Livre, Chap.
[1, 2]	φθορά, ὅταν δ´ ἐν τοῖς	πάθεσι	καὶ κατὰ συμβεβηκός, ἀλλοίωσις. Διακρινόμενα
[1, 1]	ὅτι διαφοραῖς τισι χωριζομένων καὶ	πάθεσιν	ἐγένετο τὸ μὲν ὕδωρ τὸ
[1, 1]	καὶ νῦν, μεταβάλλοντά γε τοῖς	πάθεσιν.	Ἔστι δ´ ἐξ ὧν εἴρηκε
[1, 4]	ὄντος, μεταβάλλῃ ἐν τοῖς αὑτοῦ	πάθεσιν,	ἢ ἐναντίοις οὖσιν ἢ μεταξύ,
[1, 4]	φθορά· διὸ ἀνθρώπου μὲν ταῦτα	πάθη,	ἀνθρώπου δὲ μουσικοῦ καὶ ἀνθρώπου
[1, 1]	μιᾶς ἀδύνατον ἀλλοιοῦσθαι. Τὰ γὰρ	πάθη,	καθ´ ἅ φαμεν τοῦτο συμβαίνειν,
[1, 10]	τὸ λευκὸν οὐδ´ ὅλως τὰ	πάθη	καὶ τὰς ἕξεις οἷόν τε
[1, 8]	τῶν πόρων κινήσεώς φασι τὰ	πάθη	συμβαίνειν, εἰ μὲν καὶ πεπληρωμένων
[1, 3]	χωριστὰ γὰρ ἂν εἴη τὰ	πάθη	τῶν οὐσιῶν. Εἰ δὲ τὸ
[1, 3]	ἔσται, καθάπερ εἴπομεν, χωριστὰ τὰ	πάθη	τῶν οὐσιῶν. Περί τε τούτων
[1, 5]	χωριστή, εἰ μὴ καὶ τὰ	πάθη	χωριστά. Φανερὸν δὴ ἐκ τῶν
[1, 8]	ἐν τῷ αὐτῷ ἕξει τὰ	πάθη,	ὥστε καὶ ἐὰν πάσχῃ ᾗπερ
[1, 2]	διακρινόμενα, ἀλλοιοῦσθαι δὲ μεταβαλλόντων τῶν	παθημάτων,	περὶ τούτων ἐπιστήσασι θεωρητέον. Ἀπορίας
[1, 8]	τρόπον καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων	παθημάτων·	τοῦτο γὰρ καὶ τοῖς στερεὰ
[1, 10]	γὰρ δὴ ὑπ´ ἀλλήλων ἐστὶ	παθητικά.	Καὶ μικρὰ δὲ μικροῖς παρατιθέμενα
[1, 7]	τοιαῦτα δὲ τἀναντία, φανερὸν ὅτι	παθητικὰ	καὶ ποιητικὰ ἀλλήλων ἐστὶ τά
[1, 6]	ἢ θάτερον. Τὰ δὲ τοιαῦτα	παθητικὰ	καὶ ποιητικά· ὥστε φανερὸν ὅτι
[1, 7]	τῶν ποιητικῶν ἀπαθῆ τὰ δὲ	παθητικά.	Καὶ ὥσπερ ἐπὶ κινήσεως τὸν
[1, 10]	ποιητικὰ τὰ δ´ ὑπὸ τούτων	παθητικά.	Τὰ μὲν οὖν ἀντιστρέφει, ὅσων
[1, 10]	ἐπείπερ ἐστὶν ἔνια τοιαῦτα οἷα	παθητικά	τε ὑπ´ ἀλλήλων καὶ εὐόριστα
[1, 7]	ποιητικῶν, ὅσα δ´ ἐν ὕλῃ,	παθητικά.	Τὴν μὲν γὰρ ὕλην λέγομεν
[1, 10]	ἐστί, καὶ ποιητικὰ ἀλλήλων καὶ	παθητικὰ	ὑπ´ ἀλλήλων· τὰ δὲ ποιεῖ
[1, 9]	πλάτος, οὐκ ἂν εἴη πάντῃ	παθητικόν,	ἀλλ´ οὐδὲ συνεχὲς οὐδέν· εἰ
[1, 8]	κινοῦν; εἰ μὲν γὰρ ἕτερον,	παθητικόν·	εἰ δ´ αὐτὸ αὑτὸ ἕκαστον,
[1, 7]	τὸ μηδὲν μᾶλλον ποιητικὸν ἢ	παθητικὸν	εἶναι θάτερον θατέρου (πάντα γὰρ
[1, 10]	Ὅταν δ´ ᾖ θάτερον μόνον	παθητικὸν	ἢ σφόδρα, τὸ δὲ πάμπαν
[1, 10]	μὲν ὃ ἂν εὐόριστον ὂν	παθητικὸν	ᾖ καὶ ποιητικὸν καὶ τοιούτῳ
[1, 7]	ἡ δ´ ὕλη ᾗ ὕλη	παθητικόν.	Τὸ μὲν οὖν πῦρ ἔχει
[1, 9]	ἐν τοῖς μεταλλευομένοις διατείνουσι τοῦ	παθητικοῦ	φλέβες συνεχεῖς. Συμφυὲς μὲν οὖν
[1, 10]	τὰ εὐόριστα τῶν διαιρετῶν καὶ	παθητικῶν	μικτά (διαιρεῖται γὰρ εἰς μικρὰ
[1, 10]	σώμασιν. Τῶν δὲ ποιητικῶν καὶ	παθητικῶν	ὅσα εὐδιαίρετα, πολλὰ μὲν ὀλίγοις
[1, 7]	ταὐτὸν ὡσαύτως· οὐδὲν γὰρ ἂν	πάθοι	λευκότης ὑπὸ γραμμῆς ἢ γραμμὴ
[1, 5]	πνεῦμα. Ἀλλ´ ἔφθαρταί γε τοῦτο	παθόν,	καὶ τὸ κινοῦν οὐκ ἐν
[1, 9]	οὐ διαιρέσει καὶ συνθέσει τοῦτο	παθόν,	οὐδὲ τροπῇ καὶ διαθιγῇ, καθάπερ
[1, 5]	τὸ αὐξανόμενον τούτῳ. Τί οὖν	παθὸν	ὑπὸ τούτου ηὐξήθη> ἢ μιχθέν,
[1, 2]	εἰ γὰρ καὶ ἔστι τι	πάθος,	ἀλλὰ πῶς εἰς ταῦτα διαλύεται
[1, 5]	μέγεθος αὔξησις, ἡ δὲ περὶ	πάθος	ἀλλοίωσις· ἀμφότερα δὲ ἐκ δυνάμει
[1, 2]	γὰρ γίνεται πλὴν στερεὰ συντιθεμένων·	πάθος	γὰρ οὐδ´ ἐγχειροῦσι γεννᾶν οὐδὲν
[1, 6]	δ´ οἷς ἡ κίνησις πάθος.	Πάθος	δὲ καθ´ ὅσον ἀλλοιοῦται μόνον,
[1, 5]	οὖσα καὶ τὸ τί ἐστι,	πάθος	δέ τι ὑπάρχει τῶν καθ´
[1, 4]	ψυχρά, οὐ δεῖ τούτου θάτερον	πάθος	εἶναι εἰς ὃ μεταβάλλει. Εἰ
[1, 5]	ἀλλοιούμενον. Ἀλλ´ ἔνθα μὲν τὸ	πάθος	ἔνθα δὲ τὸ μέγεθος τὸ
[1, 4]	δὲ μηδὲν ὑπομένῃ οὗ θάτερον	πάθος	ἢ συμβεβηκὸς ὅλως, γένεσις, τὸ
[1, 4]	Εἰ μὲν οὖν τούτου μὴ	πάθος	ἦν καθ´ αὑτὸ ἡ μουσικὴ
[1, 4]	τόπον, φορά, ὅταν δὲ κατὰ	πάθος	καὶ τὸ ποιόν, ἀλλοίωσις, ὅταν
[1, 2]	ἀλλ´ εἶδός τι χωριστὸν ἢ	πάθος	ὃ ἀπῆλθεν, καὶ ἔστι τὸ
[1, 4]	τὸ ὑποκείμενον καὶ ἕτερον τὸ	πάθος	ὃ κατὰ τοῦ ὑποκειμένου λέγεσθαι
[1, 6]	τοῦτο δ´ οἷς ἡ κίνησις	πάθος.	Πάθος δὲ καθ´ ὅσον ἀλλοιοῦται
[1, 10]	συμβαίνει· ὁ γὰρ καττίτερος ὡς	πάθος	τι ὢν ἄνευ ὕλης τοῦ
[1, 4]	δὲ τούτοις ἄν τι ὑπομένῃ	πάθος	τὸ αὐτὸ ἐναντιώσεως ἐν τῷ
[1, 4]	γένεσις καὶ φθορά· νῦν δὲ	πάθος	τοῦτο τοῦ ὑπομένοντος. Διὸ ἀλλοίωσις
[1, 5]	ἡ αὐτὴ καὶ μεγέθους καὶ	πάθους	ἐστί, τῷ μὲν λόγῳ χωριστή,
[1, 5]	ἡ ὕλη, ἣν οὐδέποτ´ ἄνευ	πάθους	οἷόν τε εἶναι οὐδ´ ἄνευ
[1, 8]	τοῦ κενοῦ) καὶ μηθενὸς ποιητικὸν	πάθους·	οὔτε γὰρ ψυχρὸν οὔτε σκληρὸν
[1, 2]	μέγεθος στιγμαὶ ἢ ἁφαὶ τοδὶ	παθοῦσαι,	ἄτοπον ἐκ μὴ μεγεθῶν μέγεθος
[1, 10]	ἑκάτερον τῶν μιχθέντων· τῶν δὲ	παθῶν	οὐθὲν χωριστόν. Ἐπεὶ δ´ ἐστὶ
[1, 3]	διὰ τί ποτ´ οὐκ ἀνήλωται	πάλαι	καὶ φροῦδον τὸ πᾶν, εἴ
[1, 1]	εἴρηκε δυνάμενα προσγίνεσθαι καὶ χωρίζεσθαι	πάλιν,	ἄλλως τε καὶ μαχομένων ἀλλήλοις
[1, 8]	ἐν αὑτοῖς ἔχειν, ταὐτὸ συμβήσεται	πάλιν.	Εἰ δὲ τηλικαῦτα τὸ μέγεθος
[1, 2]	διαφέρει γὰρ τοῦτο πλεῖστον. Καὶ	πάλιν	εἰ μεγέθη, πότερον, ὡς Δημόκριτος
[1, 1]	νείκους, ἐκ τοῦ ἑνὸς γίνεσθαι	πάλιν	ἕκαστον. Ὥστ´ ἐξ ἑνός τινος
[1, 2]	Ἀλλὰ ταῦτα πειρατέον λύειν· διὸ	πάλιν	ἐξ ἀρχῆς τὴν ἀπορίαν λεκτέον.
[1, 3]	τούτων διωρισμένων ἔχει θαυμαστὴν ἀπορίαν,	πάλιν	ἐπαναποδιστέον, πῶς ἔστιν ἁπλῆ γένεσις,
[1, 10]	λεκτέον τοῦτο πῶς ἐνδέχεται γίνεσθαι	πάλιν.	Ἔστι δή, ὡς ἔφαμεν, τῶν
[1, 2]	σῶμα, καὶ γίνοιτο δ´ ἂν	πάλιν	ἤτοι ἐκ στιγμῶν ἢ ὅλως
[1, 2]	τὸ ξύλον ἤ τι ἄλλο,	πάλιν	ἴσον τε καὶ ἕν. Οὐκοῦν
[1, 4]	οἷον τὸ σῶμα ὑγιαίνει καὶ	πάλιν	κάμνει ὑπομένον γε ταὐτό, καὶ
[1, 8]	Πῶς δὲ ἐνδέχεται τοῦτο συμβαίνειν,	πάλιν	λέγωμεν. Τοῖς μὲν οὖν δοκεῖ
[1, 6]	θερμὸν ψύχεσθαι καὶ τοῦτο θερμαίνεσθαι	πάλιν·	οὐ γὰρ ἡ θερμότης μεταβάλλει
[1, 10]	κεχωρισμένων συνιόντα καὶ δυνάμενα χωρίζεσθαι	πάλιν·	οὔτε διαμένουσιν οὖν ἐνεργείᾳ ὥσπερ
[1, 3]	φθείρεσθαι τὰ δ´ οὐχ ἁπλῶς,	πάλιν	σκεπτέον, εἴπερ τὸ αὐτό ἐστι
[1, 7]	ἀρχὴ πρώτη τῶν αἰτίων) καὶ	πάλιν	τὸ ἔσχατον πρὸς τὸ κινούμενον
[1, 10]	παθητικὸν ἢ σφόδρα, τὸ δὲ	πάμπαν	ἠρέμα, ἢ οὐθὲν πλεῖον τὸ
[1, 8]	εἶναι. Τὸ γὰρ κυρίως ὂν	παμπλῆρες	ὄν· ἀλλ´ εἶναι τὸ τοιοῦτον
[1, 1]	ὕδωρ ὄντα ἓν ἦν τὸ	πᾶν.	Ἄδηλον δὲ καὶ πότερον ἀρχὴν
[1, 8]	οἴεται μὴ συνεχὲς εἶναι τὸ	πᾶν	ἀλλ´ ἅπτεσθαι διῃρημένον, τοῦ φάναι
[1, 7]	μὲν ὅμοιον ὑπὸ τοῦ ὁμοίου	πᾶν	ἀπαθές ἐστι διὰ τὸ μηδὲν
[1, 8]	διοίσει τοῦ μὴ ἔχειν πόρους;	πᾶν	γὰρ ὁμοίως ἔσται πλῆρες. Ἀλλὰ
[1, 2]	κἂν εἴη συγκείμενον, καὶ τὸ	πᾶν	δὴ οὐδὲν ἄλλ´ ἢ φαινόμενον.
[1, 2]	ἦσαν, οὐδὲν ἐποίουν μεῖζον τὸ	πᾶν.	Διαιρεθέντος γὰρ εἰς δύο καὶ
[1, 3]	ἀνήλωται πάλαι καὶ φροῦδον τὸ	πᾶν,	εἴ γε πεπερασμένον ἦν ἐξ
[1, 8]	ἀκολουθεῖν, ἓν καὶ ἀκίνητον τὸ	πᾶν	εἶναί φασι καὶ ἄπειρον ἔνιοι·
[1, 8]	γὰρ ταύτῃ τι πάσχει τὸ	πᾶν,	κἂν μὴ πόρους ἔχον ἀλλ´
[1, 8]	στερεὸν παρὰ τοὺς πόρους, ἀλλὰ	πᾶν	κενόν. Ἀνάγκη ἄρα τὰ μὲν
[1, 1]	μὲν γὰρ ἕν τι τὸ	πᾶν	λέγουσιν εἶναι καὶ πάντα ἐξ
[1, 9]	εἴπερ ἔσται πρόσθεσις, καὶ μὴ	πᾶν	μεταβεβληκός, ἢ μιχθέντος τινὸς ἢ
[1, 2]	ἅμα οἷόν τε διαιρεθῆναι κατὰ	πᾶν	σημεῖον (οὐ γὰρ δυνατόν) ἀλλὰ
[1, 1]	καὶ ὕδωρ καὶ ἀέρα σύνθετα·	παν	σπερμίαν γὰρ εἶναι τούτων. Τοῖς
[1, 10]	ὁντινοῦν τεθῇ. Εἰ δ´ ἐστὶ	πᾶν	σῶμα διαιρετόν, εἴπερ ἐστὶ σῶμα
[1, 9]	εἰ δὲ τοῦτο ψεῦδος καὶ	πᾶν	σῶμα διαιρετόν, οὐδὲν διαφέρει διῃρῆσθαι
[1, 6]	διορίζειν· οὐ γὰρ οἷόν τε	πᾶν	τὸ κινοῦν ποιεῖν, εἴπερ τὸ
[1, 8]	πόρων, οὕτω πᾶσαν ἀλλοίωσιν καὶ	πᾶν	τὸ πάσχειν τοῦτον γίνεσθαι τὸν
[1, 7]	ποιητικόν· αὐτὸ γὰρ αὑτὸ κινήσει	πᾶν,	τό τε παντελῶς ἕτερον καὶ
[1, 2]	οὐδὲν ἔλαττον οὐδὲ μεῖζον τὸ	πᾶν	τοῦ πρότερον, ὥστε κἂν πᾶσαι
[1, 10]	εἶδος καὶ μεταβάλλει εἰς τὸ	πᾶν	ὕδωρ. Ὅταν δὲ ταῖς δυνάμεσιν
[1, 7]	ἢ παθητικὸν εἶναι θάτερον θατέρου	(πάντα	γὰρ ὁμοίως ὑπάρχειν ταὐτὰ τοῖς
[1, 4]	τὸ ταῖς ἄλλαις μεταβολαῖς, ὅτι	πάντα	δεκτικὰ τὰ ὑποκείμενα ἐναντιώσεών τινων.
