Livre, page
[9, 1171]	πολλοὶ κατὰ τὴν ἑταιρικὴν φιλίαν,	αἱ	δ' ὑμνούμεναι ἐν δυσὶ λέγονται.
[9, 1166]	τὸν φίλον αὐτοῦ χάριν· ὅπερ	αἱ	μητέρες πρὸς τὰ τέκνα πεπόνθασι,
[9, 1168]	ἐργῶδες. Διὰ ταῦτα δὲ καὶ	αἱ	μητέρες φιλοτεκνότεραι· ἐπιπονωτέρα γὰρ ἡ
[9, 1166]	τῶν τε γὰρ πεπραγμένων ἐπιτερπεῖς	αἱ	μνῆμαι, καὶ τῶν μελλόντων ἐλπίδες
[9, 1168]	πρὸς τοὺς ἄλλους διήκει. Καὶ	αἱ	παροιμίαι δὲ πᾶσαι ὁμογνωμονοῦσιν, οἷον
[9, 1165]	γὰρ κοινὸν τὸ γένος καὶ	αἱ	περὶ τοῦτο δὴ πράξεις· καὶ
[9, 1167]	ἀμφοῖν ὑπάρχειν ἢ πᾶσιν, οἷον	αἱ	πόλεις, ὅταν πᾶσι δοκῇ τὰς
[9, 1166]	καὶ τῶν μελλόντων ἐλπίδες ἀγαθαί,	αἱ	τοιαῦται δ' ἡδεῖαι. Καὶ θεωρημάτων
[9, 1170]	ἐπιεικεῖς καὶ οἰκείας, τοιαῦται δ'	αἱ	τοῦ ἀγαθοῦ φίλου ὄντος. Οἴονταί
[9, 1169]	ἐκείνων πράξεις ἢ τὰς οἰκείας,	αἱ	τῶν σπουδαίων δὲ πράξεις φίλων
[9, 1164]	μόνιμα ὄντα· διὸ τοιαῦται καὶ	αἱ	φιλίαι. Ἡ δὲ τῶν ἠθῶν
[9, 1166]	πρὸς τοὺς πέλας, καὶ οἷς	αἱ	φιλίαι ὁρίζονται, ἔοικεν ἐκ τῶν
[9, 1166]	μνῆμαι, καὶ τῶν μελλόντων ἐλπίδες	ἀγαθαί,	αἱ τοιαῦται δ' ἡδεῖαι. Καὶ
[9, 1164]	μαθόντα ἐκέλευεν ὅσου δοκεῖ ἄξια	ἐπίστασθαι,	καὶ ἐλάμβανε τοσοῦτον. Ἐν τοῖς
[9, 1165]	ἐστὶν ἴσον τὸ τὴν προυυπαρχὴν	ἀμείψασθαι,	ἐπειδὰν ὃ μὲν σπουδαῖον εἰδὼς
[9, 1170]	τὸ συζῆν ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων	λέγεσθαι,	καὶ οὐχ ὥσπερ ἐπὶ τῶν
[9, 1170]	δὲ καὶ ἐκ τοῦ πάντας	ὀρέγεσθαι	αὐτοῦ, καὶ μάλιστα τοὺς ἐπιεικεῖς
[9, 1169]	ζῆν τοῦ κατὰ πάθος, καὶ	ὀρέγεσθαι	ἢ τοῦ καλοῦ ἢ τοῦ
[9, 1166]	οἷόν τε ἅμα λυπεῖσθαι καὶ	ἥδεσθαι,	ἀλλὰ μετὰ μικρόν γε λυπεῖται
[9, 1171]	γὰρ συμπίπτειν ἅμα τῷ μὲν	συνήδεσθαι	τῷ δὲ συνάχθεσθαι. Ἴσως οὖν
[9, 1165]	μᾶλλον ἢ ὀθνείοις οἰόμεθα δεῖν	χαρίζεσθαι,	οὕτω καὶ τοῖς γενομένοις ἀπονεμητέον
[9, 1167]	φίλησις περὶ ἐκείνους, ἀλλὰ τοῦ	σῴζεσθαι	βούλησις τῆς κομιδῆς ἕνεκα· οἱ
[9, 1166]	ζῆν δὲ βούλεται ἑαυτὸν καὶ	σῴζεσθαι,	καὶ μάλιστα τοῦτο ᾧ φρονεῖ.
[9, 1164]	πάντα τῷ πατρὶ ἀπονέμειν καὶ	πείθεσθαι,	ἢ κάμνοντα μὲν ἰατρῷ πιστεύειν,
[9, 1171]	τῷ μὲν συνήδεσθαι τῷ δὲ	συνάχθεσθαι.	Ἴσως οὖν εὖ ἔχει μὴ
[9, 1169]	δὲ καὶ πράξεις τῷ φίλῳ	προίίεσθαι,	καὶ εἶναι κάλλιον τοῦ αὐτὸν
[9, 1167]	σωτηρίας, οὕτω καὶ τοὺς εὐεργετήσαντας	βούλεσθαι	εἶναι τοὺς παθόντας ὡς κομιουμένους
[9, 1170]	βοσκημάτων τὸ ἐν τῷ αὐτῷ	νέμεσθαι.	Εἰ δὴ τῷ μακαρίῳ τὸ
[9, 1170]	εἶναι ἦν αἱρετὸν διὰ τὸ	αἰσθάνεσθαι	αὑτοῦ ἀγαθοῦ ὄντος, ἡ δὲ
[9, 1171]	καὶ λυπεῖται) τὸ δὲ λυπούμενον	αἰσθάνεσθαι	ἐπὶ ταῖς αὑτοῦ ἀτυχίαις λυπηρόν·
[9, 1170]	ἐσμέν (τὸ γὰρ εἶναι ἦν	αἰσθάνεσθαι	ἢ νοεῖν) (τὸ δ' αἰσθάνεσθαι
[9, 1170]	τὸ ζῆν εἶναι κυρίως τὸ	αἰσθάνεσθαι	ἢ νοεῖν. Τὸ δὲ ζῆν
[9, 1170]	δ' ἀγαθὸν ὑπάρχον ἐν ἑαυτῷ	αἰσθάνεσθαι	ἡδύ) αἱρετὸν δὲ τὸ ζῆν
[9, 1170]	αἰσθάνεσθαι ἢ νοεῖν) (τὸ δ'	αἰσθάνεσθαι	ὅτι ζῇ, τῶν ἡδέων καθ'
[9, 1170]	τοιαύτη αἴσθησις ἡδεῖα καθ' ἑαυτήν.	Συναισθάνεσθαι	ἄρα δεῖ καὶ τοῦ φίλου
[9, 1166]	οὐκ ἂν ἐβούλετο ἡδέα ταῦτα	γενέσθαι	αὑτῷ· μεταμελείας γὰρ οἱ φαῦλοι
[9, 1169]	πρᾶξαι τὸ αἴτιον τῷ φίλῳ	γενέσθαι.	Ἐν πᾶσι δὴ τοῖς ἐπαινετοῖς
[9, 1164]	μὲν ἴσως δεῖ τὴν ἀνταπόδοσιν	γίνεσθαι	δοκοῦσαν ἀμφοῖν κατ' ἀξίαν εἶναι,
[9, 1172]	ὁμιλίαις· δοκοῦσι δὲ καὶ βελτίους	γίνεσθαι	ἐνεργοῦντες καὶ διορθοῦντες ἀλλήλους· ἀπομάττονται
[9, 1164]	ὀρέγονται· ὅμοιον γὰρ τῷ μηδὲν	γίνεσθαι,	ὅταν οὗ ἐφίεται μὴ τυγχάνῃ,
[9, 1167]	δὲ καὶ εἰς συνήθειαν ἀφικνουμένην	γίνεσθαι	φιλίαν, οὐ τὴν διὰ τὸ
[9, 1168]	Ἀπορεῖται δὴ εἰκότως ποτέροις χρεὼν	ἕπεσθαι,	ἀμφοῖν ἐχόντοιν τὸ πιστόν. Ἴσως
[9, 1165]	μηκέτι ταῦτ' ἔχωσιν, οὐδὲν ἄτοπον	διαλύεσθαι;	Ἐκείνων γὰρ ἦσαν φίλοι· ὧν
[9, 1165]	δ' ἀπορίαν καὶ περὶ τοῦ	διαλύεσθαι	τὰς φιλίας (μὴ πρὸς τοὺς
[9, 1171]	τὸ συζῆν ἱκανοί· οὐδὲ γὰρ	ἐνδέχεσθαι	δόξειεν ἂν πολλοῖς εἶναι φίλον
[9, 1170]	καθάπερ ἐπὶ τῆς ξενίας ἐμμελῶς	εἰρῆσθαι	δοκεῖ μήτε πολύξεινος μήτ' ἄξεινος,
[9, 1169]	τῶν τοιούτων φίλων οὐ δοκεῖ	δεῖσθαι	φίλων. Τὸ δ' οὐκ ἔστιν
[9, 1169]	τἀγαθά· αὐτάρκεις οὖν ὄντας οὐδενὸς	προσδεῖσθαι,	τὸν δὲ φίλον, ἕτερον αὐτὸν
[9, 1171]	Δόξαν δ' ἀηδίας ἐν τῷ	διωθεῖσθαι	ἴσως εὐλαβητέον· ἐνίοτε γὰρ συμβαίνει.
[9, 1165]	ἀντιδανειστέον· ὃ μὲν γὰρ οἰόμενος	κομιεῖσθαι	ἐδάνεισεν ἐπιεικεῖ ὄντι, ὃ δ'
[9, 1165]	ὄντι, ὃ δ' οὐκ ἐλπίζει	κομιεῖσθαι	παρὰ πονηροῦ. Εἴτε τοίνυν τῇ
[9, 1166]	φαῦλος οὐδὲ πρὸς ἑαυτὸν φιλικῶς	διακεῖσθαι	διὰ τὸ μηδὲν ἔχειν φιλητόν.
[9, 1171]	οὐ γὰρ καλὸν τὸ προθυμεῖσθαι	ὠφελεῖσθαι.	Δόξαν δ' ἀηδίας ἐν τῷ
[9, 1168]	μὲν φίλησις ποιήσει ἔοικεν, τὸ	φιλεῖσθαι	δὲ τῷ πάσχειν· τοῖς ὑπερέχουσι
[9, 1165]	οὖν διαψευσθῇ τις καὶ ὑπολάβῃ	φιλεῖσθαι	διὰ τὸ ἦθος, μηδὲν τοιοῦτον
[9, 1171]	φιλοῦσιν ὡς φίλους καὶ συναλγοῦντας.	Μιμεῖσθαι	δ' ἐν ἅπασι δεῖ δῆλον
[9, 1171]	σχολαίως· οὐ γὰρ καλὸν τὸ	προθυμεῖσθαι	ὠφελεῖσθαι. Δόξαν δ' ἀηδίας ἐν
[9, 1166]	δὲ μὴ οἷόν τε ἅμα	λυπεῖσθαι	καὶ ἥδεσθαι, ἀλλὰ μετὰ μικρόν
[9, 1171]	τις ἐπικουρία πρὸς τὸ μὴ	λυπεῖσθαι	(παραμυθητικὸν γὰρ ὁ φίλος καὶ
[9, 1165]	γὰρ οὐ χρὴ εἶναι, οὐδ'	ὁμοιοῦσθαι	φαύλῳ· εἴρηται δ' ὅτι τὸ
[9, 1166]	ἐλπίδες ἀγαθαί, αἱ τοιαῦται δ'	ἡδεῖαι.	Καὶ θεωρημάτων δ' εὐπορεῖ τῇ
[9, 1169]	σπουδαίων δὲ πράξεις φίλων ὄντων	ἡδεῖαι	τοῖς ἀγαθοῖς ~(ἄμφω γὰρ ἔχουσι
[9, 1164]	ὄντα· διὸ τοιαῦται καὶ αἱ	φιλίαι.	Ἡ δὲ τῶν ἠθῶν καθ'
[9, 1166]	τοὺς πέλας, καὶ οἷς αἱ	φιλίαι	ὁρίζονται, ἔοικεν ἐκ τῶν πρὸς
[9, 1168]	τοὺς ἄλλους διήκει. Καὶ αἱ	παροιμίαι	δὲ πᾶσαι ὁμογνωμονοῦσιν, οἷον τὸ
[9, 1164]	βουλόμενοι λαβεῖν· τὰ γὰρ οἰκεῖα	καὶ	ἃ διδόασιν ἑκάστοις φαίνεται πολλοῦ
[9, 1169]	οὖν διαφωνεῖ ἃ δεῖ πράττειν	καὶ	ἃ πράττει· ὁ δ' ἐπιεικής,
[9, 1167]	οἱ δ' εὖ πεποιηκότες φιλοῦσι	καὶ	ἀγαπῶσι τοὺς πεπονθότας κἂν μηδὲν
[9, 1167]	ἔστιν ὁμοδοξία· τοῦτο μὲν γὰρ	καὶ	ἀγνοοῦσιν ἀλλήλους ὑπάρξειεν ἄν· οὐδὲ
[9, 1165]	ἄδηλον· ἐπεὶ δ' ἕτερα γονεῦσι	καὶ	ἀδελφοῖς καὶ ἑταίροις καὶ εὐεργέταις,
[9, 1165]	τοιούτοις· πρὸς ἑταίρους δ' αὖ	καὶ	ἀδελφοὺς παρρησίαν καὶ ἁπάντων κοινότητα.
[9, 1168]	ποιεῖν ἐργῶδες. Διὰ ταῦτα δὲ	καὶ	αἱ μητέρες φιλοτεκνότεραι· ἐπιπονωτέρα γὰρ
[9, 1168]	καὶ πρὸς τοὺς ἄλλους διήκει.	Καὶ	αἱ παροιμίαι δὲ πᾶσαι ὁμογνωμονοῦσιν,
[9, 1165]	τούτοις γὰρ κοινὸν τὸ γένος	καὶ	αἱ περὶ τοῦτο δὴ πράξεις·
[9, 1164]	οὐ μόνιμα ὄντα· διὸ τοιαῦται	καὶ	αἱ φιλίαι. Ἡ δὲ τῶν
[9, 1168]	τούτῳ χαριζόμενος. Καὶ ἐγκρατὴς δὲ	καὶ	ἀκρατὴς λέγεται τῷ κρατεῖν τὸν
[9, 1167]	οὗτοι γὰρ καὶ ἑαυτοῖς ὁμονοοῦσι	καὶ	ἀλλήλοις, ἐπὶ τῶν αὐτῶν ὄντες
[9, 1164]	καὶ μικρότητι καὶ τῷ καλῷ	καὶ	ἀναγκαίῳ. Ὅτι δ' οὐ πάντα
[9, 1166]	μισοῦνται, καὶ φεύγουσι τὸ ζῆν	καὶ	ἀναιροῦσιν ἑαυτούς. Ζητοῦσί τε οἱ
[9, 1168]	καὶ πᾶν ἄλλο σύστημα, οὕτω	καὶ	ἄνθρωπος· καὶ φίλαυτος δὴ μάλιστα
[9, 1166]	Ἐπεὶ τῶν γε κομιδῇ φαύλων	καὶ	ἀνοσιουργῶν οὐδενὶ ταῦθ' ὑπάρχει, ἀλλ'
[9, 1165]	δ' αὖ καὶ ἀδελφοὺς παρρησίαν	καὶ	ἁπάντων κοινότητα. Καὶ συγγενέσι δὲ
[9, 1167]	οὐδὲν μᾶλλον ἐρᾷ, ἀλλ' ὅταν	καὶ	ἀπόντα ποθῇ καὶ τῆς παρουσίας
[9, 1166]	οἳ δ' αὖ διὰ δειλίαν	καὶ	ἀργίαν ἀφίστανται τοῦ πράττειν ἃ
[9, 1165]	τὰ ἑκάστοις ὑπάρχοντα κατ' οἰκειότητα	καὶ	ἀρετὴν ἢ χρῆσιν. Τῶν μὲν
[9, 1169]	ἀπονέμει. Καὶ περὶ τιμὰς δὲ	καὶ	ἀρχὰς ὁ αὐτὸς τρόπος· πάντα
[9, 1170]	φαύλοις λυπεῖται. Γίνοιτο δ' ἂν	καὶ	ἄσκησίς τις τῆς ἀρετῆς ἐκ
[9, 1171]	τοὺς φίλους ἡδύ, (ἄλλως τε	καὶ	ἀτυχοῦντι, καὶ γίνεταί τις ἐπικουρία
[9, 1169]	φασι δεῖν φίλων τοῖς μακαρίοις	καὶ	αὐτάρκεσιν· ὑπάρχειν γὰρ αὐτοῖς τἀγαθά·
[9, 1167]	Λακεδαιμονίοις, ἢ ἄρχειν Πιττακὸν ὅτε	καὶ	αὐτὸς ἤθελεν. Ὅταν δ' ἑκάτερος
[9, 1172]	συναυξανομένη ταῖς ὁμιλίαις· δοκοῦσι δὲ	καὶ	βελτίους γίνεσθαι ἐνεργοῦντες καὶ διορθοῦντες
[9, 1169]	ἕλοιτ' ἂν ἢ πολὺν ἠρέμα,	καὶ	βιῶσαι καλῶς ἐνιαυτὸν ἢ πόλλ'
[9, 1166]	ὀρέγεται κατὰ πᾶσαν τὴν ψυχήν·	καὶ	βούλεται δὴ ἑαυτῷ τἀγαθὰ καὶ
[9, 1171]	τὰς εὐτυχίας συνεργοῦντα μὲν προθύμως	(καὶ	γὰρ εἰς ταῦτα χρεία φίλων)
[9, 1164]	ἕξει τὴν παρὰ τούτου ἀξίαν.	Καὶ	γὰρ ἐν τοῖς ὠνίοις οὕτω
[9, 1171]	ἡδύ, (ἄλλως τε καὶ ἀτυχοῦντι,	καὶ	γίνεταί τις ἐπικουρία πρὸς τὸ
[9, 1171]	ταύτην μάλιστα τοῦ ἔρωτος ὄντος	καὶ	γινομένου, οὕτω καὶ τοῖς φίλοις
[9, 1168]	τὰ φίλων καὶ ἰσότης φιλότης	καὶ	γόνυ κνήμης ἔγγιον· πάντα γὰρ
[9, 1164]	μᾶλλον ἢ χαριστέον ἑταίροις, ὥσπερ	καὶ	δάνειον ᾧ ὀφείλει ἀποδοτέον μᾶλλον
[9, 1166]	βέλτιστα εἶναι. Οἷς δὲ πολλὰ	καὶ	δεινὰ πέπρακται καὶ διὰ τὴν
[9, 1171]	ἀληθῶς ἐπιεικῆ· δι' ἀρετὴν δὲ	καὶ	δι' αὐτοὺς οὐκ ἔστι πρὸς
[9, 1166]	δὲ πολλὰ καὶ δεινὰ πέπρακται	καὶ	διὰ τὴν μοχθηρίαν μισοῦνται, καὶ
[9, 1171]	οὐχ οἷόν τε πολλοῖς συζῆν	καὶ	διανέμειν ἑαυτόν, οὐκ ἄδηλον. Ἔτι
[9, 1170]	τῷ συζῆν καὶ κοινωνεῖν λόγων	καὶ	διανοίας· οὕτω γὰρ ἂν δόξειε
[9, 1169]	δὲ ἁμιλλωμένων πρὸς τὸ καλὸν	καὶ	διατεινομένων τὰ κάλλιστα πράττειν κοινῇ
[9, 1169]	καθ' ἕτερον εἶδος τοῦ ὀνειδιζομένου,	καὶ	διαφέρων τοσοῦτον ὅσον τὸ κατὰ
[9, 1170]	δεῖ δὲ λαμβάνειν μοχθηρὰν ζωὴν	καὶ	διεφθαρμένην, οὐδ' ἐν λύπαις· ἀόριστος
[9, 1164]	ἂν τὸν προέχοντα τάττειν, ἀλλὰ	καὶ	δίκαιον· ὅσον γὰρ οὗτος ὠφελήθη
[9, 1172]	δὲ καὶ βελτίους γίνεσθαι ἐνεργοῦντες	καὶ	διορθοῦντες ἀλλήλους· ἀπομάττονται γὰρ παρ'
[9, 1168]	τοιούτους δεῖ τῶν λόγων διαιρεῖν	καὶ	διορίζειν ἐφ' ὅσον ἑκάτεροι καὶ
[9, 1165]	ὡς ἀγαθόν, γένηται δὲ μοχθηρὸς	καὶ	δοκῇ, ἆρ' ἔτι φιλητέον; Ἢ
[9, 1166]	δὲ φεύγουσιν· ἀναμιμνήσκονται γὰρ πολλῶν	καὶ	δυσχερῶν, καὶ τοιαῦθ' ἕτερα ἐλπίζουσι,
[9, 1167]	ἐν τοῖς ἐπιεικέσιν· οὗτοι γὰρ	καὶ	ἑαυτοῖς ὁμονοοῦσι καὶ ἀλλήλοις, ἐπὶ
[9, 1169]	μοχθηρὸν οὐ δεῖ· βλάψει γὰρ	καὶ	ἑαυτὸν καὶ τοὺς πέλας, φαύλοις
[9, 1166]	(τοῦ γὰρ ἀγαθοῦ τἀγαθὸν διαπονεῖν)	καὶ	ἑαυτοῦ ἕνεκα (τοῦ γὰρ διανοητικοῦ
[9, 1165]	πατέρα λυτρωτέον; Δόξειε γὰρ ἂν	καὶ	ἑαυτοῦ μᾶλλον τὸν πατέρα. Ὅπερ
[9, 1168]	τοῦτο ἀγαπῶν καὶ τούτῳ χαριζόμενος.	Καὶ	ἐγκρατὴς δὲ καὶ ἀκρατὴς λέγεται
[9, 1168]	ᾧ βούλεται τἀγαθὰ ἐκείνου ἕνεκα,	καὶ	εἰ μηδεὶς εἴσεται· ταῦτα δ'
[9, 1169]	καὶ πράξεις τῷ φίλῳ προίίεσθαι,	καὶ	εἶναι κάλλιον τοῦ αὐτὸν πρᾶξαι
[9, 1167]	ἀργὴν εἶναι φιλίαν, χρονιζομένην δὲ	καὶ	εἰς συνήθειαν ἀφικνουμένην γίνεσθαι φιλίαν,
[9, 1165]	αἱ περὶ τοῦτο δὴ πράξεις·	καὶ	εἰς τὰ κήδη δὲ μάλιστ'
[9, 1166]	μετὰ συνηθείας, ἡ δ' εὔνοια	καὶ	ἐκ προσπαίου, ~οἷον καὶ περὶ
[9, 1170]	ἀγαθὸν καὶ ἡδύ (ἔοικε δὲ	καὶ	ἐκ τοῦ πάντας ὀρέγεσθαι αὐτοῦ,
[9, 1169]	ὄντος· ~(καὶ πεπραγέναι δοκοῦσιν αὐτοὶ	καὶ	ἑκουσίως τὰ μετὰ λόγου μάλιστα.
