HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Des parties des animaux, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ε = 42 formes différentes pour 215 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chap.

[1, 1]   (ὅτι ἀδύνατον ἄλλως) ἢ καλῶς γε οὕτως. (Ταῦτα δ´ ἕπεται. Ἐπεὶ

[1, 1]   ἀμφοῖν, εἰ δὲ μή, δῆλόν γε πειρᾶσθαι ποιεῖν, καὶ ὅτι πάντες

[1, 5]   μᾶλλον ἀγαπῷμεν τὴν θεωρίαν, δυνάμενοί γε τὰς αἰτίας καθορᾶν. Διὸ δεῖ

[1, 3]   ἄτομον δέ, δῆλον ὅτι κατά γε τὴν κοινὴν ἐν τῷ αὐτῷ

[1, 1]   οὐ διώρισται περὶ αὐτοῦ οὐδέ γε τὸ νῦν ῥηθησόμενον, οἷον πότερον

[1, 1]   κατὰ φιλοσοφίαν. Ἔστι δ´ ἔν γε τοῖς ἔχουσι γένεσιν ἡ τρίτη·

[1, 3]   μίαν διαίρεσιν. Ἀλλὰ μὴν πλείους γε τοῦ αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ὑπὸ

[1, 1]   ξύλον· εἰ δὲ μή, τήν γε τοῦ συνόλου· κλίνη γὰρ τόδε

[1, 2]   τῇ μὲν οὐ ῥᾴδιον, τῇ δὲ ἀδύνατον. Ἐνίων γὰρ ἔσται διαφορὰ

[1, 3]   λαμβάνῃ ἐάν τε συμπεπλεγμένα (λέγω δὲ ἁπλᾶ μέν, ἐὰν μὴ ἔχῃ

[1, 1]   καὶ τοῦ μὲν κούφην, τῆς δὲ βαρεῖαν. Οὕτως γὰρ καὶ τὸν

[1, 4]   (τὸ μὲν γὰρ μακρόπτερον τὸ δὲ βραχύπτερον) ἰχθύες δ´ ὄρνιθος τῷ

[1, 1]   τοῦ μὲν πυρὸς θερμήν, τῆς δὲ γῆς ψυχράν, καὶ τοῦ μὲν

[1, 1]   ἡ ἀναπνοὴ τουδὶ χάριν, τοῦτο δὲ γίγνεται διὰ τάδε ἐξ ἀνάγκης.

[1, 3]   μὴ ὑπάρχειν καὶ κοινήν, ἄτομον δέ, δῆλον ὅτι κατά γε τὴν

[1, 5]   μεγάλα δι´ ἀκριβείας ἰδεῖν· (τὰ δὲ διὰ τὸ μᾶλλον καὶ πλείω

[1, 5]   τὴν τῆς ἐπιστήμης ὑπεροχήν, ἔτι δὲ διὰ τὸ πλησιαίτερα ἡμῶν εἶναι

[1, 3]   διαιροῦσιν οἱ διχοτομοῦντες. Οὐκ ἔστι δὲ διαφορὰ στερήσεως ᾗ στέρησις· ἀδύνατον

[1, 3]   οὐ τῶν καθ´ ἕκαστον; Τῶν δὲ διαφορῶν αἱ μὲν καθόλου εἰσὶ

[1, 3]   ὡσαύτως ἡ μὲν πολυσχιδής, ἡ δὲ δισχιδής, οἷον τὰ διχαλά, ἡ

[1, 1]   ἀλλ´ ἑκατέρου τὸν εἰρημένον. Ἔτι δὲ δυνάμει τὸ σπέρμα· δύναμις δ´

[1, 3]   διαφοράν, οἷον τὴν σχιζοποδίαν, συμπεπλεγμένα δέ, ἐὰν ἔχῃ, οἷον τὸ πολυσχιδὲς

[1, 1]   τὸ μὲν κοῖλον ἐγένετο τὸ δὲ ἐπίπεδον, ἀλλὰ διότι τὴν πληγὴν

[1, 1]   δὲ τοῦτο μὲν ηὐξήθη, τὸ δὲ ζητεῖν τὰ περὶ φύσεως ἔληξε,

[1, 1]   ἤδη ἀναγκαῖόν ἐστιν. (Τοῦ ἐντὸς δὲ θερμοῦ ἀντικόπτοντος, ἐν τῇ ψύξει

[1, 1]   δὲ μηδεμίαν ἔχει διαφοράν. Ἕτερα δὲ ἴσως ἐστὶν οἷς συμβαίνει τὴν

[1, 4]   ταὐτὸν λέγειν, καθάπερ εἴρηται. Τὰ δὲ καθόλου κοινά· τὰ γὰρ πλείοσιν

[1, 1]   γίνεται ἕκαστον καὶ ἔστιν. Ὡσαύτως δὲ καὶ ἐν τοῖς φύσει γιγνομένοις.

[1, 1]   γένεσις τοιάδε συμβαίνει τῳδί. Ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ τῶν αὐτομάτως δοκούντων

[1, 1]   καὶ τὸν κόσμον γεννῶσιν. Ὁμοίως δὲ καὶ περὶ τὴν τῶν ζῴων

[1, 1]   ἐστίν, ὅτι τόδε ἐστίν. Διώρισται δὲ καὶ περὶ τούτων ἐν ἑτέροις,

[1, 5]   ὧν ἕκαστον καλεῖται μέλος. (Ὁμοίως δὲ καὶ περὶ τῶν ἄλλων. Καὶ

[1, 3]   τῶν ἀφ´ ἑνὸς διπλασιαζομένων· τοσαῦτα δὲ καὶ τὰ εἴδη. Ἔστι δ´

[1, 1]   γὰρ ἕκαστον τῶν μορίων, ὁμοίως δὲ καὶ τὸ ὅλον) ἀνάγκη ἄρα

[1, 1]   καὶ τῶν ὁμοιομερῶν ἁπάντων. Ὁμοίως δὲ καὶ τῶν ἀνομοιομερῶν, οἷον προσώπου,

[1, 5]   διεστᾶσιν ὅνπερ αἱ πράξεις. Ὁμοίως δὲ κἂν εἴ τινες πρότεραι καὶ

[1, 5]   ὄρνιθα λέγω κατὰ γένος, ἄνθρωπον δὲ κατ´ εἶδος, καὶ πᾶν ὃ

[1, 5]   τὰ δὲ κατὰ γένος, τὰ δὲ κατ´ εἶδος. Ὅσαι μὲν οὖν

[1, 5]   τὸ κοινὸν κατ´ ἀναλογίαν, τὰ δὲ κατὰ γένος, τὰ δὲ κατ´

[1, 3]   ἀλλ´ ἑτέρας ἀρχὴ διαφορᾶς, ἐκεῖ δὲ κατὰ συμβεβηκός. Διὸ πολλαῖς τὸ

[1, 4]   εἰσι τὰ ἔσχατα εἴδη, ταῦτα δὲ κατὰ τὸ εἶδος ἀδιάφορα, οἷον

[1, 4]   διχοτομεῖν τῇ μὲν ἀδύνατον τῇ δὲ κενόν, εἴρηται. Διωρισμένων δὲ τούτων

[1, 5]   καὶ τὰς κατ´ εἶδος. Λέγω δὲ κοινὰς μὲν αἳ πᾶσιν ὑπάρχουσι

[1, 5]   τοῖς ἐναίμοις τὸ αἷμα. Τὸ δὲ λέγειν χωρὶς περὶ ἑκάστων τῶν

[1, 1]   ἀταξίας οὐδ´ ὁτιοῦν φαίνεται. Πανταχοῦ δὲ λέγομεν τόδε τοῦδε ἕνεκα, ὅπου

[1, 5]   τοιαῦτα τοῖς ζῴοις ὑπάρχει· μόρια δὲ λέγω ῥῖνα ὀφθαλμὸν καὶ τὸ

[1, 3]   ἢ τὸ μὲν λευκὸν τὸ δὲ μέλαν· οὐ γὰρ διαφορὰ τοῦ

[1, 5]   εἶναι τὸν ἅπαντα αἰῶνα, τὰς δὲ μετέχειν γενέσεως καὶ φθορᾶς. Συμβέβηκε

[1, 1]   τυγχάνειν μάλιστα μὲν ἀμφοῖν, εἰ δὲ μή, δῆλόν γε πειρᾶσθαι ποιεῖν,

[1, 3]   τὸ τελευταῖον ἔσται εἶδος. Ἐὰν δὲ μὴ διαφορᾶς λαμβάνῃ τὴν διαφοράν,

[1, 3]   ὥστε καὶ τὴν ἀντικειμένην. (Εἰ δὲ μὴ ἐνδέχεται τοῖς εἴδει διαφέρουσιν

[1, 3]   καὶ αἱ διαφοραὶ ἄτομοι, κοινὴ δὲ μὴ ἔστιν. Εἰ δ´ ἐνδέχεται

[1, 3]   μηδεμίαν αὐτῶν εἶναι κοινήν. Εἰ δὲ μή, ἕτερα ὄντα εἰς τὴν

[1, 1]   καὶ διὰ τίν´ αἰτίαν. Δεῖ δὲ μὴ λεληθέναι καὶ πότερον προσήκει

[1, 1]   ἄνευ τῶν μορίων τούτων. Εἰ δὲ μή, ὅτι ἐγγύτατα τούτου, καὶ

[1, 2]   αὕτη γὰρ μόνη κυρία. Εἰ δὲ μή, ταὐτὸν πολλάκις ἀναγκαῖον λέγειν.

