Section, chapitre |
[1, 11] |
τῶν
ἑπομένων,
ὅσα
τοιαῦτά
ἐστιν
|
ἃ |
εἰδότα
μὲν
οὐδὲν
κωλύει
μὴ |
[1, 4] |
μανθάνει
νῦν
γράμματα,
εἴπερ
μανθάνει
|
ἃ |
ἐπίσταται"
Ἔτι
τὸ
ἓν
μόνον |
[1, 12] |
ἀποφῇ
τούτων
τι,
ἄγει
πρὸς
|
ἃ |
ἐπιχειρήματος
εὐπορεῖ.
Δύνανται
δὲ
νῦν |
[1, 12] |
τὸ
ἄγειν
πρὸς
τοιαῦτα
πρὸς
|
ἃ |
εὐπορεῖ
λόγων.
Ἔστι
δὲ
καὶ |
[1, 10] |
ἐν
τῷ
συλλογισμῷ,
ὁ
δὲ
|
ἃ |
μὴ
ἔχοι
τις,
δοίη
ἄν" |
[1, 12] |
τιν´
εὐπορίαν
τοῦ
εἰς
ἄδοξον
|
ἀγαγεῖν |
ἢ
ψεῦδος,
ἐάν
τε
ἐρωτώμενος |
[1, 12] |
τὸν
λόγον
εἰς
ἄδοξόν
τι
|
ἀγαγεῖν |
(τοῦτο
γὰρ
ἦν
δεύτερον
τῆς |
[1, 5] |
τὰ
δ´
οὐκ
ἀγαθά,
πάντα
|
ἀγαθὰ |
ἢ
οὐκ
ἀγαθά;
ὁπότερον
γὰρ |
[1, 5] |
ἀγαθά,
πάντα
ἀγαθὰ
ἢ
οὐκ
|
ἀγαθά; |
ὁπότερον
γὰρ
ἂν
φῇ,
ἔστι |
[1, 5] |
ἐστιν
ἀγαθὰ
τὰ
δ´
οὐκ
|
ἀγαθά, |
πάντα
ἀγαθὰ
ἢ
οὐκ
ἀγαθά; |
[1, 4] |
Καὶ
πάλιν
ὅτι
τὰ
κακὰ
|
ἀγαθά· |
τὰ
γὰρ
δέοντα
ἀγαθά,
τὰ |
[1, 5] |
πάλιν,
ὧν
τὰ
μέν
ἐστιν
|
ἀγαθὰ |
τὰ
δ´
οὐκ
ἀγαθά,
πάντα |
[1, 4] |
κακὰ
ἀγαθά·
τὰ
γὰρ
δέοντα
|
ἀγαθά, |
τὰ
δὲ
κακὰ
δέοντα·
διττὸν |
[1, 5] |
τῶν
μὴ
ἀγαθῶν
τι
εἶναι
|
ἀγαθὸν |
ἢ
τῶν
ἀγαθῶν
μὴ
ἀγαθὸν |
[1, 5] |
ἀγαθὸν
ἢ
τῶν
ἀγαθῶν
μὴ
|
ἀγαθὸν |
ψεῦδος.
Ὁτὲ
δὲ
προσληφθέντων
τινῶν |
[1, 5] |
τι
εἶναι
ἀγαθὸν
ἢ
τῶν
|
ἀγαθῶν |
μὴ
ἀγαθὸν
ψεῦδος.
Ὁτὲ
δὲ |
[1, 5] |
τὸ
γὰρ
φάναι
τῶν
μὴ
|
ἀγαθῶν |
τι
εἶναι
ἀγαθὸν
ἢ
τῶν |
[1, 4] |
τὸ
περὶ
τὸ
ἐνύπνιον
τοῦ
|
Ἀγαμέμνονος, |
ὅτι
οὐκ
αὐτὸς
ὁ
Ζεὺς |
[1, 12] |
φῇ
ἢ
ἀποφῇ
τούτων
τι,
|
ἄγει |
πρὸς
ἃ
ἐπιχειρήματος
εὐπορεῖ.
Δύνανται |
[1, 12] |
κατὰ
νόμον
ἐπὶ
τὴν
φύσιν
|
ἄγειν· |
ἀμφοτέρως
γὰρ
συμβαίνει
λέγειν
παράδοξα. |
[1, 12] |
αἱρετώτερον
ἢ
βλάπτειν.
Δεῖ
δ´
|
ἄγειν |
εἰς
τὰ
τοῖς
πολλοῖς
καὶ |
[1, 12] |
φύσιν
καὶ
κατὰ
νόμον
ὑπεναντίωσιν
|
ἄγειν· |
ὁ
μὲν
γὰρ
νόμος
δόξα |
[1, 12] |
ἴδιος
τόπος
ὁ
σοφιστικός,
τὸ
|
ἄγειν |
πρὸς
τοιαῦτα
πρὸς
ἃ
εὐπορεῖ |
[1, 3] |
τι
δεικνύναι,
τρίτον
εἰς
παράδοξον
|
ἄγειν, |
τέταρτον
δὲ
σολοικίζειν
ποιεῖν
(τοῦτο |
[1, 12] |
τὸ
εἰς
τὰ
οὕτως
ἄδοξα
|
ἄγειν |
τὸ
αὐτὸ
τῷ
εἰς
τὴν |
[1, 5] |
ἅπαν,
λαβὼν
τὸ
μὲν
ἅπαν
|
ἀγένητον |
(ἐκ
γὰρ
μὴ
ὄντος
οὐδὲν |
[1, 8] |
ἀντίφασιν,
οὐ
ποιοῦσι
δῆλον
εἰ
|
ἀγνοεῖ· |
καὶ
γὰρ
τὸν
εἰδότα
ἐμποδίζουσι |
[1, 10] |
τὰ
δ´
ἄγνωστα"
Ὥστ´
ἔοικεν
|
ἀγνοεῖν |
ὁ
τοῦτο
ἀξιῶν
ὅτι
ἕτερον |
[1, 11] |
τέχνην,
μὴ
εἰδότα
δ´
ἀνάγκη
|
ἀγνοεῖν. |
(Ὥστε
φανερὸν
ὅτι
οὐδενὸς
ὡρισμένου |
[1, 6] |
τὸ
συμβεβηκὸς
ἔλεγχος
ἐν
τῇ
|
ἀγνοίᾳ |
τοῦ
ἐλέγχου,
φανερὸν
ὅτι
καὶ |
[1, 6] |
οὗτος
ἐν
τῇ
τοῦ
ἐλέγχου
|
ἀγνοίᾳ· |
φαίνεται
γὰρ
εἶναι
πρότασις
ἡ |
[1, 6] |
ἀνακτέον
εἰς
τὴν
τοῦ
ἐλέγχου
|
ἄγνοιαν, |
ἀρχὴν
ταύτην
ποιησαμένους·
ἔστι
γὰρ |
[1, 6] |
πίπτουσιν
εἰς
τὴν
τοῦ
ἐλέγχου
|
ἄγνοιαν, |
οἱ
μὲν
οὖν
παρὰ
τὴν |
[1, 5] |
τὸ
παρὰ
τὴν
τοῦ
ἐλέγχου
|
ἄγνοιαν, |
τέταρτον
δὲ
τὸ
παρὰ
τὸ |
[1, 8] |
δὲ
δύναται
συλλογίζεσθαι
ψεῦδος
δι´
|
ἄγνοιαν |
τοῦ
διδόντος
τὸν
λόγον.
Οἱ |
[1, 6] |
ἔλεγχον,
φαίνεται
δὲ
διὰ
τὴν
|
ἄγνοιαν |
τοῦ
τί
ἐστιν
ἔλεγχος.
Φανερώτατοι |
[1, 11] |
οὐ
τὸν
εἰδότα
ἀλλὰ
τὸν
|
ἀγνοοῦντα |
καὶ
προσποιούμενον.
Ὁ
μὲν
οὖν |
[1, 8] |
τὸ
πρᾶγμα
ἐλέγχοντες
καὶ
δεικνύντες
|
ἀγνοοῦντας, |
ὅπερ
ἦν
τῆς
πειραστικῆς.
Ἔστι |
[1, 10] |
τὰ
μὲν
γνωστὰ
τὰ
δ´
|
ἄγνωστα" |
Ὥστ´
ἔοικεν
ἀγνοεῖν
ὁ
τοῦτο |
[1, 11] |
ἄδικος.
Ὥσπερ
γὰρ
ἡ
ἐν
|
ἀγῶνι |
ἀδικία
εἶδός
τι
ἔχει
καὶ |
[1, 3] |
στοχάζονται
οἱ
ἐν
τοῖς
λόγοις
|
ἀγωνιζόμενοι |
καὶ
διαφιλονεικοῦντες.
Ἔστι
δὲ
πέντε |
[1, 12] |
δὲ
τοῦτο
καὶ
βούλεται
ὁ
|
ἀγωνιζόμενος. |
Ἔτι
δ´
ἐκ
τῶν
βουλήσεων |
[1, 15] |
καὶ
πῶς
ἐρωτητέον
ἐν
ταῖς
|
ἀγωνιστικαῖς |
διατριβαῖς,
εἴρηται
|
[1, 15] |
πρότερον
χρήσιμα
καὶ
πρὸς
τοὺς
|
ἀγωνιστικοὺς |
λόγους·
ἡ
γὰρ
κρύψις
ἐστὶ |
[1, 2] |
ἐν
ἄλλοις·
περὶ
δὲ
τῶν
|
ἀγωνιστικῶν |
καὶ
ἐριστικῶν
νῦν
λέγωμεν.
~Πρῶτον |
[1, 14] |
Εἴδη
μὲν
οὖν
ταῦτα
τῶν
|
ἀγωνιστικῶν |
λόγων
καὶ
μέρη
τῶν
εἰδῶν |
[1, 15] |
ἐξ
ἴσου
ποιοῦντα
τὴν
ἐρώτησιν·
|
ἀδήλου |
γὰρ
ὄντος
τοῦ
τί
βούλεται |
[1, 15] |
τε
φανερὸν
ἑαυτὸν
ποιεῖν
βουλόμενον
|
ἀδικεῖν |
καὶ
τὸ
παράπαν
ἀναισχυντεῖν.
Ἔτι |
[1, 12] |
πράττειν
ἢ
τὰ
δίκαια,
καὶ
|
ἀδικεῖσθαι |
αἱρετώτερον
ἢ
βλάπτειν.
Δεῖ
δ´ |
[1, 11] |
Ὥσπερ
γὰρ
ἡ
ἐν
ἀγῶνι
|
ἀδικία |
εἶδός
τι
ἔχει
καὶ
ἔστιν |
[1, 11] |
ἀδικομαχία
τις,
οὕτως
ἐν
ἀντιλογίᾳ
|
ἀδικομαχία |
ἡ
ἐριστική
ἐστιν·
ἐκεῖ
τε |
[1, 11] |
εἶδός
τι
ἔχει
καὶ
ἔστιν
|
ἀδικομαχία |
τις,
οὕτως
ἐν
ἀντιλογίᾳ
ἀδικομαχία |
[1, 11] |
τὸ
πρᾶγμα,
ὥστ´
ἀπατητικὸς
καὶ
|
ἄδικος. |
Ὥσπερ
γὰρ
ἡ
ἐν
ἀγῶνι |
[1, 13] |
ἀδολεσχεῖν,
ὃ
μὲν
λέγομεν
τὸ
|
ἀδολεσχεῖν |
εἰρήκαμεν
ἤδη·
πάντες
δὲ
οἱ |
[1, 13] |
τόπων·
~Περὶ
δὲ
τοῦ
ποιῆσαι
|
ἀδολεσχεῖν, |
ὃ
μὲν
λέγομεν
τὸ
ἀδολεσχεῖν |
[1, 3] |
σολοικισμὸς
καὶ
πέμπτον
τὸ
ποιῆσαι
|
ἀδολεσχῆσαι |
τὸν
προσδιαλεγόμενον
(τοῦτο
δ´
ἐστὶ |
[1, 12] |
δὲ
τὸ
εἰς
τὰ
οὕτως
|
ἄδοξα |
ἄγειν
τὸ
αὐτὸ
τῷ
εἰς |
[1, 12] |
ποιεῖ
τιν´
εὐπορίαν
τοῦ
εἰς
|
ἄδοξον |
ἀγαγεῖν
ἢ
ψεῦδος,
ἐάν
τε |
[1, 12] |
διὰ
τὸν
λόγον
συμβαίνει
τὸ
|
ἄδοξον· |
ἀεὶ
δὲ
τοῦτο
καὶ
βούλεται |
[1, 12] |
τῶν
ἐρωτημάτων
ἔχει
τὸ
ἀμφοτέρως
|
ἄδοξον |
εἶναι
τὴν
ἀπόκρισιν,
οἷον
πότερον |
[1, 15] |
δόντος
δὲ
μηδὲ
δοκεῖν
φάσκοντος
|
ἄδοξον, |
μὴ
δόντος
δέ,
δοκεῖν
δ´ |
[1, 12] |
δεῖξαι
καὶ
τὸν
λόγον
εἰς
|
ἄδοξόν |
τι
ἀγαγεῖν
(τοῦτο
γὰρ
ἦν |
[1, 12] |
δίκαιον
εἶναι·
τοῖς
δὲ
πολλοῖς
|
ἄδοξον |
τὸ
βασιλέα
μὴ
εὐδαιμονεῖν.
Ἔστι |
[1, 12] |
τυχεῖν
ἢ
ψεύδους
τινὸς
ἢ
|
ἀδόξου |
τὸ
μηδεμίαν
εὐθὺς
ἐρωτᾶν
θέσιν, |
[1, 5] |
τὴν
ζωὴν
τῇ
ψυχῇ,
τὸ
|
ἀδύνατον, |
ἀλλὰ
μόνον
ἐναντίον
ζωὴν
μὲν |
[1, 11] |
δυνατὸν
ἐν
ἑκάστῳ
καὶ
τὸ
|
ἀδύνατον· |
ἁρμόσει
γάρ.
Ἢ
ὡς
Ἀντιφῶν |
[1, 10] |
δοκεῖ
τὸ
ἐρωτώμενον
πολλαχῶς
ἔχειν,
|
ἀδύνατον |
δὲ
διαιρεῖν
ὃ
μὴ
οἴεται. |
[1, 5] |
ἀναγκαίοις
ἐρωτήμασι
πρὸς
τὸ
συμβαῖνον
|
ἀδύνατον, |
δόξει
παρὰ
τοῦτο
γίνεσθαι
πολλάκις |
[1, 5] |
ἢ
ὁρῶντα
ἢ
τυφλά·
ὅπερ
|
ἀδύνατον. |
~Ἢ
δὴ
οὕτως
διαιρετέον
τοὺς |
[1, 8] |
τὸν
λόγον
(ὁ
εἰς
τὸ
|
ἀδύνατον) |
καὶ
ὁ
τὰς
δύο
ἐρωτήσεις |
[1, 5] |
τὸ
ζῆν
γίνεσθαι·
τοῦτο
δ´
|
ἀδύνατον· |
οὐκ
ἄρα
ταὐτὸν
ἡ
ψυχὴ |
[1, 5] |
τοιοῦτον
ἐν
τοῖς
εἰς
τὸ
|
ἀδύνατον |
συλλογισμοῖς·
ἐν
τούτοις
γὰρ
ἀναγκαῖον |
[1, 12] |
τὸν
λόγον
συμβαίνει
τὸ
ἄδοξον·
|
ἀεὶ |
δὲ
τοῦτο
καὶ
βούλεται
ὁ |
[1, 6] |
τὸ
δὲ
παρὰ
τὸ
ἑπόμενον
|
ἀεὶ |
ἐν
πλείοσιν·
τὰ
γὰρ
ἑνὶ |
[1, 4] |
λόγος
διῃρημένος
καὶ
συγκείμενος
οὐκ
|
ἀεὶ |
ταὐτὸ
σημαίνειν
ἂν
δόξειεν,
οἷον |
[1, 4] |
τοὔνομα
κυρίως
σημαίνῃ
πλείω,
οἷον
|
ἀετὸς |
καὶ
κύων·
εἷς
δὲ
ὅταν |
[1, 9] |
ἐπιστῆμαι,
ὥστε
δῆλον
ὅτι
καὶ
|
αἱ |
ἀποδείξεις.
Ἔλεγχοι
δ´
εἰσὶ
καὶ |
[1, 11] |
εἶναι
καὶ
γένος
ἀλλ´
οἷα
|
αἱ |
ἀποφάσεις,
τὰ
δ´
οὐ
τοιαῦτα |
[1, 9] |
ἔχομεν,
καὶ
τὰς
λύσεις
ἔχομεν·
|
αἱ |
γὰρ
τούτων
ἐνστάσεις
λύσεις
εἰσίν. |
[1, 14] |
τοῦ
δὲ
μεταξὺ
αἱ
μὲν
|
αἱ |
δ´
οὔ.
