Section, chapitre
[1, 13]	μὴ προσπυνθάνεσθαι εἰ σημαίνει τι	καθ´	αὑτὸ λεχθὲν τὸ διπλάσιον ἢ
[1, 8]	τὴν πρότασιν, καὶ ἀντὶ τοῦ	καθ´	αὑτὸ ὁ παρὰ τὸ συμβεβηκός,
[1, 7]	αὐτοῦ τοῦ πράγματος) εἶτα καὶ	καθ´	αὑτὸν ἀπατᾶσθαι συμβαίνει, (ὅταν ἐπὶ
[1, 7]	σκέψις διὰ λόγων, ἡ δὲ	καθ´	αὑτὸν οὐχ ἧττον δι´ αὐτοῦ
[1, 7]	γίνεται μετ´ ἄλλων σκοπουμένοις ἢ	καθ´	αὑτούς (ἡ μὲν γὰρ μετ´
[1, 9]	ὁμοίως ἂν εἶεν ἐν ἀπείροις·	καθ´	ἑκάστην γὰρ τέχνην ἔστι ψευδὴς
[1, 9]	καὶ δύναμιν. Καὶ τὸν μὲν	καθ´	ἑκάστην ἐπιστήμην ἔλεγχον τοῦ ἐπιστήμονός
[1, 15]	τῶν μερῶν διδῷ τις τὸ	καθ´	ἕκαστον, ἐπάγοντα τὸ καθόλου πολλάκις
[1, 6]	οὖν μία πρότασις ἡ ἓν	καθ´	ἑνὸς ἀξιοῦσα, καὶ ἁπλῶς ἔσται
[1, 6]	Ἡ γὰρ πρότασίς ἐστιν ἓν	καθ´	ἑνός· ὁ γὰρ αὐτὸς ὅρος
[1, 6]	Εἰ οὖν ἡ πρότασις ἓν	καθ´	ἑνός, φανερὸν ὅτι καὶ οὗτος
[1, 5]	ἀνάγκη πᾶσι τοῖς κατηγορουμένοις καὶ	καθ´	οὗ κατηγορεῖται ταὐτὰ πάντα ὑπάρχειν.
[1, 12]	καὶ μὴ καλῶς τοῦτο ποιεῖν,	καθάπερ	ἐλέχθη πρότερον. Πάλιν πρὸς τὸ
[1, 14]	οὐ συλλογιζόμενοι σολοικισμὸν φαίνονται συλλογίζεσθαι,	καθάπερ	ἐν τοῖς ἐλέγχοις. Εἰσὶ δὲ
[1, 7]	συντιθέμενον ἢ διαιρούμενον τὸν λόγον,	καθάπερ	ἐπὶ τῶν πλείστων. Ὁμοίως δὲ
[1, 1]	ἐπὶ τῶν πραγμάτων ἡγούμεθα συμβαίνειν,	καθάπερ	ἐπὶ τῶν ψήφων τοῖς λογιζομένοις.
[1, 15]	δοκεῖν δ´ ὁμολογοῦντος, ἐλεγχοειδές. Ἔτι	καθάπερ	καὶ ἐν τοῖς ῥητορικοῖς, καὶ
[1, 12]	δοκοῦν. Ὥστε δῆλον ὅτι κἀκεῖνοι,	καθάπερ	καὶ οἱ νῦν, ἢ ἐλέγξαι
[1, 6]	διαφέρον. Ἔδει δὲ καὶ τοῦτο,	καθάπερ	καὶ τὸ πρᾶγμα ταὐτόν, εἰ
[1, 14]	φαίνεσθαι καὶ ποιοῦντα μὴ δοκεῖν,	καθάπερ,	ὃ Πρωταγόρας ἔλεγεν, εἰ ὁ
[1, 4]	τὰ τοιάδε, οἷον τὸ δύνασθαι	καθήμενον	βαδίζειν καὶ μὴ γράφοντα γράφειν
[1, 4]	καὶ συνθεὶς ὡς δυνατὸν τὸ	καθήμενον	βαδίζειν" (καὶ μὴ γράφοντα γράφειν"
[1, 4]	(ὑγιάζετο, ὑγιαίνει· ἀνίστατο δ´ ὁ	καθήμενος	καὶ ὑγιάζετο ὁ κάμνων. Τὸ
[1, 4]	ὅτι ὁ νῦν κάμνων (ἢ	καθήμενος)	ὁτὲ δ´ ὃς ἔκαμνε πρότερον.
[1, 4]	εἶναι. Ἔτι τὸ τὸν αὐτὸν	καθῆσθαι	καὶ ἑστάναι, καὶ κάμνειν καὶ
[1, 15]	τε μὴ ὀνόματι σημαίνεται τὸ	καθόλου	ἀλλὰ τῇ ὁμοιότητι, χρηστέον πρὸς
[1, 11]	οὐδενός, οὐδὲ τοιοῦτος οἷος ὁ	καθόλου.	Οὔτε γάρ ἐστιν ἅπαντα ἐν
[1, 15]	τὸ καθ´ ἕκαστον, ἐπάγοντα τὸ	καθόλου	πολλάκις οὐκ ἐρωτητέον ἀλλ´ ὡς
[1, 7]	τὸ πὼς ἢ τὸ νῦν	καθόλου	συγχωροῦμεν. Ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ
[1, 15]	λεχθέντων δ´ ἐνίων εὐφυλακτότερον (τὸ	καθόλου	συμβαῖνον ἐν τοῖς ἐλέγχοις) λέγειν
[1, 8]	λόγου συμβαίνειν· εἶτ´, ἀντὶ τοῦ	καθόλου	τὴν ἀντίφασιν καὶ κατὰ ταὐτὸ
[1, 12]	συμφέροντα πράττειν ἢ τὰ δίκαια,	καὶ	ἀδικεῖσθαι αἱρετώτερον ἢ βλάπτειν. Δεῖ
[1, 11]	κατὰ τὸ πρᾶγμα, ὥστ´ ἀπατητικὸς	καὶ	ἄδικος. Ὥσπερ γὰρ ἡ ἐν
[1, 9]	αἱ ἐπιστῆμαι, ὥστε δῆλον ὅτι	καὶ	αἱ ἀποδείξεις. Ἔλεγχοι δ´ εἰσὶ
[1, 5]	θάτερον εἶναι ἐξ ἀνάγκης. Ὅθεν	καὶ	αἱ περὶ τὴν δόξαν ἐκ
[1, 9]	αἱ ἀποδείξεις. Ἔλεγχοι δ´ εἰσὶ	καὶ	ἀληθεῖς· ὅσα γὰρ ἔστιν ἀποδεῖξαι,
[1, 6]	γὰρ ἑνὶ καὶ ταὐτῷ ταὐτὰ	καὶ	ἀλλήλοις ἀξιοῦμεν εἶναι ταὐτά· διὸ
[1, 14]	ὡς εἰρημένου τοῦτον" ὁμοίως δὲ	καὶ	ἄλλην πτῶσιν ἀντ´ ἄλλης. Ὁ
[1, 1]	ἄπειροι παραλογίζονται καὶ αὐτοὶ διαλεγόμενοι	καὶ	ἄλλων ἀκούοντες. Διὰ μὲν οὖν
[1, 6]	τὸ ἑπόμενον. Ἐπισκεπτέον δὲ τοῦτο	καὶ	ἄλλως. Οἱ δὲ παρὰ τὸ
[1, 2]	ἐκ τῶν δοκούντων τῷ ἀποκρινομένῳ	καὶ	ἀναγκαίων εἰδέναι τῷ προσποιουμένῳ ἔχειν
[1, 8]	μίαν ποιῶν παρὰ τὴν πρότασιν,	καὶ	ἀντὶ τοῦ καθ´ αὑτὸ ὁ
[1, 7]	Ἔτι καὶ ἐπὶ πολλῶν φαίνεται	καὶ	ἀξιοῦται οὕτως, εἰ τόδε ἀπὸ
[1, 7]	καὶ τῶν παρὰ τὸ πῂ	καὶ	ἁπλῶς ἐν τῷ παρὰ μικρὸν
[1, 6]	ἡ ἓν καθ´ ἑνὸς ἀξιοῦσα,	καὶ	ἁπλῶς ἔσται πρότασις ἡ τοιαύτη
[1, 5]	ταὐτὸ τὸ μὴ εἶναί τι	καὶ	ἁπλῶς μὴ εἶναι. Φαίνεται δὲ
[1, 6]	Οἱ δὲ παρὰ τὸ πῂ	καὶ	ἁπλῶς, ὅτι οὐ τοῦ αὐτοῦ
[1, 6]	γὰρ αὐτὸς ὅρος ἑνὸς μόνου	καὶ	ἁπλῶς τοῦ πράγματος, οἷον ἀνθρώπου
[1, 15]	ἢ πρὸς πάντας. Ὥσπερ τε	καὶ	ἀποκρινόμενοι πολλάκις, ὅταν ἐλέγχωνται, ποιοῦσι
[1, 15]	τὰ λοιπὰ τῶν ἐπιχειρημάτων ἐπιτέμνειν,	καὶ	ἀποκρινόμενον, ἂν προαισθάνηται, προενίστασθαι καὶ
[1, 4]	σὺ ἄρα φῂς λίθος εἶναι"	Καὶ	ἆρ´ ἔστι σιγῶντα λέγειν; διττὸν
[1, 4]	βούλεσθαι λαβεῖν με τοὺς πολεμίους.	Καὶ	ἆρ´ ὅ τις γινώσκει, τοῦτο
[1, 13]	εἰρημένον, ἡμίσεος ἡμίσεος ἡμίσεος διπλάσιον.	Καὶ	ἆρά ἐστιν ἡ ἐπιθυμία ἡδέος;
[1, 4]	γινώσκοντα σημῆναι τούτῳ τῷ λόγῳ.	Καὶ	ἆρα ὃ ὁρᾷ τις, τοῦτο
[1, 4]	κίονα, ὥστε ὁρᾷ ὁ κίων"	Καὶ	ἆρα ὃ σὺ φῂς εἶναι,
[1, 10]	ὡδὶ ἐνοῦσαι αἱ δὲ ὡδί.	Καὶ	Ἆρα τῶν ἐναντίων μία ἐπιστήμη
[1, 4]	δύο καὶ τρία, καὶ περιττὰ	καὶ	ἄρτια, καὶ τὸ μεῖζον ἴσον·
[1, 6]	αὐτὸ εἶναι λαμβάνει τὸ γεγονέναι	καὶ	ἀρχὴν ἔχειν, ἢ τὸ ἴσοις
[1, 13]	μὴ μόνον τὰ γένη ἀλλὰ	καὶ	αὐτὰ πρός τι λέγεται καὶ
[1, 1]	ὀνομάτων τῆς δυνάμεως ἄπειροι παραλογίζονται	καὶ	αὐτοὶ διαλεγόμενοι καὶ ἄλλων ἀκούοντες.
