Livre, Pages
[1, 1253]	μὲν πρώτιστα γυναῖκά τε βοῦν	τ'	ἀροτῆρα Ωδ ὁ γὰρ βοῦς
[1, 1259]	ἀρραβῶνας διαδοῦναι τῶν ἐλαιουργίων τῶν	τ'	ἐν Μιλήτῳ καὶ Χίῳ πάντων,
[1, 1253]	τὸ ἄδικον· τοῦτο γὰρ πρὸς	τὰ	ἄλλα ζῷα τοῖς ἀνθρώποις ἴδιον,
[1, 1257]	τῶν ζῴων ἕνεκεν εἶναι καὶ	τὰ	ἄλλα ζῷα τῶν ἀνθρώπων χάριν,
[1, 1260]	τῶν ἄλλων, ὥστε φύσει πλείω	τὰ	ἄρχοντα καὶ ἀρχόμενα. Ἄλλον γὰρ
[1, 1253]	μηκέτι τοιαῦτα ὄντα οὐ λεκτέον	τὰ	αὐτὰ εἶναι ἀλλ' ὁμώνυμα. Ὅτι
[1, 1255]	ὅσον αἰσθάνεσθαι ἀλλὰ μὴ ἔχειν.	Τὰ	γὰρ ἄλλα ζῷα οὐ λόγῳ
[1, 1257]	ἀγρίων, εἰ μὴ πάντα, ἀλλὰ	τά	γε πλεῖστα τῆς τροφῆς καὶ
[1, 1256]	ἑτέρων τὰ μὲν ἐντιμότερα ἔργα	τὰ	δ' ἀναγκαιότερα, καὶ κατὰ τὴν
[1, 1254]	τὰ μὲν ἐπὶ τὸ ἄρχεσθαι	τὰ	δ' ἐπὶ τὸ ἄρχειν. Καὶ
[1, 1255]	ἰσχυρὰ πρὸς τὴν ἀναγκαίαν χρῆσιν,	τὰ	δ' ὀρθὰ καὶ ἄχρηστα πρὸς
[1, 1254]	τὸ αὑτοῦ ἔργον, καὶ ὥσπερ	τὰ	Δαιδάλου φασὶν ἢ τοὺς τοῦ
[1, 1257]	φύσιν, τῷ τὰ μὲν πλείω	τὰ	δὲ ἐλάττω τῶν ἱκανῶν ἔχειν
[1, 1254]	δ' ὀργάνων τὰ μὲν ἄψυχα	τὰ	δὲ ἔμψυχα αοἷον τῷ κυβερνήτῃ
[1, 1256]	διὰ τὸ τὰ μὲν ζῳοφάγα	τὰ	δὲ καρποφάγα τὰ δὲ παμφάγα
[1, 1256]	μὲν ζῳοφάγα τὰ δὲ καρποφάγα	τὰ	δὲ παμφάγα αὐτῶν εἶναι, ὥστε
[1, 1259]	τῷ τὰ μὲν ἀσφαλέστερα εἶναι,	τὰ	δὲ πλείω πορίζειν τὴν ἐπικαρπίαν)
[1, 1256]	γὰρ θηρίων τὰ μὲν ἀγελαῖα	τὰ	δὲ σποραδικά ἐστιν, ὁποτέρως συμφέρει
[1, 1256]	γὰρ λαμβάνων τις μισθὸν ἐδίδασκε	τὰ	ἐγκύκλια διακονήματα τοὺς παῖδας· εἴη
[1, 1253]	αἱ πόλεις, καὶ νῦν ἔτι	τὰ	ἔθνη· ἐκ βασιλευομένων γὰρ συνῆλθον·
[1, 1253]	ἀρχαῖον ἐβασιλεύοντο, ὥσπερ δὲ καὶ	τὰ	εἴδη ἑαυτοῖς ἀφομοιοῦσιν οἱ ἄνθρωποι,
[1, 1257]	ᾗ δεῖ χρῆσθαι πρός τε	τὰ	θηρία καὶ τῶν ἀνθρώπων ὅσοι
[1, 1255]	ὁμολογία τίς ἐστιν ἐν ᾧ	τὰ	κατὰ πόλεμον κρατούμενα τῶν κρατούντων
[1, 1259]	χρηματιστικῆς μέρη χρήσιμα· τὸ περὶ	τὰ	κτήματα ἔμπειρον εἶναι, ποῖα λυσιτελέστατα
[1, 1259]	ὅτῳ ἐπιμελές· ἔτι δὲ καὶ	τὰ	λεγόμενα σποράδην, δι' ὧν ἐπιτετυχήκασιν
[1, 1256]	ζῴων. Τῶν τε γὰρ θηρίων	τὰ	μὲν ἀγελαῖα τὰ δὲ σποραδικά
[1, 1259]	δὲ τούτων ἕτερα ἑτέρων τῷ	τὰ	μὲν ἀσφαλέστερα εἶναι, τὰ δὲ
[1, 1254]	τῷ οἰκονομικῷ. Τῶν δ' ὀργάνων	τὰ	μὲν ἄψυχα τὰ δὲ ἔμψυχα
[1, 1255]	καὶ τοῖς ἄλλοις ζῴοις ὡσαύτως·	τὰ	μὲν γὰρ ἥμερα τῶν ἀγρίων
[1, 1256]	διακονίας. Ἔστι γὰρ ἕτερα ἑτέρων	τὰ	μὲν ἐντιμότερα ἔργα τὰ δ'
[1, 1254]	εὐθὺς ἐκ γενετῆς ἔνια διέστηκε	τὰ	μὲν ἐπὶ τὸ ἄρχεσθαι τὰ
[1, 1256]	τὴν τροφὴν αὐτοῖς διὰ τὸ	τὰ	μὲν ζῳοφάγα τὰ δὲ καρποφάγα
[1, 1257]	ἄλλα ζῷα τῶν ἀνθρώπων χάριν,	τὰ	μὲν ἥμερα καὶ διὰ τὴν
[1, 1255]	τῶν ἐλευθέρων καὶ τῶν δούλων,	τὰ	μὲν ἰσχυρὰ πρὸς τὴν ἀναγκαίαν
[1, 1254]	ὑπηρετῶν οὔτε τοῖς δεσπόταις δούλων.	~(Τὰ	μὲν οὖν λεγόμενα ὄργανα ποιητικὰ
[1, 1257]	ἐκ τοῦ κατὰ φύσιν, τῷ	τὰ	μὲν πλείω τὰ δὲ ἐλάττω
[1, 1257]	κατὰ τὴν ἐξ ἀρχῆς γένεσιν	τὰ	μὲν συνεκτίκτει τῶν ζῴων τοσαύτην
[1, 1259]	Τοῦτο μὲν οὖν Διονύσιος αἰσθόμενος	τὰ	μὲν χρήματα ἐκέλευσεν ἐκκομίσασθαι, μὴ
[1, 1260]	παιδός, καὶ πᾶσιν ἐνυπάρχει μὲν	τὰ	μόρια τῆς ψυχῆς, ἀλλ' ἐνυπάρχει
[1, 1254]	τέχναις ἀναγκαῖον ἂν εἴη ὑπάρχειν	τὰ	οἰκεῖα ὄργανα, εἰ μέλλει ἀποτελεσθήσεσθαι
[1, 1260]	ἀρχομένωνν. Καὶ τοῦτο εὐθὺς ὑφήγηται	τὰ	περὶ τὴν ψυχήν· ἐν ταύτῃ
[1, 1254]	αἱ κερκίδες ἐκέρκιζον αὐταὶ καὶ	τὰ	πλῆκτρα ἐκιθάριζεν, οὐδὲν ἂν ἔδει
[1, 1252]	Εἰ δή τις ἐξ ἀρχῆς	τὰ	πράγματα φυόμενα βλέψειεν, ὥσπερ ἐν
[1, 1259]	τῶν χρηματισμῶν ἐστιν. Ἐπεὶ δὲ	τὰ	πρὸς τὴν γνῶσιν διωρίκαμεν ἱκανῶς,
[1, 1259]	πρὸς τὴν γνῶσιν διωρίκαμεν ἱκανῶς,	τὰ	πρὸς τὴν χρῆσιν δεῖ διελθεῖν.
[1, 1255]	μὲν οὖν ἡ φύσις καὶ	τὰ	σώματα διαφέροντα ποιεῖν τὰ τῶν
[1, 1255]	πολλάκις καὶ τοὐναντίον, τοὺς μὲν	τὰ	σώματα ἔχειν ἐλευθέρων τοὺς δὲ
[1, 1259]	τύχης, βαναυσόταται δ' ἐν αἷς	τὰ	σώματα λωβῶνται μάλιστα, δουλικώταται δὲ
[1, 1254]	δεσπότου καὶ δούλου εἴπωμεν, ἵνα	τά	τε πρὸς τὴν ἀναγκαίαν χρείαν
[1, 1257]	δῆλον ὅτι καὶ γενομένοις οἰητέον	τά	τε φυτὰ τῶν ζῴων ἕνεκεν
[1, 1259]	τοὔνομα τοῦτ' εἴληφεν· ὅμοια γὰρ	τὰ	τικτόμενα τοῖς γεννῶσιν αὐτά ἐστιν,
[1, 1256]	μάθησις, οἷον ὀψοποιικὴ καὶ τἆλλα	τὰ	τοιαῦτα γένη τῆς διακονίας. Ἔστι
[1, 1259]	χρῆσιν δεῖ διελθεῖν. Πάντα δὲ	τὰ	τοιαῦτα τὴν μὲν θεωρίαν ἐλευθέραν
[1, 1255]	καὶ τὰ σώματα διαφέροντα ποιεῖν	τὰ	τῶν ἐλευθέρων καὶ τῶν δούλων,
[1, 1257]	κατὰ τὴν ἀλλαγήν. Αὐτὰ γὰρ	τὰ	χρήσιμα πρὸς αὑτὰ καταλλάττονται, ἐπὶ
[1, 1257]	κεῖται. Κεῖται γὰρ ὥσπερ καὶ	ταῖς	ἄλλαις τέχναις· οὐδὲν γὰρ ὄργανον
[1, 1260]	μὲν οὖν ταῖς πολιτικαῖς ἀρχαῖς	ταῖς	πλείσταις μεταβάλλει τὸ ἄρχον καὶ
[1, 1260]	καὶ ἀτελοῦς. ἐν μὲν οὖν	ταῖς	πολιτικαῖς ἀρχαῖς ταῖς πλείσταις μεταβάλλει
[1, 1254]	γὰρ ὑπηρέτης ἐν ὀργάνου εἴδει	ταῖς	τέχναις ἐστίνν· οὕτω καὶ τὸ
[1, 1254]	καὶ εὖ ζῆν) ὥσπερ δὲ	ταῖς	ὡρισμέναις τέχναις ἀναγκαῖον ἂν εἴη
[1, 1259]	ἀλλ' ὅμως ἐπὶ τοῖς πεντήκοντα	ταλάντοις	ἐπέλαβεν ἑκατόν. Τοῦτο μὲν οὖν
[1, 1256]	τοιούτων μάθησις, οἷον ὀψοποιικὴ καὶ	τἆλλα	τὰ τοιαῦτα γένη τῆς διακονίας.
[1, 1255]	παραλλάττει μικρόν· ἡ γὰρ πρὸς	τἀναγκαῖα	τῷ σώματι βοήθεια γίνεται παρ'
[1, 1260]	πρὸς δεσπότην. Ἔθεμεν δὲ πρὸς	τἀναγκαῖα	χρήσιμον εἶναι τὸν δοῦλον, ὥστε
[1, 1253]	φρονήσει καὶ ἀρετῇ, οἷς ἐπὶ	τἀναντία	ἔστι χρῆσθαι μάλιστα. Διὸ ἀνοσιώτατον
[1, 1255]	ἐστιν. ὅτι δὲ καὶ οἱ	τἀναντία	φάσκοντες τρόπον τινὰ λέγουσιν ὀρθῶς,
[1, 1253]	τὸ δοῦλον τὴν αὐτὴν ἔχει	τάξιν.	Αἴτιον δ' ὅτι τὸ φύσει
[1, 1253]	ἡ γὰρ δίκη πολιτικῆς κοινωνίας	τάξις	ἐστίν, ἡ δὲ δικαιοσύνη τοῦ
[1, 1257]	κατὰ φύσιν ἀναγκαίων. Διὸ πρὸς	τὰς	ἀλλαγὰς τοιοῦτόν τι συνέθεντο πρὸς
[1, 1252]	πασῶν κυριωτάτη καὶ πάσας περιέχουσα	τὰς	ἄλλας. Αὕτη δ' ἐστὶν ἡ
[1, 1260]	ὁμοίως δ' ἔχει καὶ περὶ	τὰς	ἄλλας. Δῆλον δὲ τοῦτο καὶ
[1, 1258]	εὖ ζῆν ἐπιβάλλονται τὸ πρὸς	τὰς	ἀπολαύσεις τὰς σωματικὰς ζητοῦσιν, ὥστ'
[1, 1260]	γὰρ ἄμεινον λέγουσιν οἱ ἐξαριθμοῦντες	τὰς	ἀρετάς, ὥσπερ Γοργίας, τῶν οὕτως
[1, 1261]	παιδεύειν καὶ τοὺς παῖδας καὶ	τὰς	γυναῖκας, εἴπερ τι διαφέρει πρὸς
[1, 1261]	τοὺς παῖδας εἶναι σπουδαίους καὶ	τὰς	γυναῖκας σπουδαίας. Ἀναγκαῖον δὲ διαφέρειν·
[1, 1257]	πάλιν καὶ ἑτέρων, ὧν κατὰ	τὰς	δεήσεις ἀναγκαῖον ποιεῖσθαι τὰς μεταδόσεις,
[1, 1259]	μέρος ἀκριβολογεῖσθαι χρήσιμον μὲν πρὸς	τὰς	ἐργασίας, φορτικὸν δὲ τὸ ἐνδιατρίβειν.
[1, 1260]	τοίνυν ἀναγκαίως ἔχειν καὶ περὶ	τὰς	ἠθικὰς ἀρετὰς ὑποληπτέον, δεῖν μὲν
[1, 1257]	κατὰ τὰς δεήσεις ἀναγκαῖον ποιεῖσθαι	τὰς	μεταδόσεις, καθάπερ ἔτι πολλὰ ποιεῖ
[1, 1256]	ὄντος μεταβάλλειν τοῖς κτήνεσι διὰ	τὰς	νομὰς καὶ αὐτοὶ ἀναγκάζονται συνακολουθεῖν,
[1, 1260]	ἔστιν ἀρετή τις δούλου παρὰ	τὰς	ὀργανικὰς καὶ διακονικὰς ἄλλη τιμιωτέρα
[1, 1261]	κακῶς φεύγειν, ἐν τοῖς περὶ	τὰς	πολιτείας ἀναγκαῖον ἐπελθεῖν. Ἐπεὶ γὰρ
[1, 1256]	παμφάγα αὐτῶν εἶναι, ὥστε πρὸς	τὰς	ῥᾳστώνας καὶ τὴν αἵρεσιν τὴν
[1, 1258]	ἐπιβάλλονται τὸ πρὸς τὰς ἀπολαύσεις	τὰς	σωματικὰς ζητοῦσιν, ὥστ' ἐπεὶ καὶ
[1, 1260]	ἢ οὐκ ἔστιν οὐδεμία παρὰ	τὰς	σωματικὰς ὑπηρεσίας (ἔχει γὰρ ἀπορίαν
[1, 1255]	δ' ὀρθὰ καὶ ἄχρηστα πρὸς	τὰς	τοιαύτας ἐργασίας, ἀλλὰ χρήσιμα πρὸς
[1, 1255]	σώματα ἔχειν ἐλευθέρων τοὺς δὲ	τὰς	ψυχάς· ἐπεὶ τοῦτό γε φανερόν,
[1, 1259]	δεῖ συλλέγειν. Πάντα γὰρ ὠφέλιμα	ταῦτ'	ἐστὶ τοῖς τιμῶσι τὴν χρηματιστικήν,
[1, 1252]	μέχρι τῶν ἀσυνθέτων ἀνάγκη διαιρεῖν	(ταῦτα	γὰρ ἐλάχιστα μόρια τοῦ παντός)
[1, 1254]	ἕκαστον καὶ ποῖον δεῖ εἶναι.	Ταῦτα	δ' ἐστὶ δεσποτικὴ καὶ γαμική
[1, 1261]	οἰκία μὲν πᾶσα μέρος πόλεως,	ταῦτα	δ' οἰκίας, τὴν δὲ τοῦ
[1, 1252]	μέρος ἄρχων καὶ ἀρχόμενος, πολιτικόν·	ταῦτα	δ' οὐκ ἔστιν ἀληθῆ) δῆλον
[1, 1258]	ἐκ δὲ τούτων, ὡς δεῖ	ταῦτα	διαθεῖναι προσήκει τὸν οἰκονόμον. Οὐ
[1, 1256]	ἐπίστασθαι δεῖ ποιεῖν, ἐκεῖνον δεῖ	ταῦτα	ἐπίστασθαι ἐπιτάττειν. Διὸ ὅσοις ἐξουσία
[1, 1259]	γενέσθαι μονοπωλίαν. Χρήσιμον δὲ γνωρίζειν	ταῦτα	καὶ τοῖς πολιτικοῖς. Πολλαῖς γὰρ
[1, 1259]	δὲ καὶ ἄλλοις περὶ ἄλλων,	ταῦτα	μὲν ἐκ τούτων θεωρείτω ὅτῳ
[1, 1254]	τις ἀρχή, οἷον ἁρμονίας. Ἀλλὰ	ταῦτα	μὲν ἴσως ἐξωτερικωτέρας ἐστὶ σκέψεως.
[1, 1259]	τινὲς καὶ πολιτεύονται τῶν πολιτευομένων	ταῦτα	μόνον. Ἐπεὶ δὲ τρία μέρη
[1, 1259]	Τῆς μὲν οὖν οἰκειοτάτης χρηματιστικῆς	ταῦτα	μόρια καὶ πρῶτα· τῆς δὲ
[1, 1252]	τὸ δὲ δυνάμενον τῷ σώματι	ταῦτα	πονεῖν ἀρχόμενον καὶ φύσει δοῦλον·
[1, 1253]	αἴσθησιν λυπηροῦ καὶ ἡδέος καὶ	ταῦτα	σημαίνειν ἀλλήλοις) ὁ δὲ λόγος
[1, 1254]	δουλεία παρὰ φύσιν ἐστί, μετὰ	ταῦτα	σκεπτέον. Οὐ χαλεπὸν δὲ καὶ
[1, 1254]	δέονται ἀμφότεραι ὀργάνων, ἀνάγκη καὶ	ταῦτα	τὴν αὐτὴν ἔχειν διαφοράν. Ὁ
[1, 1259]	ἐκ τῶν σιδηρείων, μετὰ δὲ	ταῦτα	ὡς ἀφίκοντο ἐκ τῶν ἐμπορίων
[1, 1260]	τὰ περὶ τὴν ψυχήν· ἐν	ταύτῃ	γάρ ἐστι φύσει τὸ μὲν
[1, 1255]	δοῦλοι, οἷς βέλτιόν ἐστιν ἄρχεσθαι	ταύτην	τὴν ἀρχήν, εἴπερ καὶ τοῖς
[1, 1256]	αὐτοὺς κακοπαθεῖν, ἐπίτροπός τις λαμβάνει	ταύτην	τὴν τιμήν, αὐτοὶ δὲ πολιτεύονται
[1, 1253]	ἕκαστόν ἐστι τῆς γενέσεως τελεσθείσης,	ταύτην	φαμὲν τὴν φύσιν εἶναι ἑκάστου,
[1, 1260]	ἀνάγκη μὲν μετέχειν ἀμφοτέρους ἀρετῆς,	ταύτης	δ' εἶναι διαφοράς, ὥσπερ καὶ
[1, 1259]	δὲ τοκισμός, τρίτον δὲ μισθαρνία	(ταύτης	δ' ἡ μὲν τῶν βαναύσων
[1, 1257]	φύσιν αὐταρκείας ἦνν· ἐκ μέντοι	ταύτης	ἐγένετ' ἐκείνη κατὰ λόγον. Ξενικωτέρας
[1, 1259]	χώραις) εἶτα περὶ γεωργίας, καὶ	ταύτης	ἤδη ψιλῆς τε καὶ πεφυτευμένης,
[1, 1259]	τρίτον δὲ εἶδος χρηματιστικῆς μεταξὺ	ταύτης	καὶ τῆς πρώτης (ἔχει γὰρ
[1, 1258]	καπηλικῆς τῆς δ' οἰκονομικῆς, καὶ	ταύτης	μὲν ἀναγκαίας καὶ ἐπαινουμένης, ~τῆς
[1, 1259]	μεταβλητικῆς μέγιστον μὲν ἐμπορία (καὶ	ταύτης	μέρη τρία, ναυκληρία φορτηγία παράστασις·
[1, 1255]	καὶ τῶν σοφῶν. Αἴτιον δὲ	ταύτης	τῆς ἀμφισβητήσεως, καὶ ὃ ποιεῖ
[1, 1258]	οὐσίαν εἰς ἄπειρον. Αἴτιον δὲ	ταύτης	τῆς διαθέσεως τὸ σπουδάζειν περὶ
[1, 1258]	τὸ τέλος πάσαις) οὕτω καὶ	ταύτης	τῆς χρηματιστικῆς οὐκ ἔστι τοῦ
[1, 1258]	οὗτος ὁ πλοῦτος, ὁ ἀπὸ	ταύτης	τῆς χρηματιστικῆς. Ὥσπερ γὰρ ἡ
[1, 1256]	αὐτῶν διώρισεν, ἐπεὶ δ' οὐ	ταὐτὸ	ἑκάστῳ ἡδὺ κατὰ φύσιν ἀλλὰ
[1, 1252]	δοῦλον· διὸ δεσπότῃ καὶ δούλῳ	ταὐτὸ	συμφέρει. ~(Φύσει μὲν οὖν διώρισται
[1, 1253]	δ' Ἕλληνας ἄρχειν εἰκός, ὡς	ταὐτὸ	φύσει βάρβαρον καὶ δοῦλον ὄν.
