HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, La Logique. La réfutation des sophistes. Première section (texte complet)

Liste des contextes (ordre alphabétique)


α  =  255 formes différentes pour 637 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Section, chapitre
[1, 11]   τῶν ἑπομένων, ὅσα τοιαῦτά ἐστιν     εἰδότα μὲν οὐδὲν κωλύει μὴ
[1, 4]   μανθάνει νῦν γράμματα, εἴπερ μανθάνει     ἐπίσταται" Ἔτι τὸ ἓν μόνον
[1, 12]   ἀποφῇ τούτων τι, ἄγει πρὸς     ἐπιχειρήματος εὐπορεῖ. Δύνανται δὲ νῦν
[1, 12]   τὸ ἄγειν πρὸς τοιαῦτα πρὸς     εὐπορεῖ λόγων. Ἔστι δὲ καὶ
[1, 10]   ἐν τῷ συλλογισμῷ, δὲ     μὴ ἔχοι τις, δοίη ἄν"
[1, 12]   τιν´ εὐπορίαν τοῦ εἰς ἄδοξον  ἀγαγεῖν   ψεῦδος, ἐάν τε ἐρωτώμενος
[1, 12]   τὸν λόγον εἰς ἄδοξόν τι  ἀγαγεῖν   (τοῦτο γὰρ ἦν δεύτερον τῆς
[1, 5]   τὰ δ´ οὐκ ἀγαθά, πάντα  ἀγαθὰ   οὐκ ἀγαθά; ὁπότερον γὰρ
[1, 5]   ἀγαθά, πάντα ἀγαθὰ οὐκ  ἀγαθά;   ὁπότερον γὰρ ἂν φῇ, ἔστι
[1, 5]   ἐστιν ἀγαθὰ τὰ δ´ οὐκ  ἀγαθά,   πάντα ἀγαθὰ οὐκ ἀγαθά;
[1, 4]   Καὶ πάλιν ὅτι τὰ κακὰ  ἀγαθά·   τὰ γὰρ δέοντα ἀγαθά, τὰ
[1, 5]   πάλιν, ὧν τὰ μέν ἐστιν  ἀγαθὰ   τὰ δ´ οὐκ ἀγαθά, πάντα
[1, 4]   κακὰ ἀγαθά· τὰ γὰρ δέοντα  ἀγαθά,   τὰ δὲ κακὰ δέοντα· διττὸν
[1, 5]   τῶν μὴ ἀγαθῶν τι εἶναι  ἀγαθὸν   τῶν ἀγαθῶν μὴ ἀγαθὸν
[1, 5]   ἀγαθὸν τῶν ἀγαθῶν μὴ  ἀγαθὸν   ψεῦδος. Ὁτὲ δὲ προσληφθέντων τινῶν
[1, 5]   τι εἶναι ἀγαθὸν τῶν  ἀγαθῶν   μὴ ἀγαθὸν ψεῦδος. Ὁτὲ δὲ
[1, 5]   τὸ γὰρ φάναι τῶν μὴ  ἀγαθῶν   τι εἶναι ἀγαθὸν τῶν
[1, 4]   τὸ περὶ τὸ ἐνύπνιον τοῦ  Ἀγαμέμνονος,   ὅτι οὐκ αὐτὸς Ζεὺς
[1, 12]   φῇ ἀποφῇ τούτων τι,  ἄγει   πρὸς ἐπιχειρήματος εὐπορεῖ. Δύνανται
[1, 12]   κατὰ νόμον ἐπὶ τὴν φύσιν  ἄγειν·   ἀμφοτέρως γὰρ συμβαίνει λέγειν παράδοξα.
[1, 12]   αἱρετώτερον βλάπτειν. Δεῖ δ´  ἄγειν   εἰς τὰ τοῖς πολλοῖς καὶ
[1, 12]   φύσιν καὶ κατὰ νόμον ὑπεναντίωσιν  ἄγειν·   μὲν γὰρ νόμος δόξα
[1, 12]   ἴδιος τόπος σοφιστικός, τὸ  ἄγειν   πρὸς τοιαῦτα πρὸς εὐπορεῖ
[1, 3]   τι δεικνύναι, τρίτον εἰς παράδοξον  ἄγειν,   τέταρτον δὲ σολοικίζειν ποιεῖν (τοῦτο
[1, 12]   τὸ εἰς τὰ οὕτως ἄδοξα  ἄγειν   τὸ αὐτὸ τῷ εἰς τὴν
[1, 5]   ἅπαν, λαβὼν τὸ μὲν ἅπαν  ἀγένητον   (ἐκ γὰρ μὴ ὄντος οὐδὲν
[1, 8]   ἀντίφασιν, οὐ ποιοῦσι δῆλον εἰ  ἀγνοεῖ·   καὶ γὰρ τὸν εἰδότα ἐμποδίζουσι
[1, 10]   τὰ δ´ ἄγνωστα" Ὥστ´ ἔοικεν  ἀγνοεῖν   τοῦτο ἀξιῶν ὅτι ἕτερον
[1, 11]   τέχνην, μὴ εἰδότα δ´ ἀνάγκη  ἀγνοεῖν.   (Ὥστε φανερὸν ὅτι οὐδενὸς ὡρισμένου
[1, 6]   τὸ συμβεβηκὸς ἔλεγχος ἐν τῇ  ἀγνοίᾳ   τοῦ ἐλέγχου, φανερὸν ὅτι καὶ
[1, 6]   οὗτος ἐν τῇ τοῦ ἐλέγχου  ἀγνοίᾳ·   φαίνεται γὰρ εἶναι πρότασις
[1, 6]   ἀνακτέον εἰς τὴν τοῦ ἐλέγχου  ἄγνοιαν,   ἀρχὴν ταύτην ποιησαμένους· ἔστι γὰρ
[1, 6]   πίπτουσιν εἰς τὴν τοῦ ἐλέγχου  ἄγνοιαν,   οἱ μὲν οὖν παρὰ τὴν
[1, 5]   τὸ παρὰ τὴν τοῦ ἐλέγχου  ἄγνοιαν,   τέταρτον δὲ τὸ παρὰ τὸ
[1, 8]   δὲ δύναται συλλογίζεσθαι ψεῦδος δι´  ἄγνοιαν   τοῦ διδόντος τὸν λόγον. Οἱ
[1, 6]   ἔλεγχον, φαίνεται δὲ διὰ τὴν  ἄγνοιαν   τοῦ τί ἐστιν ἔλεγχος. Φανερώτατοι
[1, 11]   οὐ τὸν εἰδότα ἀλλὰ τὸν  ἀγνοοῦντα   καὶ προσποιούμενον. μὲν οὖν
[1, 8]   τὸ πρᾶγμα ἐλέγχοντες καὶ δεικνύντες  ἀγνοοῦντας,   ὅπερ ἦν τῆς πειραστικῆς. Ἔστι
[1, 10]   τὰ μὲν γνωστὰ τὰ δ´  ἄγνωστα"   Ὥστ´ ἔοικεν ἀγνοεῖν τοῦτο
[1, 11]   ἄδικος. Ὥσπερ γὰρ ἐν  ἀγῶνι   ἀδικία εἶδός τι ἔχει καὶ
[1, 3]   στοχάζονται οἱ ἐν τοῖς λόγοις  ἀγωνιζόμενοι   καὶ διαφιλονεικοῦντες. Ἔστι δὲ πέντε
[1, 12]   δὲ τοῦτο καὶ βούλεται  ἀγωνιζόμενος.   Ἔτι δ´ ἐκ τῶν βουλήσεων
[1, 15]   καὶ πῶς ἐρωτητέον ἐν ταῖς  ἀγωνιστικαῖς   διατριβαῖς, εἴρηται
[1, 15]   πρότερον χρήσιμα καὶ πρὸς τοὺς  ἀγωνιστικοὺς   λόγους· γὰρ κρύψις ἐστὶ
[1, 2]   ἐν ἄλλοις· περὶ δὲ τῶν  ἀγωνιστικῶν   καὶ ἐριστικῶν νῦν λέγωμεν. ~Πρῶτον
[1, 14]   Εἴδη μὲν οὖν ταῦτα τῶν  ἀγωνιστικῶν   λόγων καὶ μέρη τῶν εἰδῶν
[1, 15]   ἐξ ἴσου ποιοῦντα τὴν ἐρώτησιν·  ἀδήλου   γὰρ ὄντος τοῦ τί βούλεται
[1, 15]   τε φανερὸν ἑαυτὸν ποιεῖν βουλόμενον  ἀδικεῖν   καὶ τὸ παράπαν ἀναισχυντεῖν. Ἔτι
[1, 12]   πράττειν τὰ δίκαια, καὶ  ἀδικεῖσθαι   αἱρετώτερον βλάπτειν. Δεῖ δ´
[1, 11]   Ὥσπερ γὰρ ἐν ἀγῶνι  ἀδικία   εἶδός τι ἔχει καὶ ἔστιν
[1, 11]   ἀδικομαχία τις, οὕτως ἐν ἀντιλογίᾳ  ἀδικομαχία   ἐριστική ἐστιν· ἐκεῖ τε
[1, 11]   εἶδός τι ἔχει καὶ ἔστιν  ἀδικομαχία   τις, οὕτως ἐν ἀντιλογίᾳ ἀδικομαχία
[1, 11]   τὸ πρᾶγμα, ὥστ´ ἀπατητικὸς καὶ  ἄδικος.   Ὥσπερ γὰρ ἐν ἀγῶνι
[1, 13]   ἀδολεσχεῖν, μὲν λέγομεν τὸ  ἀδολεσχεῖν   εἰρήκαμεν ἤδη· πάντες δὲ οἱ
[1, 13]   τόπων· ~Περὶ δὲ τοῦ ποιῆσαι  ἀδολεσχεῖν,   μὲν λέγομεν τὸ ἀδολεσχεῖν
[1, 3]   σολοικισμὸς καὶ πέμπτον τὸ ποιῆσαι  ἀδολεσχῆσαι   τὸν προσδιαλεγόμενον (τοῦτο δ´ ἐστὶ
[1, 12]   δὲ τὸ εἰς τὰ οὕτως  ἄδοξα   ἄγειν τὸ αὐτὸ τῷ εἰς
[1, 12]   ποιεῖ τιν´ εὐπορίαν τοῦ εἰς  ἄδοξον   ἀγαγεῖν ψεῦδος, ἐάν τε
[1, 12]   διὰ τὸν λόγον συμβαίνει τὸ  ἄδοξον·   ἀεὶ δὲ τοῦτο καὶ βούλεται
[1, 12]   τῶν ἐρωτημάτων ἔχει τὸ ἀμφοτέρως  ἄδοξον   εἶναι τὴν ἀπόκρισιν, οἷον πότερον
[1, 15]   δόντος δὲ μηδὲ δοκεῖν φάσκοντος  ἄδοξον,   μὴ δόντος δέ, δοκεῖν δ´
[1, 12]   δεῖξαι καὶ τὸν λόγον εἰς  ἄδοξόν   τι ἀγαγεῖν (τοῦτο γὰρ ἦν
[1, 12]   δίκαιον εἶναι· τοῖς δὲ πολλοῖς  ἄδοξον   τὸ βασιλέα μὴ εὐδαιμονεῖν. Ἔστι
[1, 12]   τυχεῖν ψεύδους τινὸς  ἀδόξου   τὸ μηδεμίαν εὐθὺς ἐρωτᾶν θέσιν,
[1, 5]   τὴν ζωὴν τῇ ψυχῇ, τὸ  ἀδύνατον,   ἀλλὰ μόνον ἐναντίον ζωὴν μὲν
[1, 11]   δυνατὸν ἐν ἑκάστῳ καὶ τὸ  ἀδύνατον·   ἁρμόσει γάρ. ὡς Ἀντιφῶν
[1, 10]   δοκεῖ τὸ ἐρωτώμενον πολλαχῶς ἔχειν,  ἀδύνατον   δὲ διαιρεῖν μὴ οἴεται.
[1, 5]   ἀναγκαίοις ἐρωτήμασι πρὸς τὸ συμβαῖνον  ἀδύνατον,   δόξει παρὰ τοῦτο γίνεσθαι πολλάκις
[1, 5]   ὁρῶντα τυφλά· ὅπερ  ἀδύνατον.   ~Ἢ δὴ οὕτως διαιρετέον τοὺς
[1, 8]   τὸν λόγον (ὁ εἰς τὸ  ἀδύνατον)   καὶ τὰς δύο ἐρωτήσεις
[1, 5]   τὸ ζῆν γίνεσθαι· τοῦτο δ´  ἀδύνατον·   οὐκ ἄρα ταὐτὸν ψυχὴ
[1, 5]   τοιοῦτον ἐν τοῖς εἰς τὸ  ἀδύνατον   συλλογισμοῖς· ἐν τούτοις γὰρ ἀναγκαῖον
[1, 12]   τὸν λόγον συμβαίνει τὸ ἄδοξον·  ἀεὶ   δὲ τοῦτο καὶ βούλεται
[1, 6]   τὸ δὲ παρὰ τὸ ἑπόμενον  ἀεὶ   ἐν πλείοσιν· τὰ γὰρ ἑνὶ
[1, 4]   λόγος διῃρημένος καὶ συγκείμενος οὐκ  ἀεὶ   ταὐτὸ σημαίνειν ἂν δόξειεν, οἷον
[1, 4]   τοὔνομα κυρίως σημαίνῃ πλείω, οἷον  ἀετὸς   καὶ κύων· εἷς δὲ ὅταν
[1, 9]   ἐπιστῆμαι, ὥστε δῆλον ὅτι καὶ  αἱ   ἀποδείξεις. Ἔλεγχοι δ´ εἰσὶ καὶ
[1, 11]   εἶναι καὶ γένος ἀλλ´ οἷα  αἱ   ἀποφάσεις, τὰ δ´ οὐ τοιαῦτα
[1, 9]   ἔχομεν, καὶ τὰς λύσεις ἔχομεν·  αἱ   γὰρ τούτων ἐνστάσεις λύσεις εἰσίν.