[1, 1]   χαλκὸν ἢ τὸ ξύλον· εἰ δὲ μή, τήν γε τοῦ συνόλου·

[1, 4]   τὰ ἐν αὐτῷ εἴδη· ὅσα δὲ μὴ τοιαῦτα, καθ´ ἕκαστον, οἷον

[1, 1]   εἴδει διαφέρουσι τῶν ζῴων, αὐτὰ δὲ μηδεμίαν ἔχει διαφοράν. Ἕτερα δὲ

[1, 5]   ὑπάρχουσι τοῖς ζῴοις, κατὰ γένος δέ, ὅσων παρ´ ἄλληλα τὰς διαφορὰς

[1, 5]   ὧν ὄντων ἀναγκαῖον ὑπάρχειν. Λέγω δὲ πάθη καὶ πράξεις γένεσιν αὔξησιν

[1, 4]   αὐτῶν ὁδῷ καὶ ῥᾷστα, ἔτι δὲ περὶ διαιρέσεως, τίνα τρόπον ἐνδέχεται

[1, 5]   περὶ τὰ θεῖα φιλοσοφίαν. Ἐπεὶ δὲ περὶ ἐκείνων διήλθομεν λέγοντες τὸ

[1, 5]   μετέχειν γενέσεως καὶ φθορᾶς. Συμβέβηκε δὲ περὶ μὲν ἐκείνας τιμίας οὔσας

[1, 1]   ἕνα τὸν ἀριθμὸν ὄντα, τὸν δὲ περί τινος φύσεως ἀφωρισμένης· εἴη

[1, 3]   ἴσας ἔχει τὰς γωνίας, τὰ δὲ πλείοσιν· συμβεβηκὸς γάρ τι τῷ

[1, 5]   τοῖς μὲν ὑπάρχει πλεύμων, τοῖς δὲ πλεύμων μὲν οὔ, ὃ δὲ

[1, 1]   τροφῆς καὶ τοῦ περιττώματος, τοῦ δὲ πνεύματος διαπορευθέντος τοὺς μυκτῆρας ἀναρραγῆναι.

[1, 4]   ἐκείνῳ πτερόν, θατέρῳ λεπίς) Τοῦτο δὲ ποιεῖν ἐπὶ πᾶσιν οὐ ῥᾴδιον·

[1, 5]   περὶ πάντων τῶν ὑπαρχόντων· ὑπάρχει δὲ πολλοῖς ταὐτά. Ταῦτα μὲν οὖν

[1, 1]   μὴ διαλεληθέναι πῶς ἐπισκεπτέον, λέγω δὲ πότερον κοινῇ κατὰ γένος πρῶτον,

[1, 1]   φύσις μᾶλλον τῆς ὕλης. Ἐνιαχοῦ δέ που αὐτῇ καὶ Ἐμπεδοκλῆς περιπίπτει,

[1, 2]   ταὐτὸν πολλάκις ἀναγκαῖον λέγειν. Ἔτι δὲ προσήκει μὴ διασπᾶν ἕκαστον γένος,

[1, 1]   πρώτη καὶ δευτέρα πέφυκεν. Φαίνεται δὲ πρώτη, ἣν λέγομεν ἕνεκά τινος·

[1, 5]   ποτε τῆς οὐσίας αὐτῶν. (Ἀναγκαῖον δὲ πρῶτον τὰ συμβεβηκότα διελεῖν περὶ

[1, 3]   διαιρουμένοις τὸ μὲν ἄπτερον τὸ δὲ πτερωτόν, πτερωτοῦ δὲ τὸ μὲν

[1, 1]   πελέκει, ἀνάγκη σκληρὸν εἶναι, εἰ δὲ σκληρόν, χαλκοῦν ἢ σιδηροῦν, οὕτως

[1, 4]   γέρανος ἤ τι τοιοῦτον. Ἧι δὲ συμβήσεται λέγειν πολλάκις περὶ τοῦ

[1, 3]   ὁμώνυμον, οὐ διῄρηται χωρίς, εἰ δὲ ταῦτα ἓν εἴδει, οὐχ οἷόν

[1, 5]   πᾶσιν ὑπάρχει τοῖς ζῴοις, μετὰ δὲ ταῦτα τὰς αἰτίας αὐτῶν πειρᾶσθαι

[1, 1]   οὐ γὰρ γίνεται αὐτόματον. Ἡ δὲ τέχνη λόγος τοῦ ἔργου ὁ

[1, 3]   αἱ στερήσεις ποιήσουσι διαφοράν, ἐν δὲ τῇ διχοτομίᾳ οὐ ποιήσουσιν. Ὅτι

[1, 1]   κατηγορίαν ἔχειν τὴν αὐτήν, διαφέρειν δὲ τῇ κατ´ εἶδος διαφορᾷ, (οἷον

[1, 1]   Δημόκριτος πρῶτος, ὡς οὐκ ἀναγκαίου δὲ τῇ φυσικῇ θεωρίᾳ, ἀλλ´ ἐκφερόμενος

[1, 1]   τὰ περὶ φύσεως ἔληξε, πρὸς δὲ τὴν χρήσιμον ἀρετὴν καὶ τὴν

[1, 3]   ὥσπερ πτερώσεως καὶ ποδῶν. Δεῖ δὲ τῆς κοθόλου διαφορᾶς εἴδη εἶναι·

[1, 5]   τοῦ καλοῦ χώραν εἴληφεν. Εἰ δέ τις τὴν περὶ τῶν ἄλλων

[1, 1]   καὶ ἐν τοῖς φυτοῖς, ἀλλοιώσεως δὲ τὸ αἰσθητικόν, φορᾶς δ´ ἕτερόν

[1, 5]   καὶ τοῖς μὲν αἷμα, τοῖς δὲ τὸ ἀνάλογον τὴν αὐτὴν ἔχον

[1, 1]   τοῖς μὲν τὸ ὄν, τοῖς δὲ τὸ ἐσόμενον· ἐπεὶ γὰρ τοιόνδε

[1, 1]   ποσαχῶς λέγεται τὸ ἀναγκαῖον. Ὑπάρχει δὲ τὸ μὲν ἁπλῶς τοῖς ἀϊδίοις,

[1, 3]   ἄπτερον τὸ δὲ πτερωτόν, πτερωτοῦ δὲ τὸ μὲν ἥμερον τὸ δ´

[1, 5]   μὲν οὖν ταύτῃ διωρίσθω. Ἐπεὶ δὲ τὸ μὲν ὄργανον πᾶν ἕνεκά

[1, 1]   μὲν γὰρ τὸ σπέρμα, οὐσία δὲ τὸ τέλος. Ἀμφοῖν δ´ ἔτι

[1, 1]   ἄλλων ὁτῳοῦν τῶν τοιούτων. Ἀνάγκη δὲ τοιάνδε τὴν ὕλην ὑπάρξαι, εἰ

[1, 5]   δὲ πλεύμων μὲν οὔ, ὃ δὲ τοῖς ἔχουσι πλεύμονα, ἐκείνοις ἕτερον

[1, 4]   τι τοιοῦτον ἕτερόν ἐστιν. Σχεδὸν δὲ τοῖς σχήμασι τῶν μορίων καὶ

[1, 1]   καὶ ὡς τὸ τέλος. Τοιοῦτον δὲ τοῦ ζῴου ἤτοι πᾶσα ἡ

[1, 1]   τῶν τοιούτων μορίων ἕκαστον. Αἴτιον δὲ τοῦ μὴ ἐλθεῖν τοὺς προγενεστέρους

