότος, ὅτι
[1, 7]	πάντα ταὐτὰ καὶ τῷ πράγματι	συμβέβηκεν.	Ὁμοίως δὲ καὶ τῶν παρὰ
[1, 5]	Ἐπεὶ γὰρ τῷ αὐτῷ πολλὰ	συμβέβηκεν,	οὐκ ἀνάγκη πᾶσι τοῖς κατηγορουμένοις
[1, 5]	ἀνθρώπου φασὶν ὡμολογηκέναι διὰ τὸ	συμβεβηκέναι	οὗ ἔφησεν ἕτερον εἶναι, τοῦτον
[1, 6]	ὑπὸ τῶν ἀνεπιστημόνων ἐλέγχονται· κατὰ	συμβεβηκὸς	γὰρ ποιοῦνται τοὺς συλλογισμοὺς πρὸς
[1, 5]	ἑπτά, ἓν μὲν παρὰ τὸ	συμβεβηκός,	δεύτερον δὲ τὸ ἁπλῶς ἢ
[1, 7]	λέξεως. Τῶν δὲ παρὰ τὸ	συμβεβηκὸς	διὰ τὸ μὴ δύνασθαι διακρίνειν
[1, 6]	οὐκ ἂν εἴη ὁ κατὰ	συμβεβηκὸς	ἔλεγχος. Ἀλλὰ παρὰ τοῦτο καὶ
[1, 6]	Ἐπεὶ οὖν ὁ παρὰ τὸ	συμβεβηκὸς	ἔλεγχος ἐν τῇ ἀγνοίᾳ τοῦ
[1, 6]	τοῦ συμβεβηκότος, ὅτι τὸ μὲν	συμβεβηκὸς	ἔστιν ἐφ´ ἑνὸς μόνου λαβεῖν,
[1, 6]	ἀληθές, οἷον ἂν ᾖ κατὰ	συμβεβηκός·	καὶ γὰρ ἡ χιὼν καὶ
[1, 10]	ἔλεγχοι, οἷον οἱ παρὰ τὸ	συμβεβηκὸς	καὶ ἕτεροι. Εἰ δέ τις
[1, 8]	καθ´ αὑτὸ ὁ παρὰ τὸ	συμβεβηκός,	καὶ τὸ τούτου μόριον, ὁ
[1, 6]	τί. Οἱ δὲ παρὰ τὸ	συμβεβηκὸς	ὁρισθέντος τοῦ συλλογισμοῦ φανεροὶ γίνονται.
[1, 5]	Οἱ μὲν οὖν παρὰ τὸ	συμβεβηκὸς	παραλογισμοί εἰσιν ὅταν ὁμοίως ὁτιοῦν
[1, 5]	ἀξιωθῇ τῷ πράγματι καὶ τῷ	συμβεβηκότι	ὑπάρχειν. Ἐπεὶ γὰρ τῷ αὐτῷ
[1, 6]	ἑπόμενον συμβέβηκε. Διαφέρει δὲ τοῦ	συμβεβηκότος,	ὅτι τὸ μὲν συμβεβηκὸς ἔστιν
[1, 6]	οὖν μὴ ἔστι συλλογισμὸς τοῦ	συμβεβηκότος,	οὐ γίνεται ἔλεγχος. Οὐ γὰρ
[1, 6]	τὸ ἑπόμενον μέρος εἰσὶ τοῦ	συμβεβηκότος·	τὸ γὰρ ἑπόμενον συμβέβηκε. Διαφέρει
[1, 7]	ἑπόμενον· μέρος γάρ τι τοῦ	συμβεβηκότος	τὸ ἑπόμενον. Ἔτι καὶ ἐπὶ
[1, 1]	ἀντὶ τῶν πραγμάτων χρώμεθα ὡς	συμβόλοις,	τὸ συμβαῖνον ἐπὶ τῶν ὀνομάτων
[1, 9]	ἀντίφασιν τοῦ ἀληθοῦς· οἷον εἰ	σύμμετρον	τὴν διάμετρον ἔθηκεν, ἐλέγξειεν ἄν
[1, 15]	ἐρώτημα ποιεῖν τὸ τελευταῖον ἀλλὰ	συμπεραντικῶς	εἰπεῖν, ὡς συλλελογισμένους, οὐκ ἄρα
[1, 11]	πειραστική ἐστι, κἂν ἀληθὲς τὸ	συμπέρασμα	ᾖ (τοῦ γὰρ διὰ τί
