Livre, Pages
[2, 1269]	δὲ τούτοις οὐδὲ τοὺς γεγραμμένους	ἐᾶν	ἀκινήτους βέλτιον. Ὥσπερ γὰρ καὶ
[2, 1267]	ὅπως χαίρωσι καὶ μὴ ἐπιθυμῶσιν·	ἐὰν	γὰρ μείζω ἔχωσιν ἐπιθυμίαν τῶν
[2, 1266]	τῶν τέκνων τὸ πλῆθος τάττειν·	ἐὰν	γὰρ ὑπεραίρῃ τῆς οὐσίας τὸ
[2, 1267]	δὲ χαρίεντες περὶ τῶν τιμῶν,	ἐὰν	ἴσαι· ὅθεν καὶ Ἐν δὲ
[2, 1264]	τί μαθόντες ὑπομενοῦσι τὴν ἀρχήν,	ἐὰν	μή τι σοφίζωνται τοιοῦτον οἷον
[2, 1266]	Λοκροῖς νόμος ἐστὶ μὴ πωλεῖν	ἐὰν	μὴ φανερὰν ἀτυχίαν δείξῃ συμβεβηκυῖαν,
[2, 1261]	ἀποδείκνυσθαι φαίνεται κατὰ τὸν λόγον,	ἐὰν	πάντες ἅμα λέγωσι τὸ ἐμὸν
[2, 1266]	μέχρι μέν τινος ᾤετο δεῖν	ἐᾶν,	πλεῖον δὲ τοῦ πενταπλασίαν εἶναι
[2, 1265]	ἀνάγκη τοὺς παράζυγας μηδὲν ἔχειν,	ἐάν	τ' ἐλάττους ὦσι τὸ πλῆθος
[2, 1265]	τ' ἐλάττους ὦσι τὸ πλῆθος	ἐάν	τε πλείους. Μᾶλλον δὲ δεῖν
[2, 1269]	τοὺς νόμους φαῦλον, φανερὸν ὡς	ἐατέον	ἐνίας ἁμαρτίας καὶ τῶν νομοθετῶν
[2, 1267]	τάξιν τινὰ μετρίαν, ἢ πάντα	ἐατέον.	Φαίνεται δ' ἐκ τῆς νομοθεσίας
[2, 1270]	γὰρ ἀργυρίῳ τινές, ὅσον ἐφ'	ἑαυτοῖς,	ὅλην τὴν πόλιν ἀπώλεσαν, καὶ
[2, 1263]	ἔστι δὲ τοῦτο τὸ φιλεῖν	ἑαυτόν,	ἀλλὰ τὸ μᾶλλον ἢ δεῖ
[2, 1261]	ὁ Σωκράτης (ἕκαστος γὰρ υἱὸν	ἑαυτοῦ	φήσει τὸν αὐτὸν καὶ γυναῖκα
[2, 1269]	ὑβρίζουσι καὶ τῶν ἴσων ἀξιοῦσιν	ἑαυτοὺς	τοῖς κυρίοις, καὶ κακοπαθῶς ζῶντες
[2, 1262]	δυνατὸν τὸ μή τινας ὑπολαμβάνειν	ἑαυτῶν	ἀδελφούς τε καὶ παῖδας καὶ
[2, 1273]	εὐτελεῖς ὦσι μεγάλα βλάπτουσι, ~καὶ	ἔβλαψαν	ἤδη τὴν πόλιν τὴν τῶν
[2, 1263]	ἔστι δ' ὡς ἔσται μέν,	ἐγγὺς	δ' οὖσα τοῦ μὴ πόλις
[2, 1269]	γυνή, δῆλον ὅτι καὶ πόλιν	ἐγγὺς	τοῦ δίχα διῃρῆσθαι δεῖ νομίζειν
[2, 1266]	καὶ καθ' ἃς πολιτεύονται νῦν	ἐγγύτερόν	εἰσι τούτων ἀμφοτέρων. Οὐδεὶς γὰρ
[2, 1274]	μᾶλλον, ἀλλὰ πρὸς τὸ συμφέρον.	Ἐγένετο	δὲ καὶ Ἀνδροδάμας Ῥηγῖνος νομοθέτης
[2, 1274]	διὰ τὸ τῆς ζημίας μέγεθος.	Ἐγένετο	δὲ καὶ Πιττακὸς νόμων δημιουργὸς
[2, 1274]	λέγουσιν ἀσκεπτότερον τῶν χρόνων ἔχοντες.	Ἐγένετο	δὲ καὶ Φιλόλαος ὁ Κορίνθιος
[2, 1274]	τοῖς Θηβαίοις, νομοθέτης δ' αὐτοῖς	ἐγένετο	Φιλόλαος περί τ' ἄλλων τινῶν
[2, 1273]	καὶ τούτων οἱ μὲν νόμων	ἐγένοντο	δημιουργοὶ μόνον, οἱ δὲ καὶ
[2, 1274]	οὐδεμιᾶς ἀρχῆς μετῆν. Νομοθέται δ'	ἐγένοντο	Ζάλευκός τε Λοκροῖς τοῖς ἐπιζεφυρίοις,
[2, 1268]	ἢ καταδικάσαντα, εἴπερ ἁπλῶς τὸ	ἔγκλημα	γέγραπται, δικαίως· οὐ γὰρ μηδὲν
[2, 1263]	γινομένων ἴσων ἀλλ' ἀνίσων ἀναγκαῖον	ἐγκλήματα	γίνεσθαι πρὸς τοὺς ἀπολαύοντας μὲν
[2, 1264]	τεχνίτας καὶ τοὺς ἄλλους πολίτας.	Ἐγκλήματα	δὲ καὶ δίκαι, καὶ ὅσα
[2, 1263]	μὲν γὰρ ἐπιμέλειαι διῃρημέναι τὰ	ἐγκλήματα	πρὸς ἀλλήλους οὐ ποιήσουσιν, μᾶλλον
[2, 1266]	ὀλιγαρχικὰ καὶ δημοκρατικά· μᾶλλον δ'	ἐγκλίνειν	βούλεται πρὸς τὴν ὀλιγαρχίαν. Δῆλον
[2, 1263]	προσχρώμεθα πρὸς τὰς διακονίας τὰς	ἐγκυκλίους.	Τὸ μὲν οὖν κοινὰς εἶναι
[2, 1269]	τῆς θρασύτητος πρὸς οὐδὲν τῶν	ἐγκυκλίων,	ἀλλ' εἴπερ, πρὸς τὸν πόλεμον,
[2, 1271]	φιδίτια νενομοθέτηται τῷ καταστήσαντι πρῶτον.	Ἔδει	γὰρ ἀπὸ κοινοῦ μᾶλλον εἶναι
[2, 1270]	γὰρ ἐξ ἁπάντων) Ἀλλ' αἱρετὴν	ἔδει	τὴν ἀρχὴν εἶναι ταύτην ἐξ
[2, 1269]	ταῦθ' αἱ τῶν Λακώνων ἦσαν.	Ἐδήλωσαν	δ' ἐπὶ τῆς τῶν Θηβαίων
[2, 1270]	διὰ τὴν ἀπορίαν ὤνιοι ἦσαν.	Ἐδήλωσαν	δὲ πολλάκις μὲν καὶ πρότερον,
[2, 1270]	διδόναι δὲ καὶ καταλείπειν ἐξουσίαν	ἔδωκε	τοῖς βουλομένοις· καίτοι ταὐτὸ συμβαίνειν
[2, 1267]	τοῦ χρόνου τούτου τὴν δαπάνην·	ἐθέλειν	γὰρ ἔλαττον τούτου λαβὼν ἐκλιπεῖν
[2, 1263]	νῦν τρόπον ἔχει καὶ ἐπικοσμηθὲν	ἔθεσι	καὶ τάξει νόμων ὀρθῶν, οὐ
[2, 1263]	οἴεσθαι διορθοῦν, ἀλλὰ μὴ τοῖς	ἔθεσι	καὶ τῇ φιλοσοφίᾳ καὶ τοῖς
[2, 1274]	πολιτείᾳ δ' ὑπαρχούσῃ τοὺς νόμους	ἔθηκεν·	ἴδιον δ' ἐν τοῖς νόμοις
[2, 1269]	μὲν βέλτιον μικρόν, τὸ δ'	ἐθίζειν	εὐχερῶς λύειν τοὺς νόμους φαῦλον,
[2, 1273]	τε βεβαίως ἀριστοκρατεῖσθαι τὴν πολιτείαν.	Ἐθίζεσθαι	δ' εὔλογον κερδαίνειν τοὺς ὠνουμένους,
[2, 1269]	ὅσον βλαβήσεται τοῖς ἄρχουσιν ἀπειθεῖν	ἐθισθείς.	Ψεῦδος δὲ καὶ τὸ παράδειγμα
[2, 1261]	δὲ τῷ τοιούτῳ καὶ πόλις	ἔθνους,	ὅταν μὴ κατὰ κώμας ὦσι
[2, 1263]	ἀναλίσκειν νὅπερ ἔνια ποιεῖ τῶν	ἐθνῶνν,	ἢ τοὐναντίον τὴν μὲν γῆν
[2, 1269]	πρὸς τὸ πείθεσθαι παρὰ τὸ	ἔθος,	τοῦτο δ' οὐ γίνεται εἰ
[2, 1266]	τὸ ἐξ αἱρετῶν αἱρετοὺς ἐπικίνδυνον.	Εἰ	γάρ τινες συστῆναι θέλουσι καὶ
[2, 1268]	εἰ καταδικάζοι ἁπλῶς, τὴν δίκην,	εἰ	δ' ἀπολύοι ἁπλῶς, κενόν, εἰ
[2, 1268]	γεωργοῦν, βούλεται δ' ὁ νομοθέτης·	εἰ	δ' ἕτεροί τινες ἔσονται τῶν
[2, 1265]	ἄλλων πολιτειῶν, καλῶς εἴρηκεν ἴσως·	εἰ	δ' ὡς ἀρίστην μετὰ τὴν
[2, 1273]	μόνον ἄρχοντες ἀλλὰ μηδ' ἰδιωτεύοντες.	Εἰ	δὲ δεῖ βλέπειν καὶ πρὸς
[2, 1264]	καὶ τὴν τῶν ὅπλων κτῆσιν.	Εἰ	δέ, καθάπερ ἐν ταῖς ἄλλαις
[2, 1273]	τῶν γερόντων, ἂν ὁμογνωμονῶσι πάντες,	εἰ	δὲ μή, καὶ τούτων ὁ
[2, 1272]	κεφαλὴν ἕκαστος εἰσφέρει τὸ τεταγμένον,	εἰ	δὲ μή, μετέχειν νόμος κωλύει
[2, 1265]	καὶ πρὸς τοὺς ἔξω τόπους)	εἰ	δέ τις μὴ τοιοῦτον ἀποδέχεται
[2, 1268]	εἰ δ' ἀπολύοι ἁπλῶς, κενόν,	εἰ	δὲ τὸ μὲν τὸ δὲ
[2, 1268]	οὐ ῥᾴδιον μὴ πολλοὺς ὄντας·	εἰ	δὲ τοῦτ' ἔσται, τί δεῖ
[2, 1265]	τοὺς γειτνιῶντας τόπους, πρῶτον μὲν	εἰ	δεῖ τὴν πόλιν ζῆν βίον
[2, 1261]	τοὺς αὐτοὺς ἀεὶ βέλτιον ἄρχειν,	εἰ	δυνατόν, ἐν οἷς δὲ μὴ
[2, 1261]	τὸν ἕνα τῆς οἰκίας· ὥστ'	εἰ	καὶ δυνατός τις εἴη τοῦτο
[2, 1269]	τοῦ νόμου δύναμιν. Ἔτι δ'	εἰ	καὶ κινητέοι, πότερον πάντες καὶ
[2, 1273]	ἀρχεῖν, τούτους ἄρχειν. Βέλτιον δ'	εἰ	καὶ προεῖτο τὴν εὐπορίαν τῶν
[2, 1268]	ἕκαστον πινάκιον, ἐν ᾧ γράφειν,	εἰ	καταδικάζοι ἁπλῶς, τὴν δίκην, εἰ
[2, 1264]	ἀγρῶν οἱ ἄνδρες αὐτῶν κἂν	εἰ	κοιναὶ αἱ κτήσεις καὶ αἱ
[2, 1268]	οἱ προπολεμοῦντες ἕξουσι τὴν τροφήν,	εἰ	μὲν αὐτοὶ γεωργήσουσιν, οὐκ ἂν
[2, 1271]	τοῖς ἀνθρώποις. Περὶ δὲ βασιλείας,	εἰ	μὲν βέλτιόν ἐστιν ὑπάρχειν ταῖς
[2, 1264]	καὶ παῖδας ἰδίους ἢ κοινούς.	Εἰ	μὲν γὰρ τὸν αὐτὸν τρόπον
[2, 1261]	μίαν. Τὸ γὰρ πάντες διττόν.	Εἰ	μὲν οὖν ὡς ἕκαστος, τάχ'
[2, 1265]	ἐκ γὰρ τῶν ὁπλιτευόντων ἐστίν.	Εἰ	μὲν οὖν ὡς κοινοτάτην ταύτην
[2, 1261]	ὥστε πάντας ἄρχειν, ὥσπερ ἂν	εἰ	μετέβαλλον οἱ σκυτεῖς καὶ οἱ
[2, 1269]	ἔθος, τοῦτο δ' οὐ γίνεται	εἰ	μὴ διὰ χρόνου πλῆθος, ὥστε
[2, 1267]	αὑτῶν χαίρειν, οὐκ ἂν ἐπιζητοῖεν	εἰ	μὴ παρὰ φιλοσοφίας ἄκος. Αἱ
[2, 1269]	καὶ Μάγνησιν. Ἔοικε δὲ καὶ	εἰ	μηδὲν ἕτερον, ἀλλὰ τό γε
[2, 1264]	δὲ εὐδαιμονεῖν ἀδύνατον. Ἀλλὰ μὴν	εἰ	οἱ φύλακες μὴ εὐδαίμονες, τίνες
[2, 1273]	ὅταν δαπανήσαντες ἄρχωσιν· ἄτοπον γὰρ	εἰ	πένης μὲν ὢν ἐπιεικὴς δὲ
[2, 1261]	ἡ συμμαχία πέφυκενν, ὥσπερ ἂν	εἰ	σταθμὸς πλεῖον ἑλκύσειε. Ἐξ ὧν
[2, 1264]	ἐν οἷς οὐκ ἂν ἔλαθεν,	εἰ	ταῦτα καλῶς εἶχεν· πάντα γὰρ
[2, 1265]	τὸ πλῆθος τῶν πολιτῶν, καὶ	εἰ	τὸ πρῶτον τοὺς κλήρους ἀνίσους
[2, 1261]	μᾶλλον αἱρετώτερον. Ἀλλὰ μὴν οὐδ'	εἰ	τοῦτο ἄριστόν ἐστι, τὸ μίαν
[2, 1272]	ἄρρενας ποιήσας ὁμιλίαν, περὶ ἧς	εἰ	φαύλως ἢ μὴ φαύλως, ἕτερος
[2, 1267]	νομοθεσίας κατασκευάζων τὴν πόλιν μικράν,	εἴ	γ' οἱ τεχνῖται πάντες δημόσιοι
[2, 1264]	τῶν φυλάκων κοινωνίαν. ~Ἀλλὰ μὴν	εἴ	γε τὰς μὲν γυναῖκας ποιήσει
[2, 1273]	ἰδιωτεύοντες τὸν βίον, περὶ ὧν	εἴ	τι ἀξιόλογον, εἴρηται σχεδὸν περὶ
[2, 1269]	εἰσὶν αἱ σκέψεις, μία μὲν	εἴ	τι καλῶς ἢ μὴ καλῶς
[2, 1269]	ἀρίστην νενομοθέτηται τάξιν, ἑτέρα δ'	εἴ	τι πρὸς τὴν ὑπόθεσιν καὶ
[2, 1273]	μὴ κληρωτὰς ἀριστοκρατικὸν θετέον, καὶ	εἴ	τι τοιοῦτον ἕτερον, καὶ τὸ
[2, 1267]	ἐκ τούτων ἄν τις θεωρήσειεν,	εἴ	τι τυγχάνει καλῶς εἰρηκὼς ἢ
[2, 1267]	τοῖς δὲ σωφροσύνη· τρίτον δ'	εἴ	τινες βούλοιντο δι' αὑτῶν χαίρειν,
[2, 1260]	πόλεων τῶν εὐνομεῖσθαι λεγομένων, κἂν	εἴ	τινες ἕτεραι τυγχάνουσιν ὑπὸ τινῶν
[2, 1269]	γενῶν, ἔξω Κελτῶν ἢ κἂν	εἴ	τινες ἕτεροι φανερῶς τετιμήκασι τὴν
[2, 1265]	ὥστε ζῆν σωφρόνως, ὥσπερ ἂν	εἴ	τις εἶπεν ὥστε ζῆν εὖ.
[2, 1266]	τοῦ μέσου στοχαστέον. Ἔτι δ'	εἴ	τις καὶ τὴν μετρίαν τάξειεν
[2, 1263]	εἶναι χείρων πόλις, ὥσπερ κἂν	εἴ	τις τὴν συμφωνίαν ποιήσειεν ὁμοφωνίαν
[2, 1264]	Μάλιστα δ' ἂν γένοιτο φανερὸν	εἴ	τις τοῖς ἔργοις ἴδοι τὴν
[2, 1268]	ἀλλότριον τῆς πολιτείας· ἀλλὰ μὴν	εἴ	τις τοὺς αὐτοὺς θήσει τούς
[2, 1261]	ὧν δὲ δεῖ ἓν γενέσθαι	εἴδει	διαφέρειν (διοίσει δὲ τῷ τοιούτῳ
[2, 1261]	ἡ πόλις, ἀλλὰ καὶ ἐξ	εἴδει	διαφερόντων. Οὐ γὰρ γίνεται πόλις
[2, 1261]	κἂν ᾖ τὸ αὐτὸ τῷ	εἴδει	ιβοηθείας γὰρ χάριν ἡ συμμαχία
[2, 1267]	τῶν γεωργῶν ἰδίαν. ετο δ'	εἴδη	καὶ τῶν νόμων εἶναι τρία
[2, 1265]	διὰ τί τοῦτ' οὐκ ἂν	εἴη	ἐπὶ τῆς γῆς μέχρι τινός;
[2, 1274]	ὢν ὁ δῆμος δοῦλος ἂν	εἴη	καὶ πολέμιος) τὰς δ' ἀρχὰς
[2, 1261]	οὖν ὡς ἕκαστος, τάχ' ἂν	εἴη	μᾶλλον ὃ βούλεται ποιεῖν ὁ
[2, 1273]	ἀρετὴν ἀριστοκρατικόν, αὕτη τις ἂν	εἴη	τάξις τρίτη, καθ' ἥνπερ συντέτακται
[2, 1268]	μὲν αὐτοὶ γεωργήσουσιν, οὐκ ἂν	εἴη	τὸ μάχιμον ἕτερον καὶ τὸ
[2, 1261]	ὥστ' εἰ καὶ δυνατός τις	εἴη	τοῦτο δρᾶν, οὐ ποιητέον· ἀναιρήσει
[2, 1263]	ὄντων τῶν γεωργούντων ἄλλος ἂν	εἴη	τρόπος καὶ ῥᾴων, αὐτῶν δ'
[2, 1261]	τὸ ἐν μέρει τοὺς ἴσους	εἴκειν	τό ἀνομοίους εἶναι ἔξω ἀρχῆς·
[2, 1264]	ἀποφορὰν φέροντας· ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον	εἰκὸς	εἶναι χαλεποὺς καὶ φρονημάτων πλήρεις,
[2, 1269]	τὸ πάτριον ἀλλὰ τἀγαθὸν πάντες·	εἰκός	τε τοὺς πρώτους, εἴτε γηγενεῖς
[2, 1268]	ὁ ἀποδικάσας κρίνει, ἀλλὰ τὰς	εἴκοσι	μνᾶς· ἀλλ' ἐκεῖνος ἤδη ἐπιορκεῖ,
[2, 1268]	ὁ δικαζόμενος; Ὁ μὲν γὰρ	εἴκοσι	μνᾶς, ὁ δὲ δικαστὴς κρινεῖ
[2, 1268]	καταδικάσας, μὴ νομίζων ὀφείλειν τὰς	εἴκοσι	μνᾶς. Περὶ δὲ τοῦ τοῖς
[2, 1269]	οἷς τοῦτο συμβαίνει περὶ τὴν	εἱλωτείαν.	Ἔτι δ' ἡ περὶ τὰς
[2, 1264]	πλήρεις, ἢ τὰς παρ' ἐνίοις	εἱλωτείας	τε καὶ πενεστείας καὶ δουλείας.
[2, 1272]	μένει τοῖς Κρησίν, οἱ δ'	εἵλωτες	ἀφίστανται πολλάκις. Οὔτε γὰρ ἐξωτερικῆς
[2, 1271]	τε γὰρ τοῖς μὲν οἱ	εἵλωτες	τοῖς δὲ Κρησὶν οἱ περίοικοι,
[2, 1269]	δὲ καὶ τοῖς Λάκωσιν οἱ	εἵλωτες	(ὥσπερ γὰρ ἐφεδρεύοντες τοῖς ἀτυχήμασι
[2, 1261]	ἐλευθέροις καὶ ἴσοις ἀνάγκη τοῦτ'	εἶναι·	ἅμα γὰρ οὐχ οἷόν τε
[2, 1263]	πᾶσι, τάς γε κτήσεις κοινὰς	εἶναι	βέλτιον καὶ τὰς χρήσεις οἷον
[2, 1269]	γὰρ τὴν πόλιν ὁ νομοθέτης	εἶναι	βουλόμενος καρτερικήν, κατὰ μὲν τοὺς
[2, 1267]	καὶ περὶ τὴν ὅλην φύσιν	εἶναι	βουλόμενος) πρῶτος τῶν μὴ πολιτευομένων
[2, 1265]	καὶ τὴν τῶν Λακεδαιμονίων ἐπαινοῦσιν	(εἶναι	γὰρ αὐτὴν οἱ μὲν ἐξ
[2, 1273]	πάτριον, μείξαντα καλῶς τὴν πολιτείαν·	εἶναι	γὰρ τὴν μὲν ἐν Ἀρείῳ
[2, 1262]	τὰς τῆς γῆς περιόδους πραγματευομένων·	εἶναι	γάρ τισι τῶν ἄνω Λιβύων
[2, 1272]	τοὺς βασιλεῖς μήτε καθ' αὑτὸ	εἶναι	γένος μήτε τοῦτο τὸ τυχόν,
[2, 1269]	γυναῖκας, τὸ ἥμισυ τῆς πόλεως	εἶναι	δεῖ νομίζειν ἀνομοθέτητον. Ὅπερ ἐκεῖ
[2, 1264]	πότερον καὶ τοῖς γεωργοῖς κοινὰς	εἶναι	δεῖ τὰς κτήσεις ἢ καὶ
[2, 1273]	τύχης ἔργον, δεῖ δὲ ἀστασιάστους	εἶναι	διὰ τὸν νομοθέτην. Νῦν δέ,
[2, 1263]	τοιαύτη νομοθεσία καὶ φιλάνθρωπος ἂν	εἶναι	δόξειεν· ὁ γὰρ ἀκροώμενος ἄσμενος
[2, 1261]	τοὺς ἴσους εἴκειν τό ἀνομοίους	εἶναι	ἔξω ἀρχῆς· οἱ μὲν γὰρ
[2, 1262]	φυλέτην. Κρεῖττον γὰρ ἴδιον ἀνεψιὸν	εἶναι	ἢ τὸν τρόπον τοῦτον υἱόν.
[2, 1268]	πόλει; Τεχνίτας μὲν γὰρ ἀναγκαῖον	εἶναι	ιπᾶσα γὰρ δεῖται πόλις τεχνιτῶνν,
[2, 1268]	γὰρ ἀρχαίους νόμους λίαν ἁπλοῦς	εἶναι	καὶ βαρβαρικούς. Ἐσιδηροφοροῦντό τε γὰρ
[2, 1263]	τοὐναντίον τὴν μὲν γῆν κοινὴν	εἶναι	καὶ γεωργεῖν κοινῇ, τοὺς δὲ
[2, 1270]	βούλεσθαι τὰ μέρη τῆς πόλεως	εἶναι	καὶ διαμένειν κατὰ ταὐτά· οἱ
[2, 1266]	ἔστι γὰρ τὴν αὐτὴν μὲν	εἶναι	καὶ μίαν, ἀλλὰ ταύτην εἶναι
[2, 1261]	τὰ τέκνα καὶ τὰς γυναῖκας	εἶναι	καὶ τὰς κτήσεις. Τοῦτο δὴ
[2, 1264]	γὰρ πόλει δύο πόλεις ἀναγκαῖον	εἶναι,	καὶ ταύτας ὑπεναντίας ἀλλήλαις. Ποιεῖ
[2, 1266]	δεῖ λέγειν, καὶ τὸ μίαν	εἶναι	καὶ τὴν αὐτὴν οὐδὲν ὄφελος·
[2, 1273]	καὶ μεγάλων ὑφ' αὑτῶν αἱρετὰς	εἶναι,	καὶ τὴν τῶν ἑκατὸν ταύτας
[2, 1273]	σχολῆς. Φαῦλον δ' ἂν δόξειεν	εἶναι	καὶ τὸ πλείους ἀρχὰς τὸν
[2, 1269]	ἐκ φθορᾶς τινος ἐσώθησαν, ὁμοίους	εἶναι	καὶ τοὺς τυχόντας καὶ τοὺς
[2, 1266]	τοῖς μὲν εὐπορωτέροις ἐπάναγκες ἐκκλησιάζειν	εἶναι	καὶ φέρειν ἄρχοντας ἤ τι
[2, 1263]	ἰδίας. Δεῖ γὰρ πὼς μὲν	εἶναι	κοινάς, ὅλως δ' ἰδίας. Αἱ
[2, 1270]	τό γε διὰ βίου κυρίους	εἶναι	κρίσεων μεγάλων ἀμφισβητήσιμον (ἔστι γάρ,
[2, 1266]	ἐλαχίστης μηδενὶ τῶν πολιτῶν ἐξουσίαν	εἶναι	κτήσασθαι, καθάπερ εἴρηται καὶ πρότερον.
