Livre, Chap.
[1, 5]	ἐκεῖνο, οἷον εἰ σάρξ, δυνάμει	σάρκα.	Ἐντελεχείᾳ ἄρα ἄλλο· φθαρὲν δὴ
[1, 5]	γὰρ ποσὴν δεῖ γενέσθαι καὶ	σάρκα·	ᾗ δὲ μόνον σάρξ, τρέφει·
[1, 1]	στοιχεῖα τίθησιν, οἷον ὀστοῦν καὶ	σάρκα	καὶ μυελόν, καὶ τῶν ἄλλων
[1, 1]	καὶ ἁπλᾶ εἶναι μᾶλλον ἢ	σάρκα	καὶ ὀστοῦν καὶ τὰ τοιαῦτα
[1, 5]	προσελθόντος δυνάμει σαρκὸς ἐποίησεν ἐντελεχείᾳ	σάρκα.	Οὐκοῦν ἅμα ὄντος· εἰ γὰρ
[1, 2]	τῆς τῶν στοιχείων· πῶς δὲ	σάρκες	ἢ ὀστᾶ ἢ τῶν ἄλλων
[1, 5]	τῷ αὐξανομένῳ καὶ ὄντι ἐντελεχείᾳ	σαρκὶ	τὸ ἐνὸν αὐξητικὸν προσελθόντος δυνάμει
[1, 5]	τὸ ἐνὸν αὐξητικὸν προσελθόντος δυνάμει	σαρκὸς	ἐποίησεν ἐντελεχείᾳ σάρκα. Οὐκοῦν ἅμα
[1, 5]	ποσὴ σάρξ, ταύτῃ μὲν αὐξητικὸν	σαρκός,	ᾗ δὲ μόνον δυνάμει σάρξ,
[1, 5]	ἔστι μὲν ὡς ὁτιοῦν τῆς	σαρκὸς	ηὔξηται, ἔστι δ´ ὡς οὔ.
[1, 5]	δ´ αὐξάνεται ἡ ὕλη τῆς	σαρκός,	καὶ οὐχ ὁτῳοῦν παντὶ προσγίνεται,
[1, 5]	μεγέθους, οἷον εἰ σὰρξ τῆς	σαρκός,	καὶ προσιόντος τινός, καὶ τρίτον
[1, 5]	τοῦ εἴδους ἐνταῦθα ἢ ἐπὶ	σαρκὸς	καὶ τῶν ὁμοιομερῶν· διὸ καὶ
[1, 5]	δή τινος ποσοῦ, ἀλλ´ οὐ	σαρκὸς	ποσῆς. Ἧι μὲν οὖν δυνάμει
[1, 5]	ἄρα ἄλλο· φθαρὲν δὴ τοῦτο	σὰρξ	γέγονεν. Οὐκοῦν οὐ τοῦτο αὐτὸ
[1, 5]	τὸ καθόλου, κἀκεῖ τὸ ποσόν.	Σὰρξ	δὲ ἢ ὀστοῦν ἢ χεὶρ
[1, 5]	ὅτι δυνάμει ἐκεῖνο, οἷον εἰ	σάρξ,	δυνάμει σάρκα. Ἐντελεχείᾳ ἄρα ἄλλο·
[1, 5]	ὕλη λέγεται καὶ τὸ εἶδος	σὰρξ	ἢ ὀστοῦν. Τὸ οὖν ὁτιοῦν
[1, 5]	μᾶλλον ἂν δόξειεν εἶναι ἔτι	σὰρξ	καὶ ὀστοῦν ἢ χεῖρ καὶ
[1, 5]	ἐκ τούτων ἕκαστον) ἔπειθ´ ὅτι	σὰρξ	καὶ ὀστοῦν καὶ ἕκαστον τῶν
[1, 5]	καὶ ἐπ´ ἀλλοιώσεως, εἰ μένει	σὰρξ	οὖσα καὶ τὸ τί ἐστι,
[1, 5]	δυνάμει τὸ συναμφότερον, οἷον ποσὴ	σάρξ,	ταύτῃ μὲν αὔξει· καὶ γὰρ
[1, 5]	ἐστι τὸ προσιὸν δυνάμει ποσὴ	σάρξ,	ταύτῃ μὲν αὐξητικὸν σαρκός, ᾗ
[1, 5]	τοῦ αὐξανομένου μεγέθους, οἷον εἰ	σὰρξ	τῆς σαρκός, καὶ προσιόντος τινός,
[1, 5]	καὶ σάρκα· ᾗ δὲ μόνον	σάρξ,	τρέφει· ταύτῃ γὰρ διαφέρει τροφὴ
[1, 5]	σαρκός, ᾗ δὲ μόνον δυνάμει	σάρξ,	τροφή. Τοῦτο δὲ τὸ εἶδος
[1, 6]	δὲ μίγνυσθαι λέγομεν, οὐ διώρισται	σαφῶς.	Ἀλλὰ μὴν οὐδ´ ἀλλοιοῦσθαι δυνατόν,
[1, 3]	δ´ ἁπλῶς ἤτοι τὸ πρῶτον	σημαίνει	καθ´ ἑκάστην κατηγορίαν τοῦ ὄντος,
[1, 3]	ποσόν. Ὅσα οὖν μὴ οὐσίαν	σημαίνει,	οὐ λέγεται ἁπλῶς, ἀλλά τι
[1, 3]	ὅτι τὰ μὲν τόδε τι	σημαίνει	τὰ δ´ οὔ, διὰ τοῦτο
[1, 3]	τὰ μὲν γὰρ τόδε τι	σημαίνει,	τὰ δὲ τοιόνδε, τὰ δὲ
[1, 3]	μᾶλλον αἱ διαφοραὶ τόδε τι	σημαίνουσι,	μᾶλλον οὐσία, ἧς δὲ στέρησιν,
[1, 5]	φθίνειν, ἔτι δὲ τὸ ὁτιοῦν	σημεῖον	αἰσθητὸν ἢ μεῖζον ἢ ἔλαττον
