Section, chapitre
[1, 10]	τοῖς διπλοῖς τί κωλύει τοῦτο	παθεῖν;	Ἆρα ἴσαι αἱ μονάδες ταῖς
[1, 13]	ὅλως ὧν εἰσιν ἕξεις ἢ	πάθη	ἤ τι τοιοῦτον ἐν τῷ
[1, 13]	ἔσται ἡμίσεος ἡμίσεος διπλάσιον. Καὶ	πάλιν	ἂν ἀντὶ τοῦ διπλάσιον" διπλάσιον
[1, 6]	ἦν ἐν τοῖς ἀναιτίοις· καὶ	πάλιν	μὴ ἐναριθμουμένου τοῦ ἐξ ἀρχῆς"
[1, 4]	καὶ τὸ λαμβάνειν ἐπιστήμην. Καὶ	πάλιν	ὅτι τὰ κακὰ ἀγαθά· τὰ
[1, 5]	τι καὶ εἶναι ἁπλῶς. Ἢ	πάλιν	ὅτι τὸ ὂν οὐκ ἔστιν
[1, 12]	τοῦτο ποιεῖν, καθάπερ ἐλέχθη πρότερον.	Πάλιν	πρὸς τὸ παράδοξα λέγειν σκοπεῖν
[1, 4]	τὸ μεταξὺ θάτερον τούτων, ἢ	πάλιν	τὸ ποιὸν ποσὸν ἢ τὸ
[1, 5]	ἀλλ´ οὐκ ἀνθρώπους τυπτήσει. Ἢ	πάλιν,	ὧν τὰ μέν ἐστιν ἀγαθὰ
[1, 6]	κύκνος τῷ λευκῷ ταὐτόν. Ἢ	πάλιν,	ὡς ἐν τῷ Μελίσσου λόγῳ,
[1, 11]	τινὸς γένους ἀρχῶν, ἀλλὰ περὶ	πᾶν	γένος ἔσται ὁ ἐριστικός. Τρόποι
[1, 7]	μάλιστα δ´ ἐπίσταται συνεπινεύειν) ὅτι	πᾶν	τὸ κατηγορούμενόν τινος ὑπολαμβάνομεν τόδε
[1, 5]	γέγονεν, ἀρχὴν οὐκ ἔχειν τὸ	πᾶν,	ὥστ´ ἄπειρον. Οὐκ ἀνάγκη δὲ
[1, 15]	δεῖ πείθεσθαι τοῖς γονεῦσιν ἢ	πάντ´	ἀπειθεῖν; καὶ Τὸ πολλάκις πολλά,
[1, 5]	ἀγαθὰ τὰ δ´ οὐκ ἀγαθά,	πάντα	ἀγαθὰ ἢ οὐκ ἀγαθά; ὁπότερον
[1, 11]	δ´ ἐδείκνυεν, εἰ καὶ μὴ	πάντα,	ἀλλὰ τά γε πρῶτα καὶ
[1, 10]	ἔστιν ὁ λόγος ὅτι ἓν	πάντα)	ἆρ´ οὗτος πρὸς τοὔνομα ἔσται
[1, 15]	ποιεῖσθαι τὴν φυλακήν. Ὅλως δὲ	πάντα	τὰ πρὸς τὴν κρύψιν λεχθέντα
[1, 7]	μηδὲ τοῖς ποίοις τῶν κατηγορημάτων	πάντα	ταὐτὰ καὶ τῷ πράγματι συμβέβηκεν.
[1, 15]	εἰ δέοι λαβεῖν ὅτι δεῖ	πάντα	τῷ πατρὶ πείθεσθαι, Πότερον ἅπαντα
[1, 5]	καὶ καθ´ οὗ κατηγορεῖται ταὐτὰ	πάντα	ὑπάρχειν. Οἷον εἰ ὁ Κορίσκος
[1, 6]	ἡ ὁμοιοσχημοσύνη (σύνηθες γὰρ τὸ	πάντα	ὡς τόδε τι σημαίνειν) ἡ
[1, 10]	ἢ πρὸς τὴν διάνοιαν εἶναι	πάντας,	ἄλλους δ´ οὔ. Ἀλλὰ μὴν
[1, 6]	φαινομένους συλλογισμοὺς καὶ ἐλέγχους, ἢ	πάντας	ἀνακτέον εἰς τὴν τοῦ ἐλέγχου
[1, 10]	τὰ δεδομένα. Εἶτα πρὸς τοὔνομα	πάντας	ἐνδέχεται αὐτοὺς εἶναι· τὸ γὰρ
[1, 10]	τὴν διάνοιαν· οἱ δέ φασι	πάντας,	καὶ διαιροῦνται ἢ πρὸς τοὔνομα
[1, 10]	εἴρηται τὸ παρὰ τοὔνομα φάναι	πάντας	τοὺς παρὰ τὴν λέξιν· ἀλλ´
[1, 15]	πρὸς τοὺς πλείστους ἢ πρὸς	πάντας.	Ὥσπερ τε καὶ ἀποκρινόμενοι πολλάκις,
[1, 11]	χρῶνται τῇ διαλεκτικῇ καὶ πειραστικῇ·	πάντες	γὰρ μέχρι τινὸς ἐπιχειροῦσιν ἀνακρίνειν
[1, 13]	λέγομεν τὸ ἀδολεσχεῖν εἰρήκαμεν ἤδη·	πάντες	δὲ οἱ τοιοίδε λόγοι τοῦτο
[1, 9]	ἐστιν. Ἔχομεν ἄρα παρ´ ὁπόσα	πάντες	εἰσὶν οἱ τοιοῦτοι. Εἰ δὲ
[1, 10]	ἐστιν ἐνταῦθα. Εἰ γὰρ μὴ	πάντες,	ἔσονταί τινες ἕτεροι οὔτε πρὸς
[1, 8]	παρὰ δὲ τὰ εἰρημένα ἔσονται	πάντες.	Ἔστι δ´ ὁ σοφιστικὸς ἔλεγχος
[1, 11]	χρῶνται καὶ κοινοῖς τισιν. Διὸ	πάντες	καὶ οἱ ἰδιῶται τρόπον τινὰ
[1, 13]	ὄρεξις ἡδέος ἡδέος. (Εἰσὶ δὲ	πάντες	οἱ τοιοῦτοι τῶν λόγων ἔν
[1, 6]	ἀλλὰ φαίνεται, φαινόμενος ἔλεγχος. Ὥστε	πάντες	οἱ τόποι πίπτουσιν εἰς τὴν
[1, 10]	τοὔνομά εἰσι· καίτοι οὗτοι οὐ	πάντες,	οὐχ ὅτι οἱ ἔλεγχοι ἀλλ´
[1, 15]	ταραττόμενοι γὰρ ἧττον δύνανται φυλάττεσθαι	πάντες·	στοιχεῖα δὲ τῆς ὀργῆς τό
[1, 14]	ἐν τοῖς ἐλέγχοις. Εἰσὶ δὲ	πάντες	σχεδὸν οἱ φαινόμενοι σολοικισμοὶ παρὰ
[1, 12]	λέγων, καὶ οἱ ἀρχαῖοι δὲ	πάντες	ᾤοντο συμβαίνειν, παρὰ τὸ κατὰ
[1, 11]	κοινὸς γάρ. Εἰ μὲν οὖν	πάντῃ	ὁμοίως εἶχεν ὁ ἐριστικὸς πρὸς
[1, 11]	ἐριστικὸς οὐκ ἔστιν οὕτως ἔχων	πάντῃ	ὡς ὁ ψευδογράφος· οὐ γὰρ
[1, 5]	δὲ τοιοῦτον ἐπ´ ἐνίων μὲν	παντὶ	θεωρῆσαι ῥᾴδιον, οἷον εἰ, λαβὼν
[1, 11]	γὰρ οἱ πάντως νικᾶν προαιρούμενοι	πάντων	ἅπτονται, καὶ ἐνταῦθα οἱ ἐριστικοί.
[1, 9]	τῇ ἀποδείξει ὅτι ἀσύμμετρος. Ὥστε	πάντων	δεήσει ἐπιστήμονας εἶναι· οἱ μὲν
[1, 11]	ἐπιστήμη ἐστίν. Διὸ καὶ περὶ	πάντων	ἐστί· πᾶσαι γὰρ αἱ τέχναι
[1, 8]	συλλογισμοὶ ψευδεῖς διὰ τούτων ἢ	πάντων	ἢ ἐνίων· ὃ γὰρ μὴ
[1, 6]	τί ἐστιν ἔλεγχος. Φανερώτατοι δὲ	πάντων	οἱ πρότερον λεχθέντες παρὰ τὸν
[1, 11]	ἐστὶ πολλὰ μὲν ταὐτὰ κατὰ	πάντων,	οὐ τοιαῦτα δ´ ὥστε φύσιν
[1, 9]	ἀρχάς. Δῆλον οὖν ὅτι οὐ	πάντων	τῶν ἐλέγχων ἀλλὰ τῶν παρὰ
[1, 6]	ἑπόμενον ἔλεγχος. Ἔστι δ´ οὐ	πάντως	ἀληθές, οἷον ἂν ᾖ κατὰ
[1, 11]	ἐστιν· ἐκεῖ τε γὰρ οἱ	πάντως	νικᾶν προαιρούμενοι πάντων ἅπτονται, καὶ
[1, 8]	παρὰ τὸ ἐπί τι, ἢ	παρ´	ἕκαστον τούτων· ἔτι παρὰ τὸ
[1, 5]	ὅταν προσληφθῇ τὸ ἀναίτιον ὡς	παρ´	ἐκεῖνο γινομένου τοῦ ἐλέγχου. Συμβαίνει
[1, 9]	ἐνστάσεις λύσεις εἰσίν. Ἔχομεν δέ,	παρ´	ὁπόσα γίνονται, καὶ τοὺς φαινομένους,
[1, 8]	εἰρημένην αἰτίαν. ~Ἐπεὶ δ´ ἔχομεν	παρ´	ὁπόσα γίνονται οἱ φαινόμενοι συλλογισμοί,
[1, 8]	οἱ φαινόμενοι συλλογισμοί, ἔχομεν καὶ	παρ´	ὁπόσα οἱ σοφιστικοὶ γένοιντ´ ἂν
[1, 9]	ἀντιφάσεως ἔλεγχός ἐστιν. Ἔχομεν ἄρα	παρ´	ὁπόσα πάντες εἰσὶν οἱ τοιοῦτοι.
[1, 9]	γάρ ἐστιν ἐάν τις σκοπῇ	παρ´	ὁπόσα φαίνονται τοῖς τυχοῦσιν. Ὥστε
[1, 8]	αὐτοὺς τῇ αὐτῇ μεθόδῳ, δῆλον·	παρ´	ὅσα γὰρ φαίνεται τοῖς ἀκούουσιν
[1, 9]	διαλεκτικοῦ ἐστι τὸ δύνασθαι λαβεῖν	παρ´	ὅσα γίνεται διὰ τῶν κοινῶν
[1, 8]	ἀρχῇ λαμβάνειν. Ὥστ´ ἔχοιμεν ἂν	παρ´	ὅσα γίνονται οἱ παραλογισμοί· παρὰ
[1, 8]	καὶ τῶν ψευδῶν εἴησαν συλλογισμοὶ	παρ´	ὅσα καὶ ὁ φαινόμενος ἔλεγχος.
[1, 6]	διορισμόν· διὸ καὶ προσηγορεύθησαν οὕτως·	παρὰ	γὰρ τοῦ λόγου τὴν ἔλλειψιν
[1, 8]	μὲν γὰρ οὐκ ἂν εἶεν,	παρὰ	δὲ τὰ εἰρημένα ἔσονται πάντες.
[1, 4]	οὐ νῦν, ἀλλ´ ὁ πρότερον.	Παρὰ	δὲ τὴν ἀμφιβολίαν οἱ τοιοίδε·
[1, 4]	δυνάμενον φέρειν πολλὰ δύνασθαι φέρειν.	Παρὰ	δὲ τὴν διαίρεσιν ὅτι τὰ
[1, 4]	ἀνδρῶν ἑκατὸν λίπε δῖος Ἀχιλλεύς"	(Παρὰ	δὲ τὴν προσῳδίαν ἐν μὲν
[1, 4]	παρὰ τούτους τοὺς τρόπους ἐστίν.	Παρὰ	δὲ τὴν σύνθεσιν τὰ τοιάδε,
[1, 4]	μὴ ταὐτὸ δηλώσαιμεν. Εἰσὶ δὲ	παρὰ	μὲν τὴν ὁμωνυμίαν οἱ τοιοίδε
[1, 7]	πῂ καὶ ἁπλῶς ἐν τῷ	παρὰ	μικρὸν ἡ ἀπάτη· ὡς γὰρ
[1, 7]	γὰρ ἡ ἀπάτη διὰ τὸ	παρὰ	μικρόν· οὐ γὰρ διακριβοῦμεν οὔτε
[1, 8]	παρ´ ὅσα γίνονται οἱ παραλογισμοί·	παρὰ	πλείω μὲν γὰρ οὐκ ἂν
[1, 9]	ἀλλὰ φαινόμενον, καὶ παρὰ τοῦδε.	~Παρὰ	πόσα δ´ ἐλέγχονται οἱ ἐλεγχόμενοι,
[1, 7]	καὶ τὸ ταὐτόν) τῶν δὲ	παρὰ	σύνθεσιν καὶ διαίρεσιν τῷ μηδὲν
[1, 8]	φαινόμενος ἔλεγχος. Ὁ δὲ φαινόμενος	παρὰ	τὰ μόρια τοῦ ἀληθινοῦ· (ἑκάστου
[1, 9]	εἶναι· οἱ μὲν γὰρ ἔσονται	παρὰ	τὰς ἐν γεωμετρίᾳ ἀρχὰς καὶ
[1, 9]	τὰ τούτων συμπεράσματα, οἱ δὲ	παρὰ	τὰς ἐν ἰατρικῇ, οἱ δὲ
[1, 9]	τὰς ἐν ἰατρικῇ, οἱ δὲ	παρὰ	τὰς τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν. Ἀλλὰ
[1, 6]	ἀρχῆς" ὅπερ οὐκ ἔχουσιν οἱ	παρὰ	τὴν αἴτησιν τοῦ ἐν ἀρχῇ.
