Livre, page
[9, 1169]	πάντες ἀποδέχονται καὶ ἐπαινοῦσιν· πάντων	δὲ	ἁμιλλωμένων πρὸς τὸ καλὸν καὶ
[9, 1164]	ᾖ, ἢ μὴ ἑαλωκότι ἀπαιτοῦντι	δὲ	ἀποδοτέον, ~(τὸν πατέρα λυτρωτέον; Δόξειε
[9, 1170]	αὐτῶν. Καὶ οἱ πρὸς ἡδονὴν	δὲ	ἀρκοῦσιν ὀλίγοι, καθάπερ ἐν τῇ
[9, 1166]	ἕκαστος εἶναι δοκεῖ) καὶ ζῆν	δὲ	βούλεται ἑαυτὸν καὶ σῴζεσθαι, καὶ
[9, 1167]	εὔνοιαν, τὰ δίκαια δρῶν· ὁ	δὲ	βουλόμενός τιν' εὐπραγεῖν, ἐλπίδα ἔχων
[9, 1166]	καὶ ἑτέρων μὲν ἐπιθυμοῦσιν ἄλλα	δὲ	βούλονται, οἷον οἱ ἀκρατεῖς· αἱροῦνται
[9, 1168]	δὲ μέλλοντος ἡ ἐλπίς, τοῦ	δὲ	γεγενημένου ἡ μνήμη· ἥδιστον δὲ
[9, 1171]	ἐργῶδες ἐν πολλοῖς ὑπάρχειν. Χαλεπὸν	δὲ	γίνεται καὶ τὸ συγχαίρειν καὶ
[9, 1170]	τοῦ φίλου ὅτι ἔστιν, τοῦτο	δὲ	γίνοιτ' ἂν ἐν τῷ συζῆν
[9, 1172]	φαύλων ἀβέβαιοι ὄντες, καὶ μοχθηροὶ	δὲ	γίνονται ὁμοιούμενοι ἀλλήλοις) ἡ δὲ
[9, 1165]	εἰς ταῦτ' ἐπαρκεῖν· καὶ τιμὴν	δὲ	γονεῦσι καθάπερ θεοῖς, οὐ πᾶσαν
[9, 1167]	μὴ εἶναι οἷς ὀφείλουσιν, οἱ	δὲ	δανείσαντες καὶ ἐπιμελοῦνται τῆς τῶν
[9, 1164]	ἡδονὴν τὸν ἐρώμενον φιλῇ, ὃ	δὲ	διὰ τὸ χρήσιμον τὸν ἐραστήν,
[9, 1165]	Ἢ οὐκ ἐνδέχεται; Ἐν μεγάλῃ	δὲ	διαστάσει μάλιστα δῆλον γίνεται, οἷον
[9, 1165]	ὁμογενῶν ῥᾴων ἡ σύγκρισις, τῶν	δὲ	διαφερόντων ἐργωδεστέρα. Οὐ μὴν διά
[9, 1170]	δ' αἰσθήσεως ἢ νοήσεως· ἡ	δὲ	δύναμις εἰς τὴν ἐνέργειαν ἀνάγεται,
[9, 1170]	ἡδύ ἐστι καθ' αὑτό. Τὸ	δὲ	ζῆν ὁρίζονται τοῖς ζῴοις δυνάμει
[9, 1170]	τὸ αἰσθάνεσθαι ἢ νοεῖν. Τὸ	δὲ	ζῆν τῶν καθ' αὑτὸ ἀγαθῶν
[9, 1165]	σπουδαῖον εἰδὼς εὖ ποιήσῃ, τῷ	δὲ	ἡ ἀνταπόδοσις γίνηται ὃν οἴεται
[9, 1168]	εὖ ποιεῖν ἐργῶδες. Διὰ ταῦτα	δὲ	καὶ αἱ μητέρες φιλοτεκνότεραι· ἐπιπονωτέρα
[9, 1168]	καὶ τούτῳ χαριζόμενος. Καὶ ἐγκρατὴς	δὲ	καὶ ἀκρατὴς λέγεται τῷ κρατεῖν
[9, 1169]	ἑαυτῷ ἀπονέμει. Καὶ περὶ τιμὰς	δὲ	καὶ ἀρχὰς ὁ αὐτὸς τρόπος·