[1, 3]	ὄν; εἰ γὰρ μηδὲν ἀλλὰ	πάντα	δυνάμει, χωριστόν τε συμβαίνει τὸ
[1, 6]	ὑποκειμένην φύσιν. Τὸ μὲν οὖν	πάντα	εἶναι τοιαῦτα φάσκειν οὐκ ἀληθές,
[1, 1]	τῶν στοιχείων οὐδέν, ἀλλὰ τἆλλα	πάντα	ἐκ τούτων, ἅμα δ´ ὅταν
[1, 1]	τὸ πᾶν λέγουσιν εἶναι καὶ	πάντα	ἐξ ἑνὸς γεννῶσι, τούτοις μὲν
[1, 2]	τοῦτ´ ἔστιν ἐν ᾧ σφάλλεται	πάντα.	Ἔστι γὰρ γένεσις ἁπλῆ καὶ
[1, 1]	Τοῖς μὲν οὖν ἐξ ἑνὸς	πάντα	κατασκευάζουσιν ἀναγκαῖον λέγειν τὴν γένεσιν
[1, 1]	μὲν σωματικὰ τέτταρα, τὰ δὲ	πάντα	μετὰ τῶν κινούντων ἓξ τὸν
[1, 3]	ἢ τὸ καθόλου καὶ τὸ	πάντα	περιέχον. Εἰ μὲν οὖν τὸ
[1, 7]	ὅτι τἀναντία ἐν ταὐτῷ γένει	πάντα,	ποιεῖ δὲ καὶ πάσχει τἀναντία
[1, 10]	τοῦτο λέγουσιν οὐ καλῶς οἱ	πάντα	ποτὲ ὁμοῦ φάσκοντες εἶναι καὶ
[1, 6]	ἁπτόμενον· καὶ γὰρ κινεῖ κινούμενα	πάντα	σχεδὸν τὰ ἐμποδών, ὅσοις ἀνάγκη
[1, 2]	ὁπηλικονοῦν σῶμα εἶναι πάντῃ διαιρετόν,	πάντα	ταῦτα συμβαίνει. Ἔτι ἐὰν διελὼν
[1, 6]	γίνεται, πότερον ἐξ ἀλλήλων γίνεται	πάντα	τὸν αὐτὸν τρόπον ἤ τι
[1, 3]	μέγα ἐκ μικροῦ, καὶ τἆλλα	πάντα	τοῦτον τὸν τρόπον. Εἰ γὰρ
[1, 2]	ἐξ ὧν σύγκειται, ἢ οὐδὲν	παντάπασιν,	ὥστε κἂν γίνοιτο ἐκ μηδενὸς
[1, 7]	αὑτὸ κινήσει πᾶν, τό τε	παντελῶς	ἕτερον καὶ τὸ μηθαμῇ ταὐτὸν
[1, 6]	περὶ ὧν ἀδιορίστως λέγεται νῦν.	Πάντες	γὰρ οἵ τε τὰ στοιχεῖα
[1, 2]	τὸ ξύλον καθ´ ὁτιοῦν σημεῖον.	Πάντῃ	ἄρα διῄρηται δυνάμει. Τί οὖν
[1, 2]	διαιρεθῆναι τὸ μέγεθος εἰς μηδέν·	πάντῃ	γὰρ εἶναι στιγμήν, ὥστε ἢ
[1, 2]	τὰ ἀδύνατα) οὔτε οὕτως ὥστε	πάντῃ	διαίρεσιν γενέσθαι (εἰ γὰρ ἦν
[1, 2]	τι οὐ διῃρημένον, ἦν δὲ	πάντῃ	διαιρετόν. Ἀλλὰ μὴν εἰ μηδὲν
[1, 2]	ὑπάρξει. Τὸ δ´ εἶναι ἅμα	πάντῃ	διαιρετὸν δυνάμει ἀδύνατον δόξειεν ἂν
[1, 2]	τὴν διαίρεσιν διαφεύγει; εἰ γὰρ	πάντῃ	διαιρετόν, καὶ τοῦτο δυνατόν, κἂν
[1, 2]	σῶμά τι εἶναι καὶ μέγεθος	πάντῃ	διαιρετόν, καὶ τοῦτο δυνατόν. Τί
[1, 8]	καὶ κενόν. Εἰ μὲν γὰρ	πάντῃ	διαιρετόν, οὐδὲν εἶναι ἕν, ὥστε
[1, 2]	ὁτιοῦν ἢ ὁπηλικονοῦν σῶμα εἶναι	πάντῃ	διαιρετόν, πάντα ταῦτα συμβαίνει. Ἔτι
[1, 9]	λεκτέον. Εἰ μὲν γὰρ μὴ	πάντῃ	διαιρετὸν τὸ μέγεθος, ἀλλ´ ἔστι
[1, 2]	δυνατόν, κἂν ἅμα εἴη τοῦτο	πάντῃ	διῃρημένον, καὶ εἰ μὴ ἅμα
[1, 2]	γὰρ οὐκ εἰσίν, ὥστ´ οὐ	πάντῃ·	εἰ γὰρ κατὰ μέσον διαιρετόν,
[1, 2]	ἔστι στιγμὴ στιγμῆς ἐχομένη, τὸ	πάντῃ	εἶναι διαιρετὸν ἔστι μὲν ὡς
[1, 9]	τῇ δ´ οὐ πάσχειν, ἀλλὰ	πάντῃ	καθ´ ὅσον ἐστὶ τοιοῦτον, ἧττον
[1, 2]	Τὸ δ´ ἐστὶν ὡς ὑπάρχει	πάντῃ,	ὅτι μία ὁπῃοῦν ἐστι, καὶ
[1, 9]	ἢ πλάτος, οὐκ ἂν εἴη	πάντῃ	παθητικόν, ἀλλ´ οὐδὲ συνεχὲς οὐδέν·
[1, 7]	τε γὰρ ὅμοιον καὶ τὸ	πάντῃ	πάντως ἀδιάφορον εὔλογον μὴ πάσχειν
[1, 2]	ὡσαύτως, καὶ ὅλως δέ, εἰ	πάντῃ	πέφυκε διαιρετόν, ἂν διαιρεθῇ, οὐδὲν
[1, 8]	στερεά, ἀδιαίρετα δέ, εἰ μὴ	πάντῃ	πόροι συνεχεῖς εἰσιν. Τοῦτο δ´
[1, 2]	τοῦτο τεθῇ, καὶ ὁπῃοῦν καὶ	πάντῃ	στιγμὴν εἶναι, ὥστ´ ἀναγκαῖον εἶναι
[1, 2]	οὐδεὶς ἂν διέλοι. Ἐπεὶ τοίνυν	πάντῃ	τοιοῦτόν ἐστι τὸ σῶμα, διῃρήσθω.
[1, 8]	τούτων ἐστίν· διαιρετῶν δ´ ὄντων	πάντῃ	τῶν σωμάτων πόρους ποιεῖν γελοῖον·
[1, 5]	τῆς σαρκός, καὶ οὐχ ὁτῳοῦν	παντὶ	προσγίνεται, ἀλλὰ τὸ μὲν ὑπεκρεῖ
[1, 8]	χώραν σώματος, ὥστε δῆλον ὅτι	παντὶ	σώματι τὸν ὄγκον ἴσον ἔσται
[1, 4]	ὕδατος ἀὴρ ἢ ἐξ ἀέρος	παντὸς	ὕδωρ, γένεσις ἤδη τὸ τοιοῦτον,
[1, 8]	Ὁδῷ δὲ μάλιστα καὶ περὶ	πάντων	ἑνὶ λόγῳ διωρίκασι Λεύκιππος καὶ
[1, 8]	μικροῖς; ἔτι δὲ πότερον μία	πάντων	ἡ φύσις ἐκείνων τῶν στερεῶν,
[1, 2]	ὂν πειρατέον. Ἀρχὴ δὲ τούτων	πάντων,	πότερον οὕτω γίνεται καὶ ἀλλοιοῦται
[1, 1]	γενομένων καὶ φθειρομένων, ὁμοίως κατὰ	πάντων,	τάς τε αἰτίας διαιρετέον καὶ
[1, 1]	ὑποκείμενον ἓν στοιχεῖον καὶ μία	πάντων	ὕλη τῶν ἐχόντων εἰς ἄλληλα
[1, 3]	ὂν ὅλως, ἀπόφασις ἔσται καθόλου	πάντων,	ὥστε ἐκ μηδενὸς ἀνάγκη γίνεσθαι
[1, 7]	γὰρ ὅμοιον καὶ τὸ πάντῃ	πάντως	ἀδιάφορον εὔλογον μὴ πάσχειν ὑπὸ
[1, 10]	διαιρεθῇ τὰ μιγνύμενα, καὶ τεθῇ	παρ´	ἄλληλα τοῦτον τὸν τρόπον ὥστε
[1, 10]	κριθὰς μεμίχθαι πυροῖς, ὅταν ἡτισοῦν	παρ´	ὁντινοῦν τεθῇ. Εἰ δ´ ἐστὶ
[1, 10]	ὁτιοῦν ἂν δέοι μέρος γίνεσθαι	παρ´	ὁτιοῦν. Ἐπεὶ δ´ οὐκ ἔστιν
[1, 10]	οὐδὲ〉 τῇ διαιρέσει, ὥστε ὁτιοῦν	παρ´	ὁτιοῦν μέρος, ἀδύνατον γὰρ οὕτω
[1, 2]	ὑπάρχουσι τοῖς πράγμασιν. Ὅλως δὲ	παρὰ	τὰ ἐπιπολῆς περὶ οὐδενὸς οὐδεὶς
[1, 2]	δυοῖν τινων, ὡς ὄντος τινὸς	παρὰ	τὴν ἁφὴν καὶ τὴν διαίρεσιν
[1, 1]	ἀλλοίωσιν εἶναι μέν τι φάναι	παρὰ	τὴν γένεσιν, ἀδύνατον μέντοι κατὰ
[1, 2]	διῄρηται δυνάμει. Τί οὖν ἔστι	παρὰ	τὴν διαίρεσιν; εἰ γὰρ καὶ
[1, 7]	πολὺ τῷ ὀλίγῳ. Δημόκριτος δὲ	παρὰ	τοὺς ἄλλους ἰδίως ἔλεξε μόνος·
[1, 8]	οὐθὲν γὰρ ἔσται ἕτερον στερεὸν	παρὰ	τοὺς πόρους, ἀλλὰ πᾶν κενόν.
[1, 7]	πάσχειν λεκτέον ἐφεξῆς· παρειλήφαμεν δὲ	παρὰ	τῶν πρότερον ὑπεναντίους ἀλλήλοις λόγους.
