Livre, Chap. |
[2, 9] |
δὲ
τῇ
διαιρέσει
τῶν
σπονδύλων.
|
Ἐκ |
δὲ
ταύτης
τοῖς
ἔχουσι
κῶλα |
[2, 13] |
γίνεσθαι·
ὁ
δ´
ὑμὴν
τοιοῦτον.
|
Ἐκ |
δὲ
τοῦ
κανθοῦ
τοῦ
παρὰ |
[2, 9] |
φύσιν
ὥστ´
ἐξάπτεσθαι
τυπτομένων
καθάπερ
|
ἐκ |
λίθων
πῦρ.
Ἔχει
δὲ
καὶ |
[2, 10] |
ἀκοῆς
αἰσθητήριον
ἀέρος
εἶναί
φαμεν.
|
Ἐκ |
μὲν
οὖν
τῶν
ὀφθαλμῶν
οἱ |
[2, 17] |
ὄφεις
οὕτω
μακρὰν
ὥστ´
ἐκτείνεσθαι
|
ἐκ |
μικροῦ
ἐπὶ
πολύ,
δικρόαν
δὲ |
[2, 4] |
πήγνυται
τὸ
αἷμα·
καθάπερ
γὰρ
|
ἐκ |
πηλοῦ
εἴ
τις
ἐξέλοι
τὸ |
[2, 9] |
γένος.
Ὥσπερ
γὰρ
οἱ
πλάττοντες
|
ἐκ |
πηλοῦ
ζῷον
ἤ
τινος
ἄλλης |
[2, 1] |
τῶν
ὁμοιομερῶν
ἐνδέχεται
συνεστάναι,
καὶ
|
ἐκ |
πλειόνων
καὶ
ἑνός,
οἷον
ἔνια |
[2, 13] |
ποιουμένοις
κίνησιν
ἡ
τῆς
ὄψεως
|
ἐκ |
πολλοῦ
χρῆσις.
Τοῖς
μὲν
οὖν |
[2, 7] |
ὁ
μυελὸς
θερμόν
ἐστι,
δῆλον
|
ἐκ |
πολλῶν·
ἡ
δὲ
τοῦ
ἐγκεφάλου |
[2, 13] |
βλεφάροις
κωλύωσι
(καὶ
τοῦτο
(οὐκ
|
ἐκ |
προαιρέσεως,
ἀλλ´
ἡ
φύσις
ἐποίησε) |
[2, 10] |
ἰδιαίτερον
ὂν
τῶν
ἄλλων
μορίων,
|
ἐκ |
συλλογισμοῦ
πρὸς
ἄλληλα
συνδυάζουσιν.
Ὅτι |
[2, 1] |
ἄλλων
τῶν
καλουμένων
σπλάγχνων
ἕκαστον.
|
Ἐκ |
τῆς
αὐτῆς
γὰρ
ὕλης
συνεστᾶσιν· |
[2, 10] |
ἀχρήστου
περιττώματος
οὐκ
ἔχει
τόπον·
|
ἐκ |
τῆς
γῆς
γὰρ
λαμβάνει
πεπεμμένην |
[2, 3] |
φυτὰ
λαμβάνει
τὴν
τροφὴν
κατειργασμένην
|
ἐκ |
τῆς
γῆς
ταῖς
ῥίζαις
(διὸ |
[2, 7] |
τῶν
ὑετῶν
γένεσιν·
ἀναθυμιωμένης
γὰρ
|
ἐκ |
τῆς
γῆς
τῆς
ἀτμίδος
καὶ |
[2, 1] |
ὅτι
τοῦτον
ἔχει
τὸν
τρόπον
|
ἐκ |
τῆς
ἐπαγωγῆς,
ἀλλὰ
καὶ
κατὰ |
[2, 7] |
καὶ
τὰ
ῥεύματα
τοῖς
σώμασιν
|
ἐκ |
τῆς
κεφαλῆς
ἐστι
τὴν
ἀρχήν, |
[2, 3] |
τὴν
τροφήν,
ὥσπερ
ἐκ
φάτνης,
|
ἐκ |
τῆς
κοιλίας
καὶ
τῆς
τῶν |
[2, 1] |
ἄνθρωπον
καὶ
φυτὸν
γεννᾷ
φυτὸν
|
ἐκ |
τῆς
περὶ
ἕκαστον
ὑποκειμένης
ὕλης. |
[2, 17] |
οὗτος
ὁ
τόπος·
σύγκειται
γὰρ
|
ἐκ |
τῆς
συμψαύσεως
τῶν
βραγχίων,
ὧν |
[2, 17] |
αἴσθησιν
τῆς
ἡδονῆς
τῆς
γινομένης
|
ἐκ |
τῆς
τροφῆς·
ἡ
γὰρ
ἐπιθυμία |
[2, 3] |
καθάπερ
ἡ
χολή,
χωριζόμενα
δ´
|
ἐκ |
τῆς
φύσεως
τῶν
ἐχόντων
τοὐναντίον |
[2, 1] |
~ΠΕΡΙ
ΖΩΙΩΝ
ΜΟΡΙΩΝ
Β'
|
~(Ἐκ |
τίνων
μὲν
οὖν
μορίων
καὶ |
[2, 1] |
εὔλογον,
ἐξ
οἵας
δέχεται
τροφῆς,
|
ἐκ |
τοιαύτης
συνεστάναι
καὶ
αὐτήν.