[1, 2]	αἰσθητὸν εἶναι διαιρετὸν καθ´ ὁτιοῦν	σημεῖον	καὶ ἀδιαίρετον οὐδὲν ἄτοπον· τὸ
[1, 2]	οἷόν τε διαιρεθῆναι κατὰ πᾶν	σημεῖον	(οὐ γὰρ δυνατόν) ἀλλὰ μέχρι
[1, 2]	διῃρημένον, ἀλλὰ διῃρημένον καθ´ ὁτιοῦν	σημεῖον.	Οὐδὲν ἄρα ἔσται λοιπόν, καὶ
[1, 2]	τέμω τὸ ξύλον καθ´ ὁτιοῦν	σημεῖον.	Πάντῃ ἄρα διῄρηται δυνάμει. Τί
[1, 2]	διαιρετόν· οὐ γάρ ἐστιν ἐχόμενον	σημεῖον	σημείου ἢ στιγμὴ στιγμῆς. Τοῦτο
[1, 2]	οὐ γάρ ἐστιν ἐχόμενον σημεῖον	σημείου	ἢ στιγμὴ στιγμῆς. Τοῦτο δ´
[1, 7]	ὑπὸ τοῦ ὑγιαζομένου. Τὸ δὲ	σιτίον	ποιοῦν καὶ αὐτὸ πάσχει τι·
[1, 7]	ἰατρικὴ ὡς ἀρχή, τὸ δὲ	σιτίον	τὸ ἔσχατον καὶ ἁπτόμενον. Ὅσα
[1, 10]	τρίτον τῶν προτεθέντων ἐξ ἀρχῆς.	Σκεπτέον	δὲ τί τ´ ἐστὶν ἡ
[1, 5]	καὶ φθίνει ὁτιοῦν τῶν φθινόντων.	Σκεπτέον	δὴ πρῶτον πότερον μόνως ἐν
[1, 3]	τὰ δ´ οὐχ ἁπλῶς, πάλιν	σκεπτέον,	εἴπερ τὸ αὐτό ἐστι γένεσις
[1, 9]	ὑγροῦ γέγονεν· οὐδ´ ἐνυπάρχει τὰ	σκληρὰ	καὶ πεπηγότα ἀδιαίρετα τοὺς ὄγκους·
[1, 1]	τὴν δὲ γῆν βαρὺ καὶ	σκληρόν·	ἀφαιρουμένων οὖν τούτων τῶν διαφορῶν
[1, 5]	ὑπ´ ἀνθρώπου, ἢ ὑπ´ ἐντελεχείας·	σκληρὸν	γὰρ οὐχ ὑπὸ σκληροῦ γίνεται.
[1, 8]	ἠρέμα θερμόν. Ἀλλὰ μὴν εἰ	σκληρόν,	καὶ μαλακόν. Τὸ δὲ μαλακὸν
[1, 9]	ὁμοίως ἅπαν ὑγρόν, ὁτὲ δὲ	σκληρὸν	καὶ πεπηγός ἐστιν. Ἔτι δ´
[1, 1]	λευκὸν μέλαν, ξηρὸν ὑγρόν, μαλακὸν	σκληρὸν	καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον, ὥσπερ
[1, 1]	ἔσται οὐδὲν οὐδ´ ἐκ μαλακοῦ	σκληρόν·	ὁ δ´ αὐτὸς λόγος καὶ
[1, 8]	πάθους· οὔτε γὰρ ψυχρὸν οὔτε	σκληρὸν	οἷόν τ´ εἶναι. Καίτοι τοῦτό
[1, 8]	βαρύτης δὲ καὶ κουφότης καὶ	σκληρότης	καὶ μαλακότης μὴ ὑπάρξει· καίτοι
[1, 5]	ἐντελεχείας· σκληρὸν γὰρ οὐχ ὑπὸ	σκληροῦ	γίνεται. Ἐπεὶ δ´ ἐστὶ καὶ
[1, 2]	διαφέρουσιν οἱ φυσικῶς καὶ λογικῶς	σκοποῦντες·	περὶ γὰρ τοῦ ἄτομα εἶναι
[1, 8]	τὸ πλῆθος καὶ ἀόρατα διὰ	σμικρότητα	τῶν ὄγκων. Ταῦτα δ´ ἐν
[1, 1]	ὕδωρ καὶ ἀέρα σύνθετα· παν	σπερμίαν	γὰρ εἶναι τούτων. Τοῖς μὲν
[1, 10]	θάτερον εἰς τὸ κρατοῦν, οἷον	σταλαγμὸς	οἴνου μυρίοις χοεῦσιν ὕδατος οὐ
[1, 8]	Λεύκιππός φησιν· εἶναι γὰρ ἄττα	στερεά,	ἀδιαίρετα δέ, εἰ μὴ πάντῃ
[1, 8]	παθημάτων· τοῦτο γὰρ καὶ τοῖς	στερεὰ	καὶ τοῖς ἐπίπεδα λέγουσιν ἀδιαίρετα
[1, 8]	Λευκίππῳ λέγειν, ὅτι ὁ μὲν	στερεὰ	ὁ δ´ ἐπίπεδα λέγει τὰ
[1, 2]	οὐκέτι· οὐδὲν γὰρ γίνεται πλὴν	στερεὰ	συντιθεμένων· πάθος γὰρ οὐδ´ ἐγχειροῦσι
[1, 8]	ἀδύνατον· οὐθὲν γὰρ ἔσται ἕτερον	στερεὸν	παρὰ τοὺς πόρους, ἀλλὰ πᾶν
[1, 8]	ἀπείροις ὡρίσθαι σχήμασι τῶν ἀδιαιρέτων	στερεῶν	ἕκαστον ὁ δὲ ὡρισμένοις, ἐπεὶ
