Livre, Chap.
[8, 6]	τὸ κινούμενον, διαιρετὸν εἶναι, ἐντελεχείᾳ	δ'	ἀδιαίρετον· ἐὰν δὲ διαιρεθῇ, μηκέτι
[8, 9]	τὰ μὲν κινεῖται ἀεὶ τὰ	δ'	ἀεὶ ἠρεμεῖ, ἀλλ' ἔνια ὁτὲ
[8, 3]	ἢ ἔνια μὲν οὕτως, ἔνια	δ'	ἀεὶ ἠρεμεῖ, ἔνια δ' ἀεὶ
[8, 3]	τὰ μὲν ἀεὶ κινεῖσθαι τὰ	δ'	ἀεὶ ἠρεμεῖν. Πρὸς ἅπαντα γὰρ
[8, 3]	μὲν ἀεὶ ἐνδέχεται ἠρεμεῖν, τὰ	δ'	ἀεὶ κινεῖσθαι, ποτὲ δ' ἠρεμεῖν
[8, 3]	ἔνια δ' ἀεὶ ἠρεμεῖ, ἔνια	δ'	ἀεὶ κινεῖται· τοῦτο γὰρ δεικτέον
[8, 3]	τῶν ὄντων ἀκίνητα εἶναι, τὰ	δ'	ἀεὶ κινούμενα, τὰ δ' ἀμφοτέρων
[8, 12]	εἴδει, καὶ οὐχ ἕν· τόπου	δ'	αἱ εἰρημέναι διαφοραί. Σημεῖον δ'
[8, 11]	τελειότης μεγέθους καὶ ἀτέλεια· ἐναντίαι	δ'	αἱ εἰς τὰ ἐναντία. Τὸ
[8, 3]	τὸ κινήσει χρῆσθαι πάσας. Ἔτι	δ'	αἱ περὶ τῶν ἀρχῶν ἐνστάσεις,
[8, 1]	ἀλλάσσοντα διαμπερὲς οὐδαμὰ λήγει, ταύτῃ	δ'	αἰὲν ἔασιν ἀκίνητοι κατὰ κύκλον.
[8, 8]	τὴν ὑφ' αὑτοῦ κίνησιν. Τούτου	δ'	αἴτιον τὸ περιέχον καὶ πολλὰ
[8, 6]	μὲν κινούμενον ὑπ' ἄλλου τὸ	δ'	ἀκίνητον ὄν, καὶ κινεῖται τὸ
[8, 9]	καὶ αὐτὰ ἀναγκαῖον μεταβάλλειν. Τὸ	δ'	ἀκίνητον, ὥσπερ εἴρηται, ἅτε ἁπλῶς
[8, 14]	καὶ ὡς ἐν τόπῳ) τῶν	δ'	ἄλλων οὐδεμίαν ὑπάρχειν τοῖς πρώτοις
[8, 1]	οὐχ ὁτὲ μὲν οὕτως ὁτὲ	δ'	ἄλλως, οἷον τὸ πῦρ ἄνω
[8, 12]	τὸ Δ ἐγίγνετο λευκόν, γέγονε	δ'	ἅμα καὶ ἔστιν ἐν ἑτέρῳ
[8, 15]	κινήσαντος, οἷον τὰ ῥιπτούμενα; Εἰ	δ'	ἅμα κινεῖ καὶ ἄλλο τι
[8, 12]	ἐγένετο κατὰ τὸ Β, τὸ	Δ	ἅμα κινεῖσθαι ἀπὸ τοῦ Ζ
[8, 3]	τὰ δ' ἀεὶ κινούμενα, τὰ	δ'	ἀμφοτέρων μεταλαμβάνειν· ὅπερ ἡμῖν λεκτέον
[8, 2]	ὄντων τὰ δὲ κινεῖται. Μάλιστα	δ'	ἂν δόξειεν τὸ τρίτον ἔχειν
[8, 12]	ἡ κίνησις, ἀλλ' ἐφεξῆς. Πῶς	δ'	ἂν εἴη τὸ ἔσχατον τὸ
[8, 2]	τούτοις οὐ χαλεπὸν λύειν. Δόξειε	δ'	ἂν ἐκ τῶν τοιῶνδε σκοποῦσιν
[8, 10]	μὲν ἀναγκαῖον εἶναι συνεχῶς, εἴη	δ'	ἂν συνεχῶς ἢ συνεχὴς οὖσα
[8, 4]	ὑπό τινος ἀεὶ κινεῖσθαι· γένοιτο	δ'	ἂν φανερὸν διαιροῦσι τὰς αἰτίας.
[8, 7]	πρὸς τὸν νῦν λόγον· ὅτι	δ'	ἀναγκαῖον εἶναί τι τὸ ἀκίνητον
[8, 15]	κινοῦν, ἀλλὰ κινούμενον μόνον. Ταῦτα	δ'	ἀνάγκη ἅμα παύεσθαι, τὸ μὲν
[8, 12]	ὅθεν ὡρμήθη ἀνακάμψαι πάλιν. Ὅτι	δ'	ἀνάγκη ἵστασθαι, ἡ πίστις οὐ
[8, 12]	συνεχῶς, δῆλον· ἀνακάμπτει γάρ, τὸ	δ'	ἀνακάμπτον τὴν εὐθεῖαν τὰς ἐναντίας
[8, 5]	τὸ τελευταῖον οὐ κινήσει, ἐκεῖνο	δ'	ἄνευ τούτου, οἷον ἡ βακτηρία
[8, 10]	πορρώτερον τοῦ ἀλλοιουμένου ἐστίν. Ταῦτα	δ'	ἄνευ φορᾶς οὐκ ἐνδέχεται ὑπάρχειν.
[8, 15]	μὴ τὸν εἰρημένον τρόπον. Ἡ	δ'	ἀντιπερίστασις ἅμα πάντα κινεῖσθαι ποιεῖ
[8, 14]	ὅλον καὶ κινεῖται συνεχῶς. Συμβαίνει	δ'	ἀντιστρόφως· καὶ γὰρ ὅτι μέτρον
[8, 12]	δεῖ, ταῦτα δ' ἄπειρα, τὰ	δ'	ἄπειρα ἀδύνατον διεξελθεῖν, ἢ ὡς
[8, 12]	τὸ ἥμισυ διιέναι δεῖ, ταῦτα	δ'	ἄπειρα, τὰ δ' ἄπειρα ἀδύνατον
[8, 1]	φύσις αἰτία πᾶσιν τάξεως. Τὸ	δ'	ἄπειρον πρὸς τὸ ἄπειρον οὐδένα
[8, 1]	τάξις δὲ πᾶσα λόγος. Τὸ	δ'	ἄπειρον χρόνον ἠρεμεῖν, εἶτα κινηθῆναί
[8, 4]	ἅπαν αὐτὸ αὑτὸ κινεῖν. Μάλιστα	δ'	ἀπορεῖται τὸ λοιπὸν τῆς εἰρημένης
[8, 15]	ἐκεῖ ἄρα τὸ κινοῦν. Ἔχει	δ'	ἀπορίαν εἰ ἐνδέχεταί τι κινούμενον
[8, 12]	(τοῦ μὲν γὰρ τελευτή, τοῦ	δ'	ἀρχή) τῷ δὲ πράγματι ἀεὶ
[8, 5]	ὃ κινεῖσθαι μὲν δύναται, κινήσεως	δ'	ἀρχὴν οὐκ ἔχει, καὶ ὃ
[8, 6]	εἴτε εἰς κινούμενον μέν, αὐτὸ	δ'	αὑτὸ κινοῦν καὶ ἱστάν, ἀμφοτέρως
[8, 1]	χρόνος πάθος τι κινήσεως. Ὁ	δ'	αὐτὸς λόγος καὶ περὶ τοῦ
[8, 6]	ὑπ' ἄλλου κινούμενον αὐτό, τὸ	δ'	αὑτῷ· ἐγγύτερον δὲ τὸ πορρώτερον
[8, 8]	πεττομένης μὲν γὰρ καθεύδουσιν, διακρινομένης	δ'	ἐγείρονται καὶ κινοῦσιν ἑαυτούς, τῆς
[8, 12]	γὰρ ἐν τῷ Α τὸ	Δ	ἐγίγνετο λευκόν, γέγονε δ' ἅμα
[8, 12]	ἄκρου πρὸς τὸ Γ, ἅμα	δ'	εἴη τὸ Α ἐπὶ τῷ
[8, 12]	Δ καὶ ἀπελήλυθεν ἀπὸ τοῦ	Δ·	ἐκεῖ γὰρ ἂν ἅμα εἴη
[8, 12]	αὐτῷ τάχει τῷ Α, τὸ	Δ	ἔμπροσθεν ἥξει ἐπὶ τὸ Η
[8, 2]	αὑτοῦ καὶ οὐκ ἔξωθεν. Εἰ	δ'	ἐν ζῴῳ τοῦτο δυνατὸν γενέσθαι,
[8, 12]	γιγνομένην ἐνδέχεται κινεῖσθαι συνεχῶς, τὴν	δ'	ἐν τοῖς αὐτοῖς πολλάκις οὐκ
[8, 1]	νεῖκος πολλὰ ἐξ ἑνός, ἠρεμεῖν	δ'	ἐν τοῖς μεταξὺ χρόνοις, λέγων
[8, 15]	γὰρ ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ. Ἐπεὶ	δ'	ἐν τοῖς οὖσιν ἀνάγκη κίνησιν
[8, 12]	ἐν ἑτέρῳ ἀτόμῳ χρόνῳ ἐχομένῳ	δ'	ἐν τῷ Β εἰ ἐν
[8, 15]	ἔν τινι χρόνῳ ἐκίνησεν τὴν	Δ,	ἐν τῷ χρόνῳ ἐφ' οὗ
[8, 15]	τῶν προτέρων αὐτοῦ διορίσαντες. Τούτων	δ'	ἓν μέν ἐστιν ὅτι οὐχ
[8, 1]	εἶναι μετὰ κινήσεως αὐτῶν) ὅσοι	δ'	ἕνα ἢ ἀεὶ> ἢ μὴ
[8, 12]	ἢ εἶδος ἢ μέγεθος) Τὰ	δ'	ἐναντία διαφέρει τῷ εἴδει, καὶ
[8, 12]	ὁμοίως ἔχειν ἐν ἁπάσαις. ~Ὅτι	δ'	ἐνδέχεται εἶναί τινα ἄπειρον, μίαν
[8, 12]	ἐν μέσῳ δυνάμει ἔστι, τοῦτο	δ'	ἐνεργείᾳ, καὶ τελευτὴ μὲν κάτωθεν,
[8, 7]	ἀρχῶν τῶν ἀκινήτων μὲν κινητικῶν	δ'	ἐνίας ὁτὲ μὲν εἶναι ὁτὲ
[8, 2]	κινήσεις ὑπὸ τοῦ περιέχοντος, τούτων	δ'	ἐνίας τὴν διάνοιαν ἢ τὴν
[8, 5]	ἢ οὕτως μὲν μή, ἄλλο	δ'	ἐξ ἄλλου γένους, οἷον τὸ
[8, 6]	ἔτι ἐκ κινουμένου μὴ κινοῦντος	δ'	ἐξ ἀνάγκης, ἀλλ' ὁπότερ' ἔτυχεν.
[8, 1]	λέγων ἐπί τινων ὀρθῶς, ὅτι	δ'	ἐπὶ πάντων, οὐκ ὀρθῶς. Καὶ
[8, 11]	κινήσεις οὔτε μεταβολὰς ὑπάρχειν. Ἔτι	δ'	ἐπί τε τῆς γενέσεως καὶ
[8, 13]	δὲ τὴν ἄπειρον ἀδύνατον) ἡ	δ'	ἐπὶ τῆς πεπερασμένης ἀνακάμπτουσα μὲν
[8, 12]	οἷον λευκότητος καὶ μελανίας; Ἡ	δ'	ἐπὶ τῆς περιφεροῦς ἔσται μία
[8, 12]	ὁτὲ μὲν συνείρειν κινούμενον, ὁτὲ	δ'	ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἐλθὸν ὅθεν
[8, 8]	τὰ δὲ ἀεὶ κινούμενα, προϊόντες	δ'	ἐπὶ τοῦτο καὶ θέντες ἅπαν
[8, 5]	αὐτὸ τῷ κινουμένῳ ὄν· δῆλον	δ'	ἐπὶ τῶν κατὰ τόπον κινούντων·
[8, 7]	αὐτὰ ἑαυτὰ κινούντων, φθείρεται, τὰ	δ'	ἐπιγίγνεται, καὶ τόδε μὲν ἀκίνητον
[8, 12]	καὶ τοιοῦτοί τινές εἰσιν· λογικῶς	δ'	ἐπισκοποῦσι κἂν ἐκ τῶνδε δόξειέ
[8, 1]	θερμαίνει, ψύχει δ' οὔ, ἡ	δ'	ἐπιστήμη δοκεῖ τῶν ἐναντίων εἶναι
[8, 2]	συνεχῆ εἶναι καὶ ἀΐδιον· δῆλον	δ'	ἔσται μᾶλλον ἐκ τῶν ὕστερον.
[8, 2]	ἔξωθεν οὐδενός, ὡς δοκεῖ. Τοῦτο	δ'	ἐστὶ ψεῦδος. Ὁρῶμεν γὰρ ἀεί
[8, 4]	λείπεται ἀντιθεῖναι ὅτι φύσει. Ταῦτα	δ'	ἐστὶν ἃ τὴν ἀπορίαν παράσχοι
[8, 6]	ὅτι κινεῖται τὸ κινητόν· τοῦτο	δ'	ἐστὶν δυνάμει κινούμενον, οὐκ ἐντελεχείᾳ,
[8, 12]	τόπου γὰρ ἐναντιώσεις αὗται. Τίς	δ'	ἐστὶν ἡ μία καὶ συνεχὴς
[8, 4]	δὲ τῷ κάτω διωρισμένον. Δυνάμει	δ'	ἐστὶν κοῦφον καὶ βαρὺ πολλαχῶς,
[8, 12]	τρίτον τὸ ἐν ᾧ· τοῦτο	δ'	ἐστὶν τόπος ἢ πάθος ἢ
[8, 7]	τωνδὶ μὲν ταδί {κινούντων} τούτων	δ'	ἕτερα. Τοῦ γὰρ ἀεὶ καὶ
[8, 12]	γὰρ ἑτέρου τελευτὴ ἡμίσεος τοῦ	δ'	ἑτέρου ἀρχὴ ἔσται, ἂν μὴ
[8, 7]	ἁπλῶς καὶ κατὰ συμβεβηκός, κινητικὸν	δ'	ἑτέρου, δῆλον ὧδε σκοποῦσιν. Ἔστω
[8, 3]	ὁτὲ μὲν οὕτως δοκεῖ ὁτὲ	δ'	ἑτέρως· ἡ γὰρ φαντασία καὶ
[8, 13]	ἐξ ἐκείνων γὰρ συνέστηκεν. Τῆς	δ'	εὐθείας ἡ κύκλῳ· ἁπλῆ γὰρ
[8, 10]	δεῖ τὸ πρᾶγμα πρῶτον. Τὸ	δ'	ἐφ' ἑνὸς μὲν ὁτουοῦν τῶν
[8, 10]	ἐφεξῆς κινήσεων οὐδεμία προτέρα· λέγω	δ'	ἐφεξῆς αὔξησιν, εἶτ' ἀλλοίωσιν καὶ
[8, 7]	γὰρ τὸ ἀεὶ συνεχές, τὸ	δ'	ἐφεξῆς οὐ συνεχές. Ἀλλὰ μὴν
[8, 6]	Α οὐκέτι· ἀδύνατον γάρ} Ἀπορίαν	δ'	ἔχει, ἐὰν ἀφέλῃ τις ἢ
[8, 4]	τι κωλύῃ καὶ ἐμποδίζῃ. Ὁμοίως	δ'	ἔχει καὶ περὶ τὸ βαρὺ
[8, 15]	ὑπὸ τοῦ πεπερασμένου μὲν ἄπειρον	δ'	ἔχοντος δύναμιν πάσχειν τι τὸ
[8, 14]	μὲν ἐν τῷ αὐτῷ, αὐξάνηται	δ'	ἢ φθίνῃ ἢ ἀλλοιούμενον τυγχάνῃ,
[8, 4]	ζῷον αὐτὸ ὑφ' αὑτοῦ, ὅσων	δ'	ἡ ἀρχὴ ἐν αὐτοῖς τῆς
[8, 3]	μένων ἐπὶ τῆς γῆς. Ἔτι	δ'	ἡ γῆ καὶ τῶν ἄλλων
[8, 14]	αὐτῇ πέφυκεν, ἀλλ' ἐκτός. Ὅτι	δ'	ἡ κατὰ τόπον φορὰ πρώτη
[8, 6]	δυνάμει εἰς ἐντελέχειαν βαδίζει, ἔστιν	δ'	ἡ κίνησις ἐντελέχεια κινητοῦ ἀτελής.
