Livre, Chap.
[1, 5]	οὐσίας, ἀλλὰ μὴ περὶ τούτων	ἃ	μὴ συμβαίνει χωριζόμενά ποτε τῆς
[1, 5]	τὰ μόρια τῶν ἔργων πρὸς	ἃ	πέφυκεν ἕκαστον. Λεκτέον ἄρα πρῶτον
[1, 5]	ὧν εἰδέναι ποθοῦμεν, παντελῶς ἐστιν	ὀλίγα	τὰ φανερὰ κατὰ τὴν αἴσθησιν)
[1, 2]	μία μόνη, τὰ δ´ ἄλλα	περίεργα,	οἷον ὑπόπουν, δίπουν, σχιζόπουν· αὕτη
[1, 3]	τὸ δ´ ὑπόπουν καὶ πολύπουν	περίεργα)	(Ὅτι δ´ ἀδύνατον πλείους εἶναι
[1, 5]	γὰρ εἰ καὶ κατὰ μικρὸν	ἐφαπτόμεθα,	ὅμως διὰ τὴν τιμιότητα τοῦ
[1, 1]	ἤ τινος ἄλλου τῶν τοιούτων,	ἐπειρώμεθα	μᾶλλον ἂν διορίζειν τὸ εἶδος
[1, 5]	ὁρῶμεν καθ´ ὑπεροχὴν οὔσας, οἷον	ὄρνιθα	λέγω κατὰ γένος, ἄνθρωπον δὲ
[1, 5]	εἰσιέναι θαρροῦντας· εἶναι γὰρ καὶ	ἐνταῦθα	θεούς) οὕτω καὶ πρὸς τὴν
[1, 1]	τουδὶ χάριν, τοῦτο δὲ γίγνεται	διὰ	τάδε ἐξ ἀνάγκης. Ἡ δ´
[1, 5]	καὶ κατὰ μικρὸν ἐφαπτόμεθα, ὅμως	διὰ	τὴν τιμιότητα τοῦ γνωρίζειν ἥδιον
[1, 3]	εἶναι· εἰ γὰρ μὴ ἔσται,	διὰ	τί ἂν εἴη τῶν καθόλου
[1, 1]	ἕκαστον, ἔπειθ´ οὕτω λέγειν τὸ	διὰ	τί καὶ τὰς αἰτίας, ἢ
[1, 4]	διαιρουμένους. ~Ἀπορήσειε δ´ ἄν τις	διὰ	τί οὐκ ἄνωθεν ἑνὶ ὀνόματι
[1, 1]	ὑπάρχει καὶ ποῖα ἀντιστρέφει καὶ	διὰ	τίν´ αἰτίαν. Δεῖ δὲ μὴ
[1, 1]	γὰρ ὁ ἄνθρωπος ἄνθρωπον, ὥστε	διὰ	τὸ ἐκεῖνον τοιόνδ´ εἶναι ἡ
[1, 4]	πολλάκις περὶ τοῦ αὐτοῦ πάθους	διὰ	τὸ κοινῇ πλείοσιν ὑπάρχειν, ταύτῃ
[1, 5]	δι´ ἀκριβείας ἰδεῖν· (τὰ δὲ	διὰ	τὸ μᾶλλον καὶ πλείω γνωρίζειν
[1, 5]	τῆς ἐπιστήμης ὑπεροχήν, ἔτι δὲ	διὰ	τὸ πλησιαίτερα ἡμῶν εἶναι καὶ
[1, 1]	λέγων ὑπάρχειν πολλὰ τοῖς ζῴοις	διὰ	τὸ συμβῆναι οὕτως ἐν τῇ
[1, 5]	εὐποροῦμεν μᾶλλον πρὸς τὴν γνῶσιν	διὰ	τὸ σύντροφον· πολλὰ γὰρ περὶ
[1, 1]	αἰτίας, εἰ γέγονε, καὶ εἶναι	διὰ	τοιαύτην αἰτίαν μᾶλλον ἢ τὰ
[1, 1]	τοῦτ´ ἦν τὸ ἀνθρώπῳ εἶναι,	διὰ	τοῦτο ταῦτ´ ἔχει· οὐ γὰρ
[1, 3]	ἕξει (οἷον ὄρνις ἀνθρώπου· ἡ	διποδία	γὰρ ἄλλη καὶ διάφορος· κἂν
[1, 5]	τι πρὸς τὴν περὶ τὰ	θεῖα	φιλοσοφίαν. Ἐπεὶ δὲ περὶ ἐκείνων
[1, 1]	ἐπεὶ γὰρ τοιόνδε ἐστὶν ἡ	ὑγίεια	ἢ ὁ ἄνθρωπος, ἀνάγκη τόδ´
[1, 1]	ταὐτὰ τοῖς ἀπὸ τέχνης, οἷον	ὑγίεια.	Τῶν μὲν οὖν προϋπάρχει τὸ
[1, 1]	διαφορᾷ, (οἷον ἡ τῶν ζῴων	πορεία·	οὐ γὰρ φαίνεται μία τῷ
[1, 4]	τὰ μαλάκιά τε καὶ τὰ	ὄστρεια.	Τὰ γὰρ μόρια διαφέρουσι τούτων
[1, 3]	τὸ σχιζόπουν. Τοῦτο γὰρ ἡ	συνέχεια	βούλεται τῶν ἀπὸ τοῦ γένους
[1, 4]	τὸ τῶν ἰχθύων καὶ τὰ	μαλάκιά	τε καὶ τὰ ὄστρεια. Τὰ
[1, 1]	τὴν ὕλην ὑπάρξαι, εἰ ἔσται	οἰκία	ἢ ἄλλο τι τέλος· καὶ
[1, 1]	ὥσπερ ἐν τοῖς τεχναστοῖς, οἷον	οἰκίᾳ	καὶ τῶν ἄλλων ὁτῳοῦν τῶν
[1, 1]	οἰκίας, ἢ τοιόνδ´ ἐστὶν ἡ	οἰκία,	ὅτι γίνεται οὕτως. Ἡ γὰρ
[1, 3]	ἥμερον. Ὅλως δ´ ὁποιονοῦν διαφορᾷ	μιᾷ	διαιροῦντι τοῦτο συμβαίνειν ἀναγκαῖον. Ἀλλὰ
[1, 3]	εἰ δ´ οὕτως ἐστίν, ἡ	μία	διαφορὰ δυσὶν ὑπάρξει) εἰ δὲ
[1, 3]	μόνον, οὕτως ἐγίγνετ´ ἂν αὕτη	μία	διαφορά. Νῦν δ´ ἐπειδὴ οὐκ
[1, 2]	ἀδύνατον. Ἐνίων γὰρ ἔσται διαφορὰ	μία	μόνη, τὰ δ´ ἄλλα περίεργα,
[1, 3]	ἐναντία εἰς τὴν αὐτήν) ἢ	μία	μόνον διαφορὰ ἔσται, καὶ αὕτη
[1, 1]	ζῴων πορεία· οὐ γὰρ φαίνεται	μία	τῷ εἴδει· διαφέρει γὰρ πτῆσις
[1, 1]	τινος. Εἰ γὰρ περὶ πάσης,	οὐδεμία	λείπεται παρὰ τὴν φυσικὴν ἐπιστήμην
[1, 3]	ποιήσουσι διαφοράν, ἐν δὲ τῇ	διχοτομίᾳ	οὐ ποιήσουσιν. Ὅτι δ´ οὐκ
[1, 3]	ἀλλήλοις τἀντικείμενα, οἷον λευκότης καὶ	μελανία	καὶ εὐθύτης καὶ καμπυλότης. Ἐὰν
[1, 1]	καθάπερ καὶ ἐπὶ τῶν τεχναστῶν·	ἔνια	γὰρ καὶ ἀπὸ ταὐτομάτου γίνεται
[1, 4]	πτηνὰ τῶν ζῴων. Ἔστι γὰρ	ἔνια	πάθη κοινὰ καὶ τούτοις καὶ
[1, 1]	καὶ ἐν ἑτέροις τῶν ζῴων,	διάνοια	δ´ οὐδενί. Δῆλον οὖν ὡς
[1, 1]	φύσει συνεστηκόσιν. Ἢ γὰρ τῇ	διανοίᾳ	ἢ τῇ αἰσθήσει ὁρισάμενος ὁ
[1, 1]	ἑτέροις, καὶ ποίοις ὑπάρχει καὶ	ποῖα	ἀντιστρέφει καὶ διὰ τίν´ αἰτίαν.
