Livre, Chap.
[1, 4]	τούτων ἐπὶ τοσοῦτον εἰρήσθω. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Δ'	Περὶ δὲ γενέσεως καὶ ἀλλοιώσεως
[1, 3]	τὸ μὲν ἐπιστητὸν ὄν, τὸ	δ´	ἄγνωστον μὴ ὄν· ἡ γὰρ
[1, 8]	πάντῃ πόροι συνεχεῖς εἰσιν. Τοῦτο	δ´	ἀδύνατον· οὐθὲν γὰρ ἔσται ἕτερον
[1, 9]	γὰρ ἀέρα τὸ πῦρ, ὁ	δ´	ἀὴρ τὸ σῶμα θερμαίνει, πεφυκὼς
[1, 3]	καὶ τὴν κατὰ μέρος. Οὔσης	δ´	αἰτίας μιᾶς μὲν ὅθεν τὴν
[1, 7]	ὁμογενὲς ὑπὸ τοῦ ὁμογενοῦς. Τούτου	δ´	αἴτιον ὅτι τἀναντία ἐν ταὐτῷ
[1, 6]	κινούμενον καὶ αὐτὸ κινεῖν, τὸ	δ´	ἀκίνητον ὄν, δῆλον ὅτι καὶ
[1, 3]	καὶ εἰς γῆν μεταβάλλῃ) κατὰ	δ´	ἀλήθειαν μᾶλλον τόδε τι καὶ
[1, 8]	σχεδὸν ὁμολογουμένως φαίνεται συμβαῖνον. Τοῖς	δ´	ἄλλοις ἧττον, οἷον Ἐμπεδοκλεῖ τίνα
[1, 3]	ἢ οὐσίαν οὐχ ὑπάρξει, τῶν	δ´	ἄλλων τι τῶν εἰρημένων, ἔσται,
[1, 4]	ὁ μουσικὸς ἄνθρωπος ἐφθάρη, ἄνθρωπος	δ´	ἄμουσος ἐγένετο, ὁ δ´ ἄνθρωπος
[1, 2]	ὀλίγα βλέψαντες, ἀποφαίνονται ῥᾷον. Ἴδοι	δ´	ἄν τις καὶ ἐκ τούτων
[1, 5]	γὰρ ἡ αὔξησις τοιοῦτον. Ἀπορήσειε	δ´	ἄν τις καὶ τί ἐστι
[1, 5]	ἔστι δ´ ὡς ἀνομοίῳ. Ἀπορήσειε	δ´	ἄν τις ποῖόν τι δεῖ
[1, 2]	ἐφθαρμένον τὸ σῶμα, καὶ γίνοιτο	δ´	ἂν πάλιν ἤτοι ἐκ στιγμῶν
[1, 2]	τὸ αὐτοτρίγωνον πολλὰ ἔσται, Δημόκριτος	δ´	ἂν φανείη οἰκείοις καὶ φυσικοῖς
[1, 4]	ἄνθρωπος δ´ ἄμουσος ἐγένετο, ὁ	δ´	ἄνθρωπος ὑπομένει τὸ αὐτό. Εἰ
[1, 7]	ὑπάρχειν ταὐτὰ τοῖς ὁμοίοις) τὰ	δ´	ἀνόμοια καὶ τὰ διάφορα ποιεῖν
[1, 1]	ἀδιαιρέτων τἆλλα συγκεῖσθαί φασι, ταῦτα	δ´	ἄπειρα καὶ τὸ πλῆθος εἶναι
[1, 3]	ἐξ ἁπλῶς μὴ ὄντος. Τὸ	δ´	ἁπλῶς ἤτοι τὸ πρῶτον σημαίνει
[1, 3]	γένεσις δ´ οὐχ ἁπλῶς, φθορὰ	δ´	ἁπλῶς, οἷον πυρός, ὥσπερ Παρμενίδης
[1, 3]	μανθάνοντα γίνεσθαι μὲν ἐπιστήμονα, γίνεσθαι	δ´	ἁπλῶς οὔ. Καθάπερ οὖν πολλάκις
[1, 3]	δὲ γίνεται μέν τι, γίνεται	δ´	ἁπλῶς οὔ· φαμὲν γὰρ τὸν
[1, 3]	ἁπλῆς φθορᾶς καὶ γενέσεως. Ἔχει	δ´	ἀπορίαν ἱκανὴν καὶ τί τὸ
[1, 6]	ἅπτεσθαι μόνου τοῦ κινουμένου, τὸ	δ´	ἁπτόμενον μὴ ἅπτεσθαι ἁπτομένου· ἀλλὰ
[1, 5]	μὲν μεγέθους καὶ σώματος, ἐντελεχείᾳ	δ´	ἀσωμάτου καὶ ἀμεγέθους γίνεσθαι σῶμα
[1, 8]	ὄντος ἐν τοῖς ἀδιαιρέτοις. Ἔτι	δ´	ἄτοπον καὶ τὸ μικρὰ μὲν
[1, 2]	γένεσις, πολλὰ ἀδύνατα συμβαίνει· εἰσὶ	δ´	αὖ λόγοι ἕτεροι ἀναγκαστικοὶ καὶ
[1, 5]	καὶ ἄλλο τὸ γινόμενον. Οὕτω	δ´	αὐξάνεται ἡ ὕλη τῆς σαρκός,
[1, 5]	τόπον, οὐδὲ τὸ γινόμενον, τὸ	δ´	αὐξανόμενον καὶ τὸ φθῖνον, ἄλλον
[1, 5]	φερόμενον ὅλον ἀλλάττει τόπον, τὸ	δ´	αὐξανόμενον ὥσπερ τὸ ἐλαυνόμενον· τούτου
[1, 8]	μὲν γὰρ ἕτερον, παθητικόν· εἰ	δ´	αὐτὸ αὑτὸ ἕκαστον, ἢ διαιρετὸν
[1, 1]	οὐδ´ ἐκ μαλακοῦ σκληρόν· ὁ	δ´	αὐτὸς λόγος καὶ περὶ τῶν
[1, 7]	γένει ταὐτὰ καὶ ὅμοια τῷ	δ´	εἴδει ἀνόμοια, τοιαῦτα δὲ τἀναντία,
[1, 7]	ὅμοιον εἶναι καὶ ταὐτό, τῷ	δ´	εἴδει ἀνόμοιον καὶ ἐναντίον· πέφυκε
[1, 7]	γίνεται, ἀλλ´ ἔστιν ἤδη· τὰ	δ´	εἴδη καὶ τὰ τέλη ἕξεις
[1, 5]	φθίσιν ποιεῖται τοῦ ποσοῦ, τὸ	δ´	εἶδος μένει. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ἐπεὶ δὲ
[1, 10]	ὡς θάτερον μὲν δεκτικὸν θάτερον	δ´	εἶδος. Ὅπερ ἐπὶ τούτων συμβαίνει·
[1, 5]	αὐξήσει τὸ αὐτὸ μέν, τὸ	δ´	εἶναι ἄλλο· ᾗ μὲν γάρ
[1, 2]	τὸ δ´ ἐντελεχείᾳ ὑπάρξει. Τὸ	δ´	εἶναι ἅμα πάντῃ διαιρετὸν δυνάμει
[1, 3]	ὂν ὑπόκειται τὸ αὐτό, τὸ	δ´	εἶναι οὐ τὸ αὐτό. Περὶ
[1, 10]	τῷ ὅλῳ τὸ μόριον. Φαμὲν	δ´,	εἴπερ δεῖ μεμίχθαι τι, τὸ
[1, 3]	μεταβάλλῃ ὕλην, γίνεσθαί φασιν, ὅταν	δ´	εἰς ἀφανῆ, φθείρεσθαι· τὸ γὰρ
[1, 2]	εἶναι· τροπῇ γὰρ χρωματίζεσθαι. Τοῖς	δ´	εἰς ἐπίπεδα διαιροῦσιν οὐκέτι· οὐδὲν
[1, 7]	ἔχειν καὶ τὸ πάσχον, οἱ	δ´	εἰς θάτερα τοὐναντίον. Τὸν αὐτὸν
[1, 3]	ἁπλῶς ὁδὸς φθορὰ ἁπλῆ, ἡ	δ´	εἰς τὸ ἁπλῶς ὂν γένεσις
[1, 1]	συνθέσεως γίνεται συνιόντων ἐκείνων, ἐκεῖνα	δ´	ἐκ διαλύσεως, στοιχειωδέστερα ἐκεῖνα καὶ
[1, 2]	ἐπὶ πολὺ δύνανται συνείρειν· οἱ	δ´	ἐκ τῶν πολλῶν λόγων ἀθεώρητοι
[1, 3]	ἢ κυρίως μὲν οὐδέν, ἀεὶ	δ´	ἔκ τινος καὶ τί, λέγω
[1, 1]	ὁρᾶν καὶ θερμὸν ἁπάντῃ, ὄμβρον	δ´	ἐν πᾶσιν δνοφόεντά τε ῥιγαλέον
[1, 2]	γένεσις ἔσται ἢ φθορά, ὅταν	δ´	ἐν τοῖς πάθεσι καὶ κατὰ
[1, 8]	διὰ σμικρότητα τῶν ὄγκων. Ταῦτα	δ´	ἐν τῷ κενῷ φέρεσθαι (κενὸν
[1, 2]	ὥρισται, ὥς τινές φασιν, τὴν	δ´	ἐν τῷ συνεχεῖ μεταβολὴν ἀλλοίωσιν.
[1, 7]	μὲν ἀπαθῆ τῶν ποιητικῶν, ὅσα	δ´	ἐν ὕλῃ, παθητικά. Τὴν μὲν
[1, 10]	ἐστὶ τὰ μὲν δυνάμει τὰ	δ´	ἐνεργείᾳ τῶν ὄντων, ἐνδέχεται τὰ
[1, 9]	ἐστι τὸ μὲν δυνάμει τὸ	δ´	ἐντελεχείᾳ τοιοῦτον, πέφυκεν οὐ τῇ
[1, 2]	μὲν γὰρ δυνάμει διαιρετόν, τὸ	δ´	ἐντελεχείᾳ ὑπάρξει. Τὸ δ´ εἶναι
[1, 1]	μεταβάλλοντά γε τοῖς πάθεσιν. Ἔστι	δ´	ἐξ ὧν εἴρηκε δυνάμενα προσγίνεσθαι
[1, 7]	γίνεταί τι τὸ πάσχον, τῶν	δ´	ἕξεων παρουσῶν οὐκέτι γίνεται, ἀλλ´
[1, 2]	οὐδεὶς ἐπέστησεν ἔξω Δημοκρίτου. Οὗτος	δ´	ἔοικε μὲν περὶ ἁπάντων φροντίσαι,
[1, 3]	γὰρ οὐδέν ἐστιν ἄπειρον, δυνάμει	δ´	ἐπὶ τὴν διαίρεσιν, ὥστ´ ἔδει
[1, 8]	ὅτι ὁ μὲν στερεὰ ὁ	δ´	ἐπίπεδα λέγει τὰ ἀδιαίρετα, καὶ
[1, 2]	ἐὰν δὲ συγκριθῇ, βραδύτερον. Μᾶλλον	δ´	ἔσται δῆλον ἐν τοῖς ὕστερον.
[1, 2]	ἔσται σῶμα μηδὲ μέγεθος, διαίρεσις	δ´	ἔσται, ἢ ἐκ στιγμῶν ἔσται,
[1, 2]	καὶ φυσικοῖς λόγοις πεπεῖσθαι. Δῆλον	δ´	ἔσται ὃ λέγομεν προιοῦσιν. Ἔχει
[1, 2]	σημείου ἢ στιγμὴ στιγμῆς. Τοῦτο	δ´	ἐστὶ διαίρεσις ἢ σύνθεσις. Ὥστ´
[1, 5]	οὐχ ὑπὸ σκληροῦ γίνεται. Ἐπεὶ	δ´	ἐστὶ καὶ οὐσίας ὕλη σωματικῆς,
[1, 10]	ἡτισοῦν παρ´ ὁντινοῦν τεθῇ. Εἰ	δ´	ἐστὶ πᾶν σῶμα διαιρετόν, εἴπερ
[1, 10]	δὲ παθῶν οὐθὲν χωριστόν. Ἐπεὶ	δ´	ἐστὶ τὰ μὲν δυνάμει τὰ
[1, 7]	ὑγιάζεσθαι δὲ τὸ κάμνον· ἀμφότερα	δ´	ἐστὶν ἀληθῆ. Τὸν αὐτὸν δὲ
[1, 7]	ἴσως ἀδύνατον εἶναι χωριστόν· εἰ	δ´	ἐστὶν ἔνια τοιαῦτα, ἐπ´ ἐκείνων
[1, 2]	ἢ ἐκ στιγμῶν εἶναι. Τὸ	δ´	ἐστὶν ὡς ὑπάρχει πάντῃ, ὅτι
[1, 7]	ἐνίων δὲ καὶ ἀναγκαῖον· τὸ	δ´	ἔσχατον ἀεὶ κινεῖν κινούμενον. Ἐπὶ
[1, 7]	τὸ μὲν πρῶτον ἀπαθές, τὸ	δ´	ἔσχατον καὶ αὐτὸ πάσχον· ὅσα
[1, 7]	ποιοῦν καὶ τὸ πάσχον, πῶς	δ´	ἕτερα καὶ ἀνόμοια ἀλλήλοις. Ἐπεὶ
[1, 8]	τὸ ὕστερον τοῦ προτέρου. Εἰ	δ´	ἕτερα, ποῖα ταῦτα; καὶ δῆλον
[1, 1]	γένεσιν ἀλλοίωσιν εἶναί φασιν, οἱ	δ´	ἕτεροι ἀλλοίωσιν καὶ γένεσιν. Ὅσοι
[1, 10]	τοῦ γεγονότος ἐξ αὐτῶν, δυνάμει	δ´	ἔτι ἑκατέρου ἅπερ ἦσαν πρὶν
[1, 8]	μανίαν οὐθὲν δοκεῖ διαφέρειν. Λεύκιππος	δ´	ἔχειν ᾠήθη λόγους οἵ τινες
[1, 10]	μόνον ποιεῖ τὸν ὄγκον. Ὅταν	δ´	ᾖ θάτερον μόνον παθητικὸν ἢ
[1, 10]	οὕτω καὶ τοῦ κραθέντος. Ἂν	δ´	ᾖ κατὰ μικρὰ σύνθεσις ἡ
[1, 6]	τῷ ποιεῖν καὶ πάσχειν. Ἔστι	δ´	ἡ σύγκρισις μίξις· πῶς δὲ
[1, 5]	εἴρηται ἐν ἑτέροις πρότερον. Ἔτι	δ´	ἥ γε τοιαύτη μεταβολὴ οὐκ
[1, 5]	καὶ οὐσίας ὕλη σωματικῆς, σώματος	δ´	ἤδη τοιουδί (σῶμα γὰρ κοινὸν
[1, 5]	οὐχ ὑπῆρχεν, ἠλλοίωται τοῦτο· ᾧ	δ´	ἠλλοίωται, ὁτὲ μὲν οὐδὲν πέπονθεν,
[1, 1]	καὶ περὶ τῶν ἄλλων· τοῦτο	δ´	ἦν ἀλλοίωσις. Ἧι καὶ φανερὸν
[1, 3]	τούτῳ τῶν ἄλλων ἐντελεχείᾳ; λέγω	δ´	οἷον ἆρ´ ἔσται ποσὸν ἢ
[1, 5]	συμβήσεται πολλὰ καὶ ἀδύνατα. Λέγω	δ´	οἷον εἰ γίνεται ἀὴρ ἐξ
[1, 3]	ἔκ τινος καὶ τί, λέγω	δ´	οἷον ἐκ κάμνοντος ὑγιαῖνον καὶ
[1, 1]	διαφοραὶ τῶν στοιχείων εἰσίν, λέγω	δ´	οἷον θερμὸν ψυχρόν, λευκὸν μέλαν,
[1, 9]	ποιεῖν πέφυκε καὶ πάσχειν. Λέγω	δ´	οἷον οὐ μόνον ἁπτόμενον θερμαίνει
[1, 6]	ποιοῦν ἀντιθήσομεν τῷ πάσχοντι, τοῦτο	δ´	οἷς ἡ κίνησις πάθος. Πάθος
[1, 6]	ὑπάρχει τοῖς ἔχουσι θέσιν, θέσις	δ´	οἷσπερ καὶ τόπος· καὶ γὰρ
[1, 4]	ὁ αὐτός γε ὤν. Ὅταν	δ´	ὅλον μεταβάλλῃ μὴ ὑπομένοντος αἰσθητοῦ
[1, 1]	ἄν τε κατ´ ἀλλοίωσιν. Ἔτι	δ´	ὁμοίως ἀναγκαῖον εἶναι τοῦτο καὶ
[1, 8]	δῆλον ὅτι καὶ θερμότερον. Τοιαῦτα	δ´	ὄντα μὴ πάσχειν ὑπ´ ἀλλήλων
[1, 8]	φανερὸν ἐκ τούτων ἐστίν· διαιρετῶν	δ´	ὄντων πάντῃ τῶν σωμάτων πόρους
[1, 3]	ταῦτα μεταβολῇ φθείρεσθαι λέγουσιν, γίνεσθαι	δ´	ὅταν εἰς ἁπτὸν καὶ εἰς
[1, 1]	τἆλλα πάντα ἐκ τούτων, ἅμα	δ´	ὅταν εἰς ἓν συναγάγῃ τὴν
[1, 2]	ἔστι δ´ ὡς οὔ. Δοκεῖ	δ´,	ὅταν τοῦτο τεθῇ, καὶ ὁπῃοῦν
[1, 5]	ἂν εἴη τὸ κενόν, τοῦτο	δ´	ὅτι ἀδύνατον, εἴρηται ἐν ἑτέροις
[1, 1]	τὰ ὑπ´ ἐκείνων λεγόμενα. Τοῦτο	δ´	ὅτι λέγομεν ὀρθῶς, ῥᾴδιον συνιδεῖν.
