HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Des parties des animaux, livre II

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


α  =  285 formes différentes pour 1026 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Chap.
[2, 7]   τελευτῶσιν αἱ φλέβες εἰς τὴν  μήνιγγα   τὴν περὶ τὸν ἐγκέφαλον. Πρὸς
[2, 17]   ἐν δὲ τῷ μικρῷ τὸ  μέγα   οὐκ ἔστιν. Διὸ καὶ τῶν
[2, 2]   ἁφὴν θερμαίνειν, τοδὶ δὲ τῷ  φλόγα   ποιεῖν καὶ πυροῦν. Λεγομένου δὲ
[2, 1]   ἀνομοιομερῶν ἕνεκέν ἐστιν· ἐκείνων γὰρ  ἔργα   καὶ πράξεις εἰσίν, οἷον ὀφθαλμοῦ
[2, 2]   χεῖρον, τὰ δὲ πρὸς τὰ  ἔργα   καὶ τὴν οὐσίαν ἑκάστῳ τῶν
[2, 16]   ἑκάτερον πρὸς τὴν εἰρημένην χρῆσιν  εὐεργὰ   καὶ τοιαύτην ἔχοντα τὴν φύσιν·
[2, 15]   Ὥστ´ ἀναγκαῖον διὰ τὴν ἀπιοῦσαν  ἰκμάδα   σωματικὴν οὖσαν, ἂν μή τι
[2, 14]   τοῦτο τῶν τετραπόδων οὐθὲν οὔτε  βλεφαρίδα   ἔχει τὴν κάτωθεν, ἀλλ´ ὑπὸ
[2, 11]   φύσιν ἑκάστῳ. ~Τὰ μὲν γὰρ  τετράποδα   ἀπηρτημένα ἔχει τὰ ὦτα καὶ
[2, 13]   τοῦ πλαγίου μᾶλλον. Τὰ δὲ  τετράποδα   καὶ ᾠοτόκα οὐ σκαρδαμύττει ὁμοίως,
[2, 14]   ἄνθρωποι μόνον ἔχουσιν. Τὰ γὰρ  τετράποδα   τῶν ζῴων ἐν τοῖς ὑπτίοις
[2, 13]   τὰ τοιαῦτα ἀμφοῖν. Τὰ δὲ  τετράποδα   τῶν ᾠοτόκων φολιδωτά ἐστιν· ταῦτα
[2, 2]   ἄναιμα τῶν ἐναίμων καὶ τὰ  θήλεα   τῶν ἀρρένων, οἷον Παρμενίδης τὰς
[2, 4]   ποιητικὸν θυμός, τὰ δὲ  στερεὰ   θερμανθένα μᾶλλον θερμαίνει τῶν ὑγρῶν·
[2, 2]   τισίν. Τὰ δὲ ξηρὰ καὶ  στερεὰ   τῶν ὁμοιομερῶν ἐστιν, οἷον ὀστοῦν
[2, 2]   ὑγρά, τὰ δὲ σκληρὰ καὶ  στερεά,   ὑγρὰ μὲν ὅλως
[2, 8]   ὀστρακοδέρμων ὡσαύτως, οἷον τὰ καλούμενα  ὄστρεα·   πᾶσι γὰρ τούτοις τὸ μὲν
[2, 9]   τὰ δὲ περὶ τὴν κοιλίαν  ἀνόστεα   πᾶσιν, ὅπως μὴ κωλύῃ τὴν
[2, 17]   πρὸς αὑτὰ καὶ πρὸς τὰ  πεζὰ   τῶν ζῴων. μὲν οὖν
[2, 8]   τὸν λόγον· τὸ γὰρ ζῷον  ὁριζόμεθα   τῷ ἔχειν αἴσθησιν, πρῶτον δὲ
[2, 9]   δ´ ἰχθύων τοῖς μὲν ᾠοτόκοις  ἄκανθα,   καὶ τοῖς ὄφεσιν ἀκανθώδης ἐστὶν
[2, 6]   φύσει ὑπάρχει ὄντα, καὶ κοίλη  ἄκανθα   μόνον τῆς ῥάχεώς ἐστιν.
[2, 2]   τῶν ὁμοιομερῶν ἐστιν, οἷον ὀστοῦν  ἄκανθα   νεῦρον φλέψ. Καὶ γὰρ τῶν
[2, 9]   ἔτι τ´ ἔβλαπτεν ἂν ὥσπερ  ἄκανθά   τις βέλος ἐνὸν ταῖς
[2, 8]   ἐν τοῖς ἰχθύσι τοῖς μὲν  ἄκανθα   τοῖς δὲ χόνδρος. Τὰ μὲν
[2, 9]   στερεωμάτων. Τὰ δὲ καλούμενα σελάχη  χονδράκανθα   τὴν φύσιν ἐστίν· ὑγροτέραν τε
[2, 7]   ὕπνον, καὶ τὸ δύνασθαι ἑστάναι  ὀρθὰ   ἀφαιρεῖται, ὅσα τῶν ζῴων ὀρθὰ
[2, 11]   ἀλλὰ φαίνεται διὰ τὸ μὴ  ὀρθὰ   εἶναι τὰ ζῷα ἀλλὰ κύπτειν.
[2, 7]   ὀρθὰ ἀφαιρεῖται, ὅσα τῶν ζῴων  ὀρθὰ   τὴν φύσιν ἐστί, τῶν δ´
[2, 6]   τὰς διαλήψεις. Διὸ καὶ  ἐνταῦθα   μυελός, ὥσπερ εἴρηται, ἀλλοιότερός ἐστιν·
[2, 13]   δ´ ἰχθύες ὑγρόφθαλμοι μέν εἰσιν.  Ἀναγκαία   γὰρ τοῖς πολλὴν ποιουμένοις κίνησιν
[2, 1]   τῶν τοιούτων. Τρίτη δὲ καὶ  τελευταία   κατ´ ἀριθμὸν τῶν ἀνομοιομερῶν,
[2, 3]   φανερὸν ὅτι τὸ αἷμα  τελευταία   τροφὴ τοῖς ζῴοις τοῖς ἐναίμοις
[2, 15]   τὸ δέρμα περαίνει, καὶ τὰ  φλέβια   πέρας ἔχει τοῦ μήκους. Ὥστ´
[2, 3]   γὰρ πρώτη φανερὰ τοῖς ζῴοις  λειτουργία   διὰ τοῦ στόματος οὖσα καὶ
[2, 6]   οἱ μυελοὶ καὶ πιμελώδεις εἰσίν·  διὰ   γὰρ τὴν ἀλέαν τὴν γινομένην
[2, 10]   τὸ μόριον ἐν ἐστιν·  διὰ   γὰρ τῆς ἀναπνοῆς αἴσθησις
[2, 4]   ἔχοντα τὴν ὑγρότητα καὶ καθαρωτέραν.  Διὰ   γὰρ τοῦτο καὶ τῶν ἀναίμων
[2, 16]   ἕκαστον τῶν ἐχόντων πλεύμονα ζῴων,  διὰ   δὲ τὴν ἐν τῷ ὑγρῷ
[2, 1]   καθάπερ τῶν ἄλλων σπλάγχνων ἕκαστον,  διὰ   δὲ τὴν τοῦ σχήματος μορφὴν
[2, 9]   σαρκώδεσι μορίοις, τοῖς μὲν κινουμένοις  διὰ   κάμψιν τούτου χάριν, τοῖς δ´
[2, 9]   τῶν σαρκοφάγων (ἡ τροφὴ γὰρ  διὰ   μάχης τούτοις) ὥσπερ τὰ τοῦ
[2, 1]   ὁμοιομερὲς πόλλ´ ἂν εἴη ἀνομοιομερῆ.  Διὰ   μὲν οὖν (ταύτας τὰς αἰτίας
[2, 16]   οὐ χρήσιμον πρὸς ἄλλο οὐδέν.  Διὰ   μὲν οὖν τὴν ἀναπνοὴν ἔχει
[2, 13]   τὴν ὄψιν ὥσπερ ἀήρ,  διὰ   μὲν τοῦτ´ οὐκ ἔχει βλέφαρον
[2, 6]   αὐτὸν εἶναι συνεχῆ καὶ διέχειν  διὰ   πάσης τῆς ῥάχεως διῃρημένης κατὰ
[2, 6]   χώραν, καὶ μόνη δεῖται συνδέσμου  διὰ   τὰς διαλήψεις. Διὸ καὶ
[2, 14]   τὴν ὑγρότητα τοῦ ἐγκεφάλου καὶ  διὰ   τὰς ῥαφάς (ὅπου γὰρ ὑγρὸν
[2, 10]   θερμότητος κίνησις τὴν αἰσθητικὴν ἐνέργειαν·  διὰ   ταύτας τὰς αἰτίας ἐν τῇ
[2, 3]   μὴ δι´ ἄλλην αἰτίαν, ἀλλὰ  διὰ   ταύτην ἀναγκαῖον ἔχειν ἀρχὴν θερμοῦ
[2, 1]   Ὡς μὲν οὖν ἕνεκά τινος  διὰ   ταύτην τὴν αἰτίαν ἔχει περὶ
[2, 7]   ἄκρων ἑκάτερον οὐκ ἔχει χωρίς)  διὰ   ταύτην τὴν αἰτίαν πρὸς τὸν
[2, 7]   ψυχῆς ἔργον ἐστί, ταῦτα δὲ  διὰ   ταύτης μάλιστα γίνεται τῆς δυνάμεως.
[2, 10]   ζῴων, μάλιστα πάντων. Ὥστε  διά   τε τοῦτο, καὶ διὰ τὸ
[2, 7]   πολύπους· ὀλιγόθερμα γὰρ πάντα  διὰ   τὴν ἀναιμίαν. μὲν οὖν
[2, 15]   ἔχει τοῦ μήκους. Ὥστ´ ἀναγκαῖον  διὰ   τὴν ἀπιοῦσαν ἰκμάδα σωματικὴν οὖσαν,
[2, 5]   ἀγονώτερα δὴ τὰ πίονά ἐστι  διὰ   τὴν αὐτὴν αἰτίαν· γὰρ
[2, 7]   τὸ ἄρρεν πλείους τῶν θηλειῶν,  διὰ   τὴν αὐτὴν αἰτίαν, ὅπως
[2, 16]   μόνον ἐρείσματός εἰσι χάριν, καὶ  διὰ   τὴν βραδυτῆτα καὶ τὴν ἀφυΐαν
[2, 17]   ἔχειν ταύτῃ. Οἱ δ´ ἰχθύες  διὰ   τὴν εἰρημένην αἰτίαν ἔχουσι μέν,
[2, 2]   φησι καὶ ἕτεροί τινες, ὡς  διὰ   τὴν θερμότητα καὶ πολυαιμούσαις γινομένων
[2, 4]   δὲ τοῖς σώμασιν ὑγρόν ἐστι  διὰ   τὴν θερμότητα τὴν ἐν τοῖς
[2, 14]   πρόσθια τιμιώτερα μέν, ἀλλ´ ἀλεάζει  διὰ   τὴν κάμψιν· τοῖς δ´ ἀνθρώποις
[2, 4]   τὴν ψυχρότητα τοῦ αἵματος, ἀλλὰ  διὰ   τὴν λεπτότητα μᾶλλον καὶ διὰ
[2, 17]   τὸ ἄκρον λεπτὸν καὶ τριχῶδες  διὰ   τὴν λιχνείαν τῆς φύσεως· διπλῆν
[2, 16]   ἔχουσι τὸ ῥύγχος, στενὸν δὲ  διὰ   τὴν μικρότητα τῆς κεφαλῆς. Ἐν
[2, 14]   δ´ ἀνθρώποις ἐπεὶ ἐξ ἴσου  διὰ   τὴν ὀρθότητα τὰ πρόσθια τοῖς
[2, 9]   εἶναι καὶ μυξῶδες τὸ στερεὸν  διὰ   τὴν σάρκα τὴν περικειμένην, οἷον
[2, 13]   βλεφάρου προσπεφυκότος. Ἐπεὶ δ´ ἀναγκαῖον  διὰ   τὴν σκληρότητα ἀμβλύτερον βλέπειν, κινουμένους
[2, 13]   καὶ τὰ ᾠοτόκα τῶν τετραπόδων,  διὰ   τὴν σκληρότητα τοῦ δέρματος τοῦ
[2, 14]   τῆς περὶ τὰς βλεφαρίδας αἰτίας,  διὰ   τὴν συγγένειαν αὐτῶν, ὥστε περὶ
[2, 9]   κάμπτεσθαι τὸ σῶμα, μία μὲν  διὰ   τὴν συνέχειάν ἐστι, πολυμερὴς δὲ
[2, 15]   ἐμποδίσῃ πρὸς ἄλλην χρῆσιν, καὶ  διὰ   τὴν τοιαύτην αἰτίαν ἐξ ἀνάγκης
[2, 12]   ὄρνιθες τοὺς πόρους μόνον ἔχουσι  διὰ   τὴν τοῦ δέρματος σκληρότητα, καὶ
[2, 7]   τῆς (τροφῆς τὸ περίττωμα ψυχόμενον  διὰ   τὴν τοῦ τόπου τούτου δύναμιν
[2, 16]   Τοῖς γὰρ ὄρνισι, καθάπερ εἴπομεν,  διὰ   τὴν τροφὴν καὶ τὴν ἀλκὴν
[2, 16]   πρός τε τὴν ἀλκὴν καὶ  διὰ   τὴν τροφήν, ὀστῶδες ἔχουσι τὸ
[2, 10]   ὄψις μάλιστ´ ἐν τῇ κεφαλῇ  διὰ   τὴν τῶν αἰσθητηρίων φύσιν εἰσί,
[2, 14]   ζῴων δασύτατον, ἐξ ἀνάγκης μὲν  διὰ   τὴν ὑγρότητα τοῦ ἐγκεφάλου καὶ
[2, 7]   ψυχρῷ, συνίσταται πάλιν εἰς ὕδωρ  διὰ   τὴν ψύξιν καὶ ῥεῖ κάτω
[2, 4]   τὴν διάνοιαν τῶν τοιούτων, οὐ  διὰ   τὴν ψυχρότητα τοῦ αἵματος, ἀλλὰ
[2, 16]   αἰσθητικώτατον εἶναι τῶν ζῴων τὴν  διὰ   τῆς ἁφῆς αἴσθησιν. ~Ὑπὸ δὲ
[2, 7]   αἰσθητικὰ μόρια, δῆλον μὲν καὶ  διὰ   τῆς ὄψεως, ἔτι δὲ μᾶλλον
[2, 3]   πέψις γίνεται καὶ μεταβολὴ  διὰ   τῆς τοῦ θερμοῦ δυνάμεως, καὶ
[2, 16]   μὲν γὰρ λόγος  διὰ   τῆς φωνῆς ἐκ τῶν γραμμάτων
[2, 6]   νευρώδης ἐστίν, ἵν´ ἔχῃ τάσιν.  Διὰ   τί μὲν οὖν μυελὸν ἔχει
[2, 17]   δ´ οἱ πλεῖστοι αὐτῶν ἔχειν  διά   τιν´ αἰτίαν εὔλογον· ἀκανθώδης τε
[2, 10]   τῶν περιττωμάτων. Ἀλλ´ οὐχ εὑρίσκοντες  διὰ   τίνα αἰτίαν ἔνιαι τῶν αἰσθήσεων
[2, 5]   τέ ἐστιν ἕκαστον αὐτῶν καὶ  διὰ   τίνας αἰτίας, εἴρηται. ~Ἔστι δὲ
[2, 7]   τε τῶν ζῴων ὑπάρχει καὶ  διὰ   τίνας αἰτίας, τὰ δὲ περὶ
[2, 2]   ποῖα τὰ πηκτά, καὶ πήγνυται  διὰ   τίνας αἰτίας. Τὸ δὲ τί
[2, 7]   τοῦ αἵματος ἐπίρρυσιν, καὶ  διά   τινας ὁμοίας αἰτίας ἄλλας, βαρύνει
[2, 16]   τῶν ἀνθρώπων ὑπῆρχεν. Τοῦτο δὲ  διὰ   τὸ αἰσθητικώτατον εἶναι τῶν ζῴων
[2, 6]   μυελός, ὥσπερ εἴρηται, ἀλλοιότερός ἐστιν·  διὰ   τὸ ἀντὶ περόνης γὰρ γίνεσθαι
[2, 13]   μὲν οὔ, τῷ δ´ ὑμένι,  διὰ   τὸ βραδεῖαν εἶναι τὴν τούτου
[2, 9]   τετράποσιν ὑπάρχει ζῴοις τῶν ζῳοτόκων,  διὰ   τὸ γεωδεστέραν ἔχειν πάντα τὴν
[2, 7]   ἑψήματα καὶ τῶν ἄλλων καρπῶν,  διὰ   τὸ γῆς εἶναι τὸ πλεῖστον
[2, 10]   Ὥστε διά τε τοῦτο, καὶ  διὰ   τὸ γνώριμον εἶναι μάλιστ´ αὐτοῦ
[2, 6]   τοιοῦτος ῥαχίτης ἐστὶ μυελὸς  διὰ   τὸ δεῖν αὐτὸν εἶναι συνεχῆ
[2, 10]   γάρ ἐστιν ἕκαστον τῶν αἰσθητηρίων  διὰ   τὸ διπλοῦν εἶναι τὸ σῶμα,
[2, 10]   τὰ ἔχοντα τοῦτο τὸ μόριον,  διὰ   τὸ ἔμπροσθεν εἶναι ἐφ´
[2, 16]   δ´ εἰπεῖν μυκτῆρας, εἰ μὴ  διὰ   τὸ ἔργον, οὐκ ἔχουσι φανερῶς
[2, 16]   τὰ ἄλλα, καὶ μᾶλλον ἔτι  διὰ   τὸ εὖ· πρὸς γὰρ τὸ
[2, 4]   διὰ τὴν λεπτότητα μᾶλλον καὶ  διὰ   τὸ καθαρὸν εἶναι· τὸ γὰρ
[2, 13]   ἐποίησε) πλειστάκις δ´ ἄνθρωπος  διὰ   τὸ λεπτοδερμότατος εἶναι. δὲ
[2, 5]   οὐ πήγνυται οὐδὲ θρύπτεται ξηραινομένη  διὰ   τὸ μὴ εἶναι γεώδη τὴν
[2, 17]   δίοδος εἰς τὴν κοιλίαν  διὰ   τὸ μὴ οἷόν τ´ εἶναι
[2, 11]   Οὐκ ἔχει δέ, ἀλλὰ φαίνεται  διὰ   τὸ μὴ ὀρθὰ εἶναι τὰ
[2, 13]   μὲν γὰρ βαρεῖς τῶν πτερωτῶν  διὰ   τὸ μὴ πτητικοὶ εἶναι τὴν
[2, 4]   ἐστὶ τὸ ὑδατῶδες τοῦ αἵματος  διὰ   τὸ μήπω πεπέφθαι διεφθάρθαι,
[2, 8]   τῶν πολυπόδων τοιοῦτον οὐδὲν ἔχει  διὰ   τὸ μικρὸν ἔχειν τὸ κύτος
[2, 17]   στόματος πᾶσι τοῖς τοιούτοις, καὶ  διὰ   τὸ μικρὸν χρόνον εἶναι τὴν
[2, 6]   (λέοντος· τούτου γὰρ τὰ ὀστᾶ,  διὰ   τὸ πάμπαν ἄσημον ἔχειν, δοκεῖ
[2, 10]   καὶ τὸ ὄπισθεν τῆς κεφαλῆς,  διὰ   τὸ πᾶσι τοῖς ἔχουσιν αὐτὴν
[2, 12]   οὐκ ὦτα ἀλλὰ πόρους ἀκοῆς,  διὰ   τὸ πεπηρωμένον εἶναι τετράπουν. ~Καὶ
[2, 7]   πλείων ὑγρότης καὶ ψυχρότης, καὶ  διὰ   τὸ πλῆθος ὀψιαίτατα πήγυνται τὸ
[2, 2]   περὶ τὴν αἴσθησιν. Ἔοικε δὲ  διὰ   τὸ πολλαχῶς λέγεσθαι τὸ θερμότερον
[2, 7]   ὀστοῦν, καλοῦσι βρέγμα τινές,  διὰ   τὸ πολὺν χρόνον τὸ θερμὸν
[2, 7]   εἶναι καὶ ἀρχὴ τοῦ μυελοῦ  διὰ   τὸ συνεχῆ τὸν ῥαχίτην αὐτῷ
[2, 1]   (γὰρ φύσις πάντων αὐτῶν  διὰ   τὸ τὴν θέσιν ἔχειν ἐπὶ
[2, 1]   ἐγγίγνεται πᾶσιν ἐν τοῖς ὁμοιομερέσι,  διὰ   τὸ τῶν αἰσθήσεων ὁποιανοῦν ἑνός
[2, 1]   προχεύματά ἐστιν· δὲ καρδία,  διὰ   τὸ τῶν φλεβῶν ἀρχὴ εἶναι
[2, 4]   θυμώδη τὸ ἦθος καὶ ἐκστατικὰ  διὰ   τὸν θυμόν. Θερμότητος γὰρ ποιητικὸν
[2, 16]   διὰ τῶν βραγχίων, τὰ δὲ  διὰ   τοῦ αὐλοῦ, τὰ δ´ ἔντομα
[2, 13]   πάντα σκληρόφθαλμά ἐστιν, οἷον βλέποντα  διὰ   τοῦ βλεφάρου προσπεφυκότος. Ἐπεὶ δ´
[2, 3]   συμβέβηκεν· αἱ γὰρ φλέβες κατατείνονται  διὰ   τοῦ μεσεντερίου παράπαν, κάτωθεν ἀρξάμεναι
[2, 16]   μένοντες ἕλκωσιν ἔξωθεν τοῦ ὑγροῦ  διὰ   τοῦ ὀργάνου τὸν ἀέρα, τοιοῦτον
[2, 3]   πρώτη φανερὰ τοῖς ζῴοις λειτουργία  διὰ   τοῦ στόματος οὖσα καὶ τῶν
[2, 16]   ἐλέφασιν. Διόπερ ἀναπνέουσιν ἄραντες ἄνω  διὰ   τοῦ ὕδατος τὸν μυκτῆρα, ἄν
[2, 16]   τοῦ αὐλοῦ, τὰ δ´ ἔντομα  διὰ   τοῦ ὑποζώματος αἰσθάνονται τῶν ὀσμῶν,
[2, 1]   εἶναι ζῷον ἄνευ αἰσθήσεως, καὶ  διὰ   τοῦτο ἂν εἴη ἀναγκαῖον ἔχειν
[2, 17]   ζῆν ἰχθύων βίον, ὥστε καὶ  διὰ   τοῦτο ἀναγκαῖον ἀδιάρθρωτον αὐτὸν ἔχειν
[2, 3]   καὶ τῶν τοιούτων. Καὶ γὰρ  διὰ   τοῦτο θιγγανόμενον αἴσθησιν οὐ ποιεῖ,
[2, 3]   δ´ ἀναίμοις τὸ ἀνάλογον. Καὶ  διὰ   τοῦτο μὴ λαμβάνουσί τε τροφὴν
[2, 16]   τὸ βάρος τὸ τοῦ σώματος,  διὰ   τοῦτο μόνον ἐρείσματός εἰσι χάριν,
[2, 5]   κοινὸν ἀέρος καὶ πυρός ἐστιν.  Διὰ   τοῦτο οὐδὲν ἔχει τῶν ἀναίμων
[2, 13]   σωτηρίας χάριν τὰ βλέφαρα· καὶ  διὰ   τοῦτο σκαρδαμύσσει τε πάντα καὶ
[2, 7]   κοινὴν ὕδατος καὶ γῆς. Καὶ  διὰ   τοῦτο τὰ ἔναιμα ἔχει πάντα
[2, 17]   ὁμοίως ἀλλὰ τῷ ἄκρῳ μάλιστα,  διὰ   τοῦτο τοῖς ἰχθύσι τοῦτ´ ἀφώρισται
[2, 14]   αἰτία τοῦ βελτίονός ἐστιν. Καὶ  διὰ   τοῦτο τῶν τετραπόδων οὐθὲν οὔτε
[2, 1]   ἓν καὶ τοῦτο ἕν. Καὶ  διὰ   τοῦτο χεῖρα μὲν πρόσωπον
[2, 1]   ἐν τούτοις, αἱ δὲ πράξεις  διὰ   τῶν ἀνομοιομερῶν ὑπάρχουσιν αὐτοῖς. Τῆς
[2, 16]   ἔχουσι μυκτῆρας, ἀλλὰ τὰ μὲν  διὰ   τῶν βραγχίων, τὰ δὲ διὰ
[2, 10]   τοῖς ἔμπροσθεν, καὶ τὸ αἰσθάνεσθαι  διὰ   τῶν ἐναίμων γίνεσθαι μορίων, φλεβῶν
[2, 10]   δὲ τὰς ἀκριβεστέρας τῶν αἰσθήσεων  διὰ   τῶν καθαρώτερον ἐχόντων τὸ αἷμα
[2, 7]   τῆς συμμέτρου κράσεως· ἀναθυμιωμένης γὰρ  διὰ   τῶν φλεβῶν ἄνω τῆς (τροφῆς
[2, 1]   ὕδατος ἰλύς, τἆλλα σπλάγχνα τῆς  διὰ   τῶν φλεβῶν ῥύσεως τοῦ αἵματος
[2, 1]   οἷον προχεύματά ἐστιν· δὲ  καρδία,   διὰ τὸ τῶν φλεβῶν ἀρχὴ
[2, 7]   θανάτους· τὸ γὰρ ἐν τῇ  καρδίᾳ   θερμὸν καὶ ἀρχὴ συμπαθέστατόν
[2, 7]   εὔκρατον ποιεῖ τὴν ἐν τῇ  καρδίᾳ   θερμότητα καὶ ζέσιν· ἵνα δὲ
[2, 3]   τυγχάνει κείμενον ἔν τε τῇ  καρδίᾳ   καὶ ταῖς φλεψίν. Ὃν δὲ
[2, 4]   τοιαύτην ἔχοντα τὴν ἐν τῇ  καρδίᾳ   κρᾶσιν· τὸ γὰρ ὕδωρ τῷ
[2, 1]   ἐν δὲ τοῖς ἐναίμοις  καρδία   τοιοῦτόν ἐστιν· διαιρεῖται μὲν γὰρ
[2, 9]   δὲ τῶν μὲν φλεβῶν  καρδία,   τῶν δ´ ὀστῶν καλουμένη
[2, 13]   ὀρνέων εἰς ὕψος) τὰ δ´  ἐπίγεια   καὶ μὴ πτητικά, οἷον ἀλεκτρυόνες
[2, 3]   τὰ μὲν ὕδατος ἀναπληστικὰ καὶ  ἐνεργείᾳ   καὶ δυνάμει ὑγρά, τὰ δὲ
[2, 3]   πεπηγὸς ὑγρὸν λέγεται ξηρὸν μὲν  ἐνεργείᾳ   καὶ κατὰ συμβεβηκός, ὄντα δυνάμει
[2, 3]   τὰ μὲν δυνάμει τὰ δ´  ἐνεργείᾳ.   Κρύσταλλος γὰρ καὶ πᾶν τὸ
[2, 3]   καὶ τὰ τοιαῦτα μιχθέντα ὑγρῷ  ἐνεργείᾳ   μὲν ὑγρὰ καὶ κατὰ συμβεβηκός,
[2, 1]   τὸ δυνάμει ὂν ὑπὸ τοῦ  ἐνεργείᾳ   ὄντος, ὥστε ἐστὶ τὸ αὐτὸ
[2, 17]   καὶ τραυλίζουσι, τοῦτο δ´ ἐστὶν  ἔνδεια   τῶν γραμμάτων. Ἔν τε τῷ
[2, 17]   τὸν λόγον μαλακὴ καὶ  πλατεῖα   χρήσιμος· συστέλλειν γὰρ καὶ προβάλλειν
[2, 17]   ὥσπερ καὶ χρῆσις αὐτῆς  βραχεῖα,   οὕτω βραχεῖαν ἔχουσιν αὐτῆς καὶ
[2, 17]   ἔχουσιν αὐτῆς καὶ τὴν διάρθρωσιν.  Ταχεῖα   δ´ δίοδος εἰς τὴν
[2, 13]   οὐ συμφύεται οὔτε βλεφαρὶς οὔτε  ἀκροποσθία,   ὅτι ἄνευ σαρκὸς δέρματά ἐστιν.
