Livre, Pages |
[2, 1266] |
ἐκκλησιάζειν
εἶναι
καὶ
φέρειν
ἄρχοντας
|
ἤ |
τι
ποιεῖν
ἄλλο
τῶν
πολιτικῶν, |
[2, 1265] |
χώρας
δεήσει
τοῖς
τοσούτοις
Βαβυλωνίας
|
ἤ |
τινος
ἄλλης
ἀπεράντου
τὸ
πλῆθος, |
[2, 1264] |
τῶν
τεχνιτῶν,
πότερον
οὐδεμιᾶς
μεθέξουσιν
|
ἤ |
τινος
ἀρχῆς,
καὶ
πότερον
ὅπλα |
[2, 1265] |
αὗται,
οἷον
οὐσίᾳ
πράως
μὲν
|
ἢ |
ἀνδρείως
χρῆσθαι
οὐκ
ἔστιν,
σωφρόνως |
[2, 1269] |
τὸν
Ἄρην
πρὸς
τὴν
Ἀφροδίτην·
|
ἢ |
γὰρ
πρὸς
τὴν
τῶν
ἀρρένων |
[2, 1262] |
καὶ
πλεῖον
συμβαίνειν
ἀναγκαῖον
ἀγνοούντων
|
ἢ |
γνωριζόντων,
καὶ
γενομένων
τῶν
μὲν |
[2, 1263] |
φιλεῖν
ἑαυτόν,
ἀλλὰ
τὸ
μᾶλλον
|
ἢ |
δεῖ
φιλεῖν,
καθάπερ
καὶ
τὸ |
[2, 1272] |
Καίτοι
τί
διαφέρει
τὸ
τοιοῦτον
|
ἢ |
διά
τινος
χρόνου
μηκέτι
πόλιν |
[2, 1263] |
καὶ
βοηθῆσαι
φίλοις
ἢ
ξένοις
|
ἢ |
ἑταίροις
ἥδιστον·
ὃ
γίνεται
τῆς |
[2, 1272] |
διαφέρον
Ἐκ
τούτων
αἱρετοὺς
μᾶλλον
|
ἢ |
καθ'
ἡλικίαν.
Μεγάλων
γὰρ
κύριοι |
[2, 1264] |
κοινὰς
εἶναι
δεῖ
τὰς
κτήσεις
|
ἢ |
καὶ
καθ'
ἕκαστον
ἰδίας,
ἔτι |
[2, 1270] |
βέλτιον
ἦν
μηδεμίαν
ἢ
ὀλίγην
|
ἢ |
καὶ
μετρίαν
τετάχθαι.
Νῦν
δ' |
[2, 1263] |
τὸν
τρόπον
κοινωνεῖν
τῶν
βαρβάρων)
|
ἢ |
καὶ
τὰ
γήπεδα
καὶ
τοὺς |
[2, 1271] |
τὰ
περιμάχητα
δι'
ἀρετῆς
μᾶλλον
|
ἢ |
κακίας,
καὶ
τοῦτο
μὲν
καλῶς, |
[2, 1262] |
τὸν
εὖ
πράττοντα
τῶν
πολιτῶν
|
ἢ |
κακῶς,
ὁπόστος
τυγχάνει
τὸν
ἀριθμὸν |
[2, 1265] |
Λακώνων
ἄν
τις
ἐπαινέσειε
μᾶλλον,
|
ἢ |
κἂν
ἄλλην
τινὰ
ἀριστοκρατικωτέραν.
Ἔνιοι |
[2, 1269] |
καὶ
πολεμικῶν
γενῶν,
ἔξω
Κελτῶν
|
ἢ |
κἂν
εἴ
τινες
ἕτεροι
φανερῶς |
[2, 1262] |
τὸν
αὐτόν,
ὁ
δ'
ἀνεψιόν,
|
ἢ |
κατ'
ἄλλην
τινὰ
συγγένειαν
ἢ |
[2, 1272] |
πάντα
βέλτιον
γίνεσθαι
κατὰ
νόμον
|
ἢ |
κατ'
ἀνθρώπων
βούλησιν·
οὐ
γὰρ |
[2, 1261] |
οἷόν
τε
πάντας
ἄρχειν,
ἀλλ'
|
ἢ |
κατ'
ἐνιαυτὸν
ἢ
κατά
τινα |
[2, 1262] |
τινὰ
συγγένειαν
ἢ
πρὸς
αἵματος
|
ἢ |
κατ'
οἰκειότητα
καὶ
κηδείαν
αὑτοῦ |
[2, 1261] |
ἄρχειν,
ἀλλ'
ἢ
κατ'
ἐνιαυτὸν
|
ἢ |
κατά
τινα
ἄλλην
τάξιν
ἢ |
[2, 1261] |
ὡς
νῦν
οὕτω
βέλτιον
ἔχειν,
|
ἢ |
κατὰ
τὸν
ἐν
τῇ
Πολιτείᾳ |
[2, 1268] |
ἐπιορκεῖν
ἀναγκάζει
τὸν
ἁπλῶς
ἀποδικάσαντα
|
ἢ |
καταδικάσαντα,
εἴπερ
ἁπλῶς
τὸ
ἔγκλημα |
[2, 1264] |
καὶ
γυναῖκας
καὶ
παῖδας
ἰδίους
|
ἢ |
κοινούς.
