Livre, page |
[9, 1168] |
καὶ
ὅλως
τοῖς
πάθεσι
καὶ
|
τῷ |
ἀλόγῳ
τῆς
ψυχῆς·
τοιοῦτοι
δ' |
[9, 1165] |
ἡ
δόσις
τῷ
καλῷ
ἢ
|
τῷ |
ἀναγκαίῳ,
πρὸς
ταῦτ'
ἀποκλιτέον.
Ἐνίοτε |
[9, 1165] |
ἐκείνου
προσποιήσεως
ἀπατηθῇ,
δίκαιον
ἐγκαλεῖν
|
τῷ |
ἀπατήσαντι,
καὶ
μᾶλλον
ἢ
τοῖς |
[9, 1164] |
ἀναγκαίῳ.
Ὅτι
δ'
οὐ
πάντα
|
τῷ |
αὐτῷ
ἀποδοτέον,
οὐκ
ἄδηλον·
καὶ |
[9, 1170] |
ἐπὶ
τῶν
βοσκημάτων
τὸ
ἐν
|
τῷ |
αὐτῷ
νέμεσθαι.
Εἰ
δὴ
τῷ |
[9, 1167] |
ἐννοεῖν
ὁδήποτε,
ἀλλὰ
τὸ
ἐν
|
τῷ |
αὐτῷ,
οἷον
ὅταν
καὶ
ὁ |
[9, 1172] |
περ
μάλιστ'
ἀγαπῶσι
τῶν
ἐν
|
τῷ |
βίῳ·
συζῆν
γὰρ
βουλόμενοι
μετὰ |
[9, 1165] |
οἴεται
μοχθηρὸν
εἶναι.
Οὐδὲ
γὰρ
|
τῷ |
δανείσαντι
ἐνίοτε
ἀντιδανειστέον·
ὃ
μὲν |
[9, 1165] |
μὲν
σπουδαῖον
εἰδὼς
εὖ
ποιήσῃ,
|
τῷ |
δὲ
ἡ
ἀνταπόδοσις
γίνηται
ὃν |
[9, 1168] |
ὥστε
χαίρειν
ἐν
ᾧ
τοῦτο,
|
τῷ |
δὲ
παθόντι
οὐδὲν
καλὸν
ἐν |
[9, 1168] |
ἔργον
ντὸ
καλὸν
γὰρ
πολυχρόνιονν,
|
τῷ |
δὲ
παθόντι
τὸ
χρήσιμον
παροίχεται. |
[9, 1171] |
συμπίπτειν
ἅμα
τῷ
μὲν
συνήδεσθαι
|
τῷ |
δὲ
συνάχθεσθαι.
Ἴσως
οὖν
εὖ |
[9, 1165] |
τῷ
πατρὶ
πάντα,
καθάπερ
οὐδὲ
|
τῷ |
Διὶ
θύεται,
οὐκ
ἄδηλον·
ἐπεὶ |
[9, 1171] |
ὠφελεῖσθαι.
Δόξαν
δ'
ἀηδίας
ἐν
|
τῷ |
διωθεῖσθαι
ἴσως
εὐλαβητέον·
ἐνίοτε
γὰρ |
[9, 1168] |
δὲ
παθόντι
οὐδὲν
καλὸν
ἐν
|
τῷ |
δράσαντι,
ἀλλ'
εἴπερ,
συμφέρον·
τοῦτο |
[9, 1167] |
οὐδεὶς
ἐρᾷ,
ὁ
δὲ
χαίρων
|
τῷ |
εἴδει
οὐδὲν
μᾶλλον
ἐρᾷ,
ἀλλ' |
[9, 1170] |
δὲ
τῇ
φύσει
ἀγαθὸν
καὶ
|
τῷ |
ἐπιεικεῖ·
διόπερ
ἔοικε
πᾶσιν
ἡδὺ |
[9, 1166] |
πρὸς
αὑτὸν
ἕκαστα
τούτων
ὑπάρχειν
|
τῷ |
ἐπιεικεῖ,
πρὸς
δὲ
τὸν
φίλον |
[9, 1166] |
Πρὸς
ἑαυτὸν
δὲ
τούτων
ἕκαστον
|
τῷ |
ἐπιεικεῖ
ὑπάρχει
τοῖς
δὲ
λοιποῖς, |
[9, 1170] |
ταύτῃ
ἐνδεὴς
ἔσται.