[2, 1270]	καὶ διὰ τὸ τὴν ἀρχὴν	εἶναι	λίαν μεγάλην καὶ ἰσοτύραννον δημαγωγεῖν
[2, 1266]	τισι τὸ περὶ τὰς οὐσίας	εἶναι	μέγιστον τετάχθαι καλῶς· περὶ γὰρ
[2, 1263]	χώραν. Φανερὸν τοίνυν ὅτι βέλτιον	εἶναι	μὲν ἰδίας τὰς κτήσεις, τῇ
[2, 1272]	τὸ τὴν αἵρεσιν ἐκ πάντων	εἶναι,	μετέχων ὁ δῆμος τῆς μεγίστης
[2, 1265]	δὲ σύνταξις ὅλη βούλεται μὲν	εἶναι	μήτε δημοκρατία μήτε ὀλιγαρχία, μέση
[2, 1261]	εἶναι τοῦ τὴν πόλιν τελέως	εἶναι	μίαν. Τὸ γὰρ πάντες διττόν.
[2, 1267]	διὰ τἀναγκαῖα ἀδικοῦσιν, ὧν ἄκος	εἶναι	νομίζει τὴν ἰσότητα τῆς οὐσίας,
[2, 1271]	Διόπερ βέλτιον αὐτοὺς μὴ ἀνευθύνους	εἶναι·	νῦν δ' εἰσίν. Δόξειε δ'
[2, 1263]	καὶ ὅσων ἀγαθῶν· φαίνεται δ'	εἶναι	πάμπαν ἀδύνατος ὁ βίος. Αἴτιον
[2, 1261]	διὰ τὸ τὴν φύσιν ἴσους	εἶναι	πάντας, ~ἅμα δὲ καὶ δίκαιον,
[2, 1268]	ἄρχοντας αἱρετοὺς ὑπὸ τοῦ δήμου	εἶναι	πάντας. Δῆμον δ' ἐποίει τὰ
[2, 1262]	ἄλλας ἃς πατρὶ πρὸς υἱὸν	εἶναι	πάντων ἐστὶν ἀπρεπέστατον καὶ ἀδελφῷ
[2, 1261]	καὶ βούλεταί γ' ἤδη τότε	εἶναι	πόλις ὅταν αὐτάρκη συμβαίνῃ τὴν
[2, 1266]	οὐσίας, ταύτην δ' ἢ λίαν	εἶναι	πολλήν, ὥστε τρυφᾶν, ἢ λίαν
[2, 1269]	τρόπον ἐπισκοποῦσιν εὐλαβείας ἂν δόξειεν	εἶναι	πολλῆς. Ὅταν γὰρ ᾖ τὸ
[2, 1270]	πολεμούντων πολὺν χρόνον, καί φασιν	εἶναί	ποτε τοῖς Σπαρτιάταις καὶ μυρίους·
[2, 1263]	οὖσαν ὀρθήν. Δεῖ μὲν γὰρ	εἶναί	πως μίαν καὶ τὴν οἰκίαν
[2, 1260]	αὐτὰς ἕτερον μὴ δοκῇ πάντως	εἶναι	σοφίζεσθαι βουλομένων, ἀλλὰ διὰ τὸ
[2, 1269]	πόλεις, ~καίπερ πολεμούσας ἀλλήλαις, μηδεμίαν	εἶναι	σύμμαχον τοῖς ἀφισταμένοις διὰ τὸ
[2, 1265]	πλὴν ἐν ταύτῃ φησὶ δεῖν	εἶναι	συσσίτια καὶ γυναικῶν, καὶ τὴν
[2, 1262]	γεωργοῖς εἶναι χρήσιμον τὸ κοινὰς	εἶναι	τὰς γυναῖκας καὶ τοὺς παῖδας
[2, 1261]	ἄλλας τε πολλὰς τὸ πάντων	εἶναι	τὰς γυναῖκας κοινάς, καὶ δι'
[2, 1263]	ἀμφοτέρων τὸ ἐκ τοῦ κοινὰς	εἶναι	τὰς κτήσεις καὶ τὸ ἐκ
[2, 1263]	ἐγκυκλίους. Τὸ μὲν οὖν κοινὰς	εἶναι	τὰς κτήσεις ταύτας τε καὶ
[2, 1266]	πρῶτος· φησὶ γὰρ δεῖν ἴσας	εἶναι	τὰς κτήσεις τῶν πολιτῶν. ~Τοῦτο
[2, 1265]	τὰς ἕξεις ἀναγκαῖον περὶ αὐτὴν	εἶναι	ταύτας. Ἄτοπον δὲ καὶ τὸ
[2, 1270]	Ἀλλ' αἱρετὴν ἔδει τὴν ἀρχὴν	εἶναι	ταύτην ἐξ ἁπάντων μέν, μὴ
[2, 1261]	ἐστι, τὸ μίαν ὅτι μάλιστ'	εἶναι	τὴν κοινωνίαν, οὐδὲ τοῦτο ἀποδείκνυσθαι
[2, 1262]	πότερον κοινὴν ἢ μὴ κοινὴν	εἶναι	τὴν κτῆσιν. Τοῦτο δ' ἄν
[2, 1263]	γινομένων διὰ τὸ μὴ κοινὴν	εἶναι	τὴν οὐσίαν, λέγω δὲ δίκας
[2, 1271]	διὰ γὰρ τὸ τῶν Σπαρτιατῶν	εἶναι	τὴν πλείστην γῆν οὐκ ἐξετάζουσιν
[2, 1262]	ἥκιστα στασιάζοιεν) καὶ τὸ μίαν	εἶναι	τὴν πόλιν ἐπαινεῖ μάλισθ' ὁ
[2, 1261]	διώρισται. Λέγω δὲ τὸ μίαν	εἶναι	τὴν πόλιν ὡς ἄριστον ὂν
[2, 1261]	ὡς οὔτε πέφυκε μίαν οὕτως	εἶναι	τὴν πόλιν ὥσπερ λέγουσί τινες,
[2, 1271]	Ἔδει γὰρ ἀπὸ κοινοῦ μᾶλλον	εἶναι	τὴν σύνοδον, καθάπερ ἐν Κρήτῃ·
[2, 1272]	διά τινος χρόνου μηκέτι πόλιν	εἶναι	τὴν τοιαύτην, ἀλλὰ λύεσθαι τὴν
[2, 1273]	νομίζειν ἁμάρτημα νομοθέτου τὴν παρέκβασιν	εἶναι	τῆς ἀριστοκρατίας ταύτην. Ἐξ ἀρχῆς
[2, 1266]	ἐᾶν, πλεῖον δὲ τοῦ πενταπλασίαν	εἶναι	τῆς ἐλαχίστης μηδενὶ τῶν πολιτῶν
[2, 1268]	μετέχειν τῆς πολιτείας καὶ κυρίους	εἶναι	τῆς τῶν ἀρχόντων καταστάσεως; Ἔτι
[2, 1269]	τό γε τῆς ἐπιμελείας ἐργῶδες	εἶναι,	τίνα δεῖ πρὸς αὐτοὺς ὁμιλῆσαι
[2, 1271]	προαιρέσεως. Βούλεται μὲν γὰρ δημοκρατικὸν	εἶναι	τὸ κατασκεύασμα τῶν συσσιτίων, γίνεται
[2, 1268]	ἀπορίαν, καὶ δόξειεν ἂν βέλτιον	εἶναι	τὸ κινεῖν. Ἐπὶ γοῦν τῶν
[2, 1273]	τι δ' ἂν ὑπολάβῃ τίμιον	εἶναι	τὸ κύριον, ἀνάγκη καὶ τὴν
[2, 1271]	καὶ σωτηρίαν ἐνόμιζον τῇ πόλει	εἶναι	τὸ στασιάζειν τοὺς βασιλεῖς. Οὐ
[2, 1266]	εἶναι καὶ μίαν, ἀλλὰ ταύτην	εἶναι	τοιαύτην ἐξ ἧς ἔσονται προαιρετικοὶ
[2, 1274]	δέον μὴ τὴν μὲν χρήσιμον	εἶναι	τοῖν χεροῖν τὴν δὲ ἄχρηστον.
[2, 1265]	ὅμως οὐδὲν ἧττον δεῖ φοβεροὺς	εἶναι	τοῖς πολεμίοις, μὴ μόνον ἐλθοῦσιν
[2, 1267]	συμφερόντων τὸ τὰς οὐσίας ἴσας	εἶναι	τοῖς πολίταις πρὸς τὸ μὴ
[2, 1267]	αἱ δίκαι γίνονται, τρία ταῦτ'	εἶναι	τὸν ἀριθμόν, ὕβριν βλάβην θάνατον.
[2, 1270]	μὲν γεννήσαντα τρεῖς υἱοὺς ἄφρουρον	εἶναι,	τὸν δὲ τέτταρας ἀτελῆ πάντων.
[2, 1261]	ὅταν αὐτάρκη συμβαίνῃ τὴν κοινωνίαν	εἶναι	τοῦ πλήθους· εἴπερ οὖν αἱρετώτερον
[2, 1261]	γὰρ οἴεται ὁ Σωκράτης σημεῖον	εἶναι	τοῦ τὴν πόλιν τελέως εἶναι
[2, 1262]	τῶν γυναικῶν, δεῖ δὲ τοιούτους	εἶναι	τοὺς ἀρχομένους πρὸς τὸ πειθαρχεῖν
[2, 1266]	πειρᾶσθαι πλείους ἐκ τῶν εὐπόρων	εἶναι	τοὺς ἄρχοντας, καὶ τὰς μεγίστας
[2, 1265]	διὰ τὸ ἐκ τοῦ δήμου	εἶναι	τοὺς ἐφόρους· οἱ δὲ τὴν
[2, 1270]	γὰρ ὁ νομοθέτης ὡς πλείστους	εἶναι	τοὺς Σπαρτιάτας, προάγεται τοὺς πολίτας
[2, 1267]	πόλεως. Ἀλλ' εἴπερ δεῖ δημοσίους	εἶναι	τοὺς τὰ κοινὰ ἐργαζομένους, δεῖ
[2, 1268]	πολιτείαν; Ἀλλὰ δεῖ καὶ κρείττους	εἶναι	τοὺς τὰ ὅπλα γε κεκτημένους
[2, 1266]	πένητας· ἔργον γὰρ μὴ νεωτεροποιοὺς	εἶναι	τοὺς τοιούτους. Διότι μὲν οὖν
[2, 1264]	διαφέρον μικρὸν, τὸ ποιούς τινας	εἶναι	τούτους πρὸς τὸ σῴζεσθαι τὴν
[2, 1267]	δ' εἴδη καὶ τῶν νόμων	εἶναι	τρία μόνον· περὶ ὧν γὰρ
[2, 1265]	οἱ δὲ τὴν μὲν ἐφορείαν	εἶναι	τυραννίδα, δημοκρατεῖσθαι δὲ κατά τε
[2, 1269]	φόνον τῶν αὑτοῦ συγγενῶν, ἔνοχον	εἶναι	τῷ φόνῳ τὸν φεύγοντα. Ζητοῦσι
[2, 1262]	Φιλίαν τε γὰρ οἰόμεθα μέγιστον	εἶναι	τῶν ἀγαθῶν ταῖς πόλεσιν (οὕτως
[2, 1273]	φαῦλον τὸ τὰς μεγίστας ὠνητὰς	εἶναι	τῶν ἀρχῶν, τήν τε βασιλείαν
[2, 1265]	τὴν ἀρίστην πολιτείαν ἐξ ἁπασῶν	εἶναι	τῶν πολιτειῶν μεμειγμένην, διὸ καὶ
[2, 1265]	τῷ σαφῶς μᾶλλον. Τοσαύτην γὰρ	εἶναί	φησι δεῖν ὥστε ζῆν σωφρόνως,
[2, 1262]	Σωκράτης, ὃ καὶ δοκεῖ κἀκεῖνος	εἶναί	φησι τῆς φιλίας ἔργον, καθάπερ
[2, 1264]	φέροντας· ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον εἰκὸς	εἶναι	χαλεποὺς καὶ φρονημάτων πλήρεις, ἢ
[2, 1263]	δ' οὖσα τοῦ μὴ πόλις	εἶναι	χείρων πόλις, ὥσπερ κἂν εἴ
[2, 1262]	Ἔοικε δὲ μᾶλλον τοῖς γεωργοῖς	εἶναι	χρήσιμον τὸ κοινὰς εἶναι τὰς
[2, 1263]	τοῦτο φυσικόν. ~Τὸ δὲ φίλαυτον	εἶναι	ψέγεται δικαίως· οὐκ ἔστι δὲ
[2, 1272]	ὧν τοὺς αὐτοὺς ἄν τις	εἴπειε	λόγους καὶ περὶ τῶν ἐν
[2, 1270]	ἱκανῶς πρὸς ἀνδραγαθίαν τάχ' ἂν	εἴπειέ	τις συμφέρειν τῇ πόλει, καίτοι
[2, 1266]	τῶν νόμων. Ἀλλ' ἴσως ἂν	εἴπειεν	ὁ Φαλέας ὅτι ταῦτα τυγχάνει
[2, 1272]	στάσιν, ὅ τι καὶ ἄξιον	εἰπεῖν,	γεγενῆσθαι μήτε τύραννον. Ἔχει δὲ
[2, 1273]	γὰρ ἀμφοτέροις διὰ πάντων ὡς	εἰπεῖν	διελήλυθε τὸ ἄρχειν καὶ τὸ
[2, 1263]	ἐπεὶ φιλοῦσί γε πάντες ὡς	εἰπεῖν	ἕκαστον τῶν τοιούτων. Ἀλλὰ μὴν
[2, 1263]	δούλοις χρῶνται τοῖς ἀλλήλων ὡς	εἰπεῖν	ἰδίοις, ἔτι δ' ἵπποις καὶ
[2, 1267]	οὐ μὴν μέγα οὐδὲν ὡς	εἰπεῖν.	Καὶ γὰρ ἂν οἱ χαρίεντες
[2, 1264]	εἴρηκεν ὁ Σωκράτης οὔτε ῥᾴδιον	εἰπεῖν.	Καίτοι σχεδὸν τό γε πλῆθος
[2, 1267]	πολιτευομένων ἐνεχείρησέ τι περὶ πολιτείας	εἰπεῖν	τῆς ἀρίστης. Κατεσκεύαζε δὲ τὴν
[2, 1268]	καὶ τὰς κυριωτάτας ἀρχὰς ὡς	εἰπεῖνν·	μὴ μετέχοντας δὲ τῆς πολιτείας
[2, 1265]	σωφρόνως, ὥσπερ ἂν εἴ τις	εἶπεν	ὥστε ζῆν εὖ. Τοῦτο δ'
[2, 1268]	τὸν ἁπλῶς ἀποδικάσαντα ἢ καταδικάσαντα,	εἴπερ	ἁπλῶς τὸ ἔγκλημα γέγραπται, δικαίως·
[2, 1267]	τι παρέξονται τῆς πόλεως. Ἀλλ'	εἴπερ	δεῖ δημοσίους εἶναι τοὺς τὰ
[2, 1268]	ῥᾴδιον τῷ λεχθέντι ταχὺ συγχωρεῖν,	εἴπερ	μὴ συμφέρει κινεῖν, ἐνδέχεται δ'
[2, 1261]	τὴν κοινωνίαν εἶναι τοῦ πλήθους·	εἴπερ	οὖν αἱρετώτερον τὸ αὐταρκέστερον, καὶ
[2, 1273]	ἀποροῦντα καλῶς ἄρχειν καὶ σχολάζειν.	Εἴπερ	οὖν τὸ μὲν αἱρεῖσθαι πλουτίνδην
[2, 1269]	πρὸς οὐδὲν τῶν ἐγκυκλίων, ἀλλ'	εἴπερ,	πρὸς τὸν πόλεμον, βλαβερώταται καὶ
[2, 1268]	διαστείλασθαι βέλτιον. Ἔχει γάρ, ὥσπερ	εἴπομεν,	ἀπορίαν, καὶ δόξειεν ἂν βέλτιον
[2, 1273]	δημοτικώτερον· κοινότερόν τε γὰρ καθάπερ	εἴπομεν	καὶ κάλλιον ἕκαστον ἀποτελεῖται τῶν
[2, 1267]	ἤδη τὸν Ἀταρνέα· ταῦτα δ'	εἰπὼν	ἐποίησε τὸν Αὐτοφραδάτην σύννουν γενόμενον
[2, 1265]	πόλεσι τῶν ἄλλων πολιτειῶν, καλῶς	εἴρηκεν	ἴσως· εἰ δ' ὡς ἀρίστην
[2, 1265]	ὀλίγα δὲ περὶ τῆς πολιτείας	εἴρηκεν,	καὶ ταύτην βουλόμενος κοινοτέραν ποιεῖν
[2, 1264]	τίς ἔσται τοῖς κοινωνοῦσιν, οὔτ'	εἴρηκεν	ὁ Σωκράτης οὔτε ῥᾴδιον εἰπεῖν.
[2, 1267]	ἰσχύν, περὶ ἧς ἐκεῖνος οὐδὲν	εἴρηκεν.	Ὁμοίως δὲ καὶ περὶ τῆς
[2, 1267]	οὐδὲ τὴν ἰσότητα τῆς οὐσίας	εἴρηκεν.	Περὶ γὰρ τὴν τῆς γῆς
[2, 1264]	πολιτεία περὶ ἧς ὁ Σωκράτης	εἴρηκεν	ταύτας τε τὰς ἀπορίας ἔχει
[2, 1267]	θεωρήσειεν, εἴ τι τυγχάνει καλῶς	εἰρηκὼς	ἢ μὴ καλῶς. Ἱππόδαμος δὲ
[2, 1260]	τινες ἕτεραι τυγχάνουσιν ὑπὸ τινῶν	εἰρημέναι	καὶ δοκοῦσαι καλῶς ἔχειν, ἵνα
[2, 1273]	κοινὰ τυγχάνει πάσαις ὄντα ταῖς	εἰρημέναις	πολιτείαις· τῶν δὲ παρὰ τὴν
[2, 1274]	κυρίας καὶ τὰς ὑπὸ τινῶν	εἰρημένας,	ἔστω τεθεωρημένα τὸν τρόπον τοῦτον.
[2, 1265]	χαλεπόν, ἐπεὶ καὶ τὸ νῦν	εἰρημένον	πλῆθος δεῖ μὴ λανθάνειν ὅτι
[2, 1271]	τῆς Λακεδαιμονίων πολιτείας ἐπὶ τοσοῦτον	εἰρήσθω·	ταῦτα γάρ ἐστιν ἃ μάλιστ'
[2, 1272]	νόμων. Περὶ μὲν οὖν ταύτης	εἰρήσθω	τοσαῦθ' ἡμῖν τῆς πολιτείας. Πολιτεύεσθαι
[2, 1266]	πολιτῶν ἐξουσίαν εἶναι κτήσασθαι, καθάπερ	εἴρηται	καὶ πρότερον. Δεῖ δὲ μηδὲ
[2, 1272]	νόμος κωλύει τῆς πολιτείας, καθάπερ	εἴρηται	καὶ πρότερον, ἐν δὲ Κρήτῃ
[2, 1261]	πόλει δεῖν ὑπάρχειν, ὡς μὲν	εἴρηται	νῦν, ἀδύνατον, πῶς δὲ δεῖ
[2, 1263]	Ἀλλὰ δεῖ πλῆθος ὄν, ὥσπερ	εἴρηται	πρότερον, διὰ τὴν παιδείαν κοινὴν
[2, 1261]	πόλεις, ὥσπερ ἐν τοῖς Ἠθικοῖς	εἴρηται	πρότερον· ἐπεὶ καὶ ἐν τοῖς
[2, 1273]	Περὶ μὲν οὖν τῆς Λακεδαιμονίων	εἴρηται,	Σόλωνα δ' ἔνιοι μὲν οἴονται
[2, 1273]	περὶ ὧν εἴ τι ἀξιόλογον,	εἴρηται	σχεδὸν περὶ πάντων, ἔνιοι δὲ
[2, 1272]	ἐπιτίθεσθαι καὶ δυναμένων. Ἀλλά, καθάπερ	εἴρηται,	σῴζεται διὰ τὸν τόπον· ξενηλασίας
[2, 1266]	ἡμέραν) ~Ἐν δὲ τοῖς νόμοις	εἴρηται	τούτοις ὡς δέον συγκεῖσθαι τὴν
[2, 1268]	ἂν τύχῃ, πολιτείας. Ἐμπίπτει δ'	εἰς	ἄλλο πρόβλημα καὶ σκέψιν ἑτέραν·
[2, 1267]	ἀεὶ δέονται τοῦ πλείονος, ἕως	εἰς	ἄπειρον ἔλθωσιν. Ἄπειρος γὰρ ἡ
[2, 1273]	καὶ τῆς πολιτείας τὰ μὲν	εἰς	δῆμον ἐκκλίνει μᾶλλον, τὰ δ'
[2, 1264]	πολιτείας τὴν τάξιν (διαιρεῖται γὰρ	εἰς	δύο μέρη τὸ πλῆθος τῶν
[2, 1273]	περὶ τὴν πολιτείαν· αἱροῦνται γὰρ	εἰς	δύο ταῦτα βλέποντες, καὶ μάλιστα
[2, 1262]	φύλακας, τὰ δ' ἐκ τούτων	εἰς	ἐκείνους, πολλὴν ἔχει ταραχὴν τίνα
[2, 1269]	μεταβάλλειν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων νόμων	εἰς	ἑτέρους νόμους καινοὺς ἀσθενῆ ποιεῖν
[2, 1274]	τὸν τῆς μητρὸς Ἀλκυόνης, ἀπῆλθεν	εἰς	Θήβας· κἀκεῖ τὸν βίον ἐτελεύτησαν
[2, 1267]	καὶ δικαστήριον ἓν τὸ κύριον,	εἰς	ὃ πάσας ἀνάγεσθαι δεῖν τὰς
[2, 1273]	δῆμον ἐκκλίνει μᾶλλον, τὰ δ'	εἰς	ὀλιγαρχίαν. Τοῦ μὲν γὰρ τὰ
[2, 1270]	τοῖς δὲ πάμπαν μικράν· διόπερ	εἰς	ὀλίγους ἧκεν ἡ χώρα. Τοῦτο
[2, 1265]	διὰ τὸ μερίζεσθαι τὰς οὐσίας	εἰς	ὁποσονοῦν πλῆθος, τότε δὲ ἀδιαιρέτων
[2, 1262]	υἱόν. Ὥσπερ γὰρ μικρὸν γλυκὺ	εἰς	πολὺ ὕδωρ μειχθὲν ἀναίσθητον ποιεῖ
[2, 1264]	ποιῆσαι τὴν πόλιν, τὰ μὲν	εἰς	συσσίτια τὰ δὲ εἰς φατρίας
[2, 1266]	συνέβαινεν ἀπὸ τῶν ὡρισμένων τιμημάτων	εἰς	τὰς ἀρχὰς βαδίζειν) ἀλλ' ἔστι
[2, 1272]	νεωστί τε πόλεμος ξενικὸς διαβέβηκεν	εἰς	τὴν νῆσον, ὃς πεποίηκε φανερὰν
[2, 1274]	τῷ δήμῳ χαριζόμενοι τὴν πολιτείαν	εἰς	τὴν νῦν δημοκρατίαν μετέστησαν· καὶ
[2, 1274]	ἕκαστος τῶν δημαγωγῶν προήγαγεν αὔξων	εἰς	τὴν νῦν δημοκρατίαν. Φαίνεται δ'
[2, 1266]	μὲν οὖν ἔχει τινὰ δύναμιν	εἰς	τὴν πολιτικὴν κοινωνίαν ἡ τῆς
[2, 1265]	τοῖς πολεμίοις, μὴ μόνον ἐλθοῦσιν	εἰς	τὴν χώραν ἀλλὰ καὶ ἀπελθοῦσιν.
