Livre, Pages
[2, 1274]	δ' αὐτοῖς ἐγένετο Φιλόλαος περί	τ'	ἄλλων τινῶν καὶ περὶ τῆς
[2, 1265]	τοὺς παράζυγας μηδὲν ἔχειν, ἐάν	τ'	ἐλάττους ὦσι τὸ πλῆθος ἐάν
[2, 1270]	πέντε μερῶν τὰ δύο, τῶν	τ'	ἐπικλήρων πολλῶν γινομένων, καὶ διὰ
[2, 1260]	δοκοῦσαι καλῶς ἔχειν, ἵνα τό	τ'	ὀρθῶς ἔχον ὀφθῇ καὶ τὸ
[2, 1265]	γυναικῶν κοινωνίας καὶ τῆς κτήσεως,	τὰ	ἄλλα ταὐτὰ ἀποδίδωσιν ἀμφοτέραις ταῖς
[2, 1267]	τὰς ὑπερβολάς, ἀλλ' οὐ διὰ	τὰ	ἀναγκαῖα αοἷον τυραννοῦσιν οὐχ ἵνα
[2, 1264]	ποιεῖσθαι τὴν παραβολήν, ὅτι δεῖ	τὰ	αὐτὰ ἐπιτηδεύειν τὰς γυναῖκας τοῖς
[2, 1263]	κοινωνεῖν τῶν βαρβάρων) ἢ καὶ	τὰ	γήπεδα καὶ τοὺς καρποὺς κοινούς.
[2, 1262]	μὴν καὶ περὶ τοῦ μεταφέρειν	τὰ	γινόμενα τέκνα, τὰ μὲν ἐκ
[2, 1264]	τοῖς δούλοις ἐφέντες μόνον ἀπειρήκασι	τὰ	γυμνάσια καὶ τὴν τῶν ὅπλων
[2, 1264]	μετέχειν τῆς αὐτῆς τοῖς φύλαξιν,	τὰ	δ' ἄλλα τοῖς ἔξωθεν πεπλήρωκε
[2, 1273]	μὲν εἰς δῆμον ἐκκλίνει μᾶλλον,	τὰ	δ' εἰς ὀλιγαρχίαν. Τοῦ μὲν
[2, 1262]	καὶ τεχνιτῶν εἰς τοὺς φύλακας,	τὰ	δ' ἐκ τούτων εἰς ἐκείνους,
[2, 1263]	καλῶς οἰκουμέναις τὰ μὲν ἔστι	τὰ	δὲ γένοιτ' ἄν· ἰδίαν γὰρ
[2, 1273]	δὲ τὰς ἀρχὰς αἱρετὰς ἀριστοκρατικόν,	τὰ	δὲ δικαστήρια δημοτικόν. ~Ἔοικε δὲ
[2, 1274]	βουλὴν Ἐφιάλτης ἐκόλουσε καὶ Περικλῆς,	τὰ	δὲ δικαστήρια μισθοφόρα κατέστησε Περικλῆς,
[2, 1264]	πόλιν, τὰ μὲν εἰς συσσίτια	τὰ	δὲ εἰς φατρίας καὶ φυλάς.
[2, 1273]	μὲν γὰρ τὰ μὲν προσάγειν	τὰ	δὲ μὴ προσάγειν πρὸς τὸν
[2, 1270]	τοῦ ὀρθῶς καὶ μὴ ὀρθῶς.	Τὰ	δὲ περὶ τὰς γυναῖκας ἔχοντα
[2, 1272]	Κρησὶν ἢ τοῖς Λάκωσι, φανερόν.	Τὰ	δὲ περὶ τοὺς κόσμους ἔτι
[2, 1271]	Κρητικὴν πολιτείαν ἡ τῶν Λακώνων·	τὰ	δὲ πλεῖστα τῶν ἀρχαίων ἧττον
[2, 1274]	αἵρεσιν, τὸν δὲ δῆμον καταστῆσαι,	τὰ	δικαστήρια ποιήσας ἐκ πάντων. Διὸ
[2, 1273]	διακοῦσαι μόνον ἀποδιδόασι τῷ δήμῳ	τὰ	δόξαντα τοῖς ἄρχουσιν, ἀλλὰ κύριοι
[2, 1272]	οὐδενός ἐστιν ἀλλ' ἢ συνεπιψηφίσαι	τὰ	δόξαντα τοῖς γέρουσι καὶ τοῖς
[2, 1270]	πάσης χώρας τῶν πέντε μερῶν	τὰ	δύο, τῶν τ' ἐπικλήρων πολλῶν
[2, 1263]	Αἱ μὲν γὰρ ἐπιμέλειαι διῃρημέναι	τὰ	ἐγκλήματα πρὸς ἀλλήλους οὐ ποιήσουσιν,
[2, 1264]	κτήσεις ἰδίας, τίς οἰκονομήσει ὥσπερ	τὰ	ἐπὶ τῶν ἀγρῶν οἱ ἄνδρες
[2, 1268]	ἕτεροί τινες ἔσονται τῶν τε	τὰ	ἴδια γεωργούντων καὶ τῶν μαχίμων,
[2, 1271]	δ' οὐδὲ περὶ τὰ συσσίτια	τὰ	καλούμενα φιδίτια νενομοθέτηται τῷ καταστήσαντι
[2, 1267]	εἴπερ δεῖ δημοσίους εἶναι τοὺς	τὰ	κοινὰ ἐργαζομένους, δεῖ ῖκαθάπερ ἐν
[2, 1271]	Φαύλως δ' ἔχει καὶ περὶ	τὰ	κοινὰ χρήματα τοῖς Σπαρτιάταις. Οὔτε
[2, 1268]	Τὰ μὲν οὖν πλεῖστα καὶ	τὰ	μάλιστα ἀξιόλογα τῆς Ἱπποδάμου τάξεως
[2, 1267]	ἀνθρώπων δέονται· ἐπεὶ ἀδικουσί γε	τὰ	μέγιστα διὰ τὰς ὑπερβολάς, ἀλλ'
[2, 1263]	βέλτιον καὶ τὰς χρήσεις οἷον	τὰ	μὲν γήπεδα χωρίς, τοὺς δὲ
[2, 1273]	τῆς ἀριστοκρατίας καὶ τῆς πολιτείας	τὰ	μὲν εἰς δῆμον ἐκκλίνει μᾶλλον,
[2, 1264]	καὶ χωρίζων ποιῆσαι τὴν πόλιν,	τὰ	μὲν εἰς συσσίτια τὰ δὲ
[2, 1262]	τοῦ μεταφέρειν τὰ γινόμενα τέκνα,	τὰ	μὲν ἐκ τῶν γεωργῶν καὶ
[2, 1263]	μάλιστα ἐν ταῖς καλῶς οἰκουμέναις	τὰ	μὲν ἔστι τὰ δὲ γένοιτ'
[2, 1264]	γὰρ σχεδὸν εὕρηται μέν, ἀλλὰ	τὰ	μὲν οὐ συνῆκται, τοῖς δ'
[2, 1274]	αὐτοῦ λέγειν ἔχοι τις ἄν.	Τὰ	μὲν οὖν περὶ τὰς πολιτείας,
[2, 1266]	κατὰ τὴν τούτων αἱρεθήσονται βούλησιν.	Τὰ	μὲν οὖν περὶ τὴν πολιτείαν
[2, 1268]	κοινῶν καὶ ξενικῶν καὶ ὀρφανικῶν.	Τὰ	μὲν οὖν πλεῖστα καὶ τὰ
[2, 1273]	τὴν πόλιν τὴν τῶν Λακεδαιμονίων.	Τὰ	μὲν οὖν πλεῖστα τῶν ἐπιτιμηθέντων
[2, 1272]	τοῖς γέρουσι καὶ τοῖς κόσμοις.	Τὰ	μὲν οὖν τῶν συσσιτίων ἔχει
[2, 1273]	εἰς ὀλιγαρχίαν. Τοῦ μὲν γὰρ	τὰ	μὲν προσάγειν τὰ δὲ μὴ
[2, 1272]	δὲ παραπλήσια τῇ Λακωνικῇ πολιτείᾳ	τὰ	μὲν συσσίτια τῶν ἑταιριῶν τοῖς
[2, 1263]	γὰρ ἕκαστος τὴν κτῆσιν ἔχων	τὰ	μὲν χρήσιμα ποιεῖ τοῖς φίλοις,
[2, 1262]	ἄνω Λιβύων κοινὰς τὰς γυναῖκας,	τὰ	μέντοι γινόμενα τέκνα διαιρεῖσθαι κατὰ
[2, 1270]	τὴν μέλλουσαν σῴζεσθαι πάντα βούλεσθαι	τὰ	μέρη τῆς πόλεως εἶναι καὶ
[2, 1267]	τὴν δ' ἰδίαν· ὅθεν μὲν	τὰ	νομιζόμενα ποιήσουσι πρὸς τοὺς θεούς,
[2, 1270]	πρὸς τὴν φιλοχρηματίαν. Μετὰ γὰρ	τὰ	νῦν ῥηθέντα τοῖς περὶ τὴν
[2, 1268]	δεῖ καὶ κρείττους εἶναι τοὺς	τὰ	ὅπλα γε κεκτημένους ἀμφοτέρων τῶν
[2, 1267]	τρίτον δὲ τὸ προπολεμοῦν καὶ	τὰ	ὅπλα ἔχον. Διῄρει δ' εἰς
[2, 1268]	καὶ οἱ γεωργοὶ καὶ οἱ	τὰ	ὅπλα ἔχοντες κοινωνοῦσι τῆς πολιτείας
[2, 1268]	ἀδύνατον νἀνάγκη γὰρ ἐκ τῶν	τὰ	ὅπλα ἐχόντων καθίστασθαι καὶ στρατηγοὺς
[2, 1268]	δὲ γεωργοὶ πορίζοντες μὲν τοῖς	τὰ	ὅπλα κεκτημένοις τὴν τροφὴν εὐλόγως
[2, 1268]	ὥστε γίνονται σχεδὸν δοῦλοι τῶν	τὰ	ὅπλα κεκτημένων. Μετέχειν μὲν οὖν
[2, 1262]	τίνας διδόασιν. Ἔτι δὲ καὶ	τὰ	πάλαι λεχθέντα μᾶλλον ἐπὶ τούτων
[2, 1268]	συνενήνοχεν, οἷον ἰατρικὴ κινηθεῖσα παρὰ	τὰ	πάτρια καὶ γυμναστικὴ καὶ ὅλως
[2, 1272]	τοῦ διασκέψασθαι καιρός. Ὅτι δὴ	τὰ	περὶ τὰ συσσίτια βέλτιον τέτακται
[2, 1262]	Σωκράτης οὕτως οἴεται δεῖν τάττειν	τὰ	περὶ τὰ τέκνα καὶ τὰς
[2, 1263]	φιλοσοφίᾳ καὶ τοῖς νόμοις, ὥσπερ	τὰ	περὶ τὰς κτήσεις ἐν Λακεδαίμονι
[2, 1263]	ῥᾴων, αὐτῶν δ' αὑτοῖς διαπονούντων	τὰ	περὶ τὰς κτήσεις πλείους ἂν
[2, 1274]	Χαλκιδεῦσι τοῖς ἐπὶ Θρᾴκης, οὗ	τὰ	περί τε τὰ φονικὰ καὶ
[2, 1270]	γίνεσθαι πένητας. Ἀλλὰ μὴν καὶ	τὰ	περὶ τὴν ἐφορείαν ἔχει φαύλως.
[2, 1261]	δὲ βέλτιον οὕτως ἔχει καὶ	τὰ	περὶ τὴν κοινωνίαν τὴν πολιτικήν,
[2, 1263]	τὰς γυναῖκας νενομοθετημένων, ~λέγω δὲ	τὰ	περὶ τὴν κτῆσιν πότερον κἂν
[2, 1273]	ἥνπερ συντέτακται καὶ τοῖς Καρχηδονίοις	τὰ	περὶ τὴν πολιτείαν· αἱροῦνται γὰρ
[2, 1270]	δῆλον ὅτι φαύλως αὐτοῖς εἶχε	τὰ	περὶ τὴν τάξιν ταύτην· μίαν
[2, 1270]	σωματικῶν ἡδονῶν. Ἔχει δὲ καὶ	τὰ	περὶ τὴν τῶν γερόντων ἀρχὴν
[2, 1265]	ἐν τοῖς νόμοις τούτοις καὶ	τὰ	περὶ τοὺς ἄρχοντας πῶς ἔσονται
[2, 1264]	ἑτέρας. Σχεδὸν δὲ παραπλησίως καὶ	τὰ	περὶ τοὺς Νόμους ἔχει τοὺς
[2, 1271]	νομίζουσι μὲν γὰρ γίνεσθαι τἀγαθὰ	τὰ	περιμάχητα δι' ἀρετῆς μᾶλλον ἢ
[2, 1271]	γὰρ ἔοικε καὶ λέγεταί γε	τὰ	πλεῖστα μεμιμῆσθαι τὴν Κρητικὴν πολιτείαν
[2, 1271]	γ' ἀδικημάτων τῶν γ' ἑκουσίων	τὰ	πλεῖστα συμβαίνει σχεδὸν διὰ φιλοτιμίαν
[2, 1267]	τρόπος τῆς Φαλέου πολιτείας. Ἔτι	τὰ	πολλὰ βούλεται κατασκευάζειν ἐξ ὧν
[2, 1269]	τε κἂν τύχωσι γυναικοκρατούμενοι, καθάπερ	τὰ	πολλὰ τῶν στρατιωτικῶν καὶ πολεμικῶν
[2, 1267]	πολλὰ βούλεται κατασκευάζειν ἐξ ὧν	τὰ	πρὸς αὑτοὺς πολιτεύσονται καλῶς, δεῖ
[2, 1272]	καιρός. Ὅτι δὴ τὰ περὶ	τὰ	συσσίτια βέλτιον τέτακται τοῖς Κρησὶν
[2, 1265]	τυραννίδα, δημοκρατεῖσθαι δὲ κατά τε	τὰ	συσσίτια καὶ τὸν ἄλλον βίον
[2, 1271]	Οὐ καλῶς δ' οὐδὲ περὶ	τὰ	συσσίτια τὰ καλούμενα φιδίτια νενομοθέτηται
[2, 1266]	γυναῖκας ἄλλος κεκαινοτόμηκεν, οὔτε περὶ	τὰ	συσσίτια τῶν γυναικῶν, ἀλλ' ἀπὸ
[2, 1274]	καὶ τῆς οὐσίας κοινότης καὶ	τὰ	συσσίτια τῶν γυναικῶν, ἔτι δ'
[2, 1261]	ὁ Σωκράτης φησὶ δεῖν κοινὰ	τὰ	τέκνα καὶ τὰς γυναῖκας εἶναι
[2, 1262]	Περὶ μὲν οὖν τῆς περὶ	τὰ	τέκνα καὶ τὰς γυναῖκας κοινωνίας
[2, 1262]	χωρὶς σκέψαιτο ἀπὸ τῶν περὶ	τὰ	τέκνα καὶ τὰς γυναῖκας νενομοθετημένων,
[2, 1262]	οἴεται δεῖν τάττειν τὰ περὶ	τὰ	τέκνα καὶ τὰς γυναῖκας. Φιλίαν
[2, 1266]	Οὐδεὶς γὰρ οὔτε τὴν περὶ	τὰ	τέκνα κοινότητα καὶ τὰς γυναῖκας
[2, 1262]	αἳ σφόδρα πεφύκασιν ὅμοια ἀποδιδόναι	τὰ	τέκνα τοῖς γονεῦσιν, ὥσπερ ἡ
[2, 1264]	πόλεσι, καὶ παρ' ἐκείνοις ἔσται	τὰ	τοιαῦτα, τίς ὁ τρόπος ἔσται
[2, 1268]	εἶναι πάντας. Δῆμον δ' ἐποίει	τὰ	τρία μέρη τῆς πόλεως· τοὺς
[2, 1263]	χρῆσθαι, κατὰ τὴν παροιμίαν, κοινὰ	τὰ	φίλων. Ἔστι δὲ καὶ νῦν
[2, 1274]	Θρᾴκης, οὗ τὰ περί τε	τὰ	φονικὰ καὶ τὰς ἐπικλήρους ἐστίν·
[2, 1269]	ἐστίν, ~οἷον ἐν Κύμῃ περὶ	τὰ	φονικὰ νόμος ἔστιν, ἂν πλῆθός
[2, 1271]	ἔλαττον· νομίζουσι μὲν γὰρ γίνεσθαι	τἀγαθὰ	τὰ περιμάχητα δι' ἀρετῆς μᾶλλον
[2, 1269]	ὅλως οὐ τὸ πάτριον ἀλλὰ	τἀγαθὸν	πάντες· εἰκός τε τοὺς πρώτους,
[2, 1264]	κτῆσιν. Εἰ δέ, καθάπερ ἐν	ταῖς	ἄλλαις πόλεσι, καὶ παρ' ἐκείνοις
[2, 1268]	καὶ δύνανται διαγίγνεσθαι καθάπερ ἐν	ταῖς	ἄλλαις πόλεσιν ἀπὸ τῆς τέχνης·
[2, 1274]	Καταναῖος τοῖς αὑτοῦ πολίταις καὶ	ταῖς	ἄλλαις ταῖς Χαλκιδικαῖς πόλεσι ταῖς
[2, 1267]	καὶ ἂν ἐπιθυμοῖεν ἵνα χαίρωσι	ταῖς	ἄνευ λυπῶν ἡδοναῖς. Τί οὖν
[2, 1263]	παρέχοι δυσκολίας. Καὶ γὰρ ἐν	ταῖς	ἀπολαύσεσι καὶ ἐν τοῖς ἔργοις
[2, 1261]	οὕτως φήσουσιν οἱ κοιναῖς χρώμενοι	ταῖς	γυναιξὶ καὶ τοῖς τέκνοις, ἀλλὰ
[2, 1273]	παρεκβάσεις κοινὰ τυγχάνει πάσαις ὄντα	ταῖς	εἰρημέναις πολιτείαις· τῶν δὲ παρὰ
[2, 1273]	εἰσφερομένοις ἀντειπεῖν ἔξεστιν, ὅπερ ἐν	ταῖς	ἑτέραις πολιτείαις οὐκ ἔστιν. Τὸ
[2, 1263]	ὂν ἀδύνατον, καὶ μάλιστα ἐν	ταῖς	καλῶς οἰκουμέναις τὰ μὲν ἔστι
[2, 1273]	δὲ νομοθέται γεγόνασιν, οἱ μὲν	ταῖς	οἰκείαις πόλεσιν οἱ δὲ καὶ
[2, 1261]	φροντίζοντος ὀλιγωροῦσι μᾶλλον, ὥσπερ ἐν	ταῖς	οἰκετικαῖς διακονίαις οἱ πολλοὶ θεράποντες
[2, 1274]	ταῖς ἄλλαις ταῖς Χαλκιδικαῖς πόλεσι	ταῖς	περὶ Ἰταλίαν καὶ Σικελίαν. Πειρῶνται
[2, 1265]	Τὸ δ' ἀφεῖσθαι, καθάπερ ἐν	ταῖς	πλείσταις πόλεσι, πενίας ἀναγκαῖον αἴτιον
[2, 1265]	καὶ ταύτην βουλόμενος κοινοτέραν ποιεῖν	ταῖς	πόλεσι κατὰ μικρὸν περιάγει πάλιν
[2, 1262]	ἢ μᾶλλον ὡς νῦν ἐν	ταῖς	πόλεσι τὸ ἐμὸν λέγουσιν; Ὁ
[2, 1268]	τινες πότερον βλαβερὸν ἢ συμφέρον	ταῖς	πόλεσι τὸ κινεῖν τοὺς πατρίους
[2, 1265]	οὖν ὡς κοινοτάτην ταύτην κατασκευάζει	ταῖς	πόλεσι τῶν ἄλλων πολιτειῶν, καλῶς
[2, 1271]	εἰ μὲν βέλτιόν ἐστιν ὑπάρχειν	ταῖς	πόλεσιν ἢ μὴ βέλτιον, ἄλλος
[2, 1266]	δυοῖν τούτοιν ἰσότητα δεῖν ὑπάρχειν	ταῖς	πόλεσιν, κτήσεως καὶ παιδείας. Ἀλλὰ
[2, 1261]	λεχθὲν ὡς μέγιστον ἀγαθὸν ἐν	ταῖς	πόλεσιν ὅτι τὰς πόλεις ἀναιρεῖ·
[2, 1262]	οἰόμεθα μέγιστον εἶναι τῶν ἀγαθῶν	ταῖς	πόλεσιν (οὕτως γὰρ ἂν ἥκιστα
[2, 1264]	καὶ δίκαι, καὶ ὅσα ἄλλα	ταῖς	πόλεσιν ὑπάρχειν φησὶ κακά, πάνθ'
[2, 1265]	τὰ ἄλλα ταὐτὰ ἀποδίδωσιν ἀμφοτέραις	ταῖς	πολιτείαις· καὶ γὰρ παιδείαν τὴν
[2, 1263]	τις τῶν νῦν ὑπαρχόντων ἐν	ταῖς	πολιτείαις κακῶν ὡς γινομένων διὰ
[2, 1274]	αὑτοῦ πολίταις καὶ ταῖς ἄλλαις	ταῖς	Χαλκιδικαῖς πόλεσι ταῖς περὶ Ἰταλίαν
[2, 1264]	ἄλλοις ὁτὲ δὲ ἄλλοις μέμεικται	ταῖς	ψυχαῖς ὁ παρὰ τοῦ θεοῦ
[2, 1265]	μᾶλλον, ἐπειδὴ ἔστι σωφρόνως μὲν	ταλαιπώρως	δὲ ζῆν, ἀλλὰ βελτίων ὅρος
[2, 1264]	τοιοῦτον οἷον Κρῆτες; Ἐκεῖνοι γὰρ	τἆλλα	ταὐτὰ τοῖς δούλοις ἐφέντες μόνον
[2, 1267]	μόνον δ' οἱ ἄνθρωποι διὰ	τἀναγκαῖα	ἀδικοῦσιν, ὧν ἄκος εἶναι νομίζει
[2, 1274]	σύνοπτον. Μυθολογοῦσι γὰρ αὐτοὺς οὕτω	τάξασθαι	τὴν ταφήν, τὸν μὲν Διοκλέα
[2, 1263]	ἔχει καὶ ἐπικοσμηθὲν ἔθεσι καὶ	τάξει	νόμων ὀρθῶν, οὐ μικρὸν ἂν
[2, 1272]	δῆμον ἑκουσίον διαμένειν ἐν τῇ	τάξει	τῆς πολιτείας, καὶ μήτε στάσιν,
[2, 1266]	εἴ τις καὶ τὴν μετρίαν	τάξειεν	οὐσίαν πᾶσιν, οὐδὲν ὄφελος· μᾶλλον
[2, 1268]	τὰ μάλιστα ἀξιόλογα τῆς Ἱπποδάμου	τάξεως	ταῦτ' ἐστίν. Ἀπορήσειε δ' ἄν
[2, 1269]	ἄλλας τέχνας, καὶ τὴν πολιτικὴν	τάξιν	ἀδύνατον ἀκριβῶς πάντα γραφῆναι· καθόλου
[2, 1264]	κτήσεως, καὶ τῆς πολιτείας τὴν	τάξιν	(διαιρεῖται γὰρ εἰς δύο μέρη
[2, 1269]	καλῶς πρὸς τὴν ἀρίστην νενομοθέτηται	τάξιν,	ἑτέρα δ' εἴ τι πρὸς
[2, 1261]	ἐνιαυτὸν ἢ κατά τινα ἄλλην	τάξιν	ἢ χρόνου. Καὶ συμβαίνει δὴ
[2, 1270]	αὐτοῖς εἶχε τὰ περὶ τὴν	τάξιν	ταύτην· μίαν γὰρ πληγὴν οὐχ
[2, 1267]	οὖν τούτων ἰσότητα ζητητέον ἢ	τάξιν	τινὰ μετρίαν, ἢ πάντα ἐατέον.
[2, 1271]	ὡς κατασκευάσαντος Μίνω πρώτου τὴν	τάξιν	τῶν νόμων. Δοκεῖ δ' ἡ
[2, 1271]	πρὸς τὴν ἀποικίαν ἐλθόντες τὴν	τάξιν	τῶν νόμων ὑπάρχουσαν ἐν τοῖς
[2, 1272]	ὡς ἔχει τι πολιτείας ἡ	τάξις,	ἀλλ' οὐ πολιτεία ἐστὶν ἀλλὰ
[2, 1272]	Ἔτι δὲ τῆς πολιτείας ἡ	τάξις.	Οἱ μὲν γὰρ ἔφοροι τὴν
[2, 1271]	Ἔχει δ' ἀνάλογον ἡ Κρητικὴ	τάξις	πρὸς τὴν Λακωνικήν. Γεωργοῦσί τε
[2, 1273]	ἀριστοκρατικόν, αὕτη τις ἂν εἴη	τάξις	τρίτη, καθ' ἥνπερ συντέτακται καὶ
[2, 1273]	Παρεκβαίνει δὲ τῆς ἀριστοκρατίας ἡ	τάξις	τῶν Καρχηδονίων μάλιστα πρὸς τὴν
[2, 1268]	Ταῦτα δὴ πάντα πολλὴν ἔχει	ταραχήν.	Οὐ καλῶς δ' οὐδ' ὁ
[2, 1262]	τούτων εἰς ἐκείνους, πολλὴν ἔχει	ταραχὴν	τίνα ἔσται τρόπον· καὶ γινώσκειν
[2, 1268]	ἀλλήλους. Ἔπειτα πῶς οὐκ ἔσται	ταραχώδης	ἡ κρίσις, ὅταν ὀφείλειν μὲν
[2, 1262]	μὴ κωλῦσαι, μηδὲ τὰς χρήσεις	τὰς	ἄλλας ἃς πατρὶ πρὸς υἱὸν
[2, 1260]	μάλιστα κατ' εὐχήν, δεῖ καὶ	τὰς	ἄλλας ἐπισκέψασθαι πολιτείας, αἷς τε
[2, 1269]	βέλτιον. Ὥσπερ γὰρ καὶ περὶ	τὰς	ἄλλας τέχνας, καὶ τὴν πολιτικὴν
[2, 1264]	ὁ Σωκράτης εἴρηκεν ταύτας τε	τὰς	ἀπορίας ἔχει καὶ τούτων οὐκ
[2, 1274]	ἀποδιδόναι τῷ δήμῳ δύναμιν, τὸ	τὰς	ἀρχὰς αἱρεῖσθαι καὶ εὐθύνειν (μηδὲ
[2, 1273]	πάγῳ βουλὴν ὀλιγαρχικόν, τὸ δὲ	τὰς	ἀρχὰς αἱρετὰς ἀριστοκρατικόν, τὰ δὲ
[2, 1266]	ἀπὸ τῶν ὡρισμένων τιμημάτων εἰς	τὰς	ἀρχὰς βαδίζειν) ἀλλ' ἔστι τὴν
[2, 1271]	τῶν ἐφόρων ἀρχὴ πάσας εὐθύνειν	τὰς	ἀρχάς· τοῦτο δὲ τῇ ἐφορείᾳ
[2, 1265]	εἰς τὸ αὐτὸ πλῆθος διὰ	τὰς	ἀτεκνίας ὁσωνοῦν γεννωμένων, ~ὅτι δοκεῖ
[2, 1263]	ὃν νῦν τρόπον ἔχει πᾶσι,	τάς	γε κτήσεις κοινὰς εἶναι βέλτιον
[2, 1269]	συμβέβηκεν. Αἴτιον δ' ἴσως τὸ	τὰς	γειτνιώσας πόλεις, ~καίπερ πολεμούσας ἀλλήλαις,
[2, 1266]	περὶ τὰ τέκνα κοινότητα καὶ	τὰς	γυναῖκας ἄλλος κεκαινοτόμηκεν, οὔτε περὶ
[2, 1269]	εἱλωτείαν. Ἔτι δ' ἡ περὶ	τὰς	γυναῖκας ἄνεσις καὶ πρὸς τὴν
[2, 1261]	δεῖν κοινὰ τὰ τέκνα καὶ	τὰς	γυναῖκας εἶναι καὶ τὰς κτήσεις.
[2, 1263]	φανερῶς, σωφροσύνης μὲν τὸ περὶ	τὰς	γυναῖκας (ἔργον γὰρ καλὸν ἀλλοτρίας
[2, 1270]	μὴ ὀρθῶς. Τὰ δὲ περὶ	τὰς	γυναῖκας ἔχοντα μὴ καλῶς ἔοικεν,
[2, 1268]	τε γὰρ οἱ Ἕλληνες, καὶ	τὰς	γυναῖκας ἐωνοῦντο παρ' ἀλλήλων, ὅσα
[2, 1262]	εἶναι χρήσιμον τὸ κοινὰς εἶναι	τὰς	γυναῖκας καὶ τοὺς παῖδας ἢ
[2, 1261]	τε πολλὰς τὸ πάντων εἶναι	τὰς	γυναῖκας κοινάς, καὶ δι' ἣν
[2, 1262]	τῆς περὶ τὰ τέκνα καὶ	τὰς	γυναῖκας κοινωνίας διωρίσθω τὸν τρόπον
[2, 1262]	τῶν περὶ τὰ τέκνα καὶ	τὰς	γυναῖκας νενομοθετημένων, ~λέγω δὲ τὰ
[2, 1262]	τισι τῶν ἄνω Λιβύων κοινὰς	τὰς	γυναῖκας, τὰ μέντοι γινόμενα τέκνα
[2, 1269]	πολιτείαις φαύλως ἔχει τὸ περὶ	τὰς	γυναῖκας, τὸ ἥμισυ τῆς πόλεως
[2, 1264]	ὅτι δεῖ τὰ αὐτὰ ἐπιτηδεύειν	τὰς	γυναῖκας τοῖς ἀνδράσιν, οἷς οἰκονομίας
[2, 1262]	τὰ περὶ τὰ τέκνα καὶ	τὰς	γυναῖκας. Φιλίαν τε γὰρ οἰόμεθα
[2, 1274]	δοῦλος ἂν εἴη καὶ πολέμιος)	τὰς	δ' ἀρχὰς ἐκ τῶν γνωρίμων
[2, 1266]	εὐθὺς οὐ χαλεπὸν ᾤετο ποιεῖν,	τὰς	δ' ἤδη κατοικουμένας ἐργωδέστερον μέν,
[2, 1271]	τὰς νήσους τὰς μὲν ἐχειρώσατο	τὰς	δ' ᾤκισεν, τέλος δὲ ἐπιθέμενος
[2, 1270]	γὰρ ἔχει μέρη τῆς ἀρετῆς)	τὰς	δὲ γυναῖκάς φασι μὲν ἄγειν
[2, 1268]	κατεσκεύαζεν ἐκ τινῶν γερόντων αἱρετῶν.	~Τὰς	δὲ κρίσεις ἐν τοῖς δικαστηρίοις
[2, 1264]	τὰς μὲν γυναῖκας ποιήσει κοινὰς	τὰς	δὲ κτήσεις ἰδίας, τίς οἰκονομήσει
[2, 1263]	προσκρούομεν οἷς πλεῖστα προσχρώμεθα πρὸς	τὰς	διακονίας τὰς ἐγκυκλίους. Τὸ μὲν
[2, 1273]	τι τοιοῦτον ἕτερον, καὶ τὸ	τὰς	δίκας ὑπὸ τῶν ἀρχείων δικάζεσθαι
[2, 1263]	πλεῖστα προσχρώμεθα πρὸς τὰς διακονίας	τὰς	ἐγκυκλίους. Τὸ μὲν οὖν κοινὰς
[2, 1268]	ὀφείλειν ὁ ἀποδικάσας κρίνει, ἀλλὰ	τὰς	εἴκοσι μνᾶς· ἀλλ' ἐκεῖνος ἤδη
[2, 1268]	ὁ καταδικάσας, μὴ νομίζων ὀφείλειν	τὰς	εἴκοσι μνᾶς. Περὶ δὲ τοῦ
[2, 1271]	πλείστην γῆν οὐκ ἐξετάζουσιν ἀλλήλων	τὰς	εἰσφοράς. Ἀποβέβηκέ τε τοὐναντίον τῷ
[2, 1265]	καὶ ἐλευθερίως ἔστιν, ὥστε καὶ	τὰς	ἕξεις ἀναγκαῖον περὶ αὐτὴν εἶναι
[2, 1266]	οὐδὲν ὄφελος· μᾶλλον γὰρ δεῖ	τὰς	ἐπιθυμίας ὁμαλίζειν ἢ τὰς οὐσίας,
[2, 1274]	περί τε τὰ φονικὰ καὶ	τὰς	ἐπικλήρους ἐστίν· οὐ μὴν ἀλλὰ
[2, 1271]	οὐ τοῦτον λέγομεν διδόναι δεῖν	τὰς	εὐθύνας. Ἔτι δὲ καὶ τὴν
[2, 1263]	τοὺς δὲ καρποὺς διαιρεῖσθαι πρὸς	τὰς	ἰδίας χρήσεις (λέγονται δέ τινες
[2, 1272]	μὲν πρὸς τοὺς θεοὺς καὶ	τὰς	κοινὰς λειτουργίας, τὸ δὲ τοῖς
[2, 1266]	γὰρ πολλοὶ διὰ τὸ περὶ	τὰς	κτήσεις ἄνισον, ~οἱ δὲ χαρίεντες
[2, 1263]	τοῖς νόμοις, ὥσπερ τὰ περὶ	τὰς	κτήσεις ἐν Λακεδαίμονι καὶ Κρήτῃ
[2, 1263]	πολλοὺς συμβάλλοντες τοὺς κεκτημένους ἰδίᾳ	τὰς	κτήσεις. Ἔτι δὲ δίκαιοιν μὴ
[2, 1264]	τοῖς γεωργοῖς κοινὰς εἶναι δεῖ	τὰς	κτήσεις ἢ καὶ καθ' ἕκαστον
[2, 1265]	ταύτας. Ἄτοπον δὲ καὶ τὸ	τὰς	κτήσεις ἰσάζοντα τὸ περὶ τὸ
[2, 1263]	τὸ ἐκ τοῦ κοινὰς εἶναι	τὰς	κτήσεις καὶ τὸ ἐκ τοῦ
[2, 1263]	σωφροσύνην) ἐλευθεριότητος δὲ τὸ περὶ	τὰς	κτήσεις· οὔτε γὰρ ἔσται φανερὸς
[2, 1263]	δ' αὑτοῖς διαπονούντων τὰ περὶ	τὰς	κτήσεις πλείους ἂν παρέχοι δυσκολίας.
[2, 1263]	Τὸ μὲν οὖν κοινὰς εἶναι	τὰς	κτήσεις ταύτας τε καὶ ἄλλας
[2, 1263]	ὅτι βέλτιον εἶναι μὲν ἰδίας	τὰς	κτήσεις, τῇ δὲ χρήσει ποιεῖν
[2, 1261]	καὶ τὰς γυναῖκας εἶναι καὶ	τὰς	κτήσεις. Τοῦτο δὴ πότερον ὡς
[2, 1266]	φησὶ γὰρ δεῖν ἴσας εἶναι	τὰς	κτήσεις τῶν πολιτῶν. ~Τοῦτο δὲ
[2, 1268]	καὶ στρατηγοὺς καὶ πολιτοφύλακας καὶ	τὰς	κυριωτάτας ἀρχὰς ὡς εἰπεῖνν· μὴ
[2, 1266]	εὐπόρων εἶναι τοὺς ἄρχοντας, καὶ	τὰς	μεγίστας ἐκ τῶν μεγίστων τιμημάτων.
[2, 1273]	δύο ταῦτα βλέποντες, καὶ μάλιστα	τὰς	μεγίστας, τούς τε βασιλεῖς καὶ
[2, 1273]	εὐπορίαν χάριν σχολῆς, φαῦλον τὸ	τὰς	μεγίστας ὠνητὰς εἶναι τῶν ἀρχῶν,
[2, 1264]	οὐδὲν διώρικεν ὁ Σωκράτης, ἀλλὰ	τὰς	μὲν γυναῖκας οἴεται δεῖν συμπολεμεῖν
[2, 1264]	κοινωνίαν. ~Ἀλλὰ μὴν εἴ γε	τὰς	μὲν γυναῖκας ποιήσει κοινὰς τὰς
[2, 1271]	ὁ Μίνως, καὶ τὰς νήσους	τὰς	μὲν ἐχειρώσατο τὰς δ' ᾤκισεν,
[2, 1267]	εἰς ὃ πάσας ἀνάγεσθαι δεῖν	τὰς	μὴ καλῶς κεκρίσθαι δοκούσας δίκας·
[2, 1267]	κλέπτην ἀλλὰ τύραννονν· ὥστε πρὸς	τὰς	μικρὰς ἀδικίας βοηθητικὸς μόνον ὁ
[2, 1271]	ἀρχὴν κατέσχεν ὁ Μίνως, καὶ	τὰς	νήσους τὰς μὲν ἐχειρώσατο τὰς
[2, 1262]	γενομένων τῶν μὲν γνωριζομένων ἐνδέχεται	τὰς	νομιζομένας γίνεσθαι λύσεις, τῶν δὲ
[2, 1260]	τὸ μὴ καλῶς ἔχειν ταύτας	τὰς	νῦν ὑπαρχούσας, διὰ τοῦτο ταύτην
[2, 1262]	πατέρας καὶ μητέρας· κατὰ γὰρ	τὰς	ὁμοιότητας αἳ γίνονται τοῖς τέκνοις
[2, 1262]	μέντοι γινόμενα τέκνα διαιρεῖσθαι κατὰ	τὰς	ὁμοιότητας. Εἰσὶ δέ τινες καὶ
[2, 1266]	Δοκεῖ γάρ τισι τὸ περὶ	τὰς	οὐσίας εἶναι μέγιστον τετάχθαι καλῶς·
[2, 1265]	οὐδεὶς ἀπορεῖ, διὰ τὸ μερίζεσθαι	τὰς	οὐσίας εἰς ὁποσονοῦν πλῆθος, τότε
[2, 1263]	μᾶλλον ὁρῶμεν ἢ τοὺς χωρὶς	τὰς	οὐσίας ἔχοντας· ἀλλὰ θεωροῦμεν ὀλίγους
[2, 1267]	οὖν τι τῶν συμφερόντων τὸ	τὰς	οὐσίας ἴσας εἶναι τοῖς πολίταις
[2, 1266]	οὖν ὡς οὐχ ἱκανὸν τὸ	τὰς	οὐσίας ἴσας ποιῆσαι τὸν νομοθέτην,
[2, 1267]	οὖν τοιούτων ἀρχή, μᾶλλον τοῦ	τὰς	οὐσίας ὁμαλίζειν, τὸ τοὺς μὲν
[2, 1266]	δεῖ τὰς ἐπιθυμίας ὁμαλίζειν ἢ	τὰς	οὐσίας, τοῦτο δ' οὐκ ἔστι
[2, 1264]	χαλεποὺς καὶ φρονημάτων πλήρεις, ἢ	τὰς	παρ' ἐνίοις εἱλωτείας τε καὶ
[2, 1273]	πλεῖστα τῶν ἐπιτιμηθέντων ἂν διὰ	τὰς	παρεκβάσεις κοινὰ τυγχάνει πάσαις ὄντα
[2, 1273]	πολιτείαις οὐκ ἔστιν. Τὸ δὲ	τὰς	πενταρχίας κυρίας οὔσας πολλῶν καὶ
[2, 1262]	γεννήσαντας ἀναγκαῖον λαμβάνειν περὶ ἀλλήλων	τὰς	πίστεις. Ὅπερ φασὶ καὶ συμβαίνειν
[2, 1261]	ἀγαθὸν ἐν ταῖς πόλεσιν ὅτι	τὰς	πόλεις ἀναιρεῖ· καίτοι τό γε
[2, 1265]	τοῦτο καὶ νῦν συμβαίνειν περὶ	τὰς	πόλεις. Δεῖ δὲ τοῦτ' οὐχ
[2, 1265]	οὐχ ὁμοίως ἀκριβῶς ἔχειν περὶ	τὰς	πόλεις τότε καὶ νῦν· νῦν
[2, 1273]	τοῦ δήμου μέρος, ἐκπέμποντες ἐπὶ	τὰς	πόλεις. Τούτῳ γὰρ ἰῶνται καὶ
[2, 1261]	τὸ ἴσον τὸ ἀντιπεπονθὸς σῴζει	τὰς	πόλεις, ὥσπερ ἐν τοῖς Ἠθικοῖς
[2, 1274]	ἄν. Τὰ μὲν οὖν περὶ	τὰς	πολιτείας, τάς τε κυρίας καὶ
[2, 1267]	Δεῖ γὰρ οὐ μόνον πρὸς	τὰς	πολιτικὰς χρήσεις ἱκανὴν ὑπάρχειν, ἀλλὰ
[2, 1266]	δὲ τάχιστ' ἂν ὁμαλισθῆναι τῷ	τὰς	προῖκας τοὺς μὲν πλουσίους διδόναι
[2, 1266]	περὶ γὰρ τούτων ποιεῖσθαί φασι	τὰς	στάσεις πάντας. Διὸ Φαλέας ὁ
[2, 1270]	~Ἔξω γὰρ τῆς οἰκείας διὰ	τὰς	στρατείας ἀπεξενοῦντο πολὺν χρόνον, πολεμοῦντες
[2, 1274]	μὲν οὖν περὶ τὰς πολιτείας,	τάς	τε κυρίας καὶ τὰς ὑπὸ
[2, 1262]	φασὶ καὶ συμβαίνειν τινὲς τῶν	τὰς	τῆς γῆς περιόδους πραγματευομένων· εἶναι
[2, 1262]	Δικαία ἵππος. Ἔτι δὲ καὶ	τὰς	τοιαύτας δυσχερείας οὐ ῥᾴδιον εὐλαβηθῆναι
[2, 1265]	τιθέναι τὸ πλῆθος ἀποβλέποντα πρὸς	τὰς	τύχας, ἂν συμβαίνῃ τελευτᾶν τινας
[2, 1267]	ἀδικουσί γε τὰ μέγιστα διὰ	τὰς	ὑπερβολάς, ἀλλ' οὐ διὰ τὰ
[2, 1274]	πολιτείας, τάς τε κυρίας καὶ	τὰς	ὑπὸ τινῶν εἰρημένας, ἔστω τεθεωρημένα
[2, 1263]	κτήσεις κοινὰς εἶναι βέλτιον καὶ	τὰς	χρήσεις οἷον τὰ μὲν γήπεδα
[2, 1262]	δ' ἐρᾶν μὴ κωλῦσαι, μηδὲ	τὰς	χρήσεις τὰς ἄλλας ἃς πατρὶ
[2, 1266]	καὶ τῶν τέκνων τὸ πλῆθος	τάττειν·	ἐὰν γὰρ ὑπεραίρῃ τῆς οὐσίας
[2, 1262]	ὁ Σωκράτης οὕτως οἴεται δεῖν	τάττειν	τὰ περὶ τὰ τέκνα καὶ
[2, 1266]	νῦν, ὅτι τὸ τῆς οὐσίας	τάττοντας	πλῆθος προσήκει καὶ τῶν τέκνων
[2, 1269]	τὸν πόλεμον, βλαβερώταται καὶ πρὸς	ταῦθ'	αἱ τῶν Λακώνων ἦσαν. Ἐδήλωσαν
[2, 1264]	δουλείας. Ἀλλὰ γὰρ εἴτ' ἀναγκαῖα	ταῦθ'	ὁμοίως εἴτε μή, νῦν γε
[2, 1267]	γὰρ αἱ δίκαι γίνονται, τρία	ταῦτ'	εἶναι τὸν ἀριθμόν, ὕβριν βλάβην
[2, 1268]	μάλιστα ἀξιόλογα τῆς Ἱπποδάμου τάξεως	ταῦτ'	ἐστίν. Ἀπορήσειε δ' ἄν τις
[2, 1273]	πολιτείαν· αἱροῦνται γὰρ εἰς δύο	ταῦτα	βλέποντες, καὶ μάλιστα τὰς μεγίστας,
[2, 1271]	Λακεδαιμονίων πολιτείας ἐπὶ τοσοῦτον εἰρήσθω·	ταῦτα	γάρ ἐστιν ἃ μάλιστ' ἄν
[2, 1269]	πότερον τῷ τυχόντι ἢ τισίν;	Ταῦτα	γὰρ ἔχει μεγάλην διαφοράν. Διὸ
[2, 1267]	λαβὼν ἐκλιπεῖν ἤδη τὸν Ἀταρνέα·	ταῦτα	δ' εἰπὼν ἐποίησε τὸν Αὐτοφραδάτην
[2, 1272]	τοῖς κόσμοις ἀπειπεῖν τὴν ἀρχήν.	Ταῦτα	δὴ πάντα βέλτιον γίνεσθαι κατὰ
[2, 1268]	λήψονται καὶ τοῖς μαχίμοις παρέξουσιν;	Ταῦτα	δὴ πάντα πολλὴν ἔχει ταραχήν.
