Livre, page
[9, 1168]	φίλος δὲ μάλιστα ὁ βουλόμενος	ᾧ	βούλεται τἀγαθὰ ἐκείνου ἕνεκα, καὶ
[9, 1164]	δίκας μὴ εἶναι, ὡς δέον,	ᾧ	ἐπίστευσε, διαλυθῆναι πρὸς τοῦτον καθάπερ
[9, 1164]	χαριστέον ἑταίροις, ὥσπερ καὶ δάνειον	ᾧ	ὀφείλει ἀποδοτέον μᾶλλον ἢ ἑταίρῳ
[9, 1169]	Καὶ χρήματα προοῖντ' ἂν ἐφ'	ᾧ	πλείονα λήψονται οἱ φίλοι· γίνεται
[9, 1168]	τὴν πρᾶξιν, ὥστε χαίρειν ἐν	ᾧ	τοῦτο, τῷ δὲ παθόντι οὐδὲν
[9, 1166]	καὶ σῴζεσθαι, καὶ μάλιστα τοῦτο	ᾧ	φρονεῖ. Ἀγαθὸν γὰρ τῷ σπουδαίῳ
[9, 1171]	τῶν κακῶν, ὅθεν τὸ ἅλις	ἐγὼ	δυστυχῶν. Μάλιστα δὲ παρακλητέον ὅταν
[9, 1171]	καὶ τῇ ὄψει καὶ τῷ	λόγῳ,	ἐὰν ᾖ ἐπιδέξιος· οἶδε γὰρ
[9, 1168]	ὅλως τοῖς πάθεσι καὶ τῷ	ἀλόγῳ	τῆς ψυχῆς· τοιοῦτοι δ' εἰσὶν
[9, 1169]	ὅθεν Ὅταν ὁ δαίμων εὖ	διδῷ,	τί δεῖ φίλων; Ἔοικε δ'
[9, 1164]	μὴ τυγχάνῃ, οἷον καὶ τῷ	κιθαρῳδῷ	ὁ ἐπαγγελλόμενος, καὶ ὅσῳ ἄμεινον
[9, 1164]	ἄμεινον ᾄσειεν, τοσούτῳ πλείω· εἰς	ἕω	δ' ἀπαιτοῦντι τὰς ὑποσχέσεις ἀνθ'
[9, 1172]	μὲν οὖν φιλίας ἐπὶ τοσοῦτον	εἰρήσθω·	ἑπόμενον δ' ἂν εἴη διελθεῖν
[9, 1166]	ἔστιν ἢ οὐκ ἔστι φιλία,	ἀφείσθω	ἐπὶ τοῦ παρόντος· δόξειε δ'
[9, 1171]	ἢ δι' ἄλλο τι κουφίζονται,	ἀφείσθω·	συμβαίνειν δ' οὖν φαίνεται τὸ
[9, 1170]	φύσει ἀγαθὸν εἴρηται ὅτι τῷ	σπουδαίῳ	ἀγαθὸν καὶ ἡδύ ἐστι καθ'
[9, 1170]	ἔοικεν ὁ σπουδαῖος φίλος τῷ	σπουδαίῳ	τῇ φύσει αἱρετὸς εἶναι. Τὸ
[9, 1166]	ᾧ φρονεῖ. Ἀγαθὸν γὰρ τῷ	σπουδαίῳ	τὸ εἶναι, ἕκαστος δ' ἑαυτῷ
[9, 1164]	ὁμοίως δὲ φίλῳ μᾶλλον ἢ	σπουδαίῳ	ὑπηρετητέον, καὶ εὐεργέτῃ ἀνταποδοτέον χάριν
[9, 1164]	μικρότητι καὶ τῷ καλῷ καὶ	ἀναγκαίῳ.	Ὅτι δ' οὐ πάντα τῷ
[9, 1165]	δόσις τῷ καλῷ ἢ τῷ	ἀναγκαίῳ,	πρὸς ταῦτ' ἀποκλιτέον. Ἐνίοτε γὰρ
[9, 1172]	μάλιστ' ἀγαπῶσι τῶν ἐν τῷ	βίῳ·	συζῆν γὰρ βουλόμενοι μετὰ τῶν
[9, 1164]	καὶ ὅσῳ ἄμεινον ᾄσειεν, τοσούτῳ	πλείω·	εἰς ἕω δ' ἀπαιτοῦντι τὰς
[9, 1166]	φιλία, ᾗ ἐστὶ δύο ἢ	πλείω,	ἐκ τῶν εἰρημένων, (καὶ ὅτι
[9, 1165]	δ' ὅτι τὸ ὅμοιον τῷ	ὁμοίῳ	φίλον. Ἆρ' οὖν εὐθὺς διαλυτέον;