[9, 1172]	ἐπιεικής, συναυξανομένη ταῖς ὁμιλίαις· δοκοῦσι	δὲ	καὶ βελτίους γίνεσθαι ἐνεργοῦντες καὶ
[9, 1171]	ὡς ἀληθῶς ἐπιεικῆ· δι' ἀρετὴν	δὲ	καὶ δι' αὐτοὺς οὐκ ἔστι
[9, 1167]	αὐτὴν ἀργὴν εἶναι φιλίαν, χρονιζομένην	δὲ	καὶ εἰς συνήθειαν ἀφικνουμένην γίνεσθαι
[9, 1170]	ζῆν ἀγαθὸν καὶ ἡδύ (ἔοικε	δὲ	καὶ ἐκ τοῦ πάντας ὀρέγεσθαι
[9, 1167]	ἐπὶ τῶν ἀγωνιστῶν εἴπομεν. Φιλικὸν	δὲ	καὶ ἡ ὁμόνοια φαίνεται. Διόπερ
[9, 1167]	δίκαια καὶ τὰ συμφέροντα, τούτων	δὲ	καὶ κοινῇ ἐφίενται. Τοὺς δὲ
[9, 1165]	στρατηγοῦ, ἀλλὰ τὴν πατρικήν, ὁμοίως	δὲ	καὶ μητρικήν. Καὶ παντὶ δὲ
[9, 1171]	μηδ' αὐτὸς εἶναι θρηνητικός· γύναια	δὲ	καὶ οἱ τοιοῦτοι ἄνδρες τοῖς
[9, 1171]	οὐκ ἔστι πρὸς πολλούς, ἀγαπητὸν	δὲ	καὶ ὀλίγους εὑρεῖν τοιούτους. Πότερον
[9, 1169]	οἱ πολλοί, οὐ χρή. Ἀμφισβητεῖται	δὲ	καὶ περὶ τὸν εὐδαίμονα, εἰ
[9, 1165]	καὶ τὰ ἁρμόττοντα ἀπονεμητέον. Οὕτω	δὲ	καὶ ποιεῖν φαίνονται· εἰς γάμους
[9, 1168]	καὶ πάντα τούτῳ πείθεται· ὥσπερ	δὲ	καὶ πόλις τὸ κυριώτατον μάλιστ'
[9, 1168]	τοῖς εὐεργέταις οἰκεῖον εἶναι. Ἀπορεῖται	δὲ	καὶ πότερον δεῖ φιλεῖν ἑαυτὸν
[9, 1169]	πάντων αἱρούμενος τὸ καλόν. Ἐνδέχεται	δὲ	καὶ πράξεις τῷ φίλῳ προίίεσθαι,
[9, 1170]	αὑτὸν ἐνεργεῖν συνεχῶς, μεθ' ἑτέρων	δὲ	καὶ πρὸς ἄλλους ῥᾷον. Ἔσται
[9, 1169]	καθάπερ ἐν ἀρχῇ εἴρηται, ἔστι	δὲ	καὶ τὸ οἰκεῖον τῶν ἡδέων,
[9, 1170]	φύσει ὂν καὶ ἡδύ, παραπλήσιον	δὲ	καὶ τὸ τοῦ φίλου ἐστίν,
[9, 1166]	καὶ συγχαίροντα τῷ φίλῳ· μάλιστα	δὲ	καὶ τοῦτο περὶ τὰς μητέρας
[9, 1168]	ἐνεργείᾳ τὸ ἔργον μηνύει. Ἅμα	δὲ	καὶ τῷ μὲν εὐεργέτῃ καλὸν
[9, 1165]	καὶ ἁπάντων κοινότητα. Καὶ συγγενέσι	δὲ	καὶ φυλέταις καὶ πολίταις καὶ
[9, 1171]	διανέμειν ἑαυτόν, οὐκ ἄδηλον. Ἔτι	δὲ	κἀκείνους δεῖ ἀλλήλοις φίλους εἶναι,
[9, 1164]	δ' ὃ μὲν τέρψιν ὃ	δὲ	κέρδος, καὶ ὃ μὲν ἔχει
[9, 1170]	εἰς τὴν ἐνέργειαν ἀνάγεται, τὸ	δὲ	κύριον ἐν τῇ ἐνεργείᾳ· ἔοικε
