Livre, Chap.
[4, 13]	ὕπτια στρεφόμενα λαμβάνει τὴν τροφήν.	Φαίνεται	δ´ ἡ φύσις οὐ μόνον
[4, 2]	τοῖς αὐτοῖς τὰ μὲν ἔχειν	φαίνεται,	τὰ δ´ οὐκ ἔχειν, οἷον
[4, 10]	καὶ ἀντὶ χειρῶν, ὥσπερ καὶ	φαίνεται	χρώμενα· καὶ γὰρ λαμβάνουσι καὶ
[4, 2]	ὁ ἄνθρωπος· ἔνιοι μὲν γὰρ	φαίνονται	ἔχοντες χολὴν ἐπὶ τοῦ ἥπατος,
[4, 6]	προσθίοις ἀποκαθαίρωσι σκέλεσιν· ὅπερ καὶ	φαίνονται	ποιοῦσαι αἵ τε μυῖαι καὶ
[4, 13]	Οἱ δὲ δελφῖνες καὶ αἱ	φάλαιναι	καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα τῶν
[4, 10]	ἕτερον ἔργον ἡ φύσις, ὅπερ	φαμὲν	αὐτὴν πολλάκις ποιεῖν· ἀποτίθεται γὰρ
[4, 4]	δ´ αἰτίαν ὑπάρχει τοῖς ἐναίμοις,	φανερόν	ἐστιν ἐπισκοποῦσιν. Ἐπεὶ γὰρ ἀναγκαῖον
[4, 2]	ταῖς ἀνατομαῖς ἂν ἐγίνετο τοῦτο	φανερόν·	ἔτι δὲ τὸ πλῆθος τό
[4, 10]	ἱστορίας τῆς περὶ τὰ ζῷα	φανερὸν	καὶ τῶν ἀνατομῶν, καὶ ὕστερον
[4, 6]	πηδητικὰ αὐτῶν, ἔτι μᾶλλον τοῦτο	φανερόν,	οἷον αἵ τ´ ἀκρίδες καὶ
[4, 2]	τὸ αἷμα γλυκὺ τὸ ὑγιαῖνον.	Φανερὸν	οὖν ὅτι οὔ τινος ἕνεκα,
[4, 5]	καὶ τῷ περίττωμα μηδὲν ἔχειν	φανερόν,	στόμα δ´ ἔχειν. Ὅμοιον δὲ
[4, 5]	ἔχει γὰρ ἐπιπτύγματ´ ἐπὶ τῷ	φανερῷ	τῆς σαρκὸς πάντα τὰ τοιαῦτα
[4, 2]	εἶναι χάριν, οὐ καλῶς λέγουσι.	Φασὶ	γὰρ εἶναι διὰ τοῦτο, ὅπως
[4, 10]	(ἀνυπόδητόν τε γὰρ αὐτὸν εἶναί	φασι	καὶ γυμνὸν καὶ οὐκ ἔχοντα
[4, 2]	χαριέστατα λέγουσι τῶν ἀρχαίων οἱ	φάσκοντες	αἴτιον εἶναι τοῦ πλείω ζῆν
[4, 5]	πονοῦσι πάντα τὰ ὀστρακόδερμα, καὶ	φέρειν	οὐ δύνανται τὰς ὑπερβολάς. Σημεῖον
[4, 10]	(τοιαῦτα τετράποδα ἐγένετο οὐ δυναμένης	φέρειν	τὸ βάρος τῆς ψυχῆς. Πάντα
[4, 10]	τῶν ζῴων ἄνθρωπος. Ἵν´ οὖν	φέρῃ	ῥᾳδίως τἄνω κοῦφα ὄντα, ἀφελοῦσα
[4, 10]	μὲν ἄνω μέγα, τὸ δὲ	φέρον	τὸ βάρος καὶ πεζεῦον μικρόν.