[1, 5]   ὄργανον πᾶν ἕνεκά του, τῶν δὲ τοῦ σώματος μορίων ἕκαστον ἕνεκά

[1, 3]   μία διαφορὰ δυσὶν ὑπάρξει) εἰ δὲ τοῦτο, δῆλον ὅτι ἀδύνατον στέρησιν

[1, 1]   αὐτοῦ τοῦ πράγματος, ἐπὶ Σωκράτους δὲ τοῦτο μὲν ηὐξήθη, τὸ δὲ

[1, 1]   αἰτίας, ἢ ἄλλως πως. Πρὸς δὲ τούτοις, ἐπεὶ πλείους ὁρῶμεν αἰτίας

[1, 1]   οὐδ´ ὁ γεγραμμένος ἰατρός. Ὁμοίως δὲ τούτοις οὐδὲ τῶν τοῦ τεθνηκότος

[1, 3]   νεύσει τὸ δὲ χρώματι, πρὸς δὲ τούτοις τά γ´ ἔμψυχα τοῖς

[1, 4]   τῇ δὲ κενόν, εἴρηται. Διωρισμένων δὲ τούτων περὶ τῶν ἐφεξῆς λέγωμεν,

[1, 4]   τραχύτητι καὶ τοῖς τοιούτοις, ὅλως δὲ τῷ μᾶλλον καὶ ἧττον. Πῶς

[1, 1]   ἓν ἢ καὶ πλείω. Ἔτι δὲ τῶν ἐξ ἀφαιρέσεως οὐδενὸς οἷόν

[1, 1]   περὶ τὰ θνητὰ μᾶλλον. Οἱ δὲ τῶν μὲν ζῴων ἕκαστον φύσει

[1, 5]   φανερὰ κατὰ τὴν αἴσθησιν) περὶ δὲ τῶν φθαρτῶν φυτῶν τε καὶ

[1, 5]   γραφικὴν ἢ τὴν πλαστικήν, αὐτῶν δὲ τῶν φύσει συνεστώτων μὴ μᾶλλον

[1, 3]   λαμπυρὶς καὶ ἕτερά τινα) πάντων δὲ χαλεπώτατον ἢ ἀδύνατον εἰς τὰ

[1, 3]   μὴ τὸ μὲν νεύσει τὸ δὲ χρώματι, πρὸς δὲ τούτοις τά

[1, 1]   ἐκεῖνον τοιόνδ´ εἶναι ἡ γένεσις τοιάδε συμβαίνει τῳδί. Ὁμοίως δὲ καὶ

[1, 1]   χάριν, τοῦτο δὲ γίγνεται διὰ τάδε ἐξ ἀνάγκης. Ἡ δ´ ἀνάγκη

[1, 1]   καὶ περὶ γενέσεως· μᾶλλον γὰρ τάδε συμβαίνει καὶ περὶ τὴν οἰκοδόμησιν,

[1, 5]   τῆς ὕλης ποιεῖσθαι τὴν μνήμην, μηδὲ ταύτης χάριν, ἀλλὰ τῆς ὅλης

[1, 2]   τοὺς ὄρνιθας τοὺς μὲν ἐν τῇδε, τοὺς δ´ ἐν ἄλλῃ διαιρέσει,

[1, 1]   ὁτῳοῦν τῶν τοιούτων. Ἀνάγκη δὲ τοιάνδε τὴν ὕλην ὑπάρξαι, εἰ ἔσται

[1, 1]   αὐτομάτου, τῆς δ´ ὑποκειμένης ὕλης τοιάνδε τινὰ φύσιν ἐχούσης ἐξ ἀνάγκης,

[1, 4]   περὶ τῶν ἐφεξῆς λέγωμεν, ἀρχὴν τήνδε ποιησάμενοι. ~Τῶν οὐσιῶν ὅσαι φύσει

[1, 1]   δὲ τὸ ἐσόμενον· ἐπεὶ γὰρ τοιόνδε ἐστὶν ἡ ὑγίεια ἢ ὁ

[1, 1]   ἕνεκα, ἐρεῖ τὴν αἰτίαν, ὅπως τοιόνδε ἢ τοιόνδε ποτὲ τὴν μορφὴν

[1, 1]   τὴν αἰτίαν, ὅπως τοιόνδε ἢ τοιόνδε ποτὲ τὴν μορφὴν γένηται. Δῆλον

[1, 1]   τόδε ἐν τῷδε ἢ τόδε τοιόνδε, ὥστε κἂν περὶ τοῦ σχήματος

[1, 3]   ὥσπερ τινὲς ᾠήθησαν, καὶ ἐκ τῶνδε φανερόν. Ἀδύνατον γὰρ μίαν ὑπάρχειν

[1, 1]   Διὸ γίνεται πρῶτον τῶν μορίων τόδε, εἶτα τόδε. Καὶ τοῦτον δὴ

[1, 1]   ἐξ ἑκάστου γίνεται σπέρματος, ἀλλὰ τόδε ἐκ τοῦδε, οὐδὲ σπέρμα τὸ

[1, 1]   γε τοῦ συνόλου· κλίνη γὰρ τόδε ἐν τῷδε ἢ τόδε τοιόνδε,

[1, 1]   εἰπεῖν, ἐπεὶ τόδε ἐστίν, ὅτι τόδε ἐστίν. Διώρισται δὲ καὶ περὶ

[1, 1]   τὴν ἀνάγκην, ὥστε εἰπεῖν, ἐπεὶ τόδε ἐστίν, ὅτι τόδε ἐστίν. Διώρισται

[1, 1]   κινηθῆναι δεῖ τόδε πρῶτον, εἶτα τόδε, καὶ τοῦτον δὴ τὸν τρόπον

[1, 1]   πρῶτον τῶν μορίων τόδε, εἶτα τόδε. Καὶ τοῦτον δὴ τὸν τρόπον

[1, 1]   γενέσθαι τε καὶ κινηθῆναι δεῖ τόδε πρῶτον, εἶτα τόδε, καὶ τοῦτον

[1, 1]   γὰρ τόδε ἐν τῷδε ἢ τόδε τοιόνδε, ὥστε κἂν περὶ τοῦ

[1, 1]   ὁτιοῦν φαίνεται. Πανταχοῦ δὲ λέγομεν τόδε τοῦδε ἕνεκα, ὅπου ἂν φαίνηται

[1, 1]   οὐ περὶ πάσης ψυχῆς λεκτέον· οὐδὲ γὰρ πᾶσα ψυχὴ φύσις, ἀλλά

[1, 1]   γὰρ οὐ διώρισται περὶ αὐτοῦ οὐδέ γε τὸ νῦν ῥηθησόμενον, οἷον

[1, 1]   σπέρματος, ἀλλὰ τόδε ἐκ τοῦδε, οὐδὲ σπέρμα τὸ τυχὸν ἐκ τοῦ

[1, 1]   πᾶσα ἡ ψυχὴ κινήσεως ἀρχή, οὐδὲ τὰ μόρια ἅπαντα, ἀλλ´ αὐξήσεως

[1, 3]   διαφορὰ τοῦ πτερωτοῦ τὸ ἥμερον οὐδὲ τὸ λευκόν, ἀλλ´ ἑτέρας ἀρχὴ

[1, 1]   (ἀπελθούσης γοῦν οὐκέτι ζῷόν ἐστιν, οὐδὲ τῶν μορίων οὐδὲν τὸ αὐτὸ

[1, 3]   πάντως ἔχον σῶμα ἔσται ζῷον, οὐδὲ τῶν μορίων οὐδέν, ὥσπερ πολλάκις

[1, 1]   γεγραμμένος ἰατρός. Ὁμοίως δὲ τούτοις οὐδὲ τῶν τοῦ τεθνηκότος μορίων οὐδὲν

[1, 1]   φαίνεται. Πανταχοῦ δὲ λέγομεν τόδε τοῦδε ἕνεκα, ὅπου ἂν φαίνηται τέλος

[1, 1]   γίνεται σπέρματος, ἀλλὰ τόδε ἐκ τοῦδε, οὐδὲ σπέρμα τὸ τυχὸν ἐκ

[1, 3]   ἀτόμοις τῷ εἴδει. Ὄντος γὰρ τοῦδέ τινος γένους, οὗ διαφοραὶ πρῶται

[1, 1]   συνόλου· κλίνη γὰρ τόδε ἐν τῷδε ἢ τόδε τοιόνδε, ὥστε κἂν

[1, 1]   οὗ· καὶ γὰρ ἀφ´ οὗ ἀπῆλθε, τούτου σπέρμα, οἷον ἵππου, καὶ

[1, 4]   τῶν ὀρνίθων γένος πρὸς αὐτὰ πέπονθε καὶ τὸ τῶν ἰχθύων καὶ

[1, 3]   ἡμέρῳ διαιρεῖσθαι· ὡσαύτως γὰρ ἂν δόξειε ταὐτὰ εἴδη διαιρεῖν. Πάντα γὰρ

[1, 4]   καθ´ ἕκαστον ζῴων δίχα διαιρουμένους. ~Ἀπορήσειε δ´ ἄν τις διὰ τί

[1, 1]   ἐστίν, ὅτι δυνάμει ταῦτά ἐστιν. Ἀπορήσειε δ´ ἄν τις εἰς τὸ

[1, 1]   ἀνάγκη. Ἴσως δ´ ἄν τις ἀπορήσειε ποίαν λέγουσιν ἀνάγκην οἱ λέγοντες

[1, 5]   δὲ μετέχειν γενέσεως καὶ φθορᾶς. Συμβέβηκε δὲ περὶ μὲν ἐκείνας τιμίας

[1, 1]   γενέσεως. Διόπερ Ἐμπεδοκλῆς οὐκ ὀρθῶς εἴρηκε λέγων ὑπάρχειν πολλὰ τοῖς ζῴοις

[1, 5]   ὅτι καὶ τὸ σύνολον σῶμα συνέστηκε πράξεώς τινος ἕνεκα πολυμεροῦς. Οὐ

[1, 5]   πολλῆς δυσχερείας ἰδεῖν ἐξ ὧν συνέστηκε τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος, οἷον

[1, 5]   ἄλλων ζῴων θεωρίαν ἄτιμον εἶναι νενόμικε, τὸν αὐτὸν τρόπον οἴεσθαι χρὴ

[1, 1]   τι μικρὸν διαφέρει τοῦτο ἐκείνου. Ἔοικε δ´ ἐντεῦθεν ἀρκτέον εἶναι, καθάπερ

[1, 1]   τὴν θεωρίαν, πῶς ἕκαστον γίγνεσθαι πέφυκε μᾶλλον ἢ πῶς ἔστιν. Οὐ

[1, 1]   γεγενῆσθαι ὑπὸ τοιαύτης αἰτίας, εἰ γέγονε, καὶ εἶναι διὰ τοιαύτην αἰτίαν