[1, 2]	οὗτός ἐστιν· ὅτι δὲ λανθάνει	παραλογιζόμενος,	καὶ ᾗ λανθάνει, λέγωμεν. Ἐπεὶ
[1, 8]	ἐπὶ δὲ τῶν πραγμάτων μανίᾳ	παραπλήσιον	εἶναι τὸ δοξάζειν οὕτως· οὐδένα
[1, 10]	παθητικά. Καὶ μικρὰ δὲ μικροῖς	παρατιθέμενα	μίγνυται μᾶλλον· ῥᾷον γὰρ καὶ
[1, 7]	ποιεῖν καὶ πάσχειν λεκτέον ἐφεξῆς·	παρειλήφαμεν	δὲ παρὰ τῶν πρότερον ὑπεναντίους
[1, 8]	τὸ νῦν, ὡς δὲ μικρὸν	παρεκβᾶσιν	εἰπεῖν, ἀναγκαῖον ἀπαθές τε ἕκαστον
[1, 8]	λόγων, ὑπερβάντες τὴν αἴσθησιν καὶ	παριδόντες	αὐτὴν ὡς τῷ λόγῳ δέον
[1, 3]	δ´ ἁπλῶς, οἷον πυρός, ὥσπερ	Παρμενίδης	λέγει δύο, τὸ ὂν καὶ
[1, 7]	τὸ δὲ δυνάμενον θερμὸν εἶναι	παρόντος	τοῦ θερμαντικοῦ καὶ πλησιάζοντος ἀνάγκη
[1, 7]	τὸ πάσχον, τῶν δ´ ἕξεων	παρουσῶν	οὐκέτι γίνεται, ἀλλ´ ἔστιν ἤδη·
[1, 2]	πᾶν τοῦ πρότερον, ὥστε κἂν	πᾶσαι	συντεθῶσιν, οὐδὲν ποιήσουσι μέγεθος. Ἀλλὰ
[1, 2]	ὅτι μία ὁπῃοῦν ἐστι, καὶ	πᾶσαι	ὡς ἑκάστη· πλείους δὲ μιᾶς
[1, 4]	εἰς αἰσθητὸν ἢ ἁφῇ ἢ	πάσαις	ταῖς αἰσθήσεσιν, οἷον ὅταν ὕδωρ
[1, 8]	φασι πάσχειν διὰ πόρων, οὕτω	πᾶσαν	ἀλλοίωσιν καὶ πᾶν τὸ πάσχειν
[1, 2]	ὅλον. Οἱ δὲ οἴονται ἀλλοίωσιν	πᾶσαν	εἶναι τὴν τοιαύτην μεταβολήν· τὸ
[1, 8]	καὶ τὰς ἄλλας αἰσθήσεις αἰσθάνεσθαι	πάσας,	ἔτι δὲ ὁρᾶσθαι διά τε
[1, 2]	πράγμασι, καὶ περὶ γενέσεως οὐ	πάσης	ἀλλὰ τῆς τῶν στοιχείων· πῶς
[1, 3]	τοσοῦτον διώρισται, τί δή ποτε	πάσης	γενέσεως οὔσης φθορᾶς ἄλλου, καὶ
[1, 4]	οἷον ἐκ τῆς γονῆς αἷμα	πάσης	ἢ ἐξ ὕδατος ἀὴρ ἢ
[1, 3]	γενέσεως οὔσης φθορᾶς ἄλλου, καὶ	πάσης	φθορᾶς οὔσης ἑτέρου τινὸς γενέσεως,
[1, 3]	Οὐ μὴν ἀλλ´ ὁμοίως ἐν	πᾶσι	γένεσις μὲν κατὰ τὰ ἐν
[1, 5]	ἐξιὼν ὑπομένοντος. Βέλτιον τοίνυν ποιεῖν	πᾶσιν	ἀχώριστον τὴν ὕλην ὡς οὖσαν
[1, 1]	θερμὸν ἁπάντῃ, ὄμβρον δ´ ἐν	πᾶσιν	δνοφόεντά τε ῥιγαλέον τε» Ὁμοίως
[1, 2]	γραμμάτων. Ἐπεὶ δὲ δοκεῖ σχεδὸν	πᾶσιν	ἕτερον εἶναι γένεσις καὶ ἀλλοίωσις,
[1, 3]	τῶν ὄντων, ταύτην οἰητέον εἶναι	πᾶσιν	ἱκανὴν αἰτίαν. Διὰ τί δέ
[1, 7]	ἢ ψύχεται ἢ ἄλλο τι	πάσχει	ἅμα ποιοῦν. Ἔστι δὲ ἡ
[1, 7]	μὲν γὰρ ὡς ἡ ὕλη	πάσχει,	ἔστι δ´ ὡς τοὐναντίον. Οἱ
[1, 6]	εἴ τι ποιεῖ, τὸ δὲ	πάσχει	κυρίως, καὶ τούτοις ὡσαύτως. Διὸ
[1, 8]	τὰ μὲν ποιεῖ τὰ δὲ	πάσχει	σχεδὸν οὗτοι λέγονται· καὶ περὶ
[1, 7]	γένει πάντα, ποιεῖ δὲ καὶ	πάσχει	τἀναντία ὑπ´ ἀλλήλων. Ὥστ´ ἀνάγκη
[1, 2]	τὸ μὲν ποιεῖ τὸ δὲ	πάσχει	τὰς φυσικὰς ποιήσεις. Δημόκριτος δὲ
[1, 7]	δὲ σιτίον ποιοῦν καὶ αὐτὸ	πάσχει	τι· ἢ γὰρ θερμαίνεται ἢ
[1, 8]	πόροι· εἰ γὰρ ταύτῃ τι	πάσχει	τὸ πᾶν, κἂν μὴ πόρους
[1, 2]	τὰ ὄντα καὶ τἀναντία τούτοις	πάσχει,	τῶν πρώτων ὑπαρχόντων μεγεθῶν ἀδιαιρέτων,
[1, 7]	αὐτὴ γὰρ ποιοῦσα ὑγίειαν οὐδὲν	πάσχει	ὑπὸ τοῦ ὑγιαζομένου. Τὸ δὲ
[1, 8]	ἀδιαιρέτων (οὐ γὰρ οἷόν τε	πάσχειν	ἀλλ´ ἢ διὰ τοῦ κενοῦ)
[1, 9]	τῇ μὲν τῇ δ´ οὐ	πάσχειν,	ἀλλὰ πάντῃ καθ´ ὅσον ἐστὶ
[1, 6]	τὸ ποιεῖν ἐστι καὶ τὸ	πάσχειν,	ἀνάγκη τούτων μίαν εἶναι τὴν
[1, 8]	καὶ τῶν ἄλλων τινές φασι	πάσχειν	διὰ πόρων, οὕτω πᾶσαν ἀλλοίωσιν
[1, 6]	οὔτε γὰρ ποιεῖν ταῦτα καὶ	πάσχειν	δύναται κυρίως ἃ μὴ οἷόν
[1, 7]	τε ὑπὸ τοῦ ὁμοίου τι	πάσχειν	δυνατόν, καὶ αὐτὸ ὑφ´ αὑτοῦ·
[1, 7]	καὶ τὰ διάφορα ποιεῖν καὶ	πάσχειν	εἰς ἄλληλα πέφυκεν. Καὶ γὰρ
[1, 8]	λέγωμεν. Τοῖς μὲν οὖν δοκεῖ	πάσχειν	ἕκαστον διά τινων πόρων εἰσιόντος
[1, 7]	διὰ τὴν ἐναντίωσιν τοῦτό φασι	πάσχειν·	ἐναντίον γὰρ εἶναι τὸ πολὺ
[1, 7]	μὲν οὖν τὸ ποιεῖν καὶ	πάσχειν	ἐστὶ καὶ τίσιν ὑπάρχει καὶ
[1, 6]	συγκρίσει καὶ τῷ ποιεῖν καὶ	πάσχειν.	Ἔστι δ´ ἡ σύγκρισις μίξις·
[1, 6]	ὑπάρχει τὸ ποιεῖν καὶ τὸ	πάσχειν.	Ἔστι μὲν οὖν ὡς ἐπὶ
[1, 8]	δὲ φθοράν. Ποιεῖν δὲ καὶ	πάσχειν	ᾗ τυγχάνουσιν ἁπτόμενα· ταύτῃ γὰρ
[1, 6]	εἰ περὶ τοῦ ποιεῖν καὶ	πάσχειν	καὶ περὶ μίξεως θεωρητέον, ἀνάγκη
[1, 7]	ἐπεὶ οὐ τὸ τυχὸν πέφυκε	πάσχειν	καὶ ποιεῖν, ἀλλ´ ὅσα ἢ
[1, 9]	ἄλλων, ἃ ποιεῖν πέφυκε καὶ	πάσχειν.	Λέγω δ´ οἷον οὐ μόνον
[1, 9]	οὖσι γεννᾶν καὶ ποιεῖν καὶ	πάσχειν,	λέγωμεν λαβόντες ἀρχὴν τὴν πολλάκις
[1, 7]	Περὶ δὲ τοῦ ποιεῖν καὶ	πάσχειν	λεκτέον ἐφεξῆς· παρειλήφαμεν δὲ παρὰ
[1, 8]	λέγει περὶ τοῦ ποιεῖν καὶ	πάσχειν.	Οἱ μὲν οὖν τρόποι καθ´
[1, 7]	χυμοῦ, χρῶμα δ´ ὑπὸ χρώματος	πάσχειν,	ὅλως δὲ τὸ ὁμογενὲς ὑπὸ
[1, 7]	εἶναι περὶ τοῦ ποιεῖν καὶ	πάσχειν	ὅνπερ καὶ περὶ τοῦ κινεῖν
[1, 7]	ἅπτεσθαι τῆς φύσεως. Λέγομεν γὰρ	πάσχειν	ὁτὲ μὲν τὸ ὑποκείμενον, οἷον
[1, 9]	Τὸ δὲ τῇ μὲν οἴεσθαι	πάσχειν	τῇ δὲ μή, διορίσαντας ἐν
[1, 8]	Τὸ δὲ μαλακὸν ἤδη τῷ	πάσχειν	τι λέγεται· τὸ γὰρ ὑπεικτικὸν
[1, 2]	οἷον τοῦ ποιεῖν καὶ τοῦ	πάσχειν,	τίνα τρόπον τὸ μὲν ποιεῖ
[1, 9]	σῶμα θερμαίνει, πεφυκὼς ποιεῖν καὶ	πάσχειν.	Τὸ δὲ τῇ μὲν οἴεσθαι
[1, 8]	πᾶσαν ἀλλοίωσιν καὶ πᾶν τὸ	πάσχειν	τοῦτον γίνεσθαι τὸν τρόπον, διὰ
[1, 8]	θερμότερον. Τοιαῦτα δ´ ὄντα μὴ	πάσχειν	ὑπ´ ἀλλήλων ἀδύνατον, οἷον ὑπὸ
[1, 7]	ἐγχωρεῖν τὰ ἕτερα καὶ διαφέροντα	πάσχειν	ὑπ´ ἀλλήλων, ἀλλὰ κἂν ἕτερα
[1, 9]	καὶ τὸ γίνεσθαί τε καὶ	πάσχειν	ὑπ´ ἀλλήλων, καὶ τίνα τρόπον
[1, 6]	ποιοῦντες γεννῶσι τῷ ποιεῖν καὶ	πάσχειν	ὑπ´ ἀλλήλων, καὶ τοῖς ἐξ
[1, 6]	ἦν τὸ ποιεῖν καὶ τὸ	πάσχειν	ὑπ´ ἀλλήλων, οἷον τὸ θερμὸν
[1, 7]	πάντῃ πάντως ἀδιάφορον εὔλογον μὴ	πάσχειν	ὑπὸ τοῦ ὁμοίου μηθέν· τί
[1, 8]	τὰ πάθη, ὥστε καὶ ἐὰν	πάσχῃ	ᾗπερ ψύχεται, ταύτῃ τι καὶ
[1, 8]	τὴν φύσιν, κἂν ποιοῖ κἂν	πάσχοι	θιγγάνοντα ἀλλήλων. Ἔτι δὲ τί
[1, 8]	ἔχον ἀλλ´ αὐτὸ συνεχὲς ὂν	πάσχοι	τὸν αὐτὸν τρόπον. Ἔτι δὲ
[1, 7]	θερμὸν χωριστόν, τοῦτο οὐθὲν ἂν	πάσχοι.	Τοῦτο μὲν οὖν ἴσως ἀδύνατον
[1, 7]	εἰς τοὐναντίον. Ὥστ´ ἀνάγκη τὸ	πάσχον	εἰς τὸ ποιοῦν μεταβάλλειν· οὕτω
[1, 7]	τε γὰρ ποιοῦν καὶ τὸ	πάσχον	ἐναντία ἐστί, καὶ ἡ γένεσις
[1, 7]	ἀλλήλοις. Ἐπεὶ δὲ καὶ τὸ	πάσχον	καὶ τὸ ποιοῦν τῷ μὲν
[1, 7]	τὸ ποιοῦν ἔχειν καὶ τὸ	πάσχον,	οἱ δ´ εἰς θάτερα τοὐναντίον.
[1, 7]	τὸ δ´ ἔσχατον καὶ αὐτὸ	πάσχον·	ὅσα γὰρ μὴ ἔχει τὴν
[1, 7]	τό τε ποιοῦν καὶ τὸ	πάσχον·	οὐ γὰρ ἐγχωρεῖν τὰ ἕτερα
[1, 7]	τό τε ποιοῦν καὶ τὸ	πάσχον,	πῶς δ´ ἕτερα καὶ ἀνόμοια
[1, 7]	τὸ ποιητικὸν ὁμοιοῦν ἑαυτῷ τὸ	πάσχον·	τό τε γὰρ ποιοῦν καὶ
[1, 7]	καὶ τὸ ποιοῦν καὶ τὸ	πάσχον	τῷ γένει μὲν ὅμοιον εἶναι
[1, 7]	ὅταν ὑπάρχῃ, γίνεταί τι τὸ	πάσχον,	τῶν δ´ ἕξεων παρουσῶν οὐκέτι
[1, 6]	εἴπερ τὸ ποιοῦν ἀντιθήσομεν τῷ	πάσχοντι,	τοῦτο δ´ οἷς ἡ κίνησις
[1, 6]	καὶ συγκρίνεσθαι, μηδενὸς ποιοῦντος μηδὲ	πάσχοντος·	καὶ γὰρ οἱ πλείω τὰ
[1, 8]	μόνον ἐπὶ τῶν ποιούντων καὶ	πασχόντων,	ἀλλὰ καὶ μίγνυσθαί φησιν ὅσων
[1, 5]	ἱκανῶς, δεῖ καὶ τῆς ἀπορίας	πειρᾶσθαι	λύσιν εὑρεῖν, σώζοντας τὸ ὑπομένοντός
[1, 2]	καὶ τοῦτο διαλῦσαι χαλεπὸν ὂν	πειρατέον.	Ἀρχὴ δὲ τούτων πάντων, πότερον
[1, 2]	αὐτῶν ἐν ἑτέροις. Ἀλλὰ ταῦτα	πειρατέον	λύειν· διὸ πάλιν ἐξ ἀρχῆς
[1, 8]	μὴ πόρων ὄντων τὰ μὲν	πείσεται	τὰ δὲ ποιήσει τῶν πρὸς
[1, 8]	τι καὶ ἄλλο ποιήσει ἢ	πείσεται.	Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ
[1, 2]	φανείη οἰκείοις καὶ φυσικοῖς λόγοις	πεπεῖσθαι.	Δῆλον δ´ ἔσται ὃ λέγομεν
[1, 3]	φροῦδον τὸ πᾶν, εἴ γε	πεπερασμένον	ἦν ἐξ οὗ γίνεται τῶν
[1, 9]	μεταταχθὲν οὔτε μετατεθὲν τὴν φύσιν	πεπηγὸς	ἐξ ὑγροῦ γέγονεν· οὐδ´ ἐνυπάρχει
[1, 9]	ὑγρόν, ὁτὲ δὲ σκληρὸν καὶ	πεπηγός	ἐστιν. Ἔτι δ´ οὐδ´ αὔξησιν
[1, 9]	ὁτὲ μὲν ὑγρὸν ὁτὲ δὲ	πεπηγός,	οὐ διαιρέσει καὶ συνθέσει τοῦτο
[1, 9]	οὐδ´ ἐνυπάρχει τὰ σκληρὰ καὶ	πεπηγότα	ἀδιαίρετα τοὺς ὄγκους· ἀλλ´ ὁμοίως
[1, 8]	τῇ μὲν τῇ δὲ μή,	πεπλασμένῳ	τινὶ τοῦτ´ ἐοικέναι· μέχρι πόσου
[1, 8]	πάθη συμβαίνειν, εἰ μὲν καὶ	πεπληρωμένων	τῶν πόρων, περίεργον οἱ πόροι·
[1, 5]	δ´ ἠλλοίωται, ὁτὲ μὲν οὐδὲν	πέπονθεν,	ὁτὲ δὲ κἀκεῖνο. Ἀλλὰ τὸ
[1, 8]	ἄπειρον ἔνιοι· τὸ γὰρ πέρας	περαίνειν	ἂν πρὸς τὸ κενόν. Οἱ
[1, 8]	καὶ ἄπειρον ἔνιοι· τὸ γὰρ	πέρας	περαίνειν ἂν πρὸς τὸ κενόν.
[1, 4]	μή, καὶ πῶς ἔστι, καὶ	περὶ	ἀλλοιώσεως διωρίσθω τοῦτον τὸν τρόπον.