[1, 9]	πέφυκεν οὐ τῇ μὲν τῇ	δ´	οὐ πάσχειν, ἀλλὰ πάντῃ καθ´
[1, 5]	τῷ μὲν λόγῳ χωριστή, τόπῳ	δ´	οὐ χωριστή, εἰ μὴ καὶ
[1, 3]	μὲν τόδε τι σημαίνει τὰ	δ´	οὔ, διὰ τοῦτο συμβαίνει τὸ
[1, 3]	ἔσται δυνάμει τις οὐσία, ἐντελεχείᾳ	δ´	οὔ, ἐξ ἧς ἡ γένεσις
[1, 5]	μὲν μένει ἡ οὐσία, τοῦ	δ´	οὔ, οἷον τῆς τροφῆς, ἐπεὶ
[1, 7]	ἡ ἀρχὴ τῆς κινήσεως. Τὸ	δ´	οὗ ἕνεκα οὐ ποιητικόν. Διὸ
[1, 9]	σκληρὸν καὶ πεπηγός ἐστιν. Ἔτι	δ´	οὐδ´ αὔξησιν οἷόν τ´ εἶναι
[1, 5]	ὥστε καὶ γίνεσθαι ἐντελεχείᾳ. Ἔτι	δ´	οὐδ´ οὕτω φαίνεται γινόμενος ἀὴρ
[1, 10]	μὴ βλέπῃ ὀξύ, τῷ Λυγκεῖ	δ´	οὐθὲν μεμιγμένον) οὐδὲ〉 τῇ διαιρέσει,
[1, 8]	γὰρ κενὸν οὐκ ὄν, κινηθῆναι	δ´	οὐκ ἂν δύνασθαι μὴ ὄντος
[1, 10]	ἀλλὰ τὸ μὲν εἶναι τὸ	δ´	οὐκ εἶναι, τὴν δὲ μίξιν
[1, 10]	μέρος γίνεσθαι παρ´ ὁτιοῦν. Ἐπεὶ	δ´	οὐκ ἔστιν εἰς τἀλάχιστα διαιρεθῆναι,
[1, 6]	πλέον τοῦ ποιεῖν ἐστιν. Ἐκεῖνο	δ´	οὖν φανερόν, ὅτι ἔστι μὲν
[1, 3]	γίνεσθαι λέγεται καὶ φθείρεσθαι τὰ	δ´	οὐχ ἁπλῶς, πάλιν σκεπτέον, εἴπερ
[1, 3]	γῆς γένεσις τὶς γένεσις, γένεσις	δ´	οὐχ ἁπλῶς, φθορὰ δ´ ἁπλῶς,
[1, 5]	φθαρέντι, οἷον εἰ σῶμα. Τὸ	δ´	ὕδωρ οὐκ ηὔξηται οὐδ´ ὁ
[1, 7]	τὰ τέλη ἕξεις τινές, ἡ	δ´	ὕλη ᾗ ὕλη παθητικόν. Τὸ
[1, 10]	ὄντων τὰ μὲν ποιητικὰ τὰ	δ´	ὑπὸ τούτων παθητικά. Τὰ μὲν
[1, 7]	χυμὸς δ´ ὑπὸ χυμοῦ, χρῶμα	δ´	ὑπὸ χρώματος πάσχειν, ὅλως δὲ
[1, 7]	σῶμα μὲν ὑπὸ σώματος, χυμὸς	δ´	ὑπὸ χυμοῦ, χρῶμα δ´ ὑπὸ
[1, 3]	τοῖς εἰς ἄλληλα μεταβάλλουσιν· τὸ	δ´	ὕστερον εἰρημένον οὐ τοῦτο διαπορεῖ,
[1, 2]	δὲ καὶ θέσει ἀλλοίωσιν. Ἐπεὶ	δ´	ᾤοντο τἀληθὲς ἐν τῷ φαίνεσθαι,
[1, 5]	τὸ ὅμοιον ὁμοίῳ αὐξάνεται, ἔστι	δ´	ὡς ἀνομοίῳ. Ἀπορήσειε δ´ ἄν
[1, 6]	τὸ ἁπτόμενον ἅπτεσθαι ἁπτομένου· ἔστι	δ´	ὡς ἐνίοτέ φαμεν τὸ κινοῦν
[1, 3]	μὲν ὡς ἡ αὐτή, ἔστι	δ´	ὡς ἡ ἑτέρα· ὃ μὲν
[1, 6]	τῶν κινητῶν ἅπτοιτ´ ἄν, ἔστι	δ´	ὡς οὔ. Ἀλλ´ ὁ διορισμὸς
[1, 2]	ὡς ὑπάρχει τοῖς μεγέθεσιν, ἔστι	δ´	ὡς οὔ. Δοκεῖ δ´, ὅταν
[1, 5]	ὁτιοῦν τῆς σαρκὸς ηὔξηται, ἔστι	δ´	ὡς οὔ. Κατὰ μὲν γὰρ
[1, 7]	ὡς ἡ ὕλη πάσχει, ἔστι	δ´	ὡς τοὐναντίον. Οἱ μὲν οὖν
[1, 8]	μεγάλα· προσκόπτει γὰρ πολλοῖς· τὸ	δὲ	ἀδιαίρετον ὅλως διὰ τί μᾶλλον
[1, 8]	εἴη ἡ φύσις αὐτῶν. Ὁμοίως	δὲ	ἀδύνατον καὶ εἰ πλείω τῷ
[1, 3]	μὴ ὄντος ἁπλῶς γίνεται, τρόπον	δὲ	ἄλλον ἐξ ὄντος ἀεί· τὸ
[1, 4]	τοιοῦτον, τοῦ δὲ φθορά, μάλιστα	δέ,	ἂν ἡ μεταβολὴ γίνηται ἐξ
[1, 5]	τὸ μὲν οὐκ ἐνδέχεται, τὸ	δὲ	ἀναγκαῖον ἔν τινι εἶναι· ἀεὶ
[1, 1]	κινούντων ἓξ τὸν ἀριθμόν, Ἀναξαγόρας	δὲ	ἄπειρα καὶ Λεύκιππος καὶ Δημόκριτος.
[1, 3]	λευκοῦ ἢ μὴ καλοῦ, ἡ	δὲ	ἁπλῆ ἐξ ἁπλῶς μὴ ὄντος.
[1, 5]	κνήμην αὐξάνει, αὕτη μείζων, ᾧ	δὲ	αὐξάνει, ἡ τροφή, οὔ. Διὰ
[1, 5]	τὸν τρόπον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Περὶ	δὲ	αὐξήσεως λοιπὸν εἰπεῖν, τί τε
[1, 5]	Ἀλλ´ οὕτω μὲν αὔξησις, ὅταν	δὲ	αὐτὰ τὰ ξύλα ἁφθῇ, γένεσις.
[1, 5]	ἀλλὰ τὸ μὲν ἀπόλωλε τὸ	δὲ	γέγονεν· τὸ σῶμα δέ, εἴπερ,
[1, 4]	τοσοῦτον εἰρήσθω. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' Περὶ	δὲ	γενέσεως καὶ ἀλλοιώσεως λέγωμεν τί
[1, 1]	ΚΑΙ ΦΘΟΡΑΣ ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α' Περὶ	δὲ	γενέσεως καὶ φθορᾶς τῶν φύσει
[1, 3]	ἡ δὲ ψυχρότης στέρησις, διαφέρουσι	δὲ	γῆ καὶ πῦρ καὶ ταύταις
[1, 8]	τὰ μὲν εἴη πύρινα, τὰ	δὲ	γήινα τὸν ὄγκον; εἰ μὲν
[1, 1]	ἥλιον λευκὸν καὶ θερμόν, τὴν	δὲ	γῆν βαρὺ καὶ σκληρόν· ἀφαιρουμένων
[1, 3]	τινός ἐστιν, οἷον γῆς, ἡ	δὲ	γῆς γένεσις τὶς γένεσις, γένεσις
[1, 3]	ἁπλῶς, αὕτη δὲ φθορά. Τοδὶ	δὲ	γίνεται μέν τι, γίνεται δ´
[1, 4]	καὶ ὁ χαλκὸς στρογγύλος, ὁτὲ	δὲ	γωνιοειδὴς ὁ αὐτός γε ὤν.
[1, 2]	εἶναι τὴν τοιαύτην μεταβολήν· τὸ	δὲ	διαφέρει. Ἐν γὰρ τῷ ὑποκειμένῳ
[1, 8]	μᾶλλον ἢ τὰ σχήματα. Ἔτι	δὲ	διαφέροντα τὴν φύσιν, κἂν ποιοῖ
[1, 6]	ὅσοις καὶ τόπος ὑπάρχει, τόπου	δὲ	διαφορὰ πρώτη τὸ ἄνω καὶ
[1, 5]	κινοῦν οὐκ ἐν τούτῳ. Ἐπεὶ	δὲ	διηπόρηται περὶ αὐτῶν ἱκανῶς, δεῖ
[1, 8]	ὅλου καὶ πλῆρές ἐστι, τὸ	δὲ	διῃρημένον; ἔτι ὁμοίως φάναι ἀναγκαῖον
[1, 1]	δνοφόεντά τε ῥιγαλέον τε» Ὁμοίως	δὲ	διορίζει καὶ ἐπὶ τῶν λοιπῶν.
[1, 9]	φασὶ μέν τινες οὐκ ἐνδέχεται	δέ,	διωρίσθω τοῦτον τὸν τρόπον. ~Λοιπὸν
[1, 3]	τὸ δὲ φυόμενον γίνεσθαι. Ταῦτα	δὲ	διώρισται ταῖς κατηγορίαις· τὰ μὲν
[1, 5]	ἡ τῆς φθίσεως (περὶ μέγεθος	δὲ	δοκεῖ εἶναι τὸ αὐξάνεσθαι καὶ
[1, 2]	καὶ κωμῳδία γίνεται γραμμάτων. Ἐπεὶ	δὲ	δοκεῖ σχεδὸν πᾶσιν ἕτερον εἶναι
[1, 5]	εἴ τις ἐπιχέοι ὕδωρ, ὁ	δὲ	δύναιτο οἶνον ποιεῖν τὸ μιχθέν;
[1, 7]	ὁποτερουοῦν, ὥσπερ γένος ὄν, τὸ	δὲ	δυνάμενον θερμὸν εἶναι παρόντος τοῦ
[1, 8]	εἶναι γὰρ ἄττα στερεά, ἀδιαίρετα	δέ,	εἰ μὴ πάντῃ πόροι συνεχεῖς
[1, 2]	τὸ μέσον ὡσαύτως, καὶ ὅλως	δέ,	εἰ πάντῃ πέφυκε διαιρετόν, ἂν
[1, 5]	τὸ δὲ γέγονεν· τὸ σῶμα	δέ,	εἴπερ, ηὔξηται. Ἀλλὰ καὶ τοῦτ´
[1, 5]	καλεῖται τροφὴ καὶ ἐναντίον, μεταβάλλοντος	δὲ	εἰς τὸ αὐτὸ εἶδος, οἷον
[1, 5]	δὲ περὶ πάθος ἀλλοίωσις· ἀμφότερα	δὲ	ἐκ δυνάμει ὄντων εἰς ἐντελέχειαν
[1, 2]	μὲν περὶ ἁπάντων φροντίσαι, ἤδη	δὲ	ἐν τῷ πῶς διαφέρειν. Οὔτε
[1, 8]	τὸν τρόπον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' Πῶς	δὲ	ἐνδέχεται τοῦτο συμβαίνειν, πάλιν λέγωμεν.
[1, 5]	ἄλλοις διώρισται, καὶ ὑπό τινος	δὲ	ἐντελεχείᾳ ὄντος, ἢ ὁμοιοειδοῦς ἢ
[1, 8]	ἀπεφήναντο περὶ τῆς ἀληθείας· ἐπεὶ	δὲ	ἐπὶ μὲν τῶν λόγων δοκεῖ
[1, 1]	καὶ Ἀναξαγόρας καὶ Λεύκιππος, τούτοις	δὲ	ἕτερον. Καίτοι Ἀναξαγόρας γε τὴν
[1, 9]	οὐδὲν διαφέρει διῃρῆσθαι μὲν ἅπτεσθαι	δέ,	ἢ διαιρετὸν εἶναι· εἰ γὰρ
[1, 5]	καθόλου, κἀκεῖ τὸ ποσόν. Σὰρξ	δὲ	ἢ ὀστοῦν ἢ χεὶρ καὶ
[1, 7]	τι πάσχει ἅμα ποιοῦν. Ἔστι	δὲ	ἡ μὲν ἰατρικὴ ὡς ἀρχή,
[1, 3]	ἧς καὶ εἰς ἥν, τὴν	δὲ	ἧττον εἶναι. Τοῦ δὲ τὰ
[1, 6]	καὶ τὰ μὲν ὁμωνύμως τὰ	δὲ	θάτερα ἀπὸ τῶν ἑτέρων καὶ
[1, 10]	τῆς αὑτοῦ φύσεως, οὐ γίνεται	δὲ	θάτερον, ἀλλὰ μεταξὺ καὶ κοινόν.
[1, 7]	τἆλλα τὸν αὐτὸν τρόπον, ὁτὲ	δὲ	θερμαίνεσθαι μὲν τὸ ψυχρόν, ὑγιάζεσθαι
[1, 8]	οἷον τὸ μὲν ψυχρὸν τὸ	δὲ	θερμόν· οὐδὲ γὰρ ἂν μία
[1, 8]	εἰ ταῦτα μὲν ὑπάρχει, λέγω	δὲ	θερμότης καὶ ψυχρότης, βαρύτης δὲ
[1, 6]	ἅμα ἔχει τὰ ἔσχατα. Ἐπεὶ	δὲ	θέσις μὲν ὅσοις καὶ τόπος
[1, 10]	διωρίσθω τοῦτον τὸν τρόπον. ~Λοιπὸν	δὲ	θεωρῆσαι περὶ μίξεως κατὰ τὸν
[1, 6]	οἷς ἡ κίνησις πάθος. Πάθος	δὲ	καθ´ ὅσον ἀλλοιοῦται μόνον, οἷον
[1, 7]	κινήσει ἀκίνητον εἶναι· ἐπ´ ἐνίων	δὲ	καὶ ἀναγκαῖον· τὸ δ´ ἔσχατον
[1, 2]	τἀληθὲς ἐν τῷ φαίνεσθαι, ἐναντία	δὲ	καὶ ἄπειρα τὰ φαινόμενα, τὰ
[1, 8]	τῆς αὐξήσεως, ὑπεισδυομένων στερεῶν. Σχεδὸν	δὲ	καὶ Ἐμπεδοκλεῖ ἀναγκαῖον λέγειν, ὥσπερ
[1, 5]	αὐξανομένου ὁτιοῦν μέρος ηὐξῆσθαι, ὁμοίως	δὲ	καὶ ἐν τῷ φθίνειν ἔλαττον
[1, 5]	ὕδατος τὸ συνόλον μίγμα. Ὁμοίως	δὲ	καὶ ἐπ´ ἀλλοιώσεως, εἰ μένει
[1, 2]	συγκρίσει γένεσιν καὶ φθοράν, τάξει	δὲ	καὶ θέσει ἀλλοίωσιν. Ἐπεὶ δ´
[1, 8]	ἀοράτους μὲν διὰ μικρότητα, πυκνοὺς	δὲ	καὶ κατὰ στοῖχον, καὶ μᾶλλον
[1, 8]	δὲ θερμότης καὶ ψυχρότης, βαρύτης	δὲ	καὶ κουφότης καὶ σκληρότης καὶ
[1, 1]	συνώνυμον τὸ μέρος ἐστίν. Δημόκριτος	δὲ	καὶ Λεύκιππος ἐκ σωμάτων ἀδιαιρέτων
[1, 8]	οὓς ἐκεῖνος λέγει πόρους. Οὕτως	δὲ	καὶ Λεύκιππος λέγει περὶ τοῦ
[1, 2]	πάσχει τὰς φυσικὰς ποιήσεις. Δημόκριτος	δὲ	καὶ Λεύκιππος ποιήσαντες τὰ σχήματα
[1, 9]	καθ´ ὅσον ἐστὶ τοιοῦτον, ἧττον	δὲ	καὶ μᾶλλον ᾗ τοιοῦτον μᾶλλόν
[1, 9]	καὶ ἓν ὂν ἀπαθές. Ὁμοίως	δὲ	καὶ μὴ θιγγάνοντα μήτε αὑτῶν
[1, 3]	τοῖς λόγοις ἐπὶ πλεῖον· συντόμως	δὲ	καὶ νῦν λεκτέον, ὅτι τρόπον
[1, 7]	ἐν ταὐτῷ γένει πάντα, ποιεῖ	δὲ	καὶ πάσχει τἀναντία ὑπ´ ἀλλήλων.
[1, 8]	ποιεῖν, διαλυόμενα δὲ φθοράν. Ποιεῖν	δὲ	καὶ πάσχειν ᾗ τυγχάνουσιν ἁπτόμενα·
[1, 7]	κινούμενον καὶ τὴν γένεσιν. Ὁμοίως	δὲ	καὶ περὶ τοῦ ποιοῦντος· καὶ
[1, 8]	οὐχ ἓν εἶναι. Καὶ συντιθέμενα	δὲ	καὶ περιπλεκόμενα γεννᾶν· ἐκ δὲ
[1, 1]	ἓν ἦν τὸ πᾶν. Ἄδηλον	δὲ	καὶ πότερον ἀρχὴν αὐτῶν θετέον
[1, 1]	μὲν ἁπλᾶ καὶ στοιχεῖα, γῆν	δὲ	καὶ πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ
[1, 2]	καὶ κατὰ συμβεβηκός, ἀλλοίωσις. Διακρινόμενα	δὲ	καὶ συγκρινόμενα εὔφθαρτα γίνεται. Ἐὰν
[1, 8]	διαλύσεως καὶ τῆς φθορᾶς, ὁμοίως	δὲ	καὶ τῆς αὐξήσεως, ὑπεισδυομένων στερεῶν.