[2, 14]   μᾶλλον τῆς σκέπης, τὰ δὲ  πρόσθια   τιμιώτερα μέν, ἀλλ´ ἀλεάζει διὰ
[2, 14]   ἴσου διὰ τὴν ὀρθότητα τὰ  πρόσθια   τοῖς ὀπισθίοις, τοῖς τιμιωτέροις ὑπέγραψεν
[2, 8]   ἄξιον εἰπεῖν, ἀλλὰ τὰ μὲν  μαλάκια   σχεδὸν ὅλα σαρκώδη καὶ μαλακά,
[2, 8]   ἔντομα τῶν ζῴων καὶ τὰ  μαλάκια   τούτοις τ´ ἐναντίως καὶ αὑτοῖς
[2, 1]   τῇ γενέσει τελευταῖον· οὐ γὰρ  οἰκία   πλίνθων ἕνεκέν ἐστι καὶ λίθων,
[2, 3]   τοῦ στόματος ἐργασία παραδίδωσι τῇ  κοιλίᾳ,   παρὰ δὲ ταύτης ἕτερον ἀναγκαῖον
[2, 3]   ἐν αὐτῇ θερμότητι χρῆται ὥσπερ  κοιλίᾳ)   τὰ δὲ ζῷα πάντα μὲν
[2, 9]   τοῦ ζῴου κάμπτεσθαι τὸ σῶμα,  μία   μὲν διὰ τὴν συνέχειάν ἐστι,
[2, 9]   κάμψιν. Ὁμοίως δὲ καὶ φλὲψ  οὐδεμία   αὐτὴ καθ´ αὑτήν ἐστιν, ἀλλὰ
[2, 5]   τὴν φθοράν· γὰρ φθορὰ  ὀλιγαιμία   τίς ἐστι, καὶ τὸ ὀλίγον
[2, 17]   ἐκ τῆς τροφῆς· γὰρ  ἐπιθυμία   τοῦ ἡδέος ἐστίν. Ἀλλὰ τὸ
[2, 4]   ἶνες γῆς εἰσιν. Συμβαίνει δ´  ἔνιά   γε καὶ γλαφυρωτέραν ἔχειν τὴν
[2, 9]   ἂν ἐποίουν τὴν τοιαύτην κίνησιν.  Ἔνια   δ´ αὐτῶν ὁμοίαν ἔχοντα τὴν
[2, 6]   ἀλλ´ θραυστὸς ὑγρός.  Ἔνια   δ´ οὐκ ἔχει τῶν ζῴων
[2, 8]   ζῴων ἐντὸς τὴν τοιαύτην βοήθειαν,  ἔνια   δὲ τῶν (ἀναίμων ἐκτὸς, ὥσπερ
[2, 2]   ἔσται θερμότερον, ὡδὶ δὲ θάτερον.  Ἔνια   δὲ τῶν τοιούτων οὐδ´ ἔστιν
[2, 17]   πολύποσιν. Τῶν δ´ ἐντόμων ζῴων  ἔνια   μὲν ἐντὸς ἔχει τὸ τοιοῦτον
[2, 1]   εἴη ἀναγκαῖον ἔχειν τοῖς ζῴοις  ἔνια   μόρια ὁμοιομερῆ· μὲν γὰρ
[2, 4]   γὰρ τοῦτο καὶ τῶν ἀναίμων  ἔνια   συνετωτέραν ἔχει τὴν ψυχὴν ἐνίων
[2, 4]   καὶ προΐεται περιττώματα καὶ μεταβάλλει  ἔνια   τὰς χρόας αὐτῶν. Τὰ δὲ
[2, 2]   τούτων τῶν μορίων τέτευχεν, ἀλλ´  ἔνια   τῶν ἀνάλογον τούτων τισίν. Τὰ
[2, 16]   ὑγροῦ πρὸς τὸ ξηρόν, καθάπερ  ἔνια   τῶν ζῳοτόκων καὶ ἐναίμων καὶ
[2, 10]   δὲ καὶ τὴν ἀκοὴν εὐλόγως  ἔνια   τῶν ζῴων ἐν τῷ τόπῳ
[2, 1]   ἐκ πλειόνων καὶ ἑνός, οἷον  ἔνια   τῶν σπλάγχνων· πολύμορφα γὰρ τοῖς
[2, 13]   μᾶλλον (ἔτι τοῖς σκληροδέρμοις, ὥσπερ  ἔνια   τῶν τετραπόδων τὰ ὦτα, ὅπως
[2, 2]   τὰ πυρωθέντα πάντα σχεδόν, οἷον  κονία   καὶ τέφρα, καὶ τὰ ὑποστήματα
[2, 2]   αὖ τὸ ἄρρεν, καὶ τὰ  δεξιὰ   πρὸς τὰ ἀριστερὰ τοῦ σώματος.
[2, 2]   τὰς ἀρχάς, καὶ πολλοὶ διαμφισβητοῦσι  ποῖα   θερμὰ καὶ ποῖα ψυχρὰ τῶν
[2, 2]   τούτων ἐν ἑτέροις διώρισται σαφέστερον,  ποῖα   τὰ πηκτά, καὶ πήγνυται διὰ
[2, 2]   πολλοὶ διαμφισβητοῦσι ποῖα θερμὰ καὶ  ποῖα   ψυχρὰ τῶν ζῴων τῶν
[2, 10]   ἐν τῇ κεφαλῇ τούτων τὰ  αἰσθητήριά   ἐστιν. Οὐ μόνον δ´ ἐστὶ
[2, 10]   τοῖς ἄλλοις ἔχει ταῦτα τὰ  αἰσθητήρια   ζῴοις πρὸς τὴν ἰδίαν φύσιν
[2, 10]   δὲ τὸν τρόπον τοῦτον τὰ  αἰσθητήρια   τῇ φύσει καλῶς, τὰ μὲν
[2, 7]   συνέχειαν οὐδεμίαν πρὸς τὰ αἰσθητικὰ  μόρια,   δῆλον μὲν καὶ διὰ τῆς
[2, 2]   ἄνω μέρεσι πρὸς τὰ κάτω  μόρια   διαφέρει ταύταις ταῖς διαφοραῖς) καὶ
[2, 10]   τοῖς τελείοις δύο τὰ ἀναγκαιότατα  μόριά   ἐστιν, τε δέχονται τὴν
[2, 10]   Εὐθὺς γὰρ καὶ τὰ φύσει  μόρια   κατὰ φύσιν ἔχει τούτῳ μόνῳ,
[2, 6]   καὶ πεττομένων, καθάπερ καὶ τὰ  μόρια   μεταβάλλει καὶ τὰ σπλάγχνα τὰς
[2, 9]   συνδέδεται νεύροις. Καὶ χονδρώδη δὲ  μόρια   μεταξὺ τῶν κάμψεών εἰσιν, οἷον
[2, 1]   ἀναγκαῖον ἔχειν τοῖς ζῴοις ἔνια  μόρια   ὁμοιομερῆ· μὲν γὰρ αἴσθησις
[2, 2]   καλῶς. Διὸ καὶ τὰ ἄνω  μόρια   πρὸς τὰ κάτω ταύτην ἔχει
[2, 10]   δ´ αἴσθησιν οὐ προσίεσθαι τὰ  μόρια   τὰ σαρκώδη λίαν. Τούτων δ´
[2, 3]   τρόπον λαμβάνει ἐξ αὐτοῦ τὰ  μόρια   τὴν αὔξησιν, ἔτι δὲ περὶ
[2, 5]   εἶναι γεώδη τὴν φύσιν αὐτῆς.  Μέτρια   μὲν οὖν ταῦτα ὄντα ἐν
[2, 13]   ὀξυωπά (ἄνωθεν γὰρ αὐτοῖς  θεωρία   τῆς τροφῆς, διὸ καὶ ἀναπέτονται
[2, 9]   περὶ τῶν ὑγρῶν καὶ ὁμοιομερῶν  θεωρίᾳ·   τοῖς γὰρ περὶ γενέσεως λόγοις
[2, 3]   μὲν γὰρ τοῦ στόματος  ἐργασία   παραδίδωσι τῇ κοιλίᾳ, παρὰ δὲ
[2, 16]   σιαγόνων ἔχει τὸ καλούμενον ῥύγχος.  Αἰτία   δὲ τούτων φύσις
[2, 4]   τοῖς ζῴοις. Πολλῶν δ´ ἐστὶν  αἰτία   τοῦ αἵματος φύσις καὶ
[2, 3]   διαιρέσεως. Ἀλλ´ αὕτη μὲν οὐδεμιᾶς  αἰτία   πέψεως, ἀλλ´ εὐπεψίας μᾶλλον·
[2, 2]   ψεῦδος· ἐνίοτε γὰρ ἕξις  αἰτία   τοῦ ἀλγεῖν αἰσθανομένοις. Ἔτι τὸ
[2, 14]   ἀεὶ γὰρ ἐκ τῶν ἐνδεχομένων  αἰτία   τοῦ βελτίονός ἐστιν. Καὶ διὰ
[2, 2]   δ´ ὑγρά, ἐπεὶ ὅτι γ´  αἴτια   ταῦτα σχεδὸν καὶ θανάτου καὶ
[2, 2]   ἕκαστος γὰρ δοκεῖ τι λέγειν  τἀναντία   λέγων. Διὸ δεῖ μὴ λανθάνειν
[2, 16]   φύσις τῶν ὀρνίθων  συνεστηκυῖα   τοῦτον τὸν τρόπον. Δίπουν γάρ
[2, 16]   μόριον ἔχουσιν· οἱ δ´ ἄνθρωποι  μαλακὰ   καὶ σαρκώδη καὶ δυνάμενα χωρίζεσθαι,
[2, 2]   τοῖς ζῴοις ἐστὶ τὰ μὲν  μαλακὰ   καὶ ὑγρά, τὰ δὲ σκληρὰ
[2, 8]   μαλάκια σχεδὸν ὅλα σαρκώδη καὶ  μαλακά,   πρὸς δὲ τὸ μὴ εὔφθαρτον
[2, 3]   χρήσιμον) ὅτι τὸ αἷμα τροφῆς  ἕνεκα   καὶ τροφῆς τῶν μορίων ἐστίν.
[2, 13]   δέ. Τοῦ μὲν οὖν εὖ  ἕνεκα   λεπτὸν τὸ δέρμα τὸ περὶ
[2, 1]   ἐκ τούτων. Ὡς μὲν οὖν  ἕνεκά   τινος διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν
[2, 16]   καὶ δυνάμενα χωρίζεσθαι, φυλακῆς τε  ἕνεκα   τῶν ὀδόντων ὥσπερ καὶ τὰ
[2, 10]   ἐγκέφαλον τοὐναντίον ἂν ἀπειργάζετο οὗ  ἕνεκα   ὑπάρχει τοῖς ζῴοις ἐγκέφαλος
[2, 1]   ἄλλων τῶν τοιούτων συνεστήκασι τὰ  ὀργανικὰ   τῶν μορίων, ἀλλ´ οὐκ ἐκεῖνα
[2, 1]   καὶ αὐτήν. Διότι μὲν οὖν  αἱματικὰ   τὴν μορφὴν τὰ σπλάγχνα ἐστίν,
[2, 4]   καὶ θυμώδη τὸ ἦθος καὶ  ἐκστατικὰ   διὰ τὸν θυμόν. Θερμότητος γὰρ
[2, 7]   ἔχει συνέχειαν οὐδεμίαν πρὸς τὰ  αἰσθητικὰ   μόρια, δῆλον μὲν καὶ διὰ
[2, 13]   τὰ δ´ ἐπίγεια καὶ μὴ  πτητικά,   οἷον ἀλεκτρυόνες καὶ τὰ τοιαῦτα,
[2, 3]   δὲ ταῦτα τὰ μὲν ὕδατος  ἀναπληστικὰ   καὶ ἐνεργείᾳ καὶ δυνάμει ὑγρά,
[2, 3]   πάντα μὲν σχεδόν, τὰ δὲ  πορευτικὰ   φανερῶς, οἷον γῆν ἐν αὑτοῖς
[2, 12]   δὲ καὶ τῶν τετραπόδων τὰ  ᾠοτόκα   καὶ φολιδωτά· γὰρ αὐτὸς
[2, 13]   μᾶλλον. Τὰ δὲ τετράποδα καὶ  ᾠοτόκα   οὐ σκαρδαμύττει ὁμοίως, ὅτι οὐδ´
[2, 13]   κάτω βλεφαρίδι μύουσι, καὶ τὰ  ᾠοτόκα   τῶν τετραπόδων, διὰ τὴν σκληρότητα
[2, 13]   καὶ οἱ βαρεῖς καὶ τὰ  ᾠοτόκα   τῶν τετραπόδων τῇ κάτω βλεφαρίδι
[2, 16]   καὶ ὅσα (ἄλλ´ ἔναιμα καὶ  ᾠοτόκα   τῶν τετραπόδων, τοὺς μὲν πόρους
[2, 13]   καὶ τὰ ζῳοτόκα καὶ τὰ  ᾠοτόκα   τῶν τετραπόδων φυλακὴν ἔχουσι τῆς
[2, 13]   ἔχουσι τῆς ὄψεως, τὰ μὲν  ζῳοτόκα   βλέφαρα δύο, οἷς καὶ σκαρδαμύττουσι,
[2, 13]   καὶ οἱ ὄρνιθες καὶ τὰ  ζῳοτόκα   καὶ τὰ ᾠοτόκα τῶν τετραπόδων
[2, 9]   ἐμβρύων αὔξησιν. Τὰ μὲν οὖν  ζῳοτόκα   τῶν ζῴων καὶ ἐν αὑτοῖς
[2, 17]   εἰσίν. Τὰ δ´ ἔναιμα καὶ  ζῳοτόκα   τῶν τετραπόδων βραχεῖαν τῆς φωνῆς
[2, 9]   μυξῶδες τὸ στερεὸν διὰ τὴν  σάρκα   τὴν περικειμένην, οἷον συμβέβηκε περί
[2, 2]   πιμελή, στέαρ, μυελός, γονή, χολή,  γάλα   ἐν τοῖς ἔχουσι, σάρξ, καὶ
[2, 7]   καὶ παρὰ ταῦτα γονὴ καὶ  γάλα   τοῖς πεφυκόσιν ἔχειν ἕκαστα τούτων.