[9, 1164]	ἐκέλευεν ὅσου δοκεῖ ἄξια ἐπίστασθαι,	καὶ	ἐλάμβανε τοσοῦτον. Ἐν τοῖς τοιούτοις
[9, 1170]	τὸν οἰκεῖον βίον ἱκανῶν περίεργοι	καὶ	ἐμπόδιοι πρὸς τὸ καλῶς ζῆν·
[9, 1171]	ἡδεῖα καὶ ἐν ταῖς εὐτυχίαις	καὶ	ἐν ταῖς δυστυχίαις. Κουφίζονται γὰρ
[9, 1171]	παρουσία αὐτὴ τῶν φίλων ἡδεῖα	καὶ	ἐν ταῖς εὐτυχίαις καὶ ἐν
[9, 1163]	τὴν φιλίαν, καθάπερ εἴρηται, οἷον	καὶ	ἐν τῇ πολιτικῇ τῷ σκυτοτόμῳ
[9, 1167]	τούτων περὶ τὰ ἐν μεγέθει	καὶ	ἐνδεχόμενα ἀμφοῖν ὑπάρχειν ἢ πᾶσιν,
[9, 1169]	εὐδαιμονεῖν ἐστὶν ἐν τῷ ζῆν	καὶ	ἐνεργεῖν, τοῦ δ' ἀγαθοῦ ἡ
[9, 1169]	προήσεται· καλὸν γὰρ αὐτῷ τοῦτο	καὶ	ἐπαινετόν. Εἰκότως δὴ δοκεῖ σπουδαῖος
[9, 1169]	πράξεις διαφερόντως σπουδάζοντας πάντες ἀποδέχονται	καὶ	ἐπαινοῦσιν· πάντων δὲ ἁμιλλωμένων πρὸς
[9, 1170]	δοκεῖ μήτε πολύξεινος μήτ' ἄξεινος,	καὶ	ἐπὶ τῆς φιλίας ἁρμόσει μήτ'
[9, 1167]	ἀνδρεῖος ἤ τι τοιοῦτον, καθάπερ	καὶ	ἐπὶ τῶν ἀγωνιστῶν εἴπομεν. Φιλικὸν
[9, 1170]	καὶ ὁ βαδίζων ὅτι βαδίζει,	καὶ	ἐπὶ τῶν ἄλλων ὁμοίως ἔστι
[9, 1171]	ὀλίγους. Οὕτω δ' ἔχειν ἔοικε	καὶ	ἐπὶ τῶν πραγμάτων· οὐ γίνονται
[9, 1167]	εἰς ὕστερον γένοιντ' ἄν. Ὅπερ	καὶ	ἐπὶ τῶν τεχνιτῶν συμβέβηκεν· πᾶς
[9, 1167]	Ὅλως δ' εὔνοια δι' ἀρετὴν	καὶ	ἐπιείκειάν τινα γίνεται, ὅταν τῳ
[9, 1169]	δῆλον δ' ὡς μετὰ φίλων	καὶ	ἐπιεικῶν κρεῖττον ἢ μετ' ὀθνείων
[9, 1169]	πεισομένων δεήσεται ὁ σπουδαῖος. Διὸ	καὶ	ἐπιζητεῖται πότερον ἐν εὐτυχίαις μᾶλλον
[9, 1167]	οἷς ὀφείλουσιν, οἱ δὲ δανείσαντες	καὶ	ἐπιμελοῦνται τῆς τῶν ὀφειλόντων σωτηρίας,
[9, 1167]	γὰρ εἴπομεν, προσπαίως εὖνοι γίνονται	καὶ	ἐπιπολαίως στέργουσιν. Ἔοικε δὴ ἀρχὴ
[9, 1168]	τούτων γὰρ οἱ πολλοὶ ὀρέγονται,	καὶ	ἐσπουδάκασι περὶ αὐτὰ ὡς ἄριστα
[9, 1169]	τὸ εὖ ποιεῖν ἢ πάσχειν,	καὶ	ἔστι τοῦ ἀγαθοῦ καὶ τῆς
[9, 1165]	δ' ἕτερα γονεῦσι καὶ ἀδελφοῖς	καὶ	ἑταίροις καὶ εὐεργέταις, ἑκάστοις τὰ
[9, 1166]	πρὸς ἑαυτὸν φιλικῶς ἂν ἔχοι	καὶ	ἑτέρῳ φίλος γένοιτο. Ἡ δ'
[9, 1166]	τοῖς φαύλοις· διαφέρονται γὰρ ἑαυτοῖς,	καὶ	ἑτέρων μὲν ἐπιθυμοῦσιν ἄλλα δὲ
[9, 1165]	γονεῦσι καὶ ἀδελφοῖς καὶ ἑταίροις	καὶ	εὐεργέταις, ἑκάστοις τὰ οἰκεῖα καὶ
[9, 1164]	φίλῳ μᾶλλον ἢ σπουδαίῳ ὑπηρετητέον,	καὶ	εὐεργέτῃ ἀνταποδοτέον χάριν μᾶλλον ἢ
[9, 1171]	ἐπιδέξιος· οἶδε γὰρ τὸ ἦθος	καὶ	ἐφ' οἷς ἥδεται καὶ λυπεῖται)
[9, 1166]	χάριν, ὅπερ ἕκαστος εἶναι δοκεῖ)	καὶ	ζῆν δὲ βούλεται ἑαυτὸν καὶ
[9, 1166]	ἕνεκα, ἢ τὸν βουλόμενον εἶναι	καὶ	ζῆν τὸν φίλον αὐτοῦ χάριν·
[9, 1171]	παρουσία δ' αὐτῶν ἡδεῖα οὖσα	καὶ	ἡ ἔννοια τοῦ συναλγεῖν ἐλάττω
[9, 1166]	τῇ φιλήσει δὲ ταῦτ' ἀκολουθεῖ·	καὶ	ἡ μὲν φίλησις μετὰ συνηθείας,
[9, 1168]	προσδοκία δ' ἀνάπαλιν ἔχειν ἔοικεν.	Καὶ	ἡ μὲν φίλησις ποιήσει ἔοικεν,
[9, 1167]	τῶν ἀγωνιστῶν εἴπομεν. Φιλικὸν δὲ	καὶ	ἡ ὁμόνοια φαίνεται. Διόπερ οὐκ
[9, 1171]	μετὰ τούτων διάγειν. Ἔστι γὰρ	καὶ	ἡ παρουσία αὐτὴ τῶν φίλων
[9, 1168]	δ' εἰσὶν οἱ πολλοί· διὸ	καὶ	ἡ προσηγορία γεγένηται ἀπὸ τοῦ
[9, 1170]	τούτοις γὰρ ὁ βίος αἱρετώτατος,	καὶ	ἡ τούτων μακαριωτάτη ζωή) ὁ
[9, 1166]	γὰρ ὁ φίλος ἄλλος αὐτός)	καὶ	ἡ φιλία τούτων εἶναί τι
[9, 1169]	δ' ἀγαθοῦ ἡ ἐνέργεια σπουδαία	καὶ	ἡδεῖα καθ' αὑτήν, καθάπερ ἐν
[9, 1166]	μὴ οἷόν τε ἅμα λυπεῖσθαι	καὶ	ἥδεσθαι, ἀλλὰ μετὰ μικρόν γε
[9, 1170]	ζῆν τῶν καθ' αὑτὸ ἀγαθῶν	καὶ	ἡδέων· ὡρισμένον γάρ, τὸ δ'
[9, 1171]	μὴ ἀξιώσαντας· ἀμφοῖν γὰρ κάλλιον	καὶ	ἥδιον) εἰς δὲ τὰς εὐτυχίας
[9, 1168]	πλεῖον ἐν χρήμασι καὶ τιμαῖς	καὶ	ἡδοναῖς ταῖς σωματικαῖς· τούτων γὰρ
[9, 1170]	δ' αὐτὸ τὸ ζῆν ἀγαθὸν	καὶ	ἡδύ (ἔοικε δὲ καὶ ἐκ
[9, 1170]	εἴρηται ὅτι τῷ σπουδαίῳ ἀγαθὸν	καὶ	ἡδύ ἐστι καθ' αὑτό. Τὸ
[9, 1166]	ἐστι τὸ αὐτὸ λυπηρόν τε	καὶ	ἡδύ, καὶ οὐκ ἄλλοτ' ἄλλο·
[9, 1170]	αὑτό, ἀγαθὸν τῇ φύσει ὂν	καὶ	ἡδύ, παραπλήσιον δὲ καὶ τὸ
[9, 1170]	τὸ εἶναι ἀγαθόν ἐστιν αὐτοῖς	καὶ	ἡδύ (συναισθανόμενοι γὰρ τοῦ καθ'
[9, 1170]	τοῦ συζῆν τοῖς ἀγαθοῖς, καθάπερ	καὶ	Θέογνίς φησιν. Φυσικώτερον δ' ἐπισκοποῦσιν
[9, 1166]	ἀγαθαί, αἱ τοιαῦται δ' ἡδεῖαι.	Καὶ	θεωρημάτων δ' εὐπορεῖ τῇ διανοίᾳ.
[9, 1169]	ἂν πάντ' εἴη τὰ δέοντα	καὶ	ἰδίᾳ ἑκάστῳ τὰ μέγιστα τῶν
[9, 1168]	ψυχή καὶ κοινὰ τὰ φίλων	καὶ	ἰσότης φιλότης καὶ γόνυ κνήμης
[9, 1171]	φίλων δή ἐστι πλῆθος ὡρισμένον,	καὶ	ἴσως οἱ πλεῖστοι μεθ' ὧν
[9, 1165]	μνείαν ἔχειν τῆς γενομένης συνηθείας,	καὶ	καθάπερ φίλοις μᾶλλον ἢ ὀθνείοις
[9, 1171]	εἶναι φίλοι, πλὴν πολιτικῶς, οὓς	καὶ	καλοῦσιν ἀρέσκους. Πολιτικῶς μὲν οὖν
[9, 1165]	πρεσβυτέρῳ τιμὴν καθ' ἡλικίαν, ὑπαναστάσει	καὶ	κατακλίσει καὶ τοῖς τοιούτοις· πρὸς
[9, 1168]	ὁμογνωμονοῦσιν, οἷον τὸ μία ψυχή	καὶ	κοινὰ τὰ φίλων καὶ ἰσότης
[9, 1167]	καὶ τὰ συμφέροντα, τούτων δὲ	καὶ	κοινῇ ἐφίενται. Τοὺς δὲ φαύλους
[9, 1170]	γίνοιτ' ἂν ἐν τῷ συζῆν	καὶ	κοινωνεῖν λόγων καὶ διανοίας· οὕτω
[9, 1167]	βουλόμενος ταῦτα τὸν πέλας ἐξετάζει	καὶ	κωλύει· μὴ γὰρ τηρούντων τὸ
[9, 1166]	γὰρ εὔνοια καὶ πρὸς ἀγνῶτας	καὶ	λανθάνουσα, φιλία δ' οὔ. Καὶ
[9, 1167]	φιλία φαίνεται ἡ ὁμόνοια, καθάπερ	καὶ	λέγεται· περὶ τὰ συμφέροντα γάρ
[9, 1171]	ἦθος καὶ ἐφ' οἷς ἥδεται	καὶ	λυπεῖται) τὸ δὲ λυπούμενον αἰσθάνεσθαι
[9, 1165]	ἀρεσκόμενοι τοῖς αὐτοῖς μήτε χαίροντες	καὶ	λυπούμενοι; Οὐδὲ γὰρ περὶ ἀλλήλους
[9, 1170]	αὐτοῦ, καὶ μάλιστα τοὺς ἐπιεικεῖς	καὶ	μακαρίους· τούτοις γὰρ ὁ βίος
[9, 1168]	ἀπονέμει γοῦν ἑαυτῷ τὰ κάλλιστα	καὶ	μάλιστ' ἀγαθά, καὶ χαρίζεται ἑαυτοῦ
[9, 1170]	ἡδύ) αἱρετὸν δὲ τὸ ζῆν	καὶ	μάλιστα τοῖς ἀγαθοῖς, ὅτι τὸ
[9, 1171]	προθύμως (φίλου γὰρ εὖ ποιεῖν,	καὶ	μάλιστα τοὺς ἐν χρείᾳ καὶ
[9, 1170]	ἐκ τοῦ πάντας ὀρέγεσθαι αὐτοῦ,	καὶ	μάλιστα τοὺς ἐπιεικεῖς καὶ μακαρίους·
[9, 1166]	δὲ βούλεται ἑαυτὸν καὶ σῴζεσθαι,	καὶ	μάλιστα τοῦτο ᾧ φρονεῖ. Ἀγαθὸν
[9, 1171]	ἐρῶσι τὸ ὁρᾶν ἀγαπητότατόν ἐστι	καὶ	μᾶλλον αἱροῦνται ταύτην τὴν αἴσθησιν
[9, 1167]	ἀνθρωπικῷ· ἀμνήμονες γὰρ οἱ πολλοί,	καὶ	μᾶλλον εὖ πάσχειν ἢ ποιεῖν
[9, 1165]	ἀπατηθῇ, δίκαιον ἐγκαλεῖν τῷ ἀπατήσαντι,	καὶ	μᾶλλον ἢ τοῖς τὸ νόμισμα
[9, 1168]	φιλοτεκνότεραι· ἐπιπονωτέρα γὰρ ἡ γέννησις,	καὶ	μᾶλλον ἴσασιν ὅτι αὑτῶν. Δόξειε
[9, 1169]	τυχόντως, καὶ μίαν πρᾶξιν καλὴν	καὶ	μεγάλην ἢ πολλὰς καὶ μικράς.
[9, 1164]	γὰρ καὶ παντοίας ἔχει διαφορὰς	καὶ	μεγέθει καὶ μικρότητι καὶ τῷ
[9, 1171]	ζητοῦσιν· τούτους γὰρ αἱρετώτερον εὐεργετεῖν	καὶ	μετὰ τούτων διάγειν. Ἔστι γὰρ
[9, 1171]	οὖν ἔστι πολλοῖς εἶναι φίλον	καὶ	μὴ ἄρεσκον ὄντα, ἀλλ' ὡς
[9, 1164]	δ' ὅταν ἕτερα γίνηται αὐτοῖς	καὶ	μὴ ὧν ὀρέγονται· ὅμοιον γὰρ
[9, 1165]	οὐδὲ γὰρ τὴν αὐτὴν πατρὶ	καὶ	μητρί, οὐδ' αὖ τὴν τοῦ
[9, 1165]	ἀλλὰ τὴν πατρικήν, ὁμοίως δὲ	καὶ	μητρικήν. Καὶ παντὶ δὲ τῷ
[9, 1169]	ἐνιαυτὸν ἢ πόλλ' ἔτη τυχόντως,	καὶ	μίαν πρᾶξιν καλὴν καὶ μεγάλην
[9, 1169]	καλὴν καὶ μεγάλην ἢ πολλὰς	καὶ	μικράς. Τοῖς δ' ὑπεραποθνήσκουσι τοῦτ'
[9, 1164]	παντοίας ἔχει διαφορὰς καὶ μεγέθει	καὶ	μικρότητι καὶ τῷ καλῷ καὶ
[9, 1172]	(κοινωνοῦσι γὰρ φαύλων ἀβέβαιοι ὄντες,	καὶ	μοχθηροὶ δὲ γίνονται ὁμοιούμενοι ἀλλήλοις)
[9, 1166]	ἐκεῖνο τὸ γενόμενον (ἔχει γὰρ	καὶ	νῦν ὁ θεὸς τἀγαθόν) ἀλλ'
[9, 1170]	δ' ὁρῶν ὅτι ὁρᾷ αἰσθάνεται	καὶ	ὁ ἀκούων ὅτι ἀκούει καὶ
[9, 1170]	καὶ ὁ ἀκούων ὅτι ἀκούει	καὶ	ὁ βαδίζων ὅτι βαδίζει, καὶ
[9, 1167]	ἐν τῷ αὐτῷ, οἷον ὅταν	καὶ	ὁ δῆμος (καὶ οἱ ἐπιεικεῖς
[9, 1166]	εἴρηται, μέτρον ἑκάστων ἡ ἀρετὴ	καὶ	ὁ σπουδαῖος εἶναἰ· οὗτος γὰρ
[9, 1172]	συζῆν, ~(ὥστ' εἰκότως τούτου ἐφίενται.	Καὶ	ὅ ποτ' ἐστὶν ἑκάστοις τὸ
[9, 1164]	μὲν τέρψιν ὃ δὲ κέρδος,	καὶ	ὃ μὲν ἔχει ὃ δὲ
[9, 1164]	τοῦ ἴσου τιμῶσιν οἱ ἔχοντες	καὶ	οἱ βουλόμενοι λαβεῖν· τὰ γὰρ
[9, 1167]	οἷον ὅταν καὶ ὁ δῆμος	(καὶ	οἱ ἐπιεικεῖς τοὺς ἀρίστους ἄρχειν·
[9, 1170]	ζῆν· οὐθὲν οὖν δεῖ αὐτῶν.	Καὶ	οἱ πρὸς ἡδονὴν δὲ ἀρκοῦσιν
[9, 1171]	αὐτὸς εἶναι θρηνητικός· γύναια δὲ	καὶ	οἱ τοιοῦτοι ἄνδρες τοῖς συστένουσι
[9, 1170]	εἴπερ θεωρεῖν προαιρεῖται πράξεις ἐπιεικεῖς	καὶ	οἰκείας, τοιαῦται δ' αἱ τοῦ
[9, 1166]	δὲ τὰ πρὸς τοὺς πέλας,	καὶ	οἷς αἱ φιλίαι ὁρίζονται, ἔοικεν
[9, 1171]	ἔστι πρὸς πολλούς, ἀγαπητὸν δὲ	καὶ	ὀλίγους εὑρεῖν τοιούτους. Πότερον δ'
[9, 1168]	ἄλλα τῶν κατὰ τὰς ἀρετάς,	καὶ	ὅλως ἀεὶ τὸ καλὸν ἑαυτῷ
[9, 1169]	γὰρ καὶ χρήματα καὶ τιμὰς	καὶ	ὅλως τὰ περιμάχητα ἀγαθά, περιποιούμενος
[9, 1168]	ταῦτα πλεονέκται χαρίζονται ταῖς ἐπιθυμίαις	καὶ	ὅλως τοῖς πάθεσι καὶ τῷ
[9, 1169]	λόγον ζῆν τοῦ κατὰ πάθος,	καὶ	ὀρέγεσθαι ἢ τοῦ καλοῦ ἢ
[9, 1164]	καὶ τῷ κιθαρῳδῷ ὁ ἐπαγγελλόμενος,	καὶ	ὅσῳ ἄμεινον ᾄσειεν, τοσούτῳ πλείω·
[9, 1168]	δ' ἐπιεικὴς διὰ τὸ καλόν,	καὶ	ὅσῳ ἂν βελτίων ᾖ, μᾶλλον
[9, 1168]	φαῦλος ἑαυτοῦ χάριν πάντα πράττειν,	καὶ	ὅσῳ ἂν μοχθηρότερος ᾖ, τοσούτῳ
[9, 1166]	ἢ πλείω, ἐκ τῶν εἰρημένων,	(καὶ	ὅτι ἡ ὑπερβολὴ τῆς φιλίας
[9, 1169]	ἐστιν ἢ μάλιστα, οὐκ ἄδηλον,	καὶ	ὅτι ὁ ἐπιεικὴς μάλιστα τοῦτ'
[9, 1167]	τοιούτων γὰρ μένει τὰ βουλήματα	καὶ	οὐ μεταρρεῖ ὥσπερ εὔριποσσ, βούλονταί
[9, 1167]	ἂν φυσικώτερον εἶναι τὸ αἴτιον,	καὶ	οὐδ' ὅμοιον τὸ περὶ τοὺς
[9, 1166]	αὐτὸ λυπηρόν τε καὶ ἡδύ,	καὶ	οὐκ ἄλλοτ' ἄλλο· ἀμεταμέλητος γὰρ
[9, 1166]	μικρόν γε λυπεῖται ὅτι ἥσθη,	καὶ	οὐκ ἂν ἐβούλετο ἡδέα ταῦτα
[9, 1171]	ἐπικουρίας, οἵ τ' εὐτυχοῦντες συμβίων	καὶ	οὓς εὖ ποιήσουσιν· βούλονται γὰρ
[9, 1170]	λεχθέν· πολλοῖς γὰρ ἀνθυπηρετεῖν ἐπίπονον,	καὶ	οὐχ ἱκανὸς ὁ βίος αὐτὸ
[9, 1169]	δ' ἐνέργεια δῆλον ὅτι γίνεται	καὶ	οὐχ ὑπάρχει ὥσπερ κτῆμά τι.
