Livre, Pages
[2, 1267]	εἰ μὴ παρὰ φιλοσοφίας ἄκος.	Αἱ	γὰρ ἄλλαι ἀνθρώπων δέονται· ἐπεὶ
[2, 1269]	γραφῆναι· καθόλου γὰρ ἀναγκαῖον γράφειν,	αἱ	δὲ πράξεις περὶ τῶν καθ'
[2, 1266]	καὶ ἄλλαι, αἱ μὲν ἰδιωτῶν	αἱ	δὲ φιλοσόφων καὶ πολιτικῶν, πᾶσαι
[2, 1267]	τρία μόνον· περὶ ὧν γὰρ	αἱ	δίκαι γίνονται, τρία ταῦτ' εἶναι
[2, 1274]	ἴδιον μὲν οὐδέν ἐστι πλὴν	αἱ	δίκαι τῶν ψευδομαρτυριῶν (πρῶτος γὰρ
[2, 1268]	ὅλως αἱ τέχναι πᾶσαι καὶ	αἱ	δυνάμεις, ὥστ' ἐπεὶ μίαν τούτων
[2, 1264]	ἄνδρες αὐτῶν κἂν εἰ κοιναὶ	αἱ	κτήσεις καὶ αἱ τῶν γεωργῶν
[2, 1263]	εἶναι κοινάς, ὅλως δ' ἰδίας.	Αἱ	μὲν γὰρ ἐπιμέλειαι διῃρημέναι τὰ
[2, 1266]	δέ τινες πολιτεῖαι καὶ ἄλλαι,	αἱ	μὲν ἰδιωτῶν αἱ δὲ φιλοσόφων
[2, 1269]	τῶν ἄλλων πολιτειῶν, δύο εἰσὶν	αἱ	σκέψεις, μία μὲν εἴ τι
[2, 1268]	πάτρια καὶ γυμναστικὴ καὶ ὅλως	αἱ	τέχναι πᾶσαι καὶ αἱ δυνάμεις,
[2, 1267]	ἵνα μὴ ῥιγῶσιν· διὸ καὶ	αἱ	τιμαὶ μεγάλαι, ἂν ἀποκτείνῃ τις
[2, 1272]	παραπλησίως τοῖς Λάκωσιν. Αὗται γὰρ	αἱ	τρεῖς πολιτεῖαι ἀλλήλαις τε σύνεγγύς
[2, 1264]	εἰ κοιναὶ αἱ κτήσεις καὶ	αἱ	τῶν γεωργῶν γυναῖκες Ἄτοπον δὲ
[2, 1269]	πόλεμον, βλαβερώταται καὶ πρὸς ταῦθ'	αἱ	τῶν Λακώνων ἦσαν. Ἐδήλωσαν δ'
[2, 1263]	μάλιστα τῶν τοιούτων. Δηλοῦσι δ'	αἱ	τῶν συναποδήμων κοινωνίαι· σχεδὸν γὰρ
[2, 1262]	μητέρας· κατὰ γὰρ τὰς ὁμοιότητας	αἳ	γίνονται τοῖς τέκνοις πρὸς τοὺς
[2, 1262]	ζῴων, οἷον ἵπποι καὶ βόες,	αἳ	σφόδρα πεφύκασιν ὅμοια ἀποδιδόναι τὰ
[2, 1262]	Ἐνταῦθα μὲν οὖν ἀνάγκη ἀμφοτέρους	ἐφθάρθαι	ἢ τὸν ἕνα, ἐν δὲ
[2, 1268]	μνείαν, ἔτι μικρὰ περὶ αὐτοῦ	διαστείλασθαι	βέλτιον. Ἔχει γάρ, ὥσπερ εἴπομεν,
[2, 1269]	ἀναγκαῖον ἐν τῇ τοιαύτῃ πολιτείᾳ	τιμᾶσθαι	τὸν πλοῦτον, ἄλλως τε κἂν
[2, 1270]	ἐπὶ τὸ σκληρόν, ὥστε μὴ	δύνασθαι	καρτερεῖν ἀλλὰ λάθρᾳ τὸν νόμον
[2, 1271]	ὁ νομοθέτης οὐδ' αὐτὸς οἴεται	δύνασθαι	ποιεῖν καλοὺς κἀγαθούς, δῆλον· ἀπιστεῖ
[2, 1267]	οὔθ' οὕτως ὀλίγην ὥστε μὴ	δύνασθαι	πόλεμον ὑπενεγκεῖν μηδὲ τῶν ἴσων
[2, 1267]	τοὺς δὲ φαύλους ὥστε μὴ	δύνασθαι·	τοῦτο δ' ἐστίν, ἂν ἥττους
[2, 1274]	σύνοπτον. Μυθολογοῦσι γὰρ αὐτοὺς οὕτω	τάξασθαι	τὴν ταφήν, τὸν μὲν Διοκλέα
[2, 1266]	τοῦτο δ' ὀλιγαρχικόν, καὶ τὸ	πειρᾶσθαι	πλείους ἐκ τῶν εὐπόρων εἶναι
[2, 1266]	μηδενὶ τῶν πολιτῶν ἐξουσίαν εἶναι	κτήσασθαι,	καθάπερ εἴρηται καὶ πρότερον. Δεῖ
[2, 1267]	πόσῳ χρόνῳ λήψεται τὸ χωρίον,	λογίσασθαι	τοῦ χρόνου τούτου τὴν δαπάνην·
[2, 1263]	τοιούτων. Ἀλλὰ μὴν καὶ τὸ	χαρίσασθαι	καὶ βοηθῆσαι φίλοις ἢ ξένοις
[2, 1267]	ἐποίησε τὸν Αὐτοφραδάτην σύννουν γενόμενον	παύσασθαι	τῆς πολιορκίας. Ἔστι μὲν οὖν
[2, 1266]	ἄλλοις ἔστι νόμος ὃς κωλύει	κτᾶσθαι	γῆν ὁπόσην ἂν βούληταί τις,
[2, 1268]	ἐκ τῶν τὰ ὅπλα ἐχόντων	καθίστασθαι	καὶ στρατηγοὺς καὶ πολιτοφύλακας καὶ
[2, 1271]	δὲ ἄρξαντες διὰ τὸ μὴ	ἐπίστασθαι	σχολάζειν μηδὲ ἠσκηκέναι μηδεμίαν ἄσκησιν
[2, 1272]	μὴ φαύλως, ἕτερος ἔσται τοῦ	διασκέψασθαι	καιρός. Ὅτι δὴ τὰ περὶ
[2, 1264]	καὶ περὶ τῆς ἐνταῦθα πολιτείας	ἐπισκέψασθαι	μικρὰ βέλτιον. Καὶ γὰρ ἐν
[2, 1262]	τοῦτον. Ἐχόμενον δὲ τούτων ἐστὶν	ἐπισκέψασθαι	περὶ τῆς κτήσεως, τίνα τρόπον
[2, 1260]	εὐχήν, δεῖ καὶ τὰς ἄλλας	ἐπισκέψασθαι	πολιτείας, αἷς τε χρῶνταί τινες
[2, 1267]	τὸ κύριον, εἰς ὃ πάσας	ἀνάγεσθαι	δεῖν τὰς μὴ καλῶς κεκρίσθαι
[2, 1262]	γάρ ἐστιν ἃ μάλιστα ποιεῖ	κήδεσθαι	τοὺς ἀνθρώπους καὶ φιλεῖν, τό
[2, 1273]	τὰς δίκας ὑπὸ τῶν ἀρχείων	δικάζεσθαι	πάσας ςκαὶ μὴ ἄλλας ὑπ'
[2, 1262]	τῆς κτήσεως, τίνα τρόπον δεῖ	κατασκευάζεσθαι	τοῖς μέλλουσι πολιτεύεσθαι τὴν ἀρίστην
[2, 1273]	τε βεβαίως ἀριστοκρατεῖσθαι τὴν πολιτείαν.	Ἐθίζεσθαι	δ' εὔλογον κερδαίνειν τοὺς ὠνουμένους,
[2, 1265]	γὰρ οὐδεὶς ἀπορεῖ, διὰ τὸ	μερίζεσθαι	τὰς οὐσίας εἰς ὁποσονοῦν πλῆθος,
[2, 1260]	ἕτερον μὴ δοκῇ πάντως εἶναι	σοφίζεσθαι	βουλομένων, ἀλλὰ διὰ τὸ μὴ
[2, 1270]	γὰρ τὴν πολιτείαν τὴν μέλλουσαν	σῴζεσθαι	πάντα βούλεσθαι τὰ μέρη τῆς
[2, 1264]	τινας εἶναι τούτους πρὸς τὸ	σῴζεσθαι	τὴν τῶν φυλάκων κοινωνίαν. ~Ἀλλὰ
[2, 1269]	ἰσχὺν οὐδεμίαν ἔχει πρὸς τὸ	πείθεσθαι	παρὰ τὸ ἔθος, τοῦτο δ'
[2, 1272]	οὕτως ἔχουσα πόλις, τῶν βουλομένων	ἐπιτίθεσθαι	καὶ δυναμένων. Ἀλλά, καθάπερ εἴρηται,
[2, 1265]	ὄχλος πολλαπλάσιος. Δεῖ μὲν οὖν	ὑποτίθεσθαι	κατ' εὐχήν, μηδὲν μέντοι ἀδύνατον.
[2, 1262]	οἱ δ' ἀδελφοὶ ἀλλήλων, μηδὲν	οἴεσθαι	διαφέρειν. Ἔοικε δὲ μᾶλλον τοῖς
[2, 1263]	πόλιν σπουδαίαν ἄτοπον τοῖς τοιούτοις	οἴεσθαι	διορθοῦν, ἀλλὰ μὴ τοῖς ἔθεσι
[2, 1260]	ὑπαρχούσας, διὰ τοῦτο ταύτην δοκῶμεν	ἐπιβαλέσθαι	τὴν μέθοδον. Ἀρχὴν δὲ πρῶτον
[2, 1270]	πολιτείας αὐτῆς καθ' αὑτήν, ἀλλὰ	συμβάλλεσθαί	τι πρὸς τὴν φιλοχρηματίαν. Μετὰ
[2, 1267]	φύσει τοιούτους παρασκευάζειν ὥστε μὴ	βούλεσθαι	πλεονεκτεῖν, τοὺς δὲ φαύλους ὥστε
[2, 1270]	πολιτείαν τὴν μέλλουσαν σῴζεσθαι πάντα	βούλεσθαι	τὰ μέρη τῆς πόλεως εἶναι
[2, 1268]	δικαστηρίοις οὐ διὰ ψηφοφορίας ᾤετο	γίγνεσθαι	δεῖν, ἀλλὰ φέρειν ἕκαστον πινάκιον,
[2, 1268]	δεῖται πόλις τεχνιτῶνν, καὶ δύνανται	διαγίγνεσθαι	καθάπερ ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσιν
[2, 1261]	Ἐξ ὧν δὲ δεῖ ἓν	γενέσθαι	εἴδει διαφέρειν (διοίσει δὲ τῷ
[2, 1262]	σφόδρα φιλεῖν ἐπιθυμούντων συμφῦναι καὶ	γενέσθαι	ἐκ δύο ὄντων ἀμφοτέρους ἕνα.
[2, 1274]	κατὰ τέχνην μαντικήν· τούτου δὲ	γενέσθαι	Θάλητα ἑταῖρον, Θάλητος δ' ἀκροατὴν
[2, 1273]	δ' ἔνιοι μὲν οἴονται νομοθέτην	γενέσθαι	σπουδαῖον· ὀλιγαρχίαν τε γὰρ καταλῦσαι
[2, 1262]	διστάζων· ἄδηλον γὰρ ᾧ συνέβη	γενέσθαι	τέκνον καὶ σωθῆναι γενόμενον. Καίτοι
[2, 1274]	δ' οὐ κατὰ τὴν Σόλωνος	γενέσθαι	τοῦτο προαίρεσιν, ἀλλὰ μᾶλλον ἀπὸ
[2, 1262]	πόλει τὴν φιλίαν ἀναγκαῖον ὑδαρῆ	γίνεσθαι	διὰ τὴν κοινωνίαν τὴν τοιαύτην,
[2, 1262]	τοὺς ὀρθῶς κειμένους νόμους αἰτίους	γίνεσθαι,	καὶ δι' ἣν αἰτίαν ὁ
[2, 1272]	ἀρχήν. Ταῦτα δὴ πάντα βέλτιον	γίνεσθαι	κατὰ νόμον ἢ κατ' ἀνθρώπων
[2, 1262]	μὲν γνωριζομένων ἐνδέχεται τὰς νομιζομένας	γίνεσθαι	λύσεις, τῶν δὲ μή, οὐδεμίαν.
[2, 1265]	δὲ τὴν πᾶσαν οὐσίαν ἐφίησι	γίνεσθαι	μείζονα μέχρι πενταπλασίας, διὰ τί
[2, 1270]	χώρας οὕτω διῃρημένης, ἀναγκαῖον πολλοὺς	γίνεσθαι	πένητας. Ἀλλὰ μὴν καὶ τὰ
[2, 1266]	φαῦλον τὸ πολλοὺς ἐκ πλουσίων	γίνεσθαι	πένητας· ἔργον γὰρ μὴ νεωτεροποιοὺς
[2, 1262]	λοιδορίας· ὧν οὐδὲν ὅσιόν ἐστι	γίνεσθαι	πρὸς πατέρας καὶ μητέρας καὶ
[2, 1263]	ἴσων ἀλλ' ἀνίσων ἀναγκαῖον ἐγκλήματα	γίνεσθαι	πρὸς τοὺς ἀπολαύοντας μὲν ἢ
[2, 1271]	οὐκ ἔλαττον· νομίζουσι μὲν γὰρ	γίνεσθαι	τἀγαθὰ τὰ περιμάχητα δι' ἀρετῆς
[2, 1268]	τῷ πολέμῳ τελευτώντων ἐκ δημοσίου	γίνεσθαι	τὴν τροφήν, ὡς οὔπω τοῦτο
[2, 1268]	τῇ πόλει συμφέρον ὡς δεῖ	γίνεσθαί	τινα τιμήν, οὐκ ἔστιν ἀσφαλὲς
[2, 1265]	πλείσταις πόλεσι, πενίας ἀναγκαῖον αἴτιον	γίνεσθαι	τοῖς πολίταις, ἡ δὲ πενία
[2, 1268]	τῆς δίκης ἁπλῶς γεγραμμένης, καὶ	γίνεσθαι	τὸν δικαστὴν διαιτητήν. Τοῦτο δὲ
[2, 1270]	μετεδίδοσαν τῆς πολιτείας, ὥστ' οὐ	γίνεσθαι	τότε ὀλιγανθρωπίαν, πολεμούντων πολὺν χρόνον,
[2, 1264]	τῆς παιδείας, ποίαν τινὰ δεῖ	γίνεσθαι	τῶν φυλάκων. ~Τῶν δὲ Νόμων
[2, 1271]	κατὰ τὸν αὑτοῦ βίον ἕκαστον	κρίνεσθαι	τῶν βασιλέων. Ὅτι δ' ὁ
[2, 1264]	καὶ σίδηρον τοῖς τεχνίταις μέλλουσιν	ἔσεσθαι	καὶ γεωργοῖς. Ἔτι δὲ καὶ
[2, 1263]	εἰσάγειν καὶ νομίζοντα διὰ ταύτης	ἔσεσθαι	τὴν πόλιν σπουδαίαν ἄτοπον τοῖς
[2, 1263]	γὰρ ἀκροώμενος ἄσμενος ἀποδέχεται, νομίζων	ἔσεσθαι	φιλίαν τινὰ θαυμαστὴν πᾶσι πρὸς
[2, 1261]	πάντων βέλτιον κοινωνεῖν τὴν μέλλουσαν	οἰκήσεσθαι	πόλιν καλῶς, ἢ τινῶν μὲν
[2, 1270]	οἱ βασιλεῖς, ὥστε καὶ ταύτῃ	συνεπιβλάπτεσθαι	τὴν πολιτείαν· δημοκρατία γὰρ ἐξ
[2, 1272]	εἰρήσθω τοσαῦθ' ἡμῖν τῆς πολιτείας.	Πολιτεύεσθαι	δὲ δοκοῦσι καὶ Καρχηδόνιοι καλῶς
[2, 1262]	τρόπον δεῖ κατασκευάζεσθαι τοῖς μέλλουσι	πολιτεύεσθαι	τὴν ἀρίστην πολιτείαν, πότερον κοινὴν
[2, 1269]	οὖν δεῖ τῇ μελλούσῃ καλῶς	πολιτεύεσθαι	τὴν τῶν ἀναγκαίων ὑπάρχειν σχολήν,
[2, 1266]	ἀριθμός, ἀνάγκη τόν γε νόμον	λύεσθαι,	καὶ χωρὶς τῆς λύσεως φαῦλον
[2, 1272]	πόλιν εἶναι τὴν τοιαύτην, ἀλλὰ	λύεσθαι	τὴν πολιτικὴν κοινωνίαν; Ἔστι δ'
[2, 1272]	τοῖς συσσιτίοις, ὥστ' ἐκ κοινοῦ	τρέφεσθαι	πάντας, καὶ γυναῖκας καὶ παῖδας
[2, 1272]	ἀναρχίαν ποιεῖν καὶ στασιάζειν καὶ	μάχεσθαι	πρὸς ἀλλήλους. Καίτοι τί διαφέρει
[2, 1263]	(ἔργον γὰρ καλὸν ἀλλοτρίας οὔσης	ἀπέχεσθαι	διὰ σωφροσύνην) ἐλευθεριότητος δὲ τὸ
[2, 1273]	διελήλυθε τὸ ἄρχειν καὶ τὸ	ἄρχεσθαι.	Ὀλιγαρχικῆς δ' οὔσης τῆς πολιτείας
[2, 1269]	τοὺς ἄρχοντας ὑπὸ τῶν γυναικῶν	ἄρχεσθαι;	Ταὐτὸ γὰρ συμβαίνει. Χρησίμου δ'
[2, 1271]	καὶ λέγεταί γε τὰ πλεῖστα	μεμιμῆσθαι	τὴν Κρητικὴν πολιτείαν ἡ τῶν
[2, 1272]	ὅ τι καὶ ἄξιον εἰπεῖν,	γεγενῆσθαι	μήτε τύραννον. Ἔχει δὲ παραπλήσια
[2, 1269]	καὶ πόλιν ἐγγὺς τοῦ δίχα	διῃρῆσθαι	δεῖ νομίζειν εἴς τε τὸ
[2, 1263]	ἀρετὴν δ' ἔσται πρὸς τὸ	χρῆσθαι,	κατὰ τὴν παροιμίαν, κοινὰ τὰ
[2, 1265]	οὐσίᾳ πράως μὲν ἢ ἀνδρείως	χρῆσθαι	οὐκ ἔστιν, σωφρόνως δὲ καὶ
[2, 1265]	μόνον ἀναγκαῖόν ἐστιν αὐτὴν τοιούτοις	χρῆσθαι	πρὸς τὸν πόλεμον ὅπλοις ἃ
[2, 1268]	διορίζειν. Νῦν γὰρ οὐκ ᾤετο	νενομοθετῆσθαι	καλῶς· ἀναγκάζειν γὰρ ἐπιορκεῖν ἢ
[2, 1261]	δι' ἣν αἰτίαν φησὶ δεῖν	νενομοθετῆσθαι	τὸν τρόπον τοῦτον ὁ Σωκράτης,
[2, 1264]	ἀρχῆς, καὶ πότερον ὅπλα δεῖ	κεκτῆσθαι	καὶ τούτους καὶ συμπολεμεῖν ἢ
[2, 1270]	Τοῖς μὲν γὰρ αὐτῶν συμβέβηκε	κεκτῆσθαι	πολλὴν λίαν οὐσίαν, τοῖς δὲ
[2, 1262]	φύλαξιν τοὺς ἄλλους πολίτας, ὥστ'	εὐλαβεῖσθαι	τῶν τοιούτων τι πράττειν διὰ
[2, 1268]	μὴ συμφέρει κινεῖν, ἐνδέχεται δ'	εἰσηγεῖσθαί	τινας νόμων λύσιν ἢ πολιτείας
[2, 1270]	προάγεται τοὺς πολίτας ὅτι πλείστους	ποιεῖσθαι	παῖδας· ἔστι γὰρ αὐτοῖς νόμος
[2, 1264]	καὶ τὸ ἐκ τῶν θηρίων	ποιεῖσθαι	τὴν παραβολήν, ὅτι δεῖ τὰ
[2, 1266]	τετάχθαι καλῶς· περὶ γὰρ τούτων	ποιεῖσθαί	φασι τὰς στάσεις πάντας. Διὸ
[2, 1271]	ἀρχὴν τὴν Ἑλληνικὴν πεφυκέναι καὶ	κεῖσθαι	καλῶς· πάσῃ γὰρ ἐπίκειται τῇ
[2, 1266]	νόμοις εἴρηται τούτοις ὡς δέον	συγκεῖσθαι	τὴν ἀρίστην πολιτείαν ἐκ δημοκρατίας
[2, 1268]	τῆς πόλεως· τοὺς δ' αἱρεθέντας	ἐπιμελεῖσθαι	κοινῶν καὶ ξενικῶν καὶ ὀρφανικῶν.
[2, 1273]	ὁ νομοθέτης, ἀλλὰ ἀρχόντων γε	ἐπιμελεῖσθαι	τῆς σχολῆς. Φαῦλον δ' ἂν
[2, 1260]	χρῶνταί τινες τῶν πόλεων τῶν	εὐνομεῖσθαι	λεγομένων, κἂν εἴ τινες ἕτεραι
[2, 1270]	διὰ τῶν νόμων τέτακται φαύλως·	ὠνεῖσθαι	μὲν γάρ, ἢ πωλεῖν τὴν
[2, 1274]	δήμῳ δύναμιν, τὸ τὰς ἀρχὰς	αἱρεῖσθαι	καὶ εὐθύνειν (μηδὲ γὰρ τούτου
[2, 1273]	σχολάζειν. Εἴπερ οὖν τὸ μὲν	αἱρεῖσθαι	πλουτίνδην ὀλιγαρχικὸν τὸ δὲ κατ'
[2, 1273]	καὶ τὴν τῶν ἑκατὸν ταύτας	αἱρεῖσθαι,	τὴν μεγίστην ἀρχήν, ἔτι δὲ
[2, 1273]	ἀλλὰ καὶ πλουτίνδην οἴονται δεῖν	αἱρεῖσθαι	τοὺς ἄρχοντας· ἀδύνατον γὰρ τὸν
[2, 1266]	βελτίους διὰ τὸ ἐνίους μὴ	αἱρεῖσθαι	τῶν δημοτικῶν διὰ τὸ μὴ
[2, 1262]	γυναῖκας, τὰ μέντοι γινόμενα τέκνα	διαιρεῖσθαι	κατὰ τὰς ὁμοιότητας. Εἰσὶ δέ
[2, 1263]	γεωργεῖν κοινῇ, τοὺς δὲ καρποὺς	διαιρεῖσθαι	πρὸς τὰς ἰδίας χρήσεις (λέγονται
[2, 1265]	τὴν μὲν ἐφορείαν εἶναι τυραννίδα,	δημοκρατεῖσθαι	δὲ κατά τε τὰ συσσίτια
[2, 1265]	δὲ τῶν γερόντων ἀρχὴν ὀλιγαρχίαν,	δημοκρατεῖσθαι	δὲ κατὰ τὴν τῶν ἐφόρων
[2, 1273]	~ταύτην οὐχ οἷόν τε βεβαίως	ἀριστοκρατεῖσθαι	τὴν πολιτείαν. Ἐθίζεσθαι δ' εὔλογον
[2, 1271]	ἐστὶ παιδαριώδης, καὶ τὸ αὐτὸν	αἰτεῖσθαι	τὸν ἀξιωθησόμενον τῆς ἀρχῆς οὐκ
[2, 1265]	τῶν ἄλλων ἀτεκνίαν. Τὸ δ'	ἀφεῖσθαι,	καθάπερ ἐν ταῖς πλείσταις πόλεσι,
[2, 1266]	ἄλλο τῶν πολιτικῶν, τοὺς δ'	ἀφεῖσθαι,	τοῦτο δ' ὀλιγαρχικόν, καὶ τὸ
[2, 1267]	ἀνάγεσθαι δεῖν τὰς μὴ καλῶς	κεκρίσθαι	δοκούσας δίκας· τοῦτο δὲ κατεσκεύαζεν
[2, 1265]	δὲ δεῖν ὑπολάβοι τις ἂν	ὡρίσθαι	τῆς οὐσίας τὴν τεκνοποιίαν, ὥστε
[2, 1261]	εἶναι τὴν κοινωνίαν, οὐδὲ τοῦτο	ἀποδείκνυσθαι	φαίνεται κατὰ τὸν λόγον, ἐὰν
[2, 1272]	τὸν δῆμον οὐδὲν σημεῖον τοῦ	τετάχθαι	καλῶς. Οὐδὲν γὰρ λήμματος ἔστι
[2, 1266]	περὶ τὰς οὐσίας εἶναι μέγιστον	τετάχθαι	καλῶς· περὶ γὰρ τούτων ποιεῖσθαί
[2, 1270]	ἢ ὀλίγην ἢ καὶ μετρίαν	τετάχθαι.	Νῦν δ' ἔξεστι δοῦναί τε
[2, 1267]	πάντας. Ἀναγκαῖον ἄρα τὴν πολιτείαν	συντετάχθαι	πρὸς τὴν πολεμικὴν ἰσχύν, περὶ
[2, 1263]	δ' ἰδίας. Αἱ μὲν γὰρ	ἐπιμέλειαι	διῃρημέναι τὰ ἐγκλήματα πρὸς ἀλλήλους
[2, 1272]	Λάκωσιν. Αὗται γὰρ αἱ τρεῖς	πολιτεῖαι	ἀλλήλαις τε σύνεγγύς πώς εἰσι
[2, 1266]	τὸν τρόπον. Εἰσὶ δέ τινες	πολιτεῖαι	καὶ ἄλλαι, αἱ μὲν ἰδιωτῶν
[2, 1263]	Δηλοῦσι δ' αἱ τῶν συναποδήμων	κοινωνίαι·	σχεδὸν γὰρ οἱ πλεῖστοι διαφέρονται
[2, 1270]	ὡς δ' ἀντέκρουον, ἀποστῆναι πάλιν.	Αἰτίαι	μὲν οὖν εἰσιν αὗται τῶν
[2, 1264]	διὰ τὴν παιδείαν, οἷον ἀστυνομικῶν	καὶ	ἀγορανομικῶν καὶ τῶν ἄλλων τῶν
[2, 1262]	υἱὸν εἶναι πάντων ἐστὶν ἀπρεπέστατον	καὶ	ἀδελφῷ πρὸς ἀδελφόν, ἐπεὶ καὶ
[2, 1268]	καὶ ὅλως αἱ τέχναι πᾶσαι	καὶ	αἱ δυνάμεις, ὥστ' ἐπεὶ μίαν
[2, 1267]	οὐχ ἵνα μὴ ῥιγῶσιν· διὸ	καὶ	αἱ τιμαὶ μεγάλαι, ἂν ἀποκτείνῃ
[2, 1264]	κἂν εἰ κοιναὶ αἱ κτήσεις	καὶ	αἱ τῶν γεωργῶν γυναῖκες Ἄτοπον
[2, 1266]	τρόπον. Εἰσὶ δέ τινες πολιτεῖαι	καὶ	ἄλλαι, αἱ μὲν ἰδιωτῶν αἱ
[2, 1263]	εἶναι τὰς κτήσεις ταύτας τε	καὶ	ἄλλας τοιαύτας ἔχει δυσχερείας, ὃν
[2, 1261]	πάντας, φανερόν (τὸ γὰρ πάντες	καὶ	ἀμφότεροι, καὶ περιττὰ καὶ ἄρτια,
[2, 1267]	τοίνυν διὰ ταύτην μόνον, ἀλλὰ	καὶ	ἂν ἐπιθυμοῖεν ἵνα χαίρωσι ταῖς
[2, 1272]	πάντας, καὶ γυναῖκας καὶ παῖδας	καὶ	ἄνδρας. Πρὸς δὲ τὴν ὀλιγοσιτίαν
[2, 1274]	πρὸς τὸ συμφέρον. Ἐγένετο δὲ	καὶ	Ἀνδροδάμας Ῥηγῖνος νομοθέτης Χαλκιδεῦσι τοῖς
[2, 1272]	καὶ μήτε στάσιν, ὅ τι	καὶ	ἄξιον εἰπεῖν, γεγενῆσθαι μήτε τύραννον.
[2, 1265]	ἐλθοῦσιν εἰς τὴν χώραν ἀλλὰ	καὶ	ἀπελθοῦσιν. Καὶ τὸ πλῆθος δὲ
[2, 1269]	πάντες ἦσαν, Ἀργεῖοι καὶ Μεσήνιοι	καὶ	Ἀρκάδες· ἐπεὶ καὶ τοῖς Θετταλοῖς
[2, 1261]	πάντες καὶ ἀμφότεροι, καὶ περιττὰ	καὶ	ἄρτια, διὰ τὸ διττὸν καὶ
[2, 1269]	ἀφισταμένοις διὰ τὸ μὴ συμφέρειν	καὶ	αὐταῖς κεκτημέναις περιοίκους, τοῖς δὲ
[2, 1268]	ἀρχαίους νόμους λίαν ἁπλοῦς εἶναι	καὶ	βαρβαρικούς. Ἐσιδηροφοροῦντό τε γὰρ οἱ
[2, 1272]	τοῖς ἐκεῖ βασιλεῦσι καὶ γέρουσιν·	καὶ	βέλτιον δὲ τοὺς βασιλεῖς μήτε
[2, 1266]	οἱ ἐκ τῶν μεγίστων τιμημάτων	καὶ	βελτίους διὰ τὸ ἐνίους μὴ
[2, 1262]	τῶν ἄλλων ζῴων, οἷον ἵπποι	καὶ	βόες, αἳ σφόδρα πεφύκασιν ὅμοια
[2, 1263]	Ἀλλὰ μὴν καὶ τὸ χαρίσασθαι	καὶ	βοηθῆσαι φίλοις ἢ ξένοις ἢ
[2, 1272]	γὰρ τῶν γινομένων καρπῶν τε	καὶ	βοσκημάτων δημοσίων, καὶ ἐκ τῶν
[2, 1267]	μόνον, ἔστι δὲ καὶ δούλων	καὶ	βοσκημάτων πλοῦτος καὶ νομίσματος, καὶ
[2, 1261]	αὐταρκέστερον ἑνός, πόλις δ' οἰκίας,	καὶ	βούλεταί γ' ἤδη τότε εἶναι
[2, 1271]	οὐκ ὀρθῶς ἔχει· δεῖ γὰρ	καὶ	βουλόμενον καὶ μὴ βουλόμενον ἄρχειν
[2, 1267]	μὴν μέγα οὐδὲν ὡς εἰπεῖν.	Καὶ	γὰρ ἂν οἱ χαρίεντες ἀγανακτοῖεν
[2, 1263]	κτήσεις πλείους ἂν παρέχοι δυσκολίας.	Καὶ	γὰρ ἐν ταῖς ἀπολαύσεσι καὶ
[2, 1264]	ἐνταῦθα πολιτείας ἐπισκέψασθαι μικρὰ βέλτιον.	Καὶ	γὰρ ἐν τῇ Πολιτείᾳ περὶ
[2, 1271]	τὸ δὲ πλεῖον ἧττον γλαφυρῶς.	Καὶ	γὰρ ἔοικε καὶ λέγεταί γε
[2, 1265]	ταὐτὰ ἀποδίδωσιν ἀμφοτέραις ταῖς πολιτείαις·	καὶ	γὰρ παιδείαν τὴν αὐτήν, καὶ
[2, 1262]	τὸ σφόδρα φιλεῖν ἐπιθυμούντων συμφῦναι	καὶ	γενέσθαι ἐκ δύο ὄντων ἀμφοτέρους
[2, 1262]	συμβαίνειν ἀναγκαῖον ἀγνοούντων ἢ γνωριζόντων,	καὶ	γενομένων τῶν μὲν γνωριζομένων ἐνδέχεται
[2, 1272]	γερουσίαν ἀνάλογον τοῖς ἐκεῖ βασιλεῦσι	καὶ	γέρουσιν· καὶ βέλτιον δὲ τοὺς
[2, 1263]	τὴν μὲν γῆν κοινὴν εἶναι	καὶ	γεωργεῖν κοινῇ, τοὺς δὲ καρποὺς
[2, 1264]	σίδηρον τοῖς τεχνίταις μέλλουσιν ἔσεσθαι	καὶ	γεωργοῖς. Ἔτι δὲ καὶ τὴν
[2, 1268]	διαιροῦντα, τῆς δίκης ἁπλῶς γεγραμμένης,	καὶ	γίνεσθαι τὸν δικαστὴν διαιτητήν. Τοῦτο
[2, 1261]	Καίτοι φανερόν ἐστιν ὡς προϊοῦσα	καὶ	γινομένη μία μᾶλλον οὐδὲ πόλις
[2, 1262]	ἔχει ταραχὴν τίνα ἔσται τρόπον·	καὶ	γινώσκειν ἀναγκαῖον τοὺς διδόντας καὶ
[2, 1268]	ἰατρικὴ κινηθεῖσα παρὰ τὰ πάτρια	καὶ	γυμναστικὴ καὶ ὅλως αἱ τέχναι
[2, 1261]	υἱὸν ἑαυτοῦ φήσει τὸν αὐτὸν	καὶ	γυναῖκα δὴ τὴν αὐτήν, καὶ
[2, 1264]	καθ' ἕκαστον ἰδίας, ἔτι δὲ	καὶ	γυναῖκας καὶ παῖδας ἰδίους ἢ
[2, 1272]	ὥστ' ἐκ κοινοῦ τρέφεσθαι πάντας,	καὶ	γυναῖκας καὶ παῖδας καὶ ἄνδρας.
[2, 1262]	τὰς ὁμοιότητας. Εἰσὶ δέ τινες	καὶ	γυναῖκες καὶ τῶν ἄλλων ζῴων,
[2, 1261]	βέλτιον; Ἐνδέχεται γὰρ καὶ τέκνων	καὶ	γυναικῶν καὶ κτημάτων κοινωνεῖν τοὺς
[2, 1265]	ταύτῃ φησὶ δεῖν εἶναι συσσίτια	καὶ	γυναικῶν, καὶ τὴν μὲν χιλίων
[2, 1269]	Ὥσπερ γὰρ οἰκίας μέρος ἀνὴρ	καὶ	γυνή, δῆλον ὅτι καὶ πόλιν
[2, 1272]	ἀνδρεῖα, καθάπερ οἱ Κρῆτες, ᾗ	καὶ	δῆλον ὅτι ἐκεῖθεν ἐλήλυθεν. Ἔτι
[2, 1272]	βούλωνται δοῦναι τῶν δυνατῶν· ᾗ	καὶ	δῆλον ὡς ἔχει τι πολιτείας
[2, 1274]	ὁ δῆμος αἴτιος γενόμενος ἐφρονηματίσθη	καὶ	δημαγωγοὺς ἔλαβε φαύλους ἀντιπολιτευομένων τῶν
[2, 1273]	καὶ δουλεύοντα τὸν δῆμον παῦσαι,	καὶ	δημοκρατίαν καταστῆσαι τὴν πάτριον, μείξαντα
[2, 1265]	μὲν ἐξ ὀλιγαρχίας καὶ μοναρχίας	καὶ	δημοκρατίας φασίν, λέγοντες τὴν μὲν
[2, 1266]	φαίνεται μοναρχικὸν οὐδέν, ἀλλ' ὀλιγαρχικὰ	καὶ	δημοκρατικά· μᾶλλον δ' ἐγκλίνειν βούλεται
[2, 1273]	πολιτικώτερον πλείονας μετέχειν τῶν ἀρχῶν,	καὶ	δημοτικώτερον· κοινότερόν τε γὰρ καθάπερ
[2, 1262]	ὀρθῶς κειμένους νόμους αἰτίους γίνεσθαι,	καὶ	δι' ἣν αἰτίαν ὁ Σωκράτης
[2, 1261]	πάντων εἶναι τὰς γυναῖκας κοινάς,	καὶ	δι' ἣν αἰτίαν φησὶ δεῖν
[2, 1266]	τὴν ἀνισότητα τῆς κτήσεως, ἀλλὰ	καὶ	διὰ τὴν τῶν τιμῶν, τοὐναντίον
[2, 1270]	τῶν τ' ἐπικλήρων πολλῶν γινομένων,	καὶ	διὰ τὸ προῖκας διδόναι μεγάλας.
[2, 1270]	ἑαυτοῖς, ὅλην τὴν πόλιν ἀπώλεσαν,	καὶ	διὰ τὸ τὴν ἀρχὴν εἶναι
[2, 1270]	ἧκεν ἡ χώρα. Τοῦτο δὲ	καὶ	διὰ τῶν νόμων τέτακται φαύλως·
[2, 1271]	πλεῖστα συμβαίνει σχεδὸν διὰ φιλοτιμίαν	καὶ	διὰ φιλοχρηματίαν τοῖς ἀνθρώποις. Περὶ
[2, 1270]	τὰ μέρη τῆς πόλεως εἶναι	καὶ	διαμένειν κατὰ ταὐτά· οἱ μὲν
[2, 1270]	(ἔστι γάρ, ὥσπερ καὶ σώματος,	καὶ	διανοίας γῆρας) ~τὸν τρόπον δὲ
[2, 1264]	τοὺς ἄλλους πολίτας. Ἐγκλήματα δὲ	καὶ	δίκαι, καὶ ὅσα ἄλλα ταῖς
[2, 1261]	ἴσους εἶναι πάντας, ~ἅμα δὲ	καὶ	δίκαιον, εἴτ' ἀγαθὸν εἴτε φαῦλον
[2, 1267]	ὕβριν βλάβην θάνατον. Ἐνομοθέτει δὲ	καὶ	δικαστήριον ἓν τὸ κύριον, εἰς
[2, 1262]	ἐπαινεῖ μάλισθ' ὁ Σωκράτης, ὃ	καὶ	δοκεῖ κἀκεῖνος εἶναί φησι τῆς
[2, 1260]	ἕτεραι τυγχάνουσιν ὑπὸ τινῶν εἰρημέναι	καὶ	δοκοῦσαι καλῶς ἔχειν, ἵνα τό
[2, 1268]	Ἔχει γάρ, ὥσπερ εἴπομεν, ἀπορίαν,	καὶ	δόξειεν ἂν βέλτιον εἶναι τὸ
[2, 1264]	ἐνίοις εἱλωτείας τε καὶ πενεστείας	καὶ	δουλείας. Ἀλλὰ γὰρ εἴτ' ἀναγκαῖα
[2, 1273]	γὰρ καταλῦσαι λίαν ἄκρατον οὖσαν,	καὶ	δουλεύοντα τὸν δῆμον παῦσαι, καὶ
[2, 1267]	κτῆσιν ἰσάζει μόνον, ἔστι δὲ	καὶ	δούλων καὶ βοσκημάτων πλοῦτος καὶ
[2, 1272]	ἔχουσα πόλις, τῶν βουλομένων ἐπιτίθεσθαι	καὶ	δυναμένων. Ἀλλά, καθάπερ εἴρηται, σῴζεται
[2, 1268]	ιπᾶσα γὰρ δεῖται πόλις τεχνιτῶνν,	καὶ	δύνανται διαγίγνεσθαι καθάπερ ἐν ταῖς
[2, 1261]	ἕνα τῆς οἰκίας· ὥστ' εἰ	καὶ	δυνατός τις εἴη τοῦτο δρᾶν,
[2, 1273]	ἂν εὐτελεῖς ὦσι μεγάλα βλάπτουσι,	~καὶ	ἔβλαψαν ἤδη τὴν πόλιν τὴν
[2, 1269]	Περραιβοῖς καὶ Μάγνησιν. Ἔοικε δὲ	καὶ	εἰ μηδὲν ἕτερον, ἀλλὰ τό
[2, 1265]	καὶ τὸ πλῆθος τῶν πολιτῶν,	καὶ	εἰ τὸ πρῶτον τοὺς κλήρους
[2, 1273]	καὶ μὴ κληρωτὰς ἀριστοκρατικὸν θετέον,	καὶ	εἴ τι τοιοῦτον ἕτερον, καὶ
[2, 1263]	διαφέρονται ἐκ τῶν ἐν ποσὶ	καὶ	ἐκ μικρῶν προσκρούοντες ἀλλήλοις. Ἔτι
[2, 1272]	καρπῶν τε καὶ βοσκημάτων δημοσίων,	καὶ	ἐκ τῶν φόρων οὓς φέρουσιν
[2, 1265]	χρῆσθαι οὐκ ἔστιν, σωφρόνως δὲ	καὶ	ἐλευθερίως ἔστιν, ὥστε καὶ τὰς
[2, 1265]	ἀλλὰ βελτίων ὅρος τὸ σωφρόνως	καὶ	ἐλευθερίως (χωρὶς γὰρ ἑκατέρῳ τῷ
[2, 1268]	παρ' ἄλλοις νενομοθετημένον (ἔστι δὲ	καὶ	ἐν Ἀθήναις οὗτος ὁ νόμος
[2, 1267]	τῶν τιμῶν, ἐὰν ἴσαι· ὅθεν	καὶ	Ἐν δὲ ἰῇ τιμῇ ἠμὲν
[2, 1268]	Ἀθήναις οὗτος ὁ νόμος νῦν	καὶ	ἐν ἑτέραις τῶν πόλεων) τοὺς
[2, 1263]	τοῖς δὲ χρῆται κοινοῖς, οἷον	καὶ	ἐν Λακεδαίμονι τοῖς τε δούλοις
[2, 1269]	εἰ καὶ κινητέοι, πότερον πάντες	καὶ	ἐν πάσῃ πολιτείᾳ, ἢ οὔ;
[2, 1261]	τοῖς Ἠθικοῖς εἴρηται πρότερον· ἐπεὶ	καὶ	ἐν τοῖς ἐλευθέροις καὶ ἴσοις
[2, 1263]	Καὶ γὰρ ἐν ταῖς ἀπολαύσεσι	καὶ	ἐν τοῖς ἔργοις μὴ γινομένων
[2, 1261]	καὶ ἄρτια, διὰ τὸ διττὸν	καὶ	ἐν τοῖς λόγοις ἐριστικοὺς ποιεῖ
[2, 1261]	ἀνθρώπων ἐστὶν ἡ πόλις, ἀλλὰ	καὶ	ἐξ εἴδει διαφερόντων. Οὐ γὰρ
[2, 1274]	αὐτὸν ἐν Κρήτῃ, Λοκρὸν ὄντα	καὶ	ἐπιδημοῦντα, κατὰ τέχνην μαντικήν· τούτου
[2, 1263]	ὃν δὲ νῦν τρόπον ἔχει	καὶ	ἐπικοσμηθὲν ἔθεσι καὶ τάξει νόμων
[2, 1267]	τούτων; Τοῖς μὲν οὐσία βραχεῖα	καὶ	ἐργασία, τοῖς δὲ σωφροσύνη· τρίτον
[2, 1267]	ἰῇ τιμῇ ἠμὲν κακὸς ἠδὲ	καὶ	ἐσθλός. Οὐ μόνον δ' οἱ
[2, 1271]	δὲ περὶ τοὺς ναυάρχους νόμῳ	καὶ	ἕτεροί τινες ἐπιτετιμήκασιν, ὀρθῶς ἐπιτιμῶντες.