[8, 10]	συνεχὴς οὖσα ἢ ἐφεξῆς, μᾶλλον	δ'	ἡ συνεχής, καὶ βέλτιον συνεχῆ
[8, 12]	λέγειν ὅτι ἐστὶν κατὰ τὸ	Δ	ἡ τὸ Η ἐν τομῇ,
[8, 15]	τὰ ἐγγύτατα τοῦ κινοῦντος. Τοιαύτη	δ'	ἡ τοῦ κύκλου κίνησις· ἐκεῖ
[8, 7]	εἴ γε συνεχής, μία. Μία	δ'	ἡ ὑφ' ἑνός τε τοῦ
[8, 10]	πρῶτον ἀλλοίωσις καὶ αὔξησις, φορὰ	δ'	ἤδη τετελειωμένων κίνησίς ἐστιν. Ἀλλ'
[8, 12]	ἐφ' οὗ τὸ Γ· τοῦτο	δ'	ἤδη τοῦ ὑστέρου. Καὶ εἰ
[8, 3]	ὅτι τὰ μὲν κινεῖται, τὰ	δ'	ἠρεμεῖ ἐνίοτε. Τὸ δὲ πάντα
[8, 3]	τὰ μὲν ἀεὶ κινεῖσθαι τὰ	δ'	ἠρεμεῖν ἀεί. Λοιπὸν οὖν θεωρῆσαι
[8, 15]	ἐνδεχομένοις ὁτὲ μὲν κινεῖσθαι ὁτὲ	δ'	ἠρεμεῖν ἐγγίγνεται ἡ κίνησις, καὶ
[8, 3]	ἢ τὰ μὲν κινεῖσθαι τὰ	δ'	ἠρεμεῖν, καὶ πάλιν τούτων ἤτοι
[8, 3]	τὰ δ' ἀεὶ κινεῖσθαι, ποτὲ	δ'	ἠρεμεῖν καὶ ποτὲ κινεῖσθαι μηδέν.
[8, 14]	{τὴν} κατὰ τόπον {κίνησιν} ἂν	δ'	ἠρεμῇ μὲν ἐν τῷ αὐτῷ,
[8, 3]	μὲν κινούμενα κινεῖσθαι ἀεὶ τὰ	δ'	ἠρεμοῦντα ἠρεμεῖν, ἢ πάντα πεφυκέναι
[8, 3]	ἔνια ὁτὲ μὲν κινούμενα ὁτὲ	δ'	ἠρεμοῦντα. Ὥστε φανερὸν ὅτι ἀδύνατον
[8, 5]	κινήσεως, ἢ καθ' ἕτερον. Λέγω	δ'	ἤτοι τὸ θερμαῖνον καὶ αὐτὸ
[8, 5]	εἶναι, οὐδὲν ἀδύνατον συμβήσεται, ψεῦδος	δ'	ἴσως. Ἀλλὰ τὸ κίνησιν μὴ
[8, 2]	τόπον. Οὐδὲν οὖν κωλύει, μᾶλλον	δ'	ἴσως ἀναγκαῖον, ἐν μὲν τῷ
[8, 12]	οὐχ ἅμα γέγονεν ἐπὶ τῷ	Δ	καὶ ἀπελήλυθεν ἀπὸ τοῦ Δ·
[8, 12]	τὸ Η φέροιτο πρὸς τὸ	Δ	καὶ πάλιν ἀνακάμψασα κάτω φέροιτο,
[8, 12]	μὴ ὂν ἀνάγκη εἶναι. Εἰ	δ'	ὃ ἂν ᾖ πρότερον μὴ
[8, 12]	τελευτὴ δὲ τῆς πρώτης (λέγω	δ'	οἷον ἐὰν φερόμενον τὸ Α
[8, 5]	εὐθὺς ἢ διὰ πλειόνων· λέγω	δ'	οἷον εἰ κινητὸν μὲν ὑπ'
[8, 4]	ἂν ἐδύνατο αὐτὰ αὑτά (λέγω	δ'	οἷον, εἰ τοῦ βαδίζειν αἴτιον
[8, 2]	αὐτοῦ καὶ ἑνὸς κίνησιν· λέγω	δ'	οἷον πότερον τῆς μιᾶς χορδῆς
[8, 15]	ἄπειρον κινεῖν χρόνον, φανερόν· ὅτι	δ'	ὅλως οὐκ ἐνδέχεται ἐν πεπερασμένῳ
[8, 3]	ἔστι καὶ τὸ μέσον. Ἔστι	δ'	ὅμοιος ὁ λόγος τῷ περὶ
[8, 12]	ἄπειρον συμβαίνει ἠριθμηκέναι ἀριθμόν· τοῦτο	δ'	ὁμολογουμένως ἐστὶν ἀδύνατον. Ἐν μὲν
[8, 1]	δυνατὸν κινηθῆναι ἢ κινῆσαι· εἰ	δ'	ὄντα προϋπῆρχεν ἀεὶ κινήσεως μὴ
[8, 7]	τῶν ἀκινήτων μὲν μὴ ἀεὶ	δ'	ὄντων, οὐδ' αὖ τωνδὶ μὲν
[8, 5]	μὴ ᾧ κινεῖ, ἀκίνητον. Ἐπεὶ	δ'	ὁρῶμεν τὸ ἔσχατον, ὃ κινεῖσθαι
[8, 12]	κινούμενον τήνδε τὴν κίνησιν (λέγω	δ'	ὅσαι ἕτεραι τῷ εἴδει, καὶ
[8, 4]	ἤδη καὶ μὴ ἐνεργῶν. Ἀεὶ	δ'	ὅταν ἅμα τὸ ποιητικὸν καὶ
[8, 4]	μὲν ὅταν παρὰ φύσιν, φύσει	δ'	ὅταν εἰς τὰς αὑτῶν ἐνεργείας
[8, 4]	ποὺ εἶναι καὶ ἄνω, κωλύεται	δ'	ὅταν ἐν τῷ ἐναντίῳ τόπῳ
[8, 3]	δὲ ἀεὶ κινεῖσθαι αὐτῶν, τὰ	δ'	ὁτὲ μὲν ἠρεμεῖν ὁτὲ δὲ
[8, 3]	καὶ ποτὲ κινεῖσθαι μηδέν. Λεκτέον	δ'	ὅτι ἀδύνατον, ὥσπερ ἐπὶ τῶν
[8, 12]	δὲ ἄτομοι χρόνοι ἐφεξῆς. Φανερὸν	δ'	ὅτι εἰ ἐν τῷ Α
[8, 12]	δ' αἱ εἰρημέναι διαφοραί. Σημεῖον	δ'	ὅτι ἐναντία ἡ κίνησις ἡ
[8, 14]	αὐτὸν γὰρ κατέχει τόπον. Αἴτιον	δ'	ὅτι πάντα συμβέβηκε ταῦτα τῷ
[8, 4]	κοῦφα καὶ τὰ βαρέα. Αἴτιον	δ'	ὅτι πέφυκέν ποι, καὶ τοῦτ'
[8, 12]	ταὐτὸν καὶ ἓν ἀριθμῷ, λόγῳ	δ'	οὐ ταὐτόν (τοῦ μὲν γὰρ
[8, 3]	ὄντων οὐ τὰ μὲν τὰ	δ'	οὔ, ἀλλὰ πάντα καὶ ἀεί,
[8, 1]	καὶ οὐχ ὁτὲ μὲν ὁτὲ	δ'	οὔ· ἢ λόγον ἔχει τὸ
[8, 1]	τὸ μὲν πῦρ θερμαίνει, ψύχει	δ'	οὔ, ἡ δ' ἐπιστήμη δοκεῖ
[8, 1]	οὐχ ὁτὲ μὲν ἦν ὁτὲ	δ'	οὔ· καὶ γὰρ ἔοικε τὸ
[8, 12]	κατὰ συμβεβηκὸς ἄπειρα διελήλυθεν, ἁπλῶς	δ'	οὔ· συμβέβηκε γὰρ τῇ γραμμῇ
[8, 9]	ἀλλ' ἔνια ὁτὲ μὲν ὁτὲ	δ'	οὔ. Τούτου γὰρ τὸ αἴτιον
[8, 13]	οὕτως ἄπειρον οὐκ ἔστιν· ἅμα	δ'	οὐδ' εἰ ἦν, ἐκινεῖτ' ἂν
[8, 12]	ἐν τῷ νῦν, ἐν χρόνῳ	δ'	οὐδενὶ πλὴν οὗ τὸ νῦν
[8, 1]	κινοῦν, τὸ δὲ κινούμενον, ὁτὲ	δ'	οὐθέν, ἀλλ' ἠρεμεῖ, ἀναγκαῖον τοῦτο
[8, 5]	οὖν κινούμενον ἀνάγκη κινεῖσθαι, κινεῖν	δ'	οὐκ ἀνάγκη· τὸ δ' ᾧ
[8, 6]	τοῦ αὐτὸ αὑτὸ κινοῦντος. Ὅτι	δ'	οὐκ ἔστιν αὐτὸ αὑτὸ κινοῦν
[8, 12]	δυνάμει μέν ἐστι μέσον, ἐνεργείᾳ	δ'	οὐκ ἔστιν, ἐὰν μὴ διέλῃ
[8, 5]	κινουμένης ὑπὸ τοῦ ἀνθρώπου, οὗτος	δ'	οὐκέτι τῷ ὑπ' ἄλλου κινεῖσθαι.
[8, 1]	αὐτὸν τῷ οὐρανῷ {γεγονέναι} τὸν	δ'	οὐρανὸν γεγονέναι φησίν. Εἰ οὖν
[8, 12]	γραμμῇ ἄπειρα ἡμίσεα εἶναι, ἡ	δ'	οὐσία ἐστὶν ἑτέρα καὶ τὸ
[8, 10]	καὶ συνεχῆ καὶ πρώτην. Τριῶν	δ'	οὐσῶν κινήσεων, τῆς τε κατὰ
[8, 4]	ὡς καὶ πρὶν μαθεῖν) ὅταν	δ'	οὕτως ἔχῃ, ἐάν τι μὴ
[8, 12]	Γ πρὸς τὸ Α· ἐπεὶ	δ'	οὐχ ἅμα φέρεται, κινήσεται δὲ
[8, 15]	κινεῖ ἄλλος ἀεὶ κινούμενος. Ἀμφοτέρως	δ'	οὐχ οἷόν τε μίαν εἶναι,
[8, 15]	τὸ Ζ. Οὕτω δὴ τῇ	Δ	προστιθεὶς καταναλώσω τὸ Α καὶ
[8, 12]	φέροιτο, τῷ ἄκρῳ ἐφ' οὗ	Δ	τελευτῇ καὶ ἀρχῇ κέχρηται, τῷ
[8, 15]	ἐφ' οὗ Γ. Τὸ δὴ	Δ	τῆς Β κινείτω τι μέρος,
[8, 12]	ᾧ ΑΓΒ, πρᾶγμα ἐφ' ᾧ	Δ.	Τοῦτο ἐν μὲν τῷ Α
[8, 4]	τὰ μὲν ὑφ' ἑαυτοῦ τὰ	δ'	ὑπ' ἄλλου, καὶ τὰ μὲν
[8, 9]	ἀϊδίου, διὸ ἀεὶ κινεῖται, τὰ	δ'	ὑπὸ κινουμένου καὶ μεταβάλλοντος, ὥστε
[8, 4]	δὲ βαρὺ κάτω, φύσει· τὸ	δ'	ὑπὸ τίνος οὐκέτι φανερόν, ὥσπερ
[8, 10]	ἔστιν ἡ μὲν πρώτη ἡ	δ'	ὑστέρα, τὴν πρώτην. Ἔτι δὲ
[8, 10]	δυνατὸν δὲ συνεχῆ εἶναι (δειχθήσεται	δ'	ὕστερον· νῦν δὲ τοῦτο ὑποκείσθω)
[8, 12]	τῷ Β σημείῳ, καὶ τὸ	Δ	φέροιτο ἀπὸ τῆς Ζ ἄκρας
[8, 5]	κινεῖν δ' οὐκ ἀνάγκη· τὸ	δ'	ᾧ κινεῖ, καὶ κινεῖν καὶ
[8, 10]	μὲν ὡς ὁμοίῳ αὐξάνεται, ἔστιν	δ'	ὡς ἀνομοίῳ· τροφὴ γὰρ λέγεται
[8, 12]	μήκει, ὅτι ἔστιν ὡς, ἔστιν	δ'	ὡς οὔ. Ἐντελεχείᾳ μὲν γὰρ
[8, 4]	κινήσας ἔστιν ὡς κινεῖ ἔστι	δ'	ὡς οὔ, οἷον ὁ τὸν
[8, 4]	ἄλλων τῶν τοιούτων. Καὶ κινητὸν	δ'	ὡσαύτως φύσει τὸ δυνάμει ποιὸν
[8, 15]	ἐθέρμανεν ἢ ἔωσεν, ἐν τῷ	δὲ	ΑΒ πεπερασμένη τις, πρὸς ταύτην
[8, 3]	ἀρχὴν καὶ μὴ ἀρχήν. Ὁμοίως	δὲ	ἀδύνατον καὶ τὸ πάντα κινεῖσθαι,
[8, 15]	τῇ ἀπείρῳ ἡ πεπερασμένη. Τοῦτο	δὲ	ἀδύνατον· οὐδὲν ἄρα πεπερασμένον ἐνδέχεται
[8, 7]	ἀνάγκη ἀεὶ κίνησιν εἶναι. Εἰ	δὲ	ἀεί, ἀνάγκη συνεχῆ εἶναι· καὶ
[8, 3]	τὰ μὲν ἀεὶ ἠρεμεῖν τὰ	δὲ	ἀεὶ κινεῖσθαι αὐτῶν, τὰ δ'
[8, 3]	τὰ μὲν ἀεὶ ἠρεμεῖν τὰ	δὲ	ἀεὶ κινεῖσθαι> ἢ τὰ μὲν
[8, 8]	τὰ μὲν ἀεὶ ἠρεμεῖ τὰ	δὲ	ἀεὶ κινεῖται· τὰ γὰρ ἐπαμφοτερίζοντα
[8, 8]	τὰ μὲν ἀεὶ ἀκίνητα τὰ	δὲ	ἀεὶ κινούμενα, προϊόντες δ' ἐπὶ
[8, 1]	καὶ τὸ πρότερον ἐγίγνετο· τοῦ	δὲ	ἀεὶ οὐκ ἀξιοῖ ἀρχὴν ζητεῖν,
[8, 5]	κινεῖται μέν, οὐχ ὑπ' ἄλλου	δὲ	ἀλλ' ὑφ' αὑτοῦ, εὔλογον, ἵνα
[8, 12]	τῷ λόγῳ δὲ δύο. Ἔτι	δὲ	ἄλλο ἐστὶν τὸ δυνάμει καὶ
[8, 13]	κύκλῳ ἐνδέχεται ἀΐδιον εἶναι, τῶν	δὲ	ἄλλων οὔτε φορὰν οὔτε ἄλλην
[8, 15]	λέγουσί τινες ἀντιπερίστασιν εἶναι. Ἀδύνατον	δὲ	ἄλλως τὰ ἀπορηθέντα λύειν, εἰ
[8, 4]	δὲ μεταβάλῃ, ἤδη πῦρ, καίει	δέ,	ἂν μή τι κωλύῃ καὶ
[8, 5]	κινεῖται μέν, οὐχ ὑπ' ἄλλου	δέ,	ἀνάγκη αὐτὸ ὑφ' αὑτοῦ κινεῖσθαι.
