Livre, Pages
[2, 1269]	προσχώροις, Ἀχαιοῖς καὶ Περραιβοῖς καὶ	Μάγνησιν.	Ἔοικε δὲ καὶ εἰ μηδὲν
[2, 1264]	τὴν ἀρχὴν αὐτῶν, ἢ τί	μαθόντες	ὑπομενοῦσι τὴν ἀρχήν, ἐὰν μή
[2, 1262]	μίαν εἶναι τὴν πόλιν ἐπαινεῖ	μάλισθ'	ὁ Σωκράτης, ὃ καὶ δοκεῖ
[2, 1271]	εἰρήσθω· ταῦτα γάρ ἐστιν ἃ	μάλιστ'	ἄν τις ἐπιτιμήσειεν. Ἡ δὲ
[2, 1261]	ἄριστόν ἐστι, τὸ μίαν ὅτι	μάλιστ'	εἶναι τὴν κοινωνίαν, οὐδὲ τοῦτο
[2, 1268]	μὲν οὖν πλεῖστα καὶ τὰ	μάλιστα	ἀξιόλογα τῆς Ἱπποδάμου τάξεως ταῦτ'
[2, 1273]	ἀκολουθεῖν τούτοις. Ὅπου δὲ μὴ	μάλιστα	ἀρετὴ τιμᾶται, ~ταύτην οὐχ οἷόν
[2, 1264]	τοῖς δ' οὐ χρῶνται γινώσκοντες.	Μάλιστα	δ' ἂν γένοιτο φανερὸν εἴ
[2, 1272]	πολλὰ περιττῶς πρὸς τοὺς ἄλλους,	μάλιστα	δ' ἔνια παραπλησίως τοῖς Λάκωσιν.
[2, 1263]	ὡς οὐκ ὂν ἀδύνατον, καὶ	μάλιστα	ἐν ταῖς καλῶς οἰκουμέναις τὰ
[2, 1260]	πασῶν τοῖς δυναμένοις ζῆν ὅτι	μάλιστα	κατ' εὐχήν, δεῖ καὶ τὰς
[2, 1261]	πόλιν ὡς ἄριστον ὂν ὅτι	μάλιστα	πᾶσαν· λαμβάνει γὰρ ταύτην ὑπόθεσιν
[2, 1262]	ἀλλήλων. Δύο γάρ ἐστιν ἃ	μάλιστα	ποιεῖ κήδεσθαι τοὺς ἀνθρώπους καὶ
[2, 1273]	ἀριστοκρατίας ἡ τάξις τῶν Καρχηδονίων	μάλιστα	πρὸς τὴν ὀλιγαρχίαν κατά τινα
[2, 1263]	Ἔτι δὲ τῶν θεραπόντων τούτοις	μάλιστα	προσκρούομεν οἷς πλεῖστα προσχρώμεθα πρὸς
[2, 1273]	εἰς δύο ταῦτα βλέποντες, καὶ	μάλιστα	τὰς μεγίστας, τούς τε βασιλεῖς
[2, 1263]	τῶν ἀνθρωπικῶν πάντων χαλεπόν, καὶ	μάλιστα	τῶν τοιούτων. Δηλοῦσι δ' αἱ
[2, 1261]	πλείστων κοινόν· τῶν γὰρ ἰδίων	μάλιστα	φροντίζουσιν, τῶν δὲ κοινῶν ἧττον,
[2, 1261]	καὶ τὸ ἧττον ἓν τοῦ	μᾶλλον	αἱρετώτερον. Ἀλλὰ μὴν οὐδ' εἰ
[2, 1274]	ἀπέβλεψεν, ὅτι δεῖ μεθύουσιν ἔχειν	μᾶλλον,	ἀλλὰ πρὸς τὸ συμφέρον. Ἐγένετο
[2, 1274]	Σόλωνος γενέσθαι τοῦτο προαίρεσιν, ἀλλὰ	μᾶλλον	ἀπὸ συμπτώματος (τῆς ναυαρχίας γὰρ
[2, 1266]	τάξειεν οὐσίαν πᾶσιν, οὐδὲν ὄφελος·	μᾶλλον	γὰρ δεῖ τὰς ἐπιθυμίας ὁμαλίζειν
[2, 1261]	ἄνθρωπος δ' ἐξ οἰκίας ἔσται·	μᾶλλον	γὰρ μίαν τὴν οἰκίαν τῆς
[2, 1266]	οὐδέν, ἀλλ' ὀλιγαρχικὰ καὶ δημοκρατικά·	μᾶλλον	δ' ἐγκλίνειν βούλεται πρὸς τὴν
[2, 1263]	ἐγκλήματα πρὸς ἀλλήλους οὐ ποιήσουσιν,	μᾶλλον	δ' ἐπιδώσουσιν ὡς πρὸς ἴδιον
[2, 1265]	τὸ πλῆθος ἐάν τε πλείους.	Μᾶλλον	δὲ δεῖν ὑπολάβοι τις ἂν
[2, 1266]	ἀλλ' ἀπὸ τῶν ἀναγκαίων ἄρχονται	μᾶλλον.	Δοκεῖ γάρ τισι τὸ περὶ
[2, 1264]	γεωργοὺς ἀποφορὰν φέροντας· ἀλλὰ πολὺ	μᾶλλον	εἰκὸς εἶναι χαλεποὺς καὶ φρονημάτων
[2, 1271]	πρῶτον. Ἔδει γὰρ ἀπὸ κοινοῦ	μᾶλλον	εἶναι τὴν σύνοδον, καθάπερ ἐν
[2, 1272]	οὐ πολιτεία ἐστὶν ἀλλὰ δυναστεία	μᾶλλον.	Εἰώθασι δὲ διαλαμβάνοντες τὸν δῆμον
[2, 1265]	Τοῦτο δ' ἄρ' ἐστι καθόλου	μᾶλλον,	ἐπειδὴ ἔστι σωφρόνως μὲν ταλαιπώρως
[2, 1262]	δὲ καὶ τὰ πάλαι λεχθέντα	μᾶλλον	ἐπὶ τούτων ἀναγκαῖον συμβαίνειν, οἷον
[2, 1263]	τὸ φιλεῖν ἑαυτόν, ἀλλὰ τὸ	μᾶλλον	ἢ δεῖ φιλεῖν, καθάπερ καὶ
[2, 1272]	εἴτε διαφέρον Ἐκ τούτων αἱρετοὺς	μᾶλλον	ἢ καθ' ἡλικίαν. Μεγάλων γὰρ
[2, 1271]	τἀγαθὰ τὰ περιμάχητα δι' ἀρετῆς	μᾶλλον	ἢ κακίας, καὶ τοῦτο μὲν
[2, 1265]	τῶν Λακώνων ἄν τις ἐπαινέσειε	μᾶλλον,	ἢ κἂν ἄλλην τινὰ ἀριστοκρατικωτέραν.
[2, 1261]	ὡς ἕκαστος, τάχ' ἂν εἴη	μᾶλλον	ὃ βούλεται ποιεῖν ὁ Σωκράτης
[2, 1261]	ἡ πόλις, γινομένη τε μία	μᾶλλον	οἰκία μὲν ἐκ πόλεως ἄνθρωπος
[2, 1263]	κεκτημένους καὶ κοινωνοῦντας πολλῷ διαφερομένους	μᾶλλον	ὁρῶμεν ἢ τοὺς χωρὶς τὰς
[2, 1261]	ὡς προϊοῦσα καὶ γινομένη μία	μᾶλλον	οὐδὲ πόλις ἔσται· πλῆθος γάρ
[2, 1273]	τὰ μὲν εἰς δῆμον ἐκκλίνει	μᾶλλον,	τὰ δ' εἰς ὀλιγαρχίαν. Τοῦ
[2, 1273]	νόμος οὗτος ποιεῖ τὸν πλοῦτον	μᾶλλον	τῆς ἀρετῆς, καὶ τὴν πόλιν
[2, 1262]	μηδὲν οἴεσθαι διαφέρειν. Ἔοικε δὲ	μᾶλλον	τοῖς γεωργοῖς εἶναι χρήσιμον τὸ
[2, 1265]	βέλτιον ἑτέρως διορίσαι τῷ σαφῶς	μᾶλλον.	Τοσαύτην γὰρ εἶναί φησι δεῖν
[2, 1267]	ζῶσιν. Τῶν οὖν τοιούτων ἀρχή,	μᾶλλον	τοῦ τὰς οὐσίας ὁμαλίζειν, τὸ
[2, 1270]	ἐστίν, ἐν δὲ τοῖς ἄλλοις	μᾶλλον	ὑπερβάλλει ἐπὶ τὸ σκληρόν, ὥστε
[2, 1262]	προσαγορεύοντα δισχιλίων καὶ μυρίων, ἢ	μᾶλλον	ὡς νῦν ἐν ταῖς πόλεσι
[2, 1261]	ἄλλοις ὡς ἑτέρου φροντίζοντος ὀλιγωροῦσι	μᾶλλον,	ὥσπερ ἐν ταῖς οἰκετικαῖς διακονίαις
[2, 1274]	ὄντα καὶ ἐπιδημοῦντα, κατὰ τέχνην	μαντικήν·	τούτου δὲ γενέσθαι Θάλητα ἑταῖρον,
[2, 1269]	ἔστιν, ἂν πλῆθός τι παράσχηται	μαρτύρων	ὁ διώκων τὸν φόνον τῶν
[2, 1263]	ἴδιόν τι. Μὴ γὰρ οὐ	μάτην	τὴν πρὸς αὑτὸν αὐτὸς ἔχει
[2, 1262]	ἀκουσίους τοὺς δὲ ἑκουσίους, καὶ	μάχας	καὶ λοιδορίας· ὧν οὐδὲν ὅσιόν
[2, 1272]	ἀναρχίαν ποιεῖν καὶ στασιάζειν καὶ	μάχεσθαι	πρὸς ἀλλήλους. Καίτοι τί διαφέρει
[2, 1268]	τὴν τροφὴν λήψονται καὶ τοῖς	μαχίμοις	παρέξουσιν; Ταῦτα δὴ πάντα πολλὴν
[2, 1268]	γεωργήσουσιν, οὐκ ἂν εἴη τὸ	μάχιμον	ἕτερον καὶ τὸ γεωργοῦν, βούλεται
[2, 1268]	τὰ ἴδια γεωργούντων καὶ τῶν	μαχίμων,	τέταρτον αὖ μόριον ἔσται τοῦτο
[2, 1271]	ἀρχάς· τοῦτο δὲ τῇ ἐφορείᾳ	μέγα	λίαν τὸ δῶρον, καὶ τὸν
[2, 1267]	στασιάζειν πρὸς ἀλλήλους, οὐ μὴν	μέγα	οὐδὲν ὡς εἰπεῖν. Καὶ γὰρ
[2, 1272]	κύριοι καθεστῶτες, ἂν εὐτελεῖς ὦσι	μεγάλα	βλάπτουσι, ~καὶ ἔβλαψαν ἤδη τὴν
[2, 1267]	ῥιγῶσιν· διὸ καὶ αἱ τιμαὶ	μεγάλαι,	ἂν ἀποκτείνῃ τις οὐ κλέπτην
[2, 1270]	καὶ διὰ τὸ προῖκας διδόναι	μεγάλας.	Καίτοι βέλτιον ἦν μηδεμίαν ἢ
[2, 1269]	ἢ τισίν; Ταῦτα γὰρ ἔχει	μεγάλην	διαφοράν. Διὸ νῦν μὲν ἀφῶμεν
[2, 1270]	τὸ τὴν ἀρχὴν εἶναι λίαν	μεγάλην	καὶ ἰσοτύραννον δημαγωγεῖν αὐτοὺς ἠναγκάζοντο
[2, 1271]	τῆς πόλεως ἔστιν οὐδὲν πολέμους	μεγάλους	ἀναγκαζομένοις πολεμεῖν, εἰσφέρουσί τε κακῶς·
[2, 1270]	διὰ βίου κυρίους εἶναι κρίσεων	μεγάλων	ἀμφισβητήσιμον (ἔστι γάρ, ὥσπερ καὶ
[2, 1272]	αἱρετοὺς μᾶλλον ἢ καθ' ἡλικίαν.	Μεγάλων	γὰρ κύριοι καθεστῶτες, ἂν εὐτελεῖς