[4, 10]	ἡ φύσις. Ἀναξαγόρας μὲν οὖν	φησι	διὰ τὸ χεῖρας ἔχειν φρονιμώτατον
[4, 4]	ἐντέρων εἴς τε τὴν μεγάλην	φλέβα	καὶ τὴν ἀορτήν. Τὴν μὲν
[4, 4]	τῶν ἐντέρων παρατάσεως εἰς τὴν	φλέβα	(τὴν μεγάλην καὶ τὴν ἀορτήν,
[4, 4]	εἶναι δι´ οὗ εἰς τὰς	φλέβας	ἐκ τῆς κοιλίας οἷον διὰ
[4, 4]	ταῦτα τὸ διαδιδόμενον εἰς τὰς	φλέβας,	ἐν τοῖς περὶ τὴν γένεσιν
[4, 5]	ὑπάρξει τοῖς τοιούτοις· οὔτε γὰρ	(φλέβας	ἔχουσιν οὔτε κύστιν οὔτ´ ἀναπνέουσιν,
[4, 2]	τε τὸν πλεύμονα καὶ τὰς	φλέβας	καὶ τὰ πλευρά. Σχεδὸν γὰρ
[4, 4]	ῥίζας ἔχουσα τὰς δι´ αὐτῆς	φλέβας.	Οὗ μὲν οὖν ἕνεκα τὸ
[4, 2]	οὐδὲ ἡ κάμηλος ἀποκεκριμένην, ἀλλὰ	φλεβία	χολώδη μᾶλλον. Οὐκ ἔχει δ´
[4, 2]	τοῦ ἥπατος, ἢ ἔν τισι	φλεβίοις,	ἢ τὰ μὲν τὰ δ´
[4, 4]	καὶ πῶς εἰσέρχεται διὰ τῶν	φλεβῶν	ἀπὸ τῆς εἰσιούσης τροφῆς εἰς
[4, 4]	καὶ τὴν ἀορτήν, πλῆρες ὂν	φλεβῶν	πολλῶν καὶ πυκνῶν, αἳ τείνουσιν
[4, 12]	οὐχ ὥσπερ τοῖς ζῳοτόκοις τῶν	φλεβῶν	τι μόριόν ἐστιν. Ἔτι τῶν
[4, 2]	νομίζειν, ὅπου ἄν τις ἴδῃ	φλέγμα	ἢ τὸ ὑπόστημα τῆς κοιλίας,
[4, 6]	οἷον ἐπὶ τῶν καλουμένων κανθάρων·	φοβηθέντα	γὰρ ἀκινητίζει, καὶ τὸ σῶμα
[4, 5]	σηπία καὶ πλεῖστον. Ὅταν γὰρ	φοβηθῶσι	καὶ δείσωσιν, οἷον φράγμα πρὸ
[4, 5]	καὶ διὰ τοῦτο κατεψυγμένων καὶ	φοβητικῶν,	ὥσπερ ἐνίοις ὅταν δείσωσιν ἡ
[4, 11]	ἐστιν αὐτοῦ· διὰ γὰρ τὸν	φόβον	γίνεται πολύμορφος. Κατάψυξις γὰρ ὁ
[4, 11]	γίνεται πολύμορφος. Κατάψυξις γὰρ ὁ	φόβος	δι´ ὀλιγαιμίαν καὶ δι´ ἔνδειάν
[4, 1]	χελώνης· τρέπεται γὰρ εἰς τὰς	φολίδας	τὸ ὑγρὸν ὀλιγοπότων ὄντων διὰ
[4, 11]	αὐτῶν ἐστι, ταῦτα δὲ πάντα	φολιδωτά,	ἔστι δ´ ἡ φολὶς ὅμοιον
[4, 12]	τῶν ζῴων τὰ μέν ἐστι	φολιδωτὰ	τὰ δὲ λεπιδωτὰ τυγχάνουσιν ὄντα,
[4, 11]	πάντα φολιδωτά, ἔστι δ´ ἡ	φολὶς	ὅμοιον χώρᾳ λεπίδος, φύσει δὲ
[4, 9]	μέγιστοι οἱ κάτωθεν· τὸ γὰρ	φορτίον	οὗτοι ἔχουσι καὶ κινοῦσι μάλιστα,
[4, 5]	γὰρ φοβηθῶσι καὶ δείσωσιν, οἷον	φράγμα	πρὸ τοῦ σώματος ποιοῦνται τὴν
[4, 5]	τὸ ὄστρακον, καὶ γίνεται ἀλλοτρίῳ	φράγματι	τρόπον τινὰ δίθυρον, οἷον αἱ
[4, 6]	ἐστι τῶν εὐκινήτων, διόπερ ἔχει	φραγμὸν	πρὸ αὐτῶν. Καὶ ἄσχιστον δὲ
[4, 10]	τοῦ θειοτάτου τὸ νοεῖν καὶ	φρονεῖν·	τοῦτο δ´ οὐ ῥᾴδιον πολλοῦ
[4, 10]	φύσις ἀεὶ διανέμει, καθάπερ ἄνθρωπος	φρόνιμος,	ἕκαστον τῷ δυναμένῳ χρῆσθαι. Προσήκει
[4, 10]	φησι διὰ τὸ χεῖρας ἔχειν	φρονιμώτατον	εἶναι τῶν ζῴων ἄνθρωπον· εὔλογον
[4, 10]	ἄνθρωπος φρονιμώτατος, ἀλλὰ διὰ τὸ	φρονιμώτατον	εἶναι τῶν ζῴων ἔχει χεῖρας.