[8, 13]	ἐπ' εὐθείας ἢ μικτή. Ταύτης	δὲ	ἀνάγκη προτέρας εἶναι ἐκείνας· ἐξ
[8, 10]	ὄντος οὐκ ἔσται τἆλλα, ἐκεῖνο	δὲ	ἄνευ τῶν ἄλλων, καὶ τὸ
[8, 12]	καὶ τελευτὴ μὲν κάτωθεν, ἀρχὴ	δὲ	ἄνωθεν· καὶ τῶν κινήσεων ἄρα
[8, 13]	καὶ δύο κινήσεις, μὴ ἀνακάμπτουσα	δὲ	ἀτελὴς καὶ φθαρτή. Πρότερον δὲ
[8, 12]	ἐχόμενόν ἐστιν οὐδ' ἐφεξῆς· οἱ	δὲ	ἄτομοι χρόνοι ἐφεξῆς. Φανερὸν δ'
[8, 9]	τοιοῦτον, κινοῦν μέν τι ἀκίνητον	δὲ	αὐτὸ καὶ ἀΐδιον, ἀνάγκη καὶ
[8, 6]	κινοῦν μὲν ἀκίνητον δέ, τὸ	δὲ	Β κινούμενόν τε ὑπὸ τοῦ
[8, 6]	τὸ μὲν Α κινοῦν τὸ	δὲ	Β κινούμενον, τὸ δὲ Γ
[8, 4]	τὸ μὲν κοῦφον ἄνω τὸ	δὲ	βαρὺ κάτω, φύσει· τὸ δ'
[8, 10]	συνεχῆ ἢ ἐφεξῆς εἶναι, τὸ	δὲ	βέλτιον ἀεὶ ὑπολαμβάνομεν ἐν τῇ
[8, 4]	καὶ τὰ μὲν φύσει τὰ	δὲ	βίᾳ καὶ παρὰ φύσιν. Τό
[8, 3]	ἐν τοῖς οἰκείοις τόποις, κινοῦνται	δὲ	βιαίως ἐκ τούτων· εἴπερ οὖν
[8, 12]	τῷ Β οὐ λευκόν· τὸ	δὲ	Γ ἐν ἀμφοῖν. Οὐκ ἄρα
[8, 6]	τὸ δὲ Β κινούμενον, τὸ	δὲ	Γ οὐ κινήσει αὐτὸ ἑαυτό,
[8, 6]	ἡ τὸ Β μόνον {τὸ	δὲ	Γ ὑπὸ τοῦ Α οὐκέτι·
[8, 15]	ἄπειρον χρόνον, δέδεικται νῦν. Τὸ	δέ	γε πρῶτον κινοῦν ἀΐδιον κινεῖ
[8, 12]	τῷ ὅλῳ {τῷ ΑΒΓ} (Εἰ	δὲ	γεγονέναι τις θήσει καὶ ἀπογεγονέναι,
[8, 10]	καὶ τούτου ἕτερον πρότερον. Ἐπεὶ	δὲ	γένεσιν ἀδύνατον εἶναι πρώτην (πάντα
[8, 1]	γὰρ χρόνον ἀγένητον εἶναι. Πλάτων	δὲ	γεννᾷ μόνος· ἅμα μὲν γὰρ
[8, 7]	εἶναι τοῖς κινουμένοις ἀκίνητον. ~Ἐπεὶ	δὲ	δεῖ κίνησιν ἀεὶ εἶναι καὶ
[8, 8]	μὲν τοιαῦτα δῆλα πᾶσι, βουλόμεθα	δὲ	δεῖξαι καὶ τοῖν δυοῖν ἑκατέρου
[8, 10]	καὶ φθίνοντος τὸ ποσόν. Μάλιστα	δὲ	δῆλον ὅτι τὸ κινοῦν αὐτὸ
[8, 6]	εἶναι, ἐντελεχείᾳ δ' ἀδιαίρετον· ἐὰν	δὲ	διαιρεθῇ, μηκέτι εἶναι ἔχον τὴν
[8, 12]	εἰς τὰ ἡμίση διαιρῶν. Οὕτω	δὲ	διαιροῦντος οὐκ ἔσται συνεχὴς οὔθ'
[8, 5]	κινούμενα ὑπό τινος κινοῖτο. ~Τοῦτο	δὲ	διχῶς· ἢ γὰρ οὐ δι'
[8, 4]	καὶ ἡ γῆ κάτω. Ἔστι	δὲ	δυνάμει ἄλλως ὁ μανθάνων ἐπιστήμων
[8, 6]	δυνάμει κινούμενον, οὐκ ἐντελεχείᾳ, τὸ	δὲ	δυνάμει εἰς ἐντελέχειαν βαδίζει, ἔστιν
[8, 4]	γὰρ ἔχων ἐπιστήμην μὴ θεωρῶν	δὲ	δυνάμει ἐστὶν ἐπιστήμων πως, ἀλλ'
[8, 12]	μὲν ἀριθμῷ ἕν, τῷ λόγῳ	δὲ	δύο. Ἔτι δὲ ἄλλο ἐστὶν
[8, 3]	ἐν πέρατι χρόνου μεταβάλλειν· Ἀνάγκη	δὲ	εἰς ὑγίειαν μεταβάλλειν καὶ μὴ
[8, 12]	καὶ ἔστι μόνη τέλειος. Φανερὸν	δὲ	ἐκ ταύτης τῆς διαιρέσεως ὅτι
[8, 2]	οὐκ ἔσται, εἰρήσθω τοσαῦτα. ~Τὰ	δὲ	ἐναντία τούτοις οὐ χαλεπὸν λύειν.
[8, 12]	γὰρ ὄντα οὐκ ἐνδέχεται, δυνάμει	δὲ	ἐνδέχεται· ὁ γὰρ συνεχῶς κινούμενος
[8, 15]	ὁ κινῶν παύσηται κινῶν, κινοῦν	δὲ	ἔτι ἐστίν. Διὸ καὶ κινεῖ
[8, 5]	τὸ μὲν μὴ ἔχειν τὸ	δὲ	ἔχειν ἐπιστήμην ἀναγκαῖον. Ἔτι δὲ
[8, 2]	αὐτὰ τῶν ἔξωθεν ἕτερον· τὸ	δὲ	ζῷον αὐτό φαμεν ἑαυτὸ κινεῖν.
[8, 2]	ἀλλ' ἠρεμοῦν κινεῖταί ποτε· προσῆκεν	δὲ	ἢ ἀεὶ κινεῖσθαι ἢ μηδέποτε,
[8, 15]	ᾧ τρίτον, ὁ χρόνος. Ταῦτα	δὲ	ἢ πάντα ἄπειρα ἢ πάντα
[8, 6]	συνεχὲς τὸ κινοῦν μὲν ἀκίνητον	δέ,	ἢ τῆς Β τῆς κινουμένης·
[8, 5]	ἄλλο εἶναι ᾧ κινεῖ, ἂν	δὲ	ᾖ ἕτερον τὸ ᾧ κινεῖ,
[8, 12]	διάμετρον· ἀπέχει γὰρ πλεῖστον) ἀντικειμένη	δὲ	ἡ κατὰ τὸ αὐτὸ μῆκος.
[8, 6]	μὲν ἡ τὸ Α, κινεῖται	δὲ	ἡ τὸ Β μόνον {τὸ
[8, 10]	μὲν ἀεὶ κίνησιν εἶναι, πρώτη	δὲ	ἥδε καὶ συνεχής, ὅτι τὸ
[8, 12]	καὶ ἐπὶ τοῦ λόγου. Ἀρχὴ	δὲ	ἥδε. Τριῶν γὰρ ὄντων, ἀρχῆς
[8, 3]	ὄντων ὁτὲ μὲν κινεῖται ὁτὲ	δὲ	ἠρεμεῖ πάλιν. Ἀνάγκη δὴ ἤτοι
[8, 8]	ἃ ὁτὲ μὲν κινεῖται ὁτὲ	δὲ	ἠρεμεῖ φανερόν. Καὶ διὰ τούτου
[8, 4]	συμβεβηκὸς κινεῖ καὶ κινεῖται, τὰ	δὲ	καθ' αὑτά, κατὰ συμβεβηκὸς μὲν
[8, 4]	καὶ τὰ κατὰ μόριον, τὰ	δὲ	καθ' αὑτά, ὅσα μὴ τῷ
[8, 4]	αὐτῶν κινεῖν ἢ κινεῖσθαι. Τῶν	δὲ	καθ' αὑτὰ τὰ μὲν ὑφ'
[8, 8]	ἐστι τῶν ἀκινήτων μὲν κινούντων	δὲ	καὶ αὑτὰ κατὰ συμβεβηκός, ἀδύνατον
[8, 1]	γὰρ ἐπί τινων οὕτως. Τὸ	δὲ	καὶ δι' ἴσων χρόνων δεῖται
[8, 10]	φθορὰ λέγεται τῶν οὐσιῶν. Συγκρινόμενα	δὲ	καὶ διακρινόμενα ἀνάγκη κατὰ τόπον
[8, 8]	τὸ τῶν ζῴων γένος, ταῦτα	δὲ	καὶ δόξαν παρεῖχε μή ποτε
[8, 7]	ἀρχὴ τοῖς ἄλλοις κινήσεως. Φανερὸν	δὲ	καὶ ἐκ τοῦδε ὅτι ἀνάγκη
[8, 12]	γὰρ αἱ κατ' εὐθεῖαν. Ἅμα	δὲ	καὶ ἐκ τούτου μεταβάλλει ἐν
[8, 7]	ἂν ἐνδέχηται, ὑπάρχειν μᾶλλον. Ἱκανὸν	δὲ	καὶ ἕν, ὃ πρῶτον τῶν
[8, 3]	ἀλλ' ὅλον ποτὲ ἀπιέναι. Ὁμοίως	δὲ	καὶ ἐπ' ἀλλοιώσεως ὁποιασοῦν· οὐ
[8, 3]	εἰσιν πρὸς τὸν μαθηματικόν, ὁμοίως	δὲ	καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων, οὕτως
[8, 12]	Α ἐπὶ τοῦ Β. Ὁμοίως	δὲ	καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων σημείων·
[8, 12]	μᾶλλον νῦν ἢ πρότερον; ὁμοίως	δὲ	καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων. Τὸ
[8, 4]	κινητικὸν τοῦ δυνάμει θερμοῦ. Ὁμοίως	δὲ	καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων τῶν
[8, 4]	φανερὸν διαιροῦσι τὰς αἰτίας. Ἔστιν	δὲ	καὶ ἐπὶ τῶν κινούντων λαβεῖν
[8, 11]	τῷ ἐναντίῳ τὸ μεταβάλλον. Ὁμοίως	δὲ	καὶ ἐπὶ τῶν μεταβολῶν· ἀντίκειται
[8, 6]	ἀνάγκη ἐξ ἀκινήτου εἶναι κινοῦντος	δέ,	καὶ ἔτι ἐκ κινουμένου μὴ
[8, 10]	καὶ ἀραιότητες εἶναί τινες. Πύκνωσις	δὲ	καὶ μάνωσις σύγκρισις καὶ διάκρισις,
[8, 3]	εἴρηται μὲν καὶ πρότερον, εἴπωμεν	δὲ	καὶ νῦν. Εἰ γὰρ καὶ
[8, 12]	ἔσται συνεχὴς ἡ κίνησις. Ἔτι	δὲ	καὶ ὅδε ὁ λόγος μᾶλλον
[8, 1]	δὲ τὸν μεταξὺ χρόνον. Τάχα	δὲ	καὶ οἱ μίαν ἀρχὴν ποιοῦντες,
[8, 14]	μέτρον ἐστὶν τῶν ἄλλων. Ἔτι	δὲ	καὶ ὁμαλῆ ἐνδέχεται εἶναι τὴν
[8, 14]	διακρίνειν τὸν κινήσαντα πρῶτον. ὁμοίως	δὲ	καὶ ὅσοι τοιαύτην μὲν οὐδεμίαν
[8, 12]	ἑτέρα καὶ τὸ εἶναι. Δῆλον	δὲ	καὶ ὅτι ἐὰν μή τις
[8, 7]	{ἀρχαὶ} τῶν ἀκινήτων μὲν κινούντων	δέ,	καὶ πολλὰ τῶν αὐτὰ ἑαυτὰ
[8, 1]	μὲν γὰρ κινεῖ μοναχῶς, τὰ	δὲ	καὶ τὰς ἐναντίας κινήσεις, οἷον
[8, 5]	χεὶρ κινεῖ τὴν βακτηρίαν· εἰ	δὲ	καὶ ταύτῃ ἄλλο κινεῖ, καὶ
[8, 12]	φασιν ἀεὶ καὶ φθίνειν, ἔτι	δὲ	καὶ τὴν γένεσιν καὶ τὴν
[8, 3]	φθορὰν οὗτος ὁ λόγος. Σχεδὸν	δὲ	καὶ τὸ κινεῖσθαι γίγνεσθαί τι
[8, 6]	κινοῦν ἔχειν τὸ κινοῦν ἀκίνητον	δέ,	καὶ τὸ κινούμενον μηδὲν δὲ
[8, 1]	οὕτω λέγειν πλάσματι μᾶλλον. Ὁμοίως	δὲ	καὶ τὸ λέγειν ὅτι πέφυκεν
[8, 4]	αὐτῷ καὶ τὸ κάτω. Ἄλογον	δὲ	καὶ τὸ μίαν κίνησιν κινεῖσθαι
[8, 11]	φορὰ πρώτη, νῦν δεικτέον. Ἅμα	δὲ	καὶ τὸ νῦν καὶ πρότερον
[8, 4]	καὶ ἀεὶ ἀνωτέρω γίγνεται. Ὁμοίως	δὲ	καὶ τὸ ποιὸν εἰς τὸ
[8, 3]	φύσις ἀρχὴ τῆς κινήσεως. Σχεδὸν	δὲ	καὶ τὸ φάναι κινεῖσθαι πάντα
[8, 6]	ἔσται καὶ οὐ θερμόν. Ὁμοίως	δὲ	καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον, ὅσων
[8, 8]	πάντων δὲ τὸ ἀκίνητον, ὁρῶμεν	δὲ	καὶ φανερῶς ὄντα τοιαῦτα ἃ
[8, 10]	ἀλλοιουμένου μὲν τὸ ποιόν, αὐξανομένου	δὲ	καὶ φθίνοντος τὸ ποσόν. Μάλιστα
[8, 11]	δὲ τὰ ἐναντία πάθη, αὐξήσει	δὲ	καὶ φθίσει ἢ μέγεθος καὶ
[8, 13]	δὲ ἀτελὴς καὶ φθαρτή. Πρότερον	δὲ	καὶ φύσει καὶ λόγῳ καὶ
[8, 15]	τὸ ὑπερβάλλον παντὸς ὡρισμένου. Ἔστιν	δὲ	καὶ ὧδε δεῖξαι τοῦτο· ληψόμεθα
[8, 5]	αὐτὸ ὑφ' αὑτοῦ κινεῖσθαι. Ἔτι	δὲ	καὶ ὧδε τὸν αὐτὸν τοῦτον
[8, 12]	ἀφ' αὑτοῦ εἰς αὑτό, ἡ	δὲ	κατ' εὐθεῖαν ἀφ' αὑτοῦ εἰς
[8, 12]	οὐδέποτε ἐν τοῖς αὐτοῖς, ἡ	δὲ	κατ' εὐθεῖαν πολλάκις ἐν τοῖς
[8, 6]	καὶ ὑπὸ τῆς Α. Ἐπεὶ	δὲ	κινεῖ τὸ μὲν κινούμενον ὑπ'
[8, 1]	δυνάμενα τὸ μὲν κινεῖσθαι τὸ	δὲ	κινεῖν, ἀλλ' ἔδει μεταβάλλειν θάτερον
[8, 5]	ὁ λίθος ὃν ἔωσεν. Ἀδύνατον	δὲ	κινεῖν ἄνευ τοῦ αὐτὸ αὑτῷ
[8, 3]	πάντα ὁτὲ μὲν ἠρεμεῖν ὁτὲ	δὲ	κινεῖσθαι, ἢ τὰ μὲν ἀεὶ
[8, 2]	μᾶλλον ἐκ τῶν ὕστερον. Τὸ	δὲ	κινεῖσθαι μὴ κινούμενον οὐδὲν ἄτοπον,
[8, 2]	ἐν οἷς γίγνεται, εἰς ἄπειρον	δὲ	κινεῖσθαι μηδέν. Ἔτι ὁρῶμεν ὅτι
[8, 3]	δ' ὁτὲ μὲν ἠρεμεῖν ὁτὲ	δὲ	κινεῖσθαι. Ὅτι μὲν τοίνυν οὐχ
[8, 1]	καὶ πάσχειν ἢ κινεῖν, τὰ	δὲ	κινεῖσθαι, οὐ πάντως δυνατά ἐστιν,
[8, 14]	ἀλλοιούμενον τυγχάνῃ, πῂ κινεῖσθαι, ἁπλῶς	δὲ	κινεῖσθαι οὔ φαμεν. Ὅτι μὲν
[8, 3]	ἀξιοῦν ὁτὲ μὲν ἠρεμεῖν ὁτὲ	δὲ	κινεῖσθαι, τοῦτ' ἤδη συναπτέον πρὸς
[8, 15]	δεήσει καὶ μεταβάλλειν αὐτό, ἅμα	δὲ	κινεῖσθαι ὑπό τινος, ὥστε στήσεται
[8, 14]	τόπον αὑτὸ κίνησιν. Καὶ κυρίως	δὲ	κινεῖσθαί φαμεν μόνον τὸ κινούμενον
[8, 3]	εἰ τὰ μὲν ἠρεμεῖ τὰ	δὲ	κινεῖται, ἀνάγκη ἤτοι πάντα ὁτὲ
[8, 1]	Ὥσθ' ὅταν πλησιάσῃ, κινεῖ, τὸ	δὲ	κινεῖται, καὶ ὅταν ὑπάρξῃ ὡς
[8, 2]	μὲν ἠρεμεῖ τῶν ὄντων τὰ	δὲ	κινεῖται. Μάλιστα δ' ἂν δόξειεν
[8, 6]	Τὸ μὲν ἄρα κινεῖ τὸ	δὲ	κινεῖται τοῦ αὐτὸ αὑτὸ κινοῦντος.