[2, 1270]	Ἔτι δὲ καὶ κρίσεών εἰσι	μεγάλων	κύριοι, ὄντες οἱ τυχόντες, διόπερ
[2, 1273]	πενταρχίας κυρίας οὔσας πολλῶν καὶ	μεγάλων	ὑφ' αὑτῶν αἱρετὰς εἶναι, καὶ
[2, 1274]	χαλεπότης διὰ τὸ τῆς ζημίας	μέγεθος.	Ἐγένετο δὲ καὶ Πιττακὸς νόμων
[2, 1265]	κλήρους ἀνίσους εἶχον πάντες κατὰ	μέγεθος·	ἐν δὲ τοῖς νόμοις τούτοις
[2, 1266]	γὰρ ὑπεραίρῃ τῆς οὐσίας τὸ	μέγεθος	ὁ τῶν τέκνων ἀριθμός, ἀνάγκη
[2, 1267]	δέονται· ἐπεὶ ἀδικουσί γε τὰ	μέγιστα	διὰ τὰς ὑπερβολάς, ἀλλ' οὐ
[2, 1266]	εἶναι τοὺς ἄρχοντας, καὶ τὰς	μεγίστας	ἐκ τῶν μεγίστων τιμημάτων. Ὀλιγαρχικὴν
[2, 1273]	ταῦτα βλέποντες, καὶ μάλιστα τὰς	μεγίστας,	τούς τε βασιλεῖς καὶ τοὺς
[2, 1273]	χάριν σχολῆς, φαῦλον τὸ τὰς	μεγίστας	ὠνητὰς εἶναι τῶν ἀρχῶν, τήν
[2, 1273]	τῶν ἑκατὸν ταύτας αἱρεῖσθαι, τὴν	μεγίστην	ἀρχήν, ἔτι δὲ ταύτας πλείονα
[2, 1272]	εἶναι, μετέχων ὁ δῆμος τῆς	μεγίστης	ἀρχῆς βούλεται μένειν τὴν πολιτείαν·
[2, 1270]	δῆμος διὰ τὸ μετέχειν τῆς	μεγίστης	ἀρχῆς, ὥστ' εἴτε διὰ τὸν
[2, 1261]	τινες, καὶ τὸ λεχθὲν ὡς	μέγιστον	ἀγαθὸν ἐν ταῖς πόλεσιν ὅτι
[2, 1262]	γυναῖκας. Φιλίαν τε γὰρ οἰόμεθα	μέγιστον	εἶναι τῶν ἀγαθῶν ταῖς πόλεσιν
[2, 1266]	τὸ περὶ τὰς οὐσίας εἶναι	μέγιστον	τετάχθαι καλῶς· περὶ γὰρ τούτων
[2, 1270]	ἀρχὴ κυρία μὲν αὐτὴ τῶν	μεγίστων	αὐτοῖς ἐστιν, γίνονται δ' ἐκ
[2, 1266]	δὴ πλείους οἱ ἐκ τῶν	μεγίστων	τιμημάτων καὶ βελτίους διὰ τὸ
[2, 1266]	καὶ τὰς μεγίστας ἐκ τῶν	μεγίστων	τιμημάτων. Ὀλιγαρχικὴν δὲ ποιεῖ καὶ
[2, 1264]	καὶ τῶν τεχνιτῶν, πότερον οὐδεμιᾶς	μεθέξουσιν	ἤ τινος ἀρχῆς, καὶ πότερον
[2, 1274]	ἔτι δ' ὁ περὶ τὴν	μέθην	νόμος, τὸ τοὺς νήφοντας συμποσιαρχεῖν,
[2, 1260]	τοῦτο ταύτην δοκῶμεν ἐπιβαλέσθαι τὴν	μέθοδον.	Ἀρχὴν δὲ πρῶτον ποιητέον ἥπερ
[2, 1274]	δ' ἴδιος αὐτοῦ τὸ τοὺς	μεθύοντας,	ἄν τι πταίσωσι, πλείω ζημίαν
[2, 1274]	διὰ γὰρ τὸ πλείους ὑβρίζειν	μεθύοντας	ἢ νήφοντας οὐ πρὸς τὴν
[2, 1274]	τὴν συγγνώμην ἀπέβλεψεν, ὅτι δεῖ	μεθύουσιν	ἔχειν μᾶλλον, ἀλλὰ πρὸς τὸ
[2, 1272]	ἀνυπεύθυνον καὶ τὸ διὰ βίου	μεῖζόν	ἐστι γέρας τῆς ἀξίας αὐτοῖς,
[2, 1265]	τὴν πᾶσαν οὐσίαν ἐφίησι γίνεσθαι	μείζονα	μέχρι πενταπλασίας, διὰ τί τοῦτ'
[2, 1267]	καὶ μὴ ἐπιθυμῶσιν· ἐὰν γὰρ	μείζω	ἔχωσιν ἐπιθυμίαν τῶν ἀναγκαίων, διὰ
[2, 1264]	δὲ τοῖς μὲν εὐθὺς γινομένοις	μεῖξαι	χρυσόν, τοῖς δ' ἄργυρον, χαλκὸν
[2, 1273]	καὶ δημοκρατίαν καταστῆσαι τὴν πάτριον,	μείξαντα	καλῶς τὴν πολιτείαν· εἶναι γὰρ
[2, 1262]	μικρὸν γλυκὺ εἰς πολὺ ὕδωρ	μειχθὲν	ἀναίσθητον ποιεῖ τὴν κρᾶσιν, οὕτω
[2, 1274]	ὅπως ἀμφιδέξιοι γίνωνται κατὰ τὴν	μελέτην,	ὡς δέον μὴ τὴν μὲν
[2, 1263]	μίαν ποιεῖν· καὶ τόν γε	μέλλοντα	παιδείαν εἰσάγειν καὶ νομίζοντα διὰ
[2, 1273]	νκαὶ γὰρ ἐξεληλυθότες ἄρχουσι καὶ	μέλλοντεσσ	ὀλιγαρχικόν, τὸ δὲ ἀμίσθους καὶ
[2, 1267]	τοσαύτην οὐσίαν. Οἷον Εὔβουλος Αὐτοφραδάτου	μέλλοντος	Ἀταρνέα πολιορκεῖν ἐκέλευσεν αὐτόν, σκεψάμενον
[2, 1261]	κοινωνῆσαι, πάντων βέλτιον κοινωνεῖν τὴν	μέλλουσαν	οἰκήσεσθαι πόλιν καλῶς, ἢ τινῶν
[2, 1270]	δεῖ γὰρ τὴν πολιτείαν τὴν	μέλλουσαν	σῴζεσθαι πάντα βούλεσθαι τὰ μέρη
[2, 1269]	Ὅτι μὲν οὖν δεῖ τῇ	μελλούσῃ	καλῶς πολιτεύεσθαι τὴν τῶν ἀναγκαίων
[2, 1262]	τίνα τρόπον δεῖ κατασκευάζεσθαι τοῖς	μέλλουσι	πολιτεύεσθαι τὴν ἀρίστην πολιτείαν, πότερον
[2, 1264]	δὲ καὶ σίδηρον τοῖς τεχνίταις	μέλλουσιν	ἔσεσθαι καὶ γεωργοῖς. Ἔτι δὲ
[2, 1265]	ἐξ ἁπασῶν εἶναι τῶν πολιτειῶν	μεμειγμένην,	διὸ καὶ τὴν τῶν Λακεδαιμονίων
[2, 1264]	μὲν ἄλλοις ὁτὲ δὲ ἄλλοις	μέμεικται	ταῖς ψυχαῖς ὁ παρὰ τοῦ
[2, 1271]	καὶ λέγεταί γε τὰ πλεῖστα	μεμιμῆσθαι	τὴν Κρητικὴν πολιτείαν ἡ τῶν
[2, 1274]	ποιήσας ἐκ πάντων. Διὸ καὶ	μέμφονταί	τινες αὐτῷ· λῦσαι γὰρ θάτερα,
[2, 1270]	ἀρετῆς) τὰς δὲ γυναῖκάς φασι	μὲν	ἄγειν ἐπιχειρῆσαι τὸν Λυκοῦργον ὑπὸ
[2, 1273]	καὶ σχολάζειν. Εἴπερ οὖν τὸ	μὲν	αἱρεῖσθαι πλουτίνδην ὀλιγαρχικὸν τὸ δὲ
[2, 1262]	τὴν συνουσίαν ἀφελεῖν δι' ἄλλην	μὲν	αἰτίαν μηδεμίαν, ὡς λίαν δὲ
[2, 1267]	πολυτελεῖ, ἔτι δὲ ἐσθῆτος εὐτελοῦς	μὲν	ἀλεεινῆς δέ, οὐκ ἐν τῷ
[2, 1264]	εἶχεν· πάντα γὰρ σχεδὸν εὕρηται	μέν,	ἀλλὰ τὰ μὲν οὐ συνῆκται,
[2, 1264]	ἄρχοντας, φανερόν· οὐ γὰρ ὁτὲ	μὲν	ἄλλοις ὁτὲ δὲ ἄλλοις μέμεικται
[2, 1270]	φαύλως. Ἡ γὰρ ἀρχὴ κυρία	μὲν	αὐτὴ τῶν μεγίστων αὐτοῖς ἐστιν,
[2, 1268]	προπολεμοῦντες ἕξουσι τὴν τροφήν, εἰ	μὲν	αὐτοὶ γεωργήσουσιν, οὐκ ἂν εἴη
[2, 1269]	ἔχει μεγάλην διαφοράν. Διὸ νῦν	μὲν	ἀφῶμεν ταύτην τὴν σκέψιν· ἄλλων
[2, 1265]	καὶ δημοκρατίας φασίν, λέγοντες τὴν	μὲν	βασιλείαν μοναρχίαν, τὴν δὲ τῶν
[2, 1271]	ἀνθρώποις. Περὶ δὲ βασιλείας, εἰ	μὲν	βέλτιόν ἐστιν ὑπάρχειν ταῖς πόλεσιν
[2, 1269]	πολλῆς. Ὅταν γὰρ ᾖ τὸ	μὲν	βέλτιον μικρόν, τὸ δ' ἐθίζειν
[2, 1268]	τί χρήσιμοι τῇ πόλει; Τεχνίτας	μὲν	γὰρ ἀναγκαῖον εἶναι ιπᾶσα γὰρ
[2, 1270]	τῷ βουλήματι τῆς πόλεως· αὐτὴ	μὲν	γὰρ ἀνειμένη λίαν ἐστίν, ἐν
[2, 1261]	ἀνομοίους εἶναι ἔξω ἀρχῆς· οἱ	μὲν	γὰρ ἄρχουσιν οἱ δ' ἄρχονται
[2, 1261]	πόλιν οὐκ ἔστιν ἄμεινον. Οἰκία	μὲν	γὰρ αὐταρκέστερον ἑνός, πόλις δ'
[2, 1270]	κτήσεως ἐπιτιμήσειεν ἄν τις. Τοῖς	μὲν	γὰρ αὐτῶν συμβέβηκε κεκτῆσθαι πολλὴν
[2, 1271]	δὲ ἁμάρτημα οὐκ ἔλαττον· νομίζουσι	μὲν	γὰρ γίνεσθαι τἀγαθὰ τὰ περιμάχητα
[2, 1271]	τῷ νομοθέτῃ τῆς προαιρέσεως. Βούλεται	μὲν	γὰρ δημοκρατικὸν εἶναι τὸ κατασκεύασμα
[2, 1272]	πολιτείαν, ἐνταῦθ' οὐκ ἔστιν. Ἐκεῖ	μὲν	γάρ, διὰ τὸ τὴν αἵρεσιν
[2, 1268]	δ' ὅσον ὁ δικαζόμενος; Ὁ	μὲν	γὰρ εἴκοσι μνᾶς, ὁ δὲ
[2, 1263]	ὑπόθεσιν οὐκ οὖσαν ὀρθήν. Δεῖ	μὲν	γὰρ εἶναί πως μίαν καὶ
[2, 1264]	εὐδαιμονεῖν ὧνπερ τὸ ἄρτιον· τοῦτο	μὲν	γὰρ ἐνδέχεται τῷ ὅλῳ ὑπάρχειν,
