Livre, Pages |
[2, 1270] |
ὃν
ἂν
καταλίπῃ
κληρονόμον,
οὗτος
|
ᾧ |
ἂν
θέλῃ
δίδωσιν.
Τοιγαροῦν
δυναμένης |
[2, 1268] |
ἀλλὰ
φέρειν
ἕκαστον
πινάκιον,
ἐν
|
ᾧ |
γράφειν,
εἰ
καταδικάζοι
ἁπλῶς,
τὴν |
[2, 1262] |
καὶ
τοῦτο
διστάζων·
ἄδηλον
γὰρ
|
ᾧ |
συνέβη
γενέσθαι
τέκνον
καὶ
σωθῆναι |
[2, 1261] |
μὲν
καλὸν
ἀλλ'
οὐ
δυνατόν,
|
ὡδὶ |
δ'
οὐδὲν
ὁμονοητικόν)
Πρὸς
δὲ |
[2, 1271] |
σχεδὸν
ἑτέρα
βασιλεία
καθέστηκεν.
Καὶ
|
ὡδὶ |
δὲ
τῇ
ὑποθέσει
τοῦ
νομοθέτου |
[2, 1261] |
τὸ
πάντας
τὸ
αὐτὸ
λέγειν
|
ὡδὶ |
μὲν
καλὸν
ἀλλ'
οὐ
δυνατόν, |
[2, 1268] |
τοῖς
δικαστηρίοις
οὐ
διὰ
ψηφοφορίας
|
ᾤετο |
γίγνεσθαι
δεῖν,
ἀλλὰ
φέρειν
ἕκαστον |
[2, 1266] |
Νόμους
γράφων
μέχρι
μέν
τινος
|
ᾤετο |
δεῖν
ἐᾶν,
πλεῖον
δὲ
τοῦ |
[2, 1268] |
τοῦτο
διορίζειν.
Νῦν
γὰρ
οὐκ
|
ᾤετο |
νενομοθετῆσθαι
καλῶς·
ἀναγκάζειν
γὰρ
ἐπιορκεῖν |
[2, 1266] |
κατοικιζομέναις
μὲν
εὐθὺς
οὐ
χαλεπὸν
|
ᾤετο |
ποιεῖν,
τὰς
δ'
ἤδη
κατοικουμένας |
[2, 1265] |
τῶν
ἀρχαιοτάτων,
τοὺς
οἴκους
ἴσους
|
ᾠήθη |
δεῖν
διαμένειν
καὶ
τὸ
πλῆθος |
[2, 1271] |
τὰς
μὲν
ἐχειρώσατο
τὰς
δ'
|
ᾤκισεν, |
τέλος
δὲ
ἐπιθέμενος
τῇ
Σικελίᾳ |
[2, 1270] |
βέλτιον
τὸ
διὰ
τῆς
κτήσεως
|
ὡμαλισμένης |
πληθύειν
ἀνδρῶν
τὴν
πόλιν.
Ὑπεναντίος |
[2, 1269] |
τοὺς
ἄνδρας
φανερός
ἐστι
τοιοῦτος
|
ὤν, |
ἐπὶ
δὲ
τῶν
γυναικῶν
ἐξημέληκεν· |
[2, 1271] |
ἂν
ἄρχειν
αἰτήσαιτο
μὴ
φιλότιμος
|
ὤν. |
Καίτοι
τῶν
γ'
ἀδικημάτων
τῶν |
[2, 1262] |
κακῶς,
ὁπόστος
τυγχάνει
τὸν
ἀριθμὸν
|
ὤν, |
οἷον
ἐμὸς
ἢ
τοῦ
δεῖνος, |
[2, 1263] |
οὔτε
γὰρ
ἔσται
φανερὸς
ἐλευθέριος
|
ὤν, |
οὔτε
πράξει
πρᾶξιν
ἐλευθέριον
οὐδεμίαν· |
[2, 1273] |
ἄτοπον
γὰρ
εἰ
πένης
μὲν
|
ὢν |
ἐπιεικὴς
δὲ
βουλήσεται
κερδαίνειν,
φαυλότερος |
[2, 1265] |
Φείδων
μὲν
οὖν
ὁ
Κορίνθιος,
|
ὢν |
νομοθέτης
τῶν
ἀρχαιοτάτων,
τοὺς
οἴκους |
[2, 1274] |
εὐθύνειν
(μηδὲ
γὰρ
τούτου
κύριος
|
ὢν |
ὁ
δῆμος
δοῦλος
ἂν
εἴη |
[2, 1273] |
δὲ
βουλήσεται
κερδαίνειν,
φαυλότερος
δ'
|
ὢν |
οὐ
βουλήσεται
δαπανήσας.