[4, 10]	ἄνθρωπον· εὔλογον δὲ διὰ τὸ	φρονιμώτατον	εἶναι χεῖρας λαμβάνειν. Αἱ μὲν
[4, 10]	τὰς χεῖράς ἐστιν ὁ ἄνθρωπος	φρονιμώτατος,	ἀλλὰ διὰ τὸ φρονιμώτατον εἶναι
[4, 10]	ζῴων ἔχει χεῖρας. Ὁ γὰρ	φρονιμώτατος	πλείστοις ἂν ὀργάνοις ἐχρήσατο καλῶς,
[4, 10]	σκέλη ἔχουσιν. Ὅπως δ´ ἐν	φυλακῇ	καὶ σκέπῃ ᾖ τὸ λειτουργοῦν
[4, 10]	ἐπὶ τούτων, οὐ μόνον πρὸς	φυλακὴν	καὶ σκέπην τῆς ἕδρας, ἀλλὰ
[4, 11]	αὐτοῖς, πρὸς δὲ τὸ βέλτιον	φυλακῆς	τε ἕνεκα τῶν ὄπισθεν βλαπτόντων·
[4, 11]	ἡ φολὶς ὅμοιον χώρᾳ λεπίδος,	φύσει	δὲ σκληρότερον. Δηλοῖ δ´ ἐπὶ
[4, 12]	Αὐχένα δὲ τεταμένον ἔχει τῇ	φύσει	καὶ διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν
[4, 10]	συμμεμηχανῆσθαι καὶ τὸ εἶδος τῇ	φύσει	τῆς χειρός. Διαιρετὴ γὰρ καὶ
[4, 9]	μῆκος καὶ ἡ λεπτότης τῆς	φύσεως	αὐτῶν· μονοκότυλον γὰρ ἀναγκαῖον εἶναι
[4, 13]	δ´ οἰκεῖα τῆς πεζῆς ὄντα	φύσεως	ἧττον ἀσπαρίζει. Αὐτῶν δὲ τῶν
[4, 5]	Καὶ παρασκευάζει κινητικωτέρους ἡ τῆς	φύσεως	θερμότης, ὥστε νέμεσθαι καὶ μὴ
[4, 6]	τὴν βραδυτῆτα (καὶ κατάψυξιν τῆς	φύσεως	τὴν πολυποδίαν ἀνυτικω. τέραν αὐτοῖς
[4, 2]	ἐκ τῆς κάτω κοιλίας τὴν	φύσιν	αὐτῆς. Δῆλον δὲ μάλιστα ἐπὶ
[4, 10]	τῶν ζῴων διὰ τὸ τὴν	φύσιν	αὐτοῦ καὶ τὴν οὐσίαν εἶναι
[4, 13]	διὰ τὸ νευστικὴν εἶναι τὴν	φύσιν	αὐτῶν κατὰ τὸν τῆς οὐσίας
[4, 10]	μὴ ἐπίπονον δ´ εἶναι τὴν	φύσιν	αὐτῶν. Τοῖς δ´ ἄλλοις ζῴοις
[4, 13]	ἔναιμα ζῷα τὴν τῶν βραγχίων	φύσιν·	(δι´ ἣν δ´ αἰτίαν, εἴρηται
[4, 10]	ἐν ἡλικίᾳ οἱ νανώδεις τὴν	φύσιν,	ἐὰν καί τιν´ ἄλλην δύναμιν
[4, 6]	πολύπτερα, διὰ τὸ μείζω τὴν	φύσιν	εἶναι, πλειόνων τετύχηκε πτερῶν καὶ
[4, 10]	ἐνεπόδιζεν ἄν. Συνέστηκε δὲ τὴν	φύσιν	ἐκ τοιούτων τὸ μόριον τοῦτο
[4, 2]	Εὔλογον γὰρ τὴν τοῦ ἥπατος	φύσιν	ἐπίκαιρον οὖσαν, καὶ ἀναγκαίαν πᾶσι