[1, 2]	τῶν τοιούτων, οὐδέν· ἔτι οὔτε	περὶ	ἀλλοιώσεως οὔτε περὶ αὐξήσεως, τίνα
[1, 1]	Ἐναντίως δὲ φαίνονται λέγοντες οἱ	περὶ	Ἀναξαγόραν τοῖς περὶ Ἐμπεδοκλέα· ὁ
[1, 2]	Δημοκρίτου. Οὗτος δ´ ἔοικε μὲν	περὶ	ἁπάντων φροντίσαι, ἤδη δὲ ἐν
[1, 1]	τῶν ἄλλων ἁπλῶν κινήσεων, οἷον	περὶ	αὐξήσεως καὶ ἀλλοιώσεως. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β'
[1, 1]	τοὺς λόγους αὐτῶν, ἔτι δὲ	περὶ	αὐξήσεως καὶ ἀλλοιώσεως, τί ἑκάτερον,
[1, 2]	τῷ πῶς διαφέρειν. Οὔτε γὰρ	περὶ	αὐξήσεως οὐδεὶς οὐδὲν διώρισεν, ὥσπερ
[1, 2]	ἔτι οὔτε περὶ ἀλλοιώσεως οὔτε	περὶ	αὐξήσεως, τίνα τρόπον ὑπάρχουσι τοῖς
[1, 2]	ἧττον συμβαίνει ἀδύνατα. Ἔσκεπται δὲ	περὶ	αὐτῶν ἐν ἑτέροις. Ἀλλὰ ταῦτα
[1, 5]	ἐν τούτῳ. Ἐπεὶ δὲ διηπόρηται	περὶ	αὐτῶν ἱκανῶς, δεῖ καὶ τῆς
[1, 6]	τῶν προτέρων, οὕτως ἔχει καὶ	περὶ	ἁφῆς. Ὅμως δὲ τὸ κυρίως
[1, 6]	περὶ μίξεως θεωρητέον, ἀνάγκη καὶ	περὶ	ἁφῆς· οὔτε γὰρ ποιεῖν ταῦτα
[1, 6]	τούτοις ὡσαύτως. Διὸ πρῶτον λεκτέον	περὶ	ἁφῆς. Σχεδὸν μὲν οὖν, ὥσπερ
[1, 2]	οἱ φυσικῶς καὶ λογικῶς σκοποῦντες·	περὶ	γὰρ τοῦ ἄτομα εἶναι μεγέθη
[1, 2]	Β' Πλάτων μὲν οὖν μόνον	περὶ	γενέσεως ἐσκέψατο καὶ φθορᾶς, ὅπως
[1, 0]		~ΠΕΡΙ	ΓΕΝΕΣΕΩΣ ΚΑΙ ΦΘΟΡΑΣ ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α'
[1, 1]	τὴν φύσιν. Ὅλως τε δὴ	περὶ	γενέσεως καὶ φθορᾶς τῆς ἁπλῆς
[1, 2]	ὅπως ὑπάρχει τοῖς πράγμασι, καὶ	περὶ	γενέσεως οὐ πάσης ἀλλὰ τῆς
[1, 5]	τοῦτον τὸν τρόπον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε'	Περὶ	δὲ αὐξήσεως λοιπὸν εἰπεῖν, τί
[1, 4]	ἐπὶ τοσοῦτον εἰρήσθω. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ'	Περὶ	δὲ γενέσεως καὶ ἀλλοιώσεως λέγωμεν
[1, 1]	ΓΕΝΕΣΕΩΣ ΚΑΙ ΦΘΟΡΑΣ ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α'	Περὶ	δὲ γενέσεως καὶ φθορᾶς τῶν
[1, 5]	καὶ ἀλλοιουμένου καὶ αὐξανομένου, δῆλον.	Περὶ	δὲ ὅ ἐστιν ἡ μεταβολὴ
[1, 3]	προτέρας διελεῖν ἐστι φιλοσοφίας ἔργον·	περὶ	δὲ τοῦ διὰ τὸ συνεχῶς
[1, 7]	τοῦτον τὸν τρόπον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ'	Περὶ	δὲ τοῦ ποιεῖν καὶ πάσχειν
[1, 8]	εἰρήκαμεν ἐν τοῖς πρότερον λόγοις·	περὶ	δὴ τῶν ἀδιαιρέτων στερεῶν τὸ
[1, 3]	γένεσιν εἶναι καὶ φθορὰν ὁμοίως	περὶ	ἕκαστον τῶν ὄντων, ταύτην οἰητέον
[1, 1]	λέγοντες οἱ περὶ Ἀναξαγόραν τοῖς	περὶ	Ἐμπεδοκλέα· ὁ μὲν γάρ φησι
[1, 3]	ἐκείνης εἴρηται πρότερον ἐν τοῖς	περὶ	κινήσεως λόγοις, ὅτι ἐστὶ τὸ
[1, 5]	οὐσίαν, γένεσίς ἐστιν, ἡ δὲ	περὶ	μέγεθος αὔξησις, ἡ δὲ περὶ
[1, 5]	αὐξήσεως καὶ ἡ τῆς φθίσεως	(περὶ	μέγεθος δὲ δοκεῖ εἶναι τὸ
[1, 3]	ὕλης, τὴν τοιαύτην αἰτίαν λεκτέον.	Περὶ	μὲν γὰρ ἐκείνης εἴρηται πρότερον
[1, 6]	ἡμῶν, ἀλλ´ οὐκ αὐτοὶ ἐκείνου.	Περὶ	μὲν οὖν ἁφῆς τῆς ἐν
[1, 4]	δεκτικὰ τὰ ὑποκείμενα ἐναντιώσεών τινων.	Περὶ	μὲν οὖν γενέσεως, εἴτε ἔστιν
[1, 3]	ἄπαυστον ἀναγκαῖον εἶναι τὴν μεταβολήν;	Περὶ	μὲν οὖν τοῦ γένεσιν εἶναι
[1, 3]	ἐπιστῆμον ἀλλ´ οὐχ ὅταν ἀνεπιστῆμον.	Περὶ	μὲν οὖν τοῦ τὰ μὲν
[1, 3]	μηδενὸς ἀνάγκη γίνεσθαι τὸ γινόμενον.	Περὶ	μὲν οὖν τούτων ἐν ἄλλοις
[1, 3]	δ´ εἶναι οὐ τὸ αὐτό.	Περὶ	μὲν οὖν τούτων ἐπὶ τοσοῦτον
[1, 3]	δὲ κινούμενον ἀεί. Τούτων δὲ	περὶ	μὲν τῆς ἀκινήτου ἀρχῆς τῆς
[1, 8]	πάσχει σχεδὸν οὗτοι λέγονται· καὶ	περὶ	μὲν τούτων, καὶ πῶς λέγουσι,
[1, 8]	γὰρ οὐκ εἶναί φησιν· καὶ	περὶ	μὲν τῶν ἀδιαιρέτων ἐπιπέδων εἰρήκαμεν
[1, 6]	τοῦ ποιεῖν καὶ πάσχειν καὶ	περὶ	μίξεως θεωρητέον, ἀνάγκη καὶ περὶ
[1, 10]	τὸν τρόπον. ~Λοιπὸν δὲ θεωρῆσαι	περὶ	μίξεως κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον
[1, 2]	(πῶς δὲ τοῦτο, οὐκέτι) οὐδὲ	περὶ	μίξεως, οὔτε περὶ τῶν ἄλλων
[1, 5]	πρῶτον πότερον μόνως ἐν τῷ	περὶ	ὅ ἐστιν αὐτῶν ἡ πρὸς
[1, 5]	ἡ μεταβολὴ διαφέρει οὐ μόνον	περὶ	ὃ ἀλλὰ καὶ ὣς τοῦ
[1, 2]	Ὅλως δὲ παρὰ τὰ ἐπιπολῆς	περὶ	οὐδενὸς οὐδεὶς ἐπέστησεν ἔξω Δημοκρίτου.
[1, 5]	περὶ μέγεθος αὔξησις, ἡ δὲ	περὶ	πάθος ἀλλοίωσις· ἀμφότερα δὲ ἐκ
[1, 8]	εἰσίν. Ὁδῷ δὲ μάλιστα καὶ	περὶ	πάντων ἑνὶ λόγῳ διωρίκασι Λεύκιππος
[1, 3]	χωριστὰ τὰ πάθη τῶν οὐσιῶν.	Περί	τε τούτων οὖν ὅσον ἐνδέχεται
[1, 8]	διὰ ταύτας τὰς αἰτίας ἀπεφήναντο	περὶ	τῆς ἀληθείας· ἐπεὶ δὲ ἐπὶ
[1, 3]	πῶς ποτὲ δεῖ λέγειν καὶ	περὶ	τῆς ἁπλῆς φθορᾶς καὶ γενέσεως.
[1, 6]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ἐπεὶ δὲ πρῶτον δεῖ	περὶ	τῆς ὕλης καὶ τῶν καλουμένων
[1, 10]	ἀμφοῖν ἢ μικρόν, ὅπερ συμβαίνει	περὶ	τὸν καττίτερον καὶ τὸν χαλκόν.
[1, 8]	τρόπον. Ἔτι δὲ πῶς ἐνδέχεται	περὶ	τοῦ διορᾶν συμβαίνειν ὡς λέγουσιν;
[1, 7]	ποιεῖν καὶ πάσχειν ὅνπερ καὶ	περὶ	τοῦ κινεῖν καὶ κινεῖσθαι· διχῶς
[1, 3]	ἴσως τοῦτο γένοιτο δῆλον, καὶ	περὶ	τοῦ νῦν ἀπορηθέντος, πῶς ποτὲ
[1, 6]	ἀλλήλων ἐστίν. Ἀλλὰ μὴν εἰ	περὶ	τοῦ ποιεῖν καὶ πάσχειν καὶ
[1, 8]	Οὕτως δὲ καὶ Λεύκιππος λέγει	περὶ	τοῦ ποιεῖν καὶ πάσχειν. Οἱ
[1, 7]	αὐτὸν δὲ λόγον ὑποληπτέον εἶναι	περὶ	τοῦ ποιεῖν καὶ πάσχειν ὅνπερ
[1, 7]	τὴν γένεσιν. Ὁμοίως δὲ καὶ	περὶ	τοῦ ποιοῦντος· καὶ γὰρ τὸν
[1, 2]	ἀλλοιοῦσθαι δὲ μεταβαλλόντων τῶν παθημάτων,	περὶ	τούτων ἐπιστήσασι θεωρητέον. Ἀπορίας γὰρ
[1, 6]	πως ἐνδέχεται μιχθῆναι πρῶτον. Ὥστε	περὶ	τριῶν τούτων διοριστέον, τί ἁφὴ
[1, 1]	ἔστι καὶ πῶς ἔστιν, καὶ	περὶ	τῶν ἄλλων ἁπλῶν κινήσεων, οἷον
[1, 1]	ὁ δ´ αὐτὸς λόγος καὶ	περὶ	τῶν ἄλλων· τοῦτο δ´ ἦν
[1, 2]	οὐκέτι) οὐδὲ περὶ μίξεως, οὔτε	περὶ	τῶν ἄλλων ὡς εἰπεῖν οὐδενός,
[1, 3]	Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ	περὶ	φθορᾶς. Εἰ γάρ τι γίνεται,
[1, 6]	ἐστιν, ἀνάγκη δὴ πρότερον εἰπεῖν	περὶ	ὧν ἀδιορίστως λέγεται νῦν. Πάντες
[1, 8]	Ὅλως δὲ τὸ πόρους ποιεῖν	περίεργον·	εἰ μὲν γὰρ μηδὲν ποιεῖ
[1, 8]	μὲν καὶ πεπληρωμένων τῶν πόρων,	περίεργον	οἱ πόροι· εἰ γὰρ ταύτῃ
[1, 3]	τὸ καθόλου καὶ τὸ πάντα	περιέχον.	Εἰ μὲν οὖν τὸ πρῶτον,
[1, 8]	εἶναι. Καὶ συντιθέμενα δὲ καὶ	περιπλεκόμενα	γεννᾶν· ἐκ δὲ τοῦ κατ´
[1, 8]	ἄτοπον, τὸ μόνον ἀποδοῦναι τῷ	περιφερεῖ	σχήματι τὸ θερμόν· ἀνάγκη γὰρ
[1, 7]	δ´ εἴδει ἀνόμοιον καὶ ἐναντίον·	πέφυκε	γὰρ σῶμα μὲν ὑπὸ σώματος,
[1, 2]	καὶ ὅλως δέ, εἰ πάντῃ	πέφυκε	διαιρετόν, ἂν διαιρεθῇ, οὐδὲν ἔσται
[1, 9]	αὑτῶν μήτ´ ἄλλων, ἃ ποιεῖν	πέφυκε	καὶ πάσχειν. Λέγω δ´ οἷον
[1, 7]	Ἀλλ´ ἐπεὶ οὐ τὸ τυχὸν	πέφυκε	πάσχειν καὶ ποιεῖν, ἀλλ´ ὅσα
[1, 6]	ὥστε φανερὸν ὅτι ταῦτα ἅπτεσθαι	πέφυκεν	ἀλλήλων, ὧν διῃρημένων μεγεθῶν ἅμα
[1, 7]	ποιεῖν καὶ πάσχειν εἰς ἄλληλα	πέφυκεν.	Καὶ γὰρ ὅταν τὸ ἔλαττον
[1, 4]	ὃ κατὰ τοῦ ὑποκειμένου λέγεσθαι	πέφυκεν,	καὶ ἔστι μεταβολὴ ἑκατέρου τούτων,
[1, 9]	δυνάμει τὸ δ´ ἐντελεχείᾳ τοιοῦτον,	πέφυκεν	οὐ τῇ μὲν τῇ δ´
[1, 8]	πρὸς ἄλληλα τοῦτον τὸν τρόπον	πεφυκότων.	Ὅτι μὲν οὖν οὕτως λέγειν
[1, 9]	δ´ ἀὴρ τὸ σῶμα θερμαίνει,	πεφυκὼς	ποιεῖν καὶ πάσχειν. Τὸ δὲ
[1, 9]	ἀλλ´ ἔστι σῶμα ἀδιαίρετον ἢ	πλάτος,	οὐκ ἂν εἴη πάντῃ παθητικόν,
[1, 2]	αὐξήσεως καὶ ἀλλοιώσεως. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β'	Πλάτων	μὲν οὖν μόνον περὶ γενέσεως
[1, 8]	ὥσπερ ἐν τῷ Τιμαίῳ γέγραφε	Πλάτων.	Τοσοῦτον γὰρ διαφέρει τοῦ μὴ
[1, 8]	ἁφῆς (ταύτῃ γὰρ διαιρετὸν ἕκαστον)	Πλάτωνι	δὲ κατὰ τὴν ἁφὴν μόνον·
[1, 5]	μίξῃς οἶνον ὕδατι· ὁμοίως γὰρ	πλεῖον	ἑκάτερον. Ἢ ὅτι τοῦ μὲν
[1, 5]	ἀλλ´ οἷον ὕδωρ οἴνῳ ἀεὶ	πλεῖον	μιγνύμενον τέλος ὑδαρῆ ποιεῖ καὶ
[1, 3]	καὶ διώρισται τοῖς λόγοις ἐπὶ	πλεῖον·	συντόμως δὲ καὶ νῦν λεκτέον,
[1, 10]	δὲ πάμπαν ἠρέμα, ἢ οὐθὲν	πλεῖον	τὸ μιχθὲν ἐξ ἀμφοῖν ἢ
[1, 7]	τὸ ἔλαττον πῦρ ὑπὸ τοῦ	πλείονος	φθείρηται, διὰ τὴν ἐναντίωσιν τοῦτό
[1, 1]	ἀλλ´ ἐξ ὧν λέγουσιν οἱ	πλείους	ἀρχὰς ποιοῦντες μιᾶς ἀδύνατον ἀλλοιοῦσθαι.