[9, 1170]	συζῆν ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων λέγεσθαι,	καὶ	οὐχ ὥσπερ ἐπὶ τῶν βοσκημάτων
[9, 1168]	τὸ κυριώτατον μάλιστ' εἶναι δοκεῖ	καὶ	πᾶν ἄλλο σύστημα, οὕτω καὶ
[9, 1168]	καὶ χαρίζεται ἑαυτοῦ τῷ κυριωτάτῳ,	καὶ	πάντα τούτῳ πείθεται· ὥσπερ δὲ
[9, 1165]	πατρικήν, ὁμοίως δὲ καὶ μητρικήν.	Καὶ	παντὶ δὲ τῷ πρεσβυτέρῳ τιμὴν
[9, 1164]	διορίσαι οὐ ῥᾴδιον; Πολλὰς γὰρ	καὶ	παντοίας ἔχει διαφορὰς καὶ μεγέθει
[9, 1171]	δυσὶ λέγονται. Οἱ δὲ πολύφιλοι	καὶ	πᾶσιν οἰκείως ἐντυγχάνοντες οὐδενὶ δοκοῦσιν
[9, 1164]	δεῖ πάντα τῷ πατρὶ ἀπονέμειν	καὶ	πείθεσθαι, ἢ κάμνοντα μὲν ἰατρῷ
[9, 1166]	ἄθλιον, φευκτέον τὴν μοχθηρίαν διατεταμένως	καὶ	πειρατέον ἐπιεικῆ εἶναι· οὕτω γὰρ
[9, 1169]	μή, ὡς τούτου ἑκάστου ὄντος·	~(καὶ	πεπραγέναι δοκοῦσιν αὐτοὶ καὶ ἑκουσίως
[9, 1169]	δὴ μεῖζον ἀγαθὸν ἑαυτῷ ἀπονέμει.	Καὶ	περὶ τιμὰς δὲ καὶ ἀρχὰς
[9, 1169]	πολλοί, οὐ χρή. Ἀμφισβητεῖται δὲ	καὶ	περὶ τὸν εὐδαίμονα, εἰ δεήσεται
[9, 1171]	ἡ αἴσθησις ὅτι ἔστιν αἱρετή,	καὶ	περὶ τὸν φίλον δή· ἡ
[9, 1165]	οὕτω διοριστέον. Ἔχει δ' ἀπορίαν	καὶ	περὶ τοῦ διαλύεσθαι τὰς φιλίας
[9, 1167]	εὔνοια καὶ ἐκ προσπαίου, ~οἷον	καὶ	περὶ τοὺς ἀγωνιστὰς συμβαίνει· (εὖνοι
[9, 1168]	αὐτὰ ὡς ἄριστα ὄντα, διὸ	καὶ	περιμάχητά ἐστιν. Οἱ δὴ περὶ
[9, 1168]	καὶ διορίζειν ἐφ' ὅσον ἑκάτεροι	καὶ	πῇ ἀληθεύουσιν. Εἰ δὴ λάβοιμεν
[9, 1169]	Τί οὖν λέγουσιν οἱ πρῶτοι,	καὶ	πῇ ἀληθεύουσιν; Ἢ ὅτι οἱ
[9, 1165]	τὰ ἁρμόττοντα ἀπονεμητέον. Οὕτω δὲ	καὶ	ποιεῖν φαίνονται· εἰς γάμους μὲν
[9, 1168]	πάντα τούτῳ πείθεται· ὥσπερ δὲ	καὶ	πόλις τὸ κυριώτατον μάλιστ' εἶναι
[9, 1165]	Καὶ συγγενέσι δὲ καὶ φυλέταις	καὶ	πολίταις καὶ τοῖς λοιποῖς ἅπασιν
[9, 1165]	διαμένοι ὃ δ' ἐπιεικέστερος γίνοιτο	καὶ	πολὺ διαλλάττοι τῇ ἀρετῇ, ἆρα
[9, 1168]	εὐεργέταις οἰκεῖον εἶναι. Ἀπορεῖται δὲ	καὶ	πότερον δεῖ φιλεῖν ἑαυτὸν μάλιστα
[9, 1169]	αἱρούμενος τὸ καλόν. Ἐνδέχεται δὲ	καὶ	πράξεις τῷ φίλῳ προίίεσθαι, καὶ
[9, 1169]	δ' ἐπιεικής, ἃ δεῖ, ταῦτα	καὶ	πράττει· πᾶς γὰρ νοῦς αἱρεῖται
[9, 1166]	ἑαυτῷ τἀγαθὰ καὶ τὰ φαινόμενα	καὶ	πράττει (τοῦ γὰρ ἀγαθοῦ τἀγαθὸν
[9, 1168]	δ' ἐνεργείᾳ ᾳτῷ ζῆν γὰρ	καὶ	πράττεινν, ἐνεργείᾳ δὲ ὁ ποιήσας
[9, 1166]	Τιθέασι γὰρ φίλον τὸν βουλόμενον	καὶ	πράττοντα τἀγαθὰ ἢ τὰ φαινόμενα
[9, 1167]	συμφερόντων ὁμογνωμονῶσι καὶ ταὐτὰ προαιρῶνται	καὶ	πράττωσι τὰ κοινῇ δόξαντα. Περὶ
[9, 1171]	πρὸς μὲν τοὺς ἀτυχοῦντας ἄκλητον	καὶ	προθύμως (φίλου γὰρ εὖ ποιεῖν,
[9, 1166]	γε φιλία· γίνεται γὰρ εὔνοια	καὶ	πρὸς ἀγνῶτας καὶ λανθάνουσα, φιλία
[9, 1170]	ἐνεργεῖν συνεχῶς, μεθ' ἑτέρων δὲ	καὶ	πρὸς ἄλλους ῥᾷον. Ἔσται οὖν
[9, 1164]	ἱκανόν, καθάπερ καὶ πρὸς θεοὺς	καὶ	πρὸς γονεῖς, τὸ ἐνδεχόμενον. Μὴ
[9, 1166]	πειρατέον ἐπιεικῆ εἶναι· οὕτω γὰρ	καὶ	πρὸς ἑαυτὸν φιλικῶς ἂν ἔχοι
[9, 1164]	γένοιτο, ἀλλ' ἴσως ἱκανόν, καθάπερ	καὶ	πρὸς θεοὺς καὶ πρὸς γονεῖς,
[9, 1170]	πρὸς ἑαυτὸν ἔχει ὁ σπουδαῖος,	καὶ	πρὸς τὸν φίλον (ἕτερος γὰρ
[9, 1171]	ὡς πρὸς ἑαυτὸν ἔχει, οὕτω	καὶ	πρὸς τὸν φίλον· περὶ αὑτὸν
[9, 1168]	ἀπ' αὐτοῦ πάντα τὰ φιλικὰ	καὶ	πρὸς τοὺς ἄλλους διήκει. Καὶ
[9, 1164]	πεπόρισται κοινὸν μέτρον τὸ νόμισμα,	καὶ	πρὸς τοῦτο δὴ πάντα ἀναφέρεται
[9, 1164]	ὧν γὰρ δεόμενος τυγχάνει, τούτοις	καὶ	προσέχει, κἀκείνου γε χάριν ταῦτα
[9, 1166]	καὶ λανθάνουσα, φιλία δ' οὔ.	Καὶ	πρότερον δὲ ταῦτ' εἴρηται. Ἀλλ'
[9, 1164]	ἔοικ' ἐπιτρέπειν ἐκείνῳ. Ὅπερ φασὶ	καὶ	Πρωταγόραν ποιεῖν· ὅτε γὰρ διδάξειεν
[9, 1165]	ἀδελφοὺς παρρησίαν καὶ ἁπάντων κοινότητα.	Καὶ	συγγενέσι δὲ καὶ φυλέταις καὶ
[9, 1165]	ἀεὶ πειρατέον τὸ οἰκεῖον ἀπονέμειν,	καὶ	συγκρίνειν τὰ ἑκάστοις ὑπάρχοντα κατ'
[9, 1172]	δὲ συγκυβεύουσιν, ἄλλοι δὲ συγγυμνάζονται	καὶ	συγκυνηγοῦσιν ἢ συμφιλοσοφοῦσιν, ἕκαστοι ἐν
[9, 1166]	ταὐτὰ αἱρούμενον, ἢ τὸν συναλγοῦντα	καὶ	συγχαίροντα τῷ φίλῳ· μάλιστα δὲ
[9, 1169]	ἀγαθά· πολιτικὸν γὰρ ὁ ἄνθρωπος	καὶ	συζῆν πεφυκός. Καὶ τῷ εὐδαίμονι
[9, 1171]	χαίρουσι, καὶ φιλοῦσιν ὡς φίλους	καὶ	συναλγοῦντας. Μιμεῖσθαι δ' ἐν ἅπασι
[9, 1166]	εὐπορεῖ τῇ διανοίᾳ. Συναλγεῖ τε	καὶ	συνήδεται μάλισθ' ἑαυτῷ· πάντοτε γάρ
[9, 1167]	συμβαίνει· (εὖνοι γὰρ αὐτοῖς γίνονται	καὶ	συνθέλουσιν, συμπράξαιεν δ' ἂν οὐδέν·
[9, 1163]	ἀνομοιοειδέσι φιλίαις τὸ ἀνάλογον ἰσάζει	καὶ	σῴζει τὴν φιλίαν, καθάπερ εἴρηται,
[9, 1166]	καὶ ζῆν δὲ βούλεται ἑαυτὸν	καὶ	σῴζεσθαι, καὶ μάλιστα τοῦτο ᾧ
[9, 1165]	καὶ εὐεργέταις, ἑκάστοις τὰ οἰκεῖα	καὶ	τὰ ἁρμόττοντα ἀπονεμητέον. Οὕτω δὲ
[9, 1167]	περὶ τὰ συμφέροντα γάρ ἐστι	καὶ	τὰ εἰς τὸν βίον ἥκοντα.
[9, 1168]	ὑπάρχει μάλιστ' αὐτῷ πρὸς αὑτόν,	καὶ	τὰ λοιπὰ δὴ πάνθ' οἷς
[9, 1167]	εὔριποσσ, βούλονταί τε τὰ δίκαια	καὶ	τὰ συμφέροντα, τούτων δὲ καὶ
[9, 1164]	ἔχειν ἐτίμα. Ἀπορίαν δ' ἔχει	καὶ	τὰ τοιαῦτα, οἷον πότερον δεῖ
[9, 1166]	καὶ βούλεται δὴ ἑαυτῷ τἀγαθὰ	καὶ	τὰ φαινόμενα καὶ πράττει (τοῦ
[9, 1168]	τὴν πρᾶξιν ἕπεται τὸ φιλεῖν	καὶ	τὰ φιλικά. Ἔτι δὲ τὰ
[9, 1168]	γενόμενα πάντες μᾶλλον στέργουσιν, οἷον	καὶ	τὰ χρήματα οἱ κτησάμενοι τῶν
[9, 1167]	ὠφελίμοις, ἐν δὲ τοῖς πόνοις	καὶ	ταῖς λειτουργίαις ἐλλείποντας· ἑαυτῷ δ'
[9, 1169]	τοὺς πέλας δυνάμεθα ἢ ἑαυτοὺς	καὶ	τὰς ἐκείνων πράξεις ἢ τὰς
[9, 1164]	τῷ αὐτῷ ἀποδοτέον, οὐκ ἄδηλον·	καὶ	τὰς μὲν εὐεργεσίας ἀνταποδοτέον ὡς
[9, 1165]	εἴρηται, οἱ περὶ τὰ πάθη	καὶ	τὰς πράξεις λόγοι ὁμοίως ἔχουσι
[9, 1166]	προσκεκρουκότες. Οἳ δὲ τὸν συνδιάγοντα	καὶ	ταὐτὰ αἱρούμενον, ἢ τὸν συναλγοῦντα
[9, 1167]	ὅταν περὶ τῶν συμφερόντων ὁμογνωμονῶσι	καὶ	ταὐτὰ προαιρῶνται καὶ πράττωσι τὰ
[9, 1171]	λυπεῖσθαι (παραμυθητικὸν γὰρ ὁ φίλος	καὶ	τῇ ὄψει καὶ τῷ λόγῳ,
[9, 1171]	τήν τε διαγωγὴν ἡδεῖαν ἔχει	καὶ	τὴν ἔννοιαν ὅτι ἥδονται ἐπὶ
[9, 1166]	μητέρας συμβαίνει. Τούτων δέ τινι	καὶ	τὴν φιλίαν ὁρίζονται. Πρὸς ἑαυτὸν
[9, 1164]	προαίρεσιν (αὕτη γὰρ τοῦ φίλου	καὶ	τῆς ἀρετῆς) οὕτω δ' ἔοικε
[9, 1169]	πάσχειν, καὶ ἔστι τοῦ ἀγαθοῦ	καὶ	τῆς ἀρετῆς τὸ εὐεργετεῖν, κάλλιον
[9, 1167]	ἀλλ' ὅταν καὶ ἀπόντα ποθῇ	καὶ	τῆς παρουσίας ἐπιθυμῇ· οὕτω δὴ
[9, 1169]	τῶν φίλων ἕνεκα πολλὰ πράττειν	καὶ	τῆς πατρίδος, κἂν δέῃ ὑπεραποθνήσκειν·
[9, 1165]	ἢ τὴν οὐσίαν, ὅσῳ βέλτιον	καὶ	τῆς φιλίας οἰκειότερον. Δόξειε δ'
[9, 1168]	ἀπονέμοντας τὸ πλεῖον ἐν χρήμασι	καὶ	τιμαῖς καὶ ἡδοναῖς ταῖς σωματικαῖς·
[9, 1169]	ὑπεραποθνήσκειν· προήσεται γὰρ καὶ χρήματα	καὶ	τιμὰς καὶ ὅλως τὰ περιμάχητα
[9, 1165]	ἢ ἑαυτοῖς εἰς ταῦτ' ἐπαρκεῖν·	καὶ	τιμὴν δὲ γονεῦσι καθάπερ θεοῖς,
[9, 1168]	στέργει δὴ τὸ ἔργον, διότι	καὶ	τὸ εἶναι. Τοῦτο δὲ φυσικόν·
[9, 1166]	ἀπεχόμενόν τινων, τὸ δ' ἥδεται,	καὶ	τὸ μὲν δεῦρο τὸ δ'
[9, 1166]	στασιάζει γὰρ αὐτῶν ἡ ψυχή,	καὶ	τὸ μὲν διὰ μοχθηρίαν ἀλγεῖ
[9, 1171]	καὶ μάλιστα τοὺς ἐν χρείᾳ	καὶ	τὸ μὴ ἀξιώσαντας· ἀμφοῖν γὰρ
[9, 1169]	εὖ ποιήσουσιν. Ἄτοπον δ' ἴσως	καὶ	τὸ μονώτην ποιεῖν τὸν μακάριον·
[9, 1169]	ἐν ἀρχῇ εἴρηται, ἔστι δὲ	καὶ	τὸ οἰκεῖον τῶν ἡδέων, θεωρεῖν
[9, 1171]	πολλοῖς ὑπάρχειν. Χαλεπὸν δὲ γίνεται	καὶ	τὸ συγχαίρειν καὶ τὸ συναλγεῖν
[9, 1171]	δὲ γίνεται καὶ τὸ συγχαίρειν	καὶ	τὸ συναλγεῖν οἰκείως πολλοῖς· εἰκὸς
[9, 1171]	φιλίας, τοῦτο δὲ πρὸς ἕνα·	καὶ	τὸ σφόδρα δὴ πρὸς ὀλίγους.
[9, 1170]	εἶναι αἱρετόν ἐστιν ἑκάστῳ, οὕτω	καὶ	τὸ τὸν φίλον, ἢ παραπλησίως.