[9, 1170]	αὐτῷ νέμεσθαι. Εἰ δὴ τῷ	μακαρίῳ	τὸ εἶναι αἱρετόν ἐστι καθ'
[9, 1171]	ἅπασι δεῖ δῆλον ὅτι τὸν	βελτίω.	Ἡ δ' ἐν ταῖς εὐτυχίαις
[9, 1166]	φίλος γένοιτο. Ἡ δ' εὔνοια	φιλικῷ	μὲν ἔοικεν, οὐ μὴν ἔστι
[9, 1167]	ἐκ πονηροῦ θεωμένους, ἔοικε δ'	ἀνθρωπικῷ·	ἀμνήμονες γὰρ οἱ πολλοί, καὶ
[9, 1165]	δ' ὑπερτείνῃ ἡ δόσις τῷ	καλῷ	ἢ τῷ ἀναγκαίῳ, πρὸς ταῦτ'
[9, 1164]	μεγέθει καὶ μικρότητι καὶ τῷ	καλῷ	καὶ ἀναγκαίῳ. Ὅτι δ' οὐ
[9, 1169]	αὐτὸν πρᾶξαι τὸ αἴτιον τῷ	φίλῳ	γενέσθαι. Ἐν πᾶσι δὴ τοῖς
[9, 1165]	διαλλάττοι τῇ ἀρετῇ, ἆρα χρηστέον	φίλῳ;	Ἢ οὐκ ἐνδέχεται; Ἐν μεγάλῃ
[9, 1166]	τὸν συναλγοῦντα καὶ συγχαίροντα τῷ	φίλῳ·	μάλιστα δὲ καὶ τοῦτο περὶ
[9, 1164]	χειροτονητέον τὸν πολεμικόν· ὁμοίως δὲ	φίλῳ	μᾶλλον ἢ σπουδαίῳ ὑπηρετητέον, καὶ
[9, 1169]	Ἐνδέχεται δὲ καὶ πράξεις τῷ	φίλῳ	προίίεσθαι, καὶ εἶναι κάλλιον τοῦ
[9, 1169]	αὐτὸς τρόπος· πάντα γὰρ τῷ	φίλῳ	ταῦτα προήσεται· καλὸν γὰρ αὐτῷ
[9, 1169]	φίλοι· γίνεται γὰρ τῷ μὲν	φίλῳ	χρήματα, αὐτῷ δὲ τὸ καλόν·
[9, 1165]	οὐ χρὴ εἶναι, οὐδ' ὁμοιοῦσθαι	φαύλῳ·	εἴρηται δ' ὅτι τὸ ὅμοιον
[9, 1163]	καὶ ἐν τῇ πολιτικῇ τῷ	σκυτοτόμῳ	ἀντὶ τῶν ὑποδημάτων ἀμοιβὴ γίνεται
[9, 1169]	ὁ δ' ἐπιεικὴς πειθαρχεῖ τῷ	νῷ.	Ἀληθὲς δὲ περὶ τοῦ σπουδαίου
[9, 1167]	δι' ἐκείνου, οὐκ ἔοικ' εὔνους	ἐκείνῳ	εἶναι, ἀλλὰ μᾶλλον ἑαυτῷ, καθάπερ
[9, 1164]	Ὁ γὰρ προϊέμενος ἔοικ' ἐπιτρέπειν	ἐκείνῳ.	Ὅπερ φασὶ καὶ Πρωταγόραν ποιεῖν·
[9, 1169]	τί δεῖ φίλων; Ἔοικε δ'	ἀτόπῳ	τὸ πάντ' ἀπονέμοντας τἀγαθὰ τῷ
[9, 1166]	ἑαυτὸν φιλικῶς ἂν ἔχοι καὶ	ἑτέρῳ	φίλος γένοιτο. Ἡ δ' εὔνοια
[9, 1165]	μητρικήν. Καὶ παντὶ δὲ τῷ	πρεσβυτέρῳ	τιμὴν καθ' ἡλικίαν, ὑπαναστάσει καὶ
[9, 1169]	πέλας, φαύλοις πάθεσιν ἑπόμενος. Τῷ	μοχθηρῷ	μὲν οὖν διαφωνεῖ ἃ δεῖ
[9, 1164]	ᾧ ὀφείλει ἀποδοτέον μᾶλλον ἢ	ἑταίρῳ	δοτέον. Ἴσως δ' οὐδὲ τοῦτ'
[9, 1164]	εὐεργέτῃ ἀνταποδοτέον χάριν μᾶλλον ἢ	ἑταίρῳ	προετέον, ἐὰν ἄμφω μὴ ἐνδέχηται.
