Livre, Pages
[2, 1266]	πολιτείαν ἐκ δημοκρατίας καὶ τυραννίδος,	ἃς	ἢ τὸ παράπαν οὐκ ἄν
[2, 1262]	μηδὲ τὰς χρήσεις τὰς ἄλλας	ἃς	πατρὶ πρὸς υἱὸν εἶναι πάντων
[2, 1266]	δὲ τῶν καθεστηκυιῶν καὶ καθ'	ἃς	πολιτεύονται νῦν ἐγγύτερόν εἰσι τούτων
[2, 1274]	τῆς μητρὸς Ἀλκυόνης, ἀπῆλθεν εἰς	Θήβας·	κἀκεῖ τὸν βίον ἐτελεύτησαν ἀμφότεροι.
[2, 1265]	δὲ ἀδιαιρέτων οὐσῶν ἀνάγκη τοὺς	παράζυγας	μηδὲν ἔχειν, ἐάν τ' ἐλάττους
[2, 1270]	πόλεμον καὶ πάλιν τὸν πρὸς	Ἀρκάδας	καὶ Μεσηνίους· σχολάσαντες δὲ αὑτοὺς
[2, 1270]	τοὺς πολίτας ὅτι πλείστους ποιεῖσθαι	παῖδας·	ἔστι γὰρ αὐτοῖς νόμος τὸν
[2, 1262]	εἶναι τὰς γυναῖκας καὶ τοὺς	παῖδας	ἢ τοῖς φύλαξιν· ~ἧττον γὰρ
[2, 1264]	ἔτι δὲ καὶ γυναῖκας καὶ	παῖδας	ἰδίους ἢ κοινούς. Εἰ μὲν
[2, 1272]	τρέφεσθαι πάντας, καὶ γυναῖκας καὶ	παῖδας	καὶ ἄνδρας. Πρὸς δὲ τὴν
[2, 1262]	ὑπολαμβάνειν ἑαυτῶν ἀδελφούς τε καὶ	παῖδας	καὶ πατέρας καὶ μητέρας· κατὰ
[2, 1274]	τε Λοκροῖς τοῖς ἐπιζεφυρίοις, καὶ	Χαρώνδας	ὁ Καταναῖος τοῖς αὑτοῦ πολίταις
[2, 1266]	φασι τὰς στάσεις πάντας. Διὸ	Φαλέας	ὁ Χαλκηδόνιος τοῦτ' εἰσήνεγκε πρῶτος·
[2, 1266]	Ἀλλ' ἴσως ἂν εἴπειεν ὁ	Φαλέας	ὅτι ταῦτα τυγχάνει λέγων αὐτός·
[2, 1272]	τοὺς θεοὺς καὶ τὰς κοινὰς	λειτουργίας,	τὸ δὲ τοῖς συσσιτίοις, ὥστ'
[2, 1263]	μὲν εἶναι κοινάς, ὅλως δ'	ἰδίας.	Αἱ μὲν γὰρ ἐπιμέλειαι διῃρημέναι
[2, 1263]	κτήσεις καὶ τὸ ἐκ τοῦ	ἰδίας.	Δεῖ γὰρ πὼς μὲν εἶναι
[2, 1264]	κτήσεις ἢ καὶ καθ' ἕκαστον	ἰδίας,	ἔτι δὲ καὶ γυναῖκας καὶ
[2, 1263]	ἥδιστον· ὃ γίνεται τῆς κτήσεως	ἰδίας	οὔσης. Ταῦτά τε δὴ οὐ
[2, 1263]	τοίνυν ὅτι βέλτιον εἶναι μὲν	ἰδίας	τὰς κτήσεις, τῇ δὲ χρήσει
[2, 1264]	ποιήσει κοινὰς τὰς δὲ κτήσεις	ἰδίας,	τίς οἰκονομήσει ὥσπερ τὰ ἐπὶ
[2, 1263]	δὲ καρποὺς διαιρεῖσθαι πρὸς τὰς	ἰδίας	χρήσεις (λέγονται δέ τινες καὶ
[2, 1269]	εἰσίν. Ἄλλον δὲ τρόπον ἐπισκοποῦσιν	εὐλαβείας	ἂν δόξειεν εἶναι πολλῆς. Ὅταν
[2, 1266]	ὑπάρχειν ταῖς πόλεσιν, κτήσεως καὶ	παιδείας.	Ἀλλὰ τήν τε παιδείαν ἥτις
[2, 1264]	γυναῖκας οἴεται δεῖν συμπολεμεῖν καὶ	παιδείας	μετέχειν τῆς αὐτῆς τοῖς φύλαξιν,
[2, 1264]	τὸν λόγον καὶ περὶ τῆς	παιδείας,	ποίαν τινὰ δεῖ γίνεσθαι τῶν
[2, 1261]	ᾖ τὸ αὐτὸ τῷ εἴδει	ιβοηθείας	γὰρ χάριν ἡ συμμαχία πέφυκενν,
[2, 1263]	καὶ ψευδομαρτυριῶν κρίσεις καὶ πλουσίων	κολακείας·	ὧν οὐδὲν γίνεται διὰ τὴν
[2, 1270]	γυναικῶν ἄνεσις. ~Ἔξω γὰρ τῆς	οἰκείας	διὰ τὰς στρατείας ἀπεξενοῦντο πολὺν
[2, 1269]	ἕτερον, ἀλλὰ τό γε τῆς	ἐπιμελείας	ἐργῶδες εἶναι, τίνα δεῖ πρὸς
[2, 1261]	βλάβην τὸ λεγόμενον. Ἥκιστα γὰρ	ἐπιμελείας	τυγχάνει τὸ πλείστων κοινόν· τῶν
[2, 1271]	φιλοχρηματίαν τοῖς ἀνθρώποις. Περὶ δὲ	βασιλείας,	εἰ μὲν βέλτιόν ἐστιν ὑπάρχειν
[2, 1264]	εἱλωτείας τε καὶ πενεστείας καὶ	δουλείας.	Ἀλλὰ γὰρ εἴτ' ἀναγκαῖα ταῦθ'
[2, 1262]	καὶ τοὺς μὴ πόρρω τῆς	συγγενείας	ὄντας, ὥσπερ πρὸς τοὺς ἄπωθεν·
[2, 1274]	οὐδὲν ἔστιν ὅ τι καὶ	μνείας	ἄξιον, πλὴν ἡ χαλεπότης διὰ
[2, 1261]	Πολιτείᾳ γεγραμμένον νόμον; Ἔχει δὴ	δυσχερείας	ἄλλας τε πολλὰς τὸ πάντων
[2, 1263]	τε καὶ ἄλλας τοιαύτας ἔχει	δυσχερείας,	ὃν δὲ νῦν τρόπον ἔχει
[2, 1262]	Ἔτι δὲ καὶ τὰς τοιαύτας	δυσχερείας	οὐ ῥᾴδιον εὐλαβηθῆναι τοῖς ταύτην
[2, 1270]	γὰρ τῆς οἰκείας διὰ τὰς	στρατείας	ἀπεξενοῦντο πολὺν χρόνον, πολεμοῦντες τόν
[2, 1260]	δεῖ καὶ τὰς ἄλλας ἐπισκέψασθαι	πολιτείας,	αἷς τε χρῶνταί τινες τῶν
[2, 1268]	οὐδενὸς μετέχον, ἀλλὰ ἀλλότριον τῆς	πολιτείας·	ἀλλὰ μὴν εἴ τις τοὺς
[2, 1273]	ἄρχεσθαι. Ὀλιγαρχικῆς δ' οὔσης τῆς	πολιτείας	ἄριστα ἐκφεύγουσι τῷ πλουτεῖν αἰεί
[2, 1270]	μόνον ἀπρέπειάν τινα ποιεῖν τῆς	πολιτείας	αὐτῆς καθ' αὑτήν, ἀλλὰ συμβάλλεσθαί
[2, 1269]	καὶ πρὸς τὴν προαίρεσιν τῆς	πολιτείας	βλαβερὰ καὶ πρὸς εὐδαιμονίαν πόλεως.
[2, 1267]	μὴ πολιτευομένων ἐνεχείρησέ τι περὶ	πολιτείας	εἰπεῖν τῆς ἀρίστης. Κατεσκεύαζε δὲ
[2, 1265]	ὄντες, ὀλίγα δὲ περὶ τῆς	πολιτείας	εἴρηκεν, καὶ ταύτην βουλόμενος κοινοτέραν
[2, 1268]	συκοφαντίας καὶ κινήσεις, ἂν τύχῃ,	πολιτείας.	Ἐμπίπτει δ' εἰς ἄλλο πρόβλημα
[2, 1273]	Τῶν δὲ ἀποφηναμένων τι περὶ	πολιτείας	ἔνιοι μὲν οὐκ ἐκοινώνησαν πράξεων
[2, 1271]	Περὶ μὲν οὖν τῆς Λακεδαιμονίων	πολιτείας	ἐπὶ τοσοῦτον εἰρήσθω· ταῦτα γάρ
[2, 1264]	διὸ καὶ περὶ τῆς ἐνταῦθα	πολιτείας	ἐπισκέψασθαι μικρὰ βέλτιον. Καὶ γὰρ
[2, 1267]	μόνον ὁ τρόπος τῆς Φαλέου	πολιτείας.	Ἔτι τὰ πολλὰ βούλεται κατασκευάζειν
[2, 1266]	παράπαν οὐκ ἄν τις θείη	πολιτείας	ἢ χειρίστας πασῶν. Βέλτιον οὖν
[2, 1266]	ὅταν ἐπιβάλλῃ περὶ τῆς τοιαύτης	πολιτείας	ἡ σκέψις· ἔχει δὲ καὶ
[2, 1272]	καὶ δῆλον ὡς ἔχει τι	πολιτείας	ἡ τάξις, ἀλλ' οὐ πολιτεία
[2, 1272]	ἐκεῖθεν ἐλήλυθεν. Ἔτι δὲ τῆς	πολιτείας	ἡ τάξις. Οἱ μὲν γὰρ
[2, 1272]	μή, μετέχειν νόμος κωλύει τῆς	πολιτείας,	καθάπερ εἴρηται καὶ πρότερον, ἐν
[2, 1273]	Περὶ μὲν οὖν τῆς Λακεδαιμονίων	πολιτείας	καὶ Κρητικῆς καὶ τῆς Καρχηδονίων,
[2, 1268]	δεῖ τοὺς ἄλλους μετέχειν τῆς	πολιτείας	καὶ κυρίους εἶναι τῆς τῶν
[2, 1272]	διαμένειν ἐν τῇ τάξει τῆς	πολιτείας,	καὶ μήτε στάσιν, ὅ τι
[2, 1269]	καιρῶν. Περὶ δὲ τῆς Λακεδαιμονίων	πολιτείας	καὶ τῆς Κρητικῆς, σχεδὸν δὲ
[2, 1273]	οὗτοι γὰρ καὶ νόμους καὶ	πολιτείας	κατέστησαν. Περὶ μὲν οὖν τῆς
[2, 1274]	Πιττακὸς νόμων δημιουργὸς ἀλλ' οὐ	πολιτείας·	νόμος δ' ἴδιος αὐτοῦ τὸ
[2, 1273]	δημιουργοὶ μόνον, οἱ δὲ καὶ	πολιτείας,	οἷον καὶ Λυκοῦργος καὶ Σόλων·
[2, 1269]	τρόπον ὑπεναντίως τῆς προκειμένης αὐτοῖς	πολιτείας.	Ὅτι μὲν οὖν δεῖ τῇ
[2, 1271]	λίαν πένησιν, ὅρος δὲ τῆς	πολιτείας	οὗτός ἐστιν αὐτοῖς ὁ πάτριος,
[2, 1268]	τὰ ὅπλα ἔχοντες κοινωνοῦσι τῆς	πολιτείας	πάντες, οἱ μὲν γεωργοὶ οὐκ
[2, 1272]	ταύτης εἰρήσθω τοσαῦθ' ἡμῖν τῆς	πολιτείας.	Πολιτεύεσθαι δὲ δοκοῦσι καὶ Καρχηδόνιοι
[2, 1268]	εἰπεῖνν· μὴ μετέχοντας δὲ τῆς	πολιτείας	πῶς οἷόν τε φιλικῶς ἔχειν
[2, 1272]	παρ' αὐτοῖς καλῶς· σημεῖον δὲ	πολιτείας	συντεταγμένης τὸ τὸν δῆμον ἑκουσίον
[2, 1267]	Περὶ μὲν οὖν τῆς Φαλέου	πολιτείας	σχεδὸν ἐκ τούτων ἄν τις
[2, 1273]	ὑπόθεσιν τῆς ἀριστοκρατίας καὶ τῆς	πολιτείας	τὰ μὲν εἰς δῆμον ἐκκλίνει
[2, 1274]	Τὰ μὲν οὖν περὶ τὰς	πολιτείας,	τάς τε κυρίας καὶ τὰς
[2, 1264]	καὶ περὶ κτήσεως, καὶ τῆς	πολιτείας	τὴν τάξιν (διαιρεῖται γὰρ εἰς
[2, 1264]	οὐδὲ ὁ τρόπος τῆς ὅλης	πολιτείας	τίς ἔσται τοῖς κοινωνοῦσιν, οὔτ'
[2, 1268]	εἰσηγεῖσθαί τινας νόμων λύσιν ἢ	πολιτείας	ὡς κοινὸν ἀγαθόν. Ἐπεὶ δὲ
[2, 1270]	τῶν προτέρων βασιλέων μετεδίδοσαν τῆς	πολιτείας,	ὥστ' οὐ γίνεσθαι τότε ὀλιγανθρωπίαν,
[2, 1264]	παρ' ἐνίοις εἱλωτείας τε καὶ	πενεστείας	καὶ δουλείας. Ἀλλὰ γὰρ εἴτ'
[2, 1264]	πλήρεις, ἢ τὰς παρ' ἐνίοις	εἱλωτείας	τε καὶ πενεστείας καὶ δουλείας.
[2, 1274]	ἄλλων τινῶν καὶ περὶ τῆς	παιδοποιίας,	οὓς καλοῦσιν ἐκεῖνοι νόμους θετικούς·
[2, 1271]	περιμάχητα δι' ἀρετῆς μᾶλλον ἢ	κακίας,	καὶ τοῦτο μὲν καλῶς, ὅτι
[2, 1262]	ἐπὶ τούτων ἀναγκαῖον συμβαίνειν, οἷον	αἰκίας	ἔρωτας φόνους· οὐ γὰρ ἔτι
[2, 1262]	ταύτην κατασκευάζουσι τὴν κοινωνίαν, οἷον	αἰκίας	καὶ φόνους ἀκουσίους τοὺς δὲ
[2, 1267]	τύραννονν· ὥστε πρὸς τὰς μικρὰς	ἀδικίας	βοηθητικὸς μόνον ὁ τρόπος τῆς
[2, 1265]	ἔνειμε διελὼν χωρίς, χαλεπὸν δὲ	οἰκίας	δύο οἰκεῖν. Ἡ δὲ σύνταξις
[2, 1261]	ἐκ πόλεως ἄνθρωπος δ' ἐξ	οἰκίας	ἔσται· μᾶλλον γὰρ μίαν τὴν
[2, 1261]	γὰρ αὐταρκέστερον ἑνός, πόλις δ'	οἰκίας,	καὶ βούλεταί γ' ἤδη τότε
[2, 1269]	πρὸς εὐδαιμονίαν πόλεως. Ὥσπερ γὰρ	οἰκίας	μέρος ἀνὴρ καὶ γυνή, δῆλον
[2, 1261]	ἄν, καὶ τὸν ἕνα τῆς	οἰκίας·	ὥστ' εἰ καὶ δυνατός τις
[2, 1267]	Αὐτοφραδάτην σύννουν γενόμενον παύσασθαι τῆς	πολιορκίας.	Ἔστι μὲν οὖν τι τῶν
[2, 1262]	δοκεῖ κἀκεῖνος εἶναί φησι τῆς	φιλίας	ἔργον, καθάπερ ἐν τοῖς ἐρωτικοῖς
[2, 1263]	τὰς κτήσεις πλείους ἂν παρέχοι	δυσκολίας.	Καὶ γὰρ ἐν ταῖς ἀπολαύσεσι
[2, 1260]	οἱ δὲ πολῖται κοινωνοὶ τῆς	μιᾶς	πόλεως) ~Ἀλλὰ πότερον ὅσων ἐνδέχεται
[2, 1260]	γὰρ τόπος εἷς ὁ τῆς	μιᾶς	πόλεως, οἱ δὲ πολῖται κοινωνοὶ
[2, 1274]	δὲ τέταρτον τὸ θητικόν, οἷς	οὐδεμιᾶς	ἀρχῆς μετῆν. Νομοθέται δ' ἐγένοντο
[2, 1264]	γεωργῶν καὶ τῶν τεχνιτῶν, πότερον	οὐδεμιᾶς	μεθέξουσιν ἤ τινος ἀρχῆς, καὶ
[2, 1274]	ἡ χαλεπότης διὰ τὸ τῆς	ζημίας	μέγεθος. Ἐγένετο δὲ καὶ Πιττακὸς
[2, 1264]	τὰς γυναῖκας τοῖς ἀνδράσιν, οἷς	οἰκονομίας	οὐδὲν μέτεστιν. Ἐπισφαλὲς δὲ καὶ
[2, 1272]	Πάντων δὲ φαυλότατον τὸ τῆς	ἀκοσμίας	τῶν δυνατῶν, ἣν καθιστᾶσι πολλάκις
[2, 1266]	ὄφελος· μᾶλλον γὰρ δεῖ τὰς	ἐπιθυμίας	ὁμαλίζειν ἢ τὰς οὐσίας, τοῦτο
[2, 1267]	ἔλθωσιν. Ἄπειρος γὰρ ἡ τῆς	ἐπιθυμίας	φύσις, ἧς πρὸς τὴν ἀναπλήρωσιν
[2, 1269]	νόμους φαῦλον, φανερὸν ὡς ἐατέον	ἐνίας	ἁμαρτίας καὶ τῶν νομοθετῶν καὶ
[2, 1265]	καθάπερ ἐν ταῖς πλείσταις πόλεσι,	πενίας	ἀναγκαῖον αἴτιον γίνεσθαι τοῖς πολίταις,
[2, 1265]	τὸ αὐτὸ πλῆθος διὰ τὰς	ἀτεκνίας	ὁσωνοῦν γεννωμένων, ~ὅτι δοκεῖ τοῦτο
[2, 1263]	οἷς πλεῖστα προσχρώμεθα πρὸς τὰς	διακονίας	τὰς ἐγκυκλίους. Τὸ μὲν οὖν
[2, 1265]	ὅτι χώρας δεήσει τοῖς τοσούτοις	Βαβυλωνίας	ἤ τινος ἄλλης ἀπεράντου τὸ
[2, 1262]	τὰ τέκνα καὶ τὰς γυναῖκας	κοινωνίας	διωρίσθω τὸν τρόπον τοῦτον. Ἐχόμενον
[2, 1264]	τίς ὁ τρόπος ἔσται τῆς	κοινωνίας;	Ἐν μιᾷ γὰρ πόλει δύο
[2, 1265]	Ἔξω γὰρ τῆς τῶν γυναικῶν	κοινωνίας	καὶ τῆς κτήσεως, τὰ ἄλλα
[2, 1264]	περί τε γυναικῶν καὶ τέκνων	κοινωνίας,	πῶς ἔχειν δεῖ, καὶ περὶ
[2, 1260]	δὲ προαιρούμεθα θεωρῆσαι περὶ τῆς	κοινωνίας	τῆς πολιτικῆς, τίς κρατίστη πασῶν
[2, 1272]	βίου μεῖζόν ἐστι γέρας τῆς	ἀξίας	αὐτοῖς, καὶ τὸ μὴ κατὰ
[2, 1270]	γάρ, ὥσπερ καὶ σώματος, καὶ	διανοίας	γῆρας) ~τὸν τρόπον δὲ τοῦτον
[2, 1262]	δὲ ἑκουσίους, καὶ μάχας καὶ	λοιδορίας·	ὧν οὐδὲν ὅσιόν ἐστι γίνεσθαι
[2, 1264]	Σωκράτης εἴρηκεν ταύτας τε τὰς	ἀπορίας	ἔχει καὶ τούτων οὐκ ἐλάττους
[2, 1268]	ἐν τοῖς δικαστηρίοις οὐ διὰ	ψηφοφορίας	ᾤετο γίγνεσθαι δεῖν, ἀλλὰ φέρειν
[2, 1264]	εἰς συσσίτια τὰ δὲ εἰς	φατρίας	καὶ φυλάς. Ὥστε οὐδὲν ἄλλο
[2, 1263]	τὰς γυναῖκας (ἔργον γὰρ καλὸν	ἀλλοτρίας	οὔσης ἀπέχεσθαι διὰ σωφροσύνην) ἐλευθεριότητος
[2, 1274]	περὶ τὰς πολιτείας, τάς τε	κυρίας	καὶ τὰς ὑπὸ τινῶν εἰρημένας,
[2, 1273]	ἔστιν. Τὸ δὲ τὰς πενταρχίας	κυρίας	οὔσας πολλῶν καὶ μεγάλων ὑφ'
[2, 1271]	Πελοποννήσου μικρόν, τῇ δὲ τῆς	Ἀσίας	τοῦ περὶ Τριόπιον τόπου καὶ
[2, 1272]	εἴρηται, σῴζεται διὰ τὸν τόπον·	ξενηλασίας	γὰρ τὸ πόρρω πεποίηκεν. Διὸ
[2, 1265]	οὐσίαν ἐφίησι γίνεσθαι μείζονα μέχρι	πενταπλασίας,	διὰ τί τοῦτ' οὐκ ἂν
[2, 1267]	ἐατέον. Φαίνεται δ' ἐκ τῆς	νομοθεσίας	κατασκευάζων τὴν πόλιν μικράν, εἴ
[2, 1272]	κόσμοι τὴν κατὰ πόλεμον ἔχουσιν·	ἐκκλησίας	δὲ μετέχουσι πάντες, κυρία δ'
[2, 1266]	γάρ τισι τὸ περὶ τὰς	οὐσίας	εἶναι μέγιστον τετάχθαι καλῶς· περὶ
[2, 1267]	δὲ οὐδὲ τὴν ἰσότητα τῆς	οὐσίας	εἴρηκεν. Περὶ γὰρ τὴν τῆς
[2, 1265]	ἀπορεῖ, διὰ τὸ μερίζεσθαι τὰς	οὐσίας	εἰς ὁποσονοῦν πλῆθος, τότε δὲ
[2, 1263]	ὁρῶμεν ἢ τοὺς χωρὶς τὰς	οὐσίας	ἔχοντας· ἀλλὰ θεωροῦμεν ὀλίγους τοὺς
[2, 1267]	τι τῶν συμφερόντων τὸ τὰς	οὐσίας	ἴσας εἶναι τοῖς πολίταις πρὸς
[2, 1266]	ὡς οὐχ ἱκανὸν τὸ τὰς	οὐσίας	ἴσας ποιῆσαι τὸν νομοθέτην, ἀλλὰ
[2, 1267]	λανθάνειν, ὅ τι συμφέρει πλῆθος	οὐσίας.	Ἴσως οὖν ἄριστος ὅρος τὸ
[2, 1261]	τὴν αὐτήν, καὶ περὶ τῆς	οὐσίας	καὶ περὶ ἑκάστου δὴ τῶν
[2, 1274]	γυναικῶν καὶ παίδων καὶ τῆς	οὐσίας	κοινότης καὶ τὰ συσσίτια τῶν
[2, 1267]	τοιούτων ἀρχή, μᾶλλον τοῦ τὰς	οὐσίας	ὁμαλίζειν, τὸ τοὺς μὲν ἐπιεικεῖς
[2, 1266]	τὴν πολιτικὴν κοινωνίαν ἡ τῆς	οὐσίας	ὁμαλότης, καὶ τῶν πάλαι τινὲς
[2, 1266]	λανθάνει νῦν, ὅτι τὸ τῆς	οὐσίας	τάττοντας πλῆθος προσήκει καὶ τῶν
[2, 1266]	τὴν ἰσότητα μὲν ὑπάρχειν τῆς	οὐσίας,	ταύτην δ' ἢ λίαν εἶναι
[2, 1265]	ὑπολάβοι τις ἂν ὡρίσθαι τῆς	οὐσίας	τὴν τεκνοποιίαν, ὥστε ἀριθμοῦ τινὸς
[2, 1266]	τάττειν· ἐὰν γὰρ ὑπεραίρῃ τῆς	οὐσίας	τὸ μέγεθος ὁ τῶν τέκνων
[2, 1266]	τὰς ἐπιθυμίας ὁμαλίζειν ἢ τὰς	οὐσίας,	τοῦτο δ' οὐκ ἔστι μὴ
[2, 1265]	ἕξεις αἱρεταὶ περὶ τὴν τῆς	οὐσίας	χρῆσιν αὗται, οἷον οὐσίᾳ πράως
[2, 1267]	εἶναι νομίζει τὴν ἰσότητα τῆς	οὐσίας,	ὥστε μὴ λωποδυτεῖν διὰ τὸ
[2, 1266]	Ὡς μὲν οὖν οὐκ ἐκ	δημοκρατίας	καὶ μοναρχίας δεῖ συνιστάναι τὴν
[2, 1266]	συγκεῖσθαι τὴν ἀρίστην πολιτείαν ἐκ	δημοκρατίας	καὶ τυραννίδος, ἃς ἢ τὸ
[2, 1265]	ἐξ ὀλιγαρχίας καὶ μοναρχίας καὶ	δημοκρατίας	φασίν, λέγοντες τὴν μὲν βασιλείαν
[2, 1273]	ἐν Λακεδαίμονἰ. Παρεκβαίνει δὲ τῆς	ἀριστοκρατίας	ἡ τάξις τῶν Καρχηδονίων μάλιστα
[2, 1273]	δὲ παρὰ τὴν ὑπόθεσιν τῆς	ἀριστοκρατίας	καὶ τῆς πολιτείας τὰ μὲν
[2, 1270]	τὴν πολιτείαν· δημοκρατία γὰρ ἐξ	ἀριστοκρατίας	συνέβαινεν. Συνέχει μὲν οὖν τὴν
[2, 1273]	νομοθέτου τὴν παρέκβασιν εἶναι τῆς	ἀριστοκρατίας	ταύτην. Ἐξ ἀρχῆς γὰρ τοῦθ'
[2, 1264]	πόλεις ἀναγκαῖον εἶναι, καὶ ταύτας	ὑπεναντίας	ἀλλήλαις. Ποιεῖ γὰρ τοὺς μὲν
[2, 1268]	εὐόφθαλμον ἀκοῦσαι μόνον· ἔχει γὰρ	συκοφαντίας	καὶ κινήσεις, ἂν τύχῃ, πολιτείας.
[2, 1270]	δῆλον ὅτι καὶ ταύτης τῆς	ἁμαρτίας·	ἀλλ' ἡμεῖς οὐ τοῦτο σκοποῦμεν,
[2, 1269]	φαῦλον, φανερὸν ὡς ἐατέον ἐνίας	ἁμαρτίας	καὶ τῶν νομοθετῶν καὶ τῶν
[2, 1272]	διαφθερούντων. Ἣν δὲ ποιοῦνται τῆς	ἁμαρτίας	ταύτης ἰατρείαν, ἄτοπος καὶ οὐ
[2, 1267]	ἂν ἐπιζητοῖεν εἰ μὴ παρὰ	φιλοσοφίας	ἄκος. Αἱ γὰρ ἄλλαι ἀνθρώπων
[2, 1265]	γὰρ αὐτὴν οἱ μὲν ἐξ	ὀλιγαρχίας	καὶ μοναρχίας καὶ δημοκρατίας φασίν,
[2, 1266]	οὖν οὐκ ἐκ δημοκρατίας καὶ	μοναρχίας	δεῖ συνιστάναι τὴν τοιαύτην πολιτείαν,
[2, 1265]	οἱ μὲν ἐξ ὀλιγαρχίας καὶ	μοναρχίας	καὶ δημοκρατίας φασίν, λέγοντες τὴν
[2, 1273]	οὐκ ἔστιν. Τὸ δὲ τὰς	πενταρχίας	κυρίας οὔσας πολλῶν καὶ μεγάλων
[2, 1274]	ἀλλὰ μᾶλλον ἀπὸ συμπτώματος (τῆς	ναυαρχίας	γὰρ ἐν τοῖς Μηδικοῖς ὁ
[2, 1273]	φάρμακον διὰ τῶν νόμων τῆς	ἡσυχίας.	Περὶ μὲν οὖν τῆς Λακεδαιμονίων
[2, 1262]	τοὺς ἄλλους πολίτας δοθέντες τοὺς	φύλακας	καὶ πάλιν οἱ παρὰ τοῖς
[2, 1264]	ἀλλήλαις. Ποιεῖ γὰρ τοὺς μὲν	φύλακας	οἷον φρουρούς, τοὺς δὲ γεωργοὺς
[2, 1264]	νενομοθετημένον πλὴν μὴ γεωργεῖν τοὺς	φύλακας·	ὅπερ καὶ νῦν Λακεδαιμόνιοι ποιεῖν
[2, 1262]	γεωργῶν καὶ τεχνιτῶν εἰς τοὺς	φύλακας,	τὰ δ' ἐκ τούτων εἰς
[2, 1268]	ἐχόντων καθίστασθαι καὶ στρατηγοὺς καὶ	πολιτοφύλακας	καὶ τὰς κυριωτάτας ἀρχὰς ὡς
[2, 1266]	τὰ τέκνα κοινότητα καὶ τὰς	γυναῖκας	ἄλλος κεκαινοτόμηκεν, οὔτε περὶ τὰ
[2, 1269]	Ἔτι δ' ἡ περὶ τὰς	γυναῖκας	ἄνεσις καὶ πρὸς τὴν προαίρεσιν
[2, 1269]	ἀρχῆς αὐτῶν. Καίτοι τί διαφέρει	γυναῖκας	ἄρχειν ἢ τοὺς ἄρχοντας ὑπὸ
[2, 1261]	κοινὰ τὰ τέκνα καὶ τὰς	γυναῖκας	εἶναι καὶ τὰς κτήσεις. Τοῦτο
[2, 1263]	σωφροσύνης μὲν τὸ περὶ τὰς	γυναῖκας	(ἔργον γὰρ καλὸν ἀλλοτρίας οὔσης
[2, 1270]	ὀρθῶς. Τὰ δὲ περὶ τὰς	γυναῖκας	ἔχοντα μὴ καλῶς ἔοικεν, ὥσπερ
[2, 1268]	γὰρ οἱ Ἕλληνες, καὶ τὰς	γυναῖκας	ἐωνοῦντο παρ' ἀλλήλων, ὅσα τε
[2, 1264]	ἕκαστον ἰδίας, ἔτι δὲ καὶ	γυναῖκας	καὶ παῖδας ἰδίους ἢ κοινούς.
[2, 1272]	ἐκ κοινοῦ τρέφεσθαι πάντας, καὶ	γυναῖκας	καὶ παῖδας καὶ ἄνδρας. Πρὸς
[2, 1262]	χρήσιμον τὸ κοινὰς εἶναι τὰς	γυναῖκας	καὶ τοὺς παῖδας ἢ τοῖς
[2, 1261]	πολλὰς τὸ πάντων εἶναι τὰς	γυναῖκας	κοινάς, καὶ δι' ἣν αἰτίαν
[2, 1262]	περὶ τὰ τέκνα καὶ τὰς	γυναῖκας	κοινωνίας διωρίσθω τὸν τρόπον τοῦτον.
[2, 1262]	περὶ τὰ τέκνα καὶ τὰς	γυναῖκας	νενομοθετημένων, ~λέγω δὲ τὰ περὶ
[2, 1264]	ὁ Σωκράτης, ἀλλὰ τὰς μὲν	γυναῖκας	οἴεται δεῖν συμπολεμεῖν καὶ παιδείας
[2, 1264]	μὴν εἴ γε τὰς μὲν	γυναῖκας	ποιήσει κοινὰς τὰς δὲ κτήσεις
[2, 1262]	τῶν ἄνω Λιβύων κοινὰς τὰς	γυναῖκας,	τὰ μέντοι γινόμενα τέκνα διαιρεῖσθαι
[2, 1269]	φαύλως ἔχει τὸ περὶ τὰς	γυναῖκας,	τὸ ἥμισυ τῆς πόλεως εἶναι
[2, 1264]	δεῖ τὰ αὐτὰ ἐπιτηδεύειν τὰς	γυναῖκας	τοῖς ἀνδράσιν, οἷς οἰκονομίας οὐδὲν
[2, 1270]	μέρη τῆς ἀρετῆς) τὰς δὲ	γυναῖκάς	φασι μὲν ἄγειν ἐπιχειρῆσαι τὸν
[2, 1262]	περὶ τὰ τέκνα καὶ τὰς	γυναῖκας.	Φιλίαν τε γὰρ οἰόμεθα μέγιστον
[2, 1272]	καθιστᾶσι πολλάκις οἳ ἂν μὴ	δίκας	βούλωνται δοῦναι τῶν δυνατῶν· ᾗ
[2, 1263]	εἶναι τὴν οὐσίαν, λέγω δὲ	δίκας	τε πρὸς ἀλλήλους περὶ συμβολαίων
[2, 1267]	τὰς μὴ καλῶς κεκρίσθαι δοκούσας	δίκας·	τοῦτο δὲ κατεσκεύαζεν ἐκ τινῶν
[2, 1273]	τοιοῦτον ἕτερον, καὶ τὸ τὰς	δίκας	ὑπὸ τῶν ἀρχείων δικάζεσθαι πάσας
[2, 1270]	πολλῶν γινομένων, καὶ διὰ τὸ	προῖκας	διδόναι μεγάλας. Καίτοι βέλτιον ἦν
[2, 1266]	τάχιστ' ἂν ὁμαλισθῆναι τῷ τὰς	προῖκας	τοὺς μὲν πλουσίους διδόναι μὲν
[2, 1267]	γὰρ οὐ μόνον πρὸς τὰς	πολιτικὰς	χρήσεις ἱκανὴν ὑπάρχειν, ἀλλὰ καὶ
[2, 1270]	καὶ διὰ τὸ προῖκας διδόναι	μεγάλας.	Καίτοι βέλτιον ἦν μηδεμίαν ἢ
[2, 1262]	κωλῦσαι, μηδὲ τὰς χρήσεις τὰς	ἄλλας	ἃς πατρὶ πρὸς υἱὸν εἶναι
[2, 1260]	κατ' εὐχήν, δεῖ καὶ τὰς	ἄλλας	ἐπισκέψασθαι πολιτείας, αἷς τε χρῶνταί
[2, 1261]	γεγραμμένον νόμον; Ἔχει δὴ δυσχερείας	ἄλλας	τε πολλὰς τὸ πάντων εἶναι
[2, 1269]	Ὥσπερ γὰρ καὶ περὶ τὰς	ἄλλας	τέχνας, καὶ τὴν πολιτικὴν τάξιν
[2, 1263]	τὰς κτήσεις ταύτας τε καὶ	ἄλλας	τοιαύτας ἔχει δυσχερείας, ὃν δὲ
[2, 1273]	ἀρχείων δικάζεσθαι πάσας ςκαὶ μὴ	ἄλλας	ὑπ' ἄλλων, καθάπερ ἐν Λακεδαίμονἰ.
[2, 1261]	Ἔχει δὴ δυσχερείας ἄλλας τε	πολλὰς	τὸ πάντων εἶναι τὰς γυναῖκας
[2, 1267]	γε τὰ μέγιστα διὰ τὰς	ὑπερβολάς,	ἀλλ' οὐ διὰ τὰ ἀναγκαῖα
[2, 1264]	τὰ δὲ εἰς φατρίας καὶ	φυλάς.	Ὥστε οὐδὲν ἄλλο συμβήσεται νενομοθετημένον
[2, 1274]	τὸ συμφέρον. Ἐγένετο δὲ καὶ	Ἀνδροδάμας	Ῥηγῖνος νομοθέτης Χαλκιδεῦσι τοῖς ἐπὶ
[2, 1261]	πόλις ἔθνους, ὅταν μὴ κατὰ	κώμας	ὦσι κεχωρισμένοι τὸ πλῆθος, ἀλλ'
[2, 1274]	κυρίας καὶ τὰς ὑπὸ τινῶν	εἰρημένας,	ἔστω τεθεωρημένα τὸν τρόπον τοῦτον.
[2, 1262]	τῶν μὲν γνωριζομένων ἐνδέχεται τὰς	νομιζομένας	γίνεσθαι λύσεις, τῶν δὲ μή,
[2, 1266]	ᾤετο ποιεῖν, τὰς δ' ἤδη	κατοικουμένας	ἐργωδέστερον μέν, ὅμως δὲ τάχιστ'
[2, 1272]	μὴ πολυτεκνῶσι, τὴν πρὸς τοὺς	ἄρρενας	ποιήσας ὁμιλίαν, περὶ ἧς εἰ
[2, 1269]	φανερῶς τετιμήκασι τὴν πρὸς τοὺς	ἄρρενας	συνουσίαν. Ἔοικε γὰρ ὁ μυθολογήσας
[2, 1263]	ἔχει πᾶσι, τάς γε κτήσεις	κοινὰς	εἶναι βέλτιον καὶ τὰς χρήσεις
[2, 1264]	διώρισται, πότερον καὶ τοῖς γεωργοῖς	κοινὰς	εἶναι δεῖ τὰς κτήσεις ἢ
[2, 1262]	τοῖς γεωργοῖς εἶναι χρήσιμον τὸ	κοινὰς	εἶναι τὰς γυναῖκας καὶ τοὺς
[2, 1263]	ἐξ ἀμφοτέρων τὸ ἐκ τοῦ	κοινὰς	εἶναι τὰς κτήσεις καὶ τὸ
[2, 1263]	τὰς ἐγκυκλίους. Τὸ μὲν οὖν	κοινὰς	εἶναι τὰς κτήσεις ταύτας τε
[2, 1261]	τὸ πάντων εἶναι τὰς γυναῖκας	κοινάς,	καὶ δι' ἣν αἰτίαν φησὶ
[2, 1272]	πρὸς τοὺς θεοὺς καὶ τὰς	κοινὰς	λειτουργίας, τὸ δὲ τοῖς συσσιτίοις,
[2, 1263]	Δεῖ γὰρ πὼς μὲν εἶναι	κοινάς,	ὅλως δ' ἰδίας. Αἱ μὲν
[2, 1263]	κτήσεις, τῇ δὲ χρήσει ποιεῖν	κοινάς·	ὅπως δὲ γίνωνται τοιοῦτοι, τοῦ
[2, 1262]	γάρ τισι τῶν ἄνω Λιβύων	κοινὰς	τὰς γυναῖκας, τὰ μέντοι γινόμενα
[2, 1264]	γε τὰς μὲν γυναῖκας ποιήσει	κοινὰς	τὰς δὲ κτήσεις ἰδίας, τίς
[2, 1262]	τοὺς διδόντας καὶ μεταφέροντας τίσι	τίνας	διδόασιν. Ἔτι δὲ καὶ τὰ
[2, 1264]	τὸ διαφέρον μικρὸν, τὸ ποιούς	τινας	εἶναι τούτους πρὸς τὸ σῴζεσθαι
[2, 1268]	συμφέρει κινεῖν, ἐνδέχεται δ' εἰσηγεῖσθαί	τινας	νόμων λύσιν ἢ πολιτείας ὡς
[2, 1265]	τὰς τύχας, ἂν συμβαίνῃ τελευτᾶν	τινας	τῶν γεννηθέντων, καὶ πρὸς τὴν
[2, 1262]	οὐδὲ διαφυγεῖν δυνατὸν τὸ μή	τινας	ὑπολαμβάνειν ἑαυτῶν ἀδελφούς τε καὶ
[2, 1268]	ἀποδικάσας κρίνει, ἀλλὰ τὰς εἴκοσι	μνᾶς·	ἀλλ' ἐκεῖνος ἤδη ἐπιορκεῖ, ὁ
[2, 1268]	ὁ δὲ δικαστὴς κρινεῖ δέκα	μνᾶς	(ἢ ὁ μὲν πλέον ὁ
[2, 1268]	δικαζόμενος; Ὁ μὲν γὰρ εἴκοσι	μνᾶς,	ὁ δὲ δικαστὴς κρινεῖ δέκα
[2, 1268]	μὴ νομίζων ὀφείλειν τὰς εἴκοσι	μνᾶς.	Περὶ δὲ τοῦ τοῖς εὑρίσκουσί
[2, 1273]	ὅπου μὴ μικρὰ πόλις, πολιτικώτερον	πλείονας	μετέχειν τῶν ἀρχῶν, καὶ δημοτικώτερον·
[2, 1270]	ὄντες οἱ τυχόντες, διόπερ οὐκ	αὐτογνώμονας	βέλτιον κρίνειν ἀλλὰ κατὰ γράμματα
[2, 1272]	μὴ κατὰ γράμματα ἄρχειν ἀλλ'	αὐτογνώμονας	ἐπισφαλές. Τὸ δ' ἡσυχάζειν μὴ
[2, 1271]	τοῦτον λέγομεν διδόναι δεῖν τὰς	εὐθύνας.	Ἔτι δὲ καὶ τὴν αἵρεσιν
[2, 1269]	γὰρ καὶ περὶ τὰς ἄλλας	τέχνας,	καὶ τὴν πολιτικὴν τάξιν ἀδύνατον
[2, 1270]	υἱοὺς ἄφρουρον εἶναι, τὸν δὲ	τέτταρας	ἀτελῆ πάντων. Καίτοι φανερὸν ὅτι
[2, 1268]	ἄλλος δὲ πέντε, ὁ δὲ	τέτταρας,	καὶ τοῦτον δὴ τὸν τρόπον
[2, 1272]	καὶ γυναῖκας καὶ παῖδας καὶ	ἄνδρας.	Πρὸς δὲ τὴν ὀλιγοσιτίαν ὡς
[2, 1269]	βουλόμενος καρτερικήν, κατὰ μὲν τοὺς	ἄνδρας	φανερός ἐστι τοιοῦτος ὤν, ἐπὶ
[2, 1272]	τὸ διὰ βίου μεῖζόν ἐστι	γέρας	τῆς ἀξίας αὐτοῖς, καὶ τὸ
[2, 1262]	οὐδὲν ὅσιόν ἐστι γίνεσθαι πρὸς	πατέρας	καὶ μητέρας καὶ τοὺς μὴ
[2, 1262]	ἀδελφούς τε καὶ παῖδας καὶ	πατέρας	καὶ μητέρας· κατὰ γὰρ τὰς
[2, 1262]	προσαγορεύσουσιν ἀδελφοὺς καὶ τέκνα καὶ	πατέρας	καὶ μητέρας οἵ τε εἰς
[2, 1261]	αὐτὸν δὴ τρόπον ἀρχόντων ἕτεροι	ἑτέρας	ἄρχουσιν ἀρχάς. Φανερὸν τοίνυν ἐκ
[2, 1264]	ἔχει καὶ τούτων οὐκ ἐλάττους	ἑτέρας.	Σχεδὸν δὲ παραπλησίως καὶ τὰ
[2, 1262]	ἐστι γίνεσθαι πρὸς πατέρας καὶ	μητέρας	καὶ τοὺς μὴ πόρρω τῆς
[2, 1262]	καὶ παῖδας καὶ πατέρας καὶ	μητέρας·	κατὰ γὰρ τὰς ὁμοιότητας αἳ
[2, 1262]	καὶ τέκνα καὶ πατέρας καὶ	μητέρας	οἵ τε εἰς τοὺς ἄλλους
[2, 1270]	ὥσπερ καὶ σώματος, καὶ διανοίας	γῆρας)	~τὸν τρόπον δὲ τοῦτον πεπαιδευμένων
[2, 1267]	ἀλλὰ τύραννονν· ὥστε πρὸς τὰς	μικρὰς	ἀδικίας βοηθητικὸς μόνον ὁ τρόπος
[2, 1269]	εἴτε γηγενεῖς ἦσαν εἴτ' ἐκ	φθορᾶς	τινος ἐσώθησαν, ὁμοίους εἶναι καὶ
[2, 1271]	γῆν οὐκ ἐξετάζουσιν ἀλλήλων τὰς	εἰσφοράς.	Ἀποβέβηκέ τε τοὐναντίον τῷ νομοθέτῃ
[2, 1262]	αἰτίαν μηδεμίαν, ὡς λίαν δὲ	ἰσχυρᾶς	τῆς ἡδονῆς γινομένης, ὅτι δ'
[2, 1265]	πλῆθος δεῖ μὴ λανθάνειν ὅτι	χώρας	δεήσει τοῖς τοσούτοις Βαβυλωνίας ἤ
[2, 1270]	ὅτι πολλῶν γινομένων, τῆς δὲ	χώρας	οὕτω διῃρημένης, ἀναγκαῖον πολλοὺς γίνεσθαι
[2, 1270]	τῶν γυναικῶν σχεδὸν τῆς πάσης	χώρας	τῶν πέντε μερῶν τὰ δύο,
[2, 1270]	θέλῃ δίδωσιν. Τοιγαροῦν δυναμένης τῆς	χώρας	χιλίους ἱππεῖς τρέφειν καὶ πεντακοσίους,
[2, 1268]	ἀλλ' ἐκεῖνος ἤδη ἐπιορκεῖ, ὁ	καταδικάσας,	μὴ νομίζων ὀφείλειν τὰς εἴκοσι
[2, 1268]	οὐ γὰρ μηδὲν ὀφείλειν ὁ	ἀποδικάσας	κρίνει, ἀλλὰ τὰς εἴκοσι μνᾶς·
[2, 1267]	ἓν τὸ κύριον, εἰς ὃ	πάσας	ἀνάγεσθαι δεῖν τὰς μὴ καλῶς
[2, 1274]	γνωρίμων καὶ τῶν εὐπόρων κατέστησε	πάσας,	ἐκ τῶν πεντακοσιομεδίμνων καὶ ζευγιτῶν
[2, 1271]	ἂν ἡ τῶν ἐφόρων ἀρχὴ	πάσας	εὐθύνειν τὰς ἀρχάς· τοῦτο δὲ
[2, 1273]	δίκας ὑπὸ τῶν ἀρχείων δικάζεσθαι	πάσας	ςκαὶ μὴ ἄλλας ὑπ' ἄλλων,
[2, 1269]	ἄρρενας συνουσίαν. Ἔοικε γὰρ ὁ	μυθολογήσας	πρῶτος οὐκ ἀλόγως συζεῦξαι τὸν
[2, 1270]	ὑπάρχουσαν, ἐποίησεν οὐ καλόν, ὀρθῶς	ποιήσας,	διδόναι δὲ καὶ καταλείπειν ἐξουσίαν
[2, 1274]	δὲ δῆμον καταστῆσαι, τὰ δικαστήρια	ποιήσας	ἐκ πάντων. Διὸ καὶ μέμφονταί
[2, 1272]	πολυτεκνῶσι, τὴν πρὸς τοὺς ἄρρενας	ποιήσας	ὁμιλίαν, περὶ ἧς εἰ φαύλως
[2, 1273]	φαυλότερος δ' ὢν οὐ βουλήσεται	δαπανήσας.	Διὸ δεῖ τοὺς δυναμένους ἄριστ'
[2, 1269]	ἀρχόντων· οὐ γὰρ τοσοῦτον ὠφελήσεται	κινήσας	ὅσον βλαβήσεται τοῖς ἄρχουσιν ἀπειθεῖν
[2, 1274]	ὡς ἐκεῖνος τὴν πόλιν ἔλιπε	διαμισήσας	τὸν ἔρωτα τὸν τῆς μητρὸς
[2, 1266]	εἰσήνεγκε πρῶτος· φησὶ γὰρ δεῖν	ἴσας	εἶναι τὰς κτήσεις τῶν πολιτῶν.
[2, 1267]	τῶν συμφερόντων τὸ τὰς οὐσίας	ἴσας	εἶναι τοῖς πολίταις πρὸς τὸ
[2, 1266]	οὐχ ἱκανὸν τὸ τὰς οὐσίας	ἴσας	ποιῆσαι τὸν νομοθέτην, ἀλλὰ τοῦ
[2, 1273]	Τὸ δὲ τὰς πενταρχίας κυρίας	οὔσας	πολλῶν καὶ μεγάλων ὑφ' αὑτῶν
[2, 1267]	δεῖν τὰς μὴ καλῶς κεκρίσθαι	δοκούσας	δίκας· τοῦτο δὲ κατεσκεύαζεν ἐκ
[2, 1269]	τὸ τὰς γειτνιώσας πόλεις, ~καίπερ	πολεμούσας	ἀλλήλαις, μηδεμίαν εἶναι σύμμαχον τοῖς
[2, 1260]	καλῶς ἔχειν ταύτας τὰς νῦν	ὑπαρχούσας,	διὰ τοῦτο ταύτην δοκῶμεν ἐπιβαλέσθαι
[2, 1269]	Αἴτιον δ' ἴσως τὸ τὰς	γειτνιώσας	πόλεις, ~καίπερ πολεμούσας ἀλλήλαις, μηδεμίαν
[2, 1262]	μὴ κωλῦσαι, μηδὲ τὰς χρήσεις	τὰς	ἄλλας ἃς πατρὶ πρὸς υἱὸν
[2, 1260]	μάλιστα κατ' εὐχήν, δεῖ καὶ	τὰς	ἄλλας ἐπισκέψασθαι πολιτείας, αἷς τε
[2, 1269]	βέλτιον. Ὥσπερ γὰρ καὶ περὶ	τὰς	ἄλλας τέχνας, καὶ τὴν πολιτικὴν
[2, 1264]	ὁ Σωκράτης εἴρηκεν ταύτας τε	τὰς	ἀπορίας ἔχει καὶ τούτων οὐκ
[2, 1274]	ἀποδιδόναι τῷ δήμῳ δύναμιν, τὸ	τὰς	ἀρχὰς αἱρεῖσθαι καὶ εὐθύνειν (μηδὲ
[2, 1273]	πάγῳ βουλὴν ὀλιγαρχικόν, τὸ δὲ	τὰς	ἀρχὰς αἱρετὰς ἀριστοκρατικόν, τὰ δὲ
[2, 1266]	ἀπὸ τῶν ὡρισμένων τιμημάτων εἰς	τὰς	ἀρχὰς βαδίζειν) ἀλλ' ἔστι τὴν
[2, 1271]	τῶν ἐφόρων ἀρχὴ πάσας εὐθύνειν	τὰς	ἀρχάς· τοῦτο δὲ τῇ ἐφορείᾳ
[2, 1265]	εἰς τὸ αὐτὸ πλῆθος διὰ	τὰς	ἀτεκνίας ὁσωνοῦν γεννωμένων, ~ὅτι δοκεῖ
[2, 1263]	ὃν νῦν τρόπον ἔχει πᾶσι,	τάς	γε κτήσεις κοινὰς εἶναι βέλτιον
[2, 1269]	συμβέβηκεν. Αἴτιον δ' ἴσως τὸ	τὰς	γειτνιώσας πόλεις, ~καίπερ πολεμούσας ἀλλήλαις,
[2, 1262]	καὶ συμβαίνειν τινὲς τῶν τὰς	τῆς	γῆς περιόδους πραγματευομένων· εἶναι γάρ
[2, 1266]	περὶ τὰ τέκνα κοινότητα καὶ	τὰς	γυναῖκας ἄλλος κεκαινοτόμηκεν, οὔτε περὶ
[2, 1269]	εἱλωτείαν. Ἔτι δ' ἡ περὶ	τὰς	γυναῖκας ἄνεσις καὶ πρὸς τὴν
[2, 1261]	δεῖν κοινὰ τὰ τέκνα καὶ	τὰς	γυναῖκας εἶναι καὶ τὰς κτήσεις.