[9, 1170]	ὂν καὶ ἡδύ, παραπλήσιον δὲ	καὶ	τὸ τοῦ φίλου ἐστίν, κἂν
[9, 1168]	ὥσπερ τέκνα. Τοιούτῳ δὴ ἔοικε	καὶ	τὸ τῶν εὐεργετῶν· τὸ γὰρ
[9, 1169]	Ἀληθὲς δὲ περὶ τοῦ σπουδαίου	καὶ	τὸ τῶν φίλων ἕνεκα πολλὰ
[9, 1166]	ἀναμιμνήσκονται γὰρ πολλῶν καὶ δυσχερῶν,	καὶ	τοιαῦθ' ἕτερα ἐλπίζουσι, καθ' ἑαυτοὺς
[9, 1165]	δεῖν μάλιστ' ἐπαρκεῖν, ὡς ὀφείλοντας,	καὶ	τοῖς αἰτίοις τοῦ εἶναι κάλλιον
[9, 1165]	ὀθνείοις οἰόμεθα δεῖν χαρίζεσθαι, οὕτω	καὶ	τοῖς γενομένοις ἀπονεμητέον τι διὰ
[9, 1168]	αὑτῶν. Δόξειε δ' ἂν τοῦτο	καὶ	τοῖς εὐεργέταις οἰκεῖον εἶναι. Ἀπορεῖται
[9, 1165]	δὲ καὶ φυλέταις καὶ πολίταις	καὶ	τοῖς λοιποῖς ἅπασιν ἀεὶ πειρατέον
[9, 1163]	κατ' ἀξίαν, καὶ τῷ ὑφάντῃ	καὶ	τοῖς λοιποῖς. ~(Ἐνταῦθα μὲν οὖν
[9, 1166]	ὁμοιοῦται. Φαίνεται δὲ τὰ εἰρημένα	καὶ	τοῖς πολλοῖς ὑπάρχειν, καίπερ οὖσι
[9, 1165]	καθ' ἡλικίαν, ὑπαναστάσει καὶ κατακλίσει	καὶ	τοῖς τοιούτοις· πρὸς ἑταίρους δ'
[9, 1171]	ἔρωτος ὄντος καὶ γινομένου, οὕτω	καὶ	τοῖς φίλοις αἱρετώτατόν ἐστι τὸ
[9, 1164]	τῆς ἀρετῆς) οὕτω δ' ἔοικε	καὶ	τοῖς φιλοσοφίας κοινωνήσασιν· οὐ γὰρ
[9, 1169]	φίλων ἢ ἐν ἀτυχίαις, ὡς	καὶ	τοῦ ἀτυχοῦντος δεομένου τῶν εὐεργετησόντων
[9, 1170]	καθ' ἑαυτήν. Συναισθάνεσθαι ἄρα δεῖ	καὶ	τοῦ φίλου ὅτι ἔστιν, τοῦτο
[9, 1169]	αὐτὸς ὀνήσεται τὰ καλὰ πράττων	καὶ	τοὺς ἄλλους ὠφελήσεἰ, τὸν δὲ
[9, 1171]	δ' ἐν ταῖς εὐτυχίαις, διὸ	καὶ	τοὺς ἐπιεικεῖς ζητοῦσιν· τούτους γὰρ
[9, 1167]	τῆς τῶν ὀφειλόντων σωτηρίας, οὕτω	καὶ	τοὺς εὐεργετήσαντας βούλεσθαι εἶναι τοὺς
[9, 1169]	δεῖ· βλάψει γὰρ καὶ ἑαυτὸν	καὶ	τοὺς πέλας, φαύλοις πάθεσιν ἑπόμενος.
[9, 1166]	συγχαίροντα τῷ φίλῳ· μάλιστα δὲ	καὶ	τοῦτο περὶ τὰς μητέρας συμβαίνει.
[9, 1164]	πρὸς τοῦτο δὴ πάντα ἀναφέρεται	καὶ	τούτῳ μετρεῖται· ἐν δὲ τῇ
[9, 1168]	δὴ μάλιστα ὁ τοῦτο ἀγαπῶν	καὶ	τούτῳ χαριζόμενος. Καὶ ἐγκρατὴς δὲ
[9, 1172]	μετὰ τῶν φίλων, ταῦτα ποιοῦσι	καὶ	τούτων κοινωνοῦσιν οἷς οἴονται συζῆν.
[9, 1167]	Περὶ τὰ πρακτὰ δὴ ὁμονοοῦσιν,	καὶ	τούτων περὶ τὰ ἐν μεγέθει
[9, 1168]	ἐπιθυμίαις καὶ ὅλως τοῖς πάθεσι	καὶ	τῷ ἀλόγῳ τῆς ψυχῆς· τοιοῦτοι
[9, 1170]	τὸ δὲ τῇ φύσει ἀγαθὸν	καὶ	τῷ ἐπιεικεῖ· διόπερ ἔοικε πᾶσιν
[9, 1169]	ὁ ἄνθρωπος καὶ συζῆν πεφυκός.	Καὶ	τῷ εὐδαίμονι δὴ τοῦθ' ὑπάρχει·
[9, 1164]	διαφορὰς καὶ μεγέθει καὶ μικρότητι	καὶ	τῷ καλῷ καὶ ἀναγκαίῳ. Ὅτι
[9, 1164]	οὗ ἐφίεται μὴ τυγχάνῃ, οἷον	καὶ	τῷ κιθαρῳδῷ ὁ ἐπαγγελλόμενος, καὶ
[9, 1171]	ὁ φίλος καὶ τῇ ὄψει	καὶ	τῷ λόγῳ, ἐὰν ᾖ ἐπιδέξιος·
[9, 1168]	τὸ ἔργον μηνύει. Ἅμα δὲ	καὶ	τῷ μὲν εὐεργέτῃ καλὸν τὸ
[9, 1163]	ὑποδημάτων ἀμοιβὴ γίνεται κατ' ἀξίαν,	καὶ	τῷ ὑφάντῃ καὶ τοῖς λοιποῖς.
[9, 1166]	εἶναἰ· οὗτος γὰρ ὁμογνωμονεῖ ἑαυτῷ,	καὶ	τῶν αὐτῶν ὀρέγεται κατὰ πᾶσαν
[9, 1169]	τοῦ ἀτυχοῦντος δεομένου τῶν εὐεργετησόντων	καὶ	τῶν εὐτυχούντων οὓς εὖ ποιήσουσιν.
[9, 1166]	γὰρ πεπραγμένων ἐπιτερπεῖς αἱ μνῆμαι,	καὶ	τῶν μελλόντων ἐλπίδες ἀγαθαί, αἱ
[9, 1169]	ἐπιεικῶν κρεῖττον ἢ μετ' ὀθνείων	καὶ	τῶν τυχόντων συνημερεύειν. Δεῖ ἄρα
[9, 1166]	μητέρες πρὸς τὰ τέκνα πεπόνθασι,	καὶ	τῶν φίλων οἱ προσκεκρουκότες. Οἳ
[9, 1165]	Ὅταν μὲν οὖν διαψευσθῇ τις	καὶ	ὑπολάβῃ φιλεῖσθαι διὰ τὸ ἦθος,
[9, 1166]	οὖν ᾗ τ' ἀρέσκουσιν ἑαυτοῖς	καὶ	ὑπολαμβάνουσιν ἐπιεικεῖς εἶναι, ταύτῃ μετέχουσιν
[9, 1166]	καὶ διὰ τὴν μοχθηρίαν μισοῦνται,	καὶ	φεύγουσι τὸ ζῆν καὶ ἀναιροῦσιν
[9, 1168]	ἄλλο σύστημα, οὕτω καὶ ἄνθρωπος·	καὶ	φίλαυτος δὴ μάλιστα ὁ τοῦτο
[9, 1168]	ὑπάρχοι· μάλιστα γὰρ φίλος αὑτῷ·	καὶ	φιλητέον δὴ μάλισθ' ἑαυτόν. Ἀπορεῖται
[9, 1168]	ὅτι τὸ εἶναι πᾶσιν αἱρετὸν	καὶ	φιλητόν, ἐσμὲν δ' ἐνεργείᾳ ᾳτῷ
[9, 1168]	συμφέρον· τοῦτο δ' ἧττον ἡδὺ	καὶ	φιλητόν. Ἡδεῖα δ' ἐστὶ τοῦ
[9, 1168]	δὲ τὸ κατὰ τὴν ἐνέργειαν,	καὶ	φιλητὸν ὁμοίως. Τῷ μὲν οὖν
[9, 1170]	ἀριθμόν, ἢ ἔστι τι μέτρον	καὶ	φιλικοῦ πλήθους, ὥσπερ πόλεως; Οὔτε
[9, 1166]	φιλία τούτων εἶναί τι δοκεῖ,	καὶ	φίλοι οἷς ταῦθ' ὑπάρχει. Πρὸς
[9, 1168]	ᾖ, μᾶλλον διὰ τὸ καλόν,	καὶ	φίλου ἕνεκα, τὸ δ' αὑτοῦ
[9, 1167]	ὁμονοεῖν πλὴν ἐπὶ μικρόν, καθάπερ	καὶ	φίλους εἶναι, πλεονεξίας ἐφιεμένους ἐν
[9, 1167]	τῆς παρουσίας ἐπιθυμῇ· οὕτω δὴ	καὶ	φίλους οὐχ οἷόν τ' εἶναι
[9, 1171]	τοιοῦτοι ἄνδρες τοῖς συστένουσι χαίρουσι,	καὶ	φιλοῦσιν ὡς φίλους καὶ συναλγοῦντας.
[9, 1171]	πᾶν τὸ μεταξὺ τινῶν ὡρισμένων.	~(Καὶ	φίλων δή ἐστι πλῆθος ὡρισμένον,
[9, 1165]	ἁπάντων κοινότητα. Καὶ συγγενέσι δὲ	καὶ	φυλέταις καὶ πολίταις καὶ τοῖς
[9, 1168]	τὰ κάλλιστα καὶ μάλιστ' ἀγαθά,	καὶ	χαρίζεται ἑαυτοῦ τῷ κυριωτάτῳ, καὶ
[9, 1169]	κἂν δέῃ ὑπεραποθνήσκειν· προήσεται γὰρ	καὶ	χρήματα καὶ τιμὰς καὶ ὅλως
[9, 1169]	αἱροῦνται δὴ μέγα καλὸν ἑαυτοῖς.	Καὶ	χρήματα προοῖντ' ἂν ἐφ' ᾧ
[9, 1168]	γὰρ τοῖς ἑαυτοὺς μάλιστ' ἀγαπῶσι,	καὶ	ὡς ἐν αἰσχρῷ φιλαύτους ἀποκαλοῦσι,
[9, 1167]	οἱ εὖ παθόντες τοὺς δράσαντας,	καὶ	ὡς παρὰ λόγον γινόμενον ἐπιζητεῖται.
[9, 1171]	συζῆν; Κοινωνία γὰρ ἡ φιλία,	καὶ	ὡς πρὸς ἑαυτὸν ἔχει, οὕτω
[9, 1165]	φίλοις, ὅταν μὴ ὁμοίως οἴωνται	καὶ	ὦσι φίλοι. Ὅταν μὲν οὖν
[9, 1169]	μὲν ἀγαθὸν δεῖ φίλαυτον εἶναι	ικαὶ	γὰρ αὐτὸς ὀνήσεται τὰ καλὰ
[9, 1166]	τε γὰρ πεπραγμένων ἐπιτερπεῖς αἱ	μνῆμαι,	καὶ τῶν μελλόντων ἐλπίδες ἀγαθαί,
[9, 1169]	ὡς τούτου ἑκάστου ὄντος· ~(καὶ	πεπραγέναι	δοκοῦσιν αὐτοὶ καὶ ἑκουσίως τὰ
[9, 1166]	ἔοικεν ἐκ τῶν πρὸς ἑαυτὸν	ἐληλυθέναι.	Τιθέασι γὰρ φίλον τὸν βουλόμενον
[9, 1171]	ὀλίγα ὀχληθέντες μεγάλ' αὐτὸν ὠφελήσειν.	Ἰέναι	δ' ἀνάπαλιν ἴσως ἁρμόζει πρὸς
[9, 1164]	τὰς ὑποσχέσεις ἀνθ' ἡδονῆς ἡδονὴν	ἀποδεδωκέναι	ἔφη. Εἰ μὲν οὖν ἑκάτερος
[9, 1171]	τὴν ἑταιρικὴν φιλίαν, αἱ δ'	ὑμνούμεναι	ἐν δυσὶ λέγονται. Οἱ δὲ
[9, 1169]	τὸ καλόν· ὀλίγον γὰρ χρόνον	ἡσθῆναι	σφόδρα μᾶλλον ἕλοιτ' ἂν ἢ
[9, 1164]	εἶναι, ὡς δέον, ᾧ ἐπίστευσε,	διαλυθῆναι	πρὸς τοῦτον καθάπερ ἐκοινώνησεν. γὰρ
[9, 1170]	μάλιστα τοῖς ἀγαθοῖς, ὅτι τὸ	εἶναι	ἀγαθόν ἐστιν αὐτοῖς καὶ ἡδύ
[9, 1170]	Εἰ δὴ τῷ μακαρίῳ τὸ	εἶναι	αἱρετόν ἐστι καθ' αὑτό, ἀγαθὸν
[9, 1170]	ἐστίν) καθάπερ οὖν τὸ αὐτὸν	εἶναι	αἱρετόν ἐστιν ἑκάστῳ, οὕτω καὶ
[9, 1167]	ἐκείνου, οὐκ ἔοικ' εὔνους ἐκείνῳ	εἶναι,	ἀλλὰ μᾶλλον ἑαυτῷ, καθάπερ οὐδὲ
[9, 1171]	ἔχει μὴ ζητεῖν ὡς πολυφιλώτατον	εἶναι,	ἀλλὰ τοσούτους ὅσοι εἰς τὸ
[9, 1169]	ἐπαινετόν. Εἰκότως δὴ δοκεῖ σπουδαῖος	εἶναι,	ἀντὶ πάντων αἱρούμενος τὸ καλόν.
[9, 1168]	τοῦτο καὶ τοῖς εὐεργέταις οἰκεῖον	εἶναι.	Ἀπορεῖται δὲ καὶ πότερον δεῖ
[9, 1171]	ἡ παρουσία μικτή τις αὐτῶν	εἶναι.	Αὐτὸ μὲν γὰρ τὸ ὁρᾶν
[9, 1171]	ἐρᾶν πλειόνων· ὑπερβολὴ γάρ τις	εἶναι	βούλεται φιλίας, τοῦτο δὲ πρὸς
[9, 1169]	νέμων. (Οὕτω μὲν οὖν φίλαυτον	εἶναι	δεῖ, καθάπερ εἴρηται· ὡς δ'
[9, 1166]	γὰρ διανοητικοῦ χάριν, ὅπερ ἕκαστος	εἶναι	δοκεῖ) καὶ ζῆν δὲ βούλεται
[9, 1168]	καὶ πόλις τὸ κυριώτατον μάλιστ'	εἶναι	δοκεῖ καὶ πᾶν ἄλλο σύστημα,
[9, 1164]	γίνεσθαι δοκοῦσαν ἀμφοῖν κατ' ἀξίαν	εἶναι,	εἰ δὲ τοῦτο μὴ συμβαίνοι,
[9, 1171]	δὲ κἀκείνους δεῖ ἀλλήλοις φίλους	εἶναι,	εἰ μέλλουσι πάντες μετ' ἀλλήλων
[9, 1169]	δοκεῖ τῶν ἐκτὸς ἀγαθῶν μέγιστον	εἶναι.	Εἴ τε φίλου μᾶλλόν ἐστι
[9, 1166]	Ἀγαθὸν γὰρ τῷ σπουδαίῳ τὸ	εἶναι,	ἕκαστος δ' ἑαυτῷ βούλεται τἀγαθά,
[9, 1166]	δὲ λοιποῖς, ᾗ τοιοῦτοι ὑπολαμβάνουσιν	εἶναι·	ἔοικε δέ, καθάπερ εἴρηται, μέτρον
[9, 1167]	τὰς χάριτας, τοῖς δ' οὐκ	εἶναι	ἐπιμελὲς τὸ ἀνταποδοῦναι. Ἐπίχαρμος μὲν
[9, 1166]	δ' ἂν τὸ νοοῦν ἕκαστος	εἶναι	ἢ μάλιστα. Συνδιάγειν τε ὁ
[9, 1172]	ὅ ποτ' ἐστὶν ἑκάστοις τὸ	εἶναι	ἢ οὗ χάριν αἱροῦνται τὸ
[9, 1167]	πᾶσι δοκῇ τὰς ἀρχὰς αἱρετὰς	εἶναι,	ἢ συμμαχεῖν Λακεδαιμονίοις, ἢ ἄρχειν
[9, 1170]	φίλον, ἢ παραπλησίως. Τὸ δ'	εἶναι	ἦν αἱρετὸν διὰ τὸ αἰσθάνεσθαι
[9, 1170]	νοοῦμεν, ὅτι ἐσμέν (τὸ γὰρ	εἶναι	ἦν αἰσθάνεσθαι ἢ νοεῖν) (τὸ
[9, 1171]	προσίεται διὰ τὸ μηδ' αὐτὸς	εἶναι	θρηνητικός· γύναια δὲ καὶ οἱ
[9, 1169]	τὸν μὲν ἀγαθὸν δεῖ φίλαυτον	εἶναι	ικαὶ γὰρ αὐτὸς ὀνήσεται τὰ
[9, 1166]	ἐκείνου ἕνεκα, ἢ τὸν βουλόμενον	εἶναι	καὶ ζῆν τὸν φίλον αὐτοῦ
[9, 1165]	ὀφείλοντας, καὶ τοῖς αἰτίοις τοῦ	εἶναι	κάλλιον ὂν ἢ ἑαυτοῖς εἰς
[9, 1169]	πράξεις τῷ φίλῳ προίίεσθαι, καὶ	εἶναι	κάλλιον τοῦ αὐτὸν πρᾶξαι τὸ
[9, 1171]	τοὺς φίλους προθύμως (εὐεργετικὸν γὰρ	εἶναι	καλόν) εἰς δὲ τὰς ἀτυχίας
[9, 1170]	ἐνεργείᾳ· ἔοικε δὴ τὸ ζῆν	εἶναι	κυρίως τὸ αἰσθάνεσθαι ἢ νοεῖν.
[9, 1167]	καὶ φίλους οὐχ οἷόν τ'	εἶναι	μὴ εὔνους γενομένους, οἱ δ'
[9, 1170]	τῆς φιλίας ἁρμόσει μήτ' ἄφιλον	εἶναι	μήτ' αὖ πολύφιλον καθ' ὑπερβολήν;
[9, 1170]	ὃ δεῖ περὶ τὸν μακάριον	εἶναι·	ὁ γὰρ σπουδαῖος, ᾗ σπουδαῖος,
[9, 1166]	πράττειν ἃ οἴονται ἑαυτοῖς βέλτιστα	εἶναι.	Οἷς δὲ πολλὰ καὶ δεινὰ
[9, 1167]	οἱ μὲν ὀφείλοντες βούλονται μὴ	εἶναι	οἷς ὀφείλουσιν, οἱ δὲ δανείσαντες
[9, 1171]	συζῆν (τοῦτο γὰρ ἐδόκει φιλικώτατον	εἶναι)	ὅτι δ' οὐχ οἷόν τε
[9, 1170]	ἐπιεικεῖ· διόπερ ἔοικε πᾶσιν ἡδὺ	εἶναι·	οὐ δεῖ δὲ λαμβάνειν μοχθηρὰν
[9, 1165]	δεῖ· φιλοπόνηρον γὰρ οὐ χρὴ	εἶναι,	οὐδ' ὁμοιοῦσθαι φαύλῳ· εἴρηται δ'
[9, 1165]	ἀνταπόδοσις γίνηται ὃν οἴεται μοχθηρὸν	εἶναι.	Οὐδὲ γὰρ τῷ δανείσαντι ἐνίοτε
[9, 1166]	μοχθηρίαν διατεταμένως καὶ πειρατέον ἐπιεικῆ	εἶναι·	οὕτω γὰρ καὶ πρὸς ἑαυτὸν
[9, 1168]	Τούτου δ' αἴτιον ὅτι τὸ	εἶναι	πᾶσιν αἱρετὸν καὶ φιλητόν, ἐσμὲν
[9, 1167]	ἐπὶ μικρόν, καθάπερ καὶ φίλους	εἶναι,	πλεονεξίας ἐφιεμένους ἐν τοῖς ὠφελίμοις,
[9, 1165]	δὲ τούτων οὐκ ἦν φίλους	εἶναι·	συμβιοῦν γὰρ οὐχ οἷόν τε.
[9, 1166]	ἀντὶ τῶν δοκούντων ἑαυτοῖς ἀγαθῶν	εἶναι	τὰ ἡδέα βλαβερὰ ὄντα· οἳ
[9, 1164]	γὰρ ἐπετράφθη, τοῦτον οἴεται δικαιότερον	εἶναι	τάξαι τοῦ ἐπιτρέψαντος. Τὰ πολλὰ
[9, 1166]	ἀρέσκουσιν ἑαυτοῖς καὶ ὑπολαμβάνουσιν ἐπιεικεῖς	εἶναι,	ταύτῃ μετέχουσιν αὐτῶν; Ἐπεὶ τῶν
[9, 1166]	αὐτός) καὶ ἡ φιλία τούτων	εἶναί	τι δοκεῖ, καὶ φίλοι οἷς
[9, 1167]	ἐφίενται. Δόξειε δ' ἂν φυσικώτερον	εἶναι	τὸ αἴτιον, καὶ οὐδ' ὅμοιον
[9, 1170]	τῷ σπουδαίῳ τῇ φύσει αἱρετὸς	εἶναι.	Τὸ γὰρ τῇ φύσει ἀγαθὸν
[9, 1168]	τὸ μὲν εὖ πάσχειν ἄπονον	εἶναι,	τὸ δ' εὖ ποιεῖν ἐργῶδες.