[2, 1266]	τῆς τῶν ἀρχόντων καταστάσεως· τὸ	μὲν	γὰρ ἐξ αἱρετῶν κληρωτοὺς κοινὸν
[2, 1263]	κοινάς, ὅλως δ' ἰδίας. Αἱ	μὲν	γὰρ ἐπιμέλειαι διῃρημέναι τὰ ἐγκλήματα
[2, 1272]	τῆς πολιτείας ἡ τάξις. Οἱ	μὲν	γὰρ ἔφοροι τὴν αὐτὴν ἔχουσι
[2, 1272]	ἔτι χεῖρον τῶν ἐφόρων. Ὃ	μὲν	γὰρ ἔχει κακὸν τὸ τῶν
[2, 1270]	τῶν νόμων τέτακται φαύλως· ὠνεῖσθαι	μὲν	γάρ, ἢ πωλεῖν τὴν ὑπάρχουσαν,
[2, 1272]	Κρησὶν ἢ τοῖς Λάκωσιν. Ἐν	μὲν	γὰρ Λακεδαίμονι κατὰ κεφαλὴν ἕκαστος
[2, 1270]	ἀρχὴν οὐ καλῶς αὐτοῖς. Ἐπιεικῶν	μὲν	γὰρ ὄντων καὶ πεπαιδευμένων ἱκανῶς
[2, 1271]	ἥκιστα δημοκρατικὸν οὕτω νενομοθετημένον. Μετέχειν	μὲν	γὰρ οὐ ῥᾴδιον τοῖς λίαν
[2, 1265]	πόλεις τότε καὶ νῦν· νῦν	μὲν	γὰρ οὐδεὶς ἀπορεῖ, διὰ τὸ
[2, 1269]	τῆς τῶν Θηβαίων ἐμβολῆς· χρήσιμοι	μὲν	γὰρ οὐδὲν ἦσαν, ὥσπερ ἐν
[2, 1266]	τὴν τῆς βουλῆς αἵρεσιν. Αἱροῦνται	μὲν	γὰρ πάντες ἐπάναγκες, ἀλλ' ἐκ
[2, 1271]	τῷ νομοθέτῃ τοῦ συμφέροντος· τὴν	μὲν	γὰρ πόλιν πεποίηκεν ἀχρήματον, τοὺς
[2, 1266]	τοὐναντίον δὲ περὶ ἑκάτερον· οἱ	μὲν	γὰρ πολλοὶ διὰ τὸ περὶ
[2, 1273]	τὰ δ' εἰς ὀλιγαρχίαν. Τοῦ	μὲν	γὰρ τὰ μὲν προσάγειν τὰ
[2, 1264]	παῖδας ἰδίους ἢ κοινούς. Εἰ	μὲν	γὰρ τὸν αὐτὸν τρόπον κοινὰ
[2, 1260]	ἀνάγκη τοῦ τόπου κοινωνεῖν· ὁ	μὲν	γὰρ τόπος εἷς ὁ τῆς
[2, 1261]	γὰρ συμμαχία καὶ πόλις· τὸ	μὲν	γὰρ τῷ ποσῷ χρήσιμον, κἂν
[2, 1262]	πόλεσι τὸ ἐμὸν λέγουσιν; Ὁ	μὲν	γὰρ υἱὸν αὑτοῦ ὁ δὲ
[2, 1263]	πόλιν, ἀλλ' οὐ πάντως. Ἔστι	μὲν	γὰρ ὡς οὐκ ἔσται προϊοῦσα
[2, 1270]	ἔστι γὰρ αὐτοῖς νόμος τὸν	μὲν	γεννήσαντα τρεῖς υἱοὺς ἄφρουρον εἶναι,
[2, 1274]	τινες καὶ συνάγειν ὡς Ὀνομακρίτου	μὲν	γενομένου πρώτου δεινοῦ περὶ νομοθεσίαν,
[2, 1274]	Ἦν δ' ὁ Φιλόλαος τὸ	μὲν	γένος τῶν Βακχιαδῶν, ἐραστὴς δὲ
[2, 1268]	κοινωνοῦσι τῆς πολιτείας πάντες, οἱ	μὲν	γεωργοὶ οὐκ ἔχοντες ὅπλα, οἱ
[2, 1263]	τῶν ἐθνῶνν, ἢ τοὐναντίον τὴν	μὲν	γῆν κοινὴν εἶναι καὶ γεωργεῖν
[2, 1263]	καὶ τὰς χρήσεις οἷον τὰ	μὲν	γήπεδα χωρίς, τοὺς δὲ καρποὺς
[2, 1262]	ἢ γνωριζόντων, καὶ γενομένων τῶν	μὲν	γνωριζομένων ἐνδέχεται τὰς νομιζομένας γίνεσθαι
[2, 1264]	διώρικεν ὁ Σωκράτης, ἀλλὰ τὰς	μὲν	γυναῖκας οἴεται δεῖν συμπολεμεῖν καὶ
[2, 1264]	~Ἀλλὰ μὴν εἴ γε τὰς	μὲν	γυναῖκας ποιήσει κοινὰς τὰς δὲ
[2, 1274]	οὕτω τάξασθαι τὴν ταφήν, τὸν	μὲν	Διοκλέα διὰ τὴν ἀπέχθειαν τοῦ
[2, 1263]	πόλις, ἔστι δ' ὡς ἔσται	μέν,	ἐγγὺς δ' οὖσα τοῦ μὴ
[2, 1265]	πρὸς τοὺς γειτνιῶντας τόπους, πρῶτον	μὲν	εἰ δεῖ τὴν πόλιν ζῆν
[2, 1269]	δύο εἰσὶν αἱ σκέψεις, μία	μὲν	εἴ τι καλῶς ἢ μὴ
[2, 1266]	ὄφελος· ἔστι γὰρ τὴν αὐτὴν	μὲν	εἶναι καὶ μίαν, ἀλλὰ ταύτην
[2, 1263]	τοῦ ἰδίας. Δεῖ γὰρ πὼς	μὲν	εἶναι κοινάς, ὅλως δ' ἰδίας.
[2, 1265]	Ἡ δὲ σύνταξις ὅλη βούλεται	μὲν	εἶναι μήτε δημοκρατία μήτε ὀλιγαρχία,
[2, 1261]	τῇ πόλει δεῖν ὑπάρχειν, ὡς	μὲν	εἴρηται νῦν, ἀδύνατον, πῶς δὲ
[2, 1273]	ἀριστοκρατίας καὶ τῆς πολιτείας τὰ	μὲν	εἰς δῆμον ἐκκλίνει μᾶλλον, τὰ
[2, 1264]	χωρίζων ποιῆσαι τὴν πόλιν, τὰ	μὲν	εἰς συσσίτια τὰ δὲ εἰς
[2, 1264]	τὸ πλῆθος τῶν οἰκούντων, τὸ	μὲν	εἰς τοὺς γεωργούς, τὸ δὲ
[2, 1274]	δὲ ἄχρηστον. Δράκοντος δὲ νόμοι	μὲν	εἰσί, πολιτείᾳ δ' ὑπαρχούσῃ τοὺς
[2, 1261]	γινομένη τε μία μᾶλλον οἰκία	μὲν	ἐκ πόλεως ἄνθρωπος δ' ἐξ
[2, 1262]	μεταφέρειν τὰ γινόμενα τέκνα, τὰ	μὲν	ἐκ τῶν γεωργῶν καὶ τεχνιτῶν
[2, 1272]	(πλὴν ὃ οὐ χεῖρον· οἱ	μὲν	ἐκ τῶν τυχόντων εἰσί, ταύτην
[2, 1274]	νῦν δημοκρατίαν μετέστησαν· καὶ τὴν	μὲν	ἐν Ἀρείῳ πάγῳ βουλὴν Ἐφιάλτης
[2, 1273]	τὴν πολιτείαν· εἶναι γὰρ τὴν	μὲν	ἐν Ἀρείῳ πάγῳ βουλὴν ὀλιγαρχικόν,
[2, 1265]	ἐπαινοῦσιν (εἶναι γὰρ αὐτὴν οἱ	μὲν	ἐξ ὀλιγαρχίας καὶ μοναρχίας καὶ
[2, 1267]	τὰς οὐσίας ὁμαλίζειν, τὸ τοὺς	μὲν	ἐπιεικεῖς τῇ φύσει τοιούτους παρασκευάζειν
[2, 1271]	Ἡ δὲ Κρητικὴ πολιτεία πάρεγγυς	μέν	ἐστι ταύτης, ἔχει δὲ μικρὰ
[2, 1263]	ἐν ταῖς καλῶς οἰκουμέναις τὰ	μὲν	ἔστι τὰ δὲ γένοιτ' ἄν·
[2, 1264]	τοῖς αὐτοῖς. Φησὶ δὲ τοῖς	μὲν	εὐθὺς γινομένοις μεῖξαι χρυσόν, τοῖς
[2, 1266]	τῶν πολιτῶν. ~Τοῦτο δὲ κατοικιζομέναις	μὲν	εὐθὺς οὐ χαλεπὸν ᾤετο ποιεῖν,
[2, 1266]	κοινὸν ἀμφοῖν, τὸ δὲ τοῖς	μὲν	εὐπορωτέροις ἐπάναγκες ἐκκλησιάζειν εἶναι καὶ
[2, 1274]	δεικνύουσι τοὺς τάφους αὐτῶν ἀλλήλοις	μὲν	εὐσυνόπτους ὄντας, πρὸς δὲ τὴν
[2, 1265]	τοὺς ἐφόρους· οἱ δὲ τὴν	μὲν	ἐφορείαν εἶναι τυραννίδα, δημοκρατεῖσθαι δὲ
[2, 1272]	Κρήτῃ καλουμένοις κόσμοις, πλὴν οἱ	μὲν	ἔφοροι πέντε τὸν ἀριθμὸν οἱ
[2, 1271]	Μίνως, καὶ τὰς νήσους τὰς	μὲν	ἐχειρώσατο τὰς δ' ᾤκισεν, τέλος
[2, 1265]	χρῆσιν αὗται, οἷον οὐσίᾳ πράως	μὲν	ἢ ἀνδρείως χρῆσθαι οὐκ ἔστιν,
[2, 1263]	ἐγκλήματα γίνεσθαι πρὸς τοὺς ἀπολαύοντας	μὲν	ἢ λαμβάνοντας πολλά, ὀλίγα δὲ
[2, 1272]	βουλήν, ἴσοι· βασιλεία δὲ πρότερον	μὲν	ἦν, εἶτα κατέλυσαν οἱ Κρῆτες,
[2, 1263]	Φανερὸν τοίνυν ὅτι βέλτιον εἶναι	μὲν	ἰδίας τὰς κτήσεις, τῇ δὲ
[2, 1266]	τινες πολιτεῖαι καὶ ἄλλαι, αἱ	μὲν	ἰδιωτῶν αἱ δὲ φιλοσόφων καὶ
[2, 1267]	τρία μέρη τὴν χώραν, τὴν	μὲν	ἱερὰν τὴν δὲ δημοσίαν τὴν
[2, 1267]	ἀνθρώπων ἄπληστον, καὶ τὸ πρῶτον	μὲν	ἱκανὸν διωβελία μόνον, ὅταν δ'
[2, 1270]	ὤνιοι ἦσαν. Ἐδήλωσαν δὲ πολλάκις	μὲν	καὶ πρότερον, καὶ νῦν δὲ
[2, 1261]	πάντας τὸ αὐτὸ λέγειν ὡδὶ	μὲν	καλὸν ἀλλ' οὐ δυνατόν, ὡδὶ
[2, 1271]	μᾶλλον ἢ κακίας, καὶ τοῦτο	μὲν	καλῶς, ὅτι μέντοι ταῦτα κρείττω
[2, 1266]	προῖκας τοὺς μὲν πλουσίους διδόναι	μὲν	λαμβάνειν δὲ μή, τοὺς δὲ
[2, 1266]	τοὺς δὲ πένητας μὴ διδόναι	μὲν	λαμβάνειν δέ. Πλάτων δὲ τοὺς
[2, 1263]	ὀλίγα δὲ πονοῦντας, τοῖς ἐλάττω	μὲν	λαμβάνουσι, πλείω δὲ πονοῦσιν. Ὅλως
[2, 1274]	Ζαλεύκου δὲ Χαρώνδαν. Ἀλλὰ ταῦτα	μὲν	λέγουσιν ἀσκεπτότερον τῶν χρόνων ἔχοντες.