Εἰ
μὲν
γὰρ
τὸν |
[2, 1263] |
γίνεσθαι
πρὸς
τοὺς
ἀπολαύοντας
μὲν
|
ἢ |
λαμβάνοντας
πολλά,
ὀλίγα
δὲ
πονοῦντας, |
[2, 1266] |
ὑπάρχειν
τῆς
οὐσίας,
ταύτην
δ'
|
ἢ |
λίαν
εἶναι
πολλήν,
ὥστε
τρυφᾶν, |
[2, 1266] |
λίαν
εἶναι
πολλήν,
ὥστε
τρυφᾶν,
|
ἢ |
λίαν
ὀλίγην,
ὥστε
ζῆν
γλίσχρως. |
[2, 1262] |
ἐμὸν
προσαγορεύοντα
δισχιλίων
καὶ
μυρίων,
|
ἢ |
μᾶλλον
ὡς
νῦν
ἐν
ταῖς |
[2, 1271] |
βέλτιόν
ἐστιν
ὑπάρχειν
ταῖς
πόλεσιν
|
ἢ |
μὴ
βέλτιον,
ἄλλος
ἔστω
λόγος· |
[2, 1270] |
σκοποῦμεν,
τίνι
δεῖ
συγγνώμην
ἔχειν
|
ἢ |
μὴ
ἔχειν,
ἀλλὰ
περὶ
τοῦ |
[2, 1267] |
εἴ
τι
τυγχάνει
καλῶς
εἰρηκὼς
|
ἢ |
μὴ
καλῶς.
Ἱππόδαμος
δὲ
Εὐρυφῶντος |
[2, 1269] |
μία
μὲν
εἴ
τι
καλῶς
|
ἢ |
μὴ
καλῶς
πρὸς
τὴν
ἀρίστην |
[2, 1262] |
τὴν
ἀρίστην
πολιτείαν,
πότερον
κοινὴν
|
ἢ |
μὴ
κοινὴν
εἶναι
τὴν
κτῆσιν. |
[2, 1264] |
εὐδαιμονεῖν
ὅλην,
μὴ
τῶν
πλείστων
|
ἢ |
μὴ
πάντων
μερῶν
ἢ
τινῶν |
[2, 1264] |
κεκτῆσθαι
καὶ
τούτους
καὶ
συμπολεμεῖν
|
ἢ |
μή,
περὶ
τούτων
οὐδὲν
διώρικεν |
[2, 1272] |
ὁμιλίαν,
περὶ
ἧς
εἰ
φαύλως
|
ἢ |
μὴ
φαύλως,
ἕτερος
ἔσται
τοῦ |
[2, 1260] |
πάντας
πάντων
κοινωνεῖν
τοὺς
πολίτας,
|
ἢ |
μηδενός,
ἢ
τινῶν
μὲν
τινῶν |
[2, 1274] |
γὰρ
τὸ
πλείους
ὑβρίζειν
μεθύοντας
|
ἢ |
νήφοντας
οὐ
πρὸς
τὴν
συγγνώμην |
[2, 1263] |
τὸ
χαρίσασθαι
καὶ
βοηθῆσαι
φίλοις
|
ἢ |
ξένοις
ἢ
ἑταίροις
ἥδιστον·
ὃ |
[2, 1268] |
δὲ
δικαστὴς
κρινεῖ
δέκα
μνᾶς
|
(ἢ |
ὁ
μὲν
πλέον
ὁ
δ' |
[2, 1270] |
μεγάλας.
Καίτοι
βέλτιον
ἦν
μηδεμίαν
|
ἢ |
ὀλίγην
ἢ
καὶ
μετρίαν
τετάχθαι. |
[2, 1261] |
φροντίζουσιν,
τῶν
δὲ
κοινῶν
ἧττον,
|
ἢ |
ὅσον
ἑκάστῳ
ἐπιβάλλει·
πρὸς
γὰρ |
[2, 1262] |
λέγων
καθ'
ἕκαστον
τῶν
χιλίων,
|
ἢ |
ὅσων
ἡ
πόλις
ἐστί,
καὶ |
[2, 1269] |
πάντες
καὶ
ἐν
πάσῃ
πολιτείᾳ,
|
ἢ |
οὔ;
Καὶ
πότερον
τῷ
τυχόντι |
[2, 1267] |
ζητητέον
ἢ
τάξιν
τινὰ
μετρίαν,
|
ἢ |
πάντα
ἐατέον.
Φαίνεται
δ'
ἐκ |
[2, 1267] |
κατασκευὴ
πολλὴ
τῶν
καλουμένων
ἐπίπλων·
|
ἢ |
πάντων
οὖν
τούτων
ἰσότητα
ζητητέον |
[2, 1262] |
τὸν
ἐμὸν
ἢ
υἱὸν
πατέρα
|
ἢ |
πατέρα
υἱόν.
Ὥσπερ
γὰρ
μικρὸν |
[2, 1262] |
ἐν
τῇ
πολιτείᾳ
τῇ
τοιαύτῃ
|
ἢ |
πατέρα
ὡς
υἱῶν
ἢ
υἱὸν |
[2, 1267] |
μὴ
λωποδυτεῖν
διὰ
τὸ
ῥιγοῦν
|
ἢ |
πεινῆν,
ἀλλὰ
καὶ
ὅπως
χαίρωσι |
[2, 1268] |
δ'
εἰσηγεῖσθαί
τινας
νόμων
λύσιν
|
ἢ |
πολιτείας
ὡς
κοινὸν
ἀγαθόν.