[1, 1258]	κτήσεως χρῆσις, ἀλλ' οὐ κατὰ	ταὐτόν,	ἀλλὰ τῆς μὲν ἕτερον τέλος,
[1, 1260]	λόγου κοινωνούντων ἄτοπον) Σχεδὸν δὲ	ταὐτόν	ἐστι τὸ ζητούμενον καὶ περὶ
[1, 1259]	μέντοι ὅραμα Θάλεω καὶ τοῦτο	ταὐτόν	ἐστιν· ἀμφότεροι γὰρ ἑαυτοῖς ἐτέχνασαν
[1, 1253]	ποιήσας οἶκον μὲν πρώτιστα γυναῖκά	τε	βοῦν τ' ἀροτῆρα Ωδ ὁ
[1, 1260]	πολιτικῶς τέκνων δὲ βασιλικῶς· ~(τό	τε	γὰρ ἄρρεν φύσει τοῦ θήλεος
[1, 1255]	ἅμα δ' οὔ φασιν· τήν	τε	γὰρ ἀρχὴν ἐνδέχεται μὴ δικαίαν
[1, 1256]	πεποιήκασι διαφέροντας τῶν ζῴων. Τῶν	τε	γὰρ θηρίων τὰ μὲν ἀγελαῖα
[1, 1260]	τῷ μᾶλλον καὶ ἧττον οἷόν	τε	διαφέρειν· τὸ μὲν γὰρ ἄρχεσθαι
[1, 1252]	καὶ περὶ τούτων μᾶλλον, τί	τε	διαφέρουσιν ἀλλήλων καὶ εἴ τι
[1, 1256]	ἀνθρώπων εἰσίν· οὐ γὰρ οἷόν	τε	ζῆν ἄνευ τροφῆς, ὥστε αἱ
[1, 1260]	Δία προσηγόρευσεν εἰπὼν Πατὴρ ἀνδρῶν	τε	θεῶν τε Τὸν βασιλέα τούτων
[1, 1253]	οὓς καλοῦσί τινες ὁμογάλακτας, παῖδάς	τε	καὶ παίδων παῖδας. Διὸ καὶ
[1, 1259]	μὲν χρησίμων δέ, οἷον ὑλοτομία	τε	καὶ πᾶσα μεταλλευτική. Αὕτη δὲ
[1, 1259]	γεωργίας, καὶ ταύτης ἤδη ψιλῆς	τε	καὶ πεφυτευμένης, καὶ μελιττουργίας, καὶ
[1, 1258]	ἀπαντᾶν. Περὶ μὲν οὖν τῆς	τε	μὴ ἀναγκαίας χρηματιστικῆς, καὶ τίς,
[1, 1261]	καὶ τέκνων καὶ πατρός, τῆς	τε	περὶ ἕκαστον αὐτῶν ἀρετῆς καὶ
[1, 1254]	καὶ δούλου εἴπωμεν, ἵνα τά	τε	πρὸς τὴν ἀναγκαίαν χρείαν ἴδωμεν,
[1, 1257]	αὐτῆς) ᾗ δεῖ χρῆσθαι πρός	τε	τὰ θηρία καὶ τῶν ἀνθρώπων
[1, 1255]	δὲ καὶ γίνεται διῃρημένος εἴς	τε	τὴν πολεμικὴν χρείαν καὶ τὴν
[1, 1255]	οὐχ ὁμοίως ῥᾴδιον ἰδεῖν τό	τε	τῆς ψυχῆς κάλλος καὶ τὸ
[1, 1254]	Τοῖς μὲν γὰρ δοκεῖ ἐπιστήμη	τέ	τις εἶναι ἡ δεσποτεία, καὶ
[1, 1260]	εἰπὼν Πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν	τε	Τὸν βασιλέα τούτων ἁπάντων. Φύσει
[1, 1259]	γὰρ ἔμπειρον εἶναι πρὸς ἄλληλά	τε	τούτων τίνα λυσιτελέστατα, καὶ ποῖα
[1, 1255]	βοήθεια γίνεται παρ' ἀμφοῖν, παρά	τε	τῶν δούλων καὶ παρὰ τῶν
[1, 1258]	φύσει δ' οὐθέν, ὅτι μεταθεμένων	τε	τῶν χρωμένων οὐθενὸς ἄξιον οὐδὲ
[1, 1257]	τοῦ πράγματος, οἷον ὑποδήματος ἥ	τε	ὑπόδεσις καὶ ἡ μεταβλητική. Ἀμφότεραι
[1, 1257]	ὅτι καὶ γενομένοις οἰητέον τά	τε	φυτὰ τῶν ζῴων ἕνεκεν εἶναι
[1, 1259]	ποιοῦσιν. Ἐν Σικελίᾳ δέ τις	τεθέντος	παρ' αὐτῷ νομίσματος συνεπρίατο πάντα
[1, 1254]	καὶ ἄλοχος, καὶ πατὴρ καὶ	τέκνα,	περὶ τριῶν ἂν τούτων σκεπτέον
[1, 1260]	καὶ ὁ γεννήσας πρὸς τὸ	τέκνον.	Φανερὸν τοίνυν ὅτι πλείων ἡ
[1, 1254]	καὶ ἀνδρὸς σύζευξις) καὶ τρίτον	τεκνοποιητική	(καὶ γὰρ αὕτη οὐκ ὠνόμασται
[1, 1260]	τὸν τρόπον. Ἡ δὲ τῶν	τέκνων	ἀρχὴ βασιλική· τὸ γὰρ γεννῆσαν
[1, 1259]	ἀρχῆς, ἀλλὰ γυναικὸς μὲν πολιτικῶς	τέκνων	δὲ βασιλικῶς· ~(τό τε γὰρ
[1, 1261]	δ' ἀνδρὸς καὶ γυναικός, καὶ	τέκνων	καὶ πατρός, τῆς τε περὶ
[1, 1259]	ήκαὶ γὰρ γυναικὸς ἄρχει καὶ	τέκνων,	ὡς ἐλευθέρων μὲν ἀμφοῖν, οὐ
[1, 1260]	ἀτελές. Διὸ τὸν μὲν ἄρχοντα	τελέαν	ἔχειν δεῖ τὴν διανοητικὴν ἀρετήν
[1, 1260]	φύσιν, καὶ τὸ πρεσβύτερον καὶ	τέλειον	τοῦ νεωτέρου καὶ ἀτελοῦς. ἐν
[1, 1254]	πάλιν οἰκία συνέστηκεν· οἰκία δὲ	τέλειος	ἐκ δούλων καὶ ἐλευθέρων. Ἐπεὶ
[1, 1253]	δ' ἐκ πλειόνων κωμῶν κοινωνία	τέλειος	πόλις, ἤδη πάσης ἔχουσα πέρας
[1, 1257]	πρώτην γένεσιν εὐθύς, οὕτω καὶ	τελειωθεῖσιν.	Καὶ γὰρ κατὰ τὴν ἐξ
[1, 1253]	γὰρ ἕκαστόν ἐστι τῆς γενέσεως	τελεσθείσης,	ταύτην φαμὲν τὴν φύσιν εἶναι
[1, 1257]	μεγέθει καὶ σταθμῷ, τὸ δὲ	τελευταῖον	καὶ χαρακτῆρα ἐπιβαλλόντων, ἵνα ἀπολύσῃ
[1, 1253]	ἀγαθῶν αἴτιος. Ὥσπερ γὰρ καὶ	τελεωθὲν	βέλτιστον τῶν ζῴων ὁ ἄνθρωπός
[1, 1258]	τέλος ὄν, πρὸς δὲ τὸ	τέλος	ἅπαντα δέον ἀπαντᾶν. Περὶ μὲν
[1, 1253]	τὸ οὗ ἕνεκα καὶ τὸ	τέλος	βέλτιστον· ~(Ἡ δ' αὐτάρκεια καὶ
[1, 1253]	εἴπερ καὶ αἱ πρῶται κοινωνίαι.	Τέλος	γὰρ αὕτη ἐκείνων, ἡ δὲ
[1, 1258]	οὐκ ἔστι τοῦ τέλους πέρας,	τέλος	δὲ ὁ τοιοῦτος πλοῦτος καὶ
[1, 1253]	αὕτη ἐκείνων, ἡ δὲ φύσις	τέλος	ἐστίν· οἷον γὰρ ἕκαστόν ἐστι
[1, 1261]	ἐν ἄλλοις λεκτέον, ἀφέντες ὡς	τέλος	ἔχοντας τοὺς νῦν λόγους, ἄλλην
[1, 1253]	βέλτιστον· ~(Ἡ δ' αὐτάρκεια καὶ	τέλος	καὶ βέλτιστον. Ἐκ τούτων οὖν
[1, 1260]	αὑτόν ἐστιν, ἀλλὰ πρὸς τὸ	τέλος	καὶ τὸν ἡγούμενον· ὁμοίως δὲ
[1, 1258]	πάσας ποιοῦσι χρηματιστικάς, ὡς τοῦτο	τέλος	ὄν, πρὸς δὲ τὸ τέλος
[1, 1258]	ποιεῖν) τῶν δὲ πρὸς τὸ	τέλος	οὐκ εἰς ἄπειρον (πέρας γὰρ
[1, 1258]	εἰς ἄπειρον (πέρας γὰρ τὸ	τέλος	πάσαις) οὕτω καὶ ταύτης τῆς
[1, 1258]	ταὐτόν, ἀλλὰ τῆς μὲν ἕτερον	τέλος,	τῆς δ' ἡ αὔξησις. Ὥστε
[1, 1258]	καὶ ἑκάστη τῶν τεχνῶν τοῦ	τέλους	εἰς ἄπειρον (ὅτι μάλιστα γὰρ
[1, 1258]	τῆς χρηματιστικῆς οὐκ ἔστι τοῦ	τέλους	πέρας, τέλος δὲ ὁ τοιοῦτος
[1, 1257]	φησὶ ποιήσας Πλούτου δ' οὐθὲν	τέρμα	πεφασμένον ἀνδράσι κεῖται. Κεῖται γὰρ
[1, 1254]	ζῆν) ὥσπερ δὲ ταῖς ὡρισμέναις	τέχναις	ἀναγκαῖον ἂν εἴη ὑπάρχειν τὰ
[1, 1254]	ὑπηρέτης ἐν ὀργάνου εἴδει ταῖς	τέχναις	ἐστίνν· οὕτω καὶ τὸ κτῆμα
[1, 1257]	γὰρ ὥσπερ καὶ ταῖς ἄλλαις	τέχναις·	οὐδὲν γὰρ ὄργανον ἄπειρον οὐδεμιᾶς
[1, 1257]	ἀλλὰ δι' ἐμπειρίας τινὸς καὶ	τέχνης	γίνεται μᾶλλον. Λάβωμεν δὲ περὶ
[1, 1257]	γὰρ ὄργανον ἄπειρον οὐδεμιᾶς ἐστι	τέχνης	οὔτε πλήθει οὔτε μεγέθει, ὁ
[1, 1252]	διαφέρουσιν ἀλλήλων καὶ εἴ τι	τεχνικὸν	ἐνδέχεται λαβεῖν περὶ ἕκαστον τῶν
[1, 1259]	γῆς μεταλλευομένων ἔστιν. Εἰσὶ δὲ	τεχνικώταται	μὲν τῶν ἐργασιῶν ὅπου ἐλάχιστον
[1, 1258]	γινόμενον, εἶτα δι' ἐμπειρίας ἤδη	τεχνικώτερον,	πόθεν καὶ πῶς μεταβαλλόμενον πλεῖστον
[1, 1260]	εἰ ἀληθές, ἆρα καὶ τοὺς	τεχνίτας	δεήσει ἔχειν ἀρετήν· πολλάκις γὰρ
[1, 1261]	καὶ δουλείας. ~(Ὁ γὰρ βάναυσος	τεχνίτης	ἀφωρισμένην τινὰ ἔχει δουλείαν, καὶ
[1, 1261]	δ' οὐθείς, οὐδὲ τῶν ἄλλων	τεχνιτῶν.	Φανερὸν τοίνυν ὅτι τῆς τοιαύτης
[1, 1259]	δ' ἡ μὲν τῶν βαναύσων	τεχνῶν,	ἡ δὲ τῶν ἀτέχνων καὶ
[1, 1258]	ἄπειρόν ἐστι, καὶ ἑκάστη τῶν	τεχνῶν	τοῦ τέλους εἰς ἄπειρον (ὅτι
[1, 1256]	ὑφαντικῇ ἢ ὡς ἡ χαλκουργικὴ	τῇ	ἀνδριαντοποιίᾳ (οὐ γὰρ ὡσαύτως ὑπηρετοῦσιν,
[1, 1252]	σωτηρίαν. Τὸ μὲν γὰρ δυνάμενον	τῇ	διανοίᾳ προορᾶν ἄρχον φύσει καὶ
[1, 1253]	δὲ τῷ ἔργῳ ὥρισται καὶ	τῇ	δυνάμει, ὥστε μηκέτι τοιαῦτα ὄντα
[1, 1257]	ἔστι δ' οὔτε ἡ αὐτὴ	τῇ	εἰρημένῃ οὔτε πόρρω ἐκείνης. Ἔστι
[1, 1258]	ὥστ' ἐπεὶ καὶ τοῦτ' ἐν	τῇ	κτήσει φαίνεται ὑπάρχειν, πᾶσα ἡ
[1, 1257]	ὡς μίαν καὶ τὴν αὐτὴν	τῇ	λεχθείσῃ πολλοὶ νομίζουσι διὰ τὴν
[1, 1258]	τοῦτο τῆς οἰκονομικῆς ἔργον. Διὸ	τῇ	μὲν φαίνεται ἀναγκαῖον εἶναι παντὸς
[1, 1256]	πότερον ἡ χρηματιστικὴ ἡ αὐτὴ	τῇ	οἰκονομικῇ ἐστιν ἢ μέρος τι,
[1, 1257]	τὴν ἀλλαγήν) Ἐν μὲν οὖν	τῇ	πρώτῃ κοινωνίᾳ (τοῦτο δ' ἐστὶν
[1, 1256]	ὑπηρετική, πότερον ὡς ἡ κερκιδοποιικὴ	τῇ	ὑφαντικῇ ἢ ὡς ἡ χαλκουργικὴ
[1, 1253]	καὶ πόλιν. Καὶ πρότερον δὲ	τῇ	φύσει πόλις ἢ οἰκία καὶ
[1, 1256]	οὐχ ἡ αὐτὴ ἡ οἰκονομικὴ	τῇ	χρηματιστικῇ, δῆλον (τῆς μὲν γὰρ
[1, 1256]	ὥστε πρὸς τὰς ῥᾳστώνας καὶ	τὴν	αἵρεσιν τὴν τούτων ἡ φύσις
[1, 1257]	καὶ τῶν βαρβαρικῶν ἐθνῶν, κατὰ	τὴν	ἀλλαγήν. Αὐτὰ γὰρ τὰ χρήσιμα
[1, 1257]	ἱκανὸν αὐτοῖς, ἀναγκαῖον ἦν ποιεῖσθαι	τὴν	ἀλλαγήν) Ἐν μὲν οὖν τῇ
[1, 1255]	περὶ τοῦ δικαίου μόνον εἶναι	τὴν	ἀμφισβήτησιν (διὰ γὰρ τοῦτο τοῖς
[1, 1254]	εἴπωμεν, ἵνα τά τε πρὸς	τὴν	ἀναγκαίαν χρείαν ἴδωμεν, κἂν εἴ
[1, 1255]	δούλων, τὰ μὲν ἰσχυρὰ πρὸς	τὴν	ἀναγκαίαν χρῆσιν, τὰ δ' ὀρθὰ
[1, 1258]	τὸν Μίδαν ἐκεῖνον μυθολογοῦσι διὰ	τὴν	ἀπληστίαν τῆς εὐχῆς πάντων αὐτῷ
[1, 1260]	τῶν ἀψύχων κτῆσιν, καὶ περὶ	τὴν	ἀρετὴν τούτων ἢ περὶ τὴν
[1, 1255]	οἷς βέλτιόν ἐστιν ἄρχεσθαι ταύτην	τὴν	ἀρχήν, εἴπερ καὶ τοῖς εἰρημένοις.
[1, 1257]	μᾶλλον. Λάβωμεν δὲ περὶ αὐτῆς	τὴν	ἀρχὴν ἐντεῦθεν. Ἑκάστου γὰρ κτήματος
[1, 1253]	τὸ θῆλυ καὶ τὸ δοῦλον	τὴν	αὐτὴν ἔχει τάξιν. Αἴτιον δ'
[1, 1254]	ἀμφότεραι ὀργάνων, ἀνάγκη καὶ ταῦτα	τὴν	αὐτὴν ἔχειν διαφοράν. Ὁ δὲ
[1, 1257]	κτήσεως· ~(Ἣν ὡς μίαν καὶ	τὴν	αὐτὴν τῇ λεχθείσῃ πολλοὶ νομίζουσι
[1, 1255]	δοκεῖν μὴ ἄνευ ἀρετῆς εἶναι	τὴν	βίαν, ἀλλὰ περὶ τοῦ δικαίου
[1, 1257]	τῇ λεχθείσῃ πολλοὶ νομίζουσι διὰ	τὴν	γειτνίασιν· ἔστι δ' οὔτε ἡ
[1, 1259]	ἐστιν. Ἐπεὶ δὲ τὰ πρὸς	τὴν	γνῶσιν διωρίκαμεν ἱκανῶς, τὰ πρὸς
[1, 1260]	τούτων εἰσὶν ἀρεταί, καὶ δεῖ	τὴν	γυναῖκα εἶναι σώφρονα καὶ ἀνδρείαν
[1, 1259]	τὴν μὲν θεωρίαν ἐλευθέραν ἔχει,	τὴν	δ' ἐμπειρίαν ἀναγκαίαν. Ἔστι δὲ
[1, 1261]	μέρος πόλεως, ταῦτα δ' οἰκίας,	τὴν	δὲ τοῦ μέρους πρὸς τὴν
[1, 1253]	ποιεῖ τοιοῦτον οἷον οἱ χαλκοτύποι	τὴν	Δελφικὴν μάχαιραν, πενιχρῶς, ἀλλ' ἓν
[1, 1260]	μὲν ἄρχοντα τελέαν ἔχειν δεῖ	τὴν	διανοητικὴν ἀρετήν (τὸ γὰρ ἔργον
[1, 1261]	δούλῳ τὸν δεσπότην, ἀλλ' οὐ	τὴν	διδασκαλικὴν ἔχοντα τῶν ἔργων δεσποτικήν.
[1, 1255]	τε τὴν πολεμικὴν χρείαν καὶ	τὴν	εἰρηνικήν) συμβαίνει δὲ πολλάκις καὶ
[1, 1257]	καὶ τελειωθεῖσιν. Καὶ γὰρ κατὰ	τὴν	ἐξ ἀρχῆς γένεσιν τὰ μὲν
[1, 1259]	εἶναι, τὰ δὲ πλείω πορίζειν	τὴν	ἐπικαρπίαν) δεύτερον δὲ τοκισμός, τρίτον
[1, 1256]	εἰσιν, ὅσοι γε αὐτόφυτον ἔχουσι	τὴν	ἐργασίαν καὶ μὴ δι' ἀλλαγῆς
[1, 1258]	τοῦτ' εἶναι τὴν χρηματιστικὴν καὶ	τὴν	καπηλικήν. Ὁτὲ δὲ πάλιν λῆρος
[1, 1255]	ςὁ γὰρ νόμος δίκαιόν τἰ	τὴν	κατὰ πόλεμον δουλείαν τιθέασι δικαίαν,
[1, 1259]	ἀπ' αὐτοῦ τοῦ νομίσματος εἶναι	τὴν	κτῆσιν καὶ οὐκ ἐφ' ὅπερ
[1, 1253]	ὁμωνύμως, ὥσπερ εἴ τις λέγοι	τὴν	λιθίνην (διαφθαρεῖσα γὰρ ἔσται τοιαύτη)
[1, 1259]	διελθεῖν. Πάντα δὲ τὰ τοιαῦτα	τὴν	μὲν θεωρίαν ἐλευθέραν ἔχει, τὴν
[1, 1257]	ὑποδήματι ᾗ ὑπόδημα, ἀλλ' οὐ	τὴν	οἰκείαν χρῆσιν· οὐ γὰρ ἀλλαγῆς
[1, 1256]	ἔσται ἡ χρησομένη τοῖς κατὰ	τὴν	οἰκίαν παρὰ τὴν οἰκονομικήν; Πότερον
[1, 1258]	καίτοι δεῖ ὑγιαίνειν τοὺς κατὰ	τὴν	οἰκίαν, ὥσπερ ζῆν ἢ ἄλλο
[1, 1256]	τοῖς κατὰ τὴν οἰκίαν παρὰ	τὴν	οἰκονομικήν; Πότερον δὲ μέρος αὐτῆς
[1, 1256]	τὰ δ' ἀναγκαιότερα, καὶ κατὰ	τὴν	παροιμίαν Δοῦλος πρὸ δούλου, δεσπότης
[1, 1259]	ὄν. Ὀνειδιζόντων γὰρ αὐτῷ διὰ	τὴν	πενίαν ὡς ἀνωφελοῦς τῆς φιλοσοφίας
[1, 1255]	καὶ γίνεται διῃρημένος εἴς τε	τὴν	πολεμικὴν χρείαν καὶ τὴν εἰρηνικήν)
[1, 1261]	εἴπερ τι διαφέρει πρὸς τὸ	τὴν	πόλιν εἶναι σπουδαίαν καὶ τοὺς
[1, 1261]	δεῖ βλέπειν ἀρετήν, ἀναγκαῖον πρὸς	τὴν	πολιτείαν βλέποντας παιδεύειν καὶ τοὺς
[1, 1254]	ὁ δοῦλος ὑπηρέτης τῶν πρὸς	τὴν	πρᾶξιν. Τὸ δὲ κτῆμα λέγεται
[1, 1257]	φύσεως διδομένη πᾶσιν, ὥσπερ κατὰ	τὴν	πρώτην γένεσιν εὐθύς, οὕτω καὶ
[1, 1259]	χρηματιστικόν, ἀλλ' ἐκείνῳ μὲν διὰ	τὴν	σοφίαν προσάπτουσι, τυγχάνει δὲ καθόλου
[1, 1253]	ὥστε καὶ αἱ ἀποικίαι, διὰ	τὴν	συγγένειαν. Καὶ τοῦτ' ἐστὶν ὃ
[1, 1252]	δὲ καὶ ἀρχόμενον φύσει, διὰ	τὴν	σωτηρίαν. Τὸ μὲν γὰρ δυνάμενον
[1, 1255]	δικαίαν, ἅμα δ' οὔ φασιν·	τήν	τε γὰρ ἀρχὴν ἐνδέχεται μὴ
[1, 1258]	ὑπερβολῇ γὰρ οὔσης τῆς ἀπολαύσεως,	τὴν	τῆς ἀπολαυστικῆς ὑπερβολῆς ποιητικὴν ζητοῦσιν·
[1, 1260]	τὴν ἀρετὴν τούτων ἢ περὶ	τὴν	τῆς κτήσεως, ὃν καλοῦμεν πλοῦτον,
[1, 1256]	κακοπαθεῖν, ἐπίτροπός τις λαμβάνει ταύτην	τὴν	τιμήν, αὐτοὶ δὲ πολιτεύονται ἢ
[1, 1253]	ἡ ὁρμὴ ἐν πᾶσιν ἐπὶ	τὴν	τοιαύτην κοινωνίαν· ὁ δὲ πρῶτος
[1, 1257]	τροφὴν ἐν αὑτοῖς μέχρι τινός,	τὴν	τοῦ καλουμένου γάλακτος φύσιν. Ὥστε
[1, 1258]	σῴζειν οἰόμενοι δεῖν ἢ αὔξειν	τὴν	τοῦ νομίσματος οὐσίαν εἰς ἄπειρον.
