Livre, page
[9, 1164]	δὲ μὴ γίνεται διομολογία τῆς	ὑπουργίας,	οἱ μὲν δι' αὐτοὺς προϊέμενοι
[9, 1171]	τὸ προθυμεῖσθαι ὠφελεῖσθαι. Δόξαν δ'	ἀηδίας	ἐν τῷ διωθεῖσθαι ἴσως εὐλαβητέον·
[9, 1166]	καὶ ἡ μὲν φίλησις μετὰ	συνηθείας,	ἡ δ' εὔνοια καὶ ἐκ
[9, 1165]	δεῖ μνείαν ἔχειν τῆς γενομένης	συνηθείας,	καὶ καθάπερ φίλοις μᾶλλον ἢ
[9, 1169]	τὰς ἐκείνων πράξεις ἢ τὰς	οἰκείας,	αἱ τῶν σπουδαίων δὲ πράξεις
[9, 1170]	θεωρεῖν προαιρεῖται πράξεις ἐπιεικεῖς καὶ	οἰκείας,	τοιαῦται δ' αἱ τοῦ ἀγαθοῦ
[9, 1166]	ἐβούλετο ἡδέα ταῦτα γενέσθαι αὑτῷ·	μεταμελείας	γὰρ οἱ φαῦλοι γέμουσιν. Οὐ
[9, 1170]	πράξεσι χαίρει, ταῖς δ' ἀπὸ	κακίας	δυσχεραίνει, καθάπερ ὁ μουσικὸς τοῖς
[9, 1170]	μήτ' ἄξεινος, καὶ ἐπὶ τῆς	φιλίας	ἁρμόσει μήτ' ἄφιλον εἶναι μήτ'
[9, 1167]	ἐπιπολαίως στέργουσιν. Ἔοικε δὴ ἀρχὴ	φιλίας	εἶναι, ὥσπερ τοῦ ἐρᾶν ἡ
[9, 1172]	ἄπ' ἐσθλά. Περὶ μὲν οὖν	φιλίας	ἐπὶ τοσοῦτον εἰρήσθω· ἑπόμενον δ'
[9, 1165]	καὶ περὶ τοῦ διαλύεσθαι τὰς	φιλίας	(μὴ πρὸς τοὺς μὴ διαμένοντας.
[9, 1165]	οὐσίαν, ὅσῳ βέλτιον καὶ τῆς	φιλίας	οἰκειότερον. Δόξειε δ' ἂν ὁ
[9, 1164]	ὑπάρχῃ. Διὰ ταῦτα γὰρ τῆς	φιλίας	οὔσης διάλυσις γίνεται, ἐπειδὰν μὴ
[9, 1166]	(καὶ ὅτι ἡ ὑπερβολὴ τῆς	φιλίας	τῇ πρὸς αὑτὸν ὁμοιοῦται. Φαίνεται
[9, 1171]	ὑπερβολὴ γάρ τις εἶναι βούλεται	φιλίας,	τοῦτο δὲ πρὸς ἕνα· καὶ
[9, 1170]	ποιητέον, ἢ καθάπερ ἐπὶ τῆς	ξενίας	ἐμμελῶς εἰρῆσθαι δοκεῖ μήτε πολύξεινος
[9, 1167]	μικρόν, καθάπερ καὶ φίλους εἶναι,	πλεονεξίας	ἐφιεμένους ἐν τοῖς ὠφελίμοις, ἐν
[9, 1170]	συζῆν καὶ κοινωνεῖν λόγων καὶ	διανοίας·	οὕτω γὰρ ἂν δόξειε τὸ
[9, 1164]	οὐ ῥᾴδιον; Πολλὰς γὰρ καὶ	παντοίας	ἔχει διαφορὰς καὶ μεγέθει καὶ
[9, 1165]	φιλίαν, ὅταν μὴ δι' ὑπερβολὴν	μοχθηρίας	διάλυσις γένηται. ~(Τὰ φιλικὰ δὲ
[9, 1167]	καὶ ἐπιμελοῦνται τῆς τῶν ὀφειλόντων	σωτηρίας,	οὕτω καὶ τοὺς εὐεργετήσαντας βούλεσθαι
[9, 1167]	βουλόμενός τιν' εὐπραγεῖν, ἐλπίδα ἔχων	εὐπορίας	δι' ἐκείνου, οὐκ ἔοικ' εὔνους
[9, 1171]	οἵ τε γὰρ ἀτυχοῦντες δέονται	ἐπικουρίας,	οἵ τ' εὐτυχοῦντες συμβίων καὶ
[9, 1164]	οὐκ ἄδηλον· καὶ τὰς μὲν	εὐεργεσίας	ἀνταποδοτέον ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ
[9, 1167]	καὶ ἀπόντα ποθῇ καὶ τῆς	παρουσίας	ἐπιθυμῇ· οὕτω δὴ καὶ φίλους
[9, 1164]	οὕτω δ' ἔοικε καὶ τοῖς	φιλοσοφίας	κοινωνήσασιν· οὐ γὰρ πρὸς χρήμαθ'
[9, 1171]	εἶναι καλόν) εἰς δὲ τὰς	ἀτυχίας	ὀκνοῦντα· μεταδιδόναι γὰρ ὡς ἥκιστα
[9, 1171]	ἂν δεῖν εἰς μὲν τὰς	εὐτυχίας	καλεῖν τοὺς φίλους προθύμως (εὐεργετικὸν
[9, 1171]	καὶ ἥδιον) εἰς δὲ τὰς	εὐτυχίας	συνεργοῦντα μὲν προθύμως (καὶ γὰρ
[9, 1164]	εἰσὶ νόμοι τῶν ἑκουσίων συμβολαίων	δίκας	μὴ εἶναι, ὡς δέον, ᾧ
[9, 1169]	Τοὺς μὲν οὖν περὶ τὰς	καλὰς	πράξεις διαφερόντως σπουδάζοντας πάντες ἀποδέχονται
[9, 1169]	ἡδέων, θεωρεῖν δὲ μᾶλλον τοὺς	πέλας	δυνάμεθα ἢ ἑαυτοὺς καὶ τὰς
[9, 1167]	δ' ἕκαστος βουλόμενος ταῦτα τὸν	πέλας	ἐξετάζει καὶ κωλύει· μὴ γὰρ
[9, 1166]	φιλικὰ δὲ τὰ πρὸς τοὺς	πέλας,	καὶ οἷς αἱ φιλίαι ὁρίζονται,
[9, 1169]	γὰρ καὶ ἑαυτὸν καὶ τοὺς	πέλας,	φαύλοις πάθεσιν ἑπόμενος. Τῷ μοχθηρῷ
[9, 1164]	ἀκριβῶς μὲν διορίσαι οὐ ῥᾴδιον;	Πολλὰς	γὰρ καὶ παντοίας ἔχει διαφορὰς
[9, 1169]	πρᾶξιν καλὴν καὶ μεγάλην ἢ	πολλὰς	καὶ μικράς. Τοῖς δ' ὑπεραποθνήσκουσι
[9, 1164]	ποιοῦντες ὧν ἔφασαν διὰ τὰς	ὑπερβολὰς	τῶν ἐπαγγελιῶν, εἰκότως ἐν ἐγκλήμασι
[9, 1169]	ἀγαθὸν ἑαυτῷ ἀπονέμει. Καὶ περὶ	τιμὰς	δὲ καὶ ἀρχὰς ὁ αὐτὸς
[9, 1169]	προήσεται γὰρ καὶ χρήματα καὶ	τιμὰς	καὶ ὅλως τὰ περιμάχητα ἀγαθά,
[9, 1169]	ἃ δεῖ, ταῦτα καὶ πράττει·	πᾶς	γὰρ νοῦς αἱρεῖται τὸ βέλτιστον
[9, 1167]	καὶ ἐπὶ τῶν τεχνιτῶν συμβέβηκεν·	πᾶς	γὰρ τὸ οἰκεῖον ἔργον ἀγαπᾷ
[9, 1171]	ἐπὶ ταῖς αὑτοῦ ἀτυχίαις λυπηρόν·	πᾶς	γὰρ φεύγει λύπης αἴτιος εἶναι
[9, 1171]	ταύτην τὴν αἴσθησιν ἢ τὰς	λοιπὰς	ὡς κατὰ ταύτην μάλιστα τοῦ
[9, 1166]	δὲ καὶ τοῦτο περὶ τὰς	μητέρας	συμβαίνει. Τούτων δέ τινι καὶ
[9, 1169]	καὶ μεγάλην ἢ πολλὰς καὶ	μικράς.	Τοῖς δ' ὑπεραποθνήσκουσι τοῦτ' ἴσως
[9, 1164]	Πολλὰς γὰρ καὶ παντοίας ἔχει	διαφορὰς	καὶ μεγέθει καὶ μικρότητι καὶ
[9, 1168]	καὶ πράττεινν, ἐνεργείᾳ δὲ ὁ	ποιήσας	τὸ ἔργον ἔστι πως· στέργει
[9, 1168]	ἢ ὁποιαοῦν ἄλλα τῶν κατὰ	τὰς	ἀρετάς, καὶ ὅλως ἀεὶ τὸ
[9, 1167]	αἱ πόλεις, ὅταν πᾶσι δοκῇ	τὰς	ἀρχὰς αἱρετὰς εἶναι, ἢ συμμαχεῖν
[9, 1171]	γὰρ εἶναι καλόν) εἰς δὲ	τὰς	ἀτυχίας ὀκνοῦντα· μεταδιδόναι γὰρ ὡς
[9, 1169]	πέλας δυνάμεθα ἢ ἑαυτοὺς καὶ	τὰς	ἐκείνων πράξεις ἢ τὰς οἰκείας,
[9, 1171]	δόξειεν ἂν δεῖν εἰς μὲν	τὰς	εὐτυχίας καλεῖν τοὺς φίλους προθύμως
[9, 1171]	κάλλιον καὶ ἥδιον) εἰς δὲ	τὰς	εὐτυχίας συνεργοῦντα μὲν προθύμως (καὶ
[9, 1169]	συμφέρειν. Τοὺς μὲν οὖν περὶ	τὰς	καλὰς πράξεις διαφερόντως σπουδάζοντας πάντες
[9, 1171]	αἱροῦνται ταύτην τὴν αἴσθησιν ἢ	τὰς	λοιπὰς ὡς κατὰ ταύτην μάλιστα
[9, 1164]	αὐτῷ ἀποδοτέον, οὐκ ἄδηλον· καὶ	τὰς	μὲν εὐεργεσίας ἀνταποδοτέον ὡς ἐπὶ
[9, 1166]	μάλιστα δὲ καὶ τοῦτο περὶ	τὰς	μητέρας συμβαίνει. Τούτων δέ τινι
[9, 1169]	καὶ τὰς ἐκείνων πράξεις ἢ	τὰς	οἰκείας, αἱ τῶν σπουδαίων δὲ
[9, 1167]	τὸ περὶ τούτων ὁμονοεῖν) ἀλλὰ	τὰς	πόλεις ὁμονοεῖν φασίν, ὅταν περὶ
[9, 1165]	οἱ περὶ τὰ πάθη καὶ	τὰς	πράξεις λόγοι ὁμοίως ἔχουσι τὸ
[9, 1164]	μηδὲν ποιοῦντες ὧν ἔφασαν διὰ	τὰς	ὑπερβολὰς τῶν ἐπαγγελιῶν, εἰκότως ἐν
[9, 1164]	πλείω· εἰς ἕω δ' ἀπαιτοῦντι	τὰς	ὑποσχέσεις ἀνθ' ἡδονῆς ἡδονὴν ἀποδεδωκέναι
[9, 1165]	ἀπορίαν καὶ περὶ τοῦ διαλύεσθαι	τὰς	φιλίας (μὴ πρὸς τοὺς μὴ
[9, 1167]	εἶναι τοὺς παθόντας ὡς κομιουμένους	τὰς	χάριτας, τοῖς δ' οὐκ εἶναι
[9, 1168]	ὁποιαοῦν ἄλλα τῶν κατὰ τὰς	ἀρετάς,	καὶ ὅλως ἀεὶ τὸ καλὸν
[9, 1167]	ὅταν πᾶσι δοκῇ τὰς ἀρχὰς	αἱρετὰς	εἶναι, ἢ συμμαχεῖν Λακεδαιμονίοις, ἢ
[9, 1168]	δ' ἴσως τοῦτο περὶ τοὺς	ποιητὰς	συμβαίνει· ὑπεραγαπῶσι γὰρ οὗτοι τὰ
[9, 1167]	τοὺς παθόντας ὡς κομιουμένους τὰς	χάριτας,	τοῖς δ' οὐκ εἶναι ἐπιμελὲς
[9, 1170]	(ἔοικε δὲ καὶ ἐκ τοῦ	πάντας	ὀρέγεσθαι αὐτοῦ, καὶ μάλιστα τοὺς
[9, 1167]	ἢ οἱ εὖ παθόντες τοὺς	δράσαντας,	καὶ ὡς παρὰ λόγον γινόμενον
[9, 1167]	ὀφειλόντων σωτηρίας, οὕτω καὶ τοὺς	εὐεργετήσαντας	βούλεσθαι εἶναι τοὺς παθόντας ὡς
[9, 1167]	οὐδ' ὅμοιον τὸ περὶ τοὺς	δανείσαντας·	οὐ γάρ ἐστι φίλησις περὶ
[9, 1171]	ἐν χρείᾳ καὶ τὸ μὴ	ἀξιώσαντας·	ἀμφοῖν γὰρ κάλλιον καὶ ἥδιον)
[9, 1167]	ποιεῖν. Οἱ δ' εὐεργέται τοὺς	εὐεργετηθέντας	δοκοῦσι μᾶλλον φιλεῖν ἢ οἱ
[9, 1165]	χρήσιμον ἢ τὸ ἡδὺ φίλους	ὄντας,	ὅταν μηκέτι ταῦτ' ἔχωσιν, οὐδὲν
[9, 1169]	γὰρ αὐτοῖς τἀγαθά· αὐτάρκεις οὖν	ὄντας	οὐδενὸς προσδεῖσθαι, τὸν δὲ φίλον,
[9, 1169]	περὶ τὰς καλὰς πράξεις διαφερόντως	σπουδάζοντας	πάντες ἀποδέχονται καὶ ἐπαινοῦσιν· πάντων
[9, 1167]	οὖν αὐτοῖς στασιάζειν, ἀλλήλους μὲν	ἐπαναγκάζοντας,	αὐτοὺς δὲ μὴ βουλομένους τὰ
[9, 1167]	τοὺς εὐεργετήσαντας βούλεσθαι εἶναι τοὺς	παθόντας	ὡς κομιουμένους τὰς χάριτας, τοῖς
[9, 1165]	γονεῦσι δεῖν μάλιστ' ἐπαρκεῖν, ὡς	ὀφείλοντας,	καὶ τοῖς αἰτίοις τοῦ εἶναι
[9, 1168]	δὲ τοὺς τὰ τοιαῦθ' αὑτοῖς	ἀπονέμοντας	εἰώθασι λέγειν οἱ πολλοὶ φιλαύτους,
[9, 1169]	Ἔοικε δ' ἀτόπῳ τὸ πάντ'	ἀπονέμοντας	τἀγαθὰ τῷ εὐδαίμονι φίλους μὴ
[9, 1168]	αὐτὸ φιλαύτους καλοῦσι τοὺς ἑαυτοῖς	ἀπονέμοντας	τὸ πλεῖον ἐν χρήμασι καὶ
[9, 1165]	φιλίας (μὴ πρὸς τοὺς μὴ	διαμένοντας.	Ἢ πρὸς μὲν τοὺς διὰ
[9, 1167]	τοῖς πόνοις καὶ ταῖς λειτουργίαις	ἐλλείποντας·	ἑαυτῷ δ' ἕκαστος βουλόμενος ταῦτα
[9, 1171]	καὶ φιλοῦσιν ὡς φίλους καὶ	συναλγοῦντας.	Μιμεῖσθαι δ' ἐν ἅπασι δεῖ
[9, 1167]	ἄν· οὐδὲ τοὺς περὶ ὁτουοῦν	ὁμογνωμονοῦντας	ὁμονοεῖν φασίν, οἷον τοὺς περὶ
[9, 1171]	ἴσως ἁρμόζει πρὸς μὲν τοὺς	ἀτυχοῦντας	ἄκλητον καὶ προθύμως (φίλου γὰρ
[9, 1167]	πεποιηκότες φιλοῦσι καὶ ἀγαπῶσι τοὺς	πεπονθότας	κἂν μηδὲν ὦσι χρήσιμοι μηδ'
[9, 1167]	προσπαίου, ~οἷον καὶ περὶ τοὺς	ἀγωνιστὰς	συμβαίνει· (εὖνοι γὰρ αὐτοῖς γίνονται
[9, 1166]	γίνεται γὰρ εὔνοια καὶ πρὸς	ἀγνῶτας	καὶ λανθάνουσα, φιλία δ' οὔ.
[9, 1167]	πόλεις, ὅταν πᾶσι δοκῇ τὰς	ἀρχὰς	αἱρετὰς εἶναι, ἢ συμμαχεῖν Λακεδαιμονίοις,
[9, 1169]	Καὶ περὶ τιμὰς δὲ καὶ	ἀρχὰς	ὁ αὐτὸς τρόπος· πάντα γὰρ
[9, 1166]	αἱ μνῆμαι, καὶ τῶν μελλόντων	ἐλπίδες	ἀγαθαί, αἱ τοιαῦται δ' ἡδεῖαι.