[9, 1171]	πᾶς γὰρ φεύγει λύπης αἴτιος	εἶναι	τοῖς φίλοις. Διόπερ οἱ μὲν
[9, 1167]	οὕτω καὶ τοὺς εὐεργετήσαντας βούλεσθαι	εἶναι	τοὺς παθόντας ὡς κομιουμένους τὰς
[9, 1168]	τὸ ἔργον, διότι καὶ τὸ	εἶναι.	Τοῦτο δὲ φυσικόν· ὃ γάρ
[9, 1169]	πολλοὶ φίλους οἴονται τοὺς χρησίμους	εἶναι;	Τῶν τοιούτων μὲν οὖν οὐδὲν
[9, 1168]	δ' ἂν ὁ τοιοῦτος μᾶλλον	εἶναι	φίλαυτος· ἀπονέμει γοῦν ἑαυτῷ τὰ
[9, 1166]	παρόντος· δόξειε δ' ἂν ταύτῃ	εἶναι	φιλία, ᾗ ἐστὶ δύο ἢ
[9, 1167]	φαίη τις ἂν αὐτὴν ἀργὴν	εἶναι	φιλίαν, χρονιζομένην δὲ καὶ εἰς
[9, 1171]	πᾶσιν οἰκείως ἐντυγχάνοντες οὐδενὶ δοκοῦσιν	εἶναι	φίλοι, πλὴν πολιτικῶς, οὓς καὶ
[9, 1171]	Πολιτικῶς μὲν οὖν ἔστι πολλοῖς	εἶναι	φίλον καὶ μὴ ἄρεσκον ὄντα,
[9, 1171]	γὰρ ἐνδέχεσθαι δόξειεν ἂν πολλοῖς	εἶναι	φίλον σφόδρα. Διόπερ οὐδ' ἐρᾶν
[9, 1164]	τῶν ἑκουσίων συμβολαίων δίκας μὴ	εἶναι,	ὡς δέον, ᾧ ἐπίστευσε, διαλυθῆναι
[9, 1167]	στέργουσιν. Ἔοικε δὴ ἀρχὴ φιλίας	εἶναι,	ὥσπερ τοῦ ἐρᾶν ἡ διὰ
[9, 1166]	ἡ ἀρετὴ καὶ ὁ σπουδαῖος	εἶναἰ·	οὗτος γὰρ ὁμογνωμονεῖ ἑαυτῷ, καὶ
[9, 1171]	εἰς δὲ τὰς ἀτυχίας ὀκνοῦντα·	μεταδιδόναι	γὰρ ὡς ἥκιστα δεῖ τῶν
[9, 1169]	τἀγαθὰ τῷ εὐδαίμονι φίλους μὴ	ἀποδιδόναι,	ὃ δοκεῖ τῶν ἐκτὸς ἀγαθῶν
[9, 1164]	ἀναγκάζονται διὰ τὸ μηδένα ἂν	δοῦναι	ἀργύριον ὧν ἐπίστανται. Οὗτοι μὲν
[9, 1167]	δ' οὐκ εἶναι ἐπιμελὲς τὸ	ἀνταποδοῦναι.	Ἐπίχαρμος μὲν οὖν τάχ' ἂν
[9, 1169]	καὶ εἶναι κάλλιον τοῦ αὐτὸν	πρᾶξαι	τὸ αἴτιον τῷ φίλῳ γενέσθαι.
[9, 1164]	δώσει. Τὴν ἀξίαν δὲ ποτέρου	τάξαι	ἐστί, τοῦ προϊεμένου ἢ τοῦ
[9, 1164]	ἐπετράφθη, τοῦτον οἴεται δικαιότερον εἶναι	τάξαι	τοῦ ἐπιτρέψαντος. Τὰ πολλὰ γὰρ
[9, 1168]	ταῦτα δὲ καὶ αἱ μητέρες	φιλοτεκνότεραι·	ἐπιπονωτέρα γὰρ ἡ γέννησις, καὶ
[9, 1165]	γὰρ ἐν ἀρχῇ εἴπομεν, πλεῖσται	διαφοραὶ	γίνονται τοῖς φίλοις, ὅταν μὴ
[9, 1168]	διήκει. Καὶ αἱ παροιμίαι δὲ	πᾶσαι	ὁμογνωμονοῦσιν, οἷον τὸ μία ψυχή
[9, 1164]	ποιεῖν· ὅτε γὰρ διδάξειεν ἁδήποτε,	τιμῆσαι	τὸν μαθόντα ἐκέλευεν ὅσου δοκεῖ
[9, 1164]	πάντα τὰ τοιαῦτα ἀκριβῶς μὲν	διορίσαι	οὐ ῥᾴδιον; Πολλὰς γὰρ καὶ
[9, 1169]	ἂν ἢ πολὺν ἠρέμα, καὶ	βιῶσαι	καλῶς ἐνιαυτὸν ἢ πόλλ' ἔτη
[9, 1165]	φίλος ἦν· ἀλλοιωθέντα οὖν ἀδυνατῶν	ἀνασῶσαι	ἀφίσταται. Εἰ δ' ὃ μὲν
[9, 1165]	ἦν· ἀλλοιωθέντα οὖν ἀδυνατῶν ἀνασῶσαι	ἀφίσταται.	Εἰ δ' ὃ μὲν διαμένοι
[9, 1170]	δὲ δύναμις εἰς τὴν ἐνέργειαν	ἀνάγεται,	τὸ δὲ κύριον ἐν τῇ
[9, 1167]	φαίνεται ἡ ὁμόνοια, καθάπερ καὶ	λέγεται·	περὶ τὰ συμφέροντα γάρ ἐστι
[9, 1168]	Καὶ ἐγκρατὴς δὲ καὶ ἀκρατὴς	λέγεται	τῷ κρατεῖν τὸν νοῦν ἢ
[9, 1166]	ὁμογνωμονεῖ ἑαυτῷ, καὶ τῶν αὐτῶν	ὀρέγεται	κατὰ πᾶσαν τὴν ψυχήν· καὶ
[9, 1167]	τὰ δίκαια ποιεῖν. Οἱ δ'	εὐεργέται	τοὺς εὐεργετηθέντας δοκοῦσι μᾶλλον φιλεῖν
[9, 1170]	ὁ μουσικὸς τοῖς καλοῖς μέλεσιν	ἥδεται,	ἐπὶ δὲ τοῖς φαύλοις λυπεῖται.
[9, 1171]	τὸ ἦθος καὶ ἐφ' οἷς	ἥδεται	καὶ λυπεῖται) τὸ δὲ λυπούμενον
[9, 1166]	ἀλγεῖ ἀπεχόμενόν τινων, τὸ δ'	ἥδεται,	καὶ τὸ μὲν δεῦρο τὸ
[9, 1166]	τῇ διανοίᾳ. Συναλγεῖ τε καὶ	συνήδεται	μάλισθ' ἑαυτῷ· πάντοτε γάρ ἐστι
[9, 1168]	δικαίως δὴ τοῖς οὕτω φιλαύτοις	ὀνειδίζεται.	Ὅτι δὲ τοὺς τὰ τοιαῦθ'
[9, 1168]	κάλλιστα καὶ μάλιστ' ἀγαθά, καὶ	χαρίζεται	ἑαυτοῦ τῷ κυριωτάτῳ, καὶ πάντα
[9, 1168]	δὴ πάνθ' οἷς ὁ φίλος	ὁρίζεται·	εἴρηται γὰρ ὅτι ἀπ' αὐτοῦ
[9, 1168]	τῷ κυριωτάτῳ, καὶ πάντα τούτῳ	πείθεται·	ὥσπερ δὲ καὶ πόλις τὸ
[9, 1164]	καθάπερ ἐκοινώνησεν. γὰρ ἐπετράφθη, τοῦτον	οἴεται	δικαιότερον εἶναι τάξαι τοῦ ἐπιτρέψαντος.
[9, 1165]	δὲ ἡ ἀνταπόδοσις γίνηται ὃν	οἴεται	μοχθηρὸν εἶναι. Οὐδὲ γὰρ τῷ
[9, 1171]	ὑπομένει, ὅλως τε συνθρήνους οὐ	προσίεται	διὰ τὸ μηδ' αὐτὸς εἶναι
[9, 1164]	τῷ μηδὲν γίνεσθαι, ὅταν οὗ	ἐφίεται	μὴ τυγχάνῃ, οἷον καὶ τῷ
[9, 1167]	οἳ μὲν ὀφείλουσι τοῖς δὲ	ὀφείλεται·	καθάπερ οὖν ἐπὶ τῶν δανείων
[9, 1166]	κατὰ πᾶσαν τὴν ψυχήν· καὶ	βούλεται	δὴ ἑαυτῷ τἀγαθὰ καὶ τὰ
[9, 1166]	εἶναι δοκεῖ) καὶ ζῆν δὲ	βούλεται	ἑαυτὸν καὶ σῴζεσθαι, καὶ μάλιστα
[9, 1166]	Συνδιάγειν τε ὁ τοιοῦτος ἑαυτῷ	βούλεται·	ἡδέως γὰρ αὐτὸ ποιεῖ· τῶν
[9, 1166]	τὸ εἶναι, ἕκαστος δ' ἑαυτῷ	βούλεται	τἀγαθά, γενόμενος δ' ἄλλος αἱρεῖται
[9, 1168]	δὲ μάλιστα ὁ βουλόμενος ᾧ	βούλεται	τἀγαθὰ ἐκείνου ἕνεκα, καὶ εἰ
[9, 1171]	πλειόνων· ὑπερβολὴ γάρ τις εἶναι	βούλεται	φιλίας, τοῦτο δὲ πρὸς ἕνα·
[9, 1170]	ὁ δ' ὁρῶν ὅτι ὁρᾷ	αἰσθάνεται	καὶ ὁ ἀκούων ὅτι ἀκούει
[9, 1164]	οὐ τοσούτου τιμᾶν ὅσου ἔχοντι	φαίνεται	ἄξιον, ἀλλ' ὅσου πρὶν ἔχειν
[9, 1171]	τῶν φίλων ἐν ἅπασιν αἱρετὴ	φαίνεται.	Ἆρ' οὖν, ὥσπερ τοῖς ἐρῶσι
[9, 1164]	γὰρ ἐν τοῖς ὠνίοις οὕτω	φαίνεται	γινόμενον, ἐνιαχοῦ τ' εἰσὶ νόμοι
[9, 1166]	φιλίας τῇ πρὸς αὑτὸν ὁμοιοῦται.	Φαίνεται	δὲ τὰ εἰρημένα καὶ τοῖς
[9, 1167]	Φιλικὸν δὲ καὶ ἡ ὁμόνοια	φαίνεται.	Διόπερ οὐκ ἔστιν ὁμοδοξία· τοῦτο
[9, 1169]	δὴ τοῖς ἐπαινετοῖς ὁ σπουδαῖος	φαίνεται	ἑαυτῷ τοῦ καλοῦ πλέον νέμων.
[9, 1167]	οὗ ἐφίενται. Πολιτικὴ δὴ φιλία	φαίνεται	ἡ ὁμόνοια, καθάπερ καὶ λέγεται·
[9, 1166]	οἱ φαῦλοι γέμουσιν. Οὐ δὴ	φαίνεται	ὁ φαῦλος οὐδὲ πρὸς ἑαυτὸν
[9, 1167]	ἐπιζητεῖται. Τοῖς μὲν οὖν πλείστοις	φαίνεται	ὅτι οἳ μὲν ὀφείλουσι τοῖς
[9, 1164]	οἰκεῖα καὶ ἃ διδόασιν ἑκάστοις	φαίνεται	πολλοῦ ἄξια· ἀλλ' ὅμως ἡ
[9, 1166]	οὐδενὶ ταῦθ' ὑπάρχει, ἀλλ' οὐδὲ	φαίνεται.	Σχεδὸν δὲ οὐδὲ τοῖς φαύλοις·
[9, 1171]	κουφίζονται, ἀφείσθω· συμβαίνειν δ' οὖν	φαίνεται	τὸ λεχθέν. Ἔοικε δ' ἡ
[9, 1171]	φίλον δή· ἡ δ' ἐνέργεια	γίνεται	αὐτῆς ἐν τῷ συζῆν, ~(ὥστ'
[9, 1166]	οὐ μὴν ἔστι γε φιλία·	γίνεται	γὰρ εὔνοια καὶ πρὸς ἀγνῶτας
[9, 1169]	ᾧ πλείονα λήψονται οἱ φίλοι·	γίνεται	γὰρ τῷ μὲν φίλῳ χρήματα,
[9, 1164]	εἰσιν. Ἐν οἷς δὲ μὴ	γίνεται	διομολογία τῆς ὑπουργίας, οἱ μὲν
[9, 1164]	γὰρ τῆς φιλίας οὔσης διάλυσις	γίνεται,	ἐπειδὰν μὴ γίνηται ὧν ἕνεκα
[9, 1169]	ἡ δ' ἐνέργεια δῆλον ὅτι	γίνεται	καὶ οὐχ ὑπάρχει ὥσπερ κτῆμά
[9, 1171]	ἐν πολλοῖς ὑπάρχειν. Χαλεπὸν δὲ	γίνεται	καὶ τὸ συγχαίρειν καὶ τὸ
[9, 1163]	σκυτοτόμῳ ἀντὶ τῶν ὑποδημάτων ἀμοιβὴ	γίνεται	κατ' ἀξίαν, καὶ τῷ ὑφάντῃ
[9, 1167]	οὐδὲ γὰρ εὔνοια ἐπὶ τούτοις	γίνεται.	Ὁ μὲν γὰρ εὐεργετηθεὶς ἀνθ'
[9, 1165]	μεγάλῃ δὲ διαστάσει μάλιστα δῆλον	γίνεται,	οἷον ἐν ταῖς παιδικαῖς φιλίαις·
[9, 1167]	δι' ἀρετὴν καὶ ἐπιείκειάν τινα	γίνεται,	ὅταν τῳ φανῇ καλός τις
[9, 1167]	ἀρίστους ἄρχειν· οὕτω γὰρ πᾶσι	γίνεται	οὗ ἐφίενται. Πολιτικὴ δὴ φιλία
[9, 1172]	τούτων κοινωνοῦσιν οἷς οἴονται συζῆν.	Γίνεται	οὖν ἡ μὲν τῶν φαύλων
[9, 1164]	ἄξια· ἀλλ' ὅμως ἡ ἀμοιβὴ	γίνεται	πρὸς τοσοῦτον ὅσον ἂν τάττωσιν
[9, 1171]	(ἄλλως τε καὶ ἀτυχοῦντι, καὶ	γίνεταί	τις ἐπικουρία πρὸς τὸ μὴ
[9, 1168]	ὑπερέχουσι δὲ περὶ τὴν πρᾶξιν	ἕπεται	τὸ φιλεῖν καὶ τὰ φιλικά.