[9, 1164]	καὶ πείθεσθαι, ἢ κάμνοντα μὲν	ἰατρῷ	πιστεύειν, στρατηγὸν δὲ χειροτονητέον τὸν
[9, 1168]	μάλιστ' ἀγαπῶσι, καὶ ὡς ἐν	αἰσχρῷ	φιλαύτους ἀποκαλοῦσι, δοκεῖ τε ὁ
[9, 1164]	τῷ κιθαρῳδῷ ὁ ἐπαγγελλόμενος, καὶ	ὅσῳ	ἄμεινον ᾄσειεν, τοσούτῳ πλείω· εἰς
[9, 1168]	ἐπιεικὴς διὰ τὸ καλόν, καὶ	ὅσῳ	ἂν βελτίων ᾖ, μᾶλλον διὰ
[9, 1168]	ἑαυτοῦ χάριν πάντα πράττειν, καὶ	ὅσῳ	ἂν μοχθηρότερος ᾖ, τοσούτῳ μᾶλλονἐγκαλοῦσι
[9, 1165]	τὸ ἦθος ἢ τὴν οὐσίαν,	ὅσῳ	βέλτιον καὶ τῆς φιλίας οἰκειότερον.
[9, 1165]	ἢ τοῖς τὸ νόμισμα κιβδηλεύουσιν,	ὅσῳ	περὶ τιμιώτερον ἡ κακουργία. Ἐὰν
[9, 1168]	καὶ ὅλως τοῖς πάθεσι καὶ	τῷ	ἀλόγῳ τῆς ψυχῆς· τοιοῦτοι δ'
[9, 1165]	ἡ δόσις τῷ καλῷ ἢ	τῷ	ἀναγκαίῳ, πρὸς ταῦτ' ἀποκλιτέον. Ἐνίοτε
[9, 1165]	ἐκείνου προσποιήσεως ἀπατηθῇ, δίκαιον ἐγκαλεῖν	τῷ	ἀπατήσαντι, καὶ μᾶλλον ἢ τοῖς
[9, 1164]	ἀναγκαίῳ. Ὅτι δ' οὐ πάντα	τῷ	αὐτῷ ἀποδοτέον, οὐκ ἄδηλον· καὶ
[9, 1170]	ἐπὶ τῶν βοσκημάτων τὸ ἐν	τῷ	αὐτῷ νέμεσθαι. Εἰ δὴ τῷ
[9, 1167]	ἐννοεῖν ὁδήποτε, ἀλλὰ τὸ ἐν	τῷ	αὐτῷ, οἷον ὅταν καὶ ὁ
[9, 1172]	περ μάλιστ' ἀγαπῶσι τῶν ἐν	τῷ	βίῳ· συζῆν γὰρ βουλόμενοι μετὰ
[9, 1165]	οἴεται μοχθηρὸν εἶναι. Οὐδὲ γὰρ	τῷ	δανείσαντι ἐνίοτε ἀντιδανειστέον· ὃ μὲν
[9, 1165]	μὲν σπουδαῖον εἰδὼς εὖ ποιήσῃ,	τῷ	δὲ ἡ ἀνταπόδοσις γίνηται ὃν
[9, 1168]	ὥστε χαίρειν ἐν ᾧ τοῦτο,	τῷ	δὲ παθόντι οὐδὲν καλὸν ἐν
[9, 1168]	ἔργον ντὸ καλὸν γὰρ πολυχρόνιονν,	τῷ	δὲ παθόντι τὸ χρήσιμον παροίχεται.