[2, 1268]	γὰρ ἐπιορκεῖν ἢ ταῦτα ἢ	ταῦτα	δικάζοντας. Ἔτι δὲ νόμον ἐτίθει
[2, 1270]	μὴν ἀλλ' εἴτ' ἐστὶν ἀληθῆ	ταῦτα	εἴτε μή, βέλτιον τὸ διὰ
[2, 1268]	καλῶς· ἀναγκάζειν γὰρ ἐπιορκεῖν ἢ	ταῦτα	ἢ ταῦτα δικάζοντας. Ἔτι δὲ
[2, 1264]	οἷς οὐκ ἂν ἔλαθεν, εἰ	ταῦτα	καλῶς εἶχεν· πάντα γὰρ σχεδὸν
[2, 1271]	τοῦτο μὲν καλῶς, ὅτι μέντοι	ταῦτα	κρείττω τῆς ἀρετῆς ὑπολαμβάνουσιν, οὐ
[2, 1274]	Ζάλευκον, Ζαλεύκου δὲ Χαρώνδαν. Ἀλλὰ	ταῦτα	μὲν λέγουσιν ἀσκεπτότερον τῶν χρόνων
[2, 1263]	γίνεται τῆς κτήσεως ἰδίας οὔσης.	Ταῦτά	τε δὴ οὐ συμβαίνει τοῖς
[2, 1266]	ἂν εἴπειεν ὁ Φαλέας ὅτι	ταῦτα	τυγχάνει λέγων αὐτός· οἴεται γὰρ
[2, 1265]	καὶ τῆς κτήσεως, τὰ ἄλλα	ταὐτὰ	ἀποδίδωσιν ἀμφοτέραις ταῖς πολιτείαις· καὶ
[2, 1270]	πόλεως εἶναι καὶ διαμένειν κατὰ	ταὐτά·	οἱ μὲν οὖν βασιλεῖς διὰ
[2, 1264]	οἷον Κρῆτες; Ἐκεῖνοι γὰρ τἆλλα	ταὐτὰ	τοῖς δούλοις ἐφέντες μόνον ἀπειρήκασι
[2, 1273]	εἶναι, καὶ τὴν τῶν ἑκατὸν	ταύτας	αἱρεῖσθαι, τὴν μεγίστην ἀρχήν, ἔτι
[2, 1265]	ἕξεις ἀναγκαῖον περὶ αὐτὴν εἶναι	ταύτας.	Ἄτοπον δὲ καὶ τὸ τὰς
[2, 1273]	τὴν μεγίστην ἀρχήν, ἔτι δὲ	ταύτας	πλείονα ἄρχειν χρόνον τῶν ἄλλων
[2, 1260]	διὰ τὸ μὴ καλῶς ἔχειν	ταύτας	τὰς νῦν ὑπαρχούσας, διὰ τοῦτο
[2, 1263]	οὖν κοινὰς εἶναι τὰς κτήσεις	ταύτας	τε καὶ ἄλλας τοιαύτας ἔχει
[2, 1264]	περὶ ἧς ὁ Σωκράτης εἴρηκεν	ταύτας	τε τὰς ἀπορίας ἔχει καὶ
[2, 1264]	δύο πόλεις ἀναγκαῖον εἶναι, καὶ	ταύτας	ὑπεναντίας ἀλλήλαις. Ποιεῖ γὰρ τοὺς
[2, 1270]	καὶ οἱ βασιλεῖς, ὥστε καὶ	ταύτῃ	συνεπιβλάπτεσθαι τὴν πολιτείαν· δημοκρατία γὰρ
[2, 1265]	περὶ συσσιτίων ὡσαύτως· πλὴν ἐν	ταύτῃ	φησὶ δεῖν εἶναι συσσίτια καὶ
[2, 1268]	πολιτικήν, δῆλον ὅτι καὶ περὶ	ταύτην	ἀναγκαῖον ὁμοίως ἔχειν. Σημεῖον δ'
[2, 1265]	περὶ τῆς πολιτείας εἴρηκεν, καὶ	ταύτην	βουλόμενος κοινοτέραν ποιεῖν ταῖς πόλεσι
[2, 1272]	μὲν ἐκ τῶν τυχόντων εἰσί,	ταύτην	δ' αἱροῦνται τὴν ἀρχὴν ἀριστίνδην)
[2, 1266]	ἰσότητα μὲν ὑπάρχειν τῆς οὐσίας,	ταύτην	δ' ἢ λίαν εἶναι πολλήν,
[2, 1265]	μὲν χιλίων τῶν ὅπλα κεκτημένων,	ταύτην	δὲ πεντακισχιλίων. Τὸ μὲν οὖν
[2, 1260]	τὰς νῦν ὑπαρχούσας, διὰ τοῦτο	ταύτην	δοκῶμεν ἐπιβαλέσθαι τὴν μέθοδον. Ἀρχὴν
[2, 1266]	μὲν εἶναι καὶ μίαν, ἀλλὰ	ταύτην	εἶναι τοιαύτην ἐξ ἧς ἔσονται
[2, 1270]	αἱρετὴν ἔδει τὴν ἀρχὴν εἶναι	ταύτην	ἐξ ἁπάντων μέν, μὴ τὸν
[2, 1273]	τὴν παρέκβασιν εἶναι τῆς ἀριστοκρατίας	ταύτην.	Ἐξ ἀρχῆς γὰρ τοῦθ' ὁρᾶν
[2, 1268]	νῦν δ' ἰδίαν ἔχουσιν καὶ	ταύτην	ἰδίᾳ γεωργήσουσιν. Ἔτι δὲ τὴν
[2, 1265]	Εἰ μὲν οὖν ὡς κοινοτάτην	ταύτην	κατασκευάζει ταῖς πόλεσι τῶν ἄλλων
[2, 1262]	δυσχερείας οὐ ῥᾴδιον εὐλαβηθῆναι τοῖς	ταύτην	κατασκευάζουσι τὴν κοινωνίαν, οἷον αἰκίας
[2, 1270]	εἶχε τὰ περὶ τὴν τάξιν	ταύτην·	μίαν γὰρ πληγὴν οὐχ ὑπήνεγκεν
[2, 1267]	ἰατρείαν ἀδικήσουσιν· οὐ τοίνυν διὰ	ταύτην	μόνον, ἀλλὰ καὶ ἂν ἐπιθυμοῖεν
[2, 1273]	δὲ μὴ μάλιστα ἀρετὴ τιμᾶται,	~ταύτην	οὐχ οἷόν τε βεβαίως ἀριστοκρατεῖσθαι
[2, 1270]	περὶ τὴν τεκνοποιίαν νόμος πρὸς	ταύτην	τὴν διόρθωσιν. ~Βουλόμενος γὰρ ὁ
[2, 1269]	διαφοράν. Διὸ νῦν μὲν ἀφῶμεν	ταύτην	τὴν σκέψιν· ἄλλων γάρ ἐστι
[2, 1261]	ὅτι μάλιστα πᾶσαν· λαμβάνει γὰρ	ταύτην	ὑπόθεσιν ὁ Σωκράτης. Καίτοι φανερόν
[2, 1271]	κοινῶν οἱ κεκοινωνηκότες τῆς ἀρχῆς	ταύτης.	Διόπερ βέλτιον αὐτοὺς μὴ ἀνευθύνους
[2, 1272]	ἐκεῖ νόμων. Περὶ μὲν οὖν	ταύτης	εἰρήσθω τοσαῦθ' ἡμῖν τῆς πολιτείας.
[2, 1263]	παιδείαν εἰσάγειν καὶ νομίζοντα διὰ	ταύτης	ἔσεσθαι τὴν πόλιν σπουδαίαν ἄτοπον
[2, 1271]	Κρητικὴ πολιτεία πάρεγγυς μέν ἐστι	ταύτης,	ἔχει δὲ μικρὰ μὲν οὐ
[2, 1267]	ἐπιθυμίαν τῶν ἀναγκαίων, διὰ τὴν	ταύτης	ἰατρείαν ἀδικήσουσιν· οὐ τοίνυν διὰ
[2, 1272]	Ἣν δὲ ποιοῦνται τῆς ἁμαρτίας	ταύτης	ἰατρείαν, ἄτοπος καὶ οὐ πολιτικὴ
[2, 1270]	γενομένων, ὥστε δῆλον ὅτι καὶ	ταύτης	τῆς ἁμαρτίας· ἀλλ' ἡμεῖς οὐ
[2, 1260]	πρῶτον ποιητέον ἥπερ πέφυκεν ἀρχὴ	ταύτης	τῆς σκέψεως. Ἀνάγκη γὰρ ἤτοι
[2, 1269]	ἄρχοντας ὑπὸ τῶν γυναικῶν ἄρχεσθαι;	Ταὐτὸ	γὰρ συμβαίνει. Χρησίμου δ' οὔσης
[2, 1270]	ἐξουσίαν ἔδωκε τοῖς βουλομένοις· καίτοι	ταὐτὸ	συμβαίνειν ἀναγκαῖον ἐκείνως τε καὶ
[2, 1274]	γὰρ αὐτοὺς οὕτω τάξασθαι τὴν	ταφήν,	τὸν μὲν Διοκλέα διὰ τὴν
[2, 1274]	Καὶ νῦν ἔτι δεικνύουσι τοὺς	τάφους	αὐτῶν ἀλλήλοις μὲν εὐσυνόπτους ὄντας,
[2, 1261]	Εἰ μὲν οὖν ὡς ἕκαστος,	τάχ'	ἂν εἴη μᾶλλον ὃ βούλεται
[2, 1270]	καὶ πεπαιδευμένων ἱκανῶς πρὸς ἀνδραγαθίαν	τάχ'	ἂν εἴπειέ τις συμφέρειν τῇ
[2, 1265]	τὴν πρώτην πολιτείαν, οὐ καλῶς.	Τάχα	γὰρ τὴν τῶν Λακώνων ἄν
[2, 1266]	κατοικουμένας ἐργωδέστερον μέν, ὅμως δὲ	τάχιστ'	ἂν ὁμαλισθῆναι τῷ τὰς προῖκας
[2, 1268]	Διόπερ οὐ ῥᾴδιον τῷ λεχθέντι	ταχὺ	συγχωρεῖν, εἴπερ μὴ συμφέρει κινεῖν,
[2, 1273]	ὠνητὰς εἶναι τῶν ἀρχῶν, τήν	τε	βασιλείαν καὶ τὴν στρατηγίαν. Ἔντιμον
[2, 1273]	καὶ μάλιστα τὰς μεγίστας, τούς	τε	βασιλεῖς καὶ τοὺς στρατηγούς. Δεῖ
[2, 1273]	ἀρετὴ τιμᾶται, ~ταύτην οὐχ οἷόν	τε	βεβαίως ἀριστοκρατεῖσθαι τὴν πολιτείαν. Ἐθίζεσθαι
[2, 1274]	ὑπάρχοντα πρότερον οὐ καταλῦσαι, τήν	τε	βουλὴν καὶ τὴν τῶν ἀρχῶν
[2, 1269]	ὑπάρχειν, οὐ ῥᾴδιον λαβεῖν. Ἥ	τε	γὰρ Θετταλῶν πενεστεία πολλάκις ἐπέθετο
[2, 1273]	τῶν ἀρχῶν, καὶ δημοτικώτερον· κοινότερόν	τε	γὰρ καθάπερ εἴπομεν καὶ κάλλιον
[2, 1273]	οἴονται νομοθέτην γενέσθαι σπουδαῖον· ὀλιγαρχίαν	τε	γὰρ καταλῦσαι λίαν ἄκρατον οὖσαν,
[2, 1268]	ἁπλοῦς εἶναι καὶ βαρβαρικούς. Ἐσιδηροφοροῦντό	τε	γὰρ οἱ Ἕλληνες, καὶ τὰς
[2, 1262]	τέκνα καὶ τὰς γυναῖκας. Φιλίαν	τε	γὰρ οἰόμεθα μέγιστον εἶναι τῶν
[2, 1268]	τοῦ πλήθους τῶν πολιτῶν. Οἵ	τε	γὰρ τεχνῖται καὶ οἱ γεωργοὶ
[2, 1271]	τάξις πρὸς τὴν Λακωνικήν. Γεωργοῦσί	τε	γὰρ τοῖς μὲν οἱ εἵλωτες
[2, 1269]	πρὸς αὐτοὺς ὁμιλῆσαι τρόπον· ἀνιέμενοί	τε	γὰρ ὑβρίζουσι καὶ τῶν ἴσων
[2, 1264]	πάμπαν διώρικεν ὁ Σωκράτης, περί	τε	γυναικῶν καὶ τέκνων κοινωνίας, πῶς
[2, 1263]	τῆς κτήσεως ἰδίας οὔσης. Ταῦτά	τε	δὴ οὐ συμβαίνει τοῖς λίαν
[2, 1263]	οἷον καὶ ἐν Λακεδαίμονι τοῖς	τε	δούλοις χρῶνται τοῖς ἀλλήλων ὡς
[2, 1262]	καὶ πατέρας καὶ μητέρας οἵ	τε	εἰς τοὺς ἄλλους πολίτας δοθέντες
[2, 1262]	τοὺς ἀνθρώπους καὶ φιλεῖν, τό	τε	ἴδιον καὶ τὸ ἀγαπητόν· ὧν
[2, 1263]	κοινὰς εἶναι τὰς κτήσεις ταύτας	τε	καὶ ἄλλας τοιαύτας ἔχει δυσχερείας,
[2, 1272]	πάντων γὰρ τῶν γινομένων καρπῶν	τε	καὶ βοσκημάτων δημοσίων, καὶ ἐκ
[2, 1263]	θαυμαστὴν πᾶσι πρὸς ἅπαντας, ἄλλως	τε	καὶ ὅταν κατηγορῇ τις τῶν
[2, 1270]	καίτοι ταὐτὸ συμβαίνειν ἀναγκαῖον ἐκείνως	τε	καὶ οὕτως. Ἔστι δὲ καὶ
[2, 1262]	μή τινας ὑπολαμβάνειν ἑαυτῶν ἀδελφούς	τε	καὶ παῖδας καὶ πατέρας καὶ
[2, 1264]	ἢ τὰς παρ' ἐνίοις εἱλωτείας	τε	καὶ πενεστείας καὶ δουλείας. Ἀλλὰ
[2, 1267]	ἐργαζομένους, δεῖ ῖκαθάπερ ἐν Ἐπιδάμνῳ	τε	καὶ ὡς Διόφαντός ποτε κατεσκεύαζεν
[2, 1271]	πολέμους μεγάλους ἀναγκαζομένοις πολεμεῖν, εἰσφέρουσί	τε	κακῶς· διὰ γὰρ τὸ τῶν
[2, 1269]	πολιτείᾳ τιμᾶσθαι τὸν πλοῦτον, ἄλλως	τε	κἂν τύχωσι γυναικοκρατούμενοι, καθάπερ τὰ
[2, 1272]	τῶν ἄλλων πολὺ διαφέρουσιν, ἥ	τε	Κρητικὴ καὶ ἡ Λακωνικὴ καὶ
[2, 1274]	οὖν περὶ τὰς πολιτείας, τάς	τε	κυρίας καὶ τὰς ὑπὸ τινῶν
[2, 1268]	γυναῖκας ἐωνοῦντο παρ' ἀλλήλων, ὅσα	τε	λοιπὰ τῶν ἀρχαίων ἐστί που
[2, 1274]	μετῆν. Νομοθέται δ' ἐγένοντο Ζάλευκός	τε	Λοκροῖς τοῖς ἐπιζεφυρίοις, καὶ Χαρώνδας
[2, 1261]	φύσιν ἐστὶν ἡ πόλις, γινομένη	τε	μία μᾶλλον οἰκία μὲν ἐκ
[2, 1266]	κτήσεως καὶ παιδείας. Ἀλλὰ τήν	τε	παιδείαν ἥτις ἔσται δεῖ λέγειν,
[2, 1261]	εἶναι· ἅμα γὰρ οὐχ οἷόν	τε	πάντας ἄρχειν, ἀλλ' ἢ κατ'
[2, 1265]	ἐλάττους ὦσι τὸ πλῆθος ἐάν	τε	πλείους. Μᾶλλον δὲ δεῖν ὑπολάβοι
[2, 1267]	δοκεῖν ἐνίοις ζῆν περιεργότερον τριχῶν	τε	πλήθει καὶ κόσμῳ πολυτελεῖ, ἔτι
[2, 1268]	τοὺς τὴν κοινὴν γεωργοῦντας, τό	τε	πλῆθος ἄπορον ἔσται τῶν καρπῶν
[2, 1272]	ἀρχῆς κοινωνοῦσιν οἱ Κρῆτες, νεωστί	τε	πόλεμος ξενικὸς διαβέβηκεν εἰς τὴν
[2, 1264]	τῶν ἐχομένων τίς ἡ τούτων	τε	πολιτεία καὶ παιδεία καὶ νόμοι
[2, 1261]	νόμον; Ἔχει δὴ δυσχερείας ἄλλας	τε	πολλὰς τὸ πάντων εἶναι τὰς
[2, 1263]	τὴν οὐσίαν, λέγω δὲ δίκας	τε	πρὸς ἀλλήλους περὶ συμβολαίων καὶ
[2, 1270]	ἀπεξενοῦντο πολὺν χρόνον, πολεμοῦντες τόν	τε	πρὸς Ἀργείους πόλεμον καὶ πάλιν
[2, 1272]	γὰρ αἱ τρεῖς πολιτεῖαι ἀλλήλαις	τε	σύνεγγύς πώς εἰσι καὶ τῶν
[2, 1268]	δ' ἕτεροί τινες ἔσονται τῶν	τε	τὰ ἴδια γεωργούντων καὶ τῶν
[2, 1265]	εἶναι τυραννίδα, δημοκρατεῖσθαι δὲ κατά	τε	τὰ συσσίτια καὶ τὸν ἄλλον
[2, 1274]	ἐπὶ Θρᾴκης, οὗ τὰ περί	τε	τὰ φονικὰ καὶ τὰς ἐπικλήρους
[2, 1264]	ἧς ὁ Σωκράτης εἴρηκεν ταύτας	τε	τὰς ἀπορίας ἔχει καὶ τούτων
[2, 1270]	τετάχθαι. Νῦν δ' ἔξεστι δοῦναί	τε	τὴν ἐπίκληρον ὅτῳ ἂν βούληται,
[2, 1268]	τις τοὺς αὐτοὺς θήσει τούς	τε	τὴν ἰδίαν καὶ τοὺς τὴν
[2, 1271]	ἣν ποιοῦνται τῶν γερόντων κατά	τε	τὴν κρίσιν ἐστὶ παιδαριώδης, καὶ
[2, 1268]	καὶ τῶν αὐτῶν κλήρων αὑτοῖς	τε	τὴν τροφὴν λήψονται καὶ τοῖς
[2, 1265]	βλέποντα τιθέναι τοὺς νόμους, πρός	τε	τὴν χώραν καὶ τοὺς ἀνθρώπους.
[2, 1269]	δίχα διῃρῆσθαι δεῖ νομίζειν εἴς	τε	τὸ τῶν ἀνδρῶν πλῆθος καὶ
[2, 1271]	ἐξετάζουσιν ἀλλήλων τὰς εἰσφοράς. Ἀποβέβηκέ	τε	τοὐναντίον τῷ νομοθέτῃ τοῦ συμφέροντος·
[2, 1269]	πάτριον ἀλλὰ τἀγαθὸν πάντες· εἰκός	τε	τοὺς πρώτους, εἴτε γηγενεῖς ἦσαν
[2, 1274]	οὐσιῶν ἀνομάλωσις, Πλάτωνος δ' ἥ	τε	τῶν γυναικῶν καὶ παίδων καὶ
[2, 1262]	τὸ ἀγαπητόν· ὧν οὐδέτερον οἷόν	τε	ὑπάρχειν τοῖς οὕτω πολιτευομένοις. Ἀλλὰ
[2, 1268]	δὲ τῆς πολιτείας πῶς οἷόν	τε	φιλικῶς ἔχειν πρὸς τὴν πολιτείαν;
[2, 1260]	τὰς ἄλλας ἐπισκέψασθαι πολιτείας, αἷς	τε	χρῶνταί τινες τῶν πόλεων τῶν
[2, 1267]	τοῦτο δ' ἐστίν, ἂν ἥττους	τε	ὦσι καὶ μὴ ἀδικῶνται. Οὐ
[2, 1274]	τὰς ὑπὸ τινῶν εἰρημένας, ἔστω	τεθεωρημένα	τὸν τρόπον τοῦτον.
[2, 1262]	τὰς γυναῖκας, τὰ μέντοι γινόμενα	τέκνα	διαιρεῖσθαι κατὰ τὰς ὁμοιότητας. Εἰσὶ
[2, 1262]	γὰρ ἔτι προσαγορεύσουσιν ἀδελφοὺς καὶ	τέκνα	καὶ πατέρας καὶ μητέρας οἵ
[2, 1261]	Σωκράτης φησὶ δεῖν κοινὰ τὰ	τέκνα	καὶ τὰς γυναῖκας εἶναι καὶ
[2, 1262]	μὲν οὖν τῆς περὶ τὰ	τέκνα	καὶ τὰς γυναῖκας κοινωνίας διωρίσθω
[2, 1262]	σκέψαιτο ἀπὸ τῶν περὶ τὰ	τέκνα	καὶ τὰς γυναῖκας νενομοθετημένων, ~λέγω
[2, 1262]	δεῖν τάττειν τὰ περὶ τὰ	τέκνα	καὶ τὰς γυναῖκας. Φιλίαν τε
[2, 1266]	γὰρ οὔτε τὴν περὶ τὰ	τέκνα	κοινότητα καὶ τὰς γυναῖκας ἄλλος
[2, 1262]	περὶ τοῦ μεταφέρειν τὰ γινόμενα	τέκνα,	τὰ μὲν ἐκ τῶν γεωργῶν
[2, 1262]	σφόδρα πεφύκασιν ὅμοια ἀποδιδόναι τὰ	τέκνα	τοῖς γονεῦσιν, ὥσπερ ἡ ἐν
[2, 1261]	χρώμενοι ταῖς γυναιξὶ καὶ τοῖς	τέκνοις,	ἀλλὰ πάντες μέν, οὐχ ὡς
[2, 1262]	τὰς ὁμοιότητας αἳ γίνονται τοῖς	τέκνοις	πρὸς τοὺς γεννήσαντας ἀναγκαῖον λαμβάνειν
[2, 1262]	ἄδηλον γὰρ ᾧ συνέβη γενέσθαι	τέκνον	καὶ σωθῆναι γενόμενον. Καίτοι πότερον
[2, 1265]	μὴ κατασκευάζειν, ἀλλ' ἀφεῖναι τὴν	τεκνοποιίαν	ἀόριστον ὡς ἱκανῶς ἀνομαλισθησομένην εἰς
[2, 1270]	δὲ καὶ ὁ περὶ τὴν	τεκνοποιίαν	νόμος πρὸς ταύτην τὴν διόρθωσιν.
[2, 1265]	ἂν ὡρίσθαι τῆς οὐσίας τὴν	τεκνοποιίαν,	ὥστε ἀριθμοῦ τινὸς μὴ πλείονα
[2, 1266]	οὐσίας τὸ μέγεθος ὁ τῶν	τέκνων	ἀριθμός, ἀνάγκη τόν γε νόμον
[2, 1261]	οὒ βέλτιον; Ἐνδέχεται γὰρ καὶ	τέκνων	καὶ γυναικῶν καὶ κτημάτων κοινωνεῖν
[2, 1262]	ἔσται φιλία κοινῶν ὄντων τῶν	τέκνων	καὶ τῶν γυναικῶν, δεῖ δὲ
[2, 1264]	Σωκράτης, περί τε γυναικῶν καὶ	τέκνων	κοινωνίας, πῶς ἔχειν δεῖ, καὶ
[2, 1266]	τάττοντας πλῆθος προσήκει καὶ τῶν	τέκνων	τὸ πλῆθος τάττειν· ἐὰν γὰρ
[2, 1261]	ἀεὶ οἱ αὐτοὶ σκυτοτόμοι καὶ	τέκτονες	ἦσαν. Ἐπεὶ δὲ βέλτιον οὕτως
[2, 1261]	μετέβαλλον οἱ σκυτεῖς καὶ οἱ	τέκτονες	καὶ μὴ ἀεὶ οἱ αὐτοὶ
[2, 1265]	πρὸς τὰς τύχας, ἂν συμβαίνῃ	τελευτᾶν	τινας τῶν γεννηθέντων, καὶ πρὸς
[2, 1268]	παισὶ τῶν ἐν τῷ πολέμῳ	τελευτώντων	ἐκ δημοσίου γίνεσθαι τὴν τροφήν,
[2, 1261]	σημεῖον εἶναι τοῦ τὴν πόλιν	τελέως	εἶναι μίαν. Τὸ γὰρ πάντες
[2, 1271]	μὲν ἐχειρώσατο τὰς δ' ᾤκισεν,	τέλος	δὲ ἐπιθέμενος τῇ Σικελίᾳ τὸν
[2, 1261]	λόγων. Ἔτι δὲ πρός, τὸ	τέλος	ὅ φησι τῇ πόλει δεῖν
[2, 1271]	τὸν μὴ δυνάμενον τοῦτο τὸ	τέλος	φέρειν μὴ μετέχειν αὐτῆς. Τῷ
[2, 1274]	πεντακοσιομεδίμνων καὶ ζευγιτῶν καὶ τρίτου	τέλους	τῆς καλουμένης ἱππάδος· τὸ δὲ
[2, 1272]	κατὰ κεφαλὴν ἕκαστος εἰσφέρει τὸ	τεταγμένον,	εἰ δὲ μή, μετέχειν νόμος
[2, 1272]	τῶν Καρχηδονίων. Καὶ πολλὰ τῶν	τεταγμένων	ἔχει παρ' αὐτοῖς καλῶς· σημεῖον
[2, 1272]	φόρων οὓς φέρουσιν οἱ περίοικοι,	τέτακται	μέρος τὸ μὲν πρὸς τοὺς
[2, 1272]	τὰ περὶ τὰ συσσίτια βέλτιον	τέτακται	τοῖς Κρησὶν ἢ τοῖς Λάκωσι,
[2, 1270]	δὲ καὶ διὰ τῶν νόμων	τέτακται	φαύλως· ὠνεῖσθαι μὲν γάρ, ἢ
[2, 1268]	ἴδια γεωργούντων καὶ τῶν μαχίμων,	τέταρτον	αὖ μόριον ἔσται τοῦτο τῆς
[2, 1274]	τῆς καλουμένης ἱππάδος· τὸ δὲ	τέταρτον	τὸ θητικόν, οἷς οὐδεμιᾶς ἀρχῆς
[2, 1266]	ἢ τετάρτων, ἐκ δὲ τοῦ	τετάρτου	μόνοις ἐπάναγκες τοῖς πρώτοις καὶ
[2, 1266]	τοῖς ἐκ τῶν τρίτων ἢ	τετάρτων,	ἐκ δὲ τοῦ τετάρτου μόνοις
[2, 1272]	τὸν δῆμον οὐδὲν σημεῖον τοῦ	τετάχθαι	καλῶς. Οὐδὲν γὰρ λήμματος ἔστι
[2, 1266]	περὶ τὰς οὐσίας εἶναι μέγιστον	τετάχθαι	καλῶς· περὶ γὰρ τούτων ποιεῖσθαί
[2, 1270]	ἢ ὀλίγην ἢ καὶ μετρίαν	τετάχθαι.	Νῦν δ' ἔξεστι δοῦναί τε
[2, 1269]	κἂν εἴ τινες ἕτεροι φανερῶς	τετιμήκασι	τὴν πρὸς τοὺς ἄρρενας συνουσίαν.
[2, 1270]	υἱοὺς ἄφρουρον εἶναι, τὸν δὲ	τέτταρας	ἀτελῆ πάντων. Καίτοι φανερὸν ὅτι
[2, 1268]	ἄλλος δὲ πέντε, ὁ δὲ	τέτταρας,	καὶ τοῦτον δὴ τὸν τρόπον
[2, 1272]	τὴν δὲ τῶν ἑκατὸν καὶ	τεττάρων	ἀρχὴν τοῖς ἐφόροις (πλὴν ὃ
[2, 1268]	καὶ γυμναστικὴ καὶ ὅλως αἱ	τέχναι	πᾶσαι καὶ αἱ δυνάμεις, ὥστ'
[2, 1269]	γὰρ καὶ περὶ τὰς ἄλλας	τέχνας,	καὶ τὴν πολιτικὴν τάξιν ἀδύνατον
[2, 1269]	οὐ γὰρ ὅμοιον τὸ κινεῖν	τέχνην	καὶ νόμον· ὁ γὰρ νόμος
[2, 1274]	Λοκρὸν ὄντα καὶ ἐπιδημοῦντα, κατὰ	τέχνην	μαντικήν· τούτου δὲ γενέσθαι Θάλητα
[2, 1268]	ταῖς ἄλλαις πόλεσιν ἀπὸ τῆς	τέχνης·	οἱ δὲ γεωργοὶ πορίζοντες μὲν
[2, 1268]	τῶν πολιτῶν. Οἵ τε γὰρ	τεχνῖται	καὶ οἱ γεωργοὶ καὶ οἱ
[2, 1264]	Οὐ γὰρ δὴ οἵ γε	τεχνῖται	καὶ τὸ πλῆθος τὸ τῶν
[2, 1268]	οὐκ ἔχοντες ὅπλα, οἱ δὲ	τεχνῖται	οὔτε γῆν οὔτε ὅπλα, ὥστε
[2, 1267]	πόλιν μικράν, εἴ γ' οἱ	τεχνῖται	πάντες δημόσιοι ἔσονται καὶ μὴ
[2, 1264]	χαλκὸν δὲ καὶ σίδηρον τοῖς	τεχνίταις	μέλλουσιν ἔσεσθαι καὶ γεωργοῖς. Ἔτι
[2, 1267]	ἐποίει γὰρ ἓν μὲν μέρος	τεχνίτας,	ἓν δὲ γεωργούς, τρίτον δὲ
[2, 1264]	τοὺς δὲ γεωργοὺς καὶ τοὺς	τεχνίτας	καὶ τοὺς ἄλλους πολίτας. Ἐγκλήματα
[2, 1268]	γεωργοὶ τί χρήσιμοι τῇ πόλει;	Τεχνίτας	μὲν γὰρ ἀναγκαῖον εἶναι ιπᾶσα
[2, 1262]	μὲν ἐκ τῶν γεωργῶν καὶ	τεχνιτῶν	εἰς τοὺς φύλακας, τὰ δ'
[2, 1264]	δὲ τῶν γεωργῶν καὶ τῶν	τεχνιτῶν,	πότερον οὐδεμιᾶς μεθέξουσιν ἤ τινος
[2, 1268]	εἶναι ιπᾶσα γὰρ δεῖται πόλις	τεχνιτῶνν,	καὶ δύνανται διαγίγνεσθαι καθάπερ ἐν
[2, 1269]	τὸ παράδειγμα τὸ περὶ τῶν	τεχνῶν·	οὐ γὰρ ὅμοιον τὸ κινεῖν
[2, 1263]	πράξει πρᾶξιν ἐλευθέριον οὐδεμίαν· ἐν	τῇ	γὰρ χρήσει τῶν κτημάτων τὸ
[2, 1274]	(πρῶτος γὰρ ἐποίησε τὴν ἐπίσκηψιν)	τῇ	δ' ἀκριβείᾳ τῶν νόμων ἐστὶ
[2, 1271]	τῇ μὲν τῆς Πελοποννήσου μικρόν,	τῇ	δὲ τῆς Ἀσίας τοῦ περὶ
[2, 1263]	εἶναι μὲν ἰδίας τὰς κτήσεις,	τῇ	δὲ χρήσει ποιεῖν κοινάς· ὅπως
[2, 1268]	διαιτητήν. Τοῦτο δὲ ἐν μὲν	τῇ	διαίτῃ καὶ πλείοσιν ἐνδέχεται (κοινολογοῦνται
[2, 1271]	εὐθύνειν τὰς ἀρχάς· τοῦτο δὲ	τῇ	ἐφορείᾳ μέγα λίαν τὸ δῶρον,
[2, 1271]	κεῖσθαι καλῶς· πάσῃ γὰρ ἐπίκειται	τῇ	θαλάττῃ, σχεδὸν τῶν Ἑλλήνων ἱδρυμένων
[2, 1272]	αὐτὴν ἔχουσι δύναμιν τοῖς ἐν	τῇ	Κρήτῃ καλουμένοις κόσμοις, πλὴν οἱ
[2, 1272]	μήτε τύραννον. Ἔχει δὲ παραπλήσια	τῇ	Λακωνικῇ πολιτείᾳ τὰ μὲν συσσίτια
[2, 1269]	πολιτείας. Ὅτι μὲν οὖν δεῖ	τῇ	μελλούσῃ καλῶς πολιτεύεσθαι τὴν τῶν
[2, 1271]	τὴν θάλατταν πάντων· ἀπέχει γὰρ	τῇ	μὲν τῆς Πελοποννήσου μικρόν, τῇ
[2, 1261]	ἀλλήλοις, ὥσπερ ἐν τῇ Πολιτείᾳ	τῇ	Πλάτωνος. Ἐκεῖ γὰρ ὁ Σωκράτης
[2, 1261]	πρός, τὸ τέλος ὅ φησι	τῇ	πόλει δεῖν ὑπάρχειν, ὡς μὲν
[2, 1271]	τοὺς ἐχθρούς, καὶ σωτηρίαν ἐνόμιζον	τῇ	πόλει εἶναι τὸ στασιάζειν τοὺς
[2, 1270]	τάχ' ἂν εἴπειέ τις συμφέρειν	τῇ	πόλει, καίτοι τό γε διὰ
[2, 1268]	ἐτίθει περὶ τῶν εὑρισκόντων τι	τῇ	πόλει συμφέρον, ὅπως τυγχάνωσι τιμῆς,
[2, 1268]	δὲ τοῦ τοῖς εὑρίσκουσί τι	τῇ	πόλει συμφέρον ὡς δεῖ γίνεσθαί
[2, 1268]	Ἔτι οἱ γεωργοὶ τί χρήσιμοι	τῇ	πόλει; Τεχνίτας μὲν γὰρ ἀναγκαῖον
[2, 1262]	ἢ τὸν ἕνα, ἐν δὲ	τῇ	πόλει τὴν φιλίαν ἀναγκαῖον ὑδαρῆ
[2, 1261]	ἔχειν, ἢ κατὰ τὸν ἐν	τῇ	Πολιτείᾳ γεγραμμένον νόμον; Ἔχει δὴ
[2, 1264]	μικρὰ βέλτιον. Καὶ γὰρ ἐν	τῇ	Πολιτείᾳ περὶ ὀλίγων πάμπαν διώρικεν
[2, 1261]	τοὺς πολίτας ἀλλήλοις, ὥσπερ ἐν	τῇ	Πολιτείᾳ τῇ Πλάτωνος. Ἐκεῖ γὰρ
[2, 1262]	διαφροντίζειν ἥκιστα ἀναγκαῖον ὂν ἐν	τῇ	πολιτείᾳ τῇ τοιαύτῃ ἢ πατέρα
[2, 1271]	δ' ᾤκισεν, τέλος δὲ ἐπιθέμενος	τῇ	Σικελίᾳ τὸν βίον ἐτελεύτησεν ἐκεῖ
[2, 1272]	τὸν δῆμον ἑκουσίον διαμένειν ἐν	τῇ	τάξει τῆς πολιτείας, καὶ μήτε
[2, 1262]	ἀναγκαῖον ὂν ἐν τῇ πολιτείᾳ	τῇ	τοιαύτῃ ἢ πατέρα ὡς υἱῶν
[2, 1269]	καὶ τρυφερῶς. Ὥστ' ἀναγκαῖον ἐν	τῇ	τοιαύτῃ πολιτείᾳ τιμᾶσθαι τὸν πλοῦτον,
[2, 1271]	βασιλεία καθέστηκεν. Καὶ ὡδὶ δὲ	τῇ	ὑποθέσει τοῦ νομοθέτου ἐπιτιμήσειεν ἄν
[2, 1263]	ἀλλὰ μὴ τοῖς ἔθεσι καὶ	τῇ	φιλοσοφίᾳ καὶ τοῖς νόμοις, ὥσπερ
[2, 1267]	ὁμαλίζειν, τὸ τοὺς μὲν ἐπιεικεῖς	τῇ	φύσει τοιούτους παρασκευάζειν ὥστε μὴ
[2, 1272]	Ἐκεῖ μὲν γάρ, διὰ τὸ	τὴν	αἵρεσιν ἐκ πάντων εἶναι, μετέχων
[2, 1271]	τὰς εὐθύνας. Ἔτι δὲ καὶ	τὴν	αἵρεσιν ἣν ποιοῦνται τῶν γερόντων
[2, 1266]	σκέψις· ἔχει δὲ καὶ περὶ	τὴν	αἵρεσιν τῶν ἀρχόντων τὸ ἐξ
[2, 1271]	τοὺς πολίτας τούτῳ κέχρηται πρὸς	τὴν	αἵρεσιν τῶν γερόντων· οὐδεὶς γὰρ
[2, 1263]	κολακείας· ὧν οὐδὲν γίνεται διὰ	τὴν	ἀκοινωνησίαν ἀλλὰ διὰ τὴν μοχθηρίαν,
[2, 1271]	Νῦν δ' ὅπερ καὶ περὶ	τὴν	ἄλλην πολιτείαν ὁ νομοθέτης φαίνεται
[2, 1274]	ἐπιεικῶν) ἐπεὶ Σόλων γε ἔοικε	τὴν	ἀναγκαιοτάτην ἀποδιδόναι τῷ δήμῳ δύναμιν,
[2, 1267]	τῆς ἐπιθυμίας φύσις, ἧς πρὸς	τὴν	ἀναπλήρωσιν οἱ πολλοὶ ζῶσιν. Τῶν
[2, 1266]	Ἔτι στασιάζουσιν οὐ μόνον διὰ	τὴν	ἀνισότητα τῆς κτήσεως, ἀλλὰ καὶ
[2, 1270]	τὰ νῦν ῥηθέντα τοῖς περὶ	τὴν	ἀνωμαλίαν τῆς κτήσεως ἐπιτιμήσειεν ἄν
[2, 1274]	ταφήν, τὸν μὲν Διοκλέα διὰ	τὴν	ἀπέχθειαν τοῦ πάθους, ὅπως μὴ
[2, 1262]	τὴν οἰκειότητα τὴν πρὸς ἀλλήλους	τὴν	ἀπὸ τῶν ὀνομάτων τούτων, διαφροντίζειν
[2, 1271]	ἦσαν, κατέλαβον δ' οἱ πρὸς	τὴν	ἀποικίαν ἐλθόντες τὴν τάξιν τῶν
[2, 1270]	εἰς τὸ ἀρχεῖον, οἳ διὰ	τὴν	ἀπορίαν ὤνιοι ἦσαν. Ἐδήλωσαν δὲ
[2, 1269]	καλῶς ἢ μὴ καλῶς πρὸς	τὴν	ἀρίστην νενομοθέτηται τάξιν, ἑτέρα δ'
[2, 1266]	εἴρηται τούτοις ὡς δέον συγκεῖσθαι	τὴν	ἀρίστην πολιτείαν ἐκ δημοκρατίας καὶ
[2, 1265]	μὲν οὖν λέγουσιν ὡς δεῖ	τὴν	ἀρίστην πολιτείαν ἐξ ἁπασῶν εἶναι
[2, 1262]	δεῖ κατασκευάζεσθαι τοῖς μέλλουσι πολιτεύεσθαι	τὴν	ἀρίστην πολιτείαν, πότερον κοινὴν ἢ
[2, 1272]	τυχόντων εἰσί, ταύτην δ' αἱροῦνται	τὴν	ἀρχὴν ἀριστίνδην) τοὺς δὲ βασιλεῖς
[2, 1264]	Ἢ τί πλεῖον αὐτοῖς ὑπομένουσι	τὴν	ἀρχὴν αὐτῶν, ἢ τί μαθόντες
[2, 1264]	αὐτῶν, ἢ τί μαθόντες ὑπομενοῦσι	τὴν	ἀρχήν, ἐὰν μή τι σοφίζωνται
[2, 1270]	πόλιν ἀπώλεσαν, καὶ διὰ τὸ	τὴν	ἀρχὴν εἶναι λίαν μεγάλην καὶ
[2, 1270]	ἐξ ἁπάντων) Ἀλλ' αἱρετὴν ἔδει	τὴν	ἀρχὴν εἶναι ταύτην ἐξ ἁπάντων
[2, 1272]	καὶ μεταξὺ τοῖς κόσμοις ἀπειπεῖν	τὴν	ἀρχήν. Ταῦτα δὴ πάντα βέλτιον
[2, 1271]	δ' ἡ νῆσος καὶ πρὸς	τὴν	ἀρχὴν τὴν Ἑλληνικὴν πεφυκέναι καὶ
[2, 1272]	τὴν νῆσον, ὃς πεποίηκε φανερὰν	τὴν	ἀσθένειαν τῶν ἐκεῖ νόμων. Περὶ
[2, 1272]	τάξις. Οἱ μὲν γὰρ ἔφοροι	τὴν	αὐτὴν ἔχουσι δύναμιν τοῖς ἐν
[2, 1261]	τὸν αὐτὸν καὶ γυναῖκα δὴ	τὴν	αὐτήν, καὶ περὶ τῆς οὐσίας
[2, 1265]	ταῖς πολιτείαις· καὶ γὰρ παιδείαν	τὴν	αὐτήν, καὶ τὸ τῶν ἔργων
[2, 1266]	αὐτὴν οὐδὲν ὄφελος· ἔστι γὰρ	τὴν	αὐτὴν μὲν εἶναι καὶ μίαν,
[2, 1266]	καὶ τὸ μίαν εἶναι καὶ	τὴν	αὐτὴν οὐδὲν ὄφελος· ἔστι γὰρ
[2, 1270]	οἱ μὲν οὖν βασιλεῖς διὰ	τὴν	αὑτῶν τιμὴν οὕτως ἔχουσιν, οἱ
[2, 1269]	ἀλόγως συζεῦξαι τὸν Ἄρην πρὸς	τὴν	Ἀφροδίτην· ἢ γὰρ πρὸς τὴν
[2, 1270]	οἱ δὲ καλοὶ κἀγαθοὶ διὰ	τὴν	γερουσίαν (ἆθλον γὰρ ἡ ἀρχὴ
[2, 1272]	ἀριστίνδην) τοὺς δὲ βασιλεῖς καὶ	τὴν	γερουσίαν ἀνάλογον τοῖς ἐκεῖ βασιλεῦσι
[2, 1267]	μὲν ἱερὰν τὴν δὲ δημοσίαν	τὴν	δ' ἰδίαν· ὅθεν μὲν τὰ
[2, 1267]	χωρίον, λογίσασθαι τοῦ χρόνου τούτου	τὴν	δαπάνην· ἐθέλειν γὰρ ἔλαττον τούτου
[2, 1274]	μὲν χρήσιμον εἶναι τοῖν χεροῖν	τὴν	δὲ ἄχρηστον. Δράκοντος δὲ νόμοι
[2, 1267]	τὴν χώραν, τὴν μὲν ἱερὰν	τὴν	δὲ δημοσίαν τὴν δ' ἰδίαν·
[2, 1265]	λέγοντες τὴν μὲν βασιλείαν μοναρχίαν,	τὴν	δὲ τῶν γερόντων ἀρχὴν ὀλιγαρχίαν,
[2, 1267]	δ' οἱ προπολεμοῦντες βιώσονται, κοινήν,	τὴν	δὲ τῶν γεωργῶν ἰδίαν. ετο
[2, 1272]	συσσίτια τῶν ἑταιριῶν τοῖς φιδιτίοις,	τὴν	δὲ τῶν ἑκατὸν καὶ τεττάρων
[2, 1272]	πεφιλοσόφηκεν ὁ νομοθέτης, καὶ πρὸς	τὴν	διάζευξιν τῶν γυναικῶν, ἵνα μὴ
[2, 1268]	δ' ἄν τις πρῶτον μὲν	τὴν	διαίρεσιν τοῦ πλήθους τῶν πολιτῶν.
