Livre, Chap.
[1, 6]	καὶ τόπος· καὶ γὰρ τοῖς	μαθηματικοῖς	ὁμοίως ἀποδοτέον ἁφὴν καὶ τόπον,
[1, 8]	δοξάζειν οὕτως· οὐδένα γὰρ τῶν	μαινομένων	ἐξεστάναι τοσοῦτον ὥστε τὸ πῦρ
[1, 8]	τι λέγεται· τὸ γὰρ ὑπεικτικὸν	μαλακόν.	Ἀλλὰ μὴν ἄτοπον καὶ εἰ
[1, 8]	σκληρόν, καὶ μαλακόν. Τὸ δὲ	μαλακὸν	ἤδη τῷ πάσχειν τι λέγεται·
[1, 1]	ψυχρόν, λευκὸν μέλαν, ξηρὸν ὑγρόν,	μαλακὸν	σκληρὸν καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον,
[1, 8]	Ἀλλὰ μὴν εἰ σκληρόν, καὶ	μαλακόν.	Τὸ δὲ μαλακὸν ἤδη τῷ
[1, 8]	καὶ κουφότης καὶ σκληρότης καὶ	μαλακότης	μὴ ὑπάρξει· καίτοι βαρύτερόν γε
[1, 1]	μέλαν ἔσται οὐδὲν οὐδ´ ἐκ	μαλακοῦ	σκληρόν· ὁ δ´ αὐτὸς λόγος
[1, 4]	τὸ τοιοῦτον, τοῦ δὲ φθορά,	μάλιστα	δέ, ἂν ἡ μεταβολὴ γίνηται
[1, 8]	πρὸς ἀλλήλους εἰσίν. Ὁδῷ δὲ	μάλιστα	καὶ περὶ πάντων ἑνὶ λόγῳ
[1, 4]	δὲ φθορά. Ἐστὶ δὲ ὕλη	μάλιστα	μὲν καὶ κυρίως τὸ ὑποκείμενον
[1, 10]	μάλιστα τῶν σωμάτων· εὐόριστον γὰρ	μάλιστα	τὸ ὑγρὸν τῶν διαιρετῶν, ἐὰν
[1, 10]	εἶναι) οἷον τὰ ὑγρὰ μικτὰ	μάλιστα	τῶν σωμάτων· εὐόριστον γὰρ μάλιστα
[1, 3]	οὕτως ὄν, καὶ ἔτι, ὃ	μάλιστα	φοβούμενοι διετέλεσαν οἱ πρῶτοι φιλοσοφήσαντες,
[1, 3]	ἂν ᾖ· ἧς μὲν γὰρ	μᾶλλον	αἱ διαφοραὶ τόδε τι σημαίνουσι,
[1, 3]	μή, ἢ τῷ τὴν μὲν	μᾶλλον	αἰσθητὴν εἶναι τὴν ὕλην ἐξ
[1, 5]	τῶν ὁμοιομερῶν· διὸ καὶ τεθνεῶτος	μᾶλλον	ἂν δόξειεν εἶναι ἔτι σὰρξ
[1, 2]	γίνεται, ἐὰν δὲ συγκριθῇ, βραδύτερον.	Μᾶλλον	δ´ ἔσται δῆλον ἐν τοῖς
[1, 5]	Ἐπὶ δὲ τῶν ἀνομοιομερῶν τοῦτο	μᾶλλον	δῆλον, οἷον χειρός, ὅτι ἀνάλογον
[1, 2]	ἐνῳκήκασι μᾶλλον ἐν τοῖς φυσικοῖς	μᾶλλον	δύνανται ὑποτίθεσθαι τοιαύτας ἀρχὰς αἳ
[1, 2]	ἡ ἀπειρία. Διὸ ὅσοι ἐνῳκήκασι	μᾶλλον	ἐν τοῖς φυσικοῖς μᾶλλον δύνανται
[1, 9]	δὲ καὶ μᾶλλον ᾗ τοιοῦτον	μᾶλλόν	ἐστι καὶ ἧττον· καὶ ταύτῃ
[1, 2]	ἄλογον μέχρι ἐπιπέδων διαλῦσαι. Διὸ	μᾶλλον	εὔλογον σώματα εἶναι ἀδιαίρετα. Ἀλλὰ
[1, 8]	δὲ καὶ κατὰ στοῖχον, καὶ	μᾶλλον	ἔχειν τὰ διαφανῆ μᾶλλον. Οἱ
[1, 1]	στοιχεῖα τέσσαρα καὶ ἁπλᾶ εἶναι	μᾶλλον	ἢ σάρκα καὶ ὀστοῦν καὶ
[1, 8]	ἀρχὰς καὶ αἰτίας τῶν συμβαινόντων	μᾶλλον	ἢ τὰ σχήματα. Ἔτι δὲ
[1, 9]	ἐστὶ τοιοῦτον, ἧττον δὲ καὶ	μᾶλλον	ᾗ τοιοῦτον μᾶλλόν ἐστι καὶ
[1, 7]	τοῦ ὁμοίου μηθέν· τί γὰρ	μᾶλλον	θάτερον ἔσται ποιητικὸν ἢ θάτερον;
[1, 9]	ταύτῃ πόρους ἄν τις λέγοι	μᾶλλον,	καθάπερ ἐν τοῖς μεταλλευομένοις διατείνουσι
[1, 10]	μιχθέντων καὶ μὴ ἠλλοιωμένων οὐδὲν	μᾶλλον	νῦν μεμίχθαι φασὶν ἢ πρότερον,
[1, 8]	καὶ μᾶλλον ἔχειν τὰ διαφανῆ	μᾶλλον.	Οἱ μὲν οὖν ἐπί τινων
[1, 5]	μᾶλλον, οὐκ αὔξησις. Ληπτέον δὴ	μᾶλλον	οἷον ἁπτομένους τῆς ζητήσεως ἐξ
[1, 5]	γένεσις γὰρ ἂν εἴη σώματος	μᾶλλον,	οὐκ αὔξησις. Ληπτέον δὴ μᾶλλον
[1, 3]	αἱ διαφοραὶ τόδε τι σημαίνουσι,	μᾶλλον	οὐσία, ἧς δὲ στέρησιν, μὴ
[1, 7]	ἀπαθές ἐστι διὰ τὸ μηδὲν	μᾶλλον	ποιητικὸν ἢ παθητικὸν εἶναι θάτερον
[1, 10]	μικρὰ δὲ μικροῖς παρατιθέμενα μίγνυται	μᾶλλον·	ῥᾷον γὰρ καὶ θᾶττον ἄλληλα
[1, 3]	μή, ἢ τῷ τὴν μὲν	μᾶλλον	τὴν δὲ μή, ἢ τῷ
[1, 3]	γῆν μεταβάλλῃ) κατὰ δ´ ἀλήθειαν	μᾶλλον	τόδε τι καὶ εἶδος ταῦτα
[1, 3]	ταύταις ταῖς διαφοραῖς. Δοκεῖ δὲ	μᾶλλον	τοῖς πολλοῖς τῷ αἰσθητῷ καὶ
[1, 5]	γὰρ ὕλη ἑτέρα οὖσα δήλη	μᾶλλον	τοῦ εἴδους ἐνταῦθα ἢ ἐπὶ
[1, 8]	γὰρ εὐλόγως τὰ μείζω θραύεται	μᾶλλον	τῶν μικρῶν· τὰ μὲν γὰρ
[1, 8]	δὲ ἀδιαίρετον ὅλως διὰ τί	μᾶλλον	ὑπάρχει τῶν μεγάλων τοῖς μικροῖς;
[1, 3]	διαπορεῖ, ἀλλὰ τί ποτε τὸ	μανθάνον	μὲν οὐ λέγεται ἁπλῶς γίνεσθαι
[1, 3]	ἁπλῶς οὔ· φαμὲν γὰρ τὸν	μανθάνοντα	γίνεσθαι μὲν ἐπιστήμονα, γίνεσθαι δ´
[1, 8]	συμβαίνειν, ἐπὶ δὲ τῶν πραγμάτων	μανίᾳ	παραπλήσιον εἶναι τὸ δοξάζειν οὕτως·
[1, 8]	συνήθειαν, ταῦτ´ ἐνίοις διὰ τὴν	μανίαν	οὐθὲν δοκεῖ διαφέρειν. Λεύκιππος δ´
[1, 8]	τὸν αὐτὸν τρόπον· οὔτε γὰρ	μανότερα	οὔτε πυκνότερα οἷόν τε γίνεσθαι
[1, 8]	τινες ὑπολαμβάνουσιν, ἢ ψεῦδος ἢ	μάταιον,	φανερὸν ἐκ τούτων ἐστίν· διαιρετῶν
[1, 1]	χωρίζεσθαι πάλιν, ἄλλως τε καὶ	μαχομένων	ἀλλήλοις ἔτι τοῦ νείκους καὶ
[1, 8]	μικρὸν μὲν οἴεσθαι κενὸν εἶναι,	μέγα	δὲ μὴ μηδ´ ὁπηλικονοῦν, ἢ
[1, 3]	ἢ μικρὸν ἐκ μεγάλου καὶ	μέγα	ἐκ μικροῦ, καὶ τἆλλα πάντα
[1, 8]	τὸ μικρὰ μὲν ἀδιαίρετα εἶναι,	μεγάλα	δὲ μή· νῦν μὲν γὰρ
[1, 10]	εὐδιαίρετα, πολλὰ μὲν ὀλίγοις καὶ	μεγάλα	μικροῖς συντιθέμενα οὐ ποιεῖ μίξιν,
[1, 8]	γὰρ διαλύεται ῥᾳδίως, οἷον τὰ	μεγάλα·	προσκόπτει γὰρ πολλοῖς· τὸ δὲ
[1, 3]	ἐξ ὑγιαίνοντος, ἢ μικρὸν ἐκ	μεγάλου	καὶ μέγα ἐκ μικροῦ, καὶ
[1, 8]	διὰ τί μᾶλλον ὑπάρχει τῶν	μεγάλων	τοῖς μικροῖς; ἔτι δὲ πότερον
[1, 2]	ἔστι μὲν ὡς ὑπάρχει τοῖς	μεγέθεσιν,	ἔστι δ´ ὡς οὔ. Δοκεῖ
[1, 2]	ἁφῶν ἢ στιγμῶν εἶναι τὰ	μεγέθη,	ἀνάγκη εἶναι σώματα ἀδιαίρετα καὶ
[1, 2]	του. Ἀνάγκη ἄρα ἄτομα ἐνυπάρχειν	μεγέθη	ἀόρατα, ἄλλως τε καὶ εἴπερ
[1, 2]	οὖν ἀναγκάζειν δοκῶν όγος εἶναι	μεγέθη	ἄτομα οὗτός ἐστιν· ὅτι δὲ
[1, 2]	χωριστὰ καὶ ἀεὶ εἰς ἐλάττω	μεγέθη	καὶ εἰς ἀπέχοντα καὶ κεχωρισμένα,
[1, 6]	ἂν ἅπτοιτο ἀλλήλων ὅσα διωρισμένα	μεγέθη	καὶ θέσιν ἔχοντα ἅμα ἔχει
[1, 5]	δύο ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ	μεγέθη	μήτε ἀσωμάτῳ αὐξάνεσθαι. Ληπτέον δὲ
[1, 2]	περὶ γὰρ τοῦ ἄτομα εἶναι	μεγέθη	οἱ μέν φασιν ὅτι τὸ
[1, 2]	ἀνάγκη εἶναι σώματα ἀδιαίρετα καὶ	μεγέθη.	Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ ταῦτα
[1, 2]	τοῦτο πλεῖστον. Καὶ πάλιν εἰ	μεγέθη,	πότερον, ὡς Δημόκριτος καὶ Λεύκιππος,
[1, 2]	μεγεθῶν ἀδιαιρέτων, ἢ οὐθέν ἐστι	μέγεθος	ἀδιαίρετον· διαφέρει γὰρ τοῦτο πλεῖστον.
[1, 9]	γὰρ μὴ πάντῃ διαιρετὸν τὸ	μέγεθος,	ἀλλ´ ἔστι σῶμα ἀδιαίρετον ἢ
[1, 2]	κἂν πᾶσαι συντεθῶσιν, οὐδὲν ποιήσουσι	μέγεθος.	Ἀλλὰ μὴν καὶ εἴ τι
[1, 5]	γένεσίς ἐστιν, ἡ δὲ περὶ	μέγεθος	αὔξησις, ἡ δὲ περὶ πάθος
[1, 5]	καὶ ἡ τῆς φθίσεως (περὶ	μέγεθος	δὲ δοκεῖ εἶναι τὸ αὐξάνεσθαι
[1, 2]	εἰ μηδὲν ἔσται σῶμα μηδὲ	μέγεθος,	διαίρεσις δ´ ἔσται, ἢ ἐκ
[1, 2]	παθοῦσαι, ἄτοπον ἐκ μὴ μεγεθῶν	μέγεθος	εἶναι. Ἔτι δὲ ποῦ ἔσονται,
[1, 2]	ὥστ´ ἀναγκαῖον εἶναι διαιρεθῆναι τὸ	μέγεθος	εἰς μηδέν· πάντῃ γὰρ εἶναι
[1, 2]	γὰρ ἥπτοντο καὶ ἓν ἦν	μέγεθος	καὶ ἅμα ἦσαν, οὐδὲν ἐποίουν
[1, 5]	καὶ ἀμεγέθους γίνεσθαι σῶμα καὶ	μέγεθος,	καὶ τούτου διχῶς ἐνδεχομένου λέγειν,
[1, 2]	διῃρήσθω. Τί οὖν ἔσται λοιπόν;	μέγεθος;	οὐ γὰρ οἷόν τε· ἔσται
[1, 8]	γίνεται καὶ φθείρεται τὸ σωρευόμενον	μέγεθος,	οὔτε δῆλον οὔτε ἐνδέχεται λέγειν
[1, 2]	θείη σῶμά τι εἶναι καὶ	μέγεθος	πάντῃ διαιρετόν, καὶ τοῦτο δυνατόν.
[1, 2]	ὃ ἀπῆλθεν, καὶ ἔστι τὸ	μέγεθος	στιγμαὶ ἢ ἁφαὶ τοδὶ παθοῦσαι,
[1, 1]	οὐσίας ἐν αὐτῇ μεταβολὴν κατὰ	μέγεθος,	τὴν καλουμένην αὔξησιν καὶ φθίσιν,
[1, 5]	Διὸ δὴ ἔχειν τι δεῖ	μέγεθος	τὸ αὐξανόμενον, ὥστ´ οὐκ ἐξ
[1, 5]	τὸ πάθος ἔνθα δὲ τὸ	μέγεθος	τὸ αὐτὸ οὐ μένει. Εἰ
[1, 5]	μεγέθους, ἐντελεχείᾳ δὲ μηδὲν ἔχοντος	μέγεθος·	χωριστὸν γὰρ ἂν εἴη τὸ
[1, 8]	πάλιν. Εἰ δὲ τηλικαῦτα τὸ	μέγεθος	ὥστε μὴ δέχεσθαι σῶμα μηδέν,
[1, 5]	εἶναι τὴν αὔξησιν εἰς ἐντελέχειαν	μεγέθους·	γένεσις γὰρ ἂν εἴη σώματος
[1, 5]	ἡ αὔξησις μεταβολὴ ἐκ δυνάμει	μεγέθους,	ἐντελεχείᾳ δὲ μηδὲν ἔχοντος μέγεθος·
[1, 5]	γὰρ αὔξησίς ἐστι τοῦ ἐνυπάρχοντος	μεγέθους	ἐπίδοσις, ἡ δὲ φθίσις μείωσις.