[2, 9]   σωμάτων· ἐνιαχοῦ γὰρ πολλὰ γίνεται  μεγάλα   τῶν ζῳοτόκων, οἷον ἐν Λιβύῃ
[2, 1]   φανερὸν ὅτι προυπῆρχεν οὕτω πρὸς  ἄλληλα   ἔχοντα ἐξ ἀνάγκης. Τὰ μὲν
[2, 9]   εἰσιν, οἷον στοιβή, πρὸς τὸ  ἄλληλα   μὴ τρίβειν. Περὶ δὲ τὰ
[2, 10]   ἄλλων μορίων, ἐκ συλλογισμοῦ πρὸς  ἄλληλα   συνδυάζουσιν. Ὅτι μὲν οὖν ἀρχὴ
[2, 2]   δὲ τούτων αἱ διαφοραὶ πρὸς  ἄλληλα   τοῦ βελτίονος ἕνεκέν εἰσιν, οἷον
[2, 2]   δυοῖν τὸ μὴ ταχέως ψυχόμενον  ἀλλὰ   βραδέως θερμότερον, καὶ τὸ θᾶττον
[2, 3]   εἰ μὴ δι´ ἄλλην αἰτίαν,  ἀλλὰ   διὰ ταύτην ἀναγκαῖον ἔχειν ἀρχὴν
[2, 4]   διὰ τὴν ψυχρότητα τοῦ αἵματος,  ἀλλὰ   διὰ τὴν λεπτότητα μᾶλλον καὶ
[2, 9]   ὀρθότητος οὐδεμιᾶς μὴ συνεχὲς ὂν  ἀλλὰ   διαλεῖπον) ἔτι τ´ ἔβλαπτεν ἂν
[2, 7]   περίττωμα οὔτε τῶν συνεχῶν μορίων,  ἀλλὰ   ἴδιος φύσις, καὶ εὐλόγως
[2, 1]   τὸν τρόπον ἐκ τῆς ἐπαγωγῆς,  ἀλλὰ   καὶ κατὰ τὸν λόγον· πᾶν
[2, 9]   τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος.  Ἀλλὰ   καὶ περὶ τούτων καὶ τῶν
[2, 10]   δ´ ἐστὶ τὸ ἔμπροσθεν ἄσαρκον,  ἀλλὰ   καὶ τὸ ὄπισθεν τῆς κεφαλῆς,
[2, 10]   ὅσων μὴ μόνον τοῦ ζῆν  ἀλλὰ   καὶ τοῦ εὖ ζῆν
[2, 8]   τῆς σαρκὸς οὐ κατ´ εὐθυωρίαν  ἀλλὰ   κατὰ κύκλους διαιρετήν· οὕτως γὰρ
[2, 5]   γῆς. Διὸ τὰ μὴ ἀμφώδοντα  ἀλλὰ   κερατώδη στέαρ ἔχει. Φανερὰ δ´
[2, 11]   μὴ ὀρθὰ εἶναι τὰ ζῷα  ἀλλὰ   κύπτειν. Οὕτω δὲ τὸ πλεῖστον
[2, 9]   τῶν ἐρεισμάτων μὴ κραῦρον εἶναι  ἀλλὰ   μαλακωτέραν, καὶ τὸ γεῶδες εἰς
[2, 2]   τοῦ κατὰ συμβεβηκὸς εἶναι θερμὸν  ἀλλὰ   μὴ καθ´ αὑτὸ θάτερον αὐτῶν,
[2, 10]   γὰρ οὐ μόνον κατ´ εὐθυωρίαν  ἀλλὰ   πάντοθεν) δ´ ὄψις εἰς
[2, 9]   οὐδεμία αὐτὴ καθ´ αὑτήν ἐστιν,  ἀλλὰ   πᾶσαι μόριον μιᾶς εἰσιν. Ὀστοῦν
[2, 2]   ἀλύτως, λυτῶς δ´, ὅσα ὕδατος.  Ἀλλὰ   περὶ μὲν τούτων ἐν ἑτέροις
[2, 7]   ῥεῖ κάτω πρὸς τὴν γῆν.  Ἀλλὰ   περὶ μὲν τούτων ἐν ταῖς
[2, 14]   δ´ ἐναντίως ἔχον ἀπαθέστερόν ἐστιν.  Ἀλλὰ   περὶ μὲν τούτων παρεκβῆναι συμβέβηκεν
[2, 10]   Τούτων δ´ οὐδέτερόν ἐστιν ἀληθές,  ἀλλὰ   πολύσαρκος μὲν τόπος ὢν
[2, 12]   φώκη τῶν ζῳοτόκων οὐκ ὦτα  ἀλλὰ   πόρους ἀκοῆς, διὰ τὸ πεπηρωμένον
[2, 2]   τὸν αὐτὸν τρόπον ὑπάρξει πᾶσιν,  ἀλλὰ   προσδιοριστέον ὅτι καθ´ αὑτὸ μὲν
[2, 2]   οὐχ ὁμώνυμον, οἷον φλεβὸς φλέψ,  ἀλλὰ   προσώπου πρόσωπον οὐδαμῶς. Πρῶτον μὲν
[2, 12]   καὶ τὸ ἔχειν μὴ τρίχας  ἀλλὰ   πτερωτὰ εἶναι· οὐκ οὖν ἔχει
[2, 6]   ὅσοις δὲ μὴ πιμελῇ ὅμοιος  ἀλλὰ   στέαρ γίνεται τὸ αἷμα πεττόμενον,
[2, 16]   ἣν αἰτίαν οὐκ ἔχουσι μυκτῆρας,  ἀλλὰ   τὰ μὲν διὰ τῶν βραγχίων,
[2, 8]   τι καὶ ἄξιον εἰπεῖν,  ἀλλὰ   τὰ μὲν μαλάκια σχεδὸν ὅλα
[2, 1]   ζῷα συνέστηκε τῶν μορίων τούτων,  ἀλλὰ   τὰ ὁμοιομερῆ τῶν ἀνομοιομερῶν ἕνεκέν
[2, 1]   πλίνθων ἕνεκέν ἐστι καὶ λίθων,  ἀλλὰ   ταῦτα τῆς οἰκίας· ὁμοίως δὲ
[2, 17]   γὰρ ἐπιθυμία τοῦ ἡδέος ἐστίν.  Ἀλλὰ   τὸ μόριον οὐχ ὅμοιον τοῦτο
[2, 17]   τὴν αἴσθησιν ποιοῦνται τῆς τροφῆς,  ἀλλὰ   τοῖς μὲν ἀπολελυμένον τοῖς δὲ
[2, 2]   μὲν οὖν εἰ μὴ πλεοναχῶς,  ἀλλὰ   τοσαυταχῶς ἕτερον ἑτέρου θερμότερον· τούτους
[2, 17]   μόριον, οὐ πάντῃ δ´ ὁμοίως  ἀλλὰ   τῷ ἄκρῳ μάλιστα, διὰ τοῦτο
[2, 10]   οὐδὲν αἰσθητικὸν οὔτε τὸ αἷμα,  ἀλλὰ   τῶν ἐκ τούτου τι. Διόπερ
[2, 11]   δόξειεν ἄν. Οὐκ ἔχει δέ,  ἀλλὰ   φαίνεται διὰ τὸ μὴ ὀρθὰ
[2, 16]   τῶν ὀδόντων ὥσπερ καὶ τὰ  ἄλλα,   καὶ μᾶλλον ἔτι διὰ τὸ
[2, 2]   αἷμα· διὸ καὶ μέλιτται καὶ  ἄλλα   τοιαῦτα ζῷα φρονιμώτερα τὴν φύσιν
[2, 1]   ψυχρόν, ξηρὸν ὑγρὸν καὶ ἔτι  ἄλλα   τοιαῦτα· καὶ τὸ τούτων αἰσθητήριον,
[2, 1]   Καθάπερ οὖν ῥέοντος ὕδατος ἰλύς,  τἆλλα   σπλάγχνα τῆς διὰ τῶν φλεβῶν
[2, 4]   ψυχρῷ πηκτόν ἐστιν. Διὸ καὶ  τἆλλα   τὰ ἄναιμα δειλότερα τῶν ἐναίμων
[2, 1]   καὶ τραχύτης καὶ λειότης καὶ  τἆλλα   τὰ τοιαῦτα πάθη τῶν σωμάτων.
[2, 8]   δὲ τὴν αἴσθησιν φανερὸν πάντα  τἆλλα   τούτου χάριν ὄντα, λέγω δ´
[2, 9]   εἰπεῖν τῶν σωμάτων· ἐνιαχοῦ γὰρ  πολλὰ   γίνεται μεγάλα τῶν ζῳοτόκων, οἷον
[2, 17]   ὡσαύτως δὲ καὶ τῶν ὀστρακοδέρμων  πολλά·   τὰ δ´ ἐκτός, οἷον κέντρον,
[2, 13]   βλέπειν ἐναντίον, οὐκ ἔχει δὲ  πολλὰ   τὰ προσκρούσματα πρὸς τὴν ὄψιν
[2, 17]   τῆς φωνῆς ἐργασίαν ἄχρηστον τὰ  πολλὰ   τὴν γλῶτταν ἔχει καὶ προσδεδεμένην
[2, 9]   δὲ καὶ ἐν τοῖς ζῳοτόκοις  πολλὰ   τῶν ὀστῶν χονδρώδη, ἐν ὅσοις
[2, 9]   τὰ γὰρ ἐξ αὐτῶν συνεστηκότα  ὅλα   καὶ συνώνυμα τοῖς μορίοις, οἷον
[2, 8]   ἀλλὰ τὰ μὲν μαλάκια σχεδὸν  ὅλα   σαρκώδη καὶ μαλακά, πρὸς δὲ
[2, 1]   (ταύτας τὰς αἰτίας τὰ μὲν  ἁπλᾶ   καὶ ὁμοιομερῆ, τὰ δὲ σύνθετα
[2, 16]   ποδῶν χρείας. Τούτους γὰρ τὰ  πολυδάκτυλα   τῶν τετραπόδων ἀντὶ χειρῶν ἔχουσιν,
[2, 9]   ἐστιν, μὲν ἔχει τὰ  κῶλα   κάμψιν, συνδεδεμένα τε νεύροις, καὶ
[2, 9]   Ἐκ δὲ ταύτης τοῖς ἔχουσι  κῶλα   συνεχῆ πρὸς αὐτήν, τὰ τούτων
[2, 2]   ἔχοντα καὶ λεπτὸν καὶ καθαρόν·  ἅμα   γὰρ πρός τε ἀνδρείαν τὰ
[2, 9]   δέρμα πᾶν ἀνήλωκεν φύσις·  ἅμα   δὲ τὴν αὐτὴν ὑπεροχὴν εἰς
[2, 16]   χειρί. Τὴν γὰρ φύσιν ἑλῶδες  ἅμα   τὸ ζῷόν ἐστι καὶ πεζόν,
[2, 9]   τι τοιοῦτόν ἐστι μέρος, ὕστερον  ἅμα   τοῖς ἀνομοιομερέσι θεωρητέον τὴν αἰτίαν
[2, 17]   τὴν φύσιν καὶ κοῖλον, ὥσθ´  ἅμα   τούτῳ καὶ γεύεσθαι καὶ τὴν
[2, 7]   τὴν κεφαλὴν ὀστοῦν, καλοῦσι  βρέγμα   τινές, διὰ τὸ πολὺν χρόνον
[2, 7]   ἐστι, τό τε τῆς κύστεως  ὑπόστημα   καὶ τὸ τῆς κοιλίας, καὶ
[2, 4]   τὸ ὕδωρ. οὕτω καὶ τὸ  αἷμα·   αἱ γὰρ ἶνες γῆς. Μὴ
[2, 10]   ἄναιμον οὐδὲν αἰσθητικὸν οὔτε τὸ  αἷμα,   ἀλλὰ τῶν ἐκ τούτου τι.
[2, 5]   διὸ οὐδὲ πιμελὴ οὐδὲ στέαρ·  αἷμα   γὰρ πεπεμμένον ἐστίν. Ὥστ´ εἰ
[2, 5]   τὸ στέαρ· πεττόμενον γὰρ τὸ  αἷμα   γίνεται ταῦτα, ὥστε ὅλως
[2, 2]   τῶν ἀνάλογον ὑπαρχόντων πρὸς τὸ  αἷμα·   διὸ καὶ μέλιτται καὶ ἄλλα
[2, 6]   Ὅτι δ´ τροφὴ πᾶσιν  αἷμα,   εἴρηται πρότερον. Εὐλόγως δὲ καὶ
[2, 3]   ὑποκείμενον καὶ ποτε ὂν  αἷμά   ἐστιν, οὐ θερμόν· καὶ καθ´
[2, 2]   Ὅτι δ´ ἀναγκαῖον ἔχειν  αἷμα   τὸ τούτῳ τὴν αὐτὴν
[2, 9]   ἂν ἔσωζε τὸ ἐν αὑτῇ  αἷμα·   γὰρ ἀπ´ ἐκείνης θερμότης
[2, 6]   περιέχεσθαι τοῖς ὀστοῖς πέττεται τὸ  αἷμα,   δὲ καθ´ αὑτὸ πέψις
[2, 4]   γὰρ τροφὴ ὕλη, τὸ δ´  αἷμα   ἐσχάτη τροφή. Πολλὴν οὖν
[2, 3]   αἵματός εἰσι, φανερὸν ὅτι τὸ  αἷμα   τελευταία τροφὴ τοῖς ζῴοις
[2, 2]   Τοῦτον γὰρ τὸν τρόπον τὸ  αἷμα   θερμόν ἐστιν. Καὶ ποιεῖ δὲ
[2, 2]   ἐν τῇ φύσει, οἷον  αἷμα,   ἰχώρ, πιμελή, στέαρ, μυελός, γονή,
[2, 4]   τῶν ἰνῶν οὐ πήγνυται τὸ  αἷμα·   καθάπερ γὰρ ἐκ πηλοῦ εἴ
[2, 2]   ἰσχύος μὲν ποιητικώτερον τὸ παχύτερον  αἷμα   καὶ θερμότερον, αἰσθητικώτερον δὲ καὶ
[2, 2]   Ἐμπεδοκλῆς δὲ τοὐναντίον· ἔτι δ´  αἷμα   καὶ χολὴν οἱ μὲν θερμὸν
[2, 2]   πήγνυται τοῦ ἐλαίου. Ἔτι τὸ  αἷμα   κατὰ μὲν τὴν ἁφὴν θερμότερον
[2, 10]   διὰ τῶν καθαρώτερον ἐχόντων τὸ  αἷμα   μορίων ἀναγκαῖον ἀκριβεστέρας γίνεσθαι· ἐκκόπτει
[2, 3]   καὶ ὑγραίνεται· τὸ μὲν γὰρ  αἷμα   ξηραίνεται μᾶλλον, ὑγραίνεται δ´
[2, 3]   δὲ κατὰ πάθος τὸ  αἷμα,   οὐ καθ´ αὑτὸ θερμόν. Ὁμοίως
[2, 7]   αἴσθησιν θιγγανόμενος, ὥσπερ οὐδὲ τὸ  αἷμα   οὐδὲ τὸ περίττωμα τῶν ζῴων.
[2, 10]   ἄναιμον αἰσθητικόν, οὐδ´ αὐτὸ τὸ  αἷμα·   οὐδὲν γὰρ τῶν ζῴων μόριον.
[2, 5]   διαφοράν. Ἔστι γὰρ ἑκάτερον αὐτῶν  αἷμα   πεπεμμένον δι´ εὐτροφίαν, καὶ τὸ
[2, 6]   ὅμοιος ἀλλὰ στέαρ γίνεται τὸ  αἷμα   πεττόμενον, τούτοις δὲ στεατώδης. Διὸ
[2, 1]   τὴν δύναμιν τὴν δημιουγοῦσαν τὸ  αἷμα   πρώτην, εὔλογον, ἐξ οἵας δέχεται
[2, 5]   τὰ μὲν σωματῶδες ἔχοντα τὸ  αἷμα   στέαρ ἔχει μᾶλλον. Τὸ γὰρ
[2, 3]   καὶ ψυχρὰ φαίνεται, οἷον τὸ  αἷμα,   τὰ δὲ θερμὰ καὶ πάχος
[2, 3]   Οὐ γὰρ συνεχές ἐστι τὸ  αἷμα   ταύτῃ οὐδὲ συμπεφυκός, ἀλλ´ οἷον
[2, 4]   καλουμένας ἶνας τὸ μὲν ἔχει  αἷμα   τὸ δ´ οὐκ ἔχει, οἷον
[2, 2]   τε ἄλλων καὶ αἵματος πρὸς  αἷμα·   τὸ μὲν γὰρ λεπτότερον τὸ
[2, 4]   Διόπερ οὐ πήγνυται τὸ τοιοῦτον  αἷμα·   τοῦ γὰρ αἵματος τὸ μὲν
[2, 4]   θυμώδεις καὶ ἐκστατικοί· τὸ γὰρ  αἷμα   τούτων ἰνωδέστατον, καὶ τό γε
[2, 3]   (τοσοῦτον γὰρ χρήσιμον) ὅτι τὸ  αἷμα   τροφῆς ἕνεκα καὶ τροφῆς τῶν
[2, 3]   φαῦλον. Ὅτι μὲν οὖν τὸ  αἷμα   τροφῆς ἕνεκεν ὑπάρχει τοῖς ἐναίμοις,
[2, 5]   πιμελὴν οὔτε στέαρ, ὅτι οὐδ´  αἷμα.   Τῶν δ´ ἐναίμων τὰ μὲν
[2, 2]   τὰ ψυχρὸν ἔχοντα καὶ λεπτὸν  αἷμα   φρονιμώτερα τῶν ἐναντίων ἐστίν. Ἄριστα
[2, 3]   δὲ διωρισμένων φανερὸν ὅτι τὸ  αἷμα   ὡδὶ μὲν ἔστι θερμόν, οἷόν
[2, 5]   τὸ ἀνάλογον αἰσθητικόν· τὸ δ´  αἷμα,   ὥσπερ εἴρηται καὶ πρότερον, οὐκ
[2, 5]   γηράσκει ταχέως τὰ λίαν πίονα·  ὀλίγαιμα   γὰρ ἅτε εἰς τὴν πιότητα
[2, 5]   ἀναλισκομένου τοῦ αἵματος, τὰ δ´  ὀλίγαιμα   ἤδη προωδοποίηται πρὸς τὴν φθοράν·
[2, 6]   ῥαχίτης μόνος ἐστὶ μυελός·  ὀλίγαιμά   τε γὰρ φύσει ὑπάρχει ὄντα,
[2, 4]   ἐστιν. Διὸ καὶ τἆλλα τὰ  ἄναιμα   δειλότερα τῶν ἐναίμων ἐστὶν ὡς
[2, 2]   φύσεως αὐτῶν θερμότης, καὶ τὰ  ἄναιμα   τῶν ἐναίμων καὶ τὰ θήλεα
[2, 7]   γῆς. Καὶ διὰ τοῦτο τὰ  ἔναιμα   ἔχει πάντα ἐγκέφαλον, τῶν δ´
[2, 17]   τῶν ἄλλων εἰσίν. Τὰ δ´  ἔναιμα   καὶ ζῳοτόκα τῶν τετραπόδων βραχεῖαν
[2, 16]   οἱ ὄφεις καὶ ὅσα (ἄλλ´  ἔναιμα   καὶ ᾠοτόκα τῶν τετραπόδων, τοὺς
[2, 17]   τῶν χυμῶν μόριον καὶ τὰ  ἔναιμα   πάντα· καὶ γὰρ ὅσα μὴ
[2, 2]   ἕτερον. Καὶ ὅλως (τὰ μὲν  ἔναιμα   τῶν ζῴων ἐστί, τὰ δ´
[2, 17]   Ἔχει δὲ καὶ τὰ μὴ  ἔναιμα   τῶν ζῴων τὸ αἰσθητικὸν τῶν
[2, 11]   Οὕτω δὲ τὸ πλεῖστον κινουμένων  χρήσιμα   μετεωρότερά τε ὄντα καὶ κινούμενα·
[2, 2]   μέν ἐστι σκληρόφθαλμα τὰ δ´  ὑγρόφθαλμα,   καὶ τὰ μὲν οὐκ ἔχει
[2, 13]   ἀντὶ ταύτης τῆς φυλακῆς πάντα  σκληρόφθαλμά   ἐστιν, οἷον βλέποντα διὰ τοῦ
[2, 2]   ὀφθαλμοὺς ἀμφοτέρων τὰ μέν ἐστι  σκληρόφθαλμα   τὰ δ´ ὑγρόφθαλμα, καὶ τὰ
[2, 2]   θερμόν, οἷον εἴ τις θεῖτο  ὄνομα   ὕδατι σιδήρῳ θερμῷ. Τοῦτον
[2, 16]   διὰ τοῦ αὐλοῦ, τὰ δ´  ἔντομα   διὰ τοῦ ὑποζώματος αἰσθάνονται τῶν
[2, 13]   Οἱ δ´ ἰχθύες καὶ τὰ  ἔντομα   καὶ τὰ σκληρόδερμα διαφέροντα μὲν
[2, 8]   τοῖς δ´ ἄκανθαν. Τὰ δ´  ἔντομα   τούτοις τ´ ἐναντίως ἔχει καὶ
[2, 8]   ὂν γένος τούτων. Τὰ δ´  ἔντομα   τῶν ζῴων καὶ τὰ μαλάκια
[2, 17]   Ὥστ´ ἐὰν μή τις τὸ  στόμα   ἐπικλίνῃ, μὴ φαίνεσθαι ἀφεστηκὸς τοῦτο
[2, 16]   καθάπερ χειρὶ χρώμενος, πρὸς τὸ  στόμα,   τήν τε ξηρὰν καὶ (τὴν
[2, 3]   πέψιν. Ὥσπερ δὲ καὶ τὸ  στόμα   τῆς ἀκατεργάστου τροφῆς πόρος ἐστί,
[2, 8]   λέγω δ´ οἷον ὀστᾶ καὶ  δέρμα   καὶ νεῦρα καὶ φλέβες, ἔτι
[2, 9]   καὶ τὸ γεῶδες εἰς τὸ  δέρμα   πᾶν ἀνήλωκεν φύσις· ἅμα
[2, 15]   πέρατι φλεβίων· γὰρ τὸ  δέρμα   περαίνει, καὶ τὰ φλέβια πέρας
[2, 13]   οὖν εὖ ἕνεκα λεπτὸν τὸ  δέρμα   τὸ περὶ τὴν κόρην ἐστί,
[2, 13]   τὸν τρόπον ὑπὸ τῆς φύσεως.  Σκληρόδερμα   γὰρ ὄντα ἀβλαβέστερα μὲν ἂν
[2, 13]   καὶ τὰ ἔντομα καὶ τὰ  σκληρόδερμα   διαφέροντα μὲν ἔχουσι τὰ ὄμματα,
[2, 13]   αὐτῶν ἔχει. Τὰ μὲν γὰρ  σκληρόδερμα   ὅλως οὐκ ἔχει· δὲ
[2, 3]   οἷον τὸ αἷμα, τὰ δὲ  θερμὰ   καὶ πάχος ἔχοντα καθάπερ
[2, 2]   ἀρχάς, καὶ πολλοὶ διαμφισβητοῦσι ποῖα  θερμὰ   καὶ ποῖα ψυχρὰ τῶν ζῴων
[2, 3]   φύσει τῶν τοιούτων τὰ μὲν  θερμὰ   καὶ ὑγρὰ χωριζόμενα δὲ πήγνυται
[2, 2]   τῶν φύσει συνεστώτων τὰ μὲν  θερμὰ   λέγειν τὰ δὲ ψυχρὰ καὶ
[2, 7]   τὸ ἀνάλογον, οἷον πολύπους·  ὀλιγόθερμα   γὰρ πάντα διὰ τὴν ἀναιμίαν.
