HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, La Politique, livre VII

Liste des contextes (ordre alphabétique)


ω  =  16 formes différentes pour 117 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, pages
[7, 1332]   ὅτι τοιοῦτός ἐστιν σπουδαῖος,     διὰ τὴν ἀρετὴν ἀγαθά ἐστι
[7, 1329]   συσσιτίοις καὶ τῶν νόμων ἐνίοις.  ᾤκουν   δὲ τὸ μὲν πρὸς τὴν
[7, 1333]   δὲ εἰς τὰ καλά. περὶ  ὧν   ἀνάγκη τὴν αὐτὴν αἵρεσιν εἶναι
[7, 1328]   δὲ καὶ πόσα ταυτί ἐστιν  ὧν   ἄνευ πόλις οὐκ ἂν εἴη:
[7, 1328]   ἐστι μόρια τῆς ὅλης συστάσεως  ὧν   ἄνευ τὸ ὅλον οὐκ ἂν
[7, 1328]   μὲν οὖν ἔργα ταῦτ' ἐστὶν  ὧν   δεῖται πᾶσα πόλις ὡς εἰπεῖν
[7, 1334]   τῇ σχολῇ τὸ ἔργον καὶ  ὧν   ἐν τῇ ἀσχολίᾳ. δεῖ γὰρ
[7, 1332]   εὐχόμεθα (τῇ τῆς πόλεως συστάσει  ὧν   τύχη κυρία κυρίαν γὰρ
[7, 1329]   ἂν εἴη τὰς ἱερωσύνας ἀποδοτέον.  ὧν   μὲν τοίνυν ἄνευ (πόλις οὐ
[7, 1323]   αὐτὴν ἔχει δύναμιν καὶ μορφὴν  ὧν   μετασχὼν ἕκαστος τῶν ἀνθρώπων λέγεται
[7, 1326]   πόλεώς εἰσι μέρος καὶ ἐξ  ὧν   συνίσταται πόλις οἰκείων μορίων:
[7, 1334]   πρὸς τὴν σχολὴν καὶ διαγωγὴν  ὧν   τε ἐν τῇ σχολῇ τὸ
[7, 1323]   τε τὸ χρήσιμον εἴς τἰ,  ὧν   τὴν ὑπερβολὴν βλάπτειν ἀναγκαῖον
[7, 1334]   τὰς τούτων δύο τὸν ἀριθμόν,  (ὧν   τὸ μέν ἐστιν ὄρεξις τὸ
[7, 1333]   δὲ δύο μέρη τῆς ψυχῆς,  ὧν   τὸ μὲν ἔχει λόγον καθ'
[7, 1332]   μὲν νεώτερον τὸ δὲ πρεσβύτερον,  ὧν   τοῖς μὲν ἄρχεσθαι πρέπει τοῖς
[7, 1331]   τοῖς ἐπιτιθεμένοις (ἐπιμελές ἐστι δι'  ὧν   τρόπων πλεονεκτήσουσιν, οὕτω τὰ μὲν
[7, 1323]   τὴν ὑπεροχὴν (ἥνπερ εἴληχε ταῦτα  ὧν   φαμεν αὐτὰς εἶναι διαθέσεις (ταύτας)
[7, 1333]   αὑτὸ λόγῳ δ' ὑπακούειν δυνάμενον:  ὧν   φαμεν τὰς ἀρετὰς εἶναι καθ'
[7, 1331]   ἐλευθέρων φόβον. ~(τὴν δὲ τῶν  ὠνίων   ἀγορὰν ἑτέραν τε δεῖ ταύτης
[7, 1331]   ἣν δεῖ καθαρὰν εἶναι τῶν  ὠνίων   πάντων, καὶ μήτε βάναυσον μήτε
[7, 1335]   εἴρηται, τοῖς δὲ περὶ τὴν  ὥραν   χρόνοις δεῖ χρῆσθαι οἷς οἱ
[7, 1335]   χρόνον λειτουργεῖν ἁρμόττει πρὸς τεκνοποιίαν  ὡρίσθω.   τὰ γὰρ τῶν πρεσβυτέρων (ἔκγονα,
