Livre, Chap.
[1, 9]	Ἔτι δ´ οὐδ´ αὔξησιν οἷόν	τ´	εἶναι καὶ φθίσιν· οὐ γὰρ
[1, 8]	γὰρ ψυχρὸν οὔτε σκληρὸν οἷόν	τ´	εἶναι. Καίτοι τοῦτό γε ἄτοπον,
[1, 7]	καὶ ποιητικὰ ἀλλήλων ἐστὶ τά	τ´	ἐναντία καὶ τὰ μεταξύ· καὶ
[1, 10]	ἐξ ἀρχῆς. Σκεπτέον δὲ τί	τ´	ἐστὶν ἡ μίξις καὶ τί
[1, 8]	στερεὰ ὁ δ´ ἐπίπεδα λέγει	τὰ	ἀδιαίρετα, καὶ ὁ μὲν ἀπείροις
[1, 2]	καὶ ἐξ ἀτόμων (πολλὰ γὰρ	τὰ	ἀδύνατα) οὔτε οὕτως ὥστε πάντῃ
[1, 5]	τοῦ αὐξάνεσθαι ἢ τοῦ φθίνειν	τὰ	αἴτια ζητοῦμεν. Φαίνεται δὴ τοῦ
[1, 6]	τὰ τοιαῦτα τῶν ἀντικειμένων, ἅπαντα	τὰ	ἀλλήλων ἁπτόμενα βάρος ἂν ἔχοι
[1, 5]	διορισαμένοις πρῶτον ἓν μὲν ὅτι	τὰ	ἀνομοιομερῆ αὐξάνεται τῷ τὰ ὁμοιομερῆ
[1, 1]	ἀρχὰς ποιοῦντες μιᾶς ἀδύνατον ἀλλοιοῦσθαι.	Τὰ	γὰρ πάθη, καθ´ ἅ φαμεν
[1, 10]	ἑκάτερον· οὐ γὰρ εἶναι μεμιγμένα	τά	γε ὅλως οὐκ ὄντα. Οὗτος
[1, 1]	τοιοῦτον ἀλλοιοῦσθαί φαμεν· τοῖς δὲ	τὰ	γένη πλείω ποιοῦσι διαφέρειν τὴν
[1, 7]	ὁμοίως ὑπάρχειν ταὐτὰ τοῖς ὁμοίοις)	τὰ	δ´ ἀνόμοια καὶ τὰ διάφορα
[1, 7]	οὐκέτι γίνεται, ἀλλ´ ἔστιν ἤδη·	τὰ	δ´ εἴδη καὶ τὰ τέλη
[1, 10]	δ´ ἐστὶ τὰ μὲν δυνάμει	τὰ	δ´ ἐνεργείᾳ τῶν ὄντων, ἐνδέχεται
[1, 3]	τὰ μὲν τόδε τι σημαίνει	τὰ	δ´ οὔ, διὰ τοῦτο συμβαίνει
[1, 3]	ἁπλῶς γίνεσθαι λέγεται καὶ φθείρεσθαι	τὰ	δ´ οὐχ ἁπλῶς, πάλιν σκεπτέον,
[1, 10]	τῶν ὄντων τὰ μὲν ποιητικὰ	τὰ	δ´ ὑπὸ τούτων παθητικά. Τὰ
[1, 8]	εἰ τὰ μὲν εἴη πύρινα,	τὰ	δὲ γήινα τὸν ὄγκον; εἰ
[1, 6]	πολλαχῶς, καὶ τὰ μὲν ὁμωνύμως	τὰ	δὲ θάτερα ἀπὸ τῶν ἑτέρων
[1, 8]	τὰ μὲν ἁπτόμενα εἶναι ἀδιαίρετα,	τὰ	δὲ μεταξὺ αὐτῶν κενά, οὓς
[1, 3]	τοῦ τὰ μὲν ἁπλῶς γίνεσθαι	τὰ	δὲ μή, καὶ ὅλως καὶ
[1, 7]	τὰ μὲν τῶν ποιητικῶν ἀπαθῆ	τὰ	δὲ παθητικά. Καὶ ὥσπερ ἐπὶ
[1, 1]	γὰρ τὰ μὲν σωματικὰ τέτταρα,	τὰ	δὲ πάντα μετὰ τῶν κινούντων
[1, 8]	καθ´ οὓς τὰ μὲν ποιεῖ	τὰ	δὲ πάσχει σχεδὸν οὗτοι λέγονται·
[1, 10]	ἀλλήλων καὶ παθητικὰ ὑπ´ ἀλλήλων·	τὰ	δὲ ποιεῖ ἀπαθῆ ὄντα, ὅσων
[1, 8]	πόρων ὄντων τὰ μὲν πείσεται	τὰ	δὲ ποιήσει τῶν πρὸς ἄλληλα
[1, 3]	τι σημαίνει, τὰ δὲ τοιόνδε,	τὰ	δὲ ποσόν. Ὅσα οὖν μὴ
[1, 3]	τὰ μὲν ἁπλῶς γίνεσθαι λέγεσθαι,	τὰ	δέ τι μόνον, μὴ τῇ
[1, 6]	κουφότητα, ἢ ἄμφω ἢ θάτερον.	Τὰ	δὲ τοιαῦτα παθητικὰ καὶ ποιητικά·
[1, 3]	μὲν γὰρ τόδε τι σημαίνει,	τὰ	δὲ τοιόνδε, τὰ δὲ ποσόν.
[1, 5]	τόπῳ μεταβάλλει τοῦ ὅλου μένοντος,	τὰ	δὲ τοῦ αὐξανομένου ἀεὶ ἐπὶ
[1, 10]	ἔστιν. Ὥστε τούτων ὄντων φανερῶν	τὰ	διαπορηθέντα λύοιντ´ ἄν. Ἀλλὰ μὴν
[1, 8]	κατὰ στοῖχον, καὶ μᾶλλον ἔχειν	τὰ	διαφανῆ μᾶλλον. Οἱ μὲν οὖν
[1, 7]	ὁμοίοις) τὰ δ´ ἀνόμοια καὶ	τὰ	διάφορα ποιεῖν καὶ πάσχειν εἰς
[1, 6]	τὰ στοιχεῖα γεννῶντες καὶ οἱ	τὰ	ἐκ τῶν στοιχείων διακρίσει χρῶνται
[1, 6]	γὰρ κινεῖ κινούμενα πάντα σχεδὸν	τὰ	ἐμποδών, ὅσοις ἀνάγκη καὶ φαίνεται
[1, 3]	ἐν πᾶσι γένεσις μὲν κατὰ	τὰ	ἐν τῇ ἑτέρᾳ συστοιχίᾳ λέγεται,
[1, 2]	τοῖς πράγμασιν. Ὅλως δὲ παρὰ	τὰ	ἐπιπολῆς περὶ οὐδενὸς οὐδεὶς ἐπέστησεν
[1, 6]	καὶ θέσιν ἔχοντα ἅμα ἔχει	τὰ	ἔσχατα. Ἐπεὶ δὲ θέσις μὲν
[1, 6]	ἀλλήλων, ὧν διῃρημένων μεγεθῶν ἅμα	τὰ	ἔσχατά ἐστιν, ὄντων κινητικῶν καὶ
[1, 6]	διωρίσθη πρότερον, τὸ ἅπτεσθαι τὸ	τὰ	ἔσχατα ἔχειν ἅμα, ταῦτα ἂν
[1, 7]	τὸ πάσχον· οὐ γὰρ ἐγχωρεῖν	τὰ	ἕτερα καὶ διαφέροντα πάσχειν ὑπ´
[1, 10]	πολλοῦ χρονίως τοῦτο δρᾷ. Διὸ	τὰ	εὐόριστα τῶν διαιρετῶν καὶ παθητικῶν
[1, 8]	καὶ τὸν κρύσταλλον, ἀλλὰ μόνον	τὰ	καλὰ καὶ τὰ φαινόμενα διὰ
[1, 6]	φανερόν, ὅτι ἔστι μὲν ὡς	τὰ	κινοῦντα τῶν κινητῶν ἅπτοιτ´ ἄν,
[1, 8]	μὲν γὰρ διαλύεται ῥᾳδίως, οἷον	τὰ	μεγάλα· προσκόπτει γὰρ πολλοῖς· τὸ
[1, 2]	ἐξ ἁφῶν ἢ στιγμῶν εἶναι	τὰ	μεγέθη, ἀνάγκη εἶναι σώματα ἀδιαίρετα
[1, 8]	μή· νῦν μὲν γὰρ εὐλόγως	τὰ	μείζω θραύεται μᾶλλον τῶν μικρῶν·
[1, 8]	ἃ ἔσχατα διαλύεται· Ἐμπεδοκλεῖ δὲ	τὰ	μὲν ἄλλα φανερὸν ὅτι μέχρι
[1, 3]	δὲ ἧττον εἶναι. Τοῦ δὲ	τὰ	μὲν ἁπλῶς γίνεσθαι λέγεσθαι, τὰ
[1, 3]	αἰτίαν. Διὰ τί δέ ποτε	τὰ	μὲν ἁπλῶς γίνεσθαι λέγεται καὶ
[1, 3]	ἀνεπιστῆμον. Περὶ μὲν οὖν τοῦ	τὰ	μὲν ἁπλῶς γίνεσθαι τὰ δὲ
[1, 8]	ἀλλὰ πᾶν κενόν. Ἀνάγκη ἄρα	τὰ	μὲν ἁπτόμενα εἶναι ἀδιαίρετα, τὰ
[1, 8]	μείζω θραύεται μᾶλλον τῶν μικρῶν·	τὰ	μὲν γὰρ διαλύεται ῥᾳδίως, οἷον
[1, 5]	οὐχ ὥσπερ τὰ τῆς σφαίρας·	τὰ	μὲν γὰρ ἐν τῷ ἴσῳ
[1, 3]	Ταῦτα δὲ διώρισται ταῖς κατηγορίαις·	τὰ	μὲν γὰρ τόδε τι σημαίνει,
[1, 10]	οὐθὲν χωριστόν. Ἐπεὶ δ´ ἐστὶ	τὰ	μὲν δυνάμει τὰ δ´ ἐνεργείᾳ
[1, 8]	τῶν ἑτέρων, ὥσπερ ἂν εἰ	τὰ	μὲν εἴη πύρινα, τὰ δὲ
[1, 6]	ὀνομάτων ἕκαστον λέγεται πολλαχῶς, καὶ	τὰ	μὲν ὁμωνύμως τὰ δὲ θάτερα
[1, 10]	τὰ δ´ ὑπὸ τούτων παθητικά.	Τὰ	μὲν οὖν ἀντιστρέφει, ὅσων ἡ
[1, 7]	ὑπάρχει, ταύτῃ τοῦτο συμβαίνειν αὐτοῖς.	Τὰ	μὲν οὖν λεγόμενα ταῦτ´ ἐστίν,
[1, 8]	ἅπτεσθαι, καὶ μὴ πόρων ὄντων	τὰ	μὲν πείσεται τὰ δὲ ποιήσει
[1, 8]	μὲν οὖν τρόποι καθ´ οὓς	τὰ	μὲν ποιεῖ τὰ δὲ πάσχει
[1, 10]	δή, ὡς ἔφαμεν, τῶν ὄντων	τὰ	μὲν ποιητικὰ τὰ δ´ ὑπὸ
[1, 1]	καὶ ἕτεροι. Ἐμπεδοκλῆς μὲν γὰρ	τὰ	μὲν σωματικὰ τέτταρα, τὰ δὲ
[1, 3]	οὖν πολλάκις διορίζομεν λέγοντες ὅτι	τὰ	μὲν τόδε τι σημαίνει τὰ
[1, 7]	ἀνάγκη θερμαίνεσθαι· διό, καθάπερ εἴρηται,	τὰ	μὲν τῶν ποιητικῶν ἀπαθῆ τὰ
[1, 7]	ἐστὶ τά τ´ ἐναντία καὶ	τὰ	μεταξύ· καὶ γὰρ ὅλως φθορὰ
[1, 10]	γὰρ οὕτως εἰς μικρὰ διαιρεθῇ	τὰ	μιγνύμενα, καὶ τεθῇ παρ´ ἄλληλα
[1, 10]	λόγος διηπόρει πρότερον· φαίνεται δὲ	τὰ	μιγνύμενα πρότερόν τε ἐκ κεχωρισμένων
[1, 10]	οὔτε κατὰ μικρὰ σωζόμενα δεῖ	τὰ	μιγνύμενα φάναι μεμίχθαι. Σύνθεσις γὰρ
[1, 10]	δ´ ἐνεργείᾳ τῶν ὄντων, ἐνδέχεται	τὰ	μιχθέντα εἶναί πως καὶ μὴ
[1, 5]	τὸ ἐλαυνόμενον· τούτου γὰρ μένοντος	τὰ	μόρια μεταβάλλει κατὰ τόπον, οὐχ
[1, 5]	μὲν αὔξησις, ὅταν δὲ αὐτὰ	τὰ	ξύλα ἁφθῇ, γένεσις. Ποσὸν δὲ
[1, 6]	ἀλλὰ διὰ τὸ κινεῖν κινούμενα	τὰ	ὁμογενῆ, ἀνάγκη δοκεῖ εἶναι ἁπτομένου
[1, 5]	ὅτι τὰ ἀνομοιομερῆ αὐξάνεται τῷ	τὰ	ὁμοιομερῆ αὐξάνεσθαι (σύγκειται γὰρ ἐκ
[1, 5]	ὀστοῦν ἢ χεὶρ καὶ τούτων	τὰ	ὁμοιομερῆ. Προσελθόντος μὲν δή τινος
[1, 1]	καὶ Δημόκριτος. Ὁ μὲν γὰρ	τὰ	ὁμοιομερῆ στοιχεῖα τίθησιν, οἷον ὀστοῦν
[1, 2]	δὲ τοῦ ἐπ´ ἔλαττον δύνασθαι	τὰ	ὁμολογούμενα συνορᾶν ἡ ἀπειρία. Διὸ
[1, 2]	γίνεται καὶ ἀλλοιοῦται καὶ αὐξάνεται	τὰ	ὄντα καὶ τἀναντία τούτοις πάσχει,
[1, 10]	καὶ τὸ λευκὸν οὐδ´ ὅλως	τὰ	πάθη καὶ τὰς ἕξεις οἷόν
[1, 8]	διὰ〉 τῶν πόρων κινήσεώς φασι	τὰ	πάθη συμβαίνειν, εἰ μὲν καὶ
[1, 3]	ποῦ· χωριστὰ γὰρ ἂν εἴη	τὰ	πάθη τῶν οὐσιῶν. Εἰ δὲ
[1, 3]	εἰρημένων, ἔσται, καθάπερ εἴπομεν, χωριστὰ	τὰ	πάθη τῶν οὐσιῶν. Περί τε
[1, 5]	οὐ χωριστή, εἰ μὴ καὶ	τὰ	πάθη χωριστά. Φανερὸν δὴ ἐκ
[1, 8]	ὂν ἐν τῷ αὐτῷ ἕξει	τὰ	πάθη, ὥστε καὶ ἐὰν πάσχῃ
[1, 1]	αὐτῶν θετέον τὸ ἓν ἢ	τὰ	πολλά, λέγω δὲ πῦρ καὶ
[1, 3]	καὶ εἶναι νομίζουσιν, οὕτω καὶ	τὰ	πράγματα, τρόπον τινὰ διώκοντες τἀληθές,
[1, 8]	Τοῖς μὲν γάρ ἐστιν ἀδιαίρετα	τὰ	πρῶτα τῶν σωμάτων, σχήματι διαφέροντα
[1, 9]	ἐξ ὑγροῦ γέγονεν· οὐδ´ ἐνυπάρχει	τὰ	σκληρὰ καὶ πεπηγότα ἀδιαίρετα τοὺς
[1, 6]	νῦν. Πάντες γὰρ οἵ τε	τὰ	στοιχεῖα γεννῶντες καὶ οἱ τὰ
[1, 1]	τῷ ἀλλοιοῦσθαι, πολλὰ δὲ λέγει	τὰ	στοιχεῖα, καθάπερ καὶ ἕτεροι. Ἐμπεδοκλῆς
[1, 6]	πάσχοντος· καὶ γὰρ οἱ πλείω	τὰ	στοιχεῖα ποιοῦντες γεννῶσι τῷ ποιεῖν
[1, 1]	δὲ πῦρ καὶ γῆν καὶ	τὰ	σύστοιχα τούτων. Ἧι μὲν γὰρ
[1, 2]	δὲ καὶ ἄπειρα τὰ φαινόμενα,	τὰ	σχήματα ἄπειρα ἐποίησαν, ὥστε ταῖς
[1, 8]	αἰτίας τῶν συμβαινόντων μᾶλλον ἢ	τὰ	σχήματα. Ἔτι δὲ διαφέροντα τὴν
[1, 2]	Δημόκριτος δὲ καὶ Λεύκιππος ποιήσαντες	τὰ	σχήματα τὴν ἀλλοίωσιν καὶ τὴν
[1, 7]	παθητικὰ καὶ ποιητικὰ ἀλλήλων ἐστὶ	τά	τ´ ἐναντία καὶ τὰ μεταξύ·
[1, 7]	ἤδη· τὰ δ´ εἴδη καὶ	τὰ	τέλη ἕξεις τινές, ἡ δ´
[1, 5]	μεταβάλλει κατὰ τόπον, οὐχ ὥσπερ	τὰ	τῆς σφαίρας· τὰ μὲν γὰρ
[1, 4]	τοῦτο τοῦ ὑπομένοντος. Διὸ ἀλλοίωσις	τὰ	τοιαῦτα. Ὅταν μὲν οὖν κατὰ
[1, 6]	ἄνω καὶ τὸ κάτω καὶ	τὰ	τοιαῦτα τῶν ἀντικειμένων, ἅπαντα τὰ
[1, 1]	ἢ σάρκα καὶ ὀστοῦν καὶ	τὰ	τοιαῦτα τῶν ὁμοιομερῶν, οἱ δὲ
[1, 5]	πλείω τόπον, ἐπ´ ἐλάττω δὲ	τὰ	τοῦ φθίνοντος. Ὅτι μὲν οὖν
[1, 10]	ἦν τὸ εὐορίστῳ εἶναι) οἷον	τὰ	ὑγρὰ μικτὰ μάλιστα τῶν σωμάτων·
[1, 1]	τὴν γένεσιν, ἀδύνατον μέντοι κατὰ	τὰ	ὑπ´ ἐκείνων λεγόμενα. Τοῦτο δ´
[1, 5]	δεῖ γὰρ σώζειν τῷ λόγῳ	τὰ	ὑπάρχοντα τῷ αὐξανομένῳ καὶ φθίνοντι.
[1, 4]	ἄλλαις μεταβολαῖς, ὅτι πάντα δεκτικὰ	τὰ	ὑποκείμενα ἐναντιώσεών τινων. Περὶ μὲν
[1, 8]	ἀλλὰ μόνον τὰ καλὰ καὶ	τὰ	φαινόμενα διὰ συνήθειαν, ταῦτ´ ἐνίοις
[1, 1]	ἔοικεν ἐναντία λέγειν καὶ πρὸς	τὰ	φαινόμενα καὶ πρὸς αὑτὸν αὐτός.
[1, 2]	φαίνεσθαι, ἐναντία δὲ καὶ ἄπειρα	τὰ	φαινόμενα, τὰ σχήματα ἄπειρα ἐποίησαν,
[1, 3]	αἴσθησιν ἧττόν ἐστιν (διὸ καὶ	τὰ	φθειρόμενα ἁπλῶς τῇ εἰς ταῦτα
[1, 4]	αἰσθητὸν ἢ ἁφῇ ἢ πάσαις	ταῖς	αἰσθήσεσιν, οἷον ὅταν ὕδωρ γένηται
[1, 4]	τρόπον δέ τινα καὶ τὸ	ταῖς	ἄλλαις μεταβολαῖς, ὅτι πάντα δεκτικὰ
[1, 3]	γῆ καὶ πῦρ καὶ ταύταις	ταῖς	διαφοραῖς. Δοκεῖ δὲ μᾶλλον τοῖς
[1, 10]	τὸ πᾶν ὕδωρ. Ὅταν δὲ	ταῖς	δυνάμεσιν ἰσάζῃ πως, τότε μεταβάλλει
[1, 3]	φυόμενον γίνεσθαι. Ταῦτα δὲ διώρισται	ταῖς	κατηγορίαις· τὰ μὲν γὰρ τόδε
[1, 2]	τὰ σχήματα ἄπειρα ἐποίησαν, ὥστε	ταῖς	μεταβολαῖς τοῦ συγκειμένου τὸ αὐτὸ
[1, 3]	μή, καὶ ὅλως καὶ ἐν	ταῖς	οὐσίαις αὐταῖς, εἴρηται, καὶ διότι
[1, 2]	διαθιγῇ μετακινοῦντα τὸ αὐτὸ καὶ	ταῖς	τῶν σχημάτων διαφοραῖς, ὅπερ ποιεῖ
[1, 10]	Ἐπεὶ δ´ οὐκ ἔστιν εἰς	τἀλάχιστα	διαιρεθῆναι, οὐδὲ〉 σύνθεσις ταὐτὸ καὶ
[1, 3]	τὰ πράγματα, τρόπον τινὰ διώκοντες	τἀληθές,	αὐτὸ δὲ λέγοντες οὐκ ἀληθές.
[1, 2]	θέσει ἀλλοίωσιν. Ἐπεὶ δ´ ᾤοντο	τἀληθὲς	ἐν τῷ φαίνεσθαι, ἐναντία δὲ
[1, 3]	τοῦ διὰ τὸ συνεχῶς κινεῖσθαι	τἆλλα	κινοῦντος ὕστερον ἀποδοτέον, τί τοιοῦτον
[1, 1]	γίνεσθαι τῶν στοιχείων οὐδέν, ἀλλὰ	τἆλλα	πάντα ἐκ τούτων, ἅμα δ´
[1, 3]	καὶ μέγα ἐκ μικροῦ, καὶ	τἆλλα	πάντα τοῦτον τὸν τρόπον. Εἰ
[1, 1]	καὶ Λεύκιππος ἐκ σωμάτων ἀδιαιρέτων	τἆλλα	συγκεῖσθαί φασι, ταῦτα δ´ ἄπειρα
[1, 7]	καὶ θερμαίνεσθαι καὶ ψύχεσθαι καὶ	τἆλλα	τὸν αὐτὸν τρόπον, ὁτὲ δὲ
[1, 7]	ὁμογενοῦς. Τούτου δ´ αἴτιον ὅτι	τἀναντία	ἐν ταὐτῷ γένει πάντα, ποιεῖ
[1, 3]	ὑποκείμενον, ὅτι μεταβλητικόν ἐστι εἰς	τἀναντία,	καὶ ἔστιν ἡ θατέρου γένεσις
[1, 3]	ἐξ ἐναντίων; τούτοις γὰρ ὑπάρχει	τἀναντία,	πυρί, γῇ, ὕδατι, ἀέρι. Ἢ
[1, 2]	καὶ αὐξάνεται τὰ ὄντα καὶ	τἀναντία	τούτοις πάσχει, τῶν πρώτων ὑπαρχόντων
[1, 7]	πάντα, ποιεῖ δὲ καὶ πάσχει	τἀναντία	ὑπ´ ἀλλήλων. Ὥστ´ ἀνάγκη πῶς
[1, 8]	δὲ κινούμενον, ἢ κατὰ ταὐτὸ	τἀναντία	ὑπάρξει, καὶ ἡ ὕλη οὐ
[1, 7]	δ´ εἴδει ἀνόμοια, τοιαῦτα δὲ	τἀναντία,	φανερὸν ὅτι παθητικὰ καὶ ποιητικὰ
[1, 2]	καὶ συγκρίσει γένεσιν καὶ φθοράν,	τάξει	δὲ καὶ θέσει ἀλλοίωσιν. Ἐπεὶ
[1, 1]	ὧν εἰσὶ καὶ θέσει καὶ	τάξει	τούτων. Ἐναντίως δὲ φαίνονται λέγοντες
[1, 8]	οὖν οὕτως καὶ διὰ ταύτας	τὰς	αἰτίας ἀπεφήναντο περὶ τῆς ἀληθείας·
[1, 8]	καὶ ἀκούειν ἡμᾶς φασι καὶ	τὰς	ἄλλας αἰσθήσεις αἰσθάνεσθαι πάσας, ἔτι
[1, 5]	τὴν τοῦ σώματος ὕλην διὰ	τὰς	αὐτὰς αἰτίας. Ἐκεῖνο δὲ οὗ
[1, 8]	πῶς λέγουσι, δῆλον, καὶ πρὸς	τὰς	αὐτῶν θέσεις αἷς χρῶνται σχεδὸν
[1, 8]	ὡς λέγουσιν; οὔτε γὰρ κατὰ	τὰς	ἁφὰς ἐνδέχεται διιέναι διὰ τῶν
[1, 9]	εἰ γὰρ διακρίνεσθαι δύναται κατὰ	τὰς	ἁφάς, ὥσπερ φασί τινες, κἂν
[1, 10]	οὐδ´ ὅλως τὰ πάθη καὶ	τὰς	ἕξεις οἷόν τε μίγνυσθαι τοῖς
[1, 4]	φαμὲν γὰρ ἑτέρας εἶναι ταύτας	τὰς	μεταβολὰς ἀλλήλων. Ἐπειδὴ οὖν ἐστί
[1, 1]	καὶ τὸ πλῆθος εἶναι καὶ	τὰς	μορφάς, αὐτὰ δὲ πρὸς αὑτὰ
[1, 1]	καὶ φθειρομένων, ὁμοίως κατὰ πάντων,	τάς	τε αἰτίας διαιρετέον καὶ τοὺς
[1, 2]	μὲν ποιεῖ τὸ δὲ πάσχει	τὰς	φυσικὰς ποιήσεις. Δημόκριτος δὲ καὶ
[1, 6]	ὄντων ὅσοις ἐστὶ μίξις, εἶναι	ταῦτ´	ἀλλήλων ἁπτικά· κἂν εἴ τι
[1, 8]	καὶ τὰ φαινόμενα διὰ συνήθειαν,	ταῦτ´	ἐνίοις διὰ τὴν μανίαν οὐθὲν
[1, 10]	καὶ κοινόν. Φανερὸν οὖν ὅτι	ταῦτ´	ἐστὶ μικτὰ ὅσα ἐναντίωσιν ἔχει
[1, 7]	αὐτοῖς. Τὰ μὲν οὖν λεγόμενα	ταῦτ´	ἐστίν, ἐοίκασι δὲ οἱ τοῦτον
[1, 2]	ὡς Δημόκριτος καὶ Λεύκιππος, σώματα	ταῦτ´	ἐστίν, ἢ ὥσπερ ἐν τῷ
[1, 6]	τὸ τὰ ἔσχατα ἔχειν ἅμα,	ταῦτα	ἂν ἅπτοιτο ἀλλήλων ὅσα διωρισμένα
[1, 8]	μὴν εἰ καὶ κενὰ μὲν	ταῦτα,	ἀνάγκη δὲ σώματα ἐν αὑτοῖς
[1, 6]	καὶ ποιητικά· ὥστε φανερὸν ὅτι	ταῦτα	ἅπτεσθαι πέφυκεν ἀλλήλων, ὧν διῃρημένων
[1, 10]	διαιρετῶν, ἐὰν μὴ γλίσχρον ᾖ·	ταῦτα	γὰρ δὴ πλείω καὶ μείζω
[1, 10]	ὅσα ἐναντίωσιν ἔχει τῶν ποιούντων·	ταῦτα	γὰρ δὴ ὑπ´ ἀλλήλων ἐστὶ
[1, 10]	ἀλλήλων καὶ εὐόριστα καὶ εὐδιαίρετα·	ταῦτα	γὰρ οὔτ´ ἐφθάρθαι ἀνάγκη μεμιγμένα
[1, 1]	σωμάτων ἀδιαιρέτων τἆλλα συγκεῖσθαί φασι,	ταῦτα	δ´ ἄπειρα καὶ τὸ πλῆθος
[1, 8]	ἀόρατα διὰ σμικρότητα τῶν ὄγκων.	Ταῦτα	δ´ ἐν τῷ κενῷ φέρεσθαι
[1, 3]	ἐπιστῆμον, τὸ δὲ φυόμενον γίνεσθαι.	Ταῦτα	δὲ διώρισται ταῖς κατηγορίαις· τὰ
[1, 5]	ὑπάρχοντα τῷ αὐξανομένῳ καὶ φθίνοντι.	Ταῦτα	δὲ τρία ἐστίν, ὧν ἓν
[1, 2]	τι πάθος, ἀλλὰ πῶς εἰς	ταῦτα	διαλύεται καὶ γίνεται ἐκ τούτων;
[1, 5]	αὐτὰς αἰτίας. Ἐκεῖνο δὲ οὗ	ταῦτα	ἔσχατα ἡ ὕλη, ἣν οὐδέποτ´
[1, 3]	πῦρ καὶ γῆν. Τὸ δὴ	ταῦτα	ἢ τοιαῦθ´ ἕτερα ὑποτίθεσθαι διαφέρει
[1, 2]	μεγέθη. Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ	ταῦτα	θεμένοις οὐχ ἧττον συμβαίνει ἀδύνατα.
[1, 8]	ποῖα ταῦτα; καὶ δῆλον ὡς	ταῦτα	θετέον ἀρχὰς καὶ αἰτίας τῶν
[1, 8]	προτέρου. Εἰ δ´ ἕτερα, ποῖα	ταῦτα;	καὶ δῆλον ὡς ταῦτα θετέον
[1, 6]	περὶ ἁφῆς· οὔτε γὰρ ποιεῖν	ταῦτα	καὶ πάσχειν δύναται κυρίως ἃ
[1, 2]	ἐπιστήσασι θεωρητέον. Ἀπορίας γὰρ ἔχει	ταῦτα	καὶ πολλὰς καὶ εὐλόγους. Εἰ
[1, 7]	ἐν ὕλῃ ἔχει τὴν μορφήν,	ταῦτα	μὲν ἀπαθῆ τῶν ποιητικῶν, ὅσα
[1, 1]	τοιαῦτα τῶν ὁμοιομερῶν, οἱ δὲ	ταῦτα	μὲν ἁπλᾶ καὶ στοιχεῖα, γῆν
[1, 10]	γὰρ ἡ δύναμις αὐτῶν. Διὸ	ταῦτα	μὲν ἀφείσθω· τὸ δὲ συνεχὲς
[1, 8]	πλῆθος τῶν ὄντων Ὁμολογήσας δὲ	ταῦτα	μὲν τοῖς φαινομένοις, τοῖς δὲ
[1, 8]	σχημάτων. Ἄτοπον δὲ κἂν εἰ	ταῦτα	μὲν ὑπάρχει, λέγω δὲ θερμότης
[1, 3]	τὰ φθειρόμενα ἁπλῶς τῇ εἰς	ταῦτα	μεταβολῇ φθείρεσθαι λέγουσιν, γίνεσθαι δ´
[1, 4]	δὲ φθορά· διὸ ἀνθρώπου μὲν	ταῦτα	πάθη, ἀνθρώπου δὲ μουσικοῦ καὶ
[1, 2]	περὶ αὐτῶν ἐν ἑτέροις. Ἀλλὰ	ταῦτα	πειρατέον λύειν· διὸ πάλιν ἐξ
[1, 2]	σώματα εἶναι ἀδιαίρετα. Ἀλλὰ καὶ	ταῦτα	πολλὴν ἔχει ἀλογίαν. Ὅμως δὲ
[1, 10]	μικτά (διαιρεῖται γὰρ εἰς μικρὰ	ταῦτα	ῥᾳδίως· τοῦτο γὰρ ἦν τὸ
[1, 2]	σῶμα εἶναι πάντῃ διαιρετόν, πάντα	ταῦτα	συμβαίνει. Ἔτι ἐὰν διελὼν συνθῶ
[1, 8]	ἐπὶ μὲν τῶν λόγων δοκεῖ	ταῦτα	συμβαίνειν, ἐπὶ δὲ τῶν πραγμάτων
[1, 3]	μᾶλλον τόδε τι καὶ εἶδος	ταῦτα	τῆς γῆς. Τοῦ μὲν οὖν
[1, 2]	ἐκ τούτων; ἢ πῶς χωρίζεται	ταῦτα;	ὥστ´ εἴπερ ἀδύνατον ἐξ ἁφῶν
[1, 10]	ἐφθάρθαι ἀνάγκη μεμιγμένα οὔτ´ ἔτι	ταὐτὰ	ἁπλῶς εἶναι, οὔτε σύνθεσιν εἶναι
[1, 7]	τὸ ποιοῦν τῷ μὲν γένει	ταὐτὰ	καὶ ὅμοια τῷ δ´ εἴδει
[1, 7]	κατὰ λόγον δὴ τὸ μὴ	ταὐτὰ	λέγοντας ἀμφοτέρους ὅμως ἅπτεσθαι τῆς
[1, 7]	Ὥστ´ ἀνάγκη πῶς μὲν εἶναι	ταὐτὰ	τό τε ποιοῦν καὶ τὸ
[1, 7]	θατέρου (πάντα γὰρ ὁμοίως ὑπάρχειν	ταὐτὰ	τοῖς ὁμοίοις) τὰ δ´ ἀνόμοια
[1, 3]	δὲ γῆ καὶ πῦρ καὶ	ταύταις	ταῖς διαφοραῖς. Δοκεῖ δὲ μᾶλλον
[1, 8]	μὲν οὖν οὕτως καὶ διὰ	ταύτας	τὰς αἰτίας ἀπεφήναντο περὶ τῆς
[1, 4]	διαφέρουσιν· φαμὲν γὰρ ἑτέρας εἶναι	ταύτας	τὰς μεταβολὰς ἀλλήλων. Ἐπειδὴ οὖν
[1, 8]	κενοῦ καὶ διὰ τῆς ἁφῆς	(ταύτῃ	γὰρ διαιρετὸν ἕκαστον) Πλάτωνι δὲ
[1, 5]	ᾗ δὲ μόνον σάρξ, τρέφει·	ταύτῃ	γὰρ διαφέρει τροφὴ καὶ αὔξησις
[1, 8]	καὶ πάσχειν ᾗ τυγχάνουσιν ἁπτόμενα·	ταύτῃ	γὰρ οὐχ ἓν εἶναι. Καὶ
[1, 5]	τὸ συναμφότερον, οἷον ποσὴ σάρξ,	ταύτῃ	μὲν αὔξει· καὶ γὰρ ποσὴν
[1, 5]	τὸ προσιὸν δυνάμει ποσὴ σάρξ,	ταύτῃ	μὲν αὐξητικὸν σαρκός, ᾗ δὲ
[1, 9]	μᾶλλόν ἐστι καὶ ἧττον· καὶ	ταύτῃ	πόρους ἄν τις λέγοι μᾶλλον,
[1, 8]	καὶ ἐὰν πάσχῃ ᾗπερ ψύχεται,	ταύτῃ	τι καὶ ἄλλο ποιήσει ἢ
[1, 8]	περίεργον οἱ πόροι· εἰ γὰρ	ταύτῃ	τι πάσχει τὸ πᾶν, κἂν
[1, 7]	ἀλλ´ ᾗ ταὐτόν τι ὑπάρχει,	ταύτῃ	τοῦτο συμβαίνειν αὐτοῖς. Τὰ μὲν
[1, 3]	ἐπὶ τὴν διαίρεσιν, ὥστ´ ἔδει	ταύτην	εἶναι μόνην τὴν μὴ ὑπολείπουσαν
[1, 3]	ὁμοίως περὶ ἕκαστον τῶν ὄντων,	ταύτην	οἰητέον εἶναι πᾶσιν ἱκανὴν αἰτίαν.