[1, 14]   τοῦ δὲ μεταξὺ αἱ μὲν  αἱ   δ´ οὔ. Δοθέντος δὴ πολλάκις
[1, 10]   (δυάδες) αἱ μὲν ὡδὶ ἐνοῦσαι  αἱ   δὲ ὡδί. Καὶ Ἆρα τῶν
[1, 11]   καὶ μὴ τοιαύτην εἶναι οἷαι  αἱ   δεικνύουσαι. Διόπερ ἐριστικὸς οὐκ
[1, 9]   ἔστι τέχνης· ἄπειροι γὰρ ἴσως  αἱ   ἐπιστῆμαι, ὥστε δῆλον ὅτι καὶ
[1, 15]   χρηστέον. Ἐξ ὧν μὲν οὖν  αἱ   ἐρωτήσεις καὶ πῶς ἐρωτητέον ἐν
[1, 5]   ἀναγκαῖον. Ἔν τε τοῖς ῥητορικοῖς  αἱ   κατὰ τὸ σημεῖον ἀποδείξεις ἐκ
[1, 14]   πτώσεις ἅπασαι, τοῦ δὲ μεταξὺ  αἱ   μὲν αἱ δ´ οὔ. Δοθέντος
[1, 10]   τοῖς τέτταρσιν; εἰσὶ δὲ (δυάδες)  αἱ   μὲν ὡδὶ ἐνοῦσαι αἱ δὲ
[1, 10]   κωλύει τοῦτο παθεῖν; Ἆρα ἴσαι  αἱ   μονάδες ταῖς δυάσιν ἐν τοῖς
[1, 5]   εἶναι ἐξ ἀνάγκης. Ὅθεν καὶ  αἱ   περὶ τὴν δόξαν ἐκ τῆς
[1, 14]   ἄρρενος καὶ τοῦ θήλεος διαφέρουσιν  αἱ   πτώσεις ἅπασαι, τοῦ δὲ μεταξὺ
[1, 11]   περὶ πάντων ἐστί· πᾶσαι γὰρ  αἱ   τέχναι χρῶνται καὶ κοινοῖς τισιν.
[1, 5]   ῥᾴδιον, οἷον εἰ, λαβὼν τὸν  Αἰθίοπα   εἶναι μέλανα, τοὺς ὀδόντας ἔροιτ´
[1, 12]   τὰ δίκαια, καὶ ἀδικεῖσθαι  αἱρετώτερον   βλάπτειν. Δεῖ δ´ ἄγειν
[1, 5]   περὶ τὴν δόξαν ἐκ τῆς  αἰσθήσεως   ἀπάται γίνονται· πολλάκις γὰρ τὴν
[1, 1]   οὔ, φαίνεται δὲ κατὰ τὴν  αἴσθησιν,   οἷον τὰ μὲν λιθαργύρινα καὶ
[1, 12]   πένεσθαι δικαίως μᾶλλον πλουτεῖν  αἰσχρῶς,   βούλονται δὲ τἀναντία. Τὸν μὲν
[1, 5]   ὁσαχῶς ἐνδέχεται τὸ ἐξ ἀρχῆς  αἰτεῖσθαι,   φαίνονται δ´ ἐλέγχειν διὰ τὸ
[1, 6]   οὐκ ἔχουσιν οἱ παρὰ τὴν  αἴτησιν   τοῦ ἐν ἀρχῇ. Οἱ δὲ
[1, 7]   τὸν ὅρον διὰ τὴν εἰρημένην  αἰτίαν.   ~Ἐπεὶ δ´ ἔχομεν παρ´ ὁπόσα
[1, 1]   Διὰ μὲν οὖν ταύτην τὴν  αἰτίαν   καὶ τὰς λεχθησομένας ἔστι καὶ
[1, 15]   ἐπειδὴ δοκεῖ δεῖν ἀποδιδόναι τὴν  αἰτίαν,   λεχθέντων δ´ ἐνίων εὐφυλακτότερον (τὸ
[1, 1]   οὔ, δοκοῦσι δὲ διὰ πολλὰς  αἰτίας·   ὧν εἷς τόπος εὐφυέστατός ἐστι
[1, 10]   ἐν τῷ συλλογισμῷ ἔσται τὸ  αἴτιον   ἐν τῇ ἀντιφάσει (προσκεῖσθαι
[1, 5]   ἑπόμενον καὶ παρὰ τὸ μὴ  αἴτιον   λόγοι τοιοῦτοί εἰσιν· οἱ δὲ
[1, 5]   τὸ τὸ μὴ αἴτιον ὡς  αἴτιον,   ὅταν προσληφθῇ τὸ ἀναίτιον ὡς
[1, 6]   ἀρχῇ καὶ τὸ ἀναίτιον ὡς  αἴτιον   τιθέναι δῆλοι διὰ τοῦ ὁρισμοῦ.
[1, 5]   τὸ τὸ μὴ αἴτιον ὡς  αἴτιον   τιθέναι, ἕβδομον δὲ τὸ τὰ
[1, 5]   δὲ παρὰ τὸ τὸ μὴ  αἴτιον   ὡς αἴτιον, ὅταν προσληφθῇ τὸ
[1, 5]   ἕκτον δὲ τὸ τὸ μὴ  αἴτιον   ὡς αἴτιον τιθέναι, ἕβδομον δὲ
[1, 5]   λέγηται, κἂν τὸ ἁπλῶς δόξειεν  ἀκολουθεῖν,   καὶ ἐν ὅσοις μὴ ῥᾴδιον
[1, 5]   διὰ τὸ οἴεσθαι ἀντιστρέφειν τὴν  ἀκολούθησιν·   ὅταν γὰρ τοῦδε ὄντος ἐξ
[1, 1]   καὶ αὐτοὶ διαλεγόμενοι καὶ ἄλλων  ἀκούοντες.   Διὰ μὲν οὖν ταύτην τὴν
[1, 15]   αὐτοὶ οἴονται δεδωκέναι καὶ τοῖς  ἀκούουσι   φαίνονται διὰ τὴν τῆς ἐπαγωγῆς
[1, 8]   παρ´ ὅσα γὰρ φαίνεται τοῖς  ἀκούουσιν   ὡς ἠρωτημένα συλλελογίσθαι, παρὰ τοσαῦτα
[1, 12]   βουλήσεις εἰς τὰς φανερὰς δόξας  ἀκτέον,   τὸν δὲ κατὰ ταύτας εἰς
[1, 12]   σοφοὶ κατὰ φύσιν καὶ κατ´  ἀλήθειαν   λέγουσιν. Καὶ τὰ μὲν παράδοξα
[1, 9]   ἀποδείξεις. Ἔλεγχοι δ´ εἰσὶ καὶ  ἀληθεῖς·   ὅσα γὰρ ἔστιν ἀποδεῖξαι, ἔστι
[1, 6]   μὴ ἱμάτιον συλλογίσασθαι ἀλλὰ λώπιον.  Ἀληθὲς   μὲν γὰρ κἀκεῖνο, ἀλλ´ οὐ
[1, 6]   ἔλεγχος. Ἔστι δ´ οὐ πάντως  ἀληθές,   οἷον ἂν κατὰ συμβεβηκός·
[1, 11]   εἴ τί ἐστι ψευδογράφημα περὶ  ἀληθές,   οἷον τὸ Ἱπποκράτους
[1, 12]   μὲν κατὰ φύσιν αὐτοῖς τὸ  ἀληθές,   τὸ δὲ κατὰ νόμον τὸ
[1, 11]   διαλεκτικὴ πειραστική ἐστι, κἂν  ἀληθὲς   τὸ συμπέρασμα (τοῦ γὰρ
[1, 10]   συλλογισμῷ. δ´ ἐν μηδετέρῳ  ἀληθὴς   συλλογισμός. Ἀλλὰ δή, ὅθεν
[1, 5]   προσληφθέντων τινῶν κἂν ἔλεγχος γίνοιτο  ἀληθινός,   οἷον εἴ τις δοίη ὁμοίως
[1, 8]   φαινόμενος παρὰ τὰ μόρια τοῦ  ἀληθινοῦ·   (ἑκάστου γὰρ ἐκλείποντος φανείη ἂν
[1, 9]   τὸν θέμενον τὴν ἀντίφασιν τοῦ  ἀληθοῦς·   οἷον εἰ σύμμετρον τὴν διάμετρον
[1, 1]   ἄργυρος τὰ δὲ χρυσός ἐστιν  ἀληθῶς,   τὰ δ´ ἔστι μὲν οὔ,
[1, 10]   τὸν μὲν διδάσκοντα μὴ ἐρωτᾶν  ἀλλ´   αὐτὸν δῆλα ποιεῖν, τὸν δ´
[1, 11]   οἶδεν οὐδ´ ἐκ τῶν ἰδίων  ἀλλ´   ἐκ τῶν ἑπομένων, ὅσα τοιαῦτά
[1, 10]   τὸ πρὸς τὴν διάνοιαν εἶναι,  ἀλλ´   ἐν τῷ τὸν ἀποκρινόμενον ἔχειν
[1, 8]   τὸ μὴ ἐπὶ τοῦ πράγματος  ἀλλ´   ἐπὶ τοῦ λόγου συμβαίνειν· εἶτ´,
[1, 6]   γὰρ κἀκεῖνο, ἀλλ´ οὐ συλλελόγισται,  ἀλλ´   ἔτι ἐρωτήματος δεῖ εἰ ταὐτὸν
[1, 10]   τὸ μὴ πρὸς τὴν διάνοιαν  ἀλλ´   ὅταν μὴ χρῆται τῷ
[1, 11]   τὸν μὲν οὐκ ἔστι μετενεγκεῖν  ἀλλ´   πρὸς γεωμετρίαν μόνον, διὰ
[1, 11]   ἐριστικός, ἀλλ´ οὐ κατὰ ταὐτόν,  ἀλλ´   μὲν νίκης φαινομένης ἕνεκα,
[1, 6]   σχῆμα οὐδ´ πρῶτον  ἀλλ´   τρίγωνον ἀπόδειξις. Ὁμοίως
[1, 11]   τοιαύτη ἐστὶν οἵα γεωμετρία,  ἀλλ´   ἣν ἂν ἔχοι καὶ μὴ
[1, 4]   κάμνων· ὑγιαίνει δ´ οὐ κάμνων  ἀλλ´   κάμνων, οὐ νῦν, ἀλλ´
[1, 11]   καὶ ψευδογράφος τῷ γεωμέτρῃ.  Ἀλλ´   μὲν οὐκ ἐριστικός, ὅτι
[1, 4]   ἀλλ´ κάμνων, οὐ νῦν,  ἀλλ´   πρότερον. Παρὰ δὲ τὴν
[1, 10]   λόγων τὸ πρὸς τὴν διάνοιαν.  Ἀλλ´   οἱ μὲν πρὸς τοὔνομά εἰσι·
[1, 11]   φύσιν τινὰ εἶναι καὶ γένος  ἀλλ´   οἷα αἱ ἀποφάσεις, τὰ δ´
[1, 4]   πάσχειν οὐχ ἓν σημαίνει,  ἀλλ´   ὁτὲ μὲν ὅτι νῦν
[1, 11]   εἰ καὶ τετραγωνίζεται κύκλος,  ἀλλ´   ὅτι οὐ κατὰ τὸ πρᾶγμα,
[1, 5]   αὐτοῦ διπλάσιον καὶ οὐ διπλάσιον,  ἀλλ´   οὐ κατὰ ταὐτό· κατὰ μὲν
[1, 11]   μὲν ἔσται σοφιστικὸς καὶ ἐριστικός,  ἀλλ´   οὐ κατὰ ταὐτόν, ἀλλ´
[1, 14]   δὲ οὐλόμενον" φαίνεται μέν,  ἀλλ´   οὐ σολοικίζει. Δῆλον οὖν ὅτι
[1, 6]   λώπιον. Ἀληθὲς μὲν γὰρ κἀκεῖνο,  ἀλλ´   οὐ συλλελόγισται, ἀλλ´ ἔτι ἐρωτήματος
[1, 10]   ἑτέρους δὲ πρὸς τὴν διάνοιαν,  ἀλλ´   οὐ τοὺς αὐτούς. Τί γάρ
[1, 11]   οἱ φιλέριδες καὶ οἱ σοφισταί,  ἀλλ´   οὐ τῶν αὐτῶν ἕνεκεν, καὶ
[1, 10]   πάντες, οὐχ ὅτι οἱ ἔλεγχοι  ἀλλ´   οὐδ´ οἱ φαινόμενοι ἔλεγχοι. Εἰσὶ
[1, 5]   τύπτῃ τοῦτον καὶ τοῦτον, ἄνθρωπον  ἀλλ´   οὐκ ἀνθρώπους τυπτήσει. πάλιν,
[1, 1]   μὲν ἐλέγχων, ὄντων δὲ παραλογισμῶν  ἀλλ´   οὐκ ἐλέγχων, λέγωμεν ἀρξάμενοι κατὰ
[1, 11]   σοφιστική ἐστι φαινομένη σοφία τις  ἀλλ´   οὐκ οὖσα. δ´ ἐριστικός
[1, 1]   σοφιστὴς χρηματιστὴς ἀπὸ φαινομένης σοφίας  ἀλλ´   οὐκ οὔσης) δῆλον ὅτι ἀναγκαῖον
[1, 10]   πάντας τοὺς παρὰ τὴν λέξιν·  ἀλλ´   οὖν εἰσί τινες παραλογισμοὶ οὐ
[1, 5]   καὶ κατὰ ταὐτὸ καὶ ὡσαύτως,  ἀλλ´   οὐχ ἅμα· διόπερ ἐστὶ φαινόμενος
[1, 11]   τετραγωνισμὸς διὰ τῶν μηνίσκων.  Ἀλλ´   ὡς Βρύσων ἐτετραγώνιζε τὸν κύκλον,
[1, 15]   τὸ καθόλου πολλάκις οὐκ ἐρωτητέον  ἀλλ´   ὡς δεδομένῳ χρηστέον· ἐνίοτε γὰρ
[1, 15]   ἐρωτᾶν. Ἔνια δ´ οὐδ´ ἐρωτητέον  ἀλλ´   ὡς ὁμολογουμένοις χρηστέον. Ἐξ ὧν
[1, 10]   δ´ ἐν μηδετέρῳ ἀληθὴς συλλογισμός.  Ἀλλὰ   δή, ὅθεν λόγος ἦλθε,
[1, 11]   ἀποφάσεις, τὰ δ´ οὐ τοιαῦτα  ἀλλὰ   ἴδια, ἔστιν ἐκ τούτων περὶ
[1, 13]   ὅσα μὴ μόνον τὰ γένη  ἀλλὰ   καὶ αὐτὰ πρός τι λέγεται
[1, 10]   τὸ ἓν πολλὰ σημαίνει,  ἀλλὰ   καὶ ἀποκρινόμενος καὶ
[1, 8]   ἔλεγχον μὴ ὄντα δέ,  ἀλλὰ   καὶ τὸν ὄντα μὲν φαινόμενον