[8, 3]	ἢ τὰ μὲν ἠρεμεῖ τὰ	δὲ	κινεῖται τῶν ὄντων. Καὶ εἰ
[8, 6]	μὲν κινήσει ἀκίνητον ὂν τὸ	δὲ	κινηθήσεται· μόνως γὰρ οὕτως οἷόν
[8, 6]	τὸ μὲν κινήσει αὐτῆς, τὸ	δὲ	κινήσεται. Ἡ ἄρα ΑΒ ὑφ'
[8, 1]	τῶν μὲν κινητῶν ὄντων τῶν	δὲ	κινητικῶν ὁτὲ μὲν ἔσται τι
[8, 1]	ἦν τὸ μὲν κινητικὸν τὸ	δὲ	κινητόν. Εἰ τοίνυν μὴ ἀεὶ
[8, 15]	τὸ Α τὸ κινοῦν, τὸ	δὲ	κινούμενον Β, χρόνος ἄπειρος ἐφ'
[8, 6]	ἵσταται τὸ κινούμενον, ὑπό τινος	δὲ	κινούμενον, εἰς ἀκίνητον τὸ πρῶτον,
[8, 15]	παύεσθαι, τὸ μὲν κινοῦν τὸ	δὲ	κινούμενον, καὶ τὴν ὅλην κίνησιν.
[8, 6]	τὸ ἐφ' ᾧ Γ, τοῦτο	δὲ	κινούμενον μὲν ὑπὸ τοῦ Β,
[8, 1]	ἔσται τι πρῶτον κινοῦν, τὸ	δὲ	κινούμενον, ὁτὲ δ' οὐθέν, ἀλλ'
[8, 9]	μεταβάλλον πρὸς τὸ κινούμενον. Τὸ	δὲ	κινούμενον ὑπὸ τοῦ κινουμένου μέν,
[8, 9]	καὶ ὁτὲ μὲν ἠρεμοῦν ὁτὲ	δὲ	κινούμενον. Φανερὸν δὴ γέγονεν ἐκ
[8, 9]	κινουμένου μέν, ὑπὸ τοῦ ἀκινήτου	δὲ	κινουμένου ἤδη, διὰ τὸ ἄλλως
[8, 6]	ἄρα τὸ μὲν κινούμενον τὸ	δὲ	κινοῦν ἀκίνητον. Ἔτι οὐκ ἀνάγκη
[8, 6]	δέ, καὶ τὸ κινούμενον μηδὲν	δὲ	κινοῦν ἐξ ἀνάγκης, ἁπτόμενα ἤτοι
[8, 6]	κίνησις ἐντελέχεια κινητοῦ ἀτελής. Τὸ	δὲ	κινοῦν ἤδη ἐνεργείᾳ ἔστιν, οἷον
[8, 7]	εἰ μηδὲν κινεῖται ἀμερές, τὸ	δὲ	κινοῦν οὐδεμία ἀνάγκη ἐκ τῶν
[8, 5]	ἀλλήλων ἀνάγκη μέχρι τινός) τὸ	δὲ	κινοῦν οὕτως ὥστ' εἶναι μὴ
[8, 14]	κινήσεις κατὰ τόπον εἰσίν, οὕτω	δὲ	κινοῦσιν ἡ φιλία καὶ τὸ
[8, 14]	τοῦ ἠρεμοῦντος, φέρεται θᾶττον· τῆς	δὲ	κύκλῳ μόνης οὔτ' ἀρχὴ οὔτε
[8, 4]	παρὰ φύσιν ἐθήκαμεν κινεῖσθαι, τὰ	δὲ	λείπεται ἀντιθεῖναι ὅτι φύσει. Ταῦτα
[8, 3]	τοὐναντίον γὰρ ἡ ἀλλοίωσις· ὁ	δὲ	λίθος οὔτε σκληρότερος γίγνεται οὔτε
[8, 12]	τὴν φθορὰν ἀλλοίωσιν λέγουσιν. Ὁ	δὲ	λόγος νῦν εἴρηκε καθόλου περὶ
[8, 2]	μὴ γίγνεται οὐκ οὖσα. Πολὺ	δὲ	μάλιστα τὸ τοιοῦτον ἐπὶ τῶν
[8, 7]	πλείω, πλείω τὰ ἀΐδια. Ἓν	δὲ	μᾶλλον ἢ πολλά, καὶ πεπερασμένα
[8, 5]	δὲ ἔχειν ἐπιστήμην ἀναγκαῖον. Ἔτι	δὲ	μᾶλλον τούτων ἄλογον, ὅτι συμβαίνει
[8, 3]	οἱ τοσοιδὶ τοσονδὶ κινοῦσιν, τὸ	δὲ	μέρος αὐτῶν ἐν οὐδενὶ χρόνῳ
[8, 4]	γὰρ ψυχρὸν δυνάμει θερμόν, ὅταν	δὲ	μεταβάλῃ, ἤδη πῦρ, καίει δέ,
[8, 3]	ἢ ἐν τούτῳ, ἐξ οὗ	δὲ	μεταβάλλει, φθείρεται τοῦτο ἢ ἐντεῦθεν.
[8, 12]	ἦν ἄλλη παρὰ ταύτας) τὸ	δὲ	μὴ αἰεὶ κινούμενον τήνδε τὴν
[8, 11]	αἱ εἰς τὰ ἐναντία. Τὸ	δὲ	μὴ αἰεὶ κινούμενον τήνδε τὴν
[8, 7]	ἐνίας ὁτὲ μὲν εἶναι ὁτὲ	δὲ	μὴ εἶναι, ἐνδεχέσθω καὶ τοῦτο.
[8, 7]	μεταβάλλειν ὁτὲ μὲν εἶναι ὁτὲ	δὲ	μὴ εἶναι πᾶν τὸ τοιοῦτον)
[8, 12]	κινήσεις αἱ κατ' εὐθεῖαν, ἅμα	δὲ	μὴ ἐνδέχεται κινεῖσθαι τὰς ἐναντίας,
[8, 7]	ἀμερὲς ὁτὲ μὲν ἔστιν ὁτὲ	δὲ	μὴ ἔστιν, ἄνευ τοῦ μεταβάλλειν
[8, 7]	τοῦ τὰ μὲν εἶναι τὰ	δὲ	μὴ καὶ τῆς συνεχοῦς μεταβολῆς·
[8, 5]	ἀνάγκης κινεῖται τὸ κινοῦν, εἰ	δὲ	μὴ κινοῖτο, οὐκ ἂν κινοίη,
[8, 2]	ὄντος ὁτὲ μὲν κινεῖσθαι ὁτὲ	δὲ	μή· οὐδὲν γὰρ ἄλλ' ἀπορεῖ
[8, 7]	τοῦ ὁτὲ μὲν εἶναι ὁτὲ	δὲ	μή. Τὸ μὲν γὰρ αὐτὸ
[8, 2]	ᾖ τὸ κινῆσον ἔξωθεν, ὁτὲ	δὲ	μή. Τοῦτο μέντοι πῶς ἂν
[8, 1]	ἠρεμεῖν, εἶτα κινηθῆναί ποτε, τούτου	δὲ	μηδεμίαν εἶναι διαφοράν, ὅτι νῦν
[8, 6]	ὑπὸ τοῦ Β, μὴ κινοῦν	δὲ	μηδέν· εἴπερ γὰρ καὶ διὰ
[8, 15]	ἀνάγκη κίνησιν εἶναι συνεχῆ, αὕτη	δὲ	μία ἐστίν, ἀνάγκη δὲ τὴν
[8, 1]	χρόνον ἄνευ τοῦ νῦν, τὸ	δὲ	νῦν ἐστι μεσότης τις, καὶ
[8, 6]	μὲν κινήσει αὐτὸ αὑτό, τὸ	δὲ	ὅλον οὐκέτι) εἰ δὲ ὅλον
[8, 6]	τὸ δὲ ὅλον οὐκέτι) εἰ	δὲ	ὅλον ὑφ' ὅλου κινεῖται, κατὰ
[8, 15]	τούτου ὁ αὐτὸς λόγος. Παύεται	δέ,	ὅταν ἀεὶ ἐλάττων ἡ δύναμις
[8, 12]	Η ἐν τομῇ, οὐ γέγονε	δὲ	οὐδ' ἀπογέγονεν. Ἀνάγκη γὰρ ἐπὶ
[8, 15]	μεταβολὴν τὸ κινοῦν οὐδεμίαν. Δεῖ	δὲ	οὐδὲ τὸ κινούμενον πρὸς ἐκεῖνο
[8, 10]	δὴ γίγνεσθαι ἢ φθείρεσθαι· τούτων	δὲ	οὐδεμίαν ἐνδέχεται τῆς συνεχοῦς μὴ
[8, 6]	κινεῖται τὸ μὲν κινοῦν τὸ	δὲ	οὐδὲν κινοῦν, τὸ αὐτὸ αὑτὸ
[8, 7]	εἶναι τῶν ἀκινήτων μὲν κινούντων	δὲ	οὐδὲν πρὸς τὸν νῦν λόγον·
[8, 5]	πεπερασμέναι γὰρ αἱ κινήσεις. Τὸ	δὲ	πάλιν ἀνακάμπτειν καὶ τὸ ἀλλοιοῦν
[8, 3]	πρὸς τοὺς πάλαι λόγους. Ἀρχὴν	δὲ	πάλιν ποιητέον ἀπὸ τῶν νῦν
[8, 10]	τῷ ἐναντίῳ τὸ ἐναντίον. Προσγίγνεται	δὲ	πᾶν γιγνόμενον ὅμοιον ὁμοίῳ. Ἀνάγκη
[8, 3]	τὰ δ' ἠρεμεῖ ἐνίοτε. Τὸ	δὲ	πάντα ἀξιοῦν ὁτὲ μὲν ἠρεμεῖν
[8, 7]	ἀΐδιον καὶ ἐξ ἀνάγκης, τὰ	δὲ	πάντα ἄπειρα, καὶ οὐχ ἅμα
[8, 10]	δ' ὑστέρα, τὴν πρώτην. Ἔτι	δὲ	πάντων τῶν παθημάτων ἀρχὴ πύκνωσις
[8, 14]	καὶ διακρίσει ταῦτα διακοσμοῦσιν. ἔτι	δὲ	παρὰ τούτους οἱ τὴν ψυχὴν
[8, 4]	τὰ μὲν φύσει κινεῖται τὰ	δὲ	παρὰ φύσιν, παρὰ φύσιν μὲν
[8, 15]	τὴν ἀντιστροφὴν τῆς ἀναλογίας) ἄπειρος	δὲ	πᾶσα δύναμις, ὥσπερ καὶ πλῆθος
[8, 1]	ἄπειρον οὐδένα λόγον ἔχει· τάξις	δὲ	πᾶσα λόγος. Τὸ δ' ἄπειρον
[8, 4]	τὸ μὲν πέφυκε ποιεῖν τὸ	δὲ	πάσχειν. Οὔτ' ἄρα τούτων οὐθὲν
[8, 15]	κινεῖν ἐγγίγνηται τῷ ἐχομένῳ. Τέλος	δὲ	παύεται, ὅταν μηκέτι ποιήσῃ τὸ
[8, 14]	ἢ ὅθεν ἢ οὗ) τῆς	δὲ	περιφεροῦς ἀόριστα· τί γὰρ μᾶλλον
[8, 5]	μὲν οὖν τούτων ἀδύνατον, τὸ	δὲ	πλασματῶδες· ἄτοπον γὰρ τὸ ἐξ
[8, 7]	ἔσται πρῶτον, εἰ ἕν· εἰ	δὲ	πλείω, πλείω τὰ ἀΐδια. Ἓν
[8, 12]	αὐτὸ ἀρχὴν καὶ τελευτήν. Οὕτω	δὲ	ποιεῖ ὅ τε ἀριθμῶν καὶ
[8, 12]	οὐκ ἐντελεχείᾳ ἀλλὰ δυνάμει. Ἂν	δὲ	ποιῇ ἐντελεχείᾳ, οὐ ποιήσει συνεχῆ,
[8, 10]	ἀλλ' ὁτὲ μὲν ἐγγύτερον ὁτὲ	δὲ	πορρώτερον τοῦ ἀλλοιουμένου ἐστίν. Ταῦτα
[8, 12]	τελευτή, τοῦ δ' ἀρχή) τῷ	δὲ	πράγματι ἀεὶ τοῦ ὑστέρου πάθους
[8, 1]	τοῦ δὲ τὸ διακρίνειν. Εἰ	δὲ	προσοριεῖται τὸ ἐν μέρει, λεκτέον
[8, 11]	κινούμενον τήνδε τὴν κίνησιν, ὂν	δὲ	πρότερον, ἀνάγκη πρότερον ἠρεμεῖν. Φανερὸν
[8, 10]	κινήσεως ἂν λέγοιτο πλεοναχῶς. Λέγεται	δὲ	πρότερον οὗ τε μὴ ὄντος
[8, 1]	τῆς ἀρχῆς τῆς πρώτης. Ἀρξώμεθα	δὲ	πρῶτον ἐκ τῶν διωρισμένων ἡμῖν
[8, 5]	κινούμενον ὑπό τινος κινεῖται, τὸ	δὲ	πρῶτον κινοῦν κινεῖται μέν, οὐχ
[8, 13]	στάσιν γὰρ δεῖ γενέσθαι, εἰ	δὲ	στάσις, ἔφθαρται ἡ κίνησις. ~Εὐλόγως
[8, 14]	τὸ μὲν γὰρ διακρίνει, τὸ	δὲ	συγκρίνει αὐτῶν. καὶ τὸν νοῦν
[8, 14]	στάσις, ἔφθαρται ἡ κίνησις. ~Εὐλόγως	δὲ	συμβέβηκε τὸ τὴν κύκλῳ μίαν
[8, 10]	ὑπάρχειν, ἂν ᾖ δυνατόν, δυνατὸν	δὲ	συνεχῆ εἶναι (δειχθήσεται δ' ὕστερον·
[8, 12]	φέρηται ἐπὶ τὸ Γ) Ὅταν	δὲ	συνεχῶς φέρηται, οὔτε γεγονέναι οὔτε
[8, 11]	τὸ μὴ ὂν ὅροι, ἀλλοιώσει	δὲ	τὰ ἐναντία πάθη, αὐξήσει δὲ
[8, 8]	ἠρεμεῖν δείκνυσιν περὶ αὐτῶν. Ἐπεὶ	δὲ	τὰ μὲν τοιαῦτα δῆλα πᾶσι,
[8, 4]	καὶ τὸ πῦρ κάτω. Ἔτι	δὲ	τὰ μόρια τῶν ζῴων πολλάκις
[8, 4]	εἶναι ὑπ' ἄλλου κινούμενον. Μετὰ	δὲ	τὰ παρὰ φύσιν τῶν κατὰ
[8, 1]	οὔ σφισιν ἔμπεδος αἰών· ᾗ	δὲ	τάδ' ἀλλάσσοντα διαμπερὲς οὐδαμὰ λήγει,
[8, 1]	κατὰ κύκλον. Τὸ γὰρ ᾗ	δὲ	τάδ' ἀλλάσσοντα ἐνθένδε ἐκεῖσε λέγειν
[8, 11]	ἐνδέχεσθαι ἅμα ὑπάρχειν. Οὐ δεῖ	δὲ	ταράττεσθαι ὅτι τὸ αὐτὸ πλείοσιν
[8, 4]	ἀντιφάσει καὶ ἐν ἀγνοίᾳ. Ὁμοίως	δὲ	ταῦτ' ἔχει καὶ ἐπὶ τῶν
[8, 12]	δ' οὐχ ἅμα φέρεται, κινήσεται	δὲ	ταύτην τὴν κίνησιν, ἀνάγκη πρότερον
[8, 10]	πολλὰ γένη τῶν ζῴων, τοῖς	δὲ	τελειουμένοις ὑπάρχει. Ὥστ' εἰ μᾶλλον
[8, 13]	γὰρ γίγνεται τὸ ἀδύνατον, διελθεῖν	δὲ	τὴν ἄπειρον ἀδύνατον) ἡ δ'
[8, 15]	αὕτη δὲ μία ἐστίν, ἀνάγκη	δὲ	τὴν μίαν μεγέθους τέ τινος
[8, 2]	τῷ ζῴῳ τῶν συμφύτων· τούτου	δὲ	τῆς κινήσεως οὐκ αὐτὸ τὸ
[8, 12]	ἀρχὴ μὲν τῆς ὕστερον, τελευτὴ	δὲ	τῆς πρώτης (λέγω δ' οἷον
[8, 3]	τούτων ἐκ τῶν ἑπομένων. ~Ἀρχὴ	δὲ	τῆς σκέψεως ἥπερ καὶ περὶ
[8, 14]	ἀρχὴ τῆς ἀϊδίου κινήσεως, ἔτι	δὲ	τίς πρώτη κίνησις, καὶ τίνα
[8, 8]	ὃ αὐτὸ ἑαυτὸ κινεῖ, πάντων	δὲ	τὸ ἀκίνητον, ὁρῶμεν δὲ καὶ
[8, 12]	χρόνῳ ἄπειρα διέρχεταί τις· ὁμοίως	δὲ	τὸ ἄπειρον ἔν τε τῷ
[8, 8]	πρὸς τὴν ἀρχήν. Οὐκ ἔστιν	δὲ	τὸ αὐτὸ τὸ κινεῖσθαι κατὰ
[8, 13]	μὲν τοῦ ἀτελοῦς, τοῦ φθαρτοῦ	δὲ	τὸ ἄφθαρτον. Ἔτι προτέρα ἣν
[8, 6]	τὸ Α κινοῦν μὲν ἀκίνητον	δέ,	τὸ δὲ Β κινούμενόν τε
[8, 1]	τῆς μὲν τὸ συνάγειν, τοῦ	δὲ	τὸ διακρίνειν. Εἰ δὲ προσοριεῖται
[8, 4]	αὑτῶν ἐνεργείας δυνάμει ὄντα. Ἐπεὶ	δὲ	τὸ δυνάμει πλεοναχῶς λέγεται, τοῦτ'
[8, 14]	εἶναί φασιν τῶν κινουμένων, κινεῖ	δὲ	τὸ ζῷον καὶ πᾶν τὸ
[8, 1]	ἀλλοιοῦσθαι μὲν τὸ ἀλλοιωτόν, φέρεσθαι	δὲ	τὸ κατὰ τόπον μεταβλητόν, ὥστε
[8, 14]	μὲν οὐδεμίαν αἰτίαν λέγουσιν, διὰ	δὲ	τὸ κενὸν κινεῖσθαί φασιν· καὶ
[8, 5]	κινεῖται μὲν τοῦτο, μὴ ἄλλο	δὲ	τὸ κινοῦν αὐτό, ἀνάγκη αὐτὸ
[8, 12]	ἐπιστὰν πάλιν ἄρξηται κινεῖσθαι· οὕτω	δὲ	τὸ μέσον ἀρχὴ γίγνεται καὶ
[8, 1]	χρόνων δεῖται λόγου τινός. Ὅλως	δὲ	τὸ νομίζειν ἀρχὴν εἶναι ταύτην
[8, 2]	ἢ τὴν ὄρεξιν κινεῖν, ἐκείνην	δὲ	τὸ ὅλον ἤδη ζῷον κινεῖν,
[8, 15]	πρότερον ἐν τοῖς φυσικοῖς· ὅτι	δὲ	τὸ πεπερασμένον ἀδύνατον ἔχειν δύναμιν
[8, 6]	αὐτό, τὸ δ' αὑτῷ· ἐγγύτερον	δὲ	τὸ πορρώτερον τοῦ κινουμένου τῆς
[8, 12]	ἐνδέχεται διεξελθεῖν ἢ ἀριθμῆσαι) πρὸς	δὲ	τὸ πρᾶγμα καὶ τὴν ἀλήθειαν
[8, 14]	οὐ πρὸς τὸ ἔσχατον) διὰ	δὲ	τὸ τοῦτο μένειν ἀεί τε
[8, 4]	ἐὰν μή τι κωλύῃ. Ὁ	δὲ	τὸ ὑφιστάμενον καὶ κωλῦον κινήσας
[8, 12]	οἷόν τ' εἶναι συγκειμένην· ὅτι	δὲ	τὸ φερόμενον τὴν εὐθεῖαν καὶ
[8, 7]	ἀκίνητον ὂν τόδε κινεῖ, ἕτερον	δὲ	τοδί, ἀλλ' οὐδὲν ἧττον ἔστιν
[8, 5]	οὐχ ὑπ' ἄλλου πρῶτον, εἰ	δὲ	τοιοῦτο τὸ πρῶτον, οὐκ ἀνάγκη
[8, 7]	καὶ τοῦτο μὲν τούτοις, ταῦτα	δὲ	τοῖς ἄλλοις αἴτια κινήσεως. Εἴπερ
[8, 5]	ποτε εἰς τὸ τοιοῦτον. Πρὸς	δὲ	τοῖς εἰρημένοις καὶ ὧδε σκοποῦσι
[8, 8]	ὅσα πλείους φέρεται φοράς, θάτερον	δὲ	τοῖς φθαρτοῖς μόνον. ~Ἀλλὰ μὴν
[8, 1]	τοῖς πράγμασιν ἐξ ἀνάγκης, ἠρεμεῖν	δὲ	τὸν μεταξὺ χρόνον. Τάχα δὲ
[8, 12]	λέγειν ἐπὶ τῆς συνεχοῦς· ἐπὶ	δὲ	τοῦ ἀνακάμπτοντος ἀνάγκη λέγειν οὕτως.
