Livre, Chap.
[4, 7]	σὺν τοῖς ἁλτικοῖς μορίοις. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Ζ'	Τῶν δὲ ὀστρακοδέρμων οὐκ ἔστι
[4, 5]	ἰουλώδεσι καὶ μακροῖς· διόπερ διατεμνόμενα	ζῇ.	Βούλεται μὲν γὰρ ἡ φύσις
[4, 5]	αἴσθησιν μὲν γὰρ οὐδεμίαν ἔχει,	ζῇ	δὲ ὥσπερ ὄντα φυτὰ ἀπολελυμένα.
[4, 5]	φυτοῖς ἔνια τοιαῦτα, ἃ καὶ	ζῇ	καὶ γίνεται τὰ μὲν ἐν
[4, 5]	τὸν Πόντον) πλὴν ἐκεῖνα μὲν	ζῇ	μιᾶς ἡμέρας χρόνον, ταῦτα δὲ
[4, 2]	ταῦτα γὰρ ἄχολά τε καὶ	ζῇ	πολὺν χρόνον. Ἔτι δὲ καὶ
[4, 5]	ὑπό τινων ἐπίπετρον· τοῦτο γὰρ	ζῇ	πολὺν χρόνον κρεμάμενον ἄνω ἐπὶ
[4, 12]	κατὰ τὸ μόριον ταὐτὸ θηρεύοντα	ζῇ	τῶν ἐν τῷ ὑγρῷ ἔνια
[4, 13]	Διὸ καὶ ἔνια αὐτῶν ἔξω	ζῆν	δύναται πολὺν χρόνον, τῶν ἐχόντων
[4, 2]	εἶναι, ποιάν τιν´ οὖσαν, τοῦ	ζῆν	ἐλάττω ἢ πλείω χρόνον. (Καὶ
[4, 5]	ἕτερον γένος, τῷ μὲν προσπεφυκὸς	ζῆν	μόνον φυτῷ παραπλήσιον, τῷ δ´
[4, 5]	προσπεφυκὼς μόνον, ἀπολυθεὶς δὲ μὴ	ζῆν,	ὁμοίως ἔχει τοῖς φυτοῖς παντελῶς.
[4, 6]	φυτά, καὶ ταῦτα διαιρούμενα δύναται	ζῆν,	πλὴν ταῦτα μὲν μέχρι τινός,
[4, 5]	σπόγγος, ὥσπερ εἴρηται, καὶ τῷ	ζῆν	προσπεφυκὼς μόνον, ἀπολυθεὶς δὲ μὴ
[4, 2]	φάσκοντες αἴτιον εἶναι τοῦ πλείω	ζῆν	χρόνον τὸ μὴ ἔχειν χολήν,
[4, 5]	ἧττον δ´ ἐπίδηλον. Πλὴν δεῖ	ζητεῖν	ἀεὶ περὶ μεσότητα ταύτην τὴν
[4, 2]	οὐ μὴν διὰ τοῦτο δεῖ	ζητεῖν	πάντα ἕνεκα τίνος, ἀλλά τινων
[4, 10]	τὰ μὲν φυτὰ τὰ δὲ	ζῷα	γέγονεν, εἴρηται, καὶ διότι μόνον
[4, 13]	ταῖς ἱστορίαις ταῖς περὶ τὰ	ζῷα	δεῖ θεωρεῖν. Αἴτιον δὲ τοῦ
[4, 5]	ἀπὸ τῶν ἀψύχων εἰς τὰ	ζῷα	διὰ τῶν ζώντων μὲν οὐκ
[4, 8]	γὰρ δεξιοῖς πάντα πέφυκε τὰ	ζῷα	δρᾶν μᾶλλον, ἡ δὲ φύσις
[4, 10]	τὰ δὲ τετράποδα καὶ τἆλλα	ζῷα	ἐξ ἐναντίας· νανώδεσι γὰρ οὖσι
[4, 11]	διὸ καὶ λίχνα πάντα τὰ	ζῷά	ἐστι ταῦτα. Ἔστι δὲ καὶ
[4, 10]	μεμηχάνηται· τὰ μὲν γὰρ ἄλλα	ζῷα	ἔχει καὶ πρὸς χρῆσιν αὐτούς,