[2, 1263]	φανερῶς, σωφροσύνης μὲν τὸ περὶ	τὰς	γυναῖκας (ἔργον γὰρ καλὸν ἀλλοτρίας
[2, 1270]	μὴ ὀρθῶς. Τὰ δὲ περὶ	τὰς	γυναῖκας ἔχοντα μὴ καλῶς ἔοικεν,
[2, 1268]	τε γὰρ οἱ Ἕλληνες, καὶ	τὰς	γυναῖκας ἐωνοῦντο παρ' ἀλλήλων, ὅσα
[2, 1262]	εἶναι χρήσιμον τὸ κοινὰς εἶναι	τὰς	γυναῖκας καὶ τοὺς παῖδας ἢ
[2, 1261]	τε πολλὰς τὸ πάντων εἶναι	τὰς	γυναῖκας κοινάς, καὶ δι' ἣν
[2, 1262]	τῆς περὶ τὰ τέκνα καὶ	τὰς	γυναῖκας κοινωνίας διωρίσθω τὸν τρόπον
[2, 1262]	τῶν περὶ τὰ τέκνα καὶ	τὰς	γυναῖκας νενομοθετημένων, ~λέγω δὲ τὰ
[2, 1262]	τισι τῶν ἄνω Λιβύων κοινὰς	τὰς	γυναῖκας, τὰ μέντοι γινόμενα τέκνα
[2, 1269]	πολιτείαις φαύλως ἔχει τὸ περὶ	τὰς	γυναῖκας, τὸ ἥμισυ τῆς πόλεως
[2, 1264]	ὅτι δεῖ τὰ αὐτὰ ἐπιτηδεύειν	τὰς	γυναῖκας τοῖς ἀνδράσιν, οἷς οἰκονομίας
[2, 1262]	τὰ περὶ τὰ τέκνα καὶ	τὰς	γυναῖκας. Φιλίαν τε γὰρ οἰόμεθα
[2, 1274]	δοῦλος ἂν εἴη καὶ πολέμιος)	τὰς	δ' ἀρχὰς ἐκ τῶν γνωρίμων
[2, 1266]	εὐθὺς οὐ χαλεπὸν ᾤετο ποιεῖν,	τὰς	δ' ἤδη κατοικουμένας ἐργωδέστερον μέν,
[2, 1271]	τὰς νήσους τὰς μὲν ἐχειρώσατο	τὰς	δ' ᾤκισεν, τέλος δὲ ἐπιθέμενος
[2, 1270]	γὰρ ἔχει μέρη τῆς ἀρετῆς)	τὰς	δὲ γυναῖκάς φασι μὲν ἄγειν
[2, 1268]	κατεσκεύαζεν ἐκ τινῶν γερόντων αἱρετῶν.	~Τὰς	δὲ κρίσεις ἐν τοῖς δικαστηρίοις
[2, 1264]	τὰς μὲν γυναῖκας ποιήσει κοινὰς	τὰς	δὲ κτήσεις ἰδίας, τίς οἰκονομήσει
[2, 1263]	προσκρούομεν οἷς πλεῖστα προσχρώμεθα πρὸς	τὰς	διακονίας τὰς ἐγκυκλίους. Τὸ μὲν
[2, 1273]	τι τοιοῦτον ἕτερον, καὶ τὸ	τὰς	δίκας ὑπὸ τῶν ἀρχείων δικάζεσθαι
[2, 1263]	πλεῖστα προσχρώμεθα πρὸς τὰς διακονίας	τὰς	ἐγκυκλίους. Τὸ μὲν οὖν κοινὰς
[2, 1268]	ὀφείλειν ὁ ἀποδικάσας κρίνει, ἀλλὰ	τὰς	εἴκοσι μνᾶς· ἀλλ' ἐκεῖνος ἤδη
[2, 1268]	ὁ καταδικάσας, μὴ νομίζων ὀφείλειν	τὰς	εἴκοσι μνᾶς. Περὶ δὲ τοῦ
[2, 1271]	πλείστην γῆν οὐκ ἐξετάζουσιν ἀλλήλων	τὰς	εἰσφοράς. Ἀποβέβηκέ τε τοὐναντίον τῷ
[2, 1265]	καὶ ἐλευθερίως ἔστιν, ὥστε καὶ	τὰς	ἕξεις ἀναγκαῖον περὶ αὐτὴν εἶναι
[2, 1266]	οὐδὲν ὄφελος· μᾶλλον γὰρ δεῖ	τὰς	ἐπιθυμίας ὁμαλίζειν ἢ τὰς οὐσίας,
[2, 1274]	περί τε τὰ φονικὰ καὶ	τὰς	ἐπικλήρους ἐστίν· οὐ μὴν ἀλλὰ
[2, 1271]	οὐ τοῦτον λέγομεν διδόναι δεῖν	τὰς	εὐθύνας. Ἔτι δὲ καὶ τὴν
[2, 1263]	τοὺς δὲ καρποὺς διαιρεῖσθαι πρὸς	τὰς	ἰδίας χρήσεις (λέγονται δέ τινες
[2, 1272]	μὲν πρὸς τοὺς θεοὺς καὶ	τὰς	κοινὰς λειτουργίας, τὸ δὲ τοῖς
[2, 1266]	γὰρ πολλοὶ διὰ τὸ περὶ	τὰς	κτήσεις ἄνισον, ~οἱ δὲ χαρίεντες
[2, 1263]	τοῖς νόμοις, ὥσπερ τὰ περὶ	τὰς	κτήσεις ἐν Λακεδαίμονι καὶ Κρήτῃ
[2, 1263]	πολλοὺς συμβάλλοντες τοὺς κεκτημένους ἰδίᾳ	τὰς	κτήσεις. Ἔτι δὲ δίκαιοιν μὴ
[2, 1264]	τοῖς γεωργοῖς κοινὰς εἶναι δεῖ	τὰς	κτήσεις ἢ καὶ καθ' ἕκαστον
[2, 1265]	ταύτας. Ἄτοπον δὲ καὶ τὸ	τὰς	κτήσεις ἰσάζοντα τὸ περὶ τὸ
[2, 1263]	τὸ ἐκ τοῦ κοινὰς εἶναι	τὰς	κτήσεις καὶ τὸ ἐκ τοῦ
[2, 1263]	σωφροσύνην) ἐλευθεριότητος δὲ τὸ περὶ	τὰς	κτήσεις· οὔτε γὰρ ἔσται φανερὸς
[2, 1263]	δ' αὑτοῖς διαπονούντων τὰ περὶ	τὰς	κτήσεις πλείους ἂν παρέχοι δυσκολίας.
[2, 1263]	Τὸ μὲν οὖν κοινὰς εἶναι	τὰς	κτήσεις ταύτας τε καὶ ἄλλας
[2, 1263]	ὅτι βέλτιον εἶναι μὲν ἰδίας	τὰς	κτήσεις, τῇ δὲ χρήσει ποιεῖν
[2, 1261]	καὶ τὰς γυναῖκας εἶναι καὶ	τὰς	κτήσεις. Τοῦτο δὴ πότερον ὡς
[2, 1266]	φησὶ γὰρ δεῖν ἴσας εἶναι	τὰς	κτήσεις τῶν πολιτῶν. ~Τοῦτο δὲ
[2, 1268]	καὶ στρατηγοὺς καὶ πολιτοφύλακας καὶ	τὰς	κυριωτάτας ἀρχὰς ὡς εἰπεῖνν· μὴ
[2, 1266]	εὐπόρων εἶναι τοὺς ἄρχοντας, καὶ	τὰς	μεγίστας ἐκ τῶν μεγίστων τιμημάτων.
[2, 1273]	δύο ταῦτα βλέποντες, καὶ μάλιστα	τὰς	μεγίστας, τούς τε βασιλεῖς καὶ
[2, 1273]	εὐπορίαν χάριν σχολῆς, φαῦλον τὸ	τὰς	μεγίστας ὠνητὰς εἶναι τῶν ἀρχῶν,
[2, 1264]	οὐδὲν διώρικεν ὁ Σωκράτης, ἀλλὰ	τὰς	μὲν γυναῖκας οἴεται δεῖν συμπολεμεῖν
[2, 1264]	κοινωνίαν. ~Ἀλλὰ μὴν εἴ γε	τὰς	μὲν γυναῖκας ποιήσει κοινὰς τὰς
[2, 1271]	ὁ Μίνως, καὶ τὰς νήσους	τὰς	μὲν ἐχειρώσατο τὰς δ' ᾤκισεν,
[2, 1267]	εἰς ὃ πάσας ἀνάγεσθαι δεῖν	τὰς	μὴ καλῶς κεκρίσθαι δοκούσας δίκας·
[2, 1267]	κλέπτην ἀλλὰ τύραννονν· ὥστε πρὸς	τὰς	μικρὰς ἀδικίας βοηθητικὸς μόνον ὁ
[2, 1271]	ἀρχὴν κατέσχεν ὁ Μίνως, καὶ	τὰς	νήσους τὰς μὲν ἐχειρώσατο τὰς
[2, 1262]	γενομένων τῶν μὲν γνωριζομένων ἐνδέχεται	τὰς	νομιζομένας γίνεσθαι λύσεις, τῶν δὲ
[2, 1260]	τὸ μὴ καλῶς ἔχειν ταύτας	τὰς	νῦν ὑπαρχούσας, διὰ τοῦτο ταύτην
[2, 1262]	πατέρας καὶ μητέρας· κατὰ γὰρ	τὰς	ὁμοιότητας αἳ γίνονται τοῖς τέκνοις
[2, 1262]	μέντοι γινόμενα τέκνα διαιρεῖσθαι κατὰ	τὰς	ὁμοιότητας. Εἰσὶ δέ τινες καὶ
[2, 1266]	Δοκεῖ γάρ τισι τὸ περὶ	τὰς	οὐσίας εἶναι μέγιστον τετάχθαι καλῶς·
[2, 1265]	οὐδεὶς ἀπορεῖ, διὰ τὸ μερίζεσθαι	τὰς	οὐσίας εἰς ὁποσονοῦν πλῆθος, τότε
[2, 1263]	μᾶλλον ὁρῶμεν ἢ τοὺς χωρὶς	τὰς	οὐσίας ἔχοντας· ἀλλὰ θεωροῦμεν ὀλίγους
[2, 1267]	οὖν τι τῶν συμφερόντων τὸ	τὰς	οὐσίας ἴσας εἶναι τοῖς πολίταις
[2, 1266]	οὖν ὡς οὐχ ἱκανὸν τὸ	τὰς	οὐσίας ἴσας ποιῆσαι τὸν νομοθέτην,
[2, 1267]	οὖν τοιούτων ἀρχή, μᾶλλον τοῦ	τὰς	οὐσίας ὁμαλίζειν, τὸ τοὺς μὲν
[2, 1266]	δεῖ τὰς ἐπιθυμίας ὁμαλίζειν ἢ	τὰς	οὐσίας, τοῦτο δ' οὐκ ἔστι
[2, 1264]	χαλεποὺς καὶ φρονημάτων πλήρεις, ἢ	τὰς	παρ' ἐνίοις εἱλωτείας τε καὶ
[2, 1273]	πλεῖστα τῶν ἐπιτιμηθέντων ἂν διὰ	τὰς	παρεκβάσεις κοινὰ τυγχάνει πάσαις ὄντα
[2, 1273]	πολιτείαις οὐκ ἔστιν. Τὸ δὲ	τὰς	πενταρχίας κυρίας οὔσας πολλῶν καὶ
[2, 1262]	γεννήσαντας ἀναγκαῖον λαμβάνειν περὶ ἀλλήλων	τὰς	πίστεις. Ὅπερ φασὶ καὶ συμβαίνειν
[2, 1261]	ἀγαθὸν ἐν ταῖς πόλεσιν ὅτι	τὰς	πόλεις ἀναιρεῖ· καίτοι τό γε
[2, 1265]	τοῦτο καὶ νῦν συμβαίνειν περὶ	τὰς	πόλεις. Δεῖ δὲ τοῦτ' οὐχ
[2, 1265]	οὐχ ὁμοίως ἀκριβῶς ἔχειν περὶ	τὰς	πόλεις τότε καὶ νῦν· νῦν
[2, 1273]	τοῦ δήμου μέρος, ἐκπέμποντες ἐπὶ	τὰς	πόλεις. Τούτῳ γὰρ ἰῶνται καὶ
[2, 1261]	τὸ ἴσον τὸ ἀντιπεπονθὸς σῴζει	τὰς	πόλεις, ὥσπερ ἐν τοῖς Ἠθικοῖς
[2, 1274]	ἄν. Τὰ μὲν οὖν περὶ	τὰς	πολιτείας, τάς τε κυρίας καὶ
[2, 1267]	Δεῖ γὰρ οὐ μόνον πρὸς	τὰς	πολιτικὰς χρήσεις ἱκανὴν ὑπάρχειν, ἀλλὰ
[2, 1266]	δὲ τάχιστ' ἂν ὁμαλισθῆναι τῷ	τὰς	προῖκας τοὺς μὲν πλουσίους διδόναι
[2, 1266]	περὶ γὰρ τούτων ποιεῖσθαί φασι	τὰς	στάσεις πάντας. Διὸ Φαλέας ὁ
[2, 1270]	~Ἔξω γὰρ τῆς οἰκείας διὰ	τὰς	στρατείας ἀπεξενοῦντο πολὺν χρόνον, πολεμοῦντες
[2, 1274]	μὲν οὖν περὶ τὰς πολιτείας,	τάς	τε κυρίας καὶ τὰς ὑπὸ
[2, 1262]	φασὶ καὶ συμβαίνειν τινὲς τῶν	τὰς	τῆς γῆς περιόδους πραγματευομένων· εἶναι
[2, 1262]	Δικαία ἵππος. Ἔτι δὲ καὶ	τὰς	τοιαύτας δυσχερείας οὐ ῥᾴδιον εὐλαβηθῆναι
[2, 1265]	τιθέναι τὸ πλῆθος ἀποβλέποντα πρὸς	τὰς	τύχας, ἂν συμβαίνῃ τελευτᾶν τινας
[2, 1267]	ἀδικουσί γε τὰ μέγιστα διὰ	τὰς	ὑπερβολάς, ἀλλ' οὐ διὰ τὰ
[2, 1274]	πολιτείας, τάς τε κυρίας καὶ	τὰς	ὑπὸ τινῶν εἰρημένας, ἔστω τεθεωρημένα
[2, 1263]	κτήσεις κοινὰς εἶναι βέλτιον καὶ	τὰς	χρήσεις οἷον τὰ μὲν γήπεδα
[2, 1262]	δ' ἐρᾶν μὴ κωλῦσαι, μηδὲ	τὰς	χρήσεις τὰς ἄλλας ἃς πατρὶ
[2, 1270]	νομοθέτης ὡς πλείστους εἶναι τοὺς	Σπαρτιάτας,	προάγεται τοὺς πολίτας ὅτι πλείστους
[2, 1268]	στρατηγοὺς καὶ πολιτοφύλακας καὶ τὰς	κυριωτάτας	ἀρχὰς ὡς εἰπεῖνν· μὴ μετέχοντας
[2, 1273]	ὀλιγαρχικόν, τὸ δὲ τὰς ἀρχὰς	αἱρετὰς	ἀριστοκρατικόν, τὰ δὲ δικαστήρια δημοτικόν.
[2, 1273]	πολλῶν καὶ μεγάλων ὑφ' αὑτῶν	αἱρετὰς	εἶναι, καὶ τὴν τῶν ἑκατὸν
[2, 1270]	οὕτω διῃρημένης, ἀναγκαῖον πολλοὺς γίνεσθαι	πένητας.	Ἀλλὰ μὴν καὶ τὰ περὶ
[2, 1266]	τὸ πολλοὺς ἐκ πλουσίων γίνεσθαι	πένητας·	ἔργον γὰρ μὴ νεωτεροποιοὺς εἶναι
[2, 1266]	λαμβάνειν δὲ μή, τοὺς δὲ	πένητας	μὴ διδόναι μὲν λαμβάνειν δέ.
[2, 1273]	σχολῆς, φαῦλον τὸ τὰς μεγίστας	ὠνητὰς	εἶναι τῶν ἀρχῶν, τήν τε
[2, 1269]	ἀτυχήμασι διατελοῦσιν) Περὶ δὲ τοὺς	Κρῆτας	οὐδέν πω τοιοῦτον συμβέβηκεν. Αἴτιον
[2, 1262]	καὶ μητέρας· κατὰ γὰρ τὰς	ὁμοιότητας	αἳ γίνονται τοῖς τέκνοις πρὸς
[2, 1262]	γινόμενα τέκνα διαιρεῖσθαι κατὰ τὰς	ὁμοιότητας.	Εἰσὶ δέ τινες καὶ γυναῖκες
[2, 1261]	γυναικῶν καὶ κτημάτων κοινωνεῖν τοὺς	πολίτας	ἀλλήλοις, ὥσπερ ἐν τῇ Πολιτείᾳ
[2, 1262]	οἵ τε εἰς τοὺς ἄλλους	πολίτας	δοθέντες τοὺς φύλακας καὶ πάλιν
[2, 1264]	τοὺς τεχνίτας καὶ τοὺς ἄλλους	πολίτας.	Ἐγκλήματα δὲ καὶ δίκαι, καὶ
[2, 1260]	ἤτοι πάντας πάντων κοινωνεῖν τοὺς	πολίτας,	ἢ μηδενός, ἢ τινῶν μὲν
[2, 1270]	εἶναι τοὺς Σπαρτιάτας, προάγεται τοὺς	πολίτας	ὅτι πλείστους ποιεῖσθαι παῖδας· ἔστι
[2, 1271]	ποιῶν· φιλοτίμους γὰρ κατασκευάζων τοὺς	πολίτας	τούτῳ κέχρηται πρὸς τὴν αἵρεσιν
[2, 1262]	παρὰ τοῖς φύλαξιν τοὺς ἄλλους	πολίτας,	ὥστ' εὐλαβεῖσθαι τῶν τοιούτων τι
[2, 1270]	ἱππεῖς τρέφειν καὶ πεντακοσίους, καὶ	ὁπλίτας	τρισμυρίους, οὐδὲ χίλιοι τὸ πλῆθος
[2, 1267]	ἐποίει γὰρ ἓν μὲν μέρος	τεχνίτας,	ἓν δὲ γεωργούς, τρίτον δὲ
[2, 1264]	τοὺς δὲ γεωργοὺς καὶ τοὺς	τεχνίτας	καὶ τοὺς ἄλλους πολίτας. Ἐγκλήματα
[2, 1268]	γεωργοὶ τί χρήσιμοι τῇ πόλει;	Τεχνίτας	μὲν γὰρ ἀναγκαῖον εἶναι ιπᾶσα
[2, 1261]	τὸ τὴν φύσιν ἴσους εἶναι	πάντας,	~ἅμα δὲ καὶ δίκαιον, εἴτ'
[2, 1267]	τοὺς γειτνιῶντας καὶ τοὺς ἔξωθεν	πάντας.	Ἀναγκαῖον ἄρα τὴν πολιτείαν συντετάχθαι
[2, 1261]	ἅμα γὰρ οὐχ οἷόν τε	πάντας	ἄρχειν, ἀλλ' ἢ κατ' ἐνιαυτὸν
[2, 1261]	δὴ τὸν τρόπον τοῦτον ὥστε	πάντας	ἄρχειν, ὥσπερ ἂν εἰ μετέβαλλον
[2, 1261]	ἀγαθὸν εἴτε φαῦλον τὸ ἄρχειν.	Πάντας	αὐτοῦ μετέχειν, τοῦτό γε μιμεῖται
[2, 1268]	αἱρετοὺς ὑπὸ τοῦ δήμου εἶναι	πάντας.	Δῆμον δ' ἐποίει τὰ τρία
[2, 1266]	τούτων ποιεῖσθαί φασι τὰς στάσεις	πάντας.	Διὸ Φαλέας ὁ Χαλκηδόνιος τοῦτ'
[2, 1272]	συσσιτίοις, ὥστ' ἐκ κοινοῦ τρέφεσθαι	πάντας,	καὶ γυναῖκας καὶ παῖδας καὶ
[2, 1260]	τῆς σκέψεως. Ἀνάγκη γὰρ ἤτοι	πάντας	πάντων κοινωνεῖν τοὺς πολίτας, ἢ
[2, 1261]	ποιεῖ συλλογισμούς· διό ἐστι τὸ	πάντας	τὸ αὐτὸ λέγειν ὡδὶ μὲν
[2, 1261]	παραλογισμός τίς ἐστι τὸ λέγειν	πάντας,	φανερόν (τὸ γὰρ πάντες καὶ
[2, 1263]	φιλίαν τινὰ θαυμαστὴν πᾶσι πρὸς	ἅπαντας,	ἄλλως τε καὶ ὅταν κατηγορῇ
[2, 1262]	γίνονται τοῖς τέκνοις πρὸς τοὺς	γεννήσαντας	ἀναγκαῖον λαμβάνειν περὶ ἀλλήλων τὰς
[2, 1268]	μέρη τῆς πόλεως· τοὺς δ'	αἱρεθέντας	ἐπιμελεῖσθαι κοινῶν καὶ ξενικῶν καὶ
[2, 1264]	τοὺς Νόμους ἔχει τοὺς ὕστερον	γραφέντας,	διὸ καὶ περὶ τῆς ἐνταῦθα
[2, 1268]	δ' οὐ ῥᾴδιον μὴ πολλοὺς	ὄντας·	εἰ δὲ τοῦτ' ἔσται, τί
[2, 1274]	τάφους αὐτῶν ἀλλήλοις μὲν εὐσυνόπτους	ὄντας,	πρὸς δὲ τὴν τῶν Κορινθίων
[2, 1262]	τοὺς μὴ πόρρω τῆς συγγενείας	ὄντας,	ὥσπερ πρὸς τοὺς ἄπωθεν· ἃ
[2, 1262]	τρόπον· καὶ γινώσκειν ἀναγκαῖον τοὺς	διδόντας	καὶ μεταφέροντας τίσι τίνας διδόασιν.
[2, 1268]	ἐπιορκεῖν ἢ ταῦτα ἢ ταῦτα	δικάζοντας.	Ἔτι δὲ νόμον ἐτίθει περὶ
[2, 1267]	ἔχοντες ἀμύνειν οὐ δυνήσονται τοὺς	ἐπιόντας,	οὔθ' οὕτως ὀλίγην ὥστε μὴ
[2, 1270]	καρτερεῖν ἀλλὰ λάθρᾳ τὸν νόμον	ἀποδιδράσκοντας	ἀπολαύειν τῶν σωματικῶν ἡδονῶν. Ἔχει
[2, 1263]	πρὸς τοὺς ἀπολαύοντας μὲν ἢ	λαμβάνοντας	πολλά, ὀλίγα δὲ πονοῦντας, τοῖς
[2, 1272]	ἐκ τινῶν γενῶν, καὶ τοὺς	γέροντας	ἐκ τῶν κεκοσμηκότων, περὶ ὧν
[2, 1264]	τῶν κτημάτων τοὺς γεωργοὺς ἀποφορὰν	φέροντας·	ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον εἰκὸς εἶναι
[2, 1263]	δὲ καρποὺς εἰς τὸ κοινὸν	φέροντας	ἀναλίσκειν νὅπερ ἔνια ποιεῖ τῶν
[2, 1262]	γινώσκειν ἀναγκαῖον τοὺς διδόντας καὶ	μεταφέροντας	τίσι τίνας διδόασιν. Ἔτι δὲ
[2, 1266]	νῦν, ὅτι τὸ τῆς οὐσίας	τάττοντας	πλῆθος προσήκει καὶ τῶν τέκνων
[2, 1263]	ἀναγκαῖον ἐγκλήματα γίνεσθαι πρὸς τοὺς	ἀπολαύοντας	μὲν ἢ λαμβάνοντας πολλά, ὀλίγα
[2, 1274]	δ' ἴδιος αὐτοῦ τὸ τοὺς	μεθύοντας,	ἄν τι πταίσωσι, πλείω ζημίαν
[2, 1274]	διὰ γὰρ τὸ πλείους ὑβρίζειν	μεθύοντας	ἢ νήφοντας οὐ πρὸς τὴν
[2, 1274]	τὸ πλείους ὑβρίζειν μεθύοντας ἢ	νήφοντας	οὐ πρὸς τὴν συγγνώμην ἀπέβλεψεν,
[2, 1274]	τὴν μέθην νόμος, τὸ τοὺς	νήφοντας	συμποσιαρχεῖν, καὶ τὴν ἐν τοῖς
[2, 1263]	ἢ τοὺς χωρὶς τὰς οὐσίας	ἔχοντας·	ἀλλὰ θεωροῦμεν ὀλίγους τοὺς ἐκ
[2, 1268]	κυριωτάτας ἀρχὰς ὡς εἰπεῖνν· μὴ	μετέχοντας	δὲ τῆς πολιτείας πῶς οἷόν
[2, 1273]	πλουτίνδην οἴονται δεῖν αἱρεῖσθαι τοὺς	ἄρχοντας·	ἀδύνατον γὰρ τὸν ἀποροῦντα καλῶς
[2, 1268]	ἑτέραις τῶν πόλεων) τοὺς δ'	ἄρχοντας	αἱρετοὺς ὑπὸ τοῦ δήμου εἶναι
[2, 1265]	τῆς κρόκης, οὕτω καὶ τοὺς	ἄρχοντας	ἔχειν πρὸς τοὺς ἀρχομένους. Ἐπεὶ
[2, 1266]	ἐπάναγκες ἐκκλησιάζειν εἶναι καὶ φέρειν	ἄρχοντας	ἤ τι ποιεῖν ἄλλο τῶν
[2, 1266]	ἐκ τῶν εὐπόρων εἶναι τοὺς	ἄρχοντας,	καὶ τὰς μεγίστας ἐκ τῶν
[2, 1265]	τούτοις καὶ τὰ περὶ τοὺς	ἄρχοντας	πῶς ἔσονται διαφέροντες τῶν ἀρχομένων.
[2, 1264]	Ἀεὶ γὰρ ποιεῖ τοὺς αὐτοὺς	ἄρχοντας·	τοῦτο δὲ στάσεως αἴτιον γίνεται
[2, 1269]	διαφέρει γυναῖκας ἄρχειν ἢ τοὺς	ἄρχοντας	ὑπὸ τῶν γυναικῶν ἄρχεσθαι; Ταὐτὸ
[2, 1264]	ἀναγκαῖον αὐτῷ ποιεῖν τοὺς αὐτοὺς	ἄρχοντας,	φανερόν· οὐ γὰρ ὁτὲ μὲν
[2, 1264]	μέτεστιν. Ἐπισφαλὲς δὲ καὶ τοὺς	ἄρχοντας	ὡς καθίστησιν ὁ Σωκράτης. Ἀεὶ
[2, 1269]	ἐσώθησαν, ὁμοίους εἶναι καὶ τοὺς	τυχόντας	καὶ τοὺς ἀνοήτους, ὥσπερ καὶ
[2, 1268]	ἰδίαν καὶ τοὺς τὴν κοινὴν	γεωργοῦντας,	τό τε πλῆθος ἄπορον ἔσται
[2, 1263]	ἢ λαμβάνοντας πολλά, ὀλίγα δὲ	πονοῦντας,	τοῖς ἐλάττω μὲν λαμβάνουσι, πλείω
[2, 1263]	καὶ τοὺς κοινὰ κεκτημένους καὶ	κοινωνοῦντας	πολλῷ διαφερομένους μᾶλλον ὁρῶμεν ἢ
[2, 1266]	μηδὲ τοῦτο λανθάνειν τοὺς οὕτω	νομοθετοῦντας,	ὃ λανθάνει νῦν, ὅτι τὸ
[2, 1267]	δεῖ δὲ καὶ πρὸς τοὺς	γειτνιῶντας	καὶ τοὺς ἔξωθεν πάντας. Ἀναγκαῖον
[2, 1265]	ἔχει προσθεῖναι καὶ πρὸς τοὺς	γειτνιῶντας	τόπους, πρῶτον μὲν εἰ δεῖ
[2, 1266]	εἶναι τοὺς ἄρχοντας, καὶ τὰς	μεγίστας	ἐκ τῶν μεγίστων τιμημάτων. Ὀλιγαρχικὴν
[2, 1273]	ταῦτα βλέποντες, καὶ μάλιστα τὰς	μεγίστας,	τούς τε βασιλεῖς καὶ τοὺς
[2, 1273]	χάριν σχολῆς, φαῦλον τὸ τὰς	μεγίστας	ὠνητὰς εἶναι τῶν ἀρχῶν, τήν
[2, 1266]	ἄν τις θείη πολιτείας ἢ	χειρίστας	πασῶν. Βέλτιον οὖν λέγουσιν οἱ
[2, 1260]	δὲ τὸ ζητεῖν τι παρ'	αὐτὰς	ἕτερον μὴ δοκῇ πάντως εἶναι
[2, 1262]	ἵππος. Ἔτι δὲ καὶ τὰς	τοιαύτας	δυσχερείας οὐ ῥᾴδιον εὐλαβηθῆναι τοῖς
[2, 1263]	κτήσεις ταύτας τε καὶ ἄλλας	τοιαύτας	ἔχει δυσχερείας, ὃν δὲ νῦν
[2, 1273]	εἶναι, καὶ τὴν τῶν ἑκατὸν	ταύτας	αἱρεῖσθαι, τὴν μεγίστην ἀρχήν, ἔτι
[2, 1265]	ἕξεις ἀναγκαῖον περὶ αὐτὴν εἶναι	ταύτας.	Ἄτοπον δὲ καὶ τὸ τὰς
[2, 1273]	τὴν μεγίστην ἀρχήν, ἔτι δὲ	ταύτας	πλείονα ἄρχειν χρόνον τῶν ἄλλων
[2, 1260]	διὰ τὸ μὴ καλῶς ἔχειν	ταύτας	τὰς νῦν ὑπαρχούσας, διὰ τοῦτο
[2, 1263]	οὖν κοινὰς εἶναι τὰς κτήσεις	ταύτας	τε καὶ ἄλλας τοιαύτας ἔχει
[2, 1264]	περὶ ἧς ὁ Σωκράτης εἴρηκεν	ταύτας	τε τὰς ἀπορίας ἔχει καὶ
[2, 1264]	δύο πόλεις ἀναγκαῖον εἶναι, καὶ	ταύτας	ὑπεναντίας ἀλλήλαις. Ποιεῖ γὰρ τοὺς
[2, 1271]	ἱκανῶς ἀγαθοῖς ἀνδράσιν· διόπερ ἐξέπεμπον	συμπρεσβευτὰς	τοὺς ἐχθρούς, καὶ σωτηρίαν ἐνόμιζον
[2, 1271]	πόλιν πεποίηκεν ἀχρήματον, τοὺς δ'	ἰδιώτας	φιλοχρημάτους. Περὶ μὲν οὖν τῆς
[2, 1262]	τούτων ἀναγκαῖον συμβαίνειν, οἷον αἰκίας	ἔρωτας	φόνους· οὐ γὰρ ἔτι προσαγορεύσουσιν
[2, 1273]	τὸ δὲ ἀμίσθους καὶ μὴ	κληρωτὰς	ἀριστοκρατικὸν θετέον, καὶ εἴ τι
[2, 1262]	ἀκουσίους τοὺς δὲ ἑκουσίους, καὶ	μάχας	καὶ λοιδορίας· ὧν οὐδὲν ὅσιόν
[2, 1274]	τῷ δήμῳ δύναμιν, τὸ τὰς	ἀρχὰς	αἱρεῖσθαι καὶ εὐθύνειν (μηδὲ γὰρ
[2, 1273]	βουλὴν ὀλιγαρχικόν, τὸ δὲ τὰς	ἀρχὰς	αἱρετὰς ἀριστοκρατικόν, τὰ δὲ δικαστήρια
[2, 1269]	ἐπεὶ καὶ τοῖς Θετταλοῖς κατ'	ἀρχὰς	ἀφίσταντο διὰ τὸ πολεμεῖν ἔτι
[2, 1266]	τῶν ὡρισμένων τιμημάτων εἰς τὰς	ἀρχὰς	βαδίζειν) ἀλλ' ἔστι τὴν ἰσότητα
[2, 1274]	εἴη καὶ πολέμιος) τὰς δ'	ἀρχὰς	ἐκ τῶν γνωρίμων καὶ τῶν
[2, 1273]	δόξειεν εἶναι καὶ τὸ πλείους	ἀρχὰς	τὸν αὐτὸν ἄρχειν· ὅπερ εὐδοκιμεῖ
[2, 1271]	ἐφόρων ἀρχὴ πάσας εὐθύνειν τὰς	ἀρχάς·	τοῦτο δὲ τῇ ἐφορείᾳ μέγα
[2, 1261]	τρόπον ἀρχόντων ἕτεροι ἑτέρας ἄρχουσιν	ἀρχάς.	Φανερὸν τοίνυν ἐκ τούτων ὡς
[2, 1268]	καὶ πολιτοφύλακας καὶ τὰς κυριωτάτας	ἀρχὰς	ὡς εἰπεῖνν· μὴ μετέχοντας δὲ
[2, 1265]	τὸ πλῆθος ἀποβλέποντα πρὸς τὰς	τύχας,	ἂν συμβαίνῃ τελευτᾶν τινας τῶν
[2, 1261]	κεχωρισμένοι τὸ πλῆθος, ἀλλ' οἷον	Ἀρκάδες)	Διόπερ τὸ ἴσον τὸ ἀντιπεπονθὸς
[2, 1269]	ἦσαν, Ἀργεῖοι καὶ Μεσήνιοι καὶ	Ἀρκάδες·	ἐπεὶ καὶ τοῖς Θετταλοῖς κατ'
[2, 1269]	ἀλλὰ τό γε τῆς ἐπιμελείας	ἐργῶδες	εἶναι, τίνα δεῖ πρὸς αὐτοὺς
[2, 1264]	ἀδύνατον. Ἀλλὰ μὴν εἰ οἱ	φύλακες	μὴ εὐδαίμονες, τίνες ἕτεροι; Οὐ
[2, 1266]	αἵρεσιν. Αἱροῦνται μὲν γὰρ πάντες	ἐπάναγκες,	ἀλλ' ἐκ τοῦ πρώτου τιμήματος,
[2, 1266]	τὸ δὲ τοῖς μὲν εὐπορωτέροις	ἐπάναγκες	ἐκκλησιάζειν εἶναι καὶ φέρειν ἄρχοντας
[2, 1266]	τῶν τρίτων, πλὴν οὐ πᾶσιν	ἐπάναγκες	ἦν τοῖς ἐκ τῶν τρίτων
[2, 1266]	ἐκ δὲ τοῦ τετάρτου μόνοις	ἐπάναγκες	τοῖς πρώτοις καὶ τοῖς δευτέροις·
[2, 1266]	τῶν δημοτικῶν διὰ τὸ μὴ	ἐπάναγκες.	Ὡς μὲν οὖν οὐκ ἐκ
[2, 1264]	κτήσεις καὶ αἱ τῶν γεωργῶν	γυναῖκες	Ἄτοπον δὲ καὶ τὸ ἐκ
[2, 1262]	ὁμοιότητας. Εἰσὶ δέ τινες καὶ	γυναῖκες	καὶ τῶν ἄλλων ζῴων, οἷον
[2, 1268]	γίνεσθαί τινα τιμήν, οὐκ ἔστιν	ἀσφαλὲς	τὸ νομοθετεῖν, ἀλλ' εὐόφθαλμον ἀκοῦσαι
[2, 1271]	ὡς οὐκ ἀγαθοῖς ἀνδράσιν, οὐκ	ἀσφαλές.	Φαίνονται δὲ καὶ καταδωροδοκούμενοι καὶ
[2, 1264]	ἀνδράσιν, οἷς οἰκονομίας οὐδὲν μέτεστιν.	Ἐπισφαλὲς	δὲ καὶ τοὺς ἄρχοντας ὡς
[2, 1272]	κατὰ γράμματα ἄρχειν ἀλλ' αὐτογνώμονας	ἐπισφαλές.	Τὸ δ' ἡσυχάζειν μὴ μετέχοντα
[2, 1268]	βαρβαρικούς. Ἐσιδηροφοροῦντό τε γὰρ οἱ	Ἕλληνες,	καὶ τὰς γυναῖκας ἐωνοῦντο παρ'
[2, 1274]	ἐκ πάντων. Διὸ καὶ μέμφονταί	τινες	αὐτῷ· λῦσαι γὰρ θάτερα, κύριον
[2, 1267]	δὲ σωφροσύνη· τρίτον δ' εἴ	τινες	βούλοιντο δι' αὑτῶν χαίρειν, οὐκ
[2, 1271]	τοὺς ναυάρχους νόμῳ καὶ ἕτεροί	τινες	ἐπιτετιμήκασιν, ὀρθῶς ἐπιτιμῶντες. Στάσεως γὰρ
[2, 1268]	ὁ νομοθέτης· εἰ δ' ἕτεροί	τινες	ἔσονται τῶν τε τὰ ἴδια
[2, 1264]	πολιτεία καὶ παιδεία καὶ νόμοι	τίνες.	Ἔστι δ' οὔθ' εὑρεῖν ῥᾴδιον,
[2, 1260]	τῶν εὐνομεῖσθαι λεγομένων, κἂν εἴ	τινες	ἕτεραι τυγχάνουσιν ὑπὸ τινῶν εἰρημέναι
[2, 1264]	εἰ οἱ φύλακες μὴ εὐδαίμονες,	τίνες	ἕτεροι; Οὐ γὰρ δὴ οἵ
[2, 1269]	ἔξω Κελτῶν ἢ κἂν εἴ	τινες	ἕτεροι φανερῶς τετιμήκασι τὴν πρὸς
[2, 1262]	κατὰ τὰς ὁμοιότητας. Εἰσὶ δέ	τινες	καὶ γυναῖκες καὶ τῶν ἄλλων
[2, 1269]	τούτων φανερὸν ὅτι κινητέοι καὶ	τινὲς	καὶ ποτὲ τῶν νόμων εἰσίν.
[2, 1274]	Ἰταλίαν καὶ Σικελίαν. Πειρῶνται δέ	τινες	καὶ συνάγειν ὡς Ὀνομακρίτου μὲν
[2, 1261]	εἶναι τὴν πόλιν ὥσπερ λέγουσί	τινες,	καὶ τὸ λεχθὲν ὡς μέγιστον
[2, 1263]	τὰς ἰδίας χρήσεις (λέγονται δέ	τινες	καὶ τοῦτον τὸν τρόπον κοινωνεῖν
[2, 1270]	τοῖς Ἀνδρίοις· διαφθαρέντες γὰρ ἀργυρίῳ	τινές,	ὅσον ἐφ' ἑαυτοῖς, ὅλην τὴν
[2, 1266]	ἔχει τὸν τρόπον. Εἰσὶ δέ	τινες	πολιτεῖαι καὶ ἄλλαι, αἱ μὲν
[2, 1268]	καὶ σκέψιν ἑτέραν· ἀποροῦσι γάρ	τινες	πότερον βλαβερὸν ἢ συμφέρον ταῖς
[2, 1266]	αἱρετῶν αἱρετοὺς ἐπικίνδυνον. Εἰ γάρ	τινες	συστῆναι θέλουσι καὶ μέτριοι τὸ
[2, 1272]	δυναστευτική. Πολλάκις γὰρ ἐκβάλλουσι συστάντες	τινὲς	τοὺς κόσμους ἢ τῶν συναρχόντων
[2, 1260]	ἐπισκέψασθαι πολιτείας, αἷς τε χρῶνταί	τινες	τῶν πόλεων τῶν εὐνομεῖσθαι λεγομένων,
[2, 1262]	πίστεις. Ὅπερ φασὶ καὶ συμβαίνειν	τινὲς	τῶν τὰς τῆς γῆς περιόδους
[2, 1266]	οὐσίας ὁμαλότης, καὶ τῶν πάλαι	τινὲς	φαίνονται διεγνωκότες, οἷον καὶ Σόλων
[2, 1264]	μὴν εἰ οἱ φύλακες μὴ	εὐδαίμονες,	τίνες ἕτεροι; Οὐ γὰρ δὴ
[2, 1261]	ἀεὶ οἱ αὐτοὶ σκυτοτόμοι καὶ	τέκτονες	ἦσαν. Ἐπεὶ δὲ βέλτιον οὕτως
[2, 1261]	μετέβαλλον οἱ σκυτεῖς καὶ οἱ	τέκτονες	καὶ μὴ ἀεὶ οἱ αὐτοὶ
[2, 1272]	τό γε ἀρχαῖον ἐκάλουν οἱ	Λάκωνες	οὐ φιδίτια ἀλλὰ ἀνδρεῖα, καθάπερ
[2, 1262]	ἄλλων ζῴων, οἷον ἵπποι καὶ	βόες,	αἳ σφόδρα πεφύκασιν ὅμοια ἀποδιδόναι
[2, 1264]	τὰ ἐπὶ τῶν ἀγρῶν οἱ	ἄνδρες	αὐτῶν κἂν εἰ κοιναὶ αἱ
[2, 1270]	ὥστε πολλάκις ἐμπίπτουσιν ἄνθρωποι σφόδρα	πένητες	εἰς τὸ ἀρχεῖον, οἳ διὰ
[2, 1272]	τοῖς γέρουσιν, οὓς καλοῦσιν οἱ	Κρῆτες	βουλήν, ἴσοι· βασιλεία δὲ πρότερον
[2, 1264]	μή τι σοφίζωνται τοιοῦτον οἷον	Κρῆτες;	Ἐκεῖνοι γὰρ τἆλλα ταὐτὰ τοῖς
[2, 1272]	φιδίτια ἀλλὰ ἀνδρεῖα, καθάπερ οἱ	Κρῆτες,	ᾗ καὶ δῆλον ὅτι ἐκεῖθεν
[2, 1272]	μὲν ἦν, εἶτα κατέλυσαν οἱ	Κρῆτες,	καὶ τὴν ἡγεμονίαν οἱ κόσμοι
[2, 1272]	γὰρ ἐξωτερικῆς ἀρχῆς κοινωνοῦσιν οἱ	Κρῆτες,	νεωστί τε πόλεμος ξενικὸς διαβέβηκεν
[2, 1271]	ἐσῴζοντο μὲν πολεμοῦντες, ἀπώλλυντο δὲ	ἄρξαντες	διὰ τὸ μὴ ἐπίστασθαι σχολάζειν
[2, 1261]	φαίνεται κατὰ τὸν λόγον, ἐὰν	πάντες	ἅμα λέγωσι τὸ ἐμὸν καὶ
[2, 1267]	μικράν, εἴ γ' οἱ τεχνῖται	πάντες	δημόσιοι ἔσονται καὶ μὴ πλήρωμά
[2, 1261]	τελέως εἶναι μίαν. Τὸ γὰρ	πάντες	διττόν. Εἰ μὲν οὖν ὡς
[2, 1273]	μετὰ τῶν γερόντων, ἂν ὁμογνωμονῶσι	πάντες,	εἰ δὲ μή, καὶ τούτων
[2, 1269]	οὐ τὸ πάτριον ἀλλὰ τἀγαθὸν	πάντες·	εἰκός τε τοὺς πρώτους, εἴτε
[2, 1266]	βουλῆς αἵρεσιν. Αἱροῦνται μὲν γὰρ	πάντες	ἐπάναγκες, ἀλλ' ἐκ τοῦ πρώτου
[2, 1269]	δὲ Λάκωσιν οἱ γειτνιῶντες ἐχθροὶ	πάντες	ἦσαν, Ἀργεῖοι καὶ Μεσήνιοι καὶ
[2, 1261]	λέγειν πάντας, φανερόν (τὸ γὰρ	πάντες	καὶ ἀμφότεροι, καὶ περιττὰ καὶ
[2, 1269]	δ' εἰ καὶ κινητέοι, πότερον	πάντες	καὶ ἐν πάσῃ πολιτείᾳ, ἢ
[2, 1265]	πρῶτον τοὺς κλήρους ἀνίσους εἶχον	πάντες	κατὰ μέγεθος· ἐν δὲ τοῖς
[2, 1272]	πόλεμον ἔχουσιν· ἐκκλησίας δὲ μετέχουσι	πάντες,	κυρία δ' οὐδενός ἐστιν ἀλλ'
[2, 1261]	γυναιξὶ καὶ τοῖς τέκνοις, ἀλλὰ	πάντες	μέν, οὐχ ὡς ἕκαστος δ'
[2, 1261]	ὁμοίως δὲ καὶ τὴν οὐσίαν	πάντες	μέν, οὐχ ὡς ἕκαστος δ'
[2, 1268]	ὅπλα ἔχοντες κοινωνοῦσι τῆς πολιτείας	πάντες,	οἱ μὲν γεωργοὶ οὐκ ἔχοντες
[2, 1269]	τὴν τῶν γυναικῶν φαίνονται κατοκώχιμοι	πάντες	οἱ τοιοῦτοι. Διὸ παρὰ τοῖς
[2, 1265]	Τὸ μὲν οὖν περιττὸν ἔχουσι	πάντες	οἱ τοῦ Σωκράτους λόγοι καὶ
[2, 1261]	τυχὼν ὁμοίως ἐστὶν υἱός· ὥστε	πάντες	ὁμοίως ὀλιγωρήσουσιν. ~Ἔτι οὕτως ἕκαστος
[2, 1263]	τὸ φιλοχρήματον, ἐπεὶ φιλοῦσί γε	πάντες	ὡς εἰπεῖν ἕκαστον τῶν τοιούτων.
[2, 1270]	τὸν πρὸς Ἀρκάδας καὶ Μεσηνίους·	σχολάσαντες	δὲ αὑτοὺς μὲν παρεῖχον τῷ
[2, 1273]	εὔλογον κερδαίνειν τοὺς ὠνουμένους, ὅταν	δαπανήσαντες	ἄρχωσιν· ἄτοπον γὰρ εἰ πένης
[2, 1263]	μόνον λέγειν ὅσων στερήσονται κακῶν	κοινωνήσαντες,	ἀλλὰ καὶ ὅσων ἀγαθῶν· φαίνεται
[2, 1272]	ἀλλὰ δυναστευτική. Πολλάκις γὰρ ἐκβάλλουσι	συστάντες	τινὲς τοὺς κόσμους ἢ τῶν
[2, 1262]	τε εἰς τοὺς ἄλλους πολίτας	δοθέντες	τοὺς φύλακας καὶ πάλιν οἱ
[2, 1273]	δὲ καὶ τῶν ὀθνείων τισί,	πολιτευθέντες	αὐτοί· καὶ τούτων οἱ μὲν
[2, 1267]	εἰπεῖν. Καὶ γὰρ ἂν οἱ	χαρίεντες	ἀγανακτοῖεν ὡς οὐκ ἴσων ὄντες
[2, 1267]	τὰς κτήσεις ἄνισον, ~οἱ δὲ	χαρίεντες	περὶ τῶν τιμῶν, ἐὰν ἴσαι·
[2, 1270]	νῦν δὲ ἐν τοῖς Ἀνδρίοις·	διαφθαρέντες	γὰρ ἀργυρίῳ τινές, ὅσον ἐφ'
[2, 1264]	γὰρ τἆλλα ταὐτὰ τοῖς δούλοις	ἐφέντες	μόνον ἀπειρήκασι τὰ γυμνάσια καὶ
[2, 1267]	χαρίεντες ἀγανακτοῖεν ὡς οὐκ ἴσων	ὄντες	ἄξιοι, διὸ καὶ φαίνονται πολλάκις
[2, 1270]	καὶ κρίσεών εἰσι μεγάλων κύριοι,	ὄντες	οἱ τυχόντες, διόπερ οὐκ αὐτογνώμονας
[2, 1265]	μὲν πλεῖστον μέρος νόμοι τυγχάνουσιν	ὄντες,	ὀλίγα δὲ περὶ τῆς πολιτείας
[2, 1265]	καὶ μοναρχίας καὶ δημοκρατίας φασίν,	λέγοντες	τὴν μὲν βασιλείαν μοναρχίαν, τὴν
[2, 1267]	καὶ φαίνονται πολλάκις ἐπιτιθέμενοι καὶ	στασιάζοντες·	~ἔτι δ' ἡ πονηρία τῶν
[2, 1268]	τῆς τέχνης· οἱ δὲ γεωργοὶ	πορίζοντες	μὲν τοῖς τὰ ὅπλα κεκτημένοις
[2, 1264]	τὴν ἀρχὴν αὐτῶν, ἢ τί	μαθόντες	ὑπομενοῦσι τὴν ἀρχήν, ἐὰν μή
[2, 1271]	δ' οἱ πρὸς τὴν ἀποικίαν	ἐλθόντες	τὴν τάξιν τῶν νόμων ὑπάρχουσαν
[2, 1264]	συνῆκται, τοῖς δ' οὐ χρῶνται	γινώσκοντες.	Μάλιστα δ' ἂν γένοιτο φανερὸν
[2, 1263]	τῶν κοινωνιῶν διαφερομένους, πρὸς πολλοὺς	συμβάλλοντες	τοὺς κεκτημένους ἰδίᾳ τὰς κτήσεις.