[1, 1]	κινήσεως, διοριστέον καὶ περὶ τούτων,	ποία	πρώτη καὶ δευτέρα πέφυκεν. Φαίνεται
[1, 1]	τοιαύτης αἰτίας ἐσκόπουν, τίς καὶ	ποία	τις, καὶ πῶς ἐκ ταύτης
[1, 3]	ὡς εἰπεῖν, ὅσα ἥμερα καὶ	ἄγρια	τυγχάνει ὄντα, οἷον ἄνθρωποι, ἵπποι,
[1, 1]	ψυχὴ κινήσεως ἀρχή, οὐδὲ τὰ	μόρια	ἅπαντα, ἀλλ´ αὐξήσεως μὲν ὅπερ
[1, 1]	τὰ ζῷα φύσει καὶ τὰ	μόρια	αὐτῶν, λεκτέον ἂν περὶ σαρκὸς
[1, 5]	ἄλλα τοιαῦτα τοῖς ζῴοις ὑπάρχει·	μόρια	δὲ λέγω ῥῖνα ὀφθαλμὸν καὶ
[1, 4]	καὶ τὰ ὄστρεια. Τὰ γὰρ	μόρια	διαφέρουσι τούτων οὐ τῇ ἀνάλογον
[1, 5]	ὀστᾶ, φλέβες καὶ τὰ τοιαῦτα	μόρια.	Ὁμοίως τε δεῖ νομίζειν τὸν
[1, 5]	τῆς ψυχῆς ἕνεκεν, καὶ τὰ	μόρια	τῶν ἔργων πρὸς ἃ πέφυκεν
[1, 1]	λέγει αὐτὸ οὔτε δύο ἢ	τρία	οὔτε πάντα, ἀλλὰ λόγον τῆς
[1, 2]	δίπουν, σχιζόπουν· αὕτη γὰρ μόνη	κυρία.	Εἰ δὲ μή, ταὐτὸν πολλάκις
[1, 1]	οὐκ ἀναγκαίου δὲ τῇ φυσικῇ	θεωρίᾳ,	ἀλλ´ ἐκφερόμενος ὑπ´ αὐτοῦ τοῦ
[1, 4]	τίνα τρόπον γίνοιτ´ ἂν ἡ	θεωρία	περὶ αὐτῶν ὁδῷ καὶ ῥᾷστα,
[1, 1]	πρὸς ἄλληλα, καὶ ἡ αὐτὴ	θεωρία	τῶν πρὸς ἄλληλα πάντων, καθάπερ
[1, 1]	γένεσις μὲν γὰρ τὸ σπέρμα,	οὐσία	δὲ τὸ τέλος. Ἀμφοῖν δ´
[1, 1]	οὐσίας ἐστίν, ἀλλ´ οὐχ ἡ	οὐσία	ἕνεκα τῆς γενέσεως. Διόπερ Ἐμπεδοκλῆς
[1, 3]	διαιρεῖν χρὴ τοῖς ἐν τῇ	οὐσίᾳ	καὶ μὴ τοῖς συμβεβηκόσι καθ´
[1, 4]	δεῖ πραγματεύεσθαι. Ἧι μὲν γὰρ	οὐσία	τὸ τῷ εἴδει ἄτομον, κράτιστον,
[1, 1]	πράγμασιν ἄλλη τις ἀρχὴ καὶ	αἰτία	τοιαύτη, ἣν ἔχομεν καθάπερ τὸ
[1, 3]	πλείους ἐμπίπτει διαιρέσεις καὶ τὰ	ἐναντία	εἰς τὴν αὐτήν) ἢ μία
[1, 1]	λείπεται παρὰ τὴν φυσικὴν ἐπιστήμην	φιλοσοφία.	Ὁ γὰρ νοῦς τῶν νοητῶν.
[1, 1]	μέχρι τοῦ τέλους καὶ οὗ	ἕνεκα	γίνεται ἕκαστον καὶ ἔστιν. Ὡσαύτως
[1, 5]	Ὅσαι μὲν οὖν πράξεις ἄλλων	ἕνεκα,	δῆλον ὅτι καὶ ὧν αἱ
[1, 1]	πληγὴν ἐποιήσατο τοιαύτην, καὶ τίνος	ἕνεκα,	ἐρεῖ τὴν αἰτίαν, ὅπως τοιόνδε
[1, 1]	φυσικήν, οἷον τήν τε οὗ	ἕνεκα	καὶ τὴν ὅθεν ἡ ἀρχὴ
[1, 1]	αἰτίαι αὗται, τό θ´ οὗ	ἕνεκα	καὶ τὸ ἐξ ἀνάγκης· πολλὰ
[1, 1]	Μᾶλλον δ´ ἐστὶ τὸ οὗ	ἕνεκα	καὶ τὸ καλὸν ἐν τοῖς
[1, 1]	Πανταχοῦ δὲ λέγομεν τόδε τοῦδε	ἕνεκα,	ὅπου ἂν φαίνηται τέλος τι
[1, 5]	σύνολον σῶμα συνέστηκε πράξεώς τινος	ἕνεκα	πολυμεροῦς. Οὐ γὰρ ἡ πρίσις
[1, 5]	ἕνεκά του, τὸ δ´ οὗ	ἕνεκα	πρᾶξίς τις, φανερὸν ὅτι καὶ
[1, 5]	ἐστὶ καὶ μάλιστα· οὗ δ´	ἕνεκα	συνέστηκεν ἢ γέγονε τέλους, τὴν
[1, 1]	εἰ ἐκεῖνο ἔσται τὸ οὗ	ἕνεκα,	ταῦτα ἀνάγκη ἐστὶν ἔχειν, ὁτὲ
[1, 1]	ἐστίν, ἀλλ´ οὐχ ἡ οὐσία	ἕνεκα	τῆς γενέσεως. Διόπερ Ἐμπεδοκλῆς οὐκ
[1, 1]	γίνεται οὕτως. Ἡ γὰρ γένεσις	ἕνεκα	τῆς οὐσίας ἐστίν, ἀλλ´ οὐχ
[1, 1]	καὶ ἐπεὶ τὸ σῶμα ὄργανον	(ἕνεκά	τινος γὰρ ἕκαστον τῶν μορίων,
[1, 5]	Τὸ γὰρ μὴ τυχόντως ἀλλ´	ἕνεκά	τινος ἐν τοῖς τῆς φύσεως
[1, 1]	Φαίνεται δὲ πρώτη, ἣν λέγομεν	ἕνεκά	τινος· λόγος γὰρ οὗτος, ἀρχὴ
[1, 1]	φυσικὴν θεωρητικήν, ἐπειδὴ ἡ φύσις	ἕνεκά	του ποιεῖ πάντα. Φαίνεται γάρ,
[1, 5]	δὲ τοῦ σώματος μορίων ἕκαστον	ἕνεκά	του, τὸ δ´ οὗ ἕνεκα
[1, 5]	δὲ τὸ μὲν ὄργανον πᾶν	ἕνεκά	του, τῶν δὲ τοῦ σώματος
[1, 3]	καὶ ἐν ταῖς ῥηθείσαις νῦν	πορευτικὰ	καὶ πτηνά· (ἔστι γάρ τινα
[1, 3]	γένους, οὗ διαφοραὶ πρῶται τὰ	λευκά,	τούτων δ´ ἑκατέρου ἄλλαι, καὶ
[1, 5]	ἐστιν ἢ πολλὰ ἕτερα καὶ	μεγάλα	δι´ ἀκριβείας ἰδεῖν· (τὰ δὲ
[1, 3]	ἡ δὲ δισχιδής, οἷον τὰ	διχαλά,	ἡ δ´ ἀσχιδὴς καὶ ἀδιαίρετος,
[1, 1]	τοῦ νοητοῦ θεωρῆσαι, εἴπερ πρὸς	ἄλληλα,	καὶ ἡ αὐτὴ θεωρία τῶν
[1, 1]	ἡ αὐτὴ θεωρία τῶν πρὸς	ἄλληλα	πάντων, καθάπερ καὶ περὶ αἰσθήσεως
[1, 5]	κατὰ γένος δέ, ὅσων παρ´	ἄλληλα	τὰς διαφορὰς ὁρῶμεν καθ´ ὑπεροχὴν
[1, 3]	μιᾷ διαιροῦντι τοῦτο συμβαίνειν ἀναγκαῖον.	Ἀλλὰ	δεῖ πειρᾶσθαι λαμβάνειν κατὰ γένη
[1, 1]	κοῖλον ἐγένετο τὸ δὲ ἐπίπεδον,	ἀλλὰ	διότι τὴν πληγὴν ἐποιήσατο τοιαύτην,