[1, 3]	τὸ βαρὺ μὴ ὄν, πῦρ	δὲ	καὶ τὸ κοῦφον τὸ ὄν,
[1, 7]	ἕτερα καὶ ἀνόμοια ἀλλήλοις. Ἐπεὶ	δὲ	καὶ τὸ πάσχον καὶ τὸ
[1, 5]	αὐξόμενον καὶ τὸ αὖξον· ἔστι	δὲ	καὶ τοῦτο ἀδύνατον. Ἀλλὰ μὴν
[1, 1]	λέγουσι τὸν τρόπον τοῦτον· ἀναγκαῖον	δὲ	καὶ τούτοις τὴν ἀλλοίωσιν εἶναι
[1, 3]	ἀνάγκη προυπάρχειν λεγόμενον ἀμφοτέρως. Ὃ	δὲ	καὶ τούτων διωρισμένων ἔχει θαυμαστὴν
[1, 8]	τοῦ πυρὸς εἶναι στοιχεῖον, ὁμοίως	δὲ	καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων, ὥσπερ
[1, 1]	καὶ ὕδωρ ἐκ γῆς, ὁμοίως	δὲ	καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον, οὐ
[1, 5]	ὁτὲ μὲν οὐδὲν πέπονθεν, ὁτὲ	δὲ	κἀκεῖνο. Ἀλλὰ τὸ ἀλλοιοῦν καὶ
[1, 8]	τινὶ προσήκειν τῶν σχημάτων. Ἄτοπον	δὲ	κἂν εἰ ταῦτα μὲν ὑπάρχει,
[1, 2]	οὐδὲν ἄλλ´ ἢ φαινόμενον. Ὁμοίως	δὲ	κἂν ᾖ ἐκ στιγμῶν, οὐκ
[1, 4]	δὲ κατὰ τόπον, φορά, ὅταν	δὲ	κατὰ πάθος καὶ τὸ ποιόν,
[1, 8]	(ταύτῃ γὰρ διαιρετὸν ἕκαστον) Πλάτωνι	δὲ	κατὰ τὴν ἁφὴν μόνον· κενὸν
[1, 2]	ἐστι κατὰ τὸν λόγον, τὸ	δὲ	κατὰ τὴν ὕλην. Ὅταν μὲν
[1, 4]	ἐναντιώσεως, αὔξη καὶ φθίσις, ὅταν	δὲ	κατὰ τόπον, φορά, ὅταν δὲ
[1, 6]	τοῦ δὲ κινητοῦ, πρὸς ἄλληλα	δὲ	κινητικοῦ καὶ κινητοῦ, ἐν οἷς
[1, 6]	καὶ τοῦ μὲν κινητικοῦ τοῦ	δὲ	κινητοῦ, πρὸς ἄλληλα δὲ κινητικοῦ
[1, 3]	ἀκίνητον τὸν ἅπαντα χρόνον, τὸ	δὲ	κινούμενον ἀεί. Τούτων δὲ περὶ
[1, 8]	ἄλλο μὲν κινοῦν κατ´ ἄλλο	δὲ	κινούμενον, ἢ κατὰ ταὐτὸ τἀναντία
[1, 6]	μίξις καὶ τί ποίησις. Ἀρχὴν	δὲ	λάβωμεν τήνδε. Ἀνάγκη γὰρ τῶν
[1, 2]	μεγέθη ἄτομα οὗτός ἐστιν· ὅτι	δὲ	λανθάνει παραλογιζόμενος, καὶ ᾗ λανθάνει,
[1, 1]	ταὐτὸν καθέστηκε τῷ ἀλλοιοῦσθαι, πολλὰ	δὲ	λέγει τὰ στοιχεῖα, καθάπερ καὶ
[1, 3]	τρόπον τινὰ διώκοντες τἀληθές, αὐτὸ	δὲ	λέγοντες οὐκ ἀληθές. Συμβαίνει δὴ
[1, 7]	εἰς θάτερα τοὐναντίον. Τὸν αὐτὸν	δὲ	λόγον ὑποληπτέον εἶναι περὶ τοῦ
[1, 8]	εἰ σκληρόν, καὶ μαλακόν. Τὸ	δὲ	μαλακὸν ἤδη τῷ πάσχειν τι
[1, 8]	σύμμετροι πρὸς ἀλλήλους εἰσίν. Ὁδῷ	δὲ	μάλιστα καὶ περὶ πάντων ἑνὶ
[1, 3]	καὶ ταύταις ταῖς διαφοραῖς. Δοκεῖ	δὲ	μᾶλλον τοῖς πολλοῖς τῷ αἰσθητῷ
[1, 5]	ἔσται χωριστὸν τὸ κενόν· ἀδύνατον	δὲ	μεγέθους ὕλην εἶναι χωριστήν, ὥσπερ
[1, 2]	φθείρεσθαι συγκρινόμενα καὶ διακρινόμενα, ἀλλοιοῦσθαι	δὲ	μεταβαλλόντων τῶν παθημάτων, περὶ τούτων
[1, 5]	εἰ ξηρῷ προσίοι ὑγρόν, προσελθὸν	δὲ	μεταβάλοι καὶ γένοιτο ξηρόν· ἔστι
[1, 8]	μὲν ἁπτόμενα εἶναι ἀδιαίρετα, τὰ	δὲ	μεταξὺ αὐτῶν κενά, οὓς ἐκεῖνος
[1, 9]	τῇ μὲν οἴεσθαι πάσχειν τῇ	δὲ	μή, διορίσαντας ἐν ἀρχῇ τοῦτο
[1, 4]	εἶναι εἰς ὃ μεταβάλλει. Εἰ	δὲ	μή, ἔσται ἀλλοίωσις, οἷον ὁ
[1, 3]	τῷ τὴν μὲν μᾶλλον τὴν	δὲ	μή, ἢ τῷ τὴν μὲν
[1, 3]	τὰ μὲν ἁπλῶς γίνεσθαι τὰ	δὲ	μή, καὶ ὅλως καὶ ἐν
[1, 8]	μὲν οἴεσθαι κενὸν εἶναι, μέγα	δὲ	μὴ μηδ´ ὁπηλικονοῦν, ἢ τὸ
[1, 5]	μίαν τῷ ἀριθμῷ, τῷ λόγῳ	δὲ	μὴ μίαν. Ἀλλὰ μὴν οὐ
[1, 8]	μικρὰ μὲν ἀδιαίρετα εἶναι, μεγάλα	δὲ	μή· νῦν μὲν γὰρ εὐλόγως
[1, 3]	ἔσται τὸ μὲν ὂν τὸ	δὲ	μὴ ὄν. Ἕνα μὲν οὖν
[1, 3]	τὸ γὰρ δυνάμει ὂν ἐντελεχείᾳ	δὲ	μὴ ὂν ἀνάγκη προυπάρχειν λεγόμενον
[1, 3]	τὸ μὴ ὂν ἀπέρχεται, τὸ	δὲ	μὴ ὂν μηδέν ἐστιν· οὔτε
[1, 3]	καὶ γῆ τὸ ὄν, τὸ	δὲ	μὴ ὂν ὕλη ἡ τῆς
[1, 8]	εἰ δὲ τῇ μὲν τῇ	δὲ	μή, πεπλασμένῳ τινὶ τοῦτ´ ἐοικέναι·
[1, 2]	λόγος, ἐκεῖνο πῶς διαιρετόν. Εἰ	δὲ	μὴ σῶμα ἀλλ´ εἶδός τι
[1, 3]	μόνον τόδε καὶ ὄν, ἁπλῶς	δὲ	μὴ τόδε μηδ´ ὄν; εἰ
[1, 3]	γένεσις ἐκ μὴ οὐσίας. Ὧι	δὲ	μὴ ὑπάρχει οὐσία μηδὲ τὸ
[1, 8]	μὴ ὄντος τοῦ διείργοντος· τοῦτο	δὲ	μηδὲν διαφέρειν, εἴ τις οἴεται
[1, 5]	μεταβολὴ ἐκ δυνάμει μεγέθους, ἐντελεχείᾳ	δὲ	μηδὲν ἔχοντος μέγεθος· χωριστὸν γὰρ
[1, 4]	καὶ τὸ ποιόν, ἀλλοίωσις, ὅταν	δὲ	μηδὲν ὑπομένῃ οὗ θάτερον πάθος
[1, 5]	οὗτοι ἔσονται μείζους αὐλοί. Ἐὰν	δὲ	μηκέτι ποιεῖν δύνηται, ἀλλ´ οἷον
[1, 2]	καὶ πᾶσαι ὡς ἑκάστη· πλείους	δὲ	μιᾶς οὐκ εἰσίν· ἐφεξῆς γὰρ
[1, 6]	δ´ ἡ σύγκρισις μίξις· πῶς	δὲ	μίγνυσθαι λέγομεν, οὐ διώρισται σαφῶς.
[1, 10]	ἀλλήλων ἐστὶ παθητικά. Καὶ μικρὰ	δὲ	μικροῖς παρατιθέμενα μίγνυται μᾶλλον· ῥᾷον
[1, 8]	συμβαῖνον ἀφείσθω τὸ νῦν, ὡς	δὲ	μικρὸν παρεκβᾶσιν εἰπεῖν, ἀναγκαῖον ἀπαθές
[1, 10]	τὸ δ´ οὐκ εἶναι, τὴν	δὲ	μίξιν ὁμοίως ἐχόντων εἶναι τὸν
[1, 10]	ὁμώνυμον γὰρ τὸ μικτόν) ἡ	δὲ	μίξις τῶν μικτῶν ἀλλοιωθέντων ἕνωσις.
[1, 5]	ταύτῃ μὲν αὐξητικὸν σαρκός, ᾗ	δὲ	μόνον δυνάμει σάρξ, τροφή. Τοῦτο
[1, 8]	σχῆμα· καὶ εἰ ὑπάρχει, ἓν	δὲ	μόνον, οἷον τὸ μὲν ψυχρὸν
[1, 5]	δεῖ γενέσθαι καὶ σάρκα· ᾗ	δὲ	μόνον σάρξ, τρέφει· ταύτῃ γὰρ
[1, 4]	ἀνθρώπου μὲν ταῦτα πάθη, ἀνθρώπου	δὲ	μουσικοῦ καὶ ἀνθρώπου ἀμούσου γένεσις
[1, 5]	ἀλλοιουμένου καὶ αὐξανομένου, δῆλον. Περὶ	δὲ	ὅ ἐστιν ἡ μεταβολὴ ἡ
[1, 7]	οὖν λεγόμενα ταῦτ´ ἐστίν, ἐοίκασι	δὲ	οἱ τοῦτον τὸν τρόπον λέγοντες
[1, 2]	τοῦδε εἰς τόδε ὅλον. Οἱ	δὲ	οἴονται ἀλλοίωσιν πᾶσαν εἶναι τὴν
[1, 8]	ἄλλας αἰσθήσεις αἰσθάνεσθαι πάσας, ἔτι	δὲ	ὁρᾶσθαι διά τε ἀέρος καὶ
[1, 5]	διὰ τὰς αὐτὰς αἰτίας. Ἐκεῖνο	δὲ	οὗ ταῦτα ἔσχατα ἡ ὕλη,
[1, 6]	ἂν ἅπτοιτο τοῦ κινητοῦ, ἐκείνου	δὲ	οὐδέν· φαμὲν γὰρ ἐνίοτε τὸν
[1, 5]	φθορὰ δὲ τοῦ ἐναντίου, αὔξησις	δὲ	οὐδετέρου, ἀλλ´ ἢ οὐδενὸς ἢ
[1, 5]	ἂν σώζηται καὶ φθῖνον, αὐξάνεται	δὲ	οὐκ ἀεί, καὶ ἡ τροφὴ
[1, 7]	μὲν τῶν ποιητικῶν ἀπαθῆ τὰ	δὲ	παθητικά. Καὶ ὥσπερ ἐπὶ κινήσεως
[1, 4]	ἀμούσου γένεσις καὶ φθορά· νῦν	δὲ	πάθος τοῦτο τοῦ ὑπομένοντος. Διὸ
[1, 10]	χωριστὸν ἑκάτερον τῶν μιχθέντων· τῶν	δὲ	παθῶν οὐθὲν χωριστόν. Ἐπεὶ δ´
[1, 10]	μόνον παθητικὸν ἢ σφόδρα, τὸ	δὲ	πάμπαν ἠρέμα, ἢ οὐθὲν πλεῖον
[1, 1]	τὰ μὲν σωματικὰ τέτταρα, τὰ	δὲ	πάντα μετὰ τῶν κινούντων ἓξ
[1, 2]	γάρ τι οὐ διῃρημένον, ἦν	δὲ	πάντῃ διαιρετόν. Ἀλλὰ μὴν εἰ
[1, 2]	τρόπον ὑπάρχουσι τοῖς πράγμασιν. Ὅλως	δὲ	παρὰ τὰ ἐπιπολῆς περὶ οὐδενὸς
[1, 7]	τὸ πολὺ τῷ ὀλίγῳ. Δημόκριτος	δὲ	παρὰ τοὺς ἄλλους ἰδίως ἔλεξε
[1, 7]	καὶ πάσχειν λεκτέον ἐφεξῆς· παρειλήφαμεν	δὲ	παρὰ τῶν πρότερον ὑπεναντίους ἀλλήλοις
[1, 6]	κἂν εἴ τι ποιεῖ, τὸ	δὲ	πάσχει κυρίως, καὶ τούτοις ὡσαύτως.
[1, 8]	οὓς τὰ μὲν ποιεῖ τὰ	δὲ	πάσχει σχεδὸν οὗτοι λέγονται· καὶ
[1, 2]	τρόπον τὸ μὲν ποιεῖ τὸ	δὲ	πάσχει τὰς φυσικὰς ποιήσεις. Δημόκριτος
[1, 9]	ὂν ὁτὲ μὲν ὑγρὸν ὁτὲ	δὲ	πεπηγός, οὐ διαιρέσει καὶ συνθέσει
[1, 1]	καὶ τοὺς λόγους αὐτῶν, ἔτι	δὲ	περὶ αὐξήσεως καὶ ἀλλοιώσεως, τί
[1, 2]	οὐχ ἧττον συμβαίνει ἀδύνατα. Ἔσκεπται	δὲ	περὶ αὐτῶν ἐν ἑτέροις. Ἀλλὰ
[1, 5]	ἐντελεχείᾳ οὐσίαν, γένεσίς ἐστιν, ἡ	δὲ	περὶ μέγεθος αὔξησις, ἡ δὲ
[1, 3]	τὸ δὲ κινούμενον ἀεί. Τούτων	δὲ	περὶ μὲν τῆς ἀκινήτου ἀρχῆς
[1, 5]	δὲ περὶ μέγεθος αὔξησις, ἡ	δὲ	περὶ πάθος ἀλλοίωσις· ἀμφότερα δὲ
[1, 1]	τὸ κυρίως γινόμενον ἀλλοιοῦσθαι. Ὅσοι	δὲ	πλείω τὴν ὕλην ἑνὸς τιθέασιν,
[1, 10]	καὶ παθητικὰ ὑπ´ ἀλλήλων· τὰ	δὲ	ποιεῖ ἀπαθῆ ὄντα, ὅσων μὴ
[1, 8]	ὄντων τὰ μὲν πείσεται τὰ	δὲ	ποιήσει τῶν πρὸς ἄλληλα τοῦτον
[1, 7]	ἔσχατον ἀεὶ κινεῖν κινούμενον. Ἐπὶ	δὲ	ποιήσεως τὸ μὲν πρῶτον ἀπαθές,
[1, 10]	ὑγίεια μιγνυμένη τοῖς σώμασιν. Τῶν	δὲ	ποιητικῶν καὶ παθητικῶν ὅσα εὐδιαίρετα,
[1, 10]	καὶ θᾶττον ἄλληλα μεθίστησιν. Τὸ	δὲ	πολὺ καὶ ὑπὸ πολλοῦ χρονίως
[1, 3]	σημαίνει, τὰ δὲ τοιόνδε, τὰ	δὲ	ποσόν. Ὅσα οὖν μὴ οὐσίαν
[1, 3]	πᾶσιν ἱκανὴν αἰτίαν. Διὰ τί	δέ	ποτε τὰ μὲν ἁπλῶς γίνεσθαι
[1, 10]	τῶν ὄντων καὶ πῶς, ἔτι	δὲ	πότερον ἔστι μίξις ἢ τοῦτο
[1, 8]	τῶν μεγάλων τοῖς μικροῖς; ἔτι	δὲ	πότερον μία πάντων ἡ φύσις
[1, 2]	μὴ μεγεθῶν μέγεθος εἶναι. Ἔτι	δὲ	ποῦ ἔσονται, καὶ ἀκίνητοι ἢ
[1, 1]	εἶναι καὶ τὰς μορφάς, αὐτὰ	δὲ	πρὸς αὑτὰ διαφέρειν τούτοις ἐξ
[1, 5]	ἀλλὰ τὸ μὲν ὑπεκρεῖ τὸ	δὲ	προσέρχεται, τοῦ δὲ σχήματος καὶ
[1, 5]	τῷ φθίνειν ἔλαττον γεγονέναι, ἔτι	δὲ	προσιόντος τινὸς αὐξάνεσθαι καὶ ἀπιόντος
[1, 6]	δ´ εἶδος μένει. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ἐπεὶ	δὲ	πρῶτον δεῖ περὶ τῆς ὕλης
[1, 1]	ἐγένετο τὸ μὲν ὕδωρ τὸ	δὲ	πῦρ, καθάπερ λέγει τὸν μὲν
[1, 1]	ἓν ἢ τὰ πολλά, λέγω	δὲ	πῦρ καὶ γῆν καὶ τὰ
[1, 8]	πάσχοι τὸν αὐτὸν τρόπον. Ἔτι	δὲ	πῶς ἐνδέχεται περὶ τοῦ διορᾶν
[1, 2]	ἀλλὰ τῆς τῶν στοιχείων· πῶς	δὲ	σάρκες ἢ ὀστᾶ ἢ τῶν
[1, 7]	πάσχει ὑπὸ τοῦ ὑγιαζομένου. Τὸ	δὲ	σιτίον ποιοῦν καὶ αὐτὸ πάσχει
[1, 7]	μὲν ἰατρικὴ ὡς ἀρχή, τὸ	δὲ	σιτίον τὸ ἔσχατον καὶ ἁπτόμενον.