[2, 1272]	ἀλλὰ δυναστεία μᾶλλον. Εἰώθασι δὲ	διαλαμβάνοντες	τὸν δῆμον καὶ τοὺς φίλους
[2, 1261]	ταῖς οἰκετικαῖς διακονίαις οἱ πολλοὶ	θεράποντες	ἐνίοτε χεῖρον ὑπηρετοῦσι τῶν ἐλαττόνων.
[2, 1273]	αἱροῦνται γὰρ εἰς δύο ταῦτα	βλέποντες,	καὶ μάλιστα τὰς μεγίστας, τούς
[2, 1273]	αἰεί τι τοῦ δήμου μέρος,	ἐκπέμποντες	ἐπὶ τὰς πόλεις. Τούτῳ γὰρ
[2, 1272]	κόσμοι δέκα εἰσίν· οἱ δὲ	γέροντες	τοῖς γέρουσιν, οὓς καλοῦσιν οἱ
[2, 1265]	περὶ τοὺς ἄρχοντας πῶς ἔσονται	διαφέροντες	τῶν ἀρχομένων. Φησὶ γὰρ δεῖν,
[2, 1269]	Λάκωσιν οἱ εἵλωτες (ὥσπερ γὰρ	ἐφεδρεύοντες	τοῖς ἀτυχήμασι διατελοῦσιν) Περὶ δὲ
[2, 1273]	μὴ μόνον ἄρχοντες ἀλλὰ μηδ'	ἰδιωτεύοντες.	Εἰ δὲ δεῖ βλέπειν καὶ
[2, 1273]	πολιτικῶν οὐδ' ὡντινωνοῦν, ἀλλὰ διετέλεσαν	ἰδιωτεύοντες	τὸν βίον, περὶ ὧν εἴ
[2, 1263]	ἐν ποσὶ καὶ ἐκ μικρῶν	προσκρούοντες	ἀλλήλοις. Ἔτι δὲ τῶν θεραπόντων
[2, 1267]	καὶ κρείττους ἐπιθυμήσουσιν, οἱ δὲ	ἔχοντες	ἀμύνειν οὐ δυνήσονται τοὺς ἐπιόντας,
[2, 1274]	μὲν λέγουσιν ἀσκεπτότερον τῶν χρόνων	ἔχοντες.	Ἐγένετο δὲ καὶ Φιλόλαος ὁ
[2, 1268]	γεωργοὶ καὶ οἱ τὰ ὅπλα	ἔχοντες	κοινωνοῦσι τῆς πολιτείας πάντες, οἱ
[2, 1268]	πάντες, οἱ μὲν γεωργοὶ οὐκ	ἔχοντες	ὅπλα, οἱ δὲ τεχνῖται οὔτε
[2, 1273]	καὶ μηδὲν ἀσχημονεῖν, μὴ μόνον	ἄρχοντες	ἀλλὰ μηδ' ἰδιωτεύοντες. Εἰ δὲ
[2, 1270]	εἰσι μεγάλων κύριοι, ὄντες οἱ	τυχόντες,	διόπερ οὐκ αὐτογνώμονας βέλτιον κρίνειν
[2, 1272]	καὶ τούτοις (γίνονται γὰρ οἱ	τυχόντες)	ὃ δ' ἐκεῖ συμφέρει πρὸς
[2, 1266]	Βέλτιον οὖν λέγουσιν οἱ πλείους	μιγνύντες·	ἡ γὰρ ἐκ πλειόνων συγκειμένη
[2, 1271]	τὸ κρατεῖν. Τοιγαροῦν ἐσῴζοντο μὲν	πολεμοῦντες,	ἀπώλλυντο δὲ ἄρξαντες διὰ τὸ
[2, 1270]	τὰς στρατείας ἀπεξενοῦντο πολὺν χρόνον,	πολεμοῦντες	τόν τε πρὸς Ἀργείους πόλεμον
[2, 1267]	ἱεράν, ἀφ' ὧν δ' οἱ	προπολεμοῦντες	βιώσονται, κοινήν, τὴν δὲ τῶν
[2, 1268]	τὴν κοινήν, ἀφ' ἧς οἱ	προπολεμοῦντες	ἕξουσι τὴν τροφήν, εἰ μὲν
[2, 1269]	ἑαυτοὺς τοῖς κυρίοις, καὶ κακοπαθῶς	ζῶντες	ἐπιβουλεύουσι καὶ μισοῦσιν. Δῆλον οὖν
[2, 1269]	περιοίκους, τοῖς δὲ Λάκωσιν οἱ	γειτνιῶντες	ἐχθροὶ πάντες ἦσαν, Ἀργεῖοι καὶ
[2, 1271]	καὶ ἕτεροί τινες ἐπιτετιμήκασιν, ὀρθῶς	ἐπιτιμῶντες.	Στάσεως γὰρ γίνεται αἴτιος· ἐπὶ
[2, 1273]	χρόνον τῶν ἄλλων νκαὶ γὰρ	ἐξεληλυθότες	ἄρχουσι καὶ μέλλοντεσσ ὀλιγαρχικόν, τὸ
[2, 1271]	καταχαριζόμενοι πολλὰ τῶν κοινῶν οἱ	κεκοινωνηκότες	τῆς ἀρχῆς ταύτης. Διόπερ βέλτιον
[2, 1266]	καὶ τῶν πάλαι τινὲς φαίνονται	διεγνωκότες,	οἷον καὶ Σόλων ἐνομοθέτησεν, καὶ
[2, 1272]	μένει τοῖς Κρησίν, οἱ δ'	εἵλωτες	ἀφίστανται πολλάκις. Οὔτε γὰρ ἐξωτερικῆς
[2, 1271]	τε γὰρ τοῖς μὲν οἱ	εἵλωτες	τοῖς δὲ Κρησὶν οἱ περίοικοι,
[2, 1269]	δὲ καὶ τοῖς Λάκωσιν οἱ	εἵλωτες	(ὥσπερ γὰρ ἐφεδρεύοντες τοῖς ἀτυχήμασι
[2, 1272]	καθ' ἡλικίαν. Μεγάλων γὰρ κύριοι	καθεστῶτες,	ἂν εὐτελεῖς ὦσι μεγάλα βλάπτουσι,
[2, 1265]	ἄλλης ἀπεράντου τὸ πλῆθος, ἐξ	ἧς	ἀργοὶ πεντακισχίλιοι θρέψονται, καὶ περὶ
[2, 1272]	τοὺς ἄρρενας ποιήσας ὁμιλίαν, περὶ	ἧς	εἰ φαύλως ἢ μὴ φαύλως,
[2, 1267]	πρὸς τὴν πολεμικὴν ἰσχύν, περὶ	ἧς	ἐκεῖνος οὐδὲν εἴρηκεν. Ὁμοίως δὲ
[2, 1266]	ἀλλὰ ταύτην εἶναι τοιαύτην ἐξ	ἧς	ἔσονται προαιρετικοὶ τοῦ πλεονεκτεῖν ἢ
[2, 1264]	Ἡ μὲν οὖν πολιτεία περὶ	ἧς	ὁ Σωκράτης εἴρηκεν ταύτας τε
[2, 1268]	Ἔτι δὲ τὴν κοινήν, ἀφ'	ἧς	οἱ προπολεμοῦντες ἕξουσι τὴν τροφήν,
[2, 1267]	γὰρ ἡ τῆς ἐπιθυμίας φύσις,	ἧς	πρὸς τὴν ἀναπλήρωσιν οἱ πολλοὶ
[2, 1268]	ἕνεκεν οὐκ εὐθὺς ἀπὸ τῆς	γῆς	καὶ τῶν αὐτῶν κλήρων αὑτοῖς
[2, 1267]	εἴρηκεν. Περὶ γὰρ τὴν τῆς	γῆς	κτῆσιν ἰσάζει μόνον, ἔστι δὲ
[2, 1265]	οὐκ ἂν εἴη ἐπὶ τῆς	γῆς	μέχρι τινός; Καὶ τὴν τῶν
[2, 1262]	συμβαίνειν τινὲς τῶν τὰς τῆς	γῆς	περιόδους πραγματευομένων· εἶναι γάρ τισι
[2, 1268]	οὖν ὁ τρόπος ἔσται τῆς	διαλογῆς	τῶν ψήφων; Ἔτι δ' οὐδὲν
[2, 1271]	κατά τε τὴν κρίσιν ἐστὶ	παιδαριώδης,	καὶ τὸ αὐτὸν αἰτεῖσθαι τὸν
[2, 1270]	τρόπον δὲ τοῦτον ὃν νῦν	νπαιδαριώδης	γάρ ἐστι λίανν. Ἔτι δὲ
[2, 1268]	ἀλλήλους. Ἔπειτα πῶς οὐκ ἔσται	ταραχώδης	ἡ κρίσις, ὅταν ὀφείλειν μὲν
[2, 1274]	Ῥηγῖνος νομοθέτης Χαλκιδεῦσι τοῖς ἐπὶ	Θρᾴκης,	οὗ τὰ περί τε τὰ
[2, 1268]	τὸ κρίνειν ἀξιοῦν διαιροῦντα, τῆς	δίκης	ἁπλῶς γεγραμμένης, καὶ γίνεσθαι τὸν
[2, 1273]	γὰρ εἰ πένης μὲν ὢν	ἐπιεικὴς	δὲ βουλήσεται κερδαίνειν, φαυλότερος δ'
[2, 1271]	μηδεμίαν ἄσκησιν ἑτέραν κυριωτέραν τῆς	πολεμικῆς.	Τούτου δὲ ἁμάρτημα οὐκ ἔλαττον·
[2, 1272]	εἵλωτες ἀφίστανται πολλάκις. Οὔτε γὰρ	ἐξωτερικῆς	ἀρχῆς κοινωνοῦσιν οἱ Κρῆτες, νεωστί
[2, 1273]	οὖν τῆς Λακεδαιμονίων πολιτείας καὶ	Κρητικῆς	καὶ τῆς Καρχηδονίων, αἵπερ δικαίως
[2, 1269]	τῆς Λακεδαιμονίων πολιτείας καὶ τῆς	Κρητικῆς,	σχεδὸν δὲ καὶ περὶ τῶν
[2, 1260]	θεωρῆσαι περὶ τῆς κοινωνίας τῆς	πολιτικῆς,	τίς κρατίστη πασῶν τοῖς δυναμένοις
[2, 1273]	τὸ ἄρχειν καὶ τὸ ἄρχεσθαι.	Ὀλιγαρχικῆς	δ' οὔσης τῆς πολιτείας ἄριστα
[2, 1265]	τὸ στημόνιον ἐρίου γίνεται τῆς	κρόκης,	οὕτω καὶ τοὺς ἄρχοντας ἔχειν
[2, 1272]	κατ' ἀνθρώπων βούλησιν· οὐ γὰρ	ἀσφαλὴς	ὁ κανών. Πάντων δὲ φαυλότατον
[2, 1274]	τὰ δὲ δικαστήρια μισθοφόρα κατέστησε	Περικλῆς,	καὶ τοῦτον δὴ τὸν τρόπον
[2, 1274]	πάγῳ βουλὴν Ἐφιάλτης ἐκόλουσε καὶ	Περικλῆς,	τὰ δὲ δικαστήρια μισθοφόρα κατέστησε
[2, 1265]	τοῖς τοσούτοις Βαβυλωνίας ἤ τινος	ἄλλης	ἀπεράντου τὸ πλῆθος, ἐξ ἧς
[2, 1269]	ἐπισκοποῦσιν εὐλαβείας ἂν δόξειεν εἶναι	πολλῆς.	Ὅταν γὰρ ᾖ τὸ μὲν
[2, 1264]	ἀλλ' οὐδὲ ὁ τρόπος τῆς	ὅλης	πολιτείας τίς ἔσται τοῖς κοινωνοῦσιν,
[2, 1269]	δ' ἐπὶ τῆς τῶν Θηβαίων	ἐμβολῆς·	χρήσιμοι μὲν γὰρ οὐδὲν ἦσαν,
[2, 1273]	ἀλλὰ ἀρχόντων γε ἐπιμελεῖσθαι τῆς	σχολῆς.	Φαῦλον δ' ἂν δόξειεν εἶναι
[2, 1273]	βλέπειν καὶ πρὸς εὐπορίαν χάριν	σχολῆς,	φαῦλον τὸ τὰς μεγίστας ὠνητὰς
[2, 1266]	δὲ ποιεῖ καὶ τὴν τῆς	βουλῆς	αἵρεσιν. Αἱροῦνται μὲν γὰρ πάντες
[2, 1266]	τοῦ πλεονεκτεῖν ἢ χρημάτων ἢ	τιμῆς	ἢ συναμφοτέρων. Ἔτι στασιάζουσιν οὐ
[2, 1268]	τῇ πόλει συμφέρον, ὅπως τυγχάνωσι	τιμῆς,	καὶ τοῖς παισὶ τῶν ἐν
[2, 1270]	ᾧ ἂν θέλῃ δίδωσιν. Τοιγαροῦν	δυναμένης	τῆς χώρας χιλίους ἱππεῖς τρέφειν
[2, 1272]	αὐτοῖς καλῶς· σημεῖον δὲ πολιτείας	συντεταγμένης	τὸ τὸν δῆμον ἑκουσίον διαμένειν
[2, 1270]	γινομένων, τῆς δὲ χώρας οὕτω	διῃρημένης,	ἀναγκαῖον πολλοὺς γίνεσθαι πένητας. Ἀλλὰ
[2, 1269]	καὶ τὸν τρόπον ὑπεναντίως τῆς	προκειμένης	αὐτοῖς πολιτείας. Ὅτι μὲν οὖν
[2, 1268]	ἀξιοῦν διαιροῦντα, τῆς δίκης ἁπλῶς	γεγραμμένης,	καὶ γίνεσθαι τὸν δικαστὴν διαιτητήν.
[2, 1262]	λίαν δὲ ἰσχυρᾶς τῆς ἡδονῆς	γινομένης,	ὅτι δ' ὁ μὲν πατὴρ
[2, 1270]	βέλτιον τὸ διὰ τῆς κτήσεως	ὡμαλισμένης	πληθύειν ἀνδρῶν τὴν πόλιν. Ὑπεναντίος
[2, 1274]	ζευγιτῶν καὶ τρίτου τέλους τῆς	καλουμένης	ἱππάδος· τὸ δὲ τέταρτον τὸ
[2, 1273]	δαπανήσαντες ἄρχωσιν· ἄτοπον γὰρ εἰ	πένης	μὲν ὢν ἐπιεικὴς δὲ βουλήσεται
[2, 1267]	ἔτι δὲ ἐσθῆτος εὐτελοῦς μὲν	ἀλεεινῆς	δέ, οὐκ ἐν τῷ χειμῶνι
[2, 1262]	ὡς λίαν δὲ ἰσχυρᾶς τῆς	ἡδονῆς	γινομένης, ὅτι δ' ὁ μὲν
[2, 1274]	τὸν ἔρωτα τὸν τῆς μητρὸς	Ἀλκυόνης,	ἀπῆλθεν εἰς Θήβας· κἀκεῖ τὸν
[2, 1263]	ἀναιροῦσιν ἔργα δυοῖν ἀρεταῖν φανερῶς,	σωφροσύνης	μὲν τὸ περὶ τὰς γυναῖκας
[2, 1268]	ταῖς ἄλλαις πόλεσιν ἀπὸ τῆς	τέχνης·	οἱ δὲ γεωργοὶ πορίζοντες μὲν
[2, 1270]	καὶ τῶν γυναικῶν σχεδὸν τῆς	πάσης	χώρας τῶν πέντε μερῶν τὰ
[2, 1263]	γυναῖκας (ἔργον γὰρ καλὸν ἀλλοτρίας	οὔσης	ἀπέχεσθαι διὰ σωφροσύνην) ἐλευθεριότητος δὲ
[2, 1263]	ὃ γίνεται τῆς κτήσεως ἰδίας	οὔσης.	Ταῦτά τε δὴ οὐ συμβαίνει
[2, 1269]	Ταὐτὸ γὰρ συμβαίνει. Χρησίμου δ'	οὔσης	τῆς θρασύτητος πρὸς οὐδὲν τῶν
[2, 1273]	καὶ τὸ ἄρχεσθαι. Ὀλιγαρχικῆς δ'	οὔσης	τῆς πολιτείας ἄριστα ἐκφεύγουσι τῷ
[2, 1272]	κανών. Πάντων δὲ φαυλότατον τὸ	τῆς	ἀκοσμίας τῶν δυνατῶν, ἣν καθιστᾶσι
[2, 1270]	ὥστε δῆλον ὅτι καὶ ταύτης	τῆς	ἁμαρτίας· ἀλλ' ἡμεῖς οὐ τοῦτο
[2, 1272]	τῶν διαφθερούντων. Ἣν δὲ ποιοῦνται	τῆς	ἁμαρτίας ταύτης ἰατρείαν, ἄτοπος καὶ
[2, 1272]	διὰ βίου μεῖζόν ἐστι γέρας	τῆς	ἀξίας αὐτοῖς, καὶ τὸ μὴ
[2, 1270]	(ἆθλον γὰρ ἡ ἀρχὴ αὕτη	τῆς	ἀρετῆς ἐστιν) ὁ δὲ δῆμος
[2, 1273]	οὗτος ποιεῖ τὸν πλοῦτον μᾶλλον	τῆς	ἀρετῆς, καὶ τὴν πόλιν ὅλην
[2, 1270]	βίον (πολλὰ γὰρ ἔχει μέρη	τῆς	ἀρετῆς) τὰς δὲ γυναῖκάς φασι
[2, 1271]	καλῶς, ὅτι μέντοι ταῦτα κρείττω	τῆς	ἀρετῆς ὑπολαμβάνουσιν, οὐ καλῶς. Φαύλως
[2, 1267]	ἐνεχείρησέ τι περὶ πολιτείας εἰπεῖν	τῆς	ἀρίστης. Κατεσκεύαζε δὲ τὴν πόλιν
[2, 1273]	καθάπερ ἐν Λακεδαίμονἰ. Παρεκβαίνει δὲ	τῆς	ἀριστοκρατίας ἡ τάξις τῶν Καρχηδονίων
[2, 1273]	τῶν δὲ παρὰ τὴν ὑπόθεσιν	τῆς	ἀριστοκρατίας καὶ τῆς πολιτείας τὰ
[2, 1273]	ἁμάρτημα νομοθέτου τὴν παρέκβασιν εἶναι	τῆς	ἀριστοκρατίας ταύτην. Ἐξ ἀρχῆς γὰρ
[2, 1269]	διῳκεῖτο ὑπὸ τῶν γυναικῶν ἐπὶ	τῆς	ἀρχῆς αὐτῶν. Καίτοι τί διαφέρει
[2, 1271]	μὴ βουλόμενον ἄρχειν τὸν ἄξιον	τῆς	ἀρχῆς. Νῦν δ' ὅπερ καὶ
[2, 1271]	τὸ αὐτὸν αἰτεῖσθαι τὸν ἀξιωθησόμενον	τῆς	ἀρχῆς οὐκ ὀρθῶς ἔχει· δεῖ
[2, 1271]	πολλὰ τῶν κοινῶν οἱ κεκοινωνηκότες	τῆς	ἀρχῆς ταύτης. Διόπερ βέλτιον αὐτοὺς
[2, 1271]	τῆς Πελοποννήσου μικρόν, τῇ δὲ	τῆς	Ἀσίας τοῦ περὶ Τριόπιον τόπου
[2, 1264]	δεῖν συμπολεμεῖν καὶ παιδείας μετέχειν	τῆς	αὐτῆς τοῖς φύλαξιν, τὰ δ'
[2, 1266]	Ὀλιγαρχικὴν δὲ ποιεῖ καὶ τὴν	τῆς	βουλῆς αἵρεσιν. Αἱροῦνται μὲν γὰρ
[2, 1268]	τίνος ἕνεκεν οὐκ εὐθὺς ἀπὸ	τῆς	γῆς καὶ τῶν αὐτῶν κλήρων
[2, 1267]	οὐσίας εἴρηκεν. Περὶ γὰρ τὴν	τῆς	γῆς κτῆσιν ἰσάζει μόνον, ἔστι
[2, 1265]	τοῦτ' οὐκ ἂν εἴη ἐπὶ	τῆς	γῆς μέχρι τινός; Καὶ τὴν
[2, 1270]	Καίτοι φανερὸν ὅτι πολλῶν γινομένων,	τῆς	δὲ χώρας οὕτω διῃρημένης, ἀναγκαῖον
[2, 1268]	Τίς οὖν ὁ τρόπος ἔσται	τῆς	διαλογῆς τῶν ψήφων; Ἔτι δ'
[2, 1268]	νόμος, τὸ κρίνειν ἀξιοῦν διαιροῦντα,	τῆς	δίκης ἁπλῶς γεγραμμένης, καὶ γίνεσθαι
[2, 1266]	πλεῖον δὲ τοῦ πενταπλασίαν εἶναι	τῆς	ἐλαχίστης μηδενὶ τῶν πολιτῶν ἐξουσίαν
[2, 1263]	γὰρ χρήσει τῶν κτημάτων τὸ	τῆς	ἐλευθεριότητος ἔργον ἐστίν. Εὐπρόσωπος μὲν
[2, 1264]	ὕστερον γραφέντας, διὸ καὶ περὶ	τῆς	ἐνταῦθα πολιτείας ἐπισκέψασθαι μικρὰ βέλτιον.
[2, 1267]	ἄπειρον ἔλθωσιν. Ἄπειρος γὰρ ἡ	τῆς	ἐπιθυμίας φύσις, ἧς πρὸς τὴν
[2, 1269]	μηδὲν ἕτερον, ἀλλὰ τό γε	τῆς	ἐπιμελείας ἐργῶδες εἶναι, τίνα δεῖ
[2, 1274]	πλὴν ἡ χαλεπότης διὰ τὸ	τῆς	ζημίας μέγεθος. Ἐγένετο δὲ καὶ
[2, 1262]	μηδεμίαν, ὡς λίαν δὲ ἰσχυρᾶς	τῆς	ἡδονῆς γινομένης, ὅτι δ' ὁ
[2, 1273]	ἔστι φάρμακον διὰ τῶν νόμων	τῆς	ἡσυχίας. Περὶ μὲν οὖν τῆς
[2, 1271]	καὶ Ῥόδου. Διὸ καὶ τὴν	τῆς	θαλάττης ἀρχὴν κατέσχεν ὁ Μίνως,
[2, 1269]	γὰρ συμβαίνει. Χρησίμου δ' οὔσης	τῆς	θρασύτητος πρὸς οὐδὲν τῶν ἐγκυκλίων,
[2, 1268]	πλεῖστα καὶ τὰ μάλιστα ἀξιόλογα	τῆς	Ἱπποδάμου τάξεως ταῦτ' ἐστίν. Ἀπορήσειε
[2, 1274]	καὶ ζευγιτῶν καὶ τρίτου τέλους	τῆς	καλουμένης ἱππάδος· τὸ δὲ τέταρτον
[2, 1273]	Λακεδαιμονίων πολιτείας καὶ Κρητικῆς καὶ	τῆς	Καρχηδονίων, αἵπερ δικαίως εὐδοκιμοῦσι, τοῦτον
[2, 1264]	τοιαῦτα, τίς ὁ τρόπος ἔσται	τῆς	κοινωνίας; Ἐν μιᾷ γὰρ πόλει
[2, 1260]	~Ἐπεὶ δὲ προαιρούμεθα θεωρῆσαι περὶ	τῆς	κοινωνίας τῆς πολιτικῆς, τίς κρατίστη
[2, 1269]	δὲ τῆς Λακεδαιμονίων πολιτείας καὶ	τῆς	Κρητικῆς, σχεδὸν δὲ καὶ περὶ
[2, 1268]	ἐνδέχεται (κοινολογοῦνται γὰρ ἀλλήλοις περὶ	τῆς	κρίσεως) ἐν δὲ τοῖς δικαστηρίοις
[2, 1268]	καλῶς δ' οὐδ' ὁ περὶ	τῆς	κρίσεως ἔχει νόμος, τὸ κρίνειν
[2, 1265]	ἑτέρου τὸ στημόνιον ἐρίου γίνεται	τῆς	κρόκης, οὕτω καὶ τοὺς ἄρχοντας
[2, 1266]	οὐ μόνον διὰ τὴν ἀνισότητα	τῆς	κτήσεως, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν
[2, 1267]	εἴρηκεν. Ὁμοίως δὲ καὶ περὶ	τῆς	κτήσεως. Δεῖ γὰρ οὐ μόνον
[2, 1270]	ῥηθέντα τοῖς περὶ τὴν ἀνωμαλίαν	τῆς	κτήσεως ἐπιτιμήσειεν ἄν τις. Τοῖς
[2, 1263]	ἢ ἑταίροις ἥδιστον· ὃ γίνεται	τῆς	κτήσεως ἰδίας οὔσης. Ταῦτά τε
[2, 1265]	ἀπελθοῦσιν. Καὶ τὸ πλῆθος δὲ	τῆς	κτήσεως ὁρᾶν δεῖ, μή ποτε
[2, 1265]	τῆς τῶν γυναικῶν κοινωνίας καὶ	τῆς	κτήσεως, τὰ ἄλλα ταὐτὰ ἀποδίδωσιν
[2, 1262]	δὲ τούτων ἐστὶν ἐπισκέψασθαι περὶ	τῆς	κτήσεως, τίνα τρόπον δεῖ κατασκευάζεσθαι
[2, 1270]	εἴτε μή, βέλτιον τὸ διὰ	τῆς	κτήσεως ὡμαλισμένης πληθύειν ἀνδρῶν τὴν
[2, 1273]	πολιτείας κατέστησαν. Περὶ μὲν οὖν	τῆς	Λακεδαιμονίων εἴρηται, Σόλωνα δ' ἔνιοι
[2, 1271]	ἰδιώτας φιλοχρημάτους. Περὶ μὲν οὖν	τῆς	Λακεδαιμονίων πολιτείας ἐπὶ τοσοῦτον εἰρήσθω·
[2, 1273]	τῆς ἡσυχίας. Περὶ μὲν οὖν	τῆς	Λακεδαιμονίων πολιτείας καὶ Κρητικῆς καὶ
[2, 1269]	γάρ ἐστι καιρῶν. Περὶ δὲ	τῆς	Λακεδαιμονίων πολιτείας καὶ τῆς Κρητικῆς,
[2, 1266]	γε νόμον λύεσθαι, καὶ χωρὶς	τῆς	λύσεως φαῦλον τὸ πολλοὺς ἐκ
[2, 1272]	πάντων εἶναι, μετέχων ὁ δῆμος	τῆς	μεγίστης ἀρχῆς βούλεται μένειν τὴν
[2, 1270]	ὁ δῆμος διὰ τὸ μετέχειν	τῆς	μεγίστης ἀρχῆς, ὥστ' εἴτε διὰ
[2, 1274]	ἔλιπε διαμισήσας τὸν ἔρωτα τὸν	τῆς	μητρὸς Ἀλκυόνης, ἀπῆλθεν εἰς Θήβας·
[2, 1260]	πόλεως, οἱ δὲ πολῖται κοινωνοὶ	τῆς	μιᾶς πόλεως) ~Ἀλλὰ πότερον ὅσων
[2, 1260]	μὲν γὰρ τόπος εἷς ὁ	τῆς	μιᾶς πόλεως, οἱ δὲ πολῖται
[2, 1274]	προαίρεσιν, ἀλλὰ μᾶλλον ἀπὸ συμπτώματος	(τῆς	ναυαρχίας γὰρ ἐν τοῖς Μηδικοῖς
[2, 1267]	πάντα ἐατέον. Φαίνεται δ' ἐκ	τῆς	νομοθεσίας κατασκευάζων τὴν πόλιν μικράν,
[2, 1270]	τῶν γυναικῶν ἄνεσις. ~Ἔξω γὰρ	τῆς	οἰκείας διὰ τὰς στρατείας ἀπεξενοῦντο
[2, 1261]	φαίημεν ἄν, καὶ τὸν ἕνα	τῆς	οἰκίας· ὥστ' εἰ καὶ δυνατός
[2, 1264]	μὴν ἀλλ' οὐδὲ ὁ τρόπος	τῆς	ὅλης πολιτείας τίς ἔσται τοῖς
[2, 1267]	καλῶς δὲ οὐδὲ τὴν ἰσότητα	τῆς	οὐσίας εἴρηκεν. Περὶ γὰρ τὴν
[2, 1261]	δὴ τὴν αὐτήν, καὶ περὶ	τῆς	οὐσίας καὶ περὶ ἑκάστου δὴ
[2, 1274]	τῶν γυναικῶν καὶ παίδων καὶ	τῆς	οὐσίας κοινότης καὶ τὰ συσσίτια
[2, 1266]	εἰς τὴν πολιτικὴν κοινωνίαν ἡ	τῆς	οὐσίας ὁμαλότης, καὶ τῶν πάλαι
[2, 1266]	ὃ λανθάνει νῦν, ὅτι τὸ	τῆς	οὐσίας τάττοντας πλῆθος προσήκει καὶ
[2, 1266]	ἔστι τὴν ἰσότητα μὲν ὑπάρχειν	τῆς	οὐσίας, ταύτην δ' ἢ λίαν
[2, 1265]	δεῖν ὑπολάβοι τις ἂν ὡρίσθαι	τῆς	οὐσίας τὴν τεκνοποιίαν, ὥστε ἀριθμοῦ
[2, 1266]	πλῆθος τάττειν· ἐὰν γὰρ ὑπεραίρῃ	τῆς	οὐσίας τὸ μέγεθος ὁ τῶν
[2, 1265]	εἰσὶν ἕξεις αἱρεταὶ περὶ τὴν	τῆς	οὐσίας χρῆσιν αὗται, οἷον οὐσίᾳ
[2, 1267]	ἄκος εἶναι νομίζει τὴν ἰσότητα	τῆς	οὐσίας, ὥστε μὴ λωποδυτεῖν διὰ
[2, 1264]	πεπλήρωκε τὸν λόγον καὶ περὶ	τῆς	παιδείας, ποίαν τινὰ δεῖ γίνεσθαι
[2, 1274]	τ' ἄλλων τινῶν καὶ περὶ	τῆς	παιδοποιίας, οὓς καλοῦσιν ἐκεῖνοι νόμους
[2, 1263]	βίος. Αἴτιον δὲ τῷ Σωκράτει	τῆς	παρακρούσεως χρὴ νομίζειν τὴν ὑπόθεσιν
[2, 1270]	δὲ καὶ τῶν γυναικῶν σχεδὸν	τῆς	πάσης χώρας τῶν πέντε μερῶν
[2, 1271]	πάντων· ἀπέχει γὰρ τῇ μὲν	τῆς	Πελοποννήσου μικρόν, τῇ δὲ τῆς
[2, 1262]	τὴν συγγένειαν. Περὶ μὲν οὖν	τῆς	περὶ τὰ τέκνα καὶ τὰς
[2, 1271]	ἠσκηκέναι μηδεμίαν ἄσκησιν ἑτέραν κυριωτέραν	τῆς	πολεμικῆς. Τούτου δὲ ἁμάρτημα οὐκ
[2, 1267]	καὶ μὴ πλήρωμά τι παρέξονται	τῆς	πόλεως. Ἀλλ' εἴπερ δεῖ δημοσίους
[2, 1270]	ἐφόρων οὐχ ὁμολογουμένη τῷ βουλήματι	τῆς	πόλεως· αὐτὴ μὲν γὰρ ἀνειμένη
[2, 1269]	περὶ τὰς γυναῖκας, τὸ ἥμισυ	τῆς	πόλεως εἶναι δεῖ νομίζειν ἀνομοθέτητον.
[2, 1270]	σῴζεσθαι πάντα βούλεσθαι τὰ μέρη	τῆς	πόλεως εἶναι καὶ διαμένειν κατὰ
[2, 1271]	Οὔτε γὰρ ἐν τῷ κοινῷ	τῆς	πόλεως ἔστιν οὐδὲν πολέμους μεγάλους
[2, 1268]	τροφὴν εὐλόγως ἂν ἦσάν τι	τῆς	πόλεως μέρος, νῦν δ' ἰδίαν
[2, 1265]	τὸν ἴδιον μήτε τὸν κοινὸν	τῆς	πόλεως, ὅμως οὐδὲν ἧττον δεῖ
[2, 1268]	τέταρτον αὖ μόριον ἔσται τοῦτο	τῆς	πόλεως, οὐδενὸς μετέχον, ἀλλὰ ἀλλότριον
[2, 1264]	τούτων τὸ βουλευόμενον καὶ κύριον	τῆς	πόλεως) περὶ δὲ τῶν γεωργῶν
[2, 1264]	Καίτοι σχεδὸν τό γε πλῆθος	τῆς	πόλεως τὸ τῶν ἄλλων πολιτῶν
[2, 1268]	δ' ἐποίει τὰ τρία μέρη	τῆς	πόλεως· τοὺς δ' αἱρεθέντας ἐπιμελεῖσθαι
[2, 1261]	μᾶλλον γὰρ μίαν τὴν οἰκίαν	τῆς	πόλεως φαίημεν ἄν, καὶ τὸν
[2, 1267]	τὸν Αὐτοφραδάτην σύννουν γενόμενον παύσασθαι	τῆς	πολιορκίας. Ἔστι μὲν οὖν τι
[2, 1268]	πόλεως, οὐδενὸς μετέχον, ἀλλὰ ἀλλότριον	τῆς	πολιτείας· ἀλλὰ μὴν εἴ τις
[2, 1273]	τὸ ἄρχεσθαι. Ὀλιγαρχικῆς δ' οὔσης	τῆς	πολιτείας ἄριστα ἐκφεύγουσι τῷ πλουτεῖν
[2, 1270]	οὐ μόνον ἀπρέπειάν τινα ποιεῖν	τῆς	πολιτείας αὐτῆς καθ' αὑτήν, ἀλλὰ
[2, 1269]	ἄνεσις καὶ πρὸς τὴν προαίρεσιν	τῆς	πολιτείας βλαβερὰ καὶ πρὸς εὐδαιμονίαν
[2, 1265]	τυγχάνουσιν ὄντες, ὀλίγα δὲ περὶ	τῆς	πολιτείας εἴρηκεν, καὶ ταύτην βουλόμενος
[2, 1272]	ὅτι ἐκεῖθεν ἐλήλυθεν. Ἔτι δὲ	τῆς	πολιτείας ἡ τάξις. Οἱ μὲν
[2, 1272]	δὲ μή, μετέχειν νόμος κωλύει	τῆς	πολιτείας, καθάπερ εἴρηται καὶ πρότερον,
[2, 1268]	τί δεῖ τοὺς ἄλλους μετέχειν	τῆς	πολιτείας καὶ κυρίους εἶναι τῆς
[2, 1272]	ἑκουσίον διαμένειν ἐν τῇ τάξει	τῆς	πολιτείας, καὶ μήτε στάσιν, ὅ
[2, 1271]	τοῖς λίαν πένησιν, ὅρος δὲ	τῆς	πολιτείας οὗτός ἐστιν αὐτοῖς ὁ
[2, 1268]	οἱ τὰ ὅπλα ἔχοντες κοινωνοῦσι	τῆς	πολιτείας πάντες, οἱ μὲν γεωργοὶ
[2, 1272]	οὖν ταύτης εἰρήσθω τοσαῦθ' ἡμῖν	τῆς	πολιτείας. Πολιτεύεσθαι δὲ δοκοῦσι καὶ
[2, 1268]	ὡς εἰπεῖνν· μὴ μετέχοντας δὲ	τῆς	πολιτείας πῶς οἷόν τε φιλικῶς
[2, 1273]	τὴν ὑπόθεσιν τῆς ἀριστοκρατίας καὶ	τῆς	πολιτείας τὰ μὲν εἰς δῆμον
[2, 1264]	δεῖ, καὶ περὶ κτήσεως, καὶ	τῆς	πολιτείας τὴν τάξιν (διαιρεῖται γὰρ
[2, 1270]	μὲν τῶν προτέρων βασιλέων μετεδίδοσαν	τῆς	πολιτείας, ὥστ' οὐ γίνεσθαι τότε
[2, 1260]	προαιρούμεθα θεωρῆσαι περὶ τῆς κοινωνίας	τῆς	πολιτικῆς, τίς κρατίστη πασῶν τοῖς
[2, 1271]	ὥστε συμβαίνει τοὐναντίον τῷ νομοθέτῃ	τῆς	προαιρέσεως. Βούλεται μὲν γὰρ δημοκρατικὸν
[2, 1269]	ὑπόθεσιν καὶ τὸν τρόπον ὑπεναντίως	τῆς	προκειμένης αὐτοῖς πολιτείας. Ὅτι μὲν
[2, 1260]	ποιητέον ἥπερ πέφυκεν ἀρχὴ ταύτης	τῆς	σκέψεως. Ἀνάγκη γὰρ ἤτοι πάντας
[2, 1262]	μητέρας καὶ τοὺς μὴ πόρρω	τῆς	συγγενείας ὄντας, ὥσπερ πρὸς τοὺς
[2, 1273]	νομοθέτης, ἀλλὰ ἀρχόντων γε ἐπιμελεῖσθαι	τῆς	σχολῆς. Φαῦλον δ' ἂν δόξειεν
[2, 1268]	ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσιν ἀπὸ	τῆς	τέχνης· οἱ δὲ γεωργοὶ πορίζοντες
[2, 1266]	ὕστερον ῥηθησομένων, ὅταν ἐπιβάλλῃ περὶ	τῆς	τοιαύτης πολιτείας ἡ σκέψις· ἔχει
[2, 1268]	τῆς πολιτείας καὶ κυρίους εἶναι	τῆς	τῶν ἀρχόντων καταστάσεως; Ἔτι οἱ
[2, 1266]	τὴν ὀλιγαρχίαν. Δῆλον δὲ ἐκ	τῆς	τῶν ἀρχόντων καταστάσεως· τὸ μὲν
[2, 1265]	τὴν ἑτέραν πολιτείαν. Ἔξω γὰρ	τῆς	τῶν γυναικῶν κοινωνίας καὶ τῆς
[2, 1269]	Λακώνων ἦσαν. Ἐδήλωσαν δ' ἐπὶ	τῆς	τῶν Θηβαίων ἐμβολῆς· χρήσιμοι μὲν
[2, 1267]	ἀδικίας βοηθητικὸς μόνον ὁ τρόπος	τῆς	Φαλέου πολιτείας. Ἔτι τὰ πολλὰ
[2, 1267]	τὸν τρόπον. Περὶ μὲν οὖν	τῆς	Φαλέου πολιτείας σχεδὸν ἐκ τούτων
[2, 1262]	καὶ δοκεῖ κἀκεῖνος εἶναί φησι	τῆς	φιλίας ἔργον, καθάπερ ἐν τοῖς
[2, 1270]	ἂν θέλῃ δίδωσιν. Τοιγαροῦν δυναμένης	τῆς	χώρας χιλίους ἱππεῖς τρέφειν καὶ
[2, 1264]	τοὺς ἄρχοντας ὡς καθίστησιν ὁ	Σωκράτης.	Ἀεὶ γὰρ ποιεῖ τοὺς αὐτοὺς
[2, 1264]	περὶ τούτων οὐδὲν διώρικεν ὁ	Σωκράτης,	ἀλλὰ τὰς μὲν γυναῖκας οἴεται
[2, 1264]	οὖν πολιτεία περὶ ἧς ὁ	Σωκράτης	εἴρηκεν ταύτας τε τὰς ἀπορίας
[2, 1261]	μᾶλλον ὃ βούλεται ποιεῖν ὁ	Σωκράτης	(ἕκαστος γὰρ υἱὸν ἑαυτοῦ φήσει
[2, 1261]	λαμβάνει γὰρ ταύτην ὑπόθεσιν ὁ	Σωκράτης.	Καίτοι φανερόν ἐστιν ὡς προϊοῦσα
[2, 1262]	τὴν πόλιν ἐπαινεῖ μάλισθ' ὁ	Σωκράτης,	ὃ καὶ δοκεῖ κἀκεῖνος εἶναί
[2, 1261]	νενομοθετῆσθαι τὸν τρόπον τοῦτον ὁ	Σωκράτης,	οὐ φαίνεται συμβαῖνον ἐκ τῶν
[2, 1264]	τοῖς κοινωνοῦσιν, οὔτ' εἴρηκεν ὁ	Σωκράτης	οὔτε ῥᾴδιον εἰπεῖν. Καίτοι σχεδὸν
[2, 1262]	καὶ δι' ἣν αἰτίαν ὁ	Σωκράτης	οὕτως οἴεται δεῖν τάττειν τὰ
[2, 1264]	περὶ ὀλίγων πάμπαν διώρικεν ὁ	Σωκράτης,	περί τε γυναικῶν καὶ τέκνων
[2, 1261]	ἐμόν· τοῦτο γὰρ οἴεται ὁ	Σωκράτης	σημεῖον εἶναι τοῦ τὴν πόλιν
[2, 1261]	τῇ Πλάτωνος. Ἐκεῖ γὰρ ὁ	Σωκράτης	φησὶ δεῖν κοινὰ τὰ τέκνα
[2, 1264]	καὶ τούτοις. Καίτοι λέγει ὁ	Σωκράτης	ὡς οὐ πολλῶν δεήσονται νομίμων
[2, 1273]	τὴν εὐπορίαν τῶν ἐπιεικῶν ὁ	νομοθέτης,	ἀλλὰ ἀρχόντων γε ἐπιμελεῖσθαι τῆς
[2, 1274]	τοιαύτην αἰτίαν παρὰ τοῖς Θηβαίοις,	νομοθέτης	δ' αὐτοῖς ἐγένετο Φιλόλαος περί
[2, 1268]	τὸ γεωργοῦν, βούλεται δ' ὁ	νομοθέτης·	εἰ δ' ἕτεροί τινες ἔσονται
[2, 1269]	ὅλην γὰρ τὴν πόλιν ὁ	νομοθέτης	εἶναι βουλόμενος καρτερικήν, κατὰ μὲν
[2, 1263]	καὶ Κρήτῃ τοῖς συσσιτίοις ὁ	νομοθέτης	ἐκοίνωσε. ~Δεῖ δὲ μηδὲ τοῦτο
[2, 1274]	δὲ καὶ Φιλόλαος ὁ Κορίνθιος	νομοθέτης	Θηβαίοις. Ἦν δ' ὁ Φιλόλαος
[2, 1272]	ὡς ὠφέλιμον πολλὰ πεφιλοσόφηκεν ὁ	νομοθέτης,	καὶ πρὸς τὴν διάζευξιν τῶν
[2, 1271]	τῶν βασιλέων. Ὅτι δ' ὁ	νομοθέτης	οὐδ' αὐτὸς οἴεται δύνασθαι ποιεῖν
[2, 1265]	μὲν οὖν ὁ Κορίνθιος, ὢν	νομοθέτης	τῶν ἀρχαιοτάτων, τοὺς οἴκους ἴσους
[2, 1271]	περὶ τὴν ἄλλην πολιτείαν ὁ	νομοθέτης	φαίνεται ποιῶν· φιλοτίμους γὰρ κατασκευάζων
[2, 1274]	Ἐγένετο δὲ καὶ Ἀνδροδάμας Ῥηγῖνος	νομοθέτης	Χαλκιδεῦσι τοῖς ἐπὶ Θρᾴκης, οὗ
[2, 1270]	τὴν διόρθωσιν. ~Βουλόμενος γὰρ ὁ	νομοθέτης	ὡς πλείστους εἶναι τοὺς Σπαρτιάτας,
[2, 1270]	γὰρ ἡ ἀρχὴ αὕτη τῆς	ἀρετῆς	ἐστιν) ὁ δὲ δῆμος διὰ
[2, 1271]	Νόμοις ἐπιτετίμηκεν· πρὸς γὰρ μέρος	ἀρετῆς	ἡ πᾶσα σύνταξις τῶν νόμων
[2, 1273]	ποιεῖ τὸν πλοῦτον μᾶλλον τῆς	ἀρετῆς,	καὶ τὴν πόλιν ὅλην φιλοχρήματον.
[2, 1271]	γίνεσθαι τἀγαθὰ τὰ περιμάχητα δι'	ἀρετῆς	μᾶλλον ἢ κακίας, καὶ τοῦτο
[2, 1270]	(πολλὰ γὰρ ἔχει μέρη τῆς	ἀρετῆς)	τὰς δὲ γυναῖκάς φασι μὲν
[2, 1271]	ὅτι μέντοι ταῦτα κρείττω τῆς	ἀρετῆς	ὑπολαμβάνουσιν, οὐ καλῶς. Φαύλως δ'
[2, 1274]	μὲν ἐν Ἀρείῳ πάγῳ βουλὴν	Ἐφιάλτης	ἐκόλουσε καὶ Περικλῆς, τὰ δὲ
[2, 1266]	πολιτικὴν κοινωνίαν ἡ τῆς οὐσίας	ὁμαλότης,	καὶ τῶν πάλαι τινὲς φαίνονται
[2, 1274]	καὶ παίδων καὶ τῆς οὐσίας	κοινότης	καὶ τὰ συσσίτια τῶν γυναικῶν,
[2, 1274]	καὶ μνείας ἄξιον, πλὴν ἡ	χαλεπότης	διὰ τὸ τῆς ζημίας μέγεθος.
[2, 1268]	γὰρ εἴκοσι μνᾶς, ὁ δὲ	δικαστὴς	κρινεῖ δέκα μνᾶς (ἢ ὁ
[2, 1268]	κρίσις, ὅταν ὀφείλειν μὲν ὁ	δικαστὴς	οἴηται, μὴ τοσοῦτον δ' ὅσον
[2, 1274]	τὸ μὲν γένος τῶν Βακχιαδῶν,	ἐραστὴς	δὲ γενόμενος Διοκλέους τοῦ νικήσαντος
[2, 1272]	εἶναι, μετέχων ὁ δῆμος τῆς	μεγίστης	ἀρχῆς βούλεται μένειν τὴν πολιτείαν·
[2, 1270]	δῆμος διὰ τὸ μετέχειν τῆς	μεγίστης	ἀρχῆς, ὥστ' εἴτε διὰ τὸν
[2, 1267]	τι περὶ πολιτείας εἰπεῖν τῆς	ἀρίστης.	Κατεσκεύαζε δὲ τὴν πόλιν τῷ
[2, 1266]	δὲ τοῦ πενταπλασίαν εἶναι τῆς	ἐλαχίστης	μηδενὶ τῶν πολιτῶν ἐξουσίαν εἶναι
[2, 1271]	Ῥόδου. Διὸ καὶ τὴν τῆς	θαλάττης	ἀρχὴν κατέσχεν ὁ Μίνως, καὶ
[2, 1270]	ἀπρέπειάν τινα ποιεῖν τῆς πολιτείας	αὐτῆς	καθ' αὑτήν, ἀλλὰ συμβάλλεσθαί τι
[2, 1264]	συμπολεμεῖν καὶ παιδείας μετέχειν τῆς	αὐτῆς	τοῖς φύλαξιν, τὰ δ' ἄλλα
[2, 1271]	τὸ τέλος φέρειν μὴ μετέχειν	αὐτῆς.	Τῷ δὲ περὶ τοὺς ναυάρχους
[2, 1266]	ῥηθησομένων, ὅταν ἐπιβάλλῃ περὶ τῆς	τοιαύτης	πολιτείας ἡ σκέψις· ἔχει δὲ
[2, 1271]	κοινῶν οἱ κεκοινωνηκότες τῆς ἀρχῆς	ταύτης.	Διόπερ βέλτιον αὐτοὺς μὴ ἀνευθύνους
[2, 1272]	ἐκεῖ νόμων. Περὶ μὲν οὖν	ταύτης	εἰρήσθω τοσαῦθ' ἡμῖν τῆς πολιτείας.