[2, 1274]	δύναμιν, τὸ τὰς ἀρχὰς αἱρεῖσθαι	καὶ	εὐθύνειν (μηδὲ γὰρ τούτου κύριος
[2, 1274]	ἑταῖρον, Θάλητος δ' ἀκροατὴν Λυκοῦργον	καὶ	Ζάλευκον, Ζαλεύκου δὲ Χαρώνδαν. Ἀλλὰ
[2, 1274]	κατέστησε πάσας, ἐκ τῶν πεντακοσιομεδίμνων	καὶ	ζευγιτῶν καὶ τρίτου τέλους τῆς
[2, 1270]	καὶ τοὺς νόμους. Ἔστι δὲ	καὶ	ἡ δίαιτα τῶν ἐφόρων οὐχ
[2, 1272]	πολὺ διαφέρουσιν, ἥ τε Κρητικὴ	καὶ	ἡ Λακωνικὴ καὶ τρίτη τούτων
[2, 1262]	διὰ τὴν κοινωνίαν τὴν τοιαύτην,	καὶ	ἥκιστα λέγειν τὸν ἐμὸν ἢ
[2, 1273]	κάλλιον ἕκαστον ἀποτελεῖται τῶν αὐτῶν	καὶ	θᾶττον. Δῆλον δὲ τοῦτο ἐπὶ
[2, 1265]	θρέψονται, καὶ περὶ τούτους γυναικῶν	καὶ	θεραπόντων ἕτερος ὄχλος πολλαπλάσιος. Δεῖ
[2, 1261]	ἐπεὶ καὶ ἐν τοῖς ἐλευθέροις	καὶ	ἴσοις ἀνάγκη τοῦτ' εἶναι· ἅμα
[2, 1270]	τὴν ἀρχὴν εἶναι λίαν μεγάλην	καὶ	ἰσοτύραννον δημαγωγεῖν αὐτοὺς ἠναγκάζοντο καὶ
[2, 1266]	πολιτικῶν, πᾶσαι δὲ τῶν καθεστηκυιῶν	καὶ	καθ' ἃς πολιτεύονται νῦν ἐγγύτερόν
[2, 1264]	εἶναι δεῖ τὰς κτήσεις ἢ	καὶ	καθ' ἕκαστον ἰδίας, ἔτι δὲ
[2, 1269]	ἴσων ἀξιοῦσιν ἑαυτοὺς τοῖς κυρίοις,	καὶ	κακοπαθῶς ζῶντες ἐπιβουλεύουσι καὶ μισοῦσιν.
[2, 1265]	ἡ δὲ πενία στάσιν ἐμποιεῖ	καὶ	κακουργίαν. Φείδων μὲν οὖν ὁ
[2, 1273]	κοινότερόν τε γὰρ καθάπερ εἴπομεν	καὶ	κάλλιον ἕκαστον ἀποτελεῖται τῶν αὐτῶν
[2, 1272]	τῆς πολιτείας. Πολιτεύεσθαι δὲ δοκοῦσι	καὶ	Καρχηδόνιοι καλῶς καὶ πολλὰ περιττῶς
[2, 1261]	ἀγαθὸν σῴζει ἕκαστον. Ἔστι δὲ	καὶ	κατ' ἄλλον τρόπον φανερὸν ὅτι
[2, 1271]	ἀνδράσιν, οὐκ ἀσφαλές. Φαίνονται δὲ	καὶ	καταδωροδοκούμενοι καὶ καταχαριζόμενοι πολλὰ τῶν
[2, 1270]	καλόν, ὀρθῶς ποιήσας, διδόναι δὲ	καὶ	καταλείπειν ἐξουσίαν ἔδωκε τοῖς βουλομένοις·
[2, 1267]	καὶ βοσκημάτων πλοῦτος καὶ νομίσματος,	καὶ	κατασκευὴ πολλὴ τῶν καλουμένων ἐπίπλων·
[2, 1271]	ἀσφαλές. Φαίνονται δὲ καὶ καταδωροδοκούμενοι	καὶ	καταχαριζόμενοι πολλὰ τῶν κοινῶν οἱ
[2, 1271]	τὴν ἀρχὴν τὴν Ἑλληνικὴν πεφυκέναι	καὶ	κεῖσθαι καλῶς· πάσῃ γὰρ ἐπίκειται
[2, 1262]	πρὸς αἵματος ἢ κατ' οἰκειότητα	καὶ	κηδείαν αὑτοῦ πρῶτον ἢ τῶν
[2, 1268]	ἀκοῦσαι μόνον· ἔχει γὰρ συκοφαντίας	καὶ	κινήσεις, ἂν τύχῃ, πολιτείας. Ἐμπίπτει
[2, 1269]	νόμου δύναμιν. Ἔτι δ' εἰ	καὶ	κινητέοι, πότερον πάντες καὶ ἐν
[2, 1263]	πονοῦσιν. Ὅλως δὲ τὸ συζῆν	καὶ	κοινωνεῖν τῶν ἀνθρωπικῶν πάντων χαλεπόν,
[2, 1263]	ἐπεὶ καὶ τοὺς κοινὰ κεκτημένους	καὶ	κοινωνοῦντας πολλῷ διαφερομένους μᾶλλον ὁρῶμεν
[2, 1267]	ζῆν περιεργότερον τριχῶν τε πλήθει	καὶ	κόσμῳ πολυτελεῖ, ἔτι δὲ ἐσθῆτος
[2, 1268]	πρὸς τὴν πολιτείαν; Ἀλλὰ δεῖ	καὶ	κρείττους εἶναι τοὺς τὰ ὅπλα
[2, 1267]	πλῆθος ὑπάρχειν ὅσου οἱ πλησίον	καὶ	κρείττους ἐπιθυμήσουσιν, οἱ δὲ ἔχοντες
[2, 1263]	περὶ τὰς κτήσεις ἐν Λακεδαίμονι	καὶ	Κρήτῃ τοῖς συσσιτίοις ὁ νομοθέτης
[2, 1273]	μὲν οὖν τῆς Λακεδαιμονίων πολιτείας	καὶ	Κρητικῆς καὶ τῆς Καρχηδονίων, αἵπερ
[2, 1270]	γάρ ἐστι λίανν. Ἔτι δὲ	καὶ	κρίσεών εἰσι μεγάλων κύριοι, ὄντες
[2, 1261]	γὰρ καὶ τέκνων καὶ γυναικῶν	καὶ	κτημάτων κοινωνεῖν τοὺς πολίτας ἀλλήλοις,
[2, 1264]	δ' ἐκ τούτων τὸ βουλευόμενον	καὶ	κύριον τῆς πόλεως) περὶ δὲ
[2, 1268]	τοὺς ἄλλους μετέχειν τῆς πολιτείας	καὶ	κυρίους εἶναι τῆς τῶν ἀρχόντων
[2, 1263]	εἰπεῖν ἰδίοις, ἔτι δ' ἵπποις	καὶ	κυσίν, κἂν δεηθῶσιν ἐφοδίων ἐν
[2, 1271]	ἧττον γλαφυρῶς. Καὶ γὰρ ἔοικε	καὶ	λέγεταί γε τὰ πλεῖστα μεμιμῆσθαι
[2, 1269]	τυχόντας καὶ τοὺς ἀνοήτους, ὥσπερ	καὶ	λέγεται κατὰ τῶν γηγενῶν, ὥστε
[2, 1262]	τοὺς δὲ ἑκουσίους, καὶ μάχας	καὶ	λοιδορίας· ὧν οὐδὲν ὅσιόν ἐστι
[2, 1273]	οἱ δὲ καὶ πολιτείας, οἷον	καὶ	Λυκοῦργος καὶ Σόλων· οὗτοι γὰρ
[2, 1269]	τοῖς προσχώροις, Ἀχαιοῖς καὶ Περραιβοῖς	καὶ	Μάγνησιν. Ἔοικε δὲ καὶ εἰ
[2, 1263]	ὑπογεγραμμένον, ὡς οὐκ ὂν ἀδύνατον,	καὶ	μάλιστα ἐν ταῖς καλῶς οἰκουμέναις
[2, 1273]	γὰρ εἰς δύο ταῦτα βλέποντες,	καὶ	μάλιστα τὰς μεγίστας, τούς τε
[2, 1263]	κοινωνεῖν τῶν ἀνθρωπικῶν πάντων χαλεπόν,	καὶ	μάλιστα τῶν τοιούτων. Δηλοῦσι δ'
[2, 1262]	φόνους ἀκουσίους τοὺς δὲ ἑκουσίους,	καὶ	μάχας καὶ λοιδορίας· ὧν οὐδὲν
[2, 1272]	φίλους ἀναρχίαν ποιεῖν καὶ στασιάζειν	καὶ	μάχεσθαι πρὸς ἀλλήλους. Καίτοι τί
[2, 1273]	τὰς πενταρχίας κυρίας οὔσας πολλῶν	καὶ	μεγάλων ὑφ' αὑτῶν αἱρετὰς εἶναι,
[2, 1273]	ἄλλων νκαὶ γὰρ ἐξεληλυθότες ἄρχουσι	καὶ	μέλλοντεσσ ὀλιγαρχικόν, τὸ δὲ ἀμίσθους
[2, 1274]	δικαστήρια ποιήσας ἐκ πάντων. Διὸ	καὶ	μέμφονταί τινες αὐτῷ· λῦσαι γὰρ
[2, 1269]	γειτνιῶντες ἐχθροὶ πάντες ἦσαν, Ἀργεῖοι	καὶ	Μεσήνιοι καὶ Ἀρκάδες· ἐπεὶ καὶ
[2, 1270]	καὶ πάλιν τὸν πρὸς Ἀρκάδας	καὶ	Μεσηνίους· σχολάσαντες δὲ αὑτοὺς μὲν
[2, 1272]	ἢ τῶν ἰδιωτῶν· ἔξεστι δὲ	καὶ	μεταξὺ τοῖς κόσμοις ἀπειπεῖν τὴν
[2, 1262]	καὶ γινώσκειν ἀναγκαῖον τοὺς διδόντας	καὶ	μεταφέροντας τίσι τίνας διδόασιν. Ἔτι
[2, 1270]	ἦν μηδεμίαν ἢ ὀλίγην ἢ	καὶ	μετρίαν τετάχθαι. Νῦν δ' ἔξεστι
[2, 1266]	Εἰ γάρ τινες συστῆναι θέλουσι	καὶ	μέτριοι τὸ πλῆθος, αἰεὶ κατὰ
[2, 1267]	ἐστίν, ἂν ἥττους τε ὦσι	καὶ	μὴ ἀδικῶνται. Οὐ καλῶς δὲ
[2, 1261]	οἱ σκυτεῖς καὶ οἱ τέκτονες	καὶ	μὴ ἀεὶ οἱ αὐτοὶ σκυτοτόμοι
[2, 1271]	ἔχει· δεῖ γὰρ καὶ βουλόμενον	καὶ	μὴ βουλόμενον ἄρχειν τὸν ἄξιον
[2, 1267]	πεινῆν, ἀλλὰ καὶ ὅπως χαίρωσι	καὶ	μὴ ἐπιθυμῶσιν· ἐὰν γὰρ μείζω
[2, 1267]	πολεμεῖν, ἀλλ' οὕτως ὡς ἂν	καὶ	μὴ ἐχόντων τοσαύτην οὐσίαν. Οἷον
[2, 1273]	μέλλοντεσσ ὀλιγαρχικόν, τὸ δὲ ἀμίσθους	καὶ	μὴ κληρωτὰς ἀριστοκρατικὸν θετέον, καὶ
[2, 1262]	τοὺς ἀρχομένους πρὸς τὸ πειθαρχεῖν	καὶ	μὴ νεωτερίζειν. Ὅλως δὲ συμβαίνειν
[2, 1270]	ἔχειν, ἀλλὰ περὶ τοῦ ὀρθῶς	καὶ	μὴ ὀρθῶς. Τὰ δὲ περὶ
[2, 1267]	οἱ τεχνῖται πάντες δημόσιοι ἔσονται	καὶ	μὴ πλήρωμά τι παρέξονται τῆς
[2, 1273]	γίνηται τοῦθ' ὁρᾶν τὸν νομοθέτην,	καὶ	μὴ προστάττειν τὸν αὐτὸν αὐλεῖν
[2, 1273]	ὅπως οἱ βέλτιστοι δύνωνται σχολάζειν	καὶ	μηδὲν ἀσχημονεῖν, μὴ μόνον ἄρχοντες
[2, 1272]	ἐν τῇ τάξει τῆς πολιτείας,	καὶ	μήτε στάσιν, ὅ τι καὶ
[2, 1262]	ὅσιόν ἐστι γίνεσθαι πρὸς πατέρας	καὶ	μητέρας καὶ τοὺς μὴ πόρρω
[2, 1262]	τε καὶ παῖδας καὶ πατέρας	καὶ	μητέρας· κατὰ γὰρ τὰς ὁμοιότητας
[2, 1262]	ἀδελφοὺς καὶ τέκνα καὶ πατέρας	καὶ	μητέρας οἵ τε εἰς τοὺς
[2, 1266]	γὰρ τὴν αὐτὴν μὲν εἶναι	καὶ	μίαν, ἀλλὰ ταύτην εἶναι τοιαύτην
[2, 1263]	πρότερον, διὰ τὴν παιδείαν κοινὴν	καὶ	μίαν ποιεῖν· καὶ τόν γε
[2, 1269]	κυρίοις, καὶ κακοπαθῶς ζῶντες ἐπιβουλεύουσι	καὶ	μισοῦσιν. Δῆλον οὖν ὡς οὐκ
[2, 1274]	νόμοις οὐδὲν ἔστιν ὅ τι	καὶ	μνείας ἄξιον, πλὴν ἡ χαλεπότης
[2, 1266]	μὲν οὖν οὐκ ἐκ δημοκρατίας	καὶ	μοναρχίας δεῖ συνιστάναι τὴν τοιαύτην
[2, 1265]	αὐτὴν οἱ μὲν ἐξ ὀλιγαρχίας	καὶ	μοναρχίας καὶ δημοκρατίας φασίν, λέγοντες
[2, 1270]	φασιν εἶναί ποτε τοῖς Σπαρτιάταις	καὶ	μυρίους· οὐ μὴν ἀλλ' εἴτ'
[2, 1262]	τὸ αὐτὸ ἐμὸν προσαγορεύοντα δισχιλίων	καὶ	μυρίων, ἢ μᾶλλον ὡς νῦν
[2, 1263]	τόν γε μέλλοντα παιδείαν εἰσάγειν	καὶ	νομίζοντα διὰ ταύτης ἔσεσθαι τὴν
[2, 1267]	καὶ δούλων καὶ βοσκημάτων πλοῦτος	καὶ	νομίσματος, καὶ κατασκευὴ πολλὴ τῶν
[2, 1264]	τούτων τε πολιτεία καὶ παιδεία	καὶ	νόμοι τίνες. Ἔστι δ' οὔθ'
[2, 1269]	γὰρ ὅμοιον τὸ κινεῖν τέχνην	καὶ	νόμον· ὁ γὰρ νόμος ἰσχὺν
[2, 1273]	Λυκοῦργος καὶ Σόλων· οὗτοι γὰρ	καὶ	νόμους καὶ πολιτείας κατέστησαν. Περὶ
[2, 1270]	δὲ πολλάκις μὲν καὶ πρότερον,	καὶ	νῦν δὲ ἐν τοῖς Ἀνδρίοις·
[2, 1274]	κἀκεῖ τὸν βίον ἐτελεύτησαν ἀμφότεροι.	Καὶ	νῦν ἔτι δεικνύουσι τοὺς τάφους
[2, 1264]	μὴ γεωργεῖν τοὺς φύλακας· ὅπερ	καὶ	νῦν Λακεδαιμόνιοι ποιεῖν ἐπιχειροῦσιν. Οὐ
[2, 1265]	ἔχειν περὶ τὰς πόλεις τότε	καὶ	νῦν· νῦν μὲν γὰρ οὐδεὶς
[2, 1271]	ἐν τοῖς τότε κατοικοῦσιν. Διὸ	καὶ	νῦν οἱ περίοικοι τὸν αὐτὸν
[2, 1265]	ὁσωνοῦν γεννωμένων, ~ὅτι δοκεῖ τοῦτο	καὶ	νῦν συμβαίνειν περὶ τὰς πόλεις.
[2, 1263]	κοινὰ τὰ φίλων. Ἔστι δὲ	καὶ	νῦν τὸν τρόπον τοῦτον ἐν
[2, 1268]	τοὺς δ' αἱρεθέντας ἐπιμελεῖσθαι κοινῶν	καὶ	ξενικῶν καὶ ὀρφανικῶν. Τὰ μὲν
[2, 1270]	ἀνδρῶν τὴν πόλιν. Ὑπεναντίος δὲ	καὶ	ὁ περὶ τὴν τεκνοποιίαν νόμος
[2, 1270]	καὶ ἰσοτύραννον δημαγωγεῖν αὐτοὺς ἠναγκάζοντο	καὶ	οἱ βασιλεῖς, ὥστε καὶ ταύτῃ
[2, 1268]	πολιτῶν. Οἵ τε γὰρ τεχνῖται	καὶ	οἱ γεωργοὶ καὶ οἱ τὰ
[2, 1268]	γὰρ τεχνῖται καὶ οἱ γεωργοὶ	καὶ	οἱ τὰ ὅπλα ἔχοντες κοινωνοῦσι
[2, 1261]	ἂν εἰ μετέβαλλον οἱ σκυτεῖς	καὶ	οἱ τέκτονες καὶ μὴ ἀεὶ
[2, 1268]	παρὰ τὰ πάτρια καὶ γυμναστικὴ	καὶ	ὅλως αἱ τέχναι πᾶσαι καὶ
[2, 1270]	χιλίους ἱππεῖς τρέφειν καὶ πεντακοσίους,	καὶ	ὁπλίτας τρισμυρίους, οὐδὲ χίλιοι τὸ
[2, 1267]	τὸ ῥιγοῦν ἢ πεινῆν, ἀλλὰ	καὶ	ὅπως χαίρωσι καὶ μὴ ἐπιθυμῶσιν·
[2, 1268]	αἱρεθέντας ἐπιμελεῖσθαι κοινῶν καὶ ξενικῶν	καὶ	ὀρφανικῶν. Τὰ μὲν οὖν πλεῖστα
[2, 1264]	πολίτας. Ἐγκλήματα δὲ καὶ δίκαι,	καὶ	ὅσα ἄλλα ταῖς πόλεσιν ὑπάρχειν
[2, 1263]	ὅσων στερήσονται κακῶν κοινωνήσαντες, ἀλλὰ	καὶ	ὅσων ἀγαθῶν· φαίνεται δ' εἶναι
[2, 1263]	πᾶσι πρὸς ἅπαντας, ἄλλως τε	καὶ	ὅταν κατηγορῇ τις τῶν νῦν
[2, 1272]	τῆς ἁμαρτίας ταύτης ἰατρείαν, ἄτοπος	καὶ	οὐ πολιτικὴ ἀλλὰ δυναστευτική. Πολλάκις
[2, 1261]	ἑκάστῳ χίλιοι τῶν πολιτῶν υἱοί,	καὶ	οὗτοι οὐχ ὡς ἑκάστου, ἀλλὰ
[2, 1270]	ταὐτὸ συμβαίνειν ἀναγκαῖον ἐκείνως τε	καὶ	οὕτως. Ἔστι δὲ καὶ τῶν
[2, 1264]	ἰδίας, ἔτι δὲ καὶ γυναῖκας	καὶ	παῖδας ἰδίους ἢ κοινούς. Εἰ
[2, 1272]	κοινοῦ τρέφεσθαι πάντας, καὶ γυναῖκας	καὶ	παῖδας καὶ ἄνδρας. Πρὸς δὲ
[2, 1262]	τινας ὑπολαμβάνειν ἑαυτῶν ἀδελφούς τε	καὶ	παῖδας καὶ πατέρας καὶ μητέρας·
[2, 1264]	τίς ἡ τούτων τε πολιτεία	καὶ	παιδεία καὶ νόμοι τίνες. Ἔστι
[2, 1266]	δεῖν ὑπάρχειν ταῖς πόλεσιν, κτήσεως	καὶ	παιδείας. Ἀλλὰ τήν τε παιδείαν
[2, 1264]	μὲν γυναῖκας οἴεται δεῖν συμπολεμεῖν	καὶ	παιδείας μετέχειν τῆς αὐτῆς τοῖς
[2, 1274]	δ' ἥ τε τῶν γυναικῶν	καὶ	παίδων καὶ τῆς οὐσίας κοινότης
[2, 1262]	ἄλλους πολίτας δοθέντες τοὺς φύλακας	καὶ	πάλιν οἱ παρὰ τοῖς φύλαξιν
[2, 1270]	τόν τε πρὸς Ἀργείους πόλεμον	καὶ	πάλιν τὸν πρὸς Ἀρκάδας καὶ
[2, 1266]	διεγνωκότες, οἷον καὶ Σόλων ἐνομοθέτησεν,	καὶ	παρ' ἄλλοις ἔστι νόμος ὃς
[2, 1264]	καθάπερ ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσι,	καὶ	παρ' ἐκείνοις ἔσται τὰ τοιαῦτα,
[2, 1264]	τοῦτο δὲ στάσεως αἴτιον γίνεται	καὶ	παρὰ τοῖς μηδὲν ἀξίωμα κεκτημένοις,
[2, 1262]	ἑαυτῶν ἀδελφούς τε καὶ παῖδας	καὶ	πατέρας καὶ μητέρας· κατὰ γὰρ
[2, 1262]	ἔτι προσαγορεύσουσιν ἀδελφοὺς καὶ τέκνα	καὶ	πατέρας καὶ μητέρας οἵ τε
[2, 1264]	τὰς παρ' ἐνίοις εἱλωτείας τε	καὶ	πενεστείας καὶ δουλείας. Ἀλλὰ γὰρ
[2, 1270]	τῆς χώρας χιλίους ἱππεῖς τρέφειν	καὶ	πεντακοσίους, καὶ ὁπλίτας τρισμυρίους, οὐδὲ
[2, 1270]	αὐτοῖς. Ἐπιεικῶν μὲν γὰρ ὄντων	καὶ	πεπαιδευμένων ἱκανῶς πρὸς ἀνδραγαθίαν τάχ'
[2, 1261]	αὐτήν, καὶ περὶ τῆς οὐσίας	καὶ	περὶ ἑκάστου δὴ τῶν συμβαινόντων
[2, 1264]	τέκνων κοινωνίας, πῶς ἔχειν δεῖ,	καὶ	περὶ κτήσεως, καὶ τῆς πολιτείας
[2, 1266]	κλήρους διασῴζειν (τοῦτο δὲ λυθὲν	καὶ	περὶ Λευκάδα δημοτικὴν ἐποίησε λίαν
[2, 1265]	ἔργων τῶν ἀναγκαίων ἀπεχομένους ζῆν,	καὶ	περὶ συσσιτίων ὡσαύτως· πλὴν ἐν
[2, 1271]	οὐ καλῶς. Φαύλως δ' ἔχει	καὶ	περὶ τὰ κοινὰ χρήματα τοῖς
[2, 1269]	ἐᾶν ἀκινήτους βέλτιον. Ὥσπερ γὰρ	καὶ	περὶ τὰς ἄλλας τέχνας, καὶ
[2, 1268]	καὶ τὴν πολιτικήν, δῆλον ὅτι	καὶ	περὶ ταύτην ἀναγκαῖον ὁμοίως ἔχειν.
[2, 1266]	πολιτείας ἡ σκέψις· ἔχει δὲ	καὶ	περὶ τὴν αἵρεσιν τῶν ἀρχόντων
[2, 1271]	τῆς ἀρχῆς. Νῦν δ' ὅπερ	καὶ	περὶ τὴν ἄλλην πολιτείαν ὁ
[2, 1267]	τοὺς θερινοὺς χρόνους, λόγιος δὲ	καὶ	περὶ τὴν ὅλην φύσιν εἶναι
[2, 1264]	ἔχει τοὺς ὕστερον γραφέντας, διὸ	καὶ	περὶ τῆς ἐνταῦθα πολιτείας ἐπισκέψασθαι
[2, 1267]	ἐκεῖνος οὐδὲν εἴρηκεν. Ὁμοίως δὲ	καὶ	περὶ τῆς κτήσεως. Δεῖ γὰρ
[2, 1261]	καὶ γυναῖκα δὴ τὴν αὐτήν,	καὶ	περὶ τῆς οὐσίας καὶ περὶ
[2, 1264]	τοῖς ἔξωθεν πεπλήρωκε τὸν λόγον	καὶ	περὶ τῆς παιδείας, ποίαν τινὰ
[2, 1274]	Φιλόλαος περί τ' ἄλλων τινῶν	καὶ	περὶ τῆς παιδοποιίας, οὓς καλοῦσιν
[2, 1267]	καὶ τὸν Πειραιᾶ κατέτεμεν, γενόμενος	καὶ	περὶ τὸν ἄλλον βίον περιττότερος
[2, 1262]	τοῖς οὕτω πολιτευομένοις. Ἀλλὰ μὴν	καὶ	περὶ τοῦ μεταφέρειν τὰ γινόμενα
[2, 1267]	ἐν τῷ χειμῶνι μόνον ἀλλὰ	καὶ	περὶ τοὺς θερινοὺς χρόνους, λόγιος
[2, 1265]	ἐξ ἧς ἀργοὶ πεντακισχίλιοι θρέψονται,	καὶ	περὶ τούτους γυναικῶν καὶ θεραπόντων
[2, 1269]	καὶ τῆς Κρητικῆς, σχεδὸν δὲ	καὶ	περὶ τῶν ἄλλων πολιτειῶν, δύο
[2, 1272]	αὐτοὺς ἄν τις εἴπειε λόγους	καὶ	περὶ τῶν ἐν Λακεδαίμονι γινομένων·
[2, 1264]	μή, νῦν γε οὐδὲν διώρισται.	Καὶ	περὶ τῶν ἐχομένων τίς ἡ
[2, 1274]	Ἀρείῳ πάγῳ βουλὴν Ἐφιάλτης ἐκόλουσε	καὶ	Περικλῆς, τὰ δὲ δικαστήρια μισθοφόρα
[2, 1261]	(τὸ γὰρ πάντες καὶ ἀμφότεροι,	καὶ	περιττὰ καὶ ἄρτια, διὰ τὸ
[2, 1269]	πολεμεῖν ἔτι τοῖς προσχώροις, Ἀχαιοῖς	καὶ	Περραιβοῖς καὶ Μάγνησιν. Ἔοικε δὲ
[2, 1274]	τῆς ζημίας μέγεθος. Ἐγένετο δὲ	καὶ	Πιττακὸς νόμων δημιουργὸς ἀλλ' οὐ
[2, 1271]	νομοθέτου ἐπιτιμήσειεν ἄν τις, ~ὅπερ	καὶ	Πλάτων ἐν τοῖς Νόμοις ἐπιτετίμηκεν·
[2, 1262]	ὥσπερ πρὸς τοὺς ἄπωθεν· ἃ	καὶ	πλεῖον συμβαίνειν ἀναγκαῖον ἀγνοούντων ἢ
[2, 1268]	δὲ ἐν μὲν τῇ διαίτῃ	καὶ	πλείοσιν ἐνδέχεται (κοινολογοῦνται γὰρ ἀλλήλοις
[2, 1263]	περὶ συμβολαίων καὶ ψευδομαρτυριῶν κρίσεις	καὶ	πλουσίων κολακείας· ὧν οὐδὲν γίνεται
[2, 1273]	οὐ γὰρ μόνον ἀριστίνδην ἀλλὰ	καὶ	πλουτίνδην οἴονται δεῖν αἱρεῖσθαι τοὺς
[2, 1273]	τὰς πόλεις. Τούτῳ γὰρ ἰῶνται	καὶ	ποιοῦσι μόνιμον τὴν πολιτείαν. Ἀλλὰ
[2, 1264]	που δῆθεν παρά γε θυμοειδέσι	καὶ	πολεμικοῖς ἀνδράσιν. Ὅτι δ' ἀναγκαῖον
[2, 1269]	καθάπερ τὰ πολλὰ τῶν στρατιωτικῶν	καὶ	πολεμικῶν γενῶν, ἔξω Κελτῶν ἢ
[2, 1274]	ὁ δῆμος δοῦλος ἂν εἴη	καὶ	πολέμιος) τὰς δ' ἀρχὰς ἐκ
[2, 1269]	ἀνὴρ καὶ γυνή, δῆλον ὅτι	καὶ	πόλιν ἐγγὺς τοῦ δίχα διῃρῆσθαι
[2, 1261]	διαφέρειν (διοίσει δὲ τῷ τοιούτῳ	καὶ	πόλις ἔθνους, ὅταν μὴ κατὰ
[2, 1261]	ἐξ ὁμοίων. Ἕτερον γὰρ συμμαχία	καὶ	πόλις· τὸ μὲν γὰρ τῷ
[2, 1273]	Σόλων· οὗτοι γὰρ καὶ νόμους	καὶ	πολιτείας κατέστησαν. Περὶ μὲν οὖν
[2, 1273]	ἐγένοντο δημιουργοὶ μόνον, οἱ δὲ	καὶ	πολιτείας, οἷον καὶ Λυκοῦργος καὶ
[2, 1266]	μὲν ἰδιωτῶν αἱ δὲ φιλοσόφων	καὶ	πολιτικῶν, πᾶσαι δὲ τῶν καθεστηκυιῶν
[2, 1268]	ὅπλα ἐχόντων καθίστασθαι καὶ στρατηγοὺς	καὶ	πολιτοφύλακας καὶ τὰς κυριωτάτας ἀρχὰς
[2, 1269]	παρὰ τοῖς Λάκωσι τοῦθ' ὑπῆρχεν,	καὶ	πολλὰ διῳκεῖτο ὑπὸ τῶν γυναικῶν
[2, 1272]	δὲ δοκοῦσι καὶ Καρχηδόνιοι καλῶς	καὶ	πολλὰ περιττῶς πρὸς τοὺς ἄλλους,
[2, 1272]	τρίτη τούτων ἡ τῶν Καρχηδονίων.	Καὶ	πολλὰ τῶν τεταγμένων ἔχει παρ'
[2, 1269]	φανερὸν ὅτι κινητέοι καὶ τινὲς	καὶ	ποτὲ τῶν νόμων εἰσίν. Ἄλλον
[2, 1264]	οὐδεμιᾶς μεθέξουσιν ἤ τινος ἀρχῆς,	καὶ	πότερον ὅπλα δεῖ κεκτῆσθαι καὶ
[2, 1269]	ἐν πάσῃ πολιτείᾳ, ἢ οὔ;	Καὶ	πότερον τῷ τυχόντι ἢ τισίν;
[2, 1273]	τούτους ἄρχειν. Βέλτιον δ' εἰ	καὶ	προεῖτο τὴν εὐπορίαν τῶν ἐπιεικῶν
[2, 1269]	τὴν προαίρεσιν τῆς πολιτείας βλαβερὰ	καὶ	πρὸς εὐδαιμονίαν πόλεως. Ὥσπερ γὰρ
[2, 1273]	ἰδιωτεύοντες. Εἰ δὲ δεῖ βλέπειν	καὶ	πρὸς εὐπορίαν χάριν σχολῆς, φαῦλον
[2, 1263]	ἔργον ἴδιόν ἐστιν. Ἔτι δὲ	καὶ	πρὸς ἡδονὴν ἀμύθητον ὅσον διαφέρει
[2, 1269]	εἴπερ, πρὸς τὸν πόλεμον, βλαβερώταται	καὶ	πρὸς ταῦθ' αἱ τῶν Λακώνων
[2, 1271]	νόμων. Δοκεῖ δ' ἡ νῆσος	καὶ	πρὸς τὴν ἀρχὴν τὴν Ἑλληνικὴν
[2, 1272]	ὠφέλιμον πολλὰ πεφιλοσόφηκεν ὁ νομοθέτης,	καὶ	πρὸς τὴν διάζευξιν τῶν γυναικῶν,
[2, 1269]	ἡ περὶ τὰς γυναῖκας ἄνεσις	καὶ	πρὸς τὴν προαίρεσιν τῆς πολιτείας
[2, 1265]	συμβαίνῃ τελευτᾶν τινας τῶν γεννηθέντων,	καὶ	πρὸς τὴν τῶν ἄλλων ἀτεκνίαν.
[2, 1267]	αὑτοὺς πολιτεύσονται καλῶς, δεῖ δὲ	καὶ	πρὸς τοὺς γειτνιῶντας καὶ τοὺς
[2, 1265]	Ἔτι δὲ καλῶς ἔχει προσθεῖναι	καὶ	πρὸς τοὺς γειτνιῶντας τόπους, πρῶτον
[2, 1265]	τὴν οἰκείαν χώραν ἐστίν, ἀλλὰ	καὶ	πρὸς τοὺς ἔξω τόπους) εἰ
[2, 1267]	πολιτικὰς χρήσεις ἱκανὴν ὑπάρχειν, ἀλλὰ	καὶ	πρὸς τοὺς ἔξωθεν κινδύνους· διόπερ
[2, 1263]	λίαν ἓν ποιοῦσι τὴν πόλιν,	καὶ	πρὸς τούτοις ἀναιροῦσιν ἔργα δυοῖν
[2, 1266]	ἐξουσίαν εἶναι κτήσασθαι, καθάπερ εἴρηται	καὶ	πρότερον. Δεῖ δὲ μηδὲ τοῦτο
[2, 1272]	κωλύει τῆς πολιτείας, καθάπερ εἴρηται	καὶ	πρότερον, ἐν δὲ Κρήτῃ κοινοτέρως·
[2, 1270]	ἦσαν. Ἐδήλωσαν δὲ πολλάκις μὲν	καὶ	πρότερον, καὶ νῦν δὲ ἐν
[2, 1270]	μὴ καλῶς ἔοικεν, ὥσπερ ἐλέχθη	καὶ	πρότερον, οὐ μόνον ἀπρέπειάν τινα
[2, 1260]	γὰρ πολιτεία κοινωνία τίς ἐστι,	καὶ	πρῶτον ἀνάγκη τοῦ τόπου κοινωνεῖν·
[2, 1263]	γεωργούντων ἄλλος ἂν εἴη τρόπος	καὶ	ῥᾴων, αὐτῶν δ' αὑτοῖς διαπονούντων
[2, 1271]	Ἀσίας τοῦ περὶ Τριόπιον τόπου	καὶ	Ῥόδου. Διὸ καὶ τὴν τῆς
[2, 1264]	τοῖς δ' ἄργυρον, χαλκὸν δὲ	καὶ	σίδηρον τοῖς τεχνίταις μέλλουσιν ἔσεσθαι
[2, 1274]	Χαλκιδικαῖς πόλεσι ταῖς περὶ Ἰταλίαν	καὶ	Σικελίαν. Πειρῶνται δέ τινες καὶ
[2, 1268]	Ἐμπίπτει δ' εἰς ἄλλο πρόβλημα	καὶ	σκέψιν ἑτέραν· ἀποροῦσι γάρ τινες
[2, 1273]	μὴ προστάττειν τὸν αὐτὸν αὐλεῖν	καὶ	σκυτοτομεῖν. Ὥσθ' ὅπου μὴ μικρὰ
[2, 1266]	πάλαι τινὲς φαίνονται διεγνωκότες, οἷον	καὶ	Σόλων ἐνομοθέτησεν, καὶ παρ' ἄλλοις
[2, 1273]	καὶ πολιτείας, οἷον καὶ Λυκοῦργος	καὶ	Σόλων· οὗτοι γὰρ καὶ νόμους
[2, 1272]	καὶ τοὺς φίλους ἀναρχίαν ποιεῖν	καὶ	στασιάζειν καὶ μάχεσθαι πρὸς ἀλλήλους.
