Livre, Chap. |
[2, 1274] |
αἴτιος
γενόμενος
ἐφρονηματίσθη
καὶ
δημαγωγοὺς
|
ἔλαβε |
φαύλους
ἀντιπολιτευομένων
τῶν
ἐπιεικῶν)
ἐπεὶ |
[2, 1272] |
παρ'
ἀμφοτέροις
ἔστιν,
καὶ
τό
|
γε |
ἀρχαῖον
ἐκάλουν
οἱ
Λάκωνες
οὐ |
[2, 1270] |
συμφέρειν
τῇ
πόλει,
καίτοι
τό
|
γε |
διὰ
βίου
κυρίους
εἶναι
κρίσεων |
[2, 1261] |
τὰς
πόλεις
ἀναιρεῖ·
καίτοι
τό
|
γε |
ἑκάστου
ἀγαθὸν
σῴζει
ἕκαστον.
Ἔστι |
[2, 1274] |
ἀντιπολιτευομένων
τῶν
ἐπιεικῶν)
ἐπεὶ
Σόλων
|
γε |
ἔοικε
τὴν
ἀναγκαιοτάτην
ἀποδιδόναι
τῷ |
[2, 1273] |
ἐπιεικῶν
ὁ
νομοθέτης,
ἀλλὰ
ἀρχόντων
|
γε |
ἐπιμελεῖσθαι
τῆς
σχολῆς.
Φαῦλον
δ' |
[2, 1264] |
κεκτημένοις,
ἦ
που
δῆθεν
παρά
|
γε |
θυμοειδέσι
καὶ
πολεμικοῖς
ἀνδράσιν.
Ὅτι |
[2, 1268] |
κρείττους
εἶναι
τοὺς
τὰ
ὅπλα
|
γε |
κεκτημένους
ἀμφοτέρων
τῶν
μερῶν.
Τοῦτο |
[2, 1263] |
νῦν
τρόπον
ἔχει
πᾶσι,
τάς
|
γε |
κτήσεις
κοινὰς
εἶναι
βέλτιον
καὶ |
[2, 1263] |
καὶ
μίαν
ποιεῖν·
καὶ
τόν
|
γε |
μέλλοντα
παιδείαν
εἰσάγειν
καὶ
νομίζοντα |
[2, 1271] |
ἔστω
λόγος·
ἀλλὰ
μὴν
βέλτιόν
|
γε |
μὴ
καθάπερ
νῦν,
ἀλλὰ
κατὰ |
[2, 1261] |
ἄρχειν.
Πάντας
αὐτοῦ
μετέχειν,
τοῦτό
|
γε |
μιμεῖται
τὸ
ἐν
μέρει
τοὺς |
[2, 1266] |
τῶν
τέκνων
ἀριθμός,
ἀνάγκη
τόν
|
γε |
νόμον
λύεσθαι,
καὶ
χωρὶς
τῆς |
[2, 1274] |
ἐστίν·
οὐ
μὴν
ἀλλὰ
ἴδιόν
|
γε |
οὐδὲν
αὐτοῦ
λέγειν
ἔχοι
τις |
[2, 1264] |
ταῦθ'
ὁμοίως
εἴτε
μή,
νῦν
|
γε |
οὐδὲν
διώρισται.
Καὶ
περὶ
τῶν |
[2, 1263] |
καὶ
τὸ
φιλοχρήματον,
ἐπεὶ
φιλοῦσί
|
γε |
πάντες
ὡς
εἰπεῖν
ἕκαστον
τῶν |
[2, 1264] |
ῥᾴδιον
εἰπεῖν.
Καίτοι
σχεδὸν
τό
|
γε |
πλῆθος
τῆς
πόλεως
τὸ
τῶν |
[2, 1267] |
ἄλλαι
ἀνθρώπων
δέονται·
ἐπεὶ
ἀδικουσί
|
γε |
τὰ
μέγιστα
διὰ
τὰς
ὑπερβολάς, |
[2, 1271] |
Καὶ
γὰρ
ἔοικε
καὶ
λέγεταί
|
γε |
τὰ
πλεῖστα
μεμιμῆσθαι
τὴν
Κρητικὴν |
[2, 1264] |
φυλάκων
κοινωνίαν.
~Ἀλλὰ
μὴν
εἴ
|
γε |
τὰς
μὲν
γυναῖκας
ποιήσει
κοινὰς |
[2, 1264] |
ἕτεροι;
Οὐ
γὰρ
δὴ
οἵ
|
γε |
τεχνῖται
καὶ
τὸ
πλῆθος
τὸ |
[2, 1269] |
εἰ
μηδὲν
ἕτερον,
ἀλλὰ
τό
|
γε |
τῆς
ἐπιμελείας
ἐργῶδες
εἶναι,
τίνα |
[2, 1262] |
μὲν
γὰρ
υἱὸν
αὑτοῦ
ὁ
|
δὲ |
ἀδελφὸν
αὑτοῦ
προσαγορεύει
τὸν
αὐτόν, |
[2, 1265] |
οὐσίας
εἰς
ὁποσονοῦν
πλῆθος,
τότε
|
δὲ |
ἀδιαιρέτων
οὐσῶν
ἀνάγκη
τοὺς
παράζυγας |
[2, 1264] |
γὰρ
ὁτὲ
μὲν
ἄλλοις
ὁτὲ
|
δὲ |
ἄλλοις
μέμεικται
ταῖς
ψυχαῖς
ὁ |
[2, 1271] |
ἑτέραν
κυριωτέραν
τῆς
πολεμικῆς.
Τούτου
|
δὲ |
ἁμάρτημα
οὐκ
ἔλαττον·
νομίζουσι
μὲν |
[2, 1273] |
ἄρχουσι
καὶ
μέλλοντεσσ
ὀλιγαρχικόν,
τὸ
|
δὲ |
ἀμίσθους
καὶ
μὴ
κληρωτὰς
ἀριστοκρατικὸν |
[2, 1273] |
εἶναι
διὰ
τὸν
νομοθέτην.
Νῦν
|
δέ, |
ἂν
ἀτυχία
γένηταί
τις
καὶ |
[2, 1273] |
τοῦτον
ἔχει
τὸν
τρόπον.
Τῶν
|
δὲ |
ἀποφηναμένων
τι
περὶ
πολιτείας
ἔνιοι |
[2, 1271] |
Τοιγαροῦν
ἐσῴζοντο
μὲν
πολεμοῦντες,
ἀπώλλυντο
|
δὲ |
ἄρξαντες
διὰ
τὸ
μὴ
ἐπίστασθαι |
[2, 1273] |
τουτί
ἐστι
τύχης
ἔργον,
δεῖ
|
δὲ |
ἀστασιάστους
εἶναι
διὰ
τὸν
νομοθέτην. |
[2, 1270] |
πρὸς
Ἀρκάδας
καὶ
Μεσηνίους·
σχολάσαντες
|
δὲ |
αὑτοὺς
μὲν
παρεῖχον
τῷ
νομοθέτῃ |
[2, 1274] |
χρήσιμον
εἶναι
τοῖν
χεροῖν
τὴν
|
δὲ |
ἄχρηστον.
Δράκοντος
δὲ
νόμοι
μὲν |
[2, 1271] |
διὰ
φιλοχρηματίαν
τοῖς
ἀνθρώποις.
Περὶ
|
δὲ |
βασιλείας,
εἰ
μὲν
βέλτιόν
ἐστιν |
[2, 1272] |
αἱροῦνται
τὴν
ἀρχὴν
ἀριστίνδην)
τοὺς
|
δὲ |
βασιλεῖς
καὶ
τὴν
γερουσίαν
ἀνάλογον |
[2, 1261] |
σκυτοτόμοι
καὶ
τέκτονες
ἦσαν.
Ἐπεὶ
|
δὲ |
βέλτιον
οὕτως
ἔχει
καὶ
τὰ |
[2, 1273] |
εἰ
πένης
μὲν
ὢν
ἐπιεικὴς
|
δὲ |
βουλήσεται
κερδαίνειν,
φαυλότερος
δ'
ὢν |
[2, 1274] |
ἐπιδημοῦντα,
κατὰ
τέχνην
μαντικήν·
τούτου
|
δὲ |
γενέσθαι
Θάλητα
ἑταῖρον,
Θάλητος
δ' |
[2, 1263] |
οἰκουμέναις
τὰ
μὲν
ἔστι
τὰ
|
δὲ |
γένοιτ'
ἄν·
ἰδίαν
γὰρ
ἕκαστος |
[2, 1274] |
μὲν
γένος
τῶν
Βακχιαδῶν,
ἐραστὴς
|
δὲ |
γενόμενος
Διοκλέους
τοῦ
νικήσαντος
Ὀλυμπίασιν, |
[2, 1272] |
δὲ
κόσμοι
δέκα
εἰσίν·
οἱ
|
δὲ |
γέροντες
τοῖς
γέρουσιν,
οὓς
καλοῦσιν |
[2, 1268] |
πόλεσιν
ἀπὸ
τῆς
τέχνης·
οἱ
|
δὲ |
γεωργοὶ
πορίζοντες
μὲν
τοῖς
τὰ |
[2, 1264] |
μὲν
φύλακας
οἷον
φρουρούς,
τοὺς
|
δὲ |
γεωργοὺς
καὶ
τοὺς
τεχνίτας
καὶ |
[2, 1267] |
ἓν
μὲν
μέρος
τεχνίτας,
ἓν
|
δὲ |
γεωργούς,
τρίτον
δὲ
τὸ
προπολεμοῦν |
[2, 1263] |
δὲ
χρήσει
ποιεῖν
κοινάς·
ὅπως
|
δὲ |
γίνωνται
τοιοῦτοι,
τοῦ
νομοθέτου
τοῦτ' |
[2, 1270] |
ἔχει
μέρη
τῆς
ἀρετῆς)
τὰς
|
δὲ |
γυναῖκάς
φασι
μὲν
ἄγειν
ἐπιχειρῆσαι |
[2, 1273] |
ἄρχοντες
ἀλλὰ
μηδ'
ἰδιωτεύοντες.
Εἰ
|
δὲ |
δεῖ
βλέπειν
καὶ
πρὸς
εὐπορίαν |
[2, 1261] |
μὲν
εἴρηται
νῦν,
ἀδύνατον,
πῶς
|
δὲ |
δεῖ
διελεῖν,
οὐδὲν
διώρισται.
Λέγω |
[2, 1261] |
σταθμὸς
πλεῖον
ἑλκύσειε.
Ἐξ
ὧν
|
δὲ |
δεῖ
ἓν
γενέσθαι
εἴδει
διαφέρειν |
[2, 1265] |
πλῆθος
ἐάν
τε
πλείους.
Μᾶλλον
|
δὲ |
δεῖν
ὑπολάβοι
τις
ἂν
ὡρίσθαι |
[2, 1274] |
τὴν
τῶν
ἀρχῶν
αἵρεσιν,
τὸν
|
δὲ |
δῆμον
καταστῆσαι,
τὰ
δικαστήρια
ποιήσας |
[2, 1270] |
αὕτη
τῆς
ἀρετῆς
ἐστιν)
ὁ
|
δὲ |
δῆμος
διὰ
τὴν
ἐφορείαν
(καθίσταται |
[2, 1267] |
χώραν,
τὴν
μὲν
ἱερὰν
τὴν
|
δὲ |
δημοσίαν
τὴν
δ'
ἰδίαν·
ὅθεν |
[2, 1270] |
χίλιοι
τὸ
πλῆθος
ἦσαν.
Γέγονε
|
δὲ |
διὰ
τῶν
ἔργων
αὐτῶν
δῆλον |
[2, 1265] |
τινός;
Καὶ
τὴν
τῶν
οἰκοπέδων
|
δὲ |
διαίρεσιν
δεῖ
σκοπεῖν,
μή
ποτ' |
[2, 1272] |
ἐστὶν
ἀλλὰ
δυναστεία
μᾶλλον.
Εἰώθασι
|
δὲ |
διαλαμβάνοντες
τὸν
δῆμον
καὶ
τοὺς |
[2, 1263] |
κεκτημένους
ἰδίᾳ
τὰς
κτήσεις.
Ἔτι
|
δὲ |
δίκαιοιν
μὴ
μόνον
λέγειν
ὅσων |
[2, 1263] |
κοινὴν
εἶναι
τὴν
οὐσίαν,
λέγω
|
δὲ |
δίκας
τε
πρὸς
ἀλλήλους
περὶ |
[2, 1273] |
τὰς
ἀρχὰς
αἱρετὰς
ἀριστοκρατικόν,
τὰ
|
δὲ |
δικαστήρια
δημοτικόν.
