Livre, Chap.
[2, 1265]	δὲ τούτων, ἣν καλοῦσι πολιτείαν·	ἐκ	γὰρ τῶν ὁπλιτευόντων ἐστίν. Εἰ
[2, 1266]	ἐκ τῶν τρίτων ἢ τετάρτων,	ἐκ	δὲ τοῦ τετάρτου μόνοις ἐπάναγκες
[2, 1266]	ἐπάναγκες. Ὡς μὲν οὖν οὐκ	ἐκ	δημοκρατίας καὶ μοναρχίας δεῖ συνιστάναι
[2, 1266]	δέον συγκεῖσθαι τὴν ἀρίστην πολιτείαν	ἐκ	δημοκρατίας καὶ τυραννίδος, ἃς ἢ
[2, 1268]	τῶν ἐν τῷ πολέμῳ τελευτώντων	ἐκ	δημοσίου γίνεσθαι τὴν τροφήν, ὡς
[2, 1262]	φιλεῖν ἐπιθυμούντων συμφῦναι καὶ γενέσθαι	ἐκ	δύο ὄντων ἀμφοτέρους ἕνα. Ἐνταῦθα
[2, 1272]	τὸ δὲ τοῖς συσσιτίοις, ὥστ'	ἐκ	κοινοῦ τρέφεσθαι πάντας, καὶ γυναῖκας
[2, 1269]	περὶ τῶν καθ' ἕκαστόν εἰσιν.	Ἐκ	μὲν οὖν τούτων φανερὸν ὅτι
[2, 1263]	ἐκ τῶν ἐν ποσὶ καὶ	ἐκ	μικρῶν προσκρούοντες ἀλλήλοις. Ἔτι δὲ
[2, 1274]	δῆμον καταστῆσαι, τὰ δικαστήρια ποιήσας	ἐκ	πάντων. Διὸ καὶ μέμφονταί τινες
[2, 1272]	γάρ, διὰ τὸ τὴν αἵρεσιν	ἐκ	πάντων εἶναι, μετέχων ὁ δῆμος
[2, 1261]	τὴν πόλιν. Οὐ μόνον δ'	ἐκ	πλειόνων ἀνθρώπων ἐστὶν ἡ πόλις,
[2, 1266]	οἱ πλείους μιγνύντες· ἡ γὰρ	ἐκ	πλειόνων συγκειμένη πολιτεία βελτίων. Ἔπειτ'
[2, 1266]	τῆς λύσεως φαῦλον τὸ πολλοὺς	ἐκ	πλουσίων γίνεσθαι πένητας· ἔργον γὰρ
[2, 1261]	τε μία μᾶλλον οἰκία μὲν	ἐκ	πόλεως ἄνθρωπος δ' ἐξ οἰκίας
[2, 1267]	ἢ πάντα ἐατέον. Φαίνεται δ'	ἐκ	τῆς νομοθεσίας κατασκευάζων τὴν πόλιν
[2, 1266]	πρὸς τὴν ὀλιγαρχίαν. Δῆλον δὲ	ἐκ	τῆς τῶν ἀρχόντων καταστάσεως· τὸ
[2, 1272]	ἁπάντων αἱροῦνται τοὺς κόσμους ἀλλ'	ἐκ	τινῶν γενῶν, καὶ τοὺς γέροντας
[2, 1267]	δοκούσας δίκας· τοῦτο δὲ κατεσκεύαζεν	ἐκ	τινῶν γερόντων αἱρετῶν. ~Τὰς δὲ
[2, 1266]	πρώτου τιμήματος, εἶτα πάλιν ἴσους	ἐκ	τοῦ δευτέρου· εἶτ' ἐκ τῶν
[2, 1265]	τῶν ἐφόρων ἀρχὴν διὰ τὸ	ἐκ	τοῦ δήμου εἶναι τοὺς ἐφόρους·