[2, 1267]	διὸ καὶ φαίνονται πολλάκις ἐπιτιθέμενοι	καὶ	στασιάζοντες· ~ἔτι δ' ἡ πονηρία
[2, 1268]	τῶν τὰ ὅπλα ἐχόντων καθίστασθαι	καὶ	στρατηγοὺς καὶ πολιτοφύλακας καὶ τὰς
[2, 1261]	τινα ἄλλην τάξιν ἢ χρόνου.	Καὶ	συμβαίνει δὴ τὸν τρόπον τοῦτον
[2, 1262]	ἀλλήλων τὰς πίστεις. Ὅπερ φασὶ	καὶ	συμβαίνειν τινὲς τῶν τὰς τῆς
[2, 1264]	ὅπλα δεῖ κεκτῆσθαι καὶ τούτους	καὶ	συμπολεμεῖν ἢ μή, περὶ τούτων
[2, 1274]	καὶ Σικελίαν. Πειρῶνται δέ τινες	καὶ	συνάγειν ὡς Ὀνομακρίτου μὲν γενομένου
[2, 1272]	τοῖς δὲ Κρησὶν οἱ περίοικοι,	~καὶ	συσσίτια παρ' ἀμφοτέροις ἔστιν, καὶ
[2, 1271]	τοῖς Λάκωσιν ἕκαστον δεῖ φέρειν,	καὶ	σφόδρα πενήτων ἐνίων ὄντων καὶ
[2, 1273]	γὰρ τὸν ἀποροῦντα καλῶς ἄρχειν	καὶ	σχολάζειν. Εἴπερ οὖν τὸ μὲν
[2, 1262]	γὰρ ᾧ συνέβη γενέσθαι τέκνον	καὶ	σωθῆναι γενόμενον. Καίτοι πότερον οὕτω
[2, 1270]	μεγάλων ἀμφισβητήσιμον (ἔστι γάρ, ὥσπερ	καὶ	σώματος, καὶ διανοίας γῆρας) ~τὸν
[2, 1271]	διόπερ ἐξέπεμπον συμπρεσβευτὰς τοὺς ἐχθρούς,	καὶ	σωτηρίαν ἐνόμιζον τῇ πόλει εἶναι
[2, 1263]	τρόπον κοινωνεῖν τῶν βαρβάρων) ἢ	καὶ	τὰ γήπεδα καὶ τοὺς καρποὺς
[2, 1268]	ὀρφανικῶν. Τὰ μὲν οὖν πλεῖστα	καὶ	τὰ μάλιστα ἀξιόλογα τῆς Ἱπποδάμου
[2, 1267]	γεωργούς, τρίτον δὲ τὸ προπολεμοῦν	καὶ	τὰ ὅπλα ἔχον. Διῄρει δ'
[2, 1262]	τίσι τίνας διδόασιν. Ἔτι δὲ	καὶ	τὰ πάλαι λεχθέντα μᾶλλον ἐπὶ
[2, 1270]	πολλοὺς γίνεσθαι πένητας. Ἀλλὰ μὴν	καὶ	τὰ περὶ τὴν ἐφορείαν ἔχει
[2, 1261]	Ἐπεὶ δὲ βέλτιον οὕτως ἔχει	καὶ	τὰ περὶ τὴν κοινωνίαν τὴν
[2, 1270]	τῶν σωματικῶν ἡδονῶν. Ἔχει δὲ	καὶ	τὰ περὶ τὴν τῶν γερόντων
[2, 1265]	δ' ἐν τοῖς νόμοις τούτοις	καὶ	τὰ περὶ τοὺς ἄρχοντας πῶς
[2, 1264]	ἐλάττους ἑτέρας. Σχεδὸν δὲ παραπλησίως	καὶ	τὰ περὶ τοὺς Νόμους ἔχει
[2, 1274]	παίδων καὶ τῆς οὐσίας κοινότης	καὶ	τὰ συσσίτια τῶν γυναικῶν, ἔτι
[2, 1274]	ὁ Καταναῖος τοῖς αὑτοῦ πολίταις	καὶ	ταῖς ἄλλαις ταῖς Χαλκιδικαῖς πόλεσι
[2, 1263]	τρόπον ἔχει καὶ ἐπικοσμηθὲν ἔθεσι	καὶ	τάξει νόμων ὀρθῶν, οὐ μικρὸν
[2, 1260]	ὅτι μάλιστα κατ' εὐχήν, δεῖ	καὶ	τὰς ἄλλας ἐπισκέψασθαι πολιτείας, αἷς
[2, 1266]	τὴν περὶ τὰ τέκνα κοινότητα	καὶ	τὰς γυναῖκας ἄλλος κεκαινοτόμηκεν, οὔτε
[2, 1261]	φησὶ δεῖν κοινὰ τὰ τέκνα	καὶ	τὰς γυναῖκας εἶναι καὶ τὰς
[2, 1268]	Ἐσιδηροφοροῦντό τε γὰρ οἱ Ἕλληνες,	καὶ	τὰς γυναῖκας ἐωνοῦντο παρ' ἀλλήλων,
[2, 1262]	οὖν τῆς περὶ τὰ τέκνα	καὶ	τὰς γυναῖκας κοινωνίας διωρίσθω τὸν
[2, 1262]	ἀπὸ τῶν περὶ τὰ τέκνα	καὶ	τὰς γυναῖκας νενομοθετημένων, ~λέγω δὲ
[2, 1262]	τάττειν τὰ περὶ τὰ τέκνα	καὶ	τὰς γυναῖκας. Φιλίαν τε γὰρ
[2, 1265]	δὲ καὶ ἐλευθερίως ἔστιν, ὥστε	καὶ	τὰς ἕξεις ἀναγκαῖον περὶ αὐτὴν
[2, 1274]	τὰ περί τε τὰ φονικὰ	καὶ	τὰς ἐπικλήρους ἐστίν· οὐ μὴν
[2, 1272]	τὸ μὲν πρὸς τοὺς θεοὺς	καὶ	τὰς κοινὰς λειτουργίας, τὸ δὲ
[2, 1261]	τέκνα καὶ τὰς γυναῖκας εἶναι	καὶ	τὰς κτήσεις. Τοῦτο δὴ πότερον
[2, 1268]	καθίστασθαι καὶ στρατηγοὺς καὶ πολιτοφύλακας	καὶ	τὰς κυριωτάτας ἀρχὰς ὡς εἰπεῖνν·
[2, 1266]	τῶν εὐπόρων εἶναι τοὺς ἄρχοντας,	καὶ	τὰς μεγίστας ἐκ τῶν μεγίστων
[2, 1271]	θαλάττης ἀρχὴν κατέσχεν ὁ Μίνως,	καὶ	τὰς νήσους τὰς μὲν ἐχειρώσατο
[2, 1262]	κληθεῖσα Δικαία ἵππος. Ἔτι δὲ	καὶ	τὰς τοιαύτας δυσχερείας οὐ ῥᾴδιον
[2, 1274]	τὰς πολιτείας, τάς τε κυρίας	καὶ	τὰς ὑπὸ τινῶν εἰρημένας, ἔστω
[2, 1263]	γε κτήσεις κοινὰς εἶναι βέλτιον	καὶ	τὰς χρήσεις οἷον τὰ μὲν
[2, 1264]	πόλει δύο πόλεις ἀναγκαῖον εἶναι,	καὶ	ταύτας ὑπεναντίας ἀλλήλαις. Ποιεῖ γὰρ
[2, 1270]	ἠναγκάζοντο καὶ οἱ βασιλεῖς, ὥστε	καὶ	ταύτῃ συνεπιβλάπτεσθαι τὴν πολιτείαν· δημοκρατία
[2, 1265]	δὲ περὶ τῆς πολιτείας εἴρηκεν,	καὶ	ταύτην βουλόμενος κοινοτέραν ποιεῖν ταῖς
[2, 1268]	μέρος, νῦν δ' ἰδίαν ἔχουσιν	καὶ	ταύτην ἰδίᾳ γεωργήσουσιν. Ἔτι δὲ
[2, 1270]	τῶν γενομένων, ὥστε δῆλον ὅτι	καὶ	ταύτης τῆς ἁμαρτίας· ἀλλ' ἡμεῖς
[2, 1262]	οὐ γὰρ ἔτι προσαγορεύσουσιν ἀδελφοὺς	καὶ	τέκνα καὶ πατέρας καὶ μητέρας
[2, 1261]	δ' οὒ βέλτιον; Ἐνδέχεται γὰρ	καὶ	τέκνων καὶ γυναικῶν καὶ κτημάτων
[2, 1264]	ὁ Σωκράτης, περί τε γυναικῶν	καὶ	τέκνων κοινωνίας, πῶς ἔχειν δεῖ,
[2, 1261]	μὴ ἀεὶ οἱ αὐτοὶ σκυτοτόμοι	καὶ	τέκτονες ἦσαν. Ἐπεὶ δὲ βέλτιον
[2, 1272]	φιδιτίοις, τὴν δὲ τῶν ἑκατὸν	καὶ	τεττάρων ἀρχὴν τοῖς ἐφόροις (πλὴν
[2, 1262]	τὰ μὲν ἐκ τῶν γεωργῶν	καὶ	τεχνιτῶν εἰς τοὺς φύλακας, τὰ
[2, 1263]	διορθοῦν, ἀλλὰ μὴ τοῖς ἔθεσι	καὶ	τῇ φιλοσοφίᾳ καὶ τοῖς νόμοις,
[2, 1271]	δεῖν τὰς εὐθύνας. Ἔτι δὲ	καὶ	τὴν αἵρεσιν ἣν ποιοῦνται τῶν
[2, 1266]	λέγειν, καὶ τὸ μίαν εἶναι	καὶ	τὴν αὐτὴν οὐδὲν ὄφελος· ἔστι
[2, 1272]	ἀρχὴν ἀριστίνδην) τοὺς δὲ βασιλεῖς	καὶ	τὴν γερουσίαν ἀνάλογον τοῖς ἐκεῖ
[2, 1274]	νόμος, τὸ τοὺς νήφοντας συμποσιαρχεῖν,	καὶ	τὴν ἐν τοῖς πολεμικοῖς ἄσκησιν
[2, 1264]	ἔσεσθαι καὶ γεωργοῖς. Ἔτι δὲ	καὶ	τὴν εὐδαιμονίαν ἀφαιρούμενος τῶν φυλάκων,
[2, 1272]	ἦν, εἶτα κατέλυσαν οἱ Κρῆτες,	καὶ	τὴν ἡγεμονίαν οἱ κόσμοι τὴν
[2, 1274]	εἰς τὴν νῦν δημοκρατίαν μετέστησαν·	καὶ	τὴν μὲν ἐν Ἀρείῳ πάγῳ
[2, 1265]	δεῖν εἶναι συσσίτια καὶ γυναικῶν,	καὶ	τὴν μὲν χιλίων τῶν ὅπλα
[2, 1266]	στοχαστέον. Ἔτι δ' εἴ τις	καὶ	τὴν μετρίαν τάξειεν οὐσίαν πᾶσιν,
[2, 1262]	ποιεῖ τὴν κρᾶσιν, οὕτω συμβαίνει	καὶ	τὴν οἰκειότητα τὴν πρὸς ἀλλήλους
[2, 1263]	μὲν γὰρ εἶναί πως μίαν	καὶ	τὴν οἰκίαν καὶ τὴν πόλιν,
[2, 1261]	ἕκαστος δ' αὐτῶν, ὁμοίως δὲ	καὶ	τὴν οὐσίαν πάντες μέν, οὐχ
[2, 1266]	ἂν βούληταί τις, ὁμοίως δὲ	καὶ	τὴν οὐσίαν πωλεῖν οἱ νόμοι
[2, 1263]	πως μίαν καὶ τὴν οἰκίαν	καὶ	τὴν πόλιν, ἀλλ' οὐ πάντως.
[2, 1273]	τὸν πλοῦτον μᾶλλον τῆς ἀρετῆς,	καὶ	τὴν πόλιν ὅλην φιλοχρήματον. Ὅ
[2, 1268]	ὥστ' ἐπεὶ μίαν τούτων θετέον	καὶ	τὴν πολιτικήν, δῆλον ὅτι καὶ
[2, 1269]	καὶ περὶ τὰς ἄλλας τέχνας,	καὶ	τὴν πολιτικὴν τάξιν ἀδύνατον ἀκριβῶς
[2, 1273]	τῶν ἀρχῶν, τήν τε βασιλείαν	καὶ	τὴν στρατηγίαν. Ἔντιμον γὰρ ὁ
[2, 1266]	μεγίστων τιμημάτων. Ὀλιγαρχικὴν δὲ ποιεῖ	καὶ	τὴν τῆς βουλῆς αἵρεσιν. Αἱροῦνται
[2, 1271]	Τριόπιον τόπου καὶ Ῥόδου. Διὸ	καὶ	τὴν τῆς θαλάττης ἀρχὴν κατέσχεν
[2, 1273]	τίμιον εἶναι τὸ κύριον, ἀνάγκη	καὶ	τὴν τῶν ἄλλων πολιτῶν δόξαν
[2, 1274]	οὐ καταλῦσαι, τήν τε βουλὴν	καὶ	τὴν τῶν ἀρχῶν αἵρεσιν, τὸν
[2, 1273]	μεγάλων ὑφ' αὑτῶν αἱρετὰς εἶναι,	καὶ	τὴν τῶν ἑκατὸν ταύτας αἱρεῖσθαι,
[2, 1265]	εἶναι τῶν πολιτειῶν μεμειγμένην, διὸ	καὶ	τὴν τῶν Λακεδαιμονίων ἐπαινοῦσιν (εἶναι
[2, 1265]	ἐπὶ τῆς γῆς μέχρι τινός;	Καὶ	τὴν τῶν οἰκοπέδων δὲ διαίρεσιν
[2, 1264]	ἐφέντες μόνον ἀπειρήκασι τὰ γυμνάσια	καὶ	τὴν τῶν ὅπλων κτῆσιν. Εἰ
[2, 1267]	Ἱππόδαμος δὲ Εὐρυφῶντος Μιλήσιος (ὃς	καὶ	τὴν τῶν πόλεων διαίρεσιν εὗρε
[2, 1273]	τῆς Λακεδαιμονίων πολιτείας καὶ Κρητικῆς	καὶ	τῆς Καρχηδονίων, αἵπερ δικαίως εὐδοκιμοῦσι,
[2, 1269]	Περὶ δὲ τῆς Λακεδαιμονίων πολιτείας	καὶ	τῆς Κρητικῆς, σχεδὸν δὲ καὶ
[2, 1265]	γὰρ τῆς τῶν γυναικῶν κοινωνίας	καὶ	τῆς κτήσεως, τὰ ἄλλα ταὐτὰ
[2, 1274]	τε τῶν γυναικῶν καὶ παίδων	καὶ	τῆς οὐσίας κοινότης καὶ τὰ
[2, 1273]	παρὰ τὴν ὑπόθεσιν τῆς ἀριστοκρατίας	καὶ	τῆς πολιτείας τὰ μὲν εἰς
[2, 1264]	ἔχειν δεῖ, καὶ περὶ κτήσεως,	καὶ	τῆς πολιτείας τὴν τάξιν (διαιρεῖται
[2, 1269]	οὖν τούτων φανερὸν ὅτι κινητέοι	καὶ	τινὲς καὶ ποτὲ τῶν νόμων
[2, 1268]	ὧν ἕκαστος γεωργήσει δύο οἰκίαις,	~καὶ	τίνος ἕνεκεν οὐκ εὐθὺς ἀπὸ
[2, 1262]	καὶ φιλεῖν, τό τε ἴδιον	καὶ	τὸ ἀγαπητόν· ὧν οὐδέτερον οἷόν
[2, 1273]	ὡς εἰπεῖν διελήλυθε τὸ ἄρχειν	καὶ	τὸ ἄρχεσθαι. Ὀλιγαρχικῆς δ' οὔσης
[2, 1271]	τε τὴν κρίσιν ἐστὶ παιδαριώδης,	καὶ	τὸ αὐτὸν αἰτεῖσθαι τὸν ἀξιωθησόμενον
[2, 1272]	~καὶ συσσίτια παρ' ἀμφοτέροις ἔστιν,	καὶ	τό γε ἀρχαῖον ἐκάλουν οἱ
[2, 1268]	ἂν εἴη τὸ μάχιμον ἕτερον	καὶ	τὸ γεωργοῦν, βούλεται δ' ὁ
[2, 1272]	Λακεδαίμονι γινομένων· τὸ γὰρ ἀνυπεύθυνον	καὶ	τὸ διὰ βίου μεῖζόν ἐστι
[2, 1263]	τοῦ κοινὰς εἶναι τὰς κτήσεις	καὶ	τὸ ἐκ τοῦ ἰδίας. Δεῖ
[2, 1264]	τῶν γεωργῶν γυναῖκες Ἄτοπον δὲ	καὶ	τὸ ἐκ τῶν θηρίων ποιεῖσθαι
[2, 1262]	καὶ ἀδελφῷ πρὸς ἀδελφόν, ἐπεὶ	καὶ	τὸ ἐρᾶν μόνον. Ἄτοπον δὲ
[2, 1265]	τὸ κομψὸν καὶ τὸ καινοτόμον	καὶ	τὸ ζητητικόν, καλῶς δὲ πάντα
[2, 1261]	εἴπερ οὖν αἱρετώτερον τὸ αὐταρκέστερον,	καὶ	τὸ ἧττον ἓν τοῦ μᾶλλον
[2, 1265]	Σωκράτους λόγοι καὶ τὸ κομψὸν	καὶ	τὸ καινοτόμον καὶ τὸ ζητητικόν,
[2, 1262]	δὲ μή, οὐδεμίαν. Ἄτοπον δὲ	καὶ	τὸ κοινοὺς ποιήσαντα τοὺς υἱοὺς
[2, 1265]	πάντες οἱ τοῦ Σωκράτους λόγοι	καὶ	τὸ κομψὸν καὶ τὸ καινοτόμον
[2, 1261]	τὴν πόλιν ὥσπερ λέγουσί τινες,	καὶ	τὸ λεχθὲν ὡς μέγιστον ἀγαθὸν
[2, 1261]	πάντες ἅμα λέγωσι τὸ ἐμὸν	καὶ	τὸ μὴ ἐμόν· τοῦτο γὰρ
[2, 1272]	ἐστι γέρας τῆς ἀξίας αὐτοῖς,	καὶ	τὸ μὴ κατὰ γράμματα ἄρχειν
[2, 1266]	παιδείαν ἥτις ἔσται δεῖ λέγειν,	καὶ	τὸ μίαν εἶναι καὶ τὴν
[2, 1262]	(οὕτως γὰρ ἂν ἥκιστα στασιάζοιεν)	καὶ	τὸ μίαν εἶναι τὴν πόλιν
[2, 1265]	δὲ πάντα ἴσως χαλεπόν, ἐπεὶ	καὶ	τὸ νῦν εἰρημένον πλῆθος δεῖ
[2, 1269]	ἄρχουσιν ἀπειθεῖν ἐθισθείς. Ψεῦδος δὲ	καὶ	τὸ παράδειγμα τὸ περὶ τῶν
[2, 1266]	δ' ἀφεῖσθαι, τοῦτο δ' ὀλιγαρχικόν,	καὶ	τὸ πειρᾶσθαι πλείους ἐκ τῶν
[2, 1273]	Φαῦλον δ' ἂν δόξειεν εἶναι	καὶ	τὸ πλείους ἀρχὰς τὸν αὐτὸν
[2, 1273]	δέ, ἂν ἀτυχία γένηταί τις	καὶ	τὸ πλῆθος ἀποστῇ τῶν ἀρχομένων,
[2, 1265]	τὴν χώραν ἀλλὰ καὶ ἀπελθοῦσιν.	Καὶ	τὸ πλῆθος δὲ τῆς κτήσεως
[2, 1264]	γὰρ δὴ οἵ γε τεχνῖται	καὶ	τὸ πλῆθος τὸ τῶν βαναύσων.
[2, 1265]	οἴκους ἴσους ᾠήθη δεῖν διαμένειν	καὶ	τὸ πλῆθος τῶν πολιτῶν, καὶ
[2, 1267]	ἡ πονηρία τῶν ἀνθρώπων ἄπληστον,	καὶ	τὸ πρῶτον μὲν ἱκανὸν διωβελία
[2, 1273]	καὶ εἴ τι τοιοῦτον ἕτερον,	καὶ	τὸ τὰς δίκας ὑπὸ τῶν
[2, 1265]	αὐτὴν εἶναι ταύτας. Ἄτοπον δὲ	καὶ	τὸ τὰς κτήσεις ἰσάζοντα τὸ
[2, 1262]	τὸ ἐρᾶν μόνον. Ἄτοπον δὲ	καὶ	τὸ τὴν συνουσίαν ἀφελεῖν δι'
[2, 1269]	τε τὸ τῶν ἀνδρῶν πλῆθος	καὶ	τὸ τῶν γυναικῶν, ὥστ' ἐν
[2, 1265]	καὶ γὰρ παιδείαν τὴν αὐτήν,	καὶ	τὸ τῶν ἔργων τῶν ἀναγκαίων
[2, 1272]	γὰρ τὸ πόρρω πεποίηκεν. Διὸ	καὶ	τὸ τῶν περιοίκων μένει τοῖς
[2, 1263]	μᾶλλον ἢ δεῖ φιλεῖν, καθάπερ	καὶ	τὸ φιλοχρήματον, ἐπεὶ φιλοῦσί γε
[2, 1263]	ἕκαστον τῶν τοιούτων. Ἀλλὰ μὴν	καὶ	τὸ χαρίσασθαι καὶ βοηθῆσαι φίλοις
[2, 1260]	τό τ' ὀρθῶς ἔχον ὀφθῇ	καὶ	τὸ χρήσιμον, ἔτι δὲ τὸ
[2, 1264]	περὶ ὧν οὐδὲν διώρισται, πότερον	καὶ	τοῖς γεωργοῖς κοινὰς εἶναι δεῖ
[2, 1266]	τετάρτου μόνοις ἐπάναγκες τοῖς πρώτοις	καὶ	τοῖς δευτέροις· εἶτ' ἐκ τούτων
[2, 1269]	καὶ Μεσήνιοι καὶ Ἀρκάδες· ἐπεὶ	καὶ	τοῖς Θετταλοῖς κατ' ἀρχὰς ἀφίσταντο
[2, 1273]	τάξις τρίτη, καθ' ἥνπερ συντέτακται	καὶ	τοῖς Καρχηδονίοις τὰ περὶ τὴν
[2, 1272]	συνεπιψηφίσαι τὰ δόξαντα τοῖς γέρουσι	καὶ	τοῖς κόσμοις. Τὰ μὲν οὖν
[2, 1269]	ἐπέθετο τοῖς Θετταλοῖς, ὁμοίως δὲ	καὶ	τοῖς Λάκωσιν οἱ εἵλωτες (ὥσπερ
[2, 1268]	αὑτοῖς τε τὴν τροφὴν λήψονται	καὶ	τοῖς μαχίμοις παρέξουσιν; Ταῦτα δὴ
[2, 1263]	τοῖς ἔθεσι καὶ τῇ φιλοσοφίᾳ	καὶ	τοῖς νόμοις, ὥσπερ τὰ περὶ
[2, 1268]	πόλει συμφέρον, ὅπως τυγχάνωσι τιμῆς,	καὶ	τοῖς παισὶ τῶν ἐν τῷ
[2, 1264]	χρὴ προσέχειν τῷ πολλῷ χρόνῳ	καὶ	τοῖς πολλοῖς ἔτεσιν, ἐν οἷς
[2, 1261]	οἱ κοιναῖς χρώμενοι ταῖς γυναιξὶ	καὶ	τοῖς τέκνοις, ἀλλὰ πάντες μέν,
[2, 1265]	δὲ κατά τε τὰ συσσίτια	καὶ	τὸν ἄλλον βίον τὸν καθ'
[2, 1263]	παιδείαν κοινὴν καὶ μίαν ποιεῖν·	καὶ	τόν γε μέλλοντα παιδείαν εἰσάγειν
[2, 1261]	οἰκίαν τῆς πόλεως φαίημεν ἄν,	καὶ	τὸν ἕνα τῆς οἰκίας· ὥστ'
[2, 1271]	τρόπον δὲ τοῦτον πεπαιδευμένων ὥστε	καὶ	τὸν νομοθέτην αὐτὸν ἀπιστεῖν ὡς
[2, 1267]	τὴν τῶν πόλεων διαίρεσιν εὗρε	καὶ	τὸν Πειραιᾶ κατέτεμεν, γενόμενος καὶ
[2, 1271]	ἐφορείᾳ μέγα λίαν τὸ δῶρον,	καὶ	τὸν τρόπον οὐ τοῦτον λέγομεν
[2, 1269]	εἴ τι πρὸς τὴν ὑπόθεσιν	καὶ	τὸν τρόπον ὑπεναντίως τῆς προκειμένης
[2, 1268]	τοῖς δικαστηρίοις οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ	καὶ	τοὐναντίον τούτου τῶν νομοθετῶν οἱ
[2, 1264]	δὲ γεωργοὺς καὶ τοὺς τεχνίτας	καὶ	τοὺς ἄλλους πολίτας. Ἐγκλήματα δὲ
[2, 1265]	νόμους, πρός τε τὴν χώραν	καὶ	τοὺς ἀνθρώπους. Ἔτι δὲ καλῶς
[2, 1269]	ὁμοίους εἶναι καὶ τοὺς τυχόντας	καὶ	τοὺς ἀνοήτους, ὥσπερ καὶ λέγεται
[2, 1265]	ἐρίου γίνεται τῆς κρόκης, οὕτω	καὶ	τοὺς ἄρχοντας ἔχειν πρὸς τοὺς
[2, 1264]	οἰκονομίας οὐδὲν μέτεστιν. Ἐπισφαλὲς δὲ	καὶ	τοὺς ἄρχοντας ὡς καθίστησιν ὁ
[2, 1272]	κόσμους ἀλλ' ἐκ τινῶν γενῶν,	καὶ	τοὺς γέροντας ἐκ τῶν κεκοσμηκότων,
[2, 1267]	δὲ καὶ πρὸς τοὺς γειτνιῶντας	καὶ	τοὺς ἔξωθεν πάντας. Ἀναγκαῖον ἄρα
[2, 1263]	βαρβάρων) ἢ καὶ τὰ γήπεδα	καὶ	τοὺς καρποὺς κοινούς. Ἑτέρων μὲν
[2, 1263]	ἀλλὰ διὰ τὴν μοχθηρίαν, ἐπεὶ	καὶ	τοὺς κοινὰ κεκτημένους καὶ κοινωνοῦντας
[2, 1262]	γίνεσθαι πρὸς πατέρας καὶ μητέρας	καὶ	τοὺς μὴ πόρρω τῆς συγγενείας
[2, 1270]	βέλτιον κρίνειν ἀλλὰ κατὰ γράμματα	καὶ	τοὺς νόμους. Ἔστι δὲ καὶ
[2, 1262]	τὸ κοινὰς εἶναι τὰς γυναῖκας	καὶ	τοὺς παῖδας ἢ τοῖς φύλαξιν·
[2, 1273]	τὰς μεγίστας, τούς τε βασιλεῖς	καὶ	τοὺς στρατηγούς. Δεῖ δὲ νομίζειν
[2, 1264]	οἷον φρουρούς, τοὺς δὲ γεωργοὺς	καὶ	τοὺς τεχνίτας καὶ τοὺς ἄλλους
[2, 1268]	θήσει τούς τε τὴν ἰδίαν	καὶ	τοὺς τὴν κοινὴν γεωργοῦντας, τό
[2, 1269]	φθορᾶς τινος ἐσώθησαν, ὁμοίους εἶναι	καὶ	τοὺς τυχόντας καὶ τοὺς ἀνοήτους,
[2, 1272]	Εἰώθασι δὲ διαλαμβάνοντες τὸν δῆμον	καὶ	τοὺς φίλους ἀναρχίαν ποιεῖν καὶ
[2, 1274]	οὓς καλοῦσιν ἐκεῖνοι νόμους θετικούς·	καὶ	τοῦτ' ἐστὶν ἰδίως ὑπ' ἐκείνου
[2, 1262]	ἢ ὅσων ἡ πόλις ἐστί,	καὶ	τοῦτο διστάζων· ἄδηλον γὰρ ᾧ
[2, 1271]	δι' ἀρετῆς μᾶλλον ἢ κακίας,	καὶ	τοῦτο μὲν καλῶς, ὅτι μέντοι
[2, 1271]	καὶ σφόδρα πενήτων ἐνίων ὄντων	καὶ	τοῦτο τὸ ἀνάλωμα οὐ δυναμένων
[2, 1272]	τὸ τῶν ἐφόρων ἀρχεῖον, ὑπάρχει	καὶ	τούτοις (γίνονται γὰρ οἱ τυχόντες)
[2, 1264]	ὑπάρχειν φησὶ κακά, πάνθ' ὑπάρξει	καὶ	τούτοις. Καίτοι λέγει ὁ Σωκράτης
[2, 1268]	δὲ πέντε, ὁ δὲ τέτταρας,	καὶ	τοῦτον δὴ τὸν τρόπον δῆλον
[2, 1274]	δὲ δικαστήρια μισθοφόρα κατέστησε Περικλῆς,	καὶ	τοῦτον δὴ τὸν τρόπον ἕκαστος
[2, 1263]	ἰδίας χρήσεις (λέγονται δέ τινες	καὶ	τοῦτον τὸν τρόπον κοινωνεῖν τῶν
[2, 1264]	καὶ πότερον ὅπλα δεῖ κεκτῆσθαι	καὶ	τούτους καὶ συμπολεμεῖν ἢ μή,
[2, 1273]	ὁμογνωμονῶσι πάντες, εἰ δὲ μή,	καὶ	τούτων ὁ δῆμος. Ἃ δ'
[2, 1273]	τῶν ὀθνείων τισί, πολιτευθέντες αὐτοί·	καὶ	τούτων οἱ μὲν νόμων ἐγένοντο
[2, 1264]	ταύτας τε τὰς ἀπορίας ἔχει	καὶ	τούτων οὐκ ἐλάττους ἑτέρας. Σχεδὸν
[2, 1272]	τε Κρητικὴ καὶ ἡ Λακωνικὴ	καὶ	τρίτη τούτων ἡ τῶν Καρχηδονίων.
[2, 1274]	ἐκ τῶν πεντακοσιομεδίμνων καὶ ζευγιτῶν	καὶ	τρίτου τέλους τῆς καλουμένης ἱππάδος·
[2, 1269]	γὰρ ἀκολάστως πρὸς ἅπασαν ἀκολασίαν	καὶ	τρυφερῶς. Ὥστ' ἀναγκαῖον ἐν τῇ
[2, 1266]	τὴν ἀρίστην πολιτείαν ἐκ δημοκρατίας	καὶ	τυραννίδος, ἃς ἢ τὸ παράπαν
[2, 1273]	ἄρχουσιν, ἀλλὰ κύριοι κρίνειν εἰσὶ	καὶ	τῷ βουλομένῳ τοῖς εἰσφερομένοις ἀντειπεῖν
[2, 1262]	Εἰσὶ δέ τινες καὶ γυναῖκες	καὶ	τῶν ἄλλων ζῴων, οἷον ἵπποι
[2, 1272]	ἀλλήλαις τε σύνεγγύς πώς εἰσι	καὶ	τῶν ἄλλων πολὺ διαφέρουσιν, ἥ
[2, 1264]	παιδείαν, οἷον ἀστυνομικῶν καὶ ἀγορανομικῶν	καὶ	τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων, ἀποδιδοὺς
[2, 1269]	ἐνίας ἁμαρτίας καὶ τῶν νομοθετῶν	καὶ	τῶν ἀρχόντων· οὐ γὰρ τοσοῦτον
[2, 1268]	οὐκ εὐθὺς ἀπὸ τῆς γῆς	καὶ	τῶν αὐτῶν κλήρων αὑτοῖς τε
[2, 1262]	φιλία κοινῶν ὄντων τῶν τέκνων	καὶ	τῶν γυναικῶν, δεῖ δὲ τοιούτους
[2, 1270]	τε καὶ οὕτως. Ἔστι δὲ	καὶ	τῶν γυναικῶν σχεδὸν τῆς πάσης
[2, 1274]	δ' ἀρχὰς ἐκ τῶν γνωρίμων	καὶ	τῶν εὐπόρων κατέστησε πάσας, ἐκ
[2, 1269]	τρόπον· ἀνιέμενοί τε γὰρ ὑβρίζουσι	καὶ	τῶν ἴσων ἀξιοῦσιν ἑαυτοὺς τοῖς
[2, 1268]	τῶν τε τὰ ἴδια γεωργούντων	καὶ	τῶν μαχίμων, τέταρτον αὖ μόριον
[2, 1273]	δὲ τοῦτο ἐπὶ τῶν πολεμικῶν	καὶ	τῶν ναυτικῶν· ἐν τούτοις γὰρ
[2, 1269]	φανερὸν ὡς ἐατέον ἐνίας ἁμαρτίας	καὶ	τῶν νομοθετῶν καὶ τῶν ἀρχόντων·
[2, 1267]	γεωργῶν ἰδίαν. ετο δ' εἴδη	καὶ	τῶν νόμων εἶναι τρία μόνον·
[2, 1274]	ἀκριβείᾳ τῶν νόμων ἐστὶ γλαφυρώτερος	καὶ	τῶν νῦν νομοθετῶν. Φαλέου δ'
[2, 1273]	ταῖς οἰκείαις πόλεσιν οἱ δὲ	καὶ	τῶν ὀθνείων τισί, πολιτευθέντες αὐτοί·
[2, 1267]	πόλεμον ὑπενεγκεῖν μηδὲ τῶν ἴσων	καὶ	τῶν ὁμοίων. Ἐκεῖνος μὲν οὖν
[2, 1266]	κοινωνίαν ἡ τῆς οὐσίας ὁμαλότης,	καὶ	τῶν πάλαι τινὲς φαίνονται διεγνωκότες,
[2, 1266]	τῆς οὐσίας τάττοντας πλῆθος προσήκει	καὶ	τῶν τέκνων τὸ πλῆθος τάττειν·
[2, 1264]	πόλεως) περὶ δὲ τῶν γεωργῶν	καὶ	τῶν τεχνιτῶν, πότερον οὐδεμιᾶς μεθέξουσιν
[2, 1266]	τοιαύτην πολιτείαν, ἐκ τούτων φανερὸν	καὶ	τῶν ὕστερον ῥηθησομένων, ὅταν ἐπιβάλλῃ
[2, 1267]	οὐκ ἴσων ὄντες ἄξιοι, διὸ	καὶ	φαίνονται πολλάκις ἐπιτιθέμενοι καὶ στασιάζοντες·
[2, 1270]	τότε ὀλιγανθρωπίαν, πολεμούντων πολὺν χρόνον,	καί	φασιν εἶναί ποτε τοῖς Σπαρτιάταις
[2, 1266]	μὲν εὐπορωτέροις ἐπάναγκες ἐκκλησιάζειν εἶναι	καὶ	φέρειν ἄρχοντας ἤ τι ποιεῖν
[2, 1263]	μὲν οὖν ἡ τοιαύτη νομοθεσία	καὶ	φιλάνθρωπος ἂν εἶναι δόξειεν· ὁ
[2, 1262]	μάλιστα ποιεῖ κήδεσθαι τοὺς ἀνθρώπους	καὶ	φιλεῖν, τό τε ἴδιον καὶ
[2, 1274]	τῶν χρόνων ἔχοντες. Ἐγένετο δὲ	καὶ	Φιλόλαος ὁ Κορίνθιος νομοθέτης Θηβαίοις.
[2, 1262]	κατασκευάζουσι τὴν κοινωνίαν, οἷον αἰκίας	καὶ	φόνους ἀκουσίους τοὺς δὲ ἑκουσίους,
[2, 1264]	πολὺ μᾶλλον εἰκὸς εἶναι χαλεποὺς	καὶ	φρονημάτων πλήρεις, ἢ τὰς παρ'
[2, 1264]	συσσίτια τὰ δὲ εἰς φατρίας	καὶ	φυλάς. Ὥστε οὐδὲν ἄλλο συμβήσεται
[2, 1274]	Ζάλευκός τε Λοκροῖς τοῖς ἐπιζεφυρίοις,	καὶ	Χαρώνδας ὁ Καταναῖος τοῖς αὑτοῦ
[2, 1264]	γὰρ δυνήσεται μὴ μερίζων αὐτὰ	καὶ	χωρίζων ποιῆσαι τὴν πόλιν, τὰ
[2, 1262]	κτῆσιν. Τοῦτο δ' ἄν τις	καὶ	χωρὶς σκέψαιτο ἀπὸ τῶν περὶ
[2, 1266]	ἀνάγκη τόν γε νόμον λύεσθαι,	καὶ	χωρὶς τῆς λύσεως φαῦλον τὸ
[2, 1263]	τε πρὸς ἀλλήλους περὶ συμβολαίων	καὶ	ψευδομαρτυριῶν κρίσεις καὶ πλουσίων κολακείας·
[2, 1271]	ναυαρχία σχεδὸν ἑτέρα βασιλεία καθέστηκεν.	Καὶ	ὡδὶ δὲ τῇ ὑποθέσει τοῦ
[2, 1267]	δεῖ ῖκαθάπερ ἐν Ἐπιδάμνῳ τε	καὶ	ὡς Διόφαντός ποτε κατεσκεύαζεν Ἀθήνησἰ
[2, 1263]	νόμων ὀρθῶν, οὐ μικρὸν ἂν	διενέγκαι.	Ἕξει γὰρ τὸ ἐξ ἀμφοτέρων
[2, 1267]	μόνον· περὶ ὧν γὰρ αἱ	δίκαι	γίνονται, τρία ταῦτ' εἶναι τὸν
[2, 1264]	ἄλλους πολίτας. Ἐγκλήματα δὲ καὶ	δίκαι,	καὶ ὅσα ἄλλα ταῖς πόλεσιν
[2, 1274]	μὲν οὐδέν ἐστι πλὴν αἱ	δίκαι	τῶν ψευδομαρτυριῶν (πρῶτος γὰρ ἐποίησε
[2, 1273]	πλείονα ἄρχειν χρόνον τῶν ἄλλων	νκαὶ	γὰρ ἐξεληλυθότες ἄρχουσι καὶ μέλλοντεσσ
[2, 1273]	ὑπὸ τῶν ἀρχείων δικάζεσθαι πάσας	ςκαὶ	μὴ ἄλλας ὑπ' ἄλλων, καθάπερ
[2, 1267]	ῥιγῶσιν· διὸ καὶ αἱ τιμαὶ	μεγάλαι,	ἂν ἀποκτείνῃ τις οὐ κλέπτην
[2, 1262]	διδόασιν. Ἔτι δὲ καὶ τὰ	πάλαι	λεχθέντα μᾶλλον ἐπὶ τούτων ἀναγκαῖον
[2, 1266]	τῆς οὐσίας ὁμαλότης, καὶ τῶν	πάλαι	τινὲς φαίνονται διεγνωκότες, οἷον καὶ
[2, 1266]	Εἰσὶ δέ τινες πολιτεῖαι καὶ	ἄλλαι,	αἱ μὲν ἰδιωτῶν αἱ δὲ
[2, 1267]	παρὰ φιλοσοφίας ἄκος. Αἱ γὰρ	ἄλλαι	ἀνθρώπων δέονται· ἐπεὶ ἀδικουσί γε
[2, 1267]	μὴ ῥιγῶσιν· διὸ καὶ αἱ	τιμαὶ	μεγάλαι, ἂν ἀποκτείνῃ τις οὐ
[2, 1266]	ἐκ δημοκρατίας καὶ μοναρχίας δεῖ	συνιστάναι	τὴν τοιαύτην πολιτείαν, ἐκ τούτων
[2, 1265]	μὴ πλείονα γεννᾶν, τοῦτο δὲ	τιθέναι	τὸ πλῆθος ἀποβλέποντα πρὸς τὰς
[2, 1265]	τὸν νομοθέτην πρὸς δύο βλέποντα	τιθέναι	τοὺς νόμους, πρός τε τὴν
[2, 1269]	Ἐξ ἀρχῆς μὲν οὖν ἔοικε	συμβεβηκέναι	τοῖς Λάκωσιν εὐλόγως ἡ τῶν
[2, 1271]	τὸ μὴ ἐπίστασθαι σχολάζειν μηδὲ	ἠσκηκέναι	μηδεμίαν ἄσκησιν ἑτέραν κυριωτέραν τῆς
[2, 1271]	πρὸς τὴν ἀρχὴν τὴν Ἑλληνικὴν	πεφυκέναι	καὶ κεῖσθαι καλῶς· πάσῃ γὰρ
[2, 1263]	ἰδίας. Αἱ μὲν γὰρ ἐπιμέλειαι	διῃρημέναι	τὰ ἐγκλήματα πρὸς ἀλλήλους οὐ
[2, 1260]	τινες ἕτεραι τυγχάνουσιν ὑπὸ τινῶν	εἰρημέναι	καὶ δοκοῦσαι καλῶς ἔχειν, ἵνα
[2, 1268]	ὁμοίως ἔχειν. Σημεῖον δ' ἂν	γεγονέναι	φαίη τις ἐπ' αὐτῶν τῶν
[2, 1262]	τὰς τοιαύτας δυσχερείας οὐ ῥᾴδιον	εὐλαβηθῆναι	τοῖς ταύτην κατασκευάζουσι τὴν κοινωνίαν,
[2, 1274]	γενομένου πρώτου δεινοῦ περὶ νομοθεσίαν,	γυμνασθῆναι	δ' αὐτὸν ἐν Κρήτῃ, Λοκρὸν
[2, 1266]	μέν, ὅμως δὲ τάχιστ' ἂν	ὁμαλισθῆναι	τῷ τὰς προῖκας τοὺς μὲν
[2, 1262]	ᾧ συνέβη γενέσθαι τέκνον καὶ	σωθῆναι	γενόμενον. Καίτοι πότερον οὕτω κρεῖττον
[2, 1270]	τοὺς νόμους, ὡς δ' ἀντέκρουον,	ἀποστῆναι	πάλιν. Αἰτίαι μὲν οὖν εἰσιν
[2, 1266]	αἱρετοὺς ἐπικίνδυνον. Εἰ γάρ τινες	συστῆναι	θέλουσι καὶ μέτριοι τὸ πλῆθος,
[2, 1269]	πολιτικὴν τάξιν ἀδύνατον ἀκριβῶς πάντα	γραφῆναι·	καθόλου γὰρ ἀναγκαῖον γράφειν, αἱ
[2, 1261]	ἐλευθέροις καὶ ἴσοις ἀνάγκη τοῦτ'	εἶναι·	ἅμα γὰρ οὐχ οἷόν τε
[2, 1263]	πᾶσι, τάς γε κτήσεις κοινὰς	εἶναι	βέλτιον καὶ τὰς χρήσεις οἷον
[2, 1269]	γὰρ τὴν πόλιν ὁ νομοθέτης	εἶναι	βουλόμενος καρτερικήν, κατὰ μὲν τοὺς
[2, 1267]	καὶ περὶ τὴν ὅλην φύσιν	εἶναι	βουλόμενος) πρῶτος τῶν μὴ πολιτευομένων
[2, 1265]	καὶ τὴν τῶν Λακεδαιμονίων ἐπαινοῦσιν	(εἶναι	γὰρ αὐτὴν οἱ μὲν ἐξ
[2, 1273]	πάτριον, μείξαντα καλῶς τὴν πολιτείαν·	εἶναι	γὰρ τὴν μὲν ἐν Ἀρείῳ
[2, 1262]	τὰς τῆς γῆς περιόδους πραγματευομένων·	εἶναι	γάρ τισι τῶν ἄνω Λιβύων
[2, 1272]	τοὺς βασιλεῖς μήτε καθ' αὑτὸ	εἶναι	γένος μήτε τοῦτο τὸ τυχόν,
[2, 1269]	γυναῖκας, τὸ ἥμισυ τῆς πόλεως	εἶναι	δεῖ νομίζειν ἀνομοθέτητον. Ὅπερ ἐκεῖ
[2, 1264]	πότερον καὶ τοῖς γεωργοῖς κοινὰς	εἶναι	δεῖ τὰς κτήσεις ἢ καὶ
[2, 1273]	τύχης ἔργον, δεῖ δὲ ἀστασιάστους	εἶναι	διὰ τὸν νομοθέτην. Νῦν δέ,
[2, 1263]	τοιαύτη νομοθεσία καὶ φιλάνθρωπος ἂν	εἶναι	δόξειεν· ὁ γὰρ ἀκροώμενος ἄσμενος
[2, 1261]	τοὺς ἴσους εἴκειν τό ἀνομοίους	εἶναι	ἔξω ἀρχῆς· οἱ μὲν γὰρ
[2, 1262]	φυλέτην. Κρεῖττον γὰρ ἴδιον ἀνεψιὸν	εἶναι	ἢ τὸν τρόπον τοῦτον υἱόν.
[2, 1268]	πόλει; Τεχνίτας μὲν γὰρ ἀναγκαῖον	εἶναι	ιπᾶσα γὰρ δεῖται πόλις τεχνιτῶνν,
[2, 1268]	γὰρ ἀρχαίους νόμους λίαν ἁπλοῦς	εἶναι	καὶ βαρβαρικούς. Ἐσιδηροφοροῦντό τε γὰρ
[2, 1263]	τοὐναντίον τὴν μὲν γῆν κοινὴν	εἶναι	καὶ γεωργεῖν κοινῇ, τοὺς δὲ
[2, 1270]	βούλεσθαι τὰ μέρη τῆς πόλεως	εἶναι	καὶ διαμένειν κατὰ ταὐτά· οἱ
[2, 1266]	ἔστι γὰρ τὴν αὐτὴν μὲν	εἶναι	καὶ μίαν, ἀλλὰ ταύτην εἶναι
[2, 1261]	τὰ τέκνα καὶ τὰς γυναῖκας	εἶναι	καὶ τὰς κτήσεις. Τοῦτο δὴ
[2, 1264]	γὰρ πόλει δύο πόλεις ἀναγκαῖον	εἶναι,	καὶ ταύτας ὑπεναντίας ἀλλήλαις. Ποιεῖ
[2, 1266]	δεῖ λέγειν, καὶ τὸ μίαν	εἶναι	καὶ τὴν αὐτὴν οὐδὲν ὄφελος·
[2, 1273]	καὶ μεγάλων ὑφ' αὑτῶν αἱρετὰς	εἶναι,	καὶ τὴν τῶν ἑκατὸν ταύτας
[2, 1273]	σχολῆς. Φαῦλον δ' ἂν δόξειεν	εἶναι	καὶ τὸ πλείους ἀρχὰς τὸν
[2, 1269]	ἐκ φθορᾶς τινος ἐσώθησαν, ὁμοίους	εἶναι	καὶ τοὺς τυχόντας καὶ τοὺς
[2, 1266]	τοῖς μὲν εὐπορωτέροις ἐπάναγκες ἐκκλησιάζειν	εἶναι	καὶ φέρειν ἄρχοντας ἤ τι
[2, 1263]	ἰδίας. Δεῖ γὰρ πὼς μὲν	εἶναι	κοινάς, ὅλως δ' ἰδίας. Αἱ
[2, 1270]	τό γε διὰ βίου κυρίους	εἶναι	κρίσεων μεγάλων ἀμφισβητήσιμον (ἔστι γάρ,
[2, 1266]	ἐλαχίστης μηδενὶ τῶν πολιτῶν ἐξουσίαν	εἶναι	κτήσασθαι, καθάπερ εἴρηται καὶ πρότερον.