[2, 1267]	μέρη διῃρημένην· ἐποίει γὰρ ἓν	μὲν	μέρος τεχνίτας, ἓν δὲ γεωργούς,
[2, 1270]	ἀρχὴν εἶναι ταύτην ἐξ ἁπάντων	μέν,	μὴ τὸν τρόπον δὲ τοῦτον
[2, 1267]	δὲ τὴν πόλιν τῷ πλήθει	μὲν	μυρίανδρον, εἰς τρία δὲ μέρη
[2, 1273]	πολιτευθέντες αὐτοί· καὶ τούτων οἱ	μὲν	νόμων ἐγένοντο δημιουργοὶ μόνον, οἱ
[2, 1268]	ταραχώδης ἡ κρίσις, ὅταν ὀφείλειν	μὲν	ὁ δικαστὴς οἴηται, μὴ τοσοῦτον
[2, 1271]	Λακωνικήν. Γεωργοῦσί τε γὰρ τοῖς	μὲν	οἱ εἵλωτες τοῖς δὲ Κρησὶν
[2, 1273]	Λακεδαιμονίων εἴρηται, Σόλωνα δ' ἔνιοι	μὲν	οἴονται νομοθέτην γενέσθαι σπουδαῖον· ὀλιγαρχίαν
[2, 1266]	τὰς δ' ἤδη κατοικουμένας ἐργωδέστερον	μέν,	ὅμως δὲ τάχιστ' ἂν ὁμαλισθῆναι
[2, 1264]	σχεδὸν εὕρηται μέν, ἀλλὰ τὰ	μὲν	οὐ συνῆκται, τοῖς δ' οὐ
[2, 1271]	ἐστι ταύτης, ἔχει δὲ μικρὰ	μὲν	οὐ χεῖρον, τὸ δὲ πλεῖον
[2, 1274]	τῶν κλήρων. Χαρώνδου δ' ἴδιον	μὲν	οὐδέν ἐστι πλὴν αἱ δίκαι
[2, 1273]	ἀποφηναμένων τι περὶ πολιτείας ἔνιοι	μὲν	οὐκ ἐκοινώνησαν πράξεων πολιτικῶν οὐδ'
[2, 1262]	δύο ὄντων ἀμφοτέρους ἕνα. Ἐνταῦθα	μὲν	οὖν ἀνάγκη ἀμφοτέρους ἐφθάρθαι ἢ
[2, 1270]	καὶ διαμένειν κατὰ ταὐτά· οἱ	μὲν	οὖν βασιλεῖς διὰ τὴν αὑτῶν
[2, 1269]	τῆς προκειμένης αὐτοῖς πολιτείας. Ὅτι	μὲν	οὖν δεῖ τῇ μελλούσῃ καλῶς
[2, 1274]	δὲ Φιλόλαον ὅπως ἄποπτος. κησαν	μὲν	οὖν διὰ τὴν τοιαύτην αἰτίαν
[2, 1270]	δ' ἀντέκρουον, ἀποστῆναι πάλιν. Αἰτίαι	μὲν	οὖν εἰσιν αὗται τῶν γενομένων,
[2, 1269]	πλείω τῶν πολεμίων. Ἐξ ἀρχῆς	μὲν	οὖν ἔοικε συμβεβηκέναι τοῖς Λάκωσιν
[2, 1266]	νεωτεροποιοὺς εἶναι τοὺς τοιούτους. Διότι	μὲν	οὖν ἔχει τινὰ δύναμιν εἰς
[2, 1263]	τῆς ἐλευθεριότητος ἔργον ἐστίν. Εὐπρόσωπος	μὲν	οὖν ἡ τοιαύτη νομοθεσία καὶ
[2, 1263]	τὰς διακονίας τὰς ἐγκυκλίους. Τὸ	μὲν	οὖν κοινὰς εἶναι τὰς κτήσεις
[2, 1265]	κἂν ἄλλην τινὰ ἀριστοκρατικωτέραν. Ἔνιοι	μὲν	οὖν λέγουσιν ὡς δεῖ τὴν
[2, 1260]	μὲν τινῶν δὲ μή. Τὸ	μὲν	οὖν μηδενὸς κοινωνεῖν φανερὸν ὡς
[2, 1265]	στάσιν ἐμποιεῖ καὶ κακουργίαν. Φείδων	μὲν	οὖν ὁ Κορίνθιος, ὢν νομοθέτης
[2, 1263]	καὶ τοὺς καρποὺς κοινούς. Ἑτέρων	μὲν	οὖν ὄντων τῶν γεωργούντων ἄλλος
[2, 1267]	ἴσων καὶ τῶν ὁμοίων. Ἐκεῖνος	μὲν	οὖν οὐδὲν διώρικεν, δεῖ δὲ
[2, 1266]	διὰ τὸ μὴ ἐπάναγκες. Ὡς	μὲν	οὖν οὐκ ἐκ δημοκρατίας καὶ
[2, 1268]	τῶν τὰ ὅπλα κεκτημένων. Μετέχειν	μὲν	οὖν πασῶν τῶν τιμῶν ἀδύνατον
[2, 1274]	λέγειν ἔχοι τις ἄν. Τὰ	μὲν	οὖν περὶ τὰς πολιτείας, τάς
[2, 1266]	τὴν τούτων αἱρεθήσονται βούλησιν. Τὰ	μὲν	οὖν περὶ τὴν πολιτείαν τὴν
[2, 1265]	κεκτημένων, ταύτην δὲ πεντακισχιλίων. Τὸ	μὲν	οὖν περιττὸν ἔχουσι πάντες οἱ
[2, 1268]	καὶ ξενικῶν καὶ ὀρφανικῶν. Τὰ	μὲν	οὖν πλεῖστα καὶ τὰ μάλιστα
[2, 1273]	πόλιν τὴν τῶν Λακεδαιμονίων. Τὰ	μὲν	οὖν πλεῖστα τῶν ἐπιτιμηθέντων ἂν
[2, 1264]	πλῆθος τὸ τῶν βαναύσων. Ἡ	μὲν	οὖν πολιτεία περὶ ἧς ὁ
[2, 1272]	ἀσθένειαν τῶν ἐκεῖ νόμων. Περὶ	μὲν	οὖν ταύτης εἰρήσθω τοσαῦθ' ἡμῖν
[2, 1270]	γὰρ ἐξ ἀριστοκρατίας συνέβαινεν. Συνέχει	μὲν	οὖν τὴν πολιτείαν τὸ ἀρχεῖον
[2, 1273]	νόμους καὶ πολιτείας κατέστησαν. Περὶ	μὲν	οὖν τῆς Λακεδαιμονίων εἴρηται, Σόλωνα
[2, 1271]	τοὺς δ' ἰδιώτας φιλοχρημάτους. Περὶ	μὲν	οὖν τῆς Λακεδαιμονίων πολιτείας ἐπὶ
[2, 1273]	τῶν νόμων τῆς ἡσυχίας. Περὶ	μὲν	οὖν τῆς Λακεδαιμονίων πολιτείας καὶ
[2, 1262]	πράττειν διὰ τὴν συγγένειαν. Περὶ	μὲν	οὖν τῆς περὶ τὰ τέκνα
[2, 1267]	τοῦτον ἔχειν τὸν τρόπον. Περὶ	μὲν	οὖν τῆς Φαλέου πολιτείας σχεδὸν
[2, 1267]	γενόμενον παύσασθαι τῆς πολιορκίας. Ἔστι	μὲν	οὖν τι τῶν συμφερόντων τὸ
[2, 1269]	τῶν καθ' ἕκαστόν εἰσιν. Ἐκ	μὲν	οὖν τούτων φανερὸν ὅτι κινητέοι
[2, 1272]	γέρουσι καὶ τοῖς κόσμοις. Τὰ	μὲν	οὖν τῶν συσσιτίων ἔχει βέλτιον
[2, 1265]	θεραπόντων ἕτερος ὄχλος πολλαπλάσιος. Δεῖ	μὲν	οὖν ὑποτίθεσθαι κατ' εὐχήν, μηδὲν
[2, 1261]	Τὸ γὰρ πάντες διττόν. Εἰ	μὲν	οὖν ὡς ἕκαστος, τάχ' ἂν
[2, 1265]	γὰρ τῶν ὁπλιτευόντων ἐστίν. Εἰ	μὲν	οὖν ὡς κοινοτάτην ταύτην κατασκευάζει
[2, 1267]	ἄκος τῶν τριῶν τούτων; Τοῖς	μὲν	οὐσία βραχεῖα καὶ ἐργασία, τοῖς
[2, 1261]	καὶ τοῖς τέκνοις, ἀλλὰ πάντες	μέν,	οὐχ ὡς ἕκαστος δ' αὐτῶν,
[2, 1261]	δὲ καὶ τὴν οὐσίαν πάντες	μέν,	οὐχ ὡς ἕκαστος δ' αὐτῶν.
[2, 1270]	καὶ Μεσηνίους· σχολάσαντες δὲ αὑτοὺς	μὲν	παρεῖχον τῷ νομοθέτῃ προωδοπεποιημένους διὰ
[2, 1262]	ἡδονῆς γινομένης, ὅτι δ' ὁ	μὲν	πατὴρ ἢ υἱός, οἱ δ'
[2, 1265]	φυλάκων. ~Τῶν δὲ Νόμων τὸ	μὲν	πλεῖστον μέρος νόμοι τυγχάνουσιν ὄντες,
[2, 1268]	κρινεῖ δέκα μνᾶς (ἢ ὁ	μὲν	πλέον ὁ δ' ἔλασσον) ἄλλος
[2, 1266]	ὁμαλισθῆναι τῷ τὰς προῖκας τοὺς	μὲν	πλουσίους διδόναι μὲν λαμβάνειν δὲ
[2, 1271]	πρὸς τὸ κρατεῖν. Τοιγαροῦν ἐσῴζοντο	μὲν	πολεμοῦντες, ἀπώλλυντο δὲ ἄρξαντες διὰ
[2, 1272]	οἱ περίοικοι, τέτακται μέρος τὸ	μὲν	πρὸς τοὺς θεοὺς καὶ τὰς
[2, 1273]	ὀλιγαρχίαν. Τοῦ μὲν γὰρ τὰ	μὲν	προσάγειν τὰ δὲ μὴ προσάγειν
[2, 1274]	τὴν τῶν Κορινθίων χώραν τὸν	μὲν	σύνοπτον τὸν δ' οὐ σύνοπτον.
[2, 1272]	παραπλήσια τῇ Λακωνικῇ πολιτείᾳ τὰ	μὲν	συσσίτια τῶν ἑταιριῶν τοῖς φιδιτίοις,
[2, 1267]	δημοσίαν τὴν δ' ἰδίαν· ὅθεν	μὲν	τὰ νομιζόμενα ποιήσουσι πρὸς τοὺς
[2, 1273]	ἔνιοι δὲ νομοθέται γεγόνασιν, οἱ	μὲν	ταῖς οἰκείαις πόλεσιν οἱ δὲ
[2, 1265]	καθόλου μᾶλλον, ἐπειδὴ ἔστι σωφρόνως	μὲν	ταλαιπώρως δὲ ζῆν, ἀλλὰ βελτίων
[2, 1268]	δικαστὴν διαιτητήν. Τοῦτο δὲ ἐν	μὲν	τῇ διαίτῃ καὶ πλείοσιν ἐνδέχεται
[2, 1268]	Ἀπορήσειε δ' ἄν τις πρῶτον	μὲν	τὴν διαίρεσιν τοῦ πλήθους τῶν
[2, 1271]	θάλατταν πάντων· ἀπέχει γὰρ τῇ	μὲν	τῆς Πελοποννήσου μικρόν, τῇ δὲ
[2, 1266]	δὲ τοὺς Νόμους γράφων μέχρι	μέν	τινος ᾤετο δεῖν ἐᾶν, πλεῖον
[2, 1261]	οἰκήσεσθαι πόλιν καλῶς, ἢ τινῶν	μὲν	τινῶν δ' οὒ βέλτιον; Ἐνδέχεται
[2, 1260]	πολίτας, ἢ μηδενός, ἢ τινῶν	μὲν	τινῶν δὲ μή. Τὸ μὲν
[2, 1268]	ἁπλῶς, κενόν, εἰ δὲ τὸ	μὲν	τὸ δὲ μή, τοῦτο διορίζειν.
