HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Des parties des animaux, livre II

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


κ  =  5 formes différentes pour 87 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Chap.
[2, 9]   δὲ τῇ διαιρέσει τῶν σπονδύλων.  Ἐκ   δὲ ταύτης τοῖς ἔχουσι κῶλα
[2, 13]   γίνεσθαι· δ´ ὑμὴν τοιοῦτον.  Ἐκ   δὲ τοῦ κανθοῦ τοῦ παρὰ
[2, 9]   φύσιν ὥστ´ ἐξάπτεσθαι τυπτομένων καθάπερ  ἐκ   λίθων πῦρ. Ἔχει δὲ καὶ
[2, 10]   ἀκοῆς αἰσθητήριον ἀέρος εἶναί φαμεν.  Ἐκ   μὲν οὖν τῶν ὀφθαλμῶν οἱ
[2, 17]   ὄφεις οὕτω μακρὰν ὥστ´ ἐκτείνεσθαι  ἐκ   μικροῦ ἐπὶ πολύ, δικρόαν δὲ
[2, 4]   πήγνυται τὸ αἷμα· καθάπερ γὰρ  ἐκ   πηλοῦ εἴ τις ἐξέλοι τὸ
[2, 9]   γένος. Ὥσπερ γὰρ οἱ πλάττοντες  ἐκ   πηλοῦ ζῷον τινος ἄλλης
[2, 1]   τῶν ὁμοιομερῶν ἐνδέχεται συνεστάναι, καὶ  ἐκ   πλειόνων καὶ ἑνός, οἷον ἔνια
[2, 13]   ποιουμένοις κίνησιν τῆς ὄψεως  ἐκ   πολλοῦ χρῆσις. Τοῖς μὲν οὖν
[2, 7]   μυελὸς θερμόν ἐστι, δῆλον  ἐκ   πολλῶν· δὲ τοῦ ἐγκεφάλου
[2, 13]   βλεφάροις κωλύωσι (καὶ τοῦτο (οὐκ  ἐκ   προαιρέσεως, ἀλλ´ φύσις ἐποίησε)
[2, 10]   ἰδιαίτερον ὂν τῶν ἄλλων μορίων,  ἐκ   συλλογισμοῦ πρὸς ἄλληλα συνδυάζουσιν. Ὅτι
[2, 1]   ἄλλων τῶν καλουμένων σπλάγχνων ἕκαστον.  Ἐκ   τῆς αὐτῆς γὰρ ὕλης συνεστᾶσιν·
[2, 10]   ἀχρήστου περιττώματος οὐκ ἔχει τόπον·  ἐκ   τῆς γῆς γὰρ λαμβάνει πεπεμμένην
[2, 3]   φυτὰ λαμβάνει τὴν τροφὴν κατειργασμένην  ἐκ   τῆς γῆς ταῖς ῥίζαις (διὸ
[2, 7]   τῶν ὑετῶν γένεσιν· ἀναθυμιωμένης γὰρ  ἐκ   τῆς γῆς τῆς ἀτμίδος καὶ
[2, 1]   ὅτι τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον  ἐκ   τῆς ἐπαγωγῆς, ἀλλὰ καὶ κατὰ
[2, 7]   καὶ τὰ ῥεύματα τοῖς σώμασιν  ἐκ   τῆς κεφαλῆς ἐστι τὴν ἀρχήν,
[2, 3]   τὴν τροφήν, ὥσπερ ἐκ φάτνης,  ἐκ   τῆς κοιλίας καὶ τῆς τῶν
[2, 1]   ἄνθρωπον καὶ φυτὸν γεννᾷ φυτὸν  ἐκ   τῆς περὶ ἕκαστον ὑποκειμένης ὕλης.