[1, 5]   οὗ δ´ ἕνεκα συνέστηκεν ἢ γέγονε τέλους, τὴν τοῦ καλοῦ χώραν

[1, 1]   δὲ ζητεῖν τὰ περὶ φύσεως ἔληξε, πρὸς δὲ τὴν χρήσιμον ἀρετὴν

[1, 3]   τῶν καθ´ ἕκαστον διαιρετῶν, ἐάν τε ἁπλᾶ λαμβάνῃ ἐάν τε συμπεπλεγμένα

[1, 5]   καὶ τὰ τοιαῦτα μόρια. Ὁμοίως τε δεῖ νομίζειν τὸν περὶ οὑτινοσοῦν

[1, 4]   οἱ ἄνθρωποι, ὃ περιέχει τά τε ἔνυδρα καὶ τὰ πτηνὰ τῶν

[1, 1]   τῷ χρώματι ἕκαστόν ἐστι τῶν τε ζῴων καὶ τῶν μορίων, ὀρθῶς

[1, 1]   ὅσα τοιαῦτα τῶν λειπομένων παθῶν τε καὶ διαθέσεων· ἄδηλον γὰρ καὶ

[1, 5]   περὶ δὲ τῶν φθαρτῶν φυτῶν τε καὶ ζῴων εὐποροῦμεν μᾶλλον πρὸς

[1, 1]   ἄλλο τι τέλος· καὶ γενέσθαι τε καὶ κινηθῆναι δεῖ τόδε πρῶτον,

[1, 1]   ΖΩΙΩΝ ΜΟΡΙΩΝ ~(Περὶ πᾶσαν θεωρίαν τε καὶ μέθοδον, ὁμοίως ταπεινοτέραν τε

[1, 1]   τὸ σπέρμα διχῶς, ἐξ οὗ τε καὶ οὗ· καὶ γὰρ ἀφ´

[1, 4]   τῶν ἰχθύων καὶ τὰ μαλάκιά τε καὶ τὰ ὄστρεια. Τὰ γὰρ

[1, 1]   τὴν τοιαύτην αὐτῆς οὐσίαν, ἄλλως τε καὶ τῆς φύσεως διχῶς λεγομένης

[1, 1]   τε καὶ μέθοδον, ὁμοίως ταπεινοτέραν τε καὶ τιμιωτέραν, δύο φαίνονται τρόποι

[1, 5]   ἄρα πρῶτον τὰς πράξεις τάς τε κοινὰς πάντων καὶ τὰς κατὰ

[1, 4]   ὡρισμένων τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἔχει τε μίαν φύσιν κοινὴν καὶ εἴδη

[1, 1]   γένεσιν τὴν φυσικήν, οἷον τήν τε οὗ ἕνεκα καὶ τὴν ὅθεν

[1, 3]   ἐάν τε ἁπλᾶ λαμβάνῃ ἐάν τε συμπεπλεγμένα (λέγω δὲ ἁπλᾶ μέν,

[1, 1]   ἄνθρωπος, ὡς ὄντος αὐτοῦ τῷ τε σχήματι καὶ τῷ χρώματι γνωρίμου.

[1, 3]   τοῖς ἀτόμοις ζῴοις, εἴπερ ἄτομά τε ταῦτα καὶ αἱ διαφοραὶ ἄτομοι,

[1, 1]   καὶ τῆς ἀνάγκης ἕτερος ἐπί τε τῆς φυσικῆς καὶ τῶν θεωρητικῶν

[1, 1]   οἷον προσώπου, χειρός, ποδός, ᾗ τε τοιοῦτον ἕκαστόν ἐστιν αὐτῶν καὶ

[1, 1]   δ´ ὁ λόγος ὁμοίως ἔν τε τοῖς κατὰ τέχνην καὶ ἐν

[1, 1]   γενέσθαι καὶ πᾶσαν ὑποδοχὴν τῆς τε τροφῆς καὶ τοῦ περιττώματος, τοῦ

[1, 5]   δ´ αἰτίας πειραθῶμεν εἰπεῖν περί τε τῶν κοινῶν καὶ τῶν ἰδίων,

[1, 1]   γὰρ δύο τρόπων οὐδέτερον οἷόν τε ὑπάρχειν, τῶν διωρισμένων ἐν τοῖς

[1, 5]   εἰπεῖν, μηδὲν παραλιπόντας εἰς δύναμιν μήτε ἀτιμότερον μήτε τιμιώτερον. Καὶ γὰρ

[1, 5]   παραλιπόντας εἰς δύναμιν μήτε ἀτιμότερον μήτε τιμιώτερον. Καὶ γὰρ ἐν τοῖς

[1, 1]   πῶς ἔχει τἀληθές, εἴτε οὕτως εἴτε ἄλλως. Λέγω δ´ οἷον πότερον

[1, 1]   χωρὶς τοῦ πῶς ἔχει τἀληθές, εἴτε οὕτως εἴτε ἄλλως. Λέγω δ´

[1, 1]   ἕνεκα, ταῦτα ἀνάγκη ἐστὶν ἔχειν, ὁτὲ δ´ ὅτι ἔστιν οὕτως ἔχοντα

[1, 1]   ἐξ ἀνάγκης. Ἡ δ´ ἀνάγκη ὁτὲ μὲν σημαίνει ὅτι εἰ ἐκεῖνο

[1, 1]   αἰτίαν, ὅπως τοιόνδε ἢ τοιόνδε ποτὲ τὴν μορφὴν γένηται. Δῆλον τοίνυν

[1, 5]   τούτων ἃ μὴ συμβαίνει χωριζόμενά ποτε τῆς οὐσίας αὐτῶν. (Ἀναγκαῖον δὲ

[1, 3]   ἀλλὰ μίαν κατὰ μίαν τελευτᾶν. Ὥστε ἀδύνατον ὁτιοῦν λαβεῖν τῶν καθ´

[1, 1]   τῷ εἰρημένῳ διακείμενος περὶ μόριον. Ὥστε δῆλον ὅτι καὶ τῆς περὶ

[1, 1]   γεννᾷ γὰρ ὁ ἄνθρωπος ἄνθρωπον, ὥστε διὰ τὸ ἐκεῖνον τοιόνδ´ εἶναι

[1, 1]   ἀνθρώποις ὑπάρχει τῶν εἰρημένων ἕκαστον, ὥστε ἐὰν καθ´ ἕκαστον τῶν συμβεβηκότων

[1, 1]   ἡ κίνησις περαίνει μηδενὸς ἐμποδίζοντος. Ὥστε εἶναι φανερὸν ὅτι ἔστι τι

[1, 1]   τῆς τοιαύτης ἀποδείξεως τὴν ἀνάγκην, ὥστε εἰπεῖν, ἐπεὶ τόδε ἐστίν, ὅτι

[1, 1]   ψυχὴ ἢ μέρος τι αὐτῆς. Ὥστε καὶ οὕτως ἂν λεκτέον εἴη

[1, 3]   ὑπάρχειν τινὶ τῶν διαφορῶν ἑκάστην, ὥστε καὶ τὴν ἀντικειμένην. (Εἰ δὲ

[1, 5]   γάρ τις ἡ πρίσις ἐστίν. Ὥστε καὶ τὸ σῶμά πως τῆς

[1, 1]   ἐν τῷδε ἢ τόδε τοιόνδε, ὥστε κἂν περὶ τοῦ σχήματος εἴη

[1, 1]   Ὁ γὰρ νοῦς τῶν νοητῶν. (Ὥστε περὶ πάντων ἡ φυσικὴ γνῶσις

[1, 3]   τὸ εἶδος ἐν τῇ ὕλῃ. Οὔτε γὰρ ἄνευ ὕλης οὐδὲν ζῴου

[1, 1]   οἷον ὀστοῦν ἀποδιδοὺς τί ἐστιν· οὔτε γὰρ ἕν τι τῶν στοιχείων

[1, 1]   τι τῶν στοιχείων λέγει αὐτὸ οὔτε δύο ἢ τρία οὔτε πάντα,

[1, 3]   ἄνευ ὕλης οὐδὲν ζῴου μόριον, οὔτε μόνη ἡ ὕλη· οὐ γὰρ

[1, 1]   αὐτὸ οὔτε δύο ἢ τρία οὔτε πάντα, ἀλλὰ λόγον τῆς μίξεως

[1, 3]   τὴν αὐτὴν βαδιεῖται. Δεῖ δ´ οὔτε τὸ αὐτὸ καὶ ἄτομον εἰς

[1, 5]   θερόμενον πρὸς τῷ ἰπνῷ ἔστησαν (ἐκέλευε γὰρ αὐτοὺς εἰσιέναι θαρροῦντας· εἶναι