~Ἔοικε
δὲ
Σόλων |
[2, 1274] |
Ἐφιάλτης
ἐκόλουσε
καὶ
Περικλῆς,
τὰ
|
δὲ |
δικαστήρια
μισθοφόρα
κατέστησε
Περικλῆς,
καὶ |
[2, 1268] |
μὲν
γὰρ
εἴκοσι
μνᾶς,
ὁ
|
δὲ |
δικαστὴς
κρινεῖ
δέκα
μνᾶς
(ἢ |
[2, 1272] |
τοσαῦθ'
ἡμῖν
τῆς
πολιτείας.
Πολιτεύεσθαι
|
δὲ |
δοκοῦσι
καὶ
Καρχηδόνιοι
καλῶς
καὶ |
[2, 1264] |
μὲν
εἰς
τοὺς
γεωργούς,
τὸ
|
δὲ |
εἰς
τὸ
προπολεμοῦν
μέρος·
τρίτον |
[2, 1264] |
τὰ
μὲν
εἰς
συσσίτια
τὰ
|
δὲ |
εἰς
φατρίας
καὶ
φυλάς.
Ὥστε |
[2, 1266] |
βούλεται
πρὸς
τὴν
ὀλιγαρχίαν.
Δῆλον
|
δὲ |
ἐκ
τῆς
τῶν
ἀρχόντων
καταστάσεως· |
[2, 1262] |
αἰκίας
καὶ
φόνους
ἀκουσίους
τοὺς
|
δὲ |
ἑκουσίους,
καὶ
μάχας
καὶ
λοιδορίας· |
[2, 1268] |
γίνεσθαι
τὸν
δικαστὴν
διαιτητήν.
Τοῦτο
|
δὲ |
ἐν
μὲν
τῇ
διαίτῃ
καὶ |
[2, 1270] |
μὲν
καὶ
πρότερον,
καὶ
νῦν
|
δὲ |
ἐν
τοῖς
Ἀνδρίοις·
διαφθαρέντες
γὰρ |
[2, 1271] |
ἐχειρώσατο
τὰς
δ'
ᾤκισεν,
τέλος
|
δὲ |
ἐπιθέμενος
τῇ
Σικελίᾳ
τὸν
βίον |
[2, 1267] |
πλήθει
καὶ
κόσμῳ
πολυτελεῖ,
ἔτι
|
δὲ |
ἐσθῆτος
εὐτελοῦς
μὲν
ἀλεεινῆς
δέ, |
[2, 1264] |
τῶν
δὲ
μερῶν
μηδετέρῳ,
τὸ
|
δὲ |
εὐδαιμονεῖν
ἀδύνατον.
Ἀλλὰ
μὴν
εἰ |
[2, 1264] |
τὴν
πόλιν
τὸν
νομοθέτην.
Ἀδύνατον
|
δὲ |
εὐδαιμονεῖν
ὅλην,
μὴ
τῶν
πλείστων |
[2, 1267] |
εἰρηκὼς
ἢ
μὴ
καλῶς.
Ἱππόδαμος
|
δὲ |
Εὐρυφῶντος
Μιλήσιος
(ὃς
καὶ
τὴν |
[2, 1267] |
πλησίον
καὶ
κρείττους
ἐπιθυμήσουσιν,
οἱ
|
δὲ |
ἔχοντες
ἀμύνειν
οὐ
δυνήσονται
τοὺς |
[2, 1265] |
ἐπειδὴ
ἔστι
σωφρόνως
μὲν
ταλαιπώρως
|
δὲ |
ζῆν,
ἀλλὰ
βελτίων
ὅρος
τὸ |
[2, 1267] |
ἐὰν
ἴσαι·
ὅθεν
καὶ
Ἐν
|
δὲ |
ἰῇ
τιμῇ
ἠμὲν
κακὸς
ἠδὲ |
[2, 1262] |
μὲν
αἰτίαν
μηδεμίαν,
ὡς
λίαν
|
δὲ |
ἰσχυρᾶς
τῆς
ἡδονῆς
γινομένης,
ὅτι |
[2, 1264] |
τὴν
τῶν
ὅπλων
κτῆσιν.
Εἰ
|
δέ, |
καθάπερ
ἐν
ταῖς
ἄλλαις
πόλεσι, |
[2, 1274] |
ἀλλὰ
πρὸς
τὸ
συμφέρον.
Ἐγένετο
|
δὲ |
καὶ
Ἀνδροδάμας
Ῥηγῖνος
νομοθέτης
Χαλκιδεῦσι |
[2, 1264] |
καὶ
καθ'
ἕκαστον
ἰδίας,
ἔτι
|
δὲ |
καὶ
γυναῖκας
καὶ
παῖδας
ἰδίους |
[2, 1270] |
ὀλίγους
ἧκεν
ἡ
χώρα.
Τοῦτο
|
δὲ |
καὶ
διὰ
τῶν
νόμων
τέτακται |
[2, 1264] |
καὶ
τοὺς
ἄλλους
πολίτας.
Ἐγκλήματα
|
δὲ |
καὶ
δίκαι,
καὶ
ὅσα
ἄλλα |
[2, 1261] |
φύσιν
ἴσους
εἶναι
πάντας,
~ἅμα
|
δὲ |
καὶ
δίκαιον,
εἴτ'
ἀγαθὸν
εἴτε |
[2, 1267] |
ἀριθμόν,
ὕβριν
βλάβην
θάνατον.
Ἐνομοθέτει
|
δὲ |
καὶ
δικαστήριον
ἓν
τὸ
κύριον, |
[2, 1267] |
γῆς
κτῆσιν
ἰσάζει
μόνον,
ἔστι
|
δὲ |
καὶ
δούλων
καὶ
βοσκημάτων
πλοῦτος |
[2, 1269] |
καὶ
Περραιβοῖς
καὶ
Μάγνησιν.
Ἔοικε
|
δὲ |
καὶ
εἰ
μηδὲν
ἕτερον,
ἀλλὰ |
[2, 1265] |
ἀνδρείως
χρῆσθαι
οὐκ
ἔστιν,
σωφρόνως
|
δὲ |
καὶ
ἐλευθερίως
ἔστιν,
ὥστε
καὶ |
[2, 1268] |
τοῦτο
παρ'
ἄλλοις
νενομοθετημένον
(ἔστι
|
δὲ |
καὶ
ἐν
Ἀθήναις
οὗτος
ὁ |
[2, 1270] |
γράμματα
καὶ
τοὺς
νόμους.
Ἔστι
|
δὲ |
καὶ
ἡ
δίαιτα
τῶν
ἐφόρων |
[2, 1261] |
ἑκάστου
ἀγαθὸν
σῴζει
ἕκαστον.
Ἔστι
|
δὲ |
καὶ
κατ'
ἄλλον
τρόπον
φανερὸν |
[2, 1271] |
ἀγαθοῖς
ἀνδράσιν,
οὐκ
ἀσφαλές.
Φαίνονται
|
δὲ |
καὶ
καταδωροδοκούμενοι
καὶ
καταχαριζόμενοι
πολλὰ |
[2, 1270] |
οὐ
καλόν,
ὀρθῶς
ποιήσας,
διδόναι
|
δὲ |
καὶ
καταλείπειν
ἐξουσίαν
ἔδωκε
τοῖς |
[2, 1270] |
νπαιδαριώδης
γάρ
ἐστι
λίανν.
Ἔτι
|
δὲ |
καὶ
κρίσεών
εἰσι
μεγάλων
κύριοι, |
[2, 1272] |
αὐτῶν
ἢ
τῶν
ἰδιωτῶν·
ἔξεστι
|
δὲ |
καὶ
μεταξὺ
τοῖς
κόσμοις
ἀπειπεῖν |
[2, 1263] |
παροιμίαν,
κοινὰ
τὰ
φίλων.
Ἔστι
|
δὲ |
καὶ
νῦν
τὸν
τρόπον
τοῦτον |
[2, 1270] |
πληθύειν
ἀνδρῶν
τὴν
πόλιν.
Ὑπεναντίος
|
δὲ |
καὶ
ὁ
περὶ
τὴν
τεκνοποιίαν |
[2, 1266] |
τοιαύτης
πολιτείας
ἡ
σκέψις·
ἔχει
|
δὲ |
καὶ
περὶ
τὴν
αἵρεσιν
τῶν |
[2, 1267] |
περὶ
τοὺς
θερινοὺς
χρόνους,
λόγιος
|
δὲ |
καὶ
περὶ
τὴν
ὅλην
φύσιν |
[2, 1267] |
ἧς
ἐκεῖνος
οὐδὲν
εἴρηκεν.
Ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
περὶ
τῆς
κτήσεως.
Δεῖ |
[2, 1269] |
πολιτείας
καὶ
τῆς
Κρητικῆς,
σχεδὸν
|
δὲ |
καὶ
περὶ
τῶν
ἄλλων
πολιτειῶν, |
[2, 1274] |
τὸ
τῆς
ζημίας
μέγεθος.
Ἐγένετο
|
δὲ |
καὶ
Πιττακὸς
νόμων
δημιουργὸς
ἀλλ' |
[2, 1273] |
νόμων
ἐγένοντο
δημιουργοὶ
μόνον,
οἱ
|
δὲ |
καὶ
πολιτείας,
οἷον
καὶ
Λυκοῦργος |
[2, 1263] |
τοῦτ'
ἔργον
ἴδιόν
ἐστιν.
Ἔτι
|
δὲ |
καὶ
πρὸς
ἡδονὴν
ἀμύθητον
ὅσον |
[2, 1267] |
πρὸς
αὑτοὺς
πολιτεύσονται
καλῶς,
δεῖ
|
δὲ |
καὶ
πρὸς
τοὺς
γειτνιῶντας
καὶ |
[2, 1264] |
χρυσόν,
τοῖς
δ'
ἄργυρον,
χαλκὸν
|
δὲ |
καὶ
σίδηρον
τοῖς
τεχνίταις
μέλλουσιν |
[2, 1262] |
μεταφέροντας
τίσι
τίνας
διδόασιν.
Ἔτι
|
δὲ |
καὶ
τὰ
πάλαι
λεχθέντα
μᾶλλον |
[2, 1270] |
ἀπολαύειν
τῶν
σωματικῶν
ἡδονῶν.
Ἔχει
|
δὲ |
καὶ
τὰ
περὶ
τὴν
τῶν |
[2, 1262] |
Φαρσάλῳ
κληθεῖσα
Δικαία
ἵππος.
Ἔτι
|
δὲ |
καὶ
τὰς
τοιαύτας
δυσχερείας
οὐ |
[2, 1271] |
διδόναι
δεῖν
τὰς
εὐθύνας.
Ἔτι
|
δὲ |
καὶ
τὴν
αἵρεσιν
ἣν
ποιοῦνται |
[2, 1264] |
μέλλουσιν
ἔσεσθαι
καὶ
γεωργοῖς.
Ἔτι
|
δὲ |
καὶ
τὴν
εὐδαιμονίαν
ἀφαιρούμενος
τῶν |
[2, 1261] |
ὡς
ἕκαστος
δ'
αὐτῶν,
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
τὴν
οὐσίαν
πάντες
μέν, |
[2, 1266] |
ὁπόσην
ἂν
βούληταί
τις,
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
τὴν
οὐσίαν
πωλεῖν
οἱ |
[2, 1264] |
αἱ
τῶν
γεωργῶν
γυναῖκες
Ἄτοπον
|
δὲ |
καὶ
τὸ
ἐκ
τῶν
θηρίων |
[2, 1262] |
τῶν
δὲ
μή,
οὐδεμίαν.
Ἄτοπον
|
δὲ |
καὶ
τὸ
κοινοὺς
ποιήσαντα
τοὺς |
[2, 1269] |
τοῖς
ἄρχουσιν
ἀπειθεῖν
ἐθισθείς.
Ψεῦδος
|
δὲ |
καὶ
τὸ
παράδειγμα
τὸ
περὶ |
[2, 1265] |
περὶ
αὐτὴν
εἶναι
ταύτας.
Ἄτοπον
|
δὲ |
καὶ
τὸ
τὰς
κτήσεις
ἰσάζοντα |
[2, 1262] |
καὶ
τὸ
ἐρᾶν
μόνον.
