Livre, Chap.
[4, 11]	ἢ κατὰ φύσιν. ἀνάγκη δὲ	ἄν	περ ᾖ ἡ> βίαιος, εἶναι
[4, 3]	τούτων ὁ τόπος. τί γὰρ	ἄν	ποτε καὶ θείημεν εἶναι τὸν
[4, 12]	ἢ ἐπ' ἄμφω, {ἢ} ὁποῖον	ἄν	τι ᾖ τὸ ἐντιθέμενον· ἐν
[4, 20]	ὁ χρόνος ἢ οὔ, ἀπορήσειεν	ἄν	τις. ἀδυνάτου γὰρ ὄντος εἶναι
[4, 5]	ὅλως ἐν τόπῳ. ἀπορήσειε δ'	ἄν	τις, ἆρα καὶ αὐτό τι
[4, 4]	καὶ πάλιν ἐξ ὧν ἀπορήσειεν	ἄν	τις αὐτοῦ περὶ τῆς οὐσίας,
[4, 11]	εἴπερ ἔσται κίνησις, τοὐναντίον μᾶλλον,	ἄν	τις ἐπισκοπῇ, μὴ ἐνδέχεσθαι μηδὲ
[4, 3]	μέγεθος. ἔτι δὲ καὶ τίνος	ἄν	τις θείη τοῖς οὖσιν αἴτιον
[4, 20]	ᾗ ἀριθμητά ἐστιν. ἀπορήσειε δ'	ἄν	τις καὶ ποίας κινήσεως ὁ
[4, 13]	καὶ τοῦ πυρὸς ὅ τι	ἄν	τις λάβῃ πᾶν ἔσται θερμόν,
[4, 2]	αἰσθητὸν ἐν τόπῳ, διὰ τούτων	ἄν	τις ὑπολάβοι· δόξειε δ' ἂν
[4, 20]	ὧν ἑκατέρας τῆς κινήσεως εἴη	ἂν	ἀριθμός. ἕτερος οὖν χρόνος ἔστιν,
[4, 11]	πρὸς τὸν ἐφ' ᾧ Η.	ἂν	γὰρ ᾖ τοσούτῳ λεπτότερον τὸ
[4, 6]	ποτ' ἐστὶν ὁ τόπος, ὧδ'	ἂν	γένοιτο φανερόν. λάβωμεν δὲ περὶ
[4, 17]	ὅ ποτε ὄν καὶ γὰρ	ἂν	διαλίποι ἀλλὰ τῷ λόγῳ) καὶ
[4, 8]	φορὰ καὶ αὔξησις) οὐ γὰρ	ἂν	δοκεῖν εἶναι κίνησιν, εἰ μὴ
[4, 6]	οὖν δεῖ κατανοῆσαι ὅτι οὐκ	ἂν	ἐζητεῖτο ὁ τόπος, εἰ μὴ
[4, 20]	λαμβάνει τελευτὴν καὶ ἀρχὴν ὥσπερ	ἂν	εἰ κατά τινα περίοδον. καὶ
[4, 12]	πρότερον ἐν τῷ κενῷ, ὥσπερ	ἂν	εἰ τὸ ὕδωρ μὴ μεθίστατο
[4, 20]	καὶ ἅμα δύο ἴσοι χρόνοι	ἂν	εἶεν· ἢ οὔ; ὁ αὐτὸς
[4, 17]	νῦν μὴ εἴη, χρόνος οὐκ	ἂν	εἴη· ἅμα γὰρ ὥσπερ τὸ
[4, 8]	κίνησις ἡ κατὰ τόπον οὐκ	ἂν	εἴη (αὕτη δ' ἐστὶ φορὰ
[4, 3]	τὸν τόπον· ἐν ταὐτῷ γὰρ	ἂν	εἴη δύο σώματα. ἔτι εἴπερ
[4, 17]	μὴ εἴη, τὸ νῦν οὐκ	ἂν	εἴη, εἴτε τὸ νῦν μὴ
[4, 2]	λέγουσιν· τὸ γὰρ κενὸν τόπος	ἂν	εἴη ἐστερημένος σώματος. ὅτι μὲν
[4, 2]	δ' ἐστὶ τοιοῦτο, θαυμαστή τις	ἂν	εἴη ἡ τοῦ τόπου δύναμις
[4, 19]	καὶ κατὰ τὸ αὐτὸ τἀναντία	ἂν	εἴη. καὶ οὐχ ὑπολείψει δή·
[4, 10]	ἐν ᾧ κινεῖται· τοῦτο δ'	ἂν	εἴη οἷον τὸν τόπον φασί
[4, 5]	τε καὶ ἐν ᾧ) οὐκ	ἂν	εἴη οὔτε ἡ ὕλη οὔτε
[4, 15]	μεταβολή τις ὁ χρόνος, τοῦτ'	ἂν	εἴη σκεπτέον. ἡ μὲν οὖν
[4, 14]	τῷ νῦν τῳδί ἐστιν, ἅμα	ἂν	εἴη τὰ ἔτος γενόμενα μυριοστὸν
[4, 8]	γὰρ διαφοράν, δι' ἣν οὐκ	ἂν	εἴη τὸ λεχθέν, οὐκ ἔστιν
[4, 14]	{τοῖς} νῦν ἀπείροις οὖσιν ἅμα	ἂν	εἴη· τοῦτο δὲ ἀδύνατον. ἀλλὰ
[4, 19]	χρόνος ὃς οὔ ποτε, πᾶς	ἂν	εἴη χρόνος πεπερασμένος. ἆρ' οὖν
[4, 4]	ἕκαστον τῶν σωμάτων, πέρας τι	ἂν	εἴη, ὥστε δόξειεν ἂν τὸ
[4, 14]	ἐκ μὴ ὄντων συγκείμενον ἀδύνατον	ἂν	εἶναι δόξειε μετέχειν οὐσίας. πρὸς
[4, 13]	διὰ ταῦτα κενόν τι φαῖεν	ἂν	εἶναι, ἡμεῖς δὲ λέγομεν ἐκ
[4, 6]	καὶ ἡ ὕλη δὲ δόξειεν	ἂν	εἶναι τόπος, εἴ γε ἐν
[4, 4]	δ' ἐκ τούτων σκοπουμένοις δόξειεν	ἂν	εἶναι χαλεπὸν γνωρίσαι τί ἐστιν
[4, 14]	ἐφ' ἓν ᾖ συνεχὲς οὔτε	ἂν	ἐπὶ πλείω· τὸ δὲ νῦν
[4, 14]	πεπερασμένου ἓν πέρας ἔστιν, οὔτε	ἂν	ἐφ' ἓν ᾖ συνεχὲς οὔτε
[4, 9]	εἶναι ἁπτόν· τοιοῦτο δὲ ὃ	ἂν	ἔχῃ βάρος ἢ κουφότητα. συμβαίνει
[4, 11]	ὡς τὸ ὀχούμενον. ἔτι οὐδεὶς	ἂν	ἔχοι εἰπεῖν διὰ τί κινηθὲν
[4, 11]	Ε. καὶ ἀεὶ δὴ ὅσῳ	ἂν	ᾖ ἀσωματώτερον καὶ ἧττον ἐμποδιστικὸν
[4, 18]	{ᾖ} πολλή· καὶ τὸν χρόνον,	ἂν	ἡ κίνησις, καὶ τὴν κίνησιν,
[4, 19]	αὐτὸς πολλάκις; δῆλον ὅτι ὡς	ἂν	ἡ κίνησις, οὕτω καὶ ὁ
[4, 18]	πορεία πολλή, καὶ ταύτην πολλήν,	ἂν	ἡ ὁδὸς {ᾖ} πολλή· καὶ
[4, 18]	γὰρ εἶναί φαμεν τὴν ὁδόν,	ἂν	ἡ πορεία πολλή, καὶ ταύτην
[4, 15]	πλείους ἦσαν οἱ οὐρανοί, ὁμοίως	ἂν	ἦν ὁ χρόνος ἡ ὁτουοῦν
[4, 16]	ἀλλὰ ταὐτὸ καὶ ἕν, οὐκ	ἂν	ἦν χρόνος, οὕτως καὶ ἐπεὶ
[4, 6]	μένον, ἐν τῷ αὐτῷ ἄπειροι	ἂν	ἦσαν τόποι (μεθισταμένου γὰρ τοῦ
[4, 6]	πᾶς ὁ ἀὴρ τόπος, οὐκ	ἂν	ἴσος εἴη ἑκάστου ὁ τόπος
[4, 2]	ἄν τις ὑπολάβοι· δόξειε δ'	ἂν	καὶ Ἡσίοδος ὀρθῶς λέγειν ποιήσας
[4, 19]	τελευτὴ τὸ νῦν· ἅμα γὰρ	ἂν	καὶ κατὰ τὸ αὐτὸ τἀναντία
[4, 8]	ἔσται δύο ἐν ταὐτῷ, ἐνδέχοιτ'	ἂν	καὶ ὁποσαοῦν εἶναι ἅμα σώματα·
[4, 6]	ἀπορημάτων ἔσται φανερόν· οὕτω γὰρ	ἂν	κάλλιστα δεικνύοιτο ἕκαστον. πρῶτον μὲν
[4, 13]	καὶ δῆλον ὅτι εἰ ὅσῳ	ἂν	μανότερον καὶ κενώτερον ᾖ ἄνω
[4, 13]	ἀεὶ γὰρ μεθισταμένου τοῦτο συμβήσεται,	ἂν	μὴ κύκλῳ περιίστηται· οὐκ ἀεὶ
[4, 12]	ἐφ' ὃ πέφυκε μεθίστασθαι, ἀνάγκη,	ἂν	μὴ συμπιλῆται, μεθίστασθαι ἢ κάτω
[4, 11]	σῶμά τι· τὸ γὰρ μέρος,	ἂν	μὴ χωρὶς τιθῆται, οὐκ ἔσται
[4, 18]	ἡ κίνησις, καὶ τὴν κίνησιν,	ἂν	ὁ χρόνος. ~ἐπεὶ δ' ἐστὶν
[4, 20]	δὲ μὴ οὔσης ψυχῆς εἴη	ἂν	ὁ χρόνος ἢ οὔ, ἀπορήσειεν
[4, 15]	ἦσαν οἱ οὐρανοί, ὁμοίως ἂν	ἦν	ὁ χρόνος ἡ ὁτουοῦν αὐτῶν
[4, 7]	καὶ αἱ ἀπορίαι πᾶσαι λύοιντ'	ἂν	οὕτω λεγομένου τοῦ τόπου. οὔτε
[4, 2]	ἀλλὰ κατὰ τὴν θέσιν, ὅπως	ἂν	στραφῶμεν, γίγνεται (διὸ καὶ ταὐτὸ
[4, 4]	τι ἂν εἴη, ὥστε δόξειεν	ἂν	τὸ εἶδος καὶ ἡ μορφὴ
[4, 11]	τὸ μέσον, δῆλον ὅτι οὐκ	ἂν	τὸ κενὸν αἴτιον εἴη τῆς
[4, 13]	κούφου ὕλη, ᾗ τοιαύτη, εἴη	ἂν	τὸ κενόν· τὸ γὰρ πυκνὸν
[4, 12]	καθ' αὑτὸ δὲ σκοποῦσιν φανείη	ἂν	τὸ λεγόμενον κενὸν ὡς ἀληθῶς
[4, 15]	μεταβάλλοντι μόνον ἐστίν, ἢ οὗ	ἂν	τύχῃ ὂν αὐτὸ τὸ κινούμενον
[4, 14]	καὶ ἀμυδρῶς, ἐκ τῶνδέ τις	ἂν	ὑποπτεύσειεν. τὸ μὲν γὰρ αὐτοῦ
[4, 9]	(διὸ κἂν ἀπορήσειέ τις, τί	ἂν	φαῖεν, εἰ ἔχοι τὸ διάστημα
[4, 4]	τῷ Τιμαίῳ γέγραφεν. ἔτι πῶς	ἂν	φέροιτο εἰς τὸν αὑτοῦ τόπον,
[4, 13]	εἰ ὅλως εἴη κενόν, τάχιστ'	ἂν	φέροιτο. ἴσως δὲ καὶ τοῦτ'
[4, 16]	ταὐτὸ καὶ ἕν, οὐκ ἂν	ἦν	χρόνος, οὕτως καὶ ἐπεὶ λανθάνει
[4, 7]	δυνάμει τὸ δ' ἐντελεχείᾳ) ἔχοι	ἂν	ὡς μόριόν πως πρὸς ὅλον.
[4, 19]	ἀρχὴ δὲ τοῦ μέλλοντος, ἔχοι	ἂν	ὥσπερ ὁ κύκλος ἐν τῷ
[4, 13]	μείζονος κύκλου περιφέρεια καὶ κυρτότης	ἐὰν	γίγνηται ἐλάττονος κύκλου, ἢ> ἡ
[4, 12]	ὡς ἀληθῶς κενόν. ὥσπερ γὰρ	ἐὰν	ἐν ὕδατι τιθῇ τις κύβον,
[4, 11]	μὴ ἐνδέχεσθαι μηδὲ ἓν κινεῖσθαι,	ἐὰν	ᾖ κενόν· ὥσπερ γὰρ οἱ
[4, 19]	τοῦ παρελθόντος. πότε ἦλθες; ἄρτι,	ἐὰν	ᾖ ὁ χρόνος ἐγγὺς τοῦ
[4, 16]	αἰσθανόμεθα καὶ χρόνου· καὶ γὰρ	ἐὰν	ᾖ σκότος καὶ μηδὲν διὰ
[4, 11]	ἢ εἰς ἄπειρον ἀνάγκη φέρεσθαι,	ἐὰν	μή τι ἐμποδίσῃ κρεῖττον. ἔτι
[4, 11]	ἔχοντα ἢ βάρους ἢ κουφότητος,	ἐὰν	τἆλλα ὁμοίως ἔχῃ {τοῖς σχήμασι}
[4, 11]	ἢ τῷ διαφέρειν τὸ φερόμενον,	ἐὰν	τἆλλα ταὐτὰ ὑπάρχῃ, διὰ τὴν
[4, 6]	διῃρημένον δὲ ἐν ἐκείνῳ· καὶ	ἐάν	τε κινῆται τὸ περιέχον ἐάν
[4, 6]	ἐάν τε κινῆται τὸ περιέχον	ἐάν	τε μή, οὐδὲν ἧττον. {ἔτι
[4, 11]	ἐφ' οὗ Α, ἐὰν φέρηται.	ἐὰν	τοίνυν μηδὲν ᾖ σῶμα ἐν
[4, 11]	Ζ τὸ ἐφ' οὗ Α,	ἐὰν	φέρηται. ἐὰν τοίνυν μηδὲν ᾖ
[4, 4]	τε γὰρ τὴν ἀκροτάτην ἔχει	θέαν,	καὶ χωρὶς ἀλλήλων οὐ ῥᾴδιον
[4, 11]	ᾧ τὸ Ζ ταύτην τὴν	ἀναλογίαν	ἣν ἔχει ὁ χρόνος ἐφ'
[4, 11]	Β τῷ Δ, κατὰ τὴν	ἀναλογίαν	τοῦ ἐμποδίζοντος σώματος. ἔστω γὰρ
[4, 7]	κατὰ δύναμιν, τὰ δὲ κατ'	ἐνέργειαν.	διὸ ὅταν μὲν συνεχὲς ᾖ
[4, 7]	ἅπτηται δ' ὥσπερ σωρός, κατ'	ἐνέργειαν.	καὶ τὰ μὲν καθ' αὑτά
[4, 20]	κατά τε δύναμιν καὶ κατ'	ἐνέργειαν;	πότερον δὲ μὴ οὔσης ψυχῆς
[4, 20]	κινεῖται ἢ ἄμφω κατὰ τὴν	εὐθεῖαν·	ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ τῶν
[4, 19]	ἤδη ἑαλωκέναι οὐ λέγομεν, ὅτι	λίαν	πόρρω τοῦ νῦν. καὶ τὸ
[4, 18]	κίνησιν εἶναι τὴν αὐτὴν καὶ	μίαν	πάλιν καὶ πάλιν, οὕτω καὶ
[4, 16]	συμβαίνει ἡμῖν, ὅταν μὴ ὁρίσωμεν	μηδεμίαν	μεταβολήν, ἀλλ' ἐν ἑνὶ καὶ
[4, 3]	τὰ τοῦ ἀέρος. ἀλλὰ μὴν	οὐδεμίαν	διαφορὰν ἔχομεν στιγμῆς καὶ τόπου
[4, 19]	κίνησιν αὐτῶν μετρήσει καὶ τὴν	ἠρεμίαν,	πόση τις. ὥστε τὸ κινούμενον
[4, 16]	γὰρ μηδὲν αὐτοὶ μεταβάλλωμεν τὴν	διάνοιαν	ἢ λάθωμεν μεταβάλλοντες, οὐ δοκεῖ
[4, 3]	~οὐ μὴν ἀλλ' ἔχει γε	ἀπορίαν,	εἰ ἔστι, τί ἐστι, πότερον
[4, 10]	δύο σώματα ἐν ταὐτῷ εἶναι	(ἀπορίαν	οὖν κοινὴν ἀξιοῦσι λύειν, ἀλλ'
[4, 16]	ἓν ποιοῦσιν, ἐξαιροῦντες διὰ τὴν	ἀναισθησίαν	τὸ μεταξύ. ὥσπερ οὖν εἰ
[4, 8]	καὶ περὶ τόπου· καὶ γὰρ	παραπλησίαν	ἔχει τήν τε ἀπιστίαν καὶ
[4, 19]	αὐτῶν καὶ τοῦ μετροῦντος τὴν	οὐσίαν	αὐτῶν) τῶν δὲ μὴ ὄντων
[4, 11]	ἀλλ' ἀδύνατον· διὰ τίνα γὰρ	αἰτίαν	οἰσθήσεται θᾶττον; ἐν μὲν γὰρ
[4, 8]	γὰρ παραπλησίαν ἔχει τήν τε	ἀπιστίαν	καὶ τὴν πίστιν διὰ τῶν
[4, 9]	βάρος ἔχον ἢ κουφότητα (διὸ	κἂν	ἀπορήσειέ τις, τί ἂν φαῖεν,
[4, 11]	τὸ Θ. δίεισι δέ γε	κἂν	ᾖ τι λεπτότητι διαφέρον τοῦ
[4, 13]	μικρότητα ἐκ μεγέθους. ὁμοίως τοίνυν	κἂν	ὁ ἀὴρ πολὺς ὢν ἐν
[4, 7]	ᾧ δὲ μή, οὔ. διὸ	κἂν	ὕδωρ γένηται τοιοῦτο, τὰ μὲν
[4, 6]	νῦν μὲν λευκὸν πάλαι δὲ	μέλαν,	καὶ νῦν μὲν σκληρὸν πάλαι
[4, 3]	καὶ βάθος, οἷς ὁρίζεται σῶμα	πᾶν.	ἀδύνατον δὲ σῶμα εἶναι τὸν
[4, 8]	οὖν καὶ δείκνυσιν ὅτι τὸ	πᾶν	ἀκίνητον ἐκ τούτων· εἰ γὰρ
[4, 9]	τὸ ὂν σῶμα οἴονται εἶναι,	πᾶν	δὲ σῶμα ἐν τόπῳ, κενὸν
[4, 10]	κενὸν δεικνύουσιν ὡς ἔστιν) ἢ	πᾶν	εἶναι ἀναγκαῖον τὸ σῶμα κενόν,
[4, 7]	ἀλλήλων) καὶ μένει δὴ φύσει	πᾶν	ἐν τῷ οἰκείῳ τόπῳ οὐκ
[4, 19]	οὐδὲ τὸ μὴ ὂν ἔσται	πᾶν	ἐν χρόνῳ, οἷον ὅσα μὴ
[4, 13]	ὅ τι ἄν τις λάβῃ	πᾶν	ἔσται θερμόν, οὕτω καὶ τὸ
[4, 7]	γὰρ ὑπ' ἀλλήλων) τὸ δὲ	πᾶν	ἔστι μὲν ὡς κινήσεται ἔστι
[4, 5]	ἐνδέχεται εἶναι, ἢ οὐδέν, ἀλλὰ	πᾶν	ἢ οὐδαμοῦ ἢ ἐν ἄλλῳ.
[4, 7]	πάντα· ὁ γὰρ οὐρανὸς τὸ	πᾶν	ἴσως. ἔστι δ' ὁ τόπος
[4, 7]	ὃ περιέχει· παρὰ δὲ τὸ	πᾶν	καὶ ὅλον οὐδέν ἐστιν ἔξω
[4, 16]	ἔκ τινος εἴς τι καὶ	πᾶν	μέγεθος συνεχές, ἀκολουθεῖ τῷ μεγέθει
[4, 7]	κύκλῳ τὸ ἄνω, τὸ δὲ	πᾶν	οὔ που. τὸ γάρ που
[4, 13]	ἔσται θερμόν, οὕτω καὶ τὸ	πᾶν	συναγωγὴ καὶ διαστολὴ τῆς αὐτῆς
[4, 2]	τόπος παρὰ τὰ σώματα, καὶ	πᾶν	σῶμα αἰσθητὸν ἐν τόπῳ, διὰ
[4, 7]	τὰ μὲν καθ' αὑτά (οἷον	πᾶν	σῶμα ἢ κατὰ φορὰν ἢ
[4, 8]	ἐνεργείᾳ ὄν, ὃ διαλαμβάνει τὸ	πᾶν	σῶμα ὥστε εἶναι μὴ συνεχές,
[4, 19]	καὶ τὸ ἠρεμοῦν. οὐ γὰρ	πᾶν	τὸ ἀκίνητον ἠρεμεῖ, ἀλλὰ τὸ
[4, 7]	ἐν τῷ πεπερασμένῳ. οὐ γὰρ	πᾶν	τὸ ὂν ἐν τόπῳ, ἀλλὰ
[4, 3]	ζητεῖ τινὰ λόγον· εἰ γὰρ	πᾶν	τὸ ὂν ἐν τόπῳ, δῆλον
[4, 8]	αἰσθητόν· οἰόμενοι δὲ τὸ ὂν	ἅπαν	εἶναι σῶμα φασίν, ἐν ᾧ
[4, 11]	σῶμα; οὐ γὰρ δὴ εἰς	ἅπαν.	ὁ δ' αὐτὸς λόγος καὶ
[4, 9]	εἶναι ἐνταῦθα. σῶμα δὲ πάλιν	ἅπαν	οἴονται εἶναι ἁπτόν· τοιοῦτο δὲ
[4, 3]	τοῦτο εἰς ἄπειρον. ἔτι ὥσπερ	ἅπαν	σῶμα ἐν τόπῳ, οὕτω καὶ
[4, 20]	φανερὸν ὅτι πᾶσα μεταβολὴ καὶ	ἅπαν	τὸ κινούμενον ἐν χρόνῳ. τὸ
[4, 6]	πάντα ἐν τῷ ὅλῳ ὅπερ	ἅπαν	τὸ ὕδωρ ἐν τῷ ἀγγείῳ)
[4, 15]	εἶναί φασιν, οἱ δὲ τὴν	σφαῖραν	αὐτήν. καίτοι τῆς περιφορᾶς καὶ
[4, 19]	λέγειν εἰώθαμεν ὑπὸ τοῦ χρόνου	φθοράν.	οὐ μὴν ἀλλ' οὐδὲ ταύτην
[4, 20]	ἐχόντων φυσικὴν καὶ γένεσιν καὶ	φθοράν.	τοῦτο δέ, ὅτι ταῦτα πάντα
[4, 6]	περιεχόμενον σῶμα τὸ κινητὸν κατὰ	φοράν.	δοκεῖ δὲ μέγα τι εἶναι
[4, 13]	φέρει. καίτοι πῶς οἷόν τε	φορὰν	εἶναι κενοῦ ἢ τόπον κενοῦ;
[4, 1]	κατὰ τόπον ἐστίν, ἣν καλοῦμεν	φοράν.	ἔχει δὲ πολλὰς ἀπορίας τί
[4, 7]	(οἷον πᾶν σῶμα ἢ κατὰ	φορὰν	ἢ κατ' αὔξησιν κινητὸν καθ'
[4, 8]	εἶναι ἅμα σώματα· τὴν γὰρ	διαφοράν,	δι' ἣν οὐκ ἂν εἴη
[4, 11]	ᾗ γὰρ κενόν, οὐκ ἔχει	διαφοράν.	ἔπειθ' ὅτι πᾶσα κίνησις ἢ
[4, 3]	τοῦ ἀέρος. ἀλλὰ μὴν οὐδεμίαν	διαφορὰν	ἔχομεν στιγμῆς καὶ τόπου στιγμῆς,
[4, 10]	λόγος καὶ τοῦ εἰς τὴν	τέφραν	ἐγχεομένου ὕδατος αὐτὸς αὑτὸν ἐμποδίζει.
[4, 4]	τὸ γὰρ μεταληπτικὸν καὶ τὴν	χώραν	ἓν καὶ ταὐτόν. ἄλλον δὲ
[4, 4]	Πλάτων τὴν ὕλην καὶ τὴν	χώραν	ταὐτό φησιν εἶναι ἐν τῷ
[4, 4]	ὅμως τὸν τόπον καὶ τὴν	χώραν	τὸ αὐτὸ ἀπεφήνατο. λέγουσι μὲν
[4, 2]	εὐρύστερνος, ὡς δέον πρῶτον ὑπάρξαι	χώραν	τοῖς οὖσι, διὰ τὸ νομίζειν,
[4, 20]	γὰρ θᾶττον καὶ βραδύτερον κατὰ	πᾶσάν	ἐστιν μεταβολήν (ἐν πᾶσι γὰρ
[4, 8]	ἀγγεῖον τὸ κενόν. εἶναι δ'	ἔφασαν	καὶ οἱ Πυθαγόρειοι κενόν, καὶ
[4, 12]	μηδ' ὁ ἀήρ, ἀλλὰ πάντῃ	διῄεσαν	δι' αὐτοῦ. ἀλλὰ μὴν καὶ
[4, 12]	γε οὐδὲ τὸ ὕδωρ, εἰ	ἦσαν	οἱ ἰχθύες σιδηροῖ· τῇ ἁφῇ
[4, 15]	περιφορά. ἔτι δ' εἰ πλείους	ἦσαν	οἱ οὐρανοί, ὁμοίως ἂν ἦν
[4, 6]	ἐν τῷ αὐτῷ ἄπειροι ἂν	ἦσαν	τόποι (μεθισταμένου γὰρ τοῦ ὕδατος
[4, 7]	τούτοις ἁφὴ ἔστιν· σύμφυσις δέ,	ὅταν	ἄμφω ἐνεργείᾳ ἓν γένωνται. καὶ
[4, 4]	ἡ ὕλη καὶ τὸ ἀόριστον·	ὅταν	γὰρ ἀφαιρεθῇ τὸ πέρας καὶ
[4, 13]	μικροῦ ἡ αὐτή. δῆλον δέ·	ὅταν	γὰρ ἐξ ὕδατος ἀὴρ γένηται,
[4, 16]	καὶ μεταξύ τι αὐτῶν ἕτερον·	ὅταν	γὰρ ἕτερα τὰ ἄκρα τοῦ
[4, 16]	μὴν οὐδ' ἄνευ γε μεταβολῆς·	ὅταν	γὰρ μηδὲν αὐτοὶ μεταβάλλωμεν τὴν
[4, 16]	καὶ χρόνος. ἀλλὰ μὴν καὶ	ὅταν	γε χρόνος δοκῇ γεγονέναι τις,
[4, 16]	ἀδιαιρέτῳ φαίνηται ἡ ψυχὴ μένειν,	ὅταν	δ' αἰσθώμεθα καὶ ὁρίσωμεν, τότε
[4, 6]	ἀλλ' ὡς μέρος ἐν ὅλῳ·	ὅταν	δὲ διῃρημένον ᾖ καὶ ἁπτόμενον,
[4, 6]	ἐν τῷ σώματι ἡ χείρ,	ὅταν	δὲ διῃρημένον, οἷον ἐν τῷ
[4, 8]	τὸν ὄγκον οὗ δεκτικόν ἐστιν,	ὅταν	δὲ στερηθῇ, κενόν, ὡς τὸ
[4, 16]	γεγονέναι οὐδείς, ὅτι οὐδὲ κίνησις.	ὅταν	δὲ τὸ πρότερον καὶ ὕστερον,
[4, 7]	δύναμιν ἐν τόπῳ τὰ μέρη,	ὅταν	δὲ χωρισθῇ μὲν ἅπτηται δ'
[4, 16]	μυθολογουμένοις καθεύδειν παρὰ τοῖς ἥρωσιν,	ὅταν	ἐγερθῶσι· συνάπτουσι γὰρ τῷ πρότερον
[4, 4]	τοῦ τόπου ἔσται τόπος. ἔτι	ὅταν	ἐξ ἀέρος ὕδωρ γένηται, ἀπόλωλεν
[4, 8]	δοκεῖ δὲ πλῆρες μὲν εἶναι,	ὅταν	ἔχῃ τὸν ὄγκον οὗ δεκτικόν
[4, 11]	τι οἷον τόπος ἐστερημένος σώματος,	ὅταν	ᾖ κενόν, ποῦ οἰσθήσεται τὸ
[4, 5]	οὐ μέρη, ἅμα δέ· διὸ	ὅταν	ᾖ μέρη, ἔσται αὐτὸ ἐν
[4, 5]	καθ' αὑτὸ ἢ καθ' ἕτερον.	ὅταν	μὲν γὰρ ᾖ μόρια τοῦ
[4, 6]	ὁ τόπος ἀγγεῖον ἀμετακίνητον. διὸ	ὅταν	μὲν ἐν κινουμένῳ κινῆται καὶ
[4, 6]	ὁ πρῶτος ἐν ᾧ ἐστιν)	ὅταν	μὲν οὖν μὴ διῃρημένον ᾖ
[4, 16]	χρόνος εἶναι δοκεῖ· καὶ ὑποκείσθω.	ὅταν	μὲν οὖν ὡς ἓν τὸ
[4, 17]	ἀρχὴ τοῦ δὲ τελευτή. ἀλλ'	ὅταν	μὲν οὕτω λαμβάνῃ τις ὡς
[4, 7]	τὰ δὲ κατ' ἐνέργειαν. διὸ	ὅταν	μὲν συνεχὲς ᾖ τὸ ὁμοιομερές,
[4, 6]	τε μή, οὐδὲν ἧττον. {ἔτι	ὅταν	μὴ διῃρημένον ᾖ, ὡς μέρος
[4, 16]	εἶναι χρόνον τότε συμβαίνει ἡμῖν,	ὅταν	μὴ ὁρίσωμεν μηδεμίαν μεταβολήν, ἀλλ'
[4, 19]	λέγεται τῶν νῦν, ἄλλο δ'	ὅταν	ὁ χρόνος ὁ τούτου ἐγγὺς
[4, 11]	τῷ κενῷ; οὐ γὰρ συμβαίνει,	ὅταν	ὅλον τεθῇ ὡς ἐν κεχωρισμένῳ
[4, 6]	τοῦ μορίου, ἐν ᾧ κινεῖται,	ὅταν	ὅλον τὸ ἀγγεῖον μεθίστηται, ἀλλ'
[4, 16]	καὶ τὸν χρόνον γε γνωρίζομεν	ὅταν	ὁρίσωμεν τὴν κίνησιν, τῷ πρότερον
[4, 16]	καὶ τότε φαμὲν γεγονέναι χρόνον,	ὅταν	τοῦ προτέρου καὶ ὑστέρου ἐν
[4, 7]	μέρος πρὸς ὅλον ἐστίν, οἷον	ὅταν	ὕδατος κινήσῃ τις μόριον ἢ
[4, 19]	ἐν ἀναισθήτῳ χρόνῳ διὰ μικρότητα	ἐκστάν·	μεταβολὴ δὲ πᾶσα φύσει ἐκστατικόν.
[4, 5]	πάντων δὲ κυριώτατον τὸ ὡς	ἐν	ἀγγείῳ καὶ ὅλως ἐν τόπῳ.
[4, 17]	Λυκείῳ εἶναι καὶ τὸ Κορίσκον	ἐν	ἀγορᾷ. καὶ τοῦτο δὴ τῷ
[4, 12]	ὅσος ὁ κύβος, οὕτω καὶ	ἐν	ἀέρι· ἀλλὰ τῇ αἰσθήσει ἄδηλον.
[4, 5]	εἶναι. ὥστ' εἰ ὅτι μάλιστα	ἐν	ἀλλήλοις εἶεν, ὁ μὲν ἀμφορεὺς
[4, 14]	τε διὰ τὸ εἶναι τότε,	ἐν	ἄλλῳ δὲ νῦν ἐφθάρθαι τὸ
[4, 5]	ἀλλὰ πᾶν ἢ οὐδαμοῦ ἢ	ἐν	ἄλλῳ. διχῶς δὲ τοῦτ' ἔστιν,
[4, 5]	οὐ χαλεπόν· οὐδὲ γὰρ κωλύει	ἐν	ἄλλῳ εἶναι τὸν πρῶτον τόπον,
[4, 14]	τῷ ἐφεξῆς οὐκ ἔφθαρται ἀλλ'	ἐν	ἄλλῳ, ἐν τοῖς μεταξὺ {τοῖς}
[4, 17]	τὸ αὐτό· ᾗ μὲν γὰρ	ἐν	ἄλλῳ καὶ ἄλλῳ, ἕτερον (τοῦτο
[4, 5]	δὲ ταῦτα ληπτέον ποσαχῶς ἄλλο	ἐν	ἄλλῳ λέγεται. ἕνα μὲν δὴ
[4, 7]	οὐρανῷ, ὁ δ' οὐρανὸς οὐκέτι	ἐν	ἄλλῳ. φανερὸν δ' ἐκ τούτων
[4, 19]	πόρρω. τὸ δ' ἐξαίφνης> τὸ	ἐν	ἀναισθήτῳ χρόνῳ διὰ μικρότητα ἐκστάν·
[4, 5]	προσηγορίαι μέρη ὄντα, ὥς γε	ἐν	ἀνθρώπῳ (ὁ δὲ ἀμφορεὺς καὶ
[4, 5]	ἐν αὑτῷ) οἷον τὸ λευκὸν	ἐν	ἀνθρώπῳ ὅτι ἐν σώματι, καὶ
[4, 19]	ὁ χρόνος, ἀλλ' ἀριθμὸς κινήσεως,	ἐν	ἀριθμῷ δὲ κινήσεως ἐνδέχεται εἶναι
[4, 19]	τοῖς πρότερον. τὸ δ' εἶναι	ἐν	ἀριθμῷ ἐστιν τὸ εἶναί τινα
[4, 19]	δὲ ὥσπερ ἔνια λέγομεν ὅτι	ἐν	ἀριθμῷ ἐστιν. τοῦτο δὲ σημαίνει
[4, 19]	τοιαῦτα οὕτως ἐν χρόνῳ ὡς	ἐν	ἀριθμῷ μονὰς καὶ τὸ περιττὸν
[4, 19]	κίνησιν. ἐπεὶ δέ ἐστιν ὡς	ἐν	ἀριθμῷ τὸ ἐν χρόνῳ, ληφθήσεταί
[4, 19]	ἐστιν) τὰ δὲ πράγματα ὡς	ἐν	ἀριθμῷ τῷ χρόνῳ ἐστίν. εἰ
[4, 19]	ὑπὸ χρόνου ὥσπερ καὶ τὰ	ἐν	ἀριθμῷ ὑπ' ἀριθμοῦ> καὶ τὰ
[4, 19]	οὕτως καὶ ὁ χρόνος ἀεὶ	ἐν	ἀρχῇ καὶ τελευτῇ. καὶ διὰ
[4, 19]	οὐχ ὑπολείψει δή· αἰεὶ γὰρ	ἐν	ἀρχῇ. τὸ δ' ἤδη> τὸ
[4, 17]	κίνησιν γνωρίζομεν καὶ τὸ πρότερον	ἐν	αὐτῇ καὶ τὸ ὕστερον. τοῦτο
[4, 5]	ἐπεὶ οὐδὲν τὸ ἀγγεῖον τοῦ	ἐν	αὐτῷ (ἕτερον γὰρ τὸ πρώτως
[4, 4]	τοιούτοις ὁ τόπος. εἰ δ'	ἐν	αὐτῷ ὁ τόπος (δεῖ γάρ,
[4, 6]	ὃ οὔτε ἐστὶ μέρος τοῦ	ἐν	αὐτῷ οὔτε μεῖζον τοῦ διαστήματος
[4, 15]	οὖν ἑκάστου μεταβολὴ καὶ κίνησις	ἐν	αὐτῷ τῷ μεταβάλλοντι μόνον ἐστίν,
[4, 2]	γὰρ ἀπόλλυται ὁ τόπος τῶν	ἐν	αὐτῷ φθειρομένων. ~οὐ μὴν ἀλλ'
[4, 5]	ἡ φύσις δεκτική, τοῦτ' ἐνδέχεται	ἐν	αὑτῷ εἶναι, καὶ ἔτι ἐκεῖνο
[4, 5]	μὲν οὖν ἐνδέχεται αὐτό τι	ἐν	αὑτῷ εἶναι, πρώτως δ' οὐκ
[4, 5]	ἀμφορέα, εἴπερ ἐνδέχεται αὐτό τι	ἐν	αὑτῷ εἶναι. ὥστ' εἰ ὅτι
[4, 5]	ἐν τούτῳ, λεχθήσεται τὸ ὅλον	ἐν	αὑτῷ· λέγεται γὰρ καὶ κατὰ
[4, 14]	δὲ ἀνάγκη ἀεὶ τὸ πρότερον.	ἐν	αὑτῷ μὲν οὖν ἐφθάρθαι οὐχ
[4, 5]	ταὐτῷ ἔσται· αὐτός τε γὰρ	ἐν	αὑτῷ ὁ ἀμφορεὺς ἔσται, εἰ
[4, 5]	ὅταν ᾖ μέρη, ἔσται αὐτὸ	ἐν	αὑτῷ) οἷον τὸ λευκὸν ἐν
[4, 5]	μὲν οὖν ἀμφορεὺς οὐκ ἔσται	ἐν	αὑτῷ, οὐδ' ὁ οἶνος· ὁ
[4, 5]	οἶνος. ὅτι μὲν οὖν ἀδύνατον	ἐν	αὑτῷ τι εἶναι πρώτως, δῆλον·
[4, 5]	ἐν τῇ ὕλῃ. ἔτι ὡς	ἐν	βασιλεῖ τὰ τῶν Ἑλλήνων καὶ
[4, 6]	μεῖζον τοῦ διαστήματος ἀλλ' ἴσον·	ἐν	γὰρ τῷ αὐτῷ τὰ ἔσχατα
[4, 5]	ἐν ζῴῳ καὶ ὅλως εἶδος	ἐν	γένει. ἄλλον δὲ ὡς τὸ
[4, 20]	δοκεῖ εἶναι ὁ χρόνος, καὶ	ἐν	γῇ καὶ ἐν θαλάττῃ καὶ
[4, 12]	ἄν τι ᾖ τὸ ἐντιθέμενον·	ἐν	δὲ δὴ τῷ κενῷ τοῦτο
[4, 5]	ἐν τούτῳ ὅτι ἐν ἐπιφανείᾳ·	ἐν	δὲ ταύτῃ οὐκέτι κατ' ἄλλο.
[4, 2]	κάτω καὶ πρόσθεν καὶ ὄπισθεν)	ἐν	δὲ τῇ φύσει διώρισται χωρὶς
[4, 11]	φέρεται εἰς τὸν οἰκεῖον τόπον·	ἐν	δὲ τῷ κενῷ οὐδὲν τούτων
[4, 11]	διὰ τὸ ὑπείκειν φέρεσθαι δοκεῖ·	ἐν	δὲ τῷ κενῷ πάντῃ ὁμοίως
[4, 20]	νῦν, ὕστερον δὲ τὸ ἐγγύτερον,	ἐν	δὲ τῷ μέλλοντι πρότερον μὲν
[4, 19]	μεταβολὴ δὲ πᾶσα φύσει ἐκστατικόν.	ἐν	δὲ τῷ χρόνῳ πάντα γίγνεται
[4, 11]	τάχος. ὥστε εἰ διπλασίως λεπτόν,	ἐν	διπλασίῳ χρόνῳ τὴν τὸ Β
[4, 5]	τις, ἆρα καὶ αὐτό τι	ἐν	ἑαυτῷ ἐνδέχεται εἶναι, ἢ οὐδέν,
[4, 5]	δὴ ἐπακτικῶς σκοποῦσιν οὐδὲν ὁρῶμεν	ἐν	ἑαυτῷ κατ' οὐδένα τῶν διορισμῶν,
[4, 6]	ὡς ἐν τόπῳ λέγεται εἶναι	ἐν	ἐκείνῳ, ἀλλ' ὡς μέρος ἐν
[4, 6]	ἀλλὰ μετ' ἐκείνου, διῃρημένον δὲ	ἐν	ἐκείνῳ· καὶ ἐάν τε κινῆται
[4, 6]	καὶ συνεχὲς μὲν ὂν οὐκ	ἐν	ἐκείνῳ κινεῖται ἀλλὰ μετ' ἐκείνου,
[4, 11]	χρόνῳ, τῷ ἐφ' οὗ Η,	ἐν	ἐλάττονι δὲ τοῦ ἐφ' οὗ
[4, 16]	μὴ ὁρίσωμεν μηδεμίαν μεταβολήν, ἀλλ'	ἐν	ἑνὶ καὶ ἀδιαιρέτῳ φαίνηται ἡ
[4, 5]	σώματι, καὶ ἐν τούτῳ ὅτι	ἐν	ἐπιφανείᾳ· ἐν δὲ ταύτῃ οὐκέτι
[4, 5]	δὲ τρόπον ὡς ὁ ἄνθρωπος	ἐν	ζῴῳ καὶ ὅλως εἶδος ἐν
[4, 6]	ἂν εἶναι τόπος, εἴ γε	ἐν	ἠρεμοῦντί τις σκοποίη καὶ μὴ
[4, 6]	τὴν μορφήν, καὶ διὰ τὸ	ἐν	ἠρεμοῦντι τῷ περιέχοντι γίγνεσθαι τὴν
[4, 20]	χρόνος, καὶ ἐν γῇ καὶ	ἐν	θαλάττῃ καὶ ἐν οὐρανῷ. ἢ
[4, 5]	λόγῳ. ἔτι ὡς ἡ ὑγίεια	ἐν	θερμοῖς καὶ ψυχροῖς καὶ ὅλως
[4, 19]	ὅτι ἦλθε τήμερον. τὰ δ'	ἐν	Ἰλίῳ γέγονεν οὐ νῦν, οὐδ'
[4, 11]	οἰσθήσεται, συμβήσεται τοῦτο τὸ ἀδύνατον·	ἐν	ἴσῳ γὰρ ληφθήσεται πλῆρές τε
[4, 11]	ἦν ἐν τῷ Η. ὥστ'	ἐν	ἴσῳ χρόνῳ δίεισι πλῆρές τε
[4, 11]	χρόνος πρὸς χρόνον. ὡς δ'	ἐν	κεφαλαίῳ εἰπεῖν, δῆλον τὸ τοῦ
[4, 11]	συμβαίνει, ὅταν ὅλον τεθῇ ὡς	ἐν	κεχωρισμένῳ τόπῳ καὶ ὑπομένοντι σῶμά
[4, 19]	χρόνος ἔστιν, ὥσπερ οὐδὲ τὸ	ἐν	κινήσει εἶναι οὐδὲ τὸ ἐν
[4, 16]	πρότερον καὶ ὕστερον, ἀνάγκη καὶ	ἐν	κινήσει εἶναι τὸ πρότερον καὶ
[4, 20]	τὸ δὲ πρότερον καὶ ὕστερον	ἐν	κινήσει ἐστίν· χρόνος δὲ ταῦτ'
[4, 17]	γνωρίζομεν τὸ πρότερον καὶ ὕστερον	ἐν	κινήσει, ᾗ δ' ἀριθμητὸν τὸ
[4, 19]	χρόνῳ. οὐ γὰρ ὥσπερ τὸ	ἐν	κινήσει ὂν ἀνάγκη κινεῖσθαι, οὕτω
[4, 19]	ὅτε κἀκεῖνο ἔστιν, καὶ τῷ	ἐν	κινήσει ὄντι εἶναι τότε κίνησιν.
[4, 6]	οἰόμεθα ἐν τόπῳ, ὅτι ἀεὶ	ἐν	κινήσει. ταύτης δὲ τὸ μὲν
[4, 17]	γὰρ καὶ ὕστερόν ἐστι τὸ	ἐν	κινήσει) τὸ δ' εἶναι ἕτερον
[4, 6]	ἀγγεῖον ἀμετακίνητον. διὸ ὅταν μὲν	ἐν	κινουμένῳ κινῆται καὶ μεταβάλλῃ τὸ
[4, 17]	σοφισταὶ λαμβάνουσιν ἕτερον τὸ Κορίσκον	ἐν	Λυκείῳ εἶναι καὶ τὸ Κορίσκον
[4, 11]	τίνα γὰρ αἰτίαν οἰσθήσεται θᾶττον;	ἐν	μὲν γὰρ τοῖς πλήρεσιν ἐξ
[4, 20]	παρεληλυθότα χρόνον καὶ τὸν μέλλοντα·	ἐν	μὲν γὰρ τῷ παρεληλυθότι πρότερον
[4, 15]	χρόνῳ ὥρισται, ταχὺ μὲν τὸ	ἐν	ὀλίγῳ πολὺ κινούμενον, βραδὺ δὲ
[4, 6]	μὴ διῃρημένον ᾖ, ὡς μέρος	ἐν	ὅλῳ λέγεται, οἷον ἐν τῷ
[4, 6]	ἐν ἐκείνῳ, ἀλλ' ὡς μέρος	ἐν	ὅλῳ· ὅταν δὲ διῃρημένον ᾖ
[4, 19]	τινι οὕτω, πάντα τὰ πράγματα	ἐν	ὁτῳοῦν ἔσται, καὶ ὁ οὐρανὸς
[4, 13]	ἡ αὐτὴ οὖσα ἢ ἄλλη,	ἐν	οὐθενὶ ἐγγέγονε τὸ κυρτὸν ὃ
[4, 20]	γῇ καὶ ἐν θαλάττῃ καὶ	ἐν	οὐρανῷ. ἢ ὅτι κινήσεώς τι
[4, 6]	ἐν τῷ ἀέρι δὲ οὐκ	ἐν	παντί, ἀλλὰ διὰ τὸ ἔσχατον
[4, 20]	τὴν ψυχήν, καὶ διὰ τί	ἐν	παντὶ δοκεῖ εἶναι ὁ χρόνος,
[4, 12]	αἰσθήσει ἄδηλον. καὶ αἰεὶ δὴ	ἐν	παντὶ σώματι ἔχοντι μετάστασιν, ἐφ'
[4, 20]	βραδύτερον κατὰ πᾶσάν ἐστιν μεταβολήν	(ἐν	πᾶσι γὰρ οὕτω φαίνεται) λέγω
[4, 15]	πολὺ κινούμενον, βραδὺ δὲ τὸ	ἐν	πολλῷ ὀλίγον· ὁ δὲ χρόνος
[4, 6]	καὶ μεταβάλλῃ τὸ ἐντός, οἷον	ἐν	ποταμῷ πλοῖον, ὡς ἀγγείῳ χρῆται
[4, 6]	δὲ διῃρημένον ᾖ καὶ ἁπτόμενον,	ἐν	πρώτῳ ἐστὶ τῷ ἐσχάτῳ τοῦ
[4, 16]	γεγονέναι χρόνος, καθάπερ οὐδὲ τοῖς	ἐν	Σαρδοῖ μυθολογουμένοις καθεύδειν παρὰ τοῖς
[4, 5]	ἐν σώματι (ἡ ἐπιφάνεια γὰρ	ἐν	σώματι) ἡ δ' ἐπιστήμη ἐν
[4, 5]	οὐκ ἐνδέχεται. οἷον τὸ λευκὸν	ἐν	σώματι (ἡ ἐπιφάνεια γὰρ ἐν
[4, 5]	τὸ λευκὸν ἐν ἀνθρώπῳ ὅτι	ἐν	σώματι, καὶ ἐν τούτῳ ὅτι
[4, 5]	ὡς ἕξις, τὸ δὲ θερμὸν	ἐν	σώματι ὡς πάθος. ὥστε οὐκ
[4, 8]	ἰσχυρὸς ὁ ἀήρ, καὶ ἐναπολαμβάνοντες	ἐν	ταῖς κλεψύδραις. οἱ δὲ ἄνθρωποι
[4, 10]	κινούμενα. καὶ τοῦτο δῆλον καὶ	ἐν	ταῖς τῶν συνεχῶν δίναις, ὥσπερ
[4, 10]	τῶν συνεχῶν δίναις, ὥσπερ καὶ	ἐν	ταῖς τῶν ὑγρῶν. ἐνδέχεται δὲ
[4, 4]	τῇ γῇ, ὁμοίως δὲ καὶ	ἐν	ταύτῃ ὅτι ἐν τῷδε τῷ
[4, 3]	δὲ σῶμα εἶναι τὸν τόπον·	ἐν	ταὐτῷ γὰρ ἂν εἴη δύο
[4, 6]	περιέχειν δοκεῖ ἡ μορφὴ εἶναι·	ἐν	ταὐτῷ γὰρ τὰ ἔσχατα τοῦ
[4, 10]	σώματι, ἢ ἐνδέχεται δύο σώματα	ἐν	ταὐτῷ εἶναι (ἀπορίαν οὖν κοινὴν
[4, 8]	ὥστε εἰ πολλὰ ἴσα ἐνδέχεται	ἐν	ταὐτῷ εἶναι, καὶ πολλὰ ἄνισα.
[4, 8]	δὲ δέξεται καὶ ἔσται δύο	ἐν	ταὐτῷ, ἐνδέχοιτ' ἂν καὶ ὁποσαοῦν
[4, 5]	συμβεβηκὸς ἐνδέχεται· ἅμα γὰρ δύο	ἐν	ταὐτῷ ἔσται· αὐτός τε γὰρ
[4, 6]	αὔξησις καὶ φθίσις· καὶ γὰρ	ἐν	τῇ αὐξήσει καὶ φθίσει μεταβάλλει,
[4, 20]	τρίγωνα· σχήματος δὲ οὔ, ἀλλ'	ἐν	τῇ αὐτῇ διαιρέσει καὶ μιᾷ.
[4, 4]	ἐν τῷ ἀέρι δὲ ὅτι	ἐν	τῇ γῇ, ὁμοίως δὲ καὶ
[4, 19]	ὁτῳοῦν ἔσται, καὶ ὁ οὐρανὸς	ἐν	τῇ κέγχρῳ· ὅτε γὰρ ἡ
[4, 16]	ὅταν τοῦ προτέρου καὶ ὑστέρου	ἐν	τῇ κινήσει αἴσθησιν λάβωμεν. ὁρίζομεν
[4, 16]	ἤτοι ὡς πρότερον καὶ ὕστερον	ἐν	τῇ κινήσει ἢ ὡς τὸ
[4, 16]	δὲ τὸ πρότερον καὶ ὕστερον	ἐν	τῇ κινήσει ὃ μέν ποτε
[4, 15]	τῷ χρόνῳ πάντα ἐστὶν καὶ	ἐν	τῇ τοῦ ὅλου σφαίρᾳ· ἔστιν
[4, 5]	ψυχροῖς καὶ ὅλως τὸ εἶδος	ἐν	τῇ ὕλῃ. ἔτι ὡς ἐν
[4, 13]	θερμοῦ μᾶλλον θερμόν, οὐδενὸς γενομένου	ἐν	τῇ ὕλῃ θερμοῦ ὃ οὐκ
[4, 5]	δὴ τρόπον ὡς ὁ δάκτυλος	ἐν	τῇ χειρὶ καὶ ὅλως τὸ
[4, 16]	σώματος πάσχωμεν, κίνησις δέ τις	ἐν	τῇ ψυχῇ ἐνῇ, εὐθὺς ἅμα
[4, 11]	Α εἰ δίεισι καὶ κινηθήσεται	ἐν	τινὶ μὲν χρόνῳ, τῷ ἐφ'
[4, 8]	διορίσεως· καὶ τοῦτ' εἶναι πρῶτον	ἐν	τοῖς ἀριθμοῖς· τὸ γὰρ κενὸν
[4, 5]	ἀλλ' ὥσπερ ἡ μὲν ὑγίεια	ἐν	τοῖς θερμοῖς ὡς ἕξις, τὸ
[4, 12]	δεῖ δῆλον εἶναι οἷον κενὸν	ἐν	τοῖς κινουμένοις. νῦν δ' οὐδαμοῦ
[4, 4]	τε λέγων τὸ μεταληπτικὸν καὶ	ἐν	τοῖς λεγομένοις ἀγράφοις δόγμασιν, ὅμως
[4, 5]	ἄλλον δὲ ὡς τὸ ὅλον	ἐν	τοῖς μέρεσιν· οὐ γάρ ἐστι
[4, 14]	οὐκ ἔφθαρται ἀλλ' ἐν ἄλλῳ,	ἐν	τοῖς μεταξὺ {τοῖς} νῦν ἀπείροις
[4, 6]	καὶ φέρεσθαι φύσει καὶ μένειν	ἐν	τοῖς οἰκείοις τόποις ἕκαστον τῶν
[4, 6]	ἡ μὲν ὕλη, ὥσπερ ἐλέχθη	ἐν	τοῖς πρότερον, οὔτε χωριστὴ τοῦ
[4, 19]	πεφυκὸς δὲ κινεῖσθαι, καθάπερ εἴρηται	ἐν	τοῖς πρότερον. τὸ δ' εἶναι
[4, 4]	ἐστί, τόπον εἶναι. ὥστε ζητητέος	ἐν	τοῖς τοιούτοις ὁ τόπος. εἰ
[4, 11]	μὴ χωρὶς τιθῆται, οὐκ ἔσται	ἐν	τόπῳ ἀλλ' ἐν τῷ ὅλῳ.
[4, 3]	σῶμα ἐν τόπῳ, οὕτω καὶ	ἐν	τόπῳ ἅπαντι σῶμα· πῶς οὖν
[4, 5]	ὡς ἐν ἀγγείῳ καὶ ὅλως	ἐν	τόπῳ. ἀπορήσειε δ' ἄν τις,
[4, 20]	ὤν, ταῦτα δὲ κινητὰ πάντα	(ἐν	τόπῳ γὰρ πάντα) ὁ δὲ
[4, 7]	τόπος καὶ πού, οὐχ ὡς	ἐν	τόπῳ δέ, ἀλλ' ὡς τὸ
[4, 2]	σώματα, καὶ πᾶν σῶμα αἰσθητὸν	ἐν	τόπῳ, διὰ τούτων ἄν τις
[4, 2]	πολλοί, πάντα εἶναί που καὶ	ἐν	τόπῳ. εἰ δ' ἐστὶ τοιοῦτο,
[4, 5]	πρῶτον τόπον, μὴ μέντοι ὡς	ἐν	τόπῳ ἐκείνῳ, ἀλλ' ὥσπερ ἡ
[4, 6]	ἐπεὶ δὲ λέγομεν εἶναι ὡς	ἐν	τόπῳ ἐν τῷ οὐρανῷ, διότι
[4, 7]	δ' ἐλέχθη, τὰ μέν ἐστιν	ἐν	τόπῳ κατὰ δύναμιν, τὰ δὲ
[4, 9]	οἴονται εἶναι, πᾶν δὲ σῶμα	ἐν	τόπῳ, κενὸν δὲ ἐν ᾧ
[4, 6]	περιέχον ἀλλὰ συνεχές, οὐχ ὡς	ἐν	τόπῳ λέγεται εἶναι ἐν ἐκείνῳ,
[4, 4]	ἢ ὕλη) ἔσται ὁ τόπος	ἐν	τόπῳ· μεταβάλλει γὰρ ἅμα τῷ
[4, 2]	τὰ μαθηματικά· οὐκ ὄντα γὰρ	ἐν	τόπῳ ὅμως κατὰ τὴν θέσιν
[4, 19]	ἐν κινήσει εἶναι οὐδὲ τὸ	ἐν	τόπῳ ὅτε ἡ κίνησις καὶ
[4, 6]	καὶ τὸν οὐρανὸν μάλιστ' οἰόμεθα	ἐν	τόπῳ, ὅτι ἀεὶ ἐν κινήσει.
[4, 3]	ἄπειρον. ἔτι ὥσπερ ἅπαν σῶμα	ἐν	τόπῳ, οὕτω καὶ ἐν τόπῳ
[4, 16]	τὸ δὴ πρότερον καὶ ὕστερον	ἐν	τόπῳ πρῶτόν ἐστιν. ἐνταῦθα μὲν
[4, 7]	ὁ οὐρανός· τὰ γὰρ μόρια	ἐν	τόπῳ πως πάντα· ἐπὶ τῷ
[4, 4]	παρεκβάντας εἰπεῖν, διὰ τί οὐκ	ἐν	τόπῳ τὰ εἴδη καὶ οἱ
[4, 7]	ᾖ τὸ ὁμοιομερές, κατὰ δύναμιν	ἐν	τόπῳ τὰ μέρη, ὅταν δὲ
[4, 19]	ἀριθμῷ ὑπ' ἀριθμοῦ> καὶ τὰ	ἐν	τόπῳ ὑπὸ τόπου. φανερὸν δὲ
[4, 19]	ἔν τινί ἐστιν, οἷον τὰ	ἐν	τόπῳ ὑπὸ τοῦ τόπου. καὶ
[4, 7]	σῶμα περιέχον αὐτό, τοῦτο ἔστιν	ἐν	τόπῳ, ᾧ δὲ μή, οὔ.
