Livre, Chap. |
[1, 1] |
ὕλη
δι´
ἐκείνην
φύσις
ἐστὶν
|
ἤ |
περ
ἀνάπαλιν.
Καὶ
γὰρ
κλίνη |
[1, 4] |
οἷον
ἢ
στρουθὸς
ἢ
γέρανος
|
ἤ |
τι
τοιοῦτον.
Ἧι
δὲ
συμβήσεται |
[1, 1] |
κἂν
εἰ
περὶ
κλίνης
ἐλέγομεν
|
ἤ |
τινος
ἄλλου
τῶν
τοιούτων,
ἐπειρώμεθα |
[1, 3] |
ἕτερά
τινα)
πάντων
δὲ
χαλεπώτατον
|
ἢ |
ἀδύνατον
εἰς
τὰ
ἀντικείμενα.
Ἀναγκαῖον |
[1, 3] |
ἀτόμων,
αἱ
τελευταῖαι
τέτταρες
ἔσονται
|
ἢ |
ἄλλο
τι
πλῆθος
τῶν
ἀφ´ |
[1, 1] |
ὕλην
ὑπάρξαι,
εἰ
ἔσται
οἰκία
|
ἢ |
ἄλλο
τι
τέλος·
καὶ
γενέσθαι |
[1, 1] |
διὰ
τί
καὶ
τὰς
αἰτίας,
|
ἢ |
ἄλλως
πως.
Πρὸς
δὲ
τούτοις, |
[1, 1] |
καὶ
τί
ἐστιν
ἡ
ψυχή,
|
ἢ |
αὐτὸ
τοῦτο
τὸ
μόριον,
καὶ |
[1, 1] |
περὶ
ἀνθρώπου
φύσεως
ἢ
λέοντος
|
ἢ |
βοὸς
ἢ
καί
τινος
ἄλλου |
[1, 1] |
καὶ
ἐν
τοῖς
φύσει
συνεστηκόσιν.
|
Ἢ |
γὰρ
τῇ
διανοίᾳ
ἢ
τῇ |
[1, 5] |
μάλιστα·
οὗ
δ´
ἕνεκα
συνέστηκεν
|
ἢ |
γέγονε
τέλους,
τὴν
τοῦ
καλοῦ |
[1, 1] |
ἀλλ´
οὐκ
ἐπεὶ
τόδ´
ἐστὶν
|
ἢ |
γέγονεν,
ἐκεῖνο
ἐξ
ἀνάγκης
ἐστὶν |
[1, 1] |
ὁ
ἄνθρωπος,
ἀνάγκη
τόδ´
εἶναι
|
ἢ |
γενέσθαι,
ἀλλ´
οὐκ
ἐπεὶ
τόδ´ |
[1, 4] |
τῶν
ἀτόμων,
οἷον
ἢ
στρουθὸς
|
ἢ |
γέρανος
ἤ
τι
τοιοῦτον.
Ἧι |
[1, 1] |
ἐκ
τίνων
ἐστίν,
οἷον
πυρὸς
|
ἢ |
γῆς,
ὥσπερ
κἂν
εἰ
περὶ |
[1, 3] |
ἔσται,
καὶ
αὕτη
ἤτοι
ἁπλῆ,
|
ἢ |
ἐκ
συμπλοκῆς
τὸ
τελευταῖον
ἔσται |
[1, 1] |
ἐν
τοῖς
τῆς
φύσεως
ἔργοις
|
ἢ |
ἐν
τοῖς
τῆς
τέχνης.
Τὸ |
[1, 1] |
γέγονεν,
ἐκεῖνο
ἐξ
ἀνάγκης
ἐστὶν
|
ἢ |
ἔσται.
Οὐδ´
ἔστιν
εἰς
ἀΐδιον |
[1, 1] |
ὕστερον
περὶ
τῶν
ἰδίων
θεωρητέον,
|
ἢ |
καθ´
ἕκαστον
εὐθύς.
Νῦν
γὰρ |
[1, 4] |
ὄρνις
ὄρνιθος
διαφέρει
τῷ
μᾶλλον
|
ἢ |
καθ´
ὑπεροχήν
(τὸ
μὲν
γὰρ |
[1, 3] |
εἰς
δύο
διαιροῦντες
τὰ
ζῷα
|
ἢ |
καὶ
ἄλλο
ὁτιοῦν
γένος.
Καὶ |
[1, 1] |
ἀλλά
τι
μόριον
αὐτῆς
ἓν
|
ἢ |
καὶ
πλείω.
Ἔτι
δὲ
τῶν |
[1, 1] |
φύσεως
ἢ
λέοντος
ἢ
βοὸς
|
ἢ |
καί
τινος
ἄλλου
καθ´
ἕκαστον |
[1, 1] |
ἢ
ὅλως
(ὅτι
ἀδύνατον
ἄλλως)
|
ἢ |
καλῶς
γε
οὕτως.
(Ταῦτα
δ´ |
[1, 1] |
αὑτήν,
οἷον
περὶ
ἀνθρώπου
φύσεως
|
ἢ |
λέοντος
ἢ
βοὸς
ἢ
καί |
[1, 1] |
ζῴου
ἤτοι
πᾶσα
ἡ
ψυχὴ
|
ἢ |
μέρος
τι
αὐτῆς.
Ὥστε
καὶ |
[1, 1] |
ἐστι
ψυχὴ
ἢ
ψυχῆς
μέρος
|
ἢ |
μὴ
ἄνευ
ψυχῆς
(ἀπελθούσης
γοῦν |
[1, 1] |
δύνασθαι
κρῖναι
εὐστόχως
τί
καλῶς
|
ἢ |
μὴ
καλῶς
ἀποδίδωσιν
ὁ
λέγων. |
[1, 3] |
τὰ
ἐναντία
εἰς
τὴν
αὐτήν)
|
ἢ |
μία
μόνον
διαφορὰ
ἔσται,
καὶ |
[1, 1] |
κινοῦντος,
οἷον
νείκους
ἢ
φιλίας
|
ἢ |
νοῦ
ἢ
τοῦ
αὐτομάτου,
τῆς |
[1, 1] |
χεῖρα
ὁπωσοῦν
διακειμένην,
οἷον
χαλκῆν
|
ἢ |
ξυλίνην,
πλὴν
ὁμωνύμως,
ὥσπερ
τὸν |
[1, 1] |
γὰρ
τοιόνδε
ἐστὶν
ἡ
ὑγίεια
|
ἢ |
ὁ
ἄνθρωπος,
ἀνάγκη
τόδ´
εἶναι |
[1, 1] |
μή,
ὅτι
ἐγγύτατα
τούτου,
καὶ
|
ἢ |
ὅλως
(ὅτι
ἀδύνατον
ἄλλως)
ἢ |
[1, 3] |
εἰ
ἔναιμα,
τὸ
αἷμα
διάφορον,
|
ἢ |
οὐδὲν
τῆς
οὐσίας
τὸ
αἷμα |
[1, 1] |
περὶ
αἰσθήσεως
καὶ
τῶν
αἰσθητῶν.
|
Ἢ |
οὐκ
ἔστι
πᾶσα
ἡ
ψυχὴ |
[1, 3] |
ἐστὶν
ἢ
τὸ
σχιζόπουν
μόνον,
|
ἢ |
πᾶσα
ἡ
σύμπλεξις,
ἐὰν
διαιρῆται |
[1, 1] |
μᾶλλον
φαίνεται
ἐν
τοῖς
οὐρανίοις
|
ἢ |
περὶ
ἡμᾶς,
τὸ
δ´
ἄλλοτ´ |
[1, 1] |
φύσεως
θεωρητικῷ
περὶ
ψυχῆς
μᾶλλον
|
ἢ |
περὶ
τῆς
ὕλης,
ὅσῳ
μᾶλλον |
[1, 1] |
τῆς
φυσικῆς
ἐστι
τὸ
εἰπεῖν
|
ἢ |
περί
τινος.