[1, 8]	πάντων ἡ φύσις ἐκείνων τῶν	στερεῶν,	ἢ διαφέρει θάτερα τῶν ἑτέρων,
[1, 8]	δὲ καὶ τῆς αὐξήσεως, ὑπεισδυομένων	στερεῶν.	Σχεδὸν δὲ καὶ Ἐμπεδοκλεῖ ἀναγκαῖον
[1, 8]	λόγοις· περὶ δὴ τῶν ἀδιαιρέτων	στερεῶν	τὸ μὲν ἐπὶ πλέον θεωρῆσαι
[1, 3]	σημαίνουσι, μᾶλλον οὐσία, ἧς δὲ	στέρησιν,	μὴ ὄν, οἷον τὸ μὲν
[1, 3]	καὶ εἶδος, ἡ δὲ ψυχρότης	στέρησις,	διαφέρουσι δὲ γῆ καὶ πῦρ
[1, 2]	καὶ ἀκίνητοι ἢ κινούμεναι αἱ	στιγμαί;	ἁφή τε ἀεὶ μία δυοῖν
[1, 2]	ἀπῆλθεν, καὶ ἔστι τὸ μέγεθος	στιγμαὶ	ἢ ἁφαὶ τοδὶ παθοῦσαι, ἄτοπον
[1, 5]	μίαν. Ἀλλὰ μὴν οὐ δὲ	στιγμὰς	θετέον οὐδὲ γραμμὰς τὴν τοῦ
[1, 2]	λέγωμεν. Ἐπεὶ γὰρ οὐκ ἔστι	στιγμὴ	στιγμῆς ἐχομένη, τὸ πάντῃ εἶναι
[1, 2]	γενέσθαι (εἰ γὰρ ἦν ἐχομένη	στιγμὴ	στιγμῆς, τοῦτ´ ἂν ἦν) ἀλλ´
[1, 2]	ἐστιν ἐχόμενον σημεῖον σημείου ἢ	στιγμὴ	στιγμῆς. Τοῦτο δ´ ἐστὶ διαίρεσις
[1, 5]	οὐδένα καθέξει τόπον, ἢ> οἷον	στιγμή	τις, ἢ κενὸν ἔσται καὶ
[1, 2]	καὶ τὴν διαίρεσιν καὶ τὴν	στιγμήν.	Εἰ δή τις θήσεται ὁτιοῦν
[1, 2]	τεθῇ, καὶ ὁπῃοῦν καὶ πάντῃ	στιγμὴν	εἶναι, ὥστ´ ἀναγκαῖον εἶναι διαιρεθῆναι
[1, 2]	μέσον διαιρετόν, καὶ κατ´ ἐχομένην	στιγμὴν	ἔσται διαιρετόν· οὐ γάρ ἐστιν
[1, 2]	εἰς μηδέν· πάντῃ γὰρ εἶναι	στιγμήν,	ὥστε ἢ ἐξ ἁφῶν ἢ
[1, 2]	Ἐπεὶ γὰρ οὐκ ἔστι στιγμὴ	στιγμῆς	ἐχομένη, τὸ πάντῃ εἶναι διαιρετὸν
[1, 2]	(εἰ γὰρ ἦν ἐχομένη στιγμὴ	στιγμῆς,	τοῦτ´ ἂν ἦν) ἀλλ´ εἰς
[1, 2]	ἐχόμενον σημεῖον σημείου ἢ στιγμὴ	στιγμῆς.	Τοῦτο δ´ ἐστὶ διαίρεσις ἢ
[1, 2]	εἴπερ ἀδύνατον ἐξ ἁφῶν ἢ	στιγμῶν	εἶναι τὰ μεγέθη, ἀνάγκη εἶναι
[1, 2]	ἢ ἐξ ἁφῶν ἢ ἐκ	στιγμῶν	εἶναι. Τὸ δ´ ἐστὶν ὡς
[1, 2]	διαίρεσις δ´ ἔσται, ἢ ἐκ	στιγμῶν	ἔσται, καὶ ἀμεγέθη ἐξ ὧν
[1, 2]	δ´ ἂν πάλιν ἤτοι ἐκ	στιγμῶν	ἢ ὅλως ἐξ οὐδενός. Καὶ
[1, 2]	Ὁμοίως δὲ κἂν ᾖ ἐκ	στιγμῶν,	οὐκ ἔσται ποσόν. Ὁπότε γὰρ
[1, 6]	Πάντες γὰρ οἵ τε τὰ	στοιχεῖα	γεννῶντες καὶ οἱ τὰ ἐκ
[1, 1]	δὲ ταῦτα μὲν ἁπλᾶ καὶ	στοιχεῖα,	γῆν δὲ καὶ πῦρ καὶ
[1, 1]	ἀλλοιοῦσθαι, πολλὰ δὲ λέγει τὰ	στοιχεῖα,	καθάπερ καὶ ἕτεροι. Ἐμπεδοκλῆς μὲν
[1, 6]	καὶ γὰρ οἱ πλείω τὰ	στοιχεῖα	ποιοῦντες γεννῶσι τῷ ποιεῖν καὶ
[1, 1]	ὕδωρ καὶ ἀέρα καὶ γῆν	στοιχεῖα	τέσσαρα καὶ ἁπλᾶ εἶναι μᾶλλον
[1, 1]	Ὁ μὲν γὰρ τὰ ὁμοιομερῆ	στοιχεῖα	τίθησιν, οἷον ὀστοῦν καὶ σάρκα
[1, 1]	γῆ καὶ πῦρ, τὸ ἓν	στοιχεῖον·	ᾗ δὲ τοῦτο μὲν ἐκ
[1, 1]	ἐστι, καὶ τὸ ὑποκείμενον ἓν	στοιχεῖον	καὶ μία πάντων ὕλη τῶν
[1, 8]	λέγοντι καὶ τοῦ πυρὸς εἶναι	στοιχεῖον,	ὁμοίως δὲ καὶ τῶν ἄλλων
[1, 1]	ἐκείνων, ἐκεῖνα δ´ ἐκ διαλύσεως,	στοιχειωδέστερα	ἐκεῖνα καὶ πρότερα τὴν φύσιν.