Ἄτοπον
|
δὲ |
καὶ
τὸ
τὴν
συνουσίαν
ἀφελεῖν |
[2, 1269] |
πολλάκις
ἐπέθετο
τοῖς
Θετταλοῖς,
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
τοῖς
Λάκωσιν
οἱ
εἵλωτες |
[2, 1264] |
οἷς
οἰκονομίας
οὐδὲν
μέτεστιν.
Ἐπισφαλὲς
|
δὲ |
καὶ
τοὺς
ἄρχοντας
ὡς
καθίστησιν |
[2, 1270] |
ἐκείνως
τε
καὶ
οὕτως.
Ἔστι
|
δὲ |
καὶ
τῶν
γυναικῶν
σχεδὸν
τῆς |
[2, 1273] |
μὲν
ταῖς
οἰκείαις
πόλεσιν
οἱ
|
δὲ |
καὶ
τῶν
ὀθνείων
τισί,
πολιτευθέντες |
[2, 1274] |
ἀσκεπτότερον
τῶν
χρόνων
ἔχοντες.
Ἐγένετο
|
δὲ |
καὶ
Φιλόλαος
ὁ
Κορίνθιος
νομοθέτης |
[2, 1270] |
αὑτῶν
τιμὴν
οὕτως
ἔχουσιν,
οἱ
|
δὲ |
καλοὶ
κἀγαθοὶ
διὰ
τὴν
γερουσίαν |
[2, 1265] |
χώραν
καὶ
τοὺς
ἀνθρώπους.
Ἔτι
|
δὲ |
καλῶς
ἔχει
προσθεῖναι
καὶ
πρὸς |
[2, 1263] |
εἶναι
καὶ
γεωργεῖν
κοινῇ,
τοὺς
|
δὲ |
καρποὺς
διαιρεῖσθαι
πρὸς
τὰς
ἰδίας |
[2, 1263] |
τὰ
μὲν
γήπεδα
χωρίς,
τοὺς
|
δὲ |
καρποὺς
εἰς
τὸ
κοινὸν
φέροντας |
[2, 1273] |
μὲν
αἱρεῖσθαι
πλουτίνδην
ὀλιγαρχικὸν
τὸ
|
δὲ |
κατ'
ἀρετὴν
ἀριστοκρατικόν,
αὕτη
τις |
[2, 1265] |
μὲν
ἐφορείαν
εἶναι
τυραννίδα,
δημοκρατεῖσθαι
|
δὲ |
κατά
τε
τὰ
συσσίτια
καὶ |
[2, 1265] |
τῶν
γερόντων
ἀρχὴν
ὀλιγαρχίαν,
δημοκρατεῖσθαι
|
δὲ |
κατὰ
τὴν
τῶν
ἐφόρων
ἀρχὴν |
[2, 1267] |
καλῶς
κεκρίσθαι
δοκούσας
δίκας·
τοῦτο
|
δὲ |
κατεσκεύαζεν
ἐκ
τινῶν
γερόντων
αἱρετῶν. |
[2, 1266] |
τὰς
κτήσεις
τῶν
πολιτῶν.
~Τοῦτο
|
δὲ |
κατοικιζομέναις
μὲν
εὐθὺς
οὐ
χαλεπὸν |
[2, 1261] |
γὰρ
ἰδίων
μάλιστα
φροντίζουσιν,
τῶν
|
δὲ |
κοινῶν
ἧττον,
ἢ
ὅσον
ἑκάστῳ |
[2, 1272] |
ἔφοροι
πέντε
τὸν
ἀριθμὸν
οἱ
|
δὲ |
κόσμοι
δέκα
εἰσίν·
οἱ
δὲ |
[2, 1271] |
τοῖς
μὲν
οἱ
εἵλωτες
τοῖς
|
δὲ |
Κρησὶν
οἱ
περίοικοι,
~καὶ
συσσίτια |
[2, 1272] |
καθάπερ
εἴρηται
καὶ
πρότερον,
ἐν
|
δὲ |
Κρήτῃ
κοινοτέρως·
ἀπὸ
πάντων
γὰρ |
[2, 1271] |
μάλιστ'
ἄν
τις
ἐπιτιμήσειεν.
Ἡ
|
δὲ |
Κρητικὴ
πολιτεία
πάρεγγυς
μέν
ἐστι |
[2, 1268] |
ἐκ
τινῶν
γερόντων
αἱρετῶν.
~Τὰς
|
δὲ |
κρίσεις
ἐν
τοῖς
δικαστηρίοις
οὐ |
[2, 1264] |
μὲν
γυναῖκας
ποιήσει
κοινὰς
τὰς
|
δὲ |
κτήσεις
ἰδίας,
τίς
οἰκονομήσει
ὥσπερ |
[2, 1264] |
τὴν
παιδείαν
τοῖς
φύλαξιν.
Ἔτι
|
δὲ |
κυρίους
ποιεῖ
τῶν
κτημάτων
τοὺς |
[2, 1269] |
καὶ
αὐταῖς
κεκτημέναις
περιοίκους,
τοῖς
|
δὲ |
Λάκωσιν
οἱ
γειτνιῶντες
ἐχθροὶ
πάντες |
[2, 1266] |
τοὺς
παλαιοὺς
κλήρους
διασῴζειν
(τοῦτο
|
δὲ |
λυθὲν
καὶ
περὶ
Λευκάδα
δημοτικὴν |
[2, 1262] |
ἀλλήλων,
μηδὲν
οἴεσθαι
διαφέρειν.
Ἔοικε
|
δὲ |
μᾶλλον
τοῖς
γεωργοῖς
εἶναι
χρήσιμον |
[2, 1267] |
πλήθει
μὲν
μυρίανδρον,
εἰς
τρία
|
δὲ |
μέρη
διῃρημένην·
ἐποίει
γὰρ
ἓν |
[2, 1264] |
ἐνδέχεται
τῷ
ὅλῳ
ὑπάρχειν,
τῶν
|
δὲ |
μερῶν
μηδετέρῳ,
τὸ
δὲ
εὐδαιμονεῖν |
[2, 1272] |
τὴν
κατὰ
πόλεμον
ἔχουσιν·
ἐκκλησίας
|
δὲ |
μετέχουσι
πάντες,
κυρία
δ'
οὐδενός |
[2, 1261] |
ἄρχειν,
εἰ
δυνατόν,
ἐν
οἷς
|
δὲ |
μὴ
δυνατὸν
διὰ
τὸ
τὴν |
[2, 1273] |
γερόντων,
ἂν
ὁμογνωμονῶσι
πάντες,
εἰ
|
δὲ |
μή,
καὶ
τούτων
ὁ
δῆμος. |
[2, 1273] |
πολιτῶν
δόξαν
ἀκολουθεῖν
τούτοις.
Ὅπου
|
δὲ |
μὴ
μάλιστα
ἀρετὴ
τιμᾶται,
~ταύτην |
[2, 1272] |
ἕκαστος
εἰσφέρει
τὸ
τεταγμένον,
εἰ
|
δὲ |
μή,
μετέχειν
νόμος
κωλύει
τῆς |
[2, 1262] |
τὰς
νομιζομένας
γίνεσθαι
λύσεις,
τῶν
|
δὲ |
μή,
οὐδεμίαν.
Ἄτοπον
δὲ
καὶ |
[2, 1273] |
γὰρ
τὰ
μὲν
προσάγειν
τὰ
|
δὲ |
μὴ
προσάγειν
πρὸς
τὸν
δῆμον |
[2, 1260] |
μηδενός,
ἢ
τινῶν
μὲν
τινῶν
|
δὲ |
μή.
Τὸ
μὲν
οὖν
μηδενὸς |
[2, 1266] |
μὲν
πλουσίους
διδόναι
μὲν
λαμβάνειν
|
δὲ |
μή,
τοὺς
δὲ
πένητας
μὴ |
[2, 1268] |
εἰ
δὲ
τὸ
μὲν
τὸ
|
δὲ |
μή,
τοῦτο
διορίζειν.
Νῦν
γὰρ |
[2, 1264] |
συσσιτίοις
ὁ
νομοθέτης
ἐκοίνωσε.
~Δεῖ
|
δὲ |
μηδὲ
τοῦτο
αὐτὸ
ἀγνοεῖν,
ὅτι |
[2, 1266] |
καθάπερ
εἴρηται
καὶ
πρότερον.
Δεῖ
|
δὲ |
μηδὲ
τοῦτο
λανθάνειν
τοὺς
οὕτω |
[2, 1271] |
πάρεγγυς
μέν
ἐστι
ταύτης,
ἔχει
|
δὲ |
μικρὰ
μὲν
οὐ
χεῖρον,
τὸ |
[2, 1273] |
βασιλεῖς
καὶ
τοὺς
στρατηγούς.
Δεῖ
|
δὲ |
νομίζειν
ἁμάρτημα
νομοθέτου
τὴν
παρέκβασιν |
[2, 1273] |
εἴρηται
σχεδὸν
περὶ
πάντων,
ἔνιοι
|
δὲ |
νομοθέται
γεγόνασιν,
οἱ
μὲν
ταῖς |
[2, 1274] |
χεροῖν
τὴν
δὲ
ἄχρηστον.
Δράκοντος
|
δὲ |
νόμοι
μὲν
εἰσί,
πολιτείᾳ
δ' |
[2, 1268] |
ταῦτα
ἢ
ταῦτα
δικάζοντας.
Ἔτι
|
δὲ |
νόμον
ἐτίθει
περὶ
τῶν
εὑρισκόντων |
[2, 1265] |
δεῖ
γίνεσθαι
τῶν
φυλάκων.
~Τῶν
|
δὲ |
Νόμων
τὸ
μὲν
πλεῖστον
μέρος |
[2, 1263] |
ἄλλας
τοιαύτας
ἔχει
δυσχερείας,
ὃν
|
δὲ |
νῦν
τρόπον
ἔχει
καὶ
ἐπικοσμηθὲν |
[2, 1265] |
ἑκάστῳ
ἔνειμε
διελὼν
χωρίς,
χαλεπὸν
|
δὲ |
οἰκίας
δύο
οἰκεῖν.
Ἡ
δὲ |
[2, 1267] |
καὶ
μὴ
ἀδικῶνται.
Οὐ
καλῶς
|
δὲ |
οὐδὲ
τὴν
ἰσότητα
τῆς
οὐσίας |
[2, 1267] |
δὲ
ἐσθῆτος
εὐτελοῦς
μὲν
ἀλεεινῆς
|
δέ, |
οὐκ
ἐν
τῷ
χειμῶνι
μόνον |
[2, 1270] |
κεκτῆσθαι
πολλὴν
λίαν
οὐσίαν,
τοῖς
|
δὲ |
πάμπαν
μικράν·
διόπερ
εἰς
ὀλίγους |
[2, 1265] |
καινοτόμον
καὶ
τὸ
ζητητικόν,
καλῶς
|
δὲ |
πάντα
ἴσως
χαλεπόν,
ἐπεὶ
καὶ |
[2, 1268] |
τρόπον
δῆλον
ὅτι
μεριοῦσιν·
οἱ
|
δὲ |
πάντα
καταδικάσουσιν,
οἱ
δ'
οὐδέν. |
[2, 1273] |
ὄντα
ταῖς
εἰρημέναις
πολιτείαις·
τῶν
|
δὲ |
παρὰ
τὴν
ὑπόθεσιν
τῆς
ἀριστοκρατίας |
[2, 1272] |
εἰπεῖν,
γεγενῆσθαι
μήτε
τύραννον.
Ἔχει
|
δὲ |
παραπλήσια
τῇ
Λακωνικῇ
πολιτείᾳ
τὰ |
[2, 1264] |
τούτων
οὐκ
ἐλάττους
ἑτέρας.
Σχεδὸν
|
δὲ |
παραπλησίως
καὶ
τὰ
περὶ
τοὺς |
[2, 1269] |
ὥσπερ
ἐν
ἑτέραις
πόλεσιν,
θόρυβον
|
δὲ |
παρεῖχον
πλείω
τῶν
πολεμίων.
Ἐξ |
[2, 1266] |
μὲν
λαμβάνειν
δὲ
μή,
τοὺς
|
δὲ |
πένητας
μὴ
διδόναι
μὲν
λαμβάνειν |
[2, 1265] |
αἴτιον
γίνεσθαι
τοῖς
πολίταις,
ἡ
|
δὲ |
πενία
στάσιν
ἐμποιεῖ
καὶ
κακουργίαν. |
[2, 1265] |
χιλίων
τῶν
ὅπλα
κεκτημένων,
ταύτην
|
δὲ |
πεντακισχιλίων.