[8, 12]	σημείου ἀπογέγονε τῆς ἀρχῆς, ἐπὶ	δὲ	τοῦ Γ γέγονεν, ὅταν τελευτήσῃ
[8, 15]	ΑΒ οὐδέποτε διέξειμι, τοῦ χρόνου	δὲ	τοῦ δοθέντος αἰεὶ ἐλάττω λήψομαι.
[8, 4]	ἂν μή τι κωλύῃ. Ἐνέργεια	δὲ	τοῦ κούφου τὸ ποὺ εἶναι
[8, 12]	τῇ ἀρχῇ τὸ πέρας. Ἡ	δὲ	τοῦ κύκλου συνάπτει, καὶ ἔστι
[8, 1]	μὲν τοῦ ἐσομένου χρόνου, τελευτὴν	δὲ	τοῦ παρελθόντος, ἀνάγκη ἀεὶ εἶναι
[8, 1]	καθ' ἑκάστην κίνησιν. Καὶ χωρὶς	δὲ	τοῦ τῆς κινήσεως ὁρισμοῦ, πᾶς
[8, 4]	ἀντικειμένους τόπους βίᾳ κινεῖται, εἰς	δὲ	τοὺς οἰκείους, τὸ μὲν κοῦφον
[8, 15]	πρῶτον ὅτι ἀκίνητον, εἴρηται. ~Ὅτι	δὲ	τοῦτ' ἀμερὲς ἀναγκαῖον εἶναι καὶ
[8, 5]	αὖξον ἀλλοιοῦσθαι ὑπ' ἄλλου, τὸ	δὲ	τοῦτο ἀλλοιοῦν ἑτέραν τινὰ κινεῖσθαι
[8, 5]	τὸ φέρον μὲν αὐξάνεσθαι, τὸ	δὲ	τοῦτο αὖξον ἀλλοιοῦσθαι ὑπ' ἄλλου,
[8, 9]	τούτου κινούμενον ἀΐδιον εἶναι. Ἔστιν	δὲ	τοῦτο δῆλον μὲν καὶ ἐκ
[8, 5]	ἀνάγκη κινεῖσθαι τὸ κινοῦν. Εἰ	δὲ	τοῦτο, δῆλον ὡς ἐνδέχεταί ποτε
[8, 5]	κίνησιν ἀεὶ εἶναι. Καὶ εὐλόγως	δὲ	τοῦτο συμβέβηκεν. Τρία γὰρ ἀνάγκη
[8, 10]	εἶναι (δειχθήσεται δ' ὕστερον· νῦν	δὲ	τοῦτο ὑποκείσθω) καὶ ταύτην οὐδεμίαν
[8, 8]	τῶν κινούντων ἑαυτά. Ἐν πᾶσι	δὲ	τούτοις κινεῖται τὸ κινοῦν πρῶτον
[8, 1]	προτέρα μεταβολὴ τῆς πρώτης. Πρὸς	δὲ	τούτοις τὸ πρότερον καὶ ὕστερον
[8, 3]	κινεῖσθαι πάντα ψεῦδος μέν, ἧττον	δὲ	τούτου παρὰ τὴν μέθοδον· ἐτέθη
[8, 15]	ὁμοίως ἕξει καὶ συνεχῶς. Διωρισμένων	δὲ	τούτων φανερὸν ὅτι ἀδύνατον τὸ
[8, 12]	τῆς εὐθείας ἀΐδιον. Τὸν αὐτὸν	δὲ	τρόπον ἀπαντητέον καὶ πρὸς τοὺς
[8, 14]	ἀτόμων σωμάτων φασίν. τὸν αὐτὸν	δὲ	τρόπον καὶ ὅσοι διὰ πυκνότητα
[8, 12]	Α ἐγίγνετο, οὐκ ἦν, ἐν	δὲ	τῷ Β ἐστί γένεσιν δεῖ
[8, 12]	τῷ Α χρόνῳ λευκόν, ἐν	δὲ	τῷ Β οὐ λευκόν· ἐν
[8, 4]	τὸ μὲν τῷ ἄνω τὸ	δὲ	τῷ κάτω διωρισμένον. Δυνάμει δ'
[8, 12]	συνεχὴς κίνησις συνεχοῦς ἐστιν, ἐν	δὲ	τῷ συνεχεῖ ἔνεστι μὲν ἄπειρα
[8, 15]	πεπερασμένην, ἐκ τούτων δῆλον. Περὶ	δὲ	τῶν φερομένων ἔχει καλῶς διαπορῆσαί
[8, 13]	ἔστω τοσαῦθ' ἡμῖν εἰρημένα. ~Ὅτι	δὲ	τῶν φορῶν ἡ κυκλοφορία πρώτη,
[8, 15]	κινεῖν, ὥστε καὶ παύεσθαι· νῦν	δὲ	φαίνεταί τι ἓν κινούμενον συνεχῶς·
[8, 2]	ἀλλὰ τὸ περιέχον ἴσως. Αὐτὸ	δέ	φαμεν αὑτὸ κινεῖν οὐ πᾶσαν
[8, 12]	τὸ πλάγιον τῇ ἄνω. Μάλιστα	δὲ	φανερὸν ὅτι ἀδύνατον εἶναι συνεχῆ
[8, 5]	ἢ τὸ ὑγιάζον φέρεσθαι, τὸ	δὲ	φέρον αὐξάνεσθαι. Ἀλλὰ φανερὸν ὅτι
[8, 14]	συγκρίνει αὐτῶν. καὶ τὸν νοῦν	δέ	φησιν Ἀναξαγόρας διακρίνειν τὸν κινήσαντα
[8, 7]	δὴ τὰ μὲν γίγνεσθαι τὰ	δὲ	φθείρεσθαι, καὶ τοῦτ' εἶναι συνεχῶς,
[8, 1]	καὶ τοὺς μὲν γίγνεσθαι τοὺς	δὲ	φθείρεσθαι τῶν κόσμων, ἀεί φασιν
[8, 11]	ἠρεμεῖ τὸ μὴ ὄν, ἡ	δὲ	φθορὰ εἰς τὸ μὴ ὄν)
[8, 10]	τῇ φύσει πρότερον εἶναι. Τελευταῖον	δὲ	φορὰ πᾶσιν ὑπάρχει τοῖς ἐν
[8, 11]	πρώτη, φανερὸν ἐκ τούτων. ~Τίς	δὲ	φορὰ πρώτη, νῦν δεικτέον. Ἅμα
[8, 4]	φύσει τοῦ βάρους κινητικός, τὰ	δὲ	φύσει, οἷον τὸ ἐνεργείᾳ θερμὸν
[8, 4]	τινος καὶ ὑπ' ἄλλου, τῶν	δὲ	φύσει πάλιν τά θ' ὑφ'
[8, 3]	καθάπερ κινήσεως, καὶ ἠρεμίας, ὅμως	δὲ	φυσικὸν ἡ κίνησις· καί φασί
[8, 15]	τῇ Ε τὸ Β· τὸν	δὲ	χρόνον οὐ καταναλώσω ἀεὶ ἀφαιρῶν
[8, 15]	μείζων ἐν ἐλάττονι μὲν ὡρισμένῳ	δὲ	χρόνῳ κινήσει, κατὰ τὴν ἀντιστροφὴν
[8, 2]	πῶς ἂν εἴη, ζητητέον, λέγω	δὲ	ὥστε τὸ αὐτὸ ὑπὸ τοῦ
[8, 7]	καὶ ἀΐδιον τὸ πρῶτον κινοῦν.	Δέδεικται	γὰρ ὅτι ἀνάγκη ἀεὶ κίνησιν
[8, 5]	τὸ κίνησιν μὴ εἶναι ἀδύνατον·	δέδεικται	γὰρ πρότερον ὅτι ἀνάγκη κίνησιν
[8, 15]	πεπερασμένου κινεῖσθαί τι ἄπειρον χρόνον,	δέδεικται	νῦν. Τὸ δέ γε πρῶτον
[8, 6]	εἰς ἀεὶ διαιρετά· τοῦτο γὰρ	δέδεικται	πρότερον ἐν τοῖς καθόλου τοῖς
[8, 15]	ὅτι οὐκ ἐνδέχεται μέγεθος εἶναι,	δέδεικται	πρότερον ἐν τοῖς φυσικοῖς· ὅτι
[8, 15]	Εἰ μὲν δὴ κινούμενον, συνακολουθεῖν	δεήσει	καὶ μεταβάλλειν αὐτό, ἅμα δὲ
[8, 1]	κινοῦν. Καὶ τὸ φθαρτικὸν δὴ	δεήσει	φθαρῆναι ὅταν φθείρῃ· καὶ τὸ
[8, 15]	εἶναι συνεχῶς· ἢ γὰρ αὐτὸ	δεῖ	ἀεὶ ὠθεῖν ἢ ἕλκειν ἢ
[8, 5]	αὐξάνεσθαι. Ἀλλὰ φανερὸν ὅτι ἀδύνατον·	δεῖ	γὰρ μέχρι τῶν ἀτόμων διαιροῦντα
[8, 13]	οὔτε ἄλλην οὐδεμίαν· στάσιν γὰρ	δεῖ	γενέσθαι, εἰ δὲ στάσις, ἔφθαρται
[8, 15]	ἔχει μεταβολὴν τὸ κινοῦν οὐδεμίαν.	Δεῖ	δὲ οὐδὲ τὸ κινούμενον πρὸς
[8, 11]	μὴ ἐνδέχεσθαι ἅμα ὑπάρχειν. Οὐ	δεῖ	δὲ ταράττεσθαι ὅτι τὸ αὐτὸ
[8, 4]	ὑπό τινος κινεῖται, ἀλλὰ πῶς	δεῖ	διαλαβεῖν αὐτοῦ τὸ κινοῦν καὶ
[8, 7]	τοῖς κινουμένοις ἀκίνητον. ~Ἐπεὶ δὲ	δεῖ	κίνησιν ἀεὶ εἶναι καὶ μὴ
[8, 8]	πάλιν, ὡς δοκεῖ) τοῦτο δὴ	δεῖ	λαβεῖν, ὅτι μίαν κίνησιν αὑτὰ
[8, 1]	ὅτι πέφυκεν οὕτως καὶ ταύτην	δεῖ	νομίζειν εἶναι ἀρχήν, ὅπερ ἔοικεν
[8, 7]	πολλά, καὶ πεπερασμένα ἢ ἄπειρα,	δεῖ	νομίζειν. Τῶν αὐτῶν γὰρ συμβαινόντων
[8, 1]	τὸ κατὰ τόπον μεταβλητόν, ὥστε	δεῖ	πρότερον καυστὸν εἶναι πρὶν κάεσθαι
[8, 12]	εἰ ἀεὶ τὸ ἥμισυ διιέναι	δεῖ,	ταῦτα δ' ἄπειρα, τὰ δ'
[8, 10]	Ἀλλὰ μὴν εἴ γε ἀλλοιοῦται,	δεῖ	τι εἶναι τὸ ἀλλοιοῦν καὶ
[8, 12]	δὲ τῷ Β ἐστί γένεσιν	δεῖ	τινὰ εἶναι μεταξύ, ὥστε καὶ
[8, 7]	ληπτέον· ἐν γὰρ τοῖς φύσει	δεῖ	τὸ πεπερασμένον καὶ τὸ βέλτιον,
[8, 10]	κινήσεων διὰ τοῦτο, ὅτι γενέσθαι	δεῖ	τὸ πρᾶγμα πρῶτον. Τὸ δ'
[8, 8]	συνεχῶς εἶναι κίνησιν, εἶναί τι	δεῖ	τὸ πρῶτον κινοῦν ἀκίνητον καὶ
[8, 1]	τὸ τοιοῦτον. Ἀλλὰ καὶ τοῦτο	δεῖ	τὸν λέγοντα μὴ φάναι μόνον,
[8, 8]	ἔχοντα τοῦ κινεῖσθαι καὶ ἠρεμεῖν	δείκνυσιν	περὶ αὐτῶν. Ἐπεὶ δὲ τὰ
[8, 1]	Καὶ διὰ τούτου Δημόκριτός γε	δείκνυσιν	ὡς ἀδύνατον ἅπαντα γεγονέναι· τὸν
[8, 11]	~Τίς δὲ φορὰ πρώτη, νῦν	δεικτέον.	Ἅμα δὲ καὶ τὸ νῦν
[8, 3]	δ' ἀεὶ κινεῖται· τοῦτο γὰρ	δεικτέον	ἡμῖν. ~Τῶν δὴ κινούντων καὶ
[8, 8]	τοιαῦτα δῆλα πᾶσι, βουλόμεθα δὲ	δεῖξαι	καὶ τοῖν δυοῖν ἑκατέρου τὴν
[8, 15]	ὡρισμένου. Ἔστιν δὲ καὶ ὧδε	δεῖξαι	τοῦτο· ληψόμεθα γάρ τινα δύναμιν
[8, 3]	ὧν βέλτιον ἔχομεν ἢ λόγου	δεῖσθαι,	κακῶς κρίνειν ἐστὶν τὸ βέλτιον
[8, 1]	δὲ καὶ δι' ἴσων χρόνων	δεῖται	λόγου τινός. Ὅλως δὲ τὸ
[8, 10]	δυνατόν, δυνατὸν δὲ συνεχῆ εἶναι	(δειχθήσεται	δ' ὕστερον· νῦν δὲ τοῦτο
[8, 12]	ἡ εἰς ἀριστερὰ τῇ εἰς	δεξιά·	τόπου γὰρ ἐναντιώσεις αὗται. Τίς
[8, 5]	Ἀλλὰ μὴν καὶ εἴ γε	δέοι	σκοπεῖν πότερον αἴτιον κινήσεως καὶ
[8, 5]	μὴ κινοῦντος τοῦ ἀνθρώπου. Εἰ	δὴ	ἀνάγκη πᾶν τὸ κινούμενον ὑπό
[8, 6]	ἔστω δι' ἑνὸς μόνου. Τὸ	δὴ	ἅπαν ΑΒΓ αὐτὸ ἑαυτὸ κινεῖ.