[1, 2]	ἐστι, καὶ πᾶσαι ὡς ἑκάστη·	πλείους	δὲ μιᾶς οὐκ εἰσίν· ἐφεξῆς
[1, 7]	ἀλλήλοις λόγους. Οἱ μὲν γὰρ	πλεῖστοι	τοῦτό γε ὁμονοητικῶς λέγουσιν, ὡς
[1, 2]	μέγεθος ἀδιαίρετον· διαφέρει γὰρ τοῦτο	πλεῖστον.	Καὶ πάλιν εἰ μεγέθη, πότερον,
[1, 10]	γλίσχρον ᾖ· ταῦτα γὰρ δὴ	πλείω	καὶ μείζω μόνον ποιεῖ τὸν
[1, 2]	Διαιρεθέντος γὰρ εἰς δύο καὶ	πλείω,	οὐδὲν ἔλαττον οὐδὲ μεῖζον τὸ
[1, 1]	φαμεν· τοῖς δὲ τὰ γένη	πλείω	ποιοῦσι διαφέρειν τὴν ἀλλοίωσιν τῆς
[1, 6]	μηδὲ πάσχοντος· καὶ γὰρ οἱ	πλείω	τὰ στοιχεῖα ποιοῦντες γεννῶσι τῷ
[1, 1]	κυρίως γινόμενον ἀλλοιοῦσθαι. Ὅσοι δὲ	πλείω	τὴν ὕλην ἑνὸς τιθέασιν, οἷον
[1, 5]	δὲ τοῦ αὐξανομένου ἀεὶ ἐπὶ	πλείω	τόπον, ἐπ´ ἐλάττω δὲ τὰ
[1, 8]	Ὁμοίως δὲ ἀδύνατον καὶ εἰ	πλείω	τῷ ἑνί· ἀδιαίρετον γὰρ ὂν
[1, 8]	ἀδιαιρέτων στερεῶν τὸ μὲν ἐπὶ	πλέον	θεωρῆσαι τὸ συμβαῖνον ἀφείσθω τὸ
[1, 6]	θερμόν· ἀλλὰ τὸ κινεῖν ἐπὶ	πλέον	τοῦ ποιεῖν ἐστιν. Ἐκεῖνο δ´
[1, 1]	ταῦτα δ´ ἄπειρα καὶ τὸ	πλῆθος	εἶναι καὶ τὰς μορφάς, αὐτὰ
[1, 8]	οὐχ ἕν, ἀλλ´ ἄπειρα τὸ	πλῆθος	καὶ ἀόρατα διὰ σμικρότητα τῶν
[1, 8]	ἀλήθειαν ἑνὸς οὐκ ἂν γενέσθαι	πλῆθος,	οὐδ´ ἐκ τῶν ἀληθῶς πολλῶν
[1, 8]	φθορὰν οὔτε κίνησιν καὶ τὸ	πλῆθος	τῶν ὄντων Ὁμολογήσας δὲ ταῦτα
[1, 7]	γραμμῆς ἢ γραμμὴ ὑπὸ λευκότητος,	πλὴν	εἰ μή που κατὰ συμβεβηκός,
[1, 2]	διαιροῦσιν οὐκέτι· οὐδὲν γὰρ γίνεται	πλὴν	στερεὰ συντιθεμένων· πάθος γὰρ οὐδ´
[1, 1]	ἓν συναγάγῃ τὴν ἅπασαν φύσιν	πλὴν	τοῦ νείκους, ἐκ τοῦ ἑνὸς
[1, 8]	κενὸν ἄλλο τι οἴεσθαι λέγειν	πλὴν	χώραν σώματος, ὥστε δῆλον ὅτι
[1, 8]	πόρους; πᾶν γὰρ ὁμοίως ἔσται	πλῆρες.	Ἀλλὰ μὴν εἰ καὶ κενὰ
[1, 8]	οὕτως ἔχει τοῦ ὅλου καὶ	πλῆρές	ἐστι, τὸ δὲ διῃρημένον; ἔτι
[1, 8]	οὔτε διὰ τῶν πόρων, εἰ	πλήρης	ἕκαστος· τί γὰρ διοίσει τοῦ
[1, 7]	εἶναι παρόντος τοῦ θερμαντικοῦ καὶ	πλησιάζοντος	ἀνάγκη θερμαίνεσθαι· διό, καθάπερ εἴρηται,
[1, 5]	σῶμα, οἷον εἰ εἰσελθὸν γένοιτο	πνεῦμα.	Ἀλλ´ ἔφθαρταί γε τοῦτο παθόν,
[1, 3]	τε ἁπλῶς καὶ τὸ φθείρεσθαι·	πνεῦμα	γὰρ καὶ ἀὴρ κατὰ μὲν
[1, 10]	ἐστι καὶ διὰ τί, καὶ	ποῖα	μικτὰ τῶν ὄντων, ἐπείπερ ἐστὶν
[1, 8]	τοῦ προτέρου. Εἰ δ´ ἕτερα,	ποῖα	ταῦτα; καὶ δῆλον ὡς ταῦτα
[1, 7]	μὴ ἔχει τὴν αὐτὴν ὕλην,	ποιεῖ	ἀπαθῆ ὄντα, οἷον ἡ ἰατρική·
[1, 10]	παθητικὰ ὑπ´ ἀλλήλων· τὰ δὲ	ποιεῖ	ἀπαθῆ ὄντα, ὅσων μὴ ἡ
[1, 5]	τῇ μίξει, οἷον ὅτι οἶνος·	ποιεῖ	γὰρ τὸ τοῦ οἴνου ἔργον
[1, 7]	τἀναντία ἐν ταὐτῷ γένει πάντα,	ποιεῖ	δὲ καὶ πάσχει τἀναντία ὑπ´
[1, 2]	ταῖς τῶν σχημάτων διαφοραῖς, ὅπερ	ποιεῖ	Δημόκριτος. Διὸ καὶ χροιὰν οὔ
[1, 5]	ἀεὶ πλεῖον μιγνύμενον τέλος ὑδαρῆ	ποιεῖ	καὶ ὕδωρ, τότε φθίσιν ποιεῖται
[1, 8]	περίεργον· εἰ μὲν γὰρ μηδὲν	ποιεῖ	κατὰ τὴν ἁφήν, οὐδὲ διὰ
[1, 10]	καὶ μεγάλα μικροῖς συντιθέμενα οὐ	ποιεῖ	μίξιν, ἀλλ´ αὔξησιν τοῦ κρατοῦντος·
[1, 8]	τρόποι καθ´ οὓς τὰ μὲν	ποιεῖ	τὰ δὲ πάσχει σχεδὸν οὗτοι
[1, 6]	ἀλλήλων ἁπτικά· κἂν εἴ τι	ποιεῖ,	τὸ δὲ πάσχει κυρίως, καὶ
[1, 2]	πάσχειν, τίνα τρόπον τὸ μὲν	ποιεῖ	τὸ δὲ πάσχει τὰς φυσικὰς
[1, 10]	δὴ πλείω καὶ μείζω μόνον	ποιεῖ	τὸν ὄγκον. Ὅταν δ´ ᾖ
[1, 10]	μίξις· διὸ οὐδ´ ἡ ἰατρικὴ	ποιεῖ	ὑγίειαν οὐδ´ ἡ ὑγίεια μιγνυμένη
[1, 7]	τὸ τυχὸν πέφυκε πάσχειν καὶ	ποιεῖν,	ἀλλ´ ὅσα ἢ ἐναντία ἐστὶν
[1, 8]	ὄντων πάντῃ τῶν σωμάτων πόρους	ποιεῖν	γελοῖον· ᾗ γὰρ διαιρετά, δύναται
[1, 8]	γένεσιν ποιεῖν, διαλυόμενα δὲ φθοράν.	Ποιεῖν	δὲ καὶ πάσχειν ᾗ τυγχάνουσιν
[1, 8]	εἶναι) καὶ συνιστάμενα μὲν γένεσιν	ποιεῖν,	διαλυόμενα δὲ φθοράν. Ποιεῖν δὲ
[1, 5]	μείζους αὐλοί. Ἐὰν δὲ μηκέτι	ποιεῖν	δύνηται, ἀλλ´ οἷον ὕδωρ οἴνῳ
[1, 6]	οἷόν τε πᾶν τὸ κινοῦν	ποιεῖν,	εἴπερ τὸ ποιοῦν ἀντιθήσομεν τῷ
[1, 6]	ὑποκείμενον, ὥστε ἐν οἷς τὸ	ποιεῖν	ἐστι καὶ τὸ πάσχειν, ἀνάγκη
[1, 6]	τὸ κινεῖν ἐπὶ πλέον τοῦ	ποιεῖν	ἐστιν. Ἐκεῖνο δ´ οὖν φανερόν,
[1, 2]	τούτοις ἀλλοίωσιν καὶ γένεσιν ἐνδέχεται	ποιεῖν,	καθάπερ εἴρηται, τροπῇ καὶ διαθιγῇ
[1, 7]	δ´ ἀνόμοια καὶ τὰ διάφορα	ποιεῖν	καὶ πάσχειν εἰς ἄλληλα πέφυκεν.
[1, 7]	ἀληθές. Τί μὲν οὖν τὸ	ποιεῖν	καὶ πάσχειν ἐστὶ καὶ τίσιν
[1, 6]	χρῶνται καὶ συγκρίσει καὶ τῷ	ποιεῖν	καὶ πάσχειν. Ἔστι δ´ ἡ
[1, 6]	Ἀλλὰ μὴν εἰ περὶ τοῦ	ποιεῖν	καὶ πάσχειν καὶ περὶ μίξεως
[1, 9]	ὑπάρχει τοῖς οὖσι γεννᾶν καὶ	ποιεῖν	καὶ πάσχειν, λέγωμεν λαβόντες ἀρχὴν
[1, 7]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' Περὶ δὲ τοῦ	ποιεῖν	καὶ πάσχειν λεκτέον ἐφεξῆς· παρειλήφαμεν
[1, 8]	καὶ Λεύκιππος λέγει περὶ τοῦ	ποιεῖν	καὶ πάσχειν. Οἱ μὲν οὖν
[1, 7]	λόγον ὑποληπτέον εἶναι περὶ τοῦ	ποιεῖν	καὶ πάσχειν ὅνπερ καὶ περὶ
[1, 9]	ἀὴρ τὸ σῶμα θερμαίνει, πεφυκὼς	ποιεῖν	καὶ πάσχειν. Τὸ δὲ τῇ
[1, 6]	τὰ στοιχεῖα ποιοῦντες γεννῶσι τῷ	ποιεῖν	καὶ πάσχειν ὑπ´ ἀλλήλων, καὶ
[1, 9]	ἐστὶ τὸ γεννᾶν καὶ τὸ	ποιεῖν	καὶ τὸ γίνεσθαί τε καὶ
[1, 6]	κινητοῦ, ἐν οἷς ὑπάρχει τὸ	ποιεῖν	καὶ τὸ πάσχειν. Ἔστι μὲν
[1, 6]	ἅπαντα, οὐκ ἂν ἦν τὸ	ποιεῖν	καὶ τὸ πάσχειν ὑπ´ ἀλλήλων,
[1, 2]	ὡς εἰπεῖν οὐδενός, οἷον τοῦ	ποιεῖν	καὶ τοῦ πάσχειν, τίνα τρόπον
[1, 5]	οἷον ἐξιὼν ὑπομένοντος. Βέλτιον τοίνυν	ποιεῖν	πᾶσιν ἀχώριστον τὴν ὕλην ὡς
[1, 8]	κενόν. Ὅλως δὲ τὸ πόρους	ποιεῖν	περίεργον· εἰ μὲν γὰρ μηδὲν
[1, 9]	μήτε αὑτῶν μήτ´ ἄλλων, ἃ	ποιεῖν	πέφυκε καὶ πάσχειν. Λέγω δ´
[1, 6]	καὶ περὶ ἁφῆς· οὔτε γὰρ	ποιεῖν	ταῦτα καὶ πάσχειν δύναται κυρίως
[1, 6]	ὡσαύτως· καὶ γὰρ τὸ κινοῦν	ποιεῖν	τί φασι καὶ τὸ ποιοῦν
[1, 5]	ὕδωρ, ὁ δὲ δύναιτο οἶνον	ποιεῖν	τὸ μιχθέν; καὶ ὥσπερ τὸ
[1, 5]	ποιεῖ καὶ ὕδωρ, τότε φθίσιν	ποιεῖται	τοῦ ποσοῦ, τὸ δ´ εἶδος
[1, 7]	ἀλλήλων, ἀλλὰ κἂν ἕτερα ὄντα	ποιῇ	τι εἰς ἄλληλα, οὐχ ᾗ
[1, 5]	Ἔστι μὲν γὰρ οὕτω πῦρ	ποιῆσαι	ἐπὶ τὸ ὑπάρχον ἐπιθέντα ξύλα.
[1, 8]	διωρίκασι Λεύκιππος καὶ Δημόκριτος, ἀρχὴν	ποιησάμενοι	κατὰ φύσιν ἥπερ ἐστίν. Ἐνίοις
[1, 2]	ποιήσεις. Δημόκριτος δὲ καὶ Λεύκιππος	ποιήσαντες	τὰ σχήματα τὴν ἀλλοίωσιν καὶ
[1, 8]	ἁφήν, οὐδὲ διὰ τῶν πόρων	ποιήσει	διιόν· εἰ δὲ τῷ ἅπτεσθαι,
[1, 8]	ψύχεται, ταύτῃ τι καὶ ἄλλο	ποιήσει	ἢ πείσεται. Τὸν αὐτὸν δὲ
[1, 8]	τὰ μὲν πείσεται τὰ δὲ	ποιήσει	τῶν πρὸς ἄλληλα τοῦτον τὸν
[1, 2]	τὸ δὲ πάσχει τὰς φυσικὰς	ποιήσεις.	Δημόκριτος δὲ καὶ Λεύκιππος ποιήσαντες
[1, 7]	ἀεὶ κινεῖν κινούμενον. Ἐπὶ δὲ	ποιήσεως	τὸ μὲν πρῶτον ἀπαθές, τὸ
[1, 6]	ἐξ ἑνὸς ἀνάγκη λέγειν τὴν	ποίησιν,	καὶ τοῦτ´ ὀρθῶς λέγει Διογένης,
[1, 6]	καὶ τί μίξις καὶ τί	ποίησις.	Ἀρχὴν δὲ λάβωμεν τήνδε. Ἀνάγκη
[1, 2]	ὥστε κἂν πᾶσαι συντεθῶσιν, οὐδὲν	ποιήσουσι	μέγεθος. Ἀλλὰ μὴν καὶ εἴ
[1, 7]	τἀναντία, φανερὸν ὅτι παθητικὰ καὶ	ποιητικὰ	ἀλλήλων ἐστὶ τά τ´ ἐναντία
[1, 10]	ἡ αὐτὴ ὕλη ἐστί, καὶ	ποιητικὰ	ἀλλήλων καὶ παθητικὰ ὑπ´ ἀλλήλων·
[1, 10]	ἔφαμεν, τῶν ὄντων τὰ μὲν	ποιητικὰ	τὰ δ´ ὑπὸ τούτων παθητικά.
[1, 6]	Τὰ δὲ τοιαῦτα παθητικὰ καὶ	ποιητικά·	ὥστε φανερὸν ὅτι ταῦτα ἅπτεσθαι
[1, 7]	ποιοῦν ἀπαθές. Ἔστι δὲ τὸ	ποιητικὸν	αἴτιον ὡς ὅθεν ἡ ἀρχὴ
[1, 7]	εἴπερ τὸ ὅμοιον ᾗ ὅμοιον	ποιητικόν·	αὐτὸ γὰρ αὑτὸ κινήσει πᾶν,
[1, 7]	Τὸ δ´ οὗ ἕνεκα οὐ	ποιητικόν.	Διὸ ἡ ὑγίεια οὐ ποιητικόν,
[1, 7]	ποιητικόν. Διὸ ἡ ὑγίεια οὐ	ποιητικόν,	εἰ μὴ κατὰ μεταφοράν· καὶ
[1, 7]	τί γὰρ μᾶλλον θάτερον ἔσται	ποιητικὸν	ἢ θάτερον; εἴ τε ὑπὸ
[1, 7]	ἐστι διὰ τὸ μηδὲν μᾶλλον	ποιητικὸν	ἢ παθητικὸν εἶναι θάτερον θατέρου
[1, 10]	εὐόριστον ὂν παθητικὸν ᾖ καὶ	ποιητικὸν	καὶ τοιούτῳ μικτόν (πρὸς ὁμώνυμον
[1, 7]	ψυχρὸν ψύχειν, καὶ ὅλως τὸ	ποιητικὸν	ὁμοιοῦν ἑαυτῷ τὸ πάσχον· τό
[1, 8]	διὰ τοῦ κενοῦ) καὶ μηθενὸς	ποιητικὸν	πάθους· οὔτε γὰρ ψυχρὸν οὔτε
[1, 7]	καθάπερ εἴρηται, τὰ μὲν τῶν	ποιητικῶν	ἀπαθῆ τὰ δὲ παθητικά. Καὶ
[1, 7]	ἔχει τρόπον καὶ ἐπὶ τῶν	ποιητικῶν·	ἐκεῖ τε γὰρ τὸ πρῶτον
[1, 10]	μιγνυμένη τοῖς σώμασιν. Τῶν δὲ	ποιητικῶν	καὶ παθητικῶν ὅσα εὐδιαίρετα, πολλὰ
[1, 7]	μορφήν, ταῦτα μὲν ἀπαθῆ τῶν	ποιητικῶν,	ὅσα δ´ ἐν ὕλῃ, παθητικά.