[1, 15]	ὡς δεδομένῳ χρηστέον· ἐνίοτε γὰρ	καὶ	αὐτοὶ οἴονται δεδωκέναι καὶ τοῖς
[1, 15]	ἐν τῷ Μανδροβούλῳ. Δεῖ δὲ	καὶ	ἀφισταμένους τοῦ λόγου τὰ λοιπὰ
[1, 15]	καὶ μείζω φαίνεται καὶ χείρω	καὶ	βελτίω τοῖς ἀνθρώποις. Σφόδρα δὲ
[1, 12]	τὸ ἄδοξον· ἀεὶ δὲ τοῦτο	καὶ	βούλεται ὁ ἀγωνιζόμενος. Ἔτι δ´
[1, 11]	ἐριστικός, ᾗ δὲ σοφίας, σοφιστικός·	καὶ	γὰρ ἡ σοφιστική ἐστι φαινομένη
[1, 6]	οἷον ἂν ᾖ κατὰ συμβεβηκός·	καὶ	γὰρ ἡ χιὼν καὶ ὁ
[1, 1]	ἐπὶ τῶν λόγων ὡσαύτως ἔχει.	Καὶ	γὰρ τὴν ἕξιν οἱ μὲν
[1, 4]	ὅ τις γινώσκει, τοῦτο γινώσκει;	καὶ	γὰρ τὸν γινώσκοντα καὶ τὸ
[1, 8]	οὐ ποιοῦσι δῆλον εἰ ἀγνοεῖ·	καὶ	γὰρ τὸν εἰδότα ἐμποδίζουσι τούτοις
[1, 1]	Ἐπί τε τῶν ἀψύχων ὡσαύτως·	καὶ	γὰρ τούτων τὰ μὲν ἄργυρος
[1, 11]	δ´ ὥστε φύσιν τινὰ εἶναι	καὶ	γένος ἀλλ´ οἷα αἱ ἀποφάσεις,
[1, 5]	ἓν καὶ πολλὰ λέγεσθαι λευκὰ	καὶ	γυμνὰ καὶ τυφλά. Εἰ γὰρ
[1, 8]	μὴ κατὰ τὸ πρᾶγμα ἐλέγχοντες	καὶ	δεικνύντες ἀγνοοῦντας, ὅπερ ἦν τῆς
[1, 1]	ὧν εἷς τόπος εὐφυέστατός ἐστι	καὶ	δημοσιώτατος, ὁ διὰ τῶν ὀνομάτων.
[1, 12]	οὖν ἐκ τοῦ πυνθάνεσθαί πως	καὶ	διὰ τῆς ἐρωτήσεως συμβαίνει μάλιστα.
[1, 7]	ταὐτόν) τῶν δὲ παρὰ σύνθεσιν	καὶ	διαίρεσιν τῷ μηδὲν οἴεσθαι διαφέρειν
[1, 6]	τι σημαίνειν) ἡ δὲ σύνθεσις	καὶ	διαίρεσις καὶ προσῳδία τῷ μὴ
[1, 6]	τὴν ἔλλειψιν ἡ φαντασία γίνεται,	καὶ	διαιρουμένοις οὕτως κοινὸν ἐπὶ πᾶσι
[1, 10]	διάνοιαν· οἱ δέ φασι πάντας,	καὶ	διαιροῦνται ἢ πρὸς τοὔνομα ἢ
[1, 4]	καίτοι τὸ μὲν ποιόν τι	καὶ	διακείμενόν πως δηλοῖ, τὸ δὲ
[1, 2]	διαλέγεσθαι λόγων τέτταρα γένη, διδασκαλικοὶ	καὶ	διαλεκτικοὶ καὶ πειραστικοὶ καὶ ἐριστικοί·
[1, 3]	οἱ ἐν τοῖς λόγοις ἀγωνιζόμενοι	καὶ	διαφιλονεικοῦντες. Ἔστι δὲ πέντε ταῦτα
[1, 11]	πρᾶγμα τοῦ μὴ εἰδότος, εἴπερ	καὶ	δίδωσιν, οὐκ ἐξ ὧν οἶδεν
[1, 13]	καὶ τὸ διπλάσιον τινὸς διπλάσιον,	καὶ	διπλάσιον ἡμίσεος) καὶ ὅσων ἡ
[1, 13]	τὸν λόγον εἰπεῖν, διπλάσιον δὴ	καὶ	διπλάσιον ἡμίσεος ταὐτό· εἰ ἄρα
[1, 9]	γὰρ κοινοὶ πρὸς ἅπασαν τέχνην	καὶ	δύναμιν. Καὶ τὸν μὲν καθ´
[1, 11]	διαλεκτικοῦ τὸ θεωρῆσαι περὶ τούτων	καὶ	δύνασθαι ταῦτα ποιεῖν, οὐ χαλεπὸν
[1, 10]	δοκεῖ πολλὰ σημαίνειν τὸ τρίγωνον,	καὶ	ἔδωκε μὴ ὡς τοῦτο τὸ
[1, 13]	ἄρα ἀριθμὸς ἀριθμὸς μέσον ἔχων.	Καὶ	εἰ τὸ σιμὸν κοιλότης ῥινός
[1, 5]	τὸ γενόμενον ἅπαν ἀρχὴν ἔχει,	καὶ	εἴ τι ἀρχὴν ἔχει, γέγονεν,
[1, 13]	λεχθὲν τὸ διπλάσιον ἢ οὐδέν,	καὶ	εἴ τι σημαίνει, πότερον τὸ
[1, 10]	τὴν διάνοιάν εἰσιν ἢ οὔ;	καὶ	εἴ τινι δοκεῖ πολλὰ σημαίνειν
[1, 5]	ταὐτὸ τὸ εἶναί τέ τι	καὶ	εἶναι ἁπλῶς. Ἢ πάλιν ὅτι
[1, 11]	τούτων περὶ ἁπάντων πεῖραν λαμβάνειν	καὶ	εἶναι (τέχνην τινά, καὶ μὴ
[1, 10]	παρὰ τοὔνομα. Ἀτόπως μὲν γὰρ	καὶ	εἴρηται τὸ παρὰ τοὔνομα φάναι
[1, 5]	Ἕλκοι δ´ ἄν τις τοῦτον	καὶ	εἰς τοὺς παρὰ τὴν λέξιν.
[1, 2]	εἴδη τῶν λόγων τῶν σοφιστικῶν,	καὶ	ἐκ πόσων τὸν ἀριθμὸν ἡ
[1, 9]	ὅσα γὰρ ἔστιν ἀποδεῖξαι, ἔστι	καὶ	ἐλέγξαι τὸν θέμενον τὴν ἀντίφασιν
[1, 8]	οἱ σοφιστικοὶ γένοιντ´ ἂν συλλογισμοὶ	καὶ	ἔλεγχοι. Λέγω δὲ σοφιστικὸν ἔλεγχον
[1, 1]	αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ συλλογισμὸς	καὶ	ἔλεγχος ὁ μὲν ἔστιν, ὁ
[1, 1]	τὰς λεχθησομένας ἔστι καὶ συλλογισμὸς	καὶ	ἔλεγχος φαινόμενος οὐκ ὢν δέ.
[1, 6]	οὕτως διαιρετέον τοὺς φαινομένους συλλογισμοὺς	καὶ	ἐλέγχους, ἢ πάντας ἀνακτέον εἰς
[1, 5]	κἂν τὸ ἁπλῶς δόξειεν ἀκολουθεῖν,	καὶ	ἐν ὅσοις μὴ ῥᾴδιον θεωρῆσαι
[1, 10]	ὑπολαμβάνοντι ὅτι ἄλλως λέγεται· ἐπεὶ	καὶ	ἐν τοῖς διπλοῖς τί κωλύει
[1, 15]	καθάπερ καὶ ἐν τοῖς ῥητορικοῖς,	καὶ	ἐν τοῖς ἐλεγκτικοῖς ὁμοίως τὰ
[1, 15]	δ´ ὁμολογοῦντος, ἐλεγχοειδές. Ἔτι καθάπερ	καὶ	ἐν τοῖς ῥητορικοῖς, καὶ ἐν
[1, 5]	κατηγορούμενον οὐχ ὑπάρχει. Ὁμοίως δὲ	καὶ	ἐν τοῖς συλλογιστικοῖς, οἷον ὁ
[1, 5]	καὶ πρὸς ταὐτὸ καὶ ὡσαύτως	καὶ	ἐν τῷ αὐτῷ χρόνῳ. Τὸν
[1, 13]	λέγεται καὶ πρὸς τὸ αὐτὸ	καὶ	ἓν ἀποδίδοται (οἷον ἥ τε
[1, 7]	τὸ ταὐτὸν καὶ τὸ ἕτερον,	καὶ	ἓν καὶ πολλά, μηδὲ τοῖς
[1, 6]	(εἰ τὰ τὸ αὐτὸ μέγεθος	καὶ	ἓν λαμβάνοντα ἴσα γίνεται, καὶ
[1, 5]	ὁ δὲ θάνατος φθορά τις	καὶ	ἐναντίον ζωῇ, ὥστε γένεσις ἡ
[1, 5]	γάρ ἐστιν ἀντίφασις τοῦ αὐτοῦ	καὶ	ἑνός, μὴ ὀνόματος ἀλλὰ πράγματος,
[1, 6]	ἁπλῶς τοῦ πράγματος, οἷον ἀνθρώπου	καὶ	ἑνὸς μόνου ἀνθρώπου· ὁμοίως δὲ
[1, 11]	πάντως νικᾶν προαιρούμενοι πάντων ἅπτονται,	καὶ	ἐνταῦθα οἱ ἐριστικοί. Οἱ μὲν
[1, 15]	ἐρωτητέον ὡς τοὐναντίον βουλόμενον, ἢ	καὶ	ἐξ ἴσου ποιοῦντα τὴν ἐρώτησιν·
[1, 5]	τὸ ξανθὸν χρῶμα τῷ μέλιτι·	καὶ	ἐπεὶ συμβαίνει τὴν γῆν ὕσαντος
[1, 7]	τοῦ συμβεβηκότος τὸ ἑπόμενον. Ἔτι	καὶ	ἐπὶ πολλῶν φαίνεται καὶ ἀξιοῦται
[1, 6]	ἑνὸς μόνου ἀνθρώπου· ὁμοίως δὲ	καὶ	ἐπὶ τῶν ἄλλων. Εἰ οὖν
[1, 4]	τι. Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον	καὶ	ἐπὶ τῶν ἄλλων. Οἱ μὲν
[1, 1]	ὄντες δοκοῦσι, φανερόν. Ὥσπερ γὰρ	καὶ	ἐπὶ τῶν ἄλλων τοῦτο γίνεται
[1, 6]	τρίγωνον ἡ ἀπόδειξις. Ὁμοίως δὲ	καὶ	ἐπὶ τῶν ἄλλων. Ὥστ´ εἰ
[1, 14]	οἷον ἔστι Κορίσκος" εἶναι Κορίσκον"	Καὶ	ἐπὶ τῶν θήλεων ὀνομάτων ὡσαύτως,
[1, 6]	καὶ τὸ πεπερασμένον. Ὁμοίως δὲ	καὶ	ἐπὶ τῶν ἴσων γινομένων, (εἰ
[1, 4]	τ´ ἀναγκαῖον, ὃ συμβαίνει πολλάκις	καὶ	ἐπὶ τῶν κακῶν (ἔστι γὰρ
[1, 14]	ἐπὶ τῶν θήλεων ὀνομάτων ὡσαύτως,	καὶ	ἐπὶ τῶν λεγομένων μὲν σκευῶν,
[1, 1]	ἐπιστημόνων παρακρούονται, τὸν αὐτὸν τρόπον	καὶ	ἐπὶ τῶν λόγων οἱ τῶν
[1, 1]	τοῦτο γίνεται διά τινος ὁμοιότητος,	καὶ	ἐπὶ τῶν λόγων ὡσαύτως ἔχει.