[9, 1171]	συμπίπτειν ἅμα τῷ μὲν συνήδεσθαι	τῷ	δὲ συνάχθεσθαι. Ἴσως οὖν εὖ
[9, 1166]	ἄλλο· ἀμεταμέλητος γὰρ ὡς εἰπεῖν.	Τῷ	δὴ πρὸς αὑτὸν ἕκαστα τούτων
[9, 1165]	τῷ πατρὶ πάντα, καθάπερ οὐδὲ	τῷ	Διὶ θύεται, οὐκ ἄδηλον· ἐπεὶ
[9, 1171]	ὠφελεῖσθαι. Δόξαν δ' ἀηδίας ἐν	τῷ	διωθεῖσθαι ἴσως εὐλαβητέον· ἐνίοτε γὰρ
[9, 1168]	δὲ παθόντι οὐδὲν καλὸν ἐν	τῷ	δράσαντι, ἀλλ' εἴπερ, συμφέρον· τοῦτο
[9, 1167]	οὐδεὶς ἐρᾷ, ὁ δὲ χαίρων	τῷ	εἴδει οὐδὲν μᾶλλον ἐρᾷ, ἀλλ'
[9, 1170]	δὲ τῇ φύσει ἀγαθὸν καὶ	τῷ	ἐπιεικεῖ· διόπερ ἔοικε πᾶσιν ἡδὺ
[9, 1166]	πρὸς αὑτὸν ἕκαστα τούτων ὑπάρχειν	τῷ	ἐπιεικεῖ, πρὸς δὲ τὸν φίλον
[9, 1166]	Πρὸς ἑαυτὸν δὲ τούτων ἕκαστον	τῷ	ἐπιεικεῖ ὑπάρχει τοῖς δὲ λοιποῖς,
[9, 1170]	ταύτῃ ἐνδεὴς ἔσται. Δεήσει ἄρα	τῷ	εὐδαιμονήσοντι φίλων σπουδαίων. Ἆρ' οὖν
[9, 1169]	ἄνθρωπος καὶ συζῆν πεφυκός. Καὶ	τῷ	εὐδαίμονι δὴ τοῦθ' ὑπάρχει· τὰ
[9, 1169]	ἀτόπῳ τὸ πάντ' ἀπονέμοντας τἀγαθὰ	τῷ	εὐδαίμονι φίλους μὴ ἀποδιδόναι, ὃ
[9, 1169]	τῶν τυχόντων συνημερεύειν. Δεῖ ἄρα	τῷ	εὐδαίμονι φίλων. Τί οὖν λέγουσιν
[9, 1169]	δὲ τὸ εὐδαιμονεῖν ἐστὶν ἐν	τῷ	ζῆν καὶ ἐνεργεῖν, τοῦ δ'
[9, 1165]	ἐὰν δ' ὑπερτείνῃ ἡ δόσις	τῷ	καλῷ ἢ τῷ ἀναγκαίῳ, πρὸς
[9, 1164]	καὶ μεγέθει καὶ μικρότητι καὶ	τῷ	καλῷ καὶ ἀναγκαίῳ. Ὅτι δ'
[9, 1164]	ἐφίεται μὴ τυγχάνῃ, οἷον καὶ	τῷ	κιθαρῳδῷ ὁ ἐπαγγελλόμενος, καὶ ὅσῳ
[9, 1168]	ἐγκρατὴς δὲ καὶ ἀκρατὴς λέγεται	τῷ	κρατεῖν τὸν νοῦν ἢ μή,
[9, 1168]	μάλιστ' ἀγαθά, καὶ χαρίζεται ἑαυτοῦ	τῷ	κυριωτάτῳ, καὶ πάντα τούτῳ πείθεται·
[9, 1171]	φίλος καὶ τῇ ὄψει καὶ	τῷ	λόγῳ, ἐὰν ᾖ ἐπιδέξιος· οἶδε
[9, 1164]	δ' οὐδὲ τοῦτ' ἀεί, οἷον	τῷ	λυτρωθέντι παρὰ λῃστῶν πότερα τὸν
[9, 1170]	τῷ αὐτῷ νέμεσθαι. Εἰ δὴ	τῷ	μακαρίῳ τὸ εἶναι αἱρετόν ἐστι
[9, 1168]	ἔργον μηνύει. Ἅμα δὲ καὶ	τῷ	μὲν εὐεργέτῃ καλὸν τὸ κατὰ
[9, 1168]	τὴν ἐνέργειαν, καὶ φιλητὸν ὁμοίως.	Τῷ	μὲν οὖν πεποιηκότι μένει τὸ
[9, 1171]	πολλοῖς· εἰκὸς γὰρ συμπίπτειν ἅμα	τῷ	μὲν συνήδεσθαι τῷ δὲ συνάχθεσθαι.