[1, 7]	κινοῦν ἀκίνητον, καὶ ἐπὶ τῶν	ποιητικῶν	τὸ πρῶτον ποιοῦν ἀπαθές. Ἔστι
[1, 8]	δὲ διαφέροντα τὴν φύσιν, κἂν	ποιοῖ	κἂν πάσχοι θιγγάνοντα ἀλλήλων. Ἔτι
[1, 4]	δὲ κατὰ πάθος καὶ τὸ	ποιόν,	ἀλλοίωσις, ὅταν δὲ μηδὲν ὑπομένῃ
[1, 3]	οἷον ἆρ´ ἔσται ποσὸν ἢ	ποιὸν	ἢ ποῦ τὸ δυνάμει μόνον
[1, 3]	ἐστιν· οὔτε γὰρ τὶ οὔτε	ποιὸν	οὔτε ποσὸν οὔτε ποῦ τὸ
[1, 3]	ἄλλων οὐδεμία κατηγοριῶν, οἷον οὔτε	ποιὸν	οὔτε ποσὸν οὔτε τὸ ποῦ·
[1, 5]	ἀνομοίῳ. Ἀπορήσειε δ´ ἄν τις	ποῖόν	τι δεῖ εἶναι τὸ ᾧ
[1, 5]	ἁπτομένους τῆς ζητήσεως ἐξ ἀρχῆς,	ποίου	τινὸς ὄντος τοῦ αὐξάνεσθαι ἢ
[1, 6]	τὸ κινοῦν ποιεῖν, εἴπερ τὸ	ποιοῦν	ἀντιθήσομεν τῷ πάσχοντι, τοῦτο δ´
[1, 7]	ἐπὶ τῶν ποιητικῶν τὸ πρῶτον	ποιοῦν	ἀπαθές. Ἔστι δὲ τὸ ποιητικὸν
[1, 7]	ἢ ἄλλο τι πάσχει ἅμα	ποιοῦν.	Ἔστι δὲ ἡ μὲν ἰατρικὴ
[1, 7]	ταὐτόν τι δεῖν ᾠήθησαν τὸ	ποιοῦν	ἔχειν καὶ τὸ πάσχον, οἱ
[1, 7]	τοῦ ὑγιαζομένου. Τὸ δὲ σιτίον	ποιοῦν	καὶ αὐτὸ πάσχει τι· ἢ
[1, 7]	τὸ πάσχον· τό τε γὰρ	ποιοῦν	καὶ τὸ πάσχον ἐναντία ἐστί,
[1, 7]	καὶ ὅμοιον εἶναι τό τε	ποιοῦν	καὶ τὸ πάσχον· οὐ γὰρ
[1, 7]	μὲν εἶναι ταὐτὰ τό τε	ποιοῦν	καὶ τὸ πάσχον, πῶς δ´
[1, 7]	ἐναντίωσιν ἔχει, ἀνάγκη καὶ τὸ	ποιοῦν	καὶ τὸ πάσχον τῷ γένει
[1, 6]	ποιεῖν τί φασι καὶ τὸ	ποιοῦν	κινεῖν. Οὐ μὴν ἀλλὰ διαφέρει
[1, 7]	ἀνάγκη τὸ πάσχον εἰς τὸ	ποιοῦν	μεταβάλλειν· οὕτω γὰρ ἔσται εἰς
[1, 7]	καὶ τὸ πάσχον καὶ τὸ	ποιοῦν	τῷ μὲν γένει ταὐτὰ καὶ
[1, 6]	γὰρ οἱ πλείω τὰ στοιχεῖα	ποιοῦντες	γεννῶσι τῷ ποιεῖν καὶ πάσχειν
[1, 1]	ὧν λέγουσιν οἱ πλείους ἀρχὰς	ποιοῦντες	μιᾶς ἀδύνατον ἀλλοιοῦσθαι. Τὰ γὰρ
[1, 6]	δῆλον ὅτι καὶ ἐπὶ τοῦ	ποιοῦντος	ἐροῦμεν ὡσαύτως· καὶ γὰρ τὸ
[1, 8]	διά τινων πόρων εἰσιόντος τοῦ	ποιοῦντος	ἐσχάτου καὶ κυριωτάτου, καὶ τοῦτον
[1, 7]	Ὁμοίως δὲ καὶ περὶ τοῦ	ποιοῦντος·	καὶ γὰρ τὸν ἰατρόν φαμεν
[1, 6]	οὐδὲ διακρίνεσθαι καὶ συγκρίνεσθαι, μηδενὸς	ποιοῦντος	μηδὲ πάσχοντος· καὶ γὰρ οἱ
[1, 7]	μεταφοράν· καὶ γὰρ τοῦ μὲν	ποιοῦντος	ὅταν ὑπάρχῃ, γίνεταί τι τὸ
[1, 7]	δὲ τρόπον καὶ ἐπὶ τοῦ	ποιοῦντος·	ὁτὲ μὲν γὰρ τὸν ἄνθρωπόν
[1, 8]	Ἐμπεδοκλῆς, οὐ μόνον ἐπὶ τῶν	ποιούντων	καὶ πασχόντων, ἀλλὰ καὶ μίγνυσθαί
[1, 10]	μικτὰ ὅσα ἐναντίωσιν ἔχει τῶν	ποιούντων·	ταῦτα γὰρ δὴ ὑπ´ ἀλλήλων
[1, 7]	οἷον ἡ ἰατρική· αὐτὴ γὰρ	ποιοῦσα	ὑγίειαν οὐδὲν πάσχει ὑπὸ τοῦ
[1, 2]	καὶ τὴν γένεσιν ἐκ τούτων	ποιοῦσι,	διακρίσει μὲν καὶ συγκρίσει γένεσιν
[1, 1]	τοῖς δὲ τὰ γένη πλείω	ποιοῦσι	διαφέρειν τὴν ἀλλοίωσιν τῆς γενέσεως·
[1, 3]	ἐὰν γῆ, ἐν δὲ τῷ	ποιῷ	ἐὰν ἐπιστῆμον ἀλλ´ οὐχ ὅταν
[1, 2]	γάρ ἐστι σύγκρισις ἡ γένεσις,	πολλὰ	ἀδύνατα συμβαίνει· εἰσὶ δ´ αὖ
[1, 8]	οὐδὲν εἶναι ἕν, ὥστε οὐδὲ	πολλά,	ἀλλὰ κενὸν τὸ ὅλον· εἰ
[1, 2]	εἰς ἄτομα καὶ ἐξ ἀτόμων	(πολλὰ	γὰρ τὰ ἀδύνατα) οὔτε οὕτως
[1, 1]	ἀπόλλυσθαι ταὐτὸν καθέστηκε τῷ ἀλλοιοῦσθαι,	πολλὰ	δὲ λέγει τὰ στοιχεῖα, καθάπερ
[1, 8]	ὄντος κενοῦ κεχωρισμένου. Οὐδ´ αὖ	πολλὰ	εἶναι μὴ ὄντος τοῦ διείργοντος·
[1, 2]	μέν φασιν ὅτι τὸ αὐτοτρίγωνον	πολλὰ	ἔσται, Δημόκριτος δ´ ἂν φανείη
[1, 5]	κατὰ συμβεβηκός τι εἶναι, συμβήσεται	πολλὰ	καὶ ἀδύνατα. Λέγω δ´ οἷον
[1, 8]	ἀλλ´ ἅπτεσθαι διῃρημένον, τοῦ φάναι	πολλὰ	καὶ μὴ ἓν εἶναι καὶ
[1, 1]	θετέον τὸ ἓν ἢ τὰ	πολλά,	λέγω δὲ πῦρ καὶ γῆν
[1, 10]	ποιητικῶν καὶ παθητικῶν ὅσα εὐδιαίρετα,	πολλὰ	μὲν ὀλίγοις καὶ μεγάλα μικροῖς
[1, 3]	δ´ ἁπλῶς οὔ. Καθάπερ οὖν	πολλάκις	διορίζομεν λέγοντες ὅτι τὰ μὲν
[1, 9]	πάσχειν, λέγωμεν λαβόντες ἀρχὴν τὴν	πολλάκις	εἰρημένην. Εἰ γάρ ἐστι τὸ
[1, 2]	Ἀπορίας γὰρ ἔχει ταῦτα καὶ	πολλὰς	καὶ εὐλόγους. Εἰ μὲν γάρ
[1, 6]	τῶν ἄλλων ὀνομάτων ἕκαστον λέγεται	πολλαχῶς,	καὶ τὰ μὲν ὁμωνύμως τὰ
[1, 2]	εἶναι ἀδιαίρετα. Ἀλλὰ καὶ ταῦτα	πολλὴν	ἔχει ἀλογίαν. Ὅμως δὲ τούτοις
[1, 8]	οἷον τὰ μεγάλα· προσκόπτει γὰρ	πολλοῖς·	τὸ δὲ ἀδιαίρετον ὅλως διὰ
[1, 3]	διαφοραῖς. Δοκεῖ δὲ μᾶλλον τοῖς	πολλοῖς	τῷ αἰσθητῷ καὶ μὴ αἰσθητῷ
[1, 10]	Τὸ δὲ πολὺ καὶ ὑπὸ	πολλοῦ	χρονίως τοῦτο δρᾷ. Διὸ τὰ
[1, 8]	πλῆθος, οὐδ´ ἐκ τῶν ἀληθῶς	πολλῶν	ἕν, ἀλλ´ εἶναι τοῦτ´ ἀδύνατον,
[1, 2]	συνείρειν· οἱ δ´ ἐκ τῶν	πολλῶν	λόγων ἀθεώρητοι τῶν ὑπαρχόντων ὄντες,
[1, 2]	ὑποτίθεσθαι τοιαύτας ἀρχὰς αἳ ἐπὶ	πολὺ	δύνανται συνείρειν· οἱ δ´ ἐκ
[1, 10]	θᾶττον ἄλληλα μεθίστησιν. Τὸ δὲ	πολὺ	καὶ ὑπὸ πολλοῦ χρονίως τοῦτο
[1, 6]	μὲν οὖν ὡς ἐπὶ τὸ	πολὺ	τὸ ἁπτόμενον ἁπτομένου ἁπτόμενον· καὶ
[1, 7]	πάσχειν· ἐναντίον γὰρ εἶναι τὸ	πολὺ	τῷ ὀλίγῳ. Δημόκριτος δὲ παρὰ
[1, 8]	ἀλλήλων ἀδύνατον, οἷον ὑπὸ τοῦ	πολὺ	ὑπερβάλλοντος θερμοῦ τὸ ἠρέμα θερμόν.
[1, 8]	πεπληρωμένων τῶν πόρων, περίεργον οἱ	πόροι·	εἰ γὰρ ταύτῃ τι πάσχει
[1, 8]	καὶ μίγνυσθαί φησιν ὅσων οἱ	πόροι	σύμμετροι πρὸς ἀλλήλους εἰσίν. Ὁδῷ
[1, 8]	ἀδιαίρετα δέ, εἰ μὴ πάντῃ	πόροι	συνεχεῖς εἰσιν. Τοῦτο δ´ ἀδύνατον·
[1, 8]	ἔσται ἕτερον στερεὸν παρὰ τοὺς	πόρους,	ἀλλὰ πᾶν κενόν. Ἀνάγκη ἄρα
[1, 9]	ἐστι καὶ ἧττον· καὶ ταύτῃ	πόρους	ἄν τις λέγοι μᾶλλον, καθάπερ
[1, 8]	καὶ τῶν διαφανῶν, διὰ τὸ	πόρους	ἔχειν ἀοράτους μὲν διὰ μικρότητα,
[1, 8]	πάσχει τὸ πᾶν, κἂν μὴ	πόρους	ἔχον ἀλλ´ αὐτὸ συνεχὲς ὂν
[1, 8]	αὐτῶν κενά, οὓς ἐκεῖνος λέγει	πόρους.	Οὕτως δὲ καὶ Λεύκιππος λέγει
[1, 8]	γὰρ διοίσει τοῦ μὴ ἔχειν	πόρους;	πᾶν γὰρ ὁμοίως ἔσται πλῆρες.
[1, 8]	δ´ ὄντων πάντῃ τῶν σωμάτων	πόρους	ποιεῖν γελοῖον· ᾗ γὰρ διαιρετά,
[1, 8]	ἔσται κενόν. Ὅλως δὲ τὸ	πόρους	ποιεῖν περίεργον· εἰ μὲν γὰρ
[1, 8]	μὲν οὖν οὕτως λέγειν τοὺς	πόρους,	ὥς τινες ὑπολαμβάνουσιν, ἢ ψεῦδος
[1, 8]	τῶν διαφανῶν, οὔτε διὰ τῶν	πόρων,	εἰ πλήρης ἕκαστος· τί γὰρ
[1, 8]	δοκεῖ πάσχειν ἕκαστον διά τινων	πόρων	εἰσιόντος τοῦ ποιοῦντος ἐσχάτου καὶ
[1, 8]	οὖν διὰ τῆς διὰ〉 τῶν	πόρων	κινήσεώς φασι τὰ πάθη συμβαίνειν,
[1, 8]	δὲ τῷ ἅπτεσθαι, καὶ μὴ	πόρων	ὄντων τὰ μὲν πείσεται τὰ
[1, 8]	ἄλλων τινές φασι πάσχειν διὰ	πόρων,	οὕτω πᾶσαν ἀλλοίωσιν καὶ πᾶν
[1, 8]	εἰ μὲν καὶ πεπληρωμένων τῶν	πόρων,	περίεργον οἱ πόροι· εἰ γὰρ
[1, 8]	τὴν ἁφήν, οὐδὲ διὰ τῶν	πόρων	ποιήσει διιόν· εἰ δὲ τῷ
[1, 5]	οὖν δυνάμει τὸ συναμφότερον, οἷον	ποσὴ	σάρξ, ταύτῃ μὲν αὔξει· καὶ
[1, 5]	γάρ ἐστι τὸ προσιὸν δυνάμει	ποσὴ	σάρξ, ταύτῃ μὲν αὐξητικὸν σαρκός,
[1, 5]	ταύτῃ μὲν αὔξει· καὶ γὰρ	ποσὴν	δεῖ γενέσθαι καὶ σάρκα· ᾗ
[1, 5]	τινος ποσοῦ, ἀλλ´ οὐ σαρκὸς	ποσῆς.	Ἧι μὲν οὖν δυνάμει τὸ
[1, 5]	αὐτὰ τὰ ξύλα ἁφθῇ, γένεσις.	Ποσὸν	δὲ τὸ μὲν καθόλου οὐ
[1, 5]	δυνάμει αὐλός, ἔχουσα καὶ τὸ	ποσὸν	δυνάμει, οὗτοι ἔσονται μείζους αὐλοί.
[1, 3]	λέγω δ´ οἷον ἆρ´ ἔσται	ποσὸν	ἢ ποιὸν ἢ ποῦ τὸ
[1, 4]	Ὅταν μὲν οὖν κατὰ τὸ	ποσὸν	ᾖ ἡ μεταβολὴ τῆς ἐναντιώσεως,
[1, 2]	ᾖ ἐκ στιγμῶν, οὐκ ἔσται	ποσόν.	Ὁπότε γὰρ ἥπτοντο καὶ ἓν
[1, 3]	τὰ δὲ τοιόνδε, τὰ δὲ	ποσόν.	Ὅσα οὖν μὴ οὐσίαν σημαίνει,
[1, 3]	γὰρ τὶ οὔτε ποιὸν οὔτε	ποσὸν	οὔτε ποῦ τὸ μὴ ὄν.
