HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, La Politique, livre II

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

η = 90 formes différentes pour 402 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Pages

[2, 1266]   ἐκκλησιάζειν εἶναι καὶ φέρειν ἄρχοντας ἤ τι ποιεῖν ἄλλο τῶν πολιτικῶν,

[2, 1265]   χώρας δεήσει τοῖς τοσούτοις Βαβυλωνίας ἤ τινος ἄλλης ἀπεράντου τὸ πλῆθος,

[2, 1264]   τῶν τεχνιτῶν, πότερον οὐδεμιᾶς μεθέξουσιν ἤ τινος ἀρχῆς, καὶ πότερον ὅπλα

[2, 1265]   αὗται, οἷον οὐσίᾳ πράως μὲν ἢ ἀνδρείως χρῆσθαι οὐκ ἔστιν, σωφρόνως

[2, 1269]   τὸν Ἄρην πρὸς τὴν Ἀφροδίτην· ἢ γὰρ πρὸς τὴν τῶν ἀρρένων

[2, 1262]   καὶ πλεῖον συμβαίνειν ἀναγκαῖον ἀγνοούντων ἢ γνωριζόντων, καὶ γενομένων τῶν μὲν

[2, 1263]   φιλεῖν ἑαυτόν, ἀλλὰ τὸ μᾶλλον ἢ δεῖ φιλεῖν, καθάπερ καὶ τὸ

[2, 1272]   Καίτοι τί διαφέρει τὸ τοιοῦτον ἢ διά τινος χρόνου μηκέτι πόλιν

[2, 1263]   καὶ βοηθῆσαι φίλοις ἢ ξένοις ἢ ἑταίροις ἥδιστον· ὃ γίνεται τῆς

[2, 1272]   διαφέρον Ἐκ τούτων αἱρετοὺς μᾶλλον ἢ καθ' ἡλικίαν. Μεγάλων γὰρ κύριοι

[2, 1264]   κοινὰς εἶναι δεῖ τὰς κτήσεις ἢ καὶ καθ' ἕκαστον ἰδίας, ἔτι

[2, 1270]   βέλτιον ἦν μηδεμίαν ἢ ὀλίγην ἢ καὶ μετρίαν τετάχθαι. Νῦν δ'

[2, 1263]   τὸν τρόπον κοινωνεῖν τῶν βαρβάρων) ἢ καὶ τὰ γήπεδα καὶ τοὺς

[2, 1271]   τὰ περιμάχητα δι' ἀρετῆς μᾶλλον ἢ κακίας, καὶ τοῦτο μὲν καλῶς,

[2, 1262]   τὸν εὖ πράττοντα τῶν πολιτῶν ἢ κακῶς, ὁπόστος τυγχάνει τὸν ἀριθμὸν

[2, 1265]   Λακώνων ἄν τις ἐπαινέσειε μᾶλλον, ἢ κἂν ἄλλην τινὰ ἀριστοκρατικωτέραν. Ἔνιοι

[2, 1269]   καὶ πολεμικῶν γενῶν, ἔξω Κελτῶν ἢ κἂν εἴ τινες ἕτεροι φανερῶς

[2, 1262]   τὸν αὐτόν, ὁ δ' ἀνεψιόν, ἢ κατ' ἄλλην τινὰ συγγένειαν ἢ

[2, 1272]   πάντα βέλτιον γίνεσθαι κατὰ νόμον ἢ κατ' ἀνθρώπων βούλησιν· οὐ γὰρ

[2, 1261]   οἷόν τε πάντας ἄρχειν, ἀλλ' ἢ κατ' ἐνιαυτὸν ἢ κατά τινα

[2, 1262]   τινὰ συγγένειαν ἢ πρὸς αἵματος ἢ κατ' οἰκειότητα καὶ κηδείαν αὑτοῦ

[2, 1261]   ἄρχειν, ἀλλ' ἢ κατ' ἐνιαυτὸν ἢ κατά τινα ἄλλην τάξιν ἢ

[2, 1261]   ὡς νῦν οὕτω βέλτιον ἔχειν, ἢ κατὰ τὸν ἐν τῇ Πολιτείᾳ

[2, 1268]   ἐπιορκεῖν ἀναγκάζει τὸν ἁπλῶς ἀποδικάσαντα ἢ καταδικάσαντα, εἴπερ ἁπλῶς τὸ ἔγκλημα

[2, 1264]   καὶ γυναῖκας καὶ παῖδας ἰδίους ἢ κοινούς. Εἰ μὲν γὰρ τὸν

[2, 1263]   γίνεσθαι πρὸς τοὺς ἀπολαύοντας μὲν ἢ λαμβάνοντας πολλά, ὀλίγα δὲ πονοῦντας,

[2, 1266]   ὑπάρχειν τῆς οὐσίας, ταύτην δ' ἢ λίαν εἶναι πολλήν, ὥστε τρυφᾶν,

[2, 1266]   λίαν εἶναι πολλήν, ὥστε τρυφᾶν, ἢ λίαν ὀλίγην, ὥστε ζῆν γλίσχρως.

[2, 1262]   ἐμὸν προσαγορεύοντα δισχιλίων καὶ μυρίων, ἢ μᾶλλον ὡς νῦν ἐν ταῖς

[2, 1271]   βέλτιόν ἐστιν ὑπάρχειν ταῖς πόλεσιν ἢ μὴ βέλτιον, ἄλλος ἔστω λόγος·

[2, 1270]   σκοποῦμεν, τίνι δεῖ συγγνώμην ἔχειν ἢ μὴ ἔχειν, ἀλλὰ περὶ τοῦ

[2, 1267]   εἴ τι τυγχάνει καλῶς εἰρηκὼς ἢ μὴ καλῶς. Ἱππόδαμος δὲ Εὐρυφῶντος

[2, 1269]   μία μὲν εἴ τι καλῶς ἢ μὴ καλῶς πρὸς τὴν ἀρίστην

[2, 1262]   τὴν ἀρίστην πολιτείαν, πότερον κοινὴν ἢ μὴ κοινὴν εἶναι τὴν κτῆσιν.

[2, 1264]   εὐδαιμονεῖν ὅλην, μὴ τῶν πλείστων ἢ μὴ πάντων μερῶν ἢ τινῶν

[2, 1264]   κεκτῆσθαι καὶ τούτους καὶ συμπολεμεῖν ἢ μή, περὶ τούτων οὐδὲν διώρικεν

[2, 1272]   ὁμιλίαν, περὶ ἧς εἰ φαύλως ἢ μὴ φαύλως, ἕτερος ἔσται τοῦ

[2, 1260]   πάντας πάντων κοινωνεῖν τοὺς πολίτας, ἢ μηδενός, ἢ τινῶν μὲν τινῶν

[2, 1274]   γὰρ τὸ πλείους ὑβρίζειν μεθύοντας ἢ νήφοντας οὐ πρὸς τὴν συγγνώμην

[2, 1263]   τὸ χαρίσασθαι καὶ βοηθῆσαι φίλοις ἢ ξένοις ἢ ἑταίροις ἥδιστον· ὃ

[2, 1268]   δὲ δικαστὴς κρινεῖ δέκα μνᾶς (ἢ ὁ μὲν πλέον ὁ δ'

[2, 1270]   μεγάλας. Καίτοι βέλτιον ἦν μηδεμίαν ἢ ὀλίγην ἢ καὶ μετρίαν τετάχθαι.

[2, 1261]   φροντίζουσιν, τῶν δὲ κοινῶν ἧττον, ἢ ὅσον ἑκάστῳ ἐπιβάλλει· πρὸς γὰρ

[2, 1262]   λέγων καθ' ἕκαστον τῶν χιλίων, ἢ ὅσων ἡ πόλις ἐστί, καὶ

[2, 1269]   πάντες καὶ ἐν πάσῃ πολιτείᾳ, ἢ οὔ; Καὶ πότερον τῷ τυχόντι

[2, 1267]   ζητητέον ἢ τάξιν τινὰ μετρίαν, ἢ πάντα ἐατέον. Φαίνεται δ' ἐκ

[2, 1267]   κατασκευὴ πολλὴ τῶν καλουμένων ἐπίπλων· ἢ πάντων οὖν τούτων ἰσότητα ζητητέον

[2, 1262]   τὸν ἐμὸν ἢ υἱὸν πατέρα ἢ πατέρα υἱόν. Ὥσπερ γὰρ μικρὸν

[2, 1262]   ἐν τῇ πολιτείᾳ τῇ τοιαύτῃ ἢ πατέρα ὡς υἱῶν ἢ υἱὸν

[2, 1267]   μὴ λωποδυτεῖν διὰ τὸ ῥιγοῦν ἢ πεινῆν, ἀλλὰ καὶ ὅπως χαίρωσι

[2, 1268]   δ' εἰσηγεῖσθαί τινας νόμων λύσιν ἢ πολιτείας ὡς κοινὸν ἀγαθόν. Ἐπεὶ

[2, 1262]   ἢ κατ' ἄλλην τινὰ συγγένειαν ἢ πρὸς αἵματος ἢ κατ' οἰκειότητα

[2, 1269]   πρὸς τὴν τῶν ἀρρένων ὁμιλίαν ἢ πρὸς τὴν τῶν γυναικῶν φαίνονται

[2, 1270]   τέτακται φαύλως· ὠνεῖσθαι μὲν γάρ, ἢ πωλεῖν τὴν ὑπάρχουσαν, ἐποίησεν οὐ

[2, 1268]   ἀποροῦσι γάρ τινες πότερον βλαβερὸν ἢ συμφέρον ταῖς πόλεσι τὸ κινεῖν

[2, 1266]   πλεονεκτεῖν ἢ χρημάτων ἢ τιμῆς ἢ συναμφοτέρων. Ἔτι στασιάζουσιν οὐ μόνον

[2, 1272]   κυρία δ' οὐδενός ἐστιν ἀλλ' ἢ συνεπιψηφίσαι τὰ δόξαντα τοῖς γέρουσι

[2, 1267]   πάντων οὖν τούτων ἰσότητα ζητητέον ἢ τάξιν τινὰ μετρίαν, ἢ πάντα

[2, 1266]   γὰρ δεῖ τὰς ἐπιθυμίας ὁμαλίζειν ἢ τὰς οὐσίας, τοῦτο δ' οὐκ

[2, 1264]   εἶναι χαλεποὺς καὶ φρονημάτων πλήρεις, ἢ τὰς παρ' ἐνίοις εἱλωτείας τε

[2, 1268]   ἀναγκάζειν γὰρ ἐπιορκεῖν ἢ ταῦτα ἢ ταῦτα δικάζοντας. Ἔτι δὲ νόμον

[2, 1268]   νενομοθετῆσθαι καλῶς· ἀναγκάζειν γὰρ ἐπιορκεῖν ἢ ταῦτα ἢ ταῦτα δικάζοντας. Ἔτι

[2, 1266]   ἦν τοῖς ἐκ τῶν τρίτων ἢ τετάρτων, ἐκ δὲ τοῦ τετάρτου

[2, 1264]   αὐτοῖς ὑπομένουσι τὴν ἀρχὴν αὐτῶν, ἢ τί μαθόντες ὑπομενοῦσι τὴν ἀρχήν,

[2, 1264]   διοίσουσιν οὗτοι ἐκείνων τῶν φυλάκων; Ἢ τί πλεῖον αὐτοῖς ὑπομένουσι τὴν

[2, 1266]   προαιρετικοὶ τοῦ πλεονεκτεῖν ἢ χρημάτων ἢ τιμῆς ἢ συναμφοτέρων. Ἔτι στασιάζουσιν

[2, 1264]   πλείστων ἢ μὴ πάντων μερῶν ἢ τινῶν ἐχόντων τὴν εὐδαιμονίαν. Οὐ

[2, 1261]   τὴν μέλλουσαν οἰκήσεσθαι πόλιν καλῶς, ἢ τινῶν μὲν τινῶν δ' οὒ

[2, 1260]   κοινωνεῖν τοὺς πολίτας, ἢ μηδενός, ἢ τινῶν μὲν τινῶν δὲ μή.

[2, 1269]   οὔ; Καὶ πότερον τῷ τυχόντι ἢ τισίν; Ταῦτα γὰρ ἔχει μεγάλην

[2, 1266]   ἐκ δημοκρατίας καὶ τυραννίδος, ἃς ἢ τὸ παράπαν οὐκ ἄν τις

[2, 1272]   συσσίτια βέλτιον τέτακται τοῖς Κρησὶν ἢ τοῖς Λάκωσι, φανερόν. Τὰ δὲ

[2, 1272]   συσσιτίων ἔχει βέλτιον τοῖς Κρησὶν ἢ τοῖς Λάκωσιν. Ἐν μὲν γὰρ

[2, 1262]   τὰς γυναῖκας καὶ τοὺς παῖδας ἢ τοῖς φύλαξιν· ~ἧττον γὰρ ἔσται

[2, 1262]   μὲν οὖν ἀνάγκη ἀμφοτέρους ἐφθάρθαι ἢ τὸν ἕνα, ἐν δὲ τῇ

[2, 1263]   τις τὴν συμφωνίαν ποιήσειεν ὁμοφωνίαν ἢ τὸν ῥυθμὸν βάσιν μίαν. Ἀλλὰ

[2, 1262]   Κρεῖττον γὰρ ἴδιον ἀνεψιὸν εἶναι ἢ τὸν τρόπον τοῦτον υἱόν. Οὐ

[2, 1262]   τὸν ἀριθμὸν ὤν, οἷον ἐμὸς ἢ τοῦ δεῖνος, τοῦτον τὸν τρόπον

[2, 1263]   νὅπερ ἔνια ποιεῖ τῶν ἐθνῶνν, ἢ τοὐναντίον τὴν μὲν γῆν κοινὴν

[2, 1269]   Καίτοι τί διαφέρει γυναῖκας ἄρχειν ἢ τοὺς ἄρχοντας ὑπὸ τῶν γυναικῶν

[2, 1263]   κοινωνοῦντας πολλῷ διαφερομένους μᾶλλον ὁρῶμεν ἢ τοὺς χωρὶς τὰς οὐσίας ἔχοντας·

[2, 1262]   οἰκειότητα καὶ κηδείαν αὑτοῦ πρῶτον ἢ τῶν αὑτοῦ, πρὸς δὲ τούτοις

[2, 1272]   κόσμους ἢ τῶν συναρχόντων αὐτῶν ἢ τῶν ἰδιωτῶν· ἔξεστι δὲ καὶ

[2, 1272]   ἐκβάλλουσι συστάντες τινὲς τοὺς κόσμους ἢ τῶν συναρχόντων αὐτῶν ἢ τῶν

[2, 1262]   καὶ ἥκιστα λέγειν τὸν ἐμὸν ἢ υἱὸν πατέρα ἢ πατέρα υἱόν.

[2, 1262]   τοιαύτῃ ἢ πατέρα ὡς υἱῶν ἢ υἱὸν ὡς πατρός, ἢ ὡς

[2, 1262]   ὅτι δ' ὁ μὲν πατὴρ ἢ υἱός, οἱ δ' ἀδελφοὶ ἀλλήλων,

[2, 1266]   οὐκ ἄν τις θείη πολιτείας ἢ χειρίστας πασῶν. Βέλτιον οὖν λέγουσιν

[2, 1266]   ἧς ἔσονται προαιρετικοὶ τοῦ πλεονεκτεῖν ἢ χρημάτων ἢ τιμῆς ἢ συναμφοτέρων.

[2, 1261]   ἢ κατά τινα ἄλλην τάξιν ἢ χρόνου. Καὶ συμβαίνει δὴ τὸν

[2, 1262]   υἱῶν ἢ υἱὸν ὡς πατρός, ἢ ὡς ἀδελφοὺς ἀλλήλων. Δύο γάρ

[2, 1263]   περὶ τὴν κτῆσιν πότερον κἂν ᾖ ἐκεῖνα χωρίς, καθ' ὃν νῦν

[2, 1267]   μόνον, ὅταν δ' ἤδη τοῦτ' ᾖ πάτριον, ἀεὶ δέονται τοῦ πλείονος,

[2, 1264]   παρὰ τοῖς μηδὲν ἀξίωμα κεκτημένοις, ἦ που δῆθεν παρά γε θυμοειδέσι

[2, 1268]   κινεῖν τοὺς πατρίους νόμους, ἂν ᾖ τις ἄλλος βελτίων. Διόπερ οὐ

[2, 1261]   γὰρ τῷ ποσῷ χρήσιμον, κἂν ᾖ τὸ αὐτὸ τῷ εἴδει ιβοηθείας

[2, 1269]   δόξειεν εἶναι πολλῆς. Ὅταν γὰρ ᾖ τὸ μὲν βέλτιον μικρόν, τὸ

[2, 1270]   διὰ τὴν γερουσίαν (ἆθλον γὰρ ἡ ἀρχὴ αὕτη τῆς ἀρετῆς ἐστιν)

[2, 1270]   περὶ τὴν ἐφορείαν ἔχει φαύλως. Ἡ γὰρ ἀρχὴ κυρία μὲν αὐτὴ

[2, 1266]   οὖν λέγουσιν οἱ πλείους μιγνύντες· ἡ γὰρ ἐκ πλειόνων συγκειμένη πολιτεία

[2, 1260]   μηδενὸς κοινωνεῖν φανερὸν ὡς ἀδύνατον (ἡ γὰρ πολιτεία κοινωνία τίς ἐστι,

[2, 1271]   ἃ μάλιστ' ἄν τις ἐπιτιμήσειεν. Ἡ δὲ Κρητικὴ πολιτεία πάρεγγυς μέν

[2, 1265]   ἀναγκαῖον αἴτιον γίνεσθαι τοῖς πολίταις, ἡ δὲ πενία στάσιν ἐμποιεῖ καὶ

[2, 1265]   χαλεπὸν δὲ οἰκίας δύο οἰκεῖν. Ἡ δὲ σύνταξις ὅλη βούλεται μὲν

[2, 1270]   τοὺς νόμους. Ἔστι δὲ καὶ ἡ δίαιτα τῶν ἐφόρων οὐχ ὁμολογουμένη

[2, 1262]   τὰ τέκνα τοῖς γονεῦσιν, ὥσπερ ἡ ἐν Φαρσάλῳ κληθεῖσα Δικαία ἵππος.