[1, 1]	τὸ συμβαῖνον ἐπὶ τῶν ὀνομάτων	καὶ	ἐπὶ τῶν πραγμάτων ἡγούμεθα συμβαίνειν,
[1, 7]	νῦν καθόλου συγχωροῦμεν. Ὁμοίως δὲ	καὶ	ἐπὶ τῶν τὸ ἐν ἀρχῇ
[1, 14]	τοὔνομα, κλίνη δὲ θῆλυ. Διόπερ	καὶ	ἐπὶ τῶν τοιούτων ὡσαύτως τὸ
[1, 1]	οἱ δὲ φαίνονται, φυλετικῶς φυσήσαντες	καὶ	ἐπισκευάσαντες αὑτούς, καὶ καλοὶ οἱ
[1, 7]	γὰρ ἄλλο δοκεῖ σημαίνειν ἀνιέμενος	καὶ	ἐπιτεινόμενος ὁ λόγος, ἐπ´ οὐδενὸς
[1, 2]	διδασκαλικοὶ καὶ διαλεκτικοὶ καὶ πειραστικοὶ	καὶ	ἐριστικοί· (διδασκαλικοὶ μὲν οἱ ἐκ
[1, 11]	ὁ αὐτὸς μὲν ἔσται σοφιστικὸς	καὶ	ἐριστικός, ἀλλ´ οὐ κατὰ ταὐτόν,
[1, 2]	ἄλλοις· περὶ δὲ τῶν ἀγωνιστικῶν	καὶ	ἐριστικῶν νῦν λέγωμεν. ~Πρῶτον δὴ
[1, 15]	διττόν, ἂν μέλλῃ συμβαίνειν ἐλεγχθήσεσθαι,	καὶ	ἐρωτῶντας χρηστέον ποτὲ τούτῳ πρὸς
[1, 4]	Ἔτι τὸ τὸν αὐτὸν καθῆσθαι	καὶ	ἑστάναι, καὶ κάμνειν καὶ ὑγιαίνειν.
[1, 11]	ἀγῶνι ἀδικία εἶδός τι ἔχει	καὶ	ἔστιν ἀδικομαχία τις, οὕτως ἐν
[1, 10]	(Ζήνων) ἓν οἰόμενοι εἶναι εἰρήκασι,	καὶ	ἔστιν ὁ λόγος ὅτι ἓν
[1, 10]	οἷον οἱ παρὰ τὸ συμβεβηκὸς	καὶ	ἕτεροι. Εἰ δέ τις ἀξιοῖ
[1, 4]	τὸ μεῖζον ἴσον· τοσοῦτον γὰρ	καὶ	ἔτι πρός. Ὁ γὰρ αὐτὸς
[1, 5]	οἷον ὅτι οὐκ ἔστι ψυχὴ	καὶ	ζωὴ ταὐτόν. Εἰ γὰρ φθορᾷ
[1, 9]	ὢν ἔλεγχος ἢ φαινόμενος ἔλεγχος,	καὶ	ἢ διαλεκτικὸς ἢ φαινόμενος διαλεκτικὸς
[1, 6]	οὐ τοῦ αὐτοῦ ἡ κατάφασις	καὶ	ἡ ἀπόφασις. Τοῦ γὰρ πῂ
[1, 13]	ἥ τε ὄρεξις τινὸς ὄρεξις	καὶ	ἡ ἐπιθυμία τινὸς ἐπιθυμία, καὶ
[1, 5]	οὐκ ἄρα ταὐτὸν ἡ ψυχὴ	καὶ	ἡ ζωή. Οὐ δὴ συλλελόγισται·
[1, 6]	τε ὁμωνυμία καὶ ὁ λόγος	καὶ	ἡ ὁμοιοσχημοσύνη (σύνηθες γὰρ τὸ
[1, 5]	ᾖ, καὶ τοῦδε ὄντος οἴονται	καὶ	θάτερον εἶναι ἐξ ἀνάγκης. Ὅθεν
[1, 11]	γὰρ πειραστική ἐστι διαλεκτική τις	καὶ	θεωρεῖ οὐ τὸν εἰδότα ἀλλὰ
[1, 7]	δι´ αὐτοῦ τοῦ πράγματος) εἶτα	καὶ	καθ´ αὑτὸν ἀπατᾶσθαι συμβαίνει, (ὅταν
[1, 5]	οὐκ ἀνάγκη πᾶσι τοῖς κατηγορουμένοις	καὶ	καθ´ οὗ κατηγορεῖται ταὐτὰ πάντα
[1, 1]	φυλετικῶς φυσήσαντες καὶ ἐπισκευάσαντες αὑτούς,	καὶ	καλοὶ οἱ μὲν διὰ κάλλος,
[1, 12]	ἃ εὐπορεῖ λόγων. Ἔστι δὲ	καὶ	καλῶς καὶ μὴ καλῶς τοῦτο
[1, 4]	τὸν αὐτὸν καθῆσθαι καὶ ἑστάναι,	καὶ	κάμνειν καὶ ὑγιαίνειν. Ὅσπερ γὰρ
[1, 4]	ἔκαμνε πρότερον. Πλὴν ὑγιάζετο μὲν	καὶ	κάμνων καὶ ὁ κάμνων· ὑγιαίνει
[1, 12]	οἱ δὲ σοφοὶ κατὰ φύσιν	καὶ	κατ´ ἀλήθειαν λέγουσιν. Καὶ τὰ
[1, 9]	οἷον κατὰ γεωμετρίαν ὁ γεωμετρικὸς	καὶ	κατὰ ἰατρικὴν ὁ ἰατρικός· λέγω
[1, 12]	τῷ εἰς τὴν κατὰ φύσιν	καὶ	κατὰ νόμον ὑπεναντίωσιν ἄγειν· ὁ
[1, 6]	ἀνάγκης ἀλλὰ μὴ φαίνεσθαι. Ἔπειτα	καὶ	κατὰ τὰ μέρη τοῦ διορισμοῦ.
[1, 8]	ἀντὶ τοῦ καθόλου τὴν ἀντίφασιν	καὶ	κατὰ ταὐτὸ καὶ πρὸς ταὐτὸ
[1, 5]	διπλάσιον. Ἢ εἰ τοῦ αὐτοῦ	καὶ	κατὰ ταὐτὸ καὶ ὡσαύτως, ἀλλ´
[1, 12]	συμβαίνειν, παρὰ τὸ κατὰ φύσιν	καὶ	κατὰ τὸν νόμον· ἐναντία γὰρ
[1, 11]	πᾶσαι γὰρ αἱ τέχναι χρῶνται	καὶ	κοινοῖς τισιν. Διὸ πάντες καὶ
[1, 6]	καὶ μέλι, καὶ τὸ λευκὸν	καὶ	κύκνον, τὸ δὲ παρὰ τὸ
[1, 4]	κυρίως σημαίνῃ πλείω, οἷον ἀετὸς	καὶ	κύων· εἷς δὲ ὅταν εἰωθότες
[1, 5]	πρὸς δὲ τὸ προκείμενον ἀσυλλόγιστοι.	Καὶ	λανθάνει πολλάκις οὐχ ἧττον αὐτοὺς
[1, 14]	ὀνομάτων συμπίπτει σολοικίζειν· ἄνθρωπος γὰρ	καὶ	λευκὸν καὶ πρᾶγμα καὶ ὄνομά
[1, 4]	τοσαυταχῶς ἂν τοῖς αὐτοῖς ὀνόμασι	καὶ	λόγοις μὴ ταὐτὸ δηλώσαιμεν. Εἰσὶ
[1, 11]	ἀλλ´ οὐ τῶν αὐτῶν ἕνεκεν,	καὶ	λόγος ὁ αὐτὸς μὲν ἔσται
[1, 4]	ὅτε οὐ γράφει, τοῦ γράφειν)	καὶ	μανθάνει νῦν γράμματα, εἴπερ μανθάνει
[1, 15]	ἐγγὺς τῶν ἐναντίων καὶ μείω	καὶ	μείζω φαίνεται καὶ χείρω καὶ
[1, 15]	παρατιθεμένων γὰρ ἐγγὺς τῶν ἐναντίων	καὶ	μείω καὶ μείζω φαίνεται καὶ
[1, 6]	οἷον ταὐτὸ εἶναι τὸ ξανθὸν	καὶ	μέλι, καὶ τὸ λευκὸν καὶ
[1, 14]	οὖν ταῦτα τῶν ἀγωνιστικῶν λόγων	καὶ	μέρη τῶν εἰδῶν καὶ τρόποι
[1, 4]	ὡς δυνατὸν τὸ καθήμενον βαδίζειν"	(καὶ	μὴ γράφοντα γράφειν" καὶ τοῦθ´
[1, 4]	οἷον τὸ δύνασθαι καθήμενον βαδίζειν	καὶ	μὴ γράφοντα γράφειν (οὐ γὰρ
[1, 1]	εἶναι σοφοῖς ἢ τὸ εἶναι	καὶ	μὴ δοκεῖν (ἔστι γὰρ ἡ
[1, 1]	δοκεῖν ποιεῖν, μᾶλλον ἢ ποιεῖν	καὶ	μὴ δοκεῖν. Ἔστι δ´ ὡς
[1, 11]	γεωμετρία, ἀλλ´ ἣν ἂν ἔχοι	καὶ	μὴ εἰδώς τις. Ἔξεστι γὰρ
[1, 12]	λόγων. Ἔστι δὲ καὶ καλῶς	καὶ	μὴ καλῶς τοῦτο ποιεῖν, καθάπερ
[1, 5]	ἁπλῶς τόδε ἢ πῇ λέγεσθαι	καὶ	μὴ κυρίως, ὅταν τὸ ἐν
[1, 11]	ἐστιν, εἰ δ´ ἐδείκνυεν, εἰ	καὶ	μὴ πάντα, ἀλλὰ τά γε
[1, 10]	οἱ φαινόμενοι ἔλεγχοι. Εἰσὶ γὰρ	καὶ	μὴ παρὰ τὴν λέξιν φαινόμενοι
[1, 14]	ἔστι δὲ τοῦτο καὶ ποιεῖν	καὶ	μὴ ποιοῦντα φαίνεσθαι καὶ ποιοῦντα
[1, 11]	λαμβάνειν καὶ εἶναι (τέχνην τινά,	καὶ	μὴ τοιαύτην εἶναι οἷαι αἱ
[1, 5]	διὰ τὸ πάρεγγυς τῆς λέξεως	καὶ	μικρὸν διαφέρειν τὸ εἶναί τι
[1, 12]	νόμον· ἐναντία γὰρ εἶναι φύσιν	καὶ	νόμον, καὶ τὴν δικαιοσύνην κατὰ
[1, 10]	τὸ ἓν πολλὰ σημαίνει, ἀλλὰ	καὶ	ὁ ἀποκρινόμενος καὶ ὁ ἐρωτῶν
[1, 6]	προτάσεων, ὁ δ´ ἔλεγχος συλλογισμός,	καὶ	ὁ ἔλεγχος ἔσται ἐκ προτάσεων.
[1, 10]	ἓν σημαίνειν— καὶ ὁ ἐρωτῶν	καὶ	ὁ ἐρωτώμενος (οἷον ἴσως τὸ
[1, 10]	σημαίνει, ἀλλὰ καὶ ὁ ἀποκρινόμενος	καὶ	ὁ ἐρωτῶν (Ζήνων) ἓν οἰόμενοι
[1, 10]	τοῦ ὀνόματος οἴοιντο ἓν σημαίνειν—	καὶ	ὁ ἐρωτῶν καὶ ὁ ἐρωτώμενος
[1, 12]	τοῦ ποιεῖν παράδοξα λέγειν, ὥσπερ	καὶ	ὁ Καλλικλῆς ἐν τῷ Γοργίᾳ
[1, 4]	Πλὴν ὑγιάζετο μὲν καὶ κάμνων	καὶ	ὁ κάμνων· ὑγιαίνει δ´ οὐ
[1, 11]	τῶνδε φαινόμενος συλλογισμὸς ἐριστικὸς λόγος,	καὶ	ὁ κατὰ τὸ πρᾶγμα φαινόμενος
[1, 6]	συμβεβηκός· καὶ γὰρ ἡ χιὼν	καὶ	ὁ κύκνος τῷ λευκῷ ταὐτόν.
