Livre, Chap. |
[1, 1] |
τοῦ
αὐτομάτου
τοιοῦτον
συστῆναι,
ἐν
|
ᾧ |
ἀπὸ
τύχης
καὶ
ἀταξίας
οὐδ´ |
[1, 1] |
δ´
ἐστὶ
τοιοῦτον,
τὴν
γένεσιν
|
ὡδὶ |
καὶ
τοιαύτην
συμβαίνειν
ἀναγκαῖον.
Διὸ |
[1, 3] |
δίχα
τὸ
γένος,
ὥσπερ
τινὲς
|
ᾠήθησαν, |
καὶ
ἐκ
τῶνδε
φανερόν.
Ἀδύνατον |
[1, 5] |
τρόπον
καὶ
τῶν
μορίων
ἕκαστον,
|
ὧν |
αἱ
πράξεις
αἱ
τοιαῦται·
καὶ |
[1, 5] |
ἄλλων
ἕνεκα,
δῆλον
ὅτι
καὶ
|
ὧν |
αἱ
πράξεις
τὸν
αὐτὸν
τρόπον |
[1, 5] |
ὑπάρχειν
θεωρίας
(καὶ
γὰρ
ἐξ
|
ὧν |
ἄν
τις
σκέψαιτο
περὶ
αὐτῶν, |
[1, 1] |
ὁ
τῆς
μεθόδου,
καὶ
περὶ
|
ὧν |
δεῖ
λαβεῖν
τὰς
αἰτίας,
ταῦτα |
[1, 5] |
σκέψαιτο
περὶ
αὐτῶν,
καὶ
περὶ
|
ὧν |
εἰδέναι
ποθοῦμεν,
παντελῶς
ἐστιν
ὀλίγα |
[1, 3] |
τῇ
Ἰνδικῇ,
ὕες,
αἶγες,
πρόβατα·
|
ὧν |
ἕκαστον,
εἰ
μὲν
ὁμώνυμον,
οὐ |
[1, 5] |
ὀφθαλμὸν
καὶ
τὸ
σύνολον
πρόσωπον,
|
ὧν |
ἕκαστον
καλεῖται
μέλος.
(Ὁμοίως
δὲ |
[1, 3] |
διαλαβεῖν
καὶ
εἰς
τοιαύτας
διαφορὰς
|
ὧν |
ἔστιν
εἴδη,
ὥσθ´
ὁτιοῦν
ζῷον |
[1, 5] |
πράξεις
αἱ
τοιαῦται·
καὶ
τρίτον,
|
ὧν |
ὄντων
ἀναγκαῖον
ὑπάρχειν.
Λέγω
δὲ |
[1, 5] |
ἄνευ
πολλῆς
δυσχερείας
ἰδεῖν
ἐξ
|
ὧν |
συνέστηκε
τὸ
τῶν
ἀνθρώπων
γένος, |
[1, 1] |
φαίνονται
τρόποι
τῆς
ἕξεως
εἶναι,
|
ὧν |
τὴν
μὲν
ἐπιστήμην
τοῦ
πράγματος |
[1, 1] |
τὸ
γοῦν
τεταγμένον
καὶ
τὸ
|
ὡρισμένον |
πολὺ
μᾶλλον
φαίνεται
ἐν
τοῖς |
[1, 4] |
κοινῇ
λέγειν,
ὅσα
λέγεται
καλῶς
|
ὡρισμένων |
τῶν
ἀνθρώπων,
καὶ
ἔχει
τε |
[1, 3] |
ἰχθύος.
Τούτων
δ´
ἕκαστον
πολλαῖς
|
ὥρισται |
διαφοραῖς,
οὐ
κατὰ
τὴν
διχοτομίαν. |
[1, 4] |
σώματος
ὅλου,
ἐὰν
ὁμοιότητα
ἔχωσιν,
|
ὥρισται |
τὰ
γένη,
οἷον
τὸ
τῶν |
[1, 1] |
τέχνης
τὰ
ἀπὸ〉
τύχης
ὁμοίως·
|
ὡς |
γὰρ
ἡ
τέχνη
ἔχει,
οὕτω |
[1, 3] |
ἔστι
λαβεῖν
τὰ
ἄτομα
εἴδη
|
ὡς |
διαιροῦνται
οἱ
εἰς
δύο
διαιροῦντες |
[1, 1] |
Πλὴν
τοῦτον
μὲν
περὶ
πάντων
|
ὡς |
εἰπεῖν
κριτικόν
τινα
νομίζομεν
εἶναι |
[1, 3] |
ταὐτὰ
εἴδη
διαιρεῖν.