Ἐπεὶ |
[2, 1262] |
ἢ
κατ'
ἄλλην
τινὰ
συγγένειαν
|
ἢ |
πρὸς
αἵματος
ἢ
κατ'
οἰκειότητα |
[2, 1269] |
πρὸς
τὴν
τῶν
ἀρρένων
ὁμιλίαν
|
ἢ |
πρὸς
τὴν
τῶν
γυναικῶν
φαίνονται |
[2, 1270] |
τέτακται
φαύλως·
ὠνεῖσθαι
μὲν
γάρ,
|
ἢ |
πωλεῖν
τὴν
ὑπάρχουσαν,
ἐποίησεν
οὐ |
[2, 1268] |
ἀποροῦσι
γάρ
τινες
πότερον
βλαβερὸν
|
ἢ |
συμφέρον
ταῖς
πόλεσι
τὸ
κινεῖν |
[2, 1266] |
πλεονεκτεῖν
ἢ
χρημάτων
ἢ
τιμῆς
|
ἢ |
συναμφοτέρων.
Ἔτι
στασιάζουσιν
οὐ
μόνον |
[2, 1272] |
κυρία
δ'
οὐδενός
ἐστιν
ἀλλ'
|
ἢ |
συνεπιψηφίσαι
τὰ
δόξαντα
τοῖς
γέρουσι |
[2, 1267] |
πάντων
οὖν
τούτων
ἰσότητα
ζητητέον
|
ἢ |
τάξιν
τινὰ
μετρίαν,
ἢ
πάντα |
[2, 1266] |
γὰρ
δεῖ
τὰς
ἐπιθυμίας
ὁμαλίζειν
|
ἢ |
τὰς
οὐσίας,
τοῦτο
δ'
οὐκ |
[2, 1264] |
εἶναι
χαλεποὺς
καὶ
φρονημάτων
πλήρεις,
|
ἢ |
τὰς
παρ'
ἐνίοις
εἱλωτείας
τε |
[2, 1268] |
ἀναγκάζειν
γὰρ
ἐπιορκεῖν
ἢ
ταῦτα
|
ἢ |
ταῦτα
δικάζοντας.
Ἔτι
δὲ
νόμον |
[2, 1268] |
νενομοθετῆσθαι
καλῶς·
ἀναγκάζειν
γὰρ
ἐπιορκεῖν
|
ἢ |
ταῦτα
ἢ
ταῦτα
δικάζοντας.
Ἔτι |
[2, 1266] |
ἦν
τοῖς
ἐκ
τῶν
τρίτων
|
ἢ |
τετάρτων,
ἐκ
δὲ
τοῦ
τετάρτου |
[2, 1264] |
αὐτοῖς
ὑπομένουσι
τὴν
ἀρχὴν
αὐτῶν,
|
ἢ |
τί
μαθόντες
ὑπομενοῦσι
τὴν
ἀρχήν, |
[2, 1264] |
διοίσουσιν
οὗτοι
ἐκείνων
τῶν
φυλάκων;
|
Ἢ |
τί
πλεῖον
αὐτοῖς
ὑπομένουσι
τὴν |
[2, 1266] |
προαιρετικοὶ
τοῦ
πλεονεκτεῖν
ἢ
χρημάτων
|
ἢ |
τιμῆς
ἢ
συναμφοτέρων.
Ἔτι
στασιάζουσιν |
[2, 1264] |
πλείστων
ἢ
μὴ
πάντων
μερῶν
|
ἢ |
τινῶν
ἐχόντων
τὴν
εὐδαιμονίαν.
Οὐ |
[2, 1261] |
τὴν
μέλλουσαν
οἰκήσεσθαι
πόλιν
καλῶς,
|
ἢ |
τινῶν
μὲν
τινῶν
δ'
οὒ |
[2, 1260] |
κοινωνεῖν
τοὺς
πολίτας,
ἢ
μηδενός,
|
ἢ |
τινῶν
μὲν
τινῶν
δὲ
μή. |
[2, 1269] |
οὔ;
Καὶ
πότερον
τῷ
τυχόντι
|
ἢ |
τισίν;
Ταῦτα
γὰρ
ἔχει
μεγάλην |
[2, 1266] |
ἐκ
δημοκρατίας
καὶ
τυραννίδος,
ἃς
|
ἢ |
τὸ
παράπαν
οὐκ
ἄν
τις |
[2, 1272] |
συσσίτια
βέλτιον
τέτακται
τοῖς
Κρησὶν
|
ἢ |
τοῖς
Λάκωσι,
φανερόν.
Τὰ
δὲ |
[2, 1272] |
συσσιτίων
ἔχει
βέλτιον
τοῖς
Κρησὶν
|
ἢ |
τοῖς
Λάκωσιν.
Ἐν
μὲν
γὰρ |
[2, 1262] |
τὰς
γυναῖκας
καὶ
τοὺς
παῖδας
|
ἢ |
τοῖς
φύλαξιν·
~ἧττον
γὰρ
ἔσται |
[2, 1262] |
μὲν
οὖν
ἀνάγκη
ἀμφοτέρους
ἐφθάρθαι
|
ἢ |
τὸν
ἕνα,
ἐν
δὲ
τῇ |
[2, 1263] |
τις
τὴν
συμφωνίαν
ποιήσειεν
ὁμοφωνίαν
|
ἢ |
τὸν
ῥυθμὸν
βάσιν
μίαν.
Ἀλλὰ |
[2, 1262] |
Κρεῖττον
γὰρ
ἴδιον
ἀνεψιὸν
εἶναι
|
ἢ |
τὸν
τρόπον
τοῦτον
υἱόν.