[1, 6]	καὶ οἱ τὰ ἐκ τῶν	στοιχείων	διακρίσει χρῶνται καὶ συγκρίσει καὶ
[1, 6]	τῆς ὕλης καὶ τῶν καλουμένων	στοιχείων	εἰπεῖν, εἴτ´ ἔστιν εἴτε μή,
[1, 1]	φαμεν τοῦτο συμβαίνειν, διαφοραὶ τῶν	στοιχείων	εἰσίν, λέγω δ´ οἷον θερμὸν
[1, 8]	ἄλλα φανερὸν ὅτι μέχρι τῶν	στοιχείων	ἔχει τὴν γένεσιν καὶ τὴν
[1, 1]	ἕτερον ἐξ ἑτέρου γίνεσθαι τῶν	στοιχείων	οὐδέν, ἀλλὰ τἆλλα πάντα ἐκ
[1, 2]	οὐ πάσης ἀλλὰ τῆς τῶν	στοιχείων·	πῶς δὲ σάρκες ἢ ὀστᾶ
[1, 8]	μικρότητα, πυκνοὺς δὲ καὶ κατὰ	στοῖχον,	καὶ μᾶλλον ἔχειν τὰ διαφανῆ
[1, 4]	γε ταὐτό, καὶ ὁ χαλκὸς	στρογγύλος,	ὁτὲ δὲ γωνιοειδὴς ὁ αὐτός
[1, 2]	γίνοιτο ἐκ μηδενὸς κἂν εἴη	συγκείμενον,	καὶ τὸ πᾶν δὴ οὐδὲν
[1, 2]	ἐποίησαν, ὥστε ταῖς μεταβολαῖς τοῦ	συγκειμένου	τὸ αὐτὸ ἐναντίον δοκεῖν ἄλλῳ
[1, 1]	Λεύκιππος ἐκ σωμάτων ἀδιαιρέτων τἆλλα	συγκεῖσθαί	φασι, ταῦτα δ´ ἄπειρα καὶ
[1, 5]	αὐξάνεται τῷ τὰ ὁμοιομερῆ αὐξάνεσθαι	(σύγκειται	γὰρ ἐκ τούτων ἕκαστον) ἔπειθ´
[1, 2]	ἔσται, καὶ ἀμεγέθη ἐξ ὧν	σύγκειται,	ἢ οὐδὲν παντάπασιν, ὥστε κἂν
[1, 8]	διαφέροντα μόνον, ἐξ ὧν πρώτων	σύγκειται	καὶ εἰς ἃ ἔσχατα διαλύεται·
[1, 2]	θᾶττον ἀὴρ γίνεται, ἐὰν δὲ	συγκριθῇ,	βραδύτερον. Μᾶλλον δ´ ἔσται δῆλον
[1, 6]	ἀλλοιοῦσθαι δυνατόν, οὐδὲ διακρίνεσθαι καὶ	συγκρίνεσθαι,	μηδενὸς ποιοῦντος μηδὲ πάσχοντος· καὶ
[1, 2]	συμβεβηκός, ἀλλοίωσις. Διακρινόμενα δὲ καὶ	συγκρινόμενα	εὔφθαρτα γίνεται. Ἐὰν μὲν γὰρ
[1, 2]	καὶ γίνεσθαι μὲν καὶ φθείρεσθαι	συγκρινόμενα	καὶ διακρινόμενα, ἀλλοιοῦσθαι δὲ μεταβαλλόντων
[1, 2]	τούτων ποιοῦσι, διακρίσει μὲν καὶ	συγκρίσει	γένεσιν καὶ φθοράν, τάξει δὲ
[1, 2]	γένεσις ἁπλῆ καὶ φθορὰ οὐ	συγκρίσει	καὶ διακρίσει, ἀλλ´ ὅταν μεταβάλλῃ
[1, 2]	ἡ ἁπλῆ καὶ τελεία γένεσις	συγκρίσει	καὶ διακρίσει ὥρισται, ὥς τινές
[1, 6]	τῶν στοιχείων διακρίσει χρῶνται καὶ	συγκρίσει	καὶ τῷ ποιεῖν καὶ πάσχειν.
[1, 2]	ἡ μὲν διακρίσει ἡ δὲ	συγκρίσει.	Ὁ μὲν οὖν ἀναγκάζειν δοκῶν
[1, 2]	ὅτι ἀδύνατον εἶναι τὴν γένεσιν	σύγκρισιν,	οἵαν δή τινές φασιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[1, 2]	Ὥστ´ ἔστι καὶ διάκρισις καὶ	σύγκρισις,	ἀλλ´ οὔτ´ εἰς ἄτομα καὶ
[1, 2]	μικρὰ καὶ ἐλάττω ἐστί, καὶ	σύγκρισις	ἐξ ἐλαττόνων. Ἀλλ´ οὐχ ἡ
[1, 2]	ἄλλως ἔχειν. Εἴτε μή ἐστι	σύγκρισις	ἡ γένεσις, ἢ ὅλως οὐκ
[1, 2]	εὐλόγους. Εἰ μὲν γάρ ἐστι	σύγκρισις	ἡ γένεσις, πολλὰ ἀδύνατα συμβαίνει·
[1, 6]	καὶ πάσχειν. Ἔστι δ´ ἡ	σύγκρισις	μίξις· πῶς δὲ μίγνυσθαι λέγομεν,
[1, 2]	καὶ ταῦτα θεμένοις οὐχ ἧττον	συμβαίνει	ἀδύνατα. Ἔσκεπται δὲ περὶ αὐτῶν
[1, 3]	αὐτὸ δὲ λέγοντες οὐκ ἀληθές.	Συμβαίνει	δὴ κατὰ δόξαν καὶ κατ´
[1, 2]	σύγκρισις ἡ γένεσις, πολλὰ ἀδύνατα	συμβαίνει·	εἰσὶ δ´ αὖ λόγοι ἕτεροι
[1, 2]	εἶναι πάντῃ διαιρετόν, πάντα ταῦτα	συμβαίνει.	Ἔτι ἐὰν διελὼν συνθῶ τὸ
[1, 10]	χρωματίσας μόνον. Ταὐτὸ δὲ τοῦτο	συμβαίνει	καὶ ἐφ´ ἑτέρων. Φανερὸν τοίνυν
[1, 1]	γὰρ καὶ διαλυομένων ἡ γένεσις	συμβαίνει	καὶ ἡ φθορά. Διὸ λέγει
[1, 10]	δ´ εἶδος. Ὅπερ ἐπὶ τούτων	συμβαίνει·	ὁ γὰρ καττίτερος ὡς πάθος
[1, 10]	ἐξ ἀμφοῖν ἢ μικρόν, ὅπερ	συμβαίνει	περὶ τὸν καττίτερον καὶ τὸν
[1, 3]	τὰ δ´ οὔ, διὰ τοῦτο	συμβαίνει	τὸ ζητούμενον. Διαφέρει γὰρ εἰς
[1, 3]	ἀλλὰ πάντα δυνάμει, χωριστόν τε	συμβαίνει	τὸ μὴ οὕτως ὄν, καὶ
[1, 8]	καὶ τοῖς ἐπίπεδα λέγουσιν ἀδιαίρετα	συμβαίνει	τὸν αὐτὸν τρόπον· οὔτε γὰρ
[1, 7]	ταὐτόν τι ὑπάρχει, ταύτῃ τοῦτο	συμβαίνειν	αὐτοῖς. Τὰ μὲν οὖν λεγόμενα
[1, 1]	πάθη, καθ´ ἅ φαμεν τοῦτο	συμβαίνειν,	διαφοραὶ τῶν στοιχείων εἰσίν, λέγω
[1, 8]	πόρων κινήσεώς φασι τὰ πάθη	συμβαίνειν,	εἰ μὲν καὶ πεπληρωμένων τῶν
[1, 8]	μὲν τῶν λόγων δοκεῖ ταῦτα	συμβαίνειν,	ἐπὶ δὲ τῶν πραγμάτων μανίᾳ
[1, 8]	Η' Πῶς δὲ ἐνδέχεται τοῦτο	συμβαίνειν,	πάλιν λέγωμεν. Τοῖς μὲν οὖν
[1, 8]	πῶς ἐνδέχεται περὶ τοῦ διορᾶν	συμβαίνειν	ὡς λέγουσιν; οὔτε γὰρ κατὰ
[1, 8]	μὲν ἐπὶ πλέον θεωρῆσαι τὸ	συμβαῖνον	ἀφείσθω τὸ νῦν, ὡς δὲ
[1, 8]	αἷς χρῶνται σχεδὸν ὁμολογουμένως φαίνεται	συμβαῖνον.	Τοῖς δ´ ἄλλοις ἧττον, οἷον
[1, 8]	θετέον ἀρχὰς καὶ αἰτίας τῶν	συμβαινόντων	μᾶλλον ἢ τὰ σχήματα. Ἔτι
[1, 7]	που κατὰ συμβεβηκός, οἷον εἰ	συμβέβηκε	λευκὴν ἢ μέλαιναν εἶναι τὴν
[1, 5]	ἢ καθ´ αὑτὸ ἢ κατὰ	συμβεβηκός.	Ἀλλὰ μὴν εἴ γ´ ἔν
[1, 2]	ἐν τοῖς πάθεσι καὶ κατὰ	συμβεβηκός,	ἀλλοίωσις. Διακρινόμενα δὲ καὶ συγκρινόμενα
[1, 7]	πλὴν εἰ μή που κατὰ	συμβεβηκός,	οἷον εἰ συμβέβηκε λευκὴν ἢ
[1, 4]	ὑπομένῃ οὗ θάτερον πάθος ἢ	συμβεβηκὸς	ὅλως, γένεσις, τὸ δὲ φθορά.