[1, 9]	πάντων τῶν ἐλέγχων ἀλλὰ τῶν	παρὰ	τὴν διαλεκτικὴν ληπτέον τοὺς τόπους·
[1, 5]	συλλογισμὸς ἢ τί ἔλεγχος ἄλλως	παρὰ	τὴν ἔλλειψιν γίνονται τοῦ λόγου·
[1, 7]	θατέρου χωρίζεσθαι θάτερον. Τῶν δὲ	παρὰ	τὴν ἔλλειψιν τοῦ λόγου καὶ
[1, 10]	παρὰ τοὔνομα φάναι πάντας τοὺς	παρὰ	τὴν λέξιν· ἀλλ´ οὖν εἰσί
[1, 4]	τῶν ἄλλων. Οἱ μὲν οὖν	παρὰ	τὴν λέξιν ἔλεγχοι ἐκ τούτων
[1, 4]	λέξεως. Ἔστι δὲ τὰ μὲν	παρὰ	τὴν λέξιν ἐμποιοῦντα τὴν φαντασίαν
[1, 8]	ψεῦδος ἐμφανίζειν, οἷον ἐν τοῖς	παρὰ	τὴν λέξιν καὶ τὸν σολοικισμόν.
[1, 4]	δύο· οἱ μὲν γάρ εἰσι	παρὰ	τὴν λέξιν, οἱ δ´ ἔξω
[1, 5]	τις τοῦτον καὶ εἰς τοὺς	παρὰ	τὴν λέξιν. Οἱ δὲ παρὰ
[1, 6]	ἐλέγχου ἄγνοιαν, οἱ μὲν οὖν	παρὰ	τὴν λέξιν, ὅτι φαινομένη ἡ
[1, 7]	τὸ ὄν. Διὸ καὶ τῶν	παρὰ	τὴν λέξιν οὗτος ὁ τρόπος
[1, 10]	ἔλεγχοι. Εἰσὶ γὰρ καὶ μὴ	παρὰ	τὴν λέξιν φαινόμενοι ἔλεγχοι, οἷον
[1, 8]	ὁμώνυμον ἓν σημαίνειν καὶ ὁ	παρὰ	τὴν ὁμοιοσχημοσύνην τὸ μόνον τόδε,
[1, 4]	Εἰσὶ δὲ τρεῖς τρόποι τῶν	παρὰ	τὴν ὁμωνυμίαν καὶ τὴν ἀμφιβολίαν·
[1, 7]	δ´ ἀπάτη γίνεται τῶν μὲν	παρὰ	τὴν ὁμωνυμίαν καὶ τὸν λόγον
[1, 4]	διδόναι. Τὰ μὲν οὖν τοιαῦτα	παρὰ	τὴν προσῳδίαν ἐστίν. Οἱ δὲ
[1, 7]	πλείστων. Ὁμοίως δὲ καὶ τῶν	παρὰ	τὴν προσῳδίαν· οὐ γὰρ ἄλλο
[1, 8]	τὰς δύο ἐρωτήσεις μίαν ποιῶν	παρὰ	τὴν πρότασιν, καὶ ἀντὶ τοῦ
[1, 5]	τι λέγεσθαι, τρίτον δὲ τὸ	παρὰ	τὴν τοῦ ἐλέγχου ἄγνοιαν, τέταρτον
[1, 5]	τοῦτον εἶναι ἄνθρωπον. Οἱ δὲ	παρὰ	τὸ ἁπλῶς τόδε ἢ πῇ
[1, 6]	τῇ λέξει οἱ μέν εἰσι	παρὰ	τὸ διττόν, οἷον ἥ τε
[1, 8]	καὶ πρὸς ταὐτὸ καὶ ὡσαύτως,	παρὰ	τὸ ἐπί τι, ἢ παρ´
[1, 6]	λευκὸν καὶ κύκνον, τὸ δὲ	παρὰ	τὸ ἑπόμενον ἀεὶ ἐν πλείοσιν·
[1, 5]	καὶ τὸ ἕτερον. (Ὁ δὲ	παρὰ	τὸ ἑπόμενον ἔλεγχος διὰ τὸ
[1, 6]	ἀξιοῦμεν εἶναι ταὐτά· διὸ γίνεται	παρὰ	τὸ ἑπόμενον ἔλεγχος. Ἔστι δ´
[1, 6]	ἐλέγχου, φανερὸν ὅτι καὶ ὁ	παρὰ	τὸ ἑπόμενον. Ἐπισκεπτέον δὲ τοῦτο
[1, 8]	καὶ τὸ τούτου μόριον, ὁ	παρὰ	τὸ ἑπόμενον· ἔτι τὸ μὴ
[1, 5]	τὸ τοιοῦτον. Οἱ μὲν οὖν	παρὰ	τὸ ἑπόμενον καὶ παρὰ τὸ
[1, 7]	συμβέβηκεν. Ὁμοίως δὲ καὶ τῶν	παρὰ	τὸ ἑπόμενον· μέρος γάρ τι
[1, 6]	τοῦ ἐν ἀρχῇ. Οἱ δὲ	παρὰ	τὸ ἑπόμενον μέρος εἰσὶ τοῦ
[1, 5]	ἐλέγχου ἄγνοιαν, τέταρτον δὲ τὸ	παρὰ	τὸ ἑπόμενον, πέμπτον δὲ τὸ
[1, 12]	ἀρχαῖοι δὲ πάντες ᾤοντο συμβαίνειν,	παρὰ	τὸ κατὰ φύσιν καὶ κατὰ
[1, 6]	τοῦ λόγου ἔλλειψιν. Οἱ δὲ	παρὰ	τὸ λαμβάνειν τὸ ἐν ἀρχῇ
[1, 5]	οὖν παρὰ τὸ ἑπόμενον καὶ	παρὰ	τὸ μὴ αἴτιον λόγοι τοιοῦτοί
[1, 5]	λευκὸν ἢ μέλαν; Οἱ δὲ	παρὰ	τὸ μὴ διωρίσθαι τί ἐστι
[1, 8]	ἢ παρ´ ἕκαστον τούτων· ἔτι	παρὰ	τὸ μὴ ἐναριθμουμένου τοῦ ἐν
[1, 8]	φανείη ἂν ἔλεγχος, οἷον ὁ	παρὰ	τὸ μὴ συμβαῖνον διὰ τὸν
[1, 8]	γὰρ μὴ λάβῃ ὅ τε	παρὰ	τὸ ὁμώνυμον ἓν σημαίνειν καὶ
[1, 10]	καίτοι ὁ λόγος δοκεῖ τῶν	παρὰ	τὸ ὄνομα εἶναι. Οὐκ ἄρα
[1, 7]	ἔλλειψιν τοῦ λόγου καὶ τῶν	παρὰ	τὸ πῂ καὶ ἁπλῶς ἐν
[1, 6]	δόντες οἴονται δεδωκέναι. Οἱ δὲ	παρὰ	τὸ πῂ καὶ ἁπλῶς, ὅτι
[1, 5]	εἶναι. Ὁμοίως δὲ καὶ τὸ	παρὰ	τὸ πῂ καὶ τὸ ἁπλῶς·
[1, 10]	Ἀλλὰ μὴν ὅσοι συλλογισμοί εἰσι	παρὰ	τὸ πλεοναχῶς, τούτων εἰσί τινες
[1, 5]	εἴδη ἔστιν ἑπτά, ἓν μὲν	παρὰ	τὸ συμβεβηκός, δεύτερον δὲ τὸ
[1, 7]	ἐκ τῆς λέξεως. Τῶν δὲ	παρὰ	τὸ συμβεβηκὸς διὰ τὸ μὴ
[1, 6]	ἑπόμενον λαμβάνει. Ἐπεὶ οὖν ὁ	παρὰ	τὸ συμβεβηκὸς ἔλεγχος ἐν τῇ
[1, 10]	λέξιν φαινόμενοι ἔλεγχοι, οἷον οἱ	παρὰ	τὸ συμβεβηκὸς καὶ ἕτεροι. Εἰ
[1, 8]	ἀντὶ τοῦ καθ´ αὑτὸ ὁ	παρὰ	τὸ συμβεβηκός, καὶ τὸ τούτου
[1, 6]	τὸ διὰ τί. Οἱ δὲ	παρὰ	τὸ συμβεβηκὸς ὁρισθέντος τοῦ συλλογισμοῦ
[1, 5]	ἓν ποιεῖν. Οἱ μὲν οὖν	παρὰ	τὸ συμβεβηκὸς παραλογισμοί εἰσιν ὅταν
[1, 7]	οὐκ ἐπὶ πολλῶν. Τῶν δὲ	παρὰ	τὸ σχῆμα διὰ τὴν ὁμοιότητα
[1, 4]	τὴν προσῳδίαν ἐστίν. Οἱ δὲ	παρὰ	τὸ σχῆμα τῆς λέξεως συμβαίνουσιν
[1, 5]	λόγοι τοιοῦτοί εἰσιν· οἱ δὲ	παρὰ	τὸ τὰ δύο ἐρωτήματα ἓν
[1, 14]	ὅμοιός ἐστιν ὁ σολοικισμὸς τοῖς	Παρὰ	τὸ τὰ μὴ ὅμοια ὁμοίως"
[1, 6]	τοῦτο καὶ ἄλλως. Οἱ δὲ	παρὰ	τὸ τὰ πλείω ἐρωτήματα ἓν
[1, 5]	παρὰ τὴν λέξιν. Οἱ δὲ	παρὰ	τὸ τὸ ἐν ἀρχῇ λαμβάνειν
[1, 5]	τὸ ἑπόμενον, πέμπτον δὲ τὸ	παρὰ	τὸ τὸ ἐν ἀρχῇ λαμβάνειν,
[1, 5]	θερμὸν ἀνάγκη πυρέττειν. Ὁ δὲ	παρὰ	τὸ τὸ μὴ αἴτιον ὡς
[1, 14]	πάντες σχεδὸν οἱ φαινόμενοι σολοικισμοὶ	παρὰ	τόδε, (καὶ) ὅταν ἡ πτῶσις
[1, 6]	δὲ πάντων οἱ πρότερον λεχθέντες	παρὰ	τὸν τοῦ ἐλέγχου διορισμόν· διὸ
[1, 6]	τοῦ ἐλέγχου, οἱ δ´ ἄλλοι	παρὰ	τὸν τοῦ συλλογισμοῦ ὅρον. ~Ἡ
[1, 8]	οὖν οἱ παραλογισμοὶ τῆς ἀντιφάσεως	παρὰ	τὸν φαινόμενον ἔλεγχόν εἰσι, δῆλον
[1, 8]	φαινόμενον ἔλεγχόν εἰσι, δῆλον ὅτι	παρὰ	τοσαῦτα ἂν καὶ τῶν ψευδῶν
[1, 8]	τοῖς ἀκούουσιν ὡς ἠρωτημένα συλλελογίσθαι,	παρὰ	τοσαῦτα κἂν τῷ ἀποκρινομένῳ δόξειεν,
[1, 8]	σημαῖνον εἰλήφασιν ἀλλὰ φαινόμενον, καὶ	παρὰ	τοῦδε. ~Παρὰ πόσα δ´ ἐλέγχονται
[1, 10]	πλεοναχῶς, τούτων εἰσί τινες οἱ	παρὰ	τοὔνομα. Ἀτόπως μὲν γὰρ καὶ
[1, 10]	μὲν γὰρ καὶ εἴρηται τὸ	παρὰ	τοὔνομα φάναι πάντας τοὺς παρὰ
[1, 5]	πρὸς τὸ συμβαῖνον ἀδύνατον, δόξει	παρὰ	τοῦτο γίνεσθαι πολλάκις ὁ ἔλεγχος,
[1, 6]	ὁ κατὰ συμβεβηκὸς ἔλεγχος. Ἀλλὰ	παρὰ	τοῦτο καὶ οἱ τεχνῖται καὶ
[1, 4]	μὲν οὖν ἀμφιβολία καὶ ὁμωνυμία	παρὰ	τούτους τοὺς τρόπους ἐστίν. Παρὰ
[1, 15]	τὸ λαβεῖν τὴν πρότασιν τοὐναντίον	παραβάλλοντα	(χρὴ πυνθάνεσθαι· οἷον, εἰ δέοι
[1, 12]	ἀλήθειαν λέγουσιν. Καὶ τὰ μὲν	παράδοξα	ἐκ τούτων δεῖ ζητεῖν τῶν
[1, 12]	ἄγειν· ἀμφοτέρως γὰρ συμβαίνει λέγειν	παράδοξα.	Ἦν δὲ τὸ μὲν κατὰ
[1, 12]	τὰς ἀποκεκρυμμένας· ἀμφοτέρως γὰρ ἀναγκαῖον	παράδοξα	λέγειν· ἢ γὰρ πρὸς τὰς
[1, 12]	ἐλέχθη πρότερον. Πάλιν πρὸς τὸ	παράδοξα	λέγειν σκοπεῖν ἐκ τίνος γένους
[1, 12]	οἱ νῦν, ἢ ἐλέγξαι ἢ	παράδοξα	λέγειν τὸν ἀποκρινόμενον ἐπεχείρουν ποιεῖν.
[1, 12]	δὲ τόπος ἐστὶ τοῦ ποιεῖν	παράδοξα	λέγειν, ὥσπερ καὶ ὁ Καλλικλῆς
[1, 3]	ψευδόμενόν τι δεικνύναι, τρίτον εἰς	παράδοξον	ἄγειν, τέταρτον δὲ σολοικίζειν ποιεῖν
[1, 15]	ὁ συλλογισμός, ἢ ἔλεγχον ἢ	παράδοξον	γίνεσθαι, δόντος μὲν ἔλεγχον, μὴ
[1, 12]	ὃ τοῖς πολλοῖς οὗτοι λέγουσι	παράδοξον·	ἔστι γὰρ ἑκάστοις τι τοιοῦτον.