[9, 1168]	εἶναι, τὸ δ' εὖ ποιεῖν	ἐργῶδες.	Διὰ ταῦτα δὲ καὶ αἱ
[9, 1171]	μετ' ἀλλήλων συνημερεύειν· τοῦτο δ'	ἐργῶδες	ἐν πολλοῖς ὑπάρχειν. Χαλεπὸν δὲ
[9, 1169]	δ' ἐπιεικὴς πειθαρχεῖ τῷ νῷ.	Ἀληθὲς	δὲ περὶ τοῦ σπουδαίου καὶ
[9, 1169]	Τὸ δ' οὐκ ἔστιν ἴσως	ἀληθές.	Ἐν ἀρχῇ γὰρ εἴρηται ὅτι
[9, 1167]	χάριτας, τοῖς δ' οὐκ εἶναι	ἐπιμελὲς	τὸ ἀνταποδοῦναι. Ἐπίχαρμος μὲν οὖν
[9, 1167]	πονηροῦ θεωμένους, ἔοικε δ' ἀνθρωπικῷ·	ἀμνήμονες	γὰρ οἱ πολλοί, καὶ μᾶλλον
[9, 1171]	γύναια δὲ καὶ οἱ τοιοῦτοι	ἄνδρες	τοῖς συστένουσι χαίρουσι, καὶ φιλοῦσιν
[9, 1166]	φίλον αὐτοῦ χάριν· ὅπερ αἱ	μητέρες	πρὸς τὰ τέκνα πεπόνθασι, καὶ
[9, 1168]	Διὰ ταῦτα δὲ καὶ αἱ	μητέρες	φιλοτεκνότεραι· ἐπιπονωτέρα γὰρ ἡ γέννησις,
[9, 1169]	τὰς καλὰς πράξεις διαφερόντως σπουδάζοντας	πάντες	ἀποδέχονται καὶ ἐπαινοῦσιν· πάντων δὲ
[9, 1168]	Ἔτι δὲ τὰ ἐπιπόνως γενόμενα	πάντες	μᾶλλον στέργουσιν, οἷον καὶ τὰ
[9, 1171]	ἀλλήλοις φίλους εἶναι, εἰ μέλλουσι	πάντες	μετ' ἀλλήλων συνημερεύειν· τοῦτο δ'
[9, 1167]	εἶναι οἷς ὀφείλουσιν, οἱ δὲ	δανείσαντες	καὶ ἐπιμελοῦνται τῆς τῶν ὀφειλόντων
[9, 1171]	δὲ παρακλητέον ὅταν μέλλωσιν ὀλίγα	ὀχληθέντες	μεγάλ' αὐτὸν ὠφελήσειν. Ἰέναι δ'
[9, 1166]	ἑαυτοὺς ὄντες, μεθ' ἑτέρων δ'	ὄντες	ἐπιλανθάνονται. Οὐδέν τε φιλητὸν ἔχοντες
[9, 1172]	μοχθηρά (κοινωνοῦσι γὰρ φαύλων ἀβέβαιοι	ὄντες,	καὶ μοχθηροὶ δὲ γίνονται ὁμοιούμενοι
[9, 1166]	τοιαῦθ' ἕτερα ἐλπίζουσι, καθ' ἑαυτοὺς	ὄντες,	μεθ' ἑτέρων δ' ὄντες ἐπιλανθάνονται.
[9, 1167]	καὶ ἀλλήλοις, ἐπὶ τῶν αὐτῶν	ὄντες	ὡς εἰπεῖν ντῶν τοιούτων γὰρ
[9, 1168]	Οἱ μὲν οὖν εἰς ὄνειδος	ἄγοντες	αὐτὸ φιλαύτους καλοῦσι τοὺς ἑαυτοῖς
[9, 1168]	γὰρ οὗτοι τὰ οἰκεῖα ποιήματα,	στέργοντες	ὥσπερ τέκνα. Τοιούτῳ δὴ ἔοικε
[9, 1167]	μᾶλλον φιλεῖν ἢ οἱ εὖ	παθόντες	τοὺς δράσαντας, καὶ ὡς παρὰ
[9, 1167]	ἐπὶ τῶν δανείων οἱ μὲν	ὀφείλοντες	βούλονται μὴ εἶναι οἷς ὀφείλουσιν,
[9, 1164]	τοσοῦτον ὅσον ἂν τάττωσιν οἱ	λαμβάνοντες.	Δεῖ δ' ἴσως οὐ τοσούτου
[9, 1164]	μισθὸς δ' ἀνδρί. Οἱ δὲ	προλαμβάνοντες	τὸ ἀργύριον, εἶτα μηδὲν ποιοῦντες
[9, 1171]	δὲ πολύφιλοι καὶ πᾶσιν οἰκείως	ἐντυγχάνοντες	οὐδενὶ δοκοῦσιν εἶναι φίλοι, πλὴν
[9, 1165]	μήτ' ἀρεσκόμενοι τοῖς αὐτοῖς μήτε	χαίροντες	καὶ λυπούμενοι; Οὐδὲ γὰρ περὶ
[9, 1172]	ἢ συμφιλοσοφοῦσιν, ἕκαστοι ἐν τούτῳ	συνημερεύοντες	ὅ τι περ μάλιστ' ἀγαπῶσι
[9, 1164]	οὐ τοῦ ἴσου τιμῶσιν οἱ	ἔχοντες	καὶ οἱ βουλόμενοι λαβεῖν· τὰ
[9, 1166]	ὄντες ἐπιλανθάνονται. Οὐδέν τε φιλητὸν	ἔχοντες	οὐδὲν φιλικὸν πάσχουσι πρὸς ἑαυτούς.
[9, 1172]	δοκοῦσι δὲ καὶ βελτίους γίνεσθαι	ἐνεργοῦντες	καὶ διορθοῦντες ἀλλήλους· ἀπομάττονται γὰρ
[9, 1172]	καὶ βελτίους γίνεσθαι ἐνεργοῦντες καὶ	διορθοῦντες	ἀλλήλους· ἀπομάττονται γὰρ παρ' ἀλλήλων
[9, 1164]	ὧν ἔλαβον τὸν μισθόν, μὴ	ποιοῦντες	εἰκότως ἐν ἐγκλήμασίν εἰσιν. Ἐν
[9, 1164]	προλαμβάνοντες τὸ ἀργύριον, εἶτα μηδὲν	ποιοῦντες	ὧν ἔφασαν διὰ τὰς ὑπερβολὰς
[9, 1171]	γὰρ ἐπιζητοῦνται· οἵ τε γὰρ	ἀτυχοῦντες	δέονται ἐπικουρίας, οἵ τ' εὐτυχοῦντες
[9, 1171]	ἀτυχοῦντες δέονται ἐπικουρίας, οἵ τ'	εὐτυχοῦντες	συμβίων καὶ οὓς εὖ ποιήσουσιν·
[9, 1167]	κομιδῆς ἕνεκα· οἱ δ' εὖ	πεποιηκότες	φιλοῦσι καὶ ἀγαπῶσι τοὺς πεπονθότας
[9, 1166]	πεπόνθασι, καὶ τῶν φίλων οἱ	προσκεκρουκότες.	Οἳ δὲ τὸν συνδιάγοντα καὶ
[9, 1167]	ἀλλὰ τοῦ σῴζεσθαι βούλησις τῆς	κομιδῆς	ἕνεκα· οἱ δ' εὖ πεποιηκότες
[9, 1170]	δεῖ ὑπάρχειν αὐτῷ, ἢ ταύτῃ	ἐνδεὴς	ἔσται. Δεήσει ἄρα τῷ εὐδαιμονήσοντι
[9, 1169]	καὶ ἃ πράττει· ὁ δ'	ἐπιεικής,	ἃ δεῖ, ταῦτα καὶ πράττει·
[9, 1168]	οὐδὲν ἀφ' ἑαυτοῦ πράττειὁ δ'	ἐπιεικὴς	διὰ τὸ καλόν, καὶ ὅσῳ
[9, 1169]	οὐκ ἄδηλον, καὶ ὅτι ὁ	ἐπιεικὴς	μάλιστα τοῦτ' ἀγαπᾷ. Διὸ φίλαυτος
[9, 1169]	τὸ βέλτιστον ἑαυτῷ, ὁ δ'	ἐπιεικὴς	πειθαρχεῖ τῷ νῷ. Ἀληθὲς δὲ
[9, 1172]	ἀλλήλοις) ἡ δὲ τῶν ἐπιεικῶν	ἐπιεικής,	συναυξανομένη ταῖς ὁμιλίαις· δοκοῦσι δὲ
[9, 1168]	καὶ ἰσότης φιλότης καὶ γόνυ	κνήμης	ἔγγιον· πάντα γὰρ ταῦτα πρὸς
[9, 1165]	Ἢ δεῖ μνείαν ἔχειν τῆς	γενομένης	συνηθείας, καὶ καθάπερ φίλοις μᾶλλον
[9, 1172]	δ' ἂν εἴη διελθεῖν περὶ	ἡδονῆς.
[9, 1164]	δ' ἀπαιτοῦντι τὰς ὑποσχέσεις ἀνθ'	ἡδονῆς	ἡδονὴν ἀποδεδωκέναι ἔφη. Εἰ μὲν
[9, 1169]	βίος ὢν οὐδὲν δεῖται ἐπεισάκτου	ἡδονῆς)	οὐ δεόμενος δὲ τῶν τοιούτων
[9, 1171]	ἀτυχίαις λυπηρόν· πᾶς γὰρ φεύγει	λύπης	αἴτιος εἶναι τοῖς φίλοις. Διόπερ
[9, 1170]	τοῖς ἐχομένοις δὲ περὶ τῆς	λύπης	ἔσται φανερώτερον. Εἰ δ' αὐτὸ
[9, 1164]	Διὰ ταῦτα γὰρ τῆς φιλίας	οὔσης	διάλυσις γίνεται, ἐπειδὰν μὴ γίνηται
[9, 1164]	τὸ ἐνδεχόμενον. Μὴ τοιαύτης δ'	οὔσης	τῆς δόσεως ἀλλ' ἐπί τινι,
[9, 1170]	δ' ἂν καὶ ἄσκησίς τις	τῆς	ἀρετῆς ἐκ τοῦ συζῆν τοῖς
[9, 1164]	(αὕτη γὰρ τοῦ φίλου καὶ	τῆς	ἀρετῆς) οὕτω δ' ἔοικε καὶ
[9, 1169]	καὶ ἔστι τοῦ ἀγαθοῦ καὶ	τῆς	ἀρετῆς τὸ εὐεργετεῖν, κάλλιον δ'
[9, 1165]	μηδέποτε; Ἢ δεῖ μνείαν ἔχειν	τῆς	γενομένης συνηθείας, καὶ καθάπερ φίλοις
[9, 1164]	ἐνδεχόμενον. Μὴ τοιαύτης δ' οὔσης	τῆς	δόσεως ἀλλ' ἐπί τινι, μάλιστα
[9, 1165]	αἰτιῷτ' ἄν· ὅταν δ' ὑπὸ	τῆς	ἐκείνου προσποιήσεως ἀπατηθῇ, δίκαιον ἐγκαλεῖν
[9, 1167]	ἐκείνους, ἀλλὰ τοῦ σῴζεσθαι βούλησις	τῆς	κομιδῆς ἕνεκα· οἱ δ' εὖ
[9, 1170]	Ἐν τοῖς ἐχομένοις δὲ περὶ	τῆς	λύπης ἔσται φανερώτερον. Εἰ δ'
[9, 1170]	φίλους ποιητέον, ἢ καθάπερ ἐπὶ	τῆς	ξενίας ἐμμελῶς εἰρῆσθαι δοκεῖ μήτε
[9, 1167]	ὥσπερ τοῦ ἐρᾶν ἡ διὰ	τῆς	ὄψεως ἡδονή· μὴ γὰρ προησθεὶς
[9, 1167]	ὅταν καὶ ἀπόντα ποθῇ καὶ	τῆς	παρουσίας ἐπιθυμῇ· οὕτω δὴ καὶ
[9, 1169]	φίλων ἕνεκα πολλὰ πράττειν καὶ	τῆς	πατρίδος, κἂν δέῃ ὑπεραποθνήσκειν· προήσεται
[9, 1170]	ὡρισμένον γάρ, τὸ δ' ὡρισμένον	τῆς	τἀγαθοῦ φύσεως· τὸ δὲ τῇ
[9, 1167]	οἱ δὲ δανείσαντες καὶ ἐπιμελοῦνται	τῆς	τῶν ὀφειλόντων σωτηρίας, οὕτω καὶ
[9, 1164]	οἷς δὲ μὴ γίνεται διομολογία	τῆς	ὑπουργίας, οἱ μὲν δι' αὐτοὺς
[9, 1170]	πολύξεινος μήτ' ἄξεινος, καὶ ἐπὶ	τῆς	φιλίας ἁρμόσει μήτ' ἄφιλον εἶναι
[9, 1165]	τὴν οὐσίαν, ὅσῳ βέλτιον καὶ	τῆς	φιλίας οἰκειότερον. Δόξειε δ' ἂν
[9, 1164]	ἀμφοῖν ὑπάρχῃ. Διὰ ταῦτα γὰρ	τῆς	φιλίας οὔσης διάλυσις γίνεται, ἐπειδὰν
[9, 1166]	εἰρημένων, (καὶ ὅτι ἡ ὑπερβολὴ	τῆς	φιλίας τῇ πρὸς αὑτὸν ὁμοιοῦται.
[9, 1168]	τοῖς πάθεσι καὶ τῷ ἀλόγῳ	τῆς	ψυχῆς· τοιοῦτοι δ' εἰσὶν οἱ
[9, 1168]	χαριζόμενος. Καὶ ἐγκρατὴς δὲ καὶ	ἀκρατὴς	λέγεται τῷ κρατεῖν τὸν νοῦν
[9, 1168]	ἀγαπῶν καὶ τούτῳ χαριζόμενος. Καὶ	ἐγκρατὴς	δὲ καὶ ἀκρατὴς λέγεται τῷ
[9, 1170]	ἂν καὶ ἄσκησίς τις τῆς	ἀρετῆς	ἐκ τοῦ συζῆν τοῖς ἀγαθοῖς,
[9, 1164]	γὰρ τοῦ φίλου καὶ τῆς	ἀρετῆς)	οὕτω δ' ἔοικε καὶ τοῖς
[9, 1169]	ἔστι τοῦ ἀγαθοῦ καὶ τῆς	ἀρετῆς	τὸ εὐεργετεῖν, κάλλιον δ' εὖ
[9, 1168]	κοινὰ τὰ φίλων καὶ ἰσότης	φιλότης	καὶ γόνυ κνήμης ἔγγιον· πάντα
[9, 1168]	καὶ κοινὰ τὰ φίλων καὶ	ἰσότης	φιλότης καὶ γόνυ κνήμης ἔγγιον·
[9, 1164]	τῇ ἐρωτικῇ ἐνίοτε μὲν ὁ	ἐραστὴς	ἐγκαλεῖ ὅτι ὑπερφιλῶν οὐκ ἀντιφιλεῖται,
[9, 1171]	δή· ἡ δ' ἐνέργεια γίνεται	αὐτῆς	ἐν τῷ συζῆν, ~(ὥστ' εἰκότως
[9, 1164]	πρὸς γονεῖς, τὸ ἐνδεχόμενον. Μὴ	τοιαύτης	δ' οὔσης τῆς δόσεως ἀλλ'
[9, 1165]	διὰ ταὐτό. Δόξειε δ' ἂν	τροφῆς	μὲν γονεῦσι δεῖν μάλιστ' ἐπαρκεῖν,
[9, 1168]	πάθεσι καὶ τῷ ἀλόγῳ τῆς	ψυχῆς·	τοιοῦτοι δ' εἰσὶν οἱ πολλοί·
[9, 1167]	δὲ τοῖς πόνοις καὶ ταῖς	λειτουργίαις	ἐλλείποντας· ἑαυτῷ δ' ἕκαστος βουλόμενος
[9, 1172]	τῶν ἐπιεικῶν ἐπιεικής, συναυξανομένη ταῖς	ὁμιλίαις·	δοκοῦσι δὲ καὶ βελτίους γίνεσθαι
[9, 1165]	γίνεται, οἷον ἐν ταῖς παιδικαῖς	φιλίαις·	εἰ γὰρ ὃ μὲν διαμένοι
[9, 1163]	~(Ἐν πάσαις δὲ ταῖς ἀνομοιοειδέσι	φιλίαις	τὸ ἀνάλογον ἰσάζει καὶ σῴζει
[9, 1168]	περὶ ταῦτα πλεονέκται χαρίζονται ταῖς	ἐπιθυμίαις	καὶ ὅλως τοῖς πάθεσι καὶ
[9, 1171]	Ἀναγκαιότερον μὲν δὴ ἐν ταῖς	ἀτυχίαις,	διὸ τῶν χρησίμων ἐνταῦθα δεῖ,
[9, 1171]	λυπούμενον αἰσθάνεσθαι ἐπὶ ταῖς αὑτοῦ	ἀτυχίαις	λυπηρόν· πᾶς γὰρ φεύγει λύπης
[9, 1169]	μᾶλλον δεῖ φίλων ἢ ἐν	ἀτυχίαις,	ὡς καὶ τοῦ ἀτυχοῦντος δεομένου
[9, 1171]	μᾶλλον φίλων δεῖ ἢ ἐν	δυστυχίαις;	Ἐν ἀμφοῖν γὰρ ἐπιζητοῦνται· οἵ
[9, 1171]	ταῖς εὐτυχίαις καὶ ἐν ταῖς	δυστυχίαις.	Κουφίζονται γὰρ οἱ λυπούμενοι συναλγούντων
[9, 1171]	δεῖ, κάλλιον δ' ἐν ταῖς	εὐτυχίαις,	διὸ καὶ τοὺς ἐπιεικεῖς ζητοῦσιν·
[9, 1171]	φίλων ἡδεῖα καὶ ἐν ταῖς	εὐτυχίαις	καὶ ἐν ταῖς δυστυχίαις. Κουφίζονται
[9, 1169]	Διὸ καὶ ἐπιζητεῖται πότερον ἐν	εὐτυχίαις	μᾶλλον δεῖ φίλων ἢ ἐν
[9, 1171]	εὑρεῖν τοιούτους. Πότερον δ' ἐν	εὐτυχίαις	μᾶλλον φίλων δεῖ ἢ ἐν
[9, 1171]	βελτίω. Ἡ δ' ἐν ταῖς	εὐτυχίαις	τῶν φίλων παρουσία τήν τε
[9, 1165]	δῆλον γίνεται, οἷον ἐν ταῖς	παιδικαῖς	φιλίαις· εἰ γὰρ ὃ μὲν
[9, 1168]	καὶ τιμαῖς καὶ ἡδοναῖς ταῖς	σωματικαῖς·	τούτων γὰρ οἱ πολλοὶ ὀρέγονται,
[9, 1168]	τὸ πλεῖον ἐν χρήμασι καὶ	τιμαῖς	καὶ ἡδοναῖς ταῖς σωματικαῖς· τούτων
[9, 1168]	ἐν χρήμασι καὶ τιμαῖς καὶ	ἡδοναῖς	ταῖς σωματικαῖς· τούτων γὰρ οἱ
[9, 1165]	ὃ μὲν διαμένοι τὴν διάνοιαν	παῖς	ὃ δ' ἀνὴρ εἴη οἷος
[9, 1170]	ζωὴν καὶ διεφθαρμένην, οὐδ' ἐν	λύπαις·	ἀόριστος γὰρ ἡ τοιαύτη, καθάπερ
[9, 1163]	~(Ἐν	πάσαις	δὲ ταῖς ἀνομοιοειδέσι φιλίαις τὸ
[9, 1167]	βούληται, ὥσπερ οἱ ἐν ταῖς	Φοινίσσαις,	στασιάζουσιν· οὐ γάρ ἐστιν ὁμονοεῖν
[9, 1163]	~(Ἐν πάσαις δὲ	ταῖς	ἀνομοιοειδέσι φιλίαις τὸ ἀνάλογον ἰσάζει
[9, 1171]	δρᾶν. Ἀναγκαιότερον μὲν δὴ ἐν	ταῖς	ἀτυχίαις, διὸ τῶν χρησίμων ἐνταῦθα
[9, 1171]	τὸ δὲ λυπούμενον αἰσθάνεσθαι ἐπὶ	ταῖς	αὑτοῦ ἀτυχίαις λυπηρόν· πᾶς γὰρ
[9, 1170]	ταῖς κατ' ἀρετὴν πράξεσι χαίρει,	ταῖς	δ' ἀπὸ κακίας δυσχεραίνει, καθάπερ
[9, 1171]	ἐν ταῖς εὐτυχίαις καὶ ἐν	ταῖς	δυστυχίαις. Κουφίζονται γὰρ οἱ λυπούμενοι
[9, 1168]	δὴ περὶ ταῦτα πλεονέκται χαρίζονται	ταῖς	ἐπιθυμίαις καὶ ὅλως τοῖς πάθεσι
[9, 1171]	ἐνταῦθα δεῖ, κάλλιον δ' ἐν	ταῖς	εὐτυχίαις, διὸ καὶ τοὺς ἐπιεικεῖς
[9, 1171]	τῶν φίλων ἡδεῖα καὶ ἐν	ταῖς	εὐτυχίαις καὶ ἐν ταῖς δυστυχίαις.