[1, 10]	καὶ μιχθεὶς ἄπεισι χρωματίσας μόνον.	Ταὐτὸ	δὲ τοῦτο συμβαίνει καὶ ἐφ´
[1, 1]	ἀεὶ γὰρ μένειν τὸ ὑποκείμενον	ταὐτὸ	καὶ ἕν· τὸ δὲ τοιοῦτον
[1, 10]	εἰς τἀλάχιστα διαιρεθῆναι, οὐδὲ〉 σύνθεσις	ταὐτὸ	καὶ μίξις ἀλλ´ ἕτερον, δῆλον
[1, 4]	καὶ πάλιν κάμνει ὑπομένον γε	ταὐτό,	καὶ ὁ χαλκὸς στρογγύλος, ὁτὲ
[1, 8]	δὲ σώματα ἐν αὑτοῖς ἔχειν,	ταὐτὸ	συμβήσεται πάλιν. Εἰ δὲ τηλικαῦτα
[1, 8]	ἄλλο δὲ κινούμενον, ἢ κατὰ	ταὐτὸ	τἀναντία ὑπάρξει, καὶ ἡ ὕλη
[1, 7]	γένει μὲν ὅμοιον εἶναι καὶ	ταὐτό,	τῷ δ´ εἴδει ἀνόμοιον καὶ
[1, 1]	ὡς τὸ γίνεσθαι καὶ ἀπόλλυσθαι	ταὐτὸν	καθέστηκε τῷ ἀλλοιοῦσθαι, πολλὰ δὲ
[1, 7]	μὲν οὖν εἰς ἐκεῖνο βλέψαντες	ταὐτόν	τι δεῖν ᾠήθησαν τὸ ποιοῦν
[1, 7]	οὐχ ᾗ ἕτερα ἀλλ´ ᾗ	ταὐτόν	τι ὑπάρχει, ταύτῃ τοῦτο συμβαίνειν
[1, 7]	παντελῶς ἕτερον καὶ τὸ μηθαμῇ	ταὐτὸν	ὡσαύτως· οὐδὲν γὰρ ἂν πάθοι
[1, 7]	δ´ αἴτιον ὅτι τἀναντία ἐν	ταὐτῷ	γένει πάντα, ποιεῖ δὲ καὶ
[1, 2]	ἢ κινούμεναι αἱ στιγμαί; ἁφή	τε	ἀεὶ μία δυοῖν τινων, ὡς
[1, 8]	πάσας, ἔτι δὲ ὁρᾶσθαι διά	τε	ἀέρος καὶ ὕδατος καὶ τῶν
[1, 1]	φθειρομένων, ὁμοίως κατὰ πάντων, τάς	τε	αἰτίας διαιρετέον καὶ τοὺς λόγους
[1, 3]	κατ´ ἀλήθειαν ἄλλως τὸ γίνεσθαί	τε	ἁπλῶς καὶ τὸ φθείρεσθαι· πνεῦμα
[1, 5]	αὐτῷ σώματα τόπῳ ἔσται, τό	τε	αὐξόμενον καὶ τὸ αὖξον· ἔστι
[1, 6]	δύναται κυρίως ἃ μὴ οἷόν	τε	ἅψασθαι ἀλλήλων, οὔτε μὴ ἁψάμενά
[1, 7]	καὶ τὸ κινοῦν· ἐν ᾧ	τε	γὰρ ἡ ἀρχὴ τῆς κινήσεως,
[1, 7]	τι τυγχάνουσι λέγοντες ἑκάτεροι· τό	τε	γὰρ ὅμοιον καὶ τὸ πάντῃ
[1, 7]	ὁμοιοῦν ἑαυτῷ τὸ πάσχον· τό	τε	γὰρ ποιοῦν καὶ τὸ πάσχον
[1, 7]	καὶ ἐπὶ τῶν ποιητικῶν· ἐκεῖ	τε	γὰρ τὸ πρῶτον κινοῦν ἀκίνητον,
[1, 8]	γὰρ μανότερα οὔτε πυκνότερα οἷόν	τε	γίνεσθαι κενοῦ μὴ ὄντος ἐν
[1, 5]	ὃ ἀλλὰ καὶ ὣς τοῦ	τε	γινομένου καὶ ἀλλοιουμένου καὶ αὐξανομένου,
[1, 1]	καὶ πρότερα τὴν φύσιν. Ὅλως	τε	δὴ περὶ γενέσεως καὶ φθορᾶς
[1, 2]	ἡ θρύψις, οὔτε ἅμα οἷόν	τε	διαιρεθῆναι κατὰ πᾶν σημεῖον (οὐ
[1, 1]	οὐδενός ἐστιν, ἀλλὰ μόνον μίξις	τε	διάλλαξίς τε μιγέντων. Ὅτι μὲν
[1, 5]	δὲ αὐξήσεως λοιπὸν εἰπεῖν, τί	τε	διαφέρει γενέσεως καὶ ἀλλοιώσεως, καὶ
[1, 3]	μὲν οὖν τούτων ἐν ἄλλοις	τε	διηπόρηται καὶ διώρισται τοῖς λόγοις
[1, 5]	ἣν οὐδέποτ´ ἄνευ πάθους οἷόν	τε	εἶναι οὐδ´ ἄνευ μορφῆς. Γίνεται
[1, 10]	φαίνεται δὲ τὰ μιγνύμενα πρότερόν	τε	ἐκ κεχωρισμένων συνιόντα καὶ δυνάμενα
[1, 8]	μικρὸν παρεκβᾶσιν εἰπεῖν, ἀναγκαῖον ἀπαθές	τε	ἕκαστον λέγειν τῶν ἀδιαιρέτων (οὐ
[1, 2]	λοιπόν; μέγεθος; οὐ γὰρ οἷόν	τε·	ἔσται γάρ τι οὐ διῃρημένον,
[1, 2]	ἄτομα ἐνυπάρχειν μεγέθη ἀόρατα, ἄλλως	τε	καὶ εἴπερ ἔσται γένεσις καὶ
[1, 2]	ἤ τι ἄλλο, πάλιν ἴσον	τε	καὶ ἕν. Οὐκοῦν οὕτως ἔχει
[1, 1]	προσγίνεσθαι καὶ χωρίζεσθαι πάλιν, ἄλλως	τε	καὶ μαχομένων ἀλλήλοις ἔτι τοῦ
[1, 9]	τὸ ποιεῖν καὶ τὸ γίνεσθαί	τε	καὶ πάσχειν ὑπ´ ἀλλήλων, καὶ
[1, 1]	κατ´ αὔξησιν καὶ φθίσιν, ἄν	τε	κατ´ ἀλλοίωσιν. Ἔτι δ´ ὁμοίως
[1, 1]	τε μεταβάλλῃ κατὰ τόπον, ἄν	τε	κατ´ αὔξησιν καὶ φθίσιν, ἄν
[1, 8]	κίνησιν οὖσαν ἄνευ κενοῦ τό	τε	κενὸν μὴ ὄν, καὶ τοῦ
[1, 1]	τοῖς ἐναντίοις ὑποθετέον ὕλην, ἄν	τε	μεταβάλλῃ κατὰ τόπον, ἄν τε
[1, 1]	ἀλλὰ μόνον μίξις τε διάλλαξίς	τε	μιγέντων. Ὅτι μὲν οὖν οἰκεῖος
[1, 10]	πάθη καὶ τὰς ἕξεις οἷόν	τε	μίγνυσθαι τοῖς πράγμασιν· σωζόμενα γὰρ
[1, 1]	ἐν πᾶσιν δνοφόεντά τε ῥιγαλέον	τε»	Ὁμοίως δὲ διορίζει καὶ ἐπὶ
[1, 6]	δεῖ διορίζειν· οὐ γὰρ οἷόν	τε	πᾶν τὸ κινοῦν ποιεῖν, εἴπερ
[1, 7]	γὰρ αὑτὸ κινήσει πᾶν, τό	τε	παντελῶς ἕτερον καὶ τὸ μηθαμῇ
[1, 8]	τῶν ἀδιαιρέτων (οὐ γὰρ οἷόν	τε	πάσχειν ἀλλ´ ἢ διὰ τοῦ
[1, 7]	αὐτὸ καὶ ὅμοιον εἶναι τό	τε	ποιοῦν καὶ τὸ πάσχον· οὐ
[1, 7]	πῶς μὲν εἶναι ταὐτὰ τό	τε	ποιοῦν καὶ τὸ πάσχον, πῶς
[1, 7]	Διὸ καὶ εὔλογον ἤδη τό	τε	πῦρ θερμαίνειν καὶ τὸ ψυχρὸν
[1, 1]	ὄμβρον δ´ ἐν πᾶσιν δνοφόεντά	τε	ῥιγαλέον τε» Ὁμοίως δὲ διορίζει
[1, 3]	μηδὲν ἀλλὰ πάντα δυνάμει, χωριστόν	τε	συμβαίνει τὸ μὴ οὕτως ὄν,
[1, 6]	λέγεται νῦν. Πάντες γὰρ οἵ	τε	τὰ στοιχεῖα γεννῶντες καὶ οἱ
[1, 5]	λύσιν εὑρεῖν, σώζοντας τὸ ὑπομένοντός	τε	τοῦ αὐξανομένου καὶ προσιόντος τινὸς
[1, 8]	δύο τρόποι ἂν εἶεν, διά	τε	τοῦ κενοῦ καὶ διὰ τῆς
[1, 3]	τὰ πάθη τῶν οὐσιῶν. Περί	τε	τούτων οὖν ὅσον ἐνδέχεται πραγματευτέον,
[1, 10]	ἐστὶν ἔνια τοιαῦτα οἷα παθητικά	τε	ὑπ´ ἀλλήλων καὶ εὐόριστα καὶ
[1, 7]	ἔσται ποιητικὸν ἢ θάτερον; εἴ	τε	ὑπὸ τοῦ ὁμοίου τι πάσχειν
[1, 10]	πυροῖς, ὅταν ἡτισοῦν παρ´ ὁντινοῦν	τεθῇ.	Εἰ δ´ ἐστὶ πᾶν σῶμα
[1, 2]	οὔ. Δοκεῖ δ´, ὅταν τοῦτο	τεθῇ,	καὶ ὁπῃοῦν καὶ πάντῃ στιγμὴν
[1, 10]	μικρὰ διαιρεθῇ τὰ μιγνύμενα, καὶ	τεθῇ	παρ´ ἄλληλα τοῦτον τὸν τρόπον
[1, 5]	καὶ τῶν ὁμοιομερῶν· διὸ καὶ	τεθνεῶτος	μᾶλλον ἂν δόξειεν εἶναι ἔτι
[1, 2]	Ἀλλ´ οὐχ ἡ ἁπλῆ καὶ	τελεία	γένεσις συγκρίσει καὶ διακρίσει ὥρισται,
[1, 7]	τὰ δ´ εἴδη καὶ τὰ	τέλη	ἕξεις τινές, ἡ δ´ ὕλη
[1, 5]	ὕδωρ οἴνῳ ἀεὶ πλεῖον μιγνύμενον	τέλος	ὑδαρῆ ποιεῖ καὶ ὕδωρ, τότε
[1, 2]	Οὐκοῦν οὕτως ἔχει δηλονότι κἂν	τέμω	τὸ ξύλον καθ´ ὁτιοῦν σημεῖον.
[1, 1]	καὶ ἀέρα καὶ γῆν στοιχεῖα	τέσσαρα	καὶ ἁπλᾶ εἶναι μᾶλλον ἢ
[1, 1]	μὲν γὰρ τὰ μὲν σωματικὰ	τέτταρα,	τὰ δὲ πάντα μετὰ τῶν
[1, 10]	ὥστε μὴ δῆλον ἕκαστον εἶναι	τῇ	αἰσθήσει, τότε μέμικται ἢ οὔ,
[1, 5]	οὐκ ἀεί, καὶ ἡ τροφὴ	τῇ	αὐξήσει τὸ αὐτὸ μέν, τὸ
[1, 9]	τοιοῦτον, πέφυκεν οὐ τῇ μὲν	τῇ	δ´ οὐ πάσχειν, ἀλλὰ πάντῃ
[1, 9]	δὲ τῇ μὲν οἴεσθαι πάσχειν	τῇ	δὲ μή, διορίσαντας ἐν ἀρχῇ
[1, 8]	ὅλον· εἰ δὲ τῇ μὲν	τῇ	δὲ μή, πεπλασμένῳ τινὶ τοῦτ´
[1, 10]	Λυγκεῖ δ´ οὐθὲν μεμιγμένον) οὐδὲ〉	τῇ	διαιρέσει, ὥστε ὁτιοῦν παρ´ ὁτιοῦν
[1, 3]	(διὸ καὶ τὰ φθειρόμενα ἁπλῶς	τῇ	εἰς ταῦτα μεταβολῇ φθείρεσθαι λέγουσιν,
[1, 3]	τὰ δέ τι μόνον, μὴ	τῇ	ἐξ ἀλλήλων γενέσει καθ´ ὃν
[1, 3]	γένεσις μὲν κατὰ τὰ ἐν	τῇ	ἑτέρᾳ συστοιχίᾳ λέγεται, οἷον ἐν
[1, 9]	ποιεῖν καὶ πάσχειν. Τὸ δὲ	τῇ	μὲν οἴεσθαι πάσχειν τῇ δὲ
[1, 9]	δ´ ἐντελεχείᾳ τοιοῦτον, πέφυκεν οὐ	τῇ	μὲν τῇ δ´ οὐ πάσχειν,
[1, 8]	κενὸν τὸ ὅλον· εἰ δὲ	τῇ	μὲν τῇ δὲ μή, πεπλασμένῳ
[1, 5]	ἐνταῦθα τὸ ἐπικρατοῦν λέγεται ἐν	τῇ	μίξει, οἷον ὅτι οἶνος· ποιεῖ
[1, 3]	τοῦ μὴ ἁπλῶς, ἄλλον δὲ	τῇ	ὕλῃ ὁποία τις ἂν ᾖ·
[1, 1]	οὖν οἰκεῖος ὁ λόγος αὐτῶν	τῇ	ὑποθέσει οὕτω φάναι, δῆλον, καὶ
[1, 8]	ταὐτὸ συμβήσεται πάλιν. Εἰ δὲ	τηλικαῦτα	τὸ μέγεθος ὥστε μὴ δέχεσθαι
[1, 10]	τὴν μίξιν αὐτῶν, οὔτε πρὸς	τὴν	αἴσθησιν· ἀλλ´ ἔστι μικτὸν μὲν
[1, 3]	γὰρ καὶ ἀὴρ κατὰ μὲν	τὴν	αἴσθησιν ἧττόν ἐστιν (διὸ καὶ
[1, 8]	οὖν τούτων τῶν λόγων, ὑπερβάντες	τὴν	αἴσθησιν καὶ παριδόντες αὐτὴν ὡς
[1, 10]	τούτων, ἀλλὰ μόνον μεμιγμένα πρὸς	τὴν	αἴσθησιν (καὶ τὸ αὐτὸ τῷ
[1, 8]	ᾠήθη λόγους οἵ τινες πρὸς	τὴν	αἴσθησιν ὁμολογούμενα λέγοντες οὐκ ἀναιρήσουσιν
[1, 10]	διαιρετέον, πότερον ἡ μίξις πρὸς	τὴν	αἴσθησιν τί ἐστιν. Ὅταν γὰρ
[1, 1]	τοῦτον· ἀναγκαῖον δὲ καὶ τούτοις	τὴν	ἀλλοίωσιν εἶναι μέν τι φάναι
[1, 2]	καὶ Λεύκιππος ποιήσαντες τὰ σχήματα	τὴν	ἀλλοίωσιν καὶ τὴν γένεσιν ἐκ
[1, 1]	τὰ γένη πλείω ποιοῦσι διαφέρειν	τὴν	ἀλλοίωσιν τῆς γενέσεως· συνιόντων γὰρ
[1, 1]	δ´ ὅταν εἰς ἓν συναγάγῃ	τὴν	ἅπασαν φύσιν πλὴν τοῦ νείκους,
[1, 3]	οὖσάν τινος, τὴν δὲ φθορὰν	τὴν>	ἁπλῆν γένεσιν οὖσάν τινος, εἴρηται
[1, 3]	τοῦ γένεσιν ἀεὶ εἶναι, καὶ	τὴν	ἁπλῆν καὶ τὴν κατὰ μέρος.
[1, 2]	λύειν· διὸ πάλιν ἐξ ἀρχῆς	τὴν	ἀπορίαν λεκτέον. Τὸ μὲν οὖν
[1, 3]	δ´ αἰτίας μιᾶς μὲν ὅθεν	τὴν	ἀρχὴν εἶναί φαμεν τῆς κινήσεως,
[1, 5]	ἐξ ἀμεγέθους ὕλης δεῖ εἶναι	τὴν	αὔξησιν εἰς ἐντελέχειαν μεγέθους· γένεσις
[1, 5]	οὐδ´ οὕτως ἐνδέχεται λέγειν γίνεσθαι	τὴν	αὔξησιν ἢ τὴν φθίσιν, ὥσπερ
[1, 7]	ὕλην λέγομεν ὁμοίως ὡς εἰπεῖν	τὴν	αὐτὴν εἶναι τῶν ἀντικειμένων ὁποτερουοῦν,
[1, 5]	ἀχώριστον τὴν ὕλην ὡς οὖσαν	τὴν	αὐτὴν καὶ μίαν τῷ ἀριθμῷ,
[1, 7]	πάσχον· ὅσα γὰρ μὴ ἔχει	τὴν	αὐτὴν ὕλην, ποιεῖ ἀπαθῆ ὄντα,
[1, 1]	ἀλλοιώσεως, τί ἑκάτερον, καὶ πότερον	τὴν	αὐτὴν ὑποληπτέον φύσιν εἶναι ἀλλοιώσεως
[1, 2]	τινων, ὡς ὄντος τινὸς παρὰ	τὴν	ἁφὴν καὶ τὴν διαίρεσιν καὶ
[1, 8]	διαιρετὸν ἕκαστον) Πλάτωνι δὲ κατὰ	τὴν	ἁφὴν μόνον· κενὸν γὰρ οὐκ
[1, 8]	μὲν γὰρ μηδὲν ποιεῖ κατὰ	τὴν	ἁφήν, οὐδὲ διὰ τῶν πόρων
[1, 1]	εἶναι μέν τι φάναι παρὰ	τὴν	γένεσιν, ἀδύνατον μέντοι κατὰ τὰ
[1, 1]	ἑνὸς γεννῶσι, τούτοις μὲν ἀνάγκη	τὴν	γένεσιν ἀλλοίωσιν φάναι καὶ τὸ
[1, 3]	τί τὸ αἴτιον τοῦ συνείρειν	τὴν	γένεσιν, εἴπερ τὸ φθειρόμενον εἰς
[1, 2]	τὰ σχήματα τὴν ἀλλοίωσιν καὶ	τὴν	γένεσιν ἐκ τούτων ποιοῦσι, διακρίσει
[1, 1]	ἑνὸς πάντα κατασκευάζουσιν ἀναγκαῖον λέγειν	τὴν	γένεσιν καὶ τὴν φθορὰν ἀλλοίωσιν·
[1, 8]	ὅτι μέχρι τῶν στοιχείων ἔχει	τὴν	γένεσιν καὶ τὴν φθοράν, αὐτῶν
[1, 7]	ἔσχατον πρὸς τὸ κινούμενον καὶ	τὴν	γένεσιν. Ὁμοίως δὲ καὶ περὶ
[1, 2]	τοσοῦτον διωρίσθω, ὅτι ἀδύνατον εἶναι	τὴν	γένεσιν σύγκρισιν, οἵαν δή τινές
[1, 7]	συμβέβηκε λευκὴν ἢ μέλαιναν εἶναι	τὴν	γραμμήν· οὐκ ἐξίστησι γὰρ ἄλληλα
[1, 2]	διακρίσει ὥρισται, ὥς τινές φασιν,	τὴν	δ´ ἐν τῷ συνεχεῖ μεταβολὴν
[1, 1]	μὲν ἥλιον λευκὸν καὶ θερμόν,	τὴν	δὲ γῆν βαρὺ καὶ σκληρόν·
[1, 3]	ἐξ ἧς καὶ εἰς ἥν,	τὴν	δὲ ἧττον εἶναι. Τοῦ δὲ
[1, 3]	ἢ τῷ τὴν μὲν μᾶλλον	τὴν	δὲ μή, ἢ τῷ τὴν
[1, 10]	εἶναι τὸ δ´ οὐκ εἶναι,	τὴν	δὲ μίξιν ὁμοίως ἐχόντων εἶναι
[1, 10]	ἀλλὰ τὸ μὲν πῦρ γίνεσθαι,	τὴν	δὲ φθείρεσθαι. Τὸν αὐτὸν δὲ
[1, 3]	ἁπλῆν γένεσιν φθορὰν οὖσάν τινος,	τὴν	δὲ φθορὰν τὴν> ἁπλῆν γένεσιν
[1, 2]	δυνατόν. Τί γὰρ ἔσται ὅπερ	τὴν	διαίρεσιν διαφεύγει; εἰ γὰρ πάντῃ
[1, 2]	δυνάμει. Τί οὖν ἔστι παρὰ	τὴν	διαίρεσιν; εἰ γὰρ καὶ ἔστι
[1, 2]	τινὸς παρὰ τὴν ἁφὴν καὶ	τὴν	διαίρεσιν καὶ τὴν στιγμήν. Εἰ
[1, 3]	ἐστιν ἄπειρον, δυνάμει δ´ ἐπὶ	τὴν	διαίρεσιν, ὥστ´ ἔδει ταύτην εἶναι
[1, 7]	ὑπὸ τοῦ πλείονος φθείρηται, διὰ	τὴν	ἐναντίωσιν τοῦτό φασι πάσχειν· ἐναντίον
[1, 10]	οὐδὲ τὸ λευκόν γε καὶ	τὴν	ἐπιστήμην ἐνδέχεται μιχθῆναι, οὐδ´ ἄλλο
[1, 1]	μὲν οὖν ἀρχαίων οἱ μὲν	τὴν	καλουμένην ἁπλῆν γένεσιν ἀλλοίωσιν εἶναί
[1, 1]	ἐν αὐτῇ μεταβολὴν κατὰ μέγεθος,	τὴν	καλουμένην αὔξησιν καὶ φθίσιν, οὕτω
[1, 3]	εἶναι, καὶ τὴν ἁπλῆν καὶ	τὴν	κατὰ μέρος. Οὔσης δ´ αἰτίας
[1, 1]	ὑπόκειται, ἐξ οὗ μεταβάλλοντα διὰ	τὴν	κίνησιν γίνονται γῆ καὶ πῦρ,
[1, 5]	ᾧ προστίθεταί τι, οἷον εἰ	τὴν	κνήμην αὐξάνει, αὕτη μείζων, ᾧ
[1, 8]	διὰ συνήθειαν, ταῦτ´ ἐνίοις διὰ	τὴν	μανίαν οὐθὲν δοκεῖ διαφέρειν. Λεύκιππος
[1, 3]	γῆς. Τοῦ μὲν οὖν εἶναι	τὴν	μὲν ἁπλῆν γένεσιν φθορὰν οὖσάν
[1, 7]	ὅσα δ´ ἐν ὕλῃ, παθητικά.	Τὴν	μὲν γὰρ ὕλην λέγομεν ὁμοίως
[1, 3]	τὴν δὲ μή, ἢ τῷ	τὴν	μὲν μᾶλλον αἰσθητὴν εἶναι τὴν
[1, 3]	ἢ τῷ μή, ἢ τῷ	τὴν	μὲν μᾶλλον τὴν δὲ μή,
[1, 3]	εἶναι φθορὰν ἄπαυστον ἀναγκαῖον εἶναι	τὴν	μεταβολήν; Περὶ μὲν οὖν τοῦ
[1, 3]	ὥστ´ ἔδει ταύτην εἶναι μόνην	τὴν	μὴ ὑπολείπουσαν τῷ γίνεσθαί τι
[1, 10]	ἁπλῶς εἶναι, οὔτε σύνθεσιν εἶναι	τὴν	μίξιν αὐτῶν, οὔτε πρὸς τὴν
[1, 7]	οὖν μὴ ἐν ὕλῃ ἔχει	τὴν	μορφήν, ταῦτα μὲν ἀπαθῆ τῶν
[1, 1]	δὲ ἕτερον. Καίτοι Ἀναξαγόρας γε	τὴν	οἰκείαν φωνὴν ἠγνόησεν· λέγει γοῦν
[1, 6]	τοῖς ἐξ ἑνὸς ἀνάγκη λέγειν	τὴν	ποίησιν, καὶ τοῦτ´ ὀρθῶς λέγει
[1, 9]	καὶ πάσχειν, λέγωμεν λαβόντες ἀρχὴν	τὴν	πολλάκις εἰρημένην. Εἰ γάρ ἐστι
[1, 2]	ἁφὴν καὶ τὴν διαίρεσιν καὶ	τὴν	στιγμήν. Εἰ δή τις θήσεται
[1, 3]	κινήσεως, μιᾶς δὲ τῆς ὕλης,	τὴν	τοιαύτην αἰτίαν λεκτέον. Περὶ μὲν
[1, 2]	δὲ οἴονται ἀλλοίωσιν πᾶσαν εἶναι	τὴν	τοιαύτην μεταβολήν· τὸ δὲ διαφέρει.
[1, 5]	δὲ στιγμὰς θετέον οὐδὲ γραμμὰς	τὴν	τοῦ σώματος ὕλην διὰ τὰς
[1, 3]	φθορὰν ἄλλου εἶναι γένεσιν καὶ	τὴν	τοῦδε γένεσιν ἄλλου εἶναι φθορὰν
[1, 3]	ὁρῶμεν. Ἆρ´ οὖν διὰ τὸ	τὴν	τοῦδε φθορὰν ἄλλου εἶναι γένεσιν
[1, 10]	δὲ τρόπον οὔτε τῷ σώματι	τὴν	τροφὴν οὔτε τὸ σχῆμα τῷ
[1, 5]	ἐν ἀγγείῳ τῷ ὕδατι ἐνεῖναι	τὴν	ὕλην αὐτοῦ. Ἀπείρους γὰρ οὐδὲν
[1, 3]	τὸ αἴτιον· διὰ γὰρ τὸ	τὴν	ὕλην διαφέρειν ἢ τῷ οὐσίαν
[1, 1]	γινόμενον ἀλλοιοῦσθαι. Ὅσοι δὲ πλείω	τὴν	ὕλην ἑνὸς τιθέασιν, οἷον Ἐμπεδοκλῆς
[1, 3]	τὴν μὲν μᾶλλον αἰσθητὴν εἶναι	τὴν	ὕλην ἐξ ἧς καὶ εἰς
[1, 2]	τὸν λόγον, τὸ δὲ κατὰ	τὴν	ὕλην. Ὅταν μὲν οὖν ἐν
[1, 5]	εἶδος ὁτῳοῦν προσελήλυθεν, κατὰ δὲ	τὴν	ὕλην οὔ. Μεῖζον μέντοι τὸ
[1, 5]	εἶδός ἐστιν ἐνδεχόμενον, κατὰ δὲ	τὴν	ὕλην οὐκ ἔστιν· δεῖ γὰρ
[1, 10]	λύοιντ´ ἄν. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ	τὴν	ὕλην τῷ πυρὶ μεμίχθαι φαμὲν
[1, 5]	Βέλτιον τοίνυν ποιεῖν πᾶσιν ἀχώριστον	τὴν	ὕλην ὡς οὖσαν τὴν αὐτὴν
[1, 8]	ὑπάρξει· καίτοι βαρύτερόν γε κατὰ	τὴν	ὑπεροχήν φησιν εἶναι Δημόκριτος ἕκαστον
[1, 6]	πάσχειν, ἀνάγκη τούτων μίαν εἶναι	τὴν	ὑποκειμένην φύσιν. Τὸ μὲν οὖν
[1, 5]	λέγειν γίνεσθαι τὴν αὔξησιν ἢ	τὴν	φθίσιν, ὥσπερ ὅταν ἐξ ὕδατος
[1, 1]	ἀναγκαῖον λέγειν τὴν γένεσιν καὶ	τὴν	φθορὰν ἀλλοίωσιν· ἀεὶ γὰρ μένειν
[1, 8]	στοιχείων ἔχει τὴν γένεσιν καὶ	τὴν	φθοράν, αὐτῶν δὲ τούτων πῶς
[1, 3]	φθορὰ καὶ γένεσις οὐχ ὑπολείπει	τὴν	φύσιν· ἅμα γὰρ ἂν ἴσως
[1, 8]	τὰ σχήματα. Ἔτι δὲ διαφέροντα	τὴν	φύσιν, κἂν ποιοῖ κἂν πάσχοι
[1, 1]	διαλύσεως, στοιχειωδέστερα ἐκεῖνα καὶ πρότερα	τὴν	φύσιν. Ὅλως τε δὴ περὶ
[1, 9]	οὔτε γὰρ μεταταχθὲν οὔτε μετατεθὲν	τὴν	φύσιν πεπηγὸς ἐξ ὑγροῦ γέγονεν·
[1, 3]	λεγομένων αἴτιόν ἐστιν, νῦν δὲ	τὴν	ὡς ἐν ὕλης εἴδει τιθεμένην
[1, 6]	τί ποίησις. Ἀρχὴν δὲ λάβωμεν	τήνδε.	Ἀνάγκη γὰρ τῶν ὄντων ὅσοις
[1, 3]	ἀεί. Τούτων δὲ περὶ μὲν	τῆς	ἀκινήτου ἀρχῆς τῆς ἑτέρας καὶ
[1, 8]	ταύτας τὰς αἰτίας ἀπεφήναντο περὶ	τῆς	ἀληθείας· ἐπεὶ δὲ ἐπὶ μὲν
[1, 1]	δὴ περὶ γενέσεως καὶ φθορᾶς	τῆς	ἁπλῆς λεκτέον, πότερον ἔστιν ἢ
[1, 3]	ποτὲ δεῖ λέγειν καὶ περὶ	τῆς	ἁπλῆς φθορᾶς καὶ γενέσεως. Ἔχει
[1, 5]	περὶ αὐτῶν ἱκανῶς, δεῖ καὶ	τῆς	ἀπορίας πειρᾶσθαι λύσιν εὑρεῖν, σώζοντας
[1, 5]	ὅ ἐστιν ἡ μεταβολὴ ἡ	τῆς	αὐξήσεως καὶ ἡ τῆς φθίσεως
[1, 8]	τῆς φθορᾶς, ὁμοίως δὲ καὶ	τῆς	αὐξήσεως, ὑπεισδυομένων στερεῶν. Σχεδὸν δὲ
[1, 10]	ἑκάτερον εἰς τὸ κρατοῦν ἐκ	τῆς	αὑτοῦ φύσεως, οὐ γίνεται δὲ
[1, 8]	τε τοῦ κενοῦ καὶ διὰ	τῆς	ἁφῆς (ταύτῃ γὰρ διαιρετὸν ἕκαστον)
[1, 1]	πλείω ποιοῦσι διαφέρειν τὴν ἀλλοίωσιν	τῆς	γενέσεως· συνιόντων γὰρ καὶ διαλυομένων
[1, 3]	δὲ μὴ ὂν ὕλη ἡ	τῆς	γῆς, καὶ πυρὸς ὡσαύτως. Καὶ
[1, 3]	τόδε τι καὶ εἶδος ταῦτα	τῆς	γῆς. Τοῦ μὲν οὖν εἶναι
[1, 4]	τοῦ αὐτοῦ, ἀλλ´ οἷον ἐκ	τῆς	γονῆς αἷμα πάσης ἢ ἐξ
[1, 8]	δυνάμει. Ὅσοι μὲν οὖν διὰ	τῆς	διὰ〉 τῶν πόρων κινήσεώς φασι
[1, 8]	τρόπον, διὰ τοῦ κενοῦ γινομένης	τῆς	διαλύσεως καὶ τῆς φθορᾶς, ὁμοίως
[1, 6]	ἐκείνου. Περὶ μὲν οὖν ἁφῆς	τῆς	ἐν τοῖς φυσικοῖς διωρίσθω τοῦτον
[1, 7]	ὑπεναντία φαίνεσθαι λέγειν. Αἴτιον δὲ	τῆς	ἐναντιολογίας ὅτι δέον ὅλον τι
[1, 4]	τὸ ποσὸν ᾖ ἡ μεταβολὴ	τῆς	ἐναντιώσεως, αὔξη καὶ φθίσις, ὅταν
[1, 3]	περὶ μὲν τῆς ἀκινήτου ἀρχῆς	τῆς	ἑτέρας καὶ προτέρας διελεῖν ἐστι
[1, 5]	Ληπτέον δὴ μᾶλλον οἷον ἁπτομένους	τῆς	ζητήσεως ἐξ ἀρχῆς, ποίου τινὸς
[1, 7]	ᾧ τε γὰρ ἡ ἀρχὴ	τῆς	κινήσεως, δοκεῖ τοῦτο κινεῖν (ἡ
[1, 5]	τὸ ἀλλοιοῦν καὶ ἡ ἀρχὴ	τῆς	κινήσεως ἐν τῷ αὐξανομένῳ καὶ
[1, 3]	ὅθεν τὴν ἀρχὴν εἶναί φαμεν	τῆς	κινήσεως, μιᾶς δὲ τῆς ὕλης,
[1, 7]	αἴτιον ὡς ὅθεν ἡ ἀρχὴ	τῆς	κινήσεως. Τὸ δ´ οὗ ἕνεκα
[1, 10]	μίξεως κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον	τῆς	μεθόδου· τοῦτο γὰρ ἦν τρίτον
[1, 5]	ἢ καὶ ὁ τρόπος διαφέρει	τῆς	μεταβολῆς· φαίνεται γὰρ τὸ μὲν
[1, 1]	συνιδεῖν. Ὥσπερ γὰρ ὁρῶμεν ἠρεμούσης	τῆς	οὐσίας ἐν αὐτῇ μεταβολὴν κατὰ
[1, 5]	Ὥστε ἔστι μὲν ὡς ὁτιοῦν	τῆς	σαρκὸς ηὔξηται, ἔστι δ´ ὡς
[1, 5]	Οὕτω δ´ αὐξάνεται ἡ ὕλη	τῆς	σαρκός, καὶ οὐχ ὁτῳοῦν παντὶ
[1, 5]	αὐξανομένου μεγέθους, οἷον εἰ σὰρξ	τῆς	σαρκός, καὶ προσιόντος τινός, καὶ
[1, 5]	κατὰ τόπον, οὐχ ὥσπερ τὰ	τῆς	σφαίρας· τὰ μὲν γὰρ ἐν
[1, 5]	οὐσία, τοῦ δ´ οὔ, οἷον	τῆς	τροφῆς, ἐπεὶ καὶ ἐνταῦθα τὸ
[1, 2]	περὶ γενέσεως οὐ πάσης ἀλλὰ	τῆς	τῶν στοιχείων· πῶς δὲ σάρκες
[1, 5]	ἐκ κεχωρισμένης αὐτῆς καθ´ αὑτὴν	τῆς	ὕλης, ἢ ἐνυπαρχούσης ἐν ἄλλῳ
[1, 6]	Ἐπεὶ δὲ πρῶτον δεῖ περὶ	τῆς	ὕλης καὶ τῶν καλουμένων στοιχείων
[1, 3]	φαμεν τῆς κινήσεως, μιᾶς δὲ	τῆς	ὕλης, τὴν τοιαύτην αἰτίαν λεκτέον.