Διότι |
[2, 5] |
αὐτὴν
αἰτίαν·
ὃ
γὰρ
ἔδει
|
ἐκ |
τοῦ
αἵματος
εἰς
τὴν
γονὴν |
[2, 16] |
μὴ
ταχεῖαν
ποιεῖσθαι
τὴν
μεταβολὴν
|
ἐκ |
τοῦ
ὑγροῦ
πρὸς
τὸ
ξηρόν, |
[2, 10] |
οὔτε
τὸ
αἷμα,
ἀλλὰ
τῶν
|
ἐκ |
τούτου
τι.
Διόπερ
οὐδὲν
ἐν |
[2, 1] |
εἰπεῖν
ἁπλῶς.
Τὰ
δ´
ὁμοιομερῆ
|
ἐκ |
τούτων
ἀδύνατον·
τὸ
γὰρ
ὁμοιομερὲς |
[2, 2] |
τῶν
μερῶν
τῶν
ἀνομοιομερῶν
ἐστιν
|
(ἐκ |
τούτων
γὰρ
συνέστηκεν
ἕκαστον
τῶν |
[2, 7] |
τὰ
ζῷα
μετέχειν
ἀναγκαῖον,
δῆλον
|
ἐκ |
τούτων.
Ἐπεὶ
δ´
ἅπαντα
δεῖται |
[2, 3] |
ἕνεκεν
ὑπάρχει
τοῖς
ἐναίμοις,
φανερὸν
|
ἐκ |
τούτων
καὶ
τῶν
τοιούτων.
Καὶ |
[2, 6] |
καὶ
τί
ἐστιν
ὁ
μυελός,
|
ἐκ |
τούτων
φανερόν,
ὅτι
τῆς
αἱματικῆς |
[2, 1] |
τῶν
μορίων,
ἀλλ´
οὐκ
ἐκεῖνα
|
ἐκ |
τούτων.
Ὡς
μὲν
οὖν
ἕνεκά |
[2, 16] |
λόγος
ὁ
διὰ
τῆς
φωνῆς
|
ἐκ |
τῶν
γραμμάτων
σύγκειται,
τῆς
δὲ |
[2, 1] |
πυρός.
Ἔτι
δὲ
βέλτιον
ἴσως
|
ἐκ |
τῶν
δυνάμεων
λέγειν,
καὶ
τούτων |
[2, 14] |
φύσις
τὴν
βοήθειαν·
ἀεὶ
γὰρ
|
ἐκ |
τῶν
ἐνδεχομένων
αἰτία
τοῦ
βελτίονός |
[2, 9] |
ἕνεκεν
ὑπάρχει
τοῖς
ζῴοις
ἕκαστον·
|
ἐκ |
τῶν
ἔργων
γὰρ
γνωρίζειν,
ὥσπερ |
[2, 1] |
μὲν
ἄν
τις
θείη
τὴν
|
ἐκ |
τῶν
καλουμένων
ὑπό
τινων
στοιχείων, |
[2, 13] |
μύουσιν·
σκαρδαμύττουσι
δ´
οἱ
ὄρνιθες
|
ἐκ |
τῶν
κανθῶν
ὑμένι.
Τοῦ
μὲν |
[2, 1] |
ἀνάγκης.
Τὰ
μὲν
γὰρ
ἀνομοιομερῆ
|
ἐκ |
τῶν
ὁμοιομερῶν
ἐνδέχεται
συνεστάναι,
καὶ |
[2, 10] |
οὖν
ἔχειν
τὴν
κεφαλὴν
ἄσαρκον
|
ἐκ |
τῶν
περὶ
τὸν
ἐγκέφαλον
εἰρημένων |
[2, 1] |
τῶν
σωμάτων.