Δοθέντος
δὴ
πολλάκις |
[1, 10] |
(δυάδες)
αἱ
μὲν
ὡδὶ
ἐνοῦσαι
|
αἱ |
δὲ
ὡδί.
Καὶ
Ἆρα
τῶν |
[1, 11] |
καὶ
μὴ
τοιαύτην
εἶναι
οἷαι
|
αἱ |
δεικνύουσαι.
Διόπερ
ὁ
ἐριστικὸς
οὐκ |
[1, 9] |
ἔστι
τέχνης·
ἄπειροι
γὰρ
ἴσως
|
αἱ |
ἐπιστῆμαι,
ὥστε
δῆλον
ὅτι
καὶ |
[1, 15] |
χρηστέον.
Ἐξ
ὧν
μὲν
οὖν
|
αἱ |
ἐρωτήσεις
καὶ
πῶς
ἐρωτητέον
ἐν |
[1, 5] |
ἀναγκαῖον.
Ἔν
τε
τοῖς
ῥητορικοῖς
|
αἱ |
κατὰ
τὸ
σημεῖον
ἀποδείξεις
ἐκ |
[1, 14] |
πτώσεις
ἅπασαι,
τοῦ
δὲ
μεταξὺ
|
αἱ |
μὲν
αἱ
δ´
οὔ.
Δοθέντος |
[1, 10] |
τοῖς
τέτταρσιν;
εἰσὶ
δὲ
(δυάδες)
|
αἱ |
μὲν
ὡδὶ
ἐνοῦσαι
αἱ
δὲ |
[1, 10] |
κωλύει
τοῦτο
παθεῖν;
Ἆρα
ἴσαι
|
αἱ |
μονάδες
ταῖς
δυάσιν
ἐν
τοῖς |
[1, 5] |
εἶναι
ἐξ
ἀνάγκης.
Ὅθεν
καὶ
|
αἱ |
περὶ
τὴν
δόξαν
ἐκ
τῆς |
[1, 14] |
ἄρρενος
καὶ
τοῦ
θήλεος
διαφέρουσιν
|
αἱ |
πτώσεις
ἅπασαι,
τοῦ
δὲ
μεταξὺ |
[1, 11] |
περὶ
πάντων
ἐστί·
πᾶσαι
γὰρ
|
αἱ |
τέχναι
χρῶνται
καὶ
κοινοῖς
τισιν. |
[1, 5] |
ῥᾴδιον,
οἷον
εἰ,
λαβὼν
τὸν
|
Αἰθίοπα |
εἶναι
μέλανα,
τοὺς
ὀδόντας
ἔροιτ´ |
[1, 12] |
ἢ
τὰ
δίκαια,
καὶ
ἀδικεῖσθαι
|
αἱρετώτερον |
ἢ
βλάπτειν.
Δεῖ
δ´
ἄγειν |
[1, 5] |
περὶ
τὴν
δόξαν
ἐκ
τῆς
|
αἰσθήσεως |
ἀπάται
γίνονται·
πολλάκις
γὰρ
τὴν |
[1, 1] |
οὔ,
φαίνεται
δὲ
κατὰ
τὴν
|
αἴσθησιν, |
οἷον
τὰ
μὲν
λιθαργύρινα
καὶ |
[1, 12] |
πένεσθαι
δικαίως
μᾶλλον
ἢ
πλουτεῖν
|
αἰσχρῶς, |
βούλονται
δὲ
τἀναντία.
Τὸν
μὲν |
[1, 5] |
ὁσαχῶς
ἐνδέχεται
τὸ
ἐξ
ἀρχῆς
|
αἰτεῖσθαι, |
φαίνονται
δ´
ἐλέγχειν
διὰ
τὸ |
[1, 6] |
οὐκ
ἔχουσιν
οἱ
παρὰ
τὴν
|
αἴτησιν |
τοῦ
ἐν
ἀρχῇ.
Οἱ
δὲ |
[1, 7] |
τὸν
ὅρον
διὰ
τὴν
εἰρημένην
|
αἰτίαν. |
~Ἐπεὶ
δ´
ἔχομεν
παρ´
ὁπόσα |
[1, 1] |
Διὰ
μὲν
οὖν
ταύτην
τὴν
|
αἰτίαν |
καὶ
τὰς
λεχθησομένας
ἔστι
καὶ |
[1, 15] |
ἐπειδὴ
δοκεῖ
δεῖν
ἀποδιδόναι
τὴν
|
αἰτίαν, |
λεχθέντων
δ´
ἐνίων
εὐφυλακτότερον
(τὸ |
[1, 1] |
οὔ,
δοκοῦσι
δὲ
διὰ
πολλὰς
|
αἰτίας· |
ὧν
εἷς
τόπος
εὐφυέστατός
ἐστι |
[1, 10] |
ἐν
τῷ
συλλογισμῷ
ἔσται
τὸ
|
αἴτιον |
ἢ
ἐν
τῇ
ἀντιφάσει
(προσκεῖσθαι |
[1, 5] |
ἑπόμενον
καὶ
παρὰ
τὸ
μὴ
|
αἴτιον |
λόγοι
τοιοῦτοί
εἰσιν·
οἱ
δὲ |
[1, 5] |
τὸ
τὸ
μὴ
αἴτιον
ὡς
|
αἴτιον, |
ὅταν
προσληφθῇ
τὸ
ἀναίτιον
ὡς |
[1, 6] |
ἀρχῇ
καὶ
τὸ
ἀναίτιον
ὡς
|
αἴτιον |
τιθέναι
δῆλοι
διὰ
τοῦ
ὁρισμοῦ. |
[1, 5] |
τὸ
τὸ
μὴ
αἴτιον
ὡς
|
αἴτιον |
τιθέναι,
ἕβδομον
δὲ
τὸ
τὰ |
[1, 5] |
δὲ
παρὰ
τὸ
τὸ
μὴ
|
αἴτιον |
ὡς
αἴτιον,
ὅταν
προσληφθῇ
τὸ |
[1, 5] |
ἕκτον
δὲ
τὸ
τὸ
μὴ
|
αἴτιον |
ὡς
αἴτιον
τιθέναι,
ἕβδομον
δὲ |
[1, 5] |
λέγηται,
κἂν
τὸ
ἁπλῶς
δόξειεν
|
ἀκολουθεῖν, |
καὶ
ἐν
ὅσοις
μὴ
ῥᾴδιον |
[1, 5] |
διὰ
τὸ
οἴεσθαι
ἀντιστρέφειν
τὴν
|
ἀκολούθησιν· |
ὅταν
γὰρ
τοῦδε
ὄντος
ἐξ |
[1, 1] |
καὶ
αὐτοὶ
διαλεγόμενοι
καὶ
ἄλλων
|
ἀκούοντες. |
Διὰ
μὲν
οὖν
ταύτην
τὴν |
[1, 15] |
αὐτοὶ
οἴονται
δεδωκέναι
καὶ
τοῖς
|
ἀκούουσι |
φαίνονται
διὰ
τὴν
τῆς
ἐπαγωγῆς |
[1, 8] |
παρ´
ὅσα
γὰρ
φαίνεται
τοῖς
|
ἀκούουσιν |
ὡς
ἠρωτημένα
συλλελογίσθαι,
παρὰ
τοσαῦτα |
[1, 12] |
βουλήσεις
εἰς
τὰς
φανερὰς
δόξας
|
ἀκτέον, |
τὸν
δὲ
κατὰ
ταύτας
εἰς |
[1, 12] |
σοφοὶ
κατὰ
φύσιν
καὶ
κατ´
|
ἀλήθειαν |
λέγουσιν.
Καὶ
τὰ
μὲν
παράδοξα |
[1, 9] |
ἀποδείξεις.
Ἔλεγχοι
δ´
εἰσὶ
καὶ
|
ἀληθεῖς· |
ὅσα
γὰρ
ἔστιν
ἀποδεῖξαι,
ἔστι |
[1, 6] |
μὴ
ἱμάτιον
συλλογίσασθαι
ἀλλὰ
λώπιον.
|
Ἀληθὲς |
μὲν
γὰρ
κἀκεῖνο,
ἀλλ´
οὐ |
[1, 6] |
ἔλεγχος.
Ἔστι
δ´
οὐ
πάντως
|
ἀληθές, |
οἷον
ἂν
ᾖ
κατὰ
συμβεβηκός· |
[1, 11] |
εἴ
τί
ἐστι
ψευδογράφημα
περὶ
|
ἀληθές, |
οἷον
τὸ
Ἱπποκράτους
ἢ
ὁ |
[1, 12] |
μὲν
κατὰ
φύσιν
αὐτοῖς
τὸ
|
ἀληθές, |
τὸ
δὲ
κατὰ
νόμον
τὸ |
[1, 11] |
ἡ
διαλεκτικὴ
πειραστική
ἐστι,
κἂν
|
ἀληθὲς |
τὸ
συμπέρασμα
ᾖ
(τοῦ
γὰρ |
[1, 10] |
συλλογισμῷ.
Ὁ
δ´
ἐν
μηδετέρῳ
|
ἀληθὴς |
συλλογισμός.
Ἀλλὰ
δή,
ὅθεν
ὁ |
[1, 5] |
προσληφθέντων
τινῶν
κἂν
ἔλεγχος
γίνοιτο
|
ἀληθινός, |
οἷον
εἴ
τις
δοίη
ὁμοίως |
[1, 8] |
φαινόμενος
παρὰ
τὰ
μόρια
τοῦ
|
ἀληθινοῦ· |
(ἑκάστου
γὰρ
ἐκλείποντος
φανείη
ἂν |
[1, 9] |
τὸν
θέμενον
τὴν
ἀντίφασιν
τοῦ
|
ἀληθοῦς· |
οἷον
εἰ
σύμμετρον
τὴν
διάμετρον |
[1, 1] |
ἄργυρος
τὰ
δὲ
χρυσός
ἐστιν
|
ἀληθῶς, |
τὰ
δ´
ἔστι
μὲν
οὔ, |
[1, 10] |
τὸν
μὲν
διδάσκοντα
μὴ
ἐρωτᾶν
|
ἀλλ´ |
αὐτὸν
δῆλα
ποιεῖν,
τὸν
δ´ |
[1, 11] |
οἶδεν
οὐδ´
ἐκ
τῶν
ἰδίων
|
ἀλλ´ |
ἐκ
τῶν
ἑπομένων,
ὅσα
τοιαῦτά |
[1, 10] |
τὸ
πρὸς
τὴν
διάνοιαν
εἶναι,
|
ἀλλ´ |
ἐν
τῷ
τὸν
ἀποκρινόμενον
ἔχειν |
[1, 8] |
τὸ
μὴ
ἐπὶ
τοῦ
πράγματος
|
ἀλλ´ |
ἐπὶ
τοῦ
λόγου
συμβαίνειν·
εἶτ´, |
[1, 6] |
γὰρ
κἀκεῖνο,
ἀλλ´
οὐ
συλλελόγισται,
|
ἀλλ´ |
ἔτι
ἐρωτήματος
δεῖ
εἰ
ταὐτὸν |
[1, 10] |
τὸ
μὴ
πρὸς
τὴν
διάνοιαν
|
ἀλλ´ |
ἢ
ὅταν
μὴ
χρῆται
τῷ |
[1, 11] |
τὸν
μὲν
οὐκ
ἔστι
μετενεγκεῖν
|
ἀλλ´ |
ἢ
πρὸς
γεωμετρίαν
μόνον,
διὰ |
[1, 11] |
ἐριστικός,
ἀλλ´
οὐ
κατὰ
ταὐτόν,
|
ἀλλ´ |
ᾗ
μὲν
νίκης
φαινομένης
ἕνεκα, |
[1, 6] |
ᾗ
σχῆμα
οὐδ´
ᾗ
πρῶτον
|
ἀλλ´ |
ᾗ
τρίγωνον
ἡ
ἀπόδειξις.
Ὁμοίως |
[1, 11] |
τοιαύτη
ἐστὶν
οἵα
ἡ
γεωμετρία,
|
ἀλλ´ |
ἣν
ἂν
ἔχοι
καὶ
μὴ |
[1, 4] |
κάμνων·
ὑγιαίνει
δ´
οὐ
κάμνων
|
ἀλλ´ |
ὁ
κάμνων,
οὐ
νῦν,
ἀλλ´ |
[1, 11] |
καὶ
ὁ
ψευδογράφος
τῷ
γεωμέτρῃ.
|
Ἀλλ´ |
ὁ
μὲν
οὐκ
ἐριστικός,
ὅτι |
[1, 4] |
ἀλλ´
ὁ
κάμνων,
οὐ
νῦν,
|
ἀλλ´ |
ὁ
πρότερον.
Παρὰ
δὲ
τὴν |
[1, 10] |
λόγων
τὸ
πρὸς
τὴν
διάνοιαν.
|
Ἀλλ´ |
οἱ
μὲν
πρὸς
τοὔνομά
εἰσι· |
[1, 11] |
φύσιν
τινὰ
εἶναι
καὶ
γένος
|
ἀλλ´ |
οἷα
αἱ
ἀποφάσεις,
τὰ
δ´ |
[1, 4] |
ἢ
πάσχειν
οὐχ
ἓν
σημαίνει,
|
ἀλλ´ |
ὁτὲ
μὲν
ὅτι
ὁ
νῦν |
[1, 11] |
εἰ
καὶ
τετραγωνίζεται
ὁ
κύκλος,
|
ἀλλ´ |
ὅτι
οὐ
κατὰ
τὸ
πρᾶγμα, |
[1, 5] |
αὐτοῦ
διπλάσιον
καὶ
οὐ
διπλάσιον,
|
ἀλλ´ |
οὐ
κατὰ
ταὐτό·
κατὰ
μὲν |
[1, 11] |
μὲν
ἔσται
σοφιστικὸς
καὶ
ἐριστικός,
|
ἀλλ´ |
οὐ
κατὰ
ταὐτόν,
ἀλλ´
ᾗ |
[1, 14] |
ὁ
δὲ
οὐλόμενον"
φαίνεται
μέν,
|
ἀλλ´ |
οὐ
σολοικίζει.
Δῆλον
οὖν
ὅτι |
[1, 6] |
λώπιον.
Ἀληθὲς
μὲν
γὰρ
κἀκεῖνο,
|
ἀλλ´ |
οὐ
συλλελόγισται,
ἀλλ´
ἔτι
ἐρωτήματος |
[1, 10] |
ἑτέρους
δὲ
πρὸς
τὴν
διάνοιαν,
|
ἀλλ´ |
οὐ
τοὺς
αὐτούς.
Τί
γάρ |
[1, 11] |
οἱ
φιλέριδες
καὶ
οἱ
σοφισταί,
|
ἀλλ´ |
οὐ
τῶν
αὐτῶν
ἕνεκεν,
καὶ |
[1, 10] |
πάντες,
οὐχ
ὅτι
οἱ
ἔλεγχοι
|
ἀλλ´ |
οὐδ´
οἱ
φαινόμενοι
ἔλεγχοι.
Εἰσὶ |
[1, 5] |
τύπτῃ
τοῦτον
καὶ
τοῦτον,
ἄνθρωπον
|
ἀλλ´ |
οὐκ
ἀνθρώπους
τυπτήσει.
Ἢ
πάλιν, |
[1, 1] |
μὲν
ἐλέγχων,
ὄντων
δὲ
παραλογισμῶν
|
ἀλλ´ |
οὐκ
ἐλέγχων,
λέγωμεν
ἀρξάμενοι
κατὰ |
[1, 11] |
σοφιστική
ἐστι
φαινομένη
σοφία
τις
|
ἀλλ´ |
οὐκ
οὖσα.
Ὁ
δ´
ἐριστικός |
[1, 1] |
σοφιστὴς
χρηματιστὴς
ἀπὸ
φαινομένης
σοφίας
|
ἀλλ´ |
οὐκ
οὔσης)
δῆλον
ὅτι
ἀναγκαῖον |
[1, 10] |
πάντας
τοὺς
παρὰ
τὴν
λέξιν·
|
ἀλλ´ |
οὖν
εἰσί
τινες
παραλογισμοὶ
οὐ |
[1, 5] |
καὶ
κατὰ
ταὐτὸ
καὶ
ὡσαύτως,
|
ἀλλ´ |
οὐχ
ἅμα·
διόπερ
ἐστὶ
φαινόμενος |
[1, 11] |
τετραγωνισμὸς
ὁ
διὰ
τῶν
μηνίσκων.
|
Ἀλλ´ |
ὡς
Βρύσων
ἐτετραγώνιζε
τὸν
κύκλον, |
[1, 15] |
τὸ
καθόλου
πολλάκις
οὐκ
ἐρωτητέον
|
ἀλλ´ |
ὡς
δεδομένῳ
χρηστέον·
ἐνίοτε
γὰρ |
[1, 15] |
ἐρωτᾶν.
Ἔνια
δ´
οὐδ´
ἐρωτητέον
|
ἀλλ´ |
ὡς
ὁμολογουμένοις
χρηστέον.