Δεήσει
ἄρα
|
τῷ |
εὐδαιμονήσοντι
φίλων
σπουδαίων.
Ἆρ'
οὖν |
[9, 1169] |
ἄνθρωπος
καὶ
συζῆν
πεφυκός.
Καὶ
|
τῷ |
εὐδαίμονι
δὴ
τοῦθ'
ὑπάρχει·
τὰ |
[9, 1169] |
ἀτόπῳ
τὸ
πάντ'
ἀπονέμοντας
τἀγαθὰ
|
τῷ |
εὐδαίμονι
φίλους
μὴ
ἀποδιδόναι,
ὃ |
[9, 1169] |
τῶν
τυχόντων
συνημερεύειν.
Δεῖ
ἄρα
|
τῷ |
εὐδαίμονι
φίλων.
Τί
οὖν
λέγουσιν |
[9, 1169] |
δὲ
τὸ
εὐδαιμονεῖν
ἐστὶν
ἐν
|
τῷ |
ζῆν
καὶ
ἐνεργεῖν,
τοῦ
δ' |
[9, 1165] |
ἐὰν
δ'
ὑπερτείνῃ
ἡ
δόσις
|
τῷ |
καλῷ
ἢ
τῷ
ἀναγκαίῳ,
πρὸς |
[9, 1164] |
καὶ
μεγέθει
καὶ
μικρότητι
καὶ
|
τῷ |
καλῷ
καὶ
ἀναγκαίῳ.
Ὅτι
δ' |
[9, 1164] |
ἐφίεται
μὴ
τυγχάνῃ,
οἷον
καὶ
|
τῷ |
κιθαρῳδῷ
ὁ
ἐπαγγελλόμενος,
καὶ
ὅσῳ |
[9, 1168] |
ἐγκρατὴς
δὲ
καὶ
ἀκρατὴς
λέγεται
|
τῷ |
κρατεῖν
τὸν
νοῦν
ἢ
μή, |
[9, 1168] |
μάλιστ'
ἀγαθά,
καὶ
χαρίζεται
ἑαυτοῦ
|
τῷ |
κυριωτάτῳ,
καὶ
πάντα
τούτῳ
πείθεται· |
[9, 1171] |
φίλος
καὶ
τῇ
ὄψει
καὶ
|
τῷ |
λόγῳ,
ἐὰν
ᾖ
ἐπιδέξιος·
οἶδε |
[9, 1164] |
δ'
οὐδὲ
τοῦτ'
ἀεί,
οἷον
|
τῷ |
λυτρωθέντι
παρὰ
λῃστῶν
πότερα
τὸν |
[9, 1170] |
τῷ
αὐτῷ
νέμεσθαι.
Εἰ
δὴ
|
τῷ |
μακαρίῳ
τὸ
εἶναι
αἱρετόν
ἐστι |
[9, 1168] |
ἔργον
μηνύει.
Ἅμα
δὲ
καὶ
|
τῷ |
μὲν
εὐεργέτῃ
καλὸν
τὸ
κατὰ |
[9, 1171] |
πολλοῖς·
εἰκὸς
γὰρ
συμπίπτειν
ἅμα
|
τῷ |
μὲν
συνήδεσθαι
τῷ
δὲ
συνάχθεσθαι. |
[9, 1169] |
λήψονται
οἱ
φίλοι·
γίνεται
γὰρ
|
τῷ |
μὲν
φίλῳ
χρήματα,
αὐτῷ
δὲ |
[9, 1164] |
μὴ
ὧν
ὀρέγονται·
ὅμοιον
γὰρ
|
τῷ |
μηδὲν
γίνεσθαι,
ὅταν
οὗ
ἐφίεται |
[9, 1169] |
ἑαυτῷ,
ὁ
δ'
ἐπιεικὴς
πειθαρχεῖ
|
τῷ |
νῷ.