[4, 5]	τῶν ἱστοριῶν τῶν περὶ τὰ	ζῷα	θεωρείσθω καὶ ἐκ τῶν ἀνατομῶν·
[4, 12]	μορίοις· πρὸς δὲ τὰ ἄλλα	ζῷα	καὶ τῇ μορφῇ τῶν μορίων
[4, 8]	τῶν ἱστοριῶν τῶν περὶ τὰ	ζῷα.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ' Τῶν δὲ μαλακίων
[4, 10]	ψυχῆς. Πάντα γάρ ἐστι τὰ	ζῷα	νανώδη τἆλλα παρὰ τὸν ἄνθρωπον·
[4, 11]	τῶν κανθῶν, ταῦτα δὲ τὰ	ζῷα	οὐ σκαρδαμύττει· σκληροφθαλμότερα γάρ ἐστι
[4, 9]	ὀδόντας. Τὰ μὲν οὖν ἄλλα	ζῷα	τὰ ἔχοντα πόδας τὰ μὲν
[4, 11]	καὶ ᾠοτόκοις. Ἔχει δὲ τὰ	ζῷα	ταῦτα κεφαλὴν μὲν καὶ τὰ
[4, 11]	φύσιν. Οὐκ ἔχουσι δὲ τὰ	ζῷα	ταῦτα τὴν ἄνω βλεφαρίδα, ὥσπερ
[4, 6]	τε μέλιτται καὶ τὰ σύμφυλα	ζῷα	ταύταις· δύο γὰρ ἐφ´ ἑκάτερα
[4, 13]	τῶν ἰχθύων γένος πρὸς τἆλλα	ζῷα	ταύτας ἔχει τὰς διαφοράς. Οἱ
[4, 3]	ῥᾷον πέττῃ καὶ θᾶττον τὰ	ζῷα	τὴν τροφήν· τὸ μὲν γὰρ
[4, 13]	γένος πρὸς τἆλλα τὰ ἔναιμα	ζῷα	τὴν τῶν βραγχίων φύσιν· (δι´
[4, 4]	ἐπισκοποῦσιν. Ἐπεὶ γὰρ ἀναγκαῖον τὰ	ζῷα	τροφὴν λαμβάνειν θύραθεν, καὶ πάλιν
[4, 10]	Διὸ καὶ ἀφρονέστερα πάντα τὰ	ζῷα	τῶν ἀνθρώπων ἐστίν. Καὶ γὰρ
[4, 10]	δὲ κεφαλὴν πάντα τὰ ἔναιμα	ζῷα·	τῶν δ´ ἀναίμων (ἐνίοις ἀδιόριστον
[4, 10]	τῆς ἱστορίας τῆς περὶ τὰ	ζῷα	φανερὸν καὶ τῶν ἀνατομῶν, καὶ
[4, 12]	τῶν ἐν τῷ ὑγρῷ ἔνια	ζῳδαρίων·	καὶ γίνεται τοῖς τοιούτοις ὁ
[4, 5]	αἰσθητικὸν ψυχῆς καὶ τὸ τῆς	ζωῆς	αἴτιον ἀρχῇ τινι τῶν μορίων
[4, 5]	τὸ κύριον ὑπάρχειν εὔλογον τῆς	ζωῆς.	Ἃς δὲ καλοῦσιν οἱ μὲν
[4, 5]	πρὸς τὸν τρόπον τὸν τῆς	ζωῆς	ὅμοιον ἔχειν ἀναγκαῖον· ἐντεῦθεν γὰρ
[4, 5]	πρὸς τὴν τροφὴν ἐνίας αὐτῶν	ζῳϊκόν	ἐστι, καὶ τῷ αἰσθάνεσθαι τῶν
[4, 12]	πόδας τοῦ βίου χάριν, ἵνα	ζῶντες	ἐν ὑγρῷ καὶ τῶν πτερῶν
[4, 5]	εἰς τὰ ζῷα διὰ τῶν	ζώντων	μὲν οὐκ ὄντων δὲ ζῴων,
[4, 2]	καὶ ἀναγκαίαν πᾶσι τοῖς ἐναίμοις	ζῴοις	αἰτίαν εἶναι, ποιάν τιν´ οὖσαν,