[1, 5]	κοινὸν οὐδέν) ἡ αὐτὴ καὶ	μεγέθους	καὶ πάθους ἐστί, τῷ μὲν
[1, 5]	ὑποληπτέον, πότερον ἐκ δυνάμει μὲν	μεγέθους	καὶ σώματος, ἐντελεχείᾳ δ´ ἀσωμάτου
[1, 5]	μέρος μεῖζον γίνεσθαι τοῦ αὐξανομένου	μεγέθους,	οἷον εἰ σὰρξ τῆς σαρκός,
[1, 2]	σώματος, καὶ οὕτως ἐκ τοῦ	μεγέθους	σῶμά τι ἀπέρχεται, ὁ αὐτὸς
[1, 5]	χωριστὸν τὸ κενόν· ἀδύνατον δὲ	μεγέθους	ὕλην εἶναι χωριστήν, ὥσπερ εἴρηται
[1, 2]	τούτοις πάσχει, τῶν πρώτων ὑπαρχόντων	μεγεθῶν	ἀδιαιρέτων, ἢ οὐθέν ἐστι μέγεθος
[1, 6]	ἅπτεσθαι πέφυκεν ἀλλήλων, ὧν διῃρημένων	μεγεθῶν	ἅμα τὰ ἔσχατά ἐστιν, ὄντων
[1, 2]	τοδὶ παθοῦσαι, ἄτοπον ἐκ μὴ	μεγεθῶν	μέγεθος εἶναι. Ἔτι δὲ ποῦ
[1, 10]	ῥᾷον γὰρ καὶ θᾶττον ἄλληλα	μεθίστησιν.	Τὸ δὲ πολὺ καὶ ὑπὸ
[1, 10]	κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον τῆς	μεθόδου·	τοῦτο γὰρ ἦν τρίτον τῶν
[1, 5]	δὴ οὖν οὐκ ἄμφω ηὔξηται;	μεῖζον	γὰρ καὶ ὃ καὶ ᾧ,
[1, 5]	μέν ἐστι τὸ ὁτιοῦν μέρος	μεῖζον	γίνεσθαι τοῦ αὐξανομένου μεγέθους, οἷον
[1, 9]	οὐ γὰρ ὁτιοῦν ἔσται γεγονὸς	μεῖζον,	εἴπερ ἔσται πρόσθεσις, καὶ μὴ
[1, 5]	τὸ ὁτιοῦν σημεῖον αἰσθητὸν ἢ	μεῖζον	ἢ ἔλαττον γεγονέναι, καὶ μήτε
[1, 5]	τὸ εἰσελθὸν γένοιτ´ ἄν ποτε	μεῖζον,	καὶ τὸ ἀπολαῦσαν αὐτοῦ σῶμα,
[1, 5]	κατὰ δὲ τὴν ὕλην οὔ.	Μεῖζον	μέντοι τὸ ὅλον γέγονε προσελθόντος
[1, 2]	καὶ ἅμα ἦσαν, οὐδὲν ἐποίουν	μεῖζον	τὸ πᾶν. Διαιρεθέντος γὰρ εἰς
[1, 2]	καὶ πλείω, οὐδὲν ἔλαττον οὐδὲ	μεῖζον	τὸ πᾶν τοῦ πρότερον, ὥστε
[1, 5]	τὸ ποσὸν δυνάμει, οὗτοι ἔσονται	μείζους	αὐλοί. Ἐὰν δὲ μηκέτι ποιεῖν
[1, 8]	νῦν μὲν γὰρ εὐλόγως τὰ	μείζω	θραύεται μᾶλλον τῶν μικρῶν· τὰ
[1, 10]	ταῦτα γὰρ δὴ πλείω καὶ	μείζω	μόνον ποιεῖ τὸν ὄγκον. Ὅταν
[1, 5]	ἐξ ὕδατος ἀήρ· τότε γὰρ	μείζων	ὁ ὄγκος γέγονεν· οὐ γὰρ
[1, 5]	εἰ τὴν κνήμην αὐξάνει, αὕτη	μείζων,	ᾧ δὲ αὐξάνει, ἡ τροφή,
[1, 5]	μεγέθους ἐπίδοσις, ἡ δὲ φθίσις	μείωσις.	Διὸ δὴ ἔχειν τι δεῖ
[1, 7]	οἷον εἰ συμβέβηκε λευκὴν ἢ	μέλαιναν	εἶναι τὴν γραμμήν· οὐκ ἐξίστησι
[1, 1]	ὕδατος γῆν, οὐδ´ ἐκ λευκοῦ	μέλαν	ἔσται οὐδὲν οὐδ´ ἐκ μαλακοῦ
[1, 1]	δ´ οἷον θερμὸν ψυχρόν, λευκὸν	μέλαν,	ξηρὸν ὑγρόν, μαλακὸν σκληρὸν καὶ
[1, 10]	ταῦτα γὰρ οὔτ´ ἐφθάρθαι ἀνάγκη	μεμιγμένα	οὔτ´ ἔτι ταὐτὰ ἁπλῶς εἶναι,
[1, 10]	οὐθὲν συμβήσεται τούτων, ἀλλὰ μόνον	μεμιγμένα	πρὸς τὴν αἴσθησιν (καὶ τὸ
[1, 10]	μιγνυμένων ἑκάτερον· οὐ γὰρ εἶναι	μεμιγμένα	τά γε ὅλως οὐκ ὄντα.
[1, 10]	(καὶ τὸ αὐτὸ τῷ μὲν	μεμιγμένον,	ἐὰν μὴ βλέπῃ ὀξύ, τῷ
[1, 10]	ὀξύ, τῷ Λυγκεῖ δ´ οὐθὲν	μεμιγμένον)	οὐδὲ〉 τῇ διαιρέσει, ὥστε ὁτιοῦν
[1, 10]	ἕκαστον εἶναι τῇ αἰσθήσει, τότε	μέμικται	ἢ οὔ, ἀλλ´ ἔστιν ὥστε
[1, 10]	ἔχειν, θατέρου δὲ φθαρέντος οὐ	μεμίχθαι,	ἀλλὰ τὸ μὲν εἶναι τὸ
[1, 10]	ποτὲ ὁμοῦ φάσκοντες εἶναι καὶ	μεμίχθαι·	οὐ γὰρ ἅπαν ἅπαντι μικτόν,
[1, 10]	μὲν οὖν ἐκείνως, οἷον κριθὰς	μεμίχθαι	πυροῖς, ὅταν ἡτισοῦν παρ´ ὁντινοῦν
[1, 10]	σωζόμενα δεῖ τὰ μιγνύμενα φάναι	μεμίχθαι.	Σύνθεσις γὰρ ἔσται καὶ οὐ
[1, 10]	μόριον. Φαμὲν δ´, εἴπερ δεῖ	μεμίχθαι	τι, τὸ μιχθὲν ὁμοιομερὲς εἶναι,
[1, 10]	οὐδὲ τὴν ὕλην τῷ πυρὶ	μεμίχθαι	φαμὲν οὐδὲ μίγνυσθαι καιομένην, οὔτ´
[1, 10]	μὴ ἠλλοιωμένων οὐδὲν μᾶλλον νῦν	μεμίχθαι	φασὶν ἢ πρότερον, ἀλλ´ ὁμοίως
[1, 8]	δ´ ἄτοπον καὶ τὸ μικρὰ	μὲν	ἀδιαίρετα εἶναι, μεγάλα δὲ μή·
[1, 3]	κινήσεως λόγοις, ὅτι ἐστὶ τὸ	μὲν	ἀκίνητον τὸν ἅπαντα χρόνον, τὸ
[1, 8]	ἔσχατα διαλύεται· Ἐμπεδοκλεῖ δὲ τὰ	μὲν	ἄλλα φανερὸν ὅτι μέχρι τῶν
[1, 5]	τῆς μεταβολῆς· φαίνεται γὰρ τὸ	μὲν	ἀλλοιούμενον οὐκ ἐξ ἀνάγκης μεταβάλλον
[1, 6]	τι κινεῖ ἀκίνητον ὄν, ἐκεῖνο	μὲν	ἂν ἅπτοιτο τοῦ κινητοῦ, ἐκείνου
[1, 6]	κινεῖ τὸ κινούμενον, ἀλλὰ τὸ	μὲν	ἀνάγκη κινούμενον καὶ αὐτὸ κινεῖν,
[1, 1]	πάντα ἐξ ἑνὸς γεννῶσι, τούτοις	μὲν	ἀνάγκη τὴν γένεσιν ἀλλοίωσιν φάναι
[1, 7]	ὕλῃ ἔχει τὴν μορφήν, ταῦτα	μὲν	ἀπαθῆ τῶν ποιητικῶν, ὅσα δ´
[1, 8]	λέγει τὰ ἀδιαίρετα, καὶ ὁ	μὲν	ἀπείροις ὡρίσθαι σχήμασι τῶν ἀδιαιρέτων
[1, 1]	τῶν ὁμοιομερῶν, οἱ δὲ ταῦτα	μὲν	ἁπλᾶ καὶ στοιχεῖα, γῆν δὲ
[1, 3]	μὲν εἰς πῦρ ὁδὸς γένεσις	μὲν	ἁπλῆ, φθορὰ δέ τίς〉 τινός
[1, 3]	Τοῦ μὲν οὖν εἶναι τὴν	μὲν	ἁπλῆν γένεσιν φθορὰν οὖσάν τινος,
[1, 3]	ἧττον εἶναι. Τοῦ δὲ τὰ	μὲν	ἁπλῶς γίνεσθαι λέγεσθαι, τὰ δέ
[1, 3]	Διὰ τί δέ ποτε τὰ	μὲν	ἁπλῶς γίνεσθαι λέγεται καὶ φθείρεσθαι
[1, 3]	Περὶ μὲν οὖν τοῦ τὰ	μὲν	ἁπλῶς γίνεσθαι τὰ δὲ μή,
[1, 5]	οὐδ´ ὁ ἀήρ, ἀλλὰ τὸ	μὲν	ἀπόλωλε τὸ δὲ γέγονεν· τὸ
[1, 9]	σῶμα διαιρετόν, οὐδὲν διαφέρει διῃρῆσθαι	μὲν	ἅπτεσθαι δέ, ἢ διαιρετὸν εἶναι·
[1, 8]	πᾶν κενόν. Ἀνάγκη ἄρα τὰ	μὲν	ἁπτόμενα εἶναι ἀδιαίρετα, τὰ δὲ
[1, 5]	συναμφότερον, οἷον ποσὴ σάρξ, ταύτῃ	μὲν	αὔξει· καὶ γὰρ ποσὴν δεῖ
[1, 5]	ὑπάρχον ἐπιθέντα ξύλα. Ἀλλ´ οὕτω	μὲν	αὔξησις, ὅταν δὲ αὐτὰ τὰ
[1, 5]	προσιὸν δυνάμει ποσὴ σάρξ, ταύτῃ	μὲν	αὐξητικὸν σαρκός, ᾗ δὲ μόνον
[1, 10]	ἡ δύναμις αὐτῶν. Διὸ ταῦτα	μὲν	ἀφείσθω· τὸ δὲ συνεχὲς τούτοις
[1, 9]	ἀλλὰ κἂν ἄποθεν ᾖ· τὸν	μὲν	γὰρ ἀέρα τὸ πῦρ, ὁ
[1, 3]	τισὶ τὸ μὴ ὄν. Τὶς	μὲν	γὰρ γένεσις ἐκ μὴ ὄντος
[1, 8]	θραύεται μᾶλλον τῶν μικρῶν· τὰ	μὲν	γὰρ διαλύεται ῥᾳδίως, οἷον τὰ
[1, 2]	καὶ ἀδιαίρετον οὐδὲν ἄτοπον· τὸ	μὲν	γὰρ δυνάμει διαιρετόν, τὸ δ´
[1, 3]	καὶ μὴ αἰσθητῷ διαφέρειν· ὅταν	μὲν	γὰρ εἰς αἰσθητὴν μεταβάλλῃ ὕλην,
[1, 2]	καὶ συγκρινόμενα εὔφθαρτα γίνεται. Ἐὰν	μὲν	γὰρ εἰς ἐλάττω ὑδάτια διαιρεθῇ,
[1, 3]	τὴν τοιαύτην αἰτίαν λεκτέον. Περὶ	μὲν	γὰρ ἐκείνης εἴρηται πρότερον ἐν
[1, 5]	ὥσπερ τὰ τῆς σφαίρας· τὰ	μὲν	γὰρ ἐν τῷ ἴσῳ τόπῳ
[1, 1]	ἕτεροι ἀλλοίωσιν καὶ γένεσιν. Ὅσοι	μὲν	γὰρ ἕν τι τὸ πᾶν
[1, 2]	καὶ πολλὰς καὶ εὐλόγους. Εἰ	μὲν	γάρ ἐστι σύγκρισις ἡ γένεσις,
[1, 5]	τὸ δ´ εἶναι ἄλλο· ᾗ	μὲν	γάρ ἐστι τὸ προσιὸν δυνάμει
[1, 8]	καὶ ἀλλοίωσις οὐ δῆλον. Τοῖς	μὲν	γάρ ἐστιν ἀδιαίρετα τὰ πρῶτα
[1, 8]	δὲ τί τὸ κινοῦν; εἰ	μὲν	γὰρ ἕτερον, παθητικόν· εἰ δ´
[1, 10]	ἑτέρῳ, καθάπερ λέγουσί τινες· ὄντων	μὲν	γὰρ ἔτι τῶν μιχθέντων καὶ
[1, 8]	εἶναι, μεγάλα δὲ μή· νῦν	μὲν	γὰρ εὐλόγως τὰ μείζω θραύεται
[1, 8]	ἓν εἶναι καὶ ἀκίνητον· τὸ	μὲν	γὰρ κενὸν οὐκ ὄν, κινηθῆναι
[1, 3]	ὁποία τις ἂν ᾖ· ἧς	μὲν	γὰρ μᾶλλον αἱ διαφοραὶ τόδε
[1, 9]	ἐν ἀρχῇ τοῦτο λεκτέον. Εἰ	μὲν	γὰρ μὴ πάντῃ διαιρετὸν τὸ
[1, 8]	τὸ πόρους ποιεῖν περίεργον· εἰ	μὲν	γὰρ μηδὲν ποιεῖ κατὰ τὴν
[1, 8]	δὲ γήινα τὸν ὄγκον; εἰ	μὲν	γὰρ μία φύσις ἐστὶν ἁπάντων,
[1, 1]	καὶ πρὸς αὑτὸν αὐτός. Ἅμα	μὲν	γὰρ οὔ φησιν ἕτερον ἐξ
[1, 3]	τοῦτο γὰρ ἀδύνατον. Κατ´ ἐνέργειαν	μὲν	γὰρ οὐδέν ἐστιν ἄπειρον, δυνάμει
[1, 5]	σώματι; ἢ ἀδύνατον ἀμφοτέρως. Χωριστὴ	μὲν	γὰρ οὖσα ἢ οὐδένα καθέξει
[1, 5]	εἰ γὰρ χωρίς, γένεσις. Ἔστι	μὲν	γὰρ οὕτω πῦρ ποιῆσαι ἐπὶ
[1, 8]	ἓν εἶναι καὶ κενόν. Εἰ	μὲν	γὰρ πάντῃ διαιρετόν, οὐδὲν εἶναι
[1, 7]	πρότερον ὑπεναντίους ἀλλήλοις λόγους. Οἱ	μὲν	γὰρ πλεῖστοι τοῦτό γε ὁμονοητικῶς
[1, 3]	δ´ ὡς ἡ ἑτέρα· ὃ	μὲν	γάρ ποτε ὂν ὑπόκειται τὸ
[1, 1]	στοιχεῖα, καθάπερ καὶ ἕτεροι. Ἐμπεδοκλῆς	μὲν	γὰρ τὰ μὲν σωματικὰ τέτταρα,
[1, 1]	καὶ Λεύκιππος καὶ Δημόκριτος. Ὁ	μὲν	γὰρ τὰ ὁμοιομερῆ στοιχεῖα τίθησιν,
[1, 5]	ἔστι δ´ ὡς οὔ. Κατὰ	μὲν	γὰρ τὸ εἶδος ὁτῳοῦν προσελήλυθεν,
[1, 3]	δὲ διώρισται ταῖς κατηγορίαις· τὰ	μὲν	γὰρ τόδε τι σημαίνει, τὰ
[1, 7]	καὶ ἐπὶ τοῦ ποιοῦντος· ὁτὲ	μὲν	γὰρ τὸν ἄνθρωπόν φαμεν θερμαίνειν,
[1, 3]	ὃν εἴπομεν νῦν τρόπον· νῦν	μὲν	γὰρ τοσοῦτον διώρισται, τί δή
[1, 5]	τοῦ αὐξανομένου καὶ ὑπομένοντος· ἐν	μὲν	γὰρ τῷ γίνεσθαί τι ἁπλῶς
[1, 7]	δ´ ἐν ὕλῃ, παθητικά. Τὴν	μὲν	γὰρ ὕλην λέγομεν ὁμοίως ὡς
[1, 5]	δὲ τρόπον τοῦ φερομένου. Τὸ	μὲν	γὰρ φερόμενον ὅλον ἀλλάττει τόπον,
[1, 1]	Ἀναξαγόραν τοῖς περὶ Ἐμπεδοκλέα· ὁ	μὲν	γάρ φησι πῦρ καὶ ὕδωρ
[1, 7]	ὁτὲ δὲ τὸ θερμόν· ἔστι	μὲν	γὰρ ὡς ἡ ὕλη πάσχει,
[1, 5]	μεταβάλοι καὶ γένοιτο ξηρόν· ἔστι	μὲν	γὰρ ὡς τὸ ὅμοιον ὁμοίῳ
[1, 1]	καὶ τὰ σύστοιχα τούτων. Ἧι	μὲν	γὰρ ὡς ὕλη ὑπόκειται, ἐξ
[1, 7]	πάσχον καὶ τὸ ποιοῦν τῷ	μὲν	γένει ταὐτὰ καὶ ὅμοια τῷ
[1, 8]	(κενὸν γὰρ εἶναι) καὶ συνιστάμενα	μὲν	γένεσιν ποιεῖν, διαλυόμενα δὲ φθοράν.