[1, 9]	ἀλλ´ ὁμοίως ἅπαν ὑγρόν, ὁτὲ	δὲ	σκληρὸν καὶ πεπηγός ἐστιν. Ἔτι
[1, 3]	τι σημαίνουσι, μᾶλλον οὐσία, ἧς	δὲ	στέρησιν, μὴ ὄν, οἷον τὸ
[1, 5]	μὴ μίαν. Ἀλλὰ μὴν οὐ	δὲ	στιγμὰς θετέον οὐδὲ γραμμὰς τὴν
[1, 2]	διαιρεθῇ, θᾶττον ἀὴρ γίνεται, ἐὰν	δὲ	συγκριθῇ, βραδύτερον. Μᾶλλον δ´ ἔσται
[1, 2]	φθορὰ ἡ μὲν διακρίσει ἡ	δὲ	συγκρίσει. Ὁ μὲν οὖν ἀναγκάζειν
[1, 10]	Διὸ ταῦτα μὲν ἀφείσθω· τὸ	δὲ	συνεχὲς τούτοις ἀπόρημα διαιρετέον, πότερον
[1, 5]	ὑπεκρεῖ τὸ δὲ προσέρχεται, τοῦ	δὲ	σχήματος καὶ τοῦ εἴδους ὁτῳοῦν
[1, 8]	καὶ κενὰ μὲν ταῦτα, ἀνάγκη	δὲ	σώματα ἐν αὑτοῖς ἔχειν, ταὐτὸ
[1, 5]	χωριστήν, ὥσπερ εἴρηται πρότερον. Εἰ	δὲ	σώματι, δύο ἐν τῷ αὐτῷ
[1, 1]	δὲ τοιοῦτον ἀλλοιοῦσθαί φαμεν· τοῖς	δὲ	τὰ γένη πλείω ποιοῦσι διαφέρειν
[1, 8]	εἰς ἃ ἔσχατα διαλύεται· Ἐμπεδοκλεῖ	δὲ	τὰ μὲν ἄλλα φανερὸν ὅτι
[1, 3]	τὴν δὲ ἧττον εἶναι. Τοῦ	δὲ	τὰ μὲν ἁπλῶς γίνεσθαι λέγεσθαι,
[1, 10]	ὁ λόγος διηπόρει πρότερον· φαίνεται	δὲ	τὰ μιγνύμενα πρότερόν τε ἐκ
[1, 5]	ἐπὶ πλείω τόπον, ἐπ´ ἐλάττω	δὲ	τὰ τοῦ φθίνοντος. Ὅτι μὲν
[1, 10]	εἰς τὸ πᾶν ὕδωρ. Ὅταν	δὲ	ταῖς δυνάμεσιν ἰσάζῃ πως, τότε
[1, 7]	τῷ δ´ εἴδει ἀνόμοια, τοιαῦτα	δὲ	τἀναντία, φανερὸν ὅτι παθητικὰ καὶ
[1, 1]	τὰ τοιαῦτα τῶν ὁμοιομερῶν, οἱ	δὲ	ταῦτα μὲν ἁπλᾶ καὶ στοιχεῖα,
[1, 8]	τὸ πλῆθος τῶν ὄντων Ὁμολογήσας	δὲ	ταῦτα μὲν τοῖς φαινομένοις, τοῖς
[1, 9]	πεφυκὼς ποιεῖν καὶ πάσχειν. Τὸ	δὲ	τῇ μὲν οἴεσθαι πάσχειν τῇ
[1, 8]	ἀλλὰ κενὸν τὸ ὅλον· εἰ	δὲ	τῇ μὲν τῇ δὲ μή,
[1, 3]	φθείρεσθαι τοῦ μὴ ἁπλῶς, ἄλλον	δὲ	τῇ ὕλῃ ὁποία τις ἂν
[1, 8]	ἔχειν, ταὐτὸ συμβήσεται πάλιν. Εἰ	δὲ	τηλικαῦτα τὸ μέγεθος ὥστε μὴ
[1, 5]	τὸ εἶδος ὁτῳοῦν προσελήλυθεν, κατὰ	δὲ	τὴν ὕλην οὔ. Μεῖζον μέντοι
[1, 5]	τὸ εἶδός ἐστιν ἐνδεχόμενον, κατὰ	δὲ	τὴν ὕλην οὐκ ἔστιν· δεῖ
[1, 3]	ἕκαστα λεγομένων αἴτιόν ἐστιν, νῦν	δὲ	τὴν ὡς ἐν ὕλης εἴδει
[1, 7]	λέγοντες ὑπεναντία φαίνεσθαι λέγειν. Αἴτιον	δὲ	τῆς ἐναντιολογίας ὅτι δέον ὅλον
[1, 3]	εἶναί φαμεν τῆς κινήσεως, μιᾶς	δὲ	τῆς ὕλης, τὴν τοιαύτην αἰτίαν
[1, 7]	ἐν ὕλῃ τὸ θερμόν· εἰ	δέ	τι εἴη θερμὸν χωριστόν, τοῦτο
[1, 3]	μὲν ἁπλῶς γίνεσθαι λέγεσθαι, τὰ	δέ	τι μόνον, μὴ τῇ ἐξ
[1, 10]	τῶν προτεθέντων ἐξ ἀρχῆς. Σκεπτέον	δὲ	τί τ´ ἐστὶν ἡ μίξις
[1, 8]	κἂν πάσχοι θιγγάνοντα ἀλλήλων. Ἔτι	δὲ	τί τὸ κινοῦν; εἰ μὲν
[1, 5]	καὶ τὸ τί ἐστι, πάθος	δέ	τι ὑπάρχει τῶν καθ´ αὑτό,
[1, 4]	γενέσεως καὶ φθορᾶς δεκτικόν, τρόπον	δέ	τινα καὶ τὸ ταῖς ἄλλαις
[1, 5]	τις ἐν ὕλῃ ἐστίν. Ἐὰν	δέ	τις προσίῃ ὕλη, οὖσα δυνάμει
[1, 3]	ὁδὸς γένεσις μὲν ἁπλῆ, φθορὰ	δέ	τίς〉 τινός ἐστιν, οἷον γῆς,
[1, 5]	μεγέθη μήτε ἀσωμάτῳ αὐξάνεσθαι. Ληπτέον	δὲ	τὸ αἴτιον διορισαμένοις πρῶτον ἓν
[1, 9]	οὗτος ὁ λόγος ἀλλοίωσιν, ὁρῶμεν	δὲ	τὸ αὐτὸ σῶμα συνεχὲς ὂν
[1, 5]	μόνον δυνάμει σάρξ, τροφή. Τοῦτο	δὲ	τὸ εἶδος ἄνευ ὕλης, οἷον
[1, 8]	ταῦτα μὲν τοῖς φαινομένοις, τοῖς	δὲ	τὸ ἓν κατασκευάζουσιν ὡς οὐκ
[1, 7]	τὸν ἄνθρωπόν φαμεν θερμαίνειν, ὁτὲ	δὲ	τὸ θερμόν· ἔστι μὲν γὰρ
[1, 7]	θερμαίνεσθαι μὲν τὸ ψυχρόν, ὑγιάζεσθαι	δὲ	τὸ κάμνον· ἀμφότερα δ´ ἐστὶν
[1, 6]	καὶ κινητῶν ὑπ´ ἀλλήλων. Ἐπεὶ	δὲ	τὸ κινοῦν οὐχ ὁμοίως κινεῖ
[1, 6]	ἔχει καὶ περὶ ἁφῆς. Ὅμως	δὲ	τὸ κυρίως λεγόμενον ὑπάρχει τοῖς
[1, 5]	ἔνθα μὲν τὸ πάθος ἔνθα	δὲ	τὸ μέγεθος τὸ αὐτὸ οὐ
[1, 3]	ἐκ μηδενὸς γίνεσθαι προυπάρχοντος· εἰ	δὲ	τὸ μὲν εἶναι τόδε τι
[1, 5]	τὰ ξύλα ἁφθῇ, γένεσις. Ποσὸν	δὲ	τὸ μὲν καθόλου οὐ γίνεται,
[1, 5]	καὶ σῶμα οὐκ αἰσθητόν. Τούτων	δὲ	τὸ μὲν οὐκ ἐνδέχεται, τὸ
[1, 3]	τὰ πάθη τῶν οὐσιῶν. Εἰ	δὲ	τὸ μὴ ὂν ὅλως, ἀπόφασις
[1, 7]	δ´ ὑπὸ χρώματος πάσχειν, ὅλως	δὲ	τὸ ὁμογενὲς ὑπὸ τοῦ ὁμογενοῦς.
[1, 5]	αὐξάνεσθαι, ἀπιόντος δὲ φθίνειν, ἔτι	δὲ	τὸ ὁτιοῦν σημεῖον αἰσθητὸν ἢ
[1, 7]	τὸ πρῶτον ποιοῦν ἀπαθές. Ἔστι	δὲ	τὸ ποιητικὸν αἴτιον ὡς ὅθεν
[1, 8]	ὄγκον ἴσον ἔσται κενόν. Ὅλως	δὲ	τὸ πόρους ποιεῖν περίεργον· εἰ
[1, 9]	γίνεται γὰρ οὐθὲν ἀδύνατον. Ὅλως	δὲ	τὸ τοῦτον γίνεσθαι τὸν τρόπον
[1, 6]	ἢ ἄμφω ἢ θάτερον. Τὰ	δὲ	τοιαῦτα παθητικὰ καὶ ποιητικά· ὥστε
[1, 3]	γὰρ τόδε τι σημαίνει, τὰ	δὲ	τοιόνδε, τὰ δὲ ποσόν. Ὅσα
[1, 1]	ὑποκείμενον ταὐτὸ καὶ ἕν· τὸ	δὲ	τοιοῦτον ἀλλοιοῦσθαί φαμεν· τοῖς δὲ
[1, 2]	δῆλον ἐν τοῖς ὕστερον. Νῦν	δὲ	τοσοῦτον διωρίσθω, ὅτι ἀδύνατον εἶναι
[1, 5]	μεταβάλλει τοῦ ὅλου μένοντος, τὰ	δὲ	τοῦ αὐξανομένου ἀεὶ ἐπὶ πλείω
[1, 3]	διελεῖν ἐστι φιλοσοφίας ἔργον· περὶ	δὲ	τοῦ διὰ τὸ συνεχῶς κινεῖσθαι
[1, 5]	εἰς ὃ μεταβάλλει ἔσται, φθορὰ	δὲ	τοῦ ἐναντίου, αὔξησις δὲ οὐδετέρου,
[1, 2]	γεννᾶν οὐδὲν ἐξ αὐτῶν. Αἴτιον	δὲ	τοῦ ἐπ´ ἔλαττον δύνασθαι τὰ
[1, 8]	δὲ καὶ περιπλεκόμενα γεννᾶν· ἐκ	δὲ	τοῦ κατ´ ἀλήθειαν ἑνὸς οὐκ
[1, 7]	τὸν τρόπον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' Περὶ	δὲ	τοῦ ποιεῖν καὶ πάσχειν λεκτέον
[1, 3]	καὶ φθορὰ μὲν τουδὶ γένεσις	δὲ	τουδί· ζητεῖ γάρ τινα τοῦτο
[1, 3]	ἐστι γένεσις μὲν τουδὶ φθορὰ	δὲ	τουδί, καὶ φθορὰ μὲν τουδὶ
[1, 1]	πῦρ, τὸ ἓν στοιχεῖον· ᾗ	δὲ	τοῦτο μὲν ἐκ συνθέσεως γίνεται
[1, 2]	προσιόντος αὐξάνονται τῷ ὁμοίῳ (πῶς	δὲ	τοῦτο, οὐκέτι) οὐδὲ περὶ μίξεως,
[1, 3]	γίνεσθαί τι ἀεὶ ἔλαττον· νῦν	δὲ	τοῦτο οὐχ ὁρῶμεν. Ἆρ´ οὖν
[1, 10]	μιχθεὶς ἄπεισι χρωματίσας μόνον. Ταὐτὸ	δὲ	τοῦτο συμβαίνει καὶ ἐφ´ ἑτέρων.
[1, 9]	ἀλλ´ οὐδὲ συνεχὲς οὐδέν· εἰ	δὲ	τοῦτο ψεῦδος καὶ πᾶν σῶμα
[1, 2]	ταῦτα πολλὴν ἔχει ἀλογίαν. Ὅμως	δὲ	τούτοις ἀλλοίωσιν καὶ γένεσιν ἐνδέχεται
[1, 4]	γὰρ ἀὴρ ἐπιεικῶς ἀναίσθητον. Ἐν	δὲ	τούτοις ἄν τι ὑπομένῃ πάθος
[1, 2]	διαλῦσαι χαλεπὸν ὂν πειρατέον. Ἀρχὴ	δὲ	τούτων πάντων, πότερον οὕτω γίνεται
[1, 3]	τινές φασιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' Διωρισμένων	δὲ	τούτων, πρῶτον θεωρητέον πότερόν ἐστί
[1, 8]	γένεσιν καὶ τὴν φθοράν, αὐτῶν	δὲ	τούτων πῶς γίνεται καὶ φθείρεται
[1, 5]	τῷ αὐξανομένῳ καὶ φθίνοντι. Ταῦτα	δὲ	τρία ἐστίν, ὧν ἓν μέν
[1, 7]	δ´ ἐστὶν ἀληθῆ. Τὸν αὐτὸν	δὲ	τρόπον καὶ ἐπὶ τοῦ ποιοῦντος·
[1, 8]	ποιήσει ἢ πείσεται. Τὸν αὐτὸν	δὲ	τρόπον καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων
[1, 3]	τοσοῦδε καὶ ποῦ. Τὸν αὐτὸν	δὲ	τρόπον καὶ περὶ φθορᾶς. Εἰ
[1, 10]	ὁμοίως ἐχόντων εἶναι τὸν αὐτὸν	δὲ	τρόπον κἂν εἰ ἀμφοτέρων συνελθόντων
[1, 10]	τὴν δὲ φθείρεσθαι. Τὸν αὐτὸν	δὲ	τρόπον οὔτε τῷ σώματι τὴν
[1, 5]	αὐξανόμενον καὶ τὸ φθῖνον, ἄλλον	δὲ	τρόπον τοῦ φερομένου. Τὸ μὲν
[1, 9]	γὰρ διαιρετά, δύναται χωρίζεσθαι. ~Τίνα	δὲ	τρόπον ὑπάρχει τοῖς οὖσι γεννᾶν
[1, 5]	ἢ φθείρεσθαι οὐχ ὑπομένει, ἐν	δὲ	τῷ ἀλλοιοῦσθαι ἢ αὐξάνεσθαι ἢ
[1, 8]	τῶν πόρων ποιήσει διιόν· εἰ	δὲ	τῷ ἅπτεσθαι, καὶ μὴ πόρων
[1, 3]	ἀλλ´ οὐκ ἐὰν γῆ, ἐν	δὲ	τῷ ποιῷ ἐὰν ἐπιστῆμον ἀλλ´
[1, 5]	τοῦ εἴδους ὁτῳοῦν μορίῳ. Ἐπὶ	δὲ	τῶν ἀνομοιομερῶν τοῦτο μᾶλλον δῆλον,
[1, 8]	λόγων δοκεῖ ταῦτα συμβαίνειν, ἐπὶ	δὲ	τῶν πραγμάτων μανίᾳ παραπλήσιον εἶναι
[1, 4]	γένεσις, τὸ δὲ φθορά. Ἐστὶ	δὲ	ὕλη μάλιστα μὲν καὶ κυρίως
[1, 1]	θέσει καὶ τάξει τούτων. Ἐναντίως	δὲ	φαίνονται λέγοντες οἱ περὶ Ἀναξαγόραν
[1, 10]	πρότερον, ἀλλ´ ὁμοίως ἔχειν, θατέρου	δὲ	φθαρέντος οὐ μεμίχθαι, ἀλλὰ τὸ
[1, 10]	τὸ μὲν πῦρ γίνεσθαι, τὴν	δὲ	φθείρεσθαι. Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον
[1, 5]	καὶ προσιόντος τινὸς αὐξάνεσθαι, ἀπιόντος	δὲ	φθίνειν, ἔτι δὲ τὸ ὁτιοῦν
[1, 5]	τοῦ ἐνυπάρχοντος μεγέθους ἐπίδοσις, ἡ	δὲ	φθίσις μείωσις. Διὸ δὴ ἔχειν
[1, 3]	φθορὰ τοῦ μὴ ὄντος, ἡ	δὲ	φθορὰ γένεσις τοῦ μὴ ὄντος.