Οὐ |
[2, 1262] |
τὸν
ἀριθμὸν
ὤν,
οἷον
ἐμὸς
|
ἢ |
τοῦ
δεῖνος,
τοῦτον
τὸν
τρόπον |
[2, 1263] |
νὅπερ
ἔνια
ποιεῖ
τῶν
ἐθνῶνν,
|
ἢ |
τοὐναντίον
τὴν
μὲν
γῆν
κοινὴν |
[2, 1269] |
Καίτοι
τί
διαφέρει
γυναῖκας
ἄρχειν
|
ἢ |
τοὺς
ἄρχοντας
ὑπὸ
τῶν
γυναικῶν |
[2, 1263] |
κοινωνοῦντας
πολλῷ
διαφερομένους
μᾶλλον
ὁρῶμεν
|
ἢ |
τοὺς
χωρὶς
τὰς
οὐσίας
ἔχοντας· |
[2, 1262] |
οἰκειότητα
καὶ
κηδείαν
αὑτοῦ
πρῶτον
|
ἢ |
τῶν
αὑτοῦ,
πρὸς
δὲ
τούτοις |
[2, 1272] |
κόσμους
ἢ
τῶν
συναρχόντων
αὐτῶν
|
ἢ |
τῶν
ἰδιωτῶν·
ἔξεστι
δὲ
καὶ |
[2, 1272] |
ἐκβάλλουσι
συστάντες
τινὲς
τοὺς
κόσμους
|
ἢ |
τῶν
συναρχόντων
αὐτῶν
ἢ
τῶν |
[2, 1262] |
καὶ
ἥκιστα
λέγειν
τὸν
ἐμὸν
|
ἢ |
υἱὸν
πατέρα
ἢ
πατέρα
υἱόν. |
[2, 1262] |
τοιαύτῃ
ἢ
πατέρα
ὡς
υἱῶν
|
ἢ |
υἱὸν
ὡς
πατρός,
ἢ
ὡς |
[2, 1262] |
ὅτι
δ'
ὁ
μὲν
πατὴρ
|
ἢ |
υἱός,
οἱ
δ'
ἀδελφοὶ
ἀλλήλων, |
[2, 1266] |
οὐκ
ἄν
τις
θείη
πολιτείας
|
ἢ |
χειρίστας
πασῶν.
Βέλτιον
οὖν
λέγουσιν |
[2, 1266] |
ἧς
ἔσονται
προαιρετικοὶ
τοῦ
πλεονεκτεῖν
|
ἢ |
χρημάτων
ἢ
τιμῆς
ἢ
συναμφοτέρων. |
[2, 1261] |
ἢ
κατά
τινα
ἄλλην
τάξιν
|
ἢ |
χρόνου.
Καὶ
συμβαίνει
δὴ
τὸν |
[2, 1262] |
υἱῶν
ἢ
υἱὸν
ὡς
πατρός,
|
ἢ |
ὡς
ἀδελφοὺς
ἀλλήλων.
Δύο
γάρ |
[2, 1263] |
περὶ
τὴν
κτῆσιν
πότερον
κἂν
|
ᾖ |
ἐκεῖνα
χωρίς,
καθ'
ὃν
νῦν |
[2, 1267] |
μόνον,
ὅταν
δ'
ἤδη
τοῦτ'
|
ᾖ |
πάτριον,
ἀεὶ
δέονται
τοῦ
πλείονος, |
[2, 1264] |
παρὰ
τοῖς
μηδὲν
ἀξίωμα
κεκτημένοις,
|
ἦ |
που
δῆθεν
παρά
γε
θυμοειδέσι |
[2, 1268] |
κινεῖν
τοὺς
πατρίους
νόμους,
ἂν
|
ᾖ |
τις
ἄλλος
βελτίων.
Διόπερ
οὐ |
[2, 1261] |
γὰρ
τῷ
ποσῷ
χρήσιμον,
κἂν
|
ᾖ |
τὸ
αὐτὸ
τῷ
εἴδει
ιβοηθείας |
[2, 1269] |
δόξειεν
εἶναι
πολλῆς.
Ὅταν
γὰρ
|
ᾖ |
τὸ
μὲν
βέλτιον
μικρόν,
τὸ |
[2, 1270] |
διὰ
τὴν
γερουσίαν
(ἆθλον
γὰρ
|
ἡ |
ἀρχὴ
αὕτη
τῆς
ἀρετῆς
ἐστιν) |
[2, 1270] |
περὶ
τὴν
ἐφορείαν
ἔχει
φαύλως.
|
Ἡ |
γὰρ
ἀρχὴ
κυρία
μὲν
αὐτὴ |
[2, 1266] |
οὖν
λέγουσιν
οἱ
πλείους
μιγνύντες·
|
ἡ |
γὰρ
ἐκ
πλειόνων
συγκειμένη
πολιτεία |
[2, 1260] |
μηδενὸς
κοινωνεῖν
φανερὸν
ὡς
ἀδύνατον
|
(ἡ |
γὰρ
πολιτεία
κοινωνία
τίς
ἐστι, |
[2, 1271] |
ἃ
μάλιστ'
ἄν
τις
ἐπιτιμήσειεν.
|
Ἡ |
δὲ
Κρητικὴ
πολιτεία
πάρεγγυς
μέν |
[2, 1265] |
ἀναγκαῖον
αἴτιον
γίνεσθαι
τοῖς
πολίταις,
|
ἡ |
δὲ
πενία
στάσιν
ἐμποιεῖ
καὶ |
[2, 1265] |
χαλεπὸν
δὲ
οἰκίας
δύο
οἰκεῖν.
|
Ἡ |
δὲ
σύνταξις
ὅλη
βούλεται
μὲν |
[2, 1270] |
τοὺς
νόμους.