[1, 3]	ἀριθμόν, ἔλεγχος καὶ ψεῦδος καὶ	παράδοξον	καὶ σολοικισμὸς καὶ πέμπτον τὸ
[1, 15]	Σοφιστικὸν δὲ καὶ τὸ κειμένου	παραδόξου	τὸ φαινόμενον ἀξιοῦν ἀποκρίνεσθαι, προκειμένου
[1, 1]	ψήφους φέρειν ὑπὸ τῶν ἐπιστημόνων	παρακρούονται,	τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ ἐπὶ
[1, 11]	γὰρ τῶν αὐτῶν τῷ διαλεκτικῷ	παραλογίζεται,	καὶ ὁ ψευδογράφος τῷ γεωμέτρῃ.
[1, 1]	τῶν ὀνομάτων τῆς δυνάμεως ἄπειροι	παραλογίζονται	καὶ αὐτοὶ διαλεγόμενοι καὶ ἄλλων
[1, 11]	ὄντες κατὰ τὴν ἑκάστου μέθοδον	παραλογισμοὶ	δοκοῦσιν εἶναι κατὰ τὴν τέχνην.
[1, 5]	μὲν οὖν παρὰ τὸ συμβεβηκὸς	παραλογισμοί	εἰσιν ὅταν ὁμοίως ὁτιοῦν ἀξιωθῇ
[1, 10]	λέξιν· ἀλλ´ οὖν εἰσί τινες	παραλογισμοὶ	οὐ τῷ τὸν ἀποκρινόμενον πρὸς
[1, 11]	τὰ ὑπὸ τὴν τέχνην οἱ	παραλογισμοί)	οὐδέ γ´ εἴ τί ἐστι
[1, 8]	ἂν παρ´ ὅσα γίνονται οἱ	παραλογισμοί·	παρὰ πλείω μὲν γὰρ οὐκ
[1, 8]	τὸν σολοικισμόν. Εἰ οὖν οἱ	παραλογισμοὶ	τῆς ἀντιφάσεως παρὰ τὸν φαινόμενον
[1, 14]	πτῶσιν ἀντ´ ἄλλης. Ὁ δὲ	παραλογισμὸς	γίνεται διὰ τὸ κοινὸν εἶναι
[1, 1]	φαινομένων μὲν ἐλέγχων, ὄντων δὲ	παραλογισμῶν	ἀλλ´ οὐκ ἐλέγχων, λέγωμεν ἀρξάμενοι
[1, 5]	~Τῶν δ´ ἔξω τῆς λέξεως	παραλογισμῶν	εἴδη ἔστιν ἑπτά, ἓν μὲν
[1, 11]	ὁ ψευδογράφος· οὐ γὰρ ἔσται	παραλογιστικὸς	ἐξ ὡρισμένου τινὸς γένους ἀρχῶν,
[1, 15]	ποιεῖν βουλόμενον ἀδικεῖν καὶ τὸ	παράπαν	ἀναισχυντεῖν. Ἔτι τὸ ἐναλλὰξ τὰ
[1, 15]	ἀνάγκη, δόξειεν ἂν εἶναι πολλά·	παρατιθεμένων	γὰρ ἐγγὺς τῶν ἐναντίων καὶ
[1, 5]	εἶναι. Φαίνεται δὲ διὰ τὸ	πάρεγγυς	τῆς λέξεως καὶ μικρὸν διαφέρειν
[1, 7]	καὶ τῇ οὐσίᾳ μάλιστα δοκεῖ	παρέπεσθαι	τὸ τόδε τι καὶ τὸ
[1, 11]	Διὸ καὶ περὶ πάντων ἐστί·	πᾶσαι	γὰρ αἱ τέχναι χρῶνται καὶ
[1, 5]	αὐτῷ πολλὰ συμβέβηκεν, οὐκ ἀνάγκη	πᾶσι	τοῖς κατηγορουμένοις καὶ καθ´ οὗ
[1, 6]	καὶ διαιρουμένοις οὕτως κοινὸν ἐπὶ	πᾶσι	τούτοις θετέον τὴν τοῦ λόγου
[1, 4]	τὸν κάμνοντα ὁτιοῦν ποιεῖν ἢ	πάσχειν	οὐχ ἓν σημαίνει, ἀλλ´ ὁτὲ
[1, 4]	ποσὸν ποιόν, ἢ τὸ ποιοῦν	πάσχον	ἢ τὸ διακείμενον ποιοῦν, καὶ
[1, 12]	πότερον τοῖς σοφοῖς ἢ τῷ	πατρὶ	δεῖ πείθεσθαι, καὶ τὰ συμφέροντα
[1, 15]	λαβεῖν ὅτι δεῖ πάντα τῷ	πατρὶ	πείθεσθαι, Πότερον ἅπαντα δεῖ πείθεσθαι
[1, 12]	σοφοῖς ἢ τῷ πατρὶ δεῖ	πείθεσθαι,	καὶ τὰ συμφέροντα πράττειν ἢ
[1, 15]	ὅτι δεῖ πάντα τῷ πατρὶ	πείθεσθαι,	Πότερον ἅπαντα δεῖ πείθεσθαι τοῖς
[1, 15]	πατρὶ πείθεσθαι, Πότερον ἅπαντα δεῖ	πείθεσθαι	τοῖς γονεῦσιν ἢ πάντ´ ἀπειθεῖν;
[1, 11]	μὴ εἰδώς τις. Ἔξεστι γὰρ	πεῖραν	λαβεῖν καὶ τὸν μὴ εἰδότα
[1, 11]	ἔστιν ἐκ τούτων περὶ ἁπάντων	πεῖραν	λαμβάνειν καὶ εἶναι (τέχνην τινά,
[1, 11]	ἀξιοῦν οὐ δεικνύντος ἐστὶν ἀλλὰ	πεῖραν	λαμβάνοντος· ἡ γὰρ πειραστική ἐστι
[1, 9]	ἐλέγχονται οἱ ἐλεγχόμενοι, οὐ δεῖ	πειρᾶσθαι	λαμβάνειν ἄνευ τῆς τῶν ὄντων
[1, 11]	φανερὸν ὅτι οὐδενὸς ὡρισμένου ἡ	πειραστικὴ	ἐπιστήμη ἐστίν. Διὸ καὶ περὶ
[1, 11]	ἀλλὰ πεῖραν λαμβάνοντος· ἡ γὰρ	πειραστική	ἐστι διαλεκτική τις καὶ θεωρεῖ
[1, 11]	συλλογιστικὸς περὶ ὧν ἡ διαλεκτικὴ	πειραστική	ἐστι, κἂν ἀληθὲς τὸ συμπέρασμα
[1, 8]	τῆς πειραστικῆς. Ἔστι δ´ ἡ	πειραστικὴ	μέρος τῆς διαλεκτικῆς· αὕτη δὲ
[1, 11]	ἔνστασιν. Ἡ δ´ αὐτὴ καὶ	πειραστική·	οὐδὲ γὰρ ἡ πειραστικὴ τοιαύτη
[1, 11]	τινὰ χρῶνται τῇ διαλεκτικῇ καὶ	πειραστικῇ·	πάντες γὰρ μέχρι τινὸς ἐπιχειροῦσιν
[1, 11]	καὶ πειραστική· οὐδὲ γὰρ ἡ	πειραστικὴ	τοιαύτη ἐστὶν οἵα ἡ γεωμετρία,
[1, 8]	δεικνύντες ἀγνοοῦντας, ὅπερ ἦν τῆς	πειραστικῆς.	Ἔστι δ´ ἡ πειραστικὴ μέρος
[1, 2]	ἐκ τῶν ἐνδόξων συλλογιστικοὶ ἀντιφάσεως,	πειραστικοὶ	δ´ οἱ ἐκ τῶν δοκούντων
[1, 2]	γένη, διδασκαλικοὶ καὶ διαλεκτικοὶ καὶ	πειραστικοὶ	καὶ ἐριστικοί· (διδασκαλικοὶ μὲν οἱ
[1, 11]	ἐστι, καὶ ὁ τέχνῃ συλλογιστικῇ	πειραστικὸς	διαλεκτικός. Ἐπεὶ δ´ ἐστὶ πολλὰ
[1, 9]	διαλεκτικὸς ἢ φαινόμενος διαλεκτικὸς ἢ	πειραστικός.	~Οὐκ ἔστι δὲ διαφορὰ τῶν
[1, 2]	περὶ δὲ τῶν διαλεκτικῶν καὶ	πειραστικῶν	ἐν ἄλλοις· περὶ δὲ τῶν
[1, 14]	Φανερὸν οὖν ὅτι τὸν σολοικισμὸν	πειρατέον	ἐκ τῶν εἰρημένων πτώσεων συλλογίζεσθαι.
[1, 5]	δὲ τὸ παρὰ τὸ ἑπόμενον,	πέμπτον	δὲ τὸ παρὰ τὸ τὸ
[1, 3]	καὶ παράδοξον καὶ σολοικισμὸς καὶ	πέμπτον	τὸ ποιῆσαι ἀδολεσχῆσαι τὸν προσδιαλεγόμενον
[1, 12]	ζῆν ἡδέως φασὶ (δεῖν, καὶ	πένεσθαι	δικαίως μᾶλλον ἢ πλουτεῖν αἰσχρῶς,
[1, 4]	δὲ τὴν διαίρεσιν ὅτι τὰ	πέντ´	ἐστὶ δύο καὶ τρία, καὶ
[1, 3]	ἀγωνιζόμενοι καὶ διαφιλονεικοῦντες. Ἔστι δὲ	πέντε	ταῦτα τὸν ἀριθμόν, ἔλεγχος καὶ
[1, 4]	δοῦλον ὄντ´ ἐλεύθερον" καὶ τὸ	πεντήκοντ´	ἀνδρῶν ἑκατὸν λίπε δῖος Ἀχιλλεύς"
[1, 1]	ὅμοιον· τὰ μὲν γὰρ ὀνόματα	πεπέρανται	καὶ τὸ τῶν λόγων πλῆθος,
[1, 6]	τό τε γεγονὸς καὶ τὸ	πεπερασμένον.	Ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ τῶν
[1, 11]	γ´ εἴ τί ἐστι ψευδογράφημα	περὶ	ἀληθές, οἷον τὸ Ἱπποκράτους ἢ
[1, 11]	ἀλλὰ ἴδια, ἔστιν ἐκ τούτων	περὶ	ἁπάντων πεῖραν λαμβάνειν καὶ εἶναι
[1, 11]	δ´ οὐκ ἔστιν ὁ διαλεκτικὸς	περὶ	γένος τι ὡρισμένον, οὐδὲ δεικτικὸς
[1, 13]	τούτων δεῖ ζητεῖν τῶν τόπων·	~Περὶ	δὲ τοῦ ποιῆσαι ἀδολεσχεῖν, ὃ
[1, 12]	τῶν ἐλέγχων εἴρηται τῶν φαινομένων.	~Περὶ	δὲ τοῦ ψευδόμενόν τι δεῖξαι
[1, 2]	διαλεκτικῶν καὶ πειραστικῶν ἐν ἄλλοις·	περὶ	δὲ τῶν ἀγωνιστικῶν καὶ ἐριστικῶν
[1, 2]	ἀποδεικτικῶν ἐν τοῖς Ἀναλυτικοῖς εἴρηται,	περὶ	δὲ τῶν διαλεκτικῶν καὶ πειραστικῶν
[1, 1]	~ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΣΟΦΙΣΤΙΚΩΝ ΕΛΕΓΧΩΝ.	~(Περὶ	δὲ τῶν σοφιστικῶν ἐλέγχων καὶ
[1, 1]	ἓν πρὸς ἓν εἰπεῖν ἔργον	περὶ	ἕκαστον τοῦ εἰδότος ἀψευδεῖν μὲν
[1, 11]	τὸν γεωμέτρην, οὐκ ἂν ἦν	περὶ	ἐκείνων ἐριστικός· νῦν δ´ οὐκ
[1, 10]	σημαίνει. (Ὅλως τε ἄτοπον τὸ	περὶ	ἐλέγχου διαλέγεσθαι ἀλλὰ μὴ πρότερον
[1, 2]	δέ, συλλογιστικοὶ ἢ φαινόμενοι συλλογιστικοί.	Περὶ	μὲν οὖν τῶν ἀποδεικτικῶν ἐν
[1, 11]	ἔχει ταύτην τὴν θεωρίαν. Καὶ	περὶ	μὲν τῶν ἐλέγχων εἴρηται τῶν
[1, 10]	διάνοιαν ὅσοι πλείω σημαίνουσιν, εἶτα	περὶ	ὁντινοῦν ἐστιν· οὐ γὰρ ἐν
[1, 9]	ἐξ ὧν οἱ ἔνδοξοι συλλογισμοὶ	περὶ	ὁτιοῦν, ἔχομεν (ἐξ ὧν οἱ
[1, 11]	ὡρισμένου τινὸς γένους ἀρχῶν, ἀλλὰ	περὶ	πᾶν γένος ἔσται ὁ ἐριστικός.
[1, 11]	πειραστικὴ ἐπιστήμη ἐστίν. Διὸ καὶ	περὶ	πάντων ἐστί· πᾶσαι γὰρ αἱ
[1, 10]	ἐλέγχου διαλέγεσθαι ἀλλὰ μὴ πρότερον	περὶ	συλλογισμοῦ· ὁ γὰρ ἔλεγχος συλλογισμός
[1, 10]	συλλογισμός ἐστιν, ὥστε χρὴ καὶ	περὶ	συλλογισμοῦ πρότερον ἢ περὶ ψευδοῦς
[1, 11]	ὁ δ´ ὑπὸ τὴν διαλεκτικὴν	περὶ	τἆλλα ὅτι ἐριστικὸς ἔσται δῆλον.