[1, 12]   ταὐτὰ βούλονταί τε καὶ φασίν,  ἀλλὰ   λέγουσι μὲν τοὺς εὐσχημονεστάτους τῶν
[1, 6]   εἰ λώπιον, μὴ ἱμάτιον συλλογίσασθαι  ἀλλὰ   λώπιον. Ἀληθὲς μὲν γὰρ κἀκεῖνο,
[1, 15]   ἀπόφησι, ἀπέφησε φησί,  ἀλλὰ   μὴ ὅτι τῶν ἐναντίων
[1, 10]   ἄτοπον τὸ περὶ ἐλέγχου διαλέγεσθαι  ἀλλὰ   μὴ πρότερον περὶ συλλογισμοῦ·
[1, 6]   συμπέρασμα ὥστε λέγειν ἐξ ἀνάγκης  ἀλλὰ   μὴ φαίνεσθαι. Ἔπειτα καὶ κατὰ
[1, 9]   παρὰ τὰς τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν.  Ἀλλὰ   μὴν καὶ οἱ ψευδεῖς ἔλεγχοι
[1, 10]   εἶναι πάντας, ἄλλους δ´ οὔ.  Ἀλλὰ   μὴν ὅσοι συλλογισμοί εἰσι παρὰ
[1, 5]   ζωὴν τῇ ψυχῇ, τὸ ἀδύνατον,  ἀλλὰ   μόνον ἐναντίον ζωὴν μὲν θανάτῳ,
[1, 6]   εἴη κατὰ συμβεβηκὸς ἔλεγχος.  Ἀλλὰ   παρὰ τοῦτο καὶ οἱ τεχνῖται
[1, 11]   ἀποφάναι ἀξιοῦν οὐ δεικνύντος ἐστὶν  ἀλλὰ   πεῖραν λαμβάνοντος· γὰρ πειραστική
[1, 11]   ἐξ ὡρισμένου τινὸς γένους ἀρχῶν,  ἀλλὰ   περὶ πᾶν γένος ἔσται
[1, 5]   τὸ ἁπλῶς μὴ ἁπλῶς  ἀλλὰ   πῂ ποὺ ποτὲ
[1, 5]   αὐτοῦ καὶ ἑνός, μὴ ὀνόματος  ἀλλὰ   πράγματος, καὶ ὀνόματος μὴ συνωνύμου
[1, 8]   σοφιστικὸς ἔλεγχος οὐχ ἁπλῶς ἔλεγχος  ἀλλὰ   πρός τινα· καὶ συλλογισμὸς
[1, 15]   μὴ ἐρώτημα ποιεῖν τὸ τελευταῖον  ἀλλὰ   συμπεραντικῶς εἰπεῖν, ὡς συλλελογισμένους, οὐκ
[1, 11]   ἐδείκνυεν, εἰ καὶ μὴ πάντα,  ἀλλὰ   τά γε πρῶτα καὶ τὰς
[1, 15]   μὴ ὀνόματι σημαίνεται τὸ καθόλου  ἀλλὰ   τῇ ὁμοιότητι, χρηστέον πρὸς τὸ
[1, 14]   μήτε ἄρρεν μήτε θῆλυ δηλοῖ  ἀλλὰ   τὸ μεταξύ. Τὸ μὲν γὰρ
[1, 13]   πότερον τὸ αὐτὸ ἕτερον,  ἀλλὰ   τὸ συμπέρασμα λέγειν εὐθύς. Ἀλλὰ
[1, 3]   λέγειν) τὸ μὴ ὂν  ἀλλὰ   (τὸ) φαινόμενον ἕκαστον εἶναι τούτων.
[1, 1]   αὐτὰ τὰ πράγματα διαλέγεσθαι φέροντας,  ἀλλὰ   τοῖς ὀνόμασιν ἀντὶ τῶν πραγμάτων
[1, 9]   φαινομένους, φαινομένους δὲ οὐχ ὁτῳοῦν  ἀλλὰ   τοῖς τοιοῖσδε· ἀόριστα γάρ ἐστιν
[1, 11]   καὶ θεωρεῖ οὐ τὸν εἰδότα  ἀλλὰ   τὸν ἀγνοοῦντα καὶ προσποιούμενον.
[1, 5]   πράγματος, καὶ ὀνόματος μὴ συνωνύμου  ἀλλὰ   τοῦ αὐτοῦ, ἐκ τῶν δοθέντων
[1, 10]   μὲν ὡδὶ τὰ δ´ ὡδί"  ἀλλὰ   τοῦτό γ´ ἐστὶ πρῶτον μὲν
[1, 4]   δίδομεν δέ οἱ εὖχος ἀρέσθαι"  ἀλλὰ   τῷ ἐνυπνίῳ ἐνετέλλετο διδόναι. Τὰ
[1, 10]   ἀποκρινόμενον πρὸς τούτους ἔχειν πως,  ἀλλὰ   τῷ τοιονδὶ ἐρώτημα τὸν λόγον
[1, 9]   ὅτι οὐ πάντων τῶν ἐλέγχων  ἀλλὰ   τῶν παρὰ τὴν διαλεκτικὴν ληπτέον
[1, 13]   ἀλλὰ τὸ συμπέρασμα λέγειν εὐθύς.  Ἀλλὰ   φαίνεται, διὰ τὸ τὸ ὄνομα
[1, 6]   ἔλεγχος· εἰ δὲ μὴ δέδωκεν  ἀλλὰ   φαίνεται, φαινόμενος ἔλεγχος. Ὥστε πάντες
[1, 8]   οὐ γὰρ ἓν σημαῖνον εἰλήφασιν  ἀλλὰ   φαινόμενον, καὶ παρὰ τοῦδε. ~Παρὰ
[1, 12]   τὸ μηδεμίαν εὐθὺς ἐρωτᾶν θέσιν,  ἀλλὰ   φάσκειν ἐρωτᾶν μαθεῖν βουλόμενον· χώραν
[1, 15]   Ἐπιχειρητέον δ´ ἐνίοτε καὶ πρὸς  ἄλλα   τοῦ εἰρημένου, ἐκεῖνο ἐκλαβόντας, ἐὰν
[1, 6]   ἑνὶ καὶ ταὐτῷ ταὐτὰ καὶ  ἀλλήλοις   ἀξιοῦμεν εἶναι ταὐτά· διὸ γίνεται
[1, 14]   εἰρημένου τοῦτον" ὁμοίως δὲ καὶ  ἄλλην   πτῶσιν ἀντ´ ἄλλης. δὲ
[1, 14]   δὲ καὶ ἄλλην πτῶσιν ἀντ´  ἄλλης.   δὲ παραλογισμὸς γίνεται διὰ
[1, 7]   παρὰ τὴν προσῳδίαν· οὐ γὰρ  ἄλλο   δοκεῖ σημαίνειν ἀνιέμενος καὶ ἐπιτεινόμενος
[1, 10]   οἴεται. Ἔπειτα τὸ διδάσκειν τί  ἄλλο   ἔσται; φανερὸν γὰρ ποιήσει ὡς
[1, 6]   ἴδιον τοῦ ἐλέγχου, οἱ δ´  ἄλλοι   παρὰ τὸν τοῦ συλλογισμοῦ ὅρον.
[1, 8]   τὸ μόνον τόδε, καὶ οἱ  ἄλλοι   ὡσαύτως, οὔτ´ ἔλεγχοι οὔτε συλλογισμοὶ
[1, 14]   ἐκεῖνον, οὐ φαίνεται δὲ τοῖς  ἄλλοις,   δὲ οὐλόμενον" φαίνεται μέν,
[1, 2]   τῶν διαλεκτικῶν καὶ πειραστικῶν ἐν  ἄλλοις·   περὶ δὲ τῶν ἀγωνιστικῶν καὶ
[1, 4]   ἐπιστήμην ἔχειν τῶν γραμμάτων  ἄλλον.   μὲν οὖν ἀμφιβολία καὶ
[1, 4]   συλλογισμός, ἄν τε ληφθῇ τις  ἄλλος   καὶ ὅτι τοσαυταχῶς ἂν τοῖς
[1, 7]   αὑτούς (ἡ μὲν γὰρ μετ´  ἄλλου   σκέψις διὰ λόγων, δὲ
[1, 10]   πρὸς τὴν διάνοιαν εἶναι πάντας,  ἄλλους   δ´ οὔ. Ἀλλὰ μὴν ὅσοι
[1, 10]   διάνοιαν· ἄτοπον γὰρ τὸ ὑπολαμβάνειν  ἄλλους   μὲν εἶναι πρὸς τοὔνομα λόγους,
[1, 1]   παραλογίζονται καὶ αὐτοὶ διαλεγόμενοι καὶ  ἄλλων   ἀκούοντες. Διὰ μὲν οὖν ταύτην
[1, 6]   ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ τῶν  ἄλλων.   Εἰ οὖν μία πρότασις
[1, 9]   οἱ δὲ παρὰ τὰς τῶν  ἄλλων   ἐπιστημῶν. Ἀλλὰ μὴν καὶ οἱ
[1, 4]   δὲ τρόπον καὶ ἐπὶ τῶν  ἄλλων.   Οἱ μὲν οὖν παρὰ τὴν
[1, 7]   μᾶλλον ἀπάτη γίνεται μετ´  ἄλλων   σκοπουμένοις καθ´ αὑτούς (ἡ
[1, 1]   Ὥσπερ γὰρ καὶ ἐπὶ τῶν  ἄλλων   τοῦτο γίνεται διά τινος ὁμοιότητος,
[1, 2]   πραγματείας ὄντα, καὶ περὶ τῶν  ἄλλων   τῶν συντελούντων εἰς τὴν τέχνην
[1, 6]   Ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ τῶν  ἄλλων.   Ὥστ´ εἰ ἔλεγχος συλλογισμός
[1, 10]   μήτ´ εἰδότι μήθ´ ὑπολαμβάνοντι ὅτι  ἄλλως   λέγεται· ἐπεὶ καὶ ἐν τοῖς
[1, 6]   ἑπόμενον. Ἐπισκεπτέον δὲ τοῦτο καὶ  ἄλλως.   Οἱ δὲ παρὰ τὸ τὰ
[1, 5]   ἐστι συλλογισμὸς τί ἔλεγχος  ἄλλως   παρὰ τὴν ἔλλειψιν γίνονται τοῦ
[1, 15]   οὕτως καὶ ὅτι οὐχ οὕτως·  ἅμα   γὰρ συμβαίνει πρὸς πλείω
[1, 5]   ταὐτὸ καὶ ὡσαύτως, ἀλλ´ οὐχ  ἅμα·   διόπερ ἐστὶ φαινόμενος ἔλεγχος. Ἕλκοι
[1, 15]   ἓν μὲν μῆκος· χαλεπὸν γὰρ  ἅμα   πολλὰ συνορᾶν· εἰς δὲ τὸ
[1, 8]   θείη. Πλὴν ἐπί γέ τινων  ἅμα   συμβαίνει προσερωτᾶν τὸ ἐνδεὲς καὶ
[1, 5]   εἰ ἄμφω πῄ, ὅτι  ἅμα   τὰ ἐναντία ὑπάρχει. Τὸ δὲ
[1, 12]   ἐστι τούτων· εἰκῇ γὰρ λέγοντες  ἁμαρτάνουσι   μᾶλλον· εἰκῇ δὲ λέγουσιν ὅταν
[1, 4]   γραμμάτων ἄλλον. μὲν οὖν  ἀμφιβολία   καὶ ὁμωνυμία παρὰ τούτους τοὺς
[1, 4]   ἀριθμόν· ταῦτα δ´ ἐστὶν ὁμωνυμία,  ἀμφιβολία,   σύνθεσις, διαίρεσις, προσῳδία, σχῆμα λέξεως.
[1, 4]   παρὰ τὴν ὁμωνυμίαν καὶ τὴν  ἀμφιβολίαν·   εἷς μὲν ὅταν
[1, 4]   πρότερον. Παρὰ δὲ τὴν  ἀμφιβολίαν   οἱ τοιοίδε· τὸ βούλεσθαι λαβεῖν
[1, 10]   τὴν ἀντίφασιν) ὁτὲ δ´ ἐν  ἀμφοῖν,   ἂν φαινόμενος ἔλεγχος. Ἔστι
[1, 11]   συλλογισμὸς γὰρ οὐ γίνεται ἐξ  ἀμφοῖν.   δὲ διαλεκτικὴ ἐρωτητική ἐστιν,
[1, 10]   ἔχοι τις, δοίη ἄν" ἐν  ἀμφοῖν,   δὲ ὅτι Ὁμήρου
[1, 12]   δὲ τῶν ἐρωτημάτων ἔχει τὸ  ἀμφοτέρως   ἄδοξον εἶναι τὴν ἀπόκρισιν, οἷον
[1, 12]   κατὰ ταύτας εἰς τὰς ἀποκεκρυμμένας·  ἀμφοτέρως   γὰρ ἀναγκαῖον παράδοξα λέγειν·
[1, 12]   νόμον ἐπὶ τὴν φύσιν ἄγειν·  ἀμφοτέρως   γὰρ συμβαίνει λέγειν παράδοξα. Ἦν
[1, 4]   τὸ ἐπίσταται" καὶ τὸ γράμματα"  ἄμφω   δὲ πλείω, τὸ τὰ
[1, 5]   τὸ δὲ μὴ ἔχῃ, τὰ  ἄμφω   ἔσται ὁρῶντα τυφλά·
[1, 5]   τὰ ἀντικείμενα· δοκεῖ γὰρ  ἄμφω   μηδέτερον δοτέον ἁπλῶς εἶναι
[1, 5]   οὐ λευκός ἐστιν. εἰ  ἄμφω   πῄ, ὅτι ἅμα τὰ ἐναντία
[1, 6]   ἔχον ἀρχὴν γεγονέναι ἀξιοῖ, ὡς  ἄμφω   ταὐτὰ ὄντα τῷ ἀρχὴν ἔχειν,
[1, 10]   μὴ ἔχοι τις, δοίη  ἄν"   ἐν ἀμφοῖν, δὲ ὅτι
[1, 4]   διὰ τῆς ἐπαγωγῆς καὶ συλλογισμός,  ἄν   τε ληφθῇ τις ἄλλος καὶ
[1, 4]   γράφοντα γράφειν" καὶ τοῦθ´ ὡσαύτως,  ἄν   τις συνθῇ τὸ μὴ γράφοντα
[1, 9]   σύμμετρον τὴν διάμετρον ἔθηκεν, ἐλέγξειεν  ἄν   τις τῇ ἀποδείξει ὅτι ἀσύμμετρος.