[2, 5]   τὴν γονὴν ἰέναι καὶ τὸ  σπέρμα,   τοῦτ´ εἰς τὴν πιμελὴν ἀναλίσκεται
[2, 9]   ἐξ αὐτῶν συνεστηκότα ὅλα καὶ  συνώνυμα   τοῖς μορίοις, οἷον ὁπλή τε
[2, 9]   ἀναγκαῖον ἂν εἴη. Ἀλλ´ ὅτι  συνώνυμα   τοῖς ὅλοις τὰ μέρη, τὴν
[2, 8]   τὸ μὴ εὐδιαίρετον εἶναι τὸ  σῶμα   αὐτῶν. ~Ἔχει δ´ ὁμοίως
[2, 8]   τὸ μὴ εὔφθαρτον εἶναι τὸ  σῶμα   αὐτῶν, καθάπερ τὰ σαρκώδη, μεταξὺ
[2, 14]   ἄλλο μόριον. Ὅσοις δὲ τὸ  σῶμα   δασὺ λίαν πεποίηκε, (τούτοις ἐνδεῶς
[2, 8]   ἀνάλογον· τοῦτο γὰρ ἀρχὴ καὶ  σῶμα   καθ´ αὑτὸ τῶν ζῴων ἐστίν.
[2, 9]   κινουμένου τοῦ ζῴου κάμπτεσθαι τὸ  σῶμα,   μία μὲν διὰ τὴν συνέχειάν
[2, 5]   Εἰ γὰρ πᾶν γένοιτο τὸ  σῶμα   πιμελὴ καὶ στέαρ, ἀπόλοιτ´ ἄν.
[2, 14]   τὰ μὲν καθ´ ὅλον τὸ  σῶμα   πρανὲς δεδάσυνται ταῖς θριξίν, οἷον
[2, 8]   δὲ μαλακόν, ἀλλ´ ὅλον τὸ  σῶμα   σκληρόν, σκληρότητα δὲ τοιαύτην, ὀστοῦ
[2, 3]   δι´ ὧν ἅπαν λήψεται τὸ  σῶμα   τὴν τροφήν, ὥσπερ ἐκ φάτνης,
[2, 10]   διὰ τὸ διπλοῦν εἶναι τὸ  σῶμα,   τὸ μὲν δεξιὸν τὸ δ´
[2, 5]   Ὥστ´ εἰ πᾶν γένοιτο τὸ  σῶμα   τοιοῦτον, οὐκ ἂν ἔχοι οὐδεμίαν
[2, 15]   καταβαινόντων ὑγρῶν, ὅπως ἀποστέγωσιν οἷον  ἀπογείσωμα   τῶν ἀπὸ τῆς κεφαλῆς ὑγρῶν,
[2, 5]   ὥστε ὅλως οὐ γίνεται  περίττωμα   αὐτοῖς οὐδὲν ὀλίγον. Καὶ
[2, 10]   τὴν τροφὴν καὶ τὸ  περίττωμα   ἀφήσουσιν· οὔτε γὰρ εἶναι οὔτε
[2, 3]   γῆς ταῖς ῥίζαις (διὸ καὶ  περίττωμα   οὐ γίνεται τοῖς φυτοῖς· τῇ
[2, 7]   καὶ (αὐχμηρότατον. Ἔστι δ´ οὔτε  περίττωμα   οὔτε τῶν συνεχῶν μορίων, ἀλλὰ
[2, 6]   ἄκανθαν μεριζομένης ἐστὶ τὸ ἐμπεριλαμβανόμενον  περίττωμα   πεφθέν. ~Περὶ δ´ ἐγκεφάλου σχεδόν
[2, 7]   οὐδὲ τὸ αἷμα οὐδὲ τὸ  περίττωμα   τῶν ζῴων. Ὑπάρχει δ´ ἐν
[2, 7]   φλεβῶν ἄνω τῆς (τροφῆς τὸ  περίττωμα   ψυχόμενον διὰ τὴν τοῦ τόπου
[2, 16]   κολυμβηταῖς ἔνιοι πρὸς τὴν ἀναπνοὴν  ὄργανα   πορίζονται, ἵνα πολὺν χρόνον ἐν
[2, 2]   θερμοτέρου, πόσα, εἰ πλείω.  Ἕνα   μὲν δὴ τρόπον λέγεται μᾶλλον
[2, 4]   θυμός, τὰ δὲ στερεὰ  θερμανθένα   μᾶλλον θερμαίνει τῶν ὑγρῶν· αἱ
[2, 16]   ἄνθρωποι μαλακὰ καὶ σαρκώδη καὶ  δυνάμενα   χωρίζεσθαι, φυλακῆς τε ἕνεκα τῶν
[2, 9]   μὲν ἔχει τὰ κῶλα κάμψιν,  συνδεδεμένα   τε νεύροις, καὶ τῶν ἐσχάτων
[2, 11]   ἑκάστῳ. ~Τὰ μὲν γὰρ τετράποδα  ἀπηρτημένα   ἔχει τὰ ὦτα καὶ ἄνωθεν
[2, 3]   πάχος ἔχοντα καθάπερ χολή,  χωριζόμενα   δ´ ἐκ τῆς φύσεως τῶν
[2, 3]   τὰ μὲν θερμὰ καὶ ὑγρὰ  χωριζόμενα   δὲ πήγνυται καὶ ψυχρὰ φαίνεται,
[2, 11]   ὄντα καὶ κινούμενα· δέχεται γὰρ  στρεφόμενα   πάντοθεν τοὺς ψόφους μᾶλλον. ~Οἱ
[2, 13]   στρέφοντα πρὸς τὸ φῶς καὶ  δεχόμενα   τὴν αὐγήν. Οἱ δ´ ἰχθύες
[2, 4]   ἁπλῶς εἰπεῖν, καὶ ἀκινητίζει τε  φοβούμενα   καὶ προΐεται περιττώματα καὶ μεταβάλλει
[2, 8]   τῶν ὀστρακοδέρμων ὡσαύτως, οἷον τὰ  καλούμενα   ὄστρεα· πᾶσι γὰρ τούτοις τὸ
[2, 9]   δεῖ τῶν στερεωμάτων. Τὰ δὲ  καλούμενα   σελάχη χονδράκανθα τὴν φύσιν ἐστίν·
[2, 11]   χρήσιμα μετεωρότερά τε ὄντα καὶ  κινούμενα·   δέχεται γὰρ στρεφόμενα πάντοθεν τοὺς
[2, 7]   βοήθειαν τὴν τοῦ ἐναντίου παρεδρίαν,  ἵνα   ἀνισάζῃ τὴν θατέρου ὑπερβολὴν θάτερον.
[2, 9]   δὲ περιειληφότων, οἷον γόμφον, ἀστράγαλον,  ἵνα   γίγνηται κάμψις καὶ ἔκτασις· ἄλλως
[2, 7]   τῇ καρδίᾳ θερμότητα καὶ ζέσιν·  ἵνα   δὲ καὶ τοῦτο τὸ μόριον
[2, 13]   τὸ ὑγρὰ τὰ ὄμματα εἶναι,  ἵνα   ὀξὺ βλέπωσι τοῦτον τὸν τρόπον
[2, 16]   πρὸς τὴν ἀναπνοὴν ὄργανα πορίζονται,  ἵνα   πολὺν χρόνον ἐν τῇ θαλάττῃ
[2, 7]   ἅπαντα δεῖται τῆς ἐναντίας ῥοπῆς,  ἵνα   τυγχάνῃ τοῦ μετρίου καὶ τοῦ
[2, 9]   συνεχοῦς ἁπτόμενον καὶ προσδεδεμένον,  ἵνα   χρῆται φύσις (καὶ ὡς
[2, 9]   τῶν ἔργων γὰρ γνωρίζειν, ὥσπερ  κἀκεῖνα,   καὶ ταῦτα ἀναγκαῖον ἂν εἴη.
[2, 1]   ὀργανικὰ τῶν μορίων, ἀλλ´ οὐκ  ἐκεῖνα   ἐκ τούτων. Ὡς μὲν οὖν
[2, 3]   κοιλίας κύτος, ἐξ ἧς, ὥσπερ  ἐκεῖνα   ταῖς ῥίζαις, ταῦτα δεῖ τινι
[2, 16]   τοιαύτην ἔχοντα τὴν φύσιν· διὸ  σάρκινα.   Μαλακωτάτη δ´ σὰρξ
[2, 10]   περιττωμάτων. Ἀλλ´ οὐχ εὑρίσκοντες διὰ  τίνα   αἰτίαν ἔνιαι τῶν αἰσθήσεων ἐν
[2, 17]   τῶν ἰχθύων, καὶ οὗτοι τρόπον  τινὰ   γλίσχρον ἔχουσι, καὶ σχεδὸν παραπλησίως
[2, 16]   καὶ ζῳοτόκοις οὐ πόρρω τρόπον  τινὰ   διέστηκεν ἀλλήλων τὸ τῆς ὀσφρήσεως
[2, 7]   ψυχὴν τιθέασι πῦρ τοιαύτην  τινὰ   δύναμιν φορτικῶς τιθέντες· βέλτιον δ´
[2, 1]   ἀνομοίας ἔχειν· πρὸς μὲν γάρ  τινα   μαλακότης χρήσιμος πρὸς δέ τινα
[2, 1]   ἐχούσης ἤδη τινὰ φύσιν ἐπί  τινα   μορφὴν τοιοῦτον ἄλλο τέλος·
[2, 1]   τινα μαλακότης χρήσιμος πρὸς δέ  τινα   σκληρότης, καὶ τὰ μὲν τάσιν
[2, 1]   πρώτης κινούσης καὶ ἐχούσης ἤδη  τινὰ   φύσιν ἐπί τινα μορφὴν
[2, 6]   ἐν τοῖς δὴ τὰ ὀστᾶ  πυκνὰ   ἔχουσι καὶ ἰσχυρὰ εὐλόγως ἐν
[2, 6]   ὅσων τὰ ὀστᾶ ἰσχυρὰ καὶ  πυκνά,   οἷον τὰ τοῦ (λέοντος· τούτου
[2, 1]   ἄνθρωπος γὰρ ἄνθρωπον καὶ φυτὸν  γεννᾷ   φυτὸν ἐκ τῆς περὶ ἕκαστον
[2, 17]   τούτου ἀναπηρίαν καὶ τὸ τὴν  σιαγόνα   τὴν κάτω ἀκίνητον ἔχειν. Ἔστι
[2, 16]   φύσις παρακαταχρῆται, καθάπερ εἴωθεν, ἐπὶ  πλείονα   τοῖς αὐτοῖς μορίοις, ἀντὶ τῆς
[2, 5]   θερμοῦ. Καὶ ἀγονώτερα δὴ τὰ  πίονά   ἐστι διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν·
[2, 5]   καὶ γηράσκει ταχέως τὰ λίαν  πίονα·   ὀλίγαιμα γὰρ ἅτε εἰς τὴν
[2, 2]   τρόπον θερμὸν πεύκη καὶ τὰ  πίονα,   τῷ ταχὺ μεταβάλλειν εἰς ἐνέργειαν
[2, 7]   εἶναι φάναι πῦρ, καὶ τὸ  πρίονα   τρύπανον τὸν τέκτονα
[2, 16]   τῶν ἄλλων ἕκαστον τῶν ἐχόντων  πλεύμονα   ζῴων, διὰ δὲ τὴν ἐν
[2, 7]   περὶ τὴν καρδίαν καὶ τὸν  πλεύμονα   τόπον θερμότατον καὶ ἐναιμότατον. Διὸ
[2, 7]   τὸ πρίονα τρύπανον τὸν  τέκτονα   τὴν τεκτονικήν, ὅτι τὸ
[2, 1]   οὖν αἱματικὰ τὴν μορφὴν τὰ  σπλάγχνα   ἐστίν, εἴρηται, καὶ διότι τῇ
[2, 6]   τὰ μόρια μεταβάλλει καὶ τὰ  σπλάγχνα   τὰς χρόας (ὑπερβολῇ γὰρ αἱματῶδες
[2, 1]   οὖν ῥέοντος ὕδατος ἰλύς, τἆλλα  σπλάγχνα   τῆς διὰ τῶν φλεβῶν ῥύσεως
[2, 16]   ὑγράν, καὶ τὰ δένδρα περιελίττων  ἀνασπᾷ,   καὶ χρῆται καθάπερ ἂν εἰ
[2, 13]   Διὸ καὶ τὰ γαμψώνυχα μὲν  ὀξυωπά   (ἄνωθεν γὰρ αὐτοῖς θεωρία
[2, 13]   ὑπὸ τῶν ἔξωθεν προσπιπτόντων, οὐκ  ὀξυωπὰ   δέ. Τοῦ μὲν οὖν εὖ
[2, 13]   ἀλεκτρυόνες καὶ τὰ τοιαῦτα, οὐκ  ὀξυωπά·   οὐδὲν γὰρ αὐτὰ κατεπείγει πρὸς
[2, 3]   στόματος ἐργασία παραδίδωσι τῇ κοιλίᾳ,  παρὰ   δὲ ταύτης ἕτερον ἀναγκαῖον λαμβάνειν,
[2, 7]   καὶ τὸ τῆς κοιλίας, καὶ  παρὰ   ταῦτα γονὴ καὶ γάλα τοῖς
[2, 13]   Ἐκ δὲ τοῦ κανθοῦ τοῦ  παρὰ   τοὺς μυκτῆρας σκαρδαμύττουσιν, ὅτι βέλτιον
[2, 16]   τίνας ἔχει διαφοράς, δεῖ πυνθάνεσθαι  παρὰ   τῶν μετρικῶν. Ἀνάγκη δ´ ἦν
[2, 13]   τῆς ὄψεως, τὰ μὲν ζῳοτόκα  βλέφαρα   δύο, οἷς καὶ σκαρδαμύττουσι, τῶν
[2, 13]   τῆς δὲ σωτηρίας χάριν τὰ  βλέφαρα·   καὶ διὰ τοῦτο σκαρδαμύσσει τε
[2, 2]   καὶ τὰ μὲν οὐκ ἔχει  βλέφαρα   τὰ δ´ ἔχει πρὸς τὸ
[2, 3]   ὄντα δυνάμει καὶ καθ´ αὑτὰ  ὑγρά,   γῆ δὲ καὶ τέφρα καὶ
[2, 4]   Μὴ ἐξαιρουμένων δὲ πήγνυται, οἷον  ὑγρὰ   γῆ ὑπὸ ψύχους· τοῦ γὰρ
[2, 2]   τὰ μὲν ξηρὰ τὰ δ´  ὑγρά,   ἐπεὶ ὅτι γ´ αἴτια ταῦτα
[2, 3]   τοιαῦτα μιχθέντα ὑγρῷ ἐνεργείᾳ μὲν  ὑγρὰ   καὶ κατὰ συμβεβηκός, καθ´ αὑτὰ
[2, 3]   Ὁμοίως δὲ καὶ θάτερα τὰ  ὑγρὰ   κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον ἔχει
[2, 2]   τὰ δὲ σκληρὰ καὶ στερεά,  ὑγρὰ   μὲν ὅλως ἕως
[2, 3]   ἀναπληστικὰ καὶ ἐνεργείᾳ καὶ δυνάμει  ὑγρά,   τὰ δὲ γῆς ἅπαντα ξηρά.
[2, 2]   ἐστὶ τὰ μὲν μαλακὰ καὶ  ὑγρά,   τὰ δὲ σκληρὰ καὶ στερεά,
[2, 13]   οὖν φυλακὴν ἔχειν αἴτιον τὸ  ὑγρὰ   τὰ ὄμματα εἶναι, ἵνα ὀξὺ
[2, 3]   τοιούτων τὰ μὲν θερμὰ καὶ  ὑγρὰ   χωριζόμενα δὲ πήγνυται καὶ ψυχρὰ
[2, 16]   καὶ (τὴν ὑγράν, καὶ τὰ  δένδρα   περιελίττων ἀνασπᾷ, καὶ χρῆται καθάπερ
[2, 17]   ἔχουσι, καὶ τῶν ποταμίων ἔνιοι  σφόδρα   σαρκώδη καὶ μαλακόν, οἷον οἱ
[2, 2]   τῶν μορίων. Ἔνιοι γὰρ τὰ  ἔνυδρα   τῶν πεζῶν θερμότερά φασιν εἶναι,
[2, 16]   ὑγροῦ διὰ τοῦ ὀργάνου τὸν  ἀέρα,   τοιοῦτον φύσις τὸ τοῦ
[2, 1]   ἐπιζευγνύουσι τῶν στοιχείων, τὸ μὲν  ἀέρα   φάσκοντες εἶναι τὸ δὲ πῦρ.
[2, 5]   ἀμφώδοντα ἀλλὰ κερατώδη στέαρ ἔχει.  Φανερὰ   δ´ φύσις αὐτῶν τοῦ
[2, 7]   δὲ τοῦ ἐγκεφάλου ψυχρότης  φανερὰ   μὲν καὶ κατὰ τὴν θίξιν,
[2, 3]   μορίων. μὲν γὰρ πρώτη  φανερὰ   τοῖς ζῴοις λειτουργία διὰ τοῦ
[2, 8]   τὸ κύτος τὴν καλουμένην κεφαλήν,  θάτερα   δ´ εὐμήκη. Διὸ πρὸς τὴν
[2, 3]   τὸν τρόπον. Ὁμοίως δὲ καὶ  θάτερα   τὰ ὑγρὰ κατὰ τὸν αὐτὸν
[2, 9]   καὶ τῶν φλεβῶν φύσις.  Ἑκατέρα   γὰρ αὐτῶν ἀφ´ ἑνὸς ἠργμένη
[2, 1]   κατὰ πολλὰς καὶ συγκειμένας ἀλλήλαις·  ἑτέρα   γὰρ πρὸς τὸ πιέσαι τῇ
[2, 10]   ἔχει τὴν ἰδέαν, καὶ τούτων  ἕτερα   πρὸ ἑτέρων μᾶλλον, καὶ πολυχουστέραν,
[2, 4]   εἴ τι ἕτερον τοιοῦτόν ἐστιν.  Δειλότερα   δὲ τὰ λίαν ὑδατώδη.
[2, 4]   Διὸ καὶ τἆλλα τὰ ἄναιμα  δειλότερα   τῶν ἐναίμων ἐστὶν ὡς ἁπλῶς
[2, 2]   γὰρ τὰ ἔνυδρα τῶν πεζῶν  θερμότερά   φασιν εἶναι, λέγοντες ὡς ἐπανισοῖ
[2, 9]   βιαστικωτέροις. Διὸ τὰ τῶν ἀρρένων  σκληρότερα   τὰ τῶν θηλειῶν, καὶ
[2, 13]   ᾠοτόκων φολιδωτά ἐστιν· ταῦτα δὲ  σκληρότερα   πάντα τριχός, ὥστε καὶ τὰ
[2, 1]   τὰ γὰρ ὕστερα τῇ γενέσει  πρότερα   τὴν φύσιν ἐστί, καὶ πρῶτον
[2, 7]   τὰ περὶ τὸν ἐγκέφαλον  ψυχρότερα   τῆς συμμέτρου κράσεως· ἀναθυμιωμένης γὰρ
[2, 11]   δὲ τὸ πλεῖστον κινουμένων χρήσιμα  μετεωρότερά   τε ὄντα καὶ κινούμενα· δέχεται
[2, 14]   Καὶ τῶν ἐχόντων τρίχας ἐπ´  ἀμφότερα   οἱ ἄνθρωποι μόνον ἔχουσιν. Τὰ
[2, 13]   τῆς φύσεως. Σκληρόδερμα γὰρ ὄντα  ἀβλαβέστερα   μὲν ἂν ἦν ὑπὸ τῶν
[2, 4]   ἔχοντα λίαν ἶνας καὶ παχείας  γεωδέστερα   τὴν φύσιν ἐστὶ καὶ θυμώδη
[2, 9]   οἷον τοῖς ὄρνισιν ὀστᾶ μέν,  ἀσθενέστερα   δέ. Τῶν δ´ ἰχθύων τοῖς
[2, 2]   καὶ τὰ δεξιὰ πρὸς τὰ  ἀριστερὰ   τοῦ σώματος. Ὁμοίως δὲ καὶ
[2, 1]   ἀναγκαῖον εἶναι τῶν ὁμοιομερῶν ἕνεκεν.  Ὕστερα   γὰρ ἐκείνων ταῦτα τῇ γενέσει,
[2, 1]   καὶ τῆς οὐσίας· τὰ γὰρ  ὕστερα   τῇ γενέσει πρότερα τὴν φύσιν
[2, 1]   τὰ τοιαῦτα πάθη τῶν σωμάτων.  Δευτέρα   δὲ σύστασις ἐκ τῶν πρώτων
[2, 14]   τῆς σκέπης, τὰ δὲ πρόσθια  τιμιώτερα   μέν, ἀλλ´ ἀλεάζει διὰ τὴν
[2, 2]   μέλιτται καὶ ἄλλα τοιαῦτα ζῷα  φρονιμώτερα   τὴν φύσιν ἐστὶν ἐναίμων πολλῶν,
[2, 2]   ψυχρὸν ἔχοντα καὶ λεπτὸν αἷμα  φρονιμώτερα   τῶν ἐναντίων ἐστίν. Ἄριστα δὲ
[2, 5]   τυχόντος καὶ ὑπὸ θερμοῦ. Καὶ  ἀγονώτερα   δὴ τὰ πίονά ἐστι διὰ
[2, 7]   γὰρ ταῦτα γίνεται σκληρὰ καὶ  γεηρὰ   πάμπαν. Ἔχει δὲ τῶν ζῴων
[2, 5]   ἔχειν· ἅπαντα γὰρ ξηρὰ καὶ  γεηρὰ   τὴν φύσιν ἐστίν. Τὰ δ´
[2, 7]   ὑγροῦ· καὶ γὰρ ταῦτα γίνεται  σκληρὰ   καὶ γεηρὰ πάμπαν. Ἔχει δὲ
[2, 2]   μαλακὰ καὶ ὑγρά, τὰ δὲ  σκληρὰ   καὶ στερεά, ὑγρὰ μὲν
[2, 8]   φύσις σωτηρίας ἕνεκεν μεμηχάνηται μαλακοῦ,  σκληρὰ   τὴν φύσιν οὖσα, ἐν τοῖς
[2, 3]   καθ´ αὑτὰ δὲ καὶ δυνάμει  ξηρά·   διακριθέντα δὲ ταῦτα τὰ μὲν
[2, 5]   καὶ ἀστραγάλους ἔχειν· ἅπαντα γὰρ  ξηρὰ   καὶ γεηρὰ τὴν φύσιν ἐστίν.