Διὸ
δεῖ |
[2, 1267] |
οἱ
ἄνθρωποι
διὰ
τἀναγκαῖα
ἀδικοῦσιν,
|
ὧν |
ἄκος
εἶναι
νομίζει
τὴν
ἰσότητα |
[2, 1267] |
νόμων
εἶναι
τρία
μόνον·
περὶ
|
ὧν |
γὰρ
αἱ
δίκαι
γίνονται,
τρία |
[2, 1267] |
πρὸς
τοὺς
θεούς,
ἱεράν,
ἀφ'
|
ὧν |
δ'
οἱ
προπολεμοῦντες
βιώσονται,
κοινήν, |
[2, 1261] |
εἰ
σταθμὸς
πλεῖον
ἑλκύσειε.
Ἐξ
|
ὧν |
δὲ
δεῖ
ἓν
γενέσθαι
εἴδει |
[2, 1273] |
διετέλεσαν
ἰδιωτεύοντες
τὸν
βίον,
περὶ
|
ὧν |
εἴ
τι
ἀξιόλογον,
εἴρηται
σχεδὸν |
[2, 1268] |
ἄπορον
ἔσται
τῶν
καρπῶν
ἐξ
|
ὧν |
ἕκαστος
γεωργήσει
δύο
οἰκίαις,
~καὶ |
[2, 1263] |
ψευδομαρτυριῶν
κρίσεις
καὶ
πλουσίων
κολακείας·
|
ὧν |
οὐδὲν
γίνεται
διὰ
τὴν
ἀκοινωνησίαν |
[2, 1264] |
ἄλλων
πολιτῶν
γίνεται
πλῆθος,
περὶ
|
ὧν |
οὐδὲν
διώρισται,
πότερον
καὶ
τοῖς |
[2, 1262] |
ἑκουσίους,
καὶ
μάχας
καὶ
λοιδορίας·
|
ὧν |
οὐδὲν
ὅσιόν
ἐστι
γίνεσθαι
πρὸς |
[2, 1262] |
τε
ἴδιον
καὶ
τὸ
ἀγαπητόν·
|
ὧν |
οὐδέτερον
οἷόν
τε
ὑπάρχειν
τοῖς |
[2, 1262] |
τοὐναντίον
διὰ
τὸν
τοιοῦτον
νόμον
|
ὧν |
προσήκει
τοὺς
ὀρθῶς
κειμένους
νόμους |
[2, 1267] |
τὰ
πολλὰ
βούλεται
κατασκευάζειν
ἐξ
|
ὧν |
τὰ
πρὸς
αὑτοὺς
πολιτεύσονται
καλῶς, |
[2, 1272] |
γέροντας
ἐκ
τῶν
κεκοσμηκότων,
περὶ
|
ὧν |
τοὺς
αὐτοὺς
ἄν
τις
εἴπειε |
[2, 1270] |
διὰ
τῶν
νόμων
τέτακται
φαύλως·
|
ὠνεῖσθαι |
μὲν
γάρ,
ἢ
πωλεῖν
τὴν |
[2, 1273] |
σχολῆς,
φαῦλον
τὸ
τὰς
μεγίστας
|
ὠνητὰς |
εἶναι
τῶν
ἀρχῶν,
τήν
τε |
[2, 1270] |
ἀρχεῖον,
οἳ
διὰ
τὴν
ἀπορίαν
|
ὤνιοι |
ἦσαν.
Ἐδήλωσαν
δὲ
πολλάκις
μὲν |
[2, 1273] |
Ἐθίζεσθαι
δ'
εὔλογον
κερδαίνειν
τοὺς
|
ὠνουμένους, |
ὅταν
δαπανήσαντες
ἄρχωσιν·
ἄτοπον
γὰρ |
[2, 1264] |
γὰρ
τῶν
αὐτῶν
τὸ
εὐδαιμονεῖν
|
ὧνπερ |
τὸ
ἄρτιον·
τοῦτο
μὲν
γὰρ |
[2, 1273] |
οὐκ
ἐκοινώνησαν
πράξεων
πολιτικῶν
οὐδ'
|
ὡντινωνοῦν, |
ἀλλὰ
διετέλεσαν
ἰδιωτεύοντες
τὸν
βίον, |
[2, 1265] |
δὲ
δεῖν
ὑπολάβοι
τις
ἂν
|
ὡρίσθαι |
τῆς
οὐσίας
τὴν
τεκνοποιίαν,
ὥστε |
[2, 1266] |
γὰρ
ἔτι
συνέβαινεν
ἀπὸ
τῶν
|
ὡρισμένων |
τιμημάτων
εἰς
τὰς
ἀρχὰς
βαδίζειν) |
[2, 1262] |
ἢ
υἱὸν
ὡς
πατρός,
ἢ
|
ὡς |
ἀδελφοὺς
ἀλλήλων.