[4, 11]	κενὸν πρὸς τὸ πλῆρες. ἀλλ'	ἐν	τοσούτῳ χρόνῳ ὅσος ἐφ' οὗ
[4, 11]	ἀλλ' εἰ διὰ τοῦ λεπτοτάτου	ἐν	τοσῳδὶ τὴν τοσήνδε φέρεται, διὰ
[4, 17]	τὸ νῦν ἔστιν) ὥστε καὶ	ἐν	τούτοις ὃ μέν ποτε ὂν
[4, 5]	τοῦ ἐν ᾧ καὶ τοῦ	ἐν	τούτῳ. ἀλλὰ μὴν οὐδὲ κατὰ
[4, 19]	Πάρων ἀμαθέστατον, ὅτι καὶ ἐπιλανθάνονται	ἐν	τούτῳ, λέγων ὀρθότερον. δῆλον οὖν
[4, 5]	τὸ ἐν ᾧ καὶ τὸ	ἐν	τούτῳ, λεχθήσεται τὸ ὅλον ἐν
[4, 5]	ἀνθρώπῳ ὅτι ἐν σώματι, καὶ	ἐν	τούτῳ ὅτι ἐν ἐπιφανείᾳ· ἐν
[4, 2]	γὰρ ἀὴρ ἔστι νῦν, ὕδωρ	ἐν	τούτῳ πρότερον ἦν, ὥστε δῆλον
[4, 5]	τῷ πρώτῳ κινητικῷ. ἔτι ὡς	ἐν	τῷ ἀγαθῷ καὶ ὅλως ἐν
[4, 6]	ὅλῳ ὅπερ ἅπαν τὸ ὕδωρ	ἐν	τῷ ἀγγείῳ) ἅμα δὲ καὶ
[4, 4]	δ' ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ	ἐν	τῷ ἀέρι δὲ ὅτι ἐν
[4, 6]	δὲ ἐν τῷ οὐρανῷ· καὶ	ἐν	τῷ ἀέρι δὲ οὐκ ἐν
[4, 7]	ἐν τῷ ὕδατι, τοῦτο δ'	ἐν	τῷ ἀέρι, οὗτος δ' ἐν
[4, 4]	νῦν ἐν τῷ οὐρανῷ ὅτι	ἐν	τῷ ἀέρι οὗτος δ' ἐν
[4, 6]	τόπῳ ἐν τῷ οὐρανῷ, διότι	ἐν	τῷ ἀέρι οὗτος δὲ ἐν
[4, 6]	τὸ ἔσχατον αὐτοῦ καὶ περιέχον	ἐν	τῷ ἀέρι φαμὲν εἶναι (εἰ
[4, 7]	ἐν τῷ ἀέρι, οὗτος δ'	ἐν	τῷ αἰθέρι, ὁ δ' αἰθὴρ
[4, 5]	ἐκεῖνος, ὁ δ' οἶνος ἐνέσται	ἐν	τῷ ἀμφορεῖ οὐχ ᾗ αὐτὸς
[4, 4]	καὶ τὸ ἀόριστον, οὐκ ἀεὶ	ἐν	τῷ αὐτῷ ἀλλ' οὗπερ καὶ
[4, 6]	τὸ πεφυκὸς εἶναι> καὶ μένον,	ἐν	τῷ αὐτῷ ἄπειροι ἂν ἦσαν
[4, 14]	μήτε πρότερον μήτε ὕστερον τὸ	ἐν	τῷ αὐτῷ εἶναι καὶ ἑνὶ
[4, 12]	διὰ τί οὐ καὶ ὁποσαοῦν	ἐν	τῷ αὐτῷ ἔσται; ἓν μὲν
[4, 12]	καθέξει τὸ ἴσον κενὸν καὶ	ἐν	τῷ αὐτῷ ἔσται τῷ τοῦ
[4, 19]	ἔχοι ἂν ὥσπερ ὁ κύκλος	ἐν	τῷ αὐτῷ πως τὸ κυρτὸν
[4, 7]	εἶναι τόπον, οὔτε δύο σώματα	ἐν	τῷ αὐτῷ τόπῳ, οὔτε διάστημά
[4, 4]	ἀπόλωλεν ὁ τόπος· οὐ γὰρ	ἐν	τῷ αὐτῷ τόπῳ τὸ γενόμενον
[4, 5]	ἄλλον δὲ ὡς τὸ γένος	ἐν	τῷ εἴδει καὶ ὅλως τὸ
[4, 14]	ὥσπερ στιγμὴν στιγμῆς. εἴπερ οὖν	ἐν	τῷ ἐφεξῆς οὐκ ἔφθαρται ἀλλ'
[4, 11]	ἐὰν τοίνυν μηδὲν ᾖ σῶμα	ἐν	τῷ Ζ, ἔτι θᾶττον. ἀλλ'
[4, 19]	τούτοις ἅπασιν ἔσται τὸ εἶναι	ἐν	τῷ ἠρεμεῖν ἢ κινεῖσθαι. ὅσα
[4, 6]	σώματος κινεῖται, τὸ δὲ ὕδωρ	ἐν	τῷ κάδῳ. ἤδη τοίνυν φανερὸν
[4, 6]	χείρ, ὅταν δὲ διῃρημένον, οἷον	ἐν	τῷ κάδῳ τὸ ὕδωρ ἢ
[4, 13]	δ' ὁ αὐτός, ὥσπερ ὅτι	ἐν	τῷ κενῷ ἀκίνητα πάντα, οὕτω
[4, 11]	τὴν γῆν ἠρεμεῖν, οὕτω καὶ	ἐν	τῷ κενῷ ἀνάγκη ἠρεμεῖν· οὐ
[4, 11]	ἢ ἐν {τῷ} τόπῳ ἢ	ἐν	τῷ κενῷ; οὐ γὰρ συμβαίνει,
[4, 12]	διεληλυθέναι, ὅπερ ἦν καὶ πρότερον	ἐν	τῷ κενῷ, ὥσπερ ἂν εἰ
[4, 6]	τῷ κάδῳ τὸ ὕδωρ ἢ	ἐν	τῷ κεραμίῳ ὁ οἶνος· ἡ
[4, 5]	ὅλως τὸ μέρος τοῦ εἴδους	ἐν	τῷ λόγῳ. ἔτι ὡς ἡ
[4, 13]	κενὸν ἔστιν, οὔθ' ἁπλῶς οὔτ'	ἐν	τῷ μανῷ, οὔτε δυνάμει, εἰ
[4, 16]	δὴ τῇ θέσει· ἐπεὶ δ'	ἐν	τῷ μεγέθει ἔστι τὸ πρότερον
[4, 14]	τε πρότερον καὶ τὰ ὕστερον	ἐν	τῷ νῦν τῳδί ἐστιν, ἅμα
[4, 7]	καὶ μένει δὴ φύσει πᾶν	ἐν	τῷ οἰκείῳ τόπῳ οὐκ ἀλόγως·
[4, 5]	χειρὶ καὶ ὅλως τὸ μέρος	ἐν	τῷ ὅλῳ. ἄλλον δὲ ὡς
[4, 11]	οὐκ ἔσται ἐν τόπῳ ἀλλ'	ἐν	τῷ ὅλῳ. ἔτι εἰ μὴ
[4, 6]	ταὐτὸ ποιήσει τὰ μόρια πάντα	ἐν	τῷ ὅλῳ ὅπερ ἅπαν τὸ
[4, 6]	λέγομεν εἶναι ὡς ἐν τόπῳ	ἐν	τῷ οὐρανῷ, διότι ἐν τῷ
[4, 4]	ἐν τῷ ἀέρι οὗτος δ'	ἐν	τῷ οὐρανῷ, καὶ ἐν τῷ
[4, 6]	ἐν τῷ ἀέρι οὗτος δὲ	ἐν	τῷ οὐρανῷ· καὶ ἐν τῷ
[4, 7]	τῷ αἰθέρι, ὁ δ' αἰθὴρ	ἐν	τῷ οὐρανῷ, ὁ δ' οὐρανὸς
[4, 4]	(λέγω δὲ οἷον σὺ νῦν	ἐν	τῷ οὐρανῷ ὅτι ἐν τῷ
[4, 7]	τοῦ παντός, καὶ διὰ τοῦτο	ἐν	τῷ οὐρανῷ πάντα· ὁ γὰρ
[4, 6]	μέρος ἐν ὅλῳ λέγεται, οἷον	ἐν	τῷ ὀφθαλμῷ ἡ ὄψις ἢ
[4, 15]	μηδὲν δὲ διαφερέτω λέγειν ἡμῖν	ἐν	τῷ παρόντι κίνησιν ἢ μεταβολήν.
[4, 7]	δέ, ἀλλ' ὡς τὸ πέρας	ἐν	τῷ πεπερασμένῳ. οὐ γὰρ πᾶν
[4, 6]	μόρια τοῦ σώματος καὶ ὁ	ἐν	τῷ πλοίῳ ἧλος, τὰ δ'
[4, 5]	τὰ τῶν Ἑλλήνων καὶ ὅλως	ἐν	τῷ πρώτῳ κινητικῷ. ἔτι ὡς
[4, 6]	τῷ ὀφθαλμῷ ἡ ὄψις ἢ	ἐν	τῷ σώματι ἡ χείρ, ὅταν
[4, 5]	ἐν τῷ ἀγαθῷ καὶ ὅλως	ἐν	τῷ τέλει· τοῦτο δ' ἐστὶ
[4, 4]	μεθεκτικοῦ εἴτε τῆς ὕλης, ὥσπερ	ἐν	τῷ Τιμαίῳ γέγραφεν. ἔτι πῶς
[4, 4]	τὴν χώραν ταὐτό φησιν εἶναι	ἐν	τῷ Τιμαίῳ· τὸ γὰρ μεταληπτικὸν
[4, 11]	καὶ πῶς δὴ ἐνέσται ἢ	ἐν	{τῷ} τόπῳ ἢ ἐν τῷ
[4, 7]	γὰρ τὸ μέρος, τὸ δὲ	ἐν	{τῷ} τόπῳ ὡς διαιρετὸν μέρος
[4, 11]	Η, ἀντεστραμμένως δίεισι τῷ τάχει	ἐν	τῷ τοσούτῳ ὅσον τὸ Η,
[4, 7]	διὰ τοῦτο ἡ μὲν γῆ	ἐν	τῷ ὕδατι, τοῦτο δ' ἐν
[4, 14]	ἕτερον, μηδὲν δ' ἐστὶ τῶν	ἐν	τῷ χρόνῳ ἄλλο καὶ ἄλλο
[4, 4]	δὲ καὶ ἐν ταύτῃ ὅτι	ἐν	τῷδε τῷ τόπῳ, ὃς περιέχει
[4, 12]	ἀληθῶς κενόν. ὥσπερ γὰρ ἐὰν	ἐν	ὕδατι τιθῇ τις κύβον, ἐκστήσεται
[4, 11]	πρὸς κίνησιν πάσης ἔστι λόγος	(ἐν	χρόνῳ γάρ ἐστι, χρόνου δὲ
[4, 19]	ὁ χρόνος ποιεῖ, ἀλλὰ συμβαίνει	ἐν	χρόνῳ γίγνεσθαι καὶ ταύτην τὴν
[4, 19]	ὑπὸ τοῦ χρόνου. τὸ γὰρ	ἐν	χρόνῳ εἶναι δυοῖν ἐστιν θάτερον,
[4, 19]	ὄντα ὁτὲ δὲ μή, ἀνάγκη	ἐν	χρόνῳ εἶναι (ἔστιν γὰρ χρόνος
[4, 19]	ἀνάγκη παρακολουθεῖν, καὶ τῷ ὄντι	ἐν	χρόνῳ εἶναί τινα χρόνον ὅτε
[4, 19]	καὶ ὅτι οὐκ ἔστιν τὸ	ἐν	χρόνῳ εἶναι τὸ εἶναι ὅτε
[4, 19]	καὶ τοῦτ' ἔστιν αὐτῇ τὸ	ἐν	χρόνῳ εἶναι, τὸ μετρεῖσθαι αὐτῆς
[4, 19]	τοῖς ἄλλοις τοῦτ' ἔστι τὸ	ἐν	χρόνῳ εἶναι, τὸ μετρεῖσθαι αὐτῶν
[4, 19]	ἐν χρόνῳ· τὸ μὲν γὰρ	ἐν	χρόνῳ εἶναι τὸ μετρεῖσθαί ἐστι
[4, 19]	καὶ ἔστιν τῇ κινήσει τὸ	ἐν	χρόνῳ εἶναι τὸ μετρεῖσθαι τῷ
[4, 19]	τοῦ χρόνου ὡς οὐκ ὄντα	ἐν	χρόνῳ. ἐπεὶ δ' ἐστὶν ὁ
[4, 20]	καὶ τὸ πρότερον καὶ ὕστερον	ἐν	χρόνῳ ἔσται· ἐν ᾧ γὰρ
[4, 20]	ἀλλὰ μὴν τό γε πρότερον	ἐν	χρόνῳ ἐστί· πρότερον γὰρ καὶ
[4, 20]	πᾶσα μεταβολὴ καὶ πᾶσα κίνησις	ἐν	χρόνῳ ἐστίν. ἄξιον δ' ἐπισκέψεως
[4, 16]	τοῖς ἐκεῖ. ἀλλὰ μὴν καὶ	ἐν	χρόνῳ ἔστιν τὸ πρότερον καὶ
[4, 20]	μέλλοντος· ὥστ' ἐπεὶ τὰ νῦν	ἐν	χρόνῳ, καὶ τὸ πρότερον καὶ
[4, 20]	ἢ ὁποιασοῦν; καὶ γὰρ γίγνεται	ἐν	χρόνῳ καὶ φθείρεται καὶ αὐξάνεται
[4, 19]	ἐστιν ὡς ἐν ἀριθμῷ τὸ	ἐν	χρόνῳ, ληφθήσεταί τις πλείων χρόνος
[4, 19]	τὸ μὴ ὂν ἔσται πᾶν	ἐν	χρόνῳ, οἷον ὅσα μὴ ἐνδέχεται
[4, 19]	ὄντος· διὸ ἀνάγκη πάντα τὰ	ἐν	χρόνῳ ὄντα περιέχεσθαι ὑπὸ χρόνου,
[4, 19]	τις πλείων χρόνος παντὸς τοῦ	ἐν	χρόνῳ ὄντος· διὸ ἀνάγκη πάντα
[4, 19]	ἀνάγκη κινεῖσθαι, οὕτω καὶ τὸ	ἐν	χρόνῳ· οὐ γὰρ κίνησις ὁ
[4, 19]	ᾗ αἰεὶ ὄντα, οὐκ ἔστιν	ἐν	χρόνῳ· οὐ γὰρ περιέχεται ὑπὸ
[4, 19]	{κατὰ συμβεβηκός} πᾶσα γὰρ ἠρεμία	ἐν	χρόνῳ. οὐ γὰρ ὥσπερ τὸ
[4, 19]	ἔστι, καὶ οὐκ ἔσται τοῦτ'	ἐν	χρόνῳ. οὐ τοίνυν οὐδὲ τὸ
[4, 20]	ὥστε ἐπεὶ τὸ μὲν πρότερον	ἐν	χρόνῳ, πάσῃ δ' ἀκολουθεῖ κινήσει
[4, 20]	μεταβολὴ καὶ ἅπαν τὸ κινούμενον	ἐν	χρόνῳ. τὸ γὰρ θᾶττον καὶ
[4, 19]	κινεῖται μήτ' ἠρεμεῖ, οὐκ ἔστιν	ἐν	χρόνῳ· τὸ μὲν γὰρ ἐν
[4, 19]	ἐν ᾧ ἐστιν, ὥστ' εἰ	ἐν	χρόνῳ, ὑπὸ χρόνου. μετρήσει δ'
[4, 19]	πρότερον καὶ ὅσα τοιαῦτα οὕτως	ἐν	χρόνῳ ὡς ἐν ἀριθμῷ μονὰς
[4, 5]	ἐν σώματι) ἡ δ' ἐπιστήμη	ἐν	ψυχῇ· κατὰ ταῦτα δὲ αἱ
[4, 13]	οὐχ οὕτω τὸ κενὸν ὡς	ἐν	ᾧ, ἀλλ' ὥσπερ οἱ ἀσκοὶ
[4, 5]	ἔσται· ὅ τε γὰρ καὶ	ἐν	ᾧ, ἀμφότερα τοῦ αὐτοῦ μόρια.
[4, 4]	καὶ τόπος ὁ μὲν κοινός,	ἐν	ᾧ ἅπαντα τὰ σώματά ἐστιν,
[4, 2]	μεταβαλλόντων ἕτερον πάντων εἶναι δοκεῖ·	ἐν	ᾧ γὰρ ἀὴρ ἔστι νῦν,
[4, 4]	πράγματος, τὸν δὲ τόπον ἐνδέχεται·	ἐν	ᾧ γὰρ ἀὴρ ἦν, ἐν
[4, 6]	ἀγγεῖον μεθίστηται, ἀλλ' ὁ αὐτός·	ἐν	ᾧ γὰρ ἔστιν, ἀντιμεθίσταται ὁ
[4, 20]	καὶ ὕστερον ἐν χρόνῳ ἔσται·	ἐν	ᾧ γὰρ τὸ νῦν, καὶ
[4, 6]	μόρια τοῦ ὕδατος, ἀλλ' οὐκ	ἐν	ᾧ γίγνονται τόπῳ, ὃς μέρος
[4, 6]	εἶναι, τοιοῦτος δ' ὁ πρῶτος	ἐν	ᾧ ἐστιν) ὅταν μὲν οὖν
[4, 19]	τὸ εἶναι αὐτοῦ τῷ ἀριθμῷ	ἐν	ᾧ ἐστιν, ὥστ' εἰ ἐν
[4, 5]	ᾖ μόρια τοῦ ὅλου τὸ	ἐν	ᾧ καὶ τὸ ἐν τούτῳ,
[4, 5]	ἄλλος γὰρ ὁ λόγος τοῦ	ἐν	ᾧ καὶ τοῦ ἐν τούτῳ.
[4, 6]	ἄλλος ὁ τόπος τοῦ μορίου,	ἐν	ᾧ κινεῖται, ὅταν ὅλον τὸ
[4, 10]	εἶναι τὸ κενὸν οὕτως ὡς	ἐν	ᾧ κινεῖται· τοῦτο δ' ἂν
[4, 19]	ἤδη, ὅτι ἐγγὺς ὁ χρόνος	ἐν	ᾧ μέλλει) καὶ τοῦ παρεληλυθότος
[4, 9]	μή, οὔ) ἄλλον δὲ τρόπον,	ἐν	ᾧ μὴ τόδε τι μηδ'
[4, 9]	ἐκ συλλογισμοῦ τοῦτο εἶναι κενόν,	ἐν	ᾧ μηδέν ἐστι βαρὺ ἢ
[4, 8]	ἄνθρωποι βούλονται κενὸν εἶναι διάστημα	ἐν	ᾧ μηδέν ἐστι σῶμα αἰσθητόν·
[4, 9]	δὴ τὸ κενὸν τόπος εἶναι	ἐν	ᾧ μηδέν ἐστι. τούτου δ'
[4, 7]	τι δεῖ εἶναι παρὰ τοῦτο	ἐν	ᾧ, ὃ περιέχει· παρὰ δὲ
[4, 8]	ὂν ἅπαν εἶναι σῶμα φασίν,	ἐν	ᾧ ὅλως μηδέν ἐστι, τοῦτ'
[4, 13]	τῆς φλογὸς λαβεῖν τι μέγεθος	ἐν	ᾧ οὐ καὶ θερμότης καὶ
[4, 5]	τὸ πρώτως ὅ τε καὶ	ἐν	ᾧ) οὐκ ἂν εἴη οὔτε
[4, 4]	σώματά ἐστιν, ὁ δ' ἴδιος,	ἐν	ᾧ πρώτῳ (λέγω δὲ οἷον
[4, 9]	κενόν· δεῖ γὰρ τόπον εἶναι	ἐν	ᾧ σώματος ἔστι διάστημα ἁπτοῦ.
[4, 9]	σῶμα ἐν τόπῳ, κενὸν δὲ	ἐν	ᾧ τόπῳ μηδέν ἐστι σῶμα,
[4, 11]	τοίνυν ὅτι, εἰ ἔστι χρόνος	ἐν	ᾧ τοῦ κενοῦ ὁτιοῦν οἰσθήσεται,
[4, 6]	οὕτω μεταβέβληκε τὸν τόπον, ὅτι	ἐν	ᾧ ὑπάρχουσι μεταβάλλει. ἐπεὶ δὲ
[4, 15]	εἰποῦσιν εἶναι ὁ χρόνος, ὅτι	ἔν	τε τῷ χρόνῳ πάντα ἐστὶν
[4, 5]	εἰ ὁ τόπος ἐστί τι,	ἔν	τινι ἔσται, λύειν οὐ χαλεπόν·
[4, 19]	χρόνου, ὥσπερ καὶ τἆλλα ὅσα	ἔν	τινί ἐστιν, οἷον τὰ ἐν
[4, 19]	ἔστιν. εἰ γὰρ ἔσται τὸ	ἔν	τινι οὕτω, πάντα τὰ πράγματα
[4, 7]	εἴρηται, οὔ που ὅλος οὐδ'	ἔν	τινι τόπῳ ἐστίν, εἴ γε
[4, 17]	φορὰ μία τῷ φερομένῳ, ὅτι	ἕν	(καὶ οὐχ ὅ ποτε ὄν
[4, 16]	τὸ νῦν ἀλλὰ ταὐτὸ καὶ	ἕν,	οὐκ ἂν ἦν χρόνος, οὕτως
[4, 6]	ἐστιν ὧν ἀνάγκη τὸν τόπον	ἕν	τι εἶναι· ἢ γὰρ μορφὴ
[4, 7]	σύμφυσις δέ, ὅταν ἄμφω ἐνεργείᾳ	ἓν	γένωνται. καὶ περὶ μὲν τόπου,
[4, 19]	τότε ὅτε ὁ χρόνος ἔστιν,	ἓν	δὲ ὥσπερ ἔνια λέγομεν ὅτι
[4, 14]	πέρας ἔστιν, οὔτε ἂν ἐφ'	ἓν	ᾖ συνεχὲς οὔτε ἂν ἐπὶ
[4, 14]	παρελθὸν καὶ τὸ μέλλον, πότερον	ἓν	καὶ ταὐτὸν ἀεὶ διαμένει ἢ
[4, 4]	γὰρ μεταληπτικὸν καὶ τὴν χώραν	ἓν	καὶ ταὐτόν. ἄλλον δὲ τρόπον
[4, 11]	τις ἐπισκοπῇ, μὴ ἐνδέχεσθαι μηδὲ	ἓν	κινεῖσθαι, ἐὰν ᾖ κενόν· ὥσπερ
[4, 12]	ὁποσαοῦν ἐν τῷ αὐτῷ ἔσται;	ἓν	μὲν δὴ τοῦτο ἄτοπον καὶ
[4, 8]	φάσκοντες εἶναι μᾶλλον. λέγουσιν δ'	ἓν	μὲν ὅτι κίνησις ἡ κατὰ
[4, 19]	χρόνῳ εἶναι δυοῖν ἐστιν θάτερον,	ἓν	μὲν τὸ εἶναι τότε ὅτε
[4, 14]	δυνατόν· οὐδενὸς γὰρ διαιρετοῦ πεπερασμένου	ἓν	πέρας ἔστιν, οὔτε ἂν ἐφ'
[4, 16]	νῦν τὸ ὕστερον νῦν καὶ	ἓν	ποιοῦσιν, ἐξαιροῦντες διὰ τὴν ἀναισθησίαν
[4, 16]	ὑποκείσθω. ὅταν μὲν οὖν ὡς	ἓν	τὸ νῦν αἰσθανώμεθα, καὶ μὴ
[4, 20]	ἢ τὸ ἀριθμητόν. εἰ δὲ	μηδὲν	ἄλλο πέφυκεν ἀριθμεῖν ἢ ψυχὴ
[4, 16]	ἄνευ γε μεταβολῆς· ὅταν γὰρ	μηδὲν	αὐτοὶ μεταβάλλωμεν τὴν διάνοιαν ἢ
[4, 7]	τινι τόπῳ ἐστίν, εἴ γε	μηδὲν	αὐτὸν περιέχει σῶμα· ἐφ' ᾧ
[4, 14]	γὰρ αἰεὶ ἕτερον καὶ ἕτερον,	μηδὲν	δ' ἐστὶ τῶν ἐν τῷ
[4, 15]	τοίνυν οὐκ ἔστιν κίνησις, φανερόν·	μηδὲν	δὲ διαφερέτω λέγειν ἡμῖν ἐν
[4, 16]	γὰρ ἐὰν ᾖ σκότος καὶ	μηδὲν	διὰ τοῦ σώματος πάσχωμεν, κίνησις
[4, 6]	τὰ ἔσχατα εἰ μὴ ἔστι	μηδὲν	διάστημα παρὰ τὸ τοῦ ἐγγιγνομένου
[4, 12]	ἔχει. ὥστ' εἰ τοῦ τόπου	μηδὲν	διαφέρει, τί δεῖ ποιεῖν τόπον
[4, 9]	τοῦτο εἶναι κενόν, ἐν ᾧ	μηδέν	ἐστι βαρὺ ἢ κοῦφον. ταῦτα
[4, 8]	κενὸν εἶναι διάστημα ἐν ᾧ	μηδέν	ἐστι σῶμα αἰσθητόν· οἰόμενοι δὲ
[4, 9]	κενὸν δὲ ἐν ᾧ τόπῳ	μηδέν	ἐστι σῶμα, ὥστ' εἴ που
[4, 8]	σῶμα φασίν, ἐν ᾧ ὅλως	μηδέν	ἐστι, τοῦτ' εἶναι κενόν, διὸ
[4, 9]	κενὸν τόπος εἶναι ἐν ᾧ	μηδέν	ἐστι. τούτου δ' αἴτιον ὅτι
[4, 11]	Α, ἐὰν φέρηται. ἐὰν τοίνυν	μηδὲν	ᾖ σῶμα ἐν τῷ Ζ,
[4, 13]	τοῦ ὅλου ἴσος ᾖ, ἢ	μηδὲν	κινεῖσθαι· ἀεὶ γὰρ μεθισταμένου τοῦτο
[4, 19]	καὶ πράττειν, φθείρεται δὲ καὶ	μηδὲν	κινούμενον. καὶ ταύτην μάλιστα λέγειν
[4, 11]	τοῦ σώματος, ὥσπερ οὐδὲ τὸ	μηδὲν	πρὸς ἀριθμόν. εἰ γὰρ τὰ
[4, 6]	ἐκεῖνο οὗ τόπος ἐστί, καὶ	μηδὲν	τοῦ πράγματος, ἔτι τὸν πρῶτον
[4, 6]	δὲ τόπος ἄμφω. εἰ τοίνυν	μηδὲν	τῶν τριῶν ὁ τόπος ἐστίν,
[4, 5]	ἐν ἑαυτῷ ἐνδέχεται εἶναι, ἢ	οὐδέν,	ἀλλὰ πᾶν ἢ οὐδαμοῦ ἢ
[4, 14]	καὶ οὔτε πρότερον οὔτε ὕστερον	οὐδὲν	ἄλλο ἄλλου. περὶ μὲν οὖν
[4, 20]	κυκλοφορίᾳ· παρὰ γὰρ τὸ μέτρον	οὐδὲν	ἄλλο παρεμφαίνεται τῷ μετρουμένῳ, ἀλλ'
[4, 19]	δὲ ἱκανὸν ὅτι γίγνεται μὲν	οὐδὲν	ἄνευ τοῦ κινεῖσθαί πως αὐτὸ
[4, 3]	γὰρ ὡς ὕλη τῶν ὄντων	(οὐδὲν	γὰρ ἐξ αὐτοῦ συνέστηκεν) οὔτε
[4, 12]	ὄγκον, εἰ ἀπαθὲς ὁ ὄγκος;	οὐδὲν	γὰρ συμβάλλεται, εἰ ἕτερον περὶ
[4, 12]	τῷ κενῷ τοῦτο μὲν ἀδύνατον	(οὐδὲν	γὰρ σῶμα) διὰ δὲ τοῦ
[4, 3]	σώματα, ἐκ δὲ τῶν νοητῶν	οὐδὲν	γίγνεται μέγεθος. ἔτι δὲ καὶ
[4, 11]	οὐδὲ μέσον, ᾗ δὲ κενόν,	οὐδὲν	διάφορον τὸ ἄνω τοῦ κάτω
[4, 11]	τέτταρα ὅσῳ τε ὑπερέχει καὶ	οὐδέν.	διὸ οὐδὲ γραμμὴ στιγμῆς ὑπερέχει,
[4, 9]	εἴ που μὴ ἔστι σῶμα,	οὐδὲν	εἶναι ἐνταῦθα. σῶμα δὲ πάλιν
[4, 11]	ἄπειρον; ᾗ μὲν γὰρ ἄπειρον,	οὐδὲν	ἔσται ἄνω οὐδὲ κάτω οὐδὲ
[4, 3]	μὲν γὰρ ἔχει, σῶμα δ'	οὐδέν·	ἔστι δὲ τὰ μὲν τῶν
[4, 7]	δὲ τὸ πᾶν καὶ ὅλον	οὐδέν	ἐστιν ἔξω τοῦ παντός, καὶ
[4, 2]	οὗ γὰρ ἄνευ τῶν ἄλλων	οὐδὲν	ἔστιν, ἐκεῖνο δ' ἄνευ τῶν
[4, 12]	ἐστιν ἢ βαρὺ ἢ κοῦφον,	οὐδὲν	ἧττον ἕτερον τῷ εἶναι πάντων
[4, 6]	τὸ περιέχον ἐάν τε μή,	οὐδὲν	ἧττον. {ἔτι ὅταν μὴ διῃρημένον
[4, 17]	συμβήσεται) καὶ ἔτι φανερὸν ὅτι	οὐδὲν	μόριον τὸ νῦν τοῦ χρόνου,
[4, 14]	τὰ δὲ μέλλει, ἔστι δ'	οὐδέν,	ὄντος μεριστοῦ. τὸ δὲ νῦν
[4, 5]	λευκόν. οὔτε δὴ ἐπακτικῶς σκοποῦσιν	οὐδὲν	ὁρῶμεν ἐν ἑαυτῷ κατ' οὐδένα
[4, 4]	τὰ πάθη τῆς σφαίρας, λείπεται	οὐδὲν	παρὰ τὴν ὕλην. διὸ καὶ
[4, 1]	ὑπαρχόντων. ἔτι δ' οὐδ' ἔχομεν	οὐδὲν	παρὰ τῶν ἄλλων οὔτε προηπορημένον
[4, 4]	τῷδε τῷ τόπῳ, ὃς περιέχει	οὐδὲν	πλέον ἢ σέ) εἰ δή
[4, 5]	ἐκεῖνο δὲ φανερόν, ὅτι ἐπεὶ	οὐδὲν	τὸ ἀγγεῖον τοῦ ἐν αὐτῷ
[4, 4]	τόπος μεταφορητός) τὸ δ' ἀγγεῖον	οὐδὲν	τοῦ πράγματός ἐστιν. ᾗ μὲν
[4, 11]	τόπον· ἐν δὲ τῷ κενῷ	οὐδὲν	τούτων ὑπάρχει, οὐδ' ἔσται φέρεσθαι
[4, 19]	δὲ τούτου ὅτι οὐδὲ πάσχει	οὐδὲν	ὑπὸ τοῦ χρόνου ὡς οὐκ
[4, 10]	οὐδαμῶς, δι' ὃ καὶ Μέλισσον	ἔλαθεν·	ἀλλοιοῦσθαι γὰρ τὸ πλῆρες ἐνδέχεται.
[4, 11]	φέρεται· πῶς γὰρ οἰσθήσεται τὸ	ἐντεθὲν	ἢ μενεῖ; καὶ περὶ τοῦ
[4, 11]	ᾖ κενόν, ποῦ οἰσθήσεται τὸ	εἰστεθὲν	εἰς αὐτὸ σῶμα; οὐ γὰρ
[4, 11]	ἔχει τὸ φερόμενον ἢ τὸ	ἀφεθέν.	ἰσοταχῆ ἄρα πάντ' ἔσται. ἀλλ'
[4, 11]	ἂν ἔχοι εἰπεῖν διὰ τί	κινηθὲν	στήσεταί που· τί γὰρ μᾶλλον
[4, 7]	μὲν εἰπεῖν, ἀσαφῶς δὲ νῦν	ῥηθὲν	τότ' ἔσται σαφέστερον. εἰ οὖν
[4, 18]	εἶναι τοιοῦτον ἡ κίνησις ταῦτα	πέπονθεν,	διὰ δὲ τὴν κίνησιν ὁ
[4, 2]	καὶ κάτω καὶ πρόσθεν καὶ	ὄπισθεν)	ἐν δὲ τῇ φύσει διώρισται
[4, 2]	καὶ ἄνω καὶ κάτω καὶ	πρόσθεν	καὶ ὄπισθεν) ἐν δὲ τῇ
[4, 16]	ζητοῦμεν τί ἐστιν ὁ χρόνος,	ἐντεῦθεν	ἀρχομένοις, τί τῆς κινήσεώς ἐστιν.
[4, 15]	οὔ· μέρος γὰρ περιφορᾶς τὸ	ληφθέν,	ἀλλ' οὐ περιφορά. ἔτι δ'
[4, 8]	ἣν οὐκ ἂν εἴη τὸ	λεχθέν,	οὐκ ἔστιν εἰπεῖν. εἰ δὲ
[4, 13]	δὴ διὰ ταῦτα κενόν τι	φαῖεν	ἂν εἶναι, ἡμεῖς δὲ λέγομεν
[4, 9]	κἂν ἀπορήσειέ τις, τί ἂν	φαῖεν,	εἰ ἔχοι τὸ διάστημα χρῶμα
[4, 20]	ἅμα δύο ἴσοι χρόνοι ἂν	εἶεν·	ἢ οὔ; ὁ αὐτὸς γὰρ
[4, 20]	οἱ μὴ ἅμα· εἰ γὰρ	εἶεν	κύνες, οἱ δ' ἵπποι, ἑκάτεροι
[4, 5]	εἰ ὅτι μάλιστα ἐν ἀλλήλοις	εἶεν,	ὁ μὲν ἀμφορεὺς δέξεται τὸν
[4, 6]	οὐρανοῦ. καὶ ἡ ὕλη δὲ	δόξειεν	ἂν εἶναι τόπος, εἴ γε
[4, 4]	εἰκότως δ' ἐκ τούτων σκοπουμένοις	δόξειεν	ἂν εἶναι χαλεπὸν γνωρίσαι τί
[4, 4]	πέρας τι ἂν εἴη, ὥστε	δόξειεν	ἂν τὸ εἶδος καὶ ἡ
[4, 20]	ἂν ὁ χρόνος ἢ οὔ,	ἀπορήσειεν	ἄν τις. ἀδυνάτου γὰρ ὄντος
[4, 4]	τόπον, καὶ πάλιν ἐξ ὧν	ἀπορήσειεν	ἄν τις αὐτοῦ περὶ τῆς
[4, 14]	ἀμυδρῶς, ἐκ τῶνδέ τις ἂν	ὑποπτεύσειεν.	τὸ μὲν γὰρ αὐτοῦ γέγονε
[4, 18]	χρόνον μετροῦμεν. καὶ τοῦτ' εὐλόγως	συμβέβηκεν·	ἀκολουθεῖ γὰρ τῷ μὲν μεγέθει
[4, 19]	ὁ οὐρανός. ἀλλὰ τοῦτο μὲν	συμβέβηκεν,	ἐκεῖνο δ' ἀνάγκη παρακολουθεῖν, καὶ
[4, 17]	τὸ νῦν, οὐ χρόνος, ἀλλὰ	συμβέβηκεν·	ᾗ δ' ἀριθμεῖ, ἀριθμός τὰ
[4, 19]	διὰ τὸν χρόνον, ἀλλ' οὐ	μεμάθηκεν,	οὐδὲ νέον γέγονεν οὐδὲ καλόν·
[4, 6]	ὃ πρότερον ἦν ἐνταῦθα, πάλιν	μεθέστηκεν	εἰς ἔλαττον ἢ μεῖζον. ἔστι
[4, 11]	δὴ τὸν αὐτὸν λόγον ὅνπερ	διέστηκεν	ἀὴρ πρὸς ὕδωρ, τὸ τάχος
[4, 3]	ὄντων (οὐδὲν γὰρ ἐξ αὐτοῦ	συνέστηκεν)	οὔτε ὡς εἶδος καὶ λόγος
[4, 20]	ἀριθμητόν. εἰ δὲ μηδὲν ἄλλο	πέφυκεν	ἀριθμεῖν ἢ ψυχὴ καὶ ψυχῆς
[4, 4]	ὅταν ἐξ ἀέρος ὕδωρ γένηται,	ἀπόλωλεν	ὁ τόπος· οὐ γὰρ ἐν
[4, 12]	δὲ δὴ τῷ κενῷ τοῦτο	μὲν	ἀδύνατον (οὐδὲν γὰρ σῶμα) διὰ
[4, 13]	ὅμως ἐνεῖναί τι κενόν, ἧττον	μὲν	ἀδύνατον, συμβαίνει δὲ πρῶτον μὲν
[4, 7]	μάλιστα πᾶσι κυρίως, ὅτι τὸ	μὲν	αἰεὶ μένει, τοῦ δὲ κύκλῳ
[4, 14]	ποτέ, καὶ τὰ νῦν ἅμα	μὲν	ἀλλήλοις οὐκ ἔσται, ἐφθάρθαι δὲ
[4, 5]	μάλιστα ἐν ἀλλήλοις εἶεν, ὁ	μὲν	ἀμφορεὺς δέξεται τὸν οἶνον οὐχ
[4, 11]	φέρεται αἴτιον, ὅτι ἐμποδίζει μάλιστα	μὲν	ἀντιφερόμενον, ἔπειτα καὶ μένον· μᾶλλον
[4, 11]	σωμάτων φύσει, οἷον τῷ πυρὶ	μὲν	ἄνω τῇ δὲ γῇ κάτω
[4, 7]	κύκλῳ φορᾶς δοκεῖ εἶναι τὸ	μὲν	ἄνω τὸ δὲ κάτω μάλιστα
[4, 2]	αὑτοῦ τόπον μὴ κωλυόμενον, τὸ	μὲν	ἄνω τὸ δὲ κάτω· ταῦτα
[4, 7]	μὴ βίᾳ, συγγενές· καὶ συμπεφυκότα	μὲν	ἀπαθῆ, ἁπτόμενα δὲ παθητικὰ καὶ
[4, 18]	φανερόν. Ἐλάχιστος δὲ ἀριθμὸς ὁ	μὲν	ἁπλῶς ἐστὶν ἡ δυάς· τὶς
[4, 7]	τὰ μέρη, ὅταν δὲ χωρισθῇ	μὲν	ἅπτηται δ' ὥσπερ σωρός, κατ'
[4, 18]	καὶ χρόνος· ἐλάχιστος γὰρ κατὰ	μὲν	ἀριθμόν ἐστιν ὁ εἷς ἢ
[4, 17]	καὶ ὁρίζει· ἔστι γὰρ τοῦ	μὲν	ἀρχὴ τοῦ δὲ τελευτή. ἀλλ'
[4, 19]	χρόνου ἐστίν· ἔστι γὰρ τοῦ	μὲν	ἀρχή, τοῦ δὲ τελευτή. ἀλλὰ
[4, 11]	ἐμποδίζοντος σώματος. ἔστω γὰρ τὸ	μὲν	Β ὕδωρ, τὸ δὲ Δ
[4, 14]	ἄλλο, οὐ ῥᾴδιον ἰδεῖν. εἰ	μὲν	γὰρ αἰεὶ ἕτερον καὶ ἕτερον,
[4, 11]	κενὸν καὶ τὸ ἄπειρον; ᾗ	μὲν	γὰρ ἄπειρον, οὐδὲν ἔσται ἄνω
[4, 18]	τὸν τῶν ἵππων ἀριθμόν. τῷ	μὲν	γὰρ ἀριθμῷ τὸ τῶν ἵππων
[4, 14]	τῶνδέ τις ἂν ὑποπτεύσειεν. τὸ	μὲν	γὰρ αὐτοῦ γέγονε καὶ οὐκ
[4, 11]	καὶ τὴν κατὰ φύσιν (ἡ	μὲν	γὰρ βίαιος παρὰ φύσιν, ἡ
[4, 4]	τόπον, οὐ χαλεπὸν ἰδεῖν. τὸ	μὲν	γὰρ εἶδος καὶ ἡ ὕλη
[4, 17]	ὡς οὐ τὸ αὐτό· ᾗ	μὲν	γὰρ ἐν ἄλλῳ καὶ ἄλλῳ,
[4, 19]	οὐκ ἔστιν ἐν χρόνῳ· τὸ	μὲν	γὰρ ἐν χρόνῳ εἶναι τὸ
[4, 3]	σωματικῶν οὔτε τῶν ἀσωμάτων· μέγεθος	μὲν	γὰρ ἔχει, σῶμα δ' οὐδέν·
[4, 5]	αὑτὸ ἢ καθ' ἕτερον. ὅταν	μὲν	γὰρ ᾖ μόρια τοῦ ὅλου
[4, 19]	οὕτω καὶ ὁ χρόνος· εἰ	μὲν	γὰρ ἡ αὐτὴ καὶ μία
[4, 20]	ὧν γὰρ λέγεται, διαφέρει· τὰ	μὲν	γὰρ κύνες, τὰ δ' ἵπποι.
[4, 13]	εἶναι ὅτι ἔστι κενόν. εἰ	μὲν	γὰρ μὴ ἔστι μανὸν καὶ
[4, 17]	καὶ ὁ τῆς φορᾶς. χρόνος	μὲν	γὰρ ὁ τῆς φορᾶς ἀριθμός,
[4, 7]	ἔστι δ' ὡς οὔ. ὡς	μὲν	γὰρ ὅλον, ἅμα τὸν τόπον
[4, 2]	καὶ δεξιὸν καὶ ἀριστερόν· ἡμῖν	μὲν	γὰρ οὐκ ἀεὶ τὸ αὐτό,
[4, 4]	χώραν τὸ αὐτὸ ἀπεφήνατο. λέγουσι	μὲν	γὰρ πάντες εἶναί τι τὸν
[4, 17]	ᾗ δ' ἀριθμεῖ, ἀριθμός τὰ	μὲν	γὰρ πέρατα ἐκείνου μόνον ἐστὶν
[4, 16]	ἡ κίνησις. σημεῖον δέ· τὸ	μὲν	γὰρ πλεῖον καὶ ἔλαττον κρίνομεν
[4, 18]	καὶ μακρὸς καὶ βραχύς. ᾗ	μὲν	γὰρ συνεχής, μακρὸς καὶ βραχύς,
[4, 15]	ὧν τυγχάνομεν διεληλυθότες πρότερον. οἱ	μὲν	γὰρ τὴν τοῦ ὅλου κίνησιν
[4, 18]	συνεχῆ καὶ διαιρετὰ εἶναι· διὰ	μὲν	γὰρ τὸ τὸ μέγεθος εἶναι
[4, 11]	γὰρ αἰτίαν οἰσθήσεται θᾶττον; ἐν	μὲν	γὰρ τοῖς πλήρεσιν ἐξ ἀνάγκης·
[4, 19]	τὸ περιττὸν καὶ ἄρτιον (τὰ	μὲν	γὰρ τοῦ ἀριθμοῦ τι, τὰ
[4, 8]	πᾶσι γίγνεσθαι διὰ κενοῦ· τὴν	μὲν	γὰρ τροφὴν σῶμα εἶναι, δύο
[4, 20]	χρόνον καὶ τὸν μέλλοντα· ἐν	μὲν	γὰρ τῷ παρεληλυθότι πρότερον λέγομεν
[4, 9]	τοῦτο) λέγοντες οὐ καλῶς· ἡ	μὲν	γὰρ ὕλη οὐ χωριστὴ τῶν
[4, 6]	τῷ κεραμίῳ ὁ οἶνος· ἡ	μὲν	γὰρ χεὶρ μετὰ τοῦ σώματος
[4, 18]	τὸ ὁρίζεσθαι ὑπ' ἀλλήλων· ὁ	μὲν	γὰρ χρόνος ὁρίζει τὴν κίνησιν
[4, 18]	χρόνου καὶ τῆς κινήσεως· τῷ	μὲν	γὰρ χρόνῳ τὴν κίνησιν, τῇ
[4, 14]	ἔνια· τοῦ δὲ χρόνου τὰ	μὲν	γέγονε τὰ δὲ μέλλει, ἔστι
[4, 7]	ἠρεμοῦν} καὶ διὰ τοῦτο ἡ	μὲν	γῆ ἐν τῷ ὕδατι, τοῦτο
[4, 9]	οὔ; ἢ δῆλον ὅτι εἰ	μὲν	δέχοιτο σῶμα ἁπτόν, κενόν, εἰ
[4, 13]	ἀλλὰ καὶ εἰς εὐθύ) οἱ	μὲν	δὴ διὰ ταῦτα κενόν τι
[4, 16]	ἐν τόπῳ πρῶτόν ἐστιν. ἐνταῦθα	μὲν	δὴ τῇ θέσει· ἐπεὶ δ'
[4, 12]	ἐν τῷ αὐτῷ ἔσται; ἓν	μὲν	δὴ τοῦτο ἄτοπον καὶ ἀδύνατον.
[4, 5]	ἄλλο ἐν ἄλλῳ λέγεται. ἕνα	μὲν	δὴ τρόπον ὡς ὁ δάκτυλος
[4, 6]	εἶναι δοκεῖ φαντασίας, πλὴν ἐκεῖνο	μὲν	διότι ὃ ἦν ἀήρ, τοῦτο
[4, 7]	(ὕδωρ γὰρ ἄμφω, ἀλλὰ τὸ	μὲν	δυνάμει τὸ δ' ἐντελεχείᾳ) ἔχοι
[4, 6]	οὐ τοῦ αὐτοῦ, ἀλλὰ τὸ	μὲν	εἶδος τοῦ πράγματος, ὁ δὲ
[4, 8]	οἱ λέγοντες, δοκεῖ δὲ πλῆρες	μὲν	εἶναι, ὅταν ἔχῃ τὸν ὄγκον
[4, 7]	ἀλλὰ διὰ τὸν καιρὸν ἀνάγκη	μὲν	εἰπεῖν, ἀσαφῶς δὲ νῦν ῥηθὲν
[4, 13]	ὕδωρ ἐξ ἀέρος ὡσαύτως, ὁτὲ	μὲν	εἰς μέγεθος ἐκ μικρότητος, ὁτὲ
[4, 11]	τι ἐμποδίσῃ κρεῖττον. ἔτι νῦν	μὲν	εἰς τὸ κενὸν διὰ τὸ
[4, 6]	τόπος ἀγγεῖον ἀμετακίνητον. διὸ ὅταν	μὲν	ἐν κινουμένῳ κινῆται καὶ μεταβάλλῃ
[4, 6]	συμβεβηκός· κατὰ συμβεβηκὸς δὲ τὸ	μὲν	ἐνδεχόμενον κινεῖσθαι καθ' αὑτό, οἷον
[4, 15]	παρὰ πᾶσιν. ἔτι δὲ μεταβολὴ	μέν	ἐστι θάττων καὶ βραδυτέρα, χρόνος
[4, 19]	σύμμετρον. ὅλως γάρ, εἰ μέτρον	μέν	ἐστι κινήσεως ὁ χρόνος καθ'
[4, 18]	ἔστιν, οἷον γραμμῆς ἐλάχιστος πλήθει	μέν	ἐστιν αἱ δύο ἢ ἡ
[4, 7]	μάνωσιν. ὥσπερ δ' ἐλέχθη, τὰ	μέν	ἐστιν ἐν τόπῳ κατὰ δύναμιν,
[4, 13]	ὂν γίγνεται, καὶ οὐ χωριστὴ	μὲν	ἡ ὕλη, τὸ δ' εἶναι
[4, 19]	μὲν περιέχει ὁ χρόνος, τὰ	μὲν	ἦν, οἷον Ὅμηρός ποτε ἦν,
[4, 7]	σωρός, κατ' ἐνέργειαν. καὶ τὰ	μὲν	καθ' αὑτά (οἷον πᾶν σῶμα
[4, 6]	μεῖζον. ἔστι δὲ κινούμενον τὸ	μὲν	καθ' αὑτὸ ἐνεργείᾳ, τὸ δὲ
[4, 4]	ἀπορεῖν ἀναγκαῖον. ~Ἐπεὶ δὲ τὸ	μὲν	καθ' αὑτὸ τὸ δὲ κατ'
[4, 18]	φανερὸν δὲ καὶ ὅτι ταχὺς	μὲν	καὶ βραδὺς οὐ λέγεται, πολὺς
[4, 7]	οὗτος ὁ τόπος καὶ ἄνω	μὲν	καὶ κάτω οὔ, κύκλῳ δ'
[4, 18]	ἔστι δὲ ὁ ἀριθμὸς εἷς	μὲν	καὶ ὁ αὐτὸς ὁ τῶν
[4, 10]	ἔστιν εἴρηται, φανερὸν ὅτι οὕτω	μὲν	κενὸν οὐκ ἔστιν, οὔτε κεχωρισμένον
[4, 13]	ἀλλ' ἑτεροιώσεως μᾶλλον. καὶ περὶ	μὲν	κενοῦ, πῶς ἔστι καὶ πῶς
[4, 11]	οὐκ ἔστι κενόν. ἔτι νῦν	μὲν	κινεῖται τὰ ῥιπτούμενα τοῦ ὤσαντος
[4, 20]	φορᾶς. καὶ διὰ τοῦτο αἱ	μὲν	κινήσεις ἕτεραι καὶ χωρίς, ὁ
[4, 19]	καὶ τὸ ἠρεμοῦν, ᾗ τὸ	μὲν	κινούμενον τὸ δὲ ἠρεμοῦν· τὴν
[4, 4]	ἄλλο λέγεται, καὶ τόπος ὁ	μὲν	κοινός, ἐν ᾧ ἅπαντα τὰ
[4, 7]	ἔχον μένει. ὥστ' ἐπεὶ τὸ	μὲν	κοῦφον τὸ ἄνω φερόμενόν ἐστι
[4, 7]	περιέχει ἄλλο ἄλλο. διὸ κινεῖται	μὲν	κύκλῳ τὸ ἄνω, τὸ δὲ
[4, 6]	ἀλλοιοῦται, ἔστι τι ὃ νῦν	μὲν	λευκὸν πάλαι δὲ μέλαν, καὶ
[4, 17]	ἀκολουθεῖ γάρ, ὡς ἐλέχθη, τῷ	μὲν	μεγέθει ἡ κίνησις, ταύτῃ δ'
[4, 18]	εὐλόγως συμβέβηκεν· ἀκολουθεῖ γὰρ τῷ	μὲν	μεγέθει ἡ κίνησις, τῇ δὲ
[4, 7]	κἂν ὕδωρ γένηται τοιοῦτο, τὰ	μὲν	μόρια κινήσεται αὐτοῦ (περιέχεται γὰρ
[4, 19]	δ' ἀριθμὸς ὁ χρόνος, τὸ	μὲν	νῦν καὶ τὸ πρότερον καὶ
[4, 20]	δὲ ὀρθῶς καὶ ὅτι ἀριθμὸς	μὲν	ὁ αὐτὸς ὁ τῶν προβάτων
[4, 8]	στερηθῇ, κενόν, ὡς τὸ αὐτὸ	μὲν	ὂν κενὸν καὶ πλῆρες καὶ
[4, 6]	ἔσχατα τῶν ἁπτομένων. καὶ συνεχὲς	μὲν	ὂν οὐκ ἐν ἐκείνῳ κινεῖται
[4, 19]	καὶ γενητὰ καὶ ὅλως ὁτὲ	μὲν	ὄντα ὁτὲ δὲ μή, ἀνάγκη
[4, 5]	ἀμφορεὺς καὶ ὁ οἶνος χωρὶς	μὲν	ὄντα οὐ μέρη, ἅμα δέ·
[4, 8]	εἶναι μᾶλλον. λέγουσιν δ' ἓν	μὲν	ὅτι κίνησις ἡ κατὰ τόπον
[4, 13]	μὲν ἀδύνατον, συμβαίνει δὲ πρῶτον	μὲν	οὐ πάσης κινήσεως αἴτιον τὸ
[4, 13]	τὰ τάχη. ἐπεὶ δὲ κενὸν	μὲν	οὔ φαμεν εἶναι, τὰ ἄλλα
[4, 19]	σημεῖον δὲ ἱκανὸν ὅτι γίγνεται	μὲν	οὐδὲν ἄνευ τοῦ κινεῖσθαί πως
[4, 4]	χωριστὸς {ἐστι} τοῦ πράγματος, ταύτῃ	μὲν	οὐκ ἔστι τὸ εἶδος· ᾗ
[4, 5]	εἰ οἴνου, ὁ οἶνος. ὅτι	μὲν	οὖν ἀδύνατον ἐν αὑτῷ τι
[4, 5]	ἐπιστήμων ὅτι τὸ λογιστικόν. ὁ	μὲν	οὖν ἀμφορεὺς οὐκ ἔσται ἐν
[4, 6]	περιέχοντος καὶ τοῦ περιεχομένου. ἔστι	μὲν	οὖν ἄμφω πέρατα, ἀλλ' οὐ
[4, 6]	ἂν κάλλιστα δεικνύοιτο ἕκαστον. πρῶτον	μὲν	οὖν δεῖ κατανοῆσαι ὅτι οὐκ
[4, 8]	κοινὰς περὶ αὐτῶν δόξας. οἱ	μὲν	οὖν δεικνύναι πειρώμενοι ὅτι οὐκ
[4, 11]	βάρους ἢ τῆς κουφότητος. τὸ	μὲν	οὖν δι' οὗ φέρεται αἴτιον,
[4, 11]	πρὸς πλῆρες οὐκ ἔστιν. ᾗ	μὲν	οὖν διαφέρουσι δι' ὧν φέρονται,
[4, 11]	πάντ' ἔσται. ἀλλ' ἀδύνατον. ὅτι	μὲν	οὖν εἰ ἔστι κενόν, συμβαίνει
[4, 15]	τοῦτ' ἂν εἴη σκεπτέον. ἡ	μὲν	οὖν ἑκάστου μεταβολὴ καὶ κίνησις
[4, 5]	ἀμφότερα τοῦ αὐτοῦ μόρια. οὕτω	μὲν	οὖν ἐνδέχεται αὐτό τι ἐν
[4, 10]	καὶ ἐπὶ τῆς τέφρας. ὅτι	μὲν	οὖν ἐξ ὧν δεικνύουσιν εἶναι
[4, 2]	ἂν εἴη ἐστερημένος σώματος. ὅτι	μὲν	οὖν ἐστί τι ὁ τόπος
[4, 2]	οὔτε προηυπορημένον περὶ αὐτοῦ. ~ὅτι	μὲν	οὖν ἔστιν ὁ τόπος, δοκεῖ
[4, 19]	καὶ ταύτην τὴν μεταβολήν. ὅτι	μὲν	οὖν ἔστιν ὁ χρόνος καὶ
[4, 5]	ὕλη καὶ ἡ μορφή. ταῦτα	μὲν	οὖν ἔστω διηπορημένα. ~Τί δέ
[4, 14]	ἀεὶ τὸ πρότερον. ἐν αὑτῷ	μὲν	οὖν ἐφθάρθαι οὐχ οἷόν τε
[4, 3]	τὸ γένος αὐτοῦ πρῶτον. διαστήματα	μὲν	οὖν ἔχει τρία, μῆκος καὶ
[4, 14]	τίς ἡ φύσις αὐτοῦ. ὅτι	μὲν	οὖν ἢ ὅλως οὐκ ἔστιν
[4, 8]	εἶναι, καὶ πολλὰ ἄνισα. Μέλισσος	μὲν	οὖν καὶ δείκνυσιν ὅτι τὸ
[4, 6]	πρῶτος ἐν ᾧ ἐστιν) ὅταν	μὲν	οὖν μὴ διῃρημένον ᾖ τὸ
[4, 8]	τὴν φύσιν αὐτῶν. ἐξ ὧν	μὲν	οὖν οἱ μέν φασιν εἶναι
[4, 11]	φανερὸν ἐκ τῶν εἰρημένων. οἱ	μὲν	οὖν οἴονται τὸ κενὸν εἶναι,
[4, 8]	σώματός ἐστιν ὄντος συνεχοῦς. οὗτοι	μὲν	οὖν οὐ κατὰ θύρας πρὸς
[4, 20]	ἀριθμὸς ὁ ταύτης γνωριμώτατος. ἀλλοίωσις	μὲν	οὖν οὐδὲ αὔξησις οὐδὲ γένεσις
[4, 16]	κινήσεως καὶ μεταβολῆς χρόνος. ὅτι	μὲν	οὖν οὔτε κίνησις οὔτ' ἄνευ
[4, 19]	δ' εἶναι οὐ ταὐτό. τὸ	μὲν	οὖν οὕτω λέγεται τῶν νῦν,
[4, 10]	κίνησις ἔστιν, εἶναι κενόν. ὅλως	μὲν	οὖν πάσης κινήσεως οὐδαμῶς, δι'
[4, 17]	δύο τῆς μιᾶς μόρια. ᾗ	μὲν	οὖν πέρας τὸ νῦν, οὐ
[4, 4]	τοῦτο γὰρ ἑκάστου πέρας. οὕτω	μὲν	οὖν σκοποῦσιν ὁ τόπος τὸ
[4, 7]	τῷ πεπερασμένῳ τὰ πέρατα. Ὧι	μὲν	οὖν σώματι ἔστι τι ἐκτὸς
[4, 20]	τὸ δὲ τοιόνδε σκαληνές. σχῆμα	μὲν	οὖν τὸ αὐτό, καὶ τοῦτο
[4, 5]	ἀμφορεὺς ἀλλ' ᾗ ἐκεῖνος. κατὰ	μὲν	οὖν τὸ εἶναι ὅτι ἕτερον,
[4, 13]	ἐπεκτείνεσθαι οὐκ ἐνδέχεται ἄλλως. εἰ	μὲν	οὖν τὸ μανὸν λέγουσι τὸ
[4, 3]	μείζων ὁ τόπος ἑκάστου. διὰ	μὲν	οὖν τούτων οὐ μόνον τί
[4, 8]	κενὸν οὐ τῶν ὄντων. ἕνα	μὲν	οὖν τρόπον ἐκ τούτων δεικνύουσιν
[4, 14]	ὕστερον οὐδὲν ἄλλο ἄλλου. περὶ	μὲν	οὖν τῶν ὑπαρχόντων αὐτῷ τοσαῦτ'
[4, 19]	τῷ ἠρεμεῖν ἢ κινεῖσθαι. ὅσα	μὲν	οὖν φθαρτὰ καὶ γενητὰ καὶ
[4, 4]	οὐδὲν τοῦ πράγματός ἐστιν. ᾗ	μὲν	οὖν χωριστὸς {ἐστι} τοῦ πράγματος,
[4, 16]	εἶναι δοκεῖ· καὶ ὑποκείσθω. ὅταν	μὲν	οὖν ὡς ἓν τὸ νῦν
[4, 17]	ἡ δὲ κίνησις οὔ. ἔστι	μὲν	οὖν ὡς τὸ αὐτὸ τὸ
[4, 9]	ἐστι βαρὺ ἢ κοῦφον. ταῦτα	μὲν	οὖν, ὥσπερ εἴπομεν καὶ πρότερον,
[4, 17]	τοῦ δὲ τελευτή. ἀλλ' ὅταν	μὲν	οὕτω λαμβάνῃ τις ὡς δυσὶ
[4, 19]	οὐ τοῦ αὐτοῦ, ἀλλὰ τοῦ	μὲν	παρήκοντος τελευτή, ἀρχὴ δὲ τοῦ
[4, 18]	ὅτι καὶ ἡ μεταβολὴ ἡ	μὲν	παροῦσα μία, ἡ δὲ γεγενημένη
[4, 19]	τῶν δὲ μὴ ὄντων ὅσα	μὲν	περιέχει ὁ χρόνος, τὰ μὲν
[4, 6]	δὴ τὸν τόπον εἶναι πρῶτον	μὲν	περιέχον ἐκεῖνο οὗ τόπος ἐστί,
[4, 16]	ὕστερον ἐν τῇ κινήσει ὃ	μέν	ποτε ὂν κίνησις {ἐστιν} τὸ
[4, 17]	ὥστε καὶ ἐν τούτοις ὃ	μέν	ποτε ὂν νῦν ἐστι, τὸ
[4, 17]	τὸ ὕστερον. τοῦτο δὲ ὃ	μέν	ποτε ὂν τὸ αὐτό (ἢ
[4, 11]	τοῦ συμβαίνοντος αἴτιον, ὅτι κινήσεως	μὲν	πρὸς κίνησιν πάσης ἔστι λόγος
[4, 7]	δὲ βαρὺ τὸ κάτω, τὸ	μὲν	πρὸς τὸ μέσον περιέχον πέρας
[4, 20]	τὸ πορρώτερον. ὥστε ἐπεὶ τὸ	μὲν	πρότερον ἐν χρόνῳ, πάσῃ δ'
[4, 16]	ἡ ψυχὴ τὰ νῦν, τὸ	μὲν	πρότερον τὸ δ' ὕστερον, τότε
[4, 16]	κινήσει ἢ ὡς τὸ αὐτὸ	μὲν	προτέρου δὲ καὶ ὑστέρου τινός,
[4, 2]	τὸ χάος. λέγει γοῦν πάντων	μὲν	πρώτιστα χάος γένετ' αὐτὰρ ἔπειτα
[4, 13]	ὕλη αὐτῶν. ἔστι δὲ τὸ	μὲν	πυκνὸν βαρύ, τὸ δὲ μανὸν
[4, 6]	πάλαι δὲ μέλαν, καὶ νῦν	μὲν	σκληρὸν πάλαι δὲ μαλακόν (διό
[4, 19]	καὶ φθείρεται· διὸ καὶ οἱ	μὲν	σοφώτατον ἔλεγον, ὁ δὲ Πυθαγόρειος
[4, 19]	καὶ ὁ οὐρανός. ἀλλὰ τοῦτο	μὲν	συμβέβηκεν, ἐκεῖνο δ' ἀνάγκη παρακολουθεῖν,
[4, 7]	δὲ κατ' ἐνέργειαν. διὸ ὅταν	μὲν	συνεχὲς ᾖ τὸ ὁμοιομερές, κατὰ
[4, 20]	ὁ αὐτὸς χρόνος, ἀλλ' ἡ	μὲν	ταχεῖα ἴσως ἡ δ' οὔ,
[4, 20]	ἐν δὲ τῷ μέλλοντι πρότερον	μὲν	τὸ ἐγγύτερον, ὕστερον δὲ τὸ
[4, 19]	εἶναι δυοῖν ἐστιν θάτερον, ἓν	μὲν	τὸ εἶναι τότε ὅτε ὁ
[4, 15]	καὶ ταχὺ χρόνῳ ὥρισται, ταχὺ	μὲν	τὸ ἐν ὀλίγῳ πολὺ κινούμενον,
[4, 6]	τρία εἶναι, φανερόν· ἀλλὰ διὰ	μὲν	τὸ περιέχειν δοκεῖ ἡ μορφὴ
[4, 4]	οὖν ἡ φθορά; ἐξ ὧν	μὲν	τοίνυν ἀναγκαῖον εἶναί τι τὸν
[4, 18]	ἡ δεκάς, καὶ ἄλλοθι. ~ὅτι	μὲν	τοίνυν ὁ χρόνος ἀριθμός ἐστιν
[4, 12]	ἡ κρίσις τοῦ ἁπτοῦ. ὅτι	μὲν	τοίνυν οὐκ ἔστι κεχωρισμένον κενόν,
[4, 15]	εἶναι οὔτε τῷ ποιός. ὅτι	μὲν	τοίνυν οὐκ ἔστιν κίνησις, φανερόν·
[4, 20]	τοιόνδε τρίγωνον, τούτου δὲ τὸ	μὲν	τοιόνδε ἰσόπλευρον, τὸ δὲ τοιόνδε
[4, 20]	καὶ μιᾷ. σχῆμα γὰρ τὸ	μὲν	τοιόνδε κύκλος, τὸ δὲ τοιόνδε
[4, 19]	διαιρεῖ δὲ δυνάμει. καὶ ᾗ	μὲν	τοιοῦτο, αἰεὶ ἕτερον τὸ νῦν,
[4, 15]	δὲ τοῦ ὅλου σφαῖρα ἔδοξε	μὲν	τοῖς εἰποῦσιν εἶναι ὁ χρόνος,
[4, 7]	ἐνεργείᾳ ἓν γένωνται. καὶ περὶ	μὲν	τόπου, καὶ ὅτι ἔστι καὶ
[4, 19]	οὕτω καὶ τὸ νῦν τὸ	μὲν	τοῦ χρόνου διαίρεσις κατὰ δύναμιν,
[4, 9]	φαίνεται λέγεσθαι τὸ κενὸν ἕνα	μὲν	τρόπον τὸ μὴ πλῆρες αἰσθητοῦ
[4, 3]	δ' οὐδέν· ἔστι δὲ τὰ	μὲν	τῶν αἰσθητῶν στοιχεῖα σώματα, ἐκ
[4, 5]	τόπῳ ἐκείνῳ, ἀλλ' ὥσπερ ἡ	μὲν	ὑγίεια ἐν τοῖς θερμοῖς ὡς
[4, 7]	γάρ, τὸ δὲ εἶδος, τὸ	μὲν	ὕδωρ ὕλη ἀέρος, ὁ δ'
[4, 6]	ἔστι νῦν ὕδωρ. ἀλλ' ἡ	μὲν	ὕλη, ὥσπερ ἐλέχθη ἐν τοῖς
[4, 8]	ἐξ ὧν μὲν οὖν οἱ	μέν	φασιν εἶναι οἱ δ' οὔ
[4, 20]	ἡ δ' οὔ, καὶ ἡ	μὲν	φορὰ ἡ δ' ἀλλοίωσις· ὁ
[4, 6]	ἐν κινήσει. ταύτης δὲ τὸ	μὲν	φορά, τὸ δὲ αὔξησις καὶ
[4, 20]	τὰ δ' ἵπποι. καὶ περὶ	μὲν	χρόνου καὶ αὐτοῦ καὶ τῶν
[4, 11]	δίεισι καὶ κινηθήσεται ἐν τινὶ	μὲν	χρόνῳ, τῷ ἐφ' οὗ Η,
[4, 18]	δυάς· τὶς δὲ ἀριθμὸς ἔστι	μὲν	ὡς ἔστιν, ἔστι δ' ὡς
[4, 7]	ἀλλήλων) τὸ δὲ πᾶν ἔστι	μὲν	ὡς κινήσεται ἔστι δ' ὡς
[4, 17]	ὕστερον) τὸ δὲ νῦν ἔστι	μὲν	ὡς τὸ αὐτό, ἔστι δ'
[4, 19]	τοῦ χρόνου, καθάπερ καὶ λέγειν	εἰώθαμεν	ὅτι κατατήκει ὁ χρόνος, καὶ
[4, 19]	κινούμενον. καὶ ταύτην μάλιστα λέγειν	εἰώθαμεν	ὑπὸ τοῦ χρόνου φθοράν. οὐ
[4, 16]	καὶ ὕστερον ὁρίζοντες· καὶ τότε	φαμὲν	γεγονέναι χρόνον, ὅταν τοῦ προτέρου
[4, 16]	δ' αἰσθώμεθα καὶ ὁρίσωμεν, τότε	φαμὲν	γεγονέναι χρόνον, φανερὸν ὅτι οὐκ
[4, 6]	καὶ περιέχον ἐν τῷ ἀέρι	φαμὲν	εἶναι (εἰ γὰρ πᾶς ὁ
[4, 13]	ἐπεὶ δὲ κενὸν μὲν οὔ	φαμεν	εἶναι, τὰ ἄλλα δ' ἠπόρηται
[4, 6]	σκληρὸν πάλαι δὲ μαλακόν (διό	φαμεν	εἶναί τι τὴν ὕλην) οὕτω
[4, 16]	δ' ὕστερον, τότε καὶ τοῦτό	φαμεν	εἶναι χρόνον· τὸ γὰρ ὁριζόμενον
[4, 17]	ταύτῃ δ' ὁ χρόνος, ὥς	φαμεν·	καὶ ὁμοίως δὴ τῇ στιγμῇ
[4, 18]	τῷ μεγέθει· πολλὴν γὰρ εἶναί	φαμεν	τὴν ὁδόν, ἂν ἡ πορεία
[4, 4]	ἐν τούτῳ πάλιν ὕδωρ, ὥσπερ	ἔφαμεν,	γίγνεται, ἀντιμεθισταμένων ἀλλήλοις τοῦ τε
[4, 3]	τί γὰρ ἄν ποτε καὶ	θείημεν	εἶναι τὸν τόπον; οὔτε γὰρ
[4, 6]	ᾧ ὑπάρχουσι μεταβάλλει. ἐπεὶ δὲ	λέγομεν	εἶναι ὡς ἐν τόπῳ ἐν
[4, 13]	φαῖεν ἂν εἶναι, ἡμεῖς δὲ	λέγομεν	ἐκ τῶν ὑποκειμένων ὅτι ἔστιν
[4, 16]	ἀριθμούμενον καὶ τὸ ἀριθμητὸν ἀριθμὸν	λέγομεν,	καὶ ᾧ ἀριθμοῦμεν) ὁ δὴ
[4, 20]	ἐστί· πρότερον γὰρ καὶ ὕστερον	λέγομεν	κατὰ τὴν πρὸς τὸ νῦν
[4, 19]	ἔστιν, ἓν δὲ ὥσπερ ἔνια	λέγομεν	ὅτι ἐν ἀριθμῷ ἐστιν. τοῦτο
[4, 19]	Ἴλιον φάναι ἤδη ἑαλωκέναι οὐ	λέγομεν,	ὅτι λίαν πόρρω τοῦ νῦν.