Δευτέρα
δὲ
σύστασις
|
ἐκ |
τῶν
πρώτων
ἡ
τῶν
ὁμοιομερῶν |
[2, 9] |
αὐτὸν
τρόπον
ἡ
φύσις
δεδημιούργηκεν
|
ἐκ |
τῶν
σαρκῶν
τὸ
ζῷον.
Τοῖς |
[2, 10] |
τὸν
ἐγκέφαλον
φλέβας·
πάλιν
δ´
|
ἐκ |
τῶν
ὤτων
ὡσαύτως
πόρος
εἰς |
[2, 3] |
τὸ
σῶμα
τὴν
τροφήν,
ὥσπερ
|
ἐκ |
φάτνης,
ἐκ
τῆς
κοιλίας
καὶ |
[2, 3] |
κοιλίας.
Δεῖ
δὲ
ταῦτα
θεωρεῖν
|
ἔκ |
τε
τῶν
ἀνατομῶν
καὶ
τῆς |
[2, 1] |
λόγον·
πᾶν
γὰρ
τὸ
γινόμενον
|
ἔκ |
τινος
καὶ
εἴς
τι
ποιεῖται |
[2, 10] |
αὐτὸς
λίαν)
τῶν
τ´
αἰσθήσεων
|
οὐκ |
αἴτιος
οὐδεμιᾶς,
ὅς
γε
ἀναίσθητος |
[2, 9] |
Ἔχει
δὲ
καὶ
ὁ
δελφὶς
|
οὐκ |
ἀκάνθας
ἀλλ´
ὀστᾶ·
ζῳοτόκος
γάρ |
[2, 9] |
κεχωρισμένον
ἦν,
τό
τ´
ἔργον
|
οὐκ |
ἂν
ἐποίει
οὗ
χάριν
ἡ |
[2, 10] |
διεσπασμένη,
καθάπερ
ἡ
τῆς
ἀκοῆς,
|
οὐκ |
ἂν
ἐποίει
τὸ
αὑτῆς
ἔργον, |
[2, 9] |
μὴ
συνεχὴς
πρὸς
τὴν
ἀρχήν,
|
οὐκ |
ἂν
ἔσωζε
τὸ
ἐν
αὑτῇ |
[2, 5] |
πᾶν
γένοιτο
τὸ
σῶμα
τοιοῦτον,
|
οὐκ |
ἂν
ἔχοι
οὐδεμίαν
αἴσθησιν.
Διὸ |
[2, 6] |
λιπαρὸς
δ´
ὢν
ἢ
στεατώδης
|
οὐκ |
ἂν
ὁμοίως
ἦν
συνεχής,
ἀλλ´ |
[2, 16] |
οὔσης
μηδὲ
τῶν
χειλῶν
ὑγρῶν
|
οὐκ |
ἂν
φθέγγεσθαι
τὰ
πλεῖστα
τῶν |
[2, 17] |
διάρθρωσιν·
σκληράν
τε
γὰρ
καὶ
|
οὐκ |
ἀπολελυμένην
ἔχουσι
καὶ
παχεῖαν
τὴν |
[2, 13] |
τοῖς
βλεφάροις
κωλύωσι
(καὶ
τοῦτο
|
(οὐκ |
ἐκ
προαιρέσεως,
ἀλλ´
ἡ
φύσις |
[2, 1] |
τὰ
ὀργανικὰ
τῶν
μορίων,
ἀλλ´
|
οὐκ |
ἐκεῖνα
ἐκ
τούτων.
Ὡς
μὲν |
[2, 5] |
ὠφελεῖ
(πρὸς
μὲν
γὰρ
αἴσθησιν
|
οὐκ |
(ἐμποδίζει,
πρὸς
δ´
ὑγίειαν
καὶ |
[2, 6] |
ἰσχυρὰ
εὐλόγως
ἐν
τοῖς
μὲν
|
οὐκ |
ἔνεστι,
τοῖς
δ´
ὀλίγος
ἔνεστιν· |
[2, 1] |
τῶν
δυνάμεων
λέγειν,
καὶ
τούτων
|
οὐκ |
ἐξ
ἁπασῶν,
ἀλλ´
ὥσπερ
ἐν |
[2, 10] |
ἄδηλον·
τούτου
δ´
αἴτιον
ὅτι
|
οὐκ |
ἔστι
τὸ
πρῶτον
αἰσθητήριον
ἡ |
[2, 17] |
δὲ
τῷ
μικρῷ
τὸ
μέγα
|
οὐκ |
ἔστιν.
