Livre, Pages
[2, 1265]	ὅτι χώρας δεήσει τοῖς τοσούτοις	Βαβυλωνίας	ἤ τινος ἄλλης ἀπεράντου τὸ
[2, 1266]	ὡρισμένων τιμημάτων εἰς τὰς ἀρχὰς	βαδίζειν)	ἀλλ' ἔστι τὴν ἰσότητα μὲν
[2, 1274]	Φιλόλαος τὸ μὲν γένος τῶν	Βακχιαδῶν,	ἐραστὴς δὲ γενόμενος Διοκλέους τοῦ
[2, 1264]	καὶ τὸ πλῆθος τὸ τῶν	βαναύσων.	Ἡ μὲν οὖν πολιτεία περὶ
[2, 1268]	νόμους λίαν ἁπλοῦς εἶναι καὶ	βαρβαρικούς.	Ἐσιδηροφοροῦντό τε γὰρ οἱ Ἕλληνες,
[2, 1263]	τοῦτον τὸν τρόπον κοινωνεῖν τῶν	βαρβάρων)	ἢ καὶ τὰ γήπεδα καὶ
[2, 1272]	καλοῦσιν οἱ Κρῆτες βουλήν, ἴσοι·	βασιλεία	δὲ πρότερον μὲν ἦν, εἶτα
[2, 1271]	ἀιδίοις, ἡ ναυαρχία σχεδὸν ἑτέρα	βασιλεία	καθέστηκεν. Καὶ ὡδὶ δὲ τῇ
[2, 1273]	εἶναι τῶν ἀρχῶν, τήν τε	βασιλείαν	καὶ τὴν στρατηγίαν. Ἔντιμον γὰρ
[2, 1265]	δημοκρατίας φασίν, λέγοντες τὴν μὲν	βασιλείαν	μοναρχίαν, τὴν δὲ τῶν γερόντων
[2, 1271]	φιλοχρηματίαν τοῖς ἀνθρώποις. Περὶ δὲ	βασιλείας,	εἰ μὲν βέλτιόν ἐστιν ὑπάρχειν
[2, 1270]	κατὰ ταὐτά· οἱ μὲν οὖν	βασιλεῖς	διὰ τὴν αὑτῶν τιμὴν οὕτως
[2, 1272]	τὴν ἀρχὴν ἀριστίνδην) τοὺς δὲ	βασιλεῖς	καὶ τὴν γερουσίαν ἀνάλογον τοῖς
[2, 1273]	μάλιστα τὰς μεγίστας, τούς τε	βασιλεῖς	καὶ τοὺς στρατηγούς. Δεῖ δὲ
[2, 1273]	προσάγειν πρὸς τὸν δῆμον οἱ	βασιλεῖς	κύριοι μετὰ τῶν γερόντων, ἂν
[2, 1272]	γέρουσιν· καὶ βέλτιον δὲ τοὺς	βασιλεῖς	μήτε καθ' αὑτὸ εἶναι γένος
[2, 1271]	πόλει εἶναι τὸ στασιάζειν τοὺς	βασιλεῖς.	Οὐ καλῶς δ' οὐδὲ περὶ
[2, 1270]	δημαγωγεῖν αὐτοὺς ἠναγκάζοντο καὶ οἱ	βασιλεῖς,	ὥστε καὶ ταύτῃ συνεπιβλάπτεσθαι τὴν
[2, 1272]	τὴν γερουσίαν ἀνάλογον τοῖς ἐκεῖ	βασιλεῦσι	καὶ γέρουσιν· καὶ βέλτιον δὲ
[2, 1271]	γίνεται αἴτιος· ἐπὶ γὰρ τοῖς	βασιλεῦσιν,	οὖσι στρατηγοῖς ἀιδίοις, ἡ ναυαρχία
[2, 1270]	ὡς ἐπὶ μὲν τῶν προτέρων	βασιλέων	μετεδίδοσαν τῆς πολιτείας, ὥστ' οὐ
[2, 1271]	αὑτοῦ βίον ἕκαστον κρίνεσθαι τῶν	βασιλέων.	Ὅτι δ' ὁ νομοθέτης οὐδ'
[2, 1271]	τὴν ἐπιτροπείαν τὴν Χαριλάου τοῦ	βασιλέως	καταλιπὼν ἀπεδήμησεν, τότε τὸν πλεῖστον
[2, 1263]	ποιήσειεν ὁμοφωνίαν ἢ τὸν ῥυθμὸν	βάσιν	μίαν. Ἀλλὰ δεῖ πλῆθος ὄν,
[2, 1273]	τιμᾶται, ~ταύτην οὐχ οἷόν τε	βεβαίως	ἀριστοκρατεῖσθαι τὴν πολιτείαν. Ἐθίζεσθαι δ'
