Livre, Chap.
[8, 1]	νῦν ἔσται (οὐδὲν γὰρ ἔστι	λαβεῖν	ἐν τῷ χρόνῳ παρὰ τὸ
[8, 8]	ὡς δοκεῖ) τοῦτο δὴ δεῖ	λαβεῖν,	ὅτι μίαν κίνησιν αὑτὰ κινεῖ,
[8, 8]	ἄλλου ἀεί, προήλθομεν ἐπὶ τὸ	λαβεῖν	ὅτι τῶν κινουμένων ἐστὶν ἀρχὴ
[8, 4]	δὲ καὶ ἐπὶ τῶν κινούντων	λαβεῖν	τὰ εἰρημένα· τὰ μὲν γὰρ
[8, 6]	αὐτοῦ ὄντος. ~Ὥστε τοῦτο σκεπτέον	λαβοῦσιν	ἄλλην ἀρχήν, εἴ τι κινεῖ
[8, 11]	εἰς τοὐναντίον, ἀλλὰ μόνον τοῦτο	λαμβάνειν,	ὅτι ἀντίκειταί πως καὶ τῇ
[8, 15]	Ἂν δὴ τῆς ΒΓ διπλασίαν	λαμβάνω,	ἐν ἡμίσει χρόνῳ τοῦ ΕΖ
[8, 15]	πεπερασμένη τις, πρὸς ταύτην μείζω	λαμβάνων	ἀεὶ πεπερασμένην ἥξω ποτὲ εἰς
[8, 15]	τῷ ΖΘ κινήσει. Οὐκοῦν οὕτω	λαμβάνων	ἀεὶ τὴν μὲν ΑΒ οὐδέποτε
[8, 3]	ἀλλὰ πάντα καὶ ἀεί, ἀλλὰ	λανθάνειν	τοῦτο τὴν ἡμετέραν αἴσθησιν· πρὸς
[8, 5]	ὄν. Διὸ καὶ Ἀναξαγόρας ὀρθῶς	λέγει,	τὸν νοῦν ἀπαθῆ φάσκων καὶ
[8, 1]	συμβαίνειν· ἢ γὰρ ὡς Ἀναξαγόρας	λέγει	(φησὶν γὰρ ἐκεῖνος, ὁμοῦ πάντων
[8, 1]	δὲ τάδ' ἀλλάσσοντα ἐνθένδε ἐκεῖσε	λέγειν	αὐτὸν ὑποληπτέον. Σκεπτέον δὴ περὶ
[8, 12]	Ἐνταῦθα μὲν οὖν ἀδύνατον οὕτως	λέγειν	ἐπὶ τῆς συνεχοῦς· ἐπὶ δὲ
[8, 1]	ἀλλὰ καὶ τὴν αἰτίαν αὐτοῦ	λέγειν,	καὶ μὴ τίθεσθαι μηδὲν μηδ'
[8, 5]	γὰρ μέχρι τῶν ἀτόμων διαιροῦντα	λέγειν,	οἷον εἴ τι διδάσκει γεωμετρεῖν,
[8, 12]	οὐ λεκτέον· οὐ γὰρ ἐνδέχεται	λέγειν	ὅτι ἐστὶν κατὰ τὸ Δ
[8, 1]	μᾶλλον. Ὁμοίως δὲ καὶ τὸ	λέγειν	ὅτι πέφυκεν οὕτως καὶ ταύτην
[8, 15]	ἐκίνησεν. Ἀνάγκη δὴ τοῦτο μὲν	λέγειν,	ὅτι τὸ πρῶτον κινῆσαν ποιεῖ
[8, 12]	ἐπὶ δὲ τοῦ ἀνακάμπτοντος ἀνάγκη	λέγειν	οὕτως. Εἰ γὰρ ἡ τὸ
[8, 1]	καὶ γὰρ ἔοικε τὸ οὕτω	λέγειν	πλάσματι μᾶλλον. Ὁμοίως δὲ καὶ
[8, 10]	ἐπὶ κινήσεως ἂν λέγοιτο πλεοναχῶς.	Λέγεται	δὲ πρότερον οὗ τε μὴ
[8, 4]	Ἐπεὶ δὲ τὸ δυνάμει πλεοναχῶς	λέγεται,	τοῦτ' αἴτιον τοῦ μὴ φανερὸν
