Livre, page |
[9, 1169] |
ἀρετὴ
τοιοῦτόν
ἐστιν.
Ὥστε
τὸν
|
μὲν |
ἀγαθὸν
δεῖ
φίλαυτον
εἶναι
ικαὶ |
[9, 1171] |
εἶναι
τοῖς
φίλοις.
Διόπερ
οἱ
|
μὲν |
ἀνδρώδεις
τὴν
φύσιν
εὐλαβοῦνται
συλλυπεῖν |
[9, 1172] |
ἀλλήλων
οἷς
ἀρέσκονται,
ὅθεν
ἐσθλῶν
|
μὲν |
γὰρ
ἄπ'
ἐσθλά.
Περὶ
μὲν |
[9, 1167] |
εὔνοια
ἐπὶ
τούτοις
γίνεται.
Ὁ
|
μὲν |
γὰρ
εὐεργετηθεὶς
ἀνθ'
ὧν
πέπονθεν |
[9, 1167] |
Διόπερ
οὐκ
ἔστιν
ὁμοδοξία·
τοῦτο
|
μὲν |
γὰρ
καὶ
ἀγνοοῦσιν
ἀλλήλους
ὑπάρξειεν |
[9, 1165] |
καὶ
ποιεῖν
φαίνονται·
εἰς
γάμους
|
μὲν |
γὰρ
καλοῦσι
τοὺς
συγγενεῖς·
τούτοις |
[9, 1165] |
τῷ
δανείσαντι
ἐνίοτε
ἀντιδανειστέον·
ὃ
|
μὲν |
γὰρ
οἰόμενος
κομιεῖσθαι
ἐδάνεισεν
ἐπιεικεῖ |
[9, 1171] |
μικτή
τις
αὐτῶν
εἶναι.
Αὐτὸ
|
μὲν |
γὰρ
τὸ
ὁρᾶν
τοὺς
φίλους |
[9, 1165] |
ταὐτό.
Δόξειε
δ'
ἂν
τροφῆς
|
μὲν |
γονεῦσι
δεῖν
μάλιστ'
ἐπαρκεῖν,
ὡς |
[9, 1166] |
τὸ
δ'
ἥδεται,
καὶ
τὸ
|
μὲν |
δεῦρο
τὸ
δ'
ἐκεῖσε
ἕλκει |
[9, 1171] |
βούλονται
γὰρ
εὖ
δρᾶν.
Ἀναγκαιότερον
|
μὲν |
δὴ
ἐν
ταῖς
ἀτυχίαις,
διὸ |
[9, 1170] |
αὖ
πολύφιλον
καθ'
ὑπερβολήν;
Τοῖς
|
μὲν |
δὴ
πρὸς
χρῆσιν
κἂν
πάνυ |
[9, 1164] |
γίνεται
διομολογία
τῆς
ὑπουργίας,
οἱ
|
μὲν |
δι'
αὐτοὺς
προϊέμενοι
εἴρηται
ὅτι |
[9, 1164] |
δὲ
τὰ
τοιαῦτα,
ἐπειδὰν
ὃ
|
μὲν |
δι'
ἡδονὴν
τὸν
ἐρώμενον
φιλῇ, |
[9, 1166] |
αὐτῶν
ἡ
ψυχή,
καὶ
τὸ
|
μὲν |
διὰ
μοχθηρίαν
ἀλγεῖ
ἀπεχόμενόν
τινων, |
[9, 1165] |
ἀνασῶσαι
ἀφίσταται.
Εἰ
δ'
ὃ
|
μὲν |
διαμένοι
ὃ
δ'
ἐπιεικέστερος
γίνοιτο |
[9, 1165] |
παιδικαῖς
φιλίαις·
εἰ
γὰρ
ὃ
|
μὲν |
διαμένοι
τὴν
διάνοιαν
παῖς
ὃ |
[9, 1164] |
οὖν
πάντα
τὰ
τοιαῦτα
ἀκριβῶς
|
μὲν |
διορίσαι
οὐ
ῥᾴδιον;
Πολλὰς
γὰρ |
[9, 1166] |
γένοιτο.
Ἡ
δ'
εὔνοια
φιλικῷ
|
μὲν |
ἔοικεν,
οὐ
μὴν
ἔστι
γε |
[9, 1167] |
Συμβαίνει
οὖν
αὐτοῖς
στασιάζειν,
ἀλλήλους
|
μὲν |
ἐπαναγκάζοντας,
αὐτοὺς
δὲ
μὴ
βουλομένους |
[9, 1166] |
διαφέρονται
γὰρ
ἑαυτοῖς,
καὶ
ἑτέρων
|
μὲν |
ἐπιθυμοῦσιν
ἄλλα
δὲ
βούλονται,
οἷον |
[9, 1168] |
τῶν
παραλαβόντων·
δοκεῖ
δὲ
τὸ
|
μὲν |
εὖ
πάσχειν
ἄπονον
εἶναι,
τὸ |
[9, 1164] |
ἀποδοτέον,
οὐκ
ἄδηλον·
καὶ
τὰς
|
μὲν |
εὐεργεσίας
ἀνταποδοτέον
ὡς
ἐπὶ
τὸ |
[9, 1168] |
μηνύει.