[1, 13]	αὐτὸ ἢ ἕτερον, ἀλλὰ τὸ	συμπέρασμα	λέγειν εὐθύς. Ἀλλὰ φαίνεται, διὰ
[1, 15]	αὐτή. Οὐ δεῖ δὲ τὸ	συμπέρασμα	προτατικῶς ἐρωτᾶν. Ἔνια δ´ οὐδ´
[1, 6]	τοῦ ὁρισμοῦ. Δεῖ γὰρ τὸ	συμπέρασμα	τῷ ταῦτ´ εἶναι" συμβαίνειν, ὅπερ
[1, 6]	ἐκ τῶν κειμένων συμβαίνειν τὸ	συμπέρασμα	ὥστε λέγειν ἐξ ἀνάγκης ἀλλὰ
[1, 9]	γεωμετρίᾳ ἀρχὰς καὶ τὰ τούτων	συμπεράσματα,	οἱ δὲ παρὰ τὰς ἐν
[1, 1]	δὲ συλλογισμὸς μετ´ ἀντιφάσεως τοῦ	συμπεράσματος.	Οἱ δὲ τοῦτο ποιοῦσι μὲν
[1, 11]	ὅτι ἐκ τῶν ἀρχῶν καὶ	συμπερασμάτων	(τῶν ὑπὸ τὴν τέχνην ψευδογραφεῖ·
[1, 14]	πραγμάτων, τούτοις ἐπὶ τῶν ὀνομάτων	συμπίπτει	σολοικίζειν· ἄνθρωπος γὰρ καὶ λευκὸν
[1, 15]	τῇ ὁμοιότητι, χρηστέον πρὸς τὸ	συμφέρον·	λανθάνει γὰρ ἡ ὁμοιότης πολλάκις.
[1, 12]	πατρὶ δεῖ πείθεσθαι, καὶ τὰ	συμφέροντα	πράττειν ἢ τὰ δίκαια, καὶ
[1, 5]	τῶν δοθέντων ἐξ ἀνάγκης (μὴ	συναριθμουμένου	τοῦ ἐν ἀρχῇ) κατὰ ταὐτὸ
[1, 10]	τοῦτο τὸ σχῆμα ἐφ´ οὗ	συνεπεράνατο	ὅτι δύο ὀρθαί, πότερον πρὸς
[1, 7]	θεωρεῖν τἀληθές, μάλιστα δ´ ἐπίσταται	συνεπινεύειν)	ὅτι πᾶν τὸ κατηγορούμενόν τινος
[1, 2]	τὸν ἀριθμὸν ἡ δύναμις αὕτη	συνέστηκε,	καὶ πόσα μέρη τυγχάνει τῆς
[1, 6]	ὁ λόγος καὶ ἡ ὁμοιοσχημοσύνη	(σύνηθες	γὰρ τὸ πάντα ὡς τόδε
[1, 4]	ἂν διελών τις εἴπῃ καὶ	συνθεὶς	ὡς δυνατὸν τὸ καθήμενον βαδίζειν"
[1, 7]	τὸ ταὐτόν) τῶν δὲ παρὰ	σύνθεσιν	καὶ διαίρεσιν τῷ μηδὲν οἴεσθαι
[1, 4]	τρόπους ἐστίν. Παρὰ δὲ τὴν	σύνθεσιν	τὰ τοιάδε, οἷον τὸ δύνασθαι
[1, 4]	ταῦτα δ´ ἐστὶν ὁμωνυμία, ἀμφιβολία,	σύνθεσις,	διαίρεσις, προσῳδία, σχῆμα λέξεως. Τούτου
[1, 6]	τόδε τι σημαίνειν) ἡ δὲ	σύνθεσις	καὶ διαίρεσις καὶ προσῳδία τῷ
[1, 4]	γράφων γράφειν· ἐὰν δὲ μὴ	συνθῇ,	ὅτι ἔχει δύναμιν, ὅτε οὐ
[1, 4]	καὶ τοῦθ´ ὡσαύτως, ἄν τις	συνθῇ	τὸ μὴ γράφοντα γράφειν" σημαίνει
[1, 15]	μῆκος· χαλεπὸν γὰρ ἅμα πολλὰ	συνορᾶν·	εἰς δὲ τὸ μῆκος τοῖς
[1, 5]	ἐλέγχειν διὰ τὸ μὴ δύνασθαι	συνορᾶν	τὸ ταὐτὸν καὶ τὸ ἕτερον.