[8, 12]	καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων. Τὸ	δὴ	ἀπὸ τοῦ Α {ἐπὶ τὸ
[8, 15]	ἐφ' οὗ ΑΒ ἄπειρον. Τὸ	δὴ	ΒΓ ἔχει δύναμίν τινα, ἣ
[8, 9]	ἠρεμοῦν ὁτὲ δὲ κινούμενον. Φανερὸν	δὴ	γέγονεν ἐκ τῶν εἰρημένων καὶ
[8, 10]	οὔτε ἀλλοιοῦσθαι τὸ φερόμενον, οὐδὲ	δὴ	γίγνεσθαι ἢ φθείρεσθαι· τούτων δὲ
[8, 15]	ἄπειρος ἐφ' οὗ Γ. Τὸ	δὴ	Δ τῆς Β κινείτω τι
[8, 1]	καὶ κινοῦν. Καὶ τὸ φθαρτικὸν	δὴ	δεήσει φθαρῆναι ὅταν φθείρῃ· καὶ
[8, 8]	κινεῖται πάλιν, ὡς δοκεῖ) τοῦτο	δὴ	δεῖ λαβεῖν, ὅτι μίαν κίνησιν
[8, 7]	ἑτέρου, δῆλον ὧδε σκοποῦσιν. Ἔστω	δή,	εἴ τις βούλεται, ἐπί τινων
[8, 8]	ἀρχάς {τῶν κινούντων} Τὸ μὲν	δὴ	εἶναι ἄττα τῶν ὄντων ἃ
[8, 15]	τὸ ἐφ' οὗ Ε. Οὐ	δὴ	ἐν ἴσῳ τῷ Γ· ἐν
[8, 1]	κινήσεως ὑποτίθενται κατὰ λόγον. Εἰ	δὴ	ἐνδέχεταί ποτε μηδὲν κινεῖσθαι, διχῶς
[8, 1]	χρόνος μὴ οὔσης κινήσεως; Εἰ	δή	ἐστιν ὁ χρόνος κινήσεως ἀριθμὸς
[8, 15]	ὁμοία ᾖ ἡ κίνησις. Ἀνάγκη	δὴ	ἢ ἐν μέσῳ ἢ ἐν
[8, 3]	ὁτὲ δὲ ἠρεμεῖ πάλιν. Ἀνάγκη	δὴ	ἤτοι πάντα ἠρεμεῖν ἀεί, ἢ
[8, 5]	τῷ ὑπ' ἄλλου κινεῖσθαι. Ἄμφω	δὴ	κινεῖν φαμέν, καὶ τὸ τελευταῖον
[8, 15]	ἢ ἀκίνητον ὄν. Εἰ μὲν	δὴ	κινούμενον, συνακολουθεῖν δεήσει καὶ μεταβάλλειν
[8, 15]	ἑτέρα ἑτέρας καὶ διῃρημένη) Τὸ	δὴ	κινοῦν εἰ ἕν, ἢ κινούμενον
[8, 4]	τοῦτο γὰρ δεικτέον ἡμῖν. ~Τῶν	δὴ	κινούντων καὶ κινουμένων τὰ μὲν
[8, 6]	συνεχές) ἅψεται ἑκάτερον ἑκατέρου. Δῆλον	δὴ	ὅτι τὸ πᾶν αὐτὸ ἑαυτὸ
[8, 4]	ποιεῖν, ἀλλὰ τοῦ πάσχειν. Εἰ	δὴ	πάντα τὰ κινούμενα ἢ φύσει
[8, 1]	ἐκεῖσε λέγειν αὐτὸν ὑποληπτέον. Σκεπτέον	δὴ	περὶ τούτων πῶς ἔχει· πρὸ
[8, 9]	ὃ κατ' ἀρχὰς ἠποροῦμεν, τί	δή	ποτε οὐ πάντα ἢ κινεῖται
[8, 4]	οὐ καθ' αὑτὸ ὑπάρχει) Τὸ	δὴ	πῦρ καὶ ἡ γῆ κινοῦνται
[8, 7]	ἀνάγκη ἐκ τῶν εἰρημένων. Τοῦ	δὴ	τὰ μὲν γίγνεσθαι τὰ δὲ
[8, 1]	φθορὰ μεταβολή τίς ἐστιν. Εἰ	δὴ	ταῦτ' ἀδύνατα, δῆλον ὡς ἔστιν
[8, 15]	χρόνος ὁ τὸ Ζ. Οὕτω	δὴ	τῇ Δ προστιθεὶς καταναλώσω τὸ
[8, 1]	ἐν τοῖς φυσικοῖς πρότερον. Φαμὲν	δὴ	τὴν κίνησιν εἶναι ἐνέργειαν τοῦ
[8, 15]	χρόνῳ ἐφ' οὗ ΕΖ. Ἂν	δὴ	τῆς ΒΓ διπλασίαν λαμβάνω, ἐν
[8, 5]	ἕτερόν τι τὸ κινοῦν. Ὅταν	δή	τινι κινῇ ἀεὶ ἕτερον, ἀνάγκη
[8, 15]	δύο ἢ τὸ ἕν. Ἔστω	δὴ	τὸ Α τὸ κινοῦν, τὸ
[8, 6]	καθ' αὑτὸ κινούμενον συνεχές. Ἀδύνατον	δὴ	τὸ αὐτὸ αὑτὸ κινοῦν πάντῃ
[8, 15]	μᾶλλον ἐν μείζονι πλείω. Ἔστω	δὴ	τὸ ἐφ' οὗ ΑΒ ἄπειρον.
[8, 6]	κινεῖ καὶ τίνα τρόπον. Ἀναγκαῖον	δὴ	τὸ κινούμενον ἅπαν εἶναι διαιρετὸν
[8, 2]	ἄπειρον καὶ ἠρεμεῖν ὅλον. Τούτων	δὴ	τὸ μὲν πρῶτον λεχθέν, τὸ
[8, 15]	τε κινεῖν ὃ ἐκίνησεν. Ἀνάγκη	δὴ	τοῦτο μὲν λέγειν, ὅτι τὸ
[8, 8]	κίνησις, ἀλλ' ἐφεξῆς. ~Ἑκ τε	δὴ	τούτων πιστεύσειεν ἄν τις εἶναί
[8, 12]	αὐτὸς λόγος ἐπὶ πάντων. Ὅταν	δὴ	χρήσηται τὸ φερόμενον Α τῷ
[8, 8]	Ἐπεὶ δὲ τὰ μὲν τοιαῦτα	δῆλα	πᾶσι, βουλόμεθα δὲ δεῖξαι καὶ
[8, 4]	οὐδὲν τούτων αὐτὸ κινεῖ ἑαυτό,	δῆλον·	ἀλλὰ κινήσεως ἀρχὴν ἔχει, οὐ
[8, 12]	καὶ πεπερασμένην οὐ φέρεται συνεχῶς,	δῆλον·	ἀνακάμπτει γάρ, τὸ δ' ἀνακάμπτον
[8, 5]	φέρεσθαι καὶ διδάσκεσθαι τὸ διδάσκον	(δῆλον	γὰρ ὅτι κινεῖται καὶ ὑπὸ
[8, 7]	οὔ τί γε πάσας δυνατόν·	Δῆλον	γὰρ ὡς αἴτιον τοῖς αὐτὰ
[8, 10]	καὶ τίς πρώτη τῶν κινήσεων·	δῆλον	γὰρ ὡς εἴπερ ἀναγκαῖον μὲν
[8, 5]	τὸ αὐτὸ τῷ κινουμένῳ ὄν·	δῆλον	δ' ἐπὶ τῶν κατὰ τόπον
[8, 2]	τῷ συνεχῆ εἶναι καὶ ἀΐδιον·	δῆλον	δ' ἔσται μᾶλλον ἐκ τῶν
[8, 12]	ἐστὶν ἑτέρα καὶ τὸ εἶναι.	Δῆλον	δὲ καὶ ὅτι ἐὰν μή
[8, 6]	εἶναι συνεχές) ἅψεται ἑκάτερον ἑκατέρου.	Δῆλον	δὴ ὅτι τὸ πᾶν αὐτὸ
[8, 4]	κινουμένοις ἐστὶ φανερὸν διὰ τὸ	δῆλον	εἶναι ὑπ' ἄλλου κινούμενον. Μετὰ
[8, 9]	οὔ. Τούτου γὰρ τὸ αἴτιον	δῆλόν	ἐστι νῦν, ὅτι τὰ μὲν
[8, 15]	ἄπειρον εἶναι δύναμιν, ἐκ τῶνδε	δῆλον.	Ἔστω γὰρ ἡ πλείων δύναμις
[8, 9]	ἀΐδιον εἶναι. Ἔστιν δὲ τοῦτο	δῆλον	μὲν καὶ ἐκ τοῦ μὴ
[8, 4]	τὸ ἄνω φέρεσθαι τῷ πυρί,	δῆλον	ὅτι ἐπ' αὐτῷ καὶ τὸ
[8, 8]	φανερόν. Καὶ διὰ τούτου γέγονε	δῆλον	ὅτι οὔτε πάντα κινεῖται οὔτε
[8, 3]	φθείρεται τοῦτο ἢ ἐντεῦθεν. Ὥστε	δῆλον	ὅτι τὰ μὲν κινεῖται, τὰ
[8, 10]	φθίνοντος τὸ ποσόν. Μάλιστα δὲ	δῆλον	ὅτι τὸ κινοῦν αὐτὸ αὑτὸ
[8, 12]	γὰρ συμβαίνει ταὐτὰ κινεῖσθαι πολλάκις.	Δῆλον	οὖν ἐκ τούτων ὅτι οὐδ'
[8, 10]	τοῦ δυνάμει θερμοῦ ἐνεργείᾳ θερμόν.	Δῆλον	οὖν ὅτι τὸ κινοῦν οὐχ
[8, 13]	τῶν φορῶν ἡ κυκλοφορία πρώτη,	δῆλον.	Πᾶσα γὰρ φορά, ὥσπερ καὶ
[8, 15]	ἐν ἀπείρῳ πεπερασμένην, ἐκ τούτων	δῆλον.	Περὶ δὲ τῶν φερομένων ἔχει
[8, 12]	τῇ ἀπὸ τοῦ Γ κινήσει.	Δῆλον	τοίνυν ἐκ τῶν εἰρημένων ὅτι
[8, 7]	καὶ οὐχ ἅμα πάντα ὄντα.	Δῆλον	τοίνυν ὅτι, εἰ καὶ μυριάκις
[8, 7]	κατὰ συμβεβηκός, κινητικὸν δ' ἑτέρου,	δῆλον	ὧδε σκοποῦσιν. Ἔστω δή, εἴ
[8, 5]	τὸ κινοῦν. Εἰ δὲ τοῦτο,	δῆλον	ὡς ἐνδέχεταί ποτε μηδὲν κινεῖσθαι
[8, 1]	ἐστιν. Εἰ δὴ ταῦτ' ἀδύνατα,	δῆλον	ὡς ἔστιν ἀΐδιος κίνησις, ἀλλ'
[8, 10]	ἂν εἴη τὰ κινούμενα φθαρτά)	δῆλον	ὡς οὐδὲ τῶν ἐφεξῆς κινήσεων
[8, 1]	Εἰ τοίνυν μὴ ἀεὶ ἐκινεῖτο,	δῆλον	ὡς οὐχ οὕτως εἶχον ὡς
[8, 1]	ὀρθῶς ἔχει ὑπολαβεῖν, ἐφ' ὃ	Δημόκριτος	ἀνάγει τὰς περὶ φύσεως αἰτίας,
[8, 1]	εἶναι λέγουσιν. Καὶ διὰ τούτου	Δημόκριτός	γε δείκνυσιν ὡς ἀδύνατον ἅπαντα
[8, 5]	ὃ κινεῖ τὸ κινοῦν, ἢ	δι'	αὐτό, καὶ τοῦτο ἢ πρῶτον
[8, 5]	δὲ διχῶς· ἢ γὰρ οὐ	δι'	αὐτὸ τὸ κινοῦν, ἀλλὰ δι'
[8, 8]	τοῖς ζῴοις, ἃς οὐ κινοῦνται	δι'	αὑτῶν, οἷον αὔξησις φθίσις ἀναπνοή,
[8, 10]	μὲν ὅλως ἀκίνητα τῶν ζώντων	δι'	ἔνδειαν {τοῦ ὀργάνου} οἷον τὰ
[8, 6]	ποτὲ εἰς τὸ Γ, ἔστω	δι'	ἑνὸς μόνου. Τὸ δὴ ἅπαν
[8, 5]	δι' αὐτὸ τὸ κινοῦν, ἀλλὰ	δι'	ἕτερον ὃ κινεῖ τὸ κινοῦν,
[8, 1]	τινων οὕτως. Τὸ δὲ καὶ	δι'	ἴσων χρόνων δεῖται λόγου τινός.