[1, 5]	ἡ τῆς αὐξήσεως καὶ ἡ	τῆς	φθίσεως (περὶ μέγεθος δὲ δοκεῖ
[1, 8]	κενοῦ γινομένης τῆς διαλύσεως καὶ	τῆς	φθορᾶς, ὁμοίως δὲ καὶ τῆς
[1, 1]	ἀλλήλοις ἔτι τοῦ νείκους καὶ	τῆς	φιλίας. Διόπερ καὶ τότε ἐξ
[1, 7]	ταὐτὰ λέγοντας ἀμφοτέρους ὅμως ἅπτεσθαι	τῆς	φύσεως. Λέγομεν γὰρ πάσχειν ὁτὲ
[1, 7]	γραμμήν· οὐκ ἐξίστησι γὰρ ἄλληλα	τῆς	φύσεως ὅσα μήτ´ ἐναντία μήτ´
[1, 3]	τὴν μὴ ὑπολείπουσαν τῷ γίνεσθαί	τι	ἀεὶ ἔλαττον· νῦν δὲ τοῦτο
[1, 2]	διελὼν συνθῶ τὸ ξύλον ἤ	τι	ἄλλο, πάλιν ἴσον τε καὶ
[1, 2]	οὕτως ἐκ τοῦ μεγέθους σῶμά	τι	ἀπέρχεται, ὁ αὐτὸς λόγος, ἐκεῖνο
[1, 5]	ἐν μὲν γὰρ τῷ γίνεσθαί	τι	ἁπλῶς ἢ φθείρεσθαι οὐχ ὑπομένει,
[1, 6]	Ὥστε περὶ τριῶν τούτων διοριστέον,	τί	ἁφὴ καὶ τί μίξις καὶ
[1, 8]	τῶν πόρων, εἰ πλήρης ἕκαστος·	τί	γὰρ διοίσει τοῦ μὴ ἔχειν
[1, 2]	πάντῃ διαιρετόν, καὶ τοῦτο δυνατόν.	Τί	γὰρ ἔσται ὅπερ τὴν διαίρεσιν
[1, 7]	πάσχειν ὑπὸ τοῦ ὁμοίου μηθέν·	τί	γὰρ μᾶλλον θάτερον ἔσται ποιητικὸν
[1, 3]	τρόπον τούτῳ διοίσει τὸ ἁπλῶς	τι	γίνεσθαι καὶ φθείρεσθαι τοῦ μὴ
[1, 3]	σημαίνει, οὐ λέγεται ἁπλῶς, ἀλλά	τι	γίνεσθαι. Οὐ μὴν ἀλλ´ ὁμοίως
[1, 3]	μὴν οὐδ´ ἀπορῆσαι δεῖ διὰ	τί	γίνεται ἀεὶ ἀπολλυμένων· ὥσπερ γὰρ
[1, 3]	φθορά. Τοδὶ δὲ γίνεται μέν	τι,	γίνεται δ´ ἁπλῶς οὔ· φαμὲν
[1, 3]	καὶ περὶ φθορᾶς. Εἰ γάρ	τι	γίνεται, δῆλον ὡς ἔσται δυνάμει
[1, 3]	ἁπλῶς ἔσται γένεσις, ἁπλῶς ἄν	τι	γίνοιτο ἐκ μὴ ὄντος, ὥστ´
[1, 3]	τούτων, πρῶτον θεωρητέον πότερόν ἐστί	τι	γινόμενον ἁπλῶς καὶ φθειρόμενον, ἢ
[1, 3]	εἶναι πᾶσιν ἱκανὴν αἰτίαν. Διὰ	τί	δέ ποτε τὰ μὲν ἁπλῶς
[1, 5]	Ἀπορήσειε δ´ ἄν τις ποῖόν	τι	δεῖ εἶναι τὸ ᾧ αὐξάνεται.
[1, 5]	φθίσις μείωσις. Διὸ δὴ ἔχειν	τι	δεῖ μέγεθος τὸ αὐξανόμενον, ὥστ´
[1, 7]	οὖν εἰς ἐκεῖνο βλέψαντες ταὐτόν	τι	δεῖν ᾠήθησαν τὸ ποιοῦν ἔχειν
[1, 5]	αὐξάνει, ἡ τροφή, οὔ. Διὰ	τί	δὴ οὖν οὐκ ἄμφω ηὔξηται;
[1, 3]	νῦν μὲν γὰρ τοσοῦτον διώρισται,	τί	δή ποτε πάσης γενέσεως οὔσης
[1, 2]	μέγεθος. Ἀλλὰ μὴν καὶ εἴ	τι	διαιρουμένου οἷον ἔκπρισμα γίνεται τοῦ
[1, 10]	ὁ λόγος ἔοικε ζητεῖν διορίσαι	τί	διαφέρει μίξις γενέσεως καὶ φθορᾶς,
[1, 4]	δὲ γενέσεως καὶ ἀλλοιώσεως λέγωμεν	τί	διαφέρουσιν· φαμὲν γὰρ ἑτέρας εἶναι
[1, 7]	ὕλῃ τὸ θερμόν· εἰ δέ	τι	εἴη θερμὸν χωριστόν, τοῦτο οὐθὲν
[1, 2]	ἀπορίαν, εἴ τις θείη σῶμά	τι	εἶναι καὶ μέγεθος πάντῃ διαιρετόν,
[1, 5]	καθ´ αὑτὸ ἢ κατὰ συμβεβηκός	τι	εἶναι, συμβήσεται πολλὰ καὶ ἀδύνατα.
[1, 7]	ἀλλὰ κἂν ἕτερα ὄντα ποιῇ	τι	εἰς ἄλληλα, οὐχ ᾗ ἕτερα
[1, 1]	δὲ περὶ αὐξήσεως καὶ ἀλλοιώσεως,	τί	ἑκάτερον, καὶ πότερον τὴν αὐτὴν
[1, 10]	καὶ ὅτι ἔστι μίξις καὶ	τί	ἐστι καὶ διὰ τί, καὶ
[1, 5]	μένει σὰρξ οὖσα καὶ τὸ	τί	ἐστι, πάθος δέ τι ὑπάρχει
[1, 5]	Ἀπορήσειε δ´ ἄν τις καὶ	τί	ἐστι τὸ αὐξανόμενον, πότερον ᾧ
[1, 10]	ἡ μίξις πρὸς τὴν αἴσθησιν	τί	ἐστιν. Ὅταν γὰρ οὕτως εἰς
[1, 10]	ψεῦδος· ἀδύνατον γάρ ἐστι μιχθῆναί	τι	ἕτερον ἑτέρῳ, καθάπερ λέγουσί τινες·
[1, 7]	σιτίον ποιοῦν καὶ αὐτὸ πάσχει	τι·	ἢ γὰρ θερμαίνεται ἢ ψύχεται
[1, 3]	δὲ τὸ μὲν εἶναι τόδε	τι	ἢ οὐσίαν οὐχ ὑπάρξει, τῶν
[1, 7]	τῆς ἐναντιολογίας ὅτι δέον ὅλον	τι	θεωρῆσαι μέρος τι τυγχάνουσι λέγοντες
[1, 8]	ἐὰν πάσχῃ ᾗπερ ψύχεται, ταύτῃ	τι	καὶ ἄλλο ποιήσει ἢ πείσεται.
[1, 3]	κατὰ δ´ ἀλήθειαν μᾶλλον τόδε	τι	καὶ εἶδος ταῦτα τῆς γῆς.
[1, 10]	καὶ τί ἐστι καὶ διὰ	τί,	καὶ ποῖα μικτὰ τῶν ὄντων,
[1, 7]	καὶ τίσιν ὑπάρχει καὶ διὰ	τί	καὶ πῶς, διωρίσθω τοῦτον τὸν
[1, 6]	εἶναι ἁπτομένου ἅπτεσθαι. Ὥστε εἴ	τι	κινεῖ ἀκίνητον ὄν, ἐκεῖνο μὲν
[1, 5]	ἀλλ´ ἢ οὐδενὸς ἢ εἴ	τι	κοινὸν ἀμφοῖν ὑπάρχει, τῷ γινομένῳ
[1, 8]	δὲ μαλακὸν ἤδη τῷ πάσχειν	τι	λέγεται· τὸ γὰρ ὑπεικτικὸν μαλακόν.
[1, 3]	ἀεὶ δ´ ἔκ τινος καὶ	τί,	λέγω δ´ οἷον ἐκ κάμνοντος
[1, 8]	τὸ δὲ ἀδιαίρετον ὅλως διὰ	τί	μᾶλλον ὑπάρχει τῶν μεγάλων τοῖς
[1, 7]	ἂν εἴη τὸ λεγόμενον ἀληθές.	Τί	μὲν οὖν τὸ ποιεῖν καὶ
[1, 2]	οὐδὲν διώρισεν, ὥσπερ λέγομεν, ὅ	τι	μὴ κἂν ὁ τυχὼν εἴπειεν,
[1, 6]	τούτων διοριστέον, τί ἁφὴ καὶ	τί	μίξις καὶ τί ποίησις. Ἀρχὴν
[1, 3]	ἁπλῶς γίνεσθαι λέγεσθαι, τὰ δέ	τι	μόνον, μὴ τῇ ἐξ ἀλλήλων
[1, 8]	ὁπηλικονοῦν, ἢ τὸ κενὸν ἄλλο	τι	οἴεσθαι λέγειν πλὴν χώραν σώματος,
[1, 5]	τὸ αὐξανόμενον, πότερον ᾧ προστίθεταί	τι,	οἷον εἰ τὴν κνήμην αὐξάνει,
[1, 8]	τί τὸ χωρίσαν; ἢ διὰ	τί	οὐ γίνεται ἁψάμενα ἕν, ὥσπερ
[1, 2]	γὰρ οἷόν τε· ἔσται γάρ	τι	οὐ διῃρημένον, ἦν δὲ πάντῃ
[1, 2]	τοιοῦτόν ἐστι τὸ σῶμα, διῃρήσθω.	Τί	οὖν ἔσται λοιπόν; μέγεθος; οὐ
[1, 2]	σημεῖον. Πάντῃ ἄρα διῄρηται δυνάμει.	Τί	οὖν ἔστι παρὰ τὴν διαίρεσιν;
[1, 5]	αὔξησις· ἀλλὰ τὸ αὐξανόμενον τούτῳ.	Τί	οὖν παθὸν ὑπὸ τούτου ηὐξήθη>
[1, 3]	ὂν μηδέν ἐστιν· οὔτε γὰρ	τὶ	οὔτε ποιὸν οὔτε ποσὸν οὔτε
[1, 2]	διαίρεσιν; εἰ γὰρ καὶ ἔστι	τι	πάθος, ἀλλὰ πῶς εἰς ταῦτα
[1, 7]	θερμαίνεται ἢ ψύχεται ἢ ἄλλο	τι	πάσχει ἅμα ποιοῦν. Ἔστι δὲ
[1, 8]	οἱ πόροι· εἰ γὰρ ταύτῃ	τι	πάσχει τὸ πᾶν, κἂν μὴ
[1, 7]	εἴ τε ὑπὸ τοῦ ὁμοίου	τι	πάσχειν δυνατόν, καὶ αὐτὸ ὑφ´
[1, 6]	ταῦτ´ ἀλλήλων ἁπτικά· κἂν εἴ	τι	ποιεῖ, τὸ δὲ πάσχει κυρίως,
[1, 6]	ἁφὴ καὶ τί μίξις καὶ	τί	ποίησις. Ἀρχὴν δὲ λάβωμεν τήνδε.
[1, 3]	τι τῶν ὄντων ἀπέρχεται, διὰ	τί	ποτ´ οὐκ ἀνήλωται πάλαι καὶ
[1, 3]	εἰρημένον οὐ τοῦτο διαπορεῖ, ἀλλὰ	τί	ποτε τὸ μανθάνον μὲν οὐ
[1, 6]	πάντα τὸν αὐτὸν τρόπον ἤ	τι	πρῶτον ἓν αὐτῶν ἐστιν, ἀνάγκη
[1, 3]	λέγοντες ὅτι τὰ μὲν τόδε	τι	σημαίνει τὰ δ´ οὔ, διὰ
[1, 3]	κατηγορίαις· τὰ μὲν γὰρ τόδε	τι	σημαίνει, τὰ δὲ τοιόνδε, τὰ
[1, 3]	γὰρ μᾶλλον αἱ διαφοραὶ τόδε	τι	σημαίνουσι, μᾶλλον οὐσία, ἧς δὲ
[1, 10]	προτεθέντων ἐξ ἀρχῆς. Σκεπτέον δὲ	τί	τ´ ἐστὶν ἡ μίξις καὶ
[1, 5]	Περὶ δὲ αὐξήσεως λοιπὸν εἰπεῖν,	τί	τε διαφέρει γενέσεως καὶ ἀλλοιώσεως,
[1, 3]	Ἔχει δ´ ἀπορίαν ἱκανὴν καὶ	τί	τὸ αἴτιον τοῦ συνείρειν τὴν
[1, 8]	πάσχοι θιγγάνοντα ἀλλήλων. Ἔτι δὲ	τί	τὸ κινοῦν; εἰ μὲν γὰρ
[1, 8]	μέχρι πόσου γὰρ καὶ διὰ	τί	τὸ μὲν οὕτως ἔχει τοῦ
[1, 10]	τ´ ἐστὶν ἡ μίξις καὶ	τί	τὸ μικτόν, καὶ τίσιν ὑπάρχει
[1, 10]	μίξις γενέσεως καὶ φθορᾶς, καὶ	τί	τὸ μικτὸν τοῦ γεννητοῦ καὶ
[1, 10]	Φαμὲν δ´, εἴπερ δεῖ μεμίχθαι	τι,	τὸ μιχθὲν ὁμοιομερὲς εἶναι, καὶ
[1, 1]	γένεσιν. Ὅσοι μὲν γὰρ ἕν	τι	τὸ πᾶν λέγουσιν εἶναι καὶ
[1, 7]	μὲν ποιοῦντος ὅταν ὑπάρχῃ, γίνεταί	τι	τὸ πάσχον, τῶν δ´ ἕξεων
[1, 4]	μεταβολὰς ἀλλήλων. Ἐπειδὴ οὖν ἐστί	τι	τὸ ὑποκείμενον καὶ ἕτερον τὸ
[1, 8]	γὰρ μία φύσις ἐστὶν ἁπάντων,	τί	τὸ χωρίσαν; ἢ διὰ τί
[1, 3]	κινεῖσθαι τἆλλα κινοῦντος ὕστερον ἀποδοτέον,	τί	τοιοῦτον τῶν καθ´ ἕκαστα λεγομένων
[1, 3]	τὸ φθειρόμενον. Πότερον οὖν ὑπάρξει	τι	τούτῳ τῶν ἄλλων ἐντελεχείᾳ; λέγω
[1, 7]	δέον ὅλον τι θεωρῆσαι μέρος	τι	τυγχάνουσι λέγοντες ἑκάτεροι· τό τε
[1, 3]	οὐχ ὑπάρξει, τῶν δ´ ἄλλων	τι	τῶν εἰρημένων, ἔσται, καθάπερ εἴπομεν,
[1, 3]	μὴ ὄν. Εἴπερ οὖν ἀεί	τι	τῶν ὄντων ἀπέρχεται, διὰ τί
[1, 2]	ἢ ὀστᾶ ἢ τῶν ἄλλων	τι	τῶν τοιούτων, οὐδέν· ἔτι οὔτε
[1, 7]	ᾗ ἕτερα ἀλλ´ ᾗ ταὐτόν	τι	ὑπάρχει, ταύτῃ τοῦτο συμβαίνειν αὐτοῖς.
[1, 5]	τὸ τί ἐστι, πάθος δέ	τι	ὑπάρχει τῶν καθ´ αὑτό, ὃ
[1, 4]	ἀναίσθητον. Ἐν δὲ τούτοις ἄν	τι	ὑπομένῃ πάθος τὸ αὐτὸ ἐναντιώσεως
[1, 1]	τούτοις τὴν ἀλλοίωσιν εἶναι μέν	τι	φάναι παρὰ τὴν γένεσιν, ἀδύνατον
[1, 6]	καὶ γὰρ τὸ κινοῦν ποιεῖν	τί	φασι καὶ τὸ ποιοῦν κινεῖν.
[1, 2]	δὲ μὴ σῶμα ἀλλ´ εἶδός	τι	χωριστὸν ἢ πάθος ὃ ἀπῆλθεν,
[1, 10]	ὁ γὰρ καττίτερος ὡς πάθος	τι	ὢν ἄνευ ὕλης τοῦ χαλκοῦ
[1, 1]	δὲ πλείω τὴν ὕλην ἑνὸς	τιθέασιν,	οἷον Ἐμπεδοκλῆς καὶ Ἀναξαγόρας καὶ
[1, 3]	τὴν ὡς ἐν ὕλης εἴδει	τιθεμένην	αἰτίαν εἴπωμεν, δι´ ἣν ἀεὶ
[1, 1]	μὲν γὰρ τὰ ὁμοιομερῆ στοιχεῖα	τίθησιν,	οἷον ὀστοῦν καὶ σάρκα καὶ
[1, 8]	ἄλλων ἁπάντων, ὥσπερ ἐν τῷ	Τιμαίῳ	γέγραφε Πλάτων. Τοσοῦτον γὰρ διαφέρει
[1, 2]	ἐστίν, ἢ ὥσπερ ἐν τῷ	Τιμαίῳ	ἐπίπεδα. Τοῦτο μὲν οὖν αὐτό,
[1, 9]	ᾗ γὰρ διαιρετά, δύναται χωρίζεσθαι.	~Τίνα	δὲ τρόπον ὑπάρχει τοῖς οὖσι
[1, 3]	οὕτω καὶ τὰ πράγματα, τρόπον	τινὰ	διώκοντες τἀληθές, αὐτὸ δὲ λέγοντες
[1, 3]	νῦν λεκτέον, ὅτι τρόπον μέν	τινα	ἐκ μὴ ὄντος ἁπλῶς γίνεται,
[1, 4]	καὶ φθορᾶς δεκτικόν, τρόπον δέ	τινα	καὶ τὸ ταῖς ἄλλαις μεταβολαῖς,
[1, 3]	γένεσις δὲ τουδί· ζητεῖ γάρ	τινα	τοῦτο λόγον. Λέγομεν γὰρ ὅτι
[1, 9]	καὶ πάσχειν ὑπ´ ἀλλήλων, καὶ	τίνα	τρόπον ἐνδέχεται, καὶ τίνα φασὶ
[1, 8]	δ´ ἄλλοις ἧττον, οἷον Ἐμπεδοκλεῖ	τίνα	τρόπον ἔσται γένεσις καὶ φθορὰ
[1, 2]	τοῦ ποιεῖν καὶ τοῦ πάσχειν,	τίνα	τρόπον τὸ μὲν ποιεῖ τὸ
[1, 2]	περὶ ἀλλοιώσεως οὔτε περὶ αὐξήσεως,	τίνα	τρόπον ὑπάρχουσι τοῖς πράγμασιν. Ὅλως
[1, 9]	καὶ τίνα τρόπον ἐνδέχεται, καὶ	τίνα	φασὶ μέν τινες οὐκ ἐνδέχεται
[1, 7]	εἴδη καὶ τὰ τέλη ἕξεις	τινές,	ἡ δ´ ὕλη ᾗ ὕλη
[1, 9]	κατὰ τὰς ἁφάς, ὥσπερ φασί	τινες,	κἂν μήπω ᾖ διῃρημένον, ἔσται
[1, 10]	τι ἕτερον ἑτέρῳ, καθάπερ λέγουσί	τινες·	ὄντων μὲν γὰρ ἔτι τῶν
[1, 9]	ἐνδέχεται, καὶ τίνα φασὶ μέν	τινες	οὐκ ἐνδέχεται δέ, διωρίσθω τοῦτον
[1, 8]	δ´ ἔχειν ᾠήθη λόγους οἵ	τινες	πρὸς τὴν αἴσθησιν ὁμολογούμενα λέγοντες
[1, 8]	οὕτως λέγειν τοὺς πόρους, ὥς	τινες	ὑπολαμβάνουσιν, ἢ ψεῦδος ἢ μάταιον,
[1, 8]	ὥσπερ Ἐμπεδοκλῆς καὶ τῶν ἄλλων	τινές	φασι πάσχειν διὰ πόρων, οὕτω
[1, 2]	τὴν γένεσιν σύγκρισιν, οἵαν δή	τινές	φασιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' Διωρισμένων δὲ
[1, 2]	συγκρίσει καὶ διακρίσει ὥρισται, ὥς	τινές	φασιν, τὴν δ´ ἐν τῷ
[1, 5]	ἐνδέχεται, τὸ δὲ ἀναγκαῖον ἔν	τινι	εἶναι· ἀεὶ γάρ που ἔσται
[1, 8]	καὶ τοὐναντίον τὸ ψυχρὸν ἄλλῳ	τινὶ	προσήκειν τῶν σχημάτων. Ἄτοπον δὲ
[1, 8]	μὲν τῇ δὲ μή, πεπλασμένῳ	τινὶ	τοῦτ´ ἐοικέναι· μέχρι πόσου γὰρ
[1, 5]	Ἀλλὰ μὴν εἴ γ´ ἔν	τινι	ὑπάρξει, εἰ μὲν κεχωρισμένον οὕτως
[1, 5]	τε τοῦ αὐξανομένου καὶ προσιόντος	τινὸς	αὐξάνεσθαι, ἀπιόντος δὲ φθίνειν, ἔτι
[1, 5]	ἔλαττον γεγονέναι, ἔτι δὲ προσιόντος	τινὸς	αὐξάνεσθαι καὶ ἀπιόντος φθίνειν. Ἀναγκαῖον
[1, 3]	καὶ πάσης φθορᾶς οὔσης ἑτέρου	τινὸς	γενέσεως, οὐχ ὁμοίως ἀποδίδομεν τὸ
[1, 5]	ἐν ἄλλοις διώρισται, καὶ ὑπό	τινος	δὲ ἐντελεχείᾳ ὄντος, ἢ ὁμοιοειδοῦς
[1, 1]	πάλιν ἕκαστον. Ὥστ´ ἐξ ἑνός	τινος	δῆλον ὅτι διαφοραῖς τισι χωριζομένων
[1, 3]	φθορὰν τὴν> ἁπλῆν γένεσιν οὖσάν	τινος,	εἴρηται τὸ αἴτιον· διὰ γὰρ
[1, 3]	μὲν ἁπλῆ, φθορὰ δέ τίς〉	τινός	ἐστιν, οἷον γῆς, ἡ δὲ
[1, 9]	μὴ πᾶν μεταβεβληκός, ἢ μιχθέντος	τινὸς	ἢ καθ´ αὑτὸ μεταβαλόντος. Ὅτι
[1, 3]	μὲν οὐδέν, ἀεὶ δ´ ἔκ	τινος	καὶ τί, λέγω δ´ οἷον
[1, 5]	σὰρξ τῆς σαρκός, καὶ προσιόντος	τινός,	καὶ τρίτον σωζομένου τοῦ αὐξανομένου
[1, 5]	ὁτιοῦν μέρος αὐξάνεσθαι καὶ προσιόντος	τινὸς	κατὰ μὲν τὸ εἶδός ἐστιν
[1, 5]	τὸ ὅλον γέγονε προσελθόντος μέν	τινος,	ὃ καλεῖται τροφὴ καὶ ἐναντίον,
[1, 3]	γὰρ γένεσις ἐκ μὴ ὄντος	τινός,	οἷον ἐκ μὴ λευκοῦ ἢ
[1, 5]	τῆς ζητήσεως ἐξ ἀρχῆς, ποίου	τινὸς	ὄντος τοῦ αὐξάνεσθαι ἢ τοῦ
[1, 2]	μία δυοῖν τινων, ὡς ὄντος	τινὸς	παρὰ τὴν ἁφὴν καὶ τὴν
[1, 5]	τὰ ὁμοιομερῆ. Προσελθόντος μὲν δή	τινος	ποσοῦ, ἀλλ´ οὐ σαρκὸς ποσῆς.
[1, 3]	μὲν ἁπλῆν γένεσιν φθορὰν οὖσάν	τινος,	τὴν δὲ φθορὰν τὴν> ἁπλῆν
[1, 3]	ἐξ ἀναισθήτου. Εἴτ´ οὖν ὄντος	τινὸς	τοῦ ὑποκειμένου εἴτε μή, γίνεται
[1, 4]	ὅλον μεταβάλλῃ μὴ ὑπομένοντος αἰσθητοῦ	τινὸς	ὡς ὑποκειμένου τοῦ αὐτοῦ, ἀλλ´
[1, 8]	μᾶλλον. Οἱ μὲν οὖν ἐπί	τινων	οὕτω διώρισαν, ὥσπερ καὶ Ἐμπεδοκλῆς,
[1, 4]	πάντα δεκτικὰ τὰ ὑποκείμενα ἐναντιώσεών	τινων.	Περὶ μὲν οὖν γενέσεως, εἴτε
[1, 8]	οὖν δοκεῖ πάσχειν ἕκαστον διά	τινων	πόρων εἰσιόντος τοῦ ποιοῦντος ἐσχάτου
[1, 2]	ἁφή τε ἀεὶ μία δυοῖν	τινων,	ὡς ὄντος τινὸς παρὰ τὴν
[1, 3]	οὖν ὅσον ἐνδέχεται πραγματευτέον, καὶ	τίς	αἰτία τοῦ γένεσιν ἀεὶ εἶναι,
[1, 3]	ἄλλον δὲ τῇ ὕλῃ ὁποία	τις	ἂν ᾖ· ἧς μὲν γὰρ
[1, 3]	πως ἄλλως. Ἀπορήσειε γὰρ ἄν	τις	ἆρ´ ἔστιν οὐσίας γένεσις καὶ
[1, 3]	γῆς, ἡ δὲ γῆς γένεσις	τὶς	γένεσις, γένεσις δ´ οὐχ ἁπλῶς,
[1, 8]	θερμόν· οὐδὲ γὰρ ἂν μία	τις	εἴη ἡ φύσις αὐτῶν. Ὁμοίως
[1, 5]	ἄνευ ὕλης, οἷον αὐλός, δύναμίς	τις	ἐν ὕλῃ ἐστίν. Ἐὰν δέ
[1, 5]	ἢ μιχθέν, ὥσπερ οἴνῳ εἴ	τις	ἐπιχέοι ὕδωρ, ὁ δὲ δύναιτο
[1, 5]	καθέξει τόπον, ἢ> οἷον στιγμή	τις,	ἢ κενὸν ἔσται καὶ σῶμα
[1, 2]	προιοῦσιν. Ἔχει γὰρ ἀπορίαν, εἴ	τις	θείη σῶμά τι εἶναι καὶ
[1, 2]	καὶ τὴν στιγμήν. Εἰ δή	τις	θήσεται ὁτιοῦν ἢ ὁπηλικονοῦν σῶμα
[1, 3]	οἷον τὸ μὲν θερμὸν κατηγορία	τις	καὶ εἶδος, ἡ δὲ ψυχρότης
[1, 2]	ἀποφαίνονται ῥᾷον. Ἴδοι δ´ ἄν	τις	καὶ ἐκ τούτων ὅσον διαφέρουσιν
[1, 5]	αὔξησις τοιοῦτον. Ἀπορήσειε δ´ ἄν	τις	καὶ τί ἐστι τὸ αὐξανόμενον,
[1, 9]	ἧττον· καὶ ταύτῃ πόρους ἄν	τις	λέγοι μᾶλλον, καθάπερ ἐν τοῖς
[1, 3]	ὑπάρχει τισὶ τὸ μὴ ὄν.	Τὶς	μὲν γὰρ γένεσις ἐκ μὴ
[1, 5]	δεῖ γὰρ νοῆσαι ὥσπερ εἴ	τις	μετροίη τῷ αὐτῷ μέτρῳ ὕδωρ·
[1, 8]	τοῦτο δὲ μηδὲν διαφέρειν, εἴ	τις	οἴεται μὴ συνεχὲς εἶναι τὸ
[1, 3]	γίνεται, δῆλον ὡς ἔσται δυνάμει	τις	οὐσία, ἐντελεχείᾳ δ´ οὔ, ἐξ
[1, 5]	ὡς ἀνομοίῳ. Ἀπορήσειε δ´ ἄν	τις	ποῖόν τι δεῖ εἶναι τὸ
[1, 3]	μὴ ὂν ἁπλῶς ἀπορήσειεν ἄν	τις	πότερον τὸ ἕτερον τῶν ἐναντίων
[1, 5]	ἐν ὕλῃ ἐστίν. Ἐὰν δέ	τις	προσίῃ ὕλη, οὖσα δυνάμει αὐλός,
[1, 3]	γένεσις μὲν ἁπλῆ, φθορὰ δέ	τίς〉	τινός ἐστιν, οἷον γῆς, ἡ
[1, 3]	ἂν εἴη λέγειν ὅτι ὑπάρχει	τισὶ	τὸ μὴ ὄν. Τὶς μὲν
[1, 3]	πυρὶ καὶ γῇ εἴτε ἄλλοις	τισί,	τούτων ἔσται τὸ μὲν ὂν
[1, 1]	ἑνός τινος δῆλον ὅτι διαφοραῖς	τισι	χωριζομένων καὶ πάθεσιν ἐγένετο τὸ
[1, 7]	ποιεῖν καὶ πάσχειν ἐστὶ καὶ	τίσιν	ὑπάρχει καὶ διὰ τί καὶ
[1, 10]	καὶ τί τὸ μικτόν, καὶ	τίσιν	ὑπάρχει τῶν ὄντων καὶ πῶς,
[1, 3]	ἁπλῆν γένεσιν οὖσάν τινος, εἴρηται	τὸ	αἴτιον· διὰ γὰρ τὸ τὴν
[1, 5]	μήτε ἀσωμάτῳ αὐξάνεσθαι. Ληπτέον δὲ	τὸ	αἴτιον διορισαμένοις πρῶτον ἓν μὲν
[1, 3]	δ´ ἀπορίαν ἱκανὴν καὶ τί	τὸ	αἴτιον τοῦ συνείρειν τὴν γένεσιν,
[1, 5]	πέπονθεν, ὁτὲ δὲ κἀκεῖνο. Ἀλλὰ	τὸ	ἀλλοιοῦν καὶ ἡ ἀρχὴ τῆς
[1, 6]	ὑπάρχει, τόπου δὲ διαφορὰ πρώτη	τὸ	ἄνω καὶ τὸ κάτω καὶ
[1, 3]	ἕκαστον; οὐ γὰρ δὴ διὰ	τὸ	ἄπειρον εἶναι ἐξ οὗ γίνεται,
[1, 3]	φθορὰ ἁπλῆ, ἡ δ´ εἰς	τὸ	ἁπλῶς ὂν γένεσις ἁπλῆ. Οἷς
[1, 3]	μὲν οὖν τρόπον τούτῳ διοίσει	τὸ	ἁπλῶς τι γίνεσθαι καὶ φθείρεσθαι
[1, 5]	γένοιτ´ ἄν ποτε μεῖζον, καὶ	τὸ	ἀπολαῦσαν αὐτοῦ σῶμα, οἷον εἰ
[1, 6]	οὖν ἐστίν, ὥσπερ διωρίσθη πρότερον,	τὸ	ἅπτεσθαι τὸ τὰ ἔσχατα ἔχειν
[1, 6]	ἐμποδών, ὅσοις ἀνάγκη καὶ φαίνεται	τὸ	ἁπτόμενον ἅπτεσθαι ἁπτομένου· ἔστι δ´
[1, 6]	οὖν ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ	τὸ	ἁπτόμενον ἁπτομένου ἁπτόμενον· καὶ γὰρ
[1, 5]	(περὶ μέγεθος δὲ δοκεῖ εἶναι	τὸ	αὐξάνεσθαι καὶ φθίνειν) ποτέρως ὑποληπτέον,
[1, 5]	ἀπιόντος φθίνειν καὶ μὴ ὑπομένειν	τὸ	αὐξανόμενον. Ἀλλὰ δεῖ τοῦτο σώζειν·
[1, 5]	ἢ φθίνειν ὑπομένει τὸ αὐτὸ	τὸ	αὐξανόμενον καὶ ἀλλοιούμενον. Ἀλλ´ ἔνθα
[1, 5]	ἄν τις καὶ τί ἐστι	τὸ	αὐξανόμενον, πότερον ᾧ προστίθεταί τι,
[1, 5]	ἂν ἦν, οὐκ αὔξησις· ἀλλὰ	τὸ	αὐξανόμενον τούτῳ. Τί οὖν παθὸν
[1, 5]	δὴ ἔχειν τι δεῖ μέγεθος	τὸ	αὐξανόμενον, ὥστ´ οὐκ ἐξ ἀμεγέθους
[1, 5]	ἔσται, τό τε αὐξόμενον καὶ	τὸ	αὖξον· ἔστι δὲ καὶ τοῦτο
[1, 4]	ἐγένετο, ὁ δ´ ἄνθρωπος ὑπομένει	τὸ	αὐτό. Εἰ μὲν οὖν τούτου
[1, 5]	καὶ ἐναντίον, μεταβάλλοντος δὲ εἰς	τὸ	αὐτὸ εἶδος, οἷον εἰ ξηρῷ
[1, 2]	ὥστε ταῖς μεταβολαῖς τοῦ συγκειμένου	τὸ	αὐτὸ ἐναντίον δοκεῖν ἄλλῳ καὶ
[1, 4]	τούτοις ἄν τι ὑπομένῃ πάθος	τὸ	αὐτὸ ἐναντιώσεως ἐν τῷ γενομένῳ
[1, 3]	οὐχ ἁπλῶς, πάλιν σκεπτέον, εἴπερ	τὸ	αὐτό ἐστι γένεσις μὲν τουδὶ
[1, 7]	ἰδίως ἔλεξε μόνος· φησὶ γὰρ	τὸ	αὐτὸ καὶ ὅμοιον εἶναι τό
[1, 2]	εἴρηται, τροπῇ καὶ διαθιγῇ μετακινοῦντα	τὸ	αὐτὸ καὶ ταῖς τῶν σχημάτων
[1, 5]	καὶ ἡ τροφὴ τῇ αὐξήσει	τὸ	αὐτὸ μέν, τὸ δ´ εἶναι
[1, 5]	πάθος ἔνθα δὲ τὸ μέγεθος	τὸ	αὐτὸ οὐ μένει. Εἰ δὴ
[1, 3]	αὐτό, τὸ δ´ εἶναι οὐ	τὸ	αὐτό. Περὶ μὲν οὖν τούτων
[1, 9]	ὁ λόγος ἀλλοίωσιν, ὁρῶμεν δὲ	τὸ	αὐτὸ σῶμα συνεχὲς ὂν ὁτὲ
[1, 5]	ἢ αὐξάνεσθαι ἢ φθίνειν ὑπομένει	τὸ	αὐτὸ τὸ αὐξανόμενον καὶ ἀλλοιούμενον.