[1, 3]	οὐ μόνον τοδί· καὶ αὕτη	μὲν	γένεσις ἁπλῶς, αὕτη δὲ φθορά.
[1, 4]	μουσικὴ καὶ ἡ ἀμουσία, τοῦ	μὲν	γένεσις ἦν ἄν, τοῦ δὲ
[1, 10]	μικτὰ ἠρέμα, καὶ ὡς θάτερον	μὲν	δεκτικὸν θάτερον δ´ εἶδος. Ὅπερ
[1, 5]	καὶ τούτων τὰ ὁμοιομερῆ. Προσελθόντος	μὲν	δή τινος ποσοῦ, ἀλλ´ οὐ
[1, 8]	διὰ τὸ πόρους ἔχειν ἀοράτους	μὲν	διὰ μικρότητα, πυκνοὺς δὲ καὶ
[1, 2]	ἔσται γένεσις καὶ φθορὰ ἡ	μὲν	διακρίσει ἡ δὲ συγκρίσει. Ὁ
[1, 10]	χωριστόν. Ἐπεὶ δ´ ἐστὶ τὰ	μὲν	δυνάμει τὰ δ´ ἐνεργείᾳ τῶν
[1, 9]	εἰρημένην. Εἰ γάρ ἐστι τὸ	μὲν	δυνάμει τὸ δ´ ἐντελεχείᾳ τοιοῦτον,
[1, 8]	γενέσεις καὶ αἱ διακρίσεις Λευκίππῳ	μὲν	δύο τρόποι ἂν εἶεν, διά
[1, 8]	ἑτέρων, ὥσπερ ἂν εἰ τὰ	μὲν	εἴη πύρινα, τὰ δὲ γήινα
[1, 7]	ὑπ´ ἀλλήλων. Ὥστ´ ἀνάγκη πῶς	μὲν	εἶναι ταὐτὰ τό τε ποιοῦν
[1, 10]	φθαρέντος οὐ μεμίχθαι, ἀλλὰ τὸ	μὲν	εἶναι τὸ δ´ οὐκ εἶναι,
[1, 3]	γίνεσθαι προυπάρχοντος· εἰ δὲ τὸ	μὲν	εἶναι τόδε τι ἢ οὐσίαν
[1, 3]	τὸ μεταβάλλον, οἷον ἴσως ἡ	μὲν	εἰς πῦρ ὁδὸς γένεσις μὲν
[1, 1]	ἓν στοιχεῖον· ᾗ δὲ τοῦτο	μὲν	ἐκ συνθέσεως γίνεται συνιόντων ἐκείνων,
[1, 5]	ἄλληλα διαφορά, οἷον ὅτι ἡ	μὲν	ἐκ τοῦδε εἰς τόδε μεταβολή,
[1, 10]	δυνάμεσιν ἰσάζῃ πως, τότε μεταβάλλει	μὲν	ἑκάτερον εἰς τὸ κρατοῦν ἐκ
[1, 8]	δὴ τῶν ἀδιαιρέτων στερεῶν τὸ	μὲν	ἐπὶ πλέον θεωρῆσαι τὸ συμβαῖνον
[1, 3]	φαμὲν γὰρ τὸν μανθάνοντα γίνεσθαι	μὲν	ἐπιστήμονα, γίνεσθαι δ´ ἁπλῶς οὔ.
[1, 3]	μὴ αἰσθάνεσθαι διορίζουσιν, ὥσπερ τὸ	μὲν	ἐπιστητὸν ὄν, τὸ δ´ ἄγνωστον
[1, 2]	Ἐν γὰρ τῷ ὑποκειμένῳ τὸ	μέν	ἐστι κατὰ τὸν λόγον, τὸ
[1, 5]	δὲ τρία ἐστίν, ὧν ἓν	μέν	ἐστι τὸ ὁτιοῦν μέρος μεῖζον
[1, 4]	ἔστι μεταβολὴ ἑκατέρου τούτων, ἀλλοίωσις	μέν	ἐστιν, ὅταν ὑπομένοντος τοῦ ὑποκειμένου,
[1, 10]	πως καὶ μὴ εἶναι, ἐνεργείᾳ	μὲν	ἑτέρου ὄντος τοῦ γεγονότος ἐξ
[1, 5]	αὔξησις τῷ λόγῳ. Διὸ τρέφεται	μὲν	ἕως ἂν σώζηται καὶ φθῖνον,
[1, 1]	δὲ πῦρ, καθάπερ λέγει τὸν	μὲν	ἥλιον λευκὸν καὶ θερμόν, τὴν
[1, 3]	στέρησιν, μὴ ὄν, οἷον τὸ	μὲν	θερμὸν κατηγορία τις καὶ εἶδος,
[1, 7]	ἅμα ποιοῦν. Ἔστι δὲ ἡ	μὲν	ἰατρικὴ ὡς ἀρχή, τὸ δὲ
[1, 5]	ἁφθῇ, γένεσις. Ποσὸν δὲ τὸ	μὲν	καθόλου οὐ γίνεται, ὥσπερ οὐδὲ
[1, 4]	φθορά. Ἐστὶ δὲ ὕλη μάλιστα	μὲν	καὶ κυρίως τὸ ὑποκείμενον γενέσεως
[1, 8]	φασι τὰ πάθη συμβαίνειν, εἰ	μὲν	καὶ πεπληρωμένων τῶν πόρων, περίεργον
[1, 2]	γένεσιν ἐκ τούτων ποιοῦσι, διακρίσει	μὲν	καὶ συγκρίσει γένεσιν καὶ φθοράν,
[1, 2]	γένεσις καὶ ἀλλοίωσις, καὶ γίνεσθαι	μὲν	καὶ φθείρεσθαι συγκρινόμενα καὶ διακρινόμενα,
[1, 3]	ἀλλ´ ὁμοίως ἐν πᾶσι γένεσις	μὲν	κατὰ τὰ ἐν τῇ ἑτέρᾳ
[1, 5]	γ´ ἔν τινι ὑπάρξει, εἰ	μὲν	κεχωρισμένον οὕτως ὥστε μὴ ἐκείνου
[1, 7]	πρῶτον κινοῦν οὐδὲν κωλύει ἐν	μὲν	κινήσει ἀκίνητον εἶναι· ἐπ´ ἐνίων
[1, 6]	τῶν θέσιν ἐχόντων καὶ τοῦ	μὲν	κινητικοῦ τοῦ δὲ κινητοῦ, πρὸς
[1, 8]	ἢ διαιρετὸν ἔσται, κατ´ ἄλλο	μὲν	κινοῦν κατ´ ἄλλο δὲ κινούμενον,
[1, 1]	ὥσπερ καὶ φησὶν Ἐμπεδοκλῆς ἠέλιον	μὲν	λευκὸν ὁρᾶν καὶ θερμὸν ἁπάντῃ,
[1, 5]	μεγέθους καὶ πάθους ἐστί, τῷ	μὲν	λόγῳ χωριστή, τόπῳ δ´ οὐ
[1, 3]	δὲ μή, ἢ τῷ τὴν	μὲν	μᾶλλον αἰσθητὴν εἶναι τὴν ὕλην
[1, 3]	τῷ μή, ἢ τῷ τὴν	μὲν	μᾶλλον τὴν δὲ μή, ἢ
[1, 5]	ποτέρως ὑποληπτέον, πότερον ἐκ δυνάμει	μὲν	μεγέθους καὶ σώματος, ἐντελεχείᾳ δ´
[1, 10]	αἴσθησιν (καὶ τὸ αὐτὸ τῷ	μὲν	μεμιγμένον, ἐὰν μὴ βλέπῃ ὀξύ,
[1, 5]	πλεῖον ἑκάτερον. Ἢ ὅτι τοῦ	μὲν	μένει ἡ οὐσία, τοῦ δ´
[1, 6]	ὁ διορισμὸς τοῦ ἅπτεσθαι καθόλου	μὲν	ὁ τῶν θέσιν ἐχόντων καὶ
[1, 10]	τὴν αἴσθησιν· ἀλλ´ ἔστι μικτὸν	μὲν	ὃ ἂν εὐόριστον ὂν παθητικὸν
[1, 3]	μέρος. Οὔσης δ´ αἰτίας μιᾶς	μὲν	ὅθεν τὴν ἀρχὴν εἶναί φαμεν
[1, 8]	σῶμα μηδέν, γελοῖον τὸ μικρὸν	μὲν	οἴεσθαι κενὸν εἶναι, μέγα δὲ
[1, 9]	καὶ πάσχειν. Τὸ δὲ τῇ	μὲν	οἴεσθαι πάσχειν τῇ δὲ μή,
[1, 10]	καὶ παθητικῶν ὅσα εὐδιαίρετα, πολλὰ	μὲν	ὀλίγοις καὶ μεγάλα μικροῖς συντιθέμενα
[1, 7]	καὶ τὸ πάσχον τῷ γένει	μὲν	ὅμοιον εἶναι καὶ ταὐτό, τῷ
[1, 7]	γε ὁμονοητικῶς λέγουσιν, ὡς τὸ	μὲν	ὅμοιον ὑπὸ τοῦ ὁμοίου πᾶν
[1, 6]	ἕκαστον λέγεται πολλαχῶς, καὶ τὰ	μὲν	ὁμωνύμως τὰ δὲ θάτερα ἀπὸ
[1, 3]	ἄλλοις τισί, τούτων ἔσται τὸ	μὲν	ὂν τὸ δὲ μὴ ὄν.
[1, 6]	τὰ ἔσχατα. Ἐπεὶ δὲ θέσις	μὲν	ὅσοις καὶ τόπος ὑπάρχει, τόπου
[1, 5]	τὸ αἴτιον διορισαμένοις πρῶτον ἓν	μὲν	ὅτι τὰ ἀνομοιομερῆ αὐξάνεται τῷ
[1, 3]	ἀλλὰ τί ποτε τὸ μανθάνον	μὲν	οὐ λέγεται ἁπλῶς γίνεσθαι ἀλλὰ
[1, 3]	ἁπλῶς καὶ φθειρόμενον, ἢ κυρίως	μὲν	οὐδέν, ἀεὶ δ´ ἔκ τινος
[1, 5]	τοῦτο· ᾧ δ´ ἠλλοίωται, ὁτὲ	μὲν	οὐδὲν πέπονθεν, ὁτὲ δὲ κἀκεῖνο.
[1, 5]	οὐκ αἰσθητόν. Τούτων δὲ τὸ	μὲν	οὐκ ἐνδέχεται, τὸ δὲ ἀναγκαῖον
[1, 2]	διακρίσει ἡ δὲ συγκρίσει. Ὁ	μὲν	οὖν ἀναγκάζειν δοκῶν όγος εἶναι
[1, 10]	δ´ ὑπὸ τούτων παθητικά. Τὰ	μὲν	οὖν ἀντιστρέφει, ὅσων ἡ αὐτὴ
[1, 2]	ἀρχῆς τὴν ἀπορίαν λεκτέον. Τὸ	μὲν	οὖν ἅπαν σῶμα αἰσθητὸν εἶναι
[1, 5]	εἶναι οὐδ´ ἄνευ μορφῆς. Γίνεται	μὲν	οὖν ἁπλῶς ἕτερον ἐξ ἑτέρου,
[1, 1]	διώρισται καὶ τοῖς ὀνόμασιν. Τῶν	μὲν	οὖν ἀρχαίων οἱ μὲν τὴν
[1, 5]	ἀσωμάτῳ αὐξάνεσθαι ἢ σώματι· εἰ	μὲν	οὖν ἀσωμάτῳ, ἔσται χωριστὸν τὸ
[1, 2]	ἐν τῷ Τιμαίῳ ἐπίπεδα. Τοῦτο	μὲν	οὖν αὐτό, καθάπερ καὶ ἐν
[1, 6]	ἀλλ´ οὐκ αὐτοὶ ἐκείνου. Περὶ	μὲν	οὖν ἁφῆς τῆς ἐν τοῖς
[1, 4]	τὰ ὑποκείμενα ἐναντιώσεών τινων. Περὶ	μὲν	οὖν γενέσεως, εἴτε ἔστιν εἴτε
[1, 8]	μία ἀλλὰ καὶ δυνάμει. Ὅσοι	μὲν	οὖν διὰ τῆς διὰ〉 τῶν
[1, 8]	τοῦτο συμβαίνειν, πάλιν λέγωμεν. Τοῖς	μὲν	οὖν δοκεῖ πάσχειν ἕκαστον διά
[1, 5]	ἀλλ´ οὐ σαρκὸς ποσῆς. Ἧι	μὲν	οὖν δυνάμει τὸ συναμφότερον, οἷον
[1, 3]	εἶδος ταῦτα τῆς γῆς. Τοῦ	μὲν	οὖν εἶναι τὴν μὲν ἁπλῆν
[1, 7]	ἔστι δ´ ὡς τοὐναντίον. Οἱ	μὲν	οὖν εἰς ἐκεῖνο βλέψαντες ταὐτόν
[1, 3]	ἀλλ´ οὐ τὸ ὑποκείμενον. Ἡ	μὲν	οὖν εἰς τὸ μὴ ὂν
[1, 9]	τοῦ παθητικοῦ φλέβες συνεχεῖς. Συμφυὲς	μὲν	οὖν ἕκαστον καὶ ἓν ὂν
[1, 10]	εἶναι μόριον τῶν μιχθέντων; λέγεται	μὲν	οὖν ἐκείνως, οἷον κριθὰς μεμίχθαι
[1, 2]	δὲ κατὰ τὴν ὕλην. Ὅταν	μὲν	οὖν ἐν τούτοις ᾖ ἡ
[1, 1]	σπερμίαν γὰρ εἶναι τούτων. Τοῖς	μὲν	οὖν ἐξ ἑνὸς πάντα κατασκευάζουσιν
[1, 1]	ὑποκείμενον ἕν, ἔστιν ἀλλοίωσις. Ἐμπεδοκλῆς	μὲν	οὖν ἔοικεν ἐναντία λέγειν καὶ
[1, 8]	ἔχειν τὰ διαφανῆ μᾶλλον. Οἱ	μὲν	οὖν ἐπί τινων οὕτω διώρισαν,
[1, 9]	ἢ καθ´ αὑτὸ μεταβαλόντος. Ὅτι	μὲν	οὖν ἐστὶ τὸ γεννᾶν καὶ
[1, 5]	δὲ τὰ τοῦ φθίνοντος. Ὅτι	μὲν	οὖν ἡ μεταβολὴ διαφέρει οὐ
[1, 7]	τοῦτο οὐθὲν ἂν πάσχοι. Τοῦτο	μὲν	οὖν ἴσως ἀδύνατον εἶναι χωριστόν·
[1, 4]	Διὸ ἀλλοίωσις τὰ τοιαῦτα. Ὅταν	μὲν	οὖν κατὰ τὸ ποσὸν ᾖ
[1, 7]	ταύτῃ τοῦτο συμβαίνειν αὐτοῖς. Τὰ	μὲν	οὖν λεγόμενα ταῦτ´ ἐστίν, ἐοίκασι
[1, 7]	τὸ ἔσχατον καὶ ἁπτόμενον. Ὅσα	μὲν	οὖν μὴ ἐν ὕλῃ ἔχει
[1, 2]	καὶ ἀλλοιώσεως. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' Πλάτων	μὲν	οὖν μόνον περὶ γενέσεως ἐσκέψατο
[1, 10]	γε ὅλως οὐκ ὄντα. Οὗτος	μὲν	οὖν ὁ λόγος ἔοικε ζητεῖν
[1, 1]	τε διάλλαξίς τε μιγέντων. Ὅτι	μὲν	οὖν οἰκεῖος ὁ λόγος αὐτῶν
[1, 10]	μὴ ἡ αὐτὴ ὕλη. Τούτων	μὲν	οὖν οὐκ ἔστι μίξις· διὸ
[1, 8]	ἂν πρὸς τὸ κενόν. Οἱ	μὲν	οὖν οὕτως καὶ διὰ ταύτας
[1, 8]	τοῦτον τὸν τρόπον πεφυκότων. Ὅτι	μὲν	οὖν οὕτως λέγειν τοὺς πόρους,
[1, 6]	εἶναι τὴν ὑποκειμένην φύσιν. Τὸ	μὲν	οὖν πάντα εἶναι τοιαῦτα φάσκειν
[1, 7]	ὑγιάζειν καὶ τὸν οἶνον. Τὸ	μὲν	οὖν πρῶτον κινοῦν οὐδὲν κωλύει
[1, 7]	ὕλη ᾗ ὕλη παθητικόν. Τὸ	μὲν	οὖν πῦρ ἔχει ἐν ὕλῃ
[1, 7]	εἴη τὸ λεγόμενον ἀληθές. Τί	μὲν	οὖν τὸ ποιεῖν καὶ πάσχειν
[1, 3]	καὶ τὸ πάντα περιέχον. Εἰ	μὲν	οὖν τὸ πρῶτον, οὐσίας ἔσται
[1, 3]	ἀναγκαῖον εἶναι τὴν μεταβολήν; Περὶ	μὲν	οὖν τοῦ γένεσιν εἶναι καὶ
[1, 3]	ἀλλ´ οὐχ ὅταν ἀνεπιστῆμον. Περὶ	μὲν	οὖν τοῦ τὰ μὲν ἁπλῶς
[1, 4]	ἄνθρωπος ὑπομένει τὸ αὐτό. Εἰ	μὲν	οὖν τούτου μὴ πάθος ἦν
[1, 3]	ἀνάγκη γίνεσθαι τὸ γινόμενον. Περὶ	μὲν	οὖν τούτων ἐν ἄλλοις τε
[1, 3]	εἶναι οὐ τὸ αὐτό. Περὶ	μὲν	οὖν τούτων ἐπὶ τοσοῦτον εἰρήσθω.