[2, 1263]	παιδείαν εἰσάγειν καὶ νομίζοντα διὰ	ταύτης	ἔσεσθαι τὴν πόλιν σπουδαίαν ἄτοπον
[2, 1271]	Κρητικὴ πολιτεία πάρεγγυς μέν ἐστι	ταύτης,	ἔχει δὲ μικρὰ μὲν οὐ
[2, 1267]	ἐπιθυμίαν τῶν ἀναγκαίων, διὰ τὴν	ταύτης	ἰατρείαν ἀδικήσουσιν· οὐ τοίνυν διὰ
[2, 1272]	Ἣν δὲ ποιοῦνται τῆς ἁμαρτίας	ταύτης	ἰατρείαν, ἄτοπος καὶ οὐ πολιτικὴ
[2, 1270]	γενομένων, ὥστε δῆλον ὅτι καὶ	ταύτης	τῆς ἁμαρτίας· ἀλλ' ἡμεῖς οὐ
[2, 1260]	πρῶτον ποιητέον ἥπερ πέφυκεν ἀρχὴ	ταύτης	τῆς σκέψεως. Ἀνάγκη γὰρ ἤτοι
[2, 1269]	ὑπὸ τῶν γυναικῶν ἐπὶ τῆς	ἀρχῆς	αὐτῶν. Καίτοι τί διαφέρει γυναῖκας
[2, 1272]	μετέχων ὁ δῆμος τῆς μεγίστης	ἀρχῆς	βούλεται μένειν τὴν πολιτείαν· ἐνταῦθα
[2, 1273]	εἶναι τῆς ἀριστοκρατίας ταύτην. Ἐξ	ἀρχῆς	γὰρ τοῦθ' ὁρᾶν ἐστι τῶν
[2, 1264]	πότερον οὐδεμιᾶς μεθέξουσιν ἤ τινος	ἀρχῆς,	καὶ πότερον ὅπλα δεῖ κεκτῆσθαι
[2, 1272]	ἀφίστανται πολλάκις. Οὔτε γὰρ ἐξωτερικῆς	ἀρχῆς	κοινωνοῦσιν οἱ Κρῆτες, νεωστί τε
[2, 1269]	παρεῖχον πλείω τῶν πολεμίων. Ἐξ	ἀρχῆς	μὲν οὖν ἔοικε συμβεβηκέναι τοῖς
[2, 1274]	τέταρτον τὸ θητικόν, οἷς οὐδεμιᾶς	ἀρχῆς	μετῆν. Νομοθέται δ' ἐγένοντο Ζάλευκός
[2, 1271]	βουλόμενον ἄρχειν τὸν ἄξιον τῆς	ἀρχῆς.	Νῦν δ' ὅπερ καὶ περὶ
[2, 1261]	εἴκειν τό ἀνομοίους εἶναι ἔξω	ἀρχῆς·	οἱ μὲν γὰρ ἄρχουσιν οἱ
[2, 1271]	αὐτὸν αἰτεῖσθαι τὸν ἀξιωθησόμενον τῆς	ἀρχῆς	οὐκ ὀρθῶς ἔχει· δεῖ γὰρ
[2, 1271]	τῶν κοινῶν οἱ κεκοινωνηκότες τῆς	ἀρχῆς	ταύτης. Διόπερ βέλτιον αὐτοὺς μὴ
[2, 1270]	διὰ τὸ μετέχειν τῆς μεγίστης	ἀρχῆς,	ὥστ' εἴτε διὰ τὸν νομοθέτην
[2, 1273]	τὴν πολιτείαν. Ἀλλὰ τουτί ἐστι	τύχης	ἔργον, δεῖ δὲ ἀστασιάστους εἶναι
[2, 1260]	καὶ τὰς ἄλλας ἐπισκέψασθαι πολιτείας,	αἷς	τε χρῶνταί τινες τῶν πόλεων
[2, 1273]	νομοθέται γεγόνασιν, οἱ μὲν ταῖς	οἰκείαις	πόλεσιν οἱ δὲ καὶ τῶν
[2, 1265]	ἄλλα ταὐτὰ ἀποδίδωσιν ἀμφοτέραις ταῖς	πολιτείαις·	καὶ γὰρ παιδείαν τὴν αὐτήν,
[2, 1263]	τῶν νῦν ὑπαρχόντων ἐν ταῖς	πολιτείαις	κακῶν ὡς γινομένων διὰ τὸ
[2, 1273]	ἔξεστιν, ὅπερ ἐν ταῖς ἑτέραις	πολιτείαις	οὐκ ἔστιν. Τὸ δὲ τὰς
[2, 1273]	τυγχάνει πάσαις ὄντα ταῖς εἰρημέναις	πολιτείαις·	τῶν δὲ παρὰ τὴν ὑπόθεσιν
[2, 1269]	τῶν γυναικῶν, ὥστ' ἐν ὅσαις	πολιτείαις	φαύλως ἔχει τὸ περὶ τὰς
[2, 1268]	ἐξ ὧν ἕκαστος γεωργήσει δύο	οἰκίαις,	~καὶ τίνος ἕνεκεν οὐκ εὐθὺς
[2, 1263]	νῦν τὸν τρόπον τοῦτον ἐν	ἐνίαις	πόλεσιν οὕτως ὑπογεγραμμένον, ὡς οὐκ
[2, 1261]	μᾶλλον, ὥσπερ ἐν ταῖς οἰκετικαῖς	διακονίαις	οἱ πολλοὶ θεράποντες ἐνίοτε χεῖρον
[2, 1274]	πολίταις καὶ ταῖς ἄλλαις ταῖς	Χαλκιδικαῖς	πόλεσι ταῖς περὶ Ἰταλίαν καὶ
[2, 1261]	ὀλιγωροῦσι μᾶλλον, ὥσπερ ἐν ταῖς	οἰκετικαῖς	διακονίαις οἱ πολλοὶ θεράποντες ἐνίοτε
[2, 1269]	τὰς γειτνιώσας πόλεις, ~καίπερ πολεμούσας	ἀλλήλαις,	μηδεμίαν εἶναι σύμμαχον τοῖς ἀφισταμένοις
[2, 1264]	ἀναγκαῖον εἶναι, καὶ ταύτας ὑπεναντίας	ἀλλήλαις.	Ποιεῖ γὰρ τοὺς μὲν φύλακας
[2, 1272]	Αὗται γὰρ αἱ τρεῖς πολιτεῖαι	ἀλλήλαις	τε σύνεγγύς πώς εἰσι καὶ
[2, 1264]	Εἰ δέ, καθάπερ ἐν ταῖς	ἄλλαις	πόλεσι, καὶ παρ' ἐκείνοις ἔσται
[2, 1268]	δύνανται διαγίγνεσθαι καθάπερ ἐν ταῖς	ἄλλαις	πόλεσιν ἀπὸ τῆς τέχνης· οἱ
[2, 1274]	τοῖς αὑτοῦ πολίταις καὶ ταῖς	ἄλλαις	ταῖς Χαλκιδικαῖς πόλεσι ταῖς περὶ
[2, 1273]	κοινὰ τυγχάνει πάσαις ὄντα ταῖς	εἰρημέναις	πολιτείαις· τῶν δὲ παρὰ τὴν
[2, 1269]	τὸ μὴ συμφέρειν καὶ αὐταῖς	κεκτημέναις	περιοίκους, τοῖς δὲ Λάκωσιν οἱ
[2, 1266]	κτήσεις τῶν πολιτῶν. ~Τοῦτο δὲ	κατοικιζομέναις	μὲν εὐθὺς οὐ χαλεπὸν ᾤετο
[2, 1263]	καὶ μάλιστα ἐν ταῖς καλῶς	οἰκουμέναις	τὰ μὲν ἔστι τὰ δὲ
[2, 1268]	νενομοθετημένον (ἔστι δὲ καὶ ἐν	Ἀθήναις	οὗτος ὁ νόμος νῦν καὶ
[2, 1261]	δ' οὐχ οὕτως φήσουσιν οἱ	κοιναῖς	χρώμενοι ταῖς γυναιξὶ καὶ τοῖς
[2, 1267]	ἵνα χαίρωσι ταῖς ἄνευ λυπῶν	ἡδοναῖς.	Τί οὖν ἄκος τῶν τριῶν
[2, 1269]	γὰρ οὐδὲν ἦσαν, ὥσπερ ἐν	ἑτέραις	πόλεσιν, θόρυβον δὲ παρεῖχον πλείω
[2, 1273]	ἀντειπεῖν ἔξεστιν, ὅπερ ἐν ταῖς	ἑτέραις	πολιτείαις οὐκ ἔστιν. Τὸ δὲ
[2, 1268]	ὁ νόμος νῦν καὶ ἐν	ἑτέραις	τῶν πόλεων) τοὺς δ' ἄρχοντας
[2, 1265]	κτήσεως, τὰ ἄλλα ταὐτὰ ἀποδίδωσιν	ἀμφοτέραις	ταῖς πολιτείαις· καὶ γὰρ παιδείαν
[2, 1273]	διὰ τὰς παρεκβάσεις κοινὰ τυγχάνει	πάσαις	ὄντα ταῖς εἰρημέναις πολιτείαις· τῶν
[2, 1269]	τὸ τῶν γυναικῶν, ὥστ' ἐν	ὅσαις	πολιτείαις φαύλως ἔχει τὸ περὶ
[2, 1264]	κτῆσιν. Εἰ δέ, καθάπερ ἐν	ταῖς	ἄλλαις πόλεσι, καὶ παρ' ἐκείνοις
[2, 1268]	καὶ δύνανται διαγίγνεσθαι καθάπερ ἐν	ταῖς	ἄλλαις πόλεσιν ἀπὸ τῆς τέχνης·
[2, 1274]	Καταναῖος τοῖς αὑτοῦ πολίταις καὶ	ταῖς	ἄλλαις ταῖς Χαλκιδικαῖς πόλεσι ταῖς
[2, 1267]	καὶ ἂν ἐπιθυμοῖεν ἵνα χαίρωσι	ταῖς	ἄνευ λυπῶν ἡδοναῖς. Τί οὖν
[2, 1263]	παρέχοι δυσκολίας. Καὶ γὰρ ἐν	ταῖς	ἀπολαύσεσι καὶ ἐν τοῖς ἔργοις
[2, 1261]	οὕτως φήσουσιν οἱ κοιναῖς χρώμενοι	ταῖς	γυναιξὶ καὶ τοῖς τέκνοις, ἀλλὰ
[2, 1273]	παρεκβάσεις κοινὰ τυγχάνει πάσαις ὄντα	ταῖς	εἰρημέναις πολιτείαις· τῶν δὲ παρὰ
[2, 1273]	εἰσφερομένοις ἀντειπεῖν ἔξεστιν, ὅπερ ἐν	ταῖς	ἑτέραις πολιτείαις οὐκ ἔστιν. Τὸ
[2, 1263]	ὂν ἀδύνατον, καὶ μάλιστα ἐν	ταῖς	καλῶς οἰκουμέναις τὰ μὲν ἔστι
[2, 1273]	δὲ νομοθέται γεγόνασιν, οἱ μὲν	ταῖς	οἰκείαις πόλεσιν οἱ δὲ καὶ
[2, 1261]	φροντίζοντος ὀλιγωροῦσι μᾶλλον, ὥσπερ ἐν	ταῖς	οἰκετικαῖς διακονίαις οἱ πολλοὶ θεράποντες
[2, 1274]	ταῖς ἄλλαις ταῖς Χαλκιδικαῖς πόλεσι	ταῖς	περὶ Ἰταλίαν καὶ Σικελίαν. Πειρῶνται
[2, 1265]	Τὸ δ' ἀφεῖσθαι, καθάπερ ἐν	ταῖς	πλείσταις πόλεσι, πενίας ἀναγκαῖον αἴτιον
[2, 1265]	καὶ ταύτην βουλόμενος κοινοτέραν ποιεῖν	ταῖς	πόλεσι κατὰ μικρὸν περιάγει πάλιν
[2, 1262]	ἢ μᾶλλον ὡς νῦν ἐν	ταῖς	πόλεσι τὸ ἐμὸν λέγουσιν; Ὁ
[2, 1268]	τινες πότερον βλαβερὸν ἢ συμφέρον	ταῖς	πόλεσι τὸ κινεῖν τοὺς πατρίους
[2, 1265]	οὖν ὡς κοινοτάτην ταύτην κατασκευάζει	ταῖς	πόλεσι τῶν ἄλλων πολιτειῶν, καλῶς
[2, 1271]	εἰ μὲν βέλτιόν ἐστιν ὑπάρχειν	ταῖς	πόλεσιν ἢ μὴ βέλτιον, ἄλλος
[2, 1266]	δυοῖν τούτοιν ἰσότητα δεῖν ὑπάρχειν	ταῖς	πόλεσιν, κτήσεως καὶ παιδείας. Ἀλλὰ
[2, 1261]	λεχθὲν ὡς μέγιστον ἀγαθὸν ἐν	ταῖς	πόλεσιν ὅτι τὰς πόλεις ἀναιρεῖ·
[2, 1262]	οἰόμεθα μέγιστον εἶναι τῶν ἀγαθῶν	ταῖς	πόλεσιν (οὕτως γὰρ ἂν ἥκιστα
[2, 1264]	καὶ δίκαι, καὶ ὅσα ἄλλα	ταῖς	πόλεσιν ὑπάρχειν φησὶ κακά, πάνθ'
[2, 1265]	τὰ ἄλλα ταὐτὰ ἀποδίδωσιν ἀμφοτέραις	ταῖς	πολιτείαις· καὶ γὰρ παιδείαν τὴν
[2, 1263]	τις τῶν νῦν ὑπαρχόντων ἐν	ταῖς	πολιτείαις κακῶν ὡς γινομένων διὰ
[2, 1274]	αὑτοῦ πολίταις καὶ ταῖς ἄλλαις	ταῖς	Χαλκιδικαῖς πόλεσι ταῖς περὶ Ἰταλίαν
[2, 1264]	ἄλλοις ὁτὲ δὲ ἄλλοις μέμεικται	ταῖς	ψυχαῖς ὁ παρὰ τοῦ θεοῦ
[2, 1270]	καί φασιν εἶναί ποτε τοῖς	Σπαρτιάταις	καὶ μυρίους· οὐ μὴν ἀλλ'
[2, 1271]	περὶ τὰ κοινὰ χρήματα τοῖς	Σπαρτιάταις.	Οὔτε γὰρ ἐν τῷ κοινῷ
[2, 1265]	πενίας ἀναγκαῖον αἴτιον γίνεσθαι τοῖς	πολίταις,	ἡ δὲ πενία στάσιν ἐμποιεῖ
[2, 1274]	Χαρώνδας ὁ Καταναῖος τοῖς αὑτοῦ	πολίταις	καὶ ταῖς ἄλλαις ταῖς Χαλκιδικαῖς
[2, 1267]	τὰς οὐσίας ἴσας εἶναι τοῖς	πολίταις	πρὸς τὸ μὴ στασιάζειν πρὸς
[2, 1264]	χαλκὸν δὲ καὶ σίδηρον τοῖς	τεχνίταις	μέλλουσιν ἔσεσθαι καὶ γεωργοῖς. Ἔτι
[2, 1265]	δ' ἀφεῖσθαι, καθάπερ ἐν ταῖς	πλείσταις	πόλεσι, πενίας ἀναγκαῖον αἴτιον γίνεσθαι
[2, 1269]	διὰ τὸ μὴ συμφέρειν καὶ	αὐταῖς	κεκτημέναις περιοίκους, τοῖς δὲ Λάκωσιν
[2, 1264]	ὁτὲ δὲ ἄλλοις μέμεικται ταῖς	ψυχαῖς	ὁ παρὰ τοῦ θεοῦ χρυσός,
[2, 1268]	ἂν τύχῃ, πολιτείας. Ἐμπίπτει δ'	εἰς	ἄλλο πρόβλημα καὶ σκέψιν ἑτέραν·
[2, 1267]	ἀεὶ δέονται τοῦ πλείονος, ἕως	εἰς	ἄπειρον ἔλθωσιν. Ἄπειρος γὰρ ἡ
[2, 1273]	καὶ τῆς πολιτείας τὰ μὲν	εἰς	δῆμον ἐκκλίνει μᾶλλον, τὰ δ'
[2, 1264]	πολιτείας τὴν τάξιν (διαιρεῖται γὰρ	εἰς	δύο μέρη τὸ πλῆθος τῶν
[2, 1273]	περὶ τὴν πολιτείαν· αἱροῦνται γὰρ	εἰς	δύο ταῦτα βλέποντες, καὶ μάλιστα
[2, 1262]	φύλακας, τὰ δ' ἐκ τούτων	εἰς	ἐκείνους, πολλὴν ἔχει ταραχὴν τίνα
[2, 1269]	μεταβάλλειν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων νόμων	εἰς	ἑτέρους νόμους καινοὺς ἀσθενῆ ποιεῖν
[2, 1274]	τὸν τῆς μητρὸς Ἀλκυόνης, ἀπῆλθεν	εἰς	Θήβας· κἀκεῖ τὸν βίον ἐτελεύτησαν
[2, 1267]	καὶ δικαστήριον ἓν τὸ κύριον,	εἰς	ὃ πάσας ἀνάγεσθαι δεῖν τὰς
[2, 1273]	δῆμον ἐκκλίνει μᾶλλον, τὰ δ'	εἰς	ὀλιγαρχίαν. Τοῦ μὲν γὰρ τὰ
[2, 1270]	τοῖς δὲ πάμπαν μικράν· διόπερ	εἰς	ὀλίγους ἧκεν ἡ χώρα. Τοῦτο
[2, 1265]	διὰ τὸ μερίζεσθαι τὰς οὐσίας	εἰς	ὁποσονοῦν πλῆθος, τότε δὲ ἀδιαιρέτων
[2, 1262]	υἱόν. Ὥσπερ γὰρ μικρὸν γλυκὺ	εἰς	πολὺ ὕδωρ μειχθὲν ἀναίσθητον ποιεῖ
[2, 1264]	ποιῆσαι τὴν πόλιν, τὰ μὲν	εἰς	συσσίτια τὰ δὲ εἰς φατρίας
[2, 1266]	συνέβαινεν ἀπὸ τῶν ὡρισμένων τιμημάτων	εἰς	τὰς ἀρχὰς βαδίζειν) ἀλλ' ἔστι
[2, 1272]	νεωστί τε πόλεμος ξενικὸς διαβέβηκεν	εἰς	τὴν νῆσον, ὃς πεποίηκε φανερὰν
[2, 1274]	τῷ δήμῳ χαριζόμενοι τὴν πολιτείαν	εἰς	τὴν νῦν δημοκρατίαν μετέστησαν· καὶ
[2, 1274]	ἕκαστος τῶν δημαγωγῶν προήγαγεν αὔξων	εἰς	τὴν νῦν δημοκρατίαν. Φαίνεται δ'
[2, 1266]	μὲν οὖν ἔχει τινὰ δύναμιν	εἰς	τὴν πολιτικὴν κοινωνίαν ἡ τῆς
[2, 1265]	τοῖς πολεμίοις, μὴ μόνον ἐλθοῦσιν	εἰς	τὴν χώραν ἀλλὰ καὶ ἀπελθοῦσιν.
[2, 1270]	πολλάκις ἐμπίπτουσιν ἄνθρωποι σφόδρα πένητες	εἰς	τὸ ἀρχεῖον, οἳ διὰ τὴν
[2, 1265]	τεκνοποιίαν ἀόριστον ὡς ἱκανῶς ἀνομαλισθησομένην	εἰς	τὸ αὐτὸ πλῆθος διὰ τὰς
[2, 1263]	γήπεδα χωρίς, τοὺς δὲ καρποὺς	εἰς	τὸ κοινὸν φέροντας ἀναλίσκειν νὅπερ
[2, 1264]	εἰς τοὺς γεωργούς, τὸ δὲ	εἰς	τὸ προπολεμοῦν μέρος· τρίτον δ'
[2, 1262]	πατέρας καὶ μητέρας οἵ τε	εἰς	τοὺς ἄλλους πολίτας δοθέντες τοὺς
[2, 1264]	πλῆθος τῶν οἰκούντων, τὸ μὲν	εἰς	τοὺς γεωργούς, τὸ δὲ εἰς
[2, 1262]	ἐκ τῶν γεωργῶν καὶ τεχνιτῶν	εἰς	τοὺς φύλακας, τὰ δ' ἐκ
[2, 1267]	πόλιν τῷ πλήθει μὲν μυρίανδρον,	εἰς	τρία δὲ μέρη διῃρημένην· ἐποίει
[2, 1267]	τὰ ὅπλα ἔχον. Διῄρει δ'	εἰς	τρία μέρη τὴν χώραν, τὴν
[2, 1264]	μὲν εἰς συσσίτια τὰ δὲ	εἰς	φατρίας καὶ φυλάς. Ὥστε οὐδὲν
[2, 1269]	τοῦ δίχα διῃρῆσθαι δεῖ νομίζειν	εἴς	τε τὸ τῶν ἀνδρῶν πλῆθος
[2, 1260]	κοινωνεῖν· ὁ μὲν γὰρ τόπος	εἷς	ὁ τῆς μιᾶς πόλεως, οἱ
[2, 1265]	καὶ νῦν· νῦν μὲν γὰρ	οὐδεὶς	ἀπορεῖ, διὰ τὸ μερίζεσθαι τὰς
[2, 1271]	πρὸς τὴν αἵρεσιν τῶν γερόντων·	οὐδεὶς	γὰρ ἂν ἄρχειν αἰτήσαιτο μὴ
[2, 1266]	νῦν ἐγγύτερόν εἰσι τούτων ἀμφοτέρων.	Οὐδεὶς	γὰρ οὔτε τὴν περὶ τὰ
[2, 1269]	ὅσον βλαβήσεται τοῖς ἄρχουσιν ἀπειθεῖν	ἐθισθείς.	Ψεῦδος δὲ καὶ τὸ παράδειγμα
[2, 1267]	οὐσίας ὁμαλίζειν, τὸ τοὺς μὲν	ἐπιεικεῖς	τῇ φύσει τοιούτους παρασκευάζειν ὥστε
[2, 1272]	Μεγάλων γὰρ κύριοι καθεστῶτες, ἂν	εὐτελεῖς	ὦσι μεγάλα βλάπτουσι, ~καὶ ἔβλαψαν
[2, 1270]	κατὰ ταὐτά· οἱ μὲν οὖν	βασιλεῖς	διὰ τὴν αὑτῶν τιμὴν οὕτως
[2, 1272]	τὴν ἀρχὴν ἀριστίνδην) τοὺς δὲ	βασιλεῖς	καὶ τὴν γερουσίαν ἀνάλογον τοῖς
[2, 1273]	μάλιστα τὰς μεγίστας, τούς τε	βασιλεῖς	καὶ τοὺς στρατηγούς. Δεῖ δὲ
[2, 1273]	προσάγειν πρὸς τὸν δῆμον οἱ	βασιλεῖς	κύριοι μετὰ τῶν γερόντων, ἂν
[2, 1272]	γέρουσιν· καὶ βέλτιον δὲ τοὺς	βασιλεῖς	μήτε καθ' αὑτὸ εἶναι γένος
[2, 1271]	πόλει εἶναι τὸ στασιάζειν τοὺς	βασιλεῖς.	Οὐ καλῶς δ' οὐδὲ περὶ
[2, 1270]	δημαγωγεῖν αὐτοὺς ἠναγκάζοντο καὶ οἱ	βασιλεῖς,	ὥστε καὶ ταύτῃ συνεπιβλάπτεσθαι τὴν
[2, 1264]	Ἐν μιᾷ γὰρ πόλει δύο	πόλεις	ἀναγκαῖον εἶναι, καὶ ταύτας ὑπεναντίας
[2, 1261]	ἐν ταῖς πόλεσιν ὅτι τὰς	πόλεις	ἀναιρεῖ· καίτοι τό γε ἑκάστου
[2, 1265]	καὶ νῦν συμβαίνειν περὶ τὰς	πόλεις.	Δεῖ δὲ τοῦτ' οὐχ ὁμοίως
[2, 1269]	δ' ἴσως τὸ τὰς γειτνιώσας	πόλεις,	~καίπερ πολεμούσας ἀλλήλαις, μηδεμίαν εἶναι
[2, 1265]	ὁμοίως ἀκριβῶς ἔχειν περὶ τὰς	πόλεις	τότε καὶ νῦν· νῦν μὲν
[2, 1273]	δήμου μέρος, ἐκπέμποντες ἐπὶ τὰς	πόλεις.	Τούτῳ γὰρ ἰῶνται καὶ ποιοῦσι
[2, 1261]	ἴσον τὸ ἀντιπεπονθὸς σῴζει τὰς	πόλεις,	ὥσπερ ἐν τοῖς Ἠθικοῖς εἴρηται
[2, 1268]	αἱ τέχναι πᾶσαι καὶ αἱ	δυνάμεις,	ὥστ' ἐπεὶ μίαν τούτων θετέον
[2, 1270]	καὶ ταύτης τῆς ἁμαρτίας· ἀλλ'	ἡμεῖς	οὐ τοῦτο σκοποῦμεν, τίνι δεῖ
[2, 1269]	εἰκός τε τοὺς πρώτους, εἴτε	γηγενεῖς	ἦσαν εἴτ' ἐκ φθορᾶς τινος
[2, 1269]	γὰρ ἀναγκαῖον γράφειν, αἱ δὲ	πράξεις	περὶ τῶν καθ' ἕκαστόν εἰσιν.
[2, 1265]	ἐπιπόνως) ἐπεὶ μόναι γ' εἰσὶν	ἕξεις	αἱρεταὶ περὶ τὴν τῆς οὐσίας
[2, 1265]	ἐλευθερίως ἔστιν, ὥστε καὶ τὰς	ἕξεις	ἀναγκαῖον περὶ αὐτὴν εἶναι ταύτας.
[2, 1270]	Τοιγαροῦν δυναμένης τῆς χώρας χιλίους	ἱππεῖς	τρέφειν καὶ πεντακοσίους, καὶ ὁπλίτας
[2, 1264]	εἰκὸς εἶναι χαλεποὺς καὶ φρονημάτων	πλήρεις,	ἢ τὰς παρ' ἐνίοις εἱλωτείας
[2, 1272]	τοῖς Λάκωσιν. Αὗται γὰρ αἱ	τρεῖς	πολιτεῖαι ἀλλήλαις τε σύνεγγύς πώς
[2, 1270]	αὐτοῖς νόμος τὸν μὲν γεννήσαντα	τρεῖς	υἱοὺς ἄφρουρον εἶναι, τὸν δὲ
[2, 1273]	τῶν ἐπιτιμηθέντων ἂν διὰ τὰς	παρεκβάσεις	κοινὰ τυγχάνει πάσαις ὄντα ταῖς
[2, 1266]	γὰρ τούτων ποιεῖσθαί φασι τὰς	στάσεις	πάντας. Διὸ Φαλέας ὁ Χαλκηδόνιος
[2, 1268]	μόνον· ἔχει γὰρ συκοφαντίας καὶ	κινήσεις,	ἂν τύχῃ, πολιτείας. Ἐμπίπτει δ'
[2, 1267]	οὐ μόνον πρὸς τὰς πολιτικὰς	χρήσεις	ἱκανὴν ὑπάρχειν, ἀλλὰ καὶ πρὸς
[2, 1263]	καρποὺς διαιρεῖσθαι πρὸς τὰς ἰδίας	χρήσεις	(λέγονται δέ τινες καὶ τοῦτον
[2, 1263]	κοινὰς εἶναι βέλτιον καὶ τὰς	χρήσεις	οἷον τὰ μὲν γήπεδα χωρίς,
[2, 1262]	ἐρᾶν μὴ κωλῦσαι, μηδὲ τὰς	χρήσεις	τὰς ἄλλας ἃς πατρὶ πρὸς
[2, 1266]	πολλοὶ διὰ τὸ περὶ τὰς	κτήσεις	ἄνισον, ~οἱ δὲ χαρίεντες περὶ
[2, 1263]	νόμοις, ὥσπερ τὰ περὶ τὰς	κτήσεις	ἐν Λακεδαίμονι καὶ Κρήτῃ τοῖς
[2, 1263]	συμβάλλοντες τοὺς κεκτημένους ἰδίᾳ τὰς	κτήσεις.	Ἔτι δὲ δίκαιοιν μὴ μόνον
[2, 1264]	γεωργοῖς κοινὰς εἶναι δεῖ τὰς	κτήσεις	ἢ καὶ καθ' ἕκαστον ἰδίας,
[2, 1264]	γυναῖκας ποιήσει κοινὰς τὰς δὲ	κτήσεις	ἰδίας, τίς οἰκονομήσει ὥσπερ τὰ
[2, 1265]	Ἄτοπον δὲ καὶ τὸ τὰς	κτήσεις	ἰσάζοντα τὸ περὶ τὸ πλῆθος
[2, 1264]	αὐτῶν κἂν εἰ κοιναὶ αἱ	κτήσεις	καὶ αἱ τῶν γεωργῶν γυναῖκες
[2, 1263]	ἐκ τοῦ κοινὰς εἶναι τὰς	κτήσεις	καὶ τὸ ἐκ τοῦ ἰδίας.
[2, 1263]	τρόπον ἔχει πᾶσι, τάς γε	κτήσεις	κοινὰς εἶναι βέλτιον καὶ τὰς
[2, 1263]	ἐλευθεριότητος δὲ τὸ περὶ τὰς	κτήσεις·	οὔτε γὰρ ἔσται φανερὸς ἐλευθέριος
[2, 1263]	αὑτοῖς διαπονούντων τὰ περὶ τὰς	κτήσεις	πλείους ἂν παρέχοι δυσκολίας. Καὶ
[2, 1263]	μὲν οὖν κοινὰς εἶναι τὰς	κτήσεις	ταύτας τε καὶ ἄλλας τοιαύτας
[2, 1263]	βέλτιον εἶναι μὲν ἰδίας τὰς	κτήσεις,	τῇ δὲ χρήσει ποιεῖν κοινάς·
[2, 1261]	τὰς γυναῖκας εἶναι καὶ τὰς	κτήσεις.	Τοῦτο δὴ πότερον ὡς νῦν
[2, 1266]	γὰρ δεῖν ἴσας εἶναι τὰς	κτήσεις	τῶν πολιτῶν. ~Τοῦτο δὲ κατοικιζομέναις
[2, 1268]	τινῶν γερόντων αἱρετῶν. ~Τὰς δὲ	κρίσεις	ἐν τοῖς δικαστηρίοις οὐ διὰ
[2, 1263]	ἀλλήλους περὶ συμβολαίων καὶ ψευδομαρτυριῶν	κρίσεις	καὶ πλουσίων κολακείας· ὧν οὐδὲν
[2, 1262]	γνωριζομένων ἐνδέχεται τὰς νομιζομένας γίνεσθαι	λύσεις,	τῶν δὲ μή, οὐδεμίαν. Ἄτοπον
[2, 1262]	ἀναγκαῖον λαμβάνειν περὶ ἀλλήλων τὰς	πίστεις.	Ὅπερ φασὶ καὶ συμβαίνειν τινὲς
[2, 1261]	ὥσπερ ἂν εἰ μετέβαλλον οἱ	σκυτεῖς	καὶ οἱ τέκτονες καὶ μὴ
[2, 1269]	ἄλλων πολιτειῶν, δύο εἰσὶν αἱ	σκέψεις,	μία μὲν εἴ τι καλῶς
[2, 1272]	καὶ οὐ πολιτικὴ ἀλλὰ δυναστευτική.	Πολλάκις	γὰρ ἐκβάλλουσι συστάντες τινὲς τοὺς
[2, 1270]	ἐκ τοῦ δήμου παντός, ὥστε	πολλάκις	ἐμπίπτουσιν ἄνθρωποι σφόδρα πένητες εἰς
[2, 1269]	Ἥ τε γὰρ Θετταλῶν πενεστεία	πολλάκις	ἐπέθετο τοῖς Θετταλοῖς, ὁμοίως δὲ
[2, 1267]	ὄντες ἄξιοι, διὸ καὶ φαίνονται	πολλάκις	ἐπιτιθέμενοι καὶ στασιάζοντες· ~ἔτι δ'
[2, 1270]	ἀπορίαν ὤνιοι ἦσαν. Ἐδήλωσαν δὲ	πολλάκις	μὲν καὶ πρότερον, καὶ νῦν
[2, 1272]	ἀκοσμίας τῶν δυνατῶν, ἣν καθιστᾶσι	πολλάκις	οἳ ἂν μὴ δίκας βούλωνται
[2, 1272]	Κρησίν, οἱ δ' εἵλωτες ἀφίστανται	πολλάκις.	Οὔτε γὰρ ἐξωτερικῆς ἀρχῆς κοινωνοῦσιν
[2, 1270]	γὰρ πληγὴν οὐχ ὑπήνεγκεν ἡ	πόλις,	ἀλλ' ἀπώλετο διὰ τὴν ὀλιγανθρωπίαν.
[2, 1261]	ἐκ πλειόνων ἀνθρώπων ἐστὶν ἡ	πόλις,	ἀλλὰ καὶ ἐξ εἴδει διαφερόντων.
[2, 1261]	τι τὴν φύσιν ἐστὶν ἡ	πόλις,	γινομένη τε μία μᾶλλον οἰκία
[2, 1261]	Οἰκία μὲν γὰρ αὐταρκέστερον ἑνός,	πόλις	δ' οἰκίας, καὶ βούλεταί γ'
[2, 1261]	(διοίσει δὲ τῷ τοιούτῳ καὶ	πόλις	ἔθνους, ὅταν μὴ κατὰ κώμας
[2, 1263]	ἐγγὺς δ' οὖσα τοῦ μὴ	πόλις	εἶναι χείρων πόλις, ὥσπερ κἂν
[2, 1261]	εἴδει διαφερόντων. Οὐ γὰρ γίνεται	πόλις	ἐξ ὁμοίων. Ἕτερον γὰρ συμμαχία
[2, 1261]	καὶ γινομένη μία μᾶλλον οὐδὲ	πόλις	ἔσται· πλῆθος γάρ τι τὴν
[2, 1262]	τῶν χιλίων, ἢ ὅσων ἡ	πόλις	ἐστί, καὶ τοῦτο διστάζων· ἄδηλον
[2, 1263]	γὰρ ὡς οὐκ ἔσται προϊοῦσα	πόλις,	ἔστι δ' ὡς ἔσται μέν,
[2, 1261]	βούλεταί γ' ἤδη τότε εἶναι	πόλις	ὅταν αὐτάρκη συμβαίνῃ τὴν κοινωνίαν
[2, 1273]	σκυτοτομεῖν. Ὥσθ' ὅπου μὴ μικρὰ	πόλις,	πολιτικώτερον πλείονας μετέχειν τῶν ἀρχῶν,
[2, 1268]	ἀναγκαῖον εἶναι ιπᾶσα γὰρ δεῖται	πόλις	τεχνιτῶνν, καὶ δύνανται διαγίγνεσθαι καθάπερ
[2, 1261]	ὁμοίων. Ἕτερον γὰρ συμμαχία καὶ	πόλις·	τὸ μὲν γὰρ τῷ ποσῷ
[2, 1272]	Ἔστι δ' ἐπικίνδυνος οὕτως ἔχουσα	πόλις,	τῶν βουλομένων ἐπιτίθεσθαι καὶ δυναμένων.
[2, 1263]	τοῦ μὴ πόλις εἶναι χείρων	πόλις,	ὥσπερ κἂν εἴ τις τὴν
[2, 1272]	ὡς ἔχει τι πολιτείας ἡ	τάξις,	ἀλλ' οὐ πολιτεία ἐστὶν ἀλλὰ
[2, 1272]	Ἔτι δὲ τῆς πολιτείας ἡ	τάξις.	Οἱ μὲν γὰρ ἔφοροι τὴν
[2, 1271]	Ἔχει δ' ἀνάλογον ἡ Κρητικὴ	τάξις	πρὸς τὴν Λακωνικήν. Γεωργοῦσί τε
[2, 1273]	ἀριστοκρατικόν, αὕτη τις ἂν εἴη	τάξις	τρίτη, καθ' ἥνπερ συντέτακται καὶ
[2, 1273]	Παρεκβαίνει δὲ τῆς ἀριστοκρατίας ἡ	τάξις	τῶν Καρχηδονίων μάλιστα πρὸς τὴν
[2, 1265]	οἰκίας δύο οἰκεῖν. Ἡ δὲ	σύνταξις	ὅλη βούλεται μὲν εἶναι μήτε
[2, 1271]	γὰρ μέρος ἀρετῆς ἡ πᾶσα	σύνταξις	τῶν νόμων ἐστί, τὴν πολεμικήν·
[2, 1261]	βέλτιον ἄρχειν, εἰ δυνατόν, ἐν	οἷς	δὲ μὴ δυνατὸν διὰ τὸ
[2, 1264]	ἐπιτηδεύειν τὰς γυναῖκας τοῖς ἀνδράσιν,	οἷς	οἰκονομίας οὐδὲν μέτεστιν. Ἐπισφαλὲς δὲ
[2, 1274]	τὸ δὲ τέταρτον τὸ θητικόν,	οἷς	οὐδεμιᾶς ἀρχῆς μετῆν. Νομοθέται δ'
[2, 1264]	καὶ τοῖς πολλοῖς ἔτεσιν, ἐν	οἷς	οὐκ ἂν ἔλαθεν, εἰ ταῦτα
[2, 1263]	τῶν θεραπόντων τούτοις μάλιστα προσκρούομεν	οἷς	πλεῖστα προσχρώμεθα πρὸς τὰς διακονίας
[2, 1269]	οὐκ ἐξευρίσκουσι τὸν βέλτιστον τρόπον	οἷς	τοῦτο συμβαίνει περὶ τὴν εἱλωτείαν.
[2, 1269]	ἔτι τοῖς προσχώροις, Ἀχαιοῖς καὶ	Περραιβοῖς	καὶ Μάγνησιν. Ἔοικε δὲ καὶ
[2, 1271]	ἐπὶ γὰρ τοῖς βασιλεῦσιν, οὖσι	στρατηγοῖς	ἀιδίοις, ἡ ναυαρχία σχεδὸν ἑτέρα
[2, 1261]	τὸ διττὸν καὶ ἐν τοῖς	λόγοις	ἐριστικοὺς ποιεῖ συλλογισμούς· διό ἐστι
[2, 1262]	ἔργον, καθάπερ ἐν τοῖς ἐρωτικοῖς	λόγοις	ἴσμεν λέγοντα τὸν Ἀριστοφάνην ὡς
[2, 1264]	γένοιτο φανερὸν εἴ τις τοῖς	ἔργοις	ἴδοι τὴν τοιαύτην πολιτείαν κατασκευαζομένην·
[2, 1263]	ταῖς ἀπολαύσεσι καὶ ἐν τοῖς	ἔργοις	μὴ γινομένων ἴσων ἀλλ' ἀνίσων
[2, 1262]	διαφέρειν. Ἔοικε δὲ μᾶλλον τοῖς	γεωργοῖς	εἶναι χρήσιμον τὸ κοινὰς εἶναι
[2, 1264]	τοῖς τεχνίταις μέλλουσιν ἔσεσθαι καὶ	γεωργοῖς.	Ἔτι δὲ καὶ τὴν εὐδαιμονίαν
[2, 1264]	οὐδὲν διώρισται, πότερον καὶ τοῖς	γεωργοῖς	κοινὰς εἶναι δεῖ τὰς κτήσεις
[2, 1271]	γοῦν ὡς οὐκ οὖσιν ἱκανῶς	ἀγαθοῖς	ἀνδράσιν· διόπερ ἐξέπεμπον συμπρεσβευτὰς τοὺς
[2, 1271]	νομοθέτην αὐτὸν ἀπιστεῖν ὡς οὐκ	ἀγαθοῖς	ἀνδράσιν, οὐκ ἀσφαλές. Φαίνονται δὲ
[2, 1274]	καὶ Φιλόλαος ὁ Κορίνθιος νομοθέτης	Θηβαίοις.	Ἦν δ' ὁ Φιλόλαος τὸ
[2, 1274]	τὴν τοιαύτην αἰτίαν παρὰ τοῖς	Θηβαίοις,	νομοθέτης δ' αὐτοῖς ἐγένετο Φιλόλαος
[2, 1269]	τὸ πολεμεῖν ἔτι τοῖς προσχώροις,	Ἀχαιοῖς	καὶ Περραιβοῖς καὶ Μάγνησιν. Ἔοικε
[2, 1263]	χρῶνται τοῖς ἀλλήλων ὡς εἰπεῖν	ἰδίοις,	ἔτι δ' ἵπποις καὶ κυσίν,
[2, 1271]	γὰρ τοῖς βασιλεῦσιν, οὖσι στρατηγοῖς	ἀιδίοις,	ἡ ναυαρχία σχεδὸν ἑτέρα βασιλεία
[2, 1265]	ἧττον δεῖ φοβεροὺς εἶναι τοῖς	πολεμίοις,	μὴ μόνον ἐλθοῦσιν εἰς τὴν
[2, 1264]	φρονημάτων πλήρεις, ἢ τὰς παρ'	ἐνίοις	εἱλωτείας τε καὶ πενεστείας καὶ
[2, 1267]	διὰ φιλοτιμίαν οὕτως ὥστε δοκεῖν	ἐνίοις	ζῆν περιεργότερον τριχῶν τε πλήθει
[2, 1273]	ἄρχειν· ὅπερ εὐδοκιμεῖ παρὰ τοῖς	Καρχηδονίοις·	ἓν γὰρ ὑφ' ἑνὸς ἔργον
[2, 1273]	καθ' ἥνπερ συντέτακται καὶ τοῖς	Καρχηδονίοις	τὰ περὶ τὴν πολιτείαν· αἱροῦνται
[2, 1270]	καὶ νῦν δὲ ἐν τοῖς	Ἀνδρίοις·	διαφθαρέντες γὰρ ἀργυρίῳ τινές, ὅσον
[2, 1268]	~Τὰς δὲ κρίσεις ἐν τοῖς	δικαστηρίοις	οὐ διὰ ψηφοφορίας ᾤετο γίγνεσθαι
[2, 1268]	τῆς κρίσεως) ἐν δὲ τοῖς	δικαστηρίοις	οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ καὶ τοὐναντίον
[2, 1269]	τῶν ἴσων ἀξιοῦσιν ἑαυτοὺς τοῖς	κυρίοις,	καὶ κακοπαθῶς ζῶντες ἐπιβουλεύουσι καὶ
[2, 1274]	ἐγένοντο Ζάλευκός τε Λοκροῖς τοῖς	ἐπιζεφυρίοις,	καὶ Χαρώνδας ὁ Καταναῖος τοῖς
[2, 1272]	μὲν συσσίτια τῶν ἑταιριῶν τοῖς	φιδιτίοις,	τὴν δὲ τῶν ἑκατὸν καὶ
[2, 1263]	ἐν Λακεδαίμονι καὶ Κρήτῃ τοῖς	συσσιτίοις	ὁ νομοθέτης ἐκοίνωσε. ~Δεῖ δὲ
[2, 1272]	κοινὰς λειτουργίας, τὸ δὲ τοῖς	συσσιτίοις,	ὥστ' ἐκ κοινοῦ τρέφεσθαι πάντας,
[2, 1274]	(τῆς ναυαρχίας γὰρ ἐν τοῖς	Μηδικοῖς	ὁ δῆμος αἴτιος γενόμενος ἐφρονηματίσθη
[2, 1261]	τὰς πόλεις, ὥσπερ ἐν τοῖς	Ἠθικοῖς	εἴρηται πρότερον· ἐπεὶ καὶ ἐν
[2, 1264]	δῆθεν παρά γε θυμοειδέσι καὶ	πολεμικοῖς	ἀνδράσιν. Ὅτι δ' ἀναγκαῖον αὐτῷ
[2, 1274]	συμποσιαρχεῖν, καὶ τὴν ἐν τοῖς	πολεμικοῖς	ἄσκησιν ὅπως ἀμφιδέξιοι γίνωνται κατὰ
[2, 1262]	φιλίας ἔργον, καθάπερ ἐν τοῖς	ἐρωτικοῖς	λόγοις ἴσμεν λέγοντα τὸν Ἀριστοφάνην
[2, 1269]	καὶ Ἀρκάδες· ἐπεὶ καὶ τοῖς	Θετταλοῖς	κατ' ἀρχὰς ἀφίσταντο διὰ τὸ
[2, 1269]	Θετταλῶν πενεστεία πολλάκις ἐπέθετο τοῖς	Θετταλοῖς,	ὁμοίως δὲ καὶ τοῖς Λάκωσιν
[2, 1263]	ποσὶ καὶ ἐκ μικρῶν προσκρούοντες	ἀλλήλοις.	Ἔτι δὲ τῶν θεραπόντων τούτοις
[2, 1274]	ἔτι δεικνύουσι τοὺς τάφους αὐτῶν	ἀλλήλοις	μὲν εὐσυνόπτους ὄντας, πρὸς δὲ
[2, 1268]	καὶ πλείοσιν ἐνδέχεται (κοινολογοῦνται γὰρ	ἀλλήλοις	περὶ τῆς κρίσεως) ἐν δὲ
[2, 1261]	καὶ κτημάτων κοινωνεῖν τοὺς πολίτας	ἀλλήλοις,	ὥσπερ ἐν τῇ Πολιτείᾳ τῇ
[2, 1263]	καὶ τὸ χαρίσασθαι καὶ βοηθῆσαι	φίλοις	ἢ ξένοις ἢ ἑταίροις ἥδιστον·
[2, 1263]	τὰ μὲν χρήσιμα ποιεῖ τοῖς	φίλοις,	τοῖς δὲ χρῆται κοινοῖς, οἷον
[2, 1266]	καὶ Σόλων ἐνομοθέτησεν, καὶ παρ'	ἄλλοις	ἔστι νόμος ὃς κωλύει κτᾶσθαι
[2, 1270]	λίαν ἐστίν, ἐν δὲ τοῖς	ἄλλοις	μᾶλλον ὑπερβάλλει ἐπὶ τὸ σκληρόν,
[2, 1264]	ὁτὲ μὲν ἄλλοις ὁτὲ δὲ	ἄλλοις	μέμεικται ταῖς ψυχαῖς ὁ παρὰ
[2, 1268]	τροφήν, ὡς οὔπω τοῦτο παρ'	ἄλλοις	νενομοθετημένον (ἔστι δὲ καὶ ἐν
[2, 1264]	φανερόν· οὐ γὰρ ὁτὲ μὲν	ἄλλοις	ὁτὲ δὲ ἄλλοις μέμεικται ταῖς
[2, 1261]	ἑκάστῳ ἐπιβάλλει· πρὸς γὰρ τοῖς	ἄλλοις	ὡς ἑτέρου φροντίζοντος ὀλιγωροῦσι μᾶλλον,
[2, 1264]	τῷ πολλῷ χρόνῳ καὶ τοῖς	πολλοῖς	ἔτεσιν, ἐν οἷς οὐκ ἂν
[2, 1273]	τινα διάνοιαν ἣ συνδοκεῖ τοῖς	πολλοῖς·	οὐ γὰρ μόνον ἀριστίνδην ἀλλὰ
[2, 1265]	τοιούτοις χρῆσθαι πρὸς τὸν πόλεμον	ὅπλοις	ἃ χρήσιμα κατὰ τὴν οἰκείαν
[2, 1264]	Ἐκεῖνοι γὰρ τἆλλα ταὐτὰ τοῖς	δούλοις	ἐφέντες μόνον ἀπειρήκασι τὰ γυμνάσια
[2, 1263]	καὶ ἐν Λακεδαίμονι τοῖς τε	δούλοις	χρῶνται τοῖς ἀλλήλων ὡς εἰπεῖν
[2, 1268]	τὴν τροφὴν λήψονται καὶ τοῖς	μαχίμοις	παρέξουσιν; Ταῦτα δὴ πάντα πολλὴν
[2, 1266]	καθ' ἡμέραν) ~Ἐν δὲ τοῖς	νόμοις	εἴρηται τούτοις ὡς δέον συγκεῖσθαι
[2, 1271]	~ὅπερ καὶ Πλάτων ἐν τοῖς	Νόμοις	ἐπιτετίμηκεν· πρὸς γὰρ μέρος ἀρετῆς
[2, 1274]	ἔθηκεν· ἴδιον δ' ἐν τοῖς	νόμοις	οὐδὲν ἔστιν ὅ τι καὶ
[2, 1265]	ὕστερον. Ἐλλέλειπται δ' ἐν τοῖς	νόμοις	τούτοις καὶ τὰ περὶ τοὺς
[2, 1265]	κατὰ μέγεθος· ἐν δὲ τοῖς	νόμοις	τούτοις τοὐναντίον ἐστίν. Ἀλλὰ περὶ
[2, 1266]	τὴν πολιτείαν τὴν ἐν τοῖς	Νόμοις	τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον. Εἰσὶ
[2, 1263]	καὶ τῇ φιλοσοφίᾳ καὶ τοῖς	νόμοις,	ὥσπερ τὰ περὶ τὰς κτήσεις
[2, 1272]	ἔξεστι δὲ καὶ μεταξὺ τοῖς	κόσμοις	ἀπειπεῖν τὴν ἀρχήν. Ταῦτα δὴ
[2, 1272]	τοῖς ἐν τῇ Κρήτῃ καλουμένοις	κόσμοις,	πλὴν οἱ μὲν ἔφοροι πέντε
[2, 1272]	δόξαντα τοῖς γέρουσι καὶ τοῖς	κόσμοις.	Τὰ μὲν οὖν τῶν συσσιτίων
[2, 1272]	Οὐδὲν γὰρ λήμματος ἔστι τοῖς	κόσμοις	ὥσπερ τοῖς ἐφόροις, ~πόρρω γ'
[2, 1260]	πολιτικῆς, τίς κρατίστη πασῶν τοῖς	δυναμένοις	ζῆν ὅτι μάλιστα κατ' εὐχήν,
[2, 1269]	ἀλλήλαις, μηδεμίαν εἶναι σύμμαχον τοῖς	ἀφισταμένοις	διὰ τὸ μὴ συμφέρειν καὶ
[2, 1264]	καὶ παρὰ τοῖς μηδὲν ἀξίωμα	κεκτημένοις,	ἦ που δῆθεν παρά γε
[2, 1268]	πορίζοντες μὲν τοῖς τὰ ὅπλα	κεκτημένοις	τὴν τροφὴν εὐλόγως ἂν ἦσάν
[2, 1271]	πόλεως ἔστιν οὐδὲν πολέμους μεγάλους	ἀναγκαζομένοις	πολεμεῖν, εἰσφέρουσί τε κακῶς· διὰ
[2, 1270]	καὶ καταλείπειν ἐξουσίαν ἔδωκε τοῖς	βουλομένοις·	καίτοι ταὐτὸ συμβαίνειν ἀναγκαῖον ἐκείνως
[2, 1264]	Φησὶ δὲ τοῖς μὲν εὐθὺς	γινομένοις	μεῖξαι χρυσόν, τοῖς δ' ἄργυρον,
[2, 1273]	εἰσὶ καὶ τῷ βουλομένῳ τοῖς	εἰσφερομένοις	ἀντειπεῖν ἔξεστιν, ὅπερ ἐν ταῖς
[2, 1266]	τοῦτο δ' οὐκ ἔστι μὴ	παιδευομένοις	ἱκανῶς ὑπὸ τῶν νόμων. Ἀλλ'
[2, 1262]	οἷόν τε ὑπάρχειν τοῖς οὕτω	πολιτευομένοις.	Ἀλλὰ μὴν καὶ περὶ τοῦ
[2, 1272]	δύναμιν τοῖς ἐν τῇ Κρήτῃ	καλουμένοις	κόσμοις, πλὴν οἱ μὲν ἔφοροι
[2, 1263]	χαρίσασθαι καὶ βοηθῆσαι φίλοις ἢ	ξένοις	ἢ ἑταίροις ἥδιστον· ὃ γίνεται
[2, 1264]	ταῖς ἄλλαις πόλεσι, καὶ παρ'	ἐκείνοις	ἔσται τὰ τοιαῦτα, τίς ὁ
[2, 1263]	τοῖς φίλοις, τοῖς δὲ χρῆται	κοινοῖς,	οἷον καὶ ἐν Λακεδαίμονι τοῖς
[2, 1261]	χρώμενοι ταῖς γυναιξὶ καὶ τοῖς	τέκνοις,	ἀλλὰ πάντες μέν, οὐχ ὡς
[2, 1262]	τὰς ὁμοιότητας αἳ γίνονται τοῖς	τέκνοις	πρὸς τοὺς γεννήσαντας ἀναγκαῖον λαμβάνειν
[2, 1266]	τετάρτων, ἐκ δὲ τοῦ τετάρτου	μόνοις	ἐπάναγκες τοῖς πρώτοις καὶ τοῖς
[2, 1263]	ὡς εἰπεῖν ἰδίοις, ἔτι δ'	ἵπποις	καὶ κυσίν, κἂν δεηθῶσιν ἐφοδίων
[2, 1271]	φιλοτιμίαν καὶ διὰ φιλοχρηματίαν τοῖς	ἀνθρώποις.	Περὶ δὲ βασιλείας, εἰ μὲν
[2, 1263]	κἂν δεηθῶσιν ἐφοδίων ἐν τοῖς	ἀγροῖς	κατὰ τὴν χώραν. Φανερὸν τοίνυν
[2, 1261]	πρότερον· ἐπεὶ καὶ ἐν τοῖς	ἐλευθέροις	καὶ ἴσοις ἀνάγκη τοῦτ' εἶναι·
[2, 1273]	τῶν ναυτικῶν· ἐν τούτοις γὰρ	ἀμφοτέροις	διὰ πάντων ὡς εἰπεῖν διελήλυθε
[2, 1272]	οἱ περίοικοι, ~καὶ συσσίτια παρ'	ἀμφοτέροις	ἔστιν, καὶ τό γε ἀρχαῖον
[2, 1266]	ἐπάναγκες τοῖς πρώτοις καὶ τοῖς	δευτέροις·	εἶτ' ἐκ τούτων ἴσον ἀφ'
[2, 1266]	ἀμφοῖν, τὸ δὲ τοῖς μὲν	εὐπορωτέροις	ἐπάναγκες ἐκκλησιάζειν εἶναι καὶ φέρειν
[2, 1263]	βοηθῆσαι φίλοις ἢ ξένοις ἢ	ἑταίροις	ἥδιστον· ὃ γίνεται τῆς κτήσεως
[2, 1266]	οἱ νόμοι κωλύουσιν, ὥσπερ ἐν	Λοκροῖς	νόμος ἐστὶ μὴ πωλεῖν ἐὰν
[2, 1274]	Νομοθέται δ' ἐγένοντο Ζάλευκός τε	Λοκροῖς	τοῖς ἐπιζεφυρίοις, καὶ Χαρώνδας ὁ
[2, 1272]	ἑκατὸν καὶ τεττάρων ἀρχὴν τοῖς	ἐφόροις	(πλὴν ὃ οὐ χεῖρον· οἱ
[2, 1272]	ἔστι τοῖς κόσμοις ὥσπερ τοῖς	ἐφόροις,	~πόρρω γ' ἀποικοῦσιν ἐν νήσῳ
[2, 1269]	διὰ τὸ πολεμεῖν ἔτι τοῖς	προσχώροις,	Ἀχαιοῖς καὶ Περραιβοῖς καὶ Μάγνησιν.