[9, 1169]	λήψονται οἱ φίλοι· γίνεται γὰρ	τῷ	μὲν φίλῳ χρήματα, αὐτῷ δὲ
[9, 1164]	μὴ ὧν ὀρέγονται· ὅμοιον γὰρ	τῷ	μηδὲν γίνεσθαι, ὅταν οὗ ἐφίεται
[9, 1169]	τοὺς πέλας, φαύλοις πάθεσιν ἑπόμενος.	Τῷ	μοχθηρῷ μὲν οὖν διαφωνεῖ ἃ
[9, 1169]	ἑαυτῷ, ὁ δ' ἐπιεικὴς πειθαρχεῖ	τῷ	νῷ. Ἀληθὲς δὲ περὶ τοῦ
[9, 1165]	εἴρηται δ' ὅτι τὸ ὅμοιον	τῷ	ὁμοίῳ φίλον. Ἆρ' οὖν εὐθὺς
[9, 1168]	ποιήσει ἔοικεν, τὸ φιλεῖσθαι δὲ	τῷ	πάσχειν· τοῖς ὑπερέχουσι δὲ περὶ
[9, 1164]	τοιαῦτα, οἷον πότερον δεῖ πάντα	τῷ	πατρὶ ἀπονέμειν καὶ πείθεσθαι, ἢ
[9, 1165]	οὐ ταὐτὰ πᾶσιν ἀποδοτέον, οὐδὲ	τῷ	πατρὶ πάντα, καθάπερ οὐδὲ τῷ
[9, 1165]	καὶ μητρικήν. Καὶ παντὶ δὲ	τῷ	πρεσβυτέρῳ τιμὴν καθ' ἡλικίαν, ὑπαναστάσει
[9, 1163]	οἷον καὶ ἐν τῇ πολιτικῇ	τῷ	σκυτοτόμῳ ἀντὶ τῶν ὑποδημάτων ἀμοιβὴ
[9, 1170]	τῇ φύσει ἀγαθὸν εἴρηται ὅτι	τῷ	σπουδαίῳ ἀγαθὸν καὶ ἡδύ ἐστι
[9, 1170]	ἐπισκοποῦσιν ἔοικεν ὁ σπουδαῖος φίλος	τῷ	σπουδαίῳ τῇ φύσει αἱρετὸς εἶναι.
[9, 1166]	τοῦτο ᾧ φρονεῖ. Ἀγαθὸν γὰρ	τῷ	σπουδαίῳ τὸ εἶναι, ἕκαστος δ'
[9, 1170]	τοῦτο δὲ γίνοιτ' ἂν ἐν	τῷ	συζῆν καὶ κοινωνεῖν λόγων καὶ
[9, 1171]	δ' ἐνέργεια γίνεται αὐτῆς ἐν	τῷ	συζῆν, ~(ὥστ' εἰκότως τούτου ἐφίενται.