[1, 1]   δ´ ἄλλοτ´ ἄλλως καὶ ὡς ἔτυχε περὶ τὰ θνητὰ μᾶλλον. Οἱ

Livre, Chap.
[1, 1]	(ὅτι ἀδύνατον ἄλλως) ἢ καλῶς	γε	οὕτως. (Ταῦτα δ´ ἕπεται. Ἐπεὶ
[1, 1]	ἀμφοῖν, εἰ δὲ μή, δῆλόν	γε	πειρᾶσθαι ποιεῖν, καὶ ὅτι πάντες
[1, 5]	μᾶλλον ἀγαπῷμεν τὴν θεωρίαν, δυνάμενοί	γε	τὰς αἰτίας καθορᾶν. Διὸ δεῖ
[1, 3]	ἄτομον δέ, δῆλον ὅτι κατά	γε	τὴν κοινὴν ἐν τῷ αὐτῷ
[1, 1]	οὐ διώρισται περὶ αὐτοῦ οὐδέ	γε	τὸ νῦν ῥηθησόμενον, οἷον πότερον
[1, 1]	κατὰ φιλοσοφίαν. Ἔστι δ´ ἔν	γε	τοῖς ἔχουσι γένεσιν ἡ τρίτη·
[1, 3]	μίαν διαίρεσιν. Ἀλλὰ μὴν πλείους	γε	τοῦ αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ὑπὸ
[1, 1]	ξύλον· εἰ δὲ μή, τήν	γε	τοῦ συνόλου· κλίνη γὰρ τόδε
[1, 2]	τῇ μὲν οὐ ῥᾴδιον, τῇ	δὲ	ἀδύνατον. Ἐνίων γὰρ ἔσται διαφορὰ
[1, 3]	λαμβάνῃ ἐάν τε συμπεπλεγμένα (λέγω	δὲ	ἁπλᾶ μέν, ἐὰν μὴ ἔχῃ
[1, 1]	καὶ τοῦ μὲν κούφην, τῆς	δὲ	βαρεῖαν. Οὕτως γὰρ καὶ τὸν
[1, 4]	(τὸ μὲν γὰρ μακρόπτερον τὸ	δὲ	βραχύπτερον) ἰχθύες δ´ ὄρνιθος τῷ
[1, 1]	τοῦ μὲν πυρὸς θερμήν, τῆς	δὲ	γῆς ψυχράν, καὶ τοῦ μὲν
[1, 1]	ἡ ἀναπνοὴ τουδὶ χάριν, τοῦτο	δὲ	γίγνεται διὰ τάδε ἐξ ἀνάγκης.
[1, 3]	μὴ ὑπάρχειν καὶ κοινήν, ἄτομον	δέ,	δῆλον ὅτι κατά γε τὴν
[1, 5]	μεγάλα δι´ ἀκριβείας ἰδεῖν· (τὰ	δὲ	διὰ τὸ μᾶλλον καὶ πλείω
[1, 5]	τὴν τῆς ἐπιστήμης ὑπεροχήν, ἔτι	δὲ	διὰ τὸ πλησιαίτερα ἡμῶν εἶναι
[1, 3]	διαιροῦσιν οἱ διχοτομοῦντες. Οὐκ ἔστι	δὲ	διαφορὰ στερήσεως ᾗ στέρησις· ἀδύνατον
[1, 3]	οὐ τῶν καθ´ ἕκαστον; Τῶν	δὲ	διαφορῶν αἱ μὲν καθόλου εἰσὶ
[1, 3]	ὡσαύτως ἡ μὲν πολυσχιδής, ἡ	δὲ	δισχιδής, οἷον τὰ διχαλά, ἡ
[1, 1]	ἀλλ´ ἑκατέρου τὸν εἰρημένον. Ἔτι	δὲ	δυνάμει τὸ σπέρμα· δύναμις δ´
[1, 3]	διαφοράν, οἷον τὴν σχιζοποδίαν, συμπεπλεγμένα	δέ,	ἐὰν ἔχῃ, οἷον τὸ πολυσχιδὲς
[1, 1]	τὸ μὲν κοῖλον ἐγένετο τὸ	δὲ	ἐπίπεδον, ἀλλὰ διότι τὴν πληγὴν
[1, 1]	δὲ τοῦτο μὲν ηὐξήθη, τὸ	δὲ	ζητεῖν τὰ περὶ φύσεως ἔληξε,
[1, 1]	ἤδη ἀναγκαῖόν ἐστιν. (Τοῦ ἐντὸς	δὲ	θερμοῦ ἀντικόπτοντος, ἐν τῇ ψύξει
[1, 1]	δὲ μηδεμίαν ἔχει διαφοράν. Ἕτερα	δὲ	ἴσως ἐστὶν οἷς συμβαίνει τὴν
[1, 4]	ταὐτὸν λέγειν, καθάπερ εἴρηται. Τὰ	δὲ	καθόλου κοινά· τὰ γὰρ πλείοσιν
[1, 1]	γίνεται ἕκαστον καὶ ἔστιν. Ὡσαύτως	δὲ	καὶ ἐν τοῖς φύσει γιγνομένοις.
[1, 1]	γένεσις τοιάδε συμβαίνει τῳδί. Ὁμοίως	δὲ	καὶ ἐπὶ τῶν αὐτομάτως δοκούντων
[1, 1]	καὶ τὸν κόσμον γεννῶσιν. Ὁμοίως	δὲ	καὶ περὶ τὴν τῶν ζῴων
[1, 1]	ἐστίν, ὅτι τόδε ἐστίν. Διώρισται	δὲ	καὶ περὶ τούτων ἐν ἑτέροις,
[1, 5]	ὧν ἕκαστον καλεῖται μέλος. (Ὁμοίως	δὲ	καὶ περὶ τῶν ἄλλων. Καὶ
[1, 3]	τῶν ἀφ´ ἑνὸς διπλασιαζομένων· τοσαῦτα	δὲ	καὶ τὰ εἴδη. Ἔστι δ´
[1, 1]	γὰρ ἕκαστον τῶν μορίων, ὁμοίως	δὲ	καὶ τὸ ὅλον) ἀνάγκη ἄρα
[1, 1]	καὶ τῶν ὁμοιομερῶν ἁπάντων. Ὁμοίως	δὲ	καὶ τῶν ἀνομοιομερῶν, οἷον προσώπου,
[1, 5]	διεστᾶσιν ὅνπερ αἱ πράξεις. Ὁμοίως	δὲ	κἂν εἴ τινες πρότεραι καὶ
[1, 5]	ὄρνιθα λέγω κατὰ γένος, ἄνθρωπον	δὲ	κατ´ εἶδος, καὶ πᾶν ὃ
[1, 5]	τὰ δὲ κατὰ γένος, τὰ	δὲ	κατ´ εἶδος. Ὅσαι μὲν οὖν
[1, 5]	τὸ κοινὸν κατ´ ἀναλογίαν, τὰ	δὲ	κατὰ γένος, τὰ δὲ κατ´
[1, 3]	ἀλλ´ ἑτέρας ἀρχὴ διαφορᾶς, ἐκεῖ	δὲ	κατὰ συμβεβηκός. Διὸ πολλαῖς τὸ
[1, 4]	εἰσι τὰ ἔσχατα εἴδη, ταῦτα	δὲ	κατὰ τὸ εἶδος ἀδιάφορα, οἷον
[1, 4]	διχοτομεῖν τῇ μὲν ἀδύνατον τῇ	δὲ	κενόν, εἴρηται. Διωρισμένων δὲ τούτων
[1, 5]	καὶ τὰς κατ´ εἶδος. Λέγω	δὲ	κοινὰς μὲν αἳ πᾶσιν ὑπάρχουσι
[1, 5]	τοῖς ἐναίμοις τὸ αἷμα. Τὸ	δὲ	λέγειν χωρὶς περὶ ἑκάστων τῶν
[1, 1]	ἀταξίας οὐδ´ ὁτιοῦν φαίνεται. Πανταχοῦ	δὲ	λέγομεν τόδε τοῦδε ἕνεκα, ὅπου
[1, 5]	τοιαῦτα τοῖς ζῴοις ὑπάρχει· μόρια	δὲ	λέγω ῥῖνα ὀφθαλμὸν καὶ τὸ
[1, 3]	ἢ τὸ μὲν λευκὸν τὸ	δὲ	μέλαν· οὐ γὰρ διαφορὰ τοῦ
[1, 5]	εἶναι τὸν ἅπαντα αἰῶνα, τὰς	δὲ	μετέχειν γενέσεως καὶ φθορᾶς. Συμβέβηκε
[1, 1]	τυγχάνειν μάλιστα μὲν ἀμφοῖν, εἰ	δὲ	μή, δῆλόν γε πειρᾶσθαι ποιεῖν,
[1, 3]	τὸ τελευταῖον ἔσται εἶδος. Ἐὰν	δὲ	μὴ διαφορᾶς λαμβάνῃ τὴν διαφοράν,
[1, 3]	ὥστε καὶ τὴν ἀντικειμένην. (Εἰ	δὲ	μὴ ἐνδέχεται τοῖς εἴδει διαφέρουσιν
[1, 3]	καὶ αἱ διαφοραὶ ἄτομοι, κοινὴ	δὲ	μὴ ἔστιν. Εἰ δ´ ἐνδέχεται
[1, 3]	μηδεμίαν αὐτῶν εἶναι κοινήν. Εἰ	δὲ	μή, ἕτερα ὄντα εἰς τὴν
[1, 1]	καὶ διὰ τίν´ αἰτίαν. Δεῖ	δὲ	μὴ λεληθέναι καὶ πότερον προσήκει