[2, 1268]	ᾧ γράφειν, εἰ καταδικάζοι ἁπλῶς,	τὴν	δίκην, εἰ δ' ἀπολύοι ἁπλῶς,
[2, 1270]	τὴν τεκνοποιίαν νόμος πρὸς ταύτην	τὴν	διόρθωσιν. ~Βουλόμενος γὰρ ὁ νομοθέτης
[2, 1269]	τρόπον οἷς τοῦτο συμβαίνει περὶ	τὴν	εἱλωτείαν. Ἔτι δ' ἡ περὶ
[2, 1271]	νῆσος καὶ πρὸς τὴν ἀρχὴν	τὴν	Ἑλληνικὴν πεφυκέναι καὶ κεῖσθαι καλῶς·
[2, 1266]	μὲν οὖν περὶ τὴν πολιτείαν	τὴν	ἐν τοῖς Νόμοις τοῦτον ἔχει
[2, 1274]	τὸ τοὺς νήφοντας συμποσιαρχεῖν, καὶ	τὴν	ἐν τοῖς πολεμικοῖς ἄσκησιν ὅπως
[2, 1270]	Νῦν δ' ἔξεστι δοῦναί τε	τὴν	ἐπίκληρον ὅτῳ ἂν βούληται, κἂν
[2, 1274]	τῶν ψευδομαρτυριῶν (πρῶτος γὰρ ἐποίησε	τὴν	ἐπίσκηψιν) τῇ δ' ἀκριβείᾳ τῶν
[2, 1271]	Φασὶ γὰρ τὸν Λυκοῦργον, ὅτε	τὴν	ἐπιτροπείαν τὴν Χαριλάου τοῦ βασιλέως
[2, 1265]	κατὰ μικρὸν περιάγει πάλιν πρὸς	τὴν	ἑτέραν πολιτείαν. Ἔξω γὰρ τῆς
[2, 1264]	καὶ γεωργοῖς. Ἔτι δὲ καὶ	τὴν	εὐδαιμονίαν ἀφαιρούμενος τῶν φυλάκων, ὅλην
[2, 1264]	πάντων μερῶν ἢ τινῶν ἐχόντων	τὴν	εὐδαιμονίαν. Οὐ γὰρ τῶν αὐτῶν
[2, 1273]	Βέλτιον δ' εἰ καὶ προεῖτο	τὴν	εὐπορίαν τῶν ἐπιεικῶν ὁ νομοθέτης,
[2, 1270]	Ἀλλὰ μὴν καὶ τὰ περὶ	τὴν	ἐφορείαν ἔχει φαύλως. Ἡ γὰρ
[2, 1270]	ἐστιν) ὁ δὲ δῆμος διὰ	τὴν	ἐφορείαν (καθίσταται γὰρ ἐξ ἁπάντων)
[2, 1272]	εἶτα κατέλυσαν οἱ Κρῆτες, καὶ	τὴν	ἡγεμονίαν οἱ κόσμοι τὴν κατὰ
[2, 1271]	σχεδὸν τῶν Ἑλλήνων ἱδρυμένων περὶ	τὴν	θάλατταν πάντων· ἀπέχει γὰρ τῇ
[2, 1268]	τοὺς αὐτοὺς θήσει τούς τε	τὴν	ἰδίαν καὶ τοὺς τὴν κοινὴν
[2, 1266]	τὰς ἀρχὰς βαδίζειν) ἀλλ' ἔστι	τὴν	ἰσότητα μὲν ὑπάρχειν τῆς οὐσίας,
[2, 1267]	ἀδικῶνται. Οὐ καλῶς δὲ οὐδὲ	τὴν	ἰσότητα τῆς οὐσίας εἴρηκεν. Περὶ
[2, 1267]	ἀδικοῦσιν, ὧν ἄκος εἶναι νομίζει	τὴν	ἰσότητα τῆς οὐσίας, ὥστε μὴ
[2, 1272]	καὶ τὴν ἡγεμονίαν οἱ κόσμοι	τὴν	κατὰ πόλεμον ἔχουσιν· ἐκκλησίας δὲ
[2, 1268]	ταύτην ἰδίᾳ γεωργήσουσιν. Ἔτι δὲ	τὴν	κοινήν, ἀφ' ἧς οἱ προπολεμοῦντες
[2, 1268]	τε τὴν ἰδίαν καὶ τοὺς	τὴν	κοινὴν γεωργοῦντας, τό τε πλῆθος
[2, 1261]	εἶναι πόλις ὅταν αὐτάρκη συμβαίνῃ	τὴν	κοινωνίαν εἶναι τοῦ πλήθους· εἴπερ
[2, 1262]	ῥᾴδιον εὐλαβηθῆναι τοῖς ταύτην κατασκευάζουσι	τὴν	κοινωνίαν, οἷον αἰκίας καὶ φόνους
[2, 1261]	τὸ μίαν ὅτι μάλιστ' εἶναι	τὴν	κοινωνίαν, οὐδὲ τοῦτο ἀποδείκνυσθαι φαίνεται
[2, 1261]	οὕτως ἔχει καὶ τὰ περὶ	τὴν	κοινωνίαν τὴν πολιτικήν, δῆλον ὡς
[2, 1262]	φιλίαν ἀναγκαῖον ὑδαρῆ γίνεσθαι διὰ	τὴν	κοινωνίαν τὴν τοιαύτην, καὶ ἥκιστα
[2, 1262]	πολὺ ὕδωρ μειχθὲν ἀναίσθητον ποιεῖ	τὴν	κρᾶσιν, οὕτω συμβαίνει καὶ τὴν
[2, 1271]	λέγεταί γε τὰ πλεῖστα μεμιμῆσθαι	τὴν	Κρητικὴν πολιτείαν ἡ τῶν Λακώνων·
[2, 1271]	ποιοῦνται τῶν γερόντων κατά τε	τὴν	κρίσιν ἐστὶ παιδαριώδης, καὶ τὸ
[2, 1263]	γένοιτ' ἄν· ἰδίαν γὰρ ἕκαστος	τὴν	κτῆσιν ἔχων τὰ μὲν χρήσιμα
[2, 1263]	νενομοθετημένων, ~λέγω δὲ τὰ περὶ	τὴν	κτῆσιν πότερον κἂν ᾖ ἐκεῖνα
[2, 1262]	κοινὴν ἢ μὴ κοινὴν εἶναι	τὴν	κτῆσιν. Τοῦτο δ' ἄν τις
[2, 1271]	ἀνάλογον ἡ Κρητικὴ τάξις πρὸς	τὴν	Λακωνικήν. Γεωργοῦσί τε γὰρ τοῖς
[2, 1273]	τὴν τῶν ἑκατὸν ταύτας αἱρεῖσθαι,	τὴν	μεγίστην ἀρχήν, ἔτι δὲ ταύτας
[2, 1274]	γυναικῶν, ἔτι δ' ὁ περὶ	τὴν	μέθην νόμος, τὸ τοὺς νήφοντας
[2, 1260]	διὰ τοῦτο ταύτην δοκῶμεν ἐπιβαλέσθαι	τὴν	μέθοδον. Ἀρχὴν δὲ πρῶτον ποιητέον
[2, 1274]	ἄσκησιν ὅπως ἀμφιδέξιοι γίνωνται κατὰ	τὴν	μελέτην, ὡς δέον μὴ τὴν
[2, 1261]	ἐνδέχεται κοινωνῆσαι, πάντων βέλτιον κοινωνεῖν	τὴν	μέλλουσαν οἰκήσεσθαι πόλιν καλῶς, ἢ
[2, 1270]	πράγμασιν· δεῖ γὰρ τὴν πολιτείαν	τὴν	μέλλουσαν σῴζεσθαι πάντα βούλεσθαι τὰ
[2, 1265]	μοναρχίας καὶ δημοκρατίας φασίν, λέγοντες	τὴν	μὲν βασιλείαν μοναρχίαν, τὴν δὲ
[2, 1271]	τοὐναντίον τῷ νομοθέτῃ τοῦ συμφέροντος·	τὴν	μὲν γὰρ πόλιν πεποίηκεν ἀχρήματον,
[2, 1263]	ποιεῖ τῶν ἐθνῶνν, ἢ τοὐναντίον	τὴν	μὲν γῆν κοινὴν εἶναι καὶ
[2, 1274]	τὴν νῦν δημοκρατίαν μετέστησαν· καὶ	τὴν	μὲν ἐν Ἀρείῳ πάγῳ βουλὴν
[2, 1273]	καλῶς τὴν πολιτείαν· εἶναι γὰρ	τὴν	μὲν ἐν Ἀρείῳ πάγῳ βουλὴν
[2, 1265]	εἶναι τοὺς ἐφόρους· οἱ δὲ	τὴν	μὲν ἐφορείαν εἶναι τυραννίδα, δημοκρατεῖσθαι
[2, 1267]	εἰς τρία μέρη τὴν χώραν,	τὴν	μὲν ἱερὰν τὴν δὲ δημοσίαν
[2, 1265]	εἶναι συσσίτια καὶ γυναικῶν, καὶ	τὴν	μὲν χιλίων τῶν ὅπλα κεκτημένων,
[2, 1274]	τὴν μελέτην, ὡς δέον μὴ	τὴν	μὲν χρήσιμον εἶναι τοῖν χεροῖν
[2, 1266]	Ἔτι δ' εἴ τις καὶ	τὴν	μετρίαν τάξειεν οὐσίαν πᾶσιν, οὐδὲν
[2, 1263]	διὰ τὴν ἀκοινωνησίαν ἀλλὰ διὰ	τὴν	μοχθηρίαν, ἐπεὶ καὶ τοὺς κοινὰ
[2, 1272]	τε πόλεμος ξενικὸς διαβέβηκεν εἰς	τὴν	νῆσον, ὃς πεποίηκε φανερὰν τὴν
[2, 1274]	δήμῳ χαριζόμενοι τὴν πολιτείαν εἰς	τὴν	νῦν δημοκρατίαν μετέστησαν· καὶ τὴν
[2, 1274]	τῶν δημαγωγῶν προήγαγεν αὔξων εἰς	τὴν	νῦν δημοκρατίαν. Φαίνεται δ' οὐ
[2, 1265]	πόλεμον ὅπλοις ἃ χρήσιμα κατὰ	τὴν	οἰκείαν χώραν ἐστίν, ἀλλὰ καὶ
[2, 1262]	τὴν κρᾶσιν, οὕτω συμβαίνει καὶ	τὴν	οἰκειότητα τὴν πρὸς ἀλλήλους τὴν
[2, 1263]	γὰρ εἶναί πως μίαν καὶ	τὴν	οἰκίαν καὶ τὴν πόλιν, ἀλλ'
[2, 1261]	οἰκίας ἔσται· μᾶλλον γὰρ μίαν	τὴν	οἰκίαν τῆς πόλεως φαίημεν ἄν,
[2, 1267]	χρόνους, λόγιος δὲ καὶ περὶ	τὴν	ὅλην φύσιν εἶναι βουλόμενος) πρῶτος
[2, 1270]	ἡ πόλις, ἀλλ' ἀπώλετο διὰ	τὴν	ὀλιγανθρωπίαν. Λέγουσι δ' ὡς ἐπὶ
[2, 1266]	μᾶλλον δ' ἐγκλίνειν βούλεται πρὸς	τὴν	ὀλιγαρχίαν. Δῆλον δὲ ἐκ τῆς
[2, 1273]	τάξις τῶν Καρχηδονίων μάλιστα πρὸς	τὴν	ὀλιγαρχίαν κατά τινα διάνοιαν ἣ
[2, 1272]	παῖδας καὶ ἄνδρας. Πρὸς δὲ	τὴν	ὀλιγοσιτίαν ὡς ὠφέλιμον πολλὰ πεφιλοσόφηκεν
[2, 1263]	διὰ τὸ μὴ κοινὴν εἶναι	τὴν	οὐσίαν, λέγω δὲ δίκας τε
[2, 1261]	δ' αὐτῶν, ὁμοίως δὲ καὶ	τὴν	οὐσίαν πάντες μέν, οὐχ ὡς
[2, 1266]	βούληταί τις, ὁμοίως δὲ καὶ	τὴν	οὐσίαν πωλεῖν οἱ νόμοι κωλύουσιν,
[2, 1263]	ὄν, ὥσπερ εἴρηται πρότερον, διὰ	τὴν	παιδείαν κοινὴν καὶ μίαν ποιεῖν·
[2, 1264]	οὐ πολλῶν δεήσονται νομίμων διὰ	τὴν	παιδείαν, οἷον ἀστυνομικῶν καὶ ἀγορανομικῶν
[2, 1264]	ἄλλων τῶν τοιούτων, ἀποδιδοὺς μόνον	τὴν	παιδείαν τοῖς φύλαξιν. Ἔτι δὲ
[2, 1264]	τὸ ἐκ τῶν θηρίων ποιεῖσθαι	τὴν	παραβολήν, ὅτι δεῖ τὰ αὐτὰ
[2, 1273]	Δεῖ δὲ νομίζειν ἁμάρτημα νομοθέτου	τὴν	παρέκβασιν εἶναι τῆς ἀριστοκρατίας ταύτην.
[2, 1263]	ἔσται πρὸς τὸ χρῆσθαι, κατὰ	τὴν	παροιμίαν, κοινὰ τὰ φίλων. Ἔστι
[2, 1265]	πρὸς τοὺς ἀρχομένους. Ἐπεὶ δὲ	τὴν	πᾶσαν οὐσίαν ἐφίησι γίνεσθαι μείζονα
[2, 1273]	δῆμον παῦσαι, καὶ δημοκρατίαν καταστῆσαι	τὴν	πάτριον, μείξαντα καλῶς τὴν πολιτείαν·
[2, 1266]	τούτων ἀμφοτέρων. Οὐδεὶς γὰρ οὔτε	τὴν	περὶ τὰ τέκνα κοινότητα καὶ
[2, 1271]	γὰρ τὸ τῶν Σπαρτιατῶν εἶναι	τὴν	πλείστην γῆν οὐκ ἐξετάζουσιν ἀλλήλων
[2, 1271]	πᾶσα σύνταξις τῶν νόμων ἐστί,	τὴν	πολεμικήν· αὕτη γὰρ χρησίμη πρὸς
[2, 1267]	ἄρα τὴν πολιτείαν συντετάχθαι πρὸς	τὴν	πολεμικὴν ἰσχύν, περὶ ἧς ἐκεῖνος
[2, 1263]	μίαν καὶ τὴν οἰκίαν καὶ	τὴν	πόλιν, ἀλλ' οὐ πάντως. Ἔστι
[2, 1270]	τινές, ὅσον ἐφ' ἑαυτοῖς, ὅλην	τὴν	πόλιν ἀπώλεσαν, καὶ διὰ τὸ
[2, 1274]	τοῦ νικήσαντος Ὀλυμπίασιν, ὡς ἐκεῖνος	τὴν	πόλιν ἔλιπε διαμισήσας τὸν ἔρωτα
[2, 1262]	στασιάζοιεν) καὶ τὸ μίαν εἶναι	τὴν	πόλιν ἐπαινεῖ μάλισθ' ὁ Σωκράτης,
[2, 1265]	τόπους, πρῶτον μὲν εἰ δεῖ	τὴν	πόλιν ζῆν βίον πολιτικόν (οὐ
[2, 1263]	συμβαίνει τοῖς λίαν ἓν ποιοῦσι	τὴν	πόλιν, καὶ πρὸς τούτοις ἀναιροῦσιν
[2, 1267]	δ' ἐκ τῆς νομοθεσίας κατασκευάζων	τὴν	πόλιν μικράν, εἴ γ' οἱ
[2, 1269]	Ὅπερ ἐκεῖ συμβέβηκεν· ὅλην γὰρ	τὴν	πόλιν ὁ νομοθέτης εἶναι βουλόμενος
[2, 1273]	πλοῦτον μᾶλλον τῆς ἀρετῆς, καὶ	τὴν	πόλιν ὅλην φιλοχρήματον. Ὅ τι
[2, 1261]	δρᾶν, οὐ ποιητέον· ἀναιρήσει γὰρ	τὴν	πόλιν. Οὐ μόνον δ' ἐκ
[2, 1261]	ὅτι τὸ λίαν ἑνοῦν ζητεῖν	τὴν	πόλιν οὐκ ἔστιν ἄμεινον. Οἰκία
[2, 1263]	καὶ νομίζοντα διὰ ταύτης ἔσεσθαι	τὴν	πόλιν σπουδαίαν ἄτοπον τοῖς τοιούτοις
[2, 1264]	μερίζων αὐτὰ καὶ χωρίζων ποιῆσαι	τὴν	πόλιν, τὰ μὲν εἰς συσσίτια
[2, 1261]	ὁ Σωκράτης σημεῖον εἶναι τοῦ	τὴν	πόλιν τελέως εἶναι μίαν. Τὸ
[2, 1273]	μεγάλα βλάπτουσι, ~καὶ ἔβλαψαν ἤδη	τὴν	πόλιν τὴν τῶν Λακεδαιμονίων. Τὰ
[2, 1264]	ὅλην φησὶ δεῖν εὐδαίμονα ποιεῖν	τὴν	πόλιν τὸν νομοθέτην. Ἀδύνατον δὲ
[2, 1267]	εἰπεῖν τῆς ἀρίστης. Κατεσκεύαζε δὲ	τὴν	πόλιν τῷ πλήθει μὲν μυρίανδρον,
[2, 1270]	τῆς κτήσεως ὡμαλισμένης πληθύειν ἀνδρῶν	τὴν	πόλιν. Ὑπεναντίος δὲ καὶ ὁ
[2, 1261]	Λέγω δὲ τὸ μίαν εἶναι	τὴν	πόλιν ὡς ἄριστον ὂν ὅτι
[2, 1261]	οὔτε πέφυκε μίαν οὕτως εἶναι	τὴν	πόλιν ὥσπερ λέγουσί τινες, καὶ
[2, 1273]	καὶ τοῖς Καρχηδονίοις τὰ περὶ	τὴν	πολιτείαν· αἱροῦνται γὰρ εἰς δύο
[2, 1268]	οἷόν τε φιλικῶς ἔχειν πρὸς	τὴν	πολιτείαν; Ἀλλὰ δεῖ καὶ κρείττους
[2, 1273]	γὰρ ἰῶνται καὶ ποιοῦσι μόνιμον	τὴν	πολιτείαν. Ἀλλὰ τουτί ἐστι τύχης
[2, 1266]	περὶ Λευκάδα δημοτικὴν ἐποίησε λίαν	τὴν	πολιτείαν αὐτῶν· οὐ γὰρ ἔτι
[2, 1270]	βασιλεῖς, ὥστε καὶ ταύτῃ συνεπιβλάπτεσθαι	τὴν	πολιτείαν· δημοκρατία γὰρ ἐξ ἀριστοκρατίας
[2, 1273]	οὐχ οἷόν τε βεβαίως ἀριστοκρατεῖσθαι	τὴν	πολιτείαν. Ἐθίζεσθαι δ' εὔλογον κερδαίνειν
[2, 1273]	καταστῆσαι τὴν πάτριον, μείξαντα καλῶς	τὴν	πολιτείαν· εἶναι γὰρ τὴν μὲν
[2, 1274]	ὥσπερ τυράννῳ τῷ δήμῳ χαριζόμενοι	τὴν	πολιτείαν εἰς τὴν νῦν δημοκρατίαν
[2, 1272]	ὃ δ' ἐκεῖ συμφέρει πρὸς	τὴν	πολιτείαν, ἐνταῦθ' οὐκ ἔστιν. Ἐκεῖ
[2, 1272]	τῆς μεγίστης ἀρχῆς βούλεται μένειν	τὴν	πολιτείαν· ἐνταῦθα δ' οὐκ ἐξ
[2, 1267]	τοὺς ἔξωθεν πάντας. Ἀναγκαῖον ἄρα	τὴν	πολιτείαν συντετάχθαι πρὸς τὴν πολεμικὴν
[2, 1266]	βούλησιν. Τὰ μὲν οὖν περὶ	τὴν	πολιτείαν τὴν ἐν τοῖς Νόμοις
[2, 1270]	ἔχει τοῖς πράγμασιν· δεῖ γὰρ	τὴν	πολιτείαν τὴν μέλλουσαν σῴζεσθαι πάντα
[2, 1270]	ἀριστοκρατίας συνέβαινεν. Συνέχει μὲν οὖν	τὴν	πολιτείαν τὸ ἀρχεῖον τοῦτοἡσυχάζει γὰρ
[2, 1268]	ἐπεὶ μίαν τούτων θετέον καὶ	τὴν	πολιτικήν, δῆλον ὅτι καὶ περὶ
[2, 1261]	καὶ τὰ περὶ τὴν κοινωνίαν	τὴν	πολιτικήν, δῆλον ὡς τοὺς αὐτοὺς
[2, 1272]	εἶναι τὴν τοιαύτην, ἀλλὰ λύεσθαι	τὴν	πολιτικὴν κοινωνίαν; Ἔστι δ' ἐπικίνδυνος
[2, 1266]	οὖν ἔχει τινὰ δύναμιν εἰς	τὴν	πολιτικὴν κοινωνίαν ἡ τῆς οὐσίας
[2, 1269]	περὶ τὰς ἄλλας τέχνας, καὶ	τὴν	πολιτικὴν τάξιν ἀδύνατον ἀκριβῶς πάντα
[2, 1269]	τὰς γυναῖκας ἄνεσις καὶ πρὸς	τὴν	προαίρεσιν τῆς πολιτείας βλαβερὰ καὶ
[2, 1262]	οὕτω συμβαίνει καὶ τὴν οἰκειότητα	τὴν	πρὸς ἀλλήλους τὴν ἀπὸ τῶν
[2, 1263]	τι. Μὴ γὰρ οὐ μάτην	τὴν	πρὸς αὑτὸν αὐτὸς ἔχει φιλίαν
[2, 1272]	τῶν γυναικῶν, ἵνα μὴ πολυτεκνῶσι,	τὴν	πρὸς τοὺς ἄρρενας ποιήσας ὁμιλίαν,
[2, 1269]	εἴ τινες ἕτεροι φανερῶς τετιμήκασι	τὴν	πρὸς τοὺς ἄρρενας συνουσίαν. Ἔοικε
[2, 1265]	εἰ δ' ὡς ἀρίστην μετὰ	τὴν	πρώτην πολιτείαν, οὐ καλῶς. Τάχα
[2, 1269]	Διὸ νῦν μὲν ἀφῶμεν ταύτην	τὴν	σκέψιν· ἄλλων γάρ ἐστι καιρῶν.
[2, 1274]	δημοκρατίαν. Φαίνεται δ' οὐ κατὰ	τὴν	Σόλωνος γενέσθαι τοῦτο προαίρεσιν, ἀλλὰ
[2, 1273]	ἀρχῶν, τήν τε βασιλείαν καὶ	τὴν	στρατηγίαν. Ἔντιμον γὰρ ὁ νόμος
[2, 1271]	διατρῖψαι χρόνον περὶ Κρήτην διὰ	τὴν	συγγένειαν· ἄποικοι γὰρ οἱ Λύκτιοι
[2, 1262]	τῶν τοιούτων τι πράττειν διὰ	τὴν	συγγένειαν. Περὶ μὲν οὖν τῆς
[2, 1274]	μεθύοντας ἢ νήφοντας οὐ πρὸς	τὴν	συγγνώμην ἀπέβλεψεν, ὅτι δεῖ μεθύουσιν
[2, 1263]	πόλις, ὥσπερ κἂν εἴ τις	τὴν	συμφωνίαν ποιήσειεν ὁμοφωνίαν ἢ τὸν
[2, 1271]	γὰρ ἀπὸ κοινοῦ μᾶλλον εἶναι	τὴν	σύνοδον, καθάπερ ἐν Κρήτῃ· παρὰ
[2, 1262]	μόνον. Ἄτοπον δὲ καὶ τὸ	τὴν	συνουσίαν ἀφελεῖν δι' ἄλλην μὲν
[2, 1264]	περὶ κτήσεως, καὶ τῆς πολιτείας	τὴν	τάξιν (διαιρεῖται γὰρ εἰς δύο
[2, 1270]	φαύλως αὐτοῖς εἶχε τὰ περὶ	τὴν	τάξιν ταύτην· μίαν γὰρ πληγὴν
[2, 1271]	αὐτοῖς, ὡς κατασκευάσαντος Μίνω πρώτου	τὴν	τάξιν τῶν νόμων. Δοκεῖ δ'
[2, 1271]	οἱ πρὸς τὴν ἀποικίαν ἐλθόντες	τὴν	τάξιν τῶν νόμων ὑπάρχουσαν ἐν
[2, 1267]	ἔχωσιν ἐπιθυμίαν τῶν ἀναγκαίων, διὰ	τὴν	ταύτης ἰατρείαν ἀδικήσουσιν· οὐ τοίνυν
[2, 1274]	Μυθολογοῦσι γὰρ αὐτοὺς οὕτω τάξασθαι	τὴν	ταφήν, τὸν μὲν Διοκλέα διὰ
[2, 1273]	μεγίστας ὠνητὰς εἶναι τῶν ἀρχῶν,	τήν	τε βασιλείαν καὶ τὴν στρατηγίαν.
[2, 1274]	μὲν ὑπάρχοντα πρότερον οὐ καταλῦσαι,	τήν	τε βουλὴν καὶ τὴν τῶν
[2, 1266]	πόλεσιν, κτήσεως καὶ παιδείας. Ἀλλὰ	τήν	τε παιδείαν ἥτις ἔσται δεῖ
[2, 1265]	πολιτῶν μὴ κατασκευάζειν, ἀλλ' ἀφεῖναι	τὴν	τεκνοποιίαν ἀόριστον ὡς ἱκανῶς ἀνομαλισθησομένην
[2, 1270]	Ὑπεναντίος δὲ καὶ ὁ περὶ	τὴν	τεκνοποιίαν νόμος πρὸς ταύτην τὴν
[2, 1265]	τις ἂν ὡρίσθαι τῆς οὐσίας	τὴν	τεκνοποιίαν, ὥστε ἀριθμοῦ τινὸς μὴ
[2, 1266]	τιμημάτων. Ὀλιγαρχικὴν δὲ ποιεῖ καὶ	τὴν	τῆς βουλῆς αἵρεσιν. Αἱροῦνται μὲν
[2, 1267]	τῆς οὐσίας εἴρηκεν. Περὶ γὰρ	τὴν	τῆς γῆς κτῆσιν ἰσάζει μόνον,
[2, 1271]	τόπου καὶ Ῥόδου. Διὸ καὶ	τὴν	τῆς θαλάττης ἀρχὴν κατέσχεν ὁ
[2, 1265]	γ' εἰσὶν ἕξεις αἱρεταὶ περὶ	τὴν	τῆς οὐσίας χρῆσιν αὗται, οἷον
[2, 1274]	ἄποπτος. κησαν μὲν οὖν διὰ	τὴν	τοιαύτην αἰτίαν παρὰ τοῖς Θηβαίοις,
[2, 1272]	τινος χρόνου μηκέτι πόλιν εἶναι	τὴν	τοιαύτην, ἀλλὰ λύεσθαι τὴν πολιτικὴν
[2, 1262]	ὑδαρῆ γίνεσθαι διὰ τὴν κοινωνίαν	τὴν	τοιαύτην, καὶ ἥκιστα λέγειν τὸν
[2, 1266]	δημοκρατίας καὶ μοναρχίας δεῖ συνιστάναι	τὴν	τοιαύτην πολιτείαν, ἐκ τούτων φανερὸν
[2, 1264]	εἴ τις τοῖς ἔργοις ἴδοι	τὴν	τοιαύτην πολιτείαν κατασκευαζομένην· οὐ γὰρ
[2, 1269]	νόμους καινοὺς ἀσθενῆ ποιεῖν ἐστι	τὴν	τοῦ νόμου δύναμιν. Ἔτι δ'
[2, 1266]	μέτριοι τὸ πλῆθος, αἰεὶ κατὰ	τὴν	τούτων αἱρεθήσονται βούλησιν. Τὰ μὲν
[2, 1268]	ἀφ' ἧς οἱ προπολεμοῦντες ἕξουσι	τὴν	τροφήν, εἰ μὲν αὐτοὶ γεωργήσουσιν,
[2, 1268]	μὲν τοῖς τὰ ὅπλα κεκτημένοις	τὴν	τροφὴν εὐλόγως ἂν ἦσάν τι
[2, 1268]	τῶν αὐτῶν κλήρων αὑτοῖς τε	τὴν	τροφὴν λήψονται καὶ τοῖς μαχίμοις
[2, 1268]	πολέμῳ τελευτώντων ἐκ δημοσίου γίνεσθαι	τὴν	τροφήν, ὡς οὔπω τοῦτο παρ'
[2, 1265]	τινας τῶν γεννηθέντων, καὶ πρὸς	τὴν	τῶν ἄλλων ἀτεκνίαν. Τὸ δ'
[2, 1273]	εἶναι τὸ κύριον, ἀνάγκη καὶ	τὴν	τῶν ἄλλων πολιτῶν δόξαν ἀκολουθεῖν
[2, 1269]	δεῖ τῇ μελλούσῃ καλῶς πολιτεύεσθαι	τὴν	τῶν ἀναγκαίων ὑπάρχειν σχολήν, ὁμολογούμενόν
[2, 1269]	τὴν Ἀφροδίτην· ἢ γὰρ πρὸς	τὴν	τῶν ἀρρένων ὁμιλίαν ἢ πρὸς
[2, 1274]	καταλῦσαι, τήν τε βουλὴν καὶ	τὴν	τῶν ἀρχῶν αἵρεσιν, τὸν δὲ
[2, 1270]	Ἔχει δὲ καὶ τὰ περὶ	τὴν	τῶν γερόντων ἀρχὴν οὐ καλῶς
[2, 1269]	τῶν ἀρρένων ὁμιλίαν ἢ πρὸς	τὴν	τῶν γυναικῶν φαίνονται κατοκώχιμοι πάντες
[2, 1273]	ὑφ' αὑτῶν αἱρετὰς εἶναι, καὶ	τὴν	τῶν ἑκατὸν ταύτας αἱρεῖσθαι, τὴν
[2, 1265]	ἀρχὴν ὀλιγαρχίαν, δημοκρατεῖσθαι δὲ κατὰ	τὴν	τῶν ἐφόρων ἀρχὴν διὰ τὸ
[2, 1274]	μὲν εὐσυνόπτους ὄντας, πρὸς δὲ	τὴν	τῶν Κορινθίων χώραν τὸν μὲν
[2, 1265]	τῶν πολιτειῶν μεμειγμένην, διὸ καὶ	τὴν	τῶν Λακεδαιμονίων ἐπαινοῦσιν (εἶναι γὰρ
[2, 1273]	~καὶ ἔβλαψαν ἤδη τὴν πόλιν	τὴν	τῶν Λακεδαιμονίων. Τὰ μὲν οὖν
[2, 1265]	πολιτείαν, οὐ καλῶς. Τάχα γὰρ	τὴν	τῶν Λακώνων ἄν τις ἐπαινέσειε
[2, 1265]	τῆς γῆς μέχρι τινός; Καὶ	τὴν	τῶν οἰκοπέδων δὲ διαίρεσιν δεῖ
[2, 1264]	μόνον ἀπειρήκασι τὰ γυμνάσια καὶ	τὴν	τῶν ὅπλων κτῆσιν. Εἰ δέ,
[2, 1267]	δὲ Εὐρυφῶντος Μιλήσιος (ὃς καὶ	τὴν	τῶν πόλεων διαίρεσιν εὗρε καὶ
[2, 1266]	τῆς κτήσεως, ἀλλὰ καὶ διὰ	τὴν	τῶν τιμῶν, τοὐναντίον δὲ περὶ
[2, 1264]	εἶναι τούτους πρὸς τὸ σῴζεσθαι	τὴν	τῶν φυλάκων κοινωνίαν. ~Ἀλλὰ μὴν
[2, 1270]	ὠνεῖσθαι μὲν γάρ, ἢ πωλεῖν	τὴν	ὑπάρχουσαν, ἐποίησεν οὐ καλόν, ὀρθῶς
[2, 1267]	μὴ λυσιτελεῖν τοῖς κρείττοσι διὰ	τὴν	ὑπερβολὴν πολεμεῖν, ἀλλ' οὕτως ὡς
[2, 1269]	ἑτέρα δ' εἴ τι πρὸς	τὴν	ὑπόθεσιν καὶ τὸν τρόπον ὑπεναντίως
[2, 1263]	Σωκράτει τῆς παρακρούσεως χρὴ νομίζειν	τὴν	ὑπόθεσιν οὐκ οὖσαν ὀρθήν. Δεῖ
[2, 1273]	εἰρημέναις πολιτείαις· τῶν δὲ παρὰ	τὴν	ὑπόθεσιν τῆς ἀριστοκρατίας καὶ τῆς
[2, 1262]	ἕνα, ἐν δὲ τῇ πόλει	τὴν	φιλίαν ἀναγκαῖον ὑδαρῆ γίνεσθαι διὰ
[2, 1270]	αὑτήν, ἀλλὰ συμβάλλεσθαί τι πρὸς	τὴν	φιλοχρηματίαν. Μετὰ γὰρ τὰ νῦν
[2, 1261]	πόλις ἔσται· πλῆθος γάρ τι	τὴν	φύσιν ἐστὶν ἡ πόλις, γινομένη
[2, 1261]	δὲ μὴ δυνατὸν διὰ τὸ	τὴν	φύσιν ἴσους εἶναι πάντας, ~ἅμα
[2, 1271]	τὸν Λυκοῦργον, ὅτε τὴν ἐπιτροπείαν	τὴν	Χαριλάου τοῦ βασιλέως καταλιπὼν ἀπεδήμησεν,
[2, 1265]	πολεμίοις, μὴ μόνον ἐλθοῦσιν εἰς	τὴν	χώραν ἀλλὰ καὶ ἀπελθοῦσιν. Καὶ
[2, 1265]	τιθέναι τοὺς νόμους, πρός τε	τὴν	χώραν καὶ τοὺς ἀνθρώπους. Ἔτι
[2, 1267]	Διῄρει δ' εἰς τρία μέρη	τὴν	χώραν, τὴν μὲν ἱερὰν τὴν
[2, 1263]	ἐφοδίων ἐν τοῖς ἀγροῖς κατὰ	τὴν	χώραν. Φανερὸν τοίνυν ὅτι βέλτιον
[2, 1272]	κανών. Πάντων δὲ φαυλότατον τὸ	τῆς	ἀκοσμίας τῶν δυνατῶν, ἣν καθιστᾶσι
[2, 1270]	ὥστε δῆλον ὅτι καὶ ταύτης	τῆς	ἁμαρτίας· ἀλλ' ἡμεῖς οὐ τοῦτο
[2, 1272]	τῶν διαφθερούντων. Ἣν δὲ ποιοῦνται	τῆς	ἁμαρτίας ταύτης ἰατρείαν, ἄτοπος καὶ
[2, 1272]	διὰ βίου μεῖζόν ἐστι γέρας	τῆς	ἀξίας αὐτοῖς, καὶ τὸ μὴ
[2, 1270]	(ἆθλον γὰρ ἡ ἀρχὴ αὕτη	τῆς	ἀρετῆς ἐστιν) ὁ δὲ δῆμος
[2, 1273]	οὗτος ποιεῖ τὸν πλοῦτον μᾶλλον	τῆς	ἀρετῆς, καὶ τὴν πόλιν ὅλην
[2, 1270]	βίον (πολλὰ γὰρ ἔχει μέρη	τῆς	ἀρετῆς) τὰς δὲ γυναῖκάς φασι
[2, 1271]	καλῶς, ὅτι μέντοι ταῦτα κρείττω	τῆς	ἀρετῆς ὑπολαμβάνουσιν, οὐ καλῶς. Φαύλως
[2, 1267]	ἐνεχείρησέ τι περὶ πολιτείας εἰπεῖν	τῆς	ἀρίστης. Κατεσκεύαζε δὲ τὴν πόλιν
[2, 1273]	καθάπερ ἐν Λακεδαίμονἰ. Παρεκβαίνει δὲ	τῆς	ἀριστοκρατίας ἡ τάξις τῶν Καρχηδονίων
[2, 1273]	τῶν δὲ παρὰ τὴν ὑπόθεσιν	τῆς	ἀριστοκρατίας καὶ τῆς πολιτείας τὰ
[2, 1273]	ἁμάρτημα νομοθέτου τὴν παρέκβασιν εἶναι	τῆς	ἀριστοκρατίας ταύτην. Ἐξ ἀρχῆς γὰρ
[2, 1269]	διῳκεῖτο ὑπὸ τῶν γυναικῶν ἐπὶ	τῆς	ἀρχῆς αὐτῶν. Καίτοι τί διαφέρει
[2, 1271]	μὴ βουλόμενον ἄρχειν τὸν ἄξιον	τῆς	ἀρχῆς. Νῦν δ' ὅπερ καὶ
[2, 1271]	τὸ αὐτὸν αἰτεῖσθαι τὸν ἀξιωθησόμενον	τῆς	ἀρχῆς οὐκ ὀρθῶς ἔχει· δεῖ
[2, 1271]	πολλὰ τῶν κοινῶν οἱ κεκοινωνηκότες	τῆς	ἀρχῆς ταύτης. Διόπερ βέλτιον αὐτοὺς
[2, 1271]	τῆς Πελοποννήσου μικρόν, τῇ δὲ	τῆς	Ἀσίας τοῦ περὶ Τριόπιον τόπου
[2, 1264]	δεῖν συμπολεμεῖν καὶ παιδείας μετέχειν	τῆς	αὐτῆς τοῖς φύλαξιν, τὰ δ'
[2, 1266]	Ὀλιγαρχικὴν δὲ ποιεῖ καὶ τὴν	τῆς	βουλῆς αἵρεσιν. Αἱροῦνται μὲν γὰρ
[2, 1268]	τίνος ἕνεκεν οὐκ εὐθὺς ἀπὸ	τῆς	γῆς καὶ τῶν αὐτῶν κλήρων
[2, 1267]	οὐσίας εἴρηκεν. Περὶ γὰρ τὴν	τῆς	γῆς κτῆσιν ἰσάζει μόνον, ἔστι
[2, 1265]	τοῦτ' οὐκ ἂν εἴη ἐπὶ	τῆς	γῆς μέχρι τινός; Καὶ τὴν
[2, 1262]	καὶ συμβαίνειν τινὲς τῶν τὰς	τῆς	γῆς περιόδους πραγματευομένων· εἶναι γάρ
[2, 1270]	Καίτοι φανερὸν ὅτι πολλῶν γινομένων,	τῆς	δὲ χώρας οὕτω διῃρημένης, ἀναγκαῖον
[2, 1268]	Τίς οὖν ὁ τρόπος ἔσται	τῆς	διαλογῆς τῶν ψήφων; Ἔτι δ'
[2, 1268]	νόμος, τὸ κρίνειν ἀξιοῦν διαιροῦντα,	τῆς	δίκης ἁπλῶς γεγραμμένης, καὶ γίνεσθαι
[2, 1266]	πλεῖον δὲ τοῦ πενταπλασίαν εἶναι	τῆς	ἐλαχίστης μηδενὶ τῶν πολιτῶν ἐξουσίαν
[2, 1263]	γὰρ χρήσει τῶν κτημάτων τὸ	τῆς	ἐλευθεριότητος ἔργον ἐστίν. Εὐπρόσωπος μὲν
[2, 1264]	ὕστερον γραφέντας, διὸ καὶ περὶ	τῆς	ἐνταῦθα πολιτείας ἐπισκέψασθαι μικρὰ βέλτιον.
[2, 1267]	ἄπειρον ἔλθωσιν. Ἄπειρος γὰρ ἡ	τῆς	ἐπιθυμίας φύσις, ἧς πρὸς τὴν
[2, 1269]	μηδὲν ἕτερον, ἀλλὰ τό γε	τῆς	ἐπιμελείας ἐργῶδες εἶναι, τίνα δεῖ
[2, 1274]	πλὴν ἡ χαλεπότης διὰ τὸ	τῆς	ζημίας μέγεθος. Ἐγένετο δὲ καὶ
[2, 1262]	μηδεμίαν, ὡς λίαν δὲ ἰσχυρᾶς	τῆς	ἡδονῆς γινομένης, ὅτι δ' ὁ
[2, 1273]	ἔστι φάρμακον διὰ τῶν νόμων	τῆς	ἡσυχίας. Περὶ μὲν οὖν τῆς
[2, 1271]	καὶ Ῥόδου. Διὸ καὶ τὴν	τῆς	θαλάττης ἀρχὴν κατέσχεν ὁ Μίνως,
[2, 1269]	γὰρ συμβαίνει. Χρησίμου δ' οὔσης	τῆς	θρασύτητος πρὸς οὐδὲν τῶν ἐγκυκλίων,
[2, 1268]	πλεῖστα καὶ τὰ μάλιστα ἀξιόλογα	τῆς	Ἱπποδάμου τάξεως ταῦτ' ἐστίν. Ἀπορήσειε
[2, 1274]	καὶ ζευγιτῶν καὶ τρίτου τέλους	τῆς	καλουμένης ἱππάδος· τὸ δὲ τέταρτον
[2, 1273]	Λακεδαιμονίων πολιτείας καὶ Κρητικῆς καὶ	τῆς	Καρχηδονίων, αἵπερ δικαίως εὐδοκιμοῦσι, τοῦτον
[2, 1264]	τοιαῦτα, τίς ὁ τρόπος ἔσται	τῆς	κοινωνίας; Ἐν μιᾷ γὰρ πόλει
[2, 1260]	~Ἐπεὶ δὲ προαιρούμεθα θεωρῆσαι περὶ	τῆς	κοινωνίας τῆς πολιτικῆς, τίς κρατίστη
[2, 1269]	δὲ τῆς Λακεδαιμονίων πολιτείας καὶ	τῆς	Κρητικῆς, σχεδὸν δὲ καὶ περὶ
[2, 1268]	ἐνδέχεται (κοινολογοῦνται γὰρ ἀλλήλοις περὶ	τῆς	κρίσεως) ἐν δὲ τοῖς δικαστηρίοις
[2, 1268]	καλῶς δ' οὐδ' ὁ περὶ	τῆς	κρίσεως ἔχει νόμος, τὸ κρίνειν
[2, 1265]	ἑτέρου τὸ στημόνιον ἐρίου γίνεται	τῆς	κρόκης, οὕτω καὶ τοὺς ἄρχοντας
[2, 1266]	οὐ μόνον διὰ τὴν ἀνισότητα	τῆς	κτήσεως, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν
[2, 1267]	εἴρηκεν. Ὁμοίως δὲ καὶ περὶ	τῆς	κτήσεως. Δεῖ γὰρ οὐ μόνον
[2, 1270]	ῥηθέντα τοῖς περὶ τὴν ἀνωμαλίαν	τῆς	κτήσεως ἐπιτιμήσειεν ἄν τις. Τοῖς
[2, 1263]	ἢ ἑταίροις ἥδιστον· ὃ γίνεται	τῆς	κτήσεως ἰδίας οὔσης. Ταῦτά τε
[2, 1265]	ἀπελθοῦσιν. Καὶ τὸ πλῆθος δὲ	τῆς	κτήσεως ὁρᾶν δεῖ, μή ποτε
[2, 1265]	τῆς τῶν γυναικῶν κοινωνίας καὶ	τῆς	κτήσεως, τὰ ἄλλα ταὐτὰ ἀποδίδωσιν
[2, 1262]	δὲ τούτων ἐστὶν ἐπισκέψασθαι περὶ	τῆς	κτήσεως, τίνα τρόπον δεῖ κατασκευάζεσθαι
[2, 1270]	εἴτε μή, βέλτιον τὸ διὰ	τῆς	κτήσεως ὡμαλισμένης πληθύειν ἀνδρῶν τὴν
[2, 1273]	πολιτείας κατέστησαν. Περὶ μὲν οὖν	τῆς	Λακεδαιμονίων εἴρηται, Σόλωνα δ' ἔνιοι
[2, 1271]	ἰδιώτας φιλοχρημάτους. Περὶ μὲν οὖν	τῆς	Λακεδαιμονίων πολιτείας ἐπὶ τοσοῦτον εἰρήσθω·
[2, 1273]	τῆς ἡσυχίας. Περὶ μὲν οὖν	τῆς	Λακεδαιμονίων πολιτείας καὶ Κρητικῆς καὶ
[2, 1269]	γάρ ἐστι καιρῶν. Περὶ δὲ	τῆς	Λακεδαιμονίων πολιτείας καὶ τῆς Κρητικῆς,
[2, 1266]	γε νόμον λύεσθαι, καὶ χωρὶς	τῆς	λύσεως φαῦλον τὸ πολλοὺς ἐκ
[2, 1272]	πάντων εἶναι, μετέχων ὁ δῆμος	τῆς	μεγίστης ἀρχῆς βούλεται μένειν τὴν
[2, 1270]	ὁ δῆμος διὰ τὸ μετέχειν	τῆς	μεγίστης ἀρχῆς, ὥστ' εἴτε διὰ
[2, 1274]	ἔλιπε διαμισήσας τὸν ἔρωτα τὸν	τῆς	μητρὸς Ἀλκυόνης, ἀπῆλθεν εἰς Θήβας·
[2, 1260]	πόλεως, οἱ δὲ πολῖται κοινωνοὶ	τῆς	μιᾶς πόλεως) ~Ἀλλὰ πότερον ὅσων
[2, 1260]	μὲν γὰρ τόπος εἷς ὁ	τῆς	μιᾶς πόλεως, οἱ δὲ πολῖται
[2, 1274]	προαίρεσιν, ἀλλὰ μᾶλλον ἀπὸ συμπτώματος	(τῆς	ναυαρχίας γὰρ ἐν τοῖς Μηδικοῖς
[2, 1267]	πάντα ἐατέον. Φαίνεται δ' ἐκ	τῆς	νομοθεσίας κατασκευάζων τὴν πόλιν μικράν,
[2, 1270]	τῶν γυναικῶν ἄνεσις. ~Ἔξω γὰρ	τῆς	οἰκείας διὰ τὰς στρατείας ἀπεξενοῦντο
[2, 1261]	φαίημεν ἄν, καὶ τὸν ἕνα	τῆς	οἰκίας· ὥστ' εἰ καὶ δυνατός
[2, 1264]	μὴν ἀλλ' οὐδὲ ὁ τρόπος	τῆς	ὅλης πολιτείας τίς ἔσται τοῖς
[2, 1267]	καλῶς δὲ οὐδὲ τὴν ἰσότητα	τῆς	οὐσίας εἴρηκεν. Περὶ γὰρ τὴν
[2, 1261]	δὴ τὴν αὐτήν, καὶ περὶ	τῆς	οὐσίας καὶ περὶ ἑκάστου δὴ
[2, 1274]	τῶν γυναικῶν καὶ παίδων καὶ	τῆς	οὐσίας κοινότης καὶ τὰ συσσίτια
[2, 1266]	εἰς τὴν πολιτικὴν κοινωνίαν ἡ	τῆς	οὐσίας ὁμαλότης, καὶ τῶν πάλαι
[2, 1266]	ὃ λανθάνει νῦν, ὅτι τὸ	τῆς	οὐσίας τάττοντας πλῆθος προσήκει καὶ
[2, 1266]	ἔστι τὴν ἰσότητα μὲν ὑπάρχειν	τῆς	οὐσίας, ταύτην δ' ἢ λίαν
[2, 1265]	δεῖν ὑπολάβοι τις ἂν ὡρίσθαι	τῆς	οὐσίας τὴν τεκνοποιίαν, ὥστε ἀριθμοῦ
[2, 1266]	πλῆθος τάττειν· ἐὰν γὰρ ὑπεραίρῃ	τῆς	οὐσίας τὸ μέγεθος ὁ τῶν
[2, 1265]	εἰσὶν ἕξεις αἱρεταὶ περὶ τὴν	τῆς	οὐσίας χρῆσιν αὗται, οἷον οὐσίᾳ
[2, 1267]	ἄκος εἶναι νομίζει τὴν ἰσότητα	τῆς	οὐσίας, ὥστε μὴ λωποδυτεῖν διὰ
[2, 1264]	πεπλήρωκε τὸν λόγον καὶ περὶ	τῆς	παιδείας, ποίαν τινὰ δεῖ γίνεσθαι
[2, 1274]	τ' ἄλλων τινῶν καὶ περὶ	τῆς	παιδοποιίας, οὓς καλοῦσιν ἐκεῖνοι νόμους
[2, 1263]	βίος. Αἴτιον δὲ τῷ Σωκράτει	τῆς	παρακρούσεως χρὴ νομίζειν τὴν ὑπόθεσιν
[2, 1270]	δὲ καὶ τῶν γυναικῶν σχεδὸν	τῆς	πάσης χώρας τῶν πέντε μερῶν
[2, 1271]	πάντων· ἀπέχει γὰρ τῇ μὲν	τῆς	Πελοποννήσου μικρόν, τῇ δὲ τῆς
[2, 1262]	τὴν συγγένειαν. Περὶ μὲν οὖν	τῆς	περὶ τὰ τέκνα καὶ τὰς
[2, 1271]	ἠσκηκέναι μηδεμίαν ἄσκησιν ἑτέραν κυριωτέραν	τῆς	πολεμικῆς. Τούτου δὲ ἁμάρτημα οὐκ
[2, 1267]	καὶ μὴ πλήρωμά τι παρέξονται	τῆς	πόλεως. Ἀλλ' εἴπερ δεῖ δημοσίους
[2, 1270]	ἐφόρων οὐχ ὁμολογουμένη τῷ βουλήματι	τῆς	πόλεως· αὐτὴ μὲν γὰρ ἀνειμένη
[2, 1269]	περὶ τὰς γυναῖκας, τὸ ἥμισυ	τῆς	πόλεως εἶναι δεῖ νομίζειν ἀνομοθέτητον.