[2, 1274]   πάθους, ὅπως μὴ ἄποπτος ἔσται ἡ Κορινθία ἀπὸ τοῦ χώματος, τὸν

[2, 1271]   περὶ Καμικόν. Ἔχει δ' ἀνάλογον ἡ Κρητικὴ τάξις πρὸς τὴν Λακωνικήν.

[2, 1268]   Ἔπειτα πῶς οὐκ ἔσται ταραχώδης ἡ κρίσις, ὅταν ὀφείλειν μὲν ὁ

[2, 1272]   διαφέρουσιν, ἥ τε Κρητικὴ καὶ ἡ Λακωνικὴ καὶ τρίτη τούτων ἡ

[2, 1264]   τὸ πλῆθος τὸ τῶν βαναύσων. Ἡ μὲν οὖν πολιτεία περὶ ἧς

[2, 1271]   τοῖς βασιλεῦσιν, οὖσι στρατηγοῖς ἀιδίοις, ἡ ναυαρχία σχεδὸν ἑτέρα βασιλεία καθέστηκεν.

[2, 1271]   τάξιν τῶν νόμων. Δοκεῖ δ' ἡ νῆσος καὶ πρὸς τὴν ἀρχὴν

[2, 1271]   ἐπιτετίμηκεν· πρὸς γὰρ μέρος ἀρετῆς ἡ πᾶσα σύνταξις τῶν νόμων ἐστί,

[2, 1269]   περὶ τὴν εἱλωτείαν. Ἔτι δ' ἡ περὶ τὰς γυναῖκας ἄνεσις καὶ

[2, 1270]   μίαν γὰρ πληγὴν οὐχ ὑπήνεγκεν ἡ πόλις, ἀλλ' ἀπώλετο διὰ τὴν

[2, 1261]   δ' ἐκ πλειόνων ἀνθρώπων ἐστὶν ἡ πόλις, ἀλλὰ καὶ ἐξ εἴδει

[2, 1261]   γάρ τι τὴν φύσιν ἐστὶν ἡ πόλις, γινομένη τε μία μᾶλλον

[2, 1262]   ἕκαστον τῶν χιλίων, ἢ ὅσων ἡ πόλις ἐστί, καὶ τοῦτο διστάζων·

[2, 1267]   ἐπιτιθέμενοι καὶ στασιάζοντες· ~ἔτι δ' ἡ πονηρία τῶν ἀνθρώπων ἄπληστον, καὶ

[2, 1266]   ἐπιβάλλῃ περὶ τῆς τοιαύτης πολιτείας ἡ σκέψις· ἔχει δὲ καὶ περὶ

[2, 1261]   τῷ εἴδει ιβοηθείας γὰρ χάριν ἡ συμμαχία πέφυκενν, ὥσπερ ἂν εἰ

[2, 1272]   δῆλον ὡς ἔχει τι πολιτείας ἡ τάξις, ἀλλ' οὐ πολιτεία ἐστὶν

[2, 1272]   ἐλήλυθεν. Ἔτι δὲ τῆς πολιτείας ἡ τάξις. Οἱ μὲν γὰρ ἔφοροι

[2, 1273]   Λακεδαίμονἰ. Παρεκβαίνει δὲ τῆς ἀριστοκρατίας ἡ τάξις τῶν Καρχηδονίων μάλιστα πρὸς

[2, 1267]   εἰς ἄπειρον ἔλθωσιν. Ἄπειρος γὰρ ἡ τῆς ἐπιθυμίας φύσις, ἧς πρὸς

[2, 1266]   δύναμιν εἰς τὴν πολιτικὴν κοινωνίαν ἡ τῆς οὐσίας ὁμαλότης, καὶ τῶν

[2, 1263]   ἔργον ἐστίν. Εὐπρόσωπος μὲν οὖν ἡ τοιαύτη νομοθεσία καὶ φιλάνθρωπος ἂν

[2, 1264]   Καὶ περὶ τῶν ἐχομένων τίς ἡ τούτων τε πολιτεία καὶ παιδεία

[2, 1269]   ἔοικε συμβεβηκέναι τοῖς Λάκωσιν εὐλόγως ἡ τῶν γυναικῶν ἄνεσις. ~Ἔξω γὰρ

[2, 1271]   δ' εἰσίν. Δόξειε δ' ἂν ἡ τῶν ἐφόρων ἀρχὴ πάσας εὐθύνειν

[2, 1272]   ἡ Λακωνικὴ καὶ τρίτη τούτων ἡ τῶν Καρχηδονίων. Καὶ πολλὰ τῶν

[2, 1271]   πλεῖστα μεμιμῆσθαι τὴν Κρητικὴν πολιτείαν ἡ τῶν Λακώνων· τὰ δὲ πλεῖστα

[2, 1274]   νῦν νομοθετῶν. Φαλέου δ' ἴδιον ἡ τῶν οὐσιῶν ἀνομάλωσις, Πλάτωνος δ'

[2, 1274]   τι καὶ μνείας ἄξιον, πλὴν ἡ χαλεπότης διὰ τὸ τῆς ζημίας

[2, 1270]   μικράν· διόπερ εἰς ὀλίγους ἧκεν ἡ χώρα. Τοῦτο δὲ καὶ διὰ

[2, 1269]   τρόπον ὑπάρχειν, οὐ ῥᾴδιον λαβεῖν. Ἥ τε γὰρ Θετταλῶν πενεστεία πολλάκις

[2, 1272]   καὶ τῶν ἄλλων πολὺ διαφέρουσιν, ἥ τε Κρητικὴ καὶ ἡ Λακωνικὴ

[2, 1274]   τῶν οὐσιῶν ἀνομάλωσις, Πλάτωνος δ' ἥ τε τῶν γυναικῶν καὶ παίδων

[2, 1273]   τὴν ὀλιγαρχίαν κατά τινα διάνοιαν ἣ συνδοκεῖ τοῖς πολλοῖς· οὐ γὰρ

[2, 1272]   ἀλλὰ ἀνδρεῖα, καθάπερ οἱ Κρῆτες, ᾗ καὶ δῆλον ὅτι ἐκεῖθεν ἐλήλυθεν.

[2, 1272]   δίκας βούλωνται δοῦναι τῶν δυνατῶν· ᾗ καὶ δῆλον ὡς ἔχει τι

[2, 1273]   φιλοχρήματον. Ὅ τι δ' ἂν ὑπολάβῃ τίμιον εἶναι τὸ κύριον, ἀνάγκη

[2, 1262]   τοῦτο διστάζων· ἄδηλον γὰρ ᾧ συνέβη γενέσθαι τέκνον καὶ σωθῆναι γενόμενον.

[2, 1261]   τῇ Πολιτείᾳ γεγραμμένον νόμον; Ἔχει δὴ δυσχερείας ἄλλας τε πολλὰς τὸ

[2, 1264]   εὐδαίμονες, τίνες ἕτεροι; Οὐ γὰρ δὴ οἵ γε τεχνῖται καὶ τὸ

[2, 1263]   κτήσεως ἰδίας οὔσης. Ταῦτά τε δὴ οὐ συμβαίνει τοῖς λίαν ἓν

[2, 1272]   κόσμοις ἀπειπεῖν τὴν ἀρχήν. Ταῦτα δὴ πάντα βέλτιον γίνεσθαι κατὰ νόμον

[2, 1268]   καὶ τοῖς μαχίμοις παρέξουσιν; Ταῦτα δὴ πάντα πολλὴν ἔχει ταραχήν. Οὐ

[2, 1266]   ἀποδεῖξαί φησι δεῖν ἀριθμόν. Ἔσονται δὴ πλείους οἱ ἐκ τῶν μεγίστων

[2, 1261]   εἶναι καὶ τὰς κτήσεις. Τοῦτο δὴ πότερον ὡς νῦν οὕτω βέλτιον

[2, 1272]   ἔσται τοῦ διασκέψασθαι καιρός. Ὅτι δὴ τὰ περὶ τὰ συσσίτια βέλτιον

[2, 1261]   φήσει τὸν αὐτὸν καὶ γυναῖκα δὴ τὴν αὐτήν, καὶ περὶ τῆς

[2, 1268]   ὁ δὲ τέτταρας, καὶ τοῦτον δὴ τὸν τρόπον δῆλον ὅτι μεριοῦσιν·

[2, 1274]   μισθοφόρα κατέστησε Περικλῆς, καὶ τοῦτον δὴ τὸν τρόπον ἕκαστος τῶν δημαγωγῶν

[2, 1261]   τάξιν ἢ χρόνου. Καὶ συμβαίνει δὴ τὸν τρόπον τοῦτον ὥστε πάντας

[2, 1261]   ἂν ἄλλοι γενόμενοι. Τὸν αὐτὸν δὴ τρόπον ἀρχόντων ἕτεροι ἑτέρας ἄρχουσιν

[2, 1261]   τῆς οὐσίας καὶ περὶ ἑκάστου δὴ τῶν συμβαινόντων ὡσαύτως) νῦν δ'

[2, 1268]   τὰς εἴκοσι μνᾶς· ἀλλ' ἐκεῖνος ἤδη ἐπιορκεῖ, ὁ καταδικάσας, μὴ νομίζων

[2, 1266]   χαλεπὸν ᾤετο ποιεῖν, τὰς δ' ἤδη κατοικουμένας ἐργωδέστερον μέν, ὅμως δὲ

[2, 1273]   ὦσι μεγάλα βλάπτουσι, ~καὶ ἔβλαψαν ἤδη τὴν πόλιν τὴν τῶν Λακεδαιμονίων.

[2, 1267]   γὰρ ἔλαττον τούτου λαβὼν ἐκλιπεῖν ἤδη τὸν Ἀταρνέα· ταῦτα δ' εἰπὼν

[2, 1261]   δ' οἰκίας, καὶ βούλεταί γ' ἤδη τότε εἶναι πόλις ὅταν αὐτάρκη

[2, 1267]   ἱκανὸν διωβελία μόνον, ὅταν δ' ἤδη τοῦτ' ᾖ πάτριον, ἀεὶ δέονται

[2, 1267]   τῶν γεωργῶν ἰδίαν. ετο δ' εἴδη καὶ τῶν νόμων εἶναι τρία

[2, 1265]   δ' ἄρ' ἐστι καθόλου μᾶλλον, ἐπειδὴ ἔστι σωφρόνως μὲν ταλαιπώρως δὲ

[2, 1270]   οὐ μὴν ἀλλ' εἴτ' ἐστὶν ἀληθῆ ταῦτα εἴτε μή, βέλτιον τὸ

[2, 1268]   τῶν ἀρχαίων ἐστί που νομίμων εὐήθη πάμπαν ἐστίν, ~οἷον ἐν Κύμῃ

[2, 1265]   τῶν ἀρχαιοτάτων, τοὺς οἴκους ἴσους ᾠήθη δεῖν διαμένειν καὶ τὸ πλῆθος

[2, 1274]   Μηδικοῖς ὁ δῆμος αἴτιος γενόμενος ἐφρονηματίσθη καὶ δημαγωγοὺς ἔλαβε φαύλους ἀντιπολιτευομένων

[2, 1260]   ἵνα τό τ' ὀρθῶς ἔχον ὀφθῇ καὶ τὸ χρήσιμον, ἔτι δὲ

[2, 1270]   ἔχοντα μὴ καλῶς ἔοικεν, ὥσπερ ἐλέχθη καὶ πρότερον, οὐ μόνον ἀπρέπειάν

[2, 1267]   ἴσαι· ὅθεν καὶ Ἐν δὲ ἰῇ τιμῇ ἠμὲν κακὸς ἠδὲ καὶ

[2, 1268]   ἔχειν. Σημεῖον δ' ἂν γεγονέναι φαίη τις ἐπ' αὐτῶν τῶν ἔργων·

[2, 1265]   διὰ τί τοῦτ' οὐκ ἂν εἴη ἐπὶ τῆς γῆς μέχρι τινός;

[2, 1274]   ὢν ὁ δῆμος δοῦλος ἂν εἴη καὶ πολέμιος) τὰς δ' ἀρχὰς

[2, 1261]   οὖν ὡς ἕκαστος, τάχ' ἂν εἴη μᾶλλον ὃ βούλεται ποιεῖν ὁ

[2, 1273]   ἀρετὴν ἀριστοκρατικόν, αὕτη τις ἂν εἴη τάξις τρίτη, καθ' ἥνπερ συντέτακται

[2, 1268]   μὲν αὐτοὶ γεωργήσουσιν, οὐκ ἂν εἴη τὸ μάχιμον ἕτερον καὶ τὸ

[2, 1261]   ὥστ' εἰ καὶ δυνατός τις εἴη τοῦτο δρᾶν, οὐ ποιητέον· ἀναιρήσει

[2, 1263]   ὄντων τῶν γεωργούντων ἄλλος ἂν εἴη τρόπος καὶ ῥᾴων, αὐτῶν δ'

[2, 1266]   τὸ παράπαν οὐκ ἄν τις θείη πολιτείας ἢ χειρίστας πασῶν. Βέλτιον

[2, 1262]   ἀμφοτέρους ἕνα. Ἐνταῦθα μὲν οὖν ἀνάγκη ἀμφοτέρους ἐφθάρθαι ἢ τὸν ἕνα,

[2, 1260]   πέφυκεν ἀρχὴ ταύτης τῆς σκέψεως. Ἀνάγκη γὰρ ἤτοι πάντας πάντων κοινωνεῖν

[2, 1273]   ὑπολάβῃ τίμιον εἶναι τὸ κύριον, ἀνάγκη καὶ τὴν τῶν ἄλλων πολιτῶν

[2, 1266]   μέγεθος ὁ τῶν τέκνων ἀριθμός, ἀνάγκη τόν γε νόμον λύεσθαι, καὶ

[2, 1260]   κοινωνία τίς ἐστι, καὶ πρῶτον ἀνάγκη τοῦ τόπου κοινωνεῖν· ὁ μὲν

[2, 1262]   μὴ νεωτερίζειν. Ὅλως δὲ συμβαίνειν ἀνάγκη τοὐναντίον διὰ τὸν τοιοῦτον νόμον

[2, 1265]   πλῆθος, τότε δὲ ἀδιαιρέτων οὐσῶν ἀνάγκη τοὺς παράζυγας μηδὲν ἔχειν, ἐάν

[2, 1261]   ἐν τοῖς ἐλευθέροις καὶ ἴσοις ἀνάγκη τοῦτ' εἶναι· ἅμα γὰρ οὐχ

[2, 1268]   οὖν πασῶν τῶν τιμῶν ἀδύνατον νἀνάγκη γὰρ ἐκ τῶν τὰ ὅπλα

[2, 1272]   ἥ τε Κρητικὴ καὶ ἡ Λακωνικὴ καὶ τρίτη τούτων ἡ τῶν

[2, 1272]   τύραννον. Ἔχει δὲ παραπλήσια τῇ Λακωνικῇ πολιτείᾳ τὰ μὲν συσσίτια τῶν

[2, 1268]   ἄλλων ἐπιστημῶν τοῦτο συνενήνοχεν, οἷον ἰατρικὴ κινηθεῖσα παρὰ τὰ πάτρια καὶ

[2, 1272]   ἄλλων πολὺ διαφέρουσιν, ἥ τε Κρητικὴ καὶ ἡ Λακωνικὴ καὶ τρίτη

[2, 1271]   ἄν τις ἐπιτιμήσειεν. Ἡ δὲ Κρητικὴ πολιτεία πάρεγγυς μέν ἐστι ταύτης,

[2, 1271]   Καμικόν. Ἔχει δ' ἀνάλογον ἡ Κρητικὴ τάξις πρὸς τὴν Λακωνικήν. Γεωργοῦσί

[2, 1272]   ταύτης ἰατρείαν, ἄτοπος καὶ οὐ πολιτικὴ ἀλλὰ δυναστευτική. Πολλάκις γὰρ ἐκβάλλουσι

[2, 1268]   κινηθεῖσα παρὰ τὰ πάτρια καὶ γυμναστικὴ καὶ ὅλως αἱ τέχναι πᾶσαι

[2, 1272]   ἄτοπος καὶ οὐ πολιτικὴ ἀλλὰ δυναστευτική. Πολλάκις γὰρ ἐκβάλλουσι συστάντες τινὲς

[2, 1260]   τι παρ' αὐτὰς ἕτερον μὴ δοκῇ πάντως εἶναι σοφίζεσθαι βουλομένων, ἀλλὰ

[2, 1261]   ἤδη τότε εἶναι πόλις ὅταν αὐτάρκη συμβαίνῃ τὴν κοινωνίαν εἶναι τοῦ

[2, 1270]   καταλίπῃ κληρονόμον, οὗτος ᾧ ἂν θέλῃ δίδωσιν. Τοιγαροῦν δυναμένης τῆς χώρας

[2, 1270]   ἄφρουρον εἶναι, τὸν δὲ τέτταρας ἀτελῆ πάντων. Καίτοι φανερὸν ὅτι πολλῶν

[2, 1266]   καὶ τῶν ὕστερον ῥηθησομένων, ὅταν ἐπιβάλλῃ περὶ τῆς τοιαύτης πολιτείας ἡ

[2, 1267]   πλοῦτος καὶ νομίσματος, καὶ κατασκευὴ πολλὴ τῶν καλουμένων ἐπίπλων· ἢ πάντων

[2, 1265]   δύο οἰκεῖν. Ἡ δὲ σύνταξις ὅλη βούλεται μὲν εἶναι μήτε δημοκρατία

[2, 1267]   ἂν ἥττους τε ὦσι καὶ μὴ ἀδικῶνται. Οὐ καλῶς δὲ οὐδὲ

[2, 1261]   σκυτεῖς καὶ οἱ τέκτονες καὶ μὴ ἀεὶ οἱ αὐτοὶ σκυτοτόμοι καὶ

[2, 1266]   καὶ βελτίους διὰ τὸ ἐνίους μὴ αἱρεῖσθαι τῶν δημοτικῶν διὰ τὸ

[2, 1273]   τῶν ἀρχείων δικάζεσθαι πάσας ςκαὶ μὴ ἄλλας ὑπ' ἄλλων, καθάπερ ἐν

[2, 1271]   ἀρχῆς ταύτης. Διόπερ βέλτιον αὐτοὺς μὴ ἀνευθύνους εἶναι· νῦν δ' εἰσίν.