[2, 1270]	μεγίστων αὐτοῖς ἐστιν, γίνονται δ'	ἐκ	τοῦ δήμου παντός, ὥστε πολλάκις
[2, 1263]	εἶναι τὰς κτήσεις καὶ τὸ	ἐκ	τοῦ ἰδίας. Δεῖ γὰρ πὼς
[2, 1263]	δὲ τὸ ἐξ ἀμφοτέρων τὸ	ἐκ	τοῦ κοινὰς εἶναι τὰς κτήσεις
[2, 1266]	μὲν γὰρ πάντες ἐπάναγκες, ἀλλ'	ἐκ	τοῦ πρώτου τιμήματος, εἶτα πάλιν
[2, 1272]	τοῦτο τὸ τυχόν, εἴτε διαφέρον	Ἐκ	τούτων αἱρετοὺς μᾶλλον ἢ καθ'
[2, 1267]	οὖν τῆς Φαλέου πολιτείας σχεδὸν	ἐκ	τούτων ἄν τις θεωρήσειεν, εἴ
[2, 1262]	εἰς τοὺς φύλακας, τὰ δ'	ἐκ	τούτων εἰς ἐκείνους, πολλὴν ἔχει
[2, 1266]	πρώτοις καὶ τοῖς δευτέροις· εἶτ'	ἐκ	τούτων ἴσον ἀφ' ἑκάστου τιμήματος
[2, 1264]	τὸ προπολεμοῦν μέρος· τρίτον δ'	ἐκ	τούτων τὸ βουλευόμενον καὶ κύριον
[2, 1266]	δεῖ συνιστάναι τὴν τοιαύτην πολιτείαν,	ἐκ	τούτων φανερὸν καὶ τῶν ὕστερον
[2, 1261]	ἑτέρας ἄρχουσιν ἀρχάς. Φανερὸν τοίνυν	ἐκ	τούτων ὡς οὔτε πέφυκε μίαν
[2, 1262]	τὰ γινόμενα τέκνα, τὰ μὲν	ἐκ	τῶν γεωργῶν καὶ τεχνιτῶν εἰς
[2, 1274]	καὶ πολέμιος) τὰς δ' ἀρχὰς	ἐκ	τῶν γνωρίμων καὶ τῶν εὐπόρων
[2, 1263]	σχεδὸν γὰρ οἱ πλεῖστοι διαφέρονται	ἐκ	τῶν ἐν ποσὶ καὶ ἐκ
[2, 1266]	ὀλιγαρχικόν, καὶ τὸ πειρᾶσθαι πλείους	ἐκ	τῶν εὐπόρων εἶναι τοὺς ἄρχοντας,
[2, 1264]	γυναῖκες Ἄτοπον δὲ καὶ τὸ	ἐκ	τῶν θηρίων ποιεῖσθαι τὴν παραβολήν,
[2, 1272]	τινῶν γενῶν, καὶ τοὺς γέροντας	ἐκ	τῶν κεκοσμηκότων, περὶ ὧν τοὺς
[2, 1263]	ἔχοντας· ἀλλὰ θεωροῦμεν ὀλίγους τοὺς	ἐκ	τῶν κοινωνιῶν διαφερομένους, πρὸς πολλοὺς
[2, 1261]	ὁ Σωκράτης, οὐ φαίνεται συμβαῖνον	ἐκ	τῶν λόγων. Ἔτι δὲ πρός,
[2, 1266]	ἀριθμόν. Ἔσονται δὴ πλείους οἱ	ἐκ	τῶν μεγίστων τιμημάτων καὶ βελτίους
[2, 1266]	τοὺς ἄρχοντας, καὶ τὰς μεγίστας	ἐκ	τῶν μεγίστων τιμημάτων. Ὀλιγαρχικὴν δὲ
[2, 1274]	καὶ τῶν εὐπόρων κατέστησε πάσας,	ἐκ	τῶν πεντακοσιομεδίμνων καὶ ζευγιτῶν καὶ