Τὸ
μὲν
οὖν
περιττὸν |
[2, 1268] |
πλέον
ὁ
δ'
ἔλασσον)
ἄλλος
|
δὲ |
πέντε,
ὁ
δὲ
τέτταρας,
καὶ |
[2, 1268] |
πολιτείας
ὡς
κοινὸν
ἀγαθόν.
Ἐπεὶ
|
δὲ |
πεποιήμεθα
μνείαν,
ἔτι
μικρὰ
περὶ |
[2, 1266] |
διὰ
τὴν
τῶν
τιμῶν,
τοὐναντίον
|
δὲ |
περὶ
ἑκάτερον·
οἱ
μὲν
γὰρ |
[2, 1270] |
ὀρθῶς
καὶ
μὴ
ὀρθῶς.
Τὰ
|
δὲ |
περὶ
τὰς
γυναῖκας
ἔχοντα
μὴ |
[2, 1265] |
μέρος
νόμοι
τυγχάνουσιν
ὄντες,
ὀλίγα
|
δὲ |
περὶ
τῆς
πολιτείας
εἴρηκεν,
καὶ |
[2, 1272] |
ἢ
τοῖς
Λάκωσι,
φανερόν.
Τὰ
|
δὲ |
περὶ
τοὺς
κόσμους
ἔτι
χεῖρον |
[2, 1271] |
φέρειν
μὴ
μετέχειν
αὐτῆς.
Τῷ
|
δὲ |
περὶ
τοὺς
ναυάρχους
νόμῳ
καὶ |
[2, 1266] |
πένητας
μὴ
διδόναι
μὲν
λαμβάνειν
|
δέ. |
Πλάτων
δὲ
τοὺς
Νόμους
γράφων |
[2, 1271] |
μικρὰ
μὲν
οὐ
χεῖρον,
τὸ
|
δὲ |
πλεῖον
ἧττον
γλαφυρῶς.
Καὶ
γὰρ |
[2, 1271] |
πολιτείαν
ἡ
τῶν
Λακώνων·
τὰ
|
δὲ |
πλεῖστα
τῶν
ἀρχαίων
ἧττον
διήρθρωται |
[2, 1266] |
ἐκ
τῶν
μεγίστων
τιμημάτων.
Ὀλιγαρχικὴν
|
δὲ |
ποιεῖ
καὶ
τὴν
τῆς
βουλῆς |
[2, 1272] |
ἐν
νήσῳ
τῶν
διαφθερούντων.
Ἣν
|
δὲ |
ποιοῦνται
τῆς
ἁμαρτίας
ταύτης
ἰατρείαν, |
[2, 1260] |
ὁ
τῆς
μιᾶς
πόλεως,
οἱ
|
δὲ |
πολῖται
κοινωνοὶ
τῆς
μιᾶς
πόλεως) |
[2, 1272] |
ἔχει
παρ'
αὐτοῖς
καλῶς·
σημεῖον
|
δὲ |
πολιτείας
συντεταγμένης
τὸ
τὸν
δῆμον |
[2, 1270] |
τὴν
ἀπορίαν
ὤνιοι
ἦσαν.
Ἐδήλωσαν
|
δὲ |
πολλάκις
μὲν
καὶ
πρότερον,
καὶ |
[2, 1263] |
μὲν
ἢ
λαμβάνοντας
πολλά,
ὀλίγα
|
δὲ |
πονοῦντας,
τοῖς
ἐλάττω
μὲν
λαμβάνουσι, |
[2, 1263] |
τοῖς
ἐλάττω
μὲν
λαμβάνουσι,
πλείω
|
δὲ |
πονοῦσιν.
Ὅλως
δὲ
τὸ
συζῆν |
[2, 1269] |
καθόλου
γὰρ
ἀναγκαῖον
γράφειν,
αἱ
|
δὲ |
πράξεις
περὶ
τῶν
καθ'
ἕκαστόν |
[2, 1260] |
~Ἐπεὶ
|
δὲ |
προαιρούμεθα
θεωρῆσαι
περὶ
τῆς
κοινωνίας |
[2, 1261] |
συμβαῖνον
ἐκ
τῶν
λόγων.
Ἔτι
|
δὲ |
πρός,
τὸ
τέλος
ὅ
φησι |
[2, 1272] |
οἱ
Κρῆτες
βουλήν,
ἴσοι·
βασιλεία
|
δὲ |
πρότερον
μὲν
ἦν,
εἶτα
κατέλυσαν |
[2, 1260] |
δοκῶμεν
ἐπιβαλέσθαι
τὴν
μέθοδον.
Ἀρχὴν
|
δὲ |
πρῶτον
ποιητέον
ἥπερ
πέφυκεν
ἀρχὴ |
[2, 1274] |
τὰ
δὲ
δικαστήρια
δημοτικόν.
~Ἔοικε
|
δὲ |
Σόλων
ἐκεῖνα
μὲν
ὑπάρχοντα
πρότερον |
[2, 1264] |
ποιεῖ
τοὺς
αὐτοὺς
ἄρχοντας·
τοῦτο
|
δὲ |
στάσεως
αἴτιον
γίνεται
καὶ
παρὰ |
[2, 1262] |
πειθαρχεῖν
καὶ
μὴ
νεωτερίζειν.
Ὅλως
|
δὲ |
συμβαίνειν
ἀνάγκη
τοὐναντίον
διὰ
τὸν |
[2, 1265] |
δὲ
οἰκίας
δύο
οἰκεῖν.
Ἡ
|
δὲ |
σύνταξις
ὅλη
βούλεται
μὲν
εἶναι |
[2, 1267] |
οὐσία
βραχεῖα
καὶ
ἐργασία,
τοῖς
|
δὲ |
σωφροσύνη·
τρίτον
δ'
εἴ
τινες |
[2, 1263] |
καὶ
τὰς
γυναῖκας
νενομοθετημένων,
~λέγω
|
δὲ |
τὰ
περὶ
τὴν
κτῆσιν
πότερον |
[2, 1273] |
Ἀρείῳ
πάγῳ
βουλὴν
ὀλιγαρχικόν,
τὸ
|
δὲ |
τὰς
ἀρχὰς
αἱρετὰς
ἀριστοκρατικόν,
τὰ |
[2, 1273] |
ἑτέραις
πολιτείαις
οὐκ
ἔστιν.
Τὸ
|
δὲ |
τὰς
πενταρχίας
κυρίας
οὔσας
πολλῶν |
[2, 1273] |
αἱρεῖσθαι,
τὴν
μεγίστην
ἀρχήν,
ἔτι
|
δὲ |
ταύτας
πλείονα
ἄρχειν
χρόνον
τῶν |
[2, 1266] |
ἤδη
κατοικουμένας
ἐργωδέστερον
μέν,
ὅμως
|
δὲ |
τάχιστ'
ἂν
ὁμαλισθῆναι
τῷ
τὰς |
[2, 1274] |
τέλους
τῆς
καλουμένης
ἱππάδος·
τὸ
|
δὲ |
τέταρτον
τὸ
θητικόν,
οἷς
οὐδεμιᾶς |
[2, 1270] |
τρεῖς
υἱοὺς
ἄφρουρον
εἶναι,
τὸν
|
δὲ |
τέτταρας
ἀτελῆ
πάντων.
Καίτοι
φανερὸν |
[2, 1268] |
ἔλασσον)
ἄλλος
δὲ
πέντε,
ὁ
|
δὲ |
τέτταρας,
καὶ
τοῦτον
δὴ
τὸν |
[2, 1268] |
γεωργοὶ
οὐκ
ἔχοντες
ὅπλα,
οἱ
|
δὲ |
τεχνῖται
οὔτε
γῆν
οὔτε
ὅπλα, |
[2, 1271] |
πάσας
εὐθύνειν
τὰς
ἀρχάς·
τοῦτο
|
δὲ |
τῇ
ἐφορείᾳ
μέγα
λίαν
τὸ |
[2, 1262] |
ἐφθάρθαι
ἢ
τὸν
ἕνα,
ἐν
|
δὲ |
τῇ
πόλει
τὴν
φιλίαν
ἀναγκαῖον |
[2, 1271] |
ἑτέρα
βασιλεία
καθέστηκεν.
Καὶ
ὡδὶ
|
δὲ |
τῇ
ὑποθέσει
τοῦ
νομοθέτου
ἐπιτιμήσειεν |
[2, 1268] |
καὶ
ταύτην
ἰδίᾳ
γεωργήσουσιν.
Ἔτι
|
δὲ |
τὴν
κοινήν,
ἀφ'
ἧς
οἱ |
[2, 1265] |
δήμου
εἶναι
τοὺς
ἐφόρους·
οἱ
|
δὲ |
τὴν
μὲν
ἐφορείαν
εἶναι
τυραννίδα, |
[2, 1272] |
καὶ
παῖδας
καὶ
ἄνδρας.
Πρὸς
|
δὲ |
τὴν
ὀλιγοσιτίαν
ὡς
ὠφέλιμον
πολλὰ |
[2, 1265] |
ἔχειν
πρὸς
τοὺς
ἀρχομένους.
Ἐπεὶ
|
δὲ |
τὴν
πᾶσαν
οὐσίαν
ἐφίησι
γίνεσθαι |
[2, 1267] |
πολιτείας
εἰπεῖν
τῆς
ἀρίστης.
Κατεσκεύαζε
|
δὲ |
τὴν
πόλιν
τῷ
πλήθει
μὲν |
[2, 1274] |
ἀλλήλοις
μὲν
εὐσυνόπτους
ὄντας,
πρὸς
|
δὲ |
τὴν
τῶν
Κορινθίων
χώραν
τὸν |
[2, 1273] |
ἄλλων,
καθάπερ
ἐν
Λακεδαίμονἰ.
Παρεκβαίνει
|
δὲ |
τῆς
ἀριστοκρατίας
ἡ
τάξις
τῶν |
[2, 1271] |
μὲν
τῆς
Πελοποννήσου
μικρόν,
τῇ
|
δὲ |
τῆς
Ἀσίας
τοῦ
περὶ
Τριόπιον |
[2, 1265] |
καὶ
ἀπελθοῦσιν.
Καὶ
τὸ
πλῆθος
|
δὲ |
τῆς
κτήσεως
ὁρᾶν
δεῖ,
μή |
[2, 1269] |
ἄλλων
γάρ
ἐστι
καιρῶν.
Περὶ
|
δὲ |
τῆς
Λακεδαιμονίων
πολιτείας
καὶ
τῆς |
[2, 1272] |
δῆλον
ὅτι
ἐκεῖθεν
ἐλήλυθεν.
Ἔτι
|
δὲ |
τῆς
πολιτείας
ἡ
τάξις.
Οἱ |
[2, 1271] |
ῥᾴδιον
τοῖς
λίαν
πένησιν,
ὅρος
|
δὲ |
τῆς
πολιτείας
οὗτός
ἐστιν
αὐτοῖς |
[2, 1268] |
ἀρχὰς
ὡς
εἰπεῖνν·
μὴ
μετέχοντας
|
δὲ |
τῆς
πολιτείας
πῶς
οἷόν
τε |
[2, 1265] |
τινὸς
μὴ
πλείονα
γεννᾶν,
τοῦτο
|
δὲ |
τιθέναι
τὸ
πλῆθος
ἀποβλέποντα
πρὸς |
[2, 1262] |
διαιρεῖσθαι
κατὰ
τὰς
ὁμοιότητας.
Εἰσὶ
|
δέ |
τινες
καὶ
γυναῖκες
καὶ
τῶν |
[2, 1274] |
περὶ
Ἰταλίαν
καὶ
Σικελίαν.
Πειρῶνται
|
δέ |
τινες
καὶ
συνάγειν
ὡς
Ὀνομακρίτου |
[2, 1263] |
πρὸς
τὰς
ἰδίας
χρήσεις
(λέγονται
|
δέ |
τινες
καὶ
τοῦτον
τὸν
τρόπον |
[2, 1266] |
τοῦτον
ἔχει
τὸν
τρόπον.