[9, 1170]	πᾶσιν ἡδὺ εἶναι· οὐ δεῖ	δὲ	λαμβάνειν μοχθηρὰν ζωὴν καὶ διεφθαρμένην,
[9, 1166]	ἕκαστον τῷ ἐπιεικεῖ ὑπάρχει τοῖς	δὲ	λοιποῖς, ᾗ τοιοῦτοι ὑπολαμβάνουσιν εἶναι·
[9, 1171]	οἷς ἥδεται καὶ λυπεῖται) τὸ	δὲ	λυπούμενον αἰσθάνεσθαι ἐπὶ ταῖς αὑτοῦ
[9, 1165]	πράξεις· καὶ εἰς τὰ κήδη	δὲ	μάλιστ' οἴονται δεῖν τοὺς συγγενεῖς
[9, 1168]	μάλιστα τὸν μάλιστα φίλον, φίλος	δὲ	μάλιστα ὁ βουλόμενος ᾧ βούλεται
[9, 1169]	τὸ οἰκεῖον τῶν ἡδέων, θεωρεῖν	δὲ	μᾶλλον τοὺς πέλας δυνάμεθα ἢ
[9, 1168]	μὲν παρόντος ἡ ἐνέργεια, τοῦ	δὲ	μέλλοντος ἡ ἐλπίς, τοῦ δὲ
[9, 1164]	τὸ χρήσιμον τὸν ἐραστήν, ταῦτα	δὲ	μὴ ἀμφοῖν ὑπάρχῃ. Διὰ ταῦτα
[9, 1167]	στασιάζειν, ἀλλήλους μὲν ἐπαναγκάζοντας, αὐτοὺς	δὲ	μὴ βουλομένους τὰ δίκαια ποιεῖν.
[9, 1164]	ἐν ἐγκλήμασίν εἰσιν. Ἐν οἷς	δὲ	μὴ γίνεται διομολογία τῆς ὑπουργίας,
[9, 1166]	ἐκεῖσε ἕλκει ὥσπερ διασπῶντα. Εἰ	δὲ	μὴ οἷόν τε ἅμα λυπεῖσθαι
[9, 1164]	καὶ ὃ μὲν ἔχει ὃ	δὲ	μή, οὐκ ἂν εἴη τὰ
[9, 1169]	καὶ τοὺς ἄλλους ὠφελήσεἰ, τὸν	δὲ	μοχθηρὸν οὐ δεῖ· βλάψει γὰρ
[9, 1165]	δ' ἀποδέχηται ὡς ἀγαθόν, γένηται	δὲ	μοχθηρὸς καὶ δοκῇ, ἆρ' ἔτι
[9, 1168]	ζῆν γὰρ καὶ πράττεινν, ἐνεργείᾳ	δὲ	ὁ ποιήσας τὸ ἔργον ἔστι
[9, 1166]	ὑπάρχει, ἀλλ' οὐδὲ φαίνεται. Σχεδὸν	δὲ	οὐδὲ τοῖς φαύλοις· διαφέρονται γὰρ
[9, 1167]	ὅτι οἳ μὲν ὀφείλουσι τοῖς	δὲ	ὀφείλεται· καθάπερ οὖν ἐπὶ τῶν
[9, 1168]	χαίρειν ἐν ᾧ τοῦτο, τῷ	δὲ	παθόντι οὐδὲν καλὸν ἐν τῷ
[9, 1168]	ντὸ καλὸν γὰρ πολυχρόνιονν, τῷ	δὲ	παθόντι τὸ χρήσιμον παροίχεται. Ἥ
[9, 1171]	τὸ ἅλις ἐγὼ δυστυχῶν. Μάλιστα	δὲ	παρακλητέον ὅταν μέλλωσιν ὀλίγα ὀχληθέντες
[9, 1168]	ἄλλους διήκει. Καὶ αἱ παροιμίαι	δὲ	πᾶσαι ὁμογνωμονοῦσιν, οἷον τὸ μία
[9, 1168]	δὲ τῷ πάσχειν· τοῖς ὑπερέχουσι	δὲ	περὶ τὴν πρᾶξιν ἕπεται τὸ
[9, 1170]	ὑπάρχοντα αὐτῇ. Ἐν τοῖς ἐχομένοις	δὲ	περὶ τῆς λύπης ἔσται φανερώτερον.