[1, 1]	ὑπῆρχεν οὐ μόνον τῷ λόγῳ	ἀλλὰ	καὶ τῷ χρόνῳ· γεννᾷ γὰρ
[1, 1]	δύο ἢ τρία οὔτε πάντα,	ἀλλὰ	λόγον τῆς μίξεως αὐτῶν. Δῆλον
[1, 4]	ἰχθύϊ πέπονθεν ὀστοῦν πρὸς ἄκανθαν,	ἀλλὰ	μᾶλλον τοῖς σωματικοῖς πάθεσιν, οἷον
[1, 5]	συνθέσεως καὶ τῆς ὅλης οὐσίας,	ἀλλὰ	μὴ περὶ τούτων ἃ μὴ
[1, 5]	μορφῆς, οἷον καὶ περὶ οἰκίας,	ἀλλὰ	μὴ πλίνθων καὶ πηλοῦ καὶ
[1, 1]	ταῦτα· φύεται γοῦν ἐκ τούτου.	Ἀλλὰ	μὴν ἔτι τούτου πρότερον τὸ
[1, 3]	εἶναι μὴ ὑπὸ μίαν διαίρεσιν.	Ἀλλὰ	μὴν πλείους γε τοῦ αὐτοῦ
[1, 3]	ἔστιν ὑπὸ μίαν διχοτομίαν εἶναι,	ἀλλὰ	μίαν κατὰ μίαν τελευτᾶν. Ὥστε
[1, 3]	ἕν τι τὸ πᾶν ὄν,	ἀλλὰ	παρὰ τὴν λέξιν συμβαίνει δοκεῖν
[1, 4]	γὰρ εἴδη τὸ γένος τοῦτο·	ἀλλὰ	περὶ ὁτουοῦν ὄρνιθος τῶν ἀτόμων,
[1, 5]	τὴν μνήμην, μηδὲ ταύτης χάριν,	ἀλλὰ	τῆς ὅλης μορφῆς, οἷον καὶ
[1, 1]	οὐδὲ γὰρ πᾶσα ψυχὴ φύσις,	ἀλλά	τι μόριον αὐτῆς ἓν ἢ
[1, 1]	ἔτυχεν ἐξ ἑκάστου γίνεται σπέρματος,	ἀλλὰ	τόδε ἐκ τοῦδε, οὐδὲ σπέρμα
[1, 2]	διαφορὰ μία μόνη, τὰ δ´	ἄλλα	περίεργα, οἷον ὑπόπουν, δίπουν, σχιζόπουν·
[1, 5]	ἐγρήγορσιν ὕπνον πορείαν, καὶ ὁπός´	ἄλλα	τοιαῦτα τοῖς ζῴοις ὑπάρχει· μόρια
[1, 1]	ἕνεκα καὶ τὸ ἐξ ἀνάγκης·	πολλὰ	γὰρ γίνεται, ὅτι ἀνάγκη. Ἴσως
[1, 5]	τὴν γνῶσιν διὰ τὸ σύντροφον·	πολλὰ	γὰρ περὶ ἕκαστον γένος λάβοι
[1, 1]	πᾶσι κατά τι κοινὸν ὑποθεμένους.	Πολλὰ	γὰρ ὑπάρχει ταὐτὰ πολλοῖς γένεσιν
[1, 5]	μόριον κατιδεῖν ἥδιόν ἐστιν ἢ	πολλὰ	ἕτερα καὶ μεγάλα δι´ ἀκριβείας
[1, 4]	πᾶσιν οὐ ῥᾴδιον· τὰ γὰρ	πολλὰ	ζῷα ἀνάλογον ταὐτὸ πέπονθεν. Ἐπεὶ
[1, 5]	μὲν οὖν καὶ πρότερον ὅτι	πολλὰ	κοινὰ πολλοῖς ὑπάρχει τῶν ζῴων,
[1, 1]	οὐκ ὀρθῶς εἴρηκε λέγων ὑπάρχειν	πολλὰ	τοῖς ζῴοις διὰ τὸ συμβῆναι
[1, 3]	καθ´ ἕκαστον διαιρετῶν, ἐάν τε	ἁπλᾶ	λαμβάνῃ ἐάν τε συμπεπλεγμένα (λέγω
[1, 3]	ἐάν τε συμπεπλεγμένα (λέγω δὲ	ἁπλᾶ	μέν, ἐὰν μὴ ἔχῃ διαφοράν,
[1, 4]	οὐκ ἄνωθεν ἑνὶ ὀνόματι ἐμπεριλαβόντες	ἅμα	ἓν γένος ἄμφω προσηγόρευσαν οἱ
[1, 3]	διάφορος· κἂν εἰ ἔναιμα, τὸ	αἷμα	διάφορον, ἢ οὐδὲν τῆς οὐσίας
[1, 3]	ἢ οὐδὲν τῆς οὐσίας τὸ	αἷμα	θετέον· εἰ δ´ οὕτως ἐστίν,
[1, 5]	τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος, οἷον	αἷμα,	σάρκες, ὀστᾶ, φλέβες καὶ τὰ
[1, 5]	δύναμιν ἥνπερ τοῖς ἐναίμοις τὸ	αἷμα.	Τὸ δὲ λέγειν χωρὶς περὶ
[1, 5]	ἀντὶ τούτου· καὶ τοῖς μὲν	αἷμα,	τοῖς δὲ τὸ ἀνάλογον τὴν
[1, 3]	ἄλλη καὶ διάφορος· κἂν εἰ	ἔναιμα,	τὸ αἷμα διάφορον, ἢ οὐδὲν
[1, 2]	γὰρ τούτων οὐ κεῖται ἓν	ὄνομα.	Εἴπερ οὖν μηδὲν τῶν ὁμογενῶν
[1, 2]	μὲν οὖν τῇ ὁμοιότητι ὄρνις	ὄνομα	κεῖται, ἑτέρᾳ δ´ ἰχθύς. Ἄλλαι
[1, 3]	ὅτι οὐκ ἔστι λαβεῖν τὰ	ἄτομα	εἴδη ὡς διαιροῦνται οἱ εἰς
[1, 3]	εἰς ἃς ἅπαντα ἐμπίπτει τὰ	ἄτομα,	μηδεμίαν αὐτῶν εἶναι κοινήν. Εἰ
[1, 3]	ἴσαι τοῖς ἀτόμοις ζῴοις, εἴπερ	ἄτομά	τε ταῦτα καὶ αἱ διαφοραὶ
[1, 1]	τούτου πρότερον τὸ οὗ τὸ	σπέρμα·	γένεσις μὲν γὰρ τὸ σπέρμα,
[1, 1]	τὸ σπέρμα. Ἔστι γὰρ τὸ	σπέρμα	διχῶς, ἐξ οὗ τε καὶ
[1, 1]	εἰρημένον. Ἔτι δὲ δυνάμει τὸ	σπέρμα·	δύναμις δ´ ὡς ἔχει πρὸς
[1, 1]	πρότερον, ἀφ´ οὗ ἐστι τὸ	σπέρμα.	Ἔστι γὰρ τὸ σπέρμα διχῶς,
[1, 1]	γὰρ ἀφ´ οὗ ἀπῆλθε, τούτου	σπέρμα,	οἷον ἵππου, καὶ τούτου ὃ
[1, 1]	σπέρμα· γένεσις μὲν γὰρ τὸ	σπέρμα,	οὐσία δὲ τὸ τέλος. Ἀμφοῖν
[1, 1]	πρῶτον μὲν ὅτι δεῖ τὸ	σπέρμα	τὸ συνιστὰν ὑπάρχειν τοιαύτην ἔχον
[1, 1]	ἀλλὰ τόδε ἐκ τοῦδε, οὐδὲ	σπέρμα	τὸ τυχὸν ἐκ τοῦ τυχόντος
[1, 1]	ποιητικὸν τοῦ ἐξ αὐτοῦ τὸ	σπέρμα.	Φύσει γὰρ ταῦτα· φύεται γοῦν
[1, 3]	ὕλη· οὐ γὰρ πάντως ἔχον	σῶμα	ἔσται ζῷον, οὐδὲ τῶν μορίων
[1, 1]	σιδηροῦν, οὕτως καὶ ἐπεὶ τὸ	σῶμα	ὄργανον (ἕνεκά τινος γὰρ ἕκαστον
[1, 5]	πρίσις ἐστίν. Ὥστε καὶ τὸ	σῶμά	πως τῆς ψυχῆς ἕνεκεν, καὶ
[1, 5]	φανερὸν ὅτι καὶ τὸ σύνολον	σῶμα	συνέστηκε πράξεώς τινος ἕνεκα πολυμεροῦς.
