HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Physique, livre VIII

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ν = 9 formes différentes pour 39 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chap.

[8, 1]   τοῦτ' ἦν τὸ φιλότητι ἢ νείκει εἶναι, ἀλλὰ τῆς μὲν τὸ

[8, 1]   ποιῇ τὸ ἓν ἢ τὸ νεῖκος πολλὰ ἐξ ἑνός, ἠρεμεῖν δ'

[8, 14]   κινοῦσιν ἡ φιλία καὶ τὸ νεῖκος· τὸ μὲν γὰρ διακρίνει, τὸ

[8, 1]   μέρει τὴν φιλίαν καὶ τὸ νεῖκος ὑπάρχει τοῖς πράγμασιν ἐξ ἀνάγκης,

[8, 3]   χρόνῳ πρότερον· ἀλλ' ὥσπερ ἡ νεωλκία, καὶ οἱ σταλαγμοὶ οἱ τοσοιδὶ

[8, 1]   ἀδύνατόν ἐστιν καὶ εἶναι καὶ νοῆσαι χρόνον ἄνευ τοῦ νῦν, τὸ

[8, 12]   ποιεῖν, ὥσπερ ἂν εἰ καὶ νοήσειεν. Ἀλλ' ἀπὸ μὲν τοῦ Α

[8, 1]   λόγου τινός. Ὅλως δὲ τὸ νομίζειν ἀρχὴν εἶναι ταύτην ἱκανήν, εἴ

[8, 1]   πέφυκεν οὕτως καὶ ταύτην δεῖ νομίζειν εἶναι ἀρχήν, ὅπερ ἔοικεν Ἐμπεδοκλῆς

[8, 7]   καὶ πεπερασμένα ἢ ἄπειρα, δεῖ νομίζειν. Τῶν αὐτῶν γὰρ συμβαινόντων αἰεὶ

[8, 3]   ἡ πῆξις. Ἔτι ὅταν τι νοσήσῃ, ἀνάγκη χρόνον γενέσθαι ἐν ᾧ

[8, 5]   καὶ Ἀναξαγόρας ὀρθῶς λέγει, τὸν νοῦν ἀπαθῆ φάσκων καὶ ἀμιγῆ εἶναι,

[8, 14]   δὲ συγκρίνει αὐτῶν. καὶ τὸν νοῦν δέ φησιν Ἀναξαγόρας διακρίνειν τὸν

[8, 1]   ἄπειρον χρόνον, κίνησιν ἐμποιῆσαι τὸν νοῦν καὶ διακρῖναι) ἢ ὡς Ἐμπεδοκλῆς

[8, 12]   οὐκ εἴη ἐν τῷ αὐτῷ νῦν. Ἀλλὰ μὴν τήν γε πάλαι

[8, 1]   ἀρχή τε καὶ τελευτὴ τὸ νῦν, ἀνάγκη αὐτοῦ ἐπ' ἀμφότερα εἶναι

[8, 10]   συνεχῆ εἶναι (δειχθήσεται δ' ὕστερον· νῦν δὲ τοῦτο ὑποκείσθω) καὶ ταύτην