Ἐξ
ὧν |
[1, 10] |
δ´
ἐν
μηδετέρῳ
ἀληθὴς
συλλογισμός.
|
Ἀλλὰ |
δή,
ὅθεν
ὁ
λόγος
ἦλθε, |
[1, 11] |
ἀποφάσεις,
τὰ
δ´
οὐ
τοιαῦτα
|
ἀλλὰ |
ἴδια,
ἔστιν
ἐκ
τούτων
περὶ |
[1, 13] |
ὅσα
μὴ
μόνον
τὰ
γένη
|
ἀλλὰ |
καὶ
αὐτὰ
πρός
τι
λέγεται |
[1, 10] |
ἢ
τὸ
ἓν
πολλὰ
σημαίνει,
|
ἀλλὰ |
καὶ
ὁ
ἀποκρινόμενος
καὶ
ὁ |
[1, 8] |
ἢ
ἔλεγχον
μὴ
ὄντα
δέ,
|
ἀλλὰ |
καὶ
τὸν
ὄντα
μὲν
φαινόμενον |
[1, 12] |
ταὐτὰ
βούλονταί
τε
καὶ
φασίν,
|
ἀλλὰ |
λέγουσι
μὲν
τοὺς
εὐσχημονεστάτους
τῶν |
[1, 6] |
εἰ
λώπιον,
μὴ
ἱμάτιον
συλλογίσασθαι
|
ἀλλὰ |
λώπιον.
Ἀληθὲς
μὲν
γὰρ
κἀκεῖνο, |
[1, 15] |
ἀπόφησι,
ἢ
ὃ
ἀπέφησε
φησί,
|
ἀλλὰ |
μὴ
ὅτι
τῶν
ἐναντίων
ἡ |
[1, 10] |
ἄτοπον
τὸ
περὶ
ἐλέγχου
διαλέγεσθαι
|
ἀλλὰ |
μὴ
πρότερον
περὶ
συλλογισμοῦ·
ὁ |
[1, 6] |
συμπέρασμα
ὥστε
λέγειν
ἐξ
ἀνάγκης
|
ἀλλὰ |
μὴ
φαίνεσθαι.
Ἔπειτα
καὶ
κατὰ |
[1, 9] |
παρὰ
τὰς
τῶν
ἄλλων
ἐπιστημῶν.
|
Ἀλλὰ |
μὴν
καὶ
οἱ
ψευδεῖς
ἔλεγχοι |
[1, 10] |
εἶναι
πάντας,
ἄλλους
δ´
οὔ.
|
Ἀλλὰ |
μὴν
ὅσοι
συλλογισμοί
εἰσι
παρὰ |
[1, 5] |
ζωὴν
τῇ
ψυχῇ,
τὸ
ἀδύνατον,
|
ἀλλὰ |
μόνον
ἐναντίον
ζωὴν
μὲν
θανάτῳ, |
[1, 6] |
εἴη
ὁ
κατὰ
συμβεβηκὸς
ἔλεγχος.
|
Ἀλλὰ |
παρὰ
τοῦτο
καὶ
οἱ
τεχνῖται |
[1, 11] |
ἀποφάναι
ἀξιοῦν
οὐ
δεικνύντος
ἐστὶν
|
ἀλλὰ |
πεῖραν
λαμβάνοντος·
ἡ
γὰρ
πειραστική |
[1, 11] |
ἐξ
ὡρισμένου
τινὸς
γένους
ἀρχῶν,
|
ἀλλὰ |
περὶ
πᾶν
γένος
ἔσται
ὁ |
[1, 5] |
τὸ
ἁπλῶς
ἢ
μὴ
ἁπλῶς
|
ἀλλὰ |
πῂ
ἢ
ποὺ
ἢ
ποτὲ |
[1, 5] |
αὐτοῦ
καὶ
ἑνός,
μὴ
ὀνόματος
|
ἀλλὰ |
πράγματος,
καὶ
ὀνόματος
μὴ
συνωνύμου |
[1, 8] |
σοφιστικὸς
ἔλεγχος
οὐχ
ἁπλῶς
ἔλεγχος
|
ἀλλὰ |
πρός
τινα·
καὶ
ὁ
συλλογισμὸς |
[1, 15] |
μὴ
ἐρώτημα
ποιεῖν
τὸ
τελευταῖον
|
ἀλλὰ |
συμπεραντικῶς
εἰπεῖν,
ὡς
συλλελογισμένους,
οὐκ |
[1, 11] |
ἐδείκνυεν,
εἰ
καὶ
μὴ
πάντα,
|
ἀλλὰ |
τά
γε
πρῶτα
καὶ
τὰς |
[1, 15] |
μὴ
ὀνόματι
σημαίνεται
τὸ
καθόλου
|
ἀλλὰ |
τῇ
ὁμοιότητι,
χρηστέον
πρὸς
τὸ |
[1, 14] |
μήτε
ἄρρεν
μήτε
θῆλυ
δηλοῖ
|
ἀλλὰ |
τὸ
μεταξύ.
Τὸ
μὲν
γὰρ |
[1, 13] |
πότερον
τὸ
αὐτὸ
ἢ
ἕτερον,
|
ἀλλὰ |
τὸ
συμπέρασμα
λέγειν
εὐθύς.
Ἀλλὰ |
[1, 3] |
λέγειν)
ἢ
τὸ
μὴ
ὂν
|
ἀλλὰ |
(τὸ)
φαινόμενον
ἕκαστον
εἶναι
τούτων. |
[1, 1] |
αὐτὰ
τὰ
πράγματα
διαλέγεσθαι
φέροντας,
|
ἀλλὰ |
τοῖς
ὀνόμασιν
ἀντὶ
τῶν
πραγμάτων |
[1, 9] |
φαινομένους,
φαινομένους
δὲ
οὐχ
ὁτῳοῦν
|
ἀλλὰ |
τοῖς
τοιοῖσδε·
ἀόριστα
γάρ
ἐστιν |
[1, 11] |
καὶ
θεωρεῖ
οὐ
τὸν
εἰδότα
|
ἀλλὰ |
τὸν
ἀγνοοῦντα
καὶ
προσποιούμενον.
Ὁ |
[1, 5] |
πράγματος,
καὶ
ὀνόματος
μὴ
συνωνύμου
|
ἀλλὰ |
τοῦ
αὐτοῦ,
ἐκ
τῶν
δοθέντων |
[1, 10] |
μὲν
ὡδὶ
τὰ
δ´
ὡδί"
|
ἀλλὰ |
τοῦτό
γ´
ἐστὶ
πρῶτον
μὲν |
[1, 4] |
δίδομεν
δέ
οἱ
εὖχος
ἀρέσθαι"
|
ἀλλὰ |
τῷ
ἐνυπνίῳ
ἐνετέλλετο
διδόναι.
Τὰ |
[1, 10] |
ἀποκρινόμενον
πρὸς
τούτους
ἔχειν
πως,
|
ἀλλὰ |
τῷ
τοιονδὶ
ἐρώτημα
τὸν
λόγον |
[1, 9] |
ὅτι
οὐ
πάντων
τῶν
ἐλέγχων
|
ἀλλὰ |
τῶν
παρὰ
τὴν
διαλεκτικὴν
ληπτέον |
[1, 13] |
ἀλλὰ
τὸ
συμπέρασμα
λέγειν
εὐθύς.
|
Ἀλλὰ |
φαίνεται,
διὰ
τὸ
τὸ
ὄνομα |
[1, 6] |
ἔλεγχος·
εἰ
δὲ
μὴ
δέδωκεν
|
ἀλλὰ |
φαίνεται,
φαινόμενος
ἔλεγχος.
Ὥστε
πάντες |
[1, 8] |
οὐ
γὰρ
ἓν
σημαῖνον
εἰλήφασιν
|
ἀλλὰ |
φαινόμενον,
καὶ
παρὰ
τοῦδε.
~Παρὰ |
[1, 12] |
τὸ
μηδεμίαν
εὐθὺς
ἐρωτᾶν
θέσιν,
|
ἀλλὰ |
φάσκειν
ἐρωτᾶν
μαθεῖν
βουλόμενον·
χώραν |
[1, 15] |
Ἐπιχειρητέον
δ´
ἐνίοτε
καὶ
πρὸς
|
ἄλλα |
τοῦ
εἰρημένου,
ἐκεῖνο
ἐκλαβόντας,
ἐὰν |
[1, 6] |
ἑνὶ
καὶ
ταὐτῷ
ταὐτὰ
καὶ
|
ἀλλήλοις |
ἀξιοῦμεν
εἶναι
ταὐτά·
διὸ
γίνεται |
[1, 14] |
εἰρημένου
τοῦτον"
ὁμοίως
δὲ
καὶ
|
ἄλλην |
πτῶσιν
ἀντ´
ἄλλης.
Ὁ
δὲ |
[1, 14] |
δὲ
καὶ
ἄλλην
πτῶσιν
ἀντ´
|
ἄλλης. |
Ὁ
δὲ
παραλογισμὸς
γίνεται
διὰ |
[1, 7] |
παρὰ
τὴν
προσῳδίαν·
οὐ
γὰρ
|
ἄλλο |
δοκεῖ
σημαίνειν
ἀνιέμενος
καὶ
ἐπιτεινόμενος |
[1, 10] |
οἴεται.
Ἔπειτα
τὸ
διδάσκειν
τί
|
ἄλλο |
ἔσται;
φανερὸν
γὰρ
ποιήσει
ὡς |
[1, 6] |
ἴδιον
τοῦ
ἐλέγχου,
οἱ
δ´
|
ἄλλοι |
παρὰ
τὸν
τοῦ
συλλογισμοῦ
ὅρον. |
[1, 8] |
τὸ
μόνον
τόδε,
καὶ
οἱ
|
ἄλλοι |
ὡσαύτως,
οὔτ´
ἔλεγχοι
οὔτε
συλλογισμοὶ |
[1, 14] |
ἐκεῖνον,
οὐ
φαίνεται
δὲ
τοῖς
|
ἄλλοις, |
ὁ
δὲ
οὐλόμενον"
φαίνεται
μέν, |
[1, 2] |
τῶν
διαλεκτικῶν
καὶ
πειραστικῶν
ἐν
|
ἄλλοις· |
περὶ
δὲ
τῶν
ἀγωνιστικῶν
καὶ |
[1, 4] |
ἐπιστήμην
ἔχειν
ἢ
τῶν
γραμμάτων
|
ἄλλον. |
Ἡ
μὲν
οὖν
ἀμφιβολία
καὶ |
[1, 4] |
συλλογισμός,
ἄν
τε
ληφθῇ
τις
|
ἄλλος |
καὶ
ὅτι
τοσαυταχῶς
ἂν
τοῖς |
[1, 7] |
αὑτούς
(ἡ
μὲν
γὰρ
μετ´
|
ἄλλου |
σκέψις
διὰ
λόγων,
ἡ
δὲ |
[1, 10] |
πρὸς
τὴν
διάνοιαν
εἶναι
πάντας,
|
ἄλλους |
δ´
οὔ.
Ἀλλὰ
μὴν
ὅσοι |
[1, 10] |
διάνοιαν·
ἄτοπον
γὰρ
τὸ
ὑπολαμβάνειν
|
ἄλλους |
μὲν
εἶναι
πρὸς
τοὔνομα
λόγους, |
[1, 1] |
παραλογίζονται
καὶ
αὐτοὶ
διαλεγόμενοι
καὶ
|
ἄλλων |
ἀκούοντες.
Διὰ
μὲν
οὖν
ταύτην |
[1, 6] |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
|
ἄλλων. |
Εἰ
οὖν
μία
πρότασις
ἡ |
[1, 9] |
οἱ
δὲ
παρὰ
τὰς
τῶν
|
ἄλλων |
ἐπιστημῶν.
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
οἱ |
[1, 4] |
δὲ
τρόπον
καὶ
ἐπὶ
τῶν
|
ἄλλων. |
Οἱ
μὲν
οὖν
παρὰ
τὴν |
[1, 7] |
μᾶλλον
ἡ
ἀπάτη
γίνεται
μετ´
|
ἄλλων |
σκοπουμένοις
ἢ
καθ´
αὑτούς
(ἡ |
[1, 1] |
Ὥσπερ
γὰρ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
|
ἄλλων |
τοῦτο
γίνεται
διά
τινος
ὁμοιότητος, |
[1, 2] |
πραγματείας
ὄντα,
καὶ
περὶ
τῶν
|
ἄλλων |
τῶν
συντελούντων
εἰς
τὴν
τέχνην |
[1, 6] |
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
|
ἄλλων. |
Ὥστ´
εἰ
ὁ
ἔλεγχος
συλλογισμός |
[1, 10] |
μήτ´
εἰδότι
μήθ´
ὑπολαμβάνοντι
ὅτι
|
ἄλλως |
λέγεται·
ἐπεὶ
καὶ
ἐν
τοῖς |
[1, 6] |
ἑπόμενον.
Ἐπισκεπτέον
δὲ
τοῦτο
καὶ
|
ἄλλως. |
Οἱ
δὲ
παρὰ
τὸ
τὰ |
[1, 5] |
ἐστι
συλλογισμὸς
ἢ
τί
ἔλεγχος
|
ἄλλως |
παρὰ
τὴν
ἔλλειψιν
γίνονται
τοῦ |
[1, 15] |
οὕτως
καὶ
ὅτι
οὐχ
οὕτως·
|
ἅμα |
γὰρ
συμβαίνει
ἢ
πρὸς
πλείω |
[1, 5] |
ταὐτὸ
καὶ
ὡσαύτως,
ἀλλ´
οὐχ
|
ἅμα· |
διόπερ
ἐστὶ
φαινόμενος
ἔλεγχος.
Ἕλκοι |
[1, 15] |
ἓν
μὲν
μῆκος·
χαλεπὸν
γὰρ
|
ἅμα |
πολλὰ
συνορᾶν·
εἰς
δὲ
τὸ |
[1, 8] |
θείη.
Πλὴν
ἐπί
γέ
τινων
|
ἅμα |
συμβαίνει
προσερωτᾶν
τὸ
ἐνδεὲς
καὶ |
[1, 5] |
Ἢ
εἰ
ἄμφω
πῄ,
ὅτι
|
ἅμα |
τὰ
ἐναντία
ὑπάρχει.
Τὸ
δὲ |
[1, 12] |
ἐστι
τούτων·
εἰκῇ
γὰρ
λέγοντες
|
ἁμαρτάνουσι |
μᾶλλον·
εἰκῇ
δὲ
λέγουσιν
ὅταν |
[1, 4] |
γραμμάτων
ἄλλον.
Ἡ
μὲν
οὖν
|
ἀμφιβολία |
καὶ
ὁμωνυμία
παρὰ
τούτους
τοὺς |
[1, 4] |
ἀριθμόν·
ταῦτα
δ´
ἐστὶν
ὁμωνυμία,
|
ἀμφιβολία, |
σύνθεσις,
διαίρεσις,
προσῳδία,
σχῆμα
λέξεως. |
[1, 4] |
παρὰ
τὴν
ὁμωνυμίαν
καὶ
τὴν
|
ἀμφιβολίαν· |
εἷς
μὲν
ὅταν
ἢ
ὁ |
[1, 4] |
ὁ
πρότερον.
Παρὰ
δὲ
τὴν
|
ἀμφιβολίαν |
οἱ
τοιοίδε·
τὸ
βούλεσθαι
λαβεῖν |
[1, 10] |
τὴν
ἀντίφασιν)
ὁτὲ
δ´
ἐν
|
ἀμφοῖν, |
ἂν
ᾖ
φαινόμενος
ἔλεγχος.
Ἔστι |
[1, 11] |
συλλογισμὸς
γὰρ
οὐ
γίνεται
ἐξ
|
ἀμφοῖν. |
Ἡ
δὲ
διαλεκτικὴ
ἐρωτητική
ἐστιν, |
[1, 10] |
ἔχοι
τις,
δοίη
ἄν"
ἐν
|
ἀμφοῖν, |
ὁ
δὲ
ὅτι
ἡ
Ὁμήρου |
[1, 12] |
δὲ
τῶν
ἐρωτημάτων
ἔχει
τὸ
|
ἀμφοτέρως |
ἄδοξον
εἶναι
τὴν
ἀπόκρισιν,
οἷον |
[1, 12] |
κατὰ
ταύτας
εἰς
τὰς
ἀποκεκρυμμένας·
|
ἀμφοτέρως |
γὰρ
ἀναγκαῖον
παράδοξα
λέγειν·
ἢ |
[1, 12] |
νόμον
ἐπὶ
τὴν
φύσιν
ἄγειν·
|
ἀμφοτέρως |
γὰρ
συμβαίνει
λέγειν
παράδοξα.