[2, 17]   οὗτος τόπος· σύγκειται γὰρ  ἐκ   τῆς συμψαύσεως τῶν βραγχίων, ὧν
[2, 17]   αἴσθησιν τῆς ἡδονῆς τῆς γινομένης  ἐκ   τῆς τροφῆς· γὰρ ἐπιθυμία
[2, 3]   καθάπερ χολή, χωριζόμενα δ´  ἐκ   τῆς φύσεως τῶν ἐχόντων τοὐναντίον
[2, 1]   ~ΠΕΡΙ ΖΩΙΩΝ ΜΟΡΙΩΝ Β'  ~(Ἐκ   τίνων μὲν οὖν μορίων καὶ
[2, 1]   εὔλογον, ἐξ οἵας δέχεται τροφῆς,  ἐκ   τοιαύτης συνεστάναι καὶ αὐτήν. Διότι
[2, 5]   αὐτὴν αἰτίαν· γὰρ ἔδει  ἐκ   τοῦ αἵματος εἰς τὴν γονὴν
[2, 16]   μὴ ταχεῖαν ποιεῖσθαι τὴν μεταβολὴν  ἐκ   τοῦ ὑγροῦ πρὸς τὸ ξηρόν,
[2, 10]   οὔτε τὸ αἷμα, ἀλλὰ τῶν  ἐκ   τούτου τι. Διόπερ οὐδὲν ἐν
[2, 1]   εἰπεῖν ἁπλῶς. Τὰ δ´ ὁμοιομερῆ  ἐκ   τούτων ἀδύνατον· τὸ γὰρ ὁμοιομερὲς
[2, 2]   τῶν μερῶν τῶν ἀνομοιομερῶν ἐστιν  (ἐκ   τούτων γὰρ συνέστηκεν ἕκαστον τῶν
[2, 7]   τὰ ζῷα μετέχειν ἀναγκαῖον, δῆλον  ἐκ   τούτων. Ἐπεὶ δ´ ἅπαντα δεῖται
[2, 3]   ἕνεκεν ὑπάρχει τοῖς ἐναίμοις, φανερὸν  ἐκ   τούτων καὶ τῶν τοιούτων. Καὶ
[2, 6]   καὶ τί ἐστιν μυελός,  ἐκ   τούτων φανερόν, ὅτι τῆς αἱματικῆς
[2, 1]   τῶν μορίων, ἀλλ´ οὐκ ἐκεῖνα  ἐκ   τούτων. Ὡς μὲν οὖν ἕνεκά
[2, 16]   λόγος διὰ τῆς φωνῆς  ἐκ   τῶν γραμμάτων σύγκειται, τῆς δὲ
[2, 1]   πυρός. Ἔτι δὲ βέλτιον ἴσως  ἐκ   τῶν δυνάμεων λέγειν, καὶ τούτων
[2, 14]   φύσις τὴν βοήθειαν· ἀεὶ γὰρ  ἐκ   τῶν ἐνδεχομένων αἰτία τοῦ βελτίονός
[2, 9]   ἕνεκεν ὑπάρχει τοῖς ζῴοις ἕκαστον·  ἐκ   τῶν ἔργων γὰρ γνωρίζειν, ὥσπερ
[2, 1]   μὲν ἄν τις θείη τὴν  ἐκ   τῶν καλουμένων ὑπό τινων στοιχείων,
[2, 13]   μύουσιν· σκαρδαμύττουσι δ´ οἱ ὄρνιθες  ἐκ   τῶν κανθῶν ὑμένι. Τοῦ μὲν
[2, 1]   ἀνάγκης. Τὰ μὲν γὰρ ἀνομοιομερῆ  ἐκ   τῶν ὁμοιομερῶν ἐνδέχεται συνεστάναι, καὶ
[2, 10]   οὖν ἔχειν τὴν κεφαλὴν ἄσαρκον  ἐκ   τῶν περὶ τὸν ἐγκέφαλον εἰρημένων
[2, 1]   τῶν σωμάτων. Δευτέρα δὲ σύστασις  ἐκ   τῶν πρώτων τῶν ὁμοιομερῶν
[2, 9]   αὐτὸν τρόπον φύσις δεδημιούργηκεν  ἐκ   τῶν σαρκῶν τὸ ζῷον. Τοῖς
[2, 10]   τὸν ἐγκέφαλον φλέβας· πάλιν δ´  ἐκ   τῶν ὤτων ὡσαύτως πόρος εἰς