[1, 1261]	τὴν δὲ τοῦ μέρους πρὸς	τὴν	τοῦ ὅλου δεῖ βλέπειν ἀρετήν,
[1, 1256]	τὰς ῥᾳστώνας καὶ τὴν αἵρεσιν	τὴν	τούτων ἡ φύσις τοὺς βίους
[1, 1256]	σποραδικά ἐστιν, ὁποτέρως συμφέρει πρὸς	τὴν	τροφὴν αὐτοῖς διὰ τὸ τὰ
[1, 1256]	γένος, καὶ καθόλου ἡ περὶ	τὴν	τροφὴν ἐπιμέλεια καὶ κτῆσις; Ἀλλὰ
[1, 1256]	δι' ἀλλαγῆς καὶ καπηλείας πορίζονται	τὴν	τροφήν, ~(Νομαδικὸς, λῃστρικὸς, ἁλιευτικὸς, θηρευτικὸς,
[1, 1258]	δὲ κατὰ φύσιν ἡ περὶ	τὴν	τροφήν, οὐχ ὥσπερ αὕτη ἄπειρος
[1, 1257]	διὰ τὴν χρῆσιν καὶ διὰ	τὴν	τροφήν, τῶν δ' ἀγρίων, εἰ
[1, 1260]	περὶ τοὺς ἀνθρώπους ἢ περὶ	τὴν	τῶν ἀψύχων κτῆσιν, καὶ περὶ
[1, 1256]	μὲν ὄργανα παρέχει, ἡ δὲ	τὴν	ὕλην· λέγω δὲ ὕλην τὸ
[1, 1252]	ἔσται τὸ λεγόμενον ἐπισκοποῦσι κατὰ	τὴν	ὑφηγημένην μέθοδον. Ὥσπερ γὰρ ἐν
[1, 1258]	χρῆται αὐτοῖς, οὕτω καὶ τροφὴν	τὴν	φύσιν δεῖ παραδοῦναι γῆν ἢ
[1, 1257]	ἀνθρώπων ἕνεκεν αὐτὰ πάντα πεποιηκέναι	τὴν	φύσιν. Διὸ καὶ ἡ πολεμικὴ
[1, 1253]	τῆς γενέσεως τελεσθείσης, ταύτην φαμὲν	τὴν	φύσιν εἶναι ἑκάστου, ὥσπερ ἀνθρώπου
[1, 1260]	(ἐξ ἴσου γὰρ εἶναι βούλεται	τὴν	φύσιν καὶ διαφέρειν μηδέν) ὅμως
[1, 1255]	γὰρ ἥμερα τῶν ἀγρίων βελτίω	τὴν	φύσιν, τούτοις δὲ πᾶσι βέλτιον
[1, 1257]	τῶν χρησίμων αὐτὸ ὂν εἶχε	τὴν	χρείαν εὐμεταχείριστον πρὸς τὸ ζῆν,
[1, 1258]	διὰ τὸ περὶ τοῦτ' εἶναι	τὴν	χρηματιστικὴν καὶ τὴν καπηλικήν. Ὁτὲ
[1, 1259]	ὠφέλιμα ταῦτ' ἐστὶ τοῖς τιμῶσι	τὴν	χρηματιστικήν, οἷον καὶ τὸ Θάλεω
[1, 1258]	ἕτερόν τι τὸν πλοῦτον καὶ	τὴν	χρηματιστικήν, ὀρθῶς ζητοῦντες. Ἔστι γὰρ
[1, 1254]	κερκίδος ἕτερόν τι γίνεται παρὰ	τὴν	χρῆσιν αὐτῆς, ἀπὸ δὲ τῆς
[1, 1259]	γνῶσιν διωρίκαμεν ἱκανῶς, τὰ πρὸς	τὴν	χρῆσιν δεῖ διελθεῖν. Πάντα δὲ
[1, 1257]	τὰ μὲν ἥμερα καὶ διὰ	τὴν	χρῆσιν καὶ διὰ τὴν τροφήν,
[1, 1260]	ἑαυτοὺς ὅτι τὸ εὖ ἔχειν	τὴν	ψυχὴν ἀρετή, ἢ τὸ ὀρθοπραγεῖν,
[1, 1260]	τοῦτο εὐθὺς ὑφήγηται τὰ περὶ	τὴν	ψυχήν· ἐν ταύτῃ γάρ ἐστι
[1, 1258]	γὰρ νόμισμα στοιχεῖον καὶ πέρας	τῆς	ἀλλαγῆς ἐστιν. Καὶ ἄπειρος δὴ
[1, 1255]	τῶν σοφῶν. Αἴτιον δὲ ταύτης	τῆς	ἀμφισβητήσεως, καὶ ὃ ποιεῖ τοὺς
[1, 1258]	~(Πορισθέντος οὖν ἤδη νομίσματος ἐκ	τῆς	ἀναγκαίας ἀλλαγῆς θάτερον εἶδος τῆς
[1, 1258]	ἐσμὲν αὐτῆς, εἴρηται, καὶ περὶ	τῆς	ἀναγκαίας, ὅτι ἑτέρα μὲν αὐτῆς
[1, 1258]	καὶ νομίσματος πλουτῶν πολλάκις ἀπορήσει	τῆς	ἀναγκαίας τροφῆς· καίτοι ἄτοπον τοιοῦτον
[1, 1254]	τὸ ἀρχόμενον, καὶ τοῦτο ἐκ	τῆς	ἁπάσης φύσεως ἐνυπάρχει τοῖς ἐμψύχοις·
[1, 1258]	ἐλήλυθεν. Ἐν ὑπερβολῇ γὰρ οὔσης	τῆς	ἀπολαύσεως, τὴν τῆς ἀπολαυστικῆς ὑπερβολῆς
[1, 1258]	γὰρ οὔσης τῆς ἀπολαύσεως, τὴν	τῆς	ἀπολαυστικῆς ὑπερβολῆς ποιητικὴν ζητοῦσιν· κἂν
[1, 1261]	τῶν ἀποφηναμένων περὶ τῆς πολιτείας	τῆς	ἀρίστης.
[1, 1259]	οὐ τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον	τῆς	ἀρχῆς, ἀλλὰ γυναικὸς μὲν πολιτικῶς
[1, 1259]	αὐτὸν ἐλαιῶν φορὰν ἐσομένην ἐκ	τῆς	ἀστρολογίας, ἔτι χειμῶνος ὄντος εὐπορήσαντα
[1, 1253]	πόλις, ἤδη πάσης ἔχουσα πέρας	τῆς	αὐταρκείας ὡς ἔπος εἰπεῖν, γινομένη
[1, 1257]	κατὰ λόγον. Ξενικωτέρας γὰρ γενομένης	τῆς	βοηθείας τῷ εἰσάγεσθαι ὧν ἐνδεεῖς
[1, 1258]	αὐτοῦ οὖσα ἑκατέρας τῆς χρηματιστικῆς.	Τῆς	γὰρ αὐτῆς ἐστι κτήσεως χρῆσις,
[1, 1252]	οἷον θῆλυ μὲν καὶ ἄρρεν	τῆς	γενέσεως ἕνεκεν (καὶ τοῦτο οὐκ
[1, 1253]	ἐστίν· οἷον γὰρ ἕκαστόν ἐστι	τῆς	γενέσεως τελεσθείσης, ταύτην φαμὲν τὴν
[1, 1256]	πλεῖστον γένος τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ	τῆς	γῆς ζῇ καὶ τῶν ἡμέρων
[1, 1258]	ἀλλὰ τῆς μὲν ἕτερον τέλος,	τῆς	δ' ἡ αὔξησις. Ὥστε δοκεῖ
[1, 1258]	εἴπομεν, καὶ τῆς μὲν καπηλικῆς	τῆς	δ' οἰκονομικῆς, καὶ ταύτης μὲν
[1, 1258]	τοιοῦτος πλοῦτος καὶ χρημάτων κτῆσις.	Τῆς	δ' οἰκονομικῆς χρηματιστικῆς ἔστι πέρας·
[1, 1258]	ἰατρικῆς, ἀλλὰ τῆς μὲν νίκην	τῆς	δ' ὑγίειαν. Οἱ δὲ πάσας
[1, 1259]	χρηματιστικῆς ταῦτα μόρια καὶ πρῶτα·	τῆς	δὲ μεταβλητικῆς μέγιστον μὲν ἐμπορία
[1, 1259]	ταύτης μὲν ἀναγκαίας καὶ ἐπαινουμένης,	~τῆς	δὲ μεταβλητικῆς ψεγομένης δικαίως (οὐ
[1, 1256]	(τῆς μὲν γὰρ τὸ πορίσασθαι,	τῆς	δὲ τὸ χρήσασθαι· τίς γὰρ
[1, 1258]	εἰς ἄπειρον. Αἴτιον δὲ ταύτης	τῆς	διαθέσεως τὸ σπουδάζειν περὶ τὸ
[1, 1256]	καὶ τἆλλα τὰ τοιαῦτα γένη	τῆς	διακονίας. Ἔστι γὰρ ἕτερα ἑτέρων
[1, 1258]	ζῆν· ~(Εἰς ἄπειρον οὖν ἐκείνης	τῆς	ἐπιθυμίας οὔσης, καὶ τῶν ποιητικῶν
[1, 1252]	ὅταν δὲ κατὰ τοὺς λόγους	τῆς	ἐπιστήμης τῆς τοιαύτης κατὰ μέρος
[1, 1254]	τὴν χρῆσιν αὐτῆς, ἀπὸ δὲ	τῆς	ἐσθῆτος καὶ τῆς κλίνης ἡ
[1, 1258]	ἐκεῖνον μυθολογοῦσι διὰ τὴν ἀπληστίαν	τῆς	εὐχῆς πάντων αὐτῷ γιγνομένων τῶν
[1, 1254]	ἔχει, θεωρητέον· λέγω δὲ περὶ	τῆς	καλουμένης χρηματιστικῆς. Πρῶτον δὲ περὶ
[1, 1257]	εἶδος οὐδέν νεἰς ἀναπλήρωσιν γὰρ	τῆς	κατὰ φύσιν αὐταρκείας ἦνν· ἐκ
[1, 1259]	τῆς πρώτης (ἔχει γὰρ καὶ	τῆς	κατὰ φύσιν τι μέρος καὶ
[1, 1254]	κτῆμα πρακτικόν· ἀπὸ μὲν γὰρ	τῆς	κερκίδος ἕτερόν τι γίνεται παρὰ
[1, 1254]	ἀπὸ δὲ τῆς ἐσθῆτος καὶ	τῆς	κλίνης ἡ χρῆσις μόνον. Ἔτι
[1, 1257]	ἔργον αὐτῆς, ἀλλ' ἤδη πλειόνων	τῆς	κοινωνίας οὔσης. Οἱ μὲν γὰρ
[1, 1256]	τρόπον, ἐπείπερ καὶ ὁ δοῦλος	τῆς	κτήσεως μέρος τι ἦν. Πρῶτον
[1, 1260]	ἀρετὴν τούτων ἢ περὶ τὴν	τῆς	κτήσεως, ὃν καλοῦμεν πλοῦτον, καὶ
[1, 1256]	ἡ οἰκονομικὴ τῇ χρηματιστικῇ, δῆλον	(τῆς	μὲν γὰρ τὸ πορίσασθαι, τῆς
[1, 1258]	ἀλλ' οὐ κατὰ ταὐτόν, ἀλλὰ	τῆς	μὲν ἕτερον τέλος, τῆς δ'
[1, 1258]	οὔσης αὐτῆς, ὥσπερ εἴπομεν, καὶ	τῆς	μὲν καπηλικῆς τῆς δ' οἰκονομικῆς,
[1, 1258]	οὐδὲ στρατηγικῆς καὶ ἰατρικῆς, ἀλλὰ	τῆς	μὲν νίκην τῆς δ' ὑγίειαν.
[1, 1259]	ἀφ' ὅσων ἔστι τυγχάνειν βοηθείας.	Τῆς	μὲν οὖν οἰκειοτάτης χρηματιστικῆς ταῦτα
[1, 1259]	κατὰ φύσιν τι μέρος καὶ	τῆς	μεταβλητικῆς) ὅσα ἀπὸ γῆς καὶ
[1, 1257]	καὶ χαρακτῆρα ἐπιβαλλόντων, ἵνα ἀπολύσῃ	τῆς	μετρήσεως αὑτούς· ὁ γὰρ χαρακτὴρ
[1, 1254]	Ἐπεὶ οὖν ἡ κτῆσις μέρος	τῆς	οἰκίας ἐστὶ καὶ ἡ κτητικὴ
[1, 1254]	ἐστὶ καὶ ἡ κτητικὴ μέρος	τῆς	οἰκονομίας (ἄνευ γὰρ τῶν ἀναγκαίων
[1, 1258]	τί ἡ μὲν χρηματιστικὴ μόριον	τῆς	οἰκονομίας, ἡ δ' ἰατρικὴ οὐ
[1, 1260]	τοίνυν ὅτι πλείων ἡ σπουδὴ	τῆς	οἰκονομίας περὶ τοὺς ἀνθρώπους ἢ
[1, 1258]	ἔστι πέρας· οὐ γὰρ τοῦτο	τῆς	οἰκονομικῆς ἔργον. Διὸ τῇ μὲν
[1, 1258]	Ὥστε δοκεῖ τισι τοῦτ' εἶναι	τῆς	οἰκονομικῆς ἔργον, καὶ διατελοῦσιν ἢ
[1, 1256]	ἡ γεωργικὴ πότερον μέρος τι	τῆς	οἰκονομικῆς ἢ ἕτερόν τι γένος,
[1, 1259]	μόνον. Ἐπεὶ δὲ τρία μέρη	τῆς	οἰκονομικῆς ἦν, ἓν μὲν δεσποτική,
[1, 1257]	οὖν εἶδος κτητικῆς κατὰ φύσιν	τῆς	οἰκονομικῆς μέρος ἐστίν, καθὸ δεῖ
[1, 1255]	δεσποτικὴν ἀρχήν, ὁ δὲ νοῦς	τῆς	ὀρέξεως πολιτικὴν ἢ βασιλικήν· ἐν
[1, 1261]	ἐπισκεψώμεθα περὶ τῶν ἀποφηναμένων περὶ	τῆς	πολιτείας τῆς ἀρίστης.
[1, 1261]	τῶν παίδων οἱ κοινωνοὶ γίνονται	τῆς	πολιτείας. Ὥστ' ἐπεὶ περὶ μὲν
[1, 1261]	περὶ ἕκαστον αὐτῶν ἀρετῆς καὶ	τῆς	πρὸς σφᾶς αὐτοὺς ὁμιλίας, τί
[1, 1259]	εἶδος χρηματιστικῆς μεταξὺ ταύτης καὶ	τῆς	πρώτης (ἔχει γὰρ καὶ τῆς
[1, 1259]	τοῦτον τὸν τρόπον ἐπίδειξιν ποιήσασθαι	τῆς	σοφίας· ἔστι δ' ὥσπερ εἴπομεν,
[1, 1258]	δέον ἀπαντᾶν. Περὶ μὲν οὖν	τῆς	τε μὴ ἀναγκαίας χρηματιστικῆς, καὶ
[1, 1261]	γυναικός, καὶ τέκνων καὶ πατρός,	τῆς	τε περὶ ἕκαστον αὐτῶν ἀρετῆς
[1, 1259]	μόνος, οὐ πολλὴν ποιήσας ὑπερβολὴν	τῆς	τιμῆς· ἀλλ' ὅμως ἐπὶ τοῖς
[1, 1261]	ἄλλων τεχνιτῶν. Φανερὸν τοίνυν ὅτι	τῆς	τοιαύτης ἀρετῆς αἴτιον εἶναι δεῖ
[1, 1252]	κατὰ τοὺς λόγους τῆς ἐπιστήμης	τῆς	τοιαύτης κατὰ μέρος ἄρχων καὶ
[1, 1257]	ἐκ τούτων εἶναι. Ἡ γὰρ	τῆς	τοιαύτης κτήσεως αὐτάρκεια πρὸς ἀγαθὴν
[1, 1257]	πάντα, ἀλλὰ τά γε πλεῖστα	τῆς	τροφῆς καὶ ἄλλης βοηθείας ἕνεκεν,
[1, 1256]	ἄνευ τροφῆς, ὥστε αἱ διαφοραὶ	τῆς	τροφῆς τοὺς βίους πεποιήκασι διαφέροντας
[1, 1259]	μὲν τῶν ἐργασιῶν ὅπου ἐλάχιστον	τῆς	τύχης, βαναυσόταται δ' ἐν αἷς
[1, 1258]	ἔστι δ' ὡς οὔ, ἀλλὰ	τῆς	ὑπηρετικῆς· μάλιστα δέ, καθάπερ εἴρηται
[1, 1258]	προσήκει τὸν οἰκονόμον. Οὐ γὰρ	τῆς	ὑφαντικῆς ἔρια ποιῆσαι, ἀλλὰ χρήσασθαι
[1, 1259]	διὰ τὴν πενίαν ὡς ἀνωφελοῦς	τῆς	φιλοσοφίας οὔσης, κατανοήσαντά φασιν αὐτὸν
[1, 1257]	τοιαύτη κτῆσις ὑπ' αὐτῆς φαίνεται	τῆς	φύσεως διδομένη πᾶσιν, ὥσπερ κατὰ
[1, 1258]	ἡ πολιτική, ἀλλὰ λαβοῦσα παρὰ	τῆς	φύσεως χρῆται αὐτοῖς, οὕτω καὶ
[1, 1258]	ἐστι, καὶ τὸ ἕτερον εἶδος	τῆς	χρηματιστικῆς διὰ τοῦτ' ἐλήλυθεν. Ἐν
[1, 1258]	ποιητικὴν ζητοῦσιν· κἂν μὴ διὰ	τῆς	χρηματιστικῆς δύνωνται πορίζειν, δι' ἄλλης
[1, 1258]	τῆς ἀναγκαίας ἀλλαγῆς θάτερον εἶδος	τῆς	χρηματιστικῆς ἐγένετο, τὸ καπηλικόν, τὸ
[1, 1257]	δῆλον ὅτι οὐκ ἔστι φύσει	τῆς	χρηματιστικῆς ἡ καπηλική· ὅσον γὰρ
[1, 1258]	τέλος πάσαις) οὕτω καὶ ταύτης	τῆς	χρηματιστικῆς οὐκ ἔστι τοῦ τέλους
[1, 1258]	χρῆσις τοῦ αὐτοῦ οὖσα ἑκατέρας	τῆς	χρηματιστικῆς. Τῆς γὰρ αὐτῆς ἐστι
[1, 1258]	ὁ πλοῦτος, ὁ ἀπὸ ταύτης	τῆς	χρηματιστικῆς. Ὥσπερ γὰρ ἡ ἰατρικὴ
[1, 1260]	πᾶσιν ἐνυπάρχει μὲν τὰ μόρια	τῆς	ψυχῆς, ἀλλ' ἐνυπάρχει διαφερόντως. Ὁ
[1, 1255]	ἂν ἄρχειν πολλάκις τὸ σῶμα	τῆς	ψυχῆς διὰ τὸ φαύλως καὶ
[1, 1255]	τὸ ἄρχεσθαι τῷ σώματι ὑπὸ	τῆς	ψυχῆς, καὶ τῷ παθητικῷ μορίῳ
[1, 1255]	ὁμοίως ῥᾴδιον ἰδεῖν τό τε	τῆς	ψυχῆς κάλλος καὶ τὸ τοῦ
[1, 1255]	τοῦτ' ἀληθές, πολὺ δικαιότερον ἐπὶ	τῆς	ψυχῆς τοῦτο διωρίσθαι· ἀλλ' οὐχ
[1, 1256]	ὕλην τὸ ὑποκείμενον ἐξ οὗ	τι	ἀποτελεῖται ἔργον, οἷον ὑφάντῃ μὲν
[1, 1256]	τι τῆς οἰκονομικῆς ἢ ἕτερόν	τι	γένος, καὶ καθόλου ἡ περὶ
[1, 1254]	μὲν γὰρ τῆς κερκίδος ἕτερόν	τι	γίνεται παρὰ τὴν χρῆσιν αὐτῆς,
[1, 1261]	παῖδας καὶ τὰς γυναῖκας, εἴπερ	τι	διαφέρει πρὸς τὸ τὴν πόλιν
[1, 1260]	ἀπορίαν ἀμφοτέρως· εἴτε γὰρ ἔστιν,	τί	διοίσουσι τῶν ἐλευθέρων; Εἴτε μὴ
[1, 1258]	γῆν ἢ θάλατταν ἢ ἄλλο	τι)	ἐκ δὲ τούτων, ὡς δεῖ
[1, 1254]	τριῶν ἂν τούτων σκεπτέον εἴη	τί	ἕκαστον καὶ ποῖον δεῖ εἶναι.
[1, 1254]	ἐστί, καὶ ὁ δοῦλος κτῆμά	τι	ἔμψυχον, καὶ ὥσπερ ὄργανον πρὸ
[1, 1256]	Πότερον δὲ μέρος αὐτῆς ἐστί	τι	ἢ ἕτερον εἶδος, ἔχει διαμφισβήτησιν·
[1, 1256]	τῇ οἰκονομικῇ ἐστιν ἢ μέρος	τι,	ἢ ὑπηρετική, καὶ εἰ ὑπηρετική,
[1, 1258]	γὰρ ἀπορήσειεν ἄν τις διὰ	τί	ἡ μὲν χρηματιστικὴ μόριον τῆς
[1, 1256]	ὁ δοῦλος τῆς κτήσεως μέρος	τι	ἦν. Πρῶτον μὲν οὖν ἀπορήσειεν
[1, 1256]	μέρος· διὸ καὶ συμφέρον ἐστί	τι	καὶ φιλία δούλῳ καὶ δεσπότῃ
[1, 1254]	πλειόνων συνέστηκε καὶ γίνεται ἕν	τι	κοινόν, εἴτε ἐκ συνεχῶν εἴτε
[1, 1259]	γὰρ καὶ τῆς κατὰ φύσιν	τι	μέρος καὶ τῆς μεταβλητικῆς) ὅσα
[1, 1254]	τρεῖς ἃς εἴπομεν. Ἔστι δέ	τι	μέρος ὃ δοκεῖ τοῖς μὲν
[1, 1259]	σοφίαν προσάπτουσι, τυγχάνει δὲ καθόλου	τι	ὄν. Ὀνειδιζόντων γὰρ αὐτῷ διὰ
[1, 1254]	ἀναγκαίαν χρείαν ἴδωμεν, κἂν εἴ	τι	πρὸς τὸ εἰδέναι περὶ αὐτῶν
[1, 1257]	Διὸ πρὸς τὰς ἀλλαγὰς τοιοῦτόν	τι	συνέθεντο πρὸς σφᾶς αὐτοὺς διδόναι
[1, 1252]	ὀψόμεθα καὶ περὶ τούτων μᾶλλον,	τί	τε διαφέρουσιν ἀλλήλων καὶ εἴ
[1, 1252]	τε διαφέρουσιν ἀλλήλων καὶ εἴ	τι	τεχνικὸν ἐνδέχεται λαβεῖν περὶ ἕκαστον
[1, 1256]	πρῶτον ἡ γεωργικὴ πότερον μέρος	τι	τῆς οἰκονομικῆς ἢ ἕτερόν τι
[1, 1261]	τῆς πρὸς σφᾶς αὐτοὺς ὁμιλίας,	τί	τὸ καλῶς καὶ μὴ καλῶς
[1, 1255]	βαρβάρους οἴκοι μόνον, ὡς ὄν	τι	τὸ μὲν ἁπλῶς εὐγενὲς καὶ
[1, 1257]	σίδηρος καὶ ἄργυρος κἂν εἴ	τι	τοιοῦτον ἕτερον, τὸ μὲν πρῶτον
[1, 1260]	δεῖ ἀμφοτέρους μετέχειν καλοκαγαθίας, διὰ	τί	τὸν μὲν ἄρχειν δέοι ἂν
[1, 1258]	παρατιθεμένων χρυσῶν. Διὸ ζητοῦσιν ἕτερόν	τι	τὸν πλοῦτον καὶ τὴν χρηματιστικήν,
[1, 1256]	ψυχῇ, ὁ δὲ δοῦλος μέρος	τι	τοῦ δεσπότου, οἷον ἔμψυχόν τι
[1, 1256]	τι τοῦ δεσπότου, οἷον ἔμψυχόν	τι	τοῦ σώματος κεχωρισμένον δὲ μέρος·
[1, 1254]	ἄρχει τὸ δ' ἄρχεται, ἔστι	τι	τούτων ἔργον) Ὅσα γὰρ ἐκ
[1, 1258]	οἰκίαν, ὥσπερ ζῆν ἢ ἄλλο	τι	τῶν ἀναγκαίων. Ἐπεὶ δὲ ἔστι
[1, 1260]	ἀρετή, ἢ τὸ ὀρθοπραγεῖν, ἤ	τι	τῶν τοιούτων· πολὺ γὰρ ἄμεινον
[1, 1259]	Μιλησίου· τοῦτο γάρ ἐστι κατανόημά	τι	χρηματιστικόν, ἀλλ' ἐκείνῳ μὲν διὰ
[1, 1255]	τινός ςὁ γὰρ νόμος δίκαιόν	τἰ	τὴν κατὰ πόλεμον δουλείαν τιθέασι
[1, 1255]	τἰ τὴν κατὰ πόλεμον δουλείαν	τιθέασι	δικαίαν, ἅμα δ' οὔ φασιν·
[1, 1258]	Καὶ γὰρ τὸν πλοῦτον πολλάκις	τιθέασι	νομίσματος πλῆθος, διὰ τὸ περὶ
[1, 1259]	τοῦτ' εἴληφεν· ὅμοια γὰρ τὰ	τικτόμενα	τοῖς γεννῶσιν αὐτά ἐστιν, ὁ
[1, 1260]	καὶ σχήμασι καὶ λόγοις καὶ	τιμαῖς,	ὥσπερ καὶ Ἄμασις εἶπε τὸν
[1, 1256]	ἐπίτροπός τις λαμβάνει ταύτην τὴν	τιμήν,	αὐτοὶ δὲ πολιτεύονται ἢ φιλοσοφοῦσιν.