[9, 1171]	τὸν βελτίω. Ἡ δ' ἐν	ταῖς	εὐτυχίαις τῶν φίλων παρουσία τήν
[9, 1170]	ὁ γὰρ σπουδαῖος, ᾗ σπουδαῖος,	ταῖς	κατ' ἀρετὴν πράξεσι χαίρει, ταῖς
[9, 1167]	ἐν δὲ τοῖς πόνοις καὶ	ταῖς	λειτουργίαις ἐλλείποντας· ἑαυτῷ δ' ἕκαστος
[9, 1172]	δὲ τῶν ἐπιεικῶν ἐπιεικής, συναυξανομένη	ταῖς	ὁμιλίαις· δοκοῦσι δὲ καὶ βελτίους
[9, 1165]	μάλιστα δῆλον γίνεται, οἷον ἐν	ταῖς	παιδικαῖς φιλίαις· εἰ γὰρ ὃ
[9, 1168]	χρήμασι καὶ τιμαῖς καὶ ἡδοναῖς	ταῖς	σωματικαῖς· τούτων γὰρ οἱ πολλοὶ
[9, 1167]	ἑαυτὸν βούληται, ὥσπερ οἱ ἐν	ταῖς	Φοινίσσαις, στασιάζουσιν· οὐ γάρ ἐστιν
[9, 1165]	καὶ ἀδελφοῖς καὶ ἑταίροις καὶ	εὐεργέταις,	ἑκάστοις τὰ οἰκεῖα καὶ τὰ
[9, 1168]	δ' ἂν τοῦτο καὶ τοῖς	εὐεργέταις	οἰκεῖον εἶναι. Ἀπορεῖται δὲ καὶ
[9, 1165]	κοινότητα. Καὶ συγγενέσι δὲ καὶ	φυλέταις	καὶ πολίταις καὶ τοῖς λοιποῖς
[9, 1165]	συγγενέσι δὲ καὶ φυλέταις καὶ	πολίταις	καὶ τοῖς λοιποῖς ἅπασιν ἀεὶ
[9, 1165]	Οὕτω δὲ καὶ ποιεῖν φαίνονται·	εἰς	γάμους μὲν γὰρ καλοῦσι τοὺς
[9, 1171]	προθύμως (εὐεργετικὸν γὰρ εἶναι καλόν)	εἰς	δὲ τὰς ἀτυχίας ὀκνοῦντα· μεταδιδόναι
[9, 1171]	ἀμφοῖν γὰρ κάλλιον καὶ ἥδιον)	εἰς	δὲ τὰς εὐτυχίας συνεργοῦντα μὲν
[9, 1164]	ὅσῳ ἄμεινον ᾄσειεν, τοσούτῳ πλείω·	εἰς	ἕω δ' ἀπαιτοῦντι τὰς ὑποσχέσεις
[9, 1171]	ἀγαθοῖσ. Διὸ δόξειεν ἂν δεῖν	εἰς	μὲν τὰς εὐτυχίας καλεῖν τοὺς
[9, 1168]	γένοιτο δῆλον. Οἱ μὲν οὖν	εἰς	ὄνειδος ἄγοντες αὐτὸ φιλαύτους καλοῦσι
[9, 1167]	εἶναι φιλίαν, χρονιζομένην δὲ καὶ	εἰς	συνήθειαν ἀφικνουμένην γίνεσθαι φιλίαν, οὐ
[9, 1165]	περὶ τοῦτο δὴ πράξεις· καὶ	εἰς	τὰ κήδη δὲ μάλιστ' οἴονται
[9, 1165]	εἶναι κάλλιον ὂν ἢ ἑαυτοῖς	εἰς	ταῦτ' ἐπαρκεῖν· καὶ τιμὴν δὲ
[9, 1171]	συνεργοῦντα μὲν προθύμως (καὶ γὰρ	εἰς	ταῦτα χρεία φίλων) πρὸς εὐπάθειαν
[9, 1170]	ἢ νοήσεως· ἡ δὲ δύναμις	εἰς	τὴν ἐνέργειαν ἀνάγεται, τὸ δὲ
[9, 1165]	Ἐπανόρθωσιν δ' ἔχουσι μᾶλλον βοηθητέον	εἰς	τὸ ἦθος ἢ τὴν οὐσίαν,
[9, 1171]	πολυφιλώτατον εἶναι, ἀλλὰ τοσούτους ὅσοι	εἰς	τὸ συζῆν ἱκανοί· οὐδὲ γὰρ
[9, 1167]	συμφέροντα γάρ ἐστι καὶ τὰ	εἰς	τὸν βίον ἥκοντα. Ἔστι δ'
[9, 1167]	κἂν μηδὲν ὦσι χρήσιμοι μηδ'	εἰς	ὕστερον γένοιντ' ἄν. Ὅπερ καὶ
[9, 1168]	τἀγαθὰ ἐκείνου ἕνεκα, καὶ εἰ	μηδεὶς	εἴσεται· ταῦτα δ' ὑπάρχει μάλιστ'
[9, 1169]	τὸ μονώτην ποιεῖν τὸν μακάριον·	οὐδεὶς	γὰρ ἕλοιτ' ἂν καθ' αὑτὸν
[9, 1167]	μὴ γὰρ προησθεὶς τῇ ἰδέᾳ	οὐδεὶς	ἐρᾷ, ὁ δὲ χαίρων τῷ
[9, 1168]	ἀεὶ τὸ καλὸν ἑαυτῷ περιποιοῖτο,	οὐδεὶς	ἐρεῖ τοῦτον φίλαυτον οὐδὲ ψέξει.
[9, 1166]	τἀγαθά, γενόμενος δ' ἄλλος αἱρεῖται	οὐδεὶς	πάντ' ἔχειν ἐκεῖνο τὸ γενόμενον
[9, 1171]	τοῖς φίλοις. Διόπερ οἱ μὲν	ἀνδρώδεις	τὴν φύσιν εὐλαβοῦνται συλλυπεῖν τοὺς
[9, 1167]	τούτοις γίνεται. Ὁ μὲν γὰρ	εὐεργετηθεὶς	ἀνθ' ὧν πέπονθεν ἀπονέμει τὴν
[9, 1167]	τῆς ὄψεως ἡδονή· μὴ γὰρ	προησθεὶς	τῇ ἰδέᾳ οὐδεὶς ἐρᾷ, ὁ
[9, 1166]	τ' ἀρέσκουσιν ἑαυτοῖς καὶ ὑπολαμβάνουσιν	ἐπιεικεῖς	εἶναι, ταύτῃ μετέχουσιν αὐτῶν; Ἐπεὶ
[9, 1171]	ταῖς εὐτυχίαις, διὸ καὶ τοὺς	ἐπιεικεῖς	ζητοῦσιν· τούτους γὰρ αἱρετώτερον εὐεργετεῖν
[9, 1170]	ὀρέγεσθαι αὐτοῦ, καὶ μάλιστα τοὺς	ἐπιεικεῖς	καὶ μακαρίους· τούτοις γὰρ ὁ
[9, 1170]	δεήσεται, εἴπερ θεωρεῖν προαιρεῖται πράξεις	ἐπιεικεῖς	καὶ οἰκείας, τοιαῦται δ' αἱ
[9, 1167]	καὶ ὁ δῆμος (καὶ οἱ	ἐπιεικεῖς	τοὺς ἀρίστους ἄρχειν· οὕτω γὰρ
[9, 1169]	αὐτάρκεσιν· ὑπάρχειν γὰρ αὐτοῖς τἀγαθά·	αὐτάρκεις	οὖν ὄντας οὐδενὸς προσδεῖσθαι, τὸν
[9, 1167]	περὶ τούτων ὁμονοεῖν) ἀλλὰ τὰς	πόλεις	ὁμονοεῖν φασίν, ὅταν περὶ τῶν
[9, 1167]	ὑπάρχειν ἢ πᾶσιν, οἷον αἱ	πόλεις,	ὅταν πᾶσι δοκῇ τὰς ἀρχὰς
[9, 1165]	δὲ μάλιστ' οἴονται δεῖν τοὺς	συγγενεῖς	ἀπαντᾶν διὰ ταὐτό. Δόξειε δ'
[9, 1165]	γάμους μὲν γὰρ καλοῦσι τοὺς	συγγενεῖς·	τούτοις γὰρ κοινὸν τὸ γένος
[9, 1164]	καὶ πρὸς θεοὺς καὶ πρὸς	γονεῖς,	τὸ ἐνδεχόμενον. Μὴ τοιαύτης δ'
[9, 1169]	μὲν οὖν περὶ τὰς καλὰς	πράξεις	διαφερόντως σπουδάζοντας πάντες ἀποδέχονται καὶ
[9, 1170]	τοιούτων δεήσεται, εἴπερ θεωρεῖν προαιρεῖται	πράξεις	ἐπιεικεῖς καὶ οἰκείας, τοιαῦται δ'
[9, 1169]	ἢ ἑαυτοὺς καὶ τὰς ἐκείνων	πράξεις	ἢ τὰς οἰκείας, αἱ τῶν
[9, 1165]	καὶ αἱ περὶ τοῦτο δὴ	πράξεις·	καὶ εἰς τὰ κήδη δὲ
[9, 1165]	περὶ τὰ πάθη καὶ τὰς	πράξεις	λόγοι ὁμοίως ἔχουσι τὸ ὡρισμένον
[9, 1169]	τὸ καλόν. Ἐνδέχεται δὲ καὶ	πράξεις	τῷ φίλῳ προίίεσθαι, καὶ εἶναι
[9, 1169]	οἰκείας, αἱ τῶν σπουδαίων δὲ	πράξεις	φίλων ὄντων ἡδεῖαι τοῖς ἀγαθοῖς
[9, 1166]	ποιεῖ· τῶν τε γὰρ πεπραγμένων	ἐπιτερπεῖς	αἱ μνῆμαι, καὶ τῶν μελλόντων
[9, 1164]	εἰς ἕω δ' ἀπαιτοῦντι τὰς	ὑποσχέσεις	ἀνθ' ἡδονῆς ἡδονὴν ἀποδεδωκέναι ἔφη.
[9, 1166]	ἄλλα δὲ βούλονται, οἷον οἱ	ἀκρατεῖς·	αἱροῦνται γὰρ ἀντὶ τῶν δοκούντων
[9, 1164]	ἔχων φιλητόν, εἰ οὕτως ἔτυχεν,	πολλάκις	δ' ὁ ἐρώμενος ὅτι πρότερον
[9, 1165]	δόξαιεν ἄτοπα ποιεῖν. Ὅπερ οὖν	πολλάκις	εἴρηται, οἱ περὶ τὰ πάθη
[9, 1171]	δεῖ τῶν κακῶν, ὅθεν τὸ	ἅλις	ἐγὼ δυστυχῶν. Μάλιστα δὲ παρακλητέον
[9, 1170]	οὔτ' ἐκ δέκα μυριάδων ἔτι	πόλις	ἐστίν. Τὸ δὲ ποσὸν οὐκ
[9, 1170]	ἐκ δέκα ἀνθρώπων γένοιτ' ἂν	πόλις,	οὔτ' ἐκ δέκα μυριάδων ἔτι
[9, 1168]	τούτῳ πείθεται· ὥσπερ δὲ καὶ	πόλις	τὸ κυριώτατον μάλιστ' εἶναι δοκεῖ
[9, 1170]	αἰσθήσεως ἢ νοήσεως· ἡ δὲ	δύναμις	εἰς τὴν ἐνέργειαν ἀνάγεται, τὸ
[9, 1170]	συζῆν τοῖς ἀγαθοῖς, καθάπερ καὶ	Θέογνίς	φησιν. Φυσικώτερον δ' ἐπισκοποῦσιν ἔοικεν
[9, 1166]	τὰ πρὸς τοὺς πέλας, καὶ	οἷς	αἱ φιλίαι ὁρίζονται, ἔοικεν ἐκ
[9, 1172]	ἀλλήλους· ἀπομάττονται γὰρ παρ' ἀλλήλων	οἷς	ἀρέσκονται, ὅθεν ἐσθλῶν μὲν γὰρ
[9, 1164]	εἰκότως ἐν ἐγκλήμασίν εἰσιν. Ἐν	οἷς	δὲ μὴ γίνεται διομολογία τῆς
[9, 1166]	ἃ οἴονται ἑαυτοῖς βέλτιστα εἶναι.	Οἷς	δὲ πολλὰ καὶ δεινὰ πέπρακται
[9, 1167]	φιλοῦσιν· βούλονται γὰρ μόνον τἀγαθὰ	οἷς	εἰσὶν εὖνοι, συμπράξαιεν δ' ἂν
[9, 1171]	γὰρ τὸ ἦθος καὶ ἐφ'	οἷς	ἥδεται καὶ λυπεῖται) τὸ δὲ
[9, 1168]	καὶ τὰ λοιπὰ δὴ πάνθ'	οἷς	ὁ φίλος ὁρίζεται· εἴρηται γὰρ
[9, 1172]	ταῦτα ποιοῦσι καὶ τούτων κοινωνοῦσιν	οἷς	οἴονται συζῆν. Γίνεται οὖν ἡ
[9, 1167]	μὲν ὀφείλοντες βούλονται μὴ εἶναι	οἷς	ὀφείλουσιν, οἱ δὲ δανείσαντες καὶ
[9, 1166]	εἶναί τι δοκεῖ, καὶ φίλοι	οἷς	ταῦθ' ὑπάρχει. Πρὸς αὑτὸν δὲ
[9, 1168]	τὸ δ' αὑτοῦ παρίησιν. Τοῖς	λόγοις	δὲ τούτοις τὰ ἔργα διαφωνεῖ,
[9, 1165]	καὶ τιμὴν δὲ γονεῦσι καθάπερ	θεοῖς,	οὐ πᾶσαν δέ· οὐδὲ γὰρ
[9, 1169]	πράξεις φίλων ὄντων ἡδεῖαι τοῖς	ἀγαθοῖς	~(ἄμφω γὰρ ἔχουσι τὰ τῇ
[9, 1171]	ὅτι ἥδονται ἐπὶ τοῖς αὑτοῦ	ἀγαθοῖσ.	Διὸ δόξειεν ἂν δεῖν εἰς
[9, 1170]	ἀρετῆς ἐκ τοῦ συζῆν τοῖς	ἀγαθοῖς,	καθάπερ καὶ Θέογνίς φησιν. Φυσικώτερον
[9, 1170]	τὸ ζῆν καὶ μάλιστα τοῖς	ἀγαθοῖς,	ὅτι τὸ εἶναι ἀγαθόν ἐστιν
[9, 1165]	καὶ καθάπερ φίλοις μᾶλλον ἢ	ὀθνείοις	οἰόμεθα δεῖν χαρίζεσθαι, οὕτω καὶ
[9, 1164]	τοσοῦτον. Ἐν τοῖς τοιούτοις δ'	ἐνίοις	ἀρέσκει τὸ μισθὸς δ' ἀνδρί.