[2, 3]   τὸ σῶμα τὴν τροφήν, ὥσπερ  ἐκ   φάτνης, ἐκ τῆς κοιλίας καὶ
[2, 3]   κοιλίας. Δεῖ δὲ ταῦτα θεωρεῖν  ἔκ   τε τῶν ἀνατομῶν καὶ τῆς
[2, 1]   λόγον· πᾶν γὰρ τὸ γινόμενον  ἔκ   τινος καὶ εἴς τι ποιεῖται
[2, 10]   αὐτὸς λίαν) τῶν τ´ αἰσθήσεων  οὐκ   αἴτιος οὐδεμιᾶς, ὅς γε ἀναίσθητος
[2, 9]   Ἔχει δὲ καὶ δελφὶς  οὐκ   ἀκάνθας ἀλλ´ ὀστᾶ· ζῳοτόκος γάρ
[2, 9]   κεχωρισμένον ἦν, τό τ´ ἔργον  οὐκ   ἂν ἐποίει οὗ χάριν
[2, 10]   διεσπασμένη, καθάπερ τῆς ἀκοῆς,  οὐκ   ἂν ἐποίει τὸ αὑτῆς ἔργον,
[2, 9]   μὴ συνεχὴς πρὸς τὴν ἀρχήν,  οὐκ   ἂν ἔσωζε τὸ ἐν αὑτῇ
[2, 5]   πᾶν γένοιτο τὸ σῶμα τοιοῦτον,  οὐκ   ἂν ἔχοι οὐδεμίαν αἴσθησιν. Διὸ
[2, 6]   λιπαρὸς δ´ ὢν στεατώδης  οὐκ   ἂν ὁμοίως ἦν συνεχής, ἀλλ´
[2, 16]   οὔσης μηδὲ τῶν χειλῶν ὑγρῶν  οὐκ   ἂν φθέγγεσθαι τὰ πλεῖστα τῶν
[2, 17]   διάρθρωσιν· σκληράν τε γὰρ καὶ  οὐκ   ἀπολελυμένην ἔχουσι καὶ παχεῖαν τὴν
[2, 13]   τοῖς βλεφάροις κωλύωσι (καὶ τοῦτο  (οὐκ   ἐκ προαιρέσεως, ἀλλ´ φύσις
[2, 1]   τὰ ὀργανικὰ τῶν μορίων, ἀλλ´  οὐκ   ἐκεῖνα ἐκ τούτων. Ὡς μὲν
[2, 5]   ὠφελεῖ (πρὸς μὲν γὰρ αἴσθησιν  οὐκ   (ἐμποδίζει, πρὸς δ´ ὑγίειαν καὶ
[2, 6]   ἰσχυρὰ εὐλόγως ἐν τοῖς μὲν  οὐκ   ἔνεστι, τοῖς δ´ ὀλίγος ἔνεστιν·
[2, 1]   τῶν δυνάμεων λέγειν, καὶ τούτων  οὐκ   ἐξ ἁπασῶν, ἀλλ´ ὥσπερ ἐν
[2, 10]   ἄδηλον· τούτου δ´ αἴτιον ὅτι  οὐκ   ἔστι τὸ πρῶτον αἰσθητήριον
[2, 17]   δὲ τῷ μικρῷ τὸ μέγα  οὐκ   ἔστιν. Διὸ καὶ τῶν ὀρνίθων
[2, 5]   αἷμα, ὥσπερ εἴρηται καὶ πρότερον,  οὐκ   ἔχει αἴσθησιν, διὸ οὐδὲ πιμελὴ
[2, 2]   δ´ ὑγρόφθαλμα, καὶ τὰ μὲν  οὐκ   ἔχει βλέφαρα τὰ δ´ ἔχει
[2, 13]   κεφαλὴν σκληρόν ἐστιν αὐτοῖς, διόπερ  οὐκ   ἔχει βλέφαρον ἐκεῖθεν, τὸ δὲ
[2, 13]   ἀήρ, διὰ μὲν τοῦτ´  οὐκ   ἔχει βλέφαρον (οὐδὲν γὰρ
[2, 11]   τῶν ὀμμάτων, ὡς δόξειεν ἄν.  Οὐκ   ἔχει δέ, ἀλλὰ φαίνεται διὰ
[2, 13]   μὲν τὸ ὀξὺ βλέπειν ἐναντίον,  οὐκ   ἔχει δὲ πολλὰ τὰ προσκρούσματα
[2, 10]   κεφαλή ἐστιν· τὸ γὰρ ὄπισθεν  οὐκ   ἔχει ἐγκέφαλον, ἄσαρκον δ´ ὁμοίως.