[1, 3]	μὲν γάρ ποτε ὂν ὑπόκειται	τὸ	αὐτό, τὸ δ´ εἶναι οὐ
[1, 10]	μεμιγμένα πρὸς τὴν αἴσθησιν (καὶ	τὸ	αὐτὸ τῷ μὲν μεμιγμένον, ἐὰν
[1, 2]	μεγέθη οἱ μέν φασιν ὅτι	τὸ	αὐτοτρίγωνον πολλὰ ἔσται, Δημόκριτος δ´
[1, 3]	ἐναντίων ἐστίν, οἷον γῆ καὶ	τὸ	βαρὺ μὴ ὄν, πῦρ δὲ
[1, 3]	δὲ ἄλλον ἐξ ὄντος ἀεί·	τὸ	γὰρ δυνάμει ὂν ἐντελεχείᾳ δὲ
[1, 8]	οὐθὲν μὴ ὄν φησιν εἶναι.	Τὸ	γὰρ κυρίως ὂν παμπλῆρες ὄν·
[1, 3]	ὅταν δ´ εἰς ἀφανῆ, φθείρεσθαι·	τὸ	γὰρ ὂν καὶ τὸ μὴ
[1, 8]	εἶναί φασι καὶ ἄπειρον ἔνιοι·	τὸ	γὰρ πέρας περαίνειν ἂν πρὸς
[1, 8]	ἤδη τῷ πάσχειν τι λέγεται·	τὸ	γὰρ ὑπεικτικὸν μαλακόν. Ἀλλὰ μὴν
[1, 9]	μεταβαλόντος. Ὅτι μὲν οὖν ἐστὶ	τὸ	γεννᾶν καὶ τὸ ποιεῖν καὶ
[1, 1]	φωνὴν ἠγνόησεν· λέγει γοῦν ὡς	τὸ	γίνεσθαι καὶ ἀπόλλυσθαι ταὐτὸν καθέστηκε
[1, 3]	τινὸς γενέσεως, οὐχ ὁμοίως ἀποδίδομεν	τὸ	γίνεσθαι καὶ τὸ φθείρεσθαι τοῖς
[1, 3]	δόξαν καὶ κατ´ ἀλήθειαν ἄλλως	τὸ	γίνεσθαί τε ἁπλῶς καὶ τὸ
[1, 9]	γεννᾶν καὶ τὸ ποιεῖν καὶ	τὸ	γίνεσθαί τε καὶ πάσχειν ὑπ´
[1, 5]	εἶναι· ἀεὶ γάρ που ἔσται	τὸ	γινόμενον ἐξ αὐτοῦ, ὥστε κἀκεῖνο,
[1, 5]	ἀεὶ γὰρ ἄλλο καὶ ἄλλο	τὸ	γινόμενον. Οὕτω δ´ αὐξάνεται ἡ
[1, 3]	ὥστε ἐκ μηδενὸς ἀνάγκη γίνεσθαι	τὸ	γινόμενον. Περὶ μὲν οὖν τούτων
[1, 5]	ἀνάγκης μεταβάλλον κατὰ τόπον, οὐδὲ	τὸ	γινόμενον, τὸ δ´ αὐξανόμενον καὶ
[1, 3]	ὥσπερ τὸ μὲν ἐπιστητὸν ὄν,	τὸ	δ´ ἄγνωστον μὴ ὄν· ἡ
[1, 6]	ἀνάγκη κινούμενον καὶ αὐτὸ κινεῖν,	τὸ	δ´ ἀκίνητον ὄν, δῆλον ὅτι
[1, 3]	ἁπλῆ ἐξ ἁπλῶς μὴ ὄντος.	Τὸ	δ´ ἁπλῶς ἤτοι τὸ πρῶτον
[1, 6]	κινοῦν ἅπτεσθαι μόνου τοῦ κινουμένου,	τὸ	δ´ ἁπτόμενον μὴ ἅπτεσθαι ἁπτομένου·
[1, 5]	κατὰ τόπον, οὐδὲ τὸ γινόμενον,	τὸ	δ´ αὐξανόμενον καὶ τὸ φθῖνον,
[1, 5]	γὰρ φερόμενον ὅλον ἀλλάττει τόπον,	τὸ	δ´ αὐξανόμενον ὥσπερ τὸ ἐλαυνόμενον·
[1, 5]	τότε φθίσιν ποιεῖται τοῦ ποσοῦ,	τὸ	δ´ εἶδος μένει. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ἐπεὶ
[1, 5]	τῇ αὐξήσει τὸ αὐτὸ μέν,	τὸ	δ´ εἶναι ἄλλο· ᾗ μὲν
[1, 2]	διαιρετόν, τὸ δ´ ἐντελεχείᾳ ὑπάρξει.	Τὸ	δ´ εἶναι ἅμα πάντῃ διαιρετὸν
[1, 3]	ποτε ὂν ὑπόκειται τὸ αὐτό,	τὸ	δ´ εἶναι οὐ τὸ αὐτό.
[1, 9]	γάρ ἐστι τὸ μὲν δυνάμει	τὸ	δ´ ἐντελεχείᾳ τοιοῦτον, πέφυκεν οὐ
[1, 2]	τὸ μὲν γὰρ δυνάμει διαιρετόν,	τὸ	δ´ ἐντελεχείᾳ ὑπάρξει. Τὸ δ´
[1, 2]	ἁφῶν ἢ ἐκ στιγμῶν εἶναι.	Τὸ	δ´ ἐστὶν ὡς ὑπάρχει πάντῃ,
[1, 7]	ἐπ´ ἐνίων δὲ καὶ ἀναγκαῖον·	τὸ	δ´ ἔσχατον ἀεὶ κινεῖν κινούμενον.
[1, 7]	ποιήσεως τὸ μὲν πρῶτον ἀπαθές,	τὸ	δ´ ἔσχατον καὶ αὐτὸ πάσχον·
[1, 7]	ὅθεν ἡ ἀρχὴ τῆς κινήσεως.	Τὸ	δ´ οὗ ἕνεκα οὐ ποιητικόν.
[1, 10]	μεμίχθαι, ἀλλὰ τὸ μὲν εἶναι	τὸ	δ´ οὐκ εἶναι, τὴν δὲ
[1, 5]	τῷ φθαρέντι, οἷον εἰ σῶμα.	Τὸ	δ´ ὕδωρ οὐκ ηὔξηται οὐδ´
[1, 3]	φθείρεσθαι τοῖς εἰς ἄλληλα μεταβάλλουσιν·	τὸ	δ´ ὕστερον εἰρημένον οὐ τοῦτο
[1, 8]	τὰ μεγάλα· προσκόπτει γὰρ πολλοῖς·	τὸ	δὲ ἀδιαίρετον ὅλως διὰ τί
[1, 5]	δὲ τὸ μὲν οὐκ ἐνδέχεται,	τὸ	δὲ ἀναγκαῖον ἔν τινι εἶναι·
[1, 5]	ἀήρ, ἀλλὰ τὸ μὲν ἀπόλωλε	τὸ	δὲ γέγονεν· τὸ σῶμα δέ,
[1, 2]	πᾶσαν εἶναι τὴν τοιαύτην μεταβολήν·	τὸ	δὲ διαφέρει. Ἐν γὰρ τῷ
[1, 8]	τοῦ ὅλου καὶ πλῆρές ἐστι,	τὸ	δὲ διῃρημένον; ἔτι ὁμοίως φάναι
[1, 7]	ἀντικειμένων ὁποτερουοῦν, ὥσπερ γένος ὄν,	τὸ	δὲ δυνάμενον θερμὸν εἶναι παρόντος
[1, 8]	μόνον, οἷον τὸ μὲν ψυχρὸν	τὸ	δὲ θερμόν· οὐδὲ γὰρ ἂν
[1, 2]	μέν ἐστι κατὰ τὸν λόγον,	τὸ	δὲ κατὰ τὴν ὕλην. Ὅταν
[1, 3]	μὲν ἀκίνητον τὸν ἅπαντα χρόνον,	τὸ	δὲ κινούμενον ἀεί. Τούτων δὲ
[1, 8]	μὴν εἰ σκληρόν, καὶ μαλακόν.	Τὸ	δὲ μαλακὸν ἤδη τῷ πάσχειν
[1, 3]	τούτων ἔσται τὸ μὲν ὂν	τὸ	δὲ μὴ ὄν. Ἕνα μὲν
[1, 3]	εἰς τὸ μὴ ὂν ἀπέρχεται,	τὸ	δὲ μὴ ὂν μηδέν ἐστιν·
[1, 3]	ἐστὶ καὶ γῆ τὸ ὄν,	τὸ	δὲ μὴ ὂν ὕλη ἡ
[1, 10]	θάτερον μόνον παθητικὸν ἢ σφόδρα,	τὸ	δὲ πάμπαν ἠρέμα, ἢ οὐθὲν
[1, 6]	ἁπτικά· κἂν εἴ τι ποιεῖ,	τὸ	δὲ πάσχει κυρίως, καὶ τούτοις
[1, 2]	τίνα τρόπον τὸ μὲν ποιεῖ	τὸ	δὲ πάσχει τὰς φυσικὰς ποιήσεις.
[1, 10]	γὰρ καὶ θᾶττον ἄλληλα μεθίστησιν.	Τὸ	δὲ πολὺ καὶ ὑπὸ πολλοῦ
[1, 5]	προσγίνεται, ἀλλὰ τὸ μὲν ὑπεκρεῖ	τὸ	δὲ προσέρχεται, τοῦ δὲ σχήματος
[1, 1]	πάθεσιν ἐγένετο τὸ μὲν ὕδωρ	τὸ	δὲ πῦρ, καθάπερ λέγει τὸν
[1, 7]	οὐδὲν πάσχει ὑπὸ τοῦ ὑγιαζομένου.	Τὸ	δὲ σιτίον ποιοῦν καὶ αὐτὸ
[1, 7]	ἡ μὲν ἰατρικὴ ὡς ἀρχή,	τὸ	δὲ σιτίον τὸ ἔσχατον καὶ
[1, 10]	αὐτῶν. Διὸ ταῦτα μὲν ἀφείσθω·	τὸ	δὲ συνεχὲς τούτοις ἀπόρημα διαιρετέον,
[1, 9]	θερμαίνει, πεφυκὼς ποιεῖν καὶ πάσχειν.	Τὸ	δὲ τῇ μὲν οἴεσθαι πάσχειν
[1, 1]	τὸ ὑποκείμενον ταὐτὸ καὶ ἕν·	τὸ	δὲ τοιοῦτον ἀλλοιοῦσθαί φαμεν· τοῖς
[1, 4]	πάθος ἢ συμβεβηκὸς ὅλως, γένεσις,	τὸ	δὲ φθορά. Ἐστὶ δὲ ὕλη
[1, 3]	ἁπλῶς γίνεσθαι ἀλλὰ γίνεσθαι ἐπιστῆμον,	τὸ	δὲ φυόμενον γίνεσθαι. Ταῦτα δὲ
[1, 3]	εἶναι φάσκων πῦρ καὶ γῆν.	Τὸ	δὴ ταῦτα ἢ τοιαῦθ´ ἕτερα
[1, 8]	τῶν πραγμάτων μανίᾳ παραπλήσιον εἶναι	τὸ	δοξάζειν οὕτως· οὐδένα γὰρ τῶν
[1, 3]	ποσὸν ἢ ποιὸν ἢ ποῦ	τὸ	δυνάμει μόνον τόδε καὶ ὄν,
[1, 5]	δυνάμει σάρξ, τροφή. Τοῦτο δὲ	τὸ	εἶδος ἄνευ ὕλης, οἷον αὐλός,
[1, 5]	καὶ προσιόντος τινὸς κατὰ μὲν	τὸ	εἶδός ἐστιν ἐνδεχόμενον, κατὰ δὲ
[1, 10]	ὕδατος οὐ μίγνυται· λύεται γὰρ	τὸ	εἶδος καὶ μεταβάλλει εἰς τὸ
[1, 5]	ὡς οὔ. Κατὰ μὲν γὰρ	τὸ	εἶδος ὁτῳοῦν προσελήλυθεν, κατὰ δὲ
[1, 5]	γὰρ ἡ ὕλη λέγεται καὶ	τὸ	εἶδος σὰρξ ἢ ὀστοῦν. Τὸ
[1, 5]	γὰρ τὸ κινοῦν, ἐπεὶ καὶ	τὸ	εἰσελθὸν γένοιτ´ ἄν ποτε μεῖζον,
[1, 3]	φοβούμενοι διετέλεσαν οἱ πρῶτοι φιλοσοφήσαντες,	τὸ	ἐκ μηδενὸς γίνεσθαι προυπάρχοντος· εἰ
[1, 7]	ἄλληλα πέφυκεν. Καὶ γὰρ ὅταν	τὸ	ἔλαττον πῦρ ὑπὸ τοῦ πλείονος
[1, 5]	τόπον, τὸ δ´ αὐξανόμενον ὥσπερ	τὸ	ἐλαυνόμενον· τούτου γὰρ μένοντος τὰ
[1, 1]	καὶ πότερον ἀρχὴν αὐτῶν θετέον	τὸ	ἓν ἢ τὰ πολλά, λέγω
[1, 8]	μὲν τοῖς φαινομένοις, τοῖς δὲ	τὸ	ἓν κατασκευάζουσιν ὡς οὐκ ἂν
[1, 1]	κίνησιν γίνονται γῆ καὶ πῦρ,	τὸ	ἓν στοιχεῖον· ᾗ δὲ τοῦτο
[1, 5]	αὐξανομένῳ καὶ ὄντι ἐντελεχείᾳ σαρκὶ	τὸ	ἐνὸν αὐξητικὸν προσελθόντος δυνάμει σαρκὸς
[1, 5]	τῆς τροφῆς, ἐπεὶ καὶ ἐνταῦθα	τὸ	ἐπικρατοῦν λέγεται ἐν τῇ μίξει,
[1, 7]	ὡς ἀρχή, τὸ δὲ σιτίον	τὸ	ἔσχατον καὶ ἁπτόμενον. Ὅσα μὲν
[1, 7]	πρώτη τῶν αἰτίων) καὶ πάλιν	τὸ	ἔσχατον πρὸς τὸ κινούμενον καὶ
[1, 3]	ἁπλῶς ἀπορήσειεν ἄν τις πότερον	τὸ	ἕτερον τῶν ἐναντίων ἐστίν, οἷον
[1, 10]	ταῦτα ῥᾳδίως· τοῦτο γὰρ ἦν	τὸ	εὐορίστῳ εἶναι) οἷον τὰ ὑγρὰ
[1, 3]	δ´ οὔ, διὰ τοῦτο συμβαίνει	τὸ	ζητούμενον. Διαφέρει γὰρ εἰς ἃ
[1, 8]	ὑπὸ τοῦ πολὺ ὑπερβάλλοντος θερμοῦ	τὸ	ἠρέμα θερμόν. Ἀλλὰ μὴν εἰ
[1, 6]	μόνον, οἷον τὸ λευκὸν καὶ	τὸ	θερμόν· ἀλλὰ τὸ κινεῖν ἐπὶ
[1, 8]	μόνον ἀποδοῦναι τῷ περιφερεῖ σχήματι	τὸ	θερμόν· ἀνάγκη γὰρ καὶ τοὐναντίον
[1, 7]	οὖν πῦρ ἔχει ἐν ὕλῃ	τὸ	θερμόν· εἰ δέ τι εἴη
[1, 7]	ἄνθρωπόν φαμεν θερμαίνειν, ὁτὲ δὲ	τὸ	θερμόν· ἔστι μὲν γὰρ ὡς
[1, 6]	τὸ πάσχειν ὑπ´ ἀλλήλων, οἷον	τὸ	θερμὸν ψύχεσθαι καὶ τοῦτο θερμαίνεσθαι
[1, 3]	ἑκάστην κατηγορίαν τοῦ ὄντος, ἢ	τὸ	καθόλου καὶ τὸ πάντα περιέχον.
[1, 5]	καθ´ ἕκαστα· ἀλλ´ ὡς ἐνταῦθα	τὸ	καθόλου, κἀκεῖ τὸ ποσόν. Σὰρξ
[1, 7]	μὲν τὸ ψυχρόν, ὑγιάζεσθαι δὲ	τὸ	κάμνον· ἀμφότερα δ´ ἐστὶν ἀληθῆ.
[1, 6]	διαφορὰ πρώτη τὸ ἄνω καὶ	τὸ	κάτω καὶ τὰ τοιαῦτα τῶν
[1, 5]	μὲν οὖν ἀσωμάτῳ, ἔσται χωριστὸν	τὸ	κενόν· ἀδύνατον δὲ μεγέθους ὕλην
[1, 8]	δὲ μὴ μηδ´ ὁπηλικονοῦν, ἢ	τὸ	κενὸν ἄλλο τι οἴεσθαι λέγειν
[1, 8]	γὰρ πέρας περαίνειν ἂν πρὸς	τὸ	κενόν. Οἱ μὲν οὖν οὕτως
[1, 5]	μέγεθος· χωριστὸν γὰρ ἂν εἴη	τὸ	κενόν, τοῦτο δ´ ὅτι ἀδύνατον,
[1, 6]	λευκὸν καὶ τὸ θερμόν· ἀλλὰ	τὸ	κινεῖν ἐπὶ πλέον τοῦ ποιεῖν
[1, 6]	μὴ ἅπτεσθαι ἁπτομένου· ἀλλὰ διὰ	τὸ	κινεῖν κινούμενα τὰ ὁμογενῆ, ἀνάγκη
[1, 6]	τὸ κινοῦν οὐχ ὁμοίως κινεῖ	τὸ	κινούμενον, ἀλλὰ τὸ μὲν ἀνάγκη
[1, 7]	καὶ πάλιν τὸ ἔσχατον πρὸς	τὸ	κινούμενον καὶ τὴν γένεσιν. Ὁμοίως
[1, 6]	ἔστι δ´ ὡς ἐνίοτέ φαμεν	τὸ	κινοῦν ἅπτεσθαι μόνου τοῦ κινουμένου,
[1, 8]	θιγγάνοντα ἀλλήλων. Ἔτι δὲ τί	τὸ	κινοῦν; εἰ μὲν γὰρ ἕτερον,
[1, 7]	κινεῖσθαι· διχῶς γὰρ λέγεται καὶ	τὸ	κινοῦν· ἐν ᾧ τε γὰρ
[1, 5]	τῷ ἀλλοιουμένῳ· ἐν τούτοις γὰρ	τὸ	κινοῦν, ἐπεὶ καὶ τὸ εἰσελθὸν
[1, 5]	ἔφθαρταί γε τοῦτο παθόν, καὶ	τὸ	κινοῦν οὐκ ἐν τούτῳ. Ἐπεὶ
[1, 6]	κινητῶν ὑπ´ ἀλλήλων. Ἐπεὶ δὲ	τὸ	κινοῦν οὐχ ὁμοίως κινεῖ τὸ
[1, 6]	οὐ γὰρ οἷόν τε πᾶν	τὸ	κινοῦν ποιεῖν, εἴπερ τὸ ποιοῦν
[1, 6]	ποιοῦντος ἐροῦμεν ὡσαύτως· καὶ γὰρ	τὸ	κινοῦν ποιεῖν τί φασι καὶ
[1, 3]	μὴ ὄν, πῦρ δὲ καὶ	τὸ	κοῦφον τὸ ὄν, ἢ οὔ,
[1, 10]	τότε μεταβάλλει μὲν ἑκάτερον εἰς	τὸ	κρατοῦν ἐκ τῆς αὑτοῦ φύσεως,
[1, 10]	κρατοῦντος· μεταβάλλει γὰρ θάτερον εἰς	τὸ	κρατοῦν, οἷον σταλαγμὸς οἴνου μυρίοις
[1, 1]	τὴν γένεσιν ἀλλοίωσιν φάναι καὶ	τὸ	κυρίως γινόμενον ἀλλοιοῦσθαι. Ὅσοι δὲ
[1, 6]	καὶ περὶ ἁφῆς. Ὅμως δὲ	τὸ	κυρίως λεγόμενον ὑπάρχει τοῖς ἔχουσι
[1, 7]	τοιαῦτα, ἐπ´ ἐκείνων ἂν εἴη	τὸ	λεγόμενον ἀληθές. Τί μὲν οὖν
[1, 10]	γὰρ ὁρᾶται. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ	τὸ	λευκόν γε καὶ τὴν ἐπιστήμην
[1, 6]	καθ´ ὅσον ἀλλοιοῦται μόνον, οἷον	τὸ	λευκὸν καὶ τὸ θερμόν· ἀλλὰ
[1, 10]	ὄγκον· οὐδὲ τὸ σῶμα καὶ	τὸ	λευκὸν οὐδ´ ὅλως τὰ πάθη
[1, 10]	ἐνεργείᾳ ὥσπερ τὸ σῶμα καὶ	τὸ	λευκόν, οὔτε φθείρονται, οὔτε θάτερον
[1, 3]	τοῦτο διαπορεῖ, ἀλλὰ τί ποτε	τὸ	μανθάνον μὲν οὐ λέγεται ἁπλῶς
[1, 9]	μὲν γὰρ μὴ πάντῃ διαιρετὸν	τὸ	μέγεθος, ἀλλ´ ἔστι σῶμα ἀδιαίρετον
[1, 2]	εἶναι, ὥστ´ ἀναγκαῖον εἶναι διαιρεθῆναι	τὸ	μέγεθος εἰς μηδέν· πάντῃ γὰρ
[1, 2]	πάθος ὃ ἀπῆλθεν, καὶ ἔστι	τὸ	μέγεθος στιγμαὶ ἢ ἁφαὶ τοδὶ
[1, 5]	μὲν τὸ πάθος ἔνθα δὲ	τὸ	μέγεθος τὸ αὐτὸ οὐ μένει.