[1, 6]	διττόν, οἷον ἥ τε ὁμωνυμία	καὶ	ὁ λόγος καὶ ἡ ὁμοιοσχημοσύνη
[1, 8]	παρὰ τὸ ὁμώνυμον ἓν σημαίνειν	καὶ	ὁ παρὰ τὴν ὁμοιοσχημοσύνην τὸ
[1, 6]	ἀγνοίᾳ τοῦ ἐλέγχου, φανερὸν ὅτι	καὶ	ὁ παρὰ τὸ ἑπόμενον. Ἐπισκεπτέον
[1, 14]	Πρωταγόρας ἔλεγεν, εἰ ὁ μῆνις"	καὶ	ὁ πήληξ" ἄρρενά ἐστιν· ὁ
[1, 1]	φαινομένη σοφία οὖσα δ´ οὔ,	καὶ	ὁ σοφιστὴς χρηματιστὴς ἀπὸ φαινομένης
[1, 8]	ἁπλῶς ἔλεγχος ἀλλὰ πρός τινα·	καὶ	ὁ συλλογισμὸς ὡσαύτως. Ἂν μὲν
[1, 8]	λόγον (ὁ εἰς τὸ ἀδύνατον)	καὶ	ὁ τὰς δύο ἐρωτήσεις μίαν
[1, 11]	οὗ ἐντέχνως ἡ διαλεκτική ἐστι,	καὶ	ὁ τέχνῃ συλλογιστικῇ πειραστικὸς διαλεκτικός.
[1, 8]	ψευδῶν εἴησαν συλλογισμοὶ παρ´ ὅσα	καὶ	ὁ φαινόμενος ἔλεγχος. Ὁ δὲ
[1, 11]	τῶν αὐτῶν τῷ διαλεκτικῷ παραλογίζεται,	καὶ	ὁ ψευδογράφος τῷ γεωμέτρῃ. Ἀλλ´
[1, 8]	τὴν ὁμοιοσχημοσύνην τὸ μόνον τόδε,	καὶ	οἱ ἄλλοι ὡσαύτως, οὔτ´ ἔλεγχοι
[1, 12]	ἐν τῷ Γοργίᾳ γέγραπται λέγων,	καὶ	οἱ ἀρχαῖοι δὲ πάντες ᾤοντο
[1, 11]	καὶ κοινοῖς τισιν. Διὸ πάντες	καὶ	οἱ ἰδιῶται τρόπον τινὰ χρῶνται
[1, 12]	Ὥστε δῆλον ὅτι κἀκεῖνοι, καθάπερ	καὶ	οἱ νῦν, ἢ ἐλέγξαι ἢ
[1, 11]	αὐτῶν μὲν (εἴσιν) οἱ φιλέριδες	καὶ	οἱ σοφισταί, ἀλλ´ οὐ τῶν
[1, 6]	συμβεβηκὸς ἔλεγχος. Ἀλλὰ παρὰ τοῦτο	καὶ	οἱ τεχνῖται καὶ ὅλως οἱ
[1, 9]	τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν. Ἀλλὰ μὴν	καὶ	οἱ ψευδεῖς ἔλεγχοι ὁμοίως ἂν
[1, 6]	παρὰ τοῦτο καὶ οἱ τεχνῖται	καὶ	ὅλως οἱ ἐπιστήμονες ὑπὸ τῶν
[1, 4]	ἄλλον. Ἡ μὲν οὖν ἀμφιβολία	καὶ	ὁμωνυμία παρὰ τούτους τοὺς τρόπους
[1, 14]	γὰρ καὶ λευκὸν καὶ πρᾶγμα	καὶ	ὄνομά ἐστιν. Φανερὸν οὖν ὅτι
[1, 5]	ἑνός, μὴ ὀνόματος ἀλλὰ πράγματος,	καὶ	ὀνόματος μὴ συνωνύμου ἀλλὰ τοῦ
[1, 11]	γὰρ διὰ τί ἀπατητικός ἐστι)	καὶ	ὅσοι μὴ ὄντες κατὰ τὴν
[1, 7]	ἀρχῇ λαμβανόντων καὶ τῶν ἀναιτίων	καὶ	ὅσοι τὰ πλείω ἐρωτήματα ὡς
[1, 4]	ὑγιαίνειν. Ὅσπερ γὰρ ἀνίστατο, ἕστηκεν,	καὶ	ὅσπερ (ὑγιάζετο, ὑγιαίνει· ἀνίστατο δ´
[1, 13]	τινὸς διπλάσιον, καὶ διπλάσιον ἡμίσεος)	καὶ	ὅσων ἡ οὐσία, οὐκ ὄντων
[1, 14]	οἱ φαινόμενοι σολοικισμοὶ παρὰ τόδε,	(καὶ)	ὅταν ἡ πτῶσις μήτε ἄρρεν
[1, 10]	ἕτερον (τὸ διδάσκειν τοῦ διαλέγεσθαι,	καὶ	ὅτι δεῖ τὸν μὲν διδάσκοντα
[1, 5]	οὖν ῥᾴδιον ἰδεῖν ὅτι πλείω	καὶ	ὅτι οὐ δοτέον μίαν ἀπόκρισιν,
[1, 15]	τις ἔχῃ λόγους, ἐάν τε	καὶ	ὅτι οὕτως καὶ ὅτι οὐχ
[1, 15]	ἐάν τε καὶ ὅτι οὕτως	καὶ	ὅτι οὐχ οὕτως· ἅμα γὰρ
[1, 1]	ἔστι τι τοιοῦτον λόγων γένος,	καὶ	ὅτι τοιαύτης ἐφίενται δυνάμεως οὓς
[1, 4]	ἄν τε ληφθῇ τις ἄλλος	καὶ	ὅτι τοσαυταχῶς ἂν τοῖς αὐτοῖς
[1, 5]	τὸ αὐτὸ τοῦ αὐτοῦ διπλάσιον	καὶ	οὐ διπλάσιον, ἀλλ´ οὐ κατὰ
[1, 5]	ἐλέγχειν, οἷον ὅτι ταὐτὸ διπλάσιον	καὶ	οὐ διπλάσιον· τὰ γὰρ δύο
[1, 5]	ἐστι τοὺς ὀδόντας· λευκὸς ἄρα	καὶ	οὐ λευκός ἐστιν. Ἢ εἰ
[1, 5]	οὖν ταύτῃ λευκός, ὅτι μέλας	καὶ	οὐ μέλας οἴοιτ´ ἂν διειλέχθαι,
[1, 2]	τῶν οἰκείων ἀρχῶν ἑκάστου μαθήματος	καὶ	οὐκ ἐκ τῶν τοῦ ἀποκρινομένου
[1, 6]	ἓν καθ´ ἑνός, φανερὸν ὅτι	καὶ	οὗτος ἐν τῇ τοῦ ἐλέγχου
[1, 5]	ἐλέγχεσθαι φαίνονται. Οἷον ἆρ´ οὗτος	καὶ	οὗτός ἐστιν ἄνθρωπος; ὥστ´ ἄν
[1, 13]	διπλάσιον, ἔσται ἡμίσεος ἡμίσεος διπλάσιον.	Καὶ	πάλιν ἂν ἀντὶ τοῦ διπλάσιον"
[1, 6]	οὐκ ἦν ἐν τοῖς ἀναιτίοις·	καὶ	πάλιν μὴ ἐναριθμουμένου τοῦ ἐξ
[1, 4]	ἐπιστήμῃ καὶ τὸ λαμβάνειν ἐπιστήμην.	Καὶ	πάλιν ὅτι τὰ κακὰ ἀγαθά·
[1, 8]	γίνονται οἱ φαινόμενοι συλλογισμοί, ἔχομεν	καὶ	παρ´ ὁπόσα οἱ σοφιστικοὶ γένοιντ´
[1, 5]	μὲν οὖν παρὰ τὸ ἑπόμενον	καὶ	παρὰ τὸ μὴ αἴτιον λόγοι
[1, 8]	ἓν σημαῖνον εἰλήφασιν ἀλλὰ φαινόμενον,	καὶ	παρὰ τοῦδε. ~Παρὰ πόσα δ´
[1, 3]	τὸν ἀριθμόν, ἔλεγχος καὶ ψεῦδος	καὶ	παράδοξον καὶ σολοικισμὸς καὶ πέμπτον
[1, 11]	τὴν ἔνστασιν. Ἡ δ´ αὐτὴ	καὶ	πειραστική· οὐδὲ γὰρ ἡ πειραστικὴ
[1, 11]	τρόπον τινὰ χρῶνται τῇ διαλεκτικῇ	καὶ	πειραστικῇ· πάντες γὰρ μέχρι τινὸς
[1, 2]	τέτταρα γένη, διδασκαλικοὶ καὶ διαλεκτικοὶ	καὶ	πειραστικοὶ καὶ ἐριστικοί· (διδασκαλικοὶ μὲν
[1, 2]	εἴρηται, περὶ δὲ τῶν διαλεκτικῶν	καὶ	πειραστικῶν ἐν ἄλλοις· περὶ δὲ
[1, 3]	ψεῦδος καὶ παράδοξον καὶ σολοικισμὸς	καὶ	πέμπτον τὸ ποιῆσαι ἀδολεσχῆσαι τὸν
[1, 12]	ἢ ζῆν ἡδέως φασὶ (δεῖν,	καὶ	πένεσθαι δικαίως μᾶλλον ἢ πλουτεῖν
[1, 11]	ἅπασαν ἔχει ταύτην τὴν θεωρίαν.	Καὶ	περὶ μὲν τῶν ἐλέγχων εἴρηται
[1, 11]	ἡ πειραστικὴ ἐπιστήμη ἐστίν. Διὸ	καὶ	περὶ πάντων ἐστί· πᾶσαι γὰρ
[1, 10]	ἔλεγχος συλλογισμός ἐστιν, ὥστε χρὴ	καὶ	περὶ συλλογισμοῦ πρότερον ἢ περὶ
[1, 2]	μέρη τυγχάνει τῆς πραγματείας ὄντα,	καὶ	περὶ τῶν ἄλλων τῶν συντελούντων
[1, 4]	πέντ´ ἐστὶ δύο καὶ τρία,	καὶ	περιττὰ καὶ ἄρτια, καὶ τὸ
[1, 7]	Χαλεπὸν γὰρ διελεῖν ποῖα ὡσαύτως	καὶ	ποῖα ὡς ἑτέρως λέγεται (σχεδὸν
[1, 14]	εἴρηται πρότερον· ἔστι δὲ τοῦτο	καὶ	ποιεῖν καὶ μὴ ποιοῦντα φαίνεσθαι
[1, 4]	λόγον, ἐν δὲ τοῖς γεγραμμένοις	καὶ	ποιήμασι μᾶλλον. Οἷον καὶ τὸν
[1, 14]	ποιεῖν καὶ μὴ ποιοῦντα φαίνεσθαι	καὶ	ποιοῦντα μὴ δοκεῖν, καθάπερ, ὃ
[1, 5]	εἴ τις δοίη ὁμοίως ἓν	καὶ	πολλὰ λέγεσθαι λευκὰ καὶ γυμνὰ
[1, 7]	καὶ τὸ ἕτερον, καὶ ἓν	καὶ	πολλά, μηδὲ τοῖς ποίοις τῶν
[1, 15]	βελτίω τοῖς ἀνθρώποις. Σφόδρα δὲ	καὶ	πολλάκις ποιεῖ δοκεῖν ἐληλέγχθαι τὸ
[1, 2]	ἀριθμὸν ἡ δύναμις αὕτη συνέστηκε,	καὶ	πόσα μέρη τυγχάνει τῆς πραγματείας
[1, 14]	σολοικίζειν· ἄνθρωπος γὰρ καὶ λευκὸν	καὶ	πρᾶγμα καὶ ὄνομά ἐστιν. Φανερὸν
[1, 15]	καὶ ἀποκρινόμενον, ἂν προαισθάνηται, προενίστασθαι	καὶ	προαγορεύειν. Ἐπιχειρητέον δ´ ἐνίοτε καὶ
[1, 15]	καὶ προαγορεύειν. Ἐπιχειρητέον δ´ ἐνίοτε	καὶ	πρὸς ἄλλα τοῦ εἰρημένου, ἐκεῖνο