[1, 4]	μὲν γένεσις ἦν ἄν, τοῦ	δὲ	φθορά· διὸ ἀνθρώπου μὲν ταῦτα
[1, 4]	ἢ συμβεβηκὸς ὅλως, γένεσις, τὸ	δὲ	φθορά. Ἐστὶ δὲ ὕλη μάλιστα
[1, 4]	γένεσις ἤδη τὸ τοιοῦτον, τοῦ	δὲ	φθορά, μάλιστα δέ, ἂν ἡ
[1, 3]	αὕτη μὲν γένεσις ἁπλῶς, αὕτη	δὲ	φθορά. Τοδὶ δὲ γίνεται μέν
[1, 8]	συνιστάμενα μὲν γένεσιν ποιεῖν, διαλυόμενα	δὲ	φθοράν. Ποιεῖν δὲ καὶ πάσχειν
[1, 3]	γένεσιν φθορὰν οὖσάν τινος, τὴν	δὲ	φθορὰν τὴν> ἁπλῆν γένεσιν οὖσάν
[1, 3]	γίνεσθαι ἀλλὰ γίνεσθαι ἐπιστῆμον, τὸ	δὲ	φυόμενον γίνεσθαι. Ταῦτα δὲ διώρισται
[1, 3]	κατηγορία τις καὶ εἶδος, ἡ	δὲ	ψυχρότης στέρησις, διαφέρουσι δὲ γῆ
[1, 8]	τῶν ἀδιαιρέτων στερεῶν ἕκαστον ὁ	δὲ	ὡρισμένοις, ἐπεὶ ἀδιαίρετά γε ἀμφότεροι
[1, 5]	δὲ τὴν ὕλην οὐκ ἔστιν·	δεῖ	γὰρ νοῆσαι ὥσπερ εἴ τις
[1, 5]	ηὔξηται. Ἀλλὰ καὶ τοῦτ´ ἀδύνατον·	δεῖ	γὰρ σώζειν τῷ λόγῳ τὰ
[1, 5]	μὲν αὔξει· καὶ γὰρ ποσὴν	δεῖ	γενέσθαι καὶ σάρκα· ᾗ δὲ
[1, 3]	γένεσις. Ἀλλὰ μὴν οὐδ´ ἀπορῆσαι	δεῖ	διὰ τί γίνεται ἀεὶ ἀπολλυμένων·
[1, 10]	καὶ φθαρτοῦ· δῆλον γὰρ ὡς	δεῖ	διαφέρειν, εἴπερ ἔστιν. Ὥστε τούτων
[1, 6]	μὴν ἀλλὰ διαφέρει γε καὶ	δεῖ	διορίζειν· οὐ γὰρ οἷόν τε
[1, 5]	ὥστ´ οὐκ ἐξ ἀμεγέθους ὕλης	δεῖ	εἶναι τὴν αὔξησιν εἰς ἐντελέχειαν
[1, 5]	δ´ ἄν τις ποῖόν τι	δεῖ	εἶναι τὸ ᾧ αὐξάνεται. Φανερὸν
[1, 5]	δὲ διηπόρηται περὶ αὐτῶν ἱκανῶς,	δεῖ	καὶ τῆς ἀπορίας πειρᾶσθαι λύσιν
[1, 3]	τοῦ νῦν ἀπορηθέντος, πῶς ποτὲ	δεῖ	λέγειν καὶ περὶ τῆς ἁπλῆς
[1, 5]	μείωσις. Διὸ δὴ ἔχειν τι	δεῖ	μέγεθος τὸ αὐξανόμενον, ὥστ´ οὐκ
[1, 10]	τὸ μόριον. Φαμὲν δ´, εἴπερ	δεῖ	μεμίχθαι τι, τὸ μιχθὲν ὁμοιομερὲς
[1, 6]	μένει. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ἐπεὶ δὲ πρῶτον	δεῖ	περὶ τῆς ὕλης καὶ τῶν
[1, 10]	ὡς οὔτε κατὰ μικρὰ σωζόμενα	δεῖ	τὰ μιγνύμενα φάναι μεμίχθαι. Σύνθεσις
[1, 5]	μὴ ὑπομένειν τὸ αὐξανόμενον. Ἀλλὰ	δεῖ	τοῦτο σώζειν· ὑπόκειται γὰρ ἡ
[1, 4]	ἄμφω διαφανῆ ἢ ψυχρά, οὐ	δεῖ	τούτου θάτερον πάθος εἶναι εἰς
[1, 10]	ἅπαν ἅπαντι μικτόν, ἀλλ´ ὑπάρχειν	δεῖ	χωριστὸν ἑκάτερον τῶν μιχθέντων· τῶν
[1, 7]	εἰς ἐκεῖνο βλέψαντες ταὐτόν τι	δεῖν	ᾠήθησαν τὸ ποιοῦν ἔχειν καὶ
[1, 4]	ταῖς ἄλλαις μεταβολαῖς, ὅτι πάντα	δεκτικὰ	τὰ ὑποκείμενα ἐναντιώσεών τινων. Περὶ
[1, 10]	ἠρέμα, καὶ ὡς θάτερον μὲν	δεκτικὸν	θάτερον δ´ εἶδος. Ὅπερ ἐπὶ
[1, 4]	τὸ ὑποκείμενον γενέσεως καὶ φθορᾶς	δεκτικόν,	τρόπον δέ τινα καὶ τὸ
[1, 10]	σώματι μικτὸν ὁμοιομερές, ὁτιοῦν ἂν	δέοι	μέρος γίνεσθαι παρ´ ὁτιοῦν. Ἐπεὶ
[1, 8]	παριδόντες αὐτὴν ὡς τῷ λόγῳ	δέον	ἀκολουθεῖν, ἓν καὶ ἀκίνητον τὸ
[1, 7]	Αἴτιον δὲ τῆς ἐναντιολογίας ὅτι	δέον	ὅλον τι θεωρῆσαι μέρος τι
[1, 8]	τηλικαῦτα τὸ μέγεθος ὥστε μὴ	δέχεσθαι	σῶμα μηδέν, γελοῖον τὸ μικρὸν
[1, 3]	τῶν γινομένων ἕκαστον; οὐ γὰρ	δὴ	διὰ τὸ ἄπειρον εἶναι ἐξ
[1, 5]	καὶ τὰ πάθη χωριστά. Φανερὸν	δὴ	ἐκ τῶν διηπορημένων ὅτι οὐκ
[1, 5]	τὸ αὐτὸ οὐ μένει. Εἰ	δὴ	ἔσται ἡ εἰρημένη αὔξησις, ἐνδέχοιτ´
[1, 5]	ἡ δὲ φθίσις μείωσις. Διὸ	δὴ	ἔχειν τι δεῖ μέγεθος τὸ
[1, 5]	αὐξάνεσθαι καὶ ἀπιόντος φθίνειν. Ἀναγκαῖον	δὴ	ἢ ἀσωμάτῳ αὐξάνεσθαι ἢ σώματι·
[1, 3]	δὲ λέγοντες οὐκ ἀληθές. Συμβαίνει	δὴ	κατὰ δόξαν καὶ κατ´ ἀλήθειαν
[1, 2]	ἀπέχοντα καὶ κεχωρισμένα, φανερόν. Οὔτε	δὴ	κατὰ μέρος διαιροῦντι εἴη ἂν
[1, 5]	σώματος μᾶλλον, οὐκ αὔξησις. Ληπτέον	δὴ	μᾶλλον οἷον ἁπτομένους τῆς ζητήσεως
[1, 5]	εἶναι τὸ ᾧ αὐξάνεται. Φανερὸν	δὴ	ὅτι δυνάμει ἐκεῖνο, οἷον εἰ
[1, 2]	εἴη συγκείμενον, καὶ τὸ πᾶν	δὴ	οὐδὲν ἄλλ´ ἢ φαινόμενον. Ὁμοίως
[1, 5]	ἡ τροφή, οὔ. Διὰ τί	δὴ	οὖν οὐκ ἄμφω ηὔξηται; μεῖζον
[1, 1]	πρότερα τὴν φύσιν. Ὅλως τε	δὴ	περὶ γενέσεως καὶ φθορᾶς τῆς
[1, 10]	μὴ γλίσχρον ᾖ· ταῦτα γὰρ	δὴ	πλείω καὶ μείζω μόνον ποιεῖ
[1, 3]	μὲν γὰρ τοσοῦτον διώρισται, τί	δή	ποτε πάσης γενέσεως οὔσης φθορᾶς
[1, 6]	πρῶτον ἓν αὐτῶν ἐστιν, ἀνάγκη	δὴ	πρότερον εἰπεῖν περὶ ὧν ἀδιορίστως
[1, 5]	φθίνει ὁτιοῦν τῶν φθινόντων. Σκεπτέον	δὴ	πρῶτον πότερον μόνως ἐν τῷ
[1, 1]	ἐξ ἑνὸς ἐγεννήθησαν· οὐ γὰρ	δὴ	πῦρ γε καὶ γῆ καὶ
[1, 3]	φάσκων πῦρ καὶ γῆν. Τὸ	δὴ	ταῦτα ἢ τοιαῦθ´ ἕτερα ὑποτίθεσθαι
[1, 2]	εἶναι τὴν γένεσιν σύγκρισιν, οἵαν	δή	τινές φασιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' Διωρισμένων
[1, 5]	τούτων τὰ ὁμοιομερῆ. Προσελθόντος μὲν	δή	τινος ποσοῦ, ἀλλ´ οὐ σαρκὸς
[1, 2]	διαίρεσιν καὶ τὴν στιγμήν. Εἰ	δή	τις θήσεται ὁτιοῦν ἢ ὁπηλικονοῦν
[1, 7]	ἡ γένεσις. Καὶ κατὰ λόγον	δὴ	τὸ μὴ ταὐτὰ λέγοντας ἀμφοτέρους
[1, 5]	φθίνειν τὰ αἴτια ζητοῦμεν. Φαίνεται	δὴ	τοῦ αὐξανομένου ὁτιοῦν μέρος ηὐξῆσθαι,
[1, 5]	σάρκα. Ἐντελεχείᾳ ἄρα ἄλλο· φθαρὲν	δὴ	τοῦτο σὰρξ γέγονεν. Οὐκοῦν οὐ
[1, 8]	λέγουσι καὶ ὡρισμένα σχήμασιν. Ἐκ	δὴ	τούτων αἱ γενέσεις καὶ αἱ
[1, 8]	ἐν τοῖς πρότερον λόγοις· περὶ	δὴ	τῶν ἀδιαιρέτων στερεῶν τὸ μὲν
[1, 10]	ἔχει τῶν ποιούντων· ταῦτα γὰρ	δὴ	ὑπ´ ἀλλήλων ἐστὶ παθητικά. Καὶ
[1, 10]	πῶς ἐνδέχεται γίνεσθαι πάλιν. Ἔστι	δή,	ὡς ἔφαμεν, τῶν ὄντων τὰ
[1, 5]	ἡ γὰρ ὕλη ἑτέρα οὖσα	δήλη	μᾶλλον τοῦ εἴδους ἐνταῦθα ἢ
[1, 10]	μικτὸν τοῦ γεννητοῦ καὶ φθαρτοῦ·	δῆλον	γὰρ ὡς δεῖ διαφέρειν, εἴπερ
[1, 2]	οἰκείοις καὶ φυσικοῖς λόγοις πεπεῖσθαι.	Δῆλον	δ´ ἔσται ὃ λέγομεν προιοῦσιν.
[1, 10]	τοῦτον τὸν τρόπον ὥστε μὴ	δῆλον	ἕκαστον εἶναι τῇ αἰσθήσει, τότε
[1, 2]	συγκριθῇ, βραδύτερον. Μᾶλλον δ´ ἔσται	δῆλον	ἐν τοῖς ὕστερον. Νῦν δὲ
[1, 1]	αὐτῶν τῇ ὑποθέσει οὕτω φάναι,	δῆλον,	καὶ ὅτι λέγουσι τὸν τρόπον
[1, 3]	γὰρ ἂν ἴσως τοῦτο γένοιτο	δῆλον,	καὶ περὶ τοῦ νῦν ἀπορηθέντος,
[1, 8]	μὲν τούτων, καὶ πῶς λέγουσι,	δῆλον,	καὶ πρὸς τὰς αὐτῶν θέσεις
[1, 5]	δὲ τῶν ἀνομοιομερῶν τοῦτο μᾶλλον	δῆλον,	οἷον χειρός, ὅτι ἀνάλογον ηὔξηται·
[1, 1]	ἕκαστον. Ὥστ´ ἐξ ἑνός τινος	δῆλον	ὅτι διαφοραῖς τισι χωριζομένων καὶ
[1, 6]	κινεῖν, τὸ δ´ ἀκίνητον ὄν,	δῆλον	ὅτι καὶ ἐπὶ τοῦ ποιοῦντος
[1, 8]	Δημόκριτος ἕκαστον τῶν ἀδιαιρέτων, ὥστε	δῆλον	ὅτι καὶ θερμότερον. Τοιαῦτα δ´
[1, 8]	λέγειν πλὴν χώραν σώματος, ὥστε	δῆλον	ὅτι παντὶ σώματι τὸν ὄγκον
[1, 6]	ἡ ψυχρότης εἰς ἄλληλα, ἀλλὰ	δῆλον	ὅτι τὸ ὑποκείμενον, ὥστε ἐν
[1, 8]	φθείρεται τὸ σωρευόμενον μέγεθος, οὔτε	δῆλον	οὔτε ἐνδέχεται λέγειν αὐτῷ μὴ
[1, 5]	γινομένου καὶ ἀλλοιουμένου καὶ αὐξανομένου,	δῆλον.	Περὶ δὲ ὅ ἐστιν ἡ
[1, 8]	καὶ φθορὰ καὶ ἀλλοίωσις οὐ	δῆλον.	Τοῖς μὲν γάρ ἐστιν ἀδιαίρετα
[1, 1]	(εἰσὶ γὰρ ἀφαιρεταὶ γενόμεναί γε)	δῆλον	ὡς ἀνάγκη γίνεσθαι καὶ γῆν
[1, 3]	φθορᾶς. Εἰ γάρ τι γίνεται,	δῆλον	ὡς ἔσται δυνάμει τις οὐσία,
[1, 3]	ὑπάρχει οὐσία μηδὲ τὸ τόδε,	δῆλον	ὡς οὐδὲ τῶν ἄλλων οὐδεμία
[1, 10]	ταὐτὸ καὶ μίξις ἀλλ´ ἕτερον,	δῆλον	ὡς οὔτε κατὰ μικρὰ σωζόμενα
[1, 8]	δ´ ἕτερα, ποῖα ταῦτα; καὶ	δῆλον	ὡς ταῦτα θετέον ἀρχὰς καὶ
[1, 2]	καὶ ἕν. Οὐκοῦν οὕτως ἔχει	δηλονότι	κἂν τέμω τὸ ξύλον καθ´
[1, 8]	ἑνὶ λόγῳ διωρίκασι Λεύκιππος καὶ	Δημόκριτος,	ἀρχὴν ποιησάμενοι κατὰ φύσιν ἥπερ
[1, 2]	ὅτι τὸ αὐτοτρίγωνον πολλὰ ἔσται,	Δημόκριτος	δ´ ἂν φανείη οἰκείοις καὶ
[1, 1]	ἑκάστῳ συνώνυμον τὸ μέρος ἐστίν.	Δημόκριτος	δὲ καὶ Λεύκιππος ἐκ σωμάτων
[1, 2]	δὲ πάσχει τὰς φυσικὰς ποιήσεις.	Δημόκριτος	δὲ καὶ Λεύκιππος ποιήσαντες τὰ
[1, 7]	εἶναι τὸ πολὺ τῷ ὀλίγῳ.	Δημόκριτος	δὲ παρὰ τοὺς ἄλλους ἰδίως
[1, 2]	τῶν σχημάτων διαφοραῖς, ὅπερ ποιεῖ	Δημόκριτος.	Διὸ καὶ χροιὰν οὔ φησιν
[1, 8]	κατὰ τὴν ὑπεροχήν φησιν εἶναι	Δημόκριτος	ἕκαστον τῶν ἀδιαιρέτων, ὥστε δῆλον
[1, 2]	πάλιν εἰ μεγέθη, πότερον, ὡς	Δημόκριτος	καὶ Λεύκιππος, σώματα ταῦτ´ ἐστίν,
[1, 1]	δὲ ἄπειρα καὶ Λεύκιππος καὶ	Δημόκριτος.	Ὁ μὲν γὰρ τὰ ὁμοιομερῆ
[1, 9]	τροπῇ καὶ διαθιγῇ, καθάπερ λέγει	Δημόκριτος·	οὔτε γὰρ μεταταχθὲν οὔτε μετατεθὲν
[1, 2]	περὶ οὐδενὸς οὐδεὶς ἐπέστησεν ἔξω	Δημοκρίτου.	Οὗτος δ´ ἔοικε μὲν περὶ
[1, 3]	ὕλης εἴδει τιθεμένην αἰτίαν εἴπωμεν,	δι´	ἣν ἀεὶ φθορὰ καὶ γένεσις
[1, 3]	οὖσάν τινος, εἴρηται τὸ αἴτιον·	διὰ	γὰρ τὸ τὴν ὕλην διαφέρειν
[1, 8]	τὸ πόρους ἔχειν ἀοράτους μὲν	διὰ	μικρότητα, πυκνοὺς δὲ καὶ κατὰ
[1, 8]	τῶν ἄλλων τινές φασι πάσχειν	διὰ	πόρων, οὕτω πᾶσαν ἀλλοίωσιν καὶ
[1, 8]	ἄπειρα τὸ πλῆθος καὶ ἀόρατα	διὰ	σμικρότητα τῶν ὄγκων. Ταῦτα δ´
[1, 8]	τὰ καλὰ καὶ τὰ φαινόμενα	διὰ	συνήθειαν, ταῦτ´ ἐνίοις διὰ τὴν
[1, 5]	γραμμὰς τὴν τοῦ σώματος ὕλην	διὰ	τὰς αὐτὰς αἰτίας. Ἐκεῖνο δὲ
[1, 8]	Οἱ μὲν οὖν οὕτως καὶ	διὰ	ταύτας τὰς αἰτίας ἀπεφήναντο περὶ
[1, 8]	αἰσθάνεσθαι πάσας, ἔτι δὲ ὁρᾶσθαι	διά	τε ἀέρος καὶ ὕδατος καὶ
[1, 8]	μὲν δύο τρόποι ἂν εἶεν,	διά	τε τοῦ κενοῦ καὶ διὰ
[1, 7]	πῦρ ὑπὸ τοῦ πλείονος φθείρηται,	διὰ	τὴν ἐναντίωσιν τοῦτό φασι πάσχειν·
[1, 1]	ὕλη ὑπόκειται, ἐξ οὗ μεταβάλλοντα	διὰ	τὴν κίνησιν γίνονται γῆ καὶ
[1, 8]	φαινόμενα διὰ συνήθειαν, ταῦτ´ ἐνίοις	διὰ	τὴν μανίαν οὐθὲν δοκεῖ διαφέρειν.