Ἦν |
[1, 4] |
τὸ
ἐπίσταται"
καὶ
τὸ
γράμματα"
|
ἄμφω |
δὲ
πλείω,
ἢ
τὸ
τὰ |
[1, 5] |
τὸ
δὲ
μὴ
ἔχῃ,
τὰ
|
ἄμφω |
ἔσται
ἢ
ὁρῶντα
ἢ
τυφλά· |
[1, 5] |
τὰ
ἀντικείμενα·
δοκεῖ
γὰρ
ἢ
|
ἄμφω |
ἢ
μηδέτερον
δοτέον
ἁπλῶς
εἶναι |
[1, 5] |
οὐ
λευκός
ἐστιν.
Ἢ
εἰ
|
ἄμφω |
πῄ,
ὅτι
ἅμα
τὰ
ἐναντία |
[1, 6] |
ἔχον
ἀρχὴν
γεγονέναι
ἀξιοῖ,
ὡς
|
ἄμφω |
ταὐτὰ
ὄντα
τῷ
ἀρχὴν
ἔχειν, |
[1, 10] |
ἃ
μὴ
ἔχοι
τις,
δοίη
|
ἄν" |
ἐν
ἀμφοῖν,
ὁ
δὲ
ὅτι |
[1, 4] |
διὰ
τῆς
ἐπαγωγῆς
καὶ
συλλογισμός,
|
ἄν |
τε
ληφθῇ
τις
ἄλλος
καὶ |
[1, 4] |
γράφοντα
γράφειν"
καὶ
τοῦθ´
ὡσαύτως,
|
ἄν |
τις
συνθῇ
τὸ
μὴ
γράφοντα |
[1, 9] |
σύμμετρον
τὴν
διάμετρον
ἔθηκεν,
ἐλέγξειεν
|
ἄν |
τις
τῇ
ἀποδείξει
ὅτι
ἀσύμμετρος. |
[1, 5] |
ἐστὶ
φαινόμενος
ἔλεγχος.
Ἕλκοι
δ´
|
ἄν |
τις
τοῦτον
καὶ
εἰς
τοὺς |
[1, 5] |
καὶ
οὗτός
ἐστιν
ἄνθρωπος;
ὥστ´
|
ἄν |
τις
τύπτῃ
τοῦτον
καὶ
τοῦτον, |
[1, 13] |
ἡμίσεος
ἡμίσεος
διπλάσιον.
Καὶ
πάλιν
|
ἂν |
ἀντὶ
τοῦ
διπλάσιον"
διπλάσιον
ἡμίσεος" |
[1, 1] |
ἀπειρίαν·
οἱ
γὰρ
ἄπειροι
ὥσπερ
|
ἂν |
ἀπέχοντες
πόρρωθεν
θεωροῦσιν.
Ὁ
μὲν |
[1, 5] |
(ἐκ
γὰρ
μὴ
ὄντος
οὐδὲν
|
ἂν |
γενέσθαι)
τὸ
δὲ
γενόμενον
ἐξ |
[1, 5] |
μέλας
καὶ
οὐ
μέλας
οἴοιτ´
|
ἂν |
διειλέχθαι,
συλλογιστικῶς
τελειώσας
τὴν
ἐρώτησιν. |
[1, 4] |
γράφειν
(οὐ
γὰρ
ταὐτὸ
σημαίνει
|
ἂν |
διελών
τις
εἴπῃ
καὶ
συνθεὶς |
[1, 4] |
συγκείμενος
οὐκ
ἀεὶ
ταὐτὸ
σημαίνειν
|
ἂν |
δόξειεν,
οἷον
ἐγώ
ς´
ἔθηκα |
[1, 9] |
καὶ
οἱ
ψευδεῖς
ἔλεγχοι
ὁμοίως
|
ἂν |
εἶεν
ἐν
ἀπείροις·
καθ´
ἑκάστην |
[1, 8] |
παρὰ
πλείω
μὲν
γὰρ
οὐκ
|
ἂν |
εἶεν,
παρὰ
δὲ
τὰ
εἰρημένα |
[1, 6] |
ὁ
ἔλεγχος
συλλογισμός
τις,
οὐκ
|
ἂν |
εἴη
ὁ
κατὰ
συμβεβηκὸς
ἔλεγχος. |
[1, 15] |
Μᾶλλον
γάρ,
εἴπερ
ἀνάγκη,
δόξειεν
|
ἂν |
εἶναι
πολλά·
παρατιθεμένων
γὰρ
ἐγγὺς |
[1, 8] |
ἀληθινοῦ·
(ἑκάστου
γὰρ
ἐκλείποντος
φανείη
|
ἂν |
ἔλεγχος,
οἷον
ὁ
παρὰ
τὸ |
[1, 11] |
ἠρώτα·
μὴ
διδόντος
γὰρ
οὐκ
|
ἂν |
ἔτι
εἶχεν
ἐξ
ὧν
ἔτι |
[1, 11] |
οἵα
ἡ
γεωμετρία,
ἀλλ´
ἣν
|
ἂν |
ἔχοι
καὶ
μὴ
εἰδώς
τις. |
[1, 6] |
δ´
οὐ
πάντως
ἀληθές,
οἷον
|
ἂν |
ᾖ
κατὰ
συμβεβηκός·
καὶ
γὰρ |
[1, 15] |
πότερόν
σοι
δοκεῖ;
ἀνάγκη
γάρ,
|
ἂν |
ᾖ
τὸ
ἐρώτημα
ἐξ
ὧν |
[1, 10] |
ἀντίφασιν)
ὁτὲ
δ´
ἐν
ἀμφοῖν,
|
ἂν |
ᾖ
φαινόμενος
ἔλεγχος.
Ἔστι
δὲ |
[1, 11] |
ψευδογράφῳ
πρὸς
τὸν
γεωμέτρην,
οὐκ
|
ἂν |
ἦν
περὶ
ἐκείνων
ἐριστικός·
νῦν |
[1, 11] |
καὶ
τὰς
οἰκείας
ἀρχὰς
οὐκ
|
ἂν |
ἠρώτα·
μὴ
διδόντος
γὰρ
οὐκ |
[1, 15] |
τῆς
ἐπαγωγῆς
μνείαν,
ὡς
οὐκ
|
ἂν |
ἠρωτημένα
μάτην.
Ἐν
οἷς
τε |
[1, 8] |
λόγον.
Οἱ
δὲ
σοφιστικοὶ
ἔλεγχοι,
|
ἂν |
καὶ
συλλογίζωνται
τὴν
ἀντίφασιν,
οὐ |
[1, 8] |
εἰσι,
δῆλον
ὅτι
παρὰ
τοσαῦτα
|
ἂν |
καὶ
τῶν
ψευδῶν
εἴησαν
συλλογισμοὶ |
[1, 15] |
πολλάκις,
ὅταν
ἐλέγχωνται,
ποιοῦσι
διττόν,
|
ἂν |
μέλλῃ
συμβαίνειν
ἐλεγχθήσεσθαι,
καὶ
ἐρωτῶντας |
[1, 8] |
τινα·
καὶ
ὁ
συλλογισμὸς
ὡσαύτως.
|
Ἂν |
μὲν
γὰρ
μὴ
λάβῃ
ὅ |
[1, 15] |
Πρὸς
δὲ
τοὺς
ἀνανεύοντας
ἅττ´
|
ἂν |
οἰηθῶσιν
εἶναι
πρὸς
τὸν
λόγον, |
[1, 8] |
ἐν
ἀρχῇ
λαμβάνειν.
Ὥστ´
ἔχοιμεν
|
ἂν |
παρ´
ὅσα
γίνονται
οἱ
παραλογισμοί· |
[1, 5] |
ἔλεγχον
ἢ
ψεῦδος
φαινόμενον
δόξειεν
|
ἂν |
ποιεῖν·
τὸ
γὰρ
φάναι
τῶν |
[1, 15] |
τῶν
ἐπιχειρημάτων
ἐπιτέμνειν,
καὶ
ἀποκρινόμενον,
|
ἂν |
προαισθάνηται,
προενίστασθαι
καὶ
προαγορεύειν.
Ἐπιχειρητέον |
[1, 8] |
παρ´
ὁπόσα
οἱ
σοφιστικοὶ
γένοιντ´
|
ἂν |
συλλογισμοὶ
καὶ
ἔλεγχοι.
Λέγω
δὲ |
[1, 4] |
τις
ἄλλος
καὶ
ὅτι
τοσαυταχῶς
|
ἂν |
τοῖς
αὐτοῖς
ὀνόμασι
καὶ
λόγοις |
[1, 5] |
ἢ
οὐκ
ἀγαθά;
ὁπότερον
γὰρ
|
ἂν |
φῇ,
ἔστι
μὲν
ὡς
ἔλεγχον |
[1, 15] |
ποτὲ
τούτῳ
πρὸς
τοὺς
ἐνισταμένους—
|
ἂν |
ὡδὶ
μὲν
συμβαίνῃ
ὡδὶ
δὲ |
[1, 3] |
(τοῦτο
δ´
ἐστὶ
τὸ
πολλάκις
|
ἀναγκάζεσθαι |
ταὐτὸ
λέγειν)
ἢ
τὸ
μὴ |
[1, 5] |
οὖν
ἐγκαταριθμηθῇ
τι
ἐν
τοῖς
|
ἀναγκαίοις |
ἐρωτήμασι
πρὸς
τὸ
συμβαῖνον
ἀδύνατον, |
[1, 5] |
ἀδύνατον
συλλογισμοῖς·
ἐν
τούτοις
γὰρ
|
ἀναγκαῖον |
ἀναιρεῖν
τι
τῶν
κειμένων.
Ἐὰν |
[1, 5] |
ὑπολαμβάνομεν
ὗσαι.
Τὸ
δ´
οὐκ
|
ἀναγκαῖον. |
Ἔν
τε
τοῖς
ῥητορικοῖς
αἱ |
[1, 4] |
κακῶν
(ἔστι
γὰρ
κακόν
τι
|
ἀναγκαῖον) |
καὶ
τἀγαθὰ
δὲ
δέοντά
φαμεν |
[1, 4] |
γὰρ
τὸ
δέον,
τό
τ´
|
ἀναγκαῖον, |
ὃ
συμβαίνει
πολλάκις
καὶ
ἐπὶ |
[1, 1] |
πράγματα
τὸν
ἀριθμὸν
ἄπειρά
ἐστιν.
|
Ἀναγκαῖον |
οὖν
πλείω
τὸν
αὐτὸν
λόγον |
[1, 12] |
εἰς
τὰς
ἀποκεκρυμμένας·
ἀμφοτέρως
γὰρ
|
ἀναγκαῖον |
παράδοξα
λέγειν·
ἢ
γὰρ
πρὸς |
[1, 1] |
ἀλλ´
οὐκ
οὔσης)
δῆλον
ὅτι
|
ἀναγκαῖον |
τούτοις
καὶ
τοῦ
σοφοῦ
ἔργον |
[1, 2] |
τῶν
δοκούντων
τῷ
ἀποκρινομένῳ
καὶ
|
ἀναγκαίων |
εἰδέναι
τῷ
προσποιουμένῳ
ἔχειν
τὴν |
[1, 11] |
τὴν
τέχνην,
μὴ
εἰδότα
δ´
|
ἀνάγκη |
ἀγνοεῖν.
(Ὥστε
φανερὸν
ὅτι
οὐδενὸς |
[1, 15] |
οὕτω
ποιεῖσθαι,
πότερόν
σοι
δοκεῖ;
|
ἀνάγκη |
γάρ,
ἂν
ᾖ
τὸ
ἐρώτημα |
[1, 5] |
τὸ
πᾶν,
ὥστ´
ἄπειρον.
Οὐκ
|
ἀνάγκη |
δὲ
τοῦτο
συμβαίνειν·
οὐ
γὰρ |
[1, 15] |
ἢ
ὀλίγα;
Μᾶλλον
γάρ,
εἴπερ
|
ἀνάγκη, |
δόξειεν
ἂν
εἶναι
πολλά·
παρατιθεμένων |
[1, 6] |
εἶναι
(τοῦτο
δ´
ἐστὶ
λευκόν)
|
ἀνάγκη |
λευκὸν
εἶναι
διὰ
τὸν
συλλογισμόν. |
[1, 1] |
τὸ
δ´
ἐν
τῷ
λαβεῖν.
|
Ἀνάγκη |
οὖν
τοὺς
βουλομένους
σοφιστεύειν
τὸ |
[1, 5] |
τῷ
αὐτῷ
πολλὰ
συμβέβηκεν,
οὐκ
|
ἀνάγκη |
πᾶσι
τοῖς
κατηγορουμένοις
καὶ
καθ´ |
[1, 5] |
πυρέττων
θερμός,
καὶ
τὸν
θερμὸν
|
ἀνάγκη |
πυρέττειν.
Ὁ
δὲ
παρὰ
τὸ |
[1, 6] |
Οὐ
γὰρ
εἰ
τούτων
ὄντων
|
ἀνάγκη |
τόδ´
εἶναι
(τοῦτο
δ´
ἐστὶ |
[1, 6] |
τὸ
συμπέρασμα
ὥστε
λέγειν
ἐξ
|
ἀνάγκης |
ἀλλὰ
μὴ
φαίνεσθαι.
Ἔπειτα
καὶ |
[1, 5] |
αὐτοῦ,
ἐκ
τῶν
δοθέντων
ἐξ
|
ἀνάγκης |
(μὴ
συναριθμουμένου
τοῦ
ἐν
ἀρχῇ) |
[1, 5] |
οἴονται
καὶ
θάτερον
εἶναι
ἐξ
|
ἀνάγκης. |
Ὅθεν
καὶ
αἱ
περὶ
τὴν |
[1, 1] |
τεθέντων
ὥστε
λέγειν
ἕτερον
ἐξ
|
ἀνάγκης |
τι
τῶν
κειμένων
διὰ
τῶν |
[1, 5] |
ὅταν
γὰρ
τοῦδε
ὄντος
ἐξ
|
ἀνάγκης |
τόδε
ᾖ,
καὶ
τοῦδε
ὄντος |
[1, 12] |
Φασὶ
γὰρ
οἱ
μὲν
ἐξ
|
ἀνάγκης |
τὸν
εὐδαίμονα
δίκαιον
εἶναι·
τοῖς |
[1, 5] |
συλλογισμοῖς·
ἐν
τούτοις
γὰρ
ἀναγκαῖον
|
ἀναιρεῖν |
τι
τῶν
κειμένων.
Ἐὰν
οὖν |
[1, 15] |
βουλόμενον
ἀδικεῖν
καὶ
τὸ
παράπαν
|
ἀναισχυντεῖν. |
Ἔτι
τὸ
ἐναλλὰξ
τὰ
ἐρωτήματα |
[1, 6] |
ὅπερ
οὐκ
ἦν
ἐν
τοῖς
|
ἀναιτίοις· |
καὶ
πάλιν
μὴ
ἐναριθμουμένου
τοῦ |
[1, 6] |
τὸ
ἐν
ἀρχῇ
καὶ
τὸ
|
ἀναίτιον |
ὡς
αἴτιον
τιθέναι
δῆλοι
διὰ |
[1, 5] |
ὡς
αἴτιον,
ὅταν
προσληφθῇ
τὸ
|
ἀναίτιον |
ὡς
παρ´
ἐκεῖνο
γινομένου
τοῦ |
[1, 7] |
ἐν
ἀρχῇ
λαμβανόντων
καὶ
τῶν
|
ἀναιτίων |
καὶ
ὅσοι
τὰ
πλείω
ἐρωτήματα |
[1, 11] |
πάντες
γὰρ
μέχρι
τινὸς
ἐπιχειροῦσιν
|
ἀνακρίνειν |
τοὺς
ἐπαγγελλομένους.
Ταῦτα
δ´
ἐστὶ |
[1, 6] |
συλλογισμοὺς
καὶ
ἐλέγχους,
ἢ
πάντας
|
ἀνακτέον |
εἰς
τὴν
τοῦ
ἐλέγχου
ἄγνοιαν, |
[1, 6] |
ταύτην
ποιησαμένους·
ἔστι
γὰρ
ἅπαντας
|
ἀναλῦσαι |
τοὺς
λεχθέντας
τρόπους
εἰς
τὸν |
[1, 2] |
οὖν
τῶν
ἀποδεικτικῶν
ἐν
τοῖς
|
Ἀναλυτικοῖς |
εἴρηται,
περὶ
δὲ
τῶν
διαλεκτικῶν |
[1, 15] |
τῆς
ἀπάτης.