Δύο
γάρ
ἐστιν |
[2, 1260] |
μὲν
οὖν
μηδενὸς
κοινωνεῖν
φανερὸν
|
ὡς |
ἀδύνατον
(ἡ
γὰρ
πολιτεία
κοινωνία |
[2, 1267] |
τὴν
ὑπερβολὴν
πολεμεῖν,
ἀλλ'
οὕτως
|
ὡς |
ἂν
καὶ
μὴ
ἐχόντων
τοσαύτην |
[2, 1265] |
καλῶς
εἴρηκεν
ἴσως·
εἰ
δ'
|
ὡς |
ἀρίστην
μετὰ
τὴν
πρώτην
πολιτείαν, |
[2, 1261] |
τὸ
μίαν
εἶναι
τὴν
πόλιν
|
ὡς |
ἄριστον
ὂν
ὅτι
μάλιστα
πᾶσαν· |
[2, 1263] |
ὑπαρχόντων
ἐν
ταῖς
πολιτείαις
κακῶν
|
ὡς |
γινομένων
διὰ
τὸ
μὴ
κοινὴν |
[2, 1270] |
τὸν
Λυκοῦργον
ὑπὸ
τοὺς
νόμους,
|
ὡς |
δ'
ἀντέκρουον,
ἀποστῆναι
πάλιν.
Αἰτίαι |
[2, 1268] |
εὑρίσκουσί
τι
τῇ
πόλει
συμφέρον
|
ὡς |
δεῖ
γίνεσθαί
τινα
τιμήν,
οὐκ |
[2, 1265] |
ἀριστοκρατικωτέραν.
Ἔνιοι
μὲν
οὖν
λέγουσιν
|
ὡς |
δεῖ
τὴν
ἀρίστην
πολιτείαν
ἐξ |
[2, 1265] |
μηδὲν
μέντοι
ἀδύνατον.
Λέγεται
δ'
|
ὡς |
δεῖ
τὸν
νομοθέτην
πρὸς
δύο |
[2, 1274] |
ἀμφιδέξιοι
γίνωνται
κατὰ
τὴν
μελέτην,
|
ὡς |
δέον
μὴ
τὴν
μὲν
χρήσιμον |
[2, 1266] |
δὲ
τοῖς
νόμοις
εἴρηται
τούτοις
|
ὡς |
δέον
συγκεῖσθαι
τὴν
ἀρίστην
πολιτείαν |
[2, 1267] |
ῖκαθάπερ
ἐν
Ἐπιδάμνῳ
τε
καὶ
|
ὡς |
Διόφαντός
ποτε
κατεσκεύαζεν
Ἀθήνησἰ
τοῦτον |
[2, 1269] |
λύειν
τοὺς
νόμους
φαῦλον,
φανερὸν
|
ὡς |
ἐατέον
ἐνίας
ἁμαρτίας
καὶ
τῶν |
[2, 1273] |
τούτοις
γὰρ
ἀμφοτέροις
διὰ
πάντων
|
ὡς |
εἰπεῖν
διελήλυθε
τὸ
ἄρχειν
καὶ |
[2, 1263] |
φιλοχρήματον,
ἐπεὶ
φιλοῦσί
γε
πάντες
|
ὡς |
εἰπεῖν
ἕκαστον
τῶν
τοιούτων.
Ἀλλὰ |
[2, 1263] |
τε
δούλοις
χρῶνται
τοῖς
ἀλλήλων
|
ὡς |
εἰπεῖν
ἰδίοις,
ἔτι
δ'
ἵπποις |
[2, 1267] |
ἀλλήλους,
οὐ
μὴν
μέγα
οὐδὲν
|
ὡς |
εἰπεῖν.
Καὶ
γὰρ
ἂν
οἱ |
[2, 1268] |
πολιτοφύλακας
καὶ
τὰς
κυριωτάτας
ἀρχὰς
|
ὡς |
εἰπεῖνν·
μὴ
μετέχοντας
δὲ
τῆς |
[2, 1261] |
τέκνοις,
ἀλλὰ
πάντες
μέν,
οὐχ
|
ὡς |
ἕκαστος
δ'
αὐτῶν,
ὁμοίως
δὲ |
[2, 1261] |
τὴν
οὐσίαν
πάντες
μέν,
οὐχ
|
ὡς |
ἕκαστος
δ'
αὐτῶν.
Ὅτι
μὲν |
[2, 1261] |
πάντες
διττόν.