[4, 18]	δὲ κίνησις τὸν χρόνον. καὶ	λέγομεν	πολὺν καὶ ὀλίγον χρόνον τῇ
[4, 20]	μὲν γὰρ τῷ παρεληλυθότι πρότερον	λέγομεν	τὸ πορρώτερον τοῦ νῦν, ὕστερον
[4, 16]	τὸ πρότερον καὶ ὕστερον, τότε	λέγομεν	χρόνον· τοῦτο γάρ ἐστιν ὁ
[4, 16]	ἐν τῇ κινήσει αἴσθησιν λάβωμεν.	ὁρίζομεν	δὲ τῷ ἄλλο καὶ ἄλλο
[4, 17]	τὸ φερόμενον, ᾧ τὴν κίνησιν	γνωρίζομεν	καὶ τὸ πρότερον ἐν αὐτῇ
[4, 16]	μὴν καὶ τὸν χρόνον γε	γνωρίζομεν	ὅταν ὁρίσωμεν τὴν κίνησιν, τῷ
[4, 18]	ἀριθμῷ τὸ τῶν ἵππων πλῆθος	γνωρίζομεν,	πάλιν δὲ τῷ ἑνὶ ἵππῳ
[4, 17]	τῇ κινήσει (τῷ γὰρ φερομένῳ	γνωρίζομεν	τὸ πρότερον καὶ ὕστερον ἐν
[4, 15]	ἄδηλόν ἐστιν, καὶ περὶ ὧν	τυγχάνομεν	διεληλυθότες πρότερον. οἱ μὲν γὰρ
[4, 16]	μὲν γὰρ πλεῖον καὶ ἔλαττον	κρίνομεν	ἀριθμῷ, κίνησιν δὲ πλείω καὶ
[4, 9]	κοῦφον. ταῦτα μὲν οὖν, ὥσπερ	εἴπομεν	καὶ πρότερον, ἐκ συλλογισμοῦ συμβαίνει.
[4, 20]	τινὶ ὡρισμένῳ, μετρεῖται δ' ὥσπερ	εἴπομεν,	ὅ τε χρόνος κινήσει καὶ
[4, 1]	τῶν ὑπαρχόντων. ἔτι δ' οὐδ'	ἔχομεν	οὐδὲν παρὰ τῶν ἄλλων οὔτε
[4, 3]	ἀέρος. ἀλλὰ μὴν οὐδεμίαν διαφορὰν	ἔχομεν	στιγμῆς καὶ τόπου στιγμῆς, ὥστ'
[4, 6]	ἀληθῶς καθ' αὑτὸ ὑπάρχειν αὐτῷ.	ἀξιοῦμεν	δὴ τὸν τόπον εἶναι πρῶτον
[4, 1]	κυριωτάτη κατὰ τόπον ἐστίν, ἣν	καλοῦμεν	φοράν. ἔχει δὲ πολλὰς ἀπορίας
[4, 18]	χρόνος ἀριθμός ἐστιν οὐχ ᾧ	ἀριθμοῦμεν	ἀλλ' ὁ ἀριθμούμενος, οὗτος δὲ
[4, 16]	τὸ ἀριθμούμενον καὶ οὐχ ᾧ	ἀριθμοῦμεν.	ἔστι δ' ἕτερον ᾧ ἀριθμοῦμεν
[4, 16]	ἀριθμοῦμεν. ἔστι δ' ἕτερον ᾧ	ἀριθμοῦμεν	καὶ τὸ ἀριθμούμενον. ~καὶ ὥσπερ
[4, 16]	ἀριθμητὸν ἀριθμὸν λέγομεν, καὶ ᾧ	ἀριθμοῦμεν)	ὁ δὴ χρόνος ἐστὶν τὸ
[4, 18]	ἔστιν· οὐδὲ γὰρ ἀριθμὸς ᾗ	ἀριθμοῦμεν	ταχὺς καὶ βραδὺς οὐδείς. καὶ
[4, 3]	τόπῳ ἅπαντι σῶμα· πῶς οὖν	ἐροῦμεν	περὶ τῶν αὐξανομένων; ἀνάγκη γὰρ
[4, 18]	δὲ τὴν κίνησιν τῷ χρόνῳ	μετροῦμεν,	ἀλλὰ καὶ τῇ κινήσει τὸν
[4, 18]	τὴν κίνησιν ὁ χρόνος. καὶ	μετροῦμεν	καὶ τὸ μέγεθος τῇ. κινήσει
[4, 18]	τῇ δὲ κινήσει τὸν χρόνον	μετροῦμεν.	καὶ τοῦτ' εὐλόγως συμβέβηκεν· ἀκολουθεῖ
[4, 16]	ἐστί, φανερόν· ληπτέον δέ, ἐπεὶ	ζητοῦμεν	τί ἐστιν ὁ χρόνος, ἐντεῦθεν
[4, 6]	τόπος, ὧδ' ἂν γένοιτο φανερόν.	λάβωμεν	δὲ περὶ αὐτοῦ ὅσα δοκεῖ
[4, 16]	ὑστέρου ἐν τῇ κινήσει αἴσθησιν	λάβωμεν.	ὁρίζομεν δὲ τῷ ἄλλο καὶ
[4, 11]	οὕτω κεχωρισμένον, ὡς ἔνιοί φασι,	λέγωμεν	πάλιν. εἰ γὰρ ἔστιν ἑκάστου
[4, 16]	αὐτοὶ μεταβάλλωμεν τὴν διάνοιαν ἢ	λάθωμεν	μεταβάλλοντες, οὐ δοκεῖ ἡμῖν γεγονέναι
[4, 16]	μεταβολῆς· ὅταν γὰρ μηδὲν αὐτοὶ	μεταβάλλωμεν	τὴν διάνοιαν ἢ λάθωμεν μεταβάλλοντες,
[4, 11]	τὴν τῶν φερομένων ὑπεροχὴν τάδε·	ὁρῶμεν	γὰρ τὰ μείζω ῥοπὴν ἔχοντα
[4, 11]	ἐκ τῶνδε φανερὸν τὸ λεγόμενον.	ὁρῶμεν	γὰρ τὸ αὐτὸ βάρος καὶ
[4, 5]	οὔτε δὴ ἐπακτικῶς σκοποῦσιν οὐδὲν	ὁρῶμεν	ἐν ἑαυτῷ κατ' οὐδένα τῶν
[4, 16]	ἕτερα τὰ ἄκρα τοῦ μέσου	νοήσωμεν,	καὶ δύο εἴπῃ ἡ ψυχὴ
[4, 16]	τότε συμβαίνει ἡμῖν, ὅταν μὴ	ὁρίσωμεν	μηδεμίαν μεταβολήν, ἀλλ' ἐν ἑνὶ
[4, 16]	τὸν χρόνον γε γνωρίζομεν ὅταν	ὁρίσωμεν	τὴν κίνησιν, τῷ πρότερον καὶ
[4, 16]	μένειν, ὅταν δ' αἰσθώμεθα καὶ	ὁρίσωμεν,	τότε φαμὲν γεγονέναι χρόνον, φανερὸν
[4, 2]	κατὰ τὴν θέσιν, ὅπως ἂν	στραφῶμεν,	γίγνεται (διὸ καὶ ταὐτὸ πολλάκις
[4, 16]	καὶ μηδὲν διὰ τοῦ σώματος	πάσχωμεν,	κίνησις δέ τις ἐν τῇ
[4, 13]	οἷον εἰ ἐξ ὕδατος κυάθου	γέγονεν	ἀήρ, ἅμα ἐξ ἴσου ἀέρος
[4, 19]	τήμερον. τὰ δ' ἐν Ἰλίῳ	γέγονεν	οὐ νῦν, οὐδ' ὁ κατακλυσμὸς
[4, 19]	ἀλλ' οὐ μεμάθηκεν, οὐδὲ νέον	γέγονεν	οὐδὲ καλόν· φθορᾶς γὰρ αἴτιος
[4, 4]	τί δ' ἐστίν, οὗτος μόνος	ἐπεχείρησεν	εἰπεῖν. εἰκότως δ' ἐκ τούτων
[4, 4]	ὕλης, ὥσπερ ἐν τῷ Τιμαίῳ	γέγραφεν.	ἔτι πῶς ἂν φέροιτο εἰς
[4, 2]	τὸ κάτω οὐχ ὅ τι	ἔτυχεν,	ἀλλ' ὅπου τὰ ἔχοντα βάρος
[4, 2]	ἕκαστον. οὐ γὰρ ὅ τι	ἔτυχέν	ἐστι τὸ ἄνω, ἀλλ' ὅπου
[4, 6]	ὁ δὲ τόπος ὅτι οὗ	ἦν	ἀήρ, ἐνταῦθ' ἔστι νῦν ὕδωρ.
[4, 6]	πλὴν ἐκεῖνο μὲν διότι ὃ	ἦν	ἀήρ, τοῦτο νῦν ὕδωρ, ὁ
[4, 17]	καὶ ἄλλῳ, ἕτερον (τοῦτο δ'	ἦν	αὐτῷ τὸ νῦν εἶναι> ὃ
[4, 13]	τι ἄλλο ἐγένετο, ἀλλ' ὃ	ἦν	δυνάμει, ἐνεργείᾳ ἐγένετο, καὶ πάλιν
[4, 13]	θερμοῦ ψυχρὸν ἡ αὐτή, ὅτι	ἦν	δυνάμει, οὕτω καὶ ἐκ θερμοῦ
[4, 19]	τοῦδε χρόνος εἰς ἐκεῖνο, καὶ	ἦν	εἰς τὸ παρελθόν. εἰ δὲ
[4, 4]	ἐνδέχεται· ἐν ᾧ γὰρ ἀὴρ	ἦν,	ἐν τούτῳ πάλιν ὕδωρ, ὥσπερ
[4, 11]	τῷ Ζ, ἔτι θᾶττον. ἀλλ'	ἦν	ἐν τῷ Η. ὥστ' ἐν
[4, 6]	φθίσει μεταβάλλει, καὶ ὃ πρότερον	ἦν	ἐνταῦθα, πάλιν μεθέστηκεν εἰς ἔλαττον
[4, 16]	μεταξύ. ὥσπερ οὖν εἰ μὴ	ἦν	ἕτερον τὸ νῦν ἀλλὰ ταὐτὸ
[4, 6]	ὁ τόπος, εἰ μὴ κίνησις	ἦν	ἡ κατὰ τόπον· διὰ γὰρ
[4, 13]	τῇ ὕλῃ θερμοῦ ὃ οὐκ	ἦν	θερμὸν ὅτε ἧττον ἦν θερμόν,
[4, 13]	οὐκ ἦν θερμὸν ὅτε ἧττον	ἦν	θερμόν, ὥσπερ γε οὐδ' ἡ
[4, 19]	εἰ ἐπ' ἄμφω, ἀμφότερα {καὶ	ἦν	καὶ ἔσται} ὅσα δὲ μὴ
[4, 12]	τὸ ἴσον διάστημα διεληλυθέναι, ὅπερ	ἦν	καὶ πρότερον ἐν τῷ κενῷ,
[4, 2]	πρότερον ἦν, ὥστε δῆλον ὡς	ἦν	ὁ τόπος τι καὶ ἡ
[4, 19]	περιέχει ὁ χρόνος, τὰ μὲν	ἦν,	οἷον Ὅμηρός ποτε ἦν, τὰ
[4, 13]	οὐθενὶ ἐγγέγονε τὸ κυρτὸν ὃ	ἦν	οὐ κυρτὸν ἀλλ' εὐθύ (οὐ
[4, 19]	δὲ μὴ περιέχει μηδαμῇ, οὔτε	ἦν	οὔτε ἔστιν οὔτε ἔσται. ἔστι
[4, 3]	αὐτὸς ἁρμόσει λόγος· ὅπου γὰρ	ἦν	πρότερον τὰ τοῦ ὕδατος ἐπίπεδα,
[4, 13]	λαμβάνει τὸ κοῖλον, ἀλλ' ὃ	ἦν	συνήχθη, καὶ τοῦ πυρὸς ὅ
[4, 19]	μὲν ἦν, οἷον Ὅμηρός ποτε	ἦν,	τὰ δὲ ἔσται, οἷον τῶν
[4, 6]	καὶ ἅπτεσθαι πεφυκότων. εἰ δ'	ἦν	τι {τὸ} διάστημα καθ' αὑ>
[4, 17]	νῦν τὸ αὐτὸ ὅ ποτ'	ἦν	τὸ δ' εἶναι αὐτῷ ἕτερον
[4, 4]	ἐν ᾧ γὰρ ἀὴρ ἦν,	ἐν	τούτῳ πάλιν ὕδωρ, ὥσπερ ἔφαμεν,
[4, 11]	Ζ, ἔτι θᾶττον. ἀλλ' ἦν	ἐν	τῷ Η. ὥστ' ἐν ἴσῳ
[4, 2]	νῦν, ὕδωρ ἐν τούτῳ πρότερον	ἦν,	ὥστε δῆλον ὡς ἦν ὁ
[4, 11]	τὸ Ζ ταύτην τὴν ἀναλογίαν	ἣν	ἔχει ὁ χρόνος ἐφ' ᾧ
[4, 11]	γὰρ σχήματι διαιρεῖ, ἢ ῥοπῇ	ἣν	ἔχει τὸ φερόμενον ἢ τὸ
[4, 2]	ἡ χώρα ἕτερον ἀμφοῖν, εἰς	ἣν	καὶ ἐξ ἧς μετέβαλον. ἔτι
[4, 1]	καὶ κυριωτάτη κατὰ τόπον ἐστίν,	ἣν	καλοῦμεν φοράν. ἔχει δὲ πολλὰς
[4, 8]	σώματα· τὴν γὰρ διαφοράν, δι'	ἣν	οὐκ ἂν εἴη τὸ λεχθέν,
[4, 11]	κίνησιν τῆς τοῦ ὠσθέντος φορᾶς	ἣν	φέρεται εἰς τὸν οἰκεῖον τόπον·
[4, 11]	διὰ τὸ ὅμοιον φάμενοι τὴν	γῆν	ἠρεμεῖν, οὕτω καὶ ἐν τῷ
[4, 20]	τῶν ἄλλων τῶν κίνησιν ἐχόντων	φυσικὴν	καὶ γένεσιν καὶ φθοράν. τοῦτο
[4, 20]	κατὰ τὸ αὐτὸ διάστημα καὶ	ὁμαλὴν	κίνησιν κινούμενον (οἷον ἐπὶ τῆς
[4, 5]	γε τῷ εἴδει ταῦτα, καὶ	ἄλλην	φύσιν ἔχει ἑκάτερον καὶ δύναμιν,
[4, 18]	ἡ πορεία πολλή, καὶ ταύτην	πολλήν,	ἂν ἡ ὁδὸς {ᾖ} πολλή·
[4, 18]	καὶ τὴν κίνησιν τῷ μεγέθει·	πολλὴν	γὰρ εἶναί φαμεν τὴν ὁδόν,
[4, 19]	τινὰ κίνησιν ἣ καταμετρήσει τὴν	ὅλην	(ὥσπερ καὶ τὸ μῆκος ὁ
[4, 16]	ἡμῖν, ὅταν μὴ ὁρίσωμεν μηδεμίαν	μεταβολήν,	ἀλλ' ἐν ἑνὶ καὶ ἀδιαιρέτῳ
[4, 15]	ἐν τῷ παρόντι κίνησιν ἢ	μεταβολήν.	~Ἀλλὰ μὴν οὐδ' ἄνευ γε
[4, 20]	καὶ βραδύτερον κατὰ πᾶσάν ἐστιν	μεταβολήν	(ἐν πᾶσι γὰρ οὕτω φαίνεται)
[4, 19]	χρόνῳ γίγνεσθαι καὶ ταύτην τὴν	μεταβολήν.	ὅτι μὲν οὖν ἔστιν ὁ
[4, 6]	τοιαύτης τινὸς εἶναι δοκεῖ φαντασίας,	πλὴν	ἐκεῖνο μὲν διότι ὃ ἦν
[4, 4]	σφαίρας, λείπεται οὐδὲν παρὰ τὴν	ὕλην.	διὸ καὶ Πλάτων τὴν ὕλην
[4, 6]	διά τε τὸ παρεμφαίνεσθαι τὴν	ὕλην	καὶ τὴν μορφήν, καὶ διὰ
[4, 4]	ὕλην. διὸ καὶ Πλάτων τὴν	ὕλην	καὶ τὴν χώραν ταὐτό φησιν
[4, 9]	τὸ κενὸν τὴν τοῦ σώματος	ὕλην	(οἵπερ καὶ τὸν τόπον τὸ
[4, 6]	(διό φαμεν εἶναί τι τὴν	ὕλην)	οὕτω καὶ ὁ τόπος διὰ
[4, 3]	τῶν ἐν αὐτῷ φθειρομένων. ~οὐ	μὴν	ἀλλ' ἔχει γε ἀπορίαν, εἰ
[4, 19]	ὑπὸ τοῦ χρόνου φθοράν. οὐ	μὴν	ἀλλ' οὐδὲ ταύτην ὁ χρόνος
[4, 16]	ὕστερον, ἀνάλογον τοῖς ἐκεῖ. ἀλλὰ	μὴν	καὶ ἐν χρόνῳ ἔστιν τὸ
[4, 12]	πάντῃ διῄεσαν δι' αὐτοῦ. ἀλλὰ	μὴν	καὶ ὁ κύβος γε ἔχει
[4, 16]	τις γεγονέναι καὶ χρόνος. ἀλλὰ	μὴν	καὶ ὅταν γε χρόνος δοκῇ
[4, 16]	ἕτερον καὶ οὐ κίνησις. ἀλλὰ	μὴν	καὶ τὸν χρόνον γε γνωρίζομεν
[4, 4]	ἀλλήλων οὐ ῥᾴδιον γνωρίζειν. ἀλλὰ	μὴν	ὅτι γε ἀδύνατον ὁποτερονοῦν τούτων
[4, 14]	εἴη· τοῦτο δὲ ἀδύνατον. ἀλλὰ	μὴν	οὐδ' αἰεὶ τὸ αὐτὸ διαμένειν
[4, 16]	παρόντι κίνησιν ἢ μεταβολήν. ~Ἀλλὰ	μὴν	οὐδ' ἄνευ γε μεταβολῆς· ὅταν
[4, 5]	καὶ τοῦ ἐν τούτῳ. ἀλλὰ	μὴν	οὐδὲ κατὰ συμβεβηκὸς ἐνδέχεται· ἅμα
[4, 3]	πάλιν τὰ τοῦ ἀέρος. ἀλλὰ	μὴν	οὐδεμίαν διαφορὰν ἔχομεν στιγμῆς καὶ
[4, 20]	καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων) ἀλλὰ	μὴν	τό γε πρότερον ἐν χρόνῳ
[4, 11]	ἄλλων ἔσται κινήσεων οὐδεμία. ἀλλὰ	μὴν	φύσει γε πῶς ἔσται μηδεμιᾶς
[4, 14]	εἶναι ἀλλήλων τὰ νῦν, ὥσπερ	στιγμὴν	στιγμῆς. εἴπερ οὖν ἐν τῷ
[4, 10]	ἐν ταὐτῷ εἶναι (ἀπορίαν οὖν	κοινὴν	ἀξιοῦσι λύειν, ἀλλ' οὐ κενὸν
[4, 11]	τάδε· ὁρῶμεν γὰρ τὰ μείζω	ῥοπὴν	ἔχοντα ἢ βάρους ἢ κουφότητος,
[4, 4]	τὸ εἶδος· ἄλλως τε γὰρ	τὴν	ἀκροτάτην ἔχει θέαν, καὶ χωρὶς
[4, 16]	καὶ ἓν ποιοῦσιν, ἐξαιροῦντες διὰ	τὴν	ἀναισθησίαν τὸ μεταξύ. ὥσπερ οὖν
[4, 11]	ἐφ' ᾧ τὸ Ζ ταύτην	τὴν	ἀναλογίαν ἣν ἔχει ὁ χρόνος
[4, 11]	τοῦ Β τῷ Δ, κατὰ	τὴν	ἀναλογίαν τοῦ ἐμποδίζοντος σώματος. ἔστω
[4, 18]	ἔτι ὡς ἐνδέχεται κίνησιν εἶναι	τὴν	αὐτὴν καὶ μίαν πάλιν καὶ
[4, 9]	μὴ πλῆρες αἰσθητοῦ σώματος κατὰ	τὴν	ἁφήν· αἰσθητὸν δ' ἐστὶ κατὰ
[4, 9]	ἁφήν· αἰσθητὸν δ' ἐστὶ κατὰ	τὴν	ἁφὴν τὸ βάρος ἔχον ἢ
[4, 8]	καὶ ὁποσαοῦν εἶναι ἅμα σώματα·	τὴν	γὰρ διαφοράν, δι' ἣν οὐκ
[4, 19]	μὲν κινούμενον τὸ δὲ ἠρεμοῦν·	τὴν	γὰρ κίνησιν αὐτῶν μετρήσει καὶ
[4, 11]	οἱ διὰ τὸ ὅμοιον φάμενοι	τὴν	γῆν ἠρεμεῖν, οὕτω καὶ ἐν
[4, 19]	ἔστιν, οἷον τὸ ἀσύμμετρον εἶναι	τὴν	διάμετρον ἀεὶ ἔστι, καὶ οὐκ
[4, 19]	μὴ ἐνδέχεται ἄλλως, ὥσπερ τὸ	τὴν	διάμετρον εἶναι τῇ πλευρᾷ σύμμετρον.
[4, 16]	ὅταν γὰρ μηδὲν αὐτοὶ μεταβάλλωμεν	τὴν	διάνοιαν ἢ λάθωμεν μεταβάλλοντες, οὐ
[4, 13]	καὶ τὸ μανὸν κατὰ ταύτην	τὴν	ἐναντίωσιν φορᾶς ποιητικά, κατὰ δὲ
[4, 20]	περιφερῆ κινεῖται ἢ ἄμφω κατὰ	τὴν	εὐθεῖαν· ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ
[4, 19]	γὰρ κίνησιν αὐτῶν μετρήσει καὶ	τὴν	ἠρεμίαν, πόση τις. ὥστε τὸ
[4, 2]	ἀεὶ τὸ αὐτό, ἀλλὰ κατὰ	τὴν	θέσιν, ὅπως ἂν στραφῶμεν, γίγνεται
[4, 2]	γὰρ ἐν τόπῳ ὅμως κατὰ	τὴν	θέσιν τὴν πρὸς ἡμᾶς ἔχει
[4, 10]	πλῆρες ἐνδέχεται. ἀλλὰ δὴ οὐδὲ	τὴν	κατὰ τόπον κίνησιν· ἅμα γὰρ
[4, 11]	ᾖ ἡ> βίαιος, εἶναι καὶ	τὴν	κατὰ φύσιν (ἡ μὲν γὰρ
[4, 11]	τε ἔχειν λόγον, ὥστε οὐδὲ	τὴν	κίνησιν, ἀλλ' εἰ διὰ τοῦ
[4, 18]	χρόνον, ἂν ἡ κίνησις, καὶ	τὴν	κίνησιν, ἂν ὁ χρόνος. ~ἐπεὶ
[4, 18]	ὁ μὲν γὰρ χρόνος ὁρίζει	τὴν	κίνησιν ἀριθμὸς ὢν αὐτῆς, ἡ
[4, 17]	τῇ στιγμῇ τὸ φερόμενον, ᾧ	τὴν	κίνησιν γνωρίζομεν καὶ τὸ πρότερον
[4, 19]	τὸ εἶναι αὐτῆς (ἅμα γὰρ	τὴν	κίνησιν καὶ τὸ εἶναι τῆς
[4, 18]	κίνησις ταῦτα πέπονθεν, διὰ δὲ	τὴν	κίνησιν ὁ χρόνος. καὶ μετροῦμεν
[4, 16]	κίνησίς ἐστιν συνεχής, διὰ δὲ	τὴν	κίνησιν ὁ χρόνος· ὅση γὰρ
[4, 18]	κινήσεως· τῷ μὲν γὰρ χρόνῳ	τὴν	κίνησιν, τῇ δὲ κινήσει τὸν
[4, 18]	τὸ μέγεθος τῇ. κινήσει καὶ	τὴν	κίνησιν τῷ μεγέθει· πολλὴν γὰρ
[4, 19]	τοῦ κινεῖσθαι, μετρεῖ δ' οὗτος	τὴν	κίνησιν τῷ ὁρίσαι τινὰ κίνησιν
[4, 16]	χρόνον γε γνωρίζομεν ὅταν ὁρίσωμεν	τὴν	κίνησιν, τῷ πρότερον καὶ ὕστερον
[4, 18]	ἢ μετόπωρον. οὐ μόνον δὲ	τὴν	κίνησιν τῷ χρόνῳ μετροῦμεν, ἀλλὰ
[4, 8]	δοκεῖ πᾶσι γίγνεσθαι διὰ κενοῦ·	τὴν	μὲν γὰρ τροφὴν σῶμα εἶναι,
[4, 19]	ἐν χρόνῳ γίγνεσθαι καὶ ταύτην	τὴν	μεταβολήν. ὅτι μὲν οὖν ἔστιν
[4, 6]	ἐν ἠρεμοῦντι τῷ περιέχοντι γίγνεσθαι	τὴν	μετάστασιν τοῦ φερομένου· ἐνδέχεσθαι γὰρ
[4, 6]	τὸ παρεμφαίνεσθαι τὴν ὕλην καὶ	τὴν	μορφήν, καὶ διὰ τὸ ἐν
[4, 18]	μεγέθει· πολλὴν γὰρ εἶναί φαμεν	τὴν	ὁδόν, ἂν ἡ πορεία πολλή,
[4, 19]	ὁρίσαι τινὰ κίνησιν ἣ καταμετρήσει	τὴν	ὅλην (ὥσπερ καὶ τὸ μῆκος
[4, 19]	εἶναι αὐτῶν καὶ τοῦ μετροῦντος	τὴν	οὐσίαν αὐτῶν) τῶν δὲ μὴ
[4, 20]	τῆς φορᾶς, εἰ ἄμφω κατὰ	τὴν	περιφερῆ κινεῖται ἢ ἄμφω κατὰ
[4, 8]	ἔχει τήν τε ἀπιστίαν καὶ	τὴν	πίστιν διὰ τῶν ὑπολαμβανομένων· οἷον
[4, 2]	τόπῳ ὅμως κατὰ τὴν θέσιν	τὴν	πρὸς ἡμᾶς ἔχει δεξιὰ καὶ
[4, 20]	γὰρ καὶ ὕστερον λέγομεν κατὰ	τὴν	πρὸς τὸ νῦν ἀπόστασιν, τὸ
[4, 17]	τῷ λόγῳ) καὶ ὁρίζει δὲ	τὴν	πρότερον καὶ ὕστερον κίνησιν τοῦτο.
[4, 6]	λοιπὰ θεωρητέον. δεῖ δὲ πειρᾶσθαι	τὴν	σκέψιν οὕτω ποιεῖσθαι ὅπως τὸ
[4, 15]	κίνησιν εἶναί φασιν, οἱ δὲ	τὴν	σφαῖραν αὐτήν. καίτοι τῆς περιφορᾶς
[4, 8]	τόπου· καὶ γὰρ παραπλησίαν ἔχει	τήν	τε ἀπιστίαν καὶ τὴν πίστιν
[4, 10]	αὐξήσεως λόγος καὶ τοῦ εἰς	τὴν	τέφραν ἐγχεομένου ὕδατος αὐτὸς αὑτὸν
[4, 11]	διπλασίως λεπτόν, ἐν διπλασίῳ χρόνῳ	τὴν	τὸ Β δίεισιν ἢ τὴν
[4, 11]	τὴν τὸ Β δίεισιν ἢ	τὴν	τὸ Δ, καὶ ἔσται ὁ
[4, 11]	τῷ τοσούτῳ ὅσον τὸ Η,	τὴν	τὸ Ζ τὸ ἐφ' οὗ
[4, 11]	τοῦ Δ τὸ Α δίεισι	τὴν	τὸ Θ. δίεισι δέ γε
[4, 11]	διὰ τοῦ λεπτοτάτου ἐν τοσῳδὶ	τὴν	τοσήνδε φέρεται, διὰ τοῦ κενοῦ
[4, 15]	διεληλυθότες πρότερον. οἱ μὲν γὰρ	τὴν	τοῦ ὅλου κίνησιν εἶναί φασιν,
[4, 9]	φασίν τινες εἶναι τὸ κενὸν	τὴν	τοῦ σώματος ὕλην (οἵπερ καὶ
[4, 11]	φέρονται, ταῦτα συμβαίνει, κατὰ δὲ	τὴν	τῶν φερομένων ὑπεροχὴν τάδε· ὁρῶμεν
[4, 4]	τῆς σφαίρας, λείπεται οὐδὲν παρὰ	τὴν	ὕλην. διὸ καὶ Πλάτων τὴν
[4, 6]	τόπος διά τε τὸ παρεμφαίνεσθαι	τὴν	ὕλην καὶ τὴν μορφήν, καὶ
[4, 4]	τὴν ὕλην. διὸ καὶ Πλάτων	τὴν	ὕλην καὶ τὴν χώραν ταὐτό
[4, 6]	μαλακόν (διό φαμεν εἶναί τι	τὴν	ὕλην) οὕτω καὶ ὁ τόπος
[4, 11]	τὸ ὑπερέχον διαιρεῖσθαι εἴς τε	τὴν	ὑπεροχὴν καὶ τὸ ὑπερεχόμενον, ὥστε
[4, 11]	ἐὰν τἆλλα ταὐτὰ ὑπάρχῃ, διὰ	τὴν	ὑπεροχὴν τοῦ βάρους ἢ τῆς
[4, 13]	καὶ ἡ πρότερον θερμότης πρὸς>	τὴν	ὕστερον. ὥστε καὶ τὸ μέγεθος
[4, 11]	ταῦτα συμβαίνει, κατὰ δὲ τὴν	τῶν	φερομένων ὑπεροχὴν τάδε· ὁρῶμεν γὰρ
[4, 8]	ἀριθμοῖς· τὸ γὰρ κενὸν διορίζειν	τὴν	φύσιν αὐτῶν. ἐξ ὧν μὲν
[4, 4]	Τιμαίῳ· τὸ γὰρ μεταληπτικὸν καὶ	τὴν	χώραν ἓν καὶ ταὐτόν. ἄλλον
[4, 4]	καὶ Πλάτων τὴν ὕλην καὶ	τὴν	χώραν ταὐτό φησιν εἶναι ἐν
[4, 4]	δόγμασιν, ὅμως τὸν τόπον καὶ	τὴν	χώραν τὸ αὐτὸ ἀπεφήνατο. λέγουσι
[4, 20]	ποτε ἔχει ὁ χρόνος πρὸς	τὴν	ψυχήν, καὶ διὰ τί ἐν
[4, 4]	εἶδος· ἄλλως τε γὰρ τὴν	ἀκροτάτην	ἔχει θέαν, καὶ χωρὶς ἀλλήλων
[4, 18]	ὡς ἐνδέχεται κίνησιν εἶναι τὴν	αὐτὴν	καὶ μίαν πάλιν καὶ πάλιν,
[4, 19]	τὸ μετρεῖσθαι τῷ χρόνῳ καὶ	αὐτὴν	καὶ τὸ εἶναι αὐτῆς (ἅμα
[4, 15]	φασιν, οἱ δὲ τὴν σφαῖραν	αὐτήν.	καίτοι τῆς περιφορᾶς καὶ τὸ
[4, 19]	(ἐκστατικὸν γὰρ ἡ μεταβολὴ καθ'	αὑτήν)	γενέσεως δὲ καὶ τοῦ εἶναι
[4, 3]	ἐκ στοιχείων οἷόν τε εἶναι	τοιαύτην	ἔχοντα φύσιν, οὔτε τῶν σωματικῶν
[4, 19]	δὲ καὶ μηδὲν κινούμενον. καὶ	ταύτην	μάλιστα λέγειν εἰώθαμεν ὑπὸ τοῦ
[4, 19]	φθοράν. οὐ μὴν ἀλλ' οὐδὲ	ταύτην	ὁ χρόνος ποιεῖ, ἀλλὰ συμβαίνει
[4, 18]	ἂν ἡ πορεία πολλή, καὶ	ταύτην	πολλήν, ἂν ἡ ὁδὸς {ᾖ}
[4, 11]	ἀέρος ἐφ' ᾧ τὸ Ζ	ταύτην	τὴν ἀναλογίαν ἣν ἔχει ὁ
[4, 13]	πυκνὸν καὶ τὸ μανὸν κατὰ	ταύτην	τὴν ἐναντίωσιν φορᾶς ποιητικά, κατὰ
[4, 19]	συμβαίνει ἐν χρόνῳ γίγνεσθαι καὶ	ταύτην	τὴν μεταβολήν. ὅτι μὲν οὖν
[4, 20]	τῷ χρόνῳ κρίνεται, καὶ λαμβάνει	τελευτὴν	καὶ ἀρχὴν ὥσπερ ἂν εἰ
[4, 9]	πλῆρες αἰσθητοῦ σώματος κατὰ τὴν	ἁφήν·	αἰσθητὸν δ' ἐστὶ κατὰ τὴν
[4, 9]	αἰσθητὸν δ' ἐστὶ κατὰ τὴν	ἁφὴν	τὸ βάρος ἔχον ἢ κουφότητα
[4, 8]	διὰ κενοῦ· τὴν μὲν γὰρ	τροφὴν	σῶμα εἶναι, δύο δὲ σώματα
[4, 6]	παρεμφαίνεσθαι τὴν ὕλην καὶ τὴν	μορφήν,	καὶ διὰ τὸ ἐν ἠρεμοῦντι
[4, 11]	ὑπερέχον διαιρεῖσθαι εἴς τε τὴν	ὑπεροχὴν	καὶ τὸ ὑπερεχόμενον, ὥστε ἔσται
[4, 11]	κατὰ δὲ τὴν τῶν φερομένων	ὑπεροχὴν	τάδε· ὁρῶμεν γὰρ τὰ μείζω
[4, 11]	τἆλλα ταὐτὰ ὑπάρχῃ, διὰ τὴν	ὑπεροχὴν	τοῦ βάρους ἢ τῆς κουφότητος.
[4, 20]	κρίνεται, καὶ λαμβάνει τελευτὴν καὶ	ἀρχὴν	ὥσπερ ἂν εἰ κατά τινα
[4, 20]	ἔχει ὁ χρόνος πρὸς τὴν	ψυχήν,	καὶ διὰ τί ἐν παντὶ
[4, 14]	πέρας ἐστίν, καὶ χρόνον ἔστι	λαβεῖν	πεπερασμένον. ἔτι εἰ τὸ ἅμα
[4, 13]	ἔστιν) οὐδ' ἔστι τῆς φλογὸς	λαβεῖν	τι μέγεθος ἐν ᾧ οὐ
[4, 9]	δὲ τὸ ποτέρως ἔχει δεῖ	λαβεῖν	τί σημαίνει τοὔνομα. δοκεῖ δὴ
[4, 16]	δὲ τῷ ἄλλο καὶ ἄλλο	ὑπολαβεῖν	αὐτά, καὶ μεταξύ τι αὐτῶν
[4, 20]	αὐτὸς ὑπὸ τοιαύτης. ὥστε τὸ	λέγειν	εἶναι τὰ γιγνόμενα τῶν πραγμάτων
[4, 19]	ὑπὸ τοῦ χρόνου, καθάπερ καὶ	λέγειν	εἰώθαμεν ὅτι κατατήκει ὁ χρόνος,
[4, 19]	μηδὲν κινούμενον. καὶ ταύτην μάλιστα	λέγειν	εἰώθαμεν ὑπὸ τοῦ χρόνου φθοράν.
[4, 20]	γιγνόμενα τῶν πραγμάτων κύκλον τὸ	λέγειν	ἐστὶν τοῦ χρόνου εἶναί τινα
[4, 15]	κίνησις, φανερόν· μηδὲν δὲ διαφερέτω	λέγειν	ἡμῖν ἐν τῷ παρόντι κίνησιν
[4, 8]	οὐκ ἔστιν, οὐχ ὃ βούλονται	λέγειν	οἱ ἄνθρωποι κενόν, τοῦτ' ἐξελέγχουσιν,
[4, 2]	δ' ἂν καὶ Ἡσίοδος ὀρθῶς	λέγειν	ποιήσας πρῶτον τὸ χάος. λέγει
[4, 14]	ἄλλο καὶ ἄλλο, οὐ ῥᾴδιον	ἰδεῖν.	εἰ μὲν γὰρ αἰεὶ ἕτερον
[4, 4]	εἶναι τὸν τόπον, οὐ χαλεπὸν	ἰδεῖν.	τὸ μὲν γὰρ εἶδος καὶ
[4, 16]	οὐδὲ τοῖς ἐν Σαρδοῖ μυθολογουμένοις	καθεύδειν	παρὰ τοῖς ἥρωσιν, ὅταν ἐγερθῶσι·
[4, 2]	χώραν τοῖς οὖσι, διὰ τὸ	νομίζειν,	ὥσπερ οἱ πολλοί, πάντα εἶναί
[4, 10]	ἀλλὰ διὰ τὸ τὰ ἐνόντα	ἐκπυρηνίζειν	(οἷον ὕδατος συνθλιβομένου τὸν ἐνόντα
[4, 8]	τοῖς ἀριθμοῖς· τὸ γὰρ κενὸν	διορίζειν	τὴν φύσιν αὐτῶν. ἐξ ὧν
[4, 14]	δὲ τὸ νῦν, ὃ φαίνεται	διορίζειν	τὸ παρελθὸν καὶ τὸ μέλλον,
[4, 4]	καὶ χωρὶς ἀλλήλων οὐ ῥᾴδιον	γνωρίζειν.	ἀλλὰ μὴν ὅτι γε ἀδύνατον
[4, 1]	φυσικὸν ὥσπερ καὶ περὶ ἀπείρου	γνωρίζειν,	εἰ ἔστιν ἢ μή, καὶ
[4, 14]	~Ἐχόμενον δὲ τῶν εἰρημένων ἐστὶν	ἐπελθεῖν	περὶ χρόνου· πρῶτον δὲ καλῶς
[4, 16]	πρότερον καὶ ὕστερον διὰ τὸ	ἀκολουθεῖν	ἀεὶ θατέρῳ θάτερον αὐτῶν. ἔστι
[4, 19]	μὲν συμβέβηκεν, ἐκεῖνο δ' ἀνάγκη	παρακολουθεῖν,	καὶ τῷ ὄντι ἐν χρόνῳ
[4, 11]	ἔνιοί φασιν, ἢ διὰ τὸ	ὠθεῖν	τὸν ὠσθέντα ἀέρα θάττω κίνησιν
[4, 13]	τὸ ἐχόμενον τὸ ἔσχατον κυμαίνειν	ποιεῖν,	ἢ ἄλλοθί που ἴσον μεταβάλλειν
[4, 6]	ἕκαστον τῶν σωμάτων, τοῦτο δὲ	ποιεῖν	ἢ ἄνω ἢ κάτω. ὑποκειμένων
[4, 12]	τόπου μηδὲν διαφέρει, τί δεῖ	ποιεῖν	τόπον τοῖς σώμασιν παρὰ τὸν
[4, 11]	εἰς τὸ κενὸν διὰ τὸ	ὑπείκειν	φέρεσθαι δοκεῖ· ἐν δὲ τῷ
[4, 8]	καὶ αὔξησις) οὐ γὰρ ἂν	δοκεῖν	εἶναι κίνησιν, εἰ μὴ εἴη
[4, 13]	εἰ μή τις βούλεται πάντως	καλεῖν	κενὸν τὸ αἴτιον τοῦ φέρεσθαι.
[4, 13]	ἢ εἰς ἴσον ἀεὶ δεῖ>	μεταβάλλειν	ἀέρα καὶ ὕδωρ (λέγω δὲ
[4, 13]	ποιεῖν, ἢ ἄλλοθί που ἴσον	μεταβάλλειν	ἐξ ἀέρος ὕδωρ, ἵνα ὁ
[4, 6]	περιέχοντος σώματος. διὰ δὲ τὸ	μεταβάλλειν	πολλάκις μένοντος τοῦ περιέχοντος τὸ
[4, 19]	ἔσται τὸ εἶναι ἐν τῷ	ἠρεμεῖν	ἢ κινεῖσθαι. ὅσα μὲν οὖν
[4, 11]	καὶ ἐν τῷ κενῷ ἀνάγκη	ἠρεμεῖν·	οὐ γὰρ ἔστιν οὗ μᾶλλον
[4, 11]	τὸ ὅμοιον φάμενοι τὴν γῆν	ἠρεμεῖν,	οὕτω καὶ ἐν τῷ κενῷ
[4, 17]	στιγμῇ ὡς δυσὶ χρήσεται, ὥστε	ἠρεμεῖν	συμβήσεται) καὶ ἔτι φανερὸν ὅτι
[4, 20]	εἰ δὲ μηδὲν ἄλλο πέφυκεν	ἀριθμεῖν	ἢ ψυχὴ καὶ ψυχῆς νοῦς,
[4, 6]	κάτω, καὶ φέρεσθαι φύσει καὶ	μένειν	ἐν τοῖς οἰκείοις τόποις ἕκαστον
[4, 16]	καὶ ἀδιαιρέτῳ φαίνηται ἡ ψυχὴ	μένειν,	ὅταν δ' αἰσθώμεθα καὶ ὁρίσωμεν,
[4, 14]	μὴν οὐδ' αἰεὶ τὸ αὐτὸ	διαμένειν	δυνατόν· οὐδενὸς γὰρ διαιρετοῦ πεπερασμένου
[4, 13]	ἐξωθούμενον τὸ ἐχόμενον τὸ ἔσχατον	κυμαίνειν	ποιεῖν, ἢ ἄλλοθί που ἴσον
[4, 7]	διὰ τὸν καιρὸν ἀνάγκη μὲν	εἰπεῖν,	ἀσαφῶς δὲ νῦν ῥηθὲν τότ'
[4, 11]	χρόνον. ὡς δ' ἐν κεφαλαίῳ	εἰπεῖν,	δῆλον τὸ τοῦ συμβαίνοντος αἴτιον,
[4, 11]	ὀχούμενον. ἔτι οὐδεὶς ἂν ἔχοι	εἰπεῖν	διὰ τί κινηθὲν στήσεταί που·
[4, 4]	μέντοι λεκτέον, εἰ δεῖ παρεκβάντας	εἰπεῖν,	διὰ τί οὐκ ἐν τόπῳ
[4, 8]	εἴη τὸ λεχθέν, οὐκ ἔστιν	εἰπεῖν.	εἰ δὲ τοῦτο ἐνδέχεται, καὶ
[4, 4]	δ' ἐστίν, οὗτος μόνος ἐπεχείρησεν	εἰπεῖν.	εἰκότως δ' ἐκ τούτων σκοπουμένοις
[4, 13]	ἀλλ' εὐθύ (οὐ γὰρ τῷ	διαλείπειν	τὸ ἧττον ἢ τὸ μᾶλλον
[4, 15]	ὥστε περὶ αὐτοῦ τὰ ἀδύνατα	ἐπισκοπεῖν.	ἐπεὶ δὲ δοκεῖ μάλιστα κίνησις
[4, 11]	διὰ δύο αἰτίας, ἢ τῷ	διαφέρειν	τὸ δι' οὗ, οἷον δι'
[4, 11]	ὕδατος ἢ ἀέρος, ἢ τῷ	διαφέρειν	τὸ φερόμενον, ἐὰν τἆλλα ταὐτὰ
[4, 3]	ἐστιν, ἀλλὰ καὶ εἰ ἔστιν,	ἀπορεῖν	ἀναγκαῖον. ~Ἐπεὶ δὲ τὸ μὲν
[4, 19]	τοῦ κινεῖσθαί πως αὐτὸ καὶ	πράττειν,	φθείρεται δὲ καὶ μηδὲν κινούμενον.
[4, 10]	εἶναι (ἀπορίαν οὖν κοινὴν ἀξιοῦσι	λύειν,	ἀλλ' οὐ κενὸν δεικνύουσιν ὡς
[4, 5]	ἐστί τι, ἔν τινι ἔσται,	λύειν	οὐ χαλεπόν· οὐδὲ γὰρ κωλύει
[4, 10]	ὧν δεικνύουσιν εἶναι τὸ κενὸν	λύειν	ῥᾴδιον, φανερόν. ~Ὅτι δ' οὐκ
[4, 11]	τὸ πλῆρες οὐδένα οἷόν τε	ἔχειν	λόγον, ὥστε οὐδὲ τὴν κίνησιν,
[4, 6]	πρὸς δὲ τούτοις πάντα τόπον	ἔχειν	τὸ ἄνω καὶ κάτω, καὶ
[4, 6]	φανερόν· ἀλλὰ διὰ μὲν τὸ	περιέχειν	δοκεῖ ἡ μορφὴ εἶναι· ἐν
[4, 14]	συγκείμενον ἀδύνατον ἂν εἶναι δόξειε	μετέχειν	οὐσίας. πρὸς δὲ τούτοις παντὸς
[4, 6]	ὅσα δοκεῖ ἀληθῶς καθ' αὑτὸ	ὑπάρχειν	αὐτῷ. ἀξιοῦμεν δὴ τὸν τόπον
[4, 5]	ἀδύνατον· δεήσει γὰρ ἀμφότερα ἑκάτερον	ὑπάρχειν,	οἷον τὸν ἀμφορέα ἀγγεῖόν τε
[4, 6]	ἀπορούμενα λύεσθαι, καὶ τὰ δοκοῦντα	ὑπάρχειν	τῷ τόπῳ ὑπάρχοντα ἔσται, καὶ
[4, 8]	λέγουσιν οἱ φάσκοντες εἶναι καὶ	πάλιν	ἃ λέγουσιν οἱ μὴ φάσκοντες,
[4, 2]	ἐνταῦθα ἐξελθόντος ὥσπερ ἐξ ἀγγείου	πάλιν	ἀὴρ ἔνεστιν, ὁτὲ δὲ τὸν
[4, 9]	οὐδὲν εἶναι ἐνταῦθα. σῶμα δὲ	πάλιν	ἅπαν οἴονται εἶναι ἁπτόν· τοιοῦτο
[4, 18]	τὸ τῶν ἵππων πλῆθος γνωρίζομεν,	πάλιν	δὲ τῷ ἑνὶ ἵππῳ τὸν
[4, 20]	δοκεῖ κύκλος τις· τοῦτο δὲ	πάλιν	δοκεῖ, διότι τοιαύτης ἐστὶ φορᾶς
[4, 11]	κεχωρισμένον, ὡς ἔνιοί φασι, λέγωμεν	πάλιν.	εἰ γὰρ ἔστιν ἑκάστου φορά
[4, 4]	εἶναί τι τὸν τόπον, καὶ	πάλιν	ἐξ ὧν ἀπορήσειεν ἄν τις
[4, 18]	εἶναι τὴν αὐτὴν καὶ μίαν	πάλιν	καὶ πάλιν, οὕτω καὶ χρόνον,
[4, 6]	καὶ ὃ πρότερον ἦν ἐνταῦθα,	πάλιν	μεθέστηκεν εἰς ἔλαττον ἢ μεῖζον.