[2, 1270]	σῴζεσθαι πάντα βούλεσθαι τὰ μέρη	τῆς	πόλεως εἶναι καὶ διαμένειν κατὰ
[2, 1271]	Οὔτε γὰρ ἐν τῷ κοινῷ	τῆς	πόλεως ἔστιν οὐδὲν πολέμους μεγάλους
[2, 1268]	τροφὴν εὐλόγως ἂν ἦσάν τι	τῆς	πόλεως μέρος, νῦν δ' ἰδίαν
[2, 1265]	τὸν ἴδιον μήτε τὸν κοινὸν	τῆς	πόλεως, ὅμως οὐδὲν ἧττον δεῖ
[2, 1268]	τέταρτον αὖ μόριον ἔσται τοῦτο	τῆς	πόλεως, οὐδενὸς μετέχον, ἀλλὰ ἀλλότριον
[2, 1264]	τούτων τὸ βουλευόμενον καὶ κύριον	τῆς	πόλεως) περὶ δὲ τῶν γεωργῶν
[2, 1264]	Καίτοι σχεδὸν τό γε πλῆθος	τῆς	πόλεως τὸ τῶν ἄλλων πολιτῶν
[2, 1268]	δ' ἐποίει τὰ τρία μέρη	τῆς	πόλεως· τοὺς δ' αἱρεθέντας ἐπιμελεῖσθαι
[2, 1261]	μᾶλλον γὰρ μίαν τὴν οἰκίαν	τῆς	πόλεως φαίημεν ἄν, καὶ τὸν
[2, 1267]	τὸν Αὐτοφραδάτην σύννουν γενόμενον παύσασθαι	τῆς	πολιορκίας. Ἔστι μὲν οὖν τι
[2, 1268]	πόλεως, οὐδενὸς μετέχον, ἀλλὰ ἀλλότριον	τῆς	πολιτείας· ἀλλὰ μὴν εἴ τις
[2, 1273]	τὸ ἄρχεσθαι. Ὀλιγαρχικῆς δ' οὔσης	τῆς	πολιτείας ἄριστα ἐκφεύγουσι τῷ πλουτεῖν
[2, 1270]	οὐ μόνον ἀπρέπειάν τινα ποιεῖν	τῆς	πολιτείας αὐτῆς καθ' αὑτήν, ἀλλὰ
[2, 1269]	ἄνεσις καὶ πρὸς τὴν προαίρεσιν	τῆς	πολιτείας βλαβερὰ καὶ πρὸς εὐδαιμονίαν
[2, 1265]	τυγχάνουσιν ὄντες, ὀλίγα δὲ περὶ	τῆς	πολιτείας εἴρηκεν, καὶ ταύτην βουλόμενος
[2, 1272]	ὅτι ἐκεῖθεν ἐλήλυθεν. Ἔτι δὲ	τῆς	πολιτείας ἡ τάξις. Οἱ μὲν
[2, 1272]	δὲ μή, μετέχειν νόμος κωλύει	τῆς	πολιτείας, καθάπερ εἴρηται καὶ πρότερον,
[2, 1268]	τί δεῖ τοὺς ἄλλους μετέχειν	τῆς	πολιτείας καὶ κυρίους εἶναι τῆς
[2, 1272]	ἑκουσίον διαμένειν ἐν τῇ τάξει	τῆς	πολιτείας, καὶ μήτε στάσιν, ὅ
[2, 1271]	τοῖς λίαν πένησιν, ὅρος δὲ	τῆς	πολιτείας οὗτός ἐστιν αὐτοῖς ὁ
[2, 1268]	οἱ τὰ ὅπλα ἔχοντες κοινωνοῦσι	τῆς	πολιτείας πάντες, οἱ μὲν γεωργοὶ
[2, 1272]	οὖν ταύτης εἰρήσθω τοσαῦθ' ἡμῖν	τῆς	πολιτείας. Πολιτεύεσθαι δὲ δοκοῦσι καὶ
[2, 1268]	ὡς εἰπεῖνν· μὴ μετέχοντας δὲ	τῆς	πολιτείας πῶς οἷόν τε φιλικῶς
[2, 1273]	τὴν ὑπόθεσιν τῆς ἀριστοκρατίας καὶ	τῆς	πολιτείας τὰ μὲν εἰς δῆμον
[2, 1264]	δεῖ, καὶ περὶ κτήσεως, καὶ	τῆς	πολιτείας τὴν τάξιν (διαιρεῖται γὰρ
[2, 1270]	μὲν τῶν προτέρων βασιλέων μετεδίδοσαν	τῆς	πολιτείας, ὥστ' οὐ γίνεσθαι τότε
[2, 1260]	προαιρούμεθα θεωρῆσαι περὶ τῆς κοινωνίας	τῆς	πολιτικῆς, τίς κρατίστη πασῶν τοῖς
[2, 1271]	ὥστε συμβαίνει τοὐναντίον τῷ νομοθέτῃ	τῆς	προαιρέσεως. Βούλεται μὲν γὰρ δημοκρατικὸν
[2, 1269]	ὑπόθεσιν καὶ τὸν τρόπον ὑπεναντίως	τῆς	προκειμένης αὐτοῖς πολιτείας. Ὅτι μὲν
[2, 1260]	ποιητέον ἥπερ πέφυκεν ἀρχὴ ταύτης	τῆς	σκέψεως. Ἀνάγκη γὰρ ἤτοι πάντας
[2, 1262]	μητέρας καὶ τοὺς μὴ πόρρω	τῆς	συγγενείας ὄντας, ὥσπερ πρὸς τοὺς
[2, 1273]	νομοθέτης, ἀλλὰ ἀρχόντων γε ἐπιμελεῖσθαι	τῆς	σχολῆς. Φαῦλον δ' ἂν δόξειεν
[2, 1268]	ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσιν ἀπὸ	τῆς	τέχνης· οἱ δὲ γεωργοὶ πορίζοντες
[2, 1266]	ὕστερον ῥηθησομένων, ὅταν ἐπιβάλλῃ περὶ	τῆς	τοιαύτης πολιτείας ἡ σκέψις· ἔχει
[2, 1268]	τῆς πολιτείας καὶ κυρίους εἶναι	τῆς	τῶν ἀρχόντων καταστάσεως; Ἔτι οἱ
[2, 1266]	τὴν ὀλιγαρχίαν. Δῆλον δὲ ἐκ	τῆς	τῶν ἀρχόντων καταστάσεως· τὸ μὲν
[2, 1265]	τὴν ἑτέραν πολιτείαν. Ἔξω γὰρ	τῆς	τῶν γυναικῶν κοινωνίας καὶ τῆς
[2, 1269]	Λακώνων ἦσαν. Ἐδήλωσαν δ' ἐπὶ	τῆς	τῶν Θηβαίων ἐμβολῆς· χρήσιμοι μὲν
[2, 1267]	ἀδικίας βοηθητικὸς μόνον ὁ τρόπος	τῆς	Φαλέου πολιτείας. Ἔτι τὰ πολλὰ
[2, 1267]	τὸν τρόπον. Περὶ μὲν οὖν	τῆς	Φαλέου πολιτείας σχεδὸν ἐκ τούτων
[2, 1262]	καὶ δοκεῖ κἀκεῖνος εἶναί φησι	τῆς	φιλίας ἔργον, καθάπερ ἐν τοῖς
[2, 1270]	ἂν θέλῃ δίδωσιν. Τοιγαροῦν δυναμένης	τῆς	χώρας χιλίους ἱππεῖς τρέφειν καὶ
[2, 1273]	τὸν βίον, περὶ ὧν εἴ	τι	ἀξιόλογον, εἴρηται σχεδὸν περὶ πάντων,
[2, 1273]	τὴν πόλιν ὅλην φιλοχρήματον. Ὅ	τι	δ' ἂν ὑπολάβῃ τίμιον εἶναι
[2, 1268]	ὄντας· εἰ δὲ τοῦτ' ἔσται,	τί	δεῖ τοὺς ἄλλους μετέχειν τῆς
[2, 1269]	ἐπὶ τῆς ἀρχῆς αὐτῶν. Καίτοι	τί	διαφέρει γυναῖκας ἄρχειν ἢ τοὺς
[2, 1272]	καὶ μάχεσθαι πρὸς ἀλλήλους. Καίτοι	τί	διαφέρει τὸ τοιοῦτον ἢ διά
[2, 1264]	αὐτὸν τρόπον κοινὰ πάντα πάντων,	τί	διοίσουσιν οὗτοι ἐκείνων τῶν φυλάκων;
[2, 1272]	πολιτείας, καὶ μήτε στάσιν, ὅ	τι	καὶ ἄξιον εἰπεῖν, γεγενῆσθαι μήτε
[2, 1274]	τοῖς νόμοις οὐδὲν ἔστιν ὅ	τι	καὶ μνείας ἄξιον, πλὴν ἡ
[2, 1269]	αἱ σκέψεις, μία μὲν εἴ	τι	καλῶς ἢ μὴ καλῶς πρὸς
[2, 1264]	ὑπομένουσι τὴν ἀρχὴν αὐτῶν, ἢ	τί	μαθόντες ὑπομενοῦσι τὴν ἀρχήν, ἐὰν
[2, 1263]	ὅσον διαφέρει τὸ νομίζειν ἴδιόν	τι.	Μὴ γὰρ οὐ μάτην τὴν
[2, 1267]	χαίρωσι ταῖς ἄνευ λυπῶν ἡδοναῖς.	Τί	οὖν ἄκος τῶν τριῶν τούτων;
[2, 1260]	χρήσιμον, ἔτι δὲ τὸ ζητεῖν	τι	παρ' αὐτὰς ἕτερον μὴ δοκῇ
[2, 1269]	φονικὰ νόμος ἔστιν, ἂν πλῆθός	τι	παράσχηται μαρτύρων ὁ διώκων τὸν
[2, 1267]	δημόσιοι ἔσονται καὶ μὴ πλήρωμά	τι	παρέξονται τῆς πόλεως. Ἀλλ' εἴπερ
[2, 1267]	πρῶτος τῶν μὴ πολιτευομένων ἐνεχείρησέ	τι	περὶ πολιτείας εἰπεῖν τῆς ἀρίστης.
[2, 1273]	τὸν τρόπον. Τῶν δὲ ἀποφηναμένων	τι	περὶ πολιτείας ἔνιοι μὲν οὐκ
[2, 1264]	οὗτοι ἐκείνων τῶν φυλάκων; Ἢ	τί	πλεῖον αὐτοῖς ὑπομένουσι τὴν ἀρχὴν
[2, 1266]	εἶναι καὶ φέρειν ἄρχοντας ἤ	τι	ποιεῖν ἄλλο τῶν πολιτικῶν, τοὺς
[2, 1272]	ᾗ καὶ δῆλον ὡς ἔχει	τι	πολιτείας ἡ τάξις, ἀλλ' οὐ
[2, 1262]	πολίτας, ὥστ' εὐλαβεῖσθαι τῶν τοιούτων	τι	πράττειν διὰ τὴν συγγένειαν. Περὶ
[2, 1269]	νενομοθέτηται τάξιν, ἑτέρα δ' εἴ	τι	πρὸς τὴν ὑπόθεσιν καὶ τὸν
[2, 1270]	αὐτῆς καθ' αὑτήν, ἀλλὰ συμβάλλεσθαί	τι	πρὸς τὴν φιλοχρηματίαν. Μετὰ γὰρ
[2, 1274]	αὐτοῦ τὸ τοὺς μεθύοντας, ἄν	τι	πταίσωσι, πλείω ζημίαν ἀποτίνειν τῶν
[2, 1264]	ὑπομενοῦσι τὴν ἀρχήν, ἐὰν μή	τι	σοφίζωνται τοιοῦτον οἷον Κρῆτες; Ἐκεῖνοι
[2, 1267]	δὲ τοῦτο μὴ λανθάνειν, ὅ	τι	συμφέρει πλῆθος οὐσίας. Ἴσως οὖν
[2, 1268]	νόμον ἐτίθει περὶ τῶν εὑρισκόντων	τι	τῇ πόλει συμφέρον, ὅπως τυγχάνωσι
[2, 1268]	Περὶ δὲ τοῦ τοῖς εὑρίσκουσί	τι	τῇ πόλει συμφέρον ὡς δεῖ
[2, 1261]	οὐδὲ πόλις ἔσται· πλῆθος γάρ	τι	τὴν φύσιν ἐστὶν ἡ πόλις,
[2, 1268]	τὴν τροφὴν εὐλόγως ἂν ἦσάν	τι	τῆς πόλεως μέρος, νῦν δ'
[2, 1273]	κληρωτὰς ἀριστοκρατικὸν θετέον, καὶ εἴ	τι	τοιοῦτον ἕτερον, καὶ τὸ τὰς
[2, 1273]	ἄριστα ἐκφεύγουσι τῷ πλουτεῖν αἰεί	τι	τοῦ δήμου μέρος, ἐκπέμποντες ἐπὶ
[2, 1265]	γίνεσθαι μείζονα μέχρι πενταπλασίας, διὰ	τί	τοῦτ' οὐκ ἂν εἴη ἐπὶ
[2, 1267]	τούτων ἄν τις θεωρήσειεν, εἴ	τι	τυγχάνει καλῶς εἰρηκὼς ἢ μὴ
[2, 1267]	τῆς πολιορκίας. Ἔστι μὲν οὖν	τι	τῶν συμφερόντων τὸ τὰς οὐσίας
[2, 1268]	ἀρχόντων καταστάσεως; Ἔτι οἱ γεωργοὶ	τί	χρήσιμοι τῇ πόλει; Τεχνίτας μὲν
[2, 1265]	μὴ πλείονα γεννᾶν, τοῦτο δὲ	τιθέναι	τὸ πλῆθος ἀποβλέποντα πρὸς τὰς
[2, 1265]	τὸν νομοθέτην πρὸς δύο βλέποντα	τιθέναι	τοὺς νόμους, πρός τε τὴν
[2, 1267]	μὴ ῥιγῶσιν· διὸ καὶ αἱ	τιμαὶ	μεγάλαι, ἂν ἀποκτείνῃ τις οὐ
[2, 1269]	ἀναγκαῖον ἐν τῇ τοιαύτῃ πολιτείᾳ	τιμᾶσθαι	τὸν πλοῦτον, ἄλλως τε κἂν
[2, 1273]	Ὅπου δὲ μὴ μάλιστα ἀρετὴ	τιμᾶται,	~ταύτην οὐχ οἷόν τε βεβαίως
[2, 1267]	ὅθεν καὶ Ἐν δὲ ἰῇ	τιμῇ	ἠμὲν κακὸς ἠδὲ καὶ ἐσθλός.
[2, 1266]	ἐκ τούτων ἴσον ἀφ' ἑκάστου	τιμήματος	ἀποδεῖξαί φησι δεῖν ἀριθμόν. Ἔσονται
[2, 1266]	ἐπάναγκες, ἀλλ' ἐκ τοῦ πρώτου	τιμήματος,	εἶτα πάλιν ἴσους ἐκ τοῦ
[2, 1266]	ἔτι συνέβαινεν ἀπὸ τῶν ὡρισμένων	τιμημάτων	εἰς τὰς ἀρχὰς βαδίζειν) ἀλλ'
[2, 1266]	πλείους οἱ ἐκ τῶν μεγίστων	τιμημάτων	καὶ βελτίους διὰ τὸ ἐνίους
[2, 1266]	τὰς μεγίστας ἐκ τῶν μεγίστων	τιμημάτων.	Ὀλιγαρχικὴν δὲ ποιεῖ καὶ τὴν
[2, 1268]	συμφέρον ὡς δεῖ γίνεσθαί τινα	τιμήν,	οὐκ ἔστιν ἀσφαλὲς τὸ νομοθετεῖν,
[2, 1270]	οὖν βασιλεῖς διὰ τὴν αὑτῶν	τιμὴν	οὕτως ἔχουσιν, οἱ δὲ καλοὶ
[2, 1266]	τοῦ πλεονεκτεῖν ἢ χρημάτων ἢ	τιμῆς	ἢ συναμφοτέρων. Ἔτι στασιάζουσιν οὐ
[2, 1268]	τῇ πόλει συμφέρον, ὅπως τυγχάνωσι	τιμῆς,	καὶ τοῖς παισὶ τῶν ἐν
[2, 1273]	Ὅ τι δ' ἂν ὑπολάβῃ	τίμιον	εἶναι τὸ κύριον, ἀνάγκη καὶ
[2, 1268]	Μετέχειν μὲν οὖν πασῶν τῶν	τιμῶν	ἀδύνατον νἀνάγκη γὰρ ἐκ τῶν
[2, 1267]	~οἱ δὲ χαρίεντες περὶ τῶν	τιμῶν,	ἐὰν ἴσαι· ὅθεν καὶ Ἐν
[2, 1266]	ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν τῶν	τιμῶν,	τοὐναντίον δὲ περὶ ἑκάτερον· οἱ
[2, 1261]	ἢ κατ' ἐνιαυτὸν ἢ κατά	τινα	ἄλλην τάξιν ἢ χρόνου. Καὶ
[2, 1265]	ἐπαινέσειε μᾶλλον, ἢ κἂν ἄλλην	τινὰ	ἀριστοκρατικωτέραν. Ἔνιοι μὲν οὖν λέγουσιν
[2, 1269]	ἀναγκαίων ὑπάρχειν σχολήν, ὁμολογούμενόν ἐστιν·	τίνα	δὲ τρόπον ὑπάρχειν, οὐ ῥᾴδιον
[2, 1264]	καὶ περὶ τῆς παιδείας, ποίαν	τινὰ	δεῖ γίνεσθαι τῶν φυλάκων. ~Τῶν
[2, 1269]	γε τῆς ἐπιμελείας ἐργῶδες εἶναι,	τίνα	δεῖ πρὸς αὐτοὺς ὁμιλῆσαι τρόπον·
[2, 1273]	μάλιστα πρὸς τὴν ὀλιγαρχίαν κατά	τινα	διάνοιαν ἣ συνδοκεῖ τοῖς πολλοῖς·
[2, 1266]	τοιούτους. Διότι μὲν οὖν ἔχει	τινὰ	δύναμιν εἰς τὴν πολιτικὴν κοινωνίαν
[2, 1262]	εἰς ἐκείνους, πολλὴν ἔχει ταραχὴν	τίνα	ἔσται τρόπον· καὶ γινώσκειν ἀναγκαῖον
[2, 1263]	ἄσμενος ἀποδέχεται, νομίζων ἔσεσθαι φιλίαν	τινὰ	θαυμαστὴν πᾶσι πρὸς ἅπαντας, ἄλλως
[2, 1267]	τούτων ἰσότητα ζητητέον ἢ τάξιν	τινὰ	μετρίαν, ἢ πάντα ἐατέον. Φαίνεται
[2, 1270]	καὶ πρότερον, οὐ μόνον ἀπρέπειάν	τινα	ποιεῖν τῆς πολιτείας αὐτῆς καθ'
[2, 1262]	δ' ἀνεψιόν, ἢ κατ' ἄλλην	τινὰ	συγγένειαν ἢ πρὸς αἵματος ἢ
[2, 1268]	πόλει συμφέρον ὡς δεῖ γίνεσθαί	τινα	τιμήν, οὐκ ἔστιν ἀσφαλὲς τὸ
[2, 1262]	ἐστὶν ἐπισκέψασθαι περὶ τῆς κτήσεως,	τίνα	τρόπον δεῖ κατασκευάζεσθαι τοῖς μέλλουσι
[2, 1262]	τοὺς διδόντας καὶ μεταφέροντας τίσι	τίνας	διδόασιν. Ἔτι δὲ καὶ τὰ
[2, 1264]	τὸ διαφέρον μικρὸν, τὸ ποιούς	τινας	εἶναι τούτους πρὸς τὸ σῴζεσθαι
[2, 1268]	συμφέρει κινεῖν, ἐνδέχεται δ' εἰσηγεῖσθαί	τινας	νόμων λύσιν ἢ πολιτείας ὡς
[2, 1265]	τὰς τύχας, ἂν συμβαίνῃ τελευτᾶν	τινας	τῶν γεννηθέντων, καὶ πρὸς τὴν
[2, 1262]	οὐδὲ διαφυγεῖν δυνατὸν τὸ μή	τινας	ὑπολαμβάνειν ἑαυτῶν ἀδελφούς τε καὶ
[2, 1274]	ἐκ πάντων. Διὸ καὶ μέμφονταί	τινες	αὐτῷ· λῦσαι γὰρ θάτερα, κύριον
[2, 1267]	δὲ σωφροσύνη· τρίτον δ' εἴ	τινες	βούλοιντο δι' αὑτῶν χαίρειν, οὐκ
[2, 1271]	τοὺς ναυάρχους νόμῳ καὶ ἕτεροί	τινες	ἐπιτετιμήκασιν, ὀρθῶς ἐπιτιμῶντες. Στάσεως γὰρ
[2, 1268]	ὁ νομοθέτης· εἰ δ' ἕτεροί	τινες	ἔσονται τῶν τε τὰ ἴδια
[2, 1264]	πολιτεία καὶ παιδεία καὶ νόμοι	τίνες.	Ἔστι δ' οὔθ' εὑρεῖν ῥᾴδιον,
[2, 1260]	τῶν εὐνομεῖσθαι λεγομένων, κἂν εἴ	τινες	ἕτεραι τυγχάνουσιν ὑπὸ τινῶν εἰρημέναι
[2, 1264]	εἰ οἱ φύλακες μὴ εὐδαίμονες,	τίνες	ἕτεροι; Οὐ γὰρ δὴ οἵ
[2, 1269]	ἔξω Κελτῶν ἢ κἂν εἴ	τινες	ἕτεροι φανερῶς τετιμήκασι τὴν πρὸς
[2, 1262]	κατὰ τὰς ὁμοιότητας. Εἰσὶ δέ	τινες	καὶ γυναῖκες καὶ τῶν ἄλλων
[2, 1269]	τούτων φανερὸν ὅτι κινητέοι καὶ	τινὲς	καὶ ποτὲ τῶν νόμων εἰσίν.
[2, 1274]	Ἰταλίαν καὶ Σικελίαν. Πειρῶνται δέ	τινες	καὶ συνάγειν ὡς Ὀνομακρίτου μὲν
[2, 1261]	εἶναι τὴν πόλιν ὥσπερ λέγουσί	τινες,	καὶ τὸ λεχθὲν ὡς μέγιστον
[2, 1263]	τὰς ἰδίας χρήσεις (λέγονται δέ	τινες	καὶ τοῦτον τὸν τρόπον κοινωνεῖν
[2, 1270]	τοῖς Ἀνδρίοις· διαφθαρέντες γὰρ ἀργυρίῳ	τινές,	ὅσον ἐφ' ἑαυτοῖς, ὅλην τὴν
[2, 1266]	ἔχει τὸν τρόπον. Εἰσὶ δέ	τινες	πολιτεῖαι καὶ ἄλλαι, αἱ μὲν
[2, 1268]	καὶ σκέψιν ἑτέραν· ἀποροῦσι γάρ	τινες	πότερον βλαβερὸν ἢ συμφέρον ταῖς
[2, 1266]	αἱρετῶν αἱρετοὺς ἐπικίνδυνον. Εἰ γάρ	τινες	συστῆναι θέλουσι καὶ μέτριοι τὸ
[2, 1272]	δυναστευτική. Πολλάκις γὰρ ἐκβάλλουσι συστάντες	τινὲς	τοὺς κόσμους ἢ τῶν συναρχόντων
[2, 1260]	ἐπισκέψασθαι πολιτείας, αἷς τε χρῶνταί	τινες	τῶν πόλεων τῶν εὐνομεῖσθαι λεγομένων,
[2, 1262]	πίστεις. Ὅπερ φασὶ καὶ συμβαίνειν	τινὲς	τῶν τὰς τῆς γῆς περιόδους
[2, 1266]	οὐσίας ὁμαλότης, καὶ τῶν πάλαι	τινὲς	φαίνονται διεγνωκότες, οἷον καὶ Σόλων
[2, 1270]	ἀλλ' ἡμεῖς οὐ τοῦτο σκοποῦμεν,	τίνι	δεῖ συγγνώμην ἔχειν ἢ μὴ
[2, 1265]	δεήσει τοῖς τοσούτοις Βαβυλωνίας ἤ	τινος	ἄλλης ἀπεράντου τὸ πλῆθος, ἐξ
[2, 1264]	τεχνιτῶν, πότερον οὐδεμιᾶς μεθέξουσιν ἤ	τινος	ἀρχῆς, καὶ πότερον ὅπλα δεῖ
[2, 1268]	ἕκαστος γεωργήσει δύο οἰκίαις, ~καὶ	τίνος	ἕνεκεν οὐκ εὐθὺς ἀπὸ τῆς
[2, 1269]	γηγενεῖς ἦσαν εἴτ' ἐκ φθορᾶς	τινος	ἐσώθησαν, ὁμοίους εἶναι καὶ τοὺς
[2, 1265]	εἴη ἐπὶ τῆς γῆς μέχρι	τινός;	Καὶ τὴν τῶν οἰκοπέδων δὲ
[2, 1265]	οὐσίας τὴν τεκνοποιίαν, ὥστε ἀριθμοῦ	τινὸς	μὴ πλείονα γεννᾶν, τοῦτο δὲ
[2, 1272]	διαφέρει τὸ τοιοῦτον ἢ διά	τινος	χρόνου μηκέτι πόλιν εἶναι τὴν
[2, 1266]	τοὺς Νόμους γράφων μέχρι μέν	τινος	ᾤετο δεῖν ἐᾶν, πλεῖον δὲ
[2, 1272]	αἱροῦνται τοὺς κόσμους ἀλλ' ἐκ	τινῶν	γενῶν, καὶ τοὺς γέροντας ἐκ
[2, 1267]	δίκας· τοῦτο δὲ κατεσκεύαζεν ἐκ	τινῶν	γερόντων αἱρετῶν. ~Τὰς δὲ κρίσεις
[2, 1261]	πόλιν καλῶς, ἢ τινῶν μὲν	τινῶν	δ' οὒ βέλτιον; Ἐνδέχεται γὰρ
[2, 1260]	ἢ μηδενός, ἢ τινῶν μὲν	τινῶν	δὲ μή. Τὸ μὲν οὖν
[2, 1260]	εἴ τινες ἕτεραι τυγχάνουσιν ὑπὸ	τινῶν	εἰρημέναι καὶ δοκοῦσαι καλῶς ἔχειν,
[2, 1274]	τε κυρίας καὶ τὰς ὑπὸ	τινῶν	εἰρημένας, ἔστω τεθεωρημένα τὸν τρόπον
[2, 1264]	ἢ μὴ πάντων μερῶν ἢ	τινῶν	ἐχόντων τὴν εὐδαιμονίαν. Οὐ γὰρ
[2, 1274]	ἐγένετο Φιλόλαος περί τ' ἄλλων	τινῶν	καὶ περὶ τῆς παιδοποιίας, οὓς
[2, 1261]	μέλλουσαν οἰκήσεσθαι πόλιν καλῶς, ἢ	τινῶν	μὲν τινῶν δ' οὒ βέλτιον;
[2, 1260]	τοὺς πολίτας, ἢ μηδενός, ἢ	τινῶν	μὲν τινῶν δὲ μή. Τὸ
[2, 1268]	τοὺς πατρίους νόμους, ἂν ᾖ	τις	ἄλλος βελτίων. Διόπερ οὐ ῥᾴδιον
[2, 1274]	γε οὐδὲν αὐτοῦ λέγειν ἔχοι	τις	ἄν. Τὰ μὲν οὖν περὶ
[2, 1273]	δὲ κατ' ἀρετὴν ἀριστοκρατικόν, αὕτη	τις	ἂν εἴη τάξις τρίτη, καθ'
[2, 1265]	πλείους. Μᾶλλον δὲ δεῖν ὑπολάβοι	τις	ἂν ὡρίσθαι τῆς οὐσίας τὴν
[2, 1261]	οἰκίας· ὥστ' εἰ καὶ δυνατός	τις	εἴη τοῦτο δρᾶν, οὐ ποιητέον·
[2, 1272]	περὶ ὧν τοὺς αὐτοὺς ἄν	τις	εἴπειε λόγους καὶ περὶ τῶν
[2, 1265]	ζῆν σωφρόνως, ὥσπερ ἂν εἴ	τις	εἶπεν ὥστε ζῆν εὖ. Τοῦτο
[2, 1268]	Σημεῖον δ' ἂν γεγονέναι φαίη	τις	ἐπ' αὐτῶν τῶν ἔργων· τοὺς
[2, 1265]	γὰρ τὴν τῶν Λακώνων ἄν	τις	ἐπαινέσειε μᾶλλον, ἢ κἂν ἄλλην
[2, 1271]	γάρ ἐστιν ἃ μάλιστ' ἄν	τις	ἐπιτιμήσειεν. Ἡ δὲ Κρητικὴ πολιτεία
[2, 1264]	ὁ τρόπος τῆς ὅλης πολιτείας	τίς	ἔσται τοῖς κοινωνοῦσιν, οὔτ' εἴρηκεν
[2, 1260]	ἀδύνατον (ἡ γὰρ πολιτεία κοινωνία	τίς	ἐστι, καὶ πρῶτον ἀνάγκη τοῦ
[2, 1261]	αὐτῶν. Ὅτι μὲν τοίνυν παραλογισμός	τίς	ἐστι τὸ λέγειν πάντας, φανερόν
[2, 1264]	διώρισται. Καὶ περὶ τῶν ἐχομένων	τίς	ἡ τούτων τε πολιτεία καὶ
[2, 1266]	ἢ τὸ παράπαν οὐκ ἄν	τις	θείη πολιτείας ἢ χειρίστας πασῶν.
[2, 1267]	πολιτείας σχεδὸν ἐκ τούτων ἄν	τις	θεωρήσειεν, εἴ τι τυγχάνει καλῶς
[2, 1266]	μέσου στοχαστέον. Ἔτι δ' εἴ	τις	καὶ τὴν μετρίαν τάξειεν οὐσίαν
[2, 1273]	Νῦν δέ, ἂν ἀτυχία γένηταί	τις	καὶ τὸ πλῆθος ἀποστῇ τῶν
[2, 1262]	τὴν κτῆσιν. Τοῦτο δ' ἄν	τις	καὶ χωρὶς σκέψαιτο ἀπὸ τῶν
[2, 1260]	περὶ τῆς κοινωνίας τῆς πολιτικῆς,	τίς	κρατίστη πασῶν τοῖς δυναμένοις ζῆν
[2, 1265]	τοὺς ἔξω τόπους) εἰ δέ	τις	μὴ τοιοῦτον ἀποδέχεται βίον, μήτε
[2, 1264]	παρ' ἐκείνοις ἔσται τὰ τοιαῦτα,	τίς	ὁ τρόπος ἔσται τῆς κοινωνίας;
[2, 1264]	κοινὰς τὰς δὲ κτήσεις ἰδίας,	τίς	οἰκονομήσει ὥσπερ τὰ ἐπὶ τῶν
[2, 1266]	κτᾶσθαι γῆν ὁπόσην ἂν βούληταί	τις,	ὁμοίως δὲ καὶ τὴν οὐσίαν
[2, 1271]	ὑποθέσει τοῦ νομοθέτου ἐπιτιμήσειεν ἄν	τις,	~ὅπερ καὶ Πλάτων ἐν τοῖς
[2, 1267]	αἱ τιμαὶ μεγάλαι, ἂν ἀποκτείνῃ	τις	οὐ κλέπτην ἀλλὰ τύραννονν· ὥστε
[2, 1268]	πάντα καταδικάσουσιν, οἱ δ' οὐδέν.	Τίς	οὖν ὁ τρόπος ἔσται τῆς
[2, 1268]	ταῦτ' ἐστίν. Ἀπορήσειε δ' ἄν	τις	πρῶτον μὲν τὴν διαίρεσιν τοῦ
[2, 1270]	πρὸς ἀνδραγαθίαν τάχ' ἂν εἴπειέ	τις	συμφέρειν τῇ πόλει, καίτοι τό
[2, 1263]	χείρων πόλις, ὥσπερ κἂν εἴ	τις	τὴν συμφωνίαν ποιήσειεν ὁμοφωνίαν ἢ
[2, 1264]	δ' ἂν γένοιτο φανερὸν εἴ	τις	τοῖς ἔργοις ἴδοι τὴν τοιαύτην
[2, 1270]	ἀνωμαλίαν τῆς κτήσεως ἐπιτιμήσειεν ἄν	τις.	Τοῖς μὲν γὰρ αὐτῶν συμβέβηκε
[2, 1268]	τῆς πολιτείας· ἀλλὰ μὴν εἴ	τις	τοὺς αὐτοὺς θήσει τούς τε
[2, 1263]	ἄλλως τε καὶ ὅταν κατηγορῇ	τις	τῶν νῦν ὑπαρχόντων ἐν ταῖς
[2, 1273]	οἱ δὲ καὶ τῶν ὀθνείων	τισί,	πολιτευθέντες αὐτοί· καὶ τούτων οἱ
[2, 1262]	ἀναγκαῖον τοὺς διδόντας καὶ μεταφέροντας	τίσι	τίνας διδόασιν. Ἔτι δὲ καὶ
[2, 1266]	ἀναγκαίων ἄρχονται μᾶλλον. Δοκεῖ γάρ	τισι	τὸ περὶ τὰς οὐσίας εἶναι
[2, 1262]	γῆς περιόδους πραγματευομένων· εἶναι γάρ	τισι	τῶν ἄνω Λιβύων κοινὰς τὰς
[2, 1269]	Καὶ πότερον τῷ τυχόντι ἢ	τισίν;	Ταῦτα γὰρ ἔχει μεγάλην διαφοράν.
[2, 1262]	φιλεῖν, τό τε ἴδιον καὶ	τὸ	ἀγαπητόν· ὧν οὐδέτερον οἷόν τε
[2, 1271]	πενήτων ἐνίων ὄντων καὶ τοῦτο	τὸ	ἀνάλωμα οὐ δυναμένων δαπανᾶν, ὥστε
[2, 1261]	ἐν μέρει τοὺς ἴσους εἴκειν	τό	ἀνομοίους εἶναι ἔξω ἀρχῆς· οἱ
[2, 1261]	οἷον Ἀρκάδες) Διόπερ τὸ ἴσον	τὸ	ἀντιπεπονθὸς σῴζει τὰς πόλεις, ὥσπερ
[2, 1264]	τῶν αὐτῶν τὸ εὐδαιμονεῖν ὧνπερ	τὸ	ἄρτιον· τοῦτο μὲν γὰρ ἐνδέχεται
[2, 1273]	διὰ πάντων ὡς εἰπεῖν διελήλυθε	τὸ	ἄρχειν καὶ τὸ ἄρχεσθαι. Ὀλιγαρχικῆς
[2, 1261]	δίκαιον, εἴτ' ἀγαθὸν εἴτε φαῦλον	τὸ	ἄρχειν. Πάντας αὐτοῦ μετέχειν, τοῦτό
[2, 1270]	ἐμπίπτουσιν ἄνθρωποι σφόδρα πένητες εἰς	τὸ	ἀρχεῖον, οἳ διὰ τὴν ἀπορίαν
[2, 1270]	Συνέχει μὲν οὖν τὴν πολιτείαν	τὸ	ἀρχεῖον τοῦτοἡσυχάζει γὰρ ὁ δῆμος
[2, 1273]	εἰπεῖν διελήλυθε τὸ ἄρχειν καὶ	τὸ	ἄρχεσθαι. Ὀλιγαρχικῆς δ' οὔσης τῆς
[2, 1261]	τοῦ πλήθους· εἴπερ οὖν αἱρετώτερον	τὸ	αὐταρκέστερον, καὶ τὸ ἧττον ἓν
[2, 1262]	κρεῖττον τὸ ἐμὸν λέγειν ἕκαστον,	τὸ	αὐτὸ ἐμὸν προσαγορεύοντα δισχιλίων καὶ
[2, 1261]	συλλογισμούς· διό ἐστι τὸ πάντας	τὸ	αὐτὸ λέγειν ὡδὶ μὲν καλὸν
[2, 1265]	ἀόριστον ὡς ἱκανῶς ἀνομαλισθησομένην εἰς	τὸ	αὐτὸ πλῆθος διὰ τὰς ἀτεκνίας
[2, 1261]	τῷ ποσῷ χρήσιμον, κἂν ᾖ	τὸ	αὐτὸ τῷ εἴδει ιβοηθείας γὰρ
[2, 1271]	τὴν κρίσιν ἐστὶ παιδαριώδης, καὶ	τὸ	αὐτὸν αἰτεῖσθαι τὸν ἀξιωθησόμενον τῆς
[2, 1264]	μέρος· τρίτον δ' ἐκ τούτων	τὸ	βουλευόμενον καὶ κύριον τῆς πόλεως)
[2, 1272]	περὶ τῶν ἐν Λακεδαίμονι γινομένων·	τὸ	γὰρ ἀνυπεύθυνον καὶ τὸ διὰ
[2, 1261]	τὴν πόλιν τελέως εἶναι μίαν.	Τὸ	γὰρ πάντες διττόν. Εἰ μὲν
[2, 1261]	ἐστι τὸ λέγειν πάντας, φανερόν	(τὸ	γὰρ πάντες καὶ ἀμφότεροι, καὶ
[2, 1272]	συσσίτια παρ' ἀμφοτέροις ἔστιν, καὶ	τό	γε ἀρχαῖον ἐκάλουν οἱ Λάκωνες
[2, 1270]	τις συμφέρειν τῇ πόλει, καίτοι	τό	γε διὰ βίου κυρίους εἶναι
[2, 1261]	ὅτι τὰς πόλεις ἀναιρεῖ· καίτοι	τό	γε ἑκάστου ἀγαθὸν σῴζει ἕκαστον.
[2, 1264]	οὔτε ῥᾴδιον εἰπεῖν. Καίτοι σχεδὸν	τό	γε πλῆθος τῆς πόλεως τὸ
[2, 1269]	καὶ εἰ μηδὲν ἕτερον, ἀλλὰ	τό	γε τῆς ἐπιμελείας ἐργῶδες εἶναι,
[2, 1268]	εἴη τὸ μάχιμον ἕτερον καὶ	τὸ	γεωργοῦν, βούλεται δ' ὁ νομοθέτης·
[2, 1265]	πρὸς τὴν τῶν ἄλλων ἀτεκνίαν.	Τὸ	δ' ἀφεῖσθαι, καθάπερ ἐν ταῖς
[2, 1269]	ᾖ τὸ μὲν βέλτιον μικρόν,	τὸ	δ' ἐθίζειν εὐχερῶς λύειν τοὺς
[2, 1262]	συνεῖναι μόνον ἀφελεῖν τῶν ἐρώντων,	τὸ	δ' ἐρᾶν μὴ κωλῦσαι, μηδὲ
[2, 1272]	γράμματα ἄρχειν ἀλλ' αὐτογνώμονας ἐπισφαλές.	Τὸ	δ' ἡσυχάζειν μὴ μετέχοντα τὸν
[2, 1273]	ἐξεληλυθότες ἄρχουσι καὶ μέλλοντεσσ ὀλιγαρχικόν,	τὸ	δὲ ἀμίσθους καὶ μὴ κληρωτὰς
[2, 1264]	τὸ μὲν εἰς τοὺς γεωργούς,	τὸ	δὲ εἰς τὸ προπολεμοῦν μέρος·
[2, 1264]	ὑπάρχειν, τῶν δὲ μερῶν μηδετέρῳ,	τὸ	δὲ εὐδαιμονεῖν ἀδύνατον. Ἀλλὰ μὴν
[2, 1273]	τὸ μὲν αἱρεῖσθαι πλουτίνδην ὀλιγαρχικὸν	τὸ	δὲ κατ' ἀρετὴν ἀριστοκρατικόν, αὕτη
[2, 1268]	κενόν, εἰ δὲ τὸ μὲν	τὸ	δὲ μή, τοῦτο διορίζειν. Νῦν
[2, 1271]	δὲ μικρὰ μὲν οὐ χεῖρον,	τὸ	δὲ πλεῖον ἧττον γλαφυρῶς. Καὶ
[2, 1273]	ἐν Ἀρείῳ πάγῳ βουλὴν ὀλιγαρχικόν,	τὸ	δὲ τὰς ἀρχὰς αἱρετὰς ἀριστοκρατικόν,
[2, 1273]	ταῖς ἑτέραις πολιτείαις οὐκ ἔστιν.	Τὸ	δὲ τὰς πενταρχίας κυρίας οὔσας
[2, 1274]	τρίτου τέλους τῆς καλουμένης ἱππάδος·	τὸ	δὲ τέταρτον τὸ θητικόν, οἷς
[2, 1266]	ἐξ αἱρετῶν κληρωτοὺς κοινὸν ἀμφοῖν,	τὸ	δὲ τοῖς μὲν εὐπορωτέροις ἐπάναγκες
[2, 1272]	θεοὺς καὶ τὰς κοινὰς λειτουργίας,	τὸ	δὲ τοῖς συσσιτίοις, ὥστ' ἐκ
[2, 1263]	ἕκαστος, ἀλλ' ἔστι τοῦτο φυσικόν.	~Τὸ	δὲ φίλαυτον εἶναι ψέγεται δικαίως·
[2, 1272]	γινομένων· τὸ γὰρ ἀνυπεύθυνον καὶ	τὸ	διὰ βίου μεῖζόν ἐστι γέρας
[2, 1270]	ἀληθῆ ταῦτα εἴτε μή, βέλτιον	τὸ	διὰ τῆς κτήσεως ὡμαλισμένης πληθύειν
[2, 1264]	δ' οὔθ' εὑρεῖν ῥᾴδιον, οὔτε	τὸ	διαφέρον μικρὸν, τὸ ποιούς τινας
[2, 1274]	λῦσαι γὰρ θάτερα, κύριον ποιήσαντα	τὸ	δικαστήριον πάντων, κληρωτὸν ὄν. Ἐπεὶ
[2, 1261]	καὶ περιττὰ καὶ ἄρτια, διὰ	τὸ	διττὸν καὶ ἐν τοῖς λόγοις
[2, 1271]	δὲ τῇ ἐφορείᾳ μέγα λίαν	τὸ	δῶρον, καὶ τὸν τρόπον οὐ
[2, 1268]	ἀποδικάσαντα ἢ καταδικάσαντα, εἴπερ ἁπλῶς	τὸ	ἔγκλημα γέγραπται, δικαίως· οὐ γὰρ
[2, 1269]	ἔχει πρὸς τὸ πείθεσθαι παρὰ	τὸ	ἔθος, τοῦτο δ' οὐ γίνεται
[2, 1265]	τὴν τῶν ἐφόρων ἀρχὴν διὰ	τὸ	ἐκ τοῦ δήμου εἶναι τοὺς
[2, 1263]	κοινὰς εἶναι τὰς κτήσεις καὶ	τὸ	ἐκ τοῦ ἰδίας. Δεῖ γὰρ
[2, 1263]	λέγω δὲ τὸ ἐξ ἀμφοτέρων	τὸ	ἐκ τοῦ κοινὰς εἶναι τὰς
[2, 1264]	γεωργῶν γυναῖκες Ἄτοπον δὲ καὶ	τὸ	ἐκ τῶν θηρίων ποιεῖσθαι τὴν
[2, 1261]	λόγον, ἐὰν πάντες ἅμα λέγωσι	τὸ	ἐμὸν καὶ τὸ μὴ ἐμόν·
[2, 1262]	γενόμενον. Καίτοι πότερον οὕτω κρεῖττον	τὸ	ἐμὸν λέγειν ἕκαστον, τὸ αὐτὸ
[2, 1262]	ὡς νῦν ἐν ταῖς πόλεσι	τὸ	ἐμὸν λέγουσιν; Ὁ μὲν γὰρ
[2, 1261]	αὐτοῦ μετέχειν, τοῦτό γε μιμεῖται	τὸ	ἐν μέρει τοὺς ἴσους εἴκειν
[2, 1266]	μεγίστων τιμημάτων καὶ βελτίους διὰ	τὸ	ἐνίους μὴ αἱρεῖσθαι τῶν δημοτικῶν
[2, 1266]	περὶ τὴν αἵρεσιν τῶν ἀρχόντων	τὸ	ἐξ αἱρετῶν αἱρετοὺς ἐπικίνδυνον. Εἰ
[2, 1263]	μικρὸν ἂν διενέγκαι. Ἕξει γὰρ	τὸ	ἐξ ἀμφοτέρων ἀγαθόν· λέγω δὲ
[2, 1263]	ἐξ ἀμφοτέρων ἀγαθόν· λέγω δὲ	τὸ	ἐξ ἀμφοτέρων τὸ ἐκ τοῦ
[2, 1265]	τὸ τρυφᾶν ἀκολουθήσει, τῷ δὲ	τὸ	ἐπιπόνως) ἐπεὶ μόναι γ' εἰσὶν
[2, 1262]	ἀδελφῷ πρὸς ἀδελφόν, ἐπεὶ καὶ	τὸ	ἐρᾶν μόνον. Ἄτοπον δὲ καὶ
[2, 1264]	εὐδαιμονίαν. Οὐ γὰρ τῶν αὐτῶν	τὸ	εὐδαιμονεῖν ὧνπερ τὸ ἄρτιον· τοῦτο
[2, 1260]	καὶ τὸ χρήσιμον, ἔτι δὲ	τὸ	ζητεῖν τι παρ' αὐτὰς ἕτερον
[2, 1265]	κομψὸν καὶ τὸ καινοτόμον καὶ	τὸ	ζητητικόν, καλῶς δὲ πάντα ἴσως
[2, 1269]	ἔχει τὸ περὶ τὰς γυναῖκας,	τὸ	ἥμισυ τῆς πόλεως εἶναι δεῖ
[2, 1261]	οὖν αἱρετώτερον τὸ αὐταρκέστερον, καὶ	τὸ	ἧττον ἓν τοῦ μᾶλλον αἱρετώτερον.
[2, 1274]	καλουμένης ἱππάδος· τὸ δὲ τέταρτον	τὸ	θητικόν, οἷς οὐδεμιᾶς ἀρχῆς μετῆν.