[2, 1263]	ἔργα δυοῖν ἀρεταῖν φανερῶς, σωφροσύνης	μὲν	τὸ περὶ τὰς γυναῖκας (ἔργον
[2, 1265]	ἐλευθερίως (χωρὶς γὰρ ἑκατέρῳ τῷ	μὲν	τὸ τρυφᾶν ἀκολουθήσει, τῷ δὲ
[2, 1261]	ὡς ἕκαστος δ' αὐτῶν. Ὅτι	μὲν	τοίνυν παραλογισμός τίς ἐστι τὸ
[2, 1268]	τέχνης· οἱ δὲ γεωργοὶ πορίζοντες	μὲν	τοῖς τὰ ὅπλα κεκτημένοις τὴν
[2, 1269]	νομοθέτης εἶναι βουλόμενος καρτερικήν, κατὰ	μὲν	τοὺς ἄνδρας φανερός ἐστι τοιοῦτος
[2, 1265]	τούτοις τοὐναντίον ἐστίν. Ἀλλὰ περὶ	μὲν	τούτων πῶς οἰόμεθα βέλτιον ἂν
[2, 1270]	ὀλιγανθρωπίαν. Λέγουσι δ' ὡς ἐπὶ	μὲν	τῶν προτέρων βασιλέων μετεδίδοσαν τῆς
[2, 1266]	βαδίζειν) ἀλλ' ἔστι τὴν ἰσότητα	μὲν	ὑπάρχειν τῆς οὐσίας, ταύτην δ'
[2, 1274]	δημοτικόν. ~Ἔοικε δὲ Σόλων ἐκεῖνα	μὲν	ὑπάρχοντα πρότερον οὐ καταλῦσαι, τήν
[2, 1264]	ὑπεναντίας ἀλλήλαις. Ποιεῖ γὰρ τοὺς	μὲν	φύλακας οἷον φρουρούς, τοὺς δὲ
[2, 1265]	συσσίτια καὶ γυναικῶν, καὶ τὴν	μὲν	χιλίων τῶν ὅπλα κεκτημένων, ταύτην
[2, 1263]	ἕκαστος τὴν κτῆσιν ἔχων τὰ	μὲν	χρήσιμα ποιεῖ τοῖς φίλοις, τοῖς
[2, 1274]	μελέτην, ὡς δέον μὴ τὴν	μὲν	χρήσιμον εἶναι τοῖν χεροῖν τὴν
[2, 1273]	ἄρχωσιν· ἄτοπον γὰρ εἰ πένης	μὲν	ὢν ἐπιεικὴς δὲ βουλήσεται κερδαίνειν,
[2, 1272]	Διὸ καὶ τὸ τῶν περιοίκων	μένει	τοῖς Κρησίν, οἱ δ' εἵλωτες
[2, 1269]	τῶν γηγενῶν, ὥστε ἄτοπον τὸ	μένειν	ἐν τοῖς τούτων δόγμασιν. Πρὸς
[2, 1272]	δῆμος τῆς μεγίστης ἀρχῆς βούλεται	μένειν	τὴν πολιτείαν· ἐνταῦθα δ' οὐκ
[2, 1265]	οὖν ὑποτίθεσθαι κατ' εὐχήν, μηδὲν	μέντοι	ἀδύνατον. Λέγεται δ' ὡς δεῖ
[2, 1262]	Λιβύων κοινὰς τὰς γυναῖκας, τὰ	μέντοι	γινόμενα τέκνα διαιρεῖσθαι κατὰ τὰς
[2, 1271]	καὶ τοῦτο μὲν καλῶς, ὅτι	μέντοι	ταῦτα κρείττω τῆς ἀρετῆς ὑπολαμβάνουσιν,
[2, 1261]	τοῦτό γε μιμεῖται τὸ ἐν	μέρει	τοὺς ἴσους εἴκειν τό ἀνομοίους
[2, 1267]	μὲν μυρίανδρον, εἰς τρία δὲ	μέρη	διῃρημένην· ἐποίει γὰρ ἓν μὲν
[2, 1267]	ἔχον. Διῄρει δ' εἰς τρία	μέρη	τὴν χώραν, τὴν μὲν ἱερὰν
[2, 1270]	στρατιωτικὸν βίον (πολλὰ γὰρ ἔχει	μέρη	τῆς ἀρετῆς) τὰς δὲ γυναῖκάς
[2, 1270]	μέλλουσαν σῴζεσθαι πάντα βούλεσθαι τὰ	μέρη	τῆς πόλεως εἶναι καὶ διαμένειν
[2, 1268]	Δῆμον δ' ἐποίει τὰ τρία	μέρη	τῆς πόλεως· τοὺς δ' αἱρεθέντας
[2, 1264]	τάξιν (διαιρεῖται γὰρ εἰς δύο	μέρη	τὸ πλῆθος τῶν οἰκούντων, τὸ
[2, 1265]	γὰρ οὐδεὶς ἀπορεῖ, διὰ τὸ	μερίζεσθαι	τὰς οὐσίας εἰς ὁποσονοῦν πλῆθος,
[2, 1264]	κατασκευαζομένην· οὐ γὰρ δυνήσεται μὴ	μερίζων	αὐτὰ καὶ χωρίζων ποιῆσαι τὴν
[2, 1268]	δὴ τὸν τρόπον δῆλον ὅτι	μεριοῦσιν·	οἱ δὲ πάντα καταδικάσουσιν, οἱ
[2, 1269]	εὐδαιμονίαν πόλεως. Ὥσπερ γὰρ οἰκίας	μέρος	ἀνὴρ καὶ γυνή, δῆλον ὅτι
[2, 1271]	τοῖς Νόμοις ἐπιτετίμηκεν· πρὸς γὰρ	μέρος	ἀρετῆς ἡ πᾶσα σύνταξις τῶν
[2, 1273]	πλουτεῖν αἰεί τι τοῦ δήμου	μέρος,	ἐκπέμποντες ἐπὶ τὰς πόλεις. Τούτῳ
[2, 1265]	δὲ Νόμων τὸ μὲν πλεῖστον	μέρος	νόμοι τυγχάνουσιν ὄντες, ὀλίγα δὲ
[2, 1268]	ἂν ἦσάν τι τῆς πόλεως	μέρος,	νῦν δ' ἰδίαν ἔχουσιν καὶ
[2, 1267]	διῃρημένην· ἐποίει γὰρ ἓν μὲν	μέρος	τεχνίτας, ἓν δὲ γεωργούς, τρίτον
[2, 1272]	οὓς φέρουσιν οἱ περίοικοι, τέτακται	μέρος	τὸ μὲν πρὸς τοὺς θεοὺς
[2, 1264]	τὸ δὲ εἰς τὸ προπολεμοῦν	μέρος·	τρίτον δ' ἐκ τούτων τὸ
[2, 1261]	ἄρχουσιν οἱ δ' ἄρχονται κατὰ	μέρος	ὥσπερ ἂν ἄλλοι γενόμενοι. Τὸν
[2, 1264]	τῶν πλείστων ἢ μὴ πάντων	μερῶν	ἢ τινῶν ἐχόντων τὴν εὐδαιμονίαν.
[2, 1264]	τῷ ὅλῳ ὑπάρχειν, τῶν δὲ	μερῶν	μηδετέρῳ, τὸ δὲ εὐδαιμονεῖν ἀδύνατον.
[2, 1270]	τῆς πάσης χώρας τῶν πέντε	μερῶν	τὰ δύο, τῶν τ' ἐπικλήρων
[2, 1268]	ὅπλα γε κεκτημένους ἀμφοτέρων τῶν	μερῶν.	Τοῦτο δ' οὐ ῥᾴδιον μὴ
[2, 1265]	εἶναι μήτε δημοκρατία μήτε ὀλιγαρχία,	μέση	δὲ τούτων, ἣν καλοῦσι πολιτείαν·
[2, 1269]	ἐχθροὶ πάντες ἦσαν, Ἀργεῖοι καὶ	Μεσήνιοι	καὶ Ἀρκάδες· ἐπεὶ καὶ τοῖς
[2, 1270]	πάλιν τὸν πρὸς Ἀρκάδας καὶ	Μεσηνίους·	σχολάσαντες δὲ αὑτοὺς μὲν παρεῖχον
[2, 1266]	ποιῆσαι τὸν νομοθέτην, ἀλλὰ τοῦ	μέσου	στοχαστέον. Ἔτι δ' εἴ τις
[2, 1270]	συμβάλλεσθαί τι πρὸς τὴν φιλοχρηματίαν.	Μετὰ	γὰρ τὰ νῦν ῥηθέντα τοῖς
[2, 1265]	ἴσως· εἰ δ' ὡς ἀρίστην	μετὰ	τὴν πρώτην πολιτείαν, οὐ καλῶς.
[2, 1273]	τὸν δῆμον οἱ βασιλεῖς κύριοι	μετὰ	τῶν γερόντων, ἂν ὁμογνωμονῶσι πάντες,
[2, 1269]	χρόνου πλῆθος, ὥστε τὸ ῥᾳδίως	μεταβάλλειν	ἐκ τῶν ὑπαρχόντων νόμων εἰς
[2, 1272]	τῶν ἰδιωτῶν· ἔξεστι δὲ καὶ	μεταξὺ	τοῖς κόσμοις ἀπειπεῖν τὴν ἀρχήν.
[2, 1262]	Ἀλλὰ μὴν καὶ περὶ τοῦ	μεταφέρειν	τὰ γινόμενα τέκνα, τὰ μὲν
[2, 1262]	γινώσκειν ἀναγκαῖον τοὺς διδόντας καὶ	μεταφέροντας	τίσι τίνας διδόασιν. Ἔτι δὲ
[2, 1261]	πάντας ἄρχειν, ὥσπερ ἂν εἰ	μετέβαλλον	οἱ σκυτεῖς καὶ οἱ τέκτονες
[2, 1270]	ἐπὶ μὲν τῶν προτέρων βασιλέων	μετεδίδοσαν	τῆς πολιτείας, ὥστ' οὐ γίνεσθαι
[2, 1274]	πολιτείαν εἰς τὴν νῦν δημοκρατίαν	μετέστησαν·	καὶ τὴν μὲν ἐν Ἀρείῳ
[2, 1264]	τοῖς ἀνδράσιν, οἷς οἰκονομίας οὐδὲν	μέτεστιν.	Ἐπισφαλὲς δὲ καὶ τοὺς ἄρχοντας
[2, 1271]	τοῦτο τὸ τέλος φέρειν μὴ	μετέχειν	αὐτῆς. Τῷ δὲ περὶ τοὺς
[2, 1271]	δ' ἥκιστα δημοκρατικὸν οὕτω νενομοθετημένον.	Μετέχειν	μὲν γὰρ οὐ ῥᾴδιον τοῖς
[2, 1268]	δοῦλοι τῶν τὰ ὅπλα κεκτημένων.	Μετέχειν	μὲν οὖν πασῶν τῶν τιμῶν
[2, 1272]	τὸ τεταγμένον, εἰ δὲ μή,	μετέχειν	νόμος κωλύει τῆς πολιτείας, καθάπερ
[2, 1264]	οἴεται δεῖν συμπολεμεῖν καὶ παιδείας	μετέχειν	τῆς αὐτῆς τοῖς φύλαξιν, τὰ
[2, 1270]	γὰρ ὁ δῆμος διὰ τὸ	μετέχειν	τῆς μεγίστης ἀρχῆς, ὥστ' εἴτε
[2, 1268]	ἔσται, τί δεῖ τοὺς ἄλλους	μετέχειν	τῆς πολιτείας καὶ κυρίους εἶναι
[2, 1261]	φαῦλον τὸ ἄρχειν. Πάντας αὐτοῦ	μετέχειν,	τοῦτό γε μιμεῖται τὸ ἐν
[2, 1273]	μὴ μικρὰ πόλις, πολιτικώτερον πλείονας	μετέχειν	τῶν ἀρχῶν, καὶ δημοτικώτερον· κοινότερόν
[2, 1268]	ἔσται τοῦτο τῆς πόλεως, οὐδενὸς	μετέχον,	ἀλλὰ ἀλλότριον τῆς πολιτείας· ἀλλὰ
[2, 1272]	ἐπισφαλές. Τὸ δ' ἡσυχάζειν μὴ	μετέχοντα	τὸν δῆμον οὐδὲν σημεῖον τοῦ
[2, 1268]	κυριωτάτας ἀρχὰς ὡς εἰπεῖνν· μὴ	μετέχοντας	δὲ τῆς πολιτείας πῶς οἷόν
[2, 1272]	κατὰ πόλεμον ἔχουσιν· ἐκκλησίας δὲ	μετέχουσι	πάντες, κυρία δ' οὐδενός ἐστιν
[2, 1272]	τὴν αἵρεσιν ἐκ πάντων εἶναι,	μετέχων	ὁ δῆμος τῆς μεγίστης ἀρχῆς
[2, 1274]	τὸ θητικόν, οἷς οὐδεμιᾶς ἀρχῆς	μετῆν.	Νομοθέται δ' ἐγένοντο Ζάλευκός τε
[2, 1267]	ἰσότητα ζητητέον ἢ τάξιν τινὰ	μετρίαν,	ἢ πάντα ἐατέον. Φαίνεται δ'
[2, 1266]	δ' εἴ τις καὶ τὴν	μετρίαν	τάξειεν οὐσίαν πᾶσιν, οὐδὲν ὄφελος·
[2, 1270]	μηδεμίαν ἢ ὀλίγην ἢ καὶ	μετρίαν	τετάχθαι. Νῦν δ' ἔξεστι δοῦναί
[2, 1266]	γάρ τινες συστῆναι θέλουσι καὶ	μέτριοι	τὸ πλῆθος, αἰεὶ κατὰ τὴν
[2, 1266]	Πλάτων δὲ τοὺς Νόμους γράφων	μέχρι	μέν τινος ᾤετο δεῖν ἐᾶν,
[2, 1265]	πᾶσαν οὐσίαν ἐφίησι γίνεσθαι μείζονα	μέχρι	πενταπλασίας, διὰ τί τοῦτ' οὐκ
[2, 1265]	ἂν εἴη ἐπὶ τῆς γῆς	μέχρι	τινός; Καὶ τὴν τῶν οἰκοπέδων
[2, 1267]	ἂν ἥττους τε ὦσι καὶ	μὴ	ἀδικῶνται. Οὐ καλῶς δὲ οὐδὲ
[2, 1261]	σκυτεῖς καὶ οἱ τέκτονες καὶ	μὴ	ἀεὶ οἱ αὐτοὶ σκυτοτόμοι καὶ
[2, 1266]	καὶ βελτίους διὰ τὸ ἐνίους	μὴ	αἱρεῖσθαι τῶν δημοτικῶν διὰ τὸ
[2, 1273]	τῶν ἀρχείων δικάζεσθαι πάσας ςκαὶ	μὴ	ἄλλας ὑπ' ἄλλων, καθάπερ ἐν
[2, 1271]	ἀρχῆς ταύτης. Διόπερ βέλτιον αὐτοὺς	μὴ	ἀνευθύνους εἶναι· νῦν δ' εἰσίν.