[1, 8]	διά τε τοῦ κενοῦ καὶ	διὰ	τῆς ἁφῆς (ταύτῃ γὰρ διαιρετὸν
[1, 8]	καὶ δυνάμει. Ὅσοι μὲν οὖν	διὰ	τῆς διὰ〉 τῶν πόρων κινήσεώς
[1, 3]	Ἀλλὰ μὴν οὐδ´ ἀπορῆσαι δεῖ	διὰ	τί γίνεται ἀεὶ ἀπολλυμένων· ὥσπερ
[1, 3]	οἰητέον εἶναι πᾶσιν ἱκανὴν αἰτίαν.	Διὰ	τί δέ ποτε τὰ μὲν
[1, 5]	δὲ αὐξάνει, ἡ τροφή, οὔ.	Διὰ	τί δὴ οὖν οὐκ ἄμφω
[1, 10]	μίξις καὶ τί ἐστι καὶ	διὰ	τί, καὶ ποῖα μικτὰ τῶν
[1, 7]	ἐστὶ καὶ τίσιν ὑπάρχει καὶ	διὰ	τί καὶ πῶς, διωρίσθω τοῦτον
[1, 8]	πολλοῖς· τὸ δὲ ἀδιαίρετον ὅλως	διὰ	τί μᾶλλον ὑπάρχει τῶν μεγάλων
[1, 8]	ἁπάντων, τί τὸ χωρίσαν; ἢ	διὰ	τί οὐ γίνεται ἁψάμενα ἕν,
[1, 3]	ἀεί τι τῶν ὄντων ἀπέρχεται,	διὰ	τί ποτ´ οὐκ ἀνήλωται πάλαι
[1, 8]	ἐοικέναι· μέχρι πόσου γὰρ καὶ	διὰ	τί τὸ μὲν οὕτως ἔχει
[1, 8]	μὲν οὖν δοκεῖ πάσχειν ἕκαστον	διά	τινων πόρων εἰσιόντος τοῦ ποιοῦντος
[1, 3]	γινομένων ἕκαστον; οὐ γὰρ δὴ	διὰ	τὸ ἄπειρον εἶναι ἐξ οὗ
[1, 6]	ἁπτόμενον μὴ ἅπτεσθαι ἁπτομένου· ἀλλὰ	διὰ	τὸ κινεῖν κινούμενα τὰ ὁμογενῆ,
[1, 7]	τοῦ ὁμοίου πᾶν ἀπαθές ἐστι	διὰ	τὸ μηδὲν μᾶλλον ποιητικὸν ἢ
[1, 8]	καὶ ὕδατος καὶ τῶν διαφανῶν,	διὰ	τὸ πόρους ἔχειν ἀοράτους μὲν
[1, 3]	φιλοσοφίας ἔργον· περὶ δὲ τοῦ	διὰ	τὸ συνεχῶς κινεῖσθαι τἆλλα κινοῦντος
[1, 3]	τοῦτο οὐχ ὁρῶμεν. Ἆρ´ οὖν	διὰ	τὸ τὴν τοῦδε φθορὰν ἄλλου
[1, 5]	τοῦ ὕδατος ἔσται μεταβάλλοντος, ἀλλὰ	διὰ	τὸ ὥσπερ ἐν ἀγγείῳ τῷ
[1, 8]	πάσχειν τοῦτον γίνεσθαι τὸν τρόπον,	διὰ	τοῦ κενοῦ γινομένης τῆς διαλύσεως
[1, 8]	οἷόν τε πάσχειν ἀλλ´ ἢ	διὰ	τοῦ κενοῦ) καὶ μηθενὸς ποιητικὸν
[1, 3]	τι σημαίνει τὰ δ´ οὔ,	διὰ	τοῦτο συμβαίνει τὸ ζητούμενον. Διαφέρει
[1, 8]	κατὰ τὰς ἁφὰς ἐνδέχεται διιέναι	διὰ	τῶν διαφανῶν, οὔτε διὰ τῶν
[1, 8]	διιέναι διὰ τῶν διαφανῶν, οὔτε	διὰ	τῶν πόρων, εἰ πλήρης ἕκαστος·
[1, 8]	Ὅσοι μὲν οὖν διὰ τῆς	διὰ〉	τῶν πόρων κινήσεώς φασι τὰ
[1, 8]	ποιεῖ κατὰ τὴν ἁφήν, οὐδὲ	διὰ	τῶν πόρων ποιήσει διιόν· εἰ
[1, 9]	τοῦτο παθόν, οὐδὲ τροπῇ καὶ	διαθιγῇ,	καθάπερ λέγει Δημόκριτος· οὔτε γὰρ
[1, 2]	ποιεῖν, καθάπερ εἴρηται, τροπῇ καὶ	διαθιγῇ	μετακινοῦντα τὸ αὐτὸ καὶ ταῖς
[1, 2]	οὐδὲν ἐποίουν μεῖζον τὸ πᾶν.	Διαιρεθέντος	γὰρ εἰς δύο καὶ πλείω,
[1, 2]	μὲν γὰρ εἰς ἐλάττω ὑδάτια	διαιρεθῇ,	θᾶττον ἀὴρ γίνεται, ἐὰν δὲ
[1, 2]	εἰ πάντῃ πέφυκε διαιρετόν, ἂν	διαιρεθῇ,	οὐδὲν ἔσται ἀδύνατον γεγονός, ἐπεὶ
[1, 10]	Ὅταν γὰρ οὕτως εἰς μικρὰ	διαιρεθῇ	τὰ μιγνύμενα, καὶ τεθῇ παρ´
[1, 9]	διῃρημένον, ἔσται διῃρημένον· δυνατὸν γὰρ	διαιρεθῆναι·	γίνεται γὰρ οὐθὲν ἀδύνατον. Ὅλως
[1, 10]	ὁτιοῦν μέρος, ἀδύνατον γὰρ οὕτω	διαιρεθῆναι.	Ἢ οὖν οὐκ ἔστι μίξις,
[1, 2]	θρύψις, οὔτε ἅμα οἷόν τε	διαιρεθῆναι	κατὰ πᾶν σημεῖον (οὐ γὰρ
[1, 10]	δ´ οὐκ ἔστιν εἰς τἀλάχιστα	διαιρεθῆναι,	οὐδὲ〉 σύνθεσις ταὐτὸ καὶ μίξις
[1, 2]	στιγμὴν εἶναι, ὥστ´ ἀναγκαῖον εἶναι	διαιρεθῆναι	τὸ μέγεθος εἰς μηδέν· πάντῃ
[1, 10]	τῶν διαιρετῶν καὶ παθητικῶν μικτά	(διαιρεῖται	γὰρ εἰς μικρὰ ταῦτα ῥᾳδίως·
[1, 2]	δυνατόν; ἀλλὰ μὴν ὅτι γε	διαιρεῖται	εἰς χωριστὰ καὶ ἀεὶ εἰς
[1, 9]	ὑγρὸν ὁτὲ δὲ πεπηγός, οὐ	διαιρέσει	καὶ συνθέσει τοῦτο παθόν, οὐδὲ
[1, 10]	δ´ οὐθὲν μεμιγμένον) οὐδὲ〉 τῇ	διαιρέσει,	ὥστε ὁτιοῦν παρ´ ὁτιοῦν μέρος,
[1, 2]	ἀδύνατα) οὔτε οὕτως ὥστε πάντῃ	διαίρεσιν	γενέσθαι (εἰ γὰρ ἦν ἐχομένη
[1, 2]	Τί γὰρ ἔσται ὅπερ τὴν	διαίρεσιν	διαφεύγει; εἰ γὰρ πάντῃ διαιρετόν,
[1, 2]	Τί οὖν ἔστι παρὰ τὴν	διαίρεσιν;	εἰ γὰρ καὶ ἔστι τι
[1, 2]	παρὰ τὴν ἁφὴν καὶ τὴν	διαίρεσιν	καὶ τὴν στιγμήν. Εἰ δή
[1, 3]	ἄπειρον, δυνάμει δ´ ἐπὶ τὴν	διαίρεσιν,	ὥστ´ ἔδει ταύτην εἶναι μόνην
[1, 2]	μηδὲν ἔσται σῶμα μηδὲ μέγεθος,	διαίρεσις	δ´ ἔσται, ἢ ἐκ στιγμῶν
[1, 2]	στιγμὴ στιγμῆς. Τοῦτο δ´ ἐστὶ	διαίρεσις	ἢ σύνθεσις. Ὥστ´ ἔστι καὶ
[1, 8]	πόρους ποιεῖν γελοῖον· ᾗ γὰρ	διαιρετά,	δύναται χωρίζεσθαι. ~Τίνα δὲ τρόπον
[1, 1]	κατὰ πάντων, τάς τε αἰτίας	διαιρετέον	καὶ τοὺς λόγους αὐτῶν, ἔτι
[1, 10]	τὸ δὲ συνεχὲς τούτοις ἀπόρημα	διαιρετέον,	πότερον ἡ μίξις πρὸς τὴν
[1, 2]	οὐ διῃρημένον, ἦν δὲ πάντῃ	διαιρετόν.	Ἀλλὰ μὴν εἰ μηδὲν ἔσται
[1, 2]	ὅλως δέ, εἰ πάντῃ πέφυκε	διαιρετόν,	ἂν διαιρεθῇ, οὐδὲν ἔσται ἀδύνατον
[1, 2]	Τὸ δ´ εἶναι ἅμα πάντῃ	διαιρετὸν	δυνάμει ἀδύνατον δόξειεν ἂν εἶναι.
[1, 2]	ὁ αὐτὸς λόγος, ἐκεῖνο πῶς	διαιρετόν.	Εἰ δὲ μὴ σῶμα ἀλλ´
[1, 9]	διῃρῆσθαι μὲν ἅπτεσθαι δέ, ἢ	διαιρετὸν	εἶναι· εἰ γὰρ διακρίνεσθαι δύναται
[1, 10]	Εἰ δ´ ἐστὶ πᾶν σῶμα	διαιρετόν,	εἴπερ ἐστὶ σῶμα σώματι μικτὸν
[1, 8]	διὰ τῆς ἁφῆς (ταύτῃ γὰρ	διαιρετὸν	ἕκαστον) Πλάτωνι δὲ κατὰ τὴν
[1, 8]	δ´ αὐτὸ αὑτὸ ἕκαστον, ἢ	διαιρετὸν	ἔσται, κατ´ ἄλλο μὲν κινοῦν
[1, 2]	στιγμῆς ἐχομένη, τὸ πάντῃ εἶναι	διαιρετὸν	ἔστι μὲν ὡς ὑπάρχει τοῖς
[1, 2]	οὖν ἅπαν σῶμα αἰσθητὸν εἶναι	διαιρετὸν	καθ´ ὁτιοῦν σημεῖον καὶ ἀδιαίρετον
[1, 2]	πάντῃ· εἰ γὰρ κατὰ μέσον	διαιρετόν,	καὶ κατ´ ἐχομένην στιγμὴν ἔσται
[1, 2]	διαίρεσιν διαφεύγει; εἰ γὰρ πάντῃ	διαιρετόν,	καὶ τοῦτο δυνατόν, κἂν ἅμα
[1, 2]	τι εἶναι καὶ μέγεθος πάντῃ	διαιρετόν,	καὶ τοῦτο δυνατόν. Τί γὰρ
[1, 2]	καὶ κατ´ ἐχομένην στιγμὴν ἔσται	διαιρετόν·	οὐ γάρ ἐστιν ἐχόμενον σημεῖον
[1, 9]	τοῦτο ψεῦδος καὶ πᾶν σῶμα	διαιρετόν,	οὐδὲν διαφέρει διῃρῆσθαι μὲν ἅπτεσθαι
[1, 8]	κενόν. Εἰ μὲν γὰρ πάντῃ	διαιρετόν,	οὐδὲν εἶναι ἕν, ὥστε οὐδὲ
[1, 2]	ἢ ὁπηλικονοῦν σῶμα εἶναι πάντῃ	διαιρετόν,	πάντα ταῦτα συμβαίνει. Ἔτι ἐὰν
[1, 2]	ἄτοπον· τὸ μὲν γὰρ δυνάμει	διαιρετόν,	τὸ δ´ ἐντελεχείᾳ ὑπάρξει. Τὸ
[1, 9]	Εἰ μὲν γὰρ μὴ πάντῃ	διαιρετὸν	τὸ μέγεθος, ἀλλ´ ἔστι σῶμα
[1, 8]	μάταιον, φανερὸν ἐκ τούτων ἐστίν·	διαιρετῶν	δ´ ὄντων πάντῃ τῶν σωμάτων
[1, 10]	γὰρ μάλιστα τὸ ὑγρὸν τῶν	διαιρετῶν,	ἐὰν μὴ γλίσχρον ᾖ· ταῦτα
[1, 10]	δρᾷ. Διὸ τὰ εὐόριστα τῶν	διαιρετῶν	καὶ παθητικῶν μικτά (διαιρεῖται γὰρ
[1, 2]	Ἀλλὰ μὴν καὶ εἴ τι	διαιρουμένου	οἷον ἔκπρισμα γίνεται τοῦ σώματος,
[1, 2]	φανερόν. Οὔτε δὴ κατὰ μέρος	διαιροῦντι	εἴη ἂν ἄπειρος ἡ θρύψις,
[1, 2]	χρωματίζεσθαι. Τοῖς δ´ εἰς ἐπίπεδα	διαιροῦσιν	οὐκέτι· οὐδὲν γὰρ γίνεται πλὴν
[1, 9]	ἢ διαιρετὸν εἶναι· εἰ γὰρ	διακρίνεσθαι	δύναται κατὰ τὰς ἁφάς, ὥσπερ
[1, 6]	μὴν οὐδ´ ἀλλοιοῦσθαι δυνατόν, οὐδὲ	διακρίνεσθαι	καὶ συγκρίνεσθαι, μηδενὸς ποιοῦντος μηδὲ
[1, 2]	μὲν καὶ φθείρεσθαι συγκρινόμενα καὶ	διακρινόμενα,	ἀλλοιοῦσθαι δὲ μεταβαλλόντων τῶν παθημάτων,
[1, 2]	πάθεσι καὶ κατὰ συμβεβηκός, ἀλλοίωσις.	Διακρινόμενα	δὲ καὶ συγκρινόμενα εὔφθαρτα γίνεται.
[1, 2]	καὶ φθορὰ οὐ συγκρίσει καὶ	διακρίσει,	ἀλλ´ ὅταν μεταβάλλῃ ἐκ τοῦδε
[1, 2]	γένεσις καὶ φθορὰ ἡ μὲν	διακρίσει	ἡ δὲ συγκρίσει. Ὁ μὲν
[1, 2]	τὴν γένεσιν ἐκ τούτων ποιοῦσι,	διακρίσει	μὲν καὶ συγκρίσει γένεσιν καὶ
[1, 6]	οἱ τὰ ἐκ τῶν στοιχείων	διακρίσει	χρῶνται καὶ συγκρίσει καὶ τῷ
[1, 2]	καὶ τελεία γένεσις συγκρίσει καὶ	διακρίσει	ὥρισται, ὥς τινές φασιν, τὴν
[1, 8]	τούτων αἱ γενέσεις καὶ αἱ	διακρίσεις	Λευκίππῳ μὲν δύο τρόποι ἂν
[1, 2]	ἢ σύνθεσις. Ὥστ´ ἔστι καὶ	διάκρισις	καὶ σύγκρισις, ἀλλ´ οὔτ´ εἰς
[1, 1]	ἐστιν, ἀλλὰ μόνον μίξις τε	διάλλαξίς	τε μιγέντων. Ὅτι μὲν οὖν
[1, 2]	ἕτεροι ἀναγκαστικοὶ καὶ οὐκ εὔποροι	διαλύειν	ὡς οὐκ ἐνδέχεται ἄλλως ἔχειν.