Εἰσὶ
|
δέ |
τινες
πολιτεῖαι
καὶ
ἄλλαι,
αἱ |
[2, 1265] |
πρὸς
τοὺς
ἔξω
τόπους)
εἰ
|
δέ |
τις
μὴ
τοιοῦτον
ἀποδέχεται
βίον, |
[2, 1263] |
τὸ
ἐξ
ἀμφοτέρων
ἀγαθόν·
λέγω
|
δὲ |
τὸ
ἐξ
ἀμφοτέρων
τὸ
ἐκ |
[2, 1265] |
μὲν
τὸ
τρυφᾶν
ἀκολουθήσει,
τῷ
|
δὲ |
τὸ
ἐπιπόνως)
ἐπεὶ
μόναι
γ' |
[2, 1260] |
ὀφθῇ
καὶ
τὸ
χρήσιμον,
ἔτι
|
δὲ |
τὸ
ζητεῖν
τι
παρ'
αὐτὰς |
[2, 1268] |
δ'
ἀπολύοι
ἁπλῶς,
κενόν,
εἰ
|
δὲ |
τὸ
μὲν
τὸ
δὲ
μή, |
[2, 1261] |
δεῖ
διελεῖν,
οὐδὲν
διώρισται.
Λέγω
|
δὲ |
τὸ
μίαν
εἶναι
τὴν
πόλιν |
[2, 1263] |
οὔσης
ἀπέχεσθαι
διὰ
σωφροσύνην)
ἐλευθεριότητος
|
δὲ |
τὸ
περὶ
τὰς
κτήσεις·
οὔτε |
[2, 1267] |
τεχνίτας,
ἓν
δὲ
γεωργούς,
τρίτον
|
δὲ |
τὸ
προπολεμοῦν
καὶ
τὰ
ὅπλα |
[2, 1263] |
λαμβάνουσι,
πλείω
δὲ
πονοῦσιν.
Ὅλως
|
δὲ |
τὸ
συζῆν
καὶ
κοινωνεῖν
τῶν |
[2, 1262] |
τέκνων
καὶ
τῶν
γυναικῶν,
δεῖ
|
δὲ |
τοιούτους
εἶναι
τοὺς
ἀρχομένους
πρὸς |
[2, 1270] |
γὰρ
ἀνειμένη
λίαν
ἐστίν,
ἐν
|
δὲ |
τοῖς
ἄλλοις
μᾶλλον
ὑπερβάλλει
ἐπὶ |
[2, 1268] |
ἀλλήλοις
περὶ
τῆς
κρίσεως)
ἐν
|
δὲ |
τοῖς
δικαστηρίοις
οὐκ
ἔστιν,
ἀλλὰ |
[2, 1271] |
σύνοδον,
καθάπερ
ἐν
Κρήτῃ·
παρὰ
|
δὲ |
τοῖς
Λάκωσιν
ἕκαστον
δεῖ
φέρειν, |
[2, 1264] |
ἀλλ'
ἀεὶ
τοῖς
αὐτοῖς.
Φησὶ
|
δὲ |
τοῖς
μὲν
εὐθὺς
γινομένοις
μεῖξαι |
[2, 1266] |
αἱρετῶν
κληρωτοὺς
κοινὸν
ἀμφοῖν,
τὸ
|
δὲ |
τοῖς
μὲν
εὐπορωτέροις
ἐπάναγκες
ἐκκλησιάζειν |
[2, 1266] |
βίον
τὸν
καθ'
ἡμέραν)
~Ἐν
|
δὲ |
τοῖς
νόμοις
εἴρηται
τούτοις
ὡς |
[2, 1265] |
εἶχον
πάντες
κατὰ
μέγεθος·
ἐν
|
δὲ |
τοῖς
νόμοις
τούτοις
τοὐναντίον
ἐστίν. |
[2, 1272] |
καὶ
τὰς
κοινὰς
λειτουργίας,
τὸ
|
δὲ |
τοῖς
συσσιτίοις,
ὥστ'
ἐκ
κοινοῦ |
[2, 1266] |
τινος
ᾤετο
δεῖν
ἐᾶν,
πλεῖον
|
δὲ |
τοῦ
πενταπλασίαν
εἶναι
τῆς
ἐλαχίστης |
[2, 1266] |
τῶν
τρίτων
ἢ
τετάρτων,
ἐκ
|
δὲ |
τοῦ
τετάρτου
μόνοις
ἐπάναγκες
τοῖς |
[2, 1268] |
ὀφείλειν
τὰς
εἴκοσι
μνᾶς.
Περὶ
|
δὲ |
τοῦ
τοῖς
εὑρίσκουσί
τι
τῇ |
[2, 1272] |
βασιλεῦσι
καὶ
γέρουσιν·
καὶ
βέλτιον
|
δὲ |
τοὺς
βασιλεῖς
μήτε
καθ'
αὑτὸ |
[2, 1269] |
ἐφεδρεύοντες
τοῖς
ἀτυχήμασι
διατελοῦσιν)
Περὶ
|
δὲ |
τοὺς
Κρῆτας
οὐδέν
πω
τοιοῦτον |
[2, 1266] |
διδόναι
μὲν
λαμβάνειν
δέ.
Πλάτων
|
δὲ |
τοὺς
Νόμους
γράφων
μέχρι
μέν |
[2, 1266] |
φανερὰν
ἀτυχίαν
δείξῃ
συμβεβηκυῖαν,
ἔτι
|
δὲ |
τοὺς
παλαιοὺς
κλήρους
διασῴζειν
(τοῦτο |
[2, 1268] |
ῥᾴδιον
μὴ
πολλοὺς
ὄντας·
εἰ
|
δὲ |
τοῦτ'
ἔσται,
τί
δεῖ
τοὺς |
[2, 1265] |
συμβαίνειν
περὶ
τὰς
πόλεις.
Δεῖ
|
δὲ |
τοῦτ'
οὐχ
ὁμοίως
ἀκριβῶς
ἔχειν |
[2, 1273] |
τῶν
αὐτῶν
καὶ
θᾶττον.
Δῆλον
|
δὲ |
τοῦτο
ἐπὶ
τῶν
πολεμικῶν
καὶ |
[2, 1267] |
μὲν
οὖν
οὐδὲν
διώρικεν,
δεῖ
|
δὲ |
τοῦτο
μὴ
λανθάνειν,
ὅ
τι |
[2, 1263] |
εἶναι
ψέγεται
δικαίως·
οὐκ
ἔστι
|
δὲ |
τοῦτο
τὸ
φιλεῖν
ἑαυτόν,
ἀλλὰ |
[2, 1261] |
ὡδὶ
δ'
οὐδὲν
ὁμονοητικόν)
Πρὸς
|
δὲ |
τούτοις
ἑτέραν
ἔχει
βλάβην
τὸ |
[2, 1262] |
πρῶτον
ἢ
τῶν
αὑτοῦ,
πρὸς
|
δὲ |
τούτοις
ἕτερος
φράτορα
φυλέτην.
Κρεῖττον |
[2, 1269] |
ἐν
τοῖς
τούτων
δόγμασιν.
Πρὸς
|
δὲ |
τούτοις
οὐδὲ
τοὺς
γεγραμμένους
ἐᾶν |
[2, 1270] |
ἁπάντων
μέν,
μὴ
τὸν
τρόπον
|
δὲ |
τοῦτον
ὃν
νῦν
νπαιδαριώδης
γάρ |
[2, 1271] |
καὶ
διανοίας
γῆρας)
~τὸν
τρόπον
|
δὲ |
τοῦτον
πεπαιδευμένων
ὥστε
καὶ
τὸν |
[2, 1262] |
διωρίσθω
τὸν
τρόπον
τοῦτον.
Ἐχόμενον
|
δὲ |
τούτων
ἐστὶν
ἐπισκέψασθαι
περὶ
τῆς |
[2, 1265] |
μήτε
δημοκρατία
μήτε
ὀλιγαρχία,
μέση
|
δὲ |
τούτων,
ἣν
καλοῦσι
πολιτείαν·
ἐκ |
[2, 1269] |
ποτὲ
τῶν
νόμων
εἰσίν.
Ἄλλον
|
δὲ |
τρόπον
ἐπισκοποῦσιν
εὐλαβείας
ἂν
δόξειεν |
[2, 1269] |
ὑπάρχειν
σχολήν,
ὁμολογούμενόν
ἐστιν·
τίνα
|
δὲ |
τρόπον
ὑπάρχειν,
οὐ
ῥᾴδιον
λαβεῖν. |
[2, 1263] |
πάμπαν
ἀδύνατος
ὁ
βίος.
Αἴτιον
|
δὲ |
τῷ
Σωκράτει
τῆς
παρακρούσεως
χρὴ |
[2, 1261] |
ἓν
γενέσθαι
εἴδει
διαφέρειν
(διοίσει
|
δὲ |
τῷ
τοιούτῳ
καὶ
πόλις
ἔθνους, |
[2, 1265] |
τὴν
μὲν
βασιλείαν
μοναρχίαν,
τὴν
|
δὲ |
τῶν
γερόντων
ἀρχὴν
ὀλιγαρχίαν,
δημοκρατεῖσθαι |
[2, 1267] |
οἱ
προπολεμοῦντες
βιώσονται,
κοινήν,
τὴν
|
δὲ |
τῶν
γεωργῶν
ἰδίαν.
ετο
δ' |
[2, 1264] |
καὶ
κύριον
τῆς
πόλεως)
περὶ
|
δὲ |
τῶν
γεωργῶν
καὶ
τῶν
τεχνιτῶν, |
[2, 1269] |
φανερός
ἐστι
τοιοῦτος
ὤν,
ἐπὶ
|
δὲ |
τῶν
γυναικῶν
ἐξημέληκεν·
ζῶσι
γὰρ |
[2, 1272] |
τῶν
ἑταιριῶν
τοῖς
φιδιτίοις,
τὴν
|
δὲ |
τῶν
ἑκατὸν
καὶ
τεττάρων
ἀρχὴν |
[2, 1263] |
ἐκ
μικρῶν
προσκρούοντες
ἀλλήλοις.
Ἔτι
|
δὲ |
τῶν
θεραπόντων
τούτοις
μάλιστα
προσκρούομεν |
[2, 1266] |
δὲ
φιλοσόφων
καὶ
πολιτικῶν,
πᾶσαι
|
δὲ |
τῶν
καθεστηκυιῶν
καὶ
καθ'
ἃς |
[2, 1272] |
γὰρ
ἀσφαλὴς
ὁ
κανών.
Πάντων
|
δὲ |
φαυλότατον
τὸ
τῆς
ἀκοσμίας
τῶν |
[2, 1267] |
ὥστε
μὴ
βούλεσθαι
πλεονεκτεῖν,
τοὺς
|
δὲ |
φαύλους
ὥστε
μὴ
δύνασθαι·
τοῦτο |
[2, 1263] |
ἀλλ'
ἔστι
τοῦτο
φυσικόν.
~Τὸ
|
δὲ |
φίλαυτον
εἶναι
ψέγεται
δικαίως·
οὐκ |
[2, 1274] |
Κορινθία
ἀπὸ
τοῦ
χώματος,
τὸν
|
δὲ |
Φιλόλαον
ὅπως
ἄποπτος.
κησαν
μὲν |
[2, 1266] |
ἄλλαι,
αἱ
μὲν
ἰδιωτῶν
αἱ
|
δὲ |
φιλοσόφων
καὶ
πολιτικῶν,
πᾶσαι
δὲ |
[2, 1267] |
περὶ
τὰς
κτήσεις
ἄνισον,
~οἱ
|
δὲ |
χαρίεντες
περὶ
τῶν
τιμῶν,
ἐὰν |
[2, 1274] |
ἀκροατὴν
Λυκοῦργον
καὶ
Ζάλευκον,
Ζαλεύκου
|
δὲ |
Χαρώνδαν.
Ἀλλὰ
ταῦτα
μὲν
λέγουσιν |
[2, 1263] |
μὲν
ἰδίας
τὰς
κτήσεις,
τῇ
|
δὲ |
χρήσει
ποιεῖν
κοινάς·
ὅπως
δὲ |
[2, 1263] |
χρήσιμα
ποιεῖ
τοῖς
φίλοις,
τοῖς
|
δὲ |
χρῆται
κοινοῖς,
οἷον
καὶ
ἐν |
[2, 1270] |
φανερὸν
ὅτι
πολλῶν
γινομένων,
τῆς
|
δὲ |
χώρας
οὕτω
διῃρημένης,
ἀναγκαῖον
πολλοὺς |
[2, 1267] |
δὲ
ἰῇ
τιμῇ
ἠμὲν
κακὸς
|
ἠδὲ |
καὶ
ἐσθλός.