[1, 3]	ἀναγκαῖον ὥσπερ συνδέσμῳ τὸν λόγον	ἕνα	ποιοῦντας, οὕτω καὶ τὴν διαίρεσιν
[1, 1]	εἰπεῖν κριτικόν τινα νομίζομεν εἶναι	ἕνα	τὸν ἀριθμὸν ὄντα, τὸν δὲ
[1, 3]	ἔχῃ διαφοράν, οἷον τὴν σχιζοποδίαν,	συμπεπλεγμένα	δέ, ἐὰν ἔχῃ, οἷον τὸ
[1, 3]	τε ἁπλᾶ λαμβάνῃ ἐάν τε	συμπεπλεγμένα	(λέγω δὲ ἁπλᾶ μέν, ἐὰν
[1, 3]	χαλεπώτατον ἢ ἀδύνατον εἰς τὰ	ἀντικείμενα.	Ἀναγκαῖον γὰρ τῶν καθ´ ἕκαστον
[1, 3]	ἀντικειμένοις διαιρεῖν. Διάφορα γὰρ ἀλλήλοις	τἀντικείμενα,	οἷον λευκότης καὶ μελανία καὶ
[1, 5]	περὶ τούτων ἃ μὴ συμβαίνει	χωριζόμενά	ποτε τῆς οὐσίας αὐτῶν. (Ἀναγκαῖον
[1, 1]	πρότερον εἴπομεν, ὅτι πρῶτον τὰ	φαινόμενα	ληπτέον περὶ ἕκαστον γένος, εἶθ´
[1, 1]	δεῖ καὶ τὸν φυσικὸν τὰ	φαινόμενα	πρῶτον τὰ περὶ τὰ ζῷα
[1, 1]	τῷ σχήματι μόνον, καθάπερ τὰ	μυθευόμενα	λιθοῦσθαι) εἰ δὴ ταῦτα οὕτως,
[1, 3]	ταῖς ῥηθείσαις νῦν πορευτικὰ καὶ	πτηνά·	(ἔστι γάρ τινα γένη οἷς
[1, 3]	οἷς ἄμφω ὑπάρχει καὶ ἔστι	πτηνὰ	καὶ ἄπτερα, καθάπερ τὸ τῶν
[1, 4]	τά τε ἔνυδρα καὶ τὰ	πτηνὰ	τῶν ζῴων. Ἔστι γὰρ ἔνια
[1, 4]	ζῴων. Ἔστι γὰρ ἔνια πάθη	κοινὰ	καὶ τούτοις καὶ τοῖς ἄλλοις
[1, 5]	οὖν καὶ πρότερον ὅτι πολλὰ	κοινὰ	πολλοῖς ὑπάρχει τῶν ζῴων, τὰ
[1, 4]	καθάπερ εἴρηται. Τὰ δὲ καθόλου	κοινά·	τὰ γὰρ πλείοσιν ὑπάρχοντα καθόλου
[1, 5]	ζῴοις ὑπάρχει· μόρια δὲ λέγω	ῥῖνα	ὀφθαλμὸν καὶ τὸ σύνολον πρόσωπον,
[1, 3]	πορευτικὰ καὶ πτηνά· (ἔστι γάρ	τινα	γένη οἷς ἄμφω ὑπάρχει καὶ
[1, 1]	ὁ λέγων. Τοιοῦτον γὰρ δή	τινα	καὶ τὸν ὅλως πεπαιδευμένον οἰόμεθ´
[1, 1]	περὶ πάντων ὡς εἰπεῖν κριτικόν	τινα	νομίζομεν εἶναι ἕνα τὸν ἀριθμὸν
[1, 3]	μύρμηξ καὶ λαμπυρὶς καὶ ἕτερά	τινα)	πάντων δὲ χαλεπώτατον ἢ ἀδύνατον
[1, 1]	προσαγορεύειν, τὴν δ´ οἷον παιδείαν	τινά.	Πεπαιδευμένου γάρ ἐστι κατὰ τρόπον
[1, 4]	τὴν περὶ φύσεως μέθοδον, καὶ	τίνα	τρόπον γίνοιτ´ ἂν ἡ θεωρία
[1, 4]	ῥᾷστα, ἔτι δὲ περὶ διαιρέσεως,	τίνα	τρόπον ἐνδέχεται μετιοῦσι λαμβάνειν χρησίμως,
[1, 1]	τῆς δ´ ὑποκειμένης ὕλης τοιάνδε	τινὰ	φύσιν ἐχούσης ἐξ ἀνάγκης, οἷον
[1, 1]	λόγῳ ἀλλὰ καὶ τῷ χρόνῳ·	γεννᾷ	γὰρ ὁ ἄνθρωπος ἄνθρωπον, ὥστε
[1, 5]	οὔ, ὃ δὲ τοῖς ἔχουσι	πλεύμονα,	ἐκείνοις ἕτερον ἀντὶ τούτου· καὶ
[1, 5]	καὶ ἀφθάρτους εἶναι τὸν ἅπαντα	αἰῶνα,	τὰς δὲ μετέχειν γενέσεως καὶ
[1, 1]	ἔχει πρὸς ἐντελέχειαν, ἴσμεν. (Εἰσὶν	ἄρα	δύ´ αἰτίαι αὗται, τό θ´
[1, 1]	ἐκ τοῦ τυχόντος σώματος. Ἀρχὴ	ἄρα	καὶ ποιητικὸν τοῦ ἐξ αὐτοῦ
[1, 5]	πρὸς ἃ πέφυκεν ἕκαστον. Λεκτέον	ἄρα	πρῶτον τὰς πράξεις τάς τε
[1, 1]	δὲ καὶ τὸ ὅλον) ἀνάγκη	ἄρα	τοιονδὶ εἶναι καὶ ἐκ τοιωνδί,
[1, 3]	τι τὸ πᾶν ὄν, ἀλλὰ	παρὰ	τὴν λέξιν συμβαίνει δοκεῖν τὴν
[1, 1]	γὰρ περὶ πάσης, οὐδεμία λείπεται	παρὰ	τὴν φυσικὴν ἐπιστήμην φιλοσοφία. Ὁ
[1, 4]	ἄνθρωποι, ὃ περιέχει τά τε	ἔνυδρα	καὶ τὰ πτηνὰ τῶν ζῴων.
[1, 1]	πάλιν εἰσιέναι ἀντικροῦον, τὸν δ´	ἀέρα	εἰσρεῖν. Τοῦτο δ´ ἤδη ἀναγκαῖόν
[1, 1]	πέλεκυν ἢ τρύπανον, ὁ δ´	ἀέρα	καὶ γῆν, πλὴν βέλτιον ὁ
[1, 3]	Πάντα γὰρ ὡς εἰπεῖν, ὅσα	ἥμερα	καὶ ἄγρια τυγχάνει ὄντα, οἷον
[1, 5]	ποθοῦμεν, παντελῶς ἐστιν ὀλίγα τὰ	φανερὰ	κατὰ τὴν αἴσθησιν) περὶ δὲ
[1, 3]	εὐθύτης καὶ καμπυλότης. Ἐὰν οὖν	θάτερα	διάφορα ᾖ, τῷ ἀντικειμένῳ διαιρετέον
[1, 5]	βουλόμενος διαπονεῖν ἱκανῶς. Ἔχει δ´	ἑκάτερα	χάριν. Τῶν μὲν γὰρ εἰ
[1, 2]	τῇ ὁμοιότητι ὄρνις ὄνομα κεῖται,	ἑτέρᾳ	δ´ ἰχθύς. Ἄλλαι δ´ εἰσὶν
[1, 1]	αὐτὰ δὲ μηδεμίαν ἔχει διαφοράν.	Ἕτερα	δὲ ἴσως ἐστὶν οἷς συμβαίνει
[1, 3]	διῃρημένων, οὔτ´ εἰς τὴν αὐτὴν	ἕτερα,	καὶ ἅπαντα εἰς ταύτας. Φανερὸν
[1, 5]	κατιδεῖν ἥδιόν ἐστιν ἢ πολλὰ	ἕτερα	καὶ μεγάλα δι´ ἀκριβείας ἰδεῖν·
[1, 3]	εἶναι κοινήν. Εἰ δὲ μή,	ἕτερα	ὄντα εἰς τὴν αὐτὴν βαδιεῖται.
[1, 3]	κοινὴν ἐν τῷ αὐτῷ ἐστιν,	ἕτερα	ὄντα τῷ εἴδει ζῷα. Ὥστ´
[1, 3]	οἷον μύρμηξ καὶ λαμπυρὶς καὶ	ἕτερά	τινα) πάντων δὲ χαλεπώτατον ἢ
[1, 5]	ὑπεροχήν, ἔτι δὲ διὰ τὸ	πλησιαίτερα	ἡμῶν εἶναι καὶ τῆς φύσεως
[1, 5]	ἡμῶν εἶναι καὶ τῆς φύσεως	οἰκειότερα	ἀντικαταλλάττεταί τι πρὸς τὴν περὶ
[1, 4]	λέγομεν. Ἀπορίαν δ´ ἔχει περὶ	πότερα	δεῖ πραγματεύεσθαι. Ἧι μὲν γὰρ
[1, 5]	τὰ μὲν ἁπλῶς, οἷον πόδες	πτερὰ	λεπίδες, καὶ πάθη δὴ τὸν
[1, 3]	ὑπάρχει καὶ ἔστι πτηνὰ καὶ	ἄπτερα,	καθάπερ τὸ τῶν μυρμήκων γένος.
