Livre, page |
[9, 1164] |
χρήσιμον
τὸν
ἐραστήν,
ταῦτα
δὲ
|
μὴ |
ἀμφοῖν
ὑπάρχῃ.
Διὰ
ταῦτα
γὰρ |
[9, 1171] |
τοὺς
ἐν
χρείᾳ
καὶ
τὸ
|
μὴ |
ἀξιώσαντας·
ἀμφοῖν
γὰρ
κάλλιον
καὶ |
[9, 1169] |
ἀπονέμοντας
τἀγαθὰ
τῷ
εὐδαίμονι
φίλους
|
μὴ |
ἀποδιδόναι,
ὃ
δοκεῖ
τῶν
ἐκτὸς |
[9, 1171] |
ἔστι
πολλοῖς
εἶναι
φίλον
καὶ
|
μὴ |
ἄρεσκον
ὄντα,
ἀλλ'
ὡς
ἀληθῶς |
[9, 1167] |
ἀλλήλους
μὲν
ἐπαναγκάζοντας,
αὐτοὺς
δὲ
|
μὴ |
βουλομένους
τὰ
δίκαια
ποιεῖν.
Οἱ |
[9, 1167] |
ἡ
διὰ
τῆς
ὄψεως
ἡδονή·
|
μὴ |
γὰρ
προησθεὶς
τῇ
ἰδέᾳ
οὐδεὶς |
[9, 1167] |
τὸν
πέλας
ἐξετάζει
καὶ
κωλύει·
|
μὴ |
γὰρ
τηρούντων
τὸ
κοινὸν
ἀπόλλυται. |
[9, 1164] |
ἐγκλήμασίν
εἰσιν.
Ἐν
οἷς
δὲ
|
μὴ |
γίνεται
διομολογία
τῆς
ὑπουργίας,
οἱ |
[9, 1164] |
φιλίας
οὔσης
διάλυσις
γίνεται,
ἐπειδὰν
|
μὴ |
γίνηται
ὧν
ἕνεκα
ἐφίλουν·
οὐ |
[9, 1165] |
διὰ
τὴν
προγενομένην
φιλίαν,
ὅταν
|
μὴ |
δι'
ὑπερβολὴν
μοχθηρίας
διάλυσις
γένηται. |
[9, 1165] |
τὰς
φιλίας
(μὴ
πρὸς
τοὺς
|
μὴ |
διαμένοντας.
Ἢ
πρὸς
μὲν
τοὺς |
[9, 1164] |
ἀντιλυτρωτέον,
κἂν
ὁστισοῦν
ᾖ,
ἢ
|
μὴ |
ἑαλωκότι
ἀπαιτοῦντι
δὲ
ἀποδοτέον,
~(τὸν |
[9, 1165] |
πρὸς
αὐτὸν
ἑκτέον
ἢ
εἰ
|
μὴ |
ἐγεγόνει
φίλος
μηδέποτε;
Ἢ
δεῖ |
[9, 1167] |
δανείων
οἱ
μὲν
ὀφείλοντες
βούλονται
|
μὴ |
εἶναι
οἷς
ὀφείλουσιν,
οἱ
δὲ |
[9, 1164] |
νόμοι
τῶν
ἑκουσίων
συμβολαίων
δίκας
|
μὴ |
εἶναι,
ὡς
δέον,
ᾧ
ἐπίστευσε, |
[9, 1164] |
ἢ
ἑταίρῳ
προετέον,
ἐὰν
ἄμφω
|
μὴ |
ἐνδέχηται.
Ἆρ'
οὖν
πάντα
τὰ |
[9, 1167] |
φίλους
οὐχ
οἷόν
τ'
εἶναι
|
μὴ |
εὔνους
γενομένους,
οἱ
δ'
εὖνοι |
[9, 1171] |
συνάχθεσθαι.
Ἴσως
οὖν
εὖ
ἔχει
|
μὴ |
ζητεῖν
ὡς
πολυφιλώτατον
εἶναι,
ἀλλὰ |
[9, 1171] |
γίνεταί
τις
ἐπικουρία
πρὸς
τὸ
|
μὴ |
λυπεῖσθαι
(παραμυθητικὸν
γὰρ
ὁ
φίλος |
[9, 1166] |
ἕλκει
ὥσπερ
διασπῶντα.
Εἰ
δὲ
|
μὴ |
οἷόν
τε
ἅμα
λυπεῖσθαι
καὶ |
[9, 1165] |
διαφοραὶ
γίνονται
τοῖς
φίλοις,
ὅταν
|
μὴ |
ὁμοίως
οἴωνται
καὶ
ὦσι
φίλοι. |
[9, 1165] |
τὸ
ἀξίωμα·
εἴτ'
ἔχει
μὲν
|
μὴ |
οὕτως
οἴονται
δέ,
οὐκ
ἂν |
[9, 1165] |
φιλητέον;
Ἢ
οὐ
δυνατόν,
εἴπερ
|
μὴ |
πᾶν
φιλητὸν
ἀλλὰ
τἀγαθόν;
Οὔτε |
[9, 1164] |
οὖν
ὧν
ἔλαβον
τὸν
μισθόν,
|
μὴ |
ποιοῦντες
εἰκότως
ἐν
ἐγκλήμασίν
εἰσιν. |
[9, 1165] |
περὶ
τοῦ
διαλύεσθαι
τὰς
φιλίας
|
(μὴ |
πρὸς
τοὺς
μὴ
διαμένοντας.
Ἢ |
[9, 1164] |
ἀξίαν
εἶναι,
εἰ
δὲ
τοῦτο
|
μὴ |
συμβαίνοι,
οὐ
μόνον
ἀναγκαῖον
δόξειεν |
[9, 1164] |
μηδὲν
γίνεσθαι,
ὅταν
οὗ
ἐφίεται
|
μὴ |
τυγχάνῃ,
οἷον
καὶ
τῷ
κιθαρῳδῷ |
[9, 1171] |
συλλυπεῖν
τοὺς
φίλους
αὑτοῖς,
κἂν
|
μὴ |
ὑπερτείνῃ
τῇ
ἀλυπίᾳ,
τὴν
ἐκείνοις |
[9, 1165] |
φίλοι·
ὧν
ἀπολιπόντων
εὔλογον
τὸ
|
μὴ |
φιλεῖν.
Ἐγκαλέσειε
δ'
ἄν
τις, |
[9, 1164] |
ὅταν
ἕτερα
γίνηται
αὐτοῖς
καὶ
|
μὴ |
ὧν
ὀρέγονται·
ὅμοιον
γὰρ
τῷ |