[8, 15]   καὶ κινεῖν, ὥστε καὶ παύεσθαι· νῦν δὲ φαίνεταί τι ἓν κινούμενον

[8, 11]   τούτων. ~Τίς δὲ φορὰ πρώτη, νῦν δεικτέον. Ἅμα δὲ καὶ τὸ

[8, 3]   δὲ πάλιν ποιητέον ἀπὸ τῶν νῦν διορισθέντων, τὴν αὐτὴν ἥνπερ ἠρξάμεθα

[8, 1]   οἷον εἰ μὴ ὂν διπλάσιον νῦν διπλάσιον, μεταβάλλειν, εἰ μὴ ἀμφότερα,

[8, 3]   καὶ πρότερον, εἴπωμεν δὲ καὶ νῦν. Εἰ γὰρ καὶ κατ' ἀλήθειαν

[8, 12]   ἀλλοίωσιν λέγουσιν. Ὁ δὲ λόγος νῦν εἴρηκε καθόλου περὶ πάσης κινήσεως

[8, 12]   ἀλλὰ μόνον εἶναι ἐν τῷ νῦν, ἐν χρόνῳ δ' οὐδενὶ πλὴν

[8, 1]   ληφθέντος χρόνου ἔν τινι τῶν νῦν ἔσται (οὐδὲν γὰρ ἔστι λαβεῖν

[8, 1]   ἄνευ τοῦ νῦν, τὸ δὲ νῦν ἐστι μεσότης τις, καὶ ἀρχὴν

[8, 12]   δ' οὐδενὶ πλὴν οὗ τὸ νῦν ἐστιν διαίρεσις, ἐν τῷ ὅλῳ

[8, 12]   παντί, ἀλλὰ πλὴν τοῦ τελευταίου νῦν ἐφ' οὗ τὸ Γ· τοῦτο

[8, 12]   ἤρξατο κινεῖσθαι· τί γὰρ μᾶλλον νῦν ἢ πρότερον; ὁμοίως δὲ καὶ

[8, 11]   δεικτέον. Ἅμα δὲ καὶ τὸ νῦν καὶ πρότερον ὑποτεθέν, ὅτι ἐνδέχεταί

[8, 15]   εἶναι καὶ μηδὲν ἔχειν μέγεθος, νῦν λέγωμεν, πρῶτον περὶ τῶν προτέρων

[8, 7]   κινούντων δὲ οὐδὲν πρὸς τὸν νῦν λόγον· ὅτι δ' ἀναγκαῖον εἶναί

[8, 1]   δὲ μηδεμίαν εἶναι διαφοράν, ὅτι νῦν μᾶλλον ἢ πρότερον, μηδ' αὖ

[8, 9]   γὰρ τὸ αἴτιον δῆλόν ἐστι νῦν, ὅτι τὰ μὲν ὑπὸ ἀκινήτου

[8, 12]   αὕτη ἐστὶν ἡ κύκλῳ, λέγωμεν νῦν. Πᾶν μὲν γὰρ κινεῖται τὸ

[8, 3]   ἄλλων, οὕτως οὐδὲ περὶ τοῦ νῦν ῥηθέντος πρὸς τὸν φυσικόν· ὑπόθεσις

[8, 15]   κινεῖσθαί τι ἄπειρον χρόνον, δέδεικται νῦν. Τὸ δέ γε πρῶτον κινοῦν

[8, 1]   καὶ νοῆσαι χρόνον ἄνευ τοῦ νῦν, τὸ δὲ νῦν ἐστι μεσότης

[8, 1]   ἐν τῷ χρόνῳ παρὰ τὸ νῦν) ὥστ' ἐπεί ἐστιν ἀρχή τε

Livre, Chap.
[8, 1]	τοῦτ' ἦν τὸ φιλότητι ἢ	νείκει	εἶναι, ἀλλὰ τῆς μὲν τὸ
[8, 1]	ποιῇ τὸ ἓν ἢ τὸ	νεῖκος	πολλὰ ἐξ ἑνός, ἠρεμεῖν δ'
[8, 14]	κινοῦσιν ἡ φιλία καὶ τὸ	νεῖκος·	τὸ μὲν γὰρ διακρίνει, τὸ
[8, 1]	μέρει τὴν φιλίαν καὶ τὸ	νεῖκος	ὑπάρχει τοῖς πράγμασιν ἐξ ἀνάγκης,
[8, 3]	χρόνῳ πρότερον· ἀλλ' ὥσπερ ἡ	νεωλκία,	καὶ οἱ σταλαγμοὶ οἱ τοσοιδὶ
[8, 1]	ἀδύνατόν ἐστιν καὶ εἶναι καὶ	νοῆσαι	χρόνον ἄνευ τοῦ νῦν, τὸ
[8, 12]	ποιεῖν, ὥσπερ ἂν εἰ καὶ	νοήσειεν.	Ἀλλ' ἀπὸ μὲν τοῦ Α
[8, 1]	λόγου τινός. Ὅλως δὲ τὸ	νομίζειν	ἀρχὴν εἶναι ταύτην ἱκανήν, εἴ
[8, 1]	πέφυκεν οὕτως καὶ ταύτην δεῖ	νομίζειν	εἶναι ἀρχήν, ὅπερ ἔοικεν Ἐμπεδοκλῆς