[1, 5]	ἐκείνου καθ´ αὑτὸ ἢ κατὰ	συμβεβηκός	τι εἶναι, συμβήσεται πολλὰ καὶ
[1, 8]	σώματα ἐν αὑτοῖς ἔχειν, ταὐτὸ	συμβήσεται	πάλιν. Εἰ δὲ τηλικαῦτα τὸ
[1, 5]	ἢ κατὰ συμβεβηκός τι εἶναι,	συμβήσεται	πολλὰ καὶ ἀδύνατα. Λέγω δ´
[1, 10]	μικρὰ σύνθεσις ἡ μίξις, οὐθὲν	συμβήσεται	τούτων, ἀλλὰ μόνον μεμιγμένα πρὸς
[1, 8]	μίγνυσθαί φησιν ὅσων οἱ πόροι	σύμμετροι	πρὸς ἀλλήλους εἰσίν. Ὁδῷ δὲ
[1, 9]	διατείνουσι τοῦ παθητικοῦ φλέβες συνεχεῖς.	Συμφυὲς	μὲν οὖν ἕκαστον καὶ ἓν
[1, 1]	ἅμα δ´ ὅταν εἰς ἓν	συναγάγῃ	τὴν ἅπασαν φύσιν πλὴν τοῦ
[1, 5]	Ἧι μὲν οὖν δυνάμει τὸ	συναμφότερον,	οἷον ποσὴ σάρξ, ταύτῃ μὲν
[1, 2]	ἀρχὰς αἳ ἐπὶ πολὺ δύνανται	συνείρειν·	οἱ δ´ ἐκ τῶν πολλῶν
[1, 3]	καὶ τί τὸ αἴτιον τοῦ	συνείρειν	τὴν γένεσιν, εἴπερ τὸ φθειρόμενον
[1, 10]	δὲ τρόπον κἂν εἰ ἀμφοτέρων	συνελθόντων	ἔφθαρται τῶν μιγνυμένων ἑκάτερον· οὐ
[1, 2]	φασιν, τὴν δ´ ἐν τῷ	συνεχεῖ	μεταβολὴν ἀλλοίωσιν. Ἀλλὰ τοῦτ´ ἔστιν
[1, 8]	δέ, εἰ μὴ πάντῃ πόροι	συνεχεῖς	εἰσιν. Τοῦτο δ´ ἀδύνατον· οὐθὲν
[1, 9]	μεταλλευομένοις διατείνουσι τοῦ παθητικοῦ φλέβες	συνεχεῖς.	Συμφυὲς μὲν οὖν ἕκαστον καὶ
[1, 8]	διαφέρειν, εἴ τις οἴεται μὴ	συνεχὲς	εἶναι τὸ πᾶν ἀλλ´ ἅπτεσθαι
[1, 9]	ὁρῶμεν δὲ τὸ αὐτὸ σῶμα	συνεχὲς	ὂν ὁτὲ μὲν ὑγρὸν ὁτὲ
[1, 8]	μὴ πόρους ἔχον ἀλλ´ αὐτὸ	συνεχὲς	ὂν πάσχοι τὸν αὐτὸν τρόπον.
[1, 9]	εἴη πάντῃ παθητικόν, ἀλλ´ οὐδὲ	συνεχὲς	οὐδέν· εἰ δὲ τοῦτο ψεῦδος
[1, 10]	ταῦτα μὲν ἀφείσθω· τὸ δὲ	συνεχὲς	τούτοις ἀπόρημα διαιρετέον, πότερον ἡ
[1, 3]	καὶ διότι τοῦ γένεσιν εἶναι	συνεχῶς	αἰτία ὡς ὕλη τὸ ὑποκείμενον,
[1, 3]	περὶ δὲ τοῦ διὰ τὸ	συνεχῶς	κινεῖσθαι τἆλλα κινοῦντος ὕστερον ἀποδοτέον,
[1, 8]	καλὰ καὶ τὰ φαινόμενα διὰ	συνήθειαν,	ταῦτ´ ἐνίοις διὰ τὴν μανίαν
[1, 9]	δὲ πεπηγός, οὐ διαιρέσει καὶ	συνθέσει	τοῦτο παθόν, οὐδὲ τροπῇ καὶ
[1, 1]	ᾗ δὲ τοῦτο μὲν ἐκ	συνθέσεως	γίνεται συνιόντων ἐκείνων, ἐκεῖνα δ´
[1, 10]	ἔτι ταὐτὰ ἁπλῶς εἶναι, οὔτε	σύνθεσιν	εἶναι τὴν μίξιν αὐτῶν, οὔτε
[1, 10]	δεῖ τὰ μιγνύμενα φάναι μεμίχθαι.	Σύνθεσις	γὰρ ἔσται καὶ οὐ κρᾶσις
[1, 10]	Ἂν δ´ ᾖ κατὰ μικρὰ	σύνθεσις	ἡ μίξις, οὐθὲν συμβήσεται τούτων,
[1, 10]	ἔστιν εἰς τἀλάχιστα διαιρεθῆναι, οὐδὲ〉	σύνθεσις	ταὐτὸ καὶ μίξις ἀλλ´ ἕτερον,
[1, 2]	Τοῦτο δ´ ἐστὶ διαίρεσις ἢ	σύνθεσις.	Ὥστ´ ἔστι καὶ διάκρισις καὶ
[1, 1]	πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ ἀέρα	σύνθετα·	παν σπερμίαν γὰρ εἶναι τούτων.