[1, 11]	οὐ χαλεπὸν ἰδεῖν· ἡ γὰρ	περὶ	τὰς προτάσεις μέθοδος ἅπασαν ἔχει
[1, 5]	ἐξ ἀνάγκης. Ὅθεν καὶ αἱ	περὶ	τὴν δόξαν ἐκ τῆς αἰσθήσεως
[1, 15]	μικρὸν ἐὰν ταχθῇ πως τὰ	περὶ	τὴν ἐρώτησιν πρὸς τὸ λανθάνειν,
[1, 5]	δὲ τρόπον καὶ τὸ ψεύσασθαι	περί	τινος. Ἔνιοι δὲ ἀπολιπόντες τι
[1, 4]	τὸ ου" ὀξύτερον. Καὶ τὸ	περὶ	τὸ ἐνύπνιον τοῦ Ἀγαμέμνονος, ὅτι
[1, 12]	μὲν λέγῃ τις ὡς οἱ	περὶ	τοὺς λόγους, εἰς τὰ τοῖς
[1, 10]	τὴν διάνοιαν. Πρῶτον μὲν γὰρ	περὶ	τοὺς τοιούτους ἐστὶ λόγους τὸ
[1, 11]	ἐστὶ τοῦ διαλεκτικοῦ τὸ θεωρῆσαι	περὶ	τούτων καὶ δύνασθαι ταῦτα ποιεῖν,
[1, 2]	τυγχάνει τῆς πραγματείας ὄντα, καὶ	περὶ	τῶν ἄλλων τῶν συντελούντων εἰς
[1, 0]		~ΠΕΡΙ	ΤΩΝ ΣΟΦΙΣΤΙΚΩΝ ΕΛΕΓΧΩΝ. ~(Περὶ δὲ
[1, 11]	τοῦτο σοφιστικός. Ὥστε ὅ τε	περὶ	τῶνδε φαινόμενος συλλογισμὸς ἐριστικὸς λόγος,
[1, 10]	καὶ περὶ συλλογισμοῦ πρότερον ἢ	περὶ	ψευδοῦς ἐλέγχου· ἔστι γὰρ ὁ
[1, 11]	εἷς μὲν ὁ φαινόμενος συλλογιστικὸς	περὶ	ὧν ἡ διαλεκτικὴ πειραστική ἐστι,
[1, 1]	τοῦ εἰδότος ἀψευδεῖν μὲν αὐτὸν	περὶ	ὧν οἶδε, τὸν δὲ ψευδόμενον
[1, 11]	φαίη βέλτιον εἶναι ἀπὸ δείπνου	περιπατεῖν	διὰ τὸν Ζήνωνος λόγον, οὐκ
[1, 4]	ἐστὶ δύο καὶ τρία, καὶ	περιττὰ	καὶ ἄρτια, καὶ τὸ μεῖζον
[1, 13]	κατηγορουμένων† ἐπὶ τούτοις. Οἷον τὸ	περιττὸν	ἀριθμὸς μέσον ἔχων· ἔστι δ´
[1, 13]	μέσον ἔχων· ἔστι δ´ ἀριθμὸς	περιττός·	ἔστιν ἄρα ἀριθμὸς ἀριθμὸς μέσον
[1, 5]	τυφλὸν τὸ μὴ ἔχον ὄψιν	πεφυκὸς	δ´ ἔχειν, καὶ τυφλὰ ἔσται
[1, 5]	ἔσται τὰ μὴ ἔχοντα ὄψιν	πεφυκότα	δ´ ἔχειν. Ὅταν οὖν τὸ
[1, 6]	λευκὸν ἀπόφασις· εἰ οὖν δόντος	πῂ	εἶναι λευκὸν ὡς ἁπλῶς εἰρημένου
[1, 5]	ἁπλῶς ἢ μὴ ἁπλῶς ἀλλὰ	πῂ	ἢ ποὺ ἢ ποτὲ ἢ
[1, 7]	οὐδὲν προσσημαῖνον τὸ τὶ ἢ	πῂ	ἢ τὸ πὼς ἢ τὸ
[1, 7]	λόγου καὶ τῶν παρὰ τὸ	πῂ	καὶ ἁπλῶς ἐν τῷ παρὰ
[1, 6]	δεδωκέναι. Οἱ δὲ παρὰ τὸ	πῂ	καὶ ἁπλῶς, ὅτι οὐ τοῦ
[1, 5]	δὲ καὶ τὸ παρὰ τὸ	πῂ	καὶ τὸ ἁπλῶς· οἷον ὁ
[1, 5]	παρὰ τὸ ἁπλῶς τόδε ἢ	πῇ	λέγεσθαι καὶ μὴ κυρίως, ὅταν
[1, 5]	λανθάνει πολλάκις, ἐφ´ ὅσων, ὅταν	πῂ	λέγηται, κἂν τὸ ἁπλῶς δόξειεν
[1, 6]	καὶ ἡ ἀπόφασις. Τοῦ γὰρ	πῂ	λευκοῦ τὸ πῂ οὐ λευκόν,
[1, 5]	λευκός ἐστιν. Ἢ εἰ ἄμφω	πῄ,	ὅτι ἅμα τὰ ἐναντία ὑπάρχει.
[1, 6]	Τοῦ γὰρ πῂ λευκοῦ τὸ	πῂ	οὐ λευκόν, τοῦ δ´ ἁπλῶς
[1, 14]	εἰ ὁ μῆνις" καὶ ὁ	πήληξ"	ἄρρενά ἐστιν· ὁ μὲν γὰρ
[1, 6]	ἔλεγχος. Ὥστε πάντες οἱ τόποι	πίπτουσιν	εἰς τὴν τοῦ ἐλέγχου ἄγνοιαν,
[1, 2]	ἀποκρινομένου δοξῶν συλλογιζόμενοι (δεῖ γὰρ	πιστεύειν	τὸν μανθάνοντα) διαλεκτικοὶ δ´ οἱ
[1, 4]	προσῳδία, σχῆμα λέξεως. Τούτου δὲ	πίστις	ἥ τε διὰ τῆς ἐπαγωγῆς
[1, 5]	καλλωπιστὴς ἢ ὅτι νύκτωρ ὁρᾶται	πλανώμενος.	Πολλοῖς δὲ ταῦτα μὲν ὑπάρχει,
[1, 5]	μῆκος διπλάσιον, κατὰ δὲ τὸ	πλάτος	οὐ διπλάσιον. Ἢ εἰ τοῦ
[1, 14]	τὸ κοινὸν εἶναι τὸ τοῦτο"	πλειόνων	πτώσεων· τὸ γὰρ τοῦτο" σημαίνει
[1, 6]	παρὰ τὸ ἑπόμενον ἀεὶ ἐν	πλείοσιν·	τὰ γὰρ ἑνὶ καὶ ταὐτῷ
[1, 15]	τιθέναι, ἐάν τε πρὸς ταὐτὸ	πλείους	τις ἔχῃ λόγους, ἐάν τε
[1, 12]	τὰς ἀφανεῖς δόξας ἐροῦσιν ἐναντία.	Πλεῖστος	δὲ τόπος ἐστὶ τοῦ ποιεῖν
[1, 15]	τοὺς ὁμοίους, ἢ πρὸς τοὺς	πλείστους	ἢ πρὸς πάντας. Ὥσπερ τε
[1, 7]	τὸν λόγον, καθάπερ ἐπὶ τῶν	πλείστων.	Ὁμοίως δὲ καὶ τῶν παρὰ
[1, 6]	Οἱ δὲ παρὰ τὸ τὰ	πλείω	ἐρωτήματα ἓν ποιεῖν ἐν τῷ
[1, 5]	τιθέναι, ἕβδομον δὲ τὸ τὰ	πλείω	ἐρωτήματα ἓν ποιεῖν. Οἱ μὲν
[1, 7]	τῶν ἀναιτίων καὶ ὅσοι τὰ	πλείω	ἐρωτήματα ὡς ἓν ποιοῦσιν· ἐν
[1, 15]	ἅμα γὰρ συμβαίνει ἢ πρὸς	πλείω	ἢ πρὸς τὰ ἐναντία ποιεῖσθαι
[1, 4]	καὶ τὸ γράμματα" ἄμφω δὲ	πλείω,	ἢ τὸ τὰ γράμματα αὐτὰ
[1, 5]	μὲν οὖν ῥᾴδιον ἰδεῖν ὅτι	πλείω	καὶ ὅτι οὐ δοτέον μίαν
[1, 8]	ὅσα γίνονται οἱ παραλογισμοί· παρὰ	πλείω	μὲν γὰρ οὐκ ἂν εἶεν,
[1, 4]	λόγος ἢ τοὔνομα κυρίως σημαίνῃ	πλείω,	οἷον ἀετὸς καὶ κύων· εἷς
[1, 5]	ἐρωτήματα ἓν ποιεῖν, ὅταν λανθάνῃ	πλείω	ὄντα καὶ ὡς ἑνὸς ὄντος
[1, 10]	τὸν λόγον αὐτὸν ἔχειν ὃ	πλείω	σημαίνει. (Ὅλως τε ἄτοπον τὸ
[1, 4]	τρίτος δὲ ὅταν τὸ συντεθὲν	πλείω	σημαίνῃ, κεχωρισμένον δὲ ἁπλῶς. Οἷον
[1, 10]	ἔδωκεν διανοηθείς. Εἰ δή τινες	πλείω	σημαίνοντος τοῦ ὀνόματος οἴοιντο ἓν
[1, 10]	καὶ πρὸς τὴν διάνοιαν ὅσοι	πλείω	σημαίνουσιν, εἶτα περὶ ὁντινοῦν ἐστιν·
[1, 1]	ἀριθμὸν ἄπειρά ἐστιν. Ἀναγκαῖον οὖν	πλείω	τὸν αὐτὸν λόγον καὶ τοὔνομα
[1, 3]	τὸν ἀποκρινόμενον) τελευταῖον δὲ τὸ	πλεονάκις	ταὐτὸ λέγειν. ~Τρόποι δ´ εἰσὶ
[1, 10]	ὅσοι συλλογισμοί εἰσι παρὰ τὸ	πλεοναχῶς,	τούτων εἰσί τινες οἱ παρὰ
[1, 1]	πεπέρανται καὶ τὸ τῶν λόγων	πλῆθος,	τὰ δὲ πράγματα τὸν ἀριθμὸν
[1, 10]	διείλεκται; ἢ πῶς δεῖ ἐρωτᾶν	πλὴν	διδόντα διαίρεσιν, εἴ τ´ ἐρωτήσειέ
[1, 8]	οἴεται δεδωκέναι, κἂν ἐρωτηθεὶς θείη.	Πλὴν	ἐπί γέ τινων ἅμα συμβαίνει
[1, 6]	δεῖ καὶ τοῦ ἐλέγχου γίνεσθαι,	πλὴν	προσκεῖσθαι τὴν ἀντίφασιν· ὁ γὰρ
[1, 4]	ὁτὲ δ´ ὃς ἔκαμνε πρότερον.	Πλὴν	ὑγιάζετο μὲν καὶ κάμνων καὶ
[1, 12]	καὶ πένεσθαι δικαίως μᾶλλον ἢ	πλουτεῖν	αἰσχρῶς, βούλονται δὲ τἀναντία. Τὸν
[1, 7]	γὰρ διελεῖν ποῖα ὡσαύτως καὶ	ποῖα	ὡς ἑτέρως λέγεται (σχεδὸν γὰρ
[1, 7]	τῆς λέξεως. Χαλεπὸν γὰρ διελεῖν	ποῖα	ὡσαύτως καὶ ποῖα ὡς ἑτέρως
[1, 15]	ἀνθρώποις. Σφόδρα δὲ καὶ πολλάκις	ποιεῖ	δοκεῖν ἐληλέγχθαι τὸ μάλιστα σοφιστικὸν
[1, 6]	ὡς ἁπλῶς εἰρημένου λαμβάνει, οὐ	ποιεῖ	ἔλεγχον, φαίνεται δὲ διὰ τὴν
[1, 15]	οὕτως εἴληφεν, οἷον ὁ Κλεοφῶν	ποιεῖ	ἐν τῷ Μανδροβούλῳ. Δεῖ δὲ
[1, 12]	χώραν γὰρ ἐπιχειρήματος ἡ σκῆψις	ποιεῖ.	Πρὸς δὲ τὸ ψευδόμενον δεῖξαι
[1, 12]	τὸ τὰ δοκοῦντα λέγειν ἀξιοῦν,	ποιεῖ	τιν´ εὐπορίαν τοῦ εἰς ἄδοξον
[1, 15]	ὀργῆς τό τε φανερὸν ἑαυτὸν	ποιεῖν	βουλόμενον ἀδικεῖν καὶ τὸ παράπαν
[1, 14]	κἂν τέχνῃ τις τοῦτο δύναιτο	ποιεῖν·	διὸ πολλοὶ τῶν λόγων οὐ
[1, 7]	(σχεδὸν γὰρ ὁ τοῦτο δυνάμενος	ποιεῖν	ἐγγύς ἐστι τοῦ θεωρεῖν τἀληθές,
[1, 13]	οἱ τοιοίδε λόγοι τοῦτο βούλονται	ποιεῖν·	εἰ μηδὲν διαφέρει τὸ ὄνομα
[1, 6]	τὸ τὰ πλείω ἐρωτήματα ἓν	ποιεῖν	ἐν τῷ μὴ διαρθροῦν ἡμᾶς
[1, 12]	παράδοξα λέγειν τὸν ἀποκρινόμενον ἐπεχείρουν	ποιεῖν.	Ἔνια δὲ τῶν ἐρωτημάτων ἔχει
[1, 4]	Τὸ γὰρ τὸν κάμνοντα ὁτιοῦν	ποιεῖν	ἢ πάσχειν οὐχ ἓν σημαίνει,
[1, 12]	καλῶς καὶ μὴ καλῶς τοῦτο	ποιεῖν,	καθάπερ ἐλέχθη πρότερον. Πάλιν πρὸς
[1, 1]	ἔργον δοκεῖν ποιεῖν, μᾶλλον ἢ	ποιεῖν	καὶ μὴ δοκεῖν. Ἔστι δ´