Οὐ
μόνον
δ' |
[2, 1274] |
τὰς
ἀρχὰς
αἱρεῖσθαι
καὶ
εὐθύνειν
|
(μηδὲ |
γὰρ
τούτου
κύριος
ὢν
ὁ |
[2, 1271] |
διὰ
τὸ
μὴ
ἐπίστασθαι
σχολάζειν
|
μηδὲ |
ἠσκηκέναι
μηδεμίαν
ἄσκησιν
ἑτέραν
κυριωτέραν |
[2, 1262] |
τὸ
δ'
ἐρᾶν
μὴ
κωλῦσαι,
|
μηδὲ |
τὰς
χρήσεις
τὰς
ἄλλας
ἃς |
[2, 1264] |
ὁ
νομοθέτης
ἐκοίνωσε.
~Δεῖ
δὲ
|
μηδὲ |
τοῦτο
αὐτὸ
ἀγνοεῖν,
ὅτι
χρὴ |
[2, 1266] |
εἴρηται
καὶ
πρότερον.
Δεῖ
δὲ
|
μηδὲ |
τοῦτο
λανθάνειν
τοὺς
οὕτω
νομοθετοῦντας, |
[2, 1267] |
ὥστε
μὴ
δύνασθαι
πόλεμον
ὑπενεγκεῖν
|
μηδὲ |
τῶν
ἴσων
καὶ
τῶν
ὁμοίων. |
[2, 1262] |
τοῦτον
υἱόν.
Οὐ
μὴν
ἀλλ'
|
οὐδὲ |
διαφυγεῖν
δυνατὸν
τὸ
μή
τινας |
[2, 1264] |
ποιεῖν
ἐπιχειροῦσιν.
Οὐ
μὴν
ἀλλ'
|
οὐδὲ |
ὁ
τρόπος
τῆς
ὅλης
πολιτείας |
[2, 1271] |
τοὺς
βασιλεῖς.
Οὐ
καλῶς
δ'
|
οὐδὲ |
περὶ
τὰ
συσσίτια
τὰ
καλούμενα |
[2, 1261] |
προϊοῦσα
καὶ
γινομένη
μία
μᾶλλον
|
οὐδὲ |
πόλις
ἔσται·
πλῆθος
γάρ
τι |
[2, 1267] |
μὴ
ἀδικῶνται.
Οὐ
καλῶς
δὲ
|
οὐδὲ |
τὴν
ἰσότητα
τῆς
οὐσίας
εἴρηκεν. |
[2, 1269] |
τούτων
δόγμασιν.
Πρὸς
δὲ
τούτοις
|
οὐδὲ |
τοὺς
γεγραμμένους
ἐᾶν
ἀκινήτους
βέλτιον. |
[2, 1261] |
ὅτι
μάλιστ'
εἶναι
τὴν
κοινωνίαν,
|
οὐδὲ |
τοῦτο
ἀποδείκνυσθαι
φαίνεται
κατὰ
τὸν |
[2, 1270] |
καὶ
πεντακοσίους,
καὶ
ὁπλίτας
τρισμυρίους,
|
οὐδὲ |
χίλιοι
τὸ
πλῆθος
ἦσαν.
Γέγονε |
[2, 1267] |
περὶ
πολιτείας
εἰπεῖν
τῆς
ἀρίστης.
|
Κατεσκεύαζε |
δὲ
τὴν
πόλιν
τῷ
πλήθει |
[2, 1273] |
ἀμφοτέροις
διὰ
πάντων
ὡς
εἰπεῖν
|
διελήλυθε |
τὸ
ἄρχειν
καὶ
τὸ
ἄρχεσθαι. |
[2, 1271] |
ἀνευθύνους
εἶναι·
νῦν
δ'
εἰσίν.
|
Δόξειε |
δ'
ἂν
ἡ
τῶν
ἐφόρων |
[2, 1272] |
ὧν
τοὺς
αὐτοὺς
ἄν
τις
|
εἴπειε |
λόγους
καὶ
περὶ
τῶν
ἐν |
[2, 1270] |
ἱκανῶς
πρὸς
ἀνδραγαθίαν
τάχ'
ἂν
|
εἴπειέ |
τις
συμφέρειν
τῇ
πόλει,
καίτοι |
[2, 1265] |
τὴν
τῶν
Λακώνων
ἄν
τις
|
ἐπαινέσειε |
μᾶλλον,
ἢ
κἂν
ἄλλην
τινὰ |
[2, 1268] |
τῆς
Ἱπποδάμου
τάξεως
ταῦτ'
ἐστίν.
|
Ἀπορήσειε |
δ'
ἄν
τις
πρῶτον
μὲν |
[2, 1261] |
ὥσπερ
ἂν
εἰ
σταθμὸς
πλεῖον
|
ἑλκύσειε. |
Ἐξ
ὧν
δὲ
δεῖ
ἓν |
[2, 1266] |
Διὸ
Φαλέας
ὁ
Χαλκηδόνιος
τοῦτ'
|
εἰσήνεγκε |
πρῶτος·
φησὶ
γὰρ
δεῖν
ἴσας |
[2, 1270] |
τις.
Τοῖς
μὲν
γὰρ
αὐτῶν
|
συμβέβηκε |
κεκτῆσθαι
πολλὴν
λίαν
οὐσίαν,
τοῖς |
[2, 1271] |
οὐκ
ἐξετάζουσιν
ἀλλήλων
τὰς
εἰσφοράς.
|
Ἀποβέβηκέ |
τε
τοὐναντίον
τῷ
νομοθέτῃ
τοῦ |
[2, 1272] |
διαβέβηκεν
εἰς
τὴν
νῆσον,
ὃς
|
πεποίηκε |
φανερὰν
τὴν
ἀσθένειαν
τῶν
ἐκεῖ |
[2, 1269] |
τὴν
πρὸς
τοὺς
ἄρρενας
συνουσίαν.
|
Ἔοικε |
γὰρ
ὁ
μυθολογήσας
πρῶτος
οὐκ |
[2, 1269] |
Ἀχαιοῖς
καὶ
Περραιβοῖς
καὶ
Μάγνησιν.
|
Ἔοικε |
δὲ
καὶ
εἰ
μηδὲν
ἕτερον, |
[2, 1262] |
ἀδελφοὶ
ἀλλήλων,
μηδὲν
οἴεσθαι
διαφέρειν.
|
Ἔοικε |
δὲ
μᾶλλον
τοῖς
γεωργοῖς
εἶναι |
[2, 1274] |
ἀριστοκρατικόν,
τὰ
δὲ
δικαστήρια
δημοτικόν.
|
~Ἔοικε |
δὲ
Σόλων
ἐκεῖνα
μὲν
ὑπάρχοντα |
[2, 1271] |
πλεῖον
ἧττον
γλαφυρῶς.
Καὶ
γὰρ
|
ἔοικε |
καὶ
λέγεταί
γε
τὰ
πλεῖστα |
[2, 1269] |
πολεμίων.
Ἐξ
ἀρχῆς
μὲν
οὖν
|
ἔοικε |
συμβεβηκέναι
τοῖς
Λάκωσιν
εὐλόγως
ἡ |
[2, 1274] |
τῶν
ἐπιεικῶν)
ἐπεὶ
Σόλων
γε
|
ἔοικε |
τὴν
ἀναγκαιοτάτην
ἀποδιδόναι
τῷ
δήμῳ |
[2, 1261] |
τοίνυν
ἐκ
τούτων
ὡς
οὔτε
|
πέφυκε |
μίαν
οὕτως
εἶναι
τὴν
πόλιν |
[2, 1270] |
διδόναι
δὲ
καὶ
καταλείπειν
ἐξουσίαν
|
ἔδωκε |
τοῖς
βουλομένοις·
καίτοι
ταὐτὸ
συμβαίνειν |
[2, 1264] |
τὰ
δ'
ἄλλα
τοῖς
ἔξωθεν
|
πεπλήρωκε |
τὸν
λόγον
καὶ
περὶ
τῆς |
[2, 1265] |
οἰκονομίαν·
δύο
γὰρ
οἰκόπεδα
ἑκάστῳ
|
ἔνειμε |
διελὼν
χωρίς,
χαλεπὸν
δὲ
οἰκίας |
[2, 1270] |
οὐδὲ
χίλιοι
τὸ
πλῆθος
ἦσαν.
|
Γέγονε |
δὲ
διὰ
τῶν
ἔργων
αὐτῶν |
[2, 1274] |
Ὀλυμπίασιν,
ὡς
ἐκεῖνος
τὴν
πόλιν
|
ἔλιπε |
διαμισήσας
τὸν
ἔρωτα
τὸν
τῆς |
[2, 1267] |
καὶ
τὴν
τῶν
πόλεων
διαίρεσιν
|
εὗρε |
καὶ
τὸν
Πειραιᾶ
κατέτεμεν,
γενόμενος |
[2, 1266] |
λυθὲν
καὶ
περὶ
Λευκάδα
δημοτικὴν
|
ἐποίησε |
λίαν
τὴν
πολιτείαν
αὐτῶν·
οὐ |
[2, 1274] |
δίκαι
τῶν
ψευδομαρτυριῶν
(πρῶτος
γὰρ
|
ἐποίησε |
τὴν
ἐπίσκηψιν)
τῇ
δ'
ἀκριβείᾳ |
[2, 1267] |
τὸν
Ἀταρνέα·
ταῦτα
δ'
εἰπὼν
|
ἐποίησε |
τὸν
Αὐτοφραδάτην
σύννουν
γενόμενον
παύσασθαι |
[2, 1267] |
βουλόμενος)
πρῶτος
τῶν
μὴ
πολιτευομένων
|
ἐνεχείρησέ |
τι
περὶ
πολιτείας
εἰπεῖν
τῆς |
[2, 1274] |
τῶν
γνωρίμων
καὶ
τῶν
εὐπόρων
|
κατέστησε |
πάσας,
ἐκ
τῶν
πεντακοσιομεδίμνων
καὶ |
[2, 1274] |
Περικλῆς,
τὰ
δὲ
δικαστήρια
μισθοφόρα
|
κατέστησε |
Περικλῆς,
καὶ
τοῦτον
δὴ
τὸν |
[2, 1274] |
ἐν
Ἀρείῳ
πάγῳ
βουλὴν
Ἐφιάλτης
|
ἐκόλουσε |
καὶ
Περικλῆς,
τὰ
δὲ
δικαστήρια |
[2, 1263] |
Κρήτῃ
τοῖς
συσσιτίοις
ὁ
νομοθέτης
|
ἐκοίνωσε. |
~Δεῖ
δὲ
μηδὲ
τοῦτο
αὐτὸ |
[2, 1273] |
ὠνητὰς
εἶναι
τῶν
ἀρχῶν,
τήν
|
τε |
βασιλείαν
καὶ
τὴν
στρατηγίαν.
Ἔντιμον |
[2, 1273] |
καὶ
μάλιστα
τὰς
μεγίστας,
τούς
|
τε |
βασιλεῖς
καὶ
τοὺς
στρατηγούς.
Δεῖ |
[2, 1273] |
ἀρετὴ
τιμᾶται,
~ταύτην
οὐχ
οἷόν
|
τε |
βεβαίως
ἀριστοκρατεῖσθαι
τὴν
πολιτείαν.
Ἐθίζεσθαι |
[2, 1274] |
ὑπάρχοντα
πρότερον
οὐ
καταλῦσαι,
τήν
|
τε |
βουλὴν
καὶ
τὴν
τῶν
ἀρχῶν |
[2, 1269] |
ὑπάρχειν,
οὐ
ῥᾴδιον
λαβεῖν.
Ἥ
|
τε |
γὰρ
Θετταλῶν
πενεστεία
πολλάκις
ἐπέθετο |
[2, 1273] |
τῶν
ἀρχῶν,
καὶ
δημοτικώτερον·
κοινότερόν
|
τε |
γὰρ
καθάπερ
εἴπομεν
καὶ
κάλλιον |
[2, 1273] |
οἴονται
νομοθέτην
γενέσθαι
σπουδαῖον·
ὀλιγαρχίαν
|
τε |
γὰρ
καταλῦσαι
λίαν
ἄκρατον
οὖσαν, |
[2, 1268] |
ἁπλοῦς
εἶναι
καὶ
βαρβαρικούς.
Ἐσιδηροφοροῦντό
|
τε |
γὰρ
οἱ
Ἕλληνες,
καὶ
τὰς |
[2, 1262] |
τέκνα
καὶ
τὰς
γυναῖκας.