[9, 1164]	καὶ πρὸς τοῦτο δὴ πάντα	ἀναφέρεται	καὶ τούτῳ μετρεῖται· ἐν δὲ
[9, 1170]	ὁ μακάριος δὴ φίλων τοιούτων	δεήσεται,	εἴπερ θεωρεῖν προαιρεῖται πράξεις ἐπιεικεῖς
[9, 1169]	Τῶν τοιούτων μὲν οὖν οὐδὲν	δεήσεται	ὁ μακάριος, ἐπειδὴ τἀγαθὰ ὑπάρχει
[9, 1169]	φίλους ὀθνείων, τῶν εὖ πεισομένων	δεήσεται	ὁ σπουδαῖος. Διὸ καὶ ἐπιζητεῖται
[9, 1169]	καὶ περὶ τὸν εὐδαίμονα, εἰ	δεήσεται	φίλων ἢ μή. Οὐθὲν γάρ
[9, 1169]	φίλαυτον εἶναι ικαὶ γὰρ αὐτὸς	ὀνήσεται	τὰ καλὰ πράττων καὶ τοὺς
[9, 1169]	τῆς πατρίδος, κἂν δέῃ ὑπεραποθνήσκειν·	προήσεται	γὰρ καὶ χρήματα καὶ τιμὰς
[9, 1169]	πάντα γὰρ τῷ φίλῳ ταῦτα	προήσεται·	καλὸν γὰρ αὐτῷ τοῦτο καὶ
[9, 1168]	ἐκείνου ἕνεκα, καὶ εἰ μηδεὶς	εἴσεται·	ταῦτα δ' ὑπάρχει μάλιστ' αὐτῷ
[9, 1165]	πάντα, καθάπερ οὐδὲ τῷ Διὶ	θύεται,	οὐκ ἄδηλον· ἐπεὶ δ' ἕτερα
[9, 1169]	ἀντὶ πάντων αἱρούμενος τὸ καλόν.	Ἐνδέχεται	δὲ καὶ πράξεις τῷ φίλῳ
[9, 1165]	ἆρα χρηστέον φίλῳ; Ἢ οὐκ	ἐνδέχεται;	Ἐν μεγάλῃ δὲ διαστάσει μάλιστα
[9, 1168]	τῷ δὲ παθόντι τὸ χρήσιμον	παροίχεται.	Ἥ τε μνήμη τῶν μὲν
[9, 1167]	ἤθελεν. Ὅταν δ' ἑκάτερος ἑαυτὸν	βούληται,	ὥσπερ οἱ ἐν ταῖς Φοινίσσαις,
[9, 1165]	Ἐὰν δ' ἀποδέχηται ὡς ἀγαθόν,	γένηται	δὲ μοχθηρὸς καὶ δοκῇ, ἆρ'
[9, 1165]	μὴ δι' ὑπερβολὴν μοχθηρίας διάλυσις	γένηται.	~(Τὰ φιλικὰ δὲ τὰ πρὸς
[9, 1168]	πολλοί· διὸ καὶ ἡ προσηγορία	γεγένηται	ἀπὸ τοῦ πολλοῦ φαύλου ὄντος·
[9, 1164]	εἴρηται. Διαφέρονται δ' ὅταν ἕτερα	γίνηται	αὐτοῖς καὶ μὴ ὧν ὀρέγονται·
[9, 1165]	ποιήσῃ, τῷ δὲ ἡ ἀνταπόδοσις	γίνηται	ὃν οἴεται μοχθηρὸν εἶναι. Οὐδὲ
[9, 1164]	οὔσης διάλυσις γίνεται, ἐπειδὰν μὴ	γίνηται	ὧν ἕνεκα ἐφίλουν· οὐ γὰρ
[9, 1166]	οὔ. Καὶ πρότερον δὲ ταῦτ'	εἴρηται.	Ἀλλ' οὐδὲ φίλησίς ἐστιν. Οὐ
[9, 1168]	πάνθ' οἷς ὁ φίλος ὁρίζεται·	εἴρηται	γὰρ ὅτι ἀπ' αὐτοῦ πάντα
[9, 1165]	χρὴ εἶναι, οὐδ' ὁμοιοῦσθαι φαύλῳ·	εἴρηται	δ' ὅτι τὸ ὅμοιον τῷ
[9, 1165]	συμβιοῦν γὰρ οὐχ οἷόν τε.	Εἴρηται	δὲ περὶ τούτων. Ἆρ' οὖν
[9, 1164]	καθ' αὑτὴν οὖσα μένει, καθάπερ	εἴρηται.	Διαφέρονται δ' ὅταν ἕτερα γίνηται
[9, 1169]	καθ' αὑτήν, καθάπερ ἐν ἀρχῇ	εἴρηται,	ἔστι δὲ καὶ τὸ οἰκεῖον
[9, 1165]	μᾶλλον τὸν πατέρα. Ὅπερ οὖν	εἴρηται,	καθόλου μὲν τὸ ὀφείλημα ἀποδοτέον,
[9, 1166]	ὑπολαμβάνουσιν εἶναι· ἔοικε δέ, καθάπερ	εἴρηται,	μέτρον ἑκάστων ἡ ἀρετὴ καὶ
[9, 1165]	ἄτοπα ποιεῖν. Ὅπερ οὖν πολλάκις	εἴρηται,	οἱ περὶ τὰ πάθη καὶ
[9, 1163]	καὶ σῴζει τὴν φιλίαν, καθάπερ	εἴρηται,	οἷον καὶ ἐν τῇ πολιτικῇ
[9, 1164]	οἱ μὲν δι' αὐτοὺς προϊέμενοι	εἴρηται	ὅτι ἀνέγκλητοι τοιαύτη γὰρ ἡ
[9, 1169]	ἴσως ἀληθές. Ἐν ἀρχῇ γὰρ	εἴρηται	ὅτι ἡ εὐδαιμονία ἐνέργειά τις
[9, 1170]	Τὸ γὰρ τῇ φύσει ἀγαθὸν	εἴρηται	ὅτι τῷ σπουδαίῳ ἀγαθὸν καὶ
[9, 1169]	οὖν φίλαυτον εἶναι δεῖ, καθάπερ	εἴρηται·	ὡς δ' οἱ πολλοί, οὐ
[9, 1164]	ἑταίρῳ προετέον, ἐὰν ἄμφω μὴ	ἐνδέχηται.	Ἆρ' οὖν πάντα τὰ τοιαῦτα
[9, 1165]	τοῦτο ἀποστατέον, ἀλλ' ὡς ἂν	ἐνδέχηται,	οὕτω διοριστέον. Ἔχει δ' ἀπορίαν
[9, 1165]	τιμιώτερον ἡ κακουργία. Ἐὰν δ'	ἀποδέχηται	ὡς ἀγαθόν, γένηται δὲ μοχθηρὸς
[9, 1169]	γὰρ ὁ βίος ὢν οὐδὲν	δεῖται	ἐπεισάκτου ἡδονῆς) οὐ δεόμενος δὲ
[9, 1164]	ἐραστὴς ἐγκαλεῖ ὅτι ὑπερφιλῶν οὐκ	ἀντιφιλεῖται,	οὐδὲν ἔχων φιλητόν, εἰ οὕτως
[9, 1170]	ἥδεται, ἐπὶ δὲ τοῖς φαύλοις	λυπεῖται.	Γίνοιτο δ' ἂν καὶ ἄσκησίς
[9, 1166]	ἥδεσθαι, ἀλλὰ μετὰ μικρόν γε	λυπεῖται	ὅτι ἥσθη, καὶ οὐκ ἂν
[9, 1171]	καὶ ἐφ' οἷς ἥδεται καὶ	λυπεῖται)	τὸ δὲ λυπούμενον αἰσθάνεσθαι ἐπὶ
[9, 1166]	βούλεται τἀγαθά, γενόμενος δ' ἄλλος	αἱρεῖται	οὐδεὶς πάντ' ἔχειν ἐκεῖνο τὸ
[9, 1169]	καὶ πράττει· πᾶς γὰρ νοῦς	αἱρεῖται	τὸ βέλτιστον ἑαυτῷ, ὁ δ'
[9, 1170]	φίλων τοιούτων δεήσεται, εἴπερ θεωρεῖν	προαιρεῖται	πράξεις ἐπιεικεῖς καὶ οἰκείας, τοιαῦται
[9, 1168]	καὶ τοῖς εὐεργέταις οἰκεῖον εἶναι.	Ἀπορεῖται	δὲ καὶ πότερον δεῖ φιλεῖν
[9, 1168]	καὶ φιλητέον δὴ μάλισθ' ἑαυτόν.	Ἀπορεῖται	δὴ εἰκότως ποτέροις χρεὼν ἕπεσθαι,
[9, 1164]	δὴ πάντα ἀναφέρεται καὶ τούτῳ	μετρεῖται·	ἐν δὲ τῇ ἐρωτικῇ ἐνίοτε
[9, 1164]	γὰρ πρὸς χρήμαθ' ἡ ἀξία	μετρεῖται,	τιμή τ' ἰσόρροπος οὐκ ἂν
[9, 1169]	δ' οἱ πολλοί, οὐ χρή.	Ἀμφισβητεῖται	δὲ καὶ περὶ τὸν εὐδαίμονα,
[9, 1169]	δεήσεται ὁ σπουδαῖος. Διὸ καὶ	ἐπιζητεῖται	πότερον ἐν εὐτυχίαις μᾶλλον δεῖ
[9, 1167]	καὶ ὡς παρὰ λόγον γινόμενον	ἐπιζητεῖται.	Τοῖς μὲν οὖν πλείστοις φαίνεται
[9, 1166]	Οἷς δὲ πολλὰ καὶ δεινὰ	πέπρακται	καὶ διὰ τὴν μοχθηρίαν μισοῦνται,
[9, 1168]	ἐστιν. Οἱ δὴ περὶ ταῦτα	πλεονέκται	χαρίζονται ταῖς ἐπιθυμίαις καὶ ὅλως
[9, 1164]	μηδένα ἂν δοῦναι ἀργύριον ὧν	ἐπίστανται.	Οὗτοι μὲν οὖν ὧν ἔλαβον
[9, 1166]	αὖ διὰ δειλίαν καὶ ἀργίαν	ἀφίστανται	τοῦ πράττειν ἃ οἴονται ἑαυτοῖς
[9, 1167]	μᾶλλον εὖ πάσχειν ἢ ποιεῖν	ἐφίενται.	Δόξειε δ' ἂν φυσικώτερον εἶναι
[9, 1172]	τῷ συζῆν, ~(ὥστ' εἰκότως τούτου	ἐφίενται.	Καὶ ὅ ποτ' ἐστὶν ἑκάστοις
[9, 1167]	οὕτω γὰρ πᾶσι γίνεται οὗ	ἐφίενται.	Πολιτικὴ δὴ φιλία φαίνεται ἡ
[9, 1167]	συμφέροντα, τούτων δὲ καὶ κοινῇ	ἐφίενται.	Τοὺς δὲ φαύλους οὐχ οἷόν
[9, 1171]	αἱ δ' ὑμνούμεναι ἐν δυσὶ	λέγονται.	Οἱ δὲ πολύφιλοι καὶ πᾶσιν
[9, 1168]	σωματικαῖς· τούτων γὰρ οἱ πολλοὶ	ὀρέγονται,	καὶ ἐσπουδάκασι περὶ αὐτὰ ὡς
[9, 1164]	γίνηται αὐτοῖς καὶ μὴ ὧν	ὀρέγονται·	ὅμοιον γὰρ τῷ μηδὲν γίνεσθαι,
[9, 1171]	ἔχει καὶ τὴν ἔννοιαν ὅτι	ἥδονται	ἐπὶ τοῖς αὑτοῦ ἀγαθοῖσ. Διὸ
[9, 1170]	γὰρ τοῦ καθ' αὑτὸ ἀγαθοῦ	ἥδονται)	ὡς δὲ πρὸς ἑαυτὸν ἔχει
[9, 1171]	ἐπιζητοῦνται· οἵ τε γὰρ ἀτυχοῦντες	δέονται	ἐπικουρίας, οἵ τ' εὐτυχοῦντες συμβίων
[9, 1164]	δ' ἴσως ποιεῖν οἱ σοφισταὶ	ἀναγκάζονται	διὰ τὸ μηδένα ἂν δοῦναι
[9, 1172]	οἳ δὲ συγκυβεύουσιν, ἄλλοι δὲ	συγγυμνάζονται	καὶ συγκυνηγοῦσιν ἢ συμφιλοσοφοῦσιν, ἕκαστοι
[9, 1168]	Οἱ δὴ περὶ ταῦτα πλεονέκται	χαρίζονται	ταῖς ἐπιθυμίαις καὶ ὅλως τοῖς
[9, 1166]	πέλας, καὶ οἷς αἱ φιλίαι	ὁρίζονται,	ἔοικεν ἐκ τῶν πρὸς ἑαυτὸν
[9, 1166]	δέ τινι καὶ τὴν φιλίαν	ὁρίζονται.	Πρὸς ἑαυτὸν δὲ τούτων ἕκαστον
[9, 1170]	καθ' αὑτό. Τὸ δὲ ζῆν	ὁρίζονται	τοῖς ζῴοις δυνάμει αἰσθήσεως, ἀνθρώποις
[9, 1171]	ταῦτα ἢ δι' ἄλλο τι	κουφίζονται,	ἀφείσθω· συμβαίνειν δ' οὖν φαίνεται
[9, 1171]	εὐτυχίαις καὶ ἐν ταῖς δυστυχίαις.	Κουφίζονται	γὰρ οἱ λυπούμενοι συναλγούντων τῶν
[9, 1165]	εἴτ' ἔχει μὲν μὴ οὕτως	οἴονται	δέ, οὐκ ἂν δόξαιεν ἄτοπα
[9, 1165]	εἰς τὰ κήδη δὲ μάλιστ'	οἴονται	δεῖν τοὺς συγγενεῖς ἀπαντᾶν διὰ
[9, 1166]	ἀργίαν ἀφίστανται τοῦ πράττειν ἃ	οἴονται	ἑαυτοῖς βέλτιστα εἶναι. Οἷς δὲ
[9, 1172]	ποιοῦσι καὶ τούτων κοινωνοῦσιν οἷς	οἴονται	συζῆν. Γίνεται οὖν ἡ μὲν
[9, 1170]	αἱ τοῦ ἀγαθοῦ φίλου ὄντος.	Οἴονταί	τε δεῖν ἡδέως ζῆν τὸν
[9, 1169]	Ἢ ὅτι οἱ πολλοὶ φίλους	οἴονται	τοὺς χρησίμους εἶναι; Τῶν τοιούτων
[9, 1172]	ἀπομάττονται γὰρ παρ' ἀλλήλων οἷς	ἀρέσκονται,	ὅθεν ἐσθλῶν μὲν γὰρ ἄπ'
[9, 1166]	ὧν συνημερεύσουσιν, ἑαυτοὺς δὲ φεύγουσιν·	ἀναμιμνήσκονται	γὰρ πολλῶν καὶ δυσχερῶν, καὶ
[9, 1171]	συμβίων καὶ οὓς εὖ ποιήσουσιν·	βούλονται	γὰρ εὖ δρᾶν. Ἀναγκαιότερον μὲν
[9, 1167]	δ' εὖνοι οὐδὲν μᾶλλον φιλοῦσιν·	βούλονται	γὰρ μόνον τἀγαθὰ οἷς εἰσὶν
[9, 1172]	ἐν τούτῳ μετὰ τῶν φίλων	βούλονται	διάγειν· διόπερ οἳ μὲν συμπίνουσιν,
[9, 1167]	τῶν δανείων οἱ μὲν ὀφείλοντες	βούλονται	μὴ εἶναι οἷς ὀφείλουσιν, οἱ
[9, 1166]	ἑτέρων μὲν ἐπιθυμοῦσιν ἄλλα δὲ	βούλονται,	οἷον οἱ ἀκρατεῖς· αἱροῦνται γὰρ
[9, 1167]	καὶ οὐ μεταρρεῖ ὥσπερ εὔριποσσ,	βούλονταί	τε τὰ δίκαια καὶ τὰ
[9, 1166]	ὄντες, μεθ' ἑτέρων δ' ὄντες	ἐπιλανθάνονται.	Οὐδέν τε φιλητὸν ἔχοντες οὐδὲν
[9, 1165]	ἀπονεμητέον. Οὕτω δὲ καὶ ποιεῖν	φαίνονται·	εἰς γάμους μὲν γὰρ καλοῦσι
[9, 1171]	καὶ ἐπὶ τῶν πραγμάτων· οὐ	γίνονται	γὰρ φίλοι πολλοὶ κατὰ τὴν
[9, 1167]	ὅπερ γὰρ εἴπομεν, προσπαίως εὖνοι	γίνονται	καὶ ἐπιπολαίως στέργουσιν. Ἔοικε δὴ
[9, 1167]	ἀγωνιστὰς συμβαίνει· (εὖνοι γὰρ αὐτοῖς	γίνονται	καὶ συνθέλουσιν, συμπράξαιεν δ' ἂν
[9, 1172]	ἀβέβαιοι ὄντες, καὶ μοχθηροὶ δὲ	γίνονται	ὁμοιούμενοι ἀλλήλοις) ἡ δὲ τῶν
[9, 1164]	τῶν ἐπαγγελιῶν, εἰκότως ἐν ἐγκλήμασι	γίνονται·	οὐ γὰρ ἐπιτελοῦσιν ἃ ὡμολόγησαν.
[9, 1165]	ἐν ἀρχῇ εἴπομεν, πλεῖσται διαφοραὶ	γίνονται	τοῖς φίλοις, ὅταν μὴ ὁμοίως
[9, 1166]	Σχεδὸν δὲ οὐδὲ τοῖς φαύλοις·	διαφέρονται	γὰρ ἑαυτοῖς, καὶ ἑτέρων μὲν
[9, 1164]	αὑτὴν οὖσα μένει, καθάπερ εἴρηται.	Διαφέρονται	δ' ὅταν ἕτερα γίνηται αὐτοῖς
[9, 1172]	γίνεσθαι ἐνεργοῦντες καὶ διορθοῦντες ἀλλήλους·	ἀπομάττονται	γὰρ παρ' ἀλλήλων οἷς ἀρέσκονται,
[9, 1169]	καλὰς πράξεις διαφερόντως σπουδάζοντας πάντες	ἀποδέχονται	καὶ ἐπαινοῦσιν· πάντων δὲ ἁμιλλωμένων
[9, 1169]	προοῖντ' ἂν ἐφ' ᾧ πλείονα	λήψονται	οἱ φίλοι· γίνεται γὰρ τῷ
[9, 1171]	οἱ μὲν ἀνδρώδεις τὴν φύσιν	εὐλαβοῦνται	συλλυπεῖν τοὺς φίλους αὑτοῖς, κἂν
[9, 1167]	ὀφείλουσιν, οἱ δὲ δανείσαντες καὶ	ἐπιμελοῦνται	τῆς τῶν ὀφειλόντων σωτηρίας, οὕτω
[9, 1166]	δὲ βούλονται, οἷον οἱ ἀκρατεῖς·	αἱροῦνται	γὰρ ἀντὶ τῶν δοκούντων ἑαυτοῖς
[9, 1169]	δ' ὑπεραποθνήσκουσι τοῦτ' ἴσως συμβαίνει·	αἱροῦνται	δὴ μέγα καλὸν ἑαυτοῖς. Καὶ
[9, 1171]	ὁρᾶν ἀγαπητότατόν ἐστι καὶ μᾶλλον	αἱροῦνται	ταύτην τὴν αἴσθησιν ἢ τὰς
[9, 1172]	τὸ εἶναι ἢ οὗ χάριν	αἱροῦνται	τὸ ζῆν, ἐν τούτῳ μετὰ
[9, 1166]	πέπρακται καὶ διὰ τὴν μοχθηρίαν	μισοῦνται,	καὶ φεύγουσι τὸ ζῆν καὶ
[9, 1171]	ἐν δυστυχίαις; Ἐν ἀμφοῖν γὰρ	ἐπιζητοῦνται·	οἵ τε γὰρ ἀτυχοῦντες δέονται
[9, 1165]	τοῖς φίλοις, ὅταν μὴ ὁμοίως	οἴωνται	καὶ ὦσι φίλοι. Ὅταν μὲν
[9, 1167]	τῶν συμφερόντων ὁμογνωμονῶσι καὶ ταὐτὰ	προαιρῶνται	καὶ πράττωσι τὰ κοινῇ δόξαντα.
[9, 1170]	ὑπάρχειν αὐτῷ, ἢ ταύτῃ ἐνδεὴς	ἔσται.	Δεήσει ἄρα τῷ εὐδαιμονήσοντι φίλων
[9, 1170]	δὲ καὶ πρὸς ἄλλους ῥᾷον.	Ἔσται	οὖν ἡ ἐνέργεια συνεχεστέρα, ἡδεῖα
[9, 1170]	ἐχομένοις δὲ περὶ τῆς λύπης	ἔσται	φανερώτερον. Εἰ δ' αὐτὸ τὸ
[9, 1165]	Ὃ γὰρ ἐν ἀρχῇ εἴπομεν,	πλεῖσται	διαφοραὶ γίνονται τοῖς φίλοις, ὅταν
[9, 1164]	τοῖς λοιποῖς. ~(Ἐνταῦθα μὲν οὖν	πεπόρισται	κοινὸν μέτρον τὸ νόμισμα, καὶ
[9, 1164]	Τοῦτο δ' ἴσως ποιεῖν οἱ	σοφισταὶ	ἀναγκάζονται διὰ τὸ μηδένα ἂν
[9, 1170]	προαιρεῖται πράξεις ἐπιεικεῖς καὶ οἰκείας,	τοιαῦται	δ' αἱ τοῦ ἀγαθοῦ φίλου
[9, 1166]	τῶν μελλόντων ἐλπίδες ἀγαθαί, αἱ	τοιαῦται	δ' ἡδεῖαι. Καὶ θεωρημάτων δ'
[9, 1164]	ὑπάρχοντα, οὐ μόνιμα ὄντα· διὸ	τοιαῦται	καὶ αἱ φιλίαι. Ἡ δὲ
[9, 1167]	μὴ γὰρ τηρούντων τὸ κοινὸν	ἀπόλλυται.	Συμβαίνει οὖν αὐτοῖς στασιάζειν, ἀλλήλους
[9, 1166]	τῆς φιλίας τῇ πρὸς αὑτὸν	ὁμοιοῦται.	Φαίνεται δὲ τὰ εἰρημένα καὶ
[9, 1171]	μὲν οὖν διὰ ταῦτα ἢ	δι'	ἄλλο τι κουφίζονται, ἀφείσθω· συμβαίνειν
[9, 1171]	ὄντα, ἀλλ' ὡς ἀληθῶς ἐπιεικῆ·	δι'	ἀρετὴν δὲ καὶ δι' αὐτοὺς
[9, 1167]	τινα χρῆσιν. Ὅλως δ' εὔνοια	δι'	ἀρετὴν καὶ ἐπιείκειάν τινα γίνεται,
[9, 1169]	ἕτερον αὐτὸν ὄντα, πορίζειν ἃ	δι'	αὑτοῦ ἀδυνατεῖ· ὅθεν Ὅταν ὁ
[9, 1171]	ἐπιεικῆ· δι' ἀρετὴν δὲ καὶ	δι'	αὐτοὺς οὐκ ἔστι πρὸς πολλούς,
[9, 1164]	διομολογία τῆς ὑπουργίας, οἱ μὲν	δι'	αὐτοὺς προϊέμενοι εἴρηται ὅτι ἀνέγκλητοι
[9, 1167]	τιν' εὐπραγεῖν, ἐλπίδα ἔχων εὐπορίας	δι'	ἐκείνου, οὐκ ἔοικ' εὔνους ἐκείνῳ
[9, 1164]	τὰ τοιαῦτα, ἐπειδὰν ὃ μὲν	δι'	ἡδονὴν τὸν ἐρώμενον φιλῇ, ὃ
[9, 1165]	τὴν προγενομένην φιλίαν, ὅταν μὴ	δι'	ὑπερβολὴν μοχθηρίας διάλυσις γένηται. ~(Τὰ
[9, 1165]	οἷον ἐν ταῖς παιδικαῖς φιλίαις·	εἰ	γὰρ ὃ μὲν διαμένοι τὴν
[9, 1168]	οἱ πολλοὶ φιλαύτους, οὐκ ἄδηλον·	εἰ	γάρ τις ἀεὶ σπουδάζοι τὰ
[9, 1170]	περὶ τῆς λύπης ἔσται φανερώτερον.	Εἰ	δ' αὐτὸ τὸ ζῆν ἀγαθὸν
[9, 1165]	ἀλλοιωθέντα οὖν ἀδυνατῶν ἀνασῶσαι ἀφίσταται.	Εἰ	δ' ὃ μὲν διαμένοι ὃ
[9, 1164]	τοῦτο ἐβούλετο, ἱκανῶς ἂν εἶχεν·	εἰ	δ' ὃ μὲν τέρψιν ὃ
[9, 1166]	δ' ἐκεῖσε ἕλκει ὥσπερ διασπῶντα.	Εἰ	δὲ μὴ οἷόν τε ἅμα
[9, 1169]	οὐχ ὑπάρχει ὥσπερ κτῆμά τι.	Εἰ	δὲ τὸ εὐδαιμονεῖν ἐστὶν ἐν
[9, 1164]	δοκοῦσαν ἀμφοῖν κατ' ἀξίαν εἶναι,	εἰ	δὲ τοῦτο μὴ συμβαίνοι, οὐ
[9, 1169]	δὲ καὶ περὶ τὸν εὐδαίμονα,	εἰ	δεήσεται φίλων ἢ μή. Οὐθὲν
[9, 1168]	ὅσον ἑκάτεροι καὶ πῇ ἀληθεύουσιν.	Εἰ	δὴ λάβοιμεν τὸ φίλαυτον πῶς
[9, 1166]	διὰ τὸ μηδὲν ἔχειν φιλητόν.	Εἰ	δὴ τὸ οὕτως ἔχειν λίαν
[9, 1170]	τὸ ἐν τῷ αὐτῷ νέμεσθαι.	Εἰ	δὴ τῷ μακαρίῳ τὸ εἶναι
[9, 1165]	φιλεῖν. Ἐγκαλέσειε δ' ἄν τις,	εἰ	διὰ τὸ χρήσιμον ἢ τὸ
[9, 1167]	μᾶλλον ἑαυτῷ, καθάπερ οὐδὲ φίλος,	εἰ	θεραπεύει αὐτὸν διά τινα χρῆσιν.