[1, 8]	ἀναγκαῖον μὴ εἶναι κίνησιν. Ἐκ	μὲν	οὖν τούτων τῶν λόγων, ὑπερβάντες
[1, 8]	τοῦ ποιεῖν καὶ πάσχειν. Οἱ	μὲν	οὖν τρόποι καθ´ οὓς τὰ
[1, 3]	τὸ δὲ μὴ ὄν. Ἕνα	μὲν	οὖν τρόπον τούτῳ διοίσει τὸ
[1, 6]	ποιεῖν καὶ τὸ πάσχειν. Ἔστι	μὲν	οὖν ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ
[1, 6]	πρῶτον λεκτέον περὶ ἁφῆς. Σχεδὸν	μὲν	οὖν, ὥσπερ καὶ τῶν ἄλλων
[1, 3]	ἑτέρᾳ συστοιχίᾳ λέγεται, οἷον ἐν	μὲν	οὐσίᾳ ἐὰν πῦρ ἀλλ´ οὐκ
[1, 8]	γὰρ καὶ διὰ τί τὸ	μὲν	οὕτως ἔχει τοῦ ὅλου καὶ
[1, 8]	καὶ μὴ πόρων ὄντων τὰ	μὲν	πείσεται τὰ δὲ ποιήσει τῶν
[1, 2]	ἔξω Δημοκρίτου. Οὗτος δ´ ἔοικε	μὲν	περὶ ἁπάντων φροντίσαι, ἤδη δὲ
[1, 8]	οὖν τρόποι καθ´ οὓς τὰ	μὲν	ποιεῖ τὰ δὲ πάσχει σχεδὸν
[1, 2]	τοῦ πάσχειν, τίνα τρόπον τὸ	μὲν	ποιεῖ τὸ δὲ πάσχει τὰς
[1, 10]	ὡς ἔφαμεν, τῶν ὄντων τὰ	μὲν	ποιητικὰ τὰ δ´ ὑπὸ τούτων
[1, 7]	κατὰ μεταφοράν· καὶ γὰρ τοῦ	μὲν	ποιοῦντος ὅταν ὑπάρχῃ, γίνεταί τι
[1, 7]	κινούμενον. Ἐπὶ δὲ ποιήσεως τὸ	μὲν	πρῶτον ἀπαθές, τὸ δ´ ἔσχατον
[1, 10]	οὔτε τῷ πυρί, ἀλλὰ τὸ	μὲν	πῦρ γίνεσθαι, τὴν δὲ φθείρεσθαι.
[1, 8]	τρόπον Λευκίππῳ λέγειν, ὅτι ὁ	μὲν	στερεὰ ὁ δ´ ἐπίπεδα λέγει
[1, 1]	ἕτεροι. Ἐμπεδοκλῆς μὲν γὰρ τὰ	μὲν	σωματικὰ τέτταρα, τὰ δὲ πάντα
[1, 8]	Ἀλλὰ μὴν εἰ καὶ κενὰ	μὲν	ταῦτα, ἀνάγκη δὲ σώματα ἐν
[1, 4]	τοῦ δὲ φθορά· διὸ ἀνθρώπου	μὲν	ταῦτα πάθη, ἀνθρώπου δὲ μουσικοῦ
[1, 9]	ἐντελεχείᾳ τοιοῦτον, πέφυκεν οὐ τῇ	μὲν	τῇ δ´ οὐ πάσχειν, ἀλλὰ
[1, 8]	τὸ ὅλον· εἰ δὲ τῇ	μὲν	τῇ δὲ μή, πεπλασμένῳ τινὶ
[1, 3]	πνεῦμα γὰρ καὶ ἀὴρ κατὰ	μὲν	τὴν αἴσθησιν ἧττόν ἐστιν (διὸ
[1, 1]	Τῶν μὲν οὖν ἀρχαίων οἱ	μὲν	τὴν καλουμένην ἁπλῆν γένεσιν ἀλλοίωσιν
[1, 3]	κινούμενον ἀεί. Τούτων δὲ περὶ	μὲν	τῆς ἀκινήτου ἀρχῆς τῆς ἑτέρας
[1, 3]	δὲ φθορά. Τοδὶ δὲ γίνεται	μέν	τι, γίνεται δ´ ἁπλῶς οὔ·
[1, 1]	καὶ τούτοις τὴν ἀλλοίωσιν εἶναι	μέν	τι φάναι παρὰ τὴν γένεσιν,
[1, 3]	καὶ νῦν λεκτέον, ὅτι τρόπον	μέν	τινα ἐκ μὴ ὄντος ἁπλῶς
[1, 9]	τρόπον ἐνδέχεται, καὶ τίνα φασὶ	μέν	τινες οὐκ ἐνδέχεται δέ, διωρίσθω
[1, 5]	μέντοι τὸ ὅλον γέγονε προσελθόντος	μέν	τινος, ὃ καλεῖται τροφὴ καὶ
[1, 5]	τροφὴ τῇ αὐξήσει τὸ αὐτὸ	μέν,	τὸ δ´ εἶναι ἄλλο· ᾗ
[1, 5]	αὐξάνεσθαι καὶ προσιόντος τινὸς κατὰ	μὲν	τὸ εἶδός ἐστιν ἐνδεχόμενον, κατὰ
[1, 5]	αὐξανόμενον καὶ ἀλλοιούμενον. Ἀλλ´ ἔνθα	μὲν	τὸ πάθος ἔνθα δὲ τὸ
[1, 7]	φύσεως. Λέγομεν γὰρ πάσχειν ὁτὲ	μὲν	τὸ ὑποκείμενον, οἷον ὑγιάζεσθαι τὸν
[1, 7]	αὐτὸν τρόπον, ὁτὲ δὲ θερμαίνεσθαι	μὲν	τὸ ψυχρόν, ὑγιάζεσθαι δὲ τὸ
[1, 3]	πολλάκις διορίζομεν λέγοντες ὅτι τὰ	μὲν	τόδε τι σημαίνει τὰ δ´
[1, 8]	τῶν ὄντων Ὁμολογήσας δὲ ταῦτα	μὲν	τοῖς φαινομένοις, τοῖς δὲ τὸ
[1, 5]	γὰρ αὔξησις τοῦτο ἀλλὰ γένεσις	μὲν	τοῦ εἰς ὃ μεταβάλλει ἔσται,
[1, 3]	φθορὰ δὲ τουδί, καὶ φθορὰ	μὲν	τουδὶ γένεσις δὲ τουδί· ζητεῖ
[1, 3]	εἴπερ τὸ αὐτό ἐστι γένεσις	μὲν	τουδὶ φθορὰ δὲ τουδί, καὶ
[1, 8]	σχεδὸν οὗτοι λέγονται· καὶ περὶ	μὲν	τούτων, καὶ πῶς λέγουσι, δῆλον,
[1, 8]	οὐκ εἶναί φησιν· καὶ περὶ	μὲν	τῶν ἀδιαιρέτων ἐπιπέδων εἰρήκαμεν ἐν
[1, 8]	τῆς ἀληθείας· ἐπεὶ δὲ ἐπὶ	μὲν	τῶν λόγων δοκεῖ ταῦτα συμβαίνειν,
[1, 7]	θερμαίνεσθαι· διό, καθάπερ εἴρηται, τὰ	μὲν	τῶν ποιητικῶν ἀπαθῆ τὰ δὲ
[1, 9]	αὐτὸ σῶμα συνεχὲς ὂν ὁτὲ	μὲν	ὑγρὸν ὁτὲ δὲ πεπηγός, οὐ
[1, 1]	χωριζομένων καὶ πάθεσιν ἐγένετο τὸ	μὲν	ὕδωρ τὸ δὲ πῦρ, καθάπερ
[1, 8]	Ἄτοπον δὲ κἂν εἰ ταῦτα	μὲν	ὑπάρχει, λέγω δὲ θερμότης καὶ
[1, 5]	ὁτῳοῦν παντὶ προσγίνεται, ἀλλὰ τὸ	μὲν	ὑπεκρεῖ τὸ δὲ προσέρχεται, τοῦ
[1, 7]	καὶ ἐναντίον· πέφυκε γὰρ σῶμα	μὲν	ὑπὸ σώματος, χυμὸς δ´ ὑπὸ
[1, 2]	τοῦ ἄτομα εἶναι μεγέθη οἱ	μέν	φασιν ὅτι τὸ αὐτοτρίγωνον πολλὰ
[1, 8]	ἓν δὲ μόνον, οἷον τὸ	μὲν	ψυχρὸν τὸ δὲ θερμόν· οὐδὲ
[1, 3]	γῇ, ὕδατι, ἀέρι. Ἢ ἔστι	μὲν	ὡς ἡ αὐτή, ἔστι δ´
[1, 5]	χεῖρ καὶ βραχίων. Ὥστε ἔστι	μὲν	ὡς ὁτιοῦν τῆς σαρκὸς ηὔξηται,
[1, 6]	δ´ οὖν φανερόν, ὅτι ἔστι	μὲν	ὡς τὰ κινοῦντα τῶν κινητῶν
[1, 2]	τὸ πάντῃ εἶναι διαιρετὸν ἔστι	μὲν	ὡς ὑπάρχει τοῖς μεγέθεσιν, ἔστι
[1, 5]	τὸ μέγεθος τὸ αὐτὸ οὐ	μένει.	Εἰ δὴ ἔσται ἡ εἰρημένη
[1, 5]	ἑκάτερον. Ἢ ὅτι τοῦ μὲν	μένει	ἡ οὐσία, τοῦ δ´ οὔ,
[1, 5]	τοῦ ποσοῦ, τὸ δ´ εἶδος	μένει.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ἐπεὶ δὲ πρῶτον δεῖ
[1, 5]	δὲ καὶ ἐπ´ ἀλλοιώσεως, εἰ	μένει	σὰρξ οὖσα καὶ τὸ τί
[1, 1]	τὴν φθορὰν ἀλλοίωσιν· ἀεὶ γὰρ	μένειν	τὸ ὑποκείμενον ταὐτὸ καὶ ἕν·
[1, 5]	ἴσῳ τόπῳ μεταβάλλει τοῦ ὅλου	μένοντος,	τὰ δὲ τοῦ αὐξανομένου ἀεὶ
[1, 5]	ὥσπερ τὸ ἐλαυνόμενον· τούτου γὰρ	μένοντος	τὰ μόρια μεταβάλλει κατὰ τόπον,
[1, 1]	φάναι παρὰ τὴν γένεσιν, ἀδύνατον	μέντοι	κατὰ τὰ ὑπ´ ἐκείνων λεγόμενα.
[1, 5]	δὲ τὴν ὕλην οὔ. Μεῖζον	μέντοι	τὸ ὅλον γέγονε προσελθόντος μέν
[1, 10]	διαιρέσει, ὥστε ὁτιοῦν παρ´ ὁτιοῦν	μέρος,	ἀδύνατον γὰρ οὕτω διαιρεθῆναι. Ἢ
[1, 5]	ἢ ὀστοῦν. Τὸ οὖν ὁτιοῦν	μέρος	αὐξάνεσθαι καὶ προσιόντος τινὸς κατὰ
[1, 10]	μικτὸν ὁμοιομερές, ὁτιοῦν ἂν δέοι	μέρος	γίνεσθαι παρ´ ὁτιοῦν. Ἐπεὶ δ´
[1, 2]	κεχωρισμένα, φανερόν. Οὔτε δὴ κατὰ	μέρος	διαιροῦντι εἴη ἂν ἄπειρος ἡ
[1, 1]	ἄλλων ὧν ἑκάστῳ συνώνυμον τὸ	μέρος	ἐστίν. Δημόκριτος δὲ καὶ Λεύκιππος
[1, 5]	Φαίνεται δὴ τοῦ αὐξανομένου ὁτιοῦν	μέρος	ηὐξῆσθαι, ὁμοίως δὲ καὶ ἐν
[1, 5]	ἓν μέν ἐστι τὸ ὁτιοῦν	μέρος	μεῖζον γίνεσθαι τοῦ αὐξανομένου μεγέθους,
[1, 3]	τὴν ἁπλῆν καὶ τὴν κατὰ	μέρος.	Οὔσης δ´ αἰτίας μιᾶς μὲν
[1, 7]	ὅτι δέον ὅλον τι θεωρῆσαι	μέρος	τι τυγχάνουσι λέγοντες ἑκάτεροι· τό
[1, 10]	καὶ ὥσπερ τοῦ ὕδατος τὸ	μέρος	ὕδωρ, οὕτω καὶ τοῦ κραθέντος.