[1, 5]	τοῦ ἐν ἀρχῇ) κατὰ ταὐτὸ	καὶ	πρὸς ταὐτὸ καὶ ὡσαύτως καὶ
[1, 8]	τὴν ἀντίφασιν καὶ κατὰ ταὐτὸ	καὶ	πρὸς ταὐτὸ καὶ ὡσαύτως, παρὰ
[1, 10]	ἐστὶ λόγους τὸ πρὸς τοὔνομα	καὶ	πρὸς τὴν διάνοιαν ὅσοι πλείω
[1, 13]	καὶ αὐτὰ πρός τι λέγεται	καὶ	πρὸς τὸ αὐτὸ καὶ ἓν
[1, 10]	τὸ δ´ αὐτὸ τοῦτό ἐστι	καὶ	πρὸς τοὔνομα· τὸ δὲ πρὸς
[1, 15]	τὴν κρύψιν λεχθέντα πρότερον χρήσιμα	καὶ	πρὸς τοὺς ἀγωνιστικοὺς λόγους· ἡ
[1, 6]	τὸν τοῦ ἐλέγχου διορισμόν· διὸ	καὶ	προσηγορεύθησαν οὕτως· παρὰ γὰρ τοῦ
[1, 11]	τὸν εἰδότα ἀλλὰ τὸν ἀγνοοῦντα	καὶ	προσποιούμενον. Ὁ μὲν οὖν κατὰ
[1, 6]	ἡ δὲ σύνθεσις καὶ διαίρεσις	καὶ	προσῳδία τῷ μὴ τὸν αὐτὸν
[1, 15]	ὧν μὲν οὖν αἱ ἐρωτήσεις	καὶ	πῶς ἐρωτητέον ἐν ταῖς ἀγωνιστικαῖς
[1, 13]	τὸ ὄνομα ταὐτὸ εἶναι, ταὐτὸ	καὶ	σημαίνειν. ~Σολοικισμὸς δ´ οἷον μέν
[1, 3]	ἔλεγχος καὶ ψεῦδος καὶ παράδοξον	καὶ	σολοικισμὸς καὶ πέμπτον τὸ ποιῆσαι
[1, 11]	ποιῶν σοφιστικός, καὶ συλλογισμὸς ἐριστικὸς	καὶ	σοφιστικός ἐστιν εἷς μὲν ὁ
[1, 4]	Ὁ γὰρ αὐτὸς λόγος διῃρημένος	καὶ	συγκείμενος οὐκ ἀεὶ ταὐτὸ σημαίνειν
[1, 8]	Οἱ δὲ σοφιστικοὶ ἔλεγχοι, ἂν	καὶ	συλλογίζωνται τὴν ἀντίφασιν, οὐ ποιοῦσι
[1, 8]	ἔλεγχοι. Λέγω δὲ σοφιστικὸν ἔλεγχον	καὶ	συλλογισμὸν οὐ μόνον τὸν φαινόμενον
[1, 4]	ἥ τε διὰ τῆς ἐπαγωγῆς	καὶ	συλλογισμός, ἄν τε ληφθῇ τις
[1, 11]	δὲ τοῦτο φαινομένως ποιῶν σοφιστικός,	καὶ	συλλογισμὸς ἐριστικὸς καὶ σοφιστικός ἐστιν
[1, 1]	χρυσᾶ. Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον	καὶ	συλλογισμὸς καὶ ἔλεγχος ὁ μὲν
[1, 1]	αἰτίαν καὶ τὰς λεχθησομένας ἔστι	καὶ	συλλογισμὸς καὶ ἔλεγχος φαινόμενος οὐκ
[1, 11]	ἐριστικός, ὅτι ἐκ τῶν ἀρχῶν	καὶ	συμπερασμάτων (τῶν ὑπὸ τὴν τέχνην
[1, 4]	σημαίνει ἂν διελών τις εἴπῃ	καὶ	συνθεὶς ὡς δυνατὸν τὸ καθήμενον
[1, 6]	καὶ ἓν λαμβάνοντα ἴσα γίνεται,	καὶ	τὰ ἴσα γινόμενα ἓν μέγεθος
[1, 1]	αἴσθησιν, οἷον τὰ μὲν λιθαργύρινα	καὶ	τὰ καττιτέρινα ἀργυρᾶ, τὰ δὲ
[1, 12]	φύσιν καὶ κατ´ ἀλήθειαν λέγουσιν.	Καὶ	τὰ μὲν παράδοξα ἐκ τούτων
[1, 12]	ἢ τῷ πατρὶ δεῖ πείθεσθαι,	καὶ	τὰ συμφέροντα πράττειν ἢ τὰ
[1, 12]	ἄγειν εἰς τὰ τοῖς πολλοῖς	καὶ	τὰ τοῖς σοφοῖς ἐναντία— ἐὰν
[1, 9]	παρὰ τὰς ἐν γεωμετρίᾳ ἀρχὰς	καὶ	τὰ τούτων συμπεράσματα, οἱ δὲ
[1, 4]	(ἔστι γὰρ κακόν τι ἀναγκαῖον)	καὶ	τἀγαθὰ δὲ δέοντά φαμεν εἶναι.
[1, 4]	πάσχον ἢ τὸ διακείμενον ποιοῦν,	καὶ	τἆλλα δ´ ὡς διῄρηται πρότερον·
[1, 1]	μὲν οὖν ταύτην τὴν αἰτίαν	καὶ	τὰς λεχθησομένας ἔστι καὶ συλλογισμὸς
[1, 9]	τοιοῦτοι. Εἰ δὲ τοῦτ´ ἔχομεν,	καὶ	τὰς λύσεις ἔχομεν· αἱ γὰρ
[1, 11]	πάντα, ἀλλὰ τά γε πρῶτα	καὶ	τὰς οἰκείας ἀρχὰς οὐκ ἂν
[1, 6]	ἔχειν, ἢ τὸ ἴσοις γίνεσθαι	καὶ	ταὐτὸ μέγεθος λαμβάνειν. Ὅτι γὰρ
[1, 6]	ἐν πλείοσιν· τὰ γὰρ ἑνὶ	καὶ	ταὐτῷ ταὐτὰ καὶ ἀλλήλοις ἀξιοῦμεν
[1, 11]	Βρύσων ἐτετραγώνιζε τὸν κύκλον, εἰ	καὶ	τετραγωνίζεται ὁ κύκλος, ἀλλ´ ὅτι
[1, 7]	ἓν ὑπακούομεν· τῷ γὰρ ἑνὶ	καὶ	τῇ οὐσίᾳ μάλιστα δοκεῖ παρέπεσθαι
[1, 5]	Εἰ γὰρ φθορᾷ γένεσις ἐναντίον,	καὶ	τῇ τινὶ φθορᾷ ἔσται τὶς
[1, 4]	τρόποι τῶν παρὰ τὴν ὁμωνυμίαν	καὶ	τὴν ἀμφιβολίαν· εἷς μὲν ὅταν
[1, 12]	γὰρ εἶναι φύσιν καὶ νόμον,	καὶ	τὴν δικαιοσύνην κατὰ νόμον μὲν
[1, 15]	προκειμένου τοῦ δοκοῦντος ἐξ ἀρχῆς,	καὶ	τὴν ἐρώτησιν τῶν τοιούτων οὕτω
[1, 11]	ἴσασι τὸ δυνατὸν ἐν ἑκάστῳ	καὶ	τὸ ἀδύνατον· ἁρμόσει γάρ. Ἢ
[1, 6]	τὸ λαμβάνειν τὸ ἐν ἀρχῇ	καὶ	τὸ ἀναίτιον ὡς αἴτιον τιθέναι
[1, 5]	καὶ τὸ παρὰ τὸ πῂ	καὶ	τὸ ἁπλῶς· οἷον ὁ Ἰνδός,
[1, 4]	γινώσκει; καὶ γὰρ τὸν γινώσκοντα	καὶ	τὸ γινωσκόμενον ἐνδέχεται ὡς γινώσκοντα
[1, 4]	ἕν τι σημαίνει, τὸ ἐπίσταται"	καὶ	τὸ γράμματα" ἄμφω δὲ πλείω,
[1, 13]	καὶ ἡ ἐπιθυμία τινὸς ἐπιθυμία,	καὶ	τὸ διπλάσιον τινὸς διπλάσιον, καὶ
[1, 14]	τῶν τοιούτων ὡσαύτως τὸ ἔστι"	καὶ	τὸ εἶναι" διοίσει. Καὶ τρόπον
[1, 7]	μὴ δύνασθαι διακρίνειν τὸ ταὐτὸν	καὶ	τὸ ἕτερον, καὶ ἓν καὶ
[1, 5]	μὴ δύνασθαι συνορᾶν τὸ ταὐτὸν	καὶ	τὸ ἕτερον. (Ὁ δὲ παρὰ
[1, 6]	γὰρ τὸ γεγονὸς ἔχει ἀρχήν,	καὶ	τὸ ἔχον ἀρχὴν γεγονέναι ἀξιοῖ,
[1, 5]	ζωῇ, ὥστε γένεσις ἡ ζωὴ	καὶ	τὸ ζῆν γίνεσθαι· τοῦτο δ´
[1, 15]	τὸ καὶ τό" Σοφιστικὸν δὲ	καὶ	τὸ κειμένου παραδόξου τὸ φαινόμενον
[1, 4]	τε ξυνιέναι χρώμενον τῇ ἐπιστήμῃ	καὶ	τὸ λαμβάνειν ἐπιστήμην. Καὶ πάλιν
[1, 6]	εἶναι τὸ ξανθὸν καὶ μέλι,	καὶ	τὸ λευκὸν καὶ κύκνον, τὸ
[1, 4]	τρία, καὶ περιττὰ καὶ ἄρτια,	καὶ	τὸ μεῖζον ἴσον· τοσοῦτον γὰρ
[1, 5]	τὸ εἶναί τι τοῦ εἶναι,	καὶ	τὸ μὴ εἶναί τι τοῦ
[1, 14]	Ὅσα γὰρ (εἰς τὸ ο	καὶ	τὸ ν τελευτᾷ, ταῦτα μόνα
[1, 7]	δοκεῖ παρέπεσθαι τὸ τόδε τι	καὶ	τὸ ὄν. Διὸ καὶ τῶν
[1, 7]	εὔπορον διελεῖν, οἷον τὸ ἓν	καὶ	τὸ ὂν καὶ τὸ ταὐτόν)
[1, 5]	τοῦ μὴ εἶναι. Ὁμοίως δὲ	καὶ	τὸ παρὰ τὸ πῂ καὶ
[1, 15]	φανερὸν ἑαυτὸν ποιεῖν βουλόμενον ἀδικεῖν	καὶ	τὸ παράπαν ἀναισχυντεῖν. Ἔτι τὸ
[1, 4]	ς´ ἔθηκα δοῦλον ὄντ´ ἐλεύθερον"	καὶ	τὸ πεντήκοντ´ ἀνδρῶν ἑκατὸν λίπε
[1, 6]	ἀρχὴν ἔχειν, τό τε γεγονὸς	καὶ	τὸ πεπερασμένον. Ὁμοίως δὲ καὶ
[1, 4]	προσῳδίᾳ, λέγοντες τὸ ου" ὀξύτερον.	Καὶ	τὸ περὶ τὸ ἐνύπνιον τοῦ
[1, 15]	τοῖς γονεῦσιν ἢ πάντ´ ἀπειθεῖν;	καὶ	Τὸ πολλάκις πολλά, πότερον πολλὰ
[1, 6]	Ἔδει δὲ καὶ τοῦτο, καθάπερ	καὶ	τὸ πρᾶγμα ταὐτόν, εἰ μέλλει
[1, 4]	ἔστι σιγῶντα λέγειν; διττὸν γὰρ	καὶ	τὸ σιγῶντα λέγειν, τό τε
[1, 15]	ὡς συλλελογισμένους, οὐκ ἄρα τὸ	καὶ	τό" Σοφιστικὸν δὲ καὶ τὸ
[1, 12]	ὡρισμένον ᾖ πρὸς ὃ διαλέγεται,	καὶ	τὸ τὰ δοκοῦντα λέγειν ἀξιοῦν,
[1, 4]	τό τε τὸν λέγοντα σιγᾶν	καὶ	τὸ τὰ λεγόμενα. Εἰσὶ δὲ
[1, 7]	τὸ ἓν καὶ τὸ ὂν	καὶ	τὸ ταὐτόν) τῶν δὲ παρὰ