Πρὸς
δὲ
τοὺς
|
ἀνανεύοντας |
ἅττ´
ἂν
οἰηθῶσιν
εἶναι
πρὸς |
[1, 4] |
ὄντ´
ἐλεύθερον"
καὶ
τὸ
πεντήκοντ´
|
ἀνδρῶν |
ἑκατὸν
λίπε
δῖος
Ἀχιλλεύς"
(Παρὰ |
[1, 6] |
ὅλως
οἱ
ἐπιστήμονες
ὑπὸ
τῶν
|
ἀνεπιστημόνων |
ἐλέγχονται·
κατὰ
συμβεβηκὸς
γὰρ
ποιοῦνται |
[1, 4] |
τὴν
προσῳδίαν
ἐν
μὲν
τοῖς
|
ἄνευ |
γραφῆς
διαλεκτικοῖς
οὐ
ῥᾴδιον
ποιῆσαι |
[1, 9] |
ἐλεγχόμενοι,
οὐ
δεῖ
πειρᾶσθαι
λαμβάνειν
|
ἄνευ |
τῆς
τῶν
ὄντων
ἐπιστήμης
ἁπάντων. |
[1, 11] |
νίκης
αὐτῆς
χάριν
τοιοῦτοι
ἐριστικοὶ
|
ἄνθρωποι |
καὶ
φιλέριδες
δοκοῦσιν
εἶναι,
οἱ |
[1, 15] |
καὶ
χείρω
καὶ
βελτίω
τοῖς
|
ἀνθρώποις. |
Σφόδρα
δὲ
καὶ
πολλάκις
ποιεῖ |
[1, 5] |
τις
τύπτῃ
τοῦτον
καὶ
τοῦτον,
|
ἄνθρωπον |
ἀλλ´
οὐκ
ἀνθρώπους
τυπτήσει.
Ἢ |
[1, 5] |
ἔφησεν
ἕτερον
εἶναι,
τοῦτον
εἶναι
|
ἄνθρωπον. |
Οἱ
δὲ
παρὰ
τὸ
ἁπλῶς |
[1, 14] |
ἐπὶ
τῶν
ὀνομάτων
συμπίπτει
σολοικίζειν·
|
ἄνθρωπος |
γὰρ
καὶ
λευκὸν
καὶ
πρᾶγμα |
[1, 5] |
Σωκράτους
ἕτερος,
ὁ
δὲ
Σωκράτης
|
ἄνθρωπος, |
ἕτερον
ἀνθρώπου
φασὶν
ὡμολογηκέναι
διὰ |
[1, 5] |
αὐτὸς
αὑτοῦ
ἕτερος·
ἔστι
γὰρ
|
ἄνθρωπος" |
Ἢ
εἰ
Σωκράτους
ἕτερος,
ὁ |
[1, 5] |
μὴ
ἔστιν,
οἷον
εἰ
μὴ
|
ἄνθρωπος· |
οὐ
γὰρ
ταὐτὸ
τὸ
μὴ |
[1, 5] |
ἆρ´
οὗτος
καὶ
οὗτός
ἐστιν
|
ἄνθρωπος; |
ὥστ´
ἄν
τις
τύπτῃ
τοῦτον |
[1, 5] |
Οἷον
εἰ
ὁ
Κορίσκος
ἕτερον
|
ἀνθρώπου, |
αὐτὸς
αὑτοῦ
ἕτερος·
ἔστι
γὰρ |
[1, 6] |
καὶ
ἁπλῶς
τοῦ
πράγματος,
οἷον
|
ἀνθρώπου |
καὶ
ἑνὸς
μόνου
ἀνθρώπου·
ὁμοίως |
[1, 6] |
οἷον
ἀνθρώπου
καὶ
ἑνὸς
μόνου
|
ἀνθρώπου· |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν |
[1, 5] |
ὁ
δὲ
Σωκράτης
ἄνθρωπος,
ἕτερον
|
ἀνθρώπου |
φασὶν
ὡμολογηκέναι
διὰ
τὸ
συμβεβηκέναι |
[1, 5] |
καὶ
τοῦτον,
ἄνθρωπον
ἀλλ´
οὐκ
|
ἀνθρώπους |
τυπτήσει.
Ἢ
πάλιν,
ὧν
τὰ |
[1, 7] |
οὐ
γὰρ
ἄλλο
δοκεῖ
σημαίνειν
|
ἀνιέμενος |
καὶ
ἐπιτεινόμενος
ὁ
λόγος,
ἐπ´ |
[1, 4] |
ἕστηκεν,
καὶ
ὅσπερ
(ὑγιάζετο,
ὑγιαίνει·
|
ἀνίστατο |
δ´
ὁ
καθήμενος
καὶ
ὑγιάζετο |
[1, 4] |
κάμνειν
καὶ
ὑγιαίνειν.
Ὅσπερ
γὰρ
|
ἀνίστατο, |
ἕστηκεν,
καὶ
ὅσπερ
(ὑγιάζετο,
ὑγιαίνει· |
[1, 14] |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἄλλην
πτῶσιν
|
ἀντ´ |
ἄλλης.
Ὁ
δὲ
παραλογισμὸς
γίνεται |
[1, 13] |
ἡμίσεος
διπλάσιον.
Καὶ
πάλιν
ἂν
|
ἀντὶ |
τοῦ
διπλάσιον"
διπλάσιον
ἡμίσεος"
τεθῇ, |
[1, 8] |
ποιῶν
παρὰ
τὴν
πρότασιν,
καὶ
|
ἀντὶ |
τοῦ
καθ´
αὑτὸ
ὁ
παρὰ |
[1, 8] |
ἐπὶ
τοῦ
λόγου
συμβαίνειν·
εἶτ´,
|
ἀντὶ |
τοῦ
καθόλου
τὴν
ἀντίφασιν
καὶ |
[1, 1] |
διαλέγεσθαι
φέροντας,
ἀλλὰ
τοῖς
ὀνόμασιν
|
ἀντὶ |
τῶν
πραγμάτων
χρώμεθα
ὡς
συμβόλοις, |
[1, 5] |
ἐν
οἷς
ὁμοίως
ὑπάρχει
τὰ
|
ἀντικείμενα· |
δοκεῖ
γὰρ
ἢ
ἄμφω
ἢ |
[1, 11] |
ἔστιν
ἀδικομαχία
τις,
οὕτως
ἐν
|
ἀντιλογίᾳ |
ἀδικομαχία
ἡ
ἐριστική
ἐστιν·
ἐκεῖ |
[1, 5] |
ἑπόμενον
ἔλεγχος
διὰ
τὸ
οἴεσθαι
|
ἀντιστρέφειν |
τὴν
ἀκολούθησιν·
ὅταν
γὰρ
τοῦδε |
[1, 10] |
τοῦ
σιγῶντα
λέγειν"
ἐν
τῇ
|
ἀντιφάσει, |
οὐκ
ἐν
τῷ
συλλογισμῷ,
ὁ |
[1, 10] |
τὸ
αἴτιον
ἢ
ἐν
τῇ
|
ἀντιφάσει |
(προσκεῖσθαι
γὰρ
δεῖ
τὴν
ἀντίφασιν) |
[1, 10] |
ὁ
τοιοῦτος
ἔλεγχος
φαινόμενος
συλλογισμὸς
|
ἀντιφάσεως. |
Διὸ
ἢ
ἐν
τῷ
συλλογισμῷ |
[1, 6] |
ἀντίφασιν·
ὁ
γὰρ
ἔλεγχος
συλλογισμὸς
|
ἀντιφάσεως. |
Εἰ
οὖν
μὴ
ἔστι
συλλογισμὸς |
[1, 9] |
ἢ
εἷς
ἢ
δύο
συλλογισμοὶ
|
ἀντιφάσεως |
ἔλεγχός
ἐστιν.
Ἔχομεν
ἄρα
παρ´ |
[1, 8] |
Εἰ
οὖν
οἱ
παραλογισμοὶ
τῆς
|
ἀντιφάσεως |
παρὰ
τὸν
φαινόμενον
ἔλεγχόν
εἰσι, |
[1, 2] |
οἱ
ἐκ
τῶν
ἐνδόξων
συλλογιστικοὶ
|
ἀντιφάσεως, |
πειραστικοὶ
δ´
οἱ
ἐκ
τῶν |
[1, 9] |
ἔλεγχοι·
ὁ
γὰρ
ἔλεγχός
ἐστιν
|
ἀντιφάσεως |
συλλογισμός,
ὥστ´
ἢ
εἷς
ἢ |
[1, 1] |
κειμένων,
ἔλεγχος
δὲ
συλλογισμὸς
μετ´
|
ἀντιφάσεως |
τοῦ
συμπεράσματος.
Οἱ
δὲ
τοῦτο |
[1, 8] |
εἶτ´,
ἀντὶ
τοῦ
καθόλου
τὴν
|
ἀντίφασιν |
καὶ
κατὰ
ταὐτὸ
καὶ
πρὸς |
[1, 6] |
ἐλέγχου
γίνεσθαι,
πλὴν
προσκεῖσθαι
τὴν
|
ἀντίφασιν· |
ὁ
γὰρ
ἔλεγχος
συλλογισμὸς
ἀντιφάσεως. |
[1, 10] |
ἀντιφάσει
(προσκεῖσθαι
γὰρ
δεῖ
τὴν
|
ἀντίφασιν) |
ὁτὲ
δ´
ἐν
ἀμφοῖν,
ἂν |
[1, 15] |
ἐν
τοῖς
ἐλέγχοις)
λέγειν
τὴν
|
ἀντίφασιν, |
ὅτι
ὃ
ἔφησεν
ἀπόφησι,
ἢ |
[1, 8] |
ἔλεγχοι,
ἂν
καὶ
συλλογίζωνται
τὴν
|
ἀντίφασιν, |
οὐ
ποιοῦσι
δῆλον
εἰ
ἀγνοεῖ· |
[1, 9] |
καὶ
ἐλέγξαι
τὸν
θέμενον
τὴν
|
ἀντίφασιν |
τοῦ
ἀληθοῦς·
οἷον
εἰ
σύμμετρον |
[1, 6] |
τὴν
λέξιν,
ὅτι
φαινομένη
ἡ
|
ἀντίφασις, |
ὅπερ
ἦν
ἴδιον
τοῦ
ἐλέγχου, |
[1, 5] |
λόγου·
ἔλεγχος
μὲν
γάρ
ἐστιν
|
ἀντίφασις |
τοῦ
αὐτοῦ
καὶ
ἑνός,
μὴ |
[1, 11] |
ἀδύνατον·
ἁρμόσει
γάρ.
Ἢ
ὡς
|
Ἀντιφῶν |
ἐτετραγώνιζεν.
Ἢ
εἴ
τις
μὴ |
[1, 10] |
καὶ
ἕτεροι.
Εἰ
δέ
τις
|
ἀξιοῖ |
διαιρεῖν,
ὅτι
λέγω
δὲ
σιγῶντα |
[1, 6] |
καὶ
τὸ
ἔχον
ἀρχὴν
γεγονέναι
|
ἀξιοῖ, |
ὡς
ἄμφω
ταὐτὰ
ὄντα
τῷ |
[1, 6] |
καὶ
ταὐτῷ
ταὐτὰ
καὶ
ἀλλήλοις
|
ἀξιοῦμεν |
εἶναι
ταὐτά·
διὸ
γίνεται
παρὰ |
[1, 15] |
τὸ
κειμένου
παραδόξου
τὸ
φαινόμενον
|
ἀξιοῦν |
ἀποκρίνεσθαι,
προκειμένου
τοῦ
δοκοῦντος
ἐξ |
[1, 10] |
ἐστὶ
πρῶτον
μὲν
ἄτοπον,
τὸ
|
ἀξιοῦν· |
ἐνίοτε
γὰρ
οὐ
δοκεῖ
τὸ |
[1, 11] |
~Ἔτι
τὸ
φάναι
ἢ
ἀποφάναι
|
ἀξιοῦν |
οὐ
δεικνύντος
ἐστὶν
ἀλλὰ
πεῖραν |
[1, 12] |
καὶ
τὸ
τὰ
δοκοῦντα
λέγειν
|
ἀξιοῦν, |
ποιεῖ
τιν´
εὐπορίαν
τοῦ
εἰς |
[1, 6] |
πρότασις
ἡ
ἓν
καθ´
ἑνὸς
|
ἀξιοῦσα, |
καὶ
ἁπλῶς
ἔσται
πρότασις
ἡ |
[1, 7] |
καὶ
ἐπὶ
πολλῶν
φαίνεται
καὶ
|
ἀξιοῦται |
οὕτως,
εἰ
τόδε
ἀπὸ
τοῦδε |
[1, 5] |
παραλογισμοί
εἰσιν
ὅταν
ὁμοίως
ὁτιοῦν
|
ἀξιωθῇ |
τῷ
πράγματι
καὶ
τῷ
συμβεβηκότι |
[1, 10] |
Ὥστ´
ἔοικεν
ἀγνοεῖν
ὁ
τοῦτο
|
ἀξιῶν |
ὅτι
ἕτερον
(τὸ
διδάσκειν
τοῦ |
[1, 9] |
οὐχ
ὁτῳοῦν
ἀλλὰ
τοῖς
τοιοῖσδε·
|
ἀόριστα |
γάρ
ἐστιν
ἐάν
τις
σκοπῇ |
[1, 12] |
κακουργεῖν
διὰ
τούτων
ἢ
πρότερον·
|
ἀπαιτοῦνται |
γὰρ
τί
τοῦτο
πρὸς
τὸ |
[1, 15] |
λύραν
ἐγκωμιάζειν.
Πρὸς
δὲ
τοὺς
|
ἀπαιτοῦντας |
πρὸς
τί
ἐπιχειρεῖ,
ἐπειδὴ
δοκεῖ |
[1, 5] |
τὸ
ἅπαν,
λαβὼν
τὸ
μὲν
|
ἅπαν |
ἀγένητον
(ἐκ
γὰρ
μὴ
ὄντος |
[1, 5] |
οὐ
γὰρ
εἰ
τὸ
γενόμενον
|
ἅπαν |
ἀρχὴν
ἔχει,
καὶ
εἴ
τι |
[1, 5] |
Μελίσσου
λόγος
ὅτι
ἄπειρον
τὸ
|
ἅπαν, |
λαβὼν
τὸ
μὲν
ἅπαν
ἀγένητον |
[1, 15] |
πάντα
τῷ
πατρὶ
πείθεσθαι,
Πότερον
|
ἅπαντα |
δεῖ
πείθεσθαι
τοῖς
γονεῦσιν
ἢ |
[1, 11] |
ὁ
καθόλου.
Οὔτε
γάρ
ἐστιν
|
ἅπαντα |
ἐν
ἑνί
τινι
γένει,
οὔτε, |
[1, 12] |
εἰπόντα
κατὰ
φύσιν
κατὰ
νόμον
|
ἀπαντᾶν, |
πρὸς
δὲ
τὸν
κατὰ
νόμον |
[1, 6] |
ἀρχὴν
ταύτην
ποιησαμένους·
ἔστι
γὰρ
|
ἅπαντας |
ἀναλῦσαι
τοὺς
λεχθέντας
τρόπους
εἰς |
[1, 11] |
λίαν
ἔξω
λέγειν.
Ἐλέγχουσιν
οὖν
|
ἅπαντες· |
ἀτέχνως
γὰρ
μετέχουσι
τούτου
οὗ |
[1, 11] |
ἴδια,
ἔστιν
ἐκ
τούτων
περὶ
|
ἁπάντων |
πεῖραν
λαμβάνειν
καὶ
εἶναι
(τέχνην |
[1, 9] |
ἄνευ
τῆς
τῶν
ὄντων
ἐπιστήμης
|
ἁπάντων. |
Τοῦτο
δ´
οὐ
μιᾶς
ἔστι |
[1, 14] |
τοῦ
θήλεος
διαφέρουσιν
αἱ
πτώσεις
|
ἅπασαι, |
τοῦ
δὲ
μεταξὺ
αἱ
μὲν |
[1, 11] |
γὰρ
περὶ
τὰς
προτάσεις
μέθοδος
|
ἅπασαν |
ἔχει
ταύτην
τὴν
θεωρίαν.
Καὶ |
[1, 9] |
τόπους·
οὗτοι
γὰρ
κοινοὶ
πρὸς
|
ἅπασαν |
τέχνην
καὶ
δύναμιν.
Καὶ
τὸν |
[1, 7] |
ἐρωτήματα
ὡς
ἓν
ποιοῦσιν·
ἐν
|
ἅπασι |
γὰρ
ἡ
ἀπάτη
διὰ
τὸ |
[1, 5] |
τὴν
δόξαν
ἐκ
τῆς
αἰσθήσεως
|
ἀπάται |
γίνονται·
πολλάκις
γὰρ
τὴν
χολὴν |
[1, 7] |
πράγματος)
εἶτα
καὶ
καθ´
αὑτὸν
|
ἀπατᾶσθαι |
συμβαίνει,
(ὅταν
ἐπὶ
τοῦ
λόγου |
[1, 7] |
πρῶτον
μὲν
ὅτι
μᾶλλον
ἡ
|
ἀπάτη |
γίνεται
μετ´
ἄλλων
σκοπουμένοις
ἢ |
[1, 7] |
τοῦ
συλλογισμοῦ
ὅρον.