[1, 3]	κατηγοριῶν, οἷον οὔτε ποιὸν οὔτε	ποσὸν	οὔτε τὸ ποῦ· χωριστὰ γὰρ
[1, 5]	ἐνταῦθα τὸ καθόλου, κἀκεῖ τὸ	ποσόν.	Σὰρξ δὲ ἢ ὀστοῦν ἢ
[1, 5]	ὁμοιομερῆ. Προσελθόντος μὲν δή τινος	ποσοῦ,	ἀλλ´ οὐ σαρκὸς ποσῆς. Ἧι
[1, 8]	πεπλασμένῳ τινὶ τοῦτ´ ἐοικέναι· μέχρι	πόσου	γὰρ καὶ διὰ τί τὸ
[1, 5]	ὕδωρ, τότε φθίσιν ποιεῖται τοῦ	ποσοῦ,	τὸ δ´ εἶδος μένει. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[1, 3]	τῶν ὄντων ἀπέρχεται, διὰ τί	ποτ´	οὐκ ἀνήλωται πάλαι καὶ φροῦδον
[1, 3]	περὶ τοῦ νῦν ἀπορηθέντος, πῶς	ποτὲ	δεῖ λέγειν καὶ περὶ τῆς
[1, 5]	καὶ τὸ εἰσελθὸν γένοιτ´ ἄν	ποτε	μεῖζον, καὶ τὸ ἀπολαῦσαν αὐτοῦ
[1, 10]	λέγουσιν οὐ καλῶς οἱ πάντα	ποτὲ	ὁμοῦ φάσκοντες εἶναι καὶ μεμίχθαι·
[1, 3]	ἡ ἑτέρα· ὃ μὲν γάρ	ποτε	ὂν ὑπόκειται τὸ αὐτό, τὸ
[1, 3]	γὰρ τοσοῦτον διώρισται, τί δή	ποτε	πάσης γενέσεως οὔσης φθορᾶς ἄλλου,
[1, 3]	ἱκανὴν αἰτίαν. Διὰ τί δέ	ποτε	τὰ μὲν ἁπλῶς γίνεσθαι λέγεται
[1, 3]	οὐ τοῦτο διαπορεῖ, ἀλλὰ τί	ποτε	τὸ μανθάνον μὲν οὐ λέγεται
[1, 6]	εἴτ´ ἔστιν εἴτε μή, καὶ	πότερον	ἀίδιον ἕκαστον ἢ γίνεταί πως,
[1, 1]	τὸ πᾶν. Ἄδηλον δὲ καὶ	πότερον	ἀρχὴν αὐτῶν θετέον τὸ ἓν
[1, 5]	αὐξάνεσθαι καὶ φθίνειν) ποτέρως ὑποληπτέον,	πότερον	ἐκ δυνάμει μὲν μεγέθους καὶ
[1, 5]	λέγειν, ποτέρως ἡ αὔξησις γίνεται;	πότερον	ἐκ κεχωρισμένης αὐτῆς καθ´ αὑτὴν
[1, 6]	γίνεταί πως, καὶ εἰ γίνεται,	πότερον	ἐξ ἀλλήλων γίνεται πάντα τὸν
[1, 3]	Διωρισμένων δὲ τούτων, πρῶτον θεωρητέον	πότερόν	ἐστί τι γινόμενον ἁπλῶς καὶ
[1, 10]	ὄντων καὶ πῶς, ἔτι δὲ	πότερον	ἔστι μίξις ἢ τοῦτο ψεῦδος·
[1, 1]	καὶ φθορᾶς τῆς ἁπλῆς λεκτέον,	πότερον	ἔστιν ἢ οὐκ ἔστι καὶ
[1, 10]	δὲ συνεχὲς τούτοις ἀπόρημα διαιρετέον,	πότερον	ἡ μίξις πρὸς τὴν αἴσθησιν
[1, 8]	μεγάλων τοῖς μικροῖς; ἔτι δὲ	πότερον	μία πάντων ἡ φύσις ἐκείνων
[1, 5]	τῶν φθινόντων. Σκεπτέον δὴ πρῶτον	πότερον	μόνως ἐν τῷ περὶ ὅ
[1, 3]	ἣν ἀνάγκη μεταβάλλειν τὸ φθειρόμενον.	Πότερον	οὖν ὑπάρξει τι τούτῳ τῶν
[1, 2]	πειρατέον. Ἀρχὴ δὲ τούτων πάντων,	πότερον	οὕτω γίνεται καὶ ἀλλοιοῦται καὶ
[1, 1]	καὶ ἀλλοιώσεως, τί ἑκάτερον, καὶ	πότερον	τὴν αὐτὴν ὑποληπτέον φύσιν εἶναι
[1, 3]	ὂν ἁπλῶς ἀπορήσειεν ἄν τις	πότερον	τὸ ἕτερον τῶν ἐναντίων ἐστίν,
[1, 5]	καὶ τί ἐστι τὸ αὐξανόμενον,	πότερον	ᾧ προστίθεταί τι, οἷον εἰ
[1, 2]	πλεῖστον. Καὶ πάλιν εἰ μεγέθη,	πότερον,	ὡς Δημόκριτος καὶ Λεύκιππος, σώματα
[1, 5]	καὶ τούτου διχῶς ἐνδεχομένου λέγειν,	ποτέρως	ἡ αὔξησις γίνεται; πότερον ἐκ
[1, 5]	εἶναι τὸ αὐξάνεσθαι καὶ φθίνειν)	ποτέρως	ὑποληπτέον, πότερον ἐκ δυνάμει μὲν
[1, 2]	μεγεθῶν μέγεθος εἶναι. Ἔτι δὲ	ποῦ	ἔσονται, καὶ ἀκίνητοι ἢ κινούμεναι
[1, 5]	ἔν τινι εἶναι· ἀεὶ γάρ	που	ἔσται τὸ γινόμενον ἐξ αὐτοῦ,
[1, 7]	ὑπὸ λευκότητος, πλὴν εἰ μή	που	κατὰ συμβεβηκός, οἷον εἰ συμβέβηκε
[1, 3]	ἔσται ποσὸν ἢ ποιὸν ἢ	ποῦ	τὸ δυνάμει μόνον τόδε καὶ
[1, 3]	οὔτε ποιὸν οὔτε ποσὸν οὔτε	ποῦ	τὸ μὴ ὄν. Εἴπερ οὖν
[1, 3]	τοῦ τοιοῦδε καὶ τοσοῦδε καὶ	ποῦ.	Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ
[1, 3]	ποιὸν οὔτε ποσὸν οὔτε τὸ	ποῦ·	χωριστὰ γὰρ ἂν εἴη τὰ
[1, 2]	καὶ φθορᾶς, ὅπως ὑπάρχει τοῖς	πράγμασι,	καὶ περὶ γενέσεως οὐ πάσης
[1, 2]	αὐξήσεως, τίνα τρόπον ὑπάρχουσι τοῖς	πράγμασιν.	Ὅλως δὲ παρὰ τὰ ἐπιπολῆς
[1, 10]	ἕξεις οἷόν τε μίγνυσθαι τοῖς	πράγμασιν·	σωζόμενα γὰρ ὁρᾶται. Ἀλλὰ μὴν
[1, 3]	εἶναι νομίζουσιν, οὕτω καὶ τὰ	πράγματα,	τρόπον τινὰ διώκοντες τἀληθές, αὐτὸ
[1, 3]	τε τούτων οὖν ὅσον ἐνδέχεται	πραγματευτέον,	καὶ τίς αἰτία τοῦ γένεσιν
[1, 8]	ταῦτα συμβαίνειν, ἐπὶ δὲ τῶν	πραγμάτων	μανίᾳ παραπλήσιον εἶναι τὸ δοξάζειν
[1, 10]	δ´ ἔτι ἑκατέρου ἅπερ ἦσαν	πρὶν	μιχθῆναι, καὶ οὐκ ἀπολωλότα· τοῦτο
[1, 2]	Δῆλον δ´ ἔσται ὃ λέγομεν	προιοῦσιν.	Ἔχει γὰρ ἀπορίαν, εἴ τις
[1, 6]	μὲν κινητικοῦ τοῦ δὲ κινητοῦ,	πρὸς	ἄλληλα δὲ κινητικοῦ καὶ κινητοῦ,
[1, 5]	περὶ ὅ ἐστιν αὐτῶν ἡ	πρὸς	ἄλληλα διαφορά, οἷον ὅτι ἡ
[1, 8]	πείσεται τὰ δὲ ποιήσει τῶν	πρὸς	ἄλληλα τοῦτον τὸν τρόπον πεφυκότων.
[1, 10]	τὸν χαλκόν. Ἔνια γὰρ ψελλίζεται	πρὸς	ἄλληλα τῶν ὄντων καὶ ἐπαμφοτερίζει·
[1, 8]	φησιν ὅσων οἱ πόροι σύμμετροι	πρὸς	ἀλλήλους εἰσίν. Ὁδῷ δὲ μάλιστα
[1, 1]	καὶ τὰς μορφάς, αὐτὰ δὲ	πρὸς	αὑτὰ διαφέρειν τούτοις ἐξ ὧν
[1, 1]	καὶ πρὸς τὰ φαινόμενα καὶ	πρὸς	αὑτὸν αὐτός. Ἅμα μὲν γὰρ
[1, 2]	λόγων ἀθεώρητοι τῶν ὑπαρχόντων ὄντες,	πρὸς	ὀλίγα βλέψαντες, ἀποφαίνονται ῥᾷον. Ἴδοι
[1, 10]	καὶ ποιητικὸν καὶ τοιούτῳ μικτόν	(πρὸς	ὁμώνυμον γὰρ τὸ μικτόν) ἡ
[1, 1]	οὖν ἔοικεν ἐναντία λέγειν καὶ	πρὸς	τὰ φαινόμενα καὶ πρὸς αὑτὸν
[1, 8]	καὶ πῶς λέγουσι, δῆλον, καὶ	πρὸς	τὰς αὐτῶν θέσεις αἷς χρῶνται
[1, 10]	εἶναι τὴν μίξιν αὐτῶν, οὔτε	πρὸς	τὴν αἴσθησιν· ἀλλ´ ἔστι μικτὸν
[1, 10]	συμβήσεται τούτων, ἀλλὰ μόνον μεμιγμένα	πρὸς	τὴν αἴσθησιν (καὶ τὸ αὐτὸ
[1, 8]	ἔχειν ᾠήθη λόγους οἵ τινες	πρὸς	τὴν αἴσθησιν ὁμολογούμενα λέγοντες οὐκ
[1, 10]	ἀπόρημα διαιρετέον, πότερον ἡ μίξις	πρὸς	τὴν αἴσθησιν τί ἐστιν. Ὅταν
[1, 8]	τὸ γὰρ πέρας περαίνειν ἂν	πρὸς	τὸ κενόν. Οἱ μὲν οὖν
[1, 7]	αἰτίων) καὶ πάλιν τὸ ἔσχατον	πρὸς	τὸ κινούμενον καὶ τὴν γένεσιν.
[1, 1]	δ´ ἐξ ὧν εἴρηκε δυνάμενα	προσγίνεσθαι	καὶ χωρίζεσθαι πάλιν, ἄλλως τε
[1, 5]	σαρκός, καὶ οὐχ ὁτῳοῦν παντὶ	προσγίνεται,	ἀλλὰ τὸ μὲν ὑπεκρεῖ τὸ
[1, 5]	μὲν γὰρ τὸ εἶδος ὁτῳοῦν	προσελήλυθεν,	κατὰ δὲ τὴν ὕλην οὔ.
[1, 5]	οἷον εἰ ξηρῷ προσίοι ὑγρόν,	προσελθὸν	δὲ μεταβάλοι καὶ γένοιτο ξηρόν·
[1, 5]	ἐντελεχείᾳ σαρκὶ τὸ ἐνὸν αὐξητικὸν	προσελθόντος	δυνάμει σαρκὸς ἐποίησεν ἐντελεχείᾳ σάρκα.
[1, 5]	χεὶρ καὶ τούτων τὰ ὁμοιομερῆ.	Προσελθόντος	μὲν δή τινος ποσοῦ, ἀλλ´
[1, 5]	Μεῖζον μέντοι τὸ ὅλον γέγονε	προσελθόντος	μέν τινος, ὃ καλεῖται τροφὴ
[1, 5]	τὸ μὲν ὑπεκρεῖ τὸ δὲ	προσέρχεται,	τοῦ δὲ σχήματος καὶ τοῦ
[1, 8]	τοὐναντίον τὸ ψυχρὸν ἄλλῳ τινὶ	προσήκειν	τῶν σχημάτων. Ἄτοπον δὲ κἂν
[1, 9]	ἔσται γεγονὸς μεῖζον, εἴπερ ἔσται	πρόσθεσις,	καὶ μὴ πᾶν μεταβεβληκός, ἢ
[1, 5]	ὕλῃ ἐστίν. Ἐὰν δέ τις	προσίῃ	ὕλη, οὖσα δυνάμει αὐλός, ἔχουσα
[1, 5]	αὐτὸ εἶδος, οἷον εἰ ξηρῷ	προσίοι	ὑγρόν, προσελθὸν δὲ μεταβάλοι καὶ
[1, 5]	ᾗ μὲν γάρ ἐστι τὸ	προσιὸν	δυνάμει ποσὴ σάρξ, ταύτῃ μὲν
[1, 2]	κἂν ὁ τυχὼν εἴπειεν, ὅτι	προσιόντος	αὐξάνονται τῷ ὁμοίῳ (πῶς δὲ
[1, 5]	αὔξησις, ἐνδέχοιτ´ ἂν μηδενός γε	προσιόντος	μηδὲ ὑπομένοντος αὐξάνεσθαι καὶ μηδενὸς
[1, 5]	ὑπομένοντός τε τοῦ αὐξανομένου καὶ	προσιόντος	τινὸς αὐξάνεσθαι, ἀπιόντος δὲ φθίνειν,
[1, 5]	φθίνειν ἔλαττον γεγονέναι, ἔτι δὲ	προσιόντος	τινὸς αὐξάνεσθαι καὶ ἀπιόντος φθίνειν.
[1, 5]	εἰ σὰρξ τῆς σαρκός, καὶ	προσιόντος	τινός, καὶ τρίτον σωζομένου τοῦ
[1, 5]	οὖν ὁτιοῦν μέρος αὐξάνεσθαι καὶ	προσιόντος	τινὸς κατὰ μὲν τὸ εἶδός
[1, 8]	διαλύεται ῥᾳδίως, οἷον τὰ μεγάλα·	προσκόπτει	γὰρ πολλοῖς· τὸ δὲ ἀδιαίρετον
[1, 5]	ἐστι τὸ αὐξανόμενον, πότερον ᾧ	προστίθεταί	τι, οἷον εἰ τὴν κνήμην
[1, 10]	τοῦτο γὰρ ἦν τρίτον τῶν	προτεθέντων	ἐξ ἀρχῆς. Σκεπτέον δὲ τί
[1, 1]	ἐκ διαλύσεως, στοιχειωδέστερα ἐκεῖνα καὶ	πρότερα	τὴν φύσιν. Ὅλως τε δὴ
[1, 3]	ἀκινήτου ἀρχῆς τῆς ἑτέρας καὶ	προτέρας	διελεῖν ἐστι φιλοσοφίας ἔργον· περὶ
[1, 10]	μᾶλλον νῦν μεμίχθαι φασὶν ἢ	πρότερον,	ἀλλ´ ὁμοίως ἔχειν, θατέρου δὲ
[1, 5]	ὕλην εἶναι χωριστήν, ὥσπερ εἴρηται	πρότερον.	Εἰ δὲ σώματι, δύο ἐν
[1, 6]	ἓν αὐτῶν ἐστιν, ἀνάγκη δὴ	πρότερον	εἰπεῖν περὶ ὧν ἀδιορίστως λέγεται
[1, 3]	Περὶ μὲν γὰρ ἐκείνης εἴρηται	πρότερον	ἐν τοῖς περὶ κινήσεως λόγοις,
[1, 5]	ὅτι ἀδύνατον, εἴρηται ἐν ἑτέροις	πρότερον.	Ἔτι δ´ ἥ γε τοιαύτη
[1, 8]	ἀδιαιρέτων ἐπιπέδων εἰρήκαμεν ἐν τοῖς	πρότερον	λόγοις· περὶ δὴ τῶν ἀδιαιρέτων
[1, 5]	ὑπάρχει τῶν καθ´ αὑτό, ὃ	πρότερον	οὐχ ὑπῆρχεν, ἠλλοίωται τοῦτο· ᾧ
[1, 10]	πρότερον· φαίνεται δὲ τὰ μιγνύμενα	πρότερόν	τε ἐκ κεχωρισμένων συνιόντα καὶ
[1, 6]	Εἰ οὖν ἐστίν, ὥσπερ διωρίσθη	πρότερον,	τὸ ἅπτεσθαι τὸ τὰ ἔσχατα
[1, 7]	ἐφεξῆς· παρειλήφαμεν δὲ παρὰ τῶν	πρότερον	ὑπεναντίους ἀλλήλοις λόγους. Οἱ μὲν
[1, 10]	τοῦτο γὰρ ὁ λόγος διηπόρει	πρότερον·	φαίνεται δὲ τὰ μιγνύμενα πρότερόν
[1, 2]	οὐδὲ μεῖζον τὸ πᾶν τοῦ	πρότερον,	ὥστε κἂν πᾶσαι συντεθῶσιν, οὐδὲν
[1, 8]	γὰρ διαφέρει τὸ ὕστερον τοῦ	προτέρου.	Εἰ δ´ ἕτερα, ποῖα ταῦτα;
[1, 6]	ἀπὸ τῶν ἑτέρων καὶ τῶν	προτέρων,	οὕτως ἔχει καὶ περὶ ἁφῆς.