[9, 1167]	ἀρχὰς αἱρετὰς εἶναι, ἢ συμμαχεῖν	Λακεδαιμονίοις,	ἢ ἄρχειν Πιττακὸν ὅτε καὶ
[9, 1164]	ἀξίαν. Καὶ γὰρ ἐν τοῖς	ὠνίοις	οὕτω φαίνεται γινόμενον, ἐνιαχοῦ τ'
[9, 1169]	γάρ φασι δεῖν φίλων τοῖς	μακαρίοις	καὶ αὐτάρκεσιν· ὑπάρχειν γὰρ αὐτοῖς
[9, 1165]	ἐπαρκεῖν, ὡς ὀφείλοντας, καὶ τοῖς	αἰτίοις	τοῦ εἶναι κάλλιον ὂν ἢ
[9, 1170]	δυσχεραίνει, καθάπερ ὁ μουσικὸς τοῖς	καλοῖς	μέλεσιν ἥδεται, ἐπὶ δὲ τοῖς
[9, 1167]	γὰρ καὶ ἑαυτοῖς ὁμονοοῦσι καὶ	ἀλλήλοις,	ἐπὶ τῶν αὐτῶν ὄντες ὡς
[9, 1172]	καὶ μοχθηροὶ δὲ γίνονται ὁμοιούμενοι	ἀλλήλοις)	ἡ δὲ τῶν ἐπιεικῶν ἐπιεικής,
[9, 1171]	ἄδηλον. Ἔτι δὲ κἀκείνους δεῖ	ἀλλήλοις	φίλους εἶναι, εἰ μέλλουσι πάντες
[9, 1171]	καὶ γινομένου, οὕτω καὶ τοῖς	φίλοις	αἱρετώτατόν ἐστι τὸ συζῆν; Κοινωνία
[9, 1171]	φεύγει λύπης αἴτιος εἶναι τοῖς	φίλοις.	Διόπερ οἱ μὲν ἀνδρώδεις τὴν
[9, 1165]	τῆς γενομένης συνηθείας, καὶ καθάπερ	φίλοις	μᾶλλον ἢ ὀθνείοις οἰόμεθα δεῖν
[9, 1165]	εἴπομεν, πλεῖσται διαφοραὶ γίνονται τοῖς	φίλοις,	ὅταν μὴ ὁμοίως οἴωνται καὶ
[9, 1170]	πάνυ δόξειεν ἁρμόζειν τὸ λεχθέν·	πολλοῖς	γὰρ ἀνθυπηρετεῖν ἐπίπονον, καὶ οὐχ
[9, 1171]	συγχαίρειν καὶ τὸ συναλγεῖν οἰκείως	πολλοῖς·	εἰκὸς γὰρ συμπίπτειν ἅμα τῷ
[9, 1171]	ἀρέσκους. Πολιτικῶς μὲν οὖν ἔστι	πολλοῖς	εἶναι φίλον καὶ μὴ ἄρεσκον
[9, 1171]	οὐδὲ γὰρ ἐνδέχεσθαι δόξειεν ἂν	πολλοῖς	εἶναι φίλον σφόδρα. Διόπερ οὐδ'
[9, 1171]	ὅτι δ' οὐχ οἷόν τε	πολλοῖς	συζῆν καὶ διανέμειν ἑαυτόν, οὐκ
[9, 1166]	δὲ τὰ εἰρημένα καὶ τοῖς	πολλοῖς	ὑπάρχειν, καίπερ οὖσι φαύλοις. Ἆρ'
[9, 1171]	συνημερεύειν· τοῦτο δ' ἐργῶδες ἐν	πολλοῖς	ὑπάρχειν. Χαλεπὸν δὲ γίνεται καὶ
[9, 1166]	τοῖς πολλοῖς ὑπάρχειν, καίπερ οὖσι	φαύλοις.	Ἆρ' οὖν ᾗ τ' ἀρέσκουσιν
[9, 1166]	φαίνεται. Σχεδὸν δὲ οὐδὲ τοῖς	φαύλοις·	διαφέρονται γὰρ ἑαυτοῖς, καὶ ἑτέρων
[9, 1170]	μέλεσιν ἥδεται, ἐπὶ δὲ τοῖς	φαύλοις	λυπεῖται. Γίνοιτο δ' ἂν καὶ
[9, 1169]	καὶ ἑαυτὸν καὶ τοὺς πέλας,	φαύλοις	πάθεσιν ἑπόμενος. Τῷ μοχθηρῷ μὲν
[9, 1167]	εἶναι, πλεονεξίας ἐφιεμένους ἐν τοῖς	ὠφελίμοις,	ἐν δὲ τοῖς πόνοις καὶ
[9, 1165]	δεῖν χαρίζεσθαι, οὕτω καὶ τοῖς	γενομένοις	ἀπονεμητέον τι διὰ τὴν προγενομένην
[9, 1170]	τὰ ὑπάρχοντα αὐτῇ. Ἐν τοῖς	ἐχομένοις	δὲ περὶ τῆς λύπης ἔσται
[9, 1171]	μὴ ὑπερτείνῃ τῇ ἀλυπίᾳ, τὴν	ἐκείνοις	γινομένην λύπην οὐχ ὑπομένει, ὅλως
[9, 1167]	τοῖς ὠφελίμοις, ἐν δὲ τοῖς	πόνοις	καὶ ταῖς λειτουργίαις ἐλλείποντας· ἑαυτῷ
[9, 1165]	φυλέταις καὶ πολίταις καὶ τοῖς	λοιποῖς	ἅπασιν ἀεὶ πειρατέον τὸ οἰκεῖον
[9, 1163]	καὶ τῷ ὑφάντῃ καὶ τοῖς	λοιποῖς.	~(Ἐνταῦθα μὲν οὖν πεπόρισται κοινὸν
[9, 1166]	τῷ ἐπιεικεῖ ὑπάρχει τοῖς δὲ	λοιποῖς,	ᾗ τοιοῦτοι ὑπολαμβάνουσιν εἶναι· ἔοικε
[9, 1170]	ὁρίζονται τοῖς ζῴοις δυνάμει αἰσθήσεως,	ἀνθρώποις	δ' αἰσθήσεως ἢ νοήσεως· ἡ
[9, 1168]	μάλισθ' ἑαυτόν. Ἀπορεῖται δὴ εἰκότως	ποτέροις	χρεὼν ἕπεσθαι, ἀμφοῖν ἐχόντοιν τὸ
[9, 1165]	ἕτερα γονεῦσι καὶ ἀδελφοῖς καὶ	ἑταίροις	καὶ εὐεργέταις, ἑκάστοις τὰ οἰκεῖα
[9, 1164]	τὸ πολὺ μᾶλλον ἢ χαριστέον	ἑταίροις,	ὥσπερ καὶ δάνειον ᾧ ὀφείλει
[9, 1169]	δὲ πράξεις φίλων ὄντων ἡδεῖαι	τοῖς	ἀγαθοῖς ~(ἄμφω γὰρ ἔχουσι τὰ
[9, 1170]	τῆς ἀρετῆς ἐκ τοῦ συζῆν	τοῖς	ἀγαθοῖς, καθάπερ καὶ Θέογνίς φησιν.
[9, 1170]	δὲ τὸ ζῆν καὶ μάλιστα	τοῖς	ἀγαθοῖς, ὅτι τὸ εἶναι ἀγαθόν
[9, 1165]	μάλιστ' ἐπαρκεῖν, ὡς ὀφείλοντας, καὶ	τοῖς	αἰτίοις τοῦ εἶναι κάλλιον ὂν
[9, 1165]	διαλυτέον; Ἢ οὐ πᾶσιν, ἀλλὰ	τοῖς	ἀνιάτοις κατὰ τὴν μοχθηρίαν; Ἐπανόρθωσιν
[9, 1165]	ἂν εἶεν φίλοι μήτ' ἀρεσκόμενοι	τοῖς	αὐτοῖς μήτε χαίροντες καὶ λυπούμενοι;
[9, 1171]	τὴν ἔννοιαν ὅτι ἥδονται ἐπὶ	τοῖς	αὑτοῦ ἀγαθοῖσ. Διὸ δόξειεν ἂν
[9, 1165]	οἰόμεθα δεῖν χαρίζεσθαι, οὕτω καὶ	τοῖς	γενομένοις ἀπονεμητέον τι διὰ τὴν
[9, 1167]	παθόντας ὡς κομιουμένους τὰς χάριτας,	τοῖς	δ' οὐκ εἶναι ἐπιμελὲς τὸ
[9, 1169]	μεγάλην ἢ πολλὰς καὶ μικράς.	Τοῖς	δ' ὑπεραποθνήσκουσι τοῦτ' ἴσως συμβαίνει·
[9, 1166]	τούτων ἕκαστον τῷ ἐπιεικεῖ ὑπάρχει	τοῖς	δὲ λοιποῖς, ᾗ τοιοῦτοι ὑπολαμβάνουσιν
[9, 1167]	φαίνεται ὅτι οἳ μὲν ὀφείλουσι	τοῖς	δὲ ὀφείλεται· καθάπερ οὖν ἐπὶ
[9, 1168]	ἢ ἄλλον τινά. Ἐπιτιμῶσι γὰρ	τοῖς	ἑαυτοὺς μάλιστ' ἀγαπῶσι, καὶ ὡς
[9, 1169]	φίλῳ γενέσθαι. Ἐν πᾶσι δὴ	τοῖς	ἐπαινετοῖς ὁ σπουδαῖος φαίνεται ἑαυτῷ
[9, 1167]	δ' ἡ τοιαύτη ὁμόνοια ἐν	τοῖς	ἐπιεικέσιν· οὗτοι γὰρ καὶ ἑαυτοῖς
[9, 1171]	αἱρετὴ φαίνεται. Ἆρ' οὖν, ὥσπερ	τοῖς	ἐρῶσι τὸ ὁρᾶν ἀγαπητότατόν ἐστι
[9, 1168]	Δόξειε δ' ἂν τοῦτο καὶ	τοῖς	εὐεργέταις οἰκεῖον εἶναι. Ἀπορεῖται δὲ
[9, 1170]	καθάπερ τὰ ὑπάρχοντα αὐτῇ. Ἐν	τοῖς	ἐχομένοις δὲ περὶ τῆς λύπης
[9, 1170]	αὑτό. Τὸ δὲ ζῆν ὁρίζονται	τοῖς	ζῴοις δυνάμει αἰσθήσεως, ἀνθρώποις δ'
[9, 1170]	κακίας δυσχεραίνει, καθάπερ ὁ μουσικὸς	τοῖς	καλοῖς μέλεσιν ἥδεται, ἐπὶ δὲ
[9, 1168]	ἕνεκα, τὸ δ' αὑτοῦ παρίησιν.	Τοῖς	λόγοις δὲ τούτοις τὰ ἔργα
[9, 1165]	καὶ φυλέταις καὶ πολίταις καὶ	τοῖς	λοιποῖς ἅπασιν ἀεὶ πειρατέον τὸ
[9, 1163]	ἀξίαν, καὶ τῷ ὑφάντῃ καὶ	τοῖς	λοιποῖς. ~(Ἐνταῦθα μὲν οὖν πεπόρισται
[9, 1169]	Οὐθὲν γάρ φασι δεῖν φίλων	τοῖς	μακαρίοις καὶ αὐτάρκεσιν· ὑπάρχειν γὰρ
[9, 1170]	μήτ' αὖ πολύφιλον καθ' ὑπερβολήν;	Τοῖς	μὲν δὴ πρὸς χρῆσιν κἂν
[9, 1167]	ὡς παρὰ λόγον γινόμενον ἐπιζητεῖται.	Τοῖς	μὲν οὖν πλείστοις φαίνεται ὅτι
[9, 1168]	πολλοῦ φαύλου ὄντος· δικαίως δὴ	τοῖς	οὕτω φιλαύτοις ὀνειδίζεται. Ὅτι δὲ
[9, 1168]	χαρίζονται ταῖς ἐπιθυμίαις καὶ ὅλως	τοῖς	πάθεσι καὶ τῷ ἀλόγῳ τῆς
[9, 1165]	λόγοι ὁμοίως ἔχουσι τὸ ὡρισμένον	τοῖς	περὶ ἅ εἰσιν. Ὅτι μὲν
[9, 1166]	Φαίνεται δὲ τὰ εἰρημένα καὶ	τοῖς	πολλοῖς ὑπάρχειν, καίπερ οὖσι φαύλοις.
[9, 1167]	ἐν τοῖς ὠφελίμοις, ἐν δὲ	τοῖς	πόνοις καὶ ταῖς λειτουργίαις ἐλλείποντας·
[9, 1171]	δὲ καὶ οἱ τοιοῦτοι ἄνδρες	τοῖς	συστένουσι χαίρουσι, καὶ φιλοῦσιν ὡς
[9, 1165]	τῷ ἀπατήσαντι, καὶ μᾶλλον ἢ	τοῖς	τὸ νόμισμα κιβδηλεύουσιν, ὅσῳ περὶ
[9, 1164]	ἐπίστασθαι, καὶ ἐλάμβανε τοσοῦτον. Ἐν	τοῖς	τοιούτοις δ' ἐνίοις ἀρέσκει τὸ
[9, 1165]	ἡλικίαν, ὑπαναστάσει καὶ κατακλίσει καὶ	τοῖς	τοιούτοις· πρὸς ἑταίρους δ' αὖ
[9, 1168]	τὸ φιλεῖσθαι δὲ τῷ πάσχειν·	τοῖς	ὑπερέχουσι δὲ περὶ τὴν πρᾶξιν
[9, 1166]	οὐδὲ φαίνεται. Σχεδὸν δὲ οὐδὲ	τοῖς	φαύλοις· διαφέρονται γὰρ ἑαυτοῖς, καὶ
[9, 1170]	καλοῖς μέλεσιν ἥδεται, ἐπὶ δὲ	τοῖς	φαύλοις λυπεῖται. Γίνοιτο δ' ἂν
[9, 1171]	ὄντος καὶ γινομένου, οὕτω καὶ	τοῖς	φίλοις αἱρετώτατόν ἐστι τὸ συζῆν;
[9, 1171]	γὰρ φεύγει λύπης αἴτιος εἶναι	τοῖς	φίλοις. Διόπερ οἱ μὲν ἀνδρώδεις
[9, 1165]	ἀρχῇ εἴπομεν, πλεῖσται διαφοραὶ γίνονται	τοῖς	φίλοις, ὅταν μὴ ὁμοίως οἴωνται
[9, 1164]	ἀρετῆς) οὕτω δ' ἔοικε καὶ	τοῖς	φιλοσοφίας κοινωνήσασιν· οὐ γὰρ πρὸς
[9, 1164]	τούτου ἀξίαν. Καὶ γὰρ ἐν	τοῖς	ὠνίοις οὕτω φαίνεται γινόμενον, ἐνιαχοῦ
[9, 1167]	φίλους εἶναι, πλεονεξίας ἐφιεμένους ἐν	τοῖς	ὠφελίμοις, ἐν δὲ τοῖς πόνοις
[9, 1165]	Ἢ οὐ πᾶσιν, ἀλλὰ τοῖς	ἀνιάτοις	κατὰ τὴν μοχθηρίαν; Ἐπανόρθωσιν δ'
[9, 1169]	γενέσθαι. Ἐν πᾶσι δὴ τοῖς	ἐπαινετοῖς	ὁ σπουδαῖος φαίνεται ἑαυτῷ τοῦ
[9, 1165]	ἀδελφοῖς καὶ ἑταίροις καὶ εὐεργέταις,	ἑκάστοις	τὰ οἰκεῖα καὶ τὰ ἁρμόττοντα
[9, 1172]	ἐφίενται. Καὶ ὅ ποτ' ἐστὶν	ἑκάστοις	τὸ εἶναι ἢ οὗ χάριν
[9, 1165]	οἰκεῖον ἀπονέμειν, καὶ συγκρίνειν τὰ	ἑκάστοις	ὑπάρχοντα κατ' οἰκειότητα καὶ ἀρετὴν
[9, 1164]	γὰρ οἰκεῖα καὶ ἃ διδόασιν	ἑκάστοις	φαίνεται πολλοῦ ἄξια· ἀλλ' ὅμως
[9, 1167]	γινόμενον ἐπιζητεῖται. Τοῖς μὲν οὖν	πλείστοις	φαίνεται ὅτι οἳ μὲν ὀφείλουσι
[9, 1165]	γὰρ περὶ ἀλλήλους ταῦθ' ὑπάρξει	αὐτοῖς,	ἄνευ δὲ τούτων οὐκ ἦν
[9, 1167]	τοὺς ἀγωνιστὰς συμβαίνει· (εὖνοι γὰρ	αὐτοῖς	γίνονται καὶ συνθέλουσιν, συμπράξαιεν δ'
[9, 1170]	ὅτι τὸ εἶναι ἀγαθόν ἐστιν	αὐτοῖς	καὶ ἡδύ (συναισθανόμενοι γὰρ τοῦ
[9, 1164]	Διαφέρονται δ' ὅταν ἕτερα γίνηται	αὐτοῖς	καὶ μὴ ὧν ὀρέγονται· ὅμοιον
[9, 1165]	εἶεν φίλοι μήτ' ἀρεσκόμενοι τοῖς	αὐτοῖς	μήτε χαίροντες καὶ λυπούμενοι; Οὐδὲ
[9, 1167]	τὸ κοινὸν ἀπόλλυται. Συμβαίνει οὖν	αὐτοῖς	στασιάζειν, ἀλλήλους μὲν ἐπαναγκάζοντας, αὐτοὺς
[9, 1169]	μακαρίοις καὶ αὐτάρκεσιν· ὑπάρχειν γὰρ	αὐτοῖς	τἀγαθά· αὐτάρκεις οὖν ὄντας οὐδενὸς
[9, 1168]	Ὅτι δὲ τοὺς τὰ τοιαῦθ'	αὑτοῖς	ἀπονέμοντας εἰώθασι λέγειν οἱ πολλοὶ
[9, 1171]	φύσιν εὐλαβοῦνται συλλυπεῖν τοὺς φίλους	αὑτοῖς,	κἂν μὴ ὑπερτείνῃ τῇ ἀλυπίᾳ,
[9, 1166]	αἱροῦνται γὰρ ἀντὶ τῶν δοκούντων	ἑαυτοῖς	ἀγαθῶν εἶναι τὰ ἡδέα βλαβερὰ
[9, 1168]	ἄγοντες αὐτὸ φιλαύτους καλοῦσι τοὺς	ἑαυτοῖς	ἀπονέμοντας τὸ πλεῖον ἐν χρήμασι
[9, 1166]	ἀφίστανται τοῦ πράττειν ἃ οἴονται	ἑαυτοῖς	βέλτιστα εἶναι. Οἷς δὲ πολλὰ
[9, 1165]	τοῦ εἶναι κάλλιον ὂν ἢ	ἑαυτοῖς	εἰς ταῦτ' ἐπαρκεῖν· καὶ τιμὴν
[9, 1166]	οὐδὲ τοῖς φαύλοις· διαφέρονται γὰρ	ἑαυτοῖς,	καὶ ἑτέρων μὲν ἐπιθυμοῦσιν ἄλλα
[9, 1166]	Ἆρ' οὖν ᾗ τ' ἀρέσκουσιν	ἑαυτοῖς	καὶ ὑπολαμβάνουσιν ἐπιεικεῖς εἶναι, ταύτῃ
[9, 1169]	συμβαίνει· αἱροῦνται δὴ μέγα καλὸν	ἑαυτοῖς.	Καὶ χρήματα προοῖντ' ἂν ἐφ'
[9, 1167]	τοῖς ἐπιεικέσιν· οὗτοι γὰρ καὶ	ἑαυτοῖς	ὁμονοοῦσι καὶ ἀλλήλοις, ἐπὶ τῶν
[9, 1166]	συγχαίρουσιν οὐδὲ συναλγοῦσιν οἱ τοιοῦτοι	ἑαυτοῖς·	στασιάζει γὰρ αὐτῶν ἡ ψυχή,
[9, 1168]	ὄντος· δικαίως δὴ τοῖς οὕτω	φιλαύτοις	ὀνειδίζεται. Ὅτι δὲ τοὺς τὰ
[9, 1164]	καὶ ἐλάμβανε τοσοῦτον. Ἐν τοῖς	τοιούτοις	δ' ἐνίοις ἀρέσκει τὸ μισθὸς
[9, 1165]	ὑπαναστάσει καὶ κατακλίσει καὶ τοῖς	τοιούτοις·	πρὸς ἑταίρους δ' αὖ καὶ
[9, 1165]	μὲν γὰρ καλοῦσι τοὺς συγγενεῖς·	τούτοις	γὰρ κοινὸν τὸ γένος καὶ
[9, 1170]	μάλιστα τοὺς ἐπιεικεῖς καὶ μακαρίους·	τούτοις	γὰρ ὁ βίος αἱρετώτατος, καὶ
[9, 1167]	ἡδύ· οὐδὲ γὰρ εὔνοια ἐπὶ	τούτοις	γίνεται. Ὁ μὲν γὰρ εὐεργετηθεὶς
[9, 1164]	καλῶς· ὧν γὰρ δεόμενος τυγχάνει,	τούτοις	καὶ προσέχει, κἀκείνου γε χάριν
[9, 1168]	αὑτοῦ παρίησιν. Τοῖς λόγοις δὲ	τούτοις	τὰ ἔργα διαφωνεῖ, οὐκ ἀλόγως.