[9, 1165]	οὐδὲν ἄτοπον ποιεῖν· οὐ γὰρ	τῷ	τοιούτῳ φίλος ἦν· ἀλλοιωθέντα οὖν
[9, 1163]	ἀμοιβὴ γίνεται κατ' ἀξίαν, καὶ	τῷ	ὑφάντῃ καὶ τοῖς λοιποῖς. ~(Ἐνταῦθα
[9, 1167]	καὶ ἐπιείκειάν τινα γίνεται, ὅταν	τῳ	φανῇ καλός τις ἢ ἀνδρεῖος
[9, 1169]	τοῦ αὐτὸν πρᾶξαι τὸ αἴτιον	τῷ	φίλῳ γενέσθαι. Ἐν πᾶσι δὴ
[9, 1166]	ἢ τὸν συναλγοῦντα καὶ συγχαίροντα	τῷ	φίλῳ· μάλιστα δὲ καὶ τοῦτο
[9, 1169]	καλόν. Ἐνδέχεται δὲ καὶ πράξεις	τῷ	φίλῳ προίίεσθαι, καὶ εἶναι κάλλιον
[9, 1169]	ὁ αὐτὸς τρόπος· πάντα γὰρ	τῷ	φίλῳ ταῦτα προήσεται· καλὸν γὰρ
[9, 1168]	καὶ φιλητόν, ἐσμὲν δ' ἐνεργείᾳ	ᾳτῷ	ζῆν γὰρ καὶ πράττεινν, ἐνεργείᾳ
[9, 1168]	ἀγαθά, καὶ χαρίζεται ἑαυτοῦ τῷ	κυριωτάτῳ,	καὶ πάντα τούτῳ πείθεται· ὥσπερ
[9, 1170]	τὸ αὐτὸν εἶναι αἱρετόν ἐστιν	ἑκάστῳ,	οὕτω καὶ τὸ τὸν φίλον,
[9, 1169]	εἴη τὰ δέοντα καὶ ἰδίᾳ	ἑκάστῳ	τὰ μέγιστα τῶν ἀγαθῶν, εἴπερ
[9, 1171]	καὶ ἡ ἔννοια τοῦ συναλγεῖν	ἐλάττω	τὴν λύπην ποιεῖ. Εἰ μὲν
[9, 1170]	αἱρετῶν εἴη. Ὃ δ' ἐστὶν	αὐτῷ	αἱρετόν, τοῦτο δεῖ ὑπάρχειν αὐτῷ,
[9, 1164]	Ὅτι δ' οὐ πάντα τῷ	αὐτῷ	ἀποδοτέον, οὐκ ἄδηλον· καὶ τὰς
[9, 1169]	γὰρ τῷ μὲν φίλῳ χρήματα,	αὐτῷ	δὲ τὸ καλόν· τὸ δὴ
[9, 1170]	αὐτῷ αἱρετόν, τοῦτο δεῖ ὑπάρχειν	αὐτῷ,	ἢ ταύτῃ ἐνδεὴς ἔσται. Δεήσει
[9, 1170]	τῶν βοσκημάτων τὸ ἐν τῷ	αὐτῷ	νέμεσθαι. Εἰ δὴ τῷ μακαρίῳ
[9, 1167]	ὁδήποτε, ἀλλὰ τὸ ἐν τῷ	αὐτῷ,	οἷον ὅταν καὶ ὁ δῆμος
[9, 1168]	μοχθηρότερος ᾖ, τοσούτῳ μᾶλλονἐγκαλοῦσι δὴ	αὐτῷ	οἷον ὅτι οὐδὲν ἀφ' ἑαυτοῦ
[9, 1169]	ὁ μακάριος, ἐπειδὴ τἀγαθὰ ὑπάρχει	αὐτῷ·	οὐδὲ δὴ τῶν διὰ τὸ
[9, 1168]	εἴσεται· ταῦτα δ' ὑπάρχει μάλιστ'	αὐτῷ	πρὸς αὑτόν, καὶ τὰ λοιπὰ
[9, 1169]	φίλῳ ταῦτα προήσεται· καλὸν γὰρ	αὐτῷ	τοῦτο καὶ ἐπαινετόν. Εἰκότως δὴ
[9, 1168]	ἂν ὑπάρχοι· μάλιστα γὰρ φίλος	αὑτῷ·	καὶ φιλητέον δὴ μάλισθ' ἑαυτόν.