[1, 5]   ἐστὶ φαινόμενος ἔλεγχος. Ἕλκοι δ´  ἄν   τις τοῦτον καὶ εἰς τοὺς
[1, 5]   καὶ οὗτός ἐστιν ἄνθρωπος; ὥστ´  ἄν   τις τύπτῃ τοῦτον καὶ τοῦτον,
[1, 13]   ἡμίσεος ἡμίσεος διπλάσιον. Καὶ πάλιν  ἂν   ἀντὶ τοῦ διπλάσιον" διπλάσιον ἡμίσεος"
[1, 1]   ἀπειρίαν· οἱ γὰρ ἄπειροι ὥσπερ  ἂν   ἀπέχοντες πόρρωθεν θεωροῦσιν. μὲν
[1, 5]   (ἐκ γὰρ μὴ ὄντος οὐδὲν  ἂν   γενέσθαι) τὸ δὲ γενόμενον ἐξ
[1, 5]   μέλας καὶ οὐ μέλας οἴοιτ´  ἂν   διειλέχθαι, συλλογιστικῶς τελειώσας τὴν ἐρώτησιν.
[1, 4]   γράφειν (οὐ γὰρ ταὐτὸ σημαίνει  ἂν   διελών τις εἴπῃ καὶ συνθεὶς
[1, 4]   συγκείμενος οὐκ ἀεὶ ταὐτὸ σημαίνειν  ἂν   δόξειεν, οἷον ἐγώ ς´ ἔθηκα
[1, 9]   καὶ οἱ ψευδεῖς ἔλεγχοι ὁμοίως  ἂν   εἶεν ἐν ἀπείροις· καθ´ ἑκάστην
[1, 8]   παρὰ πλείω μὲν γὰρ οὐκ  ἂν   εἶεν, παρὰ δὲ τὰ εἰρημένα
[1, 6]   ἔλεγχος συλλογισμός τις, οὐκ  ἂν   εἴη κατὰ συμβεβηκὸς ἔλεγχος.
[1, 15]   Μᾶλλον γάρ, εἴπερ ἀνάγκη, δόξειεν  ἂν   εἶναι πολλά· παρατιθεμένων γὰρ ἐγγὺς
[1, 8]   ἀληθινοῦ· (ἑκάστου γὰρ ἐκλείποντος φανείη  ἂν   ἔλεγχος, οἷον παρὰ τὸ
[1, 11]   ἠρώτα· μὴ διδόντος γὰρ οὐκ  ἂν   ἔτι εἶχεν ἐξ ὧν ἔτι
[1, 11]   οἵα γεωμετρία, ἀλλ´ ἣν  ἂν   ἔχοι καὶ μὴ εἰδώς τις.
[1, 6]   δ´ οὐ πάντως ἀληθές, οἷον  ἂν   κατὰ συμβεβηκός· καὶ γὰρ
[1, 15]   πότερόν σοι δοκεῖ; ἀνάγκη γάρ,  ἂν   τὸ ἐρώτημα ἐξ ὧν
[1, 10]   ἀντίφασιν) ὁτὲ δ´ ἐν ἀμφοῖν,  ἂν   φαινόμενος ἔλεγχος. Ἔστι δὲ
[1, 11]   ψευδογράφῳ πρὸς τὸν γεωμέτρην, οὐκ  ἂν   ἦν περὶ ἐκείνων ἐριστικός· νῦν
[1, 11]   καὶ τὰς οἰκείας ἀρχὰς οὐκ  ἂν   ἠρώτα· μὴ διδόντος γὰρ οὐκ
[1, 15]   τῆς ἐπαγωγῆς μνείαν, ὡς οὐκ  ἂν   ἠρωτημένα μάτην. Ἐν οἷς τε
[1, 8]   λόγον. Οἱ δὲ σοφιστικοὶ ἔλεγχοι,  ἂν   καὶ συλλογίζωνται τὴν ἀντίφασιν, οὐ
[1, 8]   εἰσι, δῆλον ὅτι παρὰ τοσαῦτα  ἂν   καὶ τῶν ψευδῶν εἴησαν συλλογισμοὶ
[1, 15]   πολλάκις, ὅταν ἐλέγχωνται, ποιοῦσι διττόν,  ἂν   μέλλῃ συμβαίνειν ἐλεγχθήσεσθαι, καὶ ἐρωτῶντας
[1, 8]   τινα· καὶ συλλογισμὸς ὡσαύτως.  Ἂν   μὲν γὰρ μὴ λάβῃ
[1, 15]   Πρὸς δὲ τοὺς ἀνανεύοντας ἅττ´  ἂν   οἰηθῶσιν εἶναι πρὸς τὸν λόγον,
[1, 8]   ἐν ἀρχῇ λαμβάνειν. Ὥστ´ ἔχοιμεν  ἂν   παρ´ ὅσα γίνονται οἱ παραλογισμοί·
[1, 5]   ἔλεγχον ψεῦδος φαινόμενον δόξειεν  ἂν   ποιεῖν· τὸ γὰρ φάναι τῶν
[1, 15]   τῶν ἐπιχειρημάτων ἐπιτέμνειν, καὶ ἀποκρινόμενον,  ἂν   προαισθάνηται, προενίστασθαι καὶ προαγορεύειν. Ἐπιχειρητέον
[1, 8]   παρ´ ὁπόσα οἱ σοφιστικοὶ γένοιντ´  ἂν   συλλογισμοὶ καὶ ἔλεγχοι. Λέγω δὲ
[1, 4]   τις ἄλλος καὶ ὅτι τοσαυταχῶς  ἂν   τοῖς αὐτοῖς ὀνόμασι καὶ λόγοις
[1, 5]   οὐκ ἀγαθά; ὁπότερον γὰρ  ἂν   φῇ, ἔστι μὲν ὡς ἔλεγχον
[1, 15]   ποτὲ τούτῳ πρὸς τοὺς ἐνισταμένους—  ἂν   ὡδὶ μὲν συμβαίνῃ ὡδὶ δὲ
[1, 3]   (τοῦτο δ´ ἐστὶ τὸ πολλάκις  ἀναγκάζεσθαι   ταὐτὸ λέγειν) τὸ μὴ
[1, 5]   οὖν ἐγκαταριθμηθῇ τι ἐν τοῖς  ἀναγκαίοις   ἐρωτήμασι πρὸς τὸ συμβαῖνον ἀδύνατον,
[1, 5]   ἀδύνατον συλλογισμοῖς· ἐν τούτοις γὰρ  ἀναγκαῖον   ἀναιρεῖν τι τῶν κειμένων. Ἐὰν
[1, 5]   ὑπολαμβάνομεν ὗσαι. Τὸ δ´ οὐκ  ἀναγκαῖον.   Ἔν τε τοῖς ῥητορικοῖς αἱ
[1, 4]   κακῶν (ἔστι γὰρ κακόν τι  ἀναγκαῖον)   καὶ τἀγαθὰ δὲ δέοντά φαμεν
[1, 4]   γὰρ τὸ δέον, τό τ´  ἀναγκαῖον,   συμβαίνει πολλάκις καὶ ἐπὶ
[1, 1]   πράγματα τὸν ἀριθμὸν ἄπειρά ἐστιν.  Ἀναγκαῖον   οὖν πλείω τὸν αὐτὸν λόγον
[1, 12]   εἰς τὰς ἀποκεκρυμμένας· ἀμφοτέρως γὰρ  ἀναγκαῖον   παράδοξα λέγειν· γὰρ πρὸς
[1, 1]   ἀλλ´ οὐκ οὔσης) δῆλον ὅτι  ἀναγκαῖον   τούτοις καὶ τοῦ σοφοῦ ἔργον
[1, 2]   τῶν δοκούντων τῷ ἀποκρινομένῳ καὶ  ἀναγκαίων   εἰδέναι τῷ προσποιουμένῳ ἔχειν τὴν
[1, 11]   τὴν τέχνην, μὴ εἰδότα δ´  ἀνάγκη   ἀγνοεῖν. (Ὥστε φανερὸν ὅτι οὐδενὸς
[1, 15]   οὕτω ποιεῖσθαι, πότερόν σοι δοκεῖ;  ἀνάγκη   γάρ, ἂν τὸ ἐρώτημα
[1, 5]   τὸ πᾶν, ὥστ´ ἄπειρον. Οὐκ  ἀνάγκη   δὲ τοῦτο συμβαίνειν· οὐ γὰρ
[1, 15]   ὀλίγα; Μᾶλλον γάρ, εἴπερ  ἀνάγκη,   δόξειεν ἂν εἶναι πολλά· παρατιθεμένων
[1, 6]   εἶναι (τοῦτο δ´ ἐστὶ λευκόν)  ἀνάγκη   λευκὸν εἶναι διὰ τὸν συλλογισμόν.
[1, 1]   τὸ δ´ ἐν τῷ λαβεῖν.  Ἀνάγκη   οὖν τοὺς βουλομένους σοφιστεύειν τὸ
[1, 5]   τῷ αὐτῷ πολλὰ συμβέβηκεν, οὐκ  ἀνάγκη   πᾶσι τοῖς κατηγορουμένοις καὶ καθ´
[1, 5]   πυρέττων θερμός, καὶ τὸν θερμὸν  ἀνάγκη   πυρέττειν. δὲ παρὰ τὸ
[1, 6]   Οὐ γὰρ εἰ τούτων ὄντων  ἀνάγκη   τόδ´ εἶναι (τοῦτο δ´ ἐστὶ
[1, 6]   τὸ συμπέρασμα ὥστε λέγειν ἐξ  ἀνάγκης   ἀλλὰ μὴ φαίνεσθαι. Ἔπειτα καὶ
[1, 5]   αὐτοῦ, ἐκ τῶν δοθέντων ἐξ  ἀνάγκης   (μὴ συναριθμουμένου τοῦ ἐν ἀρχῇ)
[1, 5]   οἴονται καὶ θάτερον εἶναι ἐξ  ἀνάγκης.   Ὅθεν καὶ αἱ περὶ τὴν
[1, 1]   τεθέντων ὥστε λέγειν ἕτερον ἐξ  ἀνάγκης   τι τῶν κειμένων διὰ τῶν
[1, 5]   ὅταν γὰρ τοῦδε ὄντος ἐξ  ἀνάγκης   τόδε ᾖ, καὶ τοῦδε ὄντος
[1, 12]   Φασὶ γὰρ οἱ μὲν ἐξ  ἀνάγκης   τὸν εὐδαίμονα δίκαιον εἶναι· τοῖς
[1, 5]   συλλογισμοῖς· ἐν τούτοις γὰρ ἀναγκαῖον  ἀναιρεῖν   τι τῶν κειμένων. Ἐὰν οὖν
[1, 15]   βουλόμενον ἀδικεῖν καὶ τὸ παράπαν  ἀναισχυντεῖν.   Ἔτι τὸ ἐναλλὰξ τὰ ἐρωτήματα
[1, 6]   ὅπερ οὐκ ἦν ἐν τοῖς  ἀναιτίοις·   καὶ πάλιν μὴ ἐναριθμουμένου τοῦ
[1, 6]   τὸ ἐν ἀρχῇ καὶ τὸ  ἀναίτιον   ὡς αἴτιον τιθέναι δῆλοι διὰ
[1, 5]   ὡς αἴτιον, ὅταν προσληφθῇ τὸ  ἀναίτιον   ὡς παρ´ ἐκεῖνο γινομένου τοῦ
[1, 7]   ἐν ἀρχῇ λαμβανόντων καὶ τῶν  ἀναιτίων   καὶ ὅσοι τὰ πλείω ἐρωτήματα
[1, 11]   πάντες γὰρ μέχρι τινὸς ἐπιχειροῦσιν  ἀνακρίνειν   τοὺς ἐπαγγελλομένους. Ταῦτα δ´ ἐστὶ
[1, 6]   συλλογισμοὺς καὶ ἐλέγχους, πάντας  ἀνακτέον   εἰς τὴν τοῦ ἐλέγχου ἄγνοιαν,
[1, 6]   ταύτην ποιησαμένους· ἔστι γὰρ ἅπαντας  ἀναλῦσαι   τοὺς λεχθέντας τρόπους εἰς τὸν
[1, 2]   οὖν τῶν ἀποδεικτικῶν ἐν τοῖς  Ἀναλυτικοῖς   εἴρηται, περὶ δὲ τῶν διαλεκτικῶν
[1, 15]   τῆς ἀπάτης. Πρὸς δὲ τοὺς  ἀνανεύοντας   ἅττ´ ἂν οἰηθῶσιν εἶναι πρὸς
[1, 4]   ὄντ´ ἐλεύθερον" καὶ τὸ πεντήκοντ´  ἀνδρῶν   ἑκατὸν λίπε δῖος Ἀχιλλεύς" (Παρὰ
[1, 6]   ὅλως οἱ ἐπιστήμονες ὑπὸ τῶν  ἀνεπιστημόνων   ἐλέγχονται· κατὰ συμβεβηκὸς γὰρ ποιοῦνται
[1, 4]   τὴν προσῳδίαν ἐν μὲν τοῖς  ἄνευ   γραφῆς διαλεκτικοῖς οὐ ῥᾴδιον ποιῆσαι
[1, 9]   ἐλεγχόμενοι, οὐ δεῖ πειρᾶσθαι λαμβάνειν  ἄνευ   τῆς τῶν ὄντων ἐπιστήμης ἁπάντων.