Εἰ
γὰρ
περὶ |
[1, 5] |
μικρὸν
μόριον
κατιδεῖν
ἥδιόν
ἐστιν
|
ἢ |
πολλὰ
ἕτερα
καὶ
μεγάλα
δι´ |
[1, 4] |
τὰ
καθόλου
ὑπάρχοντα
πρότερον
εἰπεῖν
|
ἢ |
πολλάκις
ταὐτὸν
λέγειν,
καθάπερ
εἴρηται. |
[1, 1] |
πῶς
ἕκαστον
γίγνεσθαι
πέφυκε
μᾶλλον
|
ἢ |
πῶς
ἔστιν.
Οὐ
γάρ
τι |
[1, 1] |
εἶναι,
εἰ
δὲ
σκληρόν,
χαλκοῦν
|
ἢ |
σιδηροῦν,
οὕτως
καὶ
ἐπεὶ
τὸ |
[1, 4] |
ὁτουοῦν
ὄρνιθος
τῶν
ἀτόμων,
οἷον
|
ἢ |
στρουθὸς
ἢ
γέρανος
ἤ
τι |
[1, 1] |
εἶναι
διὰ
τοιαύτην
αἰτίαν
μᾶλλον
|
ἢ |
τὰ
ζῷα
τὰ
θνητά·
τὸ |
[1, 4] |
ἀδιάφορα,
οἷον
Σωκράτης,
Κορίσκος,
ἀναγκαῖον
|
ἢ |
τὰ
καθόλου
ὑπάρχοντα
πρότερον
εἰπεῖν |
[1, 1] |
τινος
ἄλλου
καθ´
ἕκαστον
προχειριζομένους,
|
ἢ |
τὰ
κοινῇ
συμβεβηκότα
πᾶσι
κατά |
[1, 5] |
τὴν
τιμιότητα
τοῦ
γνωρίζειν
ἥδιον
|
ἢ |
τὰ
παρ´
ἡμῖν
ἅπαντα,
ὥσπερ |
[1, 1] |
συνεστηκόσιν.
Ἢ
γὰρ
τῇ
διανοίᾳ
|
ἢ |
τῇ
αἰσθήσει
ὁρισάμενος
ὁ
μὲν |
[1, 5] |
τέχνην
συνθεωροῦμεν,
οἷον
τὴν
γραφικὴν
|
ἢ |
τὴν
πλαστικήν,
αὐτῶν
δὲ
τῶν |
[1, 1] |
ἂν
διορίζειν
τὸ
εἶδος
αὐτῆς
|
ἢ |
τὴν
ὕλην,
οἷον
τὸν
χαλκὸν |
[1, 3] |
εἶναι
διαφοράν,
οἷον
τὸ
πολυσχιδὲς
|
ἢ |
τὸ
δίπουν·
τὸ
δ´
ὑπόπουν |
[1, 3] |
μὲν
ἥμερον
τὸ
δ´
ἄγριον,
|
ἢ |
τὸ
μὲν
λευκὸν
τὸ
δὲ |
[1, 1] |
τὴν
ὕλην,
οἷον
τὸν
χαλκὸν
|
ἢ |
τὸ
ξύλον·
εἰ
δὲ
μή, |
[1, 3] |
τὸ
εἶδος.
Αὕτη
δ´
ἐστὶν
|
ἢ |
τὸ
σχιζόπουν
μόνον,
ἢ
πᾶσα |
[1, 1] |
κλίνη
γὰρ
τόδε
ἐν
τῷδε
|
ἢ |
τόδε
τοιόνδε,
ὥστε
κἂν
περὶ |
[1, 1] |
ἐστὶ
τὸ
εἶδος
τῆς
οἰκίας,
|
ἢ |
τοιόνδ´
ἐστὶν
ἡ
οἰκία,
ὅτι |
[1, 1] |
ἐρεῖ
τὴν
αἰτίαν,
ὅπως
τοιόνδε
|
ἢ |
τοιόνδε
ποτὲ
τὴν
μορφὴν
γένηται. |
[1, 3] |
μὴ
ὄντος,
οἷον
τῆς
ἀποδίας
|
ἢ |
τοῦ
ἀπτέρου
ὥσπερ
πτερώσεως
καὶ |
[1, 1] |
νείκους
ἢ
φιλίας
ἢ
νοῦ
|
ἢ |
τοῦ
αὐτομάτου,
τῆς
δ´
ὑποκειμένης |
[1, 1] |
στοιχείων
λέγει
αὐτὸ
οὔτε
δύο
|
ἢ |
τρία
οὔτε
πάντα,
ἀλλὰ
λόγον |
[1, 1] |
ὁ
μὲν
τέκτων
ἐρεῖ
πέλεκυν
|
ἢ |
τρύπανον,
ὁ
δ´
ἀέρα
καὶ |
[1, 5] |
τὸν
περὶ
οὑτινοσοῦν
τῶν
μορίων
|
ἢ |
τῶν
σκευῶν
διαλεγόμενον
μὴ
περὶ |
[1, 1] |
καὶ
τίνος
κινοῦντος,
οἷον
νείκους
|
ἢ |
φιλίας
ἢ
νοῦ
ἢ
τοῦ |
[1, 1] |
Εἰ
δὴ
τοῦτό
ἐστι
ψυχὴ
|
ἢ |
ψυχῆς
μέρος
ἢ
μὴ
ἄνευ |
[1, 3] |
καμπυλότης.
Ἐὰν
οὖν
θάτερα
διάφορα
|
ᾖ, |
τῷ
ἀντικειμένῳ
διαιρετέον
καὶ
μὴ |
[1, 1] |
οὕτως,
οἷον
ὅτι
ἔστι
μὲν
|
ἡ |
ἀναπνοὴ
τουδὶ
χάριν,
τοῦτο
δὲ |
[1, 1] |
οὗ
ἕνεκα
καὶ
τὴν
ὅθεν
|
ἡ |
ἀρχὴ
τῆς
κινήσεως,
διοριστέον
καὶ |
[1, 1] |
θεωρῆσαι,
εἴπερ
πρὸς
ἄλληλα,
καὶ
|
ἡ |
αὐτὴ
θεωρία
τῶν
πρὸς
ἄλληλα |
[1, 1] |
δ´
ἐν
ἑτέροις
περὶ
τούτων.
|
Ἡ |
γὰρ
ἀρχὴ
τοῖς
μὲν
τὸ |
[1, 1] |
ἡ
οἰκία,
ὅτι
γίνεται
οὕτως.
|
Ἡ |
γὰρ
γένεσις
ἕνεκα
τῆς
οὐσίας |
[1, 1] |
λεκτέον,
καὶ
ποῖον
τὴν
ἰδέαν.
|
Ἡ |
γὰρ
κατὰ
τὴν
μορφὴν
φύσις |
[1, 1] |
διὰ
τὸ
ἐκεῖνον
τοιόνδ´
εἶναι
|
ἡ |
γένεσις
τοιάδε
συμβαίνει
τῳδί.