[4, 10]	γὰρ ὁμοίως ἅπαντα νευρώδη τὴν	φύσιν	ἐστίν. Ἔτι δὲ μόνον τοῦτο
[4, 1]	τὰ περὶ τὴν τῶν ἐντέρων	φύσιν,	ἔτι δὲ τὸ διάζωμα καὶ
[4, 6]	δὲ καὶ τέλεια γίνεται τὴν	φύσιν	καὶ δύο ἐξ ἑνὸς καὶ
[4, 10]	δὲ τήν τε τῶν ἰσχίων	φύσιν	καὶ πρὸς τὰς ἀναπαύσεις ἀπέδωκε
[4, 13]	διπλᾶ βράγχια τοιαύτην ἔχει τὴν	φύσιν	μᾶλλον τῶν ἁπλῶν καὶ ἐλαττόνων.
[4, 5]	τῶν σπλάγχνων ἅπασαν οὐκ ἔχει	φύσιν.	Ὁμοίως δ´ οὐδὲ τῶν ἄλλων
[4, 5]	μικρὸν τῶν φυτῶν διαφέρει τὴν	φύσιν,	ὅμως δὲ ζωτικώτερα τῶν σπόγγων·
[4, 10]	ἄνθρωπος. Ὀρθῷ δ´ ὄντι τὴν	φύσιν	οὐδεμία χρεία σκελῶν τῶν ἐμπροσθίων,
[4, 11]	ὀστῶν ὡς οὖσαι τοιαῦται τὴν	φύσιν.	Οὐκ ἔχουσι δὲ τὰ ζῷα
[4, 13]	λεπτὴν ἔχοντα τὴν τοῦ ῥύγχους	φύσιν	οὐχ οἷόν τ´ εὐδιαίρετον ἔχειν.
[4, 7]	τὸ μόνιμον αὐτῶν εἶναι τὴν	φύσιν·	πολυμερέστερα γὰρ ἀναγκαῖον εἶναι τῶν
[4, 12]	τὴν καθ´ ἕκαστα τῶν δακτύλων	φύσιν,	πρὸς ἑκάστῳ δ´ αὐτῶν προσπέφυκεν
[4, 12]	καὶ ἴδιον τὴν τοῦ ῥύγχους	φύσιν	πρὸς τἆλλα. Τοῖς μὲν γὰρ
[4, 12]	διὰ τὸ νανώδεις εἶναι τὴν	φύσιν,	σκέλη δ´ ἐμπρόσθια οὐκ ἔχουσιν
[4, 10]	τοῖς θήλεσιν· ὑγρὰ δὲ τὴν	φύσιν	τὰ καταμήνια καὶ ἡ γονή,
[4, 2]	τρόπον. Διόπερ οἱ λέγοντες τὴν	φύσιν	τῆς χολῆς αἰσθήσεώς τινος εἶναι
[4, 5]	γένος ἰδίαν ἔχει μάλιστα τούτων	φύσιν·	τὸ γὰρ αὐτὸ μόριον ἔχει
[4, 10]	ὀδόντων εἰς τὴν τοῦ ὄνυχος	φύσιν	τὸ τοιοῦτον μόριον ἔλαβεν ἀπόκρισιν,
[4, 5]	αἴτιον τὸ θερμοτέρους εἶναι τὴν	φύσιν	τούτους· πέττειν γὰρ τὸ θερμὸν
[4, 5]	καὶ φυτῷ καὶ ζῴῳ τὴν	φύσιν.	Τῷ μὲν γὰρ ἀπολύεσθαι καὶ
[4, 5]	ὅσα βρωτικώτερα καὶ μείζω τὴν	φύσιν,	ὑποδοχὴν ἔχῃ πλείονος τροφῆς. Τὸ
[4, 10]	χεῖρες ὄργανόν εἰσιν, ἡ δὲ	φύσις	ἀεὶ διανέμει, καθάπερ ἄνθρωπος φρόνιμος,