[9, 1171]	κἀκείνους δεῖ ἀλλήλοις φίλους εἶναι,	εἰ	μέλλουσι πάντες μετ' ἀλλήλων συνημερεύειν·
[9, 1171]	συναλγεῖν ἐλάττω τὴν λύπην ποιεῖ.	Εἰ	μὲν οὖν διὰ ταῦτα ἢ
[9, 1164]	ἀνθ' ἡδονῆς ἡδονὴν ἀποδεδωκέναι ἔφη.	Εἰ	μὲν οὖν ἑκάτερος τοῦτο ἐβούλετο,
[9, 1165]	ἀλλοιότερον πρὸς αὐτὸν ἑκτέον ἢ	εἰ	μὴ ἐγεγόνει φίλος μηδέποτε; Ἢ
[9, 1168]	βούλεται τἀγαθὰ ἐκείνου ἕνεκα, καὶ	εἰ	μηδεὶς εἴσεται· ταῦτα δ' ὑπάρχει
[9, 1164]	οὐκ ἀντιφιλεῖται, οὐδὲν ἔχων φιλητόν,	εἰ	οὕτως ἔτυχεν, πολλάκις δ' ὁ
[9, 1169]	τῶν ἐκτὸς ἀγαθῶν μέγιστον εἶναι.	Εἴ	τε φίλου μᾶλλόν ἐστι τὸ
[9, 1164]	δοτέον. Ἴσως δ' οὐδὲ τοῦτ'	ἀεί,	οἷον τῷ λυτρωθέντι παρὰ λῃστῶν
[9, 1165]	πολίταις καὶ τοῖς λοιποῖς ἅπασιν	ἀεὶ	πειρατέον τὸ οἰκεῖον ἀπονέμειν, καὶ
[9, 1168]	οὐκ ἄδηλον· εἰ γάρ τις	ἀεὶ	σπουδάζοι τὰ δίκαια πράττειν αὐτὸς
[9, 1168]	κατὰ τὰς ἀρετάς, καὶ ὅλως	ἀεὶ	τὸ καλὸν ἑαυτῷ περιποιοῖτο, οὐδεὶς
[9, 1166]	καὶ τὸ μὲν διὰ μοχθηρίαν	ἀλγεῖ	ἀπεχόμενόν τινων, τὸ δ' ἥδεται,
[9, 1166]	θεωρημάτων δ' εὐπορεῖ τῇ διανοίᾳ.	Συναλγεῖ	τε καὶ συνήδεται μάλισθ' ἑαυτῷ·
[9, 1168]	ποιήσας τὸ ἔργον ἔστι πως·	στέργει	δὴ τὸ ἔργον, διότι καὶ
[9, 1171]	αὑτοῦ ἀτυχίαις λυπηρόν· πᾶς γὰρ	φεύγει	λύπης αἴτιος εἶναι τοῖς φίλοις.
[9, 1171]	οὐκ ἄδηλον. Ἔτι δὲ κἀκείνους	δεῖ	ἀλλήλοις φίλους εἶναι, εἰ μέλλουσι
[9, 1169]	ὀθνείων καὶ τῶν τυχόντων συνημερεύειν.	Δεῖ	ἄρα τῷ εὐδαίμονι φίλων. Τί
[9, 1170]	τὸ καλῶς ζῆν· οὐθὲν οὖν	δεῖ	αὐτῶν. Καὶ οἱ πρὸς ἡδονὴν
[9, 1169]	ὠφελήσεἰ, τὸν δὲ μοχθηρὸν οὐ	δεῖ·	βλάψει γὰρ καὶ ἑαυτὸν καὶ
[9, 1164]	ὅσον ἂν τάττωσιν οἱ λαμβάνοντες.	Δεῖ	δ' ἴσως οὐ τοσούτου τιμᾶν
[9, 1170]	ἔοικε πᾶσιν ἡδὺ εἶναι· οὐ	δεῖ	δὲ λαμβάνειν μοχθηρὰν ζωὴν καὶ
[9, 1171]	συναλγοῦντας. Μιμεῖσθαι δ' ἐν ἅπασι	δεῖ	δῆλον ὅτι τὸν βελτίω. Ἡ
[9, 1171]	δ' ἐν εὐτυχίαις μᾶλλον φίλων	δεῖ	ἢ ἐν δυστυχίαις; Ἐν ἀμφοῖν
[9, 1169]	(Οὕτω μὲν οὖν φίλαυτον εἶναι	δεῖ,	καθάπερ εἴρηται· ὡς δ' οἱ
[9, 1170]	ἡδεῖα καθ' ἑαυτήν. Συναισθάνεσθαι ἄρα	δεῖ	καὶ τοῦ φίλου ὅτι ἔστιν,
[9, 1171]	ἀτυχίαις, διὸ τῶν χρησίμων ἐνταῦθα	δεῖ,	κάλλιον δ' ἐν ταῖς εὐτυχίαις,
[9, 1165]	μὴ ἐγεγόνει φίλος μηδέποτε; Ἢ	δεῖ	μνείαν ἔχειν τῆς γενομένης συνηθείας,
[9, 1164]	καὶ τὰ τοιαῦτα, οἷον πότερον	δεῖ	πάντα τῷ πατρὶ ἀπονέμειν καὶ
[9, 1170]	ἡδεῖα οὖσα καθ' αὑτήν, ὃ	δεῖ	περὶ τὸν μακάριον εἶναι· ὁ
[9, 1169]	μοχθηρῷ μὲν οὖν διαφωνεῖ ἃ	δεῖ	πράττειν καὶ ἃ πράττει· ὁ
[9, 1169]	πράττει· ὁ δ' ἐπιεικής, ἃ	δεῖ,	ταῦτα καὶ πράττει· πᾶς γὰρ
[9, 1164]	ἐπί τινι, μάλιστα μὲν ἴσως	δεῖ	τὴν ἀνταπόδοσιν γίνεσθαι δοκοῦσαν ἀμφοῖν
[9, 1171]	ὀκνοῦντα· μεταδιδόναι γὰρ ὡς ἥκιστα	δεῖ	τῶν κακῶν, ὅθεν τὸ ἅλις
[9, 1168]	πιστόν. Ἴσως οὖν τοὺς τοιούτους	δεῖ	τῶν λόγων διαιρεῖν καὶ διορίζειν
[9, 1170]	δ' ἐστὶν αὐτῷ αἱρετόν, τοῦτο	δεῖ	ὑπάρχειν αὐτῷ, ἢ ταύτῃ ἐνδεὴς
[9, 1169]	ἐστιν. Ὥστε τὸν μὲν ἀγαθὸν	δεῖ	φίλαυτον εἶναι ικαὶ γὰρ αὐτὸς
[9, 1168]	εἶναι. Ἀπορεῖται δὲ καὶ πότερον	δεῖ	φιλεῖν ἑαυτὸν μάλιστα ἢ ἄλλον
[9, 1165]	δὲ φιλητὸν τὸ πονηρὸν οὔτε	δεῖ·	φιλοπόνηρον γὰρ οὐ χρὴ εἶναι,
[9, 1169]	ὁ δαίμων εὖ διδῷ, τί	δεῖ	φίλων; Ἔοικε δ' ἀτόπῳ τὸ
[9, 1169]	ἐπιζητεῖται πότερον ἐν εὐτυχίαις μᾶλλον	δεῖ	φίλων ἢ ἐν ἀτυχίαις, ὡς
[9, 1167]	ἐρᾷ, ὁ δὲ χαίρων τῷ	εἴδει	οὐδὲν μᾶλλον ἐρᾷ, ἀλλ' ὅταν
[9, 1166]	οὐδὲ συναλγοῦσιν οἱ τοιοῦτοι ἑαυτοῖς·	στασιάζει	γὰρ αὐτῶν ἡ ψυχή, καὶ
[9, 1163]	ταῖς ἀνομοιοειδέσι φιλίαις τὸ ἀνάλογον	ἰσάζει	καὶ σῴζει τὴν φιλίαν, καθάπερ
[9, 1167]	ἕκαστος βουλόμενος ταῦτα τὸν πέλας	ἐξετάζει	καὶ κωλύει· μὴ γὰρ τηρούντων
[9, 1170]	ἀκούει καὶ ὁ βαδίζων ὅτι	βαδίζει,	καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων ὁμοίως
[9, 1165]	ἐπιεικεῖ ὄντι, ὃ δ' οὐκ	ἐλπίζει	κομιεῖσθαι παρὰ πονηροῦ. Εἴτε τοίνυν
[9, 1171]	ὠφελήσειν. Ἰέναι δ' ἀνάπαλιν ἴσως	ἁρμόζει	πρὸς μὲν τοὺς ἀτυχοῦντας ἄκλητον
[9, 1163]	φιλίαις τὸ ἀνάλογον ἰσάζει καὶ	σῴζει	τὴν φιλίαν, καθάπερ εἴρηται, οἷον
[9, 1167]	καὶ τούτων περὶ τὰ ἐν	μεγέθει	καὶ ἐνδεχόμενα ἀμφοῖν ὑπάρχειν ἢ
[9, 1164]	καὶ παντοίας ἔχει διαφορὰς καὶ	μεγέθει	καὶ μικρότητι καὶ τῷ καλῷ
[9, 1166]	ὄρεξιν, τῇ φιλήσει δὲ ταῦτ'	ἀκολουθεῖ·	καὶ ἡ μὲν φίλησις μετὰ
[9, 1171]	τοῦ συναλγεῖν ἐλάττω τὴν λύπην	ποιεῖ.	Εἰ μὲν οὖν διὰ ταῦτα
[9, 1166]	ἑαυτῷ βούλεται· ἡδέως γὰρ αὐτὸ	ποιεῖ·	τῶν τε γὰρ πεπραγμένων ἐπιτερπεῖς
[9, 1168]	φιλικὰ καὶ πρὸς τοὺς ἄλλους	διήκει.	Καὶ αἱ παροιμίαι δὲ πᾶσαι
[9, 1170]	τῇ φύσει ἀγαθὸν καὶ τῷ	ἐπιεικεῖ·	διόπερ ἔοικε πᾶσιν ἡδὺ εἶναι·
[9, 1165]	μὲν γὰρ οἰόμενος κομιεῖσθαι ἐδάνεισεν	ἐπιεικεῖ	ὄντι, ὃ δ' οὐκ ἐλπίζει
[9, 1166]	αὑτὸν ἕκαστα τούτων ὑπάρχειν τῷ	ἐπιεικεῖ,	πρὸς δὲ τὸν φίλον ἔχειν
[9, 1166]	ἑαυτὸν δὲ τούτων ἕκαστον τῷ	ἐπιεικεῖ	ὑπάρχει τοῖς δὲ λοιποῖς, ᾗ
[9, 1166]	μὲν δεῦρο τὸ δ' ἐκεῖσε	ἕλκει	ὥσπερ διασπῶντα. Εἰ δὲ μὴ
[9, 1164]	τιμῆσαι τὸν μαθόντα ἐκέλευεν ὅσου	δοκεῖ	ἄξια ἐπίστασθαι, καὶ ἐλάμβανε τοσοῦτον.
[9, 1168]	χρήματα οἱ κτησάμενοι τῶν παραλαβόντων·	δοκεῖ	δὲ τὸ μὲν εὖ πάσχειν
[9, 1169]	δὲ τῶν τοιούτων φίλων οὐ	δοκεῖ	δεῖσθαι φίλων. Τὸ δ' οὐκ
[9, 1166]	διανοητικοῦ χάριν, ὅπερ ἕκαστος εἶναι	δοκεῖ)	καὶ ζῆν δὲ βούλεται ἑαυτὸν
[9, 1168]	πόλις τὸ κυριώτατον μάλιστ' εἶναι	δοκεῖ	καὶ πᾶν ἄλλο σύστημα, οὕτω
[9, 1166]	ἡ φιλία τούτων εἶναί τι	δοκεῖ,	καὶ φίλοι οἷς ταῦθ' ὑπάρχει.
[9, 1170]	ἐπὶ τῆς ξενίας ἐμμελῶς εἰρῆσθαι	δοκεῖ	μήτε πολύξεινος μήτ' ἄξεινος, καὶ
[9, 1169]	τοῦτο καὶ ἐπαινετόν. Εἰκότως δὴ	δοκεῖ	σπουδαῖος εἶναι, ἀντὶ πάντων αἱρούμενος
[9, 1168]	ὡς ἐν αἰσχρῷ φιλαύτους ἀποκαλοῦσι,	δοκεῖ	τε ὁ μὲν φαῦλος ἑαυτοῦ
[9, 1169]	εὐδαίμονι φίλους μὴ ἀποδιδόναι, ὃ	δοκεῖ	τῶν ἐκτὸς ἀγαθῶν μέγιστον εἶναι.
[9, 1171]	δύναιτό τις συζῆν (τοῦτο γὰρ	ἐδόκει	φιλικώτατον εἶναι) ὅτι δ' οὐχ
[9, 1164]	Ἐν τοῖς τοιούτοις δ' ἐνίοις	ἀρέσκει	τὸ μισθὸς δ' ἀνδρί. Οἱ
[9, 1164]	ἐρωτικῇ ἐνίοτε μὲν ὁ ἐραστὴς	ἐγκαλεῖ	ὅτι ὑπερφιλῶν οὐκ ἀντιφιλεῖται, οὐδὲν
[9, 1164]	πρότερον ἐπαγγελλόμενος πάντα νῦν οὐδὲν	ἐπιτελεῖ.	Συμβαίνει δὲ τὰ τοιαῦτα, ἐπειδὰν
[9, 1164]	ἑταίροις, ὥσπερ καὶ δάνειον ᾧ	ὀφείλει	ἀποδοτέον μᾶλλον ἢ ἑταίρῳ δοτέον.
[9, 1170]	δὲ ζῆν ὁρίζονται τοῖς ζῴοις	δυνάμει	αἰσθήσεως, ἀνθρώποις δ' αἰσθήσεως ἢ
[9, 1168]	δὲ φυσικόν· ὃ γάρ ἐστι	δυνάμει,	τοῦτο ἐνεργείᾳ τὸ ἔργον μηνύει.
[9, 1168]	ὁ τοιοῦτος μᾶλλον εἶναι φίλαυτος·	ἀπονέμει	γοῦν ἑαυτῷ τὰ κάλλιστα καὶ
[9, 1169]	τὸ δὴ μεῖζον ἀγαθὸν ἑαυτῷ	ἀπονέμει.	Καὶ περὶ τιμὰς δὲ καὶ
[9, 1167]	γὰρ εὐεργετηθεὶς ἀνθ' ὧν πέπονθεν	ἀπονέμει	τὴν εὔνοιαν, τὰ δίκαια δρῶν·
[9, 1164]	κοινωνίαν καλῶς· ὧν γὰρ δεόμενος	τυγχάνει,	τούτοις καὶ προσέχει, κἀκείνου γε
[9, 1164]	τῶν ἠθῶν καθ' αὑτὴν οὖσα	μένει,	καθάπερ εἴρηται. Διαφέρονται δ' ὅταν
[9, 1167]	ὡς εἰπεῖν ντῶν τοιούτων γὰρ	μένει	τὰ βουλήματα καὶ οὐ μεταρρεῖ
[9, 1168]	ὁμοίως. Τῷ μὲν οὖν πεποιηκότι	μένει	τὸ ἔργον ντὸ καλὸν γὰρ
[9, 1171]	τὴν ἐκείνοις γινομένην λύπην οὐχ	ὑπομένει,	ὅλως τε συνθρήνους οὐ προσίεται
[9, 1169]	Τοῖς δ' ὑπεραποθνήσκουσι τοῦτ' ἴσως	συμβαίνει·	αἱροῦνται δὴ μέγα καλὸν ἑαυτοῖς.
[9, 1164]	ἐπαγγελλόμενος πάντα νῦν οὐδὲν ἐπιτελεῖ.	Συμβαίνει	δὲ τὰ τοιαῦτα, ἐπειδὰν ὃ
[9, 1167]	~οἷον καὶ περὶ τοὺς ἀγωνιστὰς	συμβαίνει·	(εὖνοι γὰρ αὐτοῖς γίνονται καὶ
[9, 1171]	διωθεῖσθαι ἴσως εὐλαβητέον· ἐνίοτε γὰρ	συμβαίνει.	Ἡ παρουσία δὴ τῶν φίλων
[9, 1167]	γὰρ τηρούντων τὸ κοινὸν ἀπόλλυται.	Συμβαίνει	οὖν αὐτοῖς στασιάζειν, ἀλλήλους μὲν
[9, 1166]	καὶ τοῦτο περὶ τὰς μητέρας	συμβαίνει.	Τούτων δέ τινι καὶ τὴν
[9, 1168]	ἴσως τοῦτο περὶ τοὺς ποιητὰς	συμβαίνει·	ὑπεραγαπῶσι γὰρ οὗτοι τὰ οἰκεῖα
[9, 1170]	χαίρει, ταῖς δ' ἀπὸ κακίας	δυσχεραίνει,	καθάπερ ὁ μουσικὸς τοῖς καλοῖς
[9, 1165]	αὐτὸν ἑκτέον ἢ εἰ μὴ	ἐγεγόνει	φίλος μηδέποτε; Ἢ δεῖ μνείαν
[9, 1166]	ὁ σπουδαῖος εἶναἰ· οὗτος γὰρ	ὁμογνωμονεῖ	ἑαυτῷ, καὶ τῶν αὐτῶν ὀρέγεται
[9, 1166]	σῴζεσθαι, καὶ μάλιστα τοῦτο ᾧ	φρονεῖ.	Ἀγαθὸν γὰρ τῷ σπουδαίῳ τὸ
[9, 1169]	ἑπόμενος. Τῷ μοχθηρῷ μὲν οὖν	διαφωνεῖ	ἃ δεῖ πράττειν καὶ ἃ
[9, 1168]	λόγοις δὲ τούτοις τὰ ἔργα	διαφωνεῖ,	οὐκ ἀλόγως. (Φασὶ γὰρ δεῖν
[9, 1164]	ἡδονὴν εἵλετ' ἄν, τοσοῦτον ἀντιλαβὼν	ἕξει	τὴν παρὰ τούτου ἀξίαν. Καὶ
[9, 1168]	οὐδεὶς ἐρεῖ τοῦτον φίλαυτον οὐδὲ	ψέξει.	Δόξειε δ' ἂν ὁ τοιοῦτος
[9, 1165]	Οὐδὲ γὰρ περὶ ἀλλήλους ταῦθ'	ὑπάρξει	αὐτοῖς, ἄνευ δὲ τούτων οὐκ
[9, 1165]	τῷ Διὶ θύεται, οὐκ ἄδηλον·	ἐπεὶ	δ' ἕτερα γονεῦσι καὶ ἀδελφοῖς
[9, 1166]	ἐπιεικεῖς εἶναι, ταύτῃ μετέχουσιν αὐτῶν;	Ἐπεὶ	τῶν γε κομιδῇ φαύλων καὶ
[9, 1168]	τὸ καλὸν ἑαυτῷ περιποιοῖτο, οὐδεὶς	ἐρεῖ	τοῦτον φίλαυτον οὐδὲ ψέξει. Δόξειε
[9, 1170]	σπουδαῖος, ταῖς κατ' ἀρετὴν πράξεσι	χαίρει,	ταῖς δ' ἀπὸ κακίας δυσχεραίνει,
[9, 1166]	δ' ἡδεῖαι. Καὶ θεωρημάτων δ'	εὐπορεῖ	τῇ διανοίᾳ. Συναλγεῖ τε καὶ
[9, 1167]	μένει τὰ βουλήματα καὶ οὐ	μεταρρεῖ	ὥσπερ εὔριποσσ, βούλονταί τε τὰ
[9, 1165]	οὐκ ἐνδέχεται; Ἐν μεγάλῃ δὲ	διαστάσει	μάλιστα δῆλον γίνεται, οἷον ἐν
[9, 1165]	τῷ πρεσβυτέρῳ τιμὴν καθ' ἡλικίαν,	ὑπαναστάσει	καὶ κατακλίσει καὶ τοῖς τοιούτοις·
[9, 1170]	αὐτῷ, ἢ ταύτῃ ἐνδεὴς ἔσται.	Δεήσει	ἄρα τῷ εὐδαιμονήσοντι φίλων σπουδαίων.