[2, 1270]	πολλάκις ἐμπίπτουσιν ἄνθρωποι σφόδρα πένητες	εἰς	τὸ ἀρχεῖον, οἳ διὰ τὴν
[2, 1265]	τεκνοποιίαν ἀόριστον ὡς ἱκανῶς ἀνομαλισθησομένην	εἰς	τὸ αὐτὸ πλῆθος διὰ τὰς
[2, 1263]	γήπεδα χωρίς, τοὺς δὲ καρποὺς	εἰς	τὸ κοινὸν φέροντας ἀναλίσκειν νὅπερ
[2, 1264]	εἰς τοὺς γεωργούς, τὸ δὲ	εἰς	τὸ προπολεμοῦν μέρος· τρίτον δ'
[2, 1262]	πατέρας καὶ μητέρας οἵ τε	εἰς	τοὺς ἄλλους πολίτας δοθέντες τοὺς
[2, 1264]	πλῆθος τῶν οἰκούντων, τὸ μὲν	εἰς	τοὺς γεωργούς, τὸ δὲ εἰς
[2, 1262]	ἐκ τῶν γεωργῶν καὶ τεχνιτῶν	εἰς	τοὺς φύλακας, τὰ δ' ἐκ
[2, 1267]	πόλιν τῷ πλήθει μὲν μυρίανδρον,	εἰς	τρία δὲ μέρη διῃρημένην· ἐποίει
[2, 1267]	τὰ ὅπλα ἔχον. Διῄρει δ'	εἰς	τρία μέρη τὴν χώραν, τὴν
[2, 1264]	μὲν εἰς συσσίτια τὰ δὲ	εἰς	φατρίας καὶ φυλάς. Ὥστε οὐδὲν
[2, 1269]	τοῦ δίχα διῃρῆσθαι δεῖ νομίζειν	εἴς	τε τὸ τῶν ἀνδρῶν πλῆθος
[2, 1260]	κοινωνεῖν· ὁ μὲν γὰρ τόπος	εἷς	ὁ τῆς μιᾶς πόλεως, οἱ
[2, 1263]	καὶ τόν γε μέλλοντα παιδείαν	εἰσάγειν	καὶ νομίζοντα διὰ ταύτης ἔσεσθαι
[2, 1268]	μὴ συμφέρει κινεῖν, ἐνδέχεται δ'	εἰσηγεῖσθαί	τινας νόμων λύσιν ἢ πολιτείας
[2, 1266]	Διὸ Φαλέας ὁ Χαλκηδόνιος τοῦτ'	εἰσήνεγκε	πρῶτος· φησὶ γὰρ δεῖν ἴσας
[2, 1262]	τέκνα διαιρεῖσθαι κατὰ τὰς ὁμοιότητας.	Εἰσὶ	δέ τινες καὶ γυναῖκες καὶ
[2, 1266]	Νόμοις τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον.	Εἰσὶ	δέ τινες πολιτεῖαι καὶ ἄλλαι,
[2, 1273]	τοῖς ἄρχουσιν, ἀλλὰ κύριοι κρίνειν	εἰσὶ	καὶ τῷ βουλομένῳ τοῖς εἰσφερομένοις
[2, 1272]	πολιτεῖαι ἀλλήλαις τε σύνεγγύς πώς	εἰσι	καὶ τῶν ἄλλων πολὺ διαφέρουσιν,
[2, 1270]	λίανν. Ἔτι δὲ καὶ κρίσεών	εἰσι	μεγάλων κύριοι, ὄντες οἱ τυχόντες,
[2, 1274]	ἄχρηστον. Δράκοντος δὲ νόμοι μὲν	εἰσί,	πολιτείᾳ δ' ὑπαρχούσῃ τοὺς νόμους
[2, 1272]	οἱ μὲν ἐκ τῶν τυχόντων	εἰσί,	ταύτην δ' αἱροῦνται τὴν ἀρχὴν
[2, 1266]	καθ' ἃς πολιτεύονται νῦν ἐγγύτερόν	εἰσι	τούτων ἀμφοτέρων. Οὐδεὶς γὰρ οὔτε
[2, 1269]	περὶ τῶν ἄλλων πολιτειῶν, δύο	εἰσὶν	αἱ σκέψεις, μία μὲν εἴ
[2, 1269]	τινὲς καὶ ποτὲ τῶν νόμων	εἰσίν.	Ἄλλον δὲ τρόπον ἐπισκοποῦσιν εὐλαβείας
[2, 1270]	ἀποστῆναι πάλιν. Αἰτίαι μὲν οὖν	εἰσιν	αὗται τῶν γενομένων, ὥστε δῆλον
[2, 1271]	μὴ ἀνευθύνους εἶναι· νῦν δ'	εἰσίν.	Δόξειε δ' ἂν ἡ τῶν
[2, 1269]	πράξεις περὶ τῶν καθ' ἕκαστόν	εἰσιν.	Ἐκ μὲν οὖν τούτων φανερὸν
[2, 1265]	τὸ ἐπιπόνως) ἐπεὶ μόναι γ'	εἰσὶν	ἕξεις αἱρεταὶ περὶ τὴν τῆς
[2, 1272]	ἀριθμὸν οἱ δὲ κόσμοι δέκα	εἰσίν·	οἱ δὲ γέροντες τοῖς γέρουσιν,
[2, 1272]	γὰρ Λακεδαίμονι κατὰ κεφαλὴν ἕκαστος	εἰσφέρει	τὸ τεταγμένον, εἰ δὲ μή,
[2, 1273]	εἰσὶ καὶ τῷ βουλομένῳ τοῖς	εἰσφερομένοις	ἀντειπεῖν ἔξεστιν, ὅπερ ἐν ταῖς
[2, 1271]	οὐδὲν πολέμους μεγάλους ἀναγκαζομένοις πολεμεῖν,	εἰσφέρουσί	τε κακῶς· διὰ γὰρ τὸ
[2, 1273]	ὁ δῆμος. Ἃ δ' ἂν	εἰσφέρωσιν	οὗτοι, οὐ διακοῦσαι μόνον ἀποδιδόασι
[2, 1271]	γῆν οὐκ ἐξετάζουσιν ἀλλήλων τὰς	εἰσφοράς.	Ἀποβέβηκέ τε τοὐναντίον τῷ νομοθέτῃ
[2, 1261]	πάντας, ~ἅμα δὲ καὶ δίκαιον,	εἴτ'	ἀγαθὸν εἴτε φαῦλον τὸ ἄρχειν.
[2, 1264]	πενεστείας καὶ δουλείας. Ἀλλὰ γὰρ	εἴτ'	ἀναγκαῖα ταῦθ' ὁμοίως εἴτε μή,
[2, 1269]	τοὺς πρώτους, εἴτε γηγενεῖς ἦσαν	εἴτ'	ἐκ φθορᾶς τινος ἐσώθησαν, ὁμοίους
[2, 1270]	καὶ μυρίους· οὐ μὴν ἀλλ'	εἴτ'	ἐστὶν ἀληθῆ ταῦτα εἴτε μή,
[2, 1266]	τοῖς πρώτοις καὶ τοῖς δευτέροις·	εἶτ'	ἐκ τούτων ἴσον ἀφ' ἑκάστου
[2, 1266]	πάλιν ἴσους ἐκ τοῦ δευτέρου·	εἶτ'	ἐκ τῶν τρίτων, πλὴν οὐ
[2, 1272]	βασιλεία δὲ πρότερον μὲν ἦν,	εἶτα	κατέλυσαν οἱ Κρῆτες, καὶ τὴν
[2, 1266]	ἀλλ' ἐκ τοῦ πρώτου τιμήματος,	εἶτα	πάλιν ἴσους ἐκ τοῦ δευτέρου·
[2, 1269]	πάντες· εἰκός τε τοὺς πρώτους,	εἴτε	γηγενεῖς ἦσαν εἴτ' ἐκ φθορᾶς
[2, 1270]	μετέχειν τῆς μεγίστης ἀρχῆς, ὥστ'	εἴτε	διὰ τὸν νομοθέτην εἴτε διὰ
[2, 1270]	ὥστ' εἴτε διὰ τὸν νομοθέτην	εἴτε	διὰ τύχην τοῦτο συμπέπτωκεν, συμφερόντως
[2, 1272]	γένος μήτε τοῦτο τὸ τυχόν,	εἴτε	διαφέρον Ἐκ τούτων αἱρετοὺς μᾶλλον
[2, 1270]	ἀλλ' εἴτ' ἐστὶν ἀληθῆ ταῦτα	εἴτε	μή, βέλτιον τὸ διὰ τῆς
[2, 1264]	γὰρ εἴτ' ἀναγκαῖα ταῦθ' ὁμοίως	εἴτε	μή, νῦν γε οὐδὲν διώρισται.
[2, 1261]	δὲ καὶ δίκαιον, εἴτ' ἀγαθὸν	εἴτε	φαῦλον τὸ ἄρχειν. Πάντας αὐτοῦ
[2, 1270]	αὐτῶν δῆλον ὅτι φαύλως αὐτοῖς	εἶχε	τὰ περὶ τὴν τάξιν ταύτην·
[2, 1264]	ἂν ἔλαθεν, εἰ ταῦτα καλῶς	εἶχεν·	πάντα γὰρ σχεδὸν εὕρηται μέν,
[2, 1265]	τὸ πρῶτον τοὺς κλήρους ἀνίσους	εἶχον	πάντες κατὰ μέγεθος· ἐν δὲ
[2, 1272]	πολιτεία ἐστὶν ἀλλὰ δυναστεία μᾶλλον.	Εἰώθασι	δὲ διαλαμβάνοντες τὸν δῆμον καὶ
[2, 1265]	δὲ τούτων, ἣν καλοῦσι πολιτείαν·	ἐκ	γὰρ τῶν ὁπλιτευόντων ἐστίν. Εἰ
[2, 1266]	ἐκ τῶν τρίτων ἢ τετάρτων,	ἐκ	δὲ τοῦ τετάρτου μόνοις ἐπάναγκες
[2, 1266]	ἐπάναγκες. Ὡς μὲν οὖν οὐκ	ἐκ	δημοκρατίας καὶ μοναρχίας δεῖ συνιστάναι
[2, 1266]	δέον συγκεῖσθαι τὴν ἀρίστην πολιτείαν	ἐκ	δημοκρατίας καὶ τυραννίδος, ἃς ἢ
[2, 1268]	τῶν ἐν τῷ πολέμῳ τελευτώντων	ἐκ	δημοσίου γίνεσθαι τὴν τροφήν, ὡς
[2, 1262]	φιλεῖν ἐπιθυμούντων συμφῦναι καὶ γενέσθαι	ἐκ	δύο ὄντων ἀμφοτέρους ἕνα. Ἐνταῦθα
[2, 1272]	τὸ δὲ τοῖς συσσιτίοις, ὥστ'	ἐκ	κοινοῦ τρέφεσθαι πάντας, καὶ γυναῖκας
[2, 1269]	περὶ τῶν καθ' ἕκαστόν εἰσιν.	Ἐκ	μὲν οὖν τούτων φανερὸν ὅτι
[2, 1263]	ἐκ τῶν ἐν ποσὶ καὶ	ἐκ	μικρῶν προσκρούοντες ἀλλήλοις. Ἔτι δὲ
[2, 1274]	δῆμον καταστῆσαι, τὰ δικαστήρια ποιήσας	ἐκ	πάντων. Διὸ καὶ μέμφονταί τινες
[2, 1272]	γάρ, διὰ τὸ τὴν αἵρεσιν	ἐκ	πάντων εἶναι, μετέχων ὁ δῆμος
[2, 1261]	τὴν πόλιν. Οὐ μόνον δ'	ἐκ	πλειόνων ἀνθρώπων ἐστὶν ἡ πόλις,
[2, 1266]	οἱ πλείους μιγνύντες· ἡ γὰρ	ἐκ	πλειόνων συγκειμένη πολιτεία βελτίων. Ἔπειτ'
[2, 1266]	τῆς λύσεως φαῦλον τὸ πολλοὺς	ἐκ	πλουσίων γίνεσθαι πένητας· ἔργον γὰρ
[2, 1261]	τε μία μᾶλλον οἰκία μὲν	ἐκ	πόλεως ἄνθρωπος δ' ἐξ οἰκίας
[2, 1267]	ἢ πάντα ἐατέον. Φαίνεται δ'	ἐκ	τῆς νομοθεσίας κατασκευάζων τὴν πόλιν
[2, 1266]	πρὸς τὴν ὀλιγαρχίαν. Δῆλον δὲ	ἐκ	τῆς τῶν ἀρχόντων καταστάσεως· τὸ
[2, 1272]	ἁπάντων αἱροῦνται τοὺς κόσμους ἀλλ'	ἐκ	τινῶν γενῶν, καὶ τοὺς γέροντας
[2, 1267]	δοκούσας δίκας· τοῦτο δὲ κατεσκεύαζεν	ἐκ	τινῶν γερόντων αἱρετῶν. ~Τὰς δὲ
[2, 1266]	πρώτου τιμήματος, εἶτα πάλιν ἴσους	ἐκ	τοῦ δευτέρου· εἶτ' ἐκ τῶν
[2, 1265]	τῶν ἐφόρων ἀρχὴν διὰ τὸ	ἐκ	τοῦ δήμου εἶναι τοὺς ἐφόρους·
[2, 1270]	μεγίστων αὐτοῖς ἐστιν, γίνονται δ'	ἐκ	τοῦ δήμου παντός, ὥστε πολλάκις
[2, 1263]	εἶναι τὰς κτήσεις καὶ τὸ	ἐκ	τοῦ ἰδίας. Δεῖ γὰρ πὼς
[2, 1263]	δὲ τὸ ἐξ ἀμφοτέρων τὸ	ἐκ	τοῦ κοινὰς εἶναι τὰς κτήσεις
[2, 1266]	μὲν γὰρ πάντες ἐπάναγκες, ἀλλ'	ἐκ	τοῦ πρώτου τιμήματος, εἶτα πάλιν
[2, 1272]	τοῦτο τὸ τυχόν, εἴτε διαφέρον	Ἐκ	τούτων αἱρετοὺς μᾶλλον ἢ καθ'
[2, 1267]	οὖν τῆς Φαλέου πολιτείας σχεδὸν	ἐκ	τούτων ἄν τις θεωρήσειεν, εἴ
[2, 1262]	εἰς τοὺς φύλακας, τὰ δ'	ἐκ	τούτων εἰς ἐκείνους, πολλὴν ἔχει
[2, 1266]	πρώτοις καὶ τοῖς δευτέροις· εἶτ'	ἐκ	τούτων ἴσον ἀφ' ἑκάστου τιμήματος
[2, 1264]	τὸ προπολεμοῦν μέρος· τρίτον δ'	ἐκ	τούτων τὸ βουλευόμενον καὶ κύριον
[2, 1266]	δεῖ συνιστάναι τὴν τοιαύτην πολιτείαν,	ἐκ	τούτων φανερὸν καὶ τῶν ὕστερον
[2, 1261]	ἑτέρας ἄρχουσιν ἀρχάς. Φανερὸν τοίνυν	ἐκ	τούτων ὡς οὔτε πέφυκε μίαν
[2, 1262]	τὰ γινόμενα τέκνα, τὰ μὲν	ἐκ	τῶν γεωργῶν καὶ τεχνιτῶν εἰς
[2, 1274]	καὶ πολέμιος) τὰς δ' ἀρχὰς	ἐκ	τῶν γνωρίμων καὶ τῶν εὐπόρων
[2, 1263]	σχεδὸν γὰρ οἱ πλεῖστοι διαφέρονται	ἐκ	τῶν ἐν ποσὶ καὶ ἐκ
[2, 1266]	ὀλιγαρχικόν, καὶ τὸ πειρᾶσθαι πλείους	ἐκ	τῶν εὐπόρων εἶναι τοὺς ἄρχοντας,
[2, 1264]	γυναῖκες Ἄτοπον δὲ καὶ τὸ	ἐκ	τῶν θηρίων ποιεῖσθαι τὴν παραβολήν,
[2, 1272]	τινῶν γενῶν, καὶ τοὺς γέροντας	ἐκ	τῶν κεκοσμηκότων, περὶ ὧν τοὺς
[2, 1263]	ἔχοντας· ἀλλὰ θεωροῦμεν ὀλίγους τοὺς	ἐκ	τῶν κοινωνιῶν διαφερομένους, πρὸς πολλοὺς
[2, 1261]	ὁ Σωκράτης, οὐ φαίνεται συμβαῖνον	ἐκ	τῶν λόγων. Ἔτι δὲ πρός,
[2, 1266]	ἀριθμόν. Ἔσονται δὴ πλείους οἱ	ἐκ	τῶν μεγίστων τιμημάτων καὶ βελτίους
[2, 1266]	τοὺς ἄρχοντας, καὶ τὰς μεγίστας	ἐκ	τῶν μεγίστων τιμημάτων. Ὀλιγαρχικὴν δὲ
[2, 1274]	καὶ τῶν εὐπόρων κατέστησε πάσας,	ἐκ	τῶν πεντακοσιομεδίμνων καὶ ζευγιτῶν καὶ
[2, 1268]	τῶν τιμῶν ἀδύνατον νἀνάγκη γὰρ	ἐκ	τῶν τὰ ὅπλα ἐχόντων καθίστασθαι
[2, 1266]	οὐ πᾶσιν ἐπάναγκες ἦν τοῖς	ἐκ	τῶν τρίτων ἢ τετάρτων, ἐκ
[2, 1266]	ἴσους ἐκ τοῦ δευτέρου· εἶτ'	ἐκ	τῶν τρίτων, πλὴν οὐ πᾶσιν
[2, 1272]	ὃ οὐ χεῖρον· οἱ μὲν	ἐκ	τῶν τυχόντων εἰσί, ταύτην δ'
[2, 1269]	πλῆθος, ὥστε τὸ ῥᾳδίως μεταβάλλειν	ἐκ	τῶν ὑπαρχόντων νόμων εἰς ἑτέρους
[2, 1272]	τε καὶ βοσκημάτων δημοσίων, καὶ	ἐκ	τῶν φόρων οὓς φέρουσιν οἱ
[2, 1269]	πρώτους, εἴτε γηγενεῖς ἦσαν εἴτ'	ἐκ	φθορᾶς τινος ἐσώθησαν, ὁμοίους εἶναι
[2, 1272]	ἔστιν, καὶ τό γε ἀρχαῖον	ἐκάλουν	οἱ Λάκωνες οὐ φιδίτια ἀλλὰ
[2, 1273]	γὰρ καθάπερ εἴπομεν καὶ κάλλιον	ἕκαστον	ἀποτελεῖται τῶν αὐτῶν καὶ θᾶττον.
[2, 1271]	Κρήτῃ· παρὰ δὲ τοῖς Λάκωσιν	ἕκαστον	δεῖ φέρειν, καὶ σφόδρα πενήτων
[2, 1269]	δὲ πράξεις περὶ τῶν καθ'	ἕκαστόν	εἰσιν. Ἐκ μὲν οὖν τούτων
[2, 1261]	τό γε ἑκάστου ἀγαθὸν σῴζει	ἕκαστον.	Ἔστι δὲ καὶ κατ' ἄλλον
[2, 1264]	τὰς κτήσεις ἢ καὶ καθ'	ἕκαστον	ἰδίας, ἔτι δὲ καὶ γυναῖκας
[2, 1271]	ἀλλὰ κατὰ τὸν αὑτοῦ βίον	ἕκαστον	κρίνεσθαι τῶν βασιλέων. Ὅτι δ'
[2, 1268]	ᾤετο γίγνεσθαι δεῖν, ἀλλὰ φέρειν	ἕκαστον	πινάκιον, ἐν ᾧ γράφειν, εἰ
[2, 1262]	οὕτω κρεῖττον τὸ ἐμὸν λέγειν	ἕκαστον,	τὸ αὐτὸ ἐμὸν προσαγορεύοντα δισχιλίων
[2, 1263]	φιλοῦσί γε πάντες ὡς εἰπεῖν	ἕκαστον	τῶν τοιούτων. Ἀλλὰ μὴν καὶ
[2, 1262]	τοῦτον τὸν τρόπον λέγων καθ'	ἕκαστον	τῶν χιλίων, ἢ ὅσων ἡ
[2, 1263]	πρὸς αὑτὸν αὐτὸς ἔχει φιλίαν	ἕκαστος,	ἀλλ' ἔστι τοῦτο φυσικόν. ~Τὸ
[2, 1261]	ὃ βούλεται ποιεῖν ὁ Σωκράτης	(ἕκαστος	γὰρ υἱὸν ἑαυτοῦ φήσει τὸν
[2, 1268]	ἔσται τῶν καρπῶν ἐξ ὧν	ἕκαστος	γεωργήσει δύο οἰκίαις, ~καὶ τίνος
[2, 1261]	ἀλλὰ πάντες μέν, οὐχ ὡς	ἕκαστος	δ' αὐτῶν, ὁμοίως δὲ καὶ
[2, 1261]	οὐσίαν πάντες μέν, οὐχ ὡς	ἕκαστος	δ' αὐτῶν. Ὅτι μὲν τοίνυν
[2, 1272]	μὲν γὰρ Λακεδαίμονι κατὰ κεφαλὴν	ἕκαστος	εἰσφέρει τὸ τεταγμένον, εἰ δὲ
[2, 1262]	πάντες ὁμοίως ὀλιγωρήσουσιν. ~Ἔτι οὕτως	ἕκαστος	ἐμὸς λέγει τὸν εὖ πράττοντα
[2, 1261]	διττόν. Εἰ μὲν οὖν ὡς	ἕκαστος,	τάχ' ἂν εἴη μᾶλλον ὃ
[2, 1263]	δὲ γένοιτ' ἄν· ἰδίαν γὰρ	ἕκαστος	τὴν κτῆσιν ἔχων τὰ μὲν
[2, 1274]	καὶ τοῦτον δὴ τὸν τρόπον	ἕκαστος	τῶν δημαγωγῶν προήγαγεν αὔξων εἰς
[2, 1261]	πόλεις ἀναιρεῖ· καίτοι τό γε	ἑκάστου	ἀγαθὸν σῴζει ἕκαστον. Ἔστι δὲ
[2, 1261]	υἱοί, καὶ οὗτοι οὐχ ὡς	ἑκάστου,	ἀλλὰ τοῦ τυχόντος ὁ τυχὼν
[2, 1261]	περὶ τῆς οὐσίας καὶ περὶ	ἑκάστου	δὴ τῶν συμβαινόντων ὡσαύτως) νῦν
[2, 1263]	δ' ἐπιδώσουσιν ὡς πρὸς ἴδιον	ἑκάστου	προσεδρεύοντος· δι' ἀρετὴν δ' ἔσται
[2, 1266]	εἶτ' ἐκ τούτων ἴσον ἀφ'	ἑκάστου	τιμήματος ἀποδεῖξαί φησι δεῖν ἀριθμόν.
[2, 1265]	πρὸς οἰκονομίαν· δύο γὰρ οἰκόπεδα	ἑκάστῳ	ἔνειμε διελὼν χωρίς, χαλεπὸν δὲ
[2, 1261]	δὲ κοινῶν ἧττον, ἢ ὅσον	ἑκάστῳ	ἐπιβάλλει· πρὸς γὰρ τοῖς ἄλλοις
[2, 1261]	ὑπηρετοῦσι τῶν ἐλαττόνων. Γίνονται δ'	ἑκάστῳ	χίλιοι τῶν πολιτῶν υἱοί, καὶ
[2, 1266]	τῶν τιμῶν, τοὐναντίον δὲ περὶ	ἑκάτερον·	οἱ μὲν γὰρ πολλοὶ διὰ
[2, 1265]	σωφρόνως καὶ ἐλευθερίως (χωρὶς γὰρ	ἑκατέρῳ	τῷ μὲν τὸ τρυφᾶν ἀκολουθήσει,
[2, 1272]	τοῖς φιδιτίοις, τὴν δὲ τῶν	ἑκατὸν	καὶ τεττάρων ἀρχὴν τοῖς ἐφόροις
[2, 1273]	αἱρετὰς εἶναι, καὶ τὴν τῶν	ἑκατὸν	ταύτας αἱρεῖσθαι, τὴν μεγίστην ἀρχήν,
[2, 1272]	πολιτικὴ ἀλλὰ δυναστευτική. Πολλάκις γὰρ	ἐκβάλλουσι	συστάντες τινὲς τοὺς κόσμους ἢ
[2, 1272]	καὶ τὴν γερουσίαν ἀνάλογον τοῖς	ἐκεῖ	βασιλεῦσι καὶ γέρουσιν· καὶ βέλτιον
[2, 1261]	ἐν τῇ Πολιτείᾳ τῇ Πλάτωνος.	Ἐκεῖ	γὰρ ὁ Σωκράτης φησὶ δεῖν
[2, 1272]	τὴν πολιτείαν, ἐνταῦθ' οὐκ ἔστιν.	Ἐκεῖ	μὲν γάρ, διὰ τὸ τὴν
[2, 1272]	πεποίηκε φανερὰν τὴν ἀσθένειαν τῶν	ἐκεῖ	νόμων. Περὶ μὲν οὖν ταύτης
[2, 1271]	τῇ Σικελίᾳ τὸν βίον ἐτελεύτησεν	ἐκεῖ	περὶ Καμικόν. Ἔχει δ' ἀνάλογον
[2, 1269]	εἶναι δεῖ νομίζειν ἀνομοθέτητον. Ὅπερ	ἐκεῖ	συμβέβηκεν· ὅλην γὰρ τὴν πόλιν
[2, 1272]	γὰρ οἱ τυχόντες) ὃ δ'	ἐκεῖ	συμφέρει πρὸς τὴν πολιτείαν, ἐνταῦθ'
[2, 1272]	Κρῆτες, ᾗ καὶ δῆλον ὅτι	ἐκεῖθεν	ἐλήλυθεν. Ἔτι δὲ τῆς πολιτείας
[2, 1274]	δικαστήρια δημοτικόν. ~Ἔοικε δὲ Σόλων	ἐκεῖνα	μὲν ὑπάρχοντα πρότερον οὐ καταλῦσαι,
[2, 1263]	τὴν κτῆσιν πότερον κἂν ᾖ	ἐκεῖνα	χωρίς, καθ' ὃν νῦν τρόπον
[2, 1264]	τι σοφίζωνται τοιοῦτον οἷον Κρῆτες;	Ἐκεῖνοι	γὰρ τἆλλα ταὐτὰ τοῖς δούλοις
[2, 1274]	περὶ τῆς παιδοποιίας, οὓς καλοῦσιν	ἐκεῖνοι	νόμους θετικούς· καὶ τοῦτ' ἐστὶν
[2, 1264]	ταῖς ἄλλαις πόλεσι, καὶ παρ'	ἐκείνοις	ἔσται τὰ τοιαῦτα, τίς ὁ
[2, 1268]	ἀλλὰ τὰς εἴκοσι μνᾶς· ἀλλ'	ἐκεῖνος	ἤδη ἐπιορκεῖ, ὁ καταδικάσας, μὴ
[2, 1267]	τῶν ἴσων καὶ τῶν ὁμοίων.	Ἐκεῖνος	μὲν οὖν οὐδὲν διώρικεν, δεῖ
[2, 1267]	τὴν πολεμικὴν ἰσχύν, περὶ ἧς	ἐκεῖνος	οὐδὲν εἴρηκεν. Ὁμοίως δὲ καὶ
[2, 1274]	Διοκλέους τοῦ νικήσαντος Ὀλυμπίασιν, ὡς	ἐκεῖνος	τὴν πόλιν ἔλιπε διαμισήσας τὸν
[2, 1274]	καὶ τοῦτ' ἐστὶν ἰδίως ὑπ'	ἐκείνου	νενομοθετημένον, ὅπως ὁ ἀριθμὸς σῴζηται
[2, 1262]	τὰ δ' ἐκ τούτων εἰς	ἐκείνους,	πολλὴν ἔχει ταραχὴν τίνα ἔσται
[2, 1264]	πάντα πάντων, τί διοίσουσιν οὗτοι	ἐκείνων	τῶν φυλάκων; Ἢ τί πλεῖον
[2, 1270]	βουλομένοις· καίτοι ταὐτὸ συμβαίνειν ἀναγκαῖον	ἐκείνως	τε καὶ οὕτως. Ἔστι δὲ
[2, 1267]	Εὔβουλος Αὐτοφραδάτου μέλλοντος Ἀταρνέα πολιορκεῖν	ἐκέλευσεν	αὐτόν, σκεψάμενον ἐν πόσῳ χρόνῳ
[2, 1266]	δὲ τοῖς μὲν εὐπορωτέροις ἐπάναγκες	ἐκκλησιάζειν	εἶναι καὶ φέρειν ἄρχοντας ἤ
[2, 1272]	κόσμοι τὴν κατὰ πόλεμον ἔχουσιν·	ἐκκλησίας	δὲ μετέχουσι πάντες, κυρία δ'
[2, 1273]	πολιτείας τὰ μὲν εἰς δῆμον	ἐκκλίνει	μᾶλλον, τὰ δ' εἰς ὀλιγαρχίαν.