[7, 1335]   συνουσίαν: καὶ γὰρ τούτου τις  ὡρισμένος   χρόνος, ὃν οὐχ ὑπερβαίνει πληθύον
[7, 1335]   κατὰ μίαν ἐπιμέλειαν. ἐπεὶ γὰρ  ὥρισται   τέλος τῆς γεννήσεως ὡς ἐπὶ
[7, 1332]   αὐτοὺς διὰ (βίου: δῆλον γὰρ  ὡς   ἀκολουθεῖν δεήσει καὶ τὴν παιδείαν
[7, 1323]   τὸ χρήσιμον. ὅλως τε δῆλον  ὡς   ἀκολουθεῖν φήσομεν τὴν διάθεσιν τὴν
[7, 1323]   ζωῆς, καὶ νῦν χρηστέον αὐτοῖς.  ὡς   ἀληθῶς γὰρ πρός γε μίαν
[7, 1336]   δὲ τὸν παρόντα καιρὸν ἐμνήσθημεν  ὡς   ἀναγκαῖον. ἴσως γὰρ οὐ κακῶς
[7, 1330]   πρὸς τέτταρα βλέποντας, πρῶτον μὲν  ὡς   ἀναγκαῖον πρὸς ὑγίειαν αἵ τε
[7, 1331]   ταῖς ἰδίαις μὴ περιβάλλειν τοίχους  ὡς   ἀνάνδρων ἐσομένων τῶν κατοικούντων. ἀλλὰ
[7, 1330]   βουλῆς τῶν πρὸς αὐτοὺς πολέμων,  ὡς   διὰ τὸ ἴδιον οὐκ ἂν
[7, 1327]   καὶ πρὸς πᾶσαν τὴν οἰκουμένην,  ὡς   διείληπται τοῖς ἔθνεσιν. τὰ μὲν
[7, 1327]   καὶ τοιούτοις ἄλλοις ἐρύμασι, φανερὸν  ὡς   εἰ μὲν ἀγαθόν τι συμβαίνει
[7, 1323]   πρῶτον (ὁμολογεῖσθαι τίς πᾶσιν  ὡς   εἰπεῖν αἱρετώτατος βίος, μετὰ δὲ
[7, 1328]   ἐστὶν ὧν δεῖται πᾶσα πόλις  ὡς   εἰπεῖν γὰρ πόλις πλῆθός
[7, 1324]   καὶ τῶν πλείστων νομίμων χύδην  ὡς   εἰπεῖν κειμένων παρὰ τοῖς πλείστοις,
[7, 1330]   δὲ τὰς πολεμικὰς (ἀσφαλείας τοὐναντίον  ὡς   εἶχον κατὰ τὸν ἀρχαῖον χρόνον:
[7, 1328]   εἴρηται πρότερον, φανερὸν ἐκ τούτων  ὡς   ἐν τῇ κάλλιστα πολιτευομένῃ πόλει
[7, 1333]   διαφέρουσιν (αἱ πράξεις καθ' αὑτὰς  ὡς   ἐν τῷ τέλει καὶ τῷ
[7, 1333]   κινδύνους πολλῶν ἦρχον: καίτοι δῆλον  ὡς   ἐπειδὴ νῦν γε οὐκέτι ὑπάρχει
[7, 1335]   γὰρ ὥρισται τέλος τῆς γεννήσεως  ὡς   ἐπὶ τὸ πλεῖστον εἰπεῖν ἀνδράσι
[7, 1336]   ταῖς ἑβδομάσι διαιροῦντες τὰς ἡλικίας  ὡς   ἐπὶ τὸ πολὺ λέγουσιν οὐ
[7, 1333]   ὡς τὴν αὐτὴν ἀναγκαῖον, ἔστιδ'  ὡς   ἑτέραν εἶναι. τὸν (τε) γὰρ
[7, 1332]   καὶ ἄρχεσθαι φατέον, ἔστι δὲ  ὡς   ἑτέρους. ~(ὥστε καὶ τὴν παιδείαν
[7, 1331]   ἀμφοτέρως χρῆσθαι ταῖς πόλεσιν, καὶ  ὡς   ἐχούσαις τείχη καὶ ὡς μὴ
[7, 1334]   μέν, καθάπερ ἐν τοῖς ἄλλοις,  ὡς   γένεσις ἀπ' ἀρχῆς ἐστι