[2, 1261]	πλῆθος, ἀλλ' οἷον Ἀρκάδες) Διόπερ	τὸ	ἴσον τὸ ἀντιπεπονθὸς σῴζει τὰς
[2, 1265]	λόγοι καὶ τὸ κομψὸν καὶ	τὸ	καινοτόμον καὶ τὸ ζητητικόν, καλῶς
[2, 1271]	Βούλεται μὲν γὰρ δημοκρατικὸν εἶναι	τὸ	κατασκεύασμα τῶν συσσιτίων, γίνεται δ'
[2, 1268]	καὶ δόξειεν ἂν βέλτιον εἶναι	τὸ	κινεῖν. Ἐπὶ γοῦν τῶν ἄλλων
[2, 1269]	τῶν τεχνῶν· οὐ γὰρ ὅμοιον	τὸ	κινεῖν τέχνην καὶ νόμον· ὁ
[2, 1268]	βλαβερὸν ἢ συμφέρον ταῖς πόλεσι	τὸ	κινεῖν τοὺς πατρίους νόμους, ἂν
[2, 1262]	μᾶλλον τοῖς γεωργοῖς εἶναι χρήσιμον	τὸ	κοινὰς εἶναι τὰς γυναῖκας καὶ
[2, 1263]	χωρίς, τοὺς δὲ καρποὺς εἰς	τὸ	κοινὸν φέροντας ἀναλίσκειν νὅπερ ἔνια
[2, 1262]	μή, οὐδεμίαν. Ἄτοπον δὲ καὶ	τὸ	κοινοὺς ποιήσαντα τοὺς υἱοὺς τὸ
[2, 1265]	οἱ τοῦ Σωκράτους λόγοι καὶ	τὸ	κομψὸν καὶ τὸ καινοτόμον καὶ
[2, 1271]	πολεμικήν· αὕτη γὰρ χρησίμη πρὸς	τὸ	κρατεῖν. Τοιγαροῦν ἐσῴζοντο μὲν πολεμοῦντες,
[2, 1268]	περὶ τῆς κρίσεως ἔχει νόμος,	τὸ	κρίνειν ἀξιοῦν διαιροῦντα, τῆς δίκης
[2, 1273]	δ' ἂν ὑπολάβῃ τίμιον εἶναι	τὸ	κύριον, ἀνάγκη καὶ τὴν τῶν
[2, 1267]	Ἐνομοθέτει δὲ καὶ δικαστήριον ἓν	τὸ	κύριον, εἰς ὃ πάσας ἀνάγεσθαι
[2, 1261]	μὲν τοίνυν παραλογισμός τίς ἐστι	τὸ	λέγειν πάντας, φανερόν (τὸ γὰρ
[2, 1261]	δὲ τούτοις ἑτέραν ἔχει βλάβην	τὸ	λεγόμενον. Ἥκιστα γὰρ ἐπιμελείας τυγχάνει
[2, 1261]	πόλιν ὥσπερ λέγουσί τινες, καὶ	τὸ	λεχθὲν ὡς μέγιστον ἀγαθὸν ἐν
[2, 1261]	κατ' ἄλλον τρόπον φανερὸν ὅτι	τὸ	λίαν ἑνοῦν ζητεῖν τὴν πόλιν
[2, 1263]	τοῦτο τὸ φιλεῖν ἑαυτόν, ἀλλὰ	τὸ	μᾶλλον ἢ δεῖ φιλεῖν, καθάπερ
[2, 1268]	αὐτοὶ γεωργήσουσιν, οὐκ ἂν εἴη	τὸ	μάχιμον ἕτερον καὶ τὸ γεωργοῦν,
[2, 1266]	ἐὰν γὰρ ὑπεραίρῃ τῆς οὐσίας	τὸ	μέγεθος ὁ τῶν τέκνων ἀριθμός,
[2, 1273]	ἄρχειν καὶ σχολάζειν. Εἴπερ οὖν	τὸ	μὲν αἱρεῖσθαι πλουτίνδην ὀλιγαρχικὸν τὸ
[2, 1269]	εἶναι πολλῆς. Ὅταν γὰρ ᾖ	τὸ	μὲν βέλτιον μικρόν, τὸ δ'
[2, 1266]	ἐκ τῆς τῶν ἀρχόντων καταστάσεως·	τὸ	μὲν γὰρ ἐξ αἱρετῶν κληρωτοὺς
[2, 1261]	Ἕτερον γὰρ συμμαχία καὶ πόλις·	τὸ	μὲν γὰρ τῷ ποσῷ χρήσιμον,
[2, 1274]	Θηβαίοις. Ἦν δ' ὁ Φιλόλαος	τὸ	μὲν γένος τῶν Βακχιαδῶν, ἐραστὴς
[2, 1264]	μέρη τὸ πλῆθος τῶν οἰκούντων,	τὸ	μὲν εἰς τοὺς γεωργούς, τὸ
[2, 1263]	πρὸς τὰς διακονίας τὰς ἐγκυκλίους.	Τὸ	μὲν οὖν κοινὰς εἶναι τὰς
[2, 1260]	τινῶν μὲν τινῶν δὲ μή.	Τὸ	μὲν οὖν μηδενὸς κοινωνεῖν φανερὸν
[2, 1265]	ὅπλα κεκτημένων, ταύτην δὲ πεντακισχιλίων.	Τὸ	μὲν οὖν περιττὸν ἔχουσι πάντες
[2, 1265]	τῶν φυλάκων. ~Τῶν δὲ Νόμων	τὸ	μὲν πλεῖστον μέρος νόμοι τυγχάνουσιν
[2, 1272]	φέρουσιν οἱ περίοικοι, τέτακται μέρος	τὸ	μὲν πρὸς τοὺς θεοὺς καὶ
[2, 1268]	ἀπολύοι ἁπλῶς, κενόν, εἰ δὲ	τὸ	μὲν τὸ δὲ μή, τοῦτο
[2, 1269]	κατὰ τῶν γηγενῶν, ὥστε ἄτοπον	τὸ	μένειν ἐν τοῖς τούτων δόγμασιν.
[2, 1265]	μὲν γὰρ οὐδεὶς ἀπορεῖ, διὰ	τὸ	μερίζεσθαι τὰς οὐσίας εἰς ὁποσονοῦν
[2, 1270]	τοῦτοἡσυχάζει γὰρ ὁ δῆμος διὰ	τὸ	μετέχειν τῆς μεγίστης ἀρχῆς, ὥστ'
[2, 1261]	ἅμα λέγωσι τὸ ἐμὸν καὶ	τὸ	μὴ ἐμόν· τοῦτο γὰρ οἴεται
[2, 1266]	μὴ αἱρεῖσθαι τῶν δημοτικῶν διὰ	τὸ	μὴ ἐπάναγκες. Ὡς μὲν οὖν
[2, 1271]	πολεμοῦντες, ἀπώλλυντο δὲ ἄρξαντες διὰ	τὸ	μὴ ἐπίστασθαι σχολάζειν μηδὲ ἠσκηκέναι
[2, 1260]	εἶναι σοφίζεσθαι βουλομένων, ἀλλὰ διὰ	τὸ	μὴ καλῶς ἔχειν ταύτας τὰς
[2, 1272]	γέρας τῆς ἀξίας αὐτοῖς, καὶ	τὸ	μὴ κατὰ γράμματα ἄρχειν ἀλλ'
[2, 1263]	πολιτείαις κακῶν ὡς γινομένων διὰ	τὸ	μὴ κοινὴν εἶναι τὴν οὐσίαν,
[2, 1267]	οὐσίας. Ἴσως οὖν ἄριστος ὅρος	τὸ	μὴ λυσιτελεῖν τοῖς κρείττοσι διὰ
[2, 1267]	ἴσας εἶναι τοῖς πολίταις πρὸς	τὸ	μὴ στασιάζειν πρὸς ἀλλήλους, οὐ
[2, 1269]	εἶναι σύμμαχον τοῖς ἀφισταμένοις διὰ	τὸ	μὴ συμφέρειν καὶ αὐταῖς κεκτημέναις
[2, 1262]	μὴν ἀλλ' οὐδὲ διαφυγεῖν δυνατὸν	τὸ	μή τινας ὑπολαμβάνειν ἑαυτῶν ἀδελφούς
[2, 1266]	ἥτις ἔσται δεῖ λέγειν, καὶ	τὸ	μίαν εἶναι καὶ τὴν αὐτὴν
[2, 1262]	γὰρ ἂν ἥκιστα στασιάζοιεν) καὶ	τὸ	μίαν εἶναι τὴν πόλιν ἐπαινεῖ
[2, 1261]	διελεῖν, οὐδὲν διώρισται. Λέγω δὲ	τὸ	μίαν εἶναι τὴν πόλιν ὡς
[2, 1261]	οὐδ' εἰ τοῦτο ἄριστόν ἐστι,	τὸ	μίαν ὅτι μάλιστ' εἶναι τὴν
[2, 1263]	πρὸς ἡδονὴν ἀμύθητον ὅσον διαφέρει	τὸ	νομίζειν ἴδιόν τι. Μὴ γὰρ
[2, 1268]	τινα τιμήν, οὐκ ἔστιν ἀσφαλὲς	τὸ	νομοθετεῖν, ἀλλ' εὐόφθαλμον ἀκοῦσαι μόνον·
[2, 1265]	πάντα ἴσως χαλεπόν, ἐπεὶ καὶ	τὸ	νῦν εἰρημένον πλῆθος δεῖ μὴ
[2, 1261]	ἐριστικοὺς ποιεῖ συλλογισμούς· διό ἐστι	τὸ	πάντας τὸ αὐτὸ λέγειν ὡδὶ
[2, 1261]	δὴ δυσχερείας ἄλλας τε πολλὰς	τὸ	πάντων εἶναι τὰς γυναῖκας κοινάς,
[2, 1269]	ἀπειθεῖν ἐθισθείς. Ψεῦδος δὲ καὶ	τὸ	παράδειγμα τὸ περὶ τῶν τεχνῶν·
[2, 1266]	δημοκρατίας καὶ τυραννίδος, ἃς ἢ	τὸ	παράπαν οὐκ ἄν τις θείη
[2, 1269]	φεύγοντα. Ζητοῦσι δ' ὅλως οὐ	τὸ	πάτριον ἀλλὰ τἀγαθὸν πάντες· εἰκός
[2, 1262]	τοιούτους εἶναι τοὺς ἀρχομένους πρὸς	τὸ	πειθαρχεῖν καὶ μὴ νεωτερίζειν. Ὅλως
[2, 1269]	νόμος ἰσχὺν οὐδεμίαν ἔχει πρὸς	τὸ	πείθεσθαι παρὰ τὸ ἔθος, τοῦτο
[2, 1266]	ἀφεῖσθαι, τοῦτο δ' ὀλιγαρχικόν, καὶ	τὸ	πειρᾶσθαι πλείους ἐκ τῶν εὐπόρων
[2, 1263]	δυοῖν ἀρεταῖν φανερῶς, σωφροσύνης μὲν	τὸ	περὶ τὰς γυναῖκας (ἔργον γὰρ
[2, 1269]	ἐν ὅσαις πολιτείαις φαύλως ἔχει	τὸ	περὶ τὰς γυναῖκας, τὸ ἥμισυ
[2, 1266]	οἱ μὲν γὰρ πολλοὶ διὰ	τὸ	περὶ τὰς κτήσεις ἄνισον, ~οἱ
[2, 1263]	ἀπέχεσθαι διὰ σωφροσύνην) ἐλευθεριότητος δὲ	τὸ	περὶ τὰς κτήσεις· οὔτε γὰρ
[2, 1266]	ἄρχονται μᾶλλον. Δοκεῖ γάρ τισι	τὸ	περὶ τὰς οὐσίας εἶναι μέγιστον
[2, 1265]	καὶ τὸ τὰς κτήσεις ἰσάζοντα	τὸ	περὶ τὸ πλῆθος τῶν πολιτῶν
[2, 1269]	Ψεῦδος δὲ καὶ τὸ παράδειγμα	τὸ	περὶ τῶν τεχνῶν· οὐ γὰρ
[2, 1273]	δ' ἂν δόξειεν εἶναι καὶ	τὸ	πλείους ἀρχὰς τὸν αὐτὸν ἄρχειν·
[2, 1274]	ἀποτίνειν τῶν νηφόντων· διὰ γὰρ	τὸ	πλείους ὑβρίζειν μεθύοντας ἢ νήφοντας
[2, 1261]	λεγόμενον. Ἥκιστα γὰρ ἐπιμελείας τυγχάνει	τὸ	πλείστων κοινόν· τῶν γὰρ ἰδίων
[2, 1266]	τινες συστῆναι θέλουσι καὶ μέτριοι	τὸ	πλῆθος, αἰεὶ κατὰ τὴν τούτων
[2, 1261]	μὴ κατὰ κώμας ὦσι κεχωρισμένοι	τὸ	πλῆθος, ἀλλ' οἷον Ἀρκάδες) Διόπερ
[2, 1265]	πλείονα γεννᾶν, τοῦτο δὲ τιθέναι	τὸ	πλῆθος ἀποβλέποντα πρὸς τὰς τύχας,
[2, 1273]	ἂν ἀτυχία γένηταί τις καὶ	τὸ	πλῆθος ἀποστῇ τῶν ἀρχομένων, οὐδὲν
[2, 1265]	χώραν ἀλλὰ καὶ ἀπελθοῦσιν. Καὶ	τὸ	πλῆθος δὲ τῆς κτήσεως ὁρᾶν
[2, 1265]	ἔχειν, ἐάν τ' ἐλάττους ὦσι	τὸ	πλῆθος ἐάν τε πλείους. Μᾶλλον
[2, 1265]	Βαβυλωνίας ἤ τινος ἄλλης ἀπεράντου	τὸ	πλῆθος, ἐξ ἧς ἀργοὶ πεντακισχίλιοι
[2, 1270]	καὶ ὁπλίτας τρισμυρίους, οὐδὲ χίλιοι	τὸ	πλῆθος ἦσαν. Γέγονε δὲ διὰ
[2, 1266]	πλῆθος προσήκει καὶ τῶν τέκνων	τὸ	πλῆθος τάττειν· ἐὰν γὰρ ὑπεραίρῃ
[2, 1264]	δὴ οἵ γε τεχνῖται καὶ	τὸ	πλῆθος τὸ τῶν βαναύσων. Ἡ
[2, 1264]	(διαιρεῖται γὰρ εἰς δύο μέρη	τὸ	πλῆθος τῶν οἰκούντων, τὸ μὲν
[2, 1265]	ἴσους ᾠήθη δεῖν διαμένειν καὶ	τὸ	πλῆθος τῶν πολιτῶν, καὶ εἰ
[2, 1265]	τὰς κτήσεις ἰσάζοντα τὸ περὶ	τὸ	πλῆθος τῶν πολιτῶν μὴ κατασκευάζειν,
[2, 1264]	ῥᾴδιον, οὔτε τὸ διαφέρον μικρὸν,	τὸ	ποιούς τινας εἶναι τούτους πρὸς
[2, 1269]	Θετταλοῖς κατ' ἀρχὰς ἀφίσταντο διὰ	τὸ	πολεμεῖν ἔτι τοῖς προσχώροις, Ἀχαιοῖς
[2, 1266]	καὶ χωρὶς τῆς λύσεως φαῦλον	τὸ	πολλοὺς ἐκ πλουσίων γίνεσθαι πένητας·
[2, 1272]	διὰ τὸν τόπον· ξενηλασίας γὰρ	τὸ	πόρρω πεποίηκεν. Διὸ καὶ τὸ
[2, 1270]	ἐπικλήρων πολλῶν γινομένων, καὶ διὰ	τὸ	προῖκας διδόναι μεγάλας. Καίτοι βέλτιον
[2, 1267]	ἓν δὲ γεωργούς, τρίτον δὲ	τὸ	προπολεμοῦν καὶ τὰ ὅπλα ἔχον.
[2, 1264]	τοὺς γεωργούς, τὸ δὲ εἰς	τὸ	προπολεμοῦν μέρος· τρίτον δ' ἐκ
[2, 1267]	πονηρία τῶν ἀνθρώπων ἄπληστον, καὶ	τὸ	πρῶτον μὲν ἱκανὸν διωβελία μόνον,
[2, 1265]	πλῆθος τῶν πολιτῶν, καὶ εἰ	τὸ	πρῶτον τοὺς κλήρους ἀνίσους εἶχον
[2, 1269]	μὴ διὰ χρόνου πλῆθος, ὥστε	τὸ	ῥᾳδίως μεταβάλλειν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων
[2, 1267]	οὐσίας, ὥστε μὴ λωποδυτεῖν διὰ	τὸ	ῥιγοῦν ἢ πεινῆν, ἀλλὰ καὶ
[2, 1270]	τοῖς ἄλλοις μᾶλλον ὑπερβάλλει ἐπὶ	τὸ	σκληρόν, ὥστε μὴ δύνασθαι καρτερεῖν
[2, 1271]	σωτηρίαν ἐνόμιζον τῇ πόλει εἶναι	τὸ	στασιάζειν τοὺς βασιλεῖς. Οὐ καλῶς
[2, 1265]	γὰρ δεῖν, ὥσπερ ἐξ ἑτέρου	τὸ	στημόνιον ἐρίου γίνεται τῆς κρόκης,
[2, 1263]	πλείω δὲ πονοῦσιν. Ὅλως δὲ	τὸ	συζῆν καὶ κοινωνεῖν τῶν ἀνθρωπικῶν
[2, 1274]	μεθύουσιν ἔχειν μᾶλλον, ἀλλὰ πρὸς	τὸ	συμφέρον. Ἐγένετο δὲ καὶ Ἀνδροδάμας
[2, 1262]	τὸ κοινοὺς ποιήσαντα τοὺς υἱοὺς	τὸ	συνεῖναι μόνον ἀφελεῖν τῶν ἐρώντων,
[2, 1262]	Ἀριστοφάνην ὡς τῶν ἐρώντων διὰ	τὸ	σφόδρα φιλεῖν ἐπιθυμούντων συμφῦναι καὶ
[2, 1264]	ποιούς τινας εἶναι τούτους πρὸς	τὸ	σῴζεσθαι τὴν τῶν φυλάκων κοινωνίαν.
[2, 1265]	δὲ ζῆν, ἀλλὰ βελτίων ὅρος	τὸ	σωφρόνως καὶ ἐλευθερίως (χωρὶς γὰρ
[2, 1260]	καὶ δοκοῦσαι καλῶς ἔχειν, ἵνα	τό	τ' ὀρθῶς ἔχον ὀφθῇ καὶ
[2, 1274]	ἀναγκαιοτάτην ἀποδιδόναι τῷ δήμῳ δύναμιν,	τὸ	τὰς ἀρχὰς αἱρεῖσθαι καὶ εὐθύνειν
[2, 1269]	τοιοῦτον συμβέβηκεν. Αἴτιον δ' ἴσως	τὸ	τὰς γειτνιώσας πόλεις, ~καίπερ πολεμούσας
[2, 1273]	εἴ τι τοιοῦτον ἕτερον, καὶ	τὸ	τὰς δίκας ὑπὸ τῶν ἀρχείων
[2, 1265]	εἶναι ταύτας. Ἄτοπον δὲ καὶ	τὸ	τὰς κτήσεις ἰσάζοντα τὸ περὶ
[2, 1273]	πρὸς εὐπορίαν χάριν σχολῆς, φαῦλον	τὸ	τὰς μεγίστας ὠνητὰς εἶναι τῶν
[2, 1267]	μὲν οὖν τι τῶν συμφερόντων	τὸ	τὰς οὐσίας ἴσας εἶναι τοῖς
[2, 1266]	Δῆλον οὖν ὡς οὐχ ἱκανὸν	τὸ	τὰς οὐσίας ἴσας ποιῆσαι τὸν
[2, 1262]	κήδεσθαι τοὺς ἀνθρώπους καὶ φιλεῖν,	τό	τε ἴδιον καὶ τὸ ἀγαπητόν·
[2, 1268]	καὶ τοὺς τὴν κοινὴν γεωργοῦντας,	τό	τε πλῆθος ἄπορον ἔσται τῶν
[2, 1261]	τῶν λόγων. Ἔτι δὲ πρός,	τὸ	τέλος ὅ φησι τῇ πόλει
[2, 1271]	πάτριος, τὸν μὴ δυνάμενον τοῦτο	τὸ	τέλος φέρειν μὴ μετέχειν αὐτῆς.
[2, 1272]	Λακεδαίμονι κατὰ κεφαλὴν ἕκαστος εἰσφέρει	τὸ	τεταγμένον, εἰ δὲ μή, μετέχειν
[2, 1272]	ἔστιν. Ἐκεῖ μὲν γάρ, διὰ	τὸ	τὴν αἵρεσιν ἐκ πάντων εἶναι,
[2, 1270]	τὴν πόλιν ἀπώλεσαν, καὶ διὰ	τὸ	τὴν ἀρχὴν εἶναι λίαν μεγάλην
[2, 1262]	ἐρᾶν μόνον. Ἄτοπον δὲ καὶ	τὸ	τὴν συνουσίαν ἀφελεῖν δι' ἄλλην
[2, 1261]	οἷς δὲ μὴ δυνατὸν διὰ	τὸ	τὴν φύσιν ἴσους εἶναι πάντας,
[2, 1272]	ὁ κανών. Πάντων δὲ φαυλότατον	τὸ	τῆς ἀκοσμίας τῶν δυνατῶν, ἣν
[2, 1263]	τῇ γὰρ χρήσει τῶν κτημάτων	τὸ	τῆς ἐλευθεριότητος ἔργον ἐστίν. Εὐπρόσωπος
[2, 1274]	ἄξιον, πλὴν ἡ χαλεπότης διὰ	τὸ	τῆς ζημίας μέγεθος. Ἐγένετο δὲ
[2, 1266]	νομοθετοῦντας, ὃ λανθάνει νῦν, ὅτι	τὸ	τῆς οὐσίας τάττοντας πλῆθος προσήκει
[2, 1272]	πρὸς ἀλλήλους. Καίτοι τί διαφέρει	τὸ	τοιοῦτον ἢ διά τινος χρόνου
[2, 1272]	καλῶς· σημεῖον δὲ πολιτείας συντεταγμένης	τὸ	τὸν δῆμον ἑκουσίον διαμένειν ἐν
[2, 1274]	πολιτείας· νόμος δ' ἴδιος αὐτοῦ	τὸ	τοὺς μεθύοντας, ἄν τι πταίσωσι,
[2, 1267]	μᾶλλον τοῦ τὰς οὐσίας ὁμαλίζειν,	τὸ	τοὺς μὲν ἐπιεικεῖς τῇ φύσει
[2, 1274]	ὁ περὶ τὴν μέθην νόμος,	τὸ	τοὺς νήφοντας συμποσιαρχεῖν, καὶ τὴν
[2, 1265]	(χωρὶς γὰρ ἑκατέρῳ τῷ μὲν	τὸ	τρυφᾶν ἀκολουθήσει, τῷ δὲ τὸ
[2, 1272]	αὑτὸ εἶναι γένος μήτε τοῦτο	τὸ	τυχόν, εἴτε διαφέρον Ἐκ τούτων
[2, 1264]	τό γε πλῆθος τῆς πόλεως	τὸ	τῶν ἄλλων πολιτῶν γίνεται πλῆθος,
[2, 1269]	διῃρῆσθαι δεῖ νομίζειν εἴς τε	τὸ	τῶν ἀνδρῶν πλῆθος καὶ τὸ
[2, 1264]	γε τεχνῖται καὶ τὸ πλῆθος	τὸ	τῶν βαναύσων. Ἡ μὲν οὖν
[2, 1269]	τὸ τῶν ἀνδρῶν πλῆθος καὶ	τὸ	τῶν γυναικῶν, ὥστ' ἐν ὅσαις
[2, 1265]	γὰρ παιδείαν τὴν αὐτήν, καὶ	τὸ	τῶν ἔργων τῶν ἀναγκαίων ἀπεχομένους
[2, 1272]	Ὃ μὲν γὰρ ἔχει κακὸν	τὸ	τῶν ἐφόρων ἀρχεῖον, ὑπάρχει καὶ
[2, 1272]	τὸ πόρρω πεποίηκεν. Διὸ καὶ	τὸ	τῶν περιοίκων μένει τοῖς Κρησίν,
[2, 1271]	εἰσφέρουσί τε κακῶς· διὰ γὰρ	τὸ	τῶν Σπαρτιατῶν εἶναι τὴν πλείστην
[2, 1263]	δικαίως· οὐκ ἔστι δὲ τοῦτο	τὸ	φιλεῖν ἑαυτόν, ἀλλὰ τὸ μᾶλλον
[2, 1263]	ἢ δεῖ φιλεῖν, καθάπερ καὶ	τὸ	φιλοχρήματον, ἐπεὶ φιλοῦσί γε πάντες
[2, 1263]	τῶν τοιούτων. Ἀλλὰ μὴν καὶ	τὸ	χαρίσασθαι καὶ βοηθῆσαι φίλοις ἢ
[2, 1263]	δι' ἀρετὴν δ' ἔσται πρὸς	τὸ	χρῆσθαι, κατὰ τὴν παροιμίαν, κοινὰ
[2, 1260]	τ' ὀρθῶς ἔχον ὀφθῇ καὶ	τὸ	χρήσιμον, ἔτι δὲ τὸ ζητεῖν
[2, 1267]	σκεψάμενον ἐν πόσῳ χρόνῳ λήψεται	τὸ	χωρίον, λογίσασθαι τοῦ χρόνου τούτου
[2, 1264]	καὶ παρ' ἐκείνοις ἔσται τὰ	τοιαῦτα,	τίς ὁ τρόπος ἔσται τῆς
[2, 1262]	ἵππος. Ἔτι δὲ καὶ τὰς	τοιαύτας	δυσχερείας οὐ ῥᾴδιον εὐλαβηθῆναι τοῖς
[2, 1263]	κτήσεις ταύτας τε καὶ ἄλλας	τοιαύτας	ἔχει δυσχερείας, ὃν δὲ νῦν
[2, 1262]	ὂν ἐν τῇ πολιτείᾳ τῇ	τοιαύτῃ	ἢ πατέρα ὡς υἱῶν ἢ
[2, 1263]	ἐστίν. Εὐπρόσωπος μὲν οὖν ἡ	τοιαύτη	νομοθεσία καὶ φιλάνθρωπος ἂν εἶναι
[2, 1269]	τρυφερῶς. Ὥστ' ἀναγκαῖον ἐν τῇ	τοιαύτῃ	πολιτείᾳ τιμᾶσθαι τὸν πλοῦτον, ἄλλως
[2, 1274]	κησαν μὲν οὖν διὰ τὴν	τοιαύτην	αἰτίαν παρὰ τοῖς Θηβαίοις, νομοθέτης
[2, 1272]	χρόνου μηκέτι πόλιν εἶναι τὴν	τοιαύτην,	ἀλλὰ λύεσθαι τὴν πολιτικὴν κοινωνίαν;
[2, 1266]	καὶ μίαν, ἀλλὰ ταύτην εἶναι	τοιαύτην	ἐξ ἧς ἔσονται προαιρετικοὶ τοῦ
[2, 1262]	γίνεσθαι διὰ τὴν κοινωνίαν τὴν	τοιαύτην,	καὶ ἥκιστα λέγειν τὸν ἐμὸν
[2, 1266]	καὶ μοναρχίας δεῖ συνιστάναι τὴν	τοιαύτην	πολιτείαν, ἐκ τούτων φανερὸν καὶ
[2, 1264]	τις τοῖς ἔργοις ἴδοι τὴν	τοιαύτην	πολιτείαν κατασκευαζομένην· οὐ γὰρ δυνήσεται
[2, 1266]	ῥηθησομένων, ὅταν ἐπιβάλλῃ περὶ τῆς	τοιαύτης	πολιτείας ἡ σκέψις· ἔχει δὲ
[2, 1270]	οὗτος ᾧ ἂν θέλῃ δίδωσιν.	Τοιγαροῦν	δυναμένης τῆς χώρας χιλίους ἱππεῖς
[2, 1271]	γὰρ χρησίμη πρὸς τὸ κρατεῖν.	Τοιγαροῦν	ἐσῴζοντο μὲν πολεμοῦντες, ἀπώλλυντο δὲ
[2, 1274]	μὴ τὴν μὲν χρήσιμον εἶναι	τοῖν	χεροῖν τὴν δὲ ἄχρηστον. Δράκοντος
[2, 1267]	τὴν ταύτης ἰατρείαν ἀδικήσουσιν· οὐ	τοίνυν	διὰ ταύτην μόνον, ἀλλὰ καὶ
[2, 1261]	ἕτεροι ἑτέρας ἄρχουσιν ἀρχάς. Φανερὸν	τοίνυν	ἐκ τούτων ὡς οὔτε πέφυκε
[2, 1263]	ἀγροῖς κατὰ τὴν χώραν. Φανερὸν	τοίνυν	ὅτι βέλτιον εἶναι μὲν ἰδίας
[2, 1261]	ἕκαστος δ' αὐτῶν. Ὅτι μὲν	τοίνυν	παραλογισμός τίς ἐστι τὸ λέγειν
[2, 1269]	γυναικῶν φαίνονται κατοκώχιμοι πάντες οἱ	τοιοῦτοι.	Διὸ παρὰ τοῖς Λάκωσι τοῦθ'
[2, 1263]	ποιεῖν κοινάς· ὅπως δὲ γίνωνται	τοιοῦτοι,	τοῦ νομοθέτου τοῦτ' ἔργον ἴδιόν
[2, 1263]	τὴν πόλιν σπουδαίαν ἄτοπον τοῖς	τοιούτοις	οἴεσθαι διορθοῦν, ἀλλὰ μὴ τοῖς
[2, 1265]	γὰρ μόνον ἀναγκαῖόν ἐστιν αὐτὴν	τοιούτοις	χρῆσθαι πρὸς τὸν πόλεμον ὅπλοις
[2, 1265]	τόπους) εἰ δέ τις μὴ	τοιοῦτον	ἀποδέχεται βίον, μήτε τὸν ἴδιον
[2, 1273]	ἀριστοκρατικὸν θετέον, καὶ εἴ τι	τοιοῦτον	ἕτερον, καὶ τὸ τὰς δίκας
[2, 1272]	ἀλλήλους. Καίτοι τί διαφέρει τὸ	τοιοῦτον	ἢ διά τινος χρόνου μηκέτι
[2, 1262]	συμβαίνειν ἀνάγκη τοὐναντίον διὰ τὸν	τοιοῦτον	νόμον ὧν προσήκει τοὺς ὀρθῶς
[2, 1264]	ἀρχήν, ἐὰν μή τι σοφίζωνται	τοιοῦτον	οἷον Κρῆτες; Ἐκεῖνοι γὰρ τἆλλα
[2, 1269]	δὲ τοὺς Κρῆτας οὐδέν πω	τοιοῦτον	συμβέβηκεν. Αἴτιον δ' ἴσως τὸ
[2, 1269]	μὲν τοὺς ἄνδρας φανερός ἐστι	τοιοῦτος	ὤν, ἐπὶ δὲ τῶν γυναικῶν
[2, 1266]	γὰρ μὴ νεωτεροποιοὺς εἶναι τοὺς	τοιούτους.	Διότι μὲν οὖν ἔχει τινὰ
[2, 1262]	καὶ τῶν γυναικῶν, δεῖ δὲ	τοιούτους	εἶναι τοὺς ἀρχομένους πρὸς τὸ
[2, 1267]	τοὺς μὲν ἐπιεικεῖς τῇ φύσει	τοιούτους	παρασκευάζειν ὥστε μὴ βούλεσθαι πλεονεκτεῖν,
[2, 1261]	εἴδει διαφέρειν (διοίσει δὲ τῷ	τοιούτῳ	καὶ πόλις ἔθνους, ὅταν μὴ
[2, 1263]	πάντες ὡς εἰπεῖν ἕκαστον τῶν	τοιούτων.	Ἀλλὰ μὴν καὶ τὸ χαρίσασθαι
[2, 1264]	ἀγορανομικῶν καὶ τῶν ἄλλων τῶν	τοιούτων,	ἀποδιδοὺς μόνον τὴν παιδείαν τοῖς
[2, 1267]	οἱ πολλοὶ ζῶσιν. Τῶν οὖν	τοιούτων	ἀρχή, μᾶλλον τοῦ τὰς οὐσίας
[2, 1263]	πάντων χαλεπόν, καὶ μάλιστα τῶν	τοιούτων.	Δηλοῦσι δ' αἱ τῶν συναποδήμων
[2, 1262]	ἄλλους πολίτας, ὥστ' εὐλαβεῖσθαι τῶν	τοιούτων	τι πράττειν διὰ τὴν συγγένειαν.
[2, 1263]	κυσίν, κἂν δεηθῶσιν ἐφοδίων ἐν	τοῖς	ἀγροῖς κατὰ τὴν χώραν. Φανερὸν
[2, 1263]	Λακεδαίμονι τοῖς τε δούλοις χρῶνται	τοῖς	ἀλλήλων ὡς εἰπεῖν ἰδίοις, ἔτι
[2, 1270]	ἀνειμένη λίαν ἐστίν, ἐν δὲ	τοῖς	ἄλλοις μᾶλλον ὑπερβάλλει ἐπὶ τὸ
[2, 1261]	ὅσον ἑκάστῳ ἐπιβάλλει· πρὸς γὰρ	τοῖς	ἄλλοις ὡς ἑτέρου φροντίζοντος ὀλιγωροῦσι
[2, 1264]	τὰ αὐτὰ ἐπιτηδεύειν τὰς γυναῖκας	τοῖς	ἀνδράσιν, οἷς οἰκονομίας οὐδὲν μέτεστιν.
[2, 1270]	πρότερον, καὶ νῦν δὲ ἐν	τοῖς	Ἀνδρίοις· διαφθαρέντες γὰρ ἀργυρίῳ τινές,
[2, 1271]	διὰ φιλοτιμίαν καὶ διὰ φιλοχρηματίαν	τοῖς	ἀνθρώποις. Περὶ δὲ βασιλείας, εἰ
[2, 1273]	ἀποδιδόασι τῷ δήμῳ τὰ δόξαντα	τοῖς	ἄρχουσιν, ἀλλὰ κύριοι κρίνειν εἰσὶ
[2, 1269]	τοσοῦτον ὠφελήσεται κινήσας ὅσον βλαβήσεται	τοῖς	ἄρχουσιν ἀπειθεῖν ἐθισθείς. Ψεῦδος δὲ
[2, 1269]	οἱ εἵλωτες (ὥσπερ γὰρ ἐφεδρεύοντες	τοῖς	ἀτυχήμασι διατελοῦσιν) Περὶ δὲ τοὺς
[2, 1264]	τοῦ θεοῦ χρυσός, ἀλλ' ἀεὶ	τοῖς	αὐτοῖς. Φησὶ δὲ τοῖς μὲν
[2, 1274]	ἐπιζεφυρίοις, καὶ Χαρώνδας ὁ Καταναῖος	τοῖς	αὑτοῦ πολίταις καὶ ταῖς ἄλλαις
[2, 1269]	πολεμούσας ἀλλήλαις, μηδεμίαν εἶναι σύμμαχον	τοῖς	ἀφισταμένοις διὰ τὸ μὴ συμφέρειν
[2, 1271]	γὰρ γίνεται αἴτιος· ἐπὶ γὰρ	τοῖς	βασιλεῦσιν, οὖσι στρατηγοῖς ἀιδίοις, ἡ
[2, 1270]	δὲ καὶ καταλείπειν ἐξουσίαν ἔδωκε	τοῖς	βουλομένοις· καίτοι ταὐτὸ συμβαίνειν ἀναγκαῖον
[2, 1272]	ἀλλ' ἢ συνεπιψηφίσαι τὰ δόξαντα	τοῖς	γέρουσι καὶ τοῖς κόσμοις. Τὰ
[2, 1272]	δέκα εἰσίν· οἱ δὲ γέροντες	τοῖς	γέρουσιν, οὓς καλοῦσιν οἱ Κρῆτες
[2, 1262]	οἴεσθαι διαφέρειν. Ἔοικε δὲ μᾶλλον	τοῖς	γεωργοῖς εἶναι χρήσιμον τὸ κοινὰς
[2, 1264]	ὧν οὐδὲν διώρισται, πότερον καὶ	τοῖς	γεωργοῖς κοινὰς εἶναι δεῖ τὰς
[2, 1262]	πεφύκασιν ὅμοια ἀποδιδόναι τὰ τέκνα	τοῖς	γονεῦσιν, ὥσπερ ἡ ἐν Φαρσάλῳ
[2, 1264]	μὲν εὐθὺς γινομένοις μεῖξαι χρυσόν,	τοῖς	δ' ἄργυρον, χαλκὸν δὲ καὶ
[2, 1264]	ἀλλὰ τὰ μὲν οὐ συνῆκται,	τοῖς	δ' οὐ χρῶνται γινώσκοντες. Μάλιστα
[2, 1271]	γὰρ τοῖς μὲν οἱ εἵλωτες	τοῖς	δὲ Κρησὶν οἱ περίοικοι, ~καὶ
[2, 1269]	συμφέρειν καὶ αὐταῖς κεκτημέναις περιοίκους,	τοῖς	δὲ Λάκωσιν οἱ γειτνιῶντες ἐχθροὶ
[2, 1270]	συμβέβηκε κεκτῆσθαι πολλὴν λίαν οὐσίαν,	τοῖς	δὲ πάμπαν μικράν· διόπερ εἰς
[2, 1267]	μὲν οὐσία βραχεῖα καὶ ἐργασία,	τοῖς	δὲ σωφροσύνη· τρίτον δ' εἴ
[2, 1263]	μὲν χρήσιμα ποιεῖ τοῖς φίλοις,	τοῖς	δὲ χρῆται κοινοῖς, οἷον καὶ
[2, 1266]	μόνοις ἐπάναγκες τοῖς πρώτοις καὶ	τοῖς	δευτέροις· εἶτ' ἐκ τούτων ἴσον
[2, 1268]	αἱρετῶν. ~Τὰς δὲ κρίσεις ἐν	τοῖς	δικαστηρίοις οὐ διὰ ψηφοφορίας ᾤετο
[2, 1268]	περὶ τῆς κρίσεως) ἐν δὲ	τοῖς	δικαστηρίοις οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ καὶ
[2, 1264]	Κρῆτες; Ἐκεῖνοι γὰρ τἆλλα ταὐτὰ	τοῖς	δούλοις ἐφέντες μόνον ἀπειρήκασι τὰ
[2, 1260]	τῆς πολιτικῆς, τίς κρατίστη πασῶν	τοῖς	δυναμένοις ζῆν ὅτι μάλιστα κατ'
[2, 1263]	τοιούτοις οἴεσθαι διορθοῦν, ἀλλὰ μὴ	τοῖς	ἔθεσι καὶ τῇ φιλοσοφίᾳ καὶ
[2, 1273]	κρίνειν εἰσὶ καὶ τῷ βουλομένῳ	τοῖς	εἰσφερομένοις ἀντειπεῖν ἔξεστιν, ὅπερ ἐν
[2, 1266]	πλὴν οὐ πᾶσιν ἐπάναγκες ἦν	τοῖς	ἐκ τῶν τρίτων ἢ τετάρτων,
[2, 1272]	βασιλεῖς καὶ τὴν γερουσίαν ἀνάλογον	τοῖς	ἐκεῖ βασιλεῦσι καὶ γέρουσιν· καὶ
[2, 1263]	λαμβάνοντας πολλά, ὀλίγα δὲ πονοῦντας,	τοῖς	ἐλάττω μὲν λαμβάνουσι, πλείω δὲ
[2, 1261]	εἴρηται πρότερον· ἐπεὶ καὶ ἐν	τοῖς	ἐλευθέροις καὶ ἴσοις ἀνάγκη τοῦτ'
[2, 1272]	ἔφοροι τὴν αὐτὴν ἔχουσι δύναμιν	τοῖς	ἐν τῇ Κρήτῃ καλουμένοις κόσμοις,
[2, 1264]	τοῖς φύλαξιν, τὰ δ' ἄλλα	τοῖς	ἔξωθεν πεπλήρωκε τὸν λόγον καὶ
[2, 1274]	καὶ Ἀνδροδάμας Ῥηγῖνος νομοθέτης Χαλκιδεῦσι	τοῖς	ἐπὶ Θρᾴκης, οὗ τὰ περί
[2, 1274]	δ' ἐγένοντο Ζάλευκός τε Λοκροῖς	τοῖς	ἐπιζεφυρίοις, καὶ Χαρώνδας ὁ Καταναῖος
[2, 1264]	ἂν γένοιτο φανερὸν εἴ τις	τοῖς	ἔργοις ἴδοι τὴν τοιαύτην πολιτείαν
[2, 1263]	ἐν ταῖς ἀπολαύσεσι καὶ ἐν	τοῖς	ἔργοις μὴ γινομένων ἴσων ἀλλ'
[2, 1262]	τῆς φιλίας ἔργον, καθάπερ ἐν	τοῖς	ἐρωτικοῖς λόγοις ἴσμεν λέγοντα τὸν
[2, 1268]	εἴκοσι μνᾶς. Περὶ δὲ τοῦ	τοῖς	εὑρίσκουσί τι τῇ πόλει συμφέρον
[2, 1272]	τῶν ἑκατὸν καὶ τεττάρων ἀρχὴν	τοῖς	ἐφόροις (πλὴν ὃ οὐ χεῖρον·
[2, 1272]	λήμματος ἔστι τοῖς κόσμοις ὥσπερ	τοῖς	ἐφόροις, ~πόρρω γ' ἀποικοῦσιν ἐν
[2, 1261]	σῴζει τὰς πόλεις, ὥσπερ ἐν	τοῖς	Ἠθικοῖς εἴρηται πρότερον· ἐπεὶ καὶ
[2, 1269]	Μεσήνιοι καὶ Ἀρκάδες· ἐπεὶ καὶ	τοῖς	Θετταλοῖς κατ' ἀρχὰς ἀφίσταντο διὰ
[2, 1269]	γὰρ Θετταλῶν πενεστεία πολλάκις ἐπέθετο	τοῖς	Θετταλοῖς, ὁμοίως δὲ καὶ τοῖς
[2, 1274]	διὰ τὴν τοιαύτην αἰτίαν παρὰ	τοῖς	Θηβαίοις, νομοθέτης δ' αὐτοῖς ἐγένετο
[2, 1273]	αὐτὸν ἄρχειν· ὅπερ εὐδοκιμεῖ παρὰ	τοῖς	Καρχηδονίοις· ἓν γὰρ ὑφ' ἑνὸς
[2, 1273]	τρίτη, καθ' ἥνπερ συντέτακται καὶ	τοῖς	Καρχηδονίοις τὰ περὶ τὴν πολιτείαν·
[2, 1264]	τῆς ὅλης πολιτείας τίς ἔσται	τοῖς	κοινωνοῦσιν, οὔτ' εἴρηκεν ὁ Σωκράτης
[2, 1272]	ἰδιωτῶν· ἔξεστι δὲ καὶ μεταξὺ	τοῖς	κόσμοις ἀπειπεῖν τὴν ἀρχήν. Ταῦτα
[2, 1272]	τὰ δόξαντα τοῖς γέρουσι καὶ	τοῖς	κόσμοις. Τὰ μὲν οὖν τῶν
[2, 1272]	καλῶς. Οὐδὲν γὰρ λήμματος ἔστι	τοῖς	κόσμοις ὥσπερ τοῖς ἐφόροις, ~πόρρω
[2, 1267]	ἄριστος ὅρος τὸ μὴ λυσιτελεῖν	τοῖς	κρείττοσι διὰ τὴν ὑπερβολὴν πολεμεῖν,
[2, 1272]	περὶ τὰ συσσίτια βέλτιον τέτακται	τοῖς	Κρησὶν ἢ τοῖς Λάκωσι, φανερόν.
[2, 1272]	οὖν τῶν συσσιτίων ἔχει βέλτιον	τοῖς	Κρησὶν ἢ τοῖς Λάκωσιν. Ἐν
[2, 1272]	καὶ τὸ τῶν περιοίκων μένει	τοῖς	Κρησίν, οἱ δ' εἵλωτες ἀφίστανται
[2, 1269]	καὶ τῶν ἴσων ἀξιοῦσιν ἑαυτοὺς	τοῖς	κυρίοις, καὶ κακοπαθῶς ζῶντες ἐπιβουλεύουσι
[2, 1269]	πάντες οἱ τοιοῦτοι. Διὸ παρὰ	τοῖς	Λάκωσι τοῦθ' ὑπῆρχεν, καὶ πολλὰ
[2, 1272]	βέλτιον τέτακται τοῖς Κρησὶν ἢ	τοῖς	Λάκωσι, φανερόν. Τὰ δὲ περὶ
[2, 1272]	ἄλλους, μάλιστα δ' ἔνια παραπλησίως	τοῖς	Λάκωσιν. Αὗται γὰρ αἱ τρεῖς
[2, 1271]	καθάπερ ἐν Κρήτῃ· παρὰ δὲ	τοῖς	Λάκωσιν ἕκαστον δεῖ φέρειν, καὶ
[2, 1272]	ἔχει βέλτιον τοῖς Κρησὶν ἢ	τοῖς	Λάκωσιν. Ἐν μὲν γὰρ Λακεδαίμονι
[2, 1269]	ἀρχῆς μὲν οὖν ἔοικε συμβεβηκέναι	τοῖς	Λάκωσιν εὐλόγως ἡ τῶν γυναικῶν
[2, 1269]	τοῖς Θετταλοῖς, ὁμοίως δὲ καὶ	τοῖς	Λάκωσιν οἱ εἵλωτες (ὥσπερ γὰρ
[2, 1263]	Ταῦτά τε δὴ οὐ συμβαίνει	τοῖς	λίαν ἓν ποιοῦσι τὴν πόλιν,
[2, 1271]	Μετέχειν μὲν γὰρ οὐ ῥᾴδιον	τοῖς	λίαν πένησιν, ὅρος δὲ τῆς
[2, 1261]	διὰ τὸ διττὸν καὶ ἐν	τοῖς	λόγοις ἐριστικοὺς ποιεῖ συλλογισμούς· διό
[2, 1268]	τε τὴν τροφὴν λήψονται καὶ	τοῖς	μαχίμοις παρέξουσιν; Ταῦτα δὴ πάντα
[2, 1262]	κτήσεως, τίνα τρόπον δεῖ κατασκευάζεσθαι	τοῖς	μέλλουσι πολιτεύεσθαι τὴν ἀρίστην πολιτείαν,
[2, 1270]	τῆς κτήσεως ἐπιτιμήσειεν ἄν τις.	Τοῖς	μὲν γὰρ αὐτῶν συμβέβηκε κεκτῆσθαι
[2, 1264]	ἀεὶ τοῖς αὐτοῖς. Φησὶ δὲ	τοῖς	μὲν εὐθὺς γινομένοις μεῖξαι χρυσόν,
[2, 1266]	κληρωτοὺς κοινὸν ἀμφοῖν, τὸ δὲ	τοῖς	μὲν εὐπορωτέροις ἐπάναγκες ἐκκλησιάζειν εἶναι
[2, 1271]	τὴν Λακωνικήν. Γεωργοῦσί τε γὰρ	τοῖς	μὲν οἱ εἵλωτες τοῖς δὲ
[2, 1267]	οὖν ἄκος τῶν τριῶν τούτων;	Τοῖς	μὲν οὐσία βραχεῖα καὶ ἐργασία,
[2, 1264]	στάσεως αἴτιον γίνεται καὶ παρὰ	τοῖς	μηδὲν ἀξίωμα κεκτημένοις, ἦ που
[2, 1274]	συμπτώματος (τῆς ναυαρχίας γὰρ ἐν	τοῖς	Μηδικοῖς ὁ δῆμος αἴτιος γενόμενος
[2, 1266]	τὸν καθ' ἡμέραν) ~Ἐν δὲ	τοῖς	νόμοις εἴρηται τούτοις ὡς δέον
[2, 1271]	τις, ~ὅπερ καὶ Πλάτων ἐν	τοῖς	Νόμοις ἐπιτετίμηκεν· πρὸς γὰρ μέρος
[2, 1274]	νόμους ἔθηκεν· ἴδιον δ' ἐν	τοῖς	νόμοις οὐδὲν ἔστιν ὅ τι
[2, 1265]	λεκτέον ὕστερον. Ἐλλέλειπται δ' ἐν	τοῖς	νόμοις τούτοις καὶ τὰ περὶ
[2, 1265]	πάντες κατὰ μέγεθος· ἐν δὲ	τοῖς	νόμοις τούτοις τοὐναντίον ἐστίν. Ἀλλὰ
[2, 1266]	περὶ τὴν πολιτείαν τὴν ἐν	τοῖς	Νόμοις τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον.