Ἅμα
δὲ
καὶ
τῷ
|
μὲν |
εὐεργέτῃ
καλὸν
τὸ
κατὰ
τὴν |
[9, 1164] |
ὃ
δὲ
κέρδος,
καὶ
ὃ
|
μὲν |
ἔχει
ὃ
δὲ
μή,
οὐκ |
[9, 1164] |
ἀπονέμειν
καὶ
πείθεσθαι,
ἢ
κάμνοντα
|
μὲν |
ἰατρῷ
πιστεύειν,
στρατηγὸν
δὲ
χειροτονητέον |
[9, 1164] |
δόσεως
ἀλλ'
ἐπί
τινι,
μάλιστα
|
μὲν |
ἴσως
δεῖ
τὴν
ἀνταπόδοσιν
γίνεσθαι |
[9, 1168] |
παροίχεται.
Ἥ
τε
μνήμη
τῶν
|
μὲν |
καλῶν
ἡδεῖα,
τῶν
δὲ
χρησίμων |
[9, 1165] |
ἴσον
τὸ
ἀξίωμα·
εἴτ'
ἔχει
|
μὲν |
μὴ
οὕτως
οἴονται
δέ,
οὐκ |
[9, 1164] |
ἐν
δὲ
τῇ
ἐρωτικῇ
ἐνίοτε
|
μὲν |
ὁ
ἐραστὴς
ἐγκαλεῖ
ὅτι
ὑπερφιλῶν |
[9, 1171] |
ὥσπερ
βάρους
μεταλαμβάνουσιν,
ἢ
τοῦτο
|
μὲν |
οὔ,
ἡ
παρουσία
δ'
αὐτῶν |
[9, 1171] |
ἐλάττω
τὴν
λύπην
ποιεῖ.
Εἰ
|
μὲν |
οὖν
διὰ
ταῦτα
ἢ
δι' |
[9, 1169] |
φαύλοις
πάθεσιν
ἑπόμενος.
Τῷ
μοχθηρῷ
|
μὲν |
οὖν
διαφωνεῖ
ἃ
δεῖ
πράττειν |
[9, 1165] |
οἴωνται
καὶ
ὦσι
φίλοι.
Ὅταν
|
μὲν |
οὖν
διαψευσθῇ
τις
καὶ
ὑπολάβῃ |
[9, 1168] |
τάχ'
ἂν
γένοιτο
δῆλον.
Οἱ
|
μὲν |
οὖν
εἰς
ὄνειδος
ἄγοντες
αὐτὸ |
[9, 1164] |
ἡδονῆς
ἡδονὴν
ἀποδεδωκέναι
ἔφη.
Εἰ
|
μὲν |
οὖν
ἑκάτερος
τοῦτο
ἐβούλετο,
ἱκανῶς |
[9, 1171] |
οὓς
καὶ
καλοῦσιν
ἀρέσκους.
Πολιτικῶς
|
μὲν |
οὖν
ἔστι
πολλοῖς
εἶναι
φίλον |
[9, 1165] |
καὶ
ἀρετὴν
ἢ
χρῆσιν.
Τῶν
|
μὲν |
οὖν
ὁμογενῶν
ῥᾴων
ἡ
σύγκρισις, |
[9, 1165] |
τοῖς
περὶ
ἅ
εἰσιν.
Ὅτι
|
μὲν |
οὖν
οὐ
ταὐτὰ
πᾶσιν
ἀποδοτέον, |
[9, 1169] |
τοὺς
χρησίμους
εἶναι;
Τῶν
τοιούτων
|
μὲν |
οὖν
οὐδὲν
δεήσεται
ὁ
μακάριος, |
[9, 1168] |
ἐνέργειαν,
καὶ
φιλητὸν
ὁμοίως.
Τῷ
|
μὲν |
οὖν
πεποιηκότι
μένει
τὸ
ἔργον |
[9, 1164] |
ὑφάντῃ
καὶ
τοῖς
λοιποῖς.
~(Ἐνταῦθα
|
μὲν |
οὖν
πεπόρισται
κοινὸν
μέτρον
τὸ |
[9, 1169] |
ἢ
τοῦ
δοκοῦντος
συμφέρειν.
Τοὺς
|
μὲν |
οὖν
περὶ
τὰς
καλὰς
πράξεις |
[9, 1167] |
παρὰ
λόγον
γινόμενον
ἐπιζητεῖται.
Τοῖς
|
μὲν |
οὖν
πλείστοις
φαίνεται
ὅτι
οἳ |
[9, 1167] |
εἶναι
ἐπιμελὲς
τὸ
ἀνταποδοῦναι.