[4, 5]	ὑπομένουσα ὑγρότης, καθάπερ τοῖς ἐφημέροις	ζῴοις	(γίνεται δὲ ταῦτα περὶ τὸν
[4, 5]	τῶν ἐντὸς ὑπαρχόντων μορίων τοῖς	ζῴοις	εἴρηται, πάλιν περὶ τῶν λοιπῶν
[4, 14]	αἰτίαν ἕκαστόν ἐστιν ἐν τοῖς	ζῴοις,	εἴρηται περὶ πάντων τῶν ζῴων
[4, 10]	φύσιν αὐτῶν. Τοῖς δ´ ἄλλοις	ζῴοις	ἐν μὲν τῷ στήθει μεταξὺ
[4, 10]	τά τε πρόσθια κῶλα τοῖς	ζῴοις	ἐστὶ καὶ θώραξ. Ὁ μὲν
[4, 5]	γὰρ δεῖ πᾶσιν ὑπάρχειν τοῖς	ζῴοις.	Ἔστι δὲ τοῦτο τοῖς μὲν
[4, 4]	λαμβάνει τὴν τροφήν) τοῖς δὲ	ζῴοις	ἡ κοιλία καὶ ἡ τῶν
[4, 3]	τοῖς πεζοῖς καὶ τοῖς ἐνύδροις	ζῴοις.	Ἡ μὲν οὖν γένεσις ἐξ
[4, 11]	αἰτίας τοῖς ἄλλοις τοῖς ἐναίμοις	ζῴοις,	καὶ γλῶτταν ἐν τῷ στόματι
[4, 11]	ἐδωδήν, ἀλλὰ τοῖς μὲν ἄλλοις	ζῴοις	καὶ ἡ κατὰ τὴν γεῦσιν
[4, 9]	τὸν τρόπον ἔχει τοῖς ἐναίμοις	ζῴοις·	καὶ περὶ τοῦτό ἐστιν ἡ
[4, 11]	πάντα ὁμοίως ἔχουσι τοῖς ἄλλοις	ζῴοις,	οἷον τῆς ὀσφρήσεως μυκτῆρας καὶ
[4, 5]	τοῦ σώματος ὑπάρχει πᾶσι τοῖς	ζῴοις.	Τὰ δὲ πρὸς τὴν τροφὴν
[4, 2]	οὐδὲν σπλάγχνων ἀναγκαῖόν ἐστι τοῖς	ζῴοις,	τὸ δ´ ἧπαρ μόνον· διόπερ
[4, 5]	θετέον. Ἔχει δὲ τοῦτο τὸ	ζῷον	δύο πόρους καὶ μίαν διαίρεσιν,
[4, 12]	ὅτι δίπουν ἐστὶ τοῦτο τὸ	ζῷον,	οὐκ ὀρθόν, ὡς εἴ γε
[4, 10]	ἄσαρκα ἔχει, οὐ μόνον τὰ	ζῳοτόκα	ἀλλ´ ὅλως ὅσα σκέλη ἔχει
[4, 10]	πάντα σχεδόν, οὐ μόνον τὰ	ζῳοτόκα	ἀλλὰ καὶ τὰ ᾠοτόκα· καὶ
[4, 10]	καρκίνοις. Αὐχένα οὖν τὰ μὲν	ζῳοτόκα	πάντ´ ἔχει, τῶν δ´ ᾠοτόκων
[4, 11]	Ἔχει μὲν οὖν καὶ τὰ	ζῳοτόκα	ταύτην τὴν αἴσθησιν, καὶ σχεδὸν
[4, 11]	ἄνθρωπος μὲν οὖν καὶ τὰ	ζῳοτόκα	τῶν τετραπόδων καὶ ἄνω καὶ
[4, 12]	τῇ γενέσει ἅπαντα ἔχει ὅσαπερ	ζῳοτοκεῖται	ἢ ᾠοτοκεῖται, τῶν δ´ ὀρνίθων
[4, 10]	τοῖς ἐναίμοις, ἐν δὲ τοῖς	ζῳοτόκοις	πᾶσιν. Αἴτιον δ´ ὅτι ἡ
[4, 11]	ἡ γαλακτώδης ὑπάρχουσα ἐν τοῖς	ζῳοτόκοις	τροφή. Σαφέστερον δὲ περὶ αὐτῶν
[4, 12]	γίνεται, καὶ οὐχ ὥσπερ τοῖς	ζῳοτόκοις	τῶν φλεβῶν τι μόριόν ἐστιν.