~Ἡ
δ´
|
ἀπάτη |
γίνεται
τῶν
μὲν
παρὰ
τὴν |
[1, 7] |
ποιοῦσιν·
ἐν
ἅπασι
γὰρ
ἡ
|
ἀπάτη |
διὰ
τὸ
παρὰ
μικρόν·
οὐ |
[1, 7] |
τὴν
σκέψιν·
ἔτι
ἡ
μὲν
|
ἀπάτη |
ἐκ
τῆς
ὁμοιότητος,
ἡ
δ´ |
[1, 7] |
ἐν
τῷ
παρὰ
μικρὸν
ἡ
|
ἀπάτη· |
ὡς
γὰρ
οὐδὲν
προσσημαῖνον
τὸ |
[1, 15] |
χάριν,
τὸ
δὲ
λαθεῖν
τῆς
|
ἀπάτης. |
Πρὸς
δὲ
τοὺς
ἀνανεύοντας
ἅττ´ |
[1, 11] |
ᾖ
(τοῦ
γὰρ
διὰ
τί
|
ἀπατητικός |
ἐστι)
καὶ
ὅσοι
μὴ
ὄντες |
[1, 11] |
ἐστι
κατὰ
τὸ
πρᾶγμα,
ὥστ´
|
ἀπατητικὸς |
καὶ
ἄδικος.
Ὥσπερ
γὰρ
ἡ |
[1, 15] |
πείθεσθαι
τοῖς
γονεῦσιν
ἢ
πάντ´
|
ἀπειθεῖν; |
καὶ
Τὸ
πολλάκις
πολλά,
πότερον |
[1, 1] |
τὰ
δὲ
πράγματα
τὸν
ἀριθμὸν
|
ἄπειρά |
ἐστιν.
Ἀναγκαῖον
οὖν
πλείω
τὸν |
[1, 1] |
μέν,
φαίνεται
δὲ
διὰ
τὴν
|
ἀπειρίαν· |
οἱ
γὰρ
ἄπειροι
ὥσπερ
ἂν |
[1, 9] |
δ´
οὐ
μιᾶς
ἔστι
τέχνης·
|
ἄπειροι |
γὰρ
ἴσως
αἱ
ἐπιστῆμαι,
ὥστε |
[1, 1] |
οἱ
τῶν
ὀνομάτων
τῆς
δυνάμεως
|
ἄπειροι |
παραλογίζονται
καὶ
αὐτοὶ
διαλεγόμενοι
καὶ |
[1, 1] |
διὰ
τὴν
ἀπειρίαν·
οἱ
γὰρ
|
ἄπειροι |
ὥσπερ
ἂν
ἀπέχοντες
πόρρωθεν
θεωροῦσιν. |
[1, 9] |
ἔλεγχοι
ὁμοίως
ἂν
εἶεν
ἐν
|
ἀπείροις· |
καθ´
ἑκάστην
γὰρ
τέχνην
ἔστι |
[1, 5] |
οὐκ
ἔχειν
τὸ
πᾶν,
ὥστ´
|
ἄπειρον. |
Οὐκ
ἀνάγκη
δὲ
τοῦτο
συμβαίνειν· |
[1, 5] |
οἷον
ὁ
Μελίσσου
λόγος
ὅτι
|
ἄπειρον |
τὸ
ἅπαν,
λαβὼν
τὸ
μὲν |
[1, 15] |
ὃ
ἔφησεν
ἀπόφησι,
ἢ
ὃ
|
ἀπέφησε |
φησί,
ἀλλὰ
μὴ
ὅτι
τῶν |
[1, 1] |
οἱ
γὰρ
ἄπειροι
ὥσπερ
ἂν
|
ἀπέχοντες |
πόρρωθεν
θεωροῦσιν.
Ὁ
μὲν
(γὰρ |
[1, 5] |
δὲ
τὸ
ἁπλῶς
ἢ
μὴ
|
ἁπλῶς |
ἀλλὰ
πῂ
ἢ
ποὺ
ἢ |
[1, 8] |
πρὸς
μὲν
τὸν
ἐρωτώμενον
ἔσονται,
|
ἁπλῶς |
δ´
οὐκ
ἔσονται·
οὐ
γὰρ |
[1, 5] |
ὅταν
πῂ
λέγηται,
κἂν
τὸ
|
ἁπλῶς |
δόξειεν
ἀκολουθεῖν,
καὶ
ἐν
ὅσοις |
[1, 5] |
ἢ
ἄμφω
ἢ
μηδέτερον
δοτέον
|
ἁπλῶς |
εἶναι
(κατηγορεῖν)
οἷον,
εἰ
τὸ |
[1, 5] |
τὸ
ἐν
μέρει
λεγόμενον
ὡς
|
ἁπλῶς |
εἰρημένον
(ληφθῇ,
οἷον,
εἰ
τὸ |
[1, 6] |
δόντος
πῂ
εἶναι
λευκὸν
ὡς
|
ἁπλῶς |
εἰρημένου
λαμβάνει,
οὐ
ποιεῖ
ἔλεγχον, |
[1, 8] |
δ´
ὁ
σοφιστικὸς
ἔλεγχος
οὐχ
|
ἁπλῶς |
ἔλεγχος
ἀλλὰ
πρός
τινα·
καὶ |
[1, 7] |
τῶν
παρὰ
τὸ
πῂ
καὶ
|
ἁπλῶς |
ἐν
τῷ
παρὰ
μικρὸν
ἡ |
[1, 6] |
ἓν
καθ´
ἑνὸς
ἀξιοῦσα,
καὶ
|
ἁπλῶς |
ἔσται
πρότασις
ἡ
τοιαύτη
ἐρώτησις. |
[1, 5] |
τὸ
συμβεβηκός,
δεύτερον
δὲ
τὸ
|
ἁπλῶς |
ἢ
μὴ
ἁπλῶς
ἀλλὰ
πῂ |
[1, 5] |
εἶναί
τέ
τι
καὶ
εἶναι
|
ἁπλῶς. |
Ἢ
πάλιν
ὅτι
τὸ
ὂν |
[1, 6] |
πῂ
οὐ
λευκόν,
τοῦ
δ´
|
ἁπλῶς |
λευκοῦ
τὸ
ἁπλῶς
οὐ
λευκὸν |
[1, 5] |
τὸ
μὴ
εἶναί
τι
καὶ
|
ἁπλῶς |
μὴ
εἶναι.
Φαίνεται
δὲ
διὰ |
[1, 5] |
παρὰ
τὸ
πῂ
καὶ
τὸ
|
ἁπλῶς· |
οἷον
ὁ
Ἰνδός,
ὅλος
μέλας |
[1, 4] |
συντεθὲν
πλείω
σημαίνῃ,
κεχωρισμένον
δὲ
|
ἁπλῶς. |
Οἷον
τὸ
ἐπίσταται
γράμματα"
ἑκάτερον |
[1, 6] |
δὲ
παρὰ
τὸ
πῂ
καὶ
|
ἁπλῶς, |
ὅτι
οὐ
τοῦ
αὐτοῦ
ἡ |
[1, 6] |
τοῦ
δ´
ἁπλῶς
λευκοῦ
τὸ
|
ἁπλῶς |
οὐ
λευκὸν
ἀπόφασις·
εἰ
οὖν |
[1, 5] |
δὲ
γένεσιν.
Ἀσυλλόγιστοι
μὲν
οὖν
|
ἁπλῶς |
οὐκ
εἰσὶν
οἱ
τοιοῦτοι
λόγοι, |
[1, 8] |
ἔλεγχοι
οὔτε
συλλογισμοὶ
ἔσονται,
οὔθ´
|
ἁπλῶς |
οὔτε
πρὸς
τὸν
ἐρωτώμενον.
Ἐὰν |
[1, 5] |
ἄνθρωπον.
Οἱ
δὲ
παρὰ
τὸ
|
ἁπλῶς |
τόδε
ἢ
πῇ
λέγεσθαι
καὶ |
[1, 6] |
αὐτὸς
ὅρος
ἑνὸς
μόνου
καὶ
|
ἁπλῶς |
τοῦ
πράγματος,
οἷον
ἀνθρώπου
καὶ |
[1, 11] |
τις
μὴ
φαίη
βέλτιον
εἶναι
|
ἀπὸ |
δείπνου
περιπατεῖν
διὰ
τὸν
Ζήνωνος |
[1, 7] |
ἀπὸ
τοῦδε
μὴ
χωρίζεται,
μηδ´
|
ἀπὸ |
θατέρου
χωρίζεσθαι
θάτερον.
Τῶν
δὲ |
[1, 11] |
ἐστιν,
ὥσπερ
εἴπομεν,
χρηματιστική
τις
|
ἀπὸ |
σοφίας
φαινομένης·
διὸ
φαινομένης
ἀποδείξεως |
[1, 7] |
καὶ
ἀξιοῦται
οὕτως,
εἰ
τόδε
|
ἀπὸ |
τοῦδε
μὴ
χωρίζεται,
μηδ´
ἀπὸ |
[1, 1] |
ἐλέγχων,
λέγωμεν
ἀρξάμενοι
κατὰ
φύσιν
|
ἀπὸ |
τῶν
πρώτων.
Ὅτι
μὲν
οὖν |
[1, 1] |
οὔ,
καὶ
ὁ
σοφιστὴς
χρηματιστὴς
|
ἀπὸ |
φαινομένης
σοφίας
ἀλλ´
οὐκ
οὔσης) |
[1, 2] |
συλλογιστικοί.
Περὶ
μὲν
οὖν
τῶν
|
ἀποδεικτικῶν |
ἐν
τοῖς
Ἀναλυτικοῖς
εἴρηται,
περὶ |
[1, 9] |
καὶ
ἀληθεῖς·
ὅσα
γὰρ
ἔστιν
|
ἀποδεῖξαι, |
ἔστι
καὶ
ἐλέγξαι
τὸν
θέμενον |
[1, 9] |
ἔθηκεν,
ἐλέγξειεν
ἄν
τις
τῇ
|
ἀποδείξει |
ὅτι
ἀσύμμετρος.
Ὥστε
πάντων
δεήσει |
[1, 5] |
ῥητορικοῖς
αἱ
κατὰ
τὸ
σημεῖον
|
ἀποδείξεις |
ἐκ
τῶν
ἑπομένων
εἰσίν·
βουλόμενοι |
[1, 9] |
ὥστε
δῆλον
ὅτι
καὶ
αἱ
|
ἀποδείξεις. |
Ἔλεγχοι
δ´
εἰσὶ
καὶ
ἀληθεῖς· |
[1, 11] |
ἀπὸ
σοφίας
φαινομένης·
διὸ
φαινομένης
|
ἀποδείξεως |
ἐφίενται,
καὶ
τῶν
λόγων
τῶν |
[1, 6] |
πρῶτον
ἀλλ´
ᾗ
τρίγωνον
ἡ
|
ἀπόδειξις. |
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν |
[1, 15] |
τί
ἐπιχειρεῖ,
ἐπειδὴ
δοκεῖ
δεῖν
|
ἀποδιδόναι |
τὴν
αἰτίαν,
λεχθέντων
δ´
ἐνίων |
[1, 13] |
πρὸς
τὸ
αὐτὸ
καὶ
ἓν
|
ἀποδίδοται |
(οἷον
ἥ
τε
ὄρεξις
τινὸς |
[1, 5] |
ὄντα
καὶ
ὡς
ἑνὸς
ὄντος
|
ἀποδοθῇ |
(ἀπόκρισις
μία.
Ἐπ´
ἐνίων
μὲν |
[1, 5] |
ῥᾴδιον
θεωρῆσαι
πότερον
αὐτῶν
κυρίως
|
ἀποδοτέον. |
Γίνεται
δὲ
τὸ
τοιοῦτον
ἐν |
[1, 12] |
δὲ
κατὰ
ταύτας
εἰς
τὰς
|
ἀποκεκρυμμένας· |
ἀμφοτέρως
γὰρ
ἀναγκαῖον
παράδοξα
λέγειν· |
[1, 15] |
κειμένου
παραδόξου
τὸ
φαινόμενον
ἀξιοῦν
|
ἀποκρίνεσθαι, |
προκειμένου
τοῦ
δοκοῦντος
ἐξ
ἀρχῆς, |
[1, 5] |
ὄντος
ἢ
ὁμολογοῦσι
τῷ
μὴ
|
ἀποκρίνεσθαι |
τὸ
ἐρωτώμενον
ἢ
ἐλέγχεσθαι
φαίνονται. |
[1, 15] |
πρὸς
πάντας.
Ὥσπερ
τε
καὶ
|
ἀποκρινόμενοι |
πολλάκις,
ὅταν
ἐλέγχωνται,
ποιοῦσι
διττόν, |
[1, 15] |
λοιπὰ
τῶν
ἐπιχειρημάτων
ἐπιτέμνειν,
καὶ
|
ἀποκρινόμενον, |
ἂν
προαισθάνηται,
προενίστασθαι
καὶ
προαγορεύειν. |
[1, 12] |
ἐλέγξαι
ἢ
παράδοξα
λέγειν
τὸν
|
ἀποκρινόμενον |
ἐπεχείρουν
ποιεῖν.
Ἔνια
δὲ
τῶν |
[1, 10] |
εἶναι,
ἀλλ´
ἐν
τῷ
τὸν
|
ἀποκρινόμενον |
ἔχειν
πως
πρὸς
τὰ
δεδομένα. |
[1, 10] |
τινες
παραλογισμοὶ
οὐ
τῷ
τὸν
|
ἀποκρινόμενον |
πρὸς
τούτους
ἔχειν
πως,
ἀλλὰ |
[1, 3] |
βαρβαρίζειν
ἐκ
τοῦ
λόγου
τὸν
|
ἀποκρινόμενον) |
τελευταῖον
δὲ
τὸ
πλεονάκις
ταὐτὸ |
[1, 10] |
πολλὰ
σημαίνει,
ἀλλὰ
καὶ
ὁ
|
ἀποκρινόμενος |
καὶ
ὁ
ἐρωτῶν
(Ζήνων)
ἓν |
[1, 2] |
καὶ
οὐκ
ἐκ
τῶν
τοῦ
|
ἀποκρινομένου |
δοξῶν
συλλογιζόμενοι
(δεῖ
γὰρ
πιστεύειν |
[1, 8] |
συλλελογίσθαι,
παρὰ
τοσαῦτα
κἂν
τῷ
|
ἀποκρινομένῳ |
δόξειεν,
ὥστ´
ἔσονται
συλλογισμοὶ
ψευδεῖς |
[1, 2] |
οἱ
ἐκ
τῶν
δοκούντων
τῷ
|
ἀποκρινομένῳ |
καὶ
ἀναγκαίων
εἰδέναι
τῷ
προσποιουμένῳ |
[1, 5] |
καὶ
ὅτι
οὐ
δοτέον
μίαν
|
ἀπόκρισιν, |
οἷον
πότερον
ἡ
γῆ
θάλαττά |
[1, 12] |
τὸ
ἀμφοτέρως
ἄδοξον
εἶναι
τὴν
|
ἀπόκρισιν, |
οἷον
πότερον
τοῖς
σοφοῖς
ἢ |
[1, 6] |
πρότασις.
Εἰ
μὲν
οὖν
δέδωκεν
|
ἀπόκρισιν |
ὡς
πρὸς
μίαν
ἐρώτησιν,
ἔσται |
[1, 5] |
καὶ
ὡς
ἑνὸς
ὄντος
ἀποδοθῇ
|
(ἀπόκρισις |
μία.
Ἐπ´
ἐνίων
μὲν
οὖν |
[1, 5] |
ψεύσασθαι
περί
τινος.
Ἔνιοι
δὲ
|
ἀπολιπόντες |
τι
τῶν
λεχθέντων
φαίνονται
ἐλέγχειν, |
[1, 4] |
μανθάνουσιν
οἱ
ἐπιστάμενοι,
τὰ
γὰρ
|
ἀποστοματιζόμενα |
μανθάνουσιν
οἱ
γραμματικοί·
τὸ
γὰρ |
[1, 11] |
ἐρωτᾶν.
~Ἔτι
τὸ
φάναι
ἢ
|
ἀποφάναι |
ἀξιοῦν
οὐ
δεικνύντος
ἐστὶν
ἀλλὰ |
[1, 11] |
καὶ
γένος
ἀλλ´
οἷα
αἱ
|
ἀποφάσεις, |
τὰ
δ´
οὐ
τοιαῦτα
ἀλλὰ |
[1, 15] |
εἶναι
πρὸς
τὸν
λόγον,
ἐξ
|
ἀποφάσεως |
ἐρωτητέον
ὡς
τοὐναντίον
βουλόμενον,
ἢ |
[1, 6] |
λευκοῦ
τὸ
ἁπλῶς
οὐ
λευκὸν
|
ἀπόφασις· |
εἰ
οὖν
δόντος
πῂ
εἶναι |
[1, 6] |
αὐτοῦ
ἡ
κατάφασις
καὶ
ἡ
|
ἀπόφασις. |
Τοῦ
γὰρ
πῂ
λευκοῦ
τὸ |
[1, 12] |
ἐάν
τε
ἐρωτώμενος
φῇ
ἢ
|
ἀποφῇ |
τούτων
τι,
ἄγει
πρὸς
ἃ |
[1, 15] |
τὴν
ἀντίφασιν,
ὅτι
ὃ
ἔφησεν
|
ἀπόφησι, |
ἢ
ὃ
ἀπέφησε
φησί,
ἀλλὰ |
[1, 11] |
οἱ
πάντως
νικᾶν
προαιρούμενοι
πάντων
|
ἅπτονται, |
καὶ
ἐνταῦθα
οἱ
ἐριστικοί.