[2, 1271]	ὑπάρχειν ταῖς πόλεσιν ἢ μὴ	βέλτιον,	ἄλλος ἔστω λόγος· ἀλλὰ μὴν
[2, 1265]	περὶ μὲν τούτων πῶς οἰόμεθα	βέλτιον	ἂν ἔχειν, λεκτέον ὕστερον. Ἐλλέλειπται
[2, 1261]	δῆλον ὡς τοὺς αὐτοὺς ἀεὶ	βέλτιον	ἄρχειν, εἰ δυνατόν, ἐν οἷς
[2, 1271]	κεκοινωνηκότες τῆς ἀρχῆς ταύτης. Διόπερ	βέλτιον	αὐτοὺς μὴ ἀνευθύνους εἶναι· νῦν
[2, 1271]	ἄλλος ἔστω λόγος· ἀλλὰ μὴν	βέλτιόν	γε μὴ καθάπερ νῦν, ἀλλὰ
[2, 1272]	τὴν ἀρχήν. Ταῦτα δὴ πάντα	βέλτιον	γίνεσθαι κατὰ νόμον ἢ κατ'
[2, 1273]	δυναμένους ἄριστ' ἀρχεῖν, τούτους ἄρχειν.	Βέλτιον	δ' εἰ καὶ προεῖτο τὴν
[2, 1272]	ἐκεῖ βασιλεῦσι καὶ γέρουσιν· καὶ	βέλτιον	δὲ τοὺς βασιλεῖς μήτε καθ'
[2, 1263]	τὴν χώραν. Φανερὸν τοίνυν ὅτι	βέλτιον	εἶναι μὲν ἰδίας τὰς κτήσεις,
[2, 1268]	εἴπομεν, ἀπορίαν, καὶ δόξειεν ἂν	βέλτιον	εἶναι τὸ κινεῖν. Ἐπὶ γοῦν
[2, 1261]	τινῶν μὲν τινῶν δ' οὒ	βέλτιον;	Ἐνδέχεται γὰρ καὶ τέκνων καὶ
[2, 1271]	Περὶ δὲ βασιλείας, εἰ μὲν	βέλτιόν	ἐστιν ὑπάρχειν ταῖς πόλεσιν ἢ
[2, 1265]	κτήσεως ὁρᾶν δεῖ, μή ποτε	βέλτιον	ἑτέρως διορίσαι τῷ σαφῶς μᾶλλον.
[2, 1268]	ἔτι μικρὰ περὶ αὐτοῦ διαστείλασθαι	βέλτιον.	Ἔχει γάρ, ὥσπερ εἴπομεν, ἀπορίαν,
[2, 1261]	δὴ πότερον ὡς νῦν οὕτω	βέλτιον	ἔχειν, ἢ κατὰ τὸν ἐν
[2, 1270]	τὸ προῖκας διδόναι μεγάλας. Καίτοι	βέλτιον	ἦν μηδεμίαν ἢ ὀλίγην ἢ
[2, 1264]	τῆς ἐνταῦθα πολιτείας ἐπισκέψασθαι μικρὰ	βέλτιον.	Καὶ γὰρ ἐν τῇ Πολιτείᾳ
[2, 1263]	τάς γε κτήσεις κοινὰς εἶναι	βέλτιον	καὶ τὰς χρήσεις οἷον τὰ
[2, 1261]	πότερον ὅσων ἐνδέχεται κοινωνῆσαι, πάντων	βέλτιον	κοινωνεῖν τὴν μέλλουσαν οἰκήσεσθαι πόλιν
[2, 1270]	οἱ τυχόντες, διόπερ οὐκ αὐτογνώμονας	βέλτιον	κρίνειν ἀλλὰ κατὰ γράμματα καὶ
[2, 1269]	Ὅταν γὰρ ᾖ τὸ μὲν	βέλτιον	μικρόν, τὸ δ' ἐθίζειν εὐχερῶς
[2, 1266]	θείη πολιτείας ἢ χειρίστας πασῶν.	Βέλτιον	οὖν λέγουσιν οἱ πλείους μιγνύντες·
[2, 1261]	καὶ τέκτονες ἦσαν. Ἐπεὶ δὲ	βέλτιον	οὕτως ἔχει καὶ τὰ περὶ
[2, 1272]	δὴ τὰ περὶ τὰ συσσίτια	βέλτιον	τέτακται τοῖς Κρησὶν ἢ τοῖς
[2, 1270]	ἐστὶν ἀληθῆ ταῦτα εἴτε μή,	βέλτιον	τὸ διὰ τῆς κτήσεως ὡμαλισμένης
[2, 1272]	μὲν οὖν τῶν συσσιτίων ἔχει	βέλτιον	τοῖς Κρησὶν ἢ τοῖς Λάκωσιν.