[9, 1166]	ἂν ἐβούλετο ἡδέα ταῦτα γενέσθαι	αὑτῷ·	μεταμελείας γὰρ οἱ φαῦλοι γέμουσιν.
[9, 1170]	τὸ δ' ἀγαθὸν ὑπάρχον ἐν	ἑαυτῷ	αἰσθάνεσθαι ἡδύ) αἱρετὸν δὲ τὸ
[9, 1169]	καλόν· τὸ δὴ μεῖζον ἀγαθὸν	ἑαυτῷ	ἀπονέμει. Καὶ περὶ τιμὰς δὲ
[9, 1166]	μάλιστα. Συνδιάγειν τε ὁ τοιοῦτος	ἑαυτῷ	βούλεται· ἡδέως γὰρ αὐτὸ ποιεῖ·
[9, 1166]	σπουδαίῳ τὸ εἶναι, ἕκαστος δ'	ἑαυτῷ	βούλεται τἀγαθά, γενόμενος δ' ἄλλος
[9, 1167]	πόνοις καὶ ταῖς λειτουργίαις ἐλλείποντας·	ἑαυτῷ	δ' ἕκαστος βουλόμενος ταῦτα τὸν
[9, 1167]	εὔνους ἐκείνῳ εἶναι, ἀλλὰ μᾶλλον	ἑαυτῷ,	καθάπερ οὐδὲ φίλος, εἰ θεραπεύει
[9, 1166]	σπουδαῖος εἶναἰ· οὗτος γὰρ ὁμογνωμονεῖ	ἑαυτῷ,	καὶ τῶν αὐτῶν ὀρέγεται κατὰ
[9, 1169]	γὰρ νοῦς αἱρεῖται τὸ βέλτιστον	ἑαυτῷ,	ὁ δ' ἐπιεικὴς πειθαρχεῖ τῷ
[9, 1166]	Συναλγεῖ τε καὶ συνήδεται μάλισθ'	ἑαυτῷ·	πάντοτε γάρ ἐστι τὸ αὐτὸ
[9, 1168]	καὶ ὅλως ἀεὶ τὸ καλὸν	ἑαυτῷ	περιποιοῖτο, οὐδεὶς ἐρεῖ τοῦτον φίλαυτον
[9, 1168]	μᾶλλον εἶναι φίλαυτος· ἀπονέμει γοῦν	ἑαυτῷ	τὰ κάλλιστα καὶ μάλιστ' ἀγαθά,
[9, 1166]	τὴν ψυχήν· καὶ βούλεται δὴ	ἑαυτῷ	τἀγαθὰ καὶ τὰ φαινόμενα καὶ
[9, 1169]	ὅλως τὰ περιμάχητα ἀγαθά, περιποιούμενος	ἑαυτῷ	τὸ καλόν· ὀλίγον γὰρ χρόνον
[9, 1169]	τοῖς ἐπαινετοῖς ὁ σπουδαῖος φαίνεται	ἑαυτῷ	τοῦ καλοῦ πλέον νέμων. (Οὕτω
[9, 1170]	καὶ κοινωνεῖν λόγων καὶ διανοίας·	οὕτω	γὰρ ἂν δόξειε τὸ συζῆν
[9, 1166]	διατεταμένως καὶ πειρατέον ἐπιεικῆ εἶναι·	οὕτω	γὰρ καὶ πρὸς ἑαυτὸν φιλικῶς
[9, 1167]	οἱ ἐπιεικεῖς τοὺς ἀρίστους ἄρχειν·	οὕτω	γὰρ πᾶσι γίνεται οὗ ἐφίενται.