[1, 2]	ταῦτα συμβαίνει. Ἔτι ἐὰν διελὼν	συνθῶ	τὸ ξύλον ἤ τι ἄλλο,
[1, 1]	δ´ ὅτι λέγομεν ὀρθῶς, ῥᾴδιον	συνιδεῖν.	Ὥσπερ γὰρ ὁρῶμεν ἠρεμούσης τῆς
[1, 10]	μιγνύμενα πρότερόν τε ἐκ κεχωρισμένων	συνιόντα	καὶ δυνάμενα χωρίζεσθαι πάλιν· οὔτε
[1, 1]	διαφέρειν τὴν ἀλλοίωσιν τῆς γενέσεως·	συνιόντων	γὰρ καὶ διαλυομένων ἡ γένεσις
[1, 1]	τοῦτο μὲν ἐκ συνθέσεως γίνεται	συνιόντων	ἐκείνων, ἐκεῖνα δ´ ἐκ διαλύσεως,
[1, 8]	φέρεσθαι (κενὸν γὰρ εἶναι) καὶ	συνιστάμενα	μὲν γένεσιν ποιεῖν, διαλυόμενα δὲ
[1, 5]	οὐ τὸ τοῦ ὕδατος τὸ	συνόλον	μίγμα. Ὁμοίως δὲ καὶ ἐπ´
[1, 2]	ἐπ´ ἔλαττον δύνασθαι τὰ ὁμολογούμενα	συνορᾶν	ἡ ἀπειρία. Διὸ ὅσοι ἐνῳκήκασι
[1, 2]	τοῦ πρότερον, ὥστε κἂν πᾶσαι	συντεθῶσιν,	οὐδὲν ποιήσουσι μέγεθος. Ἀλλὰ μὴν
[1, 8]	γὰρ οὐχ ἓν εἶναι. Καὶ	συντιθέμενα	δὲ καὶ περιπλεκόμενα γεννᾶν· ἐκ
[1, 10]	μὲν ὀλίγοις καὶ μεγάλα μικροῖς	συντιθέμενα	οὐ ποιεῖ μίξιν, ἀλλ´ αὔξησιν
[1, 2]	οὐδὲν γὰρ γίνεται πλὴν στερεὰ	συντιθεμένων·	πάθος γὰρ οὐδ´ ἐγχειροῦσι γεννᾶν
[1, 3]	διώρισται τοῖς λόγοις ἐπὶ πλεῖον·	συντόμως	δὲ καὶ νῦν λεκτέον, ὅτι
[1, 1]	καὶ τῶν ἄλλων ὧν ἑκάστῳ	συνώνυμον	τὸ μέρος ἐστίν. Δημόκριτος δὲ
[1, 1]	πῦρ καὶ γῆν καὶ τὰ	σύστοιχα	τούτων. Ἧι μὲν γὰρ ὡς
[1, 3]	κατὰ τὰ ἐν τῇ ἑτέρᾳ	συστοιχίᾳ	λέγεται, οἷον ἐν μὲν οὐσίᾳ
[1, 5]	τόπον, οὐχ ὥσπερ τὰ τῆς	σφαίρας·	τὰ μὲν γὰρ ἐν τῷ
[1, 2]	Ἀλλὰ τοῦτ´ ἔστιν ἐν ᾧ	σφάλλεται	πάντα. Ἔστι γὰρ γένεσις ἁπλῆ
[1, 10]	ᾖ θάτερον μόνον παθητικὸν ἢ	σφόδρα,	τὸ δὲ πάμπαν ἠρέμα, ἢ
[1, 10]	ὢν ἄνευ ὕλης τοῦ χαλκοῦ	σχεδὸν	ἀφανίζεται καὶ μιχθεὶς ἄπεισι χρωματίσας
[1, 8]	καὶ τῆς αὐξήσεως, ὑπεισδυομένων στερεῶν.	Σχεδὸν	δὲ καὶ Ἐμπεδοκλεῖ ἀναγκαῖον λέγειν,
[1, 6]	Διὸ πρῶτον λεκτέον περὶ ἁφῆς.	Σχεδὸν	μὲν οὖν, ὥσπερ καὶ τῶν
[1, 8]	τὰς αὐτῶν θέσεις αἷς χρῶνται	σχεδὸν	ὁμολογουμένως φαίνεται συμβαῖνον. Τοῖς δ´
[1, 8]	μὲν ποιεῖ τὰ δὲ πάσχει	σχεδὸν	οὗτοι λέγονται· καὶ περὶ μὲν
[1, 2]	γίνεται γραμμάτων. Ἐπεὶ δὲ δοκεῖ	σχεδὸν	πᾶσιν ἕτερον εἶναι γένεσις καὶ
[1, 6]	καὶ γὰρ κινεῖ κινούμενα πάντα	σχεδὸν	τὰ ἐμποδών, ὅσοις ἀνάγκη καὶ
[1, 8]	μηθὲν ὑπάρχει ἀλλ´ ἢ μόνον	σχῆμα·	καὶ εἰ ὑπάρχει, ἓν δὲ
[1, 10]	σώματι τὴν τροφὴν οὔτε τὸ	σχῆμα	τῷ κηρῷ μιγνύμενον σχηματίζειν τὸν
[1, 8]	καὶ ὁ μὲν ἀπείροις ὡρίσθαι	σχήμασι	τῶν ἀδιαιρέτων στερεῶν ἕκαστον ὁ
[1, 8]	γε ἀμφότεροι λέγουσι καὶ ὡρισμένα	σχήμασιν.	Ἐκ δὴ τούτων αἱ γενέσεις
[1, 2]	καὶ ἄπειρα τὰ φαινόμενα, τὰ	σχήματα	ἄπειρα ἐποίησαν, ὥστε ταῖς μεταβολαῖς
[1, 8]	τῶν συμβαινόντων μᾶλλον ἢ τὰ	σχήματα.	Ἔτι δὲ διαφέροντα τὴν φύσιν,
[1, 2]	δὲ καὶ Λεύκιππος ποιήσαντες τὰ	σχήματα	τὴν ἀλλοίωσιν καὶ τὴν γένεσιν
[1, 8]	ἀδιαίρετα τὰ πρῶτα τῶν σωμάτων,	σχήματι	διαφέροντα μόνον, ἐξ ὧν πρώτων
[1, 8]	τὸ μόνον ἀποδοῦναι τῷ περιφερεῖ	σχήματι	τὸ θερμόν· ἀνάγκη γὰρ καὶ
[1, 10]	τὸ σχῆμα τῷ κηρῷ μιγνύμενον	σχηματίζειν	τὸν ὄγκον· οὐδὲ τὸ σῶμα
[1, 5]	τὸ δὲ προσέρχεται, τοῦ δὲ	σχήματος	καὶ τοῦ εἴδους ὁτῳοῦν μορίῳ.