[9, 1165]	ἐπεὶ δ' ἕτερα γονεῦσι καὶ	ἀδελφοῖς	καὶ ἑταίροις καὶ εὐεργέταις, ἑκάστοις
[9, 1170]	Τὸ δὲ ζῆν ὁρίζονται τοῖς	ζῴοις	δυνάμει αἰσθήσεως, ἀνθρώποις δ' αἰσθήσεως
[9, 1168]	ἐνέργεια, τοῦ δὲ μέλλοντος ἡ	ἐλπίς,	τοῦ δὲ γεγενημένου ἡ μνήμη·
[9, 1170]	ἀγαθοῦ ὄντος, ἡ δὲ τοιαύτη	αἴσθησις	ἡδεῖα καθ' ἑαυτήν. Συναισθάνεσθαι ἄρα
[9, 1171]	φίλον· περὶ αὑτὸν δ' ἡ	αἴσθησις	ὅτι ἔστιν αἱρετή, καὶ περὶ
[9, 1170]	λυπεῖται. Γίνοιτο δ' ἂν καὶ	ἄσκησίς	τις τῆς ἀρετῆς ἐκ τοῦ
[9, 1166]	δὲ ταῦτ' εἴρηται. Ἀλλ' οὐδὲ	φίλησίς	ἐστιν. Οὐ γὰρ ἔχει διάτασιν
[9, 1166]	ταῦτ' ἀκολουθεῖ· καὶ ἡ μὲν	φίλησις	μετὰ συνηθείας, ἡ δ' εὔνοια
[9, 1167]	τοὺς δανείσαντας· οὐ γάρ ἐστι	φίλησις	περὶ ἐκείνους, ἀλλὰ τοῦ σῴζεσθαι
[9, 1168]	ἔχειν ἔοικεν. Καὶ ἡ μὲν	φίλησις	ποιήσει ἔοικεν, τὸ φιλεῖσθαι δὲ
[9, 1167]	περὶ ἐκείνους, ἀλλὰ τοῦ σῴζεσθαι	βούλησις	τῆς κομιδῆς ἕνεκα· οἱ δ'
[9, 1168]	μητέρες φιλοτεκνότεραι· ἐπιπονωτέρα γὰρ ἡ	γέννησις,	καὶ μᾶλλον ἴσασιν ὅτι αὑτῶν.
[9, 1165]	μὲν οὖν ὁμογενῶν ῥᾴων ἡ	σύγκρισις,	τῶν δὲ διαφερόντων ἐργωδεστέρα. Οὐ
[9, 1165]	ἀποδοτέον, ἐὰν δ' ὑπερτείνῃ ἡ	δόσις	τῷ καλῷ ἢ τῷ ἀναγκαίῳ,
[9, 1165]	εὖ ποιήσῃ, τῷ δὲ ἡ	ἀνταπόδοσις	γίνηται ὃν οἴεται μοχθηρὸν εἶναι.
[9, 1165]	ὅταν μὴ δι' ὑπερβολὴν μοχθηρίας	διάλυσις	γένηται. ~(Τὰ φιλικὰ δὲ τὰ
[9, 1164]	ταῦτα γὰρ τῆς φιλίας οὔσης	διάλυσις	γίνεται, ἐπειδὰν μὴ γίνηται ὧν
[9, 1168]	φιλαύτους, οὐκ ἄδηλον· εἰ γάρ	τις	ἀεὶ σπουδάζοι τὰ δίκαια πράττειν
[9, 1167]	ὑπὲρ αὐτῶν. Διὸ μεταφέρων φαίη	τις	ἂν αὐτὴν ἀργὴν εἶναι φιλίαν,
[9, 1171]	Ἔοικε δ' ἡ παρουσία μικτή	τις	αὐτῶν εἶναι. Αὐτὸ μὲν γὰρ
[9, 1165]	μὴ φιλεῖν. Ἐγκαλέσειε δ' ἄν	τις,	εἰ διὰ τὸ χρήσιμον ἢ
[9, 1171]	οὐδ' ἐρᾶν πλειόνων· ὑπερβολὴ γάρ	τις	εἶναι βούλεται φιλίας, τοῦτο δὲ
[9, 1171]	τε καὶ ἀτυχοῦντι, καὶ γίνεταί	τις	ἐπικουρία πρὸς τὸ μὴ λυπεῖσθαι
[9, 1169]	εἴρηται ὅτι ἡ εὐδαιμονία ἐνέργειά	τις	ἐστίν, ἡ δ' ἐνέργεια δῆλον
[9, 1167]	γίνεται, ὅταν τῳ φανῇ καλός	τις	ἢ ἀνδρεῖος ἤ τι τοιοῦτον,
[9, 1165]	φίλοι. Ὅταν μὲν οὖν διαψευσθῇ	τις	καὶ ὑπολάβῃ φιλεῖσθαι διὰ τὸ
[9, 1171]	τῶν φίλων. Διὸ κἂν ἀπορήσειέν	τις	πότερον ὥσπερ βάρους μεταλαμβάνουσιν, ἢ
[9, 1171]	πλεῖστοι μεθ' ὧν ἂν δύναιτό	τις	συζῆν (τοῦτο γὰρ ἐδόκει φιλικώτατον
[9, 1170]	Γίνοιτο δ' ἂν καὶ ἄσκησίς	τις	τῆς ἀρετῆς ἐκ τοῦ συζῆν
[9, 1169]	μάλιστ' ἂν εἴη, καθ' ἕτερον	εἶδος	τοῦ ὀνειδιζομένου, καὶ διαφέρων τοσοῦτον
[9, 1168]	δῆλον. Οἱ μὲν οὖν εἰς	ὄνειδος	ἄγοντες αὐτὸ φιλαύτους καλοῦσι τοὺς
[9, 1169]	ἕνεκα πολλὰ πράττειν καὶ τῆς	πατρίδος,	κἂν δέῃ ὑπεραποθνήσκειν· προήσεται γὰρ
[9, 1164]	ὃ μὲν τέρψιν ὃ δὲ	κέρδος,	καὶ ὃ μὲν ἔχει ὃ
[9, 1166]	(ἔχει γὰρ καὶ νῦν ὁ	θεὸς	τἀγαθόν) ἀλλ' ὢν ὅ τι
[9, 1169]	κατὰ λόγον ζῆν τοῦ κατὰ	πάθος,	καὶ ὀρέγεσθαι ἢ τοῦ καλοῦ
[9, 1165]	ἔχουσι μᾶλλον βοηθητέον εἰς τὸ	ἦθος	ἢ τὴν οὐσίαν, ὅσῳ βέλτιον
[9, 1171]	ᾖ ἐπιδέξιος· οἶδε γὰρ τὸ	ἦθος	καὶ ἐφ' οἷς ἥδεται καὶ
[9, 1165]	καὶ ὑπολάβῃ φιλεῖσθαι διὰ τὸ	ἦθος,	μηδὲν τοιοῦτον ἐκείνου πράττοντος, ἑαυτὸν
[9, 1165]	ἡδὺ ἀγαπῶν προσεποιεῖτο διὰ τὸ	ἦθος.	Ὃ γὰρ ἐν ἀρχῇ εἴπομεν,
[9, 1171]	ὡρισμένων. ~(Καὶ φίλων δή ἐστι	πλῆθος	ὡρισμένον, καὶ ἴσως οἱ πλεῖστοι
[9, 1168]	τῶν εὐεργετῶν· τὸ γὰρ εὖ	πεπονθὸς	ἔργον ἐστὶν αὐτῶν· τοῦτο δὴ
[9, 1164]	τοιούτοις δ' ἐνίοις ἀρέσκει τὸ	μισθὸς	δ' ἀνδρί. Οἱ δὲ προλαμβάνοντες
[9, 1169]	τῶν εὖ πεισομένων δεήσεται ὁ	σπουδαῖος.	Διὸ καὶ ἐπιζητεῖται πότερον ἐν
[9, 1169]	καὶ ἐπαινετόν. Εἰκότως δὴ δοκεῖ	σπουδαῖος	εἶναι, ἀντὶ πάντων αἱρούμενος τὸ
[9, 1166]	ἑκάστων ἡ ἀρετὴ καὶ ὁ	σπουδαῖος	εἶναἰ· οὗτος γὰρ ὁμογνωμονεῖ ἑαυτῷ,
[9, 1170]	τὸν μακάριον εἶναι· ὁ γὰρ	σπουδαῖος,	ᾗ σπουδαῖος, ταῖς κατ' ἀρετὴν
[9, 1170]	δὲ πρὸς ἑαυτὸν ἔχει ὁ	σπουδαῖος,	καὶ πρὸς τὸν φίλον (ἕτερος
[9, 1170]	εἶναι· ὁ γὰρ σπουδαῖος, ᾗ	σπουδαῖος,	ταῖς κατ' ἀρετὴν πράξεσι χαίρει,
[9, 1169]	πᾶσι δὴ τοῖς ἐπαινετοῖς ὁ	σπουδαῖος	φαίνεται ἑαυτῷ τοῦ καλοῦ πλέον
[9, 1170]	Φυσικώτερον δ' ἐπισκοποῦσιν ἔοικεν ὁ	σπουδαῖος	φίλος τῷ σπουδαίῳ τῇ φύσει
[9, 1170]	καὶ μακαρίους· τούτοις γὰρ ὁ	βίος	αἱρετώτατος, καὶ ἡ τούτων μακαριωτάτη
[9, 1170]	ἐπίπονον, καὶ οὐχ ἱκανὸς ὁ	βίος	αὐτὸ τοῦτο πράττειν. Οἱ πλείους
[9, 1170]	Μονώτῃ μὲν οὖν χαλεπὸς ὁ	βίος·	οὐ γὰρ ῥᾴδιον καθ' αὑτὸν
[9, 1169]	ἐπὶ μικρόν (ἡδὺς γὰρ ὁ	βίος	ὢν οὐδὲν δεῖται ἐπεισάκτου ἡδονῆς)
[9, 1167]	τῳ φανῇ καλός τις ἢ	ἀνδρεῖος	ἤ τι τοιοῦτον, καθάπερ καὶ
[9, 1171]	καὶ τῷ λόγῳ, ἐὰν ᾖ	ἐπιδέξιος·	οἶδε γὰρ τὸ ἦθος καὶ
[9, 1165]	παῖς ὃ δ' ἀνὴρ εἴη	οἷος	κράτιστος, πῶς ἂν εἶεν φίλοι
[9, 1170]	τὰ τῇ φύσει ἡδέα) ὁ	μακάριος	δὴ φίλων τοιούτων δεήσεται, εἴπερ
[9, 1169]	μὲν οὖν οὐδὲν δεήσεται ὁ	μακάριος,	ἐπειδὴ τἀγαθὰ ὑπάρχει αὐτῷ· οὐδὲ
[9, 1171]	λυπηρόν· πᾶς γὰρ φεύγει λύπης	αἴτιος	εἶναι τοῖς φίλοις. Διόπερ οἱ
[9, 1171]	καὶ τὸ συναλγεῖν οἰκείως πολλοῖς·	εἰκὸς	γὰρ συμπίπτειν ἅμα τῷ μὲν
[9, 1170]	ἀπὸ κακίας δυσχεραίνει, καθάπερ ὁ	μουσικὸς	τοῖς καλοῖς μέλεσιν ἥδεται, ἐπὶ
[9, 1171]	διὰ τὸ μηδ' αὐτὸς εἶναι	θρηνητικός·	γύναια δὲ καὶ οἱ τοιοῦτοι
[9, 1169]	γὰρ ὁ ἄνθρωπος καὶ συζῆν	πεφυκός.	Καὶ τῷ εὐδαίμονι δὴ τοῦθ'
[9, 1167]	τινα γίνεται, ὅταν τῳ φανῇ	καλός	τις ἢ ἀνδρεῖος ἤ τι
[9, 1166]	πρὸς αὑτόν (ἔστι γὰρ ὁ	φίλος	ἄλλος αὐτός) καὶ ἡ φιλία
[9, 1168]	μάλιστ' ἂν ὑπάρχοι· μάλιστα γὰρ	φίλος	αὑτῷ· καὶ φιλητέον δὴ μάλισθ'
[9, 1166]	φιλικῶς ἂν ἔχοι καὶ ἑτέρῳ	φίλος	γένοιτο. Ἡ δ' εὔνοια φιλικῷ
[9, 1168]	φιλεῖν μάλιστα τὸν μάλιστα φίλον,	φίλος	δὲ μάλιστα ὁ βουλόμενος ᾧ
[9, 1167]	ἀλλὰ μᾶλλον ἑαυτῷ, καθάπερ οὐδὲ	φίλος,	εἰ θεραπεύει αὐτὸν διά τινα
[9, 1170]	φίλον (ἕτερος γὰρ αὐτὸς ὁ	φίλος	ἐστίν) καθάπερ οὖν τὸ αὐτὸν
[9, 1165]	ποιεῖν· οὐ γὰρ τῷ τοιούτῳ	φίλος	ἦν· ἀλλοιωθέντα οὖν ἀδυνατῶν ἀνασῶσαι
[9, 1171]	μὴ λυπεῖσθαι (παραμυθητικὸν γὰρ ὁ	φίλος	καὶ τῇ ὄψει καὶ τῷ
[9, 1165]	ἑκτέον ἢ εἰ μὴ ἐγεγόνει	φίλος	μηδέποτε; Ἢ δεῖ μνείαν ἔχειν
[9, 1168]	λοιπὰ δὴ πάνθ' οἷς ὁ	φίλος	ὁρίζεται· εἴρηται γὰρ ὅτι ἀπ'
[9, 1170]	δ' ἐπισκοποῦσιν ἔοικεν ὁ σπουδαῖος	φίλος	τῷ σπουδαίῳ τῇ φύσει αἱρετὸς
[9, 1170]	τοῦ φίλου ἐστίν, κἂν ὁ	φίλος	τῶν αἱρετῶν εἴη. Ὃ δ'
[9, 1166]	ἑαυτῷ βούλεται τἀγαθά, γενόμενος δ'	ἄλλος	αἱρεῖται οὐδεὶς πάντ' ἔχειν ἐκεῖνο
[9, 1166]	αὑτόν (ἔστι γὰρ ὁ φίλος	ἄλλος	αὐτός) καὶ ἡ φιλία τούτων
[9, 1168]	ἀποκαλοῦσι, δοκεῖ τε ὁ μὲν	φαῦλος	ἑαυτοῦ χάριν πάντα πράττειν, καὶ
[9, 1166]	γέμουσιν. Οὐ δὴ φαίνεται ὁ	φαῦλος	οὐδὲ πρὸς ἑαυτὸν φιλικῶς διακεῖσθαι
[9, 1167]	αὐτῷ, οἷον ὅταν καὶ ὁ	δῆμος	(καὶ οἱ ἐπιεικεῖς τοὺς ἀρίστους
[9, 1167]	οὐκ εἶναι ἐπιμελὲς τὸ ἀνταποδοῦναι.	Ἐπίχαρμος	μὲν οὖν τάχ' ἂν φαίη
[9, 1170]	γὰρ ἀνθυπηρετεῖν ἐπίπονον, καὶ οὐχ	ἱκανὸς	ὁ βίος αὐτὸ τοῦτο πράττειν.