[2, 1274]   τὴν ἀπέχθειαν τοῦ πάθους, ὅπως μὴ ἄποπτος ἔσται ἡ Κορινθία ἀπὸ

[2, 1271]   ἐστιν ὑπάρχειν ταῖς πόλεσιν ἢ μὴ βέλτιον, ἄλλος ἔστω λόγος· ἀλλὰ

[2, 1270]   εἴτ' ἐστὶν ἀληθῆ ταῦτα εἴτε μή, βέλτιον τὸ διὰ τῆς κτήσεως

[2, 1267]   τῇ φύσει τοιούτους παρασκευάζειν ὥστε μὴ βούλεσθαι πλεονεκτεῖν, τοὺς δὲ φαύλους

[2, 1271]   δεῖ γὰρ καὶ βουλόμενον καὶ μὴ βουλόμενον ἄρχειν τὸν ἄξιον τῆς

[2, 1263]   διαφέρει τὸ νομίζειν ἴδιόν τι. Μὴ γὰρ οὐ μάτην τὴν πρὸς

[2, 1264]   οὐδὲν ἄλλο συμβήσεται νενομοθετημένον πλὴν μὴ γεωργεῖν τοὺς φύλακας· ὅπερ καὶ

[2, 1263]   ἀπολαύσεσι καὶ ἐν τοῖς ἔργοις μὴ γινομένων ἴσων ἀλλ' ἀνίσων ἀναγκαῖον

[2, 1269]   τοῦτο δ' οὐ γίνεται εἰ μὴ διὰ χρόνου πλῆθος, ὥστε τὸ

[2, 1270]   ὅτῳ ἂν βούληται, κἂν ἀποθάνῃ μὴ διαθέμενος, ὃν ἂν καταλίπῃ κληρονόμον,

[2, 1266]   δὲ μή, τοὺς δὲ πένητας μὴ διδόναι μὲν λαμβάνειν δέ. Πλάτων

[2, 1272]   ἣν καθιστᾶσι πολλάκις οἳ ἂν μὴ δίκας βούλωνται δοῦναι τῶν δυνατῶν·

[2, 1260]   ζητεῖν τι παρ' αὐτὰς ἕτερον μὴ δοκῇ πάντως εἶναι σοφίζεσθαι βουλομένων,

[2, 1271]   ἐστιν αὐτοῖς ὁ πάτριος, τὸν μὴ δυνάμενον τοῦτο τὸ τέλος φέρειν

[2, 1270]   ὑπερβάλλει ἐπὶ τὸ σκληρόν, ὥστε μὴ δύνασθαι καρτερεῖν ἀλλὰ λάθρᾳ τὸν

[2, 1267]   ἐπιόντας, οὔθ' οὕτως ὀλίγην ὥστε μὴ δύνασθαι πόλεμον ὑπενεγκεῖν μηδὲ τῶν

[2, 1267]   πλεονεκτεῖν, τοὺς δὲ φαύλους ὥστε μὴ δύνασθαι· τοῦτο δ' ἐστίν, ἂν

[2, 1261]   εἰ δυνατόν, ἐν οἷς δὲ μὴ δυνατὸν διὰ τὸ τὴν φύσιν

[2, 1261]   λέγωσι τὸ ἐμὸν καὶ τὸ μὴ ἐμόν· τοῦτο γὰρ οἴεται ὁ

[2, 1266]   αἱρεῖσθαι τῶν δημοτικῶν διὰ τὸ μὴ ἐπάναγκες. Ὡς μὲν οὖν οὐκ

[2, 1267]   ἀλλὰ καὶ ὅπως χαίρωσι καὶ μὴ ἐπιθυμῶσιν· ἐὰν γὰρ μείζω ἔχωσιν

[2, 1271]   ἀπώλλυντο δὲ ἄρξαντες διὰ τὸ μὴ ἐπίστασθαι σχολάζειν μηδὲ ἠσκηκέναι μηδεμίαν

[2, 1264]   Ἀλλὰ μὴν εἰ οἱ φύλακες μὴ εὐδαίμονες, τίνες ἕτεροι; Οὐ γὰρ

[2, 1270]   τίνι δεῖ συγγνώμην ἔχειν ἢ μὴ ἔχειν, ἀλλὰ περὶ τοῦ ὀρθῶς

[2, 1267]   ἀλλ' οὕτως ὡς ἂν καὶ μὴ ἐχόντων τοσαύτην οὐσίαν. Οἷον Εὔβουλος

[2, 1271]   λόγος· ἀλλὰ μὴν βέλτιόν γε μὴ καθάπερ νῦν, ἀλλὰ κατὰ τὸν

[2, 1273]   ἂν ὁμογνωμονῶσι πάντες, εἰ δὲ μή, καὶ τούτων ὁ δῆμος. Ἃ

[2, 1270]   δὲ περὶ τὰς γυναῖκας ἔχοντα μὴ καλῶς ἔοικεν, ὥσπερ ἐλέχθη καὶ

[2, 1260]   σοφίζεσθαι βουλομένων, ἀλλὰ διὰ τὸ μὴ καλῶς ἔχειν ταύτας τὰς νῦν

[2, 1267]   τι τυγχάνει καλῶς εἰρηκὼς ἢ μὴ καλῶς. Ἱππόδαμος δὲ Εὐρυφῶντος Μιλήσιος

[2, 1267]   ὃ πάσας ἀνάγεσθαι δεῖν τὰς μὴ καλῶς κεκρίσθαι δοκούσας δίκας· τοῦτο

[2, 1269]   μὲν εἴ τι καλῶς ἢ μὴ καλῶς πρὸς τὴν ἀρίστην νενομοθέτηται

[2, 1272]   τῆς ἀξίας αὐτοῖς, καὶ τὸ μὴ κατὰ γράμματα ἄρχειν ἀλλ' αὐτογνώμονας

[2, 1261]   τοιούτῳ καὶ πόλις ἔθνους, ὅταν μὴ κατὰ κώμας ὦσι κεχωρισμένοι τὸ

[2, 1265]   περὶ τὸ πλῆθος τῶν πολιτῶν μὴ κατασκευάζειν, ἀλλ' ἀφεῖναι τὴν τεκνοποιίαν

[2, 1273]   ὀλιγαρχικόν, τὸ δὲ ἀμίσθους καὶ μὴ κληρωτὰς ἀριστοκρατικὸν θετέον, καὶ εἴ

[2, 1262]   ἀρίστην πολιτείαν, πότερον κοινὴν ἢ μὴ κοινὴν εἶναι τὴν κτῆσιν. Τοῦτο

[2, 1263]   κακῶν ὡς γινομένων διὰ τὸ μὴ κοινὴν εἶναι τὴν οὐσίαν, λέγω

[2, 1268]   πολλοὶ παρασκευάζουσιν ὅπως οἱ δικασταὶ μὴ κοινολογῶνται πρὸς ἀλλήλους. Ἔπειτα πῶς

[2, 1262]   τῶν ἐρώντων, τὸ δ' ἐρᾶν μὴ κωλῦσαι, μηδὲ τὰς χρήσεις τὰς

[2, 1267]   οὐδὲν διώρικεν, δεῖ δὲ τοῦτο μὴ λανθάνειν, ὅ τι συμφέρει πλῆθος

[2, 1265]   τὸ νῦν εἰρημένον πλῆθος δεῖ μὴ λανθάνειν ὅτι χώρας δεήσει τοῖς

[2, 1267]   Ἴσως οὖν ἄριστος ὅρος τὸ μὴ λυσιτελεῖν τοῖς κρείττοσι διὰ τὴν

[2, 1267]   τὴν ἰσότητα τῆς οὐσίας, ὥστε μὴ λωποδυτεῖν διὰ τὸ ῥιγοῦν ἢ

[2, 1273]   δόξαν ἀκολουθεῖν τούτοις. Ὅπου δὲ μὴ μάλιστα ἀρετὴ τιμᾶται, ~ταύτην οὐχ

[2, 1264]   πολιτείαν κατασκευαζομένην· οὐ γὰρ δυνήσεται μὴ μερίζων αὐτὰ καὶ χωρίζων ποιῆσαι

[2, 1271]   δυνάμενον τοῦτο τὸ τέλος φέρειν μὴ μετέχειν αὐτῆς. Τῷ δὲ περὶ

[2, 1272]   εἰσφέρει τὸ τεταγμένον, εἰ δὲ μή, μετέχειν νόμος κωλύει τῆς πολιτείας,

[2, 1272]   αὐτογνώμονας ἐπισφαλές. Τὸ δ' ἡσυχάζειν μὴ μετέχοντα τὸν δῆμον οὐδὲν σημεῖον

[2, 1268]   τὰς κυριωτάτας ἀρχὰς ὡς εἰπεῖνν· μὴ μετέχοντας δὲ τῆς πολιτείας πῶς

[2, 1273]   αὐλεῖν καὶ σκυτοτομεῖν. Ὥσθ' ὅπου μὴ μικρὰ πόλις, πολιτικώτερον πλείονας μετέχειν

[2, 1273]   δύνωνται σχολάζειν καὶ μηδὲν ἀσχημονεῖν, μὴ μόνον ἄρχοντες ἀλλὰ μηδ' ἰδιωτεύοντες.

[2, 1265]   δεῖ φοβεροὺς εἶναι τοῖς πολεμίοις, μὴ μόνον ἐλθοῦσιν εἰς τὴν χώραν

[2, 1263]   τὰς κτήσεις. Ἔτι δὲ δίκαιοιν μὴ μόνον λέγειν ὅσων στερήσονται κακῶν

[2, 1262]   ἀρχομένους πρὸς τὸ πειθαρχεῖν καὶ μὴ νεωτερίζειν. Ὅλως δὲ συμβαίνειν ἀνάγκη

[2, 1266]   πλουσίων γίνεσθαι πένητας· ἔργον γὰρ μὴ νεωτεροποιοὺς εἶναι τοὺς τοιούτους. Διότι

[2, 1268]   ἐκεῖνος ἤδη ἐπιορκεῖ, ὁ καταδικάσας, μὴ νομίζων ὀφείλειν τὰς εἴκοσι μνᾶς.

[2, 1264]   εἴτ' ἀναγκαῖα ταῦθ' ὁμοίως εἴτε μή, νῦν γε οὐδὲν διώρισται. Καὶ

[2, 1270]   ἀλλὰ περὶ τοῦ ὀρθῶς καὶ μὴ ὀρθῶς. Τὰ δὲ περὶ τὰς

[2, 1262]   νομιζομένας γίνεσθαι λύσεις, τῶν δὲ μή, οὐδεμίαν. Ἄτοπον δὲ καὶ τὸ

[2, 1266]   οὐσίας, τοῦτο δ' οὐκ ἔστι μὴ παιδευομένοις ἱκανῶς ὑπὸ τῶν νόμων.

[2, 1264]   ὅλην, μὴ τῶν πλείστων ἢ μὴ πάντων μερῶν ἢ τινῶν ἐχόντων

[2, 1267]   χαίρειν, οὐκ ἂν ἐπιζητοῖεν εἰ μὴ παρὰ φιλοσοφίας ἄκος. Αἱ γὰρ

[2, 1264]   καὶ τούτους καὶ συμπολεμεῖν ἢ μή, περὶ τούτων οὐδὲν διώρικεν ὁ

[2, 1265]   τὴν τεκνοποιίαν, ὥστε ἀριθμοῦ τινὸς μὴ πλείονα γεννᾶν, τοῦτο δὲ τιθέναι

[2, 1267]   τεχνῖται πάντες δημόσιοι ἔσονται καὶ μὴ πλήρωμά τι παρέξονται τῆς πόλεως.

[2, 1263]   μέν, ἐγγὺς δ' οὖσα τοῦ μὴ πόλις εἶναι χείρων πόλις, ὥσπερ

[2, 1267]   φύσιν εἶναι βουλόμενος) πρῶτος τῶν μὴ πολιτευομένων ἐνεχείρησέ τι περὶ πολιτείας

[2, 1268]   μερῶν. Τοῦτο δ' οὐ ῥᾴδιον μὴ πολλοὺς ὄντας· εἰ δὲ τοῦτ'

[2, 1272]   τὴν διάζευξιν τῶν γυναικῶν, ἵνα μὴ πολυτεκνῶσι, τὴν πρὸς τοὺς ἄρρενας

[2, 1262]   πατέρας καὶ μητέρας καὶ τοὺς μὴ πόρρω τῆς συγγενείας ὄντας, ὥσπερ

[2, 1265]   οἰκοπέδων δὲ διαίρεσιν δεῖ σκοπεῖν, μή ποτ' οὐ συμφέρει πρὸς οἰκονομίαν·

[2, 1265]   δὲ τῆς κτήσεως ὁρᾶν δεῖ, μή ποτε βέλτιον ἑτέρως διορίσαι τῷ

[2, 1273]   τὰ μὲν προσάγειν τὰ δὲ μὴ προσάγειν πρὸς τὸν δῆμον οἱ

[2, 1273]   τοῦθ' ὁρᾶν τὸν νομοθέτην, καὶ μὴ προστάττειν τὸν αὐτὸν αὐλεῖν καὶ

[2, 1266]   ὥσπερ ἐν Λοκροῖς νόμος ἐστὶ μὴ πωλεῖν ἐὰν μὴ φανερὰν ἀτυχίαν

[2, 1267]   ἀναγκαῖα αοἷον τυραννοῦσιν οὐχ ἵνα μὴ ῥιγῶσιν· διὸ καὶ αἱ τιμαὶ

[2, 1267]   εἶναι τοῖς πολίταις πρὸς τὸ μὴ στασιάζειν πρὸς ἀλλήλους, οὐ μὴν

[2, 1268]   τῷ λεχθέντι ταχὺ συγχωρεῖν, εἴπερ μὴ συμφέρει κινεῖν, ἐνδέχεται δ' εἰσηγεῖσθαί

[2, 1269]   σύμμαχον τοῖς ἀφισταμένοις διὰ τὸ μὴ συμφέρειν καὶ αὐταῖς κεκτημέναις περιοίκους,

[2, 1274]   κατὰ τὴν μελέτην, ὡς δέον μὴ τὴν μὲν χρήσιμον εἶναι τοῖν

[2, 1264]   μαθόντες ὑπομενοῦσι τὴν ἀρχήν, ἐὰν μή τι σοφίζωνται τοιοῦτον οἷον Κρῆτες;

[2, 1262]   ἀλλ' οὐδὲ διαφυγεῖν δυνατὸν τὸ μή τινας ὑπολαμβάνειν ἑαυτῶν ἀδελφούς τε

[2, 1260]   ἢ τινῶν μὲν τινῶν δὲ μή. Τὸ μὲν οὖν μηδενὸς κοινωνεῖν

[2, 1265]   ἔξω τόπους) εἰ δέ τις μὴ τοιοῦτον ἀποδέχεται βίον, μήτε τὸν

[2, 1263]   τοῖς τοιούτοις οἴεσθαι διορθοῦν, ἀλλὰ μὴ τοῖς ἔθεσι καὶ τῇ φιλοσοφίᾳ

[2, 1270]   εἶναι ταύτην ἐξ ἁπάντων μέν, μὴ τὸν τρόπον δὲ τοῦτον ὃν

[2, 1268]   ὀφείλειν μὲν ὁ δικαστὴς οἴηται, μὴ τοσοῦτον δ' ὅσον ὁ δικαζόμενος;

[2, 1266]   πλουσίους διδόναι μὲν λαμβάνειν δὲ μή, τοὺς δὲ πένητας μὴ διδόναι

[2, 1268]   δὲ τὸ μὲν τὸ δὲ μή, τοῦτο διορίζειν. Νῦν γὰρ οὐκ

[2, 1264]   νομοθέτην. Ἀδύνατον δὲ εὐδαιμονεῖν ὅλην, μὴ τῶν πλείστων ἢ μὴ πάντων

[2, 1266]   νόμος ἐστὶ μὴ πωλεῖν ἐὰν μὴ φανερὰν ἀτυχίαν δείξῃ συμβεβηκυῖαν, ἔτι

[2, 1272]   περὶ ἧς εἰ φαύλως ἢ μὴ φαύλως, ἕτερος ἔσται τοῦ διασκέψασθαι

[2, 1271]   οὐδεὶς γὰρ ἂν ἄρχειν αἰτήσαιτο μὴ φιλότιμος ὤν. Καίτοι τῶν γ'

[2, 1271]   ἐστί, τὴν πολεμικήν· αὕτη γὰρ χρησίμη πρὸς τὸ κρατεῖν. Τοιγαροῦν ἐσῴζοντο

[2, 1267]   ὅθεν καὶ Ἐν δὲ ἰῇ τιμῇ ἠμὲν κακὸς ἠδὲ καὶ ἐσθλός.