[2, 1267]	ἐθέλειν γὰρ ἔλαττον τούτου λαβὼν	ἐκλιπεῖν	ἤδη τὸν Ἀταρνέα· ταῦτα δ'
[2, 1273]	περὶ πολιτείας ἔνιοι μὲν οὐκ	ἐκοινώνησαν	πράξεων πολιτικῶν οὐδ' ὡντινωνοῦν, ἀλλὰ
[2, 1263]	Κρήτῃ τοῖς συσσιτίοις ὁ νομοθέτης	ἐκοίνωσε.	~Δεῖ δὲ μηδὲ τοῦτο αὐτὸ
[2, 1274]	ἐν Ἀρείῳ πάγῳ βουλὴν Ἐφιάλτης	ἐκόλουσε	καὶ Περικλῆς, τὰ δὲ δικαστήρια
[2, 1272]	πολιτείας συντεταγμένης τὸ τὸν δῆμον	ἑκουσίον	διαμένειν ἐν τῇ τάξει τῆς
[2, 1262]	καὶ φόνους ἀκουσίους τοὺς δὲ	ἑκουσίους,	καὶ μάχας καὶ λοιδορίας· ὧν
[2, 1271]	τῶν γ' ἀδικημάτων τῶν γ'	ἑκουσίων	τὰ πλεῖστα συμβαίνει σχεδὸν διὰ
[2, 1273]	αἰεί τι τοῦ δήμου μέρος,	ἐκπέμποντες	ἐπὶ τὰς πόλεις. Τούτῳ γὰρ
[2, 1273]	δ' οὔσης τῆς πολιτείας ἄριστα	ἐκφεύγουσι	τῷ πλουτεῖν αἰεί τι τοῦ
[2, 1274]	αἴτιος γενόμενος ἐφρονηματίσθη καὶ δημαγωγοὺς	ἔλαβε	φαύλους ἀντιπολιτευομένων τῶν ἐπιεικῶν) ἐπεὶ
[2, 1264]	ἔτεσιν, ἐν οἷς οὐκ ἂν	ἔλαθεν,	εἰ ταῦτα καλῶς εἶχεν· πάντα
[2, 1268]	ὁ μὲν πλέον ὁ δ'	ἔλασσον)	ἄλλος δὲ πέντε, ὁ δὲ
[2, 1271]	πολεμικῆς. Τούτου δὲ ἁμάρτημα οὐκ	ἔλαττον·	νομίζουσι μὲν γὰρ γίνεσθαι τἀγαθὰ
[2, 1267]	τούτου τὴν δαπάνην· ἐθέλειν γὰρ	ἔλαττον	τούτου λαβὼν ἐκλιπεῖν ἤδη τὸν
[2, 1261]	θεράποντες ἐνίοτε χεῖρον ὑπηρετοῦσι τῶν	ἐλαττόνων.	Γίνονται δ' ἑκάστῳ χίλιοι τῶν
[2, 1264]	ἀπορίας ἔχει καὶ τούτων οὐκ	ἐλάττους	ἑτέρας. Σχεδὸν δὲ παραπλησίως καὶ
[2, 1265]	παράζυγας μηδὲν ἔχειν, ἐάν τ'	ἐλάττους	ὦσι τὸ πλῆθος ἐάν τε
[2, 1263]	πολλά, ὀλίγα δὲ πονοῦντας, τοῖς	ἐλάττω	μὲν λαμβάνουσι, πλείω δὲ πονοῦσιν.
[2, 1266]	δὲ τοῦ πενταπλασίαν εἶναι τῆς	ἐλαχίστης	μηδενὶ τῶν πολιτῶν ἐξουσίαν εἶναι
[2, 1263]	ἐλευθέριος ὤν, οὔτε πράξει πρᾶξιν	ἐλευθέριον	οὐδεμίαν· ἐν τῇ γὰρ χρήσει
[2, 1263]	κτήσεις· οὔτε γὰρ ἔσται φανερὸς	ἐλευθέριος	ὤν, οὔτε πράξει πρᾶξιν ἐλευθέριον
[2, 1263]	ἀλλοτρίας οὔσης ἀπέχεσθαι διὰ σωφροσύνην)	ἐλευθεριότητος	δὲ τὸ περὶ τὰς κτήσεις·
[2, 1263]	χρήσει τῶν κτημάτων τὸ τῆς	ἐλευθεριότητος	ἔργον ἐστίν. Εὐπρόσωπος μὲν οὖν
[2, 1265]	οὐκ ἔστιν, σωφρόνως δὲ καὶ	ἐλευθερίως	ἔστιν, ὥστε καὶ τὰς ἕξεις
[2, 1265]	βελτίων ὅρος τὸ σωφρόνως καὶ	ἐλευθερίως	(χωρὶς γὰρ ἑκατέρῳ τῷ μὲν
[2, 1261]	πρότερον· ἐπεὶ καὶ ἐν τοῖς	ἐλευθέροις	καὶ ἴσοις ἀνάγκη τοῦτ' εἶναι·
[2, 1270]	ἔχοντα μὴ καλῶς ἔοικεν, ὥσπερ	ἐλέχθη	καὶ πρότερον, οὐ μόνον ἀπρέπειάν
[2, 1272]	ᾗ καὶ δῆλον ὅτι ἐκεῖθεν	ἐλήλυθεν.	Ἔτι δὲ τῆς πολιτείας ἡ
[2, 1271]	δ' οἱ πρὸς τὴν ἀποικίαν	ἐλθόντες	τὴν τάξιν τῶν νόμων ὑπάρχουσαν
[2, 1265]	εἶναι τοῖς πολεμίοις, μὴ μόνον	ἐλθοῦσιν	εἰς τὴν χώραν ἀλλὰ καὶ
[2, 1267]	τοῦ πλείονος, ἕως εἰς ἄπειρον	ἔλθωσιν.	Ἄπειρος γὰρ ἡ τῆς ἐπιθυμίας
[2, 1274]	Ὀλυμπίασιν, ὡς ἐκεῖνος τὴν πόλιν	ἔλιπε	διαμισήσας τὸν ἔρωτα τὸν τῆς
[2, 1261]	ὥσπερ ἂν εἰ σταθμὸς πλεῖον	ἑλκύσειε.	Ἐξ ὧν δὲ δεῖ ἓν
[2, 1265]	βέλτιον ἂν ἔχειν, λεκτέον ὕστερον.	Ἐλλέλειπται	δ' ἐν τοῖς νόμοις τούτοις
[2, 1268]	βαρβαρικούς. Ἐσιδηροφοροῦντό τε γὰρ οἱ	Ἕλληνες,	καὶ τὰς γυναῖκας ἐωνοῦντο παρ'
[2, 1271]	καὶ πρὸς τὴν ἀρχὴν τὴν	Ἑλληνικὴν	πεφυκέναι καὶ κεῖσθαι καλῶς· πάσῃ
[2, 1271]	ἐπίκειται τῇ θαλάττῃ, σχεδὸν τῶν	Ἑλλήνων	ἱδρυμένων περὶ τὴν θάλατταν πάντων·
[2, 1269]	δ' ἐπὶ τῆς τῶν Θηβαίων	ἐμβολῆς·	χρήσιμοι μὲν γὰρ οὐδὲν ἦσαν,
[2, 1262]	τοιαύτην, καὶ ἥκιστα λέγειν τὸν	ἐμὸν	ἢ υἱὸν πατέρα ἢ πατέρα
[2, 1261]	ἐὰν πάντες ἅμα λέγωσι τὸ	ἐμὸν	καὶ τὸ μὴ ἐμόν· τοῦτο
[2, 1262]	Καίτοι πότερον οὕτω κρεῖττον τὸ	ἐμὸν	λέγειν ἕκαστον, τὸ αὐτὸ ἐμὸν
[2, 1262]	νῦν ἐν ταῖς πόλεσι τὸ	ἐμὸν	λέγουσιν; Ὁ μὲν γὰρ υἱὸν
[2, 1262]	ἐμὸν λέγειν ἕκαστον, τὸ αὐτὸ	ἐμὸν	προσαγορεύοντα δισχιλίων καὶ μυρίων, ἢ
[2, 1261]	τὸ ἐμὸν καὶ τὸ μὴ	ἐμόν·	τοῦτο γὰρ οἴεται ὁ Σωκράτης
[2, 1262]	τυγχάνει τὸν ἀριθμὸν ὤν, οἷον	ἐμὸς	ἢ τοῦ δεῖνος, τοῦτον τὸν
[2, 1262]	ὁμοίως ὀλιγωρήσουσιν. ~Ἔτι οὕτως ἕκαστος	ἐμὸς	λέγει τὸν εὖ πράττοντα τῶν
[2, 1268]	καὶ κινήσεις, ἂν τύχῃ, πολιτείας.	Ἐμπίπτει	δ' εἰς ἄλλο πρόβλημα καὶ
[2, 1270]	τοῦ δήμου παντός, ὥστε πολλάκις	ἐμπίπτουσιν	ἄνθρωποι σφόδρα πένητες εἰς τὸ
[2, 1265]	πολίταις, ἡ δὲ πενία στάσιν	ἐμποιεῖ	καὶ κακουργίαν. Φείδων μὲν οὖν
[2, 1268]	ἄλλοις νενομοθετημένον (ἔστι δὲ καὶ	ἐν	Ἀθήναις οὗτος ὁ νόμος νῦν
[2, 1274]	δημοκρατίαν μετέστησαν· καὶ τὴν μὲν	ἐν	Ἀρείῳ πάγῳ βουλὴν Ἐφιάλτης ἐκόλουσε
[2, 1273]	πολιτείαν· εἶναι γὰρ τὴν μὲν	ἐν	Ἀρείῳ πάγῳ βουλὴν ὀλιγαρχικόν, τὸ
[2, 1267]	τιμῶν, ἐὰν ἴσαι· ὅθεν καὶ	Ἐν	δὲ ἰῇ τιμῇ ἠμὲν κακὸς
[2, 1272]	πολιτείας, καθάπερ εἴρηται καὶ πρότερον,	ἐν	δὲ Κρήτῃ κοινοτέρως· ἀπὸ πάντων
[2, 1262]	ἀμφοτέρους ἐφθάρθαι ἢ τὸν ἕνα,	ἐν	δὲ τῇ πόλει τὴν φιλίαν
[2, 1270]	μὲν γὰρ ἀνειμένη λίαν ἐστίν,	ἐν	δὲ τοῖς ἄλλοις μᾶλλον ὑπερβάλλει
[2, 1268]	γὰρ ἀλλήλοις περὶ τῆς κρίσεως)	ἐν	δὲ τοῖς δικαστηρίοις οὐκ ἔστιν,
[2, 1266]	ἄλλον βίον τὸν καθ' ἡμέραν)	~Ἐν	δὲ τοῖς νόμοις εἴρηται τούτοις
[2, 1265]	ἀνίσους εἶχον πάντες κατὰ μέγεθος·	ἐν	δὲ τοῖς νόμοις τούτοις τοὐναντίον
[2, 1263]	καὶ νῦν τὸν τρόπον τοῦτον	ἐν	ἐνίαις πόλεσιν οὕτως ὑπογεγραμμένον, ὡς
[2, 1267]	τὰ κοινὰ ἐργαζομένους, δεῖ ῖκαθάπερ	ἐν	Ἐπιδάμνῳ τε καὶ ὡς Διόφαντός
[2, 1269]	μὲν γὰρ οὐδὲν ἦσαν, ὥσπερ	ἐν	ἑτέραις πόλεσιν, θόρυβον δὲ παρεῖχον
[2, 1268]	οὗτος ὁ νόμος νῦν καὶ	ἐν	ἑτέραις τῶν πόλεων) τοὺς δ'
[2, 1274]	περὶ νομοθεσίαν, γυμνασθῆναι δ' αὐτὸν	ἐν	Κρήτῃ, Λοκρὸν ὄντα καὶ ἐπιδημοῦντα,
[2, 1271]	μᾶλλον εἶναι τὴν σύνοδον, καθάπερ	ἐν	Κρήτῃ· παρὰ δὲ τοῖς Λάκωσιν
[2, 1269]	νομίμων εὐήθη πάμπαν ἐστίν, ~οἷον	ἐν	Κύμῃ περὶ τὰ φονικὰ νόμος
[2, 1272]	εἴπειε λόγους καὶ περὶ τῶν	ἐν	Λακεδαίμονι γινομένων· τὸ γὰρ ἀνυπεύθυνον
[2, 1263]	ὥσπερ τὰ περὶ τὰς κτήσεις	ἐν	Λακεδαίμονι καὶ Κρήτῃ τοῖς συσσιτίοις
[2, 1263]	δὲ χρῆται κοινοῖς, οἷον καὶ	ἐν	Λακεδαίμονι τοῖς τε δούλοις χρῶνται
[2, 1273]	μὴ ἄλλας ὑπ' ἄλλων, καθάπερ	ἐν	Λακεδαίμονἰ. Παρεκβαίνει δὲ τῆς ἀριστοκρατίας
[2, 1266]	πωλεῖν οἱ νόμοι κωλύουσιν, ὥσπερ	ἐν	Λοκροῖς νόμος ἐστὶ μὴ πωλεῖν
[2, 1272]	τοῖς Κρησὶν ἢ τοῖς Λάκωσιν.	Ἐν	μὲν γὰρ Λακεδαίμονι κατὰ κεφαλὴν
[2, 1268]	τὸν δικαστὴν διαιτητήν. Τοῦτο δὲ	ἐν	μὲν τῇ διαίτῃ καὶ πλείοσιν
[2, 1261]	μετέχειν, τοῦτό γε μιμεῖται τὸ	ἐν	μέρει τοὺς ἴσους εἴκειν τό
[2, 1264]	ὁ τρόπος ἔσται τῆς κοινωνίας;	Ἐν	μιᾷ γὰρ πόλει δύο πόλεις
[2, 1272]	τοῖς ἐφόροις, ~πόρρω γ' ἀποικοῦσιν	ἐν	νήσῳ τῶν διαφθερούντων. Ἣν δὲ
[2, 1261]	ἀεὶ βέλτιον ἄρχειν, εἰ δυνατόν,	ἐν	οἷς δὲ μὴ δυνατὸν διὰ
[2, 1264]	χρόνῳ καὶ τοῖς πολλοῖς ἔτεσιν,	ἐν	οἷς οὐκ ἂν ἔλαθεν, εἰ
[2, 1269]	καὶ τὸ τῶν γυναικῶν, ὥστ'	ἐν	ὅσαις πολιτείαις φαύλως ἔχει τὸ
[2, 1269]	καὶ κινητέοι, πότερον πάντες καὶ	ἐν	πάσῃ πολιτείᾳ, ἢ οὔ; Καὶ
[2, 1263]	οἱ πλεῖστοι διαφέρονται ἐκ τῶν	ἐν	ποσὶ καὶ ἐκ μικρῶν προσκρούοντες
[2, 1267]	Ἀταρνέα πολιορκεῖν ἐκέλευσεν αὐτόν, σκεψάμενον	ἐν	πόσῳ χρόνῳ λήψεται τὸ χωρίον,
[2, 1264]	ὅπλων κτῆσιν. Εἰ δέ, καθάπερ	ἐν	ταῖς ἄλλαις πόλεσι, καὶ παρ'
[2, 1268]	τεχνιτῶνν, καὶ δύνανται διαγίγνεσθαι καθάπερ	ἐν	ταῖς ἄλλαις πόλεσιν ἀπὸ τῆς
[2, 1263]	ἂν παρέχοι δυσκολίας. Καὶ γὰρ	ἐν	ταῖς ἀπολαύσεσι καὶ ἐν τοῖς
[2, 1273]	τοῖς εἰσφερομένοις ἀντειπεῖν ἔξεστιν, ὅπερ	ἐν	ταῖς ἑτέραις πολιτείαις οὐκ ἔστιν.
[2, 1263]	οὐκ ὂν ἀδύνατον, καὶ μάλιστα	ἐν	ταῖς καλῶς οἰκουμέναις τὰ μὲν
[2, 1261]	ἑτέρου φροντίζοντος ὀλιγωροῦσι μᾶλλον, ὥσπερ	ἐν	ταῖς οἰκετικαῖς διακονίαις οἱ πολλοὶ
[2, 1265]	ἀτεκνίαν. Τὸ δ' ἀφεῖσθαι, καθάπερ	ἐν	ταῖς πλείσταις πόλεσι, πενίας ἀναγκαῖον
[2, 1262]	μυρίων, ἢ μᾶλλον ὡς νῦν	ἐν	ταῖς πόλεσι τὸ ἐμὸν λέγουσιν;
[2, 1261]	τὸ λεχθὲν ὡς μέγιστον ἀγαθὸν	ἐν	ταῖς πόλεσιν ὅτι τὰς πόλεις
[2, 1263]	κατηγορῇ τις τῶν νῦν ὑπαρχόντων	ἐν	ταῖς πολιτείαις κακῶν ὡς γινομένων
[2, 1265]	καὶ περὶ συσσιτίων ὡσαύτως· πλὴν	ἐν	ταύτῃ φησὶ δεῖν εἶναι συσσίτια
[2, 1263]	οὔτε πράξει πρᾶξιν ἐλευθέριον οὐδεμίαν·	ἐν	τῇ γὰρ χρήσει τῶν κτημάτων
[2, 1272]	τὴν αὐτὴν ἔχουσι δύναμιν τοῖς	ἐν	τῇ Κρήτῃ καλουμένοις κόσμοις, πλὴν
[2, 1261]	βέλτιον ἔχειν, ἢ κατὰ τὸν	ἐν	τῇ Πολιτείᾳ γεγραμμένον νόμον; Ἔχει
[2, 1264]	ἐπισκέψασθαι μικρὰ βέλτιον. Καὶ γὰρ	ἐν	τῇ Πολιτείᾳ περὶ ὀλίγων πάμπαν
[2, 1261]	κοινωνεῖν τοὺς πολίτας ἀλλήλοις, ὥσπερ	ἐν	τῇ Πολιτείᾳ τῇ Πλάτωνος. Ἐκεῖ
[2, 1262]	τούτων, διαφροντίζειν ἥκιστα ἀναγκαῖον ὂν	ἐν	τῇ πολιτείᾳ τῇ τοιαύτῃ ἢ
[2, 1272]	τὸ τὸν δῆμον ἑκουσίον διαμένειν	ἐν	τῇ τάξει τῆς πολιτείας, καὶ
[2, 1269]	ἀκολασίαν καὶ τρυφερῶς. Ὥστ' ἀναγκαῖον	ἐν	τῇ τοιαύτῃ πολιτείᾳ τιμᾶσθαι τὸν
[2, 1263]	καὶ κυσίν, κἂν δεηθῶσιν ἐφοδίων	ἐν	τοῖς ἀγροῖς κατὰ τὴν χώραν.