[2, 1274]	τὴν ἀπέχθειαν τοῦ πάθους, ὅπως	μὴ	ἄποπτος ἔσται ἡ Κορινθία ἀπὸ
[2, 1271]	ἐστιν ὑπάρχειν ταῖς πόλεσιν ἢ	μὴ	βέλτιον, ἄλλος ἔστω λόγος· ἀλλὰ
[2, 1270]	εἴτ' ἐστὶν ἀληθῆ ταῦτα εἴτε	μή,	βέλτιον τὸ διὰ τῆς κτήσεως
[2, 1267]	τῇ φύσει τοιούτους παρασκευάζειν ὥστε	μὴ	βούλεσθαι πλεονεκτεῖν, τοὺς δὲ φαύλους
[2, 1271]	δεῖ γὰρ καὶ βουλόμενον καὶ	μὴ	βουλόμενον ἄρχειν τὸν ἄξιον τῆς
[2, 1263]	διαφέρει τὸ νομίζειν ἴδιόν τι.	Μὴ	γὰρ οὐ μάτην τὴν πρὸς
[2, 1264]	οὐδὲν ἄλλο συμβήσεται νενομοθετημένον πλὴν	μὴ	γεωργεῖν τοὺς φύλακας· ὅπερ καὶ
[2, 1263]	ἀπολαύσεσι καὶ ἐν τοῖς ἔργοις	μὴ	γινομένων ἴσων ἀλλ' ἀνίσων ἀναγκαῖον
[2, 1269]	τοῦτο δ' οὐ γίνεται εἰ	μὴ	διὰ χρόνου πλῆθος, ὥστε τὸ
[2, 1270]	ὅτῳ ἂν βούληται, κἂν ἀποθάνῃ	μὴ	διαθέμενος, ὃν ἂν καταλίπῃ κληρονόμον,
[2, 1266]	δὲ μή, τοὺς δὲ πένητας	μὴ	διδόναι μὲν λαμβάνειν δέ. Πλάτων
[2, 1272]	ἣν καθιστᾶσι πολλάκις οἳ ἂν	μὴ	δίκας βούλωνται δοῦναι τῶν δυνατῶν·
[2, 1260]	ζητεῖν τι παρ' αὐτὰς ἕτερον	μὴ	δοκῇ πάντως εἶναι σοφίζεσθαι βουλομένων,
[2, 1271]	ἐστιν αὐτοῖς ὁ πάτριος, τὸν	μὴ	δυνάμενον τοῦτο τὸ τέλος φέρειν
[2, 1270]	ὑπερβάλλει ἐπὶ τὸ σκληρόν, ὥστε	μὴ	δύνασθαι καρτερεῖν ἀλλὰ λάθρᾳ τὸν
[2, 1267]	ἐπιόντας, οὔθ' οὕτως ὀλίγην ὥστε	μὴ	δύνασθαι πόλεμον ὑπενεγκεῖν μηδὲ τῶν
[2, 1267]	πλεονεκτεῖν, τοὺς δὲ φαύλους ὥστε	μὴ	δύνασθαι· τοῦτο δ' ἐστίν, ἂν
[2, 1261]	εἰ δυνατόν, ἐν οἷς δὲ	μὴ	δυνατὸν διὰ τὸ τὴν φύσιν
[2, 1261]	λέγωσι τὸ ἐμὸν καὶ τὸ	μὴ	ἐμόν· τοῦτο γὰρ οἴεται ὁ
[2, 1266]	αἱρεῖσθαι τῶν δημοτικῶν διὰ τὸ	μὴ	ἐπάναγκες. Ὡς μὲν οὖν οὐκ
[2, 1267]	ἀλλὰ καὶ ὅπως χαίρωσι καὶ	μὴ	ἐπιθυμῶσιν· ἐὰν γὰρ μείζω ἔχωσιν
[2, 1271]	ἀπώλλυντο δὲ ἄρξαντες διὰ τὸ	μὴ	ἐπίστασθαι σχολάζειν μηδὲ ἠσκηκέναι μηδεμίαν
[2, 1264]	Ἀλλὰ μὴν εἰ οἱ φύλακες	μὴ	εὐδαίμονες, τίνες ἕτεροι; Οὐ γὰρ
[2, 1270]	τίνι δεῖ συγγνώμην ἔχειν ἢ	μὴ	ἔχειν, ἀλλὰ περὶ τοῦ ὀρθῶς
[2, 1267]	ἀλλ' οὕτως ὡς ἂν καὶ	μὴ	ἐχόντων τοσαύτην οὐσίαν. Οἷον Εὔβουλος
[2, 1271]	λόγος· ἀλλὰ μὴν βέλτιόν γε	μὴ	καθάπερ νῦν, ἀλλὰ κατὰ τὸν
[2, 1273]	ἂν ὁμογνωμονῶσι πάντες, εἰ δὲ	μή,	καὶ τούτων ὁ δῆμος. Ἃ
[2, 1270]	δὲ περὶ τὰς γυναῖκας ἔχοντα	μὴ	καλῶς ἔοικεν, ὥσπερ ἐλέχθη καὶ
[2, 1260]	σοφίζεσθαι βουλομένων, ἀλλὰ διὰ τὸ	μὴ	καλῶς ἔχειν ταύτας τὰς νῦν
[2, 1267]	τι τυγχάνει καλῶς εἰρηκὼς ἢ	μὴ	καλῶς. Ἱππόδαμος δὲ Εὐρυφῶντος Μιλήσιος
[2, 1267]	ὃ πάσας ἀνάγεσθαι δεῖν τὰς	μὴ	καλῶς κεκρίσθαι δοκούσας δίκας· τοῦτο
[2, 1269]	μὲν εἴ τι καλῶς ἢ	μὴ	καλῶς πρὸς τὴν ἀρίστην νενομοθέτηται
[2, 1272]	τῆς ἀξίας αὐτοῖς, καὶ τὸ	μὴ	κατὰ γράμματα ἄρχειν ἀλλ' αὐτογνώμονας
[2, 1261]	τοιούτῳ καὶ πόλις ἔθνους, ὅταν	μὴ	κατὰ κώμας ὦσι κεχωρισμένοι τὸ
[2, 1265]	περὶ τὸ πλῆθος τῶν πολιτῶν	μὴ	κατασκευάζειν, ἀλλ' ἀφεῖναι τὴν τεκνοποιίαν
[2, 1273]	ὀλιγαρχικόν, τὸ δὲ ἀμίσθους καὶ	μὴ	κληρωτὰς ἀριστοκρατικὸν θετέον, καὶ εἴ
[2, 1262]	ἀρίστην πολιτείαν, πότερον κοινὴν ἢ	μὴ	κοινὴν εἶναι τὴν κτῆσιν. Τοῦτο
[2, 1263]	κακῶν ὡς γινομένων διὰ τὸ	μὴ	κοινὴν εἶναι τὴν οὐσίαν, λέγω
[2, 1268]	πολλοὶ παρασκευάζουσιν ὅπως οἱ δικασταὶ	μὴ	κοινολογῶνται πρὸς ἀλλήλους. Ἔπειτα πῶς
[2, 1262]	τῶν ἐρώντων, τὸ δ' ἐρᾶν	μὴ	κωλῦσαι, μηδὲ τὰς χρήσεις τὰς
[2, 1267]	οὐδὲν διώρικεν, δεῖ δὲ τοῦτο	μὴ	λανθάνειν, ὅ τι συμφέρει πλῆθος
[2, 1265]	τὸ νῦν εἰρημένον πλῆθος δεῖ	μὴ	λανθάνειν ὅτι χώρας δεήσει τοῖς
[2, 1267]	Ἴσως οὖν ἄριστος ὅρος τὸ	μὴ	λυσιτελεῖν τοῖς κρείττοσι διὰ τὴν
[2, 1267]	τὴν ἰσότητα τῆς οὐσίας, ὥστε	μὴ	λωποδυτεῖν διὰ τὸ ῥιγοῦν ἢ
[2, 1273]	δόξαν ἀκολουθεῖν τούτοις. Ὅπου δὲ	μὴ	μάλιστα ἀρετὴ τιμᾶται, ~ταύτην οὐχ
[2, 1264]	πολιτείαν κατασκευαζομένην· οὐ γὰρ δυνήσεται	μὴ	μερίζων αὐτὰ καὶ χωρίζων ποιῆσαι
[2, 1271]	δυνάμενον τοῦτο τὸ τέλος φέρειν	μὴ	μετέχειν αὐτῆς. Τῷ δὲ περὶ
[2, 1272]	εἰσφέρει τὸ τεταγμένον, εἰ δὲ	μή,	μετέχειν νόμος κωλύει τῆς πολιτείας,
[2, 1272]	αὐτογνώμονας ἐπισφαλές. Τὸ δ' ἡσυχάζειν	μὴ	μετέχοντα τὸν δῆμον οὐδὲν σημεῖον
[2, 1268]	τὰς κυριωτάτας ἀρχὰς ὡς εἰπεῖνν·	μὴ	μετέχοντας δὲ τῆς πολιτείας πῶς
[2, 1273]	αὐλεῖν καὶ σκυτοτομεῖν. Ὥσθ' ὅπου	μὴ	μικρὰ πόλις, πολιτικώτερον πλείονας μετέχειν
[2, 1273]	δύνωνται σχολάζειν καὶ μηδὲν ἀσχημονεῖν,	μὴ	μόνον ἄρχοντες ἀλλὰ μηδ' ἰδιωτεύοντες.
[2, 1265]	δεῖ φοβεροὺς εἶναι τοῖς πολεμίοις,	μὴ	μόνον ἐλθοῦσιν εἰς τὴν χώραν
[2, 1263]	τὰς κτήσεις. Ἔτι δὲ δίκαιοιν	μὴ	μόνον λέγειν ὅσων στερήσονται κακῶν
[2, 1262]	ἀρχομένους πρὸς τὸ πειθαρχεῖν καὶ	μὴ	νεωτερίζειν. Ὅλως δὲ συμβαίνειν ἀνάγκη
[2, 1266]	πλουσίων γίνεσθαι πένητας· ἔργον γὰρ	μὴ	νεωτεροποιοὺς εἶναι τοὺς τοιούτους. Διότι
[2, 1268]	ἐκεῖνος ἤδη ἐπιορκεῖ, ὁ καταδικάσας,	μὴ	νομίζων ὀφείλειν τὰς εἴκοσι μνᾶς.
[2, 1264]	εἴτ' ἀναγκαῖα ταῦθ' ὁμοίως εἴτε	μή,	νῦν γε οὐδὲν διώρισται. Καὶ
[2, 1270]	ἀλλὰ περὶ τοῦ ὀρθῶς καὶ	μὴ	ὀρθῶς. Τὰ δὲ περὶ τὰς
[2, 1262]	νομιζομένας γίνεσθαι λύσεις, τῶν δὲ	μή,	οὐδεμίαν. Ἄτοπον δὲ καὶ τὸ
[2, 1266]	οὐσίας, τοῦτο δ' οὐκ ἔστι	μὴ	παιδευομένοις ἱκανῶς ὑπὸ τῶν νόμων.
[2, 1264]	ὅλην, μὴ τῶν πλείστων ἢ	μὴ	πάντων μερῶν ἢ τινῶν ἐχόντων
[2, 1267]	χαίρειν, οὐκ ἂν ἐπιζητοῖεν εἰ	μὴ	παρὰ φιλοσοφίας ἄκος. Αἱ γὰρ
[2, 1264]	καὶ τούτους καὶ συμπολεμεῖν ἢ	μή,	περὶ τούτων οὐδὲν διώρικεν ὁ
[2, 1265]	τὴν τεκνοποιίαν, ὥστε ἀριθμοῦ τινὸς	μὴ	πλείονα γεννᾶν, τοῦτο δὲ τιθέναι
[2, 1267]	τεχνῖται πάντες δημόσιοι ἔσονται καὶ	μὴ	πλήρωμά τι παρέξονται τῆς πόλεως.