[2, 1270]	καὶ διὰ τὸ τὴν ἀρχὴν	εἶναι	λίαν μεγάλην καὶ ἰσοτύραννον δημαγωγεῖν
[2, 1266]	τισι τὸ περὶ τὰς οὐσίας	εἶναι	μέγιστον τετάχθαι καλῶς· περὶ γὰρ
[2, 1263]	χώραν. Φανερὸν τοίνυν ὅτι βέλτιον	εἶναι	μὲν ἰδίας τὰς κτήσεις, τῇ
[2, 1272]	τὸ τὴν αἵρεσιν ἐκ πάντων	εἶναι,	μετέχων ὁ δῆμος τῆς μεγίστης
[2, 1265]	δὲ σύνταξις ὅλη βούλεται μὲν	εἶναι	μήτε δημοκρατία μήτε ὀλιγαρχία, μέση
[2, 1261]	εἶναι τοῦ τὴν πόλιν τελέως	εἶναι	μίαν. Τὸ γὰρ πάντες διττόν.
[2, 1267]	διὰ τἀναγκαῖα ἀδικοῦσιν, ὧν ἄκος	εἶναι	νομίζει τὴν ἰσότητα τῆς οὐσίας,
[2, 1271]	Διόπερ βέλτιον αὐτοὺς μὴ ἀνευθύνους	εἶναι·	νῦν δ' εἰσίν. Δόξειε δ'
[2, 1263]	καὶ ὅσων ἀγαθῶν· φαίνεται δ'	εἶναι	πάμπαν ἀδύνατος ὁ βίος. Αἴτιον
[2, 1261]	διὰ τὸ τὴν φύσιν ἴσους	εἶναι	πάντας, ~ἅμα δὲ καὶ δίκαιον,
[2, 1268]	ἄρχοντας αἱρετοὺς ὑπὸ τοῦ δήμου	εἶναι	πάντας. Δῆμον δ' ἐποίει τὰ
[2, 1262]	ἄλλας ἃς πατρὶ πρὸς υἱὸν	εἶναι	πάντων ἐστὶν ἀπρεπέστατον καὶ ἀδελφῷ
[2, 1261]	καὶ βούλεταί γ' ἤδη τότε	εἶναι	πόλις ὅταν αὐτάρκη συμβαίνῃ τὴν
[2, 1266]	οὐσίας, ταύτην δ' ἢ λίαν	εἶναι	πολλήν, ὥστε τρυφᾶν, ἢ λίαν
[2, 1269]	τρόπον ἐπισκοποῦσιν εὐλαβείας ἂν δόξειεν	εἶναι	πολλῆς. Ὅταν γὰρ ᾖ τὸ
[2, 1270]	πολεμούντων πολὺν χρόνον, καί φασιν	εἶναί	ποτε τοῖς Σπαρτιάταις καὶ μυρίους·
[2, 1263]	οὖσαν ὀρθήν. Δεῖ μὲν γὰρ	εἶναί	πως μίαν καὶ τὴν οἰκίαν
[2, 1260]	αὐτὰς ἕτερον μὴ δοκῇ πάντως	εἶναι	σοφίζεσθαι βουλομένων, ἀλλὰ διὰ τὸ
[2, 1269]	πόλεις, ~καίπερ πολεμούσας ἀλλήλαις, μηδεμίαν	εἶναι	σύμμαχον τοῖς ἀφισταμένοις διὰ τὸ
[2, 1265]	πλὴν ἐν ταύτῃ φησὶ δεῖν	εἶναι	συσσίτια καὶ γυναικῶν, καὶ τὴν
[2, 1262]	γεωργοῖς εἶναι χρήσιμον τὸ κοινὰς	εἶναι	τὰς γυναῖκας καὶ τοὺς παῖδας
[2, 1261]	ἄλλας τε πολλὰς τὸ πάντων	εἶναι	τὰς γυναῖκας κοινάς, καὶ δι'
[2, 1263]	ἀμφοτέρων τὸ ἐκ τοῦ κοινὰς	εἶναι	τὰς κτήσεις καὶ τὸ ἐκ
[2, 1263]	ἐγκυκλίους. Τὸ μὲν οὖν κοινὰς	εἶναι	τὰς κτήσεις ταύτας τε καὶ
[2, 1266]	πρῶτος· φησὶ γὰρ δεῖν ἴσας	εἶναι	τὰς κτήσεις τῶν πολιτῶν. ~Τοῦτο
[2, 1265]	τὰς ἕξεις ἀναγκαῖον περὶ αὐτὴν	εἶναι	ταύτας. Ἄτοπον δὲ καὶ τὸ
[2, 1270]	Ἀλλ' αἱρετὴν ἔδει τὴν ἀρχὴν	εἶναι	ταύτην ἐξ ἁπάντων μέν, μὴ
[2, 1261]	ἐστι, τὸ μίαν ὅτι μάλιστ'	εἶναι	τὴν κοινωνίαν, οὐδὲ τοῦτο ἀποδείκνυσθαι
[2, 1262]	πότερον κοινὴν ἢ μὴ κοινὴν	εἶναι	τὴν κτῆσιν. Τοῦτο δ' ἄν
[2, 1263]	γινομένων διὰ τὸ μὴ κοινὴν	εἶναι	τὴν οὐσίαν, λέγω δὲ δίκας
[2, 1271]	διὰ γὰρ τὸ τῶν Σπαρτιατῶν	εἶναι	τὴν πλείστην γῆν οὐκ ἐξετάζουσιν
[2, 1262]	ἥκιστα στασιάζοιεν) καὶ τὸ μίαν	εἶναι	τὴν πόλιν ἐπαινεῖ μάλισθ' ὁ
[2, 1261]	διώρισται. Λέγω δὲ τὸ μίαν	εἶναι	τὴν πόλιν ὡς ἄριστον ὂν
[2, 1261]	ὡς οὔτε πέφυκε μίαν οὕτως	εἶναι	τὴν πόλιν ὥσπερ λέγουσί τινες,
[2, 1271]	Ἔδει γὰρ ἀπὸ κοινοῦ μᾶλλον	εἶναι	τὴν σύνοδον, καθάπερ ἐν Κρήτῃ·
[2, 1272]	διά τινος χρόνου μηκέτι πόλιν	εἶναι	τὴν τοιαύτην, ἀλλὰ λύεσθαι τὴν
[2, 1273]	νομίζειν ἁμάρτημα νομοθέτου τὴν παρέκβασιν	εἶναι	τῆς ἀριστοκρατίας ταύτην. Ἐξ ἀρχῆς
[2, 1266]	ἐᾶν, πλεῖον δὲ τοῦ πενταπλασίαν	εἶναι	τῆς ἐλαχίστης μηδενὶ τῶν πολιτῶν
[2, 1268]	μετέχειν τῆς πολιτείας καὶ κυρίους	εἶναι	τῆς τῶν ἀρχόντων καταστάσεως; Ἔτι
[2, 1269]	τό γε τῆς ἐπιμελείας ἐργῶδες	εἶναι,	τίνα δεῖ πρὸς αὐτοὺς ὁμιλῆσαι
[2, 1271]	προαιρέσεως. Βούλεται μὲν γὰρ δημοκρατικὸν	εἶναι	τὸ κατασκεύασμα τῶν συσσιτίων, γίνεται
[2, 1268]	ἀπορίαν, καὶ δόξειεν ἂν βέλτιον	εἶναι	τὸ κινεῖν. Ἐπὶ γοῦν τῶν
[2, 1273]	τι δ' ἂν ὑπολάβῃ τίμιον	εἶναι	τὸ κύριον, ἀνάγκη καὶ τὴν
[2, 1271]	καὶ σωτηρίαν ἐνόμιζον τῇ πόλει	εἶναι	τὸ στασιάζειν τοὺς βασιλεῖς. Οὐ
[2, 1266]	εἶναι καὶ μίαν, ἀλλὰ ταύτην	εἶναι	τοιαύτην ἐξ ἧς ἔσονται προαιρετικοὶ
[2, 1274]	δέον μὴ τὴν μὲν χρήσιμον	εἶναι	τοῖν χεροῖν τὴν δὲ ἄχρηστον.
[2, 1265]	ὅμως οὐδὲν ἧττον δεῖ φοβεροὺς	εἶναι	τοῖς πολεμίοις, μὴ μόνον ἐλθοῦσιν
[2, 1267]	συμφερόντων τὸ τὰς οὐσίας ἴσας	εἶναι	τοῖς πολίταις πρὸς τὸ μὴ
[2, 1267]	αἱ δίκαι γίνονται, τρία ταῦτ'	εἶναι	τὸν ἀριθμόν, ὕβριν βλάβην θάνατον.
[2, 1270]	μὲν γεννήσαντα τρεῖς υἱοὺς ἄφρουρον	εἶναι,	τὸν δὲ τέτταρας ἀτελῆ πάντων.
[2, 1261]	ὅταν αὐτάρκη συμβαίνῃ τὴν κοινωνίαν	εἶναι	τοῦ πλήθους· εἴπερ οὖν αἱρετώτερον
[2, 1261]	γὰρ οἴεται ὁ Σωκράτης σημεῖον	εἶναι	τοῦ τὴν πόλιν τελέως εἶναι
[2, 1262]	τῶν γυναικῶν, δεῖ δὲ τοιούτους	εἶναι	τοὺς ἀρχομένους πρὸς τὸ πειθαρχεῖν
[2, 1266]	πειρᾶσθαι πλείους ἐκ τῶν εὐπόρων	εἶναι	τοὺς ἄρχοντας, καὶ τὰς μεγίστας
[2, 1265]	διὰ τὸ ἐκ τοῦ δήμου	εἶναι	τοὺς ἐφόρους· οἱ δὲ τὴν
[2, 1270]	γὰρ ὁ νομοθέτης ὡς πλείστους	εἶναι	τοὺς Σπαρτιάτας, προάγεται τοὺς πολίτας
[2, 1267]	πόλεως. Ἀλλ' εἴπερ δεῖ δημοσίους	εἶναι	τοὺς τὰ κοινὰ ἐργαζομένους, δεῖ
[2, 1268]	πολιτείαν; Ἀλλὰ δεῖ καὶ κρείττους	εἶναι	τοὺς τὰ ὅπλα γε κεκτημένους
[2, 1266]	πένητας· ἔργον γὰρ μὴ νεωτεροποιοὺς	εἶναι	τοὺς τοιούτους. Διότι μὲν οὖν
[2, 1264]	διαφέρον μικρὸν, τὸ ποιούς τινας	εἶναι	τούτους πρὸς τὸ σῴζεσθαι τὴν
[2, 1267]	δ' εἴδη καὶ τῶν νόμων	εἶναι	τρία μόνον· περὶ ὧν γὰρ
[2, 1265]	οἱ δὲ τὴν μὲν ἐφορείαν	εἶναι	τυραννίδα, δημοκρατεῖσθαι δὲ κατά τε
[2, 1269]	φόνον τῶν αὑτοῦ συγγενῶν, ἔνοχον	εἶναι	τῷ φόνῳ τὸν φεύγοντα. Ζητοῦσι
[2, 1262]	Φιλίαν τε γὰρ οἰόμεθα μέγιστον	εἶναι	τῶν ἀγαθῶν ταῖς πόλεσιν (οὕτως
[2, 1273]	φαῦλον τὸ τὰς μεγίστας ὠνητὰς	εἶναι	τῶν ἀρχῶν, τήν τε βασιλείαν
[2, 1265]	τὴν ἀρίστην πολιτείαν ἐξ ἁπασῶν	εἶναι	τῶν πολιτειῶν μεμειγμένην, διὸ καὶ
[2, 1265]	τῷ σαφῶς μᾶλλον. Τοσαύτην γὰρ	εἶναί	φησι δεῖν ὥστε ζῆν σωφρόνως,
[2, 1262]	Σωκράτης, ὃ καὶ δοκεῖ κἀκεῖνος	εἶναί	φησι τῆς φιλίας ἔργον, καθάπερ
[2, 1264]	φέροντας· ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον εἰκὸς	εἶναι	χαλεποὺς καὶ φρονημάτων πλήρεις, ἢ
[2, 1263]	δ' οὖσα τοῦ μὴ πόλις	εἶναι	χείρων πόλις, ὥσπερ κἂν εἴ
[2, 1262]	Ἔοικε δὲ μᾶλλον τοῖς γεωργοῖς	εἶναι	χρήσιμον τὸ κοινὰς εἶναι τὰς
[2, 1263]	τοῦτο φυσικόν. ~Τὸ δὲ φίλαυτον	εἶναι	ψέγεται δικαίως· οὐκ ἔστι δὲ
[2, 1265]	ἀνθρώπους. Ἔτι δὲ καλῶς ἔχει	προσθεῖναι	καὶ πρὸς τοὺς γειτνιῶντας τόπους,
[2, 1262]	κοινοὺς ποιήσαντα τοὺς υἱοὺς τὸ	συνεῖναι	μόνον ἀφελεῖν τῶν ἐρώντων, τὸ
[2, 1265]	τῶν πολιτῶν μὴ κατασκευάζειν, ἀλλ'	ἀφεῖναι	τὴν τεκνοποιίαν ἀόριστον ὡς ἱκανῶς
[2, 1264]	οἱ ἄνδρες αὐτῶν κἂν εἰ	κοιναὶ	αἱ κτήσεις καὶ αἱ τῶν
[2, 1270]	ἐποίησεν οὐ καλόν, ὀρθῶς ποιήσας,	διδόναι	δὲ καὶ καταλείπειν ἐξουσίαν ἔδωκε
[2, 1271]	τὸν τρόπον οὐ τοῦτον λέγομεν	διδόναι	δεῖν τὰς εὐθύνας. Ἔτι δὲ
[2, 1270]	γινομένων, καὶ διὰ τὸ προῖκας	διδόναι	μεγάλας. Καίτοι βέλτιον ἦν μηδεμίαν
[2, 1266]	τὰς προῖκας τοὺς μὲν πλουσίους	διδόναι	μὲν λαμβάνειν δὲ μή, τοὺς
[2, 1266]	μή, τοὺς δὲ πένητας μὴ	διδόναι	μὲν λαμβάνειν δέ. Πλάτων δὲ
[2, 1262]	βόες, αἳ σφόδρα πεφύκασιν ὅμοια	ἀποδιδόναι	τὰ τέκνα τοῖς γονεῦσιν, ὥσπερ
[2, 1274]	Σόλων γε ἔοικε τὴν ἀναγκαιοτάτην	ἀποδιδόναι	τῷ δήμῳ δύναμιν, τὸ τὰς
[2, 1265]	τῷ δὲ τὸ ἐπιπόνως) ἐπεὶ	μόναι	γ' εἰσὶν ἕξεις αἱρεταὶ περὶ
[2, 1270]	μετρίαν τετάχθαι. Νῦν δ' ἔξεστι	δοῦναί	τε τὴν ἐπίκληρον ὅτῳ ἂν
[2, 1272]	οἳ ἂν μὴ δίκας βούλωνται	δοῦναι	τῶν δυνατῶν· ᾗ καὶ δῆλον
[2, 1262]	διὰ τὸ σφόδρα φιλεῖν ἐπιθυμούντων	συμφῦναι	καὶ γενέσθαι ἐκ δύο ὄντων
[2, 1268]	καὶ γυμναστικὴ καὶ ὅλως αἱ	τέχναι	πᾶσαι καὶ αἱ δυνάμεις, ὥστ'
[2, 1266]	τούτων ἴσον ἀφ' ἑκάστου τιμήματος	ἀποδεῖξαί	φησι δεῖν ἀριθμόν. Ἔσονται δὴ
[2, 1264]	δὲ τοῖς μὲν εὐθὺς γινομένοις	μεῖξαι	χρυσόν, τοῖς δ' ἄργυρον, χαλκὸν
[2, 1269]	ὁ μυθολογήσας πρῶτος οὐκ ἀλόγως	συζεῦξαι	τὸν Ἄρην πρὸς τὴν Ἀφροδίτην·
[2, 1260]	εὐνομεῖσθαι λεγομένων, κἂν εἴ τινες	ἕτεραι	τυγχάνουσιν ὑπὸ τινῶν εἰρημέναι καὶ
[2, 1266]	αἱ δὲ φιλοσόφων καὶ πολιτικῶν,	πᾶσαι	δὲ τῶν καθεστηκυιῶν καὶ καθ'
[2, 1268]	γυμναστικὴ καὶ ὅλως αἱ τέχναι	πᾶσαι	καὶ αἱ δυνάμεις, ὥστ' ἐπεὶ
[2, 1263]	μὴν καὶ τὸ χαρίσασθαι καὶ	βοηθῆσαι	φίλοις ἢ ξένοις ἢ ἑταίροις
[2, 1264]	μὴ μερίζων αὐτὰ καὶ χωρίζων	ποιῆσαι	τὴν πόλιν, τὰ μὲν εἰς
[2, 1266]	ἱκανὸν τὸ τὰς οὐσίας ἴσας	ποιῆσαι	τὸν νομοθέτην, ἀλλὰ τοῦ μέσου
[2, 1269]	εἶναι, τίνα δεῖ πρὸς αὐτοὺς	ὁμιλῆσαι	τρόπον· ἀνιέμενοί τε γὰρ ὑβρίζουσι
[2, 1261]	πόλεως) ~Ἀλλὰ πότερον ὅσων ἐνδέχεται	κοινωνῆσαι,	πάντων βέλτιον κοινωνεῖν τὴν μέλλουσαν
[2, 1270]	δὲ γυναῖκάς φασι μὲν ἄγειν	ἐπιχειρῆσαι	τὸν Λυκοῦργον ὑπὸ τοὺς νόμους,
[2, 1260]	~Ἐπεὶ δὲ προαιρούμεθα	θεωρῆσαι	περὶ τῆς κοινωνίας τῆς πολιτικῆς,
[2, 1274]	ἀρχῶν αἵρεσιν, τὸν δὲ δῆμον	καταστῆσαι,	τὰ δικαστήρια ποιήσας ἐκ πάντων.
[2, 1273]	τὸν δῆμον παῦσαι, καὶ δημοκρατίαν	καταστῆσαι	τὴν πάτριον, μείξαντα καλῶς τὴν
[2, 1267]	χαρίεντες περὶ τῶν τιμῶν, ἐὰν	ἴσαι·	ὅθεν καὶ Ἐν δὲ ἰῇ
[2, 1265]	δεῖ, μή ποτε βέλτιον ἑτέρως	διορίσαι	τῷ σαφῶς μᾶλλον. Τοσαύτην γὰρ
[2, 1272]	δ' οὐδενός ἐστιν ἀλλ' ἢ	συνεπιψηφίσαι	τὰ δόξαντα τοῖς γέρουσι καὶ
[2, 1273]	οὖσαν, καὶ δουλεύοντα τὸν δῆμον	παῦσαι,	καὶ δημοκρατίαν καταστῆσαι τὴν πάτριον,
[2, 1274]	Διὸ καὶ μέμφονταί τινες αὐτῷ·	λῦσαι	γὰρ θάτερα, κύριον ποιήσαντα τὸ
[2, 1273]	γενέσθαι σπουδαῖον· ὀλιγαρχίαν τε γὰρ	καταλῦσαι	λίαν ἄκρατον οὖσαν, καὶ δουλεύοντα
[2, 1274]	ἐκεῖνα μὲν ὑπάρχοντα πρότερον οὐ	καταλῦσαι,	τήν τε βουλὴν καὶ τὴν
[2, 1262]	ἐρώντων, τὸ δ' ἐρᾶν μὴ	κωλῦσαι,	μηδὲ τὰς χρήσεις τὰς ἄλλας
[2, 1268]	ἀσφαλὲς τὸ νομοθετεῖν, ἀλλ' εὐόφθαλμον	ἀκοῦσαι	μόνον· ἔχει γὰρ συκοφαντίας καὶ
[2, 1273]	δ' ἂν εἰσφέρωσιν οὗτοι, οὐ	διακοῦσαι	μόνον ἀποδιδόασι τῷ δήμῳ τὰ
[2, 1260]	τυγχάνουσιν ὑπὸ τινῶν εἰρημέναι καὶ	δοκοῦσαι	καλῶς ἔχειν, ἵνα τό τ'
[2, 1273]	Ὅπου δὲ μὴ μάλιστα ἀρετὴ	τιμᾶται,	~ταύτην οὐχ οἷόν τε βεβαίως
[2, 1270]	δὲ δῆμος διὰ τὴν ἐφορείαν	(καθίσταται	γὰρ ἐξ ἁπάντων) Ἀλλ' αἱρετὴν
[2, 1269]	ἀλλ' εἴπερ, πρὸς τὸν πόλεμον,	βλαβερώταται	καὶ πρὸς ταῦθ' αἱ τῶν
[2, 1270]	ὡς πλείστους εἶναι τοὺς Σπαρτιάτας,	προάγεται	τοὺς πολίτας ὅτι πλείστους ποιεῖσθαι
[2, 1271]	γλαφυρῶς. Καὶ γὰρ ἔοικε καὶ	λέγεταί	γε τὰ πλεῖστα μεμιμῆσθαι τὴν
[2, 1265]	κατ' εὐχήν, μηδὲν μέντοι ἀδύνατον.	Λέγεται	δ' ὡς δεῖ τὸν νομοθέτην
[2, 1269]	καὶ τοὺς ἀνοήτους, ὥσπερ καὶ	λέγεται	κατὰ τῶν γηγενῶν, ὥστε ἄτοπον
[2, 1263]	φυσικόν. ~Τὸ δὲ φίλαυτον εἶναι	ψέγεται	δικαίως· οὐκ ἔστι δὲ τοῦτο
[2, 1272]	καὶ δυναμένων. Ἀλλά, καθάπερ εἴρηται,	σῴζεται	διὰ τὸν τόπον· ξενηλασίας γὰρ
[2, 1273]	σχεδὸν περὶ πάντων, ἔνιοι δὲ	νομοθέται	γεγόνασιν, οἱ μὲν ταῖς οἰκείαις
[2, 1274]	θητικόν, οἷς οὐδεμιᾶς ἀρχῆς μετῆν.	Νομοθέται	δ' ἐγένοντο Ζάλευκός τε Λοκροῖς
[2, 1266]	ὅτι ταῦτα τυγχάνει λέγων αὐτός·	οἴεται	γὰρ δυοῖν τούτοιν ἰσότητα δεῖν
[2, 1264]	Σωκράτης, ἀλλὰ τὰς μὲν γυναῖκας	οἴεται	δεῖν συμπολεμεῖν καὶ παιδείας μετέχειν
[2, 1262]	ἣν αἰτίαν ὁ Σωκράτης οὕτως	οἴεται	δεῖν τάττειν τὰ περὶ τὰ
[2, 1271]	δ' ὁ νομοθέτης οὐδ' αὐτὸς	οἴεται	δύνασθαι ποιεῖν καλοὺς κἀγαθούς, δῆλον·
[2, 1261]	τὸ μὴ ἐμόν· τοῦτο γὰρ	οἴεται	ὁ Σωκράτης σημεῖον εἶναι τοῦ
[2, 1261]	ἑνός, πόλις δ' οἰκίας, καὶ	βούλεταί	γ' ἤδη τότε εἶναι πόλις
[2, 1268]	μάχιμον ἕτερον καὶ τὸ γεωργοῦν,	βούλεται	δ' ὁ νομοθέτης· εἰ δ'
[2, 1267]	Φαλέου πολιτείας. Ἔτι τὰ πολλὰ	βούλεται	κατασκευάζειν ἐξ ὧν τὰ πρὸς
[2, 1271]	τοὐναντίον τῷ νομοθέτῃ τῆς προαιρέσεως.	Βούλεται	μὲν γὰρ δημοκρατικὸν εἶναι τὸ
[2, 1265]	οἰκεῖν. Ἡ δὲ σύνταξις ὅλη	βούλεται	μὲν εἶναι μήτε δημοκρατία μήτε
[2, 1272]	ὁ δῆμος τῆς μεγίστης ἀρχῆς	βούλεται	μένειν τὴν πολιτείαν· ἐνταῦθα δ'
[2, 1261]	τάχ' ἂν εἴη μᾶλλον ὃ	βούλεται	ποιεῖν ὁ Σωκράτης (ἕκαστος γὰρ
[2, 1266]	καὶ δημοκρατικά· μᾶλλον δ' ἐγκλίνειν	βούλεται	πρὸς τὴν ὀλιγαρχίαν. Δῆλον δὲ
[2, 1263]	κοινωνήσαντες, ἀλλὰ καὶ ὅσων ἀγαθῶν·	φαίνεται	δ' εἶναι πάμπαν ἀδύνατος ὁ
[2, 1267]	τινὰ μετρίαν, ἢ πάντα ἐατέον.	Φαίνεται	δ' ἐκ τῆς νομοθεσίας κατασκευάζων
[2, 1274]	αὔξων εἰς τὴν νῦν δημοκρατίαν.	Φαίνεται	δ' οὐ κατὰ τὴν Σόλωνος
[2, 1261]	τὴν κοινωνίαν, οὐδὲ τοῦτο ἀποδείκνυσθαι	φαίνεται	κατὰ τὸν λόγον, ἐὰν πάντες
[2, 1266]	πολιτεία βελτίων. Ἔπειτ' οὐδ' ἔχουσα	φαίνεται	μοναρχικὸν οὐδέν, ἀλλ' ὀλιγαρχικὰ καὶ
[2, 1271]	τὴν ἄλλην πολιτείαν ὁ νομοθέτης	φαίνεται	ποιῶν· φιλοτίμους γὰρ κατασκευάζων τοὺς
[2, 1261]	τρόπον τοῦτον ὁ Σωκράτης, οὐ	φαίνεται	συμβαῖνον ἐκ τῶν λόγων. Ἔτι
[2, 1271]	ἐπιτετιμήκασιν, ὀρθῶς ἐπιτιμῶντες. Στάσεως γὰρ	γίνεται	αἴτιος· ἐπὶ γὰρ τοῖς βασιλεῦσιν,
[2, 1271]	εἶναι τὸ κατασκεύασμα τῶν συσσιτίων,	γίνεται	δ' ἥκιστα δημοκρατικὸν οὕτω νενομοθετημένον.
[2, 1263]	καὶ πλουσίων κολακείας· ὧν οὐδὲν	γίνεται	διὰ τὴν ἀκοινωνησίαν ἀλλὰ διὰ
[2, 1269]	τὸ ἔθος, τοῦτο δ' οὐ	γίνεται	εἰ μὴ διὰ χρόνου πλῆθος,
[2, 1264]	ἄρχοντας· τοῦτο δὲ στάσεως αἴτιον	γίνεται	καὶ παρὰ τοῖς μηδὲν ἀξίωμα
[2, 1264]	πόλεως τὸ τῶν ἄλλων πολιτῶν	γίνεται	πλῆθος, περὶ ὧν οὐδὲν διώρισται,
[2, 1261]	ἐξ εἴδει διαφερόντων. Οὐ γὰρ	γίνεται	πόλις ἐξ ὁμοίων. Ἕτερον γὰρ
[2, 1265]	ἐξ ἑτέρου τὸ στημόνιον ἐρίου	γίνεται	τῆς κρόκης, οὕτω καὶ τοὺς
[2, 1263]	ξένοις ἢ ἑταίροις ἥδιστον· ὃ	γίνεται	τῆς κτήσεως ἰδίας οὔσης. Ταῦτά
[2, 1265]	ἐπεὶ μόναι γ' εἰσὶν ἕξεις	αἱρεταὶ	περὶ τὴν τῆς οὐσίας χρῆσιν
[2, 1269]	γὰρ τοσοῦτον ὠφελήσεται κινήσας ὅσον	βλαβήσεται	τοῖς ἄρχουσιν ἀπειθεῖν ἐθισθείς. Ψεῦδος
[2, 1264]	καὶ φυλάς. Ὥστε οὐδὲν ἄλλο	συμβήσεται	νενομοθετημένον πλὴν μὴ γεωργεῖν τοὺς
[2, 1269]	τῶν ἀρχόντων· οὐ γὰρ τοσοῦτον	ὠφελήσεται	κινήσας ὅσον βλαβήσεται τοῖς ἄρχουσιν
[2, 1273]	κερδαίνειν, φαυλότερος δ' ὢν οὐ	βουλήσεται	δαπανήσας. Διὸ δεῖ τοὺς δυναμένους
[2, 1273]	πένης μὲν ὢν ἐπιεικὴς δὲ	βουλήσεται	κερδαίνειν, φαυλότερος δ' ὢν οὐ
[2, 1264]	τοιαύτην πολιτείαν κατασκευαζομένην· οὐ γὰρ	δυνήσεται	μὴ μερίζων αὐτὰ καὶ χωρίζων
[2, 1261]	μὲν τινῶν δ' οὒ βέλτιον;	Ἐνδέχεται	γὰρ καὶ τέκνων καὶ γυναικῶν
[2, 1268]	συγχωρεῖν, εἴπερ μὴ συμφέρει κινεῖν,	ἐνδέχεται	δ' εἰσηγεῖσθαί τινας νόμων λύσιν
[2, 1268]	μὲν τῇ διαίτῃ καὶ πλείοσιν	ἐνδέχεται	(κοινολογοῦνται γὰρ ἀλλήλοις περὶ τῆς
[2, 1261]	μιᾶς πόλεως) ~Ἀλλὰ πότερον ὅσων	ἐνδέχεται	κοινωνῆσαι, πάντων βέλτιον κοινωνεῖν τὴν
[2, 1262]	καὶ γενομένων τῶν μὲν γνωριζομένων	ἐνδέχεται	τὰς νομιζομένας γίνεσθαι λύσεις, τῶν
[2, 1264]	τὸ ἄρτιον· τοῦτο μὲν γὰρ	ἐνδέχεται	τῷ ὅλῳ ὑπάρχειν, τῶν δὲ
[2, 1265]	εἰ δέ τις μὴ τοιοῦτον	ἀποδέχεται	βίον, μήτε τὸν ἴδιον μήτε
[2, 1263]	δόξειεν· ὁ γὰρ ἀκροώμενος ἄσμενος	ἀποδέχεται,	νομίζων ἔσεσθαι φιλίαν τινὰ θαυμαστὴν
[2, 1267]	αὐτόν, σκεψάμενον ἐν πόσῳ χρόνῳ	λήψεται	τὸ χωρίον, λογίσασθαι τοῦ χρόνου
[2, 1274]	ἐκείνου νενομοθετημένον, ὅπως ὁ ἀριθμὸς	σῴζηται	τῶν κλήρων. Χαρώνδου δ' ἴδιον
[2, 1268]	ὅταν ὀφείλειν μὲν ὁ δικαστὴς	οἴηται,	μὴ τοσοῦτον δ' ὅσον ὁ
[2, 1270]	τε τὴν ἐπίκληρον ὅτῳ ἂν	βούληται,	κἂν ἀποθάνῃ μὴ διαθέμενος, ὃν
[2, 1266]	κωλύει κτᾶσθαι γῆν ὁπόσην ἂν	βούληταί	τις, ὁμοίως δὲ καὶ τὴν
[2, 1273]	νομοθέτην. Νῦν δέ, ἂν ἀτυχία	γένηταί	τις καὶ τὸ πλῆθος ἀποστῇ
[2, 1273]	ἄριστ' ἀποτελεῖται. Δεῖ δ' ὅπως	γίνηται	τοῦθ' ὁρᾶν τὸν νομοθέτην, καὶ
[2, 1266]	πολιτῶν ἐξουσίαν εἶναι κτήσασθαι, καθάπερ	εἴρηται	καὶ πρότερον. Δεῖ δὲ μηδὲ
[2, 1272]	νόμος κωλύει τῆς πολιτείας, καθάπερ	εἴρηται	καὶ πρότερον, ἐν δὲ Κρήτῃ
[2, 1261]	πόλει δεῖν ὑπάρχειν, ὡς μὲν	εἴρηται	νῦν, ἀδύνατον, πῶς δὲ δεῖ
[2, 1263]	Ἀλλὰ δεῖ πλῆθος ὄν, ὥσπερ	εἴρηται	πρότερον, διὰ τὴν παιδείαν κοινὴν
[2, 1261]	πόλεις, ὥσπερ ἐν τοῖς Ἠθικοῖς	εἴρηται	πρότερον· ἐπεὶ καὶ ἐν τοῖς
[2, 1273]	Περὶ μὲν οὖν τῆς Λακεδαιμονίων	εἴρηται,	Σόλωνα δ' ἔνιοι μὲν οἴονται
[2, 1273]	περὶ ὧν εἴ τι ἀξιόλογον,	εἴρηται	σχεδὸν περὶ πάντων, ἔνιοι δὲ
[2, 1272]	ἐπιτίθεσθαι καὶ δυναμένων. Ἀλλά, καθάπερ	εἴρηται,	σῴζεται διὰ τὸν τόπον· ξενηλασίας
[2, 1266]	ἡμέραν) ~Ἐν δὲ τοῖς νόμοις	εἴρηται	τούτοις ὡς δέον συγκεῖσθαι τὴν
[2, 1264]	καλῶς εἶχεν· πάντα γὰρ σχεδὸν	εὕρηται	μέν, ἀλλὰ τὰ μὲν οὐ
[2, 1263]	ποιεῖ τοῖς φίλοις, τοῖς δὲ	χρῆται	κοινοῖς, οἷον καὶ ἐν Λακεδαίμονι
[2, 1271]	γὰρ κατασκευάζων τοὺς πολίτας τούτῳ	κέχρηται	πρὸς τὴν αἵρεσιν τῶν γερόντων·
[2, 1269]	μὴ καλῶς πρὸς τὴν ἀρίστην	νενομοθέτηται	τάξιν, ἑτέρα δ' εἴ τι
[2, 1271]	τὰ συσσίτια τὰ καλούμενα φιδίτια	νενομοθέτηται	τῷ καταστήσαντι πρῶτον. Ἔδει γὰρ
[2, 1269]	νόμος ἔστιν, ἂν πλῆθός τι	παράσχηται	μαρτύρων ὁ διώκων τὸν φόνον
[2, 1268]	γὰρ ἀναγκαῖον εἶναι ιπᾶσα γὰρ	δεῖται	πόλις τεχνιτῶνν, καὶ δύνανται διαγίγνεσθαι
[2, 1271]	καὶ κεῖσθαι καλῶς· πάσῃ γὰρ	ἐπίκειται	τῇ θαλάττῃ, σχεδὸν τῶν Ἑλλήνων
[2, 1273]	γὰρ ὑφ' ἑνὸς ἔργον ἄριστ'	ἀποτελεῖται.	Δεῖ δ' ὅπως γίνηται τοῦθ'
[2, 1273]	καθάπερ εἴπομεν καὶ κάλλιον ἕκαστον	ἀποτελεῖται	τῶν αὐτῶν καὶ θᾶττον. Δῆλον
[2, 1261]	Πάντας αὐτοῦ μετέχειν, τοῦτό γε	μιμεῖται	τὸ ἐν μέρει τοὺς ἴσους
[2, 1264]	καὶ τῆς πολιτείας τὴν τάξιν	(διαιρεῖται	γὰρ εἰς δύο μέρη τὸ
[2, 1260]	τῆς μιᾶς πόλεως, οἱ δὲ	πολῖται	κοινωνοὶ τῆς μιᾶς πόλεως) ~Ἀλλὰ
[2, 1268]	τῶν πολιτῶν. Οἵ τε γὰρ	τεχνῖται	καὶ οἱ γεωργοὶ καὶ οἱ
[2, 1264]	Οὐ γὰρ δὴ οἵ γε	τεχνῖται	καὶ τὸ πλῆθος τὸ τῶν
[2, 1268]	οὐκ ἔχοντες ὅπλα, οἱ δὲ	τεχνῖται	οὔτε γῆν οὔτε ὅπλα, ὥστε
[2, 1267]	πόλιν μικράν, εἴ γ' οἱ	τεχνῖται	πάντες δημόσιοι ἔσονται καὶ μὴ
[2, 1272]	φόρων οὓς φέρουσιν οἱ περίοικοι,	τέτακται	μέρος τὸ μὲν πρὸς τοὺς
[2, 1272]	τὰ περὶ τὰ συσσίτια βέλτιον	τέτακται	τοῖς Κρησὶν ἢ τοῖς Λάκωσι,
[2, 1270]	δὲ καὶ διὰ τῶν νόμων	τέτακται	φαύλως· ὠνεῖσθαι μὲν γάρ, ἢ
[2, 1273]	εἴη τάξις τρίτη, καθ' ἥνπερ	συντέτακται	καὶ τοῖς Καρχηδονίοις τὰ περὶ
[2, 1264]	μέν, ἀλλὰ τὰ μὲν οὐ	συνῆκται,	τοῖς δ' οὐ χρῶνται γινώσκοντες.
[2, 1264]	μὲν ἄλλοις ὁτὲ δὲ ἄλλοις	μέμεικται	ταῖς ψυχαῖς ὁ παρὰ τοῦ
[2, 1268]	γὰρ δεῖται πόλις τεχνιτῶνν, καὶ	δύνανται	διαγίγνεσθαι καθάπερ ἐν ταῖς ἄλλαις
[2, 1272]	τοῖς Κρησίν, οἱ δ' εἵλωτες	ἀφίστανται	πολλάκις. Οὔτε γὰρ ἐξωτερικῆς ἀρχῆς
[2, 1263]	διαιρεῖσθαι πρὸς τὰς ἰδίας χρήσεις	(λέγονται	δέ τινες καὶ τοῦτον τὸν
[2, 1267]	ἄκος. Αἱ γὰρ ἄλλαι ἀνθρώπων	δέονται·	ἐπεὶ ἀδικουσί γε τὰ μέγιστα
[2, 1267]	ἤδη τοῦτ' ᾖ πάτριον, ἀεὶ	δέονται	τοῦ πλείονος, ἕως εἰς ἄπειρον
[2, 1273]	μόνον ἀριστίνδην ἀλλὰ καὶ πλουτίνδην	οἴονται	δεῖν αἱρεῖσθαι τοὺς ἄρχοντας· ἀδύνατον
[2, 1273]	εἴρηται, Σόλωνα δ' ἔνιοι μὲν	οἴονται	νομοθέτην γενέσθαι σπουδαῖον· ὀλιγαρχίαν τε
[2, 1271]	οὐκ ἀγαθοῖς ἀνδράσιν, οὐκ ἀσφαλές.	Φαίνονται	δὲ καὶ καταδωροδοκούμενοι καὶ καταχαριζόμενοι
[2, 1266]	ὁμαλότης, καὶ τῶν πάλαι τινὲς	φαίνονται	διεγνωκότες, οἷον καὶ Σόλων ἐνομοθέτησεν,
[2, 1269]	ἢ πρὸς τὴν τῶν γυναικῶν	φαίνονται	κατοκώχιμοι πάντες οἱ τοιοῦτοι. Διὸ
[2, 1267]	ἴσων ὄντες ἄξιοι, διὸ καὶ	φαίνονται	πολλάκις ἐπιτιθέμενοι καὶ στασιάζοντες· ~ἔτι
[2, 1272]	ἐφόρων ἀρχεῖον, ὑπάρχει καὶ τούτοις	(γίνονται	γὰρ οἱ τυχόντες) ὃ δ'
[2, 1270]	αὐτὴ τῶν μεγίστων αὐτοῖς ἐστιν,	γίνονται	δ' ἐκ τοῦ δήμου παντός,
[2, 1261]	ἐνίοτε χεῖρον ὑπηρετοῦσι τῶν ἐλαττόνων.	Γίνονται	δ' ἑκάστῳ χίλιοι τῶν πολιτῶν
[2, 1268]	οὔτε γῆν οὔτε ὅπλα, ὥστε	γίνονται	σχεδὸν δοῦλοι τῶν τὰ ὅπλα
[2, 1262]	κατὰ γὰρ τὰς ὁμοιότητας αἳ	γίνονται	τοῖς τέκνοις πρὸς τοὺς γεννήσαντας
[2, 1267]	περὶ ὧν γὰρ αἱ δίκαι	γίνονται,	τρία ταῦτ' εἶναι τὸν ἀριθμόν,
[2, 1267]	ἔσονται καὶ μὴ πλήρωμά τι	παρέξονται	τῆς πόλεως. Ἀλλ' εἴπερ δεῖ
[2, 1263]	κοινωνίαι· σχεδὸν γὰρ οἱ πλεῖστοι	διαφέρονται	ἐκ τῶν ἐν ποσὶ καὶ
[2, 1266]	τιμήματος ἀποδεῖξαί φησι δεῖν ἀριθμόν.	Ἔσονται	δὴ πλείους οἱ ἐκ τῶν
[2, 1265]	τὰ περὶ τοὺς ἄρχοντας πῶς	ἔσονται	διαφέροντες τῶν ἀρχομένων. Φησὶ γὰρ
[2, 1267]	γ' οἱ τεχνῖται πάντες δημόσιοι	ἔσονται	καὶ μὴ πλήρωμά τι παρέξονται
[2, 1266]	ταύτην εἶναι τοιαύτην ἐξ ἧς	ἔσονται	προαιρετικοὶ τοῦ πλεονεκτεῖν ἢ χρημάτων
[2, 1268]	νομοθέτης· εἰ δ' ἕτεροί τινες	ἔσονται	τῶν τε τὰ ἴδια γεωργούντων
[2, 1264]	ὁ Σωκράτης ὡς οὐ πολλῶν	δεήσονται	νομίμων διὰ τὴν παιδείαν, οἷον
[2, 1266]	πλῆθος, αἰεὶ κατὰ τὴν τούτων	αἱρεθήσονται	βούλησιν. Τὰ μὲν οὖν περὶ
[2, 1267]	οἱ δὲ ἔχοντες ἀμύνειν οὐ	δυνήσονται	τοὺς ἐπιόντας, οὔθ' οὕτως ὀλίγην
[2, 1263]	δίκαιοιν μὴ μόνον λέγειν ὅσων	στερήσονται	κακῶν κοινωνήσαντες, ἀλλὰ καὶ ὅσων
[2, 1267]	ἐξ ὧν τὰ πρὸς αὑτοὺς	πολιτεύσονται	καλῶς, δεῖ δὲ καὶ πρὸς
[2, 1267]	ἀφ' ὧν δ' οἱ προπολεμοῦντες	βιώσονται,	κοινήν, τὴν δὲ τῶν γεωργῶν
[2, 1266]	τῶν καθεστηκυιῶν καὶ καθ' ἃς	πολιτεύονται	νῦν ἐγγύτερόν εἰσι τούτων ἀμφοτέρων.