[2, 1269]	οὐδὲ τοὺς γεγραμμένους ἐᾶν ἀκινήτους	βέλτιον.	Ὥσπερ γὰρ καὶ περὶ τὰς
[2, 1266]	ἐκ τῶν μεγίστων τιμημάτων καὶ	βελτίους	διὰ τὸ ἐνίους μὴ αἱρεῖσθαι
[2, 1273]	ἐστι τῶν ἀναγκαιοτάτων, ὅπως οἱ	βέλτιστοι	δύνωνται σχολάζειν καὶ μηδὲν ἀσχημονεῖν,
[2, 1269]	οὖν ὡς οὐκ ἐξευρίσκουσι τὸν	βέλτιστον	τρόπον οἷς τοῦτο συμβαίνει περὶ
[2, 1268]	νόμους, ἂν ᾖ τις ἄλλος	βελτίων.	Διόπερ οὐ ῥᾴδιον τῷ λεχθέντι
[2, 1266]	γὰρ ἐκ πλειόνων συγκειμένη πολιτεία	βελτίων.	Ἔπειτ' οὐδ' ἔχουσα φαίνεται μοναρχικὸν
[2, 1265]	μὲν ταλαιπώρως δὲ ζῆν, ἀλλὰ	βελτίων	ὅρος τὸ σωφρόνως καὶ ἐλευθερίως
[2, 1271]	νῦν, ἀλλὰ κατὰ τὸν αὑτοῦ	βίον	ἕκαστον κρίνεσθαι τῶν βασιλέων. Ὅτι
[2, 1274]	ἀπῆλθεν εἰς Θήβας· κἀκεῖ τὸν	βίον	ἐτελεύτησαν ἀμφότεροι. Καὶ νῦν ἔτι
[2, 1271]	δὲ ἐπιθέμενος τῇ Σικελίᾳ τὸν	βίον	ἐτελεύτησεν ἐκεῖ περὶ Καμικόν. Ἔχει
[2, 1265]	δέ τις μὴ τοιοῦτον ἀποδέχεται	βίον,	μήτε τὸν ἴδιον μήτε τὸν
[2, 1273]	ὡντινωνοῦν, ἀλλὰ διετέλεσαν ἰδιωτεύοντες τὸν	βίον,	περὶ ὧν εἴ τι ἀξιόλογον,
[2, 1267]	γενόμενος καὶ περὶ τὸν ἄλλον	βίον	περιττότερος διὰ φιλοτιμίαν οὕτως ὥστε
[2, 1265]	εἰ δεῖ τὴν πόλιν ζῆν	βίον	πολιτικόν (οὐ γὰρ μόνον ἀναγκαῖόν
[2, 1270]	νομοθέτῃ προωδοπεποιημένους διὰ τὸν στρατιωτικὸν	βίον	(πολλὰ γὰρ ἔχει μέρη τῆς
[2, 1265]	τὰ συσσίτια καὶ τὸν ἄλλον	βίον	τὸν καθ' ἡμέραν) ~Ἐν δὲ
[2, 1263]	δ' εἶναι πάμπαν ἀδύνατος ὁ	βίος.	Αἴτιον δὲ τῷ Σωκράτει τῆς
[2, 1270]	πόλει, καίτοι τό γε διὰ	βίου	κυρίους εἶναι κρίσεων μεγάλων ἀμφισβητήσιμον
[2, 1272]	γὰρ ἀνυπεύθυνον καὶ τὸ διὰ	βίου	μεῖζόν ἐστι γέρας τῆς ἀξίας
[2, 1267]	ἀφ' ὧν δ' οἱ προπολεμοῦντες	βιώσονται,	κοινήν, τὴν δὲ τῶν γεωργῶν
[2, 1269]	πρὸς τὴν προαίρεσιν τῆς πολιτείας	βλαβερὰ	καὶ πρὸς εὐδαιμονίαν πόλεως. Ὥσπερ
[2, 1268]	ἑτέραν· ἀποροῦσι γάρ τινες πότερον	βλαβερὸν	ἢ συμφέρον ταῖς πόλεσι τὸ
[2, 1269]	ἀλλ' εἴπερ, πρὸς τὸν πόλεμον,	βλαβερώταται	καὶ πρὸς ταῦθ' αἱ τῶν
[2, 1267]	ταῦτ' εἶναι τὸν ἀριθμόν, ὕβριν	βλάβην	θάνατον. Ἐνομοθέτει δὲ καὶ δικαστήριον