[4, 10]	χρήσιμον τὴν χεῖρα ἀποδέδωκεν ἡ	φύσις.	Ἀλλ´ οἱ λέγοντες ὡς συνέστηκεν
[4, 5]	κύστεως τοῖς ἐπουροῦσιν, ἡ δὲ	φύσις	ἅμα τῷ τοιούτῳ περιττώματι καταχρῆται
[4, 10]	βραχίονας καὶ χεῖρας ἀποδέδωκεν ἡ	φύσις.	Ἀναξαγόρας μὲν οὖν φησι διὰ
[4, 8]	ζῷα δρᾶν μᾶλλον, ἡ δὲ	φύσις	ἀποδίδωσιν ἀεὶ τοῖς χρῆσθαι δυναμένοις
[4, 3]	λόγον τοῦτον, καταχρῆται δ´ ἡ	φύσις	αὐτῷ πρὸς τὴν εὐπεψίαν τῆς
[4, 10]	καὶ κέρκον αὐτοῖς ἀπέδωκεν ἡ	φύσις,	ἀφελομένη τῆς εἰς τὰ σκέλη
[4, 2]	ἐστι καὶ ἡ τοῦ αἵματος	φύσις	γλυκεῖα ἡ εἰς τοῦτ´ ἀποκρινομένη,
[4, 13]	ἐκπνοὴν ἡ τῶν βραγχίων ἐστὶ	φύσις.	Διὰ τοῦτο τοῖς σελαχώδεσι καὶ
[4, 5]	γὰρ ὅμοιον οὕτως ἂν ἡ	φύσις	εἴη ἀποδεδωκυῖα τοῖς εἰρημένοις μορίοις.
[4, 13]	τὸ γὰρ γεῶδες ἐκεῖθεν ἡ	φύσις	εἰς τὸ δέρμα κατανήλωκεν. Ὄρχεις
[4, 2]	Κατάχρηται μὲν οὖν ἐνίοτε ἡ	φύσις	εἰς τὸ ὠφέλιμον καὶ τοῖς
[4, 6]	ἐμποδίζειν πρὸς ἕτερον, οὐδὲν ἡ	φύσις	εἴωθε ποιεῖν ὥσπερ ἡ χαλκευτικὴ
[4, 10]	οὖν οὕτως βέλτιον, ἡ δὲ	φύσις	ἐκ τῶν ἐνδεχομένων ποιεῖ τὸ
[4, 10]	πρότερον αἰτίας. Ἐξέθετο δ´ ἡ	φύσις	ἐν αὐτῇ καὶ τῶν αἰσθήσεων
[4, 5]	ζῇ. Βούλεται μὲν γὰρ ἡ	φύσις	ἐν πᾶσι μόνον ἓν ποιεῖν
[4, 12]	πρὸς ἀμφότερα ἡ τῶν ὀνύχων	φύσις.	Ἐξ ἀνάγκης δὲ τοῦτο περὶ
[4, 1]	Καὶ γὰρ ἡ τῶν ὄφεων	φύσις	ἐστὶ συγγενὴς τούτοις· ὁμοία γάρ
[4, 4]	τροφήν· διόπερ ἡ τοῦ μεσεντερίου	φύσις	ἐστίν, οἷον ῥίζας ἔχουσα τὰς
[4, 13]	τὸ ὄπισθεν αὐτὸ ἔθηκεν ἡ	φύσις	καὶ τὴν οὐράν. Οὐκ ἔχουσι
[4, 11]	χρήσιμον τὸ στόμα πεποίηκεν ἡ	φύσις,	κινουμένων οὕτω τῶν σιαγόνων. Ἔχουσι
[4, 5]	ἔχουσι φυτοῦ δύναμιν. Ἡ γὰρ	φύσις	μεταβαίνει συνεχῶς ἀπὸ τῶν ἀψύχων
[4, 9]	ἕνεκα τῆς κινήσεως προσέθηκεν ἡ	φύσις,	οἷον τά τε πρόσθια κῶλα