[1, 11]   νίκης αὐτῆς χάριν τοιοῦτοι ἐριστικοὶ  ἄνθρωποι   καὶ φιλέριδες δοκοῦσιν εἶναι, οἱ
[1, 15]   καὶ χείρω καὶ βελτίω τοῖς  ἀνθρώποις.   Σφόδρα δὲ καὶ πολλάκις ποιεῖ
[1, 5]   τις τύπτῃ τοῦτον καὶ τοῦτον,  ἄνθρωπον   ἀλλ´ οὐκ ἀνθρώπους τυπτήσει.
[1, 5]   ἔφησεν ἕτερον εἶναι, τοῦτον εἶναι  ἄνθρωπον.   Οἱ δὲ παρὰ τὸ ἁπλῶς
[1, 14]   ἐπὶ τῶν ὀνομάτων συμπίπτει σολοικίζειν·  ἄνθρωπος   γὰρ καὶ λευκὸν καὶ πρᾶγμα
[1, 5]   Σωκράτους ἕτερος, δὲ Σωκράτης  ἄνθρωπος,   ἕτερον ἀνθρώπου φασὶν ὡμολογηκέναι διὰ
[1, 5]   αὐτὸς αὑτοῦ ἕτερος· ἔστι γὰρ  ἄνθρωπος"   εἰ Σωκράτους ἕτερος,
[1, 5]   μὴ ἔστιν, οἷον εἰ μὴ  ἄνθρωπος·   οὐ γὰρ ταὐτὸ τὸ μὴ
[1, 5]   ἆρ´ οὗτος καὶ οὗτός ἐστιν  ἄνθρωπος;   ὥστ´ ἄν τις τύπτῃ τοῦτον
[1, 5]   Οἷον εἰ Κορίσκος ἕτερον  ἀνθρώπου,   αὐτὸς αὑτοῦ ἕτερος· ἔστι γὰρ
[1, 6]   καὶ ἁπλῶς τοῦ πράγματος, οἷον  ἀνθρώπου   καὶ ἑνὸς μόνου ἀνθρώπου· ὁμοίως
[1, 6]   οἷον ἀνθρώπου καὶ ἑνὸς μόνου  ἀνθρώπου·   ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ τῶν
[1, 5]   δὲ Σωκράτης ἄνθρωπος, ἕτερον  ἀνθρώπου   φασὶν ὡμολογηκέναι διὰ τὸ συμβεβηκέναι
[1, 5]   καὶ τοῦτον, ἄνθρωπον ἀλλ´ οὐκ  ἀνθρώπους   τυπτήσει. πάλιν, ὧν τὰ
[1, 7]   οὐ γὰρ ἄλλο δοκεῖ σημαίνειν  ἀνιέμενος   καὶ ἐπιτεινόμενος λόγος, ἐπ´
[1, 4]   ἕστηκεν, καὶ ὅσπερ (ὑγιάζετο, ὑγιαίνει·  ἀνίστατο   δ´ καθήμενος καὶ ὑγιάζετο
[1, 4]   κάμνειν καὶ ὑγιαίνειν. Ὅσπερ γὰρ  ἀνίστατο,   ἕστηκεν, καὶ ὅσπερ (ὑγιάζετο, ὑγιαίνει·
[1, 14]   ὁμοίως δὲ καὶ ἄλλην πτῶσιν  ἀντ´   ἄλλης. δὲ παραλογισμὸς γίνεται
[1, 13]   ἡμίσεος διπλάσιον. Καὶ πάλιν ἂν  ἀντὶ   τοῦ διπλάσιον" διπλάσιον ἡμίσεος" τεθῇ,
[1, 8]   ποιῶν παρὰ τὴν πρότασιν, καὶ  ἀντὶ   τοῦ καθ´ αὑτὸ παρὰ
[1, 8]   ἐπὶ τοῦ λόγου συμβαίνειν· εἶτ´,  ἀντὶ   τοῦ καθόλου τὴν ἀντίφασιν καὶ
[1, 1]   διαλέγεσθαι φέροντας, ἀλλὰ τοῖς ὀνόμασιν  ἀντὶ   τῶν πραγμάτων χρώμεθα ὡς συμβόλοις,
[1, 5]   ἐν οἷς ὁμοίως ὑπάρχει τὰ  ἀντικείμενα·   δοκεῖ γὰρ ἄμφω
[1, 11]   ἔστιν ἀδικομαχία τις, οὕτως ἐν  ἀντιλογίᾳ   ἀδικομαχία ἐριστική ἐστιν· ἐκεῖ
[1, 5]   ἑπόμενον ἔλεγχος διὰ τὸ οἴεσθαι  ἀντιστρέφειν   τὴν ἀκολούθησιν· ὅταν γὰρ τοῦδε
[1, 10]   τοῦ σιγῶντα λέγειν" ἐν τῇ  ἀντιφάσει,   οὐκ ἐν τῷ συλλογισμῷ,
[1, 10]   τὸ αἴτιον ἐν τῇ  ἀντιφάσει   (προσκεῖσθαι γὰρ δεῖ τὴν ἀντίφασιν)
[1, 10]   τοιοῦτος ἔλεγχος φαινόμενος συλλογισμὸς  ἀντιφάσεως.   Διὸ ἐν τῷ συλλογισμῷ
[1, 6]   ἀντίφασιν· γὰρ ἔλεγχος συλλογισμὸς  ἀντιφάσεως.   Εἰ οὖν μὴ ἔστι συλλογισμὸς
[1, 9]   εἷς δύο συλλογισμοὶ  ἀντιφάσεως   ἔλεγχός ἐστιν. Ἔχομεν ἄρα παρ´
[1, 8]   Εἰ οὖν οἱ παραλογισμοὶ τῆς  ἀντιφάσεως   παρὰ τὸν φαινόμενον ἔλεγχόν εἰσι,
[1, 2]   οἱ ἐκ τῶν ἐνδόξων συλλογιστικοὶ  ἀντιφάσεως,   πειραστικοὶ δ´ οἱ ἐκ τῶν
[1, 9]   ἔλεγχοι· γὰρ ἔλεγχός ἐστιν  ἀντιφάσεως   συλλογισμός, ὥστ´ εἷς
[1, 1]   κειμένων, ἔλεγχος δὲ συλλογισμὸς μετ´  ἀντιφάσεως   τοῦ συμπεράσματος. Οἱ δὲ τοῦτο
[1, 8]   εἶτ´, ἀντὶ τοῦ καθόλου τὴν  ἀντίφασιν   καὶ κατὰ ταὐτὸ καὶ πρὸς
[1, 6]   ἐλέγχου γίνεσθαι, πλὴν προσκεῖσθαι τὴν  ἀντίφασιν·   γὰρ ἔλεγχος συλλογισμὸς ἀντιφάσεως.
[1, 10]   ἀντιφάσει (προσκεῖσθαι γὰρ δεῖ τὴν  ἀντίφασιν)   ὁτὲ δ´ ἐν ἀμφοῖν, ἂν
[1, 15]   ἐν τοῖς ἐλέγχοις) λέγειν τὴν  ἀντίφασιν,   ὅτι ἔφησεν ἀπόφησι,
[1, 8]   ἔλεγχοι, ἂν καὶ συλλογίζωνται τὴν  ἀντίφασιν,   οὐ ποιοῦσι δῆλον εἰ ἀγνοεῖ·
[1, 9]   καὶ ἐλέγξαι τὸν θέμενον τὴν  ἀντίφασιν   τοῦ ἀληθοῦς· οἷον εἰ σύμμετρον
[1, 6]   τὴν λέξιν, ὅτι φαινομένη  ἀντίφασις,   ὅπερ ἦν ἴδιον τοῦ ἐλέγχου,
[1, 5]   λόγου· ἔλεγχος μὲν γάρ ἐστιν  ἀντίφασις   τοῦ αὐτοῦ καὶ ἑνός, μὴ
[1, 11]   ἀδύνατον· ἁρμόσει γάρ. ὡς  Ἀντιφῶν   ἐτετραγώνιζεν. εἴ τις μὴ
[1, 10]   καὶ ἕτεροι. Εἰ δέ τις  ἀξιοῖ   διαιρεῖν, ὅτι λέγω δὲ σιγῶντα
[1, 6]   καὶ τὸ ἔχον ἀρχὴν γεγονέναι  ἀξιοῖ,   ὡς ἄμφω ταὐτὰ ὄντα τῷ
[1, 6]   καὶ ταὐτῷ ταὐτὰ καὶ ἀλλήλοις  ἀξιοῦμεν   εἶναι ταὐτά· διὸ γίνεται παρὰ
[1, 15]   τὸ κειμένου παραδόξου τὸ φαινόμενον  ἀξιοῦν   ἀποκρίνεσθαι, προκειμένου τοῦ δοκοῦντος ἐξ
[1, 10]   ἐστὶ πρῶτον μὲν ἄτοπον, τὸ  ἀξιοῦν·   ἐνίοτε γὰρ οὐ δοκεῖ τὸ
[1, 11]   ~Ἔτι τὸ φάναι ἀποφάναι  ἀξιοῦν   οὐ δεικνύντος ἐστὶν ἀλλὰ πεῖραν
[1, 12]   καὶ τὸ τὰ δοκοῦντα λέγειν  ἀξιοῦν,   ποιεῖ τιν´ εὐπορίαν τοῦ εἰς
[1, 6]   πρότασις ἓν καθ´ ἑνὸς  ἀξιοῦσα,   καὶ ἁπλῶς ἔσται πρότασις
[1, 7]   καὶ ἐπὶ πολλῶν φαίνεται καὶ  ἀξιοῦται   οὕτως, εἰ τόδε ἀπὸ τοῦδε
[1, 5]   παραλογισμοί εἰσιν ὅταν ὁμοίως ὁτιοῦν  ἀξιωθῇ   τῷ πράγματι καὶ τῷ συμβεβηκότι
[1, 10]   Ὥστ´ ἔοικεν ἀγνοεῖν τοῦτο  ἀξιῶν   ὅτι ἕτερον (τὸ διδάσκειν τοῦ
[1, 9]   οὐχ ὁτῳοῦν ἀλλὰ τοῖς τοιοῖσδε·  ἀόριστα   γάρ ἐστιν ἐάν τις σκοπῇ
[1, 12]   κακουργεῖν διὰ τούτων πρότερον·  ἀπαιτοῦνται   γὰρ τί τοῦτο πρὸς τὸ
[1, 15]   λύραν ἐγκωμιάζειν. Πρὸς δὲ τοὺς  ἀπαιτοῦντας   πρὸς τί ἐπιχειρεῖ, ἐπειδὴ δοκεῖ
[1, 5]   τὸ ἅπαν, λαβὼν τὸ μὲν  ἅπαν   ἀγένητον (ἐκ γὰρ μὴ ὄντος
[1, 5]   οὐ γὰρ εἰ τὸ γενόμενον  ἅπαν   ἀρχὴν ἔχει, καὶ εἴ τι
[1, 5]   Μελίσσου λόγος ὅτι ἄπειρον τὸ  ἅπαν,   λαβὼν τὸ μὲν ἅπαν ἀγένητον
[1, 15]   πάντα τῷ πατρὶ πείθεσθαι, Πότερον  ἅπαντα   δεῖ πείθεσθαι τοῖς γονεῦσιν
[1, 11]   καθόλου. Οὔτε γάρ ἐστιν  ἅπαντα   ἐν ἑνί τινι γένει, οὔτε,
[1, 12]   εἰπόντα κατὰ φύσιν κατὰ νόμον  ἀπαντᾶν,   πρὸς δὲ τὸν κατὰ νόμον
[1, 6]   ἀρχὴν ταύτην ποιησαμένους· ἔστι γὰρ  ἅπαντας   ἀναλῦσαι τοὺς λεχθέντας τρόπους εἰς
[1, 11]   λίαν ἔξω λέγειν. Ἐλέγχουσιν οὖν  ἅπαντες·   ἀτέχνως γὰρ μετέχουσι τούτου οὗ
[1, 11]   ἴδια, ἔστιν ἐκ τούτων περὶ  ἁπάντων   πεῖραν λαμβάνειν καὶ εἶναι (τέχνην
[1, 9]   ἄνευ τῆς τῶν ὄντων ἐπιστήμης  ἁπάντων.   Τοῦτο δ´ οὐ μιᾶς ἔστι
[1, 14]   τοῦ θήλεος διαφέρουσιν αἱ πτώσεις  ἅπασαι,   τοῦ δὲ μεταξὺ αἱ μὲν
[1, 11]   γὰρ περὶ τὰς προτάσεις μέθοδος  ἅπασαν   ἔχει ταύτην τὴν θεωρίαν. Καὶ
[1, 9]   τόπους· οὗτοι γὰρ κοινοὶ πρὸς  ἅπασαν   τέχνην καὶ δύναμιν. Καὶ τὸν
[1, 7]   ἐρωτήματα ὡς ἓν ποιοῦσιν· ἐν  ἅπασι   γὰρ ἀπάτη διὰ τὸ
[1, 5]   τὴν δόξαν ἐκ τῆς αἰσθήσεως  ἀπάται   γίνονται· πολλάκις γὰρ τὴν χολὴν
[1, 7]   πράγματος) εἶτα καὶ καθ´ αὑτὸν  ἀπατᾶσθαι   συμβαίνει, (ὅταν ἐπὶ τοῦ λόγου
[1, 7]   πρῶτον μὲν ὅτι μᾶλλον  ἀπάτη   γίνεται μετ´ ἄλλων σκοπουμένοις
[1, 7]   τοῦ συλλογισμοῦ ὅρον. ~Ἡ δ´  ἀπάτη   γίνεται τῶν μὲν παρὰ τὴν
[1, 7]   ποιοῦσιν· ἐν ἅπασι γὰρ  ἀπάτη   διὰ τὸ παρὰ μικρόν· οὐ
[1, 7]   τὴν σκέψιν· ἔτι μὲν  ἀπάτη   ἐκ τῆς ὁμοιότητος, δ´
[1, 7]   ἐν τῷ παρὰ μικρὸν  ἀπάτη·   ὡς γὰρ οὐδὲν προσσημαῖνον τὸ
[1, 15]   χάριν, τὸ δὲ λαθεῖν τῆς  ἀπάτης.   Πρὸς δὲ τοὺς ἀνανεύοντας ἅττ´
[1, 11]   (τοῦ γὰρ διὰ τί  ἀπατητικός   ἐστι) καὶ ὅσοι μὴ ὄντες
[1, 11]   ἐστι κατὰ τὸ πρᾶγμα, ὥστ´  ἀπατητικὸς   καὶ ἄδικος. Ὥσπερ γὰρ
[1, 15]   πείθεσθαι τοῖς γονεῦσιν πάντ´  ἀπειθεῖν;   καὶ Τὸ πολλάκις πολλά, πότερον
[1, 1]   τὰ δὲ πράγματα τὸν ἀριθμὸν  ἄπειρά   ἐστιν. Ἀναγκαῖον οὖν πλείω τὸν
[1, 1]   μέν, φαίνεται δὲ διὰ τὴν  ἀπειρίαν·   οἱ γὰρ ἄπειροι ὥσπερ ἂν
[1, 9]   δ´ οὐ μιᾶς ἔστι τέχνης·  ἄπειροι   γὰρ ἴσως αἱ ἐπιστῆμαι, ὥστε
[1, 1]   οἱ τῶν ὀνομάτων τῆς δυνάμεως  ἄπειροι   παραλογίζονται καὶ αὐτοὶ διαλεγόμενοι καὶ
[1, 1]   διὰ τὴν ἀπειρίαν· οἱ γὰρ  ἄπειροι   ὥσπερ ἂν ἀπέχοντες πόρρωθεν θεωροῦσιν.