Φιλίαν
|
τε |
γὰρ
οἰόμεθα
μέγιστον
εἶναι
τῶν |
[2, 1268] |
τοῦ
πλήθους
τῶν
πολιτῶν.
Οἵ
|
τε |
γὰρ
τεχνῖται
καὶ
οἱ
γεωργοὶ |
[2, 1271] |
τάξις
πρὸς
τὴν
Λακωνικήν.
Γεωργοῦσί
|
τε |
γὰρ
τοῖς
μὲν
οἱ
εἵλωτες |
[2, 1269] |
πρὸς
αὐτοὺς
ὁμιλῆσαι
τρόπον·
ἀνιέμενοί
|
τε |
γὰρ
ὑβρίζουσι
καὶ
τῶν
ἴσων |
[2, 1264] |
πάμπαν
διώρικεν
ὁ
Σωκράτης,
περί
|
τε |
γυναικῶν
καὶ
τέκνων
κοινωνίας,
πῶς |
[2, 1263] |
τῆς
κτήσεως
ἰδίας
οὔσης.
Ταῦτά
|
τε |
δὴ
οὐ
συμβαίνει
τοῖς
λίαν |
[2, 1263] |
οἷον
καὶ
ἐν
Λακεδαίμονι
τοῖς
|
τε |
δούλοις
χρῶνται
τοῖς
ἀλλήλων
ὡς |
[2, 1262] |
καὶ
πατέρας
καὶ
μητέρας
οἵ
|
τε |
εἰς
τοὺς
ἄλλους
πολίτας
δοθέντες |
[2, 1262] |
τοὺς
ἀνθρώπους
καὶ
φιλεῖν,
τό
|
τε |
ἴδιον
καὶ
τὸ
ἀγαπητόν·
ὧν |
[2, 1263] |
κοινὰς
εἶναι
τὰς
κτήσεις
ταύτας
|
τε |
καὶ
ἄλλας
τοιαύτας
ἔχει
δυσχερείας, |
[2, 1272] |
πάντων
γὰρ
τῶν
γινομένων
καρπῶν
|
τε |
καὶ
βοσκημάτων
δημοσίων,
καὶ
ἐκ |
[2, 1263] |
θαυμαστὴν
πᾶσι
πρὸς
ἅπαντας,
ἄλλως
|
τε |
καὶ
ὅταν
κατηγορῇ
τις
τῶν |
[2, 1270] |
καίτοι
ταὐτὸ
συμβαίνειν
ἀναγκαῖον
ἐκείνως
|
τε |
καὶ
οὕτως.
Ἔστι
δὲ
καὶ |
[2, 1262] |
μή
τινας
ὑπολαμβάνειν
ἑαυτῶν
ἀδελφούς
|
τε |
καὶ
παῖδας
καὶ
πατέρας
καὶ |
[2, 1264] |
ἢ
τὰς
παρ'
ἐνίοις
εἱλωτείας
|
τε |
καὶ
πενεστείας
καὶ
δουλείας.
Ἀλλὰ |
[2, 1267] |
ἐργαζομένους,
δεῖ
ῖκαθάπερ
ἐν
Ἐπιδάμνῳ
|
τε |
καὶ
ὡς
Διόφαντός
ποτε
κατεσκεύαζεν |
[2, 1271] |
πολέμους
μεγάλους
ἀναγκαζομένοις
πολεμεῖν,
εἰσφέρουσί
|
τε |
κακῶς·
διὰ
γὰρ
τὸ
τῶν |
[2, 1269] |
πολιτείᾳ
τιμᾶσθαι
τὸν
πλοῦτον,
ἄλλως
|
τε |
κἂν
τύχωσι
γυναικοκρατούμενοι,
καθάπερ
τὰ |
[2, 1272] |
τῶν
ἄλλων
πολὺ
διαφέρουσιν,
ἥ
|
τε |
Κρητικὴ
καὶ
ἡ
Λακωνικὴ
καὶ |
[2, 1274] |
οὖν
περὶ
τὰς
πολιτείας,
τάς
|
τε |
κυρίας
καὶ
τὰς
ὑπὸ
τινῶν |
[2, 1268] |
γυναῖκας
ἐωνοῦντο
παρ'
ἀλλήλων,
ὅσα
|
τε |
λοιπὰ
τῶν
ἀρχαίων
ἐστί
που |
[2, 1274] |
μετῆν.
Νομοθέται
δ'
ἐγένοντο
Ζάλευκός
|
τε |
Λοκροῖς
τοῖς
ἐπιζεφυρίοις,
καὶ
Χαρώνδας |
[2, 1261] |
φύσιν
ἐστὶν
ἡ
πόλις,
γινομένη
|
τε |
μία
μᾶλλον
οἰκία
μὲν
ἐκ |
[2, 1266] |
κτήσεως
καὶ
παιδείας.
Ἀλλὰ
τήν
|
τε |
παιδείαν
ἥτις
ἔσται
δεῖ
λέγειν, |
[2, 1261] |
εἶναι·
ἅμα
γὰρ
οὐχ
οἷόν
|
τε |
πάντας
ἄρχειν,
ἀλλ'
ἢ
κατ' |
[2, 1265] |
ἐλάττους
ὦσι
τὸ
πλῆθος
ἐάν
|
τε |
πλείους.
Μᾶλλον
δὲ
δεῖν
ὑπολάβοι |
[2, 1267] |
δοκεῖν
ἐνίοις
ζῆν
περιεργότερον
τριχῶν
|
τε |
πλήθει
καὶ
κόσμῳ
πολυτελεῖ,
ἔτι |
[2, 1268] |
τοὺς
τὴν
κοινὴν
γεωργοῦντας,
τό
|
τε |
πλῆθος
ἄπορον
ἔσται
τῶν
καρπῶν |
[2, 1272] |
ἀρχῆς
κοινωνοῦσιν
οἱ
Κρῆτες,
νεωστί
|
τε |
πόλεμος
ξενικὸς
διαβέβηκεν
εἰς
τὴν |
[2, 1264] |
τῶν
ἐχομένων
τίς
ἡ
τούτων
|
τε |
πολιτεία
καὶ
παιδεία
καὶ
νόμοι |
[2, 1261] |
νόμον;
Ἔχει
δὴ
δυσχερείας
ἄλλας
|
τε |
πολλὰς
τὸ
πάντων
εἶναι
τὰς |
[2, 1263] |
τὴν
οὐσίαν,
λέγω
δὲ
δίκας
|
τε |
πρὸς
ἀλλήλους
περὶ
συμβολαίων
καὶ |
[2, 1270] |
ἀπεξενοῦντο
πολὺν
χρόνον,
πολεμοῦντες
τόν
|
τε |
πρὸς
Ἀργείους
πόλεμον
καὶ
πάλιν |
[2, 1272] |
γὰρ
αἱ
τρεῖς
πολιτεῖαι
ἀλλήλαις
|
τε |
σύνεγγύς
πώς
εἰσι
καὶ
τῶν |
[2, 1268] |
δ'
ἕτεροί
τινες
ἔσονται
τῶν
|
τε |
τὰ
ἴδια
γεωργούντων
καὶ
τῶν |
[2, 1265] |
εἶναι
τυραννίδα,
δημοκρατεῖσθαι
δὲ
κατά
|
τε |
τὰ
συσσίτια
καὶ
τὸν
ἄλλον |
[2, 1274] |
ἐπὶ
Θρᾴκης,
οὗ
τὰ
περί
|
τε |
τὰ
φονικὰ
καὶ
τὰς
ἐπικλήρους |
[2, 1264] |
ἧς
ὁ
Σωκράτης
εἴρηκεν
ταύτας
|
τε |
τὰς
ἀπορίας
ἔχει
καὶ
τούτων |
[2, 1270] |
τετάχθαι.
Νῦν
δ'
ἔξεστι
δοῦναί
|
τε |
τὴν
ἐπίκληρον
ὅτῳ
ἂν
βούληται, |
[2, 1268] |
τις
τοὺς
αὐτοὺς
θήσει
τούς
|
τε |
τὴν
ἰδίαν
καὶ
τοὺς
τὴν |
[2, 1271] |
ἣν
ποιοῦνται
τῶν
γερόντων
κατά
|
τε |
τὴν
κρίσιν
ἐστὶ
παιδαριώδης,
καὶ |
[2, 1268] |
καὶ
τῶν
αὐτῶν
κλήρων
αὑτοῖς
|
τε |
τὴν
τροφὴν
λήψονται
καὶ
τοῖς |
[2, 1265] |
βλέποντα
τιθέναι
τοὺς
νόμους,
πρός
|
τε |
τὴν
χώραν
καὶ
τοὺς
ἀνθρώπους. |
[2, 1269] |
δίχα
διῃρῆσθαι
δεῖ
νομίζειν
εἴς
|
τε |
τὸ
τῶν
ἀνδρῶν
πλῆθος
καὶ |
[2, 1271] |
ἐξετάζουσιν
ἀλλήλων
τὰς
εἰσφοράς.
Ἀποβέβηκέ
|
τε |
τοὐναντίον
τῷ
νομοθέτῃ
τοῦ
συμφέροντος· |
[2, 1269] |
πάτριον
ἀλλὰ
τἀγαθὸν
πάντες·
εἰκός
|
τε |
τοὺς
πρώτους,
εἴτε
γηγενεῖς
ἦσαν |
[2, 1274] |
οὐσιῶν
ἀνομάλωσις,
Πλάτωνος
δ'
ἥ
|
τε |
τῶν
γυναικῶν
καὶ
παίδων
καὶ |
[2, 1262] |
τὸ
ἀγαπητόν·
ὧν
οὐδέτερον
οἷόν
|
τε |
ὑπάρχειν
τοῖς
οὕτω
πολιτευομένοις.
Ἀλλὰ |
[2, 1268] |
δὲ
τῆς
πολιτείας
πῶς
οἷόν
|
τε |
φιλικῶς
ἔχειν
πρὸς
τὴν
πολιτείαν; |
[2, 1260] |
τὰς
ἄλλας
ἐπισκέψασθαι
πολιτείας,
αἷς
|
τε |
χρῶνταί
τινες
τῶν
πόλεων
τῶν |
[2, 1267] |
τοῦτο
δ'
ἐστίν,
ἂν
ἥττους
|
τε |
ὦσι
καὶ
μὴ
ἀδικῶνται.
Οὐ |
[2, 1265] |
σύνταξις
ὅλη
βούλεται
μὲν
εἶναι
|
μήτε |
δημοκρατία
μήτε
ὀλιγαρχία,
μέση
δὲ |
[2, 1272] |
καὶ
βέλτιον
δὲ
τοὺς
βασιλεῖς
|
μήτε |
καθ'
αὑτὸ
εἶναι
γένος
μήτε |
[2, 1265] |
βούλεται
μὲν
εἶναι
μήτε
δημοκρατία
|
μήτε |
ὀλιγαρχία,
μέση
δὲ
τούτων,
ἣν |
[2, 1272] |
τῇ
τάξει
τῆς
πολιτείας,
καὶ
|
μήτε |
στάσιν,
ὅ
τι
καὶ
ἄξιον |
[2, 1265] |
τις
μὴ
τοιοῦτον
ἀποδέχεται
βίον,
|
μήτε |
τὸν
ἴδιον
μήτε
τὸν
κοινὸν |
[2, 1265] |
ἀποδέχεται
βίον,
μήτε
τὸν
ἴδιον
|
μήτε |
τὸν
κοινὸν
τῆς
πόλεως,
ὅμως |
[2, 1272] |
μήτε
καθ'
αὑτὸ
εἶναι
γένος
|
μήτε |
τοῦτο
τὸ
τυχόν,
εἴτε
διαφέρον |
[2, 1272] |
τι
καὶ
ἄξιον
εἰπεῖν,
γεγενῆσθαι
|
μήτε |
τύραννον.