[9, 1169]	ἐπιεικὴς πειθαρχεῖ τῷ νῷ. Ἀληθὲς	δὲ	περὶ τοῦ σπουδαίου καὶ τὸ
[9, 1165]	γὰρ οὐχ οἷόν τε. Εἴρηται	δὲ	περὶ τούτων. Ἆρ' οὖν οὐθὲν
[9, 1166]	οἴονται ἑαυτοῖς βέλτιστα εἶναι. Οἷς	δὲ	πολλὰ καὶ δεινὰ πέπρακται καὶ
[9, 1171]	ὑμνούμεναι ἐν δυσὶ λέγονται. Οἱ	δὲ	πολύφιλοι καὶ πᾶσιν οἰκείως ἐντυγχάνοντες
[9, 1170]	μυριάδων ἔτι πόλις ἐστίν. Τὸ	δὲ	ποσὸν οὐκ ἔστιν ἴσως ἕν
[9, 1166]	οἷς ταῦθ' ὑπάρχει. Πρὸς αὑτὸν	δὲ	πότερον ἔστιν ἢ οὐκ ἔστι
[9, 1164]	χάριν ταῦτα δώσει. Τὴν ἀξίαν	δὲ	ποτέρου τάξαι ἐστί, τοῦ προϊεμένου
[9, 1169]	τὰς οἰκείας, αἱ τῶν σπουδαίων	δὲ	πράξεις φίλων ὄντων ἡδεῖαι τοῖς
[9, 1164]	τὸ μισθὸς δ' ἀνδρί. Οἱ	δὲ	προλαμβάνοντες τὸ ἀργύριον, εἶτα μηδὲν
[9, 1170]	καθ' αὑτὸ ἀγαθοῦ ἥδονται) ὡς	δὲ	πρὸς ἑαυτὸν ἔχει ὁ σπουδαῖος,
[9, 1171]	τις εἶναι βούλεται φιλίας, τοῦτο	δὲ	πρὸς ἕνα· καὶ τὸ σφόδρα
[9, 1170]	τῇ τροφῇ τὸ ἥδυσμα. Τοὺς	δὲ	σπουδαίους πότερον πλείστους κατ' ἀριθμόν,
[9, 1172]	συμπίνουσιν, οἳ δὲ συγκυβεύουσιν, ἄλλοι	δὲ	συγγυμνάζονται καὶ συγκυνηγοῦσιν ἢ συμφιλοσοφοῦσιν,
[9, 1172]	διόπερ οἳ μὲν συμπίνουσιν, οἳ	δὲ	συγκυβεύουσιν, ἄλλοι δὲ συγγυμνάζονται καὶ
[9, 1171]	ἅμα τῷ μὲν συνήδεσθαι τῷ	δὲ	συνάχθεσθαι. Ἴσως οὖν εὖ ἔχει
[9, 1171]	ταῦτα χρεία φίλων) πρὸς εὐπάθειαν	δὲ	σχολαίως· οὐ γὰρ καλὸν τὸ