[4, 11]	ταῦτα οὔτ´ ἄλλο τῶν μὴ	ζῳοτοκούντων	ἐν αὑτοῖς οὐδὲν γάλα, διότι
[4, 1]	τὰ σελάχη πρὸς τοὺς ἄλλους·	ζῳοτοκοῦσι	γὰρ ἔξω καὶ τὰ σελάχη
[4, 10]	ὑπαρχῆς περὶ τῶν ἐναίμων καὶ	ζῳοτόκων	ἐπισκεπτέον, ἀρξαμένοις ἀπὸ τῶν ὑπολοίπων
[4, 11]	οὖν τῶν ἐναίμων ζῴων καὶ	ζῳοτόκων	καὶ πεζῶν εἴρηται σχεδὸν περὶ
[4, 5]	πρότερον, οὐκ ᾠὸν ἀλλὰ τοῦ	ζῴου	εὐτροφία. Γίνεται δὲ τοῦτο ἐπὶ
[4, 5]	πολλὰ διῃρημένην, ὡσπερανεὶ πολλὰς τοῦ	ζῴου	κοιλίας ἔχοντος. Κεχωρισμέναι μὲν γάρ
[4, 5]	ᾠῶν, οἷον σῶμά τι τοῦ	ζῴου	ὄν, πρὸς τὸν τρόπον τὸν
[4, 14]	γὰρ ὄρνιθος ἔχει, τὰ δὲ	ζῴου	τετράποδος. Ὡς μὲν γὰρ οὐκ
[4, 13]	βραδυνόντων· πάντα γὰρ τὰ τοιαῦτα	ζῳοφάγα	ἐστίν) ἀλλὰ καὶ πρὸς τὸ
[4, 13]	ἐν τῷ ξηρῷ ἕρπουσι καὶ	ζῶσι	πολὺν χρόνον, καὶ τὰ μὲν
[4, 5]	διαφέρει τὴν φύσιν, ὅμως δὲ	ζωτικώτερα	τῶν σπόγγων· οὗτοι γὰρ πάμπαν
[4, 5]	δὲ τοῦτο καὶ φυτῷ καὶ	ζῴῳ	τὴν φύσιν. Τῷ μὲν γὰρ
[4, 6]	μυῖαι καὶ τὰ μελιττώδη τῶν	ζῴων·	ἀεὶ γὰρ χαρακίζουσι τοῖς προσθίοις
[4, 5]	ὅσα δὲ καὶ πορευτικὰ (τῶν	ζῴων,	ἀεὶ τῷ μέσῳ τῶν δεξιῶν
[4, 10]	χεῖρας ἔχειν φρονιμώτατον εἶναι τῶν	ζῴων	ἄνθρωπον· εὔλογον δὲ διὰ τὸ
[4, 10]	διότι μόνον ἐστὶν ὀρθὸν τῶν	ζῴων	ἄνθρωπος. Ἵν´ οὖν φέρῃ ῥᾳδίως
[4, 1]	μακρὰ καὶ τοῖς τῶν ἄλλων	ζῴων	ἀνόμοια, διὰ τὸ καθάπερ ἐν
[4, 10]	ὁ ἄνθρωπος ἀλλὰ χείριστα τῶν	ζῴων	(ἀνυπόδητόν τε γὰρ αὐτὸν εἶναί
[4, 10]	μὲν γάρ ἐστι μόνον τῶν	ζῴων	διὰ τὸ τὴν φύσιν αὐτοῦ
[4, 11]	τοῖς περὶ τῆς πορείας τῶν	ζῴων	διωρισμένοις. Τὰ δ´ ἄλλα παραπλησίαν
[4, 13]	περὶ πορείας καὶ κινήσεως τῶν	ζῴων	εἴρηται. Ἢ γὰρ κακῶς ἂν
[4, 3]	τὰ δ´ οὐκ ἔχει τῶν	ζῴων,	εἴρηται. Περὶ δὲ μεσεντερίου καὶ
[4, 10]	τὰ περὶ τὴν κεφαλὴν τῶν	ζῴων	εἴρηται πρότερον, καὶ τὰ περὶ
[4, 9]	ὥσπερ καὶ περὶ τῶν ἄλλων	ζῴων.	Ἐκτὸς δ´ ἔχει τό τε
[4, 13]	ἕνεκεν ποιῆσαι τοῦτο τῶν ἄλλων	ζῴων	(ἐν γὰρ τῇ στρέψει σῴζεται
[4, 10]	πολύποδα τὰ δ´ ἄποδα τῶν	ζῴων	ἐστί, καὶ διὰ τίν´ αἰτίαν
[4, 10]	τά τε σώματα ἐλάττονα τῶν	ζῴων	ἐστὶ καὶ πολύποδα, τέλος δ´
[4, 10]	διὰ τὸ φρονιμώτατον εἶναι τῶν	ζῴων	ἔχει χεῖρας. Ὁ γὰρ φρονιμώτατος
[4, 14]	ζῴοις, εἴρηται περὶ πάντων τῶν	ζῴων	καθ´ ἕκαστον. Τούτων δὲ διωρισμένων