[1, 14]	πρότερον· ἔστι δὲ τοῦτο καὶ	ποιεῖν	καὶ μὴ ποιοῦντα φαίνεσθαι καὶ
[1, 1]	καὶ τοῦ σοφοῦ ἔργον δοκεῖν	ποιεῖν,	μᾶλλον ἢ ποιεῖν καὶ μὴ
[1, 5]	τὸ τὰ πλείω ἐρωτήματα ἓν	ποιεῖν.	Οἱ μὲν οὖν παρὰ τὸ
[1, 4]	ἔστι γὰρ τὸ μὴ τῶν	ποιεῖν	ὂν ὡς τῶν ποιεῖν τι
[1, 5]	τὸ τὰ δύο ἐρωτήματα ἓν	ποιεῖν,	ὅταν λανθάνῃ πλείω ὄντα καὶ
[1, 13]	ῥὶς ῥὶς κοίλη. Φαίνονται δὲ	ποιεῖν	οὐ ποιοῦντες ἐνίοτε διὰ τὸ
[1, 11]	περὶ τούτων καὶ δύνασθαι ταῦτα	ποιεῖν,	οὐ χαλεπὸν ἰδεῖν· ἡ γὰρ
[1, 12]	Πλεῖστος δὲ τόπος ἐστὶ τοῦ	ποιεῖν	παράδοξα λέγειν, ὥσπερ καὶ ὁ
[1, 4]	τῶν ποιεῖν ὂν ὡς τῶν	ποιεῖν	τι τῇ λέξει σημαίνειν. Οἷον
[1, 4]	διακείμενόν πως δηλοῖ, τὸ δὲ	ποιεῖν	τι. Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον
[1, 5]	ἢ ψεῦδος φαινόμενον δόξειεν ἂν	ποιεῖν·	τὸ γὰρ φάναι τῶν μὴ
[1, 15]	τὸ μηδὲν συλλογισαμένους μὴ ἐρώτημα	ποιεῖν	τὸ τελευταῖον ἀλλὰ συμπεραντικῶς εἰπεῖν,
[1, 10]	μὴ ἐρωτᾶν ἀλλ´ αὐτὸν δῆλα	ποιεῖν,	τὸν δ´ ἐρωτᾶν. ~Ἔτι τὸ
[1, 3]	παράδοξον ἄγειν, τέταρτον δὲ σολοικίζειν	ποιεῖν	(τοῦτο δ´ ἐστὶ τὸ ποιῆσαι
[1, 15]	τὴν ἐρώτησιν τῶν τοιούτων οὕτω	ποιεῖσθαι,	πότερόν σοι δοκεῖ; ἀνάγκη γάρ,
[1, 15]	πλείω ἢ πρὸς τὰ ἐναντία	ποιεῖσθαι	τὴν φυλακήν. Ὅλως δὲ πάντα
[1, 4]	ἐν δὲ τοῖς γεγραμμένοις καὶ	ποιήμασι	μᾶλλον. Οἷον καὶ τὸν Ὅμηρον
[1, 13]	τῶν τόπων· ~Περὶ δὲ τοῦ	ποιῆσαι	ἀδολεσχεῖν, ὃ μὲν λέγομεν τὸ
[1, 3]	καὶ σολοικισμὸς καὶ πέμπτον τὸ	ποιῆσαι	ἀδολεσχῆσαι τὸν προσδιαλεγόμενον (τοῦτο δ´
[1, 4]	ἄνευ γραφῆς διαλεκτικοῖς οὐ ῥᾴδιον	ποιῆσαι	λόγον, ἐν δὲ τοῖς γεγραμμένοις
[1, 3]	ποιεῖν (τοῦτο δ´ ἐστὶ τὸ	ποιῆσαι	τῇ λέξει βαρβαρίζειν ἐκ τοῦ
[1, 6]	τοῦ ἐλέγχου ἄγνοιαν, ἀρχὴν ταύτην	ποιησαμένους·	ἔστι γὰρ ἅπαντας ἀναλῦσαι τοὺς
[1, 1]	ἐστιν· ἡ γὰρ τοιαύτη δύναμις	ποιήσει	φαίνεσθαι σοφόν, οὗ τυγχάνουσι τὴν
[1, 10]	τί ἄλλο ἔσται; φανερὸν γὰρ	ποιήσει	ὡς ἔχει τῷ μήτ´ ἐσκεμμένῳ
[1, 10]	ὁ δὲ ὅτι ἡ Ὁμήρου	ποίησις	σχῆμα διὰ τοῦ κύκλος" ἐν
[1, 7]	συμβαίνει, (ὅταν ἐπὶ τοῦ λόγου	ποιῆται	τὴν σκέψιν· ἔτι ἡ μὲν
[1, 7]	ἓν καὶ πολλά, μηδὲ τοῖς	ποίοις	τῶν κατηγορημάτων πάντα ταὐτὰ καὶ
[1, 4]	ποιὸν ποσὸν ἢ τὸ ποσὸν	ποιόν,	ἢ τὸ ποιοῦν πάσχον ἢ
[1, 4]	θάτερον τούτων, ἢ πάλιν τὸ	ποιὸν	ποσὸν ἢ τὸ ποσὸν ποιόν,
[1, 4]	ἢ οἰκοδομεῖν· καίτοι τὸ μὲν	ποιόν	τι καὶ διακείμενόν πως δηλοῖ,
[1, 4]	ποιοῦν πάσχον ἢ τὸ διακείμενον	ποιοῦν,	καὶ τἆλλα δ´ ὡς διῄρηται
[1, 4]	τὸ ποσὸν ποιόν, ἢ τὸ	ποιοῦν	πάσχον ἢ τὸ διακείμενον ποιοῦν,
[1, 14]	καὶ μὴ ποιοῦντα φαίνεσθαι καὶ	ποιοῦντα	μὴ δοκεῖν, καθάπερ, ὃ Πρωταγόρας
[1, 15]	βουλόμενον, ἢ καὶ ἐξ ἴσου	ποιοῦντα	τὴν ἐρώτησιν· ἀδήλου γὰρ ὄντος
[1, 14]	τοῦτο καὶ ποιεῖν καὶ μὴ	ποιοῦντα	φαίνεσθαι καὶ ποιοῦντα μὴ δοκεῖν,
[1, 6]	ἀνεπιστημόνων ἐλέγχονται· κατὰ συμβεβηκὸς γὰρ	ποιοῦνται	τοὺς συλλογισμοὺς πρὸς τοὺς εἰδότας·
[1, 13]	κοίλη. Φαίνονται δὲ ποιεῖν οὐ	ποιοῦντες	ἐνίοτε διὰ τὸ μὴ προσπυνθάνεσθαι
[1, 8]	καὶ συλλογίζωνται τὴν ἀντίφασιν, οὐ	ποιοῦσι	δῆλον εἰ ἀγνοεῖ· καὶ γὰρ
[1, 15]	καὶ ἀποκρινόμενοι πολλάκις, ὅταν ἐλέγχωνται,	ποιοῦσι	διττόν, ἂν μέλλῃ συμβαίνειν ἐλεγχθήσεσθαι,
[1, 1]	τοῦ συμπεράσματος. Οἱ δὲ τοῦτο	ποιοῦσι	μὲν οὔ, δοκοῦσι δὲ διὰ
[1, 7]	τὰ πλείω ἐρωτήματα ὡς ἓν	ποιοῦσιν·	ἐν ἅπασι γὰρ ἡ ἀπάτη
[1, 8]	ὁ τὰς δύο ἐρωτήσεις μίαν	ποιῶν	παρὰ τὴν πρότασιν, καὶ ἀντὶ
[1, 11]	διαλεκτικός, ὁ δὲ τοῦτο φαινομένως	ποιῶν	σοφιστικός, καὶ συλλογισμὸς ἐριστικὸς καὶ
[1, 4]	τὸ βούλεσθαι λαβεῖν με τοὺς	πολεμίους.	Καὶ ἆρ´ ὅ τις γινώσκει,
[1, 4]	τὸ ἓν μόνον δυνάμενον φέρειν	πολλὰ	δύνασθαι φέρειν. Παρὰ δὲ τὴν
[1, 12]	ἔχωσι προκείμενον. Τό τε ἐρωτᾶν	πολλά,	κἂν ὡρισμένον ᾖ πρὸς ὃ
[1, 5]	τις δοίη ὁμοίως ἓν καὶ	πολλὰ	λέγεσθαι λευκὰ καὶ γυμνὰ καὶ
[1, 10]	ἐκείνου ἢ οὔ; Ἔτι εἰ	πολλὰ	μὲν σημαίνει τοὔνομα, ὁ δὲ
[1, 11]	πειραστικὸς διαλεκτικός. Ἐπεὶ δ´ ἐστὶ	πολλὰ	μὲν ταὐτὰ κατὰ πάντων, οὐ
[1, 7]	τὸ ἕτερον, καὶ ἓν καὶ	πολλά,	μηδὲ τοῖς ποίοις τῶν κατηγορημάτων
[1, 10]	διειλεγμένος; εἰ δέ γέ τις	πολλὰ	οἴεται σημαίνειν, δῆλον ὅτι οὐ
[1, 15]	εἴπερ ἀνάγκη, δόξειεν ἂν εἶναι	πολλά·	παρατιθεμένων γὰρ ἐγγὺς τῶν ἐναντίων
[1, 15]	πάντ´ ἀπειθεῖν; καὶ Τὸ πολλάκις	πολλά,	πότερον πολλὰ συγχωρητέον ἢ ὀλίγα;
[1, 10]	τὸ ὂν ἢ τὸ ἓν	πολλὰ	σημαίνει, ἀλλὰ καὶ ὁ ἀποκρινόμενος
[1, 10]	οὔ; καὶ εἴ τινι δοκεῖ	πολλὰ	σημαίνειν τὸ τρίγωνον, καὶ ἔδωκε
[1, 15]	καὶ Τὸ πολλάκις πολλά, πότερον	πολλὰ	συγχωρητέον ἢ ὀλίγα; Μᾶλλον γάρ,
[1, 5]	ὑπάρχειν. Ἐπεὶ γὰρ τῷ αὐτῷ	πολλὰ	συμβέβηκεν, οὐκ ἀνάγκη πᾶσι τοῖς
[1, 15]	μὲν μῆκος· χαλεπὸν γὰρ ἅμα	πολλὰ	συνορᾶν· εἰς δὲ τὸ μῆκος
[1, 3]	προσδιαλεγόμενον (τοῦτο δ´ ἐστὶ τὸ	πολλάκις	ἀναγκάζεσθαι ταὐτὸ λέγειν) ἢ τὸ
[1, 5]	ἐκ τῆς αἰσθήσεως ἀπάται γίνονται·	πολλάκις	γὰρ τὴν χολὴν μέλι ὑπέλαβον
[1, 14]	θέλει μὲν τὸ μεταξὺ σημαίνειν,	πολλάκις	δὲ σημαίνει κἀκείνων ἑκάτερον, οἷον
[1, 5]	ἐρώτησιν. Ἐπ´ ἐνίων δὲ λανθάνει	πολλάκις,	ἐφ´ ὅσων, ὅταν πῂ λέγηται,
[1, 4]	τό τ´ ἀναγκαῖον, ὃ συμβαίνει	πολλάκις	καὶ ἐπὶ τῶν κακῶν (ἔστι
[1, 5]	ἀδύνατον, δόξει παρὰ τοῦτο γίνεσθαι	πολλάκις	ὁ ἔλεγχος, οἷον ὅτι οὐκ
[1, 15]	πάντας. Ὥσπερ τε καὶ ἀποκρινόμενοι	πολλάκις,	ὅταν ἐλέγχωνται, ποιοῦσι διττόν, ἂν
[1, 15]	καθ´ ἕκαστον, ἐπάγοντα τὸ καθόλου	πολλάκις	οὐκ ἐρωτητέον ἀλλ´ ὡς δεδομένῳ
[1, 5]	τὸ προκείμενον ἀσυλλόγιστοι. Καὶ λανθάνει	πολλάκις	οὐχ ἧττον αὐτοὺς τοὺς ἐρωτῶντας
[1, 15]	τοῖς ἀνθρώποις. Σφόδρα δὲ καὶ	πολλάκις	ποιεῖ δοκεῖν ἐληλέγχθαι τὸ μάλιστα
[1, 15]	ἢ πάντ´ ἀπειθεῖν; καὶ Τὸ	πολλάκις	πολλά, πότερον πολλὰ συγχωρητέον ἢ
[1, 15]	συμφέρον· λανθάνει γὰρ ἡ ὁμοιότης	πολλάκις.	Πρός τε τὸ λαβεῖν τὴν
[1, 14]	αἱ δ´ οὔ. Δοθέντος δὴ	πολλάκις	τοῦτο" συλλογίζονται ὡς εἰρημένου τοῦτον"
[1, 1]	μὲν οὔ, δοκοῦσι δὲ διὰ	πολλὰς	αἰτίας· ὧν εἷς τόπος εὐφυέστατός
[1, 10]	γὰρ οὐ δοκεῖ τὸ ἐρωτώμενον	πολλαχῶς	ἔχειν, ἀδύνατον δὲ διαιρεῖν ὃ
[1, 7]	τῷ μὴ δύνασθαι διαιρεῖν τὸ	πολλαχῶς	λεγόμενον (ἔνια γὰρ οὐκ εὔπορον
[1, 12]	πολλοῖς, ἐὰν δ´ ὡς οἱ	πολλοί,	ἐπὶ τὰ τοῖς σοφοῖς. Φασὶ
[1, 14]	τις τοῦτο δύναιτο ποιεῖν· διὸ	πολλοὶ	τῶν λόγων οὐ συλλογιζόμενοι σολοικισμὸν
[1, 12]	εὐδαίμονα δίκαιον εἶναι· τοῖς δὲ	πολλοῖς	ἄδοξον τὸ βασιλέα μὴ εὐδαιμονεῖν.