Ἔστι
δὲ
καὶ
|
ἡ |
δίαιτα
τῶν
ἐφόρων
οὐχ
ὁμολογουμένη |
[2, 1262] |
τὰ
τέκνα
τοῖς
γονεῦσιν,
ὥσπερ
|
ἡ |
ἐν
Φαρσάλῳ
κληθεῖσα
Δικαία
ἵππος. |
[2, 1274] |
πάθους,
ὅπως
μὴ
ἄποπτος
ἔσται
|
ἡ |
Κορινθία
ἀπὸ
τοῦ
χώματος,
τὸν |
[2, 1271] |
περὶ
Καμικόν.
Ἔχει
δ'
ἀνάλογον
|
ἡ |
Κρητικὴ
τάξις
πρὸς
τὴν
Λακωνικήν. |
[2, 1268] |
Ἔπειτα
πῶς
οὐκ
ἔσται
ταραχώδης
|
ἡ |
κρίσις,
ὅταν
ὀφείλειν
μὲν
ὁ |
[2, 1272] |
διαφέρουσιν,
ἥ
τε
Κρητικὴ
καὶ
|
ἡ |
Λακωνικὴ
καὶ
τρίτη
τούτων
ἡ |
[2, 1264] |
τὸ
πλῆθος
τὸ
τῶν
βαναύσων.
|
Ἡ |
μὲν
οὖν
πολιτεία
περὶ
ἧς |
[2, 1271] |
τοῖς
βασιλεῦσιν,
οὖσι
στρατηγοῖς
ἀιδίοις,
|
ἡ |
ναυαρχία
σχεδὸν
ἑτέρα
βασιλεία
καθέστηκεν. |
[2, 1271] |
τάξιν
τῶν
νόμων.
Δοκεῖ
δ'
|
ἡ |
νῆσος
καὶ
πρὸς
τὴν
ἀρχὴν |
[2, 1271] |
ἐπιτετίμηκεν·
πρὸς
γὰρ
μέρος
ἀρετῆς
|
ἡ |
πᾶσα
σύνταξις
τῶν
νόμων
ἐστί, |
[2, 1269] |
περὶ
τὴν
εἱλωτείαν.
Ἔτι
δ'
|
ἡ |
περὶ
τὰς
γυναῖκας
ἄνεσις
καὶ |
[2, 1270] |
μίαν
γὰρ
πληγὴν
οὐχ
ὑπήνεγκεν
|
ἡ |
πόλις,
ἀλλ'
ἀπώλετο
διὰ
τὴν |
[2, 1261] |
δ'
ἐκ
πλειόνων
ἀνθρώπων
ἐστὶν
|
ἡ |
πόλις,
ἀλλὰ
καὶ
ἐξ
εἴδει |
[2, 1261] |
γάρ
τι
τὴν
φύσιν
ἐστὶν
|
ἡ |
πόλις,
γινομένη
τε
μία
μᾶλλον |
[2, 1262] |
ἕκαστον
τῶν
χιλίων,
ἢ
ὅσων
|
ἡ |
πόλις
ἐστί,
καὶ
τοῦτο
διστάζων· |
[2, 1267] |
ἐπιτιθέμενοι
καὶ
στασιάζοντες·
~ἔτι
δ'
|
ἡ |
πονηρία
τῶν
ἀνθρώπων
ἄπληστον,
καὶ |
[2, 1266] |
ἐπιβάλλῃ
περὶ
τῆς
τοιαύτης
πολιτείας
|
ἡ |
σκέψις·
ἔχει
δὲ
καὶ
περὶ |
[2, 1261] |
τῷ
εἴδει
ιβοηθείας
γὰρ
χάριν
|
ἡ |
συμμαχία
πέφυκενν,
ὥσπερ
ἂν
εἰ |
[2, 1272] |
δῆλον
ὡς
ἔχει
τι
πολιτείας
|
ἡ |
τάξις,
ἀλλ'
οὐ
πολιτεία
ἐστὶν |
[2, 1272] |
ἐλήλυθεν.
Ἔτι
δὲ
τῆς
πολιτείας
|
ἡ |
τάξις.
Οἱ
μὲν
γὰρ
ἔφοροι |
[2, 1273] |
Λακεδαίμονἰ.
Παρεκβαίνει
δὲ
τῆς
ἀριστοκρατίας
|
ἡ |
τάξις
τῶν
Καρχηδονίων
μάλιστα
πρὸς |
[2, 1267] |
εἰς
ἄπειρον
ἔλθωσιν.
Ἄπειρος
γὰρ
|
ἡ |
τῆς
ἐπιθυμίας
φύσις,
ἧς
πρὸς |
[2, 1266] |
δύναμιν
εἰς
τὴν
πολιτικὴν
κοινωνίαν
|
ἡ |
τῆς
οὐσίας
ὁμαλότης,
καὶ
τῶν |
[2, 1263] |
ἔργον
ἐστίν.
Εὐπρόσωπος
μὲν
οὖν
|
ἡ |
τοιαύτη
νομοθεσία
καὶ
φιλάνθρωπος
ἂν |
[2, 1264] |
Καὶ
περὶ
τῶν
ἐχομένων
τίς
|
ἡ |
τούτων
τε
πολιτεία
καὶ
παιδεία |
[2, 1269] |
ἔοικε
συμβεβηκέναι
τοῖς
Λάκωσιν
εὐλόγως
|
ἡ |
τῶν
γυναικῶν
ἄνεσις.
~Ἔξω
γὰρ |
[2, 1271] |
δ'
εἰσίν.
Δόξειε
δ'
ἂν
|
ἡ |
τῶν
ἐφόρων
ἀρχὴ
πάσας
εὐθύνειν |
[2, 1272] |
ἡ
Λακωνικὴ
καὶ
τρίτη
τούτων
|
ἡ |
τῶν
Καρχηδονίων.