Εἰ
μὲν
οὖν
|
ὡς |
ἕκαστος,
τάχ'
ἂν
εἴη
μᾶλλον |
[2, 1261] |
πολιτῶν
υἱοί,
καὶ
οὗτοι
οὐχ
|
ὡς |
ἑκάστου,
ἀλλὰ
τοῦ
τυχόντος
ὁ |
[2, 1274] |
γενόμενος
Διοκλέους
τοῦ
νικήσαντος
Ὀλυμπίασιν,
|
ὡς |
ἐκεῖνος
τὴν
πόλιν
ἔλιπε
διαμισήσας |
[2, 1270] |
διὰ
τὴν
ὀλιγανθρωπίαν.
Λέγουσι
δ'
|
ὡς |
ἐπὶ
μὲν
τῶν
προτέρων
βασιλέων |
[2, 1263] |
ἔσται
προϊοῦσα
πόλις,
ἔστι
δ'
|
ὡς |
ἔσται
μέν,
ἐγγὺς
δ'
οὖσα |
[2, 1261] |
ἐπιβάλλει·
πρὸς
γὰρ
τοῖς
ἄλλοις
|
ὡς |
ἑτέρου
φροντίζοντος
ὀλιγωροῦσι
μᾶλλον,
ὥσπερ |
[2, 1272] |
τῶν
δυνατῶν·
ᾗ
καὶ
δῆλον
|
ὡς |
ἔχει
τι
πολιτείας
ἡ
τάξις, |
[2, 1265] |
ἀλλ'
ἀφεῖναι
τὴν
τεκνοποιίαν
ἀόριστον
|
ὡς |
ἱκανῶς
ἀνομαλισθησομένην
εἰς
τὸ
αὐτὸ |
[2, 1264] |
Ἐπισφαλὲς
δὲ
καὶ
τοὺς
ἄρχοντας
|
ὡς |
καθίστησιν
ὁ
Σωκράτης.
Ἀεὶ
γὰρ |
[2, 1271] |
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
χρῶνται
αὐτοῖς,
|
ὡς |
κατασκευάσαντος
Μίνω
πρώτου
τὴν
τάξιν |
[2, 1268] |
τινας
νόμων
λύσιν
ἢ
πολιτείας
|
ὡς |
κοινὸν
ἀγαθόν.
Ἐπεὶ
δὲ
πεποιήμεθα |
[2, 1265] |
ὁπλιτευόντων
ἐστίν.
Εἰ
μὲν
οὖν
|
ὡς |
κοινοτάτην
ταύτην
κατασκευάζει
ταῖς
πόλεσι |
[2, 1262] |
δι'
ἄλλην
μὲν
αἰτίαν
μηδεμίαν,
|
ὡς |
λίαν
δὲ
ἰσχυρᾶς
τῆς
ἡδονῆς |
[2, 1261] |
λέγουσί
τινες,
καὶ
τὸ
λεχθὲν
|
ὡς |
μέγιστον
ἀγαθὸν
ἐν
ταῖς
πόλεσιν |
[2, 1261] |
φησι
τῇ
πόλει
δεῖν
ὑπάρχειν,
|
ὡς |
μὲν
εἴρηται
νῦν,
ἀδύνατον,
πῶς |
[2, 1266] |
δημοτικῶν
διὰ
τὸ
μὴ
ἐπάναγκες.
|
Ὡς |
μὲν
οὖν
οὐκ
ἐκ
δημοκρατίας |
[2, 1262] |
δισχιλίων
καὶ
μυρίων,
ἢ
μᾶλλον
|
ὡς |
νῦν
ἐν
ταῖς
πόλεσι
τὸ |
[2, 1261] |
τὰς
κτήσεις.
Τοῦτο
δὴ
πότερον
|
ὡς |
νῦν
οὕτω
βέλτιον
ἔχειν,
ἢ |
[2, 1274] |
Πειρῶνται
δέ
τινες
καὶ
συνάγειν
|
ὡς |
Ὀνομακρίτου
μὲν
γενομένου
πρώτου
δεινοῦ |
[2, 1264] |
τούτοις.
Καίτοι
λέγει
ὁ
Σωκράτης
|
ὡς |
οὐ
πολλῶν
δεήσονται
νομίμων
διὰ |
[2, 1271] |
καὶ
τὸν
νομοθέτην
αὐτὸν
ἀπιστεῖν
|
ὡς |
οὐκ
ἀγαθοῖς
ἀνδράσιν,
οὐκ
ἀσφαλές. |
[2, 1269] |
ἐπιβουλεύουσι
καὶ
μισοῦσιν.