[4, 18]	αὐτὴν καὶ μίαν πάλιν καὶ	πάλιν,	οὕτω καὶ χρόνον, οἷον ἐνιαυτὸν
[4, 3]	τὰ τοῦ ὕδατος ἐπίπεδα, ἔσται	πάλιν	τὰ τοῦ ἀέρος. ἀλλὰ μὴν
[4, 13]	ἦν δυνάμει, ἐνεργείᾳ ἐγένετο, καὶ	πάλιν	ὕδωρ ἐξ ἀέρος ὡσαύτως, ὁτὲ
[4, 4]	γὰρ ἀὴρ ἦν, ἐν τούτῳ	πάλιν	ὕδωρ, ὥσπερ ἔφαμεν, γίγνεται, ἀντιμεθισταμένων
[4, 7]	συνεχὲς ᾖ τὸ ὁμοιομερές, κατὰ	δύναμιν	ἐν τόπῳ τὰ μέρη, ὅταν
[4, 5]	ἄλλην φύσιν ἔχει ἑκάτερον καὶ	δύναμιν,	ἥ τ' ἐπιφάνεια καὶ τὸ
[4, 20]	ἡ κίνησις ἅμα κατά τε	δύναμιν	καὶ κατ' ἐνέργειαν; πότερον δὲ
[4, 7]	μέν ἐστιν ἐν τόπῳ κατὰ	δύναμιν,	τὰ δὲ κατ' ἐνέργειαν. διὸ
[4, 19]	μὲν τοῦ χρόνου διαίρεσις κατὰ	δύναμιν,	τὸ δὲ πέρας ἀμφοῖν καὶ
[4, 2]	ἀλλ' ὅτι καὶ ἔχει τινὰ	δύναμιν.	φέρεται γὰρ ἕκαστον εἰς τὸν
[4, 16]	ἢ λάθωμεν μεταβάλλοντες, οὐ δοκεῖ	ἡμῖν	γεγονέναι χρόνος, καθάπερ οὐδὲ τοῖς
[4, 15]	φανερόν· μηδὲν δὲ διαφερέτω λέγειν	ἡμῖν	ἐν τῷ παρόντι κίνησιν ἢ
[4, 2]	κάτω καὶ δεξιὸν καὶ ἀριστερόν·	ἡμῖν	μὲν γὰρ οὐκ ἀεὶ τὸ
[4, 16]	οἴεσθαι εἶναι χρόνον τότε συμβαίνει	ἡμῖν,	ὅταν μὴ ὁρίσωμεν μηδεμίαν μεταβολήν,
[4, 20]	τὸ ἐξαίφνης, εἴρηται. ~Τούτων δ'	ἡμῖν	οὕτω διωρισμένων φανερὸν ὅτι πᾶσα
[4, 11]	τριῶν ὑπερέχει ἑνί, πλείονι δὲ	τοῖν	δυοῖν, καὶ ἔτι πλείονι τοῦ
[4, 11]	ἔτι πλείονι τοῦ ἑνὸς ἢ	τοῖν	δυοῖν, τοῦ δὲ μηδενὸς οὐκέτι
[4, 19]	τὸ γὰρ ἐν χρόνῳ εἶναι	δυοῖν	ἐστιν θάτερον, ἓν μὲν τὸ
[4, 11]	ὑπερέχει ἑνί, πλείονι δὲ τοῖν	δυοῖν,	καὶ ἔτι πλείονι τοῦ ἑνὸς
[4, 11]	πλείονι τοῦ ἑνὸς ἢ τοῖν	δυοῖν,	τοῦ δὲ μηδενὸς οὐκέτι ἔχει
[4, 2]	τι καὶ ἡ χώρα ἕτερον	ἀμφοῖν,	εἰς ἣν καὶ ἐξ ἧς
[4, 19]	κατὰ δύναμιν, τὸ δὲ πέρας	ἀμφοῖν	καὶ ἑνότης· ἔστι δὲ ταὐτὸ
[4, 11]	παντὸς ἔστι πρὸς χρόνον, πεπερασμένων	ἀμφοῖν)	κενοῦ δὲ πρὸς πλῆρες οὐκ
[4, 13]	ἀλλ' ὅτι δυνάμει ἐστὶν ὕλη	ἀμφοῖν·	ὥστ' ἐστὶ τὸ αὐτὸ πυκνὸν
[4, 8]	τινὰ καὶ ἀγγεῖον τὸ κενὸν	τιθέασιν	οἱ λέγοντες, δοκεῖ δὲ πλῆρες
[4, 4]	καὶ ἐν τοῖς λεγομένοις ἀγράφοις	δόγμασιν,	ὅμως τὸν τόπον καὶ τὴν
[4, 12]	τί δεῖ ποιεῖν τόπον τοῖς	σώμασιν	παρὰ τὸν ἑκάστου ὄγκον, εἰ
[4, 15]	ὁμοίως καὶ πανταχοῦ καὶ παρὰ	πᾶσιν.	ἔτι δὲ μεταβολὴ μέν ἐστι
[4, 19]	ὧν τὸ εἶναι μετρεῖ, τούτοις	ἅπασιν	ἔσται τὸ εἶναι ἐν τῷ
[4, 12]	δὴ ἐν παντὶ σώματι ἔχοντι	μετάστασιν,	ἐφ' ὃ πέφυκε μεθίστασθαι, ἀνάγκη,
[4, 6]	ἠρεμοῦντι τῷ περιέχοντι γίγνεσθαι τὴν	μετάστασιν	τοῦ φερομένου· ἐνδέχεσθαι γὰρ φαίνεται
[4, 11]	ὤσαντος οὐχ ἁπτομένου, ἢ δι'	ἀντιπερίστασιν,	ὥσπερ ἔνιοί φασιν, ἢ διὰ
[4, 20]	κατὰ τὴν πρὸς τὸ νῦν	ἀπόστασιν,	τὸ δὲ νῦν ὅρος τοῦ
[4, 20]	καὶ τὸ εἰωθὸς λέγεσθαι συμβαίνει·	φασὶν	γὰρ κύκλον εἶναι τὰ ἀνθρώπινα
[4, 8]	ὧν μὲν οὖν οἱ μέν	φασιν	εἶναι οἱ δ' οὔ φασι,
[4, 8]	τὸ ὂν ἅπαν εἶναι σῶμα	φασίν,	ἐν ᾧ ὅλως μηδέν ἐστι,
[4, 13]	καὶ τὸ πῦρ μανὸν εἶναί	φασιν)	ἔπειτα κινήσεως αἴτιον οὐχ οὕτω
[4, 11]	ἢ δι' ἀντιπερίστασιν, ὥσπερ ἔνιοί	φασιν,	ἢ διὰ τὸ ὠθεῖν τὸν
[4, 15]	τὴν τοῦ ὅλου κίνησιν εἶναί	φασιν,	οἱ δὲ τὴν σφαῖραν αὐτήν.
[4, 9]	μηδ' οὐσία τις σωματική. διό	φασίν	τινες εἶναι τὸ κενὸν τὴν
[4, 2]	τὸ αὐτό, ἀλλὰ κατὰ τὴν	θέσιν,	ὅπως ἂν στραφῶμεν, γίγνεται (διὸ
[4, 2]	ὡς τὰ μόνον λεγόμενα διὰ	θέσιν,	οὐκ ἔχοντα φύσει τούτων ἕκαστον.
[4, 2]	ἐν τόπῳ ὅμως κατὰ τὴν	θέσιν	τὴν πρὸς ἡμᾶς ἔχει δεξιὰ
[4, 20]	τῶν κίνησιν ἐχόντων φυσικὴν καὶ	γένεσιν	καὶ φθοράν. τοῦτο δέ, ὅτι
[4, 5]	ὡς τὸ ὅλον ἐν τοῖς	μέρεσιν·	οὐ γάρ ἐστι παρὰ τὰ
[4, 11]	θᾶττον; ἐν μὲν γὰρ τοῖς	πλήρεσιν	ἐξ ἀνάγκης· θᾶττον γὰρ διαιρεῖ
[4, 16]	καὶ ὑστέρου ἐν τῇ κινήσει	αἴσθησιν	λάβωμεν. ὁρίζομεν δὲ τῷ ἄλλο
[4, 11]	ἔχειν λόγον, ὥστε οὐδὲ τὴν	κίνησιν,	ἀλλ' εἰ διὰ τοῦ λεπτοτάτου
[4, 10]	δὴ οὐδὲ τὴν κατὰ τόπον	κίνησιν·	ἅμα γὰρ ἐνδέχεται ὑπεξιέναι ἀλλήλοις,
[4, 18]	ἂν ἡ κίνησις, καὶ τὴν	κίνησιν,	ἂν ὁ χρόνος. ~ἐπεὶ δ'
[4, 18]	μὲν γὰρ χρόνος ὁρίζει τὴν	κίνησιν	ἀριθμὸς ὢν αὐτῆς, ἡ δὲ
[4, 19]	τὸ δὲ ἠρεμοῦν· τὴν γὰρ	κίνησιν	αὐτῶν μετρήσει καὶ τὴν ἠρεμίαν,
[4, 17]	στιγμῇ τὸ φερόμενον, ᾧ τὴν	κίνησιν	γνωρίζομεν καὶ τὸ πρότερον ἐν
[4, 16]	πλεῖον καὶ ἔλαττον κρίνομεν ἀριθμῷ,	κίνησιν	δὲ πλείω καὶ ἐλάττω χρόνῳ·
[4, 8]	οὐ γὰρ ἂν δοκεῖν εἶναι	κίνησιν,	εἰ μὴ εἴη κενόν· τὸ
[4, 20]	ὁ χρόνος, οἷον εἰ ἐνδέχεται	κίνησιν	εἶναι ἄνευ ψυχῆς. τὸ δὲ
[4, 18]	τῶν ἀνθρώπων. ἔτι ὡς ἐνδέχεται	κίνησιν	εἶναι τὴν αὐτὴν καὶ μίαν
[4, 15]	μὲν γὰρ τὴν τοῦ ὅλου	κίνησιν	εἶναί φασιν, οἱ δὲ τὴν
[4, 19]	ἐν κινήσει ὄντι εἶναι τότε	κίνησιν.	ἐπεὶ δέ ἐστιν ὡς ἐν
[4, 20]	πράγματα, καὶ τῶν ἄλλων τῶν	κίνησιν	ἐχόντων φυσικὴν καὶ γένεσιν καὶ
[4, 15]	λέγειν ἡμῖν ἐν τῷ παρόντι	κίνησιν	ἢ μεταβολήν. ~Ἀλλὰ μὴν οὐδ'
[4, 19]	τὴν κίνησιν τῷ ὁρίσαι τινὰ	κίνησιν	ἣ καταμετρήσει τὴν ὅλην (ὥσπερ
[4, 19]	εἶναι αὐτῆς (ἅμα γὰρ τὴν	κίνησιν	καὶ τὸ εἶναι τῆς κινήσεως
[4, 20]	τὸ αὐτὸ διάστημα καὶ ὁμαλὴν	κίνησιν	κινούμενον (οἷον ἐπὶ τῆς φορᾶς,
[4, 18]	ταῦτα πέπονθεν, διὰ δὲ τὴν	κίνησιν	ὁ χρόνος. καὶ μετροῦμεν καὶ
[4, 16]	ἐστιν συνεχής, διὰ δὲ τὴν	κίνησιν	ὁ χρόνος· ὅση γὰρ ἡ
[4, 11]	αἴτιον, ὅτι κινήσεως μὲν πρὸς	κίνησιν	πάσης ἔστι λόγος (ἐν χρόνῳ
[4, 18]	τῷ μὲν γὰρ χρόνῳ τὴν	κίνησιν,	τῇ δὲ κινήσει τὸν χρόνον
[4, 11]	ὠθεῖν τὸν ὠσθέντα ἀέρα θάττω	κίνησιν	τῆς τοῦ ὠσθέντος φορᾶς ἣν
[4, 17]	δὲ τὴν πρότερον καὶ ὕστερον	κίνησιν	τοῦτο. ἀκολουθεῖ δὲ καὶ τοῦτό
[4, 18]	μέγεθος τῇ. κινήσει καὶ τὴν	κίνησιν	τῷ μεγέθει· πολλὴν γὰρ εἶναί
[4, 19]	κινεῖσθαι, μετρεῖ δ' οὗτος τὴν	κίνησιν	τῷ ὁρίσαι τινὰ κίνησιν ἣ
[4, 16]	γε γνωρίζομεν ὅταν ὁρίσωμεν τὴν	κίνησιν,	τῷ πρότερον καὶ ὕστερον ὁρίζοντες·
[4, 18]	μετόπωρον. οὐ μόνον δὲ τὴν	κίνησιν	τῷ χρόνῳ μετροῦμεν, ἀλλὰ καὶ
[4, 7]	ἢ κατὰ φορὰν ἢ κατ'	αὔξησιν	κινητὸν καθ' αὑτό που, ὁ
[4, 19]	γὰρ κινήσεως, ἡ δὲ κίνησις	ἐξίστησιν	τὸ ὑπάρχον· ὥστε φανερὸν ὅτι
[4, 4]	ὕλην καὶ τὴν χώραν ταὐτό	φησιν	εἶναι ἐν τῷ Τιμαίῳ· τὸ
[4, 13]	κενόν, ἐκ τούτων ἐστὶ δῆλον.	~Εἰσὶν	δέ τινες οἳ διὰ τοῦ
[4, 20]	οὐδὲ αὔξησις οὐδὲ γένεσις οὐκ	εἰσὶν	ὁμαλεῖς, φορὰ δ' ἔστιν. διὸ
[4, 11]	διπλασίῳ χρόνῳ τὴν τὸ Β	δίεισιν	ἢ τὴν τὸ Δ, καὶ
[4, 8]	ἄνισα. Μέλισσος μὲν οὖν καὶ	δείκνυσιν	ὅτι τὸ πᾶν ἀκίνητον ἐκ
[4, 3]	τίνος ἄν τις θείη τοῖς	οὖσιν	αἴτιον εἶναι τὸν τόπον; οὐδεμία
[4, 14]	τοῖς μεταξὺ {τοῖς} νῦν ἀπείροις	οὖσιν	ἅμα ἂν εἴη· τοῦτο δὲ
[4, 8]	ἄρξασθαι δὲ δεῖ τῆς σκέψεως	λαβοῦσιν	ἅ τε λέγουσιν οἱ φάσκοντες
[4, 8]	ἀλλ' οἱ φάσκοντες εἶναι μᾶλλον.	λέγουσιν	δ' ἓν μὲν ὅτι κίνησις
[4, 8]	ὥστε εἶναι μὴ συνεχές, καθάπερ	λέγουσιν	Δημόκριτος καὶ Λεύκιππος καὶ ἕτεροι
[4, 11]	κενὸν ἔσται. συμβαίνει δὲ τοῖς	λέγουσιν	εἶναι κενὸν ὡς ἀναγκαῖον, εἴπερ
[4, 8]	φάσκοντες εἶναι καὶ πάλιν ἃ	λέγουσιν	οἱ μὴ φάσκοντες, καὶ τρίτον
[4, 8]	τῆς σκέψεως λαβοῦσιν ἅ τε	λέγουσιν	οἱ φάσκοντες εἶναι καὶ πάλιν
[4, 2]	τὸ κενὸν φάσκοντες εἶναι τόπον	λέγουσιν·	τὸ γὰρ κενὸν τόπος ἂν
[4, 8]	τοῦτ' ἐξελέγχουσιν, ἀλλ' ὃ> ἁμαρτάνοντες	λέγουσιν.	ὥσπερ Ἀναξαγόρας καὶ οἱ τοῦτον
[4, 11]	συμβαίνει τοὐναντίον ἢ δι' ὃ	κατασκευάζουσιν	οἱ φάσκοντες εἶναι κενόν, φανερὸν
[4, 16]	τὸ ὕστερον νῦν καὶ ἓν	ποιοῦσιν,	ἐξαιροῦντες διὰ τὴν ἀναισθησίαν τὸ
[4, 11]	εἰκότως· τὸ γὰρ κενὸν τόπον	ποιοῦσιν	οἱ εἶναι φάσκοντες· καὶ πῶς
[4, 10]	τόπον καὶ τοῖς τὸν τόπον	φάσκουσιν	εἶναί τι παρὰ τὰ σώματα
[4, 2]	καὶ τῶν τοιούτων, οὐ μόνον	δηλοῦσιν	ὅτι ἐστί τι ὁ τόπος,
[4, 17]	δὲ ἄλλο, ὥσπερ οἱ σοφισταὶ	λαμβάνουσιν	ἕτερον τὸ Κορίσκον ἐν Λυκείῳ
[4, 1]	τά τε γὰρ ὄντα πάντες	ὑπολαμβάνουσιν	εἶναί που (τὸ γὰρ μὴ
[4, 15]	ὅλου σφαῖρα ἔδοξε μὲν τοῖς	εἰποῦσιν	εἶναι ὁ χρόνος, ὅτι ἔν
[4, 4]	ἑκάστου πέρας. οὕτω μὲν οὖν	σκοποῦσιν	ὁ τόπος τὸ ἑκάστου εἶδός
[4, 5]	τὸ λευκόν. οὔτε δὴ ἐπακτικῶς	σκοποῦσιν	οὐδὲν ὁρῶμεν ἐν ἑαυτῷ κατ'
[4, 12]	πρότερον. ~καὶ καθ' αὑτὸ δὲ	σκοποῦσιν	φανείη ἂν τὸ λεγόμενον κενὸν
[4, 1]	τόπος· οὐ γὰρ ταὐτὸν φαίνεται	θεωροῦσιν	ἐξ ἁπάντων τῶν ὑπαρχόντων. ἔτι
[4, 13]	δὲ πῶς ἐπὶ τοῦ βαρέος	ἀποδώσουσιν	τὸ φέρεσθαι κάτω; καὶ δῆλον
[4, 9]	τῶν πραγμάτων, τὸ δὲ κενὸν	ζητοῦσιν	ὡς χωριστόν. ~ἐπεὶ δὲ περὶ
[4, 10]	ὅτι μὲν οὖν ἐξ ὧν	δεικνύουσιν	εἶναι τὸ κενὸν λύειν ῥᾴδιον,
[4, 8]	μὲν οὖν τρόπον ἐκ τούτων	δεικνύουσιν	ὅτι ἔστιν τι κενόν, ἄλλον
[4, 10]	ἀξιοῦσι λύειν, ἀλλ' οὐ κενὸν	δεικνύουσιν	ὡς ἔστιν) ἢ πᾶν εἶναι
[4, 8]	λέγειν οἱ ἄνθρωποι κενόν, τοῦτ'	ἐξελέγχουσιν,	ἀλλ' ὃ> ἁμαρτάνοντες λέγουσιν. ὥσπερ
[4, 11]	κίνησις ἢ βίᾳ ἢ κατὰ	φύσιν.	ἀνάγκη δὲ ἄν περ ᾖ
[4, 8]	τὸ γὰρ κενὸν διορίζειν τὴν	φύσιν	αὐτῶν. ἐξ ὧν μὲν οὖν
[4, 11]	φύσιν) ὥστ' εἰ μὴ κατὰ	φύσιν	ἔστιν ἑκάστῳ τῶν φυσικῶν σωμάτων
[4, 5]	τῷ εἴδει ταῦτα, καὶ ἄλλην	φύσιν	ἔχει ἑκάτερον καὶ δύναμιν, ἥ
[4, 11]	(ἡ μὲν γὰρ βίαιος παρὰ	φύσιν,	ἡ δὲ παρὰ φύσιν ὑστέρα
[4, 11]	βίαιος, εἶναι καὶ τὴν κατὰ	φύσιν	(ἡ μὲν γὰρ βίαιος παρὰ
[4, 3]	οἷόν τε εἶναι τοιαύτην ἔχοντα	φύσιν,	οὔτε τῶν σωματικῶν οὔτε τῶν
[4, 11]	παρὰ φύσιν, ἡ δὲ παρὰ	φύσιν	ὑστέρα τῆς κατὰ φύσιν) ὥστ'
[4, 11]	παρὰ φύσιν ὑστέρα τῆς κατὰ	φύσιν)	ὥστ' εἰ μὴ κατὰ φύσιν
[4, 13]	τὸ μανὸν κατὰ ταύτην τὴν	ἐναντίωσιν	φορᾶς ποιητικά, κατὰ δὲ τὸ
[4, 7]	κάτω, ὅσα ἔχει πύκνωσιν καὶ	μάνωσιν.	ὥσπερ δ' ἐλέχθη, τὰ μέν
[4, 7]	ἄνω καὶ κάτω, ὅσα ἔχει	πύκνωσιν	καὶ μάνωσιν. ὥσπερ δ' ἐλέχθη,
[4, 16]	Σαρδοῖ μυθολογουμένοις καθεύδειν παρὰ τοῖς	ἥρωσιν,	ὅταν ἐγερθῶσι· συνάπτουσι γὰρ τῷ
[4, 8]	κατὰ θύρας πρὸς τὸ πρόβλημα	ἀπαντῶσιν,	ἀλλ' οἱ φάσκοντες εἶναι μᾶλλον.
[4, 18]	οἷον γραμμῆς ἐλάχιστος πλήθει μέν	ἐστιν	αἱ δύο ἢ ἡ μία,
[4, 19]	ὑπὸ χρόνου, ᾗ ποσόν τί	ἐστιν,	ἀλλ' ᾗ ἡ κίνησις αὐτοῦ
[4, 3]	οὖν τούτων οὐ μόνον τί	ἐστιν,	ἀλλὰ καὶ εἰ ἔστιν, ἀπορεῖν
[4, 14]	ὕστερον ἐν τῷ νῦν τῳδί	ἐστιν,	ἅμα ἂν εἴη τὰ ἔτος
[4, 16]	ἐντεῦθεν ἀρχομένοις, τί τῆς κινήσεώς	ἐστιν.	ἅμα γὰρ κινήσεως αἰσθανόμεθα καὶ
[4, 20]	καὶ πᾶσα κίνησις ἐν χρόνῳ	ἐστίν.	ἄξιον δ' ἐπισκέψεως καὶ πῶς
[4, 20]	ἑκάστης κινήσεως ἀριθμός. διὸ κινήσεώς	ἐστιν	ἁπλῶς ἀριθμὸς συνεχοῦς, ἀλλ' οὐ
[4, 6]	οὕτω ποιεῖσθαι ὅπως τὸ τί	ἐστιν	ἀποδοθήσεται, ὥστε τά τε ἀπορούμενα
[4, 20]	δὲ ταῦτ' ἐστὶν ᾗ ἀριθμητά	ἐστιν.	ἀπορήσειε δ' ἄν τις καὶ
[4, 19]	ὡς ἐν ἀριθμῷ τῷ χρόνῳ	ἐστίν.	εἰ δὲ τοῦτο, περιέχεται ὑπὸ
[4, 14]	εἶναι καὶ ἑνὶ {τῷ} νῦν	ἐστιν,	εἰ τά τε πρότερον καὶ
[4, 7]	ὅλος οὐδ' ἔν τινι τόπῳ	ἐστίν,	εἴ γε μηδὲν αὐτὸν περιέχει
[4, 7]	καὶ ὅτι ἔστι καὶ τί	ἐστιν,	εἴρηται. ~Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον
[4, 4]	ὁ τόπος, εἴπερ τούτων ὁποτερονοῦν	ἐστίν,	εἴτε ἡ ὕλη εἴτε τὸ
[4, 20]	ᾗ οὖν κίνησίς ἐστι, ταύτῃ	ἐστὶν	ἑκάστης κινήσεως ἀριθμός. διὸ κινήσεώς
[4, 7]	ὥσπερ δ' ἐλέχθη, τὰ μέν	ἐστιν	ἐν τόπῳ κατὰ δύναμιν, τὰ
[4, 16]	καὶ ὕστερον ἐν τόπῳ πρῶτόν	ἐστιν.	ἐνταῦθα μὲν δὴ τῇ θέσει·
[4, 7]	τὸ πᾶν καὶ ὅλον οὐδέν	ἐστιν	ἔξω τοῦ παντός, καὶ διὰ
[4, 14]	τοῦτον. ~Ἐχόμενον δὲ τῶν εἰρημένων	ἐστὶν	ἐπελθεῖν περὶ χρόνου· πρῶτον δὲ
[4, 19]	καὶ ἐσόμενον, καὶ πέρας χρόνου	ἐστίν·	ἔστι γὰρ τοῦ μὲν ἀρχή,
[4, 12]	εἰ καὶ θερμὸν ἢ ψυχρόν	ἐστιν	ἢ βαρὺ ἢ κοῦφον, οὐδὲν
[4, 15]	ἐν αὐτῷ τῷ μεταβάλλοντι μόνον	ἐστίν,	ἢ οὗ ἂν τύχῃ ὂν
[4, 14]	ἐξωτερικῶν λόγων, πότερον τῶν ὄντων	ἐστὶν	ἢ τῶν μὴ ὄντων, εἶτα
[4, 18]	δὲ ἀριθμὸς ὁ μὲν ἁπλῶς	ἐστὶν	ἡ δυάς· τὶς δὲ ἀριθμὸς
[4, 20]	κινήσει ἐστίν· χρόνος δὲ ταῦτ'	ἐστὶν	ᾗ ἀριθμητά ἐστιν. ἀπορήσειε δ'
[4, 4]	ὁ τόπος τὸ ἑκάστου εἶδός	ἐστιν·	ᾗ δὲ δοκεῖ ὁ τόπος
[4, 4]	δ' ἀγγεῖον οὐδὲν τοῦ πράγματός	ἐστιν.	ᾗ μὲν οὖν χωριστὸς {ἐστι}
[4, 1]	μάλιστα καὶ κυριωτάτη κατὰ τόπον	ἐστίν,	ἣν καλοῦμεν φοράν. ἔχει δὲ
[4, 19]	γὰρ ἐν χρόνῳ εἶναι δυοῖν	ἐστιν	θάτερον, ἓν μὲν τὸ εἶναι
[4, 7]	τὸ μέσον περιέχον πέρας κάτω	ἐστίν,	καὶ αὐτὸ τὸ μέσον, τὸ
[4, 15]	ἔν τε τῷ χρόνῳ πάντα	ἐστὶν	καὶ ἐν τῇ τοῦ ὅλου
[4, 15]	ἔκ τε τῶν παραδεδομένων ἄδηλόν	ἐστιν,	καὶ περὶ ὧν τυγχάνομεν διεληλυθότες
[4, 14]	πλείω· τὸ δὲ νῦν πέρας	ἐστίν,	καὶ χρόνον ἔστι λαβεῖν πεπερασμένον.
[4, 18]	μὲν τοίνυν ὁ χρόνος ἀριθμός	ἐστιν	κινήσεως κατὰ τὸ πρότερον καὶ
[4, 20]	θᾶττον καὶ βραδύτερον κατὰ πᾶσάν	ἐστιν	μεταβολήν (ἐν πᾶσι γὰρ οὕτω
[4, 6]	μηδὲν τῶν τριῶν ὁ τόπος	ἐστίν,	μήτε τὸ εἶδος μήτε ἡ
[4, 7]	τὸ γὰρ ὕδωρ δυνάμει ἀήρ	ἐστιν,	ὁ δ' ἀὴρ δυνάμει ὕδωρ
[4, 4]	ἐν ᾧ ἅπαντα τὰ σώματά	ἐστιν,	ὁ δ' ἴδιος, ἐν ᾧ
[4, 18]	ἐλάχιστος γὰρ κατὰ μὲν ἀριθμόν	ἐστιν	ὁ εἷς ἢ οἱ δύο,
[4, 4]	ἂν εἶναι χαλεπὸν γνωρίσαι τί	ἐστιν	ὁ τόπος, εἴπερ τούτων ὁποτερονοῦν
[4, 1]	δὲ πολλὰς ἀπορίας τί ποτ'	ἐστὶν	ὁ τόπος· οὐ γὰρ ταὐτὸν
[4, 3]	ὥστ' εἰ μηδὲ ταύτης ἕτερόν	ἐστιν	ὁ τόπος, οὐδὲ τῶν ἄλλων
[4, 6]	τοίνυν φανερὸν ἐκ τούτων τί	ἐστιν	ὁ τόπος. σχεδὸν γὰρ τέτταρά
[4, 4]	πλέον ἢ σέ) εἰ δή	ἐστιν	ὁ τόπος τὸ πρῶτον περιέχον
[4, 6]	ἔστω διηπορημένα. ~Τί δέ ποτ'	ἐστὶν	ὁ τόπος, ὧδ' ἂν γένοιτο
[4, 16]	τότε λέγομεν χρόνον· τοῦτο γάρ	ἐστιν	ὁ χρόνος, ἀριθμὸς κινήσεως κατὰ
[4, 16]	ληπτέον δέ, ἐπεὶ ζητοῦμεν τί	ἐστιν	ὁ χρόνος, ἐντεῦθεν ἀρχομένοις, τί
[4, 16]	κίνησις ἢ τῆς κινήσεώς τί	ἐστιν	ὁ χρόνος. ἐπεὶ οὖν οὐ
[4, 15]	τοσαῦτ' ἔστω διηπορημένα· ~τί δ'	ἐστὶν	ὁ χρόνος καὶ τίς αὐτοῦ
[4, 19]	ὄντα ἐν χρόνῳ. ἐπεὶ δ'	ἐστὶν	ὁ χρόνος μέτρον κινήσεως, ἔσται
[4, 19]	ἂν ὁ χρόνος. ~ἐπεὶ δ'	ἐστὶν	ὁ χρόνος μέτρον κινήσεως καὶ
[4, 7]	ὡς διαιρετὸν μέρος πρὸς ὅλον	ἐστίν,	οἷον ὅταν ὕδατος κινήσῃ τις
[4, 19]	καὶ τἆλλα ὅσα ἔν τινί	ἐστιν,	οἷον τὰ ἐν τόπῳ ὑπὸ
[4, 8]	τι ἔξω τοῦ παντὸς σώματός	ἐστιν	ὄντος συνεχοῦς. οὗτοι μὲν οὖν
[4, 8]	ἔχῃ τὸν ὄγκον οὗ δεκτικόν	ἐστιν,	ὅταν δὲ στερηθῇ, κενόν, ὡς
[4, 6]	δ' ὁ πρῶτος ἐν ᾧ	ἐστιν)	ὅταν μὲν οὖν μὴ διῃρημένον
[4, 20]	ἡ κινήσις χρόνῳ (τοῦτο δ'	ἐστίν,	ὅτι ὑπὸ τῆς ὡρισμένης κινήσεως
[4, 17]	μὲν γὰρ πέρατα ἐκείνου μόνον	ἐστὶν	οὗ ἐστιν πέρατα, ὁ δ'
[4, 4]	τι τὸν τόπον, τί δ'	ἐστίν,	οὗτος μόνος ἐπεχείρησεν εἰπεῖν. εἰκότως
[4, 18]	ἑτέρα, ὁ δὲ χρόνος ἀριθμός	ἐστιν	οὐχ ᾧ ἀριθμοῦμεν ἀλλ' ὁ
[4, 17]	πέρατα ἐκείνου μόνον ἐστὶν οὗ	ἐστιν	πέρατα, ὁ δ' ἀριθμὸς ὁ
[4, 8]	φασι, σχεδὸν τοιαῦτα καὶ τοσαῦτά	ἐστιν.	~Πρὸς δὲ τὸ ποτέρως ἔχει
[4, 19]	φθορὰ αὐτῶν. Τὸ δὲ νῦν	ἐστιν	συνέχεια χρόνου, ὥσπερ ἐλέχθη· συνέχει
[4, 16]	εἶναι συνεχὲς καὶ ἡ κίνησίς	ἐστιν	συνεχής, διὰ δὲ τὴν κίνησιν
[4, 7]	γὰρ ἑτέρου ἐχόμενον τῶν μορίων	ἐστίν)	τὰ δὲ κατὰ συμβεβηκός, οἷον
[4, 19]	τὰ δὲ τοῦ χρόνου τί	ἐστιν)	τὰ δὲ πράγματα ὡς ἐν
[4, 1]	καὶ πῶς ἔστι, καὶ τί	ἐστιν.	τά τε γὰρ ὄντα πάντες
[4, 8]	τρόπον ἐλέγχοντες. ἐπιδεικνύουσι γὰρ ὅτι	ἐστίν	τι ὁ ἀήρ, στρεβλοῦντες τοὺς
[4, 16]	ᾧ ἀριθμοῦμεν) ὁ δὴ χρόνος	ἐστὶν	τὸ ἀριθμούμενον καὶ οὐχ ᾧ
[4, 19]	τὸ δ' εἶναι ἐν ἀριθμῷ	ἐστιν	τὸ εἶναί τινα ἀριθμὸν τοῦ
[4, 16]	ὃ μέν ποτε ὂν κίνησις	{ἐστιν}	τὸ μέντοι εἶναι αὐτῷ ἕτερον
[4, 20]	τῶν πραγμάτων κύκλον τὸ λέγειν	ἐστὶν	τοῦ χρόνου εἶναί τινα κύκλον·
[4, 19]	ἔνια λέγομεν ὅτι ἐν ἀριθμῷ	ἐστιν.	τοῦτο δὲ σημαίνει ἤτοι ὡς
[4, 13]	ὕλης ἐπεκτείνεται, ἀλλ' ὅτι δυνάμει	ἐστὶν	ὕλη ἀμφοῖν· ὥστ' ἐστὶ τὸ
[4, 20]	πρότερον καὶ ὕστερον ἐν κινήσει	ἐστίν·	χρόνος δὲ ταῦτ' ἐστὶν ᾗ
[4, 6]	ὁ τόπος. σχεδὸν γὰρ τέτταρά	ἐστιν	ὧν ἀνάγκη τὸν τόπον ἕν
[4, 19]	εἶναι τότε κίνησιν. ἐπεὶ δέ	ἐστιν	ὡς ἐν ἀριθμῷ τὸ ἐν
[4, 8]	καὶ πῶς ἔστι, καὶ τί	ἐστιν,	ὥσπερ καὶ περὶ τόπου· καὶ
[4, 19]	αὐτοῦ τῷ ἀριθμῷ ἐν ᾧ	ἐστιν,	ὥστ' εἰ ἐν χρόνῳ, ὑπὸ
[4, 8]	πολλὰ γὰρ μικρὰ τὸ μέγα	ἐστίν·	ὥστε εἰ πολλὰ ἴσα ἐνδέχεται
[4, 6]	τὸ μεθιστάμενον. τὸ δ' οὐκ	ἔστιν,	ἀλλὰ τὸ τυχὸν ἐμπίπτει σῶμα
[4, 16]	γεγονέναι χρόνον, φανερὸν ὅτι οὐκ	ἔστιν	ἄνευ κινήσεως καὶ μεταβολῆς χρόνος.
[4, 6]	ὁ αὐτός· ἐν ᾧ γὰρ	ἔστιν,	ἀντιμεθίσταται ὁ ἀὴρ καὶ τὸ
[4, 3]	τί ἐστιν, ἀλλὰ καὶ εἰ	ἔστιν,	ἀπορεῖν ἀναγκαῖον. ~Ἐπεὶ δὲ τὸ
[4, 19]	τῆς κινήσεως μετρεῖ, καὶ τοῦτ'	ἔστιν	αὐτῇ τὸ ἐν χρόνῳ εἶναι,
[4, 19]	τοῦ ἀριθμοῦ τι, ἢ ὅτι	ἔστιν	αὐτοῦ ἀριθμός. ἐπεὶ δ' ἀριθμὸς
[4, 19]	μή, ἀνάγκη ἐν χρόνῳ εἶναι	(ἔστιν	γὰρ χρόνος τις πλείων, ὃς
[4, 19]	καὶ εἶναι καὶ μή, καὶ	ἔστιν	γένεσις καὶ φθορὰ αὐτῶν. Τὸ
[4, 15]	ἐν τῇ τοῦ ὅλου σφαίρᾳ·	ἔστιν	δ' εὐηθικώτερον τὸ εἰρημένον ἢ
[4, 20]	οὐκ εἰσὶν ὁμαλεῖς, φορὰ δ'	ἔστιν.	διὸ καὶ δοκεῖ ὁ χρόνος
[4, 19]	ἡ κίνησις καὶ ὁ τόπος	ἔστιν.	εἰ γὰρ ἔσται τὸ ἔν
[4, 10]	οὐδεμία δ' ἀνάγκη, εἰ κίνησις	ἔστιν,	εἶναι κενόν. ὅλως μὲν οὖν
[4, 8]	ἂν εἴη τὸ λεχθέν, οὐκ	ἔστιν	εἰπεῖν. εἰ δὲ τοῦτο ἐνδέχεται,
[4, 10]	πῶς ἔστι καὶ πῶς οὐκ	ἔστιν	εἴρηται, φανερὸν ὅτι οὕτω μὲν
[4, 14]	τὸ δὲ μέλλει καὶ οὔπω	ἔστιν.	ἐκ δὲ τούτων καὶ ὁ
[4, 11]	φασι, λέγωμεν πάλιν. εἰ γὰρ	ἔστιν	ἑκάστου φορά τις τῶν ἁπλῶν
[4, 11]	ὥστ' εἰ μὴ κατὰ φύσιν	ἔστιν	ἑκάστῳ τῶν φυσικῶν σωμάτων κίνησις,
[4, 2]	γὰρ ἄνευ τῶν ἄλλων οὐδὲν	ἔστιν,	ἐκεῖνο δ' ἄνευ τῶν ἄλλων,
[4, 18]	ἡ μία, μεγέθει δ' οὐκ	ἔστιν	ἐλάχιστος· ἀεὶ γὰρ διαιρεῖται πᾶσα
[4, 7]	ἐκτὸς σῶμα περιέχον αὐτό, τοῦτο	ἔστιν	ἐν τόπῳ, ᾧ δὲ μή,
[4, 19]	ὄντα, ᾗ αἰεὶ ὄντα, οὐκ	ἔστιν	ἐν χρόνῳ· οὐ γὰρ περιέχεται
[4, 19]	μήτε κινεῖται μήτ' ἠρεμεῖ, οὐκ	ἔστιν	ἐν χρόνῳ· τὸ μὲν γὰρ
[4, 19]	εἶναι τότε ὅτε ὁ χρόνος	ἔστιν,	ἓν δὲ ὥσπερ ἔνια λέγομεν
[4, 10]	κενὸν ἀνάγκη τόπον εἶναι, εἰ	ἔστιν,	ἐστερημένον σώματος, τόπος δὲ καὶ
[4, 18]	δὲ ἀριθμὸς ἔστι μὲν ὡς	ἔστιν,	ἔστι δ' ὡς οὐκ ἔστιν,
[4, 19]	κέγχρῳ· ὅτε γὰρ ἡ κέγχρος	ἔστιν,	ἔστι καὶ ὁ οὐρανός. ἀλλὰ
[4, 11]	κατὰ τόπον, ταύτης δ' οὐκ	ἔστιν.	ἔτι εἰ ἔστιν τι οἷον
[4, 13]	τῆς αὐτῆς ὕλης. δύο γὰρ	ἔστιν	ἐφ' ἑκατέρου, τοῦ τε πυκνοῦ
[4, 8]	θεωρῆσαι καὶ περὶ κενοῦ, εἰ	ἔστιν	ἢ μή, καὶ πῶς ἔστι,
[4, 1]	καὶ περὶ ἀπείρου γνωρίζειν, εἰ	ἔστιν	ἢ μή, καὶ πῶς ἔστι,
[4, 14]	μὲν οὖν ἢ ὅλως οὐκ	ἔστιν	ἢ μόλις καὶ ἀμυδρῶς, ἐκ
[4, 10]	ἀλλ' οὐ κενὸν δεικνύουσιν ὡς	ἔστιν)	ἢ πᾶν εἶναι ἀναγκαῖον τὸ
[4, 11]	κενοῦ δὲ πρὸς πλῆρες οὐκ	ἔστιν.	ᾗ μὲν οὖν διαφέρουσι δι'
[4, 5]	ἐν ἄλλῳ. διχῶς δὲ τοῦτ'	ἔστιν,	ἤτοι καθ' αὑτὸ ἢ καθ'
[4, 14]	μεριστοῦ, ἄνπερ ᾖ, ἀνάγκη, ὅτε	ἔστιν,	ἤτοι πάντα τὰ μέρη εἶναι
[4, 20]	ἂν ἀριθμός. ἕτερος οὖν χρόνος	ἔστιν,	καὶ ἅμα δύο ἴσοι χρόνοι
[4, 17]	καὶ γνώριμον δὲ μάλιστα τοῦτ'	ἔστιν·	καὶ γὰρ ἡ κίνησις διὰ
[4, 17]	πρότερον καὶ ὕστερον, τὸ νῦν	ἔστιν)	καὶ γνώριμον δὲ μάλιστα τοῦτ'
[4, 19]	εἶναί τινα χρόνον ὅτε κἀκεῖνο	ἔστιν,	καὶ τῷ ἐν κινήσει ὄντι
[4, 11]	ῥᾴδιον, φανερόν. ~Ὅτι δ' οὐκ	ἔστιν	κενὸν οὕτω κεχωρισμένον, ὡς ἔνιοί
[4, 15]	ποιός. ὅτι μὲν τοίνυν οὐκ	ἔστιν	κίνησις, φανερόν· μηδὲν δὲ διαφερέτω
[4, 2]	περὶ αὐτοῦ. ~ὅτι μὲν οὖν	ἔστιν	ὁ τόπος, δοκεῖ δῆλον εἶναι
[4, 6]	περιέχοντος πέρας ἀκίνητον πρῶτον, τοῦτ'	ἔστιν	ὁ τόπος. ~καὶ διὰ τοῦτο
[4, 7]	ἀλλ' οὐ διάστημα σώματος) καὶ	ἔστιν	ὁ τόπος καὶ πού, οὐχ
[4, 19]	τὴν μεταβολήν. ὅτι μὲν οὖν	ἔστιν	ὁ χρόνος καὶ τί, καὶ
[4, 20]	ἢ τοῦτο ὅ ποτε ὂν	ἔστιν	ὁ χρόνος, οἷον εἰ ἐνδέχεται
[4, 18]	ἔστιν, ἔστι δ' ὡς οὐκ	ἔστιν,	οἷον γραμμῆς ἐλάχιστος πλήθει μέν
[4, 19]	μὴ ὄντων, ὅσων τἀντικείμενα αἰεὶ	ἔστιν,	οἷον τὸ ἀσύμμετρον εἶναι τὴν
[4, 19]	τὸ σύμμετρον· διὸ αἰεὶ οὐκ	ἔστιν,	ὅτι ἐναντίον τῷ αἰεὶ ὄντι.
[4, 11]	κενῷ ἀνάγκη ἠρεμεῖν· οὐ γὰρ	ἔστιν	οὗ μᾶλλον ἢ ἧττον κινηθήσεται·
[4, 13]	τὸ ἧττον ἢ τὸ μᾶλλον	ἔστιν)	οὐδ' ἔστι τῆς φλογὸς λαβεῖν
[4, 18]	ταχὺς δὲ καὶ βραδὺς οὐκ	ἔστιν·	οὐδὲ γὰρ ἀριθμὸς ᾗ ἀριθμοῦμεν
[4, 13]	φανερὸν ὡς οὔτ' ἀποκεκριμένον κενὸν	ἔστιν,	οὔθ' ἁπλῶς οὔτ' ἐν τῷ
[4, 11]	οὐδενὶ φορά, ἢ εἰ τοῦτ'	ἔστιν,	οὐκ ἔστι κενόν. ἔτι νῦν
[4, 14]	γὰρ διαιρετοῦ πεπερασμένου ἓν πέρας	ἔστιν,	οὔτε ἂν ἐφ' ἓν ᾖ
[4, 19]	περιέχει μηδαμῇ, οὔτε ἦν οὔτε	ἔστιν	οὔτε ἔσται. ἔστι δὲ τὰ
[4, 10]	ὅτι οὕτω μὲν κενὸν οὐκ	ἔστιν,	οὔτε κεχωρισμένον οὔτε ἀχώριστον. τὸ
[4, 8]	οὖν δεικνύναι πειρώμενοι ὅτι οὐκ	ἔστιν,	οὐχ ὃ βούλονται λέγειν οἱ
[4, 7]	ὅλον. διὸ καὶ τούτοις ἁφὴ	ἔστιν·	σύμφυσις δέ, ὅταν ἄμφω ἐνεργείᾳ
[4, 19]	ὃ ἀναμετρήσει τὸ ὅλον) καὶ	ἔστιν	τῇ κινήσει τὸ ἐν χρόνῳ
[4, 8]	τρόπον ἐκ τούτων δεικνύουσιν ὅτι	ἔστιν	τι κενόν, ἄλλον δ' ὅτι
[4, 11]	δ' οὐκ ἔστιν. ἔτι εἰ	ἔστιν	τι οἷον τόπος ἐστερημένος σώματος,
[4, 12]	τοῦ κόσμου· ὁ γὰρ ἀὴρ	ἔστιν	τι, οὐ δοκεῖ δέ γε
[4, 15]	καὶ βραδυτέρα, χρόνος δ' οὐκ	ἔστιν·	τὸ γὰρ βραδὺ καὶ ταχὺ
[4, 14]	γὰρ αὐτοῦ γέγονε καὶ οὐκ	ἔστιν,	τὸ δὲ μέλλει καὶ οὔπω
[4, 19]	φανερὸν δὲ καὶ ὅτι οὐκ	ἔστιν	τὸ ἐν χρόνῳ εἶναι τὸ
[4, 16]	ἀλλὰ μὴν καὶ ἐν χρόνῳ	ἔστιν	τὸ πρότερον καὶ ὕστερον διὰ
[4, 13]	λέγομεν ἐκ τῶν ὑποκειμένων ὅτι	ἔστιν	ὕλη μία τῶν ἐναντίων, θερμοῦ
[4, 18]	δύο, κατὰ μέγεθος δ' οὐκ	ἔστιν.	φανερὸν δὲ καὶ ὅτι ταχὺς
[4, 19]	τὸ εἶναι ὅτε ὁ χρόνος	ἔστιν,	ὥσπερ οὐδὲ τὸ ἐν κινήσει
[4, 17]	πρότερον καὶ ὕστερον, τὸ νῦν	ἔστιν)	ὥστε καὶ ἐν τούτοις ὃ
[4, 2]	ὥσπερ ἐξ ἀγγείου πάλιν ἀὴρ	ἔνεστιν,	ὁτὲ δὲ τὸν αὐτὸν τόπον
[4, 13]	οὐ καὶ θερμότης καὶ λευκότης	ἔνεστιν.	οὕτω τοίνυν καὶ ἡ πρότερον
[4, 8]	τήν τε ἀπιστίαν καὶ τὴν	πίστιν	διὰ τῶν ὑπολαμβανομένων· οἷον γὰρ
[4, 6]	θεωρητέον. δεῖ δὲ πειρᾶσθαι τὴν	σκέψιν	οὕτω ποιεῖσθαι ὅπως τὸ τί
[4, 8]	δ' εἶναι αὐτοῖς οὐ ταὐτὸ	ὄν.	ἄρξασθαι δὲ δεῖ τῆς σκέψεως
[4, 17]	νῦν εἶναι> ὃ δέ ποτε	ὄν	ἐστι τὸ νῦν, τὸ αὐτό.
[4, 6]	καὶ τὸ μεταξὺ ὡς κενὸν	ὄν>	ἔστι δ' ὥσπερ τὸ ἀγγεῖον
[4, 17]	ἕν (καὶ οὐχ ὅ ποτε	ὄν	καὶ γὰρ ἂν διαλίποι ἀλλὰ
[4, 8]	σωμάτων, οὔτε χωριστὸν οὔτε ἐνεργείᾳ	ὄν,	ὃ διαλαμβάνει τὸ πᾶν σῶμα
[4, 16]	οὕτως καὶ ἐπεὶ λανθάνει ἕτερον	ὄν,	οὐ δοκεῖ εἶναι τὸ μεταξὺ
[4, 4]	ὕλης. δοκεῖ δὲ ἀεὶ τὸ	ὄν	που αὐτό τε εἶναί τι
[4, 11]	κενοῦ· τὸ γὰρ κενὸν μὴ	ὄν	τι καὶ στέρησις δοκεῖ εἶναι)
[4, 6]	εἶναί τι δοκεῖ διάστημα, ὡς	ὄν	τι παρὰ τὸ σῶμα τὸ
[4, 14]	νῦν μὴ ὂν πρότερον δὲ	ὂν	ἀνάγκη ἐφθάρθαι ποτέ, καὶ τὰ
[4, 19]	γὰρ ὥσπερ τὸ ἐν κινήσει	ὂν	ἀνάγκη κινεῖσθαι, οὕτω καὶ τὸ
[4, 8]	σῶμα αἰσθητόν· οἰόμενοι δὲ τὸ	ὂν	ἅπαν εἶναι σῶμα φασίν, ἐν
[4, 15]	ἐστίν, ἢ οὗ ἂν τύχῃ	ὂν	αὐτὸ τὸ κινούμενον καὶ μεταβάλλον·
[4, 13]	καὶ ἐκ δυνάμει ὄντος ἐνεργείᾳ	ὂν	γίγνεται, καὶ οὐ χωριστὴ μὲν
[4, 11]	ἴσῳ γὰρ ληφθήσεται πλῆρές τε	ὂν	διεξιέναι τι καὶ κενόν· ἔσται
[4, 7]	πεπερασμένῳ. οὐ γὰρ πᾶν τὸ	ὂν	ἐν τόπῳ, ἀλλὰ τὸ κινητὸν
[4, 3]	λόγον· εἰ γὰρ πᾶν τὸ	ὂν	ἐν τόπῳ, δῆλον ὅτι καὶ
[4, 19]	οὖν ὅτι οὐδὲ τὸ μὴ	ὂν	ἔσται πᾶν ἐν χρόνῳ, οἷον
[4, 20]	ἀλλ' ἢ τοῦτο ὅ ποτε	ὂν	ἔστιν ὁ χρόνος, οἷον εἰ
[4, 11]	ἴσῳ χρόνῳ δίεισι πλῆρές τε	ὂν	καὶ κενόν. ἀλλ' ἀδύνατον. φανερὸν
[4, 8]	κενόν, ὡς τὸ αὐτὸ μὲν	ὂν	κενὸν καὶ πλῆρες καὶ τόπον,
[4, 16]	τῇ κινήσει ὃ μέν ποτε	ὂν	κίνησις {ἐστιν} τὸ μέντοι εἶναι
[4, 17]	ἐν τούτοις ὃ μέν ποτε	ὂν	νῦν ἐστι, τὸ αὐτό (τὸ
[4, 1]	εἶναί που (τὸ γὰρ μὴ	ὂν	οὐδαμοῦ εἶναι· ποῦ γάρ ἐστι
[4, 6]	τῶν ἁπτομένων. καὶ συνεχὲς μὲν	ὂν	οὐκ ἐν ἐκείνῳ κινεῖται ἀλλὰ
[4, 14]	πλείονος) τὸ δὲ νῦν μὴ	ὂν	πρότερον δὲ ὂν ἀνάγκη ἐφθάρθαι
[4, 9]	τούτου δ' αἴτιον ὅτι τὸ	ὂν	σῶμα οἴονται εἶναι, πᾶν δὲ
[4, 17]	τοῦτο δὲ ὃ μέν ποτε	ὂν	τὸ αὐτό (ἢ στιγμὴ γὰρ
[4, 7]	οὐ γὰρ πᾶν τὸ ὂν	ἐν	τόπῳ, ἀλλὰ τὸ κινητὸν σῶμα.
[4, 3]	εἰ γὰρ πᾶν τὸ ὂν	ἐν	τόπῳ, δῆλον ὅτι καὶ τοῦ
[4, 11]	ἴσον χωρίον, καὶ κατὰ λόγον	ὃν	ἔχουσι τὰ μεγέθη πρὸς ἄλληλα.
[4, 11]	οἰομένους εἶναί τι κεχωρισμένον, εἰς	ὃν	φέρεται· πῶς γὰρ οἰσθήσεται τὸ
[4, 12]	ἐὰν ἐν ὕδατι τιθῇ τις	κύβον,	ἐκστήσεται τοσοῦτον ὕδωρ ὅσος ὁ
[4, 19]	διὸ καὶ οἱ μὲν σοφώτατον	ἔλεγον,	ὁ δὲ Πυθαγόρειος Πάρων ἀμαθέστατον,
[4, 15]	βραδὺ δὲ τὸ ἐν πολλῷ	ὀλίγον·	ὁ δὲ χρόνος οὐχ ὥρισται
[4, 18]	χρόνον. καὶ λέγομεν πολὺν καὶ	ὀλίγον	χρόνον τῇ κινήσει μετροῦντες, καθάπερ
[4, 3]	γὰρ Ζήνωνος ἀπορία ζητεῖ τινὰ	λόγον·	εἰ γὰρ πᾶν τὸ ὂν
[4, 11]	τὸ ἴσον χωρίον, καὶ κατὰ	λόγον	ὃν ἔχουσι τὰ μεγέθη πρὸς
[4, 11]	Β. ἐχέτω δὴ τὸν αὐτὸν	λόγον	ὅνπερ διέστηκεν ἀὴρ πρὸς ὕδωρ,
[4, 11]	οὗ Ε, τοῦτον ἕξει τὸν	λόγον	τὸ κενὸν πρὸς τὸ πλῆρες.
[4, 11]	τοῦ δὲ μηδενὸς οὐκέτι ἔχει	λόγον	ᾧ ὑπερέχει· ἀνάγκη γὰρ τὸ
[4, 11]	τὸ δὲ κενὸν οὐδένα ἔχει	λόγον	ᾧ ὑπερέχεται ὑπὸ τοῦ σώματος,
[4, 11]	πλῆρες οὐδένα οἷόν τε ἔχειν	λόγον,	ὥστε οὐδὲ τὴν κίνησιν, ἀλλ'
[4, 11]	καὶ κενόν· ἔσται γάρ τι	ἀνάλογον	σῶμα ἕτερον πρὸς ἕτερον ὡς
[4, 16]	εἶναι τὸ πρότερον καὶ ὕστερον,	ἀνάλογον	τοῖς ἐκεῖ. ἀλλὰ μὴν καὶ
[4, 7]	ἔσχατον· καὶ διὰ τοῦτο δοκεῖ	ἐπίπεδόν	τι εἶναι καὶ οἷον ἀγγεῖον
[4, 6]	τούτων τί ἐστιν ὁ τόπος.	σχεδὸν	γὰρ τέτταρά ἐστιν ὧν ἀνάγκη
[4, 8]	εἶναι οἱ δ' οὔ φασι,	σχεδὸν	τοιαῦτα καὶ τοσαῦτά ἐστιν. ~Πρὸς
[4, 18]	πολλὴν γὰρ εἶναί φαμεν τὴν	ὁδόν,	ἂν ἡ πορεία πολλή, καὶ
[4, 20]	ὥσπερ ἂν εἰ κατά τινα	περίοδον.	καὶ γὰρ ὁ χρόνος αὐτὸς
[4, 2]	αὐτὰρ ἔπειτα γαῖ' εὐρύστερνος, ὡς	δέον	πρῶτον ὑπάρξαι χώραν τοῖς οὖσι,
[4, 4]	τῷ τόπῳ, ὃς περιέχει οὐδὲν	πλέον	ἢ σέ) εἰ δή ἐστιν
[4, 19]	χρόνον, ἀλλ' οὐ μεμάθηκεν, οὐδὲ	νέον	γέγονεν οὐδὲ καλόν· φθορᾶς γὰρ
[4, 6]	ὑποκειμένων δὲ τούτων τὰ λοιπὰ	θεωρητέον.	δεῖ δὲ πειρᾶσθαι τὴν σκέψιν
[4, 3]	σώματος ἤ τις ἑτέρα φύσις·	ζητητέον	γὰρ τὸ γένος αὐτοῦ πρῶτον.
[4, 4]	τι ἐκτὸς αὐτοῦ. (Πλάτωνι μέντοι	λεκτέον,	εἰ δεῖ παρεκβάντας εἰπεῖν, διὰ
[4, 15]	ὁ χρόνος, τοῦτ' ἂν εἴη	σκεπτέον.	ἡ μὲν οὖν ἑκάστου μεταβολὴ
[4, 16]	κινήσεως ὁ χρόνος ἐστί, φανερόν·	ληπτέον	δέ, ἐπεὶ ζητοῦμεν τί ἐστιν
[4, 5]	οὐσίας, εἴρηται. ~Μετὰ δὲ ταῦτα	ληπτέον	ποσαχῶς ἄλλο ἐν ἄλλῳ λέγεται.