[4, 11]	Περὶ μὲν οὖν τῶν ἐναίμων	ζῴων	καὶ ζῳοτόκων καὶ πεζῶν εἴρηται
[4, 1]	τετράποσι μὲν ᾠοτόκοις δὲ τῶν	ζῴων	καὶ τοῖς ἄποσιν, οἷον τοῖς
[4, 9]	καθάπερ συμβέβηκεν ἐπὶ τῶν τετραπόδων	ζῴων	καὶ τῶν ἀνθρώπων, πρῶτον μὲν
[4, 12]	περὶ τὰς γενέσεις λεχθήσεται τῶν	ζῴων.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ' (Τὰ μὲν οὖν
[4, 4]	τοῖς περὶ τὴν γένεσιν τῶν	ζῴων	λεχθήσεται καὶ τὴν τροφήν. Τὰ
[4, 10]	ὅλως ὅσα σκέλη ἔχει τῶν	ζῴων·	νευρώδη γὰρ ἔχει καὶ ὀστώδη
[4, 10]	διότι μόνον ὀρθόν ἐστι τῶν	ζῴων	ὁ ἄνθρωπος. Ὀρθῷ δ´ ὄντι
[4, 5]	ἐπὶ τῶν τελείων καὶ ἐναίμων	ζῴων	ὁ λόγος σχολάζῃ μᾶλλον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[4, 5]	τοῖς τ´ ἀπολελυμένοις τῶν εἰρημένων	ζῴων,	οἷον τοῖς τε μαλακίοις καὶ
[4, 6]	Τὰ μὲν οὖν ἔντομα τῶν	ζῴων	οὐ πολυμερῆ μὲν τὸν ἀριθμόν
[4, 5]	τὰ σπλάγχνα τὰ ἔναιμα τῶν	ζῴων,	οὐδὲν ὑπάρξει τοῖς τοιούτοις· οὔτε
[4, 10]	τοῦτο τὰ μὲν τετράποδα τῶν	ζῴων	οὐκ ἔχει μαστοὺς ἐν τῷ
[4, 5]	ζώντων μὲν οὐκ ὄντων δὲ	ζῴων,	οὕτως ὥστε δοκεῖν πάμπαν μικρὸν
[4, 5]	ἐστιν ὀλιγότροφα τὰ ἔντομα τῶν	ζῴων,	οὐχ οὕτω διὰ μικρότητα ὡς
[4, 13]	ἀναπνεῖν, ὅτι τὰ μεγάλα τῶν	ζῴων	πλείονος δεῖται θερμότητος, ἵνα κινῆται.
[4, 1]	πάντ´ ἔχει τὰ ἔναιμα τῶν	ζῴων,	πλεύμονα δὲ καὶ ἀρτηρίαν πάντα
[4, 12]	τὴν δὲ τροφὴν ἀναγκαῖον ἀπὸ	ζῴων	πορίζεσθαι. Ὅσων δὲ ὁ βίος
[4, 4]	Τὰ μὲν οὖν ἔναιμα τῶν	ζῴων	πῶς ἔχει μέχρι τῶν διωρισμένων
[4, 7]	πολυμερέστερα γὰρ ἀναγκαῖον εἶναι τῶν	ζῴων	τὰ κινητικὰ διὰ τὸ εἶναι
[4, 2]	χολὴν τὰ πολλὰ τῶν ἐναίμων	ζῴων,	τὰ μὲν ἐπὶ τῷ ἥπατι,
[4, 12]	ἄλλων. Τὰ γὰρ μόρια τῶν	ζῴων	τὰ μέν ἐστι φολιδωτὰ τὰ
[4, 9]	τὰ πολύποδα καὶ ἄναιμα τῶν	ζῴων.	Τοῦτο δὲ τὸ γένος ἰδίως
[4, 11]	Καὶ περὶ μὲν τῶν ἐναίμων	ζῴων	τῶν τ´ ἀπόδων καὶ τετραπόδων,
[4, 11]	δὲ πρὸς τὰ συγγενῆ τῶν	ζῴων	ὑπάρχει τοῖς ὄφεσι τὸ στρέφειν
[4, 5]	εἴ τι ἄλλο τοιοῦτον τῶν	ζῴων,	φυτικὸν δίκαιον καλεῖν· οὐδὲ γὰρ
[4, 11]	περὶ πάντων. Τῶν δ´ ἐναίμων	ζῴων	ᾠοτόκων δὲ τὰ μέν ἐστι
[4, 10]	ἄνθρωπος πόδας μεγίστους ἔχει τῶν	ζῴων	ὡς κατὰ μέγεθος, εὐλόγως· μόνον

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/12/2009