[1, 1259]	οὐ πολλὴν ποιήσας ὑπερβολὴν τῆς	τιμῆς·	ἀλλ' ὅμως ἐπὶ τοῖς πεντήκοντα
[1, 1260]	τὰς ὀργανικὰς καὶ διακονικὰς ἄλλη	τιμιωτέρα	τούτων, οἷον σωφροσύνη καὶ ἀνδρεία
[1, 1259]	γὰρ ὠφέλιμα ταῦτ' ἐστὶ τοῖς	τιμῶσι	τὴν χρηματιστικήν, οἷον καὶ τὸ
[1, 1255]	τοὺς λόγους ἐπαλλάττειν, ὅτι τρόπον	τινὰ	ἀρετὴ τυγχάνουσα χορηγίας καὶ βιάζεσθαι
[1, 1258]	καὶ τίς, καὶ δι' αἰτίαν	τίνα	ἐν χρείᾳ ἐσμὲν αὐτῆς, εἴρηται,
[1, 1261]	~(Ὁ γὰρ βάναυσος τεχνίτης ἀφωρισμένην	τινὰ	ἔχει δουλείαν, καὶ ὁ μὲν
[1, 1255]	καὶ οἱ τἀναντία φάσκοντες τρόπον	τινὰ	λέγουσιν ὀρθῶς, οὐ χαλεπὸν ἰδεῖν.
[1, 1256]	δύναται. Ὅτι μὲν οὖν ἔχει	τινὰ	λόγον ἡ ἀμφισβήτησις, καὶ οὐκ
[1, 1259]	εἶναι πρὸς ἄλληλά τε τούτων	τίνα	λυσιτελέστατα, καὶ ποῖα ἐν ποίοις
[1, 1252]	~(Ἐπειδὴ πᾶσαν πόλιν ὁρῶμεν κοινωνίαν	τινὰ	οὖσαν καὶ πᾶσαν κοινωνίαν ἀγαθοῦ
[1, 1255]	ἀρχῆς εἴπομεν· ἀνάγκη γὰρ εἶναί	τινας	φάναι τοὺς μὲν πανταχοῦ δούλους
[1, 1259]	ὥσπερ οἰκίᾳ, μᾶλλον δέ· διόπερ	τινὲς	καὶ πολιτεύονται τῶν πολιτευομένων ταῦτα
[1, 1255]	~(Ὅτι μὲν τοίνυν εἰσὶ φύσει	τινὲς	οἱ μὲν ἐλεύθεροι οἱ δὲ
[1, 1256]	ἡ ἀμφισβήτησις, καὶ οὐκ εἰσί	τινες	οἱ μὲν φύσει δοῦλοι οἱ
[1, 1253]	ἀποικία οἰκίας εἶναι, οὓς καλοῦσί	τινες	ὁμογάλακτας, παῖδάς τε καὶ παίδων
[1, 1256]	πᾶσαι ἀλλήλαις αἱ ἀρχαί, ὥσπερ	τινές	φασιν. Ἡ μὲν γὰρ ἐλευθέρων
[1, 1255]	καὶ δεσπόζειν. Ὅλως δ' ἀντεχόμενοί	τινες,	ὡς οἴονται, δικαίου τινός ςὁ
[1, 1254]	καὶ πότερον βέλτιον καὶ δίκαιόν	τινι	δουλεύειν ἢ οὔ, ἀλλὰ πᾶσα
[1, 1252]	οὖσαν καὶ πᾶσαν κοινωνίαν ἀγαθοῦ	τινος	ἕνεκεν συνεστηκυῖαν (τοῦ γὰρ εἶναι
[1, 1257]	φύσει αὐτῶν, ἀλλὰ δι' ἐμπειρίας	τινὸς	καὶ τέχνης γίνεται μᾶλλον. Λάβωμεν
[1, 1255]	ἀντεχόμενοί τινες, ὡς οἴονται, δικαίου	τινός	ςὁ γὰρ νόμος δίκαιόν τἰ
[1, 1252]	δῆλον ὡς πᾶσαι μὲν ἀγαθοῦ	τινος	στοχάζονται, μάλιστα δὲ καὶ τοῦ
[1, 1257]	ἔχει τροφὴν ἐν αὑτοῖς μέχρι	τινός,	τὴν τοῦ καλουμένου γάλακτος φύσιν.
[1, 1255]	τὸ κρατοῦν ἐν ὑπεροχῇ ἀγαθοῦ	τινος,	ὥστε δοκεῖν μὴ ἄνευ ἀρετῆς
[1, 1255]	δ' ἀπ' ἀμφοῖν ἔκγονον ῥιζωμάτων	τίς	ἂν προσειπεῖν ἀξιώσειεν λάτριν; Ὅταν
[1, 1254]	τοῖς μὴ μετέχουσι ζωῆς ἔστι	τις	ἀρχή, οἷον ἁρμονίας. Ἀλλὰ ταῦτα
[1, 1256]	πορίσασθαι, τῆς δὲ τὸ χρήσασθαι·	τίς	γὰρ ἔσται ἡ χρησομένη τοῖς
[1, 1258]	ἀνεπιτήδειον. Καὶ γὰρ ἀπορήσειεν ἄν	τις	διὰ τί ἡ μὲν χρηματιστικὴ
[1, 1255]	ἀνάξιον δουλεύειν οὐδαμῶς ἂν φαίη	τις	δοῦλον εἶναι· εἰ δὲ μή,
[1, 1260]	ἄν τις, πότερον ἔστιν ἀρετή	τις	δούλου παρὰ τὰς ὀργανικὰς καὶ
[1, 1259]	καθόλου τὸ τοιοῦτον χρηματιστικόν, ἐάν	τις	δύνηται μονοπωλίαν αὑτῷ κατασκευάζειν. Διὸ
[1, 1254]	μὲν γὰρ δοκεῖ ἐπιστήμη τέ	τις	εἶναι ἡ δεσποτεία, καὶ ἡ
[1, 1252]	ἕκαστον τῶν ῥηθέντων. Εἰ δή	τις	ἐξ ἀρχῆς τὰ πράγματα φυόμενα
[1, 1255]	δουλεύων· ὁ γὰρ νόμος ὁμολογία	τίς	ἐστιν ἐν ᾧ τὰ κατὰ
[1, 1259]	πῶς, οἷον ἵππων κτῆσις ποία	τις	ἢ βοῶν ἢ προβάτων, ὁμοίως
[1, 1254]	ἡ φύσις τοῦ δούλου καὶ	τίς	ἡ δύναμις, ἐκ τούτων δῆλον·
[1, 1258]	τε μὴ ἀναγκαίας χρηματιστικῆς, καὶ	τίς,	καὶ δι' αἰτίαν τίνα ἐν
[1, 1255]	καὶ ὁ δοῦλος. Ἔστι γάρ	τις	καὶ κατὰ νόμον δοῦλος καὶ
[1, 1257]	πολιτικῶν. Ὅτι μὲν τοίνυν ἔστι	τις	κτητικὴ κατὰ φύσιν τοῖς οἰκονόμοις
[1, 1256]	ἐξουσία μὴ αὐτοὺς κακοπαθεῖν, ἐπίτροπός	τις	λαμβάνει ταύτην τὴν τιμήν, αὐτοὶ
[1, 1253]	εἰ μὴ ὁμωνύμως, ὥσπερ εἴ	τις	λέγοι τὴν λιθίνην (διαφθαρεῖσα γὰρ
[1, 1254]	ἐστιν, ἀλλὰ καὶ ὅλως ἐκείνου.	Τίς	μὲν οὖν ἡ φύσις τοῦ
[1, 1256]	Συρακούσαις ἐπαίδευεν· ἐκεῖ γὰρ λαμβάνων	τις	μισθὸν ἐδίδασκε τὰ ἐγκύκλια διακονήματα
[1, 1256]	τούτων, οἷον ἡ δικαία, πολεμική	τις	οὖσα ἢ θηρευτική. Περὶ μὲν
[1, 1260]	οὖν περὶ δούλων ἀπορήσειεν ἄν	τις,	πότερον ἔστιν ἀρετή τις δούλου
[1, 1256]	Πρῶτον μὲν οὖν ἀπορήσειεν ἄν	τις	πότερον ἡ χρηματιστικὴ ἡ αὐτὴ
[1, 1259]	ὠνίων ποιοῦσιν. Ἐν Σικελίᾳ δέ	τις	τεθέντος παρ' αὐτῷ νομίσματος συνεπρίατο
[1, 1260]	τῶν ἔργων. Ἀπορήσειε δ' ἄν	τις,	τὸ νῦν εἰρημένον εἰ ἀληθές,
[1, 1254]	καὶ χωριστόν. Πότερον δ' ἔστι	τις	φύσει τοιοῦτος ἢ οὔ, καὶ
[1, 1256]	ἐλεύθεροι, δῆλον, καὶ ὅτι ἔν	τισι	διώρισται τὸ τοιοῦτον, ὧν συμφέρει
[1, 1258]	δ' ἡ αὔξησις. Ὥστε δοκεῖ	τισι	τοῦτ' εἶναι τῆς οἰκονομικῆς ἔργον,
[1, 1253]	ὥστε καὶ τὸ δίκαιον καὶ	τὸ	ἄδικον· τοῦτο γὰρ πρὸς τὰ
[1, 1259]	εὐλογώτατα μισεῖται ἡ ὀβολοστατικὴ διὰ	τὸ	ἀπ' αὐτοῦ τοῦ νομίσματος εἶναι
[1, 1258]	ἔχουσα ὅρον. Δῆλον δὲ καὶ	τὸ	ἀπορούμενον ἐξ ἀρχῆς, πότερον τοῦ
[1, 1255]	γὰρ σωτηρίας οὕτως. Ἔτι δὲ	τὸ	ἄρρεν πρὸς τὸ θῆλυ φύσει
[1, 1260]	ἐλεύθερον τοῦ δούλου ἄρχει καὶ	τὸ	ἄρρεν τοῦ θήλεος καὶ ἀνὴρ
[1, 1253]	ἔτι καὶ νῦν οἱ δὲ	τὸ	ἀρχαῖον ἐβασιλεύοντο, ὥσπερ δὲ καὶ
[1, 1253]	ἀλόχων. Σποράδες γάρ· καὶ οὕτω	τὸ	ἀρχαῖον ᾤκουν. Καὶ τοὺς θεοὺς
[1, 1254]	τὸ ἄρχεσθαι τὰ δ' ἐπὶ	τὸ	ἄρχειν. Καὶ εἴδη πολλὰ καὶ
[1, 1254]	ἔνια διέστηκε τὰ μὲν ἐπὶ	τὸ	ἄρχεσθαι τὰ δ' ἐπὶ τὸ
[1, 1255]	ὅτι κατὰ φύσιν καὶ συμφέρον	τὸ	ἄρχεσθαι τῷ σώματι ὑπὸ τῆς
[1, 1260]	πλείσταις μεταβάλλει τὸ ἄρχον καὶ	τὸ	ἀρχόμενον (ἐξ ἴσου γὰρ εἶναι
[1, 1254]	ἅπασιν ἐμφαίνεται τὸ ἄρχον καὶ	τὸ	ἀρχόμενον, καὶ τοῦτο ἐκ τῆς
[1, 1260]	πολιτικαῖς ἀρχαῖς ταῖς πλείσταις μεταβάλλει	τὸ	ἄρχον καὶ τὸ ἀρχόμενον (ἐξ
[1, 1254]	ἐκ διῃρημένων, ἐν ἅπασιν ἐμφαίνεται	τὸ	ἄρχον καὶ τὸ ἀρχόμενον, καὶ
[1, 1257]	βίον, ᾗ τυγχάνει ἐλλείπων πρὸς	τὸ	αὐτάρκης εἶναι, οἷον οἱ μὲν
[1, 1254]	ὀργάνων κελευσθὲν ἢ προαισθανόμενον ἀποτελεῖν	τὸ	αὑτοῦ ἔργον, καὶ ὥσπερ τὰ
[1, 1260]	τρόπον, ἀλλ' ὅσον ἑκάστῳ πρὸς	τὸ	αὑτοῦ ἔργον. Ὥστε φανερὸν ὅτι
[1, 1255]	ἅτεροι λόγοι, ὡς οὐ δεῖ	τὸ	βέλτιον κατ' ἀρετὴν ἄρχειν καὶ
[1, 1255]	κρείττονος ἔσται δοῦλον καὶ ἀρχόμενον	τὸ	βιασθέν. Καὶ τοῖς μὲν οὕτως
[1, 1253]	δηλοῦν ἐστι τὸ συμφέρον καὶ	τὸ	βλαβερόν, ὥστε καὶ τὸ δίκαιον
[1, 1260]	γὰρ δοῦλος ὅλως οὐκ ἔχει	τὸ	βουλευτικόν, τὸ δὲ θῆλυ ἔχει
[1, 1254]	ἀρχομένων, οἷον ἀνθρώπου ἢ θηρίου·	τὸ	γὰρ ἀποτελούμενον ὑπὸ τῶν βελτιόνων
[1, 1254]	καὶ ἐκ τῶν γινομένων καταμαθεῖν.	Τὸ	γὰρ ἄρχειν καὶ ἄρχεσθαι οὐ
[1, 1256]	δὲ κακῶς ἀσυμφόρως ἐστὶν ἀμφοῖν	(τὸ	γὰρ αὐτὸ συμφέρει τῷ μέρει
[1, 1260]	δὲ τῶν τέκνων ἀρχὴ βασιλική·	τὸ	γὰρ γεννῆσαν καὶ κατὰ φιλίαν
[1, 1260]	ἔχειν δεῖ τὴν διανοητικὴν ἀρετήν	(τὸ	γὰρ ἔργον ἐστὶν ἁπλῶς τοῦ
[1, 1254]	λέγεται ὥσπερ καὶ τὸ μόριον.	Τό	γὰρ μόριον οὐ μόνον ἄλλου
[1, 1258]	περὶ τὸ νόμισμα αὕτη εἶναι·	τὸ	γὰρ νόμισμα στοιχεῖον καὶ πέρας
[1, 1253]	οἰκία καὶ ἕκαστος ἡμῶν ἐστιν.	Τὸ	γὰρ ὅλον πρότερον ἀναγκαῖον εἶναι
[1, 1257]	ἂν δύνηται αὐτὸ αὑτῷ πορίζειν	τὸ	γεννηθέν, οἷον ὅσα σκωληκοτοκεῖ ἢ
[1, 1260]	τὸν περὶ τοῦ ποδανιπτῆρος λόγον·	τὸ	δ' ἄρρεν ἀεὶ πρὸς τὸ
[1, 1256]	καὶ δεῖ τὸ μὲν ἄρχεσθαι	τὸ	δ' ἄρχειν ἣν πεφύκασιν ἀρχὴν
[1, 1254]	ὅπου δὲ τὸ μὲν ἄρχει	τὸ	δ' ἄρχεται, ἔστι τι τούτων
[1, 1260]	δέ, ὅταν τὸ μὲν ἄρχῃ	τὸ	δ' ἄρχηται, ζητεῖ διαφορὰν εἶναι
[1, 1254]	τὸ μὲν ἄρχον ἐστὶ φύσει	τὸ	δ' ἀρχόμενον. Δεῖ δὲ σκοπεῖν
[1, 1255]	χεῖρον, καὶ τὸ μὲν ἄρχον	τὸ	δ' ἀρχόμενον. Τὸν αὐτὸν δὲ
[1, 1260]	ἐστι φύσει τὸ μὲν ἄρχον	τὸ	δ' ἀρχόμενον, ὧν ἑτέραν φαμὲν
[1, 1255]	τοῦ μορίου τοῦ λόγον ἔχοντος,	τὸ	δ' ἐξ ἴσου ἢ ἀνάπαλιν
[1, 1255]	μὲν ἁπλῶς εὐγενὲς καὶ ἐλεύθερον	τὸ	δ' οὐχ ἁπλῶς, ὥσπερ καὶ
[1, 1252]	ἄρχον φύσει καὶ δεσπόζον φύσει,	τὸ	δὲ δυνάμενον τῷ σώματι ταῦτα
[1, 1254]	μὲν ἴσως ἐξωτερικωτέρας ἐστὶ σκέψεως.	Τὸ	δὲ ζῷον πρῶτον συνέστηκεν ἐκ
[1, 1260]	ὅλως οὐκ ἔχει τὸ βουλευτικόν,	τὸ	δὲ θῆλυ ἔχει μέν, ἀλλ'
[1, 1256]	ἀρχὴν ἄρχειν, ὥστε καὶ δεσπόζειν,	τὸ	δὲ κακῶς ἀσυμφόρως ἐστὶν ἀμφοῖν
[1, 1261]	δεῖ τὸ μὲν εὖ διώκειν	τὸ	δὲ κακῶς φεύγειν, ἐν τοῖς
[1, 1259]	καθόλου μὲν εἴρηται καὶ νῦν,	τὸ	δὲ κατὰ μέρος ἀκριβολογεῖσθαι χρήσιμον
[1, 1254]	ὑπηρέτης τῶν πρὸς τὴν πρᾶξιν.	Τὸ	δὲ κτῆμα λέγεται ὥσπερ καὶ
[1, 1254]	λεγόμενα ὄργανα ποιητικὰ ὄργανά ἐστι,	τὸ	δὲ κτῆμα πρακτικόν· ἀπὸ μὲν
[1, 1260]	ἄρχεσθαι καὶ ἄρχειν εἴδει διαφέρει,	τὸ	δὲ μᾶλλον καὶ ἧττον οὐδέν.
[1, 1256]	ἀπ' ὀρνίθων ἢ θηρίων ἀγρίων·	τὸ	δὲ πλεῖστον γένος τῶν ἀνθρώπων
[1, 1257]	ἁπλῶς ὁρισθὲν μεγέθει καὶ σταθμῷ,	τὸ	δὲ τελευταῖον καὶ χαρακτῆρα ἐπιβαλλόντων,
[1, 1255]	θῆλυ φύσει τὸ μὲν κρεῖττον	τὸ	δὲ χεῖρον, καὶ τὸ μὲν
[1, 1256]	μὲν τὸ δουλεύειν τῷ δὲ	τὸ	δεσπόζειν καὶ δίκαιον, καὶ δεῖ
[1, 1254]	ἀρχόμενοι· τοῖς δὲ παρὰ φύσιν	τὸ	δεσπόζειν ννόμῳ γὰρ τὸν μὲν
[1, 1255]	τοῦτο τοῖς μὲν ἄνοια δοκεῖν	τὸ	δίκαιον εἶναι, τοῖς δ' αὐτὸ
[1, 1253]	καὶ τὸ βλαβερόν, ὥστε καὶ	τὸ	δίκαιον καὶ τὸ ἄδικον· τοῦτο
[1, 1255]	κρατούντων εἶναί φασιν. Τοῦτο δὴ	τὸ	δίκαιον πολλοὶ τῶν ἐν τοῖς
[1, 1255]	δοῦλοι, φανερόν, οἷς καὶ συμφέρει	τὸ	δουλεύειν καὶ δίκαιόν ἐστιν. ὅτι
[1, 1255]	χαλεπὸν ἰδεῖν. Διχῶς γὰρ λέγεται	τὸ	δουλεύειν καὶ ὁ δοῦλος. Ἔστι
[1, 1256]	τοιοῦτον, ὧν συμφέρει τῷ μὲν	τὸ	δουλεύειν τῷ δὲ τὸ δεσπόζειν
[1, 1255]	ἢ ἀρετῇ καὶ κακίᾳ διορίζουσι	τὸ	δοῦλον καὶ ἐλεύθερον, καὶ τοὺς
[1, 1253]	οὖν διώρισται τὸ θῆλυ καὶ	τὸ	δοῦλον (οὐθὲν γὰρ ἡ φύσις
[1, 1253]	τοῖς βαρβάροις τὸ θῆλυ καὶ	τὸ	δοῦλον τὴν αὐτὴν ἔχει τάξιν.
[1, 1258]	νόμισμα εἶναι, καὶ ἔργον αὐτῆς	τὸ	δύνασθαι θεωρῆσαι πόθεν ἔσται πλῆθος,
[1, 1254]	ἴδωμεν, κἂν εἴ τι πρὸς	τὸ	εἰδέναι περὶ αὐτῶν δυναίμεθα λαβεῖν
[1, 1260]	καὶ ἀρχόμενα. Ἄλλον γὰρ τρόπον	τὸ	ἐλεύθερον τοῦ δούλου ἄρχει καὶ
[1, 1259]	πρὸς τὰς ἐργασίας, φορτικὸν δὲ	τὸ	ἐνδιατρίβειν. ~Ἐπεὶ δ' ἔστιν ἐνίοις
[1, 1254]	οἰκεῖα ὄργανα, εἰ μέλλει ἀποτελεσθήσεσθαι	τὸ	ἔργον, οὕτω καὶ τῷ οἰκονομικῷ.
[1, 1258]	περὶ τὸν χρηματισμόν ἐστι, καὶ	τὸ	ἕτερον εἶδος τῆς χρηματιστικῆς διὰ
[1, 1260]	οἱ λέγοντες ἐξαπατῶσιν ἑαυτοὺς ὅτι	τὸ	εὖ ἔχειν τὴν ψυχὴν ἀρετή,
[1, 1258]	περὶ τὸ ζῆν, ἀλλὰ μὴ	τὸ	εὖ ζῆν· ~(Εἰς ἄπειρον οὖν
[1, 1252]	ἄλλοις ζῴοις καὶ φυτοῖς φυσικὸν	τὸ	ἐφίεσθαι, οἷον αὐτό, τοιοῦτον καταλιπεῖν
[1, 1258]	τῆς διαθέσεως τὸ σπουδάζειν περὶ	τὸ	ζῆν, ἀλλὰ μὴ τὸ εὖ
[1, 1257]	εἶχε τὴν χρείαν εὐμεταχείριστον πρὸς	τὸ	ζῆν, οἷον σίδηρος καὶ ἄργυρος
[1, 1260]	ἄτοπον) Σχεδὸν δὲ ταὐτόν ἐστι	τὸ	ζητούμενον καὶ περὶ γυναικὸς καὶ
[1, 1259]	τιμῶσι τὴν χρηματιστικήν, οἷον καὶ	τὸ	Θάλεω τοῦ Μιλησίου· τοῦτο γάρ
[1, 1253]	συμφέρει. ~(Φύσει μὲν οὖν διώρισται	τὸ	θῆλυ καὶ τὸ δοῦλον (οὐθὲν
[1, 1253]	δουλεῦον) ἐν δὲ τοῖς βαρβάροις	τὸ	θῆλυ καὶ τὸ δοῦλον τὴν
[1, 1260]	τὸ δ' ἄρρεν ἀεὶ πρὸς	τὸ	θῆλυ τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον.
[1, 1255]	Ἔτι δὲ τὸ ἄρρεν πρὸς	τὸ	θῆλυ φύσει τὸ μὲν κρεῖττον
[1, 1261]	πρὸς σφᾶς αὐτοὺς ὁμιλίας, τί	τὸ	καλῶς καὶ μὴ καλῶς ἐστι,
[1, 1258]	θάτερον εἶδος τῆς χρηματιστικῆς ἐγένετο,	τὸ	καπηλικόν, τὸ μὲν πρῶτον ἁπλῶς
[1, 1255]	δύναται μάλιστα, καὶ ἔστιν ἀεὶ	τὸ	κρατοῦν ἐν ὑπεροχῇ ἀγαθοῦ τινος,
[1, 1254]	ἁπλῶς ἄλλου· ὁμοίως δὲ καὶ	τὸ	κτῆμα. Διὸ ὁ μὲν δεσπότης
[1, 1254]	ταῖς τέχναις ἐστίνν· οὕτω καὶ	τὸ	κτῆμα ὄργανον πρὸς ζωήν ἐστι,
[1, 1252]	ἔστιν ἀληθῆ) δῆλον δ' ἔσται	τὸ	λεγόμενον ἐπισκοποῦσι κατὰ τὴν ὑφηγημένην
[1, 1258]	γάρ, ἐξ οὗ γίνεται, τροφὴ	τὸ	λειπόμενόν ἐστι. Διὸ κατὰ φύσιν
[1, 1255]	οἴκοι μόνον, ὡς ὄν τι	τὸ	μὲν ἁπλῶς εὐγενὲς καὶ ἐλεύθερον
[1, 1254]	βελτιόνων βέλτιον ἔργον· ὅπου δὲ	τὸ	μὲν ἄρχει τὸ δ' ἄρχεται,
[1, 1256]	δεσπόζειν καὶ δίκαιον, καὶ δεῖ	τὸ	μὲν ἄρχεσθαι τὸ δ' ἄρχειν
[1, 1260]	διαφέρειν μηδέν) ὅμως δέ, ὅταν	τὸ	μὲν ἄρχῃ τὸ δ' ἄρχηται,
[1, 1254]	ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος, ὧν	τὸ	μὲν ἄρχον ἐστὶ φύσει τὸ
[1, 1260]	ἐν ταύτῃ γάρ ἐστι φύσει	τὸ	μὲν ἄρχον τὸ δ' ἀρχόμενον,
[1, 1255]	κρεῖττον τὸ δὲ χεῖρον, καὶ	τὸ	μὲν ἄρχον τὸ δ' ἀρχόμενον.