[2, 13]   Τὰ μὲν γὰρ σκληρόδερμα ὅλως  οὐκ   ἔχει· δὲ τοῦ βλεφάρου
[2, 4]   μὲν ἔχει αἷμα τὸ δ´  οὐκ   ἔχει, οἷον τὸ τῶν ἐλάφων
[2, 7]   εὐλόγως τοιαύτη. Ὅτι μὲν οὖν  οὐκ   ἔχει συνέχειαν οὐδεμίαν πρὸς τὰ
[2, 1]   οἰκίας, δὲ τῆς οἰκίας  οὐκ   ἔχει τὸν τῆς οἰκοδομήσεως. Ὁμοίως
[2, 10]   φαμεν) τοῦ μὲν ἀχρήστου περιττώματος  οὐκ   ἔχει τόπον· ἐκ τῆς γῆς
[2, 14]   τῶν ζῴων ἐν τοῖς ὑπτίοις  οὐκ   ἔχει τρίχας, ἀλλ´ ἐν τοῖς
[2, 6]   θραυστὸς ὑγρός. Ἔνια δ´  οὐκ   ἔχει τῶν ζῴων ὡς ἀξίως
[2, 7]   λόγον, τῶν δ´ ἄκρων ἑκάτερον  οὐκ   ἔχει χωρίς) διὰ ταύτην τὴν
[2, 6]   τὸ πάμπαν ἄσημον ἔχειν, δοκεῖ  οὐκ   ἔχειν ὅλως μυελόν. Ἐπεὶ δὲ
[2, 16]   εἴρηται πρότερον δι´ ἣν αἰτίαν  οὐκ   ἔχουσι μυκτῆρας, ἀλλὰ τὰ μὲν
[2, 17]   Πρὸς μὲν οὖν τῇ ἄνω  οὐκ   ἔχουσι τὴν γλῶτταν, ὅτι ἐναντίως
[2, 16]   εἰ μὴ διὰ τὸ ἔργον,  οὐκ   ἔχουσι φανερῶς διηρθρωμένους· ἀλλ´
[2, 13]   ἦν ὑπὸ τῶν ἔξωθεν προσπιπτόντων,  οὐκ   ὀξυωπὰ δέ. Τοῦ μὲν οὖν
[2, 13]   οἷον ἀλεκτρυόνες καὶ τὰ τοιαῦτα,  οὐκ   ὀξυωπά· οὐδὲν γὰρ αὐτὰ κατεπείγει
[2, 12]   μὴ τρίχας ἀλλὰ πτερωτὰ εἶναι·  οὐκ   οὖν ἔχει τοιαύτην ὕλην ἐξ
[2, 12]   καὶ φώκη τῶν ζῳοτόκων  οὐκ   ὦτα ἀλλὰ πόρους ἀκοῆς, διὰ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 11/12/2009