[2, 2]   ἀνάλογον τούτων τισίν. Τὰ δὲ  ξηρὰ   καὶ στερεὰ τῶν ὁμοιομερῶν ἐστιν,
[2, 3]   ὑγρά, τὰ δὲ γῆς ἅπαντα  ξηρά.   Καὶ τὸ κυρίως καὶ ἁπλῶς
[2, 2]   δὲ ψυχρὰ καὶ τὰ μὲν  ξηρὰ   τὰ δ´ ὑγρά, ἐπεὶ ὅτι
[2, 16]   ἄνω διὰ τοῦ ὕδατος τὸν  μυκτῆρα,   ἄν ποτε ποιῶνται δι´ ὑγροῦ
[2, 16]   μὲν οὖν τὴν ἀναπνοὴν ἔχει  μυκτῆρα,   καθάπερ καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον
[2, 13]   ἔχουσιν ἀρχὴν τὴν πρὸς τὸν  μυκτῆρα   πρόσφυσιν· καὶ τὸ πρόσθιον ἀρχὴ
[2, 16]   δ´ ἀδύνατον ἦν εἶναι τὸν  μυκτῆρα   τοιοῦτον μὴ μαλακὸν ὄντα μηδὲ
[2, 1]   τοῦτο ἕν. Καὶ διὰ τοῦτο  χεῖρα   μὲν πρόσωπον τῶν
[2, 3]   εὐπεψίας μᾶλλον· γὰρ εἰς  μικρὰ   διαίρεσις τῆς τροφῆς ῥᾴω ποιεῖ
[2, 10]   δ´ ὄψις εἰς τὸ ἔμπροσθεν  (ὁρᾷ   γὰρ κατ´ εὐθυωρίαν, δὲ
[2, 5]   πρὸς τὴν φθοράν· γὰρ  φθορὰ   ὀλιγαιμία τίς ἐστι, καὶ τὸ
[2, 9]   τοὺς μυκτῆρας· θραύεται γὰρ τὰ  κραῦρα   ταχέως ἐν τοῖς ἀπέχουσιν.
[2, 8]   οἷον ὀστᾶ καὶ δέρμα καὶ  νεῦρα   καὶ φλέβες, ἔτι δὲ τρίχες
[2, 6]   τὰ ὀστᾶ πυκνὰ ἔχουσι καὶ  ἰσχυρὰ   εὐλόγως ἐν τοῖς μὲν οὐκ
[2, 6]   εἰπεῖν μυελόν, ὅσων τὰ ὀστᾶ  ἰσχυρὰ   καὶ πυκνά, οἷον τὰ τοῦ
[2, 3]   αὑτὰ ὑγρά, γῆ δὲ καὶ  τέφρα   καὶ τὰ τοιαῦτα μιχθέντα ὑγρῷ
[2, 2]   πάντα σχεδόν, οἷον κονία καὶ  τέφρα,   καὶ τὰ ὑποστήματα τῶν ζῴων,
[2, 2]   δὲ καὶ πεύκη γένοιτ´ ἂν  ψυχρά.   Ἔχει δὲ θερμότητα καὶ τὰ
[2, 2]   μὲν θερμὰ λέγειν τὰ δὲ  ψυχρὰ   καὶ τὰ μὲν ξηρὰ τὰ
[2, 2]   διαμφισβητοῦσι ποῖα θερμὰ καὶ ποῖα  ψυχρὰ   τῶν ζῴων τῶν μορίων.
[2, 3]   ὑγρὰ χωριζόμενα δὲ πήγνυται καὶ  ψυχρὰ   φαίνεται, οἷον τὸ αἷμα, τὰ
[2, 10]   τοὺς μυκτῆρας, οἷον ἐπὶ στάθμην  θεῖσα   μίαν ἐπὶ τὴν τῆς ἀναπνοῆς
[2, 16]   ὄρνιθες καὶ οἱ ὄφεις καὶ  ὅσα   (ἄλλ´ ἔναιμα καὶ ᾠοτόκα τῶν
[2, 2]   πήγνυται ὑπὸ ψυχροῦ ταχὺ μὲν  ὅσα   γῆς μᾶλλον, καὶ ἀλύτως, λυτῶς
[2, 2]   μόνον, ταῦτα πήγνυσι τὸ ψυχρόν,  ὅσα   δὲ γῆς, τὸ πῦρ· καὶ
[2, 14]   ἄρρην λέων. Ἔτι δ´  ὅσα   κέρκους ἔχει μῆκος ἐχούσας, καὶ
[2, 16]   τὸ τῆς ὀσφρήσεως αἰσθητήριον, ἀλλ´  ὅσα   μὲν ἔχει προμήκεις εἰς στενὸν
[2, 2]   θερμὸν καὶ πηγνύναι καὶ τήκειν.  Ὅσα   μὲν οὖν ὕδατος μόνον, ταῦτα
[2, 17]   τὰ ἔναιμα πάντα· καὶ γὰρ  ὅσα   μὴ δοκεῖ τοῖς πολλοῖς ἔχειν,
[2, 14]   δ´ ἐπὶ τῶν βλεφάρων ἔχουσιν  ὅσα   τρίχας ἔχουσιν, ὄρνιθες δὲ καὶ
[2, 3]   αὐτῷ μόριον καλοῦσιν οἰσοφάγον,  ὅσα   τῶν ζῴων ἔχει τοῦτο τὸ
[2, 7]   τὸ δύνασθαι ἑστάναι ὀρθὰ ἀφαιρεῖται,  ὅσα   τῶν ζῴων ὀρθὰ τὴν φύσιν
[2, 2]   μᾶλλον, καὶ ἀλύτως, λυτῶς δ´,  ὅσα   ὕδατος. Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων
[2, 2]   τί ἔργον τοῦ θερμοτέρου,  πόσα,   εἰ πλείω. Ἕνα μὲν δὴ
[2, 8]   μεμηχάνηται μαλακοῦ, σκληρὰ τὴν φύσιν  οὖσα,   ἐν τοῖς ἔχουσιν ὀστᾶ· ἐν
[2, 17]   γὰρ καὶ προβάλλειν παντοδαπῇ τοιαύτη  οὖσα   καὶ ἀπολελυμένη μάλιστ´ ἂν δύναιτο.
[2, 3]   ζῴοις λειτουργία διὰ τοῦ στόματος  οὖσα   καὶ τῶν ἐν τούτῳ μορίων,
[2, 10]   μὲν οὖν τῶν φυτῶν φύσις  (οὖσα   μόνιμος οὐ πολυειδής ἐστι τῶν
[2, 5]   αὐτῶν τοῦ τοιούτου στοιχείου πλήρης  οὖσα   τῷ κερατώδης εἶναι καὶ ἀστραγάλους
[2, 14]   σώματος φύσιν· πανταχοῦ γὰρ ἀποδίδωσι  λαβοῦσα   ἑτέρωθεν πρὸς ἄλλο μόριον. Ὅσοις
[2, 7]   γὰρ τοῦ θερμοῦ φύσις  ἐνισχύουσα   ποιεῖ τὴν αὔξησιν ἀπὸ τοῦ
[2, 17]   τὴν φύσιν ἐστίν, ὥσπερ ἀντιστρόφως  ἔχουσα   τῷ μυκτῆρι τῷ τῶν ἐλεφάντων·
[2, 9]   τὸ μῆκος καὶ τὴν ὀρθότητα  συνέχουσα   τῶν ζῴων ῥάχις ἐστίν.
[2, 9]   ὀδόντων ἐστὶ φύσις, τοῖς μὲν  ὑπάρχουσα   πρὸς ἓν ἔργον τὴν τῆς
[2, 10]   αἰτίας ἐν τῇ κεφαλῇ τούτων  τὰ   αἰσθητήριά ἐστιν. Οὐ μόνον δ´
[2, 10]   καὶ τοῖς ἄλλοις ἔχει ταῦτα  τὰ   αἰσθητήρια ζῴοις πρὸς τὴν ἰδίαν
[2, 10]   Τέτακται δὲ τὸν τρόπον τοῦτον  τὰ   αἰσθητήρια τῇ φύσει καλῶς, τὰ
[2, 7]   οὐκ ἔχει συνέχειαν οὐδεμίαν πρὸς  τὰ   αἰσθητικὰ μόρια, δῆλον μὲν καὶ
[2, 16]   ἕνεκα τῶν ὀδόντων ὥσπερ καὶ  τὰ   ἄλλα, καὶ μᾶλλον ἔτι διὰ
[2, 10]   τοῖς ζῴοις τοῖς τελείοις δύο  τὰ   ἀναγκαιότατα μόριά ἐστιν, τε
[2, 4]   πηκτόν ἐστιν. Διὸ καὶ τἆλλα  τὰ   ἄναιμα δειλότερα τῶν ἐναίμων ἐστὶν
[2, 2]   τῆς φύσεως αὐτῶν θερμότης, καὶ  τὰ   ἄναιμα τῶν ἐναίμων καὶ τὰ
[2, 1]   ταῦτα τῇ γενέσει, τούτων δὲ  τὰ   ἀνομοιομερῆ· ταῦτα γὰρ ἤδη τὸ
[2, 2]   φρόνησιν ἔχει καλῶς. Διὸ καὶ  τὰ   ἄνω μόρια πρὸς τὰ κάτω
[2, 2]   ἄρρεν, καὶ τὰ δεξιὰ πρὸς  τὰ   ἀριστερὰ τοῦ σώματος. Ὁμοίως δὲ
[2, 13]   ἐστί, τῆς δὲ σωτηρίας χάριν  τὰ   βλέφαρα· καὶ διὰ τοῦτο σκαρδαμύσσει
[2, 13]   χρῆσις τῆς ὄψεως. Διὸ καὶ  τὰ   γαμψώνυχα μὲν ὀξυωπά (ἄνωθεν γὰρ
[2, 9]   βοηθείας ἔχουσι χάριν τὰ ζῷα·  τὰ   γὰρ ἐξ αὐτῶν συνεστηκότα ὅλα
[2, 14]   ἀμφότερα οἱ ἄνθρωποι μόνον ἔχουσιν.  Τὰ   γὰρ τετράποδα τῶν ζῴων ἐν
[2, 1]   γενέσεως ἔχει καὶ τῆς οὐσίας·  τὰ   γὰρ ὕστερα τῇ γενέσει πρότερα
[2, 5]   καὶ γεηρὰ τὴν φύσιν ἐστίν.  Τὰ   δ´ ἀμφώδοντα καὶ ἀκέρατα καὶ
[2, 1]   μὲν γλίσχρον τὸ δὲ κραῦρον)  τὰ   δ´ ἀνομοιομερῆ κατὰ πολλὰς καὶ
[2, 2]   μὲν ἔναιμα τῶν ζῴων ἐστί,  τὰ   δ´ ἀντὶ τοῦ αἵματος ἔχει
[2, 8]   ταῖς τευθίσι τὸ καλούμενον ξίφος.  Τὰ   δ´ αὖ τῶν πολυπόδων τοιοῦτον
[2, 2]   τὰ μὲν εἰς τὴν οὐσίαν  τὰ   δ´ εἰς τὴν ἐργασίαν) τὰ
[2, 17]   δὲ καὶ τῶν ὀστρακοδέρμων πολλά·  τὰ   δ´ ἐκτός, οἷον κέντρον, σομφὸν
[2, 17]   γράμματα πλατυγλωττότεροι τῶν ἄλλων εἰσίν.  Τὰ   δ´ ἔναιμα καὶ ζῳοτόκα τῶν
[2, 3]   πλεοναχῶς, οἷον τὰ μὲν δυνάμει  τὰ   δ´ ἐνεργείᾳ. Κρύσταλλος γὰρ καὶ
[2, 16]   τὰ δὲ διὰ τοῦ αὐλοῦ,  τὰ   δ´ ἔντομα διὰ τοῦ ὑποζώματος
[2, 8]   μὲν ὀστοῦν τοῖς δ´ ἄκανθαν.  Τὰ   δ´ ἔντομα τούτοις τ´ ἐναντίως
[2, 8]   τούτοις, ἕτερον ὂν γένος τούτων.  Τὰ   δ´ ἔντομα τῶν ζῴων καὶ
[2, 13]   μάλιστα τῶν ὀρνέων εἰς ὕψος)  τὰ   δ´ ἐπίγεια καὶ μὴ πτητικά,
[2, 2]   τὰ μὲν οὐκ ἔχει βλέφαρα  τὰ   δ´ ἔχει πρὸς τὸ τὴν
[2, 2]   μὲν ἀλλοτρίαν ἔχει τὴν θερμότητα  (τὰ   δ´ οἰκείαν, διαφέρει δὲ τὸ
[2, 5]   τὴν πιότητα ἀναλισκομένου τοῦ αἵματος,  τὰ   δ´ ὀλίγαιμα ἤδη προωδοποίηται πρὸς
[2, 1]   ὄντα σώματος ὡς εἰπεῖν ἁπλῶς.  Τὰ   δ´ ὁμοιομερῆ ἐκ τούτων ἀδύνατον·
[2, 2]   ψυχρὰ καὶ τὰ μὲν ξηρὰ  τὰ   δ´ ὑγρά, ἐπεὶ ὅτι γ´
[2, 2]   ἀμφοτέρων τὰ μέν ἐστι σκληρόφθαλμα  τὰ   δ´ ὑγρόφθαλμα, καὶ τὰ μὲν
[2, 3]   καὶ ἐνεργείᾳ καὶ δυνάμει ὑγρά,  τὰ   δὲ γῆς ἅπαντα ξηρά. Καὶ
[2, 16]   τὰ μὲν διὰ τῶν βραγχίων,  τὰ   δὲ διὰ τοῦ αὐλοῦ, τὰ
[2, 3]   αὐτῇ θερμότητι χρῆται ὥσπερ κοιλίᾳ)  τὰ   δὲ ζῷα πάντα μὲν σχεδόν,
[2, 3]   ψυχρὰ φαίνεται, οἷον τὸ αἷμα,  τὰ   δὲ θερμὰ καὶ πάχος ἔχοντα
[2, 9]   ἰσχὺν ἰσχυροτέρων δεῖ τῶν στερεωμάτων.  Τὰ   δὲ καλούμενα σελάχη χονδράκανθα τὴν
[2, 1]   καὶ τὰ μὲν τάσιν ἔχειν  τὰ   δὲ κάμψιν. Τὰ μὲν οὖν
[2, 14]   οἷον τὸ τῶν κυνῶν γένος,  τὰ   δὲ λοφιὰν ἔχει, καθάπερ ἵπποι
[2, 2]   ἔνια τῶν ἀνάλογον τούτων τισίν.  Τὰ   δὲ ξηρὰ καὶ στερεὰ τῶν
[2, 7]   ὑπάρχει καὶ διὰ τίνας αἰτίας,  τὰ   δὲ περὶ σπέρματος καὶ γάλακτος
[2, 9]   τῶν περὶ τὴν καρδίαν σπλάγχνων·  τὰ   δὲ περὶ τὴν κοιλίαν ἀνόστεα
[2, 2]   ἐξ ὑγροῦ λαμβάνει τὴν αὔξησιν)  τὰ   δὲ περιττώματα συμβέβηκεν εἶναι τούτων,
[2, 4]   μεταβάλλει ἔνια τὰς χρόας αὐτῶν.  Τὰ   δὲ πολλὰς ἔχοντα λίαν ἶνας
[2, 3]   δὲ ζῷα πάντα μὲν σχεδόν,  τὰ   δὲ πορευτικὰ φανερῶς, οἷον γῆν
[2, 2]   πρὸς τὸ βέλτιον χεῖρον,  τὰ   δὲ πρὸς τὰ ἔργα καὶ
[2, 10]   αὑτὰ περὶ τῆς ἰδέας αὐτῶν.  Τὰ   δὲ πρὸς τῷ ζῆν αἴσθησιν
[2, 14]   πρανῆ δεῖται μᾶλλον τῆς σκέπης,  τὰ   δὲ πρόσθια τιμιώτερα μέν, ἀλλ´
[2, 2]   τὰ μὲν μαλακὰ καὶ ὑγρά,  τὰ   δὲ σκληρὰ καὶ στερεά, ὑγρὰ
[2, 4]   Θερμότητος γὰρ ποιητικὸν θυμός,  τὰ   δὲ στερεὰ θερμανθένα μᾶλλον θερμαίνει
[2, 16]   γὰρ τῆς γλώττης εἰσὶ προσβολαί,  τὰ   δὲ συμβολαὶ τῶν χειλῶν. Ποίας
[2, 1]   τὰ μὲν ἁπλᾶ καὶ ὁμοιομερῆ,  τὰ   δὲ σύνθετα καὶ ἀνομοιομερῆ τῶν
[2, 13]   πρόσθιον ἀρχὴ τοῦ πλαγίου μᾶλλον.  Τὰ   δὲ τετράποδα καὶ ᾠοτόκα οὐ
[2, 13]   δὲ καὶ τὰ τοιαῦτα ἀμφοῖν.  Τὰ   δὲ τετράποδα τῶν ᾠοτόκων φολιδωτά
[2, 2]   τὰ δ´ εἰς τὴν ἐργασίαν)  τὰ   δὲ τροφὴ τούτοις τῶν ὑγρῶν
[2, 14]   καὶ τὰ τοιαῦτα τῶν ζῴων,  τὰ   δὲ χαίτην, ὥσπερ ἄρρην
[2, 16]   χυμῶν ἕνεκεν καὶ τοῦ λόγου,  τὰ   δὲ χείλη τούτου τε ἕνεκεν
[2, 2]   συνεστώτων τὰ μὲν θερμὰ λέγειν  τὰ   δὲ ψυχρὰ καὶ τὰ μὲν
[2, 16]   ξηρὰν καὶ (τὴν ὑγράν, καὶ  τὰ   δένδρα περιελίττων ἀνασπᾷ, καὶ χρῆται
[2, 2]   θῆλυ αὖ τὸ ἄρρεν, καὶ  τὰ   δεξιὰ πρὸς τὰ ἀριστερὰ τοῦ
[2, 13]   σκληρότερα πάντα τριχός, ὥστε καὶ  τὰ   δέρματα τοῦ δέρματος. Τὸ μὲν
[2, 7]   καὶ γῆς. Καὶ διὰ τοῦτο  τὰ   ἔναιμα ἔχει πάντα ἐγκέφαλον, τῶν
[2, 17]   αἰσθητικὸν τῶν χυμῶν μόριον καὶ  τὰ   ἔναιμα πάντα· καὶ γὰρ ὅσα
[2, 13]   βίον. Οἱ δ´ ἰχθύες καὶ  τὰ   ἔντομα καὶ τὰ σκληρόδερμα διαφέροντα
[2, 2]   τῶν μορίων. Ἔνιοι γὰρ  τὰ   ἔνυδρα τῶν πεζῶν θερμότερά φασιν
[2, 2]   χεῖρον, τὰ δὲ πρὸς  τὰ   ἔργα καὶ τὴν οὐσίαν ἑκάστῳ
[2, 6]   οὖν μυελὸν ἔχει τὰ ζῷα  τὰ   ἔχοντα μυελόν, εἴρηται· καὶ τί
[2, 10]   τῷ ἔμπροσθεν τὸν ἐγκέφαλον πάντα  τὰ   ἔχοντα τοῦτο τὸ μόριον, διὰ
[2, 11]   διὰ τὸ μὴ ὀρθὰ εἶναι  τὰ   ζῷα ἀλλὰ κύπτειν. Οὕτω δὲ
[2, 7]   οὖσιν. Ὅτι μὲν οὖν θερμότητος  τὰ   ζῷα μετέχειν ἀναγκαῖον, δῆλον ἐκ
[2, 3]   τῆς τοῦ θερμοῦ δυνάμεως, καὶ  τὰ   ζῷα πάντα καὶ τὰ φυτά,
[2, 17]   μόνον. Ἐπιθυμίαν δ´ ἔχει τροφῆς  τὰ   ζῷα πάντα ὡς ἔχοντα αἴσθησιν
[2, 1]   γενέσεις. Ἐξ ἀμφοτέρων μὲν οὖν  τὰ   ζῷα συνέστηκε τῶν μορίων τούτων,
[2, 9]   δὲ ταῦτα βοηθείας ἔχουσι χάριν  τὰ   ζῷα· τὰ γὰρ ἐξ αὐτῶν
[2, 6]   τί μὲν οὖν μυελὸν ἔχει  τὰ   ζῷα τὰ ἔχοντα μυελόν, εἴρηται·
[2, 2]   τούτοις ἀνάλογον· οὐ γὰρ ἅπαντα  τὰ   ζῷα τούτων τῶν μορίων τέτευχεν,
[2, 13]   ἄνθρωποι καὶ οἱ ὄρνιθες καὶ  τὰ   ζῳοτόκα καὶ τὰ ᾠοτόκα τῶν
[2, 2]   τῶν ἐναντίων ἐστίν. Ἄριστα δὲ  τὰ   θερμὸν ἔχοντα καὶ λεπτὸν καὶ
[2, 2]   τὰ ἄναιμα τῶν ἐναίμων καὶ  τὰ   θήλεα τῶν ἀρρένων, οἷον Παρμενίδης
[2, 8]   τὸ τῶν ὀστρακοδέρμων ὡσαύτως, οἷον  τὰ   καλούμενα ὄστρεα· πᾶσι γὰρ τούτοις
[2, 2]   ἐν τοῖς ἄνω μέρεσι πρὸς  τὰ   κάτω μόρια διαφέρει ταύταις ταῖς
[2, 2]   καὶ τὰ ἄνω μόρια πρὸς  τὰ   κάτω ταύτην ἔχει τὴν διαφοράν,
[2, 16]   τὴν θύραθεν τροφήν, καθάπερ φασὶ  τὰ   κέρατα τοῖς ὀπισθονόμοις βουσίν· καὶ
[2, 9]   καὶ τοὺς μυκτῆρας· θραύεται γὰρ  τὰ   κραῦρα ταχέως ἐν τοῖς ἀπέχουσιν.