[4, 10]	καὶ πρὸς ἕτερον ἔργον ἡ	φύσις,	ὅπερ φαμὲν αὐτὴν πολλάκις ποιεῖν·
[4, 10]	αὐχένα ἔχουσιν· ἔβλεψε γὰρ ἡ	φύσις	ὅπως πρὸς τὴν ἰσχὺν χρήσιμον
[4, 9]	περὶ τὸ σαρκῶδες περιέθηκεν ἡ	φύσις,	ὅπως σῴζηται διὰ τὴν δυσκινησίαν·
[4, 13]	τὴν τροφήν. Φαίνεται δ´ ἡ	φύσις	οὐ μόνον σωτηρίας ἕνεκεν ποιῆσαι
[4, 5]	γὰρ συνέστηκεν ἡ τῶν σπλάγχνων	φύσις,	οὐδὲν τούτων ἔχει αἷμα διὰ
[4, 10]	τ´ εἰσὶ πλείους καὶ ἡ	φύσις	παρακαταχρῆται καὶ ἐπὶ τούτων, οὐ
[4, 12]	ὄργανα πρὸς τὸ ἔργον ἡ	φύσις	ποιεῖ, ἀλλ´ οὐ τὸ ἔργον
[4, 13]	περίεργον οὐδὲν οὔτε μάτην ἡ	φύσις	ποιεῖ. Ἐπεὶ δ´ ἔναιμά ἐστι
[4, 12]	αἴτιον δ´ ὅτι οὐδὲν ἡ	φύσις	ποιεῖ περίεργον. Ἔστι δὲ τοῖς
[4, 7]	μικρᾶς μετέχει κινήσεως· ἀλλ´ ἡ	φύσις	πρὸς σωτηρίαν αὐτοῖς τὴν τῶν
[4, 10]	τὰ κάτω τὸ βάρος ἡ	φύσις	προσέθηκεν· διόπερ τὰ ἰσχία σαρκώδη
[4, 11]	οὐδὲν γὰρ ποιεῖ περίεργον ἡ	φύσις.	Τὰ μὲν οὖν ἄλλα πάντα
[4, 9]	μῆκος τῶν ποδῶν προσέθηκεν ἡ	φύσις,	ταῖς δ´ ἀπὸ τῶν ποδῶν
[4, 12]	ἀντὶ δὲ τούτου μακρὸν ἡ	φύσις	τὸ ἰσχίον ποιήσασα εἰς μέσον
[4, 5]	καὶ τῶν ὀστρακοδέρμων συνέστηκεν ἡ	φύσις	τοῖς μαλακίοις ἀντικειμένως· τοῖς μὲν
[4, 10]	τοὺς προσθίους πόδας ὑπέθηκεν ἡ	φύσις	τοῖς τετράποσιν. Τοὺς μὲν γὰρ
[4, 10]	τὰς ἐκροάς) ἐνταῦθα ἐποίησεν ἡ	φύσις	τοὺς μαστούς. Ὅπου γὰρ κίνησις
[4, 12]	Διασπωμένη γὰρ ἀσθενὴς γίνεται ἡ	φύσις	τούτου τοῦ περιττώματος· (τοῖς δὲ
[4, 10]	τῆς ὑγρᾶς. Καταχρῆται δ´ ἡ	φύσις	τῷ αὐτῷ μορίῳ ἐπί τε
[4, 11]	ἀντὶ ποδῶν τὸ στόμα ἡ	φύσις	χρήσιμον αὐτῷ ἐποίησεν. Πρὸς δὲ
[4, 9]	τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον ἡ	φύσις,	ὥσπερ εἴ τις νοήσειεν ἐπ´
[4, 5]	ἔχει, ζῇ δὲ ὥσπερ ὄντα	φυτὰ	ἀπολελυμένα. Ἔστι δὲ καὶ ἐν
[4, 6]	τοῖς φυτοῖς. Ὥσπερ γὰρ τὰ	φυτά,	καὶ ταῦτα διαιρούμενα δύναται ζῆν,