[8, 14]	τοιαύτην μὲν οὐδεμίαν αἰτίαν λέγουσιν,	διὰ	δὲ τὸ κενὸν κινεῖσθαί φασιν·
[8, 14]	ἀλλ' οὐ πρὸς τὸ ἔσχατον)	διὰ	δὲ τὸ τοῦτο μένειν ἀεί
[8, 6]	δὲ μηδέν· εἴπερ γὰρ καὶ	διὰ	πλειόνων ἥξει ποτὲ εἰς τὸ
[8, 5]	οἰκοδομητικὸν οἰκοδομητόν, ἢ εὐθὺς ἢ	διὰ	πλειόνων· λέγω δ' οἷον εἰ
[8, 5]	πρῶτον μετὰ τὸ ἔσχατον ἢ	διὰ	πλειόνων, οἷον ἡ βακτηρία κινεῖ
[8, 14]	αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ ὅσοι	διὰ	πυκνότητα ἢ μανότητα κατασκευάζουσι γένεσιν
[8, 10]	ἄλλων ἂν εἴη κατ' οὐσίαν,	διά	τε ταῦτα καὶ διότι ἥκιστα
[8, 2]	ἀπορεῖ ὁ τοῦτο λέγων ἢ	διὰ	τί οὐκ ἀεὶ τὰ μὲν
[8, 3]	καὶ περὶ τῆς λεχθείσης ἀπορίας,	διὰ	τί ποτε ἔνια τῶν ὄντων
[8, 4]	τοῦ ποιοῦ. Καίτοι τοῦτο ζητεῖται,	διὰ	τί ποτε κινεῖται εἰς τὸν
[8, 9]	τοῦ ἀκινήτου δὲ κινουμένου ἤδη,	διὰ	τὸ ἄλλως καὶ ἄλλως ἔχειν
[8, 4]	παρὰ φύσιν κινουμένοις ἐστὶ φανερὸν	διὰ	τὸ δῆλον εἶναι ὑπ' ἄλλου
[8, 12]	τελευτῇ καὶ ἀρχῇ, ἀνάγκη στῆναι	διὰ	τὸ δύο ποιεῖν, ὥσπερ ἂν
[8, 9]	αὐτῆς ἔσται κινήσεως αἴτιον, ἀλλὰ	διὰ	τὸ ἐν ἐναντίοις εἶναι τόποις
[8, 8]	κίνησιν ἐγγίγνεσθαι μὴ οὖσαν ὅλως,	διὰ	τὸ ἐν τούτοις ὁρᾶν ἡμᾶς
[8, 14]	μεγέθους καὶ τέλος ἐστίν, ὥστε	διὰ	τὸ ἔξω εἶναι τοῦτο τῆς
[8, 14]	τὴν φύσιν λέγουσιν (ἡ γὰρ	διὰ	τὸ κενὸν κίνησις φορά ἐστιν
[8, 5]	κινεῖν μὲν κινούμενον, οὐ μέντοι	διὰ	τὸ κινεῖσθαι αὐτό, ἢ οὔ,
[8, 3]	εἰπεῖν καὶ πάσας τὰς δόξας	διὰ	τὸ κινήσει χρῆσθαι πάσας. Ἔτι
[8, 1]	οἱ περὶ φύσεώς τι λέγοντες	διὰ	τὸ κοσμοποιεῖν καὶ περὶ γενέσεως
[8, 12]	ὦσιν καὶ μὴ γίγνηται ἀνάκαμψις,	διὰ	τὸ τἀναντία φθείρειν καὶ κωλύειν
[8, 12]	λόγοις τοῖς περὶ κινήσεως ἐλύομεν	διὰ	τοῦ τὸν χρόνον ἄπειρα ἔχειν
[8, 3]	μεριστὸν εἰς ἄπειρα τὸ ἀλλοιούμενον,	διὰ	τοῦτο καὶ ἡ ἀλλοίωσις, ἀλλ'
[8, 10]	γένεσις εἶναι πρώτη τῶν κινήσεων	διὰ	τοῦτο, ὅτι γενέσθαι δεῖ τὸ
[8, 8]	ὁτὲ δὲ ἠρεμεῖ φανερόν. Καὶ	διὰ	τούτου γέγονε δῆλον ὅτι οὔτε
[8, 1]	ἀγένητον γὰρ εἶναι λέγουσιν. Καὶ	διὰ	τούτου Δημόκριτός γε δείκνυσιν ὡς
[8, 6]	ἐντελεχείᾳ δ' ἀδιαίρετον· ἐὰν δὲ	διαιρεθῇ,	μηκέτι εἶναι ἔχον τὴν αὐτὴν
[8, 3]	καὶ τὰ ἐκφυόμενα τοὺς λίθους	διαιρεῖν·	οὐ γὰρ εἰ τοσόνδε ἐξέωσεν
[8, 12]	οἷόν τε εἰς ἀτόμους χρόνους	διαιρεῖσθαι	τὸν χρόνον. Εἰ γὰρ ἐν
[8, 3]	ἀναγκαῖον ἀεί τι ἀπιέναι, ὅτι	διαιρεῖται	ἡ φθίσις εἰς ἄπειρα, ἀλλ'
[8, 3]	αὐτῶν ἐν οὐδενὶ χρόνῳ τοσοῦτον.	Διαιρεῖται	μὲν οὖν τὸ ἀφαιρεθὲν εἰς
[8, 12]	(ἔχει γὰρ ὁ χρόνος ἀπείρους	διαιρέσεις)	οὐκέτι ἱκανὴ ἔσται αὕτη ἡ
[8, 12]	Φανερὸν δὲ ἐκ ταύτης τῆς	διαιρέσεως	ὅτι οὐδὲ τὰς ἄλλας ἐνδέχεται
[8, 4]	τὸ λοιπὸν τῆς εἰρημένης τελευταίας	διαιρέσεως·	τῶν γὰρ ὑπ' ἄλλου κινουμένων
[8, 12]	πλὴν οὗ τὸ νῦν ἐστιν	διαίρεσις,	ἐν τῷ ὅλῳ {τῷ ΑΒΓ}
[8, 6]	ἅπαν εἶναι διαιρετὸν εἰς ἀεὶ	διαιρετά·	τοῦτο γὰρ δέδεικται πρότερον ἐν
[8, 6]	φύσιν· ὥστ' οὐδὲν κωλύει ἐν	διαιρετοῖς	δυνάμει πρώτως ἐνεῖναι. Φανερὸν τοίνυν
[8, 6]	κωλύει ἢ θάτερον, τὸ κινούμενον,	διαιρετὸν	εἶναι, ἐντελεχείᾳ δ' ἀδιαίρετον· ἐὰν
[8, 6]	δὴ τὸ κινούμενον ἅπαν εἶναι	διαιρετὸν	εἰς ἀεὶ διαιρετά· τοῦτο γὰρ
[8, 15]	ἐλέχθη ἐπὶ τῶν ῥιπτουμένων, εἰ	διαιρετὸς	ὢν ὁ ἀὴρ {ἢ τὸ
[8, 12]	Ἐὰν γάρ τις τὴν συνεχῆ	διαιρῇ	εἰς δύο ἡμίση, οὗτος τῷ
[8, 12]	τις ποιῇ τοῦ χρόνου τὸ	διαιροῦν	σημεῖον τὸ πρότερον καὶ ὕστερον
[8, 5]	δεῖ γὰρ μέχρι τῶν ἀτόμων	διαιροῦντα	λέγειν, οἷον εἴ τι διδάσκει
[8, 12]	τὰ ἡμίση διαιρῶν. Οὕτω δὲ	διαιροῦντος	οὐκ ἔσται συνεχὴς οὔθ' ἡ
[8, 4]	κινεῖσθαι· γένοιτο δ' ἂν φανερὸν	διαιροῦσι	τὰς αἰτίας. Ἔστιν δὲ καὶ
[8, 12]	καὶ ὁ εἰς τὰ ἡμίση	διαιρῶν.	Οὕτω δὲ διαιροῦντος οὐκ ἔσται
[8, 14]	συγκρίσει γὰρ καὶ διακρίσει ταῦτα	διακοσμοῦσιν.	ἔτι δὲ παρὰ τούτους οἱ
[8, 1]	κίνησιν ἐμποιῆσαι τὸν νοῦν καὶ	διακρῖναι)	ἢ ὡς Ἐμπεδοκλῆς ἐν μέρει
[8, 14]	τὸ νεῖκος· τὸ μὲν γὰρ	διακρίνει,	τὸ δὲ συγκρίνει αὐτῶν. καὶ
[8, 1]	τὸ συνάγειν, τοῦ δὲ τὸ	διακρίνειν.	Εἰ δὲ προσοριεῖται τὸ ἐν
[8, 14]	τὸν νοῦν δέ φησιν Ἀναξαγόρας	διακρίνειν	τὸν κινήσαντα πρῶτον. ὁμοίως δὲ
[8, 10]	τῶν οὐσιῶν. Συγκρινόμενα δὲ καὶ	διακρινόμενα	ἀνάγκη κατὰ τόπον μεταβάλλειν. Ἀλλὰ
[8, 8]	τροφή· πεττομένης μὲν γὰρ καθεύδουσιν,	διακρινομένης	δ' ἐγείρονται καὶ κινοῦσιν ἑαυτούς,
[8, 14]	φθίνειν καὶ ἀλλοιοῦσθαι συγκρινομένων καὶ	διακρινομένων	τῶν ἀτόμων σωμάτων φασίν. τὸν
[8, 14]	καὶ φθοράν· συγκρίσει γὰρ καὶ	διακρίσει	ταῦτα διακοσμοῦσιν. ἔτι δὲ παρὰ
[8, 14]	ἀποδιδόασιν τοῖς κινοῦσι τοιαύτην κίνησιν.	διάκρισις	γὰρ καὶ σύγκρισις κινήσεις κατὰ
[8, 10]	δὲ καὶ μάνωσις σύγκρισις καὶ	διάκρισις,	καθ' ἃς γένεσις καὶ φθορὰ
[8, 4]	τινος κινεῖται, ἀλλὰ πῶς δεῖ	διαλαβεῖν	αὐτοῦ τὸ κινοῦν καὶ τὸ
[8, 12]	μία ἡ κίνησις· ἡ γὰρ	διαλαμβανομένη	στάσει οὐ μία. Ἔτι καὶ
[8, 7]	κίνησιν ἀεὶ εἶναι καὶ μὴ	διαλείπειν,	ἀνάγκη εἶναί τι ἀΐδιον ὃ
[8, 12]	συνεχῶς κινεῖσθαι καὶ μηδένα χρόνον	διαλείπειν·	ἡ μὲν γὰρ κύκλῳ κίνησίς
[8, 11]	ἀνάγκη φθαρῆναι καὶ μηδένα χρόνον	διαμεῖναι.	Ὥστε ἐκ τούτων ἂν ἡ
[8, 9]	ὡσαύτως καὶ ἐν τῷ αὐτῷ	διαμένον,	μίαν καὶ ἁπλῆν κινήσει κίνησιν.
[8, 12]	κατὰ τόπον, οἷον τὰ κατὰ	διάμετρον·	ἀπέχει γὰρ πλεῖστον) ἀντικειμένη δὲ
[8, 1]	αἰών· ᾗ δὲ τάδ' ἀλλάσσοντα	διαμπερὲς	οὐδαμὰ λήγει, ταύτῃ δ' αἰὲν
[8, 2]	περιέχοντος, τούτων δ' ἐνίας τὴν	διάνοιαν	ἢ τὴν ὄρεξιν κινεῖν, ἐκείνην
[8, 3]	τὴν αἴσθησιν, ἀρρωστία τίς ἐστιν	διανοίας,	καὶ περὶ ὅλου τινὸς ἀλλ'
[8, 15]	δὲ τῶν φερομένων ἔχει καλῶς	διαπορῆσαί	τινα ἀπορίαν πρῶτον. Εἰ γὰρ
[8, 4]	φύσει καὶ παρὰ φύσιν κινεῖσθαι·	διαφέρει	γὰρ ὁποίαν τε ἂν κίνησιν
[8, 11]	ἔσται αὐτῶν χρόνος. Οὐδὲν γὰρ	διαφέρει	ἐναντίας ἢ μὴ ἐναντίας εἶναι
[8, 12]	καὶ φθορᾷ ὡσαύτως· οὐδὲν γὰρ	διαφέρει	ὀλίγα ἢ πολλὰ ποιῆσαι, ἐν
[8, 12]	ἢ μέγεθος) Τὰ δ' ἐναντία	διαφέρει	τῷ εἴδει, καὶ οὐχ ἕν·
[8, 12]	ἕν· τόπου δ' αἱ εἰρημέναι	διαφοραί.	Σημεῖον δ' ὅτι ἐναντία ἡ
[8, 1]	ποτε, τούτου δὲ μηδεμίαν εἶναι	διαφοράν,	ὅτι νῦν μᾶλλον ἢ πρότερον,
[8, 1]	πλεόνων μεμάθηκε φύεσθαι, ἠδὲ πάλιν	διαφύντος	ἑνὸς πλέον' ἐκτελέθουσιν, τῇ μὲν
[8, 5]	διαιροῦντα λέγειν, οἷον εἴ τι	διδάσκει	γεωμετρεῖν, τοῦτο διδάσκεσθαι γεωμετρεῖν τὸ
[8, 5]	εἴ τι διδάσκει γεωμετρεῖν, τοῦτο	διδάσκεσθαι	γεωμετρεῖν τὸ αὐτό, ἢ εἰ
[8, 5]	ἔφη τὸ φέρον φέρεσθαι καὶ	διδάσκεσθαι	τὸ διδάσκον (δῆλον γὰρ ὅτι
[8, 6]	καὶ ἀλλοιοῖτο καὶ ἀλλοιοῖ, ὥστε	διδάσκοι	ἂν καὶ μανθάνοι ἅμα, καὶ
[8, 5]	μὴν τοῦτό γε ἀδύνατον· τὸ	διδάσκον	γὰρ συμβαίνει μανθάνειν, ὧν τὸ
[8, 5]	φέρον φέρεσθαι καὶ διδάσκεσθαι τὸ	διδάσκον	(δῆλον γὰρ ὅτι κινεῖται καὶ
[8, 12]	δ' οὐκ ἔστιν, ἐὰν μὴ	διέλῃ	ταύτῃ καὶ ἐπιστὰν πάλιν ἄρξηται
[8, 12]	συνεχῶς κινούμενος κατὰ συμβεβηκὸς ἄπειρα	διελήλυθεν,	ἁπλῶς δ' οὔ· συμβέβηκε γὰρ
[8, 14]	ὅπου τὸ φερόμενον ἠρεμήσει ὡς	διεληλυθός	(ἀεὶ γὰρ φέρεται περὶ τὸ
[8, 13]	οὐ γὰρ γίγνεται τὸ ἀδύνατον,	διελθεῖν	δὲ τὴν ἄπειρον ἀδύνατον) ἡ
[8, 12]	ἕκαστον γιγνόμενον τὸ ἥμισυ, ὥστε	διελθόντος	τὴν ὅλην ἄπειρον συμβαίνει ἠριθμηκέναι
[8, 15]	ἀεὶ τὴν μὲν ΑΒ οὐδέποτε	διέξειμι,	τοῦ χρόνου δὲ τοῦ δοθέντος
[8, 12]	εἰ ἐν πεπερασμένῳ ἄπειρα ἐνδέχεται	διεξελθεῖν	ἢ ἀριθμῆσαι) πρὸς δὲ τὸ
[8, 12]	τὸν ἐρωτῶντα εἰ ἐνδέχεται ἄπειρα	διεξελθεῖν	ἢ ἐν χρόνῳ ἢ ἐν
[8, 12]	ἄπειρα, τὰ δ' ἄπειρα ἀδύνατον	διεξελθεῖν,	ἢ ὡς τὸν αὐτὸν τοῦτον
[8, 12]	ἐν πεπερασμένῳ χρόνῳ ἐνδέχεται ἄπειρα	διεξελθεῖν,	πυνθάνηται ἐπ' αὐτοῦ τοῦ χρόνου
[8, 12]	εἰ ἐν ἀπείρῳ χρόνῳ ἄπειρα	διέρχεταί	τις· ὁμοίως δὲ τὸ ἄπειρον
[8, 15]	ἀλλ' ἐχομένη ἑτέρα ἑτέρας καὶ	διῃρημένη)	Τὸ δὴ κινοῦν εἰ ἕν,
[8, 4]	καὶ ἐν τοῖς ζῴοις εἶναι	διῃρημένον	τὸ κινοῦν καὶ τὸ κινούμενον,
[8, 4]	ἄλλο συνεχὲς οὐδέν, ἀλλ' ἀνάγκη	διῃρῆσθαι	τὸ κινοῦν ἐν ἑκάστῳ πρὸς
[8, 12]	ἀξιοῦντας, εἰ ἀεὶ τὸ ἥμισυ	διιέναι	δεῖ, ταῦτα δ' ἄπειρα, τὰ
[8, 9]	μὲν ὑπὸ ἀκινήτου κινεῖται ἀϊδίου,	διὸ	ἀεὶ κινεῖται, τὰ δ' ὑπὸ
[8, 15]	τὸ κινοῦν, ἀλλ' ἐχόμενα ἀλλήλων.	Διὸ	ἐν ἀέρι καὶ ὕδατι γίγνεται
[8, 5]	εἶναι ὃ κινεῖ ἀκίνητον ὄν.	Διὸ	καὶ Ἀναξαγόρας ὀρθῶς λέγει, τὸν
[8, 15]	κινῶν, κινοῦν δὲ ἔτι ἐστίν.	Διὸ	καὶ κινεῖ τι ἄλλο ἐχόμενον·
[8, 12]	γέγονεν, ὅταν τελευτήσῃ καὶ στῇ.	Διὸ	καὶ πρὸς τὴν ἀπορίαν τοῦτο
[8, 14]	καὶ ἐν τέλει καὶ μηδέποτε.	διὸ	κινεῖταί τε καὶ ἠρεμεῖ πως
[8, 8]	τῆς πρώτης ἀρχῆς ἔξωθεν οὔσης,	διὸ	οὐκ ἀεὶ κινοῦνται συνεχῶς ὑφ'
[8, 12]	τῷ ἑνὶ σημείῳ ὡς δύο·	διὸ	στῆναι ἀνάγκη· καὶ οὐχ ἅμα
[8, 10]	πᾶσιν ὑπάρχει τοῖς ἐν γενέσει.	Διὸ	τὰ μὲν ὅλως ἀκίνητα τῶν
[8, 4]	κινήσεως, ταῦτα φύσει φαμὲν κινεῖσθαι·	διὸ	τὸ μὲν ζῷον ὅλον φύσει
[8, 12]	Β καὶ ἀπογέγονεν ἀπ' αὐτοῦ,	διὸ	ὑστερίζει. Εἰ γὰρ ἅμα, οὐχ
[8, 1]	λόγον ἔχει τὸ μὴ ἁπλοῦν.	Διόπερ	βέλτιον ὡς Ἐμπεδοκλῆς, κἂν εἴ
[8, 3]	αἴσθησιν· πρὸς οὓς καίπερ οὐ	διορίζοντας	ποίαν κίνησιν λέγουσιν, ἢ πάσας,
[8, 15]	πρῶτον περὶ τῶν προτέρων αὐτοῦ	διορίσαντες.	Τούτων δ' ἓν μέν ἐστιν
[8, 3]	πάλιν ποιητέον ἀπὸ τῶν νῦν	διορισθέντων,	τὴν αὐτὴν ἥνπερ ἠρξάμεθα πρότερον.
[8, 10]	οὐσίαν, διά τε ταῦτα καὶ	διότι	ἥκιστα τῆς οὐσίας ἐξίσταται τὸ
[8, 14]	γὰρ μετρεῖται τῷ πρώτῳ) καὶ	διότι	πρώτη, μέτρον ἐστὶν τῶν ἄλλων.
[8, 15]	ΕΖ. Ἂν δὴ τῆς ΒΓ	διπλασίαν	λαμβάνω, ἐν ἡμίσει χρόνῳ τοῦ
[8, 1]	εἰ μὴ ὂν διπλάσιον νῦν	διπλάσιον,	μεταβάλλειν, εἰ μὴ ἀμφότερα, θάτερον.