[2, 9]   ἁρμονιῶν ἐστιν, μὲν ἔχει  τὰ   κῶλα κάμψιν, συνδεδεμένα τε νεύροις,
[2, 4]   Εὐκινητοτέραν γὰρ ἔχουσι τὴν αἴσθησιν  τὰ   λεπτοτέραν ἔχοντα τὴν ὑγρότητα καὶ
[2, 5]   αἴσθησιν. Διὸ καὶ γηράσκει ταχέως  τὰ   λίαν πίονα· ὀλίγαιμα γὰρ ἅτε
[2, 4]   ἕτερον τοιοῦτόν ἐστιν. Δειλότερα δὲ  τὰ   λίαν ὑδατώδη. γὰρ φόβος
[2, 8]   δ´ ἔντομα τῶν ζῴων καὶ  τὰ   μαλάκια τούτοις τ´ ἐναντίως καὶ
[2, 2]   δὲ τούτοις τῶν λεγομένων θερμῶν  τὰ   μὲν ἀλλοτρίαν ἔχει τὴν θερμότητα
[2, 1]   μὲν οὖν (ταύτας τὰς αἰτίας  τὰ   μὲν ἁπλᾶ καὶ ὁμοιομερῆ, τὰ
[2, 1]   πρὸς ἄλληλα ἔχοντα ἐξ ἀνάγκης.  Τὰ   μὲν γὰρ ἀνομοιομερῆ ἐκ τῶν
[2, 13]   βλέφαρον δ´ οὐδὲν αὐτῶν ἔχει.  Τὰ   μὲν γὰρ σκληρόδερμα ὅλως οὐκ
[2, 11]   πρὸς τὴν ἰδίαν φύσιν ἑκάστῳ.  ~Τὰ   μὲν γὰρ τετράποδα ἀπηρτημένα ἔχει
[2, 16]   φθέγγεσθαι τὰ πλεῖστα τῶν γραμμάτων·  τὰ   μὲν γὰρ τῆς γλώττης εἰσὶ
[2, 3]   καὶ τῆς τῶν ἐντέρων φύσεως.  Τὰ   μὲν γὰρ φυτὰ λαμβάνει τὴν
[2, 2]   πολλοὶ τρόποι τῆς αἰτίας εἰσίν.  Τὰ   μὲν γὰρ ὡς ὕλη τῶν
[2, 16]   αἰτίαν οὐκ ἔχουσι μυκτῆρας, ἀλλὰ  τὰ   μὲν διὰ τῶν βραγχίων, τὰ
[2, 3]   Λέγεται δὲ ταῦτα πλεοναχῶς, οἷον  τὰ   μὲν δυνάμει τὰ δ´ ἐνεργείᾳ.
[2, 2]   σαρκῶν καὶ ἄλλων τοιούτων συμβαλλομένων  τὰ   μὲν εἰς τὴν οὐσίαν τὰ
[2, 2]   ἑτέρῳ πρὸς ἕτερον. Καὶ ὅλως  (τὰ   μὲν ἔναιμα τῶν ζῴων ἐστί,
[2, 2]   ζῴων, οἷον ἐχόντων ὀφθαλμοὺς ἀμφοτέρων  τὰ   μέν ἐστι σκληρόφθαλμα τὰ δ´
[2, 13]   τετραπόδων φυλακὴν ἔχουσι τῆς ὄψεως,  τὰ   μὲν ζῳοτόκα βλέφαρα δύο, οἷς
[2, 3]   ἐν τῇ φύσει τῶν τοιούτων  τὰ   μὲν θερμὰ καὶ ὑγρὰ χωριζόμενα
[2, 2]   πῶς δεῖ τῶν φύσει συνεστώτων  τὰ   μὲν θερμὰ λέγειν τὰ δὲ
[2, 14]   τοῖς ἀνθρώποις. Ἀλλ´ ἀντὶ τούτων  τὰ   μὲν καθ´ ὅλον τὸ σῶμα
[2, 2]   μορίων ἐν τοῖς ζῴοις ἐστὶ  τὰ   μὲν μαλακὰ καὶ ὑγρά, τὰ
[2, 8]   τι καὶ ἄξιον εἰπεῖν, ἀλλὰ  τὰ   μὲν μαλάκια σχεδὸν ὅλα σαρκώδη
[2, 2]   λέγειν τὰ δὲ ψυχρὰ καὶ  τὰ   μὲν ξηρὰ τὰ δ´ ὑγρά,
[2, 2]   σκληρόφθαλμα τὰ δ´ ὑγρόφθαλμα, καὶ  τὰ   μὲν οὐκ ἔχει βλέφαρα τὰ
[2, 8]   μὲν ἄκανθα τοῖς δὲ χόνδρος.  Τὰ   μὲν οὖν ἔχει τῶν ζῴων
[2, 9]   ἐν αὐτοῖς τῶν ἐμβρύων αὔξησιν.  Τὰ   μὲν οὖν ζῳοτόκα τῶν ζῴων
[2, 1]   τάσιν ἔχειν τὰ δὲ κάμψιν.  Τὰ   μὲν οὖν ὁμοιομερῆ κατὰ μέρος
[2, 7]   τοῖς πεφυκόσιν ἔχειν ἕκαστα τούτων.  Τὰ   μὲν οὖν τῆς τροφῆς περιττώματα
[2, 10]   οὔτε αὐξάνεσθαι ἐνδέχεται ἄνευ τροφῆς.  Τὰ   μὲν οὖν φυτά (καὶ γὰρ
[2, 2]   ἀνοιομερῶν ὑποληπτέον ἔχειν τὴν διαφοράν,  τὰ   μὲν πρὸς τὸ βέλτιον
[2, 5]   οὐδ´ αἷμα. Τῶν δ´ ἐναίμων  τὰ   μὲν σωματῶδες ἔχοντα τὸ αἷμα
[2, 1]   πρὸς δέ τινα σκληρότης, καὶ  τὰ   μὲν τάσιν ἔχειν τὰ δὲ
[2, 10]   τὰ αἰσθητήρια τῇ φύσει καλῶς,  τὰ   μὲν τῆς ἀκοῆς ἐπὶ μέσης
[2, 3]   δυνάμει ξηρά· διακριθέντα δὲ ταῦτα  τὰ   μὲν ὕδατος ἀναπληστικὰ καὶ ἐνεργείᾳ
[2, 9]   Ἀλλ´ ὅτι συνώνυμα τοῖς ὅλοις  τὰ   μέρη, τὴν τάξιν ἀπέλαβεν ἐν
[2, 5]   τὸ δὲ πολὺ γῆς. Διὸ  τὰ   μὴ ἀμφώδοντα ἀλλὰ κερατώδη στέαρ
[2, 17]   γεύσεως αἴσθησιν. Ἔχει δὲ καὶ  τὰ   μὴ ἔναιμα τῶν ζῴων τὸ
[2, 6]   δὲ καὶ πεττομένων, καθάπερ καὶ  τὰ   μόρια μεταβάλλει καὶ τὰ σπλάγχνα
[2, 10]   τὴν δ´ αἴσθησιν οὐ προσίεσθαι  τὰ   μόρια τὰ σαρκώδη λίαν. Τούτων
[2, 3]   δὲ τρόπον λαμβάνει ἐξ αὐτοῦ  τὰ   μόρια τὴν αὔξησιν, ἔτι δὲ
[2, 13]   τὰ σκληρόδερμα διαφέροντα μὲν ἔχουσι  τὰ   ὄμματα, βλέφαρον δ´ οὐδὲν αὐτῶν
[2, 13]   φυλακὴν ἔχειν αἴτιον τὸ ὑγρὰ  τὰ   ὄμματα εἶναι, ἵνα ὀξὺ βλέπωσι
[2, 15]   αἱ δὲ βλεφαρίδες τῶν πρὸς  τὰ   ὄμματα προσπιπτόντων ἕνεκεν, οἷον τὰ
[2, 1]   συνέστηκε τῶν μορίων τούτων, ἀλλὰ  τὰ   ὁμοιομερῆ τῶν ἀνομοιομερῶν ἕνεκέν ἐστιν·
[2, 1]   τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων συνεστήκασι  τὰ   ὀργανικὰ τῶν μορίων, ἀλλ´ οὐκ
[2, 9]   ἄλληλα μὴ τρίβειν. Περὶ δὲ  τὰ   ὀστᾶ αἱ σάρκες περιπεφύκασι, προσειλημμέναι
[2, 6]   δ´ ὀλίγος ἔνεστιν· εἰς γὰρ  τὰ   ὀστᾶ ἀναλίσκεται τροφή. Ἐν
[2, 6]   τὰ τοῦ (λέοντος· τούτου γὰρ  τὰ   ὀστᾶ, διὰ τὸ πάμπαν ἄσημον
[2, 6]   ὡς ἀξίως εἰπεῖν μυελόν, ὅσων  τὰ   ὀστᾶ ἰσχυρὰ καὶ πυκνά, οἷον
[2, 6]   τῆς τροφῆς ἐξ ἧς γίνεται  τὰ   ὀστᾶ. Ὅτι δ´ τροφὴ
[2, 6]   ἐστιν. Καὶ ἐν τοῖς δὴ  τὰ   ὀστᾶ πυκνὰ ἔχουσι καὶ ἰσχυρὰ
[2, 17]   αὐτοῖς πρὸς αὑτὰ καὶ πρὸς  τὰ   πεζὰ τῶν ζῴων. μὲν
[2, 14]   λίαν πεποίηκε, (τούτοις ἐνδεῶς ἔχει  τὰ   περὶ τὴν κέρκον, οἷον ἐπὶ
[2, 7]   τὴν ἀρχήν, ὅσοις ἂν  τὰ   περὶ τὸν ἐγκέφαλον ψυχρότερα τῆς
[2, 2]   ἐν ἑτέροις διώρισται σαφέστερον, ποῖα  τὰ   πηκτά, καὶ πήγνυται διὰ τίνας
[2, 5]   ὑπὸ θερμοῦ. Καὶ ἀγονώτερα δὴ  τὰ   πίονά ἐστι διὰ τὴν αὐτὴν
[2, 2]   δὲ τρόπον θερμὸν πεύκη καὶ  τὰ   πίονα, τῷ ταχὺ μεταβάλλειν εἰς
[2, 16]   χειλῶν ὑγρῶν οὐκ ἂν φθέγγεσθαι  τὰ   πλεῖστα τῶν γραμμάτων· τὰ μὲν
[2, 17]   τὴν τῆς φωνῆς ἐργασίαν ἄχρηστον  τὰ   πολλὰ τὴν γλῶτταν ἔχει καὶ
[2, 16]   προσθίων ποδῶν χρείας. Τούτους γὰρ  τὰ   πολυδάκτυλα τῶν τετραπόδων ἀντὶ χειρῶν
[2, 14]   ἔχουσιν· τοῖς μὲν οὖν τετράποσι  τὰ   πρανῆ δεῖται μᾶλλον τῆς σκέπης,
[2, 14]   ἐξ ἴσου διὰ τὴν ὀρθότητα  τὰ   πρόσθια τοῖς ὀπισθίοις, τοῖς τιμιωτέροις
[2, 13]   ἐναντίον, οὐκ ἔχει δὲ πολλὰ  τὰ   προσκρούσματα πρὸς τὴν ὄψιν ὥσπερ
[2, 13]   μάλιστ´ ἄνθρωπος, πάντα μὲν ὅπως  τὰ   προσπίπτοντα τοῖς βλεφάροις κωλύωσι (καὶ
[2, 2]   ψυχρά. Ἔχει δὲ θερμότητα καὶ  τὰ   πυρωθέντα πάντα σχεδόν, οἷον κονία
[2, 7]   λεπτὸν καὶ καθαρόν. Διὸ καὶ  τὰ   ῥεύματα τοῖς σώμασιν ἐκ τῆς
[2, 10]   αἴσθησιν οὐ προσίεσθαι τὰ μόρια  τὰ   σαρκώδη λίαν. Τούτων δ´ οὐδέτερόν
[2, 8]   εἶναι τὸ σῶμα αὐτῶν, καθάπερ  τὰ   σαρκώδη, μεταξὺ σαρκὸς καὶ νεύρου
[2, 13]   ἰχθύες καὶ τὰ ἔντομα καὶ  τὰ   σκληρόδερμα διαφέροντα μὲν ἔχουσι τὰ
[2, 10]   τροφήν, ἀντὶ δὲ τούτου προΐεται  τὰ   σπέρματα καὶ τοὺς καρπούς. Τρίτον
[2, 1]   μὲν οὖν αἱματικὰ τὴν μορφὴν  τὰ   σπλάγχνα ἐστίν, εἴρηται, καὶ διότι
[2, 6]   καὶ τὰ μόρια μεταβάλλει καὶ  τὰ   σπλάγχνα τὰς χρόας (ὑπερβολῇ γὰρ
[2, 7]   περὶ πάντων· τῶν δ´ ὑστερογενῶν  τά   τε περιττώματα τῆς τροφῆς ἐστι,
[2, 9]   ἁφήν ἐστι τοῖς ὀστοῖς καὶ  τὰ   τοιάδε τῶν μορίων οἷον ὄνυχές
[2, 13]   βλεφάρῳ μύουσι, περιστεραὶ δὲ καὶ  τὰ   τοιαῦτα ἀμφοῖν. Τὰ δὲ τετράποδα
[2, 2]   Ἔτι λίθοι καὶ σίδηρος καὶ  τὰ   τοιαῦτα θερμαίνεται μὲν βραδύτερον ὕδατος,
[2, 2]   ἅμα γὰρ πρός τε ἀνδρείαν  τὰ   τοιαῦτα καὶ πρὸς φρόνησιν ἔχει
[2, 9]   αὕτη δύναμις. Διὸ καὶ πάντα  τὰ   τοιαῦτα μᾶλλον ἐν τοῖς τετράποσιν
[2, 3]   γῆ δὲ καὶ τέφρα καὶ  τὰ   τοιαῦτα μιχθέντα ὑγρῷ ἐνεργείᾳ μὲν
[2, 13]   μὴ πτητικά, οἷον ἀλεκτρυόνες καὶ  τὰ   τοιαῦτα, οὐκ ὀξυωπά· οὐδὲν γὰρ
[2, 1]   τραχύτης καὶ λειότης καὶ τἆλλα  τὰ   τοιαῦτα πάθη τῶν σωμάτων. Δευτέρα
[2, 14]   λοφιὰν ἔχει, καθάπερ ἵπποι καὶ  τὰ   τοιαῦτα τῶν ζῴων, τὰ δὲ
[2, 9]   ἰσχυράν. Πολὺ γὰρ μείζω πάντα  τὰ   τοιαῦτα τῶν μὴ ζῳοτόκων ὡς
[2, 4]   καταψύχει· προωδοποίηται οὖν τῷ πάθει  τὰ   τοιαύτην ἔχοντα τὴν ἐν τῇ
[2, 9]   γὰρ διὰ μάχης τούτοις) ὥσπερ  τὰ   τοῦ λέοντος· οὕτω γὰρ ἔχει
[2, 6]   ὀστᾶ ἰσχυρὰ καὶ πυκνά, οἷον  τὰ   τοῦ (λέοντος· τούτου γὰρ τὰ
[2, 2]   ἐν τοῖς ἔχουσι, σάρξ, καὶ  τὰ   τούτοις ἀνάλογον· οὐ γὰρ ἅπαντα
[2, 9]   ἔχουσι κῶλα συνεχῆ πρὸς αὐτήν,  τὰ   τούτων ὀστᾶ τῶν ἁρμονιῶν ἐστιν,
[2, 17]   τῶν ἀνθρώπων οἱ δὲ καὶ  τὰ   τῶν ἄλλων ζῴων δέρματα διαιροῦσιν.
[2, 17]   καὶ οἱ μύωπες οἱ μὲν  τὰ   τῶν ἀνθρώπων οἱ δὲ καὶ
[2, 9]   τούτων αὐτῶν τοῖς βιαστικωτέροις. Διὸ  τὰ   τῶν ἀρρένων σκληρότερα τὰ
[2, 9]   τὰ τῶν ἀρρένων σκληρότερα  τὰ   τῶν θηλειῶν, καὶ τὰ τῶν
[2, 9]   χηλαὶ καὶ κέρατα καὶ ῥύγχη  τὰ   τῶν ὀρνίθων. Πάντα δὲ ταῦτα
[2, 9]   τὰ τῶν θηλειῶν, καὶ  τὰ   τῶν σαρκοφάγων (ἡ τροφὴ γὰρ
[2, 7]   ὕδατος ὑπὸ τῆς θερμότητος, ὥσπερ  τὰ   τῶν χεδρόπων ἑψήματα καὶ τῶν
[2, 3]   τρόπον. Ὁμοίως δὲ καὶ θάτερα  τὰ   ὑγρὰ κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον
[2, 2]   οἷον κονία καὶ τέφρα, καὶ  τὰ   ὑποστήματα τῶν ζῴων, καὶ τῶν
[2, 15]   γὰρ τὸ δέρμα περαίνει, καὶ  τὰ   φλέβια πέρας ἔχει τοῦ μήκους.