[2, 1261]	καὶ ἐν τοῖς ἐλευθέροις καὶ	ἴσοις	ἀνάγκη τοῦτ' εἶναι· ἅμα γὰρ
[2, 1263]	κυσίν, κἂν δεηθῶσιν ἐφοδίων ἐν	τοῖς	ἀγροῖς κατὰ τὴν χώραν. Φανερὸν
[2, 1263]	Λακεδαίμονι τοῖς τε δούλοις χρῶνται	τοῖς	ἀλλήλων ὡς εἰπεῖν ἰδίοις, ἔτι
[2, 1270]	ἀνειμένη λίαν ἐστίν, ἐν δὲ	τοῖς	ἄλλοις μᾶλλον ὑπερβάλλει ἐπὶ τὸ
[2, 1261]	ὅσον ἑκάστῳ ἐπιβάλλει· πρὸς γὰρ	τοῖς	ἄλλοις ὡς ἑτέρου φροντίζοντος ὀλιγωροῦσι
[2, 1264]	τὰ αὐτὰ ἐπιτηδεύειν τὰς γυναῖκας	τοῖς	ἀνδράσιν, οἷς οἰκονομίας οὐδὲν μέτεστιν.
[2, 1270]	πρότερον, καὶ νῦν δὲ ἐν	τοῖς	Ἀνδρίοις· διαφθαρέντες γὰρ ἀργυρίῳ τινές,
[2, 1271]	διὰ φιλοτιμίαν καὶ διὰ φιλοχρηματίαν	τοῖς	ἀνθρώποις. Περὶ δὲ βασιλείας, εἰ
[2, 1273]	ἀποδιδόασι τῷ δήμῳ τὰ δόξαντα	τοῖς	ἄρχουσιν, ἀλλὰ κύριοι κρίνειν εἰσὶ
[2, 1269]	τοσοῦτον ὠφελήσεται κινήσας ὅσον βλαβήσεται	τοῖς	ἄρχουσιν ἀπειθεῖν ἐθισθείς. Ψεῦδος δὲ
[2, 1269]	οἱ εἵλωτες (ὥσπερ γὰρ ἐφεδρεύοντες	τοῖς	ἀτυχήμασι διατελοῦσιν) Περὶ δὲ τοὺς
[2, 1264]	τοῦ θεοῦ χρυσός, ἀλλ' ἀεὶ	τοῖς	αὐτοῖς. Φησὶ δὲ τοῖς μὲν
[2, 1274]	ἐπιζεφυρίοις, καὶ Χαρώνδας ὁ Καταναῖος	τοῖς	αὑτοῦ πολίταις καὶ ταῖς ἄλλαις
[2, 1269]	πολεμούσας ἀλλήλαις, μηδεμίαν εἶναι σύμμαχον	τοῖς	ἀφισταμένοις διὰ τὸ μὴ συμφέρειν
[2, 1271]	γὰρ γίνεται αἴτιος· ἐπὶ γὰρ	τοῖς	βασιλεῦσιν, οὖσι στρατηγοῖς ἀιδίοις, ἡ
[2, 1270]	δὲ καὶ καταλείπειν ἐξουσίαν ἔδωκε	τοῖς	βουλομένοις· καίτοι ταὐτὸ συμβαίνειν ἀναγκαῖον
[2, 1272]	ἀλλ' ἢ συνεπιψηφίσαι τὰ δόξαντα	τοῖς	γέρουσι καὶ τοῖς κόσμοις. Τὰ
[2, 1272]	δέκα εἰσίν· οἱ δὲ γέροντες	τοῖς	γέρουσιν, οὓς καλοῦσιν οἱ Κρῆτες
[2, 1262]	οἴεσθαι διαφέρειν. Ἔοικε δὲ μᾶλλον	τοῖς	γεωργοῖς εἶναι χρήσιμον τὸ κοινὰς
[2, 1264]	ὧν οὐδὲν διώρισται, πότερον καὶ	τοῖς	γεωργοῖς κοινὰς εἶναι δεῖ τὰς
[2, 1262]	πεφύκασιν ὅμοια ἀποδιδόναι τὰ τέκνα	τοῖς	γονεῦσιν, ὥσπερ ἡ ἐν Φαρσάλῳ
[2, 1264]	μὲν εὐθὺς γινομένοις μεῖξαι χρυσόν,	τοῖς	δ' ἄργυρον, χαλκὸν δὲ καὶ
[2, 1264]	ἀλλὰ τὰ μὲν οὐ συνῆκται,	τοῖς	δ' οὐ χρῶνται γινώσκοντες. Μάλιστα
[2, 1271]	γὰρ τοῖς μὲν οἱ εἵλωτες	τοῖς	δὲ Κρησὶν οἱ περίοικοι, ~καὶ
[2, 1269]	συμφέρειν καὶ αὐταῖς κεκτημέναις περιοίκους,	τοῖς	δὲ Λάκωσιν οἱ γειτνιῶντες ἐχθροὶ
[2, 1270]	συμβέβηκε κεκτῆσθαι πολλὴν λίαν οὐσίαν,	τοῖς	δὲ πάμπαν μικράν· διόπερ εἰς
[2, 1267]	μὲν οὐσία βραχεῖα καὶ ἐργασία,	τοῖς	δὲ σωφροσύνη· τρίτον δ' εἴ
[2, 1263]	μὲν χρήσιμα ποιεῖ τοῖς φίλοις,	τοῖς	δὲ χρῆται κοινοῖς, οἷον καὶ
[2, 1266]	μόνοις ἐπάναγκες τοῖς πρώτοις καὶ	τοῖς	δευτέροις· εἶτ' ἐκ τούτων ἴσον
[2, 1268]	αἱρετῶν. ~Τὰς δὲ κρίσεις ἐν	τοῖς	δικαστηρίοις οὐ διὰ ψηφοφορίας ᾤετο
[2, 1268]	περὶ τῆς κρίσεως) ἐν δὲ	τοῖς	δικαστηρίοις οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ καὶ
[2, 1264]	Κρῆτες; Ἐκεῖνοι γὰρ τἆλλα ταὐτὰ	τοῖς	δούλοις ἐφέντες μόνον ἀπειρήκασι τὰ
[2, 1260]	τῆς πολιτικῆς, τίς κρατίστη πασῶν	τοῖς	δυναμένοις ζῆν ὅτι μάλιστα κατ'
[2, 1263]	τοιούτοις οἴεσθαι διορθοῦν, ἀλλὰ μὴ	τοῖς	ἔθεσι καὶ τῇ φιλοσοφίᾳ καὶ
[2, 1273]	κρίνειν εἰσὶ καὶ τῷ βουλομένῳ	τοῖς	εἰσφερομένοις ἀντειπεῖν ἔξεστιν, ὅπερ ἐν
[2, 1266]	πλὴν οὐ πᾶσιν ἐπάναγκες ἦν	τοῖς	ἐκ τῶν τρίτων ἢ τετάρτων,
[2, 1272]	βασιλεῖς καὶ τὴν γερουσίαν ἀνάλογον	τοῖς	ἐκεῖ βασιλεῦσι καὶ γέρουσιν· καὶ
[2, 1263]	λαμβάνοντας πολλά, ὀλίγα δὲ πονοῦντας,	τοῖς	ἐλάττω μὲν λαμβάνουσι, πλείω δὲ
[2, 1261]	εἴρηται πρότερον· ἐπεὶ καὶ ἐν	τοῖς	ἐλευθέροις καὶ ἴσοις ἀνάγκη τοῦτ'
[2, 1272]	ἔφοροι τὴν αὐτὴν ἔχουσι δύναμιν	τοῖς	ἐν τῇ Κρήτῃ καλουμένοις κόσμοις,
[2, 1264]	τοῖς φύλαξιν, τὰ δ' ἄλλα	τοῖς	ἔξωθεν πεπλήρωκε τὸν λόγον καὶ
[2, 1274]	καὶ Ἀνδροδάμας Ῥηγῖνος νομοθέτης Χαλκιδεῦσι	τοῖς	ἐπὶ Θρᾴκης, οὗ τὰ περί
[2, 1274]	δ' ἐγένοντο Ζάλευκός τε Λοκροῖς	τοῖς	ἐπιζεφυρίοις, καὶ Χαρώνδας ὁ Καταναῖος
[2, 1264]	ἂν γένοιτο φανερὸν εἴ τις	τοῖς	ἔργοις ἴδοι τὴν τοιαύτην πολιτείαν
[2, 1263]	ἐν ταῖς ἀπολαύσεσι καὶ ἐν	τοῖς	ἔργοις μὴ γινομένων ἴσων ἀλλ'
[2, 1262]	τῆς φιλίας ἔργον, καθάπερ ἐν	τοῖς	ἐρωτικοῖς λόγοις ἴσμεν λέγοντα τὸν
[2, 1268]	εἴκοσι μνᾶς. Περὶ δὲ τοῦ	τοῖς	εὑρίσκουσί τι τῇ πόλει συμφέρον
[2, 1272]	τῶν ἑκατὸν καὶ τεττάρων ἀρχὴν	τοῖς	ἐφόροις (πλὴν ὃ οὐ χεῖρον·
[2, 1272]	λήμματος ἔστι τοῖς κόσμοις ὥσπερ	τοῖς	ἐφόροις, ~πόρρω γ' ἀποικοῦσιν ἐν
[2, 1261]	σῴζει τὰς πόλεις, ὥσπερ ἐν	τοῖς	Ἠθικοῖς εἴρηται πρότερον· ἐπεὶ καὶ
[2, 1269]	Μεσήνιοι καὶ Ἀρκάδες· ἐπεὶ καὶ	τοῖς	Θετταλοῖς κατ' ἀρχὰς ἀφίσταντο διὰ
[2, 1269]	γὰρ Θετταλῶν πενεστεία πολλάκις ἐπέθετο	τοῖς	Θετταλοῖς, ὁμοίως δὲ καὶ τοῖς
[2, 1274]	διὰ τὴν τοιαύτην αἰτίαν παρὰ	τοῖς	Θηβαίοις, νομοθέτης δ' αὐτοῖς ἐγένετο
[2, 1273]	αὐτὸν ἄρχειν· ὅπερ εὐδοκιμεῖ παρὰ	τοῖς	Καρχηδονίοις· ἓν γὰρ ὑφ' ἑνὸς
[2, 1273]	τρίτη, καθ' ἥνπερ συντέτακται καὶ	τοῖς	Καρχηδονίοις τὰ περὶ τὴν πολιτείαν·
[2, 1264]	τῆς ὅλης πολιτείας τίς ἔσται	τοῖς	κοινωνοῦσιν, οὔτ' εἴρηκεν ὁ Σωκράτης
[2, 1272]	ἰδιωτῶν· ἔξεστι δὲ καὶ μεταξὺ	τοῖς	κόσμοις ἀπειπεῖν τὴν ἀρχήν. Ταῦτα
[2, 1272]	τὰ δόξαντα τοῖς γέρουσι καὶ	τοῖς	κόσμοις. Τὰ μὲν οὖν τῶν
[2, 1272]	καλῶς. Οὐδὲν γὰρ λήμματος ἔστι	τοῖς	κόσμοις ὥσπερ τοῖς ἐφόροις, ~πόρρω
[2, 1267]	ἄριστος ὅρος τὸ μὴ λυσιτελεῖν	τοῖς	κρείττοσι διὰ τὴν ὑπερβολὴν πολεμεῖν,
[2, 1272]	περὶ τὰ συσσίτια βέλτιον τέτακται	τοῖς	Κρησὶν ἢ τοῖς Λάκωσι, φανερόν.
[2, 1272]	οὖν τῶν συσσιτίων ἔχει βέλτιον	τοῖς	Κρησὶν ἢ τοῖς Λάκωσιν. Ἐν
[2, 1272]	καὶ τὸ τῶν περιοίκων μένει	τοῖς	Κρησίν, οἱ δ' εἵλωτες ἀφίστανται
[2, 1269]	καὶ τῶν ἴσων ἀξιοῦσιν ἑαυτοὺς	τοῖς	κυρίοις, καὶ κακοπαθῶς ζῶντες ἐπιβουλεύουσι
[2, 1269]	πάντες οἱ τοιοῦτοι. Διὸ παρὰ	τοῖς	Λάκωσι τοῦθ' ὑπῆρχεν, καὶ πολλὰ
[2, 1272]	βέλτιον τέτακται τοῖς Κρησὶν ἢ	τοῖς	Λάκωσι, φανερόν. Τὰ δὲ περὶ
[2, 1272]	ἄλλους, μάλιστα δ' ἔνια παραπλησίως	τοῖς	Λάκωσιν. Αὗται γὰρ αἱ τρεῖς
[2, 1271]	καθάπερ ἐν Κρήτῃ· παρὰ δὲ	τοῖς	Λάκωσιν ἕκαστον δεῖ φέρειν, καὶ
[2, 1272]	ἔχει βέλτιον τοῖς Κρησὶν ἢ	τοῖς	Λάκωσιν. Ἐν μὲν γὰρ Λακεδαίμονι
[2, 1269]	ἀρχῆς μὲν οὖν ἔοικε συμβεβηκέναι	τοῖς	Λάκωσιν εὐλόγως ἡ τῶν γυναικῶν
[2, 1269]	τοῖς Θετταλοῖς, ὁμοίως δὲ καὶ	τοῖς	Λάκωσιν οἱ εἵλωτες (ὥσπερ γὰρ
[2, 1263]	Ταῦτά τε δὴ οὐ συμβαίνει	τοῖς	λίαν ἓν ποιοῦσι τὴν πόλιν,
[2, 1271]	Μετέχειν μὲν γὰρ οὐ ῥᾴδιον	τοῖς	λίαν πένησιν, ὅρος δὲ τῆς
[2, 1261]	διὰ τὸ διττὸν καὶ ἐν	τοῖς	λόγοις ἐριστικοὺς ποιεῖ συλλογισμούς· διό
[2, 1268]	τε τὴν τροφὴν λήψονται καὶ	τοῖς	μαχίμοις παρέξουσιν; Ταῦτα δὴ πάντα
[2, 1262]	κτήσεως, τίνα τρόπον δεῖ κατασκευάζεσθαι	τοῖς	μέλλουσι πολιτεύεσθαι τὴν ἀρίστην πολιτείαν,
[2, 1270]	τῆς κτήσεως ἐπιτιμήσειεν ἄν τις.	Τοῖς	μὲν γὰρ αὐτῶν συμβέβηκε κεκτῆσθαι
[2, 1264]	ἀεὶ τοῖς αὐτοῖς. Φησὶ δὲ	τοῖς	μὲν εὐθὺς γινομένοις μεῖξαι χρυσόν,
[2, 1266]	κληρωτοὺς κοινὸν ἀμφοῖν, τὸ δὲ	τοῖς	μὲν εὐπορωτέροις ἐπάναγκες ἐκκλησιάζειν εἶναι
[2, 1271]	τὴν Λακωνικήν. Γεωργοῦσί τε γὰρ	τοῖς	μὲν οἱ εἵλωτες τοῖς δὲ
[2, 1267]	οὖν ἄκος τῶν τριῶν τούτων;	Τοῖς	μὲν οὐσία βραχεῖα καὶ ἐργασία,
[2, 1264]	στάσεως αἴτιον γίνεται καὶ παρὰ	τοῖς	μηδὲν ἀξίωμα κεκτημένοις, ἦ που
[2, 1274]	συμπτώματος (τῆς ναυαρχίας γὰρ ἐν	τοῖς	Μηδικοῖς ὁ δῆμος αἴτιος γενόμενος
[2, 1266]	τὸν καθ' ἡμέραν) ~Ἐν δὲ	τοῖς	νόμοις εἴρηται τούτοις ὡς δέον
[2, 1271]	τις, ~ὅπερ καὶ Πλάτων ἐν	τοῖς	Νόμοις ἐπιτετίμηκεν· πρὸς γὰρ μέρος
[2, 1274]	νόμους ἔθηκεν· ἴδιον δ' ἐν	τοῖς	νόμοις οὐδὲν ἔστιν ὅ τι
[2, 1265]	λεκτέον ὕστερον. Ἐλλέλειπται δ' ἐν	τοῖς	νόμοις τούτοις καὶ τὰ περὶ
[2, 1265]	πάντες κατὰ μέγεθος· ἐν δὲ	τοῖς	νόμοις τούτοις τοὐναντίον ἐστίν. Ἀλλὰ
[2, 1266]	περὶ τὴν πολιτείαν τὴν ἐν	τοῖς	Νόμοις τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον.
[2, 1263]	ἔθεσι καὶ τῇ φιλοσοφίᾳ καὶ	τοῖς	νόμοις, ὥσπερ τὰ περὶ τὰς
[2, 1262]	ὧν οὐδέτερον οἷόν τε ὑπάρχειν	τοῖς	οὕτω πολιτευομένοις. Ἀλλὰ μὴν καὶ
[2, 1268]	συμφέρον, ὅπως τυγχάνωσι τιμῆς, καὶ	τοῖς	παισὶ τῶν ἐν τῷ πολέμῳ
[2, 1270]	Μετὰ γὰρ τὰ νῦν ῥηθέντα	τοῖς	περὶ τὴν ἀνωμαλίαν τῆς κτήσεως
[2, 1274]	νήφοντας συμποσιαρχεῖν, καὶ τὴν ἐν	τοῖς	πολεμικοῖς ἄσκησιν ὅπως ἀμφιδέξιοι γίνωνται
[2, 1265]	οὐδὲν ἧττον δεῖ φοβεροὺς εἶναι	τοῖς	πολεμίοις, μὴ μόνον ἐλθοῦσιν εἰς
[2, 1265]	πόλεσι, πενίας ἀναγκαῖον αἴτιον γίνεσθαι	τοῖς	πολίταις, ἡ δὲ πενία στάσιν
[2, 1267]	τὸ τὰς οὐσίας ἴσας εἶναι	τοῖς	πολίταις πρὸς τὸ μὴ στασιάζειν
[2, 1264]	προσέχειν τῷ πολλῷ χρόνῳ καὶ	τοῖς	πολλοῖς ἔτεσιν, ἐν οἷς οὐκ
[2, 1273]	κατά τινα διάνοιαν ἣ συνδοκεῖ	τοῖς	πολλοῖς· οὐ γὰρ μόνον ἀριστίνδην
[2, 1270]	τύχην τοῦτο συμπέπτωκεν, συμφερόντως ἔχει	τοῖς	πράγμασιν· δεῖ γὰρ τὴν πολιτείαν
[2, 1269]	ἀφίσταντο διὰ τὸ πολεμεῖν ἔτι	τοῖς	προσχώροις, Ἀχαιοῖς καὶ Περραιβοῖς καὶ
[2, 1266]	δὲ τοῦ τετάρτου μόνοις ἐπάναγκες	τοῖς	πρώτοις καὶ τοῖς δευτέροις· εἶτ'
[2, 1270]	χρόνον, καί φασιν εἶναί ποτε	τοῖς	Σπαρτιάταις καὶ μυρίους· οὐ μὴν
[2, 1271]	καὶ περὶ τὰ κοινὰ χρήματα	τοῖς	Σπαρτιάταις. Οὔτε γὰρ ἐν τῷ
[2, 1263]	κτήσεις ἐν Λακεδαίμονι καὶ Κρήτῃ	τοῖς	συσσιτίοις ὁ νομοθέτης ἐκοίνωσε. ~Δεῖ
[2, 1272]	τὰς κοινὰς λειτουργίας, τὸ δὲ	τοῖς	συσσιτίοις, ὥστ' ἐκ κοινοῦ τρέφεσθαι
[2, 1268]	οἱ δὲ γεωργοὶ πορίζοντες μὲν	τοῖς	τὰ ὅπλα κεκτημένοις τὴν τροφὴν
[2, 1262]	τοιαύτας δυσχερείας οὐ ῥᾴδιον εὐλαβηθῆναι	τοῖς	ταύτην κατασκευάζουσι τὴν κοινωνίαν, οἷον
[2, 1263]	κοινοῖς, οἷον καὶ ἐν Λακεδαίμονι	τοῖς	τε δούλοις χρῶνται τοῖς ἀλλήλων
[2, 1261]	κοιναῖς χρώμενοι ταῖς γυναιξὶ καὶ	τοῖς	τέκνοις, ἀλλὰ πάντες μέν, οὐχ
[2, 1262]	γὰρ τὰς ὁμοιότητας αἳ γίνονται	τοῖς	τέκνοις πρὸς τοὺς γεννήσαντας ἀναγκαῖον
[2, 1264]	ἄργυρον, χαλκὸν δὲ καὶ σίδηρον	τοῖς	τεχνίταις μέλλουσιν ἔσεσθαι καὶ γεωργοῖς.
[2, 1263]	ἔσεσθαι τὴν πόλιν σπουδαίαν ἄτοπον	τοῖς	τοιούτοις οἴεσθαι διορθοῦν, ἀλλὰ μὴ
[2, 1265]	μὴ λανθάνειν ὅτι χώρας δεήσει	τοῖς	τοσούτοις Βαβυλωνίας ἤ τινος ἄλλης
[2, 1271]	τάξιν τῶν νόμων ὑπάρχουσαν ἐν	τοῖς	τότε κατοικοῦσιν. Διὸ καὶ νῦν
[2, 1269]	ὥστε ἄτοπον τὸ μένειν ἐν	τοῖς	τούτων δόγμασιν. Πρὸς δὲ τούτοις
[2, 1272]	τὰ μὲν συσσίτια τῶν ἑταιριῶν	τοῖς	φιδιτίοις, τὴν δὲ τῶν ἑκατὸν
[2, 1263]	ἔχων τὰ μὲν χρήσιμα ποιεῖ	τοῖς	φίλοις, τοῖς δὲ χρῆται κοινοῖς,
[2, 1264]	τοιούτων, ἀποδιδοὺς μόνον τὴν παιδείαν	τοῖς	φύλαξιν. Ἔτι δὲ κυρίους ποιεῖ
[2, 1262]	γυναῖκας καὶ τοὺς παῖδας ἢ	τοῖς	φύλαξιν· ~ἧττον γὰρ ἔσται φιλία
[2, 1264]	καὶ παιδείας μετέχειν τῆς αὐτῆς	τοῖς	φύλαξιν, τὰ δ' ἄλλα τοῖς
[2, 1262]	φύλακας καὶ πάλιν οἱ παρὰ	τοῖς	φύλαξιν τοὺς ἄλλους πολίτας, ὥστ'
[2, 1274]	παρὰ τοῖς Θηβαίοις, νομοθέτης δ'	αὐτοῖς	ἐγένετο Φιλόλαος περί τ' ἄλλων
[2, 1270]	ἔργων αὐτῶν δῆλον ὅτι φαύλως	αὐτοῖς	εἶχε τὰ περὶ τὴν τάξιν
[2, 1270]	τῶν γερόντων ἀρχὴν οὐ καλῶς	αὐτοῖς.	Ἐπιεικῶν μὲν γὰρ ὄντων καὶ
[2, 1270]	κυρία μὲν αὐτὴ τῶν μεγίστων	αὐτοῖς	ἐστιν, γίνονται δ' ἐκ τοῦ
[2, 1272]	μεῖζόν ἐστι γέρας τῆς ἀξίας	αὐτοῖς,	καὶ τὸ μὴ κατὰ γράμματα
[2, 1272]	πολλὰ τῶν τεταγμένων ἔχει παρ'	αὐτοῖς	καλῶς· σημεῖον δὲ πολιτείας συντεταγμένης
[2, 1270]	πλείστους ποιεῖσθαι παῖδας· ἔστι γὰρ	αὐτοῖς	νόμος τὸν μὲν γεννήσαντα τρεῖς
[2, 1271]	δὲ τῆς πολιτείας οὗτός ἐστιν	αὐτοῖς	ὁ πάτριος, τὸν μὴ δυνάμενον
[2, 1269]	τὸν τρόπον ὑπεναντίως τῆς προκειμένης	αὐτοῖς	πολιτείας. Ὅτι μὲν οὖν δεῖ
[2, 1264]	τῶν φυλάκων; Ἢ τί πλεῖον	αὐτοῖς	ὑπομένουσι τὴν ἀρχὴν αὐτῶν, ἢ
[2, 1264]	θεοῦ χρυσός, ἀλλ' ἀεὶ τοῖς	αὐτοῖς.	Φησὶ δὲ τοῖς μὲν εὐθὺς
[2, 1271]	περίοικοι τὸν αὐτὸν τρόπον χρῶνται	αὐτοῖς,	ὡς κατασκευάσαντος Μίνω πρώτου τὴν
[2, 1263]	τρόπος καὶ ῥᾴων, αὐτῶν δ'	αὑτοῖς	διαπονούντων τὰ περὶ τὰς κτήσεις
[2, 1268]	γῆς καὶ τῶν αὐτῶν κλήρων	αὑτοῖς	τε τὴν τροφὴν λήψονται καὶ
[2, 1270]	γὰρ ἀργυρίῳ τινές, ὅσον ἐφ'	ἑαυτοῖς,	ὅλην τὴν πόλιν ἀπώλεσαν, καὶ
[2, 1263]	τὴν πόλιν σπουδαίαν ἄτοπον τοῖς	τοιούτοις	οἴεσθαι διορθοῦν, ἀλλὰ μὴ τοῖς
[2, 1265]	γὰρ μόνον ἀναγκαῖόν ἐστιν αὐτὴν	τοιούτοις	χρῆσθαι πρὸς τὸν πόλεμον ὅπλοις
[2, 1265]	λανθάνειν ὅτι χώρας δεήσει τοῖς	τοσούτοις	Βαβυλωνίας ἤ τινος ἄλλης ἀπεράντου
[2, 1263]	ποιοῦσι τὴν πόλιν, καὶ πρὸς	τούτοις	ἀναιροῦσιν ἔργα δυοῖν ἀρεταῖν φανερῶς,
[2, 1273]	πολεμικῶν καὶ τῶν ναυτικῶν· ἐν	τούτοις	γὰρ ἀμφοτέροις διὰ πάντων ὡς
[2, 1272]	τῶν ἐφόρων ἀρχεῖον, ὑπάρχει καὶ	τούτοις	(γίνονται γὰρ οἱ τυχόντες) ὃ
[2, 1261]	δ' οὐδὲν ὁμονοητικόν) Πρὸς δὲ	τούτοις	ἑτέραν ἔχει βλάβην τὸ λεγόμενον.
[2, 1262]	ἢ τῶν αὑτοῦ, πρὸς δὲ	τούτοις	ἕτερος φράτορα φυλέτην. Κρεῖττον γὰρ
[2, 1265]	Ἐλλέλειπται δ' ἐν τοῖς νόμοις	τούτοις	καὶ τὰ περὶ τοὺς ἄρχοντας
[2, 1264]	φησὶ κακά, πάνθ' ὑπάρξει καὶ	τούτοις.	Καίτοι λέγει ὁ Σωκράτης ὡς
[2, 1263]	ἀλλήλοις. Ἔτι δὲ τῶν θεραπόντων	τούτοις	μάλιστα προσκρούομεν οἷς πλεῖστα προσχρώμεθα
[2, 1273]	τῶν ἄλλων πολιτῶν δόξαν ἀκολουθεῖν	τούτοις.	Ὅπου δὲ μὴ μάλιστα ἀρετὴ
[2, 1269]	τοῖς τούτων δόγμασιν. Πρὸς δὲ	τούτοις	οὐδὲ τοὺς γεγραμμένους ἐᾶν ἀκινήτους
[2, 1265]	μέγεθος· ἐν δὲ τοῖς νόμοις	τούτοις	τοὐναντίον ἐστίν. Ἀλλὰ περὶ μὲν
[2, 1266]	~Ἐν δὲ τοῖς νόμοις εἴρηται	τούτοις	ὡς δέον συγκεῖσθαι τὴν ἀρίστην
[2, 1266]	τοῦ τετάρτου μόνοις ἐπάναγκες τοῖς	πρώτοις	καὶ τοῖς δευτέροις· εἶτ' ἐκ
[2, 1265]	ὅρος τὸ σωφρόνως καὶ ἐλευθερίως	(χωρὶς	γὰρ ἑκατέρῳ τῷ μὲν τὸ
[2, 1263]	κτῆσιν πότερον κἂν ᾖ ἐκεῖνα	χωρίς,	καθ' ὃν νῦν τρόπον ἔχει
[2, 1262]	Τοῦτο δ' ἄν τις καὶ	χωρὶς	σκέψαιτο ἀπὸ τῶν περὶ τὰ
[2, 1263]	διαφερομένους μᾶλλον ὁρῶμεν ἢ τοὺς	χωρὶς	τὰς οὐσίας ἔχοντας· ἀλλὰ θεωροῦμεν
[2, 1266]	τόν γε νόμον λύεσθαι, καὶ	χωρὶς	τῆς λύσεως φαῦλον τὸ πολλοὺς
[2, 1263]	χρήσεις οἷον τὰ μὲν γήπεδα	χωρίς,	τοὺς δὲ καρποὺς εἰς τὸ
[2, 1265]	γὰρ οἰκόπεδα ἑκάστῳ ἔνειμε διελὼν	χωρίς,	χαλεπὸν δὲ οἰκίας δύο οἰκεῖν.
[2, 1269]	Λάκωσιν εὐλόγως ἡ τῶν γυναικῶν	ἄνεσις.	~Ἔξω γὰρ τῆς οἰκείας διὰ
[2, 1269]	δ' ἡ περὶ τὰς γυναῖκας	ἄνεσις	καὶ πρὸς τὴν προαίρεσιν τῆς
[2, 1268]	πῶς οὐκ ἔσται ταραχώδης ἡ	κρίσις,	ὅταν ὀφείλειν μὲν ὁ δικαστὴς
[2, 1267]	Ἄπειρος γὰρ ἡ τῆς ἐπιθυμίας	φύσις,	ἧς πρὸς τὴν ἀναπλήρωσιν οἱ
[2, 1274]	δ' ἴδιον ἡ τῶν οὐσιῶν	ἀνομάλωσις,	Πλάτωνος δ' ἥ τε τῶν
[2, 1268]	τοὺς πατρίους νόμους, ἂν ᾖ	τις	ἄλλος βελτίων. Διόπερ οὐ ῥᾴδιον
[2, 1274]	γε οὐδὲν αὐτοῦ λέγειν ἔχοι	τις	ἄν. Τὰ μὲν οὖν περὶ
[2, 1273]	δὲ κατ' ἀρετὴν ἀριστοκρατικόν, αὕτη	τις	ἂν εἴη τάξις τρίτη, καθ'
[2, 1265]	πλείους. Μᾶλλον δὲ δεῖν ὑπολάβοι	τις	ἂν ὡρίσθαι τῆς οὐσίας τὴν
[2, 1261]	οἰκίας· ὥστ' εἰ καὶ δυνατός	τις	εἴη τοῦτο δρᾶν, οὐ ποιητέον·
[2, 1272]	περὶ ὧν τοὺς αὐτοὺς ἄν	τις	εἴπειε λόγους καὶ περὶ τῶν
[2, 1265]	ζῆν σωφρόνως, ὥσπερ ἂν εἴ	τις	εἶπεν ὥστε ζῆν εὖ. Τοῦτο
[2, 1268]	Σημεῖον δ' ἂν γεγονέναι φαίη	τις	ἐπ' αὐτῶν τῶν ἔργων· τοὺς
[2, 1265]	γὰρ τὴν τῶν Λακώνων ἄν	τις	ἐπαινέσειε μᾶλλον, ἢ κἂν ἄλλην
[2, 1271]	γάρ ἐστιν ἃ μάλιστ' ἄν	τις	ἐπιτιμήσειεν. Ἡ δὲ Κρητικὴ πολιτεία
[2, 1264]	ὁ τρόπος τῆς ὅλης πολιτείας	τίς	ἔσται τοῖς κοινωνοῦσιν, οὔτ' εἴρηκεν
[2, 1260]	ἀδύνατον (ἡ γὰρ πολιτεία κοινωνία	τίς	ἐστι, καὶ πρῶτον ἀνάγκη τοῦ
[2, 1261]	αὐτῶν. Ὅτι μὲν τοίνυν παραλογισμός	τίς	ἐστι τὸ λέγειν πάντας, φανερόν
[2, 1264]	διώρισται. Καὶ περὶ τῶν ἐχομένων	τίς	ἡ τούτων τε πολιτεία καὶ
[2, 1266]	ἢ τὸ παράπαν οὐκ ἄν	τις	θείη πολιτείας ἢ χειρίστας πασῶν.