[7, 1333]   τέλος, τοῖς μὲν οὕτω διαιροῦσιν  ὡς   ἡμεῖς φαμεν οὐκ ἄδηλον πῶς
[7, 1331]   καὶ ὡς ἐχούσαις τείχη καὶ  ὡς   μὴ (ἐχούσαις, τοῖς δὲ μὴ
[7, 1336]   προεισάγειν, οὐδὲ (τῶν εὐτελῶν ὑποκριτῶν,  ὡς   οἰκειουμένων τῶν θεατῶν ταῖς πρώταις
[7, 1326]   ποῖοί τινές εἰσι, τοὺς πολίτας,  ὡς   ὅπου τοῦτο μὴ συμβαίνει γίγνεσθαι,
[7, 1323]   μίαν διαίρεσιν οὐδεὶς ἀμφισβητήσειεν (ἂν  ὡς   οὐ, τριῶν οὐσῶν μερίδων, τῶν
[7, 1328]   ὅλον οὐκ ἂν εἴη, δῆλον  ὡς   οὐδὲ πόλεως μέρη θετέον ὅσα
[7, 1326]   ὑπερβολὴν τοῦ πλήθους. δῆλον τοίνυν  ὡς   οὗτός ἐστι πόλεως ὅρος ἄριστος,
[7, 1335]   διὰ τοιαύτην αἰτίαν (τοῖς Τροιζηνίοις,  ὡς   πολλῶν διαφθειρομένων διὰ τὸ γαμίσκεσθαι
[7, 1331]   πύργοις κατὰ τόπους ἐπικαίρους, δῆλον  ὡς   ταῦτα προκαλεῖται παρασκευάζειν ἔνια τῶν
[7, 1325]   ἐπιμελείας καλὰς μὲν θετέον, οὐχ  ὡς   τέλος δὲ πάντων ἀκρότατον, ἀλλ'
[7, 1333]   ~(ὥστε καὶ τὴν παιδείαν ἔστιν  ὡς   τὴν αὐτὴν ἀναγκαῖον, ἔστιδ' ὡς
[7, 1332]   ἱκνουμένης ἡλικίας. ἔστι μὲν ἄρα  ὡς   τοὺς αὐτοὺς ἄρχειν καὶ ἄρχεσθαι
[7, 1328]   δὲ μικρὸν (μηδέν, δῆλον  ὡς   τοῦτ' αἴτιον τοῦ γίγνεσθαι πόλεως
[7, 1328]   τυχὸν ἀλλὰ πρὸς ζωὴν αὔταρκες,  ὥς   φαμεν, ἐὰν δέ τι τυγχάνῃ
[7, 1329]   μὲν οὖν περὶ Αἴγυπτον Σεσώστριος,  ὥς   φασιν, οὕτω νομοθετήσαντος, Μίνω δὲ
[7, 1333]   ἐστι λόγος δὲ θεωρητικός.  ὡσαύτως   οὖν ἀνάγκη διῃρῆσθαι καὶ τοῦτο
[7, 1326]   φύσει, καὶ κατὰ τὴν χώραν  ὡσαύτως,   πόσην τε εἶναι καὶ ποίαν
[7, 1336]   οὖν αἰσχρολογίαν ἐκ τῆς πόλεως,  ὥσπερ   ἄλλο τι, δεῖ (τὸν νομοθέτην
[7, 1325]   τε πλήθους πολιτῶν καὶ χώρας.  ὥσπερ   γὰρ καὶ τοῖς ἄλλοις δημιουργοῖς,
[7, 1333]   καὶ τοῖς ἔργοις ἐξελήλεγκται νῦν.  ὥσπερ   γὰρ οἱ πλεῖστοι τῶν ἀνθρώπων
[7, 1331]   ἄλλας καὶ τὰς νῦν ἐπεξευρημένας.  ὥσπερ   γὰρ τοῖς ἐπιτιθεμένοις (ἐπιμελές ἐστι
[7, 1326]   ἐν μὲν τοῖς ἀναγκαίοις αὐτάρκης  ὥσπερ   δ' ἔθνος, ἀλλ' (οὐ πόλις:
[7, 1334]   ἐστιν ὄρεξις τὸ δὲ νοῦς,  ὥσπερ   δὲ τὸ σῶμα πρότερον τῇ
[7, 1332]   τὰ ἐκτὸς εἶναι τῶν ἀγαθῶν,  ὥσπερ   εἰ τοῦ κιθαρίζειν λαμπρὸν καὶ