[1, 1]	ἄνευ τῶν μορίων τούτων. Εἰ	δὲ	μή, ὅτι ἐγγύτατα τούτου, καὶ
[1, 2]	αὕτη γὰρ μόνη κυρία. Εἰ	δὲ	μή, ταὐτὸν πολλάκις ἀναγκαῖον λέγειν.
[1, 1]	χαλκὸν ἢ τὸ ξύλον· εἰ	δὲ	μή, τήν γε τοῦ συνόλου·
[1, 4]	τὰ ἐν αὐτῷ εἴδη· ὅσα	δὲ	μὴ τοιαῦτα, καθ´ ἕκαστον, οἷον
[1, 1]	εἴδει διαφέρουσι τῶν ζῴων, αὐτὰ	δὲ	μηδεμίαν ἔχει διαφοράν. Ἕτερα δὲ
[1, 5]	ὑπάρχουσι τοῖς ζῴοις, κατὰ γένος	δέ,	ὅσων παρ´ ἄλληλα τὰς διαφορὰς
[1, 5]	ὧν ὄντων ἀναγκαῖον ὑπάρχειν. Λέγω	δὲ	πάθη καὶ πράξεις γένεσιν αὔξησιν
[1, 4]	αὐτῶν ὁδῷ καὶ ῥᾷστα, ἔτι	δὲ	περὶ διαιρέσεως, τίνα τρόπον ἐνδέχεται
[1, 5]	περὶ τὰ θεῖα φιλοσοφίαν. Ἐπεὶ	δὲ	περὶ ἐκείνων διήλθομεν λέγοντες τὸ
[1, 5]	μετέχειν γενέσεως καὶ φθορᾶς. Συμβέβηκε	δὲ	περὶ μὲν ἐκείνας τιμίας οὔσας
[1, 1]	ἕνα τὸν ἀριθμὸν ὄντα, τὸν	δὲ	περί τινος φύσεως ἀφωρισμένης· εἴη
[1, 3]	ἴσας ἔχει τὰς γωνίας, τὰ	δὲ	πλείοσιν· συμβεβηκὸς γάρ τι τῷ
[1, 5]	τοῖς μὲν ὑπάρχει πλεύμων, τοῖς	δὲ	πλεύμων μὲν οὔ, ὃ δὲ
[1, 1]	τροφῆς καὶ τοῦ περιττώματος, τοῦ	δὲ	πνεύματος διαπορευθέντος τοὺς μυκτῆρας ἀναρραγῆναι.
[1, 4]	ἐκείνῳ πτερόν, θατέρῳ λεπίς) Τοῦτο	δὲ	ποιεῖν ἐπὶ πᾶσιν οὐ ῥᾴδιον·
[1, 5]	περὶ πάντων τῶν ὑπαρχόντων· ὑπάρχει	δὲ	πολλοῖς ταὐτά. Ταῦτα μὲν οὖν
[1, 1]	μὴ διαλεληθέναι πῶς ἐπισκεπτέον, λέγω	δὲ	πότερον κοινῇ κατὰ γένος πρῶτον,
[1, 1]	φύσις μᾶλλον τῆς ὕλης. Ἐνιαχοῦ	δέ	που αὐτῇ καὶ Ἐμπεδοκλῆς περιπίπτει,
[1, 2]	ταὐτὸν πολλάκις ἀναγκαῖον λέγειν. Ἔτι	δὲ	προσήκει μὴ διασπᾶν ἕκαστον γένος,
[1, 1]	πρώτη καὶ δευτέρα πέφυκεν. Φαίνεται	δὲ	πρώτη, ἣν λέγομεν ἕνεκά τινος·
[1, 5]	ποτε τῆς οὐσίας αὐτῶν. (Ἀναγκαῖον	δὲ	πρῶτον τὰ συμβεβηκότα διελεῖν περὶ
[1, 3]	διαιρουμένοις τὸ μὲν ἄπτερον τὸ	δὲ	πτερωτόν, πτερωτοῦ δὲ τὸ μὲν
[1, 1]	πελέκει, ἀνάγκη σκληρὸν εἶναι, εἰ	δὲ	σκληρόν, χαλκοῦν ἢ σιδηροῦν, οὕτως
[1, 4]	γέρανος ἤ τι τοιοῦτον. Ἧι	δὲ	συμβήσεται λέγειν πολλάκις περὶ τοῦ
[1, 3]	ὁμώνυμον, οὐ διῄρηται χωρίς, εἰ	δὲ	ταῦτα ἓν εἴδει, οὐχ οἷόν
[1, 5]	πᾶσιν ὑπάρχει τοῖς ζῴοις, μετὰ	δὲ	ταῦτα τὰς αἰτίας αὐτῶν πειρᾶσθαι
[1, 1]	οὐ γὰρ γίνεται αὐτόματον. Ἡ	δὲ	τέχνη λόγος τοῦ ἔργου ὁ
[1, 3]	αἱ στερήσεις ποιήσουσι διαφοράν, ἐν	δὲ	τῇ διχοτομίᾳ οὐ ποιήσουσιν. Ὅτι
[1, 1]	κατηγορίαν ἔχειν τὴν αὐτήν, διαφέρειν	δὲ	τῇ κατ´ εἶδος διαφορᾷ, (οἷον
[1, 1]	Δημόκριτος πρῶτος, ὡς οὐκ ἀναγκαίου	δὲ	τῇ φυσικῇ θεωρίᾳ, ἀλλ´ ἐκφερόμενος
[1, 1]	τὰ περὶ φύσεως ἔληξε, πρὸς	δὲ	τὴν χρήσιμον ἀρετὴν καὶ τὴν
[1, 3]	ὥσπερ πτερώσεως καὶ ποδῶν. Δεῖ	δὲ	τῆς κοθόλου διαφορᾶς εἴδη εἶναι·
[1, 5]	τοῦ καλοῦ χώραν εἴληφεν. Εἰ	δέ	τις τὴν περὶ τῶν ἄλλων
[1, 1]	καὶ ἐν τοῖς φυτοῖς, ἀλλοιώσεως	δὲ	τὸ αἰσθητικόν, φορᾶς δ´ ἕτερόν
[1, 5]	καὶ τοῖς μὲν αἷμα, τοῖς	δὲ	τὸ ἀνάλογον τὴν αὐτὴν ἔχον
[1, 1]	τοῖς μὲν τὸ ὄν, τοῖς	δὲ	τὸ ἐσόμενον· ἐπεὶ γὰρ τοιόνδε
[1, 1]	ποσαχῶς λέγεται τὸ ἀναγκαῖον. Ὑπάρχει	δὲ	τὸ μὲν ἁπλῶς τοῖς ἀϊδίοις,
[1, 3]	ἄπτερον τὸ δὲ πτερωτόν, πτερωτοῦ	δὲ	τὸ μὲν ἥμερον τὸ δ´
[1, 5]	μὲν οὖν ταύτῃ διωρίσθω. Ἐπεὶ	δὲ	τὸ μὲν ὄργανον πᾶν ἕνεκά
[1, 1]	μὲν γὰρ τὸ σπέρμα, οὐσία	δὲ	τὸ τέλος. Ἀμφοῖν δ´ ἔτι
[1, 1]	ἄλλων ὁτῳοῦν τῶν τοιούτων. Ἀνάγκη	δὲ	τοιάνδε τὴν ὕλην ὑπάρξαι, εἰ
[1, 5]	δὲ πλεύμων μὲν οὔ, ὃ	δὲ	τοῖς ἔχουσι πλεύμονα, ἐκείνοις ἕτερον
[1, 4]	τι τοιοῦτον ἕτερόν ἐστιν. Σχεδὸν	δὲ	τοῖς σχήμασι τῶν μορίων καὶ
[1, 1]	καὶ ὡς τὸ τέλος. Τοιοῦτον	δὲ	τοῦ ζῴου ἤτοι πᾶσα ἡ
[1, 1]	τῶν τοιούτων μορίων ἕκαστον. Αἴτιον	δὲ	τοῦ μὴ ἐλθεῖν τοὺς προγενεστέρους
[1, 5]	ὄργανον πᾶν ἕνεκά του, τῶν	δὲ	τοῦ σώματος μορίων ἕκαστον ἕνεκά
[1, 3]	μία διαφορὰ δυσὶν ὑπάρξει) εἰ	δὲ	τοῦτο, δῆλον ὅτι ἀδύνατον στέρησιν
[1, 1]	αὐτοῦ τοῦ πράγματος, ἐπὶ Σωκράτους	δὲ	τοῦτο μὲν ηὐξήθη, τὸ δὲ
[1, 1]	αἰτίας, ἢ ἄλλως πως. Πρὸς	δὲ	τούτοις, ἐπεὶ πλείους ὁρῶμεν αἰτίας
[1, 1]	οὐδ´ ὁ γεγραμμένος ἰατρός. Ὁμοίως	δὲ	τούτοις οὐδὲ τῶν τοῦ τεθνηκότος
[1, 3]	νεύσει τὸ δὲ χρώματι, πρὸς	δὲ	τούτοις τά γ´ ἔμψυχα τοῖς
[1, 4]	τῇ δὲ κενόν, εἴρηται. Διωρισμένων	δὲ	τούτων περὶ τῶν ἐφεξῆς λέγωμεν,
[1, 4]	τραχύτητι καὶ τοῖς τοιούτοις, ὅλως	δὲ	τῷ μᾶλλον καὶ ἧττον. Πῶς
[1, 1]	ἓν ἢ καὶ πλείω. Ἔτι	δὲ	τῶν ἐξ ἀφαιρέσεως οὐδενὸς οἷόν