[2, 1269]   εὐήθη πάμπαν ἐστίν, ~οἷον ἐν Κύμῃ περὶ τὰ φονικὰ νόμος ἔστιν,

[2, 1270]   ἐπίκληρον ὅτῳ ἂν βούληται, κἂν ἀποθάνῃ μὴ διαθέμενος, ὃν ἂν καταλίπῃ

[2, 1269]   νόμων εἰς ἑτέρους νόμους καινοὺς ἀσθενῆ ποιεῖν ἐστι τὴν τοῦ νόμου

[2, 1266]   μιγνύντες· ἡ γὰρ ἐκ πλειόνων συγκειμένη πολιτεία βελτίων. Ἔπειτ' οὐδ' ἔχουσα

[2, 1270]   τῆς πόλεως· αὐτὴ μὲν γὰρ ἀνειμένη λίαν ἐστίν, ἐν δὲ τοῖς

[2, 1261]   φανερόν ἐστιν ὡς προϊοῦσα καὶ γινομένη μία μᾶλλον οὐδὲ πόλις ἔσται·

[2, 1261]   τὴν φύσιν ἐστὶν ἡ πόλις, γινομένη τε μία μᾶλλον οἰκία μὲν

[2, 1270]   ἡ δίαιτα τῶν ἐφόρων οὐχ ὁμολογουμένη τῷ βουλήματι τῆς πόλεως· αὐτὴ

[2, 1265]   ἀποβλέποντα πρὸς τὰς τύχας, ἂν συμβαίνῃ τελευτᾶν τινας τῶν γεννηθέντων, καὶ

[2, 1261]   τότε εἶναι πόλις ὅταν αὐτάρκη συμβαίνῃ τὴν κοινωνίαν εἶναι τοῦ πλήθους·

[2, 1267]   καὶ αἱ τιμαὶ μεγάλαι, ἂν ἀποκτείνῃ τις οὐ κλέπτην ἀλλὰ τύραννονν·

[2, 1263]   γῆν κοινὴν εἶναι καὶ γεωργεῖν κοινῇ, τοὺς δὲ καρποὺς διαιρεῖσθαι πρὸς

[2, 1269]   γὰρ οἰκίας μέρος ἀνὴρ καὶ γυνή, δῆλον ὅτι καὶ πόλιν ἐγγὺς

[2, 1267]   βραχεῖα καὶ ἐργασία, τοῖς δὲ σωφροσύνη· τρίτον δ' εἴ τινες βούλοιντο

[2, 1266]   πωλεῖν ἐὰν μὴ φανερὰν ἀτυχίαν δείξῃ συμβεβηκυῖαν, ἔτι δὲ τοὺς παλαιοὺς

[2, 1270]   ἀποθάνῃ μὴ διαθέμενος, ὃν ἂν καταλίπῃ κληρονόμον, οὗτος ᾧ ἂν θέλῃ

[2, 1262]   τῇ πόλει τὴν φιλίαν ἀναγκαῖον ὑδαρῆ γίνεσθαι διὰ τὴν κοινωνίαν τὴν

[2, 1267]   μὲν μυρίανδρον, εἰς τρία δὲ μέρη διῃρημένην· ἐποίει γὰρ ἓν μὲν

[2, 1267]   ἔχον. Διῄρει δ' εἰς τρία μέρη τὴν χώραν, τὴν μὲν ἱερὰν

[2, 1270]   στρατιωτικὸν βίον (πολλὰ γὰρ ἔχει μέρη τῆς ἀρετῆς) τὰς δὲ γυναῖκάς

[2, 1270]   μέλλουσαν σῴζεσθαι πάντα βούλεσθαι τὰ μέρη τῆς πόλεως εἶναι καὶ διαμένειν

[2, 1268]   Δῆμον δ' ἐποίει τὰ τρία μέρη τῆς πόλεως· τοὺς δ' αἱρεθέντας

[2, 1264]   τάξιν (διαιρεῖται γὰρ εἰς δύο μέρη τὸ πλῆθος τῶν οἰκούντων, τὸ

[2, 1266]   τὸ πλῆθος τάττειν· ἐὰν γὰρ ὑπεραίρῃ τῆς οὐσίας τὸ μέγεθος ὁ

[2, 1263]   ἅπαντας, ἄλλως τε καὶ ὅταν κατηγορῇ τις τῶν νῦν ὑπαρχόντων ἐν

[2, 1263]   δὲ τῷ Σωκράτει τῆς παρακρούσεως χρὴ νομίζειν τὴν ὑπόθεσιν οὐκ οὖσαν

[2, 1264]   μηδὲ τοῦτο αὐτὸ ἀγνοεῖν, ὅτι χρὴ προσέχειν τῷ πολλῷ χρόνῳ καὶ

[2, 1271]   Ἑλληνικὴν πεφυκέναι καὶ κεῖσθαι καλῶς· πάσῃ γὰρ ἐπίκειται τῇ θαλάττῃ, σχεδὸν

[2, 1269]   κινητέοι, πότερον πάντες καὶ ἐν πάσῃ πολιτείᾳ, ἢ οὔ; Καὶ πότερον

[2, 1265]   εἶναι μήτε δημοκρατία μήτε ὀλιγαρχία, μέση δὲ τούτων, ἣν καλοῦσι πολιτείαν·

[2, 1269]   Ὅτι μὲν οὖν δεῖ τῇ μελλούσῃ καλῶς πολιτεύεσθαι τὴν τῶν ἀναγκαίων

[2, 1274]   νόμοι μὲν εἰσί, πολιτείᾳ δ' ὑπαρχούσῃ τοὺς νόμους ἔθηκεν· ἴδιον δ'

[2, 1263]   πράξει πρᾶξιν ἐλευθέριον οὐδεμίαν· ἐν τῇ γὰρ χρήσει τῶν κτημάτων τὸ

[2, 1274]   (πρῶτος γὰρ ἐποίησε τὴν ἐπίσκηψιν) τῇ δ' ἀκριβείᾳ τῶν νόμων ἐστὶ

[2, 1271]   τῇ μὲν τῆς Πελοποννήσου μικρόν, τῇ δὲ τῆς Ἀσίας τοῦ περὶ

[2, 1263]   εἶναι μὲν ἰδίας τὰς κτήσεις, τῇ δὲ χρήσει ποιεῖν κοινάς· ὅπως

[2, 1268]   διαιτητήν. Τοῦτο δὲ ἐν μὲν τῇ διαίτῃ καὶ πλείοσιν ἐνδέχεται (κοινολογοῦνται

[2, 1271]   εὐθύνειν τὰς ἀρχάς· τοῦτο δὲ τῇ ἐφορείᾳ μέγα λίαν τὸ δῶρον,

[2, 1271]   κεῖσθαι καλῶς· πάσῃ γὰρ ἐπίκειται τῇ θαλάττῃ, σχεδὸν τῶν Ἑλλήνων ἱδρυμένων

[2, 1272]   αὐτὴν ἔχουσι δύναμιν τοῖς ἐν τῇ Κρήτῃ καλουμένοις κόσμοις, πλὴν οἱ

[2, 1272]   μήτε τύραννον. Ἔχει δὲ παραπλήσια τῇ Λακωνικῇ πολιτείᾳ τὰ μὲν συσσίτια

[2, 1269]   πολιτείας. Ὅτι μὲν οὖν δεῖ τῇ μελλούσῃ καλῶς πολιτεύεσθαι τὴν τῶν

[2, 1271]   τὴν θάλατταν πάντων· ἀπέχει γὰρ τῇ μὲν τῆς Πελοποννήσου μικρόν, τῇ

[2, 1261]   ἀλλήλοις, ὥσπερ ἐν τῇ Πολιτείᾳ τῇ Πλάτωνος. Ἐκεῖ γὰρ ὁ Σωκράτης

[2, 1261]   πρός, τὸ τέλος ὅ φησι τῇ πόλει δεῖν ὑπάρχειν, ὡς μὲν

[2, 1271]   τοὺς ἐχθρούς, καὶ σωτηρίαν ἐνόμιζον τῇ πόλει εἶναι τὸ στασιάζειν τοὺς

[2, 1270]   τάχ' ἂν εἴπειέ τις συμφέρειν τῇ πόλει, καίτοι τό γε διὰ

[2, 1268]   ἐτίθει περὶ τῶν εὑρισκόντων τι τῇ πόλει συμφέρον, ὅπως τυγχάνωσι τιμῆς,

[2, 1268]   δὲ τοῦ τοῖς εὑρίσκουσί τι τῇ πόλει συμφέρον ὡς δεῖ γίνεσθαί

[2, 1268]   Ἔτι οἱ γεωργοὶ τί χρήσιμοι τῇ πόλει; Τεχνίτας μὲν γὰρ ἀναγκαῖον

[2, 1262]   ἢ τὸν ἕνα, ἐν δὲ τῇ πόλει τὴν φιλίαν ἀναγκαῖον ὑδαρῆ

[2, 1261]   ἔχειν, ἢ κατὰ τὸν ἐν τῇ Πολιτείᾳ γεγραμμένον νόμον; Ἔχει δὴ

[2, 1264]   μικρὰ βέλτιον. Καὶ γὰρ ἐν τῇ Πολιτείᾳ περὶ ὀλίγων πάμπαν διώρικεν

[2, 1261]   τοὺς πολίτας ἀλλήλοις, ὥσπερ ἐν τῇ Πολιτείᾳ τῇ Πλάτωνος. Ἐκεῖ γὰρ

[2, 1262]   διαφροντίζειν ἥκιστα ἀναγκαῖον ὂν ἐν τῇ πολιτείᾳ τῇ τοιαύτῃ ἢ πατέρα

[2, 1271]   δ' ᾤκισεν, τέλος δὲ ἐπιθέμενος τῇ Σικελίᾳ τὸν βίον ἐτελεύτησεν ἐκεῖ

[2, 1272]   τὸν δῆμον ἑκουσίον διαμένειν ἐν τῇ τάξει τῆς πολιτείας, καὶ μήτε

[2, 1262]   ἀναγκαῖον ὂν ἐν τῇ πολιτείᾳ τῇ τοιαύτῃ ἢ πατέρα ὡς υἱῶν

[2, 1269]   καὶ τρυφερῶς. Ὥστ' ἀναγκαῖον ἐν τῇ τοιαύτῃ πολιτείᾳ τιμᾶσθαι τὸν πλοῦτον,

[2, 1271]   βασιλεία καθέστηκεν. Καὶ ὡδὶ δὲ τῇ ὑποθέσει τοῦ νομοθέτου ἐπιτιμήσειεν ἄν

[2, 1263]   ἀλλὰ μὴ τοῖς ἔθεσι καὶ τῇ φιλοσοφίᾳ καὶ τοῖς νόμοις, ὥσπερ

[2, 1267]   ὁμαλίζειν, τὸ τοὺς μὲν ἐπιεικεῖς τῇ φύσει τοιούτους παρασκευάζειν ὥστε μὴ

[2, 1270]   δὲ αὑτοὺς μὲν παρεῖχον τῷ νομοθέτῃ προωδοπεποιημένους διὰ τὸν στρατιωτικὸν βίον

[2, 1271]   δαπανᾶν, ὥστε συμβαίνει τοὐναντίον τῷ νομοθέτῃ τῆς προαιρέσεως. Βούλεται μὲν γὰρ

[2, 1271]   εἰσφοράς. Ἀποβέβηκέ τε τοὐναντίον τῷ νομοθέτῃ τοῦ συμφέροντος· τὴν μὲν γὰρ

[2, 1273]   τούτοις. Ὅπου δὲ μὴ μάλιστα ἀρετὴ τιμᾶται, ~ταύτην οὐχ οἷόν τε

[2, 1272]   ἔχουσι δύναμιν τοῖς ἐν τῇ Κρήτῃ καλουμένοις κόσμοις, πλὴν οἱ μὲν

[2, 1272]   εἴρηται καὶ πρότερον, ἐν δὲ Κρήτῃ κοινοτέρως· ἀπὸ πάντων γὰρ τῶν

[2, 1274]   νομοθεσίαν, γυμνασθῆναι δ' αὐτὸν ἐν Κρήτῃ, Λοκρὸν ὄντα καὶ ἐπιδημοῦντα, κατὰ

[2, 1271]   εἶναι τὴν σύνοδον, καθάπερ ἐν Κρήτῃ· παρὰ δὲ τοῖς Λάκωσιν ἕκαστον

[2, 1263]   τὰς κτήσεις ἐν Λακεδαίμονι καὶ Κρήτῃ τοῖς συσσιτίοις ὁ νομοθέτης ἐκοίνωσε.

[2, 1268]   Τοῦτο δὲ ἐν μὲν τῇ διαίτῃ καὶ πλείοσιν ἐνδέχεται (κοινολογοῦνται γὰρ

[2, 1273]   αὕτη τις ἂν εἴη τάξις τρίτη, καθ' ἥνπερ συντέτακται καὶ τοῖς

[2, 1272]   Κρητικὴ καὶ ἡ Λακωνικὴ καὶ τρίτη τούτων ἡ τῶν Καρχηδονίων. Καὶ

[2, 1260]   τῆς κοινωνίας τῆς πολιτικῆς, τίς κρατίστη πασῶν τοῖς δυναμένοις ζῆν ὅτι

[2, 1273]   γένηταί τις καὶ τὸ πλῆθος ἀποστῇ τῶν ἀρχομένων, οὐδὲν ἔστι φάρμακον

[2, 1271]   καλῶς· πάσῃ γὰρ ἐπίκειται τῇ θαλάττῃ, σχεδὸν τῶν Ἑλλήνων ἱδρυμένων περὶ

[2, 1270]   ὁμολογουμένη τῷ βουλήματι τῆς πόλεως· αὐτὴ μὲν γὰρ ἀνειμένη λίαν ἐστίν,

[2, 1270]   Ἡ γὰρ ἀρχὴ κυρία μὲν αὐτὴ τῶν μεγίστων αὐτοῖς ἐστιν, γίνονται

[2, 1271]   τῶν νόμων ἐστί, τὴν πολεμικήν· αὕτη γὰρ χρησίμη πρὸς τὸ κρατεῖν.

[2, 1270]   γερουσίαν (ἆθλον γὰρ ἡ ἀρχὴ αὕτη τῆς ἀρετῆς ἐστιν) ὁ δὲ

[2, 1273]   τὸ δὲ κατ' ἀρετὴν ἀριστοκρατικόν, αὕτη τις ἂν εἴη τάξις τρίτη,

[2, 1262]   ὂν ἐν τῇ πολιτείᾳ τῇ τοιαύτῃ ἢ πατέρα ὡς υἱῶν ἢ

[2, 1263]   ἐστίν. Εὐπρόσωπος μὲν οὖν ἡ τοιαύτη νομοθεσία καὶ φιλάνθρωπος ἂν εἶναι

[2, 1269]   τρυφερῶς. Ὥστ' ἀναγκαῖον ἐν τῇ τοιαύτῃ πολιτείᾳ τιμᾶσθαι τὸν πλοῦτον, ἄλλως

[2, 1270]   καὶ οἱ βασιλεῖς, ὥστε καὶ ταύτῃ συνεπιβλάπτεσθαι τὴν πολιτείαν· δημοκρατία γὰρ

[2, 1265]   περὶ συσσιτίων ὡσαύτως· πλὴν ἐν ταύτῃ φησὶ δεῖν εἶναι συσσίτια καὶ

[2, 1267]   βοσκημάτων πλοῦτος καὶ νομίσματος, καὶ κατασκευὴ πολλὴ τῶν καλουμένων ἐπίπλων· ἢ

[2, 1270]   τὴν γερουσίαν (ἆθλον γὰρ ἡ ἀρχὴ αὕτη τῆς ἀρετῆς ἐστιν) ὁ

[2, 1270]   ἐφορείαν ἔχει φαύλως. Ἡ γὰρ ἀρχὴ κυρία μὲν αὐτὴ τῶν μεγίστων

[2, 1267]   πολλοὶ ζῶσιν. Τῶν οὖν τοιούτων ἀρχή, μᾶλλον τοῦ τὰς οὐσίας ὁμαλίζειν,

[2, 1271]   δ' ἂν ἡ τῶν ἐφόρων ἀρχὴ πάσας εὐθύνειν τὰς ἀρχάς· τοῦτο

[2, 1260]   δὲ πρῶτον ποιητέον ἥπερ πέφυκεν ἀρχὴ ταύτης τῆς σκέψεως. Ἀνάγκη γὰρ

[2, 1268]   γὰρ συκοφαντίας καὶ κινήσεις, ἂν τύχῃ, πολιτείας. Ἐμπίπτει δ' εἰς ἄλλο