Ὁμοίως |
[1, 1] |
γίγνεται
διὰ
τάδε
ἐξ
ἀνάγκης.
|
Ἡ |
δ´
ἀνάγκη
ὁτὲ
μὲν
σημαίνει |
[1, 3] |
δὲ
δισχιδής,
οἷον
τὰ
διχαλά,
|
ἡ |
δ´
ἀσχιδὴς
καὶ
ἀδιαίρετος,
οἷον |
[1, 3] |
ποδότης
ὡσαύτως
ἡ
μὲν
πολυσχιδής,
|
ἡ |
δὲ
δισχιδής,
οἷον
τὰ
διχαλά, |
[1, 1] |
ἀνδριαντοποιητική·
οὐ
γὰρ
γίνεται
αὐτόματον.
|
Ἡ |
δὲ
τέχνη
λόγος
τοῦ
ἔργου |
[1, 5] |
αἴσθησιν
κατὰ
τὴν
θεωρίαν
ὅμως
|
ἡ |
δημιουργήσασα
φύσις
ἀμηχάνους
ἡδονὰς
παρέχει |
[1, 3] |
καὶ
τὰ
εἴδη.
Ἔστι
δ´
|
ἡ |
διαφορὰ
τὸ
εἶδος
ἐν
τῇ |
[1, 3] |
διαφορὰν
ἕξει
(οἷον
ὄρνις
ἀνθρώπου·
|
ἡ |
διποδία
γὰρ
ἄλλη
καὶ
διάφορος· |
[1, 2] |
οὖν
μηδὲν
τῶν
ὁμογενῶν
διασπαστέον,
|
ἡ |
εἰς
δύο
διαίρεσις
μάταιος
ἂν |
[1, 1] |
τῇ
ψύξει
τοῦ
θύραθεν
ἀέρος
|
ἡ |
εἴσοδος.
Ὁ
μὲν
οὖν
τρόπος |
[1, 4] |
καὶ
τίνα
τρόπον
γίνοιτ´
ἂν
|
ἡ |
θεωρία
περὶ
αὐτῶν
ὁδῷ
καὶ |
[1, 1] |
Καὶ
ἔστιν
αὕτη
καὶ
ὡς
|
ἡ |
κινοῦσα
καὶ
ὡς
τὸ
τέλος. |
[1, 3] |
ἐστὶ
πτερόν.
Καὶ
ποδότης
ὡσαύτως
|
ἡ |
μὲν
πολυσχιδής,
ἡ
δὲ
δισχιδής, |
[1, 3] |
θετέον·
εἰ
δ´
οὕτως
ἐστίν,
|
ἡ |
μία
διαφορὰ
δυσὶν
ὑπάρξει)
εἰ |
[1, 1] |
τῆς
οἰκίας,
ἢ
τοιόνδ´
ἐστὶν
|
ἡ |
οἰκία,
ὅτι
γίνεται
οὕτως.
Ἡ |
[1, 1] |
τῆς
οὐσίας
ἐστίν,
ἀλλ´
οὐχ
|
ἡ |
οὐσία
ἕνεκα
τῆς
γενέσεως.
Διόπερ |
[1, 5] |
τῆς
πρίσεως·
χρῆσις
γάρ
τις
|
ἡ |
πρίσις
ἐστίν.
Ὥστε
καὶ
τὸ |
[1, 5] |
τινος
ἕνεκα
πολυμεροῦς.
Οὐ
γὰρ
|
ἡ |
πρίσις
τοῦ
πρίονος
χάριν
γέγονεν, |
[1, 1] |
αὐτῶν.
Δῆλον
τοίνυν
ὅτι
καὶ
|
ἡ |
σὰρξ
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
ἐστί, |
[1, 3] |
τὸ
σχιζόπουν
μόνον,
ἢ
πᾶσα
|
ἡ |
σύμπλεξις,
ἐὰν
διαιρῆται
ἄνθρωπον,
οἷον |
[1, 3] |
πρὸς
τὸ
σχιζόπουν.
Τοῦτο
γὰρ
|
ἡ |
συνέχεια
βούλεται
τῶν
ἀπὸ
τοῦ |
[1, 1] |
ἀπὸ〉
τύχης
ὁμοίως·
ὡς
γὰρ
|
ἡ |
τέχνη
ἔχει,
οὕτω
γίνεται.
Διὸ |
[1, 1] |
ὥσπερ
ἐν
τοῖς
τεχναστοῖς
ἐστιν
|
ἡ |
τέχνη,
οὕτως
ἐν
αὐτοῖς
τοῖς |
[1, 1] |
ἔν
γε
τοῖς
ἔχουσι
γένεσιν
|
ἡ |
τρίτη·
λέγομεν
γὰρ
τὴν
τροφὴν |
[1, 1] |
τῇ
κατ´
εἶδος
διαφορᾷ,
(οἷον
|
ἡ |
τῶν
ζῴων
πορεία·
οὐ
γὰρ |
[1, 1] |
ἐσόμενον·
ἐπεὶ
γὰρ
τοιόνδε
ἐστὶν
|
ἡ |
ὑγίεια
ἢ
ὁ
ἄνθρωπος,
ἀνάγκη |
[1, 1] |
περὶ
τῆς
ὕλης,
ὅσῳ
μᾶλλον
|
ἡ |
ὕλη
δι´
ἐκείνην
φύσις
ἐστὶν |
[1, 3] |
οὐδὲν
ζῴου
μόριον,
οὔτε
μόνη
|
ἡ |
ὕλη·
οὐ
γὰρ
πάντως
ἔχον |
[1, 1] |
οὐ
τὸ
νοητικόν·
ὑπάρχει
γὰρ
|
ἡ |
φορὰ
καὶ
ἐν
ἑτέροις
τῶν |
[1, 1] |
τῶν
νοητῶν.
(Ὥστε
περὶ
πάντων
|
ἡ |
φυσικὴ
γνῶσις
ἂν
εἴη·
τῆς |
[1, 1] |
εἶναι
τὴν
φυσικὴν
θεωρητικήν,
ἐπειδὴ
|
ἡ |
φύσις
ἕνεκά
του
ποιεῖ
πάντα. |
[1, 1] |
περὶ
φύσεως
λέγουσιν·
ἀρχὴ
γὰρ
|
ἡ |
φύσις
μᾶλλον
τῆς
ὕλης.