[1, 8]	σύγκειται καὶ εἰς ἃ ἔσχατα	διαλύεται·	Ἐμπεδοκλεῖ δὲ τὰ μὲν ἄλλα
[1, 2]	πάθος, ἀλλὰ πῶς εἰς ταῦτα	διαλύεται	καὶ γίνεται ἐκ τούτων; ἢ
[1, 8]	τῶν μικρῶν· τὰ μὲν γὰρ	διαλύεται	ῥᾳδίως, οἷον τὰ μεγάλα· προσκόπτει
[1, 8]	καὶ συνιστάμενα μὲν γένεσιν ποιεῖν,	διαλυόμενα	δὲ φθοράν. Ποιεῖν δὲ καὶ
[1, 1]	τῆς γενέσεως· συνιόντων γὰρ καὶ	διαλυομένων	ἡ γένεσις συμβαίνει καὶ ἡ
[1, 2]	ἄλλοις εἰρήκαμεν, ἄλογον μέχρι ἐπιπέδων	διαλῦσαι.	Διὸ μᾶλλον εὔλογον σώματα εἶναι
[1, 2]	ἀλλοίωσις, ἢ εἰ καὶ τοῦτο	διαλῦσαι	χαλεπὸν ὂν πειρατέον. Ἀρχὴ δὲ
[1, 8]	διὰ τοῦ κενοῦ γινομένης τῆς	διαλύσεως	καὶ τῆς φθορᾶς, ὁμοίως δὲ
[1, 1]	συνιόντων ἐκείνων, ἐκεῖνα δ´ ἐκ	διαλύσεως,	στοιχειωδέστερα ἐκεῖνα καὶ πρότερα τὴν
[1, 10]	καὶ δυνάμενα χωρίζεσθαι πάλιν· οὔτε	διαμένουσιν	οὖν ἐνεργείᾳ ὥσπερ τὸ σῶμα
[1, 3]	δ´ ὕστερον εἰρημένον οὐ τοῦτο	διαπορεῖ,	ἀλλὰ τί ποτε τὸ μανθάνον
[1, 10]	Ὥστε τούτων ὄντων φανερῶν τὰ	διαπορηθέντα	λύοιντ´ ἄν. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ
[1, 9]	μᾶλλον, καθάπερ ἐν τοῖς μεταλλευομένοις	διατείνουσι	τοῦ παθητικοῦ φλέβες συνεχεῖς. Συμφυὲς
[1, 4]	ἐξ ἀέρος ὕδωρ, εἰ ἄμφω	διαφανῆ	ἢ ψυχρά, οὐ δεῖ τούτου
[1, 8]	στοῖχον, καὶ μᾶλλον ἔχειν τὰ	διαφανῆ	μᾶλλον. Οἱ μὲν οὖν ἐπί
[1, 8]	ἀέρος καὶ ὕδατος καὶ τῶν	διαφανῶν,	διὰ τὸ πόρους ἔχειν ἀοράτους
[1, 8]	ἁφὰς ἐνδέχεται διιέναι διὰ τῶν	διαφανῶν,	οὔτε διὰ τῶν πόρων, εἰ
[1, 3]	διὰ τοῦτο συμβαίνει τὸ ζητούμενον.	Διαφέρει	γὰρ εἰς ἃ μεταβάλλει τὸ
[1, 2]	ἢ οὐθέν ἐστι μέγεθος ἀδιαίρετον·	διαφέρει	γὰρ τοῦτο πλεῖστον. Καὶ πάλιν
[1, 6]	ποιοῦν κινεῖν. Οὐ μὴν ἀλλὰ	διαφέρει	γε καὶ δεῖ διορίζειν· οὐ
[1, 5]	αὐξήσεως λοιπὸν εἰπεῖν, τί τε	διαφέρει	γενέσεως καὶ ἀλλοιώσεως, καὶ πῶς
[1, 9]	καὶ πᾶν σῶμα διαιρετόν, οὐδὲν	διαφέρει	διῃρῆσθαι μὲν ἅπτεσθαι δέ, ἢ
[1, 2]	τὴν τοιαύτην μεταβολήν· τὸ δὲ	διαφέρει.	Ἐν γὰρ τῷ ὑποκειμένῳ τὸ
[1, 8]	φύσις ἐκείνων τῶν στερεῶν, ἢ	διαφέρει	θάτερα τῶν ἑτέρων, ὥσπερ ἂν
[1, 10]	λόγος ἔοικε ζητεῖν διορίσαι τί	διαφέρει	μίξις γενέσεως καὶ φθορᾶς, καὶ
[1, 5]	Ὅτι μὲν οὖν ἡ μεταβολὴ	διαφέρει	οὐ μόνον περὶ ὃ ἀλλὰ
[1, 3]	ταῦτα ἢ τοιαῦθ´ ἕτερα ὑποτίθεσθαι	διαφέρει	οὐδέν· τὸν γὰρ τρόπον ζητοῦμεν,
[1, 5]	ἐστίν, ἢ καὶ ὁ τρόπος	διαφέρει	τῆς μεταβολῆς· φαίνεται γὰρ τὸ
[1, 8]	ὕδατος ὅταν θίγῃ; οὐδὲν γὰρ	διαφέρει	τὸ ὕστερον τοῦ προτέρου. Εἰ
[1, 8]	Τιμαίῳ γέγραφε Πλάτων. Τοσοῦτον γὰρ	διαφέρει	τοῦ μὴ τὸν αὐτὸν τρόπον
[1, 5]	μόνον σάρξ, τρέφει· ταύτῃ γὰρ	διαφέρει	τροφὴ καὶ αὔξησις τῷ λόγῳ.
[1, 8]	τοῦ διείργοντος· τοῦτο δὲ μηδὲν	διαφέρειν,	εἴ τις οἴεται μὴ συνεχὲς
[1, 10]	φθαρτοῦ· δῆλον γὰρ ὡς δεῖ	διαφέρειν,	εἴπερ ἔστιν. Ὥστε τούτων ὄντων
[1, 3]	διὰ γὰρ τὸ τὴν ὕλην	διαφέρειν	ἢ τῷ οὐσίαν εἶναι ἢ
[1, 8]	διὰ τὴν μανίαν οὐθὲν δοκεῖ	διαφέρειν.	Λεύκιππος δ´ ἔχειν ᾠήθη λόγους
[1, 3]	τῷ αἰσθητῷ καὶ μὴ αἰσθητῷ	διαφέρειν·	ὅταν μὲν γὰρ εἰς αἰσθητὴν
[1, 2]	ἤδη δὲ ἐν τῷ πῶς	διαφέρειν.	Οὔτε γὰρ περὶ αὐξήσεως οὐδεὶς
[1, 1]	δὲ τὰ γένη πλείω ποιοῦσι	διαφέρειν	τὴν ἀλλοίωσιν τῆς γενέσεως· συνιόντων
[1, 1]	μορφάς, αὐτὰ δὲ πρὸς αὑτὰ	διαφέρειν	τούτοις ἐξ ὧν εἰσὶ καὶ
[1, 8]	τὰ πρῶτα τῶν σωμάτων, σχήματι	διαφέροντα	μόνον, ἐξ ὧν πρώτων σύγκειται
[1, 7]	γὰρ ἐγχωρεῖν τὰ ἕτερα καὶ	διαφέροντα	πάσχειν ὑπ´ ἀλλήλων, ἀλλὰ κἂν
[1, 8]	ἢ τὰ σχήματα. Ἔτι δὲ	διαφέροντα	τὴν φύσιν, κἂν ποιοῖ κἂν
[1, 3]	εἶδος, ἡ δὲ ψυχρότης στέρησις,	διαφέρουσι	δὲ γῆ καὶ πῦρ καὶ
[1, 2]	τις καὶ ἐκ τούτων ὅσον	διαφέρουσιν	οἱ φυσικῶς καὶ λογικῶς σκοποῦντες·
[1, 4]	γενέσεως καὶ ἀλλοιώσεως λέγωμεν τί	διαφέρουσιν·	φαμὲν γὰρ ἑτέρας εἶναι ταύτας
[1, 2]	γὰρ ἔσται ὅπερ τὴν διαίρεσιν	διαφεύγει;	εἰ γὰρ πάντῃ διαιρετόν, καὶ
[1, 5]	ἐστιν αὐτῶν ἡ πρὸς ἄλληλα	διαφορά,	οἷον ὅτι ἡ μὲν ἐκ
[1, 7]	τὰ δ´ ἀνόμοια καὶ τὰ	διάφορα	ποιεῖν καὶ πάσχειν εἰς ἄλληλα
[1, 6]	καὶ τόπος ὑπάρχει, τόπου δὲ	διαφορὰ	πρώτη τὸ ἄνω καὶ τὸ
[1, 3]	ἧς μὲν γὰρ μᾶλλον αἱ	διαφοραὶ	τόδε τι σημαίνουσι, μᾶλλον οὐσία,
[1, 1]	καθ´ ἅ φαμεν τοῦτο συμβαίνειν,	διαφοραὶ	τῶν στοιχείων εἰσίν, λέγω δ´
[1, 3]	καὶ πῦρ καὶ ταύταις ταῖς	διαφοραῖς.	Δοκεῖ δὲ μᾶλλον τοῖς πολλοῖς
[1, 2]	αὐτὸ καὶ ταῖς τῶν σχημάτων	διαφοραῖς,	ὅπερ ποιεῖ Δημόκριτος. Διὸ καὶ
[1, 1]	ἐξ ἑνός τινος δῆλον ὅτι	διαφοραῖς	τισι χωριζομένων καὶ πάθεσιν ἐγένετο
[1, 1]	σκληρόν· ἀφαιρουμένων οὖν τούτων τῶν	διαφορῶν	(εἰσὶ γὰρ ἀφαιρεταὶ γενόμεναί γε)
[1, 8]	πολλὰ εἶναι μὴ ὄντος τοῦ	διείργοντος·	τοῦτο δὲ μηδὲν διαφέρειν, εἴ
[1, 3]	ἀρχῆς τῆς ἑτέρας καὶ προτέρας	διελεῖν	ἐστι φιλοσοφίας ἔργον· περὶ δὲ
[1, 2]	ἀδύνατον· καίτοι ἴσως οὐδεὶς ἂν	διέλοι.	Ἐπεὶ τοίνυν πάντῃ τοιοῦτόν ἐστι
[1, 2]	πάντα ταῦτα συμβαίνει. Ἔτι ἐὰν	διελὼν	συνθῶ τὸ ξύλον ἤ τι
[1, 3]	καὶ ἔτι, ὃ μάλιστα φοβούμενοι	διετέλεσαν	οἱ πρῶτοι φιλοσοφήσαντες, τὸ ἐκ
[1, 10]	ἀπολωλότα· τοῦτο γὰρ ὁ λόγος	διηπόρει	πρότερον· φαίνεται δὲ τὰ μιγνύμενα
[1, 5]	χωριστά. Φανερὸν δὴ ἐκ τῶν	διηπορημένων	ὅτι οὐκ ἔστιν ἡ αὔξησις
[1, 3]	οὖν τούτων ἐν ἄλλοις τε	διηπόρηται	καὶ διώρισται τοῖς λόγοις ἐπὶ
[1, 5]	οὐκ ἐν τούτῳ. Ἐπεὶ δὲ	διηπόρηται	περὶ αὐτῶν ἱκανῶς, δεῖ καὶ
[1, 2]	οὐδ´ ἂν εἰς μυρία μυριάκις	διῃρημένα	ᾖ, οὐδὲν ἀδύνατον· καίτοι ἴσως
[1, 2]	ἅμα ἄμφω ἐντελεχείᾳ ἀδιαίρετον καὶ	διῃρημένον,	ἀλλὰ διῃρημένον καθ´ ὁτιοῦν σημεῖον.
[1, 9]	κἂν μήπω ᾖ διῃρημένον, ἔσται	διῃρημένον·	δυνατὸν γὰρ διαιρεθῆναι· γίνεται γὰρ
[1, 9]	φασί τινες, κἂν μήπω ᾖ	διῃρημένον,	ἔσται διῃρημένον· δυνατὸν γὰρ διαιρεθῆναι·
[1, 8]	καὶ πλῆρές ἐστι, τὸ δὲ	διῃρημένον;	ἔτι ὁμοίως φάναι ἀναγκαῖον μὴ
[1, 2]	τε· ἔσται γάρ τι οὐ	διῃρημένον,	ἦν δὲ πάντῃ διαιρετόν. Ἀλλὰ
[1, 2]	ἐντελεχείᾳ ἀδιαίρετον καὶ διῃρημένον, ἀλλὰ	διῃρημένον	καθ´ ὁτιοῦν σημεῖον. Οὐδὲν ἄρα
[1, 2]	κἂν ἅμα εἴη τοῦτο πάντῃ	διῃρημένον,	καὶ εἰ μὴ ἅμα διῄρηται·
[1, 8]	εἶναι τὸ πᾶν ἀλλ´ ἅπτεσθαι	διῃρημένον,	τοῦ φάναι πολλὰ καὶ μὴ
[1, 6]	ταῦτα ἅπτεσθαι πέφυκεν ἀλλήλων, ὧν	διῃρημένων	μεγεθῶν ἅμα τὰ ἔσχατά ἐστιν,
[1, 9]	πᾶν σῶμα διαιρετόν, οὐδὲν διαφέρει	διῃρῆσθαι	μὲν ἅπτεσθαι δέ, ἢ διαιρετὸν
[1, 2]	πάντῃ τοιοῦτόν ἐστι τὸ σῶμα,	διῃρήσθω.	Τί οὖν ἔσται λοιπόν; μέγεθος;
[1, 2]	καθ´ ὁτιοῦν σημεῖον. Πάντῃ ἄρα	διῄρηται	δυνάμει. Τί οὖν ἔστι παρὰ
[1, 2]	διῃρημένον, καὶ εἰ μὴ ἅμα	διῄρηται·	κἂν εἰ τοῦτο γένοιτο, οὐδὲν
[1, 8]	γὰρ κατὰ τὰς ἁφὰς ἐνδέχεται	διιέναι	διὰ τῶν διαφανῶν, οὔτε διὰ
[1, 8]	οὐδὲ διὰ τῶν πόρων ποιήσει	διιόν·	εἰ δὲ τῷ ἅπτεσθαι, καὶ
[1, 4]	δὲ πάθος τοῦτο τοῦ ὑπομένοντος.	Διὸ	ἀλλοίωσις τὰ τοιαῦτα. Ὅταν μὲν
[1, 4]	ἦν ἄν, τοῦ δὲ φθορά·	διὸ	ἀνθρώπου μὲν ταῦτα πάθη, ἀνθρώπου
[1, 5]	ἐπίδοσις, ἡ δὲ φθίσις μείωσις.	Διὸ	δὴ ἔχειν τι δεῖ μέγεθος
[1, 7]	δ´ οὗ ἕνεκα οὐ ποιητικόν.	Διὸ	ἡ ὑγίεια οὐ ποιητικόν, εἰ
[1, 7]	θερμαντικοῦ καὶ πλησιάζοντος ἀνάγκη θερμαίνεσθαι·	διό,	καθάπερ εἴρηται, τὰ μὲν τῶν
[1, 7]	φθορὰ καὶ γένεσις ἐν τούτοις.	Διὸ	καὶ εὔλογον ἤδη τό τε
[1, 3]	μὲν τὴν αἴσθησιν ἧττόν ἐστιν	(διὸ	καὶ τὰ φθειρόμενα ἁπλῶς τῇ
[1, 5]	ἐπὶ σαρκὸς καὶ τῶν ὁμοιομερῶν·	διὸ	καὶ τεθνεῶτος μᾶλλον ἂν δόξειεν
[1, 2]	σχημάτων διαφοραῖς, ὅπερ ποιεῖ Δημόκριτος.	Διὸ	καὶ χροιὰν οὔ φησιν εἶναι·
[1, 1]	γένεσις συμβαίνει καὶ ἡ φθορά.	Διὸ	λέγει τοῦτον τὸν τρόπον καὶ
[1, 2]	εἰρήκαμεν, ἄλογον μέχρι ἐπιπέδων διαλῦσαι.	Διὸ	μᾶλλον εὔλογον σώματα εἶναι ἀδιαίρετα.