[4, 8]	εἴρηται. ~Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον	ὑποληπτέον	εἶναι τοῦ φυσικοῦ θεωρῆσαι καὶ
[4, 7]	ἀὴρ δυνάμει ὕδωρ ἄλλον τρόπον.	διοριστέον	δὲ περὶ τούτων ὕστερον· ἀλλὰ
[4, 6]	πάλιν μεθέστηκεν εἰς ἔλαττον ἢ	μεῖζον.	ἔστι δὲ κινούμενον τὸ μὲν
[4, 11]	γὰρ διαιρεῖ τῇ ἰσχύϊ τὸ	μεῖζον·	ἢ γὰρ σχήματι διαιρεῖ, ἢ
[4, 6]	μέρος τοῦ ἐν αὐτῷ οὔτε	μεῖζον	τοῦ διαστήματος ἀλλ' ἴσον· ἐν
[4, 19]	ἐκεῖνο, καὶ ἦν εἰς τὸ	παρελθόν.	εἰ δὲ μηδεὶς χρόνος ὃς
[4, 14]	νῦν, ὃ φαίνεται διορίζειν τὸ	παρελθὸν	καὶ τὸ μέλλον, πότερον ἓν
[4, 4]	φθορά; ἐξ ὧν μὲν τοίνυν	ἀναγκαῖον	εἶναί τι τὸν τόπον, καὶ
[4, 11]	τοῖς λέγουσιν εἶναι κενὸν ὡς	ἀναγκαῖον,	εἴπερ ἔσται κίνησις, τοὐναντίον μᾶλλον,
[4, 3]	ἀλλὰ καὶ εἰ ἔστιν, ἀπορεῖν	ἀναγκαῖον.	~Ἐπεὶ δὲ τὸ μὲν καθ'
[4, 10]	ὡς ἔστιν) ἢ πᾶν εἶναι	ἀναγκαῖον	τὸ σῶμα κενόν, εἰ πάντῃ
[4, 4]	θέαν, καὶ χωρὶς ἀλλήλων οὐ	ῥᾴδιον	γνωρίζειν. ἀλλὰ μὴν ὅτι γε
[4, 14]	ἢ ἄλλο καὶ ἄλλο, οὐ	ῥᾴδιον	ἰδεῖν. εἰ μὲν γὰρ αἰεὶ
[4, 10]	δεικνύουσιν εἶναι τὸ κενὸν λύειν	ῥᾴδιον,	φανερόν. ~Ὅτι δ' οὐκ ἔστιν
[4, 6]	μεταφορητός, οὕτως καὶ ὁ τόπος	ἀγγεῖον	ἀμετακίνητον. διὸ ὅταν μὲν ἐν
[4, 4]	εἶναι ὁ τόπος οἷον τὸ	ἀγγεῖον	(ἔστι γὰρ τὸ ἀγγεῖον τόπος
[4, 6]	ᾧ κινεῖται, ὅταν ὅλον τὸ	ἀγγεῖον	μεθίστηται, ἀλλ' ὁ αὐτός· ἐν
[4, 7]	ἐπίπεδόν τι εἶναι καὶ οἷον	ἀγγεῖον	ὁ τόπος καὶ περιέχον. ἔτι
[4, 4]	ἀγγεῖον τόπος μεταφορητός) τὸ δ'	ἀγγεῖον	οὐδὲν τοῦ πράγματός ἐστιν. ᾗ
[4, 5]	ἑκάτερον ὑπάρχειν, οἷον τὸν ἀμφορέα	ἀγγεῖόν	τε καὶ οἶνον εἶναι καὶ
[4, 8]	δέχεται ἴσον ὕδωρ ὅσον τὸ	ἀγγεῖον	τὸ κενόν. εἶναι δ' ἔφασαν
[4, 8]	οἷον γὰρ τόπον τινὰ καὶ	ἀγγεῖον	τὸ κενὸν τιθέασιν οἱ λέγοντες,
[4, 6]	ὄν> ἔστι δ' ὥσπερ τὸ	ἀγγεῖον	τόπος μεταφορητός, οὕτως καὶ ὁ
[4, 4]	τὸ ἀγγεῖον (ἔστι γὰρ τὸ	ἀγγεῖον	τόπος μεταφορητός) τὸ δ' ἀγγεῖον
[4, 5]	φανερόν, ὅτι ἐπεὶ οὐδὲν τὸ	ἀγγεῖον	τοῦ ἐν αὐτῷ (ἕτερον γὰρ
[4, 11]	φορᾶς ἣν φέρεται εἰς τὸν	οἰκεῖον	τόπον· ἐν δὲ τῷ κενῷ
[4, 16]	σημεῖον δέ· τὸ μὲν γὰρ	πλεῖον	καὶ ἔλαττον κρίνομεν ἀριθμῷ, κίνησιν
[4, 19]	καὶ τοῦ εἶναι κατὰ συμβεβηκός.	σημεῖον	δὲ ἱκανὸν ὅτι γίγνεται μὲν
[4, 16]	ᾗ ἀριθμὸν ἔχει ἡ κίνησις.	σημεῖον	δέ· τὸ μὲν γὰρ πλεῖον
[4, 19]	εἶναι αὐτῶν ὑπὸ τοῦ χρόνου·	σημεῖον	δὲ τούτου ὅτι οὐδὲ πάσχει
[4, 3]	εἶναι τὸν τόπον; οὔτε γὰρ	στοιχεῖον	οὔτ' ἐκ στοιχείων οἷόν τε
[4, 19]	βαδίζεις; ἤδη βεβάδικα) τὸ δὲ	Ἴλιον	φάναι ἤδη ἑαλωκέναι οὐ λέγομεν,
[4, 20]	πᾶσα κίνησις ἐν χρόνῳ ἐστίν.	ἄξιον	δ' ἐπισκέψεως καὶ πῶς ποτε
[4, 2]	τὸ ἄνω καὶ κάτω καὶ	δεξιὸν	καὶ ἀριστερόν· ἡμῖν μὲν γὰρ
[4, 2]	γίγνεται (διὸ καὶ ταὐτὸ πολλάκις	δεξιὸν	καὶ ἀριστερὸν καὶ ἄνω καὶ
[4, 7]	δοκεῖ ἐπίπεδόν τι εἶναι καὶ	οἷον	ἀγγεῖον ὁ τόπος καὶ περιέχον.
[4, 8]	τὴν πίστιν διὰ τῶν ὑπολαμβανομένων·	οἷον	γὰρ τόπον τινὰ καὶ ἀγγεῖον
[4, 18]	ἔστι δ' ὡς οὐκ ἔστιν,	οἷον	γραμμῆς ἐλάχιστος πλήθει μέν ἐστιν
[4, 11]	τῷ διαφέρειν τὸ δι' οὗ,	οἷον	δι' ὕδατος ἢ γῆς ἢ
[4, 20]	ποτε ὂν ἔστιν ὁ χρόνος,	οἷον	εἰ ἐνδέχεται κίνησιν εἶναι ἄνευ
[4, 10]	εἰσιόντος τινὸς ἀλλὰ καὶ ἀλλοιώσει,	οἷον	εἰ ἐξ ὕδατος γίγνοιτο ἀήρ.
[4, 13]	ἀέρα καὶ ὕδωρ (λέγω δὲ	οἷον	εἰ ἐξ ὕδατος κυάθου γέγονεν
[4, 5]	καὶ ἔτι ἐκεῖνο οὗ δεκτικόν,	οἷον,	εἰ οἴνου, ὁ οἶνος. ὅτι
[4, 6]	κινῆται καὶ μεταβάλλῃ τὸ ἐντός,	οἷον	ἐν ποταμῷ πλοῖον, ὡς ἀγγείῳ
[4, 6]	ἡ χείρ, ὅταν δὲ διῃρημένον,	οἷον	ἐν τῷ κάδῳ τὸ ὕδωρ
[4, 6]	ὡς μέρος ἐν ὅλῳ λέγεται,	οἷον	ἐν τῷ ὀφθαλμῷ ἡ ὄψις
[4, 7]	ὕλη ἀέρος, ὁ δ' ἀὴρ	οἷον	ἐνέργειά τις ἐκείνου· τὸ γὰρ
[4, 18]	καὶ πάλιν, οὕτω καὶ χρόνον,	οἷον	ἐνιαυτὸν ἢ ἔαρ ἢ μετόπωρον.
[4, 6]	περιέχοντος τὸ περιεχόμενον καὶ διῃρημένον,	οἷον	ἐξ ἀγγείου ὕδωρ, τὸ μεταξὺ
[4, 20]	διάστημα καὶ ὁμαλὴν κίνησιν κινούμενον	(οἷον	ἐπὶ τῆς φορᾶς, εἰ ἄμφω
[4, 6]	ἐνδεχόμενα ἀλλ' αἰεὶ κατὰ συμβεβηκός,	οἷον	ἡ λευκότης καὶ ἡ ἐπιστήμη·
[4, 7]	ἐστίν) τὰ δὲ κατὰ συμβεβηκός,	οἷον	ἡ ψυχὴ καὶ ὁ οὐρανός·
[4, 8]	φαίνεται ἔνια συνιόντα καὶ πιλούμενα,	οἷον	καὶ τὸν οἶνόν φασι δέχεσθαι
[4, 12]	εἴη. {ἔτι δεῖ δῆλον εἶναι	οἷον	κενὸν ἐν τοῖς κινουμένοις. νῦν
[4, 5]	γὰρ καὶ κατὰ τὰ μέρη,	οἷον	λευκὸς ὅτι ἡ ἐπιφάνεια λευκή,
[4, 17]	νῦν δὲ ὡς τὸ φερόμενον,	οἷον	μονὰς ἀριθμοῦ. καὶ συνεχής τε
[4, 19]	ὁ χρόνος, τὰ μὲν ἦν,	οἷον	Ὅμηρός ποτε ἦν, τὰ δὲ
[4, 19]	ὂν ἔσται πᾶν ἐν χρόνῳ,	οἷον	ὅσα μὴ ἐνδέχεται ἄλλως, ὥσπερ
[4, 7]	διαιρετὸν μέρος πρὸς ὅλον ἐστίν,	οἷον	ὅταν ὕδατος κινήσῃ τις μόριον
[4, 7]	καὶ τὰ μὲν καθ' αὑτά	(οἷον	πᾶν σῶμα ἢ κατὰ φορὰν
[4, 19]	ὡρισμένος πρὸς τὸ πρότερον νῦν,	οἷον	ποτὲ ἐλήφθη Τροία, καὶ ποτὲ
[4, 2]	τῶν φυσικῶν σωμάτων καὶ ἁπλῶν,	οἷον	πυρὸς καὶ γῆς καὶ τῶν
[4, 4]	ἐν ᾧ πρώτῳ (λέγω δὲ	οἷον	σὺ νῦν ἐν τῷ οὐρανῷ
[4, 19]	τἆλλα ὅσα ἔν τινί ἐστιν,	οἷον	τὰ ἐν τόπῳ ὑπὸ τοῦ
[4, 6]	μὲν ἐνδεχόμενον κινεῖσθαι καθ' αὑτό,	οἷον	τὰ μόρια τοῦ σώματος καὶ
[4, 14]	αὑτῷ μὲν οὖν ἐφθάρθαι οὐχ	οἷόν	τε διὰ τὸ εἶναι τότε,
[4, 13]	πυκνόν, οὐδὲ συνιέναι καὶ πιλεῖσθαι	οἷόν	τε· εἰ δὲ τοῦτο μὴ
[4, 3]	γὰρ στοιχεῖον οὔτ' ἐκ στοιχείων	οἷόν	τε εἶναι τοιαύτην ἔχοντα φύσιν,
[4, 11]	κενὸν πρὸς τὸ πλῆρες οὐδένα	οἷόν	τε ἔχειν λόγον, ὥστε οὐδὲ
[4, 13]	κενὸν ἄνω φέρει. καίτοι πῶς	οἷόν	τε φορὰν εἶναι κενοῦ ἢ
[4, 4]	τοιοῦτό τι εἶναι ὁ τόπος	οἷον	τὸ ἀγγεῖον (ἔστι γὰρ τὸ
[4, 19]	ὄντων, ὅσων τἀντικείμενα αἰεὶ ἔστιν,	οἷον	τὸ ἀσύμμετρον εἶναι τὴν διάμετρον
[4, 5]	μέρη, ἔσται αὐτὸ ἐν αὑτῷ)	οἷον	τὸ λευκὸν ἐν ἀνθρώπῳ ὅτι
[4, 5]	εἶναι, πρώτως δ' οὐκ ἐνδέχεται.	οἷον	τὸ λευκὸν ἐν σώματι (ἡ
[4, 5]	δεήσει γὰρ ἀμφότερα ἑκάτερον ὑπάρχειν,	οἷον	τὸν ἀμφορέα ἀγγεῖόν τε καὶ
[4, 10]	κινεῖται· τοῦτο δ' ἂν εἴη	οἷον	τὸν τόπον φασί τινες εἶναι.
[4, 11]	ἔστιν. ἔτι εἰ ἔστιν τι	οἷον	τόπος ἐστερημένος σώματος, ὅταν ᾖ
[4, 20]	διαφορᾷ, ἀλλ' οὐχὶ οὗ διαφέρει,	οἷον	τρίγωνον τριγώνου τριγώνου> διαφορᾷ διαφέρει·
[4, 18]	καὶ τῷ ἀριθμητῷ τὸν ἀριθμόν,	οἷον	τῷ ἑνὶ ἵππῳ τὸν τῶν
[4, 11]	τις τῶν ἁπλῶν σωμάτων φύσει,	οἷον	τῷ πυρὶ μὲν ἄνω τῇ
[4, 19]	ποτε ἦν, τὰ δὲ ἔσται,	οἷον	τῶν μελλόντων τι, ἐφ' ὁπότερα
[4, 10]	διὰ τὸ τὰ ἐνόντα ἐκπυρηνίζειν	(οἷον	ὕδατος συνθλιβομένου τὸν ἐνόντα ἀέρα)
[4, 7]	καὶ ἀὴρ ἔχει πρὸς ὕδωρ·	οἷον	ὕλη γάρ, τὸ δὲ εἶδος,
[4, 4]	ὑπὸ τοῦ εἴδους καὶ ὡρισμένον,	οἷον	ὑπὸ ἐπιπέδου καὶ πέρατος, ἔστι
[4, 6]	τὸ ἐντός, οἷον ἐν ποταμῷ	πλοῖον,	ὡς ἀγγείῳ χρῆται μᾶλλον ἢ
[4, 11]	ὥσπερ γὰρ οἱ διὰ τὸ	ὅμοιον	φάμενοι τὴν γῆν ἠρεμεῖν, οὕτω
[4, 12]	πῦρ, ἢ ἐπ' ἄμφω, {ἢ}	ὁποῖον	ἄν τι ᾖ τὸ ἐντιθέμενον·
[4, 7]	οἷον ὅταν ὕδατος κινήσῃ τις	μόριον	ἢ ἀέρος. οὕτω δὲ καὶ
[4, 4]	ἄλλων σωμάτων ὁμοίως, ὥστε οὔτε	μόριον	οὔθ' ἕξις ἀλλὰ χωριστὸς ὁ
[4, 7]	δ' ἐντελεχείᾳ) ἔχοι ἂν ὡς	μόριόν	πως πρὸς ὅλον. διὸ καὶ
[4, 17]	καὶ ἔτι φανερὸν ὅτι οὐδὲν	μόριον	τὸ νῦν τοῦ χρόνου, οὐδ'
[4, 19]	ἐγγὺς τοῦ παρόντος νῦν {τὸ}	μόριον	τοῦ παρελθόντος. πότε ἦλθες; ἄρτι,
[4, 8]	δὲ σώματα ἀδύνατον ἅμα εἶναι.	μαρτύριον	δὲ καὶ τὸ περὶ τῆς
[4, 11]	σχήμασι} θᾶττον φερόμενα τὸ ἴσον	χωρίον,	καὶ κατὰ λόγον ὃν ἔχουσι
[4, 10]	ἐμπίπτοντα καὶ τοῖς τὸ κενόν.	αἴτιον	δὲ κινήσεως οἴονται εἶναι τὸ
[4, 11]	ὅτι οὐκ ἂν τὸ κενὸν	αἴτιον	εἴη τῆς φορᾶς. τίνος οὖν
[4, 11]	ἔσται τὸ κενόν; δοκεῖ γὰρ	αἴτιον	εἶναι κινήσεως τῆς κατὰ τόπον,
[4, 3]	ἄν τις θείη τοῖς οὖσιν	αἴτιον	εἶναι τὸν τόπον; οὐδεμία γὰρ
[4, 11]	εἴη τῆς φορᾶς. τίνος οὖν	αἴτιον	ἔσται τὸ κενόν; δοκεῖ γὰρ
[4, 6]	καὶ ἔτι τὸ τῆς δυσκολίας	αἴτιον	καὶ τῶν περὶ αὐτὸν ἀπορημάτων
[4, 11]	μὲν οὖν δι' οὗ φέρεται	αἴτιον,	ὅτι ἐμποδίζει μάλιστα μὲν ἀντιφερόμενον,
[4, 11]	εἰπεῖν, δῆλον τὸ τοῦ συμβαίνοντος	αἴτιον,	ὅτι κινήσεως μὲν πρὸς κίνησιν
[4, 9]	ᾧ μηδέν ἐστι. τούτου δ'	αἴτιον	ὅτι τὸ ὂν σῶμα οἴονται
[4, 13]	μανὸν εἶναί φασιν) ἔπειτα κινήσεως	αἴτιον	οὐχ οὕτω τὸ κενὸν ὡς
[4, 13]	πρῶτον μὲν οὐ πάσης κινήσεως	αἴτιον	τὸ κενόν, ἀλλὰ τῆς ἄνω
[4, 13]	βούλεται πάντως καλεῖν κενὸν τὸ	αἴτιον	τοῦ φέρεσθαι. οὕτω δ' ἡ
[4, 19]	αἰεὶ ὄντι. ὅσων δὲ τὸ	ἐναντίον	μὴ αἰεί, ταῦτα δὲ δύναται
[4, 19]	διὸ αἰεὶ οὐκ ἔστιν, ὅτι	ἐναντίον	τῷ αἰεὶ ὄντι. ὅσων δὲ
[4, 11]	οὖν εἰ ἔστι κενόν, συμβαίνει	τοὐναντίον	ἢ δι' ὃ κατασκευάζουσιν οἱ
[4, 11]	ὡς ἀναγκαῖον, εἴπερ ἔσται κίνησις,	τοὐναντίον	μᾶλλον, ἄν τις ἐπισκοπῇ, μὴ
[4, 19]	μονὰς καὶ τὸ περιττὸν καὶ	ἄρτιον	(τὰ μὲν γὰρ τοῦ ἀριθμοῦ
[4, 13]	τό τε κοῦφον καὶ τὸ	μαλακόν·	διαφωνεῖ δὲ τὸ βαρὺ καὶ
[4, 6]	νῦν μὲν σκληρὸν πάλαι δὲ	μαλακόν	(διό φαμεν εἶναί τι τὴν
[4, 13]	κατὰ δὲ τὸ σκληρὸν καὶ	μαλακὸν	πάθους καὶ ἀπαθείας, καὶ οὐ
[4, 12]	τοῖς σώμασιν παρὰ τὸν ἑκάστου	ὄγκον,	εἰ ἀπαθὲς ὁ ὄγκος; οὐδὲν
[4, 8]	μὲν εἶναι, ὅταν ἔχῃ τὸν	ὄγκον	οὗ δεκτικόν ἐστιν, ὅταν δὲ
[4, 12]	μὴ χωριστόν· λέγω δὲ τὸν	ὄγκον	τοῦ ξυλίνου κύβου. ὥστ' εἰ
[4, 1]	ἀνάγκη καὶ περὶ τόπου τὸν	φυσικὸν	ὥσπερ καὶ περὶ ἀπείρου γνωρίζειν,
[4, 7]	τόπῳ, οὔτε διάστημά τι εἶναι	σωματικόν	(σῶμα γὰρ τὸ μεταξὺ τοῦ
[4, 19]	γενέσεως, καθάπερ ἐλέχθη καὶ πρότερον	(ἐκστατικὸν	γὰρ ἡ μεταβολὴ καθ' αὑτήν)
[4, 19]	ἐκστάν· μεταβολὴ δὲ πᾶσα φύσει	ἐκστατικόν.	ἐν δὲ τῷ χρόνῳ πάντα
[4, 8]	ὅταν ἔχῃ τὸν ὄγκον οὗ	δεκτικόν	ἐστιν, ὅταν δὲ στερηθῇ, κενόν,
[4, 5]	εἶναι, καὶ ἔτι ἐκεῖνο οὗ	δεκτικόν,	οἷον, εἰ οἴνου, ὁ οἶνος.
[4, 4]	καὶ οἱ ἀριθμοί, εἴπερ τὸ	μεθεκτικὸν	ὁ τόπος, εἴτε τοῦ μεγάλου
[4, 4]	τρόπον ἐκεῖ τε λέγων τὸ	μεταληπτικὸν	καὶ ἐν τοῖς λεγομένοις ἀγράφοις
[4, 4]	ἐν τῷ Τιμαίῳ· τὸ γὰρ	μεταληπτικὸν	καὶ τὴν χώραν ἓν καὶ
[4, 5]	λευκή, καὶ ἐπιστήμων ὅτι τὸ	λογιστικόν.	ὁ μὲν οὖν ἀμφορεὺς οὐκ
[4, 11]	ἂν ᾖ ἀσωματώτερον καὶ ἧττον	ἐμποδιστικὸν	καὶ εὐδιαιρετώτερον δι' οὗ φέρεται,
[4, 17]	ἐν Λυκείῳ εἶναι καὶ τὸ	Κορίσκον	ἐν ἀγορᾷ. καὶ τοῦτο δὴ
[4, 17]	οἱ σοφισταὶ λαμβάνουσιν ἕτερον τὸ	Κορίσκον	ἐν Λυκείῳ εἶναι καὶ τὸ
[4, 5]	αὐτὸ ἐν αὑτῷ) οἷον τὸ	λευκὸν	ἐν ἀνθρώπῳ ὅτι ἐν σώματι,
[4, 5]	δ' οὐκ ἐνδέχεται. οἷον τὸ	λευκὸν	ἐν σώματι (ἡ ἐπιφάνεια γὰρ
[4, 5]	ἥ τ' ἐπιφάνεια καὶ τὸ	λευκόν.	οὔτε δὴ ἐπακτικῶς σκοποῦσιν οὐδὲν
[4, 6]	ἔστι τι ὃ νῦν μὲν	λευκὸν	πάλαι δὲ μέλαν, καὶ νῦν
[4, 2]	εἰς ἣν καὶ ἐξ ἧς	μετέβαλον.	ἔτι δὲ αἱ φοραὶ τῶν
[4, 19]	μεμάθηκεν, οὐδὲ νέον γέγονεν οὐδὲ	καλόν·	φθορᾶς γὰρ αἴτιος καθ' ἑαυτὸν
[4, 5]	οὖν τὸ εἶναι ὅτι ἕτερον,	δῆλον·	ἄλλος γὰρ ὁ λόγος τοῦ
[4, 13]	ἔσται καὶ ἀὴρ ἐξ ὕδατος	(δῆλον	γὰρ ὅτι πλείων ἀὴρ ἐξ
[4, 13]	μεγάλου καὶ μικροῦ ἡ αὐτή.	δῆλον	δέ· ὅταν γὰρ ἐξ ὕδατος
[4, 2]	οὖν ἔστιν ὁ τόπος, δοκεῖ	δῆλον	εἶναι ἐκ τῆς ἀντιμεταστάσεως· ὅπου
[4, 12]	διάστημα τοιοῦτον εἴη. {ἔτι δεῖ	δῆλον	εἶναι οἷον κενὸν ἐν τοῖς
[4, 12]	κεχωρισμένον κενόν, ἐκ τούτων ἐστὶ	δῆλον.	~Εἰσὶν δέ τινες οἳ διὰ
[4, 10]	σώματα τὰ κινούμενα. καὶ τοῦτο	δῆλον	καὶ ἐν ταῖς τῶν συνεχῶν
[4, 5]	ἐν αὑτῷ τι εἶναι πρώτως,	δῆλον·	ὃ δὲ Ζήνων ἠπόρει, ὅτι
[4, 5]	τῶν διορισμῶν, τῷ τε λόγῳ	δῆλον	ὅτι ἀδύνατον· δεήσει γὰρ ἀμφότερα
[4, 9]	πότερον κενὸν ἢ οὔ; ἢ	δῆλον	ὅτι εἰ μὲν δέχοιτο σῶμα
[4, 13]	ἀποδώσουσιν τὸ φέρεσθαι κάτω; καὶ	δῆλον	ὅτι εἰ ὅσῳ ἂν μανότερον
[4, 3]	ἔστι σώματος τόπος καὶ χώρα,	δῆλον	ὅτι καὶ ἐπιφανείας καὶ τῶν
[4, 19]	τὸ μετρεῖσθαι αὐτῆς τὸ εἶναι)	δῆλον	ὅτι καὶ τοῖς ἄλλοις τοῦτ'
[4, 3]	πᾶν τὸ ὂν ἐν τόπῳ,	δῆλον	ὅτι καὶ τοῦ τόπου τόπος
[4, 20]	καὶ ἀριθμητόν τι εἶναι, ὥστε	δῆλον	ὅτι οὐδ' ἀριθμός. ἀριθμὸς γὰρ
[4, 11]	κάτω καὶ πρὸς τὸ μέσον,	δῆλον	ὅτι οὐκ ἂν τὸ κενὸν
[4, 19]	τῶν δ' ἄλλων κατὰ συμβεβηκός,	δῆλον	ὅτι ὧν τὸ εἶναι μετρεῖ,
[4, 19]	οὖν ἢ ὁ αὐτὸς πολλάκις;	δῆλον	ὅτι ὡς ἂν ἡ κίνησις,
[4, 19]	ἐπιλανθάνονται ἐν τούτῳ, λέγων ὀρθότερον.	δῆλον	οὖν ὅτι φθορᾶς μᾶλλον ἔσται
[4, 11]	ὡς δ' ἐν κεφαλαίῳ εἰπεῖν,	δῆλον	τὸ τοῦ συμβαίνοντος αἴτιον, ὅτι
[4, 2]	ἐν τούτῳ πρότερον ἦν, ὥστε	δῆλον	ὡς ἦν ὁ τόπος τι
[4, 15]	ὁμοίως ἔκ τε τῶν παραδεδομένων	ἄδηλόν	ἐστιν, καὶ περὶ ὧν τυγχάνομεν
[4, 12]	ἐν ἀέρι· ἀλλὰ τῇ αἰσθήσει	ἄδηλον.	καὶ αἰεὶ δὴ ἐν παντὶ
[4, 13]	οὐκ ἄλλο τι λαμβάνει τὸ	κοῖλον,	ἀλλ' ὃ ἦν συνήχθη, καὶ
[4, 19]	πως τὸ κυρτὸν καὶ τὸ	κοῖλον,	οὕτως καὶ ὁ χρόνος ἀεὶ
[4, 20]	εἰωθὸς λέγεσθαι συμβαίνει· φασὶν γὰρ	κύκλον	εἶναι τὰ ἀνθρώπινα πράγματα, καὶ
[4, 20]	εἶναι τὰ γιγνόμενα τῶν πραγμάτων	κύκλον	τὸ λέγειν ἐστὶν τοῦ χρόνου
[4, 20]	ἐστὶν τοῦ χρόνου εἶναί τινα	κύκλον·	τοῦτο δέ, ὅτι μετρεῖται τῇ
[4, 8]	δεικνύουσιν ὅτι ἔστιν τι κενόν,	ἄλλον	δ' ὅτι φαίνεται ἔνια συνιόντα
[4, 4]	τὴν χώραν ἓν καὶ ταὐτόν.	ἄλλον	δὲ τρόπον ἐκεῖ τε λέγων
[4, 9]	κενόν, εἰ δὲ μή, οὔ)	ἄλλον	δὲ τρόπον, ἐν ᾧ μὴ
[4, 5]	παρὰ τὰ μέρη τὸ ὅλον.	ἄλλον	δὲ τρόπον ὡς ὁ ἄνθρωπος
[4, 5]	καὶ ὅλως εἶδος ἐν γένει.	ἄλλον	δὲ ὡς τὸ γένος ἐν
[4, 5]	τὸ μέρος ἐν τῷ ὅλῳ.	ἄλλον	δὲ ὡς τὸ ὅλον ἐν
[4, 7]	ὁ δ' ἀὴρ δυνάμει ὕδωρ	ἄλλον	τρόπον. διοριστέον δὲ περὶ τούτων
[4, 20]	δὲ θᾶττον κινεῖσθαι τὸ πρότερον	μεταβάλλον	εἰς τὸ ὑποκείμενον κατὰ τὸ
[4, 15]	ὂν αὐτὸ τὸ κινούμενον καὶ	μεταβάλλον·	ὁ δὲ χρόνος ὁμοίως καὶ
[4, 11]	ἀναγκαῖον, εἴπερ ἔσται κίνησις, τοὐναντίον	μᾶλλον,	ἄν τις ἐπισκοπῇ, μὴ ἐνδέχεσθαι
[4, 11]	μὲν ἀντιφερόμενον, ἔπειτα καὶ μένον·	μᾶλλον	δὲ τὸ μὴ εὐδιαίρετον· τοιοῦτο
[4, 11]	κινηθὲν στήσεταί που· τί γὰρ	μᾶλλον	ἐνταῦθα ἢ ἐνταῦθα; ὥστε ἢ
[4, 19]	ὀρθότερον. δῆλον οὖν ὅτι φθορᾶς	μᾶλλον	ἔσται καθ' αὑτὸν αἴτιος ἢ
[4, 13]	διαλείπειν τὸ ἧττον ἢ τὸ	μᾶλλον	ἔστιν) οὐδ' ἔστι τῆς φλογὸς
[4, 11]	ἠρεμεῖν· οὐ γὰρ ἔστιν οὗ	μᾶλλον	ἢ ἧττον κινηθήσεται· ᾗ γὰρ
[4, 6]	ποταμῷ πλοῖον, ὡς ἀγγείῳ χρῆται	μᾶλλον	ἢ τόπῳ τῷ περιέχοντι. βούλεται
[4, 13]	δυνάμει, οὕτω καὶ ἐκ θερμοῦ	μᾶλλον	θερμόν, οὐδενὸς γενομένου ἐν τῇ
[4, 17]	ὡς τὰ ἔσχατα τῆς γραμμῆς	μᾶλλον	καὶ οὐχ ὡς τὰ μέρη,
[4, 13]	καὶ οὐ φορᾶς ἀλλ' ἑτεροιώσεως	μᾶλλον.	καὶ περὶ μὲν κενοῦ, πῶς
[4, 8]	ἀπαντῶσιν, ἀλλ' οἱ φάσκοντες εἶναι	μᾶλλον.	λέγουσιν δ' ἓν μὲν ὅτι
[4, 19]	φθορᾶς γὰρ αἴτιος καθ' ἑαυτὸν	μᾶλλον	ὁ χρόνος· ἀριθμὸς γὰρ κινήσεως,
[4, 6]	ὁ τόπος· διὸ ὁ πᾶς	μᾶλλον	ποταμὸς τόπος, ὅτι ἀκίνητος ὁ
[4, 14]	διορίζειν τὸ παρελθὸν καὶ τὸ	μέλλον,	πότερον ἓν καὶ ταὐτὸν ἀεὶ
[4, 5]	ἐστι παρὰ τὰ μέρη τὸ	ὅλον.	ἄλλον δὲ τρόπον ὡς ὁ
[4, 7]	ὡς οὔ. ὡς μὲν γὰρ	ὅλον,	ἅμα τὸν τόπον οὐ μεταβάλλει,
[4, 7]	ἂν ὡς μόριόν πως πρὸς	ὅλον.	διὸ καὶ τούτοις ἁφὴ ἔστιν·
[4, 14]	μέρος, καὶ συγκεῖσθαι δεῖ τὸ	ὅλον	ἐκ τῶν μερῶν· ὁ δὲ
[4, 5]	τὸ ἐν τούτῳ, λεχθήσεται τὸ	ὅλον	ἐν αὑτῷ· λέγεται γὰρ καὶ
[4, 5]	ὅλῳ. ἄλλον δὲ ὡς τὸ	ὅλον	ἐν τοῖς μέρεσιν· οὐ γάρ
[4, 7]	τόπῳ ὡς διαιρετὸν μέρος πρὸς	ὅλον	ἐστίν, οἷον ὅταν ὕδατος κινήσῃ
[4, 19]	τι μέγεθος ὃ ἀναμετρήσει τὸ	ὅλον)	καὶ ἔστιν τῇ κινήσει τὸ
[4, 20]	ἀλλ' ἢ πλείω μέτρα τὸ	ὅλον.	λέγεται δὲ ὀρθῶς καὶ ὅτι
[4, 7]	παρὰ δὲ τὸ πᾶν καὶ	ὅλον	οὐδέν ἐστιν ἔξω τοῦ παντός,
[4, 11]	κενῷ; οὐ γὰρ συμβαίνει, ὅταν	ὅλον	τεθῇ ὡς ἐν κεχωρισμένῳ τόπῳ
[4, 6]	μορίου, ἐν ᾧ κινεῖται, ὅταν	ὅλον	τὸ ἀγγεῖον μεθίστηται, ἀλλ' ὁ
[4, 13]	οὐκ ἔσται, ἢ κυμανεῖ τὸ	ὅλον,	ὥσπερ ἔφη Ξοῦθος, ἢ εἰς
[4, 18]	ἑνὶ ἵππῳ τὸν τῶν ἵππων	ἀριθμὸν	αὐτόν. ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ
[4, 11]	ὥσπερ οὐδὲ τὸ μηδὲν πρὸς	ἀριθμόν.	εἰ γὰρ τὰ τέτταρα τῶν
[4, 18]	χρόνος· ἐλάχιστος γὰρ κατὰ μὲν	ἀριθμόν	ἐστιν ὁ εἷς ἢ οἱ
[4, 16]	κίνησις ὁ χρόνος ἀλλ' ᾗ	ἀριθμὸν	ἔχει ἡ κίνησις. σημεῖον δέ·
[4, 16]	τὸ ἀριθμούμενον καὶ τὸ ἀριθμητὸν	ἀριθμὸν	λέγομεν, καὶ ᾧ ἀριθμοῦμεν) ὁ
[4, 18]	καθάπερ καὶ τῷ ἀριθμητῷ τὸν	ἀριθμόν,	οἷον τῷ ἑνὶ ἵππῳ τὸν
[4, 19]	ἀριθμῷ ἐστιν τὸ εἶναί τινα	ἀριθμὸν	τοῦ πράγματος, καὶ μετρεῖσθαι τὸ
[4, 18]	ἑνὶ ἵππῳ τὸν τῶν ἵππων	ἀριθμόν.	τῷ μὲν γὰρ ἀριθμῷ τὸ
[4, 17]	ὕστερον, τὸ νῦν ἔστιν) καὶ	γνώριμον	δὲ μάλιστα τοῦτ' ἔστιν· καὶ
[4, 5]	θερμοῖς ὡς ἕξις, τὸ δὲ	θερμὸν	ἐν σώματι ὡς πάθος. ὥστε
[4, 12]	κατέχει κενόν· ὃ εἰ καὶ	θερμὸν	ἢ ψυχρόν ἐστιν ἢ βαρὺ
[4, 13]	ὥσπερ γὰρ καὶ ἐκ ψυχροῦ	θερμὸν	καὶ ἐκ θερμοῦ ψυχρὸν ἡ
[4, 13]	ὕλῃ θερμοῦ ὃ οὐκ ἦν	θερμὸν	ὅτε ἧττον ἦν θερμόν, ὥσπερ
[4, 13]	οὕτω καὶ ἐκ θερμοῦ μᾶλλον	θερμόν,	οὐδενὸς γενομένου ἐν τῇ ὕλῃ
[4, 13]	ἄν τις λάβῃ πᾶν ἔσται	θερμόν,	οὕτω καὶ τὸ πᾶν συναγωγὴ
[4, 13]	ἦν θερμὸν ὅτε ἧττον ἦν	θερμόν,	ὥσπερ γε οὐδ' ἡ τοῦ
[4, 19]	εἶναι κατὰ συμβεβηκός. σημεῖον δὲ	ἱκανὸν	ὅτι γίγνεται μὲν οὐδὲν ἄνευ
[4, 13]	κοῦφον, διὸ καὶ τὸ πῦρ	μανὸν	εἶναί φασιν) ἔπειτα κινήσεως αἴτιον
[4, 13]	ἐστὶ τὸ αὐτὸ πυκνὸν καὶ	μανόν,	καὶ μία ὕλη αὐτῶν. ἔστι
[4, 13]	εἰ μὲν γὰρ μὴ ἔστι	μανὸν	καὶ πυκνόν, οὐδὲ συνιέναι καὶ
[4, 13]	τὸ γὰρ πυκνὸν καὶ τὸ	μανὸν	κατὰ ταύτην τὴν ἐναντίωσιν φορᾶς
[4, 13]	ἀλλὰ τῆς ἄνω (τὸ γὰρ	μανὸν	κοῦφον, διὸ καὶ τὸ πῦρ
[4, 13]	μὲν πυκνὸν βαρύ, τὸ δὲ	μανὸν	κοῦφον. {ἔτι ὥσπερ ἡ τοῦ
[4, 13]	ἄλλως. εἰ μὲν οὖν τὸ	μανὸν	λέγουσι τὸ πολλὰ κενὰ κεχωρισμένα
[4, 13]	τόπον ἔχοντα διάστημα αὑτοῦ, οὐδὲ	μανὸν	οὕτως· εἰ δὲ μὴ χωριστόν,
[4, 6]	διὰ γὰρ τοῦτο καὶ τὸν	οὐρανὸν	μάλιστ' οἰόμεθα ἐν τόπῳ, ὅτι
[4, 10]	τὰ ἐμπίπτοντα καὶ τοῖς τὸ	κενόν.	αἴτιον δὲ κινήσεως οἴονται εἶναι
[4, 11]	δῆλον ὅτι οὐκ ἂν τὸ	κενὸν	αἴτιον εἴη τῆς φορᾶς. τίνος
[4, 11]	δίεισι πλῆρές τε ὂν καὶ	κενόν.	ἀλλ' ἀδύνατον. φανερὸν τοίνυν ὅτι,
[4, 10]	καὶ πυκνοῦσθαι μὴ εἰς τὸ	κενὸν	ἀλλὰ διὰ τὸ τὰ ἐνόντα
[4, 13]	οὐ πάσης κινήσεως αἴτιον τὸ	κενόν,	ἀλλὰ τῆς ἄνω (τὸ γὰρ
[4, 8]	τούτων δεικνύουσιν ὅτι ἔστιν τι	κενόν,	ἄλλον δ' ὅτι φαίνεται ἔνια
[4, 10]	περὶ τόπου διώρισται, καὶ τὸ	κενὸν	ἀνάγκη τόπον εἶναι, εἰ ἔστιν,
[4, 13]	φέρουσι τὸ συνεχές, οὕτω τὸ	κενὸν	ἄνω φέρει. καίτοι πῶς οἷόν
[4, 9]	πᾶν δὲ σῶμα ἐν τόπῳ,	κενὸν	δὲ ἐν ᾧ τόπῳ μηδέν
[4, 9]	ἄτοπον δὲ εἰ ἡ στιγμὴ	κενόν·	δεῖ γὰρ τόπον εἶναι ἐν
[4, 10]	κοινὴν ἀξιοῦσι λύειν, ἀλλ' οὐ	κενὸν	δεικνύουσιν ὡς ἔστιν) ἢ πᾶν
[4, 11]	ἔτι νῦν μὲν εἰς τὸ	κενὸν	διὰ τὸ ὑπείκειν φέρεσθαι δοκεῖ·
[4, 8]	ὅλως μηδέν ἐστι, τοῦτ' εἶναι	κενόν,	διὸ τὸ πλῆρες ἀέρος κενὸν
[4, 8]	ἐν τοῖς ἀριθμοῖς· τὸ γὰρ	κενὸν	διορίζειν τὴν φύσιν αὐτῶν. ἐξ
[4, 11]	τίνος οὖν αἴτιον ἔσται τὸ	κενόν;	δοκεῖ γὰρ αἴτιον εἶναι κινήσεως
[4, 10]	βούλεται εἶναι· διὸ καὶ τὸ	κενὸν	δοκεῖ τι εἶναι, ὅτι καὶ
[4, 9]	εἰ μὲν δέχοιτο σῶμα ἁπτόν,	κενόν,	εἰ δὲ μή, οὔ) ἄλλον
[4, 13]	οἴονται φανερὸν εἶναι ὅτι ἔστι	κενόν.	εἰ μὲν γὰρ μὴ ἔστι
[4, 10]	πᾶν εἶναι ἀναγκαῖον τὸ σῶμα	κενόν,	εἰ πάντῃ αὐξάνεται καὶ αὐξάνεται
[4, 8]	ὕδωρ ὅσον τὸ ἀγγεῖον τὸ	κενόν.	εἶναι δ' ἔφασαν καὶ οἱ
[4, 8]	κλεψύδραις. οἱ δὲ ἄνθρωποι βούλονται	κενὸν	εἶναι διάστημα ἐν ᾧ μηδέν
[4, 11]	οἱ μὲν οὖν οἴονται τὸ	κενὸν	εἶναι, εἴπερ ἔσται ἡ κατὰ
[4, 13]	ἀέρος ὕδωρ τοσοῦτον γεγενῆσθαι) ἢ	κενὸν	εἶναι ἐξ ἀνάγκης· συμπιλεῖσθαι γὰρ
[4, 8]	κενόν, διὸ τὸ πλῆρες ἀέρος	κενὸν	εἶναι. οὔκουν τοῦτο δεῖ δεικνύναι,
[4, 13]	τόπον κενοῦ; κενοῦ γὰρ γίγνεται	κενόν,	εἰς ὃ φέρεται. ἔτι δὲ
[4, 12]	μὲν τοίνυν οὐκ ἔστι κεχωρισμένον	κενόν,	ἐκ τούτων ἐστὶ δῆλον. ~Εἰσὶν
[4, 12]	{ἔτι δεῖ δῆλον εἶναι οἷον	κενὸν	ἐν τοῖς κινουμένοις. νῦν δ'
[4, 9]	οὖν ἐκ συλλογισμοῦ τοῦτο εἶναι	κενόν,	ἐν ᾧ μηδέν ἐστι βαρὺ
[4, 9]	ἀλλ' οὖν φαίνεται λέγεσθαι τὸ	κενὸν	ἕνα μὲν τρόπον τὸ μὴ
[4, 13]	ἔχον, φανερὸν ὡς εἰ μηδὲ	κενὸν	ἐνδέχεται εἶναι χωριστὸν ὥσπερ μηδὲ
[4, 11]	τε ὂν διεξιέναι τι καὶ	κενόν·	ἔσται γάρ τι ἀνάλογον σῶμα
[4, 11]	ἔτι εἰ μὴ τόπος, οὐδὲ	κενὸν	ἔσται. συμβαίνει δὲ τοῖς λέγουσιν
[4, 13]	εἰρημένων φανερὸν ὡς οὔτ' ἀποκεκριμένον	κενὸν	ἔστιν, οὔθ' ἁπλῶς οὔτ' ἐν
[4, 11]	εἰ τοῦτ' ἔστιν, οὐκ ἔστι	κενόν.	ἔτι νῦν μὲν κινεῖται τὰ
[4, 9]	χωριστὴ τῶν πραγμάτων, τὸ δὲ	κενὸν	ζητοῦσιν ὡς χωριστόν. ~ἐπεὶ δὲ
[4, 9]	διάστημα χρῶμα ἢ ψόφον, πότερον	κενὸν	ἢ οὔ; ἢ δῆλον ὅτι
[4, 13]	χωριστόν, ἀλλ' ὅμως ἐνεῖναί τι	κενόν,	ἧττον μὲν ἀδύνατον, συμβαίνει δὲ
[4, 11]	λόγου. ἔστω γὰρ τὸ Ζ	κενόν,	ἴσον δὲ {τῷ μεγέθει} τοῖς
[4, 12]	κοῦφον εἴη, καθέξει τὸ ἴσον	κενὸν	καὶ ἐν τῷ αὐτῷ ἔσται
[4, 8]	δ' ἔφασαν καὶ οἱ Πυθαγόρειοι	κενόν,	καὶ ἐπεισιέναι αὐτὸ τῷ οὐρανῷ
[4, 8]	ὡς τὸ αὐτὸ μὲν ὂν	κενὸν	καὶ πλῆρες καὶ τόπον, τὸ
[4, 11]	μηδεμιᾶς οὔσης διαφορᾶς κατὰ τὸ	κενὸν	καὶ τὸ ἄπειρον; ᾗ μὲν
[4, 10]	ἐξ ὧν δεικνύουσιν εἶναι τὸ	κενὸν	λύειν ῥᾴδιον, φανερόν. ~Ὅτι δ'
[4, 13]	γὰρ τὰ τάχη. ἐπεὶ δὲ	κενὸν	μὲν οὔ φαμεν εἶναι, τὰ
[4, 11]	καὶ τοῦ κενοῦ· τὸ γὰρ	κενὸν	μὴ ὄν τι καὶ στέρησις
[4, 8]	πνεύματος ὡς ἀναπνέοντι καὶ τὸ	κενόν,	ὃ διορίζει τὰς φύσεις, ὡς
[4, 12]	ἔχει τοσοῦτον μέγεθος, ὅσον κατέχει	κενόν·	ὃ εἰ καὶ θερμὸν ἢ
[4, 10]	ἀνάγκη, εἰ κίνησις ἔστιν, εἶναι	κενόν.	ὅλως μὲν οὖν πάσης κινήσεως
[4, 6]	ἀλλὰ καὶ τὸ μεταξὺ ὡς	κενὸν	ὄν> ἔστι δ' ὥσπερ τὸ
[4, 13]	ἀκίνητα πάντα, οὕτω καὶ τὸ	κενὸν	ὅτι ἀκίνητον· ἀσύμβλητα γὰρ τὰ
[4, 10]	κεχωρισμένον οὔτε ἀχώριστον. τὸ γὰρ	κενὸν	οὐ σῶμα ἀλλὰ σώματος διάστημα
[4, 8]	εἶναι (φησί) κενόν, τὸ δὲ	κενὸν	οὐ τῶν ὄντων. ἕνα μὲν
[4, 11]	κάτω οὐδὲ μέσον, ᾗ δὲ	κενόν,	οὐδὲν διάφορον τὸ ἄνω τοῦ
[4, 11]	φέρεται, θᾶττον οἰσθήσεται. τὸ δὲ	κενὸν	οὐδένα ἔχει λόγον ᾧ ὑπερέχεται
[4, 10]	εἴρηται, φανερὸν ὅτι οὕτω μὲν	κενὸν	οὐκ ἔστιν, οὔτε κεχωρισμένον οὔτε
[4, 11]	ἢ ἧττον κινηθήσεται· ᾗ γὰρ	κενόν,	οὐκ ἔχει διαφοράν. ἔπειθ' ὅτι
[4, 11]	φανερόν. ~Ὅτι δ' οὐκ ἔστιν	κενὸν	οὕτω κεχωρισμένον, ὡς ἔνιοί φασι,
[4, 10]	δὲ κινήσεως οἴονται εἶναι τὸ	κενὸν	οὕτως ὡς ἐν ᾧ κινεῖται·
[4, 11]	τόπος ἐστερημένος σώματος, ὅταν ᾖ	κενόν,	ποῦ οἰσθήσεται τὸ εἰστεθὲν εἰς
[4, 11]	τοῦτον ἕξει τὸν λόγον τὸ	κενὸν	πρὸς τὸ πλῆρες. ἀλλ' ἐν
[4, 11]	στιγμῶν. ὁμοίως δὲ καὶ τὸ	κενὸν	πρὸς τὸ πλῆρες οὐδένα οἷόν
[4, 11]	ὅτι μὲν οὖν εἰ ἔστι	κενόν,	συμβαίνει τοὐναντίον ἢ δι' ὃ
[4, 13]	ἄνω οἰσθήσεται, εἰ ὅλως εἴη	κενόν,	τάχιστ' ἂν φέροιτο. ἴσως δὲ
[4, 9]	διό φασίν τινες εἶναι τὸ	κενὸν	τὴν τοῦ σώματος ὕλην (οἵπερ
[4, 13]	οἱ μὲν δὴ διὰ ταῦτα	κενόν	τι φαῖεν ἂν εἶναι, ἡμεῖς
[4, 8]	τόπον τινὰ καὶ ἀγγεῖον τὸ	κενὸν	τιθέασιν οἱ λέγοντες, δοκεῖ δὲ
[4, 13]	μή τις βούλεται πάντως καλεῖν	κενὸν	τὸ αἴτιον τοῦ φέρεσθαι. οὕτω
[4, 8]	εἶναι κίνησιν, εἰ μὴ εἴη	κενόν·	τὸ γὰρ πλῆρες ἀδύνατον εἶναι
[4, 13]	ᾗ τοιαύτη, εἴη ἂν τὸ	κενόν·	τὸ γὰρ πυκνὸν καὶ τὸ
[4, 8]	γὰρ κινήσεται, ἀνάγκη εἶναι (φησί)	κενόν,	τὸ δὲ κενὸν οὐ τῶν
[4, 11]	ἁρμόσει λόγος εἰκότως· τὸ γὰρ	κενὸν	τόπον ποιοῦσιν οἱ εἶναι φάσκοντες·
[4, 2]	εἶναι τόπον λέγουσιν· τὸ γὰρ	κενὸν	τόπος ἂν εἴη ἐστερημένος σώματος.
[4, 9]	σημαίνει τοὔνομα. δοκεῖ δὴ τὸ	κενὸν	τόπος εἶναι ἐν ᾧ μηδέν
[4, 8]	ὃ βούλονται λέγειν οἱ ἄνθρωποι	κενόν,	τοῦτ' ἐξελέγχουσιν, ἀλλ' ὃ> ἁμαρτάνοντες
[4, 11]	ὃ κατασκευάζουσιν οἱ φάσκοντες εἶναι	κενόν,	φανερὸν ἐκ τῶν εἰρημένων. οἱ
[4, 2]	τούτων ἕκαστον. ἔτι οἱ τὸ	κενὸν	φάσκοντες εἶναι τόπον λέγουσιν· τὸ
[4, 12]	σκοποῦσιν φανείη ἂν τὸ λεγόμενον	κενὸν	ὡς ἀληθῶς κενόν. ὥσπερ γὰρ
[4, 11]	συμβαίνει δὲ τοῖς λέγουσιν εἶναι	κενὸν	ὡς ἀναγκαῖον, εἴπερ ἔσται κίνησις,
[4, 13]	κινήσεως αἴτιον οὐχ οὕτω τὸ	κενὸν	ὡς ἐν ᾧ, ἀλλ' ὥσπερ
[4, 8]	δεκτικόν ἐστιν, ὅταν δὲ στερηθῇ,	κενόν,	ὡς τὸ αὐτὸ μὲν ὂν
[4, 12]	τὸ λεγόμενον κενὸν ὡς ἀληθῶς	κενόν.	ὥσπερ γὰρ ἐὰν ἐν ὕδατι
[4, 11]	μηδὲ ἓν κινεῖσθαι, ἐὰν ᾖ	κενόν·	ὥσπερ γὰρ οἱ διὰ τὸ
[4, 6]	αὑ> τὸ πεφυκὸς εἶναι> καὶ	μένον,	ἐν τῷ αὐτῷ ἄπειροι ἂν
[4, 11]	μάλιστα μὲν ἀντιφερόμενον, ἔπειτα καὶ	μένον·	μᾶλλον δὲ τὸ μὴ εὐδιαίρετον·
[4, 6]	τι παρὰ τὸ σῶμα τὸ	μεθιστάμενον.	τὸ δ' οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ
[4, 12]	ὁποῖον ἄν τι ᾖ τὸ	ἐντιθέμενον·	ἐν δὲ δὴ τῷ κενῷ
[4, 20]	ἀριθμός. ἀριθμὸς γὰρ ἢ τὸ	ἠριθμημένον	ἢ τὸ ἀριθμητόν. εἰ δὲ
[4, 19]	τὸ ἀκίνητον ἠρεμεῖ, ἀλλὰ τὸ	ἐστερημένον	κινήσεως πεφυκὸς δὲ κινεῖσθαι, καθάπερ
[4, 10]	ἀνάγκη τόπον εἶναι, εἰ ἔστιν,	ἐστερημένον	σώματος, τόπος δὲ καὶ πῶς
[4, 6]	ἐκείνῳ κινεῖται ἀλλὰ μετ' ἐκείνου,	διῃρημένον	δὲ ἐν ἐκείνῳ· καὶ ἐάν
[4, 6]	μέρος ἐν ὅλῳ· ὅταν δὲ	διῃρημένον	ᾖ καὶ ἁπτόμενον, ἐν πρώτῳ
[4, 6]	ἐστιν) ὅταν μὲν οὖν μὴ	διῃρημένον	ᾖ τὸ περιέχον ἀλλὰ συνεχές,
[4, 6]	οὐδὲν ἧττον. {ἔτι ὅταν μὴ	διῃρημένον	ᾖ, ὡς μέρος ἐν ὅλῳ
[4, 6]	σώματι ἡ χείρ, ὅταν δὲ	διῃρημένον,	οἷον ἐν τῷ κάδῳ τὸ
[4, 6]	τοῦ περιέχοντος τὸ περιεχόμενον καὶ	διῃρημένον,	οἷον ἐξ ἀγγείου ὕδωρ, τὸ
[4, 15]	σφαίρᾳ· ἔστιν δ' εὐηθικώτερον τὸ	εἰρημένον	ἢ ὥστε περὶ αὐτοῦ τὰ
[4, 17]	τὰ μέρη, διά τε τὸ	εἰρημένον	(τῇ γὰρ μέσῃ στιγμῇ ὡς
[4, 1]	οὐδὲν παρὰ τῶν ἄλλων οὔτε	προηπορημένον	οὔτε προηυπορημένον περὶ αὐτοῦ. ~ὅτι
[4, 1]	τῶν ἄλλων οὔτε προηπορημένον οὔτε	προηυπορημένον	περὶ αὐτοῦ. ~ὅτι μὲν οὖν
[4, 14]	τὸ δ' ἐκ μὴ ὄντων	συγκείμενον	ἀδύνατον ἂν εἶναι δόξειε μετέχειν
[4, 20]	τὸ πρότερον μεταβάλλον εἰς τὸ	ὑποκείμενον	κατὰ τὸ αὐτὸ διάστημα καὶ
[4, 11]	ἔσται ἡ κατὰ τόπον κίνησις,	ἀποκεκριμένον	καθ' αὑτό· τοῦτο δὲ ταὐτόν
[4, 13]	τῶν εἰρημένων φανερὸν ὡς οὔτ'	ἀποκεκριμένον	κενὸν ἔστιν, οὔθ' ἁπλῶς οὔτ'
[4, 12]	δὲ σκοποῦσιν φανείη ἂν τὸ	λεγόμενον	κενὸν ὡς ἀληθῶς κενόν. ὥσπερ
[4, 11]	καὶ ἐκ τῶνδε φανερὸν τὸ	λεγόμενον.	ὁρῶμεν γὰρ τὸ αὐτὸ βάρος
[4, 16]	φαμεν εἶναι χρόνον· τὸ γὰρ	ὁριζόμενον	τῷ νῦν χρόνος εἶναι δοκεῖ·
[4, 4]	ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ τὸ	γενόμενον	σῶμα· τίς οὖν ἡ φθορά;
[4, 17]	νῦν διὰ τὸ κινεῖσθαι τὸ	φερόμενον	αἰεὶ ἕτερον. ὥσθ' ὁ χρόνος
[4, 11]	αὐτὸ βάρος καὶ σῶμα θᾶττον	φερόμενον	διὰ δύο αἰτίας, ἢ τῷ
[4, 11]	ἀέρος, ἢ τῷ διαφέρειν τὸ	φερόμενον,	ἐὰν τἆλλα ταὐτὰ ὑπάρχῃ, διὰ
[4, 7]	τὸ μὲν κοῦφον τὸ ἄνω	φερόμενόν	ἐστι φύσει, τὸ δὲ βαρὺ
[4, 11]	ἢ ῥοπῇ ἣν ἔχει τὸ	φερόμενον	ἢ τὸ ἀφεθέν. ἰσοταχῆ ἄρα
[4, 17]	φερόμενον· τόδε γάρ τι τὸ	φερόμενον,	ἡ δὲ κίνησις οὔ. ἔστι
[4, 17]	εἴη· ἅμα γὰρ ὥσπερ τὸ	φερόμενον	καὶ ἡ φορά, οὕτως καὶ
[4, 17]	τὸ νῦν δὲ ὡς τὸ	φερόμενον,	οἷον μονὰς ἀριθμοῦ. καὶ συνεχής
[4, 17]	καὶ ἡ φορὰ διὰ τὸ	φερόμενον·	τόδε γάρ τι τὸ φερόμενον,
[4, 17]	τὸ αὐτό· καὶ γὰρ τὸ	φερόμενον.	φανερὸν δὲ καὶ ὅτι εἴτε
[4, 17]	ὁμοίως δὴ τῇ στιγμῇ τὸ	φερόμενον,	ᾧ τὴν κίνησιν γνωρίζομεν καὶ
[4, 11]	αἴτιον, ὅτι ἐμποδίζει μάλιστα μὲν	ἀντιφερόμενον,	ἔπειτα καὶ μένον· μᾶλλον δὲ
[4, 19]	τὸν χρόνον τὸν παρεληλυθότα καὶ	ἐσόμενον,	καὶ πέρας χρόνου ἐστίν· ἔστι
[4, 6]	ὅταν δὲ διῃρημένον ᾖ καὶ	ἁπτόμενον,	ἐν πρώτῳ ἐστὶ τῷ ἐσχάτῳ
[4, 7]	εὐλόγως (ὃ γὰρ ἐφεξῆς καὶ	ἁπτόμενον	μὴ βίᾳ, συγγενές· καὶ συμπεφυκότα
[4, 7]	οὐρανοῦ τι τὸ ἔσχατον καὶ	ἁπτόμενον	τοῦ κινητοῦ σώματος {πέρας ἠρεμοῦν}
[4, 2]	εἰς τὸν αὑτοῦ τόπον μὴ	κωλυόμενον,	τὸ μὲν ἄνω τὸ δὲ
[4, 14]	ἔστι, διωρίσθω τὸν τρόπον τοῦτον.	~Ἐχόμενον	δὲ τῶν εἰρημένων ἐστὶν ἐπελθεῖν
[4, 13]	ἔστι πίλησις, ἢ ἐξωθούμενον τὸ	ἐχόμενον	τὸ ἔσχατον κυμαίνειν ποιεῖν, ἢ
[4, 7]	τοῖς μορίοις· ἕτερον γὰρ ἑτέρου	ἐχόμενον	τῶν μορίων ἐστίν) τὰ δὲ
[4, 6]	κατὰ συμβεβηκὸς δὲ τὸ μὲν	ἐνδεχόμενον	κινεῖσθαι καθ' αὑτό, οἷον τὰ
[4, 6]	πολλάκις μένοντος τοῦ περιέχοντος τὸ	περιεχόμενον	καὶ διῃρημένον, οἷον ἐξ ἀγγείου
[4, 6]	τῷ περιεχομένῳ> λέγω δὲ τὸ	περιεχόμενον	σῶμα τὸ κινητὸν κατὰ φοράν.