Καὶ
πολλὰ
τῶν |
[2, 1271] |
πλεῖστα
μεμιμῆσθαι
τὴν
Κρητικὴν
πολιτείαν
|
ἡ |
τῶν
Λακώνων·
τὰ
δὲ
πλεῖστα |
[2, 1274] |
νῦν
νομοθετῶν.
Φαλέου
δ'
ἴδιον
|
ἡ |
τῶν
οὐσιῶν
ἀνομάλωσις,
Πλάτωνος
δ' |
[2, 1274] |
τι
καὶ
μνείας
ἄξιον,
πλὴν
|
ἡ |
χαλεπότης
διὰ
τὸ
τῆς
ζημίας |
[2, 1270] |
μικράν·
διόπερ
εἰς
ὀλίγους
ἧκεν
|
ἡ |
χώρα.
Τοῦτο
δὲ
καὶ
διὰ |
[2, 1269] |
τρόπον
ὑπάρχειν,
οὐ
ῥᾴδιον
λαβεῖν.
|
Ἥ |
τε
γὰρ
Θετταλῶν
πενεστεία
πολλάκις |
[2, 1272] |
καὶ
τῶν
ἄλλων
πολὺ
διαφέρουσιν,
|
ἥ |
τε
Κρητικὴ
καὶ
ἡ
Λακωνικὴ |
[2, 1274] |
τῶν
οὐσιῶν
ἀνομάλωσις,
Πλάτωνος
δ'
|
ἥ |
τε
τῶν
γυναικῶν
καὶ
παίδων |
[2, 1273] |
τὴν
ὀλιγαρχίαν
κατά
τινα
διάνοιαν
|
ἣ |
συνδοκεῖ
τοῖς
πολλοῖς·
οὐ
γὰρ |
[2, 1272] |
ἀλλὰ
ἀνδρεῖα,
καθάπερ
οἱ
Κρῆτες,
|
ᾗ |
καὶ
δῆλον
ὅτι
ἐκεῖθεν
ἐλήλυθεν. |
[2, 1272] |
δίκας
βούλωνται
δοῦναι
τῶν
δυνατῶν·
|
ᾗ |
καὶ
δῆλον
ὡς
ἔχει
τι |
[2, 1272] |
κατέλυσαν
οἱ
Κρῆτες,
καὶ
τὴν
|
ἡγεμονίαν |
οἱ
κόσμοι
τὴν
κατὰ
πόλεμον |
[2, 1267] |
δὲ
ἰῇ
τιμῇ
ἠμὲν
κακὸς
|
ἠδὲ |
καὶ
ἐσθλός.
Οὐ
μόνον
δ' |
[2, 1268] |
τὰς
εἴκοσι
μνᾶς·
ἀλλ'
ἐκεῖνος
|
ἤδη |
ἐπιορκεῖ,
ὁ
καταδικάσας,
μὴ
νομίζων |
[2, 1266] |
χαλεπὸν
ᾤετο
ποιεῖν,
τὰς
δ'
|
ἤδη |
κατοικουμένας
ἐργωδέστερον
μέν,
ὅμως
δὲ |
[2, 1273] |
ὦσι
μεγάλα
βλάπτουσι,
~καὶ
ἔβλαψαν
|
ἤδη |
τὴν
πόλιν
τὴν
τῶν
Λακεδαιμονίων. |
[2, 1267] |
γὰρ
ἔλαττον
τούτου
λαβὼν
ἐκλιπεῖν
|
ἤδη |
τὸν
Ἀταρνέα·
ταῦτα
δ'
εἰπὼν |
[2, 1261] |
δ'
οἰκίας,
καὶ
βούλεταί
γ'
|
ἤδη |
τότε
εἶναι
πόλις
ὅταν
αὐτάρκη |
[2, 1267] |
ἱκανὸν
διωβελία
μόνον,
ὅταν
δ'
|
ἤδη |
τοῦτ'
ᾖ
πάτριον,
ἀεὶ
δέονται |
[2, 1263] |
φίλοις
ἢ
ξένοις
ἢ
ἑταίροις
|
ἥδιστον· |
ὃ
γίνεται
τῆς
κτήσεως
ἰδίας |
[2, 1267] |
ἵνα
χαίρωσι
ταῖς
ἄνευ
λυπῶν
|
ἡδοναῖς. |
Τί
οὖν
ἄκος
τῶν
τριῶν |
[2, 1263] |
ἐστιν.
Ἔτι
δὲ
καὶ
πρὸς
|
ἡδονὴν |
ἀμύθητον
ὅσον
διαφέρει
τὸ
νομίζειν |
[2, 1262] |
ὡς
λίαν
δὲ
ἰσχυρᾶς
τῆς
|
ἡδονῆς |
γινομένης,
ὅτι
δ'
ὁ
μὲν |
[2, 1270] |
νόμον
ἀποδιδράσκοντας
ἀπολαύειν
τῶν
σωματικῶν
|
ἡδονῶν. |
Ἔχει
δὲ
καὶ
τὰ
περὶ |
[2, 1261] |
τὰς
πόλεις,
ὥσπερ
ἐν
τοῖς
|
Ἠθικοῖς |
εἴρηται
πρότερον·
ἐπεὶ
καὶ
ἐν |
[2, 1270] |
πάμπαν
μικράν·
διόπερ
εἰς
ὀλίγους
|
ἧκεν |
ἡ
χώρα.