[2, 1263]	μέν, ἐγγὺς δ' οὖσα τοῦ	μὴ	πόλις εἶναι χείρων πόλις, ὥσπερ
[2, 1267]	φύσιν εἶναι βουλόμενος) πρῶτος τῶν	μὴ	πολιτευομένων ἐνεχείρησέ τι περὶ πολιτείας
[2, 1268]	μερῶν. Τοῦτο δ' οὐ ῥᾴδιον	μὴ	πολλοὺς ὄντας· εἰ δὲ τοῦτ'
[2, 1272]	τὴν διάζευξιν τῶν γυναικῶν, ἵνα	μὴ	πολυτεκνῶσι, τὴν πρὸς τοὺς ἄρρενας
[2, 1262]	πατέρας καὶ μητέρας καὶ τοὺς	μὴ	πόρρω τῆς συγγενείας ὄντας, ὥσπερ
[2, 1265]	οἰκοπέδων δὲ διαίρεσιν δεῖ σκοπεῖν,	μή	ποτ' οὐ συμφέρει πρὸς οἰκονομίαν·
[2, 1265]	δὲ τῆς κτήσεως ὁρᾶν δεῖ,	μή	ποτε βέλτιον ἑτέρως διορίσαι τῷ
[2, 1273]	τὰ μὲν προσάγειν τὰ δὲ	μὴ	προσάγειν πρὸς τὸν δῆμον οἱ
[2, 1273]	τοῦθ' ὁρᾶν τὸν νομοθέτην, καὶ	μὴ	προστάττειν τὸν αὐτὸν αὐλεῖν καὶ
[2, 1266]	ὥσπερ ἐν Λοκροῖς νόμος ἐστὶ	μὴ	πωλεῖν ἐὰν μὴ φανερὰν ἀτυχίαν
[2, 1267]	ἀναγκαῖα αοἷον τυραννοῦσιν οὐχ ἵνα	μὴ	ῥιγῶσιν· διὸ καὶ αἱ τιμαὶ
[2, 1267]	εἶναι τοῖς πολίταις πρὸς τὸ	μὴ	στασιάζειν πρὸς ἀλλήλους, οὐ μὴν
[2, 1268]	τῷ λεχθέντι ταχὺ συγχωρεῖν, εἴπερ	μὴ	συμφέρει κινεῖν, ἐνδέχεται δ' εἰσηγεῖσθαί
[2, 1269]	σύμμαχον τοῖς ἀφισταμένοις διὰ τὸ	μὴ	συμφέρειν καὶ αὐταῖς κεκτημέναις περιοίκους,
[2, 1274]	κατὰ τὴν μελέτην, ὡς δέον	μὴ	τὴν μὲν χρήσιμον εἶναι τοῖν
[2, 1264]	μαθόντες ὑπομενοῦσι τὴν ἀρχήν, ἐὰν	μή	τι σοφίζωνται τοιοῦτον οἷον Κρῆτες;
[2, 1262]	ἀλλ' οὐδὲ διαφυγεῖν δυνατὸν τὸ	μή	τινας ὑπολαμβάνειν ἑαυτῶν ἀδελφούς τε
[2, 1260]	ἢ τινῶν μὲν τινῶν δὲ	μή.	Τὸ μὲν οὖν μηδενὸς κοινωνεῖν
[2, 1265]	ἔξω τόπους) εἰ δέ τις	μὴ	τοιοῦτον ἀποδέχεται βίον, μήτε τὸν
[2, 1263]	τοῖς τοιούτοις οἴεσθαι διορθοῦν, ἀλλὰ	μὴ	τοῖς ἔθεσι καὶ τῇ φιλοσοφίᾳ
[2, 1270]	εἶναι ταύτην ἐξ ἁπάντων μέν,	μὴ	τὸν τρόπον δὲ τοῦτον ὃν
[2, 1268]	ὀφείλειν μὲν ὁ δικαστὴς οἴηται,	μὴ	τοσοῦτον δ' ὅσον ὁ δικαζόμενος;
[2, 1266]	πλουσίους διδόναι μὲν λαμβάνειν δὲ	μή,	τοὺς δὲ πένητας μὴ διδόναι
[2, 1268]	δὲ τὸ μὲν τὸ δὲ	μή,	τοῦτο διορίζειν. Νῦν γὰρ οὐκ
[2, 1264]	νομοθέτην. Ἀδύνατον δὲ εὐδαιμονεῖν ὅλην,	μὴ	τῶν πλείστων ἢ μὴ πάντων
[2, 1266]	νόμος ἐστὶ μὴ πωλεῖν ἐὰν	μὴ	φανερὰν ἀτυχίαν δείξῃ συμβεβηκυῖαν, ἔτι
[2, 1272]	περὶ ἧς εἰ φαύλως ἢ	μὴ	φαύλως, ἕτερος ἔσται τοῦ διασκέψασθαι
[2, 1271]	οὐδεὶς γὰρ ἂν ἄρχειν αἰτήσαιτο	μὴ	φιλότιμος ὤν. Καίτοι τῶν γ'
[2, 1273]	ἀσχημονεῖν, μὴ μόνον ἄρχοντες ἀλλὰ	μηδ'	ἰδιωτεύοντες. Εἰ δὲ δεῖ βλέπειν
[2, 1274]	τὰς ἀρχὰς αἱρεῖσθαι καὶ εὐθύνειν	(μηδὲ	γὰρ τούτου κύριος ὢν ὁ
[2, 1271]	διὰ τὸ μὴ ἐπίστασθαι σχολάζειν	μηδὲ	ἠσκηκέναι μηδεμίαν ἄσκησιν ἑτέραν κυριωτέραν
[2, 1262]	τὸ δ' ἐρᾶν μὴ κωλῦσαι,	μηδὲ	τὰς χρήσεις τὰς ἄλλας ἃς
[2, 1264]	ὁ νομοθέτης ἐκοίνωσε. ~Δεῖ δὲ	μηδὲ	τοῦτο αὐτὸ ἀγνοεῖν, ὅτι χρὴ
[2, 1266]	εἴρηται καὶ πρότερον. Δεῖ δὲ	μηδὲ	τοῦτο λανθάνειν τοὺς οὕτω νομοθετοῦντας,
[2, 1267]	ὥστε μὴ δύνασθαι πόλεμον ὑπενεγκεῖν	μηδὲ	τῶν ἴσων καὶ τῶν ὁμοίων.
[2, 1271]	μὴ ἐπίστασθαι σχολάζειν μηδὲ ἠσκηκέναι	μηδεμίαν	ἄσκησιν ἑτέραν κυριωτέραν τῆς πολεμικῆς.
[2, 1269]	γειτνιώσας πόλεις, ~καίπερ πολεμούσας ἀλλήλαις,	μηδεμίαν	εἶναι σύμμαχον τοῖς ἀφισταμένοις διὰ
[2, 1270]	διδόναι μεγάλας. Καίτοι βέλτιον ἦν	μηδεμίαν	ἢ ὀλίγην ἢ καὶ μετρίαν
[2, 1262]	ἀφελεῖν δι' ἄλλην μὲν αἰτίαν	μηδεμίαν,	ὡς λίαν δὲ ἰσχυρᾶς τῆς
[2, 1264]	αἴτιον γίνεται καὶ παρὰ τοῖς	μηδὲν	ἀξίωμα κεκτημένοις, ἦ που δῆθεν
[2, 1273]	οἱ βέλτιστοι δύνωνται σχολάζειν καὶ	μηδὲν	ἀσχημονεῖν, μὴ μόνον ἄρχοντες ἀλλὰ
[2, 1269]	Μάγνησιν. Ἔοικε δὲ καὶ εἰ	μηδὲν	ἕτερον, ἀλλὰ τό γε τῆς
[2, 1265]	ἀδιαιρέτων οὐσῶν ἀνάγκη τοὺς παράζυγας	μηδὲν	ἔχειν, ἐάν τ' ἐλάττους ὦσι
[2, 1265]	μὲν οὖν ὑποτίθεσθαι κατ' εὐχήν,	μηδὲν	μέντοι ἀδύνατον. Λέγεται δ' ὡς
[2, 1262]	υἱός, οἱ δ' ἀδελφοὶ ἀλλήλων,	μηδὲν	οἴεσθαι διαφέρειν. Ἔοικε δὲ μᾶλλον
[2, 1268]	ἔγκλημα γέγραπται, δικαίως· οὐ γὰρ	μηδὲν	ὀφείλειν ὁ ἀποδικάσας κρίνει, ἀλλὰ
[2, 1266]	τοῦ πενταπλασίαν εἶναι τῆς ἐλαχίστης	μηδενὶ	τῶν πολιτῶν ἐξουσίαν εἶναι κτήσασθαι,
[2, 1260]	πάντων κοινωνεῖν τοὺς πολίτας, ἢ	μηδενός,	ἢ τινῶν μὲν τινῶν δὲ
[2, 1260]	δὲ μή. Τὸ μὲν οὖν	μηδενὸς	κοινωνεῖν φανερὸν ὡς ἀδύνατον (ἡ
[2, 1264]	ὅλῳ ὑπάρχειν, τῶν δὲ μερῶν	μηδετέρῳ,	τὸ δὲ εὐδαιμονεῖν ἀδύνατον. Ἀλλὰ
[2, 1274]	(τῆς ναυαρχίας γὰρ ἐν τοῖς	Μηδικοῖς	ὁ δῆμος αἴτιος γενόμενος ἐφρονηματίσθη
[2, 1272]	τοιοῦτον ἢ διά τινος χρόνου	μηκέτι	πόλιν εἶναι τὴν τοιαύτην, ἀλλὰ
[2, 1270]	τοῖς Σπαρτιάταις καὶ μυρίους· οὐ	μὴν	ἀλλ' εἴτ' ἐστὶν ἀληθῆ ταῦτα
[2, 1262]	τὸν τρόπον τοῦτον υἱόν. Οὐ	μὴν	ἀλλ' οὐδὲ διαφυγεῖν δυνατὸν τὸ
[2, 1264]	νῦν Λακεδαιμόνιοι ποιεῖν ἐπιχειροῦσιν. Οὐ	μὴν	ἀλλ' οὐδὲ ὁ τρόπος τῆς
[2, 1274]	καὶ τὰς ἐπικλήρους ἐστίν· οὐ	μὴν	ἀλλὰ ἴδιόν γε οὐδὲν αὐτοῦ
[2, 1271]	βέλτιον, ἄλλος ἔστω λόγος· ἀλλὰ	μὴν	βέλτιόν γε μὴ καθάπερ νῦν,
[2, 1264]	τὸ δὲ εὐδαιμονεῖν ἀδύνατον. Ἀλλὰ	μὴν	εἰ οἱ φύλακες μὴ εὐδαίμονες,
[2, 1264]	τὴν τῶν φυλάκων κοινωνίαν. ~Ἀλλὰ	μὴν	εἴ γε τὰς μὲν γυναῖκας
[2, 1268]	ἀλλὰ ἀλλότριον τῆς πολιτείας· ἀλλὰ	μὴν	εἴ τις τοὺς αὐτοὺς θήσει
[2, 1262]	ὑπάρχειν τοῖς οὕτω πολιτευομένοις. Ἀλλὰ	μὴν	καὶ περὶ τοῦ μεταφέρειν τὰ
[2, 1270]	ἀναγκαῖον πολλοὺς γίνεσθαι πένητας. Ἀλλὰ	μὴν	καὶ τὰ περὶ τὴν ἐφορείαν
[2, 1263]	εἰπεῖν ἕκαστον τῶν τοιούτων. Ἀλλὰ	μὴν	καὶ τὸ χαρίσασθαι καὶ βοηθῆσαι
[2, 1267]	μὴ στασιάζειν πρὸς ἀλλήλους, οὐ	μὴν	μέγα οὐδὲν ὡς εἰπεῖν. Καὶ
[2, 1261]	ἓν τοῦ μᾶλλον αἱρετώτερον. Ἀλλὰ	μὴν	οὐδ' εἰ τοῦτο ἄριστόν ἐστι,
[2, 1265]	σύνταξις ὅλη βούλεται μὲν εἶναι	μήτε	δημοκρατία μήτε ὀλιγαρχία, μέση δὲ
[2, 1272]	καὶ βέλτιον δὲ τοὺς βασιλεῖς	μήτε	καθ' αὑτὸ εἶναι γένος μήτε
[2, 1265]	βούλεται μὲν εἶναι μήτε δημοκρατία	μήτε	ὀλιγαρχία, μέση δὲ τούτων, ἣν
[2, 1272]	τῇ τάξει τῆς πολιτείας, καὶ	μήτε	στάσιν, ὅ τι καὶ ἄξιον
[2, 1265]	τις μὴ τοιοῦτον ἀποδέχεται βίον,	μήτε	τὸν ἴδιον μήτε τὸν κοινὸν
[2, 1265]	ἀποδέχεται βίον, μήτε τὸν ἴδιον	μήτε	τὸν κοινὸν τῆς πόλεως, ὅμως
[2, 1272]	μήτε καθ' αὑτὸ εἶναι γένος	μήτε	τοῦτο τὸ τυχόν, εἴτε διαφέρον
[2, 1272]	τι καὶ ἄξιον εἰπεῖν, γεγενῆσθαι	μήτε	τύραννον. Ἔχει δὲ παραπλήσια τῇ
[2, 1262]	ἐστι γίνεσθαι πρὸς πατέρας καὶ	μητέρας	καὶ τοὺς μὴ πόρρω τῆς
[2, 1262]	καὶ παῖδας καὶ πατέρας καὶ	μητέρας·	κατὰ γὰρ τὰς ὁμοιότητας αἳ
[2, 1262]	καὶ τέκνα καὶ πατέρας καὶ	μητέρας	οἵ τε εἰς τοὺς ἄλλους
[2, 1274]	διαμισήσας τὸν ἔρωτα τὸν τῆς	μητρὸς	Ἀλκυόνης, ἀπῆλθεν εἰς Θήβας· κἀκεῖ
[2, 1264]	τρόπος ἔσται τῆς κοινωνίας; Ἐν	μιᾷ	γὰρ πόλει δύο πόλεις ἀναγκαῖον
[2, 1261]	ἐστὶν ἡ πόλις, γινομένη τε	μία	μᾶλλον οἰκία μὲν ἐκ πόλεως
[2, 1261]	ἐστιν ὡς προϊοῦσα καὶ γινομένη	μία	μᾶλλον οὐδὲ πόλις ἔσται· πλῆθος