Ἐνιαχοῦ |
[1, 1] |
τὸ
ζῷον,
καὶ
τί
ἐστιν
|
ἡ |
ψυχή,
ἢ
αὐτὸ
τοῦτο
τὸ |
[1, 1] |
δὲ
τοῦ
ζῴου
ἤτοι
πᾶσα
|
ἡ |
ψυχὴ
ἢ
μέρος
τι
αὐτῆς. |
[1, 1] |
αἰσθητῶν.
Ἢ
οὐκ
ἔστι
πᾶσα
|
ἡ |
ψυχὴ
κινήσεως
ἀρχή,
οὐδὲ
τὰ |
[1, 3] |
Οὐκ
ἔστι
δὲ
διαφορὰ
στερήσεως
|
ᾗ |
στέρησις·
ἀδύνατον
γὰρ
εἴδη
εἶναι |
[1, 1] |
ἀνομοιομερῶν,
οἷον
προσώπου,
χειρός,
ποδός,
|
ᾗ |
τε
τοιοῦτον
ἕκαστόν
ἐστιν
αὐτῶν |
[1, 1] |
τοιαύτην
ἔχειν,
ὅτι
στραφέντος
καταχθῆναι
|
συνέβη, |
ἀγνοῶν
πρῶτον
μὲν
ὅτι
δεῖ |
[1, 1] |
ἐὰν
καθ´
ἕκαστον
τῶν
συμβεβηκότων
|
λέγῃ |
τις,
πολλάκις
ἀναγκασθήσεται
περὶ
τῶν |
[1, 1] |
ὅτι
ἔστι
τι
τοιοῦτον,
ὃ
|
δὴ |
καὶ
καλοῦμεν
φύσιν.
Οὐ
γὰρ |
[1, 1] |
καὶ
καλοῦμεν
φύσιν.
Οὐ
γὰρ
|
δὴ |
ὅ
τι
ἔτυχεν
ἐξ
ἑκάστου |
[1, 1] |
καθάπερ
τὰ
μυθευόμενα
λιθοῦσθαι)
εἰ
|
δὴ |
ταῦτα
οὕτως,
τοῦ
φυσικοῦ
περὶ |
[1, 1] |
ἀποδίδωσιν
ὁ
λέγων.
Τοιοῦτον
γὰρ
|
δή |
τινα
καὶ
τὸν
ὅλως
πεπαιδευμένον |
[1, 5] |
πόδες
πτερὰ
λεπίδες,
καὶ
πάθη
|
δὴ |
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
τούτοις,
τὰ |
[1, 1] |
πρῶτον,
εἶτα
τόδε,
καὶ
τοῦτον
|
δὴ |
τὸν
τρόπον
ἐφεξῆς
μέχρι
τοῦ |
[1, 1] |
τόδε,
εἶτα
τόδε.
Καὶ
τοῦτον
|
δὴ |
τὸν
τρόπον
ὁμοίως
ἐπὶ
πάντων |
[1, 1] |
τοῦ
εἴδους
τῆς
κλίνης.
Εἰ
|
δὴ |
τοῦτό
ἐστι
ψυχὴ
ἢ
ψυχῆς |
[1, 1] |
δ´
ἀέρα
εἰσρεῖν.
Τοῦτο
δ´
|
ἤδη |
ἀναγκαῖόν
ἐστιν.
(Τοῦ
ἐντὸς
δὲ |
[1, 3] |
ὡσαύτως
γὰρ
ἂν
δόξειε
ταὐτὰ
|
εἴδη |
διαιρεῖν.
Πάντα
γὰρ
ὡς
εἰπεῖν, |
[1, 3] |
Δεῖ
δὲ
τῆς
κοθόλου
διαφορᾶς
|
εἴδη |
εἶναι·
εἰ
γὰρ
μὴ
ἔσται, |
[1, 3] |
στερήσεως
ᾗ
στέρησις·
ἀδύνατον
γὰρ
|
εἴδη |
εἶναι
τοῦ
μὴ
ὄντος,
οἷον |
[1, 4] |
τε
μίαν
φύσιν
κοινὴν
καὶ
|
εἴδη |
ἐν
αὐτῷ
μὴ
πολὺ
διεστῶτα, |
[1, 3] |
διπλασιαζομένων·
τοσαῦτα
δὲ
καὶ
τὰ
|
εἴδη. |
Ἔστι
δ´
ἡ
διαφορὰ
τὸ |
[1, 3] |
μὲν
καθόλου
εἰσὶ
καὶ
ἔχουσιν
|
εἴδη, |
οἷον
πτερότης·
τὸ
μὲν
γὰρ |
[1, 4] |
ὁμοίως
περιέχει
τὰ
ἐν
αὐτῷ
|
εἴδη· |
ὅσα
δὲ
μὴ
τοιαῦτα,
καθ´ |
[1, 4] |
οὐσίαι
μέν
εἰσι
τὰ
ἔσχατα
|
εἴδη, |
ταῦτα
δὲ
κατὰ
τὸ
εἶδος |
[1, 4] |
μὴ
περὶ
ὄρνιθος·
ἔχει
γὰρ
|
εἴδη |
τὸ
γένος
τοῦτο·
ἀλλὰ
περὶ |
[1, 3] |
οὐκ
ἔστι
λαβεῖν
τὰ
ἄτομα
|
εἴδη |
ὡς
διαιροῦνται
οἱ
εἰς
δύο |
[1, 3] |
εἰς
τοιαύτας
διαφορὰς
ὧν
ἔστιν
|
εἴδη, |
ὥσθ´
ὁτιοῦν
ζῷον
ἐν
ταύταις |
[1, 1] |
τ´
εἶναι
τὴν
φυσικὴν
θεωρητικήν,
|
ἐπειδὴ |
ἡ
φύσις
ἕνεκά
του
ποιεῖ |
[1, 3] |
αὕτη
μία
διαφορά.
Νῦν
δ´
|
ἐπειδὴ |
οὐκ
ἔστιν,
ἀνάγκη
πολλὰς
εἶναι |
[1, 5] |
τοὺς
βουλομένους
ἐντυχεῖν
αὐτῷ,
οἳ
|
ἐπειδὴ |
προσιόντες
εἶδον
αὐτὸν
θερόμενον
πρὸς |
[1, 1] |
Διὸ
μάλιστα
μὲν
λεκτέον
ὡς
|
ἐπειδὴ |
τοῦτ´
ἦν
τὸ
ἀνθρώπῳ
εἶναι, |
[1, 5] |
οἷον
πόδες
πτερὰ
λεπίδες,
καὶ
|
πάθη |
δὴ
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
τούτοις, |
[1, 5] |
ὄντων
ἀναγκαῖον
ὑπάρχειν.
Λέγω
δὲ
|
πάθη |
καὶ
πράξεις
γένεσιν
αὔξησιν
ὀχείαν |
[1, 4] |
τῶν
ζῴων.