[2, 1263]	ἔθεσι καὶ τῇ φιλοσοφίᾳ καὶ	τοῖς	νόμοις, ὥσπερ τὰ περὶ τὰς
[2, 1262]	ὧν οὐδέτερον οἷόν τε ὑπάρχειν	τοῖς	οὕτω πολιτευομένοις. Ἀλλὰ μὴν καὶ
[2, 1268]	συμφέρον, ὅπως τυγχάνωσι τιμῆς, καὶ	τοῖς	παισὶ τῶν ἐν τῷ πολέμῳ
[2, 1270]	Μετὰ γὰρ τὰ νῦν ῥηθέντα	τοῖς	περὶ τὴν ἀνωμαλίαν τῆς κτήσεως
[2, 1274]	νήφοντας συμποσιαρχεῖν, καὶ τὴν ἐν	τοῖς	πολεμικοῖς ἄσκησιν ὅπως ἀμφιδέξιοι γίνωνται
[2, 1265]	οὐδὲν ἧττον δεῖ φοβεροὺς εἶναι	τοῖς	πολεμίοις, μὴ μόνον ἐλθοῦσιν εἰς
[2, 1265]	πόλεσι, πενίας ἀναγκαῖον αἴτιον γίνεσθαι	τοῖς	πολίταις, ἡ δὲ πενία στάσιν
[2, 1267]	τὸ τὰς οὐσίας ἴσας εἶναι	τοῖς	πολίταις πρὸς τὸ μὴ στασιάζειν
[2, 1264]	προσέχειν τῷ πολλῷ χρόνῳ καὶ	τοῖς	πολλοῖς ἔτεσιν, ἐν οἷς οὐκ
[2, 1273]	κατά τινα διάνοιαν ἣ συνδοκεῖ	τοῖς	πολλοῖς· οὐ γὰρ μόνον ἀριστίνδην
[2, 1270]	τύχην τοῦτο συμπέπτωκεν, συμφερόντως ἔχει	τοῖς	πράγμασιν· δεῖ γὰρ τὴν πολιτείαν
[2, 1269]	ἀφίσταντο διὰ τὸ πολεμεῖν ἔτι	τοῖς	προσχώροις, Ἀχαιοῖς καὶ Περραιβοῖς καὶ
[2, 1266]	δὲ τοῦ τετάρτου μόνοις ἐπάναγκες	τοῖς	πρώτοις καὶ τοῖς δευτέροις· εἶτ'
[2, 1270]	χρόνον, καί φασιν εἶναί ποτε	τοῖς	Σπαρτιάταις καὶ μυρίους· οὐ μὴν
[2, 1271]	καὶ περὶ τὰ κοινὰ χρήματα	τοῖς	Σπαρτιάταις. Οὔτε γὰρ ἐν τῷ
[2, 1263]	κτήσεις ἐν Λακεδαίμονι καὶ Κρήτῃ	τοῖς	συσσιτίοις ὁ νομοθέτης ἐκοίνωσε. ~Δεῖ
[2, 1272]	τὰς κοινὰς λειτουργίας, τὸ δὲ	τοῖς	συσσιτίοις, ὥστ' ἐκ κοινοῦ τρέφεσθαι
[2, 1268]	οἱ δὲ γεωργοὶ πορίζοντες μὲν	τοῖς	τὰ ὅπλα κεκτημένοις τὴν τροφὴν
[2, 1262]	τοιαύτας δυσχερείας οὐ ῥᾴδιον εὐλαβηθῆναι	τοῖς	ταύτην κατασκευάζουσι τὴν κοινωνίαν, οἷον
[2, 1263]	κοινοῖς, οἷον καὶ ἐν Λακεδαίμονι	τοῖς	τε δούλοις χρῶνται τοῖς ἀλλήλων
[2, 1261]	κοιναῖς χρώμενοι ταῖς γυναιξὶ καὶ	τοῖς	τέκνοις, ἀλλὰ πάντες μέν, οὐχ
[2, 1262]	γὰρ τὰς ὁμοιότητας αἳ γίνονται	τοῖς	τέκνοις πρὸς τοὺς γεννήσαντας ἀναγκαῖον
[2, 1264]	ἄργυρον, χαλκὸν δὲ καὶ σίδηρον	τοῖς	τεχνίταις μέλλουσιν ἔσεσθαι καὶ γεωργοῖς.
[2, 1263]	ἔσεσθαι τὴν πόλιν σπουδαίαν ἄτοπον	τοῖς	τοιούτοις οἴεσθαι διορθοῦν, ἀλλὰ μὴ
[2, 1265]	μὴ λανθάνειν ὅτι χώρας δεήσει	τοῖς	τοσούτοις Βαβυλωνίας ἤ τινος ἄλλης
[2, 1271]	τάξιν τῶν νόμων ὑπάρχουσαν ἐν	τοῖς	τότε κατοικοῦσιν. Διὸ καὶ νῦν
[2, 1269]	ὥστε ἄτοπον τὸ μένειν ἐν	τοῖς	τούτων δόγμασιν. Πρὸς δὲ τούτοις
[2, 1272]	τὰ μὲν συσσίτια τῶν ἑταιριῶν	τοῖς	φιδιτίοις, τὴν δὲ τῶν ἑκατὸν
[2, 1263]	ἔχων τὰ μὲν χρήσιμα ποιεῖ	τοῖς	φίλοις, τοῖς δὲ χρῆται κοινοῖς,
[2, 1264]	τοιούτων, ἀποδιδοὺς μόνον τὴν παιδείαν	τοῖς	φύλαξιν. Ἔτι δὲ κυρίους ποιεῖ
[2, 1262]	γυναῖκας καὶ τοὺς παῖδας ἢ	τοῖς	φύλαξιν· ~ἧττον γὰρ ἔσται φιλία
[2, 1264]	καὶ παιδείας μετέχειν τῆς αὐτῆς	τοῖς	φύλαξιν, τὰ δ' ἄλλα τοῖς
[2, 1262]	φύλακας καὶ πάλιν οἱ παρὰ	τοῖς	φύλαξιν τοὺς ἄλλους πολίτας, ὥστ'
[2, 1267]	Πειραιᾶ κατέτεμεν, γενόμενος καὶ περὶ	τὸν	ἄλλον βίον περιττότερος διὰ φιλοτιμίαν
[2, 1265]	κατά τε τὰ συσσίτια καὶ	τὸν	ἄλλον βίον τὸν καθ' ἡμέραν)
[2, 1271]	βουλόμενον καὶ μὴ βουλόμενον ἄρχειν	τὸν	ἄξιον τῆς ἀρχῆς. Νῦν δ'
[2, 1271]	παιδαριώδης, καὶ τὸ αὐτὸν αἰτεῖσθαι	τὸν	ἀξιωθησόμενον τῆς ἀρχῆς οὐκ ὀρθῶς
[2, 1268]	Ἔτι δ' οὐδὲν ἐπιορκεῖν ἀναγκάζει	τὸν	ἁπλῶς ἀποδικάσαντα ἢ καταδικάσαντα, εἴπερ
[2, 1273]	αἱρεῖσθαι τοὺς ἄρχοντας· ἀδύνατον γὰρ	τὸν	ἀποροῦντα καλῶς ἄρχειν καὶ σχολάζειν.
[2, 1269]	μυθολογήσας πρῶτος οὐκ ἀλόγως συζεῦξαι	τὸν	Ἄρην πρὸς τὴν Ἀφροδίτην· ἢ
[2, 1272]	πλὴν οἱ μὲν ἔφοροι πέντε	τὸν	ἀριθμὸν οἱ δὲ κόσμοι δέκα
[2, 1267]	δίκαι γίνονται, τρία ταῦτ' εἶναι	τὸν	ἀριθμόν, ὕβριν βλάβην θάνατον. Ἐνομοθέτει
[2, 1262]	πολιτῶν ἢ κακῶς, ὁπόστος τυγχάνει	τὸν	ἀριθμὸν ὤν, οἷον ἐμὸς ἢ
[2, 1262]	τοῖς ἐρωτικοῖς λόγοις ἴσμεν λέγοντα	τὸν	Ἀριστοφάνην ὡς τῶν ἐρώντων διὰ
[2, 1267]	ἔλαττον τούτου λαβὼν ἐκλιπεῖν ἤδη	τὸν	Ἀταρνέα· ταῦτα δ' εἰπὼν ἐποίησε
[2, 1273]	εἶναι καὶ τὸ πλείους ἀρχὰς	τὸν	αὐτὸν ἄρχειν· ὅπερ εὐδοκιμεῖ παρὰ
[2, 1273]	τὸν νομοθέτην, καὶ μὴ προστάττειν	τὸν	αὐτὸν αὐλεῖν καὶ σκυτοτομεῖν. Ὥσθ'
[2, 1261]	μέρος ὥσπερ ἂν ἄλλοι γενόμενοι.	Τὸν	αὐτὸν δὴ τρόπον ἀρχόντων ἕτεροι
[2, 1261]	(ἕκαστος γὰρ υἱὸν ἑαυτοῦ φήσει	τὸν	αὐτὸν καὶ γυναῖκα δὴ τὴν
[2, 1262]	ὁ δὲ ἀδελφὸν αὑτοῦ προσαγορεύει	τὸν	αὐτόν, ὁ δ' ἀνεψιόν, ἢ
[2, 1264]	ἢ κοινούς. Εἰ μὲν γὰρ	τὸν	αὐτὸν τρόπον κοινὰ πάντα πάντων,
[2, 1271]	Διὸ καὶ νῦν οἱ περίοικοι	τὸν	αὐτὸν τρόπον χρῶνται αὐτοῖς, ὡς
[2, 1271]	μὴ καθάπερ νῦν, ἀλλὰ κατὰ	τὸν	αὑτοῦ βίον ἕκαστον κρίνεσθαι τῶν
[2, 1267]	Ἀταρνέα· ταῦτα δ' εἰπὼν ἐποίησε	τὸν	Αὐτοφραδάτην σύννουν γενόμενον παύσασθαι τῆς
[2, 1269]	Δῆλον οὖν ὡς οὐκ ἐξευρίσκουσι	τὸν	βέλτιστον τρόπον οἷς τοῦτο συμβαίνει
[2, 1274]	Ἀλκυόνης, ἀπῆλθεν εἰς Θήβας· κἀκεῖ	τὸν	βίον ἐτελεύτησαν ἀμφότεροι. Καὶ νῦν
[2, 1271]	τέλος δὲ ἐπιθέμενος τῇ Σικελίᾳ	τὸν	βίον ἐτελεύτησεν ἐκεῖ περὶ Καμικόν.
[2, 1273]	οὐδ' ὡντινωνοῦν, ἀλλὰ διετέλεσαν ἰδιωτεύοντες	τὸν	βίον, περὶ ὧν εἴ τι
[2, 1263]	κοινὴν καὶ μίαν ποιεῖν· καὶ	τόν	γε μέλλοντα παιδείαν εἰσάγειν καὶ
[2, 1266]	ὁ τῶν τέκνων ἀριθμός, ἀνάγκη	τόν	γε νόμον λύεσθαι, καὶ χωρὶς
[2, 1274]	Κορινθίων χώραν τὸν μὲν σύνοπτον	τὸν	δ' οὐ σύνοπτον. Μυθολογοῦσι γὰρ
[2, 1274]	καὶ τὴν τῶν ἀρχῶν αἵρεσιν,	τὸν	δὲ δῆμον καταστῆσαι, τὰ δικαστήρια
[2, 1270]	γεννήσαντα τρεῖς υἱοὺς ἄφρουρον εἶναι,	τὸν	δὲ τέτταρας ἀτελῆ πάντων. Καίτοι
[2, 1274]	ἡ Κορινθία ἀπὸ τοῦ χώματος,	τὸν	δὲ Φιλόλαον ὅπως ἄποπτος. κησαν
[2, 1272]	σημεῖον δὲ πολιτείας συντεταγμένης τὸ	τὸν	δῆμον ἑκουσίον διαμένειν ἐν τῇ
[2, 1272]	δυναστεία μᾶλλον. Εἰώθασι δὲ διαλαμβάνοντες	τὸν	δῆμον καὶ τοὺς φίλους ἀναρχίαν
[2, 1273]	τὰ δὲ μὴ προσάγειν πρὸς	τὸν	δῆμον οἱ βασιλεῖς κύριοι μετὰ
[2, 1272]	Τὸ δ' ἡσυχάζειν μὴ μετέχοντα	τὸν	δῆμον οὐδὲν σημεῖον τοῦ τετάχθαι
[2, 1273]	λίαν ἄκρατον οὖσαν, καὶ δουλεύοντα	τὸν	δῆμον παῦσαι, καὶ δημοκρατίαν καταστῆσαι
[2, 1268]	δίκης ἁπλῶς γεγραμμένης, καὶ γίνεσθαι	τὸν	δικαστὴν διαιτητήν. Τοῦτο δὲ ἐν
[2, 1262]	τὴν τοιαύτην, καὶ ἥκιστα λέγειν	τὸν	ἐμὸν ἢ υἱὸν πατέρα ἢ
[2, 1261]	οὕτω βέλτιον ἔχειν, ἢ κατὰ	τὸν	ἐν τῇ Πολιτείᾳ γεγραμμένον νόμον;
[2, 1262]	οὖν ἀνάγκη ἀμφοτέρους ἐφθάρθαι ἢ	τὸν	ἕνα, ἐν δὲ τῇ πόλει
[2, 1261]	τῆς πόλεως φαίημεν ἄν, καὶ	τὸν	ἕνα τῆς οἰκίας· ὥστ' εἰ
[2, 1274]	ἐκεῖνος τὴν πόλιν ἔλιπε διαμισήσας	τὸν	ἔρωτα τὸν τῆς μητρὸς Ἀλκυόνης,
[2, 1262]	~Ἔτι οὕτως ἕκαστος ἐμὸς λέγει	τὸν	εὖ πράττοντα τῶν πολιτῶν ἢ
[2, 1265]	μὴ τοιοῦτον ἀποδέχεται βίον, μήτε	τὸν	ἴδιον μήτε τὸν κοινὸν τῆς
[2, 1265]	συσσίτια καὶ τὸν ἄλλον βίον	τὸν	καθ' ἡμέραν) ~Ἐν δὲ τοῖς
[2, 1265]	βίον, μήτε τὸν ἴδιον μήτε	τὸν	κοινὸν τῆς πόλεως, ὅμως οὐδὲν
[2, 1261]	οὐδὲ τοῦτο ἀποδείκνυσθαι φαίνεται κατὰ	τὸν	λόγον, ἐὰν πάντες ἅμα λέγωσι
[2, 1264]	δ' ἄλλα τοῖς ἔξωθεν πεπλήρωκε	τὸν	λόγον καὶ περὶ τῆς παιδείας,
[2, 1271]	διήρθρωται τῶν νεωτέρων. Φασὶ γὰρ	τὸν	Λυκοῦργον, ὅτε τὴν ἐπιτροπείαν τὴν
[2, 1270]	γυναῖκάς φασι μὲν ἄγειν ἐπιχειρῆσαι	τὸν	Λυκοῦργον ὑπὸ τοὺς νόμους, ὡς
[2, 1270]	παῖδας· ἔστι γὰρ αὐτοῖς νόμος	τὸν	μὲν γεννήσαντα τρεῖς υἱοὺς ἄφρουρον
[2, 1274]	αὐτοὺς οὕτω τάξασθαι τὴν ταφήν,	τὸν	μὲν Διοκλέα διὰ τὴν ἀπέχθειαν
[2, 1274]	δὲ τὴν τῶν Κορινθίων χώραν	τὸν	μὲν σύνοπτον τὸν δ' οὐ
[2, 1271]	οὗτός ἐστιν αὐτοῖς ὁ πάτριος,	τὸν	μὴ δυνάμενον τοῦτο τὸ τέλος
[2, 1264]	δεῖν εὐδαίμονα ποιεῖν τὴν πόλιν	τὸν	νομοθέτην. Ἀδύνατον δὲ εὐδαιμονεῖν ὅλην,
[2, 1266]	τὸ τὰς οὐσίας ἴσας ποιῆσαι	τὸν	νομοθέτην, ἀλλὰ τοῦ μέσου στοχαστέον.
[2, 1271]	δὲ τοῦτον πεπαιδευμένων ὥστε καὶ	τὸν	νομοθέτην αὐτὸν ἀπιστεῖν ὡς οὐκ
[2, 1270]	μεγίστης ἀρχῆς, ὥστ' εἴτε διὰ	τὸν	νομοθέτην εἴτε διὰ τύχην τοῦτο
[2, 1273]	δ' ὅπως γίνηται τοῦθ' ὁρᾶν	τὸν	νομοθέτην, καὶ μὴ προστάττειν τὸν
[2, 1273]	δεῖ δὲ ἀστασιάστους εἶναι διὰ	τὸν	νομοθέτην. Νῦν δέ, ἂν ἀτυχία
[2, 1265]	ἀδύνατον. Λέγεται δ' ὡς δεῖ	τὸν	νομοθέτην πρὸς δύο βλέποντα τιθέναι
[2, 1270]	μὴ δύνασθαι καρτερεῖν ἀλλὰ λάθρᾳ	τὸν	νόμον ἀποδιδράσκοντας ἀπολαύειν τῶν σωματικῶν
[2, 1267]	τῶν πόλεων διαίρεσιν εὗρε καὶ	τὸν	Πειραιᾶ κατέτεμεν, γενόμενος καὶ περὶ
[2, 1271]	τοῦ βασιλέως καταλιπὼν ἀπεδήμησεν, τότε	τὸν	πλεῖστον διατρῖψαι χρόνον περὶ Κρήτην
[2, 1269]	ἐν τῇ τοιαύτῃ πολιτείᾳ τιμᾶσθαι	τὸν	πλοῦτον, ἄλλως τε κἂν τύχωσι
[2, 1273]	γὰρ ὁ νόμος οὗτος ποιεῖ	τὸν	πλοῦτον μᾶλλον τῆς ἀρετῆς, καὶ
[2, 1269]	τῶν ἐγκυκλίων, ἀλλ' εἴπερ, πρὸς	τὸν	πόλεμον, βλαβερώταται καὶ πρὸς ταῦθ'
[2, 1265]	ἐστιν αὐτὴν τοιούτοις χρῆσθαι πρὸς	τὸν	πόλεμον ὅπλοις ἃ χρήσιμα κατὰ
[2, 1270]	πρὸς Ἀργείους πόλεμον καὶ πάλιν	τὸν	πρὸς Ἀρκάδας καὶ Μεσηνίους· σχολάσαντες
[2, 1263]	τὴν συμφωνίαν ποιήσειεν ὁμοφωνίαν ἢ	τὸν	ῥυθμὸν βάσιν μίαν. Ἀλλὰ δεῖ
[2, 1270]	παρεῖχον τῷ νομοθέτῃ προωδοπεποιημένους διὰ	τὸν	στρατιωτικὸν βίον (πολλὰ γὰρ ἔχει
[2, 1270]	στρατείας ἀπεξενοῦντο πολὺν χρόνον, πολεμοῦντες	τόν	τε πρὸς Ἀργείους πόλεμον καὶ
[2, 1274]	πόλιν ἔλιπε διαμισήσας τὸν ἔρωτα	τὸν	τῆς μητρὸς Ἀλκυόνης, ἀπῆλθεν εἰς
[2, 1262]	δὲ συμβαίνειν ἀνάγκη τοὐναντίον διὰ	τὸν	τοιοῦτον νόμον ὧν προσήκει τοὺς
[2, 1272]	Ἀλλά, καθάπερ εἴρηται, σῴζεται διὰ	τὸν	τόπον· ξενηλασίας γὰρ τὸ πόρρω
[2, 1270]	ταύτην ἐξ ἁπάντων μέν, μὴ	τὸν	τρόπον δὲ τοῦτον ὃν νῦν
[2, 1271]	καὶ σώματος, καὶ διανοίας γῆρας)	~τὸν	τρόπον δὲ τοῦτον πεπαιδευμένων ὥστε
[2, 1268]	δὲ τέτταρας, καὶ τοῦτον δὴ	τὸν	τρόπον δῆλον ὅτι μεριοῦσιν· οἱ
[2, 1266]	ἐν τοῖς Νόμοις τοῦτον ἔχει	τὸν	τρόπον. Εἰσὶ δέ τινες πολιτεῖαι
[2, 1274]	κατέστησε Περικλῆς, καὶ τοῦτον δὴ	τὸν	τρόπον ἕκαστος τῶν δημαγωγῶν προήγαγεν
[2, 1263]	(λέγονται δέ τινες καὶ τοῦτον	τὸν	τρόπον κοινωνεῖν τῶν βαρβάρων) ἢ
[2, 1262]	ἐμὸς ἢ τοῦ δεῖνος, τοῦτον	τὸν	τρόπον λέγων καθ' ἕκαστον τῶν
[2, 1271]	μέγα λίαν τὸ δῶρον, καὶ	τὸν	τρόπον οὐ τοῦτον λέγομεν διδόναι
[2, 1267]	ποτε κατεσκεύαζεν Ἀθήνησἰ τοῦτον ἔχειν	τὸν	τρόπον. Περὶ μὲν οὖν τῆς
[2, 1274]	ὑπὸ τινῶν εἰρημένας, ἔστω τεθεωρημένα	τὸν	τρόπον τοῦτον.
[2, 1263]	φίλων. Ἔστι δὲ καὶ νῦν	τὸν	τρόπον τοῦτον ἐν ἐνίαις πόλεσιν
[2, 1262]	καὶ τὰς γυναῖκας κοινωνίας διωρίσθω	τὸν	τρόπον τοῦτον. Ἐχόμενον δὲ τούτων
[2, 1261]	ἣν αἰτίαν φησὶ δεῖν νενομοθετῆσθαι	τὸν	τρόπον τοῦτον ὁ Σωκράτης, οὐ
[2, 1262]	γὰρ ἴδιον ἀνεψιὸν εἶναι ἢ	τὸν	τρόπον τοῦτον υἱόν. Οὐ μὴν
[2, 1261]	ἢ χρόνου. Καὶ συμβαίνει δὴ	τὸν	τρόπον τοῦτον ὥστε πάντας ἄρχειν,
[2, 1273]	αἵπερ δικαίως εὐδοκιμοῦσι, τοῦτον ἔχει	τὸν	τρόπον. Τῶν δὲ ἀποφηναμένων τι
[2, 1269]	τι πρὸς τὴν ὑπόθεσιν καὶ	τὸν	τρόπον ὑπεναντίως τῆς προκειμένης αὐτοῖς
[2, 1269]	συγγενῶν, ἔνοχον εἶναι τῷ φόνῳ	τὸν	φεύγοντα. Ζητοῦσι δ' ὅλως οὐ
[2, 1269]	τι παράσχηται μαρτύρων ὁ διώκων	τὸν	φόνον τῶν αὑτοῦ συγγενῶν, ἔνοχον
[2, 1272]	καθάπερ εἴρηται, σῴζεται διὰ τὸν	τόπον·	ξενηλασίας γὰρ τὸ πόρρω πεποίηκεν.
[2, 1260]	τόπου κοινωνεῖν· ὁ μὲν γὰρ	τόπος	εἷς ὁ τῆς μιᾶς πόλεως,
[2, 1271]	τῆς Ἀσίας τοῦ περὶ Τριόπιον	τόπου	καὶ Ῥόδου. Διὸ καὶ τὴν
[2, 1260]	ἐστι, καὶ πρῶτον ἀνάγκη τοῦ	τόπου	κοινωνεῖν· ὁ μὲν γὰρ τόπος
[2, 1265]	ἀλλὰ καὶ πρὸς τοὺς ἔξω	τόπους)	εἰ δέ τις μὴ τοιοῦτον
[2, 1265]	προσθεῖναι καὶ πρὸς τοὺς γειτνιῶντας	τόπους,	πρῶτον μὲν εἰ δεῖ τὴν
[2, 1272]	Περὶ μὲν οὖν ταύτης εἰρήσθω	τοσαῦθ'	ἡμῖν τῆς πολιτείας. Πολιτεύεσθαι δὲ
[2, 1265]	ἑτέρως διορίσαι τῷ σαφῶς μᾶλλον.	Τοσαύτην	γὰρ εἶναί φησι δεῖν ὥστε
[2, 1267]	ὡς ἂν καὶ μὴ ἐχόντων	τοσαύτην	οὐσίαν. Οἷον Εὔβουλος Αὐτοφραδάτου μέλλοντος
[2, 1265]	λανθάνειν ὅτι χώρας δεήσει τοῖς	τοσούτοις	Βαβυλωνίας ἤ τινος ἄλλης ἀπεράντου
[2, 1268]	μὲν ὁ δικαστὴς οἴηται, μὴ	τοσοῦτον	δ' ὅσον ὁ δικαζόμενος; Ὁ
[2, 1267]	τοὺς ἔξωθεν κινδύνους· διόπερ οὔτε	τοσοῦτον	δεῖ πλῆθος ὑπάρχειν ὅσου οἱ
[2, 1271]	οὖν τῆς Λακεδαιμονίων πολιτείας ἐπὶ	τοσοῦτον	εἰρήσθω· ταῦτα γάρ ἐστιν ἃ
[2, 1269]	καὶ τῶν ἀρχόντων· οὐ γὰρ	τοσοῦτον	ὠφελήσεται κινήσας ὅσον βλαβήσεται τοῖς
[2, 1265]	τὰς οὐσίας εἰς ὁποσονοῦν πλῆθος,	τότε	δὲ ἀδιαιρέτων οὐσῶν ἀνάγκη τοὺς
[2, 1261]	οἰκίας, καὶ βούλεταί γ' ἤδη	τότε	εἶναι πόλις ὅταν αὐτάρκη συμβαίνῃ
[2, 1265]	ἀκριβῶς ἔχειν περὶ τὰς πόλεις	τότε	καὶ νῦν· νῦν μὲν γὰρ
[2, 1271]	τῶν νόμων ὑπάρχουσαν ἐν τοῖς	τότε	κατοικοῦσιν. Διὸ καὶ νῦν οἱ
[2, 1270]	τῆς πολιτείας, ὥστ' οὐ γίνεσθαι	τότε	ὀλιγανθρωπίαν, πολεμούντων πολὺν χρόνον, καί
[2, 1271]	Χαριλάου τοῦ βασιλέως καταλιπὼν ἀπεδήμησεν,	τότε	τὸν πλεῖστον διατρῖψαι χρόνον περὶ
[2, 1271]	ὅτε τὴν ἐπιτροπείαν τὴν Χαριλάου	τοῦ	βασιλέως καταλιπὼν ἀπεδήμησεν, τότε τὸν
[2, 1262]	ἀριθμὸν ὤν, οἷον ἐμὸς ἢ	τοῦ	δεῖνος, τοῦτον τὸν τρόπον λέγων
[2, 1266]	τιμήματος, εἶτα πάλιν ἴσους ἐκ	τοῦ	δευτέρου· εἶτ' ἐκ τῶν τρίτων,
[2, 1268]	τοὺς δ' ἄρχοντας αἱρετοὺς ὑπὸ	τοῦ	δήμου εἶναι πάντας. Δῆμον δ'
[2, 1265]	ἐφόρων ἀρχὴν διὰ τὸ ἐκ	τοῦ	δήμου εἶναι τοὺς ἐφόρους· οἱ
[2, 1273]	ἐκφεύγουσι τῷ πλουτεῖν αἰεί τι	τοῦ	δήμου μέρος, ἐκπέμποντες ἐπὶ τὰς
[2, 1270]	αὐτοῖς ἐστιν, γίνονται δ' ἐκ	τοῦ	δήμου παντός, ὥστε πολλάκις ἐμπίπτουσιν
[2, 1272]	ἢ μὴ φαύλως, ἕτερος ἔσται	τοῦ	διασκέψασθαι καιρός. Ὅτι δὴ τὰ
[2, 1269]	δῆλον ὅτι καὶ πόλιν ἐγγὺς	τοῦ	δίχα διῃρῆσθαι δεῖ νομίζειν εἴς
[2, 1264]	μέμεικται ταῖς ψυχαῖς ὁ παρὰ	τοῦ	θεοῦ χρυσός, ἀλλ' ἀεὶ τοῖς
[2, 1263]	τὰς κτήσεις καὶ τὸ ἐκ	τοῦ	ἰδίας. Δεῖ γὰρ πὼς μὲν
[2, 1263]	τὸ ἐξ ἀμφοτέρων τὸ ἐκ	τοῦ	κοινὰς εἶναι τὰς κτήσεις καὶ
[2, 1261]	αὐταρκέστερον, καὶ τὸ ἧττον ἓν	τοῦ	μᾶλλον αἱρετώτερον. Ἀλλὰ μὴν οὐδ'
[2, 1273]	μᾶλλον, τὰ δ' εἰς ὀλιγαρχίαν.	Τοῦ	μὲν γὰρ τὰ μὲν προσάγειν
[2, 1266]	ἴσας ποιῆσαι τὸν νομοθέτην, ἀλλὰ	τοῦ	μέσου στοχαστέον. Ἔτι δ' εἴ
[2, 1262]	πολιτευομένοις. Ἀλλὰ μὴν καὶ περὶ	τοῦ	μεταφέρειν τὰ γινόμενα τέκνα, τὰ
[2, 1263]	ἔσται μέν, ἐγγὺς δ' οὖσα	τοῦ	μὴ πόλις εἶναι χείρων πόλις,
[2, 1274]	Βακχιαδῶν, ἐραστὴς δὲ γενόμενος Διοκλέους	τοῦ	νικήσαντος Ὀλυμπίασιν, ὡς ἐκεῖνος τὴν
[2, 1271]	Καὶ ὡδὶ δὲ τῇ ὑποθέσει	τοῦ	νομοθέτου ἐπιτιμήσειεν ἄν τις, ~ὅπερ
[2, 1263]	κοινάς· ὅπως δὲ γίνωνται τοιοῦτοι,	τοῦ	νομοθέτου τοῦτ' ἔργον ἴδιόν ἐστιν.
[2, 1269]	καινοὺς ἀσθενῆ ποιεῖν ἐστι τὴν	τοῦ	νόμου δύναμιν. Ἔτι δ' εἰ
[2, 1270]	ἢ μὴ ἔχειν, ἀλλὰ περὶ	τοῦ	ὀρθῶς καὶ μὴ ὀρθῶς. Τὰ
[2, 1274]	μὲν Διοκλέα διὰ τὴν ἀπέχθειαν	τοῦ	πάθους, ὅπως μὴ ἄποπτος ἔσται
[2, 1266]	ᾤετο δεῖν ἐᾶν, πλεῖον δὲ	τοῦ	πενταπλασίαν εἶναι τῆς ἐλαχίστης μηδενὶ
[2, 1271]	μικρόν, τῇ δὲ τῆς Ἀσίας	τοῦ	περὶ Τριόπιον τόπου καὶ Ῥόδου.
[2, 1267]	τοῦτ' ᾖ πάτριον, ἀεὶ δέονται	τοῦ	πλείονος, ἕως εἰς ἄπειρον ἔλθωσιν.
[2, 1266]	τοιαύτην ἐξ ἧς ἔσονται προαιρετικοὶ	τοῦ	πλεονεκτεῖν ἢ χρημάτων ἢ τιμῆς
[2, 1261]	αὐτάρκη συμβαίνῃ τὴν κοινωνίαν εἶναι	τοῦ	πλήθους· εἴπερ οὖν αἱρετώτερον τὸ
[2, 1268]	τις πρῶτον μὲν τὴν διαίρεσιν	τοῦ	πλήθους τῶν πολιτῶν. Οἵ τε
[2, 1266]	γὰρ πάντες ἐπάναγκες, ἀλλ' ἐκ	τοῦ	πρώτου τιμήματος, εἶτα πάλιν ἴσους
[2, 1271]	Ἀποβέβηκέ τε τοὐναντίον τῷ νομοθέτῃ	τοῦ	συμφέροντος· τὴν μὲν γὰρ πόλιν
[2, 1265]	οὖν περιττὸν ἔχουσι πάντες οἱ	τοῦ	Σωκράτους λόγοι καὶ τὸ κομψὸν
[2, 1267]	Τῶν οὖν τοιούτων ἀρχή, μᾶλλον	τοῦ	τὰς οὐσίας ὁμαλίζειν, τὸ τοὺς
[2, 1266]	τρίτων ἢ τετάρτων, ἐκ δὲ	τοῦ	τετάρτου μόνοις ἐπάναγκες τοῖς πρώτοις
[2, 1272]	μετέχοντα τὸν δῆμον οὐδὲν σημεῖον	τοῦ	τετάχθαι καλῶς. Οὐδὲν γὰρ λήμματος
[2, 1261]	οἴεται ὁ Σωκράτης σημεῖον εἶναι	τοῦ	τὴν πόλιν τελέως εἶναι μίαν.
[2, 1268]	τὰς εἴκοσι μνᾶς. Περὶ δὲ	τοῦ	τοῖς εὑρίσκουσί τι τῇ πόλει
[2, 1260]	τίς ἐστι, καὶ πρῶτον ἀνάγκη	τοῦ	τόπου κοινωνεῖν· ὁ μὲν γὰρ
[2, 1261]	οὗτοι οὐχ ὡς ἑκάστου, ἀλλὰ	τοῦ	τυχόντος ὁ τυχὼν ὁμοίως ἐστὶν
[2, 1267]	χρόνῳ λήψεται τὸ χωρίον, λογίσασθαι	τοῦ	χρόνου τούτου τὴν δαπάνην· ἐθέλειν
[2, 1274]	ἄποπτος ἔσται ἡ Κορινθία ἀπὸ	τοῦ	χώματος, τὸν δὲ Φιλόλαον ὅπως
[2, 1273]	ἀριστοκρατίας ταύτην. Ἐξ ἀρχῆς γὰρ	τοῦθ'	ὁρᾶν ἐστι τῶν ἀναγκαιοτάτων, ὅπως
[2, 1273]	ἀποτελεῖται. Δεῖ δ' ὅπως γίνηται	τοῦθ'	ὁρᾶν τὸν νομοθέτην, καὶ μὴ
[2, 1269]	τοιοῦτοι. Διὸ παρὰ τοῖς Λάκωσι	τοῦθ'	ὑπῆρχεν, καὶ πολλὰ διῳκεῖτο ὑπὸ
[2, 1266]	καὶ διὰ τὴν τῶν τιμῶν,	τοὐναντίον	δὲ περὶ ἑκάτερον· οἱ μὲν
[2, 1262]	νεωτερίζειν. Ὅλως δὲ συμβαίνειν ἀνάγκη	τοὐναντίον	διὰ τὸν τοιοῦτον νόμον ὧν
[2, 1265]	ἐν δὲ τοῖς νόμοις τούτοις	τοὐναντίον	ἐστίν. Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων
[2, 1263]	ἔνια ποιεῖ τῶν ἐθνῶνν, ἢ	τοὐναντίον	τὴν μὲν γῆν κοινὴν εἶναι
[2, 1268]	δικαστηρίοις οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ καὶ	τοὐναντίον	τούτου τῶν νομοθετῶν οἱ πολλοὶ
[2, 1271]	οὐ δυναμένων δαπανᾶν, ὥστε συμβαίνει	τοὐναντίον	τῷ νομοθέτῃ τῆς προαιρέσεως. Βούλεται
[2, 1271]	ἀλλήλων τὰς εἰσφοράς. Ἀποβέβηκέ τε	τοὐναντίον	τῷ νομοθέτῃ τοῦ συμφέροντος· τὴν
[2, 1272]	καλῶς καὶ πολλὰ περιττῶς πρὸς	τοὺς	ἄλλους, μάλιστα δ' ἔνια παραπλησίως
[2, 1268]	δὲ τοῦτ' ἔσται, τί δεῖ	τοὺς	ἄλλους μετέχειν τῆς πολιτείας καὶ
[2, 1262]	καὶ μητέρας οἵ τε εἰς	τοὺς	ἄλλους πολίτας δοθέντες τοὺς φύλακας
[2, 1264]	γεωργοὺς καὶ τοὺς τεχνίτας καὶ	τοὺς	ἄλλους πολίτας. Ἐγκλήματα δὲ καὶ
[2, 1262]	πάλιν οἱ παρὰ τοῖς φύλαξιν	τοὺς	ἄλλους πολίτας, ὥστ' εὐλαβεῖσθαι τῶν
[2, 1269]	εἶναι βουλόμενος καρτερικήν, κατὰ μὲν	τοὺς	ἄνδρας φανερός ἐστι τοιοῦτος ὤν,
[2, 1265]	πρός τε τὴν χώραν καὶ	τοὺς	ἀνθρώπους. Ἔτι δὲ καλῶς ἔχει
[2, 1262]	ἐστιν ἃ μάλιστα ποιεῖ κήδεσθαι	τοὺς	ἀνθρώπους καὶ φιλεῖν, τό τε
[2, 1269]	εἶναι καὶ τοὺς τυχόντας καὶ	τοὺς	ἀνοήτους, ὥσπερ καὶ λέγεται κατὰ
[2, 1263]	ἀνίσων ἀναγκαῖον ἐγκλήματα γίνεσθαι πρὸς	τοὺς	ἀπολαύοντας μὲν ἢ λαμβάνοντας πολλά,
[2, 1262]	τῆς συγγενείας ὄντας, ὥσπερ πρὸς	τοὺς	ἄπωθεν· ἃ καὶ πλεῖον συμβαίνειν
[2, 1272]	ἵνα μὴ πολυτεκνῶσι, τὴν πρὸς	τοὺς	ἄρρενας ποιήσας ὁμιλίαν, περὶ ἧς
[2, 1269]	ἕτεροι φανερῶς τετιμήκασι τὴν πρὸς	τοὺς	ἄρρενας συνουσίαν. Ἔοικε γὰρ ὁ
[2, 1265]	καὶ τοὺς ἄρχοντας ἔχειν πρὸς	τοὺς	ἀρχομένους. Ἐπεὶ δὲ τὴν πᾶσαν
[2, 1262]	γυναικῶν, δεῖ δὲ τοιούτους εἶναι	τοὺς	ἀρχομένους πρὸς τὸ πειθαρχεῖν καὶ
[2, 1273]	καὶ πλουτίνδην οἴονται δεῖν αἱρεῖσθαι	τοὺς	ἄρχοντας· ἀδύνατον γὰρ τὸν ἀποροῦντα
[2, 1265]	γίνεται τῆς κρόκης, οὕτω καὶ	τοὺς	ἄρχοντας ἔχειν πρὸς τοὺς ἀρχομένους.
[2, 1266]	πλείους ἐκ τῶν εὐπόρων εἶναι	τοὺς	ἄρχοντας, καὶ τὰς μεγίστας ἐκ
[2, 1265]	νόμοις τούτοις καὶ τὰ περὶ	τοὺς	ἄρχοντας πῶς ἔσονται διαφέροντες τῶν
[2, 1269]	τί διαφέρει γυναῖκας ἄρχειν ἢ	τοὺς	ἄρχοντας ὑπὸ τῶν γυναικῶν ἄρχεσθαι;
[2, 1264]	οὐδὲν μέτεστιν. Ἐπισφαλὲς δὲ καὶ	τοὺς	ἄρχοντας ὡς καθίστησιν ὁ Σωκράτης.
[2, 1261]	κοινωνίαν τὴν πολιτικήν, δῆλον ὡς	τοὺς	αὐτοὺς ἀεὶ βέλτιον ἄρχειν, εἰ
[2, 1272]	ἐκ τῶν κεκοσμηκότων, περὶ ὧν	τοὺς	αὐτοὺς ἄν τις εἴπειε λόγους
[2, 1264]	ὁ Σωκράτης. Ἀεὶ γὰρ ποιεῖ	τοὺς	αὐτοὺς ἄρχοντας· τοῦτο δὲ στάσεως
[2, 1264]	Ὅτι δ' ἀναγκαῖον αὐτῷ ποιεῖν	τοὺς	αὐτοὺς ἄρχοντας, φανερόν· οὐ γὰρ
[2, 1268]	πολιτείας· ἀλλὰ μὴν εἴ τις	τοὺς	αὐτοὺς θήσει τούς τε τὴν
[2, 1272]	καὶ γέρουσιν· καὶ βέλτιον δὲ	τοὺς	βασιλεῖς μήτε καθ' αὑτὸ εἶναι
[2, 1271]	τῇ πόλει εἶναι τὸ στασιάζειν	τοὺς	βασιλεῖς. Οὐ καλῶς δ' οὐδὲ
[2, 1268]	τις ἐπ' αὐτῶν τῶν ἔργων·	τοὺς	γὰρ ἀρχαίους νόμους λίαν ἁπλοῦς
[2, 1269]	δόγμασιν. Πρὸς δὲ τούτοις οὐδὲ	τοὺς	γεγραμμένους ἐᾶν ἀκινήτους βέλτιον. Ὥσπερ
[2, 1267]	καλῶς, δεῖ δὲ καὶ πρὸς	τοὺς	γειτνιῶντας καὶ τοὺς ἔξωθεν πάντας.
[2, 1265]	καλῶς ἔχει προσθεῖναι καὶ πρὸς	τοὺς	γειτνιῶντας τόπους, πρῶτον μὲν εἰ
[2, 1262]	αἳ γίνονται τοῖς τέκνοις πρὸς	τοὺς	γεννήσαντας ἀναγκαῖον λαμβάνειν περὶ ἀλλήλων
[2, 1272]	ἀλλ' ἐκ τινῶν γενῶν, καὶ	τοὺς	γέροντας ἐκ τῶν κεκοσμηκότων, περὶ
[2, 1264]	δὲ κυρίους ποιεῖ τῶν κτημάτων	τοὺς	γεωργοὺς ἀποφορὰν φέροντας· ἀλλὰ πολὺ
[2, 1264]	τῶν οἰκούντων, τὸ μὲν εἰς	τοὺς	γεωργούς, τὸ δὲ εἰς τὸ
[2, 1268]	τὰ τρία μέρη τῆς πόλεως·	τοὺς	δ' αἱρεθέντας ἐπιμελεῖσθαι κοινῶν καὶ
[2, 1268]	καὶ ἐν ἑτέραις τῶν πόλεων)	τοὺς	δ' ἄρχοντας αἱρετοὺς ὑπὸ τοῦ
[2, 1266]	τι ποιεῖν ἄλλο τῶν πολιτικῶν,	τοὺς	δ' ἀφεῖσθαι, τοῦτο δ' ὀλιγαρχικόν,
[2, 1271]	μὲν γὰρ πόλιν πεποίηκεν ἀχρήματον,	τοὺς	δ' ἰδιώτας φιλοχρημάτους. Περὶ μὲν
[2, 1272]	δ' αἱροῦνται τὴν ἀρχὴν ἀριστίνδην)	τοὺς	δὲ βασιλεῖς καὶ τὴν γερουσίαν
[2, 1264]	τοὺς μὲν φύλακας οἷον φρουρούς,	τοὺς	δὲ γεωργοὺς καὶ τοὺς τεχνίτας
[2, 1262]	οἷον αἰκίας καὶ φόνους ἀκουσίους	τοὺς	δὲ ἑκουσίους, καὶ μάχας καὶ
[2, 1263]	κοινὴν εἶναι καὶ γεωργεῖν κοινῇ,	τοὺς	δὲ καρποὺς διαιρεῖσθαι πρὸς τὰς
[2, 1263]	οἷον τὰ μὲν γήπεδα χωρίς,	τοὺς	δὲ καρποὺς εἰς τὸ κοινὸν
[2, 1266]	διδόναι μὲν λαμβάνειν δὲ μή,	τοὺς	δὲ πένητας μὴ διδόναι μὲν
[2, 1267]	παρασκευάζειν ὥστε μὴ βούλεσθαι πλεονεκτεῖν,	τοὺς	δὲ φαύλους ὥστε μὴ δύνασθαι·
[2, 1262]	ἔσται τρόπον· καὶ γινώσκειν ἀναγκαῖον	τοὺς	διδόντας καὶ μεταφέροντας τίσι τίνας
[2, 1273]	οὐ βουλήσεται δαπανήσας. Διὸ δεῖ	τοὺς	δυναμένους ἄριστ' ἀρχεῖν, τούτους ἄρχειν.
[2, 1263]	οὐσίας ἔχοντας· ἀλλὰ θεωροῦμεν ὀλίγους	τοὺς	ἐκ τῶν κοινωνιῶν διαφερομένους, πρὸς
[2, 1265]	χώραν ἐστίν, ἀλλὰ καὶ πρὸς	τοὺς	ἔξω τόπους) εἰ δέ τις
[2, 1267]	ἱκανὴν ὑπάρχειν, ἀλλὰ καὶ πρὸς	τοὺς	ἔξωθεν κινδύνους· διόπερ οὔτε τοσοῦτον
[2, 1267]	καὶ πρὸς τοὺς γειτνιῶντας καὶ	τοὺς	ἔξωθεν πάντας. Ἀναγκαῖον ἄρα τὴν
[2, 1267]	δὲ ἔχοντες ἀμύνειν οὐ δυνήσονται	τοὺς	ἐπιόντας, οὔθ' οὕτως ὀλίγην ὥστε
[2, 1265]	τὸ ἐκ τοῦ δήμου εἶναι	τοὺς	ἐφόρους· οἱ δὲ τὴν μὲν
[2, 1271]	ἀγαθοῖς ἀνδράσιν· διόπερ ἐξέπεμπον συμπρεσβευτὰς	τοὺς	ἐχθρούς, καὶ σωτηρίαν ἐνόμιζον τῇ
[2, 1267]	μὲν τὰ νομιζόμενα ποιήσουσι πρὸς	τοὺς	θεούς, ἱεράν, ἀφ' ὧν δ'
[2, 1272]	τέτακται μέρος τὸ μὲν πρὸς	τοὺς	θεοὺς καὶ τὰς κοινὰς λειτουργίας,
[2, 1267]	χειμῶνι μόνον ἀλλὰ καὶ περὶ	τοὺς	θερινοὺς χρόνους, λόγιος δὲ καὶ
[2, 1261]	γε μιμεῖται τὸ ἐν μέρει	τοὺς	ἴσους εἴκειν τό ἀνομοίους εἶναι
[2, 1263]	ἢ καὶ τὰ γήπεδα καὶ	τοὺς	καρποὺς κοινούς. Ἑτέρων μὲν οὖν
[2, 1263]	κοινωνιῶν διαφερομένους, πρὸς πολλοὺς συμβάλλοντες	τοὺς	κεκτημένους ἰδίᾳ τὰς κτήσεις. Ἔτι
[2, 1265]	πολιτῶν, καὶ εἰ τὸ πρῶτον	τοὺς	κλήρους ἀνίσους εἶχον πάντες κατὰ
[2, 1263]	διὰ τὴν μοχθηρίαν, ἐπεὶ καὶ	τοὺς	κοινὰ κεκτημένους καὶ κοινωνοῦντας πολλῷ
[2, 1272]	δ' οὐκ ἐξ ἁπάντων αἱροῦνται	τοὺς	κόσμους ἀλλ' ἐκ τινῶν γενῶν,
[2, 1272]	Λάκωσι, φανερόν. Τὰ δὲ περὶ	τοὺς	κόσμους ἔτι χεῖρον τῶν ἐφόρων.