[1, 5]	ἢ ὅτι νύκτωρ ὁρᾶται πλανώμενος.	Πολλοῖς	δὲ ταῦτα μὲν ὑπάρχει, τὸ
[1, 12]	δὲ κατὰ νόμον τὸ τοῖς	πολλοῖς	δοκοῦν. Ὥστε δῆλον ὅτι κἀκεῖνοι,
[1, 12]	τοὺς λόγους, εἰς τὰ τοῖς	πολλοῖς,	ἐὰν δ´ ὡς οἱ πολλοί,
[1, 12]	δ´ ἄγειν εἰς τὰ τοῖς	πολλοῖς	καὶ τὰ τοῖς σοφοῖς ἐναντία—
[1, 12]	διαλεγόμενος, εἶτ´ ἐπερωτᾶν ὃ τοῖς	πολλοῖς	οὗτοι λέγουσι παράδοξον· ἔστι γὰρ
[1, 11]	εἶναι ἀρχῶν, τὸν δὲ πρὸς	πολλούς,	ὅσοι μὴ ἴσασι τὸ δυνατὸν
[1, 12]	μὲν γὰρ νόμος δόξα τῶν	πολλῶν,	οἱ δὲ σοφοὶ κατὰ φύσιν
[1, 7]	ἐπ´ οὐδενὸς ἢ οὐκ ἐπὶ	πολλῶν.	Τῶν δὲ παρὰ τὸ σχῆμα
[1, 7]	τὸ ἑπόμενον. Ἔτι καὶ ἐπὶ	πολλῶν	φαίνεται καὶ ἀξιοῦται οὕτως, εἰ
[1, 1]	γὰρ ἄπειροι ὥσπερ ἂν ἀπέχοντες	πόρρωθεν	θεωροῦσιν. Ὁ μὲν (γὰρ συλλογισμὸς
[1, 9]	φαινόμενον, καὶ παρὰ τοῦδε. ~Παρὰ	πόσα	δ´ ἐλέγχονται οἱ ἐλεγχόμενοι, οὐ
[1, 2]	δυνάμεως οὓς καλοῦμεν σοφιστάς, δῆλον.	~Πόσα	δ´ ἔστιν εἴδη τῶν λόγων
[1, 2]	ἡ δύναμις αὕτη συνέστηκε, καὶ	πόσα	μέρη τυγχάνει τῆς πραγματείας ὄντα,
[1, 4]	τούτων, ἢ πάλιν τὸ ποιὸν	ποσὸν	ἢ τὸ ποσὸν ποιόν, ἢ
[1, 4]	τὸ ποιὸν ποσὸν ἢ τὸ	ποσὸν	ποιόν, ἢ τὸ ποιοῦν πάσχον
[1, 3]	νῦν λέγωμεν. ~Πρῶτον δὴ ληπτέον	πόσων	στοχάζονται οἱ ἐν τοῖς λόγοις
[1, 2]	λόγων τῶν σοφιστικῶν, καὶ ἐκ	πόσων	τὸν ἀριθμὸν ἡ δύναμις αὕτη
[1, 5]	ἀλλὰ πῂ ἢ ποὺ ἢ	ποτὲ	ἢ πρός τι λέγεσθαι, τρίτον
[1, 15]	συμβαίνειν ἐλεγχθήσεσθαι, καὶ ἐρωτῶντας χρηστέον	ποτὲ	τούτῳ πρὸς τοὺς ἐνισταμένους— ἂν
[1, 15]	δεῖ πάντα τῷ πατρὶ πείθεσθαι,	Πότερον	ἅπαντα δεῖ πείθεσθαι τοῖς γονεῦσιν
[1, 5]	ἐν ὅσοις μὴ ῥᾴδιον θεωρῆσαι	πότερον	αὐτῶν κυρίως ἀποδοτέον. Γίνεται δὲ
[1, 5]	οὐ δοτέον μίαν ἀπόκρισιν, οἷον	πότερον	ἡ γῆ θάλαττά ἐστιν ἢ
[1, 5]	λευκὸν τὸ δ´ ἥμισυ μέλαν,	πότερον	λευκὸν ἢ μέλαν; Οἱ δὲ
[1, 10]	δή, ὅθεν ὁ λόγος ἦλθε,	πότερον	οἱ ἐν τοῖς μαθήμασι λόγοι
[1, 15]	ἀπειθεῖν; καὶ Τὸ πολλάκις πολλά,	πότερον	πολλὰ συγχωρητέον ἢ ὀλίγα; Μᾶλλον
[1, 10]	οὗ συνεπεράνατο ὅτι δύο ὀρθαί,	πότερον	πρὸς τὴν διάνοιαν οὗτος διείλεκται
[1, 15]	ἐρώτησιν τῶν τοιούτων οὕτω ποιεῖσθαι,	πότερόν	σοι δοκεῖ; ἀνάγκη γάρ, ἂν
[1, 13]	οὐδέν, καὶ εἴ τι σημαίνει,	πότερον	τὸ αὐτὸ ἢ ἕτερον, ἀλλὰ
[1, 12]	ἄδοξον εἶναι τὴν ἀπόκρισιν, οἷον	πότερον	τοῖς σοφοῖς ἢ τῷ πατρὶ
[1, 5]	μὴ ἁπλῶς ἀλλὰ πῂ ἢ	ποὺ	ἢ ποτὲ ἢ πρός τι
[1, 11]	ἀλλ´ ὅτι οὐ κατὰ τὸ	πρᾶγμα,	διὰ τοῦτο σοφιστικός. Ὥστε ὅ
[1, 8]	οὗτοι οἱ μὴ κατὰ τὸ	πρᾶγμα	ἐλέγχοντες καὶ δεικνύντες ἀγνοοῦντας, ὅπερ
[1, 11]	Ὁ μὲν οὖν κατὰ τὸ	πρᾶγμα	θεωρῶν τὰ κοινὰ διαλεκτικός, ὁ
[1, 14]	ἄνθρωπος γὰρ καὶ λευκὸν καὶ	πρᾶγμα	καὶ ὄνομά ἐστιν. Φανερὸν οὖν
[1, 6]	καὶ τοῦτο, καθάπερ καὶ τὸ	πρᾶγμα	ταὐτόν, εἰ μέλλει ἔλεγχος ἢ
[1, 11]	καὶ τὸν μὴ εἰδότα τὸ	πρᾶγμα	τοῦ μὴ εἰδότος, εἴπερ καὶ
[1, 11]	λόγος, καὶ ὁ κατὰ τὸ	πρᾶγμα	φαινόμενος συλλογισμός, κἂν ᾖ συλλογισμός,
[1, 11]	φαινόμενος γάρ ἐστι κατὰ τὸ	πρᾶγμα,	ὥστ´ ἀπατητικὸς καὶ ἄδικος. Ὥσπερ
[1, 1]	γὰρ οὐκ ἔστιν αὐτὰ τὰ	πράγματα	διαλέγεσθαι φέροντας, ἀλλὰ τοῖς ὀνόμασιν
[1, 1]	τῶν λόγων πλῆθος, τὰ δὲ	πράγματα	τὸν ἀριθμὸν ἄπειρά ἐστιν. Ἀναγκαῖον
[1, 2]	καὶ πόσα μέρη τυγχάνει τῆς	πραγματείας	ὄντα, καὶ περὶ τῶν ἄλλων
[1, 5]	ὅταν ὁμοίως ὁτιοῦν ἀξιωθῇ τῷ	πράγματι	καὶ τῷ συμβεβηκότι ὑπάρχειν. Ἐπεὶ
[1, 7]	κατηγορημάτων πάντα ταὐτὰ καὶ τῷ	πράγματι	συμβέβηκεν. Ὁμοίως δὲ καὶ τῶν
[1, 8]	ἔτι τὸ μὴ ἐπὶ τοῦ	πράγματος	ἀλλ´ ἐπὶ τοῦ λόγου συμβαίνειν·
[1, 8]	μὲν φαινόμενον δὲ οἰκεῖον τοῦ	πράγματος.	Εἰσὶ δ´ οὗτοι οἱ μὴ
[1, 7]	οὐχ ἧττον δι´ αὐτοῦ τοῦ	πράγματος)	εἶτα καὶ καθ´ αὑτὸν ἀπατᾶσθαι
[1, 5]	καὶ ἑνός, μὴ ὀνόματος ἀλλὰ	πράγματος,	καὶ ὀνόματος μὴ συνωνύμου ἀλλὰ
[1, 6]	ἑνὸς μόνου καὶ ἁπλῶς τοῦ	πράγματος,	οἷον ἀνθρώπου καὶ ἑνὸς μόνου
[1, 1]	τῶν ὀνομάτων καὶ ἐπὶ τῶν	πραγμάτων	ἡγούμεθα συμβαίνειν, καθάπερ ἐπὶ τῶν
[1, 14]	Ὥσπερ γὰρ ἐκείνοις ἐπὶ τῶν	πραγμάτων,	τούτοις ἐπὶ τῶν ὀνομάτων συμπίπτει
[1, 1]	ἀλλὰ τοῖς ὀνόμασιν ἀντὶ τῶν	πραγμάτων	χρώμεθα ὡς συμβόλοις, τὸ συμβαῖνον
[1, 15]	οὓς ὁμολογεῖ καλῶς λέγειν ἢ	πράττειν,	ἔτι πρὸς τοὺς δοκοῦντας τοιούτους
[1, 12]	δεῖ πείθεσθαι, καὶ τὰ συμφέροντα	πράττειν	ἢ τὰ δίκαια, καὶ ἀδικεῖσθαι
[1, 1]	τῶν εἰρημένων λόγων γένος ζητεῖν·	πρὸ	ἔργου γάρ ἐστιν· ἡ γὰρ
[1, 1]	Ἐπεὶ δ´ ἐστί τισι μᾶλλον	πρὸ	ἔργου τὸ δοκεῖν εἶναι σοφοῖς
[1, 15]	ἀποκρινόμενον, ἂν προαισθάνηται, προενίστασθαι καὶ	προαγορεύειν.	Ἐπιχειρητέον δ´ ἐνίοτε καὶ πρὸς
[1, 12]	γὰρ ἦν δεύτερον τῆς σοφιστικῆς	προαιρέσεως)	πρῶτον μὲν οὖν ἐκ τοῦ
[1, 1]	φαίνεσθαι σοφόν, οὗ τυγχάνουσι τὴν	προαίρεσιν	ἔχοντες. Ὅτι μὲν οὖν ἔστι
[1, 11]	τε γὰρ οἱ πάντως νικᾶν	προαιρούμενοι	πάντων ἅπτονται, καὶ ἐνταῦθα οἱ
[1, 3]	εἶναι τούτων. Μάλιστα μὲν γὰρ	προαιροῦνται	φαίνεσθαι ἐλέγχοντες, δεύτερον δὲ ψευδόμενόν
[1, 15]	ἐπιχειρημάτων ἐπιτέμνειν, καὶ ἀποκρινόμενον, ἂν	προαισθάνηται,	προενίστασθαι καὶ προαγορεύειν. Ἐπιχειρητέον δ´
[1, 15]	ἐπιχειρεῖν· ὅπερ ὁ Λυκόφρων ἐποίησε	προβληθέντος	λύραν ἐγκωμιάζειν. Πρὸς δὲ τοὺς
[1, 15]	εἰς δὲ τὸ μῆκος τοῖς	προειρημένοις	στοιχείοις χρηστέον. Ἓν δὲ τάχος·
[1, 15]	ἐπιτέμνειν, καὶ ἀποκρινόμενον, ἂν προαισθάνηται,	προενίστασθαι	καὶ προαγορεύειν. Ἐπιχειρητέον δ´ ἐνίοτε
[1, 5]	τοιοῦτοι λόγοι, πρὸς δὲ τὸ	προκείμενον	ἀσυλλόγιστοι. Καὶ λανθάνει πολλάκις οὐχ
[1, 12]	δὲ λέγουσιν ὅταν μηδὲν ἔχωσι	προκείμενον.	Τό τε ἐρωτᾶν πολλά, κἂν
[1, 15]	παραδόξου τὸ φαινόμενον ἀξιοῦν ἀποκρίνεσθαι,	προκειμένου	τοῦ δοκοῦντος ἐξ ἀρχῆς, καὶ
[1, 15]	δὲ τάχος· ὑστερίζοντες γὰρ ἧττον	προορῶσιν.	Ἔτι δ´ ὀργὴ καὶ φιλονεικία·
[1, 12]	ἢ ἀποφῇ τούτων τι, ἄγει	πρὸς	ἃ ἐπιχειρήματος εὐπορεῖ. Δύνανται δὲ
[1, 12]	σοφιστικός, τὸ ἄγειν πρὸς τοιαῦτα	πρὸς	ἃ εὐπορεῖ λόγων. Ἔστι δὲ
[1, 15]	προαγορεύειν. Ἐπιχειρητέον δ´ ἐνίοτε καὶ	πρὸς	ἄλλα τοῦ εἰρημένου, ἐκεῖνο ἐκλαβόντας,
[1, 9]	τοὺς τόπους· οὗτοι γὰρ κοινοὶ	πρὸς	ἅπασαν τέχνην καὶ δύναμιν. Καὶ
[1, 11]	οὐκ ἔστι μετενεγκεῖν ἀλλ´ ἢ	πρὸς	γεωμετρίαν μόνον, διὰ τὸ ἐκ
[1, 5]	οὐκ εἰσὶν οἱ τοιοῦτοι λόγοι,	πρὸς	δὲ τὸ προκείμενον ἀσυλλόγιστοι. Καὶ
[1, 12]	γὰρ ἐπιχειρήματος ἡ σκῆψις ποιεῖ.	Πρὸς	δὲ τὸ ψευδόμενον δεῖξαι ἴδιος
[1, 12]	κατὰ φύσιν κατὰ νόμον ἀπαντᾶν,	πρὸς	δὲ τὸν κατὰ νόμον ἐπὶ
[1, 15]	τὸ δὲ λαθεῖν τῆς ἀπάτης.	Πρὸς	δὲ τοὺς ἀνανεύοντας ἅττ´ ἂν
[1, 15]	Λυκόφρων ἐποίησε προβληθέντος λύραν ἐγκωμιάζειν.	Πρὸς	δὲ τοὺς ἀπαιτοῦντας πρὸς τί
[1, 1]	δοκεῖν. Ἔστι δ´ ὡς ἓν	πρὸς	ἓν εἰπεῖν ἔργον περὶ ἕκαστον
[1, 12]	δ´ οὐ καλόν. Δεῖ οὖν	πρὸς	μὲν τὸν εἰπόντα κατὰ φύσιν
[1, 8]	τὸν ἐρωτώμενον. Ἐὰν δὲ λάβωσι,	πρὸς	μὲν τὸν ἐρωτώμενον ἔσονται, ἁπλῶς
[1, 12]	ἐρωτήσεως συμβαίνει μάλιστα. Τὸ γὰρ	(πρὸς)	μηδὲν ὁρίσαντα κείμενον ἐρωτᾶν θηρευτικόν
[1, 6]	μὲν οὖν δέδωκεν ἀπόκρισιν ὡς	πρὸς	μίαν ἐρώτησιν, ἔσται ἔλεγχος· εἰ
[1, 4]	ἴσον· τοσοῦτον γὰρ καὶ ἔτι	πρός.	Ὁ γὰρ αὐτὸς λόγος διῃρημένος
[1, 12]	ἐρωτᾶν πολλά, κἂν ὡρισμένον ᾖ	πρὸς	ὃ διαλέγεται, καὶ τὸ τὰ
[1, 15]	τὰ ὑφ´ ἑαυτοῦ λεγόμενα ἢ	πρὸς	οὓς ὁμολογεῖ καλῶς λέγειν ἢ
[1, 15]	ἢ πρὸς τοὺς πλείστους ἢ	πρὸς	πάντας. Ὥσπερ τε καὶ ἀποκρινόμενοι
[1, 15]	οὕτως· ἅμα γὰρ συμβαίνει ἢ	πρὸς	πλείω ἢ πρὸς τὰ ἐναντία
[1, 11]	ἰδίων εἶναι ἀρχῶν, τὸν δὲ	πρὸς	πολλούς, ὅσοι μὴ ἴσασι τὸ
[1, 10]	τῷ τὸν ἀποκρινόμενον ἔχειν πως	πρὸς	τὰ δεδομένα. Εἶτα πρὸς τοὔνομα
[1, 15]	συμβαίνει ἢ πρὸς πλείω ἢ	πρὸς	τὰ ἐναντία ποιεῖσθαι τὴν φυλακήν.