[1, 2]	οὐ πάντῃ· εἰ γὰρ κατὰ	μέσον	διαιρετόν, καὶ κατ´ ἐχομένην στιγμὴν
[1, 2]	ἀδύνατον. Οὐκοῦν καὶ κατὰ τὸ	μέσον	ὡσαύτως, καὶ ὅλως δέ, εἰ
[1, 1]	σωματικὰ τέτταρα, τὰ δὲ πάντα	μετὰ	τῶν κινούντων ἓξ τὸν ἀριθμόν,
[1, 10]	μίξιν, ἀλλ´ αὔξησιν τοῦ κρατοῦντος·	μεταβάλλει	γὰρ θάτερον εἰς τὸ κρατοῦν,
[1, 4]	θάτερον πάθος εἶναι εἰς ὃ	μεταβάλλει.	Εἰ δὲ μή, ἔσται ἀλλοίωσις,
[1, 10]	λύεται γὰρ τὸ εἶδος καὶ	μεταβάλλει	εἰς τὸ πᾶν ὕδωρ. Ὅταν
[1, 5]	γένεσις μὲν τοῦ εἰς ὃ	μεταβάλλει	ἔσται, φθορὰ δὲ τοῦ ἐναντίου,
[1, 6]	πάλιν· οὐ γὰρ ἡ θερμότης	μεταβάλλει	καὶ ἡ ψυχρότης εἰς ἄλληλα,
[1, 5]	τούτου γὰρ μένοντος τὰ μόρια	μεταβάλλει	κατὰ τόπον, οὐχ ὥσπερ τὰ
[1, 10]	ταῖς δυνάμεσιν ἰσάζῃ πως, τότε	μεταβάλλει	μὲν ἑκάτερον εἰς τὸ κρατοῦν
[1, 3]	ζητούμενον. Διαφέρει γὰρ εἰς ἃ	μεταβάλλει	τὸ μεταβάλλον, οἷον ἴσως ἡ
[1, 5]	γὰρ ἐν τῷ ἴσῳ τόπῳ	μεταβάλλει	τοῦ ὅλου μένοντος, τὰ δὲ
[1, 7]	τὸ πάσχον εἰς τὸ ποιοῦν	μεταβάλλειν·	οὕτω γὰρ ἔσται εἰς τοὐναντίον
[1, 3]	ἔσται καὶ εἰς ἣν ἀνάγκη	μεταβάλλειν	τὸ φθειρόμενον. Πότερον οὖν ὑπάρξει
[1, 2]	συγκρίσει καὶ διακρίσει, ἀλλ´ ὅταν	μεταβάλλῃ	ἐκ τοῦδε εἰς τόδε ὅλον.
[1, 4]	ὑπομένοντος τοῦ ὑποκειμένου, αἰσθητοῦ ὄντος,	μεταβάλλῃ	ἐν τοῖς αὑτοῦ πάθεσιν, ἢ
[1, 3]	εἰς ἁπτὸν καὶ εἰς γῆν	μεταβάλλῃ)	κατὰ δ´ ἀλήθειαν μᾶλλον τόδε
[1, 1]	ἐναντίοις ὑποθετέον ὕλην, ἄν τε	μεταβάλλῃ	κατὰ τόπον, ἄν τε κατ´
[1, 4]	γε ὤν. Ὅταν δ´ ὅλον	μεταβάλλῃ	μὴ ὑπομένοντος αἰσθητοῦ τινὸς ὡς
[1, 3]	ὅταν μὲν γὰρ εἰς αἰσθητὴν	μεταβάλλῃ	ὕλην, γίνεσθαί φασιν, ὅταν δ´
[1, 5]	μὲν ἀλλοιούμενον οὐκ ἐξ ἀνάγκης	μεταβάλλον	κατὰ τόπον, οὐδὲ τὸ γινόμενον,
[1, 3]	γὰρ εἰς ἃ μεταβάλλει τὸ	μεταβάλλον,	οἷον ἴσως ἡ μὲν εἰς
[1, 1]	τότε μόνον ἀλλὰ καὶ νῦν,	μεταβάλλοντά	γε τοῖς πάθεσιν. Ἔστι δ´
[1, 1]	ὡς ὕλη ὑπόκειται, ἐξ οὗ	μεταβάλλοντα	διὰ τὴν κίνησιν γίνονται γῆ
[1, 5]	ὕδατος, οὐ τοῦ ὕδατος ἔσται	μεταβάλλοντος,	ἀλλὰ διὰ τὸ ὥσπερ ἐν
[1, 5]	ὃ καλεῖται τροφὴ καὶ ἐναντίον,	μεταβάλλοντος	δὲ εἰς τὸ αὐτὸ εἶδος,
[1, 2]	συγκρινόμενα καὶ διακρινόμενα, ἀλλοιοῦσθαι δὲ	μεταβαλλόντων	τῶν παθημάτων, περὶ τούτων ἐπιστήσασι
[1, 3]	τὸ φθείρεσθαι τοῖς εἰς ἄλληλα	μεταβάλλουσιν·	τὸ δ´ ὕστερον εἰρημένον οὐ
[1, 5]	ξηρῷ προσίοι ὑγρόν, προσελθὸν δὲ	μεταβάλοι	καὶ γένοιτο ξηρόν· ἔστι μὲν
[1, 9]	μιχθέντος τινὸς ἢ καθ´ αὑτὸ	μεταβαλόντος.	Ὅτι μὲν οὖν ἐστὶ τὸ
[1, 9]	ἔσται πρόσθεσις, καὶ μὴ πᾶν	μεταβεβληκός,	ἢ μιχθέντος τινὸς ἢ καθ´
[1, 3]	ὡς ὕλη τὸ ὑποκείμενον, ὅτι	μεταβλητικόν	ἐστι εἰς τἀναντία, καὶ ἔστιν
[1, 4]	τινα καὶ τὸ ταῖς ἄλλαις	μεταβολαῖς,	ὅτι πάντα δεκτικὰ τὰ ὑποκείμενα
[1, 2]	σχήματα ἄπειρα ἐποίησαν, ὥστε ταῖς	μεταβολαῖς	τοῦ συγκειμένου τὸ αὐτὸ ἐναντίον
[1, 4]	γὰρ ἑτέρας εἶναι ταύτας τὰς	μεταβολὰς	ἀλλήλων. Ἐπειδὴ οὖν ἐστί τι
[1, 2]	οὖν ἐν τούτοις ᾖ ἡ	μεταβολή,	γένεσις ἔσται ἢ φθορά, ὅταν
[1, 4]	φθορά, μάλιστα δέ, ἂν ἡ	μεταβολὴ	γίνηται ἐξ ἀναισθήτου εἰς αἰσθητὸν
[1, 5]	φθίνοντος. Ὅτι μὲν οὖν ἡ	μεταβολὴ	διαφέρει οὐ μόνον περὶ ὃ
[1, 5]	ὅτι οὐκ ἔστιν ἡ αὔξησις	μεταβολὴ	ἐκ δυνάμει μεγέθους, ἐντελεχείᾳ δὲ
[1, 4]	ὑποκειμένου λέγεσθαι πέφυκεν, καὶ ἔστι	μεταβολὴ	ἑκατέρου τούτων, ἀλλοίωσις μέν ἐστιν,
[1, 5]	Περὶ δὲ ὅ ἐστιν ἡ	μεταβολὴ	ἡ τῆς αὐξήσεως καὶ ἡ
[1, 5]	μὲν ἐκ τοῦδε εἰς τόδε	μεταβολή,	οἷον ἐκ δυνάμει οὐσίας εἰς
[1, 5]	Ἔτι δ´ ἥ γε τοιαύτη	μεταβολὴ	οὐκ αὐξήσεως ἴδιος ἀλλὰ γενέσεως
[1, 4]	κατὰ τὸ ποσὸν ᾖ ἡ	μεταβολὴ	τῆς ἐναντιώσεως, αὔξη καὶ φθίσις,
[1, 5]	ἐκ δυνάμει ὄντων εἰς ἐντελέχειαν	μεταβολὴ	τῶν εἰρημένων ἐστίν, ἢ καὶ
[1, 3]	φθειρόμενα ἁπλῶς τῇ εἰς ταῦτα	μεταβολῇ	φθείρεσθαι λέγουσιν, γίνεσθαι δ´ ὅταν
[1, 2]	τὴν δ´ ἐν τῷ συνεχεῖ	μεταβολὴν	ἀλλοίωσιν. Ἀλλὰ τοῦτ´ ἔστιν ἐν
[1, 1]	ὕλη τῶν ἐχόντων εἰς ἄλληλα	μεταβολήν,	κἂν εἰ τὸ ὑποκείμενον ἕν,
[1, 1]	ἠρεμούσης τῆς οὐσίας ἐν αὐτῇ	μεταβολὴν	κατὰ μέγεθος, τὴν καλουμένην αὔξησιν
[1, 3]	φθορὰν ἄπαυστον ἀναγκαῖον εἶναι τὴν	μεταβολήν;	Περὶ μὲν οὖν τοῦ γένεσιν
[1, 2]	ἀλλοίωσιν πᾶσαν εἶναι τὴν τοιαύτην	μεταβολήν·	τὸ δὲ διαφέρει. Ἐν γὰρ
[1, 5]	καὶ ὁ τρόπος διαφέρει τῆς	μεταβολῆς·	φαίνεται γὰρ τὸ μὲν ἀλλοιούμενον
[1, 2]	δοκεῖν ἄλλῳ καὶ ἄλλῳ, καὶ	μετακινεῖσθαι	μικροῦ ἐμμιγνυμένου καὶ ὅλως ἕτερον
[1, 2]	καὶ ὅλως ἕτερον φαίνεσθαι ἑνὸς	μετακινηθέντος·	ἐκ τῶν αὐτῶν γὰρ τραγῳδία
[1, 2]	καθάπερ εἴρηται, τροπῇ καὶ διαθιγῇ	μετακινοῦντα	τὸ αὐτὸ καὶ ταῖς τῶν
[1, 9]	λέγοι μᾶλλον, καθάπερ ἐν τοῖς	μεταλλευομένοις	διατείνουσι τοῦ παθητικοῦ φλέβες συνεχεῖς.
[1, 8]	ἁπτόμενα εἶναι ἀδιαίρετα, τὰ δὲ	μεταξὺ	αὐτῶν κενά, οὓς ἐκεῖνος λέγει
[1, 7]	τά τ´ ἐναντία καὶ τὰ	μεταξύ·	καὶ γὰρ ὅλως φθορὰ καὶ
[1, 10]	οὐ γίνεται δὲ θάτερον, ἀλλὰ	μεταξὺ	καὶ κοινόν. Φανερὸν οὖν ὅτι
[1, 4]	πάθεσιν, ἢ ἐναντίοις οὖσιν ἢ	μεταξύ,	οἷον τὸ σῶμα ὑγιαίνει καὶ
[1, 9]	καθάπερ λέγει Δημόκριτος· οὔτε γὰρ	μεταταχθὲν	οὔτε μετατεθὲν τὴν φύσιν πεπηγὸς
[1, 9]	Δημόκριτος· οὔτε γὰρ μεταταχθὲν οὔτε	μετατεθὲν	τὴν φύσιν πεπηγὸς ἐξ ὑγροῦ
[1, 7]	οὐ ποιητικόν, εἰ μὴ κατὰ	μεταφοράν·	καὶ γὰρ τοῦ μὲν ποιοῦντος
[1, 5]	γὰρ νοῆσαι ὥσπερ εἴ τις	μετροίη	τῷ αὐτῷ μέτρῳ ὕδωρ· ἀεὶ
[1, 5]	εἴ τις μετροίη τῷ αὐτῷ	μέτρῳ	ὕδωρ· ἀεὶ γὰρ ἄλλο καὶ
[1, 2]	καὶ ἐν ἄλλοις εἰρήκαμεν, ἄλογον	μέχρι	ἐπιπέδων διαλῦσαι. Διὸ μᾶλλον εὔλογον
[1, 8]	μή, πεπλασμένῳ τινὶ τοῦτ´ ἐοικέναι·	μέχρι	πόσου γὰρ καὶ διὰ τί
[1, 2]	σημεῖον (οὐ γὰρ δυνατόν) ἀλλὰ	μέχρι	του. Ἀνάγκη ἄρα ἄτομα ἐνυπάρχειν
[1, 8]	τὰ μὲν ἄλλα φανερὸν ὅτι	μέχρι	τῶν στοιχείων ἔχει τὴν γένεσιν
[1, 3]	ὂν τῷ αἰσθάνεσθαι καὶ τῷ	μὴ	αἰσθάνεσθαι διορίζουσιν, ὥσπερ τὸ μὲν
[1, 3]	τοῖς πολλοῖς τῷ αἰσθητῷ καὶ	μὴ	αἰσθητῷ διαφέρειν· ὅταν μὲν γὰρ
[1, 2]	τοῦτο πάντῃ διῃρημένον, καὶ εἰ	μὴ	ἅμα διῄρηται· κἂν εἰ τοῦτο
[1, 3]	τι γίνεσθαι καὶ φθείρεσθαι τοῦ	μὴ	ἁπλῶς, ἄλλον δὲ τῇ ὕλῃ
[1, 6]	τοῦ κινουμένου, τὸ δ´ ἁπτόμενον	μὴ	ἅπτεσθαι ἁπτομένου· ἀλλὰ διὰ τὸ
[1, 6]	οἷόν τε ἅψασθαι ἀλλήλων, οὔτε	μὴ	ἁψάμενά πως ἐνδέχεται μιχθῆναι πρῶτον.
[1, 10]	αὐτὸ τῷ μὲν μεμιγμένον, ἐὰν	μὴ	βλέπῃ ὀξύ, τῷ Λυγκεῖ δ´
[1, 3]	ὄντος τινὸς τοῦ ὑποκειμένου εἴτε	μή,	γίνεται ἐκ μὴ ὄντος. Ὥστε
[1, 10]	τὸ ὑγρὸν τῶν διαιρετῶν, ἐὰν	μὴ	γλίσχρον ᾖ· ταῦτα γὰρ δὴ
[1, 8]	δὲ τηλικαῦτα τὸ μέγεθος ὥστε	μὴ	δέχεσθαι σῶμα μηδέν, γελοῖον τὸ
[1, 10]	ἄλληλα τοῦτον τὸν τρόπον ὥστε	μὴ	δῆλον ἕκαστον εἶναι τῇ αἰσθήσει,
[1, 9]	μὲν οἴεσθαι πάσχειν τῇ δὲ	μή,	διορίσαντας ἐν ἀρχῇ τοῦτο λεκτέον.