[1, 3]	ἐντελεχείᾳ δὲ μὴ ὂν ἀνάγκη	προυπάρχειν	λεγόμενον ἀμφοτέρως. Ὃ δὲ καὶ
[1, 3]	φιλοσοφήσαντες, τὸ ἐκ μηδενὸς γίνεσθαι	προυπάρχοντος·	εἰ δὲ τὸ μὲν εἶναι
[1, 8]	μὲν γάρ ἐστιν ἀδιαίρετα τὰ	πρῶτα	τῶν σωμάτων, σχήματι διαφέροντα μόνον,
[1, 6]	τόπος ὑπάρχει, τόπου δὲ διαφορὰ	πρώτη	τὸ ἄνω καὶ τὸ κάτω
[1, 7]	τοῦτο κινεῖν (ἡ γὰρ ἀρχὴ	πρώτη	τῶν αἰτίων) καὶ πάλιν τὸ
[1, 3]	ὃ μάλιστα φοβούμενοι διετέλεσαν οἱ	πρῶτοι	φιλοσοφήσαντες, τὸ ἐκ μηδενὸς γίνεσθαι
[1, 7]	Ἐπὶ δὲ ποιήσεως τὸ μὲν	πρῶτον	ἀπαθές, τὸ δ´ ἔσχατον καὶ
[1, 6]	εἶδος μένει. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ἐπεὶ δὲ	πρῶτον	δεῖ περὶ τῆς ὕλης καὶ
[1, 6]	τὸν αὐτὸν τρόπον ἤ τι	πρῶτον	ἓν αὐτῶν ἐστιν, ἀνάγκη δὴ
[1, 5]	Ληπτέον δὲ τὸ αἴτιον διορισαμένοις	πρῶτον	ἓν μὲν ὅτι τὰ ἀνομοιομερῆ
[1, 3]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' Διωρισμένων δὲ τούτων,	πρῶτον	θεωρητέον πότερόν ἐστί τι γινόμενον
[1, 7]	ποιητικῶν· ἐκεῖ τε γὰρ τὸ	πρῶτον	κινοῦν ἀκίνητον, καὶ ἐπὶ τῶν
[1, 7]	τὸν οἶνον. Τὸ μὲν οὖν	πρῶτον	κινοῦν οὐδὲν κωλύει ἐν μὲν
[1, 6]	κυρίως, καὶ τούτοις ὡσαύτως. Διὸ	πρῶτον	λεκτέον περὶ ἁφῆς. Σχεδὸν μὲν
[1, 3]	περιέχον. Εἰ μὲν οὖν τὸ	πρῶτον,	οὐσίας ἔσται γένεσις ἐκ μὴ
[1, 7]	καὶ ἐπὶ τῶν ποιητικῶν τὸ	πρῶτον	ποιοῦν ἀπαθές. Ἔστι δὲ τὸ
[1, 5]	ὁτιοῦν τῶν φθινόντων. Σκεπτέον δὴ	πρῶτον	πότερον μόνως ἐν τῷ περὶ
[1, 3]	Τὸ δ´ ἁπλῶς ἤτοι τὸ	πρῶτον	σημαίνει καθ´ ἑκάστην κατηγορίαν τοῦ
[1, 6]	μὴ ἁψάμενά πως ἐνδέχεται μιχθῆναι	πρῶτον.	Ὥστε περὶ τριῶν τούτων διοριστέον,
[1, 8]	σχήματι διαφέροντα μόνον, ἐξ ὧν	πρώτων	σύγκειται καὶ εἰς ἃ ἔσχατα
[1, 2]	καὶ τἀναντία τούτοις πάσχει, τῶν	πρώτων	ὑπαρχόντων μεγεθῶν ἀδιαιρέτων, ἢ οὐθέν
[1, 8]	τρόπον· οὔτε γὰρ μανότερα οὔτε	πυκνότερα	οἷόν τε γίνεσθαι κενοῦ μὴ
[1, 8]	ἔχειν ἀοράτους μὲν διὰ μικρότητα,	πυκνοὺς	δὲ καὶ κατὰ στοῖχον, καὶ
[1, 3]	οἷον ἐν μὲν οὐσίᾳ ἐὰν	πῦρ	ἀλλ´ οὐκ ἐὰν γῆ, ἐν
[1, 9]	οὐ μόνον ἁπτόμενον θερμαίνει τὸ	πῦρ,	ἀλλὰ κἂν ἄποθεν ᾖ· τὸν
[1, 5]	τὸ μιχθέν; καὶ ὥσπερ τὸ	πῦρ	ἁψάμενον τοῦ καυστοῦ, οὕτως ἐν
[1, 1]	ἑνὸς ἐγεννήθησαν· οὐ γὰρ δὴ	πῦρ	γε καὶ γῆ καὶ ὕδωρ
[1, 10]	τῷ πυρί, ἀλλὰ τὸ μὲν	πῦρ	γίνεσθαι, τὴν δὲ φθείρεσθαι. Τὸν
[1, 3]	καὶ τὸ βαρὺ μὴ ὄν,	πῦρ	δὲ καὶ τὸ κοῦφον τὸ
[1, 8]	μαινομένων ἐξεστάναι τοσοῦτον ὥστε τὸ	πῦρ	ἓν εἶναι δοκεῖν καὶ τὸν
[1, 7]	ὕλη παθητικόν. Τὸ μὲν οὖν	πῦρ	ἔχει ἐν ὕλῃ τὸ θερμόν·
[1, 7]	καὶ εὔλογον ἤδη τό τε	πῦρ	θερμαίνειν καὶ τὸ ψυχρὸν ψύχειν,
[1, 1]	τὸ μὲν ὕδωρ τὸ δὲ	πῦρ,	καθάπερ λέγει τὸν μὲν ἥλιον
[1, 1]	ἢ τὰ πολλά, λέγω δὲ	πῦρ	καὶ γῆν καὶ τὰ σύστοιχα
[1, 3]	τὸ μὴ ὂν εἶναι φάσκων	πῦρ	καὶ γῆν. Τὸ δὴ ταῦτα
[1, 3]	στέρησις, διαφέρουσι δὲ γῆ καὶ	πῦρ	καὶ ταύταις ταῖς διαφοραῖς. Δοκεῖ
[1, 1]	Ἐμπεδοκλέα· ὁ μὲν γάρ φησι	πῦρ	καὶ ὕδωρ καὶ ἀέρα καὶ
[1, 1]	καὶ στοιχεῖα, γῆν δὲ καὶ	πῦρ	καὶ ὕδωρ καὶ ἀέρα σύνθετα·
[1, 9]	τὸν μὲν γὰρ ἀέρα τὸ	πῦρ,	ὁ δ´ ἀὴρ τὸ σῶμα
[1, 3]	οἷον ἴσως ἡ μὲν εἰς	πῦρ	ὁδὸς γένεσις μὲν ἁπλῆ, φθορὰ
[1, 5]	γένεσις. Ἔστι μὲν γὰρ οὕτω	πῦρ	ποιῆσαι ἐπὶ τὸ ὑπάρχον ἐπιθέντα
[1, 1]	τὴν κίνησιν γίνονται γῆ καὶ	πῦρ,	τὸ ἓν στοιχεῖον· ᾗ δὲ
[1, 5]	ἢ ὁμοιοειδοῦς ἢ ὁμογενοῦς, οἷον	πῦρ	ὑπὸ πυρὸς ἢ ἄνθρωπος ὑπ´
[1, 7]	Καὶ γὰρ ὅταν τὸ ἔλαττον	πῦρ	ὑπὸ τοῦ πλείονος φθείρηται, διὰ
[1, 10]	αὑτῆς τοῖς μορίοις οὔτε τῷ	πυρί,	ἀλλὰ τὸ μὲν πῦρ γίνεσθαι,
[1, 3]	ἐναντίων; τούτοις γὰρ ὑπάρχει τἀναντία,	πυρί,	γῇ, ὕδατι, ἀέρι. Ἢ ἔστι
[1, 3]	ἁπλῆ. Οἷς οὖν διώρισται εἴτε	πυρὶ	καὶ γῇ εἴτε ἄλλοις τισί,
[1, 10]	μὴν οὐδὲ τὴν ὕλην τῷ	πυρὶ	μεμίχθαι φαμὲν οὐδὲ μίγνυσθαι καιομένην,
[1, 8]	ἂν εἰ τὰ μὲν εἴη	πύρινα,	τὰ δὲ γήινα τὸν ὄγκον;
[1, 10]	οὖν ἐκείνως, οἷον κριθὰς μεμίχθαι	πυροῖς,	ὅταν ἡτισοῦν παρ´ ὁντινοῦν τεθῇ.
[1, 1]	Ὥστ´ εἰ μὴ δυνατὸν ἐκ	πυρὸς	γενέσθαι ὕδωρ μηδ´ ἐξ ὕδατος
[1, 8]	αὐτῷ μὴ λέγοντι καὶ τοῦ	πυρὸς	εἶναι στοιχεῖον, ὁμοίως δὲ καὶ
[1, 5]	ἢ ὁμογενοῦς, οἷον πῦρ ὑπὸ	πυρὸς	ἢ ἄνθρωπος ὑπ´ ἀνθρώπου, ἢ
[1, 3]	ὕλη ἡ τῆς γῆς, καὶ	πυρὸς	ὡσαύτως. Καὶ ἆρά γε ἑτέρα
[1, 3]	ἁπλῶς, φθορὰ δ´ ἁπλῶς, οἷον	πυρός,	ὥσπερ Παρμενίδης λέγει δύο, τὸ
[1, 3]	δυνάμει ὄντος οὖσα εἴτε καί	πως	ἄλλως. Ἀπορήσειε γὰρ ἄν τις
[1, 5]	διαφέρει γενέσεως καὶ ἀλλοιώσεως, καὶ	πῶς	αὐξάνεται τῶν αὐξανομένων ἕκαστον καὶ
[1, 8]	τὴν φθοράν, αὐτῶν δὲ τούτων	πῶς	γίνεται καὶ φθείρεται τὸ σωρευόμενον
[1, 7]	τε ποιοῦν καὶ τὸ πάσχον,	πῶς	δ´ ἕτερα καὶ ἀνόμοια ἀλλήλοις.
[1, 8]	τοῦτον τὸν τρόπον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η'	Πῶς	δὲ ἐνδέχεται τοῦτο συμβαίνειν, πάλιν
[1, 6]	Ἔστι δ´ ἡ σύγκρισις μίξις·	πῶς	δὲ μίγνυσθαι λέγομεν, οὐ διώρισται
[1, 2]	πάσης ἀλλὰ τῆς τῶν στοιχείων·	πῶς	δὲ σάρκες ἢ ὀστᾶ ἢ
[1, 2]	ὅτι προσιόντος αὐξάνονται τῷ ὁμοίῳ	(πῶς	δὲ τοῦτο, οὐκέτι) οὐδὲ περὶ
[1, 2]	ἀπέρχεται, ὁ αὐτὸς λόγος, ἐκεῖνο	πῶς	διαιρετόν. Εἰ δὲ μὴ σῶμα
[1, 2]	φροντίσαι, ἤδη δὲ ἐν τῷ	πῶς	διαφέρειν. Οὔτε γὰρ περὶ αὐξήσεως
[1, 7]	ὑπάρχει καὶ διὰ τί καὶ	πῶς,	διωρίσθω τοῦτον τὸν τρόπον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[1, 2]	ὅλως ἐξ οὐδενός. Καὶ τοῦτο	πῶς	δυνατόν; ἀλλὰ μὴν ὅτι γε
[1, 2]	καὶ ἔστι τι πάθος, ἀλλὰ	πῶς	εἰς ταῦτα διαλύεται καὶ γίνεται
[1, 10]	ἔστι μίξις, ἢ λεκτέον τοῦτο	πῶς	ἐνδέχεται γίνεσθαι πάλιν. Ἔστι δή,
[1, 6]	ἅψασθαι ἀλλήλων, οὔτε μὴ ἁψάμενά	πως	ἐνδέχεται μιχθῆναι πρῶτον. Ὥστε περὶ
[1, 8]	τὸν αὐτὸν τρόπον. Ἔτι δὲ	πῶς	ἐνδέχεται περὶ τοῦ διορᾶν συμβαίνειν
[1, 4]	εἴτε ἔστιν εἴτε μή, καὶ	πῶς	ἔστι, καὶ περὶ ἀλλοιώσεως διωρίσθω
[1, 3]	ἔχει θαυμαστὴν ἀπορίαν, πάλιν ἐπαναποδιστέον,	πῶς	ἔστιν ἁπλῆ γένεσις, εἴτ´ ἐκ
[1, 1]	ἔστιν ἢ οὐκ ἔστι καὶ	πῶς	ἔστιν, καὶ περὶ τῶν ἄλλων
[1, 10]	τίσιν ὑπάρχει τῶν ὄντων καὶ	πῶς,	ἔτι δὲ πότερον ἔστι μίξις
[1, 6]	πότερον ἀίδιον ἕκαστον ἢ γίνεταί	πως,	καὶ εἰ γίνεται, πότερον ἐξ
[1, 10]	ὄντων, ἐνδέχεται τὰ μιχθέντα εἶναί	πως	καὶ μὴ εἶναι, ἐνεργείᾳ μὲν
[1, 10]	ὄντων καὶ ἐπαμφοτερίζει· φαίνεται γάρ	πως	καὶ μικτὰ ἠρέμα, καὶ ὡς
[1, 8]	καὶ περὶ μὲν τούτων, καὶ	πῶς	λέγουσι, δῆλον, καὶ πρὸς τὰς
[1, 7]	τἀναντία ὑπ´ ἀλλήλων. Ὥστ´ ἀνάγκη	πῶς	μὲν εἶναι ταὐτὰ τό τε
[1, 3]	καὶ περὶ τοῦ νῦν ἀπορηθέντος,	πῶς	ποτὲ δεῖ λέγειν καὶ περὶ
[1, 10]	Ὅταν δὲ ταῖς δυνάμεσιν ἰσάζῃ	πως,	τότε μεταβάλλει μὲν ἑκάτερον εἰς
[1, 2]	καὶ γίνεται ἐκ τούτων; ἢ	πῶς	χωρίζεται ταῦτα; ὥστ´ εἴπερ ἀδύνατον