[1, 2]	τὰ ὁμολογούμενα συνορᾶν ἡ ἀπειρία.	Διὸ	ὅσοι ἐνῳκήκασι μᾶλλον ἐν τοῖς
[1, 10]	μὲν οὖν οὐκ ἔστι μίξις·	διὸ	οὐδ´ ἡ ἰατρικὴ ποιεῖ ὑγίειαν
[1, 2]	ἑτέροις. Ἀλλὰ ταῦτα πειρατέον λύειν·	διὸ	πάλιν ἐξ ἀρχῆς τὴν ἀπορίαν
[1, 6]	πάσχει κυρίως, καὶ τούτοις ὡσαύτως.	Διὸ	πρῶτον λεκτέον περὶ ἁφῆς. Σχεδὸν
[1, 10]	ὑπὸ πολλοῦ χρονίως τοῦτο δρᾷ.	Διὸ	τὰ εὐόριστα τῶν διαιρετῶν καὶ
[1, 10]	σώζεται γὰρ ἡ δύναμις αὐτῶν.	Διὸ	ταῦτα μὲν ἀφείσθω· τὸ δὲ
[1, 5]	τροφὴ καὶ αὔξησις τῷ λόγῳ.	Διὸ	τρέφεται μὲν ἕως ἂν σώζηται
[1, 6]	ποίησιν, καὶ τοῦτ´ ὀρθῶς λέγει	Διογένης,	ὅτι εἰ μὴ ἐξ ἑνὸς
[1, 3]	Ἕνα μὲν οὖν τρόπον τούτῳ	διοίσει	τὸ ἁπλῶς τι γίνεσθαι καὶ
[1, 8]	εἰ πλήρης ἕκαστος· τί γὰρ	διοίσει	τοῦ μὴ ἔχειν πόρους; πᾶν
[1, 1]	τοῦ νείκους καὶ τῆς φιλίας.	Διόπερ	καὶ τότε ἐξ ἑνὸς ἐγεννήθησαν·
[1, 8]	δὲ πῶς ἐνδέχεται περὶ τοῦ	διορᾶν	συμβαίνειν ὡς λέγουσιν; οὔτε γὰρ
[1, 1]	τε ῥιγαλέον τε» Ὁμοίως δὲ	διορίζει	καὶ ἐπὶ τῶν λοιπῶν. Ὥστ´
[1, 6]	ἀλλὰ διαφέρει γε καὶ δεῖ	διορίζειν·	οὐ γὰρ οἷόν τε πᾶν
[1, 3]	ἁπλῶς οὔ. Καθάπερ οὖν πολλάκις	διορίζομεν	λέγοντες ὅτι τὰ μὲν τόδε
[1, 3]	αἰσθάνεσθαι καὶ τῷ μὴ αἰσθάνεσθαι	διορίζουσιν,	ὥσπερ τὸ μὲν ἐπιστητὸν ὄν,
[1, 10]	οὖν ὁ λόγος ἔοικε ζητεῖν	διορίσαι	τί διαφέρει μίξις γενέσεως καὶ
[1, 5]	αὐξάνεσθαι. Ληπτέον δὲ τὸ αἴτιον	διορισαμένοις	πρῶτον ἓν μὲν ὅτι τὰ
[1, 9]	οἴεσθαι πάσχειν τῇ δὲ μή,	διορίσαντας	ἐν ἀρχῇ τοῦτο λεκτέον. Εἰ
[1, 6]	δ´ ὡς οὔ. Ἀλλ´ ὁ	διορισμὸς	τοῦ ἅπτεσθαι καθόλου μὲν ὁ
[1, 6]	πρῶτον. Ὥστε περὶ τριῶν τούτων	διοριστέον,	τί ἁφὴ καὶ τί μίξις
[1, 3]	ταῖς οὐσίαις αὐταῖς, εἴρηται, καὶ	διότι	τοῦ γένεσιν εἶναι συνεχῶς αἰτία
[1, 5]	ἕκαστον τῶν τοιούτων μορίων ἐστὶ	διττόν,	ὥσπερ καὶ τῶν ἄλλων τῶν
[1, 7]	περὶ τοῦ κινεῖν καὶ κινεῖσθαι·	διχῶς	γὰρ λέγεται καὶ τὸ κινοῦν·
[1, 5]	σῶμα καὶ μέγεθος, καὶ τούτου	διχῶς	ἐνδεχομένου λέγειν, ποτέρως ἡ αὔξησις
[1, 3]	καὶ τὰ πράγματα, τρόπον τινὰ	διώκοντες	τἀληθές, αὐτὸ δὲ λέγοντες οὐκ
[1, 8]	καὶ περὶ πάντων ἑνὶ λόγῳ	διωρίκασι	Λεύκιππος καὶ Δημόκριτος, ἀρχὴν ποιησάμενοι
[1, 8]	μὲν οὖν ἐπί τινων οὕτω	διώρισαν,	ὥσπερ καὶ Ἐμπεδοκλῆς, οὐ μόνον
[1, 2]	γὰρ περὶ αὐξήσεως οὐδεὶς οὐδὲν	διώρισεν,	ὥσπερ λέγομεν, ὅ τι μὴ
[1, 6]	τρόπον. Εἰ οὖν ἐστίν, ὥσπερ	διωρίσθη	πρότερον, τὸ ἅπτεσθαι τὸ τὰ
[1, 2]	τοῖς ὕστερον. Νῦν δὲ τοσοῦτον	διωρίσθω,	ὅτι ἀδύνατον εἶναι τὴν γένεσιν
[1, 4]	πῶς ἔστι, καὶ περὶ ἀλλοιώσεως	διωρίσθω	τοῦτον τὸν τρόπον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε'
[1, 6]	ἁφῆς τῆς ἐν τοῖς φυσικοῖς	διωρίσθω	τοῦτον τὸν τρόπον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ'
[1, 7]	καὶ διὰ τί καὶ πῶς,	διωρίσθω	τοῦτον τὸν τρόπον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η'
[1, 9]	μέν τινες οὐκ ἐνδέχεται δέ,	διωρίσθω	τοῦτον τὸν τρόπον. ~Λοιπὸν δὲ
[1, 6]	ταῦτα ἂν ἅπτοιτο ἀλλήλων ὅσα	διωρισμένα	μεγέθη καὶ θέσιν ἔχοντα ἅμα
[1, 3]	δή τινές φασιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ'	Διωρισμένων	δὲ τούτων, πρῶτον θεωρητέον πότερόν
[1, 3]	ἀμφοτέρως. Ὃ δὲ καὶ τούτων	διωρισμένων	ἔχει θαυμαστὴν ἀπορίαν, πάλιν ἐπαναποδιστέον,
[1, 3]	ὂν γένεσις ἁπλῆ. Οἷς οὖν	διώρισται	εἴτε πυρὶ καὶ γῇ εἴτε
[1, 1]	καὶ γενέσεως, ἢ χωρίς, ὥσπερ	διώρισται	καὶ τοῖς ὀνόμασιν. Τῶν μὲν
[1, 5]	ἑτέρου, ὥσπερ καὶ ἐν ἄλλοις	διώρισται,	καὶ ὑπό τινος δὲ ἐντελεχείᾳ
[1, 6]	πῶς δὲ μίγνυσθαι λέγομεν, οὐ	διώρισται	σαφῶς. Ἀλλὰ μὴν οὐδ´ ἀλλοιοῦσθαι
[1, 3]	δὲ φυόμενον γίνεσθαι. Ταῦτα δὲ	διώρισται	ταῖς κατηγορίαις· τὰ μὲν γὰρ
[1, 3]	τρόπον· νῦν μὲν γὰρ τοσοῦτον	διώρισται,	τί δή ποτε πάσης γενέσεως
[1, 3]	ἐν ἄλλοις τε διηπόρηται καὶ	διώρισται	τοῖς λόγοις ἐπὶ πλεῖον· συντόμως
[1, 1]	ἁπάντῃ, ὄμβρον δ´ ἐν πᾶσιν	δνοφόεντά	τε ῥιγαλέον τε» Ὁμοίως δὲ
[1, 2]	μεγέθεσιν, ἔστι δ´ ὡς οὔ.	Δοκεῖ	δ´, ὅταν τοῦτο τεθῇ, καὶ
[1, 3]	πῦρ καὶ ταύταις ταῖς διαφοραῖς.	Δοκεῖ	δὲ μᾶλλον τοῖς πολλοῖς τῷ
[1, 8]	ἐνίοις διὰ τὴν μανίαν οὐθὲν	δοκεῖ	διαφέρειν. Λεύκιππος δ´ ἔχειν ᾠήθη
[1, 6]	κινεῖν κινούμενα τὰ ὁμογενῆ, ἀνάγκη	δοκεῖ	εἶναι ἁπτομένου ἅπτεσθαι. Ὥστε εἴ
[1, 5]	τῆς φθίσεως (περὶ μέγεθος δὲ	δοκεῖ	εἶναι τὸ αὐξάνεσθαι καὶ φθίνειν)
[1, 8]	πάλιν λέγωμεν. Τοῖς μὲν οὖν	δοκεῖ	πάσχειν ἕκαστον διά τινων πόρων
[1, 2]	κωμῳδία γίνεται γραμμάτων. Ἐπεὶ δὲ	δοκεῖ	σχεδὸν πᾶσιν ἕτερον εἶναι γένεσις
[1, 8]	δὲ ἐπὶ μὲν τῶν λόγων	δοκεῖ	ταῦτα συμβαίνειν, ἐπὶ δὲ τῶν
[1, 7]	γὰρ ἡ ἀρχὴ τῆς κινήσεως,	δοκεῖ	τοῦτο κινεῖν (ἡ γὰρ ἀρχὴ
[1, 2]	τοῦ συγκειμένου τὸ αὐτὸ ἐναντίον	δοκεῖν	ἄλλῳ καὶ ἄλλῳ, καὶ μετακινεῖσθαι
[1, 8]	ὥστε τὸ πῦρ ἓν εἶναι	δοκεῖν	καὶ τὸν κρύσταλλον, ἀλλὰ μόνον
[1, 2]	συγκρίσει. Ὁ μὲν οὖν ἀναγκάζειν	δοκῶν	όγος εἶναι μεγέθη ἄτομα οὗτός
[1, 8]	πραγμάτων μανίᾳ παραπλήσιον εἶναι τὸ	δοξάζειν	οὕτως· οὐδένα γὰρ τῶν μαινομένων
[1, 3]	οὐκ ἀληθές. Συμβαίνει δὴ κατὰ	δόξαν	καὶ κατ´ ἀλήθειαν ἄλλως τὸ
[1, 2]	ἅμα πάντῃ διαιρετὸν δυνάμει ἀδύνατον	δόξειεν	ἂν εἶναι. Εἰ γὰρ δυνατόν,
[1, 5]	διὸ καὶ τεθνεῶτος μᾶλλον ἂν	δόξειεν	εἶναι ἔτι σὰρξ καὶ ὀστοῦν
[1, 10]	καὶ ὑπὸ πολλοῦ χρονίως τοῦτο	δρᾷ.	Διὸ τὰ εὐόριστα τῶν διαιρετῶν
[1, 5]	τις ἐπιχέοι ὕδωρ, ὁ δὲ	δύναιτο	οἶνον ποιεῖν τὸ μιχθέν; καὶ
[1, 2]	δ´ εἶναι ἅμα πάντῃ διαιρετὸν	δυνάμει	ἀδύνατον δόξειεν ἂν εἶναι. Εἰ
[1, 5]	δέ τις προσίῃ ὕλη, οὖσα	δυνάμει	αὐλός, ἔχουσα καὶ τὸ ποσὸν
[1, 3]	μὲν γὰρ οὐδέν ἐστιν ἄπειρον,	δυνάμει	δ´ ἐπὶ τὴν διαίρεσιν, ὥστ´
[1, 10]	ὄντος τοῦ γεγονότος ἐξ αὐτῶν,	δυνάμει	δ´ ἔτι ἑκατέρου ἅπερ ἦσαν
[1, 2]	οὐδὲν ἄτοπον· τὸ μὲν γὰρ	δυνάμει	διαιρετόν, τὸ δ´ ἐντελεχείᾳ ὑπάρξει.
[1, 5]	ᾧ αὐξάνεται. Φανερὸν δὴ ὅτι	δυνάμει	ἐκεῖνο, οἷον εἰ σάρξ, δυνάμει
[1, 5]	ἔστιν ἡ αὔξησις μεταβολὴ ἐκ	δυνάμει	μεγέθους, ἐντελεχείᾳ δὲ μηδὲν ἔχοντος
[1, 5]	φθίνειν) ποτέρως ὑποληπτέον, πότερον ἐκ	δυνάμει	μὲν μεγέθους καὶ σώματος, ἐντελεχείᾳ
[1, 3]	ἢ ποιὸν ἢ ποῦ τὸ	δυνάμει	μόνον τόδε καὶ ὄν, ἁπλῶς
[1, 3]	ἐξ ὄντος ἀεί· τὸ γὰρ	δυνάμει	ὂν ἐντελεχείᾳ δὲ μὴ ὂν
[1, 3]	ἔστιν ἁπλῆ γένεσις, εἴτ´ ἐκ	δυνάμει	ὄντος οὖσα εἴτε καί πως
[1, 5]	πάθος ἀλλοίωσις· ἀμφότερα δὲ ἐκ	δυνάμει	ὄντων εἰς ἐντελέχειαν μεταβολὴ τῶν
[1, 8]	ἀριθμῷ ἔσται μία ἀλλὰ καὶ	δυνάμει.	Ὅσοι μὲν οὖν διὰ τῆς
[1, 5]	εἰς τόδε μεταβολή, οἷον ἐκ	δυνάμει	οὐσίας εἰς ἐντελεχείᾳ οὐσίαν, γένεσίς
[1, 5]	αὐλός, ἔχουσα καὶ τὸ ποσὸν	δυνάμει,	οὗτοι ἔσονται μείζους αὐλοί. Ἐὰν
[1, 5]	μὲν γάρ ἐστι τὸ προσιὸν	δυνάμει	ποσὴ σάρξ, ταύτῃ μὲν αὐξητικὸν
[1, 5]	δυνάμει ἐκεῖνο, οἷον εἰ σάρξ,	δυνάμει	σάρκα. Ἐντελεχείᾳ ἄρα ἄλλο· φθαρὲν
[1, 5]	σαρκὶ τὸ ἐνὸν αὐξητικὸν προσελθόντος	δυνάμει	σαρκὸς ἐποίησεν ἐντελεχείᾳ σάρκα. Οὐκοῦν
[1, 5]	αὐξητικὸν σαρκός, ᾗ δὲ μόνον	δυνάμει	σάρξ, τροφή. Τοῦτο δὲ τὸ
[1, 10]	Ἐπεὶ δ´ ἐστὶ τὰ μὲν	δυνάμει	τὰ δ´ ἐνεργείᾳ τῶν ὄντων,
[1, 2]	ὁτιοῦν σημεῖον. Πάντῃ ἄρα διῄρηται	δυνάμει.	Τί οὖν ἔστι παρὰ τὴν
[1, 3]	τι γίνεται, δῆλον ὡς ἔσται	δυνάμει	τις οὐσία, ἐντελεχείᾳ δ´ οὔ,
[1, 9]	Εἰ γάρ ἐστι τὸ μὲν	δυνάμει	τὸ δ´ ἐντελεχείᾳ τοιοῦτον, πέφυκεν
[1, 5]	σαρκὸς ποσῆς. Ἧι μὲν οὖν	δυνάμει	τὸ συναμφότερον, οἷον ποσὴ σάρξ,
[1, 3]	εἰ γὰρ μηδὲν ἀλλὰ πάντα	δυνάμει,	χωριστόν τε συμβαίνει τὸ μὴ
[1, 1]	Ἔστι δ´ ἐξ ὧν εἴρηκε	δυνάμενα	προσγίνεσθαι καὶ χωρίζεσθαι πάλιν, ἄλλως
[1, 10]	τε ἐκ κεχωρισμένων συνιόντα καὶ	δυνάμενα	χωρίζεσθαι πάλιν· οὔτε διαμένουσιν οὖν
[1, 7]	ὥσπερ γένος ὄν, τὸ δὲ	δυνάμενον	θερμὸν εἶναι παρόντος τοῦ θερμαντικοῦ
[1, 10]	πᾶν ὕδωρ. Ὅταν δὲ ταῖς	δυνάμεσιν	ἰσάζῃ πως, τότε μεταβάλλει μὲν
[1, 3]	ἡ γὰρ αἴσθησις ἐπιστήμης ἔχει	δύναμιν.	Καθάπερ οὖν αὐτοὶ τῷ αἰσθάνεσθαι
[1, 10]	οὔτ´ ἄμφω· σώζεται γὰρ ἡ	δύναμις	αὐτῶν. Διὸ ταῦτα μὲν ἀφείσθω·
[1, 5]	εἶδος ἄνευ ὕλης, οἷον αὐλός,	δύναμίς	τις ἐν ὕλῃ ἐστίν. Ἐὰν
[1, 2]	τοιαύτας ἀρχὰς αἳ ἐπὶ πολὺ	δύνανται	συνείρειν· οἱ δ´ ἐκ τῶν
[1, 2]	μᾶλλον ἐν τοῖς φυσικοῖς μᾶλλον	δύνανται	ὑποτίθεσθαι τοιαύτας ἀρχὰς αἳ ἐπὶ
[1, 3]	αὐτοὶ τῷ αἰσθάνεσθαι ἢ τῷ	δύνασθαι	καὶ ζῆν καὶ εἶναι νομίζουσιν,
[1, 8]	ὄν, κινηθῆναι δ´ οὐκ ἂν	δύνασθαι	μὴ ὄντος κενοῦ κεχωρισμένου. Οὐδ´
[1, 2]	Αἴτιον δὲ τοῦ ἐπ´ ἔλαττον	δύνασθαι	τὰ ὁμολογούμενα συνορᾶν ἡ ἀπειρία.
[1, 9]	διαιρετὸν εἶναι· εἰ γὰρ διακρίνεσθαι	δύναται	κατὰ τὰς ἁφάς, ὥσπερ φασί
[1, 6]	γὰρ ποιεῖν ταῦτα καὶ πάσχειν	δύναται	κυρίως ἃ μὴ οἷόν τε
[1, 8]	ποιεῖν γελοῖον· ᾗ γὰρ διαιρετά,	δύναται	χωρίζεσθαι. ~Τίνα δὲ τρόπον ὑπάρχει
[1, 2]	κατὰ πᾶν σημεῖον (οὐ γὰρ	δυνατόν)	ἀλλὰ μέχρι του. Ἀνάγκη ἄρα
[1, 2]	ἐξ οὐδενός. Καὶ τοῦτο πῶς	δυνατόν;	ἀλλὰ μὴν ὅτι γε διαιρεῖται
[1, 9]	μήπω ᾖ διῃρημένον, ἔσται διῃρημένον·	δυνατὸν	γὰρ διαιρεθῆναι· γίνεται γὰρ οὐθὲν
[1, 1]	τῶν λοιπῶν. Ὥστ´ εἰ μὴ	δυνατὸν	ἐκ πυρὸς γενέσθαι ὕδωρ μηδ´
[1, 7]	ὑπὸ τοῦ ὁμοίου τι πάσχειν	δυνατόν,	καὶ αὐτὸ ὑφ´ αὑτοῦ· καίτοι
[1, 2]	γὰρ πάντῃ διαιρετόν, καὶ τοῦτο	δυνατόν,	κἂν ἅμα εἴη τοῦτο πάντῃ
[1, 2]	δόξειεν ἂν εἶναι. Εἰ γὰρ	δυνατόν,	κἂν γένοιτο, οὐχ ὥστε εἶναι
[1, 6]	σαφῶς. Ἀλλὰ μὴν οὐδ´ ἀλλοιοῦσθαι	δυνατόν,	οὐδὲ διακρίνεσθαι καὶ συγκρίνεσθαι, μηδενὸς
[1, 2]	μέγεθος πάντῃ διαιρετόν, καὶ τοῦτο	δυνατόν.	Τί γὰρ ἔσται ὅπερ τὴν
[1, 5]	αὐλοί. Ἐὰν δὲ μηκέτι ποιεῖν	δύνηται,	ἀλλ´ οἷον ὕδωρ οἴνῳ ἀεὶ
[1, 5]	εἴρηται πρότερον. Εἰ δὲ σώματι,	δύο	ἐν τῷ αὐτῷ σώματα τόπῳ
[1, 5]	κενὸν εἶναι τὸ σῶμα μήτε	δύο	ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ μεγέθη
[1, 2]	τὸ πᾶν. Διαιρεθέντος γὰρ εἰς	δύο	καὶ πλείω, οὐδὲν ἔλαττον οὐδὲ
[1, 3]	οἷον πυρός, ὥσπερ Παρμενίδης λέγει	δύο,	τὸ ὂν καὶ τὸ μὴ
[1, 8]	καὶ αἱ διακρίσεις Λευκίππῳ μὲν	δύο	τρόποι ἂν εἶεν, διά τε
[1, 2]	στιγμαί; ἁφή τε ἀεὶ μία	δυοῖν	τινων, ὡς ὄντος τινὸς παρὰ