[1, 1]	ἐπὶ τῶν λοιπῶν. Ὥστ´ εἰ	μὴ	δυνατὸν ἐκ πυρὸς γενέσθαι ὕδωρ
[1, 10]	τὰ μιχθέντα εἶναί πως καὶ	μὴ	εἶναι, ἐνεργείᾳ μὲν ἑτέρου ὄντος
[1, 8]	διῃρημένον; ἔτι ὁμοίως φάναι ἀναγκαῖον	μὴ	εἶναι κίνησιν. Ἐκ μὲν οὖν
[1, 5]	εἰ μὲν κεχωρισμένον οὕτως ὥστε	μὴ	ἐκείνου καθ´ αὑτὸ ἢ κατὰ
[1, 7]	καὶ ἁπτόμενον. Ὅσα μὲν οὖν	μὴ	ἐν ὕλῃ ἔχει τὴν μορφήν,
[1, 8]	διῃρημένον, τοῦ φάναι πολλὰ καὶ	μὴ	ἓν εἶναι καὶ κενόν. Εἰ
[1, 6]	ὀρθῶς λέγει Διογένης, ὅτι εἰ	μὴ	ἐξ ἑνὸς ἦν ἅπαντα, οὐκ
[1, 4]	εἰς ὃ μεταβάλλει. Εἰ δὲ	μή,	ἔσται ἀλλοίωσις, οἷον ὁ μουσικὸς
[1, 2]	οὐκ ἐνδέχεται ἄλλως ἔχειν. Εἴτε	μή	ἐστι σύγκρισις ἡ γένεσις, ἢ
[1, 7]	καὶ αὐτὸ πάσχον· ὅσα γὰρ	μὴ	ἔχει τὴν αὐτὴν ὕλην, ποιεῖ
[1, 8]	ἕκαστος· τί γὰρ διοίσει τοῦ	μὴ	ἔχειν πόρους; πᾶν γὰρ ὁμοίως
[1, 3]	τὴν μὲν μᾶλλον τὴν δὲ	μή,	ἢ τῷ τὴν μὲν μᾶλλον
[1, 3]	τῷ οὐσίαν εἶναι ἢ τῷ	μή,	ἢ τῷ τὴν μὲν μᾶλλον
[1, 10]	δὲ ποιεῖ ἀπαθῆ ὄντα, ὅσων	μὴ	ἡ αὐτὴ ὕλη. Τούτων μὲν
[1, 10]	γὰρ ἔτι τῶν μιχθέντων καὶ	μὴ	ἠλλοιωμένων οὐδὲν μᾶλλον νῦν μεμίχθαι
[1, 9]	ὂν ἀπαθές. Ὁμοίως δὲ καὶ	μὴ	θιγγάνοντα μήτε αὑτῶν μήτ´ ἄλλων,
[1, 3]	μὲν ἁπλῶς γίνεσθαι τὰ δὲ	μή,	καὶ ὅλως καὶ ἐν ταῖς
[1, 6]	στοιχείων εἰπεῖν, εἴτ´ ἔστιν εἴτε	μή,	καὶ πότερον ἀίδιον ἕκαστον ἢ
[1, 4]	οὖν γενέσεως, εἴτε ἔστιν εἴτε	μή,	καὶ πῶς ἔστι, καὶ περὶ
[1, 5]	τόπῳ δ´ οὐ χωριστή, εἰ	μὴ	καὶ τὰ πάθη χωριστά. Φανερὸν
[1, 3]	οἷον ἐκ μὴ λευκοῦ ἢ	μὴ	καλοῦ, ἡ δὲ ἁπλῆ ἐξ
[1, 2]	διώρισεν, ὥσπερ λέγομεν, ὅ τι	μὴ	κἂν ὁ τυχὼν εἴπειεν, ὅτι
[1, 7]	ἡ ὑγίεια οὐ ποιητικόν, εἰ	μὴ	κατὰ μεταφοράν· καὶ γὰρ τοῦ
[1, 8]	δῆλον οὔτε ἐνδέχεται λέγειν αὐτῷ	μὴ	λέγοντι καὶ τοῦ πυρὸς εἶναι
[1, 3]	μὴ ὄντος τινός, οἷον ἐκ	μὴ	λευκοῦ ἢ μὴ καλοῦ, ἡ
[1, 2]	ἁφαὶ τοδὶ παθοῦσαι, ἄτοπον ἐκ	μὴ	μεγεθῶν μέγεθος εἶναι. Ἔτι δὲ
[1, 8]	οἴεσθαι κενὸν εἶναι, μέγα δὲ	μὴ	μηδ´ ὁπηλικονοῦν, ἢ τὸ κενὸν
[1, 5]	τῷ ἀριθμῷ, τῷ λόγῳ δὲ	μὴ	μίαν. Ἀλλὰ μὴν οὐ δὲ
[1, 8]	μὲν ἀδιαίρετα εἶναι, μεγάλα δὲ	μή·	νῦν μὲν γὰρ εὐλόγως τὰ
[1, 6]	καὶ πάσχειν δύναται κυρίως ἃ	μὴ	οἷόν τε ἅψασθαι ἀλλήλων, οὔτε
[1, 3]	ὄντος καὶ φθείρεται εἰς τὸ	μὴ	ὄν. Εἰκότως οὖν οὐχ ὑπολείπει·
[1, 3]	οὔτε ποσὸν οὔτε ποῦ τὸ	μὴ	ὄν. Εἴπερ οὖν ἀεί τι
[1, 3]	τὸ μὲν ὂν τὸ δὲ	μὴ	ὄν. Ἕνα μὲν οὖν τρόπον
[1, 3]	ἐπιστητὸν ὄν, τὸ δ´ ἄγνωστον	μὴ	ὄν· ἡ γὰρ αἴσθησις ἐπιστήμης
[1, 8]	ἄνευ κενοῦ τό τε κενὸν	μὴ	ὄν, καὶ τοῦ ὄντος οὐθὲν
[1, 3]	μᾶλλον οὐσία, ἧς δὲ στέρησιν,	μὴ	ὄν, οἷον τὸ μὲν θερμὸν
[1, 3]	εἰς ἀναίσθητον ἔλθῃ καὶ τὸ	μὴ	ὄν, ὁμοίως καὶ γίνεσθαι ἐκ
[1, 3]	οἷον γῆ καὶ τὸ βαρὺ	μὴ	ὄν, πῦρ δὲ καὶ τὸ
[1, 3]	λέγειν ὅτι ὑπάρχει τισὶ τὸ	μὴ	ὄν. Τὶς μὲν γὰρ γένεσις
[1, 8]	ὄν, καὶ τοῦ ὄντος οὐθὲν	μὴ	ὄν φησιν εἶναι. Τὸ γὰρ
[1, 3]	γὰρ δυνάμει ὂν ἐντελεχείᾳ δὲ	μὴ	ὂν ἀνάγκη προυπάρχειν λεγόμενον ἀμφοτέρως.
[1, 3]	εἴπερ τὸ φθειρόμενον εἰς τὸ	μὴ	ὂν ἀπέρχεται, τὸ δὲ μὴ
[1, 3]	μὴ ὄντος. Ἀλλὰ τοῦτο τὸ	μὴ	ὂν ἁπλῶς ἀπορήσειεν ἄν τις
[1, 3]	Ἡ μὲν οὖν εἰς τὸ	μὴ	ὂν ἁπλῶς ὁδὸς φθορὰ ἁπλῆ,
[1, 3]	δύο, τὸ ὂν καὶ τὸ	μὴ	ὂν εἶναι φάσκων πῦρ καὶ
[1, 3]	μὴ ὂν ἀπέρχεται, τὸ δὲ	μὴ	ὂν μηδέν ἐστιν· οὔτε γὰρ
[1, 3]	τῶν οὐσιῶν. Εἰ δὲ τὸ	μὴ	ὂν ὅλως, ἀπόφασις ἔσται καθόλου
[1, 3]	τὸ γὰρ ὂν καὶ τὸ	μὴ	ὂν τῷ αἰσθάνεσθαι καὶ τῷ
[1, 3]	γῆ τὸ ὄν, τὸ δὲ	μὴ	ὂν ὕλη ἡ τῆς γῆς,
[1, 3]	ἡ δὲ φθορὰ γένεσις τοῦ	μὴ	ὄντος. Ἀλλὰ τοῦτο τὸ μὴ
[1, 3]	ὅτι τρόπον μέν τινα ἐκ	μὴ	ὄντος ἁπλῶς γίνεται, τρόπον δὲ
[1, 8]	πυκνότερα οἷόν τε γίνεσθαι κενοῦ	μὴ	ὄντος ἐν τοῖς ἀδιαιρέτοις. Ἔτι
[1, 3]	ἡ γὰρ γένεσις φθορὰ τοῦ	μὴ	ὄντος, ἡ δὲ φθορὰ γένεσις
[1, 3]	Ὥστε ὁμοίως καὶ γίνεται ἐκ	μὴ	ὄντος καὶ φθείρεται εἰς τὸ
[1, 8]	κινηθῆναι δ´ οὐκ ἂν δύνασθαι	μὴ	ὄντος κενοῦ κεχωρισμένου. Οὐδ´ αὖ
[1, 3]	Τὶς μὲν γὰρ γένεσις ἐκ	μὴ	ὄντος τινός, οἷον ἐκ μὴ
[1, 3]	ἡ δὲ ἁπλῆ ἐξ ἁπλῶς	μὴ	ὄντος. Τὸ δ´ ἁπλῶς ἤτοι
[1, 8]	κεχωρισμένου. Οὐδ´ αὖ πολλὰ εἶναι	μὴ	ὄντος τοῦ διείργοντος· τοῦτο δὲ
[1, 3]	ὄν, ὁμοίως καὶ γίνεσθαι ἐκ	μὴ	ὄντος φασίν, ὅταν ἐξ ἀναισθήτου.
[1, 3]	ἁπλῶς ἄν τι γίνοιτο ἐκ	μὴ	ὄντος, ὥστ´ ἀληθὲς ἂν εἴη
[1, 3]	ὑποκειμένου εἴτε μή, γίνεται ἐκ	μὴ	ὄντος. Ὥστε ὁμοίως καὶ γίνεται
[1, 3]	τὰ δὲ ποσόν. Ὅσα οὖν	μὴ	οὐσίαν σημαίνει, οὐ λέγεται ἁπλῶς,
[1, 3]	πρῶτον, οὐσίας ἔσται γένεσις ἐκ	μὴ	οὐσίας. Ὧι δὲ μὴ ὑπάρχει
[1, 3]	δυνάμει, χωριστόν τε συμβαίνει τὸ	μὴ	οὕτως ὄν, καὶ ἔτι, ὃ
[1, 4]	αὐτό. Εἰ μὲν οὖν τούτου	μὴ	πάθος ἦν καθ´ αὑτὸ ἡ
[1, 9]	μεῖζον, εἴπερ ἔσται πρόσθεσις, καὶ	μὴ	πᾶν μεταβεβληκός, ἢ μιχθέντος τινὸς
[1, 9]	τοῦτο λεκτέον. Εἰ μὲν γὰρ	μὴ	πάντῃ διαιρετὸν τὸ μέγεθος, ἀλλ´
[1, 8]	ἄττα στερεά, ἀδιαίρετα δέ, εἰ	μὴ	πάντῃ πόροι συνεχεῖς εἰσιν. Τοῦτο
[1, 8]	καὶ θερμότερον. Τοιαῦτα δ´ ὄντα	μὴ	πάσχειν ὑπ´ ἀλλήλων ἀδύνατον, οἷον
[1, 7]	τὸ πάντῃ πάντως ἀδιάφορον εὔλογον	μὴ	πάσχειν ὑπὸ τοῦ ὁμοίου μηθέν·
[1, 8]	δὲ τῇ μὲν τῇ δὲ	μή,	πεπλασμένῳ τινὶ τοῦτ´ ἐοικέναι· μέχρι
[1, 8]	τι πάσχει τὸ πᾶν, κἂν	μὴ	πόρους ἔχον ἀλλ´ αὐτὸ συνεχὲς
[1, 8]	εἰ δὲ τῷ ἅπτεσθαι, καὶ	μὴ	πόρων ὄντων τὰ μὲν πείσεται
[1, 7]	γραμμὴ ὑπὸ λευκότητος, πλὴν εἰ	μή	που κατὰ συμβεβηκός, οἷον εἰ
[1, 8]	μηδὲν διαφέρειν, εἴ τις οἴεται	μὴ	συνεχὲς εἶναι τὸ πᾶν ἀλλ´
[1, 2]	ἐκεῖνο πῶς διαιρετόν. Εἰ δὲ	μὴ	σῶμα ἀλλ´ εἶδός τι χωριστὸν
[1, 7]	Καὶ κατὰ λόγον δὴ τὸ	μὴ	ταὐτὰ λέγοντας ἀμφοτέρους ὅμως ἅπτεσθαι
[1, 3]	λέγεσθαι, τὰ δέ τι μόνον,	μὴ	τῇ ἐξ ἀλλήλων γενέσει καθ´
[1, 3]	τόδε καὶ ὄν, ἁπλῶς δὲ	μὴ	τόδε μηδ´ ὄν; εἰ γὰρ
[1, 8]	Πλάτων. Τοσοῦτον γὰρ διαφέρει τοῦ	μὴ	τὸν αὐτὸν τρόπον Λευκίππῳ λέγειν,
[1, 3]	γένεσις καὶ τοῦ τοῦδε, ἀλλὰ	μὴ	τοῦ τοιοῦδε καὶ τοσοῦδε καὶ
[1, 8]	κουφότης καὶ σκληρότης καὶ μαλακότης	μὴ	ὑπάρξει· καίτοι βαρύτερόν γε κατὰ
[1, 3]	ἐκ μὴ οὐσίας. Ὧι δὲ	μὴ	ὑπάρχει οὐσία μηδὲ τὸ τόδε,
[1, 3]	ἔδει ταύτην εἶναι μόνην τὴν	μὴ	ὑπολείπουσαν τῷ γίνεσθαί τι ἀεὶ
[1, 5]	καὶ μηδενὸς ἀπιόντος φθίνειν καὶ	μὴ	ὑπομένειν τὸ αὐξανόμενον. Ἀλλὰ δεῖ
[1, 4]	ὤν. Ὅταν δ´ ὅλον μεταβάλλῃ	μὴ	ὑπομένοντος αἰσθητοῦ τινὸς ὡς ὑποκειμένου
[1, 10]	ἐνδέχεται μιχθῆναι, οὐδ´ ἄλλο τῶν	μὴ	χωριστῶν οὐδέν. Ἀλλὰ τοῦτο λέγουσιν
[1, 1]	δυνατὸν ἐκ πυρὸς γενέσθαι ὕδωρ	μηδ´	ἐξ ὕδατος γῆν, οὐδ´ ἐκ
[1, 3]	ὄν, ἁπλῶς δὲ μὴ τόδε	μηδ´	ὄν; εἰ γὰρ μηδὲν ἀλλὰ
[1, 8]	κενὸν εἶναι, μέγα δὲ μὴ	μηδ´	ὁπηλικονοῦν, ἢ τὸ κενὸν ἄλλο
[1, 2]	μὴν εἰ μηδὲν ἔσται σῶμα	μηδὲ	μέγεθος, διαίρεσις δ´ ἔσται, ἢ
[1, 6]	διακρίνεσθαι καὶ συγκρίνεσθαι, μηδενὸς ποιοῦντος	μηδὲ	πάσχοντος· καὶ γὰρ οἱ πλείω
[1, 3]	Ὧι δὲ μὴ ὑπάρχει οὐσία	μηδὲ	τὸ τόδε, δῆλον ὡς οὐδὲ
[1, 5]	ἐνδέχοιτ´ ἂν μηδενός γε προσιόντος	μηδὲ	ὑπομένοντος αὐξάνεσθαι καὶ μηδενὸς ἀπιόντος
[1, 3]	τόδε μηδ´ ὄν; εἰ γὰρ	μηδὲν	ἀλλὰ πάντα δυνάμει, χωριστόν τε
[1, 8]	μέγεθος ὥστε μὴ δέχεσθαι σῶμα	μηδέν,	γελοῖον τὸ μικρὸν μὲν οἴεσθαι
[1, 8]	ὄντος τοῦ διείργοντος· τοῦτο δὲ	μηδὲν	διαφέρειν, εἴ τις οἴεται μὴ
[1, 2]	πάντῃ διαιρετόν. Ἀλλὰ μὴν εἰ	μηδὲν	ἔσται σῶμα μηδὲ μέγεθος, διαίρεσις
[1, 3]	ἀπέρχεται, τὸ δὲ μὴ ὂν	μηδέν	ἐστιν· οὔτε γὰρ τὶ οὔτε
[1, 5]	ἐκ δυνάμει μεγέθους, ἐντελεχείᾳ δὲ	μηδὲν	ἔχοντος μέγεθος· χωριστὸν γὰρ ἂν
[1, 7]	πᾶν ἀπαθές ἐστι διὰ τὸ	μηδὲν	μᾶλλον ποιητικὸν ἢ παθητικὸν εἶναι
[1, 2]	εἶναι διαιρεθῆναι τὸ μέγεθος εἰς	μηδέν·	πάντῃ γὰρ εἶναι στιγμήν, ὥστε
[1, 8]	ποιεῖν περίεργον· εἰ μὲν γὰρ	μηδὲν	ποιεῖ κατὰ τὴν ἁφήν, οὐδὲ
[1, 4]	τὸ ποιόν, ἀλλοίωσις, ὅταν δὲ	μηδὲν	ὑπομένῃ οὗ θάτερον πάθος ἢ
[1, 3]	ἔσται καθόλου πάντων, ὥστε ἐκ	μηδενὸς	ἀνάγκη γίνεσθαι τὸ γινόμενον. Περὶ
[1, 5]	προσιόντος μηδὲ ὑπομένοντος αὐξάνεσθαι καὶ	μηδενὸς	ἀπιόντος φθίνειν καὶ μὴ ὑπομένειν
[1, 5]	ἡ εἰρημένη αὔξησις, ἐνδέχοιτ´ ἂν	μηδενός	γε προσιόντος μηδὲ ὑπομένοντος αὐξάνεσθαι