[1, 9]   ἔλεγχοι ὁμοίως ἂν εἶεν ἐν  ἀπείροις·   καθ´ ἑκάστην γὰρ τέχνην ἔστι
[1, 5]   οὐκ ἔχειν τὸ πᾶν, ὥστ´  ἄπειρον.   Οὐκ ἀνάγκη δὲ τοῦτο συμβαίνειν·
[1, 5]   οἷον Μελίσσου λόγος ὅτι  ἄπειρον   τὸ ἅπαν, λαβὼν τὸ μὲν
[1, 15]   ἔφησεν ἀπόφησι,  ἀπέφησε   φησί, ἀλλὰ μὴ ὅτι τῶν
[1, 1]   οἱ γὰρ ἄπειροι ὥσπερ ἂν  ἀπέχοντες   πόρρωθεν θεωροῦσιν. μὲν (γὰρ
[1, 5]   δὲ τὸ ἁπλῶς μὴ  ἁπλῶς   ἀλλὰ πῂ ποὺ
[1, 8]   πρὸς μὲν τὸν ἐρωτώμενον ἔσονται,  ἁπλῶς   δ´ οὐκ ἔσονται· οὐ γὰρ
[1, 5]   ὅταν πῂ λέγηται, κἂν τὸ  ἁπλῶς   δόξειεν ἀκολουθεῖν, καὶ ἐν ὅσοις
[1, 5]   ἄμφω μηδέτερον δοτέον  ἁπλῶς   εἶναι (κατηγορεῖν) οἷον, εἰ τὸ
[1, 5]   τὸ ἐν μέρει λεγόμενον ὡς  ἁπλῶς   εἰρημένον (ληφθῇ, οἷον, εἰ τὸ
[1, 6]   δόντος πῂ εἶναι λευκὸν ὡς  ἁπλῶς   εἰρημένου λαμβάνει, οὐ ποιεῖ ἔλεγχον,
[1, 8]   δ´ σοφιστικὸς ἔλεγχος οὐχ  ἁπλῶς   ἔλεγχος ἀλλὰ πρός τινα· καὶ
[1, 7]   τῶν παρὰ τὸ πῂ καὶ  ἁπλῶς   ἐν τῷ παρὰ μικρὸν
[1, 6]   ἓν καθ´ ἑνὸς ἀξιοῦσα, καὶ  ἁπλῶς   ἔσται πρότασις τοιαύτη ἐρώτησις.
[1, 5]   τὸ συμβεβηκός, δεύτερον δὲ τὸ  ἁπλῶς   μὴ ἁπλῶς ἀλλὰ πῂ
[1, 5]   εἶναί τέ τι καὶ εἶναι  ἁπλῶς.   πάλιν ὅτι τὸ ὂν
[1, 6]   πῂ οὐ λευκόν, τοῦ δ´  ἁπλῶς   λευκοῦ τὸ ἁπλῶς οὐ λευκὸν
[1, 5]   τὸ μὴ εἶναί τι καὶ  ἁπλῶς   μὴ εἶναι. Φαίνεται δὲ διὰ
[1, 5]   παρὰ τὸ πῂ καὶ τὸ  ἁπλῶς·   οἷον Ἰνδός, ὅλος μέλας
[1, 4]   συντεθὲν πλείω σημαίνῃ, κεχωρισμένον δὲ  ἁπλῶς.   Οἷον τὸ ἐπίσταται γράμματα" ἑκάτερον
[1, 6]   δὲ παρὰ τὸ πῂ καὶ  ἁπλῶς,   ὅτι οὐ τοῦ αὐτοῦ
[1, 6]   τοῦ δ´ ἁπλῶς λευκοῦ τὸ  ἁπλῶς   οὐ λευκὸν ἀπόφασις· εἰ οὖν
[1, 5]   δὲ γένεσιν. Ἀσυλλόγιστοι μὲν οὖν  ἁπλῶς   οὐκ εἰσὶν οἱ τοιοῦτοι λόγοι,
[1, 8]   ἔλεγχοι οὔτε συλλογισμοὶ ἔσονται, οὔθ´  ἁπλῶς   οὔτε πρὸς τὸν ἐρωτώμενον. Ἐὰν
[1, 5]   ἄνθρωπον. Οἱ δὲ παρὰ τὸ  ἁπλῶς   τόδε πῇ λέγεσθαι καὶ
[1, 6]   αὐτὸς ὅρος ἑνὸς μόνου καὶ  ἁπλῶς   τοῦ πράγματος, οἷον ἀνθρώπου καὶ
[1, 11]   τις μὴ φαίη βέλτιον εἶναι  ἀπὸ   δείπνου περιπατεῖν διὰ τὸν Ζήνωνος
[1, 7]   ἀπὸ τοῦδε μὴ χωρίζεται, μηδ´  ἀπὸ   θατέρου χωρίζεσθαι θάτερον. Τῶν δὲ
[1, 11]   ἐστιν, ὥσπερ εἴπομεν, χρηματιστική τις  ἀπὸ   σοφίας φαινομένης· διὸ φαινομένης ἀποδείξεως
[1, 7]   καὶ ἀξιοῦται οὕτως, εἰ τόδε  ἀπὸ   τοῦδε μὴ χωρίζεται, μηδ´ ἀπὸ
[1, 1]   ἐλέγχων, λέγωμεν ἀρξάμενοι κατὰ φύσιν  ἀπὸ   τῶν πρώτων. Ὅτι μὲν οὖν
[1, 1]   οὔ, καὶ σοφιστὴς χρηματιστὴς  ἀπὸ   φαινομένης σοφίας ἀλλ´ οὐκ οὔσης)
[1, 2]   συλλογιστικοί. Περὶ μὲν οὖν τῶν  ἀποδεικτικῶν   ἐν τοῖς Ἀναλυτικοῖς εἴρηται, περὶ
[1, 9]   καὶ ἀληθεῖς· ὅσα γὰρ ἔστιν  ἀποδεῖξαι,   ἔστι καὶ ἐλέγξαι τὸν θέμενον
[1, 9]   ἔθηκεν, ἐλέγξειεν ἄν τις τῇ  ἀποδείξει   ὅτι ἀσύμμετρος. Ὥστε πάντων δεήσει
[1, 5]   ῥητορικοῖς αἱ κατὰ τὸ σημεῖον  ἀποδείξεις   ἐκ τῶν ἑπομένων εἰσίν· βουλόμενοι
[1, 9]   ὥστε δῆλον ὅτι καὶ αἱ  ἀποδείξεις.   Ἔλεγχοι δ´ εἰσὶ καὶ ἀληθεῖς·
[1, 11]   ἀπὸ σοφίας φαινομένης· διὸ φαινομένης  ἀποδείξεως   ἐφίενται, καὶ τῶν λόγων τῶν
[1, 6]   πρῶτον ἀλλ´ τρίγωνον  ἀπόδειξις.   Ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ τῶν
[1, 15]   τί ἐπιχειρεῖ, ἐπειδὴ δοκεῖ δεῖν  ἀποδιδόναι   τὴν αἰτίαν, λεχθέντων δ´ ἐνίων
[1, 13]   πρὸς τὸ αὐτὸ καὶ ἓν  ἀποδίδοται   (οἷον τε ὄρεξις τινὸς
[1, 5]   ὄντα καὶ ὡς ἑνὸς ὄντος  ἀποδοθῇ   (ἀπόκρισις μία. Ἐπ´ ἐνίων μὲν
[1, 5]   ῥᾴδιον θεωρῆσαι πότερον αὐτῶν κυρίως  ἀποδοτέον.   Γίνεται δὲ τὸ τοιοῦτον ἐν
[1, 12]   δὲ κατὰ ταύτας εἰς τὰς  ἀποκεκρυμμένας·   ἀμφοτέρως γὰρ ἀναγκαῖον παράδοξα λέγειν·
[1, 15]   κειμένου παραδόξου τὸ φαινόμενον ἀξιοῦν  ἀποκρίνεσθαι,   προκειμένου τοῦ δοκοῦντος ἐξ ἀρχῆς,
[1, 5]   ὄντος ὁμολογοῦσι τῷ μὴ  ἀποκρίνεσθαι   τὸ ἐρωτώμενον ἐλέγχεσθαι φαίνονται.
[1, 15]   πρὸς πάντας. Ὥσπερ τε καὶ  ἀποκρινόμενοι   πολλάκις, ὅταν ἐλέγχωνται, ποιοῦσι διττόν,
[1, 15]   λοιπὰ τῶν ἐπιχειρημάτων ἐπιτέμνειν, καὶ  ἀποκρινόμενον,   ἂν προαισθάνηται, προενίστασθαι καὶ προαγορεύειν.
[1, 12]   ἐλέγξαι παράδοξα λέγειν τὸν  ἀποκρινόμενον   ἐπεχείρουν ποιεῖν. Ἔνια δὲ τῶν
[1, 10]   εἶναι, ἀλλ´ ἐν τῷ τὸν  ἀποκρινόμενον   ἔχειν πως πρὸς τὰ δεδομένα.
[1, 10]   τινες παραλογισμοὶ οὐ τῷ τὸν  ἀποκρινόμενον   πρὸς τούτους ἔχειν πως, ἀλλὰ
[1, 3]   βαρβαρίζειν ἐκ τοῦ λόγου τὸν  ἀποκρινόμενον)   τελευταῖον δὲ τὸ πλεονάκις ταὐτὸ
[1, 10]   πολλὰ σημαίνει, ἀλλὰ καὶ  ἀποκρινόμενος   καὶ ἐρωτῶν (Ζήνων) ἓν
[1, 2]   καὶ οὐκ ἐκ τῶν τοῦ  ἀποκρινομένου   δοξῶν συλλογιζόμενοι (δεῖ γὰρ πιστεύειν
[1, 8]   συλλελογίσθαι, παρὰ τοσαῦτα κἂν τῷ  ἀποκρινομένῳ   δόξειεν, ὥστ´ ἔσονται συλλογισμοὶ ψευδεῖς
[1, 2]   οἱ ἐκ τῶν δοκούντων τῷ  ἀποκρινομένῳ   καὶ ἀναγκαίων εἰδέναι τῷ προσποιουμένῳ
[1, 5]   καὶ ὅτι οὐ δοτέον μίαν  ἀπόκρισιν,   οἷον πότερον γῆ θάλαττά
[1, 12]   τὸ ἀμφοτέρως ἄδοξον εἶναι τὴν  ἀπόκρισιν,   οἷον πότερον τοῖς σοφοῖς
[1, 6]   πρότασις. Εἰ μὲν οὖν δέδωκεν  ἀπόκρισιν   ὡς πρὸς μίαν ἐρώτησιν, ἔσται
[1, 5]   καὶ ὡς ἑνὸς ὄντος ἀποδοθῇ  (ἀπόκρισις   μία. Ἐπ´ ἐνίων μὲν οὖν
[1, 5]   ψεύσασθαι περί τινος. Ἔνιοι δὲ  ἀπολιπόντες   τι τῶν λεχθέντων φαίνονται ἐλέγχειν,
[1, 4]   μανθάνουσιν οἱ ἐπιστάμενοι, τὰ γὰρ  ἀποστοματιζόμενα   μανθάνουσιν οἱ γραμματικοί· τὸ γὰρ
[1, 11]   ἐρωτᾶν. ~Ἔτι τὸ φάναι  ἀποφάναι   ἀξιοῦν οὐ δεικνύντος ἐστὶν ἀλλὰ
[1, 11]   καὶ γένος ἀλλ´ οἷα αἱ  ἀποφάσεις,   τὰ δ´ οὐ τοιαῦτα ἀλλὰ
[1, 15]   εἶναι πρὸς τὸν λόγον, ἐξ  ἀποφάσεως   ἐρωτητέον ὡς τοὐναντίον βουλόμενον,
[1, 6]   λευκοῦ τὸ ἁπλῶς οὐ λευκὸν  ἀπόφασις·   εἰ οὖν δόντος πῂ εἶναι
[1, 6]   αὐτοῦ κατάφασις καὶ  ἀπόφασις.   Τοῦ γὰρ πῂ λευκοῦ τὸ
[1, 12]   ἐάν τε ἐρωτώμενος φῇ  ἀποφῇ   τούτων τι, ἄγει πρὸς
[1, 15]   τὴν ἀντίφασιν, ὅτι ἔφησεν  ἀπόφησι,   ἀπέφησε φησί, ἀλλὰ
[1, 11]   οἱ πάντως νικᾶν προαιρούμενοι πάντων  ἅπτονται,   καὶ ἐνταῦθα οἱ ἐριστικοί. Οἱ
[1, 4]   ἄρα φῂς λίθος εἶναι" Καὶ  ἆρ´   ἔστι σιγῶντα λέγειν; διττὸν γὰρ
[1, 4]   λαβεῖν με τοὺς πολεμίους. Καὶ  ἆρ´   τις γινώσκει, τοῦτο γινώσκει;
[1, 10]   δοίη μηδαμῶς, δὲ διαλεχθείη,  ἆρ´   οὐ πρὸς τὴν διάνοιαν διείλεκται;
[1, 5]   ἐρωτώμενον ἐλέγχεσθαι φαίνονται. Οἷον  ἆρ´   οὗτος καὶ οὗτός ἐστιν ἄνθρωπος;
[1, 10]   λόγος ὅτι ἓν πάντα)  ἆρ´   οὗτος πρὸς τοὔνομα ἔσται
[1, 13]   ἔστι δ´ ἀριθμὸς περιττός· ἔστιν  ἄρα   ἀριθμὸς ἀριθμὸς μέσον ἔχων. Καὶ
[1, 10]   παρὰ τὸ ὄνομα εἶναι. Οὐκ  ἄρα   ἐστὶ γένος τι λόγων τὸ
[1, 13]   καὶ διπλάσιον ἡμίσεος ταὐτό· εἰ  ἄρα   ἐστὶ διπλάσιον ἡμίσεος διπλάσιον, ἔσται
[1, 13]   δ´ ἐστὶν ὄρεξις ἡδέος· ἔστιν  ἄρα   ἐπιθυμία ὄρεξις ἡδέος ἡδέος.