Οἱ |
[1, 4] |
ἄρα
φῂς
λίθος
εἶναι"
Καὶ
|
ἆρ´ |
ἔστι
σιγῶντα
λέγειν;
διττὸν
γὰρ |
[1, 4] |
λαβεῖν
με
τοὺς
πολεμίους.
Καὶ
|
ἆρ´ |
ὅ
τις
γινώσκει,
τοῦτο
γινώσκει; |
[1, 10] |
δοίη
μηδαμῶς,
ὁ
δὲ
διαλεχθείη,
|
ἆρ´ |
οὐ
πρὸς
τὴν
διάνοιαν
διείλεκται; |
[1, 5] |
ἐρωτώμενον
ἢ
ἐλέγχεσθαι
φαίνονται.
Οἷον
|
ἆρ´ |
οὗτος
καὶ
οὗτός
ἐστιν
ἄνθρωπος; |
[1, 10] |
ὁ
λόγος
ὅτι
ἓν
πάντα)
|
ἆρ´ |
οὗτος
πρὸς
τοὔνομα
ἔσται
ἢ |
[1, 13] |
ἔστι
δ´
ἀριθμὸς
περιττός·
ἔστιν
|
ἄρα |
ἀριθμὸς
ἀριθμὸς
μέσον
ἔχων.
Καὶ |
[1, 10] |
παρὰ
τὸ
ὄνομα
εἶναι.
Οὐκ
|
ἄρα |
ἐστὶ
γένος
τι
λόγων
τὸ |
[1, 13] |
καὶ
διπλάσιον
ἡμίσεος
ταὐτό·
εἰ
|
ἄρα |
ἐστὶ
διπλάσιον
ἡμίσεος
διπλάσιον,
ἔσται |
[1, 13] |
δ´
ἐστὶν
ὄρεξις
ἡδέος·
ἔστιν
|
ἄρα |
ἡ
ἐπιθυμία
ὄρεξις
ἡδέος
ἡδέος. |
[1, 5] |
λευκός
ἐστι
τοὺς
ὀδόντας·
λευκὸς
|
ἄρα |
καὶ
οὐ
λευκός
ἐστιν.
Ἢ |
[1, 9] |
συλλογισμοὶ
ἀντιφάσεως
ἔλεγχός
ἐστιν.
Ἔχομεν
|
ἄρα |
παρ´
ὁπόσα
πάντες
εἰσὶν
οἱ |
[1, 13] |
ἔστι
δὲ
ῥὶς
σιμή,
ἔστιν
|
ἄρα |
ῥὶς
ῥὶς
κοίλη.
Φαίνονται
δὲ |
[1, 5] |
γίνεσθαι·
τοῦτο
δ´
ἀδύνατον·
οὐκ
|
ἄρα |
ταὐτὸν
ἡ
ψυχὴ
καὶ
ἡ |
[1, 15] |
συμπεραντικῶς
εἰπεῖν,
ὡς
συλλελογισμένους,
οὐκ
|
ἄρα |
τὸ
καὶ
τό"
Σοφιστικὸν
δὲ |
[1, 4] |
φῂς
δὲ
λίθον
εἶναι·
σὺ
|
ἄρα |
φῂς
λίθος
εἶναι"
Καὶ
ἆρ´ |
[1, 13] |
ἡμίσεος
ἡμίσεος
ἡμίσεος
διπλάσιον.
Καὶ
|
ἆρά |
ἐστιν
ἡ
ἐπιθυμία
ἡδέος;
τοῦτο |
[1, 10] |
διπλοῖς
τί
κωλύει
τοῦτο
παθεῖν;
|
Ἆρα |
ἴσαι
αἱ
μονάδες
ταῖς
δυάσιν |
[1, 4] |
σημῆναι
τούτῳ
τῷ
λόγῳ.
Καὶ
|
ἆρα |
ὃ
ὁρᾷ
τις,
τοῦτο
ὁρᾷ; |
[1, 4] |
ὥστε
ὁρᾷ
ὁ
κίων"
Καὶ
|
ἆρα |
ὃ
σὺ
φῂς
εἶναι,
τοῦτο |
[1, 10] |
ἐνοῦσαι
αἱ
δὲ
ὡδί.
Καὶ
|
Ἆρα |
τῶν
ἐναντίων
μία
ἐπιστήμη
ἢ |
[1, 1] |
μὲν
λιθαργύρινα
καὶ
τὰ
καττιτέρινα
|
ἀργυρᾶ, |
τὰ
δὲ
χολοβάφινα
χρυσᾶ.
Τὸν |
[1, 1] |
καὶ
γὰρ
τούτων
τὰ
μὲν
|
ἄργυρος |
τὰ
δὲ
χρυσός
ἐστιν
ἀληθῶς, |
[1, 4] |
εἶπεν
δίδομεν
δέ
οἱ
εὖχος
|
ἀρέσθαι" |
ἀλλὰ
τῷ
ἐνυπνίῳ
ἐνετέλλετο
διδόναι. |
[1, 1] |
πλῆθος,
τὰ
δὲ
πράγματα
τὸν
|
ἀριθμὸν |
ἄπειρά
ἐστιν.
Ἀναγκαῖον
οὖν
πλείω |
[1, 3] |
Ἔστι
δὲ
πέντε
ταῦτα
τὸν
|
ἀριθμόν, |
ἔλεγχος
καὶ
ψεῦδος
καὶ
παράδοξον |
[1, 2] |
σοφιστικῶν,
καὶ
ἐκ
πόσων
τὸν
|
ἀριθμὸν |
ἡ
δύναμις
αὕτη
συνέστηκε,
καὶ |
[1, 4] |
ἐμποιοῦντα
τὴν
φαντασίαν
ἓξ
τὸν
|
ἀριθμόν· |
ταῦτα
δ´
ἐστὶν
ὁμωνυμία,
ἀμφιβολία, |
[1, 13] |
δ´
ἀριθμὸς
περιττός·
ἔστιν
ἄρα
|
ἀριθμὸς |
ἀριθμὸς
μέσον
ἔχων.
Καὶ
εἰ |
[1, 13] |
ἐπὶ
τούτοις.
Οἷον
τὸ
περιττὸν
|
ἀριθμὸς |
μέσον
ἔχων·
ἔστι
δ´
ἀριθμὸς |
[1, 13] |
ἀριθμὸς
περιττός·
ἔστιν
ἄρα
ἀριθμὸς
|
ἀριθμὸς |
μέσον
ἔχων.
Καὶ
εἰ
τὸ |
[1, 13] |
ἀριθμὸς
μέσον
ἔχων·
ἔστι
δ´
|
ἀριθμὸς |
περιττός·
ἔστιν
ἄρα
ἀριθμὸς
ἀριθμὸς |
[1, 11] |
ἐν
ἑκάστῳ
καὶ
τὸ
ἀδύνατον·
|
ἁρμόσει |
γάρ.
Ἢ
ὡς
Ἀντιφῶν
ἐτετραγώνιζεν. |
[1, 1] |
παραλογισμῶν
ἀλλ´
οὐκ
ἐλέγχων,
λέγωμεν
|
ἀρξάμενοι |
κατὰ
φύσιν
ἀπὸ
τῶν
πρώτων. |
[1, 4] |
ἄρρεν
θῆλυ
ἢ
τὸ
θῆλυ
|
ἄρρεν |
ἢ
τὸ
μεταξὺ
θάτερον
τούτων, |
[1, 4] |
ταὐτὸ
ὡσαύτως
ἑρμηνεύηται,
οἷον
τὸ
|
ἄρρεν |
θῆλυ
ἢ
τὸ
θῆλυ
ἄρρεν |
[1, 14] |
(καὶ)
ὅταν
ἡ
πτῶσις
μήτε
|
ἄρρεν |
μήτε
θῆλυ
δηλοῖ
ἀλλὰ
τὸ |
[1, 14] |
μεταξύ.
Τὸ
μὲν
γὰρ
οὗτος"
|
ἄρρεν |
σημαίνει,
τὸ
δ´
αὕτη"
θῆλυ· |
[1, 14] |
τὰ
σκεύη,
οἷον
ἀσκὸς
μὲν
|
ἄρρεν |
τοὔνομα,
κλίνη
δὲ
θῆλυ.
Διόπερ |
[1, 14] |
ὁ
μῆνις"
καὶ
ὁ
πήληξ"
|
ἄρρενά |
ἐστιν·
ὁ
μὲν
γὰρ
λέγων |
[1, 14] |
σχοινίον·
τὰ
δὲ
μὴ
οὕτως
|
ἄρρενος |
ἢ
θήλεος,
ὧν
ἔνια
φέρομεν |
[1, 14] |
ξύλον,
Κορίσκος"
Τοῦ
μὲν
οὖν
|
ἄρρενος |
καὶ
τοῦ
θήλεος
διαφέρουσιν
αἱ |
[1, 14] |
σκευῶν,
ἐχόντων
δὲ
θηλείας
ἢ
|
ἄρρενος |
κλῆσιν.
Ὅσα
γὰρ
(εἰς
τὸ |
[1, 4] |
καὶ
τρία,
καὶ
περιττὰ
καὶ
|
ἄρτια, |
καὶ
τὸ
μεῖζον
ἴσον·
τοσοῦτον |
[1, 12] |
Γοργίᾳ
γέγραπται
λέγων,
καὶ
οἱ
|
ἀρχαῖοι |
δὲ
πάντες
ᾤοντο
συμβαίνειν,
παρὰ |
[1, 9] |
τέχνην
τὸ
κατὰ
τὰς
ἐκείνης
|
ἀρχάς. |
Δῆλον
οὖν
ὅτι
οὐ
πάντων |
[1, 11] |
οἷόν
τε
ὑπὸ
τὰς
αὐτὰς
|
ἀρχὰς |
εἶναι
τὰ
ὄντα.
Ὥστ´
οὐδεμία |
[1, 9] |
ἔσονται
παρὰ
τὰς
ἐν
γεωμετρίᾳ
|
ἀρχὰς |
καὶ
τὰ
τούτων
συμπεράσματα,
οἱ |
[1, 11] |
γε
πρῶτα
καὶ
τὰς
οἰκείας
|
ἀρχὰς |
οὐκ
ἂν
ἠρώτα·
μὴ
διδόντος |
[1, 6] |
ἢ
ἀρχῇ,
ὅτι
σχῆμα
ἢ
|
ἀρχὴ |
ἢ
πρῶτον
τοῦτό
ἐστιν·
οὐ |
[1, 6] |
παρὰ
τὸ
λαμβάνειν
τὸ
ἐν
|
ἀρχῇ |
καὶ
τὸ
ἀναίτιον
ὡς
αἴτιον |
[1, 5] |
ἀνάγκης
(μὴ
συναριθμουμένου
τοῦ
ἐν
|
ἀρχῇ) |
κατὰ
ταὐτὸ
καὶ
πρὸς
ταὐτὸ |
[1, 5] |
δὲ
παρὰ
τὸ
τὸ
ἐν
|
ἀρχῇ |
λαμβάνειν
γίνονται
μὲν
οὕτως
καὶ |
[1, 5] |
τὸ
παρὰ
τὸ
τὸ
ἐν
|
ἀρχῇ |
λαμβάνειν,
ἕκτον
δὲ
τὸ
τὸ |
[1, 8] |
ἐν
ἀρχῇ"
τὸ
τὸ
ἐν
|
ἀρχῇ |
λαμβάνειν.
Ὥστ´
ἔχοιμεν
ἂν
παρ´ |
[1, 7] |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
τὸ
ἐν
|
ἀρχῇ |
λαμβανόντων
καὶ
τῶν
ἀναιτίων
καὶ |
[1, 6] |
παρὰ
τὴν
αἴτησιν
τοῦ
ἐν
|
ἀρχῇ. |
Οἱ
δὲ
παρὰ
τὸ
ἑπόμενον |
[1, 6] |
σχήματι
εἶναι
ἢ
πρώτῳ
ἢ
|
ἀρχῇ, |
ὅτι
σχῆμα
ἢ
ἀρχὴ
ἢ |
[1, 12] |
τί
τοῦτο
πρὸς
τὸ
ἐν
|
ἀρχῇ. |
Στοιχεῖον
δὲ
τοῦ
τυχεῖν
ἢ |
[1, 8] |
τὸ
μὴ
ἐναριθμουμένου
τοῦ
ἐν
|
ἀρχῇ" |
τὸ
τὸ
ἐν
ἀρχῇ
λαμβάνειν. |
[1, 6] |
ἔχει
ἀρχήν,
καὶ
τὸ
ἔχον
|
ἀρχὴν |
γεγονέναι
ἀξιοῖ,
ὡς
ἄμφω
ταὐτὰ |
[1, 5] |
ἀρχὴν
ἔχει,
καὶ
εἴ
τι
|
ἀρχὴν |
ἔχει,
γέγονεν,
ὥσπερ
οὐδ´
εἰ |
[1, 5] |
γὰρ
εἰ
τὸ
γενόμενον
ἅπαν
|
ἀρχὴν |
ἔχει,
καὶ
εἴ
τι
ἀρχὴν |
[1, 6] |
εἶναι
λαμβάνει
τὸ
γεγονέναι
καὶ
|
ἀρχὴν |
ἔχειν,
ἢ
τὸ
ἴσοις
γίνεσθαι |
[1, 6] |
ὡς
ἄμφω
ταὐτὰ
ὄντα
τῷ
|
ἀρχὴν |
ἔχειν,
τό
τε
γεγονὸς
καὶ |
[1, 6] |
Ὅτι
γὰρ
τὸ
γεγονὸς
ἔχει
|
ἀρχήν, |
καὶ
τὸ
ἔχον
ἀρχὴν
γεγονέναι |
[1, 5] |
γενέσθαι·
εἰ
μὴ
οὖν
γέγονεν,
|
ἀρχὴν |
οὐκ
ἔχειν
τὸ
πᾶν,
ὥστ´ |
[1, 6] |
εἰς
τὴν
τοῦ
ἐλέγχου
ἄγνοιαν,
|
ἀρχὴν |
ταύτην
ποιησαμένους·
ἔστι
γὰρ
ἅπαντας |
[1, 5] |
τοσαυταχῶς
ὁσαχῶς
ἐνδέχεται
τὸ
ἐξ
|
ἀρχῆς |
αἰτεῖσθαι,
φαίνονται
δ´
ἐλέγχειν
διὰ |
[1, 5] |
γενέσθαι)
τὸ
δὲ
γενόμενον
ἐξ
|
ἀρχῆς |
γενέσθαι·
εἰ
μὴ
οὖν
γέγονεν, |
[1, 15] |
ἀποκρίνεσθαι,
προκειμένου
τοῦ
δοκοῦντος
ἐξ
|
ἀρχῆς, |
καὶ
τὴν
ἐρώτησιν
τῶν
τοιούτων |
[1, 6] |
πάλιν
μὴ
ἐναριθμουμένου
τοῦ
ἐξ
|
ἀρχῆς" |
ὅπερ
οὐκ
ἔχουσιν
οἱ
παρὰ |
[1, 11] |
παραλογιστικὸς
ἐξ
ὡρισμένου
τινὸς
γένους
|
ἀρχῶν, |
ἀλλὰ
περὶ
πᾶν
γένος
ἔσται |
[1, 2] |
μὲν
οἱ
ἐκ
τῶν
οἰκείων
|
ἀρχῶν |
ἑκάστου
μαθήματος
καὶ
οὐκ
ἐκ |
[1, 11] |
οὐκ
ἐριστικός,
ὅτι
ἐκ
τῶν
|
ἀρχῶν |
καὶ
συμπερασμάτων
(τῶν
ὑπὸ
τὴν |
[1, 11] |
τὸ
ἐκ
τῶν
ἰδίων
εἶναι
|
ἀρχῶν, |
τὸν
δὲ
πρὸς
πολλούς,
ὅσοι |
[1, 14] |
φέρομεν
ἐπὶ
τὰ
σκεύη,
οἷον
|
ἀσκὸς |
μὲν
ἄρρεν
τοὔνομα,
κλίνη
δὲ |
[1, 6] |
ἐλέγχου
διορισμόν.
Πρῶτον
μὲν
εἰ
|
ἀσυλλόγιστοι· |
δεῖ
γὰρ
ἐκ
τῶν
κειμένων |
[1, 5] |
λόγοι,
πρὸς
δὲ
τὸ
προκείμενον
|
ἀσυλλόγιστοι. |
Καὶ
λανθάνει
πολλάκις
οὐχ
ἧττον |
[1, 5] |
ὄντι
φθορᾷ,
φθορᾷ
δὲ
γένεσιν.
|
Ἀσυλλόγιστοι |
μὲν
οὖν
ἁπλῶς
οὐκ
εἰσὶν |
[1, 9] |
ἄν
τις
τῇ
ἀποδείξει
ὅτι
|
ἀσύμμετρος. |
Ὥστε
πάντων
δεήσει
ἐπιστήμονας
εἶναι· |
[1, 11] |
ἔξω
λέγειν.