Ἔστι
γὰρ
ἔνια
|
πάθη |
κοινὰ
καὶ
τούτοις
καὶ
τοῖς |
[1, 1] |
ἐπὶ
Σωκράτους
δὲ
τοῦτο
μὲν
|
ηὐξήθη, |
τὸ
δὲ
ζητεῖν
τὰ
περὶ |
[1, 1] |
δὲ
περί
τινος
φύσεως
ἀφωρισμένης·
|
εἴη |
γὰρ
ἄν
τις
ἕτερος
τὸν |
[1, 1] |
αὐτῶν,
λεκτέον
ἂν
περὶ
σαρκὸς
|
εἴη |
καὶ
ὀστοῦ
καὶ
αἵματος
καὶ |
[1, 1] |
τοῦ
φυσικοῦ
περὶ
ψυχῆς
ἂν
|
εἴη |
λέγειν
καὶ
εἰδέναι,
καὶ
εἰ |
[1, 1] |
ὥστε
κἂν
περὶ
τοῦ
σχήματος
|
εἴη |
λεκτέον,
καὶ
ποῖον
τὴν
ἰδέαν. |
[1, 2] |
εἰς
δύο
διαίρεσις
μάταιος
ἂν
|
εἴη· |
οὕτως
γὰρ
διαιροῦντας
ἀναγκαῖον
χωρίζειν |
[1, 5] |
φύσει
φιλοσόφοις.
Καὶ
γὰρ
ἂν
|
εἴη |
παράλογον
καὶ
ἄτοπον,
εἰ
τὰς |
[1, 1] |
πάντων
ἡ
φυσικὴ
γνῶσις
ἂν
|
εἴη· |
τῆς
γὰρ
αὐτῆς
περὶ
νοῦ |
[1, 1] |
Ὥστε
καὶ
οὕτως
ἂν
λεκτέον
|
εἴη |
τῷ
περὶ
φύσεως
θεωρητικῷ
περὶ |
[1, 3] |
μὴ
ἔσται,
διὰ
τί
ἂν
|
εἴη |
τῶν
καθόλου
καὶ
οὐ
τῶν |
[1, 3] |
διαιρῆται
ἄνθρωπον,
οἷον
εἴ
τις
|
συνθείη |
ὑπόπουν,
δίπουν,
σχιζόπουν.
Εἰ
δ´ |
[1, 3] |
οἷον
εἴ
τις
τὰ
σχήματα
|
διαιροίη, |
ὅτι
τὰ
μὲν
δυσὶν
ὀρθαῖς |
[1, 1] |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
τὸ
ὅλον)
|
ἀνάγκη |
ἄρα
τοιονδὶ
εἶναι
καὶ
ἐκ |
[1, 1] |
τῶν
ἄλλων
ὁτῳοῦν
τῶν
τοιούτων.
|
Ἀνάγκη |
δὲ
τοιάνδε
τὴν
ὕλην
ὑπάρξαι, |
[1, 1] |
ἔσται
τὸ
οὗ
ἕνεκα,
ταῦτα
|
ἀνάγκη |
ἐστὶν
ἔχειν,
ὁτὲ
δ´
ὅτι |
[1, 1] |
ἀνάγκης·
πολλὰ
γὰρ
γίνεται,
ὅτι
|
ἀνάγκη. |
Ἴσως
δ´
ἄν
τις
ἀπορήσειε |
[1, 1] |
τάδε
ἐξ
ἀνάγκης.
Ἡ
δ´
|
ἀνάγκη |
ὁτὲ
μὲν
σημαίνει
ὅτι
εἰ |
[1, 3] |
Νῦν
δ´
ἐπειδὴ
οὐκ
ἔστιν,
|
ἀνάγκη |
πολλὰς
εἶναι
μὴ
ὑπὸ
μίαν |
[1, 1] |
ἐπεὶ
δεῖ
σχίζειν
τῷ
πελέκει,
|
ἀνάγκη |
σκληρὸν
εἶναι,
εἰ
δὲ
σκληρόν, |
[1, 1] |
ἡ
ὑγίεια
ἢ
ὁ
ἄνθρωπος,
|
ἀνάγκη |
τόδ´
εἶναι
ἢ
γενέσθαι,
ἀλλ´ |
[1, 3] |
ἵπποι,
βόες,
κύνες
ἐν
τῇ
|
Ἰνδικῇ, |
ὕες,
αἶγες,
πρόβατα·
ὧν
ἕκαστον, |
[1, 1] |
νοητῶν.
(Ὥστε
περὶ
πάντων
ἡ
|
φυσικὴ |
γνῶσις
ἂν
εἴη·
τῆς
γὰρ |
[1, 1] |
ὡς
οὐκ
ἀναγκαίου
δὲ
τῇ
|
φυσικῇ |
θεωρίᾳ,
ἀλλ´
ἐκφερόμενος
ὑπ´
αὐτοῦ |
[1, 1] |
προϋπάρχει
τὸ
ποιητικὸν
ὅμοιον,
οἷον
|
ἀνδριαντοποιητική· |
οὐ
γὰρ
γίνεται
αὐτόματον.
Ἡ |
[1, 2] |
ἐν
τῇδε,
τοὺς
δ´
ἐν
|
ἄλλῃ |
διαιρέσει,
καθάπερ
ἔχουσιν
αἱ
γεγραμμέναι |
[1, 3] |
ὄρνις
ἀνθρώπου·
ἡ
διποδία
γὰρ
|
ἄλλη |
καὶ
διάφορος·
κἂν
εἰ
ἔναιμα, |
[1, 1] |
οὕτως
ἐν
αὐτοῖς
τοῖς
πράγμασιν
|
ἄλλη |
τις
ἀρχὴ
καὶ
αἰτία
τοιαύτη, |
[1, 3] |
διαφορὰ
ἔσται,
καὶ
αὕτη
ἤτοι
|
ἁπλῆ, |
ἢ
ἐκ
συμπλοκῆς
τὸ
τελευταῖον |
[1, 1] |
τῆς
ὕλης,
ὅσῳ
μᾶλλον
ἡ
|
ὕλη |
δι´
ἐκείνην
φύσις
ἐστὶν
ἤ |
[1, 3] |
ζῴου
μόριον,
οὔτε
μόνη
ἡ
|
ὕλη· |
οὐ
γὰρ
πάντως
ἔχον
σῶμα |
[1, 3] |
διαφορὰ
τὸ
εἶδος
ἐν
τῇ
|
ὕλῃ. |
Οὔτε
γὰρ
ἄνευ
ὕλης
οὐδὲν |
[1, 1] |
δ´
ἀὴρ
καὶ
τὸ
ὕδωρ
|
ὕλη |
τῶν
σωμάτων
ἐστίν·
ἐκ
τῶν |
[1, 1] |
ψυχὴ
ἢ
ψυχῆς
μέρος
ἢ
|
μὴ |
ἄνευ
ψυχῆς
(ἀπελθούσης
γοῦν
οὐκέτι |
[1, 1] |
μάλιστα
μὲν
ἀμφοῖν,
εἰ
δὲ
|
μή, |
δῆλόν
γε
πειρᾶσθαι
ποιεῖν,
καὶ |
[1, 1] |
βάδισις
καὶ
ἕρψις.
Διὸ
δεῖ
|
μὴ |
διαλεληθέναι
πῶς
ἐπισκεπτέον,
λέγω
δὲ |
[1, 2] |
ἀναγκαῖον
λέγειν.
Ἔτι
δὲ
προσήκει
|
μὴ |
διασπᾶν
ἕκαστον
γένος,
οἷον
τοὺς |
[1, 3] |
τελευταῖον
ἔσται
εἶδος.