[1, 5]   λευκός ἐστι τοὺς ὀδόντας· λευκὸς  ἄρα   καὶ οὐ λευκός ἐστιν.
[1, 9]   συλλογισμοὶ ἀντιφάσεως ἔλεγχός ἐστιν. Ἔχομεν  ἄρα   παρ´ ὁπόσα πάντες εἰσὶν οἱ
[1, 13]   ἔστι δὲ ῥὶς σιμή, ἔστιν  ἄρα   ῥὶς ῥὶς κοίλη. Φαίνονται δὲ
[1, 5]   γίνεσθαι· τοῦτο δ´ ἀδύνατον· οὐκ  ἄρα   ταὐτὸν ψυχὴ καὶ
[1, 15]   συμπεραντικῶς εἰπεῖν, ὡς συλλελογισμένους, οὐκ  ἄρα   τὸ καὶ τό" Σοφιστικὸν δὲ
[1, 4]   φῂς δὲ λίθον εἶναι· σὺ  ἄρα   φῂς λίθος εἶναι" Καὶ ἆρ´
[1, 13]   ἡμίσεος ἡμίσεος ἡμίσεος διπλάσιον. Καὶ  ἆρά   ἐστιν ἐπιθυμία ἡδέος; τοῦτο
[1, 10]   διπλοῖς τί κωλύει τοῦτο παθεῖν;  Ἆρα   ἴσαι αἱ μονάδες ταῖς δυάσιν
[1, 4]   σημῆναι τούτῳ τῷ λόγῳ. Καὶ  ἆρα   ὁρᾷ τις, τοῦτο ὁρᾷ;
[1, 4]   ὥστε ὁρᾷ κίων" Καὶ  ἆρα   σὺ φῂς εἶναι, τοῦτο
[1, 10]   ἐνοῦσαι αἱ δὲ ὡδί. Καὶ  Ἆρα   τῶν ἐναντίων μία ἐπιστήμη
[1, 1]   μὲν λιθαργύρινα καὶ τὰ καττιτέρινα  ἀργυρᾶ,   τὰ δὲ χολοβάφινα χρυσᾶ. Τὸν
[1, 1]   καὶ γὰρ τούτων τὰ μὲν  ἄργυρος   τὰ δὲ χρυσός ἐστιν ἀληθῶς,
[1, 4]   εἶπεν δίδομεν δέ οἱ εὖχος  ἀρέσθαι"   ἀλλὰ τῷ ἐνυπνίῳ ἐνετέλλετο διδόναι.
[1, 1]   πλῆθος, τὰ δὲ πράγματα τὸν  ἀριθμὸν   ἄπειρά ἐστιν. Ἀναγκαῖον οὖν πλείω
[1, 3]   Ἔστι δὲ πέντε ταῦτα τὸν  ἀριθμόν,   ἔλεγχος καὶ ψεῦδος καὶ παράδοξον
[1, 2]   σοφιστικῶν, καὶ ἐκ πόσων τὸν  ἀριθμὸν   δύναμις αὕτη συνέστηκε, καὶ
[1, 4]   ἐμποιοῦντα τὴν φαντασίαν ἓξ τὸν  ἀριθμόν·   ταῦτα δ´ ἐστὶν ὁμωνυμία, ἀμφιβολία,
[1, 13]   δ´ ἀριθμὸς περιττός· ἔστιν ἄρα  ἀριθμὸς   ἀριθμὸς μέσον ἔχων. Καὶ εἰ
[1, 13]   ἐπὶ τούτοις. Οἷον τὸ περιττὸν  ἀριθμὸς   μέσον ἔχων· ἔστι δ´ ἀριθμὸς
[1, 13]   ἀριθμὸς περιττός· ἔστιν ἄρα ἀριθμὸς  ἀριθμὸς   μέσον ἔχων. Καὶ εἰ τὸ
[1, 13]   ἀριθμὸς μέσον ἔχων· ἔστι δ´  ἀριθμὸς   περιττός· ἔστιν ἄρα ἀριθμὸς ἀριθμὸς
[1, 11]   ἐν ἑκάστῳ καὶ τὸ ἀδύνατον·  ἁρμόσει   γάρ. ὡς Ἀντιφῶν ἐτετραγώνιζεν.
[1, 1]   παραλογισμῶν ἀλλ´ οὐκ ἐλέγχων, λέγωμεν  ἀρξάμενοι   κατὰ φύσιν ἀπὸ τῶν πρώτων.
[1, 4]   ἄρρεν θῆλυ τὸ θῆλυ  ἄρρεν   τὸ μεταξὺ θάτερον τούτων,
[1, 4]   ταὐτὸ ὡσαύτως ἑρμηνεύηται, οἷον τὸ  ἄρρεν   θῆλυ τὸ θῆλυ ἄρρεν
[1, 14]   (καὶ) ὅταν πτῶσις μήτε  ἄρρεν   μήτε θῆλυ δηλοῖ ἀλλὰ τὸ
[1, 14]   μεταξύ. Τὸ μὲν γὰρ οὗτος"  ἄρρεν   σημαίνει, τὸ δ´ αὕτη" θῆλυ·
[1, 14]   τὰ σκεύη, οἷον ἀσκὸς μὲν  ἄρρεν   τοὔνομα, κλίνη δὲ θῆλυ. Διόπερ
[1, 14]   μῆνις" καὶ πήληξ"  ἄρρενά   ἐστιν· μὲν γὰρ λέγων
[1, 14]   σχοινίον· τὰ δὲ μὴ οὕτως  ἄρρενος   θήλεος, ὧν ἔνια φέρομεν
[1, 14]   ξύλον, Κορίσκος" Τοῦ μὲν οὖν  ἄρρενος   καὶ τοῦ θήλεος διαφέρουσιν αἱ
[1, 14]   σκευῶν, ἐχόντων δὲ θηλείας  ἄρρενος   κλῆσιν. Ὅσα γὰρ (εἰς τὸ
[1, 4]   καὶ τρία, καὶ περιττὰ καὶ  ἄρτια,   καὶ τὸ μεῖζον ἴσον· τοσοῦτον
[1, 12]   Γοργίᾳ γέγραπται λέγων, καὶ οἱ  ἀρχαῖοι   δὲ πάντες ᾤοντο συμβαίνειν, παρὰ
[1, 9]   τέχνην τὸ κατὰ τὰς ἐκείνης  ἀρχάς.   Δῆλον οὖν ὅτι οὐ πάντων
[1, 11]   οἷόν τε ὑπὸ τὰς αὐτὰς  ἀρχὰς   εἶναι τὰ ὄντα. Ὥστ´ οὐδεμία
[1, 9]   ἔσονται παρὰ τὰς ἐν γεωμετρίᾳ  ἀρχὰς   καὶ τὰ τούτων συμπεράσματα, οἱ
[1, 11]   γε πρῶτα καὶ τὰς οἰκείας  ἀρχὰς   οὐκ ἂν ἠρώτα· μὴ διδόντος
[1, 6]   ἀρχῇ, ὅτι σχῆμα  ἀρχὴ   πρῶτον τοῦτό ἐστιν· οὐ
[1, 6]   παρὰ τὸ λαμβάνειν τὸ ἐν  ἀρχῇ   καὶ τὸ ἀναίτιον ὡς αἴτιον
[1, 5]   ἀνάγκης (μὴ συναριθμουμένου τοῦ ἐν  ἀρχῇ)   κατὰ ταὐτὸ καὶ πρὸς ταὐτὸ
[1, 5]   δὲ παρὰ τὸ τὸ ἐν  ἀρχῇ   λαμβάνειν γίνονται μὲν οὕτως καὶ
[1, 5]   τὸ παρὰ τὸ τὸ ἐν  ἀρχῇ   λαμβάνειν, ἕκτον δὲ τὸ τὸ
[1, 8]   ἐν ἀρχῇ" τὸ τὸ ἐν  ἀρχῇ   λαμβάνειν. Ὥστ´ ἔχοιμεν ἂν παρ´
[1, 7]   καὶ ἐπὶ τῶν τὸ ἐν  ἀρχῇ   λαμβανόντων καὶ τῶν ἀναιτίων καὶ
[1, 6]   παρὰ τὴν αἴτησιν τοῦ ἐν  ἀρχῇ.   Οἱ δὲ παρὰ τὸ ἑπόμενον
[1, 6]   σχήματι εἶναι πρώτῳ  ἀρχῇ,   ὅτι σχῆμα ἀρχὴ
[1, 12]   τί τοῦτο πρὸς τὸ ἐν  ἀρχῇ.   Στοιχεῖον δὲ τοῦ τυχεῖν
[1, 8]   τὸ μὴ ἐναριθμουμένου τοῦ ἐν  ἀρχῇ"   τὸ τὸ ἐν ἀρχῇ λαμβάνειν.
[1, 6]   ἔχει ἀρχήν, καὶ τὸ ἔχον  ἀρχὴν   γεγονέναι ἀξιοῖ, ὡς ἄμφω ταὐτὰ
[1, 5]   ἀρχὴν ἔχει, καὶ εἴ τι  ἀρχὴν   ἔχει, γέγονεν, ὥσπερ οὐδ´ εἰ
[1, 5]   γὰρ εἰ τὸ γενόμενον ἅπαν  ἀρχὴν   ἔχει, καὶ εἴ τι ἀρχὴν
[1, 6]   εἶναι λαμβάνει τὸ γεγονέναι καὶ  ἀρχὴν   ἔχειν, τὸ ἴσοις γίνεσθαι
[1, 6]   ὡς ἄμφω ταὐτὰ ὄντα τῷ  ἀρχὴν   ἔχειν, τό τε γεγονὸς καὶ
[1, 6]   Ὅτι γὰρ τὸ γεγονὸς ἔχει  ἀρχήν,   καὶ τὸ ἔχον ἀρχὴν γεγονέναι
[1, 5]   γενέσθαι· εἰ μὴ οὖν γέγονεν,  ἀρχὴν   οὐκ ἔχειν τὸ πᾶν, ὥστ´
[1, 6]   εἰς τὴν τοῦ ἐλέγχου ἄγνοιαν,  ἀρχὴν   ταύτην ποιησαμένους· ἔστι γὰρ ἅπαντας
[1, 5]   τοσαυταχῶς ὁσαχῶς ἐνδέχεται τὸ ἐξ  ἀρχῆς   αἰτεῖσθαι, φαίνονται δ´ ἐλέγχειν διὰ
[1, 5]   γενέσθαι) τὸ δὲ γενόμενον ἐξ  ἀρχῆς   γενέσθαι· εἰ μὴ οὖν γέγονεν,
[1, 15]   ἀποκρίνεσθαι, προκειμένου τοῦ δοκοῦντος ἐξ  ἀρχῆς,   καὶ τὴν ἐρώτησιν τῶν τοιούτων
[1, 6]   πάλιν μὴ ἐναριθμουμένου τοῦ ἐξ  ἀρχῆς"   ὅπερ οὐκ ἔχουσιν οἱ παρὰ
[1, 11]   παραλογιστικὸς ἐξ ὡρισμένου τινὸς γένους  ἀρχῶν,   ἀλλὰ περὶ πᾶν γένος ἔσται
[1, 2]   μὲν οἱ ἐκ τῶν οἰκείων  ἀρχῶν   ἑκάστου μαθήματος καὶ οὐκ ἐκ
[1, 11]   οὐκ ἐριστικός, ὅτι ἐκ τῶν  ἀρχῶν   καὶ συμπερασμάτων (τῶν ὑπὸ τὴν
[1, 11]   τὸ ἐκ τῶν ἰδίων εἶναι  ἀρχῶν,   τὸν δὲ πρὸς πολλούς, ὅσοι
[1, 14]   φέρομεν ἐπὶ τὰ σκεύη, οἷον  ἀσκὸς   μὲν ἄρρεν τοὔνομα, κλίνη δὲ
[1, 6]   ἐλέγχου διορισμόν. Πρῶτον μὲν εἰ  ἀσυλλόγιστοι·   δεῖ γὰρ ἐκ τῶν κειμένων
[1, 5]   λόγοι, πρὸς δὲ τὸ προκείμενον  ἀσυλλόγιστοι.   Καὶ λανθάνει πολλάκις οὐχ ἧττον
[1, 5]   ὄντι φθορᾷ, φθορᾷ δὲ γένεσιν.  Ἀσυλλόγιστοι   μὲν οὖν ἁπλῶς οὐκ εἰσὶν
[1, 9]   ἄν τις τῇ ἀποδείξει ὅτι  ἀσύμμετρος.   Ὥστε πάντων δεήσει ἐπιστήμονας εἶναι·
[1, 11]   ἔξω λέγειν. Ἐλέγχουσιν οὖν ἅπαντες·  ἀτέχνως   γὰρ μετέχουσι τούτου οὗ ἐντέχνως
[1, 10]   ἑτέρους δὲ πρὸς τὴν διάνοιαν·  ἄτοπον   γὰρ τὸ ὑπολαμβάνειν ἄλλους μὲν
[1, 4]   διορθοῦνται πρὸς τοὺς ἐλέγχοντας ὡς  ἄτοπον   εἰρηκότα τὸ μὲν οὐ καταπύθεται
[1, 10]   τοῦτό γ´ ἐστὶ πρῶτον μὲν  ἄτοπον,   τὸ ἀξιοῦν· ἐνίοτε γὰρ οὐ
[1, 10]   πλείω σημαίνει. (Ὅλως τε  ἄτοπον   τὸ περὶ ἐλέγχου διαλέγεσθαι ἀλλὰ
[1, 10]   εἰσί τινες οἱ παρὰ τοὔνομα.  Ἀτόπως   μὲν γὰρ καὶ εἴρηται τὸ
[1, 15]   ἀπάτης. Πρὸς δὲ τοὺς ἀνανεύοντας  ἅττ´   ἂν οἰηθῶσιν εἶναι πρὸς τὸν
[1, 4]   πλείω, τὸ τὰ γράμματα  αὐτὰ   ἐπιστήμην ἔχειν τῶν γραμμάτων
[1, 13]   μόνον τὰ γένη ἀλλὰ καὶ  αὐτὰ   πρός τι λέγεται καὶ πρὸς
[1, 1]   ὀνομάτων. Ἐπεὶ γὰρ οὐκ ἔστιν  αὐτὰ   τὰ πράγματα διαλέγεσθαι φέροντας, ἀλλὰ
[1, 11]   εἴη, οἷόν τε ὑπὸ τὰς  αὐτὰς   ἀρχὰς εἶναι τὰ ὄντα. Ὥστ´
[1, 15]   μὴ ὅτι τῶν ἐναντίων  αὐτὴ   ἐπιστήμη οὐχ αὐτή.