[4, 4]	μεγέθους, τοῦτο δ' ἐστὶ τὸ	περιεχόμενον	ὑπὸ τοῦ εἴδους καὶ ὡρισμένον,
[4, 11]	τε τὴν ὑπεροχὴν καὶ τὸ	ὑπερεχόμενον,	ὥστε ἔσται τὰ τέτταρα ὅσῳ
[4, 14]	ἐστίν, καὶ χρόνον ἔστι λαβεῖν	πεπερασμένον.	ἔτι εἰ τὸ ἅμα εἶναι
[4, 4]	περιεχόμενον ὑπὸ τοῦ εἴδους καὶ	ὡρισμένον,	οἷον ὑπὸ ἐπιπέδου καὶ πέρατος,
[4, 11]	τὸν τόπον οἰομένους εἶναί τι	κεχωρισμένον,	εἰς ὃν φέρεται· πῶς γὰρ
[4, 12]	ὅτι μὲν τοίνυν οὐκ ἔστι	κεχωρισμένον	κενόν, ἐκ τούτων ἐστὶ δῆλον.
[4, 10]	μὲν κενὸν οὐκ ἔστιν, οὔτε	κεχωρισμένον	οὔτε ἀχώριστον. τὸ γὰρ κενὸν
[4, 11]	τὸν τόπον φάναι εἶναί τι	κεχωρισμένον·	τοῦτο δ' ὅτι ἀδύνατον, εἴρηται
[4, 11]	δ' οὐκ ἔστιν κενὸν οὕτω	κεχωρισμένον,	ὡς ἔνιοί φασι, λέγωμεν πάλιν.
[4, 13]	εἰ μὴ ἔστι πίλησις, ἢ	ἐξωθούμενον	τὸ ἐχόμενον τὸ ἔσχατον κυμαίνειν
[4, 16]	ὁ δὴ χρόνος ἐστὶν τὸ	ἀριθμούμενον	καὶ οὐχ ᾧ ἀριθμοῦμεν. ἔστι
[4, 16]	ἐστι διχῶς (καὶ γὰρ τὸ	ἀριθμούμενον	καὶ τὸ ἀριθμητὸν ἀριθμὸν λέγομεν,
[4, 16]	ἕτερον ᾧ ἀριθμοῦμεν καὶ τὸ	ἀριθμούμενον.	~καὶ ὥσπερ ἡ κίνησις αἰεὶ
[4, 15]	μὲν τὸ ἐν ὀλίγῳ πολὺ	κινούμενον,	βραδὺ δὲ τὸ ἐν πολλῷ
[4, 20]	πᾶσα μεταβολὴ καὶ ἅπαν τὸ	κινούμενον	ἐν χρόνῳ. τὸ γὰρ θᾶττον
[4, 17]	γὰρ ἡ κίνησις διὰ τὸ	κινούμενον	καὶ ἡ φορὰ διὰ τὸ
[4, 15]	ἂν τύχῃ ὂν αὐτὸ τὸ	κινούμενον	καὶ μεταβάλλον· ὁ δὲ χρόνος
[4, 19]	πράττειν, φθείρεται δὲ καὶ μηδὲν	κινούμενον.	καὶ ταύτην μάλιστα λέγειν εἰώθαμεν
[4, 19]	μετρήσει δ' ὁ χρόνος τὸ	κινούμενον	καὶ τὸ ἠρεμοῦν, ᾗ τὸ
[4, 16]	εἶναι αὐτόν. ἐπεὶ δὲ τὸ	κινούμενον	κινεῖται ἔκ τινος εἴς τι
[4, 20]	αὐτὸ διάστημα καὶ ὁμαλὴν κίνησιν	κινούμενον	(οἷον ἐπὶ τῆς φορᾶς, εἰ
[4, 19]	ἠρεμίαν, πόση τις. ὥστε τὸ	κινούμενον	οὐχ ἁπλῶς ἔσται μετρητὸν ὑπὸ
[4, 19]	τὸ ἠρεμοῦν, ᾗ τὸ μὲν	κινούμενον	τὸ δὲ ἠρεμοῦν· τὴν γὰρ
[4, 6]	ἔλαττον ἢ μεῖζον. ἔστι δὲ	κινούμενον	τὸ μὲν καθ' αὑτὸ ἐνεργείᾳ,
[4, 11]	φέρεσθαι ἀλλ' ἢ ὡς τὸ	ὀχούμενον.	ἔτι οὐδεὶς ἂν ἔχοι εἰπεῖν
[4, 5]	τὸν ἀμφορέα ἀγγεῖόν τε καὶ	οἶνον	εἶναι καὶ τὸν οἶνον οἶνόν
[4, 5]	καὶ οἶνον εἶναι καὶ τὸν	οἶνον	οἶνόν τε καὶ ἀμφορέα, εἴπερ
[4, 5]	ὁ μὲν ἀμφορεὺς δέξεται τὸν	οἶνον	οὐχ ᾗ αὐτὸς οἶνος ἀλλ'
[4, 5]	οἶνον εἶναι καὶ τὸν οἶνον	οἶνόν	τε καὶ ἀμφορέα, εἴπερ ἐνδέχεται
[4, 8]	καὶ πιλούμενα, οἷον καὶ τὸν	οἶνόν	φασι δέχεσθαι μετὰ τῶν ἀσκῶν
[4, 13]	αὐτῶν. ἔστι δὲ τὸ μὲν	πυκνὸν	βαρύ, τὸ δὲ μανὸν κοῦφον.
[4, 13]	ἀμφοῖν· ὥστ' ἐστὶ τὸ αὐτὸ	πυκνὸν	καὶ μανόν, καὶ μία ὕλη
[4, 13]	ἂν τὸ κενόν· τὸ γὰρ	πυκνὸν	καὶ τὸ μανὸν κατὰ ταύτην
[4, 13]	γὰρ μὴ ἔστι μανὸν καὶ	πυκνόν,	οὐδὲ συνιέναι καὶ πιλεῖσθαι οἷόν
[4, 2]	ὡς οὐ τῇ θέσει διαφέροντα	μόνον	ἀλλὰ καὶ τῇ δυνάμει. δηλοῖ
[4, 18]	ἢ ἔαρ ἢ μετόπωρον. οὐ	μόνον	δὲ τὴν κίνησιν τῷ χρόνῳ
[4, 2]	γῆς καὶ τῶν τοιούτων, οὐ	μόνον	δηλοῦσιν ὅτι ἐστί τι ὁ
[4, 10]	ἐνόντα ἀέρα) καὶ αὐξάνεσθαι οὐ	μόνον	εἰσιόντος τινὸς ἀλλὰ καὶ ἀλλοιώσει,
[4, 15]	κίνησις ἐν αὐτῷ τῷ μεταβάλλοντι	μόνον	ἐστίν, ἢ οὗ ἂν τύχῃ
[4, 17]	τὰ μὲν γὰρ πέρατα ἐκείνου	μόνον	ἐστὶν οὗ ἐστιν πέρατα, ὁ
[4, 2]	δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ ὡς τὰ	μόνον	λεγόμενα διὰ θέσιν, οὐκ ἔχοντα
[4, 2]	ἔστι δὲ τὰ τοιαῦτα οὐ	μόνον	πρὸς ἡμᾶς, τὸ ἄνω καὶ
[4, 6]	ἀσώματος εἶναι· φαίνεται γὰρ οὐ	μόνον	τὰ πέρατα τοῦ ἀγγείου εἶναι
[4, 3]	διὰ μὲν οὖν τούτων οὐ	μόνον	τί ἐστιν, ἀλλὰ καὶ εἰ
[4, 19]	χρόνου, καὶ ἐπιλανθάνεται διὰ τὸν	χρόνον,	ἀλλ' οὐ μεμάθηκεν, οὐδὲ νέον
[4, 18]	ὁδὸς {ᾖ} πολλή· καὶ τὸν	χρόνον,	ἂν ἡ κίνησις, καὶ τὴν
[4, 16]	κίνησις. ἀλλὰ μὴν καὶ τὸν	χρόνον	γε γνωρίζομεν ὅταν ὁρίσωμεν τὴν
[4, 11]	Β τὸν ἐφ' ᾧ Γ	χρόνον,	διὰ δὲ τοῦ Δ λεπτοτέρου
[4, 18]	ἀλλὰ καὶ τῇ κινήσει τὸν	χρόνον	διὰ τὸ ὁρίζεσθαι ὑπ' ἀλλήλων·
[4, 14]	δὲ νῦν πέρας ἐστίν, καὶ	χρόνον	ἔστι λαβεῖν πεπερασμένον. ἔτι εἰ
[4, 18]	αὐτῆς, ἡ δὲ κίνησις τὸν	χρόνον.	καὶ λέγομεν πολὺν καὶ ὀλίγον
[4, 14]	εἰ τὸ ἅμα εἶναι κατὰ	χρόνον	καὶ μήτε πρότερον μήτε ὕστερον
[4, 20]	πρότερον κατά τε τὸν παρεληλυθότα	χρόνον	καὶ τὸν μέλλοντα· ἐν μὲν
[4, 18]	κίνησιν, τῇ δὲ κινήσει τὸν	χρόνον	μετροῦμεν. καὶ τοῦτ' εὐλόγως συμβέβηκεν·
[4, 18]	πάλιν καὶ πάλιν, οὕτω καὶ	χρόνον,	οἷον ἐνιαυτὸν ἢ ἔαρ ἢ
[4, 17]	ἕτερον τὸ δὲ νῦν τὸν	χρόνον	ὁρίζει, ᾗ πρότερον καὶ ὕστερον)
[4, 16]	ὁρίζοντες· καὶ τότε φαμὲν γεγονέναι	χρόνον,	ὅταν τοῦ προτέρου καὶ ὑστέρου
[4, 19]	ὄντι ἐν χρόνῳ εἶναί τινα	χρόνον	ὅτε κἀκεῖνο ἔστιν, καὶ τῷ
[4, 11]	χρόνου δὲ παντὸς ἔστι πρὸς	χρόνον,	πεπερασμένων ἀμφοῖν) κενοῦ δὲ πρὸς
[4, 18]	καὶ λέγομεν πολὺν καὶ ὀλίγον	χρόνον	τῇ κινήσει μετροῦντες, καθάπερ καὶ
[4, 16]	τότε καὶ τοῦτό φαμεν εἶναι	χρόνον·	τὸ γὰρ ὁριζόμενον τῷ νῦν
[4, 19]	ὥσπερ ἐλέχθη· συνέχει γὰρ τὸν	χρόνον	τὸν παρεληλυθότα καὶ ἐσόμενον, καὶ
[4, 16]	δὴ τὸ μὴ οἴεσθαι εἶναι	χρόνον	τότε συμβαίνει ἡμῖν, ὅταν μὴ
[4, 16]	πρότερον καὶ ὕστερον, τότε λέγομεν	χρόνον·	τοῦτο γάρ ἐστιν ὁ χρόνος,
[4, 16]	καὶ ὁρίσωμεν, τότε φαμὲν γεγονέναι	χρόνον,	φανερὸν ὅτι οὐκ ἔστιν ἄνευ
[4, 20]	καὶ ψυχῆς νοῦς, ἀδύνατον εἶναι	χρόνον	ψυχῆς μὴ οὔσης, ἀλλ' ἢ
[4, 11]	πρὸς ἕτερον ὡς χρόνος πρὸς	χρόνον.	ὡς δ' ἐν κεφαλαίῳ εἰπεῖν,
[4, 20]	τὸ αὐτό, καὶ τοῦτο τρίγωνον,	τρίγωνον	δ' οὐ τὸ αὐτό. καὶ
[4, 20]	τοιόνδε κύκλος, τὸ δὲ τοιόνδε	τρίγωνον,	τούτου δὲ τὸ μὲν τοιόνδε
[4, 20]	οὖν τὸ αὐτό, καὶ τοῦτο	τρίγωνον,	τρίγωνον δ' οὐ τὸ αὐτό.
[4, 20]	ἀλλ' οὐχὶ οὗ διαφέρει, οἷον	τρίγωνον	τριγώνου τριγώνου> διαφορᾷ διαφέρει· τοιγαροῦν
[4, 4]	τούτων σκοπουμένοις δόξειεν ἂν εἶναι	χαλεπὸν	γνωρίσαι τί ἐστιν ὁ τόπος,
[4, 4]	τούτων εἶναι τὸν τόπον, οὐ	χαλεπὸν	ἰδεῖν. τὸ μὲν γὰρ εἶδος
[4, 6]	δὲ μέγα τι εἶναι καὶ	χαλεπὸν	ληφθῆναι ὁ τόπος διά τε
[4, 5]	ἔν τινι ἔσται, λύειν οὐ	χαλεπόν·	οὐδὲ γὰρ κωλύει ἐν ἄλλῳ
[4, 6]	ἀνάγκη τὸν τόπον εἶναι τὸ	λοιπὸν	τῶν τεττάρων, τὸ πέρας τοῦ
[4, 7]	δ' ἀὴρ δυνάμει ὕδωρ ἄλλον	τρόπον.	διοριστέον δὲ περὶ τούτων ὕστερον·
[4, 8]	τῶν ὄντων. ἕνα μὲν οὖν	τρόπον	ἐκ τούτων δεικνύουσιν ὅτι ἔστιν
[4, 4]	ἓν καὶ ταὐτόν. ἄλλον δὲ	τρόπον	ἐκεῖ τε λέγων τὸ μεταληπτικὸν
[4, 8]	Ἀναξαγόρας καὶ οἱ τοῦτον τὸν	τρόπον	ἐλέγχοντες. ἐπιδεικνύουσι γὰρ ὅτι ἐστίν
[4, 9]	δὲ μή, οὔ) ἄλλον δὲ	τρόπον,	ἐν ᾧ μὴ τόδε τι
[4, 9]	λέγεσθαι τὸ κενὸν ἕνα μὲν	τρόπον	τὸ μὴ πλῆρες αἰσθητοῦ σώματος
[4, 13]	πῶς οὐκ ἔστι, διωρίσθω τὸν	τρόπον	τοῦτον. ~Ἐχόμενον δὲ τῶν εἰρημένων
[4, 8]	ἐστιν, εἴρηται. ~Τὸν αὐτὸν δὲ	τρόπον	ὑποληπτέον εἶναι τοῦ φυσικοῦ θεωρῆσαι
[4, 5]	μέρη τὸ ὅλον. ἄλλον δὲ	τρόπον	ὡς ὁ ἄνθρωπος ἐν ζῴῳ
[4, 5]	ἄλλῳ λέγεται. ἕνα μὲν δὴ	τρόπον	ὡς ὁ δάκτυλος ἐν τῇ
[4, 6]	μὴ κίνησις ἦν ἡ κατὰ	τόπον·	διὰ γὰρ τοῦτο καὶ τὸν
[4, 3]	ἐκ τούτων συναύξεσθαι αὐτοῖς τὸν	τόπον,	εἰ μήτ' ἐλάττων μήτε μείζων
[4, 4]	ἂν φέροιτο εἰς τὸν αὑτοῦ	τόπον,	εἰ ὁ τόπος ἡ ὕλη
[4, 10]	διώρισται, καὶ τὸ κενὸν ἀνάγκη	τόπον	εἶναι, εἰ ἔστιν, ἐστερημένον σώματος,
[4, 9]	ἡ στιγμὴ κενόν· δεῖ γὰρ	τόπον	εἶναι ἐν ᾧ σώματος ἔστι
[4, 6]	ὑπάρχειν αὐτῷ. ἀξιοῦμεν δὴ τὸν	τόπον	εἶναι πρῶτον μὲν περιέχον ἐκεῖνο
[4, 6]	πράγματος τοῦ μεθισταμένου, ἀνάγκη τὸν	τόπον	εἶναι τὸ λοιπὸν τῶν τεττάρων,
[4, 4]	τὸ ἄνω ἢ κάτω ἐστί,	τόπον	εἶναι. ὥστε ζητητέος ἐν τοῖς
[4, 7]	φέρεται δὴ εἰς τὸν αὑτοῦ	τόπον	ἕκαστον εὐλόγως (ὃ γὰρ ἐφεξῆς
[4, 11]	ἣν φέρεται εἰς τὸν οἰκεῖον	τόπον·	ἐν δὲ τῷ κενῷ οὐδὲν
[4, 3]	ἀδύνατον δὲ σῶμα εἶναι τὸν	τόπον·	ἐν ταὐτῷ γὰρ ἂν εἴη
[4, 6]	τέτταρά ἐστιν ὧν ἀνάγκη τὸν	τόπον	ἕν τι εἶναι· ἢ γὰρ
[4, 4]	χωρίζεται τοῦ πράγματος, τὸν δὲ	τόπον	ἐνδέχεται· ἐν ᾧ γὰρ ἀὴρ
[4, 1]	κοινὴ μάλιστα καὶ κυριωτάτη κατὰ	τόπον	ἐστίν, ἣν καλοῦμεν φοράν. ἔχει
[4, 6]	εἶναι, πρὸς δὲ τούτοις πάντα	τόπον	ἔχειν τὸ ἄνω καὶ κάτω,
[4, 13]	ἐνδέχεται εἶναι χωριστὸν ὥσπερ μηδὲ	τόπον	ἔχοντα διάστημα αὑτοῦ, οὐδὲ μανὸν
[4, 4]	τοίνυν ἀναγκαῖον εἶναί τι τὸν	τόπον,	καὶ πάλιν ἐξ ὧν ἀπορήσειεν
[4, 4]	λεγομένοις ἀγράφοις δόγμασιν, ὅμως τὸν	τόπον	καὶ τὴν χώραν τὸ αὐτὸ
[4, 10]	δὴ ἡ κίνησις ἡ κατὰ	τόπον	καὶ τοῖς τὸν τόπον φάσκουσιν
[4, 13]	τε φορὰν εἶναι κενοῦ ἢ	τόπον	κενοῦ; κενοῦ γὰρ γίγνεται κενόν,
[4, 10]	ἀλλὰ δὴ οὐδὲ τὴν κατὰ	τόπον	κίνησιν· ἅμα γὰρ ἐνδέχεται ὑπεξιέναι
[4, 11]	εἶναι, εἴπερ ἔσται ἡ κατὰ	τόπον	κίνησις, ἀποκεκριμένον καθ' αὑτό· τοῦτο
[4, 2]	οἱ τὸ κενὸν φάσκοντες εἶναι	τόπον	λέγουσιν· τὸ γὰρ κενὸν τόπος
[4, 2]	γὰρ ἕκαστον εἰς τὸν αὑτοῦ	τόπον	μὴ κωλυόμενον, τὸ μὲν ἄνω
[4, 5]	ἐν ἄλλῳ εἶναι τὸν πρῶτον	τόπον,	μὴ μέντοι ὡς ἐν τόπῳ
[4, 11]	λόγος καὶ πρὸς τοὺς τὸν	τόπον	οἰομένους εἶναί τι κεχωρισμένον, εἰς
[4, 6]	ταῦτα γὰρ οὕτω μεταβέβληκε τὸν	τόπον,	ὅτι ἐν ᾧ ὑπάρχουσι μεταβάλλει.
[4, 7]	μὲν γὰρ ὅλον, ἅμα τὸν	τόπον	οὐ μεταβάλλει, κύκλῳ δὲ κινεῖται
[4, 4]	ἀδύνατον ὁποτερονοῦν τούτων εἶναι τὸν	τόπον,	οὐ χαλεπὸν ἰδεῖν. τὸ μὲν
[4, 3]	τοῖς οὖσιν αἴτιον εἶναι τὸν	τόπον;	οὐδεμία γὰρ αὐτῷ ὑπάρχει αἰτία
[4, 8]	μὲν ὅτι κίνησις ἡ κατὰ	τόπον	οὐκ ἂν εἴη (αὕτη δ'
[4, 3]	ποτε καὶ θείημεν εἶναι τὸν	τόπον;	οὔτε γὰρ στοιχεῖον οὔτ' ἐκ
[4, 7]	τὸν τόπον, οὔτε στιγμῆς εἶναι	τόπον,	οὔτε δύο σώματα ἐν τῷ
[4, 7]	οὔτε γὰρ συναύξεσθαι ἀνάγκη τὸν	τόπον,	οὔτε στιγμῆς εἶναι τόπον, οὔτε
[4, 11]	λόγος εἰκότως· τὸ γὰρ κενὸν	τόπον	ποιοῦσιν οἱ εἶναι φάσκοντες· καὶ
[4, 11]	αἴτιον εἶναι κινήσεως τῆς κατὰ	τόπον,	ταύτης δ' οὐκ ἔστιν. ἔτι
[4, 4]	γὰρ πάντες εἶναί τι τὸν	τόπον,	τί δ' ἐστίν, οὗτος μόνος
[4, 8]	διὰ τῶν ὑπολαμβανομένων· οἷον γὰρ	τόπον	τινὰ καὶ ἀγγεῖον τὸ κενὸν
[4, 9]	σώματος ὕλην (οἵπερ καὶ τὸν	τόπον	τὸ αὐτὸ τοῦτο) λέγοντες οὐ
[4, 8]	ὂν κενὸν καὶ πλῆρες καὶ	τόπον,	τὸ δ' εἶναι αὐτοῖς οὐ
[4, 12]	μηδὲν διαφέρει, τί δεῖ ποιεῖν	τόπον	τοῖς σώμασιν παρὰ τὸν ἑκάστου
[4, 2]	ἔνεστιν, ὁτὲ δὲ τὸν αὐτὸν	τόπον	τοῦτον ἄλλο τι τῶν σωμάτων
[4, 11]	δὲ ταὐτόν ἐστι τῷ τὸν	τόπον	φάναι εἶναί τι κεχωρισμένον· τοῦτο
[4, 10]	δ' ἂν εἴη οἷον τὸν	τόπον	φασί τινες εἶναι. οὐδεμία δ'
[4, 10]	κατὰ τόπον καὶ τοῖς τὸν	τόπον	φάσκουσιν εἶναί τι παρὰ τὰ
[4, 9]	καὶ πρότερον, ἐκ συλλογισμοῦ συμβαίνει.	ἄτοπον	δὲ εἰ ἡ στιγμὴ κενόν·
[4, 12]	ἔσται; ἓν μὲν δὴ τοῦτο	ἄτοπον	καὶ ἀδύνατον. ἔτι δὲ φανερὸν
[4, 19]	ἐγγὺς ᾖ. ἥξει νῦν, ὅτι	τήμερον	ἥξει· ἥκει νῦν, ὅτι ἦλθε
[4, 14]	ἔτος γενόμενα μυριοστὸν τοῖς γενομένοις	τήμερον,	καὶ οὔτε πρότερον οὔτε ὕστερον
[4, 19]	ἥξει· ἥκει νῦν, ὅτι ἦλθε	τήμερον.	τὰ δ' ἐν Ἰλίῳ γέγονεν
[4, 6]	οὐκ ἐνδέχεται τὰ τρία εἶναι,	φανερόν·	ἀλλὰ διὰ μὲν τὸ περιέχειν
[4, 7]	δ' οὐρανὸς οὐκέτι ἐν ἄλλῳ.	φανερὸν	δ' ἐκ τούτων ὅτι καὶ
[4, 17]	αὐτό· καὶ γὰρ τὸ φερόμενον.	φανερὸν	δὲ καὶ ὅτι εἴτε χρόνος
[4, 19]	τὰ ἐν τόπῳ ὑπὸ τόπου.	φανερὸν	δὲ καὶ ὅτι οὐκ ἔστιν
[4, 18]	κατὰ μέγεθος δ' οὐκ ἔστιν.	φανερὸν	δὲ καὶ ὅτι ταχὺς μὲν
[4, 19]	ὥσπερ ἐπὶ τῆς στιγμῆς μενούσης	φανερόν.	διαιρεῖ δὲ δυνάμει. καὶ ᾗ
[4, 13]	τοῦ μανοῦ καὶ πυκνοῦ οἴονται	φανερὸν	εἶναι ὅτι ἔστι κενόν. εἰ
[4, 6]	ἐν τῷ κάδῳ. ἤδη τοίνυν	φανερὸν	ἐκ τούτων τί ἐστιν ὁ
[4, 11]	κατασκευάζουσιν οἱ φάσκοντες εἶναι κενόν,	φανερὸν	ἐκ τῶν εἰρημένων. οἱ μὲν
[4, 18]	ὕστερον, καὶ συνεχής (συνεχοῦς γάρ)	φανερόν.	Ἐλάχιστος δὲ ἀριθμὸς ὁ μὲν
[4, 6]	ὁ τόπος, ὧδ' ἂν γένοιτο	φανερόν.	λάβωμεν δὲ περὶ αὐτοῦ ὅσα
[4, 16]	ἄνευ κινήσεως ὁ χρόνος ἐστί,	φανερόν·	ληπτέον δέ, ἐπεὶ ζητοῦμεν τί
[4, 15]	μὲν τοίνυν οὐκ ἔστιν κίνησις,	φανερόν·	μηδὲν δὲ διαφερέτω λέγειν ἡμῖν
[4, 10]	εἶναι τὸ κενὸν λύειν ῥᾴδιον,	φανερόν.	~Ὅτι δ' οὐκ ἔστιν κενὸν
[4, 5]	εἰς ἄπειρον ἰέναι. ἐκεῖνο δὲ	φανερόν,	ὅτι ἐπεὶ οὐδὲν τὸ ἀγγεῖον
[4, 17]	ὥστε ἠρεμεῖν συμβήσεται) καὶ ἔτι	φανερὸν	ὅτι οὐδὲν μόριον τὸ νῦν
[4, 16]	ὁρίσωμεν, τότε φαμὲν γεγονέναι χρόνον,	φανερὸν	ὅτι οὐκ ἔστιν ἄνευ κινήσεως
[4, 10]	καὶ πῶς οὐκ ἔστιν εἴρηται,	φανερὸν	ὅτι οὕτω μὲν κενὸν οὐκ
[4, 20]	~Τούτων δ' ἡμῖν οὕτω διωρισμένων	φανερὸν	ὅτι πᾶσα μεταβολὴ καὶ ἅπαν
[4, 20]	δ' ἀκολουθεῖ κινήσει τὸ πρότερον,	φανερὸν	ὅτι πᾶσα μεταβολὴ καὶ πᾶσα
[4, 19]	κίνησις ἐξίστησιν τὸ ὑπάρχον· ὥστε	φανερὸν	ὅτι τὰ αἰεὶ ὄντα, ᾗ
[4, 12]	ἄτοπον καὶ ἀδύνατον. ἔτι δὲ	φανερὸν	ὅτι τοῦτο ὁ κύβος ἕξει
[4, 19]	χρόνος κινήσεως καὶ ἠρεμίας μέτρον.	φανερὸν	οὖν ὅτι οὐδὲ τὸ μὴ
[4, 6]	τῶν περὶ αὐτὸν ἀπορημάτων ἔσται	φανερόν·	οὕτω γὰρ ἂν κάλλιστα δεικνύοιτο
[4, 11]	ἔτι δὲ καὶ ἐκ τῶνδε	φανερὸν	τὸ λεγόμενον. ὁρῶμεν γὰρ τὸ
[4, 11]	ὂν καὶ κενόν. ἀλλ' ἀδύνατον.	φανερὸν	τοίνυν ὅτι, εἰ ἔστι χρόνος
[4, 13]	τὸ πολλὰ κενὰ κεχωρισμένα ἔχον,	φανερὸν	ὡς εἰ μηδὲ κενὸν ἐνδέχεται
[4, 13]	σιδήρου. ἐκ δὴ τῶν εἰρημένων	φανερὸν	ὡς οὔτ' ἀποκεκριμένον κενὸν ἔστιν,
[4, 16]	διὰ τὸ ἀκολουθεῖν ἀεὶ θατέρῳ	θάτερον	αὐτῶν. ἔστι δὲ τὸ πρότερον
[4, 19]	ἐν χρόνῳ εἶναι δυοῖν ἐστιν	θάτερον,	ἓν μὲν τὸ εἶναι τότε
[4, 5]	ταῦτα, καὶ ἄλλην φύσιν ἔχει	ἑκάτερον	καὶ δύναμιν, ἥ τ' ἐπιφάνεια
[4, 5]	ὅτι ἀδύνατον· δεήσει γὰρ ἀμφότερα	ἑκάτερον	ὑπάρχειν, οἷον τὸν ἀμφορέα ἀγγεῖόν
[4, 2]	τόπος τι καὶ ἡ χώρα	ἕτερον	ἀμφοῖν, εἰς ἣν καὶ ἐξ
[4, 7]	καὶ τόπος ἔστι τοῖς μορίοις·	ἕτερον	γὰρ ἑτέρου ἐχόμενον τῶν μορίων
[4, 5]	τὸ ἀγγεῖον τοῦ ἐν αὐτῷ	(ἕτερον	γὰρ τὸ πρώτως ὅ τε
[4, 5]	μὲν οὖν τὸ εἶναι ὅτι	ἕτερον,	δῆλον· ἄλλος γὰρ ὁ λόγος
[4, 5]	τὸ εἶδος ὁ τόπος, ἀλλ'	ἕτερον.	ἐκείνου γάρ τι ταῦτα τοῦ
[4, 3]	στιγμῆς, ὥστ' εἰ μηδὲ ταύτης	ἕτερόν	ἐστιν ὁ τόπος, οὐδὲ τῶν
[4, 17]	ἐν κινήσει) τὸ δ' εἶναι	ἕτερον	(ᾗ ἀριθμητὸν γὰρ τὸ πρότερον
[4, 14]	ἰδεῖν. εἰ μὲν γὰρ αἰεὶ	ἕτερον	καὶ ἕτερον, μηδὲν δ' ἐστὶ
[4, 13]	ἡ ὕλη, τὸ δ' εἶναι	ἕτερον,	καὶ μία τῷ ἀριθμῷ, εἰ
[4, 16]	{ἐστιν} τὸ μέντοι εἶναι αὐτῷ	ἕτερον	καὶ οὐ κίνησις. ἀλλὰ μὴν
[4, 14]	μὲν γὰρ αἰεὶ ἕτερον καὶ	ἕτερον,	μηδὲν δ' ἐστὶ τῶν ἐν
[4, 16]	χρόνος, οὕτως καὶ ἐπεὶ λανθάνει	ἕτερον	ὄν, οὐ δοκεῖ εἶναι τὸ
[4, 16]	αὐτά, καὶ μεταξύ τι αὐτῶν	ἕτερον·	ὅταν γὰρ ἕτερα τὰ ἄκρα
[4, 5]	ἤτοι καθ' αὑτὸ ἢ καθ'	ἕτερον.	ὅταν μὲν γὰρ ᾖ μόρια
[4, 2]	δὴ τῶν ἐγγιγνομένων καὶ μεταβαλλόντων	ἕτερον	πάντων εἶναι δοκεῖ· ἐν ᾧ
[4, 6]	μήτε διάστημά τι ἀεὶ ὑπάρχον	ἕτερον	παρὰ τὸ τοῦ πράγματος τοῦ
[4, 12]	ὄγκος; οὐδὲν γὰρ συμβάλλεται, εἰ	ἕτερον	περὶ αὐτὸν ἴσον διάστημα τοιοῦτον
[4, 11]	ἔσται γάρ τι ἀνάλογον σῶμα	ἕτερον	πρὸς ἕτερον ὡς χρόνος πρὸς
[4, 4]	αὐτό τε εἶναί τι καὶ	ἕτερόν	τι ἐκτὸς αὐτοῦ. (Πλάτωνι μέντοι
[4, 17]	ἦν τὸ δ' εἶναι αὐτῷ	ἕτερον	τὸ δὲ νῦν τὸν χρόνον
[4, 17]	ἄλλο, ὥσπερ οἱ σοφισταὶ λαμβάνουσιν	ἕτερον	τὸ Κορίσκον ἐν Λυκείῳ εἶναι
[4, 16]	ὥσπερ οὖν εἰ μὴ ἦν	ἕτερον	τὸ νῦν ἀλλὰ ταὐτὸ καὶ
[4, 19]	καὶ ᾗ μὲν τοιοῦτο, αἰεὶ	ἕτερον	τὸ νῦν, ᾗ δὲ συνδεῖ,
[4, 4]	μεγέθους, ἡ ὕλη· τοῦτο γὰρ	ἕτερον	τοῦ μεγέθους, τοῦτο δ' ἐστὶ
[4, 17]	γὰρ ἐν ἄλλῳ καὶ ἄλλῳ,	ἕτερον	(τοῦτο δ' ἦν αὐτῷ τὸ
[4, 17]	τῷ ἄλλοθι καὶ ἄλλοθι εἶναι	ἕτερον·	τῷ δὲ φερομένῳ ἀκολουθεῖ τὸ
[4, 12]	βαρὺ ἢ κοῦφον, οὐδὲν ἧττον	ἕτερον	τῷ εἶναι πάντων τῶν παθημάτων
[4, 8]	ἀλλ' ὅτι οὐκ ἔστι διάστημα	ἕτερον	τῶν σωμάτων, οὔτε χωριστὸν οὔτε
[4, 16]	οὐχ ᾧ ἀριθμοῦμεν. ἔστι δ'	ἕτερον	ᾧ ἀριθμοῦμεν καὶ τὸ ἀριθμούμενον.
[4, 11]	τι ἀνάλογον σῶμα ἕτερον πρὸς	ἕτερον	ὡς χρόνος πρὸς χρόνον. ὡς
[4, 17]	τὸ κινεῖσθαι τὸ φερόμενον αἰεὶ	ἕτερον.	ὥσθ' ὁ χρόνος ἀριθμὸς οὐχ
[4, 19]	καὶ ἐπιλανθάνονται ἐν τούτῳ, λέγων	ὀρθότερον.	δῆλον οὖν ὅτι φθορᾶς μᾶλλον
[4, 13]	δῆλον ὅτι εἰ ὅσῳ ἂν	μανότερον	καὶ κενώτερον ᾖ ἄνω οἰσθήσεται,
[4, 20]	τε δύναμιν καὶ κατ' ἐνέργειαν;	πότερον	δὲ μὴ οὔσης ψυχῆς εἴη
[4, 14]	τὸ παρελθὸν καὶ τὸ μέλλον,	πότερον	ἓν καὶ ταὐτὸν ἀεὶ διαμένει
[4, 9]	τὸ διάστημα χρῶμα ἢ ψόφον,	πότερον	κενὸν ἢ οὔ; ἢ δῆλον
[4, 3]	ἀπορίαν, εἰ ἔστι, τί ἐστι,	πότερον	ὄγκος τις σώματος ἤ τις
[4, 14]	καὶ διὰ τῶν ἐξωτερικῶν λόγων,	πότερον	τῶν ὄντων ἐστὶν ἢ τῶν
[4, 17]	νῦν ἐστι, τὸ αὐτό (τὸ	πρότερον	γὰρ καὶ ὕστερόν ἐστι τὸ
[4, 20]	γε πρότερον ἐν χρόνῳ ἐστί·	πρότερον	γὰρ καὶ ὕστερον λέγομεν κατὰ
[4, 18]	ὁ αὐτὸς δὲ πανταχοῦ ἅμα·	πρότερον	δὲ καὶ ὕστερον οὐχ ὁ
[4, 14]	τὸ δὲ νῦν μὴ ὂν	πρότερον	δὲ ὂν ἀνάγκη ἐφθάρθαι ποτέ,
[4, 9]	μὲν οὖν, ὥσπερ εἴπομεν καὶ	πρότερον,	ἐκ συλλογισμοῦ συμβαίνει. ἄτοπον δὲ
[4, 19]	ἢ γενέσεως, καθάπερ ἐλέχθη καὶ	πρότερον	(ἐκστατικὸν γὰρ ἡ μεταβολὴ καθ'
[4, 17]	τὴν κίνησιν γνωρίζομεν καὶ τὸ	πρότερον	ἐν αὐτῇ καὶ τὸ ὕστερον.
[4, 14]	ἐφθάρθαι δὲ ἀνάγκη ἀεὶ τὸ	πρότερον.	ἐν αὑτῷ μὲν οὖν ἐφθάρθαι
[4, 12]	διάστημα διεληλυθέναι, ὅπερ ἦν καὶ	πρότερον	ἐν τῷ κενῷ, ὥσπερ ἂν
[4, 20]	ἄλλων) ἀλλὰ μὴν τό γε	πρότερον	ἐν χρόνῳ ἐστί· πρότερον γὰρ
[4, 20]	πορρώτερον. ὥστε ἐπεὶ τὸ μὲν	πρότερον	ἐν χρόνῳ, πάσῃ δ' ἀκολουθεῖ
[4, 6]	καὶ φθίσει μεταβάλλει, καὶ ὃ	πρότερον	ἦν ἐνταῦθα, πάλιν μεθέστηκεν εἰς
[4, 2]	ἔστι νῦν, ὕδωρ ἐν τούτῳ	πρότερον	ἦν, ὥστε δῆλον ὡς ἦν
[4, 13]	ἔνεστιν. οὕτω τοίνυν καὶ ἡ	πρότερον	θερμότης πρὸς> τὴν ὕστερον. ὥστε
[4, 11]	τοῦτο δ' ὅτι ἀδύνατον, εἴρηται	πρότερον.	~καὶ καθ' αὑτὸ δὲ σκοποῦσιν
[4, 19]	τὸ μὲν νῦν καὶ τὸ	πρότερον	καὶ ὅσα τοιαῦτα οὕτως ἐν
[4, 14]	νῦν ἐστιν, εἰ τά τε	πρότερον	καὶ τὰ ὕστερον ἐν τῷ
[4, 18]	ὁ ἀριθμούμενος, οὗτος δὲ συμβαίνει	πρότερον	καὶ ὕστερον ἀεὶ ἕτερος· τὰ
[4, 16]	ἐν τῷ μεγέθει ἔστι τὸ	πρότερον	καὶ ὕστερον, ἀνάγκη καὶ ἐν
[4, 16]	καὶ ἐν κινήσει εἶναι τὸ	πρότερον	καὶ ὕστερον, ἀνάλογον τοῖς ἐκεῖ.
[4, 16]	καὶ ἐν χρόνῳ ἔστιν τὸ	πρότερον	καὶ ὕστερον διὰ τὸ ἀκολουθεῖν
[4, 20]	εἶναι ἄνευ ψυχῆς. τὸ δὲ	πρότερον	καὶ ὕστερον ἐν κινήσει ἐστίν·
[4, 17]	(τῷ γὰρ φερομένῳ γνωρίζομεν τὸ	πρότερον	καὶ ὕστερον ἐν κινήσει, ᾗ
[4, 16]	θάτερον αὐτῶν. ἔστι δὲ τὸ	πρότερον	καὶ ὕστερον ἐν τῇ κινήσει
[4, 16]	αἰσθανώμεθα, καὶ μὴ ἤτοι ὡς	πρότερον	καὶ ὕστερον ἐν τῇ κινήσει
[4, 16]	αἰεὶ δοκεῖ γεγονέναι. τὸ δὴ	πρότερον	καὶ ὕστερον ἐν τόπῳ πρῶτόν
[4, 20]	νῦν ἐν χρόνῳ, καὶ τὸ	πρότερον	καὶ ὕστερον ἐν χρόνῳ ἔσται·
[4, 18]	ἀριθμός ἐστιν κινήσεως κατὰ τὸ	πρότερον	καὶ ὕστερον, καὶ συνεχής (συνεχοῦς
[4, 17]	λόγῳ) καὶ ὁρίζει δὲ τὴν	πρότερον	καὶ ὕστερον κίνησιν τοῦτο. ἀκολουθεῖ
[4, 16]	ὅταν ὁρίσωμεν τὴν κίνησιν, τῷ	πρότερον	καὶ ὕστερον ὁρίζοντες· καὶ τότε
[4, 16]	χρόνος, ἀριθμὸς κινήσεως κατὰ τὸ	πρότερον	καὶ ὕστερον. οὐκ ἄρα κίνησις
[4, 17]	νῦν τὸν χρόνον ὁρίζει, ᾗ	πρότερον	καὶ ὕστερον) τὸ δὲ νῦν
[4, 17]	ἕτερον (ᾗ ἀριθμητὸν γὰρ τὸ	πρότερον	καὶ ὕστερον, τὸ νῦν ἔστιν)
[4, 17]	κινήσει, ᾗ δ' ἀριθμητὸν τὸ	πρότερον	καὶ ὕστερον, τὸ νῦν ἔστιν)
[4, 16]	οὐδὲ κίνησις. ὅταν δὲ τὸ	πρότερον	καὶ ὕστερον, τότε λέγομεν χρόνον·
[4, 20]	ἀπόστασις. (ἐναντίως δὲ λέγεται τὸ	πρότερον	κατά τε τὸν παρεληλυθότα χρόνον
[4, 20]	ἐν μὲν γὰρ τῷ παρεληλυθότι	πρότερον	λέγομεν τὸ πορρώτερον τοῦ νῦν,
[4, 20]	ἐγγύτερον, ἐν δὲ τῷ μέλλοντι	πρότερον	μὲν τὸ ἐγγύτερον, ὕστερον δὲ
[4, 20]	λέγω δὲ θᾶττον κινεῖσθαι τὸ	πρότερον	μεταβάλλον εἰς τὸ ὑποκείμενον κατὰ
[4, 14]	εἶναι κατὰ χρόνον καὶ μήτε	πρότερον	μήτε ὕστερον τὸ ἐν τῷ
[4, 19]	ποτέ> χρόνος ὡρισμένος πρὸς τὸ	πρότερον	νῦν, οἷον ποτὲ ἐλήφθη Τροία,
[4, 14]	ἄλλῳ δὲ νῦν ἐφθάρθαι τὸ	πρότερον	νῦν οὐκ ἐνδέχεται. ἔστω γὰρ
[4, 16]	ὅταν ἐγερθῶσι· συνάπτουσι γὰρ τῷ	πρότερον	νῦν τὸ ὕστερον νῦν καὶ
[4, 15]	καὶ περὶ ὧν τυγχάνομεν διεληλυθότες	πρότερον.	οἱ μὲν γὰρ τὴν τοῦ
[4, 14]	τοῖς γενομένοις τήμερον, καὶ οὔτε	πρότερον	οὔτε ὕστερον οὐδὲν ἄλλο ἄλλου.
[4, 6]	ὕλη, ὥσπερ ἐλέχθη ἐν τοῖς	πρότερον,	οὔτε χωριστὴ τοῦ πράγματος οὔτε
[4, 3]	ἁρμόσει λόγος· ὅπου γὰρ ἦν	πρότερον	τὰ τοῦ ὕδατος ἐπίπεδα, ἔσται
[4, 19]	κινεῖσθαι, καθάπερ εἴρηται ἐν τοῖς	πρότερον.	τὸ δ' εἶναι ἐν ἀριθμῷ
[4, 16]	ψυχὴ τὰ νῦν, τὸ μὲν	πρότερον	τὸ δ' ὕστερον, τότε καὶ
[4, 20]	πάσῃ δ' ἀκολουθεῖ κινήσει τὸ	πρότερον,	φανερὸν ὅτι πᾶσα μεταβολὴ καὶ
[4, 11]	δὲ Δ ἀήρ· ὅσῳ δὴ	λεπτότερον	ἀὴρ ὕδατος καὶ ἀσωματώτερον, τοσούτῳ
[4, 11]	Η. ἂν γὰρ ᾖ τοσούτῳ	λεπτότερον	τὸ ἐφ' ᾧ Ζ σῶμα
[4, 7]	δὲ νῦν ῥηθὲν τότ' ἔσται	σαφέστερον.	εἰ οὖν τὸ αὐτὸ {ἡ}
[4, 2]	καὶ κάτω καὶ δεξιὸν καὶ	ἀριστερόν·	ἡμῖν μὲν γὰρ οὐκ ἀεὶ
[4, 2]	καὶ ταὐτὸ πολλάκις δεξιὸν καὶ	ἀριστερὸν	καὶ ἄνω καὶ κάτω καὶ
[4, 18]	οὗτος δὲ συμβαίνει πρότερον καὶ	ὕστερον	ἀεὶ ἕτερος· τὰ γὰρ νῦν
[4, 7]	τρόπον. διοριστέον δὲ περὶ τούτων	ὕστερον·	ἀλλὰ διὰ τὸν καιρὸν ἀνάγκη
[4, 16]	μεγέθει ἔστι τὸ πρότερον καὶ	ὕστερον,	ἀνάγκη καὶ ἐν κινήσει εἶναι
[4, 16]	κινήσει εἶναι τὸ πρότερον καὶ	ὕστερον,	ἀνάλογον τοῖς ἐκεῖ. ἀλλὰ μὴν
[4, 20]	λέγομεν τὸ πορρώτερον τοῦ νῦν,	ὕστερον	δὲ τὸ ἐγγύτερον, ἐν δὲ
[4, 20]	μέλλοντι πρότερον μὲν τὸ ἐγγύτερον,	ὕστερον	δὲ τὸ πορρώτερον. ὥστε ἐπεὶ
[4, 16]	χρόνῳ ἔστιν τὸ πρότερον καὶ	ὕστερον	διὰ τὸ ἀκολουθεῖν ἀεὶ θατέρῳ
[4, 20]	ψυχῆς. τὸ δὲ πρότερον καὶ	ὕστερον	ἐν κινήσει ἐστίν· χρόνος δὲ
[4, 17]	φερομένῳ γνωρίζομεν τὸ πρότερον καὶ	ὕστερον	ἐν κινήσει, ᾗ δ' ἀριθμητὸν
[4, 16]	μὴ ἤτοι ὡς πρότερον καὶ	ὕστερον	ἐν τῇ κινήσει ἢ ὡς
[4, 16]	ἔστι δὲ τὸ πρότερον καὶ	ὕστερον	ἐν τῇ κινήσει ὃ μέν
[4, 16]	γεγονέναι. τὸ δὴ πρότερον καὶ	ὕστερον	ἐν τόπῳ πρῶτόν ἐστιν. ἐνταῦθα
[4, 14]	τά τε πρότερον καὶ τὰ	ὕστερον	ἐν τῷ νῦν τῳδί ἐστιν,
[4, 20]	χρόνῳ, καὶ τὸ πρότερον καὶ	ὕστερον	ἐν χρόνῳ ἔσται· ἐν ᾧ
[4, 17]	αὐτό (τὸ πρότερον γὰρ καὶ	ὕστερόν	ἐστι τὸ ἐν κινήσει) τὸ
[4, 18]	κινήσεως κατὰ τὸ πρότερον καὶ	ὕστερον,	καὶ συνεχής (συνεχοῦς γάρ) φανερόν.
[4, 17]	ὁρίζει δὲ τὴν πρότερον καὶ	ὕστερον	κίνησιν τοῦτο. ἀκολουθεῖ δὲ καὶ
[4, 20]	χρόνῳ ἐστί· πρότερον γὰρ καὶ	ὕστερον	λέγομεν κατὰ τὴν πρὸς τὸ
[4, 16]	γὰρ τῷ πρότερον νῦν τὸ	ὕστερον	νῦν καὶ ἓν ποιοῦσιν, ἐξαιροῦντες
[4, 16]	τὴν κίνησιν, τῷ πρότερον καὶ	ὕστερον	ὁρίζοντες· καὶ τότε φαμὲν γεγονέναι
[4, 14]	τήμερον, καὶ οὔτε πρότερον οὔτε	ὕστερον	οὐδὲν ἄλλο ἄλλου. περὶ μὲν
[4, 16]	κινήσεως κατὰ τὸ πρότερον καὶ	ὕστερον.	οὐκ ἄρα κίνησις ὁ χρόνος
[4, 18]	πανταχοῦ ἅμα· πρότερον δὲ καὶ	ὕστερον	οὐχ ὁ αὐτός, ὅτι καὶ
[4, 17]	χρόνον ὁρίζει, ᾗ πρότερον καὶ	ὕστερον)	τὸ δὲ νῦν ἔστι μὲν
[4, 14]	χρόνον καὶ μήτε πρότερον μήτε	ὕστερον	τὸ ἐν τῷ αὐτῷ εἶναι
[4, 17]	ἀριθμητὸν γὰρ τὸ πρότερον καὶ	ὕστερον,	τὸ νῦν ἔστιν) καὶ γνώριμον
[4, 17]	δ' ἀριθμητὸν τὸ πρότερον καὶ	ὕστερον,	τὸ νῦν ἔστιν) ὥστε καὶ
[4, 16]	τὸ μὲν πρότερον τὸ δ'	ὕστερον,	τότε καὶ τοῦτό φαμεν εἶναι
[4, 16]	ὅταν δὲ τὸ πρότερον καὶ	ὕστερον,	τότε λέγομεν χρόνον· τοῦτο γάρ
[4, 17]	πρότερον ἐν αὐτῇ καὶ τὸ	ὕστερον.	τοῦτο δὲ ὃ μέν ποτε
[4, 13]	ἡ πρότερον θερμότης πρὸς> τὴν	ὕστερον.	ὥστε καὶ τὸ μέγεθος καὶ
[4, 20]	τοῦ νῦν, ὕστερον δὲ τὸ	ἐγγύτερον,	ἐν δὲ τῷ μέλλοντι πρότερον
[4, 20]	τῷ μέλλοντι πρότερον μὲν τὸ	ἐγγύτερον,	ὕστερον δὲ τὸ πορρώτερον. ὥστε
[4, 20]	χρόνῳ. τὸ γὰρ θᾶττον καὶ	βραδύτερον	κατὰ πᾶσάν ἐστιν μεταβολήν (ἐν
[4, 11]	μὴ εὐδιαίρετον· τοιοῦτο δὲ τὸ	παχύτερον.	τὸ δὴ ἐφ' οὗ Α
[4, 15]	τοῦ ὅλου σφαίρᾳ· ἔστιν δ'	εὐηθικώτερον	τὸ εἰρημένον ἢ ὥστε περὶ
[4, 13]	εἰ ὅσῳ ἂν μανότερον καὶ	κενώτερον	ᾖ ἄνω οἰσθήσεται, εἰ ὅλως
[4, 20]	τῷ παρεληλυθότι πρότερον λέγομεν τὸ	πορρώτερον	τοῦ νῦν, ὕστερον δὲ τὸ
[4, 20]	τὸ ἐγγύτερον, ὕστερον δὲ τὸ	πορρώτερον.	ὥστε ἐπεὶ τὸ μὲν πρότερον
[4, 11]	ἀεὶ δὴ ὅσῳ ἂν ᾖ	ἀσωματώτερον	καὶ ἧττον ἐμποδιστικὸν καὶ εὐδιαιρετώτερον
[4, 11]	δὴ λεπτότερον ἀὴρ ὕδατος καὶ	ἀσωματώτερον,	τοσούτῳ θᾶττον τὸ Α διὰ
[4, 11]	ἀσωματώτερον καὶ ἧττον ἐμποδιστικὸν καὶ	εὐδιαιρετώτερον	δι' οὗ φέρεται, θᾶττον οἰσθήσεται.
[4, 11]	γε κἂν ᾖ τι λεπτότητι	διαφέρον	τοῦ ἀέρος ἐφ' ᾧ τὸ
[4, 13]	δὲ τὸ βαρὺ καὶ τὸ	σκληρὸν	ἐπὶ μολίβδου καὶ σιδήρου. ἐκ
[4, 13]	φορᾶς ποιητικά, κατὰ δὲ τὸ	σκληρὸν	καὶ μαλακὸν πάθους καὶ ἀπαθείας,
[4, 6]	δὲ μέλαν, καὶ νῦν μὲν	σκληρὸν	πάλαι δὲ μαλακόν (διό φαμεν
[4, 13]	τε γὰρ βαρὺ καὶ τὸ	σκληρὸν	πυκνὰ δοκεῖ εἶναι, καὶ τἀναντία
[4, 7]	τούτων ὕστερον· ἀλλὰ διὰ τὸν	καιρὸν	ἀνάγκη μὲν εἰπεῖν, ἀσαφῶς δὲ
[4, 11]	ὥστε ἢ ἠρεμήσει ἢ εἰς	ἄπειρον	ἀνάγκη φέρεσθαι, ἐὰν μή τι
[4, 3]	τόπος ἔσται, καὶ τοῦτο εἰς	ἄπειρον.	ἔτι ὥσπερ ἅπαν σῶμα ἐν
[4, 11]	κατὰ τὸ κενὸν καὶ τὸ	ἄπειρον;	ᾗ μὲν γὰρ ἄπειρον, οὐδὲν
[4, 5]	πάθος. ὥστε οὐκ ἀνάγκη εἰς	ἄπειρον	ἰέναι. ἐκεῖνο δὲ φανερόν, ὅτι
[4, 11]	τὸ ἄπειρον; ᾗ μὲν γὰρ	ἄπειρον,	οὐδὲν ἔσται ἄνω οὐδὲ κάτω
[4, 11]	μέσον, ᾗ δὲ κενόν, οὐδὲν	διάφορον	τὸ ἄνω τοῦ κάτω (ὥσπερ
[4, 20]	δοκεῖ, διότι τοιαύτης ἐστὶ φορᾶς	μέτρον	καὶ μετρεῖται αὐτὸς ὑπὸ τοιαύτης.