[1, 1]	περὶ τὰ θνητὰ μᾶλλον. Οἱ	δὲ	τῶν μὲν ζῴων ἕκαστον φύσει
[1, 5]	φανερὰ κατὰ τὴν αἴσθησιν) περὶ	δὲ	τῶν φθαρτῶν φυτῶν τε καὶ
[1, 5]	γραφικὴν ἢ τὴν πλαστικήν, αὐτῶν	δὲ	τῶν φύσει συνεστώτων μὴ μᾶλλον
[1, 3]	λαμπυρὶς καὶ ἕτερά τινα) πάντων	δὲ	χαλεπώτατον ἢ ἀδύνατον εἰς τὰ
[1, 3]	μὴ τὸ μὲν νεύσει τὸ	δὲ	χρώματι, πρὸς δὲ τούτοις τά
[1, 1]	ἐκεῖνον τοιόνδ´ εἶναι ἡ γένεσις	τοιάδε	συμβαίνει τῳδί. Ὁμοίως δὲ καὶ
[1, 1]	χάριν, τοῦτο δὲ γίγνεται διὰ	τάδε	ἐξ ἀνάγκης. Ἡ δ´ ἀνάγκη
[1, 1]	καὶ περὶ γενέσεως· μᾶλλον γὰρ	τάδε	συμβαίνει καὶ περὶ τὴν οἰκοδόμησιν,
[1, 5]	τῆς ὕλης ποιεῖσθαι τὴν μνήμην,	μηδὲ	ταύτης χάριν, ἀλλὰ τῆς ὅλης
[1, 2]	τοὺς ὄρνιθας τοὺς μὲν ἐν	τῇδε,	τοὺς δ´ ἐν ἄλλῃ διαιρέσει,
[1, 1]	ὁτῳοῦν τῶν τοιούτων. Ἀνάγκη δὲ	τοιάνδε	τὴν ὕλην ὑπάρξαι, εἰ ἔσται
[1, 1]	αὐτομάτου, τῆς δ´ ὑποκειμένης ὕλης	τοιάνδε	τινὰ φύσιν ἐχούσης ἐξ ἀνάγκης,
[1, 4]	περὶ τῶν ἐφεξῆς λέγωμεν, ἀρχὴν	τήνδε	ποιησάμενοι. ~Τῶν οὐσιῶν ὅσαι φύσει
[1, 1]	δὲ τὸ ἐσόμενον· ἐπεὶ γὰρ	τοιόνδε	ἐστὶν ἡ ὑγίεια ἢ ὁ
[1, 1]	ἕνεκα, ἐρεῖ τὴν αἰτίαν, ὅπως	τοιόνδε	ἢ τοιόνδε ποτὲ τὴν μορφὴν
[1, 1]	τὴν αἰτίαν, ὅπως τοιόνδε ἢ	τοιόνδε	ποτὲ τὴν μορφὴν γένηται. Δῆλον
[1, 1]	τόδε ἐν τῷδε ἢ τόδε	τοιόνδε,	ὥστε κἂν περὶ τοῦ σχήματος
[1, 3]	ὥσπερ τινὲς ᾠήθησαν, καὶ ἐκ	τῶνδε	φανερόν. Ἀδύνατον γὰρ μίαν ὑπάρχειν
[1, 1]	Διὸ γίνεται πρῶτον τῶν μορίων	τόδε,	εἶτα τόδε. Καὶ τοῦτον δὴ
[1, 1]	ἐξ ἑκάστου γίνεται σπέρματος, ἀλλὰ	τόδε	ἐκ τοῦδε, οὐδὲ σπέρμα τὸ
[1, 1]	γε τοῦ συνόλου· κλίνη γὰρ	τόδε	ἐν τῷδε ἢ τόδε τοιόνδε,
[1, 1]	εἰπεῖν, ἐπεὶ τόδε ἐστίν, ὅτι	τόδε	ἐστίν. Διώρισται δὲ καὶ περὶ
[1, 1]	τὴν ἀνάγκην, ὥστε εἰπεῖν, ἐπεὶ	τόδε	ἐστίν, ὅτι τόδε ἐστίν. Διώρισται
[1, 1]	κινηθῆναι δεῖ τόδε πρῶτον, εἶτα	τόδε,	καὶ τοῦτον δὴ τὸν τρόπον
[1, 1]	πρῶτον τῶν μορίων τόδε, εἶτα	τόδε.	Καὶ τοῦτον δὴ τὸν τρόπον
[1, 1]	γενέσθαι τε καὶ κινηθῆναι δεῖ	τόδε	πρῶτον, εἶτα τόδε, καὶ τοῦτον
[1, 1]	γὰρ τόδε ἐν τῷδε ἢ	τόδε	τοιόνδε, ὥστε κἂν περὶ τοῦ
[1, 1]	ὁτιοῦν φαίνεται. Πανταχοῦ δὲ λέγομεν	τόδε	τοῦδε ἕνεκα, ὅπου ἂν φαίνηται
[1, 1]	οὐ περὶ πάσης ψυχῆς λεκτέον·	οὐδὲ	γὰρ πᾶσα ψυχὴ φύσις, ἀλλά
[1, 1]	γὰρ οὐ διώρισται περὶ αὐτοῦ	οὐδέ	γε τὸ νῦν ῥηθησόμενον, οἷον
[1, 1]	σπέρματος, ἀλλὰ τόδε ἐκ τοῦδε,	οὐδὲ	σπέρμα τὸ τυχὸν ἐκ τοῦ
[1, 1]	πᾶσα ἡ ψυχὴ κινήσεως ἀρχή,	οὐδὲ	τὰ μόρια ἅπαντα, ἀλλ´ αὐξήσεως
[1, 3]	διαφορὰ τοῦ πτερωτοῦ τὸ ἥμερον	οὐδὲ	τὸ λευκόν, ἀλλ´ ἑτέρας ἀρχὴ
[1, 1]	(ἀπελθούσης γοῦν οὐκέτι ζῷόν ἐστιν,	οὐδὲ	τῶν μορίων οὐδὲν τὸ αὐτὸ
[1, 3]	πάντως ἔχον σῶμα ἔσται ζῷον,	οὐδὲ	τῶν μορίων οὐδέν, ὥσπερ πολλάκις
[1, 1]	γεγραμμένος ἰατρός. Ὁμοίως δὲ τούτοις	οὐδὲ	τῶν τοῦ τεθνηκότος μορίων οὐδὲν
[1, 1]	φαίνεται. Πανταχοῦ δὲ λέγομεν τόδε	τοῦδε	ἕνεκα, ὅπου ἂν φαίνηται τέλος
[1, 1]	γίνεται σπέρματος, ἀλλὰ τόδε ἐκ	τοῦδε,	οὐδὲ σπέρμα τὸ τυχὸν ἐκ
[1, 3]	ἀτόμοις τῷ εἴδει. Ὄντος γὰρ	τοῦδέ	τινος γένους, οὗ διαφοραὶ πρῶται
[1, 1]	συνόλου· κλίνη γὰρ τόδε ἐν	τῷδε	ἢ τόδε τοιόνδε, ὥστε κἂν
[1, 1]	οὗ· καὶ γὰρ ἀφ´ οὗ	ἀπῆλθε,	τούτου σπέρμα, οἷον ἵππου, καὶ
[1, 4]	τῶν ὀρνίθων γένος πρὸς αὐτὰ	πέπονθε	καὶ τὸ τῶν ἰχθύων καὶ
[1, 3]	ἡμέρῳ διαιρεῖσθαι· ὡσαύτως γὰρ ἂν	δόξειε	ταὐτὰ εἴδη διαιρεῖν. Πάντα γὰρ
[1, 4]	καθ´ ἕκαστον ζῴων δίχα διαιρουμένους.	~Ἀπορήσειε	δ´ ἄν τις διὰ τί
[1, 1]	ἐστίν, ὅτι δυνάμει ταῦτά ἐστιν.	Ἀπορήσειε	δ´ ἄν τις εἰς τὸ
[1, 1]	ἀνάγκη. Ἴσως δ´ ἄν τις	ἀπορήσειε	ποίαν λέγουσιν ἀνάγκην οἱ λέγοντες
[1, 5]	δὲ μετέχειν γενέσεως καὶ φθορᾶς.	Συμβέβηκε	δὲ περὶ μὲν ἐκείνας τιμίας
[1, 1]	γενέσεως. Διόπερ Ἐμπεδοκλῆς οὐκ ὀρθῶς	εἴρηκε	λέγων ὑπάρχειν πολλὰ τοῖς ζῴοις
[1, 5]	ὅτι καὶ τὸ σύνολον σῶμα	συνέστηκε	πράξεώς τινος ἕνεκα πολυμεροῦς. Οὐ
[1, 5]	πολλῆς δυσχερείας ἰδεῖν ἐξ ὧν	συνέστηκε	τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος, οἷον
[1, 5]	ἄλλων ζῴων θεωρίαν ἄτιμον εἶναι	νενόμικε,	τὸν αὐτὸν τρόπον οἴεσθαι χρὴ
[1, 1]	τι μικρὸν διαφέρει τοῦτο ἐκείνου.	Ἔοικε	δ´ ἐντεῦθεν ἀρκτέον εἶναι, καθάπερ
[1, 1]	τὴν θεωρίαν, πῶς ἕκαστον γίγνεσθαι	πέφυκε	μᾶλλον ἢ πῶς ἔστιν. Οὐ
