Section, chapitre |
[1, 5] |
ἀπόκρισιν,
οἷον
πότερον
ἡ
γῆ
|
θάλαττά |
ἐστιν
ἢ
ὁ
οὐρανός;
ἐπ´ |
[1, 5] |
ἔσται
τὶς
γένεσις·
ὁ
δὲ
|
θάνατος |
φθορά
τις
καὶ
ἐναντίον
ζωῇ, |
[1, 5] |
ἀλλὰ
μόνον
ἐναντίον
ζωὴν
μὲν
|
θανάτῳ, |
ὄντι
φθορᾷ,
φθορᾷ
δὲ
γένεσιν. |
[1, 5] |
καὶ
τοῦδε
ὄντος
οἴονται
καὶ
|
θάτερον |
εἶναι
ἐξ
ἀνάγκης.
Ὅθεν
καὶ |
[1, 4] |
θῆλυ
ἄρρεν
ἢ
τὸ
μεταξὺ
|
θάτερον |
τούτων,
ἢ
πάλιν
τὸ
ποιὸν |
[1, 7] |
χωρίζεται,
μηδ´
ἀπὸ
θατέρου
χωρίζεσθαι
|
θάτερον. |
Τῶν
δὲ
παρὰ
τὴν
ἔλλειψιν |
[1, 7] |
τοῦδε
μὴ
χωρίζεται,
μηδ´
ἀπὸ
|
θατέρου |
χωρίζεσθαι
θάτερον.
Τῶν
δὲ
παρὰ |
[1, 8] |
ἐρωτηθεὶς
οἴεται
δεδωκέναι,
κἂν
ἐρωτηθεὶς
|
θείη. |
Πλὴν
ἐπί
γέ
τινων
ἅμα |
[1, 14] |
αὕτη"
θῆλυ·
τὸ
δὲ
τοῦτο"
|
θέλει |
μὲν
τὸ
μεταξὺ
σημαίνειν,
πολλάκις |
[1, 9] |
ἀποδεῖξαι,
ἔστι
καὶ
ἐλέγξαι
τὸν
|
θέμενον |
τὴν
ἀντίφασιν
τοῦ
ἀληθοῦς·
οἷον |
[1, 5] |
ὁ
πυρέττων
θερμός,
καὶ
τὸν
|
θερμὸν |
ἀνάγκη
πυρέττειν.
Ὁ
δὲ
παρὰ |
[1, 5] |
ὥσπερ
οὐδ´
εἰ
ὁ
πυρέττων
|
θερμός, |
καὶ
τὸν
θερμὸν
ἀνάγκη
πυρέττειν. |
[1, 12] |
τούτων
τὸ
τὰς
ἑκάστων
εἰληφέναι
|
θέσεις |
ἐν
ταῖς
προτάσεσιν.
Λύσις
δὲ |
[1, 12] |
ἀδόξου
τὸ
μηδεμίαν
εὐθὺς
ἐρωτᾶν
|
θέσιν, |
ἀλλὰ
φάσκειν
ἐρωτᾶν
μαθεῖν
βουλόμενον· |
[1, 6] |
οὕτως
κοινὸν
ἐπὶ
πᾶσι
τούτοις
|
θετέον |
τὴν
τοῦ
λόγου
ἔλλειψιν.