Τοῦτο
δὲ
καὶ |
[2, 1262] |
ἀπὸ
τῶν
ὀνομάτων
τούτων,
διαφροντίζειν
|
ἥκιστα |
ἀναγκαῖον
ὂν
ἐν
τῇ
πολιτείᾳ |
[2, 1261] |
ἑτέραν
ἔχει
βλάβην
τὸ
λεγόμενον.
|
Ἥκιστα |
γὰρ
ἐπιμελείας
τυγχάνει
τὸ
πλείστων |
[2, 1271] |
κατασκεύασμα
τῶν
συσσιτίων,
γίνεται
δ'
|
ἥκιστα |
δημοκρατικὸν
οὕτω
νενομοθετημένον.
Μετέχειν
μὲν |
[2, 1262] |
τὴν
κοινωνίαν
τὴν
τοιαύτην,
καὶ
|
ἥκιστα |
λέγειν
τὸν
ἐμὸν
ἢ
υἱὸν |
[2, 1262] |
ταῖς
πόλεσιν
(οὕτως
γὰρ
ἂν
|
ἥκιστα |
στασιάζοιεν)
καὶ
τὸ
μίαν
εἶναι |
[2, 1272] |
τούτων
αἱρετοὺς
μᾶλλον
ἢ
καθ'
|
ἡλικίαν. |
Μεγάλων
γὰρ
κύριοι
καθεστῶτες,
ἂν |
[2, 1270] |
καὶ
ταύτης
τῆς
ἁμαρτίας·
ἀλλ'
|
ἡμεῖς |
οὐ
τοῦτο
σκοποῦμεν,
τίνι
δεῖ |
[2, 1267] |
καὶ
Ἐν
δὲ
ἰῇ
τιμῇ
|
ἠμὲν |
κακὸς
ἠδὲ
καὶ
ἐσθλός.
Οὐ |
[2, 1265] |
τὸν
ἄλλον
βίον
τὸν
καθ'
|
ἡμέραν) |
~Ἐν
δὲ
τοῖς
νόμοις
εἴρηται |
[2, 1272] |
μὲν
οὖν
ταύτης
εἰρήσθω
τοσαῦθ'
|
ἡμῖν |
τῆς
πολιτείας.
Πολιτεύεσθαι
δὲ
δοκοῦσι |
[2, 1269] |
τὸ
περὶ
τὰς
γυναῖκας,
τὸ
|
ἥμισυ |
τῆς
πόλεως
εἶναι
δεῖ
νομίζειν |
[2, 1274] |
Φιλόλαος
ὁ
Κορίνθιος
νομοθέτης
Θηβαίοις.
|
Ἦν |
δ'
ὁ
Φιλόλαος
τὸ
μὲν |
[2, 1272] |
ἴσοι·
βασιλεία
δὲ
πρότερον
μὲν
|
ἦν, |
εἶτα
κατέλυσαν
οἱ
Κρῆτες,
καὶ |
[2, 1270] |
προῖκας
διδόναι
μεγάλας.
Καίτοι
βέλτιον
|
ἦν |
μηδεμίαν
ἢ
ὀλίγην
ἢ
καὶ |
[2, 1266] |
τρίτων,
πλὴν
οὐ
πᾶσιν
ἐπάναγκες
|
ἦν |
τοῖς
ἐκ
τῶν
τρίτων
ἢ |
[2, 1262] |
νόμους
αἰτίους
γίνεσθαι,
καὶ
δι'
|
ἣν |
αἰτίαν
ὁ
Σωκράτης
οὕτως
οἴεται |
[2, 1261] |
τὰς
γυναῖκας
κοινάς,
καὶ
δι'
|
ἣν |
αἰτίαν
φησὶ
δεῖν
νενομοθετῆσθαι
τὸν |
[2, 1272] |
ἀποικοῦσιν
ἐν
νήσῳ
τῶν
διαφθερούντων.
|
Ἣν |
δὲ
ποιοῦνται
τῆς
ἁμαρτίας
ταύτης |
[2, 1272] |
τὸ
τῆς
ἀκοσμίας
τῶν
δυνατῶν,
|
ἣν |
καθιστᾶσι
πολλάκις
οἳ
ἂν
μὴ |
[2, 1265] |
μήτε
ὀλιγαρχία,
μέση
δὲ
τούτων,
|
ἣν |
καλοῦσι
πολιτείαν·
ἐκ
γὰρ
τῶν |
[2, 1271] |
Ἔτι
δὲ
καὶ
τὴν
αἵρεσιν
|
ἣν |
ποιοῦνται
τῶν
γερόντων
κατά
τε |
[2, 1270] |
μεγάλην
καὶ
ἰσοτύραννον
δημαγωγεῖν
αὐτοὺς
|
ἠναγκάζοντο |
καὶ
οἱ
βασιλεῖς,
ὥστε
καὶ |
[2, 1273] |
ἂν
εἴη
τάξις
τρίτη,
καθ'
|
ἥνπερ |
συντέτακται
καὶ
τοῖς
Καρχηδονίοις
τὰ |
[2, 1260] |
μέθοδον.
Ἀρχὴν
δὲ
πρῶτον
ποιητέον
|
ἥπερ |
πέφυκεν
ἀρχὴ
ταύτης
τῆς
σκέψεως. |
[2, 1265] |
ἄλλης
ἀπεράντου
τὸ
πλῆθος,
ἐξ
|
ἧς |
ἀργοὶ
πεντακισχίλιοι
θρέψονται,
καὶ
περὶ |
[2, 1272] |
τοὺς
ἄρρενας
ποιήσας
ὁμιλίαν,
περὶ
|
ἧς |
εἰ
φαύλως
ἢ
μὴ
φαύλως, |
[2, 1267] |
πρὸς
τὴν
πολεμικὴν
ἰσχύν,
περὶ
|
ἧς |
ἐκεῖνος
οὐδὲν
εἴρηκεν.