[7, 1326]   πόλιν, ἀλλὰ τοῦτ' οὐκ ἔστιν,  ὥσπερ   εἴπομεν, ἀόριστον. τίς δ' ἐστὶν
[7, 1334]   σχολὴν ἀρετὰς ὑπάρχειν: τέλος γάρ,  (ὥσπερ   εἴρηται πολλάκις, εἰρήνη μὲν πολέμου
[7, 1332]   οὐ ῥᾴδιον λαβεῖν οὐδ' ἔστιν  ὥσπερ   ἐν Ἰνδοῖς φησι Σκύλαξ εἶναι
[7, 1324]   βλέπουσι, τοῦ κρατεῖν στοχάζονται πάντες,  ὥσπερ   ἐν Λακεδαίμονι καὶ Κρήτῃ πρὸς
[7, 1324]   περὶ αὐτὸν εὐημερίᾳ: τούτων δ'  ὥσπερ   ἐξ ἐναντίας ἕτεροι τυγχάνουσι δοξάζοντες:
[7, 1335]   βιαίοις, μηδὲ πρὸς ἕνα (μόνον,  ὥσπερ   τῶν ἀθλητῶν ἕξις, ἀλλὰ
[7, 1335]   αἰδὼς ἧττον ὑπάρχει τοῖς τοιούτοις  ὥσπερ   ἡλικιώταις καὶ περὶ τὴν οἰκονομίαν
[7, 1326]   τι καὶ πόλεως μεγέθους μέτρον,  ὥσπερ   καὶ τῶν ἄλλων πάντων, ζῴων
[7, 1327]   φοβεροὺς εἶναι καὶ δύνασθαι βοηθεῖν,  ὥσπερ   κατὰ γῆν, καὶ κατὰ θάλατταν̓
[7, 1327]   τὸ δὲ τῶν Ἑλλήνων γένος,  ὥσπερ   μεσεύει κατὰ (τοὺς τόπους, οὕτως
[7, 1334]   ἀπόλλυνται. τὴν γὰρ βαφὴν ἀνιᾶσιν,  ὥσπερ   σίδηρος, εἰρήνην ἄγοντες. αἴτιος
[7, 1334]   ἀπολαύοντας, οἷον εἴ τινές εἰσιν,  ὥσπερ   οἱ ποιηταί φασιν, ἐν μακάρων
[7, 1323]   μὲν γὰρ ἐκτὸς ἔχει πέρας,  ὥσπερ   ὄργανόν τι, πᾶν τε τὸ
[7, 1324]   πειρᾶσθαι δεσπόζειν, ἀλλὰ τῶν δεσποστῶν,  ὥσπερ   οὐδὲ θηρεύειν ἐπὶ θοίνην
[7, 1323]   μαινόμενον. ἀλλὰ ταῦτα μὲν λεγόμενα  (ὥσπερ)   πάντες ἂν συγχωρήσειαν, (διαφέρονται δ'
[7, 1329]   ταύτην, μὴ ἅμα δέ, ἀλλ'  ὥσπερ   πέφυκεν (μὲν δύναμις ἐν
[7, 1335]   φαίνεται τὰ γεννώμενα τῆς ἐχούσης  ὥσπερ   τὰ φυόμενα τῆς γῆς. περὶ
[7, 1323]   διάνοιαν οὕτως ἄφρονα καὶ διεψευσμένον  ὥσπερ   τι παιδίον μαινόμενον. ἀλλὰ
[7, 1329]   φαμεν εἶναι δεῖν τὴν κτῆσιν  ὥσπερ   τινὲς εἰρήκασιν, ~(ἀλλὰ τῇ χρήσει
[7, 1327]   αὐτοῖς δ' εὐέξοδον. ~(ἔτι δ'  ὥσπερ   τὸ πλῆθος τὸ τῶν ἀνθρώπων
[7, 1328]   διὰ τῆς αἰσθήσεως. ἐπεὶ δ'  ὥσπερ   τῶν ἄλλων τῶν κατὰ φύσιν
[7, 1334]   ἐθῶν δεῖ παρασκευάζειν μελέτην: ἔπειτα  ὥσπερ   ψυχὴ καὶ σῶμα δύ' ἐστίν,
[7, 1335]   μᾶλλον καὶ μικρὰ τὴν μορφήν,  ὥστ'   ἀναγκαῖον ταὐτὸ τοῦτο συμβαίνειν (καὶ
[7, 1332]   ἐν τῷ πολιτεύματι τὸ πλῆθος  ὥστ'   εἶναι κρείττους πάντων τούτων ἕν