[2, 1268]	τῶν τιμῶν ἀδύνατον νἀνάγκη γὰρ	ἐκ	τῶν τὰ ὅπλα ἐχόντων καθίστασθαι
[2, 1266]	οὐ πᾶσιν ἐπάναγκες ἦν τοῖς	ἐκ	τῶν τρίτων ἢ τετάρτων, ἐκ
[2, 1266]	ἴσους ἐκ τοῦ δευτέρου· εἶτ'	ἐκ	τῶν τρίτων, πλὴν οὐ πᾶσιν
[2, 1272]	ὃ οὐ χεῖρον· οἱ μὲν	ἐκ	τῶν τυχόντων εἰσί, ταύτην δ'
[2, 1269]	πλῆθος, ὥστε τὸ ῥᾳδίως μεταβάλλειν	ἐκ	τῶν ὑπαρχόντων νόμων εἰς ἑτέρους
[2, 1272]	τε καὶ βοσκημάτων δημοσίων, καὶ	ἐκ	τῶν φόρων οὓς φέρουσιν οἱ
[2, 1269]	πρώτους, εἴτε γηγενεῖς ἦσαν εἴτ'	ἐκ	φθορᾶς τινος ἐσώθησαν, ὁμοίους εἶναι
[2, 1271]	τὸν νομοθέτην αὐτὸν ἀπιστεῖν ὡς	οὐκ	ἀγαθοῖς ἀνδράσιν, οὐκ ἀσφαλές. Φαίνονται
[2, 1269]	Ἔοικε γὰρ ὁ μυθολογήσας πρῶτος	οὐκ	ἀλόγως συζεῦξαι τὸν Ἄρην πρὸς
[2, 1266]	τυραννίδος, ἃς ἢ τὸ παράπαν	οὐκ	ἄν τις θείη πολιτείας ἢ
[2, 1265]	μέχρι πενταπλασίας, διὰ τί τοῦτ'	οὐκ	ἂν εἴη ἐπὶ τῆς γῆς
[2, 1268]	τροφήν, εἰ μὲν αὐτοὶ γεωργήσουσιν,	οὐκ	ἂν εἴη τὸ μάχιμον ἕτερον
[2, 1264]	τοῖς πολλοῖς ἔτεσιν, ἐν οἷς	οὐκ	ἂν ἔλαθεν, εἰ ταῦτα καλῶς
[2, 1267]	τινες βούλοιντο δι' αὑτῶν χαίρειν,	οὐκ	ἂν ἐπιζητοῖεν εἰ μὴ παρὰ
[2, 1271]	ἀπιστεῖν ὡς οὐκ ἀγαθοῖς ἀνδράσιν,	οὐκ	ἀσφαλές. Φαίνονται δὲ καὶ καταδωροδοκούμενοι
[2, 1270]	κύριοι, ὄντες οἱ τυχόντες, διόπερ	οὐκ	αὐτογνώμονας βέλτιον κρίνειν ἀλλὰ κατὰ
[2, 1266]	μὴ ἐπάναγκες. Ὡς μὲν οὖν	οὐκ	ἐκ δημοκρατίας καὶ μοναρχίας δεῖ
[2, 1273]	τι περὶ πολιτείας ἔνιοι μὲν	οὐκ	ἐκοινώνησαν πράξεων πολιτικῶν οὐδ' ὡντινωνοῦν,
[2, 1271]	τῆς πολεμικῆς. Τούτου δὲ ἁμάρτημα	οὐκ	ἔλαττον· νομίζουσι μὲν γὰρ γίνεσθαι
[2, 1264]	τὰς ἀπορίας ἔχει καὶ τούτων	οὐκ	ἐλάττους ἑτέρας. Σχεδὸν δὲ παραπλησίως
[2, 1267]	ἐσθῆτος εὐτελοῦς μὲν ἀλεεινῆς δέ,	οὐκ	ἐν τῷ χειμῶνι μόνον ἀλλὰ
[2, 1272]	μένειν τὴν πολιτείαν· ἐνταῦθα δ'	οὐκ	ἐξ ἁπάντων αἱροῦνται τοὺς κόσμους