Ἐὰν
δὲ
|
μὴ |
διαφορᾶς
λαμβάνῃ
τὴν
διαφοράν,
ἀναγκαῖον |
[1, 5] |
τὰς
αἰτίας
καθορᾶν.
Διὸ
δεῖ
|
μὴ |
δυσχεραίνειν
παιδικῶς
τὴν
περὶ
τῶν |
[1, 5] |
ἑκάστου
τῶν
ζῴων
προσιέναι
δεῖ
|
μὴ |
δυσωπούμενον
ὡς
ἐν
ἅπασιν
ὄντος |
[1, 1] |
μορίων
ἕκαστον.
Αἴτιον
δὲ
τοῦ
|
μὴ |
ἐλθεῖν
τοὺς
προγενεστέρους
ἐπὶ
τὸν |
[1, 3] |
ζῷον
ἐν
ταύταις
ὑπάρχειν
καὶ
|
μὴ |
ἐν
πλείοσι
ταὐτόν,
οἷον
πτερωτὸν |
[1, 3] |
καὶ
τὴν
ἀντικειμένην.
(Εἰ
δὲ
|
μὴ |
ἐνδέχεται
τοῖς
εἴδει
διαφέρουσιν
ὑπάρχειν |
[1, 3] |
διαφορᾶς
εἴδη
εἶναι·
εἰ
γὰρ
|
μὴ |
ἔσται,
διὰ
τί
ἂν
εἴη |
[1, 3] |
αἱ
διαφοραὶ
ἄτομοι,
κοινὴ
δὲ
|
μὴ |
ἔστιν.
Εἰ
δ´
ἐνδέχεται
μὴ |
[1, 3] |
αὐτῶν
εἶναι
κοινήν.
Εἰ
δὲ
|
μή, |
ἕτερα
ὄντα
εἰς
τὴν
αὐτὴν |
[1, 3] |
(λέγω
δὲ
ἁπλᾶ
μέν,
ἐὰν
|
μὴ |
ἔχῃ
διαφοράν,
οἷον
τὴν
σχιζοποδίαν, |
[1, 1] |
κρῖναι
εὐστόχως
τί
καλῶς
ἢ
|
μὴ |
καλῶς
ἀποδίδωσιν
ὁ
λέγων.
Τοιοῦτον |
[1, 5] |
τιμιώτερον.
Καὶ
γὰρ
ἐν
τοῖς
|
μὴ |
κεχαρισμένοις
αὐτῶν
πρὸς
τὴν
αἴσθησιν |
[1, 1] |
καὶ
ὅτι
πάντες
οἱ
τοῦτο
|
μὴ |
λέγοντες
οὐδὲν
ὡς
εἰπεῖν
περὶ |
[1, 1] |
διὰ
τίν´
αἰτίαν.
Δεῖ
δὲ
|
μὴ |
λεληθέναι
καὶ
πότερον
προσήκει
λέγειν, |
[1, 5] |
αὐτῶν
δὲ
τῶν
φύσει
συνεστώτων
|
μὴ |
μᾶλλον
ἀγαπῷμεν
τὴν
θεωρίαν,
δυνάμενοί |
[1, 3] |
ἀδύνατον
γὰρ
εἴδη
εἶναι
τοῦ
|
μὴ |
ὄντος,
οἷον
τῆς
ἀποδίας
ἢ |
[1, 1] |
τῶν
μορίων
τούτων.
Εἰ
δὲ
|
μή, |
ὅτι
ἐγγύτατα
τούτου,
καὶ
ἢ |
[1, 1] |
λέγειν
καὶ
εἰδέναι,
καὶ
εἰ
|
μὴ |
πάσης,
κατ´
αὐτὸ
τοῦτο
καθ´ |
[1, 4] |
χωρίς,
ὥσπερ
περὶ
ἀνθρώπου,
οὕτω
|
μὴ |
περὶ
ὄρνιθος·
ἔχει
γὰρ
εἴδη |
[1, 5] |
μορίων
ἢ
τῶν
σκευῶν
διαλεγόμενον
|
μὴ |
περὶ
τῆς
ὕλης
ποιεῖσθαι
τὴν |
[1, 5] |
καὶ
τῆς
ὅλης
οὐσίας,
ἀλλὰ
|
μὴ |
περὶ
τούτων
ἃ
μὴ
συμβαίνει |
[1, 5] |
οἷον
καὶ
περὶ
οἰκίας,
ἀλλὰ
|
μὴ |
πλίνθων
καὶ
πηλοῦ
καὶ
ξύλων· |
[1, 4] |
κοινὴν
καὶ
εἴδη
ἐν
αὐτῷ
|
μὴ |
πολὺ
διεστῶτα,
ὄρνις
καὶ
ἰχθῦς, |
[1, 5] |
ἀλλὰ
μὴ
περὶ
τούτων
ἃ
|
μὴ |
συμβαίνει
χωριζόμενά
ποτε
τῆς
οὐσίας |
[1, 2] |
γὰρ
μόνη
κυρία.
Εἰ
δὲ
|
μή, |
ταὐτὸν
πολλάκις
ἀναγκαῖον
λέγειν.
Ἔτι |
[1, 1] |
ἢ
τὸ
ξύλον·
εἰ
δὲ
|
μή, |
τήν
γε
τοῦ
συνόλου·
κλίνη |
[1, 3] |
ᾖ,
τῷ
ἀντικειμένῳ
διαιρετέον
καὶ
|
μὴ |
τὸ
μὲν
νεύσει
τὸ
δὲ |
[1, 4] |
ἐν
αὐτῷ
εἴδη·
ὅσα
δὲ
|
μὴ |
τοιαῦτα,
καθ´
ἕκαστον,
οἷον
περὶ |
[1, 3] |
τοῖς
ἐν
τῇ
οὐσίᾳ
καὶ
|
μὴ |
τοῖς
συμβεβηκόσι
καθ´
αὑτό,
οἷον |
[1, 5] |
φυσικοῦ
καὶ
καλοῦ.
Τὸ
γὰρ
|
μὴ |
τυχόντως
ἀλλ´
ἕνεκά
τινος
ἐν |
[1, 3] |
μὴ
ἔστιν.
Εἰ
δ´
ἐνδέχεται
|
μὴ |
ὑπάρχειν
καὶ
κοινήν,
ἄτομον
δέ, |
[1, 3] |
οὐκ
ἔστιν,
ἀνάγκη
πολλὰς
εἶναι
|
μὴ |
ὑπὸ
μίαν
διαίρεσιν.
Ἀλλὰ
μὴν |
[1, 3] |
ἕκαστον
διαιρετῶν,
ἐάν
τε
ἁπλᾶ
|
λαμβάνῃ |
ἐάν
τε
συμπεπλεγμένα
(λέγω
δὲ |
[1, 3] |
εἶδος.