[1, 4]	λέγειν· τρίτος δὲ ὅταν τὸ	συντεθὲν	πλείω σημαίνῃ, κεχωρισμένον δὲ ἁπλῶς.
[1, 2]	καὶ περὶ τῶν ἄλλων τῶν	συντελούντων	εἰς τὴν τέχνην ταύτην ἤδη
[1, 7]	διαίρεσιν τῷ μηδὲν οἴεσθαι διαφέρειν	συντιθέμενον	ἢ διαιρούμενον τὸν λόγον, καθάπερ
[1, 5]	ἀλλὰ πράγματος, καὶ ὀνόματος μὴ	συνωνύμου	ἀλλὰ τοῦ αὐτοῦ, ἐκ τῶν
[1, 15]	χείρω καὶ βελτίω τοῖς ἀνθρώποις.	Σφόδρα	δὲ καὶ πολλάκις ποιεῖ δοκεῖν
[1, 7]	καὶ ποῖα ὡς ἑτέρως λέγεται	(σχεδὸν	γὰρ ὁ τοῦτο δυνάμενος ποιεῖν
[1, 14]	τοῖς ἐλέγχοις. Εἰσὶ δὲ πάντες	σχεδὸν	οἱ φαινόμενοι σολοικισμοὶ παρὰ τόδε,
[1, 7]	πολλῶν. Τῶν δὲ παρὰ τὸ	σχῆμα	διὰ τὴν ὁμοιότητα τῆς λέξεως.
[1, 10]	δὲ ὅτι ἡ Ὁμήρου ποίησις	σχῆμα	διὰ τοῦ κύκλος" ἐν τῷ
[1, 10]	ἔδωκε μὴ ὡς τοῦτο τὸ	σχῆμα	ἐφ´ οὗ συνεπεράνατο ὅτι δύο
[1, 6]	ἢ πρώτῳ ἢ ἀρχῇ, ὅτι	σχῆμα	ἢ ἀρχὴ ἢ πρῶτον τοῦτό
[1, 4]	ὁμωνυμία, ἀμφιβολία, σύνθεσις, διαίρεσις, προσῳδία,	σχῆμα	λέξεως. Τούτου δὲ πίστις ἥ
[1, 6]	τοῦτό ἐστιν· οὐ γὰρ ᾗ	σχῆμα	οὐδ´ ᾗ πρῶτον ἀλλ´ ᾗ
[1, 4]	ἐστίν. Οἱ δὲ παρὰ τὸ	σχῆμα	τῆς λέξεως συμβαίνουσιν ὅταν τὸ
[1, 6]	ἴσας ἔχει, συμβέβηκε δ´ αὐτῷ	σχήματι	εἶναι ἢ πρώτῳ ἢ ἀρχῇ,
[1, 4]	Οἷον τὸ ὑγιαίνειν ὁμοίως τῷ	σχήματι	τῆς λέξεως λέγεται τῷ τέμνειν
[1, 14]	σκεύους ἔχει κλῆσιν, οἷον ξύλον,	σχοινίον·	τὰ δὲ μὴ οὕτως ἄρρενος
[1, 5]	εἰ Σωκράτους ἕτερος, ὁ δὲ	Σωκράτης	ἄνθρωπος, ἕτερον ἀνθρώπου φασὶν ὡμολογηκέναι
[1, 5]	ἔστι γὰρ ἄνθρωπος" Ἢ εἰ	Σωκράτους	ἕτερος, ὁ δὲ Σωκράτης ἄνθρωπος,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 5/11/2009