[9, 1165]	συγγενεῖς· τούτοις γὰρ κοινὸν τὸ	γένος	καὶ αἱ περὶ τοῦτο δὴ
[9, 1169]	αὐτοῖς τἀγαθά· αὐτάρκεις οὖν ὄντας	οὐδενὸς	προσδεῖσθαι, τὸν δὲ φίλον, ἕτερον
[9, 1164]	ἢ τοῦ προλαβόντος; Ὁ γὰρ	προϊέμενος	ἔοικ' ἐπιτρέπειν ἐκείνῳ. Ὅπερ φασὶ
[9, 1169]	οὐδὲν δεῖται ἐπεισάκτου ἡδονῆς) οὐ	δεόμενος	δὲ τῶν τοιούτων φίλων οὐ
[9, 1164]	τὴν κοινωνίαν καλῶς· ὧν γὰρ	δεόμενος	τυγχάνει, τούτοις καὶ προσέχει, κἀκείνου
[9, 1168]	ὁ τοῦτο ἀγαπῶν καὶ τούτῳ	χαριζόμενος.	Καὶ ἐγκρατὴς δὲ καὶ ἀκρατὴς
[9, 1165]	ἐνίοτε ἀντιδανειστέον· ὃ μὲν γὰρ	οἰόμενος	κομιεῖσθαι ἐδάνεισεν ἐπιεικεῖ ὄντι, ὃ
[9, 1164]	οἷον καὶ τῷ κιθαρῳδῷ ὁ	ἐπαγγελλόμενος,	καὶ ὅσῳ ἄμεινον ᾄσειεν, τοσούτῳ
[9, 1164]	δ' ὁ ἐρώμενος ὅτι πρότερον	ἐπαγγελλόμενος	πάντα νῦν οὐδὲν ἐπιτελεῖ. Συμβαίνει
[9, 1167]	λειτουργίαις ἐλλείποντας· ἑαυτῷ δ' ἕκαστος	βουλόμενος	ταῦτα τὸν πέλας ἐξετάζει καὶ
[9, 1167]	τὰ δίκαια δρῶν· ὁ δὲ	βουλόμενός	τιν' εὐπραγεῖν, ἐλπίδα ἔχων εὐπορίας
[9, 1168]	φίλον, φίλος δὲ μάλιστα ὁ	βουλόμενος	ᾧ βούλεται τἀγαθὰ ἐκείνου ἕνεκα,
[9, 1166]	ἕκαστος δ' ἑαυτῷ βούλεται τἀγαθά,	γενόμενος	δ' ἄλλος αἱρεῖται οὐδεὶς πάντ'
[9, 1169]	καὶ τοὺς πέλας, φαύλοις πάθεσιν	ἑπόμενος.	Τῷ μοχθηρῷ μὲν οὖν διαφωνεῖ
[9, 1165]	οἰκειότερον. Δόξειε δ' ἂν ὁ	διαλυόμενος	οὐδὲν ἄτοπον ποιεῖν· οὐ γὰρ
[9, 1169]	καὶ ὅλως τὰ περιμάχητα ἀγαθά,	περιποιούμενος	ἑαυτῷ τὸ καλόν· ὀλίγον γὰρ
[9, 1169]	δοκεῖ σπουδαῖος εἶναι, ἀντὶ πάντων	αἱρούμενος	τὸ καλόν. Ἐνδέχεται δὲ καὶ
[9, 1164]	οὕτως ἔτυχεν, πολλάκις δ' ὁ	ἐρώμενος	ὅτι πρότερον ἐπαγγελλόμενος πάντα νῦν
[9, 1170]	εἰρῆσθαι δοκεῖ μήτε πολύξεινος μήτ'	ἄξεινος,	καὶ ἐπὶ τῆς φιλίας ἁρμόσει
[9, 1170]	ξενίας ἐμμελῶς εἰρῆσθαι δοκεῖ μήτε	πολύξεινος	μήτ' ἄξεινος, καὶ ἐπὶ τῆς
[9, 1170]	τὸν εὐδαίμονα. Μονώτῃ μὲν οὖν	χαλεπὸς	ὁ βίος· οὐ γὰρ ῥᾴδιον
[9, 1164]	ἡ ἀξία μετρεῖται, τιμή τ'	ἰσόρροπος	οὐκ ἂν γένοιτο, ἀλλ' ἴσως
[9, 1169]	δὲ καὶ ἀρχὰς ὁ αὐτὸς	τρόπος·	πάντα γὰρ τῷ φίλῳ ταῦτα
[9, 1169]	ἔχειν ἀγαθά· πολιτικὸν γὰρ ὁ	ἄνθρωπος	καὶ συζῆν πεφυκός. Καὶ τῷ
[9, 1168]	πᾶν ἄλλο σύστημα, οὕτω καὶ	ἄνθρωπος·	καὶ φίλαυτος δὴ μάλιστα ὁ
[9, 1167]	καὶ αὐτὸς ἤθελεν. Ὅταν δ'	ἑκάτερος	ἑαυτὸν βούληται, ὥσπερ οἱ ἐν
[9, 1164]	ἀποδεδωκέναι ἔφη. Εἰ μὲν οὖν	ἑκάτερος	τοῦτο ἐβούλετο, ἱκανῶς ἂν εἶχεν·
[9, 1170]	σπουδαῖος, καὶ πρὸς τὸν φίλον	(ἕτερος	γὰρ αὐτὸς ὁ φίλος ἐστίν)
[9, 1168]	πάντα πράττειν, καὶ ὅσῳ ἂν	μοχθηρότερος	ᾖ, τοσούτῳ μᾶλλονἐγκαλοῦσι δὴ αὐτῷ
[9, 1165]	ὃ μὲν διαμένοι ὃ δ'	ἐπιεικέστερος	γίνοιτο καὶ πολὺ διαλλάττοι τῇ
[9, 1165]	ἀποδέχηται ὡς ἀγαθόν, γένηται δὲ	μοχθηρὸς	καὶ δοκῇ, ἆρ' ἔτι φιλητέον;
[9, 1166]	φιλία· γίνεται γὰρ εὔνοια καὶ	πρὸς	ἀγνῶτας καὶ λανθάνουσα, φιλία δ'
[9, 1170]	συνεχῶς, μεθ' ἑτέρων δὲ καὶ	πρὸς	ἄλλους ῥᾷον. Ἔσται οὖν ἡ
[9, 1165]	τούτων. Ἆρ' οὖν οὐθὲν ἀλλοιότερον	πρὸς	αὐτὸν ἑκτέον ἢ εἰ μὴ
[9, 1166]	καὶ φίλοι οἷς ταῦθ' ὑπάρχει.	Πρὸς	αὑτὸν δὲ πότερον ἔστιν ἢ
[9, 1166]	γὰρ ὡς εἰπεῖν. Τῷ δὴ	πρὸς	αὑτὸν ἕκαστα τούτων ὑπάρχειν τῷ
[9, 1166]	δὲ τὸν φίλον ἔχειν ὥσπερ	πρὸς	αὑτόν (ἔστι γὰρ ὁ φίλος
[9, 1168]	ταῦτα δ' ὑπάρχει μάλιστ' αὐτῷ	πρὸς	αὑτόν, καὶ τὰ λοιπὰ δὴ
[9, 1168]	κνήμης ἔγγιον· πάντα γὰρ ταῦτα	πρὸς	αὑτὸν μάλιστ' ἂν ὑπάρχοι· μάλιστα
[9, 1166]	ἡ ὑπερβολὴ τῆς φιλίας τῇ	πρὸς	αὑτὸν ὁμοιοῦται. Φαίνεται δὲ τὰ
[9, 1164]	καθάπερ καὶ πρὸς θεοὺς καὶ	πρὸς	γονεῖς, τὸ ἐνδεχόμενον. Μὴ τοιαύτης
[9, 1166]	ἕκαστα τούτων ὑπάρχειν τῷ ἐπιεικεῖ,	πρὸς	δὲ τὸν φίλον ἔχειν ὥσπερ
[9, 1166]	τινι καὶ τὴν φιλίαν ὁρίζονται.	Πρὸς	ἑαυτὸν δὲ τούτων ἕκαστον τῷ
[9, 1166]	φιλίαι ὁρίζονται, ἔοικεν ἐκ τῶν	πρὸς	ἑαυτὸν ἐληλυθέναι. Τιθέασι γὰρ φίλον
[9, 1170]	αὑτὸ ἀγαθοῦ ἥδονται) ὡς δὲ	πρὸς	ἑαυτὸν ἔχει ὁ σπουδαῖος, καὶ
[9, 1171]	γὰρ ἡ φιλία, καὶ ὡς	πρὸς	ἑαυτὸν ἔχει, οὕτω καὶ πρὸς
[9, 1166]	ἐπιεικῆ εἶναι· οὕτω γὰρ καὶ	πρὸς	ἑαυτὸν φιλικῶς ἂν ἔχοι καὶ
[9, 1166]	δὴ φαίνεται ὁ φαῦλος οὐδὲ	πρὸς	ἑαυτὸν φιλικῶς διακεῖσθαι διὰ τὸ
[9, 1166]	φιλητὸν ἔχοντες οὐδὲν φιλικὸν πάσχουσι	πρὸς	ἑαυτούς. Οὐδὲ δὴ συγχαίρουσιν οὐδὲ
[9, 1171]	εἶναι βούλεται φιλίας, τοῦτο δὲ	πρὸς	ἕνα· καὶ τὸ σφόδρα δὴ
[9, 1165]	καὶ κατακλίσει καὶ τοῖς τοιούτοις·	πρὸς	ἑταίρους δ' αὖ καὶ ἀδελφοὺς
[9, 1171]	γὰρ εἰς ταῦτα χρεία φίλων)	πρὸς	εὐπάθειαν δὲ σχολαίως· οὐ γὰρ
[9, 1170]	οὖν δεῖ αὐτῶν. Καὶ οἱ	πρὸς	ἡδονὴν δὲ ἀρκοῦσιν ὀλίγοι, καθάπερ
[9, 1164]	ἀλλ' ἴσως ἱκανόν, καθάπερ καὶ	πρὸς	θεοὺς καὶ πρὸς γονεῖς, τὸ
[9, 1171]	Ἰέναι δ' ἀνάπαλιν ἴσως ἁρμόζει	πρὸς	μὲν τοὺς ἀτυχοῦντας ἄκλητον καὶ
[9, 1165]	πρὸς τοὺς μὴ διαμένοντας. Ἢ	πρὸς	μὲν τοὺς διὰ τὸ χρήσιμον
[9, 1171]	ἕνα· καὶ τὸ σφόδρα δὴ	πρὸς	ὀλίγους. Οὕτω δ' ἔχειν ἔοικε
[9, 1171]	καὶ δι' αὐτοὺς οὐκ ἔστι	πρὸς	πολλούς, ἀγαπητὸν δὲ καὶ ὀλίγους
[9, 1166]	αὐτοῦ χάριν· ὅπερ αἱ μητέρες	πρὸς	τὰ τέκνα πεπόνθασι, καὶ τῶν
[9, 1165]	τῷ καλῷ ἢ τῷ ἀναγκαίῳ,	πρὸς	ταῦτ' ἀποκλιτέον. Ἐνίοτε γὰρ οὐδ'
[9, 1169]	καὶ ἐπαινοῦσιν· πάντων δὲ ἁμιλλωμένων	πρὸς	τὸ καλὸν καὶ διατεινομένων τὰ
[9, 1170]	βίον ἱκανῶν περίεργοι καὶ ἐμπόδιοι	πρὸς	τὸ καλῶς ζῆν· οὐθὲν οὖν
[9, 1171]	ἀτυχοῦντι, καὶ γίνεταί τις ἐπικουρία	πρὸς	τὸ μὴ λυπεῖσθαι (παραμυθητικὸν γὰρ
[9, 1170]	πράττειν. Οἱ πλείους δὴ τῶν	πρὸς	τὸν οἰκεῖον βίον ἱκανῶν περίεργοι
[9, 1170]	ἑαυτὸν ἔχει ὁ σπουδαῖος, καὶ	πρὸς	τὸν φίλον (ἕτερος γὰρ αὐτὸς
[9, 1171]	πρὸς ἑαυτὸν ἔχει, οὕτω καὶ	πρὸς	τὸν φίλον· περὶ αὑτὸν δ'
[9, 1164]	ἀλλ' ὅμως ἡ ἀμοιβὴ γίνεται	πρὸς	τοσοῦτον ὅσον ἂν τάττωσιν οἱ
[9, 1168]	αὐτοῦ πάντα τὰ φιλικὰ καὶ	πρὸς	τοὺς ἄλλους διήκει. Καὶ αἱ
[9, 1165]	τοῦ διαλύεσθαι τὰς φιλίας (μὴ	πρὸς	τοὺς μὴ διαμένοντας. Ἢ πρὸς
[9, 1166]	γένηται. ~(Τὰ φιλικὰ δὲ τὰ	πρὸς	τοὺς πέλας, καὶ οἷς αἱ
[9, 1164]	κοινὸν μέτρον τὸ νόμισμα, καὶ	πρὸς	τοῦτο δὴ πάντα ἀναφέρεται καὶ
[9, 1164]	ὡς δέον, ᾧ ἐπίστευσε, διαλυθῆναι	πρὸς	τοῦτον καθάπερ ἐκοινώνησεν. γὰρ ἐπετράφθη,
[9, 1164]	τοῖς φιλοσοφίας κοινωνήσασιν· οὐ γὰρ	πρὸς	χρήμαθ' ἡ ἀξία μετρεῖται, τιμή
[9, 1170]	καθ' ὑπερβολήν; Τοῖς μὲν δὴ	πρὸς	χρῆσιν κἂν πάνυ δόξειεν ἁρμόζειν
[9, 1170]	μακαρίους· τούτοις γὰρ ὁ βίος	αἱρετώτατος,	καὶ ἡ τούτων μακαριωτάτη ζωή)
[9, 1170]	φίλος τῷ σπουδαίῳ τῇ φύσει	αἱρετὸς	εἶναι. Τὸ γὰρ τῇ φύσει
[9, 1166]	ἡδύ, καὶ οὐκ ἄλλοτ' ἄλλο·	ἀμεταμέλητος	γὰρ ὡς εἰπεῖν. Τῷ δὴ
[9, 1169]	μὴ ἀποδιδόναι, ὃ δοκεῖ τῶν	ἐκτὸς	ἀγαθῶν μέγιστον εἶναι. Εἴ τε
[9, 1164]	οἴεται δικαιότερον εἶναι τάξαι τοῦ	ἐπιτρέψαντος.	Τὰ πολλὰ γὰρ οὐ τοῦ
[9, 1168]	γεγένηται ἀπὸ τοῦ πολλοῦ φαύλου	ὄντος·	δικαίως δὴ τοῖς οὕτω φιλαύτοις
[9, 1170]	διὰ τὸ αἰσθάνεσθαι αὑτοῦ ἀγαθοῦ	ὄντος,	ἡ δὲ τοιαύτη αἴσθησις ἡδεῖα
[9, 1171]	κατὰ ταύτην μάλιστα τοῦ ἔρωτος	ὄντος	καὶ γινομένου, οὕτω καὶ τοῖς
[9, 1168]	ἢ μή, ὡς τούτου ἑκάστου	ὄντος·	~(καὶ πεπραγέναι δοκοῦσιν αὐτοὶ καὶ
[9, 1170]	δ' αἱ τοῦ ἀγαθοῦ φίλου	ὄντος.	Οἴονταί τε δεῖν ἡδέως ζῆν
[9, 1164]	ἐστί, τοῦ προϊεμένου ἢ τοῦ	προλαβόντος;	Ὁ γὰρ προϊέμενος ἔοικ' ἐπιτρέπειν
[9, 1168]	παρόντος ἡ ἐνέργεια, τοῦ δὲ	μέλλοντος	ἡ ἐλπίς, τοῦ δὲ γεγενημένου
[9, 1166]	ἔστι φιλία, ἀφείσθω ἐπὶ τοῦ	παρόντος·	δόξειε δ' ἂν ταύτῃ εἶναι
[9, 1168]	Ἡδεῖα δ' ἐστὶ τοῦ μὲν	παρόντος	ἡ ἐνέργεια, τοῦ δὲ μέλλοντος
[9, 1165]	τὸ ἦθος, μηδὲν τοιοῦτον ἐκείνου	πράττοντος,	ἑαυτὸν αἰτιῷτ' ἄν· ὅταν δ'
[9, 1169]	ἢ τοῦ καλοῦ ἢ τοῦ	δοκοῦντος	συμφέρειν. Τοὺς μὲν οὖν περὶ
[9, 1169]	ἐν ἀτυχίαις, ὡς καὶ τοῦ	ἀτυχοῦντος	δεομένου τῶν εὐεργετησόντων καὶ τῶν
[9, 1167]	ταῖς λειτουργίαις ἐλλείποντας· ἑαυτῷ δ'	ἕκαστος	βουλόμενος ταῦτα τὸν πέλας ἐξετάζει
[9, 1166]	γὰρ τῷ σπουδαίῳ τὸ εἶναι,	ἕκαστος	δ' ἑαυτῷ βούλεται τἀγαθά, γενόμενος
[9, 1166]	(τοῦ γὰρ διανοητικοῦ χάριν, ὅπερ	ἕκαστος	εἶναι δοκεῖ) καὶ ζῆν δὲ
[9, 1166]	δόξειε δ' ἂν τὸ νοοῦν	ἕκαστος	εἶναι ἢ μάλιστα. Συνδιάγειν τε
[9, 1169]	μάλιστα. Ὅτι μὲν οὖν τοῦθ'	ἕκαστός	ἐστιν ἢ μάλιστα, οὐκ ἄδηλον,
[9, 1170]	καὶ διεφθαρμένην, οὐδ' ἐν λύπαις·	ἀόριστος	γὰρ ἡ τοιαύτη, καθάπερ τὰ
[9, 1165]	ὃ δ' ἀνὴρ εἴη οἷος	κράτιστος,	πῶς ἂν εἶεν φίλοι μήτ'
[9, 1171]	οὐ προσίεται διὰ τὸ μηδ'	αὐτὸς	εἶναι θρηνητικός· γύναια δὲ καὶ
[9, 1167]	ἢ ἄρχειν Πιττακὸν ὅτε καὶ	αὐτὸς	ἤθελεν. Ὅταν δ' ἑκάτερος ἑαυτὸν
[9, 1166]	(ἔστι γὰρ ὁ φίλος ἄλλος	αὐτός)	καὶ ἡ φιλία τούτων εἶναί
[9, 1168]	ἀεὶ σπουδάζοι τὰ δίκαια πράττειν	αὐτὸς	μάλιστα πάντων ἢ τὰ σώφρονα
[9, 1170]	πρὸς τὸν φίλον (ἕτερος γὰρ	αὐτὸς	ὁ φίλος ἐστίν) καθάπερ οὖν
[9, 1169]	δεῖ φίλαυτον εἶναι ικαὶ γὰρ	αὐτὸς	ὀνήσεται τὰ καλὰ πράττων καὶ
[9, 1169]	τιμὰς δὲ καὶ ἀρχὰς ὁ	αὐτὸς	τρόπος· πάντα γὰρ τῷ φίλῳ
[9, 1168]	ἂν ὁ τοιοῦτος μᾶλλον εἶναι	φίλαυτος·	ἀπονέμει γοῦν ἑαυτῷ τὰ κάλλιστα
[9, 1168]	σύστημα, οὕτω καὶ ἄνθρωπος· καὶ	φίλαυτος	δὴ μάλιστα ὁ τοῦτο ἀγαπῶν
[9, 1169]	ἐπιεικὴς μάλιστα τοῦτ' ἀγαπᾷ. Διὸ	φίλαυτος	μάλιστ' ἂν εἴη, καθ' ἕτερον
[9, 1166]	ἀρετὴ καὶ ὁ σπουδαῖος εἶναἰ·	οὗτος	γὰρ ὁμογνωμονεῖ ἑαυτῷ, καὶ τῶν
[9, 1164]	ἀλλὰ καὶ δίκαιον· ὅσον γὰρ	οὗτος	ὠφελήθη ἢ ἀνθ' ὅσου τὴν
[9, 1166]	ἢ μάλιστα. Συνδιάγειν τε ὁ	τοιοῦτος	ἑαυτῷ βούλεται· ἡδέως γὰρ αὐτὸ
[9, 1168]	ψέξει. Δόξειε δ' ἂν ὁ	τοιοῦτος	μᾶλλον εἶναι φίλαυτος· ἀπονέμει γοῦν
[9, 1171]	ὡς κατὰ ταύτην μάλιστα τοῦ	ἔρωτος	ὄντος καὶ γινομένου, οὕτω καὶ
[9, 1167]	βουλήματα καὶ οὐ μεταρρεῖ ὥσπερ	εὔριποσσ,	βούλονταί τε τὰ δίκαια καὶ
[9, 1169]	τὸ ἡδύ, ἢ ἐπὶ μικρόν	(ἡδὺς	γὰρ ὁ βίος ὢν οὐδὲν
[9, 1165]	τῷ ὁμοίῳ φίλον. Ἆρ' οὖν	εὐθὺς	διαλυτέον; Ἢ οὐ πᾶσιν, ἀλλὰ
[9, 1169]	τῶν εὐεργετησόντων καὶ τῶν εὐτυχούντων	οὓς	εὖ ποιήσουσιν. Ἄτοπον δ' ἴσως
[9, 1171]	οἵ τ' εὐτυχοῦντες συμβίων καὶ	οὓς	εὖ ποιήσουσιν· βούλονται γὰρ εὖ
[9, 1171]	δοκοῦσιν εἶναι φίλοι, πλὴν πολιτικῶς,	οὓς	καὶ καλοῦσιν ἀρέσκους. Πολιτικῶς μὲν
[9, 1171]	πρὸς πολλούς, ἀγαπητὸν δὲ καὶ	ὀλίγους	εὑρεῖν τοιούτους. Πότερον δ' ἐν
[9, 1171]	καὶ τὸ σφόδρα δὴ πρὸς	ὀλίγους.	Οὕτω δ' ἔχειν ἔοικε καὶ
[9, 1164]	ἴσως ἱκανόν, καθάπερ καὶ πρὸς	θεοὺς	καὶ πρὸς γονεῖς, τὸ ἐνδεχόμενον.