[4, 19]	μέτρον κινήσεως, ἔσται καὶ ἠρεμίας	μέτρον	{κατὰ συμβεβηκός} πᾶσα γὰρ ἠρεμία
[4, 19]	ἐπεὶ δ' ἐστὶν ὁ χρόνος	μέτρον	κινήσεως, ἔσται καὶ ἠρεμίας μέτρον
[4, 19]	~ἐπεὶ δ' ἐστὶν ὁ χρόνος	μέτρον	κινήσεως καὶ τοῦ κινεῖσθαι, μετρεῖ
[4, 20]	συγγενῶν, ἡ κυκλοφορία ἡ ὁμαλὴς	μέτρον	μάλιστα, ὅτι ὁ ἀριθμὸς ὁ
[4, 19]	πλευρᾷ σύμμετρον. ὅλως γάρ, εἰ	μέτρον	μέν ἐστι κινήσεως ὁ χρόνος
[4, 20]	τῇ κυκλοφορίᾳ· παρὰ γὰρ τὸ	μέτρον	οὐδὲν ἄλλο παρεμφαίνεται τῷ μετρουμένῳ,
[4, 20]	χρόνου) εἰ οὖν τὸ πρῶτον	μέτρον	πάντων τῶν συγγενῶν, ἡ κυκλοφορία
[4, 19]	δὲ χρόνος κινήσεως καὶ ἠρεμίας	μέτρον.	φανερὸν οὖν ὅτι οὐδὲ τὸ
[4, 19]	οἷον τὸ ἀσύμμετρον εἶναι τὴν	διάμετρον	ἀεὶ ἔστι, καὶ οὐκ ἔσται
[4, 19]	ἐνδέχεται ἄλλως, ὥσπερ τὸ τὴν	διάμετρον	εἶναι τῇ πλευρᾷ σύμμετρον. ὅλως
[4, 19]	χρόνῳ. οὐ τοίνυν οὐδὲ τὸ	σύμμετρον·	διὸ αἰεὶ οὐκ ἔστιν, ὅτι
[4, 19]	τὴν διάμετρον εἶναι τῇ πλευρᾷ	σύμμετρον.	ὅλως γάρ, εἰ μέτρον μέν
[4, 19]	τἀντικείμενα αἰεὶ ἔστιν, οἷον τὸ	ἀσύμμετρον	εἶναι τὴν διάμετρον ἀεὶ ἔστι,
[4, 20]	οὐδὲ τρίγωνα τὰ αὐτὰ τὸ	ἰσόπλευρον	καὶ τὸ σκαληνές, καίτοι σχῆμά
[4, 20]	τούτου δὲ τὸ μὲν τοιόνδε	ἰσόπλευρον,	τὸ δὲ τοιόνδε σκαληνές. σχῆμα
[4, 12]	ὃ εἰ καὶ θερμὸν ἢ	ψυχρόν	ἐστιν ἢ βαρὺ ἢ κοῦφον,
[4, 13]	ψυχροῦ θερμὸν καὶ ἐκ θερμοῦ	ψυχρὸν	ἡ αὐτή, ὅτι ἦν δυνάμει,
[4, 18]	οἷον ἐνιαυτὸν ἢ ἔαρ ἢ	μετόπωρον.	οὐ μόνον δὲ τὴν κίνησιν
[4, 11]	γῇ κάτω καὶ πρὸς τὸ	μέσον,	δῆλον ὅτι οὐκ ἂν τὸ
[4, 11]	ἔσται ἄνω οὐδὲ κάτω οὐδὲ	μέσον,	ᾗ δὲ κενόν, οὐδὲν διάφορον
[4, 7]	κάτω, τὸ μὲν πρὸς τὸ	μέσον	περιέχον πέρας κάτω ἐστίν, καὶ
[4, 7]	κάτω ἐστίν, καὶ αὐτὸ τὸ	μέσον,	τὸ δὲ πρὸς τὸ ἔσχατον
[4, 7]	τόπος. ~καὶ διὰ τοῦτο τὸ	μέσον	τοῦ οὐρανοῦ καὶ τὸ ἔσχατον
[4, 13]	ὥσπερ ἔφη Ξοῦθος, ἢ εἰς	ἴσον	ἀεὶ δεῖ> μεταβάλλειν ἀέρα καὶ
[4, 11]	ἔστω γὰρ τὸ Ζ κενόν,	ἴσον	δὲ {τῷ μεγέθει} τοῖς Β
[4, 12]	διὰ δὲ τοῦ κύβου τὸ	ἴσον	διάστημα διεληλυθέναι, ὅπερ ἦν καὶ
[4, 12]	συμβάλλεται, εἰ ἕτερον περὶ αὐτὸν	ἴσον	διάστημα τοιοῦτον εἴη. {ἔτι δεῖ
[4, 6]	οὔτε μεῖζον τοῦ διαστήματος ἀλλ'	ἴσον·	ἐν γὰρ τῷ αὐτῷ τὰ
[4, 12]	μήτε κοῦφον εἴη, καθέξει τὸ	ἴσον	κενὸν καὶ ἐν τῷ αὐτῷ
[4, 13]	κυμαίνειν ποιεῖν, ἢ ἄλλοθί που	ἴσον	μεταβάλλειν ἐξ ἀέρος ὕδωρ, ἵνα
[4, 11]	τὸν ἐφ' ᾧ Ε, εἰ	ἴσον	τὸ μῆκος τὸ τοῦ Β
[4, 13]	κυμανεῖ ὁ οὐρανός, ἢ αἰεὶ	ἴσον	ὕδωρ ἐξ ἀέρος ἔσται καὶ
[4, 8]	τῆς τέφρας ποιοῦνται, ἣ δέχεται	ἴσον	ὕδωρ ὅσον τὸ ἀγγεῖον τὸ
[4, 11]	{τοῖς σχήμασι} θᾶττον φερόμενα τὸ	ἴσον	χωρίον, καὶ κατὰ λόγον ὃν
[4, 12]	κύβος γε ἔχει τοσοῦτον μέγεθος,	ὅσον	κατέχει κενόν· ὃ εἰ καὶ
[4, 8]	ποιοῦνται, ἣ δέχεται ἴσον ὕδωρ	ὅσον	τὸ ἀγγεῖον τὸ κενόν. εἶναι
[4, 11]	τῷ τάχει ἐν τῷ τοσούτῳ	ὅσον	τὸ Η, τὴν τὸ Ζ
[4, 20]	μετρεῖται τῆς τε κινήσεως τὸ	ποσὸν	καὶ τοῦ χρόνου) εἰ οὖν
[4, 19]	ἔσται μετρητὸν ὑπὸ χρόνου, ᾗ	ποσόν	τί ἐστιν, ἀλλ' ᾗ ἡ
[4, 10]	κινήσεως οὐδαμῶς, δι' ὃ καὶ	Μέλισσον	ἔλαθεν· ἀλλοιοῦσθαι γὰρ τὸ πλῆρες
[4, 5]	γὰρ ἀμφότερα ἑκάτερον ὑπάρχειν, οἷον	τὸν	ἀμφορέα ἀγγεῖόν τε καὶ οἶνον
[4, 18]	μετροῦντες, καθάπερ καὶ τῷ ἀριθμητῷ	τὸν	ἀριθμόν, οἷον τῷ ἑνὶ ἵππῳ
[4, 8]	ἔστι καὶ τί ἐστιν, εἴρηται.	~Τὸν	αὐτὸν δὲ τρόπον ὑποληπτέον εἶναι
[4, 11]	διὰ τοῦ Β. ἐχέτω δὴ	τὸν	αὐτὸν λόγον ὅνπερ διέστηκεν ἀὴρ
[4, 2]	πάλιν ἀὴρ ἔνεστιν, ὁτὲ δὲ	τὸν	αὐτὸν τόπον τοῦτον ἄλλο τι
[4, 4]	ἔτι πῶς ἂν φέροιτο εἰς	τὸν	αὑτοῦ τόπον, εἰ ὁ τόπος
[4, 7]	σῶμα. καὶ φέρεται δὴ εἰς	τὸν	αὑτοῦ τόπον ἕκαστον εὐλόγως (ὃ
[4, 2]	δύναμιν. φέρεται γὰρ ἕκαστον εἰς	τὸν	αὑτοῦ τόπον μὴ κωλυόμενον, τὸ
[4, 4]	ὕλη οὐ χωρίζεται τοῦ πράγματος,	τὸν	δὲ τόπον ἐνδέχεται· ἐν ᾧ
[4, 12]	ποιεῖν τόπον τοῖς σώμασιν παρὰ	τὸν	ἑκάστου ὄγκον, εἰ ἀπαθὲς ὁ
[4, 10]	ἐνόντα ἐκπυρηνίζειν (οἷον ὕδατος συνθλιβομένου	τὸν	ἐνόντα ἀέρα) καὶ αὐξάνεσθαι οὐ
[4, 11]	Α οἰσθήσεται διὰ τοῦ Β	τὸν	ἐφ' ᾧ Γ χρόνον, διὰ
[4, 11]	δὲ τοῦ Δ λεπτοτέρου ὄντος	τὸν	ἐφ' ᾧ Ε, εἰ ἴσον
[4, 11]	χρόνος ἐφ' ᾧ Ε πρὸς	τὸν	ἐφ' ᾧ Η. ἂν γὰρ
[4, 18]	δὲ τῷ ἑνὶ ἵππῳ τὸν	τῶν	ἵππων ἀριθμὸν αὐτόν. ὁμοίως δὲ
[4, 18]	οἷον τῷ ἑνὶ ἵππῳ τὸν	τῶν	ἵππων ἀριθμόν. τῷ μὲν γὰρ
[4, 7]	περὶ τούτων ὕστερον· ἀλλὰ διὰ	τὸν	καιρὸν ἀνάγκη μὲν εἰπεῖν, ἀσαφῶς
[4, 11]	ἐφ' οὗ Ε, τοῦτον ἕξει	τὸν	λόγον τὸ κενὸν πρὸς τὸ
[4, 20]	τε τὸν παρεληλυθότα χρόνον καὶ	τὸν	μέλλοντα· ἐν μὲν γὰρ τῷ
[4, 8]	πλῆρες μὲν εἶναι, ὅταν ἔχῃ	τὸν	ὄγκον οὗ δεκτικόν ἐστιν, ὅταν
[4, 12]	εἰ μὴ χωριστόν· λέγω δὲ	τὸν	ὄγκον τοῦ ξυλίνου κύβου. ὥστ'
[4, 11]	ὠσθέντος φορᾶς ἣν φέρεται εἰς	τὸν	οἰκεῖον τόπον· ἐν δὲ τῷ
[4, 5]	τε καὶ οἶνον εἶναι καὶ	τὸν	οἶνον οἶνόν τε καὶ ἀμφορέα,
[4, 5]	εἶεν, ὁ μὲν ἀμφορεὺς δέξεται	τὸν	οἶνον οὐχ ᾗ αὐτὸς οἶνος
[4, 8]	συνιόντα καὶ πιλούμενα, οἷον καὶ	τὸν	οἶνόν φασι δέχεσθαι μετὰ τῶν
[4, 6]	τόπον· διὰ γὰρ τοῦτο καὶ	τὸν	οὐρανὸν μάλιστ' οἰόμεθα ἐν τόπῳ,
[4, 19]	ἐλέχθη· συνέχει γὰρ τὸν χρόνον	τὸν	παρεληλυθότα καὶ ἐσόμενον, καὶ πέρας
[4, 20]	λέγεται τὸ πρότερον κατά τε	τὸν	παρεληλυθότα χρόνον καὶ τὸν μέλλοντα·
[4, 6]	καὶ μηδὲν τοῦ πράγματος, ἔτι	τὸν	πρῶτον μήτ' ἐλάττω μήτε μείζω,
[4, 5]	γὰρ κωλύει ἐν ἄλλῳ εἶναι	τὸν	πρῶτον τόπον, μὴ μέντοι ὡς
[4, 3]	γὰρ ἐκ τούτων συναύξεσθαι αὐτοῖς	τὸν	τόπον, εἰ μήτ' ἐλάττων μήτε
[4, 6]	αὑτὸ ὑπάρχειν αὐτῷ. ἀξιοῦμεν δὴ	τὸν	τόπον εἶναι πρῶτον μὲν περιέχον
[4, 6]	τοῦ πράγματος τοῦ μεθισταμένου, ἀνάγκη	τὸν	τόπον εἶναι τὸ λοιπὸν τῶν
[4, 3]	πᾶν. ἀδύνατον δὲ σῶμα εἶναι	τὸν	τόπον· ἐν ταὐτῷ γὰρ ἂν
[4, 6]	γὰρ τέτταρά ἐστιν ὧν ἀνάγκη	τὸν	τόπον ἕν τι εἶναι· ἢ
[4, 4]	μὲν τοίνυν ἀναγκαῖον εἶναί τι	τὸν	τόπον, καὶ πάλιν ἐξ ὧν
[4, 4]	τοῖς λεγομένοις ἀγράφοις δόγμασιν, ὅμως	τὸν	τόπον καὶ τὴν χώραν τὸ
[4, 11]	αὐτὸς λόγος καὶ πρὸς τοὺς	τὸν	τόπον οἰομένους εἶναί τι κεχωρισμένον,
[4, 6]	ἐπιστήμη· ταῦτα γὰρ οὕτω μεταβέβληκε	τὸν	τόπον, ὅτι ἐν ᾧ ὑπάρχουσι
[4, 7]	ὡς μὲν γὰρ ὅλον, ἅμα	τὸν	τόπον οὐ μεταβάλλει, κύκλῳ δὲ
[4, 4]	γε ἀδύνατον ὁποτερονοῦν τούτων εἶναι	τὸν	τόπον, οὐ χαλεπὸν ἰδεῖν. τὸ
[4, 3]	θείη τοῖς οὖσιν αἴτιον εἶναι	τὸν	τόπον; οὐδεμία γὰρ αὐτῷ ὑπάρχει
[4, 3]	ἄν ποτε καὶ θείημεν εἶναι	τὸν	τόπον; οὔτε γὰρ στοιχεῖον οὔτ'
[4, 7]	τόπου. οὔτε γὰρ συναύξεσθαι ἀνάγκη	τὸν	τόπον, οὔτε στιγμῆς εἶναι τόπον,
[4, 4]	μὲν γὰρ πάντες εἶναί τι	τὸν	τόπον, τί δ' ἐστίν, οὗτος
[4, 9]	τοῦ σώματος ὕλην (οἵπερ καὶ	τὸν	τόπον τὸ αὐτὸ τοῦτο) λέγοντες
[4, 11]	τοῦτο δὲ ταὐτόν ἐστι τῷ	τὸν	τόπον φάναι εἶναί τι κεχωρισμένον·
[4, 10]	τοῦτο δ' ἂν εἴη οἷον	τὸν	τόπον φασί τινες εἶναι. οὐδεμία
[4, 10]	ἡ κατὰ τόπον καὶ τοῖς	τὸν	τόπον φάσκουσιν εἶναί τι παρὰ
[4, 8]	ὥσπερ Ἀναξαγόρας καὶ οἱ τοῦτον	τὸν	τρόπον ἐλέγχοντες. ἐπιδεικνύουσι γὰρ ὅτι
[4, 13]	καὶ πῶς οὐκ ἔστι, διωρίσθω	τὸν	τρόπον τοῦτον. ~Ἐχόμενον δὲ τῶν
[4, 18]	πάλιν δὲ τῷ ἑνὶ ἵππῳ	τὸν	τῶν ἵππων ἀριθμὸν αὐτόν. ὁμοίως
[4, 18]	ἀριθμόν, οἷον τῷ ἑνὶ ἵππῳ	τὸν	τῶν ἵππων ἀριθμόν. τῷ μὲν
[4, 1]	δ' ἀνάγκη καὶ περὶ τόπου	τὸν	φυσικὸν ὥσπερ καὶ περὶ ἀπείρου
[4, 19]	τοῦ χρόνου, καὶ ἐπιλανθάνεται διὰ	τὸν	χρόνον, ἀλλ' οὐ μεμάθηκεν, οὐδὲ
[4, 18]	ἡ ὁδὸς {ᾖ} πολλή· καὶ	τὸν	χρόνον, ἂν ἡ κίνησις, καὶ
[4, 16]	οὐ κίνησις. ἀλλὰ μὴν καὶ	τὸν	χρόνον γε γνωρίζομεν ὅταν ὁρίσωμεν
[4, 18]	μετροῦμεν, ἀλλὰ καὶ τῇ κινήσει	τὸν	χρόνον διὰ τὸ ὁρίζεσθαι ὑπ'
[4, 18]	ὢν αὐτῆς, ἡ δὲ κίνησις	τὸν	χρόνον. καὶ λέγομεν πολὺν καὶ
[4, 18]	τὴν κίνησιν, τῇ δὲ κινήσει	τὸν	χρόνον μετροῦμεν. καὶ τοῦτ' εὐλόγως
[4, 17]	αὐτῷ ἕτερον τὸ δὲ νῦν	τὸν	χρόνον ὁρίζει, ᾗ πρότερον καὶ
[4, 19]	χρόνου, ὥσπερ ἐλέχθη· συνέχει γὰρ	τὸν	χρόνον τὸν παρεληλυθότα καὶ ἐσόμενον,
[4, 11]	φασιν, ἢ διὰ τὸ ὠθεῖν	τὸν	ὠσθέντα ἀέρα θάττω κίνησιν τῆς
[4, 18]	ἑκατὸν ἵππων καὶ ὁ τῶν	ἑκατὸν	ἀνθρώπων, ὧν δ' ἀριθμός, ἕτερα,
[4, 18]	καὶ ὁ αὐτὸς ὁ τῶν	ἑκατὸν	ἵππων καὶ ὁ τῶν ἑκατὸν
[4, 14]	οὐδ' αἰεὶ τὸ αὐτὸ διαμένειν	δυνατόν·	οὐδενὸς γὰρ διαιρετοῦ πεπερασμένου ἓν
[4, 14]	ἅμα ἂν εἴη· τοῦτο δὲ	ἀδύνατον.	ἀλλὰ μὴν οὐδ' αἰεὶ τὸ
[4, 8]	σῶμα εἶναι, δύο δὲ σώματα	ἀδύνατον	ἅμα εἶναι. μαρτύριον δὲ καὶ
[4, 14]	δ' ἐκ μὴ ὄντων συγκείμενον	ἀδύνατον	ἂν εἶναι δόξειε μετέχειν οὐσίας.
[4, 4]	ἡ ὕλη ἢ τὸ εἶδος;	ἀδύνατον	γὰρ οὗ μὴ κίνησις μηδὲ
[4, 3]	βάθος, οἷς ὁρίζεται σῶμα πᾶν.	ἀδύνατον	δὲ σῶμα εἶναι τὸν τόπον·
[4, 5]	τῷ τε λόγῳ δῆλον ὅτι	ἀδύνατον·	δεήσει γὰρ ἀμφότερα ἑκάτερον ὑπάρχειν,
[4, 11]	καὶ διὰ τοῦ κενοῦ. ἀλλ'	ἀδύνατον·	διὰ τίνα γὰρ αἰτίαν οἰσθήσεται
[4, 8]	εἴη κενόν· τὸ γὰρ πλῆρες	ἀδύνατον	εἶναι δέξασθαί τι. εἰ δὲ
[4, 20]	ἢ ψυχὴ καὶ ψυχῆς νοῦς,	ἀδύνατον	εἶναι χρόνον ψυχῆς μὴ οὔσης,
[4, 11]	τι κεχωρισμένον· τοῦτο δ' ὅτι	ἀδύνατον,	εἴρηται πρότερον. ~καὶ καθ' αὑτὸ
[4, 5]	ὁ οἶνος. ὅτι μὲν οὖν	ἀδύνατον	ἐν αὑτῷ τι εἶναι πρώτως,
[4, 11]	ὁτιοῦν οἰσθήσεται, συμβήσεται τοῦτο τὸ	ἀδύνατον·	ἐν ἴσῳ γὰρ ληφθήσεται πλῆρές
[4, 12]	μὲν δὴ τοῦτο ἄτοπον καὶ	ἀδύνατον.	ἔτι δὲ φανερὸν ὅτι τοῦτο
[4, 14]	νῦν οὐκ ἐνδέχεται. ἔστω γὰρ	ἀδύνατον	ἐχόμενα εἶναι ἀλλήλων τὰ νῦν,
[4, 20]	γὰρ ὄντος εἶναι τοῦ ἀριθμήσοντος	ἀδύνατον	καὶ ἀριθμητόν τι εἶναι, ὥστε
[4, 13]	φέροιτο. ἴσως δὲ καὶ τοῦτ'	ἀδύνατον	κινηθῆναι· λόγος δ' ὁ αὐτός,
[4, 4]	γνωρίζειν. ἀλλὰ μὴν ὅτι γε	ἀδύνατον	ὁποτερονοῦν τούτων εἶναι τὸν τόπον,
[4, 11]	ἰσοταχῆ ἄρα πάντ' ἔσται. ἀλλ'	ἀδύνατον.	ὅτι μὲν οὖν εἰ ἔστι
[4, 12]	δὴ τῷ κενῷ τοῦτο μὲν	ἀδύνατον	(οὐδὲν γὰρ σῶμα) διὰ δὲ
[4, 13]	ἐνεῖναί τι κενόν, ἧττον μὲν	ἀδύνατον,	συμβαίνει δὲ πρῶτον μὲν οὐ
[4, 11]	τε ὂν καὶ κενόν. ἀλλ'	ἀδύνατον.	φανερὸν τοίνυν ὅτι, εἰ ἔστι
[4, 8]	δὲ τοῦτο ἐνδέχεται, καὶ τὸ	μικρότατον	δέξεται τὸ μέγιστον· πολλὰ γὰρ
[4, 19]	ἔλεγον, ὁ δὲ Πυθαγόρειος Πάρων	ἀμαθέστατον,	ὅτι καὶ ἐπιλανθάνονται ἐν τούτῳ,
[4, 5]	τὸ οὗ ἕνεκα. πάντων δὲ	κυριώτατον	τὸ ὡς ἐν ἀγγείῳ καὶ
[4, 19]	φθείρεται· διὸ καὶ οἱ μὲν	σοφώτατον	ἔλεγον, ὁ δὲ Πυθαγόρειος Πάρων
[4, 7]	μέσον, τὸ δὲ πρὸς τὸ	ἔσχατον	ἄνω, καὶ αὐτὸ τὸ ἔσχατον·
[4, 6]	ἐν παντί, ἀλλὰ διὰ τὸ	ἔσχατον	αὐτοῦ καὶ περιέχον ἐν τῷ
[4, 7]	ἀλλὰ τοῦ οὐρανοῦ τι τὸ	ἔσχατον	καὶ ἁπτόμενον τοῦ κινητοῦ σώματος
[4, 7]	ἔσχατον ἄνω, καὶ αὐτὸ τὸ	ἔσχατον·	καὶ διὰ τοῦτο δοκεῖ ἐπίπεδόν
[4, 13]	ἢ ἐξωθούμενον τὸ ἐχόμενον τὸ	ἔσχατον	κυμαίνειν ποιεῖν, ἢ ἄλλοθί που
[4, 7]	μέσον τοῦ οὐρανοῦ καὶ τὸ	ἔσχατον	τὸ πρὸς ἡμᾶς τῆς κύκλῳ
[4, 7]	μένει, τοῦ δὲ κύκλῳ τὸ	ἔσχατον	ὡσαύτως ἔχον μένει. ὥστ' ἐπεὶ
[4, 7]	δὲ ἐν {τῷ} τόπῳ ὡς	διαιρετὸν	μέρος πρὸς ὅλον ἐστίν, οἷον
[4, 11]	μένον· μᾶλλον δὲ τὸ μὴ	εὐδιαίρετον·	τοιοῦτο δὲ τὸ παχύτερον. τὸ
[4, 9]	αἰσθητοῦ σώματος κατὰ τὴν ἁφήν·	αἰσθητὸν	δ' ἐστὶ κατὰ τὴν ἁφὴν
[4, 2]	τὰ σώματα, καὶ πᾶν σῶμα	αἰσθητὸν	ἐν τόπῳ, διὰ τούτων ἄν
[4, 8]	ἐν ᾧ μηδέν ἐστι σῶμα	αἰσθητόν·	οἰόμενοι δὲ τὸ ὂν ἅπαν
[4, 16]	γὰρ τὸ ἀριθμούμενον καὶ τὸ	ἀριθμητὸν	ἀριθμὸν λέγομεν, καὶ ᾧ ἀριθμοῦμεν)
[4, 17]	τὸ δ' εἶναι ἕτερον (ᾗ	ἀριθμητὸν	γὰρ τὸ πρότερον καὶ ὕστερον,
[4, 20]	ἢ τὸ ἠριθμημένον ἢ τὸ	ἀριθμητόν.	εἰ δὲ μηδὲν ἄλλο πέφυκεν
[4, 20]	εἶναι τοῦ ἀριθμήσοντος ἀδύνατον καὶ	ἀριθμητόν	τι εἶναι, ὥστε δῆλον ὅτι
[4, 17]	ὕστερον ἐν κινήσει, ᾗ δ'	ἀριθμητὸν	τὸ πρότερον καὶ ὕστερον, τὸ
[4, 7]	κατὰ φορὰν ἢ κατ' αὔξησιν	κινητὸν	καθ' αὑτό που, ὁ δ'
[4, 6]	δὲ τὸ περιεχόμενον σῶμα τὸ	κινητὸν	κατὰ φοράν. δοκεῖ δὲ μέγα
[4, 7]	ὂν ἐν τόπῳ, ἀλλὰ τὸ	κινητὸν	σῶμα. καὶ φέρεται δὴ εἰς
[4, 13]	οὕτω καὶ τὸ κενὸν ὅτι	ἀκίνητον·	ἀσύμβλητα γὰρ τὰ τάχη. ἐπεὶ
[4, 8]	καὶ δείκνυσιν ὅτι τὸ πᾶν	ἀκίνητον	ἐκ τούτων· εἰ γὰρ κινήσεται,
[4, 19]	ἠρεμοῦν. οὐ γὰρ πᾶν τὸ	ἀκίνητον	ἠρεμεῖ, ἀλλὰ τὸ ἐστερημένον κινήσεως
[4, 6]	ὥστε τὸ τοῦ περιέχοντος πέρας	ἀκίνητον	πρῶτον, τοῦτ' ἔστιν ὁ τόπος.
[4, 6]	οὕτως καὶ ὁ τόπος ἀγγεῖον	ἀμετακίνητον.	διὸ ὅταν μὲν ἐν κινουμένῳ
[4, 19]	τὸ κινούμενον οὐχ ἁπλῶς ἔσται	μετρητὸν	ὑπὸ χρόνου, ᾗ ποσόν τί
[4, 8]	λέγουσιν οἱ μὴ φάσκοντες, καὶ	τρίτον	τὰς κοινὰς περὶ αὐτῶν δόξας.
[4, 9]	ὅτι εἰ μὲν δέχοιτο σῶμα	ἁπτόν,	κενόν, εἰ δὲ μή, οὔ)
[4, 9]	δὲ πάλιν ἅπαν οἴονται εἶναι	ἁπτόν·	τοιοῦτο δὲ ὃ ἂν ἔχῃ
[4, 11]	τὸ τάχος. ὥστε εἰ διπλασίως	λεπτόν,	ἐν διπλασίῳ χρόνῳ τὴν τὸ
[4, 13]	τὸ κυρτὸν ὃ ἦν οὐ	κυρτὸν	ἀλλ' εὐθύ (οὐ γὰρ τῷ
[4, 19]	ἐν τῷ αὐτῷ πως τὸ	κυρτὸν	καὶ τὸ κοῖλον, οὕτως καὶ
[4, 13]	ἄλλη, ἐν οὐθενὶ ἐγγέγονε τὸ	κυρτὸν	ὃ ἦν οὐ κυρτὸν ἀλλ'
[4, 6]	εἴη ἑκάστου ὁ τόπος καὶ	ἕκαστον,	δοκεῖ δέ γε ἴσος εἶναι,
[4, 2]	ἔχει τινὰ δύναμιν. φέρεται γὰρ	ἕκαστον	εἰς τὸν αὑτοῦ τόπον μὴ
[4, 20]	ταύτης ἡ κύκλῳ, ἀριθμεῖται δ'	ἕκαστον	ἑνί τινι συγγενεῖ, μονάδες μονάδι,
[4, 2]	θέσιν, οὐκ ἔχοντα φύσει τούτων	ἕκαστον.	ἔτι οἱ τὸ κενὸν φάσκοντες
[4, 7]	δὴ εἰς τὸν αὑτοῦ τόπον	ἕκαστον	εὐλόγως (ὃ γὰρ ἐφεξῆς καὶ
[4, 2]	δὲ τῇ φύσει διώρισται χωρὶς	ἕκαστον.	οὐ γὰρ ὅ τι ἔτυχέν
[4, 6]	οὕτω γὰρ ἂν κάλλιστα δεικνύοιτο	ἕκαστον.	πρῶτον μὲν οὖν δεῖ κατανοῆσαι
[4, 3]	οὐδενός, οὐδ' ἐστί τι παρ'	ἕκαστον	τούτων ὁ τόπος. τί γὰρ
[4, 4]	ὁ τόπος τὸ πρῶτον περιέχον	ἕκαστον	τῶν σωμάτων, πέρας τι ἂν
[4, 6]	μένειν ἐν τοῖς οἰκείοις τόποις	ἕκαστον	τῶν σωμάτων, τοῦτο δὲ ποιεῖν
[4, 8]	καὶ τὸ μικρότατον δέξεται τὸ	μέγιστον·	πολλὰ γὰρ μικρὰ τὸ μέγα
[4, 4]	τοιοῦτον ἡ ὕλη καὶ τὸ	ἀόριστον·	ὅταν γὰρ ἀφαιρεθῇ τὸ πέρας
[4, 4]	καὶ τὸ εἶδος καὶ τὸ	ἀόριστον,	οὐκ ἀεὶ ἐν τῷ αὐτῷ
[4, 13]	μανὸν οὕτως· εἰ δὲ μὴ	χωριστόν,	ἀλλ' ὅμως ἐνεῖναί τι κενόν,
[4, 6]	μείζω, ἔτι ἀπολείπεσθαι ἑκάστου καὶ	χωριστὸν	εἶναι, πρὸς δὲ τούτοις πάντα
[4, 9]	τὸ δὲ κενὸν ζητοῦσιν ὡς	χωριστόν.	~ἐπεὶ δὲ περὶ τόπου διώρισται,
[4, 12]	παθημάτων ἐστί, καὶ εἰ μὴ	χωριστόν·	λέγω δὲ τὸν ὄγκον τοῦ
[4, 8]	διάστημα ἕτερον τῶν σωμάτων, οὔτε	χωριστὸν	οὔτε ἐνεργείᾳ ὄν, ὃ διαλαμβάνει
[4, 13]	εἰ μηδὲ κενὸν ἐνδέχεται εἶναι	χωριστὸν	ὥσπερ μηδὲ τόπον ἔχοντα διάστημα
[4, 10]	οὐκ ἔστιν, οὔτε κεχωρισμένον οὔτε	ἀχώριστον.	τὸ γὰρ κενὸν οὐ σῶμα
[4, 14]	ἂν εἴη τὰ ἔτος γενόμενα	μυριοστὸν	τοῖς γενομένοις τήμερον, καὶ οὔτε
[4, 11]	σῶμα ἐν τῷ Ζ, ἔτι	θᾶττον.	ἀλλ' ἦν ἐν τῷ Η.
[4, 11]	γὰρ τοῖς πλήρεσιν ἐξ ἀνάγκης·	θᾶττον	γὰρ διαιρεῖ τῇ ἰσχύϊ τὸ
[4, 11]	διὰ τίνα γὰρ αἰτίαν οἰσθήσεται	θᾶττον;	ἐν μὲν γὰρ τοῖς πλήρεσιν
[4, 20]	κινούμενον ἐν χρόνῳ. τὸ γὰρ	θᾶττον	καὶ βραδύτερον κατὰ πᾶσάν ἐστιν
[4, 20]	γὰρ οὕτω φαίνεται) λέγω δὲ	θᾶττον	κινεῖσθαι τὸ πρότερον μεταβάλλον εἰς
[4, 11]	καὶ εὐδιαιρετώτερον δι' οὗ φέρεται,	θᾶττον	οἰσθήσεται. τὸ δὲ κενὸν οὐδένα
[4, 11]	ἀὴρ ὕδατος καὶ ἀσωματώτερον, τοσούτῳ	θᾶττον	τὸ Α διὰ τοῦ Δ
[4, 11]	τἆλλα ὁμοίως ἔχῃ {τοῖς σχήμασι}	θᾶττον	φερόμενα τὸ ἴσον χωρίον, καὶ
[4, 11]	τὸ αὐτὸ βάρος καὶ σῶμα	θᾶττον	φερόμενον διὰ δύο αἰτίας, ἢ
[4, 6]	ἦν ἐνταῦθα, πάλιν μεθέστηκεν εἰς	ἔλαττον	ἢ μεῖζον. ἔστι δὲ κινούμενον
[4, 16]	τὸ μὲν γὰρ πλεῖον καὶ	ἔλαττον	κρίνομεν ἀριθμῷ, κίνησιν δὲ πλείω
[4, 13]	τοῦ κύκλου περιφέρεια συναγομένη εἰς	ἔλαττον	οὐκ ἄλλο τι λαμβάνει τὸ
[4, 11]	ὅσῳ ἂν ᾖ ἀσωματώτερον καὶ	ἧττον	ἐμποδιστικὸν καὶ εὐδιαιρετώτερον δι' οὗ
[4, 12]	ἢ βαρὺ ἢ κοῦφον, οὐδὲν	ἧττον	ἕτερον τῷ εἶναι πάντων τῶν
[4, 6]	περιέχον ἐάν τε μή, οὐδὲν	ἧττον.	{ἔτι ὅταν μὴ διῃρημένον ᾖ,
[4, 13]	(οὐ γὰρ τῷ διαλείπειν τὸ	ἧττον	ἢ τὸ μᾶλλον ἔστιν) οὐδ'
[4, 13]	ὃ οὐκ ἦν θερμὸν ὅτε	ἧττον	ἦν θερμόν, ὥσπερ γε οὐδ'
[4, 11]	γὰρ ἔστιν οὗ μᾶλλον ἢ	ἧττον	κινηθήσεται· ᾗ γὰρ κενόν, οὐκ
[4, 13]	ἀλλ' ὅμως ἐνεῖναί τι κενόν,	ἧττον	μὲν ἀδύνατον, συμβαίνει δὲ πρῶτον
[4, 11]	φέρεσθαι, ἐὰν μή τι ἐμποδίσῃ	κρεῖττον.	ἔτι νῦν μὲν εἰς τὸ
[4, 19]	ἐν ἀριθμῷ μονὰς καὶ τὸ	περιττὸν	καὶ ἄρτιον (τὰ μὲν γὰρ
[4, 6]	δυσκολίας αἴτιον καὶ τῶν περὶ	αὐτὸν	ἀπορημάτων ἔσται φανερόν· οὕτω γὰρ
[4, 8]	καὶ τί ἐστιν, εἴρηται. ~Τὸν	αὐτὸν	δὲ τρόπον ὑποληπτέον εἶναι τοῦ
[4, 16]	ἀνάγκη τῆς κινήσεώς τι εἶναι	αὐτόν.	ἐπεὶ δὲ τὸ κινούμενον κινεῖται
[4, 12]	γὰρ συμβάλλεται, εἰ ἕτερον περὶ	αὐτὸν	ἴσον διάστημα τοιοῦτον εἴη. {ἔτι
[4, 11]	τοῦ Β. ἐχέτω δὴ τὸν	αὐτὸν	λόγον ὅνπερ διέστηκεν ἀὴρ πρὸς
[4, 20]	καὶ αὐτοῦ καὶ τῶν περὶ	αὐτὸν	οἰκείων τῇ σκέψει εἴρηται.
[4, 18]	ἵππῳ τὸν τῶν ἵππων ἀριθμὸν	αὐτόν.	ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ
[4, 7]	τόπῳ ἐστίν, εἴ γε μηδὲν	αὐτὸν	περιέχει σῶμα· ἐφ' ᾧ δὲ
[4, 2]	ἀὴρ ἔνεστιν, ὁτὲ δὲ τὸν	αὐτὸν	τόπον τοῦτον ἄλλο τι τῶν
[4, 19]	ὅτι φθορᾶς μᾶλλον ἔσται καθ'	αὑτὸν	αἴτιος ἢ γενέσεως, καθάπερ ἐλέχθη
[4, 10]	τὴν τέφραν ἐγχεομένου ὕδατος αὐτὸς	αὑτὸν	ἐμποδίζει. ἢ γὰρ οὐκ αὐξάνεται
[4, 19]	καλόν· φθορᾶς γὰρ αἴτιος καθ'	ἑαυτὸν	μᾶλλον ὁ χρόνος· ἀριθμὸς γὰρ
[4, 18]	πάλιν, οὕτω καὶ χρόνον, οἷον	ἐνιαυτὸν	ἢ ἔαρ ἢ μετόπωρον. οὐ
[4, 14]	τὸ μέλλον, πότερον ἓν καὶ	ταὐτὸν	ἀεὶ διαμένει ἢ ἄλλο καὶ
[4, 4]	καὶ τὴν χώραν ἓν καὶ	ταὐτόν.	ἄλλον δὲ τρόπον ἐκεῖ τε
[4, 11]	ἀποκεκριμένον καθ' αὑτό· τοῦτο δὲ	ταὐτόν	ἐστι τῷ τὸν τόπον φάναι
[4, 1]	ἐστὶν ὁ τόπος· οὐ γὰρ	ταὐτὸν	φαίνεται θεωροῦσιν ἐξ ἁπάντων τῶν
[4, 12]	ἕτερον περὶ αὐτὸν ἴσον διάστημα	τοιοῦτον	εἴη. {ἔτι δεῖ δῆλον εἶναι
[4, 17]	ἢ λίθος ἤ τι ἄλλο	τοιοῦτόν	ἐστι) τῷ λόγῳ δὲ ἄλλο,
[4, 18]	γὰρ τὸ τὸ μέγεθος εἶναι	τοιοῦτον	ἡ κίνησις ταῦτα πέπονθεν, διὰ
[4, 4]	ἐπιπέδου καὶ πέρατος, ἔστι δὲ	τοιοῦτον	ἡ ὕλη καὶ τὸ ἀόριστον·
[4, 11]	τῷ κενῷ πάντῃ ὁμοίως τὸ	τοιοῦτον,	ὥστε πάντῃ οἰσθήσεται. ἔτι δὲ
[4, 13]	ἅμα ἐξ ἴσου ἀέρος ὕδωρ	τοσοῦτον	γεγενῆσθαι) ἢ κενὸν εἶναι ἐξ
[4, 12]	καὶ ὁ κύβος γε ἔχει	τοσοῦτον	μέγεθος, ὅσον κατέχει κενόν· ὃ
[4, 12]	ὕδατι τιθῇ τις κύβον, ἐκστήσεται	τοσοῦτον	ὕδωρ ὅσος ὁ κύβος, οὕτω
[4, 2]	ὁτὲ δὲ τὸν αὐτὸν τόπον	τοῦτον	ἄλλο τι τῶν σωμάτων κατέχει·
[4, 11]	δὲ τοῦ ἐφ' οὗ Ε,	τοῦτον	ἕξει τὸν λόγον τὸ κενὸν
[4, 13]	οὐκ ἔστι, διωρίσθω τὸν τρόπον	τοῦτον.	~Ἐχόμενον δὲ τῶν εἰρημένων ἐστὶν
[4, 8]	λέγουσιν. ὥσπερ Ἀναξαγόρας καὶ οἱ	τοῦτον	τὸν τρόπον ἐλέγχοντες. ἐπιδεικνύουσι γὰρ
[4, 14]	εἰρημένων ἐστὶν ἐπελθεῖν περὶ χρόνου·	πρῶτον	δὲ καλῶς ἔχει διαπορῆσαι περὶ
[4, 3]	ζητητέον γὰρ τὸ γένος αὐτοῦ	πρῶτον.	διαστήματα μὲν οὖν ἔχει τρία,
[4, 2]	δ' ἄνευ τῶν ἄλλων, ἀνάγκη	πρῶτον	εἶναι· οὐ γὰρ ἀπόλλυται ὁ
[4, 8]	{τῆς} διορίσεως· καὶ τοῦτ' εἶναι	πρῶτον	ἐν τοῖς ἀριθμοῖς· τὸ γὰρ
[4, 16]	πρότερον καὶ ὕστερον ἐν τόπῳ	πρῶτόν	ἐστιν. ἐνταῦθα μὲν δὴ τῇ
[4, 13]	ἧττον μὲν ἀδύνατον, συμβαίνει δὲ	πρῶτον	μὲν οὐ πάσης κινήσεως αἴτιον
[4, 6]	γὰρ ἂν κάλλιστα δεικνύοιτο ἕκαστον.	πρῶτον	μὲν οὖν δεῖ κατανοῆσαι ὅτι
[4, 6]	ἀξιοῦμεν δὴ τὸν τόπον εἶναι	πρῶτον	μὲν περιέχον ἐκεῖνο οὗ τόπος
[4, 20]	τοῦ χρόνου) εἰ οὖν τὸ	πρῶτον	μέτρον πάντων τῶν συγγενῶν, ἡ
[4, 6]	μηδὲν τοῦ πράγματος, ἔτι τὸν	πρῶτον	μήτ' ἐλάττω μήτε μείζω, ἔτι
[4, 4]	δή ἐστιν ὁ τόπος τὸ	πρῶτον	περιέχον ἕκαστον τῶν σωμάτων, πέρας
[4, 2]	καὶ Ἡσίοδος ὀρθῶς λέγειν ποιήσας	πρῶτον	τὸ χάος. λέγει γοῦν πάντων
[4, 5]	κωλύει ἐν ἄλλῳ εἶναι τὸν	πρῶτον	τόπον, μὴ μέντοι ὡς ἐν
[4, 6]	τὸ τοῦ περιέχοντος πέρας ἀκίνητον	πρῶτον,	τοῦτ' ἔστιν ὁ τόπος. ~καὶ
[4, 2]	ἔπειτα γαῖ' εὐρύστερνος, ὡς δέον	πρῶτον	ὑπάρξαι χώραν τοῖς οὖσι, διὰ
[4, 9]	ἔχοι τὸ διάστημα χρῶμα ἢ	ψόφον,	πότερον κενὸν ἢ οὔ; ἢ
[4, 13]	τῆς ἄνω (τὸ γὰρ μανὸν	κοῦφον,	διὸ καὶ τὸ πῦρ μανὸν
[4, 12]	πάντων καὶ μήτε βαρὺ μήτε	κοῦφον	εἴη, καθέξει τὸ ἴσον κενὸν
[4, 13]	πυκνὸν βαρύ, τὸ δὲ μανὸν	κοῦφον.	{ἔτι ὥσπερ ἡ τοῦ κύκλου
[4, 13]	καὶ τἀναντία μανὰ τό τε	κοῦφον	καὶ τὸ μαλακόν· διαφωνεῖ δὲ
[4, 2]	φέρεται τὸ πῦρ καὶ τὸ	κοῦφον·	ὁμοίως δὲ καὶ τὸ κάτω
[4, 12]	ψυχρόν ἐστιν ἢ βαρὺ ἢ	κοῦφον,	οὐδὲν ἧττον ἕτερον τῷ εἶναι
[4, 9]	ᾧ μηδέν ἐστι βαρὺ ἢ	κοῦφον.	ταῦτα μὲν οὖν, ὥσπερ εἴπομεν
[4, 7]	μένει. ὥστ' ἐπεὶ τὸ μὲν	κοῦφον	τὸ ἄνω φερόμενόν ἐστι φύσει,
[4, 9]	κατὰ τὴν ἁφὴν τὸ βάρος	ἔχον	ἢ κουφότητα (διὸ κἂν ἀπορήσειέ
[4, 7]	δὲ κύκλῳ τὸ ἔσχατον ὡσαύτως	ἔχον	μένει. ὥστ' ἐπεὶ τὸ μὲν
[4, 13]	λέγουσι τὸ πολλὰ κενὰ κεχωρισμένα	ἔχον,	φανερὸν ὡς εἰ μηδὲ κενὸν
[4, 6]	οὖν μὴ διῃρημένον ᾖ τὸ	περιέχον	ἀλλὰ συνεχές, οὐχ ὡς ἐν
[4, 7]	σώματι ἔστι τι ἐκτὸς σῶμα	περιέχον	αὐτό, τοῦτο ἔστιν ἐν τόπῳ,
[4, 6]	καὶ ἐάν τε κινῆται τὸ	περιέχον	ἐάν τε μή, οὐδὲν ἧττον.
[4, 4]	ἐστιν ὁ τόπος τὸ πρῶτον	περιέχον	ἕκαστον τῶν σωμάτων, πέρας τι
[4, 6]	τὸν τόπον εἶναι πρῶτον μὲν	περιέχον	ἐκεῖνο οὗ τόπος ἐστί, καὶ
[4, 6]	διὰ τὸ ἔσχατον αὐτοῦ καὶ	περιέχον	ἐν τῷ ἀέρι φαμὲν εἶναι
[4, 7]	οἷον ἀγγεῖον ὁ τόπος καὶ	περιέχον.	ἔτι ἅμα τῷ πράγματι ὁ
[4, 7]	τὸ μὲν πρὸς τὸ μέσον	περιέχον	πέρας κάτω ἐστίν, καὶ αὐτὸ
[4, 11]	ᾧ ὑπερέχει· ἀνάγκη γὰρ τὸ	ὑπερέχον	διαιρεῖσθαι εἴς τε τὴν ὑπεροχὴν
[4, 6]	ὕλη μήτε διάστημά τι ἀεὶ	ὑπάρχον	ἕτερον παρὰ τὸ τοῦ πράγματος
[4, 19]	ἡ δὲ κίνησις ἐξίστησιν τὸ	ὑπάρχον·	ὥστε φανερὸν ὅτι τὰ αἰεὶ
[4, 7]	τὸ μεταξὺ τοῦ τόπου τὸ	τυχόν,	ἀλλ' οὐ διάστημα σώματος) καὶ
[4, 6]	δ' οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ τὸ	τυχὸν	ἐμπίπτει σῶμα τῶν μεθισταμένων καὶ
[4, 18]	κίνησις τὸν χρόνον. καὶ λέγομεν	πολὺν	καὶ ὀλίγον χρόνον τῇ κινήσει
[4, 17]	οὖν ὡς τὸ αὐτὸ τὸ	νῦν	αἰεί, ἔστι δ' ὡς οὐ
[4, 16]	μὲν οὖν ὡς ἓν τὸ	νῦν	αἰσθανώμεθα, καὶ μὴ ἤτοι ὡς
[4, 17]	νῦν, καὶ διῄρηται κατὰ τὸ	νῦν·	ἀκολουθεῖ γὰρ καὶ τοῦτο τῇ
[4, 16]	εἰ μὴ ἦν ἕτερον τὸ	νῦν	ἀλλὰ ταὐτὸ καὶ ἕν, οὐκ
[4, 19]	μὲν οὖν οὕτω λέγεται τῶν	νῦν,	ἄλλο δ' ὅταν ὁ χρόνος
[4, 19]	αὐτοῦ ἀρχὴ καὶ τελευτὴ τὸ	νῦν·	ἅμα γὰρ ἂν καὶ κατὰ
[4, 14]	ἀνάγκη ἐφθάρθαι ποτέ, καὶ τὰ	νῦν	ἅμα μὲν ἀλλήλοις οὐκ ἔσται,
[4, 14]	ἄλλῳ, ἐν τοῖς μεταξὺ {τοῖς}	νῦν	ἀπείροις οὖσιν ἅμα ἂν εἴη·
[4, 20]	λέγομεν κατὰ τὴν πρὸς τὸ	νῦν	ἀπόστασιν, τὸ δὲ νῦν ὅρος
[4, 20]	τὸ νῦν, καὶ ἡ τοῦ	νῦν	ἀπόστασις. (ἐναντίως δὲ λέγεται τὸ
[4, 19]	τὸ ἐγγύς ἐστι τοῦ παρόντος	νῦν	ἀτόμου μέρος τοῦ μέλλοντος χρόνου
[4, 12]	οἷον κενὸν ἐν τοῖς κινουμένοις.	νῦν	δ' οὐδαμοῦ ἐντὸς τοῦ κόσμου·
[4, 17]	ὁ τῆς φορᾶς ἀριθμός, τὸ	νῦν	δὲ ὡς τὸ φερόμενον, οἷον
[4, 17]	ἡ αὐτὴ στιγμή· τὸ δὲ	νῦν	διὰ τὸ κινεῖσθαι τὸ φερόμενον
[4, 17]	(τοῦτο δ' ἦν αὐτῷ τὸ	νῦν	εἶναι> ὃ δέ ποτε ὄν
[4, 4]	πρώτῳ (λέγω δὲ οἷον σὺ	νῦν	ἐν τῷ οὐρανῷ ὅτι ἐν
[4, 20]	τοῦ μέλλοντος· ὥστ' ἐπεὶ τὰ	νῦν	ἐν χρόνῳ, καὶ τὸ πρότερον
[4, 19]	δεῖ γὰρ πεπεράνθαι πρὸς τὸ	νῦν.	ἔσται ἄρα ποσός τις ἀπὸ
[4, 17]	τούτοις ὃ μέν ποτε ὂν	νῦν	ἐστι, τὸ αὐτό (τὸ πρότερον
[4, 17]	πρότερον καὶ ὕστερον) τὸ δὲ	νῦν	ἔστι μὲν ὡς τὸ αὐτό,
[4, 14]	αὐτῷ εἶναι καὶ ἑνὶ {τῷ}	νῦν	ἐστιν, εἰ τά τε πρότερον
[4, 19]	καὶ φθορὰ αὐτῶν. Τὸ δὲ	νῦν	ἐστιν συνέχεια χρόνου, ὥσπερ ἐλέχθη·
[4, 17]	τὸ πρότερον καὶ ὕστερον, τὸ	νῦν	ἔστιν) καὶ γνώριμον δὲ μάλιστα
[4, 17]	τὸ πρότερον καὶ ὕστερον, τὸ	νῦν	ἔστιν) ὥστε καὶ ἐν τούτοις
[4, 18]	ὕστερον ἀεὶ ἕτερος· τὰ γὰρ	νῦν	ἕτερα. ἔστι δὲ ὁ ἀριθμὸς
[4, 14]	οὐ δοκεῖ συγκεῖσθαι ἐκ τῶν	νῦν.	ἔτι δὲ τὸ νῦν, ὃ
[4, 14]	εἶναι τότε, ἐν ἄλλῳ δὲ	νῦν	ἐφθάρθαι τὸ πρότερον νῦν οὐκ
[4, 19]	μὲν τοιοῦτο, αἰεὶ ἕτερον τὸ	νῦν,	ᾗ δὲ συνδεῖ, αἰεὶ τὸ
[4, 17]	τε δὴ ὁ χρόνος τῷ	νῦν,	καὶ διῄρηται κατὰ τὸ νῦν·
[4, 16]	τῷ πρότερον νῦν τὸ ὕστερον	νῦν	καὶ ἓν ποιοῦσιν, ἐξαιροῦντες διὰ
[4, 20]	ἔσται· ἐν ᾧ γὰρ τὸ	νῦν,	καὶ ἡ τοῦ νῦν ἀπόστασις.
[4, 19]	τί, καὶ ποσαχῶς λέγεται τὸ	νῦν,	καὶ τί τὸ ποτὲ καὶ
[4, 19]	λέγομεν, ὅτι λίαν πόρρω τοῦ	νῦν.	καὶ τὸ ἄρτι> τὸ ἐγγὺς
[4, 19]	ἀριθμὸς ὁ χρόνος, τὸ μὲν	νῦν	καὶ τὸ πρότερον καὶ ὅσα
[4, 19]	νῦν, οὐδ' ὁ κατακλυσμὸς {γέγονε}	νῦν·	καίτοι συνεχὴς ὁ χρόνος εἰς
[4, 20]	ἀλλ' οὐ τινός. ἀλλ' ἔστι	νῦν	κεκινῆσθαι καὶ ἄλλο· ὧν ἑκατέρας
[4, 11]	μή τι ἐμποδίσῃ κρεῖττον. ἔτι	νῦν	μὲν εἰς τὸ κενὸν διὰ
[4, 11]	ἔστιν, οὐκ ἔστι κενόν. ἔτι	νῦν	μὲν κινεῖται τὰ ῥιπτούμενα τοῦ
[4, 6]	εἰ ἀλλοιοῦται, ἔστι τι ὃ	νῦν	μὲν λευκὸν πάλαι δὲ μέλαν,
[4, 6]	λευκὸν πάλαι δὲ μέλαν, καὶ	νῦν	μὲν σκληρὸν πάλαι δὲ μαλακόν
[4, 17]	οὐκ ἂν εἴη, εἴτε τὸ	νῦν	μὴ εἴη, χρόνος οὐκ ἂν
[4, 14]	ὑπὸ τοῦ πλείονος) τὸ δὲ	νῦν	μὴ ὂν πρότερον δὲ ὂν
[4, 14]	τῶν νῦν. ἔτι δὲ τὸ	νῦν,	ὃ φαίνεται διορίζειν τὸ παρελθὸν
[4, 19]	χρόνος ὡρισμένος πρὸς τὸ πρότερον	νῦν,	οἷον ποτὲ ἐλήφθη Τροία, καὶ
[4, 20]	τὸ νῦν ἀπόστασιν, τὸ δὲ	νῦν	ὅρος τοῦ παρήκοντος καὶ τοῦ
[4, 19]	νῦν, ὅτι τήμερον ἥξει· ἥκει	νῦν,	ὅτι ἦλθε τήμερον. τὰ δ'
[4, 19]	ὁ τούτου ἐγγὺς ᾖ. ἥξει	νῦν,	ὅτι τήμερον ἥξει· ἥκει νῦν,
[4, 14]	οὐδέν, ὄντος μεριστοῦ. τὸ δὲ	νῦν	οὐ μέρος· μετρεῖ τε γὰρ
[4, 17]	ᾗ μὲν οὖν πέρας τὸ	νῦν,	οὐ χρόνος, ἀλλὰ συμβέβηκεν· ᾗ
[4, 19]	δ' ἐν Ἰλίῳ γέγονεν οὐ	νῦν,	οὐδ' ὁ κατακλυσμὸς {γέγονε} νῦν·
[4, 17]	εἴτε χρόνος μὴ εἴη, τὸ	νῦν	οὐκ ἂν εἴη, εἴτε τὸ
[4, 14]	δὲ νῦν ἐφθάρθαι τὸ πρότερον	νῦν	οὐκ ἐνδέχεται. ἔστω γὰρ ἀδύνατον
[4, 19]	ὁ χρόνος ἐγγὺς τοῦ ἐνεστῶτος	νῦν.	πάλαι> δὲ τὸ πόρρω. τὸ
[4, 14]	ἂν ἐπὶ πλείω· τὸ δὲ	νῦν	πέρας ἐστίν, καὶ χρόνον ἔστι
[4, 19]	χρόνου τὸ μὴ πόρρω τοῦ	νῦν	(πότε βαδίζεις; ἤδη βεβάδικα) τὸ
[4, 7]	ἀνάγκη μὲν εἰπεῖν, ἀσαφῶς δὲ	νῦν	ῥηθὲν τότ' ἔσται σαφέστερον. εἰ
[4, 19]	οὐκ ἔσται. ἐπεὶ δὲ τὸ	νῦν	τελευτὴ καὶ ἀρχὴ χρόνου, ἀλλ'
[4, 17]	δέ ποτε ὄν ἐστι τὸ	νῦν,	τὸ αὐτό. ἀκολουθεῖ γάρ, ὡς
[4, 17]	χρόνος ὁ αὐτός· τὸ γὰρ	νῦν	τὸ αὐτὸ ὅ ποτ' ἦν
[4, 16]	δύο εἴπῃ ἡ ψυχὴ τὰ	νῦν,	τὸ μὲν πρότερον τὸ δ'
[4, 19]	αὐτὴ πάντῃ) οὕτω καὶ τὸ	νῦν	τὸ μὲν τοῦ χρόνου διαίρεσις
[4, 19]	ἄρτι> τὸ ἐγγὺς τοῦ παρόντος	νῦν	{τὸ} μόριον τοῦ παρελθόντος. πότε
[4, 16]	ἐγερθῶσι· συνάπτουσι γὰρ τῷ πρότερον	νῦν	τὸ ὕστερον νῦν καὶ ἓν
[4, 17]	εἶναι αὐτῷ ἕτερον τὸ δὲ	νῦν	τὸν χρόνον ὁρίζει, ᾗ πρότερον
[4, 17]	φανερὸν ὅτι οὐδὲν μόριον τὸ	νῦν	τοῦ χρόνου, οὐδ' ἡ διαίρεσις
[4, 14]	καὶ τὰ ὕστερον ἐν τῷ	νῦν	τῳδί ἐστιν, ἅμα ἂν εἴη
[4, 6]	οὗ ἦν ἀήρ, ἐνταῦθ' ἔστι	νῦν	ὕδωρ. ἀλλ' ἡ μὲν ὕλη,
[4, 2]	ἐν ᾧ γὰρ ἀὴρ ἔστι	νῦν,	ὕδωρ ἐν τούτῳ πρότερον ἦν,
[4, 2]	τῆς ἀντιμεταστάσεως· ὅπου γὰρ ἔστι	νῦν	ὕδωρ, ἐνταῦθα ἐξελθόντος ὥσπερ ἐξ
[4, 6]	διότι ὃ ἦν ἀήρ, τοῦτο	νῦν	ὕδωρ, ὁ δὲ τόπος ὅτι
[4, 20]	πρότερον λέγομεν τὸ πορρώτερον τοῦ	νῦν,	ὕστερον δὲ τὸ ἐγγύτερον, ἐν
[4, 16]	χρόνον· τὸ γὰρ ὁριζόμενον τῷ	νῦν	χρόνος εἶναι δοκεῖ· καὶ ὑποκείσθω.