[2, 1270]	καὶ πρότερον, καὶ νῦν δὲ	ἐν	τοῖς Ἀνδρίοις· διαφθαρέντες γὰρ ἀργυρίῳ
[2, 1268]	γερόντων αἱρετῶν. ~Τὰς δὲ κρίσεις	ἐν	τοῖς δικαστηρίοις οὐ διὰ ψηφοφορίας
[2, 1261]	Ἠθικοῖς εἴρηται πρότερον· ἐπεὶ καὶ	ἐν	τοῖς ἐλευθέροις καὶ ἴσοις ἀνάγκη
[2, 1263]	γὰρ ἐν ταῖς ἀπολαύσεσι καὶ	ἐν	τοῖς ἔργοις μὴ γινομένων ἴσων
[2, 1262]	φησι τῆς φιλίας ἔργον, καθάπερ	ἐν	τοῖς ἐρωτικοῖς λόγοις ἴσμεν λέγοντα
[2, 1261]	ἀντιπεπονθὸς σῴζει τὰς πόλεις, ὥσπερ	ἐν	τοῖς Ἠθικοῖς εἴρηται πρότερον· ἐπεὶ
[2, 1261]	ἄρτια, διὰ τὸ διττὸν καὶ	ἐν	τοῖς λόγοις ἐριστικοὺς ποιεῖ συλλογισμούς·
[2, 1274]	ἀπὸ συμπτώματος (τῆς ναυαρχίας γὰρ	ἐν	τοῖς Μηδικοῖς ὁ δῆμος αἴτιος
[2, 1271]	ἄν τις, ~ὅπερ καὶ Πλάτων	ἐν	τοῖς Νόμοις ἐπιτετίμηκεν· πρὸς γὰρ
[2, 1274]	τοὺς νόμους ἔθηκεν· ἴδιον δ'	ἐν	τοῖς νόμοις οὐδὲν ἔστιν ὅ
[2, 1265]	ἔχειν, λεκτέον ὕστερον. Ἐλλέλειπται δ'	ἐν	τοῖς νόμοις τούτοις καὶ τὰ
[2, 1266]	οὖν περὶ τὴν πολιτείαν τὴν	ἐν	τοῖς Νόμοις τοῦτον ἔχει τὸν
[2, 1274]	τοὺς νήφοντας συμποσιαρχεῖν, καὶ τὴν	ἐν	τοῖς πολεμικοῖς ἄσκησιν ὅπως ἀμφιδέξιοι
[2, 1271]	τὴν τάξιν τῶν νόμων ὑπάρχουσαν	ἐν	τοῖς τότε κατοικοῦσιν. Διὸ καὶ
[2, 1269]	γηγενῶν, ὥστε ἄτοπον τὸ μένειν	ἐν	τοῖς τούτων δόγμασιν. Πρὸς δὲ
[2, 1273]	τῶν πολεμικῶν καὶ τῶν ναυτικῶν·	ἐν	τούτοις γὰρ ἀμφοτέροις διὰ πάντων
[2, 1271]	χρήματα τοῖς Σπαρτιάταις. Οὔτε γὰρ	ἐν	τῷ κοινῷ τῆς πόλεως ἔστιν
[2, 1268]	τιμῆς, καὶ τοῖς παισὶ τῶν	ἐν	τῷ πολέμῳ τελευτώντων ἐκ δημοσίου
[2, 1267]	εὐτελοῦς μὲν ἀλεεινῆς δέ, οὐκ	ἐν	τῷ χειμῶνι μόνον ἀλλὰ καὶ
[2, 1262]	τέκνα τοῖς γονεῦσιν, ὥσπερ ἡ	ἐν	Φαρσάλῳ κληθεῖσα Δικαία ἵππος. Ἔτι
[2, 1268]	δεῖν, ἀλλὰ φέρειν ἕκαστον πινάκιον,	ἐν	ᾧ γράφειν, εἰ καταδικάζοι ἁπλῶς,
[2, 1273]	ὅπερ εὐδοκιμεῖ παρὰ τοῖς Καρχηδονίοις·	ἓν	γὰρ ὑφ' ἑνὸς ἔργον ἄριστ'
[2, 1261]	ἑλκύσειε. Ἐξ ὧν δὲ δεῖ	ἓν	γενέσθαι εἴδει διαφέρειν (διοίσει δὲ
[2, 1267]	γὰρ ἓν μὲν μέρος τεχνίτας,	ἓν	δὲ γεωργούς, τρίτον δὲ τὸ
[2, 1267]	δὲ μέρη διῃρημένην· ἐποίει γὰρ	ἓν	μὲν μέρος τεχνίτας, ἓν δὲ
[2, 1263]	δὴ οὐ συμβαίνει τοῖς λίαν	ἓν	ποιοῦσι τὴν πόλιν, καὶ πρὸς
[2, 1267]	θάνατον. Ἐνομοθέτει δὲ καὶ δικαστήριον	ἓν	τὸ κύριον, εἰς ὃ πάσας
[2, 1261]	τὸ αὐταρκέστερον, καὶ τὸ ἧττον	ἓν	τοῦ μᾶλλον αἱρετώτερον. Ἀλλὰ μὴν
[2, 1262]	ἀνάγκη ἀμφοτέρους ἐφθάρθαι ἢ τὸν	ἕνα,	ἐν δὲ τῇ πόλει τὴν
[2, 1262]	γενέσθαι ἐκ δύο ὄντων ἀμφοτέρους	ἕνα.	Ἐνταῦθα μὲν οὖν ἀνάγκη ἀμφοτέρους
[2, 1261]	πόλεως φαίημεν ἄν, καὶ τὸν	ἕνα	τῆς οἰκίας· ὥστ' εἰ καὶ
[2, 1261]	μὲν τινῶν δ' οὒ βέλτιον;	Ἐνδέχεται	γὰρ καὶ τέκνων καὶ γυναικῶν
[2, 1268]	συγχωρεῖν, εἴπερ μὴ συμφέρει κινεῖν,	ἐνδέχεται	δ' εἰσηγεῖσθαί τινας νόμων λύσιν
[2, 1268]	μὲν τῇ διαίτῃ καὶ πλείοσιν	ἐνδέχεται	(κοινολογοῦνται γὰρ ἀλλήλοις περὶ τῆς
[2, 1261]	μιᾶς πόλεως) ~Ἀλλὰ πότερον ὅσων	ἐνδέχεται	κοινωνῆσαι, πάντων βέλτιον κοινωνεῖν τὴν
[2, 1262]	καὶ γενομένων τῶν μὲν γνωριζομένων	ἐνδέχεται	τὰς νομιζομένας γίνεσθαι λύσεις, τῶν
[2, 1264]	τὸ ἄρτιον· τοῦτο μὲν γὰρ	ἐνδέχεται	τῷ ὅλῳ ὑπάρχειν, τῶν δὲ
[2, 1265]	οἰκονομίαν· δύο γὰρ οἰκόπεδα ἑκάστῳ	ἔνειμε	διελὼν χωρίς, χαλεπὸν δὲ οἰκίας
[2, 1268]	γεωργήσει δύο οἰκίαις, ~καὶ τίνος	ἕνεκεν	οὐκ εὐθὺς ἀπὸ τῆς γῆς
[2, 1267]	βουλόμενος) πρῶτος τῶν μὴ πολιτευομένων	ἐνεχείρησέ	τι περὶ πολιτείας εἰπεῖν τῆς
[2, 1272]	πρὸς τοὺς ἄλλους, μάλιστα δ'	ἔνια	παραπλησίως τοῖς Λάκωσιν. Αὗται γὰρ
[2, 1263]	τὸ κοινὸν φέροντας ἀναλίσκειν νὅπερ	ἔνια	ποιεῖ τῶν ἐθνῶνν, ἢ τοὐναντίον
[2, 1263]	νῦν τὸν τρόπον τοῦτον ἐν	ἐνίαις	πόλεσιν οὕτως ὑπογεγραμμένον, ὡς οὐκ
[2, 1269]	νόμους φαῦλον, φανερὸν ὡς ἐατέον	ἐνίας	ἁμαρτίας καὶ τῶν νομοθετῶν καὶ
[2, 1261]	πάντας ἄρχειν, ἀλλ' ἢ κατ'	ἐνιαυτὸν	ἢ κατά τινα ἄλλην τάξιν
[2, 1273]	ἀξιόλογον, εἴρηται σχεδὸν περὶ πάντων,	ἔνιοι	δὲ νομοθέται γεγόνασιν, οἱ μὲν
[2, 1273]	τῆς Λακεδαιμονίων εἴρηται, Σόλωνα δ'	ἔνιοι	μὲν οἴονται νομοθέτην γενέσθαι σπουδαῖον·
[2, 1273]	δὲ ἀποφηναμένων τι περὶ πολιτείας	ἔνιοι	μὲν οὐκ ἐκοινώνησαν πράξεων πολιτικῶν
[2, 1265]	ἢ κἂν ἄλλην τινὰ ἀριστοκρατικωτέραν.	Ἔνιοι	μὲν οὖν λέγουσιν ὡς δεῖ
[2, 1264]	φρονημάτων πλήρεις, ἢ τὰς παρ'	ἐνίοις	εἱλωτείας τε καὶ πενεστείας καὶ
[2, 1267]	διὰ φιλοτιμίαν οὕτως ὥστε δοκεῖν	ἐνίοις	ζῆν περιεργότερον τριχῶν τε πλήθει
[2, 1261]	οἰκετικαῖς διακονίαις οἱ πολλοὶ θεράποντες	ἐνίοτε	χεῖρον ὑπηρετοῦσι τῶν ἐλαττόνων. Γίνονται
[2, 1266]	τιμημάτων καὶ βελτίους διὰ τὸ	ἐνίους	μὴ αἱρεῖσθαι τῶν δημοτικῶν διὰ
[2, 1271]	δεῖ φέρειν, καὶ σφόδρα πενήτων	ἐνίων	ὄντων καὶ τοῦτο τὸ ἀνάλωμα
[2, 1271]	συμπρεσβευτὰς τοὺς ἐχθρούς, καὶ σωτηρίαν	ἐνόμιζον	τῇ πόλει εἶναι τὸ στασιάζειν
[2, 1267]	τὸν ἀριθμόν, ὕβριν βλάβην θάνατον.	Ἐνομοθέτει	δὲ καὶ δικαστήριον ἓν τὸ
[2, 1266]	φαίνονται διεγνωκότες, οἷον καὶ Σόλων	ἐνομοθέτησεν,	καὶ παρ' ἄλλοις ἔστι νόμος
[2, 1273]	τοῖς Καρχηδονίοις· ἓν γὰρ ὑφ'	ἑνὸς	ἔργον ἄριστ' ἀποτελεῖται. Δεῖ δ'
[2, 1261]	ἄμεινον. Οἰκία μὲν γὰρ αὐταρκέστερον	ἑνός,	πόλις δ' οἰκίας, καὶ βούλεταί
[2, 1261]	τρόπον φανερὸν ὅτι τὸ λίαν	ἑνοῦν	ζητεῖν τὴν πόλιν οὐκ ἔστιν
[2, 1269]	τὸν φόνον τῶν αὑτοῦ συγγενῶν,	ἔνοχον	εἶναι τῷ φόνῳ τὸν φεύγοντα.
[2, 1272]	ἐκεῖ συμφέρει πρὸς τὴν πολιτείαν,	ἐνταῦθ'	οὐκ ἔστιν. Ἐκεῖ μὲν γάρ,
[2, 1272]	ἀρχῆς βούλεται μένειν τὴν πολιτείαν·	ἐνταῦθα	δ' οὐκ ἐξ ἁπάντων αἱροῦνται
[2, 1262]	ἐκ δύο ὄντων ἀμφοτέρους ἕνα.	Ἐνταῦθα	μὲν οὖν ἀνάγκη ἀμφοτέρους ἐφθάρθαι
[2, 1264]	γραφέντας, διὸ καὶ περὶ τῆς	ἐνταῦθα	πολιτείας ἐπισκέψασθαι μικρὰ βέλτιον. Καὶ
[2, 1273]	τε βασιλείαν καὶ τὴν στρατηγίαν.	Ἔντιμον	γὰρ ὁ νόμος οὗτος ποιεῖ
[2, 1266]	τὴν αἵρεσιν τῶν ἀρχόντων τὸ	ἐξ	αἱρετῶν αἱρετοὺς ἐπικίνδυνον. Εἰ γάρ
[2, 1266]	ἀρχόντων καταστάσεως· τὸ μὲν γὰρ	ἐξ	αἱρετῶν κληρωτοὺς κοινὸν ἀμφοῖν, τὸ
[2, 1263]	ἂν διενέγκαι. Ἕξει γὰρ τὸ	ἐξ	ἀμφοτέρων ἀγαθόν· λέγω δὲ τὸ
[2, 1263]	ἀμφοτέρων ἀγαθόν· λέγω δὲ τὸ	ἐξ	ἀμφοτέρων τὸ ἐκ τοῦ κοινὰς
[2, 1272]	τὴν πολιτείαν· ἐνταῦθα δ' οὐκ	ἐξ	ἁπάντων αἱροῦνται τοὺς κόσμους ἀλλ'
[2, 1270]	διὰ τὴν ἐφορείαν (καθίσταται γὰρ	ἐξ	ἁπάντων) Ἀλλ' αἱρετὴν ἔδει τὴν
[2, 1270]	ἔδει τὴν ἀρχὴν εἶναι ταύτην	ἐξ	ἁπάντων μέν, μὴ τὸν τρόπον
[2, 1265]	ὡς δεῖ τὴν ἀρίστην πολιτείαν	ἐξ	ἁπασῶν εἶναι τῶν πολιτειῶν μεμειγμένην,
[2, 1270]	συνεπιβλάπτεσθαι τὴν πολιτείαν· δημοκρατία γὰρ	ἐξ	ἀριστοκρατίας συνέβαινεν. Συνέχει μὲν οὖν
[2, 1273]	παρέκβασιν εἶναι τῆς ἀριστοκρατίας ταύτην.	Ἐξ	ἀρχῆς γὰρ τοῦθ' ὁρᾶν ἐστι
[2, 1269]	δὲ παρεῖχον πλείω τῶν πολεμίων.	Ἐξ	ἀρχῆς μὲν οὖν ἔοικε συμβεβηκέναι
[2, 1261]	ἐστὶν ἡ πόλις, ἀλλὰ καὶ	ἐξ	εἴδει διαφερόντων. Οὐ γὰρ γίνεται
[2, 1265]	ἀρχομένων. Φησὶ γὰρ δεῖν, ὥσπερ	ἐξ	ἑτέρου τὸ στημόνιον ἐρίου γίνεται
[2, 1265]	τινος ἄλλης ἀπεράντου τὸ πλῆθος,	ἐξ	ἧς ἀργοὶ πεντακισχίλιοι θρέψονται, καὶ
[2, 1266]	μίαν, ἀλλὰ ταύτην εἶναι τοιαύτην	ἐξ	ἧς ἔσονται προαιρετικοὶ τοῦ πλεονεκτεῖν
[2, 1261]	μὲν ἐκ πόλεως ἄνθρωπος δ'	ἐξ	οἰκίας ἔσται· μᾶλλον γὰρ μίαν
[2, 1265]	(εἶναι γὰρ αὐτὴν οἱ μὲν	ἐξ	ὀλιγαρχίας καὶ μοναρχίας καὶ δημοκρατίας
[2, 1261]	διαφερόντων. Οὐ γὰρ γίνεται πόλις	ἐξ	ὁμοίων. Ἕτερον γὰρ συμμαχία καὶ
[2, 1261]	ἂν εἰ σταθμὸς πλεῖον ἑλκύσειε.	Ἐξ	ὧν δὲ δεῖ ἓν γενέσθαι
[2, 1268]	πλῆθος ἄπορον ἔσται τῶν καρπῶν	ἐξ	ὧν ἕκαστος γεωργήσει δύο οἰκίαις,
[2, 1267]	Ἔτι τὰ πολλὰ βούλεται κατασκευάζειν	ἐξ	ὧν τὰ πρὸς αὑτοὺς πολιτεύσονται
[2, 1263]	ὀρθῶν, οὐ μικρὸν ἂν διενέγκαι.	Ἕξει	γὰρ τὸ ἐξ ἀμφοτέρων ἀγαθόν·
[2, 1265]	ἐπιπόνως) ἐπεὶ μόναι γ' εἰσὶν	ἕξεις	αἱρεταὶ περὶ τὴν τῆς οὐσίας
[2, 1265]	ἐλευθερίως ἔστιν, ὥστε καὶ τὰς	ἕξεις	ἀναγκαῖον περὶ αὐτὴν εἶναι ταύτας.
[2, 1273]	χρόνον τῶν ἄλλων νκαὶ γὰρ	ἐξεληλυθότες	ἄρχουσι καὶ μέλλοντεσσ ὀλιγαρχικόν, τὸ
[2, 1271]	οὖσιν ἱκανῶς ἀγαθοῖς ἀνδράσιν· διόπερ	ἐξέπεμπον	συμπρεσβευτὰς τοὺς ἐχθρούς, καὶ σωτηρίαν
[2, 1272]	συναρχόντων αὐτῶν ἢ τῶν ἰδιωτῶν·	ἔξεστι	δὲ καὶ μεταξὺ τοῖς κόσμοις
[2, 1270]	καὶ μετρίαν τετάχθαι. Νῦν δ'	ἔξεστι	δοῦναί τε τὴν ἐπίκληρον ὅτῳ
[2, 1273]	τῷ βουλομένῳ τοῖς εἰσφερομένοις ἀντειπεῖν	ἔξεστιν,	ὅπερ ἐν ταῖς ἑτέραις πολιτείαις
[2, 1271]	εἶναι τὴν πλείστην γῆν οὐκ	ἐξετάζουσιν	ἀλλήλων τὰς εἰσφοράς. Ἀποβέβηκέ τε
[2, 1269]	μισοῦσιν. Δῆλον οὖν ὡς οὐκ	ἐξευρίσκουσι	τὸν βέλτιστον τρόπον οἷς τοῦτο
[2, 1269]	ὤν, ἐπὶ δὲ τῶν γυναικῶν	ἐξημέληκεν·	ζῶσι γὰρ ἀκολάστως πρὸς ἅπασαν
[2, 1268]	κοινήν, ἀφ' ἧς οἱ προπολεμοῦντες	ἕξουσι	τὴν τροφήν, εἰ μὲν αὐτοὶ
[2, 1270]	ποιήσας, διδόναι δὲ καὶ καταλείπειν	ἐξουσίαν	ἔδωκε τοῖς βουλομένοις· καίτοι ταὐτὸ
[2, 1266]	τῆς ἐλαχίστης μηδενὶ τῶν πολιτῶν	ἐξουσίαν	εἶναι κτήσασθαι, καθάπερ εἴρηται καὶ
[2, 1261]	ἴσους εἴκειν τό ἀνομοίους εἶναι	ἔξω	ἀρχῆς· οἱ μὲν γὰρ ἄρχουσιν
[2, 1270]	εὐλόγως ἡ τῶν γυναικῶν ἄνεσις.	~Ἔξω	γὰρ τῆς οἰκείας διὰ τὰς
[2, 1265]	πάλιν πρὸς τὴν ἑτέραν πολιτείαν.	Ἔξω	γὰρ τῆς τῶν γυναικῶν κοινωνίας
[2, 1269]	τῶν στρατιωτικῶν καὶ πολεμικῶν γενῶν,	ἔξω	Κελτῶν ἢ κἂν εἴ τινες
[2, 1265]	ἐστίν, ἀλλὰ καὶ πρὸς τοὺς	ἔξω	τόπους) εἰ δέ τις μὴ
[2, 1267]	ὑπάρχειν, ἀλλὰ καὶ πρὸς τοὺς	ἔξωθεν	κινδύνους· διόπερ οὔτε τοσοῦτον δεῖ
[2, 1267]	πρὸς τοὺς γειτνιῶντας καὶ τοὺς	ἔξωθεν	πάντας. Ἀναγκαῖον ἄρα τὴν πολιτείαν
[2, 1264]	φύλαξιν, τὰ δ' ἄλλα τοῖς	ἔξωθεν	πεπλήρωκε τὸν λόγον καὶ περὶ
[2, 1272]	εἵλωτες ἀφίστανται πολλάκις. Οὔτε γὰρ	ἐξωτερικῆς	ἀρχῆς κοινωνοῦσιν οἱ Κρῆτες, νεωστί
[2, 1269]	τὴν πρὸς τοὺς ἄρρενας συνουσίαν.	Ἔοικε	γὰρ ὁ μυθολογήσας πρῶτος οὐκ
[2, 1269]	Ἀχαιοῖς καὶ Περραιβοῖς καὶ Μάγνησιν.	Ἔοικε	δὲ καὶ εἰ μηδὲν ἕτερον,
[2, 1262]	ἀδελφοὶ ἀλλήλων, μηδὲν οἴεσθαι διαφέρειν.	Ἔοικε	δὲ μᾶλλον τοῖς γεωργοῖς εἶναι
[2, 1274]	ἀριστοκρατικόν, τὰ δὲ δικαστήρια δημοτικόν.	~Ἔοικε	δὲ Σόλων ἐκεῖνα μὲν ὑπάρχοντα
[2, 1271]	πλεῖον ἧττον γλαφυρῶς. Καὶ γὰρ	ἔοικε	καὶ λέγεταί γε τὰ πλεῖστα
[2, 1269]	πολεμίων. Ἐξ ἀρχῆς μὲν οὖν	ἔοικε	συμβεβηκέναι τοῖς Λάκωσιν εὐλόγως ἡ
[2, 1274]	τῶν ἐπιεικῶν) ἐπεὶ Σόλων γε	ἔοικε	τὴν ἀναγκαιοτάτην ἀποδιδόναι τῷ δήμῳ
[2, 1270]	τὰς γυναῖκας ἔχοντα μὴ καλῶς	ἔοικεν,	ὥσπερ ἐλέχθη καὶ πρότερον, οὐ
[2, 1268]	δ' ἂν γεγονέναι φαίη τις	ἐπ'	αὐτῶν τῶν ἔργων· τοὺς γὰρ
[2, 1262]	τὸ μίαν εἶναι τὴν πόλιν	ἐπαινεῖ	μάλισθ' ὁ Σωκράτης, ὃ καὶ
[2, 1265]	τὴν τῶν Λακώνων ἄν τις	ἐπαινέσειε	μᾶλλον, ἢ κἂν ἄλλην τινὰ
[2, 1265]	διὸ καὶ τὴν τῶν Λακεδαιμονίων	ἐπαινοῦσιν	(εἶναι γὰρ αὐτὴν οἱ μὲν
[2, 1266]	αἵρεσιν. Αἱροῦνται μὲν γὰρ πάντες	ἐπάναγκες,	ἀλλ' ἐκ τοῦ πρώτου τιμήματος,
[2, 1266]	τὸ δὲ τοῖς μὲν εὐπορωτέροις	ἐπάναγκες	ἐκκλησιάζειν εἶναι καὶ φέρειν ἄρχοντας
[2, 1266]	τῶν τρίτων, πλὴν οὐ πᾶσιν	ἐπάναγκες	ἦν τοῖς ἐκ τῶν τρίτων
[2, 1266]	ἐκ δὲ τοῦ τετάρτου μόνοις	ἐπάναγκες	τοῖς πρώτοις καὶ τοῖς δευτέροις·
[2, 1266]	τῶν δημοτικῶν διὰ τὸ μὴ	ἐπάναγκες.	Ὡς μὲν οὖν οὐκ ἐκ
[2, 1269]	τε γὰρ Θετταλῶν πενεστεία πολλάκις	ἐπέθετο	τοῖς Θετταλοῖς, ὁμοίως δὲ καὶ
[2, 1267]	Αἱ γὰρ ἄλλαι ἀνθρώπων δέονται·	ἐπεὶ	ἀδικουσί γε τὰ μέγιστα διὰ
[2, 1274]	τὸ δικαστήριον πάντων, κληρωτὸν ὄν.	Ἐπεὶ	γὰρ τοῦτ' ἴσχυσεν, ὥσπερ τυράννῳ
[2, 1261]	αὐτοὶ σκυτοτόμοι καὶ τέκτονες ἦσαν.	Ἐπεὶ	δὲ βέλτιον οὕτως ἔχει καὶ
[2, 1268]	ἢ πολιτείας ὡς κοινὸν ἀγαθόν.	Ἐπεὶ	δὲ πεποιήμεθα μνείαν, ἔτι μικρὰ
[2, 1260]		~Ἐπεὶ	δὲ προαιρούμεθα θεωρῆσαι περὶ τῆς
[2, 1265]	ἄρχοντας ἔχειν πρὸς τοὺς ἀρχομένους.	Ἐπεὶ	δὲ τὴν πᾶσαν οὐσίαν ἐφίησι
[2, 1261]	ἐν τοῖς Ἠθικοῖς εἴρηται πρότερον·	ἐπεὶ	καὶ ἐν τοῖς ἐλευθέροις καὶ
[2, 1262]	ἀπρεπέστατον καὶ ἀδελφῷ πρὸς ἀδελφόν,	ἐπεὶ	καὶ τὸ ἐρᾶν μόνον. Ἄτοπον
[2, 1265]	καλῶς δὲ πάντα ἴσως χαλεπόν,	ἐπεὶ	καὶ τὸ νῦν εἰρημένον πλῆθος
[2, 1269]	Ἀργεῖοι καὶ Μεσήνιοι καὶ Ἀρκάδες·	ἐπεὶ	καὶ τοῖς Θετταλοῖς κατ' ἀρχὰς
[2, 1263]	ἀκοινωνησίαν ἀλλὰ διὰ τὴν μοχθηρίαν,	ἐπεὶ	καὶ τοὺς κοινὰ κεκτημένους καὶ
[2, 1268]	πᾶσαι καὶ αἱ δυνάμεις, ὥστ'	ἐπεὶ	μίαν τούτων θετέον καὶ τὴν
[2, 1265]	ἀκολουθήσει, τῷ δὲ τὸ ἐπιπόνως)	ἐπεὶ	μόναι γ' εἰσὶν ἕξεις αἱρεταὶ
[2, 1274]	ἔλαβε φαύλους ἀντιπολιτευομένων τῶν ἐπιεικῶν)	ἐπεὶ	Σόλων γε ἔοικε τὴν ἀναγκαιοτάτην
[2, 1263]	φιλεῖν, καθάπερ καὶ τὸ φιλοχρήματον,	ἐπεὶ	φιλοῦσί γε πάντες ὡς εἰπεῖν
[2, 1265]	δ' ἄρ' ἐστι καθόλου μᾶλλον,	ἐπειδὴ	ἔστι σωφρόνως μὲν ταλαιπώρως δὲ
[2, 1266]	ἐκ πλειόνων συγκειμένη πολιτεία βελτίων.	Ἔπειτ'	οὐδ' ἔχουσα φαίνεται μοναρχικὸν οὐδέν,
[2, 1268]	δικασταὶ μὴ κοινολογῶνται πρὸς ἀλλήλους.	Ἔπειτα	πῶς οὐκ ἔσται ταραχώδης ἡ
[2, 1271]	ἐπιτιμῶντες. Στάσεως γὰρ γίνεται αἴτιος·	ἐπὶ	γὰρ τοῖς βασιλεῦσιν, οὖσι στρατηγοῖς
[2, 1268]	ἂν βέλτιον εἶναι τὸ κινεῖν.	Ἐπὶ	γοῦν τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν τοῦτο
[2, 1269]	ἄνδρας φανερός ἐστι τοιοῦτος ὤν,	ἐπὶ	δὲ τῶν γυναικῶν ἐξημέληκεν· ζῶσι
[2, 1274]	Ἀνδροδάμας Ῥηγῖνος νομοθέτης Χαλκιδεῦσι τοῖς	ἐπὶ	Θρᾴκης, οὗ τὰ περί τε
[2, 1270]	τὴν ὀλιγανθρωπίαν. Λέγουσι δ' ὡς	ἐπὶ	μὲν τῶν προτέρων βασιλέων μετεδίδοσαν
[2, 1273]	τι τοῦ δήμου μέρος, ἐκπέμποντες	ἐπὶ	τὰς πόλεις. Τούτῳ γὰρ ἰῶνται
[2, 1269]	πολλὰ διῳκεῖτο ὑπὸ τῶν γυναικῶν	ἐπὶ	τῆς ἀρχῆς αὐτῶν. Καίτοι τί
[2, 1265]	τί τοῦτ' οὐκ ἂν εἴη	ἐπὶ	τῆς γῆς μέχρι τινός; Καὶ
[2, 1269]	τῶν Λακώνων ἦσαν. Ἐδήλωσαν δ'	ἐπὶ	τῆς τῶν Θηβαίων ἐμβολῆς· χρήσιμοι
[2, 1270]	δὲ τοῖς ἄλλοις μᾶλλον ὑπερβάλλει	ἐπὶ	τὸ σκληρόν, ὥστε μὴ δύνασθαι
[2, 1271]	μὲν οὖν τῆς Λακεδαιμονίων πολιτείας	ἐπὶ	τοσοῦτον εἰρήσθω· ταῦτα γάρ ἐστιν
[2, 1262]	καὶ τὰ πάλαι λεχθέντα μᾶλλον	ἐπὶ	τούτων ἀναγκαῖον συμβαίνειν, οἷον αἰκίας
[2, 1264]	ἰδίας, τίς οἰκονομήσει ὥσπερ τὰ	ἐπὶ	τῶν ἀγρῶν οἱ ἄνδρες αὐτῶν
[2, 1273]	καὶ θᾶττον. Δῆλον δὲ τοῦτο	ἐπὶ	τῶν πολεμικῶν καὶ τῶν ναυτικῶν·
[2, 1260]	ὑπαρχούσας, διὰ τοῦτο ταύτην δοκῶμεν	ἐπιβαλέσθαι	τὴν μέθοδον. Ἀρχὴν δὲ πρῶτον
[2, 1261]	κοινῶν ἧττον, ἢ ὅσον ἑκάστῳ	ἐπιβάλλει·	πρὸς γὰρ τοῖς ἄλλοις ὡς
[2, 1266]	καὶ τῶν ὕστερον ῥηθησομένων, ὅταν	ἐπιβάλλῃ	περὶ τῆς τοιαύτης πολιτείας ἡ
[2, 1269]	τοῖς κυρίοις, καὶ κακοπαθῶς ζῶντες	ἐπιβουλεύουσι	καὶ μισοῦσιν. Δῆλον οὖν ὡς
[2, 1267]	κοινὰ ἐργαζομένους, δεῖ ῖκαθάπερ ἐν	Ἐπιδάμνῳ	τε καὶ ὡς Διόφαντός ποτε
[2, 1274]	ἐν Κρήτῃ, Λοκρὸν ὄντα καὶ	ἐπιδημοῦντα,	κατὰ τέχνην μαντικήν· τούτου δὲ
[2, 1263]	ἀλλήλους οὐ ποιήσουσιν, μᾶλλον δ'	ἐπιδώσουσιν	ὡς πρὸς ἴδιον ἑκάστου προσεδρεύοντος·
[2, 1267]	οὐσίας ὁμαλίζειν, τὸ τοὺς μὲν	ἐπιεικεῖς	τῇ φύσει τοιούτους παρασκευάζειν ὥστε
[2, 1273]	γὰρ εἰ πένης μὲν ὢν	ἐπιεικὴς	δὲ βουλήσεται κερδαίνειν, φαυλότερος δ'
[2, 1274]	δημαγωγοὺς ἔλαβε φαύλους ἀντιπολιτευομένων τῶν	ἐπιεικῶν)	ἐπεὶ Σόλων γε ἔοικε τὴν
[2, 1270]	γερόντων ἀρχὴν οὐ καλῶς αὐτοῖς.	Ἐπιεικῶν	μὲν γὰρ ὄντων καὶ πεπαιδευμένων
[2, 1273]	καὶ προεῖτο τὴν εὐπορίαν τῶν	ἐπιεικῶν	ὁ νομοθέτης, ἀλλὰ ἀρχόντων γε
[2, 1274]	ἐγένοντο Ζάλευκός τε Λοκροῖς τοῖς	ἐπιζεφυρίοις,	καὶ Χαρώνδας ὁ Καταναῖος τοῖς
[2, 1267]	δι' αὑτῶν χαίρειν, οὐκ ἂν	ἐπιζητοῖεν	εἰ μὴ παρὰ φιλοσοφίας ἄκος.