Ἐλέγχουσιν
οὖν
ἅπαντες·
|
ἀτέχνως |
γὰρ
μετέχουσι
τούτου
οὗ
ἐντέχνως |
[1, 10] |
ἑτέρους
δὲ
πρὸς
τὴν
διάνοιαν·
|
ἄτοπον |
γὰρ
τὸ
ὑπολαμβάνειν
ἄλλους
μὲν |
[1, 4] |
διορθοῦνται
πρὸς
τοὺς
ἐλέγχοντας
ὡς
|
ἄτοπον |
εἰρηκότα
τὸ
μὲν
οὐ
καταπύθεται |
[1, 10] |
τοῦτό
γ´
ἐστὶ
πρῶτον
μὲν
|
ἄτοπον, |
τὸ
ἀξιοῦν·
ἐνίοτε
γὰρ
οὐ |
[1, 10] |
ὃ
πλείω
σημαίνει.
(Ὅλως
τε
|
ἄτοπον |
τὸ
περὶ
ἐλέγχου
διαλέγεσθαι
ἀλλὰ |
[1, 10] |
εἰσί
τινες
οἱ
παρὰ
τοὔνομα.
|
Ἀτόπως |
μὲν
γὰρ
καὶ
εἴρηται
τὸ |
[1, 15] |
ἀπάτης.
Πρὸς
δὲ
τοὺς
ἀνανεύοντας
|
ἅττ´ |
ἂν
οἰηθῶσιν
εἶναι
πρὸς
τὸν |
[1, 4] |
πλείω,
ἢ
τὸ
τὰ
γράμματα
|
αὐτὰ |
ἐπιστήμην
ἔχειν
ἢ
τῶν
γραμμάτων |
[1, 13] |
μόνον
τὰ
γένη
ἀλλὰ
καὶ
|
αὐτὰ |
πρός
τι
λέγεται
καὶ
πρὸς |
[1, 1] |
ὀνομάτων.
Ἐπεὶ
γὰρ
οὐκ
ἔστιν
|
αὐτὰ |
τὰ
πράγματα
διαλέγεσθαι
φέροντας,
ἀλλὰ |
[1, 11] |
εἴη,
οἷόν
τε
ὑπὸ
τὰς
|
αὐτὰς |
ἀρχὰς
εἶναι
τὰ
ὄντα.
Ὥστ´ |
[1, 15] |
μὴ
ὅτι
τῶν
ἐναντίων
ἡ
|
αὐτὴ |
ἐπιστήμη
ἢ
οὐχ
ἡ
αὐτή. |
[1, 11] |
πρὸς
τὴν
ἔνστασιν.
Ἡ
δ´
|
αὐτὴ |
καὶ
πειραστική·
οὐδὲ
γὰρ
ἡ |
[1, 8] |
Ὅτι
δ´
ἔχομεν
αὐτοὺς
τῇ
|
αὐτῇ |
μεθόδῳ,
δῆλον·
παρ´
ὅσα
γὰρ |
[1, 15] |
αὐτὴ
ἐπιστήμη
ἢ
οὐχ
ἡ
|
αὐτή. |
Οὐ
δεῖ
δὲ
τὸ
συμπέρασμα |
[1, 8] |
ἡ
πειραστικὴ
μέρος
τῆς
διαλεκτικῆς·
|
αὕτη |
δὲ
δύναται
συλλογίζεσθαι
ψεῦδος
δι´ |
[1, 14] |
οὗτος"
ἄρρεν
σημαίνει,
τὸ
δ´
|
αὕτη" |
θῆλυ·
τὸ
δὲ
τοῦτο"
θέλει |
[1, 2] |
πόσων
τὸν
ἀριθμὸν
ἡ
δύναμις
|
αὕτη |
συνέστηκε,
καὶ
πόσα
μέρη
τυγχάνει |
[1, 11] |
Οἱ
μὲν
οὖν
τῆς
νίκης
|
αὐτῆς |
χάριν
τοιοῦτοι
ἐριστικοὶ
ἄνθρωποι
καὶ |
[1, 6] |
ἐν
τῷ
Μελίσσου
λόγῳ,
τὸ
|
αὐτὸ |
εἶναι
λαμβάνει
τὸ
γεγονέναι
καὶ |
[1, 13] |
εἴ
τι
σημαίνει,
πότερον
τὸ
|
αὐτὸ |
ἢ
ἕτερον,
ἀλλὰ
τὸ
συμπέρασμα |
[1, 13] |
τι
λέγεται
καὶ
πρὸς
τὸ
|
αὐτὸ |
καὶ
ἓν
ἀποδίδοται
(οἷον
ἥ |
[1, 6] |
ἴσων
γινομένων,
(εἰ
τὰ
τὸ
|
αὐτὸ |
μέγεθος
καὶ
ἓν
λαμβάνοντα
ἴσα |
[1, 4] |
οὐ
καταπύθεται
ὄμβρῳ"
λύουσι
γὰρ
|
αὐτὸ |
τῇ
προσῳδίᾳ,
λέγοντες
τὸ
ου" |
[1, 5] |
οὐ
διπλάσια.
Ἢ
εἰ
τὸ
|
αὐτὸ |
τοῦ
αὐτοῦ
διπλάσιον
καὶ
οὐ |
[1, 10] |
ὁ
ἐρωτώμενος
ἔδωκεν;
τὸ
δ´
|
αὐτὸ |
τοῦτό
ἐστι
καὶ
πρὸς
τοὔνομα· |
[1, 12] |
τὰ
οὕτως
ἄδοξα
ἄγειν
τὸ
|
αὐτὸ |
τῷ
εἰς
τὴν
κατὰ
φύσιν |
[1, 13] |
προσπυνθάνεσθαι
εἰ
σημαίνει
τι
καθ´
|
αὑτὸ |
λεχθὲν
τὸ
διπλάσιον
ἢ
οὐδέν, |
[1, 8] |
πρότασιν,
καὶ
ἀντὶ
τοῦ
καθ´
|
αὑτὸ |
ὁ
παρὰ
τὸ
συμβεβηκός,
καὶ |
[1, 1] |
τῆς
δυνάμεως
ἄπειροι
παραλογίζονται
καὶ
|
αὐτοὶ |
διαλεγόμενοι
καὶ
ἄλλων
ἀκούοντες.
Διὰ |
[1, 11] |
ταῦτα
γὰρ
οὐδὲν
ἧττον
ἴσασιν
|
αὐτοί, |
κἂν
δοκῶσι
λίαν
ἔξω
λέγειν. |
[1, 15] |
δεδομένῳ
χρηστέον·
ἐνίοτε
γὰρ
καὶ
|
αὐτοὶ |
οἴονται
δεδωκέναι
καὶ
τοῖς
ἀκούουσι |
[1, 4] |
καὶ
ὅτι
τοσαυταχῶς
ἂν
τοῖς
|
αὐτοῖς |
ὀνόμασι
καὶ
λόγοις
μὴ
ταὐτὸ |
[1, 12] |
δὲ
τὸ
μὲν
κατὰ
φύσιν
|
αὐτοῖς |
τὸ
ἀληθές,
τὸ
δὲ
κατὰ |
[1, 6] |
τοῦ
συλλογισμοῦ
φανεροὶ
γίνονται.
Τὸν
|
αὐτὸν |
γὰρ
ὁρισμὸν
δεῖ
καὶ
τοῦ |
[1, 4] |
τὸ
δὲ
ποιεῖν
τι.
Τὸν
|
αὐτὸν |
δὲ
τρόπον
καὶ
ἐπὶ
τῶν |
[1, 1] |
τὰ
δὲ
χολοβάφινα
χρυσᾶ.
Τὸν
|
αὐτὸν |
δὲ
τρόπον
καὶ
συλλογισμὸς
καὶ |
[1, 5] |
ἐν
τῷ
αὐτῷ
χρόνῳ.
Τὸν
|
αὐτὸν |
δὲ
τρόπον
καὶ
τὸ
ψεύσασθαι |
[1, 10] |
μὲν
διδάσκοντα
μὴ
ἐρωτᾶν
ἀλλ´
|
αὐτὸν |
δῆλα
ποιεῖν,
τὸν
δ´
ἐρωτᾶν. |
[1, 6] |
καὶ
προσῳδία
τῷ
μὴ
τὸν
|
αὐτὸν |
εἶναι
τὸν
λόγον
ἢ
τὸ |
[1, 10] |
τῷ
τοιονδὶ
ἐρώτημα
τὸν
λόγον
|
αὐτὸν |
ἔχειν
ὃ
πλείω
σημαίνει.
(Ὅλως |
[1, 4] |
φαμεν
εἶναι.
Ἔτι
τὸ
τὸν
|
αὐτὸν |
καθῆσθαι
καὶ
ἑστάναι,
καὶ
κάμνειν |
[1, 1] |
ἐστιν.
Ἀναγκαῖον
οὖν
πλείω
τὸν
|
αὐτὸν |
λόγον
καὶ
τοὔνομα
τὸ
ἓν |
[1, 1] |
ἕκαστον
τοῦ
εἰδότος
ἀψευδεῖν
μὲν
|
αὐτὸν |
περὶ
ὧν
οἶδε,
τὸν
δὲ |
[1, 1] |
ὑπὸ
τῶν
ἐπιστημόνων
παρακρούονται,
τὸν
|
αὐτὸν |
τρόπον
καὶ
ἐπὶ
τῶν
λόγων |
[1, 7] |
τοῦ
πράγματος)
εἶτα
καὶ
καθ´
|
αὑτὸν |
ἀπατᾶσθαι
συμβαίνει,
(ὅταν
ἐπὶ
τοῦ |
[1, 7] |
διὰ
λόγων,
ἡ
δὲ
καθ´
|
αὑτὸν |
οὐχ
ἧττον
δι´
αὐτοῦ
τοῦ |
[1, 5] |
εἰ
ὁ
Κορίσκος
ἕτερον
ἀνθρώπου,
|
αὐτὸς |
αὑτοῦ
ἕτερος·
ἔστι
γὰρ
ἄνθρωπος" |
[1, 4] |
καὶ
ἔτι
πρός.
Ὁ
γὰρ
|
αὐτὸς |
λόγος
διῃρημένος
καὶ
συγκείμενος
οὐκ |
[1, 11] |
αὐτῶν
ἕνεκεν,
καὶ
λόγος
ὁ
|
αὐτὸς |
μὲν
ἔσται
σοφιστικὸς
καὶ
ἐριστικός, |
[1, 4] |
ἐνύπνιον
τοῦ
Ἀγαμέμνονος,
ὅτι
οὐκ
|
αὐτὸς |
ὁ
Ζεὺς
εἶπεν
δίδομεν
δέ |
[1, 6] |
ἓν
καθ´
ἑνός·
ὁ
γὰρ
|
αὐτὸς |
ὅρος
ἑνὸς
μόνου
καὶ
ἁπλῶς |
[1, 5] |
Ἢ
εἰ
τὸ
αὐτὸ
τοῦ
|
αὐτοῦ |
διπλάσιον
καὶ
οὐ
διπλάσιον,
ἀλλ´ |
[1, 5] |
ὀνόματος
μὴ
συνωνύμου
ἀλλὰ
τοῦ
|
αὐτοῦ, |
ἐκ
τῶν
δοθέντων
ἐξ
ἀνάγκης |
[1, 6] |
καὶ
ἁπλῶς,
ὅτι
οὐ
τοῦ
|
αὐτοῦ |
ἡ
κατάφασις
καὶ
ἡ
ἀπόφασις. |
[1, 5] |
μὲν
γάρ
ἐστιν
ἀντίφασις
τοῦ
|
αὐτοῦ |
καὶ
ἑνός,
μὴ
ὀνόματος
ἀλλὰ |
[1, 5] |
οὐ
διπλάσιον.
Ἢ
εἰ
τοῦ
|
αὐτοῦ |
καὶ
κατὰ
ταὐτὸ
καὶ
ὡσαύτως, |
[1, 7] |
καθ´
αὑτὸν
οὐχ
ἧττον
δι´
|
αὐτοῦ |
τοῦ
πράγματος)
εἶτα
καὶ
καθ´ |
[1, 5] |
ὁ
Κορίσκος
ἕτερον
ἀνθρώπου,
αὐτὸς
|
αὑτοῦ |
ἕτερος·
ἔστι
γὰρ
ἄνθρωπος"
Ἢ |
[1, 10] |
Εἶτα
πρὸς
τοὔνομα
πάντας
ἐνδέχεται
|
αὐτοὺς |
εἶναι·
τὸ
γὰρ
πρὸς
τοὔνομα |
[1, 8] |
τοῖς
λόγοις.
Ὅτι
δ´
ἔχομεν
|
αὐτοὺς |
τῇ
αὐτῇ
μεθόδῳ,
δῆλον·
παρ´ |
[1, 10] |
τὴν
διάνοιαν,
ἀλλ´
οὐ
τοὺς
|
αὐτούς. |
Τί
γάρ
ἐστι
τὸ
μὴ |
[1, 5] |
Καὶ
λανθάνει
πολλάκις
οὐχ
ἧττον
|
αὐτοὺς |
τοὺς
ἐρωτῶντας
τὸ
τοιοῦτον.
Οἱ |
[1, 1] |
κάλλος,
οἱ
δὲ
φαίνονται,
κομμώσαντες
|
αὑτούς. |
Ἐπί
τε
τῶν
ἀψύχων
ὡσαύτως· |
[1, 7] |
μετ´
ἄλλων
σκοπουμένοις
ἢ
καθ´
|
αὑτούς |
(ἡ
μὲν
γὰρ
μετ´
ἄλλου |
[1, 1] |
φαίνονται,
φυλετικῶς
φυσήσαντες
καὶ
ἐπισκευάσαντες
|
αὑτούς, |
καὶ
καλοὶ
οἱ
μὲν
διὰ |
[1, 5] |
συμβεβηκότι
ὑπάρχειν.
Ἐπεὶ
γὰρ
τῷ
|
αὐτῷ |
πολλὰ
συμβέβηκεν,
οὐκ
ἀνάγκη
πᾶσι |
[1, 6] |
ὀρθαῖν
ἴσας
ἔχει,
συμβέβηκε
δ´
|
αὐτῷ |
σχήματι
εἶναι
ἢ
πρώτῳ
ἢ |
[1, 5] |
καὶ
ὡσαύτως
καὶ
ἐν
τῷ
|
αὐτῷ |
χρόνῳ.
Τὸν
αὐτὸν
δὲ
τρόπον |
[1, 11] |
οἱ
σοφισταί,
ἀλλ´
οὐ
τῶν
|
αὐτῶν |
ἕνεκεν,
καὶ
λόγος
ὁ
αὐτὸς |
[1, 5] |
ὅσοις
μὴ
ῥᾴδιον
θεωρῆσαι
πότερον
|
αὐτῶν |
κυρίως
ἀποδοτέον.
Γίνεται
δὲ
τὸ |
[1, 11] |
ἐφίενται,
καὶ
τῶν
λόγων
τῶν
|
αὐτῶν |
μὲν
(εἴσιν)
οἱ
φιλέριδες
καὶ |
[1, 13] |
τι
τοιοῦτον
ἐν
τῷ
λόγῳ
|
αὐτῶν |
προσδηλοῦται,
κατηγορουμένων†
ἐπὶ
τούτοις.
Οἷον |
[1, 11] |
τὸν
γεωμετρικόν·
ἐκ
γὰρ
τῶν
|
αὐτῶν |
τῷ
διαλεκτικῷ
παραλογίζεται,
καὶ
ὁ |
[1, 12] |
τὰς
φανερὰς
ἢ
πρὸς
τὰς
|
ἀφανεῖς |
δόξας
ἐροῦσιν
ἐναντία.
Πλεῖστος
δὲ |
[1, 15] |
τῷ
Μανδροβούλῳ.
Δεῖ
δὲ
καὶ
|
ἀφισταμένους |
τοῦ
λόγου
τὰ
λοιπὰ
τῶν |
[1, 4] |
πεντήκοντ´
ἀνδρῶν
ἑκατὸν
λίπε
δῖος
|
Ἀχιλλεύς" |
(Παρὰ
δὲ
τὴν
προσῳδίαν
ἐν |
[1, 1] |
ἔργον
περὶ
ἕκαστον
τοῦ
εἰδότος
|
ἀψευδεῖν |
μὲν
αὐτὸν
περὶ
ὧν
οἶδε, |
[1, 1] |
κομμώσαντες
αὑτούς.
Ἐπί
τε
τῶν
|
ἀψύχων |
ὡσαύτως·
καὶ
γὰρ
τούτων
τὰ |