[2, 1274]	ποιήσας ἐκ πάντων. Διὸ καὶ	μέμφονταί	τινες αὐτῷ· λῦσαι γὰρ θάτερα,
[2, 1261]	μὲν γὰρ ἄρχουσιν οἱ δ'	ἄρχονται	κατὰ μέρος ὥσπερ ἂν ἄλλοι
[2, 1266]	γυναικῶν, ἀλλ' ἀπὸ τῶν ἀναγκαίων	ἄρχονται	μᾶλλον. Δοκεῖ γάρ τισι τὸ
[2, 1265]	πλῆθος, ἐξ ἧς ἀργοὶ πεντακισχίλιοι	θρέψονται,	καὶ περὶ τούτους γυναικῶν καὶ
[2, 1268]	κλήρων αὑτοῖς τε τὴν τροφὴν	λήψονται	καὶ τοῖς μαχίμοις παρέξουσιν; Ταῦτα
[2, 1268]	τῇ διαίτῃ καὶ πλείοσιν ἐνδέχεται	(κοινολογοῦνται	γὰρ ἀλλήλοις περὶ τῆς κρίσεως)
[2, 1272]	νήσῳ τῶν διαφθερούντων. Ἣν δὲ	ποιοῦνται	τῆς ἁμαρτίας ταύτης ἰατρείαν, ἄτοπος
[2, 1271]	δὲ καὶ τὴν αἵρεσιν ἣν	ποιοῦνται	τῶν γερόντων κατά τε τὴν
[2, 1273]	Καρχηδονίοις τὰ περὶ τὴν πολιτείαν·	αἱροῦνται	γὰρ εἰς δύο ταῦτα βλέποντες,
[2, 1266]	καὶ τὴν τῆς βουλῆς αἵρεσιν.	Αἱροῦνται	μὲν γὰρ πάντες ἐπάναγκες, ἀλλ'
[2, 1272]	τῶν τυχόντων εἰσί, ταύτην δ'	αἱροῦνται	τὴν ἀρχὴν ἀριστίνδην) τοὺς δὲ
[2, 1272]	ἐνταῦθα δ' οὐκ ἐξ ἁπάντων	αἱροῦνται	τοὺς κόσμους ἀλλ' ἐκ τινῶν
[2, 1268]	παρασκευάζουσιν ὅπως οἱ δικασταὶ μὴ	κοινολογῶνται	πρὸς ἀλλήλους. Ἔπειτα πῶς οὐκ
[2, 1264]	τὴν ἀρχήν, ἐὰν μή τι	σοφίζωνται	τοιοῦτον οἷον Κρῆτες; Ἐκεῖνοι γὰρ
[2, 1273]	ἐπὶ τὰς πόλεις. Τούτῳ γὰρ	ἰῶνται	καὶ ποιοῦσι μόνιμον τὴν πολιτείαν.
[2, 1267]	ἥττους τε ὦσι καὶ μὴ	ἀδικῶνται.	Οὐ καλῶς δὲ οὐδὲ τὴν
[2, 1272]	πολλάκις οἳ ἂν μὴ δίκας	βούλωνται	δοῦναι τῶν δυνατῶν· ᾗ καὶ
[2, 1274]	τοῖς πολεμικοῖς ἄσκησιν ὅπως ἀμφιδέξιοι	γίνωνται	κατὰ τὴν μελέτην, ὡς δέον
[2, 1263]	χρήσει ποιεῖν κοινάς· ὅπως δὲ	γίνωνται	τοιοῦτοι, τοῦ νομοθέτου τοῦτ' ἔργον
[2, 1273]	τῶν ἀναγκαιοτάτων, ὅπως οἱ βέλτιστοι	δύνωνται	σχολάζειν καὶ μηδὲν ἀσχημονεῖν, μὴ
[2, 1274]	ταῖς περὶ Ἰταλίαν καὶ Σικελίαν.	Πειρῶνται	δέ τινες καὶ συνάγειν ὡς
[2, 1271]	οἱ περίοικοι τὸν αὐτὸν τρόπον	χρῶνται	αὐτοῖς, ὡς κατασκευάσαντος Μίνω πρώτου
[2, 1264]	οὐ συνῆκται, τοῖς δ' οὐ	χρῶνται	γινώσκοντες. Μάλιστα δ' ἂν γένοιτο
[2, 1260]	ἄλλας ἐπισκέψασθαι πολιτείας, αἷς τε	χρῶνταί	τινες τῶν πόλεων τῶν εὐνομεῖσθαι
[2, 1263]	ἐν Λακεδαίμονι τοῖς τε δούλοις	χρῶνται	τοῖς ἀλλήλων ὡς εἰπεῖν ἰδίοις,
[2, 1268]	καταδικάσαντα, εἴπερ ἁπλῶς τὸ ἔγκλημα	γέγραπται,	δικαίως· οὐ γὰρ μηδὲν ὀφείλειν
[2, 1265]	βέλτιον ἂν ἔχειν, λεκτέον ὕστερον.	Ἐλλέλειπται	δ' ἐν τοῖς νόμοις τούτοις
[2, 1268]	οἱ πολλοὶ παρασκευάζουσιν ὅπως οἱ	δικασταὶ	μὴ κοινολογῶνται πρὸς ἀλλήλους. Ἔπειτα
[2, 1266]	Ἀλλὰ τήν τε παιδείαν ἥτις	ἔσται	δεῖ λέγειν, καὶ τὸ μίαν
[2, 1274]	τοῦ πάθους, ὅπως μὴ ἄποπτος	ἔσται	ἡ Κορινθία ἀπὸ τοῦ χώματος,
[2, 1261]	πόλεως ἄνθρωπος δ' ἐξ οἰκίας	ἔσται·	μᾶλλον γὰρ μίαν τὴν οἰκίαν
[2, 1263]	προϊοῦσα πόλις, ἔστι δ' ὡς	ἔσται	μέν, ἐγγὺς δ' οὖσα τοῦ
[2, 1261]	γινομένη μία μᾶλλον οὐδὲ πόλις	ἔσται·	πλῆθος γάρ τι τὴν φύσιν
[2, 1263]	Ἔστι μὲν γὰρ ὡς οὐκ	ἔσται	προϊοῦσα πόλις, ἔστι δ' ὡς
[2, 1263]	ἑκάστου προσεδρεύοντος· δι' ἀρετὴν δ'	ἔσται	πρὸς τὸ χρῆσθαι, κατὰ τὴν
[2, 1264]	ἄλλαις πόλεσι, καὶ παρ' ἐκείνοις	ἔσται	τὰ τοιαῦτα, τίς ὁ τρόπος
[2, 1268]	πρὸς ἀλλήλους. Ἔπειτα πῶς οὐκ	ἔσται	ταραχώδης ἡ κρίσις, ὅταν ὀφείλειν
[2, 1268]	οὐδέν. Τίς οὖν ὁ τρόπος	ἔσται	τῆς διαλογῆς τῶν ψήφων; Ἔτι
[2, 1264]	τὰ τοιαῦτα, τίς ὁ τρόπος	ἔσται	τῆς κοινωνίας; Ἐν μιᾷ γὰρ
[2, 1268]	πολλοὺς ὄντας· εἰ δὲ τοῦτ'	ἔσται,	τί δεῖ τοὺς ἄλλους μετέχειν
[2, 1264]	τρόπος τῆς ὅλης πολιτείας τίς	ἔσται	τοῖς κοινωνοῦσιν, οὔτ' εἴρηκεν ὁ
[2, 1272]	φαύλως ἢ μὴ φαύλως, ἕτερος	ἔσται	τοῦ διασκέψασθαι καιρός. Ὅτι δὴ
[2, 1268]	τῶν μαχίμων, τέταρτον αὖ μόριον	ἔσται	τοῦτο τῆς πόλεως, οὐδενὸς μετέχον,
[2, 1262]	ἐκείνους, πολλὴν ἔχει ταραχὴν τίνα	ἔσται	τρόπον· καὶ γινώσκειν ἀναγκαῖον τοὺς
[2, 1268]	γεωργοῦντας, τό τε πλῆθος ἄπορον	ἔσται	τῶν καρπῶν ἐξ ὧν ἕκαστος
[2, 1263]	περὶ τὰς κτήσεις· οὔτε γὰρ	ἔσται	φανερὸς ἐλευθέριος ὤν, οὔτε πράξει
[2, 1262]	ἢ τοῖς φύλαξιν· ~ἧττον γὰρ	ἔσται	φιλία κοινῶν ὄντων τῶν τέκνων
[2, 1264]	εἴτε μή, νῦν γε οὐδὲν	διώρισται.	Καὶ περὶ τῶν ἐχομένων τίς
[2, 1261]	πῶς δὲ δεῖ διελεῖν, οὐδὲν	διώρισται.	Λέγω δὲ τὸ μίαν εἶναι
[2, 1264]	γίνεται πλῆθος, περὶ ὧν οὐδὲν	διώρισται,	πότερον καὶ τοῖς γεωργοῖς κοινὰς
[2, 1272]	δ' ἔνια παραπλησίως τοῖς Λάκωσιν.	Αὗται	γὰρ αἱ τρεῖς πολιτεῖαι ἀλλήλαις
[2, 1265]	περὶ τὴν τῆς οὐσίας χρῆσιν	αὗται,	οἷον οὐσίᾳ πράως μὲν ἢ
[2, 1270]	πάλιν. Αἰτίαι μὲν οὖν εἰσιν	αὗται	τῶν γενομένων, ὥστε δῆλον ὅτι
[2, 1271]	δὲ πλεῖστα τῶν ἀρχαίων ἧττον	διήρθρωται	τῶν νεωτέρων. Φασὶ γὰρ τὸν
[2, 1271]	καταλιπὼν ἀπεδήμησεν, τότε τὸν πλεῖστον	διατρῖψαι	χρόνον περὶ Κρήτην διὰ τὴν
[2, 1262]	καὶ τὸ τὴν συνουσίαν ἀφελεῖν	δι'	ἄλλην μὲν αἰτίαν μηδεμίαν, ὡς
[2, 1263]	ὡς πρὸς ἴδιον ἑκάστου προσεδρεύοντος·	δι'	ἀρετὴν δ' ἔσται πρὸς τὸ
[2, 1271]	γὰρ γίνεσθαι τἀγαθὰ τὰ περιμάχητα	δι'	ἀρετῆς μᾶλλον ἢ κακίας, καὶ
[2, 1267]	τρίτον δ' εἴ τινες βούλοιντο	δι'	αὑτῶν χαίρειν, οὐκ ἂν ἐπιζητοῖεν
[2, 1262]	κειμένους νόμους αἰτίους γίνεσθαι, καὶ	δι'	ἣν αἰτίαν ὁ Σωκράτης οὕτως
[2, 1261]	εἶναι τὰς γυναῖκας κοινάς, καὶ	δι'	ἣν αἰτίαν φησὶ δεῖν νενομοθετῆσθαι
[2, 1261]	μὲν καλὸν ἀλλ' οὐ δυνατόν,	ὡδὶ	δ' οὐδὲν ὁμονοητικόν) Πρὸς δὲ
[2, 1271]	σχεδὸν ἑτέρα βασιλεία καθέστηκεν. Καὶ	ὡδὶ	δὲ τῇ ὑποθέσει τοῦ νομοθέτου
[2, 1261]	τὸ πάντας τὸ αὐτὸ λέγειν	ὡδὶ	μὲν καλὸν ἀλλ' οὐ δυνατόν,
[2, 1266]	τὸ ἐξ αἱρετῶν αἱρετοὺς ἐπικίνδυνον.	Εἰ	γάρ τινες συστῆναι θέλουσι καὶ
[2, 1268]	εἰ καταδικάζοι ἁπλῶς, τὴν δίκην,	εἰ	δ' ἀπολύοι ἁπλῶς, κενόν, εἰ
[2, 1268]	γεωργοῦν, βούλεται δ' ὁ νομοθέτης·	εἰ	δ' ἕτεροί τινες ἔσονται τῶν
[2, 1265]	ἄλλων πολιτειῶν, καλῶς εἴρηκεν ἴσως·	εἰ	δ' ὡς ἀρίστην μετὰ τὴν
[2, 1273]	μόνον ἄρχοντες ἀλλὰ μηδ' ἰδιωτεύοντες.	Εἰ	δὲ δεῖ βλέπειν καὶ πρὸς
[2, 1264]	καὶ τὴν τῶν ὅπλων κτῆσιν.	Εἰ	δέ, καθάπερ ἐν ταῖς ἄλλαις
[2, 1273]	τῶν γερόντων, ἂν ὁμογνωμονῶσι πάντες,	εἰ	δὲ μή, καὶ τούτων ὁ
[2, 1272]	κεφαλὴν ἕκαστος εἰσφέρει τὸ τεταγμένον,	εἰ	δὲ μή, μετέχειν νόμος κωλύει
[2, 1265]	καὶ πρὸς τοὺς ἔξω τόπους)	εἰ	δέ τις μὴ τοιοῦτον ἀποδέχεται
[2, 1268]	εἰ δ' ἀπολύοι ἁπλῶς, κενόν,	εἰ	δὲ τὸ μὲν τὸ δὲ
[2, 1268]	οὐ ῥᾴδιον μὴ πολλοὺς ὄντας·	εἰ	δὲ τοῦτ' ἔσται, τί δεῖ
[2, 1265]	τοὺς γειτνιῶντας τόπους, πρῶτον μὲν	εἰ	δεῖ τὴν πόλιν ζῆν βίον
[2, 1261]	τοὺς αὐτοὺς ἀεὶ βέλτιον ἄρχειν,	εἰ	δυνατόν, ἐν οἷς δὲ μὴ
[2, 1261]	τὸν ἕνα τῆς οἰκίας· ὥστ'	εἰ	καὶ δυνατός τις εἴη τοῦτο
[2, 1269]	τοῦ νόμου δύναμιν. Ἔτι δ'	εἰ	καὶ κινητέοι, πότερον πάντες καὶ
[2, 1273]	ἀρχεῖν, τούτους ἄρχειν. Βέλτιον δ'	εἰ	καὶ προεῖτο τὴν εὐπορίαν τῶν
[2, 1268]	ἕκαστον πινάκιον, ἐν ᾧ γράφειν,	εἰ	καταδικάζοι ἁπλῶς, τὴν δίκην, εἰ
[2, 1264]	ἀγρῶν οἱ ἄνδρες αὐτῶν κἂν	εἰ	κοιναὶ αἱ κτήσεις καὶ αἱ
[2, 1268]	οἱ προπολεμοῦντες ἕξουσι τὴν τροφήν,	εἰ	μὲν αὐτοὶ γεωργήσουσιν, οὐκ ἂν
[2, 1271]	τοῖς ἀνθρώποις. Περὶ δὲ βασιλείας,	εἰ	μὲν βέλτιόν ἐστιν ὑπάρχειν ταῖς
[2, 1264]	καὶ παῖδας ἰδίους ἢ κοινούς.	Εἰ	μὲν γὰρ τὸν αὐτὸν τρόπον
[2, 1261]	μίαν. Τὸ γὰρ πάντες διττόν.	Εἰ	μὲν οὖν ὡς ἕκαστος, τάχ'
[2, 1265]	ἐκ γὰρ τῶν ὁπλιτευόντων ἐστίν.	Εἰ	μὲν οὖν ὡς κοινοτάτην ταύτην
[2, 1261]	ὥστε πάντας ἄρχειν, ὥσπερ ἂν	εἰ	μετέβαλλον οἱ σκυτεῖς καὶ οἱ
[2, 1269]	ἔθος, τοῦτο δ' οὐ γίνεται	εἰ	μὴ διὰ χρόνου πλῆθος, ὥστε
[2, 1267]	αὑτῶν χαίρειν, οὐκ ἂν ἐπιζητοῖεν	εἰ	μὴ παρὰ φιλοσοφίας ἄκος. Αἱ
[2, 1269]	καὶ Μάγνησιν. Ἔοικε δὲ καὶ	εἰ	μηδὲν ἕτερον, ἀλλὰ τό γε
[2, 1264]	δὲ εὐδαιμονεῖν ἀδύνατον. Ἀλλὰ μὴν	εἰ	οἱ φύλακες μὴ εὐδαίμονες, τίνες
[2, 1273]	ὅταν δαπανήσαντες ἄρχωσιν· ἄτοπον γὰρ	εἰ	πένης μὲν ὢν ἐπιεικὴς δὲ
[2, 1261]	ἡ συμμαχία πέφυκενν, ὥσπερ ἂν	εἰ	σταθμὸς πλεῖον ἑλκύσειε. Ἐξ ὧν
[2, 1264]	ἐν οἷς οὐκ ἂν ἔλαθεν,	εἰ	ταῦτα καλῶς εἶχεν· πάντα γὰρ
[2, 1265]	τὸ πλῆθος τῶν πολιτῶν, καὶ	εἰ	τὸ πρῶτον τοὺς κλήρους ἀνίσους
[2, 1261]	μᾶλλον αἱρετώτερον. Ἀλλὰ μὴν οὐδ'	εἰ	τοῦτο ἄριστόν ἐστι, τὸ μίαν
[2, 1272]	ἄρρενας ποιήσας ὁμιλίαν, περὶ ἧς	εἰ	φαύλως ἢ μὴ φαύλως, ἕτερος
[2, 1267]	νομοθεσίας κατασκευάζων τὴν πόλιν μικράν,	εἴ	γ' οἱ τεχνῖται πάντες δημόσιοι
[2, 1264]	τῶν φυλάκων κοινωνίαν. ~Ἀλλὰ μὴν	εἴ	γε τὰς μὲν γυναῖκας ποιήσει
[2, 1273]	ἰδιωτεύοντες τὸν βίον, περὶ ὧν	εἴ	τι ἀξιόλογον, εἴρηται σχεδὸν περὶ
[2, 1269]	εἰσὶν αἱ σκέψεις, μία μὲν	εἴ	τι καλῶς ἢ μὴ καλῶς
[2, 1269]	ἀρίστην νενομοθέτηται τάξιν, ἑτέρα δ'	εἴ	τι πρὸς τὴν ὑπόθεσιν καὶ
[2, 1273]	μὴ κληρωτὰς ἀριστοκρατικὸν θετέον, καὶ	εἴ	τι τοιοῦτον ἕτερον, καὶ τὸ
[2, 1267]	ἐκ τούτων ἄν τις θεωρήσειεν,	εἴ	τι τυγχάνει καλῶς εἰρηκὼς ἢ
[2, 1267]	τοῖς δὲ σωφροσύνη· τρίτον δ'	εἴ	τινες βούλοιντο δι' αὑτῶν χαίρειν,
[2, 1260]	πόλεων τῶν εὐνομεῖσθαι λεγομένων, κἂν	εἴ	τινες ἕτεραι τυγχάνουσιν ὑπὸ τινῶν
[2, 1269]	γενῶν, ἔξω Κελτῶν ἢ κἂν	εἴ	τινες ἕτεροι φανερῶς τετιμήκασι τὴν
[2, 1265]	ὥστε ζῆν σωφρόνως, ὥσπερ ἂν	εἴ	τις εἶπεν ὥστε ζῆν εὖ.
[2, 1266]	τοῦ μέσου στοχαστέον. Ἔτι δ'	εἴ	τις καὶ τὴν μετρίαν τάξειεν
[2, 1263]	εἶναι χείρων πόλις, ὥσπερ κἂν	εἴ	τις τὴν συμφωνίαν ποιήσειεν ὁμοφωνίαν
[2, 1264]	Μάλιστα δ' ἂν γένοιτο φανερὸν	εἴ	τις τοῖς ἔργοις ἴδοι τὴν
[2, 1268]	ἀλλότριον τῆς πολιτείας· ἀλλὰ μὴν	εἴ	τις τοὺς αὐτοὺς θήσει τούς
[2, 1261]	πολιτικήν, δῆλον ὡς τοὺς αὐτοὺς	ἀεὶ	βέλτιον ἄρχειν, εἰ δυνατόν, ἐν
[2, 1264]	ἄρχοντας ὡς καθίστησιν ὁ Σωκράτης.	Ἀεὶ	γὰρ ποιεῖ τοὺς αὐτοὺς ἄρχοντας·
[2, 1267]	δ' ἤδη τοῦτ' ᾖ πάτριον,	ἀεὶ	δέονται τοῦ πλείονος, ἕως εἰς
[2, 1261]	καὶ οἱ τέκτονες καὶ μὴ	ἀεὶ	οἱ αὐτοὶ σκυτοτόμοι καὶ τέκτονες
[2, 1264]	παρὰ τοῦ θεοῦ χρυσός, ἀλλ'	ἀεὶ	τοῖς αὐτοῖς. Φησὶ δὲ τοῖς
[2, 1265]	ποιεῖν ταῖς πόλεσι κατὰ μικρὸν	περιάγει	πάλιν πρὸς τὴν ἑτέραν πολιτείαν.
[2, 1264]	πάνθ' ὑπάρξει καὶ τούτοις. Καίτοι	λέγει	ὁ Σωκράτης ὡς οὐ πολλῶν
[2, 1262]	ὀλιγωρήσουσιν. ~Ἔτι οὕτως ἕκαστος ἐμὸς	λέγει	τὸν εὖ πράττοντα τῶν πολιτῶν
[2, 1273]	ἀλλὰ μηδ' ἰδιωτεύοντες. Εἰ δὲ	δεῖ	βλέπειν καὶ πρὸς εὐπορίαν χάριν
[2, 1271]	τῆς ἀρχῆς οὐκ ὀρθῶς ἔχει·	δεῖ	γὰρ καὶ βουλόμενον καὶ μὴ
[2, 1267]	δὲ καὶ περὶ τῆς κτήσεως.	Δεῖ	γὰρ οὐ μόνον πρὸς τὰς
[2, 1263]	καὶ τὸ ἐκ τοῦ ἰδίας.	Δεῖ	γὰρ πὼς μὲν εἶναι κοινάς,
[2, 1270]	συμπέπτωκεν, συμφερόντως ἔχει τοῖς πράγμασιν·	δεῖ	γὰρ τὴν πολιτείαν τὴν μέλλουσαν
[2, 1268]	τι τῇ πόλει συμφέρον ὡς	δεῖ	γίνεσθαί τινα τιμήν, οὐκ ἔστιν
[2, 1264]	περὶ τῆς παιδείας, ποίαν τινὰ	δεῖ	γίνεσθαι τῶν φυλάκων. ~Τῶν δὲ
[2, 1273]	ὑφ' ἑνὸς ἔργον ἄριστ' ἀποτελεῖται.	Δεῖ	δ' ὅπως γίνηται τοῦθ' ὁρᾶν
[2, 1273]	Ἀλλὰ τουτί ἐστι τύχης ἔργον,	δεῖ	δὲ ἀστασιάστους εἶναι διὰ τὸν
[2, 1267]	τὰ πρὸς αὑτοὺς πολιτεύσονται καλῶς,	δεῖ	δὲ καὶ πρὸς τοὺς γειτνιῶντας
[2, 1264]	τοῖς συσσιτίοις ὁ νομοθέτης ἐκοίνωσε.	~Δεῖ	δὲ μηδὲ τοῦτο αὐτὸ ἀγνοεῖν,
[2, 1266]	κτήσασθαι, καθάπερ εἴρηται καὶ πρότερον.	Δεῖ	δὲ μηδὲ τοῦτο λανθάνειν τοὺς
[2, 1273]	τε βασιλεῖς καὶ τοὺς στρατηγούς.	Δεῖ	δὲ νομίζειν ἁμάρτημα νομοθέτου τὴν
[2, 1262]	τῶν τέκνων καὶ τῶν γυναικῶν,	δεῖ	δὲ τοιούτους εἶναι τοὺς ἀρχομένους
[2, 1265]	νῦν συμβαίνειν περὶ τὰς πόλεις.	Δεῖ	δὲ τοῦτ' οὐχ ὁμοίως ἀκριβῶς
[2, 1267]	Ἐκεῖνος μὲν οὖν οὐδὲν διώρικεν,	δεῖ	δὲ τοῦτο μὴ λανθάνειν, ὅ
[2, 1267]	παρέξονται τῆς πόλεως. Ἀλλ' εἴπερ	δεῖ	δημοσίους εἶναι τοὺς τὰ κοινὰ
[2, 1261]	εἴρηται νῦν, ἀδύνατον, πῶς δὲ	δεῖ	διελεῖν, οὐδὲν διώρισται. Λέγω δὲ
[2, 1261]	πλεῖον ἑλκύσειε. Ἐξ ὧν δὲ	δεῖ	ἓν γενέσθαι εἴδει διαφέρειν (διοίσει
[2, 1267]	εἶναι τοὺς τὰ κοινὰ ἐργαζομένους,	δεῖ	ῖκαθάπερ ἐν Ἐπιδάμνῳ τε καὶ
[2, 1268]	ἔχειν πρὸς τὴν πολιτείαν; Ἀλλὰ	δεῖ	καὶ κρείττους εἶναι τοὺς τὰ
[2, 1264]	καὶ τέκνων κοινωνίας, πῶς ἔχειν	δεῖ,	καὶ περὶ κτήσεως, καὶ τῆς
[2, 1260]	ζῆν ὅτι μάλιστα κατ' εὐχήν,	δεῖ	καὶ τὰς ἄλλας ἐπισκέψασθαι πολιτείας,
[2, 1262]	περὶ τῆς κτήσεως, τίνα τρόπον	δεῖ	κατασκευάζεσθαι τοῖς μέλλουσι πολιτεύεσθαι τὴν
[2, 1264]	τινος ἀρχῆς, καὶ πότερον ὅπλα	δεῖ	κεκτῆσθαι καὶ τούτους καὶ συμπολεμεῖν
[2, 1266]	τήν τε παιδείαν ἥτις ἔσται	δεῖ	λέγειν, καὶ τὸ μίαν εἶναι
[2, 1274]	πρὸς τὴν συγγνώμην ἀπέβλεψεν, ὅτι	δεῖ	μεθύουσιν ἔχειν μᾶλλον, ἀλλὰ πρὸς
[2, 1263]	τὴν ὑπόθεσιν οὐκ οὖσαν ὀρθήν.	Δεῖ	μὲν γὰρ εἶναί πως μίαν
[2, 1265]	καὶ θεραπόντων ἕτερος ὄχλος πολλαπλάσιος.	Δεῖ	μὲν οὖν ὑποτίθεσθαι κατ' εὐχήν,
[2, 1265]	καὶ τὸ νῦν εἰρημένον πλῆθος	δεῖ	μὴ λανθάνειν ὅτι χώρας δεήσει
[2, 1265]	πλῆθος δὲ τῆς κτήσεως ὁρᾶν	δεῖ,	μή ποτε βέλτιον ἑτέρως διορίσαι
[2, 1269]	τὸ ἥμισυ τῆς πόλεως εἶναι	δεῖ	νομίζειν ἀνομοθέτητον. Ὅπερ ἐκεῖ συμβέβηκεν·
[2, 1269]	πόλιν ἐγγὺς τοῦ δίχα διῃρῆσθαι	δεῖ	νομίζειν εἴς τε τὸ τῶν
[2, 1263]	τὸν ῥυθμὸν βάσιν μίαν. Ἀλλὰ	δεῖ	πλῆθος ὄν, ὥσπερ εἴρηται πρότερον,
[2, 1267]	ἔξωθεν κινδύνους· διόπερ οὔτε τοσοῦτον	δεῖ	πλῆθος ὑπάρχειν ὅσου οἱ πλησίον
[2, 1269]	τῆς ἐπιμελείας ἐργῶδες εἶναι, τίνα	δεῖ	πρὸς αὐτοὺς ὁμιλῆσαι τρόπον· ἀνιέμενοί
[2, 1265]	τὴν τῶν οἰκοπέδων δὲ διαίρεσιν	δεῖ	σκοπεῖν, μή ποτ' οὐ συμφέρει
[2, 1270]	ἡμεῖς οὐ τοῦτο σκοποῦμεν, τίνι	δεῖ	συγγνώμην ἔχειν ἢ μὴ ἔχειν,
[2, 1266]	οὐκ ἐκ δημοκρατίας καὶ μοναρχίας	δεῖ	συνιστάναι τὴν τοιαύτην πολιτείαν, ἐκ
[2, 1264]	θηρίων ποιεῖσθαι τὴν παραβολήν, ὅτι	δεῖ	τὰ αὐτὰ ἐπιτηδεύειν τὰς γυναῖκας
[2, 1266]	πᾶσιν, οὐδὲν ὄφελος· μᾶλλον γὰρ	δεῖ	τὰς ἐπιθυμίας ὁμαλίζειν ἢ τὰς
[2, 1264]	καὶ τοῖς γεωργοῖς κοινὰς εἶναι	δεῖ	τὰς κτήσεις ἢ καὶ καθ'
[2, 1269]	αὐτοῖς πολιτείας. Ὅτι μὲν οὖν	δεῖ	τῇ μελλούσῃ καλῶς πολιτεύεσθαι τὴν
[2, 1265]	Ἔνιοι μὲν οὖν λέγουσιν ὡς	δεῖ	τὴν ἀρίστην πολιτείαν ἐξ ἁπασῶν
[2, 1265]	γειτνιῶντας τόπους, πρῶτον μὲν εἰ	δεῖ	τὴν πόλιν ζῆν βίον πολιτικόν
[2, 1265]	μέντοι ἀδύνατον. Λέγεται δ' ὡς	δεῖ	τὸν νομοθέτην πρὸς δύο βλέποντα
[2, 1268]	εἰ δὲ τοῦτ' ἔσται, τί	δεῖ	τοὺς ἄλλους μετέχειν τῆς πολιτείας
[2, 1273]	ὢν οὐ βουλήσεται δαπανήσας. Διὸ	δεῖ	τοὺς δυναμένους ἄριστ' ἀρχεῖν, τούτους
[2, 1271]	παρὰ δὲ τοῖς Λάκωσιν ἕκαστον	δεῖ	φέρειν, καὶ σφόδρα πενήτων ἐνίων
[2, 1263]	ἑαυτόν, ἀλλὰ τὸ μᾶλλον ἢ	δεῖ	φιλεῖν, καθάπερ καὶ τὸ φιλοχρήματον,
[2, 1265]	τῆς πόλεως, ὅμως οὐδὲν ἧττον	δεῖ	φοβεροὺς εἶναι τοῖς πολεμίοις, μὴ
[2, 1271]	φιδίτια νενομοθέτηται τῷ καταστήσαντι πρῶτον.	Ἔδει	γὰρ ἀπὸ κοινοῦ μᾶλλον εἶναι
[2, 1270]	γὰρ ἐξ ἁπάντων) Ἀλλ' αἱρετὴν	ἔδει	τὴν ἀρχὴν εἶναι ταύτην ἐξ
[2, 1261]	ὧν δὲ δεῖ ἓν γενέσθαι	εἴδει	διαφέρειν (διοίσει δὲ τῷ τοιούτῳ
[2, 1261]	ἡ πόλις, ἀλλὰ καὶ ἐξ	εἴδει	διαφερόντων. Οὐ γὰρ γίνεται πόλις
[2, 1261]	κἂν ᾖ τὸ αὐτὸ τῷ	εἴδει	ιβοηθείας γὰρ χάριν ἡ συμμαχία
[2, 1268]	ψήφων; Ἔτι δ' οὐδὲν ἐπιορκεῖν	ἀναγκάζει	τὸν ἁπλῶς ἀποδικάσαντα ἢ καταδικάσαντα,
[2, 1267]	γὰρ τὴν τῆς γῆς κτῆσιν	ἰσάζει	μόνον, ἔστι δὲ καὶ δούλων
[2, 1265]	μὲν οὖν ὡς κοινοτάτην ταύτην	κατασκευάζει	ταῖς πόλεσι τῶν ἄλλων πολιτειῶν,
[2, 1270]	οὖν τὴν πολιτείαν τὸ ἀρχεῖον	τοῦτοἡσυχάζει	γὰρ ὁ δῆμος διὰ τὸ
[2, 1267]	τἀναγκαῖα ἀδικοῦσιν, ὧν ἄκος εἶναι	νομίζει	τὴν ἰσότητα τῆς οὐσίας, ὥστε
[2, 1261]	καίτοι τό γε ἑκάστου ἀγαθὸν	σῴζει	ἕκαστον. Ἔστι δὲ καὶ κατ'
[2, 1261]	Διόπερ τὸ ἴσον τὸ ἀντιπεπονθὸς	σῴζει	τὰς πόλεις, ὥσπερ ἐν τοῖς
[2, 1267]	ἐνίοις ζῆν περιεργότερον τριχῶν τε	πλήθει	καὶ κόσμῳ πολυτελεῖ, ἔτι δὲ
[2, 1267]	Κατεσκεύαζε δὲ τὴν πόλιν τῷ	πλήθει	μὲν μυρίανδρον, εἰς τρία δὲ
[2, 1268]	ταῦτα δικάζοντας. Ἔτι δὲ νόμον	ἐτίθει	περὶ τῶν εὑρισκόντων τι τῇ
[2, 1266]	θέλουσι καὶ μέτριοι τὸ πλῆθος,	αἰεὶ	κατὰ τὴν τούτων αἱρεθήσονται βούλησιν.
[2, 1273]	πολιτείας ἄριστα ἐκφεύγουσι τῷ πλουτεῖν	αἰεί	τι τοῦ δήμου μέρος, ἐκπέμποντες
[2, 1264]	εἶναι, καὶ ταύτας ὑπεναντίας ἀλλήλαις.	Ποιεῖ	γὰρ τοὺς μὲν φύλακας οἷον
[2, 1266]	τῶν μεγίστων τιμημάτων. Ὀλιγαρχικὴν δὲ	ποιεῖ	καὶ τὴν τῆς βουλῆς αἵρεσιν.
[2, 1262]	Δύο γάρ ἐστιν ἃ μάλιστα	ποιεῖ	κήδεσθαι τοὺς ἀνθρώπους καὶ φιλεῖν,
[2, 1261]	καὶ ἐν τοῖς λόγοις ἐριστικοὺς	ποιεῖ	συλλογισμούς· διό ἐστι τὸ πάντας
[2, 1262]	εἰς πολὺ ὕδωρ μειχθὲν ἀναίσθητον	ποιεῖ	τὴν κρᾶσιν, οὕτω συμβαίνει καὶ
[2, 1263]	κτῆσιν ἔχων τὰ μὲν χρήσιμα	ποιεῖ	τοῖς φίλοις, τοῖς δὲ χρῆται
[2, 1273]	Ἔντιμον γὰρ ὁ νόμος οὗτος	ποιεῖ	τὸν πλοῦτον μᾶλλον τῆς ἀρετῆς,
[2, 1264]	καθίστησιν ὁ Σωκράτης. Ἀεὶ γὰρ	ποιεῖ	τοὺς αὐτοὺς ἄρχοντας· τοῦτο δὲ
[2, 1263]	κοινὸν φέροντας ἀναλίσκειν νὅπερ ἔνια	ποιεῖ	τῶν ἐθνῶνν, ἢ τοὐναντίον τὴν
[2, 1264]	τοῖς φύλαξιν. Ἔτι δὲ κυρίους	ποιεῖ	τῶν κτημάτων τοὺς γεωργοὺς ἀποφορὰν
[2, 1267]	εἰς τρία δὲ μέρη διῃρημένην·	ἐποίει	γὰρ ἓν μὲν μέρος τεχνίτας,
[2, 1268]	δήμου εἶναι πάντας. Δῆμον δ'	ἐποίει	τὰ τρία μέρη τῆς πόλεως·
[2, 1265]	πολίταις, ἡ δὲ πενία στάσιν	ἐμποιεῖ	καὶ κακουργίαν. Φείδων μὲν οὖν
[2, 1274]	μητρὸς Ἀλκυόνης, ἀπῆλθεν εἰς Θήβας·	κἀκεῖ	τὸν βίον ἐτελεύτησαν ἀμφότεροι. Καὶ
[2, 1272]	καὶ τὴν γερουσίαν ἀνάλογον τοῖς	ἐκεῖ	βασιλεῦσι καὶ γέρουσιν· καὶ βέλτιον
[2, 1261]	ἐν τῇ Πολιτείᾳ τῇ Πλάτωνος.	Ἐκεῖ	γὰρ ὁ Σωκράτης φησὶ δεῖν
[2, 1272]	τὴν πολιτείαν, ἐνταῦθ' οὐκ ἔστιν.	Ἐκεῖ	μὲν γάρ, διὰ τὸ τὴν
[2, 1272]	πεποίηκε φανερὰν τὴν ἀσθένειαν τῶν	ἐκεῖ	νόμων. Περὶ μὲν οὖν ταύτης
[2, 1271]	τῇ Σικελίᾳ τὸν βίον ἐτελεύτησεν	ἐκεῖ	περὶ Καμικόν. Ἔχει δ' ἀνάλογον
[2, 1269]	εἶναι δεῖ νομίζειν ἀνομοθέτητον. Ὅπερ	ἐκεῖ	συμβέβηκεν· ὅλην γὰρ τὴν πόλιν
[2, 1272]	γὰρ οἱ τυχόντες) ὃ δ'	ἐκεῖ	συμφέρει πρὸς τὴν πολιτείαν, ἐνταῦθ'
[2, 1266]	τὸ τῆς οὐσίας τάττοντας πλῆθος	προσήκει	καὶ τῶν τέκνων τὸ πλῆθος
[2, 1262]	διὰ τὸν τοιοῦτον νόμον ὧν	προσήκει	τοὺς ὀρθῶς κειμένους νόμους αἰτίους
[2, 1266]	ἀπὸ τῶν ἀναγκαίων ἄρχονται μᾶλλον.	Δοκεῖ	γάρ τισι τὸ περὶ τὰς
[2, 1271]	πρώτου τὴν τάξιν τῶν νόμων.	Δοκεῖ	δ' ἡ νῆσος καὶ πρὸς
[2, 1262]	μάλισθ' ὁ Σωκράτης, ὃ καὶ	δοκεῖ	κἀκεῖνος εἶναί φησι τῆς φιλίας
[2, 1265]	τὰς ἀτεκνίας ὁσωνοῦν γεννωμένων, ~ὅτι	δοκεῖ	τοῦτο καὶ νῦν συμβαίνειν περὶ
[2, 1273]	ὀλιγαρχίαν κατά τινα διάνοιαν ἣ	συνδοκεῖ	τοῖς πολλοῖς· οὐ γὰρ μόνον
[2, 1268]	εἴκοσι μνᾶς· ἀλλ' ἐκεῖνος ἤδη	ἐπιορκεῖ,	ὁ καταδικάσας, μὴ νομίζων ὀφείλειν
[2, 1267]	τριχῶν τε πλήθει καὶ κόσμῳ	πολυτελεῖ,	ἔτι δὲ ἐσθῆτος εὐτελοῦς μὲν
[2, 1261]	κοινῶν ἧττον, ἢ ὅσον ἑκάστῳ	ἐπιβάλλει·	πρὸς γὰρ τοῖς ἄλλοις ὡς
[2, 1270]	ἐν δὲ τοῖς ἄλλοις μᾶλλον	ὑπερβάλλει	ἐπὶ τὸ σκληρόν, ὥστε μὴ
[2, 1261]	τὸ τέλος ὅ φησι τῇ	πόλει	δεῖν ὑπάρχειν, ὡς μὲν εἴρηται
[2, 1264]	τῆς κοινωνίας; Ἐν μιᾷ γὰρ	πόλει	δύο πόλεις ἀναγκαῖον εἶναι, καὶ
[2, 1271]	ἐχθρούς, καὶ σωτηρίαν ἐνόμιζον τῇ	πόλει	εἶναι τὸ στασιάζειν τοὺς βασιλεῖς.
[2, 1270]	ἂν εἴπειέ τις συμφέρειν τῇ	πόλει,	καίτοι τό γε διὰ βίου
[2, 1268]	περὶ τῶν εὑρισκόντων τι τῇ	πόλει	συμφέρον, ὅπως τυγχάνωσι τιμῆς, καὶ
[2, 1268]	τοῦ τοῖς εὑρίσκουσί τι τῇ	πόλει	συμφέρον ὡς δεῖ γίνεσθαί τινα
[2, 1268]	οἱ γεωργοὶ τί χρήσιμοι τῇ	πόλει;	Τεχνίτας μὲν γὰρ ἀναγκαῖον εἶναι
[2, 1262]	τὸν ἕνα, ἐν δὲ τῇ	πόλει	τὴν φιλίαν ἀναγκαῖον ὑδαρῆ γίνεσθαι
[2, 1273]	ἀρχὰς τὸν αὐτὸν ἄρχειν· ὅπερ	εὐδοκιμεῖ	παρὰ τοῖς Καρχηδονίοις· ἓν γὰρ
[2, 1261]	ἄριστον ὂν ὅτι μάλιστα πᾶσαν·	λαμβάνει	γὰρ ταύτην ὑπόθεσιν ὁ Σωκράτης.