[1, 1]	περὶ τούτων, ποία πρώτη καὶ	δευτέρα	πέφυκεν. Φαίνεται δὲ πρώτη, ἣν
[1, 1]	γὰρ κατὰ τὴν μορφὴν φύσις	κυριωτέρα	τῆς ὑλικῆς φύσεως. Εἰ μὲν
[1, 1]	ἄνθρωπος. Ἔτι δ´ ἀδύνατον εἶναι	χεῖρα	ὁπωσοῦν διακειμένην, οἷον χαλκῆν ἢ
[1, 1]	τὸ νοητικόν· ὑπάρχει γὰρ ἡ	φορὰ	καὶ ἐν ἑτέροις τῶν ζῴων,
[1, 3]	γωνίας. Ἔτι τοῖς ἀντικειμένοις διαιρεῖν.	Διάφορα	γὰρ ἀλλήλοις τἀντικείμενα, οἷον λευκότης
[1, 3]	δ´ οὕτως ἐστίν, ἡ μία	διαφορὰ	δυσὶν ὑπάρξει) εἰ δὲ τοῦτο,
[1, 3]	τὴν αὐτήν) ἢ μία μόνον	διαφορὰ	ἔσται, καὶ αὕτη ἤτοι ἁπλῆ,
[1, 3]	καὶ καμπυλότης. Ἐὰν οὖν θάτερα	διάφορα	ᾖ, τῷ ἀντικειμένῳ διαιρετέον καὶ
[1, 3]	τὸ ἥμερον. Ὅλως δ´ ὁποιονοῦν	διαφορᾷ	μιᾷ διαιροῦντι τοῦτο συμβαίνειν ἀναγκαῖον.
[1, 2]	δὲ ἀδύνατον. Ἐνίων γὰρ ἔσται	διαφορὰ	μία μόνη, τὰ δ´ ἄλλα
[1, 3]	οὕτως ἐγίγνετ´ ἂν αὕτη μία	διαφορά.	Νῦν δ´ ἐπειδὴ οὐκ ἔστιν,
[1, 1]	διαφέρειν δὲ τῇ κατ´ εἶδος	διαφορᾷ,	(οἷον ἡ τῶν ζῴων πορεία·
[1, 3]	οἱ διχοτομοῦντες. Οὐκ ἔστι δὲ	διαφορὰ	στερήσεως ᾗ στέρησις· ἀδύνατον γὰρ
[1, 3]	τὰ εἴδη. Ἔστι δ´ ἡ	διαφορὰ	τὸ εἶδος ἐν τῇ ὕλῃ.
[1, 3]	τὸ δὲ μέλαν· οὐ γὰρ	διαφορὰ	τοῦ πτερωτοῦ τὸ ἥμερον οὐδὲ
[1, 4]	ταῦτα δὲ κατὰ τὸ εἶδος	ἀδιάφορα,	οἷον Σωκράτης, Κορίσκος, ἀναγκαῖον ἢ
[1, 3]	ἢ τὸ σχιζόπουν μόνον, ἢ	πᾶσα	ἡ σύμπλεξις, ἐὰν διαιρῆται ἄνθρωπον,
[1, 1]	Τοιοῦτον δὲ τοῦ ζῴου ἤτοι	πᾶσα	ἡ ψυχὴ ἢ μέρος τι
[1, 1]	τῶν αἰσθητῶν. Ἢ οὐκ ἔστι	πᾶσα	ἡ ψυχὴ κινήσεως ἀρχή, οὐδὲ
[1, 1]	πάσης ψυχῆς λεκτέον· οὐδὲ γὰρ	πᾶσα	ψυχὴ φύσις, ἀλλά τι μόριον
[1, 5]	κατὰ τὴν θεωρίαν ὅμως ἡ	δημιουργήσασα	φύσις ἀμηχάνους ἡδονὰς παρέχει τοῖς
[1, 4]	ἧττον, ταῦτα ὑπέζευκται ἑνὶ γένει,	ὅσα	δ´ ἔχει τὸ ἀνάλογον, χωρίς·
[1, 4]	περιέχει τὰ ἐν αὐτῷ εἴδη·	ὅσα	δὲ μὴ τοιαῦτα, καθ´ ἕκαστον,
[1, 3]	διαιρεῖν. Πάντα γὰρ ὡς εἰπεῖν,	ὅσα	ἥμερα καὶ ἄγρια τυγχάνει ὄντα,
[1, 5]	συμβεβηκότα διελεῖν περὶ ἕκαστον γένος,	ὅσα	καθ´ αὑτὰ πᾶσιν ὑπάρχει τοῖς
[1, 4]	μὲν κατὰ γένη κοινῇ λέγειν,	ὅσα	λέγεται καλῶς ὡρισμένων τῶν ἀνθρώπων,
[1, 4]	ὀρθῶς διώρισται τοῦτον τὸν τρόπον.	Ὅσα	μὲν γὰρ διαφέρει τῶν γενῶν
[1, 1]	ἀναγκασθήσεται περὶ τῶν αὐτῶν λέγειν,	ὅσα	ταὐτὰ μὲν ὑπάρχει τοῖς εἴδει
[1, 1]	φθίσις, θάνατος, καὶ πρὸς τούτοις	ὅσα	τοιαῦτα τῶν λειπομένων παθῶν τε
[1, 1]	ἔστιν αὕτη καὶ ὡς ἡ	κινοῦσα	καὶ ὡς τὸ τέλος. Τοιοῦτον
[1, 3]	δὲ χαλεπώτατον ἢ ἀδύνατον εἰς	τὰ	ἀντικείμενα. Ἀναγκαῖον γὰρ τῶν καθ´
[1, 1]	ἐστίν. Καὶ τοῖς ἀπὸ τέχνης	τὰ	ἀπὸ〉 τύχης ὁμοίως· ὡς γὰρ
[1, 3]	τοίνυν ὅτι οὐκ ἔστι λαβεῖν	τὰ	ἄτομα εἴδη ὡς διαιροῦνται οἱ
[1, 3]	διαφοραὶ εἰς ἃς ἅπαντα ἐμπίπτει	τὰ	ἄτομα, μηδεμίαν αὐτῶν εἶναι κοινήν.
[1, 3]	δὲ χρώματι, πρὸς δὲ τούτοις	τά	γ´ ἔμψυχα τοῖς κοινοῖς ἔργοις
[1, 4]	μαλάκιά τε καὶ τὰ ὄστρεια.	Τὰ	γὰρ μόρια διαφέρουσι τούτων οὐ
[1, 4]	εἴρηται. Τὰ δὲ καθόλου κοινά·	τὰ	γὰρ πλείοσιν ὑπάρχοντα καθόλου λέγομεν.