[1, 1260]	καὶ ἧττον οἷόν τε διαφέρειν·	τὸ	μὲν γὰρ ἄρχεσθαι καὶ ἄρχειν
[1, 1252]	ἀρχόμενον φύσει, διὰ τὴν σωτηρίαν.	Τὸ	μὲν γὰρ δυνάμενον τῇ διανοίᾳ
[1, 1261]	καλῶς ἐστι, καὶ πῶς δεῖ	τὸ	μὲν εὖ διώκειν τὸ δὲ
[1, 1255]	ἄρρεν πρὸς τὸ θῆλυ φύσει	τὸ	μὲν κρεῖττον τὸ δὲ χεῖρον,
[1, 1258]	τῆς χρηματιστικῆς ἐγένετο, τὸ καπηλικόν,	τὸ	μὲν πρῶτον ἁπλῶς ἴσως γινόμενον,
[1, 1257]	κἂν εἴ τι τοιοῦτον ἕτερον,	τὸ	μὲν πρῶτον ἁπλῶς ὁρισθὲν μεγέθει
[1, 1257]	γὰρ ἡ μεταβλητικὴ πάντων, ἀρξαμένη	τὸ	μὲν πρῶτον ἐκ τοῦ κατὰ
[1, 1259]	εὑρίσκοντα τοῖς αὑτοῦ πράγμασιν ἀσυμφόρους·	τὸ	μέντοι ὅραμα Θάλεω καὶ τοῦτο
[1, 1253]	ἄλλα ζῷα τοῖς ἀνθρώποις ἴδιον,	τὸ	μόνον ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ καὶ
[1, 1254]	δὲ κτῆμα λέγεται ὥσπερ καὶ	τὸ	μόριον. Τό γὰρ μόριον οὐ
[1, 1260]	ὅπερ πέπονθε τὸ πρεσβύτερον πρὸς	τὸ	νεώτερον καὶ ὁ γεννήσας πρὸς
[1, 1258]	εἰς ἄπειρον αὔξουσιν οἱ χρηματιζόμενοι	τὸ	νόμισμα. Αἴτιον δὲ τὸ σύνεγγυς
[1, 1258]	χρημάτων μεταβολῆς. Καὶ δοκεῖ περὶ	τὸ	νόμισμα αὕτη εἶναι· τὸ γὰρ
[1, 1258]	δοκεῖ ἡ χρηματιστικὴ μάλιστα περὶ	τὸ	νόμισμα εἶναι, καὶ ἔργον αὐτῆς
[1, 1258]	δὲ πάλιν λῆρος εἶναι δοκεῖ	τὸ	νόμισμα καὶ νόμος παντάπασι, φύσει
[1, 1260]	ἔργων. Ἀπορήσειε δ' ἄν τις,	τὸ	νῦν εἰρημένον εἰ ἀληθές, ἆρα
[1, 1253]	τοῖς ἄλλοις μέρεσιν ἕξει πρὸς	τὸ	ὅλον, ὁ δὲ μὴ δυνάμενος
[1, 1260]	ἔχειν τὴν ψυχὴν ἀρετή, ἢ	τὸ	ὀρθοπραγεῖν, ἤ τι τῶν τοιούτων·
[1, 1253]	ὥσπερ ἀνθρώπου ἵππου οἰκίας. Ἔτι	τὸ	οὗ ἕνεκα καὶ τὸ τέλος
[1, 1259]	Ἔστι δὲ χρηματιστικῆς μέρη χρήσιμα·	τὸ	περὶ τὰ κτήματα ἔμπειρον εἶναι,
[1, 1258]	πολλάκις τιθέασι νομίσματος πλῆθος, διὰ	τὸ	περὶ τοῦτ' εἶναι τὴν χρηματιστικὴν
[1, 1258]	χρήσασθαι αὐτοῖς, καὶ γνῶναι δὲ	τὸ	ποῖον χρηστὸν καὶ ἐπιτήδειον, ἢ
[1, 1256]	χρηματιστικῇ, δῆλον (τῆς μὲν γὰρ	τὸ	πορίσασθαι, τῆς δὲ τὸ χρήσασθαι·
[1, 1260]	που συνέστηκε παρὰ φύσιν, καὶ	τὸ	πρεσβύτερον καὶ τέλειον τοῦ νεωτέρου
[1, 1260]	εἶναι τὸν αὐτόν· ὅπερ πέπονθε	τὸ	πρεσβύτερον πρὸς τὸ νεώτερον καὶ
[1, 1258]	καὶ τοῦ εὖ ζῆν ἐπιβάλλονται	τὸ	πρὸς τὰς ἀπολαύσεις τὰς σωματικὰς
[1, 1253]	καὶ παίδων παῖδας. Διὸ καὶ	τὸ	πρῶτον ἐβασιλεύοντο αἱ πόλεις, καὶ
[1, 1258]	Αἴτιον δὲ ταύτης τῆς διαθέσεως	τὸ	σπουδάζειν περὶ τὸ ζῆν, ἀλλὰ
[1, 1253]	λόγος ἐπὶ τῷ δηλοῦν ἐστι	τὸ	συμφέρον καὶ τὸ βλαβερόν, ὥστε
[1, 1258]	χρηματιζόμενοι τὸ νόμισμα. Αἴτιον δὲ	τὸ	σύνεγγυς αὐτῶν. Ἐπαλλάττει γὰρ ἡ
[1, 1252]	Ὥσπερ γὰρ ἐν τοῖς ἄλλοις	τὸ	σύνθετον μέχρι τῶν ἀσυνθέτων ἀνάγκη
[1, 1255]	ὡς εἰ τοσοῦτον γένοιντο διάφοροι	τὸ	σῶμα μόνον ὅσον αἱ τῶν
[1, 1255]	ἐχόντων δόξειεν ἂν ἄρχειν πολλάκις	τὸ	σῶμα τῆς ψυχῆς διὰ τὸ
[1, 1256]	πρὸς τὴν τροφὴν αὐτοῖς διὰ	τὸ	τὰ μὲν ζῳοφάγα τὰ δὲ
[1, 1260]	μὲν πολιτικῶς τέκνων δὲ βασιλικῶς·	~(τό	τε γὰρ ἄρρεν φύσει τοῦ
[1, 1255]	ἀλλ' οὐχ ὁμοίως ῥᾴδιον ἰδεῖν	τό	τε τῆς ψυχῆς κάλλος καὶ
[1, 1260]	νεώτερον καὶ ὁ γεννήσας πρὸς	τὸ	τέκνον. Φανερὸν τοίνυν ὅτι πλείων
[1, 1258]	τοῦτο τέλος ὄν, πρὸς δὲ	τὸ	τέλος ἅπαντα δέον ἀπαντᾶν. Περὶ
[1, 1253]	Ἔτι τὸ οὗ ἕνεκα καὶ	τὸ	τέλος βέλτιστον· ~(Ἡ δ' αὐτάρκεια
[1, 1260]	πρὸς αὑτόν ἐστιν, ἀλλὰ πρὸς	τὸ	τέλος καὶ τὸν ἡγούμενον· ὁμοίως
[1, 1258]	βούλονται ποιεῖν) τῶν δὲ πρὸς	τὸ	τέλος οὐκ εἰς ἄπειρον (πέρας
[1, 1258]	οὐκ εἰς ἄπειρον (πέρας γὰρ	τὸ	τέλος πάσαις) οὕτω καὶ ταύτης
[1, 1261]	γυναῖκας, εἴπερ τι διαφέρει πρὸς	τὸ	τὴν πόλιν εἶναι σπουδαίαν καὶ
[1, 1259]	ἔστι δ' ὥσπερ εἴπομεν, καθόλου	τὸ	τοιοῦτον χρηματιστικόν, ἐάν τις δύνηται
[1, 1256]	καὶ ὅτι ἔν τισι διώρισται	τὸ	τοιοῦτον, ὧν συμφέρει τῷ μὲν
[1, 1255]	τοῖς δ' αὐτὸ τοῦτο δίκαιον,	τὸ	τὸν κρείττονα ἄρχειν) ἐπεὶ διαστάντων
[1, 1255]	τε τῆς ψυχῆς κάλλος καὶ	τὸ	τοῦ σώματος. ~(Ὅτι μὲν τοίνυν
[1, 1256]	τὴν ὕλην· λέγω δὲ ὕλην	τὸ	ὑποκείμενον ἐξ οὗ τι ἀποτελεῖται
[1, 1255]	τὸ σῶμα τῆς ψυχῆς διὰ	τὸ	φαύλως καὶ παρὰ φύσιν ἔχειν.
[1, 1253]	ἔχει τάξιν. Αἴτιον δ' ὅτι	τὸ	φύσει ἄρχον οὐκ ἔχουσιν, ἀλλὰ
[1, 1255]	λέγωσιν, οὐθὲν ἄλλο ζητοῦσιν ἢ	τὸ	φύσει δοῦλον ὅπερ ἐξ ἀρχῆς
[1, 1254]	τοῖς κατὰ φύσιν ἔχουσι μᾶλλον	τὸ	φύσει, καὶ μὴ ἐν τοῖς
[1, 1256]	γὰρ τὸ πορίσασθαι, τῆς δὲ	τὸ	χρήσασθαι· τίς γὰρ ἔσται ἡ
[1, 1256]	οἷον ὀψοποιικὴ καὶ τἆλλα τὰ	τοιαῦτα	γένη τῆς διακονίας. Ἔστι γὰρ
[1, 1253]	καὶ τῇ δυνάμει, ὥστε μηκέτι	τοιαῦτα	ὄντα οὐ λεκτέον τὰ αὐτὰ
[1, 1259]	δεῖ διελθεῖν. Πάντα δὲ τὰ	τοιαῦτα	τὴν μὲν θεωρίαν ἐλευθέραν ἔχει,
[1, 1256]	πρὸ δεσπότου. Αἱ μὲν οὖν	τοιαῦται	πᾶσαι δουλικαὶ ἐπιστῆμαί εἰσι· δεσποτικὴ
[1, 1255]	ὀρθὰ καὶ ἄχρηστα πρὸς τὰς	τοιαύτας	ἐργασίας, ἀλλὰ χρήσιμα πρὸς πολιτικὸν
[1, 1257]	τρόπον διάγουσιν. Ἡ μὲν οὖν	τοιαύτη	κτῆσις ὑπ' αὐτῆς φαίνεται τῆς
[1, 1257]	τοιούτων ἕκαστον. Ἡ μὲν οὖν	τοιαύτη	μεταβλητικὴ οὔτε παρὰ φύσιν οὔτε
[1, 1253]	τὴν λιθίνην (διαφθαρεῖσα γὰρ ἔσται	τοιαύτη)	πάντα δὲ τῷ ἔργῳ ὥρισται
[1, 1253]	ὁρμὴ ἐν πᾶσιν ἐπὶ τὴν	τοιαύτην	κοινωνίαν· ὁ δὲ πρῶτος συστήσας
[1, 1256]	ἕλη καὶ ποταμοὺς ἢ θάλατταν	τοιαύτην	προσοικοῦσιν, οἱ δ' ἀπ' ὀρνίθων
[1, 1261]	τεχνιτῶν. Φανερὸν τοίνυν ὅτι τῆς	τοιαύτης	ἀρετῆς αἴτιον εἶναι δεῖ τῷ
[1, 1252]	τοὺς λόγους τῆς ἐπιστήμης τῆς	τοιαύτης	κατὰ μέρος ἄρχων καὶ ἀρχόμενος,
[1, 1257]	τούτων εἶναι. Ἡ γὰρ τῆς	τοιαύτης	κτήσεως αὐτάρκεια πρὸς ἀγαθὴν ζωὴν
[1, 1260]	ἕκαστον ὅσον ἐπιβάλλει αὐτοῖς. Ὁμοίως	τοίνυν	ἀναγκαίως ἔχειν καὶ περὶ τὰς
[1, 1255]	τὸ τοῦ σώματος. ~(Ὅτι μὲν	τοίνυν	εἰσὶ φύσει τινὲς οἱ μὲν
[1, 1257]	οἰκονομικῶν καὶ πολιτικῶν. Ὅτι μὲν	τοίνυν	ἔστι τις κτητικὴ κατὰ φύσιν
[1, 1260]	οὐδὲν ποιήσει τῶν προσηκόντων. Φανερὸν	τοίνυν	ὅτι ἀνάγκη μὲν μετέχειν ἀμφοτέρους
[1, 1260]	γεννήσας πρὸς τὸ τέκνον. Φανερὸν	τοίνυν	ὅτι πλείων ἡ σπουδὴ τῆς
[1, 1261]	οὐδὲ τῶν ἄλλων τεχνιτῶν. Φανερὸν	τοίνυν	ὅτι τῆς τοιαύτης ἀρετῆς αἴτιον
[1, 1260]	ἔχοντος καὶ τοῦ ἀλόγου. Δῆλον	τοίνυν	ὅτι τὸν αὐτὸν τρόπον ἔχει
[1, 1256]	λέγεται κατ' ἐπιστήμην, ἀλλὰ τῷ	τοιόσδ'	εἶναι, ὁμοίως δὲ καὶ ὁ
[1, 1258]	τῆς ἀναγκαίας τροφῆς· καίτοι ἄτοπον	τοιοῦτον	εἶναι πλοῦτον οὗ εὐπορῶν λιμῷ
[1, 1257]	καὶ ἄργυρος κἂν εἴ τι	τοιοῦτον	ἕτερον, τὸ μὲν πρῶτον ἁπλῶς
[1, 1252]	φυσικὸν τὸ ἐφίεσθαι, οἷον αὐτό,	τοιοῦτον	καταλιπεῖν ἕτερον) ἄρχον δὲ καὶ
[1, 1253]	(οὐθὲν γὰρ ἡ φύσις ποιεῖ	τοιοῦτον	οἷον οἱ χαλκοτύποι τὴν Δελφικὴν
[1, 1257]	ἀναγκαίων. Διὸ πρὸς τὰς ἀλλαγὰς	τοιοῦτόν	τι συνέθεντο πρὸς σφᾶς αὐτοὺς
[1, 1259]	δ' ὥσπερ εἴπομεν, καθόλου τὸ	τοιοῦτον	χρηματιστικόν, ἐάν τις δύνηται μονοπωλίαν
[1, 1256]	ὅτι ἔν τισι διώρισται τὸ	τοιοῦτον,	ὧν συμφέρει τῷ μὲν τὸ
[1, 1254]	Πότερον δ' ἔστι τις φύσει	τοιοῦτος	ἢ οὔ, καὶ πότερον βέλτιον
[1, 1253]	ἀθέμιστος ἀνέστιος· Ἅμα γὰρ φύσει	τοιοῦτος	καὶ πολέμου ἐπιθυμητής, ἅτε περ
[1, 1258]	τέλους πέρας, τέλος δὲ ὁ	τοιοῦτος	πλοῦτος καὶ χρημάτων κτῆσις. Τῆς
[1, 1257]	λαμβάνοντες, καὶ τῶν ἄλλων τῶν	τοιούτων	ἕκαστον. Ἡ μὲν οὖν τοιαύτη
[1, 1260]	δικαιοσύνη καὶ τῶν ἄλλων τῶν	τοιούτων	ἕξεων, ἢ οὐκ ἔστιν οὐδεμία
[1, 1256]	ἂν καὶ ἐπὶ πλεῖον τῶν	τοιούτων	μάθησις, οἷον ὀψοποιικὴ καὶ τἆλλα
[1, 1260]	τὸ ὀρθοπραγεῖν, ἤ τι τῶν	τοιούτων·	πολὺ γὰρ ἄμεινον λέγουσιν οἱ
[1, 1259]	γὰρ πόλεσι δεῖ χρηματισμοῦ καὶ	τοιούτων	πόρων, ὥσπερ οἰκίᾳ, μᾶλλον δέ·
[1, 1252]	προαιρέσεως, ἀλλ' ὥσπερ καὶ ἐν	τοῖς	ἄλλοις ζῴοις καὶ φυτοῖς φυσικὸν
[1, 1255]	πᾶσιν. Πάλιν ἐν ἀνθρώπῳ καὶ	τοῖς	ἄλλοις ζῴοις ὡσαύτως· τὰ μὲν
[1, 1252]	πράγματα φυόμενα βλέψειεν, ὥσπερ ἐν	τοῖς	ἄλλοις, καὶ ἐν τούτοις κάλλιστ'
[1, 1253]	μὴ αὐτάρκης ἕκαστος χωρισθείς, ὁμοίως	τοῖς	ἄλλοις μέρεσιν ἕξει πρὸς τὸ
[1, 1252]	ὑφηγημένην μέθοδον. Ὥσπερ γὰρ ἐν	τοῖς	ἄλλοις τὸ σύνθετον μέχρι τῶν
[1, 1253]	ἡδέος ἐστὶ σημεῖον, διὸ καὶ	τοῖς	ἄλλοις ὑπάρχει ζῴοις (μέχρι γὰρ
[1, 1253]	γὰρ πρὸς τὰ ἄλλα ζῷα	τοῖς	ἀνθρώποις ἴδιον, τὸ μόνον ἀγαθοῦ
[1, 1254]	ἐκιθάριζεν, οὐδὲν ἂν ἔδει οὔτε	τοῖς	ἀρχιτέκτοσιν ὑπηρετῶν οὔτε τοῖς δεσπόταις
[1, 1259]	ἐν Συρακούσαις, ὡς πόρους εὑρίσκοντα	τοῖς	αὑτοῦ πράγμασιν ἀσυμφόρους· τὸ μέντοι
[1, 1253]	ἀλλ' ἑνὶ δουλεῦον) ἐν δὲ	τοῖς	βαρβάροις τὸ θῆλυ καὶ τὸ
[1, 1257]	ἢ ᾠοτοκεῖ· ὅσα δὲ ζῳοτοκεῖ,	τοῖς	γεννωμένοις ἔχει τροφὴν ἐν αὑτοῖς
[1, 1259]	εἴληφεν· ὅμοια γὰρ τὰ τικτόμενα	τοῖς	γεννῶσιν αὐτά ἐστιν, ὁ δὲ
[1, 1255]	ἄνοια δοκεῖν τὸ δίκαιον εἶναι,	τοῖς	δ' αὐτὸ τοῦτο δίκαιον, τὸ
[1, 1255]	Καὶ τοῖς μὲν οὕτως δοκεῖ	τοῖς	δ' ἐκείνως, καὶ τῶν σοφῶν.
[1, 1254]	δοκεῖ τοῖς μὲν εἶναι οἰκονομία,	τοῖς	δὲ μέγιστον μέρος αὐτῆς· ὅπως
[1, 1256]	ἀλλήλους τοῖς φύσει τούτων ἠξιωμένοις,	τοῖς	δὲ μὴ τοῦτον τὸν τρόπον,
[1, 1254]	καὶ βασιλική, καθάπερ εἴπομεν ἀρχόμενοι·	τοῖς	δὲ παρὰ φύσιν τὸ δεσπόζειν
[1, 1254]	οὔτε τοῖς ἀρχιτέκτοσιν ὑπηρετῶν οὔτε	τοῖς	δεσπόταις δούλων. ~(Τὰ μὲν οὖν
[1, 1254]	τὸ φύσει, καὶ μὴ ἐν	τοῖς	διεφθαρμένοις· διὸ καὶ τὸν βέλτιστα
[1, 1255]	ταύτην τὴν ἀρχήν, εἴπερ καὶ	τοῖς	εἰρημένοις. Ἔστι γὰρ φύσει δοῦλος
[1, 1254]	καὶ ἐλευθέρων. Ἐπεὶ δ' ἐν	τοῖς	ἐλαχίστοις πρῶτον ἕκαστον ζητητέον, πρῶτα
[1, 1254]	ἐκ τῆς ἁπάσης φύσεως ἐνυπάρχει	τοῖς	ἐμψύχοις· καὶ γὰρ ἐν τοῖς
[1, 1256]	τίς γὰρ ἔσται ἡ χρησομένη	τοῖς	κατὰ τὴν οἰκίαν παρὰ τὴν
[1, 1254]	ἀρχόμενον. Δεῖ δὲ σκοπεῖν ἐν	τοῖς	κατὰ φύσιν ἔχουσι μᾶλλον τὸ
[1, 1256]	σχολάζουσιν· ἀναγκαίου δ' ὄντος μεταβάλλειν	τοῖς	κτήνεσι διὰ τὰς νομὰς καὶ
[1, 1255]	τὴν ἀμφισβήτησιν (διὰ γὰρ τοῦτο	τοῖς	μὲν ἄνοια δοκεῖν τὸ δίκαιον
[1, 1254]	λαβεῖν βέλτιον τῶν νῦν ὑπολαμβανομένων.	Τοῖς	μὲν γὰρ δοκεῖ ἐπιστήμη τέ
[1, 1254]	δέ τι μέρος ὃ δοκεῖ	τοῖς	μὲν εἶναι οἰκονομία, τοῖς δὲ
[1, 1255]	καὶ ἀρχόμενον τὸ βιασθέν. Καὶ	τοῖς	μὲν οὕτως δοκεῖ τοῖς δ'
[1, 1254]	τοῖς ἐμψύχοις· καὶ γὰρ ἐν	τοῖς	μὴ μετέχουσι ζωῆς ἔστι τις
[1, 1255]	τὸ δίκαιον πολλοὶ τῶν ἐν	τοῖς	νόμοις ὥσπερ ῥήτορα γράφονται παρανόμων,
[1, 1257]	ἔστι τις κτητικὴ κατὰ φύσιν	τοῖς	οἰκονόμοις καὶ τοῖς πολιτικοῖς, καὶ
[1, 1253]	ὁ γὰρ βοῦς ἀντ' οἰκέτου	τοῖς	πένησίν ἐστιν. Ἡ μὲν οὖν
[1, 1259]	τῆς τιμῆς· ἀλλ' ὅμως ἐπὶ	τοῖς	πεντήκοντα ταλάντοις ἐπέλαβεν ἑκατόν. Τοῦτο
[1, 1261]	τὸ δὲ κακῶς φεύγειν, ἐν	τοῖς	περὶ τὰς πολιτείας ἀναγκαῖον ἐπελθεῖν.