Οἱ |
[1, 7] |
τὴν
λέξιν
οὗτος
ὁ
τρόπος
|
θετέος, |
πρῶτον
μὲν
ὅτι
μᾶλλον
ἡ |
[1, 11] |
πειραστική
ἐστι
διαλεκτική
τις
καὶ
|
θεωρεῖ |
οὐ
τὸν
εἰδότα
ἀλλὰ
τὸν |
[1, 9] |
ἐπιστήμην
ἔλεγχον
τοῦ
ἐπιστήμονός
ἐστι
|
θεωρεῖν, |
εἴ
τε
μὴ
ὢν
φαίνεται, |
[1, 7] |
δυνάμενος
ποιεῖν
ἐγγύς
ἐστι
τοῦ
|
θεωρεῖν |
τἀληθές,
μάλιστα
δ´
ἐπίσταται
συνεπινεύειν) |
[1, 11] |
δ´
ἐστὶ
τοῦ
διαλεκτικοῦ
τὸ
|
θεωρῆσαι |
περὶ
τούτων
καὶ
δύνασθαι
ταῦτα |
[1, 5] |
καὶ
ἐν
ὅσοις
μὴ
ῥᾴδιον
|
θεωρῆσαι |
πότερον
αὐτῶν
κυρίως
ἀποδοτέον.
Γίνεται |
[1, 5] |
τοιοῦτον
ἐπ´
ἐνίων
μὲν
παντὶ
|
θεωρῆσαι |
ῥᾴδιον,
οἷον
εἰ,
λαβὼν
τὸν |
[1, 15] |
τοῖς
ἐλεγκτικοῖς
ὁμοίως
τὰ
ἐναντιώματα
|
θεωρητέον |
ἢ
πρὸς
τὰ
ὑφ´
ἑαυτοῦ |
[1, 11] |
μέθοδος
ἅπασαν
ἔχει
ταύτην
τὴν
|
θεωρίαν. |
Καὶ
περὶ
μὲν
τῶν
ἐλέγχων |
[1, 1] |
ἄπειροι
ὥσπερ
ἂν
ἀπέχοντες
πόρρωθεν
|
θεωροῦσιν. |
Ὁ
μὲν
(γὰρ
συλλογισμὸς
ἐκ |
[1, 11] |
μὲν
οὖν
κατὰ
τὸ
πρᾶγμα
|
θεωρῶν |
τὰ
κοινὰ
διαλεκτικός,
ὁ
δὲ |
[1, 14] |
λεγομένων
μὲν
σκευῶν,
ἐχόντων
δὲ
|
θηλείας |
ἢ
ἄρρενος
κλῆσιν.
Ὅσα
γὰρ |
[1, 14] |
μὲν
οὖν
ἄρρενος
καὶ
τοῦ
|
θήλεος |
διαφέρουσιν
αἱ
πτώσεις
ἅπασαι,
τοῦ |
[1, 14] |
δὲ
μὴ
οὕτως
ἄρρενος
ἢ
|
θήλεος, |
ὧν
ἔνια
φέρομεν
ἐπὶ
τὰ |
[1, 14] |
εἶναι
Κορίσκον"
Καὶ
ἐπὶ
τῶν
|
θήλεων |
ὀνομάτων
ὡσαύτως,
καὶ
ἐπὶ
τῶν |
[1, 4] |
τὸ
ἄρρεν
θῆλυ
ἢ
τὸ
|
θῆλυ |
ἄρρεν
ἢ
τὸ
μεταξὺ
θάτερον |
[1, 14] |
ἡ
πτῶσις
μήτε
ἄρρεν
μήτε
|
θῆλυ |
δηλοῖ
ἀλλὰ
τὸ
μεταξύ.
Τὸ |
[1, 14] |
μὲν
ἄρρεν
τοὔνομα,
κλίνη
δὲ
|
θῆλυ. |
Διόπερ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
τοιούτων |
[1, 4] |
ὡσαύτως
ἑρμηνεύηται,
οἷον
τὸ
ἄρρεν
|
θῆλυ |
ἢ
τὸ
θῆλυ
ἄρρεν
ἢ |
[1, 14] |
ἄρρεν
σημαίνει,
τὸ
δ´
αὕτη"
|
θῆλυ· |
τὸ
δὲ
τοῦτο"
θέλει
μὲν |
[1, 12] |
(πρὸς)
μηδὲν
ὁρίσαντα
κείμενον
ἐρωτᾶν
|
θηρευτικόν |
ἐστι
τούτων·
εἰκῇ
γὰρ
λέγοντες |