Δῆλον
οὖν
|
ὡς |
οὐκ
ἐξευρίσκουσι
τὸν
βέλτιστον
τρόπον |
[2, 1263] |
οὐ
πάντως.
Ἔστι
μὲν
γὰρ
|
ὡς |
οὐκ
ἔσται
προϊοῦσα
πόλις,
ἔστι |
[2, 1267] |
γὰρ
ἂν
οἱ
χαρίεντες
ἀγανακτοῖεν
|
ὡς |
οὐκ
ἴσων
ὄντες
ἄξιοι,
διὸ |
[2, 1263] |
ἐν
ἐνίαις
πόλεσιν
οὕτως
ὑπογεγραμμένον,
|
ὡς |
οὐκ
ὂν
ἀδύνατον,
καὶ
μάλιστα |
[2, 1271] |
καλοὺς
κἀγαθούς,
δῆλον·
ἀπιστεῖ
γοῦν
|
ὡς |
οὐκ
οὖσιν
ἱκανῶς
ἀγαθοῖς
ἀνδράσιν· |
[2, 1268] |
ἐκ
δημοσίου
γίνεσθαι
τὴν
τροφήν,
|
ὡς |
οὔπω
τοῦτο
παρ'
ἄλλοις
νενομοθετημένον |
[2, 1261] |
ἀρχάς.
Φανερὸν
τοίνυν
ἐκ
τούτων
|
ὡς |
οὔτε
πέφυκε
μίαν
οὕτως
εἶναι |
[2, 1266] |
ὥστε
ζῆν
γλίσχρως.
Δῆλον
οὖν
|
ὡς |
οὐχ
ἱκανὸν
τὸ
τὰς
οὐσίας |
[2, 1262] |
πατέρα
ὡς
υἱῶν
ἢ
υἱὸν
|
ὡς |
πατρός,
ἢ
ὡς
ἀδελφοὺς
ἀλλήλων. |
[2, 1270] |
διόρθωσιν.
~Βουλόμενος
γὰρ
ὁ
νομοθέτης
|
ὡς |
πλείστους
εἶναι
τοὺς
Σπαρτιάτας,
προάγεται |
[2, 1261] |
ὁ
Σωκράτης.
Καίτοι
φανερόν
ἐστιν
|
ὡς |
προϊοῦσα
καὶ
γινομένη
μία
μᾶλλον |
[2, 1263] |
οὐ
ποιήσουσιν,
μᾶλλον
δ'
ἐπιδώσουσιν
|
ὡς |
πρὸς
ἴδιον
ἑκάστου
προσεδρεύοντος·
δι' |
[2, 1261] |
τὴν
κοινωνίαν
τὴν
πολιτικήν,
δῆλον
|
ὡς |
τοὺς
αὐτοὺς
ἀεὶ
βέλτιον
ἄρχειν, |
[2, 1262] |
λόγοις
ἴσμεν
λέγοντα
τὸν
Ἀριστοφάνην
|
ὡς |
τῶν
ἐρώντων
διὰ
τὸ
σφόδρα |
[2, 1262] |
πολιτείᾳ
τῇ
τοιαύτῃ
ἢ
πατέρα
|
ὡς |
υἱῶν
ἢ
υἱὸν
ὡς
πατρός, |
[2, 1272] |
ἄνδρας.
Πρὸς
δὲ
τὴν
ὀλιγοσιτίαν
|
ὡς |
ὠφέλιμον
πολλὰ
πεφιλοσόφηκεν
ὁ
νομοθέτης, |
[2, 1261] |
περὶ
ἑκάστου
δὴ
τῶν
συμβαινόντων
|
ὡσαύτως) |
νῦν
δ'
οὐχ
οὕτως
φήσουσιν |
[2, 1265] |
ἀπεχομένους
ζῆν,
καὶ
περὶ
συσσιτίων
|
ὡσαύτως· |
πλὴν
ἐν
ταύτῃ
φησὶ
δεῖν |
[2, 1273] |
τὸν
αὐτὸν
αὐλεῖν
καὶ
σκυτοτομεῖν.
|
Ὥσθ' |
ὅπου
μὴ
μικρὰ
πόλις,
πολιτικώτερον |
[2, 1267] |
δ'
ἐστίν,
ἂν
ἥττους
τε
|
ὦσι |
καὶ
μὴ
ἀδικῶνται.