Ἀληθὲς
δὲ
περὶ
τοῦ |
[9, 1165] |
εἴρηται
δ'
ὅτι
τὸ
ὅμοιον
|
τῷ |
ὁμοίῳ
φίλον.
Ἆρ'
οὖν
εὐθὺς |
[9, 1168] |
ποιήσει
ἔοικεν,
τὸ
φιλεῖσθαι
δὲ
|
τῷ |
πάσχειν·
τοῖς
ὑπερέχουσι
δὲ
περὶ |
[9, 1164] |
τοιαῦτα,
οἷον
πότερον
δεῖ
πάντα
|
τῷ |
πατρὶ
ἀπονέμειν
καὶ
πείθεσθαι,
ἢ |
[9, 1165] |
οὐ
ταὐτὰ
πᾶσιν
ἀποδοτέον,
οὐδὲ
|
τῷ |
πατρὶ
πάντα,
καθάπερ
οὐδὲ
τῷ |
[9, 1165] |
καὶ
μητρικήν.
Καὶ
παντὶ
δὲ
|
τῷ |
πρεσβυτέρῳ
τιμὴν
καθ'
ἡλικίαν,
ὑπαναστάσει |
[9, 1163] |
οἷον
καὶ
ἐν
τῇ
πολιτικῇ
|
τῷ |
σκυτοτόμῳ
ἀντὶ
τῶν
ὑποδημάτων
ἀμοιβὴ |
[9, 1170] |
τῇ
φύσει
ἀγαθὸν
εἴρηται
ὅτι
|
τῷ |
σπουδαίῳ
ἀγαθὸν
καὶ
ἡδύ
ἐστι |
[9, 1170] |
ἐπισκοποῦσιν
ἔοικεν
ὁ
σπουδαῖος
φίλος
|
τῷ |
σπουδαίῳ
τῇ
φύσει
αἱρετὸς
εἶναι. |
[9, 1166] |
τοῦτο
ᾧ
φρονεῖ.
Ἀγαθὸν
γὰρ
|
τῷ |
σπουδαίῳ
τὸ
εἶναι,
ἕκαστος
δ' |
[9, 1170] |
τοῦτο
δὲ
γίνοιτ'
ἂν
ἐν
|
τῷ |
συζῆν
καὶ
κοινωνεῖν
λόγων
καὶ |
[9, 1171] |
δ'
ἐνέργεια
γίνεται
αὐτῆς
ἐν
|
τῷ |
συζῆν,
~(ὥστ'
εἰκότως
τούτου
ἐφίενται. |
[9, 1165] |
οὐδὲν
ἄτοπον
ποιεῖν·
οὐ
γὰρ
|
τῷ |
τοιούτῳ
φίλος
ἦν·
ἀλλοιωθέντα
οὖν |
[9, 1163] |
ἀμοιβὴ
γίνεται
κατ'
ἀξίαν,
καὶ
|
τῷ |
ὑφάντῃ
καὶ
τοῖς
λοιποῖς.
~(Ἐνταῦθα |
[9, 1169] |
τοῦ
αὐτὸν
πρᾶξαι
τὸ
αἴτιον
|
τῷ |
φίλῳ
γενέσθαι.
Ἐν
πᾶσι
δὴ |
[9, 1166] |
ἢ
τὸν
συναλγοῦντα
καὶ
συγχαίροντα
|
τῷ |
φίλῳ·
μάλιστα
δὲ
καὶ
τοῦτο |
[9, 1169] |
καλόν.
Ἐνδέχεται
δὲ
καὶ
πράξεις
|
τῷ |
φίλῳ
προίίεσθαι,
καὶ
εἶναι
κάλλιον |
[9, 1169] |
ὁ
αὐτὸς
τρόπος·
πάντα
γὰρ
|
τῷ |
φίλῳ
ταῦτα
προήσεται·
καλὸν
γὰρ |