[2, 1266]	λανθάνειν τοὺς οὕτω νομοθετοῦντας, ὃ	λανθάνει	νῦν, ὅτι τὸ τῆς οὐσίας
[2, 1267]	ἄν τις θεωρήσειεν, εἴ τι	τυγχάνει	καλῶς εἰρηκὼς ἢ μὴ καλῶς.
[2, 1266]	εἴπειεν ὁ Φαλέας ὅτι ταῦτα	τυγχάνει	λέγων αὐτός· οἴεται γὰρ δυοῖν
[2, 1273]	ἂν διὰ τὰς παρεκβάσεις κοινὰ	τυγχάνει	πάσαις ὄντα ταῖς εἰρημέναις πολιτείαις·
[2, 1261]	τὸ λεγόμενον. Ἥκιστα γὰρ ἐπιμελείας	τυγχάνει	τὸ πλείστων κοινόν· τῶν γὰρ
[2, 1262]	τῶν πολιτῶν ἢ κακῶς, ὁπόστος	τυγχάνει	τὸν ἀριθμὸν ὤν, οἷον ἐμὸς
[2, 1272]	Διὸ καὶ τὸ τῶν περιοίκων	μένει	τοῖς Κρησίν, οἱ δ' εἵλωτες
[2, 1273]	ὑπ' ἄλλων, καθάπερ ἐν Λακεδαίμονἰ.	Παρεκβαίνει	δὲ τῆς ἀριστοκρατίας ἡ τάξις
[2, 1261]	ἄλλην τάξιν ἢ χρόνου. Καὶ	συμβαίνει	δὴ τὸν τρόπον τοῦτον ὥστε
[2, 1262]	ἀναίσθητον ποιεῖ τὴν κρᾶσιν, οὕτω	συμβαίνει	καὶ τὴν οἰκειότητα τὴν πρὸς
[2, 1269]	τὸν βέλτιστον τρόπον οἷς τοῦτο	συμβαίνει	περὶ τὴν εἱλωτείαν. Ἔτι δ'
[2, 1271]	τῶν γ' ἑκουσίων τὰ πλεῖστα	συμβαίνει	σχεδὸν διὰ φιλοτιμίαν καὶ διὰ
[2, 1263]	οὔσης. Ταῦτά τε δὴ οὐ	συμβαίνει	τοῖς λίαν ἓν ποιοῦσι τὴν
[2, 1271]	ἀνάλωμα οὐ δυναμένων δαπανᾶν, ὥστε	συμβαίνει	τοὐναντίον τῷ νομοθέτῃ τῆς προαιρέσεως.
[2, 1269]	τῶν γυναικῶν ἄρχεσθαι; Ταὐτὸ γὰρ	συμβαίνει.	Χρησίμου δ' οὔσης τῆς θρασύτητος
[2, 1262]	τὸ μίαν εἶναι τὴν πόλιν	ἐπαινεῖ	μάλισθ' ὁ Σωκράτης, ὃ καὶ
[2, 1273]	πολιτείας τὰ μὲν εἰς δῆμον	ἐκκλίνει	μᾶλλον, τὰ δ' εἰς ὀλιγαρχίαν.
[2, 1268]	γὰρ μηδὲν ὀφείλειν ὁ ἀποδικάσας	κρίνει,	ἀλλὰ τὰς εἴκοσι μνᾶς· ἀλλ'
[2, 1268]	εἴκοσι μνᾶς, ὁ δὲ δικαστὴς	κρινεῖ	δέκα μνᾶς (ἢ ὁ μὲν
[2, 1263]	ἔσται φανερὸς ἐλευθέριος ὤν, οὔτε	πράξει	πρᾶξιν ἐλευθέριον οὐδεμίαν· ἐν τῇ
[2, 1263]	ἔχει καὶ ἐπικοσμηθὲν ἔθεσι καὶ	τάξει	νόμων ὀρθῶν, οὐ μικρὸν ἂν
[2, 1272]	δῆμον ἑκουσίον διαμένειν ἐν τῇ	τάξει	τῆς πολιτείας, καὶ μήτε στάσιν,
[2, 1263]	ὀρθῶν, οὐ μικρὸν ἂν διενέγκαι.	Ἕξει	γὰρ τὸ ἐξ ἀμφοτέρων ἀγαθόν·
[2, 1264]	πόλεσιν ὑπάρχειν φησὶ κακά, πάνθ'	ὑπάρξει	καὶ τούτοις. Καίτοι λέγει ὁ
[2, 1267]	Αἱ γὰρ ἄλλαι ἀνθρώπων δέονται·	ἐπεὶ	ἀδικουσί γε τὰ μέγιστα διὰ
[2, 1274]	τὸ δικαστήριον πάντων, κληρωτὸν ὄν.	Ἐπεὶ	γὰρ τοῦτ' ἴσχυσεν, ὥσπερ τυράννῳ
[2, 1261]	αὐτοὶ σκυτοτόμοι καὶ τέκτονες ἦσαν.	Ἐπεὶ	δὲ βέλτιον οὕτως ἔχει καὶ
[2, 1268]	ἢ πολιτείας ὡς κοινὸν ἀγαθόν.	Ἐπεὶ	δὲ πεποιήμεθα μνείαν, ἔτι μικρὰ
[2, 1260]		~Ἐπεὶ	δὲ προαιρούμεθα θεωρῆσαι περὶ τῆς
[2, 1265]	ἄρχοντας ἔχειν πρὸς τοὺς ἀρχομένους.	Ἐπεὶ	δὲ τὴν πᾶσαν οὐσίαν ἐφίησι
[2, 1261]	ἐν τοῖς Ἠθικοῖς εἴρηται πρότερον·	ἐπεὶ	καὶ ἐν τοῖς ἐλευθέροις καὶ
[2, 1262]	ἀπρεπέστατον καὶ ἀδελφῷ πρὸς ἀδελφόν,	ἐπεὶ	καὶ τὸ ἐρᾶν μόνον. Ἄτοπον
[2, 1265]	καλῶς δὲ πάντα ἴσως χαλεπόν,	ἐπεὶ	καὶ τὸ νῦν εἰρημένον πλῆθος
[2, 1269]	Ἀργεῖοι καὶ Μεσήνιοι καὶ Ἀρκάδες·	ἐπεὶ	καὶ τοῖς Θετταλοῖς κατ' ἀρχὰς
[2, 1263]	ἀκοινωνησίαν ἀλλὰ διὰ τὴν μοχθηρίαν,	ἐπεὶ	καὶ τοὺς κοινὰ κεκτημένους καὶ
[2, 1268]	πᾶσαι καὶ αἱ δυνάμεις, ὥστ'	ἐπεὶ	μίαν τούτων θετέον καὶ τὴν
[2, 1265]	ἀκολουθήσει, τῷ δὲ τὸ ἐπιπόνως)	ἐπεὶ	μόναι γ' εἰσὶν ἕξεις αἱρεταὶ
[2, 1274]	ἔλαβε φαύλους ἀντιπολιτευομένων τῶν ἐπιεικῶν)	ἐπεὶ	Σόλων γε ἔοικε τὴν ἀναγκαιοτάτην
[2, 1263]	φιλεῖν, καθάπερ καὶ τὸ φιλοχρήματον,	ἐπεὶ	φιλοῦσί γε πάντες ὡς εἰπεῖν
[2, 1261]	τοῦτό γε μιμεῖται τὸ ἐν	μέρει	τοὺς ἴσους εἴκειν τό ἀνομοίους
[2, 1269]	τῆς ἀρχῆς αὐτῶν. Καίτοι τί	διαφέρει	γυναῖκας ἄρχειν ἢ τοὺς ἄρχοντας
[2, 1263]	καὶ πρὸς ἡδονὴν ἀμύθητον ὅσον	διαφέρει	τὸ νομίζειν ἴδιόν τι. Μὴ
[2, 1272]	μάχεσθαι πρὸς ἀλλήλους. Καίτοι τί	διαφέρει	τὸ τοιοῦτον ἢ διά τινος
[2, 1268]	λεχθέντι ταχὺ συγχωρεῖν, εἴπερ μὴ	συμφέρει	κινεῖν, ἐνδέχεται δ' εἰσηγεῖσθαί τινας
[2, 1267]	τοῦτο μὴ λανθάνειν, ὅ τι	συμφέρει	πλῆθος οὐσίας. Ἴσως οὖν ἄριστος
[2, 1265]	δεῖ σκοπεῖν, μή ποτ' οὐ	συμφέρει	πρὸς οἰκονομίαν· δύο γὰρ οἰκόπεδα
[2, 1272]	οἱ τυχόντες) ὃ δ' ἐκεῖ	συμφέρει	πρὸς τὴν πολιτείαν, ἐνταῦθ' οὐκ
[2, 1272]	γὰρ Λακεδαίμονι κατὰ κεφαλὴν ἕκαστος	εἰσφέρει	τὸ τεταγμένον, εἰ δὲ μή,
[2, 1267]	προπολεμοῦν καὶ τὰ ὅπλα ἔχον.	Διῄρει	δ' εἰς τρία μέρη τὴν
[2, 1261]	ταῖς πόλεσιν ὅτι τὰς πόλεις	ἀναιρεῖ·	καίτοι τό γε ἑκάστου ἀγαθὸν
[2, 1265]	νῦν· νῦν μὲν γὰρ οὐδεὶς	ἀπορεῖ,	διὰ τὸ μερίζεσθαι τὰς οὐσίας
[2, 1271]	καθέστηκεν. Καὶ ὡδὶ δὲ τῇ	ὑποθέσει	τοῦ νομοθέτου ἐπιτιμήσειεν ἄν τις,
[2, 1268]	τῶν καρπῶν ἐξ ὧν ἕκαστος	γεωργήσει	δύο οἰκίαις, ~καὶ τίνος ἕνεκεν
[2, 1265]	δεῖ μὴ λανθάνειν ὅτι χώρας	δεήσει	τοῖς τοσούτοις Βαβυλωνίας ἤ τινος
[2, 1268]	μὴν εἴ τις τοὺς αὐτοὺς	θήσει	τούς τε τὴν ἰδίαν καὶ
[2, 1265]	ἑκατέρῳ τῷ μὲν τὸ τρυφᾶν	ἀκολουθήσει,	τῷ δὲ τὸ ἐπιπόνως) ἐπεὶ
[2, 1264]	εἴ γε τὰς μὲν γυναῖκας	ποιήσει	κοινὰς τὰς δὲ κτήσεις ἰδίας,
[2, 1264]	τὰς δὲ κτήσεις ἰδίας, τίς	οἰκονομήσει	ὥσπερ τὰ ἐπὶ τῶν ἀγρῶν
[2, 1261]	εἴη τοῦτο δρᾶν, οὐ ποιητέον·	ἀναιρήσει	γὰρ τὴν πόλιν. Οὐ μόνον
[2, 1263]	ἰδίας τὰς κτήσεις, τῇ δὲ	χρήσει	ποιεῖν κοινάς· ὅπως δὲ γίνωνται
[2, 1263]	ἐλευθέριον οὐδεμίαν· ἐν τῇ γὰρ	χρήσει	τῶν κτημάτων τὸ τῆς ἐλευθεριότητος
[2, 1261]	Σωκράτης (ἕκαστος γὰρ υἱὸν ἑαυτοῦ	φήσει	τὸν αὐτὸν καὶ γυναῖκα δὴ
[2, 1261]	δεῖ ἓν γενέσθαι εἴδει διαφέρειν	(διοίσει	δὲ τῷ τοιούτῳ καὶ πόλις
[2, 1267]	τὸ τοὺς μὲν ἐπιεικεῖς τῇ	φύσει	τοιούτους παρασκευάζειν ὥστε μὴ βούλεσθαι
[2, 1263]	ὁ βίος. Αἴτιον δὲ τῷ	Σωκράτει	τῆς παρακρούσεως χρὴ νομίζειν τὴν
[2, 1267]	τὸν ἀριθμόν, ὕβριν βλάβην θάνατον.	Ἐνομοθέτει	δὲ καὶ δικαστήριον ἓν τὸ
[2, 1268]	καὶ κινήσεις, ἂν τύχῃ, πολιτείας.	Ἐμπίπτει	δ' εἰς ἄλλο πρόβλημα καὶ
[2, 1271]	δύνασθαι ποιεῖν καλοὺς κἀγαθούς, δῆλον·	ἀπιστεῖ	γοῦν ὡς οὐκ οὖσιν ἱκανῶς
[2, 1262]	αὑτοῦ ὁ δὲ ἀδελφὸν αὑτοῦ	προσαγορεύει	τὸν αὐτόν, ὁ δ' ἀνεψιόν,
[2, 1266]	παρ' ἄλλοις ἔστι νόμος ὃς	κωλύει	κτᾶσθαι γῆν ὁπόσην ἂν βούληταί
[2, 1272]	εἰ δὲ μή, μετέχειν νόμος	κωλύει	τῆς πολιτείας, καθάπερ εἴρηται καὶ
[2, 1272]	Τὰ μὲν οὖν τῶν συσσιτίων	ἔχει	βέλτιον τοῖς Κρησὶν ἢ τοῖς
[2, 1261]	ὁμονοητικόν) Πρὸς δὲ τούτοις ἑτέραν	ἔχει	βλάβην τὸ λεγόμενον. Ἥκιστα γὰρ
[2, 1268]	νομοθετεῖν, ἀλλ' εὐόφθαλμον ἀκοῦσαι μόνον·	ἔχει	γὰρ συκοφαντίας καὶ κινήσεις, ἂν
[2, 1268]	μικρὰ περὶ αὐτοῦ διαστείλασθαι βέλτιον.	Ἔχει	γάρ, ὥσπερ εἴπομεν, ἀπορίαν, καὶ
[2, 1271]	βίον ἐτελεύτησεν ἐκεῖ περὶ Καμικόν.	Ἔχει	δ' ἀνάλογον ἡ Κρητικὴ τάξις
[2, 1266]	τῆς τοιαύτης πολιτείας ἡ σκέψις·	ἔχει	δὲ καὶ περὶ τὴν αἵρεσιν
[2, 1270]	ἀποδιδράσκοντας ἀπολαύειν τῶν σωματικῶν ἡδονῶν.	Ἔχει	δὲ καὶ τὰ περὶ τὴν
[2, 1271]	πολιτεία πάρεγγυς μέν ἐστι ταύτης,	ἔχει	δὲ μικρὰ μὲν οὐ χεῖρον,
[2, 1272]	ἄξιον εἰπεῖν, γεγενῆσθαι μήτε τύραννον.	Ἔχει	δὲ παραπλήσια τῇ Λακωνικῇ πολιτείᾳ
[2, 1271]	ἀξιωθησόμενον τῆς ἀρχῆς οὐκ ὀρθῶς	ἔχει·	δεῖ γὰρ καὶ βουλόμενον καὶ
[2, 1261]	ἐν τῇ Πολιτείᾳ γεγραμμένον νόμον;	Ἔχει	δὴ δυσχερείας ἄλλας τε πολλὰς
[2, 1263]	ταύτας τε καὶ ἄλλας τοιαύτας	ἔχει	δυσχερείας, ὃν δὲ νῦν τρόπον
[2, 1263]	δυσχερείας, ὃν δὲ νῦν τρόπον	ἔχει	καὶ ἐπικοσμηθὲν ἔθεσι καὶ τάξει
[2, 1271]	ὑπολαμβάνουσιν, οὐ καλῶς. Φαύλως δ'	ἔχει	καὶ περὶ τὰ κοινὰ χρήματα
[2, 1261]	ἦσαν. Ἐπεὶ δὲ βέλτιον οὕτως	ἔχει	καὶ τὰ περὶ τὴν κοινωνίαν
[2, 1264]	εἴρηκεν ταύτας τε τὰς ἀπορίας	ἔχει	καὶ τούτων οὐκ ἐλάττους ἑτέρας.
[2, 1272]	τῶν ἐφόρων. Ὃ μὲν γὰρ	ἔχει	κακὸν τὸ τῶν ἐφόρων ἀρχεῖον,
[2, 1269]	τυχόντι ἢ τισίν; Ταῦτα γὰρ	ἔχει	μεγάλην διαφοράν. Διὸ νῦν μὲν
[2, 1270]	τὸν στρατιωτικὸν βίον (πολλὰ γὰρ	ἔχει	μέρη τῆς ἀρετῆς) τὰς δὲ
[2, 1268]	οὐδ' ὁ περὶ τῆς κρίσεως	ἔχει	νόμος, τὸ κρίνειν ἀξιοῦν διαιροῦντα,
[2, 1272]	Καρχηδονίων. Καὶ πολλὰ τῶν τεταγμένων	ἔχει	παρ' αὐτοῖς καλῶς· σημεῖον δὲ
[2, 1263]	χωρίς, καθ' ὃν νῦν τρόπον	ἔχει	πᾶσι, τάς γε κτήσεις κοινὰς
[2, 1269]	ὁ γὰρ νόμος ἰσχὺν οὐδεμίαν	ἔχει	πρὸς τὸ πείθεσθαι παρὰ τὸ
[2, 1265]	τοὺς ἀνθρώπους. Ἔτι δὲ καλῶς	ἔχει	προσθεῖναι καὶ πρὸς τοὺς γειτνιῶντας
[2, 1268]	παρέξουσιν; Ταῦτα δὴ πάντα πολλὴν	ἔχει	ταραχήν. Οὐ καλῶς δ' οὐδ'
[2, 1262]	ἐκ τούτων εἰς ἐκείνους, πολλὴν	ἔχει	ταραχὴν τίνα ἔσται τρόπον· καὶ
[2, 1272]	δυνατῶν· ᾗ καὶ δῆλον ὡς	ἔχει	τι πολιτείας ἡ τάξις, ἀλλ'
[2, 1266]	τοὺς τοιούτους. Διότι μὲν οὖν	ἔχει	τινὰ δύναμιν εἰς τὴν πολιτικὴν
[2, 1269]	ὥστ' ἐν ὅσαις πολιτείαις φαύλως	ἔχει	τὸ περὶ τὰς γυναῖκας, τὸ
[2, 1270]	διὰ τύχην τοῦτο συμπέπτωκεν, συμφερόντως	ἔχει	τοῖς πράγμασιν· δεῖ γὰρ τὴν
[2, 1266]	τὴν ἐν τοῖς Νόμοις τοῦτον	ἔχει	τὸν τρόπον. Εἰσὶ δέ τινες
[2, 1273]	Καρχηδονίων, αἵπερ δικαίως εὐδοκιμοῦσι, τοῦτον	ἔχει	τὸν τρόπον. Τῶν δὲ ἀποφηναμένων
[2, 1264]	καὶ τὰ περὶ τοὺς Νόμους	ἔχει	τοὺς ὕστερον γραφέντας, διὸ καὶ
[2, 1270]	καὶ τὰ περὶ τὴν ἐφορείαν	ἔχει	φαύλως. Ἡ γὰρ ἀρχὴ κυρία
[2, 1263]	μάτην τὴν πρὸς αὑτὸν αὐτὸς	ἔχει	φιλίαν ἕκαστος, ἀλλ' ἔστι τοῦτο
[2, 1270]	δημοκρατία γὰρ ἐξ ἀριστοκρατίας συνέβαινεν.	Συνέχει	μὲν οὖν τὴν πολιτείαν τὸ
[2, 1271]	ἱδρυμένων περὶ τὴν θάλατταν πάντων·	ἀπέχει	γὰρ τῇ μὲν τῆς Πελοποννήσου
[2, 1272]	κακὸν τὸ τῶν ἐφόρων ἀρχεῖον,	ὑπάρχει	καὶ τούτοις (γίνονται γὰρ οἱ
[2, 1266]	τοῦ πενταπλασίαν εἶναι τῆς ἐλαχίστης	μηδενὶ	τῶν πολιτῶν ἐξουσίαν εἶναι κτήσασθαι,
[2, 1270]	ἀλλ' ἡμεῖς οὐ τοῦτο σκοποῦμεν,	τίνι	δεῖ συγγνώμην ἔχειν ἢ μὴ
[2, 1272]	λόγους καὶ περὶ τῶν ἐν	Λακεδαίμονι	γινομένων· τὸ γὰρ ἀνυπεύθυνον καὶ
[2, 1263]	τὰ περὶ τὰς κτήσεις ἐν	Λακεδαίμονι	καὶ Κρήτῃ τοῖς συσσιτίοις ὁ
[2, 1272]	τοῖς Λάκωσιν. Ἐν μὲν γὰρ	Λακεδαίμονι	κατὰ κεφαλὴν ἕκαστος εἰσφέρει τὸ
[2, 1263]	χρῆται κοινοῖς, οἷον καὶ ἐν	Λακεδαίμονι	τοῖς τε δούλοις χρῶνται τοῖς
[2, 1273]	ἄλλας ὑπ' ἄλλων, καθάπερ ἐν	Λακεδαίμονἰ.	Παρεκβαίνει δὲ τῆς ἀριστοκρατίας ἡ
[2, 1267]	ἀλεεινῆς δέ, οὐκ ἐν τῷ	χειμῶνι	μόνον ἀλλὰ καὶ περὶ τοὺς
[2, 1261]	φήσουσιν οἱ κοιναῖς χρώμενοι ταῖς	γυναιξὶ	καὶ τοῖς τέκνοις, ἀλλὰ πάντες
[2, 1264]	ὥσπερ τὰ ἐπὶ τῶν ἀγρῶν	οἱ	ἄνδρες αὐτῶν κἂν εἰ κοιναὶ
[2, 1267]	καὶ ἐσθλός. Οὐ μόνον δ'	οἱ	ἄνθρωποι διὰ τἀναγκαῖα ἀδικοῦσιν, ὧν
[2, 1261]	οἱ τέκτονες καὶ μὴ ἀεὶ	οἱ	αὐτοὶ σκυτοτόμοι καὶ τέκτονες ἦσαν.
[2, 1273]	μὴ προσάγειν πρὸς τὸν δῆμον	οἱ	βασιλεῖς κύριοι μετὰ τῶν γερόντων,
[2, 1270]	ἰσοτύραννον δημαγωγεῖν αὐτοὺς ἠναγκάζοντο καὶ	οἱ	βασιλεῖς, ὥστε καὶ ταύτῃ συνεπιβλάπτεσθαι
[2, 1273]	ὁρᾶν ἐστι τῶν ἀναγκαιοτάτων, ὅπως	οἱ	βέλτιστοι δύνωνται σχολάζειν καὶ μηδὲν
[2, 1269]	κεκτημέναις περιοίκους, τοῖς δὲ Λάκωσιν	οἱ	γειτνιῶντες ἐχθροὶ πάντες ἦσαν, Ἀργεῖοι
[2, 1268]	Οἵ τε γὰρ τεχνῖται καὶ	οἱ	γεωργοὶ καὶ οἱ τὰ ὅπλα
[2, 1268]	τῆς τῶν ἀρχόντων καταστάσεως; Ἔτι	οἱ	γεωργοὶ τί χρήσιμοι τῇ πόλει;
[2, 1262]	ὁ μὲν πατὴρ ἢ υἱός,	οἱ	δ' ἀδελφοὶ ἀλλήλων, μηδὲν οἴεσθαι
[2, 1261]	ἀρχῆς· οἱ μὲν γὰρ ἄρχουσιν	οἱ	δ' ἄρχονται κατὰ μέρος ὥσπερ
[2, 1272]	τῶν περιοίκων μένει τοῖς Κρησίν,	οἱ	δ' εἵλωτες ἀφίστανται πολλάκις. Οὔτε
[2, 1268]	μεριοῦσιν· οἱ δὲ πάντα καταδικάσουσιν,	οἱ	δ' οὐδέν. Τίς οὖν ὁ
[2, 1272]	οἱ δὲ κόσμοι δέκα εἰσίν·	οἱ	δὲ γέροντες τοῖς γέρουσιν, οὓς
[2, 1268]	ἄλλαις πόλεσιν ἀπὸ τῆς τέχνης·	οἱ	δὲ γεωργοὶ πορίζοντες μὲν τοῖς
[2, 1267]	οἱ πλησίον καὶ κρείττους ἐπιθυμήσουσιν,	οἱ	δὲ ἔχοντες ἀμύνειν οὐ δυνήσονται
[2, 1273]	μὲν νόμων ἐγένοντο δημιουργοὶ μόνον,	οἱ	δὲ καὶ πολιτείας, οἷον καὶ
[2, 1273]	οἱ μὲν ταῖς οἰκείαις πόλεσιν	οἱ	δὲ καὶ τῶν ὀθνείων τισί,
[2, 1270]	τὴν αὑτῶν τιμὴν οὕτως ἔχουσιν,	οἱ	δὲ καλοὶ κἀγαθοὶ διὰ τὴν
[2, 1272]	μὲν ἔφοροι πέντε τὸν ἀριθμὸν	οἱ	δὲ κόσμοι δέκα εἰσίν· οἱ
[2, 1268]	τὸν τρόπον δῆλον ὅτι μεριοῦσιν·	οἱ	δὲ πάντα καταδικάσουσιν, οἱ δ'
[2, 1260]	εἷς ὁ τῆς μιᾶς πόλεως,	οἱ	δὲ πολῖται κοινωνοὶ τῆς μιᾶς
[2, 1268]	μὲν γεωργοὶ οὐκ ἔχοντες ὅπλα,	οἱ	δὲ τεχνῖται οὔτε γῆν οὔτε
[2, 1265]	τοῦ δήμου εἶναι τοὺς ἐφόρους·	οἱ	δὲ τὴν μὲν ἐφορείαν εἶναι
[2, 1267]	τὸ περὶ τὰς κτήσεις ἄνισον,	~οἱ	δὲ χαρίεντες περὶ τῶν τιμῶν,
[2, 1268]	νομοθετῶν οἱ πολλοὶ παρασκευάζουσιν ὅπως	οἱ	δικασταὶ μὴ κοινολογῶνται πρὸς ἀλλήλους.
[2, 1271]	Γεωργοῦσί τε γὰρ τοῖς μὲν	οἱ	εἵλωτες τοῖς δὲ Κρησὶν οἱ
[2, 1269]	ὁμοίως δὲ καὶ τοῖς Λάκωσιν	οἱ	εἵλωτες (ὥσπερ γὰρ ἐφεδρεύοντες τοῖς
[2, 1266]	δεῖν ἀριθμόν. Ἔσονται δὴ πλείους	οἱ	ἐκ τῶν μεγίστων τιμημάτων καὶ
[2, 1268]	καὶ βαρβαρικούς. Ἐσιδηροφοροῦντό τε γὰρ	οἱ	Ἕλληνες, καὶ τὰς γυναῖκας ἐωνοῦντο
[2, 1271]	καὶ καταχαριζόμενοι πολλὰ τῶν κοινῶν	οἱ	κεκοινωνηκότες τῆς ἀρχῆς ταύτης. Διόπερ
[2, 1261]	νῦν δ' οὐχ οὕτως φήσουσιν	οἱ	κοιναῖς χρώμενοι ταῖς γυναιξὶ καὶ
[2, 1272]	οἱ Κρῆτες, καὶ τὴν ἡγεμονίαν	οἱ	κόσμοι τὴν κατὰ πόλεμον ἔχουσιν·
[2, 1272]	γέροντες τοῖς γέρουσιν, οὓς καλοῦσιν	οἱ	Κρῆτες βουλήν, ἴσοι· βασιλεία δὲ
[2, 1272]	οὐ φιδίτια ἀλλὰ ἀνδρεῖα, καθάπερ	οἱ	Κρῆτες, ᾗ καὶ δῆλον ὅτι
[2, 1272]	πρότερον μὲν ἦν, εἶτα κατέλυσαν	οἱ	Κρῆτες, καὶ τὴν ἡγεμονίαν οἱ
[2, 1272]	Οὔτε γὰρ ἐξωτερικῆς ἀρχῆς κοινωνοῦσιν	οἱ	Κρῆτες, νεωστί τε πόλεμος ξενικὸς
[2, 1272]	καὶ τό γε ἀρχαῖον ἐκάλουν	οἱ	Λάκωνες οὐ φιδίτια ἀλλὰ ἀνδρεῖα,
[2, 1271]	διὰ τὴν συγγένειαν· ἄποικοι γὰρ	οἱ	Λύκτιοι τῶν Λακώνων ἦσαν, κατέλαβον
[2, 1261]	τό ἀνομοίους εἶναι ἔξω ἀρχῆς·	οἱ	μὲν γὰρ ἄρχουσιν οἱ δ'
[2, 1272]	δὲ τῆς πολιτείας ἡ τάξις.	Οἱ	μὲν γὰρ ἔφοροι τὴν αὐτὴν
[2, 1266]	τιμῶν, τοὐναντίον δὲ περὶ ἑκάτερον·	οἱ	μὲν γὰρ πολλοὶ διὰ τὸ
[2, 1268]	ἔχοντες κοινωνοῦσι τῆς πολιτείας πάντες,	οἱ	μὲν γεωργοὶ οὐκ ἔχοντες ὅπλα,
[2, 1272]	ἐφόροις (πλὴν ὃ οὐ χεῖρον·	οἱ	μὲν ἐκ τῶν τυχόντων εἰσί,
[2, 1265]	Λακεδαιμονίων ἐπαινοῦσιν (εἶναι γὰρ αὐτὴν	οἱ	μὲν ἐξ ὀλιγαρχίας καὶ μοναρχίας
[2, 1272]	τῇ Κρήτῃ καλουμένοις κόσμοις, πλὴν	οἱ	μὲν ἔφοροι πέντε τὸν ἀριθμὸν
[2, 1273]	τισί, πολιτευθέντες αὐτοί· καὶ τούτων	οἱ	μὲν νόμων ἐγένοντο δημιουργοὶ μόνον,
[2, 1270]	εἶναι καὶ διαμένειν κατὰ ταὐτά·	οἱ	μὲν οὖν βασιλεῖς διὰ τὴν
[2, 1273]	πάντων, ἔνιοι δὲ νομοθέται γεγόνασιν,	οἱ	μὲν ταῖς οἰκείαις πόλεσιν οἱ
[2, 1266]	δὲ καὶ τὴν οὐσίαν πωλεῖν	οἱ	νόμοι κωλύουσιν, ὥσπερ ἐν Λοκροῖς
[2, 1262]	δοθέντες τοὺς φύλακας καὶ πάλιν	οἱ	παρὰ τοῖς φύλαξιν τοὺς ἄλλους
[2, 1271]	οἱ εἵλωτες τοῖς δὲ Κρησὶν	οἱ	περίοικοι, ~καὶ συσσίτια παρ' ἀμφοτέροις
[2, 1272]	ἐκ τῶν φόρων οὓς φέρουσιν	οἱ	περίοικοι, τέτακται μέρος τὸ μὲν
[2, 1271]	τότε κατοικοῦσιν. Διὸ καὶ νῦν	οἱ	περίοικοι τὸν αὐτὸν τρόπον χρῶνται
[2, 1266]	χειρίστας πασῶν. Βέλτιον οὖν λέγουσιν	οἱ	πλείους μιγνύντες· ἡ γὰρ ἐκ
[2, 1263]	τῶν συναποδήμων κοινωνίαι· σχεδὸν γὰρ	οἱ	πλεῖστοι διαφέρονται ἐκ τῶν ἐν
[2, 1267]	τοσοῦτον δεῖ πλῆθος ὑπάρχειν ὅσου	οἱ	πλησίον καὶ κρείττους ἐπιθυμήσουσιν, οἱ
[2, 1267]	φύσις, ἧς πρὸς τὴν ἀναπλήρωσιν	οἱ	πολλοὶ ζῶσιν. Τῶν οὖν τοιούτων
[2, 1261]	ὥσπερ ἐν ταῖς οἰκετικαῖς διακονίαις	οἱ	πολλοὶ θεράποντες ἐνίοτε χεῖρον ὑπηρετοῦσι
[2, 1268]	καὶ τοὐναντίον τούτου τῶν νομοθετῶν	οἱ	πολλοὶ παρασκευάζουσιν ὅπως οἱ δικασταὶ
[2, 1267]	θεούς, ἱεράν, ἀφ' ὧν δ'	οἱ	προπολεμοῦντες βιώσονται, κοινήν, τὴν δὲ
[2, 1268]	δὲ τὴν κοινήν, ἀφ' ἧς	οἱ	προπολεμοῦντες ἕξουσι τὴν τροφήν, εἰ
[2, 1271]	τῶν Λακώνων ἦσαν, κατέλαβον δ'	οἱ	πρὸς τὴν ἀποικίαν ἐλθόντες τὴν
[2, 1261]	ἄρχειν, ὥσπερ ἂν εἰ μετέβαλλον	οἱ	σκυτεῖς καὶ οἱ τέκτονες καὶ
[2, 1268]	τεχνῖται καὶ οἱ γεωργοὶ καὶ	οἱ	τὰ ὅπλα ἔχοντες κοινωνοῦσι τῆς
[2, 1261]	εἰ μετέβαλλον οἱ σκυτεῖς καὶ	οἱ	τέκτονες καὶ μὴ ἀεὶ οἱ
[2, 1267]	τὴν πόλιν μικράν, εἴ γ'	οἱ	τεχνῖται πάντες δημόσιοι ἔσονται καὶ
[2, 1269]	τῶν γυναικῶν φαίνονται κατοκώχιμοι πάντες	οἱ	τοιοῦτοι. Διὸ παρὰ τοῖς Λάκωσι
[2, 1265]	μὲν οὖν περιττὸν ἔχουσι πάντες	οἱ	τοῦ Σωκράτους λόγοι καὶ τὸ
[2, 1270]	κρίσεών εἰσι μεγάλων κύριοι, ὄντες	οἱ	τυχόντες, διόπερ οὐκ αὐτογνώμονας βέλτιον
[2, 1272]	ὑπάρχει καὶ τούτοις (γίνονται γὰρ	οἱ	τυχόντες) ὃ δ' ἐκεῖ συμφέρει
[2, 1264]	εὐδαιμονεῖν ἀδύνατον. Ἀλλὰ μὴν εἰ	οἱ	φύλακες μὴ εὐδαίμονες, τίνες ἕτεροι;
[2, 1267]	ὡς εἰπεῖν. Καὶ γὰρ ἂν	οἱ	χαρίεντες ἀγανακτοῖεν ὡς οὐκ ἴσων
[2, 1264]	τίνες ἕτεροι; Οὐ γὰρ δὴ	οἵ	γε τεχνῖται καὶ τὸ πλῆθος
[2, 1268]	διαίρεσιν τοῦ πλήθους τῶν πολιτῶν.	Οἵ	τε γὰρ τεχνῖται καὶ οἱ
[2, 1262]	τέκνα καὶ πατέρας καὶ μητέρας	οἵ	τε εἰς τοὺς ἄλλους πολίτας
[2, 1272]	τῶν δυνατῶν, ἣν καθιστᾶσι πολλάκις	οἳ	ἂν μὴ δίκας βούλωνται δοῦναι
[2, 1270]	σφόδρα πένητες εἰς τὸ ἀρχεῖον,	οἳ	διὰ τὴν ἀπορίαν ὤνιοι ἦσαν.