[1, 15]	ὁμοίως τὰ ἐναντιώματα θεωρητέον ἢ	πρὸς	τὰ ὑφ´ ἑαυτοῦ λεγόμενα ἢ
[1, 12]	γὰρ πρὸς τὰς φανερὰς ἢ	πρὸς	τὰς ἀφανεῖς δόξας ἐροῦσιν ἐναντία.
[1, 12]	ἀναγκαῖον παράδοξα λέγειν· ἢ γὰρ	πρὸς	τὰς φανερὰς ἢ πρὸς τὰς
[1, 5]	ἐν ἀρχῇ) κατὰ ταὐτὸ καὶ	πρὸς	ταὐτὸ καὶ ὡσαύτως καὶ ἐν
[1, 8]	ἀντίφασιν καὶ κατὰ ταὐτὸ καὶ	πρὸς	ταὐτὸ καὶ ὡσαύτως, παρὰ τὸ
[1, 15]	τὰ ἐρωτήματα τιθέναι, ἐάν τε	πρὸς	ταὐτὸ πλείους τις ἔχῃ λόγους,
[1, 15]	λανθάνει γὰρ ἡ ὁμοιότης πολλάκις.	Πρός	τε τὸ λαβεῖν τὴν πρότασιν
[1, 10]	Τί γάρ ἐστι τὸ μὴ	πρὸς	τὴν διάνοιαν ἀλλ´ ἢ ὅταν
[1, 10]	ἐστὶ γένος τι λόγων τὸ	πρὸς	τὴν διάνοιαν. Ἀλλ´ οἱ μὲν
[1, 10]	πρὸς τοὔνομα λόγους, ἑτέρους δὲ	πρὸς	τὴν διάνοιαν, ἀλλ´ οὐ τοὺς
[1, 10]	πρὸς τοὔνομα λόγους, ἑτέρους δὲ	πρὸς	τὴν διάνοιαν· ἄτοπον γὰρ τὸ
[1, 10]	μηδ´ οἴεται, πῶς οὗτος οὐ	πρὸς	τὴν διάνοιαν διείλεκται; ἢ πῶς
[1, 10]	ὁ δὲ διαλεχθείη, ἆρ´ οὐ	πρὸς	τὴν διάνοιαν διείλεκται; καίτοι ὁ
[1, 10]	ἐν τῷ λόγῳ ἐστὶ τὸ	πρὸς	τὴν διάνοιαν εἶναι, ἀλλ´ ἐν
[1, 10]	γὰρ πρὸς τοὔνομα τὸ μὴ	πρὸς	τὴν διάνοιαν εἶναί ἐστιν ἐνταῦθα.
[1, 10]	διαιροῦνται ἢ πρὸς τοὔνομα ἢ	πρὸς	τὴν διάνοιαν εἶναι πάντας, ἄλλους
[1, 10]	οἱ ἐν τοῖς μαθήμασι λόγοι	πρὸς	τὴν διάνοιάν εἰσιν ἢ οὔ;
[1, 10]	ἕτεροι οὔτε πρὸς τοὔνομα οὔτε	πρὸς	τὴν διάνοιαν· οἱ δέ φασι
[1, 10]	λόγους τὸ πρὸς τοὔνομα καὶ	πρὸς	τὴν διάνοιαν ὅσοι πλείω σημαίνουσιν,
[1, 10]	καὶ πρὸς τοὔνομα· τὸ δὲ	πρὸς	τὴν διάνοιαν, ὅταν ἐφ´ ᾧ
[1, 10]	συνεπεράνατο ὅτι δύο ὀρθαί, πότερον	πρὸς	τὴν διάνοιαν οὗτος διείλεκται τὴν
[1, 10]	οἴεται σημαίνειν, δῆλον ὅτι οὐ	πρὸς	τὴν διάνοιαν. Πρῶτον μὲν γὰρ
[1, 10]	οὗτος πρὸς τοὔνομα ἔσται ἢ	πρὸς	τὴν διάνοιαν τοῦ ἐρωτωμένου διειλεγμένος;
[1, 11]	εἶχεν ἐξ ὧν ἔτι διαλέξεται	πρὸς	τὴν ἔνστασιν. Ἡ δ´ αὐτὴ
[1, 15]	φυλακήν. Ὅλως δὲ πάντα τὰ	πρὸς	τὴν κρύψιν λεχθέντα πρότερον χρήσιμα
[1, 15]	ἐγκωμιάζειν. Πρὸς δὲ τοὺς ἀπαιτοῦντας	πρὸς	τί ἐπιχειρεῖ, ἐπειδὴ δοκεῖ δεῖν
[1, 5]	ἢ ποὺ ἢ ποτὲ ἢ	πρός	τι λέγεσθαι, τρίτον δὲ τὸ
[1, 13]	τὰ γένη ἀλλὰ καὶ αὐτὰ	πρός	τι λέγεται καὶ πρὸς τὸ
[1, 13]	ὅσων ἡ οὐσία, οὐκ ὄντων	πρός	τι ὅλως ὧν εἰσιν ἕξεις
[1, 13]	τῶν λόγων ἔν τε τοῖς	πρός	τι, ὅσα μὴ μόνον τὰ
[1, 8]	ἔλεγχος οὐχ ἁπλῶς ἔλεγχος ἀλλὰ	πρός	τινα· καὶ ὁ συλλογισμὸς ὡσαύτως.
[1, 13]	αὐτὰ πρός τι λέγεται καὶ	πρὸς	τὸ αὐτὸ καὶ ἓν ἀποδίδοται
[1, 15]	ταῦτα πρῶτον λεκτέον. Ἔστι δὴ	πρὸς	τὸ ἐλέγχειν ἓν μὲν μῆκος·
[1, 12]	πρότερον· ἀπαιτοῦνται γὰρ τί τοῦτο	πρὸς	τὸ ἐν ἀρχῇ. Στοιχεῖον δὲ
[1, 15]	εἰρημένου, ἐκεῖνο ἐκλαβόντας, ἐὰν μὴ	πρὸς	τὸ κείμενον ἔχῃ τις ἐπιχειρεῖν·
[1, 15]	πως τὰ περὶ τὴν ἐρώτησιν	πρὸς	τὸ λανθάνειν, ὥσπερ ἐν τοῖς
[1, 12]	ποιεῖν, καθάπερ ἐλέχθη πρότερον. Πάλιν	πρὸς	τὸ παράδοξα λέγειν σκοπεῖν ἐκ
[1, 5]	τι ἐν τοῖς ἀναγκαίοις ἐρωτήμασι	πρὸς	τὸ συμβαῖνον ἀδύνατον, δόξει παρὰ
[1, 15]	καθόλου ἀλλὰ τῇ ὁμοιότητι, χρηστέον	πρὸς	τὸ συμφέρον· λανθάνει γὰρ ἡ
[1, 12]	τόπος ὁ σοφιστικός, τὸ ἄγειν	πρὸς	τοιαῦτα πρὸς ἃ εὐπορεῖ λόγων.
[1, 11]	πρὸς τὸν διαλεκτικὸν τῷ ψευδογράφῳ	πρὸς	τὸν γεωμέτρην, οὐκ ἂν ἦν
[1, 11]	τὸν διαλεκτικὸν ὡς ὁ ψευδογράφος	πρὸς	τὸν γεωμετρικόν· ἐκ γὰρ τῶν
[1, 11]	πάντῃ ὁμοίως εἶχεν ὁ ἐριστικὸς	πρὸς	τὸν διαλεκτικὸν τῷ ψευδογράφῳ πρὸς
[1, 11]	ἐριστικός ἐστί πως οὕτως ἔχων	πρὸς	τὸν διαλεκτικὸν ὡς ὁ ψευδογράφος
[1, 8]	συλλογισμοὶ ἔσονται, οὔθ´ ἁπλῶς οὔτε	πρὸς	τὸν ἐρωτώμενον. Ἐὰν δὲ λάβωσι,
[1, 6]	ἐρωτήματος δεῖ εἰ ταὐτὸν σημαίνει,	πρὸς	τὸν ζητοῦντα τὸ διὰ τί.
[1, 15]	ἀνανεύοντας ἅττ´ ἂν οἰηθῶσιν εἶναι	πρὸς	τὸν λόγον, ἐξ ἀποφάσεως ἐρωτητέον
[1, 10]	τὴν διάνοιαν. Ἀλλ´ οἱ μὲν	πρὸς	τοὔνομά εἰσι· καίτοι οὗτοι οὐ
[1, 10]	ὅτι ἓν πάντα) ἆρ´ οὗτος	πρὸς	τοὔνομα ἔσται ἢ πρὸς τὴν
[1, 10]	φασι πάντας, καὶ διαιροῦνται ἢ	πρὸς	τοὔνομα ἢ πρὸς τὴν διάνοιαν
[1, 10]	τοὺς τοιούτους ἐστὶ λόγους τὸ	πρὸς	τοὔνομα καὶ πρὸς τὴν διάνοιαν
[1, 10]	τινες, τὸ εἶναι τοὺς μὲν	πρὸς	τοὔνομα λόγους, ἑτέρους δὲ πρὸς
[1, 10]	τὸ ὑπολαμβάνειν ἄλλους μὲν εἶναι	πρὸς	τοὔνομα λόγους, ἑτέρους δὲ πρὸς
[1, 10]	πάντες, ἔσονταί τινες ἕτεροι οὔτε	πρὸς	τοὔνομα οὔτε πρὸς τὴν διάνοιαν·
[1, 10]	πως πρὸς τὰ δεδομένα. Εἶτα	πρὸς	τοὔνομα πάντας ἐνδέχεται αὐτοὺς εἶναι·
[1, 10]	δ´ αὐτὸ τοῦτό ἐστι καὶ	πρὸς	τοὔνομα· τὸ δὲ πρὸς τὴν
[1, 10]	ἐνδέχεται αὐτοὺς εἶναι· τὸ γὰρ	πρὸς	τοὔνομα τὸ μὴ πρὸς τὴν
[1, 15]	κρύψιν λεχθέντα πρότερον χρήσιμα καὶ	πρὸς	τοὺς ἀγωνιστικοὺς λόγους· ἡ γὰρ
[1, 15]	καλῶς λέγειν ἢ πράττειν, ἔτι	πρὸς	τοὺς δοκοῦντας τοιούτους ἢ πρὸς
[1, 6]	συμβεβηκὸς γὰρ ποιοῦνται τοὺς συλλογισμοὺς	πρὸς	τοὺς εἰδότας· οἱ δ´ οὐ
[1, 4]	καὶ τὸν Ὅμηρον ἔνιοι διορθοῦνται	πρὸς	τοὺς ἐλέγχοντας ὡς ἄτοπον εἰρηκότα
[1, 15]	καὶ ἐρωτῶντας χρηστέον ποτὲ τούτῳ	πρὸς	τοὺς ἐνισταμένους— ἂν ὡδὶ μὲν
[1, 15]	πρὸς τοὺς δοκοῦντας τοιούτους ἢ	πρὸς	τοὺς ὁμοίους, ἢ πρὸς τοὺς
[1, 15]	ἢ πρὸς τοὺς ὁμοίους, ἢ	πρὸς	τοὺς πλείστους ἢ πρὸς πάντας.