[1, 8]	αὑτὸ ὁ παρὰ τὸ συμβεβηκός,	καὶ	τὸ τούτου μόριον, ὁ παρὰ
[1, 1]	τὰ μὲν γὰρ ὀνόματα πεπέρανται	καὶ	τὸ τῶν λόγων πλῆθος, τὰ
[1, 8]	ἅμα συμβαίνει προσερωτᾶν τὸ ἐνδεὲς	καὶ	τὸ ψεῦδος ἐμφανίζειν, οἷον ἐν
[1, 5]	χρόνῳ. Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον	καὶ	τὸ ψεύσασθαι περί τινος. Ἔνιοι
[1, 15]	γὰρ καὶ αὐτοὶ οἴονται δεδωκέναι	καὶ	τοῖς ἀκούουσι φαίνονται διὰ τὴν
[1, 5]	οὐδ´ εἰ ὁ πυρέττων θερμός,	καὶ	τὸν θερμὸν ἀνάγκη πυρέττειν. Ὁ
[1, 12]	δὲ τοῦ ψευδόμενόν τι δεῖξαι	καὶ	τὸν λόγον εἰς ἄδοξόν τι
[1, 7]	τῶν μὲν παρὰ τὴν ὁμωνυμίαν	καὶ	τὸν λόγον τῷ μὴ δύνασθαι
[1, 9]	πρὸς ἅπασαν τέχνην καὶ δύναμιν.	Καὶ	τὸν μὲν καθ´ ἑκάστην ἐπιστήμην
[1, 11]	ἐριστικός, ὁ δὲ Βρύσωνος ἐριστικός·	καὶ	τὸν μὲν οὐκ ἔστι μετενεγκεῖν
[1, 11]	τις. Ἔξεστι γὰρ πεῖραν λαβεῖν	καὶ	τὸν μὴ εἰδότα τὸ πρᾶγμα
[1, 4]	γεγραμμένοις καὶ ποιήμασι μᾶλλον. Οἷον	καὶ	τὸν Ὅμηρον ἔνιοι διορθοῦνται πρὸς
[1, 8]	ἔλεγχον μὴ ὄντα δέ, ἀλλὰ	καὶ	τὸν ὄντα μὲν φαινόμενον δὲ
[1, 8]	ἐν τοῖς παρὰ τὴν λέξιν	καὶ	τὸν σολοικισμόν. Εἰ οὖν οἱ
[1, 5]	ἀρχῇ λαμβάνειν γίνονται μὲν οὕτως	καὶ	τοσαυταχῶς ὁσαχῶς ἐνδέχεται τὸ ἐξ
[1, 6]	Τὸν αὐτὸν γὰρ ὁρισμὸν δεῖ	καὶ	τοῦ ἐλέγχου γίνεσθαι, πλὴν προσκεῖσθαι
[1, 14]	Κορίσκος" Τοῦ μὲν οὖν ἄρρενος	καὶ	τοῦ θήλεος διαφέρουσιν αἱ πτώσεις
[1, 1]	οὔσης) δῆλον ὅτι ἀναγκαῖον τούτοις	καὶ	τοῦ σοφοῦ ἔργον δοκεῖν ποιεῖν,
[1, 5]	ὄντος ἐξ ἀνάγκης τόδε ᾖ,	καὶ	τοῦδε ὄντος οἴονται καὶ θάτερον
[1, 4]	βαδίζειν" (καὶ μὴ γράφοντα γράφειν"	καὶ	τοῦθ´ ὡσαύτως, ἄν τις συνθῇ
[1, 1]	οὖν πλείω τὸν αὐτὸν λόγον	καὶ	τοὔνομα τὸ ἓν σημαίνειν. Ὥσπερ
[1, 9]	Ἔχομεν δέ, παρ´ ὁπόσα γίνονται,	καὶ	τοὺς φαινομένους, φαινομένους δὲ οὐχ
[1, 6]	ὄνομα τὸ διαφέρον. Ἔδει δὲ	καὶ	τοῦτο, καθάπερ καὶ τὸ πρᾶγμα
[1, 5]	ὥστ´ ἄν τις τύπτῃ τοῦτον	καὶ	τοῦτον, ἄνθρωπον ἀλλ´ οὐκ ἀνθρώπους
[1, 12]	ἐν ταῖς προτάσεσιν. Λύσις δὲ	καὶ	τούτων ἡ προσήκουσα φέρεται τῷ
[1, 4]	ὅτι τὰ πέντ´ ἐστὶ δύο	καὶ	τρία, καὶ περιττὰ καὶ ἄρτια,
[1, 14]	λόγων καὶ μέρη τῶν εἰδῶν	καὶ	τρόποι οἱ εἰρημένοι· ~ΧV διαφέρει
[1, 14]	ἔστι" καὶ τὸ εἶναι" διοίσει.	Καὶ	τρόπον τινὰ ὅμοιός ἐστιν ὁ
[1, 5]	πολλὰ λέγεσθαι λευκὰ καὶ γυμνὰ	καὶ	τυφλά. Εἰ γὰρ τυφλὸν τὸ
[1, 5]	ἔχον ὄψιν πεφυκὸς δ´ ἔχειν,	καὶ	τυφλὰ ἔσται τὰ μὴ ἔχοντα
[1, 7]	ποίοις τῶν κατηγορημάτων πάντα ταὐτὰ	καὶ	τῷ πράγματι συμβέβηκεν. Ὁμοίως δὲ
[1, 5]	ὁμοίως ὁτιοῦν ἀξιωθῇ τῷ πράγματι	καὶ	τῷ συμβεβηκότι ὑπάρχειν. Ἐπεὶ γὰρ
[1, 7]	τῶν τὸ ἐν ἀρχῇ λαμβανόντων	καὶ	τῶν ἀναιτίων καὶ ὅσοι τὰ
[1, 11]	φαινομένης· διὸ φαινομένης ἀποδείξεως ἐφίενται,	καὶ	τῶν λόγων τῶν αὐτῶν μὲν
[1, 7]	τι καὶ τὸ ὄν. Διὸ	καὶ	τῶν παρὰ τὴν λέξιν οὗτος
[1, 7]	ἐπὶ τῶν πλείστων. Ὁμοίως δὲ	καὶ	τῶν παρὰ τὴν προσῳδίαν· οὐ
[1, 7]	τῷ πράγματι συμβέβηκεν. Ὁμοίως δὲ	καὶ	τῶν παρὰ τὸ ἑπόμενον· μέρος
[1, 7]	παρὰ τὴν ἔλλειψιν τοῦ λόγου	καὶ	τῶν παρὰ τὸ πῂ καὶ
[1, 1]	~(Περὶ δὲ τῶν σοφιστικῶν ἐλέγχων	καὶ	τῶν φαινομένων μὲν ἐλέγχων, ὄντων
[1, 12]	Ἔτι δ´ ἐκ τῶν βουλήσεων	καὶ	τῶν φανερῶν δοξῶν. Οὐ γὰρ
[1, 8]	δῆλον ὅτι παρὰ τοσαῦτα ἂν	καὶ	τῶν ψευδῶν εἴησαν συλλογισμοὶ παρ´
[1, 4]	ὑγιαίνει· ἀνίστατο δ´ ὁ καθήμενος	καὶ	ὑγιάζετο ὁ κάμνων. Τὸ γὰρ
[1, 4]	καθῆσθαι καὶ ἑστάναι, καὶ κάμνειν	καὶ	ὑγιαίνειν. Ὅσπερ γὰρ ἀνίστατο, ἕστηκεν,
[1, 9]	τὸν δ´ ἐκ τῶν κοινῶν	καὶ	ὑπὸ μηδεμίαν τέχνην τῶν διαλεκτικῶν.
[1, 12]	Οὐ γὰρ ταὐτὰ βούλονταί τε	καὶ	φασίν, ἀλλὰ λέγουσι μὲν τοὺς
[1, 11]	αὐτῆς χάριν τοιοῦτοι ἐριστικοὶ ἄνθρωποι	καὶ	φιλέριδες δοκοῦσιν εἶναι, οἱ δὲ
[1, 15]	ἧττον προορῶσιν. Ἔτι δ´ ὀργὴ	καὶ	φιλονεικία· ταραττόμενοι γὰρ ἧττον δύνανται
[1, 15]	καὶ μείω καὶ μείζω φαίνεται	καὶ	χείρω καὶ βελτίω τοῖς ἀνθρώποις.
[1, 3]	πέντε ταῦτα τὸν ἀριθμόν, ἔλεγχος	καὶ	ψεῦδος καὶ παράδοξον καὶ σολοικισμὸς
[1, 7]	κατηγορούμενόν τινος ὑπολαμβάνομεν τόδε τι,	καὶ	ὡς ἓν ὑπακούομεν· τῷ γὰρ
[1, 5]	ποιεῖν, ὅταν λανθάνῃ πλείω ὄντα	καὶ	ὡς ἑνὸς ὄντος ἀποδοθῇ (ἀπόκρισις
[1, 5]	οὐρανός; ἐπ´ ἐνίων δ´ ἧττον,	καὶ	ὡς ἑνὸς ὄντος ἢ ὁμολογοῦσι
[1, 5]	τοῦ αὐτοῦ καὶ κατὰ ταὐτὸ	καὶ	ὡσαύτως, ἀλλ´ οὐχ ἅμα· διόπερ
[1, 5]	κατὰ ταὐτὸ καὶ πρὸς ταὐτὸ	καὶ	ὡσαύτως καὶ ἐν τῷ αὐτῷ
[1, 8]	κατὰ ταὐτὸ καὶ πρὸς ταὐτὸ	καὶ	ὡσαύτως, παρὰ τὸ ἐπί τι,
[1, 10]	οὐ πρὸς τὴν διάνοιαν διείλεκται;	καίτοι	ὁ λόγος δοκεῖ τῶν παρὰ
[1, 10]	οἱ μὲν πρὸς τοὔνομά εἰσι·	καίτοι	οὗτοι οὐ πάντες, οὐχ ὅτι
[1, 4]	λέγεται τῷ τέμνειν ἢ οἰκοδομεῖν·	καίτοι	τὸ μὲν ποιόν τι καὶ
[1, 4]	ἐπιστήμην. Καὶ πάλιν ὅτι τὰ	κακὰ	ἀγαθά· τὰ γὰρ δέοντα ἀγαθά,
[1, 4]	γὰρ δέοντα ἀγαθά, τὰ δὲ	κακὰ	δέοντα· διττὸν γὰρ τὸ δέον,
[1, 1]	τὸ ἓν σημαίνειν. Ὥσπερ οὖν	κἀκεῖ	οἱ μὴ δεινοὶ τὰς ψήφους
[1, 6]	ἀλλὰ λώπιον. Ἀληθὲς μὲν γὰρ	κἀκεῖνο,	ἀλλ´ οὐ συλλελόγισται, ἀλλ´ ἔτι
[1, 12]	πολλοῖς δοκοῦν. Ὥστε δῆλον ὅτι	κἀκεῖνοι,	καθάπερ καὶ οἱ νῦν, ἢ
[1, 14]	μεταξὺ σημαίνειν, πολλάκις δὲ σημαίνει	κἀκείνων	ἑκάτερον, οἷον Τί τοῦτο; Καλλιόπη,
[1, 4]	ἐπὶ τῶν κακῶν (ἔστι γὰρ	κακόν	τι ἀναγκαῖον) καὶ τἀγαθὰ δὲ
[1, 12]	εὐπορεῖ. Δύνανται δὲ νῦν ἧττον	κακουργεῖν	διὰ τούτων ἢ πρότερον· ἀπαιτοῦνται
[1, 4]	συμβαίνει πολλάκις καὶ ἐπὶ τῶν	κακῶν	(ἔστι γὰρ κακόν τι ἀναγκαῖον)
[1, 12]	παράδοξα λέγειν, ὥσπερ καὶ ὁ	Καλλικλῆς	ἐν τῷ Γοργίᾳ γέγραπται λέγων,
[1, 14]	κἀκείνων ἑκάτερον, οἷον Τί τοῦτο;	Καλλιόπη,	ξύλον, Κορίσκος" Τοῦ μὲν οὖν
[1, 1]	καὶ καλοὶ οἱ μὲν διὰ	κάλλος,	οἱ δὲ φαίνονται, κομμώσαντες αὑτούς.