[1, 4]	ποιεῖν ἐπὶ πᾶσιν οὐ ῥᾴδιον·	τὰ	γὰρ πολλὰ ζῷα ἀνάλογον ταὐτὸ
[1, 4]	ὅλου, ἐὰν ὁμοιότητα ἔχωσιν, ὥρισται	τὰ	γένη, οἷον τὸ τῶν ὀρνίθων
[1, 2]	γὰρ ἔσται διαφορὰ μία μόνη,	τὰ	δ´ ἄλλα περίεργα, οἷον ὑπόπουν,
[1, 5]	δὴ τὸν αὐτὸν τρόπον τούτοις,	τὰ	δ´ ἀνάλογον. Λέγω δ´ ἀνάλογον,
[1, 2]	τὰ μὲν ἐν τοῖς πεζοῖς	τὰ	δ´ ἐν τοῖς ἐνύδροις. ~Ἔτι
[1, 5]	καὶ μεγάλα δι´ ἀκριβείας ἰδεῖν·	(τὰ	δὲ διὰ τὸ μᾶλλον καὶ
[1, 4]	πολλάκις ταὐτὸν λέγειν, καθάπερ εἴρηται.	Τὰ	δὲ καθόλου κοινά· τὰ γὰρ
[1, 5]	ἀναλογίαν, τὰ δὲ κατὰ γένος,	τὰ	δὲ κατ´ εἶδος. Ὅσαι μὲν
[1, 5]	ἔχουσι τὸ κοινὸν κατ´ ἀναλογίαν,	τὰ	δὲ κατὰ γένος, τὰ δὲ
[1, 3]	ὀρθαῖς ἴσας ἔχει τὰς γωνίας,	τὰ	δὲ πλείοσιν· συμβεβηκὸς γάρ τι
[1, 3]	πολυσχιδής, ἡ δὲ δισχιδής, οἷον	τὰ	διχαλά, ἡ δ´ ἀσχιδὴς καὶ
[1, 3]	ἑνὸς διπλασιαζομένων· τοσαῦτα δὲ καὶ	τὰ	εἴδη. Ἔστι δ´ ἡ διαφορὰ
[1, 4]	τῷ γένει δ´ ὁμοίως περιέχει	τὰ	ἐν αὐτῷ εἴδη· ὅσα δὲ
[1, 3]	εἰς πλείους ἐμπίπτει διαιρέσεις καὶ	τὰ	ἐναντία εἰς τὴν αὐτήν) ἢ
[1, 4]	Ἐπεὶ δ´ οὐσίαι μέν εἰσι	τὰ	ἔσχατα εἴδη, ταῦτα δὲ κατὰ
[1, 3]	διαιροῦνται οἱ εἰς δύο διαιροῦντες	τὰ	ζῷα ἢ καὶ ἄλλο ὁτιοῦν
[1, 1]	τὰ φαινόμενα πρῶτον τὰ περὶ	τὰ	ζῷα θεωρήσαντα καὶ τὰ μέρη
[1, 1]	διὰ τοιαύτην αἰτίαν μᾶλλον ἢ	τὰ	ζῷα τὰ θνητά· τὸ γοῦν
[1, 1]	δ´ ἔστιν ὁ ἄνθρωπος καὶ	τὰ	ζῷα φύσει καὶ τὰ μόρια
[1, 3]	δεῖ πειρᾶσθαι λαμβάνειν κατὰ γένη	τὰ	ζῷα, ὡς ὑφήγηνθ´ οἱ πολλοὶ
[1, 5]	ἀντικαταλλάττεταί τι πρὸς τὴν περὶ	τὰ	θεῖα φιλοσοφίαν. Ἐπεὶ δὲ περὶ
[1, 1]	ἄλλως καὶ ὡς ἔτυχε περὶ	τὰ	θνητὰ μᾶλλον. Οἱ δὲ τῶν
[1, 1]	αἰτίαν μᾶλλον ἢ τὰ ζῷα	τὰ	θνητά· τὸ γοῦν τεταγμένον καὶ
[1, 4]	οἷον Σωκράτης, Κορίσκος, ἀναγκαῖον ἢ	τὰ	καθόλου ὑπάρχοντα πρότερον εἰπεῖν ἢ
[1, 1]	ἄλλου καθ´ ἕκαστον προχειριζομένους, ἢ	τὰ	κοινῇ συμβεβηκότα πᾶσι κατά τι
[1, 3]	τινος γένους, οὗ διαφοραὶ πρῶται	τὰ	λευκά, τούτων δ´ ἑκατέρου ἄλλαι,
[1, 4]	καὶ τὸ τῶν ἰχθύων καὶ	τὰ	μαλάκιά τε καὶ τὰ ὄστρεια.
[1, 5]	κοινὰ πολλοῖς ὑπάρχει τῶν ζῴων,	τὰ	μὲν ἁπλῶς, οἷον πόδες πτερὰ
[1, 5]	καθόλου λόγον μηδεμίαν ἔχει διαφοράν.	Τὰ	μὲν γὰρ ἔχουσι τὸ κοινὸν
[1, 3]	τις τὰ σχήματα διαιροίη, ὅτι	τὰ	μὲν δυσὶν ὀρθαῖς ἴσας ἔχει
[1, 2]	διασπᾶν· τῶν πολυπόδων γάρ ἐστι	τὰ	μὲν ἐν τοῖς πεζοῖς τὰ
[1, 4]	(Ἴσως μὲν οὖν ὀρθῶς ἔχει	τὰ	μὲν κατὰ γένη κοινῇ λέγειν,
[1, 1]	περὶ τὰ ζῷα θεωρήσαντα καὶ	τὰ	μέρη τὰ περὶ ἕκαστον, ἔπειθ´
[1, 1]	ἡ ψυχὴ κινήσεως ἀρχή, οὐδὲ	τὰ	μόρια ἅπαντα, ἀλλ´ αὐξήσεως μὲν
[1, 1]	καὶ τὰ ζῷα φύσει καὶ	τὰ	μόρια αὐτῶν, λεκτέον ἂν περὶ
[1, 5]	πως τῆς ψυχῆς ἕνεκεν, καὶ	τὰ	μόρια τῶν ἔργων πρὸς ἃ
[1, 1]	πλὴν τῷ σχήματι μόνον, καθάπερ	τὰ	μυθευόμενα λιθοῦσθαι) εἰ δὴ ταῦτα
[1, 3]	δ´ ἀσχιδὴς καὶ ἀδιαίρετος, οἷον	τὰ	μώνυχα. Χαλεπὸν μὲν οὖν διαλαβεῖν
[1, 4]	καὶ τὰ μαλάκιά τε καὶ	τὰ	ὄστρεια. Τὰ γὰρ μόρια διαφέρουσι
[1, 5]	τιμιότητα τοῦ γνωρίζειν ἥδιον ἢ	τὰ	παρ´ ἡμῖν ἅπαντα, ὥσπερ καὶ
[1, 1]	ζῷα θεωρήσαντα καὶ τὰ μέρη	τὰ	περὶ ἕκαστον, ἔπειθ´ οὕτω λέγειν
[1, 1]	τὸν φυσικὸν τὰ φαινόμενα πρῶτον	τὰ	περὶ τὰ ζῷα θεωρήσαντα καὶ
[1, 1]	οἷον πότερον καθάπερ οἱ μαθηματικοὶ	τὰ	περὶ τὴν ἀστρολογίαν δεικνύουσιν, οὕτω
[1, 1]	μὲν ηὐξήθη, τὸ δὲ ζητεῖν	τὰ	περὶ φύσεως ἔληξε, πρὸς δὲ
[1, 4]	περιέχει τά τε ἔνυδρα καὶ	τὰ	πτηνὰ τῶν ζῴων. Ἔστι γὰρ
[1, 5]	οὐσίας αὐτῶν. (Ἀναγκαῖον δὲ πρῶτον	τὰ	συμβεβηκότα διελεῖν περὶ ἕκαστον γένος,
[1, 3]	καθ´ αὑτό, οἷον εἴ τις	τὰ	σχήματα διαιροίη, ὅτι τὰ μὲν
[1, 4]	προσηγόρευσαν οἱ ἄνθρωποι, ὃ περιέχει	τά	τε ἔνυδρα καὶ τὰ πτηνὰ
[1, 5]	αἷμα, σάρκες, ὀστᾶ, φλέβες καὶ	τὰ	τοιαῦτα μόρια. Ὁμοίως τε δεῖ
[1, 1]	καὶ πρότερον εἴπομεν, ὅτι πρῶτον	τὰ	φαινόμενα ληπτέον περὶ ἕκαστον γένος,
[1, 1]	οὕτω δεῖ καὶ τὸν φυσικὸν	τὰ	φαινόμενα πρῶτον τὰ περὶ τὰ
[1, 5]	εἰδέναι ποθοῦμεν, παντελῶς ἐστιν ὀλίγα	τὰ	φανερὰ κατὰ τὴν αἴσθησιν) περὶ
[1, 3]	ἐν τῇ Ἰνδικῇ, ὕες, αἶγες,	πρόβατα·	ὧν ἕκαστον, εἰ μὲν ὁμώνυμον,
[1, 3]	κοινήν, ἄτομον δέ, δῆλον ὅτι	κατά	γε τὴν κοινὴν ἐν τῷ
[1, 4]	οὖν ὀρθῶς ἔχει τὰ μὲν	κατὰ	γένη κοινῇ λέγειν, ὅσα λέγεται
[1, 3]	ἀναγκαῖον. Ἀλλὰ δεῖ πειρᾶσθαι λαμβάνειν	κατὰ	γένη τὰ ζῷα, ὡς ὑφήγηνθ´
[1, 5]	ὑπεροχὴν οὔσας, οἷον ὄρνιθα λέγω	κατὰ	γένος, ἄνθρωπον δὲ κατ´ εἶδος,
[1, 5]	αἳ πᾶσιν ὑπάρχουσι τοῖς ζῴοις,	κατὰ	γένος δέ, ὅσων παρ´ ἄλληλα
[1, 5]	τε κοινὰς πάντων καὶ τὰς	κατὰ	γένος καὶ τὰς κατ´ εἶδος.
[1, 1]	ἐπισκεπτέον, λέγω δὲ πότερον κοινῇ	κατὰ	γένος πρῶτον, εἶτα ὕστερον περὶ
[1, 5]	κοινὸν κατ´ ἀναλογίαν, τὰ δὲ	κατὰ	γένος, τὰ δὲ κατ´ εἶδος.