[2, 1272]	Πολλάκις γὰρ ἐκβάλλουσι συστάντες τινὲς	τοὺς	κόσμους ἢ τῶν συναρχόντων αὐτῶν
[2, 1269]	τοῖς ἀτυχήμασι διατελοῦσιν) Περὶ δὲ	τοὺς	Κρῆτας οὐδέν πω τοιοῦτον συμβέβηκεν.
[2, 1274]	νόμος δ' ἴδιος αὐτοῦ τὸ	τοὺς	μεθύοντας, ἄν τι πταίσωσι, πλείω
[2, 1267]	τοῦ τὰς οὐσίας ὁμαλίζειν, τὸ	τοὺς	μὲν ἐπιεικεῖς τῇ φύσει τοιούτους
[2, 1266]	ἂν ὁμαλισθῆναι τῷ τὰς προῖκας	τοὺς	μὲν πλουσίους διδόναι μὲν λαμβάνειν
[2, 1264]	ταύτας ὑπεναντίας ἀλλήλαις. Ποιεῖ γὰρ	τοὺς	μὲν φύλακας οἷον φρουρούς, τοὺς
[2, 1262]	πρὸς πατέρας καὶ μητέρας καὶ	τοὺς	μὴ πόρρω τῆς συγγενείας ὄντας,
[2, 1271]	μετέχειν αὐτῆς. Τῷ δὲ περὶ	τοὺς	ναυάρχους νόμῳ καὶ ἕτεροί τινες
[2, 1274]	περὶ τὴν μέθην νόμος, τὸ	τοὺς	νήφοντας συμποσιαρχεῖν, καὶ τὴν ἐν
[2, 1266]	μὲν λαμβάνειν δέ. Πλάτων δὲ	τοὺς	Νόμους γράφων μέχρι μέν τινος
[2, 1274]	μὲν εἰσί, πολιτείᾳ δ' ὑπαρχούσῃ	τοὺς	νόμους ἔθηκεν· ἴδιον δ' ἐν
[2, 1270]	κρίνειν ἀλλὰ κατὰ γράμματα καὶ	τοὺς	νόμους. Ἔστι δὲ καὶ ἡ
[2, 1264]	δὲ παραπλησίως καὶ τὰ περὶ	τοὺς	Νόμους ἔχει τοὺς ὕστερον γραφέντας,
[2, 1265]	νομοθέτην πρὸς δύο βλέποντα τιθέναι	τοὺς	νόμους, πρός τε τὴν χώραν
[2, 1269]	τὸ δ' ἐθίζειν εὐχερῶς λύειν	τοὺς	νόμους φαῦλον, φανερὸν ὡς ἐατέον
[2, 1270]	ἄγειν ἐπιχειρῆσαι τὸν Λυκοῦργον ὑπὸ	τοὺς	νόμους, ὡς δ' ἀντέκρουον, ἀποστῆναι
[2, 1265]	Κορίνθιος, ὢν νομοθέτης τῶν ἀρχαιοτάτων,	τοὺς	οἴκους ἴσους ᾠήθη δεῖν διαμένειν
[2, 1262]	τὸν τοιοῦτον νόμον ὧν προσήκει	τοὺς	ὀρθῶς κειμένους νόμους αἰτίους γίνεσθαι,
[2, 1266]	Δεῖ δὲ μηδὲ τοῦτο λανθάνειν	τοὺς	οὕτω νομοθετοῦντας, ὃ λανθάνει νῦν,
[2, 1262]	κοινὰς εἶναι τὰς γυναῖκας καὶ	τοὺς	παῖδας ἢ τοῖς φύλαξιν· ~ἧττον
[2, 1266]	ἀτυχίαν δείξῃ συμβεβηκυῖαν, ἔτι δὲ	τοὺς	παλαιοὺς κλήρους διασῴζειν (τοῦτο δὲ
[2, 1265]	τότε δὲ ἀδιαιρέτων οὐσῶν ἀνάγκη	τοὺς	παράζυγας μηδὲν ἔχειν, ἐάν τ'
[2, 1268]	συμφέρον ταῖς πόλεσι τὸ κινεῖν	τοὺς	πατρίους νόμους, ἂν ᾖ τις
[2, 1261]	καὶ γυναικῶν καὶ κτημάτων κοινωνεῖν	τοὺς	πολίτας ἀλλήλοις, ὥσπερ ἐν τῇ
[2, 1260]	γὰρ ἤτοι πάντας πάντων κοινωνεῖν	τοὺς	πολίτας, ἢ μηδενός, ἢ τινῶν
[2, 1270]	πλείστους εἶναι τοὺς Σπαρτιάτας, προάγεται	τοὺς	πολίτας ὅτι πλείστους ποιεῖσθαι παῖδας·
[2, 1271]	φαίνεται ποιῶν· φιλοτίμους γὰρ κατασκευάζων	τοὺς	πολίτας τούτῳ κέχρηται πρὸς τὴν
[2, 1269]	ἀλλὰ τἀγαθὸν πάντες· εἰκός τε	τοὺς	πρώτους, εἴτε γηγενεῖς ἦσαν εἴτ'
[2, 1270]	ὁ νομοθέτης ὡς πλείστους εἶναι	τοὺς	Σπαρτιάτας, προάγεται τοὺς πολίτας ὅτι
[2, 1273]	μεγίστας, τούς τε βασιλεῖς καὶ	τοὺς	στρατηγούς. Δεῖ δὲ νομίζειν ἁμάρτημα
[2, 1267]	Ἀλλ' εἴπερ δεῖ δημοσίους εἶναι	τοὺς	τὰ κοινὰ ἐργαζομένους, δεῖ ῖκαθάπερ
[2, 1268]	Ἀλλὰ δεῖ καὶ κρείττους εἶναι	τοὺς	τὰ ὅπλα γε κεκτημένους ἀμφοτέρων
[2, 1274]	ἀμφότεροι. Καὶ νῦν ἔτι δεικνύουσι	τοὺς	τάφους αὐτῶν ἀλλήλοις μὲν εὐσυνόπτους
[2, 1273]	βλέποντες, καὶ μάλιστα τὰς μεγίστας,	τούς	τε βασιλεῖς καὶ τοὺς στρατηγούς.
[2, 1268]	εἴ τις τοὺς αὐτοὺς θήσει	τούς	τε τὴν ἰδίαν καὶ τοὺς
[2, 1264]	φρουρούς, τοὺς δὲ γεωργοὺς καὶ	τοὺς	τεχνίτας καὶ τοὺς ἄλλους πολίτας.
[2, 1268]	τούς τε τὴν ἰδίαν καὶ	τοὺς	τὴν κοινὴν γεωργοῦντας, τό τε
[2, 1266]	ἔργον γὰρ μὴ νεωτεροποιοὺς εἶναι	τοὺς	τοιούτους. Διότι μὲν οὖν ἔχει
[2, 1269]	τινος ἐσώθησαν, ὁμοίους εἶναι καὶ	τοὺς	τυχόντας καὶ τοὺς ἀνοήτους, ὥσπερ
[2, 1262]	δὲ καὶ τὸ κοινοὺς ποιήσαντα	τοὺς	υἱοὺς τὸ συνεῖναι μόνον ἀφελεῖν
[2, 1264]	τὰ περὶ τοὺς Νόμους ἔχει	τοὺς	ὕστερον γραφέντας, διὸ καὶ περὶ
[2, 1272]	δὲ διαλαμβάνοντες τὸν δῆμον καὶ	τοὺς	φίλους ἀναρχίαν ποιεῖν καὶ στασιάζειν
[2, 1262]	εἰς τοὺς ἄλλους πολίτας δοθέντες	τοὺς	φύλακας καὶ πάλιν οἱ παρὰ
[2, 1264]	συμβήσεται νενομοθετημένον πλὴν μὴ γεωργεῖν	τοὺς	φύλακας· ὅπερ καὶ νῦν Λακεδαιμόνιοι
[2, 1262]	τῶν γεωργῶν καὶ τεχνιτῶν εἰς	τοὺς	φύλακας, τὰ δ' ἐκ τούτων
[2, 1263]	πολλῷ διαφερομένους μᾶλλον ὁρῶμεν ἢ	τοὺς	χωρὶς τὰς οὐσίας ἔχοντας· ἀλλὰ
[2, 1273]	πολιτείαν. Ἐθίζεσθαι δ' εὔλογον κερδαίνειν	τοὺς	ὠνουμένους, ὅταν δαπανήσαντες ἄρχωσιν· ἄτοπον
[2, 1261]	τοῖς ἐλευθέροις καὶ ἴσοις ἀνάγκη	τοῦτ'	εἶναι· ἅμα γὰρ οὐχ οἷόν
[2, 1266]	πάντας. Διὸ Φαλέας ὁ Χαλκηδόνιος	τοῦτ'	εἰσήνεγκε πρῶτος· φησὶ γὰρ δεῖν
[2, 1263]	δὲ γίνωνται τοιοῦτοι, τοῦ νομοθέτου	τοῦτ'	ἔργον ἴδιόν ἐστιν. Ἔτι δὲ
[2, 1268]	μὴ πολλοὺς ὄντας· εἰ δὲ	τοῦτ'	ἔσται, τί δεῖ τοὺς ἄλλους
[2, 1274]	καλοῦσιν ἐκεῖνοι νόμους θετικούς· καὶ	τοῦτ'	ἐστὶν ἰδίως ὑπ' ἐκείνου νενομοθετημένον,
[2, 1267]	διωβελία μόνον, ὅταν δ' ἤδη	τοῦτ'	ᾖ πάτριον, ἀεὶ δέονται τοῦ
[2, 1274]	πάντων, κληρωτὸν ὄν. Ἐπεὶ γὰρ	τοῦτ'	ἴσχυσεν, ὥσπερ τυράννῳ τῷ δήμῳ
[2, 1265]	μείζονα μέχρι πενταπλασίας, διὰ τί	τοῦτ'	οὐκ ἂν εἴη ἐπὶ τῆς
[2, 1265]	περὶ τὰς πόλεις. Δεῖ δὲ	τοῦτ'	οὐχ ὁμοίως ἀκριβῶς ἔχειν περὶ
[2, 1273]	ποιοῦσι μόνιμον τὴν πολιτείαν. Ἀλλὰ	τουτί	ἐστι τύχης ἔργον, δεῖ δὲ
[2, 1261]	μάλιστ' εἶναι τὴν κοινωνίαν, οὐδὲ	τοῦτο	ἀποδείκνυσθαι φαίνεται κατὰ τὸν λόγον,
[2, 1261]	αἱρετώτερον. Ἀλλὰ μὴν οὐδ' εἰ	τοῦτο	ἄριστόν ἐστι, τὸ μίαν ὅτι
[2, 1264]	νομοθέτης ἐκοίνωσε. ~Δεῖ δὲ μηδὲ	τοῦτο	αὐτὸ ἀγνοεῖν, ὅτι χρὴ προσέχειν
[2, 1261]	ἐμὸν καὶ τὸ μὴ ἐμόν·	τοῦτο	γὰρ οἴεται ὁ Σωκράτης σημεῖον
[2, 1261]	τὸ ἄρχειν. Πάντας αὐτοῦ μετέχειν,	τοῦτό	γε μιμεῖται τὸ ἐν μέρει
[2, 1262]	μὴ κοινὴν εἶναι τὴν κτῆσιν.	Τοῦτο	δ' ἄν τις καὶ χωρὶς
[2, 1265]	τις εἶπεν ὥστε ζῆν εὖ.	Τοῦτο	δ' ἄρ' ἐστι καθόλου μᾶλλον,
[2, 1267]	δὲ φαύλους ὥστε μὴ δύνασθαι·	τοῦτο	δ' ἐστίν, ἂν ἥττους τε
[2, 1266]	τῶν πολιτικῶν, τοὺς δ' ἀφεῖσθαι,	τοῦτο	δ' ὀλιγαρχικόν, καὶ τὸ πειρᾶσθαι
[2, 1269]	τὸ πείθεσθαι παρὰ τὸ ἔθος,	τοῦτο	δ' οὐ γίνεται εἰ μὴ
[2, 1268]	γε κεκτημένους ἀμφοτέρων τῶν μερῶν.	Τοῦτο	δ' οὐ ῥᾴδιον μὴ πολλοὺς
[2, 1266]	ἐπιθυμίας ὁμαλίζειν ἢ τὰς οὐσίας,	τοῦτο	δ' οὐκ ἔστι μὴ παιδευομένοις
[2, 1268]	καὶ γίνεσθαι τὸν δικαστὴν διαιτητήν.	Τοῦτο	δὲ ἐν μὲν τῇ διαίτῃ
[2, 1270]	εἰς ὀλίγους ἧκεν ἡ χώρα.	Τοῦτο	δὲ καὶ διὰ τῶν νόμων
[2, 1267]	μὴ καλῶς κεκρίσθαι δοκούσας δίκας·	τοῦτο	δὲ κατεσκεύαζεν ἐκ τινῶν γερόντων
[2, 1266]	εἶναι τὰς κτήσεις τῶν πολιτῶν.	~Τοῦτο	δὲ κατοικιζομέναις μὲν εὐθὺς οὐ
[2, 1266]	δὲ τοὺς παλαιοὺς κλήρους διασῴζειν	(τοῦτο	δὲ λυθὲν καὶ περὶ Λευκάδα
[2, 1264]	γὰρ ποιεῖ τοὺς αὐτοὺς ἄρχοντας·	τοῦτο	δὲ στάσεως αἴτιον γίνεται καὶ
[2, 1271]	ἀρχὴ πάσας εὐθύνειν τὰς ἀρχάς·	τοῦτο	δὲ τῇ ἐφορείᾳ μέγα λίαν
[2, 1265]	ἀριθμοῦ τινὸς μὴ πλείονα γεννᾶν,	τοῦτο	δὲ τιθέναι τὸ πλῆθος ἀποβλέποντα
[2, 1261]	γυναῖκας εἶναι καὶ τὰς κτήσεις.	Τοῦτο	δὴ πότερον ὡς νῦν οὕτω
[2, 1268]	τὸ μὲν τὸ δὲ μή,	τοῦτο	διορίζειν. Νῦν γὰρ οὐκ ᾤετο
[2, 1262]	ὅσων ἡ πόλις ἐστί, καὶ	τοῦτο	διστάζων· ἄδηλον γὰρ ᾧ συνέβη
[2, 1261]	εἰ καὶ δυνατός τις εἴη	τοῦτο	δρᾶν, οὐ ποιητέον· ἀναιρήσει γὰρ
[2, 1273]	αὐτῶν καὶ θᾶττον. Δῆλον δὲ	τοῦτο	ἐπὶ τῶν πολεμικῶν καὶ τῶν
[2, 1265]	ἀτεκνίας ὁσωνοῦν γεννωμένων, ~ὅτι δοκεῖ	τοῦτο	καὶ νῦν συμβαίνειν περὶ τὰς
[2, 1266]	καὶ πρότερον. Δεῖ δὲ μηδὲ	τοῦτο	λανθάνειν τοὺς οὕτω νομοθετοῦντας, ὃ
[2, 1264]	τὸ εὐδαιμονεῖν ὧνπερ τὸ ἄρτιον·	τοῦτο	μὲν γὰρ ἐνδέχεται τῷ ὅλῳ
[2, 1271]	ἀρετῆς μᾶλλον ἢ κακίας, καὶ	τοῦτο	μὲν καλῶς, ὅτι μέντοι ταῦτα
[2, 1267]	οὖν οὐδὲν διώρικεν, δεῖ δὲ	τοῦτο	μὴ λανθάνειν, ὅ τι συμφέρει
[2, 1268]	γίνεσθαι τὴν τροφήν, ὡς οὔπω	τοῦτο	παρ' ἄλλοις νενομοθετημένον (ἔστι δὲ
[2, 1274]	οὐ κατὰ τὴν Σόλωνος γενέσθαι	τοῦτο	προαίρεσιν, ἀλλὰ μᾶλλον ἀπὸ συμπτώματος
[2, 1270]	τῆς ἁμαρτίας· ἀλλ' ἡμεῖς οὐ	τοῦτο	σκοποῦμεν, τίνι δεῖ συγγνώμην ἔχειν
[2, 1269]	ἐξευρίσκουσι τὸν βέλτιστον τρόπον οἷς	τοῦτο	συμβαίνει περὶ τὴν εἱλωτείαν. Ἔτι
[2, 1270]	τὸν νομοθέτην εἴτε διὰ τύχην	τοῦτο	συμπέπτωκεν, συμφερόντως ἔχει τοῖς πράγμασιν·
[2, 1268]	Ἐπὶ γοῦν τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν	τοῦτο	συνενήνοχεν, οἷον ἰατρικὴ κινηθεῖσα παρὰ
[2, 1260]	ταύτας τὰς νῦν ὑπαρχούσας, διὰ	τοῦτο	ταύτην δοκῶμεν ἐπιβαλέσθαι τὴν μέθοδον.
[2, 1268]	μαχίμων, τέταρτον αὖ μόριον ἔσται	τοῦτο	τῆς πόλεως, οὐδενὸς μετέχον, ἀλλὰ
[2, 1271]	σφόδρα πενήτων ἐνίων ὄντων καὶ	τοῦτο	τὸ ἀνάλωμα οὐ δυναμένων δαπανᾶν,
[2, 1271]	ὁ πάτριος, τὸν μὴ δυνάμενον	τοῦτο	τὸ τέλος φέρειν μὴ μετέχειν
[2, 1272]	καθ' αὑτὸ εἶναι γένος μήτε	τοῦτο	τὸ τυχόν, εἴτε διαφέρον Ἐκ
[2, 1263]	ψέγεται δικαίως· οὐκ ἔστι δὲ	τοῦτο	τὸ φιλεῖν ἑαυτόν, ἀλλὰ τὸ
[2, 1263]	ἔχει φιλίαν ἕκαστος, ἀλλ' ἔστι	τοῦτο	φυσικόν. ~Τὸ δὲ φίλαυτον εἶναι
[2, 1270]	οὖν τὴν πολιτείαν τὸ ἀρχεῖον	τοῦτοἡσυχάζει	γὰρ ὁ δῆμος διὰ τὸ
[2, 1266]	λέγων αὐτός· οἴεται γὰρ δυοῖν	τούτοιν	ἰσότητα δεῖν ὑπάρχειν ταῖς πόλεσιν,
[2, 1263]	ποιοῦσι τὴν πόλιν, καὶ πρὸς	τούτοις	ἀναιροῦσιν ἔργα δυοῖν ἀρεταῖν φανερῶς,
[2, 1273]	πολεμικῶν καὶ τῶν ναυτικῶν· ἐν	τούτοις	γὰρ ἀμφοτέροις διὰ πάντων ὡς
[2, 1272]	τῶν ἐφόρων ἀρχεῖον, ὑπάρχει καὶ	τούτοις	(γίνονται γὰρ οἱ τυχόντες) ὃ
[2, 1261]	δ' οὐδὲν ὁμονοητικόν) Πρὸς δὲ	τούτοις	ἑτέραν ἔχει βλάβην τὸ λεγόμενον.
[2, 1262]	ἢ τῶν αὑτοῦ, πρὸς δὲ	τούτοις	ἕτερος φράτορα φυλέτην. Κρεῖττον γὰρ
[2, 1265]	Ἐλλέλειπται δ' ἐν τοῖς νόμοις	τούτοις	καὶ τὰ περὶ τοὺς ἄρχοντας
[2, 1264]	φησὶ κακά, πάνθ' ὑπάρξει καὶ	τούτοις.	Καίτοι λέγει ὁ Σωκράτης ὡς
[2, 1263]	ἀλλήλοις. Ἔτι δὲ τῶν θεραπόντων	τούτοις	μάλιστα προσκρούομεν οἷς πλεῖστα προσχρώμεθα
[2, 1273]	τῶν ἄλλων πολιτῶν δόξαν ἀκολουθεῖν	τούτοις.	Ὅπου δὲ μὴ μάλιστα ἀρετὴ
[2, 1269]	τοῖς τούτων δόγμασιν. Πρὸς δὲ	τούτοις	οὐδὲ τοὺς γεγραμμένους ἐᾶν ἀκινήτους
[2, 1265]	μέγεθος· ἐν δὲ τοῖς νόμοις	τούτοις	τοὐναντίον ἐστίν. Ἀλλὰ περὶ μὲν
[2, 1266]	~Ἐν δὲ τοῖς νόμοις εἴρηται	τούτοις	ὡς δέον συγκεῖσθαι τὴν ἀρίστην
[2, 1274]	εἰρημένας, ἔστω τεθεωρημένα τὸν τρόπον	τοῦτον.
[2, 1268]	πέντε, ὁ δὲ τέτταρας, καὶ	τοῦτον	δὴ τὸν τρόπον δῆλον ὅτι
[2, 1274]	δικαστήρια μισθοφόρα κατέστησε Περικλῆς, καὶ	τοῦτον	δὴ τὸν τρόπον ἕκαστος τῶν
[2, 1263]	δὲ καὶ νῦν τὸν τρόπον	τοῦτον	ἐν ἐνίαις πόλεσιν οὕτως ὑπογεγραμμένον,
[2, 1266]	πολιτείαν τὴν ἐν τοῖς Νόμοις	τοῦτον	ἔχει τὸν τρόπον. Εἰσὶ δέ
[2, 1273]	τῆς Καρχηδονίων, αἵπερ δικαίως εὐδοκιμοῦσι,	τοῦτον	ἔχει τὸν τρόπον. Τῶν δὲ
[2, 1267]	ὡς Διόφαντός ποτε κατεσκεύαζεν Ἀθήνησἰ	τοῦτον	ἔχειν τὸν τρόπον. Περὶ μὲν
[2, 1262]	γυναῖκας κοινωνίας διωρίσθω τὸν τρόπον	τοῦτον.	Ἐχόμενον δὲ τούτων ἐστὶν ἐπισκέψασθαι
[2, 1271]	δῶρον, καὶ τὸν τρόπον οὐ	τοῦτον	λέγομεν διδόναι δεῖν τὰς εὐθύνας.
[2, 1261]	φησὶ δεῖν νενομοθετῆσθαι τὸν τρόπον	τοῦτον	ὁ Σωκράτης, οὐ φαίνεται συμβαῖνον
[2, 1270]	μέν, μὴ τὸν τρόπον δὲ	τοῦτον	ὃν νῦν νπαιδαριώδης γάρ ἐστι
[2, 1271]	διανοίας γῆρας) ~τὸν τρόπον δὲ	τοῦτον	πεπαιδευμένων ὥστε καὶ τὸν νομοθέτην
[2, 1263]	χρήσεις (λέγονται δέ τινες καὶ	τοῦτον	τὸν τρόπον κοινωνεῖν τῶν βαρβάρων)
[2, 1262]	οἷον ἐμὸς ἢ τοῦ δεῖνος,	τοῦτον	τὸν τρόπον λέγων καθ' ἕκαστον
[2, 1262]	ἀνεψιὸν εἶναι ἢ τὸν τρόπον	τοῦτον	υἱόν. Οὐ μὴν ἀλλ' οὐδὲ
[2, 1261]	Καὶ συμβαίνει δὴ τὸν τρόπον	τοῦτον	ὥστε πάντας ἄρχειν, ὥσπερ ἂν
[2, 1271]	ἄσκησιν ἑτέραν κυριωτέραν τῆς πολεμικῆς.	Τούτου	δὲ ἁμάρτημα οὐκ ἔλαττον· νομίζουσι
[2, 1274]	καὶ ἐπιδημοῦντα, κατὰ τέχνην μαντικήν·	τούτου	δὲ γενέσθαι Θάλητα ἑταῖρον, Θάλητος
[2, 1274]	αἱρεῖσθαι καὶ εὐθύνειν (μηδὲ γὰρ	τούτου	κύριος ὢν ὁ δῆμος δοῦλος
[2, 1267]	τὴν δαπάνην· ἐθέλειν γὰρ ἔλαττον	τούτου	λαβὼν ἐκλιπεῖν ἤδη τὸν Ἀταρνέα·
[2, 1267]	τὸ χωρίον, λογίσασθαι τοῦ χρόνου	τούτου	τὴν δαπάνην· ἐθέλειν γὰρ ἔλαττον
[2, 1268]	οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ καὶ τοὐναντίον	τούτου	τῶν νομοθετῶν οἱ πολλοὶ παρασκευάζουσιν
[2, 1273]	δεῖ τοὺς δυναμένους ἄριστ' ἀρχεῖν,	τούτους	ἄρχειν. Βέλτιον δ' εἰ καὶ
[2, 1265]	ἀργοὶ πεντακισχίλιοι θρέψονται, καὶ περὶ	τούτους	γυναικῶν καὶ θεραπόντων ἕτερος ὄχλος
[2, 1264]	πότερον ὅπλα δεῖ κεκτῆσθαι καὶ	τούτους	καὶ συμπολεμεῖν ἢ μή, περὶ
[2, 1264]	μικρὸν, τὸ ποιούς τινας εἶναι	τούτους	πρὸς τὸ σῴζεσθαι τὴν τῶν
[2, 1273]	μέρος, ἐκπέμποντες ἐπὶ τὰς πόλεις.	Τούτῳ	γὰρ ἰῶνται καὶ ποιοῦσι μόνιμον
[2, 1271]	φιλοτίμους γὰρ κατασκευάζων τοὺς πολίτας	τούτῳ	κέχρηται πρὸς τὴν αἵρεσιν τῶν
[2, 1266]	τὸ πλῆθος, αἰεὶ κατὰ τὴν	τούτων	αἱρεθήσονται βούλησιν. Τὰ μὲν οὖν
[2, 1272]	τὸ τυχόν, εἴτε διαφέρον Ἐκ	τούτων	αἱρετοὺς μᾶλλον ἢ καθ' ἡλικίαν.
[2, 1266]	ἃς πολιτεύονται νῦν ἐγγύτερόν εἰσι	τούτων	ἀμφοτέρων. Οὐδεὶς γὰρ οὔτε τὴν
[2, 1267]	τῆς Φαλέου πολιτείας σχεδὸν ἐκ	τούτων	ἄν τις θεωρήσειεν, εἴ τι
[2, 1262]	τὰ πάλαι λεχθέντα μᾶλλον ἐπὶ	τούτων	ἀναγκαῖον συμβαίνειν, οἷον αἰκίας ἔρωτας
[2, 1262]	ἀλλήλους τὴν ἀπὸ τῶν ὀνομάτων	τούτων,	διαφροντίζειν ἥκιστα ἀναγκαῖον ὂν ἐν
[2, 1269]	ἄτοπον τὸ μένειν ἐν τοῖς	τούτων	δόγμασιν. Πρὸς δὲ τούτοις οὐδὲ
[2, 1262]	τοὺς φύλακας, τὰ δ' ἐκ	τούτων	εἰς ἐκείνους, πολλὴν ἔχει ταραχὴν
[2, 1262]	τὸν τρόπον τοῦτον. Ἐχόμενον δὲ	τούτων	ἐστὶν ἐπισκέψασθαι περὶ τῆς κτήσεως,
[2, 1272]	καὶ ἡ Λακωνικὴ καὶ τρίτη	τούτων	ἡ τῶν Καρχηδονίων. Καὶ πολλὰ
[2, 1265]	δημοκρατία μήτε ὀλιγαρχία, μέση δὲ	τούτων,	ἣν καλοῦσι πολιτείαν· ἐκ γὰρ
[2, 1268]	αἱ δυνάμεις, ὥστ' ἐπεὶ μίαν	τούτων	θετέον καὶ τὴν πολιτικήν, δῆλον
[2, 1266]	καὶ τοῖς δευτέροις· εἶτ' ἐκ	τούτων	ἴσον ἀφ' ἑκάστου τιμήματος ἀποδεῖξαί
[2, 1267]	καλουμένων ἐπίπλων· ἢ πάντων οὖν	τούτων	ἰσότητα ζητητέον ἢ τάξιν τινὰ
[2, 1273]	πάντες, εἰ δὲ μή, καὶ	τούτων	ὁ δῆμος. Ἃ δ' ἂν
[2, 1273]	ὀθνείων τισί, πολιτευθέντες αὐτοί· καὶ	τούτων	οἱ μὲν νόμων ἐγένοντο δημιουργοὶ
[2, 1264]	καὶ συμπολεμεῖν ἢ μή, περὶ	τούτων	οὐδὲν διώρικεν ὁ Σωκράτης, ἀλλὰ
[2, 1264]	τε τὰς ἀπορίας ἔχει καὶ	τούτων	οὐκ ἐλάττους ἑτέρας. Σχεδὸν δὲ
[2, 1266]	μέγιστον τετάχθαι καλῶς· περὶ γὰρ	τούτων	ποιεῖσθαί φασι τὰς στάσεις πάντας.
[2, 1265]	τοὐναντίον ἐστίν. Ἀλλὰ περὶ μὲν	τούτων	πῶς οἰόμεθα βέλτιον ἂν ἔχειν,
[2, 1264]	περὶ τῶν ἐχομένων τίς ἡ	τούτων	τε πολιτεία καὶ παιδεία καὶ
[2, 1264]	προπολεμοῦν μέρος· τρίτον δ' ἐκ	τούτων	τὸ βουλευόμενον καὶ κύριον τῆς
[2, 1267]	Τί οὖν ἄκος τῶν τριῶν	τούτων;	Τοῖς μὲν οὐσία βραχεῖα καὶ
[2, 1266]	συνιστάναι τὴν τοιαύτην πολιτείαν, ἐκ	τούτων	φανερὸν καὶ τῶν ὕστερον ῥηθησομένων,
[2, 1269]	ἕκαστόν εἰσιν. Ἐκ μὲν οὖν	τούτων	φανερὸν ὅτι κινητέοι καὶ τινὲς
[2, 1261]	ἄρχουσιν ἀρχάς. Φανερὸν τοίνυν ἐκ	τούτων	ὡς οὔτε πέφυκε μίαν οὕτως
[2, 1272]	τοῖς Λάκωσιν. Αὗται γὰρ αἱ	τρεῖς	πολιτεῖαι ἀλλήλαις τε σύνεγγύς πώς
[2, 1270]	αὐτοῖς νόμος τὸν μὲν γεννήσαντα	τρεῖς	υἱοὺς ἄφρουρον εἶναι, τὸν δὲ
[2, 1270]	δυναμένης τῆς χώρας χιλίους ἱππεῖς	τρέφειν	καὶ πεντακοσίους, καὶ ὁπλίτας τρισμυρίους,
[2, 1272]	τοῖς συσσιτίοις, ὥστ' ἐκ κοινοῦ	τρέφεσθαι	πάντας, καὶ γυναῖκας καὶ παῖδας
[2, 1267]	τῷ πλήθει μὲν μυρίανδρον, εἰς	τρία	δὲ μέρη διῃρημένην· ἐποίει γὰρ
[2, 1267]	ὅπλα ἔχον. Διῄρει δ' εἰς	τρία	μέρη τὴν χώραν, τὴν μὲν
[2, 1268]	πάντας. Δῆμον δ' ἐποίει τὰ	τρία	μέρη τῆς πόλεως· τοὺς δ'
[2, 1267]	εἴδη καὶ τῶν νόμων εἶναι	τρία	μόνον· περὶ ὧν γὰρ αἱ
[2, 1267]	ὧν γὰρ αἱ δίκαι γίνονται,	τρία	ταῦτ' εἶναι τὸν ἀριθμόν, ὕβριν
[2, 1271]	δὲ τῆς Ἀσίας τοῦ περὶ	Τριόπιον	τόπου καὶ Ῥόδου. Διὸ καὶ
[2, 1270]	τρέφειν καὶ πεντακοσίους, καὶ ὁπλίτας	τρισμυρίους,	οὐδὲ χίλιοι τὸ πλῆθος ἦσαν.
[2, 1273]	αὕτη τις ἂν εἴη τάξις	τρίτη,	καθ' ἥνπερ συντέτακται καὶ τοῖς
[2, 1272]	Κρητικὴ καὶ ἡ Λακωνικὴ καὶ	τρίτη	τούτων ἡ τῶν Καρχηδονίων. Καὶ
[2, 1267]	καὶ ἐργασία, τοῖς δὲ σωφροσύνη·	τρίτον	δ' εἴ τινες βούλοιντο δι'
[2, 1264]	δὲ εἰς τὸ προπολεμοῦν μέρος·	τρίτον	δ' ἐκ τούτων τὸ βουλευόμενον
[2, 1267]	μέρος τεχνίτας, ἓν δὲ γεωργούς,	τρίτον	δὲ τὸ προπολεμοῦν καὶ τὰ
[2, 1274]	τῶν πεντακοσιομεδίμνων καὶ ζευγιτῶν καὶ	τρίτου	τέλους τῆς καλουμένης ἱππάδος· τὸ
[2, 1266]	ἐπάναγκες ἦν τοῖς ἐκ τῶν	τρίτων	ἢ τετάρτων, ἐκ δὲ τοῦ
[2, 1266]	τοῦ δευτέρου· εἶτ' ἐκ τῶν	τρίτων,	πλὴν οὐ πᾶσιν ἐπάναγκες ἦν
[2, 1267]	ὥστε δοκεῖν ἐνίοις ζῆν περιεργότερον	τριχῶν	τε πλήθει καὶ κόσμῳ πολυτελεῖ,
[2, 1267]	ἡδοναῖς. Τί οὖν ἄκος τῶν	τριῶν	τούτων; Τοῖς μὲν οὐσία βραχεῖα
[2, 1269]	τίνα δεῖ πρὸς αὐτοὺς ὁμιλῆσαι	τρόπον·	ἀνιέμενοί τε γὰρ ὑβρίζουσι καὶ
[2, 1261]	ἄλλοι γενόμενοι. Τὸν αὐτὸν δὴ	τρόπον	ἀρχόντων ἕτεροι ἑτέρας ἄρχουσιν ἀρχάς.
[2, 1270]	ἐξ ἁπάντων μέν, μὴ τὸν	τρόπον	δὲ τοῦτον ὃν νῦν νπαιδαριώδης
[2, 1271]	σώματος, καὶ διανοίας γῆρας) ~τὸν	τρόπον	δὲ τοῦτον πεπαιδευμένων ὥστε καὶ
[2, 1262]	ἐπισκέψασθαι περὶ τῆς κτήσεως, τίνα	τρόπον	δεῖ κατασκευάζεσθαι τοῖς μέλλουσι πολιτεύεσθαι
[2, 1268]	τέτταρας, καὶ τοῦτον δὴ τὸν	τρόπον	δῆλον ὅτι μεριοῦσιν· οἱ δὲ
[2, 1266]	τοῖς Νόμοις τοῦτον ἔχει τὸν	τρόπον.	Εἰσὶ δέ τινες πολιτεῖαι καὶ
[2, 1274]	Περικλῆς, καὶ τοῦτον δὴ τὸν	τρόπον	ἕκαστος τῶν δημαγωγῶν προήγαγεν αὔξων
[2, 1269]	τῶν νόμων εἰσίν. Ἄλλον δὲ	τρόπον	ἐπισκοποῦσιν εὐλαβείας ἂν δόξειεν εἶναι
[2, 1263]	ἔχει δυσχερείας, ὃν δὲ νῦν	τρόπον	ἔχει καὶ ἐπικοσμηθὲν ἔθεσι καὶ
[2, 1263]	ἐκεῖνα χωρίς, καθ' ὃν νῦν	τρόπον	ἔχει πᾶσι, τάς γε κτήσεις
[2, 1262]	πολλὴν ἔχει ταραχὴν τίνα ἔσται	τρόπον·	καὶ γινώσκειν ἀναγκαῖον τοὺς διδόντας
[2, 1264]	Εἰ μὲν γὰρ τὸν αὐτὸν	τρόπον	κοινὰ πάντα πάντων, τί διοίσουσιν
[2, 1263]	δέ τινες καὶ τοῦτον τὸν	τρόπον	κοινωνεῖν τῶν βαρβάρων) ἢ καὶ
[2, 1262]	ἢ τοῦ δεῖνος, τοῦτον τὸν	τρόπον	λέγων καθ' ἕκαστον τῶν χιλίων,
[2, 1269]	ὡς οὐκ ἐξευρίσκουσι τὸν βέλτιστον	τρόπον	οἷς τοῦτο συμβαίνει περὶ τὴν
[2, 1271]	λίαν τὸ δῶρον, καὶ τὸν	τρόπον	οὐ τοῦτον λέγομεν διδόναι δεῖν
[2, 1267]	κατεσκεύαζεν Ἀθήνησἰ τοῦτον ἔχειν τὸν	τρόπον.	Περὶ μὲν οὖν τῆς Φαλέου
[2, 1274]	τινῶν εἰρημένας, ἔστω τεθεωρημένα τὸν	τρόπον	τοῦτον.
[2, 1263]	Ἔστι δὲ καὶ νῦν τὸν	τρόπον	τοῦτον ἐν ἐνίαις πόλεσιν οὕτως
[2, 1262]	τὰς γυναῖκας κοινωνίας διωρίσθω τὸν	τρόπον	τοῦτον. Ἐχόμενον δὲ τούτων ἐστὶν
[2, 1261]	αἰτίαν φησὶ δεῖν νενομοθετῆσθαι τὸν	τρόπον	τοῦτον ὁ Σωκράτης, οὐ φαίνεται
[2, 1262]	ἴδιον ἀνεψιὸν εἶναι ἢ τὸν	τρόπον	τοῦτον υἱόν. Οὐ μὴν ἀλλ'
[2, 1261]	χρόνου. Καὶ συμβαίνει δὴ τὸν	τρόπον	τοῦτον ὥστε πάντας ἄρχειν, ὥσπερ
[2, 1273]	δικαίως εὐδοκιμοῦσι, τοῦτον ἔχει τὸν	τρόπον.	Τῶν δὲ ἀποφηναμένων τι περὶ
[2, 1269]	σχολήν, ὁμολογούμενόν ἐστιν· τίνα δὲ	τρόπον	ὑπάρχειν, οὐ ῥᾴδιον λαβεῖν. Ἥ
[2, 1269]	πρὸς τὴν ὑπόθεσιν καὶ τὸν	τρόπον	ὑπεναντίως τῆς προκειμένης αὐτοῖς πολιτείας.
[2, 1261]	Ἔστι δὲ καὶ κατ' ἄλλον	τρόπον	φανερὸν ὅτι τὸ λίαν ἑνοῦν
[2, 1271]	νῦν οἱ περίοικοι τὸν αὐτὸν	τρόπον	χρῶνται αὐτοῖς, ὡς κατασκευάσαντος Μίνω
[2, 1268]	δ' οὐδέν. Τίς οὖν ὁ	τρόπος	ἔσται τῆς διαλογῆς τῶν ψήφων;
[2, 1264]	ἔσται τὰ τοιαῦτα, τίς ὁ	τρόπος	ἔσται τῆς κοινωνίας; Ἐν μιᾷ
[2, 1263]	τῶν γεωργούντων ἄλλος ἂν εἴη	τρόπος	καὶ ῥᾴων, αὐτῶν δ' αὑτοῖς
[2, 1264]	Οὐ μὴν ἀλλ' οὐδὲ ὁ	τρόπος	τῆς ὅλης πολιτείας τίς ἔσται
[2, 1267]	μικρὰς ἀδικίας βοηθητικὸς μόνον ὁ	τρόπος	τῆς Φαλέου πολιτείας. Ἔτι τὰ
[2, 1268]	ἧς οἱ προπολεμοῦντες ἕξουσι τὴν	τροφήν,	εἰ μὲν αὐτοὶ γεωργήσουσιν, οὐκ
[2, 1268]	τοῖς τὰ ὅπλα κεκτημένοις τὴν	τροφὴν	εὐλόγως ἂν ἦσάν τι τῆς
[2, 1268]	αὐτῶν κλήρων αὑτοῖς τε τὴν	τροφὴν	λήψονται καὶ τοῖς μαχίμοις παρέξουσιν;
[2, 1268]	τελευτώντων ἐκ δημοσίου γίνεσθαι τὴν	τροφήν,	ὡς οὔπω τοῦτο παρ' ἄλλοις
[2, 1265]	γὰρ ἑκατέρῳ τῷ μὲν τὸ	τρυφᾶν	ἀκολουθήσει, τῷ δὲ τὸ ἐπιπόνως)
[2, 1266]	ἢ λίαν εἶναι πολλήν, ὥστε	τρυφᾶν,	ἢ λίαν ὀλίγην, ὥστε ζῆν
[2, 1269]	ἀκολάστως πρὸς ἅπασαν ἀκολασίαν καὶ	τρυφερῶς.	Ὥστ' ἀναγκαῖον ἐν τῇ τοιαύτῃ
[2, 1267]	ἄν τις θεωρήσειεν, εἴ τι	τυγχάνει	καλῶς εἰρηκὼς ἢ μὴ καλῶς.