Livre, Pages
[2, 1266]	ἐκκλησιάζειν εἶναι καὶ φέρειν ἄρχοντας	ἤ	τι ποιεῖν ἄλλο τῶν πολιτικῶν,
[2, 1265]	χώρας δεήσει τοῖς τοσούτοις Βαβυλωνίας	ἤ	τινος ἄλλης ἀπεράντου τὸ πλῆθος,
[2, 1264]	τῶν τεχνιτῶν, πότερον οὐδεμιᾶς μεθέξουσιν	ἤ	τινος ἀρχῆς, καὶ πότερον ὅπλα
[2, 1265]	αὗται, οἷον οὐσίᾳ πράως μὲν	ἢ	ἀνδρείως χρῆσθαι οὐκ ἔστιν, σωφρόνως
[2, 1269]	τὸν Ἄρην πρὸς τὴν Ἀφροδίτην·	ἢ	γὰρ πρὸς τὴν τῶν ἀρρένων
[2, 1262]	καὶ πλεῖον συμβαίνειν ἀναγκαῖον ἀγνοούντων	ἢ	γνωριζόντων, καὶ γενομένων τῶν μὲν
[2, 1263]	φιλεῖν ἑαυτόν, ἀλλὰ τὸ μᾶλλον	ἢ	δεῖ φιλεῖν, καθάπερ καὶ τὸ
[2, 1272]	Καίτοι τί διαφέρει τὸ τοιοῦτον	ἢ	διά τινος χρόνου μηκέτι πόλιν
[2, 1263]	καὶ βοηθῆσαι φίλοις ἢ ξένοις	ἢ	ἑταίροις ἥδιστον· ὃ γίνεται τῆς
[2, 1272]	διαφέρον Ἐκ τούτων αἱρετοὺς μᾶλλον	ἢ	καθ' ἡλικίαν. Μεγάλων γὰρ κύριοι
[2, 1264]	κοινὰς εἶναι δεῖ τὰς κτήσεις	ἢ	καὶ καθ' ἕκαστον ἰδίας, ἔτι
[2, 1270]	βέλτιον ἦν μηδεμίαν ἢ ὀλίγην	ἢ	καὶ μετρίαν τετάχθαι. Νῦν δ'
[2, 1263]	τὸν τρόπον κοινωνεῖν τῶν βαρβάρων)	ἢ	καὶ τὰ γήπεδα καὶ τοὺς
[2, 1271]	τὰ περιμάχητα δι' ἀρετῆς μᾶλλον	ἢ	κακίας, καὶ τοῦτο μὲν καλῶς,
[2, 1262]	τὸν εὖ πράττοντα τῶν πολιτῶν	ἢ	κακῶς, ὁπόστος τυγχάνει τὸν ἀριθμὸν
[2, 1265]	Λακώνων ἄν τις ἐπαινέσειε μᾶλλον,	ἢ	κἂν ἄλλην τινὰ ἀριστοκρατικωτέραν. Ἔνιοι
[2, 1269]	καὶ πολεμικῶν γενῶν, ἔξω Κελτῶν	ἢ	κἂν εἴ τινες ἕτεροι φανερῶς
[2, 1262]	τὸν αὐτόν, ὁ δ' ἀνεψιόν,	ἢ	κατ' ἄλλην τινὰ συγγένειαν ἢ
[2, 1272]	πάντα βέλτιον γίνεσθαι κατὰ νόμον	ἢ	κατ' ἀνθρώπων βούλησιν· οὐ γὰρ
[2, 1261]	οἷόν τε πάντας ἄρχειν, ἀλλ'	ἢ	κατ' ἐνιαυτὸν ἢ κατά τινα
[2, 1262]	τινὰ συγγένειαν ἢ πρὸς αἵματος	ἢ	κατ' οἰκειότητα καὶ κηδείαν αὑτοῦ
[2, 1261]	ἄρχειν, ἀλλ' ἢ κατ' ἐνιαυτὸν	ἢ	κατά τινα ἄλλην τάξιν ἢ
[2, 1261]	ὡς νῦν οὕτω βέλτιον ἔχειν,	ἢ	κατὰ τὸν ἐν τῇ Πολιτείᾳ
[2, 1268]	ἐπιορκεῖν ἀναγκάζει τὸν ἁπλῶς ἀποδικάσαντα	ἢ	καταδικάσαντα, εἴπερ ἁπλῶς τὸ ἔγκλημα
[2, 1264]	καὶ γυναῖκας καὶ παῖδας ἰδίους	ἢ	κοινούς. Εἰ μὲν γὰρ τὸν
[2, 1263]	γίνεσθαι πρὸς τοὺς ἀπολαύοντας μὲν	ἢ	λαμβάνοντας πολλά, ὀλίγα δὲ πονοῦντας,
[2, 1266]	ὑπάρχειν τῆς οὐσίας, ταύτην δ'	ἢ	λίαν εἶναι πολλήν, ὥστε τρυφᾶν,
[2, 1266]	λίαν εἶναι πολλήν, ὥστε τρυφᾶν,	ἢ	λίαν ὀλίγην, ὥστε ζῆν γλίσχρως.
[2, 1262]	ἐμὸν προσαγορεύοντα δισχιλίων καὶ μυρίων,	ἢ	μᾶλλον ὡς νῦν ἐν ταῖς
[2, 1271]	βέλτιόν ἐστιν ὑπάρχειν ταῖς πόλεσιν	ἢ	μὴ βέλτιον, ἄλλος ἔστω λόγος·
[2, 1270]	σκοποῦμεν, τίνι δεῖ συγγνώμην ἔχειν	ἢ	μὴ ἔχειν, ἀλλὰ περὶ τοῦ
[2, 1267]	εἴ τι τυγχάνει καλῶς εἰρηκὼς	ἢ	μὴ καλῶς. Ἱππόδαμος δὲ Εὐρυφῶντος
[2, 1269]	μία μὲν εἴ τι καλῶς	ἢ	μὴ καλῶς πρὸς τὴν ἀρίστην
[2, 1262]	τὴν ἀρίστην πολιτείαν, πότερον κοινὴν	ἢ	μὴ κοινὴν εἶναι τὴν κτῆσιν.
[2, 1264]	εὐδαιμονεῖν ὅλην, μὴ τῶν πλείστων	ἢ	μὴ πάντων μερῶν ἢ τινῶν
[2, 1264]	κεκτῆσθαι καὶ τούτους καὶ συμπολεμεῖν	ἢ	μή, περὶ τούτων οὐδὲν διώρικεν
[2, 1272]	ὁμιλίαν, περὶ ἧς εἰ φαύλως	ἢ	μὴ φαύλως, ἕτερος ἔσται τοῦ
[2, 1260]	πάντας πάντων κοινωνεῖν τοὺς πολίτας,	ἢ	μηδενός, ἢ τινῶν μὲν τινῶν
[2, 1274]	γὰρ τὸ πλείους ὑβρίζειν μεθύοντας	ἢ	νήφοντας οὐ πρὸς τὴν συγγνώμην
[2, 1263]	τὸ χαρίσασθαι καὶ βοηθῆσαι φίλοις	ἢ	ξένοις ἢ ἑταίροις ἥδιστον· ὃ
[2, 1268]	δὲ δικαστὴς κρινεῖ δέκα μνᾶς	(ἢ	ὁ μὲν πλέον ὁ δ'
[2, 1270]	μεγάλας. Καίτοι βέλτιον ἦν μηδεμίαν	ἢ	ὀλίγην ἢ καὶ μετρίαν τετάχθαι.
[2, 1261]	φροντίζουσιν, τῶν δὲ κοινῶν ἧττον,	ἢ	ὅσον ἑκάστῳ ἐπιβάλλει· πρὸς γὰρ
[2, 1262]	λέγων καθ' ἕκαστον τῶν χιλίων,	ἢ	ὅσων ἡ πόλις ἐστί, καὶ
[2, 1269]	πάντες καὶ ἐν πάσῃ πολιτείᾳ,	ἢ	οὔ; Καὶ πότερον τῷ τυχόντι
[2, 1267]	ζητητέον ἢ τάξιν τινὰ μετρίαν,	ἢ	πάντα ἐατέον. Φαίνεται δ' ἐκ
[2, 1267]	κατασκευὴ πολλὴ τῶν καλουμένων ἐπίπλων·	ἢ	πάντων οὖν τούτων ἰσότητα ζητητέον
[2, 1262]	τὸν ἐμὸν ἢ υἱὸν πατέρα	ἢ	πατέρα υἱόν. Ὥσπερ γὰρ μικρὸν
[2, 1262]	ἐν τῇ πολιτείᾳ τῇ τοιαύτῃ	ἢ	πατέρα ὡς υἱῶν ἢ υἱὸν
[2, 1267]	μὴ λωποδυτεῖν διὰ τὸ ῥιγοῦν	ἢ	πεινῆν, ἀλλὰ καὶ ὅπως χαίρωσι
[2, 1268]	δ' εἰσηγεῖσθαί τινας νόμων λύσιν	ἢ	πολιτείας ὡς κοινὸν ἀγαθόν. Ἐπεὶ
[2, 1262]	ἢ κατ' ἄλλην τινὰ συγγένειαν	ἢ	πρὸς αἵματος ἢ κατ' οἰκειότητα
[2, 1269]	πρὸς τὴν τῶν ἀρρένων ὁμιλίαν	ἢ	πρὸς τὴν τῶν γυναικῶν φαίνονται
[2, 1270]	τέτακται φαύλως· ὠνεῖσθαι μὲν γάρ,	ἢ	πωλεῖν τὴν ὑπάρχουσαν, ἐποίησεν οὐ
[2, 1268]	ἀποροῦσι γάρ τινες πότερον βλαβερὸν	ἢ	συμφέρον ταῖς πόλεσι τὸ κινεῖν
[2, 1266]	πλεονεκτεῖν ἢ χρημάτων ἢ τιμῆς	ἢ	συναμφοτέρων. Ἔτι στασιάζουσιν οὐ μόνον
[2, 1272]	κυρία δ' οὐδενός ἐστιν ἀλλ'	ἢ	συνεπιψηφίσαι τὰ δόξαντα τοῖς γέρουσι
[2, 1267]	πάντων οὖν τούτων ἰσότητα ζητητέον	ἢ	τάξιν τινὰ μετρίαν, ἢ πάντα
[2, 1266]	γὰρ δεῖ τὰς ἐπιθυμίας ὁμαλίζειν	ἢ	τὰς οὐσίας, τοῦτο δ' οὐκ
[2, 1264]	εἶναι χαλεποὺς καὶ φρονημάτων πλήρεις,	ἢ	τὰς παρ' ἐνίοις εἱλωτείας τε
[2, 1268]	ἀναγκάζειν γὰρ ἐπιορκεῖν ἢ ταῦτα	ἢ	ταῦτα δικάζοντας. Ἔτι δὲ νόμον
[2, 1268]	νενομοθετῆσθαι καλῶς· ἀναγκάζειν γὰρ ἐπιορκεῖν	ἢ	ταῦτα ἢ ταῦτα δικάζοντας. Ἔτι
[2, 1266]	ἦν τοῖς ἐκ τῶν τρίτων	ἢ	τετάρτων, ἐκ δὲ τοῦ τετάρτου
[2, 1264]	αὐτοῖς ὑπομένουσι τὴν ἀρχὴν αὐτῶν,	ἢ	τί μαθόντες ὑπομενοῦσι τὴν ἀρχήν,
[2, 1264]	διοίσουσιν οὗτοι ἐκείνων τῶν φυλάκων;	Ἢ	τί πλεῖον αὐτοῖς ὑπομένουσι τὴν
[2, 1266]	προαιρετικοὶ τοῦ πλεονεκτεῖν ἢ χρημάτων	ἢ	τιμῆς ἢ συναμφοτέρων. Ἔτι στασιάζουσιν
[2, 1264]	πλείστων ἢ μὴ πάντων μερῶν	ἢ	τινῶν ἐχόντων τὴν εὐδαιμονίαν. Οὐ
[2, 1261]	τὴν μέλλουσαν οἰκήσεσθαι πόλιν καλῶς,	ἢ	τινῶν μὲν τινῶν δ' οὒ
[2, 1260]	κοινωνεῖν τοὺς πολίτας, ἢ μηδενός,	ἢ	τινῶν μὲν τινῶν δὲ μή.
[2, 1269]	οὔ; Καὶ πότερον τῷ τυχόντι	ἢ	τισίν; Ταῦτα γὰρ ἔχει μεγάλην
[2, 1266]	ἐκ δημοκρατίας καὶ τυραννίδος, ἃς	ἢ	τὸ παράπαν οὐκ ἄν τις
[2, 1272]	συσσίτια βέλτιον τέτακται τοῖς Κρησὶν	ἢ	τοῖς Λάκωσι, φανερόν. Τὰ δὲ
[2, 1272]	συσσιτίων ἔχει βέλτιον τοῖς Κρησὶν	ἢ	τοῖς Λάκωσιν. Ἐν μὲν γὰρ
[2, 1262]	τὰς γυναῖκας καὶ τοὺς παῖδας	ἢ	τοῖς φύλαξιν· ~ἧττον γὰρ ἔσται
[2, 1262]	μὲν οὖν ἀνάγκη ἀμφοτέρους ἐφθάρθαι	ἢ	τὸν ἕνα, ἐν δὲ τῇ
[2, 1263]	τις τὴν συμφωνίαν ποιήσειεν ὁμοφωνίαν	ἢ	τὸν ῥυθμὸν βάσιν μίαν. Ἀλλὰ
[2, 1262]	Κρεῖττον γὰρ ἴδιον ἀνεψιὸν εἶναι	ἢ	τὸν τρόπον τοῦτον υἱόν. Οὐ
[2, 1262]	τὸν ἀριθμὸν ὤν, οἷον ἐμὸς	ἢ	τοῦ δεῖνος, τοῦτον τὸν τρόπον
[2, 1263]	νὅπερ ἔνια ποιεῖ τῶν ἐθνῶνν,	ἢ	τοὐναντίον τὴν μὲν γῆν κοινὴν
[2, 1269]	Καίτοι τί διαφέρει γυναῖκας ἄρχειν	ἢ	τοὺς ἄρχοντας ὑπὸ τῶν γυναικῶν
[2, 1263]	κοινωνοῦντας πολλῷ διαφερομένους μᾶλλον ὁρῶμεν	ἢ	τοὺς χωρὶς τὰς οὐσίας ἔχοντας·
[2, 1262]	οἰκειότητα καὶ κηδείαν αὑτοῦ πρῶτον	ἢ	τῶν αὑτοῦ, πρὸς δὲ τούτοις
[2, 1272]	κόσμους ἢ τῶν συναρχόντων αὐτῶν	ἢ	τῶν ἰδιωτῶν· ἔξεστι δὲ καὶ
[2, 1272]	ἐκβάλλουσι συστάντες τινὲς τοὺς κόσμους	ἢ	τῶν συναρχόντων αὐτῶν ἢ τῶν
[2, 1262]	καὶ ἥκιστα λέγειν τὸν ἐμὸν	ἢ	υἱὸν πατέρα ἢ πατέρα υἱόν.
[2, 1262]	τοιαύτῃ ἢ πατέρα ὡς υἱῶν	ἢ	υἱὸν ὡς πατρός, ἢ ὡς
[2, 1262]	ὅτι δ' ὁ μὲν πατὴρ	ἢ	υἱός, οἱ δ' ἀδελφοὶ ἀλλήλων,
[2, 1266]	οὐκ ἄν τις θείη πολιτείας	ἢ	χειρίστας πασῶν. Βέλτιον οὖν λέγουσιν
[2, 1266]	ἧς ἔσονται προαιρετικοὶ τοῦ πλεονεκτεῖν	ἢ	χρημάτων ἢ τιμῆς ἢ συναμφοτέρων.
[2, 1261]	ἢ κατά τινα ἄλλην τάξιν	ἢ	χρόνου. Καὶ συμβαίνει δὴ τὸν
[2, 1262]	υἱῶν ἢ υἱὸν ὡς πατρός,	ἢ	ὡς ἀδελφοὺς ἀλλήλων. Δύο γάρ
[2, 1263]	περὶ τὴν κτῆσιν πότερον κἂν	ᾖ	ἐκεῖνα χωρίς, καθ' ὃν νῦν
[2, 1267]	μόνον, ὅταν δ' ἤδη τοῦτ'	ᾖ	πάτριον, ἀεὶ δέονται τοῦ πλείονος,
[2, 1264]	παρὰ τοῖς μηδὲν ἀξίωμα κεκτημένοις,	ἦ	που δῆθεν παρά γε θυμοειδέσι
[2, 1268]	κινεῖν τοὺς πατρίους νόμους, ἂν	ᾖ	τις ἄλλος βελτίων. Διόπερ οὐ
[2, 1261]	γὰρ τῷ ποσῷ χρήσιμον, κἂν	ᾖ	τὸ αὐτὸ τῷ εἴδει ιβοηθείας
[2, 1269]	δόξειεν εἶναι πολλῆς. Ὅταν γὰρ	ᾖ	τὸ μὲν βέλτιον μικρόν, τὸ
[2, 1270]	διὰ τὴν γερουσίαν (ἆθλον γὰρ	ἡ	ἀρχὴ αὕτη τῆς ἀρετῆς ἐστιν)
[2, 1270]	περὶ τὴν ἐφορείαν ἔχει φαύλως.	Ἡ	γὰρ ἀρχὴ κυρία μὲν αὐτὴ
[2, 1266]	οὖν λέγουσιν οἱ πλείους μιγνύντες·	ἡ	γὰρ ἐκ πλειόνων συγκειμένη πολιτεία
[2, 1260]	μηδενὸς κοινωνεῖν φανερὸν ὡς ἀδύνατον	(ἡ	γὰρ πολιτεία κοινωνία τίς ἐστι,
[2, 1271]	ἃ μάλιστ' ἄν τις ἐπιτιμήσειεν.	Ἡ	δὲ Κρητικὴ πολιτεία πάρεγγυς μέν