[2, 10]   λεκτέον πρῶτον. Εὐθὺς γὰρ καὶ  τὰ   φύσει μόρια κατὰ φύσιν ἔχει
[2, 3]   καὶ τὰ ζῷα πάντα καὶ  τὰ   φυτά, κἂν εἰ μὴ δι´
[2, 15]   τὰ ὄμματα προσπιπτόντων ἕνεκεν, οἷον  τὰ   χαρακώματα ποιοῦσί τινες πρὸ τῶν
[2, 16]   ἂν εἴ τις ἀφελὼν ἀνθρώπου  τὰ   χείλη καὶ συμφύσας τοὺς ἄνωθεν
[2, 2]   ἐναίμων πολλῶν, καὶ τῶν ἐναίμων  τὰ   ψυχρὸν ἔχοντα καὶ λεπτὸν αἷμα
[2, 12]   Ὁμοίως δὲ καὶ τῶν τετραπόδων  τὰ   ᾠοτόκα καὶ φολιδωτά· γὰρ
[2, 13]   τῇ κάτω βλεφαρίδι μύουσι, καὶ  τὰ   ᾠοτόκα τῶν τετραπόδων, διὰ τὴν
[2, 13]   τε καὶ οἱ βαρεῖς καὶ  τὰ   ᾠοτόκα τῶν τετραπόδων τῇ κάτω
[2, 13]   ὄρνιθες καὶ τὰ ζῳοτόκα καὶ  τὰ   ᾠοτόκα τῶν τετραπόδων φυλακὴν ἔχουσι
[2, 11]   μὲν γὰρ τετράποδα ἀπηρτημένα ἔχει  τὰ   ὦτα καὶ ἄνωθεν τῶν ὀμμάτων,
[2, 9]   περικειμένην, οἷον συμβέβηκε περί τε  τὰ   ὦτα καὶ τοὺς μυκτῆρας· θραύεται
[2, 12]   ὕλην ἐξ ἧς ἂν ἔπλασε  τὰ   ὦτα. Ὁμοίως δὲ καὶ τῶν
[2, 13]   σκληροδέρμοις, ὥσπερ ἔνια τῶν τετραπόδων  τὰ   ὦτα, ὅπως ὀξύτερον βλέπῃ στρέφοντα
[2, 8]   τοῦτ´ ἔστι σωματῶδες τῶν αἰσθητηρίων.  Κατὰ   δὲ τὴν αἴσθησιν φανερὸν πάντα
[2, 8]   σαρκὸς οὐ κατ´ εὐθυωρίαν ἀλλὰ  κατὰ   κύκλους διαιρετήν· οὕτως γὰρ ἂν
[2, 9]   τοιαῦτα τῶν μὴ ζῳοτόκων ὡς  κατὰ   λόγον εἰπεῖν τῶν σωμάτων· ἐνιαχοῦ
[2, 7]   ζῴων ἐγκέφαλον πλεῖστον ἄνθρωπος ὡς  κατὰ   μέγεθος, καὶ τῶν ἀνθρώπων οἱ
[2, 2]   τοῦ ἐλαίου. Ἔτι τὸ αἷμα  κατὰ   μὲν τὴν ἁφὴν θερμότερον ὕδατος
[2, 1]   κάμψιν. Τὰ μὲν οὖν ὁμοιομερῆ  κατὰ   μέρος διείληφε τὰς δυνάμεις τὰς
[2, 10]   μυκτῆρας, τοῦτο δὲ τὸ μόριον  κατὰ   μέσον καὶ ἐν τοῖς ἔμπροσθέν
[2, 9]   μὲν μὴ ζῳοτόκοις δὲ παραλλάττει  κατὰ   μικρὸν φύσις, οἷον τοῖς
[2, 2]   ἐστιν, ἐν ὅσοις τὸ ὑποκείμενον  κατὰ   πάθος θερμόν ἐστιν. Τάχα δὲ
[2, 3]   ἀνθρώπου τὸ λευκόν· δὲ  κατὰ   πάθος τὸ αἷμα, οὐ καθ´
[2, 1]   δὲ κραῦρον) τὰ δ´ ἀνομοιομερῆ  κατὰ   πολλὰς καὶ συγκειμένας ἀλλήλαις· ἑτέρα
[2, 2]   ὅτι καθ´ αὑτὸ μὲν τόδε,  κατὰ   συμβεβηκὸς δὲ πολλάκις θάτερον, ἔτι
[2, 2]   ἐκείνως πλεῖστον· ἐγγὺς γὰρ τοῦ  κατὰ   συμβεβηκὸς εἶναι θερμὸν ἀλλὰ μὴ
[2, 2]   ἁφὴν τὸ ζέον μᾶλλον, τὸ  κατὰ   συμβεβηκὸς θερμόν. Ὥστε φανερὸν ὅτι
[2, 3]   ὑγρῷ ἐνεργείᾳ μὲν ὑγρὰ καὶ  κατὰ   συμβεβηκός, καθ´ αὑτὰ δὲ καὶ
[2, 2]   μᾶλλον πολλάκις τὴν αἴσθησιν τὸ  κατὰ   συμβεβηκός· καὶ πάλιν καίει μὲν
[2, 3]   λέγεται ξηρὸν μὲν ἐνεργείᾳ καὶ  κατὰ   συμβεβηκός, ὄντα δυνάμει καὶ καθ´
[2, 2]   καθ´ αὑτὸ θερμὸν τὸ δὲ  κατὰ   συμβεβηκός, ψύχεται μὲν βραδύτερον τὸ
[2, 4]   τὸ ἦθος τοῖς ζῴοις καὶ  κατὰ   τὴν αἴσθησιν, εὐλόγως· ὕλη γάρ
[2, 7]   τὴν αὔξησιν ἀπὸ τοῦ μέσου  κατὰ   τὴν αὑτῆς φοράν. Πρὸς οὖν
[2, 9]   τοῦτο τὸ μόριον. Σύνεγγυς δὲ  κατὰ   τὴν ἁφήν ἐστι τοῖς ὀστοῖς
[2, 2]   ὕδατος τοῦ ζέοντος, θερμαίνει δὲ  κατὰ   τὴν ἁφὴν τὸ ζέον μᾶλλον,
[2, 2]   γίνεται πᾶν. Ἔτι θερμότερον μὲν  κατὰ   τὴν ἁφὴν τὸ ζέον ὕδωρ,
[2, 7]   ἐγκεφάλου ψυχρότης φανερὰ μὲν καὶ  κατὰ   τὴν θίξιν, ἔτι δ´ ἀναιμότατον
[2, 5]   καὶ στέαρ διαφέρουσι μὲν ἀλλήλων  κατὰ   τὴν τοῦ αἵματος διαφοράν. Ἔστι
[2, 14]   τοῖς δὲ μακρὸν βραχείαις, καὶ  κατὰ   τὴν τοῦ ἄλλου σώματος φύσιν·
[2, 5]   ἄν. Ζῷον μὲν γάρ ἐστι  κατὰ   τὸ αἰσθητικὸν μόριον, δὲ
[2, 7]   οὐδὲν ὡς εἰπεῖν, πλὴν ὅτι  κατὰ   τὸ ἀνάλογον, οἷον πολύπους·
[2, 4]   τοῦ αἵματος φύσις καὶ  κατὰ   τὸ ἦθος τοῖς ζῴοις καὶ
[2, 3]   δὲ καὶ θάτερα τὰ ὑγρὰ  κατὰ   τὸν αὐτὸν λόγον ἔχει τὸ
[2, 2]   δῆλον ὅτι καὶ τὸ ψυχρὸν  κατὰ   τὸν αὐτὸν λόγον. Καὶ περὶ
[2, 16]   τὸ τῶν μυκτήρων ἐνυπάρχει μόριον  κατὰ   τὸν ἐνδεχόμενον τρόπον, τοῖς δ´
[2, 1]   ἐκ τῆς ἐπαγωγῆς, ἀλλὰ καὶ  κατὰ   τὸν λόγον· πᾶν γὰρ τὸ
[2, 8]   ζῴων ἐστίν. Δῆλον δὲ καὶ  κατὰ   τὸν λόγον· τὸ γὰρ ζῷον
[2, 6]   διὰ πάσης τῆς ῥάχεως διῃρημένης  κατὰ   τοὺς σφονδύλους· λιπαρὸς δ´ ὢν
[2, 10]   γὰρ καὶ τὰ φύσει μόρια  κατὰ   φύσιν ἔχει τούτῳ μόνῳ, καὶ
[2, 2]   κονία καὶ τέφρα, καὶ τὰ  ὑποστήματα   τῶν ζῴων, καὶ τῶν περιττωμάτων
[2, 7]   θερμότητος, ὥσπερ τὰ τῶν χεδρόπων  ἑψήματα   καὶ τῶν ἄλλων καρπῶν, διὰ
[2, 17]   τῶν ὀρνίθων οἱ μάλιστα φθεγγόμενοι  γράμματα   πλατυγλωττότεροι τῶν ἄλλων εἰσίν. Τὰ
[2, 13]   σκληρόδερμα διαφέροντα μὲν ἔχουσι τὰ  ὄμματα,   βλέφαρον δ´ οὐδὲν αὐτῶν ἔχει.
[2, 13]   ἔχειν αἴτιον τὸ ὑγρὰ τὰ  ὄμματα   εἶναι, ἵνα ὀξὺ βλέπωσι τοῦτον
[2, 10]   ὦτά τε γὰρ δύο καὶ  ὄμματα   καὶ τῶν μυκτήρων δύναμις
[2, 15]   δὲ βλεφαρίδες τῶν πρὸς τὰ  ὄμματα   προσπιπτόντων ἕνεκεν, οἷον τὰ χαρακώματα
[2, 17]   καὶ τὰ τῶν ἄλλων ζῴων  δέρματα   διαιροῦσιν. Ἐν μὲν οὖν τούτοις
[2, 13]   οὔτε ἀκροποσθία, ὅτι ἄνευ σαρκὸς  δέρματά   ἐστιν. Τῶν δ´ ὀρνίθων ὅσοι
[2, 13]   πάντα τριχός, ὥστε καὶ τὰ  δέρματα   τοῦ δέρματος. Τὸ μὲν οὖν
[2, 10]   ἀντὶ δὲ τούτου προΐεται τὰ  σπέρματα   καὶ τοὺς καρπούς. Τρίτον δὲ
[2, 13]   οὐκ ἔχει δὲ πολλὰ τὰ  προσκρούσματα   πρὸς τὴν ὄψιν ὥσπερ
[2, 7]   τὴν τοῦ τόπου τούτου δύναμιν  ῥεύματα   ποιεῖ φλέγματος καὶ ἰχῶρος. Δεῖ
[2, 7]   καὶ καθαρόν. Διὸ καὶ τὰ  ῥεύματα   τοῖς σώμασιν ἐκ τῆς κεφαλῆς
[2, 1]   φλεβῶν ῥύσεως τοῦ αἵματος οἷον  προχεύματά   ἐστιν· δὲ καρδία, διὰ
[2, 15]   ὄμματα προσπιπτόντων ἕνεκεν, οἷον τὰ  χαρακώματα   ποιοῦσί τινες πρὸ τῶν ἐρυμάτων.
[2, 4]   ἀκινητίζει τε φοβούμενα καὶ προΐεται  περιττώματα   καὶ μεταβάλλει ἔνια τὰς χρόας
[2, 7]   Τὰ μὲν οὖν τῆς τροφῆς  περιττώματα   περὶ τὴν τῆς τροφῆς σκέψιν
[2, 2]   λαμβάνει τὴν αὔξησιν) τὰ δὲ  περιττώματα   συμβέβηκεν εἶναι τούτων, οἷον τήν
[2, 7]   τῶν δ´ ὑστερογενῶν τά τε  περιττώματα   τῆς τροφῆς ἐστι, τό τε
[2, 9]   καὶ ὁπλαὶ καὶ χηλαὶ καὶ  κέρατα   καὶ ῥύγχη τὰ τῶν ὀρνίθων.
[2, 16]   θύραθεν τροφήν, καθάπερ φασὶ τὰ  κέρατα   τοῖς ὀπισθονόμοις βουσίν· καὶ γὰρ
[2, 5]   ἐστίν. Τὰ δ´ ἀμφώδοντα καὶ  ἀκέρατα   καὶ πολυσχιδῆ πιμελὴν ἔχει ἀντὶ
[2, 7]   ψυχρότης, καὶ διὰ τὸ πλῆθος  ὀψιαίτατα   πήγυνται τὸ περὶ τὴν κεφαλὴν
[2, 10]   ζῴοις τοῖς τελείοις δύο τὰ  ἀναγκαιότατα   μόριά ἐστιν, τε δέχονται
[2, 2]   ἄλλων ὑπολαβεῖν; Ταῦτα γὰρ ἡμῖν  ἐναργέστατα   τῶν περὶ τὴν αἴσθησιν. Ἔοικε
[2, 1]   ἁπλᾶ καὶ ὁμοιομερῆ, τὰ δὲ  σύνθετα   καὶ ἀνομοιομερῆ τῶν μορίων ἐν
[2, 3]   καὶ τῆς κάτω κοιλίας ἤδη  μετὰ   θερμότητος φυσικῆς ποιεῖται τὴν πέψιν.
[2, 2]   τῷ θιγγάνειν, καὶ τοῦτ´, ἐὰν  μετὰ   λύπης. Ἔστι δ´ ὅτε δοκεῖ
[2, 7]   κάτω ποιεῖ τὸ θερμὸν ὑποφεύγειν  μετὰ   τοῦ αἵματος. Διὸ πλεῖον ἀθροιζόμενον
[2, 8]   δ´ εὐμήκη. Διὸ πρὸς τὴν  ὀρθότητα   αὐτῶν καὶ τὴν ἀκαμψίαν ὑπέγραψε
[2, 9]   γὰρ τὸ μῆκος καὶ τὴν  ὀρθότητα   συνέχουσα τῶν ζῴων ῥάχις
[2, 14]   ἐπεὶ ἐξ ἴσου διὰ τὴν  ὀρθότητα   τὰ πρόσθια τοῖς ὀπισθίοις, τοῖς
[2, 7]   ἐστί, τῶν δ´ ἄλλων τὴν  ὀρθότητα   τῆς κεφαλῆς· περὶ ὧν εἴρηται
[2, 5]   ὀλίγαιμα γὰρ ἅτε εἰς τὴν  πιότητα   ἀναλισκομένου τοῦ αἵματος, τὰ δ´
[2, 7]   αὑτῆς φοράν. Πρὸς οὖν πολλὴν  θερμότητα   ἀντίκειται πλείων ὑγρότης καὶ ψυχρότης,
[2, 7]   ποιεῖ τὴν ἐν τῇ καρδίᾳ  θερμότητα   καὶ ζέσιν· ἵνα δὲ καὶ
[2, 2]   ἕτεροί τινες, ὡς διὰ τὴν  θερμότητα   καὶ πολυαιμούσαις γινομένων τῶν γυναικείων,
[2, 2]   γένοιτ´ ἂν ψυχρά. Ἔχει δὲ  θερμότητα   καὶ τὰ πυρωθέντα πάντα σχεδόν,
[2, 7]   τόπον καὶ τὴν ἐν αὐτῇ  θερμότητα   μεμηχάνηται τὸν ἐγκέφαλον φύσις,
[2, 2]   τὰ μὲν ἀλλοτρίαν ἔχει τὴν  θερμότητα   (τὰ δ´ οἰκείαν, διαφέρει δὲ
[2, 4]   σώμασιν ὑγρόν ἐστι διὰ τὴν  θερμότητα   τὴν ἐν τοῖς ζῴοις. Πολλῶν
[2, 4]   αἴσθησιν τὰ λεπτοτέραν ἔχοντα τὴν  ὑγρότητα   καὶ καθαρωτέραν. Διὰ γὰρ τοῦτο
[2, 14]   ἐξ ἀνάγκης μὲν διὰ τὴν  ὑγρότητα   τοῦ ἐγκεφάλου καὶ διὰ τὰς
[2, 13]   Ἐπεὶ δ´ ἀναγκαῖον διὰ τὴν  σκληρότητα   ἀμβλύτερον βλέπειν, κινουμένους ἐποίησεν
[2, 8]   ἀλλ´ ὅλον τὸ σῶμα σκληρόν,  σκληρότητα   δὲ τοιαύτην, ὀστοῦ μὲν σαρκωδεστέραν,
[2, 12]   ἔχουσι διὰ τὴν τοῦ δέρματος  σκληρότητα,   καὶ τὸ ἔχειν μὴ τρίχας
[2, 13]   ᾠοτόκα τῶν τετραπόδων, διὰ τὴν  σκληρότητα   τοῦ δέρματος τοῦ περὶ τὴν
[2, 16]   ῥύγχος, στενὸν δὲ διὰ τὴν  μικρότητα   τῆς κεφαλῆς. Ἐν δὲ τῷ
[2, 4]   τῶν τοιούτων, οὐ διὰ τὴν  ψυχρότητα   τοῦ αἵματος, ἀλλὰ διὰ τὴν
[2, 2]   εἶναι, λέγοντες ὡς ἐπανισοῖ τὴν  ψυχρότητα   τοῦ τόπου τῆς φύσεως
[2, 13]   σαρκῶδες, ὥστ´ ἔχειν τὸ βλέφαρον  λεπτότητα   καὶ τάσιν. Σκαρδαμύττουσι δ´ οἱ
[2, 4]   τοῦ αἵματος, ἀλλὰ διὰ τὴν  λεπτότητα   μᾶλλον καὶ διὰ τὸ καθαρὸν
[2, 16]   εἰσι χάριν, καὶ διὰ τὴν  βραδυτῆτα   καὶ τὴν ἀφυΐαν τῆς κάμψεως
[2, 16]   τῷ ὑγρῷ διατριβὴν καὶ τὴν  βραδυτῆτα   τῆς ἐκεῖθεν μεταβολῆς δυνάμενον ἑλίττεσθαι
[2, 13]   αὔξησιν εἰς τὴν τοῦ δέρματος  παχύτητα   τετραμμένην ἔχουσιν. Διὸ καὶ οὗτοι
[2, 13]   ποιεῖ μάτην) πρὸς δὲ τὴν  παχύτητα   τοῦ ὕδατος ὑγρόφθαλμοί εἰσιν. ~Βλεφαρίδας
[2, 2]   ἑτέροις διώρισται σαφέστερον, ποῖα τὰ  πηκτά,   καὶ πήγνυται διὰ τίνας αἰτίας.
[2, 2]   τροφὴ τούτοις τῶν ὑγρῶν ἐστι  (πάντα   γὰρ ἐξ ὑγροῦ λαμβάνει τὴν
[2, 9]   καὶ ῥύγχη τὰ τῶν ὀρνίθων.  Πάντα   δὲ ταῦτα βοηθείας ἔχουσι χάριν
[2, 7]   οἷον πολύπους· ὀλιγόθερμα γὰρ  πάντα   διὰ τὴν ἀναιμίαν. μὲν
[2, 7]   διὰ τοῦτο τὰ ἔναιμα ἔχει  πάντα   ἐγκέφαλον, τῶν δ´ ἄλλων οὐδὲν
[2, 17]   χυμῶν μόριον καὶ τὰ ἔναιμα  πάντα·   καὶ γὰρ ὅσα μὴ δοκεῖ
[2, 13]   καὶ διὰ τοῦτο σκαρδαμύσσει τε  πάντα   καὶ μάλιστ´ ἄνθρωπος, πάντα μὲν
[2, 3]   θερμοῦ δυνάμεως, καὶ τὰ ζῷα  πάντα   καὶ τὰ φυτά, κἂν εἰ
[2, 13]   τε πάντα καὶ μάλιστ´ ἄνθρωπος,  πάντα   μὲν ὅπως τὰ προσπίπτοντα τοῖς
[2, 3]   ὥσπερ κοιλίᾳ) τὰ δὲ ζῷα  πάντα   μὲν σχεδόν, τὰ δὲ πορευτικὰ
[2, 13]   ἀλλ´ ἀντὶ ταύτης τῆς φυλακῆς  πάντα   σκληρόφθαλμά ἐστιν, οἷον βλέποντα διὰ
[2, 2]   δὲ θερμότητα καὶ τὰ πυρωθέντα  πάντα   σχεδόν, οἷον κονία καὶ τέφρα,
[2, 10]   ἐν τῷ ἔμπροσθεν τὸν ἐγκέφαλον  πάντα   τὰ ἔχοντα τοῦτο τὸ μόριον,
[2, 9]   γὰρ αὕτη δύναμις. Διὸ καὶ  πάντα   τὰ τοιαῦτα μᾶλλον ἐν τοῖς
[2, 9]   καὶ ἰσχυράν. Πολὺ γὰρ μείζω  πάντα   τὰ τοιαῦτα τῶν μὴ ζῳοτόκων
[2, 8]   Κατὰ δὲ τὴν αἴσθησιν φανερὸν  πάντα   τἆλλα τούτου χάριν ὄντα, λέγω
[2, 9]   χαυλιόδουσι πᾶσιν. Ἐξ ἀνάγκης δὲ  πάντα   ταῦτα γεώδη καὶ στερεὰν ἔχει
[2, 9]   ζῳοτόκων, διὰ τὸ γεωδεστέραν ἔχειν  πάντα   τὴν σύστασιν τὸ τῶν
[2, 13]   φολιδωτά ἐστιν· ταῦτα δὲ σκληρότερα  πάντα   τριχός, ὥστε καὶ τὰ δέρματα
[2, 16]   ὑποζώματος αἰσθάνονται τῶν ὀσμῶν, καὶ  πάντα   τῷ συμφύτῳ πνεύματι τοῦ σώματος
[2, 17]   δ´ ἔχει τροφῆς τὰ ζῷα  πάντα   ὡς ἔχοντα αἴσθησιν τῆς ἡδονῆς
[2, 5]   κερατώδης εἶναι καὶ ἀστραγάλους ἔχειν·  ἅπαντα   γὰρ ξηρὰ καὶ γεηρὰ τὴν
[2, 7]   δῆλον ἐκ τούτων. Ἐπεὶ δ´  ἅπαντα   δεῖται τῆς ἐναντίας ῥοπῆς, ἵνα
[2, 3]   δυνάμει ὑγρά, τὰ δὲ γῆς  ἅπαντα   ξηρά. Καὶ τὸ κυρίως καὶ
[2, 2]   τὰ τούτοις ἀνάλογον· οὐ γὰρ  ἅπαντα   τὰ ζῷα τούτων τῶν μορίων
[2, 3]   αὑτὰ δὲ καὶ δυνάμει ξηρά·  διακριθέντα   δὲ ταῦτα τὰ μὲν ὕδατος
[2, 2]   μὲν βραδύτερον ὕδατος, καίει δὲ  θερμανθέντα   μᾶλλον. Πρὸς δὲ τούτοις τῶν
[2, 3]   καὶ τέφρα καὶ τὰ τοιαῦτα  μιχθέντα   ὑγρῷ ἐνεργείᾳ μὲν ὑγρὰ καὶ
[2, 2]   Ἔχει δὲ θερμότητα καὶ τὰ  πυρωθέντα   πάντα σχεδόν, οἷον κονία καὶ
[2, 13]   ὑπὸ τῆς φύσεως. Σκληρόδερμα γὰρ  ὄντα   ἀβλαβέστερα μὲν ἂν ἦν ὑπὸ
[2, 3]   μὲν ἐνεργείᾳ καὶ κατὰ συμβεβηκός,  ὄντα   δυνάμει καὶ καθ´ αὑτὰ ὑγρά,
[2, 5]   αὐτῆς. Μέτρια μὲν οὖν ταῦτα  ὄντα   ἐν τοῖς μορίοις τῶν ζῴων
[2, 11]   πλεῖστον κινουμένων χρήσιμα μετεωρότερά τε  ὄντα   καὶ κινούμενα· δέχεται γὰρ στρεφόμενα
[2, 6]   ὀλίγαιμά τε γὰρ φύσει ὑπάρχει  ὄντα,   καὶ κοίλη ἄκανθα μόνον
[2, 8]   φανερὸν πάντα τἆλλα τούτου χάριν  ὄντα,   λέγω δ´ οἷον ὀστᾶ καὶ
[2, 16]   τὸν μυκτῆρα τοιοῦτον μὴ μαλακὸν  ὄντα   μηδὲ κάμπτεσθαι δυνάμενον (ἐνεπόδιζε γὰρ
[2, 1]   γὰρ τοῖς σχήμασιν, ἐξ ὁμοιομεροῦς  ὄντα   σώματος ὡς εἰπεῖν ἁπλῶς. Τὰ
[2, 1]   τὸ πέρας, ἐπὶ τοῦ τρίτου  λαβόντα   τὴν σύστασιν ἀριθμοῦ, καθάπερ ἐπὶ
[2, 5]   πολὺ γῆς. Διὸ τὰ μὴ  ἀμφώδοντα   ἀλλὰ κερατώδη στέαρ ἔχει. Φανερὰ
[2, 5]   τὴν φύσιν ἐστίν. Τὰ δ´  ἀμφώδοντα   καὶ ἀκέρατα καὶ πολυσχιδῆ πιμελὴν
[2, 7]   Δεῖ δὲ λαβεῖν, ὡς μεγάλῳ  παρεικάζοντα   μικρόν, ὁμοίως συμβαίνειν ὥσπερ τὴν
[2, 5]   ὑγίειαν καὶ δύναμιν ἔχει βοήθειαν)  ὑπερβάλλοντα   δὲ τῷ πλήθει φθείρει καὶ
[2, 13]   φυλακῆς πάντα σκληρόφθαλμά ἐστιν, οἷον  βλέποντα   διὰ τοῦ βλεφάρου προσπεφυκότος. Ἐπεὶ
[2, 13]   τὰ ἔντομα καὶ τὰ σκληρόδερμα  διαφέροντα   μὲν ἔχουσι τὰ ὄμματα, βλέφαρον
[2, 13]   ἄνθρωπος, πάντα μὲν ὅπως τὰ  προσπίπτοντα   τοῖς βλεφάροις κωλύωσι (καὶ τοῦτο
[2, 13]   τὰ ὦτα, ὅπως ὀξύτερον βλέπῃ  στρέφοντα   πρὸς τὸ φῶς καὶ δεχόμενα
[2, 17]   τροφῆς τὰ ζῷα πάντα ὡς  ἔχοντα   αἴσθησιν τῆς ἡδονῆς τῆς γινομένης
[2, 1]   ὅτι προυπῆρχεν οὕτω πρὸς ἄλληλα  ἔχοντα   ἐξ ἀνάγκης. Τὰ μὲν γὰρ
[2, 3]   τὰ δὲ θερμὰ καὶ πάχος  ἔχοντα   καθάπερ χολή, χωριζόμενα δ´
[2, 2]   καὶ τῶν ἐναίμων τὰ ψυχρὸν  ἔχοντα   καὶ λεπτὸν αἷμα φρονιμώτερα τῶν
[2, 2]   ἐστίν. Ἄριστα δὲ τὰ θερμὸν  ἔχοντα   καὶ λεπτὸν καὶ καθαρόν· ἅμα
[2, 4]   χρόας αὐτῶν. Τὰ δὲ πολλὰς  ἔχοντα   λίαν ἶνας καὶ παχείας γεωδέστερα
[2, 6]   μυελὸν ἔχει τὰ ζῷα τὰ  ἔχοντα   μυελόν, εἴρηται· καὶ τί ἐστιν
[2, 10]   δὲ πρὸς τῷ ζῆν αἴσθησιν  ἔχοντα   πολυμορφοτέραν ἔχει τὴν ἰδέαν, καὶ
[2, 9]   κίνησιν. Ἔνια δ´ αὐτῶν ὁμοίαν  ἔχοντα   τὴν ἀρχὴν τὴν θατέρου τῇ
[2, 4]   οὖν τῷ πάθει τὰ τοιαύτην  ἔχοντα   τὴν ἐν τῇ καρδίᾳ κρᾶσιν·
[2, 17]   κτᾶται τῶν χυμῶν, ὥσπερ διπλῆν  ἔχοντα   τὴν τῆς γεύσεως αἴσθησιν. Ἔχει
[2, 4]   ἔχουσι τὴν αἴσθησιν τὰ λεπτοτέραν  ἔχοντα   τὴν ὑγρότητα καὶ καθαρωτέραν. Διὰ
[2, 16]   εἰρημένην χρῆσιν εὐεργὰ καὶ τοιαύτην  ἔχοντα   τὴν φύσιν· διὸ σάρκινα. Μαλακωτάτη
[2, 5]   δ´ ἐναίμων τὰ μὲν σωματῶδες  ἔχοντα   τὸ αἷμα στέαρ ἔχει μᾶλλον.