[1, 1]	τούτων. Φανερὸν δ´ ὅτι καὶ	κατὰ	μέρος μὲν λέγοντες περὶ πολλῶν
[1, 3]	μίαν διχοτομίαν εἶναι, ἀλλὰ μίαν	κατὰ	μίαν τελευτᾶν. Ὥστε ἀδύνατον ὁτιοῦν
[1, 5]	Τῶν μὲν γὰρ εἰ καὶ	κατὰ	μικρὸν ἐφαπτόμεθα, ὅμως διὰ τὴν
[1, 1]	τοιοῦτον ἕκαστόν ἐστιν αὐτῶν καὶ	κατὰ	ποίαν δύναμιν. Οὐ γὰρ ἱκανὸν
[1, 3]	ἑτέρας ἀρχὴ διαφορᾶς, ἐκεῖ δὲ	κατὰ	συμβεβηκός. Διὸ πολλαῖς τὸ ἓν
[1, 1]	λόγος ὁμοίως ἔν τε τοῖς	κατὰ	τέχνην καὶ ἐν τοῖς φύσει
[1, 5]	παντελῶς ἐστιν ὀλίγα τὰ φανερὰ	κατὰ	τὴν αἴσθησιν) περὶ δὲ τῶν
[1, 3]	βούλεται τῶν ἀπὸ τοῦ γένους	κατὰ	τὴν διαίρεσιν διαφορῶν ὡς ἕν
[1, 3]	ἕκαστον πολλαῖς ὥρισται διαφοραῖς, οὐ	κατὰ	τὴν διχοτομίαν. Οὕτω μὲν γὰρ
[1, 5]	κεχαρισμένοις αὐτῶν πρὸς τὴν αἴσθησιν	κατὰ	τὴν θεωρίαν ὅμως ἡ δημιουργήσασα
[1, 1]	ποῖον τὴν ἰδέαν. Ἡ γὰρ	κατὰ	τὴν μορφὴν φύσις κυριωτέρα τῆς
[1, 1]	μόριον, καὶ περὶ τῶν συμβεβηκότων	κατὰ	τὴν τοιαύτην αὐτῆς οὐσίαν, ἄλλως
[1, 1]	ἢ τὰ κοινῇ συμβεβηκότα πᾶσι	κατά	τι κοινὸν ὑποθεμένους. Πολλὰ γὰρ
[1, 4]	τὰ ἔσχατα εἴδη, ταῦτα δὲ	κατὰ	τὸ εἶδος ἀδιάφορα, οἷον Σωκράτης,
[1, 5]	κατ´ εἶδος, καὶ πᾶν ὃ	κατὰ	τὸν καθόλου λόγον μηδεμίαν ἔχει
[1, 1]	παιδείαν τινά. Πεπαιδευμένου γάρ ἐστι	κατὰ	τρόπον τὸ δύνασθαι κρῖναι εὐστόχως
[1, 1]	ὑπάρχειν, τῶν διωρισμένων ἐν τοῖς	κατὰ	φιλοσοφίαν. Ἔστι δ´ ἔν γε
[1, 1]	ἀνάγκης οὐ πᾶσιν ὑπάρχει τοῖς	κατὰ	φύσιν ὁμοίως, εἰς ὃ πειρῶνται
[1, 3]	αὑτό, οἷον εἴ τις τὰ	σχήματα	διαιροίη, ὅτι τὰ μὲν δυσὶν
[1, 1]	τούτων. Εἰ δὲ μή, ὅτι	ἐγγύτατα	τούτου, καὶ ἢ ὅλως (ὅτι
[1, 4]	δ´ οὐσίαι μέν εἰσι τὰ	ἔσχατα	εἴδη, ταῦτα δὲ κατὰ τὸ
[1, 5]	αὑτὰ πᾶσιν ὑπάρχει τοῖς ζῴοις,	μετὰ	δὲ ταῦτα τὰς αἰτίας αὐτῶν
[1, 2]	διαιρέσεις· ἐκεῖ γὰρ τοὺς μὲν	μετὰ	τῶν ἐνύδρων συμβαίνει διῃρῆσθαι, τοὺς
[1, 1]	καὶ ὡς ἔτυχε περὶ τὰ	θνητὰ	μᾶλλον. Οἱ δὲ τῶν μὲν
[1, 1]	μᾶλλον ἢ τὰ ζῷα τὰ	θνητά·	τὸ γοῦν τεταγμένον καὶ τὸ
[1, 5]	μικρὸν ἐφαπτόμεθα, ὅμως διὰ τὴν	τιμιότητα	τοῦ γνωρίζειν ἥδιον ἢ τὰ
[1, 4]	καὶ τοῦ σώματος ὅλου, ἐὰν	ὁμοιότητα	ἔχωσιν, ὥρισται τὰ γένη, οἷον
[1, 1]	συνιστὰν ὑπάρχειν τοιαύτην ἔχον δύναμιν,	εἶτα	ὅτι τὸ ποιῆσαν πρότερον ὑπῆρχεν
[1, 1]	γίνεται πρῶτον τῶν μορίων τόδε,	εἶτα	τόδε. Καὶ τοῦτον δὴ τὸν
[1, 1]	καὶ κινηθῆναι δεῖ τόδε πρῶτον,	εἶτα	τόδε, καὶ τοῦτον δὴ τὸν
[1, 1]	πότερον κοινῇ κατὰ γένος πρῶτον,	εἶτα	ὕστερον περὶ τῶν ἰδίων θεωρητέον,
[1, 1]	οὔτε δύο ἢ τρία οὔτε	πάντα,	ἀλλὰ λόγον τῆς μίξεως αὐτῶν.
[1, 3]	ἂν δόξειε ταὐτὰ εἴδη διαιρεῖν.	Πάντα	γὰρ ὡς εἰπεῖν, ὅσα ἥμερα
[1, 1]	ἡ φύσις ἕνεκά του ποιεῖ	πάντα.	Φαίνεται γάρ, ὥσπερ ἐν τοῖς
[1, 5]	ἀγενήτους καὶ ἀφθάρτους εἶναι τὸν	ἅπαντα	αἰῶνα, τὰς δὲ μετέχειν γενέσεως
[1, 1]	κινήσεως ἀρχή, οὐδὲ τὰ μόρια	ἅπαντα,	ἀλλ´ αὐξήσεως μὲν ὅπερ καὶ
[1, 3]	εἰς τὴν αὐτὴν ἕτερα, καὶ	ἅπαντα	εἰς ταύτας. Φανερὸν τοίνυν ὅτι
[1, 3]	ἴδιοι αἱ διαφοραὶ εἰς ἃς	ἅπαντα	ἐμπίπτει τὰ ἄτομα, μηδεμίαν αὐτῶν
[1, 5]	ἥδιον ἢ τὰ παρ´ ἡμῖν	ἅπαντα,	ὥσπερ καὶ τῶν ἐρωμένων τὸ
[1, 1]	πρῶτον τὰ περὶ τὰ ζῷα	θεωρήσαντα	καὶ τὰ μέρη τὰ περὶ
[1, 3]	κοινήν. Εἰ δὲ μή, ἕτερα	ὄντα	εἰς τὴν αὐτὴν βαδιεῖται. Δεῖ
[1, 3]	ὅσα ἥμερα καὶ ἄγρια τυγχάνει	ὄντα,	οἷον ἄνθρωποι, ἵπποι, βόες, κύνες
[1, 1]	νομίζομεν εἶναι ἕνα τὸν ἀριθμὸν	ὄντα,	τὸν δὲ περί τινος φύσεως
[1, 3]	ἐν τῷ αὐτῷ ἐστιν, ἕτερα	ὄντα	τῷ εἴδει ζῷα. Ὥστ´ ἀναγκαῖον,
[1, 1]	ὁτὲ δ´ ὅτι ἔστιν οὕτως	ἔχοντα	καὶ πεφυκότα. Τὸ θερμὸν γὰρ
[1, 4]	καθόλου κοινά· τὰ γὰρ πλείοσιν	ὑπάρχοντα	καθόλου λέγομεν. Ἀπορίαν δ´ ἔχει
[1, 4]	Κορίσκος, ἀναγκαῖον ἢ τὰ καθόλου	ὑπάρχοντα	πρότερον εἰπεῖν ἢ πολλάκις ταὐτὸν
[1, 5]	αὐτῶν. (Ἀναγκαῖον δὲ πρῶτον τὰ	συμβεβηκότα	διελεῖν περὶ ἕκαστον γένος, ὅσα
[1, 1]	ἕκαστον προχειριζομένους, ἢ τὰ κοινῇ	συμβεβηκότα	πᾶσι κατά τι κοινὸν ὑποθεμένους.