[2, 1271]	Σπαρτιατῶν εἶναι τὴν πλείστην γῆν	οὐκ	ἐξετάζουσιν ἀλλήλων τὰς εἰσφοράς. Ἀποβέβηκέ
[2, 1269]	καὶ μισοῦσιν. Δῆλον οὖν ὡς	οὐκ	ἐξευρίσκουσι τὸν βέλτιστον τρόπον οἷς
[2, 1263]	πάντως. Ἔστι μὲν γὰρ ὡς	οὐκ	ἔσται προϊοῦσα πόλις, ἔστι δ'
[2, 1268]	κοινολογῶνται πρὸς ἀλλήλους. Ἔπειτα πῶς	οὐκ	ἔσται ταραχώδης ἡ κρίσις, ὅταν
[2, 1263]	δὲ φίλαυτον εἶναι ψέγεται δικαίως·	οὐκ	ἔστι δὲ τοῦτο τὸ φιλεῖν
[2, 1266]	ἢ τὰς οὐσίας, τοῦτο δ'	οὐκ	ἔστι μὴ παιδευομένοις ἱκανῶς ὑπὸ
[2, 1268]	κρίσεως) ἐν δὲ τοῖς δικαστηρίοις	οὐκ	ἔστιν, ἀλλὰ καὶ τοὐναντίον τούτου
[2, 1261]	λίαν ἑνοῦν ζητεῖν τὴν πόλιν	οὐκ	ἔστιν ἄμεινον. Οἰκία μὲν γὰρ
[2, 1268]	ὡς δεῖ γίνεσθαί τινα τιμήν,	οὐκ	ἔστιν ἀσφαλὲς τὸ νομοθετεῖν, ἀλλ'
[2, 1272]	συμφέρει πρὸς τὴν πολιτείαν, ἐνταῦθ'	οὐκ	ἔστιν. Ἐκεῖ μὲν γάρ, διὰ
[2, 1265]	πράως μὲν ἢ ἀνδρείως χρῆσθαι	οὐκ	ἔστιν, σωφρόνως δὲ καὶ ἐλευθερίως
[2, 1273]	ὅπερ ἐν ταῖς ἑτέραις πολιτείαις	οὐκ	ἔστιν. Τὸ δὲ τὰς πενταρχίας
[2, 1268]	δύο οἰκίαις, ~καὶ τίνος ἕνεκεν	οὐκ	εὐθὺς ἀπὸ τῆς γῆς καὶ
[2, 1268]	πολιτείας πάντες, οἱ μὲν γεωργοὶ	οὐκ	ἔχοντες ὅπλα, οἱ δὲ τεχνῖται
[2, 1267]	ἂν οἱ χαρίεντες ἀγανακτοῖεν ὡς	οὐκ	ἴσων ὄντες ἄξιοι, διὸ καὶ
[2, 1263]	ἐνίαις πόλεσιν οὕτως ὑπογεγραμμένον, ὡς	οὐκ	ὂν ἀδύνατον, καὶ μάλιστα ἐν
[2, 1271]	αἰτεῖσθαι τὸν ἀξιωθησόμενον τῆς ἀρχῆς	οὐκ	ὀρθῶς ἔχει· δεῖ γὰρ καὶ
[2, 1263]	παρακρούσεως χρὴ νομίζειν τὴν ὑπόθεσιν	οὐκ	οὖσαν ὀρθήν. Δεῖ μὲν γὰρ
[2, 1271]	κἀγαθούς, δῆλον· ἀπιστεῖ γοῦν ὡς	οὐκ	οὖσιν ἱκανῶς ἀγαθοῖς ἀνδράσιν· διόπερ
[2, 1268]	μή, τοῦτο διορίζειν. Νῦν γὰρ	οὐκ	ᾤετο νενομοθετῆσθαι καλῶς· ἀναγκάζειν γὰρ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 23/08/2007