[4, 17]	τῷ δὲ φερομένῳ ἀκολουθεῖ τὸ	νῦν,	ὥσπερ ὁ χρόνος τῇ κινήσει
[4, 14]	ἀδύνατον ἐχόμενα εἶναι ἀλλήλων τὰ	νῦν,	ὥσπερ στιγμὴν στιγμῆς. εἴπερ οὖν
[4, 4]	ἡ φθορά; ἐξ ὧν μὲν	τοίνυν	ἀναγκαῖον εἶναί τι τὸν τόπον,
[4, 13]	ἀὴρ ἐξ ὕδατος γίγνεται· ἀνάγκη	τοίνυν,	εἰ μὴ ἔστι πίλησις, ἢ
[4, 13]	θερμότης καὶ λευκότης ἔνεστιν. οὕτω	τοίνυν	καὶ ἡ πρότερον θερμότης πρὸς>
[4, 13]	εἰς μικρότητα ἐκ μεγέθους. ὁμοίως	τοίνυν	κἂν ὁ ἀὴρ πολὺς ὢν
[4, 11]	οὗ Α, ἐὰν φέρηται. ἐὰν	τοίνυν	μηδὲν ᾖ σῶμα ἐν τῷ
[4, 6]	ὁ δὲ τόπος ἄμφω. εἰ	τοίνυν	μηδὲν τῶν τριῶν ὁ τόπος
[4, 18]	δεκάς, καὶ ἄλλοθι. ~ὅτι μὲν	τοίνυν	ὁ χρόνος ἀριθμός ἐστιν κινήσεως
[4, 11]	καὶ κενόν. ἀλλ' ἀδύνατον. φανερὸν	τοίνυν	ὅτι, εἰ ἔστι χρόνος ἐν
[4, 19]	ἔσται τοῦτ' ἐν χρόνῳ. οὐ	τοίνυν	οὐδὲ τὸ σύμμετρον· διὸ αἰεὶ
[4, 12]	κρίσις τοῦ ἁπτοῦ. ὅτι μὲν	τοίνυν	οὐκ ἔστι κεχωρισμένον κενόν, ἐκ
[4, 15]	οὔτε τῷ ποιός. ὅτι μὲν	τοίνυν	οὐκ ἔστιν κίνησις, φανερόν· μηδὲν
[4, 6]	ὕδωρ ἐν τῷ κάδῳ. ἤδη	τοίνυν	φανερὸν ἐκ τούτων τί ἐστιν
[4, 5]	οἴνου, ὁ οἶνος. ὅτι μὲν	οὖν	ἀδύνατον ἐν αὑτῷ τι εἶναι
[4, 11]	αἴτιον εἴη τῆς φορᾶς. τίνος	οὖν	αἴτιον ἔσται τὸ κενόν; δοκεῖ
[4, 5]	ὅτι τὸ λογιστικόν. ὁ μὲν	οὖν	ἀμφορεὺς οὐκ ἔσται ἐν αὑτῷ,
[4, 6]	καὶ τοῦ περιεχομένου. ἔστι μὲν	οὖν	ἄμφω πέρατα, ἀλλ' οὐ τοῦ
[4, 6]	κάλλιστα δεικνύοιτο ἕκαστον. πρῶτον μὲν	οὖν	δεῖ κατανοῆσαι ὅτι οὐκ ἂν
[4, 8]	περὶ αὐτῶν δόξας. οἱ μὲν	οὖν	δεικνύναι πειρώμενοι ὅτι οὐκ ἔστιν,
[4, 11]	ἢ τῆς κουφότητος. τὸ μὲν	οὖν	δι' οὗ φέρεται αἴτιον, ὅτι
[4, 11]	πλῆρες οὐκ ἔστιν. ᾗ μὲν	οὖν	διαφέρουσι δι' ὧν φέρονται, ταῦτα
[4, 12]	κενοῦ μέρει ἴσῳ ἑαυτῷ. τί	οὖν	διοίσει τὸ τοῦ κύβου σῶμα
[4, 11]	ἔσται. ἀλλ' ἀδύνατον. ὅτι μὲν	οὖν	εἰ ἔστι κενόν, συμβαίνει τοὐναντίον
[4, 16]	τὴν ἀναισθησίαν τὸ μεταξύ. ὥσπερ	οὖν	εἰ μὴ ἦν ἕτερον τὸ
[4, 9]	ἔχῃ βάρος ἢ κουφότητα. συμβαίνει	οὖν	ἐκ συλλογισμοῦ τοῦτο εἶναι κενόν,
[4, 15]	ἂν εἴη σκεπτέον. ἡ μὲν	οὖν	ἑκάστου μεταβολὴ καὶ κίνησις ἐν
[4, 14]	νῦν, ὥσπερ στιγμὴν στιγμῆς. εἴπερ	οὖν	ἐν τῷ ἐφεξῆς οὐκ ἔφθαρται
[4, 5]	τοῦ αὐτοῦ μόρια. οὕτω μὲν	οὖν	ἐνδέχεται αὐτό τι ἐν αὑτῷ
[4, 10]	ἐπὶ τῆς τέφρας. ὅτι μὲν	οὖν	ἐξ ὧν δεικνύουσιν εἶναι τὸ
[4, 3]	ἐν τόπῳ ἅπαντι σῶμα· πῶς	οὖν	ἐροῦμεν περὶ τῶν αὐξανομένων; ἀνάγκη
[4, 2]	εἴη ἐστερημένος σώματος. ὅτι μὲν	οὖν	ἐστί τι ὁ τόπος παρὰ
[4, 2]	προηυπορημένον περὶ αὐτοῦ. ~ὅτι μὲν	οὖν	ἔστιν ὁ τόπος, δοκεῖ δῆλον
[4, 19]	ταύτην τὴν μεταβολήν. ὅτι μὲν	οὖν	ἔστιν ὁ χρόνος καὶ τί,
[4, 5]	καὶ ἡ μορφή. ταῦτα μὲν	οὖν	ἔστω διηπορημένα. ~Τί δέ ποτ'
[4, 14]	τὸ πρότερον. ἐν αὑτῷ μὲν	οὖν	ἐφθάρθαι οὐχ οἷόν τε διὰ
[4, 3]	γένος αὐτοῦ πρῶτον. διαστήματα μὲν	οὖν	ἔχει τρία, μῆκος καὶ πλάτος
[4, 19]	εἴπερ αἰεὶ ἔστι κίνησις; ἄλλος	οὖν	ἢ ὁ αὐτὸς πολλάκις; δῆλον
[4, 14]	ἡ φύσις αὐτοῦ. ὅτι μὲν	οὖν	ἢ ὅλως οὐκ ἔστιν ἢ
[4, 4]	τόπῳ τὸ γενόμενον σῶμα· τίς	οὖν	ἡ φθορά; ἐξ ὧν μὲν
[4, 8]	καὶ πολλὰ ἄνισα. Μέλισσος μὲν	οὖν	καὶ δείκνυσιν ὅτι τὸ πᾶν
[4, 20]	καὶ ἀλλοιοῦται καὶ φέρεται· ᾗ	οὖν	κίνησίς ἐστι, ταύτῃ ἐστὶν ἑκάστης
[4, 10]	σώματα ἐν ταὐτῷ εἶναι (ἀπορίαν	οὖν	κοινὴν ἀξιοῦσι λύειν, ἀλλ' οὐ
[4, 6]	ἐν ᾧ ἐστιν) ὅταν μὲν	οὖν	μὴ διῃρημένον ᾖ τὸ περιέχον
[4, 8]	φύσιν αὐτῶν. ἐξ ὧν μὲν	οὖν	οἱ μέν φασιν εἶναι οἱ
[4, 11]	ἐκ τῶν εἰρημένων. οἱ μὲν	οὖν	οἴονται τὸ κενὸν εἶναι, εἴπερ
[4, 19]	κινήσεως καὶ ἠρεμίας μέτρον. φανερὸν	οὖν	ὅτι οὐδὲ τὸ μὴ ὂν
[4, 19]	ἐν τούτῳ, λέγων ὀρθότερον. δῆλον	οὖν	ὅτι φθορᾶς μᾶλλον ἔσται καθ'
[4, 8]	ἐστιν ὄντος συνεχοῦς. οὗτοι μὲν	οὖν	οὐ κατὰ θύρας πρὸς τὸ
[4, 16]	τί ἐστιν ὁ χρόνος. ἐπεὶ	οὖν	οὐ κίνησις, ἀνάγκη τῆς κινήσεώς
[4, 20]	ὁ ταύτης γνωριμώτατος. ἀλλοίωσις μὲν	οὖν	οὐδὲ αὔξησις οὐδὲ γένεσις οὐκ
[4, 11]	ὥστε ἔσται φύσει διάφορα. ἢ	οὖν	οὐκ ἔστι φύσει οὐδαμοῦ οὐδενὶ
[4, 16]	καὶ μεταβολῆς χρόνος. ὅτι μὲν	οὖν	οὔτε κίνησις οὔτ' ἄνευ κινήσεως
[4, 19]	εἶναι οὐ ταὐτό. τὸ μὲν	οὖν	οὕτω λέγεται τῶν νῦν, ἄλλο
[4, 10]	ἔστιν, εἶναι κενόν. ὅλως μὲν	οὖν	πάσης κινήσεως οὐδαμῶς, δι' ὃ
[4, 17]	τῆς μιᾶς μόρια. ᾗ μὲν	οὖν	πέρας τὸ νῦν, οὐ χρόνος,
[4, 4]	γὰρ ἑκάστου πέρας. οὕτω μὲν	οὖν	σκοποῦσιν ὁ τόπος τὸ ἑκάστου
[4, 7]	πεπερασμένῳ τὰ πέρατα. Ὧι μὲν	οὖν	σώματι ἔστι τι ἐκτὸς σῶμα
[4, 7]	ῥηθὲν τότ' ἔσται σαφέστερον. εἰ	οὖν	τὸ αὐτὸ {ἡ} ὕλη καὶ
[4, 20]	δὲ τοιόνδε σκαληνές. σχῆμα μὲν	οὖν	τὸ αὐτό, καὶ τοῦτο τρίγωνον,
[4, 5]	ἀλλ' ᾗ ἐκεῖνος. κατὰ μὲν	οὖν	τὸ εἶναι ὅτι ἕτερον, δῆλον·
[4, 13]	οὐκ ἐνδέχεται ἄλλως. εἰ μὲν	οὖν	τὸ μανὸν λέγουσι τὸ πολλὰ
[4, 20]	ποσὸν καὶ τοῦ χρόνου) εἰ	οὖν	τὸ πρῶτον μέτρον πάντων τῶν
[4, 3]	ὁ τόπος ἑκάστου. διὰ μὲν	οὖν	τούτων οὐ μόνον τί ἐστιν,
[4, 8]	οὐ τῶν ὄντων. ἕνα μὲν	οὖν	τρόπον ἐκ τούτων δεικνύουσιν ὅτι
[4, 14]	οὐδὲν ἄλλο ἄλλου. περὶ μὲν	οὖν	τῶν ὑπαρχόντων αὐτῷ τοσαῦτ' ἔστω
[4, 19]	ἂν εἴη χρόνος πεπερασμένος. ἆρ'	οὖν	ὑπολείψει; ἢ οὔ, εἴπερ αἰεὶ
[4, 9]	σώματος ἔστι διάστημα ἁπτοῦ. ἀλλ'	οὖν	φαίνεται λέγεσθαι τὸ κενὸν ἕνα
[4, 19]	ἠρεμεῖν ἢ κινεῖσθαι. ὅσα μὲν	οὖν	φθαρτὰ καὶ γενητὰ καὶ ὅλως
[4, 20]	κινήσεως εἴη ἂν ἀριθμός. ἕτερος	οὖν	χρόνος ἔστιν, καὶ ἅμα δύο
[4, 4]	τοῦ πράγματός ἐστιν. ᾗ μὲν	οὖν	χωριστὸς {ἐστι} τοῦ πράγματος, ταύτῃ
[4, 16]	δοκεῖ· καὶ ὑποκείσθω. ὅταν μὲν	οὖν	ὡς ἓν τὸ νῦν αἰσθανώμεθα,
[4, 17]	δὲ κίνησις οὔ. ἔστι μὲν	οὖν	ὡς τὸ αὐτὸ τὸ νῦν
[4, 9]	βαρὺ ἢ κοῦφον. ταῦτα μὲν	οὖν,	ὥσπερ εἴπομεν καὶ πρότερον, ἐκ
[4, 8]	ἐν ταὐτῷ, ἐνδέχοιτ' ἂν καὶ	ὁποσαοῦν	εἶναι ἅμα σώματα· τὴν γὰρ
[4, 12]	τοιαῦτα, διὰ τί οὐ καὶ	ὁποσαοῦν	ἐν τῷ αὐτῷ ἔσται; ἓν
[4, 2]	ποιήσας πρῶτον τὸ χάος. λέγει	γοῦν	πάντων μὲν πρώτιστα χάος γένετ'
[4, 10]	ἐμποδίζει. ἢ γὰρ οὐκ αὐξάνεται	ὁτιοῦν,	ἢ οὐ σώματι, ἢ ἐνδέχεται
[4, 11]	χρόνος ἐν ᾧ τοῦ κενοῦ	ὁτιοῦν	οἰσθήσεται, συμβήσεται τοῦτο τὸ ἀδύνατον·
[4, 8]	τὸ πλῆρες ἀέρος κενὸν εἶναι.	οὔκουν	τοῦτο δεῖ δεικνύναι, ὅτι ἐστί
[4, 19]	χρόνος τὸ κινούμενον καὶ τὸ	ἠρεμοῦν,	ᾗ τὸ μὲν κινούμενον τὸ
[4, 7]	ἁπτόμενον τοῦ κινητοῦ σώματος {πέρας	ἠρεμοῦν}	καὶ διὰ τοῦτο ἡ μὲν
[4, 19]	κινήσεως ἐνδέχεται εἶναι καὶ τὸ	ἠρεμοῦν.	οὐ γὰρ πᾶν τὸ ἀκίνητον
[4, 19]	τὸ μὲν κινούμενον τὸ δὲ	ἠρεμοῦν·	τὴν γὰρ κίνησιν αὐτῶν μετρήσει
[4, 4]	ἐστιν ὁ τόπος, εἴπερ τούτων	ὁποτερονοῦν	ἐστίν, εἴτε ἡ ὕλη εἴτε
[4, 4]	ἀλλὰ μὴν ὅτι γε ἀδύνατον	ὁποτερονοῦν	τούτων εἶναι τὸν τόπον, οὐ
[4, 20]	τρίγωνον τριγώνου τριγώνου> διαφορᾷ διαφέρει·	τοιγαροῦν	ἕτερα τρίγωνα· σχήματος δὲ οὔ,
[4, 20]	κινήσεως ὁ χρόνος ἀριθμός. ἢ	ὁποιασοῦν;	καὶ γὰρ γίγνεται ἐν χρόνῳ
[4, 15]	ἂν ἦν ὁ χρόνος ἡ	ὁτουοῦν	αὐτῶν κίνησις, ὥστε πολλοὶ χρόνοι
[4, 19]	οὕτω, πάντα τὰ πράγματα ἐν	ὁτῳοῦν	ἔσται, καὶ ὁ οὐρανὸς ἐν
[4, 20]	πάθος ἢ ἕξις, ἀριθμός γε	ὤν,	ταῦτα δὲ κινητὰ πάντα (ἐν
[4, 18]	χρόνος ὁρίζει τὴν κίνησιν ἀριθμὸς	ὢν	αὐτῆς, ἡ δὲ κίνησις τὸν
[4, 13]	κἂν ὁ ἀὴρ πολὺς ὢν	ἐν	ἐλάττονι γίγνηται ὄγκῳ καὶ ἐξ
[4, 13]	τοίνυν κἂν ὁ ἀὴρ πολὺς	ὢν	ἐν ἐλάττονι γίγνηται ὄγκῳ καὶ
[4, 6]	τόπος. σχεδὸν γὰρ τέτταρά ἐστιν	ὧν	ἀνάγκη τὸν τόπον ἕν τι
[4, 4]	τὸν τόπον, καὶ πάλιν ἐξ	ὧν	ἀπορήσειεν ἄν τις αὐτοῦ περὶ
[4, 20]	δ' οὐχ ἡ αὐτή· ἐφ'	ὧν	γὰρ λέγεται, διαφέρει· τὰ μὲν
[4, 18]	καὶ ὁ τῶν ἑκατὸν ἀνθρώπων,	ὧν	δ' ἀριθμός, ἕτερα, οἱ ἵπποι
[4, 10]	τέφρας. ὅτι μὲν οὖν ἐξ	ὧν	δεικνύουσιν εἶναι τὸ κενὸν λύειν
[4, 20]	ἔστι νῦν κεκινῆσθαι καὶ ἄλλο·	ὧν	ἑκατέρας τῆς κινήσεως εἴη ἂν
[4, 8]	διορίζειν τὴν φύσιν αὐτῶν. ἐξ	ὧν	μὲν οὖν οἱ μέν φασιν
[4, 4]	τίς οὖν ἡ φθορά; ἐξ	ὧν	μὲν τοίνυν ἀναγκαῖον εἶναί τι
[4, 19]	ἄλλων κατὰ συμβεβηκός, δῆλον ὅτι	ὧν	τὸ εἶναι μετρεῖ, τούτοις ἅπασιν
[4, 15]	παραδεδομένων ἄδηλόν ἐστιν, καὶ περὶ	ὧν	τυγχάνομεν διεληλυθότες πρότερον. οἱ μὲν
[4, 11]	ᾗ μὲν οὖν διαφέρουσι δι'	ὧν	φέρονται, ταῦτα συμβαίνει, κατὰ δὲ
[4, 19]	ὅτι καὶ ἐπιλανθάνονται ἐν τούτῳ,	λέγων	ὀρθότερον. δῆλον οὖν ὅτι φθορᾶς
[4, 4]	ἄλλον δὲ τρόπον ἐκεῖ τε	λέγων	τὸ μεταληπτικὸν καὶ ἐν τοῖς
[4, 14]	αὐτοῦ καὶ διὰ τῶν ἐξωτερικῶν	λόγων,	πότερον τῶν ὄντων ἐστὶν ἢ
[4, 8]	Λεύκιππος καὶ ἕτεροι πολλοὶ τῶν	φυσιολόγων,	ἢ καὶ εἴ τι ἔξω
[4, 2]	καὶ αἱ λοιπαὶ τῶν ἓξ	διαστάσεων.	ἔστι δὲ τὰ τοιαῦτα οὐ
[4, 11]	κίνησις, οὐδὲ τῶν ἄλλων ἔσται	κινήσεων	οὐδεμία. ἀλλὰ μὴν φύσει γε
[4, 20]	ἀριθμός. οὕτω δὲ καὶ τῶν	κινήσεων	τῶν ἅμα περαινομένων ὁ αὐτὸς
[4, 13]	καὶ τῶν ἄλλων τῶν φυσικῶν	ἐναντιώσεων,	καὶ ἐκ δυνάμει ὄντος ἐνεργείᾳ
[4, 13]	γίγνηται ὄγκῳ καὶ ἐξ ἐλάττονος	μείζων,	ἡ δυνάμει οὖσα ὕλη γίγνεται
[4, 3]	τόπον, εἰ μήτ' ἐλάττων μήτε	μείζων	ὁ τόπος ἑκάστου. διὰ μὲν
[4, 6]	μεταξὺ ἄλλο τι τῶν κινουμένων	μεγεθῶν.	συμβάλλεται δέ τι καὶ ὁ
[4, 20]	αὐτοῦ καὶ τῶν περὶ αὐτὸν	οἰκείων	τῇ σκέψει εἴρηται.
[4, 13]	ἐξ ὕδατος (δῆλον γὰρ ὅτι	πλείων	ἀὴρ ἐξ ὕδατος γίγνεται· ἀνάγκη
[4, 19]	εἶναι (ἔστιν γὰρ χρόνος τις	πλείων,	ὃς ὑπερέξει τοῦ τε εἶναι
[4, 19]	τὸ ἐν χρόνῳ, ληφθήσεταί τις	πλείων	χρόνος παντὸς τοῦ ἐν χρόνῳ
[4, 3]	οὔτε γὰρ στοιχεῖον οὔτ' ἐκ	στοιχείων	οἷόν τε εἶναι τοιαύτην ἔχοντα
[4, 7]	μεταβάλλει, κύκλῳ δὲ κινεῖται τῶν	μορίων	γὰρ οὗτος ὁ τόπος καὶ
[4, 7]	ἕτερον γὰρ ἑτέρου ἐχόμενον τῶν	μορίων	ἐστίν) τὰ δὲ κατὰ συμβεβηκός,
[4, 6]	ἄμφω. εἰ τοίνυν μηδὲν τῶν	τριῶν	ὁ τόπος ἐστίν, μήτε τὸ
[4, 11]	εἰ γὰρ τὰ τέτταρα τῶν	τριῶν	ὑπερέχει ἑνί, πλείονι δὲ τοῖν
[4, 13]	ὅτι ἔστιν ὕλη μία τῶν	ἐναντίων,	θερμοῦ καὶ ψυχροῦ καὶ τῶν
[4, 14]	περὶ αὐτοῦ καὶ διὰ τῶν	ἐξωτερικῶν	λόγων, πότερον τῶν ὄντων ἐστὶν
[4, 13]	ψυχροῦ καὶ τῶν ἄλλων τῶν	φυσικῶν	ἐναντιώσεων, καὶ ἐκ δυνάμει ὄντος
[4, 2]	ἔτι δὲ αἱ φοραὶ τῶν	φυσικῶν	σωμάτων καὶ ἁπλῶν, οἷον πυρὸς
[4, 11]	κατὰ φύσιν ἔστιν ἑκάστῳ τῶν	φυσικῶν	σωμάτων κίνησις, οὐδὲ τῶν ἄλλων
[4, 19]	τὸ αὐτό, ὥσπερ ἐπὶ τῶν	μαθηματικῶν	γραμμῶν (οὐ γὰρ ἡ αὐτὴ
[4, 3]	τοιαύτην ἔχοντα φύσιν, οὔτε τῶν	σωματικῶν	οὔτε τῶν ἀσωμάτων· μέγεθος μὲν
[4, 6]	δέ τι καὶ ὁ ἀὴρ	δοκῶν	ἀσώματος εἶναι· φαίνεται γὰρ οὐ
[4, 8]	οἶνόν φασι δέχεσθαι μετὰ τῶν	ἀσκῶν	τοὺς πίθους, ὡς εἰς τὰ
[4, 7]	ἁπτόμενα δὲ παθητικὰ καὶ ποιητικὰ	ἀλλήλων)	καὶ μένει δὴ φύσει πᾶν
[4, 18]	χρόνον διὰ τὸ ὁρίζεσθαι ὑπ'	ἀλλήλων·	ὁ μὲν γὰρ χρόνος ὁρίζει
[4, 4]	ἀκροτάτην ἔχει θέαν, καὶ χωρὶς	ἀλλήλων	οὐ ῥᾴδιον γνωρίζειν. ἀλλὰ μὴν
[4, 14]	ἔστω γὰρ ἀδύνατον ἐχόμενα εἶναι	ἀλλήλων	τὰ νῦν, ὥσπερ στιγμὴν στιγμῆς.
[4, 7]	κινήσεται αὐτοῦ (περιέχεται γὰρ ὑπ'	ἀλλήλων)	τὸ δὲ πᾶν ἔστι μὲν
[4, 20]	ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ τῶν	ἄλλων)	ἀλλὰ μὴν τό γε πρότερον
[4, 2]	ἔστιν, ἐκεῖνο δ' ἄνευ τῶν	ἄλλων,	ἀνάγκη πρῶτον εἶναι· οὐ γὰρ
[4, 11]	φυσικῶν σωμάτων κίνησις, οὐδὲ τῶν	ἄλλων	ἔσται κινήσεων οὐδεμία. ἀλλὰ μὴν
[4, 19]	χρόνος καθ' αὑτό, τῶν δ'	ἄλλων	κατὰ συμβεβηκός, δῆλον ὅτι ὧν
[4, 2]	πάντων· οὗ γὰρ ἄνευ τῶν	ἄλλων	οὐδὲν ἔστιν, ἐκεῖνο δ' ἄνευ
[4, 3]	ἐστιν ὁ τόπος, οὐδὲ τῶν	ἄλλων	οὐδενός, οὐδ' ἐστί τι παρ'
[4, 1]	οὐδ' ἔχομεν οὐδὲν παρὰ τῶν	ἄλλων	οὔτε προηπορημένον οὔτε προηυπορημένον περὶ
[4, 12]	ὥστ' εἰ καὶ χωρισθείη τῶν	ἄλλων	πάντων καὶ μήτε βαρὺ μήτε
[4, 4]	καὶ τοῦ ἀέρος, καὶ τῶν	ἄλλων	σωμάτων ὁμοίως, ὥστε οὔτε μόριον
[4, 20]	τὰ ἀνθρώπινα πράγματα, καὶ τῶν	ἄλλων	τῶν κίνησιν ἐχόντων φυσικὴν καὶ
[4, 13]	θερμοῦ καὶ ψυχροῦ καὶ τῶν	ἄλλων	τῶν φυσικῶν ἐναντιώσεων, καὶ ἐκ
[4, 6]	δὲ καὶ ὁ τόπος ἔσται	μεταβάλλων·	ὥστ' ἔσται τοῦ τόπου τ'
[4, 2]	φοραὶ τῶν φυσικῶν σωμάτων καὶ	ἁπλῶν,	οἷον πυρὸς καὶ γῆς καὶ
[4, 11]	ἔστιν ἑκάστου φορά τις τῶν	ἁπλῶν	σωμάτων φύσει, οἷον τῷ πυρὶ
[4, 11]	ὑπερέχει, εἰ μὴ σύγκειται ἐκ	στιγμῶν.	ὁμοίως δὲ καὶ τὸ κενὸν
[4, 5]	ὅτι ἡ ἐπιφάνεια λευκή, καὶ	ἐπιστήμων	ὅτι τὸ λογιστικόν. ὁ μὲν
[4, 19]	αὐτό, ὥσπερ ἐπὶ τῶν μαθηματικῶν	γραμμῶν	(οὐ γὰρ ἡ αὐτὴ αἰεὶ
[4, 5]	ἐν ἑαυτῷ κατ' οὐδένα τῶν	διορισμῶν,	τῷ τε λόγῳ δῆλον ὅτι
[4, 20]	τὸ πρῶτον μέτρον πάντων τῶν	συγγενῶν,	ἡ κυκλοφορία ἡ ὁμαλὴς μέτρον
[4, 6]	τὸ τυχὸν ἐμπίπτει σῶμα τῶν	μεθισταμένων	καὶ ἅπτεσθαι πεφυκότων. εἰ δ'
[4, 4]	πάλιν ὕδωρ, ὥσπερ ἔφαμεν, γίγνεται,	ἀντιμεθισταμένων	ἀλλήλοις τοῦ τε ὕδατος καὶ
[4, 14]	τρόπον τοῦτον. ~Ἐχόμενον δὲ τῶν	εἰρημένων	ἐστὶν ἐπελθεῖν περὶ χρόνου· πρῶτον
[4, 11]	εἶναι κενόν, φανερὸν ἐκ τῶν	εἰρημένων.	οἱ μὲν οὖν οἴονται τὸ
[4, 13]	καὶ σιδήρου. ἐκ δὴ τῶν	εἰρημένων	φανερὸν ὡς οὔτ' ἀποκεκριμένον κενὸν
[4, 6]	ποιεῖν ἢ ἄνω ἢ κάτω.	ὑποκειμένων	δὲ τούτων τὰ λοιπὰ θεωρητέον.
[4, 13]	ἡμεῖς δὲ λέγομεν ἐκ τῶν	ὑποκειμένων	ὅτι ἔστιν ὕλη μία τῶν
[4, 15]	φύσις, ὁμοίως ἔκ τε τῶν	παραδεδομένων	ἄδηλόν ἐστιν, καὶ περὶ ὧν
[4, 8]	καὶ τὴν πίστιν διὰ τῶν	ὑπολαμβανομένων·	οἷον γὰρ τόπον τινὰ καὶ
[4, 3]	πῶς οὖν ἐροῦμεν περὶ τῶν	αὐξανομένων;	ἀνάγκη γὰρ ἐκ τούτων συναύξεσθαι
[4, 2]	σωμάτων κατέχει· τοῦτο δὴ τῶν	ἐγγιγνομένων	καὶ μεταβαλλόντων ἕτερον πάντων εἶναι
[4, 20]	καὶ τῶν κινήσεων τῶν ἅμα	περαινομένων	ὁ αὐτὸς χρόνος, ἀλλ' ἡ
[4, 11]	συμβαίνει, κατὰ δὲ τὴν τῶν	φερομένων	ὑπεροχὴν τάδε· ὁρῶμεν γὰρ τὰ
[4, 2]	ὁ τόπος τῶν ἐν αὐτῷ	φθειρομένων.	~οὐ μὴν ἀλλ' ἔχει γε
[4, 6]	τῷ αὐτῷ τὰ ἔσχατα τῶν	ἁπτομένων.	καὶ συνεχὲς μὲν ὂν οὐκ
[4, 11]	δὲ παντὸς ἔστι πρὸς χρόνον,	πεπερασμένων	ἀμφοῖν) κενοῦ δὲ πρὸς πλῆρες
[4, 20]	εἴρηται. ~Τούτων δ' ἡμῖν οὕτω	διωρισμένων	φανερὸν ὅτι πᾶσα μεταβολὴ καὶ
[4, 6]	διάστημα μεταξὺ ἄλλο τι τῶν	κινουμένων	μεγεθῶν. συμβάλλεται δέ τι καὶ
[4, 5]	εἶναι πρώτως, δῆλον· ὃ δὲ	Ζήνων	ἠπόρει, ὅτι εἰ ὁ τόπος
[4, 5]	ὡς ἐν βασιλεῖ τὰ τῶν	Ἑλλήνων	καὶ ὅλως ἐν τῷ πρώτῳ
[4, 20]	ὁ τῶν προβάτων καὶ τῶν	κυνῶν,	εἰ ἴσος ἑκάτερος, δεκὰς δὲ
[4, 3]	ὅτι καὶ ἐπιφανείας καὶ τῶν	λοιπῶν	περάτων· ὁ γὰρ αὐτὸς ἁρμόσει
[4, 18]	τῷ ἑνὶ ἵππῳ τὸν τῶν	ἵππων	ἀριθμὸν αὐτόν. ὁμοίως δὲ καὶ
[4, 18]	τῷ ἑνὶ ἵππῳ τὸν τῶν	ἵππων	ἀριθμόν. τῷ μὲν γὰρ ἀριθμῷ
[4, 17]	δ' ἀριθμὸς ὁ τῶνδε τῶν	ἵππων,	ἡ δεκάς, καὶ ἄλλοθι. ~ὅτι
[4, 18]	ὁ αὐτὸς ὁ τῶν ἑκατὸν	ἵππων	καὶ ὁ τῶν ἑκατὸν ἀνθρώπων,
[4, 18]	μὲν γὰρ ἀριθμῷ τὸ τῶν	ἵππων	πλῆθος γνωρίζομεν, πάλιν δὲ τῷ
[4, 18]	ἀριθμός, ἕτερα, οἱ ἵπποι τῶν	ἀνθρώπων.	ἔτι ὡς ἐνδέχεται κίνησιν εἶναι
[4, 18]	ἵππων καὶ ὁ τῶν ἑκατὸν	ἀνθρώπων,	ὧν δ' ἀριθμός, ἕτερα, οἱ
[4, 19]	σοφώτατον ἔλεγον, ὁ δὲ Πυθαγόρειος	Πάρων	ἀμαθέστατον, ὅτι καὶ ἐπιλανθάνονται ἐν
[4, 3]	γὰρ αὐτῷ ὑπάρχει αἰτία τῶν	τεττάρων·	οὔτε γὰρ ὡς ὕλη τῶν
[4, 6]	τόπον εἶναι τὸ λοιπὸν τῶν	τεττάρων,	τὸ πέρας τοῦ περιέχοντος σώματος
[4, 10]	ὥσπερ καὶ ἐν ταῖς τῶν	ὑγρῶν.	ἐνδέχεται δὲ καὶ πυκνοῦσθαι μὴ
[4, 14]	δεῖ τὸ ὅλον ἐκ τῶν	μερῶν·	ὁ δὲ χρόνος οὐ δοκεῖ
[4, 20]	ὁ αὐτὸς πανταχοῦ ὁ τῶν	ἴσων	καὶ ἅμα. ἐπεὶ δ' ἔστι
[4, 19]	ὅτι ἐναντίον τῷ αἰεὶ ὄντι.	ὅσων	δὲ τὸ ἐναντίον μὴ αἰεί,
[4, 19]	τὰ τοιαῦτα τῶν μὴ ὄντων,	ὅσων	τἀντικείμενα αἰεὶ ἔστιν, οἷον τὸ
[4, 3]	οὐδέν· ἔστι δὲ τὰ μὲν	τῶν	αἰσθητῶν στοιχεῖα σώματα, ἐκ δὲ
[4, 20]	εὐθεῖαν· ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ	τῶν	ἄλλων) ἀλλὰ μὴν τό γε
[4, 2]	οὐδὲν ἔστιν, ἐκεῖνο δ' ἄνευ	τῶν	ἄλλων, ἀνάγκη πρῶτον εἶναι· οὐ
[4, 11]	τῶν φυσικῶν σωμάτων κίνησις, οὐδὲ	τῶν	ἄλλων ἔσται κινήσεων οὐδεμία. ἀλλὰ
[4, 2]	προτέρα πάντων· οὗ γὰρ ἄνευ	τῶν	ἄλλων οὐδὲν ἔστιν, ἐκεῖνο δ'
[4, 3]	ἕτερόν ἐστιν ὁ τόπος, οὐδὲ	τῶν	ἄλλων οὐδενός, οὐδ' ἐστί τι
[4, 1]	δ' οὐδ' ἔχομεν οὐδὲν παρὰ	τῶν	ἄλλων οὔτε προηπορημένον οὔτε προηυπορημένον
[4, 12]	κύβου. ὥστ' εἰ καὶ χωρισθείη	τῶν	ἄλλων πάντων καὶ μήτε βαρὺ
[4, 4]	ὕδατος καὶ τοῦ ἀέρος, καὶ	τῶν	ἄλλων σωμάτων ὁμοίως, ὥστε οὔτε
[4, 20]	εἶναι τὰ ἀνθρώπινα πράγματα, καὶ	τῶν	ἄλλων τῶν κίνησιν ἐχόντων φυσικὴν
[4, 13]	ἐναντίων, θερμοῦ καὶ ψυχροῦ καὶ	τῶν	ἄλλων τῶν φυσικῶν ἐναντιώσεων, καὶ
[4, 20]	οὕτω δὲ καὶ τῶν κινήσεων	τῶν	ἅμα περαινομένων ὁ αὐτὸς χρόνος,
[4, 18]	δ' ἀριθμός, ἕτερα, οἱ ἵπποι	τῶν	ἀνθρώπων. ἔτι ὡς ἐνδέχεται κίνησιν
[4, 11]	γὰρ ἔστιν ἑκάστου φορά τις	τῶν	ἁπλῶν σωμάτων φύσει, οἷον τῷ
[4, 6]	γὰρ τῷ αὐτῷ τὰ ἔσχατα	τῶν	ἁπτομένων. καὶ συνεχὲς μὲν ὂν
[4, 8]	τὸν οἶνόν φασι δέχεσθαι μετὰ	τῶν	ἀσκῶν τοὺς πίθους, ὡς εἰς
[4, 3]	φύσιν, οὔτε τῶν σωματικῶν οὔτε	τῶν	ἀσωμάτων· μέγεθος μὲν γὰρ ἔχει,
[4, 3]	σῶμα· πῶς οὖν ἐροῦμεν περὶ	τῶν	αὐξανομένων; ἀνάγκη γὰρ ἐκ τούτων
[4, 19]	κινήσεως ὁ χρόνος καθ' αὑτό,	τῶν	δ' ἄλλων κατὰ συμβεβηκός, δῆλον
[4, 19]	τοῦ μετροῦντος τὴν οὐσίαν αὐτῶν)	τῶν	δὲ μὴ ὄντων ὅσα μὲν
[4, 5]	ὁρῶμεν ἐν ἑαυτῷ κατ' οὐδένα	τῶν	διορισμῶν, τῷ τε λόγῳ δῆλον
[4, 2]	τῶν σωμάτων κατέχει· τοῦτο δὴ	τῶν	ἐγγιγνομένων καὶ μεταβαλλόντων ἕτερον πάντων
[4, 14]	τὸν τρόπον τοῦτον. ~Ἐχόμενον δὲ	τῶν	εἰρημένων ἐστὶν ἐπελθεῖν περὶ χρόνου·
[4, 11]	φάσκοντες εἶναι κενόν, φανερὸν ἐκ	τῶν	εἰρημένων. οἱ μὲν οὖν οἴονται
[4, 13]	μολίβδου καὶ σιδήρου. ἐκ δὴ	τῶν	εἰρημένων φανερὸν ὡς οὔτ' ἀποκεκριμένον
[4, 18]	τῶν ἑκατὸν ἵππων καὶ ὁ	τῶν	ἑκατὸν ἀνθρώπων, ὧν δ' ἀριθμός,
[4, 18]	μὲν καὶ ὁ αὐτὸς ὁ	τῶν	ἑκατὸν ἵππων καὶ ὁ τῶν
[4, 5]	ἔτι ὡς ἐν βασιλεῖ τὰ	τῶν	Ἑλλήνων καὶ ὅλως ἐν τῷ
[4, 2]	οὐ γὰρ ἀπόλλυται ὁ τόπος	τῶν	ἐν αὐτῷ φθειρομένων. ~οὐ μὴν
[4, 14]	καὶ ἕτερον, μηδὲν δ' ἐστὶ	τῶν	ἐν τῷ χρόνῳ ἄλλο καὶ
[4, 13]	ὑποκειμένων ὅτι ἔστιν ὕλη μία	τῶν	ἐναντίων, θερμοῦ καὶ ψυχροῦ καὶ
[4, 2]	τὸ κάτω καὶ αἱ λοιπαὶ	τῶν	ἓξ διαστάσεων. ἔστι δὲ τὰ
[4, 14]	διαπορῆσαι περὶ αὐτοῦ καὶ διὰ	τῶν	ἐξωτερικῶν λόγων, πότερον τῶν ὄντων
[4, 6]	ἢ διάστημά τι τὸ μεταξὺ	τῶν	ἐσχάτων, ἢ τὰ ἔσχατα εἰ
[4, 8]	ὄντος τοῦ κενοῦ χωρισμοῦ τινὸς	τῶν	ἐφεξῆς καὶ {τῆς} διορίσεως· καὶ
[4, 17]	ὁ δ' ἀριθμὸς ὁ τῶνδε	τῶν	ἵππων, ἡ δεκάς, καὶ ἄλλοθι.
[4, 18]	τῷ μὲν γὰρ ἀριθμῷ τὸ	τῶν	ἵππων πλῆθος γνωρίζομεν, πάλιν δὲ
[4, 20]	καὶ ὁ αὐτὸς πανταχοῦ ὁ	τῶν	ἴσων καὶ ἅμα. ἐπεὶ δ'
[4, 20]	αὐτὸς ἀριθμός. οὕτω δὲ καὶ	τῶν	κινήσεων τῶν ἅμα περαινομένων ὁ
[4, 20]	ἀνθρώπινα πράγματα, καὶ τῶν ἄλλων	τῶν	κίνησιν ἐχόντων φυσικὴν καὶ γένεσιν
[4, 6]	εἶναι διάστημα μεταξὺ ἄλλο τι	τῶν	κινουμένων μεγεθῶν. συμβάλλεται δέ τι
[4, 20]	αὐτὸς ὁ τῶν προβάτων καὶ	τῶν	κυνῶν, εἰ ἴσος ἑκάτερος, δεκὰς
[4, 3]	δῆλον ὅτι καὶ ἐπιφανείας καὶ	τῶν	λοιπῶν περάτων· ὁ γὰρ αὐτὸς
[4, 19]	αἰεὶ τὸ αὐτό, ὥσπερ ἐπὶ	τῶν	μαθηματικῶν γραμμῶν (οὐ γὰρ ἡ
[4, 6]	ἀλλὰ τὸ τυχὸν ἐμπίπτει σῶμα	τῶν	μεθισταμένων καὶ ἅπτεσθαι πεφυκότων. εἰ
[4, 19]	ἦν, τὰ δὲ ἔσται, οἷον	τῶν	μελλόντων τι, ἐφ' ὁπότερα περιέχει·
[4, 14]	συγκεῖσθαι δεῖ τὸ ὅλον ἐκ	τῶν	μερῶν· ὁ δὲ χρόνος οὐ
[4, 14]	πότερον τῶν ὄντων ἐστὶν ἢ	τῶν	μὴ ὄντων, εἶτα τίς ἡ
[4, 19]	ἔσται. ἔστι δὲ τὰ τοιαῦτα	τῶν	μὴ ὄντων, ὅσων τἀντικείμενα αἰεὶ
[4, 7]	οὐ μεταβάλλει, κύκλῳ δὲ κινεῖται	τῶν	μορίων γὰρ οὗτος ὁ τόπος
[4, 7]	μορίοις· ἕτερον γὰρ ἑτέρου ἐχόμενον	τῶν	μορίων ἐστίν) τὰ δὲ κατὰ
[4, 3]	αἰσθητῶν στοιχεῖα σώματα, ἐκ δὲ	τῶν	νοητῶν οὐδὲν γίγνεται μέγεθος. ἔτι
[4, 19]	τὸ μὲν οὖν οὕτω λέγεται	τῶν	νῦν, ἄλλο δ' ὅταν ὁ
[4, 14]	χρόνος οὐ δοκεῖ συγκεῖσθαι ἐκ	τῶν	νῦν. ἔτι δὲ τὸ νῦν,
[4, 8]	κενόν, τὸ δὲ κενὸν οὐ	τῶν	ὄντων. ἕνα μὲν οὖν τρόπον
[4, 14]	διὰ τῶν ἐξωτερικῶν λόγων, πότερον	τῶν	ὄντων ἐστὶν ἢ τῶν μὴ
[4, 3]	τεττάρων· οὔτε γὰρ ὡς ὕλη	τῶν	ὄντων (οὐδὲν γὰρ ἐξ αὐτοῦ
[4, 3]	καὶ αὐτὸς εἰ ἔστι τι	τῶν	ὄντων, ποὺ ἔσται. ἡ γὰρ
[4, 12]	ἧττον ἕτερον τῷ εἶναι πάντων	τῶν	παθημάτων ἐστί, καὶ εἰ μὴ
[4, 15]	ἡ φύσις, ὁμοίως ἔκ τε	τῶν	παραδεδομένων ἄδηλόν ἐστιν, καὶ περὶ
[4, 6]	τὸ τῆς δυσκολίας αἴτιον καὶ	τῶν	περὶ αὐτὸν ἀπορημάτων ἔσται φανερόν·
[4, 20]	μὲν χρόνου καὶ αὐτοῦ καὶ	τῶν	περὶ αὐτὸν οἰκείων τῇ σκέψει
[4, 20]	τὸ λέγειν εἶναι τὰ γιγνόμενα	τῶν	πραγμάτων κύκλον τὸ λέγειν ἐστὶν
[4, 3]	οὔτε ὡς εἶδος καὶ λόγος	τῶν	πραγμάτων οὔθ' ὡς τέλος, οὔτε
[4, 9]	μὲν γὰρ ὕλη οὐ χωριστὴ	τῶν	πραγμάτων, τὸ δὲ κενὸν ζητοῦσιν
[4, 20]	ἀριθμὸς μὲν ὁ αὐτὸς ὁ	τῶν	προβάτων καὶ τῶν κυνῶν, εἰ
[4, 20]	οὖν τὸ πρῶτον μέτρον πάντων	τῶν	συγγενῶν, ἡ κυκλοφορία ἡ ὁμαλὴς
[4, 10]	τοῦτο δῆλον καὶ ἐν ταῖς	τῶν	συνεχῶν δίναις, ὥσπερ καὶ ἐν
[4, 3]	εἶναι τοιαύτην ἔχοντα φύσιν, οὔτε	τῶν	σωματικῶν οὔτε τῶν ἀσωμάτων· μέγεθος
[4, 2]	αὐτὸν τόπον τοῦτον ἄλλο τι	τῶν	σωμάτων κατέχει· τοῦτο δὴ τῶν
[4, 8]	ὅτι οὐκ ἔστι διάστημα ἕτερον	τῶν	σωμάτων, οὔτε χωριστὸν οὔτε ἐνεργείᾳ
[4, 4]	τόπος τὸ πρῶτον περιέχον ἕκαστον	τῶν	σωμάτων, πέρας τι ἂν εἴη,
[4, 6]	ἐν τοῖς οἰκείοις τόποις ἕκαστον	τῶν	σωμάτων, τοῦτο δὲ ποιεῖν ἢ
[4, 3]	οὐδεμία γὰρ αὐτῷ ὑπάρχει αἰτία	τῶν	τεττάρων· οὔτε γὰρ ὡς ὕλη
[4, 6]	τὸν τόπον εἶναι τὸ λοιπὸν	τῶν	τεττάρων, τὸ πέρας τοῦ περιέχοντος
[4, 2]	οἷον πυρὸς καὶ γῆς καὶ	τῶν	τοιούτων, οὐ μόνον δηλοῦσιν ὅτι
[4, 6]	τόπος ἄμφω. εἰ τοίνυν μηδὲν	τῶν	τριῶν ὁ τόπος ἐστίν, μήτε
[4, 11]	ἀριθμόν. εἰ γὰρ τὰ τέτταρα	τῶν	τριῶν ὑπερέχει ἑνί, πλείονι δὲ
[4, 10]	δίναις, ὥσπερ καὶ ἐν ταῖς	τῶν	ὑγρῶν. ἐνδέχεται δὲ καὶ πυκνοῦσθαι
[4, 14]	ἄλλο ἄλλου. περὶ μὲν οὖν	τῶν	ὑπαρχόντων αὐτῷ τοσαῦτ' ἔστω διηπορημένα·
[4, 1]	ταὐτὸν φαίνεται θεωροῦσιν ἐξ ἁπάντων	τῶν	ὑπαρχόντων. ἔτι δ' οὐδ' ἔχομεν
[4, 13]	εἶναι, ἡμεῖς δὲ λέγομεν ἐκ	τῶν	ὑποκειμένων ὅτι ἔστιν ὕλη μία
[4, 8]	ἀπιστίαν καὶ τὴν πίστιν διὰ	τῶν	ὑπολαμβανομένων· οἷον γὰρ τόπον τινὰ
[4, 13]	καὶ ψυχροῦ καὶ τῶν ἄλλων	τῶν	φυσικῶν ἐναντιώσεων, καὶ ἐκ δυνάμει
[4, 2]	μετέβαλον. ἔτι δὲ αἱ φοραὶ	τῶν	φυσικῶν σωμάτων καὶ ἁπλῶν, οἷον
[4, 11]	μὴ κατὰ φύσιν ἔστιν ἑκάστῳ	τῶν	φυσικῶν σωμάτων κίνησις, οὐδὲ τῶν
[4, 8]	καὶ Λεύκιππος καὶ ἕτεροι πολλοὶ	τῶν	φυσιολόγων, ἢ καὶ εἴ τι
[4, 20]	μὲν ὁ αὐτὸς ὁ τῶν	προβάτων	καὶ τῶν κυνῶν, εἰ ἴσος
[4, 4]	παρὰ τὴν ὕλην. διὸ καὶ	Πλάτων	τὴν ὕλην καὶ τὴν χώραν
[4, 20]	λέγειν εἶναι τὰ γιγνόμενα τῶν	πραγμάτων	κύκλον τὸ λέγειν ἐστὶν τοῦ
[4, 3]	ὡς εἶδος καὶ λόγος τῶν	πραγμάτων	οὔθ' ὡς τέλος, οὔτε κινεῖ
[4, 9]	γὰρ ὕλη οὐ χωριστὴ τῶν	πραγμάτων,	τὸ δὲ κενὸν ζητοῦσιν ὡς
[4, 12]	ἕτερον τῷ εἶναι πάντων τῶν	παθημάτων	ἐστί, καὶ εἰ μὴ χωριστόν·
[4, 6]	αἴτιον καὶ τῶν περὶ αὐτὸν	ἀπορημάτων	ἔσται φανερόν· οὕτω γὰρ ἂν
[4, 2]	δὲ αἱ φοραὶ τῶν φυσικῶν	σωμάτων	καὶ ἁπλῶν, οἷον πυρὸς καὶ
[4, 2]	τόπον τοῦτον ἄλλο τι τῶν	σωμάτων	κατέχει· τοῦτο δὴ τῶν ἐγγιγνομένων
[4, 11]	φύσιν ἔστιν ἑκάστῳ τῶν φυσικῶν	σωμάτων	κίνησις, οὐδὲ τῶν ἄλλων ἔσται
[4, 4]	τοῦ ἀέρος, καὶ τῶν ἄλλων	σωμάτων	ὁμοίως, ὥστε οὔτε μόριον οὔθ'
[4, 8]	οὐκ ἔστι διάστημα ἕτερον τῶν	σωμάτων,	οὔτε χωριστὸν οὔτε ἐνεργείᾳ ὄν,
[4, 4]	τὸ πρῶτον περιέχον ἕκαστον τῶν	σωμάτων,	πέρας τι ἂν εἴη, ὥστε
[4, 6]	τοῖς οἰκείοις τόποις ἕκαστον τῶν	σωμάτων,	τοῦτο δὲ ποιεῖν ἢ ἄνω
[4, 11]	ἑκάστου φορά τις τῶν ἁπλῶν	σωμάτων	φύσει, οἷον τῷ πυρὶ μὲν
[4, 3]	οὔτε τῶν σωματικῶν οὔτε τῶν	ἀσωμάτων·	μέγεθος μὲν γὰρ ἔχει, σῶμα
[4, 3]	καὶ ἐπιφανείας καὶ τῶν λοιπῶν	περάτων·	ὁ γὰρ αὐτὸς ἁρμόσει λόγος·
[4, 6]	διάστημά τι τὸ μεταξὺ τῶν	ἐσχάτων,	ἢ τὰ ἔσχατα εἰ μὴ
[4, 3]	ἔστι δὲ τὰ μὲν τῶν	αἰσθητῶν	στοιχεῖα σώματα, ἐκ δὲ τῶν
[4, 3]	στοιχεῖα σώματα, ἐκ δὲ τῶν	νοητῶν	οὐδὲν γίγνεται μέγεθος. ἔτι δὲ
[4, 5]	δ' ἐστὶ τὸ οὗ ἕνεκα.	πάντων	δὲ κυριώτατον τὸ ὡς ἐν
[4, 2]	τῶν ἐγγιγνομένων καὶ μεταβαλλόντων ἕτερον	πάντων	εἶναι δοκεῖ· ἐν ᾧ γὰρ
[4, 12]	εἰ καὶ χωρισθείη τῶν ἄλλων	πάντων	καὶ μήτε βαρὺ μήτε κοῦφον
[4, 2]	πρῶτον τὸ χάος. λέγει γοῦν	πάντων	μὲν πρώτιστα χάος γένετ' αὐτὰρ
[4, 2]	τοῦ τόπου δύναμις καὶ προτέρα	πάντων·	οὗ γὰρ ἄνευ τῶν ἄλλων
[4, 12]	οὐδὲν ἧττον ἕτερον τῷ εἶναι	πάντων	τῶν παθημάτων ἐστί, καὶ εἰ
[4, 20]	εἰ οὖν τὸ πρῶτον μέτρον	πάντων	τῶν συγγενῶν, ἡ κυκλοφορία ἡ
[4, 1]	γὰρ ταὐτὸν φαίνεται θεωροῦσιν ἐξ	ἁπάντων	τῶν ὑπαρχόντων. ἔτι δ' οὐδ'
[4, 14]	ὄντων ἐστὶν ἢ τῶν μὴ	ὄντων,	εἶτα τίς ἡ φύσις αὐτοῦ.
[4, 8]	τὸ δὲ κενὸν οὐ τῶν	ὄντων.	ἕνα μὲν οὖν τρόπον ἐκ
[4, 14]	τῶν ἐξωτερικῶν λόγων, πότερον τῶν	ὄντων	ἐστὶν ἢ τῶν μὴ ὄντων,
[4, 19]	οὐσίαν αὐτῶν) τῶν δὲ μὴ	ὄντων	ὅσα μὲν περιέχει ὁ χρόνος,
[4, 19]	δὲ τὰ τοιαῦτα τῶν μὴ	ὄντων,	ὅσων τἀντικείμενα αἰεὶ ἔστιν, οἷον
[4, 3]	οὔτε γὰρ ὡς ὕλη τῶν	ὄντων	(οὐδὲν γὰρ ἐξ αὐτοῦ συνέστηκεν)
[4, 3]	αὐτὸς εἰ ἔστι τι τῶν	ὄντων,	ποὺ ἔσται. ἡ γὰρ Ζήνωνος
[4, 14]	σύγκειται. τὸ δ' ἐκ μὴ	ὄντων	συγκείμενον ἀδύνατον ἂν εἶναι δόξειε
[4, 2]	τοῦτο δὴ τῶν ἐγγιγνομένων καὶ	μεταβαλλόντων	ἕτερον πάντων εἶναι δοκεῖ· ἐν
[4, 19]	τὰ δὲ ἔσται, οἷον τῶν	μελλόντων	τι, ἐφ' ὁπότερα περιέχει· καὶ
[4, 20]	καὶ τῶν ἄλλων τῶν κίνησιν	ἐχόντων	φυσικὴν καὶ γένεσιν καὶ φθοράν.
[4, 14]	ἄλλου. περὶ μὲν οὖν τῶν	ὑπαρχόντων	αὐτῷ τοσαῦτ' ἔστω διηπορημένα· ~τί
[4, 1]	φαίνεται θεωροῦσιν ἐξ ἁπάντων τῶν	ὑπαρχόντων.	ἔτι δ' οὐδ' ἔχομεν οὐδὲν
[4, 19]	αὐτὴ αἰεὶ στιγμὴ τῇ νοήσει·	διαιρούντων	γὰρ ἄλλη καὶ ἄλλη· ᾗ
[4, 6]	σῶμα τῶν μεθισταμένων καὶ ἅπτεσθαι	πεφυκότων.	εἰ δ' ἦν τι {τὸ}
[4, 15]	ἔτι δὲ μεταβολὴ μέν ἐστι	θάττων	καὶ βραδυτέρα, χρόνος δ' οὐκ
[4, 3]	αὐτοῖς τὸν τόπον, εἰ μήτ'	ἐλάττων	μήτε μείζων ὁ τόπος ἑκάστου.
[4, 14]	τὸ δὲ περιέχεται, ὥσπερ ὁ	ἐλάττων	χρόνος ὑπὸ τοῦ πλείονος) τὸ
[4, 20]	διαφέρει ἀριθμοῦ διαφορᾷ ὁ ἀριθμὸς	αὐτῶν)	δεκὰς δ' οὐχ ἡ αὐτή·
[4, 8]	καὶ τρίτον τὰς κοινὰς περὶ	αὐτῶν	δόξας. οἱ μὲν οὖν δεικνύναι
[4, 8]	γὰρ κενὸν διορίζειν τὴν φύσιν	αὐτῶν.	ἐξ ὧν μὲν οὖν οἱ
[4, 13]	καὶ μανόν, καὶ μία ὕλη	αὐτῶν.	ἔστι δὲ τὸ μὲν πυκνὸν
[4, 16]	τὸ ἀκολουθεῖν ἀεὶ θατέρῳ θάτερον	αὐτῶν.	ἔστι δὲ τὸ πρότερον καὶ
[4, 16]	ὑπολαβεῖν αὐτά, καὶ μεταξύ τι	αὐτῶν	ἕτερον· ὅταν γὰρ ἕτερα τὰ
[4, 19]	ὃς ὑπερέξει τοῦ τε εἶναι	αὐτῶν	καὶ τοῦ μετροῦντος τὴν οὐσίαν
[4, 15]	ἦν ὁ χρόνος ἡ ὁτουοῦν	αὐτῶν	κίνησις, ὥστε πολλοὶ χρόνοι ἅμα.
[4, 19]	δὲ ἠρεμοῦν· τὴν γὰρ κίνησιν	αὐτῶν	μετρήσει καὶ τὴν ἠρεμίαν, πόση
[4, 19]	καὶ ἔστιν γένεσις καὶ φθορὰ	αὐτῶν.	Τὸ δὲ νῦν ἐστιν συνέχεια
[4, 19]	ἐν χρόνῳ εἶναι, τὸ μετρεῖσθαι	αὐτῶν	τὸ εἶναι ὑπὸ τοῦ χρόνου.
[4, 19]	καὶ τοῦ μετροῦντος τὴν οὐσίαν	αὐτῶν)	τῶν δὲ μὴ ὄντων ὅσα
[4, 19]	χρόνου, οὐδὲ μετρεῖται τὸ εἶναι	αὐτῶν	ὑπὸ τοῦ χρόνου· σημεῖον δὲ
[4, 2]	πυρὸς καὶ γῆς καὶ τῶν	τοιούτων,	οὐ μόνον δηλοῦσιν ὅτι ἐστί
[4, 2]	σῶμα αἰσθητὸν ἐν τόπῳ, διὰ	τούτων	ἄν τις ὑπολάβοι· δόξειε δ'
[4, 20]	πάλαι καὶ τὸ ἐξαίφνης, εἴρηται.	~Τούτων	δ' ἡμῖν οὕτω διωρισμένων φανερὸν
[4, 6]	τὸ τοῦ ἐγγιγνομένου σώματος μέγεθος.	τούτων	δ' ὅτι οὐκ ἐνδέχεται τὰ
[4, 8]	ἕνα μὲν οὖν τρόπον ἐκ	τούτων	δεικνύουσιν ὅτι ἔστιν τι κενόν,
[4, 8]	ὅτι τὸ πᾶν ἀκίνητον ἐκ	τούτων·	εἰ γὰρ κινήσεται, ἀνάγκη εἶναι
[4, 4]	μὴν ὅτι γε ἀδύνατον ὁποτερονοῦν	τούτων	εἶναι τὸν τόπον, οὐ χαλεπὸν
[4, 2]	διὰ θέσιν, οὐκ ἔχοντα φύσει	τούτων	ἕκαστον. ἔτι οἱ τὸ κενὸν
[4, 12]	οὐκ ἔστι κεχωρισμένον κενόν, ἐκ	τούτων	ἐστὶ δῆλον. ~Εἰσὶν δέ τινες
[4, 14]	καὶ οὔπω ἔστιν. ἐκ δὲ	τούτων	καὶ ὁ ἄπειρος καὶ ὁ
[4, 3]	οὐδ' ἐστί τι παρ' ἕκαστον	τούτων	ὁ τόπος. τί γὰρ ἄν
[4, 4]	τί ἐστιν ὁ τόπος, εἴπερ	τούτων	ὁποτερονοῦν ἐστίν, εἴτε ἡ ὕλη
[4, 7]	ἐν ἄλλῳ. φανερὸν δ' ἐκ	τούτων	ὅτι καὶ αἱ ἀπορίαι πᾶσαι
[4, 3]	τόπος ἑκάστου. διὰ μὲν οὖν	τούτων	οὐ μόνον τί ἐστιν, ἀλλὰ
[4, 4]	ἐπεχείρησεν εἰπεῖν. εἰκότως δ' ἐκ	τούτων	σκοπουμένοις δόξειεν ἂν εἶναι χαλεπὸν
[4, 3]	τῶν αὐξανομένων; ἀνάγκη γὰρ ἐκ	τούτων	συναύξεσθαι αὐτοῖς τὸν τόπον, εἰ
[4, 6]	ἄνω ἢ κάτω. ὑποκειμένων δὲ	τούτων	τὰ λοιπὰ θεωρητέον. δεῖ δὲ
[4, 6]	κάδῳ. ἤδη τοίνυν φανερὸν ἐκ	τούτων	τί ἐστιν ὁ τόπος. σχεδὸν
[4, 11]	ἐν δὲ τῷ κενῷ οὐδὲν	τούτων	ὑπάρχει, οὐδ' ἔσται φέρεσθαι ἀλλ'
[4, 7]	ἄλλον τρόπον. διοριστέον δὲ περὶ	τούτων	ὕστερον· ἀλλὰ διὰ τὸν καιρὸν
[4, 10]	δῆλον καὶ ἐν ταῖς τῶν	συνεχῶν	δίναις, ὥσπερ καὶ ἐν ταῖς