[9, 1170]	ἔστι τι μέτρον καὶ φιλικοῦ	πλήθους,	ὥσπερ πόλεως; Οὔτε γὰρ ἐκ
[9, 1170]	τροφῇ τὸ ἥδυσμα. Τοὺς δὲ	σπουδαίους	πότερον πλείστους κατ' ἀριθμόν, ἢ
[9, 1170]	βίος αὐτὸ τοῦτο πράττειν. Οἱ	πλείους	δὴ τῶν πρὸς τὸν οἰκεῖον
[9, 1170]	καὶ μάλιστα τοὺς ἐπιεικεῖς καὶ	μακαρίους·	τούτοις γὰρ ὁ βίος αἱρετώτατος,
[9, 1172]	ταῖς ὁμιλίαις· δοκοῦσι δὲ καὶ	βελτίους	γίνεσθαι ἐνεργοῦντες καὶ διορθοῦντες ἀλλήλους·
[9, 1171]	πλὴν πολιτικῶς, οὓς καὶ καλοῦσιν	ἀρέσκους.	Πολιτικῶς μὲν οὖν ἔστι πολλοῖς
[9, 1172]	βελτίους γίνεσθαι ἐνεργοῦντες καὶ διορθοῦντες	ἀλλήλους·	ἀπομάττονται γὰρ παρ' ἀλλήλων οἷς
[9, 1167]	ἀπόλλυται. Συμβαίνει οὖν αὐτοῖς στασιάζειν,	ἀλλήλους	μὲν ἐπαναγκάζοντας, αὐτοὺς δὲ μὴ
[9, 1165]	καὶ λυπούμενοι; Οὐδὲ γὰρ περὶ	ἀλλήλους	ταῦθ' ὑπάρξει αὐτοῖς, ἄνευ δὲ
[9, 1167]	τοῦτο μὲν γὰρ καὶ ἀγνοοῦσιν	ἀλλήλους	ὑπάρξειεν ἄν· οὐδὲ τοὺς περὶ
[9, 1171]	τὴν φύσιν εὐλαβοῦνται συλλυπεῖν τοὺς	φίλους	αὑτοῖς, κἂν μὴ ὑπερτείνῃ τῇ
[9, 1171]	Ἔτι δὲ κἀκείνους δεῖ ἀλλήλοις	φίλους	εἶναι, εἰ μέλλουσι πάντες μετ'
[9, 1167]	πλὴν ἐπὶ μικρόν, καθάπερ καὶ	φίλους	εἶναι, πλεονεξίας ἐφιεμένους ἐν τοῖς
[9, 1165]	ἄνευ δὲ τούτων οὐκ ἦν	φίλους	εἶναι· συμβιοῦν γὰρ οὐχ οἷόν
[9, 1171]	μὲν γὰρ τὸ ὁρᾶν τοὺς	φίλους	ἡδύ, (ἄλλως τε καὶ ἀτυχοῦντι,
[9, 1171]	συστένουσι χαίρουσι, καὶ φιλοῦσιν ὡς	φίλους	καὶ συναλγοῦντας. Μιμεῖσθαι δ' ἐν
[9, 1169]	πάντ' ἀπονέμοντας τἀγαθὰ τῷ εὐδαίμονι	φίλους	μὴ ἀποδιδόναι, ὃ δοκεῖ τῶν
[9, 1169]	εὐεργετεῖν, κάλλιον δ' εὖ ποιεῖν	φίλους	ὀθνείων, τῶν εὖ πεισομένων δεήσεται
[9, 1169]	ἀληθεύουσιν; Ἢ ὅτι οἱ πολλοὶ	φίλους	οἴονται τοὺς χρησίμους εἶναι; Τῶν
[9, 1165]	τὸ χρήσιμον ἢ τὸ ἡδὺ	φίλους	ὄντας, ὅταν μηκέτι ταῦτ' ἔχωσιν,
[9, 1167]	παρουσίας ἐπιθυμῇ· οὕτω δὴ καὶ	φίλους	οὐχ οἷόν τ' εἶναι μὴ
[9, 1170]	σπουδαίων. Ἆρ' οὖν ὡς πλείστους	φίλους	ποιητέον, ἢ καθάπερ ἐπὶ τῆς
[9, 1171]	μὲν τὰς εὐτυχίας καλεῖν τοὺς	φίλους	προθύμως (εὐεργετικὸν γὰρ εἶναι καλόν)
[9, 1168]	τὰ φιλικὰ καὶ πρὸς τοὺς	ἄλλους	διήκει. Καὶ αἱ παροιμίαι δὲ
[9, 1170]	μεθ' ἑτέρων δὲ καὶ πρὸς	ἄλλους	ῥᾷον. Ἔσται οὖν ἡ ἐνέργεια
[9, 1169]	τὰ καλὰ πράττων καὶ τοὺς	ἄλλους	ὠφελήσεἰ, τὸν δὲ μοχθηρὸν οὐ
[9, 1171]	δι' αὐτοὺς οὐκ ἔστι πρὸς	πολλούς,	ἀγαπητὸν δὲ καὶ ὀλίγους εὑρεῖν
[9, 1167]	καὶ κοινῇ ἐφίενται. Τοὺς δὲ	φαύλους	οὐχ οἷόν τε ὁμονοεῖν πλὴν
[9, 1165]	δὲ καὶ ποιεῖν φαίνονται· εἰς	γάμους	μὲν γὰρ καλοῦσι τοὺς συγγενεῖς·
[9, 1169]	οἱ πολλοὶ φίλους οἴονται τοὺς	χρησίμους	εἶναι; Τῶν τοιούτων μὲν οὖν
[9, 1169]	ταῦτα καὶ πράττει· πᾶς γὰρ	νοῦς	αἱρεῖται τὸ βέλτιστον ἑαυτῷ, ὁ
[9, 1167]	καθάπερ καὶ φίλους εἶναι, πλεονεξίας	ἐφιεμένους	ἐν τοῖς ὠφελίμοις, ἐν δὲ
[9, 1167]	μὲν ἐπαναγκάζοντας, αὐτοὺς δὲ μὴ	βουλομένους	τὰ δίκαια ποιεῖν. Οἱ δ'
[9, 1167]	οἷόν τ' εἶναι μὴ εὔνους	γενομένους,	οἱ δ' εὖνοι οὐδὲν μᾶλλον
[9, 1167]	βούλεσθαι εἶναι τοὺς παθόντας ὡς	κομιουμένους	τὰς χάριτας, τοῖς δ' οὐκ
[9, 1167]	ταῦτα λέγειν αὐτοὺς ἐκ πονηροῦ	θεωμένους,	ἔοικε δ' ἀνθρωπικῷ· ἀμνήμονες γὰρ
[9, 1171]	λύπην οὐχ ὑπομένει, ὅλως τε	συνθρήνους	οὐ προσίεται διὰ τὸ μηδ'
[9, 1171]	ἑαυτόν, οὐκ ἄδηλον. Ἔτι δὲ	κἀκείνους	δεῖ ἀλλήλοις φίλους εἶναι, εἰ
[9, 1167]	οὐ γάρ ἐστι φίλησις περὶ	ἐκείνους,	ἀλλὰ τοῦ σῴζεσθαι βούλησις τῆς
[9, 1167]	οὐχ οἷόν τ' εἶναι μὴ	εὔνους	γενομένους, οἱ δ' εὖνοι οὐδὲν
[9, 1167]	εὐπορίας δι' ἐκείνου, οὐκ ἔοικ'	εὔνους	ἐκείνῳ εἶναι, ἀλλὰ μᾶλλον ἑαυτῷ,
[9, 1171]	κἂν ἀπορήσειέν τις πότερον ὥσπερ	βάρους	μεταλαμβάνουσιν, ἢ τοῦτο μὲν οὔ,
[9, 1165]	κατακλίσει καὶ τοῖς τοιούτοις· πρὸς	ἑταίρους	δ' αὖ καὶ ἀδελφοὺς παρρησίαν
[9, 1167]	ἐκ προσπαίου, ~οἷον καὶ περὶ	τοὺς	ἀγωνιστὰς συμβαίνει· (εὖνοι γὰρ αὐτοῖς
[9, 1168]	πάντα τὰ φιλικὰ καὶ πρὸς	τοὺς	ἄλλους διήκει. Καὶ αἱ παροιμίαι
[9, 1169]	ὀνήσεται τὰ καλὰ πράττων καὶ	τοὺς	ἄλλους ὠφελήσεἰ, τὸν δὲ μοχθηρὸν
[9, 1167]	ὁ δῆμος (καὶ οἱ ἐπιεικεῖς	τοὺς	ἀρίστους ἄρχειν· οὕτω γὰρ πᾶσι
[9, 1171]	ἀνάπαλιν ἴσως ἁρμόζει πρὸς μὲν	τοὺς	ἀτυχοῦντας ἄκλητον καὶ προθύμως (φίλου
[9, 1167]	καὶ οὐδ' ὅμοιον τὸ περὶ	τοὺς	δανείσαντας· οὐ γάρ ἐστι φίλησις
[9, 1170]	ἐν τῇ τροφῇ τὸ ἥδυσμα.	Τοὺς	δὲ σπουδαίους πότερον πλείστους κατ'
[9, 1167]	τούτων δὲ καὶ κοινῇ ἐφίενται.	Τοὺς	δὲ φαύλους οὐχ οἷόν τε
[9, 1165]	μὴ διαμένοντας. Ἢ πρὸς μὲν	τοὺς	διὰ τὸ χρήσιμον ἢ τὸ
[9, 1167]	φιλεῖν ἢ οἱ εὖ παθόντες	τοὺς	δράσαντας, καὶ ὡς παρὰ λόγον
[9, 1168]	ὄνειδος ἄγοντες αὐτὸ φιλαύτους καλοῦσι	τοὺς	ἑαυτοῖς ἀπονέμοντας τὸ πλεῖον ἐν
[9, 1171]	γὰρ εὖ ποιεῖν, καὶ μάλιστα	τοὺς	ἐν χρείᾳ καὶ τὸ μὴ
[9, 1171]	ἐν ταῖς εὐτυχίαις, διὸ καὶ	τοὺς	ἐπιεικεῖς ζητοῦσιν· τούτους γὰρ αἱρετώτερον
[9, 1170]	πάντας ὀρέγεσθαι αὐτοῦ, καὶ μάλιστα	τοὺς	ἐπιεικεῖς καὶ μακαρίους· τούτοις γὰρ
[9, 1167]	δίκαια ποιεῖν. Οἱ δ' εὐεργέται	τοὺς	εὐεργετηθέντας δοκοῦσι μᾶλλον φιλεῖν ἢ
[9, 1167]	τῶν ὀφειλόντων σωτηρίας, οὕτω καὶ	τοὺς	εὐεργετήσαντας βούλεσθαι εἶναι τοὺς παθόντας
[9, 1169]	καλοῦ ἢ τοῦ δοκοῦντος συμφέρειν.	Τοὺς	μὲν οὖν περὶ τὰς καλὰς
[9, 1165]	διαλύεσθαι τὰς φιλίας (μὴ πρὸς	τοὺς	μὴ διαμένοντας. Ἢ πρὸς μὲν
[9, 1167]	καὶ τοὺς εὐεργετήσαντας βούλεσθαι εἶναι	τοὺς	παθόντας ὡς κομιουμένους τὰς χάριτας,
[9, 1169]	τῶν ἡδέων, θεωρεῖν δὲ μᾶλλον	τοὺς	πέλας δυνάμεθα ἢ ἑαυτοὺς καὶ
[9, 1166]	~(Τὰ φιλικὰ δὲ τὰ πρὸς	τοὺς	πέλας, καὶ οἷς αἱ φιλίαι
[9, 1169]	βλάψει γὰρ καὶ ἑαυτὸν καὶ	τοὺς	πέλας, φαύλοις πάθεσιν ἑπόμενος. Τῷ
[9, 1167]	εὖ πεποιηκότες φιλοῦσι καὶ ἀγαπῶσι	τοὺς	πεπονθότας κἂν μηδὲν ὦσι χρήσιμοι
[9, 1167]	ἀγνοοῦσιν ἀλλήλους ὑπάρξειεν ἄν· οὐδὲ	τοὺς	περὶ ὁτουοῦν ὁμογνωμονοῦντας ὁμονοεῖν φασίν,
[9, 1167]	ὁτουοῦν ὁμογνωμονοῦντας ὁμονοεῖν φασίν, οἷον	τοὺς	περὶ τῶν οὐρανίων (οὐ γὰρ
[9, 1168]	~(μάλιστα δ' ἴσως τοῦτο περὶ	τοὺς	ποιητὰς συμβαίνει· ὑπεραγαπῶσι γὰρ οὗτοι
[9, 1165]	κήδη δὲ μάλιστ' οἴονται δεῖν	τοὺς	συγγενεῖς ἀπαντᾶν διὰ ταὐτό. Δόξειε
[9, 1165]	εἰς γάμους μὲν γὰρ καλοῦσι	τοὺς	συγγενεῖς· τούτοις γὰρ κοινὸν τὸ
[9, 1168]	οὕτω φιλαύτοις ὀνειδίζεται. Ὅτι δὲ	τοὺς	τὰ τοιαῦθ' αὑτοῖς ἀπονέμοντας εἰώθασι
[9, 1168]	ἐχόντοιν τὸ πιστόν. Ἴσως οὖν	τοὺς	τοιούτους δεῖ τῶν λόγων διαιρεῖν
[9, 1171]	ἀνδρώδεις τὴν φύσιν εὐλαβοῦνται συλλυπεῖν	τοὺς	φίλους αὑτοῖς, κἂν μὴ ὑπερτείνῃ
[9, 1171]	Αὐτὸ μὲν γὰρ τὸ ὁρᾶν	τοὺς	φίλους ἡδύ, (ἄλλως τε καὶ
[9, 1171]	εἰς μὲν τὰς εὐτυχίας καλεῖν	τοὺς	φίλους προθύμως (εὐεργετικὸν γὰρ εἶναι
[9, 1169]	ὅτι οἱ πολλοὶ φίλους οἴονται	τοὺς	χρησίμους εἶναι; Τῶν τοιούτων μὲν
[9, 1170]	ἥδυσμα. Τοὺς δὲ σπουδαίους πότερον	πλείστους	κατ' ἀριθμόν, ἢ ἔστι τι
[9, 1170]	φίλων σπουδαίων. Ἆρ' οὖν ὡς	πλείστους	φίλους ποιητέον, ἢ καθάπερ ἐπὶ
[9, 1167]	δῆμος (καὶ οἱ ἐπιεικεῖς τοὺς	ἀρίστους	ἄρχειν· οὕτω γὰρ πᾶσι γίνεται
[9, 1167]	αὐτοῖς στασιάζειν, ἀλλήλους μὲν ἐπαναγκάζοντας,	αὐτοὺς	δὲ μὴ βουλομένους τὰ δίκαια
[9, 1167]	τάχ' ἂν φαίη ταῦτα λέγειν	αὐτοὺς	ἐκ πονηροῦ θεωμένους, ἔοικε δ'
[9, 1164]	ὧν ἕνεκα ἐφίλουν· οὐ γὰρ	αὐτοὺς	ἔστεργον ἀλλὰ τὰ ὑπάρχοντα, οὐ
[9, 1171]	δι' ἀρετὴν δὲ καὶ δι'	αὐτοὺς	οὐκ ἔστι πρὸς πολλούς, ἀγαπητὸν
[9, 1164]	τῆς ὑπουργίας, οἱ μὲν δι'	αὐτοὺς	προϊέμενοι εἴρηται ὅτι ἀνέγκλητοι τοιαύτη
[9, 1166]	οἱ μοχθηροὶ μεθ' ὧν συνημερεύσουσιν,	ἑαυτοὺς	δὲ φεύγουσιν· ἀναμιμνήσκονται γὰρ πολλῶν
[9, 1166]	φεύγουσι τὸ ζῆν καὶ ἀναιροῦσιν	ἑαυτούς.	Ζητοῦσί τε οἱ μοχθηροὶ μεθ'
[9, 1169]	μᾶλλον τοὺς πέλας δυνάμεθα ἢ	ἑαυτοὺς	καὶ τὰς ἐκείνων πράξεις ἢ
[9, 1168]	ἄλλον τινά. Ἐπιτιμῶσι γὰρ τοῖς	ἑαυτοὺς	μάλιστ' ἀγαπῶσι, καὶ ὡς ἐν
[9, 1166]	καὶ τοιαῦθ' ἕτερα ἐλπίζουσι, καθ'	ἑαυτοὺς	ὄντες, μεθ' ἑτέρων δ' ὄντες
[9, 1166]	ἔχοντες οὐδὲν φιλικὸν πάσχουσι πρὸς	ἑαυτούς.	Οὐδὲ δὴ συγχαίρουσιν οὐδὲ συναλγοῦσιν
[9, 1168]	ἀγαπῶσι, καὶ ὡς ἐν αἰσχρῷ	φιλαύτους	ἀποκαλοῦσι, δοκεῖ τε ὁ μὲν
[9, 1168]	οὖν εἰς ὄνειδος ἄγοντες αὐτὸ	φιλαύτους	καλοῦσι τοὺς ἑαυτοῖς ἀπονέμοντας τὸ
[9, 1168]	ἀπονέμοντας εἰώθασι λέγειν οἱ πολλοὶ	φιλαύτους,	οὐκ ἄδηλον· εἰ γάρ τις
[9, 1168]	τὸ πιστόν. Ἴσως οὖν τοὺς	τοιούτους	δεῖ τῶν λόγων διαιρεῖν καὶ
[9, 1171]	ἀγαπητὸν δὲ καὶ ὀλίγους εὑρεῖν	τοιούτους.	Πότερον δ' ἐν εὐτυχίαις μᾶλλον
[9, 1171]	ζητεῖν ὡς πολυφιλώτατον εἶναι, ἀλλὰ	τοσούτους	ὅσοι εἰς τὸ συζῆν ἱκανοί·
[9, 1171]	διὸ καὶ τοὺς ἐπιεικεῖς ζητοῦσιν·	τούτους	γὰρ αἱρετώτερον εὐεργετεῖν καὶ μετὰ
[9, 1165]	πρὸς ἑταίρους δ' αὖ καὶ	ἀδελφοὺς	παρρησίαν καὶ ἁπάντων κοινότητα. Καὶ
[9, 1165]	ἡ κακουργία. Ἐὰν δ' ἀποδέχηται	ὡς	ἀγαθόν, γένηται δὲ μοχθηρὸς καὶ
[9, 1171]	καὶ μὴ ἄρεσκον ὄντα, ἀλλ'	ὡς	ἀληθῶς ἐπιεικῆ· δι' ἀρετὴν δὲ
[9, 1165]	διά γε τοῦτο ἀποστατέον, ἀλλ'	ὡς	ἂν ἐνδέχηται, οὕτω διοριστέον. Ἔχει
[9, 1168]	ὀρέγονται, καὶ ἐσπουδάκασι περὶ αὐτὰ	ὡς	ἄριστα ὄντα, διὸ καὶ περιμάχητά
[9, 1169]	φίλαυτον εἶναι δεῖ, καθάπερ εἴρηται·	ὡς	δ' οἱ πολλοί, οὐ χρή.