[1, 8]	ψυχρὸν ἄλλῳ τινὶ προσήκειν τῶν	σχημάτων.	Ἄτοπον δὲ κἂν εἰ ταῦτα
[1, 2]	τὸ αὐτὸ καὶ ταῖς τῶν	σχημάτων	διαφοραῖς, ὅπερ ποιεῖ Δημόκριτος. Διὸ
[1, 9]	τοῦτον γίνεσθαι τὸν τρόπον μόνον	σχιζομένων	τῶν σωμάτων ἄτοπον· ἀναιρεῖ γὰρ
[1, 5]	καὶ τοῦτ´ ἀδύνατον· δεῖ γὰρ	σώζειν	τῷ λόγῳ τὰ ὑπάρχοντα τῷ
[1, 5]	τὸ αὐξανόμενον. Ἀλλὰ δεῖ τοῦτο	σώζειν·	ὑπόκειται γὰρ ἡ αὔξησις τοιοῦτον.
[1, 10]	φθείρονται, οὔτε θάτερον οὔτ´ ἄμφω·	σώζεται	γὰρ ἡ δύναμις αὐτῶν. Διὸ
[1, 5]	Διὸ τρέφεται μὲν ἕως ἂν	σώζηται	καὶ φθῖνον, αὐξάνεται δὲ οὐκ
[1, 10]	οἷόν τε μίγνυσθαι τοῖς πράγμασιν·	σωζόμενα	γὰρ ὁρᾶται. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ
[1, 10]	δῆλον ὡς οὔτε κατὰ μικρὰ	σωζόμενα	δεῖ τὰ μιγνύμενα φάναι μεμίχθαι.
[1, 5]	καὶ προσιόντος τινός, καὶ τρίτον	σωζομένου	τοῦ αὐξανομένου καὶ ὑπομένοντος· ἐν
[1, 5]	τῆς ἀπορίας πειρᾶσθαι λύσιν εὑρεῖν,	σώζοντας	τὸ ὑπομένοντός τε τοῦ αὐξανομένου
[1, 9]	διαιρετὸν τὸ μέγεθος, ἀλλ´ ἔστι	σῶμα	ἀδιαίρετον ἢ πλάτος, οὐκ ἂν
[1, 2]	λεκτέον. Τὸ μὲν οὖν ἅπαν	σῶμα	αἰσθητὸν εἶναι διαιρετὸν καθ´ ὁτιοῦν
[1, 2]	πῶς διαιρετόν. Εἰ δὲ μὴ	σῶμα	ἀλλ´ εἶδός τι χωριστὸν ἢ
[1, 5]	σωματικῆς, σώματος δ´ ἤδη τοιουδί	(σῶμα	γὰρ κοινὸν οὐδέν) ἡ αὐτὴ
[1, 5]	ἀπόλωλε τὸ δὲ γέγονεν· τὸ	σῶμα	δέ, εἴπερ, ηὔξηται. Ἀλλὰ καὶ
[1, 10]	τεθῇ. Εἰ δ´ ἐστὶ πᾶν	σῶμα	διαιρετόν, εἴπερ ἐστὶ σῶμα σώματι
[1, 9]	δὲ τοῦτο ψεῦδος καὶ πᾶν	σῶμα	διαιρετόν, οὐδὲν διαφέρει διῃρῆσθαι μὲν
[1, 2]	τοίνυν πάντῃ τοιοῦτόν ἐστι τὸ	σῶμα,	διῃρήσθω. Τί οὖν ἔσται λοιπόν;
[1, 2]	τις θήσεται ὁτιοῦν ἢ ὁπηλικονοῦν	σῶμα	εἶναι πάντῃ διαιρετόν, πάντα ταῦτα
[1, 9]	πῦρ, ὁ δ´ ἀὴρ τὸ	σῶμα	θερμαίνει, πεφυκὼς ποιεῖν καὶ πάσχειν.
[1, 2]	λοιπόν, καὶ ἀσώματον ἐφθαρμένον τὸ	σῶμα,	καὶ γίνοιτο δ´ ἂν πάλιν
[1, 5]	δ´ ἀσωμάτου καὶ ἀμεγέθους γίνεσθαι	σῶμα	καὶ μέγεθος, καὶ τούτου διχῶς
[1, 10]	σχηματίζειν τὸν ὄγκον· οὐδὲ τὸ	σῶμα	καὶ τὸ λευκὸν οὐδ´ ὅλως
[1, 10]	διαμένουσιν οὖν ἐνεργείᾳ ὥσπερ τὸ	σῶμα	καὶ τὸ λευκόν, οὔτε φθείρονται,
[1, 7]	ἀνόμοιον καὶ ἐναντίον· πέφυκε γὰρ	σῶμα	μὲν ὑπὸ σώματος, χυμὸς δ´
[1, 2]	Ἀλλὰ μὴν εἰ μηδὲν ἔσται	σῶμα	μηδὲ μέγεθος, διαίρεσις δ´ ἔσται,
[1, 8]	τὸ μέγεθος ὥστε μὴ δέχεσθαι	σῶμα	μηδέν, γελοῖον τὸ μικρὸν μὲν
[1, 5]	καὶ μήτε κενὸν εἶναι τὸ	σῶμα	μήτε δύο ἐν τῷ αὐτῷ
[1, 5]	μεῖζον, καὶ τὸ ἀπολαῦσαν αὐτοῦ	σῶμα,	οἷον εἰ εἰσελθὸν γένοιτο πνεῦμα.