[2, 1261]	Πρὸς δὲ τούτοις ἑτέραν ἔχει	βλάβην	τὸ λεγόμενον. Ἥκιστα γὰρ ἐπιμελείας
[2, 1269]	γὰρ τοσοῦτον ὠφελήσεται κινήσας ὅσον	βλαβήσεται	τοῖς ἄρχουσιν ἀπειθεῖν ἐθισθείς. Ψεῦδος
[2, 1272]	καθεστῶτες, ἂν εὐτελεῖς ὦσι μεγάλα	βλάπτουσι,	~καὶ ἔβλαψαν ἤδη τὴν πόλιν
[2, 1273]	μηδ' ἰδιωτεύοντες. Εἰ δὲ δεῖ	βλέπειν	καὶ πρὸς εὐπορίαν χάριν σχολῆς,
[2, 1265]	δεῖ τὸν νομοθέτην πρὸς δύο	βλέποντα	τιθέναι τοὺς νόμους, πρός τε
[2, 1273]	αἱροῦνται γὰρ εἰς δύο ταῦτα	βλέποντες,	καὶ μάλιστα τὰς μεγίστας, τούς
[2, 1262]	ἄλλων ζῴων, οἷον ἵπποι καὶ	βόες,	αἳ σφόδρα πεφύκασιν ὅμοια ἀποδιδόναι
[2, 1263]	μὴν καὶ τὸ χαρίσασθαι καὶ	βοηθῆσαι	φίλοις ἢ ξένοις ἢ ἑταίροις
[2, 1267]	ὥστε πρὸς τὰς μικρὰς ἀδικίας	βοηθητικὸς	μόνον ὁ τρόπος τῆς Φαλέου
[2, 1272]	τῶν γινομένων καρπῶν τε καὶ	βοσκημάτων	δημοσίων, καὶ ἐκ τῶν φόρων
[2, 1267]	ἔστι δὲ καὶ δούλων καὶ	βοσκημάτων	πλοῦτος καὶ νομίσματος, καὶ κατασκευὴ
[2, 1267]	φύσει τοιούτους παρασκευάζειν ὥστε μὴ	βούλεσθαι	πλεονεκτεῖν, τοὺς δὲ φαύλους ὥστε
[2, 1270]	πολιτείαν τὴν μέλλουσαν σῴζεσθαι πάντα	βούλεσθαι	τὰ μέρη τῆς πόλεως εἶναι
[2, 1261]	ἑνός, πόλις δ' οἰκίας, καὶ	βούλεταί	γ' ἤδη τότε εἶναι πόλις
[2, 1268]	μάχιμον ἕτερον καὶ τὸ γεωργοῦν,	βούλεται	δ' ὁ νομοθέτης· εἰ δ'
[2, 1267]	Φαλέου πολιτείας. Ἔτι τὰ πολλὰ	βούλεται	κατασκευάζειν ἐξ ὧν τὰ πρὸς
[2, 1271]	τοὐναντίον τῷ νομοθέτῃ τῆς προαιρέσεως.	Βούλεται	μὲν γὰρ δημοκρατικὸν εἶναι τὸ
[2, 1265]	οἰκεῖν. Ἡ δὲ σύνταξις ὅλη	βούλεται	μὲν εἶναι μήτε δημοκρατία μήτε
[2, 1272]	ὁ δῆμος τῆς μεγίστης ἀρχῆς	βούλεται	μένειν τὴν πολιτείαν· ἐνταῦθα δ'
[2, 1261]	τάχ' ἂν εἴη μᾶλλον ὃ	βούλεται	ποιεῖν ὁ Σωκράτης (ἕκαστος γὰρ
[2, 1266]	καὶ δημοκρατικά· μᾶλλον δ' ἐγκλίνειν	βούλεται	πρὸς τὴν ὀλιγαρχίαν. Δῆλον δὲ
[2, 1264]	τρίτον δ' ἐκ τούτων τὸ	βουλευόμενον	καὶ κύριον τῆς πόλεως) περὶ
[2, 1270]	τῶν ἐφόρων οὐχ ὁμολογουμένη τῷ	βουλήματι	τῆς πόλεως· αὐτὴ μὲν γὰρ
[2, 1274]	τὴν μὲν ἐν Ἀρείῳ πάγῳ	βουλὴν	Ἐφιάλτης ἐκόλουσε καὶ Περικλῆς, τὰ