Οὐ
καλῶς |
[2, 1261] |
ἔθνους,
ὅταν
μὴ
κατὰ
κώμας
|
ὦσι |
κεχωρισμένοι
τὸ
πλῆθος,
ἀλλ'
οἷον |
[2, 1272] |
γὰρ
κύριοι
καθεστῶτες,
ἂν
εὐτελεῖς
|
ὦσι |
μεγάλα
βλάπτουσι,
~καὶ
ἔβλαψαν
ἤδη |
[2, 1265] |
μηδὲν
ἔχειν,
ἐάν
τ'
ἐλάττους
|
ὦσι |
τὸ
πλῆθος
ἐάν
τε
πλείους. |
[2, 1261] |
οἱ
δ'
ἄρχονται
κατὰ
μέρος
|
ὥσπερ |
ἂν
ἄλλοι
γενόμενοι.
Τὸν
αὐτὸν |
[2, 1261] |
τρόπον
τοῦτον
ὥστε
πάντας
ἄρχειν,
|
ὥσπερ |
ἂν
εἰ
μετέβαλλον
οἱ
σκυτεῖς |
[2, 1261] |
γὰρ
χάριν
ἡ
συμμαχία
πέφυκενν,
|
ὥσπερ |
ἂν
εἰ
σταθμὸς
πλεῖον
ἑλκύσειε. |
[2, 1265] |
φησι
δεῖν
ὥστε
ζῆν
σωφρόνως,
|
ὥσπερ |
ἂν
εἴ
τις
εἶπεν
ὥστε |
[2, 1269] |
καὶ
τοῖς
Λάκωσιν
οἱ
εἵλωτες
|
(ὥσπερ |
γὰρ
ἐφεδρεύοντες
τοῖς
ἀτυχήμασι
διατελοῦσιν) |
[2, 1269] |
τοὺς
γεγραμμένους
ἐᾶν
ἀκινήτους
βέλτιον.
|
Ὥσπερ |
γὰρ
καὶ
περὶ
τὰς
ἄλλας |
[2, 1262] |
υἱὸν
πατέρα
ἢ
πατέρα
υἱόν.
|
Ὥσπερ |
γὰρ
μικρὸν
γλυκὺ
εἰς
πολὺ |
[2, 1269] |
βλαβερὰ
καὶ
πρὸς
εὐδαιμονίαν
πόλεως.
|
Ὥσπερ |
γὰρ
οἰκίας
μέρος
ἀνὴρ
καὶ |
[2, 1268] |
αὐτοῦ
διαστείλασθαι
βέλτιον.
Ἔχει
γάρ,
|
ὥσπερ |
εἴπομεν,
ἀπορίαν,
καὶ
δόξειεν
ἂν |
[2, 1263] |
μίαν.
Ἀλλὰ
δεῖ
πλῆθος
ὄν,
|
ὥσπερ |
εἴρηται
πρότερον,
διὰ
τὴν
παιδείαν |
[2, 1270] |
γυναῖκας
ἔχοντα
μὴ
καλῶς
ἔοικεν,
|
ὥσπερ |
ἐλέχθη
καὶ
πρότερον,
οὐ
μόνον |
[2, 1269] |
χρήσιμοι
μὲν
γὰρ
οὐδὲν
ἦσαν,
|
ὥσπερ |
ἐν
ἑτέραις
πόλεσιν,
θόρυβον
δὲ |
[2, 1266] |
οὐσίαν
πωλεῖν
οἱ
νόμοι
κωλύουσιν,
|
ὥσπερ |
ἐν
Λοκροῖς
νόμος
ἐστὶ
μὴ |
[2, 1261] |
ὡς
ἑτέρου
φροντίζοντος
ὀλιγωροῦσι
μᾶλλον,
|
ὥσπερ |
ἐν
ταῖς
οἰκετικαῖς
διακονίαις
οἱ |
[2, 1261] |
κτημάτων
κοινωνεῖν
τοὺς
πολίτας
ἀλλήλοις,
|
ὥσπερ |
ἐν
τῇ
Πολιτείᾳ
τῇ
Πλάτωνος. |
[2, 1261] |
τὸ
ἀντιπεπονθὸς
σῴζει
τὰς
πόλεις,
|
ὥσπερ |
ἐν
τοῖς
Ἠθικοῖς
εἴρηται
πρότερον· |
[2, 1265] |
τῶν
ἀρχομένων.