[1, 8]	συμβήσεται πάλιν. Εἰ δὲ τηλικαῦτα	τὸ	μέγεθος ὥστε μὴ δέχεσθαι σῶμα
[1, 3]	περὶ κινήσεως λόγοις, ὅτι ἐστὶ	τὸ	μὲν ἀκίνητον τὸν ἅπαντα χρόνον,
[1, 5]	διαφέρει τῆς μεταβολῆς· φαίνεται γὰρ	τὸ	μὲν ἀλλοιούμενον οὐκ ἐξ ἀνάγκης
[1, 6]	ὁμοίως κινεῖ τὸ κινούμενον, ἀλλὰ	τὸ	μὲν ἀνάγκη κινούμενον καὶ αὐτὸ
[1, 5]	ηὔξηται οὐδ´ ὁ ἀήρ, ἀλλὰ	τὸ	μὲν ἀπόλωλε τὸ δὲ γέγονεν·
[1, 2]	σημεῖον καὶ ἀδιαίρετον οὐδὲν ἄτοπον·	τὸ	μὲν γὰρ δυνάμει διαιρετόν, τὸ
[1, 8]	ἀνάγκης ἓν εἶναι καὶ ἀκίνητον·	τὸ	μὲν γὰρ κενὸν οὐκ ὄν,
[1, 5]	ἄλλον δὲ τρόπον τοῦ φερομένου.	Τὸ	μὲν γὰρ φερόμενον ὅλον ἀλλάττει
[1, 9]	πολλάκις εἰρημένην. Εἰ γάρ ἐστι	τὸ	μὲν δυνάμει τὸ δ´ ἐντελεχείᾳ
[1, 10]	δὲ φθαρέντος οὐ μεμίχθαι, ἀλλὰ	τὸ	μὲν εἶναι τὸ δ´ οὐκ
[1, 3]	μηδενὸς γίνεσθαι προυπάρχοντος· εἰ δὲ	τὸ	μὲν εἶναι τόδε τι ἢ
[1, 8]	περὶ δὴ τῶν ἀδιαιρέτων στερεῶν	τὸ	μὲν ἐπὶ πλέον θεωρῆσαι τὸ
[1, 3]	τῷ μὴ αἰσθάνεσθαι διορίζουσιν, ὥσπερ	τὸ	μὲν ἐπιστητὸν ὄν, τὸ δ´
[1, 2]	διαφέρει. Ἐν γὰρ τῷ ὑποκειμένῳ	τὸ	μέν ἐστι κατὰ τὸν λόγον,
[1, 3]	δὲ στέρησιν, μὴ ὄν, οἷον	τὸ	μὲν θερμὸν κατηγορία τις καὶ
[1, 5]	ξύλα ἁφθῇ, γένεσις. Ποσὸν δὲ	τὸ	μὲν καθόλου οὐ γίνεται, ὥσπερ
[1, 7]	τοῦτό γε ὁμονοητικῶς λέγουσιν, ὡς	τὸ	μὲν ὅμοιον ὑπὸ τοῦ ὁμοίου
[1, 3]	εἴτε ἄλλοις τισί, τούτων ἔσται	τὸ	μὲν ὂν τὸ δὲ μὴ
[1, 5]	σῶμα οὐκ αἰσθητόν. Τούτων δὲ	τὸ	μὲν οὐκ ἐνδέχεται, τὸ δὲ
[1, 2]	ἐξ ἀρχῆς τὴν ἀπορίαν λεκτέον.	Τὸ	μὲν οὖν ἅπαν σῶμα αἰσθητὸν
[1, 6]	μίαν εἶναι τὴν ὑποκειμένην φύσιν.	Τὸ	μὲν οὖν πάντα εἶναι τοιαῦτα
[1, 7]	φαμεν ὑγιάζειν καὶ τὸν οἶνον.	Τὸ	μὲν οὖν πρῶτον κινοῦν οὐδὲν
[1, 7]	δ´ ὕλη ᾗ ὕλη παθητικόν.	Τὸ	μὲν οὖν πῦρ ἔχει ἐν
[1, 8]	πόσου γὰρ καὶ διὰ τί	τὸ	μὲν οὕτως ἔχει τοῦ ὅλου
[1, 2]	καὶ τοῦ πάσχειν, τίνα τρόπον	τὸ	μὲν ποιεῖ τὸ δὲ πάσχει
[1, 7]	κινεῖν κινούμενον. Ἐπὶ δὲ ποιήσεως	τὸ	μὲν πρῶτον ἀπαθές, τὸ δ´
[1, 10]	μορίοις οὔτε τῷ πυρί, ἀλλὰ	τὸ	μὲν πῦρ γίνεσθαι, τὴν δὲ
[1, 1]	τισι χωριζομένων καὶ πάθεσιν ἐγένετο	τὸ	μὲν ὕδωρ τὸ δὲ πῦρ,
[1, 5]	οὐχ ὁτῳοῦν παντὶ προσγίνεται, ἀλλὰ	τὸ	μὲν ὑπεκρεῖ τὸ δὲ προσέρχεται,
[1, 8]	ὑπάρχει, ἓν δὲ μόνον, οἷον	τὸ	μὲν ψυχρὸν τὸ δὲ θερμόν·
[1, 1]	τῶν ἄλλων ὧν ἑκάστῳ συνώνυμον	τὸ	μέρος ἐστίν. Δημόκριτος δὲ καὶ
[1, 10]	εἶναι, καὶ ὥσπερ τοῦ ὕδατος	τὸ	μέρος ὕδωρ, οὕτω καὶ τοῦ
[1, 2]	εἴη ἀδύνατον. Οὐκοῦν καὶ κατὰ	τὸ	μέσον ὡσαύτως, καὶ ὅλως δέ,
[1, 3]	Διαφέρει γὰρ εἰς ἃ μεταβάλλει	τὸ	μεταβάλλον, οἷον ἴσως ἡ μὲν
[1, 3]	μὴ ὄντος καὶ φθείρεται εἰς	τὸ	μὴ ὄν. Εἰκότως οὖν οὐχ
[1, 3]	ποιὸν οὔτε ποσὸν οὔτε ποῦ	τὸ	μὴ ὄν. Εἴπερ οὖν ἀεί
[1, 3]	ὅταν εἰς ἀναίσθητον ἔλθῃ καὶ	τὸ	μὴ ὄν, ὁμοίως καὶ γίνεσθαι
[1, 3]	εἴη λέγειν ὅτι ὑπάρχει τισὶ	τὸ	μὴ ὄν. Τὶς μὲν γὰρ
[1, 3]	γένεσιν, εἴπερ τὸ φθειρόμενον εἰς	τὸ	μὴ ὂν ἀπέρχεται, τὸ δὲ
[1, 3]	τοῦ μὴ ὄντος. Ἀλλὰ τοῦτο	τὸ	μὴ ὂν ἁπλῶς ἀπορήσειεν ἄν
[1, 3]	ὑποκείμενον. Ἡ μὲν οὖν εἰς	τὸ	μὴ ὂν ἁπλῶς ὁδὸς φθορὰ
[1, 3]	λέγει δύο, τὸ ὂν καὶ	τὸ	μὴ ὂν εἶναι φάσκων πῦρ
[1, 3]	πάθη τῶν οὐσιῶν. Εἰ δὲ	τὸ	μὴ ὂν ὅλως, ἀπόφασις ἔσται
[1, 3]	φθείρεσθαι· τὸ γὰρ ὂν καὶ	τὸ	μὴ ὂν τῷ αἰσθάνεσθαι καὶ
[1, 3]	πάντα δυνάμει, χωριστόν τε συμβαίνει	τὸ	μὴ οὕτως ὄν, καὶ ἔτι,
[1, 7]	γένεσις. Καὶ κατὰ λόγον δὴ	τὸ	μὴ ταὐτὰ λέγοντας ἀμφοτέρους ὅμως
[1, 7]	ὁμοίου πᾶν ἀπαθές ἐστι διὰ	τὸ	μηδὲν μᾶλλον ποιητικὸν ἢ παθητικὸν
[1, 7]	τό τε παντελῶς ἕτερον καὶ	τὸ	μηθαμῇ ταὐτὸν ὡσαύτως· οὐδὲν γὰρ
[1, 8]	ἀδιαιρέτοις. Ἔτι δ´ ἄτοπον καὶ	τὸ	μικρὰ μὲν ἀδιαίρετα εἶναι, μεγάλα
[1, 8]	μὴ δέχεσθαι σῶμα μηδέν, γελοῖον	τὸ	μικρὸν μὲν οἴεσθαι κενὸν εἶναι,
[1, 10]	τοιούτῳ μικτόν (πρὸς ὁμώνυμον γὰρ	τὸ	μικτόν) ἡ δὲ μίξις τῶν
[1, 10]	ἐστὶν ἡ μίξις καὶ τί	τὸ	μικτόν, καὶ τίσιν ὑπάρχει τῶν
[1, 10]	γενέσεως καὶ φθορᾶς, καὶ τί	τὸ	μικτὸν τοῦ γεννητοῦ καὶ φθαρτοῦ·
[1, 10]	πάμπαν ἠρέμα, ἢ οὐθὲν πλεῖον	τὸ	μιχθὲν ἐξ ἀμφοῖν ἢ μικρόν,
[1, 5]	ὁ δὲ δύναιτο οἶνον ποιεῖν	τὸ	μιχθέν; καὶ ὥσπερ τὸ πῦρ
[1, 10]	δ´, εἴπερ δεῖ μεμίχθαι τι,	τὸ	μιχθὲν ὁμοιομερὲς εἶναι, καὶ ὥσπερ
[1, 8]	εἶναι. Καίτοι τοῦτό γε ἄτοπον,	τὸ	μόνον ἀποδοῦναι τῷ περιφερεῖ σχήματι
[1, 10]	τὸν αὐτὸν λόγον τῷ ὅλῳ	τὸ	μόριον. Φαμὲν δ´, εἴπερ δεῖ
[1, 8]	πλέον θεωρῆσαι τὸ συμβαῖνον ἀφείσθω	τὸ	νῦν, ὡς δὲ μικρὸν παρεκβᾶσιν
[1, 2]	συμβαίνει. Ἔτι ἐὰν διελὼν συνθῶ	τὸ	ξύλον ἤ τι ἄλλο, πάλιν
[1, 2]	οὕτως ἔχει δηλονότι κἂν τέμω	τὸ	ξύλον καθ´ ὁτιοῦν σημεῖον. Πάντῃ
[1, 5]	τὴν ὕλην οὔ. Μεῖζον μέντοι	τὸ	ὅλον γέγονε προσελθόντος μέν τινος,
[1, 8]	ὥστε οὐδὲ πολλά, ἀλλὰ κενὸν	τὸ	ὅλον· εἰ δὲ τῇ μὲν
[1, 7]	ὑπὸ χρώματος πάσχειν, ὅλως δὲ	τὸ	ὁμογενὲς ὑπὸ τοῦ ὁμογενοῦς. Τούτου
[1, 7]	οὔτε ἄφθαρτον οὔτε ἀκίνητον, εἴπερ	τὸ	ὅμοιον ᾗ ὅμοιον ποιητικόν· αὐτὸ
[1, 5]	ξηρόν· ἔστι μὲν γὰρ ὡς	τὸ	ὅμοιον ὁμοίῳ αὐξάνεται, ἔστι δ´
[1, 3]	πῦρ δὲ καὶ τὸ κοῦφον	τὸ	ὄν, ἢ οὔ, ἀλλ´ ἐστὶ
[1, 3]	οὔ, ἀλλ´ ἐστὶ καὶ γῆ	τὸ	ὄν, τὸ δὲ μὴ ὂν
[1, 8]	Ἐνίοις γὰρ τῶν ἀρχαίων ἔδοξε	τὸ	ὂν ἐξ ἀνάγκης ἓν εἶναι
[1, 3]	πυρός, ὥσπερ Παρμενίδης λέγει δύο,	τὸ	ὂν καὶ τὸ μὴ ὂν
[1, 5]	ἐστίν, ὧν ἓν μέν ἐστι	τὸ	ὁτιοῦν μέρος μεῖζον γίνεσθαι τοῦ
[1, 5]	ἀπιόντος δὲ φθίνειν, ἔτι δὲ	τὸ	ὁτιοῦν σημεῖον αἰσθητὸν ἢ μεῖζον
[1, 5]	τὸ εἶδος σὰρξ ἢ ὀστοῦν.	Τὸ	οὖν ὁτιοῦν μέρος αὐξάνεσθαι καὶ
[1, 5]	καὶ ἀλλοιούμενον. Ἀλλ´ ἔνθα μὲν	τὸ	πάθος ἔνθα δὲ τὸ μέγεθος
[1, 4]	τι τὸ ὑποκείμενον καὶ ἕτερον	τὸ	πάθος ὃ κατὰ τοῦ ὑποκειμένου
[1, 1]	καὶ ὕδωρ ὄντα ἓν ἦν	τὸ	πᾶν. Ἄδηλον δὲ καὶ πότερον
[1, 8]	τις οἴεται μὴ συνεχὲς εἶναι	τὸ	πᾶν ἀλλ´ ἅπτεσθαι διῃρημένον, τοῦ
[1, 2]	μηδενὸς κἂν εἴη συγκείμενον, καὶ	τὸ	πᾶν δὴ οὐδὲν ἄλλ´ ἢ
[1, 2]	ἅμα ἦσαν, οὐδὲν ἐποίουν μεῖζον	τὸ	πᾶν. Διαιρεθέντος γὰρ εἰς δύο
[1, 3]	οὐκ ἀνήλωται πάλαι καὶ φροῦδον	τὸ	πᾶν, εἴ γε πεπερασμένον ἦν
[1, 8]	δέον ἀκολουθεῖν, ἓν καὶ ἀκίνητον	τὸ	πᾶν εἶναί φασι καὶ ἄπειρον
[1, 8]	εἰ γὰρ ταύτῃ τι πάσχει	τὸ	πᾶν, κἂν μὴ πόρους ἔχον
[1, 1]	Ὅσοι μὲν γὰρ ἕν τι	τὸ	πᾶν λέγουσιν εἶναι καὶ πάντα
[1, 2]	πλείω, οὐδὲν ἔλαττον οὐδὲ μεῖζον	τὸ	πᾶν τοῦ πρότερον, ὥστε κἂν
[1, 10]	τὸ εἶδος καὶ μεταβάλλει εἰς	τὸ	πᾶν ὕδωρ. Ὅταν δὲ ταῖς
[1, 3]	ὄντος, ἢ τὸ καθόλου καὶ	τὸ	πάντα περιέχον. Εἰ μὲν οὖν
[1, 2]	οὐκ ἔστι στιγμὴ στιγμῆς ἐχομένη,	τὸ	πάντῃ εἶναι διαιρετὸν ἔστι μὲν
[1, 7]	τό τε γὰρ ὅμοιον καὶ	τὸ	πάντῃ πάντως ἀδιάφορον εὔλογον μὴ
[1, 6]	οἷς τὸ ποιεῖν ἐστι καὶ	τὸ	πάσχειν, ἀνάγκη τούτων μίαν εἶναι
[1, 6]	οἷς ὑπάρχει τὸ ποιεῖν καὶ	τὸ	πάσχειν. Ἔστι μὲν οὖν ὡς
[1, 8]	οὕτω πᾶσαν ἀλλοίωσιν καὶ πᾶν	τὸ	πάσχειν τοῦτον γίνεσθαι τὸν τρόπον,
[1, 6]	ἂν ἦν τὸ ποιεῖν καὶ	τὸ	πάσχειν ὑπ´ ἀλλήλων, οἷον τὸ
[1, 7]	γένεσις εἰς τοὐναντίον. Ὥστ´ ἀνάγκη	τὸ	πάσχον εἰς τὸ ποιοῦν μεταβάλλειν·
[1, 7]	τό τε γὰρ ποιοῦν καὶ	τὸ	πάσχον ἐναντία ἐστί, καὶ ἡ
[1, 7]	ἀνόμοια ἀλλήλοις. Ἐπεὶ δὲ καὶ	τὸ	πάσχον καὶ τὸ ποιοῦν τῷ
[1, 7]	ᾠήθησαν τὸ ποιοῦν ἔχειν καὶ	τὸ	πάσχον, οἱ δ´ εἰς θάτερα
[1, 7]	εἶναι τό τε ποιοῦν καὶ	τὸ	πάσχον· οὐ γὰρ ἐγχωρεῖν τὰ
[1, 7]	ταὐτὰ τό τε ποιοῦν καὶ	τὸ	πάσχον, πῶς δ´ ἕτερα καὶ
[1, 7]	ὅλως τὸ ποιητικὸν ὁμοιοῦν ἑαυτῷ	τὸ	πάσχον· τό τε γὰρ ποιοῦν
[1, 7]	ἀνάγκη καὶ τὸ ποιοῦν καὶ	τὸ	πάσχον τῷ γένει μὲν ὅμοιον
[1, 7]	ποιοῦντος ὅταν ὑπάρχῃ, γίνεταί τι	τὸ	πάσχον, τῶν δ´ ἕξεων παρουσῶν
[1, 1]	φασι, ταῦτα δ´ ἄπειρα καὶ	τὸ	πλῆθος εἶναι καὶ τὰς μορφάς,
[1, 8]	τοιοῦτον οὐχ ἕν, ἀλλ´ ἄπειρα	τὸ	πλῆθος καὶ ἀόρατα διὰ σμικρότητα
[1, 8]	οὔτε φθορὰν οὔτε κίνησιν καὶ	τὸ	πλῆθος τῶν ὄντων Ὁμολογήσας δὲ
[1, 6]	τὸ ὑποκείμενον, ὥστε ἐν οἷς	τὸ	ποιεῖν ἐστι καὶ τὸ πάσχειν,
[1, 7]	λεγόμενον ἀληθές. Τί μὲν οὖν	τὸ	ποιεῖν καὶ πάσχειν ἐστὶ καὶ
[1, 9]	οὖν ἐστὶ τὸ γεννᾶν καὶ	τὸ	ποιεῖν καὶ τὸ γίνεσθαί τε
[1, 6]	καὶ κινητοῦ, ἐν οἷς ὑπάρχει	τὸ	ποιεῖν καὶ τὸ πάσχειν. Ἔστι
[1, 6]	ἦν ἅπαντα, οὐκ ἂν ἦν	τὸ	ποιεῖν καὶ τὸ πάσχειν ὑπ´
[1, 7]	πρῶτον ποιοῦν ἀπαθές. Ἔστι δὲ	τὸ	ποιητικὸν αἴτιον ὡς ὅθεν ἡ
[1, 7]	τὸ ψυχρὸν ψύχειν, καὶ ὅλως	τὸ	ποιητικὸν ὁμοιοῦν ἑαυτῷ τὸ πάσχον·
[1, 4]	ὅταν δὲ κατὰ πάθος καὶ	τὸ	ποιόν, ἀλλοίωσις, ὅταν δὲ μηδὲν
[1, 6]	πᾶν τὸ κινοῦν ποιεῖν, εἴπερ	τὸ	ποιοῦν ἀντιθήσομεν τῷ πάσχοντι, τοῦτο
[1, 7]	βλέψαντες ταὐτόν τι δεῖν ᾠήθησαν	τὸ	ποιοῦν ἔχειν καὶ τὸ πάσχον,
[1, 7]	ἢ ἐναντίωσιν ἔχει, ἀνάγκη καὶ	τὸ	ποιοῦν καὶ τὸ πάσχον τῷ
[1, 6]	κινοῦν ποιεῖν τί φασι καὶ	τὸ	ποιοῦν κινεῖν. Οὐ μὴν ἀλλὰ
[1, 7]	Ὥστ´ ἀνάγκη τὸ πάσχον εἰς	τὸ	ποιοῦν μεταβάλλειν· οὕτω γὰρ ἔσται
[1, 7]	δὲ καὶ τὸ πάσχον καὶ	τὸ	ποιοῦν τῷ μὲν γένει ταὐτὰ
[1, 6]	Ἔστι μὲν οὖν ὡς ἐπὶ	τὸ	πολὺ τὸ ἁπτόμενον ἁπτομένου ἁπτόμενον·
[1, 7]	φασι πάσχειν· ἐναντίον γὰρ εἶναι	τὸ	πολὺ τῷ ὀλίγῳ. Δημόκριτος δὲ
[1, 8]	ὕδατος καὶ τῶν διαφανῶν, διὰ	τὸ	πόρους ἔχειν ἀοράτους μὲν διὰ
[1, 8]	ἴσον ἔσται κενόν. Ὅλως δὲ	τὸ	πόρους ποιεῖν περίεργον· εἰ μὲν
[1, 5]	οὖσα δυνάμει αὐλός, ἔχουσα καὶ	τὸ	ποσὸν δυνάμει, οὗτοι ἔσονται μείζους
[1, 4]	τοιαῦτα. Ὅταν μὲν οὖν κατὰ	τὸ	ποσὸν ᾖ ἡ μεταβολὴ τῆς
[1, 5]	ὡς ἐνταῦθα τὸ καθόλου, κἀκεῖ	τὸ	ποσόν. Σὰρξ δὲ ἢ ὀστοῦν
[1, 3]	οὔτε ποιὸν οὔτε ποσὸν οὔτε	τὸ	ποῦ· χωριστὰ γὰρ ἂν εἴη
[1, 5]	ἄλλο· ᾗ μὲν γάρ ἐστι	τὸ	προσιὸν δυνάμει ποσὴ σάρξ, ταύτῃ
[1, 7]	τῶν ποιητικῶν· ἐκεῖ τε γὰρ	τὸ	πρῶτον κινοῦν ἀκίνητον, καὶ ἐπὶ
[1, 3]	πάντα περιέχον. Εἰ μὲν οὖν	τὸ	πρῶτον, οὐσίας ἔσται γένεσις ἐκ
[1, 7]	ἀκίνητον, καὶ ἐπὶ τῶν ποιητικῶν	τὸ	πρῶτον ποιοῦν ἀπαθές. Ἔστι δὲ
[1, 3]	ὄντος. Τὸ δ´ ἁπλῶς ἤτοι	τὸ	πρῶτον σημαίνει καθ´ ἑκάστην κατηγορίαν
[1, 9]	οἷον οὐ μόνον ἁπτόμενον θερμαίνει	τὸ	πῦρ, ἀλλὰ κἂν ἄποθεν ᾖ·
[1, 5]	ποιεῖν τὸ μιχθέν; καὶ ὥσπερ	τὸ	πῦρ ἁψάμενον τοῦ καυστοῦ, οὕτως
[1, 8]	τῶν μαινομένων ἐξεστάναι τοσοῦτον ὥστε	τὸ	πῦρ ἓν εἶναι δοκεῖν καὶ
[1, 9]	ᾖ· τὸν μὲν γὰρ ἀέρα	τὸ	πῦρ, ὁ δ´ ἀὴρ τὸ
[1, 8]	τὸ μὲν ἐπὶ πλέον θεωρῆσαι	τὸ	συμβαῖνον ἀφείσθω τὸ νῦν, ὡς
[1, 5]	ποσῆς. Ἧι μὲν οὖν δυνάμει	τὸ	συναμφότερον, οἷον ποσὴ σάρξ, ταύτῃ
[1, 3]	ἔργον· περὶ δὲ τοῦ διὰ	τὸ	συνεχῶς κινεῖσθαι τἆλλα κινοῦντος ὕστερον
[1, 5]	ἀλλ´ οὐ τὸ τοῦ ὕδατος	τὸ	συνόλον μίγμα. Ὁμοίως δὲ καὶ
[1, 10]	τῷ σώματι τὴν τροφὴν οὔτε	τὸ	σχῆμα τῷ κηρῷ μιγνύμενον σχηματίζειν
[1, 5]	μὲν ἀπόλωλε τὸ δὲ γέγονεν·	τὸ	σῶμα δέ, εἴπερ, ηὔξηται. Ἀλλὰ
[1, 2]	Ἐπεὶ τοίνυν πάντῃ τοιοῦτόν ἐστι	τὸ	σῶμα, διῃρήσθω. Τί οὖν ἔσται
[1, 9]	τὸ πῦρ, ὁ δ´ ἀὴρ	τὸ	σῶμα θερμαίνει, πεφυκὼς ποιεῖν καὶ
[1, 2]	ἔσται λοιπόν, καὶ ἀσώματον ἐφθαρμένον	τὸ	σῶμα, καὶ γίνοιτο δ´ ἂν
[1, 10]	μιγνύμενον σχηματίζειν τὸν ὄγκον· οὐδὲ	τὸ	σῶμα καὶ τὸ λευκὸν οὐδ´
[1, 10]	οὔτε διαμένουσιν οὖν ἐνεργείᾳ ὥσπερ	τὸ	σῶμα καὶ τὸ λευκόν, οὔτε
[1, 5]	γεγονέναι, καὶ μήτε κενὸν εἶναι	τὸ	σῶμα μήτε δύο ἐν τῷ
[1, 4]	ἐναντίοις οὖσιν ἢ μεταξύ, οἷον	τὸ	σῶμα ὑγιαίνει καὶ πάλιν κάμνει
[1, 8]	τούτων πῶς γίνεται καὶ φθείρεται	τὸ	σωρευόμενον μέγεθος, οὔτε δῆλον οὔτε
[1, 6]	ὥσπερ διωρίσθη πρότερον, τὸ ἅπτεσθαι	τὸ	τὰ ἔσχατα ἔχειν ἅμα, ταῦτα
[1, 4]	δεκτικόν, τρόπον δέ τινα καὶ	τὸ	ταῖς ἄλλαις μεταβολαῖς, ὅτι πάντα
[1, 5]	τῷ αὐτῷ σώματα τόπῳ ἔσται,	τό	τε αὐξόμενον καὶ τὸ αὖξον·
[1, 7]	μέρος τι τυγχάνουσι λέγοντες ἑκάτεροι·	τό	τε γὰρ ὅμοιον καὶ τὸ
[1, 7]	ποιητικὸν ὁμοιοῦν ἑαυτῷ τὸ πάσχον·	τό	τε γὰρ ποιοῦν καὶ τὸ
[1, 8]	ἂν κίνησιν οὖσαν ἄνευ κενοῦ	τό	τε κενὸν μὴ ὄν, καὶ
[1, 7]	αὐτὸ γὰρ αὑτὸ κινήσει πᾶν,	τό	τε παντελῶς ἕτερον καὶ τὸ
[1, 7]	τὸ αὐτὸ καὶ ὅμοιον εἶναι	τό	τε ποιοῦν καὶ τὸ πάσχον·
[1, 7]	ἀνάγκη πῶς μὲν εἶναι ταὐτὰ	τό	τε ποιοῦν καὶ τὸ πάσχον,
[1, 7]	τούτοις. Διὸ καὶ εὔλογον ἤδη	τό	τε πῦρ θερμαίνειν καὶ τὸ
[1, 3]	οὐχ ὁρῶμεν. Ἆρ´ οὖν διὰ	τὸ	τὴν τοῦδε φθορὰν ἄλλου εἶναι
[1, 3]	εἴρηται τὸ αἴτιον· διὰ γὰρ	τὸ	τὴν ὕλην διαφέρειν ἢ τῷ
[1, 5]	εἰ μένει σὰρξ οὖσα καὶ	τὸ	τί ἐστι, πάθος δέ τι
[1, 3]	δὲ μὴ ὑπάρχει οὐσία μηδὲ	τὸ	τόδε, δῆλον ὡς οὐδὲ τῶν
[1, 8]	ὂν παμπλῆρες ὄν· ἀλλ´ εἶναι	τὸ	τοιοῦτον οὐχ ἕν, ἀλλ´ ἄπειρα
[1, 4]	ἀέρος παντὸς ὕδωρ, γένεσις ἤδη	τὸ	τοιοῦτον, τοῦ δὲ φθορά, μάλιστα
[1, 5]	οἷον ὅτι οἶνος· ποιεῖ γὰρ	τὸ	τοῦ οἴνου ἔργον ἀλλ´ οὐ
[1, 5]	τοῦ οἴνου ἔργον ἀλλ´ οὐ	τὸ	τοῦ ὕδατος τὸ συνόλον μίγμα.
[1, 9]	γὰρ οὐθὲν ἀδύνατον. Ὅλως δὲ	τὸ	τοῦτον γίνεσθαι τὸν τρόπον μόνον
[1, 7]	ἐναντίων ἐστίν. Ἀλλ´ ἐπεὶ οὐ	τὸ	τυχὸν πέφυκε πάσχειν καὶ ποιεῖν,
[1, 10]	τῶν σωμάτων· εὐόριστον γὰρ μάλιστα	τὸ	ὑγρὸν τῶν διαιρετῶν, ἐὰν μὴ
[1, 6]	οὐκ ἀληθές, ἀλλ´ ἐν ὅσοις	τὸ	ὑπ´ ἀλλήλων ἐστίν. Ἀλλὰ μὴν
[1, 5]	γὰρ οὕτω πῦρ ποιῆσαι ἐπὶ	τὸ	ὑπάρχον ἐπιθέντα ξύλα. Ἀλλ´ οὕτω
[1, 4]	ὕλη μάλιστα μὲν καὶ κυρίως	τὸ	ὑποκείμενον γενέσεως καὶ φθορᾶς δεκτικόν,
[1, 1]	εἰς ἄλληλα μεταβολήν, κἂν εἰ	τὸ	ὑποκείμενον ἕν, ἔστιν ἀλλοίωσις. Ἐμπεδοκλῆς
[1, 1]	εἴτε γὰρ ἀλλοίωσίς ἐστι, καὶ	τὸ	ὑποκείμενον ἓν στοιχεῖον καὶ μία
[1, 3]	γὰρ τρόπον ζητοῦμεν, ἀλλ´ οὐ	τὸ	ὑποκείμενον. Ἡ μὲν οὖν εἰς
[1, 4]	ἀλλήλων. Ἐπειδὴ οὖν ἐστί τι	τὸ	ὑποκείμενον καὶ ἕτερον τὸ πάθος
[1, 7]	Λέγομεν γὰρ πάσχειν ὁτὲ μὲν	τὸ	ὑποκείμενον, οἷον ὑγιάζεσθαι τὸν ἄνθρωπον
[1, 3]	εἶναι συνεχῶς αἰτία ὡς ὕλη	τὸ	ὑποκείμενον, ὅτι μεταβλητικόν ἐστι εἰς
[1, 1]	φθορὰν ἀλλοίωσιν· ἀεὶ γὰρ μένειν	τὸ	ὑποκείμενον ταὐτὸ καὶ ἕν· τὸ
[1, 6]	εἰς ἄλληλα, ἀλλὰ δῆλον ὅτι	τὸ	ὑποκείμενον, ὥστε ἐν οἷς τὸ
[1, 5]	ἀπορίας πειρᾶσθαι λύσιν εὑρεῖν, σώζοντας	τὸ	ὑπομένοντός τε τοῦ αὐξανομένου καὶ
[1, 8]	ὅταν θίγῃ; οὐδὲν γὰρ διαφέρει	τὸ	ὕστερον τοῦ προτέρου. Εἰ δ´
[1, 3]	ἀεὶ ἀπολλυμένων· ὥσπερ γὰρ καὶ	τὸ	φθείρεσθαι ἁπλῶς φασιν, ὅταν εἰς
[1, 3]	τὸ γίνεσθαί τε ἁπλῶς καὶ	τὸ	φθείρεσθαι· πνεῦμα γὰρ καὶ ἀὴρ
[1, 3]	ὁμοίως ἀποδίδομεν τὸ γίνεσθαι καὶ	τὸ	φθείρεσθαι τοῖς εἰς ἄλληλα μεταβάλλουσιν·
[1, 3]	τοῦ συνείρειν τὴν γένεσιν, εἴπερ	τὸ	φθειρόμενον εἰς τὸ μὴ ὂν
[1, 3]	καὶ εἰς ἣν ἀνάγκη μεταβάλλειν	τὸ	φθειρόμενον. Πότερον οὖν ὑπάρξει τι
[1, 5]	γινόμενον, τὸ δ´ αὐξανόμενον καὶ	τὸ	φθῖνον, ἄλλον δὲ τρόπον τοῦ
[1, 8]	μία φύσις ἐστὶν ἁπάντων, τί	τὸ	χωρίσαν; ἢ διὰ τί οὐ
[1, 8]	θερμόν· ἀνάγκη γὰρ καὶ τοὐναντίον	τὸ	ψυχρὸν ἄλλῳ τινὶ προσήκειν τῶν
[1, 7]	τρόπον, ὁτὲ δὲ θερμαίνεσθαι μὲν	τὸ	ψυχρόν, ὑγιάζεσθαι δὲ τὸ κάμνον·
[1, 7]	τό τε πῦρ θερμαίνειν καὶ	τὸ	ψυχρὸν ψύχειν, καὶ ὅλως τὸ
[1, 5]	τις ποῖόν τι δεῖ εἶναι	τὸ	ᾧ αὐξάνεται. Φανερὸν δὴ ὅτι
[1, 5]	ὕδατος ἔσται μεταβάλλοντος, ἀλλὰ διὰ	τὸ	ὥσπερ ἐν ἀγγείῳ τῷ ὕδατι
[1, 3]	μὴ ὑπάρχει οὐσία μηδὲ τὸ	τόδε,	δῆλον ὡς οὐδὲ τῶν ἄλλων
[1, 3]	ἢ ποῦ τὸ δυνάμει μόνον	τόδε	καὶ ὄν, ἁπλῶς δὲ μὴ
[1, 5]	ἡ μὲν ἐκ τοῦδε εἰς	τόδε	μεταβολή, οἷον ἐκ δυνάμει οὐσίας
[1, 3]	καὶ ὄν, ἁπλῶς δὲ μὴ	τόδε	μηδ´ ὄν; εἰ γὰρ μηδὲν
[1, 2]	ὅταν μεταβάλλῃ ἐκ τοῦδε εἰς	τόδε	ὅλον. Οἱ δὲ οἴονται ἀλλοίωσιν
[1, 3]	εἰ δὲ τὸ μὲν εἶναι	τόδε	τι ἢ οὐσίαν οὐχ ὑπάρξει,
[1, 3]	μεταβάλλῃ) κατὰ δ´ ἀλήθειαν μᾶλλον	τόδε	τι καὶ εἶδος ταῦτα τῆς
[1, 3]	διορίζομεν λέγοντες ὅτι τὰ μὲν	τόδε	τι σημαίνει τὰ δ´ οὔ,
[1, 3]	ταῖς κατηγορίαις· τὰ μὲν γὰρ	τόδε	τι σημαίνει, τὰ δὲ τοιόνδε,
[1, 3]	μὲν γὰρ μᾶλλον αἱ διαφοραὶ	τόδε	τι σημαίνουσι, μᾶλλον οὐσία, ἧς
[1, 3]	γένεσις ἁπλῶς, αὕτη δὲ φθορά.	Τοδὶ	δὲ γίνεται μέν τι, γίνεται
[1, 3]	νῦν ἁπλῶς, καὶ οὐ μόνον	τοδί·	καὶ αὕτη μὲν γένεσις ἁπλῶς,
[1, 2]	τὸ μέγεθος στιγμαὶ ἢ ἁφαὶ	τοδὶ	παθοῦσαι, ἄτοπον ἐκ μὴ μεγεθῶν
[1, 3]	γῆν. Τὸ δὴ ταῦτα ἢ	τοιαῦθ´	ἕτερα ὑποτίθεσθαι διαφέρει οὐδέν· τὸν
[1, 8]	ὥστε δῆλον ὅτι καὶ θερμότερον.	Τοιαῦτα	δ´ ὄντα μὴ πάσχειν ὑπ´
[1, 7]	ὅμοια τῷ δ´ εἴδει ἀνόμοια,	τοιαῦτα	δὲ τἀναντία, φανερὸν ὅτι παθητικὰ
[1, 7]	χωριστόν· εἰ δ´ ἐστὶν ἔνια	τοιαῦτα,	ἐπ´ ἐκείνων ἂν εἴη τὸ
[1, 10]	τῶν ὄντων, ἐπείπερ ἐστὶν ἔνια	τοιαῦτα	οἷα παθητικά τε ὑπ´ ἀλλήλων
[1, 4]	τοῦ ὑπομένοντος. Διὸ ἀλλοίωσις τὰ	τοιαῦτα.	Ὅταν μὲν οὖν κατὰ τὸ
[1, 6]	ἄμφω ἢ θάτερον. Τὰ δὲ	τοιαῦτα	παθητικὰ καὶ ποιητικά· ὥστε φανερὸν
[1, 6]	καὶ τὸ κάτω καὶ τὰ	τοιαῦτα	τῶν ἀντικειμένων, ἅπαντα τὰ ἀλλήλων
[1, 1]	σάρκα καὶ ὀστοῦν καὶ τὰ	τοιαῦτα	τῶν ὁμοιομερῶν, οἱ δὲ ταῦτα
[1, 6]	Τὸ μὲν οὖν πάντα εἶναι	τοιαῦτα	φάσκειν οὐκ ἀληθές, ἀλλ´ ἐν
[1, 2]	τοῖς φυσικοῖς μᾶλλον δύνανται ὑποτίθεσθαι	τοιαύτας	ἀρχὰς αἳ ἐπὶ πολὺ δύνανται
[1, 5]	πρότερον. Ἔτι δ´ ἥ γε	τοιαύτη	μεταβολὴ οὐκ αὐξήσεως ἴδιος ἀλλὰ
[1, 3]	μιᾶς δὲ τῆς ὕλης, τὴν	τοιαύτην	αἰτίαν λεκτέον. Περὶ μὲν γὰρ
[1, 2]	οἴονται ἀλλοίωσιν πᾶσαν εἶναι τὴν	τοιαύτην	μεταβολήν· τὸ δὲ διαφέρει. Ἐν
[1, 10]	συμβαίνει καὶ ἐφ´ ἑτέρων. Φανερὸν	τοίνυν	ἐκ τῶν εἰρημένων καὶ ὅτι
[1, 2]	ἴσως οὐδεὶς ἂν διέλοι. Ἐπεὶ	τοίνυν	πάντῃ τοιοῦτόν ἐστι τὸ σῶμα,
[1, 5]	ὕδατος, οἷον ἐξιὼν ὑπομένοντος. Βέλτιον	τοίνυν	ποιεῖν πᾶσιν ἀχώριστον τὴν ὕλην
[1, 3]	τόδε τι σημαίνει, τὰ δὲ	τοιόνδε,	τὰ δὲ ποσόν. Ὅσα οὖν
[1, 3]	τοῦ τοῦδε, ἀλλὰ μὴ τοῦ	τοιοῦδε	καὶ τοσοῦδε καὶ ποῦ. Τὸν
[1, 5]	ὕλη σωματικῆς, σώματος δ´ ἤδη	τοιουδί	(σῶμα γὰρ κοινὸν οὐδέν) ἡ
[1, 1]	ταὐτὸ καὶ ἕν· τὸ δὲ	τοιοῦτον	ἀλλοιοῦσθαί φαμεν· τοῖς δὲ τὰ
[1, 5]	σώζειν· ὑπόκειται γὰρ ἡ αὔξησις	τοιοῦτον.	Ἀπορήσειε δ´ ἄν τις καὶ
[1, 2]	ἂν διέλοι. Ἐπεὶ τοίνυν πάντῃ	τοιοῦτόν	ἐστι τὸ σῶμα, διῃρήσθω. Τί
[1, 9]	ἀλλὰ πάντῃ καθ´ ὅσον ἐστὶ	τοιοῦτον,	ἧττον δὲ καὶ μᾶλλον ᾗ
[1, 9]	ἧττον δὲ καὶ μᾶλλον ᾗ	τοιοῦτον	μᾶλλόν ἐστι καὶ ἧττον· καὶ
[1, 8]	παμπλῆρες ὄν· ἀλλ´ εἶναι τὸ	τοιοῦτον	οὐχ ἕν, ἀλλ´ ἄπειρα τὸ
[1, 9]	μὲν δυνάμει τὸ δ´ ἐντελεχείᾳ	τοιοῦτον,	πέφυκεν οὐ τῇ μὲν τῇ
[1, 4]	παντὸς ὕδωρ, γένεσις ἤδη τὸ	τοιοῦτον,	τοῦ δὲ φθορά, μάλιστα δέ,
[1, 3]	τἆλλα κινοῦντος ὕστερον ἀποδοτέον, τί	τοιοῦτον	τῶν καθ´ ἕκαστα λεγομένων αἴτιόν
[1, 10]	παθητικὸν ᾖ καὶ ποιητικὸν καὶ	τοιούτῳ	μικτόν (πρὸς ὁμώνυμον γὰρ τὸ
[1, 5]	καὶ ὀστοῦν καὶ ἕκαστον τῶν	τοιούτων	μορίων ἐστὶ διττόν, ὥσπερ καὶ
[1, 2]	ἢ τῶν ἄλλων τι τῶν	τοιούτων,	οὐδέν· ἔτι οὔτε περὶ ἀλλοιώσεως
[1, 8]	γίνεσθαι κενοῦ μὴ ὄντος ἐν	τοῖς	ἀδιαιρέτοις. Ἔτι δ´ ἄτοπον καὶ
[1, 4]	ὑποκειμένου, αἰσθητοῦ ὄντος, μεταβάλλῃ ἐν	τοῖς	αὑτοῦ πάθεσιν, ἢ ἐναντίοις οὖσιν
[1, 8]	χρῶνται σχεδὸν ὁμολογουμένως φαίνεται συμβαῖνον.	Τοῖς	δ´ ἄλλοις ἧττον, οἷον Ἐμπεδοκλεῖ
[1, 2]	φησιν εἶναι· τροπῇ γὰρ χρωματίζεσθαι.	Τοῖς	δ´ εἰς ἐπίπεδα διαιροῦσιν οὐκέτι·
[1, 1]	τὸ δὲ τοιοῦτον ἀλλοιοῦσθαί φαμεν·	τοῖς	δὲ τὰ γένη πλείω ποιοῦσι
[1, 8]	δὲ ταῦτα μὲν τοῖς φαινομένοις,	τοῖς	δὲ τὸ ἓν κατασκευάζουσιν ὡς
[1, 3]	τὸ γίνεσθαι καὶ τὸ φθείρεσθαι	τοῖς	εἰς ἄλληλα μεταβάλλουσιν· τὸ δ´
[1, 1]	καὶ φανερὸν ὅτι μίαν ἀεὶ	τοῖς	ἐναντίοις ὑποθετέον ὕλην, ἄν τε
[1, 6]	καὶ πάσχειν ὑπ´ ἀλλήλων, καὶ	τοῖς	ἐξ ἑνὸς ἀνάγκη λέγειν τὴν
[1, 8]	γὰρ καὶ τοῖς στερεὰ καὶ	τοῖς	ἐπίπεδα λέγουσιν ἀδιαίρετα συμβαίνει τὸν
[1, 6]	δὲ τὸ κυρίως λεγόμενον ὑπάρχει	τοῖς	ἔχουσι θέσιν, θέσις δ´ οἷσπερ
[1, 3]	ἄλλοις τε διηπόρηται καὶ διώρισται	τοῖς	λόγοις ἐπὶ πλεῖον· συντόμως δὲ
[1, 6]	οἷσπερ καὶ τόπος· καὶ γὰρ	τοῖς	μαθηματικοῖς ὁμοίως ἀποδοτέον ἁφὴν καὶ
[1, 2]	διαιρετὸν ἔστι μὲν ὡς ὑπάρχει	τοῖς	μεγέθεσιν, ἔστι δ´ ὡς οὔ.