[8, 7]	καὶ πεπερασμένα ἢ ἄπειρα, δεῖ	νομίζειν.	Τῶν αὐτῶν γὰρ συμβαινόντων αἰεὶ
[8, 3]	ἡ πῆξις. Ἔτι ὅταν τι	νοσήσῃ,	ἀνάγκη χρόνον γενέσθαι ἐν ᾧ
[8, 5]	καὶ Ἀναξαγόρας ὀρθῶς λέγει, τὸν	νοῦν	ἀπαθῆ φάσκων καὶ ἀμιγῆ εἶναι,
[8, 14]	δὲ συγκρίνει αὐτῶν. καὶ τὸν	νοῦν	δέ φησιν Ἀναξαγόρας διακρίνειν τὸν
[8, 1]	ἄπειρον χρόνον, κίνησιν ἐμποιῆσαι τὸν	νοῦν	καὶ διακρῖναι) ἢ ὡς Ἐμπεδοκλῆς
[8, 12]	οὐκ εἴη ἐν τῷ αὐτῷ	νῦν.	Ἀλλὰ μὴν τήν γε πάλαι
[8, 1]	ἀρχή τε καὶ τελευτὴ τὸ	νῦν,	ἀνάγκη αὐτοῦ ἐπ' ἀμφότερα εἶναι
[8, 10]	συνεχῆ εἶναι (δειχθήσεται δ' ὕστερον·	νῦν	δὲ τοῦτο ὑποκείσθω) καὶ ταύτην
[8, 15]	καὶ κινεῖν, ὥστε καὶ παύεσθαι·	νῦν	δὲ φαίνεταί τι ἓν κινούμενον
[8, 11]	τούτων. ~Τίς δὲ φορὰ πρώτη,	νῦν	δεικτέον. Ἅμα δὲ καὶ τὸ
[8, 3]	δὲ πάλιν ποιητέον ἀπὸ τῶν	νῦν	διορισθέντων, τὴν αὐτὴν ἥνπερ ἠρξάμεθα
[8, 1]	οἷον εἰ μὴ ὂν διπλάσιον	νῦν	διπλάσιον, μεταβάλλειν, εἰ μὴ ἀμφότερα,
[8, 3]	καὶ πρότερον, εἴπωμεν δὲ καὶ	νῦν.	Εἰ γὰρ καὶ κατ' ἀλήθειαν
[8, 12]	ἀλλοίωσιν λέγουσιν. Ὁ δὲ λόγος	νῦν	εἴρηκε καθόλου περὶ πάσης κινήσεως
[8, 12]	ἀλλὰ μόνον εἶναι ἐν τῷ	νῦν,	ἐν χρόνῳ δ' οὐδενὶ πλὴν
[8, 1]	ληφθέντος χρόνου ἔν τινι τῶν	νῦν	ἔσται (οὐδὲν γὰρ ἔστι λαβεῖν
[8, 1]	ἄνευ τοῦ νῦν, τὸ δὲ	νῦν	ἐστι μεσότης τις, καὶ ἀρχὴν
[8, 12]	δ' οὐδενὶ πλὴν οὗ τὸ	νῦν	ἐστιν διαίρεσις, ἐν τῷ ὅλῳ
[8, 12]	παντί, ἀλλὰ πλὴν τοῦ τελευταίου	νῦν	ἐφ' οὗ τὸ Γ· τοῦτο
[8, 12]	ἤρξατο κινεῖσθαι· τί γὰρ μᾶλλον	νῦν	ἢ πρότερον; ὁμοίως δὲ καὶ
[8, 11]	δεικτέον. Ἅμα δὲ καὶ τὸ	νῦν	καὶ πρότερον ὑποτεθέν, ὅτι ἐνδέχεταί
[8, 15]	εἶναι καὶ μηδὲν ἔχειν μέγεθος,	νῦν	λέγωμεν, πρῶτον περὶ τῶν προτέρων
[8, 7]	κινούντων δὲ οὐδὲν πρὸς τὸν	νῦν	λόγον· ὅτι δ' ἀναγκαῖον εἶναί
[8, 1]	δὲ μηδεμίαν εἶναι διαφοράν, ὅτι	νῦν	μᾶλλον ἢ πρότερον, μηδ' αὖ
[8, 9]	γὰρ τὸ αἴτιον δῆλόν ἐστι	νῦν,	ὅτι τὰ μὲν ὑπὸ ἀκινήτου
[8, 12]	αὕτη ἐστὶν ἡ κύκλῳ, λέγωμεν	νῦν.	Πᾶν μὲν γὰρ κινεῖται τὸ
[8, 3]	ἄλλων, οὕτως οὐδὲ περὶ τοῦ	νῦν	ῥηθέντος πρὸς τὸν φυσικόν· ὑπόθεσις
[8, 15]	κινεῖσθαί τι ἄπειρον χρόνον, δέδεικται	νῦν.	Τὸ δέ γε πρῶτον κινοῦν
[8, 1]	καὶ νοῆσαι χρόνον ἄνευ τοῦ	νῦν,	τὸ δὲ νῦν ἐστι μεσότης
[8, 1]	ἐν τῷ χρόνῳ παρὰ τὸ	νῦν)	ὥστ' ἐπεί ἐστιν ἀρχή τε

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 24/06/2010