[1, 5]	τις, ἢ κενὸν ἔσται καὶ	σῶμα	οὐκ αἰσθητόν. Τούτων δὲ τὸ
[1, 9]	ἀλλοίωσιν, ὁρῶμεν δὲ τὸ αὐτὸ	σῶμα	συνεχὲς ὂν ὁτὲ μὲν ὑγρὸν
[1, 10]	πᾶν σῶμα διαιρετόν, εἴπερ ἐστὶ	σῶμα	σώματι μικτὸν ὁμοιομερές, ὁτιοῦν ἂν
[1, 2]	καὶ οὕτως ἐκ τοῦ μεγέθους	σῶμά	τι ἀπέρχεται, ὁ αὐτὸς λόγος,
[1, 2]	γὰρ ἀπορίαν, εἴ τις θείη	σῶμά	τι εἶναι καὶ μέγεθος πάντῃ
[1, 5]	καὶ τῷ φθαρέντι, οἷον εἰ	σῶμα.	Τὸ δ´ ὕδωρ οὐκ ηὔξηται
[1, 4]	οὖσιν ἢ μεταξύ, οἷον τὸ	σῶμα	ὑγιαίνει καὶ πάλιν κάμνει ὑπομένον
[1, 10]	οὐδ´ ἡ ὑγίεια μιγνυμένη τοῖς	σώμασιν.	Τῶν δὲ ποιητικῶν καὶ παθητικῶν
[1, 2]	εἶναι τὰ μεγέθη, ἀνάγκη εἶναι	σώματα	ἀδιαίρετα καὶ μεγέθη. Οὐ μὴν
[1, 2]	ἐπιπέδων διαλῦσαι. Διὸ μᾶλλον εὔλογον	σώματα	εἶναι ἀδιαίρετα. Ἀλλὰ καὶ ταῦτα
[1, 8]	κενὰ μὲν ταῦτα, ἀνάγκη δὲ	σώματα	ἐν αὑτοῖς ἔχειν, ταὐτὸ συμβήσεται
[1, 2]	πότερον, ὡς Δημόκριτος καὶ Λεύκιππος,	σώματα	ταῦτ´ ἐστίν, ἢ ὥσπερ ἐν
[1, 5]	σώματι, δύο ἐν τῷ αὐτῷ	σώματα	τόπῳ ἔσται, τό τε αὐξόμενον
[1, 5]	ὥσπερ εἴρηται πρότερον. Εἰ δὲ	σώματι,	δύο ἐν τῷ αὐτῷ σώματα
[1, 5]	δὴ ἢ ἀσωμάτῳ αὐξάνεσθαι ἢ	σώματι·	εἰ μὲν οὖν ἀσωμάτῳ, ἔσται
[1, 5]	ὕλης, ἢ ἐνυπαρχούσης ἐν ἄλλῳ	σώματι;	ἢ ἀδύνατον ἀμφοτέρως. Χωριστὴ μὲν
[1, 10]	σῶμα διαιρετόν, εἴπερ ἐστὶ σῶμα	σώματι	μικτὸν ὁμοιομερές, ὁτιοῦν ἂν δέοι
[1, 10]	αὐτὸν δὲ τρόπον οὔτε τῷ	σώματι	τὴν τροφὴν οὔτε τὸ σχῆμα
[1, 8]	σώματος, ὥστε δῆλον ὅτι παντὶ	σώματι	τὸν ὄγκον ἴσον ἔσται κενόν.
[1, 1]	Ἐμπεδοκλῆς μὲν γὰρ τὰ μὲν	σωματικὰ	τέτταρα, τὰ δὲ πάντα μετὰ
[1, 5]	δ´ ἐστὶ καὶ οὐσίας ὕλη	σωματικῆς,	σώματος δ´ ἤδη τοιουδί (σῶμα
[1, 5]	ἐστὶ καὶ οὐσίας ὕλη σωματικῆς,	σώματος	δ´ ἤδη τοιουδί (σῶμα γὰρ
[1, 5]	ἐκ δυνάμει μὲν μεγέθους καὶ	σώματος,	ἐντελεχείᾳ δ´ ἀσωμάτου καὶ ἀμεγέθους
[1, 2]	διαιρουμένου οἷον ἔκπρισμα γίνεται τοῦ	σώματος,	καὶ οὕτως ἐκ τοῦ μεγέθους
[1, 5]	μεγέθους· γένεσις γὰρ ἂν εἴη	σώματος	μᾶλλον, οὐκ αὔξησις. Ληπτέον δὴ
[1, 5]	θετέον οὐδὲ γραμμὰς τὴν τοῦ	σώματος	ὕλην διὰ τὰς αὐτὰς αἰτίας.
[1, 7]	πέφυκε γὰρ σῶμα μὲν ὑπὸ	σώματος,	χυμὸς δ´ ὑπὸ χυμοῦ, χρῶμα
[1, 8]	τι οἴεσθαι λέγειν πλὴν χώραν	σώματος,	ὥστε δῆλον ὅτι παντὶ σώματι
[1, 1]	Δημόκριτος δὲ καὶ Λεύκιππος ἐκ	σωμάτων	ἀδιαιρέτων τἆλλα συγκεῖσθαί φασι, ταῦτα
[1, 9]	τὸν τρόπον μόνον σχιζομένων τῶν	σωμάτων	ἄτοπον· ἀναιρεῖ γὰρ οὗτος ὁ
[1, 10]	τὰ ὑγρὰ μικτὰ μάλιστα τῶν	σωμάτων·	εὐόριστον γὰρ μάλιστα τὸ ὑγρὸν
[1, 8]	διαιρετῶν δ´ ὄντων πάντῃ τῶν	σωμάτων	πόρους ποιεῖν γελοῖον· ᾗ γὰρ
[1, 8]	ἐστιν ἀδιαίρετα τὰ πρῶτα τῶν	σωμάτων,	σχήματι διαφέροντα μόνον, ἐξ ὧν
[1, 8]	πῶς γίνεται καὶ φθείρεται τὸ	σωρευόμενον	μέγεθος, οὔτε δῆλον οὔτε ἐνδέχεται

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 2/02/2010