[2, 10]   ἔμπροσθεν τὸν ἐγκέφαλον πάντα τὰ  ἔχοντα   τοῦτο τὸ μόριον, διὰ τὸ
[2, 3]   ἧττον μετέχειν τῶν ἀντικειμένων ὡς  ὑπάρχοντα   δεῖ τιθέναι τούτοις. Πῶς μὲν
[2, 9]   ζῷα· τὰ γὰρ ἐξ αὐτῶν  συνεστηκότα   ὅλα καὶ συνώνυμα τοῖς μορίοις,
[2, 7]   καὶ γάλα τοῖς πεφυκόσιν ἔχειν  ἕκαστα   τούτων. Τὰ μὲν οὖν τῆς
[2, 16]   ὑγρῶν οὐκ ἂν φθέγγεσθαι τὰ  πλεῖστα   τῶν γραμμάτων· τὰ μὲν γὰρ
[2, 1]   τὴν ἁφὴν ἐν ὁμοιομερεῖ μὲν  ἥκιστα   δ´ ἁπλῷ τῶν αἰσθητηρίων ἐγγίνεσθαι·
[2, 6]   δ´ ἀμφώδουσι καὶ πολυσχιδέσι πιμελώδης.  Ἥκιστα   δὲ τοιοῦτος ῥαχίτης ἐστὶ
[2, 1]   δ´ ἁπλῷ τῶν αἰσθητηρίων ἐγγίνεσθαι·  μάλιστα   γὰρ αὕτη δοκεῖ πλειόνων εἶναι
[2, 7]   ἐστί, ταῦτα δὲ διὰ ταύτης  μάλιστα   γίνεται τῆς δυνάμεως. Ὅμοιον οὖν
[2, 17]   δ´ ὁμοίως ἀλλὰ τῷ ἄκρῳ  μάλιστα,   διὰ τοῦτο τοῖς ἰχθύσι τοῦτ´
[2, 3]   κυρίως καὶ ἁπλῶς ξηρὸν τοῦτον  μάλιστα   λέγεται τὸν τρόπον. Ὁμοίως δὲ
[2, 10]   τῶν ἡμῖν γνωρίμων ζῴων,  μάλιστα   πάντων. Ὥστε διά τε τοῦτο,
[2, 1]   ἐν τοῖς ἁπλοῖς μέρεσιν εὐλόγως  μάλιστα   συμβαίνει τὴν ἁφὴν ἐν ὁμοιομερεῖ
[2, 17]   ἀπολελυμένην τε καὶ μαλακωτάτην ἔχει  μάλιστα   τὴν γλῶτταν καὶ πλατεῖαν, ὅπως
[2, 14]   ὑγρότατον καὶ ζεῖ καὶ ψύχεται  μάλιστα,   τὸ δ´ ἐναντίως ἔχον ἀπαθέστερόν
[2, 8]   ἐξ ἀνάγκης· μόνον γὰρ  μάλιστα   τοῦτ´ ἔστι σωματῶδες τῶν αἰσθητηρίων.
[2, 13]   τροφῆς, διὸ καὶ ἀναπέτονται ταῦτα  μάλιστα   τῶν ὀρνέων εἰς ὕψος) τὰ
[2, 17]   Διὸ καὶ τῶν ὀρνίθων οἱ  μάλιστα   φθεγγόμενοι γράμματα πλατυγλωττότεροι τῶν ἄλλων
[2, 2]   αἷμα φρονιμώτερα τῶν ἐναντίων ἐστίν.  Ἄριστα   δὲ τὰ θερμὸν ἔχοντα καὶ
[2, 4]   καὶ τό γε τοῦ ταύρου  τάχιστα   πήγνυται πάντων. Ἐξαιρουμένων δὲ τούτων
[2, 9]   μὴ τρίβειν. Περὶ δὲ τὰ  ὀστᾶ   αἱ σάρκες περιπεφύκασι, προσειλημμέναι λεπτοῖς
[2, 6]   Ἐν δὲ τοῖς μὴ ἔχουσιν  ὀστᾶ   ἀλλ´ ἄκανθαν ῥαχίτης μόνος
[2, 6]   ὀλίγος ἔνεστιν· εἰς γὰρ τὰ  ὀστᾶ   ἀναλίσκεται τροφή. Ἐν δὲ
[2, 6]   τοῦ (λέοντος· τούτου γὰρ τὰ  ὀστᾶ,   διὰ τὸ πάμπαν ἄσημον ἔχειν,
[2, 8]   φύσιν οὖσα, ἐν τοῖς ἔχουσιν  ὀστᾶ·   ἐν δὲ τοῖς μὴ ἔχουσι
[2, 9]   δελφὶς οὐκ ἀκάνθας ἀλλ´  ὀστᾶ·   ζῳοτόκος γάρ ἐστιν. Τοῖς δ´
[2, 6]   ἀξίως εἰπεῖν μυελόν, ὅσων τὰ  ὀστᾶ   ἰσχυρὰ καὶ πυκνά, οἷον τὰ
[2, 6]   τῆς αἱματικῆς τροφῆς τῆς εἰς  ὀστᾶ   καὶ ἄκανθαν μεριζομένης ἐστὶ τὸ
[2, 8]   χάριν ὄντα, λέγω δ´ οἷον  ὀστᾶ   καὶ δέρμα καὶ νεῦρα καὶ
[2, 9]   φύσις, οἷον τοῖς ὄρνισιν  ὀστᾶ   μέν, ἀσθενέστερα δέ. Τῶν δ´
[2, 6]   τροφῆς ἐξ ἧς γίνεται τὰ  ὀστᾶ.   Ὅτι δ´ τροφὴ πᾶσιν
[2, 9]   καλουμένη ῥάχις τοῖς ἔχουσιν  ὀστᾶ   πᾶσιν, ἀφ´ ἧς συνεχὴς
[2, 6]   Καὶ ἐν τοῖς δὴ τὰ  ὀστᾶ   πυκνὰ ἔχουσι καὶ ἰσχυρὰ εὐλόγως
[2, 9]   Τοῖς μὲν οὖν ἄλλοις ὕπεστιν  ὀστᾶ   τοῖς σαρκώδεσι μορίοις, τοῖς μὲν
[2, 9]   συνεχῆ πρὸς αὐτήν, τὰ τούτων  ὀστᾶ   τῶν ἁρμονιῶν ἐστιν, μὲν
[2, 4]   καθάπερ εἴρηται πρότερον, οἷον  μέλιττα   καὶ τὸ γένος τὸ τῶν
[2, 17]   μυκτήρ, καὶ τούτοις  γλῶττα   ἀντὶ κέντρου ἐστίν. Ἐπὶ δὲ
[2, 17]   ἄλλων ζῴων, καὶ μαλακὴ  γλῶττα·   ἁπτικωτάτη γάρ, δὲ γεῦσις
[2, 17]   δὲ τῶν ἄλλων ζῴων  γλῶττα   πάντων ἐστὶν οἵανπερ εἴπομεν.
[2, 17]   ἔχειν. Ἔστι μὲν γὰρ  γλῶττα   τῇ κάτω συμφυής, οἱ δ´
[2, 17]   οὖν τούτοις τοῖς ζῴοις  γλῶττα   τοιαύτη τὴν φύσιν ἐστίν, ὥσπερ
[2, 17]   οὐρανὸν ἐν τῷ στόματι  γλῶττα   τοῖς ζῴοις ἐστί, τοῖς μὲν
[2, 13]   τοιαῦτα, οὐκ ὀξυωπά· οὐδὲν γὰρ  αὐτὰ   κατεπείγει πρὸς τὸν βίον. Οἱ
[2, 3]   ὑγρὰ καὶ κατὰ συμβεβηκός, καθ´  αὑτὰ   δὲ καὶ δυνάμει ξηρά· διακριθέντα
[2, 7]   κεφαλῆς· περὶ ὧν εἴρηται καθ´  αὑτὰ   ἔν τε τοῖς περὶ αἰσθήσεως
[2, 17]   ἄλλοις ἀνομοίως καὶ αὐτοῖς πρὸς  αὑτὰ   καὶ πρὸς τὰ πεζὰ τῶν
[2, 10]   χρῆσις· διὸ θεωρητέον καθ´  αὑτὰ   περὶ τῆς ἰδέας αὐτῶν. Τὰ
[2, 1]   τρόπον, ἐπισκεπτέον νῦν, χωρίσαντας καθ´  αὑτὰ   τῶν ἐν ταῖς ἱστορίαις εἰρημένων.
[2, 3]   συμβεβηκός, ὄντα δυνάμει καὶ καθ´  αὑτὰ   ὑγρά, γῆ δὲ καὶ τέφρα
[2, 13]   μύουσι, περιστεραὶ δὲ καὶ τὰ  τοιαῦτα   ἀμφοῖν. Τὰ δὲ τετράποδα τῶν
[2, 2]   διὸ καὶ μέλιτται καὶ ἄλλα  τοιαῦτα   ζῷα φρονιμώτερα τὴν φύσιν ἐστὶν
[2, 2]   λίθοι καὶ σίδηρος καὶ τὰ  τοιαῦτα   θερμαίνεται μὲν βραδύτερον ὕδατος, καίει
[2, 2]   γὰρ πρός τε ἀνδρείαν τὰ  τοιαῦτα   καὶ πρὸς φρόνησιν ἔχει καλῶς.
[2, 1]   ξηρὸν ὑγρὸν καὶ ἔτι ἄλλα  τοιαῦτα·   καὶ τὸ τούτων αἰσθητήριον,
[2, 9]   δύναμις. Διὸ καὶ πάντα τὰ  τοιαῦτα   μᾶλλον ἐν τοῖς τετράποσιν ὑπάρχει
[2, 3]   δὲ καὶ τέφρα καὶ τὰ  τοιαῦτα   μιχθέντα ὑγρῷ ἐνεργείᾳ μὲν ὑγρὰ
[2, 13]   πτητικά, οἷον ἀλεκτρυόνες καὶ τὰ  τοιαῦτα,   οὐκ ὀξυωπά· οὐδὲν γὰρ αὐτὰ
[2, 1]   καὶ λειότης καὶ τἆλλα τὰ  τοιαῦτα   πάθη τῶν σωμάτων. Δευτέρα δὲ
[2, 14]   ἔχει, καθάπερ ἵπποι καὶ τὰ  τοιαῦτα   τῶν ζῴων, τὰ δὲ χαίτην,
[2, 9]   Πολὺ γὰρ μείζω πάντα τὰ  τοιαῦτα   τῶν μὴ ζῳοτόκων ὡς κατὰ
[2, 9]   γὰρ γνωρίζειν, ὥσπερ κἀκεῖνα, καὶ  ταῦτα   ἀναγκαῖον ἂν εἴη. Ἀλλ´ ὅτι
[2, 9]   τὰ τῶν ὀρνίθων. Πάντα δὲ  ταῦτα   βοηθείας ἔχουσι χάριν τὰ ζῷα·
[2, 1]   γενέσει, τούτων δὲ τὰ ἀνομοιομερῆ·  ταῦτα   γὰρ ἤδη τὸ τέλος ἔχει
[2, 2]   χρὴ περὶ τῶν ἄλλων ὑπολαβεῖν;  Ταῦτα   γὰρ ἡμῖν ἐναργέστατα τῶν περὶ
[2, 9]   πᾶσιν. Ἐξ ἀνάγκης δὲ πάντα  ταῦτα   γεώδη καὶ στερεὰν ἔχει τὴν
[2, 7]   τοῦ μιχθέντος ὑγροῦ· καὶ γὰρ  ταῦτα   γίνεται σκληρὰ καὶ γεηρὰ πάμπαν.
[2, 7]   τὸ τῆς κοιλίας, καὶ παρὰ  ταῦτα   γονὴ καὶ γάλα τοῖς πεφυκόσιν
[2, 7]   καὶ κινεῖν ψυχῆς ἔργον ἐστί,  ταῦτα   δὲ διὰ ταύτης μάλιστα γίνεται
[2, 13]   τετράποδα τῶν ᾠοτόκων φολιδωτά ἐστιν·  ταῦτα   δὲ σκληρότερα πάντα τριχός, ὥστε
[2, 3]   ἧς, ὥσπερ ἐκεῖνα ταῖς ῥίζαις,  ταῦτα   δεῖ τινι τὴν τροφὴν λαμβάνειν,
[2, 10]   μὲν οὖν φυτά (καὶ γὰρ  ταῦτα   ζῆν φαμεν) τοῦ μὲν ἀχρήστου
[2, 8]   αὐτῶν καὶ τὴν ἀκαμψίαν ὑπέγραψε  ταῦτα   φύσις, ὥσπερ τῶν ἐναίμων
[2, 3]   μέχρι τῆς κοιλίας. Δεῖ δὲ  ταῦτα   θεωρεῖν ἔκ τε τῶν ἀνατομῶν
[2, 16]   συμβολαὶ τῶν χειλῶν. Ποίας δὲ  ταῦτα   καὶ πόσας καὶ τίνας ἔχει
[2, 13]   τῆς τροφῆς, διὸ καὶ ἀναπέτονται  ταῦτα   μάλιστα τῶν ὀρνέων εἰς ὕψος)
[2, 5]   φύσιν αὐτῆς. Μέτρια μὲν οὖν  ταῦτα   ὄντα ἐν τοῖς μορίοις τῶν
[2, 2]   Ὅσα μὲν οὖν ὕδατος μόνον,  ταῦτα   πήγνυσι τὸ ψυχρόν, ὅσα δὲ
[2, 3]   ἀκολούθως τοῖς εἰρημένοις. Λέγεται δὲ  ταῦτα   πλεοναχῶς, οἷον τὰ μὲν δυνάμει
[2, 9]   τοῦ λέοντος· οὕτω γὰρ ἔχει  ταῦτα   σκληρὰν τὴν φύσιν ὥστ´ ἐξάπτεσθαι
[2, 2]   τὸ πολλαχῶς λέγεσθαι τὸ θερμότερον  ταῦτα   (συμβαίνειν· ἕκαστος γὰρ δοκεῖ τι
[2, 2]   ὑγρά, ἐπεὶ ὅτι γ´ αἴτια  ταῦτα   σχεδὸν καὶ θανάτου καὶ ζωῆς
[2, 10]   δὲ καὶ τοῖς ἄλλοις ἔχει  ταῦτα   τὰ αἰσθητήρια ζῴοις πρὸς τὴν
[2, 3]   καὶ δυνάμει ξηρά· διακριθέντα δὲ  ταῦτα   τὰ μὲν ὕδατος ἀναπληστικὰ καὶ
[2, 1]   ὁμοιομερῶν ἕνεκεν. Ὕστερα γὰρ ἐκείνων  ταῦτα   τῇ γενέσει, τούτων δὲ τὰ
[2, 1]   ἕνεκέν ἐστι καὶ λίθων, ἀλλὰ  ταῦτα   τῆς οἰκίας· ὁμοίως δὲ τοῦτ´
[2, 16]   τὸ χρῆσθαι τῷ λόγῳ καὶ  ταῦτα.   Ὥσπερ γὰρ τὴν γλῶτταν οὐχ
[2, 5]   πεττόμενον γὰρ τὸ αἷμα γίνεται  ταῦτα,   ὥστε ὅλως οὐ γίνεται
[2, 10]   ἄνευ τροφῆς. Τὰ μὲν οὖν  φυτά   (καὶ γὰρ ταῦτα ζῆν φαμεν)
[2, 3]   τὰ ζῷα πάντα καὶ τὰ  φυτά,   κἂν εἰ μὴ δι´ ἄλλην
[2, 3]   ἐντέρων φύσεως. Τὰ μὲν γὰρ  φυτὰ   λαμβάνει τὴν τροφὴν κατειργασμένην ἐκ
[2, 12]   φώκη τῶν ζῳοτόκων οὐκ  ὦτα   ἀλλὰ πόρους ἀκοῆς, διὰ τὸ
[2, 11]   γὰρ τετράποδα ἀπηρτημένα ἔχει τὰ  ὦτα   καὶ ἄνωθεν τῶν ὀμμάτων, ὡς
[2, 9]   οἷον συμβέβηκε περί τε τὰ  ὦτα   καὶ τοὺς μυκτῆρας· θραύεται γὰρ
[2, 12]   ἐξ ἧς ἂν ἔπλασε τὰ  ὦτα.   Ὁμοίως δὲ καὶ τῶν τετραπόδων
[2, 13]   ὥσπερ ἔνια τῶν τετραπόδων τὰ  ὦτα,   ὅπως ὀξύτερον βλέπῃ στρέφοντα πρὸς
[2, 10]   φανερωτέρως ἐστὶν αἴσθησις διμερής·  ὦτά   τε γὰρ δύο καὶ ὄμματα
[2, 13]   Τὰ δὲ τετράποδα τῶν ᾠοτόκων  φολιδωτά   ἐστιν· ταῦτα δὲ σκληρότερα πάντα
[2, 12]   τῶν τετραπόδων τὰ ᾠοτόκα καὶ  φολιδωτά·   γὰρ αὐτὸς ἁρμόσει καὶ
[2, 12]   τὸ ἔχειν μὴ τρίχας ἀλλὰ  πτερωτὰ   εἶναι· οὐκ οὖν ἔχει τοιαύτην
[2, 1]   ἑνός, οἷον ἔνια τῶν σπλάγχνων·  πολύμορφα   γὰρ τοῖς σχήμασιν, ἐξ ὁμοιομεροῦς
[2, 2]   ὑποκείμενον κατὰ πάθος θερμόν ἐστιν.  Τάχα   δὲ καὶ τοῦ πυρὸς
[2, 13]   τῆς ὄψεως. Διὸ καὶ τὰ  γαμψώνυχα   μὲν ὀξυωπά (ἄνωθεν γὰρ αὐτοῖς
[2, 11]   τὸ μὴ ὀρθὰ εἶναι τὰ  ζῷα   ἀλλὰ κύπτειν. Οὕτω δὲ τὸ
[2, 7]   Ὅτι μὲν οὖν θερμότητος τὰ  ζῷα   μετέχειν ἀναγκαῖον, δῆλον ἐκ τούτων.
[2, 3]   τοῦ θερμοῦ δυνάμεως, καὶ τὰ  ζῷα   πάντα καὶ τὰ φυτά, κἂν
[2, 3]   χρῆται ὥσπερ κοιλίᾳ) τὰ δὲ  ζῷα   πάντα μὲν σχεδόν, τὰ δὲ
[2, 17]   Ἐπιθυμίαν δ´ ἔχει τροφῆς τὰ  ζῷα   πάντα ὡς ἔχοντα αἴσθησιν τῆς
[2, 1]   Ἐξ ἀμφοτέρων μὲν οὖν τὰ  ζῷα   συνέστηκε τῶν μορίων τούτων, ἀλλὰ
[2, 9]   ταῦτα βοηθείας ἔχουσι χάριν τὰ  ζῷα·   τὰ γὰρ ἐξ αὐτῶν συνεστηκότα
[2, 6]   μὲν οὖν μυελὸν ἔχει τὰ  ζῷα   τὰ ἔχοντα μυελόν, εἴρηται· καὶ
[2, 2]   ἀνάλογον· οὐ γὰρ ἅπαντα τὰ  ζῷα   τούτων τῶν μορίων τέτευχεν, ἀλλ´
[2, 2]   καὶ μέλιτται καὶ ἄλλα τοιαῦτα  ζῷα   φρονιμώτερα τὴν φύσιν ἐστὶν ἐναίμων




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 11/12/2009