[2, 1265]	τε πλείους. Μᾶλλον δὲ δεῖν	ὑπολάβοι	τις ἂν ὡρίσθαι τῆς οὐσίας
[2, 1265]	ἔχουσι πάντες οἱ τοῦ Σωκράτους	λόγοι	καὶ τὸ κομψὸν καὶ τὸ
[2, 1265]	ἀπεράντου τὸ πλῆθος, ἐξ ἧς	ἀργοὶ	πεντακισχίλιοι θρέψονται, καὶ περὶ τούτους
[2, 1273]	τούτων οἱ μὲν νόμων ἐγένοντο	δημιουργοὶ	μόνον, οἱ δὲ καὶ πολιτείας,
[2, 1268]	τε γὰρ τεχνῖται καὶ οἱ	γεωργοὶ	καὶ οἱ τὰ ὅπλα ἔχοντες
[2, 1268]	τῆς πολιτείας πάντες, οἱ μὲν	γεωργοὶ	οὐκ ἔχοντες ὅπλα, οἱ δὲ
[2, 1268]	ἀπὸ τῆς τέχνης· οἱ δὲ	γεωργοὶ	πορίζοντες μὲν τοῖς τὰ ὅπλα
[2, 1268]	τῶν ἀρχόντων καταστάσεως; Ἔτι οἱ	γεωργοὶ	τί χρήσιμοι τῇ πόλει; Τεχνίτας
[2, 1264]	φανερὸν εἴ τις τοῖς ἔργοις	ἴδοι	τὴν τοιαύτην πολιτείαν κατασκευαζομένην· οὐ
[2, 1269]	μὲν οὖν τούτων φανερὸν ὅτι	κινητέοι	καὶ τινὲς καὶ ποτὲ τῶν
[2, 1269]	δύναμιν. Ἔτι δ' εἰ καὶ	κινητέοι,	πότερον πάντες καὶ ἐν πάσῃ
[2, 1268]	πινάκιον, ἐν ᾧ γράφειν, εἰ	καταδικάζοι	ἁπλῶς, τὴν δίκην, εἰ δ'
[2, 1270]	οὕτως ἔχουσιν, οἱ δὲ καλοὶ	κἀγαθοὶ	διὰ τὴν γερουσίαν (ἆθλον γὰρ
[2, 1269]	οἱ γειτνιῶντες ἐχθροὶ πάντες ἦσαν,	Ἀργεῖοι	καὶ Μεσήνιοι καὶ Ἀρκάδες· ἐπεὶ
[2, 1270]	πεντακοσίους, καὶ ὁπλίτας τρισμυρίους, οὐδὲ	χίλιοι	τὸ πλῆθος ἦσαν. Γέγονε δὲ
[2, 1261]	τῶν ἐλαττόνων. Γίνονται δ' ἑκάστῳ	χίλιοι	τῶν πολιτῶν υἱοί, καὶ οὗτοι
[2, 1265]	τὸ πλῆθος, ἐξ ἧς ἀργοὶ	πεντακισχίλιοι	θρέψονται, καὶ περὶ τούτους γυναικῶν
[2, 1273]	ἀξιόλογον, εἴρηται σχεδὸν περὶ πάντων,	ἔνιοι	δὲ νομοθέται γεγόνασιν, οἱ μὲν
[2, 1273]	τῆς Λακεδαιμονίων εἴρηται, Σόλωνα δ'	ἔνιοι	μὲν οἴονται νομοθέτην γενέσθαι σπουδαῖον·
[2, 1273]	δὲ ἀποφηναμένων τι περὶ πολιτείας	ἔνιοι	μὲν οὐκ ἐκοινώνησαν πράξεων πολιτικῶν
[2, 1265]	ἢ κἂν ἄλλην τινὰ ἀριστοκρατικωτέραν.	Ἔνιοι	μὲν οὖν λέγουσιν ὡς δεῖ
[2, 1269]	ἐχθροὶ πάντες ἦσαν, Ἀργεῖοι καὶ	Μεσήνιοι	καὶ Ἀρκάδες· ἐπεὶ καὶ τοῖς
[2, 1272]	πολιτείας. Πολιτεύεσθαι δὲ δοκοῦσι καὶ	Καρχηδόνιοι	καλῶς καὶ πολλὰ περιττῶς πρὸς
[2, 1264]	τοὺς φύλακας· ὅπερ καὶ νῦν	Λακεδαιμόνιοι	ποιεῖν ἐπιχειροῦσιν. Οὐ μὴν ἀλλ'
[2, 1270]	ἀρχεῖον, οἳ διὰ τὴν ἀπορίαν	ὤνιοι	ἦσαν. Ἐδήλωσαν δὲ πολλάκις μὲν
[2, 1267]	ἀγανακτοῖεν ὡς οὐκ ἴσων ὄντες	ἄξιοι,	διὸ καὶ φαίνονται πολλάκις ἐπιτιθέμενοι
[2, 1274]	ἐν τοῖς πολεμικοῖς ἄσκησιν ὅπως	ἀμφιδέξιοι	γίνωνται κατὰ τὴν μελέτην, ὡς
[2, 1266]	γάρ τινες συστῆναι θέλουσι καὶ	μέτριοι	τὸ πλῆθος, αἰεὶ κατὰ τὴν
[2, 1272]	ἢ καθ' ἡλικίαν. Μεγάλων γὰρ	κύριοι	καθεστῶτες, ἂν εὐτελεῖς ὦσι μεγάλα
[2, 1273]	τὰ δόξαντα τοῖς ἄρχουσιν, ἀλλὰ	κύριοι	κρίνειν εἰσὶ καὶ τῷ βουλομένῳ
[2, 1273]	πρὸς τὸν δῆμον οἱ βασιλεῖς	κύριοι	μετὰ τῶν γερόντων, ἂν ὁμογνωμονῶσι
[2, 1270]	δὲ καὶ κρίσεών εἰσι μεγάλων	κύριοι,	ὄντες οἱ τυχόντες, διόπερ οὐκ
[2, 1267]	εἴ γ' οἱ τεχνῖται πάντες	δημόσιοι	ἔσονται καὶ μὴ πλήρωμά τι
[2, 1271]	τὴν συγγένειαν· ἄποικοι γὰρ οἱ	Λύκτιοι	τῶν Λακώνων ἦσαν, κατέλαβον δ'
[2, 1261]	δ' ἑκάστῳ χίλιοι τῶν πολιτῶν	υἱοί,	καὶ οὗτοι οὐχ ὡς ἑκάστου,
[2, 1271]	εἵλωτες τοῖς δὲ Κρησὶν οἱ	περίοικοι,	~καὶ συσσίτια παρ' ἀμφοτέροις ἔστιν,
[2, 1272]	τῶν φόρων οὓς φέρουσιν οἱ	περίοικοι,	τέτακται μέρος τὸ μὲν πρὸς
[2, 1271]	κατοικοῦσιν. Διὸ καὶ νῦν οἱ	περίοικοι	τὸν αὐτὸν τρόπον χρῶνται αὐτοῖς,
[2, 1271]	περὶ Κρήτην διὰ τὴν συγγένειαν·	ἄποικοι	γὰρ οἱ Λύκτιοι τῶν Λακώνων
[2, 1266]	εἶναι τοιαύτην ἐξ ἧς ἔσονται	προαιρετικοὶ	τοῦ πλεονεκτεῖν ἢ χρημάτων ἢ
[2, 1270]	τιμὴν οὕτως ἔχουσιν, οἱ δὲ	καλοὶ	κἀγαθοὶ διὰ τὴν γερουσίαν (ἆθλον
[2, 1261]	ἄρχονται κατὰ μέρος ὥσπερ ἂν	ἄλλοι	γενόμενοι. Τὸν αὐτὸν δὴ τρόπον
[2, 1266]	περὶ ἑκάτερον· οἱ μὲν γὰρ	πολλοὶ	διὰ τὸ περὶ τὰς κτήσεις
[2, 1267]	ἧς πρὸς τὴν ἀναπλήρωσιν οἱ	πολλοὶ	ζῶσιν. Τῶν οὖν τοιούτων ἀρχή,
[2, 1261]	ἐν ταῖς οἰκετικαῖς διακονίαις οἱ	πολλοὶ	θεράποντες ἐνίοτε χεῖρον ὑπηρετοῦσι τῶν
[2, 1268]	τοὐναντίον τούτου τῶν νομοθετῶν οἱ	πολλοὶ	παρασκευάζουσιν ὅπως οἱ δικασταὶ μὴ
[2, 1268]	οὔτε ὅπλα, ὥστε γίνονται σχεδὸν	δοῦλοι	τῶν τὰ ὅπλα κεκτημένων. Μετέχειν
[2, 1269]	ἐπὶ τῆς τῶν Θηβαίων ἐμβολῆς·	χρήσιμοι	μὲν γὰρ οὐδὲν ἦσαν, ὥσπερ
[2, 1268]	καταστάσεως; Ἔτι οἱ γεωργοὶ τί	χρήσιμοι	τῇ πόλει; Τεχνίτας μὲν γὰρ
[2, 1269]	πρὸς τὴν τῶν γυναικῶν φαίνονται	κατοκώχιμοι	πάντες οἱ τοιοῦτοι. Διὸ παρὰ
[2, 1266]	καὶ τὴν οὐσίαν πωλεῖν οἱ	νόμοι	κωλύουσιν, ὥσπερ ἐν Λοκροῖς νόμος
[2, 1274]	τὴν δὲ ἄχρηστον. Δράκοντος δὲ	νόμοι	μὲν εἰσί, πολιτείᾳ δ' ὑπαρχούσῃ
[2, 1264]	τε πολιτεία καὶ παιδεία καὶ	νόμοι	τίνες. Ἔστι δ' οὔθ' εὑρεῖν
[2, 1265]	Νόμων τὸ μὲν πλεῖστον μέρος	νόμοι	τυγχάνουσιν ὄντες, ὀλίγα δὲ περὶ
[2, 1261]	καὶ μὴ ἀεὶ οἱ αὐτοὶ	σκυτοτόμοι	καὶ τέκτονες ἦσαν. Ἐπεὶ δὲ
[2, 1272]	πέντε τὸν ἀριθμὸν οἱ δὲ	κόσμοι	δέκα εἰσίν· οἱ δὲ γέροντες
[2, 1272]	Κρῆτες, καὶ τὴν ἡγεμονίαν οἱ	κόσμοι	τὴν κατὰ πόλεμον ἔχουσιν· ἐκκλησίας
[2, 1267]	ἄξιοι, διὸ καὶ φαίνονται πολλάκις	ἐπιτιθέμενοι	καὶ στασιάζοντες· ~ἔτι δ' ἡ
[2, 1269]	δεῖ πρὸς αὐτοὺς ὁμιλῆσαι τρόπον·	ἀνιέμενοί	τε γὰρ ὑβρίζουσι καὶ τῶν
[2, 1274]	ἴσχυσεν, ὥσπερ τυράννῳ τῷ δήμῳ	χαριζόμενοι	τὴν πολιτείαν εἰς τὴν νῦν
[2, 1271]	Φαίνονται δὲ καὶ καταδωροδοκούμενοι καὶ	καταχαριζόμενοι	πολλὰ τῶν κοινῶν οἱ κεκοινωνηκότες
[2, 1261]	κατὰ μέρος ὥσπερ ἂν ἄλλοι	γενόμενοι.	Τὸν αὐτὸν δὴ τρόπον ἀρχόντων
[2, 1261]	ὅταν μὴ κατὰ κώμας ὦσι	κεχωρισμένοι	τὸ πλῆθος, ἀλλ' οἷον Ἀρκάδες)
[2, 1271]	οὐκ ἀσφαλές. Φαίνονται δὲ καὶ	καταδωροδοκούμενοι	καὶ καταχαριζόμενοι πολλὰ τῶν κοινῶν
[2, 1269]	πλοῦτον, ἄλλως τε κἂν τύχωσι	γυναικοκρατούμενοι,	καθάπερ τὰ πολλὰ τῶν στρατιωτικῶν
[2, 1261]	οὐχ οὕτως φήσουσιν οἱ κοιναῖς	χρώμενοι	ταῖς γυναιξὶ καὶ τοῖς τέκνοις,
[2, 1264]	τι σοφίζωνται τοιοῦτον οἷον Κρῆτες;	Ἐκεῖνοι	γὰρ τἆλλα ταὐτὰ τοῖς δούλοις
[2, 1274]	περὶ τῆς παιδοποιίας, οὓς καλοῦσιν	ἐκεῖνοι	νόμους θετικούς· καὶ τοῦτ' ἐστὶν
[2, 1260]	μιᾶς πόλεως, οἱ δὲ πολῖται	κοινωνοὶ	τῆς μιᾶς πόλεως) ~Ἀλλὰ πότερον
[2, 1262]	καὶ τῶν ἄλλων ζῴων, οἷον	ἵπποι	καὶ βόες, αἳ σφόδρα πεφύκασιν
[2, 1267]	ἐσθλός. Οὐ μόνον δ' οἱ	ἄνθρωποι	διὰ τἀναγκαῖα ἀδικοῦσιν, ὧν ἄκος
[2, 1270]	δήμου παντός, ὥστε πολλάκις ἐμπίπτουσιν	ἄνθρωποι	σφόδρα πένητες εἰς τὸ ἀρχεῖον,
[2, 1261]	Τὸν αὐτὸν δὴ τρόπον ἀρχόντων	ἕτεροι	ἑτέρας ἄρχουσιν ἀρχάς. Φανερὸν τοίνυν
[2, 1264]	οἱ φύλακες μὴ εὐδαίμονες, τίνες	ἕτεροι;	Οὐ γὰρ δὴ οἵ γε
[2, 1271]	περὶ τοὺς ναυάρχους νόμῳ καὶ	ἕτεροί	τινες ἐπιτετιμήκασιν, ὀρθῶς ἐπιτιμῶντες. Στάσεως
[2, 1268]	δ' ὁ νομοθέτης· εἰ δ'	ἕτεροί	τινες ἔσονται τῶν τε τὰ
[2, 1269]	Κελτῶν ἢ κἂν εἴ τινες	ἕτεροι	φανερῶς τετιμήκασι τὴν πρὸς τοὺς
[2, 1274]	Θήβας· κἀκεῖ τὸν βίον ἐτελεύτησαν	ἀμφότεροι.	Καὶ νῦν ἔτι δεικνύουσι τοὺς
[2, 1261]	φανερόν (τὸ γὰρ πάντες καὶ	ἀμφότεροι,	καὶ περιττὰ καὶ ἄρτια, διὰ
[2, 1269]	τοῖς δὲ Λάκωσιν οἱ γειτνιῶντες	ἐχθροὶ	πάντες ἦσαν, Ἀργεῖοι καὶ Μεσήνιοι
[2, 1272]	καλουμένοις κόσμοις, πλὴν οἱ μὲν	ἔφοροι	πέντε τὸν ἀριθμὸν οἱ δὲ
[2, 1272]	ἡ τάξις. Οἱ μὲν γὰρ	ἔφοροι	τὴν αὐτὴν ἔχουσι δύναμιν τοῖς
[2, 1272]	οὓς καλοῦσιν οἱ Κρῆτες βουλήν,	ἴσοι·	βασιλεία δὲ πρότερον μὲν ἦν,
[2, 1260]	ταύτης τῆς σκέψεως. Ἀνάγκη γὰρ	ἤτοι	πάντας πάντων κοινωνεῖν τοὺς πολίτας,
[2, 1270]	διὰ τὸ προῖκας διδόναι μεγάλας.	Καίτοι	βέλτιον ἦν μηδεμίαν ἢ ὀλίγην
[2, 1264]	κακά, πάνθ' ὑπάρξει καὶ τούτοις.	Καίτοι	λέγει ὁ Σωκράτης ὡς οὐ
[2, 1262]	γενέσθαι τέκνον καὶ σωθῆναι γενόμενον.	Καίτοι	πότερον οὕτω κρεῖττον τὸ ἐμὸν
[2, 1264]	ὁ Σωκράτης οὔτε ῥᾴδιον εἰπεῖν.	Καίτοι	σχεδὸν τό γε πλῆθος τῆς
[2, 1270]	καταλείπειν ἐξουσίαν ἔδωκε τοῖς βουλομένοις·	καίτοι	ταὐτὸ συμβαίνειν ἀναγκαῖον ἐκείνως τε
[2, 1269]	γυναικῶν ἐπὶ τῆς ἀρχῆς αὐτῶν.	Καίτοι	τί διαφέρει γυναῖκας ἄρχειν ἢ
[2, 1272]	στασιάζειν καὶ μάχεσθαι πρὸς ἀλλήλους.	Καίτοι	τί διαφέρει τὸ τοιοῦτον ἢ
[2, 1270]	εἴπειέ τις συμφέρειν τῇ πόλει,	καίτοι	τό γε διὰ βίου κυρίους
[2, 1261]	πόλεσιν ὅτι τὰς πόλεις ἀναιρεῖ·	καίτοι	τό γε ἑκάστου ἀγαθὸν σῴζει
[2, 1271]	ἄρχειν αἰτήσαιτο μὴ φιλότιμος ὤν.	Καίτοι	τῶν γ' ἀδικημάτων τῶν γ'
[2, 1261]	γὰρ ταύτην ὑπόθεσιν ὁ Σωκράτης.	Καίτοι	φανερόν ἐστιν ὡς προϊοῦσα καὶ
[2, 1270]	τὸν δὲ τέτταρας ἀτελῆ πάντων.	Καίτοι	φανερὸν ὅτι πολλῶν γινομένων, τῆς
[2, 1265]	οὖν ὑποτίθεσθαι κατ' εὐχήν, μηδὲν	μέντοι	ἀδύνατον. Λέγεται δ' ὡς δεῖ
[2, 1262]	Λιβύων κοινὰς τὰς γυναῖκας, τὰ	μέντοι	γινόμενα τέκνα διαιρεῖσθαι κατὰ τὰς
[2, 1271]	καὶ τοῦτο μὲν καλῶς, ὅτι	μέντοι	ταῦτα κρείττω τῆς ἀρετῆς ὑπολαμβάνουσιν,
[2, 1263]	συναποδήμων κοινωνίαι· σχεδὸν γὰρ οἱ	πλεῖστοι	διαφέρονται ἐκ τῶν ἐν ποσὶ
[2, 1273]	ἐστι τῶν ἀναγκαιοτάτων, ὅπως οἱ	βέλτιστοι	δύνωνται σχολάζειν καὶ μηδὲν ἀσχημονεῖν,
[2, 1268]	ἕξουσι τὴν τροφήν, εἰ μὲν	αὐτοὶ	γεωργήσουσιν, οὐκ ἂν εἴη τὸ
[2, 1273]	καὶ τῶν ὀθνείων τισί, πολιτευθέντες	αὐτοί·	καὶ τούτων οἱ μὲν νόμων
[2, 1261]	τέκτονες καὶ μὴ ἀεὶ οἱ	αὐτοὶ	σκυτοτόμοι καὶ τέκτονες ἦσαν. Ἐπεὶ
[2, 1273]	οἷον καὶ Λυκοῦργος καὶ Σόλων·	οὗτοι	γὰρ καὶ νόμους καὶ πολιτείας
[2, 1264]	κοινὰ πάντα πάντων, τί διοίσουσιν	οὗτοι	ἐκείνων τῶν φυλάκων; Ἢ τί
[2, 1273]	δῆμος. Ἃ δ' ἂν εἰσφέρωσιν	οὗτοι,	οὐ διακοῦσαι μόνον ἀποδιδόασι τῷ
[2, 1261]	χίλιοι τῶν πολιτῶν υἱοί, καὶ	οὗτοι	οὐχ ὡς ἑκάστου, ἀλλὰ τοῦ
[2, 1269]	γυναικῶν φαίνονται κατοκώχιμοι πάντες οἱ	τοιοῦτοι.	Διὸ παρὰ τοῖς Λάκωσι τοῦθ'
[2, 1263]	ποιεῖν κοινάς· ὅπως δὲ γίνωνται	τοιοῦτοι,	τοῦ νομοθέτου τοῦτ' ἔργον ἴδιόν
[2, 1268]	ἁπλῶς, τὴν δίκην, εἰ δ'	ἀπολύοι	ἁπλῶς, κενόν, εἰ δὲ τὸ
[2, 1262]	πατὴρ ἢ υἱός, οἱ δ'	ἀδελφοὶ	ἀλλήλων, μηδὲν οἴεσθαι διαφέρειν. Ἔοικε
[2, 1274]	ἴδιόν γε οὐδὲν αὐτοῦ λέγειν	ἔχοι	τις ἄν. Τὰ μὲν οὖν
[2, 1263]	περὶ τὰς κτήσεις πλείους ἂν	παρέχοι	δυσκολίας. Καὶ γὰρ ἐν ταῖς
[2, 1271]	ἐπιτιμῶντες. Στάσεως γὰρ γίνεται αἴτιος·	ἐπὶ	γὰρ τοῖς βασιλεῦσιν, οὖσι στρατηγοῖς
[2, 1268]	ἂν βέλτιον εἶναι τὸ κινεῖν.	Ἐπὶ	γοῦν τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν τοῦτο
[2, 1269]	ἄνδρας φανερός ἐστι τοιοῦτος ὤν,	ἐπὶ	δὲ τῶν γυναικῶν ἐξημέληκεν· ζῶσι
[2, 1274]	Ἀνδροδάμας Ῥηγῖνος νομοθέτης Χαλκιδεῦσι τοῖς	ἐπὶ	Θρᾴκης, οὗ τὰ περί τε
[2, 1270]	τὴν ὀλιγανθρωπίαν. Λέγουσι δ' ὡς	ἐπὶ	μὲν τῶν προτέρων βασιλέων μετεδίδοσαν
[2, 1273]	τι τοῦ δήμου μέρος, ἐκπέμποντες	ἐπὶ	τὰς πόλεις. Τούτῳ γὰρ ἰῶνται
[2, 1269]	πολλὰ διῳκεῖτο ὑπὸ τῶν γυναικῶν	ἐπὶ	τῆς ἀρχῆς αὐτῶν. Καίτοι τί
[2, 1265]	τί τοῦτ' οὐκ ἂν εἴη	ἐπὶ	τῆς γῆς μέχρι τινός; Καὶ
[2, 1269]	τῶν Λακώνων ἦσαν. Ἐδήλωσαν δ'	ἐπὶ	τῆς τῶν Θηβαίων ἐμβολῆς· χρήσιμοι
[2, 1270]	δὲ τοῖς ἄλλοις μᾶλλον ὑπερβάλλει	ἐπὶ	τὸ σκληρόν, ὥστε μὴ δύνασθαι
[2, 1271]	μὲν οὖν τῆς Λακεδαιμονίων πολιτείας	ἐπὶ	τοσοῦτον εἰρήσθω· ταῦτα γάρ ἐστιν
[2, 1262]	καὶ τὰ πάλαι λεχθέντα μᾶλλον	ἐπὶ	τούτων ἀναγκαῖον συμβαίνειν, οἷον αἰκίας
[2, 1264]	ἰδίας, τίς οἰκονομήσει ὥσπερ τὰ	ἐπὶ	τῶν ἀγρῶν οἱ ἄνδρες αὐτῶν
[2, 1273]	καὶ θᾶττον. Δῆλον δὲ τοῦτο	ἐπὶ	τῶν πολεμικῶν καὶ τῶν ναυτικῶν·
[2, 1262]	πρὸς τοὺς γεννήσαντας ἀναγκαῖον λαμβάνειν	περὶ	ἀλλήλων τὰς πίστεις. Ὅπερ φασὶ
[2, 1265]	ὥστε καὶ τὰς ἕξεις ἀναγκαῖον	περὶ	αὐτὴν εἶναι ταύτας. Ἄτοπον δὲ
[2, 1268]	δὲ πεποιήμεθα μνείαν, ἔτι μικρὰ	περὶ	αὐτοῦ διαστείλασθαι βέλτιον. Ἔχει γάρ,
[2, 1267]	τὴν ἰσότητα τῆς οὐσίας εἴρηκεν.	Περὶ	γὰρ τὴν τῆς γῆς κτῆσιν
[2, 1266]	οὐσίας εἶναι μέγιστον τετάχθαι καλῶς·	περὶ	γὰρ τούτων ποιεῖσθαί φασι τὰς
[2, 1271]	καὶ διὰ φιλοχρηματίαν τοῖς ἀνθρώποις.	Περὶ	δὲ βασιλείας, εἰ μὲν βέλτιόν
[2, 1269]	σκέψιν· ἄλλων γάρ ἐστι καιρῶν.	Περὶ	δὲ τῆς Λακεδαιμονίων πολιτείας καὶ
[2, 1268]	νομίζων ὀφείλειν τὰς εἴκοσι μνᾶς.	Περὶ	δὲ τοῦ τοῖς εὑρίσκουσί τι
[2, 1269]	γὰρ ἐφεδρεύοντες τοῖς ἀτυχήμασι διατελοῦσιν)	Περὶ	δὲ τοὺς Κρῆτας οὐδέν πω
[2, 1264]	βουλευόμενον καὶ κύριον τῆς πόλεως)	περὶ	δὲ τῶν γεωργῶν καὶ τῶν
[2, 1261]	καὶ περὶ τῆς οὐσίας καὶ	περὶ	ἑκάστου δὴ τῶν συμβαινόντων ὡσαύτως)
[2, 1266]	τὴν τῶν τιμῶν, τοὐναντίον δὲ	περὶ	ἑκάτερον· οἱ μὲν γὰρ πολλοὶ
[2, 1272]	πρὸς τοὺς ἄρρενας ποιήσας ὁμιλίαν,	περὶ	ἧς εἰ φαύλως ἢ μὴ
[2, 1267]	συντετάχθαι πρὸς τὴν πολεμικὴν ἰσχύν,	περὶ	ἧς ἐκεῖνος οὐδὲν εἴρηκεν. Ὁμοίως
[2, 1264]	βαναύσων. Ἡ μὲν οὖν πολιτεία	περὶ	ἧς ὁ Σωκράτης εἴρηκεν ταύτας
[2, 1274]	ἄλλαις ταῖς Χαλκιδικαῖς πόλεσι ταῖς	περὶ	Ἰταλίαν καὶ Σικελίαν. Πειρῶνται δέ
[2, 1271]	Σικελίᾳ τὸν βίον ἐτελεύτησεν ἐκεῖ	περὶ	Καμικόν. Ἔχει δ' ἀνάλογον ἡ
[2, 1271]	τότε τὸν πλεῖστον διατρῖψαι χρόνον	περὶ	Κρήτην διὰ τὴν συγγένειαν· ἄποικοι
[2, 1264]	κοινωνίας, πῶς ἔχειν δεῖ, καὶ	περὶ	κτήσεως, καὶ τῆς πολιτείας τὴν
[2, 1266]	διασῴζειν (τοῦτο δὲ λυθὲν καὶ	περὶ	Λευκάδα δημοτικὴν ἐποίησε λίαν τὴν
[2, 1272]	τὴν ἀσθένειαν τῶν ἐκεῖ νόμων.	Περὶ	μὲν οὖν ταύτης εἰρήσθω τοσαῦθ'
[2, 1273]	καὶ νόμους καὶ πολιτείας κατέστησαν.	Περὶ	μὲν οὖν τῆς Λακεδαιμονίων εἴρηται,
[2, 1271]	ἀχρήματον, τοὺς δ' ἰδιώτας φιλοχρημάτους.	Περὶ	μὲν οὖν τῆς Λακεδαιμονίων πολιτείας
[2, 1273]	διὰ τῶν νόμων τῆς ἡσυχίας.	Περὶ	μὲν οὖν τῆς Λακεδαιμονίων πολιτείας
[2, 1262]	τι πράττειν διὰ τὴν συγγένειαν.	Περὶ	μὲν οὖν τῆς περὶ τὰ
[2, 1267]	Ἀθήνησἰ τοῦτον ἔχειν τὸν τρόπον.	Περὶ	μὲν οὖν τῆς Φαλέου πολιτείας
[2, 1265]	νόμοις τούτοις τοὐναντίον ἐστίν. Ἀλλὰ	περὶ	μὲν τούτων πῶς οἰόμεθα βέλτιον
[2, 1274]	Ὀνομακρίτου μὲν γενομένου πρώτου δεινοῦ	περὶ	νομοθεσίαν, γυμνασθῆναι δ' αὐτὸν ἐν
[2, 1264]	Καὶ γὰρ ἐν τῇ Πολιτείᾳ	περὶ	ὀλίγων πάμπαν διώρικεν ὁ Σωκράτης,
[2, 1273]	εἴ τι ἀξιόλογον, εἴρηται σχεδὸν	περὶ	πάντων, ἔνιοι δὲ νομοθέται γεγόνασιν,
[2, 1267]	τῶν μὴ πολιτευομένων ἐνεχείρησέ τι	περὶ	πολιτείας εἰπεῖν τῆς ἀρίστης. Κατεσκεύαζε
[2, 1273]	τρόπον. Τῶν δὲ ἀποφηναμένων τι	περὶ	πολιτείας ἔνιοι μὲν οὐκ ἐκοινώνησαν
[2, 1263]	δὲ δίκας τε πρὸς ἀλλήλους	περὶ	συμβολαίων καὶ ψευδομαρτυριῶν κρίσεις καὶ
[2, 1265]	τῶν ἀναγκαίων ἀπεχομένους ζῆν, καὶ	περὶ	συσσιτίων ὡσαύτως· πλὴν ἐν ταύτῃ
[2, 1274]	νομοθέτης δ' αὐτοῖς ἐγένετο Φιλόλαος	περί	τ' ἄλλων τινῶν καὶ περὶ
[2, 1271]	καλῶς. Φαύλως δ' ἔχει καὶ	περὶ	τὰ κοινὰ χρήματα τοῖς Σπαρτιάταις.
[2, 1272]	διασκέψασθαι καιρός. Ὅτι δὴ τὰ	περὶ	τὰ συσσίτια βέλτιον τέτακται τοῖς
[2, 1271]	βασιλεῖς. Οὐ καλῶς δ' οὐδὲ	περὶ	τὰ συσσίτια τὰ καλούμενα φιδίτια
[2, 1266]	τὰς γυναῖκας ἄλλος κεκαινοτόμηκεν, οὔτε	περὶ	τὰ συσσίτια τῶν γυναικῶν, ἀλλ'
[2, 1262]	καὶ χωρὶς σκέψαιτο ἀπὸ τῶν	περὶ	τὰ τέκνα καὶ τὰς γυναῖκας
[2, 1262]	οὕτως οἴεται δεῖν τάττειν τὰ	περὶ	τὰ τέκνα καὶ τὰς γυναῖκας.
[2, 1262]	συγγένειαν. Περὶ μὲν οὖν τῆς	περὶ	τὰ τέκνα καὶ τὰς γυναῖκας
[2, 1266]	ἀμφοτέρων. Οὐδεὶς γὰρ οὔτε τὴν	περὶ	τὰ τέκνα κοινότητα καὶ τὰς
[2, 1269]	πάμπαν ἐστίν, ~οἷον ἐν Κύμῃ	περὶ	τὰ φονικὰ νόμος ἔστιν, ἂν
[2, 1269]	ἀκινήτους βέλτιον. Ὥσπερ γὰρ καὶ	περὶ	τὰς ἄλλας τέχνας, καὶ τὴν
[2, 1269]	τὴν εἱλωτείαν. Ἔτι δ' ἡ	περὶ	τὰς γυναῖκας ἄνεσις καὶ πρὸς
[2, 1263]	ἀρεταῖν φανερῶς, σωφροσύνης μὲν τὸ	περὶ	τὰς γυναῖκας (ἔργον γὰρ καλὸν
[2, 1270]	καὶ μὴ ὀρθῶς. Τὰ δὲ	περὶ	τὰς γυναῖκας ἔχοντα μὴ καλῶς
[2, 1269]	ὅσαις πολιτείαις φαύλως ἔχει τὸ	περὶ	τὰς γυναῖκας, τὸ ἥμισυ τῆς
[2, 1266]	μὲν γὰρ πολλοὶ διὰ τὸ	περὶ	τὰς κτήσεις ἄνισον, ~οἱ δὲ
[2, 1263]	καὶ τοῖς νόμοις, ὥσπερ τὰ	περὶ	τὰς κτήσεις ἐν Λακεδαίμονι καὶ
[2, 1263]	διὰ σωφροσύνην) ἐλευθεριότητος δὲ τὸ	περὶ	τὰς κτήσεις· οὔτε γὰρ ἔσται
[2, 1263]	αὐτῶν δ' αὑτοῖς διαπονούντων τὰ	περὶ	τὰς κτήσεις πλείους ἂν παρέχοι
[2, 1266]	μᾶλλον. Δοκεῖ γάρ τισι τὸ	περὶ	τὰς οὐσίας εἶναι μέγιστον τετάχθαι
[2, 1265]	δοκεῖ τοῦτο καὶ νῦν συμβαίνειν	περὶ	τὰς πόλεις. Δεῖ δὲ τοῦτ'
[2, 1265]	τοῦτ' οὐχ ὁμοίως ἀκριβῶς ἔχειν	περὶ	τὰς πόλεις τότε καὶ νῦν·
[2, 1274]	τις ἄν. Τὰ μὲν οὖν	περὶ	τὰς πολιτείας, τάς τε κυρίας
[2, 1268]	τὴν πολιτικήν, δῆλον ὅτι καὶ	περὶ	ταύτην ἀναγκαῖον ὁμοίως ἔχειν. Σημεῖον
[2, 1264]	ὀλίγων πάμπαν διώρικεν ὁ Σωκράτης,	περί	τε γυναικῶν καὶ τέκνων κοινωνίας,
[2, 1274]	τοῖς ἐπὶ Θρᾴκης, οὗ τὰ	περί	τε τὰ φονικὰ καὶ τὰς
[2, 1266]	ἡ σκέψις· ἔχει δὲ καὶ	περὶ	τὴν αἵρεσιν τῶν ἀρχόντων τὸ
[2, 1271]	ἀρχῆς. Νῦν δ' ὅπερ καὶ	περὶ	τὴν ἄλλην πολιτείαν ὁ νομοθέτης
[2, 1270]	γὰρ τὰ νῦν ῥηθέντα τοῖς	περὶ	τὴν ἀνωμαλίαν τῆς κτήσεως ἐπιτιμήσειεν
[2, 1269]	βέλτιστον τρόπον οἷς τοῦτο συμβαίνει	περὶ	τὴν εἱλωτείαν. Ἔτι δ' ἡ
[2, 1270]	πένητας. Ἀλλὰ μὴν καὶ τὰ	περὶ	τὴν ἐφορείαν ἔχει φαύλως. Ἡ
[2, 1271]	θαλάττῃ, σχεδὸν τῶν Ἑλλήνων ἱδρυμένων	περὶ	τὴν θάλατταν πάντων· ἀπέχει γὰρ
[2, 1261]	βέλτιον οὕτως ἔχει καὶ τὰ	περὶ	τὴν κοινωνίαν τὴν πολιτικήν, δῆλον
[2, 1263]	γυναῖκας νενομοθετημένων, ~λέγω δὲ τὰ	περὶ	τὴν κτῆσιν πότερον κἂν ᾖ
[2, 1274]	τῶν γυναικῶν, ἔτι δ' ὁ	περὶ	τὴν μέθην νόμος, τὸ τοὺς
[2, 1267]	θερινοὺς χρόνους, λόγιος δὲ καὶ	περὶ	τὴν ὅλην φύσιν εἶναι βουλόμενος)
[2, 1273]	συντέτακται καὶ τοῖς Καρχηδονίοις τὰ	περὶ	τὴν πολιτείαν· αἱροῦνται γὰρ εἰς
[2, 1266]	αἱρεθήσονται βούλησιν. Τὰ μὲν οὖν	περὶ	τὴν πολιτείαν τὴν ἐν τοῖς
[2, 1270]	ὅτι φαύλως αὐτοῖς εἶχε τὰ	περὶ	τὴν τάξιν ταύτην· μίαν γὰρ
[2, 1270]	πόλιν. Ὑπεναντίος δὲ καὶ ὁ	περὶ	τὴν τεκνοποιίαν νόμος πρὸς ταύτην
[2, 1265]	μόναι γ' εἰσὶν ἕξεις αἱρεταὶ	περὶ	τὴν τῆς οὐσίας χρῆσιν αὗται,
[2, 1270]	ἡδονῶν. Ἔχει δὲ καὶ τὰ	περὶ	τὴν τῶν γερόντων ἀρχὴν οὐ
[2, 1264]	τοὺς ὕστερον γραφέντας, διὸ καὶ	περὶ	τῆς ἐνταῦθα πολιτείας ἐπισκέψασθαι μικρὰ
[2, 1260]	~Ἐπεὶ δὲ προαιρούμεθα θεωρῆσαι	περὶ	τῆς κοινωνίας τῆς πολιτικῆς, τίς
[2, 1268]	πλείοσιν ἐνδέχεται (κοινολογοῦνται γὰρ ἀλλήλοις	περὶ	τῆς κρίσεως) ἐν δὲ τοῖς
[2, 1268]	Οὐ καλῶς δ' οὐδ' ὁ	περὶ	τῆς κρίσεως ἔχει νόμος, τὸ
[2, 1267]	οὐδὲν εἴρηκεν. Ὁμοίως δὲ καὶ	περὶ	τῆς κτήσεως. Δεῖ γὰρ οὐ
[2, 1262]	Ἐχόμενον δὲ τούτων ἐστὶν ἐπισκέψασθαι	περὶ	τῆς κτήσεως, τίνα τρόπον δεῖ
[2, 1261]	γυναῖκα δὴ τὴν αὐτήν, καὶ	περὶ	τῆς οὐσίας καὶ περὶ ἑκάστου
[2, 1264]	ἔξωθεν πεπλήρωκε τὸν λόγον καὶ	περὶ	τῆς παιδείας, ποίαν τινὰ δεῖ
[2, 1274]	περί τ' ἄλλων τινῶν καὶ	περὶ	τῆς παιδοποιίας, οὓς καλοῦσιν ἐκεῖνοι
[2, 1265]	νόμοι τυγχάνουσιν ὄντες, ὀλίγα δὲ	περὶ	τῆς πολιτείας εἴρηκεν, καὶ ταύτην
[2, 1266]	τῶν ὕστερον ῥηθησομένων, ὅταν ἐπιβάλλῃ	περὶ	τῆς τοιαύτης πολιτείας ἡ σκέψις·
[2, 1265]	τὸ τὰς κτήσεις ἰσάζοντα τὸ	περὶ	τὸ πλῆθος τῶν πολιτῶν μὴ
[2, 1267]	τὸν Πειραιᾶ κατέτεμεν, γενόμενος καὶ	περὶ	τὸν ἄλλον βίον περιττότερος διὰ
[2, 1262]	οὕτω πολιτευομένοις. Ἀλλὰ μὴν καὶ	περὶ	τοῦ μεταφέρειν τὰ γινόμενα τέκνα,
[2, 1270]	ἔχειν ἢ μὴ ἔχειν, ἀλλὰ	περὶ	τοῦ ὀρθῶς καὶ μὴ ὀρθῶς.
[2, 1265]	τοῖς νόμοις τούτοις καὶ τὰ	περὶ	τοὺς ἄρχοντας πῶς ἔσονται διαφέροντες
[2, 1267]	τῷ χειμῶνι μόνον ἀλλὰ καὶ	περὶ	τοὺς θερινοὺς χρόνους, λόγιος δὲ
[2, 1272]	τοῖς Λάκωσι, φανερόν. Τὰ δὲ	περὶ	τοὺς κόσμους ἔτι χεῖρον τῶν
[2, 1271]	μὴ μετέχειν αὐτῆς. Τῷ δὲ	περὶ	τοὺς ναυάρχους νόμῳ καὶ ἕτεροί
[2, 1264]	Σχεδὸν δὲ παραπλησίως καὶ τὰ	περὶ	τοὺς Νόμους ἔχει τοὺς ὕστερον
[2, 1265]	ἧς ἀργοὶ πεντακισχίλιοι θρέψονται, καὶ	περὶ	τούτους γυναικῶν καὶ θεραπόντων ἕτερος
[2, 1264]	τούτους καὶ συμπολεμεῖν ἢ μή,	περὶ	τούτων οὐδὲν διώρικεν ὁ Σωκράτης,
[2, 1271]	τῇ δὲ τῆς Ἀσίας τοῦ	περὶ	Τριόπιον τόπου καὶ Ῥόδου. Διὸ
[2, 1269]	τῆς Κρητικῆς, σχεδὸν δὲ καὶ	περὶ	τῶν ἄλλων πολιτειῶν, δύο εἰσὶν
[2, 1272]	ἄν τις εἴπειε λόγους καὶ	περὶ	τῶν ἐν Λακεδαίμονι γινομένων· τὸ
[2, 1268]	δικάζοντας. Ἔτι δὲ νόμον ἐτίθει	περὶ	τῶν εὑρισκόντων τι τῇ πόλει
[2, 1264]	νῦν γε οὐδὲν διώρισται. Καὶ	περὶ	τῶν ἐχομένων τίς ἡ τούτων
[2, 1269]	ἀναγκαῖον γράφειν, αἱ δὲ πράξεις	περὶ	τῶν καθ' ἕκαστόν εἰσιν. Ἐκ
[2, 1269]	δὲ καὶ τὸ παράδειγμα τὸ	περὶ	τῶν τεχνῶν· οὐ γὰρ ὅμοιον
[2, 1267]	κτήσεις ἄνισον, ~οἱ δὲ χαρίεντες	περὶ	τῶν τιμῶν, ἐὰν ἴσαι· ὅθεν
[2, 1267]	τῶν νόμων εἶναι τρία μόνον·	περὶ	ὧν γὰρ αἱ δίκαι γίνονται,
[2, 1273]	ἀλλὰ διετέλεσαν ἰδιωτεύοντες τὸν βίον,	περὶ	ὧν εἴ τι ἀξιόλογον, εἴρηται
[2, 1264]	τῶν ἄλλων πολιτῶν γίνεται πλῆθος,	περὶ	ὧν οὐδὲν διώρισται, πότερον καὶ
[2, 1272]	τοὺς γέροντας ἐκ τῶν κεκοσμηκότων,	περὶ	ὧν τοὺς αὐτοὺς ἄν τις
[2, 1262]	τὰς χρήσεις τὰς ἄλλας ἃς	πατρὶ	πρὸς υἱὸν εἶναι πάντων ἐστὶν
[2, 1266]	Πλάτων δὲ τοὺς Νόμους γράφων	μέχρι	μέν τινος ᾤετο δεῖν ἐᾶν,
[2, 1265]	πᾶσαν οὐσίαν ἐφίησι γίνεσθαι μείζονα	μέχρι	πενταπλασίας, διὰ τί τοῦτ' οὐκ
[2, 1265]	ἂν εἴη ἐπὶ τῆς γῆς	μέχρι	τινός; Καὶ τὴν τῶν οἰκοπέδων
[2, 1272]	πολιτεία ἐστὶν ἀλλὰ δυναστεία μᾶλλον.	Εἰώθασι	δὲ διαλαμβάνοντες τὸν δῆμον καὶ
[2, 1269]	κἂν εἴ τινες ἕτεροι φανερῶς	τετιμήκασι	τὴν πρὸς τοὺς ἄρρενας συνουσίαν.
[2, 1264]	ταὐτὰ τοῖς δούλοις ἐφέντες μόνον	ἀπειρήκασι	τὰ γυμνάσια καὶ τὴν τῶν
[2, 1269]	εἵλωτες (ὥσπερ γὰρ ἐφεδρεύοντες τοῖς	ἀτυχήμασι	διατελοῦσιν) Περὶ δὲ τοὺς Κρῆτας
[2, 1273]	εἰσφέρωσιν οὗτοι, οὐ διακοῦσαι μόνον	ἀποδιδόασι	τῷ δήμῳ τὰ δόξαντα τοῖς
[2, 1263]	νομίζων ἔσεσθαι φιλίαν τινὰ θαυμαστὴν	πᾶσι	πρὸς ἅπαντας, ἄλλως τε καὶ
[2, 1263]	καθ' ὃν νῦν τρόπον ἔχει	πᾶσι,	τάς γε κτήσεις κοινὰς εἶναι
[2, 1272]	τῆς ἀκοσμίας τῶν δυνατῶν, ἣν	καθιστᾶσι	πολλάκις οἳ ἂν μὴ δίκας
[2, 1271]	ἀρχαίων ἧττον διήρθρωται τῶν νεωτέρων.	Φασὶ	γὰρ τὸν Λυκοῦργον, ὅτε τὴν
[2, 1262]	περὶ ἀλλήλων τὰς πίστεις. Ὅπερ	φασὶ	καὶ συμβαίνειν τινὲς τῶν τὰς
[2, 1270]	τῆς ἀρετῆς) τὰς δὲ γυναῖκάς	φασι	μὲν ἄγειν ἐπιχειρῆσαι τὸν Λυκοῦργον
[2, 1266]	καλῶς· περὶ γὰρ τούτων ποιεῖσθαί	φασι	τὰς στάσεις πάντας. Διὸ Φαλέας
[2, 1264]	ἦ που δῆθεν παρά γε	θυμοειδέσι	καὶ πολεμικοῖς ἀνδράσιν. Ὅτι δ'
[2, 1263]	νῦν τρόπον ἔχει καὶ ἐπικοσμηθὲν	ἔθεσι	καὶ τάξει νόμων ὀρθῶν, οὐ
[2, 1263]	οἴεσθαι διορθοῦν, ἀλλὰ μὴ τοῖς	ἔθεσι	καὶ τῇ φιλοσοφίᾳ καὶ τοῖς
[2, 1264]	δέ, καθάπερ ἐν ταῖς ἄλλαις	πόλεσι,	καὶ παρ' ἐκείνοις ἔσται τὰ
[2, 1265]	ταύτην βουλόμενος κοινοτέραν ποιεῖν ταῖς	πόλεσι	κατὰ μικρὸν περιάγει πάλιν πρὸς
[2, 1265]	ἀφεῖσθαι, καθάπερ ἐν ταῖς πλείσταις	πόλεσι,	πενίας ἀναγκαῖον αἴτιον γίνεσθαι τοῖς
[2, 1274]	καὶ ταῖς ἄλλαις ταῖς Χαλκιδικαῖς	πόλεσι	ταῖς περὶ Ἰταλίαν καὶ Σικελίαν.
[2, 1262]	μᾶλλον ὡς νῦν ἐν ταῖς	πόλεσι	τὸ ἐμὸν λέγουσιν; Ὁ μὲν
[2, 1268]	πότερον βλαβερὸν ἢ συμφέρον ταῖς	πόλεσι	τὸ κινεῖν τοὺς πατρίους νόμους,
[2, 1265]	ὡς κοινοτάτην ταύτην κατασκευάζει ταῖς	πόλεσι	τῶν ἄλλων πολιτειῶν, καλῶς εἴρηκεν
[2, 1263]	δυσκολίας. Καὶ γὰρ ἐν ταῖς	ἀπολαύσεσι	καὶ ἐν τοῖς ἔργοις μὴ
[2, 1265]	Ἐπεὶ δὲ τὴν πᾶσαν οὐσίαν	ἐφίησι	γίνεσθαι μείζονα μέχρι πενταπλασίας, διὰ
[2, 1267]	καὶ ὡς Διόφαντός ποτε κατεσκεύαζεν	Ἀθήνησἰ	τοῦτον ἔχειν τὸν τρόπον. Περὶ
[2, 1266]	ὁ Χαλκηδόνιος τοῦτ' εἰσήνεγκε πρῶτος·	φησὶ	γὰρ δεῖν ἴσας εἶναι τὰς
[2, 1265]	πῶς ἔσονται διαφέροντες τῶν ἀρχομένων.	Φησὶ	γὰρ δεῖν, ὥσπερ ἐξ ἑτέρου
[2, 1264]	χρυσός, ἀλλ' ἀεὶ τοῖς αὐτοῖς.	Φησὶ	δὲ τοῖς μὲν εὐθὺς γινομένοις
[2, 1266]	ἴσον ἀφ' ἑκάστου τιμήματος ἀποδεῖξαί	φησι	δεῖν ἀριθμόν. Ἔσονται δὴ πλείους
[2, 1265]	συσσιτίων ὡσαύτως· πλὴν ἐν ταύτῃ	φησὶ	δεῖν εἶναι συσσίτια καὶ γυναικῶν,
[2, 1264]	εὐδαιμονίαν ἀφαιρούμενος τῶν φυλάκων, ὅλην	φησὶ	δεῖν εὐδαίμονα ποιεῖν τὴν πόλιν
[2, 1261]	Πλάτωνος. Ἐκεῖ γὰρ ὁ Σωκράτης	φησὶ	δεῖν κοινὰ τὰ τέκνα καὶ
[2, 1261]	κοινάς, καὶ δι' ἣν αἰτίαν	φησὶ	δεῖν νενομοθετῆσθαι τὸν τρόπον τοῦτον
[2, 1265]	σαφῶς μᾶλλον. Τοσαύτην γὰρ εἶναί	φησι	δεῖν ὥστε ζῆν σωφρόνως, ὥσπερ
[2, 1264]	ὅσα ἄλλα ταῖς πόλεσιν ὑπάρχειν	φησὶ	κακά, πάνθ' ὑπάρξει καὶ τούτοις.