Ἔχει
δὲ
παραπλήσια
τῇ |
[2, 1269] |
πάντες·
εἰκός
τε
τοὺς
πρώτους,
|
εἴτε |
γηγενεῖς
ἦσαν
εἴτ'
ἐκ
φθορᾶς |
[2, 1270] |
μετέχειν
τῆς
μεγίστης
ἀρχῆς,
ὥστ'
|
εἴτε |
διὰ
τὸν
νομοθέτην
εἴτε
διὰ |
[2, 1270] |
ὥστ'
εἴτε
διὰ
τὸν
νομοθέτην
|
εἴτε |
διὰ
τύχην
τοῦτο
συμπέπτωκεν,
συμφερόντως |
[2, 1272] |
γένος
μήτε
τοῦτο
τὸ
τυχόν,
|
εἴτε |
διαφέρον
Ἐκ
τούτων
αἱρετοὺς
μᾶλλον |
[2, 1270] |
ἀλλ'
εἴτ'
ἐστὶν
ἀληθῆ
ταῦτα
|
εἴτε |
μή,
βέλτιον
τὸ
διὰ
τῆς |
[2, 1264] |
γὰρ
εἴτ'
ἀναγκαῖα
ταῦθ'
ὁμοίως
|
εἴτε |
μή,
νῦν
γε
οὐδὲν
διώρισται. |
[2, 1261] |
δὲ
καὶ
δίκαιον,
εἴτ'
ἀγαθὸν
|
εἴτε |
φαῦλον
τὸ
ἄρχειν.
Πάντας
αὐτοῦ |
[2, 1270] |
σχεδὸν
τῆς
πάσης
χώρας
τῶν
|
πέντε |
μερῶν
τὰ
δύο,
τῶν
τ' |
[2, 1268] |
ὁ
δ'
ἔλασσον)
ἄλλος
δὲ
|
πέντε, |
ὁ
δὲ
τέτταρας,
καὶ
τοῦτον |
[2, 1272] |
κόσμοις,
πλὴν
οἱ
μὲν
ἔφοροι
|
πέντε |
τὸν
ἀριθμὸν
οἱ
δὲ
κόσμοι |
[2, 1264] |
οὐ
γὰρ
ὁτὲ
μὲν
ἄλλοις
|
ὁτὲ |
δὲ
ἄλλοις
μέμεικται
ταῖς
ψυχαῖς |
[2, 1264] |
αὐτοὺς
ἄρχοντας,
φανερόν·
οὐ
γὰρ
|
ὁτὲ |
μὲν
ἄλλοις
ὁτὲ
δὲ
ἄλλοις |
[2, 1271] |
νεωτέρων.
Φασὶ
γὰρ
τὸν
Λυκοῦργον,
|
ὅτε |
τὴν
ἐπιτροπείαν
τὴν
Χαριλάου
τοῦ |
[2, 1261] |
οἰκετικαῖς
διακονίαις
οἱ
πολλοὶ
θεράποντες
|
ἐνίοτε |
χεῖρον
ὑπηρετοῦσι
τῶν
ἐλαττόνων.
Γίνονται |
[2, 1265] |
τῆς
κτήσεως
ὁρᾶν
δεῖ,
μή
|
ποτε |
βέλτιον
ἑτέρως
διορίσαι
τῷ
σαφῶς |
[2, 1267] |
Ἐπιδάμνῳ
τε
καὶ
ὡς
Διόφαντός
|
ποτε |
κατεσκεύαζεν
Ἀθήνησἰ
τοῦτον
ἔχειν
τὸν |
[2, 1270] |
πολὺν
χρόνον,
καί
φασιν
εἶναί
|
ποτε |
τοῖς
Σπαρτιάταις
καὶ
μυρίους·
οὐ |
[2, 1269] |
ὅτι
κινητέοι
καὶ
τινὲς
καὶ
|
ποτὲ |
τῶν
νόμων
εἰσίν.
Ἄλλον
δὲ |
[2, 1265] |
τὰς
οὐσίας
εἰς
ὁποσονοῦν
πλῆθος,
|
τότε |
δὲ
ἀδιαιρέτων
οὐσῶν
ἀνάγκη
τοὺς |
[2, 1261] |
οἰκίας,
καὶ
βούλεταί
γ'
ἤδη
|
τότε |
εἶναι
πόλις
ὅταν
αὐτάρκη
συμβαίνῃ |
[2, 1265] |
ἀκριβῶς
ἔχειν
περὶ
τὰς
πόλεις
|
τότε |
καὶ
νῦν·
νῦν
μὲν
γὰρ |
[2, 1271] |
τῶν
νόμων
ὑπάρχουσαν
ἐν
τοῖς
|
τότε |
κατοικοῦσιν.
Διὸ
καὶ
νῦν
οἱ |
[2, 1270] |
τῆς
πολιτείας,
ὥστ'
οὐ
γίνεσθαι
|
τότε |
ὀλιγανθρωπίαν,
πολεμούντων
πολὺν
χρόνον,
καί |
[2, 1271] |
Χαριλάου
τοῦ
βασιλέως
καταλιπὼν
ἀπεδήμησεν,
|
τότε |
τὸν
πλεῖστον
διατρῖψαι
χρόνον
περὶ |
[2, 1265] |
ὡρίσθαι
τῆς
οὐσίας
τὴν
τεκνοποιίαν,
|
ὥστε |
ἀριθμοῦ
τινὸς
μὴ
πλείονα
γεννᾶν, |
[2, 1269] |
καὶ
λέγεται
κατὰ
τῶν
γηγενῶν,
|
ὥστε |
ἄτοπον
τὸ
μένειν
ἐν
τοῖς |
[2, 1268] |
τεχνῖται
οὔτε
γῆν
οὔτε
ὅπλα,
|
ὥστε |
γίνονται
σχεδὸν
δοῦλοι
τῶν
τὰ |
[2, 1270] |
οὖν
εἰσιν
αὗται
τῶν
γενομένων,
|
ὥστε |
δῆλον
ὅτι
καὶ
ταύτης
τῆς |
[2, 1267] |
βίον
περιττότερος
διὰ
φιλοτιμίαν
οὕτως
|
ὥστε |
δοκεῖν
ἐνίοις
ζῆν
περιεργότερον
τριχῶν |
[2, 1266] |
ὥστε
τρυφᾶν,
ἢ
λίαν
ὀλίγην,
|
ὥστε |
ζῆν
γλίσχρως.
Δῆλον
οὖν
ὡς |
[2, 1265] |
ὥσπερ
ἂν
εἴ
τις
εἶπεν
|
ὥστε |
ζῆν
εὖ.
Τοῦτο
δ'
ἄρ' |
[2, 1265] |
Τοσαύτην
γὰρ
εἶναί
φησι
δεῖν
|
ὥστε |
ζῆν
σωφρόνως,
ὥσπερ
ἂν
εἴ |
[2, 1265] |
σωφρόνως
δὲ
καὶ
ἐλευθερίως
ἔστιν,
|
ὥστε |
καὶ
τὰς
ἕξεις
ἀναγκαῖον
περὶ |
[2, 1270] |
αὐτοὺς
ἠναγκάζοντο
καὶ
οἱ
βασιλεῖς,
|
ὥστε |
καὶ
ταύτῃ
συνεπιβλάπτεσθαι
τὴν
πολιτείαν· |
[2, 1271] |
~τὸν
τρόπον
δὲ
τοῦτον
πεπαιδευμένων
|
ὥστε |
καὶ
τὸν
νομοθέτην
αὐτὸν
ἀπιστεῖν |
[2, 1267] |
ἐπιεικεῖς
τῇ
φύσει
τοιούτους
παρασκευάζειν
|
ὥστε |
μὴ
βούλεσθαι
πλεονεκτεῖν,
τοὺς
δὲ |
[2, 1270] |
μᾶλλον
ὑπερβάλλει
ἐπὶ
τὸ
σκληρόν,
|
ὥστε |
μὴ
δύνασθαι
καρτερεῖν
ἀλλὰ
λάθρᾳ |
[2, 1267] |
τοὺς
ἐπιόντας,
οὔθ'
οὕτως
ὀλίγην
|
ὥστε |
μὴ
δύνασθαι
πόλεμον
ὑπενεγκεῖν
μηδὲ |
[2, 1267] |
βούλεσθαι
πλεονεκτεῖν,
τοὺς
δὲ
φαύλους
|
ὥστε |
μὴ
δύνασθαι·
τοῦτο
δ'
ἐστίν, |
[2, 1267] |
νομίζει
τὴν
ἰσότητα
τῆς
οὐσίας,
|
ὥστε |
μὴ
λωποδυτεῖν
διὰ
τὸ
ῥιγοῦν |
[2, 1264] |
δὲ
εἰς
φατρίας
καὶ
φυλάς.
|
Ὥστε |
οὐδὲν
ἄλλο
συμβήσεται
νενομοθετημένον
πλὴν |
[2, 1261] |
συμβαίνει
δὴ
τὸν
τρόπον
τοῦτον
|
ὥστε |
πάντας
ἄρχειν,
ὥσπερ
ἂν
εἰ |
[2, 1261] |
ὁ
τυχὼν
ὁμοίως
ἐστὶν
υἱός·
|
ὥστε |
πάντες
ὁμοίως
ὀλιγωρήσουσιν.
~Ἔτι
οὕτως |
[2, 1270] |
δ'
ἐκ
τοῦ
δήμου
παντός,
|
ὥστε |
πολλάκις
ἐμπίπτουσιν
ἄνθρωποι
σφόδρα
πένητες |
[2, 1267] |
τις
οὐ
κλέπτην
ἀλλὰ
τύραννονν·
|
ὥστε |
πρὸς
τὰς
μικρὰς
ἀδικίας
βοηθητικὸς |
[2, 1271] |
τὸ
ἀνάλωμα
οὐ
δυναμένων
δαπανᾶν,
|
ὥστε |
συμβαίνει
τοὐναντίον
τῷ
νομοθέτῃ
τῆς |
[2, 1269] |
εἰ
μὴ
διὰ
χρόνου
πλῆθος,
|
ὥστε |
τὸ
ῥᾳδίως
μεταβάλλειν
ἐκ
τῶν |
[2, 1266] |
δ'
ἢ
λίαν
εἶναι
πολλήν,
|
ὥστε |
τρυφᾶν,
ἢ
λίαν
ὀλίγην,
ὥστε |
[2, 1271] |
τὰ
κοινὰ
χρήματα
τοῖς
Σπαρτιάταις.
|
Οὔτε |
γὰρ
ἐν
τῷ
κοινῷ
τῆς |
[2, 1272] |
οἱ
δ'
εἵλωτες
ἀφίστανται
πολλάκις.
|
Οὔτε |
γὰρ
ἐξωτερικῆς
ἀρχῆς
κοινωνοῦσιν
οἱ |
[2, 1263] |
δὲ
τὸ
περὶ
τὰς
κτήσεις·
|
οὔτε |
γὰρ
ἔσται
φανερὸς
ἐλευθέριος
ὤν, |
[2, 1268] |
ἔχοντες
ὅπλα,
οἱ
δὲ
τεχνῖται
|
οὔτε |
γῆν
οὔτε
ὅπλα,
ὥστε
γίνονται |
[2, 1268] |
οἱ
δὲ
τεχνῖται
οὔτε
γῆν
|
οὔτε |
ὅπλα,
ὥστε
γίνονται
σχεδὸν
δοῦλοι |
[2, 1266] |
καὶ
τὰς
γυναῖκας
ἄλλος
κεκαινοτόμηκεν,
|
οὔτε |
περὶ
τὰ
συσσίτια
τῶν
γυναικῶν, |
[2, 1261] |
Φανερὸν
τοίνυν
ἐκ
τούτων
ὡς
|
οὔτε |
πέφυκε
μίαν
οὕτως
εἶναι
τὴν |
[2, 1263] |
γὰρ
ἔσται
φανερὸς
ἐλευθέριος
ὤν,
|
οὔτε |
πράξει
πρᾶξιν
ἐλευθέριον
οὐδεμίαν·
ἐν |
[2, 1264] |
κοινωνοῦσιν,
οὔτ'
εἴρηκεν
ὁ
Σωκράτης
|
οὔτε |
ῥᾴδιον
εἰπεῖν.
Καίτοι
σχεδὸν
τό |
[2, 1266] |
εἰσι
τούτων
ἀμφοτέρων.
Οὐδεὶς
γὰρ
|
οὔτε |
τὴν
περὶ
τὰ
τέκνα
κοινότητα |
[2, 1264] |
Ἔστι
δ'
οὔθ'
εὑρεῖν
ῥᾴδιον,
|
οὔτε |
τὸ
διαφέρον
μικρὸν,
τὸ
ποιούς |
[2, 1267] |
πρὸς
τοὺς
ἔξωθεν
κινδύνους·
διόπερ
|
οὔτε |
τοσοῦτον
δεῖ
πλῆθος
ὑπάρχειν
ὅσου |
[2, 1270] |
αὐτῶν
δῆλον
ὅτι
φαύλως
αὐτοῖς
|
εἶχε |
τὰ
περὶ
τὴν
τάξιν
ταύτην· |