Ἐὰν
δὲ
μὴ
διαφορᾶς
|
λαμβάνῃ |
τὴν
διαφοράν,
ἀναγκαῖον
ὥσπερ
συνδέσμῳ |
[1, 4] |
ὀρθῶς
ἔχει
τὰ
μὲν
κατὰ
|
γένη |
κοινῇ
λέγειν,
ὅσα
λέγεται
καλῶς |
[1, 4] |
ἐὰν
ὁμοιότητα
ἔχωσιν,
ὥρισται
τὰ
|
γένη, |
οἷον
τὸ
τῶν
ὀρνίθων
γένος |
[1, 3] |
καὶ
πτηνά·
(ἔστι
γάρ
τινα
|
γένη |
οἷς
ἄμφω
ὑπάρχει
καὶ
ἔστι |
[1, 3] |
Ἀλλὰ
δεῖ
πειρᾶσθαι
λαμβάνειν
κατὰ
|
γένη |
τὰ
ζῷα,
ὡς
ὑφήγηνθ´
οἱ |
[1, 1] |
μή,
τήν
γε
τοῦ
συνόλου·
|
κλίνη |
γὰρ
τόδε
ἐν
τῷδε
ἢ |
[1, 1] |
ἤ
περ
ἀνάπαλιν.
Καὶ
γὰρ
|
κλίνη |
καὶ
τρίπους
τὸ
ξύλον
ἐστίν, |
[1, 3] |
ταῦτα
καὶ
αἱ
διαφοραὶ
ἄτομοι,
|
κοινὴ |
δὲ
μὴ
ἔστιν.
Εἰ
δ´ |
[1, 1] |
πῶς
ἐπισκεπτέον,
λέγω
δὲ
πότερον
|
κοινῇ |
κατὰ
γένος
πρῶτον,
εἶτα
ὕστερον |
[1, 4] |
ἔχει
τὰ
μὲν
κατὰ
γένη
|
κοινῇ |
λέγειν,
ὅσα
λέγεται
καλῶς
ὡρισμένων |
[1, 4] |
τοῦ
αὐτοῦ
πάθους
διὰ
τὸ
|
κοινῇ |
πλείοσιν
ὑπάρχειν,
ταύτῃ
δ´
ἐστὶν |
[1, 1] |
καθ´
ἕκαστον
προχειριζομένους,
ἢ
τὰ
|
κοινῇ |
συμβεβηκότα
πᾶσι
κατά
τι
κοινὸν |
[1, 3] |
ὕλης
οὐδὲν
ζῴου
μόριον,
οὔτε
|
μόνη |
ἡ
ὕλη·
οὐ
γὰρ
πάντως |
[1, 2] |
ὑπόπουν,
δίπουν,
σχιζόπουν·
αὕτη
γὰρ
|
μόνη |
κυρία.
Εἰ
δὲ
μή,
ταὐτὸν |
[1, 2] |
Ἐνίων
γὰρ
ἔσται
διαφορὰ
μία
|
μόνη, |
τὰ
δ´
ἄλλα
περίεργα,
οἷον |
[1, 1] |
τύχης
ὁμοίως·
ὡς
γὰρ
ἡ
|
τέχνη |
ἔχει,
οὕτω
γίνεται.
Διὸ
μάλιστα |
[1, 1] |
γὰρ
γίνεται
αὐτόματον.
Ἡ
δὲ
|
τέχνη |
λόγος
τοῦ
ἔργου
ὁ
ἄνευ |
[1, 1] |
ἐν
τοῖς
τεχναστοῖς
ἐστιν
ἡ
|
τέχνη, |
οὕτως
ἐν
αὐτοῖς
τοῖς
πράγμασιν |
[1, 1] |
ἑτέροις
οὖσιν
ἀλλήλων,
οἷον
ὕπνος,
|
ἀναπνοή, |
αὔξησις,
φθίσις,
θάνατος,
καὶ
πρὸς |
[1, 1] |
οἷον
ὅτι
ἔστι
μὲν
ἡ
|
ἀναπνοὴ |
τουδὶ
χάριν,
τοῦτο
δὲ
γίγνεται |
[1, 1] |
τὰ
ζῷα
θεωρήσαντα
καὶ
τὰ
|
μέρη |
τὰ
περὶ
ἕκαστον,
ἔπειθ´
οὕτω |
[1, 5] |
νενόμικε,
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
οἴεσθαι
|
χρὴ |
καὶ
περὶ
αὑτοῦ·
οὐκ
ἔστι |
[1, 3] |
ὥσπερ
πολλάκις
εἴρηται.
Ἔτι
διαιρεῖν
|
χρὴ |
τοῖς
ἐν
τῇ
οὐσίᾳ
καὶ |
[1, 1] |
Ἢ
γὰρ
τῇ
διανοίᾳ
ἢ
|
τῇ |
αἰσθήσει
ὁρισάμενος
ὁ
μὲν
ἰατρὸς |
[1, 4] |
γὰρ
μόρια
διαφέρουσι
τούτων
οὐ
|
τῇ |
ἀνάλογον
ὁμοιότητι,
οἷον
ἐν
ἀνθρώπῳ |
[1, 1] |
διὰ
τὸ
συμβῆναι
οὕτως
ἐν
|
τῇ |
γενέσει,
οἷον
καὶ
τὴν
ῥάχιν |
[1, 2] |
ἐστὶ
τῇ
μὲν
οὐ
ῥᾴδιον,
|
τῇ |
δὲ
ἀδύνατον.
Ἐνίων
γὰρ
ἔσται |
[1, 4] |
τὸ
διχοτομεῖν
τῇ
μὲν
ἀδύνατον
|
τῇ |
δὲ
κενόν,
εἴρηται.
Διωρισμένων
δὲ |
[1, 1] |
τοῖς
φύσει
συνεστηκόσιν.
Ἢ
γὰρ
|
τῇ |
διανοίᾳ
ἢ
τῇ
αἰσθήσει
ὁρισάμενος |
[1, 3] |
στερήσεις
ποιήσουσι
διαφοράν,
ἐν
δὲ
|
τῇ |
διχοτομίᾳ
οὐ
ποιήσουσιν.
Ὅτι
δ´ |
[1, 3] |
ἄνθρωποι,
ἵπποι,
βόες,
κύνες
ἐν
|
τῇ |
Ἰνδικῇ,
ὕες,
αἶγες,
πρόβατα·
ὧν |
[1, 1] |
ἔχειν
τὴν
αὐτήν,
διαφέρειν
δὲ
|
τῇ |
κατ´
εἶδος
διαφορᾷ,
(οἷον
ἡ |
[1, 4] |
χρησίμως,
καὶ
διότι
τὸ
διχοτομεῖν
|
τῇ |
μὲν
ἀδύνατον
τῇ
δὲ
κενόν, |
[1, 2] |
δύο
διαφοράς.
Τοῦτο
δ´
ἐστὶ
|
τῇ |
μὲν
οὐ
ῥᾴδιον,
τῇ
δὲ |
[1, 2] |
ἄλλῳ
γένει.
Ταύτῃ
μὲν
οὖν
|
τῇ |
ὁμοιότητι
ὄρνις
ὄνομα
κεῖται,
ἑτέρᾳ |
[1, 3] |
Ἔτι
διαιρεῖν
χρὴ
τοῖς
ἐν
|
τῇ |
οὐσίᾳ
καὶ
μὴ
τοῖς
συμβεβηκόσι |
[1, 3] |
ἡ
διαφορὰ
τὸ
εἶδος
ἐν
|
τῇ |
ὕλῃ.