[2, 1265]	ἀναγκαῖον αἴτιον γίνεσθαι τοῖς πολίταις,	ἡ	δὲ πενία στάσιν ἐμποιεῖ καὶ
[2, 1265]	χαλεπὸν δὲ οἰκίας δύο οἰκεῖν.	Ἡ	δὲ σύνταξις ὅλη βούλεται μὲν
[2, 1270]	τοὺς νόμους. Ἔστι δὲ καὶ	ἡ	δίαιτα τῶν ἐφόρων οὐχ ὁμολογουμένη
[2, 1262]	τὰ τέκνα τοῖς γονεῦσιν, ὥσπερ	ἡ	ἐν Φαρσάλῳ κληθεῖσα Δικαία ἵππος.
[2, 1274]	πάθους, ὅπως μὴ ἄποπτος ἔσται	ἡ	Κορινθία ἀπὸ τοῦ χώματος, τὸν
[2, 1271]	περὶ Καμικόν. Ἔχει δ' ἀνάλογον	ἡ	Κρητικὴ τάξις πρὸς τὴν Λακωνικήν.
[2, 1268]	Ἔπειτα πῶς οὐκ ἔσται ταραχώδης	ἡ	κρίσις, ὅταν ὀφείλειν μὲν ὁ
[2, 1272]	διαφέρουσιν, ἥ τε Κρητικὴ καὶ	ἡ	Λακωνικὴ καὶ τρίτη τούτων ἡ
[2, 1264]	τὸ πλῆθος τὸ τῶν βαναύσων.	Ἡ	μὲν οὖν πολιτεία περὶ ἧς
[2, 1271]	τοῖς βασιλεῦσιν, οὖσι στρατηγοῖς ἀιδίοις,	ἡ	ναυαρχία σχεδὸν ἑτέρα βασιλεία καθέστηκεν.
[2, 1271]	τάξιν τῶν νόμων. Δοκεῖ δ'	ἡ	νῆσος καὶ πρὸς τὴν ἀρχὴν
[2, 1271]	ἐπιτετίμηκεν· πρὸς γὰρ μέρος ἀρετῆς	ἡ	πᾶσα σύνταξις τῶν νόμων ἐστί,
[2, 1269]	περὶ τὴν εἱλωτείαν. Ἔτι δ'	ἡ	περὶ τὰς γυναῖκας ἄνεσις καὶ
[2, 1270]	μίαν γὰρ πληγὴν οὐχ ὑπήνεγκεν	ἡ	πόλις, ἀλλ' ἀπώλετο διὰ τὴν
[2, 1261]	δ' ἐκ πλειόνων ἀνθρώπων ἐστὶν	ἡ	πόλις, ἀλλὰ καὶ ἐξ εἴδει
[2, 1261]	γάρ τι τὴν φύσιν ἐστὶν	ἡ	πόλις, γινομένη τε μία μᾶλλον
[2, 1262]	ἕκαστον τῶν χιλίων, ἢ ὅσων	ἡ	πόλις ἐστί, καὶ τοῦτο διστάζων·
[2, 1267]	ἐπιτιθέμενοι καὶ στασιάζοντες· ~ἔτι δ'	ἡ	πονηρία τῶν ἀνθρώπων ἄπληστον, καὶ
[2, 1266]	ἐπιβάλλῃ περὶ τῆς τοιαύτης πολιτείας	ἡ	σκέψις· ἔχει δὲ καὶ περὶ
[2, 1261]	τῷ εἴδει ιβοηθείας γὰρ χάριν	ἡ	συμμαχία πέφυκενν, ὥσπερ ἂν εἰ
[2, 1272]	δῆλον ὡς ἔχει τι πολιτείας	ἡ	τάξις, ἀλλ' οὐ πολιτεία ἐστὶν
[2, 1272]	ἐλήλυθεν. Ἔτι δὲ τῆς πολιτείας	ἡ	τάξις. Οἱ μὲν γὰρ ἔφοροι
[2, 1273]	Λακεδαίμονἰ. Παρεκβαίνει δὲ τῆς ἀριστοκρατίας	ἡ	τάξις τῶν Καρχηδονίων μάλιστα πρὸς
[2, 1267]	εἰς ἄπειρον ἔλθωσιν. Ἄπειρος γὰρ	ἡ	τῆς ἐπιθυμίας φύσις, ἧς πρὸς
[2, 1266]	δύναμιν εἰς τὴν πολιτικὴν κοινωνίαν	ἡ	τῆς οὐσίας ὁμαλότης, καὶ τῶν
[2, 1263]	ἔργον ἐστίν. Εὐπρόσωπος μὲν οὖν	ἡ	τοιαύτη νομοθεσία καὶ φιλάνθρωπος ἂν
[2, 1264]	Καὶ περὶ τῶν ἐχομένων τίς	ἡ	τούτων τε πολιτεία καὶ παιδεία
[2, 1269]	ἔοικε συμβεβηκέναι τοῖς Λάκωσιν εὐλόγως	ἡ	τῶν γυναικῶν ἄνεσις. ~Ἔξω γὰρ
[2, 1271]	δ' εἰσίν. Δόξειε δ' ἂν	ἡ	τῶν ἐφόρων ἀρχὴ πάσας εὐθύνειν
[2, 1272]	ἡ Λακωνικὴ καὶ τρίτη τούτων	ἡ	τῶν Καρχηδονίων. Καὶ πολλὰ τῶν
[2, 1271]	πλεῖστα μεμιμῆσθαι τὴν Κρητικὴν πολιτείαν	ἡ	τῶν Λακώνων· τὰ δὲ πλεῖστα
[2, 1274]	νῦν νομοθετῶν. Φαλέου δ' ἴδιον	ἡ	τῶν οὐσιῶν ἀνομάλωσις, Πλάτωνος δ'
[2, 1274]	τι καὶ μνείας ἄξιον, πλὴν	ἡ	χαλεπότης διὰ τὸ τῆς ζημίας
[2, 1270]	μικράν· διόπερ εἰς ὀλίγους ἧκεν	ἡ	χώρα. Τοῦτο δὲ καὶ διὰ
[2, 1269]	τρόπον ὑπάρχειν, οὐ ῥᾴδιον λαβεῖν.	Ἥ	τε γὰρ Θετταλῶν πενεστεία πολλάκις
[2, 1272]	καὶ τῶν ἄλλων πολὺ διαφέρουσιν,	ἥ	τε Κρητικὴ καὶ ἡ Λακωνικὴ
[2, 1274]	τῶν οὐσιῶν ἀνομάλωσις, Πλάτωνος δ'	ἥ	τε τῶν γυναικῶν καὶ παίδων
[2, 1273]	τὴν ὀλιγαρχίαν κατά τινα διάνοιαν	ἣ	συνδοκεῖ τοῖς πολλοῖς· οὐ γὰρ
[2, 1272]	ἀλλὰ ἀνδρεῖα, καθάπερ οἱ Κρῆτες,	ᾗ	καὶ δῆλον ὅτι ἐκεῖθεν ἐλήλυθεν.
[2, 1272]	δίκας βούλωνται δοῦναι τῶν δυνατῶν·	ᾗ	καὶ δῆλον ὡς ἔχει τι
[2, 1273]	φιλοχρήματον. Ὅ τι δ' ἂν	ὑπολάβῃ	τίμιον εἶναι τὸ κύριον, ἀνάγκη
[2, 1262]	τοῦτο διστάζων· ἄδηλον γὰρ ᾧ	συνέβη	γενέσθαι τέκνον καὶ σωθῆναι γενόμενον.
[2, 1261]	τῇ Πολιτείᾳ γεγραμμένον νόμον; Ἔχει	δὴ	δυσχερείας ἄλλας τε πολλὰς τὸ
[2, 1264]	εὐδαίμονες, τίνες ἕτεροι; Οὐ γὰρ	δὴ	οἵ γε τεχνῖται καὶ τὸ
[2, 1263]	κτήσεως ἰδίας οὔσης. Ταῦτά τε	δὴ	οὐ συμβαίνει τοῖς λίαν ἓν
[2, 1272]	κόσμοις ἀπειπεῖν τὴν ἀρχήν. Ταῦτα	δὴ	πάντα βέλτιον γίνεσθαι κατὰ νόμον
[2, 1268]	καὶ τοῖς μαχίμοις παρέξουσιν; Ταῦτα	δὴ	πάντα πολλὴν ἔχει ταραχήν. Οὐ
[2, 1266]	ἀποδεῖξαί φησι δεῖν ἀριθμόν. Ἔσονται	δὴ	πλείους οἱ ἐκ τῶν μεγίστων
[2, 1261]	εἶναι καὶ τὰς κτήσεις. Τοῦτο	δὴ	πότερον ὡς νῦν οὕτω βέλτιον
[2, 1272]	ἔσται τοῦ διασκέψασθαι καιρός. Ὅτι	δὴ	τὰ περὶ τὰ συσσίτια βέλτιον
[2, 1261]	φήσει τὸν αὐτὸν καὶ γυναῖκα	δὴ	τὴν αὐτήν, καὶ περὶ τῆς
[2, 1268]	ὁ δὲ τέτταρας, καὶ τοῦτον	δὴ	τὸν τρόπον δῆλον ὅτι μεριοῦσιν·
[2, 1274]	μισθοφόρα κατέστησε Περικλῆς, καὶ τοῦτον	δὴ	τὸν τρόπον ἕκαστος τῶν δημαγωγῶν
[2, 1261]	τάξιν ἢ χρόνου. Καὶ συμβαίνει	δὴ	τὸν τρόπον τοῦτον ὥστε πάντας
[2, 1261]	ἂν ἄλλοι γενόμενοι. Τὸν αὐτὸν	δὴ	τρόπον ἀρχόντων ἕτεροι ἑτέρας ἄρχουσιν
[2, 1261]	τῆς οὐσίας καὶ περὶ ἑκάστου	δὴ	τῶν συμβαινόντων ὡσαύτως) νῦν δ'
[2, 1268]	τὰς εἴκοσι μνᾶς· ἀλλ' ἐκεῖνος	ἤδη	ἐπιορκεῖ, ὁ καταδικάσας, μὴ νομίζων
[2, 1266]	χαλεπὸν ᾤετο ποιεῖν, τὰς δ'	ἤδη	κατοικουμένας ἐργωδέστερον μέν, ὅμως δὲ
[2, 1273]	ὦσι μεγάλα βλάπτουσι, ~καὶ ἔβλαψαν	ἤδη	τὴν πόλιν τὴν τῶν Λακεδαιμονίων.
[2, 1267]	γὰρ ἔλαττον τούτου λαβὼν ἐκλιπεῖν	ἤδη	τὸν Ἀταρνέα· ταῦτα δ' εἰπὼν
[2, 1261]	δ' οἰκίας, καὶ βούλεταί γ'	ἤδη	τότε εἶναι πόλις ὅταν αὐτάρκη
[2, 1267]	ἱκανὸν διωβελία μόνον, ὅταν δ'	ἤδη	τοῦτ' ᾖ πάτριον, ἀεὶ δέονται
[2, 1267]	τῶν γεωργῶν ἰδίαν. ετο δ'	εἴδη	καὶ τῶν νόμων εἶναι τρία
[2, 1265]	δ' ἄρ' ἐστι καθόλου μᾶλλον,	ἐπειδὴ	ἔστι σωφρόνως μὲν ταλαιπώρως δὲ
[2, 1270]	οὐ μὴν ἀλλ' εἴτ' ἐστὶν	ἀληθῆ	ταῦτα εἴτε μή, βέλτιον τὸ
[2, 1268]	τῶν ἀρχαίων ἐστί που νομίμων	εὐήθη	πάμπαν ἐστίν, ~οἷον ἐν Κύμῃ
[2, 1265]	τῶν ἀρχαιοτάτων, τοὺς οἴκους ἴσους	ᾠήθη	δεῖν διαμένειν καὶ τὸ πλῆθος
[2, 1274]	Μηδικοῖς ὁ δῆμος αἴτιος γενόμενος	ἐφρονηματίσθη	καὶ δημαγωγοὺς ἔλαβε φαύλους ἀντιπολιτευομένων
[2, 1260]	ἵνα τό τ' ὀρθῶς ἔχον	ὀφθῇ	καὶ τὸ χρήσιμον, ἔτι δὲ
[2, 1270]	ἔχοντα μὴ καλῶς ἔοικεν, ὥσπερ	ἐλέχθη	καὶ πρότερον, οὐ μόνον ἀπρέπειάν
[2, 1267]	ἴσαι· ὅθεν καὶ Ἐν δὲ	ἰῇ	τιμῇ ἠμὲν κακὸς ἠδὲ καὶ
[2, 1268]	ἔχειν. Σημεῖον δ' ἂν γεγονέναι	φαίη	τις ἐπ' αὐτῶν τῶν ἔργων·
[2, 1265]	διὰ τί τοῦτ' οὐκ ἂν	εἴη	ἐπὶ τῆς γῆς μέχρι τινός;
[2, 1274]	ὢν ὁ δῆμος δοῦλος ἂν	εἴη	καὶ πολέμιος) τὰς δ' ἀρχὰς
[2, 1261]	οὖν ὡς ἕκαστος, τάχ' ἂν	εἴη	μᾶλλον ὃ βούλεται ποιεῖν ὁ
[2, 1273]	ἀρετὴν ἀριστοκρατικόν, αὕτη τις ἂν	εἴη	τάξις τρίτη, καθ' ἥνπερ συντέτακται
[2, 1268]	μὲν αὐτοὶ γεωργήσουσιν, οὐκ ἂν	εἴη	τὸ μάχιμον ἕτερον καὶ τὸ
[2, 1261]	ὥστ' εἰ καὶ δυνατός τις	εἴη	τοῦτο δρᾶν, οὐ ποιητέον· ἀναιρήσει
[2, 1263]	ὄντων τῶν γεωργούντων ἄλλος ἂν	εἴη	τρόπος καὶ ῥᾴων, αὐτῶν δ'
[2, 1266]	τὸ παράπαν οὐκ ἄν τις	θείη	πολιτείας ἢ χειρίστας πασῶν. Βέλτιον
[2, 1262]	ἀμφοτέρους ἕνα. Ἐνταῦθα μὲν οὖν	ἀνάγκη	ἀμφοτέρους ἐφθάρθαι ἢ τὸν ἕνα,
[2, 1260]	πέφυκεν ἀρχὴ ταύτης τῆς σκέψεως.	Ἀνάγκη	γὰρ ἤτοι πάντας πάντων κοινωνεῖν
[2, 1273]	ὑπολάβῃ τίμιον εἶναι τὸ κύριον,	ἀνάγκη	καὶ τὴν τῶν ἄλλων πολιτῶν
[2, 1266]	μέγεθος ὁ τῶν τέκνων ἀριθμός,	ἀνάγκη	τόν γε νόμον λύεσθαι, καὶ
[2, 1260]	κοινωνία τίς ἐστι, καὶ πρῶτον	ἀνάγκη	τοῦ τόπου κοινωνεῖν· ὁ μὲν
[2, 1262]	μὴ νεωτερίζειν. Ὅλως δὲ συμβαίνειν	ἀνάγκη	τοὐναντίον διὰ τὸν τοιοῦτον νόμον
[2, 1265]	πλῆθος, τότε δὲ ἀδιαιρέτων οὐσῶν	ἀνάγκη	τοὺς παράζυγας μηδὲν ἔχειν, ἐάν
[2, 1261]	ἐν τοῖς ἐλευθέροις καὶ ἴσοις	ἀνάγκη	τοῦτ' εἶναι· ἅμα γὰρ οὐχ
[2, 1268]	οὖν πασῶν τῶν τιμῶν ἀδύνατον	νἀνάγκη	γὰρ ἐκ τῶν τὰ ὅπλα
[2, 1272]	ἥ τε Κρητικὴ καὶ ἡ	Λακωνικὴ	καὶ τρίτη τούτων ἡ τῶν
[2, 1272]	τύραννον. Ἔχει δὲ παραπλήσια τῇ	Λακωνικῇ	πολιτείᾳ τὰ μὲν συσσίτια τῶν
[2, 1268]	ἄλλων ἐπιστημῶν τοῦτο συνενήνοχεν, οἷον	ἰατρικὴ	κινηθεῖσα παρὰ τὰ πάτρια καὶ
[2, 1272]	ἄλλων πολὺ διαφέρουσιν, ἥ τε	Κρητικὴ	καὶ ἡ Λακωνικὴ καὶ τρίτη
[2, 1271]	ἄν τις ἐπιτιμήσειεν. Ἡ δὲ	Κρητικὴ	πολιτεία πάρεγγυς μέν ἐστι ταύτης,
[2, 1271]	Καμικόν. Ἔχει δ' ἀνάλογον ἡ	Κρητικὴ	τάξις πρὸς τὴν Λακωνικήν. Γεωργοῦσί
[2, 1272]	ταύτης ἰατρείαν, ἄτοπος καὶ οὐ	πολιτικὴ	ἀλλὰ δυναστευτική. Πολλάκις γὰρ ἐκβάλλουσι
[2, 1268]	κινηθεῖσα παρὰ τὰ πάτρια καὶ	γυμναστικὴ	καὶ ὅλως αἱ τέχναι πᾶσαι
[2, 1272]	ἄτοπος καὶ οὐ πολιτικὴ ἀλλὰ	δυναστευτική.	Πολλάκις γὰρ ἐκβάλλουσι συστάντες τινὲς
[2, 1260]	τι παρ' αὐτὰς ἕτερον μὴ	δοκῇ	πάντως εἶναι σοφίζεσθαι βουλομένων, ἀλλὰ
[2, 1261]	ἤδη τότε εἶναι πόλις ὅταν	αὐτάρκη	συμβαίνῃ τὴν κοινωνίαν εἶναι τοῦ
[2, 1270]	καταλίπῃ κληρονόμον, οὗτος ᾧ ἂν	θέλῃ	δίδωσιν. Τοιγαροῦν δυναμένης τῆς χώρας
[2, 1270]	ἄφρουρον εἶναι, τὸν δὲ τέτταρας	ἀτελῆ	πάντων. Καίτοι φανερὸν ὅτι πολλῶν