[1, 5]	μοιχός, τὸ ἑπόμενον ἔλαβον, ὅτι	καλλωπιστὴς	ἢ ὅτι νύκτωρ ὁρᾶται πλανώμενος.
[1, 1]	φυσήσαντες καὶ ἐπισκευάσαντες αὑτούς, καὶ	καλοὶ	οἱ μὲν διὰ κάλλος, οἱ
[1, 12]	καλόν, κατὰ φύσιν δ´ οὐ	καλόν.	Δεῖ οὖν πρὸς μὲν τὸν
[1, 12]	δικαιοσύνην κατὰ νόμον μὲν εἶναι	καλόν,	κατὰ φύσιν δ´ οὐ καλόν.
[1, 1]	ὅτι τοιαύτης ἐφίενται δυνάμεως οὓς	καλοῦμεν	σοφιστάς, δῆλον. ~Πόσα δ´ ἔστιν
[1, 12]	εὐπορεῖ λόγων. Ἔστι δὲ καὶ	καλῶς	καὶ μὴ καλῶς τοῦτο ποιεῖν,
[1, 15]	λεγόμενα ἢ πρὸς οὓς ὁμολογεῖ	καλῶς	λέγειν ἢ πράττειν, ἔτι πρὸς
[1, 12]	τὰ φαινόμενα λυσιτελεῖν· οἷον τεθνάναι	καλῶς	μᾶλλον ἢ ζῆν ἡδέως φασὶ
[1, 12]	δὲ καὶ καλῶς καὶ μὴ	καλῶς	τοῦτο ποιεῖν, καθάπερ ἐλέχθη πρότερον.
[1, 4]	αὐτὸν καθῆσθαι καὶ ἑστάναι, καὶ	κάμνειν	καὶ ὑγιαίνειν. Ὅσπερ γὰρ ἀνίστατο,
[1, 4]	ὁ κάμνων. Τὸ γὰρ τὸν	κάμνοντα	ὁτιοῦν ποιεῖν ἢ πάσχειν οὐχ
[1, 4]	ὁ κάμνων· ὑγιαίνει δ´ οὐ	κάμνων	ἀλλ´ ὁ κάμνων, οὐ νῦν,
[1, 4]	ὁτὲ μὲν ὅτι ὁ νῦν	κάμνων	(ἢ καθήμενος) ὁτὲ δ´ ὃς
[1, 4]	πρότερον. Πλὴν ὑγιάζετο μὲν καὶ	κάμνων	καὶ ὁ κάμνων· ὑγιαίνει δ´
[1, 4]	δ´ οὐ κάμνων ἀλλ´ ὁ	κάμνων,	οὐ νῦν, ἀλλ´ ὁ πρότερον.
[1, 4]	ὁ καθήμενος καὶ ὑγιάζετο ὁ	κάμνων.	Τὸ γὰρ τὸν κάμνοντα ὁτιοῦν
[1, 4]	μὲν καὶ κάμνων καὶ ὁ	κάμνων·	ὑγιαίνει δ´ οὐ κάμνων ἀλλ´
[1, 11]	ὧν ἡ διαλεκτικὴ πειραστική ἐστι,	κἂν	ἀληθὲς τὸ συμπέρασμα ᾖ (τοῦ
[1, 11]	γὰρ οὐδὲν ἧττον ἴσασιν αὐτοί,	κἂν	δοκῶσι λίαν ἔξω λέγειν. Ἐλέγχουσιν
[1, 5]	ψεῦδος. Ὁτὲ δὲ προσληφθέντων τινῶν	κἂν	ἔλεγχος γίνοιτο ἀληθινός, οἷον εἴ
[1, 8]	γὰρ μὴ ἐρωτηθεὶς οἴεται δεδωκέναι,	κἂν	ἐρωτηθεὶς θείη. Πλὴν ἐπί γέ
[1, 5]	τὴν γῆν ὕσαντος γίνεσθαι διάβροχον,	κἂν	ᾖ διάβροχος, ὑπολαμβάνομεν ὗσαι. Τὸ
[1, 11]	κατὰ τὸ πρᾶγμα φαινόμενος συλλογισμός,	κἂν	ᾖ συλλογισμός, ἐριστικὸς λόγος· φαινόμενος
[1, 5]	Οὐ δὴ συλλελόγισται· συμβαίνει γάρ,	κἂν	μή τις ταὐτὸ φῇ τὴν
[1, 14]	οὐ σολοικίζει. Δῆλον οὖν ὅτι	κἂν	τέχνῃ τις τοῦτο δύναιτο ποιεῖν·
[1, 5]	ἐφ´ ὅσων, ὅταν πῂ λέγηται,	κἂν	τὸ ἁπλῶς δόξειεν ἀκολουθεῖν, καὶ
[1, 8]	ὡς ἠρωτημένα συλλελογίσθαι, παρὰ τοσαῦτα	κἂν	τῷ ἀποκρινομένῳ δόξειεν, ὥστ´ ἔσονται
[1, 12]	προκείμενον. Τό τε ἐρωτᾶν πολλά,	κἂν	ὡρισμένον ᾖ πρὸς ὃ διαλέγεται,
[1, 12]	δὲ σοφοὶ κατὰ φύσιν καὶ	κατ´	ἀλήθειαν λέγουσιν. Καὶ τὰ μὲν
[1, 14]	γὰρ λέγων οὐλομένην" σολοικίζει μὲν	κατ´	ἐκεῖνον, οὐ φαίνεται δὲ τοῖς
[1, 11]	Τὰ γὰρ ψευδογραφήματα οὐκ ἐριστικά	(κατὰ	γὰρ τὰ ὑπὸ τὴν τέχνην
[1, 9]	τέχνην ἔστι ψευδὴς συλλογισμός, οἷον	κατὰ	γεωμετρίαν ὁ γεωμετρικὸς καὶ κατὰ
[1, 5]	μὲν γὰρ τὸ μῆκος διπλάσιον,	κατὰ	δὲ τὸ πλάτος οὐ διπλάσιον.
[1, 9]	κατὰ γεωμετρίαν ὁ γεωμετρικὸς καὶ	κατὰ	ἰατρικὴν ὁ ἰατρικός· λέγω δὲ
[1, 5]	διπλάσιον, ἀλλ´ οὐ κατὰ ταὐτό·	κατὰ	μὲν γὰρ τὸ μῆκος διπλάσιον,
[1, 12]	μὲν τὸν εἰπόντα κατὰ φύσιν	κατὰ	νόμον ἀπαντᾶν, πρὸς δὲ τὸν
[1, 12]	νόμον ἀπαντᾶν, πρὸς δὲ τὸν	κατὰ	νόμον ἐπὶ τὴν φύσιν ἄγειν·
[1, 12]	καὶ νόμον, καὶ τὴν δικαιοσύνην	κατὰ	νόμον μὲν εἶναι καλόν, κατὰ
[1, 12]	αὐτοῖς τὸ ἀληθές, τὸ δὲ	κατὰ	νόμον τὸ τοῖς πολλοῖς δοκοῦν.
[1, 12]	εἰς τὴν κατὰ φύσιν καὶ	κατὰ	νόμον ὑπεναντίωσιν ἄγειν· ὁ μὲν
[1, 11]	δ´ ἐστὶ πολλὰ μὲν ταὐτὰ	κατὰ	πάντων, οὐ τοιαῦτα δ´ ὥστε
[1, 6]	ἐπιστήμονες ὑπὸ τῶν ἀνεπιστημόνων ἐλέγχονται·	κατὰ	συμβεβηκὸς γὰρ ποιοῦνται τοὺς συλλογισμοὺς
[1, 6]	τις, οὐκ ἂν εἴη ὁ	κατὰ	συμβεβηκὸς ἔλεγχος. Ἀλλὰ παρὰ τοῦτο
[1, 6]	πάντως ἀληθές, οἷον ἂν ᾖ	κατὰ	συμβεβηκός· καὶ γὰρ ἡ χιὼν
[1, 6]	ἀλλὰ μὴ φαίνεσθαι. Ἔπειτα καὶ	κατὰ	τὰ μέρη τοῦ διορισμοῦ. Τῶν
[1, 12]	τἀναντία. Τὸν μὲν οὖν λέγοντα	κατὰ	τὰς βουλήσεις εἰς τὰς φανερὰς
[1, 9]	τὸ κατὰ τὴν τέχνην τὸ	κατὰ	τὰς ἐκείνης ἀρχάς. Δῆλον οὖν
[1, 12]	φανερὰς δόξας ἀκτέον, τὸν δὲ	κατὰ	ταύτας εἰς τὰς ἀποκεκρυμμένας· ἀμφοτέρως
[1, 8]	τοῦ καθόλου τὴν ἀντίφασιν καὶ	κατὰ	ταὐτὸ καὶ πρὸς ταὐτὸ καὶ
[1, 5]	(μὴ συναριθμουμένου τοῦ ἐν ἀρχῇ)	κατὰ	ταὐτὸ καὶ πρὸς ταὐτὸ καὶ
[1, 5]	Ἢ εἰ τοῦ αὐτοῦ καὶ	κατὰ	ταὐτὸ καὶ ὡσαύτως, ἀλλ´ οὐχ
[1, 5]	καὶ οὐ διπλάσιον, ἀλλ´ οὐ	κατὰ	ταὐτό· κατὰ μὲν γὰρ τὸ
[1, 11]	σοφιστικὸς καὶ ἐριστικός, ἀλλ´ οὐ	κατὰ	ταὐτόν, ἀλλ´ ᾗ μὲν νίκης
[1, 1]	ἔστι μὲν οὔ, φαίνεται δὲ	κατὰ	τὴν αἴσθησιν, οἷον τὰ μὲν
[1, 11]	ἐστι) καὶ ὅσοι μὴ ὄντες	κατὰ	τὴν ἑκάστου μέθοδον παραλογισμοὶ δοκοῦσιν
[1, 11]	ἑκάστου μέθοδον παραλογισμοὶ δοκοῦσιν εἶναι	κατὰ	τὴν τέχνην. Τὰ γὰρ ψευδογραφήματα
[1, 9]	ὁ ἰατρικός· λέγω δὲ τὸ	κατὰ	τὴν τέχνην τὸ κατὰ τὰς
[1, 11]	ὁ κύκλος, ἀλλ´ ὅτι οὐ	κατὰ	τὸ πρᾶγμα, διὰ τοῦτο σοφιστικός.