Ἐπίχαρμος
|
μὲν |
οὖν
τάχ'
ἂν
φαίη
ταῦτα |
[9, 1169] |
τὰ
μετὰ
λόγου
μάλιστα.
Ὅτι
|
μὲν |
οὖν
τοῦθ'
ἕκαστός
ἐστιν
ἢ |
[9, 1169] |
τοῦ
καλοῦ
πλέον
νέμων.
(Οὕτω
|
μὲν |
οὖν
φίλαυτον
εἶναι
δεῖ,
καθάπερ |
[9, 1172] |
μὲν
γὰρ
ἄπ'
ἐσθλά.
Περὶ
|
μὲν |
οὖν
φιλίας
ἐπὶ
τοσοῦτον
εἰρήσθω· |
[9, 1170] |
ἡδέως
ζῆν
τὸν
εὐδαίμονα.
Μονώτῃ
|
μὲν |
οὖν
χαλεπὸς
ὁ
βίος·
οὐ |
[9, 1164] |
δοῦναι
ἀργύριον
ὧν
ἐπίστανται.
Οὗτοι
|
μὲν |
οὖν
ὧν
ἔλαβον
τὸν
μισθόν, |
[9, 1167] |
οὖν
ἐπὶ
τῶν
δανείων
οἱ
|
μὲν |
ὀφείλοντες
βούλονται
μὴ
εἶναι
οἷς |
[9, 1167] |
οὖν
πλείστοις
φαίνεται
ὅτι
οἳ
|
μὲν |
ὀφείλουσι
τοῖς
δὲ
ὀφείλεται·
καθάπερ |
[9, 1168] |
φιλητόν.
Ἡδεῖα
δ'
ἐστὶ
τοῦ
|
μὲν |
παρόντος
ἡ
ἐνέργεια,
τοῦ
δὲ |
[9, 1171] |
εἰς
δὲ
τὰς
εὐτυχίας
συνεργοῦντα
|
μὲν |
προθύμως
(καὶ
γὰρ
εἰς
ταῦτα |
[9, 1165] |
τὴν
προυυπαρχὴν
ἀμείψασθαι,
ἐπειδὰν
ὃ
|
μὲν |
σπουδαῖον
εἰδὼς
εὖ
ποιήσῃ,
τῷ |
[9, 1172] |
φίλων
βούλονται
διάγειν·
διόπερ
οἳ
|
μὲν |
συμπίνουσιν,
οἳ
δὲ
συγκυβεύουσιν,
ἄλλοι |
[9, 1171] |
εἰκὸς
γὰρ
συμπίπτειν
ἅμα
τῷ
|
μὲν |
συνήδεσθαι
τῷ
δὲ
συνάχθεσθαι.
Ἴσως |
[9, 1171] |
Διὸ
δόξειεν
ἂν
δεῖν
εἰς
|
μὲν |
τὰς
εὐτυχίας
καλεῖν
τοὺς
φίλους |
[9, 1164] |
ἂν
εἶχεν·
εἰ
δ'
ὃ
|
μὲν |
τέρψιν
ὃ
δὲ
κέρδος,
καὶ |
[9, 1165] |
πατέρα.
Ὅπερ
οὖν
εἴρηται,
καθόλου
|
μὲν |
τὸ
ὀφείλημα
ἀποδοτέον,
ἐὰν
δ' |
[9, 1171] |
δ'
ἀνάπαλιν
ἴσως
ἁρμόζει
πρὸς
|
μὲν |
τοὺς
ἀτυχοῦντας
ἄκλητον
καὶ
προθύμως |
[9, 1165] |
τοὺς
μὴ
διαμένοντας.
Ἢ
πρὸς
|
μὲν |
τοὺς
διὰ
τὸ
χρήσιμον
ἢ |
[9, 1172] |
οἴονται
συζῆν.
Γίνεται
οὖν
ἡ
|
μὲν |
τῶν
φαύλων
φιλία
μοχθηρά
(κοινωνοῦσι |
[9, 1168] |
φιλαύτους
ἀποκαλοῦσι,
δοκεῖ
τε
ὁ
|
μὲν |
φαῦλος
ἑαυτοῦ
χάριν
πάντα
πράττειν, |
[9, 1166] |
δὲ
ταῦτ'
ἀκολουθεῖ·
καὶ
ἡ
|
μὲν |
φίλησις
μετὰ
συνηθείας,
ἡ
δ' |
[9, 1168] |
ἀνάπαλιν
ἔχειν
ἔοικεν.
Καὶ
ἡ
|
μὲν |
φίλησις
ποιήσει
ἔοικεν,
τὸ
φιλεῖσθαι |
[9, 1169] |
οἱ
φίλοι·
γίνεται
γὰρ
τῷ
|
μὲν |
φίλῳ
χρήματα,
αὐτῷ
δὲ
τὸ |