[1, 3]	οἱ πρῶτοι φιλοσοφήσαντες, τὸ ἐκ	μηδενὸς	γίνεσθαι προυπάρχοντος· εἰ δὲ τὸ
[1, 2]	παντάπασιν, ὥστε κἂν γίνοιτο ἐκ	μηδενὸς	κἂν εἴη συγκείμενον, καὶ τὸ
[1, 6]	δυνατόν, οὐδὲ διακρίνεσθαι καὶ συγκρίνεσθαι,	μηδενὸς	ποιοῦντος μηδὲ πάσχοντος· καὶ γὰρ
[1, 7]	τε παντελῶς ἕτερον καὶ τὸ	μηθαμῇ	ταὐτὸν ὡσαύτως· οὐδὲν γὰρ ἂν
[1, 7]	μὴ πάσχειν ὑπὸ τοῦ ὁμοίου	μηθέν·	τί γὰρ μᾶλλον θάτερον ἔσται
[1, 8]	Ἀλλὰ μὴν ἄτοπον καὶ εἰ	μηθὲν	ὑπάρχει ἀλλ´ ἢ μόνον σχῆμα·
[1, 8]	ἢ διὰ τοῦ κενοῦ) καὶ	μηθενὸς	ποιητικὸν πάθους· οὔτε γὰρ ψυχρὸν
[1, 5]	ἔσονται μείζους αὐλοί. Ἐὰν δὲ	μηκέτι	ποιεῖν δύνηται, ἀλλ´ οἷον ὕδωρ
[1, 1]	φθίσιν, οὕτω καὶ ἀλλοίωσιν. Οὐ	μὴν	ἀλλ´ ἐξ ὧν λέγουσιν οἱ
[1, 3]	ἁπλῶς, ἀλλά τι γίνεσθαι. Οὐ	μὴν	ἀλλ´ ὁμοίως ἐν πᾶσι γένεσις
[1, 6]	καὶ τὸ ποιοῦν κινεῖν. Οὐ	μὴν	ἀλλὰ διαφέρει γε καὶ δεῖ
[1, 2]	σώματα ἀδιαίρετα καὶ μεγέθη. Οὐ	μὴν	ἀλλὰ καὶ ταῦτα θεμένοις οὐχ
[1, 8]	τὸ γὰρ ὑπεικτικὸν μαλακόν. Ἀλλὰ	μὴν	ἄτοπον καὶ εἰ μηθὲν ὑπάρχει
[1, 8]	γὰρ ὁμοίως ἔσται πλῆρες. Ἀλλὰ	μὴν	εἰ καὶ κενὰ μὲν ταῦτα,
[1, 2]	ἦν δὲ πάντῃ διαιρετόν. Ἀλλὰ	μὴν	εἰ μηδὲν ἔσται σῶμα μηδὲ
[1, 6]	τὸ ὑπ´ ἀλλήλων ἐστίν. Ἀλλὰ	μὴν	εἰ περὶ τοῦ ποιεῖν καὶ
[1, 8]	θερμοῦ τὸ ἠρέμα θερμόν. Ἀλλὰ	μὴν	εἰ σκληρόν, καὶ μαλακόν. Τὸ
[1, 5]	αὑτὸ ἢ κατὰ συμβεβηκός. Ἀλλὰ	μὴν	εἴ γ´ ἔν τινι ὑπάρξει,
[1, 2]	συντεθῶσιν, οὐδὲν ποιήσουσι μέγεθος. Ἀλλὰ	μὴν	καὶ εἴ τι διαιρουμένου οἷον
[1, 2]	Καὶ τοῦτο πῶς δυνατόν; ἀλλὰ	μὴν	ὅτι γε διαιρεῖται εἰς χωριστὰ
[1, 5]	λόγῳ δὲ μὴ μίαν. Ἀλλὰ	μὴν	οὐ δὲ στιγμὰς θετέον οὐδὲ
[1, 6]	λέγομεν, οὐ διώρισται σαφῶς. Ἀλλὰ	μὴν	οὐδ´ ἀλλοιοῦσθαι δυνατόν, οὐδὲ διακρίνεσθαι
[1, 3]	ἄλλου φθορὰ ἄλλου γένεσις. Ἀλλὰ	μὴν	οὐδ´ ἀπορῆσαι δεῖ διὰ τί
[1, 5]	δὲ καὶ τοῦτο ἀδύνατον. Ἀλλὰ	μὴν	οὐδ´ οὕτως ἐνδέχεται λέγειν γίνεσθαι
[1, 10]	τὰ διαπορηθέντα λύοιντ´ ἄν. Ἀλλὰ	μὴν	οὐδὲ τὴν ὕλην τῷ πυρὶ
[1, 10]	πράγμασιν· σωζόμενα γὰρ ὁρᾶται. Ἀλλὰ	μὴν	οὐδὲ τὸ λευκόν γε καὶ
[1, 9]	ἁφάς, ὥσπερ φασί τινες, κἂν	μήπω	ᾖ διῃρημένον, ἔσται διῃρημένον· δυνατὸν
[1, 9]	καὶ μὴ θιγγάνοντα μήτε αὑτῶν	μήτ´	ἄλλων, ἃ ποιεῖν πέφυκε καὶ
[1, 5]	γίνεται, ὥσπερ οὐδὲ ζῷον ὃ	μήτ´	ἄνθρωπος μήτε τῶν καθ´ ἕκαστα·
[1, 7]	γὰρ ἄλληλα τῆς φύσεως ὅσα	μήτ´	ἐναντία μήτ´ ἐξ ἐναντίων ἐστίν.
[1, 7]	τῆς φύσεως ὅσα μήτ´ ἐναντία	μήτ´	ἐξ ἐναντίων ἐστίν. Ἀλλ´ ἐπεὶ
[1, 5]	ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ μεγέθη	μήτε	ἀσωμάτῳ αὐξάνεσθαι. Ληπτέον δὲ τὸ
[1, 9]	Ὁμοίως δὲ καὶ μὴ θιγγάνοντα	μήτε	αὑτῶν μήτ´ ἄλλων, ἃ ποιεῖν
[1, 5]	μήτε κενὸν εἶναι τὸ σῶμα	μήτε	δύο ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ
[1, 5]	μεῖζον ἢ ἔλαττον γεγονέναι, καὶ	μήτε	κενὸν εἶναι τὸ σῶμα μήτε
[1, 5]	οὐδὲ ζῷον ὃ μήτ´ ἄνθρωπος	μήτε	τῶν καθ´ ἕκαστα· ἀλλ´ ὡς
[1, 8]	ὕλη οὐ μόνον ἀριθμῷ ἔσται	μία	ἀλλὰ καὶ δυνάμει. Ὅσοι μὲν
[1, 2]	αἱ στιγμαί; ἁφή τε ἀεὶ	μία	δυοῖν τινων, ὡς ὄντος τινὸς
[1, 2]	ἐστὶν ὡς ὑπάρχει πάντῃ, ὅτι	μία	ὁπῃοῦν ἐστι, καὶ πᾶσαι ὡς
[1, 8]	τοῖς μικροῖς; ἔτι δὲ πότερον	μία	πάντων ἡ φύσις ἐκείνων τῶν
[1, 1]	τὸ ὑποκείμενον ἓν στοιχεῖον καὶ	μία	πάντων ὕλη τῶν ἐχόντων εἰς
[1, 8]	δὲ θερμόν· οὐδὲ γὰρ ἂν	μία	τις εἴη ἡ φύσις αὐτῶν.
[1, 8]	τὸν ὄγκον; εἰ μὲν γὰρ	μία	φύσις ἐστὶν ἁπάντων, τί τὸ
[1, 1]	ἀλλοίωσις. Ἧι καὶ φανερὸν ὅτι	μίαν	ἀεὶ τοῖς ἐναντίοις ὑποθετέον ὕλην,
[1, 5]	ἀριθμῷ, τῷ λόγῳ δὲ μὴ	μίαν.	Ἀλλὰ μὴν οὐ δὲ στιγμὰς
[1, 6]	καὶ τὸ πάσχειν, ἀνάγκη τούτων	μίαν	εἶναι τὴν ὑποκειμένην φύσιν. Τὸ
[1, 5]	ὡς οὖσαν τὴν αὐτὴν καὶ	μίαν	τῷ ἀριθμῷ, τῷ λόγῳ δὲ
[1, 1]	λέγουσιν οἱ πλείους ἀρχὰς ποιοῦντες	μιᾶς	ἀδύνατον ἀλλοιοῦσθαι. Τὰ γὰρ πάθη,
[1, 3]	ἀρχὴν εἶναί φαμεν τῆς κινήσεως,	μιᾶς	δὲ τῆς ὕλης, τὴν τοιαύτην
[1, 3]	κατὰ μέρος. Οὔσης δ´ αἰτίας	μιᾶς	μὲν ὅθεν τὴν ἀρχὴν εἶναί
[1, 2]	πᾶσαι ὡς ἑκάστη· πλείους δὲ	μιᾶς	οὐκ εἰσίν· ἐφεξῆς γὰρ οὐκ
[1, 1]	μόνον μίξις τε διάλλαξίς τε	μιγέντων.	Ὅτι μὲν οὖν οἰκεῖος ὁ
[1, 5]	τὸ τοῦ ὕδατος τὸ συνόλον	μίγμα.	Ὁμοίως δὲ καὶ ἐπ´ ἀλλοιώσεως,
[1, 10]	οὕτως εἰς μικρὰ διαιρεθῇ τὰ	μιγνύμενα,	καὶ τεθῇ παρ´ ἄλληλα τοῦτον
[1, 10]	διηπόρει πρότερον· φαίνεται δὲ τὰ	μιγνύμενα	πρότερόν τε ἐκ κεχωρισμένων συνιόντα
[1, 10]	κατὰ μικρὰ σωζόμενα δεῖ τὰ	μιγνύμενα	φάναι μεμίχθαι. Σύνθεσις γὰρ ἔσται
[1, 10]	ποιεῖ ὑγίειαν οὐδ´ ἡ ὑγίεια	μιγνυμένη	τοῖς σώμασιν. Τῶν δὲ ποιητικῶν
[1, 10]	οὔτε τὸ σχῆμα τῷ κηρῷ	μιγνύμενον	σχηματίζειν τὸν ὄγκον· οὐδὲ τὸ
[1, 5]	οἷον ὕδωρ οἴνῳ ἀεὶ πλεῖον	μιγνύμενον	τέλος ὑδαρῆ ποιεῖ καὶ ὕδωρ,
[1, 10]	εἰ ἀμφοτέρων συνελθόντων ἔφθαρται τῶν	μιγνυμένων	ἑκάτερον· οὐ γὰρ εἶναι μεμιγμένα
[1, 10]	τῷ πυρὶ μεμίχθαι φαμὲν οὐδὲ	μίγνυσθαι	καιομένην, οὔτ´ αὐτὴν αὑτῆς τοῖς
[1, 6]	ἡ σύγκρισις μίξις· πῶς δὲ	μίγνυσθαι	λέγομεν, οὐ διώρισται σαφῶς. Ἀλλὰ
[1, 10]	καὶ τὰς ἕξεις οἷόν τε	μίγνυσθαι	τοῖς πράγμασιν· σωζόμενα γὰρ ὁρᾶται.
[1, 8]	ποιούντων καὶ πασχόντων, ἀλλὰ καὶ	μίγνυσθαί	φησιν ὅσων οἱ πόροι σύμμετροι
[1, 10]	οἴνου μυρίοις χοεῦσιν ὕδατος οὐ	μίγνυται·	λύεται γὰρ τὸ εἶδος καὶ
[1, 10]	Καὶ μικρὰ δὲ μικροῖς παρατιθέμενα	μίγνυται	μᾶλλον· ῥᾷον γὰρ καὶ θᾶττον
[1, 10]	ὑπ´ ἀλλήλων ἐστὶ παθητικά. Καὶ	μικρὰ	δὲ μικροῖς παρατιθέμενα μίγνυται μᾶλλον·
[1, 10]	ἐστιν. Ὅταν γὰρ οὕτως εἰς	μικρὰ	διαιρεθῇ τὰ μιγνύμενα, καὶ τεθῇ
[1, 2]	τοῦτ´ ἂν ἦν) ἀλλ´ εἰς	μικρὰ	καὶ ἐλάττω ἐστί, καὶ σύγκρισις
[1, 8]	Ἔτι δ´ ἄτοπον καὶ τὸ	μικρὰ	μὲν ἀδιαίρετα εἶναι, μεγάλα δὲ
[1, 10]	κραθέντος. Ἂν δ´ ᾖ κατὰ	μικρὰ	σύνθεσις ἡ μίξις, οὐθὲν συμβήσεται
[1, 10]	ἕτερον, δῆλον ὡς οὔτε κατὰ	μικρὰ	σωζόμενα δεῖ τὰ μιγνύμενα φάναι
[1, 10]	παθητικῶν μικτά (διαιρεῖται γὰρ εἰς	μικρὰ	ταῦτα ῥᾳδίως· τοῦτο γὰρ ἦν
[1, 8]	μᾶλλον ὑπάρχει τῶν μεγάλων τοῖς	μικροῖς;	ἔτι δὲ πότερον μία πάντων
[1, 10]	ἐστὶ παθητικά. Καὶ μικρὰ δὲ	μικροῖς	παρατιθέμενα μίγνυται μᾶλλον· ῥᾷον γὰρ
[1, 10]	πολλὰ μὲν ὀλίγοις καὶ μεγάλα	μικροῖς	συντιθέμενα οὐ ποιεῖ μίξιν, ἀλλ´
[1, 3]	καὶ κάμνον ἐξ ὑγιαίνοντος, ἢ	μικρὸν	ἐκ μεγάλου καὶ μέγα ἐκ
[1, 8]	δέχεσθαι σῶμα μηδέν, γελοῖον τὸ	μικρὸν	μὲν οἴεσθαι κενὸν εἶναι, μέγα
[1, 10]	τὸ μιχθὲν ἐξ ἀμφοῖν ἢ	μικρόν,	ὅπερ συμβαίνει περὶ τὸν καττίτερον
[1, 8]	ἀφείσθω τὸ νῦν, ὡς δὲ	μικρὸν	παρεκβᾶσιν εἰπεῖν, ἀναγκαῖον ἀπαθές τε
[1, 8]	πόρους ἔχειν ἀοράτους μὲν διὰ	μικρότητα,	πυκνοὺς δὲ καὶ κατὰ στοῖχον,
[1, 2]	ἄλλῳ καὶ ἄλλῳ, καὶ μετακινεῖσθαι	μικροῦ	ἐμμιγνυμένου καὶ ὅλως ἕτερον φαίνεσθαι
[1, 3]	ἐκ μεγάλου καὶ μέγα ἐκ	μικροῦ,	καὶ τἆλλα πάντα τοῦτον τὸν
[1, 8]	τὰ μείζω θραύεται μᾶλλον τῶν	μικρῶν·	τὰ μὲν γὰρ διαλύεται ῥᾳδίως,
[1, 10]	εὐόριστα τῶν διαιρετῶν καὶ παθητικῶν	μικτά	(διαιρεῖται γὰρ εἰς μικρὰ ταῦτα
[1, 10]	ἐπαμφοτερίζει· φαίνεται γάρ πως καὶ	μικτὰ	ἠρέμα, καὶ ὡς θάτερον μὲν
[1, 10]	εὐορίστῳ εἶναι) οἷον τὰ ὑγρὰ	μικτὰ	μάλιστα τῶν σωμάτων· εὐόριστον γὰρ
[1, 10]	Φανερὸν οὖν ὅτι ταῦτ´ ἐστὶ	μικτὰ	ὅσα ἐναντίωσιν ἔχει τῶν ποιούντων·
[1, 10]	καὶ διὰ τί, καὶ ποῖα	μικτὰ	τῶν ὄντων, ἐπείπερ ἐστὶν ἔνια
[1, 10]	μεμίχθαι· οὐ γὰρ ἅπαν ἅπαντι	μικτόν,	ἀλλ´ ὑπάρχειν δεῖ χωριστὸν ἑκάτερον
[1, 10]	μικτόν (πρὸς ὁμώνυμον γὰρ τὸ	μικτόν)	ἡ δὲ μίξις τῶν μικτῶν
[1, 10]	ἡ μίξις καὶ τί τὸ	μικτόν,	καὶ τίσιν ὑπάρχει τῶν ὄντων
[1, 10]	πρὸς τὴν αἴσθησιν· ἀλλ´ ἔστι	μικτὸν	μὲν ὃ ἂν εὐόριστον ὂν
[1, 10]	διαιρετόν, εἴπερ ἐστὶ σῶμα σώματι	μικτὸν	ὁμοιομερές, ὁτιοῦν ἂν δέοι μέρος
[1, 10]	ᾖ καὶ ποιητικὸν καὶ τοιούτῳ	μικτόν	(πρὸς ὁμώνυμον γὰρ τὸ μικτόν)
[1, 10]	καὶ φθορᾶς, καὶ τί τὸ	μικτὸν	τοῦ γεννητοῦ καὶ φθαρτοῦ· δῆλον
[1, 10]	μικτόν) ἡ δὲ μίξις τῶν	μικτῶν	ἀλλοιωθέντων ἕνωσις.