[9, 1164]	τοῦ φίλου καὶ τῆς ἀρετῆς)	οὕτω	δ' ἔοικε καὶ τοῖς φιλοσοφίας
[9, 1171]	τὸ σφόδρα δὴ πρὸς ὀλίγους.	Οὕτω	δ' ἔχειν ἔοικε καὶ ἐπὶ
[9, 1165]	οἰκεῖα καὶ τὰ ἁρμόττοντα ἀπονεμητέον.	Οὕτω	δὲ καὶ ποιεῖν φαίνονται· εἰς
[9, 1167]	ποθῇ καὶ τῆς παρουσίας ἐπιθυμῇ·	οὕτω	δὴ καὶ φίλους οὐχ οἷόν
[9, 1165]	ἀποστατέον, ἀλλ' ὡς ἂν ἐνδέχηται,	οὕτω	διοριστέον. Ἔχει δ' ἀπορίαν καὶ
[9, 1168]	δοκεῖ καὶ πᾶν ἄλλο σύστημα,	οὕτω	καὶ ἄνθρωπος· καὶ φίλαυτος δὴ
[9, 1171]	καὶ ὡς πρὸς ἑαυτὸν ἔχει,	οὕτω	καὶ πρὸς τὸν φίλον· περὶ
[9, 1170]	αὐτὸν εἶναι αἱρετόν ἐστιν ἑκάστῳ,	οὕτω	καὶ τὸ τὸν φίλον, ἢ
[9, 1165]	ἢ ὀθνείοις οἰόμεθα δεῖν χαρίζεσθαι,	οὕτω	καὶ τοῖς γενομένοις ἀπονεμητέον τι
[9, 1171]	τοῦ ἔρωτος ὄντος καὶ γινομένου,	οὕτω	καὶ τοῖς φίλοις αἱρετώτατόν ἐστι
[9, 1167]	ἐπιμελοῦνται τῆς τῶν ὀφειλόντων σωτηρίας,	οὕτω	καὶ τοὺς εὐεργετήσαντας βούλεσθαι εἶναι
[9, 1169]	ἑαυτῷ τοῦ καλοῦ πλέον νέμων.	(Οὕτω	μὲν οὖν φίλαυτον εἶναι δεῖ,
[9, 1164]	Καὶ γὰρ ἐν τοῖς ὠνίοις	οὕτω	φαίνεται γινόμενον, ἐνιαχοῦ τ' εἰσὶ
[9, 1168]	φαύλου ὄντος· δικαίως δὴ τοῖς	οὕτω	φιλαύτοις ὀνειδίζεται. Ὅτι δὲ τοὺς
[9, 1168]	οἰκεῖα ποιήματα, στέργοντες ὥσπερ τέκνα.	Τοιούτῳ	δὴ ἔοικε καὶ τὸ τῶν
[9, 1165]	ἄτοπον ποιεῖν· οὐ γὰρ τῷ	τοιούτῳ	φίλος ἦν· ἀλλοιωθέντα οὖν ἀδυνατῶν
[9, 1168]	καὶ ὅσῳ ἂν μοχθηρότερος ᾖ,	τοσούτῳ	μᾶλλονἐγκαλοῦσι δὴ αὐτῷ οἷον ὅτι
[9, 1164]	ἐπαγγελλόμενος, καὶ ὅσῳ ἄμεινον ᾄσειεν,	τοσούτῳ	πλείω· εἰς ἕω δ' ἀπαιτοῦντι
[9, 1172]	χάριν αἱροῦνται τὸ ζῆν, ἐν	τούτῳ	μετὰ τῶν φίλων βούλονται διάγειν·
[9, 1164]	τοῦτο δὴ πάντα ἀναφέρεται καὶ	τούτῳ	μετρεῖται· ἐν δὲ τῇ ἐρωτικῇ
[9, 1168]	ἑαυτοῦ τῷ κυριωτάτῳ, καὶ πάντα	τούτῳ	πείθεται· ὥσπερ δὲ καὶ πόλις
[9, 1172]	συγκυνηγοῦσιν ἢ συμφιλοσοφοῦσιν, ἕκαστοι ἐν	τούτῳ	συνημερεύοντες ὅ τι περ μάλιστ'
[9, 1168]	μάλιστα ὁ τοῦτο ἀγαπῶν καὶ	τούτῳ	χαριζόμενος. Καὶ ἐγκρατὴς δὲ καὶ
[9, 1170]	φίλων ὄντων ἡδεῖαι τοῖς ἀγαθοῖς	~(ἄμφω	γὰρ ἔχουσι τὰ τῇ φύσει
[9, 1164]	μᾶλλον ἢ ἑταίρῳ προετέον, ἐὰν	ἄμφω	μὴ ἐνδέχηται. Ἆρ' οὖν πάντα

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/05/2008