Φησὶ
γὰρ
δεῖν,
|
ὥσπερ |
ἐξ
ἑτέρου
τὸ
στημόνιον
ἐρίου |
[2, 1262] |
ἀποδιδόναι
τὰ
τέκνα
τοῖς
γονεῦσιν,
|
ὥσπερ |
ἡ
ἐν
Φαρσάλῳ
κληθεῖσα
Δικαία |
[2, 1269] |
τοὺς
τυχόντας
καὶ
τοὺς
ἀνοήτους,
|
ὥσπερ |
καὶ
λέγεται
κατὰ
τῶν
γηγενῶν, |
[2, 1270] |
κρίσεων
μεγάλων
ἀμφισβητήσιμον
(ἔστι
γάρ,
|
ὥσπερ |
καὶ
σώματος,
καὶ
διανοίας
γῆρας) |
[2, 1263] |
μὴ
πόλις
εἶναι
χείρων
πόλις,
|
ὥσπερ |
κἂν
εἴ
τις
τὴν
συμφωνίαν |
[2, 1261] |
μίαν
οὕτως
εἶναι
τὴν
πόλιν
|
ὥσπερ |
λέγουσί
τινες,
καὶ
τὸ
λεχθὲν |
[2, 1262] |
μὴ
πόρρω
τῆς
συγγενείας
ὄντας,
|
ὥσπερ |
πρὸς
τοὺς
ἄπωθεν·
ἃ
καὶ |
[2, 1264] |
δὲ
κτήσεις
ἰδίας,
τίς
οἰκονομήσει
|
ὥσπερ |
τὰ
ἐπὶ
τῶν
ἀγρῶν
οἱ |
[2, 1263] |
τῇ
φιλοσοφίᾳ
καὶ
τοῖς
νόμοις,
|
ὥσπερ |
τὰ
περὶ
τὰς
κτήσεις
ἐν |
[2, 1272] |
γὰρ
λήμματος
ἔστι
τοῖς
κόσμοις
|
ὥσπερ |
τοῖς
ἐφόροις,
~πόρρω
γ'
ἀποικοῦσιν |
[2, 1274] |
ὄν.
Ἐπεὶ
γὰρ
τοῦτ'
ἴσχυσεν,
|
ὥσπερ |
τυράννῳ
τῷ
δήμῳ
χαριζόμενοι
τὴν |
[2, 1269] |
πρὸς
ἅπασαν
ἀκολασίαν
καὶ
τρυφερῶς.
|
Ὥστ' |
ἀναγκαῖον
ἐν
τῇ
τοιαύτῃ
πολιτείᾳ |
[2, 1261] |
καὶ
τὸν
ἕνα
τῆς
οἰκίας·
|
ὥστ' |
εἰ
καὶ
δυνατός
τις
εἴη |
[2, 1270] |
τὸ
μετέχειν
τῆς
μεγίστης
ἀρχῆς,
|
ὥστ' |
εἴτε
διὰ
τὸν
νομοθέτην
εἴτε |
[2, 1272] |
λειτουργίας,
τὸ
δὲ
τοῖς
συσσιτίοις,
|
ὥστ' |
ἐκ
κοινοῦ
τρέφεσθαι
πάντας,
καὶ |
[2, 1269] |
πλῆθος
καὶ
τὸ
τῶν
γυναικῶν,
|
ὥστ' |
ἐν
ὅσαις
πολιτείαις
φαύλως
ἔχει |
[2, 1268] |
τέχναι
πᾶσαι
καὶ
αἱ
δυνάμεις,
|
ὥστ' |
ἐπεὶ
μίαν
τούτων
θετέον
καὶ |
[2, 1262] |
τοῖς
φύλαξιν
τοὺς
ἄλλους
πολίτας,
|
ὥστ' |
εὐλαβεῖσθαι
τῶν
τοιούτων
τι
πράττειν |
[2, 1270] |
προτέρων
βασιλέων
μετεδίδοσαν
τῆς
πολιτείας,
|
ὥστ' |
οὐ
γίνεσθαι
τότε
ὀλιγανθρωπίαν,
πολεμούντων |
[2, 1265] |
ὡρίσθαι
τῆς
οὐσίας
τὴν
τεκνοποιίαν,
|
ὥστε |
ἀριθμοῦ
τινὸς
μὴ
πλείονα
γεννᾶν, |
[2, 1269] |
καὶ
λέγεται
κατὰ
τῶν
γηγενῶν,
|
ὥστε |
ἄτοπον
τὸ
μένειν
ἐν
τοῖς |
[2, 1268] |
τεχνῖται
οὔτε
γῆν
οὔτε
ὅπλα,
|
ὥστε |
γίνονται
σχεδὸν
δοῦλοι
τῶν
τὰ |
[2, 1270] |
οὖν
εἰσιν
αὗται
τῶν
γενομένων,
|
ὥστε |
δῆλον
ὅτι
καὶ
ταύτης
τῆς |
[2, 1267] |
βίον
περιττότερος
διὰ
φιλοτιμίαν
οὕτως
|
ὥστε |
δοκεῖν
ἐνίοις
ζῆν
περιεργότερον
τριχῶν |
[2, 1266] |
ὥστε
τρυφᾶν,
ἢ
λίαν
ὀλίγην,
|
ὥστε |
ζῆν
γλίσχρως.