[1, 5]	τὸ ἐπικρατοῦν λέγεται ἐν τῇ	μίξει,	οἷον ὅτι οἶνος· ποιεῖ γὰρ
[1, 6]	ποιεῖν καὶ πάσχειν καὶ περὶ	μίξεως	θεωρητέον, ἀνάγκη καὶ περὶ ἁφῆς·
[1, 10]	τρόπον. ~Λοιπὸν δὲ θεωρῆσαι περὶ	μίξεως	κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον τῆς
[1, 2]	δὲ τοῦτο, οὐκέτι) οὐδὲ περὶ	μίξεως,	οὔτε περὶ τῶν ἄλλων ὡς
[1, 5]	ὃ καὶ ᾧ, ὥσπερ ὅταν	μίξῃς	οἶνον ὕδατι· ὁμοίως γὰρ πλεῖον
[1, 10]	μεγάλα μικροῖς συντιθέμενα οὐ ποιεῖ	μίξιν,	ἀλλ´ αὔξησιν τοῦ κρατοῦντος· μεταβάλλει
[1, 10]	εἶναι, οὔτε σύνθεσιν εἶναι τὴν	μίξιν	αὐτῶν, οὔτε πρὸς τὴν αἴσθησιν·
[1, 10]	δ´ οὐκ εἶναι, τὴν δὲ	μίξιν	ὁμοίως ἐχόντων εἶναι τὸν αὐτὸν
[1, 10]	διαιρεθῆναι, οὐδὲ〉 σύνθεσις ταὐτὸ καὶ	μίξις	ἀλλ´ ἕτερον, δῆλον ὡς οὔτε
[1, 10]	ἔοικε ζητεῖν διορίσαι τί διαφέρει	μίξις	γενέσεως καὶ φθορᾶς, καὶ τί
[1, 10]	Τούτων μὲν οὖν οὐκ ἔστι	μίξις·	διὸ οὐδ´ ἡ ἰατρικὴ ποιεῖ
[1, 6]	γὰρ τῶν ὄντων ὅσοις ἐστὶ	μίξις,	εἶναι ταῦτ´ ἀλλήλων ἁπτικά· κἂν
[1, 10]	διαιρεθῆναι. Ἢ οὖν οὐκ ἔστι	μίξις,	ἢ λεκτέον τοῦτο πῶς ἐνδέχεται
[1, 10]	πῶς, ἔτι δὲ πότερον ἔστι	μίξις	ἢ τοῦτο ψεῦδος· ἀδύνατον γάρ
[1, 10]	τῶν εἰρημένων καὶ ὅτι ἔστι	μίξις	καὶ τί ἐστι καὶ διὰ
[1, 6]	διοριστέον, τί ἁφὴ καὶ τί	μίξις	καὶ τί ποίησις. Ἀρχὴν δὲ
[1, 10]	δὲ τί τ´ ἐστὶν ἡ	μίξις	καὶ τί τὸ μικτόν, καὶ
[1, 10]	ἔσται καὶ οὐ κρᾶσις οὐδὲ	μίξις,	οὐδ´ ἕξει τὸν αὐτὸν λόγον
[1, 10]	ᾖ κατὰ μικρὰ σύνθεσις ἡ	μίξις,	οὐθὲν συμβήσεται τούτων, ἀλλὰ μόνον
[1, 10]	τούτοις ἀπόρημα διαιρετέον, πότερον ἡ	μίξις	πρὸς τὴν αἴσθησιν τί ἐστιν.
[1, 6]	πάσχειν. Ἔστι δ´ ἡ σύγκρισις	μίξις·	πῶς δὲ μίγνυσθαι λέγομεν, οὐ
[1, 1]	φύσις οὐδενός ἐστιν, ἀλλὰ μόνον	μίξις	τε διάλλαξίς τε μιγέντων. Ὅτι
[1, 10]	γὰρ τὸ μικτόν) ἡ δὲ	μίξις	τῶν μικτῶν ἀλλοιωθέντων ἕνωσις.
[1, 10]	τοῦ χαλκοῦ σχεδὸν ἀφανίζεται καὶ	μιχθεὶς	ἄπεισι χρωματίσας μόνον. Ταὐτὸ δὲ
[1, 10]	ἠρέμα, ἢ οὐθὲν πλεῖον τὸ	μιχθὲν	ἐξ ἀμφοῖν ἢ μικρόν, ὅπερ
[1, 5]	δὲ δύναιτο οἶνον ποιεῖν τὸ	μιχθέν;	καὶ ὥσπερ τὸ πῦρ ἁψάμενον
[1, 10]	εἴπερ δεῖ μεμίχθαι τι, τὸ	μιχθὲν	ὁμοιομερὲς εἶναι, καὶ ὥσπερ τοῦ
[1, 5]	παθὸν ὑπὸ τούτου ηὐξήθη> ἢ	μιχθέν,	ὥσπερ οἴνῳ εἴ τις ἐπιχέοι
[1, 10]	ἐνεργείᾳ τῶν ὄντων, ἐνδέχεται τὰ	μιχθέντα	εἶναί πως καὶ μὴ εἶναι,
[1, 9]	καὶ μὴ πᾶν μεταβεβληκός, ἢ	μιχθέντος	τινὸς ἢ καθ´ αὑτὸ μεταβαλόντος.
[1, 10]	ὄντων μὲν γὰρ ἔτι τῶν	μιχθέντων	καὶ μὴ ἠλλοιωμένων οὐδὲν μᾶλλον
[1, 10]	ὥστε ὁτιοῦν εἶναι μόριον τῶν	μιχθέντων;	λέγεται μὲν οὖν ἐκείνως, οἷον
[1, 10]	ὑπάρχειν δεῖ χωριστὸν ἑκάτερον τῶν	μιχθέντων·	τῶν δὲ παθῶν οὐθὲν χωριστόν.
[1, 10]	ἔτι ἑκατέρου ἅπερ ἦσαν πρὶν	μιχθῆναι,	καὶ οὐκ ἀπολωλότα· τοῦτο γὰρ
[1, 10]	γε καὶ τὴν ἐπιστήμην ἐνδέχεται	μιχθῆναι,	οὐδ´ ἄλλο τῶν μὴ χωριστῶν
[1, 6]	οὔτε μὴ ἁψάμενά πως ἐνδέχεται	μιχθῆναι	πρῶτον. Ὥστε περὶ τριῶν τούτων
[1, 10]	τοῦτο ψεῦδος· ἀδύνατον γάρ ἐστι	μιχθῆναί	τι ἕτερον ἑτέρῳ, καθάπερ λέγουσί
[1, 3]	διαίρεσιν, ὥστ´ ἔδει ταύτην εἶναι	μόνην	τὴν μὴ ὑπολείπουσαν τῷ γίνεσθαί
[1, 1]	τῶν ἄλλων ἕκαστον, οὐ τότε	μόνον	ἀλλὰ καὶ νῦν, μεταβάλλοντά γε
[1, 8]	Καίτοι τοῦτό γε ἄτοπον, τὸ	μόνον	ἀποδοῦναι τῷ περιφερεῖ σχήματι τὸ
[1, 9]	πάσχειν. Λέγω δ´ οἷον οὐ	μόνον	ἁπτόμενον θερμαίνει τὸ πῦρ, ἀλλὰ
[1, 8]	ὑπάρξει, καὶ ἡ ὕλη οὐ	μόνον	ἀριθμῷ ἔσται μία ἀλλὰ καὶ
[1, 5]	μὲν αὐξητικὸν σαρκός, ᾗ δὲ	μόνον	δυνάμει σάρξ, τροφή. Τοῦτο δὲ
[1, 8]	πρῶτα τῶν σωμάτων, σχήματι διαφέροντα	μόνον,	ἐξ ὧν πρώτων σύγκειται καὶ
[1, 8]	διώρισαν, ὥσπερ καὶ Ἐμπεδοκλῆς, οὐ	μόνον	ἐπὶ τῶν ποιούντων καὶ πασχόντων,
[1, 8]	Πλάτωνι δὲ κατὰ τὴν ἁφὴν	μόνον·	κενὸν γὰρ οὐκ εἶναί φησιν·
[1, 10]	μίξις, οὐθὲν συμβήσεται τούτων, ἀλλὰ	μόνον	μεμιγμένα πρὸς τὴν αἴσθησιν (καὶ
[1, 3]	γίνεσθαι λέγεσθαι, τὰ δέ τι	μόνον,	μὴ τῇ ἐξ ἀλλήλων γενέσει
[1, 1]	ὅτι φύσις οὐδενός ἐστιν, ἀλλὰ	μόνον	μίξις τε διάλλαξίς τε μιγέντων.
[1, 6]	Πάθος δὲ καθ´ ὅσον ἀλλοιοῦται	μόνον,	οἷον τὸ λευκὸν καὶ τὸ
[1, 8]	καὶ εἰ ὑπάρχει, ἓν δὲ	μόνον,	οἷον τὸ μὲν ψυχρὸν τὸ
[1, 10]	ὄγκον. Ὅταν δ´ ᾖ θάτερον	μόνον	παθητικὸν ἢ σφόδρα, τὸ δὲ
[1, 2]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' Πλάτων μὲν οὖν	μόνον	περὶ γενέσεως ἐσκέψατο καὶ φθορᾶς,
[1, 5]	οὖν ἡ μεταβολὴ διαφέρει οὐ	μόνον	περὶ ὃ ἀλλὰ καὶ ὣς
[1, 10]	γὰρ δὴ πλείω καὶ μείζω	μόνον	ποιεῖ τὸν ὄγκον. Ὅταν δ´
[1, 5]	γενέσθαι καὶ σάρκα· ᾗ δὲ	μόνον	σάρξ, τρέφει· ταύτῃ γὰρ διαφέρει
[1, 8]	εἰ μηθὲν ὑπάρχει ἀλλ´ ἢ	μόνον	σχῆμα· καὶ εἰ ὑπάρχει, ἓν
[1, 9]	τὸ τοῦτον γίνεσθαι τὸν τρόπον	μόνον	σχιζομένων τῶν σωμάτων ἄτοπον· ἀναιρεῖ
[1, 8]	δοκεῖν καὶ τὸν κρύσταλλον, ἀλλὰ	μόνον	τὰ καλὰ καὶ τὰ φαινόμενα
[1, 10]	ἀφανίζεται καὶ μιχθεὶς ἄπεισι χρωματίσας	μόνον.	Ταὐτὸ δὲ τοῦτο συμβαίνει καὶ
[1, 3]	ποιὸν ἢ ποῦ τὸ δυνάμει	μόνον	τόδε καὶ ὄν, ἁπλῶς δὲ
[1, 3]	φθείρεται νῦν ἁπλῶς, καὶ οὐ	μόνον	τοδί· καὶ αὕτη μὲν γένεσις
[1, 7]	παρὰ τοὺς ἄλλους ἰδίως ἔλεξε	μόνος·	φησὶ γὰρ τὸ αὐτὸ καὶ
[1, 6]	ἐνίοτέ φαμεν τὸ κινοῦν ἅπτεσθαι	μόνου	τοῦ κινουμένου, τὸ δ´ ἁπτόμενον
[1, 5]	φθινόντων. Σκεπτέον δὴ πρῶτον πότερον	μόνως	ἐν τῷ περὶ ὅ ἐστιν
[1, 5]	ἐλαυνόμενον· τούτου γὰρ μένοντος τὰ	μόρια	μεταβάλλει κατὰ τόπον, οὐχ ὥσπερ
[1, 10]	καιομένην, οὔτ´ αὐτὴν αὑτῆς τοῖς	μορίοις	οὔτε τῷ πυρί, ἀλλὰ τὸ
[1, 10]	ἀλλ´ ἔστιν ὥστε ὁτιοῦν εἶναι	μόριον	τῶν μιχθέντων; λέγεται μὲν οὖν
[1, 10]	αὐτὸν λόγον τῷ ὅλῳ τὸ	μόριον.	Φαμὲν δ´, εἴπερ δεῖ μεμίχθαι
[1, 5]	σχήματος καὶ τοῦ εἴδους ὁτῳοῦν	μορίῳ.	Ἐπὶ δὲ τῶν ἀνομοιομερῶν τοῦτο
[1, 5]	ὀστοῦν καὶ ἕκαστον τῶν τοιούτων	μορίων	ἐστὶ διττόν, ὥσπερ καὶ τῶν
[1, 1]	τὸ πλῆθος εἶναι καὶ τὰς	μορφάς,	αὐτὰ δὲ πρὸς αὑτὰ διαφέρειν
[1, 7]	μὴ ἐν ὕλῃ ἔχει τὴν	μορφήν,	ταῦτα μὲν ἀπαθῆ τῶν ποιητικῶν,
[1, 5]	οἷόν τε εἶναι οὐδ´ ἄνευ	μορφῆς.	Γίνεται μὲν οὖν ἁπλῶς ἕτερον
[1, 4]	πάθος ἦν καθ´ αὑτὸ ἡ	μουσικὴ	καὶ ἡ ἀμουσία, τοῦ μὲν
[1, 4]	μή, ἔσται ἀλλοίωσις, οἷον ὁ	μουσικὸς	ἄνθρωπος ἐφθάρη, ἄνθρωπος δ´ ἄμουσος
[1, 4]	μὲν ταῦτα πάθη, ἀνθρώπου δὲ	μουσικοῦ	καὶ ἀνθρώπου ἀμούσου γένεσις καὶ
[1, 1]	οἷον ὀστοῦν καὶ σάρκα καὶ	μυελόν,	καὶ τῶν ἄλλων ὧν ἑκάστῳ
[1, 2]	γεγονός, ἐπεὶ οὐδ´ ἂν εἰς	μυρία	μυριάκις διῃρημένα ᾖ, οὐδὲν ἀδύνατον·
[1, 2]	ἐπεὶ οὐδ´ ἂν εἰς μυρία	μυριάκις	διῃρημένα ᾖ, οὐδὲν ἀδύνατον· καίτοι
[1, 10]	τὸ κρατοῦν, οἷον σταλαγμὸς οἴνου	μυρίοις	χοεῦσιν ὕδατος οὐ μίγνυται· λύεται