[2, 1271]	τὰς δ' ᾤκισεν, τέλος δὲ	ἐπιθέμενος	τῇ Σικελίᾳ τὸν βίον ἐτελεύτησεν
[2, 1267]	ὅσου οἱ πλησίον καὶ κρείττους	ἐπιθυμήσουσιν,	οἱ δὲ ἔχοντες ἀμύνειν οὐ
[2, 1267]	ἐπιθυμῶσιν· ἐὰν γὰρ μείζω ἔχωσιν	ἐπιθυμίαν	τῶν ἀναγκαίων, διὰ τὴν ταύτης
[2, 1266]	ὄφελος· μᾶλλον γὰρ δεῖ τὰς	ἐπιθυμίας	ὁμαλίζειν ἢ τὰς οὐσίας, τοῦτο
[2, 1267]	ἔλθωσιν. Ἄπειρος γὰρ ἡ τῆς	ἐπιθυμίας	φύσις, ἧς πρὸς τὴν ἀναπλήρωσιν
[2, 1267]	ταύτην μόνον, ἀλλὰ καὶ ἂν	ἐπιθυμοῖεν	ἵνα χαίρωσι ταῖς ἄνευ λυπῶν
[2, 1262]	ἐρώντων διὰ τὸ σφόδρα φιλεῖν	ἐπιθυμούντων	συμφῦναι καὶ γενέσθαι ἐκ δύο
[2, 1267]	καὶ ὅπως χαίρωσι καὶ μὴ	ἐπιθυμῶσιν·	ἐὰν γὰρ μείζω ἔχωσιν ἐπιθυμίαν
[2, 1271]	καὶ κεῖσθαι καλῶς· πάσῃ γὰρ	ἐπίκειται	τῇ θαλάττῃ, σχεδὸν τῶν Ἑλλήνων
[2, 1266]	ἀρχόντων τὸ ἐξ αἱρετῶν αἱρετοὺς	ἐπικίνδυνον.	Εἰ γάρ τινες συστῆναι θέλουσι
[2, 1272]	τὴν πολιτικὴν κοινωνίαν; Ἔστι δ'	ἐπικίνδυνος	οὕτως ἔχουσα πόλις, τῶν βουλομένων
[2, 1270]	δ' ἔξεστι δοῦναί τε τὴν	ἐπίκληρον	ὅτῳ ἂν βούληται, κἂν ἀποθάνῃ
[2, 1274]	τε τὰ φονικὰ καὶ τὰς	ἐπικλήρους	ἐστίν· οὐ μὴν ἀλλὰ ἴδιόν
[2, 1270]	μερῶν τὰ δύο, τῶν τ'	ἐπικλήρων	πολλῶν γινομένων, καὶ διὰ τὸ
[2, 1263]	δὲ νῦν τρόπον ἔχει καὶ	ἐπικοσμηθὲν	ἔθεσι καὶ τάξει νόμων ὀρθῶν,
[2, 1263]	δ' ἰδίας. Αἱ μὲν γὰρ	ἐπιμέλειαι	διῃρημέναι τὰ ἐγκλήματα πρὸς ἀλλήλους
[2, 1269]	ἕτερον, ἀλλὰ τό γε τῆς	ἐπιμελείας	ἐργῶδες εἶναι, τίνα δεῖ πρὸς
[2, 1261]	βλάβην τὸ λεγόμενον. Ἥκιστα γὰρ	ἐπιμελείας	τυγχάνει τὸ πλείστων κοινόν· τῶν
[2, 1268]	τῆς πόλεως· τοὺς δ' αἱρεθέντας	ἐπιμελεῖσθαι	κοινῶν καὶ ξενικῶν καὶ ὀρφανικῶν.
[2, 1273]	ὁ νομοθέτης, ἀλλὰ ἀρχόντων γε	ἐπιμελεῖσθαι	τῆς σχολῆς. Φαῦλον δ' ἂν
[2, 1267]	ἔχοντες ἀμύνειν οὐ δυνήσονται τοὺς	ἐπιόντας,	οὔθ' οὕτως ὀλίγην ὥστε μὴ
[2, 1268]	εἴκοσι μνᾶς· ἀλλ' ἐκεῖνος ἤδη	ἐπιορκεῖ,	ὁ καταδικάσας, μὴ νομίζων ὀφείλειν
[2, 1268]	τῶν ψήφων; Ἔτι δ' οὐδὲν	ἐπιορκεῖν	ἀναγκάζει τὸν ἁπλῶς ἀποδικάσαντα ἢ
[2, 1268]	ᾤετο νενομοθετῆσθαι καλῶς· ἀναγκάζειν γὰρ	ἐπιορκεῖν	ἢ ταῦτα ἢ ταῦτα δικάζοντας.
[2, 1267]	καὶ κατασκευὴ πολλὴ τῶν καλουμένων	ἐπίπλων·	ἢ πάντων οὖν τούτων ἰσότητα
[2, 1265]	τρυφᾶν ἀκολουθήσει, τῷ δὲ τὸ	ἐπιπόνως)	ἐπεὶ μόναι γ' εἰσὶν ἕξεις
[2, 1264]	καὶ περὶ τῆς ἐνταῦθα πολιτείας	ἐπισκέψασθαι	μικρὰ βέλτιον. Καὶ γὰρ ἐν
[2, 1262]	τοῦτον. Ἐχόμενον δὲ τούτων ἐστὶν	ἐπισκέψασθαι	περὶ τῆς κτήσεως, τίνα τρόπον
[2, 1260]	εὐχήν, δεῖ καὶ τὰς ἄλλας	ἐπισκέψασθαι	πολιτείας, αἷς τε χρῶνταί τινες
[2, 1274]	ψευδομαρτυριῶν (πρῶτος γὰρ ἐποίησε τὴν	ἐπίσκηψιν)	τῇ δ' ἀκριβείᾳ τῶν νόμων
[2, 1269]	νόμων εἰσίν. Ἄλλον δὲ τρόπον	ἐπισκοποῦσιν	εὐλαβείας ἂν δόξειεν εἶναι πολλῆς.
[2, 1271]	δὲ ἄρξαντες διὰ τὸ μὴ	ἐπίστασθαι	σχολάζειν μηδὲ ἠσκηκέναι μηδεμίαν ἄσκησιν
[2, 1268]	κινεῖν. Ἐπὶ γοῦν τῶν ἄλλων	ἐπιστημῶν	τοῦτο συνενήνοχεν, οἷον ἰατρικὴ κινηθεῖσα
[2, 1264]	ἀνδράσιν, οἷς οἰκονομίας οὐδὲν μέτεστιν.	Ἐπισφαλὲς	δὲ καὶ τοὺς ἄρχοντας ὡς
[2, 1272]	κατὰ γράμματα ἄρχειν ἀλλ' αὐτογνώμονας	ἐπισφαλές.	Τὸ δ' ἡσυχάζειν μὴ μετέχοντα
[2, 1271]	ναυάρχους νόμῳ καὶ ἕτεροί τινες	ἐπιτετιμήκασιν,	ὀρθῶς ἐπιτιμῶντες. Στάσεως γὰρ γίνεται
[2, 1271]	καὶ Πλάτων ἐν τοῖς Νόμοις	ἐπιτετίμηκεν·	πρὸς γὰρ μέρος ἀρετῆς ἡ
[2, 1264]	παραβολήν, ὅτι δεῖ τὰ αὐτὰ	ἐπιτηδεύειν	τὰς γυναῖκας τοῖς ἀνδράσιν, οἷς
[2, 1267]	ἄξιοι, διὸ καὶ φαίνονται πολλάκις	ἐπιτιθέμενοι	καὶ στασιάζοντες· ~ἔτι δ' ἡ
[2, 1272]	οὕτως ἔχουσα πόλις, τῶν βουλομένων	ἐπιτίθεσθαι	καὶ δυναμένων. Ἀλλά, καθάπερ εἴρηται,
[2, 1273]	Τὰ μὲν οὖν πλεῖστα τῶν	ἐπιτιμηθέντων	ἂν διὰ τὰς παρεκβάσεις κοινὰ
[2, 1271]	δὲ τῇ ὑποθέσει τοῦ νομοθέτου	ἐπιτιμήσειεν	ἄν τις, ~ὅπερ καὶ Πλάτων
[2, 1270]	περὶ τὴν ἀνωμαλίαν τῆς κτήσεως	ἐπιτιμήσειεν	ἄν τις. Τοῖς μὲν γὰρ
[2, 1271]	ἐστιν ἃ μάλιστ' ἄν τις	ἐπιτιμήσειεν.	Ἡ δὲ Κρητικὴ πολιτεία πάρεγγυς
[2, 1271]	καὶ ἕτεροί τινες ἐπιτετιμήκασιν, ὀρθῶς	ἐπιτιμῶντες.	Στάσεως γὰρ γίνεται αἴτιος· ἐπὶ
[2, 1271]	γὰρ τὸν Λυκοῦργον, ὅτε τὴν	ἐπιτροπείαν	τὴν Χαριλάου τοῦ βασιλέως καταλιπὼν
[2, 1270]	δὲ γυναῖκάς φασι μὲν ἄγειν	ἐπιχειρῆσαι	τὸν Λυκοῦργον ὑπὸ τοὺς νόμους,
[2, 1264]	ὅπερ καὶ νῦν Λακεδαιμόνιοι ποιεῖν	ἐπιχειροῦσιν.	Οὐ μὴν ἀλλ' οὐδὲ ὁ
[2, 1267]	εἰς τρία δὲ μέρη διῃρημένην·	ἐποίει	γὰρ ἓν μὲν μέρος τεχνίτας,
[2, 1268]	δήμου εἶναι πάντας. Δῆμον δ'	ἐποίει	τὰ τρία μέρη τῆς πόλεως·
[2, 1266]	λυθὲν καὶ περὶ Λευκάδα δημοτικὴν	ἐποίησε	λίαν τὴν πολιτείαν αὐτῶν· οὐ
[2, 1274]	δίκαι τῶν ψευδομαρτυριῶν (πρῶτος γὰρ	ἐποίησε	τὴν ἐπίσκηψιν) τῇ δ' ἀκριβείᾳ
[2, 1267]	τὸν Ἀταρνέα· ταῦτα δ' εἰπὼν	ἐποίησε	τὸν Αὐτοφραδάτην σύννουν γενόμενον παύσασθαι
[2, 1270]	γάρ, ἢ πωλεῖν τὴν ὑπάρχουσαν,	ἐποίησεν	οὐ καλόν, ὀρθῶς ποιήσας, διδόναι
[2, 1262]	ἀφελεῖν τῶν ἐρώντων, τὸ δ'	ἐρᾶν	μὴ κωλῦσαι, μηδὲ τὰς χρήσεις
[2, 1262]	πρὸς ἀδελφόν, ἐπεὶ καὶ τὸ	ἐρᾶν	μόνον. Ἄτοπον δὲ καὶ τὸ
[2, 1274]	τὸ μὲν γένος τῶν Βακχιαδῶν,	ἐραστὴς	δὲ γενόμενος Διοκλέους τοῦ νικήσαντος
[2, 1263]	πόλιν, καὶ πρὸς τούτοις ἀναιροῦσιν	ἔργα	δυοῖν ἀρεταῖν φανερῶς, σωφροσύνης μὲν
[2, 1267]	δημοσίους εἶναι τοὺς τὰ κοινὰ	ἐργαζομένους,	δεῖ ῖκαθάπερ ἐν Ἐπιδάμνῳ τε
[2, 1267]	Τοῖς μὲν οὐσία βραχεῖα καὶ	ἐργασία,	τοῖς δὲ σωφροσύνη· τρίτον δ'
[2, 1264]	γένοιτο φανερὸν εἴ τις τοῖς	ἔργοις	ἴδοι τὴν τοιαύτην πολιτείαν κατασκευαζομένην·
[2, 1263]	ταῖς ἀπολαύσεσι καὶ ἐν τοῖς	ἔργοις	μὴ γινομένων ἴσων ἀλλ' ἀνίσων
[2, 1273]	Καρχηδονίοις· ἓν γὰρ ὑφ' ἑνὸς	ἔργον	ἄριστ' ἀποτελεῖται. Δεῖ δ' ὅπως
[2, 1263]	μὲν τὸ περὶ τὰς γυναῖκας	(ἔργον	γὰρ καλὸν ἀλλοτρίας οὔσης ἀπέχεσθαι
[2, 1266]	πολλοὺς ἐκ πλουσίων γίνεσθαι πένητας·	ἔργον	γὰρ μὴ νεωτεροποιοὺς εἶναι τοὺς
[2, 1273]	πολιτείαν. Ἀλλὰ τουτί ἐστι τύχης	ἔργον,	δεῖ δὲ ἀστασιάστους εἶναι διὰ
[2, 1263]	τῶν κτημάτων τὸ τῆς ἐλευθεριότητος	ἔργον	ἐστίν. Εὐπρόσωπος μὲν οὖν ἡ
[2, 1263]	γίνωνται τοιοῦτοι, τοῦ νομοθέτου τοῦτ'	ἔργον	ἴδιόν ἐστιν. Ἔτι δὲ καὶ
[2, 1262]	κἀκεῖνος εἶναί φησι τῆς φιλίας	ἔργον,	καθάπερ ἐν τοῖς ἐρωτικοῖς λόγοις
[2, 1269]	ἀλλὰ τό γε τῆς ἐπιμελείας	ἐργῶδες	εἶναι, τίνα δεῖ πρὸς αὐτοὺς
[2, 1266]	ποιεῖν, τὰς δ' ἤδη κατοικουμένας	ἐργωδέστερον	μέν, ὅμως δὲ τάχιστ' ἂν
[2, 1270]	ἦσαν. Γέγονε δὲ διὰ τῶν	ἔργων	αὐτῶν δῆλον ὅτι φαύλως αὐτοῖς
[2, 1268]	φαίη τις ἐπ' αὐτῶν τῶν	ἔργων·	τοὺς γὰρ ἀρχαίους νόμους λίαν
[2, 1265]	τὴν αὐτήν, καὶ τὸ τῶν	ἔργων	τῶν ἀναγκαίων ἀπεχομένους ζῆν, καὶ
[2, 1265]	ὥσπερ ἐξ ἑτέρου τὸ στημόνιον	ἐρίου	γίνεται τῆς κρόκης, οὕτω καὶ
[2, 1261]	διττὸν καὶ ἐν τοῖς λόγοις	ἐριστικοὺς	ποιεῖ συλλογισμούς· διό ἐστι τὸ
[2, 1262]	λέγοντα τὸν Ἀριστοφάνην ὡς τῶν	ἐρώντων	διὰ τὸ σφόδρα φιλεῖν ἐπιθυμούντων
[2, 1262]	τὸ συνεῖναι μόνον ἀφελεῖν τῶν	ἐρώντων,	τὸ δ' ἐρᾶν μὴ κωλῦσαι,
[2, 1274]	τὴν πόλιν ἔλιπε διαμισήσας τὸν	ἔρωτα	τὸν τῆς μητρὸς Ἀλκυόνης, ἀπῆλθεν
[2, 1262]	τούτων ἀναγκαῖον συμβαίνειν, οἷον αἰκίας	ἔρωτας	φόνους· οὐ γὰρ ἔτι προσαγορεύσουσιν
[2, 1262]	φιλίας ἔργον, καθάπερ ἐν τοῖς	ἐρωτικοῖς	λόγοις ἴσμεν λέγοντα τὸν Ἀριστοφάνην
[2, 1264]	καὶ σίδηρον τοῖς τεχνίταις μέλλουσιν	ἔσεσθαι	καὶ γεωργοῖς. Ἔτι δὲ καὶ
[2, 1263]	εἰσάγειν καὶ νομίζοντα διὰ ταύτης	ἔσεσθαι	τὴν πόλιν σπουδαίαν ἄτοπον τοῖς
[2, 1263]	γὰρ ἀκροώμενος ἄσμενος ἀποδέχεται, νομίζων	ἔσεσθαι	φιλίαν τινὰ θαυμαστὴν πᾶσι πρὸς
[2, 1267]	καὶ κόσμῳ πολυτελεῖ, ἔτι δὲ	ἐσθῆτος	εὐτελοῦς μὲν ἀλεεινῆς δέ, οὐκ
[2, 1267]	τιμῇ ἠμὲν κακὸς ἠδὲ καὶ	ἐσθλός.	Οὐ μόνον δ' οἱ ἄνθρωποι
[2, 1268]	λίαν ἁπλοῦς εἶναι καὶ βαρβαρικούς.	Ἐσιδηροφοροῦντό	τε γὰρ οἱ Ἕλληνες, καὶ
[2, 1266]	τιμήματος ἀποδεῖξαί φησι δεῖν ἀριθμόν.	Ἔσονται	δὴ πλείους οἱ ἐκ τῶν
[2, 1265]	τὰ περὶ τοὺς ἄρχοντας πῶς	ἔσονται	διαφέροντες τῶν ἀρχομένων. Φησὶ γὰρ
[2, 1267]	γ' οἱ τεχνῖται πάντες δημόσιοι	ἔσονται	καὶ μὴ πλήρωμά τι παρέξονται
[2, 1266]	ταύτην εἶναι τοιαύτην ἐξ ἧς	ἔσονται	προαιρετικοὶ τοῦ πλεονεκτεῖν ἢ χρημάτων
[2, 1268]	νομοθέτης· εἰ δ' ἕτεροί τινες	ἔσονται	τῶν τε τὰ ἴδια γεωργούντων
[2, 1266]	Ἀλλὰ τήν τε παιδείαν ἥτις	ἔσται	δεῖ λέγειν, καὶ τὸ μίαν
[2, 1274]	τοῦ πάθους, ὅπως μὴ ἄποπτος	ἔσται	ἡ Κορινθία ἀπὸ τοῦ χώματος,
[2, 1261]	πόλεως ἄνθρωπος δ' ἐξ οἰκίας	ἔσται·	μᾶλλον γὰρ μίαν τὴν οἰκίαν
[2, 1263]	προϊοῦσα πόλις, ἔστι δ' ὡς	ἔσται	μέν, ἐγγὺς δ' οὖσα τοῦ
[2, 1261]	γινομένη μία μᾶλλον οὐδὲ πόλις	ἔσται·	πλῆθος γάρ τι τὴν φύσιν
[2, 1263]	Ἔστι μὲν γὰρ ὡς οὐκ	ἔσται	προϊοῦσα πόλις, ἔστι δ' ὡς
[2, 1263]	ἑκάστου προσεδρεύοντος· δι' ἀρετὴν δ'	ἔσται	πρὸς τὸ χρῆσθαι, κατὰ τὴν
[2, 1264]	ἄλλαις πόλεσι, καὶ παρ' ἐκείνοις	ἔσται	τὰ τοιαῦτα, τίς ὁ τρόπος
[2, 1268]	πρὸς ἀλλήλους. Ἔπειτα πῶς οὐκ	ἔσται	ταραχώδης ἡ κρίσις, ὅταν ὀφείλειν
[2, 1268]	οὐδέν. Τίς οὖν ὁ τρόπος	ἔσται	τῆς διαλογῆς τῶν ψήφων; Ἔτι
[2, 1264]	τὰ τοιαῦτα, τίς ὁ τρόπος	ἔσται	τῆς κοινωνίας; Ἐν μιᾷ γὰρ
[2, 1268]	πολλοὺς ὄντας· εἰ δὲ τοῦτ'	ἔσται,	τί δεῖ τοὺς ἄλλους μετέχειν
[2, 1264]	τρόπος τῆς ὅλης πολιτείας τίς	ἔσται	τοῖς κοινωνοῦσιν, οὔτ' εἴρηκεν ὁ
[2, 1272]	φαύλως ἢ μὴ φαύλως, ἕτερος	ἔσται	τοῦ διασκέψασθαι καιρός. Ὅτι δὴ
[2, 1268]	τῶν μαχίμων, τέταρτον αὖ μόριον	ἔσται	τοῦτο τῆς πόλεως, οὐδενὸς μετέχον,
[2, 1262]	ἐκείνους, πολλὴν ἔχει ταραχὴν τίνα	ἔσται	τρόπον· καὶ γινώσκειν ἀναγκαῖον τοὺς
[2, 1268]	γεωργοῦντας, τό τε πλῆθος ἄπορον	ἔσται	τῶν καρπῶν ἐξ ὧν ἕκαστος
[2, 1263]	περὶ τὰς κτήσεις· οὔτε γὰρ	ἔσται	φανερὸς ἐλευθέριος ὤν, οὔτε πράξει
[2, 1262]	ἢ τοῖς φύλαξιν· ~ἧττον γὰρ	ἔσται	φιλία κοινῶν ὄντων τῶν τέκνων
[2, 1272]	καὶ τὸ διὰ βίου μεῖζόν	ἐστι	γέρας τῆς ἀξίας αὐτοῖς, καὶ
[2, 1262]	καὶ λοιδορίας· ὧν οὐδὲν ὅσιόν	ἐστι	γίνεσθαι πρὸς πατέρας καὶ μητέρας
[2, 1274]	τῇ δ' ἀκριβείᾳ τῶν νόμων	ἐστὶ	γλαφυρώτερος καὶ τῶν νῦν νομοθετῶν.