[8, 2]	τὴν εἰς τὰ ἀντικείμενα, ὀρθῶς	λέγεται.	Τοῦτο μὲν γὰρ ἴσως ἀναγκαῖον,
[8, 10]	δ' ὡς ἀνομοίῳ· τροφὴ γὰρ	λέγεται	τῷ ἐναντίῳ τὸ ἐναντίον. Προσγίγνεται
[8, 10]	καθ' ἃς γένεσις καὶ φθορὰ	λέγεται	τῶν οὐσιῶν. Συγκρινόμενα δὲ καὶ
[8, 5]	γὰρ κινητόν, ὥσπερ εἴ τις	λέγοι	πᾶν τὸ ὑγιαστικὸν {καὶ ὑγιάζον}
[8, 10]	οὕτω καὶ ἐπὶ κινήσεως ἂν	λέγοιτο	πλεοναχῶς. Λέγεται δὲ πρότερον οὗ
[8, 1]	Ἀλλὰ καὶ τοῦτο δεῖ τὸν	λέγοντα	μὴ φάναι μόνον, ἀλλὰ καὶ
[8, 1]	φασὶν οἱ περὶ φύσεώς τι	λέγοντες	διὰ τὸ κοσμοποιεῖν καὶ περὶ
[8, 15]	γίγνεται ἡ τοιαύτη κίνησις, ἣν	λέγουσί	τινες ἀντιπερίστασιν εἶναι. Ἀδύνατον δὲ
[8, 12]	λόγος καὶ τοῖς μὴ ἄτομα	λέγουσιν,	ἀλλ' αὐτοῦ τοῦ χρόνου, ἐν
[8, 14]	ὅσοι τοιαύτην μὲν οὐδεμίαν αἰτίαν	λέγουσιν,	διὰ δὲ τὸ κενὸν κινεῖσθαί
[8, 3]	καίπερ οὐ διορίζοντας ποίαν κίνησιν	λέγουσιν,	ἢ πάσας, οὐ χαλεπὸν ἀπαντῆσαι.
[8, 14]	τόπον κίνησιν κινεῖσθαι τὴν φύσιν	λέγουσιν	(ἡ γὰρ διὰ τὸ κενὸν
[8, 1]	φαίνονται πάντες· ἀγένητον γὰρ εἶναι	λέγουσιν.	Καὶ διὰ τούτου Δημόκριτός γε
[8, 12]	γένεσιν καὶ τὴν φθορὰν ἀλλοίωσιν	λέγουσιν.	Ὁ δὲ λόγος νῦν εἴρηκε
[8, 12]	ὅτι οὐδ' οἱ φυσιολόγοι καλῶς	λέγουσιν	οἱ πάντα τὰ αἰσθητὰ κινεῖσθαι
[8, 10]	τῶν ἐφεξῆς κινήσεων οὐδεμία προτέρα·	λέγω	δ' ἐφεξῆς αὔξησιν, εἶτ' ἀλλοίωσιν
[8, 5]	τῆς κινήσεως, ἢ καθ' ἕτερον.	Λέγω	δ' ἤτοι τὸ θερμαῖνον καὶ
[8, 12]	ὕστερον, τελευτὴ δὲ τῆς πρώτης	(λέγω	δ' οἷον ἐὰν φερόμενον τὸ
[8, 5]	ἢ εὐθὺς ἢ διὰ πλειόνων·	λέγω	δ' οἷον εἰ κινητὸν μὲν
[8, 4]	ἱστάναι ἂν ἐδύνατο αὐτὰ αὑτά	(λέγω	δ' οἷον, εἰ τοῦ βαδίζειν
[8, 2]	τοῦ αὐτοῦ καὶ ἑνὸς κίνησιν·	λέγω	δ' οἷον πότερον τῆς μιᾶς
[8, 12]	αἰεὶ κινούμενον τήνδε τὴν κίνησιν	(λέγω	δ' ὅσαι ἕτεραι τῷ εἴδει,
[8, 2]	μέντοι πῶς ἂν εἴη, ζητητέον,	λέγω	δὲ ὥστε τὸ αὐτὸ ὑπὸ