[1, 10]	παραλογισμοὶ οὐ τῷ τὸν ἀποκρινόμενον	πρὸς	τούτους ἔχειν πως, ἀλλὰ τῷ
[1, 13]	τοιοῦτον ἐν τῷ λόγῳ αὐτῶν	προσδηλοῦται,	κατηγορουμένων† ἐπὶ τούτοις. Οἷον τὸ
[1, 3]	πέμπτον τὸ ποιῆσαι ἀδολεσχῆσαι τὸν	προσδιαλεγόμενον	(τοῦτο δ´ ἐστὶ τὸ πολλάκις
[1, 8]	ἐπί γέ τινων ἅμα συμβαίνει	προσερωτᾶν	τὸ ἐνδεὲς καὶ τὸ ψεῦδος
[1, 6]	τοῦ ἐλέγχου διορισμόν· διὸ καὶ	προσηγορεύθησαν	οὕτως· παρὰ γὰρ τοῦ λόγου
[1, 12]	Λύσις δὲ καὶ τούτων ἡ	προσήκουσα	φέρεται τῷ ἐμφανίζειν ὅτι οὐ
[1, 10]	αἴτιον ἢ ἐν τῇ ἀντιφάσει	(προσκεῖσθαι	γὰρ δεῖ τὴν ἀντίφασιν) ὁτὲ
[1, 6]	καὶ τοῦ ἐλέγχου γίνεσθαι, πλὴν	προσκεῖσθαι	τὴν ἀντίφασιν· ὁ γὰρ ἔλεγχος
[1, 5]	μὴ ἀγαθὸν ψεῦδος. Ὁτὲ δὲ	προσληφθέντων	τινῶν κἂν ἔλεγχος γίνοιτο ἀληθινός,
[1, 5]	μὴ αἴτιον ὡς αἴτιον, ὅταν	προσληφθῇ	τὸ ἀναίτιον ὡς παρ´ ἐκεῖνο
[1, 11]	εἰδότα ἀλλὰ τὸν ἀγνοοῦντα καὶ	προσποιούμενον.	Ὁ μὲν οὖν κατὰ τὸ
[1, 2]	ἀποκρινομένῳ καὶ ἀναγκαίων εἰδέναι τῷ	προσποιουμένῳ	ἔχειν τὴν ἐπιστήμην (ὃν τρόπον
[1, 13]	ποιοῦντες ἐνίοτε διὰ τὸ μὴ	προσπυνθάνεσθαι	εἰ σημαίνει τι καθ´ αὑτὸ
[1, 7]	ἡ ἀπάτη· ὡς γὰρ οὐδὲν	προσσημαῖνον	τὸ τὶ ἢ πῂ ἢ
[1, 4]	ὄμβρῳ" λύουσι γὰρ αὐτὸ τῇ	προσῳδίᾳ,	λέγοντες τὸ ου" ὀξύτερον. Καὶ
[1, 4]	ἐστὶν ὁμωνυμία, ἀμφιβολία, σύνθεσις, διαίρεσις,	προσῳδία,	σχῆμα λέξεως. Τούτου δὲ πίστις
[1, 6]	δὲ σύνθεσις καὶ διαίρεσις καὶ	προσῳδία	τῷ μὴ τὸν αὐτὸν εἶναι
[1, 4]	δῖος Ἀχιλλεύς" (Παρὰ δὲ τὴν	προσῳδίαν	ἐν μὲν τοῖς ἄνευ γραφῆς
[1, 4]	μὲν οὖν τοιαῦτα παρὰ τὴν	προσῳδίαν	ἐστίν. Οἱ δὲ παρὰ τὸ
[1, 7]	δὲ καὶ τῶν παρὰ τὴν	προσῳδίαν·	οὐ γὰρ ἄλλο δοκεῖ σημαίνειν
[1, 11]	ἰδεῖν· ἡ γὰρ περὶ τὰς	προτάσεις	μέθοδος ἅπασαν ἔχει ταύτην τὴν
[1, 12]	ἑκάστων εἰληφέναι θέσεις ἐν ταῖς	προτάσεσιν.	Λύσις δὲ καὶ τούτων ἡ
[1, 6]	καὶ ὁ ἔλεγχος ἔσται ἐκ	προτάσεων.	Εἰ οὖν ἡ πρότασις ἓν
[1, 6]	Ἐπεὶ δ´ ὁ συλλογισμὸς ἐκ	προτάσεων,	ὁ δ´ ἔλεγχος συλλογισμός, καὶ
[1, 6]	μὴ διαρθροῦν ἡμᾶς τὸν τῆς	προτάσεως	λόγον. Ἡ γὰρ πρότασίς ἐστιν
[1, 7]	οὐ γὰρ διακριβοῦμεν οὔτε τῆς	προτάσεως	οὔτε τοῦ συλλογισμοῦ τὸν ὅρον
[1, 8]	ἐρωτήσεις μίαν ποιῶν παρὰ τὴν	πρότασιν,	καὶ ἀντὶ τοῦ καθ´ αὑτὸ
[1, 15]	Πρός τε τὸ λαβεῖν τὴν	πρότασιν	τοὐναντίον παραβάλλοντα (χρὴ πυνθάνεσθαι· οἷον,
[1, 6]	εἶναι πρότασις ἡ οὐκ οὖσα	πρότασις.	Εἰ μὲν οὖν δέδωκεν ἀπόκρισιν
[1, 6]	ἐκ προτάσεων. Εἰ οὖν ἡ	πρότασις	ἓν καθ´ ἑνός, φανερὸν ὅτι
[1, 6]	τῆς προτάσεως λόγον. Ἡ γὰρ	πρότασίς	ἐστιν ἓν καθ´ ἑνός· ὁ
[1, 6]	τῶν ἄλλων. Εἰ οὖν μία	πρότασις	ἡ ἓν καθ´ ἑνὸς ἀξιοῦσα,
[1, 6]	ἐλέγχου ἀγνοίᾳ· φαίνεται γὰρ εἶναι	πρότασις	ἡ οὐκ οὖσα πρότασις. Εἰ
[1, 6]	ἑνὸς ἀξιοῦσα, καὶ ἁπλῶς ἔσται	πρότασις	ἡ τοιαύτη ἐρώτησις. Ἐπεὶ δ´
[1, 15]	Οὐ δεῖ δὲ τὸ συμπέρασμα	προτατικῶς	ἐρωτᾶν. Ἔνια δ´ οὐδ´ ἐρωτητέον
[1, 12]	ἧττον κακουργεῖν διὰ τούτων ἢ	πρότερον·	ἀπαιτοῦνται γὰρ τί τοῦτο πρὸς
[1, 4]	καὶ τἆλλα δ´ ὡς διῄρηται	πρότερον·	ἔστι γὰρ τὸ μὴ τῶν
[1, 14]	δ´ οἷον μέν ἐστιν εἴρηται	πρότερον·	ἔστι δὲ τοῦτο καὶ ποιεῖν
[1, 10]	ὥστε χρὴ καὶ περὶ συλλογισμοῦ	πρότερον	ἢ περὶ ψευδοῦς ἐλέγχου· ἔστι
[1, 6]	ἔλεγχος. Φανερώτατοι δὲ πάντων οἱ	πρότερον	λεχθέντες παρὰ τὸν τοῦ ἐλέγχου
[1, 12]	καλῶς τοῦτο ποιεῖν, καθάπερ ἐλέχθη	πρότερον.	Πάλιν πρὸς τὸ παράδοξα λέγειν
[1, 4]	κάμνων, οὐ νῦν, ἀλλ´ ὁ	πρότερον.	Παρὰ δὲ τὴν ἀμφιβολίαν οἱ
[1, 10]	περὶ ἐλέγχου διαλέγεσθαι ἀλλὰ μὴ	πρότερον	περὶ συλλογισμοῦ· ὁ γὰρ ἔλεγχος
[1, 4]	καθήμενος) ὁτὲ δ´ ὃς ἔκαμνε	πρότερον.	Πλὴν ὑγιάζετο μὲν καὶ κάμνων
[1, 15]	τὰ πρὸς τὴν κρύψιν λεχθέντα	πρότερον	χρήσιμα καὶ πρὸς τοὺς ἀγωνιστικοὺς
[1, 11]	μὴ πάντα, ἀλλὰ τά γε	πρῶτα	καὶ τὰς οἰκείας ἀρχὰς οὐκ
[1, 14]	ποιοῦντα μὴ δοκεῖν, καθάπερ, ὃ	Πρωταγόρας	ἔλεγεν, εἰ ὁ μῆνις" καὶ
[1, 6]	γὰρ ᾗ σχῆμα οὐδ´ ᾗ	πρῶτον	ἀλλ´ ᾗ τρίγωνον ἡ ἀπόδειξις.
[1, 3]	ἀγωνιστικῶν καὶ ἐριστικῶν νῦν λέγωμεν.	~Πρῶτον	δὴ ληπτέον πόσων στοχάζονται οἱ
[1, 15]	Ἐφεξῆς οὖν τοῖς εἰρημένοις ταῦτα	πρῶτον	λεκτέον. Ἔστι δὴ πρὸς τὸ
[1, 10]	ὡδί" ἀλλὰ τοῦτό γ´ ἐστὶ	πρῶτον	μὲν ἄτοπον, τὸ ἀξιοῦν· ἐνίοτε
[1, 10]	ὅτι οὐ πρὸς τὴν διάνοιαν.	Πρῶτον	μὲν γὰρ περὶ τοὺς τοιούτους
[1, 6]	εἰς τὸν τοῦ ἐλέγχου διορισμόν.	Πρῶτον	μὲν εἰ ἀσυλλόγιστοι· δεῖ γὰρ
[1, 7]	λέξιν οὗτος ὁ τρόπος θετέος,	πρῶτον	μὲν ὅτι μᾶλλον ἡ ἀπάτη
[1, 12]	ἦν δεύτερον τῆς σοφιστικῆς προαιρέσεως)	πρῶτον	μὲν οὖν ἐκ τοῦ πυνθάνεσθαί
[1, 6]	ὅτι σχῆμα ἢ ἀρχὴ ἢ	πρῶτον	τοῦτό ἐστιν· οὐ γὰρ ᾗ
[1, 6]	δ´ αὐτῷ σχήματι εἶναι ἢ	πρώτῳ	ἢ ἀρχῇ, ὅτι σχῆμα ἢ
[1, 1]	ἀρξάμενοι κατὰ φύσιν ἀπὸ τῶν	πρώτων.	Ὅτι μὲν οὖν οἱ μὲν
[1, 14]	καὶ τοῦ θήλεος διαφέρουσιν αἱ	πτώσεις	ἅπασαι, τοῦ δὲ μεταξὺ αἱ
[1, 14]	σολοικισμὸν πειρατέον ἐκ τῶν εἰρημένων	πτώσεων	συλλογίζεσθαι. Εἴδη μὲν οὖν ταῦτα
[1, 14]	κοινὸν εἶναι τὸ τοῦτο" πλειόνων	πτώσεων·	τὸ γὰρ τοῦτο" σημαίνει ὁτὲ
[1, 14]	τοῦτον" ὁμοίως δὲ καὶ ἄλλην	πτῶσιν	ἀντ´ ἄλλης. Ὁ δὲ παραλογισμὸς
[1, 14]	παρὰ τόδε, (καὶ) ὅταν ἡ	πτῶσις	μήτε ἄρρεν μήτε θῆλυ δηλοῖ
[1, 15]	τὴν πρότασιν τοὐναντίον παραβάλλοντα (χρὴ	πυνθάνεσθαι·	οἷον, εἰ δέοι λαβεῖν ὅτι
[1, 12]	πρῶτον μὲν οὖν ἐκ τοῦ	πυνθάνεσθαί	πως καὶ διὰ τῆς ἐρωτήσεως
[1, 5]	θερμός, καὶ τὸν θερμὸν ἀνάγκη	πυρέττειν.	Ὁ δὲ παρὰ τὸ τὸ
[1, 5]	γέγονεν, ὥσπερ οὐδ´ εἰ ὁ	πυρέττων	θερμός, καὶ τὸν θερμὸν ἀνάγκη
[1, 10]	τὸν ἀποκρινόμενον πρὸς τούτους ἔχειν	πως,	ἀλλὰ τῷ τοιονδὶ ἐρώτημα τὸν
[1, 10]	πρὸς τὴν διάνοιαν διείλεκται; ἢ	πῶς	δεῖ ἐρωτᾶν πλὴν διδόντα διαίρεσιν,
[1, 4]	μὲν ποιόν τι καὶ διακείμενόν	πως	δηλοῖ, τὸ δὲ ποιεῖν τι.
[1, 15]	μὲν οὖν αἱ ἐρωτήσεις καὶ	πῶς	ἐρωτητέον ἐν ταῖς ἀγωνιστικαῖς διατριβαῖς,
[1, 7]	τὶ ἢ πῂ ἢ τὸ	πὼς	ἢ τὸ νῦν καθόλου συγχωροῦμεν.
[1, 12]	μὲν οὖν ἐκ τοῦ πυνθάνεσθαί	πως	καὶ διὰ τῆς ἐρωτήσεως συμβαίνει
[1, 10]	δὲ μὴ νοεῖ μηδ´ οἴεται,	πῶς	οὗτος οὐ πρὸς τὴν διάνοιαν
[1, 11]	οὖσα. Ὁ δ´ ἐριστικός ἐστί	πως	οὕτως ἔχων πρὸς τὸν διαλεκτικὸν
[1, 10]	ἐν τῷ τὸν ἀποκρινόμενον ἔχειν	πως	πρὸς τὰ δεδομένα. Εἶτα πρὸς
[1, 15]	δ´ οὐ μικρὸν ἐὰν ταχθῇ	πως	τὰ περὶ τὴν ἐρώτησιν πρὸς