[1, 1]	ὅτι ἔστιν οὕτως ἔχοντα καὶ	πεφυκότα.	Τὸ θερμὸν γὰρ ἀναγκαῖον ἐξιέναι
[1, 5]	χωρὶς περὶ ἑκάστων τῶν καθ´	ἕκαστα,	καὶ ἔμπροσθεν εἴπομεν ὅτι πολλάκις
[1, 4]	θεωρία περὶ αὐτῶν ὁδῷ καὶ	ῥᾷστα,	ἔτι δὲ περὶ διαιρέσεως, τίνα
[1, 1]	αἰτίας, καὶ δεῖ λέγοντας τυγχάνειν	μάλιστα	μὲν ἀμφοῖν, εἰ δὲ μή,
[1, 1]	τέχνη ἔχει, οὕτω γίνεται. Διὸ	μάλιστα	μὲν λεκτέον ὡς ἐπειδὴ τοῦτ´
[1, 5]	τῆς φύσεως ἔργοις ἐστὶ καὶ	μάλιστα·	οὗ δ´ ἕνεκα συνέστηκεν ἢ
[1, 5]	ἀνθρώπων γένος, οἷον αἷμα, σάρκες,	ὀστᾶ,	φλέβες καὶ τὰ τοιαῦτα μόρια.
[1, 1]	τοῖς εἴδει διαφέρουσι τῶν ζῴων,	αὐτὰ	δὲ μηδεμίαν ἔχει διαφοράν. Ἕτερα
[1, 4]	τὸ τῶν ὀρνίθων γένος πρὸς	αὐτὰ	πέπονθε καὶ τὸ τῶν ἰχθύων
[1, 5]	περὶ ἕκαστον γένος, ὅσα καθ´	αὑτὰ	πᾶσιν ὑπάρχει τοῖς ζῴοις, μετὰ
[1, 1]	λαβεῖν τὰς αἰτίας, ταῦτα καὶ	τοιαῦτά	ἐστιν. ~Λαμβάνουσι δ´ ἔνιοι τὸ
[1, 4]	αὐτῷ εἴδη· ὅσα δὲ μὴ	τοιαῦτα,	καθ´ ἕκαστον, οἷον περὶ ἀνθρώπου
[1, 5]	σάρκες, ὀστᾶ, φλέβες καὶ τὰ	τοιαῦτα	μόρια. Ὁμοίως τε δεῖ νομίζειν
[1, 5]	ὕπνον πορείαν, καὶ ὁπός´ ἄλλα	τοιαῦτα	τοῖς ζῴοις ὑπάρχει· μόρια δὲ
[1, 1]	θάνατος, καὶ πρὸς τούτοις ὅσα	τοιαῦτα	τῶν λειπομένων παθῶν τε καὶ
[1, 3]	πλῆθος τῶν ἀφ´ ἑνὸς διπλασιαζομένων·	τοσαῦτα	δὲ καὶ τὰ εἴδη. Ἔστι
[1, 1]	ἐκεῖνο ἔσται τὸ οὗ ἕνεκα,	ταῦτα	ἀνάγκη ἐστὶν ἔχειν, ὁτὲ δ´
[1, 1]	ἄλλως) ἢ καλῶς γε οὕτως.	(Ταῦτα	δ´ ἕπεται. Ἐπεὶ δ´ ἐστὶ
[1, 4]	μέν εἰσι τὰ ἔσχατα εἴδη,	ταῦτα	δὲ κατὰ τὸ εἶδος ἀδιάφορα,
[1, 3]	οὐ διῄρηται χωρίς, εἰ δὲ	ταῦτα	ἓν εἴδει, οὐχ οἷόν τ´
[1, 1]	τὸ ξύλον ἐστίν, ὅτι δυνάμει	ταῦτά	ἐστιν. Ἀπορήσειε δ´ ἄν τις
[1, 3]	ἀτόμοις ζῴοις, εἴπερ ἄτομά τε	ταῦτα	καὶ αἱ διαφοραὶ ἄτομοι, κοινὴ
[1, 1]	ὧν δεῖ λαβεῖν τὰς αἰτίας,	ταῦτα	καὶ τοιαῦτά ἐστιν. ~Λαμβάνουσι δ´
[1, 5]	ὑπαρχόντων· ὑπάρχει δὲ πολλοῖς ταὐτά.	Ταῦτα	μὲν οὖν ταύτῃ διωρίσθω. Ἐπεὶ
[1, 1]	τὰ μυθευόμενα λιθοῦσθαι) εἰ δὴ	ταῦτα	οὕτως, τοῦ φυσικοῦ περὶ ψυχῆς
[1, 5]	ὑπάρχει τοῖς ζῴοις, μετὰ δὲ	ταῦτα	τὰς αἰτίας αὐτῶν πειρᾶσθαι διελεῖν.
[1, 4]	τὸ μᾶλλον καὶ τὸ ἧττον,	ταῦτα	ὑπέζευκται ἑνὶ γένει, ὅσα δ´
[1, 1]	αὐτοῦ τὸ σπέρμα. Φύσει γὰρ	ταῦτα·	φύεται γοῦν ἐκ τούτου. Ἀλλὰ
[1, 3]	διαιρεῖσθαι· ὡσαύτως γὰρ ἂν δόξειε	ταὐτὰ	εἴδη διαιρεῖν. Πάντα γὰρ ὡς
[1, 1]	λέγοντες περὶ πολλῶν ἐροῦμεν πολλάκις	ταὐτά·	καὶ γὰρ ἵπποις καὶ κυσὶ
[1, 5]	ἔμπροσθεν εἴπομεν ὅτι πολλάκις συμβήσεται	ταὐτὰ	λέγειν, ἐπειδὰν λέγωμεν περὶ πάντων
[1, 1]	περὶ τῶν αὐτῶν λέγειν, ὅσα	ταὐτὰ	μὲν ὑπάρχει τοῖς εἴδει διαφέρουσι
[1, 1]	κοινὸν ὑποθεμένους. Πολλὰ γὰρ ὑπάρχει	ταὐτὰ	πολλοῖς γένεσιν ἑτέροις οὖσιν ἀλλήλων,
[1, 5]	τῶν ὑπαρχόντων· ὑπάρχει δὲ πολλοῖς	ταὐτά.	Ταῦτα μὲν οὖν ταύτῃ διωρίσθω.
[1, 1]	γὰρ καὶ ἀπὸ ταὐτομάτου γίνεται	ταὐτὰ	τοῖς ἀπὸ τέχνης, οἷον ὑγίεια.
[1, 4]	εἴδη ἐν αὐτῷ μὴ πολὺ	διεστῶτα,	ὄρνις καὶ ἰχθῦς, καὶ εἴ
[1, 3]	λαβεῖν τῶν καθ´ ἕκαστον ζῴων	δίχα	διαιρουμένους. ~Ἀπορήσειε δ´ ἄν τις
[1, 3]	ἕκαστον εἰδῶν λαμβάνειν οὐδὲν διαιροῦσι	δίχα	τὸ γένος, ὥσπερ τινὲς ᾠήθησαν,
[1, 3]	ἀσχιδὴς καὶ ἀδιαίρετος, οἷον τὰ	μώνυχα.	Χαλεπὸν μὲν οὖν διαλαβεῖν καὶ
[1, 3]	πρὸς δὲ τούτοις τά γ´	ἔμψυχα	τοῖς κοινοῖς ἔργοις τοῦ σώματος
[1, 4]	οὐ ῥᾴδιον· τὰ γὰρ πολλὰ	ζῷα	ἀνάλογον ταὐτὸ πέπονθεν. Ἐπεὶ δ´
[1, 3]	οἱ εἰς δύο διαιροῦντες τὰ	ζῷα	ἢ καὶ ἄλλο ὁτιοῦν γένος.
[1, 1]	φαινόμενα πρῶτον τὰ περὶ τὰ	ζῷα	θεωρήσαντα καὶ τὰ μέρη τὰ
[1, 1]	τοιαύτην αἰτίαν μᾶλλον ἢ τὰ	ζῷα	τὰ θνητά· τὸ γοῦν τεταγμένον
[1, 1]	ἔστιν ὁ ἄνθρωπος καὶ τὰ	ζῷα	φύσει καὶ τὰ μόρια αὐτῶν,
[1, 3]	πειρᾶσθαι λαμβάνειν κατὰ γένη τὰ	ζῷα,	ὡς ὑφήγηνθ´ οἱ πολλοὶ διορίσαντες
[1, 3]	ἐστιν, ἕτερα ὄντα τῷ εἴδει	ζῷα.	Ὥστ´ ἀναγκαῖον, εἰ ἴδιοι αἱ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 10/12/2009