[1, 8]	φθορὰ καὶ ἀλλοίωσις οὐ δῆλον.	Τοῖς	μὲν γάρ ἐστιν ἀδιαίρετα τὰ
[1, 8]	ἐνδέχεται τοῦτο συμβαίνειν, πάλιν λέγωμεν.	Τοῖς	μὲν οὖν δοκεῖ πάσχειν ἕκαστον
[1, 1]	παν σπερμίαν γὰρ εἶναι τούτων.	Τοῖς	μὲν οὖν ἐξ ἑνὸς πάντα
[1, 9]	τις λέγοι μᾶλλον, καθάπερ ἐν	τοῖς	μεταλλευομένοις διατείνουσι τοῦ παθητικοῦ φλέβες
[1, 8]	τί μᾶλλον ὑπάρχει τῶν μεγάλων	τοῖς	μικροῖς; ἔτι δὲ πότερον μία
[1, 10]	μίγνυσθαι καιομένην, οὔτ´ αὐτὴν αὑτῆς	τοῖς	μορίοις οὔτε τῷ πυρί, ἀλλὰ
[1, 7]	(πάντα γὰρ ὁμοίως ὑπάρχειν ταὐτὰ	τοῖς	ὁμοίοις) τὰ δ´ ἀνόμοια καὶ
[1, 1]	ἢ χωρίς, ὥσπερ διώρισται καὶ	τοῖς	ὀνόμασιν. Τῶν μὲν οὖν ἀρχαίων
[1, 9]	χωρίζεσθαι. ~Τίνα δὲ τρόπον ὑπάρχει	τοῖς	οὖσι γεννᾶν καὶ ποιεῖν καὶ
[1, 2]	ἢ φθορά, ὅταν δ´ ἐν	τοῖς	πάθεσι καὶ κατὰ συμβεβηκός, ἀλλοίωσις.
[1, 1]	ἀλλὰ καὶ νῦν, μεταβάλλοντά γε	τοῖς	πάθεσιν. Ἔστι δ´ ἐξ ὧν
[1, 1]	φαίνονται λέγοντες οἱ περὶ Ἀναξαγόραν	τοῖς	περὶ Ἐμπεδοκλέα· ὁ μὲν γάρ
[1, 3]	γὰρ ἐκείνης εἴρηται πρότερον ἐν	τοῖς	περὶ κινήσεως λόγοις, ὅτι ἐστὶ
[1, 3]	ταῖς διαφοραῖς. Δοκεῖ δὲ μᾶλλον	τοῖς	πολλοῖς τῷ αἰσθητῷ καὶ μὴ
[1, 2]	ἐσκέψατο καὶ φθορᾶς, ὅπως ὑπάρχει	τοῖς	πράγμασι, καὶ περὶ γενέσεως οὐ
[1, 2]	περὶ αὐξήσεως, τίνα τρόπον ὑπάρχουσι	τοῖς	πράγμασιν. Ὅλως δὲ παρὰ τὰ
[1, 10]	τὰς ἕξεις οἷόν τε μίγνυσθαι	τοῖς	πράγμασιν· σωζόμενα γὰρ ὁρᾶται. Ἀλλὰ
[1, 8]	τῶν ἀδιαιρέτων ἐπιπέδων εἰρήκαμεν ἐν	τοῖς	πρότερον λόγοις· περὶ δὴ τῶν
[1, 8]	ἄλλων παθημάτων· τοῦτο γὰρ καὶ	τοῖς	στερεὰ καὶ τοῖς ἐπίπεδα λέγουσιν
[1, 10]	ὑγίειαν οὐδ´ ἡ ὑγίεια μιγνυμένη	τοῖς	σώμασιν. Τῶν δὲ ποιητικῶν καὶ
[1, 2]	Μᾶλλον δ´ ἔσται δῆλον ἐν	τοῖς	ὕστερον. Νῦν δὲ τοσοῦτον διωρίσθω,
[1, 8]	ὄντων Ὁμολογήσας δὲ ταῦτα μὲν	τοῖς	φαινομένοις, τοῖς δὲ τὸ ἓν
[1, 6]	μὲν οὖν ἁφῆς τῆς ἐν	τοῖς	φυσικοῖς διωρίσθω τοῦτον τὸν τρόπον.
[1, 2]	Διὸ ὅσοι ἐνῳκήκασι μᾶλλον ἐν	τοῖς	φυσικοῖς μᾶλλον δύνανται ὑποτίθεσθαι τοιαύτας
[1, 7]	μὲν τὸ ὑποκείμενον, οἷον ὑγιάζεσθαι	τὸν	ἄνθρωπον καὶ θερμαίνεσθαι καὶ ψύχεσθαι
[1, 7]	τοῦ ποιοῦντος· ὁτὲ μὲν γὰρ	τὸν	ἄνθρωπόν φαμεν θερμαίνειν, ὁτὲ δὲ
[1, 3]	ὅτι ἐστὶ τὸ μὲν ἀκίνητον	τὸν	ἅπαντα χρόνον, τὸ δὲ κινούμενον
[1, 1]	πάντα μετὰ τῶν κινούντων ἓξ	τὸν	ἀριθμόν, Ἀναξαγόρας δὲ ἄπειρα καὶ
[1, 7]	οἱ δ´ εἰς θάτερα τοὐναντίον.	Τὸν	αὐτὸν δὲ λόγον ὑποληπτέον εἶναι
[1, 7]	κάμνον· ἀμφότερα δ´ ἐστὶν ἀληθῆ.	Τὸν	αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ ἐπὶ
[1, 8]	καὶ ἄλλο ποιήσει ἢ πείσεται.	Τὸν	αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ ἐπὶ
[1, 3]	τοιοῦδε καὶ τοσοῦδε καὶ ποῦ.	Τὸν	αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ περὶ
[1, 10]	δὲ μίξιν ὁμοίως ἐχόντων εἶναι	τὸν	αὐτὸν δὲ τρόπον κἂν εἰ
[1, 10]	πῦρ γίνεσθαι, τὴν δὲ φθείρεσθαι.	Τὸν	αὐτὸν δὲ τρόπον οὔτε τῷ
[1, 7]	παθητικά. Καὶ ὥσπερ ἐπὶ κινήσεως	τὸν	αὐτὸν ἔχει τρόπον καὶ ἐπὶ
[1, 10]	κρᾶσις οὐδὲ μίξις, οὐδ´ ἕξει	τὸν	αὐτὸν λόγον τῷ ὅλῳ τὸ
[1, 8]	ἀλλ´ αὐτὸ συνεχὲς ὂν πάσχοι	τὸν	αὐτὸν τρόπον. Ἔτι δὲ πῶς
[1, 6]	πότερον ἐξ ἀλλήλων γίνεται πάντα	τὸν	αὐτὸν τρόπον ἤ τι πρῶτον
[1, 8]	Τοσοῦτον γὰρ διαφέρει τοῦ μὴ	τὸν	αὐτὸν τρόπον Λευκίππῳ λέγειν, ὅτι
[1, 7]	θερμαίνεσθαι καὶ ψύχεσθαι καὶ τἆλλα	τὸν	αὐτὸν τρόπον, ὁτὲ δὲ θερμαίνεσθαι
[1, 8]	τοῖς ἐπίπεδα λέγουσιν ἀδιαίρετα συμβαίνει	τὸν	αὐτὸν τρόπον· οὔτε γὰρ μανότερα
[1, 10]	δὲ θεωρῆσαι περὶ μίξεως κατὰ	τὸν	αὐτὸν τρόπον τῆς μεθόδου· τοῦτο
[1, 3]	τοιαῦθ´ ἕτερα ὑποτίθεσθαι διαφέρει οὐδέν·	τὸν	γὰρ τρόπον ζητοῦμεν, ἀλλ´ οὐ
[1, 7]	περὶ τοῦ ποιοῦντος· καὶ γὰρ	τὸν	ἰατρόν φαμεν ὑγιάζειν καὶ τὸν
[1, 10]	ἢ μικρόν, ὅπερ συμβαίνει περὶ	τὸν	καττίτερον καὶ τὸν χαλκόν. Ἔνια
[1, 8]	πῦρ ἓν εἶναι δοκεῖν καὶ	τὸν	κρύσταλλον, ἀλλὰ μόνον τὰ καλὰ
[1, 2]	ὑποκειμένῳ τὸ μέν ἐστι κατὰ	τὸν	λόγον, τὸ δὲ κατὰ τὴν
[1, 6]	δὲ οὐδέν· φαμὲν γὰρ ἐνίοτε	τὸν	λυποῦντα ἅπτεσθαι ἡμῶν, ἀλλ´ οὐκ
[1, 3]	δ´ ἁπλῶς οὔ· φαμὲν γὰρ	τὸν	μανθάνοντα γίνεσθαι μὲν ἐπιστήμονα, γίνεσθαι
[1, 9]	πῦρ, ἀλλὰ κἂν ἄποθεν ᾖ·	τὸν	μὲν γὰρ ἀέρα τὸ πῦρ,
[1, 1]	τὸ δὲ πῦρ, καθάπερ λέγει	τὸν	μὲν ἥλιον λευκὸν καὶ θερμόν,
[1, 8]	εἴη πύρινα, τὰ δὲ γήινα	τὸν	ὄγκον; εἰ μὲν γὰρ μία
[1, 8]	ὥστε δῆλον ὅτι παντὶ σώματι	τὸν	ὄγκον ἴσον ἔσται κενόν. Ὅλως
[1, 10]	πλείω καὶ μείζω μόνον ποιεῖ	τὸν	ὄγκον. Ὅταν δ´ ᾖ θάτερον
[1, 10]	σχῆμα τῷ κηρῷ μιγνύμενον σχηματίζειν	τὸν	ὄγκον· οὐδὲ τὸ σῶμα καὶ
[1, 7]	τὸν ἰατρόν φαμεν ὑγιάζειν καὶ	τὸν	οἶνον. Τὸ μὲν οὖν πρῶτον
[1, 8]	πᾶν τὸ πάσχειν τοῦτον γίνεσθαι	τὸν	τρόπον, διὰ τοῦ κενοῦ γινομένης
[1, 3]	μικροῦ, καὶ τἆλλα πάντα τοῦτον	τὸν	τρόπον. Εἰ γὰρ ἁπλῶς ἔσται
[1, 1]	ἡ φθορά. Διὸ λέγει τοῦτον	τὸν	τρόπον καὶ Ἐμπεδοκλῆς, ὅτι φύσις
[1, 8]	ἐσχάτου καὶ κυριωτάτου, καὶ τοῦτον	τὸν	τρόπον καὶ ὁρᾶν καὶ ἀκούειν
[1, 4]	καὶ περὶ ἀλλοιώσεως διωρίσθω τοῦτον	τὸν	τρόπον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Περὶ δὲ
[1, 6]	ἐν τοῖς φυσικοῖς διωρίσθω τοῦτον	τὸν	τρόπον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' Περὶ δὲ
[1, 7]	τί καὶ πῶς, διωρίσθω τοῦτον	τὸν	τρόπον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' Πῶς δὲ
[1, 7]	ἐστίν, ἐοίκασι δὲ οἱ τοῦτον	τὸν	τρόπον λέγοντες ὑπεναντία φαίνεσθαι λέγειν.
[1, 9]	οὐκ ἐνδέχεται δέ, διωρίσθω τοῦτον	τὸν	τρόπον. ~Λοιπὸν δὲ θεωρῆσαι περὶ
[1, 9]	Ὅλως δὲ τὸ τοῦτον γίνεσθαι	τὸν	τρόπον μόνον σχιζομένων τῶν σωμάτων
[1, 8]	ποιήσει τῶν πρὸς ἄλληλα τοῦτον	τὸν	τρόπον πεφυκότων. Ὅτι μὲν οὖν
[1, 1]	φάναι, δῆλον, καὶ ὅτι λέγουσι	τὸν	τρόπον τοῦτον· ἀναγκαῖον δὲ καὶ
[1, 10]	καὶ τεθῇ παρ´ ἄλληλα τοῦτον	τὸν	τρόπον ὥστε μὴ δῆλον ἕκαστον
[1, 10]	συμβαίνει περὶ τὸν καττίτερον καὶ	τὸν	χαλκόν. Ἔνια γὰρ ψελλίζεται πρὸς
[1, 1]	ὕλην, ἄν τε μεταβάλλῃ κατὰ	τόπον,	ἄν τε κατ´ αὔξησιν καὶ
[1, 6]	μαθηματικοῖς ὁμοίως ἀποδοτέον ἁφὴν καὶ	τόπον,	εἴτ´ ἐστὶ κεχωρισμένον ἕκαστον αὐτῶν
[1, 5]	τοῦ αὐξανομένου ἀεὶ ἐπὶ πλείω	τόπον,	ἐπ´ ἐλάττω δὲ τὰ τοῦ
[1, 5]	γὰρ οὖσα ἢ οὐδένα καθέξει	τόπον,	ἢ> οἷον στιγμή τις, ἢ
[1, 5]	οὐκ ἐξ ἀνάγκης μεταβάλλον κατὰ	τόπον,	οὐδὲ τὸ γινόμενον, τὸ δ´
[1, 5]	μένοντος τὰ μόρια μεταβάλλει κατὰ	τόπον,	οὐχ ὥσπερ τὰ τῆς σφαίρας·
[1, 5]	μὲν γὰρ φερόμενον ὅλον ἀλλάττει	τόπον,	τὸ δ´ αὐξανόμενον ὥσπερ τὸ
[1, 4]	καὶ φθίσις, ὅταν δὲ κατὰ	τόπον,	φορά, ὅταν δὲ κατὰ πάθος
[1, 6]	θέσιν, θέσις δ´ οἷσπερ καὶ	τόπος·	καὶ γὰρ τοῖς μαθηματικοῖς ὁμοίως
[1, 6]	δὲ θέσις μὲν ὅσοις καὶ	τόπος	ὑπάρχει, τόπου δὲ διαφορὰ πρώτη
[1, 6]	μὲν ὅσοις καὶ τόπος ὑπάρχει,	τόπου	δὲ διαφορὰ πρώτη τὸ ἄνω
[1, 5]	ἐστί, τῷ μὲν λόγῳ χωριστή,	τόπῳ	δ´ οὐ χωριστή, εἰ μὴ
[1, 5]	δύο ἐν τῷ αὐτῷ σώματα	τόπῳ	ἔσται, τό τε αὐξόμενον καὶ
[1, 5]	μήτε δύο ἐν τῷ αὐτῷ	τόπῳ	μεγέθη μήτε ἀσωμάτῳ αὐξάνεσθαι. Ληπτέον
[1, 5]	μὲν γὰρ ἐν τῷ ἴσῳ	τόπῳ	μεταβάλλει τοῦ ὅλου μένοντος, τὰ
[1, 3]	ἀλλὰ μὴ τοῦ τοιοῦδε καὶ	τοσοῦδε	καὶ ποῦ. Τὸν αὐτὸν δὲ
[1, 8]	ἐν τῷ Τιμαίῳ γέγραφε Πλάτων.	Τοσοῦτον	γὰρ διαφέρει τοῦ μὴ τὸν
[1, 2]	ἐν τοῖς ὕστερον. Νῦν δὲ	τοσοῦτον	διωρίσθω, ὅτι ἀδύνατον εἶναι τὴν
[1, 3]	νῦν τρόπον· νῦν μὲν γὰρ	τοσοῦτον	διώρισται, τί δή ποτε πάσης
[1, 3]	Περὶ μὲν οὖν τούτων ἐπὶ	τοσοῦτον	εἰρήσθω. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' Περὶ δὲ
[1, 8]	οὐδένα γὰρ τῶν μαινομένων ἐξεστάναι	τοσοῦτον	ὥστε τὸ πῦρ ἓν εἶναι
[1, 5]	ὥσπερ ὅταν ἐξ ὕδατος ἀήρ·	τότε	γὰρ μείζων ὁ ὄγκος γέγονεν·
[1, 1]	καὶ τῆς φιλίας. Διόπερ καὶ	τότε	ἐξ ἑνὸς ἐγεννήθησαν· οὐ γὰρ
[1, 10]	δῆλον ἕκαστον εἶναι τῇ αἰσθήσει,	τότε	μέμικται ἢ οὔ, ἀλλ´ ἔστιν
[1, 10]	δὲ ταῖς δυνάμεσιν ἰσάζῃ πως,	τότε	μεταβάλλει μὲν ἑκάτερον εἰς τὸ
[1, 1]	καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον, οὐ	τότε	μόνον ἀλλὰ καὶ νῦν, μεταβάλλοντά
[1, 5]	τέλος ὑδαρῆ ποιεῖ καὶ ὕδωρ,	τότε	φθίσιν ποιεῖται τοῦ ποσοῦ, τὸ
[1, 2]	(οὐ γὰρ δυνατόν) ἀλλὰ μέχρι	του.	Ἀνάγκη ἄρα ἄτομα ἐνυπάρχειν μεγέθη
[1, 6]	ὡς οὔ. Ἀλλ´ ὁ διορισμὸς	τοῦ	ἅπτεσθαι καθόλου μὲν ὁ τῶν
[1, 2]	καὶ λογικῶς σκοποῦντες· περὶ γὰρ	τοῦ	ἄτομα εἶναι μεγέθη οἱ μέν
[1, 5]	ἐξ ἀρχῆς, ποίου τινὸς ὄντος	τοῦ	αὐξάνεσθαι ἢ τοῦ φθίνειν τὰ
[1, 5]	τοῦ ὅλου μένοντος, τὰ δὲ	τοῦ	αὐξανομένου ἀεὶ ἐπὶ πλείω τόπον,
[1, 5]	εὑρεῖν, σώζοντας τὸ ὑπομένοντός τε	τοῦ	αὐξανομένου καὶ προσιόντος τινὸς αὐξάνεσθαι,
[1, 5]	προσιόντος τινός, καὶ τρίτον σωζομένου	τοῦ	αὐξανομένου καὶ ὑπομένοντος· ἐν μὲν
[1, 5]	τὸ ὁτιοῦν μέρος μεῖζον γίνεσθαι	τοῦ	αὐξανομένου μεγέθους, οἷον εἰ σὰρξ
[1, 5]	τὰ αἴτια ζητοῦμεν. Φαίνεται δὴ	τοῦ	αὐξανομένου ὁτιοῦν μέρος ηὐξῆσθαι, ὁμοίως
[1, 4]	ὑπομένοντος αἰσθητοῦ τινὸς ὡς ὑποκειμένου	τοῦ	αὐτοῦ, ἀλλ´ οἷον ἐκ τῆς
[1, 10]	εἶναι, ἐνεργείᾳ μὲν ἑτέρου ὄντος	τοῦ	γεγονότος ἐξ αὐτῶν, δυνάμει δ´
[1, 3]	ἐνδέχεται πραγματευτέον, καὶ τίς αἰτία	τοῦ	γένεσιν ἀεὶ εἶναι, καὶ τὴν
[1, 3]	τὴν μεταβολήν; Περὶ μὲν οὖν	τοῦ	γένεσιν εἶναι καὶ φθορὰν ὁμοίως
[1, 3]	οὐσίαις αὐταῖς, εἴρηται, καὶ διότι	τοῦ	γένεσιν εἶναι συνεχῶς αἰτία ὡς
[1, 10]	φθορᾶς, καὶ τί τὸ μικτὸν	τοῦ	γεννητοῦ καὶ φθαρτοῦ· δῆλον γὰρ
[1, 5]	τοῦ μὲν μένει ἡ οὐσία,	τοῦ	δ´ οὔ, οἷον τῆς τροφῆς,
[1, 6]	ἐχόντων καὶ τοῦ μὲν κινητικοῦ	τοῦ	δὲ κινητοῦ, πρὸς ἄλληλα δὲ
[1, 5]	μὲν ὑπεκρεῖ τὸ δὲ προσέρχεται,	τοῦ	δὲ σχήματος καὶ τοῦ εἴδους
[1, 3]	ἥν, τὴν δὲ ἧττον εἶναι.	Τοῦ	δὲ τὰ μὲν ἁπλῶς γίνεσθαι
[1, 4]	τοῦ μὲν γένεσις ἦν ἄν,	τοῦ	δὲ φθορά· διὸ ἀνθρώπου μὲν
[1, 4]	ὕδωρ, γένεσις ἤδη τὸ τοιοῦτον,	τοῦ	δὲ φθορά, μάλιστα δέ, ἂν
[1, 3]	ἐστι φιλοσοφίας ἔργον· περὶ δὲ	τοῦ	διὰ τὸ συνεχῶς κινεῖσθαι τἆλλα
[1, 8]	αὖ πολλὰ εἶναι μὴ ὄντος	τοῦ	διείργοντος· τοῦτο δὲ μηδὲν διαφέρειν,
[1, 8]	Ἔτι δὲ πῶς ἐνδέχεται περὶ	τοῦ	διορᾶν συμβαίνειν ὡς λέγουσιν; οὔτε
[1, 5]	ὕλη ἑτέρα οὖσα δήλη μᾶλλον	τοῦ	εἴδους ἐνταῦθα ἢ ἐπὶ σαρκὸς
[1, 5]	προσέρχεται, τοῦ δὲ σχήματος καὶ	τοῦ	εἴδους ὁτῳοῦν μορίῳ. Ἐπὶ δὲ
[1, 5]	αὔξησις τοῦτο ἀλλὰ γένεσις μὲν	τοῦ	εἰς ὃ μεταβάλλει ἔσται, φθορὰ
[1, 5]	ὃ μεταβάλλει ἔσται, φθορὰ δὲ	τοῦ	ἐναντίου, αὔξησις δὲ οὐδετέρου, ἀλλ´
[1, 1]	φύσιν πλὴν τοῦ νείκους, ἐκ	τοῦ	ἑνὸς γίνεσθαι πάλιν ἕκαστον. Ὥστ´
[1, 5]	ὅλως. Ἡ γὰρ αὔξησίς ἐστι	τοῦ	ἐνυπάρχοντος μεγέθους ἐπίδοσις, ἡ δὲ
[1, 2]	οὐδὲν ἐξ αὐτῶν. Αἴτιον δὲ	τοῦ	ἐπ´ ἔλαττον δύνασθαι τὰ ὁμολογούμενα
[1, 7]	δὲ δυνάμενον θερμὸν εἶναι παρόντος	τοῦ	θερμαντικοῦ καὶ πλησιάζοντος ἀνάγκη θερμαίνεσθαι·
[1, 8]	καὶ περιπλεκόμενα γεννᾶν· ἐκ δὲ	τοῦ	κατ´ ἀλήθειαν ἑνὸς οὐκ ἂν
[1, 5]	καὶ ὥσπερ τὸ πῦρ ἁψάμενον	τοῦ	καυστοῦ, οὕτως ἐν τῷ αὐξανομένῳ
[1, 8]	τοῦτον γίνεσθαι τὸν τρόπον, διὰ	τοῦ	κενοῦ γινομένης τῆς διαλύσεως καὶ
[1, 8]	τρόποι ἂν εἶεν, διά τε	τοῦ	κενοῦ καὶ διὰ τῆς ἁφῆς
[1, 8]	τε πάσχειν ἀλλ´ ἢ διὰ	τοῦ	κενοῦ) καὶ μηθενὸς ποιητικὸν πάθους·
[1, 7]	καὶ πάσχειν ὅνπερ καὶ περὶ	τοῦ	κινεῖν καὶ κινεῖσθαι· διχῶς γὰρ
[1, 6]	ὄν, ἐκεῖνο μὲν ἂν ἅπτοιτο	τοῦ	κινητοῦ, ἐκείνου δὲ οὐδέν· φαμὲν
[1, 6]	φαμεν τὸ κινοῦν ἅπτεσθαι μόνου	τοῦ	κινουμένου, τὸ δ´ ἁπτόμενον μὴ
[1, 10]	τὸ μέρος ὕδωρ, οὕτω καὶ	τοῦ	κραθέντος. Ἂν δ´ ᾖ κατὰ
[1, 10]	οὐ ποιεῖ μίξιν, ἀλλ´ αὔξησιν	τοῦ	κρατοῦντος· μεταβάλλει γὰρ θάτερον εἰς
[1, 2]	τοῦ σώματος, καὶ οὕτως ἐκ	τοῦ	μεγέθους σῶμά τι ἀπέρχεται, ὁ
[1, 4]	ἡ μουσικὴ καὶ ἡ ἀμουσία,	τοῦ	μὲν γένεσις ἦν ἄν, τοῦ
[1, 6]	ὁ τῶν θέσιν ἐχόντων καὶ	τοῦ	μὲν κινητικοῦ τοῦ δὲ κινητοῦ,
[1, 5]	γὰρ πλεῖον ἑκάτερον. Ἢ ὅτι	τοῦ	μὲν μένει ἡ οὐσία, τοῦ
[1, 3]	καὶ εἶδος ταῦτα τῆς γῆς.	Τοῦ	μὲν οὖν εἶναι τὴν μὲν
[1, 7]	μὴ κατὰ μεταφοράν· καὶ γὰρ	τοῦ	μὲν ποιοῦντος ὅταν ὑπάρχῃ, γίνεταί
[1, 3]	ἁπλῶς τι γίνεσθαι καὶ φθείρεσθαι	τοῦ	μὴ ἁπλῶς, ἄλλον δὲ τῇ
[1, 8]	πλήρης ἕκαστος· τί γὰρ διοίσει	τοῦ	μὴ ἔχειν πόρους; πᾶν γὰρ
[1, 3]	ὄντος, ἡ δὲ φθορὰ γένεσις	τοῦ	μὴ ὄντος. Ἀλλὰ τοῦτο τὸ
[1, 3]	ὑπολείπει· ἡ γὰρ γένεσις φθορὰ	τοῦ	μὴ ὄντος, ἡ δὲ φθορὰ
[1, 8]	γέγραφε Πλάτων. Τοσοῦτον γὰρ διαφέρει	τοῦ	μὴ τὸν αὐτὸν τρόπον Λευκίππῳ
[1, 1]	συναγάγῃ τὴν ἅπασαν φύσιν πλὴν	τοῦ	νείκους, ἐκ τοῦ ἑνὸς γίνεσθαι
[1, 1]	τε καὶ μαχομένων ἀλλήλοις ἔτι	τοῦ	νείκους καὶ τῆς φιλίας. Διόπερ
[1, 3]	τοῦτο γένοιτο δῆλον, καὶ περὶ	τοῦ	νῦν ἀπορηθέντος, πῶς ποτὲ δεῖ
[1, 5]	ὅτι οἶνος· ποιεῖ γὰρ τὸ	τοῦ	οἴνου ἔργον ἀλλ´ οὐ τὸ
[1, 8]	τί τὸ μὲν οὕτως ἔχει	τοῦ	ὅλου καὶ πλῆρές ἐστι, τὸ
[1, 5]	ἐν τῷ ἴσῳ τόπῳ μεταβάλλει	τοῦ	ὅλου μένοντος, τὰ δὲ τοῦ
[1, 7]	ὅλως δὲ τὸ ὁμογενὲς ὑπὸ	τοῦ	ὁμογενοῦς. Τούτου δ´ αἴτιον ὅτι
[1, 7]	ἀδιάφορον εὔλογον μὴ πάσχειν ὑπὸ	τοῦ	ὁμοίου μηθέν· τί γὰρ μᾶλλον
[1, 7]	ὡς τὸ μὲν ὅμοιον ὑπὸ	τοῦ	ὁμοίου πᾶν ἀπαθές ἐστι διὰ
[1, 7]	ἢ θάτερον; εἴ τε ὑπὸ	τοῦ	ὁμοίου τι πάσχειν δυνατόν, καὶ
[1, 3]	πρῶτον σημαίνει καθ´ ἑκάστην κατηγορίαν	τοῦ	ὄντος, ἢ τὸ καθόλου καὶ
[1, 8]	τε κενὸν μὴ ὄν, καὶ	τοῦ	ὄντος οὐθὲν μὴ ὄν φησιν
[1, 9]	καθάπερ ἐν τοῖς μεταλλευομένοις διατείνουσι	τοῦ	παθητικοῦ φλέβες συνεχεῖς. Συμφυὲς μὲν
[1, 2]	οὐδενός, οἷον τοῦ ποιεῖν καὶ	τοῦ	πάσχειν, τίνα τρόπον τὸ μὲν
[1, 7]	ὅταν τὸ ἔλαττον πῦρ ὑπὸ	τοῦ	πλείονος φθείρηται, διὰ τὴν ἐναντίωσιν
[1, 6]	ἀλλὰ τὸ κινεῖν ἐπὶ πλέον	τοῦ	ποιεῖν ἐστιν. Ἐκεῖνο δ´ οὖν
[1, 6]	ἐστίν. Ἀλλὰ μὴν εἰ περὶ	τοῦ	ποιεῖν καὶ πάσχειν καὶ περὶ
[1, 7]	τρόπον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' Περὶ δὲ	τοῦ	ποιεῖν καὶ πάσχειν λεκτέον ἐφεξῆς·
[1, 8]	δὲ καὶ Λεύκιππος λέγει περὶ	τοῦ	ποιεῖν καὶ πάσχειν. Οἱ μὲν
[1, 7]	δὲ λόγον ὑποληπτέον εἶναι περὶ	τοῦ	ποιεῖν καὶ πάσχειν ὅνπερ καὶ
[1, 2]	ἄλλων ὡς εἰπεῖν οὐδενός, οἷον	τοῦ	ποιεῖν καὶ τοῦ πάσχειν, τίνα
[1, 6]	ὄν, δῆλον ὅτι καὶ ἐπὶ	τοῦ	ποιοῦντος ἐροῦμεν ὡσαύτως· καὶ γὰρ
[1, 8]	ἕκαστον διά τινων πόρων εἰσιόντος	τοῦ	ποιοῦντος ἐσχάτου καὶ κυριωτάτου, καὶ
[1, 7]	γένεσιν. Ὁμοίως δὲ καὶ περὶ	τοῦ	ποιοῦντος· καὶ γὰρ τὸν ἰατρόν
[1, 7]	αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ ἐπὶ	τοῦ	ποιοῦντος· ὁτὲ μὲν γὰρ τὸν
[1, 8]	ὑπ´ ἀλλήλων ἀδύνατον, οἷον ὑπὸ	τοῦ	πολὺ ὑπερβάλλοντος θερμοῦ τὸ ἠρέμα
[1, 5]	καὶ ὕδωρ, τότε φθίσιν ποιεῖται	τοῦ	ποσοῦ, τὸ δ´ εἶδος μένει.
[1, 2]	ἔλαττον οὐδὲ μεῖζον τὸ πᾶν	τοῦ	πρότερον, ὥστε κἂν πᾶσαι συντεθῶσιν,
[1, 8]	οὐδὲν γὰρ διαφέρει τὸ ὕστερον	τοῦ	προτέρου. Εἰ δ´ ἕτερα, ποῖα
[1, 8]	λέγειν αὐτῷ μὴ λέγοντι καὶ	τοῦ	πυρὸς εἶναι στοιχεῖον, ὁμοίως δὲ
[1, 2]	ἄπειρα ἐποίησαν, ὥστε ταῖς μεταβολαῖς	τοῦ	συγκειμένου τὸ αὐτὸ ἐναντίον δοκεῖν
[1, 3]	ἱκανὴν καὶ τί τὸ αἴτιον	τοῦ	συνείρειν τὴν γένεσιν, εἴπερ τὸ
[1, 2]	τι διαιρουμένου οἷον ἔκπρισμα γίνεται	τοῦ	σώματος, καὶ οὕτως ἐκ τοῦ
[1, 5]	στιγμὰς θετέον οὐδὲ γραμμὰς τὴν	τοῦ	σώματος ὕλην διὰ τὰς αὐτὰς
[1, 3]	ὅταν ἀνεπιστῆμον. Περὶ μὲν οὖν	τοῦ	τὰ μὲν ἁπλῶς γίνεσθαι τὰ
[1, 5]	περὶ ὃ ἀλλὰ καὶ ὣς	τοῦ	τε γινομένου καὶ ἀλλοιουμένου καὶ
[1, 3]	καὶ τοῦ τοῦδε, ἀλλὰ μὴ	τοῦ	τοιοῦδε καὶ τοσοῦδε καὶ ποῦ.
[1, 3]	ἆρ´ ἔστιν οὐσίας γένεσις καὶ	τοῦ	τοῦδε, ἀλλὰ μὴ τοῦ τοιοῦδε
[1, 7]	ποιοῦσα ὑγίειαν οὐδὲν πάσχει ὑπὸ	τοῦ	ὑγιαζομένου. Τὸ δὲ σιτίον ποιοῦν
[1, 5]	γίνεται ἀὴρ ἐξ ὕδατος, οὐ	τοῦ	ὕδατος ἔσται μεταβάλλοντος, ἀλλὰ διὰ
[1, 10]	μιχθὲν ὁμοιομερὲς εἶναι, καὶ ὥσπερ	τοῦ	ὕδατος τὸ μέρος ὕδωρ, οὕτω
[1, 5]	οἴνου ἔργον ἀλλ´ οὐ τὸ	τοῦ	ὕδατος τὸ συνόλον μίγμα. Ὁμοίως
[1, 4]	ἀλλοίωσις μέν ἐστιν, ὅταν ὑπομένοντος	τοῦ	ὑποκειμένου, αἰσθητοῦ ὄντος, μεταβάλλῃ ἐν
[1, 3]	ἀναισθήτου. Εἴτ´ οὖν ὄντος τινὸς	τοῦ	ὑποκειμένου εἴτε μή, γίνεται ἐκ
[1, 4]	ἕτερον τὸ πάθος ὃ κατὰ	τοῦ	ὑποκειμένου λέγεσθαι πέφυκεν, καὶ ἔστι
[1, 4]	φθορά· νῦν δὲ πάθος τοῦτο	τοῦ	ὑπομένοντος. Διὸ ἀλλοίωσις τὰ τοιαῦτα.