[8, 12]	καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ κύκλῳ,	λέγωμεν	νῦν. Πᾶν μὲν γὰρ κινεῖται
[8, 15]	καὶ μηδὲν ἔχειν μέγεθος, νῦν	λέγωμεν,	πρῶτον περὶ τῶν προτέρων αὐτοῦ
[8, 1]	ἀεὶ οὐκ ἀξιοῖ ἀρχὴν ζητεῖν,	λέγων	ἐπί τινων ὀρθῶς, ὅτι δ'
[8, 2]	γὰρ ἄλλ' ἀπορεῖ ὁ τοῦτο	λέγων	ἢ διὰ τί οὐκ ἀεὶ
[8, 1]	δ' ἐν τοῖς μεταξὺ χρόνοις,	λέγων	Οὕτως ᾗ μὲν ἓν ἐκ
[8, 4]	φύσιν ἐθήκαμεν κινεῖσθαι, τὰ δὲ	λείπεται	ἀντιθεῖναι ὅτι φύσει. Ταῦτα δ'
[8, 3]	ἠρεμεῖν καὶ ποτὲ κινεῖσθαι μηδέν.	Λεκτέον	δ' ὅτι ἀδύνατον, ὥσπερ ἐπὶ
[8, 3]	δ' ἀμφοτέρων μεταλαμβάνειν· ὅπερ ἡμῖν	λεκτέον	ἐστίν· τοῦτο γὰρ ἔχει λύσιν
[8, 1]	δὲ προσοριεῖται τὸ ἐν μέρει,	λεκτέον	ἐφ' ὧν οὕτως, ὥσπερ ὅτι
[8, 12]	καὶ πρὸς τὴν ἀπορίαν τοῦτο	λεκτέον·	ἔχει γὰρ ἀπορίαν τήνδε. Εἰ
[8, 12]	ἡ λύσις, ἀλλὰ τὸ ἀληθὲς	λεκτέον,	ὅπερ εἴπομεν ἐν τοῖς ἄρτι
[8, 12]	τήν γε πάλαι λύσιν οὐ	λεκτέον·	οὐ γὰρ ἐνδέχεται λέγειν ὅτι
[8, 12]	συνεχῆ, ἀλλὰ δύο ἡμισείας. Ὥστε	λεκτέον	πρὸς τὸν ἐρωτῶντα εἰ ἐνδέχεται
[8, 3]	τε τὸ φέρεσθαι θαυμαστὸν εἰ	λέληθεν	ὁ λίθος κάτω φερόμενος ἢ
[8, 12]	Ἐν ὁτῳοῦν γὰρ τοῦ Α	λευκὸν	ἀληθὲς εἰπεῖν, εἰ πάντα τὸν
[8, 12]	τῷ Α τὸ Δ ἐγίγνετο	λευκόν,	γέγονε δ' ἅμα καὶ ἔστιν
[8, 12]	τὸ οὐ λευκὸν καὶ γέγονε	λευκόν.	Εἰ οὖν συνεχὴς ἡ ἀλλοίωσις
[8, 12]	ἐν μὲν τῷ Α χρόνῳ	λευκόν,	ἐν δὲ τῷ Β οὐ
[8, 12]	Γ. Ὥστε λευκὸν ἢ μὴ	λευκὸν	ἐν ἐκείνῳ πρῶτον ἀληθὲς εἰπεῖν,
[8, 12]	ἄρα Γ λευκὸν καὶ οὐ	λευκόν.	Ἐν ὁτῳοῦν γὰρ τοῦ Α
[8, 12]	οὐ λευκὸν καὶ ἐφθείρετο τὸ>	λευκὸν	ἐν τῷ Α παντί, γέγονεν
[8, 12]	ἐν δὲ τῷ Β οὐ	λευκόν·	ἐν τῷ ἄρα Γ λευκὸν
[8, 12]	ἔφθαρται ἐν τῷ Γ. Ὥστε	λευκὸν	ἢ μὴ λευκὸν ἐν ἐκείνῳ
[8, 12]	Ἅμα γὰρ ἔφθαρται τὸ οὐ	λευκὸν	καὶ γέγονε λευκόν. Εἰ οὖν
[8, 12]	χρόνον, ἅμα ἔφθαρται τὸ οὐ	λευκὸν	καὶ γέγονε λευκὸν καὶ γέγονεν