Διὸ
καὶ
τῶν
ὀρνίθων |
[2, 5] |
αἷμα,
ὥσπερ
εἴρηται
καὶ
πρότερον,
|
οὐκ |
ἔχει
αἴσθησιν,
διὸ
οὐδὲ
πιμελὴ |
[2, 2] |
δ´
ὑγρόφθαλμα,
καὶ
τὰ
μὲν
|
οὐκ |
ἔχει
βλέφαρα
τὰ
δ´
ἔχει |
[2, 13] |
κεφαλὴν
σκληρόν
ἐστιν
αὐτοῖς,
διόπερ
|
οὐκ |
ἔχει
βλέφαρον
ἐκεῖθεν,
τὸ
δὲ |
[2, 13] |
ὁ
ἀήρ,
διὰ
μὲν
τοῦτ´
|
οὐκ |
ἔχει
βλέφαρον
(οὐδὲν
γὰρ
ἡ |
[2, 11] |
τῶν
ὀμμάτων,
ὡς
δόξειεν
ἄν.
|
Οὐκ |
ἔχει
δέ,
ἀλλὰ
φαίνεται
διὰ |
[2, 13] |
μὲν
τὸ
ὀξὺ
βλέπειν
ἐναντίον,
|
οὐκ |
ἔχει
δὲ
πολλὰ
τὰ
προσκρούσματα |
[2, 10] |
κεφαλή
ἐστιν·
τὸ
γὰρ
ὄπισθεν
|
οὐκ |
ἔχει
ἐγκέφαλον,
ἄσαρκον
δ´
ὁμοίως. |
[2, 13] |
Τὰ
μὲν
γὰρ
σκληρόδερμα
ὅλως
|
οὐκ |
ἔχει·
ἡ
δὲ
τοῦ
βλεφάρου |
[2, 4] |
μὲν
ἔχει
αἷμα
τὸ
δ´
|
οὐκ |
ἔχει,
οἷον
τὸ
τῶν
ἐλάφων |
[2, 7] |
εὐλόγως
τοιαύτη.
Ὅτι
μὲν
οὖν
|
οὐκ |
ἔχει
συνέχειαν
οὐδεμίαν
πρὸς
τὰ |
[2, 1] |
οἰκίας,
ὁ
δὲ
τῆς
οἰκίας
|
οὐκ |
ἔχει
τὸν
τῆς
οἰκοδομήσεως.
Ὁμοίως |
[2, 10] |
φαμεν)
τοῦ
μὲν
ἀχρήστου
περιττώματος
|
οὐκ |
ἔχει
τόπον·
ἐκ
τῆς
γῆς |
[2, 14] |
τῶν
ζῴων
ἐν
τοῖς
ὑπτίοις
|
οὐκ |
ἔχει
τρίχας,
ἀλλ´
ἐν
τοῖς |
[2, 6] |
θραυστὸς
ἢ
ὑγρός.
Ἔνια
δ´
|
οὐκ |
ἔχει
τῶν
ζῴων
ὡς
ἀξίως |
[2, 7] |
λόγον,
τῶν
δ´
ἄκρων
ἑκάτερον
|
οὐκ |
ἔχει
χωρίς)
διὰ
ταύτην
τὴν |
[2, 6] |
τὸ
πάμπαν
ἄσημον
ἔχειν,
δοκεῖ
|
οὐκ |
ἔχειν
ὅλως
μυελόν.
Ἐπεὶ
δὲ |
[2, 16] |
εἴρηται
πρότερον
δι´
ἣν
αἰτίαν
|
οὐκ |
ἔχουσι
μυκτῆρας,
ἀλλὰ
τὰ
μὲν |
[2, 17] |
Πρὸς
μὲν
οὖν
τῇ
ἄνω
|
οὐκ |
ἔχουσι
τὴν
γλῶτταν,
ὅτι
ἐναντίως |
[2, 16] |
εἰ
μὴ
διὰ
τὸ
ἔργον,
|
οὐκ |
ἔχουσι
φανερῶς
διηρθρωμένους·
ἀλλ´
ἥ |
[2, 13] |
ἦν
ὑπὸ
τῶν
ἔξωθεν
προσπιπτόντων,
|
οὐκ |
ὀξυωπὰ
δέ.
Τοῦ
μὲν
οὖν |
[2, 13] |
οἷον
ἀλεκτρυόνες
καὶ
τὰ
τοιαῦτα,
|
οὐκ |
ὀξυωπά·
οὐδὲν
γὰρ
αὐτὰ
κατεπείγει |
[2, 12] |
μὴ
τρίχας
ἀλλὰ
πτερωτὰ
εἶναι·
|
οὐκ |
οὖν
ἔχει
τοιαύτην
ὕλην
ἐξ |
[2, 12] |
καὶ
ἡ
φώκη
τῶν
ζῳοτόκων
|
οὐκ |
ὦτα
ἀλλὰ
πόρους
ἀκοῆς,
διὰ |