[1, 11]   πρὸς τὴν ἔνστασιν. δ´  αὐτὴ   καὶ πειραστική· οὐδὲ γὰρ
[1, 8]   Ὅτι δ´ ἔχομεν αὐτοὺς τῇ  αὐτῇ   μεθόδῳ, δῆλον· παρ´ ὅσα γὰρ
[1, 15]   αὐτὴ ἐπιστήμη οὐχ  αὐτή.   Οὐ δεῖ δὲ τὸ συμπέρασμα
[1, 8]   πειραστικὴ μέρος τῆς διαλεκτικῆς·  αὕτη   δὲ δύναται συλλογίζεσθαι ψεῦδος δι´
[1, 14]   οὗτος" ἄρρεν σημαίνει, τὸ δ´  αὕτη"   θῆλυ· τὸ δὲ τοῦτο" θέλει
[1, 2]   πόσων τὸν ἀριθμὸν δύναμις  αὕτη   συνέστηκε, καὶ πόσα μέρη τυγχάνει
[1, 11]   Οἱ μὲν οὖν τῆς νίκης  αὐτῆς   χάριν τοιοῦτοι ἐριστικοὶ ἄνθρωποι καὶ
[1, 6]   ἐν τῷ Μελίσσου λόγῳ, τὸ  αὐτὸ   εἶναι λαμβάνει τὸ γεγονέναι καὶ
[1, 13]   εἴ τι σημαίνει, πότερον τὸ  αὐτὸ   ἕτερον, ἀλλὰ τὸ συμπέρασμα
[1, 13]   τι λέγεται καὶ πρὸς τὸ  αὐτὸ   καὶ ἓν ἀποδίδοται (οἷον
[1, 6]   ἴσων γινομένων, (εἰ τὰ τὸ  αὐτὸ   μέγεθος καὶ ἓν λαμβάνοντα ἴσα
[1, 4]   οὐ καταπύθεται ὄμβρῳ" λύουσι γὰρ  αὐτὸ   τῇ προσῳδίᾳ, λέγοντες τὸ ου"
[1, 5]   οὐ διπλάσια. εἰ τὸ  αὐτὸ   τοῦ αὐτοῦ διπλάσιον καὶ οὐ
[1, 10]   ἐρωτώμενος ἔδωκεν; τὸ δ´  αὐτὸ   τοῦτό ἐστι καὶ πρὸς τοὔνομα·
[1, 12]   τὰ οὕτως ἄδοξα ἄγειν τὸ  αὐτὸ   τῷ εἰς τὴν κατὰ φύσιν
[1, 13]   προσπυνθάνεσθαι εἰ σημαίνει τι καθ´  αὑτὸ   λεχθὲν τὸ διπλάσιον οὐδέν,
[1, 8]   πρότασιν, καὶ ἀντὶ τοῦ καθ´  αὑτὸ   παρὰ τὸ συμβεβηκός, καὶ
[1, 1]   τῆς δυνάμεως ἄπειροι παραλογίζονται καὶ  αὐτοὶ   διαλεγόμενοι καὶ ἄλλων ἀκούοντες. Διὰ
[1, 11]   ταῦτα γὰρ οὐδὲν ἧττον ἴσασιν  αὐτοί,   κἂν δοκῶσι λίαν ἔξω λέγειν.
[1, 15]   δεδομένῳ χρηστέον· ἐνίοτε γὰρ καὶ  αὐτοὶ   οἴονται δεδωκέναι καὶ τοῖς ἀκούουσι
[1, 4]   καὶ ὅτι τοσαυταχῶς ἂν τοῖς  αὐτοῖς   ὀνόμασι καὶ λόγοις μὴ ταὐτὸ
[1, 12]   δὲ τὸ μὲν κατὰ φύσιν  αὐτοῖς   τὸ ἀληθές, τὸ δὲ κατὰ
[1, 6]   τοῦ συλλογισμοῦ φανεροὶ γίνονται. Τὸν  αὐτὸν   γὰρ ὁρισμὸν δεῖ καὶ τοῦ
[1, 4]   τὸ δὲ ποιεῖν τι. Τὸν  αὐτὸν   δὲ τρόπον καὶ ἐπὶ τῶν
[1, 1]   τὰ δὲ χολοβάφινα χρυσᾶ. Τὸν  αὐτὸν   δὲ τρόπον καὶ συλλογισμὸς καὶ
[1, 5]   ἐν τῷ αὐτῷ χρόνῳ. Τὸν  αὐτὸν   δὲ τρόπον καὶ τὸ ψεύσασθαι
[1, 10]   μὲν διδάσκοντα μὴ ἐρωτᾶν ἀλλ´  αὐτὸν   δῆλα ποιεῖν, τὸν δ´ ἐρωτᾶν.
[1, 6]   καὶ προσῳδία τῷ μὴ τὸν  αὐτὸν   εἶναι τὸν λόγον τὸ
[1, 10]   τῷ τοιονδὶ ἐρώτημα τὸν λόγον  αὐτὸν   ἔχειν πλείω σημαίνει. (Ὅλως
[1, 4]   φαμεν εἶναι. Ἔτι τὸ τὸν  αὐτὸν   καθῆσθαι καὶ ἑστάναι, καὶ κάμνειν
[1, 1]   ἐστιν. Ἀναγκαῖον οὖν πλείω τὸν  αὐτὸν   λόγον καὶ τοὔνομα τὸ ἓν
[1, 1]   ἕκαστον τοῦ εἰδότος ἀψευδεῖν μὲν  αὐτὸν   περὶ ὧν οἶδε, τὸν δὲ
[1, 1]   ὑπὸ τῶν ἐπιστημόνων παρακρούονται, τὸν  αὐτὸν   τρόπον καὶ ἐπὶ τῶν λόγων
[1, 7]   τοῦ πράγματος) εἶτα καὶ καθ´  αὑτὸν   ἀπατᾶσθαι συμβαίνει, (ὅταν ἐπὶ τοῦ
[1, 7]   διὰ λόγων, δὲ καθ´  αὑτὸν   οὐχ ἧττον δι´ αὐτοῦ τοῦ
[1, 5]   εἰ Κορίσκος ἕτερον ἀνθρώπου,  αὐτὸς   αὑτοῦ ἕτερος· ἔστι γὰρ ἄνθρωπος"
[1, 4]   καὶ ἔτι πρός. γὰρ  αὐτὸς   λόγος διῃρημένος καὶ συγκείμενος οὐκ
[1, 11]   αὐτῶν ἕνεκεν, καὶ λόγος  αὐτὸς   μὲν ἔσται σοφιστικὸς καὶ ἐριστικός,
[1, 4]   ἐνύπνιον τοῦ Ἀγαμέμνονος, ὅτι οὐκ  αὐτὸς   Ζεὺς εἶπεν δίδομεν δέ
[1, 6]   ἓν καθ´ ἑνός· γὰρ  αὐτὸς   ὅρος ἑνὸς μόνου καὶ ἁπλῶς
[1, 5]   εἰ τὸ αὐτὸ τοῦ  αὐτοῦ   διπλάσιον καὶ οὐ διπλάσιον, ἀλλ´
[1, 5]   ὀνόματος μὴ συνωνύμου ἀλλὰ τοῦ  αὐτοῦ,   ἐκ τῶν δοθέντων ἐξ ἀνάγκης
[1, 6]   καὶ ἁπλῶς, ὅτι οὐ τοῦ  αὐτοῦ   κατάφασις καὶ ἀπόφασις.
[1, 5]   μὲν γάρ ἐστιν ἀντίφασις τοῦ  αὐτοῦ   καὶ ἑνός, μὴ ὀνόματος ἀλλὰ
[1, 5]   οὐ διπλάσιον. εἰ τοῦ  αὐτοῦ   καὶ κατὰ ταὐτὸ καὶ ὡσαύτως,
[1, 7]   καθ´ αὑτὸν οὐχ ἧττον δι´  αὐτοῦ   τοῦ πράγματος) εἶτα καὶ καθ´
[1, 5]   Κορίσκος ἕτερον ἀνθρώπου, αὐτὸς  αὑτοῦ   ἕτερος· ἔστι γὰρ ἄνθρωπος"
[1, 10]   Εἶτα πρὸς τοὔνομα πάντας ἐνδέχεται  αὐτοὺς   εἶναι· τὸ γὰρ πρὸς τοὔνομα
[1, 8]   τοῖς λόγοις. Ὅτι δ´ ἔχομεν  αὐτοὺς   τῇ αὐτῇ μεθόδῳ, δῆλον· παρ´
[1, 10]   τὴν διάνοιαν, ἀλλ´ οὐ τοὺς  αὐτούς.   Τί γάρ ἐστι τὸ μὴ
[1, 5]   Καὶ λανθάνει πολλάκις οὐχ ἧττον  αὐτοὺς   τοὺς ἐρωτῶντας τὸ τοιοῦτον. Οἱ
[1, 1]   κάλλος, οἱ δὲ φαίνονται, κομμώσαντες  αὑτούς.   Ἐπί τε τῶν ἀψύχων ὡσαύτως·
[1, 7]   μετ´ ἄλλων σκοπουμένοις καθ´  αὑτούς   (ἡ μὲν γὰρ μετ´ ἄλλου
[1, 1]   φαίνονται, φυλετικῶς φυσήσαντες καὶ ἐπισκευάσαντες  αὑτούς,   καὶ καλοὶ οἱ μὲν διὰ
[1, 5]   συμβεβηκότι ὑπάρχειν. Ἐπεὶ γὰρ τῷ  αὐτῷ   πολλὰ συμβέβηκεν, οὐκ ἀνάγκη πᾶσι
[1, 6]   ὀρθαῖν ἴσας ἔχει, συμβέβηκε δ´  αὐτῷ   σχήματι εἶναι πρώτῳ
[1, 5]   καὶ ὡσαύτως καὶ ἐν τῷ  αὐτῷ   χρόνῳ. Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον
[1, 11]   οἱ σοφισταί, ἀλλ´ οὐ τῶν  αὐτῶν   ἕνεκεν, καὶ λόγος αὐτὸς
[1, 5]   ὅσοις μὴ ῥᾴδιον θεωρῆσαι πότερον  αὐτῶν   κυρίως ἀποδοτέον. Γίνεται δὲ τὸ
[1, 11]   ἐφίενται, καὶ τῶν λόγων τῶν  αὐτῶν   μὲν (εἴσιν) οἱ φιλέριδες καὶ
[1, 13]   τι τοιοῦτον ἐν τῷ λόγῳ  αὐτῶν   προσδηλοῦται, κατηγορουμένων† ἐπὶ τούτοις. Οἷον
[1, 11]   τὸν γεωμετρικόν· ἐκ γὰρ τῶν  αὐτῶν   τῷ διαλεκτικῷ παραλογίζεται, καὶ
[1, 12]   τὰς φανερὰς πρὸς τὰς  ἀφανεῖς   δόξας ἐροῦσιν ἐναντία. Πλεῖστος δὲ
[1, 15]   τῷ Μανδροβούλῳ. Δεῖ δὲ καὶ  ἀφισταμένους   τοῦ λόγου τὰ λοιπὰ τῶν
[1, 4]   πεντήκοντ´ ἀνδρῶν ἑκατὸν λίπε δῖος  Ἀχιλλεύς"   (Παρὰ δὲ τὴν προσῳδίαν ἐν
[1, 1]   ἔργον περὶ ἕκαστον τοῦ εἰδότος  ἀψευδεῖν   μὲν αὐτὸν περὶ ὧν οἶδε,
[1, 1]   κομμώσαντες αὑτούς. Ἐπί τε τῶν  ἀψύχων   ὡσαύτως· καὶ γὰρ τούτων τὰ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 5/11/2009