[1, 8]	τὸ πᾶν ἀλλ´ ἅπτεσθαι διῃρημένον,	τοῦ	φάναι πολλὰ καὶ μὴ ἓν
[1, 5]	τὸ φθῖνον, ἄλλον δὲ τρόπον	τοῦ	φερομένου. Τὸ μὲν γὰρ φερόμενον
[1, 5]	τινὸς ὄντος τοῦ αὐξάνεσθαι ἢ	τοῦ	φθίνειν τὰ αἴτια ζητοῦμεν. Φαίνεται
[1, 5]	τόπον, ἐπ´ ἐλάττω δὲ τὰ	τοῦ	φθίνοντος. Ὅτι μὲν οὖν ἡ
[1, 10]	πάθος τι ὢν ἄνευ ὕλης	τοῦ	χαλκοῦ σχεδὸν ἀφανίζεται καὶ μιχθεὶς
[1, 3]	ἔστιν οὐσίας γένεσις καὶ τοῦ	τοῦδε,	ἀλλὰ μὴ τοῦ τοιοῦδε καὶ
[1, 3]	ἄλλου εἶναι γένεσιν καὶ τὴν	τοῦδε	γένεσιν ἄλλου εἶναι φθορὰν ἄπαυστον
[1, 5]	οἷον ὅτι ἡ μὲν ἐκ	τοῦδε	εἰς τόδε μεταβολή, οἷον ἐκ
[1, 2]	διακρίσει, ἀλλ´ ὅταν μεταβάλλῃ ἐκ	τοῦδε	εἰς τόδε ὅλον. Οἱ δὲ
[1, 3]	Ἆρ´ οὖν διὰ τὸ τὴν	τοῦδε	φθορὰν ἄλλου εἶναι γένεσιν καὶ
[1, 3]	δὲ τουδί, καὶ φθορὰ μὲν	τουδὶ	γένεσις δὲ τουδί· ζητεῖ γάρ
[1, 3]	φθορὰ μὲν τουδὶ γένεσις δὲ	τουδί·	ζητεῖ γάρ τινα τοῦτο λόγον.
[1, 3]	γένεσις μὲν τουδὶ φθορὰ δὲ	τουδί,	καὶ φθορὰ μὲν τουδὶ γένεσις
[1, 3]	τὸ αὐτό ἐστι γένεσις μὲν	τουδὶ	φθορὰ δὲ τουδί, καὶ φθορὰ
[1, 7]	μεταβάλλειν· οὕτω γὰρ ἔσται εἰς	τοὐναντίον	ἡ γένεσις. Καὶ κατὰ λόγον
[1, 7]	ὕλη πάσχει, ἔστι δ´ ὡς	τοὐναντίον.	Οἱ μὲν οὖν εἰς ἐκεῖνο
[1, 8]	τὸ θερμόν· ἀνάγκη γὰρ καὶ	τοὐναντίον	τὸ ψυχρὸν ἄλλῳ τινὶ προσήκειν
[1, 7]	πάσχον, οἱ δ´ εἰς θάτερα	τοὐναντίον.	Τὸν αὐτὸν δὲ λόγον ὑποληπτέον
[1, 7]	ἐστί, καὶ ἡ γένεσις εἰς	τοὐναντίον.	Ὥστ´ ἀνάγκη τὸ πάσχον εἰς
[1, 7]	τῷ ὀλίγῳ. Δημόκριτος δὲ παρὰ	τοὺς	ἄλλους ἰδίως ἔλεξε μόνος· φησὶ
[1, 1]	τάς τε αἰτίας διαιρετέον καὶ	τοὺς	λόγους αὐτῶν, ἔτι δὲ περὶ
[1, 9]	τὰ σκληρὰ καὶ πεπηγότα ἀδιαίρετα	τοὺς	ὄγκους· ἀλλ´ ὁμοίως ἅπαν ὑγρόν,
[1, 8]	γὰρ ἔσται ἕτερον στερεὸν παρὰ	τοὺς	πόρους, ἀλλὰ πᾶν κενόν. Ἀνάγκη
[1, 8]	Ὅτι μὲν οὖν οὕτως λέγειν	τοὺς	πόρους, ὥς τινες ὑπολαμβάνουσιν, ἢ
[1, 8]	ἀληθῶς πολλῶν ἕν, ἀλλ´ εἶναι	τοῦτ´	ἀδύνατον, ἀλλ´ ὥσπερ Ἐμπεδοκλῆς καὶ
[1, 5]	δέ, εἴπερ, ηὔξηται. Ἀλλὰ καὶ	τοῦτ´	ἀδύνατον· δεῖ γὰρ σώζειν τῷ
[1, 2]	γὰρ ἦν ἐχομένη στιγμὴ στιγμῆς,	τοῦτ´	ἂν ἦν) ἀλλ´ εἰς μικρὰ
[1, 8]	τῇ δὲ μή, πεπλασμένῳ τινὶ	τοῦτ´	ἐοικέναι· μέχρι πόσου γὰρ καὶ
[1, 2]	τῷ συνεχεῖ μεταβολὴν ἀλλοίωσιν. Ἀλλὰ	τοῦτ´	ἔστιν ἐν ᾧ σφάλλεται πάντα.
[1, 6]	ἀνάγκη λέγειν τὴν ποίησιν, καὶ	τοῦτ´	ὀρθῶς λέγει Διογένης, ὅτι εἰ
[1, 5]	τὸ αὖξον· ἔστι δὲ καὶ	τοῦτο	ἀδύνατον. Ἀλλὰ μὴν οὐδ´ οὕτως
[1, 5]	ὄγκος γέγονεν· οὐ γὰρ αὔξησις	τοῦτο	ἀλλὰ γένεσις μὲν τοῦ εἰς
[1, 5]	τοῦτο σὰρξ γέγονεν. Οὐκοῦν οὐ	τοῦτο	αὐτὸ καθ´ αὑτό· γένεσις γὰρ
[1, 3]	ἐξ οὗ γίνεται, οὐχ ὑπολείπει·	τοῦτο	γὰρ ἀδύνατον. Κατ´ ἐνέργειαν μὲν
[1, 10]	γὰρ εἰς μικρὰ ταῦτα ῥᾳδίως·	τοῦτο	γὰρ ἦν τὸ εὐορίστῳ εἶναι)
[1, 10]	τὸν αὐτὸν τρόπον τῆς μεθόδου·	τοῦτο	γὰρ ἦν τρίτον τῶν προτεθέντων
[1, 8]	καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων παθημάτων·	τοῦτο	γὰρ καὶ τοῖς στερεὰ καὶ
[1, 10]	πρὶν μιχθῆναι, καὶ οὐκ ἀπολωλότα·	τοῦτο	γὰρ ὁ λόγος διηπόρει πρότερον·
[1, 8]	σκληρὸν οἷόν τ´ εἶναι. Καίτοι	τοῦτό	γε ἄτοπον, τὸ μόνον ἀποδοῦναι
[1, 7]	λόγους. Οἱ μὲν γὰρ πλεῖστοι	τοῦτό	γε ὁμονοητικῶς λέγουσιν, ὡς τὸ
[1, 3]	φύσιν· ἅμα γὰρ ἂν ἴσως	τοῦτο	γένοιτο δῆλον, καὶ περὶ τοῦ
[1, 2]	μὴ ἅμα διῄρηται· κἂν εἰ	τοῦτο	γένοιτο, οὐδὲν ἂν εἴη ἀδύνατον.
[1, 8]	μὴ πάντῃ πόροι συνεχεῖς εἰσιν.	Τοῦτο	δ´ ἀδύνατον· οὐθὲν γὰρ ἔσται
[1, 2]	σημεῖον σημείου ἢ στιγμὴ στιγμῆς.	Τοῦτο	δ´ ἐστὶ διαίρεσις ἢ σύνθεσις.
[1, 1]	λόγος καὶ περὶ τῶν ἄλλων·	τοῦτο	δ´ ἦν ἀλλοίωσις. Ἧι καὶ
[1, 6]	τὸ ποιοῦν ἀντιθήσομεν τῷ πάσχοντι,	τοῦτο	δ´ οἷς ἡ κίνησις πάθος.
[1, 5]	γὰρ ἂν εἴη τὸ κενόν,	τοῦτο	δ´ ὅτι ἀδύνατον, εἴρηται ἐν
[1, 1]	κατὰ τὰ ὑπ´ ἐκείνων λεγόμενα.	Τοῦτο	δ´ ὅτι λέγομεν ὀρθῶς, ῥᾴδιον
[1, 8]	εἶναι μὴ ὄντος τοῦ διείργοντος·	τοῦτο	δὲ μηδὲν διαφέρειν, εἴ τις
[1, 5]	δὲ μόνον δυνάμει σάρξ, τροφή.	Τοῦτο	δὲ τὸ εἶδος ἄνευ ὕλης,
[1, 2]	ἢ ἀλλοίωσις, ἢ εἰ καὶ	τοῦτο	διαλῦσαι χαλεπὸν ὂν πειρατέον. Ἀρχὴ
[1, 3]	τὸ δ´ ὕστερον εἰρημένον οὐ	τοῦτο	διαπορεῖ, ἀλλὰ τί ποτε τὸ
[1, 10]	πολὺ καὶ ὑπὸ πολλοῦ χρονίως	τοῦτο	δρᾷ. Διὸ τὰ εὐόριστα τῶν
[1, 2]	εἰ γὰρ πάντῃ διαιρετόν, καὶ	τοῦτο	δυνατόν, κἂν ἅμα εἴη τοῦτο
[1, 2]	καὶ μέγεθος πάντῃ διαιρετόν, καὶ	τοῦτο	δυνατόν. Τί γὰρ ἔσται ὅπερ
[1, 6]	οἷον τὸ θερμὸν ψύχεσθαι καὶ	τοῦτο	θερμαίνεσθαι πάλιν· οὐ γὰρ ἡ
[1, 1]	Ἔτι δ´ ὁμοίως ἀναγκαῖον εἶναι	τοῦτο	καὶ ἀλλοίωσιν· εἴτε γὰρ ἀλλοίωσίς
[1, 7]	ἡ ἀρχὴ τῆς κινήσεως, δοκεῖ	τοῦτο	κινεῖν (ἡ γὰρ ἀρχὴ πρώτη
[1, 10]	τῶν μὴ χωριστῶν οὐδέν. Ἀλλὰ	τοῦτο	λέγουσιν οὐ καλῶς οἱ πάντα
[1, 9]	δὲ μή, διορίσαντας ἐν ἀρχῇ	τοῦτο	λεκτέον. Εἰ μὲν γὰρ μὴ
[1, 3]	δὲ τουδί· ζητεῖ γάρ τινα	τοῦτο	λόγον. Λέγομεν γὰρ ὅτι φθείρεται
[1, 5]	μορίῳ. Ἐπὶ δὲ τῶν ἀνομοιομερῶν	τοῦτο	μᾶλλον δῆλον, οἷον χειρός, ὅτι
[1, 1]	τὸ ἓν στοιχεῖον· ᾗ δὲ	τοῦτο	μὲν ἐκ συνθέσεως γίνεται συνιόντων
[1, 2]	ὥσπερ ἐν τῷ Τιμαίῳ ἐπίπεδα.	Τοῦτο	μὲν οὖν αὐτό, καθάπερ καὶ
[1, 7]	χωριστόν, τοῦτο οὐθὲν ἂν πάσχοι.	Τοῦτο	μὲν οὖν ἴσως ἀδύνατον εἶναι
[1, 7]	δέ τι εἴη θερμὸν χωριστόν,	τοῦτο	οὐθὲν ἂν πάσχοι. Τοῦτο μὲν
[1, 2]	αὐξάνονται τῷ ὁμοίῳ (πῶς δὲ	τοῦτο,	οὐκέτι) οὐδὲ περὶ μίξεως, οὔτε
[1, 3]	τι ἀεὶ ἔλαττον· νῦν δὲ	τοῦτο	οὐχ ὁρῶμεν. Ἆρ´ οὖν διὰ
[1, 5]	γένοιτο πνεῦμα. Ἀλλ´ ἔφθαρταί γε	τοῦτο	παθόν, καὶ τὸ κινοῦν οὐκ
[1, 9]	πεπηγός, οὐ διαιρέσει καὶ συνθέσει	τοῦτο	παθόν, οὐδὲ τροπῇ καὶ διαθιγῇ,
[1, 2]	τοῦτο δυνατόν, κἂν ἅμα εἴη	τοῦτο	πάντῃ διῃρημένον, καὶ εἰ μὴ
[1, 2]	ἐστι μέγεθος ἀδιαίρετον· διαφέρει γὰρ	τοῦτο	πλεῖστον. Καὶ πάλιν εἰ μεγέθη,
[1, 2]	ἢ ὅλως ἐξ οὐδενός. Καὶ	τοῦτο	πῶς δυνατόν; ἀλλὰ μὴν ὅτι
[1, 10]	οὐκ ἔστι μίξις, ἢ λεκτέον	τοῦτο	πῶς ἐνδέχεται γίνεσθαι πάλιν. Ἔστι
[1, 5]	Ἐντελεχείᾳ ἄρα ἄλλο· φθαρὲν δὴ	τοῦτο	σὰρξ γέγονεν. Οὐκοῦν οὐ τοῦτο
[1, 10]	ἄπεισι χρωματίσας μόνον. Ταὐτὸ δὲ	τοῦτο	συμβαίνει καὶ ἐφ´ ἑτέρων. Φανερὸν
[1, 3]	σημαίνει τὰ δ´ οὔ, διὰ	τοῦτο	συμβαίνει τὸ ζητούμενον. Διαφέρει γὰρ
[1, 7]	ᾗ ταὐτόν τι ὑπάρχει, ταύτῃ	τοῦτο	συμβαίνειν αὐτοῖς. Τὰ μὲν οὖν
[1, 1]	γὰρ πάθη, καθ´ ἅ φαμεν	τοῦτο	συμβαίνειν, διαφοραὶ τῶν στοιχείων εἰσίν,
[1, 8]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' Πῶς δὲ ἐνδέχεται	τοῦτο	συμβαίνειν, πάλιν λέγωμεν. Τοῖς μὲν
[1, 5]	ὑπομένειν τὸ αὐξανόμενον. Ἀλλὰ δεῖ	τοῦτο	σώζειν· ὑπόκειται γὰρ ἡ αὔξησις
[1, 2]	ὡς οὔ. Δοκεῖ δ´, ὅταν	τοῦτο	τεθῇ, καὶ ὁπῃοῦν καὶ πάντῃ
[1, 3]	γένεσις τοῦ μὴ ὄντος. Ἀλλὰ	τοῦτο	τὸ μὴ ὂν ἁπλῶς ἀπορήσειεν
[1, 4]	καὶ φθορά· νῦν δὲ πάθος	τοῦτο	τοῦ ὑπομένοντος. Διὸ ἀλλοίωσις τὰ
[1, 7]	πλείονος φθείρηται, διὰ τὴν ἐναντίωσιν	τοῦτό	φασι πάσχειν· ἐναντίον γὰρ εἶναι
[1, 10]	δὲ πότερον ἔστι μίξις ἢ	τοῦτο	ψεῦδος· ἀδύνατον γάρ ἐστι μιχθῆναί
[1, 9]	οὐδὲ συνεχὲς οὐδέν· εἰ δὲ	τοῦτο	ψεῦδος καὶ πᾶν σῶμα διαιρετόν,
[1, 5]	ὃ πρότερον οὐχ ὑπῆρχεν, ἠλλοίωται	τοῦτο·	ᾧ δ´ ἠλλοίωται, ὁτὲ μὲν
[1, 2]	πολλὴν ἔχει ἀλογίαν. Ὅμως δὲ	τούτοις	ἀλλοίωσιν καὶ γένεσιν ἐνδέχεται ποιεῖν,
[1, 4]	ἀὴρ ἐπιεικῶς ἀναίσθητον. Ἐν δὲ	τούτοις	ἄν τι ὑπομένῃ πάθος τὸ
[1, 10]	μὲν ἀφείσθω· τὸ δὲ συνεχὲς	τούτοις	ἀπόρημα διαιρετέον, πότερον ἡ μίξις
[1, 5]	αὐξανομένῳ καὶ τῷ ἀλλοιουμένῳ· ἐν	τούτοις	γὰρ τὸ κινοῦν, ἐπεὶ καὶ
[1, 3]	ἐξ ἀλλήλων οὐδ´ ἐξ ἐναντίων;	τούτοις	γὰρ ὑπάρχει τἀναντία, πυρί, γῇ,
[1, 1]	Ἐμπεδοκλῆς καὶ Ἀναξαγόρας καὶ Λεύκιππος,	τούτοις	δὲ ἕτερον. Καίτοι Ἀναξαγόρας γε
[1, 7]	ὅλως φθορὰ καὶ γένεσις ἐν	τούτοις.	Διὸ καὶ εὔλογον ἤδη τό
[1, 1]	αὐτὰ δὲ πρὸς αὑτὰ διαφέρειν	τούτοις	ἐξ ὧν εἰσὶ καὶ θέσει
[1, 2]	ὕλην. Ὅταν μὲν οὖν ἐν	τούτοις	ᾖ ἡ μεταβολή, γένεσις ἔσται
[1, 1]	καὶ πάντα ἐξ ἑνὸς γεννῶσι,	τούτοις	μὲν ἀνάγκη τὴν γένεσιν ἀλλοίωσιν
[1, 2]	αὐξάνεται τὰ ὄντα καὶ τἀναντία	τούτοις	πάσχει, τῶν πρώτων ὑπαρχόντων μεγεθῶν
[1, 1]	τρόπον τοῦτον· ἀναγκαῖον δὲ καὶ	τούτοις	τὴν ἀλλοίωσιν εἶναι μέν τι
[1, 6]	τὸ δὲ πάσχει κυρίως, καὶ	τούτοις	ὡσαύτως. Διὸ πρῶτον λεκτέον περὶ
[1, 1]	καὶ ὅτι λέγουσι τὸν τρόπον	τοῦτον·	ἀναγκαῖον δὲ καὶ τούτοις τὴν
[1, 8]	ἀλλοίωσιν καὶ πᾶν τὸ πάσχειν	τοῦτον	γίνεσθαι τὸν τρόπον, διὰ τοῦ
[1, 9]	οὐθὲν ἀδύνατον. Ὅλως δὲ τὸ	τοῦτον	γίνεσθαι τὸν τρόπον μόνον σχιζομένων
[1, 3]	ἐκ μικροῦ, καὶ τἆλλα πάντα	τοῦτον	τὸν τρόπον. Εἰ γὰρ ἁπλῶς
[1, 1]	καὶ ἡ φθορά. Διὸ λέγει	τοῦτον	τὸν τρόπον καὶ Ἐμπεδοκλῆς, ὅτι
[1, 8]	ποιοῦντος ἐσχάτου καὶ κυριωτάτου, καὶ	τοῦτον	τὸν τρόπον καὶ ὁρᾶν καὶ
[1, 4]	ἔστι, καὶ περὶ ἀλλοιώσεως διωρίσθω	τοῦτον	τὸν τρόπον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Περὶ
[1, 6]	τῆς ἐν τοῖς φυσικοῖς διωρίσθω	τοῦτον	τὸν τρόπον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' Περὶ
[1, 7]	διὰ τί καὶ πῶς, διωρίσθω	τοῦτον	τὸν τρόπον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' Πῶς
[1, 7]	ταῦτ´ ἐστίν, ἐοίκασι δὲ οἱ	τοῦτον	τὸν τρόπον λέγοντες ὑπεναντία φαίνεσθαι
[1, 9]	τινες οὐκ ἐνδέχεται δέ, διωρίσθω	τοῦτον	τὸν τρόπον. ~Λοιπὸν δὲ θεωρῆσαι
[1, 8]	δὲ ποιήσει τῶν πρὸς ἄλληλα	τοῦτον	τὸν τρόπον πεφυκότων. Ὅτι μὲν
[1, 10]	μιγνύμενα, καὶ τεθῇ παρ´ ἄλληλα	τοῦτον	τὸν τρόπον ὥστε μὴ δῆλον
[1, 5]	δ´ αὐξανόμενον ὥσπερ τὸ ἐλαυνόμενον·	τούτου	γὰρ μένοντος τὰ μόρια μεταβάλλει
[1, 7]	τὸ ὁμογενὲς ὑπὸ τοῦ ὁμογενοῦς.	Τούτου	δ´ αἴτιον ὅτι τἀναντία ἐν
[1, 5]	γίνεσθαι σῶμα καὶ μέγεθος, καὶ	τούτου	διχῶς ἐνδεχομένου λέγειν, ποτέρως ἡ
[1, 5]	τούτῳ. Τί οὖν παθὸν ὑπὸ	τούτου	ηὐξήθη> ἢ μιχθέν, ὥσπερ οἴνῳ
[1, 4]	διαφανῆ ἢ ψυχρά, οὐ δεῖ	τούτου	θάτερον πάθος εἶναι εἰς ὃ
[1, 4]	τὸ αὐτό. Εἰ μὲν οὖν	τούτου	μὴ πάθος ἦν καθ´ αὑτὸ
[1, 3]	ὄν. Ἕνα μὲν οὖν τρόπον	τούτῳ	διοίσει τὸ ἁπλῶς τι γίνεσθαι
[1, 5]	καὶ τὸ κινοῦν οὐκ ἐν	τούτῳ.	Ἐπεὶ δὲ διηπόρηται περὶ αὐτῶν
[1, 5]	οὐκ αὔξησις· ἀλλὰ τὸ αὐξανόμενον	τούτῳ.	Τί οὖν παθὸν ὑπὸ τούτου
[1, 3]	φθειρόμενον. Πότερον οὖν ὑπάρξει τι	τούτῳ	τῶν ἄλλων ἐντελεχείᾳ; λέγω δ´
[1, 8]	καὶ ὡρισμένα σχήμασιν. Ἐκ δὴ	τούτων	αἱ γενέσεις καὶ αἱ διακρίσεις
[1, 10]	σύνθεσις ἡ μίξις, οὐθὲν συμβήσεται	τούτων,	ἀλλὰ μόνον μεμιγμένα πρὸς τὴν
[1, 4]	πέφυκεν, καὶ ἔστι μεταβολὴ ἑκατέρου	τούτων,	ἀλλοίωσις μέν ἐστιν, ὅταν ὑπομένοντος
[1, 1]	οὐδέν, ἀλλὰ τἆλλα πάντα ἐκ	τούτων,	ἅμα δ´ ὅταν εἰς ἓν
[1, 3]	χρόνον, τὸ δὲ κινούμενον ἀεί.	Τούτων	δὲ περὶ μὲν τῆς ἀκινήτου
[1, 5]	ἔσται καὶ σῶμα οὐκ αἰσθητόν.	Τούτων	δὲ τὸ μὲν οὐκ ἐνδέχεται,
[1, 6]	μιχθῆναι πρῶτον. Ὥστε περὶ τριῶν	τούτων	διοριστέον, τί ἁφὴ καὶ τί
[1, 3]	λεγόμενον ἀμφοτέρως. Ὃ δὲ καὶ	τούτων	διωρισμένων ἔχει θαυμαστὴν ἀπορίαν, πάλιν
[1, 5]	ὁμοιομερῆ αὐξάνεσθαι (σύγκειται γὰρ ἐκ	τούτων	ἕκαστον) ἔπειθ´ ὅτι σὰρξ καὶ
[1, 3]	τὸ γινόμενον. Περὶ μὲν οὖν	τούτων	ἐν ἄλλοις τε διηπόρηται καὶ
[1, 1]	εἰσὶ καὶ θέσει καὶ τάξει	τούτων.	Ἐναντίως δὲ φαίνονται λέγοντες οἱ
[1, 3]	τὸ αὐτό. Περὶ μὲν οὖν	τούτων	ἐπὶ τοσοῦτον εἰρήσθω. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ'
[1, 2]	δὲ μεταβαλλόντων τῶν παθημάτων, περὶ	τούτων	ἐπιστήσασι θεωρητέον. Ἀπορίας γὰρ ἔχει
[1, 3]	καὶ γῇ εἴτε ἄλλοις τισί,	τούτων	ἔσται τὸ μὲν ὂν τὸ
[1, 8]	ψεῦδος ἢ μάταιον, φανερὸν ἐκ	τούτων	ἐστίν· διαιρετῶν δ´ ὄντων πάντῃ
[1, 2]	ταῦτα διαλύεται καὶ γίνεται ἐκ	τούτων;	ἢ πῶς χωρίζεται ταῦτα; ὥστ´
[1, 1]	καὶ γῆν καὶ τὰ σύστοιχα	τούτων.	Ἧι μὲν γὰρ ὡς ὕλη
[1, 8]	οὗτοι λέγονται· καὶ περὶ μὲν	τούτων,	καὶ πῶς λέγουσι, δῆλον, καὶ
[1, 10]	ὅσων μὴ ἡ αὐτὴ ὕλη.	Τούτων	μὲν οὖν οὐκ ἔστι μίξις·
[1, 6]	ἐστι καὶ τὸ πάσχειν, ἀνάγκη	τούτων	μίαν εἶναι τὴν ὑποκειμένην φύσιν.
[1, 10]	δεῖ διαφέρειν, εἴπερ ἔστιν. Ὥστε	τούτων	ὄντων φανερῶν τὰ διαπορηθέντα λύοιντ´
[1, 2]	δ´ ἄν τις καὶ ἐκ	τούτων	ὅσον διαφέρουσιν οἱ φυσικῶς καὶ
[1, 3]	πάθη τῶν οὐσιῶν. Περί τε	τούτων	οὖν ὅσον ἐνδέχεται πραγματευτέον, καὶ
[1, 7]	καὶ αὐτὸ ὑφ´ αὑτοῦ· καίτοι	τούτων	οὕτως ἐχόντων οὐδὲν ἂν εἴη
[1, 10]	μὲν ποιητικὰ τὰ δ´ ὑπὸ	τούτων	παθητικά. Τὰ μὲν οὖν ἀντιστρέφει,
[1, 2]	χαλεπὸν ὂν πειρατέον. Ἀρχὴ δὲ	τούτων	πάντων, πότερον οὕτω γίνεται καὶ
[1, 2]	ἀλλοίωσιν καὶ τὴν γένεσιν ἐκ	τούτων	ποιοῦσι, διακρίσει μὲν καὶ συγκρίσει
[1, 3]	φασιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' Διωρισμένων δὲ	τούτων,	πρῶτον θεωρητέον πότερόν ἐστί τι
[1, 8]	καὶ τὴν φθοράν, αὐτῶν δὲ	τούτων	πῶς γίνεται καὶ φθείρεται τὸ
[1, 10]	θάτερον δ´ εἶδος. Ὅπερ ἐπὶ	τούτων	συμβαίνει· ὁ γὰρ καττίτερος ὡς
[1, 5]	ἢ ὀστοῦν ἢ χεὶρ καὶ	τούτων	τὰ ὁμοιομερῆ. Προσελθόντος μὲν δή
[1, 1]	σύνθετα· παν σπερμίαν γὰρ εἶναι	τούτων.	Τοῖς μὲν οὖν ἐξ ἑνὸς
[1, 1]	βαρὺ καὶ σκληρόν· ἀφαιρουμένων οὖν	τούτων	τῶν διαφορῶν (εἰσὶ γὰρ ἀφαιρεταὶ
[1, 8]	εἶναι κίνησιν. Ἐκ μὲν οὖν	τούτων	τῶν λόγων, ὑπερβάντες τὴν αἴσθησιν
[1, 2]	μετακινηθέντος· ἐκ τῶν αὐτῶν γὰρ	τραγῳδία	καὶ κωμῳδία γίνεται γραμμάτων. Ἐπεὶ
[1, 5]	σάρκα· ᾗ δὲ μόνον σάρξ,	τρέφει·	ταύτῃ γὰρ διαφέρει τροφὴ καὶ
[1, 5]	καὶ αὔξησις τῷ λόγῳ. Διὸ	τρέφεται	μὲν ἕως ἂν σώζηται καὶ
[1, 5]	αὐξανομένῳ καὶ φθίνοντι. Ταῦτα δὲ	τρία	ἐστίν, ὧν ἓν μέν ἐστι
[1, 5]	σαρκός, καὶ προσιόντος τινός, καὶ	τρίτον	σωζομένου τοῦ αὐξανομένου καὶ ὑπομένοντος·
[1, 10]	τῆς μεθόδου· τοῦτο γὰρ ἦν	τρίτον	τῶν προτεθέντων ἐξ ἀρχῆς. Σκεπτέον
[1, 6]	ἐνδέχεται μιχθῆναι πρῶτον. Ὥστε περὶ	τριῶν	τούτων διοριστέον, τί ἁφὴ καὶ
[1, 2]	καὶ χροιὰν οὔ φησιν εἶναι·	τροπῇ	γὰρ χρωματίζεσθαι. Τοῖς δ´ εἰς
[1, 9]	καὶ συνθέσει τοῦτο παθόν, οὐδὲ	τροπῇ	καὶ διαθιγῇ, καθάπερ λέγει Δημόκριτος·
[1, 2]	γένεσιν ἐνδέχεται ποιεῖν, καθάπερ εἴρηται,	τροπῇ	καὶ διαθιγῇ μετακινοῦντα τὸ αὐτὸ
[1, 8]	αἱ διακρίσεις Λευκίππῳ μὲν δύο	τρόποι	ἂν εἶεν, διά τε τοῦ
[1, 8]	καὶ πάσχειν. Οἱ μὲν οὖν	τρόποι	καθ´ οὓς τὰ μὲν ποιεῖ
[1, 3]	ἐκ μὴ ὄντος ἁπλῶς γίνεται,	τρόπον	δὲ ἄλλον ἐξ ὄντος ἀεί·
[1, 4]	ὑποκείμενον γενέσεως καὶ φθορᾶς δεκτικόν,	τρόπον	δέ τινα καὶ τὸ ταῖς
[1, 8]	τὸ πάσχειν τοῦτον γίνεσθαι τὸν	τρόπον,	διὰ τοῦ κενοῦ γινομένης τῆς
[1, 3]	καὶ τἆλλα πάντα τοῦτον τὸν	τρόπον.	Εἰ γὰρ ἁπλῶς ἔσται γένεσις,
[1, 6]	κεχωρισμένον ἕκαστον αὐτῶν εἴτ´ ἄλλον	τρόπον.	Εἰ οὖν ἐστίν, ὥσπερ διωρίσθη
[1, 9]	πάσχειν ὑπ´ ἀλλήλων, καὶ τίνα	τρόπον	ἐνδέχεται, καὶ τίνα φασὶ μέν
[1, 8]	ἄλλοις ἧττον, οἷον Ἐμπεδοκλεῖ τίνα	τρόπον	ἔσται γένεσις καὶ φθορὰ καὶ
[1, 8]	συνεχὲς ὂν πάσχοι τὸν αὐτὸν	τρόπον.	Ἔτι δὲ πῶς ἐνδέχεται περὶ
[1, 3]	ὑποτίθεσθαι διαφέρει οὐδέν· τὸν γὰρ	τρόπον	ζητοῦμεν, ἀλλ´ οὐ τὸ ὑποκείμενον.