[2, 1261]	δὲ πρός, τὸ τέλος ὅ	φησι	τῇ πόλει δεῖν ὑπάρχειν, ὡς
[2, 1262]	ὃ καὶ δοκεῖ κἀκεῖνος εἶναί	φησι	τῆς φιλίας ἔργον, καθάπερ ἐν
[2, 1268]	ὅπως τυγχάνωσι τιμῆς, καὶ τοῖς	παισὶ	τῶν ἐν τῷ πολέμῳ τελευτώντων
[2, 1262]	τέκνα διαιρεῖσθαι κατὰ τὰς ὁμοιότητας.	Εἰσὶ	δέ τινες καὶ γυναῖκες καὶ
[2, 1266]	Νόμοις τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον.	Εἰσὶ	δέ τινες πολιτεῖαι καὶ ἄλλαι,
[2, 1273]	τοῖς ἄρχουσιν, ἀλλὰ κύριοι κρίνειν	εἰσὶ	καὶ τῷ βουλομένῳ τοῖς εἰσφερομένοις
[2, 1272]	πολιτεῖαι ἀλλήλαις τε σύνεγγύς πώς	εἰσι	καὶ τῶν ἄλλων πολὺ διαφέρουσιν,
[2, 1270]	λίανν. Ἔτι δὲ καὶ κρίσεών	εἰσι	μεγάλων κύριοι, ὄντες οἱ τυχόντες,
[2, 1274]	ἄχρηστον. Δράκοντος δὲ νόμοι μὲν	εἰσί,	πολιτείᾳ δ' ὑπαρχούσῃ τοὺς νόμους
[2, 1272]	οἱ μὲν ἐκ τῶν τυχόντων	εἰσί,	ταύτην δ' αἱροῦνται τὴν ἀρχὴν
[2, 1266]	καθ' ἃς πολιτεύονται νῦν ἐγγύτερόν	εἰσι	τούτων ἀμφοτέρων. Οὐδεὶς γὰρ οὔτε
[2, 1273]	οἱ δὲ καὶ τῶν ὀθνείων	τισί,	πολιτευθέντες αὐτοί· καὶ τούτων οἱ
[2, 1262]	ἀναγκαῖον τοὺς διδόντας καὶ μεταφέροντας	τίσι	τίνας διδόασιν. Ἔτι δὲ καὶ
[2, 1266]	ἀναγκαίων ἄρχονται μᾶλλον. Δοκεῖ γάρ	τισι	τὸ περὶ τὰς οὐσίας εἶναι
[2, 1262]	γῆς περιόδους πραγματευομένων· εἶναι γάρ	τισι	τῶν ἄνω Λιβύων κοινὰς τὰς
[2, 1268]	ὁ ἀποδικάσας κρίνει, ἀλλὰ τὰς	εἴκοσι	μνᾶς· ἀλλ' ἐκεῖνος ἤδη ἐπιορκεῖ,
[2, 1268]	ὁ δικαζόμενος; Ὁ μὲν γὰρ	εἴκοσι	μνᾶς, ὁ δὲ δικαστὴς κρινεῖ
[2, 1268]	καταδικάσας, μὴ νομίζων ὀφείλειν τὰς	εἴκοσι	μνᾶς. Περὶ δὲ τοῦ τοῖς
[2, 1263]	πλεῖστοι διαφέρονται ἐκ τῶν ἐν	ποσὶ	καὶ ἐκ μικρῶν προσκρούοντες ἀλλήλοις.
[2, 1267]	ὅρος τὸ μὴ λυσιτελεῖν τοῖς	κρείττοσι	διὰ τὴν ὑπερβολὴν πολεμεῖν, ἀλλ'
[2, 1274]	δὲ καὶ Ἀνδροδάμας Ῥηγῖνος νομοθέτης	Χαλκιδεῦσι	τοῖς ἐπὶ Θρᾴκης, οὗ τὰ
[2, 1272]	τὴν γερουσίαν ἀνάλογον τοῖς ἐκεῖ	βασιλεῦσι	καὶ γέρουσιν· καὶ βέλτιον δὲ
[2, 1271]	αἴτιος· ἐπὶ γὰρ τοῖς βασιλεῦσιν,	οὖσι	στρατηγοῖς ἀιδίοις, ἡ ναυαρχία σχεδὸν
[2, 1270]	ἀλλ' ἀπώλετο διὰ τὴν ὀλιγανθρωπίαν.	Λέγουσι	δ' ὡς ἐπὶ μὲν τῶν
[2, 1261]	οὕτως εἶναι τὴν πόλιν ὥσπερ	λέγουσί	τινες, καὶ τὸ λεχθὲν ὡς
[2, 1274]	σύνοπτον τὸν δ' οὐ σύνοπτον.	Μυθολογοῦσι	γὰρ αὐτοὺς οὕτω τάξασθαι τὴν
[2, 1271]	Κρητικὴ τάξις πρὸς τὴν Λακωνικήν.	Γεωργοῦσί	τε γὰρ τοῖς μὲν οἱ
[2, 1273]	δ' οὔσης τῆς πολιτείας ἄριστα	ἐκφεύγουσι	τῷ πλουτεῖν αἰεί τι τοῦ
[2, 1262]	οὐ ῥᾴδιον εὐλαβηθῆναι τοῖς ταύτην	κατασκευάζουσι	τὴν κοινωνίαν, οἷον αἰκίας καὶ
[2, 1271]	Τούτου δὲ ἁμάρτημα οὐκ ἔλαττον·	νομίζουσι	μὲν γὰρ γίνεσθαι τἀγαθὰ τὰ
[2, 1269]	ὁμιλῆσαι τρόπον· ἀνιέμενοί τε γὰρ	ὑβρίζουσι	καὶ τῶν ἴσων ἀξιοῦσιν ἑαυτοὺς
[2, 1273]	πόλεις. Τούτῳ γὰρ ἰῶνται καὶ	ποιοῦσι	μόνιμον τὴν πολιτείαν. Ἀλλὰ τουτί
[2, 1263]	οὐ συμβαίνει τοῖς λίαν ἓν	ποιοῦσι	τὴν πόλιν, καὶ πρὸς τούτοις
[2, 1267]	γὰρ ἄλλαι ἀνθρώπων δέονται· ἐπεὶ	ἀδικουσί	γε τὰ μέγιστα διὰ τὰς
[2, 1272]	ἡμῖν τῆς πολιτείας. Πολιτεύεσθαι δὲ	δοκοῦσι	καὶ Καρχηδόνιοι καλῶς καὶ πολλὰ
[2, 1268]	μνᾶς. Περὶ δὲ τοῦ τοῖς	εὑρίσκουσί	τι τῇ πόλει συμφέρον ὡς
[2, 1269]	μισοῦσιν. Δῆλον οὖν ὡς οὐκ	ἐξευρίσκουσι	τὸν βέλτιστον τρόπον οἷς τοῦτο
[2, 1265]	ὀλιγαρχία, μέση δὲ τούτων, ἣν	καλοῦσι	πολιτείαν· ἐκ γὰρ τῶν ὁπλιτευόντων
[2, 1266]	ἐπικίνδυνον. Εἰ γάρ τινες συστῆναι	θέλουσι	καὶ μέτριοι τὸ πλῆθος, αἰεὶ
[2, 1263]	χαλεπόν, καὶ μάλιστα τῶν τοιούτων.	Δηλοῦσι	δ' αἱ τῶν συναποδήμων κοινωνίαι·
[2, 1263]	καθάπερ καὶ τὸ φιλοχρήματον, ἐπεὶ	φιλοῦσί	γε πάντες ὡς εἰπεῖν ἕκαστον
[2, 1272]	πολιτικὴ ἀλλὰ δυναστευτική. Πολλάκις γὰρ	ἐκβάλλουσι	συστάντες τινὲς τοὺς κόσμους ἢ
[2, 1262]	τίνα τρόπον δεῖ κατασκευάζεσθαι τοῖς	μέλλουσι	πολιτεύεσθαι τὴν ἀρίστην πολιτείαν, πότερον
[2, 1273]	καὶ τῆς Καρχηδονίων, αἵπερ δικαίως	εὐδοκιμοῦσι,	τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον. Τῶν
[2, 1263]	δὲ πονοῦντας, τοῖς ἐλάττω μὲν	λαμβάνουσι,	πλείω δὲ πονοῦσιν. Ὅλως δὲ
[2, 1264]	φυλάκων; Ἢ τί πλεῖον αὐτοῖς	ὑπομένουσι	τὴν ἀρχὴν αὐτῶν, ἢ τί
[2, 1264]	ἀρχὴν αὐτῶν, ἢ τί μαθόντες	ὑπομενοῦσι	τὴν ἀρχήν, ἐὰν μή τι
[2, 1268]	καὶ οἱ τὰ ὅπλα ἔχοντες	κοινωνοῦσι	τῆς πολιτείας πάντες, οἱ μὲν
[2, 1268]	κοινήν, ἀφ' ἧς οἱ προπολεμοῦντες	ἕξουσι	τὴν τροφήν, εἰ μὲν αὐτοὶ
[2, 1272]	ἢ συνεπιψηφίσαι τὰ δόξαντα τοῖς	γέρουσι	καὶ τοῖς κόσμοις. Τὰ μὲν
[2, 1271]	οὐδὲν πολέμους μεγάλους ἀναγκαζομένοις πολεμεῖν,	εἰσφέρουσί	τε κακῶς· διὰ γὰρ τὸ
[2, 1268]	ἄλλο πρόβλημα καὶ σκέψιν ἑτέραν·	ἀποροῦσι	γάρ τινες πότερον βλαβερὸν ἢ
[2, 1261]	τοῖς ἄλλοις ὡς ἑτέρου φροντίζοντος	ὀλιγωροῦσι	μᾶλλον, ὥσπερ ἐν ταῖς οἰκετικαῖς
[2, 1267]	ἰδίαν· ὅθεν μὲν τὰ νομιζόμενα	ποιήσουσι	πρὸς τοὺς θεούς, ἱεράν, ἀφ'
[2, 1261]	οἱ πολλοὶ θεράποντες ἐνίοτε χεῖρον	ὑπηρετοῦσι	τῶν ἐλαττόνων. Γίνονται δ' ἑκάστῳ
[2, 1269]	εἶναι τῷ φόνῳ τὸν φεύγοντα.	Ζητοῦσι	δ' ὅλως οὐ τὸ πάτριον
[2, 1272]	καθεστῶτες, ἂν εὐτελεῖς ὦσι μεγάλα	βλάπτουσι,	~καὶ ἔβλαψαν ἤδη τὴν πόλιν
[2, 1269]	τοῖς κυρίοις, καὶ κακοπαθῶς ζῶντες	ἐπιβουλεύουσι	καὶ μισοῦσιν. Δῆλον οὖν ὡς
[2, 1274]	ἐτελεύτησαν ἀμφότεροι. Καὶ νῦν ἔτι	δεικνύουσι	τοὺς τάφους αὐτῶν ἀλλήλοις μὲν
[2, 1272]	μὲν γὰρ ἔφοροι τὴν αὐτὴν	ἔχουσι	δύναμιν τοῖς ἐν τῇ Κρήτῃ
[2, 1265]	πεντακισχιλίων. Τὸ μὲν οὖν περιττὸν	ἔχουσι	πάντες οἱ τοῦ Σωκράτους λόγοι
[2, 1272]	κατὰ πόλεμον ἔχουσιν· ἐκκλησίας δὲ	μετέχουσι	πάντες, κυρία δ' οὐδενός ἐστιν
[2, 1273]	τῶν ἄλλων νκαὶ γὰρ ἐξεληλυθότες	ἄρχουσι	καὶ μέλλοντεσσ ὀλιγαρχικόν, τὸ δὲ
[2, 1267]	δ' ἐστίν, ἂν ἥττους τε	ὦσι	καὶ μὴ ἀδικῶνται. Οὐ καλῶς
[2, 1261]	ἔθνους, ὅταν μὴ κατὰ κώμας	ὦσι	κεχωρισμένοι τὸ πλῆθος, ἀλλ' οἷον
[2, 1272]	γὰρ κύριοι καθεστῶτες, ἂν εὐτελεῖς	ὦσι	μεγάλα βλάπτουσι, ~καὶ ἔβλαψαν ἤδη
[2, 1265]	μηδὲν ἔχειν, ἐάν τ' ἐλάττους	ὦσι	τὸ πλῆθος ἐάν τε πλείους.
[2, 1261]	τὸν λόγον, ἐὰν πάντες ἅμα	λέγωσι	τὸ ἐμὸν καὶ τὸ μὴ
[2, 1269]	ἐπὶ δὲ τῶν γυναικῶν ἐξημέληκεν·	ζῶσι	γὰρ ἀκολάστως πρὸς ἅπασαν ἀκολασίαν
[2, 1269]	οἱ τοιοῦτοι. Διὸ παρὰ τοῖς	Λάκωσι	τοῦθ' ὑπῆρχεν, καὶ πολλὰ διῳκεῖτο
[2, 1272]	τέτακται τοῖς Κρησὶν ἢ τοῖς	Λάκωσι,	φανερόν. Τὰ δὲ περὶ τοὺς
[2, 1268]	τι τῇ πόλει συμφέρον, ὅπως	τυγχάνωσι	τιμῆς, καὶ τοῖς παισὶ τῶν
[2, 1272]	διάζευξιν τῶν γυναικῶν, ἵνα μὴ	πολυτεκνῶσι,	τὴν πρὸς τοὺς ἄρρενας ποιήσας
[2, 1273]	κύριοι μετὰ τῶν γερόντων, ἂν	ὁμογνωμονῶσι	πάντες, εἰ δὲ μή, καὶ
[2, 1267]	ἢ πεινῆν, ἀλλὰ καὶ ὅπως	χαίρωσι	καὶ μὴ ἐπιθυμῶσιν· ἐὰν γὰρ
[2, 1267]	ἀλλὰ καὶ ἂν ἐπιθυμοῖεν ἵνα	χαίρωσι	ταῖς ἄνευ λυπῶν ἡδοναῖς. Τί
[2, 1274]	τὸ τοὺς μεθύοντας, ἄν τι	πταίσωσι,	πλείω ζημίαν ἀποτίνειν τῶν νηφόντων·
[2, 1269]	τὸν πλοῦτον, ἄλλως τε κἂν	τύχωσι	γυναικοκρατούμενοι, καθάπερ τὰ πολλὰ τῶν
[2, 1273]	τὸν βίον, περὶ ὧν εἴ	τι	ἀξιόλογον, εἴρηται σχεδὸν περὶ πάντων,
[2, 1273]	τὴν πόλιν ὅλην φιλοχρήματον. Ὅ	τι	δ' ἂν ὑπολάβῃ τίμιον εἶναι
[2, 1268]	ὄντας· εἰ δὲ τοῦτ' ἔσται,	τί	δεῖ τοὺς ἄλλους μετέχειν τῆς
[2, 1269]	ἐπὶ τῆς ἀρχῆς αὐτῶν. Καίτοι	τί	διαφέρει γυναῖκας ἄρχειν ἢ τοὺς
[2, 1272]	καὶ μάχεσθαι πρὸς ἀλλήλους. Καίτοι	τί	διαφέρει τὸ τοιοῦτον ἢ διά
[2, 1264]	αὐτὸν τρόπον κοινὰ πάντα πάντων,	τί	διοίσουσιν οὗτοι ἐκείνων τῶν φυλάκων;
[2, 1272]	πολιτείας, καὶ μήτε στάσιν, ὅ	τι	καὶ ἄξιον εἰπεῖν, γεγενῆσθαι μήτε
[2, 1274]	τοῖς νόμοις οὐδὲν ἔστιν ὅ	τι	καὶ μνείας ἄξιον, πλὴν ἡ
[2, 1269]	αἱ σκέψεις, μία μὲν εἴ	τι	καλῶς ἢ μὴ καλῶς πρὸς
[2, 1264]	ὑπομένουσι τὴν ἀρχὴν αὐτῶν, ἢ	τί	μαθόντες ὑπομενοῦσι τὴν ἀρχήν, ἐὰν
[2, 1263]	ὅσον διαφέρει τὸ νομίζειν ἴδιόν	τι.	Μὴ γὰρ οὐ μάτην τὴν
[2, 1267]	χαίρωσι ταῖς ἄνευ λυπῶν ἡδοναῖς.	Τί	οὖν ἄκος τῶν τριῶν τούτων;
[2, 1260]	χρήσιμον, ἔτι δὲ τὸ ζητεῖν	τι	παρ' αὐτὰς ἕτερον μὴ δοκῇ
[2, 1269]	φονικὰ νόμος ἔστιν, ἂν πλῆθός	τι	παράσχηται μαρτύρων ὁ διώκων τὸν
[2, 1267]	δημόσιοι ἔσονται καὶ μὴ πλήρωμά	τι	παρέξονται τῆς πόλεως. Ἀλλ' εἴπερ
[2, 1267]	πρῶτος τῶν μὴ πολιτευομένων ἐνεχείρησέ	τι	περὶ πολιτείας εἰπεῖν τῆς ἀρίστης.
[2, 1273]	τὸν τρόπον. Τῶν δὲ ἀποφηναμένων	τι	περὶ πολιτείας ἔνιοι μὲν οὐκ
[2, 1264]	οὗτοι ἐκείνων τῶν φυλάκων; Ἢ	τί	πλεῖον αὐτοῖς ὑπομένουσι τὴν ἀρχὴν
[2, 1266]	εἶναι καὶ φέρειν ἄρχοντας ἤ	τι	ποιεῖν ἄλλο τῶν πολιτικῶν, τοὺς
[2, 1272]	ᾗ καὶ δῆλον ὡς ἔχει	τι	πολιτείας ἡ τάξις, ἀλλ' οὐ
[2, 1262]	πολίτας, ὥστ' εὐλαβεῖσθαι τῶν τοιούτων	τι	πράττειν διὰ τὴν συγγένειαν. Περὶ
[2, 1269]	νενομοθέτηται τάξιν, ἑτέρα δ' εἴ	τι	πρὸς τὴν ὑπόθεσιν καὶ τὸν
[2, 1270]	αὐτῆς καθ' αὑτήν, ἀλλὰ συμβάλλεσθαί	τι	πρὸς τὴν φιλοχρηματίαν. Μετὰ γὰρ
[2, 1274]	αὐτοῦ τὸ τοὺς μεθύοντας, ἄν	τι	πταίσωσι, πλείω ζημίαν ἀποτίνειν τῶν
[2, 1264]	ὑπομενοῦσι τὴν ἀρχήν, ἐὰν μή	τι	σοφίζωνται τοιοῦτον οἷον Κρῆτες; Ἐκεῖνοι
[2, 1267]	δὲ τοῦτο μὴ λανθάνειν, ὅ	τι	συμφέρει πλῆθος οὐσίας. Ἴσως οὖν
[2, 1268]	νόμον ἐτίθει περὶ τῶν εὑρισκόντων	τι	τῇ πόλει συμφέρον, ὅπως τυγχάνωσι
[2, 1268]	Περὶ δὲ τοῦ τοῖς εὑρίσκουσί	τι	τῇ πόλει συμφέρον ὡς δεῖ
[2, 1261]	οὐδὲ πόλις ἔσται· πλῆθος γάρ	τι	τὴν φύσιν ἐστὶν ἡ πόλις,
[2, 1268]	τὴν τροφὴν εὐλόγως ἂν ἦσάν	τι	τῆς πόλεως μέρος, νῦν δ'
[2, 1273]	κληρωτὰς ἀριστοκρατικὸν θετέον, καὶ εἴ	τι	τοιοῦτον ἕτερον, καὶ τὸ τὰς
[2, 1273]	ἄριστα ἐκφεύγουσι τῷ πλουτεῖν αἰεί	τι	τοῦ δήμου μέρος, ἐκπέμποντες ἐπὶ
[2, 1265]	γίνεσθαι μείζονα μέχρι πενταπλασίας, διὰ	τί	τοῦτ' οὐκ ἂν εἴη ἐπὶ
[2, 1267]	τούτων ἄν τις θεωρήσειεν, εἴ	τι	τυγχάνει καλῶς εἰρηκὼς ἢ μὴ
[2, 1267]	τῆς πολιορκίας. Ἔστι μὲν οὖν	τι	τῶν συμφερόντων τὸ τὰς οὐσίας
[2, 1268]	ἀρχόντων καταστάσεως; Ἔτι οἱ γεωργοὶ	τί	χρήσιμοι τῇ πόλει; Τεχνίτας μὲν
[2, 1270]	τῶν ἐφόρων οὐχ ὁμολογουμένη τῷ	βουλήματι	τῆς πόλεως· αὐτὴ μὲν γὰρ
[2, 1269]	ἐστι τὴν τοῦ νόμου δύναμιν.	Ἔτι	δ' εἰ καὶ κινητέοι, πότερον
[2, 1266]	νομοθέτην, ἀλλὰ τοῦ μέσου στοχαστέον.	Ἔτι	δ' εἴ τις καὶ τὴν
[2, 1269]	τοῦτο συμβαίνει περὶ τὴν εἱλωτείαν.	Ἔτι	δ' ἡ περὶ τὰς γυναῖκας
[2, 1267]	φαίνονται πολλάκις ἐπιτιθέμενοι καὶ στασιάζοντες·	~ἔτι	δ' ἡ πονηρία τῶν ἀνθρώπων
[2, 1263]	τοῖς ἀλλήλων ὡς εἰπεῖν ἰδίοις,	ἔτι	δ' ἵπποις καὶ κυσίν, κἂν
[2, 1274]	καὶ τὰ συσσίτια τῶν γυναικῶν,	ἔτι	δ' ὁ περὶ τὴν μέθην
[2, 1268]	ἔσται τῆς διαλογῆς τῶν ψήφων;	Ἔτι	δ' οὐδὲν ἐπιορκεῖν ἀναγκάζει τὸν
[2, 1263]	τοὺς κεκτημένους ἰδίᾳ τὰς κτήσεις.	Ἔτι	δὲ δίκαιοιν μὴ μόνον λέγειν
[2, 1267]	τε πλήθει καὶ κόσμῳ πολυτελεῖ,	ἔτι	δὲ ἐσθῆτος εὐτελοῦς μὲν ἀλεεινῆς
[2, 1264]	ἢ καὶ καθ' ἕκαστον ἰδίας,	ἔτι	δὲ καὶ γυναῖκας καὶ παῖδας
[2, 1270]	νῦν νπαιδαριώδης γάρ ἐστι λίανν.	Ἔτι	δὲ καὶ κρίσεών εἰσι μεγάλων
[2, 1263]	νομοθέτου τοῦτ' ἔργον ἴδιόν ἐστιν.	Ἔτι	δὲ καὶ πρὸς ἡδονὴν ἀμύθητον
[2, 1262]	καὶ μεταφέροντας τίσι τίνας διδόασιν.	Ἔτι	δὲ καὶ τὰ πάλαι λεχθέντα
[2, 1262]	ἐν Φαρσάλῳ κληθεῖσα Δικαία ἵππος.	Ἔτι	δὲ καὶ τὰς τοιαύτας δυσχερείας
[2, 1271]	λέγομεν διδόναι δεῖν τὰς εὐθύνας.	Ἔτι	δὲ καὶ τὴν αἵρεσιν ἣν
[2, 1264]	τεχνίταις μέλλουσιν ἔσεσθαι καὶ γεωργοῖς.	Ἔτι	δὲ καὶ τὴν εὐδαιμονίαν ἀφαιρούμενος
[2, 1265]	τὴν χώραν καὶ τοὺς ἀνθρώπους.	Ἔτι	δὲ καλῶς ἔχει προσθεῖναι καὶ
[2, 1264]	μόνον τὴν παιδείαν τοῖς φύλαξιν.	Ἔτι	δὲ κυρίους ποιεῖ τῶν κτημάτων
[2, 1268]	ἢ ταῦτα ἢ ταῦτα δικάζοντας.	Ἔτι	δὲ νόμον ἐτίθει περὶ τῶν
[2, 1261]	φαίνεται συμβαῖνον ἐκ τῶν λόγων.	Ἔτι	δὲ πρός, τὸ τέλος ὅ
[2, 1273]	ταύτας αἱρεῖσθαι, τὴν μεγίστην ἀρχήν,	ἔτι	δὲ ταύτας πλείονα ἄρχειν χρόνον
[2, 1268]	ἔχουσιν καὶ ταύτην ἰδίᾳ γεωργήσουσιν.	Ἔτι	δὲ τὴν κοινήν, ἀφ' ἧς
[2, 1272]	καὶ δῆλον ὅτι ἐκεῖθεν ἐλήλυθεν.	Ἔτι	δὲ τῆς πολιτείας ἡ τάξις.
[2, 1260]	ἔχον ὀφθῇ καὶ τὸ χρήσιμον,	ἔτι	δὲ τὸ ζητεῖν τι παρ'
[2, 1266]	μὴ φανερὰν ἀτυχίαν δείξῃ συμβεβηκυῖαν,	ἔτι	δὲ τοὺς παλαιοὺς κλήρους διασῴζειν
[2, 1263]	καὶ ἐκ μικρῶν προσκρούοντες ἀλλήλοις.	Ἔτι	δὲ τῶν θεραπόντων τούτοις μάλιστα
[2, 1274]	βίον ἐτελεύτησαν ἀμφότεροι. Καὶ νῦν	ἔτι	δεικνύουσι τοὺς τάφους αὐτῶν ἀλλήλοις
[2, 1268]	ἀγαθόν. Ἐπεὶ δὲ πεποιήμεθα μνείαν,	ἔτι	μικρὰ περὶ αὐτοῦ διαστείλασθαι βέλτιον.
[2, 1268]	εἶναι τῆς τῶν ἀρχόντων καταστάσεως;	Ἔτι	οἱ γεωργοὶ τί χρήσιμοι τῇ
[2, 1262]	υἱός· ὥστε πάντες ὁμοίως ὀλιγωρήσουσιν.	~Ἔτι	οὕτως ἕκαστος ἐμὸς λέγει τὸν
[2, 1262]	αἰκίας ἔρωτας φόνους· οὐ γὰρ	ἔτι	προσαγορεύσουσιν ἀδελφοὺς καὶ τέκνα καὶ
[2, 1266]	χρημάτων ἢ τιμῆς ἢ συναμφοτέρων.	Ἔτι	στασιάζουσιν οὐ μόνον διὰ τὴν
[2, 1266]	τὴν πολιτείαν αὐτῶν· οὐ γὰρ	ἔτι	συνέβαινεν ἀπὸ τῶν ὡρισμένων τιμημάτων
[2, 1267]	ὁ τρόπος τῆς Φαλέου πολιτείας.	Ἔτι	τὰ πολλὰ βούλεται κατασκευάζειν ἐξ
[2, 1269]	ἀρχὰς ἀφίσταντο διὰ τὸ πολεμεῖν	ἔτι	τοῖς προσχώροις, Ἀχαιοῖς καὶ Περραιβοῖς
[2, 1272]	Τὰ δὲ περὶ τοὺς κόσμους	ἔτι	χεῖρον τῶν ἐφόρων. Ὃ μὲν
[2, 1272]	τοιοῦτον ἢ διά τινος χρόνου	μηκέτι	πόλιν εἶναι τὴν τοιαύτην, ἀλλὰ
[2, 1271]	τὰ καλούμενα φιδίτια νενομοθέτηται τῷ	καταστήσαντι	πρῶτον. Ἔδει γὰρ ἀπὸ κοινοῦ
[2, 1268]	βελτίων. Διόπερ οὐ ῥᾴδιον τῷ	λεχθέντι	ταχὺ συγχωρεῖν, εἴπερ μὴ συμφέρει
[2, 1269]	ἢ οὔ; Καὶ πότερον τῷ	τυχόντι	ἢ τισίν; Ταῦτα γὰρ ἔχει
[2, 1263]	κατὰ τὴν χώραν. Φανερὸν τοίνυν	ὅτι	βέλτιον εἶναι μὲν ἰδίας τὰς
[2, 1264]	γε θυμοειδέσι καὶ πολεμικοῖς ἀνδράσιν.	Ὅτι	δ' ἀναγκαῖον αὐτῷ ποιεῖν τοὺς
[2, 1262]	δὲ ἰσχυρᾶς τῆς ἡδονῆς γινομένης,	ὅτι	δ' ὁ μὲν πατὴρ ἢ
[2, 1271]	βίον ἕκαστον κρίνεσθαι τῶν βασιλέων.	Ὅτι	δ' ὁ νομοθέτης οὐδ' αὐτὸς
[2, 1274]	οὐ πρὸς τὴν συγγνώμην ἀπέβλεψεν,	ὅτι	δεῖ μεθύουσιν ἔχειν μᾶλλον, ἀλλὰ
[2, 1264]	τῶν θηρίων ποιεῖσθαι τὴν παραβολήν,	ὅτι	δεῖ τὰ αὐτὰ ἐπιτηδεύειν τὰς
[2, 1272]	ἕτερος ἔσται τοῦ διασκέψασθαι καιρός.	Ὅτι	δὴ τὰ περὶ τὰ συσσίτια
[2, 1265]	διὰ τὰς ἀτεκνίας ὁσωνοῦν γεννωμένων,	~ὅτι	δοκεῖ τοῦτο καὶ νῦν συμβαίνειν
[2, 1272]	οἱ Κρῆτες, ᾗ καὶ δῆλον	ὅτι	ἐκεῖθεν ἐλήλυθεν. Ἔτι δὲ τῆς
[2, 1268]	θετέον καὶ τὴν πολιτικήν, δῆλον	ὅτι	καὶ περὶ ταύτην ἀναγκαῖον ὁμοίως
[2, 1269]	μέρος ἀνὴρ καὶ γυνή, δῆλον	ὅτι	καὶ πόλιν ἐγγὺς τοῦ δίχα
[2, 1270]	αὗται τῶν γενομένων, ὥστε δῆλον	ὅτι	καὶ ταύτης τῆς ἁμαρτίας· ἀλλ'
[2, 1269]	Ἐκ μὲν οὖν τούτων φανερὸν	ὅτι	κινητέοι καὶ τινὲς καὶ ποτὲ
[2, 1261]	τοῦτο ἄριστόν ἐστι, τὸ μίαν	ὅτι	μάλιστ' εἶναι τὴν κοινωνίαν, οὐδὲ
[2, 1260]	κρατίστη πασῶν τοῖς δυναμένοις ζῆν	ὅτι	μάλιστα κατ' εὐχήν, δεῖ καὶ
[2, 1261]	τὴν πόλιν ὡς ἄριστον ὂν	ὅτι	μάλιστα πᾶσαν· λαμβάνει γὰρ ταύτην
[2, 1269]	ὑπεναντίως τῆς προκειμένης αὐτοῖς πολιτείας.	Ὅτι	μὲν οὖν δεῖ τῇ μελλούσῃ
[2, 1261]	οὐχ ὡς ἕκαστος δ' αὐτῶν.	Ὅτι	μὲν τοίνυν παραλογισμός τίς ἐστι
[2, 1271]	κακίας, καὶ τοῦτο μὲν καλῶς,	ὅτι	μέντοι ταῦτα κρείττω τῆς ἀρετῆς
[2, 1268]	τοῦτον δὴ τὸν τρόπον δῆλον	ὅτι	μεριοῦσιν· οἱ δὲ πάντα καταδικάσουσιν,
[2, 1270]	τοὺς Σπαρτιάτας, προάγεται τοὺς πολίτας	ὅτι	πλείστους ποιεῖσθαι παῖδας· ἔστι γὰρ
[2, 1270]	τέτταρας ἀτελῆ πάντων. Καίτοι φανερὸν	ὅτι	πολλῶν γινομένων, τῆς δὲ χώρας
[2, 1261]	μέγιστον ἀγαθὸν ἐν ταῖς πόλεσιν	ὅτι	τὰς πόλεις ἀναιρεῖ· καίτοι τό
[2, 1266]	ἴσως ἂν εἴπειεν ὁ Φαλέας	ὅτι	ταῦτα τυγχάνει λέγων αὐτός· οἴεται
[2, 1261]	καὶ κατ' ἄλλον τρόπον φανερὸν	ὅτι	τὸ λίαν ἑνοῦν ζητεῖν τὴν
[2, 1266]	οὕτω νομοθετοῦντας, ὃ λανθάνει νῦν,	ὅτι	τὸ τῆς οὐσίας τάττοντας πλῆθος
[2, 1270]	διὰ τῶν ἔργων αὐτῶν δῆλον	ὅτι	φαύλως αὐτοῖς εἶχε τὰ περὶ
[2, 1264]	δὲ μηδὲ τοῦτο αὐτὸ ἀγνοεῖν,	ὅτι	χρὴ προσέχειν τῷ πολλῷ χρόνῳ
[2, 1265]	εἰρημένον πλῆθος δεῖ μὴ λανθάνειν	ὅτι	χώρας δεήσει τοῖς τοσούτοις Βαβυλωνίας
[2, 1266]	μὴ νεωτεροποιοὺς εἶναι τοὺς τοιούτους.	Διότι	μὲν οὖν ἔχει τινὰ δύναμιν
[2, 1272]	καὶ τὸ διὰ βίου μεῖζόν	ἐστι	γέρας τῆς ἀξίας αὐτοῖς, καὶ
[2, 1262]	καὶ λοιδορίας· ὧν οὐδὲν ὅσιόν	ἐστι	γίνεσθαι πρὸς πατέρας καὶ μητέρας
[2, 1274]	τῇ δ' ἀκριβείᾳ τῶν νόμων	ἐστὶ	γλαφυρώτερος καὶ τῶν νῦν νομοθετῶν.
[2, 1265]	ζῆν εὖ. Τοῦτο δ' ἄρ'	ἐστι	καθόλου μᾶλλον, ἐπειδὴ ἔστι σωφρόνως
[2, 1260]	(ἡ γὰρ πολιτεία κοινωνία τίς	ἐστι,	καὶ πρῶτον ἀνάγκη τοῦ τόπου
[2, 1262]	χιλίων, ἢ ὅσων ἡ πόλις	ἐστί,	καὶ τοῦτο διστάζων· ἄδηλον γὰρ
[2, 1269]	ταύτην τὴν σκέψιν· ἄλλων γάρ	ἐστι	καιρῶν. Περὶ δὲ τῆς Λακεδαιμονίων
[2, 1270]	τοῦτον ὃν νῦν νπαιδαριώδης γάρ	ἐστι	λίανν. Ἔτι δὲ καὶ κρίσεών
[2, 1266]	κωλύουσιν, ὥσπερ ἐν Λοκροῖς νόμος	ἐστὶ	μὴ πωλεῖν ἐὰν μὴ φανερὰν
[2, 1271]	γερόντων κατά τε τὴν κρίσιν	ἐστὶ	παιδαριώδης, καὶ τὸ αὐτὸν αἰτεῖσθαι
[2, 1274]	Χαρώνδου δ' ἴδιον μὲν οὐδέν	ἐστι	πλὴν αἱ δίκαι τῶν ψευδομαρτυριῶν
[2, 1268]	ὅσα τε λοιπὰ τῶν ἀρχαίων	ἐστί	που νομίμων εὐήθη πάμπαν ἐστίν,
[2, 1271]	δὲ Κρητικὴ πολιτεία πάρεγγυς μέν	ἐστι	ταύτης, ἔχει δὲ μικρὰ μὲν
[2, 1271]	ἡ πᾶσα σύνταξις τῶν νόμων	ἐστί,	τὴν πολεμικήν· αὕτη γὰρ χρησίμη
[2, 1269]	ἑτέρους νόμους καινοὺς ἀσθενῆ ποιεῖν	ἐστι	τὴν τοῦ νόμου δύναμιν. Ἔτι
[2, 1261]	Ὅτι μὲν τοίνυν παραλογισμός τίς	ἐστι	τὸ λέγειν πάντας, φανερόν (τὸ
[2, 1261]	μὴν οὐδ' εἰ τοῦτο ἄριστόν	ἐστι,	τὸ μίαν ὅτι μάλιστ' εἶναι
[2, 1261]	λόγοις ἐριστικοὺς ποιεῖ συλλογισμούς· διό	ἐστι	τὸ πάντας τὸ αὐτὸ λέγειν
[2, 1269]	κατὰ μὲν τοὺς ἄνδρας φανερός	ἐστι	τοιοῦτος ὤν, ἐπὶ δὲ τῶν
[2, 1273]	μόνιμον τὴν πολιτείαν. Ἀλλὰ τουτί	ἐστι	τύχης ἔργον, δεῖ δὲ ἀστασιάστους
[2, 1273]	Ἐξ ἀρχῆς γὰρ τοῦθ' ὁρᾶν	ἐστι	τῶν ἀναγκαιοτάτων, ὅπως οἱ βέλτιστοι
[2, 1270]	πολίτας ὅτι πλείστους ποιεῖσθαι παῖδας·	ἔστι	γὰρ αὐτοῖς νόμος τὸν μὲν
[2, 1266]	καὶ τὴν αὐτὴν οὐδὲν ὄφελος·	ἔστι	γὰρ τὴν αὐτὴν μὲν εἶναι
[2, 1270]	κυρίους εἶναι κρίσεων μεγάλων ἀμφισβητήσιμον	(ἔστι	γάρ, ὥσπερ καὶ σώματος, καὶ
[2, 1272]	ἀλλὰ λύεσθαι τὴν πολιτικὴν κοινωνίαν;	Ἔστι	δ' ἐπικίνδυνος οὕτως ἔχουσα πόλις,
[2, 1264]	καὶ παιδεία καὶ νόμοι τίνες.	Ἔστι	δ' οὔθ' εὑρεῖν ῥᾴδιον, οὔτε
[2, 1263]	ὡς οὐκ ἔσται προϊοῦσα πόλις,	ἔστι	δ' ὡς ἔσται μέν, ἐγγὺς
[2, 1267]	τῆς γῆς κτῆσιν ἰσάζει μόνον,	ἔστι	δὲ καὶ δούλων καὶ βοσκημάτων
[2, 1268]	οὔπω τοῦτο παρ' ἄλλοις νενομοθετημένον	(ἔστι	δὲ καὶ ἐν Ἀθήναις οὗτος
[2, 1270]	κατὰ γράμματα καὶ τοὺς νόμους.	Ἔστι	δὲ καὶ ἡ δίαιτα τῶν
[2, 1261]	γε ἑκάστου ἀγαθὸν σῴζει ἕκαστον.	Ἔστι	δὲ καὶ κατ' ἄλλον τρόπον
[2, 1263]	τὴν παροιμίαν, κοινὰ τὰ φίλων.	Ἔστι	δὲ καὶ νῦν τὸν τρόπον
[2, 1270]	ἀναγκαῖον ἐκείνως τε καὶ οὕτως.	Ἔστι	δὲ καὶ τῶν γυναικῶν σχεδὸν
[2, 1263]	φίλαυτον εἶναι ψέγεται δικαίως· οὐκ	ἔστι	δὲ τοῦτο τὸ φιλεῖν ἑαυτόν,
[2, 1263]	τὴν πόλιν, ἀλλ' οὐ πάντως.	Ἔστι	μὲν γὰρ ὡς οὐκ ἔσται
[2, 1267]	σύννουν γενόμενον παύσασθαι τῆς πολιορκίας.	Ἔστι	μὲν οὖν τι τῶν συμφερόντων
[2, 1266]	τὰς οὐσίας, τοῦτο δ' οὐκ	ἔστι	μὴ παιδευομένοις ἱκανῶς ὑπὸ τῶν
[2, 1266]	Σόλων ἐνομοθέτησεν, καὶ παρ' ἄλλοις	ἔστι	νόμος ὃς κωλύει κτᾶσθαι γῆν
[2, 1265]	ἄρ' ἐστι καθόλου μᾶλλον, ἐπειδὴ	ἔστι	σωφρόνως μὲν ταλαιπώρως δὲ ζῆν,
[2, 1263]	ταῖς καλῶς οἰκουμέναις τὰ μὲν	ἔστι	τὰ δὲ γένοιτ' ἄν· ἰδίαν
[2, 1266]	εἰς τὰς ἀρχὰς βαδίζειν) ἀλλ'	ἔστι	τὴν ἰσότητα μὲν ὑπάρχειν τῆς
[2, 1272]	τετάχθαι καλῶς. Οὐδὲν γὰρ λήμματος	ἔστι	τοῖς κόσμοις ὥσπερ τοῖς ἐφόροις,
[2, 1263]	αὐτὸς ἔχει φιλίαν ἕκαστος, ἀλλ'	ἔστι	τοῦτο φυσικόν. ~Τὸ δὲ φίλαυτον
[2, 1273]	πλῆθος ἀποστῇ τῶν ἀρχομένων, οὐδὲν	ἔστι	φάρμακον διὰ τῶν νόμων τῆς
[2, 1272]	συναρχόντων αὐτῶν ἢ τῶν ἰδιωτῶν·	ἔξεστι	δὲ καὶ μεταξὺ τοῖς κόσμοις
[2, 1270]	καὶ μετρίαν τετάχθαι. Νῦν δ'	ἔξεστι	δοῦναί τε τὴν ἐπίκληρον ὅτῳ
[2, 1272]	ἐξωτερικῆς ἀρχῆς κοινωνοῦσιν οἱ Κρῆτες,	νεωστί	τε πόλεμος ξενικὸς διαβέβηκεν εἰς
[2, 1273]	ποιοῦσι μόνιμον τὴν πολιτείαν. Ἀλλὰ	τουτί	ἐστι τύχης ἔργον, δεῖ δὲ