[8, 12]	τὸ οὐ λευκὸν καὶ γέγονε	λευκὸν	καὶ γέγονεν οὐ λευκόν· τριῶν
[8, 12]	οὖν συνεχὴς ἡ ἀλλοίωσις εἰς	λευκὸν	καὶ ἐκ λευκοῦ καὶ μὴ
[8, 12]	πάντα τὸν χρόνον τοῦτον ἦν	λευκόν,	καὶ ἐν τῷ Β οὐ
[8, 12]	ὑστέρου. Καὶ εἰ ἐγίγνετο οὐ	λευκὸν	καὶ ἐφθείρετο τὸ> λευκὸν ἐν
[8, 12]	ἢ ἅμα λευκὸν καὶ οὐ	λευκὸν	καὶ ὅλως ὂν καὶ μὴ
[8, 12]	λευκόν· ἐν τῷ ἄρα Γ	λευκὸν	καὶ οὐ λευκόν. Ἐν ὁτῳοῦν
[8, 12]	ὅτε ἔφθαρται ἔσται, ἢ ἅμα	λευκὸν	καὶ οὐ λευκὸν καὶ ὅλως
[8, 12]	καὶ ἐν τῷ Β οὐ	λευκόν·	τὸ δὲ Γ ἐν ἀμφοῖν.
[8, 12]	γέγονε λευκὸν καὶ γέγονεν οὐ	λευκόν·	τριῶν γὰρ ἔσται ὁ αὐτὸς
[8, 12]	τὸ αὐτὸ τῶν ἐναντίων, οἷον	λευκότητος	καὶ μελανίας; Ἡ δ' ἐπὶ
[8, 12]	ἀλλοίωσις εἰς λευκὸν καὶ ἐκ	λευκοῦ	καὶ μὴ μένει τινὰ χρόνον,
[8, 3]	σκέψεως ἥπερ καὶ περὶ τῆς	λεχθείσης	ἀπορίας, διὰ τί ποτε ἔνια
[8, 2]	Τούτων δὴ τὸ μὲν πρῶτον	λεχθέν,	τὸ μὴ τὴν αὐτὴν ἀεὶ
[8, 1]	δὲ τάδ' ἀλλάσσοντα διαμπερὲς οὐδαμὰ	λήγει,	ταύτῃ δ' αἰὲν ἔασιν ἀκίνητοι
[8, 7]	συμβαινόντων αἰεὶ τὰ πεπερασμένα μᾶλλον	ληπτέον·	ἐν γὰρ τοῖς φύσει δεῖ
[8, 1]	κινητῶν ἕκαστον, ἀναγκαῖον πρότερον τῆς	ληφθείσης	ἄλλην γενέσθαι μεταβολὴν καὶ κίνησιν,
[8, 1]	Τὸ γὰρ ἔσχατον τοῦ τελευταίου	ληφθέντος	χρόνου ἔν τινι τῶν νῦν
[8, 15]	δὲ τοῦ δοθέντος αἰεὶ ἐλάττω	λήψομαι.	Ἄπειρος ἄρα ἡ δύναμις ἔσται·
[8, 15]	δὲ καὶ ὧδε δεῖξαι τοῦτο·	ληψόμεθα	γάρ τινα δύναμιν τὴν αὐτὴν
[8, 3]	Ὥστε τὸ φάναι συνεχῶς ἀλλοιοῦσθαι	λίαν	ἐστὶ τοῖς φανεροῖς ἀμφισβητεῖν. Εἰς
[8, 4]	κίονα ὑποσπάσας ἢ ὁ τὸν	λίθον	ἀφελὼν ἀπὸ τοῦ ἀσκοῦ ἐν
[8, 5]	οἷον ἡ βακτηρία κινεῖ τὸν	λίθον	καὶ κινεῖται ὑπὸ τῆς χειρὸς
[8, 3]	φέρεσθαι θαυμαστὸν εἰ λέληθεν ὁ	λίθος	κάτω φερόμενος ἢ μένων ἐπὶ
[8, 15]	καὶ εἰ ποιεῖ, ὥσπερ ἡ	λίθος,	οἷόν τε κινεῖν ὃ ἐκίνησεν.