[2, 1269]	πολιτειῶν, δύο εἰσὶν αἱ σκέψεις,	μία	μὲν εἴ τι καλῶς ἢ
[2, 1263]	ὁμοφωνίαν ἢ τὸν ῥυθμὸν βάσιν	μίαν.	Ἀλλὰ δεῖ πλῆθος ὄν, ὥσπερ
[2, 1266]	τὴν αὐτὴν μὲν εἶναι καὶ	μίαν,	ἀλλὰ ταύτην εἶναι τοιαύτην ἐξ
[2, 1270]	τὰ περὶ τὴν τάξιν ταύτην·	μίαν	γὰρ πληγὴν οὐχ ὑπήνεγκεν ἡ
[2, 1266]	ἔσται δεῖ λέγειν, καὶ τὸ	μίαν	εἶναι καὶ τὴν αὐτὴν οὐδὲν
[2, 1262]	ἂν ἥκιστα στασιάζοιεν) καὶ τὸ	μίαν	εἶναι τὴν πόλιν ἐπαινεῖ μάλισθ'
[2, 1261]	οὐδὲν διώρισται. Λέγω δὲ τὸ	μίαν	εἶναι τὴν πόλιν ὡς ἄριστον
[2, 1263]	Δεῖ μὲν γὰρ εἶναί πως	μίαν	καὶ τὴν οἰκίαν καὶ τὴν
[2, 1261]	εἰ τοῦτο ἄριστόν ἐστι, τὸ	μίαν	ὅτι μάλιστ' εἶναι τὴν κοινωνίαν,
[2, 1261]	ἐκ τούτων ὡς οὔτε πέφυκε	μίαν	οὕτως εἶναι τὴν πόλιν ὥσπερ
[2, 1263]	διὰ τὴν παιδείαν κοινὴν καὶ	μίαν	ποιεῖν· καὶ τόν γε μέλλοντα
[2, 1261]	ἐξ οἰκίας ἔσται· μᾶλλον γὰρ	μίαν	τὴν οἰκίαν τῆς πόλεως φαίημεν
[2, 1261]	τοῦ τὴν πόλιν τελέως εἶναι	μίαν.	Τὸ γὰρ πάντες διττόν. Εἰ
[2, 1268]	καὶ αἱ δυνάμεις, ὥστ' ἐπεὶ	μίαν	τούτων θετέον καὶ τὴν πολιτικήν,
[2, 1260]	οἱ δὲ πολῖται κοινωνοὶ τῆς	μιᾶς	πόλεως) ~Ἀλλὰ πότερον ὅσων ἐνδέχεται
[2, 1260]	γὰρ τόπος εἷς ὁ τῆς	μιᾶς	πόλεως, οἱ δὲ πολῖται κοινωνοὶ
[2, 1266]	Βέλτιον οὖν λέγουσιν οἱ πλείους	μιγνύντες·	ἡ γὰρ ἐκ πλειόνων συγκειμένη
[2, 1264]	περὶ τῆς ἐνταῦθα πολιτείας ἐπισκέψασθαι	μικρὰ	βέλτιον. Καὶ γὰρ ἐν τῇ
[2, 1271]	μέν ἐστι ταύτης, ἔχει δὲ	μικρὰ	μὲν οὐ χεῖρον, τὸ δὲ
[2, 1268]	Ἐπεὶ δὲ πεποιήμεθα μνείαν, ἔτι	μικρὰ	περὶ αὐτοῦ διαστείλασθαι βέλτιον. Ἔχει
[2, 1273]	καὶ σκυτοτομεῖν. Ὥσθ' ὅπου μὴ	μικρὰ	πόλις, πολιτικώτερον πλείονας μετέχειν τῶν
[2, 1270]	λίαν οὐσίαν, τοῖς δὲ πάμπαν	μικράν·	διόπερ εἰς ὀλίγους ἧκεν ἡ
[2, 1267]	τῆς νομοθεσίας κατασκευάζων τὴν πόλιν	μικράν,	εἴ γ' οἱ τεχνῖται πάντες
[2, 1267]	ἀλλὰ τύραννονν· ὥστε πρὸς τὰς	μικρὰς	ἀδικίας βοηθητικὸς μόνον ὁ τρόπος
[2, 1263]	καὶ τάξει νόμων ὀρθῶν, οὐ	μικρὸν	ἂν διενέγκαι. Ἕξει γὰρ τὸ
[2, 1262]	ἢ πατέρα υἱόν. Ὥσπερ γὰρ	μικρὸν	γλυκὺ εἰς πολὺ ὕδωρ μειχθὲν
[2, 1265]	κοινοτέραν ποιεῖν ταῖς πόλεσι κατὰ	μικρὸν	περιάγει πάλιν πρὸς τὴν ἑτέραν
[2, 1271]	γὰρ τῇ μὲν τῆς Πελοποννήσου	μικρόν,	τῇ δὲ τῆς Ἀσίας τοῦ
[2, 1269]	γὰρ ᾖ τὸ μὲν βέλτιον	μικρόν,	τὸ δ' ἐθίζειν εὐχερῶς λύειν
[2, 1264]	εὑρεῖν ῥᾴδιον, οὔτε τὸ διαφέρον	μικρὸν,	τὸ ποιούς τινας εἶναι τούτους
[2, 1263]	τῶν ἐν ποσὶ καὶ ἐκ	μικρῶν	προσκρούοντες ἀλλήλοις. Ἔτι δὲ τῶν
[2, 1267]	μὴ καλῶς. Ἱππόδαμος δὲ Εὐρυφῶντος	Μιλήσιος	(ὃς καὶ τὴν τῶν πόλεων
[2, 1261]	Πάντας αὐτοῦ μετέχειν, τοῦτό γε	μιμεῖται	τὸ ἐν μέρει τοὺς ἴσους
[2, 1271]	τρόπον χρῶνται αὐτοῖς, ὡς κατασκευάσαντος	Μίνω	πρώτου τὴν τάξιν τῶν νόμων.
[2, 1271]	τῆς θαλάττης ἀρχὴν κατέσχεν ὁ	Μίνως,	καὶ τὰς νήσους τὰς μὲν
[2, 1274]	καὶ Περικλῆς, τὰ δὲ δικαστήρια	μισθοφόρα	κατέστησε Περικλῆς, καὶ τοῦτον δὴ
[2, 1269]	καὶ κακοπαθῶς ζῶντες ἐπιβουλεύουσι καὶ	μισοῦσιν.	Δῆλον οὖν ὡς οὐκ ἐξευρίσκουσι
[2, 1268]	ἀποδικάσας κρίνει, ἀλλὰ τὰς εἴκοσι	μνᾶς·	ἀλλ' ἐκεῖνος ἤδη ἐπιορκεῖ, ὁ
[2, 1268]	ὁ δὲ δικαστὴς κρινεῖ δέκα	μνᾶς	(ἢ ὁ μὲν πλέον ὁ
[2, 1268]	δικαζόμενος; Ὁ μὲν γὰρ εἴκοσι	μνᾶς,	ὁ δὲ δικαστὴς κρινεῖ δέκα
[2, 1268]	μὴ νομίζων ὀφείλειν τὰς εἴκοσι	μνᾶς.	Περὶ δὲ τοῦ τοῖς εὑρίσκουσί
[2, 1268]	κοινὸν ἀγαθόν. Ἐπεὶ δὲ πεποιήμεθα	μνείαν,	ἔτι μικρὰ περὶ αὐτοῦ διαστείλασθαι
[2, 1274]	οὐδὲν ἔστιν ὅ τι καὶ	μνείας	ἄξιον, πλὴν ἡ χαλεπότης διὰ
[2, 1265]	τῷ δὲ τὸ ἐπιπόνως) ἐπεὶ	μόναι	γ' εἰσὶν ἕξεις αἱρεταὶ περὶ
[2, 1265]	φασίν, λέγοντες τὴν μὲν βασιλείαν	μοναρχίαν,	τὴν δὲ τῶν γερόντων ἀρχὴν
[2, 1266]	οὖν οὐκ ἐκ δημοκρατίας καὶ	μοναρχίας	δεῖ συνιστάναι τὴν τοιαύτην πολιτείαν,
[2, 1265]	οἱ μὲν ἐξ ὀλιγαρχίας καὶ	μοναρχίας	καὶ δημοκρατίας φασίν, λέγοντες τὴν
[2, 1266]	βελτίων. Ἔπειτ' οὐδ' ἔχουσα φαίνεται	μοναρχικὸν	οὐδέν, ἀλλ' ὀλιγαρχικὰ καὶ δημοκρατικά·
[2, 1273]	Τούτῳ γὰρ ἰῶνται καὶ ποιοῦσι	μόνιμον	τὴν πολιτείαν. Ἀλλὰ τουτί ἐστι
[2, 1266]	τετάρτων, ἐκ δὲ τοῦ τετάρτου	μόνοις	ἐπάναγκες τοῖς πρώτοις καὶ τοῖς
[2, 1267]	ἀδικήσουσιν· οὐ τοίνυν διὰ ταύτην	μόνον,	ἀλλὰ καὶ ἂν ἐπιθυμοῖεν ἵνα
[2, 1267]	δέ, οὐκ ἐν τῷ χειμῶνι	μόνον	ἀλλὰ καὶ περὶ τοὺς θερινοὺς
[2, 1265]	ζῆν βίον πολιτικόν (οὐ γὰρ	μόνον	ἀναγκαῖόν ἐστιν αὐτὴν τοιούτοις χρῆσθαι
[2, 1264]	τἆλλα ταὐτὰ τοῖς δούλοις ἐφέντες	μόνον	ἀπειρήκασι τὰ γυμνάσια καὶ τὴν
[2, 1273]	ἂν εἰσφέρωσιν οὗτοι, οὐ διακοῦσαι	μόνον	ἀποδιδόασι τῷ δήμῳ τὰ δόξαντα
[2, 1270]	ὥσπερ ἐλέχθη καὶ πρότερον, οὐ	μόνον	ἀπρέπειάν τινα ποιεῖν τῆς πολιτείας
[2, 1273]	συνδοκεῖ τοῖς πολλοῖς· οὐ γὰρ	μόνον	ἀριστίνδην ἀλλὰ καὶ πλουτίνδην οἴονται
[2, 1273]	σχολάζειν καὶ μηδὲν ἀσχημονεῖν, μὴ	μόνον	ἄρχοντες ἀλλὰ μηδ' ἰδιωτεύοντες. Εἰ
[2, 1262]	ἀδελφόν, ἐπεὶ καὶ τὸ ἐρᾶν	μόνον.	Ἄτοπον δὲ καὶ τὸ τὴν
[2, 1262]	ποιήσαντα τοὺς υἱοὺς τὸ συνεῖναι	μόνον	ἀφελεῖν τῶν ἐρώντων, τὸ δ'
[2, 1261]	ἀναιρήσει γὰρ τὴν πόλιν. Οὐ	μόνον	δ' ἐκ πλειόνων ἀνθρώπων ἐστὶν
[2, 1267]	κακὸς ἠδὲ καὶ ἐσθλός. Οὐ	μόνον	δ' οἱ ἄνθρωποι διὰ τἀναγκαῖα
[2, 1266]	ἢ συναμφοτέρων. Ἔτι στασιάζουσιν οὐ	μόνον	διὰ τὴν ἀνισότητα τῆς κτήσεως,
[2, 1265]	φοβεροὺς εἶναι τοῖς πολεμίοις, μὴ	μόνον	ἐλθοῦσιν εἰς τὴν χώραν ἀλλὰ
[2, 1267]	τὴν τῆς γῆς κτῆσιν ἰσάζει	μόνον,	ἔστι δὲ καὶ δούλων καὶ
[2, 1268]	τὸ νομοθετεῖν, ἀλλ' εὐόφθαλμον ἀκοῦσαι	μόνον·	ἔχει γὰρ συκοφαντίας καὶ κινήσεις,
[2, 1263]	κτήσεις. Ἔτι δὲ δίκαιοιν μὴ	μόνον	λέγειν ὅσων στερήσονται κακῶν κοινωνήσαντες,
[2, 1267]	πρὸς τὰς μικρὰς ἀδικίας βοηθητικὸς	μόνον	ὁ τρόπος τῆς Φαλέου πολιτείας.
[2, 1273]	οἱ μὲν νόμων ἐγένοντο δημιουργοὶ	μόνον,	οἱ δὲ καὶ πολιτείας, οἷον
[2, 1267]	τὸ πρῶτον μὲν ἱκανὸν διωβελία	μόνον,	ὅταν δ' ἤδη τοῦτ' ᾖ
[2, 1267]	καὶ τῶν νόμων εἶναι τρία	μόνον·	περὶ ὧν γὰρ αἱ δίκαι
[2, 1267]	τῆς κτήσεως. Δεῖ γὰρ οὐ	μόνον	πρὸς τὰς πολιτικὰς χρήσεις ἱκανὴν
[2, 1264]	τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων, ἀποδιδοὺς	μόνον	τὴν παιδείαν τοῖς φύλαξιν. Ἔτι
[2, 1268]	καὶ τῶν μαχίμων, τέταρτον αὖ	μόριον	ἔσται τοῦτο τῆς πόλεως, οὐδενὸς
[2, 1263]	τὴν ἀκοινωνησίαν ἀλλὰ διὰ τὴν	μοχθηρίαν,	ἐπεὶ καὶ τοὺς κοινὰ κεκτημένους
[2, 1269]	ἄρρενας συνουσίαν. Ἔοικε γὰρ ὁ	μυθολογήσας	πρῶτος οὐκ ἀλόγως συζεῦξαι τὸν
[2, 1274]	σύνοπτον τὸν δ' οὐ σύνοπτον.	Μυθολογοῦσι	γὰρ αὐτοὺς οὕτω τάξασθαι τὴν
[2, 1267]	τὴν πόλιν τῷ πλήθει μὲν	μυρίανδρον,	εἰς τρία δὲ μέρη διῃρημένην·
[2, 1270]	εἶναί ποτε τοῖς Σπαρτιάταις καὶ	μυρίους·	οὐ μὴν ἀλλ' εἴτ' ἐστὶν
[2, 1262]	αὐτὸ ἐμὸν προσαγορεύοντα δισχιλίων καὶ	μυρίων,	ἢ μᾶλλον ὡς νῦν ἐν