[2, 1267]	πολιτείας σχεδὸν ἐκ τούτων ἄν	τις	θεωρήσειεν, εἴ τι τυγχάνει καλῶς
[2, 1266]	μέσου στοχαστέον. Ἔτι δ' εἴ	τις	καὶ τὴν μετρίαν τάξειεν οὐσίαν
[2, 1273]	Νῦν δέ, ἂν ἀτυχία γένηταί	τις	καὶ τὸ πλῆθος ἀποστῇ τῶν
[2, 1262]	τὴν κτῆσιν. Τοῦτο δ' ἄν	τις	καὶ χωρὶς σκέψαιτο ἀπὸ τῶν
[2, 1260]	περὶ τῆς κοινωνίας τῆς πολιτικῆς,	τίς	κρατίστη πασῶν τοῖς δυναμένοις ζῆν
[2, 1265]	τοὺς ἔξω τόπους) εἰ δέ	τις	μὴ τοιοῦτον ἀποδέχεται βίον, μήτε
[2, 1264]	παρ' ἐκείνοις ἔσται τὰ τοιαῦτα,	τίς	ὁ τρόπος ἔσται τῆς κοινωνίας;
[2, 1264]	κοινὰς τὰς δὲ κτήσεις ἰδίας,	τίς	οἰκονομήσει ὥσπερ τὰ ἐπὶ τῶν
[2, 1266]	κτᾶσθαι γῆν ὁπόσην ἂν βούληταί	τις,	ὁμοίως δὲ καὶ τὴν οὐσίαν
[2, 1271]	ὑποθέσει τοῦ νομοθέτου ἐπιτιμήσειεν ἄν	τις,	~ὅπερ καὶ Πλάτων ἐν τοῖς
[2, 1267]	αἱ τιμαὶ μεγάλαι, ἂν ἀποκτείνῃ	τις	οὐ κλέπτην ἀλλὰ τύραννονν· ὥστε
[2, 1268]	πάντα καταδικάσουσιν, οἱ δ' οὐδέν.	Τίς	οὖν ὁ τρόπος ἔσται τῆς
[2, 1268]	ταῦτ' ἐστίν. Ἀπορήσειε δ' ἄν	τις	πρῶτον μὲν τὴν διαίρεσιν τοῦ
[2, 1270]	πρὸς ἀνδραγαθίαν τάχ' ἂν εἴπειέ	τις	συμφέρειν τῇ πόλει, καίτοι τό
[2, 1263]	χείρων πόλις, ὥσπερ κἂν εἴ	τις	τὴν συμφωνίαν ποιήσειεν ὁμοφωνίαν ἢ
[2, 1264]	δ' ἂν γένοιτο φανερὸν εἴ	τις	τοῖς ἔργοις ἴδοι τὴν τοιαύτην
[2, 1270]	ἀνωμαλίαν τῆς κτήσεως ἐπιτιμήσειεν ἄν	τις.	Τοῖς μὲν γὰρ αὐτῶν συμβέβηκε
[2, 1268]	τῆς πολιτείας· ἀλλὰ μὴν εἴ	τις	τοὺς αὐτοὺς θήσει τούς τε
[2, 1263]	ἄλλως τε καὶ ὅταν κατηγορῇ	τις	τῶν νῦν ὑπαρχόντων ἐν ταῖς
[2, 1266]	παιδείας. Ἀλλὰ τήν τε παιδείαν	ἥτις	ἔσται δεῖ λέγειν, καὶ τὸ
[2, 1266]	περὶ τῆς τοιαύτης πολιτείας ἡ	σκέψις·	ἔχει δὲ καὶ περὶ τὴν
[2, 1267]	καλῶς. Ἱππόδαμος δὲ Εὐρυφῶντος Μιλήσιος	(ὃς	καὶ τὴν τῶν πόλεων διαίρεσιν
[2, 1266]	καὶ παρ' ἄλλοις ἔστι νόμος	ὃς	κωλύει κτᾶσθαι γῆν ὁπόσην ἂν
[2, 1272]	ξενικὸς διαβέβηκεν εἰς τὴν νῆσον,	ὃς	πεποίηκε φανερὰν τὴν ἀσθένειαν τῶν
[2, 1274]	χρόνων ἔχοντες. Ἐγένετο δὲ καὶ	Φιλόλαος	ὁ Κορίνθιος νομοθέτης Θηβαίοις. Ἦν
[2, 1274]	Θηβαίοις, νομοθέτης δ' αὐτοῖς ἐγένετο	Φιλόλαος	περί τ' ἄλλων τινῶν καὶ
[2, 1274]	νομοθέτης Θηβαίοις. Ἦν δ' ὁ	Φιλόλαος	τὸ μὲν γένος τῶν Βακχιαδῶν,
[2, 1271]	ἢ μὴ βέλτιον, ἄλλος ἔστω	λόγος·	ἀλλὰ μὴν βέλτιόν γε μὴ
[2, 1274]	Ἐγένετο δὲ καὶ Πιττακὸς νόμων	δημιουργὸς	ἀλλ' οὐ πολιτείας· νόμος δ'
[2, 1273]	δὲ καὶ πολιτείας, οἷον καὶ	Λυκοῦργος	καὶ Σόλων· οὗτοι γὰρ καὶ
[2, 1274]	καὶ τρίτου τέλους τῆς καλουμένης	ἱππάδος·	τὸ δὲ τέταρτον τὸ θητικόν,
[2, 1266]	ἀρίστην πολιτείαν ἐκ δημοκρατίας καὶ	τυραννίδος,	ἃς ἢ τὸ παράπαν οὐκ
[2, 1269]	βλαβήσεται τοῖς ἄρχουσιν ἀπειθεῖν ἐθισθείς.	Ψεῦδος	δὲ καὶ τὸ παράδειγμα τὸ
[2, 1269]	πρὸς τὸ πείθεσθαι παρὰ τὸ	ἔθος,	τοῦτο δ' οὐ γίνεται εἰ
[2, 1274]	χαλεπότης διὰ τὸ τῆς ζημίας	μέγεθος.	Ἐγένετο δὲ καὶ Πιττακὸς νόμων
[2, 1265]	κλήρους ἀνίσους εἶχον πάντες κατὰ	μέγεθος·	ἐν δὲ τοῖς νόμοις τούτοις
[2, 1266]	γὰρ ὑπεραίρῃ τῆς οὐσίας τὸ	μέγεθος	ὁ τῶν τέκνων ἀριθμός, ἀνάγκη
[2, 1266]	συστῆναι θέλουσι καὶ μέτριοι τὸ	πλῆθος,	αἰεὶ κατὰ τὴν τούτων αἱρεθήσονται
[2, 1261]	κατὰ κώμας ὦσι κεχωρισμένοι τὸ	πλῆθος,	ἀλλ' οἷον Ἀρκάδες) Διόπερ τὸ
[2, 1265]	γεννᾶν, τοῦτο δὲ τιθέναι τὸ	πλῆθος	ἀποβλέποντα πρὸς τὰς τύχας, ἂν
[2, 1268]	τὴν κοινὴν γεωργοῦντας, τό τε	πλῆθος	ἄπορον ἔσται τῶν καρπῶν ἐξ
[2, 1273]	ἀτυχία γένηταί τις καὶ τὸ	πλῆθος	ἀποστῇ τῶν ἀρχομένων, οὐδὲν ἔστι
[2, 1261]	μία μᾶλλον οὐδὲ πόλις ἔσται·	πλῆθος	γάρ τι τὴν φύσιν ἐστὶν
[2, 1265]	ἀλλὰ καὶ ἀπελθοῦσιν. Καὶ τὸ	πλῆθος	δὲ τῆς κτήσεως ὁρᾶν δεῖ,
[2, 1265]	ἐπεὶ καὶ τὸ νῦν εἰρημένον	πλῆθος	δεῖ μὴ λανθάνειν ὅτι χώρας
[2, 1265]	ἱκανῶς ἀνομαλισθησομένην εἰς τὸ αὐτὸ	πλῆθος	διὰ τὰς ἀτεκνίας ὁσωνοῦν γεννωμένων,
[2, 1265]	ἐάν τ' ἐλάττους ὦσι τὸ	πλῆθος	ἐάν τε πλείους. Μᾶλλον δὲ
[2, 1265]	ἤ τινος ἄλλης ἀπεράντου τὸ	πλῆθος,	ἐξ ἧς ἀργοὶ πεντακισχίλιοι θρέψονται,
[2, 1270]	ὁπλίτας τρισμυρίους, οὐδὲ χίλιοι τὸ	πλῆθος	ἦσαν. Γέγονε δὲ διὰ τῶν
[2, 1269]	εἴς τε τὸ τῶν ἀνδρῶν	πλῆθος	καὶ τὸ τῶν γυναικῶν, ὥστ'
[2, 1263]	ῥυθμὸν βάσιν μίαν. Ἀλλὰ δεῖ	πλῆθος	ὄν, ὥσπερ εἴρηται πρότερον, διὰ
[2, 1267]	μὴ λανθάνειν, ὅ τι συμφέρει	πλῆθος	οὐσίας. Ἴσως οὖν ἄριστος ὅρος
[2, 1264]	τὸ τῶν ἄλλων πολιτῶν γίνεται	πλῆθος,	περὶ ὧν οὐδὲν διώρισται, πότερον
[2, 1266]	ὅτι τὸ τῆς οὐσίας τάττοντας	πλῆθος	προσήκει καὶ τῶν τέκνων τὸ
[2, 1266]	προσήκει καὶ τῶν τέκνων τὸ	πλῆθος	τάττειν· ἐὰν γὰρ ὑπεραίρῃ τῆς
[2, 1264]	εἰπεῖν. Καίτοι σχεδὸν τό γε	πλῆθος	τῆς πόλεως τὸ τῶν ἄλλων
[2, 1269]	τὰ φονικὰ νόμος ἔστιν, ἂν	πλῆθός	τι παράσχηται μαρτύρων ὁ διώκων
[2, 1264]	οἵ γε τεχνῖται καὶ τὸ	πλῆθος	τὸ τῶν βαναύσων. Ἡ μὲν
[2, 1265]	μερίζεσθαι τὰς οὐσίας εἰς ὁποσονοῦν	πλῆθος,	τότε δὲ ἀδιαιρέτων οὐσῶν ἀνάγκη
[2, 1264]	γὰρ εἰς δύο μέρη τὸ	πλῆθος	τῶν οἰκούντων, τὸ μὲν εἰς
[2, 1265]	ᾠήθη δεῖν διαμένειν καὶ τὸ	πλῆθος	τῶν πολιτῶν, καὶ εἰ τὸ
[2, 1265]	κτήσεις ἰσάζοντα τὸ περὶ τὸ	πλῆθος	τῶν πολιτῶν μὴ κατασκευάζειν, ἀλλ'
[2, 1267]	κινδύνους· διόπερ οὔτε τοσοῦτον δεῖ	πλῆθος	ὑπάρχειν ὅσου οἱ πλησίον καὶ
[2, 1269]	γίνεται εἰ μὴ διὰ χρόνου	πλῆθος,	ὥστε τὸ ῥᾳδίως μεταβάλλειν ἐκ
[2, 1261]	Ἀρκάδες) Διόπερ τὸ ἴσον τὸ	ἀντιπεπονθὸς	σῴζει τὰς πόλεις, ὥσπερ ἐν
[2, 1274]	τοῖς ἐπιζεφυρίοις, καὶ Χαρώνδας ὁ	Καταναῖος	τοῖς αὑτοῦ πολίταις καὶ ταῖς
[2, 1263]	δ' εἶναι πάμπαν ἀδύνατος ὁ	βίος.	Αἴτιον δὲ τῷ Σωκράτει τῆς
[2, 1267]	καὶ περὶ τοὺς θερινοὺς χρόνους,	λόγιος	δὲ καὶ περὶ τὴν ὅλην
[2, 1274]	ἀλλ' οὐ πολιτείας· νόμος δ'	ἴδιος	αὐτοῦ τὸ τοὺς μεθύοντας, ἄν
[2, 1274]	Ἐγένετο δὲ καὶ Φιλόλαος ὁ	Κορίνθιος	νομοθέτης Θηβαίοις. Ἦν δ' ὁ
[2, 1265]	κακουργίαν. Φείδων μὲν οὖν ὁ	Κορίνθιος,	ὢν νομοθέτης τῶν ἀρχαιοτάτων, τοὺς
[2, 1274]	δῆμος δοῦλος ἂν εἴη καὶ	πολέμιος)	τὰς δ' ἀρχὰς ἐκ τῶν
[2, 1266]	στάσεις πάντας. Διὸ Φαλέας ὁ	Χαλκηδόνιος	τοῦτ' εἰσήνεγκε πρῶτος· φησὶ γὰρ
[2, 1263]	κτήσεις· οὔτε γὰρ ἔσται φανερὸς	ἐλευθέριος	ὤν, οὔτε πράξει πρᾶξιν ἐλευθέριον
[2, 1271]	πολιτείας οὗτός ἐστιν αὐτοῖς ὁ	πάτριος,	τὸν μὴ δυνάμενον τοῦτο τὸ
[2, 1274]	καὶ εὐθύνειν (μηδὲ γὰρ τούτου	κύριος	ὢν ὁ δῆμος δοῦλος ἂν
[2, 1265]	γυναικῶν καὶ θεραπόντων ἕτερος ὄχλος	πολλαπλάσιος.	Δεῖ μὲν οὖν ὑποτίθεσθαι κατ'
[2, 1267]	μὴ καλῶς. Ἱππόδαμος δὲ Εὐρυφῶντος	Μιλήσιος	(ὃς καὶ τὴν τῶν πόλεων
[2, 1274]	ἐν τοῖς Μηδικοῖς ὁ δῆμος	αἴτιος	γενόμενος ἐφρονηματίσθη καὶ δημαγωγοὺς ἔλαβε
[2, 1271]	ὀρθῶς ἐπιτιμῶντες. Στάσεως γὰρ γίνεται	αἴτιος·	ἐπὶ γὰρ τοῖς βασιλεῦσιν, οὖσι
[2, 1270]	ὡμαλισμένης πληθύειν ἀνδρῶν τὴν πόλιν.	Ὑπεναντίος	δὲ καὶ ὁ περὶ τὴν
[2, 1262]	δ' ὁ μὲν πατὴρ ἢ	υἱός,	οἱ δ' ἀδελφοὶ ἀλλήλων, μηδὲν
[2, 1261]	τυχόντος ὁ τυχὼν ὁμοίως ἐστὶν	υἱός·	ὥστε πάντες ὁμοίως ὀλιγωρήσουσιν. ~Ἔτι
[2, 1267]	ἐπιζητοῖεν εἰ μὴ παρὰ φιλοσοφίας	ἄκος.	Αἱ γὰρ ἄλλαι ἀνθρώπων δέονται·
[2, 1267]	ἄνθρωποι διὰ τἀναγκαῖα ἀδικοῦσιν, ὧν	ἄκος	εἶναι νομίζει τὴν ἰσότητα τῆς
[2, 1267]	ἄνευ λυπῶν ἡδοναῖς. Τί οὖν	ἄκος	τῶν τριῶν τούτων; Τοῖς μὲν
[2, 1267]	Ἐν δὲ ἰῇ τιμῇ ἠμὲν	κακὸς	ἠδὲ καὶ ἐσθλός. Οὐ μόνον
[2, 1274]	ζημίας μέγεθος. Ἐγένετο δὲ καὶ	Πιττακὸς	νόμων δημιουργὸς ἀλλ' οὐ πολιτείας·
[2, 1264]	ἀποφορὰν φέροντας· ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον	εἰκὸς	εἶναι χαλεποὺς καὶ φρονημάτων πλήρεις,
[2, 1269]	τὸ πάτριον ἀλλὰ τἀγαθὸν πάντες·	εἰκός	τε τοὺς πρώτους, εἴτε γηγενεῖς
[2, 1272]	οἱ Κρῆτες, νεωστί τε πόλεμος	ξενικὸς	διαβέβηκεν εἰς τὴν νῆσον, ὃς
[2, 1267]	ὥστε πρὸς τὰς μικρὰς ἀδικίας	βοηθητικὸς	μόνον ὁ τρόπος τῆς Φαλέου
[2, 1274]	ἀρχῆς μετῆν. Νομοθέται δ' ἐγένοντο	Ζάλευκός	τε Λοκροῖς τοῖς ἐπιζεφυρίοις, καὶ
[2, 1271]	μὲν ἐχειρώσατο τὰς δ' ᾤκισεν,	τέλος	δὲ ἐπιθέμενος τῇ Σικελίᾳ τὸν
[2, 1261]	λόγων. Ἔτι δὲ πρός, τὸ	τέλος	ὅ φησι τῇ πόλει δεῖν
[2, 1271]	τὸν μὴ δυνάμενον τοῦτο τὸ	τέλος	φέρειν μὴ μετέχειν αὐτῆς. Τῷ
[2, 1266]	εἶναι καὶ τὴν αὐτὴν οὐδὲν	ὄφελος·	ἔστι γὰρ τὴν αὐτὴν μὲν
[2, 1266]	μετρίαν τάξειεν οὐσίαν πᾶσιν, οὐδὲν	ὄφελος·	μᾶλλον γὰρ δεῖ τὰς ἐπιθυμίας
[2, 1267]	τιμῇ ἠμὲν κακὸς ἠδὲ καὶ	ἐσθλός.	Οὐ μόνον δ' οἱ ἄνθρωποι
[2, 1263]	μὲν οὖν ὄντων τῶν γεωργούντων	ἄλλος	ἂν εἴη τρόπος καὶ ῥᾴων,
[2, 1268]	πατρίους νόμους, ἂν ᾖ τις	ἄλλος	βελτίων. Διόπερ οὐ ῥᾴδιον τῷ
[2, 1268]	μὲν πλέον ὁ δ' ἔλασσον)	ἄλλος	δὲ πέντε, ὁ δὲ τέτταρας,
[2, 1271]	ταῖς πόλεσιν ἢ μὴ βέλτιον,	ἄλλος	ἔστω λόγος· ἀλλὰ μὴν βέλτιόν
[2, 1266]	τέκνα κοινότητα καὶ τὰς γυναῖκας	ἄλλος	κεκαινοτόμηκεν, οὔτε περὶ τὰ συσσίτια
[2, 1267]	μὴ ἐχόντων τοσαύτην οὐσίαν. Οἷον	Εὔβουλος	Αὐτοφραδάτου μέλλοντος Ἀταρνέα πολιορκεῖν ἐκέλευσεν
[2, 1274]	τούτου κύριος ὢν ὁ δῆμος	δοῦλος	ἂν εἴη καὶ πολέμιος) τὰς
[2, 1265]	τούτους γυναικῶν καὶ θεραπόντων ἕτερος	ὄχλος	πολλαπλάσιος. Δεῖ μὲν οὖν ὑποτίθεσθαι
[2, 1267]	καλῶς εἰρηκὼς ἢ μὴ καλῶς.	Ἱππόδαμος	δὲ Εὐρυφῶντος Μιλήσιος (ὃς καὶ
[2, 1262]	τυγχάνει τὸν ἀριθμὸν ὤν, οἷον	ἐμὸς	ἢ τοῦ δεῖνος, τοῦτον τὸν
[2, 1262]	ὁμοίως ὀλιγωρήσουσιν. ~Ἔτι οὕτως ἕκαστος	ἐμὸς	λέγει τὸν εὖ πράττοντα τῶν
[2, 1272]	κοινωνοῦσιν οἱ Κρῆτες, νεωστί τε	πόλεμος	ξενικὸς διαβέβηκεν εἰς τὴν νῆσον,
[2, 1273]	δὲ μή, καὶ τούτων ὁ	δῆμος.	Ἃ δ' ἂν εἰσφέρωσιν οὗτοι,
[2, 1274]	γὰρ ἐν τοῖς Μηδικοῖς ὁ	δῆμος	αἴτιος γενόμενος ἐφρονηματίσθη καὶ δημαγωγοὺς
[2, 1270]	τῆς ἀρετῆς ἐστιν) ὁ δὲ	δῆμος	διὰ τὴν ἐφορείαν (καθίσταται γὰρ
[2, 1270]	τὸ ἀρχεῖον τοῦτοἡσυχάζει γὰρ ὁ	δῆμος	διὰ τὸ μετέχειν τῆς μεγίστης
[2, 1274]	γὰρ τούτου κύριος ὢν ὁ	δῆμος	δοῦλος ἂν εἴη καὶ πολέμιος)
[2, 1272]	ἐκ πάντων εἶναι, μετέχων ὁ	δῆμος	τῆς μεγίστης ἀρχῆς βούλεται μένειν
[2, 1261]	συμμαχία πέφυκενν, ὥσπερ ἂν εἰ	σταθμὸς	πλεῖον ἑλκύσειε. Ἐξ ὧν δὲ
[2, 1266]	τὸ μέγεθος ὁ τῶν τέκνων	ἀριθμός,	ἀνάγκη τόν γε νόμον λύεσθαι,
[2, 1274]	ὑπ' ἐκείνου νενομοθετημένον, ὅπως ὁ	ἀριθμὸς	σῴζηται τῶν κλήρων. Χαρώνδου δ'
[2, 1271]	γὰρ ἂν ἄρχειν αἰτήσαιτο μὴ	φιλότιμος	ὤν. Καίτοι τῶν γ' ἀδικημάτων
[2, 1274]	νόμων δημιουργὸς ἀλλ' οὐ πολιτείας·	νόμος	δ' ἴδιος αὐτοῦ τὸ τοὺς
[2, 1266]	νόμοι κωλύουσιν, ὥσπερ ἐν Λοκροῖς	νόμος	ἐστὶ μὴ πωλεῖν ἐὰν μὴ
[2, 1269]	ἐν Κύμῃ περὶ τὰ φονικὰ	νόμος	ἔστιν, ἂν πλῆθός τι παράσχηται
[2, 1269]	τέχνην καὶ νόμον· ὁ γὰρ	νόμος	ἰσχὺν οὐδεμίαν ἔχει πρὸς τὸ
[2, 1272]	τεταγμένον, εἰ δὲ μή, μετέχειν	νόμος	κωλύει τῆς πολιτείας, καθάπερ εἴρηται
[2, 1268]	καὶ ἐν Ἀθήναις οὗτος ὁ	νόμος	νῦν καὶ ἐν ἑτέραις τῶν
[2, 1266]	ἐνομοθέτησεν, καὶ παρ' ἄλλοις ἔστι	νόμος	ὃς κωλύει κτᾶσθαι γῆν ὁπόσην
[2, 1273]	τὴν στρατηγίαν. Ἔντιμον γὰρ ὁ	νόμος	οὗτος ποιεῖ τὸν πλοῦτον μᾶλλον
[2, 1270]	καὶ ὁ περὶ τὴν τεκνοποιίαν	νόμος	πρὸς ταύτην τὴν διόρθωσιν. ~Βουλόμενος
[2, 1268]	ὁ περὶ τῆς κρίσεως ἔχει	νόμος,	τὸ κρίνειν ἀξιοῦν διαιροῦντα, τῆς
[2, 1274]	δ' ὁ περὶ τὴν μέθην	νόμος,	τὸ τοὺς νήφοντας συμποσιαρχεῖν, καὶ
[2, 1270]	ποιεῖσθαι παῖδας· ἔστι γὰρ αὐτοῖς	νόμος	τὸν μὲν γεννήσαντα τρεῖς υἱοὺς
[2, 1261]	δ' αὐτῶν. Ὅτι μὲν τοίνυν	παραλογισμός	τίς ἐστι τὸ λέγειν πάντας,
[2, 1273]	τοῖς Καρχηδονίοις· ἓν γὰρ ὑφ'	ἑνὸς	ἔργον ἄριστ' ἀποτελεῖται. Δεῖ δ'
[2, 1261]	ἄμεινον. Οἰκία μὲν γὰρ αὐταρκέστερον	ἑνός,	πόλις δ' οἰκίας, καὶ βούλεταί
[2, 1272]	βασιλεῖς μήτε καθ' αὑτὸ εἶναι	γένος	μήτε τοῦτο τὸ τυχόν, εἴτε
[2, 1274]	δ' ὁ Φιλόλαος τὸ μὲν	γένος	τῶν Βακχιαδῶν, ἐραστὴς δὲ γενόμενος
[2, 1260]	πάντων κοινωνεῖν τοὺς πολίτας, ἢ	μηδενός,	ἢ τινῶν μὲν τινῶν δὲ
[2, 1260]	δὲ μή. Τὸ μὲν οὖν	μηδενὸς	κοινωνεῖν φανερὸν ὡς ἀδύνατον (ἡ
[2, 1272]	δὲ μετέχουσι πάντες, κυρία δ'	οὐδενός	ἐστιν ἀλλ' ἢ συνεπιψηφίσαι τὰ
[2, 1268]	μόριον ἔσται τοῦτο τῆς πόλεως,	οὐδενὸς	μετέχον, ἀλλὰ ἀλλότριον τῆς πολιτείας·
[2, 1270]	ἂν βούληται, κἂν ἀποθάνῃ μὴ	διαθέμενος,	ὃν ἂν καταλίπῃ κληρονόμον, οὗτος
[2, 1271]	τὰς δ' ᾤκισεν, τέλος δὲ	ἐπιθέμενος	τῇ Σικελίᾳ τὸν βίον ἐτελεύτησεν
[2, 1268]	μὴ τοσοῦτον δ' ὅσον ὁ	δικαζόμενος;	Ὁ μὲν γὰρ εἴκοσι μνᾶς,
[2, 1270]	νόμος πρὸς ταύτην τὴν διόρθωσιν.	~Βουλόμενος	γὰρ ὁ νομοθέτης ὡς πλείστους
[2, 1269]	τὴν πόλιν ὁ νομοθέτης εἶναι	βουλόμενος	καρτερικήν, κατὰ μὲν τοὺς ἄνδρας
[2, 1265]	τῆς πολιτείας εἴρηκεν, καὶ ταύτην	βουλόμενος	κοινοτέραν ποιεῖν ταῖς πόλεσι κατὰ
[2, 1267]	περὶ τὴν ὅλην φύσιν εἶναι	βουλόμενος)	πρῶτος τῶν μὴ πολιτευομένων ἐνεχείρησέ
[2, 1274]	γένος τῶν Βακχιαδῶν, ἐραστὴς δὲ	γενόμενος	Διοκλέους τοῦ νικήσαντος Ὀλυμπίασιν, ὡς
[2, 1274]	τοῖς Μηδικοῖς ὁ δῆμος αἴτιος	γενόμενος	ἐφρονηματίσθη καὶ δημαγωγοὺς ἔλαβε φαύλους
[2, 1267]	εὗρε καὶ τὸν Πειραιᾶ κατέτεμεν,	γενόμενος	καὶ περὶ τὸν ἄλλον βίον
[2, 1263]	εἶναι δόξειεν· ὁ γὰρ ἀκροώμενος	ἄσμενος	ἀποδέχεται, νομίζων ἔσεσθαι φιλίαν τινὰ
[2, 1264]	Ἔτι δὲ καὶ τὴν εὐδαιμονίαν	ἀφαιρούμενος	τῶν φυλάκων, ὅλην φησὶ δεῖν
[2, 1263]	ἂν εἶναι δόξειεν· ὁ γὰρ	ἀκροώμενος	ἄσμενος ἀποδέχεται, νομίζων ἔσεσθαι φιλίαν
[2, 1274]	συμφέρον. Ἐγένετο δὲ καὶ Ἀνδροδάμας	Ῥηγῖνος	νομοθέτης Χαλκιδεῦσι τοῖς ἐπὶ Θρᾴκης,
[2, 1262]	ὤν, οἷον ἐμὸς ἢ τοῦ	δεῖνος,	τοῦτον τὸν τρόπον λέγων καθ'
[2, 1262]	ὁ Σωκράτης, ὃ καὶ δοκεῖ	κἀκεῖνος	εἶναί φησι τῆς φιλίας ἔργον,
[2, 1268]	ἀλλὰ τὰς εἴκοσι μνᾶς· ἀλλ'	ἐκεῖνος	ἤδη ἐπιορκεῖ, ὁ καταδικάσας, μὴ
[2, 1267]	τῶν ἴσων καὶ τῶν ὁμοίων.	Ἐκεῖνος	μὲν οὖν οὐδὲν διώρικεν, δεῖ
[2, 1267]	τὴν πολεμικὴν ἰσχύν, περὶ ἧς	ἐκεῖνος	οὐδὲν εἴρηκεν. Ὁμοίως δὲ καὶ
[2, 1274]	Διοκλέους τοῦ νικήσαντος Ὀλυμπίασιν, ὡς	ἐκεῖνος	τὴν πόλιν ἔλιπε διαμισήσας τὸν
[2, 1265]	δεήσει τοῖς τοσούτοις Βαβυλωνίας ἤ	τινος	ἄλλης ἀπεράντου τὸ πλῆθος, ἐξ
[2, 1264]	τεχνιτῶν, πότερον οὐδεμιᾶς μεθέξουσιν ἤ	τινος	ἀρχῆς, καὶ πότερον ὅπλα δεῖ
[2, 1268]	ἕκαστος γεωργήσει δύο οἰκίαις, ~καὶ	τίνος	ἕνεκεν οὐκ εὐθὺς ἀπὸ τῆς
[2, 1269]	γηγενεῖς ἦσαν εἴτ' ἐκ φθορᾶς	τινος	ἐσώθησαν, ὁμοίους εἶναι καὶ τοὺς
[2, 1265]	εἴη ἐπὶ τῆς γῆς μέχρι	τινός;	Καὶ τὴν τῶν οἰκοπέδων δὲ
[2, 1265]	οὐσίας τὴν τεκνοποιίαν, ὥστε ἀριθμοῦ	τινὸς	μὴ πλείονα γεννᾶν, τοῦτο δὲ
[2, 1272]	διαφέρει τὸ τοιοῦτον ἢ διά	τινος	χρόνου μηκέτι πόλιν εἶναι τὴν
[2, 1266]	τοὺς Νόμους γράφων μέχρι μέν	τινος	ᾤετο δεῖν ἐᾶν, πλεῖον δὲ
[2, 1267]	ᾖ πάτριον, ἀεὶ δέονται τοῦ	πλείονος,	ἕως εἰς ἄπειρον ἔλθωσιν. Ἄπειρος
[2, 1272]	τὴν πολιτικὴν κοινωνίαν; Ἔστι δ'	ἐπικίνδυνος	οὕτως ἔχουσα πόλις, τῶν βουλομένων
[2, 1274]	Φαίνεται δ' οὐ κατὰ τὴν	Σόλωνος	γενέσθαι τοῦτο προαίρεσιν, ἀλλὰ μᾶλλον
[2, 1274]	ἴδιον ἡ τῶν οὐσιῶν ἀνομάλωσις,	Πλάτωνος	δ' ἥ τε τῶν γυναικῶν
[2, 1261]	ὥσπερ ἐν τῇ Πολιτείᾳ τῇ	Πλάτωνος.	Ἐκεῖ γὰρ ὁ Σωκράτης φησὶ
[2, 1268]	δ' οὐδέν. Τίς οὖν ὁ	τρόπος	ἔσται τῆς διαλογῆς τῶν ψήφων;
[2, 1264]	ἔσται τὰ τοιαῦτα, τίς ὁ	τρόπος	ἔσται τῆς κοινωνίας; Ἐν μιᾷ
[2, 1263]	τῶν γεωργούντων ἄλλος ἂν εἴη	τρόπος	καὶ ῥᾴων, αὐτῶν δ' αὑτοῖς
[2, 1264]	Οὐ μὴν ἀλλ' οὐδὲ ὁ	τρόπος	τῆς ὅλης πολιτείας τίς ἔσται
[2, 1267]	μικρὰς ἀδικίας βοηθητικὸς μόνον ὁ	τρόπος	τῆς Φαλέου πολιτείας. Ἔτι τὰ
[2, 1260]	τόπου κοινωνεῖν· ὁ μὲν γὰρ	τόπος	εἷς ὁ τῆς μιᾶς πόλεως,
[2, 1272]	ποιοῦνται τῆς ἁμαρτίας ταύτης ἰατρείαν,	ἄτοπος	καὶ οὐ πολιτικὴ ἀλλὰ δυναστευτική.
[2, 1262]	ἡ ἐν Φαρσάλῳ κληθεῖσα Δικαία	ἵππος.	Ἔτι δὲ καὶ τὰς τοιαύτας
[2, 1261]	μᾶλλον οἰκία μὲν ἐκ πόλεως	ἄνθρωπος	δ' ἐξ οἰκίας ἔσται· μᾶλλον
[2, 1263]	οὖν ἡ τοιαύτη νομοθεσία καὶ	φιλάνθρωπος	ἂν εἶναι δόξειεν· ὁ γὰρ
[2, 1263]	τὸ τῆς ἐλευθεριότητος ἔργον ἐστίν.	Εὐπρόσωπος	μὲν οὖν ἡ τοιαύτη νομοθεσία
[2, 1269]	εὐδαιμονίαν πόλεως. Ὥσπερ γὰρ οἰκίας	μέρος	ἀνὴρ καὶ γυνή, δῆλον ὅτι
[2, 1271]	τοῖς Νόμοις ἐπιτετίμηκεν· πρὸς γὰρ	μέρος	ἀρετῆς ἡ πᾶσα σύνταξις τῶν
[2, 1273]	πλουτεῖν αἰεί τι τοῦ δήμου	μέρος,	ἐκπέμποντες ἐπὶ τὰς πόλεις. Τούτῳ
[2, 1265]	δὲ Νόμων τὸ μὲν πλεῖστον	μέρος	νόμοι τυγχάνουσιν ὄντες, ὀλίγα δὲ
[2, 1268]	ἂν ἦσάν τι τῆς πόλεως	μέρος,	νῦν δ' ἰδίαν ἔχουσιν καὶ
[2, 1267]	διῃρημένην· ἐποίει γὰρ ἓν μὲν	μέρος	τεχνίτας, ἓν δὲ γεωργούς, τρίτον
[2, 1272]	οὓς φέρουσιν οἱ περίοικοι, τέτακται	μέρος	τὸ μὲν πρὸς τοὺς θεοὺς
[2, 1264]	τὸ δὲ εἰς τὸ προπολεμοῦν	μέρος·	τρίτον δ' ἐκ τούτων τὸ
[2, 1261]	ἄρχουσιν οἱ δ' ἄρχονται κατὰ	μέρος	ὥσπερ ἂν ἄλλοι γενόμενοι. Τὸν
[2, 1263]	τὰς κτήσεις· οὔτε γὰρ ἔσται	φανερὸς	ἐλευθέριος ὤν, οὔτε πράξει πρᾶξιν
[2, 1269]	καρτερικήν, κατὰ μὲν τοὺς ἄνδρας	φανερός	ἐστι τοιοῦτος ὤν, ἐπὶ δὲ
[2, 1272]	εἰ φαύλως ἢ μὴ φαύλως,	ἕτερος	ἔσται τοῦ διασκέψασθαι καιρός. Ὅτι
[2, 1265]	περὶ τούτους γυναικῶν καὶ θεραπόντων	ἕτερος	ὄχλος πολλαπλάσιος. Δεῖ μὲν οὖν
[2, 1262]	τῶν αὑτοῦ, πρὸς δὲ τούτοις	ἕτερος	φράτορα φυλέτην. Κρεῖττον γὰρ ἴδιον
[2, 1273]	ὢν ἐπιεικὴς δὲ βουλήσεται κερδαίνειν,	φαυλότερος	δ' ὢν οὐ βουλήσεται δαπανήσας.
[2, 1267]	καὶ περὶ τὸν ἄλλον βίον	περιττότερος	διὰ φιλοτιμίαν οὕτως ὥστε δοκεῖν
[2, 1274]	δ' ἀκριβείᾳ τῶν νόμων ἐστὶ	γλαφυρώτερος	καὶ τῶν νῦν νομοθετῶν. Φαλέου
[2, 1272]	φαύλως, ἕτερος ἔσται τοῦ διασκέψασθαι	καιρός.	Ὅτι δὴ τὰ περὶ τὰ
[2, 1267]	πλείονος, ἕως εἰς ἄπειρον ἔλθωσιν.	Ἄπειρος	γὰρ ἡ τῆς ἐπιθυμίας φύσις,
[2, 1271]	οὐ ῥᾴδιον τοῖς λίαν πένησιν,	ὅρος	δὲ τῆς πολιτείας οὗτός ἐστιν
[2, 1267]	πλῆθος οὐσίας. Ἴσως οὖν ἄριστος	ὅρος	τὸ μὴ λυσιτελεῖν τοῖς κρείττοσι
[2, 1265]	ταλαιπώρως δὲ ζῆν, ἀλλὰ βελτίων	ὅρος	τὸ σωφρόνως καὶ ἐλευθερίως (χωρὶς
[2, 1262]	πάντων ἐστὶν ἀπρεπέστατον καὶ ἀδελφῷ	πρὸς	ἀδελφόν, ἐπεὶ καὶ τὸ ἐρᾶν
[2, 1262]	κατ' ἄλλην τινὰ συγγένειαν ἢ	πρὸς	αἵματος ἢ κατ' οἰκειότητα καὶ
[2, 1268]	ὅπως οἱ δικασταὶ μὴ κοινολογῶνται	πρὸς	ἀλλήλους. Ἔπειτα πῶς οὐκ ἔσται
[2, 1272]	ποιεῖν καὶ στασιάζειν καὶ μάχεσθαι	πρὸς	ἀλλήλους. Καίτοι τί διαφέρει τὸ
[2, 1267]	πολίταις πρὸς τὸ μὴ στασιάζειν	πρὸς	ἀλλήλους, οὐ μὴν μέγα οὐδὲν
[2, 1263]	γὰρ ἐπιμέλειαι διῃρημέναι τὰ ἐγκλήματα	πρὸς	ἀλλήλους οὐ ποιήσουσιν, μᾶλλον δ'
[2, 1263]	οὐσίαν, λέγω δὲ δίκας τε	πρὸς	ἀλλήλους περὶ συμβολαίων καὶ ψευδομαρτυριῶν
[2, 1262]	συμβαίνει καὶ τὴν οἰκειότητα τὴν	πρὸς	ἀλλήλους τὴν ἀπὸ τῶν ὀνομάτων
[2, 1270]	γὰρ ὄντων καὶ πεπαιδευμένων ἱκανῶς	πρὸς	ἀνδραγαθίαν τάχ' ἂν εἴπειέ τις
[2, 1263]	ἔσεσθαι φιλίαν τινὰ θαυμαστὴν πᾶσι	πρὸς	ἅπαντας, ἄλλως τε καὶ ὅταν
[2, 1269]	γυναικῶν ἐξημέληκεν· ζῶσι γὰρ ἀκολάστως	πρὸς	ἅπασαν ἀκολασίαν καὶ τρυφερῶς. Ὥστ'
[2, 1270]	πολὺν χρόνον, πολεμοῦντες τόν τε	πρὸς	Ἀργείους πόλεμον καὶ πάλιν τὸν
[2, 1270]	Ἀργείους πόλεμον καὶ πάλιν τὸν	πρὸς	Ἀρκάδας καὶ Μεσηνίους· σχολάσαντες δὲ
[2, 1263]	Μὴ γὰρ οὐ μάτην τὴν	πρὸς	αὑτὸν αὐτὸς ἔχει φιλίαν ἕκαστος,
[2, 1269]	ἐπιμελείας ἐργῶδες εἶναι, τίνα δεῖ	πρὸς	αὐτοὺς ὁμιλῆσαι τρόπον· ἀνιέμενοί τε
[2, 1267]	βούλεται κατασκευάζειν ἐξ ὧν τὰ	πρὸς	αὑτοὺς πολιτεύσονται καλῶς, δεῖ δὲ
[2, 1271]	Πλάτων ἐν τοῖς Νόμοις ἐπιτετίμηκεν·	πρὸς	γὰρ μέρος ἀρετῆς ἡ πᾶσα
[2, 1261]	ἧττον, ἢ ὅσον ἑκάστῳ ἐπιβάλλει·	πρὸς	γὰρ τοῖς ἄλλοις ὡς ἑτέρου
[2, 1272]	γυναῖκας καὶ παῖδας καὶ ἄνδρας.	Πρὸς	δὲ τὴν ὀλιγοσιτίαν ὡς ὠφέλιμον
[2, 1274]	αὐτῶν ἀλλήλοις μὲν εὐσυνόπτους ὄντας,	πρὸς	δὲ τὴν τῶν Κορινθίων χώραν
[2, 1261]	δυνατόν, ὡδὶ δ' οὐδὲν ὁμονοητικόν)	Πρὸς	δὲ τούτοις ἑτέραν ἔχει βλάβην
[2, 1262]	αὑτοῦ πρῶτον ἢ τῶν αὑτοῦ,	πρὸς	δὲ τούτοις ἕτερος φράτορα φυλέτην.
[2, 1269]	μένειν ἐν τοῖς τούτων δόγμασιν.	Πρὸς	δὲ τούτοις οὐδὲ τοὺς γεγραμμένους
[2, 1265]	δ' ὡς δεῖ τὸν νομοθέτην	πρὸς	δύο βλέποντα τιθέναι τοὺς νόμους,
[2, 1269]	προαίρεσιν τῆς πολιτείας βλαβερὰ καὶ	πρὸς	εὐδαιμονίαν πόλεως. Ὥσπερ γὰρ οἰκίας
[2, 1273]	Εἰ δὲ δεῖ βλέπειν καὶ	πρὸς	εὐπορίαν χάριν σχολῆς, φαῦλον τὸ
[2, 1263]	ἴδιόν ἐστιν. Ἔτι δὲ καὶ	πρὸς	ἡδονὴν ἀμύθητον ὅσον διαφέρει τὸ
[2, 1263]	ποιήσουσιν, μᾶλλον δ' ἐπιδώσουσιν ὡς	πρὸς	ἴδιον ἑκάστου προσεδρεύοντος· δι' ἀρετὴν
[2, 1265]	σκοπεῖν, μή ποτ' οὐ συμφέρει	πρὸς	οἰκονομίαν· δύο γὰρ οἰκόπεδα ἑκάστῳ
[2, 1269]	Χρησίμου δ' οὔσης τῆς θρασύτητος	πρὸς	οὐδὲν τῶν ἐγκυκλίων, ἀλλ' εἴπερ,
[2, 1262]	ὧν οὐδὲν ὅσιόν ἐστι γίνεσθαι	πρὸς	πατέρας καὶ μητέρας καὶ τοὺς
[2, 1263]	τοὺς ἐκ τῶν κοινωνιῶν διαφερομένους,	πρὸς	πολλοὺς συμβάλλοντες τοὺς κεκτημένους ἰδίᾳ
[2, 1263]	μάλιστα προσκρούομεν οἷς πλεῖστα προσχρώμεθα	πρὸς	τὰς διακονίας τὰς ἐγκυκλίους. Τὸ
[2, 1263]	κοινῇ, τοὺς δὲ καρποὺς διαιρεῖσθαι	πρὸς	τὰς ἰδίας χρήσεις (λέγονται δέ
[2, 1267]	οὐ κλέπτην ἀλλὰ τύραννονν· ὥστε	πρὸς	τὰς μικρὰς ἀδικίας βοηθητικὸς μόνον
[2, 1267]	κτήσεως. Δεῖ γὰρ οὐ μόνον	πρὸς	τὰς πολιτικὰς χρήσεις ἱκανὴν ὑπάρχειν,
[2, 1265]	δὲ τιθέναι τὸ πλῆθος ἀποβλέποντα	πρὸς	τὰς τύχας, ἂν συμβαίνῃ τελευτᾶν
[2, 1269]	πρὸς τὸν πόλεμον, βλαβερώταται καὶ	πρὸς	ταῦθ' αἱ τῶν Λακώνων ἦσαν.
[2, 1270]	ὁ περὶ τὴν τεκνοποιίαν νόμος	πρὸς	ταύτην τὴν διόρθωσιν. ~Βουλόμενος γὰρ
[2, 1265]	δύο βλέποντα τιθέναι τοὺς νόμους,	πρός	τε τὴν χώραν καὶ τοὺς
[2, 1271]	κατασκευάζων τοὺς πολίτας τούτῳ κέχρηται	πρὸς	τὴν αἵρεσιν τῶν γερόντων· οὐδεὶς
[2, 1267]	ἡ τῆς ἐπιθυμίας φύσις, ἧς	πρὸς	τὴν ἀναπλήρωσιν οἱ πολλοὶ ζῶσιν.
[2, 1271]	Λακώνων ἦσαν, κατέλαβον δ' οἱ	πρὸς	τὴν ἀποικίαν ἐλθόντες τὴν τάξιν
[2, 1269]	τι καλῶς ἢ μὴ καλῶς	πρὸς	τὴν ἀρίστην νενομοθέτηται τάξιν, ἑτέρα
[2, 1271]	Δοκεῖ δ' ἡ νῆσος καὶ	πρὸς	τὴν ἀρχὴν τὴν Ἑλληνικὴν πεφυκέναι
[2, 1269]	οὐκ ἀλόγως συζεῦξαι τὸν Ἄρην	πρὸς	τὴν Ἀφροδίτην· ἢ γὰρ πρὸς
[2, 1272]	πολλὰ πεφιλοσόφηκεν ὁ νομοθέτης, καὶ	πρὸς	τὴν διάζευξιν τῶν γυναικῶν, ἵνα
[2, 1265]	πόλεσι κατὰ μικρὸν περιάγει πάλιν	πρὸς	τὴν ἑτέραν πολιτείαν. Ἔξω γὰρ
[2, 1271]	δ' ἀνάλογον ἡ Κρητικὴ τάξις	πρὸς	τὴν Λακωνικήν. Γεωργοῦσί τε γὰρ
[2, 1266]	δημοκρατικά· μᾶλλον δ' ἐγκλίνειν βούλεται	πρὸς	τὴν ὀλιγαρχίαν. Δῆλον δὲ ἐκ
[2, 1273]	ἡ τάξις τῶν Καρχηδονίων μάλιστα	πρὸς	τὴν ὀλιγαρχίαν κατά τινα διάνοιαν
[2, 1267]	Ἀναγκαῖον ἄρα τὴν πολιτείαν συντετάχθαι	πρὸς	τὴν πολεμικὴν ἰσχύν, περὶ ἧς
[2, 1268]	πῶς οἷόν τε φιλικῶς ἔχειν	πρὸς	τὴν πολιτείαν; Ἀλλὰ δεῖ καὶ
[2, 1272]	τυχόντες) ὃ δ' ἐκεῖ συμφέρει	πρὸς	τὴν πολιτείαν, ἐνταῦθ' οὐκ ἔστιν.
[2, 1269]	περὶ τὰς γυναῖκας ἄνεσις καὶ	πρὸς	τὴν προαίρεσιν τῆς πολιτείας βλαβερὰ
[2, 1274]	ὑβρίζειν μεθύοντας ἢ νήφοντας οὐ	πρὸς	τὴν συγγνώμην ἀπέβλεψεν, ὅτι δεῖ
[2, 1265]	τελευτᾶν τινας τῶν γεννηθέντων, καὶ	πρὸς	τὴν τῶν ἄλλων ἀτεκνίαν. Τὸ
[2, 1269]	πρὸς τὴν Ἀφροδίτην· ἢ γὰρ	πρὸς	τὴν τῶν ἀρρένων ὁμιλίαν ἢ
[2, 1269]	τὴν τῶν ἀρρένων ὁμιλίαν ἢ	πρὸς	τὴν τῶν γυναικῶν φαίνονται κατοκώχιμοι
[2, 1269]	τάξιν, ἑτέρα δ' εἴ τι	πρὸς	τὴν ὑπόθεσιν καὶ τὸν τρόπον
[2, 1270]	καθ' αὑτήν, ἀλλὰ συμβάλλεσθαί τι	πρὸς	τὴν φιλοχρηματίαν. Μετὰ γὰρ τὰ
[2, 1271]	τὴν πολεμικήν· αὕτη γὰρ χρησίμη	πρὸς	τὸ κρατεῖν. Τοιγαροῦν ἐσῴζοντο μὲν
[2, 1267]	οὐσίας ἴσας εἶναι τοῖς πολίταις	πρὸς	τὸ μὴ στασιάζειν πρὸς ἀλλήλους,
[2, 1262]	δὲ τοιούτους εἶναι τοὺς ἀρχομένους	πρὸς	τὸ πειθαρχεῖν καὶ μὴ νεωτερίζειν.
[2, 1269]	γὰρ νόμος ἰσχὺν οὐδεμίαν ἔχει	πρὸς	τὸ πείθεσθαι παρὰ τὸ ἔθος,
[2, 1274]	δεῖ μεθύουσιν ἔχειν μᾶλλον, ἀλλὰ	πρὸς	τὸ συμφέρον. Ἐγένετο δὲ καὶ
[2, 1264]	τὸ ποιούς τινας εἶναι τούτους	πρὸς	τὸ σῴζεσθαι τὴν τῶν φυλάκων
[2, 1261]	ἐκ τῶν λόγων. Ἔτι δὲ	πρός,	τὸ τέλος ὅ φησι τῇ
[2, 1263]	προσεδρεύοντος· δι' ἀρετὴν δ' ἔσται	πρὸς	τὸ χρῆσθαι, κατὰ τὴν παροιμίαν,
[2, 1273]	προσάγειν τὰ δὲ μὴ προσάγειν	πρὸς	τὸν δῆμον οἱ βασιλεῖς κύριοι
[2, 1269]	οὐδὲν τῶν ἐγκυκλίων, ἀλλ' εἴπερ,	πρὸς	τὸν πόλεμον, βλαβερώταται καὶ πρὸς
[2, 1265]	ἀναγκαῖόν ἐστιν αὐτὴν τοιούτοις χρῆσθαι	πρὸς	τὸν πόλεμον ὅπλοις ἃ χρήσιμα
[2, 1272]	Καρχηδόνιοι καλῶς καὶ πολλὰ περιττῶς	πρὸς	τοὺς ἄλλους, μάλιστα δ' ἔνια
[2, 1263]	ἀλλ' ἀνίσων ἀναγκαῖον ἐγκλήματα γίνεσθαι	πρὸς	τοὺς ἀπολαύοντας μὲν ἢ λαμβάνοντας
[2, 1262]	πόρρω τῆς συγγενείας ὄντας, ὥσπερ	πρὸς	τοὺς ἄπωθεν· ἃ καὶ πλεῖον
[2, 1272]	γυναικῶν, ἵνα μὴ πολυτεκνῶσι, τὴν	πρὸς	τοὺς ἄρρενας ποιήσας ὁμιλίαν, περὶ
[2, 1269]	τινες ἕτεροι φανερῶς τετιμήκασι τὴν	πρὸς	τοὺς ἄρρενας συνουσίαν. Ἔοικε γὰρ
[2, 1265]	οὕτω καὶ τοὺς ἄρχοντας ἔχειν	πρὸς	τοὺς ἀρχομένους. Ἐπεὶ δὲ τὴν
[2, 1267]	πολιτεύσονται καλῶς, δεῖ δὲ καὶ	πρὸς	τοὺς γειτνιῶντας καὶ τοὺς ἔξωθεν
[2, 1265]	δὲ καλῶς ἔχει προσθεῖναι καὶ	πρὸς	τοὺς γειτνιῶντας τόπους, πρῶτον μὲν
[2, 1262]	ὁμοιότητας αἳ γίνονται τοῖς τέκνοις	πρὸς	τοὺς γεννήσαντας ἀναγκαῖον λαμβάνειν περὶ
[2, 1265]	οἰκείαν χώραν ἐστίν, ἀλλὰ καὶ	πρὸς	τοὺς ἔξω τόπους) εἰ δέ
[2, 1267]	χρήσεις ἱκανὴν ὑπάρχειν, ἀλλὰ καὶ	πρὸς	τοὺς ἔξωθεν κινδύνους· διόπερ οὔτε
[2, 1267]	ὅθεν μὲν τὰ νομιζόμενα ποιήσουσι	πρὸς	τοὺς θεούς, ἱεράν, ἀφ' ὧν
[2, 1272]	περίοικοι, τέτακται μέρος τὸ μὲν	πρὸς	τοὺς θεοὺς καὶ τὰς κοινὰς
[2, 1263]	ἓν ποιοῦσι τὴν πόλιν, καὶ	πρὸς	τούτοις ἀναιροῦσιν ἔργα δυοῖν ἀρεταῖν
[2, 1262]	χρήσεις τὰς ἄλλας ἃς πατρὶ	πρὸς	υἱὸν εἶναι πάντων ἐστὶν ἀπρεπέστατον
[2, 1262]	ὡς υἱῶν ἢ υἱὸν ὡς	πατρός,	ἢ ὡς ἀδελφοὺς ἀλλήλων. Δύο
[2, 1274]	διαμισήσας τὸν ἔρωτα τὸν τῆς	μητρὸς	Ἀλκυόνης, ἀπῆλθεν εἰς Θήβας· κἀκεῖ
[2, 1271]	τῶν νόμων. Δοκεῖ δ' ἡ	νῆσος	καὶ πρὸς τὴν ἀρχὴν τὴν
[2, 1264]	ψυχαῖς ὁ παρὰ τοῦ θεοῦ	χρυσός,	ἀλλ' ἀεὶ τοῖς αὐτοῖς. Φησὶ
[2, 1266]	ἐκ τούτων ἴσον ἀφ' ἑκάστου	τιμήματος	ἀποδεῖξαί φησι δεῖν ἀριθμόν. Ἔσονται
[2, 1266]	ἐπάναγκες, ἀλλ' ἐκ τοῦ πρώτου	τιμήματος,	εἶτα πάλιν ἴσους ἐκ τοῦ
[2, 1262]	ἄλλην τινὰ συγγένειαν ἢ πρὸς	αἵματος	ἢ κατ' οἰκειότητα καὶ κηδείαν
[2, 1272]	τοῦ τετάχθαι καλῶς. Οὐδὲν γὰρ	λήμματος	ἔστι τοῖς κόσμοις ὥσπερ τοῖς
[2, 1267]	δούλων καὶ βοσκημάτων πλοῦτος καὶ	νομίσματος,	καὶ κατασκευὴ πολλὴ τῶν καλουμένων
[2, 1270]	ἀμφισβητήσιμον (ἔστι γάρ, ὥσπερ καὶ	σώματος,	καὶ διανοίας γῆρας) ~τὸν τρόπον
[2, 1274]	τοῦτο προαίρεσιν, ἀλλὰ μᾶλλον ἀπὸ	συμπτώματος	(τῆς ναυαρχίας γὰρ ἐν τοῖς
[2, 1274]	ἔσται ἡ Κορινθία ἀπὸ τοῦ	χώματος,	τὸν δὲ Φιλόλαον ὅπως ἄποπτος.
[2, 1261]	τῆς οἰκίας· ὥστ' εἰ καὶ	δυνατός	τις εἴη τοῦτο δρᾶν, οὐ
[2, 1263]	ἀγαθῶν· φαίνεται δ' εἶναι πάμπαν	ἀδύνατος	ὁ βίος. Αἴτιον δὲ τῷ
[2, 1267]	καὶ κόσμῳ πολυτελεῖ, ἔτι δὲ	ἐσθῆτος	εὐτελοῦς μὲν ἀλεεινῆς δέ, οὐκ
[2, 1274]	τούτου δὲ γενέσθαι Θάλητα ἑταῖρον,	Θάλητος	δ' ἀκροατὴν Λυκοῦργον καὶ Ζάλευκον,
[2, 1263]	ἀλλοτρίας οὔσης ἀπέχεσθαι διὰ σωφροσύνην)	ἐλευθεριότητος	δὲ τὸ περὶ τὰς κτήσεις·
[2, 1263]	χρήσει τῶν κτημάτων τὸ τῆς	ἐλευθεριότητος	ἔργον ἐστίν. Εὐπρόσωπος μὲν οὖν
[2, 1269]	συμβαίνει. Χρησίμου δ' οὔσης τῆς	θρασύτητος	πρὸς οὐδὲν τῶν ἐγκυκλίων, ἀλλ'
[2, 1270]	γίνονται δ' ἐκ τοῦ δήμου	παντός,	ὥστε πολλάκις ἐμπίπτουσιν ἄνθρωποι σφόδρα
[2, 1271]	αὐτὸν τρόπον χρῶνται αὐτοῖς, ὡς	κατασκευάσαντος	Μίνω πρώτου τὴν τάξιν τῶν
[2, 1274]	ἐραστὴς δὲ γενόμενος Διοκλέους τοῦ	νικήσαντος	Ὀλυμπίασιν, ὡς ἐκεῖνος τὴν πόλιν
[2, 1267]	ἐν Ἐπιδάμνῳ τε καὶ ὡς	Διόφαντός	ποτε κατεσκεύαζεν Ἀθήνησἰ τοῦτον ἔχειν
[2, 1261]	γὰρ τοῖς ἄλλοις ὡς ἑτέρου	φροντίζοντος	ὀλιγωροῦσι μᾶλλον, ὥσπερ ἐν ταῖς
[2, 1274]	τοῖν χεροῖν τὴν δὲ ἄχρηστον.	Δράκοντος	δὲ νόμοι μὲν εἰσί, πολιτείᾳ
[2, 1267]	τοσαύτην οὐσίαν. Οἷον Εὔβουλος Αὐτοφραδάτου	μέλλοντος	Ἀταρνέα πολιορκεῖν ἐκέλευσεν αὐτόν, σκεψάμενον
[2, 1271]	τε τοὐναντίον τῷ νομοθέτῃ τοῦ	συμφέροντος·	τὴν μὲν γὰρ πόλιν πεποίηκεν
[2, 1263]	ἐπιδώσουσιν ὡς πρὸς ἴδιον ἑκάστου	προσεδρεύοντος·	δι' ἀρετὴν δ' ἔσται πρὸς
[2, 1261]	οὐχ ὡς ἑκάστου, ἀλλὰ τοῦ	τυχόντος	ὁ τυχὼν ὁμοίως ἐστὶν υἱός·
[2, 1267]	ἢ μὴ καλῶς. Ἱππόδαμος δὲ	Εὐρυφῶντος	Μιλήσιος (ὃς καὶ τὴν τῶν
[2, 1274]	ἀπέχθειαν τοῦ πάθους, ὅπως μὴ	ἄποπτος	ἔσται ἡ Κορινθία ἀπὸ τοῦ
[2, 1274]	χώματος, τὸν δὲ Φιλόλαον ὅπως	ἄποπτος.	κησαν μὲν οὖν διὰ τὴν
[2, 1263]	πρὸς αὑτὸν αὐτὸς ἔχει φιλίαν	ἕκαστος,	ἀλλ' ἔστι τοῦτο φυσικόν. ~Τὸ
[2, 1261]	ὃ βούλεται ποιεῖν ὁ Σωκράτης	(ἕκαστος	γὰρ υἱὸν ἑαυτοῦ φήσει τὸν
[2, 1268]	ἔσται τῶν καρπῶν ἐξ ὧν	ἕκαστος	γεωργήσει δύο οἰκίαις, ~καὶ τίνος
[2, 1261]	ἀλλὰ πάντες μέν, οὐχ ὡς	ἕκαστος	δ' αὐτῶν, ὁμοίως δὲ καὶ
[2, 1261]	οὐσίαν πάντες μέν, οὐχ ὡς	ἕκαστος	δ' αὐτῶν. Ὅτι μὲν τοίνυν
[2, 1272]	μὲν γὰρ Λακεδαίμονι κατὰ κεφαλὴν	ἕκαστος	εἰσφέρει τὸ τεταγμένον, εἰ δὲ
[2, 1262]	πάντες ὁμοίως ὀλιγωρήσουσιν. ~Ἔτι οὕτως	ἕκαστος	ἐμὸς λέγει τὸν εὖ πράττοντα
[2, 1261]	διττόν. Εἰ μὲν οὖν ὡς	ἕκαστος,	τάχ' ἂν εἴη μᾶλλον ὃ
[2, 1263]	δὲ γένοιτ' ἄν· ἰδίαν γὰρ	ἕκαστος	τὴν κτῆσιν ἔχων τὰ μὲν
[2, 1274]	καὶ τοῦτον δὴ τὸν τρόπον	ἕκαστος	τῶν δημαγωγῶν προήγαγεν αὔξων εἰς
[2, 1267]	συμφέρει πλῆθος οὐσίας. Ἴσως οὖν	ἄριστος	ὅρος τὸ μὴ λυσιτελεῖν τοῖς
[2, 1262]	πράττοντα τῶν πολιτῶν ἢ κακῶς,	ὁπόστος	τυγχάνει τὸν ἀριθμὸν ὤν, οἷον
[2, 1263]	οὐ μάτην τὴν πρὸς αὑτὸν	αὐτὸς	ἔχει φιλίαν ἕκαστος, ἀλλ' ἔστι
[2, 1266]	Φαλέας ὅτι ταῦτα τυγχάνει λέγων	αὐτός·	οἴεται γὰρ δυοῖν τούτοιν ἰσότητα
[2, 1271]	Ὅτι δ' ὁ νομοθέτης οὐδ'	αὐτὸς	οἴεται δύνασθαι ποιεῖν καλοὺς κἀγαθούς,
[2, 1271]	πένησιν, ὅρος δὲ τῆς πολιτείας	οὗτός	ἐστιν αὐτοῖς ὁ πάτριος, τὸν
[2, 1268]	(ἔστι δὲ καὶ ἐν Ἀθήναις	οὗτος	ὁ νόμος νῦν καὶ ἐν
[2, 1273]	στρατηγίαν. Ἔντιμον γὰρ ὁ νόμος	οὗτος	ποιεῖ τὸν πλοῦτον μᾶλλον τῆς
[2, 1270]	διαθέμενος, ὃν ἂν καταλίπῃ κληρονόμον,	οὗτος	ᾧ ἂν θέλῃ δίδωσιν. Τοιγαροῦν
[2, 1269]	μὲν τοὺς ἄνδρας φανερός ἐστι	τοιοῦτος	ὤν, ἐπὶ δὲ τῶν γυναικῶν
[2, 1267]	δὲ καὶ δούλων καὶ βοσκημάτων	πλοῦτος	καὶ νομίσματος, καὶ κατασκευὴ πολλὴ
[2, 1274]	πλὴν αἱ δίκαι τῶν ψευδομαρτυριῶν	(πρῶτος	γὰρ ἐποίησε τὴν ἐπίσκηψιν) τῇ
[2, 1269]	συνουσίαν. Ἔοικε γὰρ ὁ μυθολογήσας	πρῶτος	οὐκ ἀλόγως συζεῦξαι τὸν Ἄρην
[2, 1267]	τὴν ὅλην φύσιν εἶναι βουλόμενος)	πρῶτος	τῶν μὴ πολιτευομένων ἐνεχείρησέ τι
[2, 1266]	Φαλέας ὁ Χαλκηδόνιος τοῦτ' εἰσήνεγκε	πρῶτος·	φησὶ γὰρ δεῖν ἴσας εἶναι
[2, 1273]	νκαὶ γὰρ ἐξεληλυθότες ἄρχουσι καὶ	μέλλοντεσσ	ὀλιγαρχικόν, τὸ δὲ ἀμίσθους καὶ
[2, 1263]	ἔστι δ' ὡς ἔσται μέν,	ἐγγὺς	δ' οὖσα τοῦ μὴ πόλις
[2, 1269]	γυνή, δῆλον ὅτι καὶ πόλιν	ἐγγὺς	τοῦ δίχα διῃρῆσθαι δεῖ νομίζειν
[2, 1272]	αἱ τρεῖς πολιτεῖαι ἀλλήλαις τε	σύνεγγύς	πώς εἰσι καὶ τῶν ἄλλων
[2, 1271]	ἐπιτιμήσειεν. Ἡ δὲ Κρητικὴ πολιτεία	πάρεγγυς	μέν ἐστι ταύτης, ἔχει δὲ
[2, 1268]	οἰκίαις, ~καὶ τίνος ἕνεκεν οὐκ	εὐθὺς	ἀπὸ τῆς γῆς καὶ τῶν
[2, 1264]	αὐτοῖς. Φησὶ δὲ τοῖς μὲν	εὐθὺς	γινομένοις μεῖξαι χρυσόν, τοῖς δ'
[2, 1266]	πολιτῶν. ~Τοῦτο δὲ κατοικιζομέναις μὲν	εὐθὺς	οὐ χαλεπὸν ᾤετο ποιεῖν, τὰς
[2, 1274]	τινῶν καὶ περὶ τῆς παιδοποιίας,	οὓς	καλοῦσιν ἐκεῖνοι νόμους θετικούς· καὶ
[2, 1272]	οἱ δὲ γέροντες τοῖς γέρουσιν,	οὓς	καλοῦσιν οἱ Κρῆτες βουλήν, ἴσοι·
[2, 1272]	δημοσίων, καὶ ἐκ τῶν φόρων	οὓς	φέρουσιν οἱ περίοικοι, τέτακται μέρος
[2, 1273]	τούς τε βασιλεῖς καὶ τοὺς	στρατηγούς.	Δεῖ δὲ νομίζειν ἁμάρτημα νομοθέτου
[2, 1268]	τὰ ὅπλα ἐχόντων καθίστασθαι καὶ	στρατηγοὺς	καὶ πολιτοφύλακας καὶ τὰς κυριωτάτας
[2, 1270]	δὲ πάμπαν μικράν· διόπερ εἰς	ὀλίγους	ἧκεν ἡ χώρα. Τοῦτο δὲ
[2, 1263]	τὰς οὐσίας ἔχοντας· ἀλλὰ θεωροῦμεν	ὀλίγους	τοὺς ἐκ τῶν κοινωνιῶν διαφερομένους,
[2, 1272]	τοὺς αὐτοὺς ἄν τις εἴπειε	λόγους	καὶ περὶ τῶν ἐν Λακεδαίμονι
[2, 1264]	κυρίους ποιεῖ τῶν κτημάτων τοὺς	γεωργοὺς	ἀποφορὰν φέροντας· ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον
[2, 1264]	φύλακας οἷον φρουρούς, τοὺς δὲ	γεωργοὺς	καὶ τοὺς τεχνίτας καὶ τοὺς
[2, 1264]	οἰκούντων, τὸ μὲν εἰς τοὺς	γεωργούς,	τὸ δὲ εἰς τὸ προπολεμοῦν
[2, 1267]	μὲν μέρος τεχνίτας, ἓν δὲ	γεωργούς,	τρίτον δὲ τὸ προπολεμοῦν καὶ
[2, 1274]	δῆμος αἴτιος γενόμενος ἐφρονηματίσθη καὶ	δημαγωγοὺς	ἔλαβε φαύλους ἀντιπολιτευομένων τῶν ἐπιεικῶν)
[2, 1264]	καὶ τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων,	ἀποδιδοὺς	μόνον τὴν παιδείαν τοῖς φύλαξιν.