[8, 5]	κατέβαλεν ἢ αὐτὸς ἢ ὁ	λίθος	ὃν ἔωσεν. Ἀδύνατον δὲ κινεῖν
[8, 3]	γὰρ ἡ ἀλλοίωσις· ὁ δὲ	λίθος	οὔτε σκληρότερος γίγνεται οὔτε μαλακώτερος.
[8, 3]	κατατρίβειν καὶ τὰ ἐκφυόμενα τοὺς	λίθους	διαιρεῖν· οὐ γὰρ εἰ τοσόνδε
[8, 12]	οὗτοι καὶ τοιοῦτοί τινές εἰσιν·	λογικῶς	δ' ἐπισκοποῦσι κἂν ἐκ τῶνδε
[8, 12]	ὅπερ εἴπομεν ἐν τοῖς ἄρτι	λόγοις.	Ἐὰν γάρ τις τὴν συνεχῆ
[8, 3]	ἐν τοῖς περὶ τὰ μαθήματα	λόγοις	οὐδέν εἰσιν πρὸς τὸν μαθηματικόν,
[8, 12]	ἄν τις ὡς οἰκείοις πιστεύσειε	λόγοις,	οὗτοι καὶ τοιοῦτοί τινές εἰσιν·
[8, 12]	Ἐν μὲν οὖν τοῖς πρώτοις	λόγοις	τοῖς περὶ κινήσεως ἐλύομεν διὰ
[8, 3]	πάντ' ἠρεμεῖν, καὶ τούτου ζητεῖν	λόγον	ἀφέντας τὴν αἴσθησιν, ἀρρωστία τίς
[8, 1]	περὶ τῆς κινήσεως ὑποτίθενται κατὰ	λόγον.	Εἰ δὴ ἐνδέχεταί ποτε μηδὲν
[8, 5]	καὶ ὧδε τὸν αὐτὸν τοῦτον	λόγον	ἔστιν ἐπελθεῖν. Πᾶν γὰρ τὸ
[8, 1]	ἄπειρον πρὸς τὸ ἄπειρον οὐδένα	λόγον	ἔχει· τάξις δὲ πᾶσα λόγος.
[8, 1]	μὲν ὁτὲ δ' οὔ· ἢ	λόγον	ἔχει τὸ μὴ ἁπλοῦν. Διόπερ
[8, 5]	ὥστε καὶ κατὰ τοῦτον τὸν	λόγον	ἤτοι εὐθὺς τὸ κινούμενον ὑπὸ
[8, 12]	πρὸς τοὺς ἐρωτῶντας τὸν Ζήνωνος	λόγον,	{καὶ ἀξιοῦντας, εἰ ἀεὶ τὸ
[8, 7]	δὲ οὐδὲν πρὸς τὸν νῦν	λόγον·	ὅτι δ' ἀναγκαῖον εἶναί τι
[8, 12]	ἢ ὡς τὸν αὐτὸν τοῦτον	λόγον	τινὲς ἄλλως ἐρωτῶσιν, ἀξιοῦντες ἅμα
[8, 3]	περὶ τούτου σκοπεῖν, καὶ ζητεῖν	λόγον	ὧν βέλτιον ἔχομεν ἢ λόγου
[8, 12]	ἄλλων σημείων· ὁ γὰρ αὐτὸς	λόγος	ἐπὶ πάντων. Ὅταν δὴ χρήσηται
[8, 1]	τι κινήσεως. Ὁ δ' αὐτὸς	λόγος	καὶ περὶ τοῦ ἄφθαρτον εἶναι
[8, 12]	Οὐ γὰρ ὁ αὐτὸς ἔσται	λόγος	καὶ τοῖς μὴ ἄτομα λέγουσιν,
[8, 12]	Ἔτι δὲ καὶ ὅδε ὁ	λόγος	μᾶλλον οἰκεῖος τῶν εἰρημένων. Ἅμα
[8, 12]	φθορὰν ἀλλοίωσιν λέγουσιν. Ὁ δὲ	λόγος	νῦν εἴρηκε καθόλου περὶ πάσης
[8, 15]	καὶ ἐπὶ τούτου ὁ αὐτὸς	λόγος.	Παύεται δέ, ὅταν ἀεὶ ἐλάττων