[1, 1257]	κατὰ φύσιν τοῖς οἰκονόμοις καὶ	τοῖς	πολιτικοῖς, καὶ δι' ἣν αἰτίαν,
[1, 1259]	Χρήσιμον δὲ γνωρίζειν ταῦτα καὶ	τοῖς	πολιτικοῖς. Πολλαῖς γὰρ πόλεσι δεῖ
[1, 1259]	Πάντα γὰρ ὠφέλιμα ταῦτ' ἐστὶ	τοῖς	τιμῶσι τὴν χρηματιστικήν, οἷον καὶ
[1, 1259]	ἐπιδεῖξαι ὅτι ῥᾴδιόν ἐστι πλουτεῖν	τοῖς	φιλοσόφοις, ἂν βούλωνται, ἀλλ' οὐ
[1, 1256]	δούλῳ καὶ δεσπότῃ πρὸς ἀλλήλους	τοῖς	φύσει τούτων ἠξιωμένοις, τοῖς δὲ
[1, 1259]	πορίζειν τὴν ἐπικαρπίαν) δεύτερον δὲ	τοκισμός,	τρίτον δὲ μισθαρνία (ταύτης δ'
[1, 1259]	γὰρ ἐγένετο χάριν, ὁ δὲ	τόκος	αὐτὸ ποιεῖ πλέον (ὅθεν καὶ
[1, 1259]	γεννῶσιν αὐτά ἐστιν, ὁ δὲ	τόκος	γίνεται νόμισμα ἐκ νομίσματος) ὥστε
[1, 1255]	δικαίαν εἶναι τῶν πολέμων, καὶ	τὸν	ἀνάξιον δουλεύειν οὐδαμῶς ἂν φαίη
[1, 1255]	μὲν ἄρχον τὸ δ' ἀρχόμενον.	Τὸν	αὐτὸν δὲ τρόπον ἀναγκαῖον εἶναι
[1, 1257]	οὐ γὰρ ἀλλαγῆς ἕνεκεν γέγονε.	Τὸν	αὐτὸν δὲ τρόπον ἔχει καὶ
[1, 1255]	πανταχοῦ δούλους τοὺς δ' οὐδαμοῦ.	Τὸν	αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ περὶ
[1, 1259]	ὡς ἐλευθέρων μὲν ἀμφοῖν, οὐ	τὸν	αὐτὸν δὲ τρόπον τῆς ἀρχῆς,
[1, 1260]	δεῖ, τῷ γένει δ' εἶναι	τὸν	αὐτόν· ὅπερ πέπονθε τὸ πρεσβύτερον
[1, 1252]	καὶ οἰκονομικὸν καὶ δεσποτικὸν εἶναι	τὸν	αὐτὸν οὐ καλῶς λέγουσιν (πλήθει
[1, 1260]	μὲν μετέχειν πάντας, ἀλλ' οὐ	τὸν	αὐτὸν τρόπον, ἀλλ' ὅσον ἑκάστῳ
[1, 1260]	τοῦ ἀλόγου. Δῆλον τοίνυν ὅτι	τὸν	αὐτὸν τρόπον ἔχει καὶ ἐπὶ
[1, 1260]	βασιλέα τούτων ἁπάντων. Φύσει γὰρ	τὸν	βασιλέα διαφέρειν μὲν δεῖ, τῷ
[1, 1260]	Πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε	Τὸν	βασιλέα τούτων ἁπάντων. Φύσει γὰρ
[1, 1254]	ἐν τοῖς διεφθαρμένοις· διὸ καὶ	τὸν	βέλτιστα διακείμενον καὶ κατὰ σῶμα
[1, 1254]	γὰρ τὸν μὲν δοῦλον εἶναι	τὸν	δ' ἐλεύθερον, φύσει δ' οὐθὲν
[1, 1260]	τὸν μὲν ἄρχειν δέοι ἂν	τὸν	δὲ ἄρχεσθαι καθάπαξ; Οὐδὲ γὰρ
[1, 1260]	Εἰ δὲ τὸν μὲν δεῖ	τὸν	δὲ μή, θαυμαστόν. Εἴτε γὰρ
[1, 1261]	αἴτιον εἶναι δεῖ τῷ δούλῳ	τὸν	δεσπότην, ἀλλ' οὐ τὴν διδασκαλικὴν
[1, 1260]	εἶδος ἀρχῆς. Διὸ καλῶς Ὅμηρος	τὸν	Δία προσηγόρευσεν εἰπὼν Πατὴρ ἀνδρῶν
[1, 1256]	ἔχουσα οὐδὲ σεμνόν· ἃ γὰρ	τὸν	δοῦλον ἐπίστασθαι δεῖ ποιεῖν, ἐκεῖνον
[1, 1260]	δὲ πρὸς τἀναγκαῖα χρήσιμον εἶναι	τὸν	δοῦλον, ὥστε δῆλον ὅτι καὶ
[1, 1257]	ἐκ τούτων ἡδέως ζῶσι, προσαναπληροῦντες	τὸν	ἐνδεέστερον βίον, ᾗ τυγχάνει ἐλλείπων
[1, 1260]	ἀλλὰ πρὸς τὸ τέλος καὶ	τὸν	ἡγούμενον· ὁμοίως δὲ καὶ δούλου
[1, 1255]	δ' αὐτὸ τοῦτο δίκαιον, τὸ	τὸν	κρείττονα ἄρχειν) ἐπεὶ διαστάντων γε
[1, 1260]	ἀμφοτέρους μετέχειν καλοκαγαθίας, διὰ τί	τὸν	μὲν ἄρχειν δέοι ἂν τὸν
[1, 1260]	ἔχει μέν, ἀλλ' ἀτελές. Διὸ	τὸν	μὲν ἄρχοντα τελέαν ἔχειν δεῖ
[1, 1260]	καὶ ἧττον οὐδέν. Εἰ δὲ	τὸν	μὲν δεῖ τὸν δὲ μή,
[1, 1254]	φύσιν τὸ δεσπόζειν ννόμῳ γὰρ	τὸν	μὲν δοῦλον εἶναι τὸν δ'
[1, 1258]	εὐπορῶν λιμῷ ἀπολεῖται, καθάπερ καὶ	τὸν	Μίδαν ἐκεῖνον μυθολογοῦσι διὰ τὴν
[1, 1258]	ὡς δεῖ ταῦτα διαθεῖναι προσήκει	τὸν	οἰκονόμον. Οὐ γὰρ τῆς ὑφαντικῆς
[1, 1260]	τιμαῖς, ὥσπερ καὶ Ἄμασις εἶπε	τὸν	περὶ τοῦ ποδανιπτῆρος λόγον· τὸ
[1, 1258]	χρυσῶν. Διὸ ζητοῦσιν ἕτερόν τι	τὸν	πλοῦτον καὶ τὴν χρηματιστικήν, ὀρθῶς
[1, 1258]	πλούτου καὶ χρημάτων. Καὶ γὰρ	τὸν	πλοῦτον πολλάκις τιθέασι νομίσματος πλῆθος,
[1, 1257]	ὡς φύσει δίκαιον τοῦτον ὄντα	τὸν	πόλεμον. Ἓν μὲν οὖν εἶδος
[1, 1259]	τῶν πόλεων ἔνιαι τοῦτον ποιοῦνται	τὸν	πόρον, ὅταν ἀπορῶσι χρημάτων· μονοπωλίαν
[1, 1259]	παρ' αὐτῷ νομίσματος συνεπρίατο πάντα	τὸν	σίδηρον ἐκ τῶν σιδηρείων, μετὰ
[1, 1256]	ἠξιωμένοις, τοῖς δὲ μὴ τοῦτον	τὸν	τρόπον, ἀλλὰ κατὰ νόμον καὶ
[1, 1257]	ἂν ἡ χρεία συναναγκάζῃ, τοῦτον	τὸν	τρόπον διάγουσιν. Ἡ μὲν οὖν
[1, 1259]	Θαλῆς μὲν οὖν λέγεται τοῦτον	τὸν	τρόπον ἐπίδειξιν ποιήσασθαι τῆς σοφίας·
[1, 1260]	πρὸς τὸ θῆλυ τοῦτον ἔχει	τὸν	τρόπον. Ἡ δὲ τῶν τέκνων
[1, 1256]	δούλου καὶ δεσπότου τοῦτον διωρίσθω	τὸν	τρόπον. ~(Ὅλως δὲ περὶ πάσης
[1, 1255]	ἄνθρωπος θηρίου (διάκεινται δὲ τοῦτον	τὸν	τρόπον ὅσων ἐστὶν ἔργον ἡ
[1, 1261]	Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων διωρίσθω	τὸν	τρόπον τοῦτον· περὶ δ' ἀνδρὸς
[1, 1256]	κτήσεως καὶ χρηματιστικῆς θεωρήσωμεν κατὰ	τὸν	ὑφηγημένον τρόπον, ἐπείπερ καὶ ὁ
[1, 1258]	ὑπάρχειν, πᾶσα ἡ διατριβὴ περὶ	τὸν	χρηματισμόν ἐστι, καὶ τὸ ἕτερον
[1, 1259]	λυσιτελέστατα, καὶ ποῖα ἐν ποίοις	τόποις·	ἄλλα γὰρ ἐν ἄλλαις εὐθηνεῖ
[1, 1257]	τὰ μὲν συνεκτίκτει τῶν ζῴων	τοσαύτην	τροφὴν ὥσθ' ἱκανὴν εἶναι μέχρις
[1, 1260]	καὶ ἀρετῆς δεῖται μικρᾶς, καὶ	τοσαύτης	ὅπως μήτε δι' ἀκολασίαν μήτε
[1, 1256]	καρπῶν. Οἱ μὲν οὖν βίοι	τοσοῦτοι	σχεδόν εἰσιν, ὅσοι γε αὐτόφυτον
[1, 1255]	τοῦτό γε φανερόν, ὡς εἰ	τοσοῦτον	γένοιντο διάφοροι τὸ σῶμα μόνον
[1, 1255]	πάντων ἀνθρώπων. Ὅσοι μὲν οὖν	τοσοῦτον	διεστᾶσιν ὅσον ψυχὴ σώματος καὶ
[1, 1260]	ζωῆς, ὁ δὲ πορρώτερον, καὶ	τοσοῦτον	ἐπιβάλλει ἀρετῆς ὅσον περ καὶ
[1, 1255]	ἐστίν) καὶ ὁ κοινωνῶν λόγου	τοσοῦτον	ὅσον αἰσθάνεσθαι ἀλλὰ μὴ ἔχειν.
[1, 1260]	οἷον τοῦ λόγον ἔχοντος καὶ	τοῦ	ἀλόγου. Δῆλον τοίνυν ὅτι τὸν
[1, 1260]	(τὸ γὰρ ἔργον ἐστὶν ἁπλῶς	τοῦ	ἀρχιτέκτονος, ὁ δὲ λόγος ἀρχιτέκτων)
[1, 1258]	μὲν ὡς τοῦ οἰκονόμου καὶ	τοῦ	ἄρχοντος καὶ περὶ ὑγιείας ἰδεῖν,
[1, 1258]	αὐτῶν. Ἐπαλλάττει γὰρ ἡ χρῆσις	τοῦ	αὐτοῦ οὖσα ἑκατέρας τῆς χρηματιστικῆς.
[1, 1255]	γράφονται παρανόμων, ὡς δεινὸν εἰ	τοῦ	βιάσασθαι δυναμένου καὶ κατὰ δύναμιν
[1, 1252]	κοινωνίαν ἀγαθοῦ τινος ἕνεκεν συνεστηκυῖαν	(τοῦ	γὰρ εἶναι δοκοῦντος ἀγαθοῦ χάριν
[1, 1256]	ὁ δὲ δοῦλος μέρος τι	τοῦ	δεσπότου, οἷον ἔμψυχόν τι τοῦ
[1, 1253]	τάξις ἐστίν, ἡ δὲ δικαιοσύνη	τοῦ	δικαίου κρίσις. ~(Ἐπεὶ δὲ φανερὸν
[1, 1255]	εἶναι τὴν βίαν, ἀλλὰ περὶ	τοῦ	δικαίου μόνον εἶναι τὴν ἀμφισβήτησιν
[1, 1260]	Ἄλλον γὰρ τρόπον τὸ ἐλεύθερον	τοῦ	δούλου ἄρχει καὶ τὸ ἄρρεν
[1, 1254]	κτῆμα. Διὸ ὁ μὲν δεσπότης	τοῦ	δούλου δεσπότης μόνον, ἐκείνου δ'
[1, 1254]	Τίς μὲν οὖν ἡ φύσις	τοῦ	δούλου καὶ τίς ἡ δύναμις,
[1, 1253]	τοῦ ζῆν ἕνεκεν, οὖσα δὲ	τοῦ	εὖ ζῆν. Διὸ πᾶσα πόλις
[1, 1258]	ἀπείρων ἐπιθυμοῦσιν. Ὅσοι δὲ καὶ	τοῦ	εὖ ζῆν ἐπιβάλλονται τὸ πρὸς
[1, 1253]	τούτου ἡ φύσις αὐτῶν ἐλήλυθε,	τοῦ	ἔχειν αἴσθησιν λυπηροῦ καὶ ἡδέος
[1, 1253]	ὡς ἔπος εἰπεῖν, γινομένη μὲν	τοῦ	ζῆν ἕνεκεν, οὖσα δὲ τοῦ
[1, 1254]	τὰ Δαιδάλου φασὶν ἢ τοὺς	τοῦ	Ἡφαίστου τρίποδας, οὕς φησιν ὁ
[1, 1260]	~(τό τε γὰρ ἄρρεν φύσει	τοῦ	θήλεος ἡγεμονικώτερον, εἰ μή που
[1, 1260]	δούλου ἄρχει καὶ τὸ ἄρρεν	τοῦ	θήλεος καὶ ἀνὴρ παιδός, καὶ
[1, 1258]	ἔστι δ' ὡς οὔ, ἀλλὰ	τοῦ	ἰατροῦ, οὕτω καὶ περὶ τῶν
[1, 1257]	ἐν αὑτοῖς μέχρι τινός, τὴν	τοῦ	καλουμένου γάλακτος φύσιν. Ὥστε ὁμοίως
[1, 1257]	ἀρξαμένη τὸ μὲν πρῶτον ἐκ	τοῦ	κατὰ φύσιν, τῷ τὰ μὲν
[1, 1252]	τινος στοχάζονται, μάλιστα δὲ καὶ	τοῦ	κυριωτάτου πάντων ἡ πασῶν κυριωτάτη
[1, 1260]	ἑτέραν φαμὲν εἶναι ἀρετήν, οἷον	τοῦ	λόγον ἔχοντος καὶ τοῦ ἀλόγου.
[1, 1255]	τοῦ νοῦ καὶ τοῦ μορίου	τοῦ	λόγον ἔχοντος, τὸ δ' ἐξ
[1, 1253]	ζῴων· ἡ μὲν οὖν φωνὴ	τοῦ	λυπηροῦ καὶ ἡδέος ἐστὶ σημεῖον,
[1, 1253]	γὰρ ὅλον πρότερον ἀναγκαῖον εἶναι	τοῦ	μέρους· ἀναιρουμένου γὰρ τοῦ ὅλου
[1, 1261]	ταῦτα δ' οἰκίας, τὴν δὲ	τοῦ	μέρους πρὸς τὴν τοῦ ὅλου
[1, 1259]	χρηματιστικήν, οἷον καὶ τὸ Θάλεω	τοῦ	Μιλησίου· τοῦτο γάρ ἐστι κατανόημά
[1, 1255]	μορίῳ ὑπὸ τοῦ νοῦ καὶ	τοῦ	μορίου τοῦ λόγον ἔχοντος, τὸ
[1, 1260]	καὶ τὸ πρεσβύτερον καὶ τέλειον	τοῦ	νεωτέρου καὶ ἀτελοῦς. ἐν μὲν
[1, 1259]	ὀβολοστατικὴ διὰ τὸ ἀπ' αὐτοῦ	τοῦ	νομίσματος εἶναι τὴν κτῆσιν καὶ
[1, 1257]	ὧν ἐπλεόναζον, ἐξ ἀνάγκης ἡ	τοῦ	νομίσματος ἐπορίσθη χρῆσις. Οὐ γὰρ
[1, 1258]	οἰόμενοι δεῖν ἢ αὔξειν τὴν	τοῦ	νομίσματος οὐσίαν εἰς ἄπειρον. Αἴτιον
[1, 1255]	καὶ τῷ παθητικῷ μορίῳ ὑπὸ	τοῦ	νοῦ καὶ τοῦ μορίου τοῦ
[1, 1258]	τὸ ἀπορούμενον ἐξ ἀρχῆς, πότερον	τοῦ	οἰκονομικοῦ καὶ πολιτικοῦ ἐστιν ἡ
[1, 1258]	τῶν χρημάτων ἔστι μὲν ὡς	τοῦ	οἰκονόμου, ἔστι δ' ὡς οὔ,
[1, 1258]	Ἐπεὶ δὲ ἔστι μὲν ὡς	τοῦ	οἰκονόμου καὶ τοῦ ἄρχοντος καὶ
[1, 1261]	δὲ τοῦ μέρους πρὸς τὴν	τοῦ	ὅλου δεῖ βλέπειν ἀρετήν, ἀναγκαῖον
[1, 1253]	εἶναι τοῦ μέρους· ἀναιρουμένου γὰρ	τοῦ	ὅλου οὐκ ἔσται ποὺς οὐδὲ
[1, 1252]	διαιρεῖν (ταῦτα γὰρ ἐλάχιστα μόρια	τοῦ	παντός) οὕτω καὶ πόλιν ἐξ
[1, 1260]	καὶ Ἄμασις εἶπε τὸν περὶ	τοῦ	ποδανιπτῆρος λόγον· τὸ δ' ἄρρεν
[1, 1257]	αὑτούς· ὁ γὰρ χαρακτὴρ ἐτέθη	τοῦ	ποσοῦ σημεῖον. ~(Πορισθέντος οὖν ἤδη
[1, 1257]	οἰκεία ἡ δ' οὐκ οἰκεία	τοῦ	πράγματος, οἷον ὑποδήματος ἥ τε
[1, 1253]	πᾶσα γὰρ οἰκία βασιλεύεται ὑπὸ	τοῦ	πρεσβυτάτου, ὥστε καὶ αἱ ἀποικίαι,
[1, 1255]	πολιτικήν· ἡ μὲν γὰρ ψυχὴ	τοῦ	σώματος ἄρχει δεσποτικὴν ἀρχήν, ὁ
[1, 1256]	τοῦ δεσπότου, οἷον ἔμψυχόν τι	τοῦ	σώματος κεχωρισμένον δὲ μέρος· διὸ
[1, 1255]	τῆς ψυχῆς κάλλος καὶ τὸ	τοῦ	σώματος. ~(Ὅτι μὲν τοίνυν εἰσὶ
[1, 1259]	λωβῶνται μάλιστα, δουλικώταται δὲ ὅπου	τοῦ	σώματος πλεῖσται χρήσεις, ἀγεννέσταται δὲ
[1, 1255]	τούτοις δουλεύειν. Εἰ δ' ἐπὶ	τοῦ	σώματος τοῦτ' ἀληθές, πολὺ δικαιότερον
[1, 1255]	τρόπον ὅσων ἐστὶν ἔργον ἡ	τοῦ	σώματος χρῆσις, καὶ τοῦτ' ἐστ'
[1, 1258]	ἐστι, καὶ ἑκάστη τῶν τεχνῶν	τοῦ	τέλους εἰς ἄπειρον (ὅτι μάλιστα
[1, 1258]	ταύτης τῆς χρηματιστικῆς οὐκ ἔστι	τοῦ	τέλους πέρας, τέλος δὲ ὁ
[1, 1258]	χρηματιστικῆς. Ὥσπερ γὰρ ἡ ἰατρικὴ	τοῦ	ὑγιαίνειν εἰς ἄπειρόν ἐστι, καὶ
[1, 1256]	ἔχει διαμφισβήτησιν· εἰ γάρ ἐστι	τοῦ	χρηματιστικοῦ θεωρῆσαι πόθεν χρήματα καὶ
[1, 1258]	δὲ τῶν γινομένων ὁρῶμεν συμβαῖνον	τοὐναντίον·	πάντες γὰρ εἰς ἄπειρον αὔξουσιν
[1, 1255]	εἰρηνικήν) συμβαίνει δὲ πολλάκις καὶ	τοὐναντίον,	τοὺς μὲν τὰ σώματα ἔχειν
[1, 1256]	ἀλλὰ κατὰ νόμον καὶ βιασθεῖσι,	τοὐναντίον)	Φανερὸν δὲ καὶ ἐκ τούτων
[1, 1259]	αὐτὸ ποιεῖ πλέον (ὅθεν καὶ	τοὔνομα	τοῦτ' εἴληφεν· ὅμοια γὰρ τὰ
[1, 1257]	θηρευτικόν· ὁμοίως δὲ καὶ περὶ	τοὺς	ἄλλους· ὡς ἂν ἡ χρεία
[1, 1252]	θεωρήσειεν. Ἀνάγκη δὴ πρῶτον συνδυάζεσθαι	τοὺς	ἄνευ ἀλλήλων μὴ δυναμένους εἶναι,
[1, 1260]	ἡ σπουδὴ τῆς οἰκονομίας περὶ	τοὺς	ἀνθρώπους ἢ περὶ τὴν τῶν
[1, 1257]	δὲ ἐλάττω τῶν ἱκανῶν ἔχειν	τοὺς	ἀνθρώπους (ᾗ καὶ δῆλον ὅτι
[1, 1255]	οὐ βούλονται λέγειν δούλους, ἀλλὰ	τοὺς	βαρβάρους. Καίτοι ὅταν τοῦτο λέγωσιν,
[1, 1256]	αἵρεσιν τὴν τούτων ἡ φύσις	τοὺς	βίους αὐτῶν διώρισεν, ἐπεὶ δ'
[1, 1256]	ὥστε αἱ διαφοραὶ τῆς τροφῆς	τοὺς	βίους πεποιήκασι διαφέροντας τῶν ζῴων.