[2, 1266]	καὶ τῶν ὕστερον ῥηθησομένων, ὅταν	ἐπιβάλλῃ	περὶ τῆς τοιαύτης πολιτείας ἡ
[2, 1267]	πλοῦτος καὶ νομίσματος, καὶ κατασκευὴ	πολλὴ	τῶν καλουμένων ἐπίπλων· ἢ πάντων
[2, 1265]	δύο οἰκεῖν. Ἡ δὲ σύνταξις	ὅλη	βούλεται μὲν εἶναι μήτε δημοκρατία
[2, 1267]	ἂν ἥττους τε ὦσι καὶ	μὴ	ἀδικῶνται. Οὐ καλῶς δὲ οὐδὲ
[2, 1261]	σκυτεῖς καὶ οἱ τέκτονες καὶ	μὴ	ἀεὶ οἱ αὐτοὶ σκυτοτόμοι καὶ
[2, 1266]	καὶ βελτίους διὰ τὸ ἐνίους	μὴ	αἱρεῖσθαι τῶν δημοτικῶν διὰ τὸ
[2, 1273]	τῶν ἀρχείων δικάζεσθαι πάσας ςκαὶ	μὴ	ἄλλας ὑπ' ἄλλων, καθάπερ ἐν
[2, 1271]	ἀρχῆς ταύτης. Διόπερ βέλτιον αὐτοὺς	μὴ	ἀνευθύνους εἶναι· νῦν δ' εἰσίν.
[2, 1274]	τὴν ἀπέχθειαν τοῦ πάθους, ὅπως	μὴ	ἄποπτος ἔσται ἡ Κορινθία ἀπὸ
[2, 1271]	ἐστιν ὑπάρχειν ταῖς πόλεσιν ἢ	μὴ	βέλτιον, ἄλλος ἔστω λόγος· ἀλλὰ
[2, 1270]	εἴτ' ἐστὶν ἀληθῆ ταῦτα εἴτε	μή,	βέλτιον τὸ διὰ τῆς κτήσεως
[2, 1267]	τῇ φύσει τοιούτους παρασκευάζειν ὥστε	μὴ	βούλεσθαι πλεονεκτεῖν, τοὺς δὲ φαύλους
[2, 1271]	δεῖ γὰρ καὶ βουλόμενον καὶ	μὴ	βουλόμενον ἄρχειν τὸν ἄξιον τῆς
[2, 1263]	διαφέρει τὸ νομίζειν ἴδιόν τι.	Μὴ	γὰρ οὐ μάτην τὴν πρὸς
[2, 1264]	οὐδὲν ἄλλο συμβήσεται νενομοθετημένον πλὴν	μὴ	γεωργεῖν τοὺς φύλακας· ὅπερ καὶ
[2, 1263]	ἀπολαύσεσι καὶ ἐν τοῖς ἔργοις	μὴ	γινομένων ἴσων ἀλλ' ἀνίσων ἀναγκαῖον
[2, 1269]	τοῦτο δ' οὐ γίνεται εἰ	μὴ	διὰ χρόνου πλῆθος, ὥστε τὸ
[2, 1270]	ὅτῳ ἂν βούληται, κἂν ἀποθάνῃ	μὴ	διαθέμενος, ὃν ἂν καταλίπῃ κληρονόμον,
[2, 1266]	δὲ μή, τοὺς δὲ πένητας	μὴ	διδόναι μὲν λαμβάνειν δέ. Πλάτων
[2, 1272]	ἣν καθιστᾶσι πολλάκις οἳ ἂν	μὴ	δίκας βούλωνται δοῦναι τῶν δυνατῶν·
[2, 1260]	ζητεῖν τι παρ' αὐτὰς ἕτερον	μὴ	δοκῇ πάντως εἶναι σοφίζεσθαι βουλομένων,
[2, 1271]	ἐστιν αὐτοῖς ὁ πάτριος, τὸν	μὴ	δυνάμενον τοῦτο τὸ τέλος φέρειν
[2, 1270]	ὑπερβάλλει ἐπὶ τὸ σκληρόν, ὥστε	μὴ	δύνασθαι καρτερεῖν ἀλλὰ λάθρᾳ τὸν
[2, 1267]	ἐπιόντας, οὔθ' οὕτως ὀλίγην ὥστε	μὴ	δύνασθαι πόλεμον ὑπενεγκεῖν μηδὲ τῶν
[2, 1267]	πλεονεκτεῖν, τοὺς δὲ φαύλους ὥστε	μὴ	δύνασθαι· τοῦτο δ' ἐστίν, ἂν
[2, 1261]	εἰ δυνατόν, ἐν οἷς δὲ	μὴ	δυνατὸν διὰ τὸ τὴν φύσιν
[2, 1261]	λέγωσι τὸ ἐμὸν καὶ τὸ	μὴ	ἐμόν· τοῦτο γὰρ οἴεται ὁ
[2, 1266]	αἱρεῖσθαι τῶν δημοτικῶν διὰ τὸ	μὴ	ἐπάναγκες. Ὡς μὲν οὖν οὐκ
[2, 1267]	ἀλλὰ καὶ ὅπως χαίρωσι καὶ	μὴ	ἐπιθυμῶσιν· ἐὰν γὰρ μείζω ἔχωσιν
[2, 1271]	ἀπώλλυντο δὲ ἄρξαντες διὰ τὸ	μὴ	ἐπίστασθαι σχολάζειν μηδὲ ἠσκηκέναι μηδεμίαν
[2, 1264]	Ἀλλὰ μὴν εἰ οἱ φύλακες	μὴ	εὐδαίμονες, τίνες ἕτεροι; Οὐ γὰρ
[2, 1270]	τίνι δεῖ συγγνώμην ἔχειν ἢ	μὴ	ἔχειν, ἀλλὰ περὶ τοῦ ὀρθῶς
[2, 1267]	ἀλλ' οὕτως ὡς ἂν καὶ	μὴ	ἐχόντων τοσαύτην οὐσίαν. Οἷον Εὔβουλος
[2, 1271]	λόγος· ἀλλὰ μὴν βέλτιόν γε	μὴ	καθάπερ νῦν, ἀλλὰ κατὰ τὸν
[2, 1273]	ἂν ὁμογνωμονῶσι πάντες, εἰ δὲ	μή,	καὶ τούτων ὁ δῆμος. Ἃ
[2, 1270]	δὲ περὶ τὰς γυναῖκας ἔχοντα	μὴ	καλῶς ἔοικεν, ὥσπερ ἐλέχθη καὶ
[2, 1260]	σοφίζεσθαι βουλομένων, ἀλλὰ διὰ τὸ	μὴ	καλῶς ἔχειν ταύτας τὰς νῦν
[2, 1267]	τι τυγχάνει καλῶς εἰρηκὼς ἢ	μὴ	καλῶς. Ἱππόδαμος δὲ Εὐρυφῶντος Μιλήσιος
[2, 1267]	ὃ πάσας ἀνάγεσθαι δεῖν τὰς	μὴ	καλῶς κεκρίσθαι δοκούσας δίκας· τοῦτο
[2, 1269]	μὲν εἴ τι καλῶς ἢ	μὴ	καλῶς πρὸς τὴν ἀρίστην νενομοθέτηται
[2, 1272]	τῆς ἀξίας αὐτοῖς, καὶ τὸ	μὴ	κατὰ γράμματα ἄρχειν ἀλλ' αὐτογνώμονας
[2, 1261]	τοιούτῳ καὶ πόλις ἔθνους, ὅταν	μὴ	κατὰ κώμας ὦσι κεχωρισμένοι τὸ
[2, 1265]	περὶ τὸ πλῆθος τῶν πολιτῶν	μὴ	κατασκευάζειν, ἀλλ' ἀφεῖναι τὴν τεκνοποιίαν
[2, 1273]	ὀλιγαρχικόν, τὸ δὲ ἀμίσθους καὶ	μὴ	κληρωτὰς ἀριστοκρατικὸν θετέον, καὶ εἴ
[2, 1262]	ἀρίστην πολιτείαν, πότερον κοινὴν ἢ	μὴ	κοινὴν εἶναι τὴν κτῆσιν. Τοῦτο
[2, 1263]	κακῶν ὡς γινομένων διὰ τὸ	μὴ	κοινὴν εἶναι τὴν οὐσίαν, λέγω
[2, 1268]	πολλοὶ παρασκευάζουσιν ὅπως οἱ δικασταὶ	μὴ	κοινολογῶνται πρὸς ἀλλήλους. Ἔπειτα πῶς
[2, 1262]	τῶν ἐρώντων, τὸ δ' ἐρᾶν	μὴ	κωλῦσαι, μηδὲ τὰς χρήσεις τὰς
[2, 1267]	οὐδὲν διώρικεν, δεῖ δὲ τοῦτο	μὴ	λανθάνειν, ὅ τι συμφέρει πλῆθος
[2, 1265]	τὸ νῦν εἰρημένον πλῆθος δεῖ	μὴ	λανθάνειν ὅτι χώρας δεήσει τοῖς
[2, 1267]	Ἴσως οὖν ἄριστος ὅρος τὸ	μὴ	λυσιτελεῖν τοῖς κρείττοσι διὰ τὴν
[2, 1267]	τὴν ἰσότητα τῆς οὐσίας, ὥστε	μὴ	λωποδυτεῖν διὰ τὸ ῥιγοῦν ἢ
[2, 1273]	δόξαν ἀκολουθεῖν τούτοις. Ὅπου δὲ	μὴ	μάλιστα ἀρετὴ τιμᾶται, ~ταύτην οὐχ
[2, 1264]	πολιτείαν κατασκευαζομένην· οὐ γὰρ δυνήσεται	μὴ	μερίζων αὐτὰ καὶ χωρίζων ποιῆσαι
[2, 1271]	δυνάμενον τοῦτο τὸ τέλος φέρειν	μὴ	μετέχειν αὐτῆς. Τῷ δὲ περὶ
[2, 1272]	εἰσφέρει τὸ τεταγμένον, εἰ δὲ	μή,	μετέχειν νόμος κωλύει τῆς πολιτείας,
[2, 1272]	αὐτογνώμονας ἐπισφαλές. Τὸ δ' ἡσυχάζειν	μὴ	μετέχοντα τὸν δῆμον οὐδὲν σημεῖον
[2, 1268]	τὰς κυριωτάτας ἀρχὰς ὡς εἰπεῖνν·	μὴ	μετέχοντας δὲ τῆς πολιτείας πῶς
[2, 1273]	αὐλεῖν καὶ σκυτοτομεῖν. Ὥσθ' ὅπου	μὴ	μικρὰ πόλις, πολιτικώτερον πλείονας μετέχειν
[2, 1273]	δύνωνται σχολάζειν καὶ μηδὲν ἀσχημονεῖν,	μὴ	μόνον ἄρχοντες ἀλλὰ μηδ' ἰδιωτεύοντες.
[2, 1265]	δεῖ φοβεροὺς εἶναι τοῖς πολεμίοις,	μὴ	μόνον ἐλθοῦσιν εἰς τὴν χώραν
[2, 1263]	τὰς κτήσεις. Ἔτι δὲ δίκαιοιν	μὴ	μόνον λέγειν ὅσων στερήσονται κακῶν
[2, 1262]	ἀρχομένους πρὸς τὸ πειθαρχεῖν καὶ	μὴ	νεωτερίζειν. Ὅλως δὲ συμβαίνειν ἀνάγκη
[2, 1266]	πλουσίων γίνεσθαι πένητας· ἔργον γὰρ	μὴ	νεωτεροποιοὺς εἶναι τοὺς τοιούτους. Διότι
[2, 1268]	ἐκεῖνος ἤδη ἐπιορκεῖ, ὁ καταδικάσας,	μὴ	νομίζων ὀφείλειν τὰς εἴκοσι μνᾶς.
[2, 1264]	εἴτ' ἀναγκαῖα ταῦθ' ὁμοίως εἴτε	μή,	νῦν γε οὐδὲν διώρισται. Καὶ
[2, 1270]	ἀλλὰ περὶ τοῦ ὀρθῶς καὶ	μὴ	ὀρθῶς. Τὰ δὲ περὶ τὰς
[2, 1262]	νομιζομένας γίνεσθαι λύσεις, τῶν δὲ	μή,	οὐδεμίαν. Ἄτοπον δὲ καὶ τὸ
[2, 1266]	οὐσίας, τοῦτο δ' οὐκ ἔστι	μὴ	παιδευομένοις ἱκανῶς ὑπὸ τῶν νόμων.
[2, 1264]	ὅλην, μὴ τῶν πλείστων ἢ	μὴ	πάντων μερῶν ἢ τινῶν ἐχόντων
[2, 1267]	χαίρειν, οὐκ ἂν ἐπιζητοῖεν εἰ	μὴ	παρὰ φιλοσοφίας ἄκος. Αἱ γὰρ
[2, 1264]	καὶ τούτους καὶ συμπολεμεῖν ἢ	μή,	περὶ τούτων οὐδὲν διώρικεν ὁ
[2, 1265]	τὴν τεκνοποιίαν, ὥστε ἀριθμοῦ τινὸς	μὴ	πλείονα γεννᾶν, τοῦτο δὲ τιθέναι
[2, 1267]	τεχνῖται πάντες δημόσιοι ἔσονται καὶ	μὴ	πλήρωμά τι παρέξονται τῆς πόλεως.
[2, 1263]	μέν, ἐγγὺς δ' οὖσα τοῦ	μὴ	πόλις εἶναι χείρων πόλις, ὥσπερ
[2, 1267]	φύσιν εἶναι βουλόμενος) πρῶτος τῶν	μὴ	πολιτευομένων ἐνεχείρησέ τι περὶ πολιτείας
[2, 1268]	μερῶν. Τοῦτο δ' οὐ ῥᾴδιον	μὴ	πολλοὺς ὄντας· εἰ δὲ τοῦτ'
[2, 1272]	τὴν διάζευξιν τῶν γυναικῶν, ἵνα	μὴ	πολυτεκνῶσι, τὴν πρὸς τοὺς ἄρρενας
[2, 1262]	πατέρας καὶ μητέρας καὶ τοὺς	μὴ	πόρρω τῆς συγγενείας ὄντας, ὥσπερ
[2, 1265]	οἰκοπέδων δὲ διαίρεσιν δεῖ σκοπεῖν,	μή	ποτ' οὐ συμφέρει πρὸς οἰκονομίαν·
[2, 1265]	δὲ τῆς κτήσεως ὁρᾶν δεῖ,	μή	ποτε βέλτιον ἑτέρως διορίσαι τῷ
[2, 1273]	τὰ μὲν προσάγειν τὰ δὲ	μὴ	προσάγειν πρὸς τὸν δῆμον οἱ
[2, 1273]	τοῦθ' ὁρᾶν τὸν νομοθέτην, καὶ	μὴ	προστάττειν τὸν αὐτὸν αὐλεῖν καὶ
[2, 1266]	ὥσπερ ἐν Λοκροῖς νόμος ἐστὶ	μὴ	πωλεῖν ἐὰν μὴ φανερὰν ἀτυχίαν
[2, 1267]	ἀναγκαῖα αοἷον τυραννοῦσιν οὐχ ἵνα	μὴ	ῥιγῶσιν· διὸ καὶ αἱ τιμαὶ
[2, 1267]	εἶναι τοῖς πολίταις πρὸς τὸ	μὴ	στασιάζειν πρὸς ἀλλήλους, οὐ μὴν
[2, 1268]	τῷ λεχθέντι ταχὺ συγχωρεῖν, εἴπερ	μὴ	συμφέρει κινεῖν, ἐνδέχεται δ' εἰσηγεῖσθαί
[2, 1269]	σύμμαχον τοῖς ἀφισταμένοις διὰ τὸ	μὴ	συμφέρειν καὶ αὐταῖς κεκτημέναις περιοίκους,
[2, 1274]	κατὰ τὴν μελέτην, ὡς δέον	μὴ	τὴν μὲν χρήσιμον εἶναι τοῖν
[2, 1264]	μαθόντες ὑπομενοῦσι τὴν ἀρχήν, ἐὰν	μή	τι σοφίζωνται τοιοῦτον οἷον Κρῆτες;
[2, 1262]	ἀλλ' οὐδὲ διαφυγεῖν δυνατὸν τὸ	μή	τινας ὑπολαμβάνειν ἑαυτῶν ἀδελφούς τε
[2, 1260]	ἢ τινῶν μὲν τινῶν δὲ	μή.	Τὸ μὲν οὖν μηδενὸς κοινωνεῖν
[2, 1265]	ἔξω τόπους) εἰ δέ τις	μὴ	τοιοῦτον ἀποδέχεται βίον, μήτε τὸν
[2, 1263]	τοῖς τοιούτοις οἴεσθαι διορθοῦν, ἀλλὰ	μὴ	τοῖς ἔθεσι καὶ τῇ φιλοσοφίᾳ
[2, 1270]	εἶναι ταύτην ἐξ ἁπάντων μέν,	μὴ	τὸν τρόπον δὲ τοῦτον ὃν
[2, 1268]	ὀφείλειν μὲν ὁ δικαστὴς οἴηται,	μὴ	τοσοῦτον δ' ὅσον ὁ δικαζόμενος;
[2, 1266]	πλουσίους διδόναι μὲν λαμβάνειν δὲ	μή,	τοὺς δὲ πένητας μὴ διδόναι
[2, 1268]	δὲ τὸ μὲν τὸ δὲ	μή,	τοῦτο διορίζειν. Νῦν γὰρ οὐκ
[2, 1264]	νομοθέτην. Ἀδύνατον δὲ εὐδαιμονεῖν ὅλην,	μὴ	τῶν πλείστων ἢ μὴ πάντων