[9, 1166]	τῇ πρὸς αὑτὸν ὁμοιοῦται. Φαίνεται	δὲ	τὰ εἰρημένα καὶ τοῖς πολλοῖς
[9, 1168]	φιλεῖν καὶ τὰ φιλικά. Ἔτι	δὲ	τὰ ἐπιπόνως γενόμενα πάντες μᾶλλον
[9, 1166]	μοχθηρίας διάλυσις γένηται. ~(Τὰ φιλικὰ	δὲ	τὰ πρὸς τοὺς πέλας, καὶ
[9, 1164]	πάντα νῦν οὐδὲν ἐπιτελεῖ. Συμβαίνει	δὲ	τὰ τοιαῦτα, ἐπειδὰν ὃ μὲν
[9, 1163]	~(Ἐν πάσαις	δὲ	ταῖς ἀνομοιοειδέσι φιλίαις τὸ ἀνάλογον
[9, 1171]	(εὐεργετικὸν γὰρ εἶναι καλόν) εἰς	δὲ	τὰς ἀτυχίας ὀκνοῦντα· μεταδιδόναι γὰρ
[9, 1171]	γὰρ κάλλιον καὶ ἥδιον) εἰς	δὲ	τὰς εὐτυχίας συνεργοῦντα μὲν προθύμως
[9, 1166]	διάτασιν οὐδ' ὄρεξιν, τῇ φιλήσει	δὲ	ταῦτ' ἀκολουθεῖ· καὶ ἡ μὲν
[9, 1166]	φιλία δ' οὔ. Καὶ πρότερον	δὲ	ταῦτ' εἴρηται. Ἀλλ' οὐδὲ φίλησίς
[9, 1164]	ἀναφέρεται καὶ τούτῳ μετρεῖται· ἐν	δὲ	τῇ ἐρωτικῇ ἐνίοτε μὲν ὁ
[9, 1170]	ὡρισμένον τῆς τἀγαθοῦ φύσεως· τὸ	δὲ	τῇ φύσει ἀγαθὸν καὶ τῷ
[9, 1169]	ὑπάρχει ὥσπερ κτῆμά τι. Εἰ	δὲ	τὸ εὐδαιμονεῖν ἐστὶν ἐν τῷ
[9, 1170]	ἐν ἑαυτῷ αἰσθάνεσθαι ἡδύ) αἱρετὸν	δὲ	τὸ ζῆν καὶ μάλιστα τοῖς
[9, 1169]	τῷ μὲν φίλῳ χρήματα, αὐτῷ	δὲ	τὸ καλόν· τὸ δὴ μεῖζον
[9, 1168]	δὲ γεγενημένου ἡ μνήμη· ἥδιστον	δὲ	τὸ κατὰ τὴν ἐνέργειαν, καὶ
[9, 1168]	οἱ κτησάμενοι τῶν παραλαβόντων· δοκεῖ	δὲ	τὸ μὲν εὖ πάσχειν ἄπονον
[9, 1170]	αἰσθάνεσθαι αὑτοῦ ἀγαθοῦ ὄντος, ἡ	δὲ	τοιαύτη αἴσθησις ἡδεῖα καθ' ἑαυτήν.