[1, 1253]	ἀφομοιοῦσιν οἱ ἄνθρωποι, οὕτω καὶ	τοὺς	βίους τῶν θεῶν. Ἡ δ'
[1, 1255]	φάναι τοὺς μὲν πανταχοῦ δούλους	τοὺς	δ' οὐδαμοῦ. Τὸν αὐτὸν δὲ
[1, 1255]	αὑτοῖς εὐγενεῖς ἀλλὰ πανταχοῦ νομίζουσιν,	τοὺς	δὲ βαρβάρους οἴκοι μόνον, ὡς
[1, 1255]	μὲν τὰ σώματα ἔχειν ἐλευθέρων	τοὺς	δὲ τὰς ψυχάς· ἐπεὶ τοῦτό
[1, 1256]	δεσπότης οὐκ ἐν τῷ κτᾶσθαι	τοὺς	δούλους, ἀλλ' ἐν τῷ χρῆσθαι
[1, 1261]	λέγουσιν οὐ καλῶς οἱ λόγου	τοὺς	δούλους ἀποστεροῦντες καὶ φάσκοντες ἐπιτάξει
[1, 1261]	χρῆσθαι μόνον· νουθετητέον γὰρ μᾶλλον	τοὺς	δούλους ἢ τοὺς παῖδας. Ἀλλὰ
[1, 1255]	ἐλεύθερον, καὶ τοὺς εὐγενεῖς καὶ	τοὺς	δυσγενεῖς. ~(Ἀξιοῦσι γάρ, ὥσπερ ἐξ
[1, 1255]	τὸ δοῦλον καὶ ἐλεύθερον, καὶ	τοὺς	εὐγενεῖς καὶ τοὺς δυσγενεῖς. ~(Ἀξιοῦσι
[1, 1255]	εἶναι· εἰ δὲ μή, συμβήσεται	τοὺς	εὐγενεστάτους εἶναι δοκοῦντας δούλους εἶναι
[1, 1253]	οὕτω τὸ ἀρχαῖον ᾤκουν. Καὶ	τοὺς	θεοὺς δὲ διὰ τοῦτο πάντες
[1, 1258]	οὐ μόριον· καίτοι δεῖ ὑγιαίνειν	τοὺς	κατὰ τὴν οἰκίαν, ὥσπερ ζῆν
[1, 1255]	τῆς ἀμφισβητήσεως, καὶ ὃ ποιεῖ	τοὺς	λόγους ἐπαλλάττειν, ὅτι τρόπον τινὰ
[1, 1252]	ἐφεστήκῃ, βασιλικόν, ὅταν δὲ κατὰ	τοὺς	λόγους τῆς ἐπιστήμης τῆς τοιαύτης
[1, 1255]	ἀνάγκη γὰρ εἶναί τινας φάναι	τοὺς	μὲν πανταχοῦ δούλους τοὺς δ'
[1, 1255]	συμβαίνει δὲ πολλάκις καὶ τοὐναντίον,	τοὺς	μὲν τὰ σώματα ἔχειν ἐλευθέρων
[1, 1261]	λεκτέον, ἀφέντες ὡς τέλος ἔχοντας	τοὺς	νῦν λόγους, ἄλλην ἀρχὴν ποιησάμενοι
[1, 1261]	γὰρ μᾶλλον τοὺς δούλους ἢ	τοὺς	παῖδας. Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων
[1, 1256]	μισθὸν ἐδίδασκε τὰ ἐγκύκλια διακονήματα	τοὺς	παῖδας· εἴη δ' ἂν καὶ
[1, 1261]	τὴν πόλιν εἶναι σπουδαίαν καὶ	τοὺς	παῖδας εἶναι σπουδαίους καὶ τὰς
[1, 1261]	τὴν πολιτείαν βλέποντας παιδεύειν καὶ	τοὺς	παῖδας καὶ τὰς γυναῖκας, εἴπερ
[1, 1260]	εἰρημένον εἰ ἀληθές, ἆρα καὶ	τοὺς	τεχνίτας δεήσει ἔχειν ἀρετήν· πολλάκις
[1, 1254]	ὥσπερ τὰ Δαιδάλου φασὶν ἢ	τοὺς	τοῦ Ἡφαίστου τρίποδας, οὕς φησιν
[1, 1255]	ὅσον αἱ τῶν θεῶν εἰκόνες,	τοὺς	ὑπολειπομένους πάντες φαῖεν ἂν ἀξίους
[1, 1255]	Εἰ δ' ἐπὶ τοῦ σώματος	τοῦτ'	ἀληθές, πολὺ δικαιότερον ἐπὶ τῆς
[1, 1259]	ποιεῖ πλέον (ὅθεν καὶ τοὔνομα	τοῦτ'	εἴληφεν· ὅμοια γὰρ τὰ τικτόμενα
[1, 1258]	νομίσματος πλῆθος, διὰ τὸ περὶ	τοῦτ'	εἶναι τὴν χρηματιστικὴν καὶ τὴν
[1, 1258]	ἡ αὔξησις. Ὥστε δοκεῖ τισι	τοῦτ'	εἶναι τῆς οἰκονομικῆς ἔργον, καὶ
[1, 1258]	ἕτερον εἶδος τῆς χρηματιστικῆς διὰ	τοῦτ'	ἐλήλυθεν. Ἐν ὑπερβολῇ γὰρ οὔσης
[1, 1258]	σωματικὰς ζητοῦσιν, ὥστ' ἐπεὶ καὶ	τοῦτ'	ἐν τῇ κτήσει φαίνεται ὑπάρχειν,
[1, 1255]	ἡ τοῦ σώματος χρῆσις, καὶ	τοῦτ'	ἐστ' ἀπ' αὐτῶν βέλτιστον) οὗτοι
[1, 1259]	φιλοσόφοις, ἂν βούλωνται, ἀλλ' οὐ	τοῦτ'	ἐστὶ περὶ ὃ σπουδάζουσιν. Θαλῆς
[1, 1260]	σώφρων, ἢ οὔ; Καθόλου δὴ	τοῦτ'	ἐστὶν ἐπισκεπτέον περὶ ἀρχομένου φύσει
[1, 1253]	ἀποικίαι, διὰ τὴν συγγένειαν. Καὶ	τοῦτ'	ἐστὶν ὃ λέγει Ὅμηρος Θεμιστεύει
[1, 1259]	καὶ τὸ Θάλεω τοῦ Μιλησίου·	τοῦτο	γάρ ἐστι κατανόημά τι χρηματιστικόν,
[1, 1253]	τὸ δίκαιον καὶ τὸ ἄδικον·	τοῦτο	γὰρ πρὸς τὰ ἄλλα ζῷα
[1, 1255]	τοὺς δὲ τὰς ψυχάς· ἐπεὶ	τοῦτό	γε φανερόν, ὡς εἰ τοσοῦτον
[1, 1257]	μὲν οὖν τῇ πρώτῃ κοινωνίᾳ	(τοῦτο	δ' ἐστὶν οἰκία) φανερὸν ὅτι
[1, 1255]	κρατούμενα τῶν κρατούντων εἶναί φασιν.	Τοῦτο	δὴ τὸ δίκαιον πολλοὶ τῶν
[1, 1254]	ψυχὴν ἄνθρωπον θεωρητέον, ἐν ᾧ	τοῦτο	δῆλον. ~(Τῶν γὰρ μοχθηρῶν ἢ
[1, 1255]	δίκαιον εἶναι, τοῖς δ' αὐτὸ	τοῦτο	δίκαιον, τὸ τὸν κρείττονα ἄρχειν)
[1, 1255]	πολὺ δικαιότερον ἐπὶ τῆς ψυχῆς	τοῦτο	διωρίσθαι· ἀλλ' οὐχ ὁμοίως ῥᾴδιον
[1, 1254]	ἄρχον καὶ τὸ ἀρχόμενον, καὶ	τοῦτο	ἐκ τῆς ἁπάσης φύσεως ἐνυπάρχει
[1, 1260]	σιγὴ φέρει, ἀλλ' ἀνδρὶ οὐκέτι	τοῦτο.	Ἐπεὶ δ' ὁ παῖς ἀτελής,
[1, 1260]	καὶ τῶν φύσει ἀρχομένωνν. Καὶ	τοῦτο	εὐθὺς ὑφήγηται τὰ περὶ τὴν
[1, 1260]	περὶ τὰς ἄλλας. Δῆλον δὲ	τοῦτο	καὶ κατὰ μέρος μᾶλλον ἐπισκοποῦσιν·
[1, 1255]	ἀλλὰ τοὺς βαρβάρους. Καίτοι ὅταν	τοῦτο	λέγωσιν, οὐθὲν ἄλλο ζητοῦσιν ἢ
[1, 1255]	προσειπεῖν ἀξιώσειεν λάτριν; Ὅταν δὲ	τοῦτο	λέγωσιν, οὐθενὶ ἀλλ' ἢ ἀρετῇ
[1, 1259]	τοῖς πεντήκοντα ταλάντοις ἐπέλαβεν ἑκατόν.	Τοῦτο	μὲν οὖν Διονύσιος αἰσθόμενος τὰ
[1, 1258]	χρηματιστικὴ ἢ οὔ, ἀλλὰ δεῖ	τοῦτο	μὲν ὑπάρχειν (ὥσπερ γὰρ καὶ
[1, 1252]	ἄρρεν τῆς γενέσεως ἕνεκεν (καὶ	τοῦτο	οὐκ ἐκ προαιρέσεως, ἀλλ' ὥσπερ
[1, 1253]	Καὶ τοὺς θεοὺς δὲ διὰ	τοῦτο	πάντες φασὶ βασιλεύεσθαι, ὅτι καὶ
[1, 1258]	δύνωνται πορίζειν, δι' ἄλλης αἰτίας	τοῦτο	πειρῶνται, ἑκάστῃ χρώμενοι τῶν δυνάμεων
[1, 1260]	ἐλλείπουσι τῶν ἔργων. Ἢ διαφέρει	τοῦτο	πλεῖστον; Ὁ μὲν γὰρ δοῦλος
[1, 1256]	Ἡ δὲ φύσις βούλεται μὲν	τοῦτο	ποιεῖν πολλάκις, οὐ μέντοι δύναται.
[1, 1259]	τὸ μέντοι ὅραμα Θάλεω καὶ	τοῦτο	ταὐτόν ἐστιν· ἀμφότεροι γὰρ ἑαυτοῖς
[1, 1258]	δὲ πάσας ποιοῦσι χρηματιστικάς, ὡς	τοῦτο	τέλος ὄν, πρὸς δὲ τὸ
[1, 1258]	χρηματιστικῆς ἔστι πέρας· οὐ γὰρ	τοῦτο	τῆς οἰκονομικῆς ἔργον. Διὸ τῇ
[1, 1255]	εἶναι τὴν ἀμφισβήτησιν (διὰ γὰρ	τοῦτο	τοῖς μὲν ἄνοια δοκεῖν τὸ
[1, 1258]	καθάπερ εἴρηται πρότερον, δεῖ φύσει	τοῦτο	ὑπάρχειν. Φύσεως γάρ ἐστιν ἔργον
[1, 1255]	τῶν ἀγρίων βελτίω τὴν φύσιν,	τούτοις	δὲ πᾶσι βέλτιον ἄρχεσθαι ὑπ'
[1, 1255]	πάντες φαῖεν ἂν ἀξίους εἶναι	τούτοις	δουλεύειν. Εἰ δ' ἐπὶ τοῦ
[1, 1252]	ἐν τοῖς ἄλλοις, καὶ ἐν	τούτοις	κάλλιστ' ἂν οὕτω θεωρήσειεν. Ἀνάγκη
[1, 1256]	μὲν οὖν δούλου καὶ δεσπότου	τοῦτον	διωρίσθω τὸν τρόπον. ~(Ὅλως δὲ
[1, 1260]	ἄρρεν ἀεὶ πρὸς τὸ θῆλυ	τοῦτον	ἔχει τὸν τρόπον. Ἡ δὲ
[1, 1257]	μὴ θέλουσιν, ὡς φύσει δίκαιον	τοῦτον	ὄντα τὸν πόλεμον. Ἓν μὲν
[1, 1261]	μὲν τούτων διωρίσθω τὸν τρόπον	τοῦτον·	περὶ δ' ἀνδρὸς καὶ γυναικός,
[1, 1259]	Διὸ καὶ τῶν πόλεων ἔνιαι	τοῦτον	ποιοῦνται τὸν πόρον, ὅταν ἀπορῶσι
[1, 1256]	τούτων ἠξιωμένοις, τοῖς δὲ μὴ	τοῦτον	τὸν τρόπον, ἀλλὰ κατὰ νόμον
[1, 1257]	ὡς ἂν ἡ χρεία συναναγκάζῃ,	τοῦτον	τὸν τρόπον διάγουσιν. Ἡ μὲν
[1, 1259]	σπουδάζουσιν. Θαλῆς μὲν οὖν λέγεται	τοῦτον	τὸν τρόπον ἐπίδειξιν ποιήσασθαι τῆς
[1, 1255]	καὶ ἄνθρωπος θηρίου (διάκεινται δὲ	τοῦτον	τὸν τρόπον ὅσων ἐστὶν ἔργον
[1, 1253]	ἄλλοις ὑπάρχει ζῴοις (μέχρι γὰρ	τούτου	ἡ φύσις αὐτῶν ἐλήλυθε, τοῦ
[1, 1260]	ὁ παῖς ἀτελής, δῆλον ὅτι	τούτου	μὲν καὶ ἡ ἀρετὴ οὐκ
[1, 1260]	τε θεῶν τε Τὸν βασιλέα	τούτων	ἁπάντων. Φύσει γὰρ τὸν βασιλέα
[1, 1256]	ἀνθρώπων. Πολὺ γὰρ διαφέρουσιν οἱ	τούτων	βίοι. Οἱ μὲν οὖν ἀργότατοι
[1, 1254]	καὶ τίς ἡ δύναμις, ἐκ	τούτων	δῆλον· ὁ γὰρ μὴ αὑτοῦ
[1, 1261]	τοὺς παῖδας. Ἀλλὰ περὶ μὲν	τούτων	διωρίσθω τὸν τρόπον τοῦτον· περὶ
[1, 1261]	πολιτείας. Ὥστ' ἐπεὶ περὶ μὲν	τούτων	διώρισται, περὶ δὲ τῶν λοιπῶν
[1, 1257]	ὅ γ' ἀληθινὸς πλοῦτος ἐκ	τούτων	εἶναι. Ἡ γὰρ τῆς τοιαύτης
[1, 1260]	γυναικὸς καὶ παιδός, πότερα καὶ	τούτων	εἰσὶν ἀρεταί, καὶ δεῖ τὴν
[1, 1252]	νομίζουσι διαφέρειν ἀλλ' οὐκ εἴδει	τούτων	ἕκαστον, οἷον ἂν μὲν ὀλίγων,
[1, 1254]	τὸ δ' ἄρχεται, ἔστι τι	τούτων	ἔργον) Ὅσα γὰρ ἐκ πλειόνων
[1, 1259]	ναυκληρία φορτηγία παράστασις· διαφέρει δὲ	τούτων	ἕτερα ἑτέρων τῷ τὰ μὲν
[1, 1260]	κτῆσιν, καὶ περὶ τὴν ἀρετὴν	τούτων	ἢ περὶ τὴν τῆς κτήσεως,
[1, 1256]	ῥᾳστώνας καὶ τὴν αἵρεσιν τὴν	τούτων	ἡ φύσις τοὺς βίους αὐτῶν
[1, 1257]	Οἱ δὲ καὶ μιγνύντες ἐκ	τούτων	ἡδέως ζῶσι, προσαναπληροῦντες τὸν ἐνδεέστερον
[1, 1256]	δεσπότῃ πρὸς ἀλλήλους τοῖς φύσει	τούτων	ἠξιωμένοις, τοῖς δὲ μὴ τοῦτον
[1, 1259]	περὶ ἄλλων, ταῦτα μὲν ἐκ	τούτων	θεωρείτω ὅτῳ ἐπιμελές· ἔτι δὲ
[1, 1259]	προσδεῖ ἀρετῆς. Περὶ ἑκάστου δὲ	τούτων	καθόλου μὲν εἴρηται καὶ νῦν,
[1, 1253]	ἄλλων αἴσθησιν ἔχειν· ἡ δὲ	τούτων	κοινωνία ποιεῖ οἰκίαν καὶ πόλιν.
[1, 1252]	σύγκειται σκοποῦντες ὀψόμεθα καὶ περὶ	τούτων	μᾶλλον, τί τε διαφέρουσιν ἀλλήλων
[1, 1256]	Ἡ δὲ κτητικὴ ἑτέρα ἀμφοτέρων	τούτων,	οἷον ἡ δικαία, πολεμική τις
[1, 1260]	ὀργανικὰς καὶ διακονικὰς ἄλλη τιμιωτέρα	τούτων,	οἷον σωφροσύνη καὶ ἀνδρεία καὶ
[1, 1259]	δ' ἔστιν ἐνίοις γεγραμμένα περὶ	τούτων,	οἷον Χαρητίδῃ τῷ Παρίῳ (καὶ
[1, 1256]	τοὐναντίον) Φανερὸν δὲ καὶ ἐκ	τούτων	ὅτι οὐ (αὐτόν ἐστι δεσποτεία
[1, 1253]	καὶ τέλος καὶ βέλτιστον. Ἐκ	τούτων	οὖν φανερὸν ὅτι τῶν φύσει
[1, 1254]	καὶ τέκνα, περὶ τριῶν ἂν	τούτων	σκεπτέον εἴη τί ἕκαστον καὶ
[1, 1259]	ἔμπειρον εἶναι πρὸς ἄλληλά τε	τούτων	τίνα λυσιτελέστατα, καὶ ποῖα ἐν
[1, 1253]	δοῦλον ὄν. Ἐκ μὲν οὖν	τούτων	τῶν δύο κοινωνιῶν οἰκία πρώτη,
[1, 1255]	ἄρχειν) ἐπεὶ διαστάντων γε χωρὶς	τούτων	τῶν λόγων οὔτε ἰσχυρὸν οὐθὲν
[1, 1258]	ἢ ἄλλο τι) ἐκ δὲ	τούτων,	ὡς δεῖ ταῦτα διαθεῖναι προσήκει
[1, 1254]	ἰδίῳ ὀνόματι) Ἔστωσαν δὴ αὗται	τρεῖς	ἃς εἴπομεν. Ἔστι δέ τι
[1, 1259]	πολιτευομένων ταῦτα μόνον. Ἐπεὶ δὲ	τρία	μέρη τῆς οἰκονομικῆς ἦν, ἓν
[1, 1259]	μὲν ἐμπορία (καὶ ταύτης μέρη	τρία,	ναυκληρία φορτηγία παράστασις· διαφέρει δὲ
[1, 1254]	φασὶν ἢ τοὺς τοῦ Ἡφαίστου	τρίποδας,	οὕς φησιν ὁ ποιητὴς αὐτομάτους
[1, 1259]	εἴρηται πρότερον, ἓν δὲ πατρική,	τρίτον	δὲ γαμική ήκαὶ γὰρ γυναικὸς
[1, 1259]	καὶ τῷ σώματι μόνῳ χρησίμων)	τρίτον	δὲ εἶδος χρηματιστικῆς μεταξὺ ταύτης
[1, 1259]	τὴν ἐπικαρπίαν) δεύτερον δὲ τοκισμός,	τρίτον	δὲ μισθαρνία (ταύτης δ' ἡ
[1, 1254]	γυναικὸς καὶ ἀνδρὸς σύζευξις) καὶ	τρίτον	τεκνοποιητική (καὶ γὰρ αὕτη οὐκ
[1, 1254]	καὶ πατὴρ καὶ τέκνα, περὶ	τριῶν	ἂν τούτων σκεπτέον εἴη τί
[1, 1260]	πάντας, ἀλλ' οὐ τὸν αὐτὸν	τρόπον,	ἀλλ' ὅσον ἑκάστῳ πρὸς τὸ
[1, 1256]	τοῖς δὲ μὴ τοῦτον τὸν	τρόπον,	ἀλλὰ κατὰ νόμον καὶ βιασθεῖσι,
[1, 1255]	δ' ἀρχόμενον. Τὸν αὐτὸν δὲ	τρόπον	ἀναγκαῖον εἶναι καὶ ἐπὶ πάντων
[1, 1257]	ἡ χρεία συναναγκάζῃ, τοῦτον τὸν	τρόπον	διάγουσιν. Ἡ μὲν οὖν τοιαύτη
[1, 1256]	χρηματιστικῆς θεωρήσωμεν κατὰ τὸν ὑφηγημένον	τρόπον,	ἐπείπερ καὶ ὁ δοῦλος τῆς
[1, 1259]	μὲν οὖν λέγεται τοῦτον τὸν	τρόπον	ἐπίδειξιν ποιήσασθαι τῆς σοφίας· ἔστι
[1, 1260]	Δῆλον τοίνυν ὅτι τὸν αὐτὸν	τρόπον	ἔχει καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων,
[1, 1257]	ἕνεκεν γέγονε. Τὸν αὐτὸν δὲ	τρόπον	ἔχει καὶ περὶ τῶν ἄλλων
[1, 1260]	τὸ θῆλυ τοῦτον ἔχει τὸν	τρόπον.	Ἡ δὲ τῶν τέκνων ἀρχὴ
[1, 1259]	ἅμα καὶ ἐξαίφνης, ἐκμισθοῦντα ὃν	τρόπον	ἠβούλετο, πολλὰ χρήματα συλλέξαντα ἐπιδεῖξαι
[1, 1255]	δ' οὐδαμοῦ. Τὸν αὐτὸν δὲ	τρόπον	καὶ περὶ εὐγενείας· αὑτοὺς μὲν
[1, 1256]	καὶ δεσπότου τοῦτον διωρίσθω τὸν	τρόπον.	~(Ὅλως δὲ περὶ πάσης κτήσεως
[1, 1255]	θηρίου (διάκεινται δὲ τοῦτον τὸν	τρόπον	ὅσων ἐστὶν ἔργον ἡ τοῦ
[1, 1259]	ἀμφοῖν, οὐ τὸν αὐτὸν δὲ	τρόπον	τῆς ἀρχῆς, ἀλλὰ γυναικὸς μὲν
[1, 1255]	ποιεῖ τοὺς λόγους ἐπαλλάττειν, ὅτι	τρόπον	τινὰ ἀρετὴ τυγχάνουσα χορηγίας καὶ
[1, 1255]	δὲ καὶ οἱ τἀναντία φάσκοντες	τρόπον	τινὰ λέγουσιν ὀρθῶς, οὐ χαλεπὸν
[1, 1260]	ἄρχοντα καὶ ἀρχόμενα. Ἄλλον γὰρ	τρόπον	τὸ ἐλεύθερον τοῦ δούλου ἄρχει
[1, 1261]	περὶ μὲν τούτων διωρίσθω τὸν	τρόπον	τοῦτον· περὶ δ' ἀνδρὸς καὶ
[1, 1256]	νἡ γὰρ ἀπὸ τῶν ἡμέρων	τροφὴ	ζῴων ἄνευ πόνου γίνεται σχολάζουσιν·
[1, 1258]	παντὶ γάρ, ἐξ οὗ γίνεται,	τροφὴ	τὸ λειπόμενόν ἐστι. Διὸ κατὰ
[1, 1256]	ἐστιν, ὁποτέρως συμφέρει πρὸς τὴν	τροφὴν	αὐτοῖς διὰ τὸ τὰ μὲν
[1, 1257]	δὲ ζῳοτοκεῖ, τοῖς γεννωμένοις ἔχει	τροφὴν	ἐν αὑτοῖς μέχρι τινός, τὴν
[1, 1256]	καὶ καθόλου ἡ περὶ τὴν	τροφὴν	ἐπιμέλεια καὶ κτῆσις; Ἀλλὰ μὴν
[1, 1256]	ἀλλαγῆς καὶ καπηλείας πορίζονται τὴν	τροφήν,	~(Νομαδικὸς, λῃστρικὸς, ἁλιευτικὸς, θηρευτικὸς, γεωργικός.