[4, 7]	δὲ τὰ ὀστρακόδερμα, καθάπερ τὰ	φυτά,	κάτω τὴν κεφαλὴν ἔχει. Τούτου
[4, 10]	διὰ τίν´ αἰτίαν τὰ μὲν	φυτὰ	τὰ δὲ ζῷα γέγονεν, εἴρηται,
[4, 7]	λαμβάνει τὴν τροφήν, ὥσπερ τὰ	φυτὰ	ταῖς ῥίζαις. Συμβαίνει οὖν αὐτοῖς
[4, 4]	ἡ τροφή. Τὰ μὲν οὖν	φυτὰ	τὰς ῥίζας ἔχει εἰς τὴν
[4, 5]	τι ἄλλο τοιοῦτον τῶν ζῴων,	φυτικὸν	δίκαιον καλεῖν· οὐδὲ γὰρ τῶν
[4, 5]	δὲ καὶ ἐν τοῖς ἐπιγείοις	φυτοῖς	ἔνια τοιαῦτα, ἃ καὶ ζῇ
[4, 5]	μὴ ζῆν, ὁμοίως ἔχει τοῖς	φυτοῖς	παντελῶς. Τὰ δὲ καλούμενα ὁλοθούρια
[4, 10]	ἄνω· αἱ γὰρ ῥίζαι τοῖς	φυτοῖς	στόματος καὶ (κεφαλῆς ἔχουσι δύναμιν,
[4, 5]	γίνεται τὰ μὲν ἐν ἑτέροις	φυτοῖς,	τὰ δὲ καὶ ἀπολελυμένα, οἷον
[4, 6]	ἀρχάς, καὶ ταύτῃ προσέοικε τοῖς	φυτοῖς.	Ὥσπερ γὰρ τὰ φυτά, καὶ
[4, 10]	ἐστι καὶ ἀναίσθητον, καὶ γίνεται	φυτόν,	ἔχον τὰ μὲν ἄνω κάτω,
[4, 5]	σπόγγων· οὗτοι γὰρ πάμπαν ἔχουσι	φυτοῦ	δύναμιν. Ἡ γὰρ φύσις μεταβαίνει
[4, 5]	γενῶν, ἐπαμφοτερίζει δὲ τοῦτο καὶ	φυτῷ	καὶ ζῴῳ τὴν φύσιν. Τῷ
[4, 5]	τῷ μὲν προσπεφυκὸς ζῆν μόνον	φυτῷ	παραπλήσιον, τῷ δ´ ἔχειν τι
[4, 5]	Τὰ δὲ τήθυα μικρὸν τῶν	φυτῶν	διαφέρει τὴν φύσιν, ὅμως δὲ
[4, 5]	δίκαιον καλεῖν· οὐδὲ γὰρ τῶν	φυτῶν	οὐδὲν ἔχει περίττωμα. Διὰ μέσου
[4, 5]	ταῖς πέτραις τῷ γένει τῶν	φυτῶν	παραπλήσιον, καὶ τῷ περίττωμα μηδὲν
[4, 13]	ὥσπερ τὰ ἔνυδρα. (Καὶ αἱ	φῶκαι	δὲ καὶ αἱ νυκτερίδες διὰ
[4, 11]	πρότερον. Ἔχουσι δὲ καὶ αἱ	φῶκαι	δικρόαν τὴν γλῶτταν· διὸ καὶ
[4, 13]	καὶ οὐδετέρων. Αἵ τε γὰρ	φῶκαι	ὡς μὲν ἔνυδροι πόδας ἔχουσιν,
[4, 2]	Οὐκ ἔχει δ´ οὐδ´ ἡ	φώκη	χολήν, οὐδὲ τῶν θαλαττίων δελφίς.
[4, 5]	εἶναι τὰς νύκτας διὰ τὸ	φῶς	τῆς σελήνης. Δύσριγα γὰρ ὄντα

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/12/2009