[9, 1167]	ἐφιεμένους ἐν τοῖς ὠφελίμοις, ἐν	δὲ	τοῖς πόνοις καὶ ταῖς λειτουργίαις
[9, 1170]	τοῖς καλοῖς μέλεσιν ἥδεται, ἐπὶ	δὲ	τοῖς φαύλοις λυπεῖται. Γίνοιτο δ'
[9, 1166]	τῶν φίλων οἱ προσκεκρουκότες. Οἳ	δὲ	τὸν συνδιάγοντα καὶ ταὐτὰ αἱρούμενον,
[9, 1166]	τούτων ὑπάρχειν τῷ ἐπιεικεῖ, πρὸς	δὲ	τὸν φίλον ἔχειν ὥσπερ πρὸς
[9, 1168]	τοῖς οὕτω φιλαύτοις ὀνειδίζεται. Ὅτι	δὲ	τοὺς τὰ τοιαῦθ' αὑτοῖς ἀπονέμοντας
[9, 1164]	ἀμφοῖν κατ' ἀξίαν εἶναι, εἰ	δὲ	τοῦτο μὴ συμβαίνοι, οὐ μόνον
[9, 1168]	δ' αὑτοῦ παρίησιν. Τοῖς λόγοις	δὲ	τούτοις τὰ ἔργα διαφωνεῖ, οὐκ
[9, 1166]	τὴν φιλίαν ὁρίζονται. Πρὸς ἑαυτὸν	δὲ	τούτων ἕκαστον τῷ ἐπιεικεῖ ὑπάρχει
[9, 1165]	ἀλλήλους ταῦθ' ὑπάρξει αὐτοῖς, ἄνευ	δὲ	τούτων οὐκ ἦν φίλους εἶναι·
[9, 1168]	φίλησις ποιήσει ἔοικεν, τὸ φιλεῖσθαι	δὲ	τῷ πάσχειν· τοῖς ὑπερέχουσι δὲ
[9, 1165]	δὲ καὶ μητρικήν. Καὶ παντὶ	δὲ	τῷ πρεσβυτέρῳ τιμὴν καθ' ἡλικίαν,
[9, 1172]	δὲ γίνονται ὁμοιούμενοι ἀλλήλοις) ἡ	δὲ	τῶν ἐπιεικῶν ἐπιεικής, συναυξανομένη ταῖς
[9, 1164]	τοιαῦται καὶ αἱ φιλίαι. Ἡ	δὲ	τῶν ἠθῶν καθ' αὑτὴν οὖσα
[9, 1169]	δεῖται ἐπεισάκτου ἡδονῆς) οὐ δεόμενος	δὲ	τῶν τοιούτων φίλων οὐ δοκεῖ
[9, 1167]	δὲ καὶ κοινῇ ἐφίενται. Τοὺς	δὲ	φαύλους οὐχ οἷόν τε ὁμονοεῖν
[9, 1166]	μοχθηροὶ μεθ' ὧν συνημερεύσουσιν, ἑαυτοὺς	δὲ	φεύγουσιν· ἀναμιμνήσκονται γὰρ πολλῶν καὶ
[9, 1165]	πᾶν φιλητὸν ἀλλὰ τἀγαθόν; Οὔτε	δὲ	φιλητὸν τὸ πονηρὸν οὔτε δεῖ·
[9, 1169]	οὖν ὄντας οὐδενὸς προσδεῖσθαι, τὸν	δὲ	φίλον, ἕτερον αὐτὸν ὄντα, πορίζειν
[9, 1164]	δὲ χειροτονητέον τὸν πολεμικόν· ὁμοίως	δὲ	φίλῳ μᾶλλον ἢ σπουδαίῳ ὑπηρετητέον,
[9, 1168]	διότι καὶ τὸ εἶναι. Τοῦτο	δὲ	φυσικόν· ὃ γάρ ἐστι δυνάμει,
[9, 1167]	τῇ ἰδέᾳ οὐδεὶς ἐρᾷ, ὁ	δὲ	χαίρων τῷ εἴδει οὐδὲν μᾶλλον
[9, 1164]	κάμνοντα μὲν ἰατρῷ πιστεύειν, στρατηγὸν	δὲ	χειροτονητέον τὸν πολεμικόν· ὁμοίως δὲ
[9, 1168]	τῶν μὲν καλῶν ἡδεῖα, τῶν	δὲ	χρησίμων οὐ πάνυ ἢ ἧττον·

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/05/2008