[8, 1]	συμβαίνειν, οἷον εἰ μὴ ὂν	διπλάσιον	νῦν διπλάσιον, μεταβάλλειν, εἰ μὴ
[8, 1]	δὴ ἐνδέχεταί ποτε μηδὲν κινεῖσθαι,	διχῶς	ἀνάγκη τοῦτο συμβαίνειν· ἢ γὰρ
[8, 6]	τοῦ ἐχομένου καὶ κινήσει μᾶλλον.	Διχῶς	γὰρ κινεῖν ἦν, τὸ μὲν
[8, 5]	ὑπό τινος κινοῖτο. ~Τοῦτο δὲ	διχῶς·	ἢ γὰρ οὐ δι' αὐτὸ
[8, 4]	ἄνω τὸ δὲ τῷ κάτω	διωρισμένον.	Δυνάμει δ' ἐστὶν κοῦφον καὶ
[8, 15]	κινούμενον ὁμοίως ἕξει καὶ συνεχῶς.	Διωρισμένων	δὲ τούτων φανερὸν ὅτι ἀδύνατον
[8, 1]	Ἀρξώμεθα δὲ πρῶτον ἐκ τῶν	διωρισμένων	ἡμῖν ἐν τοῖς φυσικοῖς πρότερον.
[8, 6]	ὑγιάζοιτο τὴν αὐτὴν ὑγίειαν. Ἔτι	διώρισται	ὅτι κινεῖται τὸ κινητόν· τοῦτο
[8, 12]	ἡ μία καὶ συνεχὴς κίνησις,	διώρισται	πρότερον, ὅτι ἡ τοῦ ἑνὸς
[8, 15]	διέξειμι, τοῦ χρόνου δὲ τοῦ	δοθέντος	αἰεὶ ἐλάττω λήψομαι. Ἄπειρος ἄρα
[8, 3]	κἂν εἰ ὁτὲ μὲν οὕτως	δοκεῖ	ὁτὲ δ' ἑτέρως· ἡ γὰρ
[8, 3]	κινεῖσθαι γίγνεσθαί τι καὶ φθείρεσθαι	δοκεῖ	πᾶσιν· εἰς ὃ μὲν γὰρ
[8, 2]	κινήσαντος τῶν ἔξωθεν οὐδενός, ὡς	δοκεῖ.	Τοῦτο δ' ἐστὶ ψεῦδος. Ὁρῶμεν
[8, 8]	ποτε ὄντα κινεῖται πάλιν, ὡς	δοκεῖ)	τοῦτο δὴ δεῖ λαβεῖν, ὅτι
[8, 1]	δ' οὔ, ἡ δ' ἐπιστήμη	δοκεῖ	τῶν ἐναντίων εἶναι μία. Φαίνεται
[8, 3]	ἡ δόξα κινήσεις τινὲς εἶναι	δοκοῦσιν.	Ἄλλὰ τὸ μὲν περὶ τούτου
[8, 10]	καὶ θερμὸν καὶ ψυχρὸν πυκνότητες	δοκοῦσιν	καὶ ἀραιότητες εἶναί τινες. Πύκνωσις
[8, 3]	ἔστιν δόξα ψευδὴς ἢ ὅλως	δόξα,	καὶ κίνησις ἔστιν, κἂν εἰ
[8, 3]	ἡ γὰρ φαντασία καὶ ἡ	δόξα	κινήσεις τινὲς εἶναι δοκοῦσιν. Ἄλλὰ
[8, 3]	τῶν ὄντων. Εἴπερ οὖν ἔστιν	δόξα	ψευδὴς ἢ ὅλως δόξα, καὶ
[8, 8]	ζῴων γένος, ταῦτα δὲ καὶ	δόξαν	παρεῖχε μή ποτε ἐνδέχεται κίνησιν
[8, 3]	ὡς εἰπεῖν καὶ πάσας τὰς	δόξας	διὰ τὸ κινήσει χρῆσθαι πάσας.
[8, 10]	τὸ γεννῆσαν τοῦ γεννηθέντος, ἐπεὶ	δόξειέ	γ' ἂν ἡ γένεσις εἶναι
[8, 2]	ἐναντία τούτοις οὐ χαλεπὸν λύειν.	Δόξειε	δ' ἂν ἐκ τῶν τοιῶνδε
[8, 12]	δ' ἐπισκοποῦσι κἂν ἐκ τῶνδε	δόξειέ	τῳ ταὐτὸ τοῦτο συμβαίνειν. Ἅπαν
[8, 11]	καὶ παντελῶς ἄτοπον ἂν εἶναι	δόξειεν,	εἰ γενόμενον εὐθὺς ἀνάγκη φθαρῆναι
[8, 2]	δὲ κινεῖται. Μάλιστα δ' ἂν	δόξειεν	τὸ τρίτον ἔχειν ἀπορίαν, ὡς
[8, 12]	Γ ἐν ἀμφοῖν. Οὐκ ἄρα	δοτέον	ἐν παντί, ἀλλὰ πλὴν τοῦ
[8, 4]	ἡ γῆ κάτω. Ἔστι δὲ	δυνάμει	ἄλλως ὁ μανθάνων ἐπιστήμων καὶ
[8, 12]	ἡμίση, ἀλλ' οὐκ ἐντελεχείᾳ ἀλλὰ	δυνάμει.	Ἂν δὲ ποιῇ ἐντελεχείᾳ, οὐ
[8, 4]	ὅταν τε γὰρ ᾖ ὕδωρ,	δυνάμει	γέ πώς ἐστι κοῦφον, καὶ
[8, 4]	τὸ δὲ τῷ κάτω διωρισμένον.	Δυνάμει	δ' ἐστὶν κοῦφον καὶ βαρὺ
[8, 12]	μὲν γὰρ ὄντα οὐκ ἐνδέχεται,	δυνάμει	δὲ ἐνδέχεται· ὁ γὰρ συνεχῶς
[8, 6]	κινούμενον, οὐκ ἐντελεχείᾳ, τὸ δὲ	δυνάμει	εἰς ἐντελέχειαν βαδίζει, ἔστιν δ'
[8, 4]	ὅταν ἀήρ, ἔστιν ὡς ἔτι	δυνάμει	(ἐνδέχεται γὰρ ἐμποδιζόμενον μὴ ἄνω
[8, 12]	Τὰ μὲν οὖν ἐν μέσῳ	δυνάμει	ἔστι, τοῦτο δ' ἐνεργείᾳ, καὶ
[8, 4]	ἔχων ἐπιστήμην μὴ θεωρῶν δὲ	δυνάμει	ἐστὶν ἐπιστήμων πως, ἀλλ' οὐχ
[8, 4]	τῶν φυσικῶν· τὸ γὰρ ψυχρὸν	δυνάμει	θερμόν, ὅταν δὲ μεταβάλῃ, ἤδη
[8, 10]	ἀλλοιοῦν καὶ ποιοῦν ἐκ τοῦ	δυνάμει	θερμοῦ ἐνεργείᾳ θερμόν. Δῆλον οὖν
[8, 4]	τὸ ἐνεργείᾳ θερμὸν κινητικὸν τοῦ	δυνάμει	θερμοῦ. Ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ
[8, 12]	Ἔτι δὲ ἄλλο ἐστὶν τὸ	δυνάμει	καὶ τὸ ἐνεργείᾳ, ὥστε τῆς
[8, 6]	τὸ κινητόν· τοῦτο δ' ἐστὶν	δυνάμει	κινούμενον, οὐκ ἐντελεχείᾳ, τὸ δὲ
[8, 6]	αὑτὴν ἡ λοιπὴ ΑΒ. Ἢ	δυνάμει	μὲν ἑκάτερον οὐδὲν κωλύει ἢ
[8, 12]	ἐντὸς τῶν ἄκρων ὁτιοῦν σημεῖον	δυνάμει	μέν ἐστι μέσον, ἐνεργείᾳ δ'
[8, 4]	ἐκ δυνάμει ὄντος ἕτερον γίγνεται	δυνάμει	(ὁ γὰρ ἔχων ἐπιστήμην μὴ
[8, 4]	ὅταν εἰς τὰς αὑτῶν ἐνεργείας	δυνάμει	ὄντα. Ἐπεὶ δὲ τὸ δυνάμει
[8, 4]	δυνατόν, οἷον τὸ μανθάνον ἐκ	δυνάμει	ὄντος ἕτερον γίγνεται δυνάμει (ὁ
[8, 4]	δυνάμει ὄντα. Ἐπεὶ δὲ τὸ	δυνάμει	πλεοναχῶς λέγεται, τοῦτ' αἴτιον τοῦ
[8, 4]	κινητὸν δ' ὡσαύτως φύσει τὸ	δυνάμει	ποιὸν ἢ ποσὸν ἢ πού,
[8, 4]	ἐξ ὕδατος ἀήρ (τοῦτο γὰρ	δυνάμει	πρῶτον) καὶ ἤδη κοῦφον, καὶ
[8, 6]	ὥστ' οὐδὲν κωλύει ἐν διαιρετοῖς	δυνάμει	πρώτως ἐνεῖναι. Φανερὸν τοίνυν ἐκ
[8, 12]	ἐλθεῖν τὸ ἐνεργείᾳ ὄν, μὴ	δυνάμει.	Τὰ μὲν οὖν ἐν μέσῳ
[8, 1]	ἄρα ὑπάρχειν τὰ πράγματα τὰ	δυνάμενα	κινεῖσθαι καθ' ἑκάστην κίνησιν. Καὶ
[8, 1]	οὐχ οὕτως εἶχον ὡς ἦν	δυνάμενα	τὸ μὲν κινεῖσθαι τὸ δὲ
[8, 15]	δυνάμεως, εἴ γε πάσης πεπερασμένης	δυνάμεως	ἀνάγκη πεπερασμένον εἶναι καὶ τὸν
[8, 15]	ἔσται· πάσης γὰρ πεπερασμένης ὑπερβάλλει	δυνάμεως,	εἴ γε πάσης πεπερασμένης δυνάμεως
[8, 15]	δὲ τὸ πεπερασμένον ἀδύνατον ἔχειν	δύναμιν	ἄπειρον, καὶ ὅτι ἀδύνατον ὑπὸ
[8, 15]	ἐνδέχεται ἐν ἐλάττονι μεγέθει πλείω	δύναμιν	εἶναι· ἀλλ' ἔτι μᾶλλον ἐν
[8, 15]	ἐν πεπερασμένῳ μεγέθει ἄπειρον εἶναι	δύναμιν,	ἐκ τῶνδε δῆλον. Ἔστω γὰρ
[8, 15]	οὖν οὐκ ἐνδέχεται ἄπειρον εἶναι	δύναμιν	ἐν πεπερασμένῳ μεγέθει, οὐδ' ἐν
[8, 15]	οὐδὲν ἄρα πεπερασμένον ἐνδέχεται ἄπειρον	δύναμιν	ἔχειν. Οὐ τοίνυν οὐδ' ἐν
[8, 8]	κινεῖται· τὰ γὰρ ἐπαμφοτερίζοντα καὶ	δύναμιν	ἔχοντα τοῦ κινεῖσθαι καὶ ἠρεμεῖν
[8, 15]	τὴν ἐν τῷ ἀπείρῳ πεπερασμένην	δύναμιν.	Ὅτι μὲν οὖν οὐκ ἐνδέχεται
[8, 15]	πεπερασμένου μὲν ἄπειρον δ' ἔχοντος	δύναμιν	πάσχειν τι τὸ πάσχον, καὶ
[8, 15]	δεῖξαι τοῦτο· ληψόμεθα γάρ τινα	δύναμιν	τὴν αὐτὴν τῷ γένει τῇ
[8, 15]	ἄπειρον. Τὸ δὴ ΒΓ ἔχει	δύναμίν	τινα, ἣ ἔν τινι χρόνῳ
[8, 15]	δῆλον. Ἔστω γὰρ ἡ πλείων	δύναμις	ἀεὶ ἡ τὸ ἴσον ἐν
[8, 15]	ἐλάττω λήψομαι. Ἄπειρος ἄρα ἡ	δύναμις	ἔσται· πάσης γὰρ πεπερασμένης ὑπερβάλλει
[8, 15]	δέ, ὅταν ἀεὶ ἐλάττων ἡ	δύναμις	τοῦ κινεῖν ἐγγίγνηται τῷ ἐχομένῳ.
[8, 15]	τῆς ἀναλογίας) ἄπειρος δὲ πᾶσα	δύναμις,	ὥσπερ καὶ πλῆθος καὶ μέγεθος
[8, 1]	τὰ δὲ κινεῖσθαι, οὐ πάντως	δυνατά	ἐστιν, ἀλλ' ὡδὶ ἔχοντα καὶ
[8, 1]	ἐπιστήμῃ. Ἀλλ' οὖν ὅσα γε	δυνατὰ	ποιεῖν καὶ πάσχειν ἢ κινεῖν,
[8, 5]	τὸ ἔσχατον, ὃ κινεῖσθαι μὲν	δύναται,	κινήσεως δ' ἀρχὴν οὐκ ἔχει,
[8, 2]	Εἰ δ' ἐν ζῴῳ τοῦτο	δυνατὸν	γενέσθαι, τί κωλύει τὸ αὐτὸ
[8, 10]	φύσει ὑπάρχειν, ἂν ᾖ δυνατόν,	δυνατὸν	δὲ συνεχῆ εἶναι (δειχθήσεται δ'
[8, 7]	Ἀλλ' οὔ τί γε πάσας	δυνατόν·	Δῆλον γὰρ ὡς αἴτιον τοῖς
[8, 10]	τῇ φύσει ὑπάρχειν, ἂν ᾖ	δυνατόν,	δυνατὸν δὲ συνεχῆ εἶναι (δειχθήσεται
[8, 5]	εἶναι. Ἐὰν οὖν θῶμεν τὸ	δυνατὸν	εἶναι, οὐδὲν ἀδύνατον συμβήσεται, ψεῦδος
[8, 1]	ὁμολογήσειεν ἀναγκαῖον εἶναι κινεῖσθαι τὸ	δυνατὸν	κινεῖσθαι καθ' ἑκάστην κίνησιν, οἷον
[8, 1]	κίνησιν, καθ' ἣν ἐγένετο τὸ	δυνατὸν	κινηθῆναι ἢ κινῆσαι· εἰ δ'
[8, 2]	κινεῖσθαι μηδέν. Ἔτι ὁρῶμεν ὅτι	δυνατὸν	κινηθῆναι μήτε κινούμενον μήτ' ἔχον
[8, 4]	παθητικὸν ὦσιν, γίγνεται ἐνεργείᾳ τὸ	δυνατόν,	οἷον τὸ μανθάνον ἐκ δυνάμει
[8, 2]	μίαν καὶ τὴν αὐτὴν εἶναι	δυνατὸν	τὴν τοῦ αὐτοῦ καὶ ἑνὸς
[8, 15]	ἀνάγκη συμμεταβάλλειν, ἀλλ' ἀεί τε	δυνήσεται	κινεῖν (ἄπονον γὰρ τὸ οὕτω
[8, 12]	κέχρηται, τῷ ἑνὶ σημείῳ ὡς	δύο·	διὸ στῆναι ἀνάγκη· καὶ οὐχ
[8, 12]	ἀριθμῷ ἕν, τῷ λόγῳ δὲ	δύο.	Ἔτι δὲ ἄλλο ἐστὶν τὸ
[8, 15]	πεπερασμένα ἢ ἔνια, οἷον τὰ	δύο	ἢ τὸ ἕν. Ἔστω δὴ
[8, 12]	μίαν ἀριθμῇ τὴν συνεχῆ, ἀλλὰ	δύο	ἡμισείας. Ὥστε λεκτέον πρὸς τὸν
[8, 12]	τις τὴν συνεχῆ διαιρῇ εἰς	δύο	ἡμίση, οὗτος τῷ ἑνὶ σημείῳ
[8, 13]	πεπερασμένης ἀνακάμπτουσα μὲν συνθετὴ καὶ	δύο	κινήσεις, μὴ ἀνακάμπτουσα δὲ ἀτελὴς
[8, 12]	ἀρχῇ, ἀνάγκη στῆναι διὰ τὸ	δύο	ποιεῖν, ὥσπερ ἂν εἰ καὶ
[8, 12]	ἓν σημεῖον ἀνάγκη αὐτῷ ἀριθμεῖν	δύο·	τοῦ μὲν γὰρ ἑτέρου τελευτὴ
[8, 8]	βουλόμεθα δὲ δεῖξαι καὶ τοῖν	δυοῖν	ἑκατέρου τὴν φύσιν, ὅτι ἔστιν
[8, 12]	οὗτος τῷ ἑνὶ σημείῳ ὡς	δυσὶ	χρῆται· ποιεῖ γὰρ αὐτὸ ἀρχὴν
[8, 1]	Καὶ γὰρ τὸ τρίγωνον ἔχει	δυσὶν	ὀρθαῖς ἀεὶ τὰς γωνίας ἴσας,