[1, 8]	Εἰσὶ δ´ οὗτοι οἱ μὴ	κατὰ	τὸ πρᾶγμα ἐλέγχοντες καὶ δεικνύντες
[1, 11]	καὶ προσποιούμενον. Ὁ μὲν οὖν	κατὰ	τὸ πρᾶγμα θεωρῶν τὰ κοινὰ
[1, 11]	συλλογισμὸς ἐριστικὸς λόγος, καὶ ὁ	κατὰ	τὸ πρᾶγμα φαινόμενος συλλογισμός, κἂν
[1, 11]	ἐριστικὸς λόγος· φαινόμενος γάρ ἐστι	κατὰ	τὸ πρᾶγμα, ὥστ´ ἀπατητικὸς καὶ
[1, 5]	Ἔν τε τοῖς ῥητορικοῖς αἱ	κατὰ	τὸ σημεῖον ἀποδείξεις ἐκ τῶν
[1, 12]	παρὰ τὸ κατὰ φύσιν καὶ	κατὰ	τὸν νόμον· ἐναντία γὰρ εἶναι
[1, 1]	ἀλλ´ οὐκ ἐλέγχων, λέγωμεν ἀρξάμενοι	κατὰ	φύσιν ἀπὸ τῶν πρώτων. Ὅτι
[1, 12]	παράδοξα. Ἦν δὲ τὸ μὲν	κατὰ	φύσιν αὐτοῖς τὸ ἀληθές, τὸ
[1, 12]	κατὰ νόμον μὲν εἶναι καλόν,	κατὰ	φύσιν δ´ οὐ καλόν. Δεῖ
[1, 12]	τῶν πολλῶν, οἱ δὲ σοφοὶ	κατὰ	φύσιν καὶ κατ´ ἀλήθειαν λέγουσιν.
[1, 12]	τὸ αὐτὸ τῷ εἰς τὴν	κατὰ	φύσιν καὶ κατὰ νόμον ὑπεναντίωσιν
[1, 12]	πάντες ᾤοντο συμβαίνειν, παρὰ τὸ	κατὰ	φύσιν καὶ κατὰ τὸν νόμον·
[1, 12]	οὖν πρὸς μὲν τὸν εἰπόντα	κατὰ	φύσιν κατὰ νόμον ἀπαντᾶν, πρὸς
[1, 4]	ἄτοπον εἰρηκότα τὸ μὲν οὐ	καταπύθεται	ὄμβρῳ" λύουσι γὰρ αὐτὸ τῇ
[1, 6]	ὅτι οὐ τοῦ αὐτοῦ ἡ	κατάφασις	καὶ ἡ ἀπόφασις. Τοῦ γὰρ
[1, 5]	ἢ μηδέτερον δοτέον ἁπλῶς εἶναι	(κατηγορεῖν)	οἷον, εἰ τὸ μὲν ἥμισυ
[1, 5]	τοῖς κατηγορουμένοις καὶ καθ´ οὗ	κατηγορεῖται	ταὐτὰ πάντα ὑπάρχειν. Οἷον εἰ
[1, 7]	πολλά, μηδὲ τοῖς ποίοις τῶν	κατηγορημάτων	πάντα ταὐτὰ καὶ τῷ πράγματι
[1, 5]	συμβέβηκεν, οὐκ ἀνάγκη πᾶσι τοῖς	κατηγορουμένοις	καὶ καθ´ οὗ κατηγορεῖται ταὐτὰ
[1, 5]	ταῦτα μὲν ὑπάρχει, τὸ δὲ	κατηγορούμενον	οὐχ ὑπάρχει. Ὁμοίως δὲ καὶ
[1, 7]	ἐπίσταται συνεπινεύειν) ὅτι πᾶν τὸ	κατηγορούμενόν	τινος ὑπολαμβάνομεν τόδε τι, καὶ
[1, 13]	ἐν τῷ λόγῳ αὐτῶν προσδηλοῦται,	κατηγορουμένων†	ἐπὶ τούτοις. Οἷον τὸ περιττὸν
[1, 1]	τὰ μὲν λιθαργύρινα καὶ τὰ	καττιτέρινα	ἀργυρᾶ, τὰ δὲ χολοβάφινα χρυσᾶ.
[1, 12]	Τὸ γὰρ (πρὸς) μηδὲν ὁρίσαντα	κείμενον	ἐρωτᾶν θηρευτικόν ἐστι τούτων· εἰκῇ
[1, 15]	ἐκλαβόντας, ἐὰν μὴ πρὸς τὸ	κείμενον	ἔχῃ τις ἐπιχειρεῖν· ὅπερ ὁ
[1, 15]	τό" Σοφιστικὸν δὲ καὶ τὸ	κειμένου	παραδόξου τὸ φαινόμενον ἀξιοῦν ἀποκρίνεσθαι,
[1, 1]	ἕτερον ἐξ ἀνάγκης τι τῶν	κειμένων	διὰ τῶν κειμένων, ἔλεγχος δὲ
[1, 5]	γὰρ ἀναγκαῖον ἀναιρεῖν τι τῶν	κειμένων.	Ἐὰν οὖν ἐγκαταριθμηθῇ τι ἐν
[1, 1]	τι τῶν κειμένων διὰ τῶν	κειμένων,	ἔλεγχος δὲ συλλογισμὸς μετ´ ἀντιφάσεως
[1, 6]	ἀσυλλόγιστοι· δεῖ γὰρ ἐκ τῶν	κειμένων	συμβαίνειν τὸ συμπέρασμα ὥστε λέγειν
[1, 4]	ὅταν τὸ συντεθὲν πλείω σημαίνῃ,	κεχωρισμένον	δὲ ἁπλῶς. Οἷον τὸ ἐπίσταται
[1, 4]	τοῦτο ὁρᾷ; ὁρᾷ δὲ τὸν	κίονα,	ὥστε ὁρᾷ ὁ κίων" Καὶ
[1, 4]	τὸν κίονα, ὥστε ὁρᾷ ὁ	κίων"	Καὶ ἆρα ὃ σὺ φῂς
[1, 15]	ὅτι οὕτως εἴληφεν, οἷον ὁ	Κλεοφῶν	ποιεῖ ἐν τῷ Μανδροβούλῳ. Δεῖ
[1, 14]	τελευτᾷ, ταῦτα μόνα σκεύους ἔχει	κλῆσιν,	οἷον ξύλον, σχοινίον· τὰ δὲ
[1, 14]	ἐχόντων δὲ θηλείας ἢ ἄρρενος	κλῆσιν.	Ὅσα γὰρ (εἰς τὸ ο
[1, 14]	οἷον ἀσκὸς μὲν ἄρρεν τοὔνομα,	κλίνη	δὲ θῆλυ. Διόπερ καὶ ἐπὶ
[1, 13]	σιμή, ἔστιν ἄρα ῥὶς ῥὶς	κοίλη.	Φαίνονται δὲ ποιεῖν οὐ ποιοῦντες
[1, 13]	ἔχων. Καὶ εἰ τὸ σιμὸν	κοιλότης	ῥινός ἐστιν, ἔστι δὲ ῥὶς
[1, 11]	κατὰ τὸ πρᾶγμα θεωρῶν τὰ	κοινὰ	διαλεκτικός, ὁ δὲ τοῦτο φαινομένως
[1, 11]	ἐπαγγελλομένους. Ταῦτα δ´ ἐστὶ τὰ	κοινά·	ταῦτα γὰρ οὐδὲν ἧττον ἴσασιν
[1, 9]	ληπτέον τοὺς τόπους· οὗτοι γὰρ	κοινοὶ	πρὸς ἅπασαν τέχνην καὶ δύναμιν.
[1, 11]	γὰρ αἱ τέχναι χρῶνται καὶ	κοινοῖς	τισιν. Διὸ πάντες καὶ οἱ
[1, 14]	δὲ παραλογισμὸς γίνεται διὰ τὸ	κοινὸν	εἶναι τὸ τοῦτο" πλειόνων πτώσεων·
[1, 6]	φαντασία γίνεται, καὶ διαιρουμένοις οὕτως	κοινὸν	ἐπὶ πᾶσι τούτοις θετέον τὴν
[1, 11]	τὸν Ζήνωνος λόγον, οὐκ ἰατρικός·	κοινὸς	γάρ. Εἰ μὲν οὖν πάντῃ
[1, 9]	παρ´ ὅσα γίνεται διὰ τῶν	κοινῶν	ἢ ὢν ἔλεγχος ἢ φαινόμενος
[1, 9]	ἔστι· τὸν δ´ ἐκ τῶν	κοινῶν	καὶ ὑπὸ μηδεμίαν τέχνην τῶν
[1, 1]	διὰ κάλλος, οἱ δὲ φαίνονται,	κομμώσαντες	αὑτούς. Ἐπί τε τῶν ἀψύχων
[1, 14]	τοῦτον" οἷον ἔστι Κορίσκος" εἶναι	Κορίσκον"	Καὶ ἐπὶ τῶν θήλεων ὀνομάτων
[1, 14]	εἶναι" τὸ τοῦτον" οἷον ἔστι	Κορίσκος"	εἶναι Κορίσκον" Καὶ ἐπὶ τῶν
[1, 5]	πάντα ὑπάρχειν. Οἷον εἰ ὁ	Κορίσκος	ἕτερον ἀνθρώπου, αὐτὸς αὑτοῦ ἕτερος·
[1, 14]	οἷον Τί τοῦτο; Καλλιόπη, ξύλον,	Κορίσκος"	Τοῦ μὲν οὖν ἄρρενος καὶ
[1, 15]	δὲ πάντα τὰ πρὸς τὴν	κρύψιν	λεχθέντα πρότερον χρήσιμα καὶ πρὸς
[1, 15]	τοὺς ἀγωνιστικοὺς λόγους· ἡ γὰρ	κρύψις	ἐστὶ τοῦ λαθεῖν χάριν, τὸ
[1, 11]	Ἀλλ´ ὡς Βρύσων ἐτετραγώνιζε τὸν	κύκλον,	εἰ καὶ τετραγωνίζεται ὁ κύκλος,
[1, 11]	κύκλον, εἰ καὶ τετραγωνίζεται ὁ	κύκλος,	ἀλλ´ ὅτι οὐ κατὰ τὸ
[1, 10]	Ὁμήρου ποίησις σχῆμα διὰ τοῦ	κύκλος"	ἐν τῷ συλλογισμῷ. Ὁ δ´
[1, 6]	μέλι, καὶ τὸ λευκὸν καὶ	κύκνον,	τὸ δὲ παρὰ τὸ ἑπόμενον
[1, 6]	γὰρ ἡ χιὼν καὶ ὁ	κύκνος	τῷ λευκῷ ταὐτόν. Ἢ πάλιν,
[1, 5]	μὴ ῥᾴδιον θεωρῆσαι πότερον αὐτῶν	κυρίως	ἀποδοτέον. Γίνεται δὲ τὸ τοιοῦτον
[1, 5]	ἢ πῇ λέγεσθαι καὶ μὴ	κυρίως,	ὅταν τὸ ἐν μέρει λεγόμενον
[1, 4]	ἢ ὁ λόγος ἢ τοὔνομα	κυρίως	σημαίνῃ πλείω, οἷον ἀετὸς καὶ
[1, 4]	σημαίνῃ πλείω, οἷον ἀετὸς καὶ	κύων·	εἷς δὲ ὅταν εἰωθότες ὦμεν
[1, 11]	ἐστιν ἃ εἰδότα μὲν οὐδὲν	κωλύει	μὴ εἰδέναι τὴν τέχνην, μὴ
[1, 10]	καὶ ἐν τοῖς διπλοῖς τί	κωλύει	τοῦτο παθεῖν; Ἆρα ἴσαι αἱ