[1, 6]	ἀλλήλων γίνεται πάντα τὸν αὐτὸν	τρόπον	ἤ τι πρῶτον ἓν αὐτῶν
[1, 1]	φθορά. Διὸ λέγει τοῦτον τὸν	τρόπον	καὶ Ἐμπεδοκλῆς, ὅτι φύσις οὐδενός
[1, 7]	ἐστὶν ἀληθῆ. Τὸν αὐτὸν δὲ	τρόπον	καὶ ἐπὶ τοῦ ποιοῦντος· ὁτὲ
[1, 8]	ἢ πείσεται. Τὸν αὐτὸν δὲ	τρόπον	καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων παθημάτων·
[1, 7]	ἐπὶ κινήσεως τὸν αὐτὸν ἔχει	τρόπον	καὶ ἐπὶ τῶν ποιητικῶν· ἐκεῖ
[1, 8]	καὶ κυριωτάτου, καὶ τοῦτον τὸν	τρόπον	καὶ ὁρᾶν καὶ ἀκούειν ἡμᾶς
[1, 3]	καὶ ποῦ. Τὸν αὐτὸν δὲ	τρόπον	καὶ περὶ φθορᾶς. Εἰ γάρ
[1, 10]	ἐχόντων εἶναι τὸν αὐτὸν δὲ	τρόπον	κἂν εἰ ἀμφοτέρων συνελθόντων ἔφθαρται
[1, 4]	περὶ ἀλλοιώσεως διωρίσθω τοῦτον τὸν	τρόπον.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Περὶ δὲ αὐξήσεως
[1, 6]	τοῖς φυσικοῖς διωρίσθω τοῦτον τὸν	τρόπον.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' Περὶ δὲ τοῦ
[1, 7]	καὶ πῶς, διωρίσθω τοῦτον τὸν	τρόπον.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' Πῶς δὲ ἐνδέχεται
[1, 7]	ἐοίκασι δὲ οἱ τοῦτον τὸν	τρόπον	λέγοντες ὑπεναντία φαίνεσθαι λέγειν. Αἴτιον
[1, 8]	διαφέρει τοῦ μὴ τὸν αὐτὸν	τρόπον	Λευκίππῳ λέγειν, ὅτι ὁ μὲν
[1, 9]	ἐνδέχεται δέ, διωρίσθω τοῦτον τὸν	τρόπον.	~Λοιπὸν δὲ θεωρῆσαι περὶ μίξεως
[1, 3]	δὲ καὶ νῦν λεκτέον, ὅτι	τρόπον	μέν τινα ἐκ μὴ ὄντος
[1, 9]	δὲ τὸ τοῦτον γίνεσθαι τὸν	τρόπον	μόνον σχιζομένων τῶν σωμάτων ἄτοπον·
[1, 3]	γενέσει καθ´ ὃν εἴπομεν νῦν	τρόπον·	νῦν μὲν γὰρ τοσοῦτον διώρισται,
[1, 7]	ψύχεσθαι καὶ τἆλλα τὸν αὐτὸν	τρόπον,	ὁτὲ δὲ θερμαίνεσθαι μὲν τὸ
[1, 8]	λέγουσιν ἀδιαίρετα συμβαίνει τὸν αὐτὸν	τρόπον·	οὔτε γὰρ μανότερα οὔτε πυκνότερα
[1, 10]	δὲ φθείρεσθαι. Τὸν αὐτὸν δὲ	τρόπον	οὔτε τῷ σώματι τὴν τροφὴν
[1, 8]	τῶν πρὸς ἄλληλα τοῦτον τὸν	τρόπον	πεφυκότων. Ὅτι μὲν οὖν οὕτως
[1, 10]	περὶ μίξεως κατὰ τὸν αὐτὸν	τρόπον	τῆς μεθόδου· τοῦτο γὰρ ἦν
[1, 3]	νομίζουσιν, οὕτω καὶ τὰ πράγματα,	τρόπον	τινὰ διώκοντες τἀληθές, αὐτὸ δὲ
[1, 2]	ποιεῖν καὶ τοῦ πάσχειν, τίνα	τρόπον	τὸ μὲν ποιεῖ τὸ δὲ
[1, 5]	καὶ τὸ φθῖνον, ἄλλον δὲ	τρόπον	τοῦ φερομένου. Τὸ μὲν γὰρ
[1, 1]	δῆλον, καὶ ὅτι λέγουσι τὸν	τρόπον	τοῦτον· ἀναγκαῖον δὲ καὶ τούτοις
[1, 3]	μὴ ὄν. Ἕνα μὲν οὖν	τρόπον	τούτῳ διοίσει τὸ ἁπλῶς τι
[1, 9]	διαιρετά, δύναται χωρίζεσθαι. ~Τίνα δὲ	τρόπον	ὑπάρχει τοῖς οὖσι γεννᾶν καὶ
[1, 2]	ἀλλοιώσεως οὔτε περὶ αὐξήσεως, τίνα	τρόπον	ὑπάρχουσι τοῖς πράγμασιν. Ὅλως δὲ
[1, 10]	τεθῇ παρ´ ἄλληλα τοῦτον τὸν	τρόπον	ὥστε μὴ δῆλον ἕκαστον εἶναι
[1, 5]	εἰρημένων ἐστίν, ἢ καὶ ὁ	τρόπος	διαφέρει τῆς μεταβολῆς· φαίνεται γὰρ
[1, 5]	σάρξ, τρέφει· ταύτῃ γὰρ διαφέρει	τροφὴ	καὶ αὔξησις τῷ λόγῳ. Διὸ
[1, 5]	προσελθόντος μέν τινος, ὃ καλεῖται	τροφὴ	καὶ ἐναντίον, μεταβάλλοντος δὲ εἰς
[1, 5]	μείζων, ᾧ δὲ αὐξάνει, ἡ	τροφή,	οὔ. Διὰ τί δὴ οὖν
[1, 5]	δὲ οὐκ ἀεί, καὶ ἡ	τροφὴ	τῇ αὐξήσει τὸ αὐτὸ μέν,
[1, 5]	ᾗ δὲ μόνον δυνάμει σάρξ,	τροφή.	Τοῦτο δὲ τὸ εἶδος ἄνευ
[1, 10]	τρόπον οὔτε τῷ σώματι τὴν	τροφὴν	οὔτε τὸ σχῆμα τῷ κηρῷ
[1, 5]	τοῦ δ´ οὔ, οἷον τῆς	τροφῆς,	ἐπεὶ καὶ ἐνταῦθα τὸ ἐπικρατοῦν
[1, 7]	ὅλον τι θεωρῆσαι μέρος τι	τυγχάνουσι	λέγοντες ἑκάτεροι· τό τε γὰρ
[1, 8]	Ποιεῖν δὲ καὶ πάσχειν ᾗ	τυγχάνουσιν	ἁπτόμενα· ταύτῃ γὰρ οὐχ ἓν
[1, 7]	ἐστίν. Ἀλλ´ ἐπεὶ οὐ τὸ	τυχὸν	πέφυκε πάσχειν καὶ ποιεῖν, ἀλλ´
[1, 2]	ὅ τι μὴ κἂν ὁ	τυχὼν	εἴπειεν, ὅτι προσιόντος αὐξάνονται τῷ
[1, 3]	ἔχει δύναμιν. Καθάπερ οὖν αὐτοὶ	τῷ	αἰσθάνεσθαι ἢ τῷ δύνασθαι καὶ
[1, 3]	ὂν καὶ τὸ μὴ ὂν	τῷ	αἰσθάνεσθαι καὶ τῷ μὴ αἰσθάνεσθαι
[1, 3]	Δοκεῖ δὲ μᾶλλον τοῖς πολλοῖς	τῷ	αἰσθητῷ καὶ μὴ αἰσθητῷ διαφέρειν·
[1, 5]	κινήσεως ἐν τῷ αὐξανομένῳ καὶ	τῷ	ἀλλοιουμένῳ· ἐν τούτοις γὰρ τὸ
[1, 5]	φθείρεσθαι οὐχ ὑπομένει, ἐν δὲ	τῷ	ἀλλοιοῦσθαι ἢ αὐξάνεσθαι ἢ φθίνειν
[1, 1]	γίνεσθαι καὶ ἀπόλλυσθαι ταὐτὸν καθέστηκε	τῷ	ἀλλοιοῦσθαι, πολλὰ δὲ λέγει τὰ
[1, 8]	πόρων ποιήσει διιόν· εἰ δὲ	τῷ	ἅπτεσθαι, καὶ μὴ πόρων ὄντων
[1, 5]	οὖσαν τὴν αὐτὴν καὶ μίαν	τῷ	ἀριθμῷ, τῷ λόγῳ δὲ μὴ
[1, 5]	ἁψάμενον τοῦ καυστοῦ, οὕτως ἐν	τῷ	αὐξανομένῳ καὶ ὄντι ἐντελεχείᾳ σαρκὶ
[1, 5]	ἡ ἀρχὴ τῆς κινήσεως ἐν	τῷ	αὐξανομένῳ καὶ τῷ ἀλλοιουμένῳ· ἐν
[1, 5]	σώζειν τῷ λόγῳ τὰ ὑπάρχοντα	τῷ	αὐξανομένῳ καὶ φθίνοντι. Ταῦτα δὲ
[1, 8]	ἑνί· ἀδιαίρετον γὰρ ὂν ἐν	τῷ	αὐτῷ ἕξει τὰ πάθη, ὥστε
[1, 5]	νοῆσαι ὥσπερ εἴ τις μετροίη	τῷ	αὐτῷ μέτρῳ ὕδωρ· ἀεὶ γὰρ
[1, 5]	Εἰ δὲ σώματι, δύο ἐν	τῷ	αὐτῷ σώματα τόπῳ ἔσται, τό
[1, 5]	τὸ σῶμα μήτε δύο ἐν	τῷ	αὐτῷ τόπῳ μεγέθη μήτε ἀσωμάτῳ
[1, 7]	τὸ ποιοῦν καὶ τὸ πάσχον	τῷ	γένει μὲν ὅμοιον εἶναι καὶ
[1, 4]	πάθος τὸ αὐτὸ ἐναντιώσεως ἐν	τῷ	γενομένῳ καὶ τῷ φθαρέντι, οἷον
[1, 3]	εἶναι μόνην τὴν μὴ ὑπολείπουσαν	τῷ	γίνεσθαί τι ἀεὶ ἔλαττον· νῦν
[1, 5]	καὶ ὑπομένοντος· ἐν μὲν γὰρ	τῷ	γίνεσθαί τι ἁπλῶς ἢ φθείρεσθαι
[1, 5]	εἴ τι κοινὸν ἀμφοῖν ὑπάρχει,	τῷ	γινομένῳ καὶ τῷ φθαρέντι, οἷον
[1, 7]	μὲν γένει ταὐτὰ καὶ ὅμοια	τῷ	δ´ εἴδει ἀνόμοια, τοιαῦτα δὲ
[1, 7]	μὲν ὅμοιον εἶναι καὶ ταὐτό,	τῷ	δ´ εἴδει ἀνόμοιον καὶ ἐναντίον·
[1, 3]	οὖν αὐτοὶ τῷ αἰσθάνεσθαι ἢ	τῷ	δύνασθαι καὶ ζῆν καὶ εἶναι
[1, 8]	δὲ ἀδύνατον καὶ εἰ πλείω	τῷ	ἑνί· ἀδιαίρετον γὰρ ὂν ἐν
[1, 5]	σφαίρας· τὰ μὲν γὰρ ἐν	τῷ	ἴσῳ τόπῳ μεταβάλλει τοῦ ὅλου
[1, 8]	τῶν ὄγκων. Ταῦτα δ´ ἐν	τῷ	κενῷ φέρεσθαι (κενὸν γὰρ εἶναι)
[1, 10]	τὴν τροφὴν οὔτε τὸ σχῆμα	τῷ	κηρῷ μιγνύμενον σχηματίζειν τὸν ὄγκον·
[1, 5]	αὐτὴν καὶ μίαν τῷ ἀριθμῷ,	τῷ	λόγῳ δὲ μὴ μίαν. Ἀλλὰ
[1, 8]	αἴσθησιν καὶ παριδόντες αὐτὴν ὡς	τῷ	λόγῳ δέον ἀκολουθεῖν, ἓν καὶ
[1, 5]	γὰρ διαφέρει τροφὴ καὶ αὔξησις	τῷ	λόγῳ. Διὸ τρέφεται μὲν ἕως
[1, 5]	τοῦτ´ ἀδύνατον· δεῖ γὰρ σώζειν	τῷ	λόγῳ τὰ ὑπάρχοντα τῷ αὐξανομένῳ
[1, 10]	μεμιγμένον, ἐὰν μὴ βλέπῃ ὀξύ,	τῷ	Λυγκεῖ δ´ οὐθὲν μεμιγμένον) οὐδὲ〉
[1, 7]	τὸ πάσχον καὶ τὸ ποιοῦν	τῷ	μὲν γένει ταὐτὰ καὶ ὅμοια
[1, 5]	καὶ μεγέθους καὶ πάθους ἐστί,	τῷ	μὲν λόγῳ χωριστή, τόπῳ δ´
[1, 10]	τὴν αἴσθησιν (καὶ τὸ αὐτὸ	τῷ	μὲν μεμιγμένον, ἐὰν μὴ βλέπῃ
[1, 3]	μὴ ὂν τῷ αἰσθάνεσθαι καὶ	τῷ	μὴ αἰσθάνεσθαι διορίζουσιν, ὥσπερ τὸ
[1, 3]	ἢ τῷ οὐσίαν εἶναι ἢ	τῷ	μή, ἢ τῷ τὴν μὲν
[1, 7]	ἐναντίον γὰρ εἶναι τὸ πολὺ	τῷ	ὀλίγῳ. Δημόκριτος δὲ παρὰ τοὺς
[1, 10]	οὐδ´ ἕξει τὸν αὐτὸν λόγον	τῷ	ὅλῳ τὸ μόριον. Φαμὲν δ´,
[1, 2]	τυχὼν εἴπειεν, ὅτι προσιόντος αὐξάνονται	τῷ	ὁμοίῳ (πῶς δὲ τοῦτο, οὐκέτι)
[1, 3]	τὸ τὴν ὕλην διαφέρειν ἢ	τῷ	οὐσίαν εἶναι ἢ τῷ μή,
[1, 8]	μαλακόν. Τὸ δὲ μαλακὸν ἤδη	τῷ	πάσχειν τι λέγεται· τὸ γὰρ
[1, 6]	ποιεῖν, εἴπερ τὸ ποιοῦν ἀντιθήσομεν	τῷ	πάσχοντι, τοῦτο δ´ οἷς ἡ
[1, 5]	δὴ πρῶτον πότερον μόνως ἐν	τῷ	περὶ ὅ ἐστιν αὐτῶν ἡ
[1, 8]	γε ἄτοπον, τὸ μόνον ἀποδοῦναι	τῷ	περιφερεῖ σχήματι τὸ θερμόν· ἀνάγκη
[1, 6]	διακρίσει χρῶνται καὶ συγκρίσει καὶ	τῷ	ποιεῖν καὶ πάσχειν. Ἔστι δ´
[1, 6]	πλείω τὰ στοιχεῖα ποιοῦντες γεννῶσι	τῷ	ποιεῖν καὶ πάσχειν ὑπ´ ἀλλήλων,
[1, 3]	οὐκ ἐὰν γῆ, ἐν δὲ	τῷ	ποιῷ ἐὰν ἐπιστῆμον ἀλλ´ οὐχ
[1, 10]	αὐτὴν αὑτῆς τοῖς μορίοις οὔτε	τῷ	πυρί, ἀλλὰ τὸ μὲν πῦρ
[1, 10]	Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τὴν ὕλην	τῷ	πυρὶ μεμίχθαι φαμὲν οὐδὲ μίγνυσθαι
[1, 2]	ἁπάντων φροντίσαι, ἤδη δὲ ἐν	τῷ	πῶς διαφέρειν. Οὔτε γὰρ περὶ
[1, 2]	τινές φασιν, τὴν δ´ ἐν	τῷ	συνεχεῖ μεταβολὴν ἀλλοίωσιν. Ἀλλὰ τοῦτ´
[1, 10]	Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον οὔτε	τῷ	σώματι τὴν τροφὴν οὔτε τὸ
[1, 5]	μὲν ὅτι τὰ ἀνομοιομερῆ αὐξάνεται	τῷ	τὰ ὁμοιομερῆ αὐξάνεσθαι (σύγκειται γὰρ
[1, 3]	μᾶλλον τὴν δὲ μή, ἢ	τῷ	τὴν μὲν μᾶλλον αἰσθητὴν εἶναι
[1, 3]	εἶναι ἢ τῷ μή, ἢ	τῷ	τὴν μὲν μᾶλλον τὴν δὲ
[1, 8]	τῶν ἄλλων ἁπάντων, ὥσπερ ἐν	τῷ	Τιμαίῳ γέγραφε Πλάτων. Τοσοῦτον γὰρ
[1, 2]	ταῦτ´ ἐστίν, ἢ ὥσπερ ἐν	τῷ	Τιμαίῳ ἐπίπεδα. Τοῦτο μὲν οὖν
[1, 5]	διὰ τὸ ὥσπερ ἐν ἀγγείῳ	τῷ	ὕδατι ἐνεῖναι τὴν ὕλην αὐτοῦ.
[1, 2]	τὸ δὲ διαφέρει. Ἐν γὰρ	τῷ	ὑποκειμένῳ τὸ μέν ἐστι κατὰ
[1, 2]	Ἐπεὶ δ´ ᾤοντο τἀληθὲς ἐν	τῷ	φαίνεσθαι, ἐναντία δὲ καὶ ἄπειρα
[1, 5]	ἀμφοῖν ὑπάρχει, τῷ γινομένῳ καὶ	τῷ	φθαρέντι, οἷον εἰ σῶμα. Τὸ
[1, 4]	ἐναντιώσεως ἐν τῷ γενομένῳ καὶ	τῷ	φθαρέντι, οἷον ὅταν ἐξ ἀέρος
[1, 5]	ηὐξῆσθαι, ὁμοίως δὲ καὶ ἐν	τῷ	φθίνειν ἔλαττον γεγονέναι, ἔτι δὲ
[1, 8]	εἶναί φησιν· καὶ περὶ μὲν	τῶν	ἀδιαιρέτων ἐπιπέδων εἰρήκαμεν ἐν τοῖς
[1, 8]	ἀναγκαῖον ἀπαθές τε ἕκαστον λέγειν	τῶν	ἀδιαιρέτων (οὐ γὰρ οἷόν τε
[1, 8]	ὁ μὲν ἀπείροις ὡρίσθαι σχήμασι	τῶν	ἀδιαιρέτων στερεῶν ἕκαστον ὁ δὲ
[1, 8]	τοῖς πρότερον λόγοις· περὶ δὴ	τῶν	ἀδιαιρέτων στερεῶν τὸ μὲν ἐπὶ
[1, 8]	ὑπεροχήν φησιν εἶναι Δημόκριτος ἕκαστον	τῶν	ἀδιαιρέτων, ὥστε δῆλον ὅτι καὶ
[1, 7]	κινεῖν (ἡ γὰρ ἀρχὴ πρώτη	τῶν	αἰτίων) καὶ πάλιν τὸ ἔσχατον
[1, 8]	ἂν γενέσθαι πλῆθος, οὐδ´ ἐκ	τῶν	ἀληθῶς πολλῶν ἕν, ἀλλ´ εἶναι
[1, 8]	εἶναι στοιχεῖον, ὁμοίως δὲ καὶ	τῶν	ἄλλων ἁπάντων, ὥσπερ ἐν τῷ
[1, 1]	καὶ πῶς ἔστιν, καὶ περὶ	τῶν	ἄλλων ἁπλῶν κινήσεων, οἷον περὶ
[1, 1]	ἐκ γῆς, ὁμοίως δὲ καὶ	τῶν	ἄλλων ἕκαστον, οὐ τότε μόνον
[1, 1]	ξηρὸν ὑγρόν, μαλακὸν σκληρὸν καὶ	τῶν	ἄλλων ἕκαστον, ὥσπερ καὶ φησὶν
[1, 3]	Πότερον οὖν ὑπάρξει τι τούτῳ	τῶν	ἄλλων ἐντελεχείᾳ; λέγω δ´ οἷον
[1, 6]	Σχεδὸν μὲν οὖν, ὥσπερ καὶ	τῶν	ἄλλων ὀνομάτων ἕκαστον λέγεται πολλαχῶς,
[1, 3]	τὸ τόδε, δῆλον ὡς οὐδὲ	τῶν	ἄλλων οὐδεμία κατηγοριῶν, οἷον οὔτε
[1, 8]	αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ ἐπὶ	τῶν	ἄλλων παθημάτων· τοῦτο γὰρ καὶ
[1, 2]	δὲ σάρκες ἢ ὀστᾶ ἢ	τῶν	ἄλλων τι τῶν τοιούτων, οὐδέν·
[1, 8]	ἀδύνατον, ἀλλ´ ὥσπερ Ἐμπεδοκλῆς καὶ	τῶν	ἄλλων τινές φασι πάσχειν διὰ
[1, 1]	δ´ αὐτὸς λόγος καὶ περὶ	τῶν	ἄλλων· τοῦτο δ´ ἦν ἀλλοίωσις.
[1, 5]	μορίων ἐστὶ διττόν, ὥσπερ καὶ	τῶν	ἄλλων τῶν ἐν ὕλῃ εἶδος
[1, 1]	καὶ σάρκα καὶ μυελόν, καὶ	τῶν	ἄλλων ὧν ἑκάστῳ συνώνυμον τὸ
[1, 2]	οὐδὲ περὶ μίξεως, οὔτε περὶ	τῶν	ἄλλων ὡς εἰπεῖν οὐδενός, οἷον
[1, 5]	εἴδους ὁτῳοῦν μορίῳ. Ἐπὶ δὲ	τῶν	ἀνομοιομερῶν τοῦτο μᾶλλον δῆλον, οἷον
[1, 6]	τὸ κάτω καὶ τὰ τοιαῦτα	τῶν	ἀντικειμένων, ἅπαντα τὰ ἀλλήλων ἁπτόμενα
[1, 7]	ὡς εἰπεῖν τὴν αὐτὴν εἶναι	τῶν	ἀντικειμένων ὁποτερουοῦν, ὥσπερ γένος ὄν,
[1, 8]	φύσιν ἥπερ ἐστίν. Ἐνίοις γὰρ	τῶν	ἀρχαίων ἔδοξε τὸ ὂν ἐξ
[1, 5]	καὶ ἀλλοιώσεως, καὶ πῶς αὐξάνεται	τῶν	αὐξανομένων ἕκαστον καὶ φθίνει ὁτιοῦν
[1, 2]	ἕτερον φαίνεσθαι ἑνὸς μετακινηθέντος· ἐκ	τῶν	αὐτῶν γὰρ τραγῳδία καὶ κωμῳδία
[1, 3]	πεπερασμένον ἦν ἐξ οὗ γίνεται	τῶν	γινομένων ἕκαστον; οὐ γὰρ δὴ
[1, 3]	τι ἢ οὐσίαν οὐχ ὑπάρξει,	τῶν	δ´ ἄλλων τι τῶν εἰρημένων,
[1, 7]	ὑπάρχῃ, γίνεταί τι τὸ πάσχον,	τῶν	δ´ ἕξεων παρουσῶν οὐκέτι γίνεται,
[1, 10]	δεῖ χωριστὸν ἑκάτερον τῶν μιχθέντων·	τῶν	δὲ παθῶν οὐθὲν χωριστόν. Ἐπεὶ
[1, 10]	ἡ ὑγίεια μιγνυμένη τοῖς σώμασιν.	Τῶν	δὲ ποιητικῶν καὶ παθητικῶν ὅσα
[1, 10]	εὐόριστον γὰρ μάλιστα τὸ ὑγρὸν	τῶν	διαιρετῶν, ἐὰν μὴ γλίσχρον ᾖ·
[1, 10]	τοῦτο δρᾷ. Διὸ τὰ εὐόριστα	τῶν	διαιρετῶν καὶ παθητικῶν μικτά (διαιρεῖται
[1, 8]	τε ἀέρος καὶ ὕδατος καὶ	τῶν	διαφανῶν, διὰ τὸ πόρους ἔχειν
[1, 8]	τὰς ἁφὰς ἐνδέχεται διιέναι διὰ	τῶν	διαφανῶν, οὔτε διὰ τῶν πόρων,
[1, 1]	καὶ σκληρόν· ἀφαιρουμένων οὖν τούτων	τῶν	διαφορῶν (εἰσὶ γὰρ ἀφαιρεταὶ γενόμεναί
[1, 5]	πάθη χωριστά. Φανερὸν δὴ ἐκ	τῶν	διηπορημένων ὅτι οὐκ ἔστιν ἡ
[1, 3]	ὑπάρξει, τῶν δ´ ἄλλων τι	τῶν	εἰρημένων, ἔσται, καθάπερ εἴπομεν, χωριστὰ
[1, 5]	δυνάμει ὄντων εἰς ἐντελέχειαν μεταβολὴ	τῶν	εἰρημένων ἐστίν, ἢ καὶ ὁ
[1, 10]	ἐφ´ ἑτέρων. Φανερὸν τοίνυν ἐκ	τῶν	εἰρημένων καὶ ὅτι ἔστι μίξις
[1, 5]	διττόν, ὥσπερ καὶ τῶν ἄλλων	τῶν	ἐν ὕλῃ εἶδος ἐχόντων· καὶ
[1, 3]	ἄν τις πότερον τὸ ἕτερον	τῶν	ἐναντίων ἐστίν, οἷον γῆ καὶ
[1, 6]	ὁμωνύμως τὰ δὲ θάτερα ἀπὸ	τῶν	ἑτέρων καὶ τῶν προτέρων, οὕτως
[1, 8]	τῶν στερεῶν, ἢ διαφέρει θάτερα	τῶν	ἑτέρων, ὥσπερ ἂν εἰ τὰ
[1, 1]	στοιχεῖον καὶ μία πάντων ὕλη	τῶν	ἐχόντων εἰς ἄλληλα μεταβολήν, κἂν
[1, 6]	τοῦ ἅπτεσθαι καθόλου μὲν ὁ	τῶν	θέσιν ἐχόντων καὶ τοῦ μὲν
[1, 5]	ἐστι, πάθος δέ τι ὑπάρχει	τῶν	καθ´ αὑτό, ὃ πρότερον οὐχ
[1, 5]	ζῷον ὃ μήτ´ ἄνθρωπος μήτε	τῶν	καθ´ ἕκαστα· ἀλλ´ ὡς ἐνταῦθα
[1, 3]	κινοῦντος ὕστερον ἀποδοτέον, τί τοιοῦτον	τῶν	καθ´ ἕκαστα λεγομένων αἴτιόν ἐστιν,
[1, 6]	δεῖ περὶ τῆς ὕλης καὶ	τῶν	καλουμένων στοιχείων εἰπεῖν, εἴτ´ ἔστιν
[1, 6]	ἔστι μὲν ὡς τὰ κινοῦντα	τῶν	κινητῶν ἅπτοιτ´ ἄν, ἔστι δ´
[1, 1]	τέτταρα, τὰ δὲ πάντα μετὰ	τῶν	κινούντων ἓξ τὸν ἀριθμόν, Ἀναξαγόρας
[1, 8]	ἀληθείας· ἐπεὶ δὲ ἐπὶ μὲν	τῶν	λόγων δοκεῖ ταῦτα συμβαίνειν, ἐπὶ
[1, 8]	κίνησιν. Ἐκ μὲν οὖν τούτων	τῶν	λόγων, ὑπερβάντες τὴν αἴσθησιν καὶ
[1, 1]	Ὁμοίως δὲ διορίζει καὶ ἐπὶ	τῶν	λοιπῶν. Ὥστ´ εἰ μὴ δυνατὸν
[1, 8]	τὸ δοξάζειν οὕτως· οὐδένα γὰρ	τῶν	μαινομένων ἐξεστάναι τοσοῦτον ὥστε τὸ
[1, 8]	ὅλως διὰ τί μᾶλλον ὑπάρχει	τῶν	μεγάλων τοῖς μικροῖς; ἔτι δὲ
[1, 1]	ὥσπερ διώρισται καὶ τοῖς ὀνόμασιν.	Τῶν	μὲν οὖν ἀρχαίων οἱ μὲν
[1, 10]	ἐπιστήμην ἐνδέχεται μιχθῆναι, οὐδ´ ἄλλο	τῶν	μὴ χωριστῶν οὐδέν. Ἀλλὰ τοῦτο
[1, 10]	κἂν εἰ ἀμφοτέρων συνελθόντων ἔφθαρται	τῶν	μιγνυμένων ἑκάτερον· οὐ γὰρ εἶναι
[1, 8]	εὐλόγως τὰ μείζω θραύεται μᾶλλον	τῶν	μικρῶν· τὰ μὲν γὰρ διαλύεται
[1, 10]	τὸ μικτόν) ἡ δὲ μίξις	τῶν	μικτῶν ἀλλοιωθέντων ἕνωσις.
[1, 10]	τινες· ὄντων μὲν γὰρ ἔτι	τῶν	μιχθέντων καὶ μὴ ἠλλοιωμένων οὐδὲν
[1, 10]	ἔστιν ὥστε ὁτιοῦν εἶναι μόριον	τῶν	μιχθέντων; λέγεται μὲν οὖν ἐκείνως,
[1, 10]	ἀλλ´ ὑπάρχειν δεῖ χωριστὸν ἑκάτερον	τῶν	μιχθέντων· τῶν δὲ παθῶν οὐθὲν
[1, 8]	πλῆθος καὶ ἀόρατα διὰ σμικρότητα	τῶν	ὄγκων. Ταῦτα δ´ ἐν τῷ
[1, 5]	ἐνταῦθα ἢ ἐπὶ σαρκὸς καὶ	τῶν	ὁμοιομερῶν· διὸ καὶ τεθνεῶτος μᾶλλον
[1, 1]	καὶ ὀστοῦν καὶ τὰ τοιαῦτα	τῶν	ὁμοιομερῶν, οἱ δὲ ταῦτα μὲν
[1, 3]	ὄν. Εἴπερ οὖν ἀεί τι	τῶν	ὄντων ἀπέρχεται, διὰ τί ποτ´
[1, 10]	μὲν δυνάμει τὰ δ´ ἐνεργείᾳ	τῶν	ὄντων, ἐνδέχεται τὰ μιχθέντα εἶναί
[1, 10]	διὰ τί, καὶ ποῖα μικτὰ	τῶν	ὄντων, ἐπείπερ ἐστὶν ἔνια τοιαῦτα
[1, 10]	Ἔνια γὰρ ψελλίζεται πρὸς ἄλληλα	τῶν	ὄντων καὶ ἐπαμφοτερίζει· φαίνεται γάρ
[1, 10]	τὸ μικτόν, καὶ τίσιν ὑπάρχει	τῶν	ὄντων καὶ πῶς, ἔτι δὲ
[1, 8]	οὔτε κίνησιν καὶ τὸ πλῆθος	τῶν	ὄντων Ὁμολογήσας δὲ ταῦτα μὲν
[1, 6]	δὲ λάβωμεν τήνδε. Ἀνάγκη γὰρ	τῶν	ὄντων ὅσοις ἐστὶ μίξις, εἶναι
[1, 10]	πάλιν. Ἔστι δή, ὡς ἔφαμεν,	τῶν	ὄντων τὰ μὲν ποιητικὰ τὰ
[1, 3]	καὶ φθορὰν ὁμοίως περὶ ἕκαστον	τῶν	ὄντων, ταύτην οἰητέον εἶναι πᾶσιν
[1, 3]	ἡ θατέρου γένεσις ἀεὶ ἐπὶ	τῶν	οὐσιῶν ἄλλου φθορὰ καὶ ἡ
[1, 3]	γὰρ ἂν εἴη τὰ πάθη	τῶν	οὐσιῶν. Εἰ δὲ τὸ μὴ
[1, 3]	καθάπερ εἴπομεν, χωριστὰ τὰ πάθη	τῶν	οὐσιῶν. Περί τε τούτων οὖν
[1, 2]	καὶ διακρινόμενα, ἀλλοιοῦσθαι δὲ μεταβαλλόντων	τῶν	παθημάτων, περὶ τούτων ἐπιστήσασι θεωρητέον.
[1, 7]	διό, καθάπερ εἴρηται, τὰ μὲν	τῶν	ποιητικῶν ἀπαθῆ τὰ δὲ παθητικά.
[1, 7]	αὐτὸν ἔχει τρόπον καὶ ἐπὶ	τῶν	ποιητικῶν· ἐκεῖ τε γὰρ τὸ
[1, 7]	τὴν μορφήν, ταῦτα μὲν ἀπαθῆ	τῶν	ποιητικῶν, ὅσα δ´ ἐν ὕλῃ,
[1, 7]	πρῶτον κινοῦν ἀκίνητον, καὶ ἐπὶ	τῶν	ποιητικῶν τὸ πρῶτον ποιοῦν ἀπαθές.
[1, 8]	καὶ Ἐμπεδοκλῆς, οὐ μόνον ἐπὶ	τῶν	ποιούντων καὶ πασχόντων, ἀλλὰ καὶ
[1, 10]	ἐστὶ μικτὰ ὅσα ἐναντίωσιν ἔχει	τῶν	ποιούντων· ταῦτα γὰρ δὴ ὑπ´
[1, 2]	δύνανται συνείρειν· οἱ δ´ ἐκ	τῶν	πολλῶν λόγων ἀθεώρητοι τῶν ὑπαρχόντων
[1, 8]	διὰ τῶν διαφανῶν, οὔτε διὰ	τῶν	πόρων, εἰ πλήρης ἕκαστος· τί
[1, 8]	μὲν οὖν διὰ τῆς διὰ〉	τῶν	πόρων κινήσεώς φασι τὰ πάθη
[1, 8]	συμβαίνειν, εἰ μὲν καὶ πεπληρωμένων	τῶν	πόρων, περίεργον οἱ πόροι· εἰ
[1, 8]	κατὰ τὴν ἁφήν, οὐδὲ διὰ	τῶν	πόρων ποιήσει διιόν· εἰ δὲ
[1, 8]	δοκεῖ ταῦτα συμβαίνειν, ἐπὶ δὲ	τῶν	πραγμάτων μανίᾳ παραπλήσιον εἶναι τὸ
[1, 8]	μὲν πείσεται τὰ δὲ ποιήσει	τῶν	πρὸς ἄλληλα τοῦτον τὸν τρόπον
[1, 10]	μεθόδου· τοῦτο γὰρ ἦν τρίτον	τῶν	προτεθέντων ἐξ ἀρχῆς. Σκεπτέον δὲ
[1, 7]	λεκτέον ἐφεξῆς· παρειλήφαμεν δὲ παρὰ	τῶν	πρότερον ὑπεναντίους ἀλλήλοις λόγους. Οἱ
[1, 6]	θάτερα ἀπὸ τῶν ἑτέρων καὶ	τῶν	προτέρων, οὕτως ἔχει καὶ περὶ
[1, 2]	ὄντα καὶ τἀναντία τούτοις πάσχει,	τῶν	πρώτων ὑπαρχόντων μεγεθῶν ἀδιαιρέτων, ἢ
[1, 8]	μία πάντων ἡ φύσις ἐκείνων	τῶν	στερεῶν, ἢ διαφέρει θάτερα τῶν
[1, 6]	γεννῶντες καὶ οἱ τὰ ἐκ	τῶν	στοιχείων διακρίσει χρῶνται καὶ συγκρίσει
[1, 1]	ἅ φαμεν τοῦτο συμβαίνειν, διαφοραὶ	τῶν	στοιχείων εἰσίν, λέγω δ´ οἷον
[1, 8]	μὲν ἄλλα φανερὸν ὅτι μέχρι	τῶν	στοιχείων ἔχει τὴν γένεσιν καὶ
[1, 1]	φησιν ἕτερον ἐξ ἑτέρου γίνεσθαι	τῶν	στοιχείων οὐδέν, ἀλλὰ τἆλλα πάντα
[1, 2]	γενέσεως οὐ πάσης ἀλλὰ τῆς	τῶν	στοιχείων· πῶς δὲ σάρκες ἢ
[1, 8]	ταῦτα θετέον ἀρχὰς καὶ αἰτίας	τῶν	συμβαινόντων μᾶλλον ἢ τὰ σχήματα.
[1, 8]	τὸ ψυχρὸν ἄλλῳ τινὶ προσήκειν	τῶν	σχημάτων. Ἄτοπον δὲ κἂν εἰ
[1, 2]	μετακινοῦντα τὸ αὐτὸ καὶ ταῖς	τῶν	σχημάτων διαφοραῖς, ὅπερ ποιεῖ Δημόκριτος.
[1, 9]	γίνεσθαι τὸν τρόπον μόνον σχιζομένων	τῶν	σωμάτων ἄτοπον· ἀναιρεῖ γὰρ οὗτος
[1, 10]	οἷον τὰ ὑγρὰ μικτὰ μάλιστα	τῶν	σωμάτων· εὐόριστον γὰρ μάλιστα τὸ
[1, 8]	ἐστίν· διαιρετῶν δ´ ὄντων πάντῃ	τῶν	σωμάτων πόρους ποιεῖν γελοῖον· ᾗ
[1, 8]	γάρ ἐστιν ἀδιαίρετα τὰ πρῶτα	τῶν	σωμάτων, σχήματι διαφέροντα μόνον, ἐξ
[1, 5]	σὰρξ καὶ ὀστοῦν καὶ ἕκαστον	τῶν	τοιούτων μορίων ἐστὶ διττόν, ὥσπερ
[1, 2]	ὀστᾶ ἢ τῶν ἄλλων τι	τῶν	τοιούτων, οὐδέν· ἔτι οὔτε περὶ
[1, 2]	ἐκ τῶν πολλῶν λόγων ἀθεώρητοι	τῶν	ὑπαρχόντων ὄντες, πρὸς ὀλίγα βλέψαντες,
[1, 5]	αὐξανομένων ἕκαστον καὶ φθίνει ὁτιοῦν	τῶν	φθινόντων. Σκεπτέον δὴ πρῶτον πότερον
[1, 1]	Περὶ δὲ γενέσεως καὶ φθορᾶς	τῶν	φύσει γενομένων καὶ φθειρομένων, ὁμοίως