[9, 1170]	τοῦ καθ' αὑτὸ ἀγαθοῦ ἥδονται)	ὡς	δὲ πρὸς ἑαυτὸν ἔχει ὁ
[9, 1164]	ἑκουσίων συμβολαίων δίκας μὴ εἶναι,	ὡς	δέον, ᾧ ἐπίστευσε, διαλυθῆναι πρὸς
[9, 1167]	ἀλλήλοις, ἐπὶ τῶν αὐτῶν ὄντες	ὡς	εἰπεῖν ντῶν τοιούτων γὰρ μένει
[9, 1166]	οὐκ ἄλλοτ' ἄλλο· ἀμεταμέλητος γὰρ	ὡς	εἰπεῖν. Τῷ δὴ πρὸς αὑτὸν
[9, 1168]	τοῖς ἑαυτοὺς μάλιστ' ἀγαπῶσι, καὶ	ὡς	ἐν αἰσχρῷ φιλαύτους ἀποκαλοῦσι, δοκεῖ
[9, 1164]	καὶ τὰς μὲν εὐεργεσίας ἀνταποδοτέον	ὡς	ἐπὶ τὸ πολὺ μᾶλλον ἢ
[9, 1171]	τὰς ἀτυχίας ὀκνοῦντα· μεταδιδόναι γὰρ	ὡς	ἥκιστα δεῖ τῶν κακῶν, ὅθεν
[9, 1169]	δεῖ φίλων ἢ ἐν ἀτυχίαις,	ὡς	καὶ τοῦ ἀτυχοῦντος δεομένου τῶν
[9, 1171]	τὴν αἴσθησιν ἢ τὰς λοιπὰς	ὡς	κατὰ ταύτην μάλιστα τοῦ ἔρωτος
[9, 1167]	εὐεργετήσαντας βούλεσθαι εἶναι τοὺς παθόντας	ὡς	κομιουμένους τὰς χάριτας, τοῖς δ'
[9, 1169]	φύσει ἀγαθὰ ἔχει, δῆλον δ'	ὡς	μετὰ φίλων καὶ ἐπιεικῶν κρεῖττον
[9, 1165]	μὲν γονεῦσι δεῖν μάλιστ' ἐπαρκεῖν,	ὡς	ὀφείλοντας, καὶ τοῖς αἰτίοις τοῦ
[9, 1167]	εὖ παθόντες τοὺς δράσαντας, καὶ	ὡς	παρὰ λόγον γινόμενον ἐπιζητεῖται. Τοῖς
[9, 1170]	εὐδαιμονήσοντι φίλων σπουδαίων. Ἆρ' οὖν	ὡς	πλείστους φίλους ποιητέον, ἢ καθάπερ
[9, 1171]	οὖν εὖ ἔχει μὴ ζητεῖν	ὡς	πολυφιλώτατον εἶναι, ἀλλὰ τοσούτους ὅσοι
[9, 1171]	Κοινωνία γὰρ ἡ φιλία, καὶ	ὡς	πρὸς ἑαυτὸν ἔχει, οὕτω καὶ
[9, 1168]	κρατεῖν τὸν νοῦν ἢ μή,	ὡς	τούτου ἑκάστου ὄντος· ~(καὶ πεπραγέναι
[9, 1171]	τοῖς συστένουσι χαίρουσι, καὶ φιλοῦσιν	ὡς	φίλους καὶ συναλγοῦντας. Μιμεῖσθαι δ'
[9, 1164]	Ἆρ' οὖν πάντα τὰ τοιαῦτα	ἀκριβῶς	μὲν διορίσαι οὐ ῥᾴδιον; Πολλὰς
[9, 1168]	τούτοις τὰ ἔργα διαφωνεῖ, οὐκ	ἀλόγως.	(Φασὶ γὰρ δεῖν φιλεῖν μάλιστα
[9, 1165]	ἀμείψασθαι, ἐπειδὰν ὃ μὲν σπουδαῖον	εἰδὼς	εὖ ποιήσῃ, τῷ δὲ ἡ
[9, 1166]	τε ὁ τοιοῦτος ἑαυτῷ βούλεται·	ἡδέως	γὰρ αὐτὸ ποιεῖ· τῶν τε
[9, 1170]	φίλου ὄντος. Οἴονταί τε δεῖν	ἡδέως	ζῆν τὸν εὐδαίμονα. Μονώτῃ μὲν
[9, 1170]	μέτρον καὶ φιλικοῦ πλήθους, ὥσπερ	πόλεως;	Οὔτε γὰρ ἐκ δέκα ἀνθρώπων
[9, 1170]	ζῆν ὁρίζονται τοῖς ζῴοις δυνάμει	αἰσθήσεως,	ἀνθρώποις δ' αἰσθήσεως ἢ νοήσεως·
[9, 1170]	ζῴοις δυνάμει αἰσθήσεως, ἀνθρώποις δ'	αἰσθήσεως	ἢ νοήσεως· ἡ δὲ δύναμις
[9, 1165]	ὅταν δ' ὑπὸ τῆς ἐκείνου	προσποιήσεως	ἀπατηθῇ, δίκαιον ἐγκαλεῖν τῷ ἀπατήσαντι,
[9, 1170]	αἰσθήσεως, ἀνθρώποις δ' αἰσθήσεως ἢ	νοήσεως·	ἡ δὲ δύναμις εἰς τὴν
[9, 1164]	Μὴ τοιαύτης δ' οὔσης τῆς	δόσεως	ἀλλ' ἐπί τινι, μάλιστα μὲν
[9, 1170]	τὸ δ' ὡρισμένον τῆς τἀγαθοῦ	φύσεως·	τὸ δὲ τῇ φύσει ἀγαθὸν
[9, 1167]	τοῦ ἐρᾶν ἡ διὰ τῆς	ὄψεως	ἡδονή· μὴ γὰρ προησθεὶς τῇ
[9, 1171]	μὴ ἄρεσκον ὄντα, ἀλλ' ὡς	ἀληθῶς	ἐπιεικῆ· δι' ἀρετὴν δὲ καὶ
[9, 1168]	ἀπὸ τοῦ πολλοῦ φαύλου ὄντος·	δικαίως	δὴ τοῖς οὕτω φιλαύτοις ὀνειδίζεται.
[9, 1167]	εἴπομεν, προσπαίως εὖνοι γίνονται καὶ	ἐπιπολαίως	στέργουσιν. Ἔοικε δὴ ἀρχὴ φιλίας
[9, 1171]	χρεία φίλων) πρὸς εὐπάθειαν δὲ	σχολαίως·	οὐ γὰρ καλὸν τὸ προθυμεῖσθαι
[9, 1167]	ἂν οὐδέν· ὅπερ γὰρ εἴπομεν,	προσπαίως	εὖνοι γίνονται καὶ ἐπιπολαίως στέργουσιν.
[9, 1171]	Οἱ δὲ πολύφιλοι καὶ πᾶσιν	οἰκείως	ἐντυγχάνοντες οὐδενὶ δοκοῦσιν εἶναι φίλοι,
[9, 1171]	τὸ συγχαίρειν καὶ τὸ συναλγεῖν	οἰκείως	πολλοῖς· εἰκὸς γὰρ συμπίπτειν ἅμα
[9, 1165]	τοῦ στρατηγοῦ, ἀλλὰ τὴν πατρικήν,	ὁμοίως	δὲ καὶ μητρικήν. Καὶ παντὶ
[9, 1164]	στρατηγὸν δὲ χειροτονητέον τὸν πολεμικόν·	ὁμοίως	δὲ φίλῳ μᾶλλον ἢ σπουδαίῳ
[9, 1170]	βαδίζει, καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων	ὁμοίως	ἔστι τι τὸ αἰσθανόμενον ὅτι
[9, 1165]	πάθη καὶ τὰς πράξεις λόγοι	ὁμοίως	ἔχουσι τὸ ὡρισμένον τοῖς περὶ
[9, 1165]	γίνονται τοῖς φίλοις, ὅταν μὴ	ὁμοίως	οἴωνται καὶ ὦσι φίλοι. Ὅταν
[9, 1168]	κατὰ τὴν ἐνέργειαν, καὶ φιλητὸν	ὁμοίως.	Τῷ μὲν οὖν πεποιηκότι μένει
[9, 1170]	ἔοικε δὴ τὸ ζῆν εἶναι	κυρίως	τὸ αἰσθάνεσθαι ἢ νοεῖν. Τὸ
[9, 1170]	καὶ τὸ τὸν φίλον, ἢ	παραπλησίως.	Τὸ δ' εἶναι ἦν αἱρετὸν
[9, 1169]	~(καὶ πεπραγέναι δοκοῦσιν αὐτοὶ καὶ	ἑκουσίως	τὰ μετὰ λόγου μάλιστα. Ὅτι
[9, 1166]	οὕτω γὰρ καὶ πρὸς ἑαυτὸν	φιλικῶς	ἂν ἔχοι καὶ ἑτέρῳ φίλος
[9, 1166]	ὁ φαῦλος οὐδὲ πρὸς ἑαυτὸν	φιλικῶς	διακεῖσθαι διὰ τὸ μηδὲν ἔχειν
[9, 1171]	πολιτικῶς, οὓς καὶ καλοῦσιν ἀρέσκους.	Πολιτικῶς	μὲν οὖν ἔστι πολλοῖς εἶναι
[9, 1171]	οὐδενὶ δοκοῦσιν εἶναι φίλοι, πλὴν	πολιτικῶς,	οὓς καὶ καλοῦσιν ἀρέσκους. Πολιτικῶς
[9, 1169]	ἢ πολὺν ἠρέμα, καὶ βιῶσαι	καλῶς	ἐνιαυτὸν ἢ πόλλ' ἔτη τυχόντως,
[9, 1170]	περίεργοι καὶ ἐμπόδιοι πρὸς τὸ	καλῶς	ζῆν· οὐθὲν οὖν δεῖ αὐτῶν.
[9, 1164]	εἴη τὰ κατὰ τὴν κοινωνίαν	καλῶς·	ὧν γὰρ δεόμενος τυγχάνει, τούτοις
[9, 1170]	ἢ καθάπερ ἐπὶ τῆς ξενίας	ἐμμελῶς	εἰρῆσθαι δοκεῖ μήτε πολύξεινος μήτ'
[9, 1171]	τὸ ὁρᾶν τοὺς φίλους ἡδύ,	(ἄλλως	τε καὶ ἀτυχοῦντι, καὶ γίνεταί
[9, 1168]	τῶν κατὰ τὰς ἀρετάς, καὶ	ὅλως	ἀεὶ τὸ καλὸν ἑαυτῷ περιποιοῖτο,
[9, 1167]	θεραπεύει αὐτὸν διά τινα χρῆσιν.	Ὅλως	δ' εὔνοια δι' ἀρετὴν καὶ
[9, 1169]	καὶ χρήματα καὶ τιμὰς καὶ	ὅλως	τὰ περιμάχητα ἀγαθά, περιποιούμενος ἑαυτῷ
[9, 1171]	ἐκείνοις γινομένην λύπην οὐχ ὑπομένει,	ὅλως	τε συνθρήνους οὐ προσίεται διὰ
[9, 1168]	πλεονέκται χαρίζονται ταῖς ἐπιθυμίαις καὶ	ὅλως	τοῖς πάθεσι καὶ τῷ ἀλόγῳ
[9, 1164]	ἑκάστοις φαίνεται πολλοῦ ἄξια· ἀλλ'	ὅμως	ἡ ἀμοιβὴ γίνεται πρὸς τοσοῦτον
[9, 1171]	τὰς εὐτυχίας καλεῖν τοὺς φίλους	προθύμως	(εὐεργετικὸν γὰρ εἶναι καλόν) εἰς
[9, 1171]	δὲ τὰς εὐτυχίας συνεργοῦντα μὲν	προθύμως	(καὶ γὰρ εἰς ταῦτα χρεία
[9, 1171]	μὲν τοὺς ἀτυχοῦντας ἄκλητον καὶ	προθύμως	(φίλου γὰρ εὖ ποιεῖν, καὶ
[9, 1164]	μὲν οὖν ἑκάτερος τοῦτο ἐβούλετο,	ἱκανῶς	ἂν εἶχεν· εἰ δ' ὃ
[9, 1166]	ἐστὶν ἄθλιον, φευκτέον τὴν μοχθηρίαν	διατεταμένως	καὶ πειρατέον ἐπιεικῆ εἶναι· οὕτω
[9, 1168]	τὰ φιλικά. Ἔτι δὲ τὰ	ἐπιπόνως	γενόμενα πάντες μᾶλλον στέργουσιν, οἷον
[9, 1165]	δ' ἀνὴρ εἴη οἷος κράτιστος,	πῶς	ἂν εἶεν φίλοι μήτ' ἀρεσκόμενοι
[9, 1168]	Εἰ δὴ λάβοιμεν τὸ φίλαυτον	πῶς	ἑκάτεροι λέγουσιν, τάχ' ἂν γένοιτο
[9, 1168]	ὁ ποιήσας τὸ ἔργον ἔστι	πως·	στέργει δὴ τὸ ἔργον, διότι
[9, 1169]	φίλων. Τὸ δ' οὐκ ἔστιν	ἴσως	ἀληθές. Ἐν ἀρχῇ γὰρ εἴρηται
[9, 1171]	αὐτὸν ὠφελήσειν. Ἰέναι δ' ἀνάπαλιν	ἴσως	ἁρμόζει πρὸς μὲν τοὺς ἀτυχοῦντας
[9, 1164]	ἀποδοτέον μᾶλλον ἢ ἑταίρῳ δοτέον.	Ἴσως	δ' οὐδὲ τοῦτ' ἀεί, οἷον
[9, 1164]	ἀλλ' ἐπί τινι, μάλιστα μὲν	ἴσως	δεῖ τὴν ἀνταπόδοσιν γίνεσθαι δοκοῦσαν
[9, 1170]	Τὸ δὲ ποσὸν οὐκ ἔστιν	ἴσως	ἕν τι, ἀλλὰ πᾶν τὸ
[9, 1171]	δ' ἀηδίας ἐν τῷ διωθεῖσθαι	ἴσως	εὐλαβητέον· ἐνίοτε γὰρ συμβαίνει. Ἡ
[9, 1164]	ἰσόρροπος οὐκ ἂν γένοιτο, ἀλλ'	ἴσως	ἱκανόν, καθάπερ καὶ πρὸς θεοὺς
[9, 1169]	οὓς εὖ ποιήσουσιν. Ἄτοπον δ'	ἴσως	καὶ τὸ μονώτην ποιεῖν τὸν
[9, 1171]	δή ἐστι πλῆθος ὡρισμένον, καὶ	ἴσως	οἱ πλεῖστοι μεθ' ὧν ἂν
[9, 1164]	τάττωσιν οἱ λαμβάνοντες. Δεῖ δ'	ἴσως	οὐ τοσούτου τιμᾶν ὅσου ἔχοντι
[9, 1171]	μὲν συνήδεσθαι τῷ δὲ συνάχθεσθαι.	Ἴσως	οὖν εὖ ἔχει μὴ ζητεῖν
[9, 1168]	ἕπεσθαι, ἀμφοῖν ἐχόντοιν τὸ πιστόν.	Ἴσως	οὖν τοὺς τοιούτους δεῖ τῶν
[9, 1164]	ἐπιτελοῦσιν ἃ ὡμολόγησαν. Τοῦτο δ'	ἴσως	ποιεῖν οἱ σοφισταὶ ἀναγκάζονται διὰ
[9, 1169]	μικράς. Τοῖς δ' ὑπεραποθνήσκουσι τοῦτ'	ἴσως	συμβαίνει· αἱροῦνται δὴ μέγα καλὸν
[9, 1168]	ἔργου ἐμψύχου γενομένου· ~(μάλιστα δ'	ἴσως	τοῦτο περὶ τοὺς ποιητὰς συμβαίνει·
[9, 1169]	οὖν περὶ τὰς καλὰς πράξεις	διαφερόντως	σπουδάζοντας πάντες ἀποδέχονται καὶ ἐπαινοῦσιν·
[9, 1169]	καλῶς ἐνιαυτὸν ἢ πόλλ' ἔτη	τυχόντως,	καὶ μίαν πρᾶξιν καλὴν καὶ
[9, 1169]	γὰρ αὐτῷ τοῦτο καὶ ἐπαινετόν.	Εἰκότως	δὴ δοκεῖ σπουδαῖος εἶναι, ἀντὶ
[9, 1164]	διὰ τὰς ὑπερβολὰς τῶν ἐπαγγελιῶν,	εἰκότως	ἐν ἐγκλήμασι γίνονται· οὐ γὰρ
[9, 1164]	ἔλαβον τὸν μισθόν, μὴ ποιοῦντες	εἰκότως	ἐν ἐγκλήμασίν εἰσιν. Ἐν οἷς
[9, 1168]	δὴ μάλισθ' ἑαυτόν. Ἀπορεῖται δὴ	εἰκότως	ποτέροις χρεὼν ἕπεσθαι, ἀμφοῖν ἐχόντοιν
[9, 1172]	αὐτῆς ἐν τῷ συζῆν, ~(ὥστ'	εἰκότως	τούτου ἐφίενται. Καὶ ὅ ποτ'
[9, 1164]	ἀντιφιλεῖται, οὐδὲν ἔχων φιλητόν, εἰ	οὕτως	ἔτυχεν, πολλάκις δ' ὁ ἐρώμενος
[9, 1165]	πονηροῦ. Εἴτε τοίνυν τῇ ἀληθείᾳ	οὕτως	ἔχει, οὐκ ἴσον τὸ ἀξίωμα·
[9, 1166]	ἔχειν φιλητόν. Εἰ δὴ τὸ	οὕτως	ἔχειν λίαν ἐστὶν ἄθλιον, φευκτέον
[9, 1165]	ἀξίωμα· εἴτ' ἔχει μὲν μὴ	οὕτως	οἴονται δέ, οὐκ ἂν δόξαιεν
[9, 1170]	γὰρ ῥᾴδιον καθ' αὑτὸν ἐνεργεῖν	συνεχῶς,	μεθ' ἑτέρων δὲ καὶ πρὸς