[2, 1265]	ζῆν εὖ. Τοῦτο δ' ἄρ'	ἐστι	καθόλου μᾶλλον, ἐπειδὴ ἔστι σωφρόνως
[2, 1260]	(ἡ γὰρ πολιτεία κοινωνία τίς	ἐστι,	καὶ πρῶτον ἀνάγκη τοῦ τόπου
[2, 1262]	χιλίων, ἢ ὅσων ἡ πόλις	ἐστί,	καὶ τοῦτο διστάζων· ἄδηλον γὰρ
[2, 1269]	ταύτην τὴν σκέψιν· ἄλλων γάρ	ἐστι	καιρῶν. Περὶ δὲ τῆς Λακεδαιμονίων
[2, 1270]	τοῦτον ὃν νῦν νπαιδαριώδης γάρ	ἐστι	λίανν. Ἔτι δὲ καὶ κρίσεών
[2, 1266]	κωλύουσιν, ὥσπερ ἐν Λοκροῖς νόμος	ἐστὶ	μὴ πωλεῖν ἐὰν μὴ φανερὰν
[2, 1271]	γερόντων κατά τε τὴν κρίσιν	ἐστὶ	παιδαριώδης, καὶ τὸ αὐτὸν αἰτεῖσθαι
[2, 1274]	Χαρώνδου δ' ἴδιον μὲν οὐδέν	ἐστι	πλὴν αἱ δίκαι τῶν ψευδομαρτυριῶν
[2, 1268]	ὅσα τε λοιπὰ τῶν ἀρχαίων	ἐστί	που νομίμων εὐήθη πάμπαν ἐστίν,
[2, 1271]	δὲ Κρητικὴ πολιτεία πάρεγγυς μέν	ἐστι	ταύτης, ἔχει δὲ μικρὰ μὲν
[2, 1271]	ἡ πᾶσα σύνταξις τῶν νόμων	ἐστί,	τὴν πολεμικήν· αὕτη γὰρ χρησίμη
[2, 1269]	ἑτέρους νόμους καινοὺς ἀσθενῆ ποιεῖν	ἐστι	τὴν τοῦ νόμου δύναμιν. Ἔτι
[2, 1261]	Ὅτι μὲν τοίνυν παραλογισμός τίς	ἐστι	τὸ λέγειν πάντας, φανερόν (τὸ
[2, 1261]	μὴν οὐδ' εἰ τοῦτο ἄριστόν	ἐστι,	τὸ μίαν ὅτι μάλιστ' εἶναι
[2, 1261]	λόγοις ἐριστικοὺς ποιεῖ συλλογισμούς· διό	ἐστι	τὸ πάντας τὸ αὐτὸ λέγειν
[2, 1269]	κατὰ μὲν τοὺς ἄνδρας φανερός	ἐστι	τοιοῦτος ὤν, ἐπὶ δὲ τῶν
[2, 1273]	μόνιμον τὴν πολιτείαν. Ἀλλὰ τουτί	ἐστι	τύχης ἔργον, δεῖ δὲ ἀστασιάστους
[2, 1273]	Ἐξ ἀρχῆς γὰρ τοῦθ' ὁρᾶν	ἐστι	τῶν ἀναγκαιοτάτων, ὅπως οἱ βέλτιστοι
[2, 1270]	πολίτας ὅτι πλείστους ποιεῖσθαι παῖδας·	ἔστι	γὰρ αὐτοῖς νόμος τὸν μὲν
[2, 1266]	καὶ τὴν αὐτὴν οὐδὲν ὄφελος·	ἔστι	γὰρ τὴν αὐτὴν μὲν εἶναι
[2, 1270]	κυρίους εἶναι κρίσεων μεγάλων ἀμφισβητήσιμον	(ἔστι	γάρ, ὥσπερ καὶ σώματος, καὶ
[2, 1272]	ἀλλὰ λύεσθαι τὴν πολιτικὴν κοινωνίαν;	Ἔστι	δ' ἐπικίνδυνος οὕτως ἔχουσα πόλις,
[2, 1264]	καὶ παιδεία καὶ νόμοι τίνες.	Ἔστι	δ' οὔθ' εὑρεῖν ῥᾴδιον, οὔτε
[2, 1263]	ὡς οὐκ ἔσται προϊοῦσα πόλις,	ἔστι	δ' ὡς ἔσται μέν, ἐγγὺς
[2, 1267]	τῆς γῆς κτῆσιν ἰσάζει μόνον,	ἔστι	δὲ καὶ δούλων καὶ βοσκημάτων
[2, 1268]	οὔπω τοῦτο παρ' ἄλλοις νενομοθετημένον	(ἔστι	δὲ καὶ ἐν Ἀθήναις οὗτος
[2, 1270]	κατὰ γράμματα καὶ τοὺς νόμους.	Ἔστι	δὲ καὶ ἡ δίαιτα τῶν
[2, 1261]	γε ἑκάστου ἀγαθὸν σῴζει ἕκαστον.	Ἔστι	δὲ καὶ κατ' ἄλλον τρόπον
[2, 1263]	τὴν παροιμίαν, κοινὰ τὰ φίλων.	Ἔστι	δὲ καὶ νῦν τὸν τρόπον
[2, 1270]	ἀναγκαῖον ἐκείνως τε καὶ οὕτως.	Ἔστι	δὲ καὶ τῶν γυναικῶν σχεδὸν
[2, 1263]	φίλαυτον εἶναι ψέγεται δικαίως· οὐκ	ἔστι	δὲ τοῦτο τὸ φιλεῖν ἑαυτόν,
[2, 1263]	τὴν πόλιν, ἀλλ' οὐ πάντως.	Ἔστι	μὲν γὰρ ὡς οὐκ ἔσται
[2, 1267]	σύννουν γενόμενον παύσασθαι τῆς πολιορκίας.	Ἔστι	μὲν οὖν τι τῶν συμφερόντων
[2, 1266]	τὰς οὐσίας, τοῦτο δ' οὐκ	ἔστι	μὴ παιδευομένοις ἱκανῶς ὑπὸ τῶν
[2, 1266]	Σόλων ἐνομοθέτησεν, καὶ παρ' ἄλλοις	ἔστι	νόμος ὃς κωλύει κτᾶσθαι γῆν
[2, 1265]	ἄρ' ἐστι καθόλου μᾶλλον, ἐπειδὴ	ἔστι	σωφρόνως μὲν ταλαιπώρως δὲ ζῆν,
[2, 1263]	ταῖς καλῶς οἰκουμέναις τὰ μὲν	ἔστι	τὰ δὲ γένοιτ' ἄν· ἰδίαν
[2, 1266]	εἰς τὰς ἀρχὰς βαδίζειν) ἀλλ'	ἔστι	τὴν ἰσότητα μὲν ὑπάρχειν τῆς
[2, 1272]	τετάχθαι καλῶς. Οὐδὲν γὰρ λήμματος	ἔστι	τοῖς κόσμοις ὥσπερ τοῖς ἐφόροις,
[2, 1263]	αὐτὸς ἔχει φιλίαν ἕκαστος, ἀλλ'	ἔστι	τοῦτο φυσικόν. ~Τὸ δὲ φίλαυτον
[2, 1273]	πλῆθος ἀποστῇ τῶν ἀρχομένων, οὐδὲν	ἔστι	φάρμακον διὰ τῶν νόμων τῆς
[2, 1271]	ἐπὶ τοσοῦτον εἰρήσθω· ταῦτα γάρ	ἐστιν	ἃ μάλιστ' ἄν τις ἐπιτιμήσειεν.
[2, 1262]	ὡς ἀδελφοὺς ἀλλήλων. Δύο γάρ	ἐστιν	ἃ μάλιστα ποιεῖ κήδεσθαι τοὺς
[2, 1270]	μυρίους· οὐ μὴν ἀλλ' εἴτ'	ἐστὶν	ἀληθῆ ταῦτα εἴτε μή, βέλτιον
[2, 1272]	μετέχουσι πάντες, κυρία δ' οὐδενός	ἐστιν	ἀλλ' ἢ συνεπιψηφίσαι τὰ δόξαντα
[2, 1272]	ἡ τάξις, ἀλλ' οὐ πολιτεία	ἐστὶν	ἀλλὰ δυναστεία μᾶλλον. Εἰώθασι δὲ
[2, 1265]	χρήσιμα κατὰ τὴν οἰκείαν χώραν	ἐστίν,	ἀλλὰ καὶ πρὸς τοὺς ἔξω
[2, 1265]	δὲ τοῖς νόμοις τούτοις τοὐναντίον	ἐστίν.	Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων πῶς
[2, 1267]	ὥστε μὴ δύνασθαι· τοῦτο δ'	ἐστίν,	ἂν ἥττους τε ὦσι καὶ
[2, 1268]	ἀξιόλογα τῆς Ἱπποδάμου τάξεως ταῦτ'	ἐστίν.	Ἀπορήσειε δ' ἄν τις πρῶτον
[2, 1262]	πατρὶ πρὸς υἱὸν εἶναι πάντων	ἐστὶν	ἀπρεπέστατον καὶ ἀδελφῷ πρὸς ἀδελφόν,
[2, 1265]	πολιτικόν (οὐ γὰρ μόνον ἀναγκαῖόν	ἐστιν	αὐτὴν τοιούτοις χρῆσθαι πρὸς τὸν
[2, 1271]	ὅρος δὲ τῆς πολιτείας οὗτός	ἐστιν	αὐτοῖς ὁ πάτριος, τὸν μὴ
[2, 1270]	μὲν αὐτὴ τῶν μεγίστων αὐτοῖς	ἐστιν,	γίνονται δ' ἐκ τοῦ δήμου
[2, 1265]	πολιτείαν· ἐκ γὰρ τῶν ὁπλιτευόντων	ἐστίν.	Εἰ μὲν οὖν ὡς κοινοτάτην
[2, 1270]	αὐτὴ μὲν γὰρ ἀνειμένη λίαν	ἐστίν,	ἐν δὲ τοῖς ἄλλοις μᾶλλον
[2, 1262]	τρόπον τοῦτον. Ἐχόμενον δὲ τούτων	ἐστὶν	ἐπισκέψασθαι περὶ τῆς κτήσεως, τίνα
[2, 1263]	τοῦ νομοθέτου τοῦτ' ἔργον ἴδιόν	ἐστιν.	Ἔτι δὲ καὶ πρὸς ἡδονὴν
[2, 1263]	κτημάτων τὸ τῆς ἐλευθεριότητος ἔργον	ἐστίν.	Εὐπρόσωπος μὲν οὖν ἡ τοιαύτη
[2, 1261]	μόνον δ' ἐκ πλειόνων ἀνθρώπων	ἐστὶν	ἡ πόλις, ἀλλὰ καὶ ἐξ
[2, 1261]	πλῆθος γάρ τι τὴν φύσιν	ἐστὶν	ἡ πόλις, γινομένη τε μία
[2, 1274]	ἐκεῖνοι νόμους θετικούς· καὶ τοῦτ'	ἐστὶν	ἰδίως ὑπ' ἐκείνου νενομοθετημένον, ὅπως
[2, 1270]	ἡ ἀρχὴ αὕτη τῆς ἀρετῆς	ἐστιν)	ὁ δὲ δῆμος διὰ τὴν
[2, 1268]	ἐστί που νομίμων εὐήθη πάμπαν	ἐστίν,	~οἷον ἐν Κύμῃ περὶ τὰ
[2, 1274]	τὰ φονικὰ καὶ τὰς ἐπικλήρους	ἐστίν·	οὐ μὴν ἀλλὰ ἴδιόν γε
[2, 1269]	τῶν ἀναγκαίων ὑπάρχειν σχολήν, ὁμολογούμενόν	ἐστιν·	τίνα δὲ τρόπον ὑπάρχειν, οὐ
[2, 1261]	τοῦ τυχόντος ὁ τυχὼν ὁμοίως	ἐστὶν	υἱός· ὥστε πάντες ὁμοίως ὀλιγωρήσουσιν.
[2, 1271]	δὲ βασιλείας, εἰ μὲν βέλτιόν	ἐστιν	ὑπάρχειν ταῖς πόλεσιν ἢ μὴ
[2, 1261]	ὑπόθεσιν ὁ Σωκράτης. Καίτοι φανερόν	ἐστιν	ὡς προϊοῦσα καὶ γινομένη μία
[2, 1268]	ἐν δὲ τοῖς δικαστηρίοις οὐκ	ἔστιν,	ἀλλὰ καὶ τοὐναντίον τούτου τῶν
[2, 1261]	ἑνοῦν ζητεῖν τὴν πόλιν οὐκ	ἔστιν	ἄμεινον. Οἰκία μὲν γὰρ αὐταρκέστερον
[2, 1269]	Κύμῃ περὶ τὰ φονικὰ νόμος	ἔστιν,	ἂν πλῆθός τι παράσχηται μαρτύρων
[2, 1268]	δεῖ γίνεσθαί τινα τιμήν, οὐκ	ἔστιν	ἀσφαλὲς τὸ νομοθετεῖν, ἀλλ' εὐόφθαλμον
[2, 1272]	πρὸς τὴν πολιτείαν, ἐνταῦθ' οὐκ	ἔστιν.	Ἐκεῖ μὲν γάρ, διὰ τὸ
[2, 1272]	περίοικοι, ~καὶ συσσίτια παρ' ἀμφοτέροις	ἔστιν,	καὶ τό γε ἀρχαῖον ἐκάλουν
[2, 1274]	δ' ἐν τοῖς νόμοις οὐδὲν	ἔστιν	ὅ τι καὶ μνείας ἄξιον,
[2, 1271]	ἐν τῷ κοινῷ τῆς πόλεως	ἔστιν	οὐδὲν πολέμους μεγάλους ἀναγκαζομένοις πολεμεῖν,
[2, 1265]	μὲν ἢ ἀνδρείως χρῆσθαι οὐκ	ἔστιν,	σωφρόνως δὲ καὶ ἐλευθερίως ἔστιν,
[2, 1273]	ἐν ταῖς ἑτέραις πολιτείαις οὐκ	ἔστιν.	Τὸ δὲ τὰς πενταρχίας κυρίας
[2, 1265]	ἔστιν, σωφρόνως δὲ καὶ ἐλευθερίως	ἔστιν,	ὥστε καὶ τὰς ἕξεις ἀναγκαῖον
[2, 1271]	πόλεσιν ἢ μὴ βέλτιον, ἄλλος	ἔστω	λόγος· ἀλλὰ μὴν βέλτιόν γε
[2, 1274]	καὶ τὰς ὑπὸ τινῶν εἰρημένας,	ἔστω	τεθεωρημένα τὸν τρόπον τοῦτον.
[2, 1271]	χρησίμη πρὸς τὸ κρατεῖν. Τοιγαροῦν	ἐσῴζοντο	μὲν πολεμοῦντες, ἀπώλλυντο δὲ ἄρξαντες
[2, 1269]	ἦσαν εἴτ' ἐκ φθορᾶς τινος	ἐσώθησαν,	ὁμοίους εἶναι καὶ τοὺς τυχόντας
[2, 1272]	πολιτείᾳ τὰ μὲν συσσίτια τῶν	ἑταιριῶν	τοῖς φιδιτίοις, τὴν δὲ τῶν
[2, 1263]	βοηθῆσαι φίλοις ἢ ξένοις ἢ	ἑταίροις	ἥδιστον· ὃ γίνεται τῆς κτήσεως
[2, 1274]	μαντικήν· τούτου δὲ γενέσθαι Θάλητα	ἑταῖρον,	Θάλητος δ' ἀκροατὴν Λυκοῦργον καὶ
[2, 1274]	εἰς Θήβας· κἀκεῖ τὸν βίον	ἐτελεύτησαν	ἀμφότεροι. Καὶ νῦν ἔτι δεικνύουσι
[2, 1271]	ἐπιθέμενος τῇ Σικελίᾳ τὸν βίον	ἐτελεύτησεν	ἐκεῖ περὶ Καμικόν. Ἔχει δ'
[2, 1271]	στρατηγοῖς ἀιδίοις, ἡ ναυαρχία σχεδὸν	ἑτέρα	βασιλεία καθέστηκεν. Καὶ ὡδὶ δὲ
[2, 1269]	πρὸς τὴν ἀρίστην νενομοθέτηται τάξιν,	ἑτέρα	δ' εἴ τι πρὸς τὴν
[2, 1260]	εὐνομεῖσθαι λεγομένων, κἂν εἴ τινες	ἕτεραι	τυγχάνουσιν ὑπὸ τινῶν εἰρημέναι καὶ
[2, 1269]	γὰρ οὐδὲν ἦσαν, ὥσπερ ἐν	ἑτέραις	πόλεσιν, θόρυβον δὲ παρεῖχον πλείω
[2, 1273]	ἀντειπεῖν ἔξεστιν, ὅπερ ἐν ταῖς	ἑτέραις	πολιτείαις οὐκ ἔστιν. Τὸ δὲ
[2, 1268]	ὁ νόμος νῦν καὶ ἐν	ἑτέραις	τῶν πόλεων) τοὺς δ' ἄρχοντας
[2, 1268]	εἰς ἄλλο πρόβλημα καὶ σκέψιν	ἑτέραν·	ἀποροῦσι γάρ τινες πότερον βλαβερὸν
[2, 1261]	οὐδὲν ὁμονοητικόν) Πρὸς δὲ τούτοις	ἑτέραν	ἔχει βλάβην τὸ λεγόμενον. Ἥκιστα
[2, 1271]	σχολάζειν μηδὲ ἠσκηκέναι μηδεμίαν ἄσκησιν	ἑτέραν	κυριωτέραν τῆς πολεμικῆς. Τούτου δὲ
[2, 1265]	μικρὸν περιάγει πάλιν πρὸς τὴν	ἑτέραν	πολιτείαν. Ἔξω γὰρ τῆς τῶν
[2, 1261]	αὐτὸν δὴ τρόπον ἀρχόντων ἕτεροι	ἑτέρας	ἄρχουσιν ἀρχάς. Φανερὸν τοίνυν ἐκ
[2, 1264]	ἔχει καὶ τούτων οὐκ ἐλάττους	ἑτέρας.	Σχεδὸν δὲ παραπλησίως καὶ τὰ
[2, 1261]	Τὸν αὐτὸν δὴ τρόπον ἀρχόντων	ἕτεροι	ἑτέρας ἄρχουσιν ἀρχάς. Φανερὸν τοίνυν
[2, 1264]	οἱ φύλακες μὴ εὐδαίμονες, τίνες	ἕτεροι;	Οὐ γὰρ δὴ οἵ γε
[2, 1271]	περὶ τοὺς ναυάρχους νόμῳ καὶ	ἕτεροί	τινες ἐπιτετιμήκασιν, ὀρθῶς ἐπιτιμῶντες. Στάσεως
[2, 1268]	δ' ὁ νομοθέτης· εἰ δ'	ἕτεροί	τινες ἔσονται τῶν τε τὰ
[2, 1269]	Κελτῶν ἢ κἂν εἴ τινες	ἕτεροι	φανερῶς τετιμήκασι τὴν πρὸς τοὺς
[2, 1269]	Ἔοικε δὲ καὶ εἰ μηδὲν	ἕτερον,	ἀλλὰ τό γε τῆς ἐπιμελείας
[2, 1261]	γὰρ γίνεται πόλις ἐξ ὁμοίων.	Ἕτερον	γὰρ συμμαχία καὶ πόλις· τὸ
[2, 1268]	οὐκ ἂν εἴη τὸ μάχιμον	ἕτερον	καὶ τὸ γεωργοῦν, βούλεται δ'
[2, 1273]	θετέον, καὶ εἴ τι τοιοῦτον	ἕτερον,	καὶ τὸ τὰς δίκας ὑπὸ
[2, 1260]	τὸ ζητεῖν τι παρ' αὐτὰς	ἕτερον	μὴ δοκῇ πάντως εἶναι σοφίζεσθαι
[2, 1272]	εἰ φαύλως ἢ μὴ φαύλως,	ἕτερος	ἔσται τοῦ διασκέψασθαι καιρός. Ὅτι
[2, 1265]	περὶ τούτους γυναικῶν καὶ θεραπόντων	ἕτερος	ὄχλος πολλαπλάσιος. Δεῖ μὲν οὖν
[2, 1262]	τῶν αὑτοῦ, πρὸς δὲ τούτοις	ἕτερος	φράτορα φυλέτην. Κρεῖττον γὰρ ἴδιον
[2, 1265]	Φησὶ γὰρ δεῖν, ὥσπερ ἐξ	ἑτέρου	τὸ στημόνιον ἐρίου γίνεται τῆς
[2, 1261]	πρὸς γὰρ τοῖς ἄλλοις ὡς	ἑτέρου	φροντίζοντος ὀλιγωροῦσι μᾶλλον, ὥσπερ ἐν
[2, 1269]	ἐκ τῶν ὑπαρχόντων νόμων εἰς	ἑτέρους	νόμους καινοὺς ἀσθενῆ ποιεῖν ἐστι
[2, 1263]	γήπεδα καὶ τοὺς καρποὺς κοινούς.	Ἑτέρων	μὲν οὖν ὄντων τῶν γεωργούντων
[2, 1265]	ὁρᾶν δεῖ, μή ποτε βέλτιον	ἑτέρως	διορίσαι τῷ σαφῶς μᾶλλον. Τοσαύτην
[2, 1264]	πολλῷ χρόνῳ καὶ τοῖς πολλοῖς	ἔτεσιν,	ἐν οἷς οὐκ ἂν ἔλαθεν,
[2, 1269]	ἐστι τὴν τοῦ νόμου δύναμιν.	Ἔτι	δ' εἰ καὶ κινητέοι, πότερον
[2, 1266]	νομοθέτην, ἀλλὰ τοῦ μέσου στοχαστέον.	Ἔτι	δ' εἴ τις καὶ τὴν
[2, 1269]	τοῦτο συμβαίνει περὶ τὴν εἱλωτείαν.	Ἔτι	δ' ἡ περὶ τὰς γυναῖκας
[2, 1267]	φαίνονται πολλάκις ἐπιτιθέμενοι καὶ στασιάζοντες·	~ἔτι	δ' ἡ πονηρία τῶν ἀνθρώπων
[2, 1263]	τοῖς ἀλλήλων ὡς εἰπεῖν ἰδίοις,	ἔτι	δ' ἵπποις καὶ κυσίν, κἂν
[2, 1274]	καὶ τὰ συσσίτια τῶν γυναικῶν,	ἔτι	δ' ὁ περὶ τὴν μέθην
[2, 1268]	ἔσται τῆς διαλογῆς τῶν ψήφων;	Ἔτι	δ' οὐδὲν ἐπιορκεῖν ἀναγκάζει τὸν
[2, 1263]	τοὺς κεκτημένους ἰδίᾳ τὰς κτήσεις.	Ἔτι	δὲ δίκαιοιν μὴ μόνον λέγειν
[2, 1267]	τε πλήθει καὶ κόσμῳ πολυτελεῖ,	ἔτι	δὲ ἐσθῆτος εὐτελοῦς μὲν ἀλεεινῆς
[2, 1264]	ἢ καὶ καθ' ἕκαστον ἰδίας,	ἔτι	δὲ καὶ γυναῖκας καὶ παῖδας
[2, 1270]	νῦν νπαιδαριώδης γάρ ἐστι λίανν.	Ἔτι	δὲ καὶ κρίσεών εἰσι μεγάλων
[2, 1263]	νομοθέτου τοῦτ' ἔργον ἴδιόν ἐστιν.	Ἔτι	δὲ καὶ πρὸς ἡδονὴν ἀμύθητον
[2, 1262]	καὶ μεταφέροντας τίσι τίνας διδόασιν.	Ἔτι	δὲ καὶ τὰ πάλαι λεχθέντα
[2, 1262]	ἐν Φαρσάλῳ κληθεῖσα Δικαία ἵππος.	Ἔτι	δὲ καὶ τὰς τοιαύτας δυσχερείας
[2, 1271]	λέγομεν διδόναι δεῖν τὰς εὐθύνας.	Ἔτι	δὲ καὶ τὴν αἵρεσιν ἣν
[2, 1264]	τεχνίταις μέλλουσιν ἔσεσθαι καὶ γεωργοῖς.	Ἔτι	δὲ καὶ τὴν εὐδαιμονίαν ἀφαιρούμενος
[2, 1265]	τὴν χώραν καὶ τοὺς ἀνθρώπους.	Ἔτι	δὲ καλῶς ἔχει προσθεῖναι καὶ
[2, 1264]	μόνον τὴν παιδείαν τοῖς φύλαξιν.	Ἔτι	δὲ κυρίους ποιεῖ τῶν κτημάτων
[2, 1268]	ἢ ταῦτα ἢ ταῦτα δικάζοντας.	Ἔτι	δὲ νόμον ἐτίθει περὶ τῶν
[2, 1261]	φαίνεται συμβαῖνον ἐκ τῶν λόγων.	Ἔτι	δὲ πρός, τὸ τέλος ὅ
[2, 1273]	ταύτας αἱρεῖσθαι, τὴν μεγίστην ἀρχήν,	ἔτι	δὲ ταύτας πλείονα ἄρχειν χρόνον
[2, 1268]	ἔχουσιν καὶ ταύτην ἰδίᾳ γεωργήσουσιν.	Ἔτι	δὲ τὴν κοινήν, ἀφ' ἧς
[2, 1272]	καὶ δῆλον ὅτι ἐκεῖθεν ἐλήλυθεν.	Ἔτι	δὲ τῆς πολιτείας ἡ τάξις.
[2, 1260]	ἔχον ὀφθῇ καὶ τὸ χρήσιμον,	ἔτι	δὲ τὸ ζητεῖν τι παρ'
[2, 1266]	μὴ φανερὰν ἀτυχίαν δείξῃ συμβεβηκυῖαν,	ἔτι	δὲ τοὺς παλαιοὺς κλήρους διασῴζειν
[2, 1263]	καὶ ἐκ μικρῶν προσκρούοντες ἀλλήλοις.	Ἔτι	δὲ τῶν θεραπόντων τούτοις μάλιστα
[2, 1274]	βίον ἐτελεύτησαν ἀμφότεροι. Καὶ νῦν	ἔτι	δεικνύουσι τοὺς τάφους αὐτῶν ἀλλήλοις
[2, 1268]	ἀγαθόν. Ἐπεὶ δὲ πεποιήμεθα μνείαν,	ἔτι	μικρὰ περὶ αὐτοῦ διαστείλασθαι βέλτιον.
[2, 1268]	εἶναι τῆς τῶν ἀρχόντων καταστάσεως;	Ἔτι	οἱ γεωργοὶ τί χρήσιμοι τῇ
[2, 1262]	υἱός· ὥστε πάντες ὁμοίως ὀλιγωρήσουσιν.	~Ἔτι	οὕτως ἕκαστος ἐμὸς λέγει τὸν
[2, 1262]	αἰκίας ἔρωτας φόνους· οὐ γὰρ	ἔτι	προσαγορεύσουσιν ἀδελφοὺς καὶ τέκνα καὶ
[2, 1266]	χρημάτων ἢ τιμῆς ἢ συναμφοτέρων.	Ἔτι	στασιάζουσιν οὐ μόνον διὰ τὴν
[2, 1266]	τὴν πολιτείαν αὐτῶν· οὐ γὰρ	ἔτι	συνέβαινεν ἀπὸ τῶν ὡρισμένων τιμημάτων
[2, 1267]	ὁ τρόπος τῆς Φαλέου πολιτείας.	Ἔτι	τὰ πολλὰ βούλεται κατασκευάζειν ἐξ
[2, 1269]	ἀρχὰς ἀφίσταντο διὰ τὸ πολεμεῖν	ἔτι	τοῖς προσχώροις, Ἀχαιοῖς καὶ Περραιβοῖς
[2, 1272]	Τὰ δὲ περὶ τοὺς κόσμους	ἔτι	χεῖρον τῶν ἐφόρων. Ὃ μὲν
[2, 1268]	ταῦτα δικάζοντας. Ἔτι δὲ νόμον	ἐτίθει	περὶ τῶν εὑρισκόντων τι τῇ
[2, 1267]	τὴν δὲ τῶν γεωργῶν ἰδίαν.	ετο	δ' εἴδη καὶ τῶν νόμων
[2, 1262]	οὕτως ἕκαστος ἐμὸς λέγει τὸν	εὖ	πράττοντα τῶν πολιτῶν ἢ κακῶς,
[2, 1265]	εἴ τις εἶπεν ὥστε ζῆν	εὖ.	Τοῦτο δ' ἄρ' ἐστι καθόλου
[2, 1267]	μὴ ἐχόντων τοσαύτην οὐσίαν. Οἷον	Εὔβουλος	Αὐτοφραδάτου μέλλοντος Ἀταρνέα πολιορκεῖν ἐκέλευσεν
[2, 1264]	τῶν φυλάκων, ὅλην φησὶ δεῖν	εὐδαίμονα	ποιεῖν τὴν πόλιν τὸν νομοθέτην.