[2, 1262]	τινὲς τῶν τὰς τῆς γῆς	περιόδους	πραγματευομένων· εἶναι γάρ τισι τῶν
[2, 1267]	τὰ νομιζόμενα ποιήσουσι πρὸς τοὺς	θεούς,	ἱεράν, ἀφ' ὧν δ' οἱ
[2, 1272]	μέρος τὸ μὲν πρὸς τοὺς	θεοὺς	καὶ τὰς κοινὰς λειτουργίας, τὸ
[2, 1274]	τῶν Βακχιαδῶν, ἐραστὴς δὲ γενόμενος	Διοκλέους	τοῦ νικήσαντος Ὀλυμπίασιν, ὡς ἐκεῖνος
[2, 1271]	αὐτὸς οἴεται δύνασθαι ποιεῖν καλοὺς	κἀγαθούς,	δῆλον· ἀπιστεῖ γοῦν ὡς οὐκ
[2, 1274]	Διοκλέα διὰ τὴν ἀπέχθειαν τοῦ	πάθους,	ὅπως μὴ ἄποπτος ἔσται ἡ
[2, 1261]	συμβαίνῃ τὴν κοινωνίαν εἶναι τοῦ	πλήθους·	εἴπερ οὖν αἱρετώτερον τὸ αὐταρκέστερον,
[2, 1268]	πρῶτον μὲν τὴν διαίρεσιν τοῦ	πλήθους	τῶν πολιτῶν. Οἵ τε γὰρ
[2, 1273]	καὶ μέλλοντεσσ ὀλιγαρχικόν, τὸ δὲ	ἀμίσθους	καὶ μὴ κληρωτὰς ἀριστοκρατικὸν θετέον,
[2, 1266]	δείξῃ συμβεβηκυῖαν, ἔτι δὲ τοὺς	παλαιοὺς	κλήρους διασῴζειν (τοῦτο δὲ λυθὲν
[2, 1268]	αὐτῶν τῶν ἔργων· τοὺς γὰρ	ἀρχαίους	νόμους λίαν ἁπλοῦς εἶναι καὶ
[2, 1264]	δὲ καὶ γυναῖκας καὶ παῖδας	ἰδίους	ἢ κοινούς. Εἰ μὲν γὰρ
[2, 1270]	χρόνον, πολεμοῦντες τόν τε πρὸς	Ἀργείους	πόλεμον καὶ πάλιν τὸν πρὸς
[2, 1263]	διαπονούντων τὰ περὶ τὰς κτήσεις	πλείους	ἂν παρέχοι δυσκολίας. Καὶ γὰρ
[2, 1273]	ἂν δόξειεν εἶναι καὶ τὸ	πλείους	ἀρχὰς τὸν αὐτὸν ἄρχειν· ὅπερ
[2, 1266]	δ' ὀλιγαρχικόν, καὶ τὸ πειρᾶσθαι	πλείους	ἐκ τῶν εὐπόρων εἶναι τοὺς
[2, 1265]	ὦσι τὸ πλῆθος ἐάν τε	πλείους.	Μᾶλλον δὲ δεῖν ὑπολάβοι τις
[2, 1266]	πασῶν. Βέλτιον οὖν λέγουσιν οἱ	πλείους	μιγνύντες· ἡ γὰρ ἐκ πλειόνων
[2, 1266]	φησι δεῖν ἀριθμόν. Ἔσονται δὴ	πλείους	οἱ ἐκ τῶν μεγίστων τιμημάτων
[2, 1274]	τῶν νηφόντων· διὰ γὰρ τὸ	πλείους	ὑβρίζειν μεθύοντας ἢ νήφοντας οὐ
[2, 1270]	δίδωσιν. Τοιγαροῦν δυναμένης τῆς χώρας	χιλίους	ἱππεῖς τρέφειν καὶ πεντακοσίους, καὶ
[2, 1263]	προσχρώμεθα πρὸς τὰς διακονίας τὰς	ἐγκυκλίους.	Τὸ μὲν οὖν κοινὰς εἶναι
[2, 1266]	τιμημάτων καὶ βελτίους διὰ τὸ	ἐνίους	μὴ αἱρεῖσθαι τῶν δημοτικῶν διὰ
[2, 1270]	πάλιν τὸν πρὸς Ἀρκάδας καὶ	Μεσηνίους·	σχολάσαντες δὲ αὑτοὺς μὲν παρεῖχον
[2, 1269]	εἴτ' ἐκ φθορᾶς τινος ἐσώθησαν,	ὁμοίους	εἶναι καὶ τοὺς τυχόντας καὶ
[2, 1261]	μέρει τοὺς ἴσους εἴκειν τό	ἀνομοίους	εἶναι ἔξω ἀρχῆς· οἱ μὲν
[2, 1264]	οὔτε τὸ διαφέρον μικρὸν, τὸ	ποιούς	τινας εἶναι τούτους πρὸς τὸ
[2, 1266]	γίνεσθαι πένητας· ἔργον γὰρ μὴ	νεωτεροποιοὺς	εἶναι τοὺς τοιούτους. Διότι μὲν
[2, 1268]	ταῖς πόλεσι τὸ κινεῖν τοὺς	πατρίους	νόμους, ἂν ᾖ τις ἄλλος
[2, 1270]	καίτοι τό γε διὰ βίου	κυρίους	εἶναι κρίσεων μεγάλων ἀμφισβητήσιμον (ἔστι
[2, 1268]	ἄλλους μετέχειν τῆς πολιτείας καὶ	κυρίους	εἶναι τῆς τῶν ἀρχόντων καταστάσεως;
[2, 1264]	παιδείαν τοῖς φύλαξιν. Ἔτι δὲ	κυρίους	ποιεῖ τῶν κτημάτων τοὺς γεωργοὺς
[2, 1270]	εἶναί ποτε τοῖς Σπαρτιάταις καὶ	μυρίους·	οὐ μὴν ἀλλ' εἴτ' ἐστὶν
[2, 1270]	τρέφειν καὶ πεντακοσίους, καὶ ὁπλίτας	τρισμυρίους,	οὐδὲ χίλιοι τὸ πλῆθος ἦσαν.
[2, 1270]	χώρας χιλίους ἱππεῖς τρέφειν καὶ	πεντακοσίους,	καὶ ὁπλίτας τρισμυρίους, οὐδὲ χίλιοι
[2, 1267]	τῆς πόλεως. Ἀλλ' εἴπερ δεῖ	δημοσίους	εἶναι τοὺς τὰ κοινὰ ἐργαζομένους,
[2, 1262]	κοινωνίαν, οἷον αἰκίας καὶ φόνους	ἀκουσίους	τοὺς δὲ ἑκουσίους, καὶ μάχας
[2, 1262]	καὶ φόνους ἀκουσίους τοὺς δὲ	ἑκουσίους,	καὶ μάχας καὶ λοιδορίας· ὧν
[2, 1266]	τῷ τὰς προῖκας τοὺς μὲν	πλουσίους	διδόναι μὲν λαμβάνειν δὲ μή,
[2, 1262]	προσήκει τοὺς ὀρθῶς κειμένους νόμους	αἰτίους	γίνεσθαι, καὶ δι' ἣν αἰτίαν
[2, 1266]	ἐκ τῶν μεγίστων τιμημάτων καὶ	βελτίους	διὰ τὸ ἐνίους μὴ αἱρεῖσθαι
[2, 1270]	νόμος τὸν μὲν γεννήσαντα τρεῖς	υἱοὺς	ἄφρουρον εἶναι, τὸν δὲ τέτταρας
[2, 1262]	καὶ τὸ κοινοὺς ποιήσαντα τοὺς	υἱοὺς	τὸ συνεῖναι μόνον ἀφελεῖν τῶν
[2, 1265]	ὢν νομοθέτης τῶν ἀρχαιοτάτων, τοὺς	οἴκους	ἴσους ᾠήθη δεῖν διαμένειν καὶ
[2, 1269]	μὴ συμφέρειν καὶ αὐταῖς κεκτημέναις	περιοίκους,	τοῖς δὲ Λάκωσιν οἱ γειτνιῶντες
[2, 1268]	νόμους λίαν ἁπλοῦς εἶναι καὶ	βαρβαρικούς.	Ἐσιδηροφοροῦντό τε γὰρ οἱ Ἕλληνες,
[2, 1274]	παιδοποιίας, οὓς καλοῦσιν ἐκεῖνοι νόμους	θετικούς·	καὶ τοῦτ' ἐστὶν ἰδίως ὑπ'
[2, 1261]	διττὸν καὶ ἐν τοῖς λόγοις	ἐριστικοὺς	ποιεῖ συλλογισμούς· διό ἐστι τὸ
[2, 1271]	τῆς πόλεως ἔστιν οὐδὲν πολέμους	μεγάλους	ἀναγκαζομένοις πολεμεῖν, εἰσφέρουσί τε κακῶς·
[2, 1271]	οὐδ' αὐτὸς οἴεται δύνασθαι ποιεῖν	καλοὺς	κἀγαθούς, δῆλον· ἀπιστεῖ γοῦν ὡς
[2, 1274]	πεντακοσιομεδίμνων καὶ ζευγιτῶν καὶ τρίτου	τέλους	τῆς καλουμένης ἱππάδος· τὸ δὲ
[2, 1267]	κόσμῳ πολυτελεῖ, ἔτι δὲ ἐσθῆτος	εὐτελοῦς	μὲν ἀλεεινῆς δέ, οὐκ ἐν
[2, 1268]	οἱ δικασταὶ μὴ κοινολογῶνται πρὸς	ἀλλήλους.	Ἔπειτα πῶς οὐκ ἔσται ταραχώδης
[2, 1272]	καὶ στασιάζειν καὶ μάχεσθαι πρὸς	ἀλλήλους.	Καίτοι τί διαφέρει τὸ τοιοῦτον
[2, 1267]	πρὸς τὸ μὴ στασιάζειν πρὸς	ἀλλήλους,	οὐ μὴν μέγα οὐδὲν ὡς
[2, 1263]	ἐπιμέλειαι διῃρημέναι τὰ ἐγκλήματα πρὸς	ἀλλήλους	οὐ ποιήσουσιν, μᾶλλον δ' ἐπιδώσουσιν
[2, 1263]	λέγω δὲ δίκας τε πρὸς	ἀλλήλους	περὶ συμβολαίων καὶ ψευδομαρτυριῶν κρίσεις
[2, 1262]	καὶ τὴν οἰκειότητα τὴν πρὸς	ἀλλήλους	τὴν ἀπὸ τῶν ὀνομάτων τούτων,
[2, 1272]	διαλαμβάνοντες τὸν δῆμον καὶ τοὺς	φίλους	ἀναρχίαν ποιεῖν καὶ στασιάζειν καὶ
[2, 1272]	καὶ πολλὰ περιττῶς πρὸς τοὺς	ἄλλους,	μάλιστα δ' ἔνια παραπλησίως τοῖς
[2, 1268]	τοῦτ' ἔσται, τί δεῖ τοὺς	ἄλλους	μετέχειν τῆς πολιτείας καὶ κυρίους
[2, 1262]	μητέρας οἵ τε εἰς τοὺς	ἄλλους	πολίτας δοθέντες τοὺς φύλακας καὶ
[2, 1264]	καὶ τοὺς τεχνίτας καὶ τοὺς	ἄλλους	πολίτας. Ἐγκλήματα δὲ καὶ δίκαι,
[2, 1262]	οἱ παρὰ τοῖς φύλαξιν τοὺς	ἄλλους	πολίτας, ὥστ' εὐλαβεῖσθαι τῶν τοιούτων
[2, 1270]	δὲ χώρας οὕτω διῃρημένης, ἀναγκαῖον	πολλοὺς	γίνεσθαι πένητας. Ἀλλὰ μὴν καὶ
[2, 1266]	χωρὶς τῆς λύσεως φαῦλον τὸ	πολλοὺς	ἐκ πλουσίων γίνεσθαι πένητας· ἔργον
[2, 1268]	Τοῦτο δ' οὐ ῥᾴδιον μὴ	πολλοὺς	ὄντας· εἰ δὲ τοῦτ' ἔσται,
[2, 1263]	ἐκ τῶν κοινωνιῶν διαφερομένους, πρὸς	πολλοὺς	συμβάλλοντες τοὺς κεκτημένους ἰδίᾳ τὰς
[2, 1268]	τοὺς γὰρ ἀρχαίους νόμους λίαν	ἁπλοῦς	εἶναι καὶ βαρβαρικούς. Ἐσιδηροφοροῦντό τε
[2, 1274]	γενόμενος ἐφρονηματίσθη καὶ δημαγωγοὺς ἔλαβε	φαύλους	ἀντιπολιτευομένων τῶν ἐπιεικῶν) ἐπεὶ Σόλων
[2, 1267]	μὴ βούλεσθαι πλεονεκτεῖν, τοὺς δὲ	φαύλους	ὥστε μὴ δύνασθαι· τοῦτο δ'
[2, 1271]	κοινῷ τῆς πόλεως ἔστιν οὐδὲν	πολέμους	μεγάλους ἀναγκαζομένοις πολεμεῖν, εἰσφέρουσί τε
[2, 1271]	πολιτείαν ὁ νομοθέτης φαίνεται ποιῶν·	φιλοτίμους	γὰρ κατασκευάζων τοὺς πολίτας τούτῳ
[2, 1262]	ὧν προσήκει τοὺς ὀρθῶς κειμένους	νόμους	αἰτίους γίνεσθαι, καὶ δι' ἣν
[2, 1268]	πόλεσι τὸ κινεῖν τοὺς πατρίους	νόμους,	ἂν ᾖ τις ἄλλος βελτίων.
[2, 1266]	λαμβάνειν δέ. Πλάτων δὲ τοὺς	Νόμους	γράφων μέχρι μέν τινος ᾤετο
[2, 1274]	εἰσί, πολιτείᾳ δ' ὑπαρχούσῃ τοὺς	νόμους	ἔθηκεν· ἴδιον δ' ἐν τοῖς
[2, 1270]	ἀλλὰ κατὰ γράμματα καὶ τοὺς	νόμους.	Ἔστι δὲ καὶ ἡ δίαιτα
[2, 1264]	παραπλησίως καὶ τὰ περὶ τοὺς	Νόμους	ἔχει τοὺς ὕστερον γραφέντας, διὸ
[2, 1274]	τῆς παιδοποιίας, οὓς καλοῦσιν ἐκεῖνοι	νόμους	θετικούς· καὶ τοῦτ' ἐστὶν ἰδίως
[2, 1273]	καὶ Σόλων· οὗτοι γὰρ καὶ	νόμους	καὶ πολιτείας κατέστησαν. Περὶ μὲν
[2, 1269]	τῶν ὑπαρχόντων νόμων εἰς ἑτέρους	νόμους	καινοὺς ἀσθενῆ ποιεῖν ἐστι τὴν
[2, 1268]	τῶν ἔργων· τοὺς γὰρ ἀρχαίους	νόμους	λίαν ἁπλοῦς εἶναι καὶ βαρβαρικούς.
[2, 1265]	πρὸς δύο βλέποντα τιθέναι τοὺς	νόμους,	πρός τε τὴν χώραν καὶ
[2, 1269]	δ' ἐθίζειν εὐχερῶς λύειν τοὺς	νόμους	φαῦλον, φανερὸν ὡς ἐατέον ἐνίας
[2, 1270]	ἐπιχειρῆσαι τὸν Λυκοῦργον ὑπὸ τοὺς	νόμους,	ὡς δ' ἀντέκρουον, ἀποστῆναι πάλιν.
[2, 1261]	ἐν τοῖς λόγοις ἐριστικοὺς ποιεῖ	συλλογισμούς·	διό ἐστι τὸ πάντας τὸ
[2, 1272]	οὐκ ἐξ ἁπάντων αἱροῦνται τοὺς	κόσμους	ἀλλ' ἐκ τινῶν γενῶν, καὶ
[2, 1272]	φανερόν. Τὰ δὲ περὶ τοὺς	κόσμους	ἔτι χεῖρον τῶν ἐφόρων. Ὃ
[2, 1272]	γὰρ ἐκβάλλουσι συστάντες τινὲς τοὺς	κόσμους	ἢ τῶν συναρχόντων αὐτῶν ἢ
[2, 1273]	βουλήσεται δαπανήσας. Διὸ δεῖ τοὺς	δυναμένους	ἄριστ' ἀρχεῖν, τούτους ἄρχειν. Βέλτιον
[2, 1270]	αὑτοὺς μὲν παρεῖχον τῷ νομοθέτῃ	προωδοπεποιημένους	διὰ τὸν στρατιωτικὸν βίον (πολλὰ
[2, 1268]	εἶναι τοὺς τὰ ὅπλα γε	κεκτημένους	ἀμφοτέρων τῶν μερῶν. Τοῦτο δ'
[2, 1263]	διαφερομένους, πρὸς πολλοὺς συμβάλλοντες τοὺς	κεκτημένους	ἰδίᾳ τὰς κτήσεις. Ἔτι δὲ
[2, 1263]	μοχθηρίαν, ἐπεὶ καὶ τοὺς κοινὰ	κεκτημένους	καὶ κοινωνοῦντας πολλῷ διαφερομένους μᾶλλον
[2, 1262]	νόμον ὧν προσήκει τοὺς ὀρθῶς	κειμένους	νόμους αἰτίους γίνεσθαι, καὶ δι'
[2, 1269]	Πρὸς δὲ τούτοις οὐδὲ τοὺς	γεγραμμένους	ἐᾶν ἀκινήτους βέλτιον. Ὥσπερ γὰρ
[2, 1267]	δημοσίους εἶναι τοὺς τὰ κοινὰ	ἐργαζομένους,	δεῖ ῖκαθάπερ ἐν Ἐπιδάμνῳ τε
[2, 1263]	κοινὰ κεκτημένους καὶ κοινωνοῦντας πολλῷ	διαφερομένους	μᾶλλον ὁρῶμεν ἢ τοὺς χωρὶς
[2, 1263]	ὀλίγους τοὺς ἐκ τῶν κοινωνιῶν	διαφερομένους,	πρὸς πολλοὺς συμβάλλοντες τοὺς κεκτημένους
[2, 1265]	τὸ τῶν ἔργων τῶν ἀναγκαίων	ἀπεχομένους	ζῆν, καὶ περὶ συσσιτίων ὡσαύτως·
[2, 1265]	τοὺς ἄρχοντας ἔχειν πρὸς τοὺς	ἀρχομένους.	Ἐπεὶ δὲ τὴν πᾶσαν οὐσίαν
[2, 1262]	δεῖ δὲ τοιούτους εἶναι τοὺς	ἀρχομένους	πρὸς τὸ πειθαρχεῖν καὶ μὴ
[2, 1273]	Ἐθίζεσθαι δ' εὔλογον κερδαίνειν τοὺς	ὠνουμένους,	ὅταν δαπανήσαντες ἄρχωσιν· ἄτοπον γὰρ
[2, 1261]	δὲ τῷ τοιούτῳ καὶ πόλις	ἔθνους,	ὅταν μὴ κατὰ κώμας ὦσι
[2, 1269]	ὑπαρχόντων νόμων εἰς ἑτέρους νόμους	καινοὺς	ἀσθενῆ ποιεῖν ἐστι τὴν τοῦ
[2, 1262]	τὰ δ' ἐκ τούτων εἰς	ἐκείνους,	πολλὴν ἔχει ταραχὴν τίνα ἔσται
[2, 1264]	γυναῖκας καὶ παῖδας ἰδίους ἢ	κοινούς.	Εἰ μὲν γὰρ τὸν αὐτὸν
[2, 1263]	τὰ γήπεδα καὶ τοὺς καρποὺς	κοινούς.	Ἑτέρων μὲν οὖν ὄντων τῶν
[2, 1262]	οὐδεμίαν. Ἄτοπον δὲ καὶ τὸ	κοινοὺς	ποιήσαντα τοὺς υἱοὺς τὸ συνεῖναι
[2, 1267]	μόνον ἀλλὰ καὶ περὶ τοὺς	θερινοὺς	χρόνους, λόγιος δὲ καὶ περὶ
[2, 1267]	ἀλλὰ καὶ περὶ τοὺς θερινοὺς	χρόνους,	λόγιος δὲ καὶ περὶ τὴν
[2, 1262]	τὴν κοινωνίαν, οἷον αἰκίας καὶ	φόνους	ἀκουσίους τοὺς δὲ ἑκουσίους, καὶ
[2, 1262]	ἀναγκαῖον συμβαίνειν, οἷον αἰκίας ἔρωτας	φόνους·	οὐ γὰρ ἔτι προσαγορεύσουσιν ἀδελφοὺς
[2, 1267]	ἀλλὰ καὶ πρὸς τοὺς ἔξωθεν	κινδύνους·	διόπερ οὔτε τοσοῦτον δεῖ πλῆθος
[2, 1271]	ταύτης. Διόπερ βέλτιον αὐτοὺς μὴ	ἀνευθύνους	εἶναι· νῦν δ' εἰσίν. Δόξειε
[2, 1264]	ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον εἰκὸς εἶναι	χαλεποὺς	καὶ φρονημάτων πλήρεις, ἢ τὰς
[2, 1265]	ἀλλὰ καὶ πρὸς τοὺς ἔξω	τόπους)	εἰ δέ τις μὴ τοιοῦτον
[2, 1265]	προσθεῖναι καὶ πρὸς τοὺς γειτνιῶντας	τόπους,	πρῶτον μὲν εἰ δεῖ τὴν
[2, 1263]	καὶ γεωργεῖν κοινῇ, τοὺς δὲ	καρποὺς	διαιρεῖσθαι πρὸς τὰς ἰδίας χρήσεις
[2, 1263]	μὲν γήπεδα χωρίς, τοὺς δὲ	καρποὺς	εἰς τὸ κοινὸν φέροντας ἀναλίσκειν
[2, 1263]	καὶ τὰ γήπεδα καὶ τοὺς	καρποὺς	κοινούς. Ἑτέρων μὲν οὖν ὄντων
[2, 1265]	τε τὴν χώραν καὶ τοὺς	ἀνθρώπους.	Ἔτι δὲ καλῶς ἔχει προσθεῖναι
[2, 1262]	ἃ μάλιστα ποιεῖ κήδεσθαι τοὺς	ἀνθρώπους	καὶ φιλεῖν, τό τε ἴδιον
[2, 1265]	πόλεως, ὅμως οὐδὲν ἧττον δεῖ	φοβεροὺς	εἶναι τοῖς πολεμίοις, μὴ μόνον
[2, 1269]	ἐκ τῶν ὑπαρχόντων νόμων εἰς	ἑτέρους	νόμους καινοὺς ἀσθενῆ ποιεῖν ἐστι
[2, 1262]	καὶ γενέσθαι ἐκ δύο ὄντων	ἀμφοτέρους	ἕνα. Ἐνταῦθα μὲν οὖν ἀνάγκη
[2, 1262]	ἕνα. Ἐνταῦθα μὲν οὖν ἀνάγκη	ἀμφοτέρους	ἐφθάρθαι ἢ τὸν ἕνα, ἐν
[2, 1265]	καὶ εἰ τὸ πρῶτον τοὺς	κλήρους	ἀνίσους εἶχον πάντες κατὰ μέγεθος·
[2, 1266]	συμβεβηκυῖαν, ἔτι δὲ τοὺς παλαιοὺς	κλήρους	διασῴζειν (τοῦτο δὲ λυθὲν καὶ
[2, 1274]	τε τὰ φονικὰ καὶ τὰς	ἐπικλήρους	ἐστίν· οὐ μὴν ἀλλὰ ἴδιόν
[2, 1271]	ἀνδράσιν· διόπερ ἐξέπεμπον συμπρεσβευτὰς τοὺς	ἐχθρούς,	καὶ σωτηρίαν ἐνόμιζον τῇ πόλει
[2, 1265]	ἐκ τοῦ δήμου εἶναι τοὺς	ἐφόρους·	οἱ δὲ τὴν μὲν ἐφορείαν
[2, 1264]	γὰρ τοὺς μὲν φύλακας οἷον	φρουρούς,	τοὺς δὲ γεωργοὺς καὶ τοὺς
[2, 1271]	κατέσχεν ὁ Μίνως, καὶ τὰς	νήσους	τὰς μὲν ἐχειρώσατο τὰς δ'
[2, 1261]	μιμεῖται τὸ ἐν μέρει τοὺς	ἴσους	εἴκειν τό ἀνομοίους εἶναι ἔξω
[2, 1261]	δυνατὸν διὰ τὸ τὴν φύσιν	ἴσους	εἶναι πάντας, ~ἅμα δὲ καὶ
[2, 1266]	τοῦ πρώτου τιμήματος, εἶτα πάλιν	ἴσους	ἐκ τοῦ δευτέρου· εἶτ' ἐκ
[2, 1265]	νομοθέτης τῶν ἀρχαιοτάτων, τοὺς οἴκους	ἴσους	ᾠήθη δεῖν διαμένειν καὶ τὸ
[2, 1265]	εἰ τὸ πρῶτον τοὺς κλήρους	ἀνίσους	εἶχον πάντες κατὰ μέγεθος· ἐν
[2, 1272]	καλῶς καὶ πολλὰ περιττῶς πρὸς	τοὺς	ἄλλους, μάλιστα δ' ἔνια παραπλησίως
[2, 1268]	δὲ τοῦτ' ἔσται, τί δεῖ	τοὺς	ἄλλους μετέχειν τῆς πολιτείας καὶ
[2, 1262]	καὶ μητέρας οἵ τε εἰς	τοὺς	ἄλλους πολίτας δοθέντες τοὺς φύλακας
[2, 1264]	γεωργοὺς καὶ τοὺς τεχνίτας καὶ	τοὺς	ἄλλους πολίτας. Ἐγκλήματα δὲ καὶ
[2, 1262]	πάλιν οἱ παρὰ τοῖς φύλαξιν	τοὺς	ἄλλους πολίτας, ὥστ' εὐλαβεῖσθαι τῶν
[2, 1269]	εἶναι βουλόμενος καρτερικήν, κατὰ μὲν	τοὺς	ἄνδρας φανερός ἐστι τοιοῦτος ὤν,
[2, 1265]	πρός τε τὴν χώραν καὶ	τοὺς	ἀνθρώπους. Ἔτι δὲ καλῶς ἔχει
[2, 1262]	ἐστιν ἃ μάλιστα ποιεῖ κήδεσθαι	τοὺς	ἀνθρώπους καὶ φιλεῖν, τό τε
[2, 1269]	εἶναι καὶ τοὺς τυχόντας καὶ	τοὺς	ἀνοήτους, ὥσπερ καὶ λέγεται κατὰ
[2, 1263]	ἀνίσων ἀναγκαῖον ἐγκλήματα γίνεσθαι πρὸς	τοὺς	ἀπολαύοντας μὲν ἢ λαμβάνοντας πολλά,
[2, 1262]	τῆς συγγενείας ὄντας, ὥσπερ πρὸς	τοὺς	ἄπωθεν· ἃ καὶ πλεῖον συμβαίνειν
[2, 1272]	ἵνα μὴ πολυτεκνῶσι, τὴν πρὸς	τοὺς	ἄρρενας ποιήσας ὁμιλίαν, περὶ ἧς
[2, 1269]	ἕτεροι φανερῶς τετιμήκασι τὴν πρὸς	τοὺς	ἄρρενας συνουσίαν. Ἔοικε γὰρ ὁ
[2, 1265]	καὶ τοὺς ἄρχοντας ἔχειν πρὸς	τοὺς	ἀρχομένους. Ἐπεὶ δὲ τὴν πᾶσαν
[2, 1262]	γυναικῶν, δεῖ δὲ τοιούτους εἶναι	τοὺς	ἀρχομένους πρὸς τὸ πειθαρχεῖν καὶ
[2, 1273]	καὶ πλουτίνδην οἴονται δεῖν αἱρεῖσθαι	τοὺς	ἄρχοντας· ἀδύνατον γὰρ τὸν ἀποροῦντα
[2, 1265]	γίνεται τῆς κρόκης, οὕτω καὶ	τοὺς	ἄρχοντας ἔχειν πρὸς τοὺς ἀρχομένους.
[2, 1266]	πλείους ἐκ τῶν εὐπόρων εἶναι	τοὺς	ἄρχοντας, καὶ τὰς μεγίστας ἐκ
[2, 1265]	νόμοις τούτοις καὶ τὰ περὶ	τοὺς	ἄρχοντας πῶς ἔσονται διαφέροντες τῶν
[2, 1269]	τί διαφέρει γυναῖκας ἄρχειν ἢ	τοὺς	ἄρχοντας ὑπὸ τῶν γυναικῶν ἄρχεσθαι;
[2, 1264]	οὐδὲν μέτεστιν. Ἐπισφαλὲς δὲ καὶ	τοὺς	ἄρχοντας ὡς καθίστησιν ὁ Σωκράτης.
[2, 1261]	κοινωνίαν τὴν πολιτικήν, δῆλον ὡς	τοὺς	αὐτοὺς ἀεὶ βέλτιον ἄρχειν, εἰ
[2, 1272]	ἐκ τῶν κεκοσμηκότων, περὶ ὧν	τοὺς	αὐτοὺς ἄν τις εἴπειε λόγους
[2, 1264]	ὁ Σωκράτης. Ἀεὶ γὰρ ποιεῖ	τοὺς	αὐτοὺς ἄρχοντας· τοῦτο δὲ στάσεως
[2, 1264]	Ὅτι δ' ἀναγκαῖον αὐτῷ ποιεῖν	τοὺς	αὐτοὺς ἄρχοντας, φανερόν· οὐ γὰρ
[2, 1268]	πολιτείας· ἀλλὰ μὴν εἴ τις	τοὺς	αὐτοὺς θήσει τούς τε τὴν
[2, 1272]	καὶ γέρουσιν· καὶ βέλτιον δὲ	τοὺς	βασιλεῖς μήτε καθ' αὑτὸ εἶναι
[2, 1271]	τῇ πόλει εἶναι τὸ στασιάζειν	τοὺς	βασιλεῖς. Οὐ καλῶς δ' οὐδὲ
[2, 1268]	τις ἐπ' αὐτῶν τῶν ἔργων·	τοὺς	γὰρ ἀρχαίους νόμους λίαν ἁπλοῦς
[2, 1269]	δόγμασιν. Πρὸς δὲ τούτοις οὐδὲ	τοὺς	γεγραμμένους ἐᾶν ἀκινήτους βέλτιον. Ὥσπερ
[2, 1267]	καλῶς, δεῖ δὲ καὶ πρὸς	τοὺς	γειτνιῶντας καὶ τοὺς ἔξωθεν πάντας.
[2, 1265]	καλῶς ἔχει προσθεῖναι καὶ πρὸς	τοὺς	γειτνιῶντας τόπους, πρῶτον μὲν εἰ
[2, 1262]	αἳ γίνονται τοῖς τέκνοις πρὸς	τοὺς	γεννήσαντας ἀναγκαῖον λαμβάνειν περὶ ἀλλήλων
[2, 1272]	ἀλλ' ἐκ τινῶν γενῶν, καὶ	τοὺς	γέροντας ἐκ τῶν κεκοσμηκότων, περὶ
[2, 1264]	δὲ κυρίους ποιεῖ τῶν κτημάτων	τοὺς	γεωργοὺς ἀποφορὰν φέροντας· ἀλλὰ πολὺ
[2, 1264]	τῶν οἰκούντων, τὸ μὲν εἰς	τοὺς	γεωργούς, τὸ δὲ εἰς τὸ
[2, 1268]	τὰ τρία μέρη τῆς πόλεως·	τοὺς	δ' αἱρεθέντας ἐπιμελεῖσθαι κοινῶν καὶ
[2, 1268]	καὶ ἐν ἑτέραις τῶν πόλεων)	τοὺς	δ' ἄρχοντας αἱρετοὺς ὑπὸ τοῦ
[2, 1266]	τι ποιεῖν ἄλλο τῶν πολιτικῶν,	τοὺς	δ' ἀφεῖσθαι, τοῦτο δ' ὀλιγαρχικόν,
[2, 1271]	μὲν γὰρ πόλιν πεποίηκεν ἀχρήματον,	τοὺς	δ' ἰδιώτας φιλοχρημάτους. Περὶ μὲν
[2, 1272]	δ' αἱροῦνται τὴν ἀρχὴν ἀριστίνδην)	τοὺς	δὲ βασιλεῖς καὶ τὴν γερουσίαν
[2, 1264]	τοὺς μὲν φύλακας οἷον φρουρούς,	τοὺς	δὲ γεωργοὺς καὶ τοὺς τεχνίτας
[2, 1262]	οἷον αἰκίας καὶ φόνους ἀκουσίους	τοὺς	δὲ ἑκουσίους, καὶ μάχας καὶ
[2, 1263]	κοινὴν εἶναι καὶ γεωργεῖν κοινῇ,	τοὺς	δὲ καρποὺς διαιρεῖσθαι πρὸς τὰς
[2, 1263]	οἷον τὰ μὲν γήπεδα χωρίς,	τοὺς	δὲ καρποὺς εἰς τὸ κοινὸν
[2, 1266]	διδόναι μὲν λαμβάνειν δὲ μή,	τοὺς	δὲ πένητας μὴ διδόναι μὲν
[2, 1267]	παρασκευάζειν ὥστε μὴ βούλεσθαι πλεονεκτεῖν,	τοὺς	δὲ φαύλους ὥστε μὴ δύνασθαι·
[2, 1262]	ἔσται τρόπον· καὶ γινώσκειν ἀναγκαῖον	τοὺς	διδόντας καὶ μεταφέροντας τίσι τίνας
[2, 1273]	οὐ βουλήσεται δαπανήσας. Διὸ δεῖ	τοὺς	δυναμένους ἄριστ' ἀρχεῖν, τούτους ἄρχειν.
[2, 1263]	οὐσίας ἔχοντας· ἀλλὰ θεωροῦμεν ὀλίγους	τοὺς	ἐκ τῶν κοινωνιῶν διαφερομένους, πρὸς
[2, 1265]	χώραν ἐστίν, ἀλλὰ καὶ πρὸς	τοὺς	ἔξω τόπους) εἰ δέ τις
[2, 1267]	ἱκανὴν ὑπάρχειν, ἀλλὰ καὶ πρὸς	τοὺς	ἔξωθεν κινδύνους· διόπερ οὔτε τοσοῦτον
[2, 1267]	καὶ πρὸς τοὺς γειτνιῶντας καὶ	τοὺς	ἔξωθεν πάντας. Ἀναγκαῖον ἄρα τὴν
[2, 1267]	δὲ ἔχοντες ἀμύνειν οὐ δυνήσονται	τοὺς	ἐπιόντας, οὔθ' οὕτως ὀλίγην ὥστε
[2, 1265]	τὸ ἐκ τοῦ δήμου εἶναι	τοὺς	ἐφόρους· οἱ δὲ τὴν μὲν
[2, 1271]	ἀγαθοῖς ἀνδράσιν· διόπερ ἐξέπεμπον συμπρεσβευτὰς	τοὺς	ἐχθρούς, καὶ σωτηρίαν ἐνόμιζον τῇ
[2, 1267]	μὲν τὰ νομιζόμενα ποιήσουσι πρὸς	τοὺς	θεούς, ἱεράν, ἀφ' ὧν δ'
[2, 1272]	τέτακται μέρος τὸ μὲν πρὸς	τοὺς	θεοὺς καὶ τὰς κοινὰς λειτουργίας,
[2, 1267]	χειμῶνι μόνον ἀλλὰ καὶ περὶ	τοὺς	θερινοὺς χρόνους, λόγιος δὲ καὶ
[2, 1261]	γε μιμεῖται τὸ ἐν μέρει	τοὺς	ἴσους εἴκειν τό ἀνομοίους εἶναι
[2, 1263]	ἢ καὶ τὰ γήπεδα καὶ	τοὺς	καρποὺς κοινούς. Ἑτέρων μὲν οὖν
[2, 1263]	κοινωνιῶν διαφερομένους, πρὸς πολλοὺς συμβάλλοντες	τοὺς	κεκτημένους ἰδίᾳ τὰς κτήσεις. Ἔτι
[2, 1265]	πολιτῶν, καὶ εἰ τὸ πρῶτον	τοὺς	κλήρους ἀνίσους εἶχον πάντες κατὰ
[2, 1263]	διὰ τὴν μοχθηρίαν, ἐπεὶ καὶ	τοὺς	κοινὰ κεκτημένους καὶ κοινωνοῦντας πολλῷ
[2, 1272]	δ' οὐκ ἐξ ἁπάντων αἱροῦνται	τοὺς	κόσμους ἀλλ' ἐκ τινῶν γενῶν,
[2, 1272]	Λάκωσι, φανερόν. Τὰ δὲ περὶ	τοὺς	κόσμους ἔτι χεῖρον τῶν ἐφόρων.
[2, 1272]	Πολλάκις γὰρ ἐκβάλλουσι συστάντες τινὲς	τοὺς	κόσμους ἢ τῶν συναρχόντων αὐτῶν
[2, 1269]	τοῖς ἀτυχήμασι διατελοῦσιν) Περὶ δὲ	τοὺς	Κρῆτας οὐδέν πω τοιοῦτον συμβέβηκεν.
[2, 1274]	νόμος δ' ἴδιος αὐτοῦ τὸ	τοὺς	μεθύοντας, ἄν τι πταίσωσι, πλείω
[2, 1267]	τοῦ τὰς οὐσίας ὁμαλίζειν, τὸ	τοὺς	μὲν ἐπιεικεῖς τῇ φύσει τοιούτους
[2, 1266]	ἂν ὁμαλισθῆναι τῷ τὰς προῖκας	τοὺς	μὲν πλουσίους διδόναι μὲν λαμβάνειν
[2, 1264]	ταύτας ὑπεναντίας ἀλλήλαις. Ποιεῖ γὰρ	τοὺς	μὲν φύλακας οἷον φρουρούς, τοὺς
[2, 1262]	πρὸς πατέρας καὶ μητέρας καὶ	τοὺς	μὴ πόρρω τῆς συγγενείας ὄντας,
[2, 1271]	μετέχειν αὐτῆς. Τῷ δὲ περὶ	τοὺς	ναυάρχους νόμῳ καὶ ἕτεροί τινες
[2, 1274]	περὶ τὴν μέθην νόμος, τὸ	τοὺς	νήφοντας συμποσιαρχεῖν, καὶ τὴν ἐν
[2, 1266]	μὲν λαμβάνειν δέ. Πλάτων δὲ	τοὺς	Νόμους γράφων μέχρι μέν τινος
[2, 1274]	μὲν εἰσί, πολιτείᾳ δ' ὑπαρχούσῃ	τοὺς	νόμους ἔθηκεν· ἴδιον δ' ἐν
[2, 1270]	κρίνειν ἀλλὰ κατὰ γράμματα καὶ	τοὺς	νόμους. Ἔστι δὲ καὶ ἡ
[2, 1264]	δὲ παραπλησίως καὶ τὰ περὶ	τοὺς	Νόμους ἔχει τοὺς ὕστερον γραφέντας,
[2, 1265]	νομοθέτην πρὸς δύο βλέποντα τιθέναι	τοὺς	νόμους, πρός τε τὴν χώραν
[2, 1269]	τὸ δ' ἐθίζειν εὐχερῶς λύειν	τοὺς	νόμους φαῦλον, φανερὸν ὡς ἐατέον
[2, 1270]	ἄγειν ἐπιχειρῆσαι τὸν Λυκοῦργον ὑπὸ	τοὺς	νόμους, ὡς δ' ἀντέκρουον, ἀποστῆναι
[2, 1265]	Κορίνθιος, ὢν νομοθέτης τῶν ἀρχαιοτάτων,	τοὺς	οἴκους ἴσους ᾠήθη δεῖν διαμένειν
[2, 1262]	τὸν τοιοῦτον νόμον ὧν προσήκει	τοὺς	ὀρθῶς κειμένους νόμους αἰτίους γίνεσθαι,
[2, 1266]	Δεῖ δὲ μηδὲ τοῦτο λανθάνειν	τοὺς	οὕτω νομοθετοῦντας, ὃ λανθάνει νῦν,
[2, 1262]	κοινὰς εἶναι τὰς γυναῖκας καὶ	τοὺς	παῖδας ἢ τοῖς φύλαξιν· ~ἧττον
[2, 1266]	ἀτυχίαν δείξῃ συμβεβηκυῖαν, ἔτι δὲ	τοὺς	παλαιοὺς κλήρους διασῴζειν (τοῦτο δὲ
[2, 1265]	τότε δὲ ἀδιαιρέτων οὐσῶν ἀνάγκη	τοὺς	παράζυγας μηδὲν ἔχειν, ἐάν τ'
[2, 1268]	συμφέρον ταῖς πόλεσι τὸ κινεῖν	τοὺς	πατρίους νόμους, ἂν ᾖ τις
[2, 1261]	καὶ γυναικῶν καὶ κτημάτων κοινωνεῖν	τοὺς	πολίτας ἀλλήλοις, ὥσπερ ἐν τῇ
[2, 1260]	γὰρ ἤτοι πάντας πάντων κοινωνεῖν	τοὺς	πολίτας, ἢ μηδενός, ἢ τινῶν
[2, 1270]	πλείστους εἶναι τοὺς Σπαρτιάτας, προάγεται	τοὺς	πολίτας ὅτι πλείστους ποιεῖσθαι παῖδας·
[2, 1271]	φαίνεται ποιῶν· φιλοτίμους γὰρ κατασκευάζων	τοὺς	πολίτας τούτῳ κέχρηται πρὸς τὴν
[2, 1269]	ἀλλὰ τἀγαθὸν πάντες· εἰκός τε	τοὺς	πρώτους, εἴτε γηγενεῖς ἦσαν εἴτ'
[2, 1270]	ὁ νομοθέτης ὡς πλείστους εἶναι	τοὺς	Σπαρτιάτας, προάγεται τοὺς πολίτας ὅτι
[2, 1273]	μεγίστας, τούς τε βασιλεῖς καὶ	τοὺς	στρατηγούς. Δεῖ δὲ νομίζειν ἁμάρτημα
[2, 1267]	Ἀλλ' εἴπερ δεῖ δημοσίους εἶναι	τοὺς	τὰ κοινὰ ἐργαζομένους, δεῖ ῖκαθάπερ
[2, 1268]	Ἀλλὰ δεῖ καὶ κρείττους εἶναι	τοὺς	τὰ ὅπλα γε κεκτημένους ἀμφοτέρων
[2, 1274]	ἀμφότεροι. Καὶ νῦν ἔτι δεικνύουσι	τοὺς	τάφους αὐτῶν ἀλλήλοις μὲν εὐσυνόπτους
[2, 1273]	βλέποντες, καὶ μάλιστα τὰς μεγίστας,	τούς	τε βασιλεῖς καὶ τοὺς στρατηγούς.
[2, 1268]	εἴ τις τοὺς αὐτοὺς θήσει	τούς	τε τὴν ἰδίαν καὶ τοὺς
[2, 1264]	φρουρούς, τοὺς δὲ γεωργοὺς καὶ	τοὺς	τεχνίτας καὶ τοὺς ἄλλους πολίτας.
[2, 1268]	τούς τε τὴν ἰδίαν καὶ	τοὺς	τὴν κοινὴν γεωργοῦντας, τό τε
[2, 1266]	ἔργον γὰρ μὴ νεωτεροποιοὺς εἶναι	τοὺς	τοιούτους. Διότι μὲν οὖν ἔχει
[2, 1269]	τινος ἐσώθησαν, ὁμοίους εἶναι καὶ	τοὺς	τυχόντας καὶ τοὺς ἀνοήτους, ὥσπερ
[2, 1262]	δὲ καὶ τὸ κοινοὺς ποιήσαντα	τοὺς	υἱοὺς τὸ συνεῖναι μόνον ἀφελεῖν
[2, 1264]	τὰ περὶ τοὺς Νόμους ἔχει	τοὺς	ὕστερον γραφέντας, διὸ καὶ περὶ
[2, 1272]	δὲ διαλαμβάνοντες τὸν δῆμον καὶ	τοὺς	φίλους ἀναρχίαν ποιεῖν καὶ στασιάζειν
[2, 1262]	εἰς τοὺς ἄλλους πολίτας δοθέντες	τοὺς	φύλακας καὶ πάλιν οἱ παρὰ
[2, 1264]	συμβήσεται νενομοθετημένον πλὴν μὴ γεωργεῖν	τοὺς	φύλακας· ὅπερ καὶ νῦν Λακεδαιμόνιοι
[2, 1262]	τῶν γεωργῶν καὶ τεχνιτῶν εἰς	τοὺς	φύλακας, τὰ δ' ἐκ τούτων
[2, 1263]	πολλῷ διαφερομένους μᾶλλον ὁρῶμεν ἢ	τοὺς	χωρὶς τὰς οὐσίας ἔχοντας· ἀλλὰ
[2, 1273]	πολιτείαν. Ἐθίζεσθαι δ' εὔλογον κερδαίνειν	τοὺς	ὠνουμένους, ὅταν δαπανήσαντες ἄρχωσιν· ἄτοπον
[2, 1271]	πεποίηκεν ἀχρήματον, τοὺς δ' ἰδιώτας	φιλοχρημάτους.	Περὶ μὲν οὖν τῆς Λακεδαιμονίων
[2, 1265]	περιττὸν ἔχουσι πάντες οἱ τοῦ	Σωκράτους	λόγοι καὶ τὸ κομψὸν καὶ
[2, 1266]	τῶν ἀρχόντων τὸ ἐξ αἱρετῶν	αἱρετοὺς	ἐπικίνδυνον. Εἰ γάρ τινες συστῆναι
[2, 1272]	τυχόν, εἴτε διαφέρον Ἐκ τούτων	αἱρετοὺς	μᾶλλον ἢ καθ' ἡλικίαν. Μεγάλων
[2, 1268]	τῶν πόλεων) τοὺς δ' ἄρχοντας	αἱρετοὺς	ὑπὸ τοῦ δήμου εἶναι πάντας.
[2, 1269]	τούτοις οὐδὲ τοὺς γεγραμμένους ἐᾶν	ἀκινήτους	βέλτιον. Ὥσπερ γὰρ καὶ περὶ
[2, 1269]	καὶ τοὺς τυχόντας καὶ τοὺς	ἀνοήτους,	ὥσπερ καὶ λέγεται κατὰ τῶν
[2, 1274]	τοὺς τάφους αὐτῶν ἀλλήλοις μὲν	εὐσυνόπτους	ὄντας, πρὸς δὲ τὴν τῶν
[2, 1273]	ἐστι τύχης ἔργον, δεῖ δὲ	ἀστασιάστους	εἶναι διὰ τὸν νομοθέτην. Νῦν
[2, 1270]	~Βουλόμενος γὰρ ὁ νομοθέτης ὡς	πλείστους	εἶναι τοὺς Σπαρτιάτας, προάγεται τοὺς
[2, 1270]	Σπαρτιάτας, προάγεται τοὺς πολίτας ὅτι	πλείστους	ποιεῖσθαι παῖδας· ἔστι γὰρ αὐτοῖς
[2, 1264]	ἀπορίας ἔχει καὶ τούτων οὐκ	ἐλάττους	ἑτέρας. Σχεδὸν δὲ παραπλησίως καὶ
[2, 1265]	παράζυγας μηδὲν ἔχειν, ἐάν τ'	ἐλάττους	ὦσι τὸ πλῆθος ἐάν τε
[2, 1267]	δύνασθαι· τοῦτο δ' ἐστίν, ἂν	ἥττους	τε ὦσι καὶ μὴ ἀδικῶνται.