[1, 1]	γεγενῆσθαι ὑπὸ τοιαύτης αἰτίας, εἰ	γέγονε,	καὶ εἶναι διὰ τοιαύτην αἰτίαν
[1, 5]	οὗ δ´ ἕνεκα συνέστηκεν ἢ	γέγονε	τέλους, τὴν τοῦ καλοῦ χώραν
[1, 1]	δὲ ζητεῖν τὰ περὶ φύσεως	ἔληξε,	πρὸς δὲ τὴν χρήσιμον ἀρετὴν
[1, 3]	τῶν καθ´ ἕκαστον διαιρετῶν, ἐάν	τε	ἁπλᾶ λαμβάνῃ ἐάν τε συμπεπλεγμένα
[1, 5]	καὶ τὰ τοιαῦτα μόρια. Ὁμοίως	τε	δεῖ νομίζειν τὸν περὶ οὑτινοσοῦν
[1, 4]	οἱ ἄνθρωποι, ὃ περιέχει τά	τε	ἔνυδρα καὶ τὰ πτηνὰ τῶν
[1, 1]	τῷ χρώματι ἕκαστόν ἐστι τῶν	τε	ζῴων καὶ τῶν μορίων, ὀρθῶς
[1, 1]	ὅσα τοιαῦτα τῶν λειπομένων παθῶν	τε	καὶ διαθέσεων· ἄδηλον γὰρ καὶ
[1, 5]	περὶ δὲ τῶν φθαρτῶν φυτῶν	τε	καὶ ζῴων εὐποροῦμεν μᾶλλον πρὸς
[1, 1]	ἄλλο τι τέλος· καὶ γενέσθαι	τε	καὶ κινηθῆναι δεῖ τόδε πρῶτον,
[1, 1]	ΖΩΙΩΝ ΜΟΡΙΩΝ ~(Περὶ πᾶσαν θεωρίαν	τε	καὶ μέθοδον, ὁμοίως ταπεινοτέραν τε
[1, 1]	τὸ σπέρμα διχῶς, ἐξ οὗ	τε	καὶ οὗ· καὶ γὰρ ἀφ´
[1, 4]	τῶν ἰχθύων καὶ τὰ μαλάκιά	τε	καὶ τὰ ὄστρεια. Τὰ γὰρ
[1, 1]	τὴν τοιαύτην αὐτῆς οὐσίαν, ἄλλως	τε	καὶ τῆς φύσεως διχῶς λεγομένης
[1, 1]	τε καὶ μέθοδον, ὁμοίως ταπεινοτέραν	τε	καὶ τιμιωτέραν, δύο φαίνονται τρόποι
[1, 5]	ἄρα πρῶτον τὰς πράξεις τάς	τε	κοινὰς πάντων καὶ τὰς κατὰ
[1, 4]	ὡρισμένων τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἔχει	τε	μίαν φύσιν κοινὴν καὶ εἴδη
[1, 1]	γένεσιν τὴν φυσικήν, οἷον τήν	τε	οὗ ἕνεκα καὶ τὴν ὅθεν
[1, 3]	ἐάν τε ἁπλᾶ λαμβάνῃ ἐάν	τε	συμπεπλεγμένα (λέγω δὲ ἁπλᾶ μέν,
[1, 1]	ἄνθρωπος, ὡς ὄντος αὐτοῦ τῷ	τε	σχήματι καὶ τῷ χρώματι γνωρίμου.
[1, 3]	τοῖς ἀτόμοις ζῴοις, εἴπερ ἄτομά	τε	ταῦτα καὶ αἱ διαφοραὶ ἄτομοι,
[1, 1]	καὶ τῆς ἀνάγκης ἕτερος ἐπί	τε	τῆς φυσικῆς καὶ τῶν θεωρητικῶν
[1, 1]	οἷον προσώπου, χειρός, ποδός, ᾗ	τε	τοιοῦτον ἕκαστόν ἐστιν αὐτῶν καὶ
[1, 1]	δ´ ὁ λόγος ὁμοίως ἔν	τε	τοῖς κατὰ τέχνην καὶ ἐν
[1, 1]	γενέσθαι καὶ πᾶσαν ὑποδοχὴν τῆς	τε	τροφῆς καὶ τοῦ περιττώματος, τοῦ
[1, 5]	δ´ αἰτίας πειραθῶμεν εἰπεῖν περί	τε	τῶν κοινῶν καὶ τῶν ἰδίων,
[1, 1]	γὰρ δύο τρόπων οὐδέτερον οἷόν	τε	ὑπάρχειν, τῶν διωρισμένων ἐν τοῖς
[1, 5]	εἰπεῖν, μηδὲν παραλιπόντας εἰς δύναμιν	μήτε	ἀτιμότερον μήτε τιμιώτερον. Καὶ γὰρ
[1, 5]	παραλιπόντας εἰς δύναμιν μήτε ἀτιμότερον	μήτε	τιμιώτερον. Καὶ γὰρ ἐν τοῖς
[1, 1]	πῶς ἔχει τἀληθές, εἴτε οὕτως	εἴτε	ἄλλως. Λέγω δ´ οἷον πότερον
[1, 1]	χωρὶς τοῦ πῶς ἔχει τἀληθές,	εἴτε	οὕτως εἴτε ἄλλως. Λέγω δ´
[1, 1]	ἕνεκα, ταῦτα ἀνάγκη ἐστὶν ἔχειν,	ὁτὲ	δ´ ὅτι ἔστιν οὕτως ἔχοντα
[1, 1]	ἐξ ἀνάγκης. Ἡ δ´ ἀνάγκη	ὁτὲ	μὲν σημαίνει ὅτι εἰ ἐκεῖνο
[1, 1]	αἰτίαν, ὅπως τοιόνδε ἢ τοιόνδε	ποτὲ	τὴν μορφὴν γένηται. Δῆλον τοίνυν
[1, 5]	τούτων ἃ μὴ συμβαίνει χωριζόμενά	ποτε	τῆς οὐσίας αὐτῶν. (Ἀναγκαῖον δὲ
[1, 3]	ἀλλὰ μίαν κατὰ μίαν τελευτᾶν.	Ὥστε	ἀδύνατον ὁτιοῦν λαβεῖν τῶν καθ´
[1, 1]	τῷ εἰρημένῳ διακείμενος περὶ μόριον.	Ὥστε	δῆλον ὅτι καὶ τῆς περὶ
[1, 1]	γεννᾷ γὰρ ὁ ἄνθρωπος ἄνθρωπον,	ὥστε	διὰ τὸ ἐκεῖνον τοιόνδ´ εἶναι
[1, 1]	ἀνθρώποις ὑπάρχει τῶν εἰρημένων ἕκαστον,	ὥστε	ἐὰν καθ´ ἕκαστον τῶν συμβεβηκότων
[1, 1]	ἡ κίνησις περαίνει μηδενὸς ἐμποδίζοντος.	Ὥστε	εἶναι φανερὸν ὅτι ἔστι τι
[1, 1]	τῆς τοιαύτης ἀποδείξεως τὴν ἀνάγκην,	ὥστε	εἰπεῖν, ἐπεὶ τόδε ἐστίν, ὅτι
[1, 1]	ψυχὴ ἢ μέρος τι αὐτῆς.	Ὥστε	καὶ οὕτως ἂν λεκτέον εἴη
[1, 3]	ὑπάρχειν τινὶ τῶν διαφορῶν ἑκάστην,	ὥστε	καὶ τὴν ἀντικειμένην. (Εἰ δὲ
[1, 5]	γάρ τις ἡ πρίσις ἐστίν.	Ὥστε	καὶ τὸ σῶμά πως τῆς
[1, 1]	ἐν τῷδε ἢ τόδε τοιόνδε,	ὥστε	κἂν περὶ τοῦ σχήματος εἴη
[1, 1]	Ὁ γὰρ νοῦς τῶν νοητῶν.	(Ὥστε	περὶ πάντων ἡ φυσικὴ γνῶσις
[1, 3]	τὸ εἶδος ἐν τῇ ὕλῃ.	Οὔτε	γὰρ ἄνευ ὕλης οὐδὲν ζῴου
[1, 1]	οἷον ὀστοῦν ἀποδιδοὺς τί ἐστιν·	οὔτε	γὰρ ἕν τι τῶν στοιχείων
[1, 1]	τι τῶν στοιχείων λέγει αὐτὸ	οὔτε	δύο ἢ τρία οὔτε πάντα,
[1, 3]	ἄνευ ὕλης οὐδὲν ζῴου μόριον,	οὔτε	μόνη ἡ ὕλη· οὐ γὰρ
[1, 1]	αὐτὸ οὔτε δύο ἢ τρία	οὔτε	πάντα, ἀλλὰ λόγον τῆς μίξεως
[1, 3]	τὴν αὐτὴν βαδιεῖται. Δεῖ δ´	οὔτε	τὸ αὐτὸ καὶ ἄτομον εἰς
[1, 5]	θερόμενον πρὸς τῷ ἰπνῷ ἔστησαν	(ἐκέλευε	γὰρ αὐτοὺς εἰσιέναι θαρροῦντας· εἶναι
[1, 1]	δ´ ἄλλοτ´ ἄλλως καὶ ὡς	ἔτυχε	περὶ τὰ θνητὰ μᾶλλον. Οἱ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 10/12/2009