Δῆλον
οὖν
ὡς |
[2, 1265] |
ὥσπερ
ἂν
εἴ
τις
εἶπεν
|
ὥστε |
ζῆν
εὖ.
Τοῦτο
δ'
ἄρ' |
[2, 1265] |
Τοσαύτην
γὰρ
εἶναί
φησι
δεῖν
|
ὥστε |
ζῆν
σωφρόνως,
ὥσπερ
ἂν
εἴ |
[2, 1265] |
σωφρόνως
δὲ
καὶ
ἐλευθερίως
ἔστιν,
|
ὥστε |
καὶ
τὰς
ἕξεις
ἀναγκαῖον
περὶ |
[2, 1270] |
αὐτοὺς
ἠναγκάζοντο
καὶ
οἱ
βασιλεῖς,
|
ὥστε |
καὶ
ταύτῃ
συνεπιβλάπτεσθαι
τὴν
πολιτείαν· |
[2, 1271] |
~τὸν
τρόπον
δὲ
τοῦτον
πεπαιδευμένων
|
ὥστε |
καὶ
τὸν
νομοθέτην
αὐτὸν
ἀπιστεῖν |
[2, 1267] |
ἐπιεικεῖς
τῇ
φύσει
τοιούτους
παρασκευάζειν
|
ὥστε |
μὴ
βούλεσθαι
πλεονεκτεῖν,
τοὺς
δὲ |
[2, 1270] |
μᾶλλον
ὑπερβάλλει
ἐπὶ
τὸ
σκληρόν,
|
ὥστε |
μὴ
δύνασθαι
καρτερεῖν
ἀλλὰ
λάθρᾳ |
[2, 1267] |
τοὺς
ἐπιόντας,
οὔθ'
οὕτως
ὀλίγην
|
ὥστε |
μὴ
δύνασθαι
πόλεμον
ὑπενεγκεῖν
μηδὲ |
[2, 1267] |
βούλεσθαι
πλεονεκτεῖν,
τοὺς
δὲ
φαύλους
|
ὥστε |
μὴ
δύνασθαι·
τοῦτο
δ'
ἐστίν, |
[2, 1267] |
νομίζει
τὴν
ἰσότητα
τῆς
οὐσίας,
|
ὥστε |
μὴ
λωποδυτεῖν
διὰ
τὸ
ῥιγοῦν |
[2, 1264] |
δὲ
εἰς
φατρίας
καὶ
φυλάς.
|
Ὥστε |
οὐδὲν
ἄλλο
συμβήσεται
νενομοθετημένον
πλὴν |
[2, 1261] |
συμβαίνει
δὴ
τὸν
τρόπον
τοῦτον
|
ὥστε |
πάντας
ἄρχειν,
ὥσπερ
ἂν
εἰ |
[2, 1261] |
ὁ
τυχὼν
ὁμοίως
ἐστὶν
υἱός·
|
ὥστε |
πάντες
ὁμοίως
ὀλιγωρήσουσιν.
~Ἔτι
οὕτως |
[2, 1270] |
δ'
ἐκ
τοῦ
δήμου
παντός,
|
ὥστε |
πολλάκις
ἐμπίπτουσιν
ἄνθρωποι
σφόδρα
πένητες |
[2, 1267] |
τις
οὐ
κλέπτην
ἀλλὰ
τύραννονν·
|
ὥστε |
πρὸς
τὰς
μικρὰς
ἀδικίας
βοηθητικὸς |
[2, 1271] |
τὸ
ἀνάλωμα
οὐ
δυναμένων
δαπανᾶν,
|
ὥστε |
συμβαίνει
τοὐναντίον
τῷ
νομοθέτῃ
τῆς |
[2, 1269] |
εἰ
μὴ
διὰ
χρόνου
πλῆθος,
|
ὥστε |
τὸ
ῥᾳδίως
μεταβάλλειν
ἐκ
τῶν |
[2, 1266] |
δ'
ἢ
λίαν
εἶναι
πολλήν,
|
ὥστε |
τρυφᾶν,
ἢ
λίαν
ὀλίγην,
ὥστε |
[2, 1269] |
τῶν
ἀρχόντων·
οὐ
γὰρ
τοσοῦτον
|
ὠφελήσεται |
κινήσας
ὅσον
βλαβήσεται
τοῖς
ἄρχουσιν |
[2, 1272] |
Πρὸς
δὲ
τὴν
ὀλιγοσιτίαν
ὡς
|
ὠφέλιμον |
πολλὰ
πεφιλοσόφηκεν
ὁ
νομοθέτης,
καὶ |