[2, 1266]	νόμος ἐστὶ μὴ πωλεῖν ἐὰν	μὴ	φανερὰν ἀτυχίαν δείξῃ συμβεβηκυῖαν, ἔτι
[2, 1272]	περὶ ἧς εἰ φαύλως ἢ	μὴ	φαύλως, ἕτερος ἔσται τοῦ διασκέψασθαι
[2, 1271]	οὐδεὶς γὰρ ἂν ἄρχειν αἰτήσαιτο	μὴ	φιλότιμος ὤν. Καίτοι τῶν γ'
[2, 1271]	ἐστί, τὴν πολεμικήν· αὕτη γὰρ	χρησίμη	πρὸς τὸ κρατεῖν. Τοιγαροῦν ἐσῴζοντο
[2, 1267]	ὅθεν καὶ Ἐν δὲ ἰῇ	τιμῇ	ἠμὲν κακὸς ἠδὲ καὶ ἐσθλός.
[2, 1269]	εὐήθη πάμπαν ἐστίν, ~οἷον ἐν	Κύμῃ	περὶ τὰ φονικὰ νόμος ἔστιν,
[2, 1270]	ἐπίκληρον ὅτῳ ἂν βούληται, κἂν	ἀποθάνῃ	μὴ διαθέμενος, ὃν ἂν καταλίπῃ
[2, 1269]	νόμων εἰς ἑτέρους νόμους καινοὺς	ἀσθενῆ	ποιεῖν ἐστι τὴν τοῦ νόμου
[2, 1266]	μιγνύντες· ἡ γὰρ ἐκ πλειόνων	συγκειμένη	πολιτεία βελτίων. Ἔπειτ' οὐδ' ἔχουσα
[2, 1270]	τῆς πόλεως· αὐτὴ μὲν γὰρ	ἀνειμένη	λίαν ἐστίν, ἐν δὲ τοῖς
[2, 1261]	φανερόν ἐστιν ὡς προϊοῦσα καὶ	γινομένη	μία μᾶλλον οὐδὲ πόλις ἔσται·
[2, 1261]	τὴν φύσιν ἐστὶν ἡ πόλις,	γινομένη	τε μία μᾶλλον οἰκία μὲν
[2, 1270]	ἡ δίαιτα τῶν ἐφόρων οὐχ	ὁμολογουμένη	τῷ βουλήματι τῆς πόλεως· αὐτὴ
[2, 1265]	ἀποβλέποντα πρὸς τὰς τύχας, ἂν	συμβαίνῃ	τελευτᾶν τινας τῶν γεννηθέντων, καὶ
[2, 1261]	τότε εἶναι πόλις ὅταν αὐτάρκη	συμβαίνῃ	τὴν κοινωνίαν εἶναι τοῦ πλήθους·
[2, 1267]	καὶ αἱ τιμαὶ μεγάλαι, ἂν	ἀποκτείνῃ	τις οὐ κλέπτην ἀλλὰ τύραννονν·
[2, 1263]	γῆν κοινὴν εἶναι καὶ γεωργεῖν	κοινῇ,	τοὺς δὲ καρποὺς διαιρεῖσθαι πρὸς
[2, 1269]	γὰρ οἰκίας μέρος ἀνὴρ καὶ	γυνή,	δῆλον ὅτι καὶ πόλιν ἐγγὺς
[2, 1267]	βραχεῖα καὶ ἐργασία, τοῖς δὲ	σωφροσύνη·	τρίτον δ' εἴ τινες βούλοιντο
[2, 1266]	πωλεῖν ἐὰν μὴ φανερὰν ἀτυχίαν	δείξῃ	συμβεβηκυῖαν, ἔτι δὲ τοὺς παλαιοὺς
[2, 1270]	ἀποθάνῃ μὴ διαθέμενος, ὃν ἂν	καταλίπῃ	κληρονόμον, οὗτος ᾧ ἂν θέλῃ
[2, 1262]	τῇ πόλει τὴν φιλίαν ἀναγκαῖον	ὑδαρῆ	γίνεσθαι διὰ τὴν κοινωνίαν τὴν
[2, 1267]	μὲν μυρίανδρον, εἰς τρία δὲ	μέρη	διῃρημένην· ἐποίει γὰρ ἓν μὲν
[2, 1267]	ἔχον. Διῄρει δ' εἰς τρία	μέρη	τὴν χώραν, τὴν μὲν ἱερὰν
[2, 1270]	στρατιωτικὸν βίον (πολλὰ γὰρ ἔχει	μέρη	τῆς ἀρετῆς) τὰς δὲ γυναῖκάς
[2, 1270]	μέλλουσαν σῴζεσθαι πάντα βούλεσθαι τὰ	μέρη	τῆς πόλεως εἶναι καὶ διαμένειν
[2, 1268]	Δῆμον δ' ἐποίει τὰ τρία	μέρη	τῆς πόλεως· τοὺς δ' αἱρεθέντας
[2, 1264]	τάξιν (διαιρεῖται γὰρ εἰς δύο	μέρη	τὸ πλῆθος τῶν οἰκούντων, τὸ
[2, 1266]	τὸ πλῆθος τάττειν· ἐὰν γὰρ	ὑπεραίρῃ	τῆς οὐσίας τὸ μέγεθος ὁ
[2, 1263]	ἅπαντας, ἄλλως τε καὶ ὅταν	κατηγορῇ	τις τῶν νῦν ὑπαρχόντων ἐν
[2, 1263]	δὲ τῷ Σωκράτει τῆς παρακρούσεως	χρὴ	νομίζειν τὴν ὑπόθεσιν οὐκ οὖσαν
[2, 1264]	μηδὲ τοῦτο αὐτὸ ἀγνοεῖν, ὅτι	χρὴ	προσέχειν τῷ πολλῷ χρόνῳ καὶ
[2, 1271]	Ἑλληνικὴν πεφυκέναι καὶ κεῖσθαι καλῶς·	πάσῃ	γὰρ ἐπίκειται τῇ θαλάττῃ, σχεδὸν
[2, 1269]	κινητέοι, πότερον πάντες καὶ ἐν	πάσῃ	πολιτείᾳ, ἢ οὔ; Καὶ πότερον
[2, 1265]	εἶναι μήτε δημοκρατία μήτε ὀλιγαρχία,	μέση	δὲ τούτων, ἣν καλοῦσι πολιτείαν·
[2, 1269]	Ὅτι μὲν οὖν δεῖ τῇ	μελλούσῃ	καλῶς πολιτεύεσθαι τὴν τῶν ἀναγκαίων
[2, 1274]	νόμοι μὲν εἰσί, πολιτείᾳ δ'	ὑπαρχούσῃ	τοὺς νόμους ἔθηκεν· ἴδιον δ'
[2, 1263]	πράξει πρᾶξιν ἐλευθέριον οὐδεμίαν· ἐν	τῇ	γὰρ χρήσει τῶν κτημάτων τὸ
[2, 1274]	(πρῶτος γὰρ ἐποίησε τὴν ἐπίσκηψιν)	τῇ	δ' ἀκριβείᾳ τῶν νόμων ἐστὶ
[2, 1271]	τῇ μὲν τῆς Πελοποννήσου μικρόν,	τῇ	δὲ τῆς Ἀσίας τοῦ περὶ
[2, 1263]	εἶναι μὲν ἰδίας τὰς κτήσεις,	τῇ	δὲ χρήσει ποιεῖν κοινάς· ὅπως
[2, 1268]	διαιτητήν. Τοῦτο δὲ ἐν μὲν	τῇ	διαίτῃ καὶ πλείοσιν ἐνδέχεται (κοινολογοῦνται
[2, 1271]	εὐθύνειν τὰς ἀρχάς· τοῦτο δὲ	τῇ	ἐφορείᾳ μέγα λίαν τὸ δῶρον,
[2, 1271]	κεῖσθαι καλῶς· πάσῃ γὰρ ἐπίκειται	τῇ	θαλάττῃ, σχεδὸν τῶν Ἑλλήνων ἱδρυμένων
[2, 1272]	αὐτὴν ἔχουσι δύναμιν τοῖς ἐν	τῇ	Κρήτῃ καλουμένοις κόσμοις, πλὴν οἱ
[2, 1272]	μήτε τύραννον. Ἔχει δὲ παραπλήσια	τῇ	Λακωνικῇ πολιτείᾳ τὰ μὲν συσσίτια
[2, 1269]	πολιτείας. Ὅτι μὲν οὖν δεῖ	τῇ	μελλούσῃ καλῶς πολιτεύεσθαι τὴν τῶν
[2, 1271]	τὴν θάλατταν πάντων· ἀπέχει γὰρ	τῇ	μὲν τῆς Πελοποννήσου μικρόν, τῇ
[2, 1261]	ἀλλήλοις, ὥσπερ ἐν τῇ Πολιτείᾳ	τῇ	Πλάτωνος. Ἐκεῖ γὰρ ὁ Σωκράτης
[2, 1261]	πρός, τὸ τέλος ὅ φησι	τῇ	πόλει δεῖν ὑπάρχειν, ὡς μὲν
[2, 1271]	τοὺς ἐχθρούς, καὶ σωτηρίαν ἐνόμιζον	τῇ	πόλει εἶναι τὸ στασιάζειν τοὺς
[2, 1270]	τάχ' ἂν εἴπειέ τις συμφέρειν	τῇ	πόλει, καίτοι τό γε διὰ
[2, 1268]	ἐτίθει περὶ τῶν εὑρισκόντων τι	τῇ	πόλει συμφέρον, ὅπως τυγχάνωσι τιμῆς,
[2, 1268]	δὲ τοῦ τοῖς εὑρίσκουσί τι	τῇ	πόλει συμφέρον ὡς δεῖ γίνεσθαί
[2, 1268]	Ἔτι οἱ γεωργοὶ τί χρήσιμοι	τῇ	πόλει; Τεχνίτας μὲν γὰρ ἀναγκαῖον
[2, 1262]	ἢ τὸν ἕνα, ἐν δὲ	τῇ	πόλει τὴν φιλίαν ἀναγκαῖον ὑδαρῆ
[2, 1261]	ἔχειν, ἢ κατὰ τὸν ἐν	τῇ	Πολιτείᾳ γεγραμμένον νόμον; Ἔχει δὴ
[2, 1264]	μικρὰ βέλτιον. Καὶ γὰρ ἐν	τῇ	Πολιτείᾳ περὶ ὀλίγων πάμπαν διώρικεν
[2, 1261]	τοὺς πολίτας ἀλλήλοις, ὥσπερ ἐν	τῇ	Πολιτείᾳ τῇ Πλάτωνος. Ἐκεῖ γὰρ
[2, 1262]	διαφροντίζειν ἥκιστα ἀναγκαῖον ὂν ἐν	τῇ	πολιτείᾳ τῇ τοιαύτῃ ἢ πατέρα
[2, 1271]	δ' ᾤκισεν, τέλος δὲ ἐπιθέμενος	τῇ	Σικελίᾳ τὸν βίον ἐτελεύτησεν ἐκεῖ
[2, 1272]	τὸν δῆμον ἑκουσίον διαμένειν ἐν	τῇ	τάξει τῆς πολιτείας, καὶ μήτε
[2, 1262]	ἀναγκαῖον ὂν ἐν τῇ πολιτείᾳ	τῇ	τοιαύτῃ ἢ πατέρα ὡς υἱῶν
[2, 1269]	καὶ τρυφερῶς. Ὥστ' ἀναγκαῖον ἐν	τῇ	τοιαύτῃ πολιτείᾳ τιμᾶσθαι τὸν πλοῦτον,
[2, 1271]	βασιλεία καθέστηκεν. Καὶ ὡδὶ δὲ	τῇ	ὑποθέσει τοῦ νομοθέτου ἐπιτιμήσειεν ἄν
[2, 1263]	ἀλλὰ μὴ τοῖς ἔθεσι καὶ	τῇ	φιλοσοφίᾳ καὶ τοῖς νόμοις, ὥσπερ
[2, 1267]	ὁμαλίζειν, τὸ τοὺς μὲν ἐπιεικεῖς	τῇ	φύσει τοιούτους παρασκευάζειν ὥστε μὴ
[2, 1270]	δὲ αὑτοὺς μὲν παρεῖχον τῷ	νομοθέτῃ	προωδοπεποιημένους διὰ τὸν στρατιωτικὸν βίον
[2, 1271]	δαπανᾶν, ὥστε συμβαίνει τοὐναντίον τῷ	νομοθέτῃ	τῆς προαιρέσεως. Βούλεται μὲν γὰρ
[2, 1271]	εἰσφοράς. Ἀποβέβηκέ τε τοὐναντίον τῷ	νομοθέτῃ	τοῦ συμφέροντος· τὴν μὲν γὰρ
[2, 1273]	τούτοις. Ὅπου δὲ μὴ μάλιστα	ἀρετὴ	τιμᾶται, ~ταύτην οὐχ οἷόν τε
[2, 1272]	ἔχουσι δύναμιν τοῖς ἐν τῇ	Κρήτῃ	καλουμένοις κόσμοις, πλὴν οἱ μὲν
[2, 1272]	εἴρηται καὶ πρότερον, ἐν δὲ	Κρήτῃ	κοινοτέρως· ἀπὸ πάντων γὰρ τῶν
[2, 1274]	νομοθεσίαν, γυμνασθῆναι δ' αὐτὸν ἐν	Κρήτῃ,	Λοκρὸν ὄντα καὶ ἐπιδημοῦντα, κατὰ
[2, 1271]	εἶναι τὴν σύνοδον, καθάπερ ἐν	Κρήτῃ·	παρὰ δὲ τοῖς Λάκωσιν ἕκαστον
[2, 1263]	τὰς κτήσεις ἐν Λακεδαίμονι καὶ	Κρήτῃ	τοῖς συσσιτίοις ὁ νομοθέτης ἐκοίνωσε.
[2, 1268]	Τοῦτο δὲ ἐν μὲν τῇ	διαίτῃ	καὶ πλείοσιν ἐνδέχεται (κοινολογοῦνται γὰρ
[2, 1273]	αὕτη τις ἂν εἴη τάξις	τρίτη,	καθ' ἥνπερ συντέτακται καὶ τοῖς
[2, 1272]	Κρητικὴ καὶ ἡ Λακωνικὴ καὶ	τρίτη	τούτων ἡ τῶν Καρχηδονίων. Καὶ
[2, 1260]	τῆς κοινωνίας τῆς πολιτικῆς, τίς	κρατίστη	πασῶν τοῖς δυναμένοις ζῆν ὅτι
[2, 1273]	γένηταί τις καὶ τὸ πλῆθος	ἀποστῇ	τῶν ἀρχομένων, οὐδὲν ἔστι φάρμακον
[2, 1271]	καλῶς· πάσῃ γὰρ ἐπίκειται τῇ	θαλάττῃ,	σχεδὸν τῶν Ἑλλήνων ἱδρυμένων περὶ
[2, 1270]	ὁμολογουμένη τῷ βουλήματι τῆς πόλεως·	αὐτὴ	μὲν γὰρ ἀνειμένη λίαν ἐστίν,
[2, 1270]	Ἡ γὰρ ἀρχὴ κυρία μὲν	αὐτὴ	τῶν μεγίστων αὐτοῖς ἐστιν, γίνονται
[2, 1271]	τῶν νόμων ἐστί, τὴν πολεμικήν·	αὕτη	γὰρ χρησίμη πρὸς τὸ κρατεῖν.
[2, 1270]	γερουσίαν (ἆθλον γὰρ ἡ ἀρχὴ	αὕτη	τῆς ἀρετῆς ἐστιν) ὁ δὲ
[2, 1273]	τὸ δὲ κατ' ἀρετὴν ἀριστοκρατικόν,	αὕτη	τις ἂν εἴη τάξις τρίτη,
[2, 1262]	ὂν ἐν τῇ πολιτείᾳ τῇ	τοιαύτῃ	ἢ πατέρα ὡς υἱῶν ἢ
[2, 1263]	ἐστίν. Εὐπρόσωπος μὲν οὖν ἡ	τοιαύτη	νομοθεσία καὶ φιλάνθρωπος ἂν εἶναι
[2, 1269]	τρυφερῶς. Ὥστ' ἀναγκαῖον ἐν τῇ	τοιαύτῃ	πολιτείᾳ τιμᾶσθαι τὸν πλοῦτον, ἄλλως
[2, 1270]	καὶ οἱ βασιλεῖς, ὥστε καὶ	ταύτῃ	συνεπιβλάπτεσθαι τὴν πολιτείαν· δημοκρατία γὰρ
[2, 1265]	περὶ συσσιτίων ὡσαύτως· πλὴν ἐν	ταύτῃ	φησὶ δεῖν εἶναι συσσίτια καὶ
[2, 1267]	βοσκημάτων πλοῦτος καὶ νομίσματος, καὶ	κατασκευὴ	πολλὴ τῶν καλουμένων ἐπίπλων· ἢ
[2, 1270]	τὴν γερουσίαν (ἆθλον γὰρ ἡ	ἀρχὴ	αὕτη τῆς ἀρετῆς ἐστιν) ὁ
[2, 1270]	ἐφορείαν ἔχει φαύλως. Ἡ γὰρ	ἀρχὴ	κυρία μὲν αὐτὴ τῶν μεγίστων
[2, 1267]	πολλοὶ ζῶσιν. Τῶν οὖν τοιούτων	ἀρχή,	μᾶλλον τοῦ τὰς οὐσίας ὁμαλίζειν,
[2, 1271]	δ' ἂν ἡ τῶν ἐφόρων	ἀρχὴ	πάσας εὐθύνειν τὰς ἀρχάς· τοῦτο
[2, 1260]	δὲ πρῶτον ποιητέον ἥπερ πέφυκεν	ἀρχὴ	ταύτης τῆς σκέψεως. Ἀνάγκη γὰρ
[2, 1268]	γὰρ συκοφαντίας καὶ κινήσεις, ἂν	τύχῃ,	πολιτείας. Ἐμπίπτει δ' εἰς ἄλλο

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 30/03/2006