Οὔτε
γὰρ
ἄνευ
ὕλης |
[1, 1] |
πρῶτος,
ὡς
οὐκ
ἀναγκαίου
δὲ
|
τῇ |
φυσικῇ
θεωρίᾳ,
ἀλλ´
ἐκφερόμενος
ὑπ´ |
[1, 1] |
ἐντὸς
δὲ
θερμοῦ
ἀντικόπτοντος,
ἐν
|
τῇ |
ψύξει
τοῦ
θύραθεν
ἀέρος
ἡ |
[1, 1] |
γε
τοῖς
ἔχουσι
γένεσιν
ἡ
|
τρίτη· |
λέγομεν
γὰρ
τὴν
τροφὴν
ἀναγκαῖόν |
[1, 1] |
εἴπερ
πρὸς
ἄλληλα,
καὶ
ἡ
|
αὐτὴ |
θεωρία
τῶν
πρὸς
ἄλληλα
πάντων, |
[1, 1] |
τῆς
ὕλης.
Ἐνιαχοῦ
δέ
που
|
αὐτῇ |
καὶ
Ἐμπεδοκλῆς
περιπίπτει,
ἀγόμενος
ὑπ´ |
[1, 2] |
περίεργα,
οἷον
ὑπόπουν,
δίπουν,
σχιζόπουν·
|
αὕτη |
γὰρ
μόνη
κυρία.
Εἰ
δὲ |
[1, 3] |
τὴν
τελευταίαν
καὶ
τὸ
εἶδος.
|
Αὕτη |
δ´
ἐστὶν
ἢ
τὸ
σχιζόπουν |
[1, 3] |
μία
μόνον
διαφορὰ
ἔσται,
καὶ
|
αὕτη |
ἤτοι
ἁπλῆ,
ἢ
ἐκ
συμπλοκῆς |
[1, 1] |
δ´
ὡς
οὐσίας.
Καὶ
ἔστιν
|
αὕτη |
καὶ
ὡς
ἡ
κινοῦσα
καὶ |
[1, 3] |
σχιζόπουν
μόνον,
οὕτως
ἐγίγνετ´
ἂν
|
αὕτη |
μία
διαφορά.
Νῦν
δ´
ἐπειδὴ |
[1, 1] |
ἄλλη
τις
ἀρχὴ
καὶ
αἰτία
|
τοιαύτη, |
ἣν
ἔχομεν
καθάπερ
τὸ
θερμὸν |
[1, 4] |
διὰ
τὸ
κοινῇ
πλείοσιν
ὑπάρχειν,
|
ταύτῃ |
δ´
ἐστὶν
ὑπάτοπον
καὶ
μακρὸν |
[1, 5] |
πολλοῖς
ταὐτά.
Ταῦτα
μὲν
οὖν
|
ταύτῃ |
διωρίσθω.
Ἐπεὶ
δὲ
τὸ
μὲν |
[1, 2] |
τοὺς
δ´
ἐν
ἄλλῳ
γένει.
|
Ταύτῃ |
μὲν
οὖν
τῇ
ὁμοιότητι
ὄρνις |
[1, 1] |
καὶ
δευτέρα
πέφυκεν.
Φαίνεται
δὲ
|
πρώτη, |
ἣν
λέγομεν
ἕνεκά
τινος·
λόγος |
[1, 1] |
διοριστέον
καὶ
περὶ
τούτων,
ποία
|
πρώτη |
καὶ
δευτέρα
πέφυκεν.
Φαίνεται
δὲ |
[1, 3] |
δὲ
ἁπλᾶ
μέν,
ἐὰν
μὴ
|
ἔχῃ |
διαφοράν,
οἷον
τὴν
σχιζοποδίαν,
συμπεπλεγμένα |
[1, 3] |
τὴν
σχιζοποδίαν,
συμπεπλεγμένα
δέ,
ἐὰν
|
ἔχῃ, |
οἷον
τὸ
πολυσχιδὲς
πρὸς
τὸ |
[1, 3] |
ποιοῦντας,
οὕτω
καὶ
τὴν
διαίρεσιν
|
συνεχῆ |
ποιεῖν.
Λέγω
δ´
οἷον
συμβαίνει |
[1, 1] |
τυχὸν
ἐκ
τοῦ
τυχόντος
σώματος.
|
Ἀρχὴ |
ἄρα
καὶ
ποιητικὸν
τοῦ
ἐξ |
[1, 1] |
ὡς
εἰπεῖν
περὶ
φύσεως
λέγουσιν·
|
ἀρχὴ |
γὰρ
ἡ
φύσις
μᾶλλον
τῆς |
[1, 1] |
ἕνεκά
τινος·
λόγος
γὰρ
οὗτος,
|
ἀρχὴ |
δ´
ὁ
λόγος
ὁμοίως
ἔν |
[1, 3] |
οὐδὲ
τὸ
λευκόν,
ἀλλ´
ἑτέρας
|
ἀρχὴ |
διαφορᾶς,
ἐκεῖ
δὲ
κατὰ
συμβεβηκός. |
[1, 1] |
αὐτοῖς
τοῖς
πράγμασιν
ἄλλη
τις
|
ἀρχὴ |
καὶ
αἰτία
τοιαύτη,
ἣν
ἔχομεν |
[1, 1] |
ἔστι
πᾶσα
ἡ
ψυχὴ
κινήσεως
|
ἀρχή, |
οὐδὲ
τὰ
μόρια
ἅπαντα,
ἀλλ´ |
[1, 1] |
ἕνεκα
καὶ
τὴν
ὅθεν
ἡ
|
ἀρχὴ |
τῆς
κινήσεως,
διοριστέον
καὶ
περὶ |
[1, 1] |
ἑτέροις
περὶ
τούτων.
Ἡ
γὰρ
|
ἀρχὴ |
τοῖς
μὲν
τὸ
ὄν,
τοῖς |
[1, 1] |
ζῷον,
καὶ
τί
ἐστιν
ἡ
|
ψυχή, |
ἢ
αὐτὸ
τοῦτο
τὸ
μόριον, |
[1, 1] |
τοῦ
ζῴου
ἤτοι
πᾶσα
ἡ
|
ψυχὴ |
ἢ
μέρος
τι
αὐτῆς.
Ὥστε |
[1, 1] |
κλίνης.
Εἰ
δὴ
τοῦτό
ἐστι
|
ψυχὴ |
ἢ
ψυχῆς
μέρος
ἢ
μὴ |
[1, 1] |
Ἢ
οὐκ
ἔστι
πᾶσα
ἡ
|
ψυχὴ |
κινήσεως
ἀρχή,
οὐδὲ
τὰ
μόρια |
[1, 1] |
ψυχῆς
λεκτέον·
οὐδὲ
γὰρ
πᾶσα
|
ψυχὴ |
φύσις,
ἀλλά
τι
μόριον
αὐτῆς |
[1, 1] |
φαίνηται
τέλος
τι
πρὸς
ὃ
|
ἡ |
κίνησις
περαίνει
μηδενὸς
ἐμποδίζοντος.
Ὥστε |