[7, 1323]   φαμεν αὐτὰς εἶναι διαθέσεις (ταύτας)  ὥστ'   εἴπερ ἐστὶν ψυχὴ καὶ
[7, 1332]   ὑπερβολήν, εἶτα κατὰ (τὴν ψυχήν,  ὥστε   ἀναμφισβήτητον εἶναι καὶ φανερὰν τὴν
[7, 1332]   λόγῳ: μόνος γὰρ ἔχει λόγον:  ὥστε   δεῖ ταῦτα συμφωνεῖν ἀλλήλοις. πολλὰ
[7, 1336]   ἐμποδίζωσιν, δεῖ τοσαύτης τυγχάνειν κινήσεως  ὥστε   διαφεύγειν τὴν ἀργίαν τῶν σωμάτων:
[7, 1326]   πλήθει δὲ καὶ μεγέθει τοσαύτην  ὥστε   δύνασθαι τοὺς οἰκοῦντας ζῆν σχολάζοντας
[7, 1324]   ἐστι τὸ δὲ οὐ δεσποστόν,  ὥστε   εἴπερ ἔχει τὸν τρόπον τοῦτον,
[7, 1325]   διανοήσεις: γὰρ εὐπραξία τέλος,  ὥστε   καὶ πρᾶξίς τις. μάλιστα δὲ
[7, 1329]   τούτων εὔλογον λαμβάνειν τὴν αὔξησιν:  (ὥστε   καὶ τὰ περὶ τὰς πολιτείας
[7, 1333]   φατέον, ἔστι δὲ ὡς ἑτέρους.  ~(ὥστε   καὶ τὴν παιδείαν ἔστιν ὡς
[7, 1324]   μετ' ἀρετῆς κεχορηγημένης ἐπὶ τοσοῦτον  ὥστε   μετέχειν τῶν κατ' ἀρετὴν πράξεων,
[7, 1330]   ὀμβρίοις ὕδασιν ἀφθόνους καὶ μεγάλας,  ὥστε   μηδέποτε ὑπολείπειν εἰργομένους τῆς χώρας
[7, 1327]   εὐφυῶς κείμενα πρὸς τὴν πόλιν,  ὥστε   μήτε τὸ αὐτὸ νέμειν ἄστυ
[7, 1325]   πατὴρ (τέκνων δεσπότης δούλων:  ὥστε   παραβαίνων οὐθὲν ἂν τηλικοῦτον
[7, 1325]   καὶ καλλίστων κύριος εἴη πράξεων.  ὥστε   οὐ δεῖν τὸν δυνάμενον ἄρχειν
[7, 1334]   νοῦς τῆς φύσεως τέλος,  ὥστε   πρὸς τούτους τὴν γένεσιν καὶ
[7, 1333]   τὰ δὲ καλὰ δεῖ μᾶλλον.  ὥστε   πρὸς τούτους τοὺς σκοποὺς καὶ
[7, 1335]   χρόνον τὸν τῶν πεντήκοντα (ἐτῶν.  ὥστε   τέτταρσιν πέντε ἔτεσιν ὑπερβάλλοντα
[7, 1326]   γάρ τι καὶ πόλεως ἔργον,  ὥστε   τὴν δυναμένην τοῦτο μάλιστ' ἀποτελεῖν,
[7, 1328]   τις τέλειος, συμβέβηκε δὲ οὕτως  ὥστε   τοὺς μὲν ἐνδέχεσθαι μετέχειν αὐτῆς
[7, 1333]   ὅπως ζητῶσι τὴν ἡγεμονίαν τῆς  ὠφελείας   ἕνεκα τῶν ἀρχομένων, ~(ἀλλὰ μὴ
[7, 1333]   λόγων καὶ νόμων οὐθεὶς οὔτε  ὠφέλιμος   οὔτε ἀληθής ἐστιν. ταὐτὰ γὰρ
[7, 1327]   πρὸς τὴν θάλατταν κοινωνίας, πότερον  ὠφέλιμος   ταῖς εὐνομουμέναις πόλεσιν βλαβερά,




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 7/06/2007