Ὁμοίως
δὲ |
[2, 1266] |
ἀλλὰ
ταύτην
εἶναι
τοιαύτην
ἐξ
|
ἧς |
ἔσονται
προαιρετικοὶ
τοῦ
πλεονεκτεῖν
ἢ |
[2, 1264] |
Ἡ
μὲν
οὖν
πολιτεία
περὶ
|
ἧς |
ὁ
Σωκράτης
εἴρηκεν
ταύτας
τε |
[2, 1268] |
Ἔτι
δὲ
τὴν
κοινήν,
ἀφ'
|
ἧς |
οἱ
προπολεμοῦντες
ἕξουσι
τὴν
τροφήν, |
[2, 1267] |
γὰρ
ἡ
τῆς
ἐπιθυμίας
φύσις,
|
ἧς |
πρὸς
τὴν
ἀναπλήρωσιν
οἱ
πολλοὶ |
[2, 1269] |
Λάκωσιν
οἱ
γειτνιῶντες
ἐχθροὶ
πάντες
|
ἦσαν, |
Ἀργεῖοι
καὶ
Μεσήνιοι
καὶ
Ἀρκάδες· |
[2, 1270] |
τρισμυρίους,
οὐδὲ
χίλιοι
τὸ
πλῆθος
|
ἦσαν. |
Γέγονε
δὲ
διὰ
τῶν
ἔργων |
[2, 1269] |
πρὸς
ταῦθ'
αἱ
τῶν
Λακώνων
|
ἦσαν. |
Ἐδήλωσαν
δ'
ἐπὶ
τῆς
τῶν |
[2, 1270] |
οἳ
διὰ
τὴν
ἀπορίαν
ὤνιοι
|
ἦσαν. |
Ἐδήλωσαν
δὲ
πολλάκις
μὲν
καὶ |
[2, 1269] |
τε
τοὺς
πρώτους,
εἴτε
γηγενεῖς
|
ἦσαν |
εἴτ'
ἐκ
φθορᾶς
τινος
ἐσώθησαν, |
[2, 1261] |
οἱ
αὐτοὶ
σκυτοτόμοι
καὶ
τέκτονες
|
ἦσαν. |
Ἐπεὶ
δὲ
βέλτιον
οὕτως
ἔχει |
[2, 1271] |
γὰρ
οἱ
Λύκτιοι
τῶν
Λακώνων
|
ἦσαν, |
κατέλαβον
δ'
οἱ
πρὸς
τὴν |
[2, 1268] |
κεκτημένοις
τὴν
τροφὴν
εὐλόγως
ἂν
|
ἦσάν |
τι
τῆς
πόλεως
μέρος,
νῦν |
[2, 1269] |
ἐμβολῆς·
χρήσιμοι
μὲν
γὰρ
οὐδὲν
|
ἦσαν, |
ὥσπερ
ἐν
ἑτέραις
πόλεσιν,
θόρυβον |
[2, 1271] |
τὸ
μὴ
ἐπίστασθαι
σχολάζειν
μηδὲ
|
ἠσκηκέναι |
μηδεμίαν
ἄσκησιν
ἑτέραν
κυριωτέραν
τῆς |
[2, 1272] |
ἀλλ'
αὐτογνώμονας
ἐπισφαλές.
Τὸ
δ'
|
ἡσυχάζειν |
μὴ
μετέχοντα
τὸν
δῆμον
οὐδὲν |
[2, 1273] |
φάρμακον
διὰ
τῶν
νόμων
τῆς
|
ἡσυχίας. |
Περὶ
μὲν
οὖν
τῆς
Λακεδαιμονίων |
[2, 1266] |
παιδείας.
Ἀλλὰ
τήν
τε
παιδείαν
|
ἥτις |
ἔσται
δεῖ
λέγειν,
καὶ
τὸ |
[2, 1260] |
ταύτης
τῆς
σκέψεως.
Ἀνάγκη
γὰρ
|
ἤτοι |
πάντας
πάντων
κοινωνεῖν
τοὺς
πολίτας, |
[2, 1262] |
τοὺς
παῖδας
ἢ
τοῖς
φύλαξιν·
|
~ἧττον |
γὰρ
ἔσται
φιλία
κοινῶν
ὄντων |
[2, 1271] |
οὐ
χεῖρον,
τὸ
δὲ
πλεῖον
|
ἧττον |
γλαφυρῶς.
Καὶ
γὰρ
ἔοικε
καὶ |
[2, 1265] |
κοινὸν
τῆς
πόλεως,
ὅμως
οὐδὲν
|
ἧττον |
δεῖ
φοβεροὺς
εἶναι
τοῖς
πολεμίοις, |
[2, 1271] |
τὰ
δὲ
πλεῖστα
τῶν
ἀρχαίων
|
ἧττον |
διήρθρωται
τῶν
νεωτέρων.
Φασὶ
γὰρ |
[2, 1261] |
αἱρετώτερον
τὸ
αὐταρκέστερον,
καὶ
τὸ
|
ἧττον |
ἓν
τοῦ
μᾶλλον
αἱρετώτερον.
Ἀλλὰ |
[2, 1261] |
μάλιστα
φροντίζουσιν,
τῶν
δὲ
κοινῶν
|
ἧττον, |
ἢ
ὅσον
ἑκάστῳ
ἐπιβάλλει·
πρὸς |
[2, 1267] |
δύνασθαι·
τοῦτο
δ'
ἐστίν,
ἂν
|
ἥττους |
τε
ὦσι
καὶ
μὴ
ἀδικῶνται. |