[8, 3]	ἀναιρεῖ καὶ φθορὰν οὗτος ὁ	λόγος.	Σχεδὸν δὲ καὶ τὸ κινεῖσθαι
[8, 1]	λόγον ἔχει· τάξις δὲ πᾶσα	λόγος.	Τὸ δ' ἄπειρον χρόνον ἠρεμεῖν,
[8, 3]	μέσον. Ἔστι δ' ὅμοιος ὁ	λόγος	τῷ περὶ τοῦ τὸν σταλαγμὸν
[8, 12]	αἰσθήσεως ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τοῦ	λόγου.	Ἀρχὴ δὲ ἥδε. Τριῶν γὰρ
[8, 3]	λόγον ὧν βέλτιον ἔχομεν ἢ	λόγου	δεῖσθαι, κακῶς κρίνειν ἐστὶν τὸ
[8, 1]	καὶ δι' ἴσων χρόνων δεῖται	λόγου	τινός. Ὅλως δὲ τὸ νομίζειν
[8, 3]	ἤδη συναπτέον πρὸς τοὺς πάλαι	λόγους.	Ἀρχὴν δὲ πάλιν ποιητέον ἀπὸ
[8, 12]	καὶ ταὐτὸν καὶ ἓν ἀριθμῷ,	λόγῳ	δ' οὐ ταὐτόν (τοῦ μὲν
[8, 12]	τῷ μὲν ἀριθμῷ ἕν, τῷ	λόγῳ	δὲ δύο. Ἔτι δὲ ἄλλο
[8, 13]	Πρότερον δὲ καὶ φύσει καὶ	λόγῳ	καὶ χρόνῳ τὸ τέλειον μὲν
[8, 11]	αὐτῷ παρεῖναι (τοῦτο γὰρ τῷ	λόγῳ	οὐδὲν χρήσιμον) Οὐδ' εἰ μὴ
[8, 6]	ΑΒ, ἔτι κινήσει αὑτὴν ἡ	λοιπὴ	ΑΒ. Ἢ δυνάμει μὲν ἑκάτερον
[8, 6]	τῆς Β τῆς κινουμένης· ἡ	λοιπὴ	ἆρα κινήσει τῆς Α ἢ
[8, 3]	κινεῖσθαι καὶ ἠρεμεῖν, ἢ τὸ	λοιπὸν	ἔτι καὶ τρίτον. Ἐνδέχεται γὰρ
[8, 3]	κινεῖσθαι τὰ δ' ἠρεμεῖν ἀεί.	Λοιπὸν	οὖν θεωρῆσαι πότερον πάντα τοιαῦτα
[8, 4]	κινεῖν. Μάλιστα δ' ἀπορεῖται τὸ	λοιπὸν	τῆς εἰρημένης τελευταίας διαιρέσεως· τῶν
[8, 2]	δὲ ἐναντία τούτοις οὐ χαλεπὸν	λύειν.	Δόξειε δ' ἂν ἐκ τῶν
[8, 15]	Ἀδύνατον δὲ ἄλλως τὰ ἀπορηθέντα	λύειν,	εἰ μὴ τὸν εἰρημένον τρόπον.
[8, 4]	τοῦ τὰ ἐμποδίζοντα καὶ κωλύοντα	λύσαντος)	ἅπαντα ἂν τὰ κινούμενα ὑπό
[8, 12]	Ἀλλὰ μὴν τήν γε πάλαι	λύσιν	οὐ λεκτέον· οὐ γὰρ ἐνδέχεται
[8, 3]	λεκτέον ἐστίν· τοῦτο γὰρ ἔχει	λύσιν	τε πάντων τῶν ἀπορουμένων, καὶ
[8, 12]	οὐκέτι ἱκανὴ ἔσται αὕτη ἡ	λύσις,	ἀλλὰ τὸ ἀληθὲς λεκτέον, ὅπερ
[8, 12]	τῷ χρόνῳ. Ἀλλ' αὕτη ἡ	λύσις	πρὸς μὲν τὸν ἐρωτῶντα ἱκανῶς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/06/2010