[2, 1264]	δὲ μερῶν μηδετέρῳ, τὸ δὲ	εὐδαιμονεῖν	ἀδύνατον. Ἀλλὰ μὴν εἰ οἱ
[2, 1264]	πόλιν τὸν νομοθέτην. Ἀδύνατον δὲ	εὐδαιμονεῖν	ὅλην, μὴ τῶν πλείστων ἢ
[2, 1264]	Οὐ γὰρ τῶν αὐτῶν τὸ	εὐδαιμονεῖν	ὧνπερ τὸ ἄρτιον· τοῦτο μὲν
[2, 1264]	μὴν εἰ οἱ φύλακες μὴ	εὐδαίμονες,	τίνες ἕτεροι; Οὐ γὰρ δὴ
[2, 1264]	γεωργοῖς. Ἔτι δὲ καὶ τὴν	εὐδαιμονίαν	ἀφαιρούμενος τῶν φυλάκων, ὅλην φησὶ
[2, 1264]	μερῶν ἢ τινῶν ἐχόντων τὴν	εὐδαιμονίαν.	Οὐ γὰρ τῶν αὐτῶν τὸ
[2, 1269]	τῆς πολιτείας βλαβερὰ καὶ πρὸς	εὐδαιμονίαν	πόλεως. Ὥσπερ γὰρ οἰκίας μέρος
[2, 1273]	ἀρχὰς τὸν αὐτὸν ἄρχειν· ὅπερ	εὐδοκιμεῖ	παρὰ τοῖς Καρχηδονίοις· ἓν γὰρ
[2, 1273]	καὶ τῆς Καρχηδονίων, αἵπερ δικαίως	εὐδοκιμοῦσι,	τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον. Τῶν
[2, 1268]	τῶν ἀρχαίων ἐστί που νομίμων	εὐήθη	πάμπαν ἐστίν, ~οἷον ἐν Κύμῃ
[2, 1271]	τοῦτον λέγομεν διδόναι δεῖν τὰς	εὐθύνας.	Ἔτι δὲ καὶ τὴν αἵρεσιν
[2, 1274]	τὸ τὰς ἀρχὰς αἱρεῖσθαι καὶ	εὐθύνειν	(μηδὲ γὰρ τούτου κύριος ὢν
[2, 1271]	ἡ τῶν ἐφόρων ἀρχὴ πάσας	εὐθύνειν	τὰς ἀρχάς· τοῦτο δὲ τῇ
[2, 1268]	οἰκίαις, ~καὶ τίνος ἕνεκεν οὐκ	εὐθὺς	ἀπὸ τῆς γῆς καὶ τῶν
[2, 1264]	αὐτοῖς. Φησὶ δὲ τοῖς μὲν	εὐθὺς	γινομένοις μεῖξαι χρυσόν, τοῖς δ'
[2, 1266]	πολιτῶν. ~Τοῦτο δὲ κατοικιζομέναις μὲν	εὐθὺς	οὐ χαλεπὸν ᾤετο ποιεῖν, τὰς
[2, 1269]	εἰσίν. Ἄλλον δὲ τρόπον ἐπισκοποῦσιν	εὐλαβείας	ἂν δόξειεν εἶναι πολλῆς. Ὅταν
[2, 1262]	φύλαξιν τοὺς ἄλλους πολίτας, ὥστ'	εὐλαβεῖσθαι	τῶν τοιούτων τι πράττειν διὰ
[2, 1262]	τὰς τοιαύτας δυσχερείας οὐ ῥᾴδιον	εὐλαβηθῆναι	τοῖς ταύτην κατασκευάζουσι τὴν κοινωνίαν,
[2, 1273]	ἀριστοκρατεῖσθαι τὴν πολιτείαν. Ἐθίζεσθαι δ'	εὔλογον	κερδαίνειν τοὺς ὠνουμένους, ὅταν δαπανήσαντες
[2, 1268]	τὰ ὅπλα κεκτημένοις τὴν τροφὴν	εὐλόγως	ἂν ἦσάν τι τῆς πόλεως
[2, 1269]	οὖν ἔοικε συμβεβηκέναι τοῖς Λάκωσιν	εὐλόγως	ἡ τῶν γυναικῶν ἄνεσις. ~Ἔξω
[2, 1260]	χρῶνταί τινες τῶν πόλεων τῶν	εὐνομεῖσθαι	λεγομένων, κἂν εἴ τινες ἕτεραι
[2, 1268]	ἔστιν ἀσφαλὲς τὸ νομοθετεῖν, ἀλλ'	εὐόφθαλμον	ἀκοῦσαι μόνον· ἔχει γὰρ συκοφαντίας
[2, 1273]	δ' εἰ καὶ προεῖτο τὴν	εὐπορίαν	τῶν ἐπιεικῶν ὁ νομοθέτης, ἀλλὰ
[2, 1273]	δὲ δεῖ βλέπειν καὶ πρὸς	εὐπορίαν	χάριν σχολῆς, φαῦλον τὸ τὰς
[2, 1266]	τὸ πειρᾶσθαι πλείους ἐκ τῶν	εὐπόρων	εἶναι τοὺς ἄρχοντας, καὶ τὰς
[2, 1274]	ἐκ τῶν γνωρίμων καὶ τῶν	εὐπόρων	κατέστησε πάσας, ἐκ τῶν πεντακοσιομεδίμνων
[2, 1266]	ἀμφοῖν, τὸ δὲ τοῖς μὲν	εὐπορωτέροις	ἐπάναγκες ἐκκλησιάζειν εἶναι καὶ φέρειν
[2, 1263]	τὸ τῆς ἐλευθεριότητος ἔργον ἐστίν.	Εὐπρόσωπος	μὲν οὖν ἡ τοιαύτη νομοθεσία
[2, 1267]	καὶ τὴν τῶν πόλεων διαίρεσιν	εὗρε	καὶ τὸν Πειραιᾶ κατέτεμεν, γενόμενος
[2, 1264]	νόμοι τίνες. Ἔστι δ' οὔθ'	εὑρεῖν	ῥᾴδιον, οὔτε τὸ διαφέρον μικρὸν,
[2, 1264]	καλῶς εἶχεν· πάντα γὰρ σχεδὸν	εὕρηται	μέν, ἀλλὰ τὰ μὲν οὐ
[2, 1268]	δὲ νόμον ἐτίθει περὶ τῶν	εὑρισκόντων	τι τῇ πόλει συμφέρον, ὅπως
[2, 1268]	μνᾶς. Περὶ δὲ τοῦ τοῖς	εὑρίσκουσί	τι τῇ πόλει συμφέρον ὡς
[2, 1267]	ἢ μὴ καλῶς. Ἱππόδαμος δὲ	Εὐρυφῶντος	Μιλήσιος (ὃς καὶ τὴν τῶν
[2, 1274]	τοὺς τάφους αὐτῶν ἀλλήλοις μὲν	εὐσυνόπτους	ὄντας, πρὸς δὲ τὴν τῶν
[2, 1272]	Μεγάλων γὰρ κύριοι καθεστῶτες, ἂν	εὐτελεῖς	ὦσι μεγάλα βλάπτουσι, ~καὶ ἔβλαψαν
[2, 1267]	κόσμῳ πολυτελεῖ, ἔτι δὲ ἐσθῆτος	εὐτελοῦς	μὲν ἀλεεινῆς δέ, οὐκ ἐν
[2, 1269]	βέλτιον μικρόν, τὸ δ' ἐθίζειν	εὐχερῶς	λύειν τοὺς νόμους φαῦλον, φανερὸν
[2, 1260]	δυναμένοις ζῆν ὅτι μάλιστα κατ'	εὐχήν,	δεῖ καὶ τὰς ἄλλας ἐπισκέψασθαι
[2, 1265]	Δεῖ μὲν οὖν ὑποτίθεσθαι κατ'	εὐχήν,	μηδὲν μέντοι ἀδύνατον. Λέγεται δ'
[2, 1270]	διαφθαρέντες γὰρ ἀργυρίῳ τινές, ὅσον	ἐφ'	ἑαυτοῖς, ὅλην τὴν πόλιν ἀπώλεσαν,
[2, 1269]	Λάκωσιν οἱ εἵλωτες (ὥσπερ γὰρ	ἐφεδρεύοντες	τοῖς ἀτυχήμασι διατελοῦσιν) Περὶ δὲ
[2, 1264]	γὰρ τἆλλα ταὐτὰ τοῖς δούλοις	ἐφέντες	μόνον ἀπειρήκασι τὰ γυμνάσια καὶ
[2, 1262]	Ἐνταῦθα μὲν οὖν ἀνάγκη ἀμφοτέρους	ἐφθάρθαι	ἢ τὸν ἕνα, ἐν δὲ
[2, 1274]	μὲν ἐν Ἀρείῳ πάγῳ βουλὴν	Ἐφιάλτης	ἐκόλουσε καὶ Περικλῆς, τὰ δὲ
[2, 1265]	Ἐπεὶ δὲ τὴν πᾶσαν οὐσίαν	ἐφίησι	γίνεσθαι μείζονα μέχρι πενταπλασίας, διὰ
[2, 1263]	ἵπποις καὶ κυσίν, κἂν δεηθῶσιν	ἐφοδίων	ἐν τοῖς ἀγροῖς κατὰ τὴν
[2, 1271]	τὰς ἀρχάς· τοῦτο δὲ τῇ	ἐφορείᾳ	μέγα λίαν τὸ δῶρον, καὶ
[2, 1265]	ἐφόρους· οἱ δὲ τὴν μὲν	ἐφορείαν	εἶναι τυραννίδα, δημοκρατεῖσθαι δὲ κατά
[2, 1270]	μὴν καὶ τὰ περὶ τὴν	ἐφορείαν	ἔχει φαύλως. Ἡ γὰρ ἀρχὴ
[2, 1270]	ὁ δὲ δῆμος διὰ τὴν	ἐφορείαν	(καθίσταται γὰρ ἐξ ἁπάντων) Ἀλλ'
[2, 1272]	καλουμένοις κόσμοις, πλὴν οἱ μὲν	ἔφοροι	πέντε τὸν ἀριθμὸν οἱ δὲ
[2, 1272]	ἡ τάξις. Οἱ μὲν γὰρ	ἔφοροι	τὴν αὐτὴν ἔχουσι δύναμιν τοῖς
[2, 1272]	ἑκατὸν καὶ τεττάρων ἀρχὴν τοῖς	ἐφόροις	(πλὴν ὃ οὐ χεῖρον· οἱ
[2, 1272]	ἔστι τοῖς κόσμοις ὥσπερ τοῖς	ἐφόροις,	~πόρρω γ' ἀποικοῦσιν ἐν νήσῳ
[2, 1265]	ἐκ τοῦ δήμου εἶναι τοὺς	ἐφόρους·	οἱ δὲ τὴν μὲν ἐφορείαν
[2, 1272]	γὰρ ἔχει κακὸν τὸ τῶν	ἐφόρων	ἀρχεῖον, ὑπάρχει καὶ τούτοις (γίνονται
[2, 1271]	Δόξειε δ' ἂν ἡ τῶν	ἐφόρων	ἀρχὴ πάσας εὐθύνειν τὰς ἀρχάς·
[2, 1265]	δημοκρατεῖσθαι δὲ κατὰ τὴν τῶν	ἐφόρων	ἀρχὴν διὰ τὸ ἐκ τοῦ
[2, 1272]	τοὺς κόσμους ἔτι χεῖρον τῶν	ἐφόρων.	Ὃ μὲν γὰρ ἔχει κακὸν
[2, 1270]	δὲ καὶ ἡ δίαιτα τῶν	ἐφόρων	οὐχ ὁμολογουμένη τῷ βουλήματι τῆς
[2, 1274]	Μηδικοῖς ὁ δῆμος αἴτιος γενόμενος	ἐφρονηματίσθη	καὶ δημαγωγοὺς ἔλαβε φαύλους ἀντιπολιτευομένων
[2, 1272]	Τὰ μὲν οὖν τῶν συσσιτίων	ἔχει	βέλτιον τοῖς Κρησὶν ἢ τοῖς
[2, 1261]	ὁμονοητικόν) Πρὸς δὲ τούτοις ἑτέραν	ἔχει	βλάβην τὸ λεγόμενον. Ἥκιστα γὰρ
[2, 1268]	νομοθετεῖν, ἀλλ' εὐόφθαλμον ἀκοῦσαι μόνον·	ἔχει	γὰρ συκοφαντίας καὶ κινήσεις, ἂν
[2, 1268]	μικρὰ περὶ αὐτοῦ διαστείλασθαι βέλτιον.	Ἔχει	γάρ, ὥσπερ εἴπομεν, ἀπορίαν, καὶ
[2, 1271]	βίον ἐτελεύτησεν ἐκεῖ περὶ Καμικόν.	Ἔχει	δ' ἀνάλογον ἡ Κρητικὴ τάξις
[2, 1266]	τῆς τοιαύτης πολιτείας ἡ σκέψις·	ἔχει	δὲ καὶ περὶ τὴν αἵρεσιν
[2, 1270]	ἀποδιδράσκοντας ἀπολαύειν τῶν σωματικῶν ἡδονῶν.	Ἔχει	δὲ καὶ τὰ περὶ τὴν
[2, 1271]	πολιτεία πάρεγγυς μέν ἐστι ταύτης,	ἔχει	δὲ μικρὰ μὲν οὐ χεῖρον,
[2, 1272]	ἄξιον εἰπεῖν, γεγενῆσθαι μήτε τύραννον.	Ἔχει	δὲ παραπλήσια τῇ Λακωνικῇ πολιτείᾳ
[2, 1271]	ἀξιωθησόμενον τῆς ἀρχῆς οὐκ ὀρθῶς	ἔχει·	δεῖ γὰρ καὶ βουλόμενον καὶ
[2, 1261]	ἐν τῇ Πολιτείᾳ γεγραμμένον νόμον;	Ἔχει	δὴ δυσχερείας ἄλλας τε πολλὰς
[2, 1263]	ταύτας τε καὶ ἄλλας τοιαύτας	ἔχει	δυσχερείας, ὃν δὲ νῦν τρόπον
[2, 1263]	δυσχερείας, ὃν δὲ νῦν τρόπον	ἔχει	καὶ ἐπικοσμηθὲν ἔθεσι καὶ τάξει
[2, 1271]	ὑπολαμβάνουσιν, οὐ καλῶς. Φαύλως δ'	ἔχει	καὶ περὶ τὰ κοινὰ χρήματα
[2, 1261]	ἦσαν. Ἐπεὶ δὲ βέλτιον οὕτως	ἔχει	καὶ τὰ περὶ τὴν κοινωνίαν
[2, 1264]	εἴρηκεν ταύτας τε τὰς ἀπορίας	ἔχει	καὶ τούτων οὐκ ἐλάττους ἑτέρας.
[2, 1272]	τῶν ἐφόρων. Ὃ μὲν γὰρ	ἔχει	κακὸν τὸ τῶν ἐφόρων ἀρχεῖον,
[2, 1269]	τυχόντι ἢ τισίν; Ταῦτα γὰρ	ἔχει	μεγάλην διαφοράν. Διὸ νῦν μὲν
[2, 1270]	τὸν στρατιωτικὸν βίον (πολλὰ γὰρ	ἔχει	μέρη τῆς ἀρετῆς) τὰς δὲ
[2, 1268]	οὐδ' ὁ περὶ τῆς κρίσεως	ἔχει	νόμος, τὸ κρίνειν ἀξιοῦν διαιροῦντα,
[2, 1272]	Καρχηδονίων. Καὶ πολλὰ τῶν τεταγμένων	ἔχει	παρ' αὐτοῖς καλῶς· σημεῖον δὲ
[2, 1263]	χωρίς, καθ' ὃν νῦν τρόπον	ἔχει	πᾶσι, τάς γε κτήσεις κοινὰς
[2, 1269]	ὁ γὰρ νόμος ἰσχὺν οὐδεμίαν	ἔχει	πρὸς τὸ πείθεσθαι παρὰ τὸ
[2, 1265]	τοὺς ἀνθρώπους. Ἔτι δὲ καλῶς	ἔχει	προσθεῖναι καὶ πρὸς τοὺς γειτνιῶντας
[2, 1268]	παρέξουσιν; Ταῦτα δὴ πάντα πολλὴν	ἔχει	ταραχήν. Οὐ καλῶς δ' οὐδ'
[2, 1262]	ἐκ τούτων εἰς ἐκείνους, πολλὴν	ἔχει	ταραχὴν τίνα ἔσται τρόπον· καὶ
[2, 1272]	δυνατῶν· ᾗ καὶ δῆλον ὡς	ἔχει	τι πολιτείας ἡ τάξις, ἀλλ'
[2, 1266]	τοὺς τοιούτους. Διότι μὲν οὖν	ἔχει	τινὰ δύναμιν εἰς τὴν πολιτικὴν
[2, 1269]	ὥστ' ἐν ὅσαις πολιτείαις φαύλως	ἔχει	τὸ περὶ τὰς γυναῖκας, τὸ
[2, 1270]	διὰ τύχην τοῦτο συμπέπτωκεν, συμφερόντως	ἔχει	τοῖς πράγμασιν· δεῖ γὰρ τὴν
[2, 1266]	τὴν ἐν τοῖς Νόμοις τοῦτον	ἔχει	τὸν τρόπον. Εἰσὶ δέ τινες
[2, 1273]	Καρχηδονίων, αἵπερ δικαίως εὐδοκιμοῦσι, τοῦτον	ἔχει	τὸν τρόπον. Τῶν δὲ ἀποφηναμένων
[2, 1264]	καὶ τὰ περὶ τοὺς Νόμους	ἔχει	τοὺς ὕστερον γραφέντας, διὸ καὶ
[2, 1270]	καὶ τὰ περὶ τὴν ἐφορείαν	ἔχει	φαύλως. Ἡ γὰρ ἀρχὴ κυρία
[2, 1263]	μάτην τὴν πρὸς αὑτὸν αὐτὸς	ἔχει	φιλίαν ἕκαστος, ἀλλ' ἔστι τοῦτο
[2, 1270]	δεῖ συγγνώμην ἔχειν ἢ μὴ	ἔχειν,	ἀλλὰ περὶ τοῦ ὀρθῶς καὶ
[2, 1264]	γυναικῶν καὶ τέκνων κοινωνίας, πῶς	ἔχειν	δεῖ, καὶ περὶ κτήσεως, καὶ
[2, 1265]	οὐσῶν ἀνάγκη τοὺς παράζυγας μηδὲν	ἔχειν,	ἐάν τ' ἐλάττους ὦσι τὸ
[2, 1261]	πότερον ὡς νῦν οὕτω βέλτιον	ἔχειν,	ἢ κατὰ τὸν ἐν τῇ
[2, 1270]	τοῦτο σκοποῦμεν, τίνι δεῖ συγγνώμην	ἔχειν	ἢ μὴ ἔχειν, ἀλλὰ περὶ
[2, 1260]	τινῶν εἰρημέναι καὶ δοκοῦσαι καλῶς	ἔχειν,	ἵνα τό τ' ὀρθῶς ἔχον
[2, 1265]	τούτων πῶς οἰόμεθα βέλτιον ἂν	ἔχειν,	λεκτέον ὕστερον. Ἐλλέλειπται δ' ἐν
[2, 1274]	συγγνώμην ἀπέβλεψεν, ὅτι δεῖ μεθύουσιν	ἔχειν	μᾶλλον, ἀλλὰ πρὸς τὸ συμφέρον.
[2, 1265]	δὲ τοῦτ' οὐχ ὁμοίως ἀκριβῶς	ἔχειν	περὶ τὰς πόλεις τότε καὶ
[2, 1268]	πολιτείας πῶς οἷόν τε φιλικῶς	ἔχειν	πρὸς τὴν πολιτείαν; Ἀλλὰ δεῖ
[2, 1265]	κρόκης, οὕτω καὶ τοὺς ἄρχοντας	ἔχειν	πρὸς τοὺς ἀρχομένους. Ἐπεὶ δὲ
[2, 1268]	καὶ περὶ ταύτην ἀναγκαῖον ὁμοίως	ἔχειν.	Σημεῖον δ' ἂν γεγονέναι φαίη
[2, 1260]	ἀλλὰ διὰ τὸ μὴ καλῶς	ἔχειν	ταύτας τὰς νῦν ὑπαρχούσας, διὰ
[2, 1267]	Διόφαντός ποτε κατεσκεύαζεν Ἀθήνησἰ τοῦτον	ἔχειν	τὸν τρόπον. Περὶ μὲν οὖν
[2, 1271]	καὶ τὰς νήσους τὰς μὲν	ἐχειρώσατο	τὰς δ' ᾤκισεν, τέλος δὲ
[2, 1269]	τοῖς δὲ Λάκωσιν οἱ γειτνιῶντες	ἐχθροὶ	πάντες ἦσαν, Ἀργεῖοι καὶ Μεσήνιοι
[2, 1271]	ἀνδράσιν· διόπερ ἐξέπεμπον συμπρεσβευτὰς τοὺς	ἐχθρούς,	καὶ σωτηρίαν ἐνόμιζον τῇ πόλει
[2, 1274]	ἴδιόν γε οὐδὲν αὐτοῦ λέγειν	ἔχοι	τις ἄν. Τὰ μὲν οὖν
[2, 1262]	κοινωνίας διωρίσθω τὸν τρόπον τοῦτον.	Ἐχόμενον	δὲ τούτων ἐστὶν ἐπισκέψασθαι περὶ
[2, 1264]	οὐδὲν διώρισται. Καὶ περὶ τῶν	ἐχομένων	τίς ἡ τούτων τε πολιτεία
[2, 1267]	τὸ προπολεμοῦν καὶ τὰ ὅπλα	ἔχον.	Διῄρει δ' εἰς τρία μέρη
[2, 1260]	ἔχειν, ἵνα τό τ' ὀρθῶς	ἔχον	ὀφθῇ καὶ τὸ χρήσιμον, ἔτι
[2, 1270]	Τὰ δὲ περὶ τὰς γυναῖκας	ἔχοντα	μὴ καλῶς ἔοικεν, ὥσπερ ἐλέχθη
[2, 1263]	ἢ τοὺς χωρὶς τὰς οὐσίας	ἔχοντας·	ἀλλὰ θεωροῦμεν ὀλίγους τοὺς ἐκ
[2, 1267]	καὶ κρείττους ἐπιθυμήσουσιν, οἱ δὲ	ἔχοντες	ἀμύνειν οὐ δυνήσονται τοὺς ἐπιόντας,
[2, 1274]	μὲν λέγουσιν ἀσκεπτότερον τῶν χρόνων	ἔχοντες.	Ἐγένετο δὲ καὶ Φιλόλαος ὁ
[2, 1268]	γεωργοὶ καὶ οἱ τὰ ὅπλα	ἔχοντες	κοινωνοῦσι τῆς πολιτείας πάντες, οἱ
[2, 1268]	πάντες, οἱ μὲν γεωργοὶ οὐκ	ἔχοντες	ὅπλα, οἱ δὲ τεχνῖται οὔτε
[2, 1268]	γὰρ ἐκ τῶν τὰ ὅπλα	ἐχόντων	καθίστασθαι καὶ στρατηγοὺς καὶ πολιτοφύλακας
[2, 1264]	μὴ πάντων μερῶν ἢ τινῶν	ἐχόντων	τὴν εὐδαιμονίαν. Οὐ γὰρ τῶν
[2, 1267]	οὕτως ὡς ἂν καὶ μὴ	ἐχόντων	τοσαύτην οὐσίαν. Οἷον Εὔβουλος Αὐτοφραδάτου
[2, 1272]	κοινωνίαν; Ἔστι δ' ἐπικίνδυνος οὕτως	ἔχουσα	πόλις, τῶν βουλομένων ἐπιτίθεσθαι καὶ
[2, 1266]	συγκειμένη πολιτεία βελτίων. Ἔπειτ' οὐδ'	ἔχουσα	φαίνεται μοναρχικὸν οὐδέν, ἀλλ' ὀλιγαρχικὰ
[2, 1272]	μὲν γὰρ ἔφοροι τὴν αὐτὴν	ἔχουσι	δύναμιν τοῖς ἐν τῇ Κρήτῃ
[2, 1265]	πεντακισχιλίων. Τὸ μὲν οὖν περιττὸν	ἔχουσι	πάντες οἱ τοῦ Σωκράτους λόγοι
[2, 1272]	οἱ κόσμοι τὴν κατὰ πόλεμον	ἔχουσιν·	ἐκκλησίας δὲ μετέχουσι πάντες, κυρία
[2, 1268]	πόλεως μέρος, νῦν δ' ἰδίαν	ἔχουσιν	καὶ ταύτην ἰδίᾳ γεωργήσουσιν. Ἔτι
[2, 1270]	διὰ τὴν αὑτῶν τιμὴν οὕτως	ἔχουσιν,	οἱ δὲ καλοὶ κἀγαθοὶ διὰ
[2, 1263]	ἰδίαν γὰρ ἕκαστος τὴν κτῆσιν	ἔχων	τὰ μὲν χρήσιμα ποιεῖ τοῖς
[2, 1267]	μὴ ἐπιθυμῶσιν· ἐὰν γὰρ μείζω	ἔχωσιν	ἐπιθυμίαν τῶν ἀναγκαίων, διὰ τὴν
[2, 1268]	οἱ Ἕλληνες, καὶ τὰς γυναῖκας	ἐωνοῦντο	παρ' ἀλλήλων, ὅσα τε λοιπὰ
[2, 1267]	πάτριον, ἀεὶ δέονται τοῦ πλείονος,	ἕως	εἰς ἄπειρον ἔλθωσιν. Ἄπειρος γὰρ