[2, 1272]	γέρουσιν, οὓς καλοῦσιν οἱ Κρῆτες	βουλήν,	ἴσοι· βασιλεία δὲ πρότερον μὲν
[2, 1274]	πρότερον οὐ καταλῦσαι, τήν τε	βουλὴν	καὶ τὴν τῶν ἀρχῶν αἵρεσιν,
[2, 1273]	τὴν μὲν ἐν Ἀρείῳ πάγῳ	βουλὴν	ὀλιγαρχικόν, τὸ δὲ τὰς ἀρχὰς
[2, 1266]	δὲ ποιεῖ καὶ τὴν τῆς	βουλῆς	αἵρεσιν. Αἱροῦνται μὲν γὰρ πάντες
[2, 1273]	κερδαίνειν, φαυλότερος δ' ὢν οὐ	βουλήσεται	δαπανήσας. Διὸ δεῖ τοὺς δυναμένους
[2, 1273]	πένης μὲν ὢν ἐπιεικὴς δὲ	βουλήσεται	κερδαίνειν, φαυλότερος δ' ὢν οὐ
[2, 1272]	κατὰ νόμον ἢ κατ' ἀνθρώπων	βούλησιν·	οὐ γὰρ ἀσφαλὴς ὁ κανών.
[2, 1266]	αἰεὶ κατὰ τὴν τούτων αἱρεθήσονται	βούλησιν.	Τὰ μὲν οὖν περὶ τὴν
[2, 1270]	τε τὴν ἐπίκληρον ὅτῳ ἂν	βούληται,	κἂν ἀποθάνῃ μὴ διαθέμενος, ὃν
[2, 1266]	κωλύει κτᾶσθαι γῆν ὁπόσην ἂν	βούληταί	τις, ὁμοίως δὲ καὶ τὴν
[2, 1267]	σωφροσύνη· τρίτον δ' εἴ τινες	βούλοιντο	δι' αὑτῶν χαίρειν, οὐκ ἂν
[2, 1270]	καὶ καταλείπειν ἐξουσίαν ἔδωκε τοῖς	βουλομένοις·	καίτοι ταὐτὸ συμβαίνειν ἀναγκαῖον ἐκείνως
[2, 1271]	γὰρ καὶ βουλόμενον καὶ μὴ	βουλόμενον	ἄρχειν τὸν ἄξιον τῆς ἀρχῆς.
[2, 1271]	ὀρθῶς ἔχει· δεῖ γὰρ καὶ	βουλόμενον	καὶ μὴ βουλόμενον ἄρχειν τὸν
[2, 1270]	νόμος πρὸς ταύτην τὴν διόρθωσιν.	~Βουλόμενος	γὰρ ὁ νομοθέτης ὡς πλείστους
[2, 1269]	τὴν πόλιν ὁ νομοθέτης εἶναι	βουλόμενος	καρτερικήν, κατὰ μὲν τοὺς ἄνδρας
[2, 1265]	τῆς πολιτείας εἴρηκεν, καὶ ταύτην	βουλόμενος	κοινοτέραν ποιεῖν ταῖς πόλεσι κατὰ
[2, 1267]	περὶ τὴν ὅλην φύσιν εἶναι	βουλόμενος)	πρῶτος τῶν μὴ πολιτευομένων ἐνεχείρησέ
[2, 1273]	κύριοι κρίνειν εἰσὶ καὶ τῷ	βουλομένῳ	τοῖς εἰσφερομένοις ἀντειπεῖν ἔξεστιν, ὅπερ
[2, 1260]	μὴ δοκῇ πάντως εἶναι σοφίζεσθαι	βουλομένων,	ἀλλὰ διὰ τὸ μὴ καλῶς
[2, 1272]	ἐπικίνδυνος οὕτως ἔχουσα πόλις, τῶν	βουλομένων	ἐπιτίθεσθαι καὶ δυναμένων. Ἀλλά, καθάπερ
[2, 1272]	πολλάκις οἳ ἂν μὴ δίκας	βούλωνται	δοῦναι τῶν δυνατῶν· ᾗ καὶ
[2, 1267]	τριῶν τούτων; Τοῖς μὲν οὐσία	βραχεῖα	καὶ ἐργασία, τοῖς δὲ σωφροσύνη·

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 30/03/2006