[1, 1258]	κατὰ φύσιν ἡ περὶ τὴν	τροφήν,	οὐχ ὥσπερ αὕτη ἄπειρος ἀλλ'
[1, 1258]	φύσεως χρῆται αὐτοῖς, οὕτω καὶ	τροφὴν	τὴν φύσιν δεῖ παραδοῦναι γῆν
[1, 1258]	ὑπάρχειν. Φύσεως γάρ ἐστιν ἔργον	τροφὴν	τῷ γεννηθέντι παρέχειν· παντὶ γάρ,
[1, 1257]	τὴν χρῆσιν καὶ διὰ τὴν	τροφήν,	τῶν δ' ἀγρίων, εἰ μὴ
[1, 1257]	μὲν συνεκτίκτει τῶν ζῴων τοσαύτην	τροφὴν	ὥσθ' ἱκανὴν εἶναι μέχρις οὗ
[1, 1256]	Ἀλλὰ μὴν εἴδη γε πολλὰ	τροφῆς,	διὸ καὶ βίοι πολλοὶ καὶ
[1, 1257]	ἀλλὰ τά γε πλεῖστα τῆς	τροφῆς	καὶ ἄλλης βοηθείας ἕνεκεν, ἵνα
[1, 1258]	πλουτῶν πολλάκις ἀπορήσει τῆς ἀναγκαίας	τροφῆς·	καίτοι ἄτοπον τοιοῦτον εἶναι πλοῦτον
[1, 1256]	τροφῆς, ὥστε αἱ διαφοραὶ τῆς	τροφῆς	τοὺς βίους πεποιήκασι διαφέροντας τῶν
[1, 1257]	δεομένῳ ὑποδήματος ἀντὶ νομίσματος ἢ	τροφῆς	χρῆται τῷ ὑποδήματι ᾗ ὑπόδημα,
[1, 1256]	γὰρ οἷόν τε ζῆν ἄνευ	τροφῆς,	ὥστε αἱ διαφοραὶ τῆς τροφῆς
[1, 1255]	πᾶσι βέλτιον ἄρχεσθαι ὑπ' ἀνθρώπου·	τυγχάνει	γὰρ σωτηρίας οὕτως. Ἔτι δὲ
[1, 1259]	μὲν διὰ τὴν σοφίαν προσάπτουσι,	τυγχάνει	δὲ καθόλου τι ὄν. Ὀνειδιζόντων
[1, 1257]	προσαναπληροῦντες τὸν ἐνδεέστερον βίον, ᾗ	τυγχάνει	ἐλλείπων πρὸς τὸ αὐτάρκης εἶναι,
[1, 1259]	ἢ πτηνῶν, ἀφ' ὅσων ἔστι	τυγχάνειν	βοηθείας. Τῆς μὲν οὖν οἰκειοτάτης
[1, 1255]	ἐπαλλάττειν, ὅτι τρόπον τινὰ ἀρετὴ	τυγχάνουσα	χορηγίας καὶ βιάζεσθαι δύναται μάλιστα,
[1, 1253]	διὰ φύσιν καὶ οὐ διὰ	τύχην	ἤτοι φαῦλός ἐστιν, ἢ κρείττων
[1, 1259]	τῶν ἐργασιῶν ὅπου ἐλάχιστον τῆς	τύχης,	βαναυσόταται δ' ἐν αἷς τὰ
[1, 1260]	τὸν βασιλέα διαφέρειν μὲν δεῖ,	τῷ	γένει δ' εἶναι τὸν αὐτόν·
[1, 1258]	Φύσεως γάρ ἐστιν ἔργον τροφὴν	τῷ	γεννηθέντι παρέχειν· παντὶ γάρ, ἐξ
[1, 1256]	συμφέρει τῷ μὲν τὸ δουλεύειν	τῷ	δὲ τὸ δεσπόζειν καὶ δίκαιον,
[1, 1257]	χρήσεις· καὶ γὰρ ὁ ἀλλαττόμενος	τῷ	δεομένῳ ὑποδήματος ἀντὶ νομίσματος ἢ
[1, 1253]	ἀλλήλοις) ὁ δὲ λόγος ἐπὶ	τῷ	δηλοῦν ἐστι τὸ συμφέρον καὶ
[1, 1261]	τοιαύτης ἀρετῆς αἴτιον εἶναι δεῖ	τῷ	δούλῳ τὸν δεσπότην, ἀλλ' οὐ
[1, 1257]	Ξενικωτέρας γὰρ γενομένης τῆς βοηθείας	τῷ	εἰσάγεσθαι ὧν ἐνδεεῖς ἦσαν καὶ
[1, 1253]	γὰρ ἔσται τοιαύτη) πάντα δὲ	τῷ	ἔργῳ ὥρισται καὶ τῇ δυνάμει,
[1, 1256]	Ὁ γὰρ δεσπότης οὐκ ἐν	τῷ	κτᾶσθαι τοὺς δούλους, ἀλλ' ἐν
[1, 1254]	ἄψυχα τὰ δὲ ἔμψυχα αοἷον	τῷ	κυβερνήτῃ ὁ μὲν οἴαξ ἄψυχον
[1, 1259]	Χαρητίδῃ τῷ Παρίῳ (καὶ Ἀπολλοδώρῳ	τῷ	Λημνίῳ περὶ γεωργίας καὶ ψιλῆς
[1, 1254]	σκεπτέον. Οὐ χαλεπὸν δὲ καὶ	τῷ	λόγῳ θεωρῆσαι καὶ ἐκ τῶν
[1, 1260]	δὲ ἄρχεσθαι καθάπαξ; Οὐδὲ γὰρ	τῷ	μᾶλλον καὶ ἧττον οἷόν τε
[1, 1256]	διώρισται τὸ τοιοῦτον, ὧν συμφέρει	τῷ	μὲν τὸ δουλεύειν τῷ δὲ
[1, 1256]	ἀμφοῖν (τὸ γὰρ αὐτὸ συμφέρει	τῷ	μέρει καὶ τῷ ὅλῳ, καὶ
[1, 1254]	ἀποτελεσθήσεσθαι τὸ ἔργον, οὕτω καὶ	τῷ	οἰκονομικῷ. Τῶν δ' ὀργάνων τὰ
[1, 1256]	αὐτὸ συμφέρει τῷ μέρει καὶ	τῷ	ὅλῳ, καὶ σώματι καὶ ψυχῇ,
[1, 1255]	σώματι ὑπὸ τῆς ψυχῆς, καὶ	τῷ	παθητικῷ μορίῳ ὑπὸ τοῦ νοῦ
[1, 1259]	γεγραμμένα περὶ τούτων, οἷον Χαρητίδῃ	τῷ	Παρίῳ (καὶ Ἀπολλοδώρῳ τῷ Λημνίῳ
[1, 1255]	μικρόν· ἡ γὰρ πρὸς τἀναγκαῖα	τῷ	σώματι βοήθεια γίνεται παρ' ἀμφοῖν,
[1, 1259]	ἡ δὲ τῶν ἀτέχνων καὶ	τῷ	σώματι μόνῳ χρησίμων) τρίτον δὲ
[1, 1252]	δεσπόζον φύσει, τὸ δὲ δυνάμενον	τῷ	σώματι ταῦτα πονεῖν ἀρχόμενον καὶ
[1, 1255]	φύσιν καὶ συμφέρον τὸ ἄρχεσθαι	τῷ	σώματι ὑπὸ τῆς ψυχῆς, καὶ
[1, 1259]	διαφέρει δὲ τούτων ἕτερα ἑτέρων	τῷ	τὰ μὲν ἀσφαλέστερα εἶναι, τὰ
[1, 1257]	πρῶτον ἐκ τοῦ κατὰ φύσιν,	τῷ	τὰ μὲν πλείω τὰ δὲ
[1, 1256]	οὐ λέγεται κατ' ἐπιστήμην, ἀλλὰ	τῷ	τοιόσδ' εἶναι, ὁμοίως δὲ καὶ
[1, 1257]	ἀντὶ νομίσματος ἢ τροφῆς χρῆται	τῷ	ὑποδήματι ᾗ ὑπόδημα, ἀλλ' οὐ
[1, 1256]	κτᾶσθαι τοὺς δούλους, ἀλλ' ἐν	τῷ	χρῆσθαι δούλοις. Ἔστι δ' αὕτη
[1, 1255]	ὡσαύτως· τὰ μὲν γὰρ ἥμερα	τῶν	ἀγρίων βελτίω τὴν φύσιν, τούτοις
[1, 1253]	καὶ δικαίου καὶ ἀδίκου καὶ	τῶν	ἄλλων αἴσθησιν ἔχειν· ἡ δὲ
[1, 1259]	καὶ πεφυτευμένης, καὶ μελιττουργίας, καὶ	τῶν	ἄλλων ζῴων τῶν πλωτῶν ἢ
[1, 1257]	δὲ τρόπον ἔχει καὶ περὶ	τῶν	ἄλλων κτημάτων. Ἔστι γὰρ ἡ
[1, 1261]	φύσει, σκυτοτόμος δ' οὐθείς, οὐδὲ	τῶν	ἄλλων τεχνιτῶν. Φανερὸν τοίνυν ὅτι
[1, 1257]	σῖτον διδόντες καὶ λαμβάνοντες, καὶ	τῶν	ἄλλων τῶν τοιούτων ἕκαστον. Ἡ
[1, 1260]	καὶ ἀνδρεία καὶ δικαιοσύνη καὶ	τῶν	ἄλλων τῶν τοιούτων ἕξεων, ἢ
[1, 1260]	αὐτὸν τρόπον ἔχει καὶ ἐπὶ	τῶν	ἄλλων, ὥστε φύσει πλείω τὰ
[1, 1254]	μέρος τῆς οἰκονομίας (ἄνευ γὰρ	τῶν	ἀναγκαίων ἀδύνατον καὶ ζῆν καὶ
[1, 1254]	ἄρχειν καὶ ἄρχεσθαι οὐ μόνον	τῶν	ἀναγκαίων ἀλλὰ καὶ τῶν συμφερόντων
[1, 1258]	ὥσπερ ζῆν ἢ ἄλλο τι	τῶν	ἀναγκαίων. Ἐπεὶ δὲ ἔστι μὲν
[1, 1258]	ἄξιον οὐδὲ χρήσιμον πρὸς οὐδὲν	τῶν	ἀναγκαίων ἐστί, καὶ νομίσματος πλουτῶν
[1, 1256]	ἀγρίων· τὸ δὲ πλεῖστον γένος	τῶν	ἀνθρώπων ἀπὸ τῆς γῆς ζῇ
[1, 1256]	πολλοὶ καὶ τῶν ζῴων καὶ	τῶν	ἀνθρώπων εἰσίν· οὐ γὰρ οἷόν
[1, 1257]	ἀτελὲς ποιεῖ μήτε μάτην, ἀναγκαῖον	τῶν	ἀνθρώπων ἕνεκεν αὐτὰ πάντα πεποιηκέναι
[1, 1257]	πρός τε τὰ θηρία καὶ	τῶν	ἀνθρώπων ὅσοι πεφυκότες ἄρχεσθαι μὴ
[1, 1256]	ἄλληλα διεστᾶσιν. Ὁμοίως δὲ καὶ	τῶν	ἀνθρώπων. Πολὺ γὰρ διαφέρουσιν οἱ
[1, 1257]	εἶναι καὶ τὰ ἄλλα ζῷα	τῶν	ἀνθρώπων χάριν, τὰ μὲν ἥμερα
[1, 1259]	μεταβλητικῆς) ὅσα ἀπὸ γῆς καὶ	τῶν	ἀπὸ γῆς γιγνομένων, ἀκάρπων μὲν
[1, 1261]	λέγωμεν, καὶ πρῶτον ἐπισκεψώμεθα περὶ	τῶν	ἀποφηναμένων περὶ τῆς πολιτείας τῆς
[1, 1252]	τοῖς ἄλλοις τὸ σύνθετον μέχρι	τῶν	ἀσυνθέτων ἀνάγκη διαιρεῖν (ταῦτα γὰρ
[1, 1259]	τῶν βαναύσων τεχνῶν, ἡ δὲ	τῶν	ἀτέχνων καὶ τῷ σώματι μόνῳ
[1, 1257]	κοινωνίας οὔσης. Οἱ μὲν γὰρ	τῶν	αὑτῶν ἐκοινώνουν πάντων, οἱ δὲ
[1, 1260]	τοὺς ἀνθρώπους ἢ περὶ τὴν	τῶν	ἀψύχων κτῆσιν, καὶ περὶ τὴν
[1, 1259]	μισθαρνία (ταύτης δ' ἡ μὲν	τῶν	βαναύσων τεχνῶν, ἡ δὲ τῶν
[1, 1257]	καθάπερ ἔτι πολλὰ ποιεῖ καὶ	τῶν	βαρβαρικῶν ἐθνῶν, κατὰ τὴν ἀλλαγήν.
[1, 1254]	ἀεὶ βελτίων ἡ ἀρχὴ ἡ	τῶν	βελτιόνων ἀρχομένων, οἷον ἀνθρώπου ἢ
[1, 1254]	θηρίου· τὸ γὰρ ἀποτελούμενον ὑπὸ	τῶν	βελτιόνων βέλτιον ἔργον· ὅπου δὲ
[1, 1255]	θεωρητέον, ἐν ᾧ τοῦτο δῆλον.	~(Τῶν	γὰρ μοχθηρῶν ἢ μοχθηρῶς ἐχόντων
[1, 1254]	τῷ λόγῳ θεωρῆσαι καὶ ἐκ	τῶν	γινομένων καταμαθεῖν. Τὸ γὰρ ἄρχειν
[1, 1258]	παντὸς πλούτου πέρας, ἐπὶ δὲ	τῶν	γινομένων ὁρῶμεν συμβαῖνον τοὐναντίον· πάντες
[1, 1257]	χρῆσιν καὶ διὰ τὴν τροφήν,	τῶν	δ' ἀγρίων, εἰ μὴ πάντα,
[1, 1260]	ἀρχιτέκτονος, ὁ δὲ λόγος ἀρχιτέκτων)	τῶν	δ' ἄλλων ἕκαστον ὅσον ἐπιβάλλει
[1, 1254]	ἔργον, οὕτω καὶ τῷ οἰκονομικῷ.	Τῶν	δ' ὀργάνων τὰ μὲν ἄψυχα
[1, 1258]	μάλιστα γὰρ ἐκεῖνο βούλονται ποιεῖν)	τῶν	δὲ πρὸς τὸ τέλος οὐκ
[1, 1255]	γίνεται παρ' ἀμφοῖν, παρά τε	τῶν	δούλων καὶ παρὰ τῶν ἡμέρων
[1, 1255]	ποιεῖν τὰ τῶν ἐλευθέρων καὶ	τῶν	δούλων, τὰ μὲν ἰσχυρὰ πρὸς
[1, 1258]	αἰτίας τοῦτο πειρῶνται, ἑκάστῃ χρώμενοι	τῶν	δυνάμεων οὐ κατὰ φύσιν. Ἀνδρείας
[1, 1253]	ὄν. Ἐκ μὲν οὖν τούτων	τῶν	δύο κοινωνιῶν οἰκία πρώτη, καὶ
[1, 1260]	φανερὸν ὅτι ἔστιν ἠθικὴ ἀρετὴ	τῶν	εἰρημένων πάντων, καὶ οὐχ ἡ
[1, 1259]	περιείληφε γένη· πολλὰ γὰρ εἴδη	τῶν	ἐκ γῆς μεταλλευομένων ἔστιν. Εἰσὶ
[1, 1259]	εὐπορήσαντα χρημάτων ὀλίγων ἀρραβῶνας διαδοῦναι	τῶν	ἐλαιουργίων τῶν τ' ἐν Μιλήτῳ
[1, 1260]	εἴτε γὰρ ἔστιν, τί διοίσουσι	τῶν	ἐλευθέρων; Εἴτε μὴ ἔστιν, ὄντων
[1, 1261]	μὲν γὰρ γυναῖκες ἥμισυ μέρος	τῶν	ἐλευθέρων, ἐκ δὲ τῶν παίδων
[1, 1255]	τὰ σώματα διαφέροντα ποιεῖν τὰ	τῶν	ἐλευθέρων καὶ τῶν δούλων, τὰ
[1, 1260]	κτήσεως, ὃν καλοῦμεν πλοῦτον, καὶ	τῶν	ἐλευθέρων μᾶλλον ἢ δούλων. Πρῶτον
[1, 1259]	δὲ ταῦτα ὡς ἀφίκοντο ἐκ	τῶν	ἐμπορίων οἱ ἔμποροι, ἐπώλει μόνος,
[1, 1255]	Τοῦτο δὴ τὸ δίκαιον πολλοὶ	τῶν	ἐν τοῖς νόμοις ὥσπερ ῥήτορα
[1, 1259]	ἔστιν. Εἰσὶ δὲ τεχνικώταται μὲν	τῶν	ἐργασιῶν ὅπου ἐλάχιστον τῆς τύχης,
[1, 1260]	ἀκολασίαν μήτε διὰ δειλίαν ἐλλείψῃ	τῶν	ἔργων. Ἀπορήσειε δ' ἄν τις,
[1, 1261]	ἀλλ' οὐ τὴν διδασκαλικὴν ἔχοντα	τῶν	ἔργων δεσποτικήν. Διὸ λέγουσιν οὐ
[1, 1260]	πολλάκις γὰρ δι' ἀκολασίαν ἐλλείπουσι	τῶν	ἔργων. Ἢ διαφέρει τοῦτο πλεῖστον;
[1, 1256]	ἀλλὰ ἕτερα ἑτέροις, καὶ αὐτῶν	τῶν	ζῳοφάγων καὶ τῶν καρποφάγων οἱ
[1, 1258]	πᾶσιν ἀπὸ τῶν καρπῶν καὶ	τῶν	ζῴων. Διπλῆς δ' οὔσης αὐτῆς,
[1, 1257]	γενομένοις οἰητέον τά τε φυτὰ	τῶν	ζῴων ἕνεκεν εἶναι καὶ τὰ
[1, 1253]	λόγον δὲ μόνον ἄνθρωπος ἔχει	τῶν	ζῴων· ἡ μὲν οὖν φωνὴ
[1, 1256]	διὸ καὶ βίοι πολλοὶ καὶ	τῶν	ζῴων καὶ τῶν ἀνθρώπων εἰσίν·
[1, 1253]	Ὥσπερ γὰρ καὶ τελεωθὲν βέλτιστον	τῶν	ζῴων ὁ ἄνθρωπός ἐστιν, οὕτω
[1, 1257]	ἀρχῆς γένεσιν τὰ μὲν συνεκτίκτει	τῶν	ζῴων τοσαύτην τροφὴν ὥσθ' ἱκανὴν
[1, 1256]	τροφῆς τοὺς βίους πεποιήκασι διαφέροντας	τῶν	ζῴων. Τῶν τε γὰρ θηρίων
[1, 1255]	τε τῶν δούλων καὶ παρὰ	τῶν	ἡμέρων ζῴων. Βούλεται μὲν οὖν
[1, 1256]	ἀπὸ τῆς γῆς ζῇ καὶ	τῶν	ἡμέρων καρπῶν. Οἱ μὲν οὖν
[1, 1256]	νομάδες εἰσίν νἡ γὰρ ἀπὸ	τῶν	ἡμέρων τροφὴ ζῴων ἄνευ πόνου
[1, 1255]	τὸ σῶμα μόνον ὅσον αἱ	τῶν	θεῶν εἰκόνες, τοὺς ὑπολειπομένους πάντες
[1, 1253]	ἄνθρωποι, οὕτω καὶ τοὺς βίους	τῶν	θεῶν. Ἡ δ' ἐκ πλειόνων
[1, 1257]	μὲν πλείω τὰ δὲ ἐλάττω	τῶν	ἱκανῶν ἔχειν τοὺς ἀνθρώπους (ᾗ
[1, 1256]	καὶ αὐτῶν τῶν ζῳοφάγων καὶ	τῶν	καρποφάγων οἱ βίοι πρὸς ἄλληλα
[1, 1258]	ἐστὶν ἡ χρηματιστικὴ πᾶσιν ἀπὸ	τῶν	καρπῶν καὶ τῶν ζῴων. Διπλῆς
[1, 1257]	χρῆσις. Οὐ γὰρ εὐβάστακτον ἕκαστον	τῶν	κατὰ φύσιν ἀναγκαίων. Διὸ πρὸς
[1, 1255]	ᾧ τὰ κατὰ πόλεμον κρατούμενα	τῶν	κρατούντων εἶναί φασιν. Τοῦτο δὴ
[1, 1255]	ἐπεὶ διαστάντων γε χωρὶς τούτων	τῶν	λόγων οὔτε ἰσχυρὸν οὐθὲν ἔχουσιν
[1, 1261]	μὲν τούτων διώρισται, περὶ δὲ	τῶν	λοιπῶν ἐν ἄλλοις λεκτέον, ἀφέντες
[1, 1259]	ἢ προβάτων, ὁμοίως δὲ καὶ	τῶν	λοιπῶν ζῴων (δεῖ γὰρ ἔμπειρον
[1, 1254]	περὶ αὐτῶν δυναίμεθα λαβεῖν βέλτιον	τῶν	νῦν ὑπολαμβανομένων. Τοῖς μὲν γὰρ
[1, 1253]	οὕτω γὰρ ἂν ἀποτελοῖτο κάλλιστα	τῶν	ὀργάνων ἕκαστον, μὴ πολλοῖς ἔργοις
[1, 1254]	ὑπηρέτης. Εἰ γὰρ ἠδύνατο ἕκαστον	τῶν	ὀργάνων κελευσθὲν ἢ προαισθανόμενον ἀποτελεῖν
[1, 1260]	ἐξαριθμοῦντες τὰς ἀρετάς, ὥσπερ Γοργίας,	τῶν	οὕτως ὁριζομένων. Διὸ δεῖ, ὥσπερ
[1, 1261]	μέρος τῶν ἐλευθέρων, ἐκ δὲ	τῶν	παίδων οἱ κοινωνοὶ γίνονται τῆς
[1, 1258]	τῆς εὐχῆς πάντων αὐτῷ γιγνομένων	τῶν	παρατιθεμένων χρυσῶν. Διὸ ζητοῦσιν ἕτερόν
[1, 1259]	μελιττουργίας, καὶ τῶν ἄλλων ζῴων	τῶν	πλωτῶν ἢ πτηνῶν, ἀφ' ὅσων
[1, 1258]	ἐκείνης τῆς ἐπιθυμίας οὔσης, καὶ	τῶν	ποιητικῶν ἀπείρων ἐπιθυμοῦσιν. Ὅσοι δὲ
[1, 1255]	ἀρχὴν ἐνδέχεται μὴ δικαίαν εἶναι	τῶν	πολέμων, καὶ τὸν ἀνάξιον δουλεύειν
[1, 1259]	μονοπωλίαν αὑτῷ κατασκευάζειν. Διὸ καὶ	τῶν	πόλεων ἔνιαι τοῦτον ποιοῦνται τὸν
[1, 1259]	δέ· διόπερ τινὲς καὶ πολιτεύονται	τῶν	πολιτευομένων ταῦτα μόνον. Ἐπεὶ δὲ
[1, 1254]	διὸ καὶ ὁ δοῦλος ὑπηρέτης	τῶν	πρὸς τὴν πρᾶξιν. Τὸ δὲ
[1, 1260]	ὢν καὶ δειλὸς οὐδὲν ποιήσει	τῶν	προσηκόντων. Φανερὸν τοίνυν ὅτι ἀνάγκη
[1, 1252]	τεχνικὸν ἐνδέχεται λαβεῖν περὶ ἕκαστον	τῶν	ῥηθέντων. Εἰ δή τις ἐξ
[1, 1259]	συνεπρίατο πάντα τὸν σίδηρον ἐκ	τῶν	σιδηρείων, μετὰ δὲ ταῦτα ὡς
[1, 1255]	δοκεῖ τοῖς δ' ἐκείνως, καὶ	τῶν	σοφῶν. Αἴτιον δὲ ταύτης τῆς
[1, 1254]	μόνον τῶν ἀναγκαίων ἀλλὰ καὶ	τῶν	συμφερόντων ἐστί, καὶ εὐθὺς ἐκ
[1, 1259]	ὀλίγων ἀρραβῶνας διαδοῦναι τῶν ἐλαιουργίων	τῶν	τ' ἐν Μιλήτῳ καὶ Χίῳ
[1, 1256]	βίους πεποιήκασι διαφέροντας τῶν ζῴων.	Τῶν	τε γὰρ θηρίων τὰ μὲν
[1, 1260]	ἔχει τὸν τρόπον. Ἡ δὲ	τῶν	τέκνων ἀρχὴ βασιλική· τὸ γὰρ
[1, 1258]	εἰς ἄπειρόν ἐστι, καὶ ἑκάστη	τῶν	τεχνῶν τοῦ τέλους εἰς ἄπειρον
[1, 1257]	καὶ λαμβάνοντες, καὶ τῶν ἄλλων	τῶν	τοιούτων ἕκαστον. Ἡ μὲν οὖν
[1, 1260]	καὶ δικαιοσύνη καὶ τῶν ἄλλων	τῶν	τοιούτων ἕξεων, ἢ οὐκ ἔστιν
[1, 1256]	δ' ἂν καὶ ἐπὶ πλεῖον	τῶν	τοιούτων μάθησις, οἷον ὀψοποιικὴ καὶ
[1, 1260]	ἢ τὸ ὀρθοπραγεῖν, ἤ τι	τῶν	τοιούτων· πολὺ γὰρ ἄμεινον λέγουσιν
[1, 1260]	δ' εἶναι διαφοράς, ὥσπερ καὶ	τῶν	φύσει ἀρχομένωνν. Καὶ τοῦτο εὐθὺς
[1, 1253]	Ἐκ τούτων οὖν φανερὸν ὅτι	τῶν	φύσει ἡ πόλις ἐστί, καὶ
[1, 1261]	δουλείαν, καὶ ὁ μὲν δοῦλος	τῶν	φύσει, σκυτοτόμος δ' οὐθείς, οὐδὲ
[1, 1259]	καὶ μάλιστα παρὰ φύσιν οὗτος	τῶν	χρηματισμῶν ἐστιν. Ἐπεὶ δὲ τὰ
[1, 1258]	τοῦ ἰατροῦ, οὕτω καὶ περὶ	τῶν	χρημάτων ἔστι μὲν ὡς τοῦ
[1, 1257]	αὐτοὺς διδόναι καὶ λαμβάνειν, ὃ	τῶν	χρησίμων αὐτὸ ὂν εἶχε τὴν
[1, 1258]	δ' οὐθέν, ὅτι μεταθεμένων τε	τῶν	χρωμένων οὐθενὸς ἄξιον οὐδὲ χρήσιμον
[1, 1259]	ὅταν ἀπορῶσι χρημάτων· μονοπωλίαν γὰρ	τῶν	ὠνίων ποιοῦσιν. Ἐν Σικελίᾳ δέ