[2, 1268]	τὴν πολιτείαν; Ἀλλὰ δεῖ καὶ	κρείττους	εἶναι τοὺς τὰ ὅπλα γε
[2, 1267]	ὑπάρχειν ὅσου οἱ πλησίον καὶ	κρείττους	ἐπιθυμήσουσιν, οἱ δὲ ἔχοντες ἀμύνειν
[2, 1261]	τὴν πολιτικήν, δῆλον ὡς τοὺς	αὐτοὺς	ἀεὶ βέλτιον ἄρχειν, εἰ δυνατόν,
[2, 1272]	τῶν κεκοσμηκότων, περὶ ὧν τοὺς	αὐτοὺς	ἄν τις εἴπειε λόγους καὶ
[2, 1264]	Σωκράτης. Ἀεὶ γὰρ ποιεῖ τοὺς	αὐτοὺς	ἄρχοντας· τοῦτο δὲ στάσεως αἴτιον
[2, 1264]	δ' ἀναγκαῖον αὐτῷ ποιεῖν τοὺς	αὐτοὺς	ἄρχοντας, φανερόν· οὐ γὰρ ὁτὲ
[2, 1270]	λίαν μεγάλην καὶ ἰσοτύραννον δημαγωγεῖν	αὐτοὺς	ἠναγκάζοντο καὶ οἱ βασιλεῖς, ὥστε
[2, 1268]	ἀλλὰ μὴν εἴ τις τοὺς	αὐτοὺς	θήσει τούς τε τὴν ἰδίαν
[2, 1271]	τῆς ἀρχῆς ταύτης. Διόπερ βέλτιον	αὐτοὺς	μὴ ἀνευθύνους εἶναι· νῦν δ'
[2, 1269]	ἐργῶδες εἶναι, τίνα δεῖ πρὸς	αὐτοὺς	ὁμιλῆσαι τρόπον· ἀνιέμενοί τε γὰρ
[2, 1274]	δ' οὐ σύνοπτον. Μυθολογοῦσι γὰρ	αὐτοὺς	οὕτω τάξασθαι τὴν ταφήν, τὸν
[2, 1270]	Ἀρκάδας καὶ Μεσηνίους· σχολάσαντες δὲ	αὑτοὺς	μὲν παρεῖχον τῷ νομοθέτῃ προωδοπεποιημένους
[2, 1267]	κατασκευάζειν ἐξ ὧν τὰ πρὸς	αὑτοὺς	πολιτεύσονται καλῶς, δεῖ δὲ καὶ
[2, 1269]	ὑβρίζουσι καὶ τῶν ἴσων ἀξιοῦσιν	ἑαυτοὺς	τοῖς κυρίοις, καὶ κακοπαθῶς ζῶντες
[2, 1266]	γὰρ μὴ νεωτεροποιοὺς εἶναι τοὺς	τοιούτους.	Διότι μὲν οὖν ἔχει τινὰ
[2, 1262]	καὶ τῶν γυναικῶν, δεῖ δὲ	τοιούτους	εἶναι τοὺς ἀρχομένους πρὸς τὸ
[2, 1267]	τοὺς μὲν ἐπιεικεῖς τῇ φύσει	τοιούτους	παρασκευάζειν ὥστε μὴ βούλεσθαι πλεονεκτεῖν,
[2, 1273]	δεῖ τοὺς δυναμένους ἄριστ' ἀρχεῖν,	τούτους	ἄρχειν. Βέλτιον δ' εἰ καὶ
[2, 1265]	ἀργοὶ πεντακισχίλιοι θρέψονται, καὶ περὶ	τούτους	γυναικῶν καὶ θεραπόντων ἕτερος ὄχλος
[2, 1264]	πότερον ὅπλα δεῖ κεκτῆσθαι καὶ	τούτους	καὶ συμπολεμεῖν ἢ μή, περὶ
[2, 1264]	μικρὸν, τὸ ποιούς τινας εἶναι	τούτους	πρὸς τὸ σῴζεσθαι τὴν τῶν
[2, 1266]	τὸ μὲν γὰρ ἐξ αἱρετῶν	κληρωτοὺς	κοινὸν ἀμφοῖν, τὸ δὲ τοῖς
[2, 1269]	τἀγαθὸν πάντες· εἰκός τε τοὺς	πρώτους,	εἴτε γηγενεῖς ἦσαν εἴτ' ἐκ
[2, 1274]	Καὶ νῦν ἔτι δεικνύουσι τοὺς	τάφους	αὐτῶν ἀλλήλοις μὲν εὐσυνόπτους ὄντας,
[2, 1262]	υἱὸν ὡς πατρός, ἢ ὡς	ἀδελφοὺς	ἀλλήλων. Δύο γάρ ἐστιν ἃ
[2, 1262]	φόνους· οὐ γὰρ ἔτι προσαγορεύσουσιν	ἀδελφοὺς	καὶ τέκνα καὶ πατέρας καὶ
[2, 1262]	τὸ μή τινας ὑπολαμβάνειν ἑαυτῶν	ἀδελφούς	τε καὶ παῖδας καὶ πατέρας
[2, 1271]	αὐτῆς. Τῷ δὲ περὶ τοὺς	ναυάρχους	νόμῳ καὶ ἕτεροί τινες ἐπιτετιμήκασιν,
[2, 1262]	ἢ υἱὸν ὡς πατρός, ἢ	ὡς	ἀδελφοὺς ἀλλήλων. Δύο γάρ ἐστιν
[2, 1260]	μὲν οὖν μηδενὸς κοινωνεῖν φανερὸν	ὡς	ἀδύνατον (ἡ γὰρ πολιτεία κοινωνία
[2, 1267]	τὴν ὑπερβολὴν πολεμεῖν, ἀλλ' οὕτως	ὡς	ἂν καὶ μὴ ἐχόντων τοσαύτην
[2, 1265]	καλῶς εἴρηκεν ἴσως· εἰ δ'	ὡς	ἀρίστην μετὰ τὴν πρώτην πολιτείαν,
[2, 1261]	τὸ μίαν εἶναι τὴν πόλιν	ὡς	ἄριστον ὂν ὅτι μάλιστα πᾶσαν·
[2, 1263]	ὑπαρχόντων ἐν ταῖς πολιτείαις κακῶν	ὡς	γινομένων διὰ τὸ μὴ κοινὴν
[2, 1270]	τὸν Λυκοῦργον ὑπὸ τοὺς νόμους,	ὡς	δ' ἀντέκρουον, ἀποστῆναι πάλιν. Αἰτίαι
[2, 1268]	εὑρίσκουσί τι τῇ πόλει συμφέρον	ὡς	δεῖ γίνεσθαί τινα τιμήν, οὐκ
[2, 1265]	ἀριστοκρατικωτέραν. Ἔνιοι μὲν οὖν λέγουσιν	ὡς	δεῖ τὴν ἀρίστην πολιτείαν ἐξ
[2, 1265]	μηδὲν μέντοι ἀδύνατον. Λέγεται δ'	ὡς	δεῖ τὸν νομοθέτην πρὸς δύο
[2, 1274]	ἀμφιδέξιοι γίνωνται κατὰ τὴν μελέτην,	ὡς	δέον μὴ τὴν μὲν χρήσιμον
[2, 1266]	δὲ τοῖς νόμοις εἴρηται τούτοις	ὡς	δέον συγκεῖσθαι τὴν ἀρίστην πολιτείαν
[2, 1267]	ῖκαθάπερ ἐν Ἐπιδάμνῳ τε καὶ	ὡς	Διόφαντός ποτε κατεσκεύαζεν Ἀθήνησἰ τοῦτον
[2, 1269]	λύειν τοὺς νόμους φαῦλον, φανερὸν	ὡς	ἐατέον ἐνίας ἁμαρτίας καὶ τῶν
[2, 1273]	τούτοις γὰρ ἀμφοτέροις διὰ πάντων	ὡς	εἰπεῖν διελήλυθε τὸ ἄρχειν καὶ
[2, 1263]	φιλοχρήματον, ἐπεὶ φιλοῦσί γε πάντες	ὡς	εἰπεῖν ἕκαστον τῶν τοιούτων. Ἀλλὰ
[2, 1263]	τε δούλοις χρῶνται τοῖς ἀλλήλων	ὡς	εἰπεῖν ἰδίοις, ἔτι δ' ἵπποις
[2, 1267]	ἀλλήλους, οὐ μὴν μέγα οὐδὲν	ὡς	εἰπεῖν. Καὶ γὰρ ἂν οἱ
[2, 1268]	πολιτοφύλακας καὶ τὰς κυριωτάτας ἀρχὰς	ὡς	εἰπεῖνν· μὴ μετέχοντας δὲ τῆς
[2, 1261]	τέκνοις, ἀλλὰ πάντες μέν, οὐχ	ὡς	ἕκαστος δ' αὐτῶν, ὁμοίως δὲ
[2, 1261]	τὴν οὐσίαν πάντες μέν, οὐχ	ὡς	ἕκαστος δ' αὐτῶν. Ὅτι μὲν
[2, 1261]	πάντες διττόν. Εἰ μὲν οὖν	ὡς	ἕκαστος, τάχ' ἂν εἴη μᾶλλον
[2, 1261]	πολιτῶν υἱοί, καὶ οὗτοι οὐχ	ὡς	ἑκάστου, ἀλλὰ τοῦ τυχόντος ὁ
[2, 1274]	γενόμενος Διοκλέους τοῦ νικήσαντος Ὀλυμπίασιν,	ὡς	ἐκεῖνος τὴν πόλιν ἔλιπε διαμισήσας
[2, 1270]	διὰ τὴν ὀλιγανθρωπίαν. Λέγουσι δ'	ὡς	ἐπὶ μὲν τῶν προτέρων βασιλέων
[2, 1263]	ἔσται προϊοῦσα πόλις, ἔστι δ'	ὡς	ἔσται μέν, ἐγγὺς δ' οὖσα
[2, 1261]	ἐπιβάλλει· πρὸς γὰρ τοῖς ἄλλοις	ὡς	ἑτέρου φροντίζοντος ὀλιγωροῦσι μᾶλλον, ὥσπερ
[2, 1272]	τῶν δυνατῶν· ᾗ καὶ δῆλον	ὡς	ἔχει τι πολιτείας ἡ τάξις,
[2, 1265]	ἀλλ' ἀφεῖναι τὴν τεκνοποιίαν ἀόριστον	ὡς	ἱκανῶς ἀνομαλισθησομένην εἰς τὸ αὐτὸ
[2, 1264]	Ἐπισφαλὲς δὲ καὶ τοὺς ἄρχοντας	ὡς	καθίστησιν ὁ Σωκράτης. Ἀεὶ γὰρ
[2, 1271]	τὸν αὐτὸν τρόπον χρῶνται αὐτοῖς,	ὡς	κατασκευάσαντος Μίνω πρώτου τὴν τάξιν
[2, 1268]	τινας νόμων λύσιν ἢ πολιτείας	ὡς	κοινὸν ἀγαθόν. Ἐπεὶ δὲ πεποιήμεθα
[2, 1265]	ὁπλιτευόντων ἐστίν. Εἰ μὲν οὖν	ὡς	κοινοτάτην ταύτην κατασκευάζει ταῖς πόλεσι
[2, 1262]	δι' ἄλλην μὲν αἰτίαν μηδεμίαν,	ὡς	λίαν δὲ ἰσχυρᾶς τῆς ἡδονῆς
[2, 1261]	λέγουσί τινες, καὶ τὸ λεχθὲν	ὡς	μέγιστον ἀγαθὸν ἐν ταῖς πόλεσιν
[2, 1261]	φησι τῇ πόλει δεῖν ὑπάρχειν,	ὡς	μὲν εἴρηται νῦν, ἀδύνατον, πῶς
[2, 1266]	δημοτικῶν διὰ τὸ μὴ ἐπάναγκες.	Ὡς	μὲν οὖν οὐκ ἐκ δημοκρατίας
[2, 1262]	δισχιλίων καὶ μυρίων, ἢ μᾶλλον	ὡς	νῦν ἐν ταῖς πόλεσι τὸ
[2, 1261]	τὰς κτήσεις. Τοῦτο δὴ πότερον	ὡς	νῦν οὕτω βέλτιον ἔχειν, ἢ
[2, 1274]	Πειρῶνται δέ τινες καὶ συνάγειν	ὡς	Ὀνομακρίτου μὲν γενομένου πρώτου δεινοῦ
[2, 1264]	τούτοις. Καίτοι λέγει ὁ Σωκράτης	ὡς	οὐ πολλῶν δεήσονται νομίμων διὰ
[2, 1271]	καὶ τὸν νομοθέτην αὐτὸν ἀπιστεῖν	ὡς	οὐκ ἀγαθοῖς ἀνδράσιν, οὐκ ἀσφαλές.
[2, 1269]	ἐπιβουλεύουσι καὶ μισοῦσιν. Δῆλον οὖν	ὡς	οὐκ ἐξευρίσκουσι τὸν βέλτιστον τρόπον
[2, 1263]	οὐ πάντως. Ἔστι μὲν γὰρ	ὡς	οὐκ ἔσται προϊοῦσα πόλις, ἔστι
[2, 1267]	γὰρ ἂν οἱ χαρίεντες ἀγανακτοῖεν	ὡς	οὐκ ἴσων ὄντες ἄξιοι, διὸ
[2, 1263]	ἐν ἐνίαις πόλεσιν οὕτως ὑπογεγραμμένον,	ὡς	οὐκ ὂν ἀδύνατον, καὶ μάλιστα
[2, 1271]	καλοὺς κἀγαθούς, δῆλον· ἀπιστεῖ γοῦν	ὡς	οὐκ οὖσιν ἱκανῶς ἀγαθοῖς ἀνδράσιν·
[2, 1268]	ἐκ δημοσίου γίνεσθαι τὴν τροφήν,	ὡς	οὔπω τοῦτο παρ' ἄλλοις νενομοθετημένον
[2, 1261]	ἀρχάς. Φανερὸν τοίνυν ἐκ τούτων	ὡς	οὔτε πέφυκε μίαν οὕτως εἶναι
[2, 1266]	ὥστε ζῆν γλίσχρως. Δῆλον οὖν	ὡς	οὐχ ἱκανὸν τὸ τὰς οὐσίας
[2, 1262]	πατέρα ὡς υἱῶν ἢ υἱὸν	ὡς	πατρός, ἢ ὡς ἀδελφοὺς ἀλλήλων.
[2, 1270]	διόρθωσιν. ~Βουλόμενος γὰρ ὁ νομοθέτης	ὡς	πλείστους εἶναι τοὺς Σπαρτιάτας, προάγεται
[2, 1261]	ὁ Σωκράτης. Καίτοι φανερόν ἐστιν	ὡς	προϊοῦσα καὶ γινομένη μία μᾶλλον
[2, 1263]	οὐ ποιήσουσιν, μᾶλλον δ' ἐπιδώσουσιν	ὡς	πρὸς ἴδιον ἑκάστου προσεδρεύοντος· δι'
[2, 1261]	τὴν κοινωνίαν τὴν πολιτικήν, δῆλον	ὡς	τοὺς αὐτοὺς ἀεὶ βέλτιον ἄρχειν,
[2, 1262]	λόγοις ἴσμεν λέγοντα τὸν Ἀριστοφάνην	ὡς	τῶν ἐρώντων διὰ τὸ σφόδρα
[2, 1262]	πολιτείᾳ τῇ τοιαύτῃ ἢ πατέρα	ὡς	υἱῶν ἢ υἱὸν ὡς πατρός,
[2, 1272]	ἄνδρας. Πρὸς δὲ τὴν ὀλιγοσιτίαν	ὡς	ὠφέλιμον πολλὰ πεφιλοσόφηκεν ὁ νομοθέτης,
[2, 1265]	οὐσίας χρῆσιν αὗται, οἷον οὐσίᾳ	πράως	μὲν ἢ ἀνδρείως χρῆσθαι οὐκ
[2, 1265]	Δεῖ δὲ τοῦτ' οὐχ ὁμοίως	ἀκριβῶς	ἔχειν περὶ τὰς πόλεις τότε
[2, 1269]	καὶ τὴν πολιτικὴν τάξιν ἀδύνατον	ἀκριβῶς	πάντα γραφῆναι· καθόλου γὰρ ἀναγκαῖον
[2, 1269]	γὰρ ὁ μυθολογήσας πρῶτος οὐκ	ἀλόγως	συζεῦξαι τὸν Ἄρην πρὸς τὴν
[2, 1268]	τὰ ὅπλα κεκτημένοις τὴν τροφὴν	εὐλόγως	ἂν ἦσάν τι τῆς πόλεως
[2, 1269]	οὖν ἔοικε συμβεβηκέναι τοῖς Λάκωσιν	εὐλόγως	ἡ τῶν γυναικῶν ἄνεσις. ~Ἔξω
[2, 1267]	πάτριον, ἀεὶ δέονται τοῦ πλείονος,	ἕως	εἰς ἄπειρον ἔλθωσιν. Ἄπειρος γὰρ
[2, 1261]	σημεῖον εἶναι τοῦ τὴν πόλιν	τελέως	εἶναι μίαν. Τὸ γὰρ πάντες
[2, 1271]	τὴν ἐπιτροπείαν τὴν Χαριλάου τοῦ	βασιλέως	καταλιπὼν ἀπεδήμησεν, τότε τὸν πλεῖστον
[2, 1267]	μὴ πλήρωμά τι παρέξονται τῆς	πόλεως.	Ἀλλ' εἴπερ δεῖ δημοσίους εἶναι
[2, 1260]	δὲ πολῖται κοινωνοὶ τῆς μιᾶς	πόλεως)	~Ἀλλὰ πότερον ὅσων ἐνδέχεται κοινωνῆσαι,
[2, 1261]	μία μᾶλλον οἰκία μὲν ἐκ	πόλεως	ἄνθρωπος δ' ἐξ οἰκίας ἔσται·
[2, 1270]	οὐχ ὁμολογουμένη τῷ βουλήματι τῆς	πόλεως·	αὐτὴ μὲν γὰρ ἀνειμένη λίαν
[2, 1269]	τὰς γυναῖκας, τὸ ἥμισυ τῆς	πόλεως	εἶναι δεῖ νομίζειν ἀνομοθέτητον. Ὅπερ
[2, 1270]	πάντα βούλεσθαι τὰ μέρη τῆς	πόλεως	εἶναι καὶ διαμένειν κατὰ ταὐτά·
[2, 1271]	γὰρ ἐν τῷ κοινῷ τῆς	πόλεως	ἔστιν οὐδὲν πολέμους μεγάλους ἀναγκαζομένοις
[2, 1268]	εὐλόγως ἂν ἦσάν τι τῆς	πόλεως	μέρος, νῦν δ' ἰδίαν ἔχουσιν
[2, 1260]	τόπος εἷς ὁ τῆς μιᾶς	πόλεως,	οἱ δὲ πολῖται κοινωνοὶ τῆς
[2, 1265]	ἴδιον μήτε τὸν κοινὸν τῆς	πόλεως,	ὅμως οὐδὲν ἧττον δεῖ φοβεροὺς
[2, 1268]	αὖ μόριον ἔσται τοῦτο τῆς	πόλεως,	οὐδενὸς μετέχον, ἀλλὰ ἀλλότριον τῆς
[2, 1264]	τὸ βουλευόμενον καὶ κύριον τῆς	πόλεως)	περὶ δὲ τῶν γεωργῶν καὶ
[2, 1264]	σχεδὸν τό γε πλῆθος τῆς	πόλεως	τὸ τῶν ἄλλων πολιτῶν γίνεται
[2, 1268]	ἐποίει τὰ τρία μέρη τῆς	πόλεως·	τοὺς δ' αἱρεθέντας ἐπιμελεῖσθαι κοινῶν
[2, 1261]	γὰρ μίαν τὴν οἰκίαν τῆς	πόλεως	φαίημεν ἄν, καὶ τὸν ἕνα
[2, 1269]	πολιτείας βλαβερὰ καὶ πρὸς εὐδαιμονίαν	πόλεως.	Ὥσπερ γὰρ οἰκίας μέρος ἀνὴρ
[2, 1268]	τὰ μάλιστα ἀξιόλογα τῆς Ἱπποδάμου	τάξεως	ταῦτ' ἐστίν. Ἀπορήσειε δ' ἄν
[2, 1264]	τοὺς αὐτοὺς ἄρχοντας· τοῦτο δὲ	στάσεως	αἴτιον γίνεται καὶ παρὰ τοῖς
[2, 1271]	ἕτεροί τινες ἐπιτετιμήκασιν, ὀρθῶς ἐπιτιμῶντες.	Στάσεως	γὰρ γίνεται αἴτιος· ἐπὶ γὰρ
[2, 1268]	κυρίους εἶναι τῆς τῶν ἀρχόντων	καταστάσεως;	Ἔτι οἱ γεωργοὶ τί χρήσιμοι
[2, 1266]	δὲ ἐκ τῆς τῶν ἀρχόντων	καταστάσεως·	τὸ μὲν γὰρ ἐξ αἱρετῶν
[2, 1271]	συμβαίνει τοὐναντίον τῷ νομοθέτῃ τῆς	προαιρέσεως.	Βούλεται μὲν γὰρ δημοκρατικὸν εἶναι
[2, 1266]	μόνον διὰ τὴν ἀνισότητα τῆς	κτήσεως,	ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν τῶν
[2, 1267]	Ὁμοίως δὲ καὶ περὶ τῆς	κτήσεως.	Δεῖ γὰρ οὐ μόνον πρὸς
[2, 1270]	τοῖς περὶ τὴν ἀνωμαλίαν τῆς	κτήσεως	ἐπιτιμήσειεν ἄν τις. Τοῖς μὲν
[2, 1263]	ἑταίροις ἥδιστον· ὃ γίνεται τῆς	κτήσεως	ἰδίας οὔσης. Ταῦτά τε δὴ
[2, 1266]	ἰσότητα δεῖν ὑπάρχειν ταῖς πόλεσιν,	κτήσεως	καὶ παιδείας. Ἀλλὰ τήν τε
[2, 1264]	πῶς ἔχειν δεῖ, καὶ περὶ	κτήσεως,	καὶ τῆς πολιτείας τὴν τάξιν
[2, 1265]	Καὶ τὸ πλῆθος δὲ τῆς	κτήσεως	ὁρᾶν δεῖ, μή ποτε βέλτιον
[2, 1265]	τῶν γυναικῶν κοινωνίας καὶ τῆς	κτήσεως,	τὰ ἄλλα ταὐτὰ ἀποδίδωσιν ἀμφοτέραις
[2, 1262]	τούτων ἐστὶν ἐπισκέψασθαι περὶ τῆς	κτήσεως,	τίνα τρόπον δεῖ κατασκευάζεσθαι τοῖς
[2, 1270]	μή, βέλτιον τὸ διὰ τῆς	κτήσεως	ὡμαλισμένης πληθύειν ἀνδρῶν τὴν πόλιν.
[2, 1268]	(κοινολογοῦνται γὰρ ἀλλήλοις περὶ τῆς	κρίσεως)	ἐν δὲ τοῖς δικαστηρίοις οὐκ
[2, 1268]	δ' οὐδ' ὁ περὶ τῆς	κρίσεως	ἔχει νόμος, τὸ κρίνειν ἀξιοῦν
[2, 1266]	νόμον λύεσθαι, καὶ χωρὶς τῆς	λύσεως	φαῦλον τὸ πολλοὺς ἐκ πλουσίων
[2, 1263]	Αἴτιον δὲ τῷ Σωκράτει τῆς	παρακρούσεως	χρὴ νομίζειν τὴν ὑπόθεσιν οὐκ
[2, 1260]	ἥπερ πέφυκεν ἀρχὴ ταύτης τῆς	σκέψεως.	Ἀνάγκη γὰρ ἤτοι πάντας πάντων
[2, 1269]	ἀξιοῦσιν ἑαυτοὺς τοῖς κυρίοις, καὶ	κακοπαθῶς	ζῶντες ἐπιβουλεύουσι καὶ μισοῦσιν. Δῆλον
[2, 1271]	νόμῳ καὶ ἕτεροί τινες ἐπιτετιμήκασιν,	ὀρθῶς	ἐπιτιμῶντες. Στάσεως γὰρ γίνεται αἴτιος·
[2, 1271]	τὸν ἀξιωθησόμενον τῆς ἀρχῆς οὐκ	ὀρθῶς	ἔχει· δεῖ γὰρ καὶ βουλόμενον
[2, 1260]	καλῶς ἔχειν, ἵνα τό τ'	ὀρθῶς	ἔχον ὀφθῇ καὶ τὸ χρήσιμον,
[2, 1270]	μὴ ἔχειν, ἀλλὰ περὶ τοῦ	ὀρθῶς	καὶ μὴ ὀρθῶς. Τὰ δὲ
[2, 1262]	τοιοῦτον νόμον ὧν προσήκει τοὺς	ὀρθῶς	κειμένους νόμους αἰτίους γίνεσθαι, καὶ
[2, 1270]	τὴν ὑπάρχουσαν, ἐποίησεν οὐ καλόν,	ὀρθῶς	ποιήσας, διδόναι δὲ καὶ καταλείπειν
[2, 1270]	περὶ τοῦ ὀρθῶς καὶ μὴ	ὀρθῶς.	Τὰ δὲ περὶ τὰς γυναῖκας
[2, 1273]	τιμᾶται, ~ταύτην οὐχ οἷόν τε	βεβαίως	ἀριστοκρατεῖσθαι τὴν πολιτείαν. Ἐθίζεσθαι δ'
[2, 1273]	Κρητικῆς καὶ τῆς Καρχηδονίων, αἵπερ	δικαίως	εὐδοκιμοῦσι, τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον.
[2, 1268]	εἴπερ ἁπλῶς τὸ ἔγκλημα γέγραπται,	δικαίως·	οὐ γὰρ μηδὲν ὀφείλειν ὁ
[2, 1263]	~Τὸ δὲ φίλαυτον εἶναι ψέγεται	δικαίως·	οὐκ ἔστι δὲ τοῦτο τὸ
[2, 1269]	διὰ χρόνου πλῆθος, ὥστε τὸ	ῥᾳδίως	μεταβάλλειν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων νόμων
[2, 1274]	νόμους θετικούς· καὶ τοῦτ' ἐστὶν	ἰδίως	ὑπ' ἐκείνου νενομοθετημένον, ὅπως ὁ
[2, 1265]	οἷον οὐσίᾳ πράως μὲν ἢ	ἀνδρείως	χρῆσθαι οὐκ ἔστιν, σωφρόνως δὲ
[2, 1265]	πόλεις. Δεῖ δὲ τοῦτ' οὐχ	ὁμοίως	ἀκριβῶς ἔχειν περὶ τὰς πόλεις
[2, 1267]	περὶ ἧς ἐκεῖνος οὐδὲν εἴρηκεν.	Ὁμοίως	δὲ καὶ περὶ τῆς κτήσεως.
[2, 1261]	οὐχ ὡς ἕκαστος δ' αὐτῶν,	ὁμοίως	δὲ καὶ τὴν οὐσίαν πάντες
[2, 1266]	γῆν ὁπόσην ἂν βούληταί τις,	ὁμοίως	δὲ καὶ τὴν οὐσίαν πωλεῖν
[2, 1269]	πενεστεία πολλάκις ἐπέθετο τοῖς Θετταλοῖς,	ὁμοίως	δὲ καὶ τοῖς Λάκωσιν οἱ
[2, 1264]	Ἀλλὰ γὰρ εἴτ' ἀναγκαῖα ταῦθ'	ὁμοίως	εἴτε μή, νῦν γε οὐδὲν
[2, 1261]	ἀλλὰ τοῦ τυχόντος ὁ τυχὼν	ὁμοίως	ἐστὶν υἱός· ὥστε πάντες ὁμοίως
[2, 1268]	ὅτι καὶ περὶ ταύτην ἀναγκαῖον	ὁμοίως	ἔχειν. Σημεῖον δ' ἂν γεγονέναι
[2, 1261]	ὁμοίως ἐστὶν υἱός· ὥστε πάντες	ὁμοίως	ὀλιγωρήσουσιν. ~Ἔτι οὕτως ἕκαστος ἐμὸς
[2, 1265]	οὐκ ἔστιν, σωφρόνως δὲ καὶ	ἐλευθερίως	ἔστιν, ὥστε καὶ τὰς ἕξεις
[2, 1265]	βελτίων ὅρος τὸ σωφρόνως καὶ	ἐλευθερίως	(χωρὶς γὰρ ἑκατέρῳ τῷ μὲν
[2, 1264]	οὐκ ἐλάττους ἑτέρας. Σχεδὸν δὲ	παραπλησίως	καὶ τὰ περὶ τοὺς Νόμους
[2, 1272]	τοὺς ἄλλους, μάλιστα δ' ἔνια	παραπλησίως	τοῖς Λάκωσιν. Αὗται γὰρ αἱ
[2, 1269]	τὴν ὑπόθεσιν καὶ τὸν τρόπον	ὑπεναντίως	τῆς προκειμένης αὐτοῖς πολιτείας. Ὅτι
[2, 1271]	μεγάλους ἀναγκαζομένοις πολεμεῖν, εἰσφέρουσί τε	κακῶς·	διὰ γὰρ τὸ τῶν Σπαρτιατῶν
[2, 1262]	εὖ πράττοντα τῶν πολιτῶν ἢ	κακῶς,	ὁπόστος τυγχάνει τὸν ἀριθμὸν ὤν,
[2, 1267]	θεωρήσειεν, εἴ τι τυγχάνει καλῶς	εἰρηκὼς	ἢ μὴ καλῶς. Ἱππόδαμος δὲ
[2, 1268]	τῆς πολιτείας πῶς οἷόν τε	φιλικῶς	ἔχειν πρὸς τὴν πολιτείαν; Ἀλλὰ
[2, 1268]	Νῦν γὰρ οὐκ ᾤετο νενομοθετῆσθαι	καλῶς·	ἀναγκάζειν γὰρ ἐπιορκεῖν ἢ ταῦτα
[2, 1273]	ἄρχοντας· ἀδύνατον γὰρ τὸν ἀποροῦντα	καλῶς	ἄρχειν καὶ σχολάζειν. Εἴπερ οὖν
[2, 1270]	τὴν τῶν γερόντων ἀρχὴν οὐ	καλῶς	αὐτοῖς. Ἐπιεικῶν μὲν γὰρ ὄντων
[2, 1268]	πάντα πολλὴν ἔχει ταραχήν. Οὐ	καλῶς	δ' οὐδ' ὁ περὶ τῆς
[2, 1271]	τὸ στασιάζειν τοὺς βασιλεῖς. Οὐ	καλῶς	δ' οὐδὲ περὶ τὰ συσσίτια
[2, 1267]	ὦσι καὶ μὴ ἀδικῶνται. Οὐ	καλῶς	δὲ οὐδὲ τὴν ἰσότητα τῆς
[2, 1265]	τὸ καινοτόμον καὶ τὸ ζητητικόν,	καλῶς	δὲ πάντα ἴσως χαλεπόν, ἐπεὶ
[2, 1267]	ὧν τὰ πρὸς αὑτοὺς πολιτεύσονται	καλῶς,	δεῖ δὲ καὶ πρὸς τοὺς
[2, 1265]	ταῖς πόλεσι τῶν ἄλλων πολιτειῶν,	καλῶς	εἴρηκεν ἴσως· εἰ δ' ὡς
[2, 1267]	τις θεωρήσειεν, εἴ τι τυγχάνει	καλῶς	εἰρηκὼς ἢ μὴ καλῶς. Ἱππόδαμος
[2, 1264]	οὐκ ἂν ἔλαθεν, εἰ ταῦτα	καλῶς	εἶχεν· πάντα γὰρ σχεδὸν εὕρηται
[2, 1270]	περὶ τὰς γυναῖκας ἔχοντα μὴ	καλῶς	ἔοικεν, ὥσπερ ἐλέχθη καὶ πρότερον,
[2, 1265]	καὶ τοὺς ἀνθρώπους. Ἔτι δὲ	καλῶς	ἔχει προσθεῖναι καὶ πρὸς τοὺς
[2, 1260]	ὑπὸ τινῶν εἰρημέναι καὶ δοκοῦσαι	καλῶς	ἔχειν, ἵνα τό τ' ὀρθῶς
[2, 1260]	βουλομένων, ἀλλὰ διὰ τὸ μὴ	καλῶς	ἔχειν ταύτας τὰς νῦν ὑπαρχούσας,
[2, 1269]	σκέψεις, μία μὲν εἴ τι	καλῶς	ἢ μὴ καλῶς πρὸς τὴν
[2, 1261]	κοινωνεῖν τὴν μέλλουσαν οἰκήσεσθαι πόλιν	καλῶς,	ἢ τινῶν μὲν τινῶν δ'
[2, 1267]	τυγχάνει καλῶς εἰρηκὼς ἢ μὴ	καλῶς.	Ἱππόδαμος δὲ Εὐρυφῶντος Μιλήσιος (ὃς
[2, 1272]	Πολιτεύεσθαι δὲ δοκοῦσι καὶ Καρχηδόνιοι	καλῶς	καὶ πολλὰ περιττῶς πρὸς τοὺς
[2, 1267]	πάσας ἀνάγεσθαι δεῖν τὰς μὴ	καλῶς	κεκρίσθαι δοκούσας δίκας· τοῦτο δὲ
[2, 1263]	ἀδύνατον, καὶ μάλιστα ἐν ταῖς	καλῶς	οἰκουμέναις τὰ μὲν ἔστι τὰ
[2, 1271]	ἢ κακίας, καὶ τοῦτο μὲν	καλῶς,	ὅτι μέντοι ταῦτα κρείττω τῆς
[2, 1272]	δῆμον οὐδὲν σημεῖον τοῦ τετάχθαι	καλῶς.	Οὐδὲν γὰρ λήμματος ἔστι τοῖς
[2, 1271]	τὴν Ἑλληνικὴν πεφυκέναι καὶ κεῖσθαι	καλῶς·	πάσῃ γὰρ ἐπίκειται τῇ θαλάττῃ,
[2, 1266]	τὰς οὐσίας εἶναι μέγιστον τετάχθαι	καλῶς·	περὶ γὰρ τούτων ποιεῖσθαί φασι
[2, 1269]	μὲν οὖν δεῖ τῇ μελλούσῃ	καλῶς	πολιτεύεσθαι τὴν τῶν ἀναγκαίων ὑπάρχειν
[2, 1269]	εἴ τι καλῶς ἢ μὴ	καλῶς	πρὸς τὴν ἀρίστην νενομοθέτηται τάξιν,
[2, 1272]	τῶν τεταγμένων ἔχει παρ' αὐτοῖς	καλῶς·	σημεῖον δὲ πολιτείας συντεταγμένης τὸ
[2, 1265]	μετὰ τὴν πρώτην πολιτείαν, οὐ	καλῶς.	Τάχα γὰρ τὴν τῶν Λακώνων
[2, 1273]	δημοκρατίαν καταστῆσαι τὴν πάτριον, μείξαντα	καλῶς	τὴν πολιτείαν· εἶναι γὰρ τὴν
[2, 1271]	κρείττω τῆς ἀρετῆς ὑπολαμβάνουσιν, οὐ	καλῶς.	Φαύλως δ' ἔχει καὶ περὶ
[2, 1263]	τινὰ θαυμαστὴν πᾶσι πρὸς ἅπαντας,	ἄλλως	τε καὶ ὅταν κατηγορῇ τις
[2, 1269]	τοιαύτῃ πολιτείᾳ τιμᾶσθαι τὸν πλοῦτον,	ἄλλως	τε κἂν τύχωσι γυναικοκρατούμενοι, καθάπερ
[2, 1268]	τὰ πάτρια καὶ γυμναστικὴ καὶ	ὅλως	αἱ τέχναι πᾶσαι καὶ αἱ
[2, 1263]	γὰρ πὼς μὲν εἶναι κοινάς,	ὅλως	δ' ἰδίας. Αἱ μὲν γὰρ
[2, 1262]	τὸ πειθαρχεῖν καὶ μὴ νεωτερίζειν.	Ὅλως	δὲ συμβαίνειν ἀνάγκη τοὐναντίον διὰ
[2, 1263]	μὲν λαμβάνουσι, πλείω δὲ πονοῦσιν.	Ὅλως	δὲ τὸ συζῆν καὶ κοινωνεῖν
[2, 1269]	φόνῳ τὸν φεύγοντα. Ζητοῦσι δ'	ὅλως	οὐ τὸ πάτριον ἀλλὰ τἀγαθὸν
[2, 1268]	δ' οὐδὲν ἐπιορκεῖν ἀναγκάζει τὸν	ἁπλῶς	ἀποδικάσαντα ἢ καταδικάσαντα, εἴπερ ἁπλῶς
[2, 1268]	κρίνειν ἀξιοῦν διαιροῦντα, τῆς δίκης	ἁπλῶς	γεγραμμένης, καὶ γίνεσθαι τὸν δικαστὴν
[2, 1268]	τὴν δίκην, εἰ δ' ἀπολύοι	ἁπλῶς,	κενόν, εἰ δὲ τὸ μὲν
[2, 1268]	ἐν ᾧ γράφειν, εἰ καταδικάζοι	ἁπλῶς,	τὴν δίκην, εἰ δ' ἀπολύοι
[2, 1268]	ἁπλῶς ἀποδικάσαντα ἢ καταδικάσαντα, εἴπερ	ἁπλῶς	τὸ ἔγκλημα γέγραπται, δικαίως· οὐ
[2, 1270]	τῶν ἔργων αὐτῶν δῆλον ὅτι	φαύλως	αὐτοῖς εἶχε τὰ περὶ τὴν
[2, 1271]	τῆς ἀρετῆς ὑπολαμβάνουσιν, οὐ καλῶς.	Φαύλως	δ' ἔχει καὶ περὶ τὰ
[2, 1272]	ἧς εἰ φαύλως ἢ μὴ	φαύλως,	ἕτερος ἔσται τοῦ διασκέψασθαι καιρός.
[2, 1269]	γυναικῶν, ὥστ' ἐν ὅσαις πολιτείαις	φαύλως	ἔχει τὸ περὶ τὰς γυναῖκας,
[2, 1272]	ποιήσας ὁμιλίαν, περὶ ἧς εἰ	φαύλως	ἢ μὴ φαύλως, ἕτερος ἔσται
[2, 1270]	τὰ περὶ τὴν ἐφορείαν ἔχει	φαύλως.	Ἡ γὰρ ἀρχὴ κυρία μὲν
[2, 1270]	καὶ διὰ τῶν νόμων τέτακται	φαύλως·	ὠνεῖσθαι μὲν γάρ, ἢ πωλεῖν
[2, 1266]	δ' ἤδη κατοικουμένας ἐργωδέστερον μέν,	ὅμως	δὲ τάχιστ' ἂν ὁμαλισθῆναι τῷ
[2, 1265]	μήτε τὸν κοινὸν τῆς πόλεως,	ὅμως	οὐδὲν ἧττον δεῖ φοβεροὺς εἶναι
[2, 1271]	ἀπιστεῖ γοῦν ὡς οὐκ οὖσιν	ἱκανῶς	ἀγαθοῖς ἀνδράσιν· διόπερ ἐξέπεμπον συμπρεσβευτὰς
[2, 1265]	ἀφεῖναι τὴν τεκνοποιίαν ἀόριστον ὡς	ἱκανῶς	ἀνομαλισθησομένην εἰς τὸ αὐτὸ πλῆθος
[2, 1270]	μὲν γὰρ ὄντων καὶ πεπαιδευμένων	ἱκανῶς	πρὸς ἀνδραγαθίαν τάχ' ἂν εἴπειέ
[2, 1266]	δ' οὐκ ἔστι μὴ παιδευομένοις	ἱκανῶς	ὑπὸ τῶν νόμων. Ἀλλ' ἴσως
[2, 1270]	βουλομένοις· καίτοι ταὐτὸ συμβαίνειν ἀναγκαῖον	ἐκείνως	τε καὶ οὕτως. Ἔστι δὲ
[2, 1271]	τῆς θαλάττης ἀρχὴν κατέσχεν ὁ	Μίνως,	καὶ τὰς νήσους τὰς μὲν
[2, 1265]	τρυφᾶν ἀκολουθήσει, τῷ δὲ τὸ	ἐπιπόνως)	ἐπεὶ μόναι γ' εἰσὶν ἕξεις
[2, 1265]	ἢ ἀνδρείως χρῆσθαι οὐκ ἔστιν,	σωφρόνως	δὲ καὶ ἐλευθερίως ἔστιν, ὥστε
[2, 1265]	ζῆν, ἀλλὰ βελτίων ὅρος τὸ	σωφρόνως	καὶ ἐλευθερίως (χωρὶς γὰρ ἑκατέρῳ
[2, 1265]	ἐστι καθόλου μᾶλλον, ἐπειδὴ ἔστι	σωφρόνως	μὲν ταλαιπώρως δὲ ζῆν, ἀλλὰ
[2, 1265]	εἶναί φησι δεῖν ὥστε ζῆν	σωφρόνως,	ὥσπερ ἂν εἴ τις εἶπεν
[2, 1261]	ὡς μὲν εἴρηται νῦν, ἀδύνατον,	πῶς	δὲ δεῖ διελεῖν, οὐδὲν διώρισται.
[2, 1272]	τρεῖς πολιτεῖαι ἀλλήλαις τε σύνεγγύς	πώς	εἰσι καὶ τῶν ἄλλων πολὺ
[2, 1265]	καὶ τὰ περὶ τοὺς ἄρχοντας	πῶς	ἔσονται διαφέροντες τῶν ἀρχομένων. Φησὶ
[2, 1264]	τε γυναικῶν καὶ τέκνων κοινωνίας,	πῶς	ἔχειν δεῖ, καὶ περὶ κτήσεως,
[2, 1263]	ἐκ τοῦ ἰδίας. Δεῖ γὰρ	πὼς	μὲν εἶναι κοινάς, ὅλως δ'
[2, 1263]	ὀρθήν. Δεῖ μὲν γὰρ εἶναί	πως	μίαν καὶ τὴν οἰκίαν καὶ
[2, 1265]	ἐστίν. Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων	πῶς	οἰόμεθα βέλτιον ἂν ἔχειν, λεκτέον
[2, 1268]	μὴ μετέχοντας δὲ τῆς πολιτείας	πῶς	οἷόν τε φιλικῶς ἔχειν πρὸς
[2, 1268]	μὴ κοινολογῶνται πρὸς ἀλλήλους. Ἔπειτα	πῶς	οὐκ ἔσται ταραχώδης ἡ κρίσις,
[2, 1274]	τὴν ἐν τοῖς πολεμικοῖς ἄσκησιν	ὅπως	ἀμφιδέξιοι γίνωνται κατὰ τὴν μελέτην,
[2, 1274]	τοῦ χώματος, τὸν δὲ Φιλόλαον	ὅπως	ἄποπτος. κησαν μὲν οὖν διὰ
[2, 1273]	ἔργον ἄριστ' ἀποτελεῖται. Δεῖ δ'	ὅπως	γίνηται τοῦθ' ὁρᾶν τὸν νομοθέτην,
[2, 1263]	τῇ δὲ χρήσει ποιεῖν κοινάς·	ὅπως	δὲ γίνωνται τοιοῦτοι, τοῦ νομοθέτου
[2, 1274]	διὰ τὴν ἀπέχθειαν τοῦ πάθους,	ὅπως	μὴ ἄποπτος ἔσται ἡ Κορινθία
[2, 1274]	ἐστὶν ἰδίως ὑπ' ἐκείνου νενομοθετημένον,	ὅπως	ὁ ἀριθμὸς σῴζηται τῶν κλήρων.
[2, 1273]	τοῦθ' ὁρᾶν ἐστι τῶν ἀναγκαιοτάτων,	ὅπως	οἱ βέλτιστοι δύνωνται σχολάζειν καὶ
[2, 1268]	τῶν νομοθετῶν οἱ πολλοὶ παρασκευάζουσιν	ὅπως	οἱ δικασταὶ μὴ κοινολογῶνται πρὸς
[2, 1268]	εὑρισκόντων τι τῇ πόλει συμφέρον,	ὅπως	τυγχάνωσι τιμῆς, καὶ τοῖς παισὶ
[2, 1267]	ῥιγοῦν ἢ πεινῆν, ἀλλὰ καὶ	ὅπως	χαίρωσι καὶ μὴ ἐπιθυμῶσιν· ἐὰν
[2, 1263]	τούτοις ἀναιροῦσιν ἔργα δυοῖν ἀρεταῖν	φανερῶς,	σωφροσύνης μὲν τὸ περὶ τὰς
[2, 1269]	ἢ κἂν εἴ τινες ἕτεροι	φανερῶς	τετιμήκασι τὴν πρὸς τοὺς ἄρρενας
[2, 1265]	ὁρᾶν δεῖ, μή ποτε βέλτιον	ἑτέρως	διορίσαι τῷ σαφῶς μᾶλλον. Τοσαύτην
[2, 1272]	καὶ πρότερον, ἐν δὲ Κρήτῃ	κοινοτέρως·	ἀπὸ πάντων γὰρ τῶν γινομένων
[2, 1269]	ἀκολάστως πρὸς ἅπασαν ἀκολασίαν καὶ	τρυφερῶς.	Ὥστ' ἀναγκαῖον ἐν τῇ τοιαύτῃ
[2, 1269]	βέλτιον μικρόν, τὸ δ' ἐθίζειν	εὐχερῶς	λύειν τοὺς νόμους φαῦλον, φανερὸν
[2, 1271]	χεῖρον, τὸ δὲ πλεῖον ἧττον	γλαφυρῶς.	Καὶ γὰρ ἔοικε καὶ λέγεταί
[2, 1266]	ἢ λίαν ὀλίγην, ὥστε ζῆν	γλίσχρως.	Δῆλον οὖν ὡς οὐχ ἱκανὸν
[2, 1265]	μᾶλλον, ἐπειδὴ ἔστι σωφρόνως μὲν	ταλαιπώρως	δὲ ζῆν, ἀλλὰ βελτίων ὅρος
[2, 1266]	ἱκανῶς ὑπὸ τῶν νόμων. Ἀλλ'	ἴσως	ἂν εἴπειεν ὁ Φαλέας ὅτι
[2, 1265]	τῶν ἄλλων πολιτειῶν, καλῶς εἴρηκεν	ἴσως·	εἰ δ' ὡς ἀρίστην μετὰ
[2, 1267]	ὅ τι συμφέρει πλῆθος οὐσίας.	Ἴσως	οὖν ἄριστος ὅρος τὸ μὴ
[2, 1269]	πω τοιοῦτον συμβέβηκεν. Αἴτιον δ'	ἴσως	τὸ τὰς γειτνιώσας πόλεις, ~καίπερ
[2, 1265]	τὸ ζητητικόν, καλῶς δὲ πάντα	ἴσως	χαλεπόν, ἐπεὶ καὶ τὸ νῦν
[2, 1260]	παρ' αὐτὰς ἕτερον μὴ δοκῇ	πάντως	εἶναι σοφίζεσθαι βουλομένων, ἀλλὰ διὰ
[2, 1263]	καὶ τὴν πόλιν, ἀλλ' οὐ	πάντως.	Ἔστι μὲν γὰρ ὡς οὐκ
[2, 1270]	εἴτε διὰ τύχην τοῦτο συμπέπτωκεν,	συμφερόντως	ἔχει τοῖς πράγμασιν· δεῖ γὰρ
[2, 1269]	τῶν γυναικῶν ἐξημέληκεν· ζῶσι γὰρ	ἀκολάστως	πρὸς ἅπασαν ἀκολασίαν καὶ τρυφερῶς.
[2, 1272]	καὶ Καρχηδόνιοι καλῶς καὶ πολλὰ	περιττῶς	πρὸς τοὺς ἄλλους, μάλιστα δ'
[2, 1261]	περὶ ἑκάστου δὴ τῶν συμβαινόντων	ὡσαύτως)	νῦν δ' οὐχ οὕτως φήσουσιν
[2, 1265]	ἀπεχομένους ζῆν, καὶ περὶ συσσιτίων	ὡσαύτως·	πλὴν ἐν ταύτῃ φησὶ δεῖν
[2, 1262]	εἶναι τῶν ἀγαθῶν ταῖς πόλεσιν	(οὕτως	γὰρ ἂν ἥκιστα στασιάζοιεν) καὶ
[2, 1261]	τούτων ὡς οὔτε πέφυκε μίαν	οὕτως	εἶναι τὴν πόλιν ὥσπερ λέγουσί
[2, 1262]	ὥστε πάντες ὁμοίως ὀλιγωρήσουσιν. ~Ἔτι	οὕτως	ἕκαστος ἐμὸς λέγει τὸν εὖ
[2, 1270]	συμβαίνειν ἀναγκαῖον ἐκείνως τε καὶ	οὕτως.	Ἔστι δὲ καὶ τῶν γυναικῶν
[2, 1261]	τέκτονες ἦσαν. Ἐπεὶ δὲ βέλτιον	οὕτως	ἔχει καὶ τὰ περὶ τὴν
[2, 1272]	πολιτικὴν κοινωνίαν; Ἔστι δ' ἐπικίνδυνος	οὕτως	ἔχουσα πόλις, τῶν βουλομένων ἐπιτίθεσθαι
[2, 1270]	βασιλεῖς διὰ τὴν αὑτῶν τιμὴν	οὕτως	ἔχουσιν, οἱ δὲ καλοὶ κἀγαθοὶ
[2, 1262]	δι' ἣν αἰτίαν ὁ Σωκράτης	οὕτως	οἴεται δεῖν τάττειν τὰ περὶ
[2, 1267]	οὐ δυνήσονται τοὺς ἐπιόντας, οὔθ'	οὕτως	ὀλίγην ὥστε μὴ δύνασθαι πόλεμον
[2, 1263]	τρόπον τοῦτον ἐν ἐνίαις πόλεσιν	οὕτως	ὑπογεγραμμένον, ὡς οὐκ ὂν ἀδύνατον,
[2, 1261]	συμβαινόντων ὡσαύτως) νῦν δ' οὐχ	οὕτως	φήσουσιν οἱ κοιναῖς χρώμενοι ταῖς
[2, 1267]	διὰ τὴν ὑπερβολὴν πολεμεῖν, ἀλλ'	οὕτως	ὡς ἂν καὶ μὴ ἐχόντων
[2, 1267]	ἄλλον βίον περιττότερος διὰ φιλοτιμίαν	οὕτως	ὥστε δοκεῖν ἐνίοις ζῆν περιεργότερον
[2, 1265]	ποτε βέλτιον ἑτέρως διορίσαι τῷ	σαφῶς	μᾶλλον. Τοσαύτην γὰρ εἶναί φησι