Πάντα
γὰρ
|
ὡς |
εἰπεῖν,
ὅσα
ἥμερα
καὶ
ἄγρια |
[1, 1] |
οἱ
τοῦτο
μὴ
λέγοντες
οὐδὲν
|
ὡς |
εἰπεῖν
περὶ
φύσεως
λέγουσιν·
ἀρχὴ |
[1, 5] |
ζῴων
προσιέναι
δεῖ
μὴ
δυσωπούμενον
|
ὡς |
ἐν
ἅπασιν
ὄντος
τινὸς
φυσικοῦ |
[1, 3] |
γένους
κατὰ
τὴν
διαίρεσιν
διαφορῶν
|
ὡς |
ἕν
τι
τὸ
πᾶν
ὄν, |
[1, 1] |
γίνεται.
Διὸ
μάλιστα
μὲν
λεκτέον
|
ὡς |
ἐπειδὴ
τοῦτ´
ἦν
τὸ
ἀνθρώπῳ |
[1, 1] |
τὸ
δ´
ἄλλοτ´
ἄλλως
καὶ
|
ὡς |
ἔτυχε
περὶ
τὰ
θνητὰ
μᾶλλον. |
[1, 1] |
δυνάμει
τὸ
σπέρμα·
δύναμις
δ´
|
ὡς |
ἔχει
πρὸς
ἐντελέχειαν,
ἴσμεν.
(Εἰσὶν |
[1, 1] |
οὐσίας.
Καὶ
ἔστιν
αὕτη
καὶ
|
ὡς |
ἡ
κινοῦσα
καὶ
ὡς
τὸ |
[1, 1] |
τὴν
μορφήν
ἐστιν
ὁ
ἄνθρωπος,
|
ὡς |
ὄντος
αὐτοῦ
τῷ
τε
σχήματι |
[1, 1] |
διάνοια
δ´
οὐδενί.
Δῆλον
οὖν
|
ὡς |
οὐ
περὶ
πάσης
ψυχῆς
λεκτέον· |
[1, 1] |
ἀλλ´
ἥψατο
μὲν
Δημόκριτος
πρῶτος,
|
ὡς |
οὐκ
ἀναγκαίου
δὲ
τῇ
φυσικῇ |
[1, 1] |
μὲν
ὡς
ὕλης
τῆς
δ´
|
ὡς |
οὐσίας.
Καὶ
ἔστιν
αὕτη
καὶ |
[1, 1] |
καὶ
ὡς
ἡ
κινοῦσα
καὶ
|
ὡς |
τὸ
τέλος.
Τοιοῦτον
δὲ
τοῦ |
[1, 1] |
ὀρθῶς
λέγουσι,
καὶ
ὅτι
λεκτέον
|
ὡς |
τοιοῦτον
τὸ
ζῷον,
καὶ
περὶ |
[1, 1] |
λεγομένης
καὶ
οὔσης
τῆς
μὲν
|
ὡς |
ὕλης
τῆς
δ´
ὡς
οὐσίας. |
[1, 3] |
λαμβάνειν
κατὰ
γένη
τὰ
ζῷα,
|
ὡς |
ὑφήγηνθ´
οἱ
πολλοὶ
διορίσαντες
ὄρνιθος |
[1, 3] |
ἀγρίῳ
καὶ
τῷ
ἡμέρῳ
διαιρεῖσθαι·
|
ὡσαύτως |
γὰρ
ἂν
δόξειε
ταὐτὰ
εἴδη |
[1, 1] |
ἕνεκα
γίνεται
ἕκαστον
καὶ
ἔστιν.
|
Ὡσαύτως |
δὲ
καὶ
ἐν
τοῖς
φύσει |
[1, 3] |
ἐσχισμένον
ἐστὶ
πτερόν.
Καὶ
ποδότης
|
ὡσαύτως |
ἡ
μὲν
πολυσχιδής,
ἡ
δὲ |
[1, 3] |
τοιαύτας
διαφορὰς
ὧν
ἔστιν
εἴδη,
|
ὥσθ´ |
ὁτιοῦν
ζῷον
ἐν
ταύταις
ὑπάρχειν |
[1, 1] |
εἴρηται,
καὶ
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
|
ὥσπερ |
ἂν
εἰ
τέκτων
λέγοι
περὶ |
[1, 1] |
δ´
ἐστὶν
ὥσπερ
ἐξ
ὑποθέσεως·
|
ὥσπερ |
γὰρ
ἐπεὶ
δεῖ
σχίζειν
τῷ |
[1, 1] |
του
ποιεῖ
πάντα.
Φαίνεται
γάρ,
|
ὥσπερ |
ἐν
τοῖς
τεχναστοῖς
ἐστιν
ἡ |
[1, 1] |
καὶ
τοῖς
ἐν
γενέσει
πᾶσιν,
|
ὥσπερ |
ἐν
τοῖς
τεχναστοῖς,
οἷον
οἰκίᾳ |
[1, 1] |
ταύτης
εἶναι.