[2, 1266]	εἴπειεν ὁ Φαλέας ὅτι ταῦτα	τυγχάνει	λέγων αὐτός· οἴεται γὰρ δυοῖν
[2, 1273]	ἂν διὰ τὰς παρεκβάσεις κοινὰ	τυγχάνει	πάσαις ὄντα ταῖς εἰρημέναις πολιτείαις·
[2, 1261]	τὸ λεγόμενον. Ἥκιστα γὰρ ἐπιμελείας	τυγχάνει	τὸ πλείστων κοινόν· τῶν γὰρ
[2, 1262]	τῶν πολιτῶν ἢ κακῶς, ὁπόστος	τυγχάνει	τὸν ἀριθμὸν ὤν, οἷον ἐμὸς
[2, 1265]	τὸ μὲν πλεῖστον μέρος νόμοι	τυγχάνουσιν	ὄντες, ὀλίγα δὲ περὶ τῆς
[2, 1260]	λεγομένων, κἂν εἴ τινες ἕτεραι	τυγχάνουσιν	ὑπὸ τινῶν εἰρημέναι καὶ δοκοῦσαι
[2, 1268]	τι τῇ πόλει συμφέρον, ὅπως	τυγχάνωσι	τιμῆς, καὶ τοῖς παισὶ τῶν
[2, 1265]	δὲ τὴν μὲν ἐφορείαν εἶναι	τυραννίδα,	δημοκρατεῖσθαι δὲ κατά τε τὰ
[2, 1266]	ἀρίστην πολιτείαν ἐκ δημοκρατίας καὶ	τυραννίδος,	ἃς ἢ τὸ παράπαν οὐκ
[2, 1272]	καὶ ἄξιον εἰπεῖν, γεγενῆσθαι μήτε	τύραννον.	Ἔχει δὲ παραπλήσια τῇ Λακωνικῇ
[2, 1267]	ἀποκτείνῃ τις οὐ κλέπτην ἀλλὰ	τύραννονν·	ὥστε πρὸς τὰς μικρὰς ἀδικίας
[2, 1267]	οὐ διὰ τὰ ἀναγκαῖα αοἷον	τυραννοῦσιν	οὐχ ἵνα μὴ ῥιγῶσιν· διὸ
[2, 1274]	Ἐπεὶ γὰρ τοῦτ' ἴσχυσεν, ὥσπερ	τυράννῳ	τῷ δήμῳ χαριζόμενοι τὴν πολιτείαν
[2, 1265]	τὸ πλῆθος ἀποβλέποντα πρὸς τὰς	τύχας,	ἂν συμβαίνῃ τελευτᾶν τινας τῶν
[2, 1268]	γὰρ συκοφαντίας καὶ κινήσεις, ἂν	τύχῃ,	πολιτείας. Ἐμπίπτει δ' εἰς ἄλλο
[2, 1270]	διὰ τὸν νομοθέτην εἴτε διὰ	τύχην	τοῦτο συμπέπτωκεν, συμφερόντως ἔχει τοῖς
[2, 1273]	τὴν πολιτείαν. Ἀλλὰ τουτί ἐστι	τύχης	ἔργον, δεῖ δὲ ἀστασιάστους εἶναι
[2, 1272]	εἶναι γένος μήτε τοῦτο τὸ	τυχόν,	εἴτε διαφέρον Ἐκ τούτων αἱρετοὺς
[2, 1269]	ἐσώθησαν, ὁμοίους εἶναι καὶ τοὺς	τυχόντας	καὶ τοὺς ἀνοήτους, ὥσπερ καὶ
[2, 1270]	εἰσι μεγάλων κύριοι, ὄντες οἱ	τυχόντες,	διόπερ οὐκ αὐτογνώμονας βέλτιον κρίνειν
[2, 1272]	καὶ τούτοις (γίνονται γὰρ οἱ	τυχόντες)	ὃ δ' ἐκεῖ συμφέρει πρὸς
[2, 1269]	ἢ οὔ; Καὶ πότερον τῷ	τυχόντι	ἢ τισίν; Ταῦτα γὰρ ἔχει
[2, 1261]	οὐχ ὡς ἑκάστου, ἀλλὰ τοῦ	τυχόντος	ὁ τυχὼν ὁμοίως ἐστὶν υἱός·
[2, 1272]	χεῖρον· οἱ μὲν ἐκ τῶν	τυχόντων	εἰσί, ταύτην δ' αἱροῦνται τὴν
[2, 1261]	ἑκάστου, ἀλλὰ τοῦ τυχόντος ὁ	τυχὼν	ὁμοίως ἐστὶν υἱός· ὥστε πάντες
[2, 1269]	τὸν πλοῦτον, ἄλλως τε κἂν	τύχωσι	γυναικοκρατούμενοι, καθάπερ τὰ πολλὰ τῶν
[2, 1270]	δίαιτα τῶν ἐφόρων οὐχ ὁμολογουμένη	τῷ	βουλήματι τῆς πόλεως· αὐτὴ μὲν
[2, 1273]	ἀλλὰ κύριοι κρίνειν εἰσὶ καὶ	τῷ	βουλομένῳ τοῖς εἰσφερομένοις ἀντειπεῖν ἔξεστιν,
[2, 1271]	τέλος φέρειν μὴ μετέχειν αὐτῆς.	Τῷ	δὲ περὶ τοὺς ναυάρχους νόμῳ
[2, 1265]	τῷ μὲν τὸ τρυφᾶν ἀκολουθήσει,	τῷ	δὲ τὸ ἐπιπόνως) ἐπεὶ μόναι
[2, 1274]	γε ἔοικε τὴν ἀναγκαιοτάτην ἀποδιδόναι	τῷ	δήμῳ δύναμιν, τὸ τὰς ἀρχὰς
[2, 1273]	οὗτοι, οὐ διακοῦσαι μόνον ἀποδιδόασι	τῷ	δήμῳ τὰ δόξαντα τοῖς ἄρχουσιν,
[2, 1274]	γὰρ τοῦτ' ἴσχυσεν, ὥσπερ τυράννῳ	τῷ	δήμῳ χαριζόμενοι τὴν πολιτείαν εἰς
[2, 1261]	χρήσιμον, κἂν ᾖ τὸ αὐτὸ	τῷ	εἴδει ιβοηθείας γὰρ χάριν ἡ
[2, 1271]	συσσίτια τὰ καλούμενα φιδίτια νενομοθέτηται	τῷ	καταστήσαντι πρῶτον. Ἔδει γὰρ ἀπὸ
[2, 1271]	τοῖς Σπαρτιάταις. Οὔτε γὰρ ἐν	τῷ	κοινῷ τῆς πόλεως ἔστιν οὐδὲν
[2, 1268]	ἄλλος βελτίων. Διόπερ οὐ ῥᾴδιον	τῷ	λεχθέντι ταχὺ συγχωρεῖν, εἴπερ μὴ
[2, 1265]	καὶ ἐλευθερίως (χωρὶς γὰρ ἑκατέρῳ	τῷ	μὲν τὸ τρυφᾶν ἀκολουθήσει, τῷ
[2, 1270]	σχολάσαντες δὲ αὑτοὺς μὲν παρεῖχον	τῷ	νομοθέτῃ προωδοπεποιημένους διὰ τὸν στρατιωτικὸν
[2, 1271]	δυναμένων δαπανᾶν, ὥστε συμβαίνει τοὐναντίον	τῷ	νομοθέτῃ τῆς προαιρέσεως. Βούλεται μὲν
[2, 1271]	τὰς εἰσφοράς. Ἀποβέβηκέ τε τοὐναντίον	τῷ	νομοθέτῃ τοῦ συμφέροντος· τὴν μὲν
[2, 1264]	ἄρτιον· τοῦτο μὲν γὰρ ἐνδέχεται	τῷ	ὅλῳ ὑπάρχειν, τῶν δὲ μερῶν
[2, 1267]	ἀρίστης. Κατεσκεύαζε δὲ τὴν πόλιν	τῷ	πλήθει μὲν μυρίανδρον, εἰς τρία
[2, 1273]	οὔσης τῆς πολιτείας ἄριστα ἐκφεύγουσι	τῷ	πλουτεῖν αἰεί τι τοῦ δήμου
[2, 1268]	καὶ τοῖς παισὶ τῶν ἐν	τῷ	πολέμῳ τελευτώντων ἐκ δημοσίου γίνεσθαι
[2, 1264]	αὐτὸ ἀγνοεῖν, ὅτι χρὴ προσέχειν	τῷ	πολλῷ χρόνῳ καὶ τοῖς πολλοῖς
[2, 1261]	καὶ πόλις· τὸ μὲν γὰρ	τῷ	ποσῷ χρήσιμον, κἂν ᾖ τὸ
[2, 1265]	μή ποτε βέλτιον ἑτέρως διορίσαι	τῷ	σαφῶς μᾶλλον. Τοσαύτην γὰρ εἶναί
[2, 1263]	ἀδύνατος ὁ βίος. Αἴτιον δὲ	τῷ	Σωκράτει τῆς παρακρούσεως χρὴ νομίζειν
[2, 1266]	ὅμως δὲ τάχιστ' ἂν ὁμαλισθῆναι	τῷ	τὰς προῖκας τοὺς μὲν πλουσίους
[2, 1261]	γενέσθαι εἴδει διαφέρειν (διοίσει δὲ	τῷ	τοιούτῳ καὶ πόλις ἔθνους, ὅταν
[2, 1269]	πολιτείᾳ, ἢ οὔ; Καὶ πότερον	τῷ	τυχόντι ἢ τισίν; Ταῦτα γὰρ
[2, 1269]	τῶν αὑτοῦ συγγενῶν, ἔνοχον εἶναι	τῷ	φόνῳ τὸν φεύγοντα. Ζητοῦσι δ'
[2, 1267]	μὲν ἀλεεινῆς δέ, οὐκ ἐν	τῷ	χειμῶνι μόνον ἀλλὰ καὶ περὶ
[2, 1262]	τε γὰρ οἰόμεθα μέγιστον εἶναι	τῶν	ἀγαθῶν ταῖς πόλεσιν (οὕτως γὰρ
[2, 1264]	τίς οἰκονομήσει ὥσπερ τὰ ἐπὶ	τῶν	ἀγρῶν οἱ ἄνδρες αὐτῶν κἂν
[2, 1265]	τῶν γεννηθέντων, καὶ πρὸς τὴν	τῶν	ἄλλων ἀτεκνίαν. Τὸ δ' ἀφεῖσθαι,
[2, 1268]	εἶναι τὸ κινεῖν. Ἐπὶ γοῦν	τῶν	ἄλλων ἐπιστημῶν τοῦτο συνενήνοχεν, οἷον
[2, 1262]	δέ τινες καὶ γυναῖκες καὶ	τῶν	ἄλλων ζῴων, οἷον ἵπποι καὶ
[2, 1273]	δὲ ταύτας πλείονα ἄρχειν χρόνον	τῶν	ἄλλων νκαὶ γὰρ ἐξεληλυθότες ἄρχουσι
[2, 1269]	Κρητικῆς, σχεδὸν δὲ καὶ περὶ	τῶν	ἄλλων πολιτειῶν, δύο εἰσὶν αἱ
[2, 1265]	κοινοτάτην ταύτην κατασκευάζει ταῖς πόλεσι	τῶν	ἄλλων πολιτειῶν, καλῶς εἴρηκεν ἴσως·
[2, 1264]	γε πλῆθος τῆς πόλεως τὸ	τῶν	ἄλλων πολιτῶν γίνεται πλῆθος, περὶ
[2, 1273]	τὸ κύριον, ἀνάγκη καὶ τὴν	τῶν	ἄλλων πολιτῶν δόξαν ἀκολουθεῖν τούτοις.
[2, 1272]	τε σύνεγγύς πώς εἰσι καὶ	τῶν	ἄλλων πολὺ διαφέρουσιν, ἥ τε
[2, 1264]	οἷον ἀστυνομικῶν καὶ ἀγορανομικῶν καὶ	τῶν	ἄλλων τῶν τοιούτων, ἀποδιδοὺς μόνον
[2, 1273]	ἀρχῆς γὰρ τοῦθ' ὁρᾶν ἐστι	τῶν	ἀναγκαιοτάτων, ὅπως οἱ βέλτιστοι δύνωνται
[2, 1265]	αὐτήν, καὶ τὸ τῶν ἔργων	τῶν	ἀναγκαίων ἀπεχομένους ζῆν, καὶ περὶ
[2, 1266]	συσσίτια τῶν γυναικῶν, ἀλλ' ἀπὸ	τῶν	ἀναγκαίων ἄρχονται μᾶλλον. Δοκεῖ γάρ
[2, 1267]	ἐὰν γὰρ μείζω ἔχωσιν ἐπιθυμίαν	τῶν	ἀναγκαίων, διὰ τὴν ταύτης ἰατρείαν
[2, 1269]	τῇ μελλούσῃ καλῶς πολιτεύεσθαι τὴν	τῶν	ἀναγκαίων ὑπάρχειν σχολήν, ὁμολογούμενόν ἐστιν·
[2, 1269]	δεῖ νομίζειν εἴς τε τὸ	τῶν	ἀνδρῶν πλῆθος καὶ τὸ τῶν
[2, 1263]	δὲ τὸ συζῆν καὶ κοινωνεῖν	τῶν	ἀνθρωπικῶν πάντων χαλεπόν, καὶ μάλιστα
[2, 1267]	στασιάζοντες· ~ἔτι δ' ἡ πονηρία	τῶν	ἀνθρώπων ἄπληστον, καὶ τὸ πρῶτον
[2, 1262]	περιόδους πραγματευομένων· εἶναι γάρ τισι	τῶν	ἄνω Λιβύων κοινὰς τὰς γυναῖκας,
[2, 1269]	Ἀφροδίτην· ἢ γὰρ πρὸς τὴν	τῶν	ἀρρένων ὁμιλίαν ἢ πρὸς τὴν
[2, 1265]	οὖν ὁ Κορίνθιος, ὢν νομοθέτης	τῶν	ἀρχαιοτάτων, τοὺς οἴκους ἴσους ᾠήθη
[2, 1268]	παρ' ἀλλήλων, ὅσα τε λοιπὰ	τῶν	ἀρχαίων ἐστί που νομίμων εὐήθη
[2, 1271]	τῶν Λακώνων· τὰ δὲ πλεῖστα	τῶν	ἀρχαίων ἧττον διήρθρωται τῶν νεωτέρων.
[2, 1273]	καὶ τὸ τὰς δίκας ὑπὸ	τῶν	ἀρχείων δικάζεσθαι πάσας ςκαὶ μὴ
[2, 1273]	τις καὶ τὸ πλῆθος ἀποστῇ	τῶν	ἀρχομένων, οὐδὲν ἔστι φάρμακον διὰ
[2, 1265]	τοὺς ἄρχοντας πῶς ἔσονται διαφέροντες	τῶν	ἀρχομένων. Φησὶ γὰρ δεῖν, ὥσπερ
[2, 1268]	πολιτείας καὶ κυρίους εἶναι τῆς	τῶν	ἀρχόντων καταστάσεως; Ἔτι οἱ γεωργοὶ
[2, 1266]	ὀλιγαρχίαν. Δῆλον δὲ ἐκ τῆς	τῶν	ἀρχόντων καταστάσεως· τὸ μὲν γὰρ
[2, 1269]	ἁμαρτίας καὶ τῶν νομοθετῶν καὶ	τῶν	ἀρχόντων· οὐ γὰρ τοσοῦτον ὠφελήσεται
[2, 1266]	δὲ καὶ περὶ τὴν αἵρεσιν	τῶν	ἀρχόντων τὸ ἐξ αἱρετῶν αἱρετοὺς
[2, 1274]	τήν τε βουλὴν καὶ τὴν	τῶν	ἀρχῶν αἵρεσιν, τὸν δὲ δῆμον
[2, 1273]	μικρὰ πόλις, πολιτικώτερον πλείονας μετέχειν	τῶν	ἀρχῶν, καὶ δημοτικώτερον· κοινότερόν τε
[2, 1273]	τὸ τὰς μεγίστας ὠνητὰς εἶναι	τῶν	ἀρχῶν, τήν τε βασιλείαν καὶ
[2, 1262]	καὶ κηδείαν αὑτοῦ πρῶτον ἢ	τῶν	αὑτοῦ, πρὸς δὲ τούτοις ἕτερος
[2, 1269]	μαρτύρων ὁ διώκων τὸν φόνον	τῶν	αὑτοῦ συγγενῶν, ἔνοχον εἶναι τῷ
[2, 1273]	εἴπομεν καὶ κάλλιον ἕκαστον ἀποτελεῖται	τῶν	αὐτῶν καὶ θᾶττον. Δῆλον δὲ
[2, 1268]	εὐθὺς ἀπὸ τῆς γῆς καὶ	τῶν	αὐτῶν κλήρων αὑτοῖς τε τὴν
[2, 1264]	ἐχόντων τὴν εὐδαιμονίαν. Οὐ γὰρ	τῶν	αὐτῶν τὸ εὐδαιμονεῖν ὧνπερ τὸ
[2, 1274]	ὁ Φιλόλαος τὸ μὲν γένος	τῶν	Βακχιαδῶν, ἐραστὴς δὲ γενόμενος Διοκλέους
[2, 1264]	τεχνῖται καὶ τὸ πλῆθος τὸ	τῶν	βαναύσων. Ἡ μὲν οὖν πολιτεία
[2, 1263]	καὶ τοῦτον τὸν τρόπον κοινωνεῖν	τῶν	βαρβάρων) ἢ καὶ τὰ γήπεδα
[2, 1271]	τὸν αὑτοῦ βίον ἕκαστον κρίνεσθαι	τῶν	βασιλέων. Ὅτι δ' ὁ νομοθέτης
[2, 1272]	δ' ἐπικίνδυνος οὕτως ἔχουσα πόλις,	τῶν	βουλομένων ἐπιτίθεσθαι καὶ δυναμένων. Ἀλλά,
[2, 1271]	αἰτήσαιτο μὴ φιλότιμος ὤν. Καίτοι	τῶν	γ' ἀδικημάτων τῶν γ' ἑκουσίων
[2, 1271]	ὤν. Καίτοι τῶν γ' ἀδικημάτων	τῶν	γ' ἑκουσίων τὰ πλεῖστα συμβαίνει
[2, 1261]	ἐπιμελείας τυγχάνει τὸ πλείστων κοινόν·	τῶν	γὰρ ἰδίων μάλιστα φροντίζουσιν, τῶν
[2, 1265]	τύχας, ἂν συμβαίνῃ τελευτᾶν τινας	τῶν	γεννηθέντων, καὶ πρὸς τὴν τῶν
[2, 1270]	Αἰτίαι μὲν οὖν εἰσιν αὗται	τῶν	γενομένων, ὥστε δῆλον ὅτι καὶ
[2, 1273]	δῆμον οἱ βασιλεῖς κύριοι μετὰ	τῶν	γερόντων, ἂν ὁμογνωμονῶσι πάντες, εἰ
[2, 1265]	μὲν βασιλείαν μοναρχίαν, τὴν δὲ	τῶν	γερόντων ἀρχὴν ὀλιγαρχίαν, δημοκρατεῖσθαι δὲ
[2, 1270]	δὲ καὶ τὰ περὶ τὴν	τῶν	γερόντων ἀρχὴν οὐ καλῶς αὐτοῖς.
[2, 1271]	καὶ τὴν αἵρεσιν ἣν ποιοῦνται	τῶν	γερόντων κατά τε τὴν κρίσιν
[2, 1271]	τούτῳ κέχρηται πρὸς τὴν αἵρεσιν	τῶν	γερόντων· οὐδεὶς γὰρ ἂν ἄρχειν
[2, 1263]	κοινούς. Ἑτέρων μὲν οὖν ὄντων	τῶν	γεωργούντων ἄλλος ἂν εἴη τρόπος
[2, 1264]	κοιναὶ αἱ κτήσεις καὶ αἱ	τῶν	γεωργῶν γυναῖκες Ἄτοπον δὲ καὶ
[2, 1267]	προπολεμοῦντες βιώσονται, κοινήν, τὴν δὲ	τῶν	γεωργῶν ἰδίαν. ετο δ' εἴδη
[2, 1262]	γινόμενα τέκνα, τὰ μὲν ἐκ	τῶν	γεωργῶν καὶ τεχνιτῶν εἰς τοὺς
[2, 1264]	κύριον τῆς πόλεως) περὶ δὲ	τῶν	γεωργῶν καὶ τῶν τεχνιτῶν, πότερον
[2, 1269]	ἀνοήτους, ὥσπερ καὶ λέγεται κατὰ	τῶν	γηγενῶν, ὥστε ἄτοπον τὸ μένειν
[2, 1272]	Κρήτῃ κοινοτέρως· ἀπὸ πάντων γὰρ	τῶν	γινομένων καρπῶν τε καὶ βοσκημάτων
[2, 1274]	πολέμιος) τὰς δ' ἀρχὰς ἐκ	τῶν	γνωρίμων καὶ τῶν εὐπόρων κατέστησε
[2, 1266]	κεκαινοτόμηκεν, οὔτε περὶ τὰ συσσίτια	τῶν	γυναικῶν, ἀλλ' ἀπὸ τῶν ἀναγκαίων
[2, 1269]	συμβεβηκέναι τοῖς Λάκωσιν εὐλόγως ἡ	τῶν	γυναικῶν ἄνεσις. ~Ἔξω γὰρ τῆς
[2, 1269]	ἄρχειν ἢ τοὺς ἄρχοντας ὑπὸ	τῶν	γυναικῶν ἄρχεσθαι; Ταὐτὸ γὰρ συμβαίνει.
[2, 1262]	κοινῶν ὄντων τῶν τέκνων καὶ	τῶν	γυναικῶν, δεῖ δὲ τοιούτους εἶναι
[2, 1269]	ἐστι τοιοῦτος ὤν, ἐπὶ δὲ	τῶν	γυναικῶν ἐξημέληκεν· ζῶσι γὰρ ἀκολάστως
[2, 1269]	ὑπῆρχεν, καὶ πολλὰ διῳκεῖτο ὑπὸ	τῶν	γυναικῶν ἐπὶ τῆς ἀρχῆς αὐτῶν.
[2, 1274]	οὐσίας κοινότης καὶ τὰ συσσίτια	τῶν	γυναικῶν, ἔτι δ' ὁ περὶ
[2, 1272]	νομοθέτης, καὶ πρὸς τὴν διάζευξιν	τῶν	γυναικῶν, ἵνα μὴ πολυτεκνῶσι, τὴν
[2, 1274]	ἀνομάλωσις, Πλάτωνος δ' ἥ τε	τῶν	γυναικῶν καὶ παίδων καὶ τῆς
[2, 1265]	ἑτέραν πολιτείαν. Ἔξω γὰρ τῆς	τῶν	γυναικῶν κοινωνίας καὶ τῆς κτήσεως,
[2, 1270]	καὶ οὕτως. Ἔστι δὲ καὶ	τῶν	γυναικῶν σχεδὸν τῆς πάσης χώρας
[2, 1269]	ἀρρένων ὁμιλίαν ἢ πρὸς τὴν	τῶν	γυναικῶν φαίνονται κατοκώχιμοι πάντες οἱ
[2, 1269]	τῶν ἀνδρῶν πλῆθος καὶ τὸ	τῶν	γυναικῶν, ὥστ' ἐν ὅσαις πολιτείαις
[2, 1273]	εὐδοκιμοῦσι, τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον.	Τῶν	δὲ ἀποφηναμένων τι περὶ πολιτείας
[2, 1261]	τῶν γὰρ ἰδίων μάλιστα φροντίζουσιν,	τῶν	δὲ κοινῶν ἧττον, ἢ ὅσον
[2, 1264]	γὰρ ἐνδέχεται τῷ ὅλῳ ὑπάρχειν,	τῶν	δὲ μερῶν μηδετέρῳ, τὸ δὲ
[2, 1262]	ἐνδέχεται τὰς νομιζομένας γίνεσθαι λύσεις,	τῶν	δὲ μή, οὐδεμίαν. Ἄτοπον δὲ
[2, 1265]	τινὰ δεῖ γίνεσθαι τῶν φυλάκων.	~Τῶν	δὲ Νόμων τὸ μὲν πλεῖστον
[2, 1273]	πάσαις ὄντα ταῖς εἰρημέναις πολιτείαις·	τῶν	δὲ παρὰ τὴν ὑπόθεσιν τῆς
[2, 1274]	τοῦτον δὴ τὸν τρόπον ἕκαστος	τῶν	δημαγωγῶν προήγαγεν αὔξων εἰς τὴν
[2, 1266]	διὰ τὸ ἐνίους μὴ αἱρεῖσθαι	τῶν	δημοτικῶν διὰ τὸ μὴ ἐπάναγκες.
[2, 1272]	~πόρρω γ' ἀποικοῦσιν ἐν νήσῳ	τῶν	διαφθερούντων. Ἣν δὲ ποιοῦνται τῆς
[2, 1272]	ἂν μὴ δίκας βούλωνται δοῦναι	τῶν	δυνατῶν· ᾗ καὶ δῆλον ὡς
[2, 1272]	δὲ φαυλότατον τὸ τῆς ἀκοσμίας	τῶν	δυνατῶν, ἣν καθιστᾶσι πολλάκις οἳ
[2, 1269]	οὔσης τῆς θρασύτητος πρὸς οὐδὲν	τῶν	ἐγκυκλίων, ἀλλ' εἴπερ, πρὸς τὸν
[2, 1263]	φέροντας ἀναλίσκειν νὅπερ ἔνια ποιεῖ	τῶν	ἐθνῶνν, ἢ τοὐναντίον τὴν μὲν
[2, 1272]	ἑταιριῶν τοῖς φιδιτίοις, τὴν δὲ	τῶν	ἑκατὸν καὶ τεττάρων ἀρχὴν τοῖς
[2, 1273]	αὑτῶν αἱρετὰς εἶναι, καὶ τὴν	τῶν	ἑκατὸν ταύτας αἱρεῖσθαι, τὴν μεγίστην
[2, 1272]	ὃς πεποίηκε φανερὰν τὴν ἀσθένειαν	τῶν	ἐκεῖ νόμων. Περὶ μὲν οὖν
[2, 1261]	πολλοὶ θεράποντες ἐνίοτε χεῖρον ὑπηρετοῦσι	τῶν	ἐλαττόνων. Γίνονται δ' ἑκάστῳ χίλιοι
[2, 1271]	γὰρ ἐπίκειται τῇ θαλάττῃ, σχεδὸν	τῶν	Ἑλλήνων ἱδρυμένων περὶ τὴν θάλατταν
[2, 1272]	τις εἴπειε λόγους καὶ περὶ	τῶν	ἐν Λακεδαίμονι γινομένων· τὸ γὰρ
[2, 1263]	γὰρ οἱ πλεῖστοι διαφέρονται ἐκ	τῶν	ἐν ποσὶ καὶ ἐκ μικρῶν
[2, 1268]	τυγχάνωσι τιμῆς, καὶ τοῖς παισὶ	τῶν	ἐν τῷ πολέμῳ τελευτώντων ἐκ
[2, 1274]	καὶ δημαγωγοὺς ἔλαβε φαύλους ἀντιπολιτευομένων	τῶν	ἐπιεικῶν) ἐπεὶ Σόλων γε ἔοικε
[2, 1273]	εἰ καὶ προεῖτο τὴν εὐπορίαν	τῶν	ἐπιεικῶν ὁ νομοθέτης, ἀλλὰ ἀρχόντων
[2, 1273]	Λακεδαιμονίων. Τὰ μὲν οὖν πλεῖστα	τῶν	ἐπιτιμηθέντων ἂν διὰ τὰς παρεκβάσεις
[2, 1270]	πλῆθος ἦσαν. Γέγονε δὲ διὰ	τῶν	ἔργων αὐτῶν δῆλον ὅτι φαύλως
[2, 1268]	γεγονέναι φαίη τις ἐπ' αὐτῶν	τῶν	ἔργων· τοὺς γὰρ ἀρχαίους νόμους
[2, 1265]	παιδείαν τὴν αὐτήν, καὶ τὸ	τῶν	ἔργων τῶν ἀναγκαίων ἀπεχομένους ζῆν,
[2, 1262]	ἴσμεν λέγοντα τὸν Ἀριστοφάνην ὡς	τῶν	ἐρώντων διὰ τὸ σφόδρα φιλεῖν
[2, 1262]	υἱοὺς τὸ συνεῖναι μόνον ἀφελεῖν	τῶν	ἐρώντων, τὸ δ' ἐρᾶν μὴ
[2, 1272]	Λακωνικῇ πολιτείᾳ τὰ μὲν συσσίτια	τῶν	ἑταιριῶν τοῖς φιδιτίοις, τὴν δὲ
[2, 1260]	τε χρῶνταί τινες τῶν πόλεων	τῶν	εὐνομεῖσθαι λεγομένων, κἂν εἴ τινες
[2, 1266]	καὶ τὸ πειρᾶσθαι πλείους ἐκ	τῶν	εὐπόρων εἶναι τοὺς ἄρχοντας, καὶ
[2, 1274]	ἀρχὰς ἐκ τῶν γνωρίμων καὶ	τῶν	εὐπόρων κατέστησε πάσας, ἐκ τῶν
[2, 1268]	Ἔτι δὲ νόμον ἐτίθει περὶ	τῶν	εὑρισκόντων τι τῇ πόλει συμφέρον,
[2, 1272]	μὲν γὰρ ἔχει κακὸν τὸ	τῶν	ἐφόρων ἀρχεῖον, ὑπάρχει καὶ τούτοις
[2, 1271]	εἰσίν. Δόξειε δ' ἂν ἡ	τῶν	ἐφόρων ἀρχὴ πάσας εὐθύνειν τὰς
[2, 1265]	ὀλιγαρχίαν, δημοκρατεῖσθαι δὲ κατὰ τὴν	τῶν	ἐφόρων ἀρχὴν διὰ τὸ ἐκ
[2, 1272]	περὶ τοὺς κόσμους ἔτι χεῖρον	τῶν	ἐφόρων. Ὃ μὲν γὰρ ἔχει
[2, 1270]	Ἔστι δὲ καὶ ἡ δίαιτα	τῶν	ἐφόρων οὐχ ὁμολογουμένη τῷ βουλήματι
[2, 1264]	γε οὐδὲν διώρισται. Καὶ περὶ	τῶν	ἐχομένων τίς ἡ τούτων τε
[2, 1263]	μικρῶν προσκρούοντες ἀλλήλοις. Ἔτι δὲ	τῶν	θεραπόντων τούτοις μάλιστα προσκρούομεν οἷς
[2, 1269]	ἦσαν. Ἐδήλωσαν δ' ἐπὶ τῆς	τῶν	Θηβαίων ἐμβολῆς· χρήσιμοι μὲν γὰρ
[2, 1264]	Ἄτοπον δὲ καὶ τὸ ἐκ	τῶν	θηρίων ποιεῖσθαι τὴν παραβολήν, ὅτι
[2, 1272]	ἢ τῶν συναρχόντων αὐτῶν ἢ	τῶν	ἰδιωτῶν· ἔξεστι δὲ καὶ μεταξὺ
[2, 1269]	ἀνιέμενοί τε γὰρ ὑβρίζουσι καὶ	τῶν	ἴσων ἀξιοῦσιν ἑαυτοὺς τοῖς κυρίοις,
[2, 1267]	μὴ δύνασθαι πόλεμον ὑπενεγκεῖν μηδὲ	τῶν	ἴσων καὶ τῶν ὁμοίων. Ἐκεῖνος
[2, 1269]	γράφειν, αἱ δὲ πράξεις περὶ	τῶν	καθ' ἕκαστόν εἰσιν. Ἐκ μὲν
[2, 1266]	φιλοσόφων καὶ πολιτικῶν, πᾶσαι δὲ	τῶν	καθεστηκυιῶν καὶ καθ' ἃς πολιτεύονται
[2, 1267]	καὶ νομίσματος, καὶ κατασκευὴ πολλὴ	τῶν	καλουμένων ἐπίπλων· ἢ πάντων οὖν
[2, 1268]	τό τε πλῆθος ἄπορον ἔσται	τῶν	καρπῶν ἐξ ὧν ἕκαστος γεωργήσει
[2, 1272]	Λακωνικὴ καὶ τρίτη τούτων ἡ	τῶν	Καρχηδονίων. Καὶ πολλὰ τῶν τεταγμένων
[2, 1273]	δὲ τῆς ἀριστοκρατίας ἡ τάξις	τῶν	Καρχηδονίων μάλιστα πρὸς τὴν ὀλιγαρχίαν
[2, 1272]	γενῶν, καὶ τοὺς γέροντας ἐκ	τῶν	κεκοσμηκότων, περὶ ὧν τοὺς αὐτοὺς
[2, 1274]	νενομοθετημένον, ὅπως ὁ ἀριθμὸς σῴζηται	τῶν	κλήρων. Χαρώνδου δ' ἴδιον μὲν
[2, 1271]	καὶ καταδωροδοκούμενοι καὶ καταχαριζόμενοι πολλὰ	τῶν	κοινῶν οἱ κεκοινωνηκότες τῆς ἀρχῆς
[2, 1263]	ἀλλὰ θεωροῦμεν ὀλίγους τοὺς ἐκ	τῶν	κοινωνιῶν διαφερομένους, πρὸς πολλοὺς συμβάλλοντες
[2, 1274]	εὐσυνόπτους ὄντας, πρὸς δὲ τὴν	τῶν	Κορινθίων χώραν τὸν μὲν σύνοπτον
[2, 1263]	οὐδεμίαν· ἐν τῇ γὰρ χρήσει	τῶν	κτημάτων τὸ τῆς ἐλευθεριότητος ἔργον
[2, 1264]	φύλαξιν. Ἔτι δὲ κυρίους ποιεῖ	τῶν	κτημάτων τοὺς γεωργοὺς ἀποφορὰν φέροντας·
[2, 1265]	πολιτειῶν μεμειγμένην, διὸ καὶ τὴν	τῶν	Λακεδαιμονίων ἐπαινοῦσιν (εἶναι γὰρ αὐτὴν
[2, 1273]	ἔβλαψαν ἤδη τὴν πόλιν τὴν	τῶν	Λακεδαιμονίων. Τὰ μὲν οὖν πλεῖστα
[2, 1265]	οὐ καλῶς. Τάχα γὰρ τὴν	τῶν	Λακώνων ἄν τις ἐπαινέσειε μᾶλλον,
[2, 1269]	βλαβερώταται καὶ πρὸς ταῦθ' αἱ	τῶν	Λακώνων ἦσαν. Ἐδήλωσαν δ' ἐπὶ
[2, 1271]	συγγένειαν· ἄποικοι γὰρ οἱ Λύκτιοι	τῶν	Λακώνων ἦσαν, κατέλαβον δ' οἱ
[2, 1271]	μεμιμῆσθαι τὴν Κρητικὴν πολιτείαν ἡ	τῶν	Λακώνων· τὰ δὲ πλεῖστα τῶν
[2, 1261]	Σωκράτης, οὐ φαίνεται συμβαῖνον ἐκ	τῶν	λόγων. Ἔτι δὲ πρός, τὸ
[2, 1268]	τε τὰ ἴδια γεωργούντων καὶ	τῶν	μαχίμων, τέταρτον αὖ μόριον ἔσται
[2, 1270]	γὰρ ἀρχὴ κυρία μὲν αὐτὴ	τῶν	μεγίστων αὐτοῖς ἐστιν, γίνονται δ'
[2, 1266]	Ἔσονται δὴ πλείους οἱ ἐκ	τῶν	μεγίστων τιμημάτων καὶ βελτίους διὰ
[2, 1266]	ἄρχοντας, καὶ τὰς μεγίστας ἐκ	τῶν	μεγίστων τιμημάτων. Ὀλιγαρχικὴν δὲ ποιεῖ
[2, 1262]	ἀγνοούντων ἢ γνωριζόντων, καὶ γενομένων	τῶν	μὲν γνωριζομένων ἐνδέχεται τὰς νομιζομένας
[2, 1268]	τὰ ὅπλα γε κεκτημένους ἀμφοτέρων	τῶν	μερῶν. Τοῦτο δ' οὐ ῥᾴδιον
[2, 1267]	ὅλην φύσιν εἶναι βουλόμενος) πρῶτος	τῶν	μὴ πολιτευομένων ἐνεχείρησέ τι περὶ
[2, 1273]	τοῦτο ἐπὶ τῶν πολεμικῶν καὶ	τῶν	ναυτικῶν· ἐν τούτοις γὰρ ἀμφοτέροις
[2, 1271]	πλεῖστα τῶν ἀρχαίων ἧττον διήρθρωται	τῶν	νεωτέρων. Φασὶ γὰρ τὸν Λυκοῦργον,
[2, 1274]	τι πταίσωσι, πλείω ζημίαν ἀποτίνειν	τῶν	νηφόντων· διὰ γὰρ τὸ πλείους
[2, 1269]	ὡς ἐατέον ἐνίας ἁμαρτίας καὶ	τῶν	νομοθετῶν καὶ τῶν ἀρχόντων· οὐ
[2, 1268]	ἔστιν, ἀλλὰ καὶ τοὐναντίον τούτου	τῶν	νομοθετῶν οἱ πολλοὶ παρασκευάζουσιν ὅπως
[2, 1266]	ἔστι μὴ παιδευομένοις ἱκανῶς ὑπὸ	τῶν	νόμων. Ἀλλ' ἴσως ἂν εἴπειεν
[2, 1271]	κατασκευάσαντος Μίνω πρώτου τὴν τάξιν	τῶν	νόμων. Δοκεῖ δ' ἡ νῆσος
[2, 1267]	ἰδίαν. ετο δ' εἴδη καὶ	τῶν	νόμων εἶναι τρία μόνον· περὶ
[2, 1269]	κινητέοι καὶ τινὲς καὶ ποτὲ	τῶν	νόμων εἰσίν. Ἄλλον δὲ τρόπον
[2, 1274]	τὴν ἐπίσκηψιν) τῇ δ' ἀκριβείᾳ	τῶν	νόμων ἐστὶ γλαφυρώτερος καὶ τῶν
[2, 1271]	μέρος ἀρετῆς ἡ πᾶσα σύνταξις	τῶν	νόμων ἐστί, τὴν πολεμικήν· αὕτη
[2, 1270]	χώρα. Τοῦτο δὲ καὶ διὰ	τῶν	νόμων τέτακται φαύλως· ὠνεῖσθαι μὲν
[2, 1273]	ἀρχομένων, οὐδὲν ἔστι φάρμακον διὰ	τῶν	νόμων τῆς ἡσυχίας. Περὶ μὲν
[2, 1271]	τὴν ἀποικίαν ἐλθόντες τὴν τάξιν	τῶν	νόμων ὑπάρχουσαν ἐν τοῖς τότε
[2, 1274]	τῶν νόμων ἐστὶ γλαφυρώτερος καὶ	τῶν	νῦν νομοθετῶν. Φαλέου δ' ἴδιον
[2, 1263]	τε καὶ ὅταν κατηγορῇ τις	τῶν	νῦν ὑπαρχόντων ἐν ταῖς πολιτείαις
[2, 1273]	οἰκείαις πόλεσιν οἱ δὲ καὶ	τῶν	ὀθνείων τισί, πολιτευθέντες αὐτοί· καὶ
[2, 1265]	γῆς μέχρι τινός; Καὶ τὴν	τῶν	οἰκοπέδων δὲ διαίρεσιν δεῖ σκοπεῖν,
[2, 1264]	εἰς δύο μέρη τὸ πλῆθος	τῶν	οἰκούντων, τὸ μὲν εἰς τοὺς
[2, 1267]	ὑπενεγκεῖν μηδὲ τῶν ἴσων καὶ	τῶν	ὁμοίων. Ἐκεῖνος μὲν οὖν οὐδὲν
[2, 1262]	τὴν πρὸς ἀλλήλους τὴν ἀπὸ	τῶν	ὀνομάτων τούτων, διαφροντίζειν ἥκιστα ἀναγκαῖον
[2, 1265]	γυναικῶν, καὶ τὴν μὲν χιλίων	τῶν	ὅπλα κεκτημένων, ταύτην δὲ πεντακισχιλίων.
[2, 1265]	ἣν καλοῦσι πολιτείαν· ἐκ γὰρ	τῶν	ὁπλιτευόντων ἐστίν. Εἰ μὲν οὖν
[2, 1264]	ἀπειρήκασι τὰ γυμνάσια καὶ τὴν	τῶν	ὅπλων κτῆσιν. Εἰ δέ, καθάπερ
[2, 1267]	τὴν ἀναπλήρωσιν οἱ πολλοὶ ζῶσιν.	Τῶν	οὖν τοιούτων ἀρχή, μᾶλλον τοῦ
[2, 1274]	νομοθετῶν. Φαλέου δ' ἴδιον ἡ	τῶν	οὐσιῶν ἀνομάλωσις, Πλάτωνος δ' ἥ
[2, 1266]	ἡ τῆς οὐσίας ὁμαλότης, καὶ	τῶν	πάλαι τινὲς φαίνονται διεγνωκότες, οἷον
[2, 1274]	τῶν εὐπόρων κατέστησε πάσας, ἐκ	τῶν	πεντακοσιομεδίμνων καὶ ζευγιτῶν καὶ τρίτου
[2, 1270]	γυναικῶν σχεδὸν τῆς πάσης χώρας	τῶν	πέντε μερῶν τὰ δύο, τῶν
[2, 1262]	τις καὶ χωρὶς σκέψαιτο ἀπὸ	τῶν	περὶ τὰ τέκνα καὶ τὰς
[2, 1272]	πόρρω πεποίηκεν. Διὸ καὶ τὸ	τῶν	περιοίκων μένει τοῖς Κρησίν, οἱ
[2, 1264]	Ἀδύνατον δὲ εὐδαιμονεῖν ὅλην, μὴ	τῶν	πλείστων ἢ μὴ πάντων μερῶν
[2, 1273]	θᾶττον. Δῆλον δὲ τοῦτο ἐπὶ	τῶν	πολεμικῶν καὶ τῶν ναυτικῶν· ἐν
[2, 1269]	πόλεσιν, θόρυβον δὲ παρεῖχον πλείω	τῶν	πολεμίων. Ἐξ ἀρχῆς μὲν οὖν
[2, 1267]	Εὐρυφῶντος Μιλήσιος (ὃς καὶ τὴν	τῶν	πόλεων διαίρεσιν εὗρε καὶ τὸν
[2, 1268]	νόμος νῦν καὶ ἐν ἑτέραις	τῶν	πόλεων) τοὺς δ' ἄρχοντας αἱρετοὺς
[2, 1260]	πολιτείας, αἷς τε χρῶνταί τινες	τῶν	πόλεων τῶν εὐνομεῖσθαι λεγομένων, κἂν
[2, 1265]	ἀρίστην πολιτείαν ἐξ ἁπασῶν εἶναι	τῶν	πολιτειῶν μεμειγμένην, διὸ καὶ τὴν
[2, 1266]	ἄρχοντας ἤ τι ποιεῖν ἄλλο	τῶν	πολιτικῶν, τοὺς δ' ἀφεῖσθαι, τοῦτο
[2, 1266]	πενταπλασίαν εἶναι τῆς ἐλαχίστης μηδενὶ	τῶν	πολιτῶν ἐξουσίαν εἶναι κτήσασθαι, καθάπερ
[2, 1262]	ἐμὸς λέγει τὸν εὖ πράττοντα	τῶν	πολιτῶν ἢ κακῶς, ὁπόστος τυγχάνει
[2, 1265]	δεῖν διαμένειν καὶ τὸ πλῆθος	τῶν	πολιτῶν, καὶ εἰ τὸ πρῶτον
[2, 1265]	ἰσάζοντα τὸ περὶ τὸ πλῆθος	τῶν	πολιτῶν μὴ κατασκευάζειν, ἀλλ' ἀφεῖναι
[2, 1268]	μὲν τὴν διαίρεσιν τοῦ πλήθους	τῶν	πολιτῶν. Οἵ τε γὰρ τεχνῖται
[2, 1266]	δεῖν ἴσας εἶναι τὰς κτήσεις	τῶν	πολιτῶν. ~Τοῦτο δὲ κατοικιζομέναις μὲν
[2, 1261]	ἐλαττόνων. Γίνονται δ' ἑκάστῳ χίλιοι	τῶν	πολιτῶν υἱοί, καὶ οὗτοι οὐχ
[2, 1270]	Λέγουσι δ' ὡς ἐπὶ μὲν	τῶν	προτέρων βασιλέων μετεδίδοσαν τῆς πολιτείας,
[2, 1271]	τε κακῶς· διὰ γὰρ τὸ	τῶν	Σπαρτιατῶν εἶναι τὴν πλείστην γῆν
[2, 1269]	τύχωσι γυναικοκρατούμενοι, καθάπερ τὰ πολλὰ	τῶν	στρατιωτικῶν καὶ πολεμικῶν γενῶν, ἔξω
[2, 1261]	οὐσίας καὶ περὶ ἑκάστου δὴ	τῶν	συμβαινόντων ὡσαύτως) νῦν δ' οὐχ
[2, 1267]	πολιορκίας. Ἔστι μὲν οὖν τι	τῶν	συμφερόντων τὸ τὰς οὐσίας ἴσας
[2, 1263]	τῶν τοιούτων. Δηλοῦσι δ' αἱ	τῶν	συναποδήμων κοινωνίαι· σχεδὸν γὰρ οἱ
[2, 1272]	συστάντες τινὲς τοὺς κόσμους ἢ	τῶν	συναρχόντων αὐτῶν ἢ τῶν ἰδιωτῶν·
[2, 1271]	γὰρ δημοκρατικὸν εἶναι τὸ κατασκεύασμα	τῶν	συσσιτίων, γίνεται δ' ἥκιστα δημοκρατικὸν
[2, 1272]	τοῖς κόσμοις. Τὰ μὲν οὖν	τῶν	συσσιτίων ἔχει βέλτιον τοῖς Κρησὶν
[2, 1270]	λάθρᾳ τὸν νόμον ἀποδιδράσκοντας ἀπολαύειν	τῶν	σωματικῶν ἡδονῶν. Ἔχει δὲ καὶ
[2, 1270]	τῶν πέντε μερῶν τὰ δύο,	τῶν	τ' ἐπικλήρων πολλῶν γινομένων, καὶ
[2, 1268]	τιμῶν ἀδύνατον νἀνάγκη γὰρ ἐκ	τῶν	τὰ ὅπλα ἐχόντων καθίστασθαι καὶ
[2, 1268]	ὅπλα, ὥστε γίνονται σχεδὸν δοῦλοι	τῶν	τὰ ὅπλα κεκτημένων. Μετέχειν μὲν
[2, 1262]	Ὅπερ φασὶ καὶ συμβαίνειν τινὲς	τῶν	τὰς τῆς γῆς περιόδους πραγματευομένων·
[2, 1268]	εἰ δ' ἕτεροί τινες ἔσονται	τῶν	τε τὰ ἴδια γεωργούντων καὶ
[2, 1266]	τῆς οὐσίας τὸ μέγεθος ὁ	τῶν	τέκνων ἀριθμός, ἀνάγκη τόν γε
[2, 1262]	γὰρ ἔσται φιλία κοινῶν ὄντων	τῶν	τέκνων καὶ τῶν γυναικῶν, δεῖ
[2, 1266]	οὐσίας τάττοντας πλῆθος προσήκει καὶ	τῶν	τέκνων τὸ πλῆθος τάττειν· ἐὰν
[2, 1272]	ἡ τῶν Καρχηδονίων. Καὶ πολλὰ	τῶν	τεταγμένων ἔχει παρ' αὐτοῖς καλῶς·
[2, 1264]	περὶ δὲ τῶν γεωργῶν καὶ	τῶν	τεχνιτῶν, πότερον οὐδεμιᾶς μεθέξουσιν ἤ
[2, 1269]	καὶ τὸ παράδειγμα τὸ περὶ	τῶν	τεχνῶν· οὐ γὰρ ὅμοιον τὸ
[2, 1268]	κεκτημένων. Μετέχειν μὲν οὖν πασῶν	τῶν	τιμῶν ἀδύνατον νἀνάγκη γὰρ ἐκ
[2, 1267]	ἄνισον, ~οἱ δὲ χαρίεντες περὶ	τῶν	τιμῶν, ἐὰν ἴσαι· ὅθεν καὶ
[2, 1266]	κτήσεως, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν	τῶν	τιμῶν, τοὐναντίον δὲ περὶ ἑκάτερον·
[2, 1263]	γε πάντες ὡς εἰπεῖν ἕκαστον	τῶν	τοιούτων. Ἀλλὰ μὴν καὶ τὸ
[2, 1264]	καὶ ἀγορανομικῶν καὶ τῶν ἄλλων	τῶν	τοιούτων, ἀποδιδοὺς μόνον τὴν παιδείαν
[2, 1263]	ἀνθρωπικῶν πάντων χαλεπόν, καὶ μάλιστα	τῶν	τοιούτων. Δηλοῦσι δ' αἱ τῶν
[2, 1262]	τοὺς ἄλλους πολίτας, ὥστ' εὐλαβεῖσθαι	τῶν	τοιούτων τι πράττειν διὰ τὴν
[2, 1266]	πᾶσιν ἐπάναγκες ἦν τοῖς ἐκ	τῶν	τρίτων ἢ τετάρτων, ἐκ δὲ
[2, 1266]	ἐκ τοῦ δευτέρου· εἶτ' ἐκ	τῶν	τρίτων, πλὴν οὐ πᾶσιν ἐπάναγκες
[2, 1267]	λυπῶν ἡδοναῖς. Τί οὖν ἄκος	τῶν	τριῶν τούτων; Τοῖς μὲν οὐσία
[2, 1272]	οὐ χεῖρον· οἱ μὲν ἐκ	τῶν	τυχόντων εἰσί, ταύτην δ' αἱροῦνται
[2, 1269]	ὥστε τὸ ῥᾳδίως μεταβάλλειν ἐκ	τῶν	ὑπαρχόντων νόμων εἰς ἑτέρους νόμους
[2, 1266]	πολιτείαν, ἐκ τούτων φανερὸν καὶ	τῶν	ὕστερον ῥηθησομένων, ὅταν ἐπιβάλλῃ περὶ
[2, 1272]	καὶ βοσκημάτων δημοσίων, καὶ ἐκ	τῶν	φόρων οὓς φέρουσιν οἱ περίοικοι,
[2, 1264]	πάντων, τί διοίσουσιν οὗτοι ἐκείνων	τῶν	φυλάκων; Ἢ τί πλεῖον αὐτοῖς
[2, 1264]	τούτους πρὸς τὸ σῴζεσθαι τὴν	τῶν	φυλάκων κοινωνίαν. ~Ἀλλὰ μὴν εἴ
[2, 1264]	δὲ καὶ τὴν εὐδαιμονίαν ἀφαιρούμενος	τῶν	φυλάκων, ὅλην φησὶ δεῖν εὐδαίμονα
[2, 1264]	παιδείας, ποίαν τινὰ δεῖ γίνεσθαι	τῶν	φυλάκων. ~Τῶν δὲ Νόμων τὸ
[2, 1262]	τὸν τρόπον λέγων καθ' ἕκαστον	τῶν	χιλίων, ἢ ὅσων ἡ πόλις
[2, 1274]	Ἀλλὰ ταῦτα μὲν λέγουσιν ἀσκεπτότερον	τῶν	χρόνων ἔχοντες. Ἐγένετο δὲ καὶ
[2, 1274]	οὐδέν ἐστι πλὴν αἱ δίκαι	τῶν	ψευδομαρτυριῶν (πρῶτος γὰρ ἐποίησε τὴν
[2, 1268]	ὁ τρόπος ἔσται τῆς διαλογῆς	τῶν	ψήφων; Ἔτι δ' οὐδὲν ἐπιορκεῖν
[2, 1266]	οὐ γὰρ ἔτι συνέβαινεν ἀπὸ	τῶν	ὡρισμένων τιμημάτων εἰς τὰς ἀρχὰς