Τοῦτο
δ´
ἐστὶν
|
ὥσπερ |
ἐξ
ὑποθέσεως·
ὥσπερ
γὰρ
ἐπεὶ |
[1, 1] |
τι,
καὶ
τῶν
μορίων
ἕκαστον,
|
ὥσπερ |
καὶ
περὶ
τοῦ
εἴδους
τῆς |
[1, 5] |
ἢ
τὰ
παρ´
ἡμῖν
ἅπαντα,
|
ὥσπερ |
καὶ
τῶν
ἐρωμένων
τὸ
τυχὸν |
[1, 1] |
ἐστίν,
οἷον
πυρὸς
ἢ
γῆς,
|
ὥσπερ |
κἂν
εἰ
περὶ
κλίνης
ἐλέγομεν |
[1, 3] |
πολλαῖς
τὸ
ἓν
εὐθέως
διαιρετέον,
|
ὥσπερ |
λέγομεν.
Καὶ
γὰρ
οὕτως
μὲν |
[1, 1] |
λεληθέναι
καὶ
πότερον
προσήκει
λέγειν,
|
ὥσπερ |
οἱ
πρότερον
ἐποιοῦντο
τὴν
θεωρίαν, |
[1, 1] |
δυνήσεται
ποιεῖν
τὸ
ἑαυτῆς
ἔργον,
|
ὥσπερ |
οὐδ´
αὐλοὶ
λίθινοι
τὸ
ἑαυτῶν |
[1, 4] |
ἀτόμων
τῷ
εἴδει
θεωρεῖν
χωρίς,
|
ὥσπερ |
περὶ
ἀνθρώπου,
οὕτω
μὴ
περὶ |
[1, 3] |
ζῷον,
οὐδὲ
τῶν
μορίων
οὐδέν,
|
ὥσπερ |
πολλάκις
εἴρηται.
Ἔτι
διαιρεῖν
χρὴ |
[1, 3] |
τῆς
ἀποδίας
ἢ
τοῦ
ἀπτέρου
|
ὥσπερ |
πτερώσεως
καὶ
ποδῶν.
Δεῖ
δὲ |
[1, 3] |
διαφορᾶς
λαμβάνῃ
τὴν
διαφοράν,
ἀναγκαῖον
|
ὥσπερ |
συνδέσμῳ
τὸν
λόγον
ἕνα
ποιοῦντας, |
[1, 3] |
οὐδὲν
διαιροῦσι
δίχα
τὸ
γένος,
|
ὥσπερ |
τινὲς
ᾠήθησαν,
καὶ
ἐκ
τῶνδε |
[1, 1] |
χαλκῆν
ἢ
ξυλίνην,
πλὴν
ὁμωνύμως,
|
ὥσπερ |
τὸν
γεγραμμένον
ἰατρόν.
(Οὐ
γὰρ |
[1, 3] |
ἕτερα
ὄντα
τῷ
εἴδει
ζῷα.
|
Ὥστ´ |
ἀναγκαῖον,
εἰ
ἴδιοι
αἱ
διαφοραὶ |
[1, 3] |
ἀλλὰ
μίαν
κατὰ
μίαν
τελευτᾶν.
|
Ὥστε |
ἀδύνατον
ὁτιοῦν
λαβεῖν
τῶν
καθ´ |
[1, 1] |
τῷ
εἰρημένῳ
διακείμενος
περὶ
μόριον.
|
Ὥστε |
δῆλον
ὅτι
καὶ
τῆς
περὶ |
[1, 1] |
γεννᾷ
γὰρ
ὁ
ἄνθρωπος
ἄνθρωπον,
|
ὥστε |
διὰ
τὸ
ἐκεῖνον
τοιόνδ´
εἶναι |
[1, 1] |
ἀνθρώποις
ὑπάρχει
τῶν
εἰρημένων
ἕκαστον,
|
ὥστε |
ἐὰν
καθ´
ἕκαστον
τῶν
συμβεβηκότων |
[1, 1] |
ἡ
κίνησις
περαίνει
μηδενὸς
ἐμποδίζοντος.
|
Ὥστε |
εἶναι
φανερὸν
ὅτι
ἔστι
τι |
[1, 1] |
τῆς
τοιαύτης
ἀποδείξεως
τὴν
ἀνάγκην,
|
ὥστε |
εἰπεῖν,
ἐπεὶ
τόδε
ἐστίν,
ὅτι |
[1, 1] |
ψυχὴ
ἢ
μέρος
τι
αὐτῆς.
|
Ὥστε |
καὶ
οὕτως
ἂν
λεκτέον
εἴη |
[1, 3] |
ὑπάρχειν
τινὶ
τῶν
διαφορῶν
ἑκάστην,
|
ὥστε |
καὶ
τὴν
ἀντικειμένην.
(Εἰ
δὲ |
[1, 5] |
γάρ
τις
ἡ
πρίσις
ἐστίν.
|
Ὥστε |
καὶ
τὸ
σῶμά
πως
τῆς |
[1, 1] |
ἐν
τῷδε
ἢ
τόδε
τοιόνδε,
|
ὥστε |
κἂν
περὶ
τοῦ
σχήματος
εἴη |
[1, 1] |
Ὁ
γὰρ
νοῦς
τῶν
νοητῶν.
|
(Ὥστε |
περὶ
πάντων
ἡ
φυσικὴ
γνῶσις |