[9, 1168]	ἔοικεν. Καὶ ἡ μὲν φίλησις	ποιήσει	ἔοικεν, τὸ φιλεῖσθαι δὲ τῷ
[9, 1169]	καλὰ πράττων καὶ τοὺς ἄλλους	ὠφελήσεἰ,	τὸν δὲ μοχθηρὸν οὐ δεῖ·
[9, 1166]	ἔχει διάτασιν οὐδ' ὄρεξιν, τῇ	φιλήσει	δὲ ταῦτ' ἀκολουθεῖ· καὶ ἡ
[9, 1165]	τιμὴν καθ' ἡλικίαν, ὑπαναστάσει καὶ	κατακλίσει	καὶ τοῖς τοιούτοις· πρὸς ἑταίρους
[9, 1170]	ἄξεινος, καὶ ἐπὶ τῆς φιλίας	ἁρμόσει	μήτ' ἄφιλον εἶναι μήτ' αὖ
[9, 1169]	τοῦθ' ὑπάρχει· τὰ γὰρ τῇ	φύσει	ἀγαθὰ ἔχει, δῆλον δ' ὡς
[9, 1170]	αἱρετὸς εἶναι. Τὸ γὰρ τῇ	φύσει	ἀγαθὸν εἴρηται ὅτι τῷ σπουδαίῳ
[9, 1170]	τἀγαθοῦ φύσεως· τὸ δὲ τῇ	φύσει	ἀγαθὸν καὶ τῷ ἐπιεικεῖ· διόπερ
[9, 1170]	σπουδαῖος φίλος τῷ σπουδαίῳ τῇ	φύσει	αἱρετὸς εἶναι. Τὸ γὰρ τῇ
[9, 1170]	ζῇ, τῶν ἡδέων καθ' αὑτό	(φύσει	γὰρ ἀγαθὸν ζωή, τὸ δ'
[9, 1170]	~(ἄμφω γὰρ ἔχουσι τὰ τῇ	φύσει	ἡδέα) ὁ μακάριος δὴ φίλων
[9, 1170]	ἐστι καθ' αὑτό, ἀγαθὸν τῇ	φύσει	ὂν καὶ ἡδύ, παραπλήσιον δὲ
[9, 1164]	προσέχει, κἀκείνου γε χάριν ταῦτα	δώσει.	Τὴν ἀξίαν δὲ ποτέρου τάξαι
[9, 1169]	ὄντα, πορίζειν ἃ δι' αὑτοῦ	ἀδυνατεῖ·	ὅθεν Ὅταν ὁ δαίμων εὖ
[9, 1169]	ἃ δεῖ πράττειν καὶ ἃ	πράττει·	ὁ δ' ἐπιεικής, ἃ δεῖ,
[9, 1169]	ἐπιεικής, ἃ δεῖ, ταῦτα καὶ	πράττει·	πᾶς γὰρ νοῦς αἱρεῖται τὸ
[9, 1166]	τἀγαθὰ καὶ τὰ φαινόμενα καὶ	πράττει	(τοῦ γὰρ ἀγαθοῦ τἀγαθὸν διαπονεῖν)
[9, 1167]	ἑαυτῷ, καθάπερ οὐδὲ φίλος, εἰ	θεραπεύει	αὐτὸν διά τινα χρῆσιν. Ὅλως
[9, 1167]	ταῦτα τὸν πέλας ἐξετάζει καὶ	κωλύει·	μὴ γὰρ τηρούντων τὸ κοινὸν
[9, 1168]	δυνάμει, τοῦτο ἐνεργείᾳ τὸ ἔργον	μηνύει.	Ἅμα δὲ καὶ τῷ μὲν
[9, 1170]	αἰσθάνεται καὶ ὁ ἀκούων ὅτι	ἀκούει	καὶ ὁ βαδίζων ὅτι βαδίζει,
[9, 1166]	πάντ' ἔχειν ἐκεῖνο τὸ γενόμενον	(ἔχει	γὰρ καὶ νῦν ὁ θεὸς
[9, 1165]	ὡς ἂν ἐνδέχηται, οὕτω διοριστέον.	Ἔχει	δ' ἀπορίαν καὶ περὶ τοῦ
[9, 1169]	τὰ γὰρ τῇ φύσει ἀγαθὰ	ἔχει,	δῆλον δ' ὡς μετὰ φίλων
[9, 1166]	οὐδὲ φίλησίς ἐστιν. Οὐ γὰρ	ἔχει	διάτασιν οὐδ' ὄρεξιν, τῇ φιλήσει
[9, 1164]	ῥᾴδιον; Πολλὰς γὰρ καὶ παντοίας	ἔχει	διαφορὰς καὶ μεγέθει καὶ μικρότητι
[9, 1164]	πρὶν ἔχειν ἐτίμα. Ἀπορίαν δ'	ἔχει	καὶ τὰ τοιαῦτα, οἷον πότερον
[9, 1171]	παρουσία τήν τε διαγωγὴν ἡδεῖαν	ἔχει	καὶ τὴν ἔννοιαν ὅτι ἥδονται
[9, 1165]	οὐκ ἴσον τὸ ἀξίωμα· εἴτ'	ἔχει	μὲν μὴ οὕτως οἴονται δέ,
[9, 1171]	δὲ συνάχθεσθαι. Ἴσως οὖν εὖ	ἔχει	μὴ ζητεῖν ὡς πολυφιλώτατον εἶναι,
[9, 1170]	ἥδονται) ὡς δὲ πρὸς ἑαυτὸν	ἔχει	ὁ σπουδαῖος, καὶ πρὸς τὸν
[9, 1164]	δὲ κέρδος, καὶ ὃ μὲν	ἔχει	ὃ δὲ μή, οὐκ ἂν
[9, 1165]	Εἴτε τοίνυν τῇ ἀληθείᾳ οὕτως	ἔχει,	οὐκ ἴσον τὸ ἀξίωμα· εἴτ'
[9, 1171]	φιλία, καὶ ὡς πρὸς ἑαυτὸν	ἔχει,	οὕτω καὶ πρὸς τὸν φίλον·
[9, 1164]	γὰρ δεόμενος τυγχάνει, τούτοις καὶ	προσέχει,	κἀκείνου γε χάριν ταῦτα δώσει.
[9, 1169]	βέλτιστον ἑαυτῷ, ὁ δ' ἐπιεικὴς	πειθαρχεῖ	τῷ νῷ. Ἀληθὲς δὲ περὶ
[9, 1166]	φαύλων καὶ ἀνοσιουργῶν οὐδενὶ ταῦθ'	ὑπάρχει,	ἀλλ' οὐδὲ φαίνεται. Σχεδὸν δὲ
[9, 1169]	δεήσεται ὁ μακάριος, ἐπειδὴ τἀγαθὰ	ὑπάρχει	αὐτῷ· οὐδὲ δὴ τῶν διὰ
[9, 1168]	εἰ μηδεὶς εἴσεται· ταῦτα δ'	ὑπάρχει	μάλιστ' αὐτῷ πρὸς αὑτόν, καὶ
[9, 1166]	δοκεῖ, καὶ φίλοι οἷς ταῦθ'	ὑπάρχει.	Πρὸς αὑτὸν δὲ πότερον ἔστιν
[9, 1169]	Καὶ τῷ εὐδαίμονι δὴ τοῦθ'	ὑπάρχει·	τὰ γὰρ τῇ φύσει ἀγαθὰ
[9, 1166]	δὲ τούτων ἕκαστον τῷ ἐπιεικεῖ	ὑπάρχει	τοῖς δὲ λοιποῖς, ᾗ τοιοῦτοι
[9, 1169]	δῆλον ὅτι γίνεται καὶ οὐχ	ὑπάρχει	ὥσπερ κτῆμά τι. Εἰ δὲ
[9, 1169]	τὸν δὲ μοχθηρὸν οὐ δεῖ·	βλάψει	γὰρ καὶ ἑαυτὸν καὶ τοὺς
[9, 1171]	γὰρ ὁ φίλος καὶ τῇ	ὄψει	καὶ τῷ λόγῳ, ἐὰν ᾖ
[9, 1165]	πατρὶ πάντα, καθάπερ οὐδὲ τῷ	Διὶ	θύεται, οὐκ ἄδηλον· ἐπεὶ δ'
[9, 1171]	πολύφιλοι καὶ πᾶσιν οἰκείως ἐντυγχάνοντες	οὐδενὶ	δοκοῦσιν εἶναι φίλοι, πλὴν πολιτικῶς,
[9, 1166]	γε κομιδῇ φαύλων καὶ ἀνοσιουργῶν	οὐδενὶ	ταῦθ' ὑπάρχει, ἀλλ' οὐδὲ φαίνεται.
[9, 1166]	τὰς μητέρας συμβαίνει. Τούτων δέ	τινι	καὶ τὴν φιλίαν ὁρίζονται. Πρὸς
[9, 1164]	οὔσης τῆς δόσεως ἀλλ' ἐπί	τινι,	μάλιστα μὲν ἴσως δεῖ τὴν
[9, 1169]	καὶ συζῆν πεφυκός. Καὶ τῷ	εὐδαίμονι	δὴ τοῦθ' ὑπάρχει· τὰ γὰρ
[9, 1169]	τὸ πάντ' ἀπονέμοντας τἀγαθὰ τῷ	εὐδαίμονι	φίλους μὴ ἀποδιδόναι, ὃ δοκεῖ
[9, 1169]	τυχόντων συνημερεύειν. Δεῖ ἄρα τῷ	εὐδαίμονι	φίλων. Τί οὖν λέγουσιν οἱ
[9, 1166]	ἐπιθυμοῦσιν ἄλλα δὲ βούλονται, οἷον	οἱ	ἀκρατεῖς· αἱροῦνται γὰρ ἀντὶ τῶν
[9, 1164]	ἴσου τιμῶσιν οἱ ἔχοντες καὶ	οἱ	βουλόμενοι λαβεῖν· τὰ γὰρ οἰκεῖα
[9, 1167]	σῴζεσθαι βούλησις τῆς κομιδῆς ἕνεκα·	οἱ	δ' εὖ πεποιηκότες φιλοῦσι καὶ
[9, 1167]	μὴ βουλομένους τὰ δίκαια ποιεῖν.	Οἱ	δ' εὐεργέται τοὺς εὐεργετηθέντας δοκοῦσι
[9, 1167]	τ' εἶναι μὴ εὔνους γενομένους,	οἱ	δ' εὖνοι οὐδὲν μᾶλλον φιλοῦσιν·
[9, 1167]	βούλονται μὴ εἶναι οἷς ὀφείλουσιν,	οἱ	δὲ δανείσαντες καὶ ἐπιμελοῦνται τῆς
[9, 1171]	δ' ὑμνούμεναι ἐν δυσὶ λέγονται.	Οἱ	δὲ πολύφιλοι καὶ πᾶσιν οἰκείως
[9, 1164]	ἀρέσκει τὸ μισθὸς δ' ἀνδρί.	Οἱ	δὲ προλαμβάνοντες τὸ ἀργύριον, εἶτα
[9, 1168]	ὄντα, διὸ καὶ περιμάχητά ἐστιν.	Οἱ	δὴ περὶ ταῦτα πλεονέκται χαρίζονται
[9, 1167]	δ' ἑκάτερος ἑαυτὸν βούληται, ὥσπερ	οἱ	ἐν ταῖς Φοινίσσαις, στασιάζουσιν· οὐ
[9, 1167]	ὅταν καὶ ὁ δῆμος (καὶ	οἱ	ἐπιεικεῖς τοὺς ἀρίστους ἄρχειν· οὕτω
[9, 1167]	εὐεργετηθέντας δοκοῦσι μᾶλλον φιλεῖν ἢ	οἱ	εὖ παθόντες τοὺς δράσαντας, καὶ
[9, 1164]	γὰρ οὐ τοῦ ἴσου τιμῶσιν	οἱ	ἔχοντες καὶ οἱ βουλόμενοι λαβεῖν·
[9, 1168]	στέργουσιν, οἷον καὶ τὰ χρήματα	οἱ	κτησάμενοι τῶν παραλαβόντων· δοκεῖ δὲ
[9, 1164]	πρὸς τοσοῦτον ὅσον ἂν τάττωσιν	οἱ	λαμβάνοντες. Δεῖ δ' ἴσως οὐ
[9, 1171]	ἐν ταῖς δυστυχίαις. Κουφίζονται γὰρ	οἱ	λυπούμενοι συναλγούντων τῶν φίλων. Διὸ
[9, 1171]	αἴτιος εἶναι τοῖς φίλοις. Διόπερ	οἱ	μὲν ἀνδρώδεις τὴν φύσιν εὐλαβοῦνται
[9, 1164]	μὴ γίνεται διομολογία τῆς ὑπουργίας,	οἱ	μὲν δι' αὐτοὺς προϊέμενοι εἴρηται
[9, 1168]	λέγουσιν, τάχ' ἂν γένοιτο δῆλον.	Οἱ	μὲν οὖν εἰς ὄνειδος ἄγοντες
[9, 1167]	καθάπερ οὖν ἐπὶ τῶν δανείων	οἱ	μὲν ὀφείλοντες βούλονται μὴ εἶναι
[9, 1166]	καὶ ἀναιροῦσιν ἑαυτούς. Ζητοῦσί τε	οἱ	μοχθηροὶ μεθ' ὧν συνημερεύσουσιν, ἑαυτοὺς
[9, 1165]	ποιεῖν. Ὅπερ οὖν πολλάκις εἴρηται,	οἱ	περὶ τὰ πάθη καὶ τὰς
[9, 1170]	ὁ βίος αὐτὸ τοῦτο πράττειν.	Οἱ	πλείους δὴ τῶν πρὸς τὸν
[9, 1171]	ἐστι πλῆθος ὡρισμένον, καὶ ἴσως	οἱ	πλεῖστοι μεθ' ὧν ἂν δύναιτό
[9, 1168]	τῆς ψυχῆς· τοιοῦτοι δ' εἰσὶν	οἱ	πολλοί· διὸ καὶ ἡ προσηγορία
[9, 1167]	ἔοικε δ' ἀνθρωπικῷ· ἀμνήμονες γὰρ	οἱ	πολλοί, καὶ μᾶλλον εὖ πάσχειν
[9, 1168]	ἡδοναῖς ταῖς σωματικαῖς· τούτων γὰρ	οἱ	πολλοὶ ὀρέγονται, καὶ ἐσπουδάκασι περὶ
[9, 1169]	δεῖ, καθάπερ εἴρηται· ὡς δ'	οἱ	πολλοί, οὐ χρή. Ἀμφισβητεῖται δὲ
[9, 1168]	τοιαῦθ' αὑτοῖς ἀπονέμοντας εἰώθασι λέγειν	οἱ	πολλοὶ φιλαύτους, οὐκ ἄδηλον· εἰ
[9, 1169]	καὶ πῇ ἀληθεύουσιν; Ἢ ὅτι	οἱ	πολλοὶ φίλους οἴονται τοὺς χρησίμους
[9, 1170]	οὐθὲν οὖν δεῖ αὐτῶν. Καὶ	οἱ	πρὸς ἡδονὴν δὲ ἀρκοῦσιν ὀλίγοι,
[9, 1166]	τέκνα πεπόνθασι, καὶ τῶν φίλων	οἱ	προσκεκρουκότες. Οἳ δὲ τὸν συνδιάγοντα
[9, 1169]	εὐδαίμονι φίλων. Τί οὖν λέγουσιν	οἱ	πρῶτοι, καὶ πῇ ἀληθεύουσιν; Ἢ
[9, 1164]	ὡμολόγησαν. Τοῦτο δ' ἴσως ποιεῖν	οἱ	σοφισταὶ ἀναγκάζονται διὰ τὸ μηδένα
[9, 1171]	εἶναι θρηνητικός· γύναια δὲ καὶ	οἱ	τοιοῦτοι ἄνδρες τοῖς συστένουσι χαίρουσι,
[9, 1166]	Οὐδὲ δὴ συγχαίρουσιν οὐδὲ συναλγοῦσιν	οἱ	τοιοῦτοι ἑαυτοῖς· στασιάζει γὰρ αὐτῶν
[9, 1166]	ταῦτα γενέσθαι αὑτῷ· μεταμελείας γὰρ	οἱ	φαῦλοι γέμουσιν. Οὐ δὴ φαίνεται
[9, 1169]	ἂν ἐφ' ᾧ πλείονα λήψονται	οἱ	φίλοι· γίνεται γὰρ τῷ μὲν
[9, 1171]	τε γὰρ ἀτυχοῦντες δέονται ἐπικουρίας,	οἵ	τ' εὐτυχοῦντες συμβίων καὶ οὓς
[9, 1171]	δυστυχίαις; Ἐν ἀμφοῖν γὰρ ἐπιζητοῦνται·	οἵ	τε γὰρ ἀτυχοῦντες δέονται ἐπικουρίας,
[9, 1166]	εἶναι τὰ ἡδέα βλαβερὰ ὄντα·	οἳ	δ' αὖ διὰ δειλίαν καὶ
[9, 1172]	διάγειν· διόπερ οἳ μὲν συμπίνουσιν,	οἳ	δὲ συγκυβεύουσιν, ἄλλοι δὲ συγγυμνάζονται
[9, 1166]	καὶ τῶν φίλων οἱ προσκεκρουκότες.	Οἳ	δὲ τὸν συνδιάγοντα καὶ ταὐτὰ
[9, 1167]	μὲν οὖν πλείστοις φαίνεται ὅτι	οἳ	μὲν ὀφείλουσι τοῖς δὲ ὀφείλεται·
[9, 1172]	τῶν φίλων βούλονται διάγειν· διόπερ	οἳ	μὲν συμπίνουσιν, οἳ δὲ συγκυβεύουσιν,
[9, 1170]	οἱ πρὸς ἡδονὴν δὲ ἀρκοῦσιν	ὀλίγοι,	καθάπερ ἐν τῇ τροφῇ τὸ
[9, 1165]	τὰ πάθη καὶ τὰς πράξεις	λόγοι	ὁμοίως ἔχουσι τὸ ὡρισμένον τοῖς
[9, 1170]	πρὸς τὸν οἰκεῖον βίον ἱκανῶν	περίεργοι	καὶ ἐμπόδιοι πρὸς τὸ καλῶς
[9, 1168]	ἄδηλον· εἰ γάρ τις ἀεὶ	σπουδάζοι	τὰ δίκαια πράττειν αὐτὸς μάλιστα
[9, 1172]	φιλία μοχθηρά (κοινωνοῦσι γὰρ φαύλων	ἀβέβαιοι	ὄντες, καὶ μοχθηροὶ δὲ γίνονται
[9, 1170]	οἰκεῖον βίον ἱκανῶν περίεργοι καὶ	ἐμπόδιοι	πρὸς τὸ καλῶς ζῆν· οὐθὲν
[9, 1169]	ἐφ' ᾧ πλείονα λήψονται οἱ	φίλοι·	γίνεται γὰρ τῷ μὲν φίλῳ
[9, 1165]	οἷος κράτιστος, πῶς ἂν εἶεν	φίλοι	μήτ' ἀρεσκόμενοι τοῖς αὐτοῖς μήτε
[9, 1166]	τούτων εἶναί τι δοκεῖ, καὶ	φίλοι	οἷς ταῦθ' ὑπάρχει. Πρὸς αὑτὸν
[9, 1165]	μὴ ὁμοίως οἴωνται καὶ ὦσι	φίλοι.	Ὅταν μὲν οὖν διαψευσθῇ τις
[9, 1171]	οἰκείως ἐντυγχάνοντες οὐδενὶ δοκοῦσιν εἶναι	φίλοι,	πλὴν πολιτικῶς, οὓς καὶ καλοῦσιν
[9, 1171]	τῶν πραγμάτων· οὐ γίνονται γὰρ	φίλοι	πολλοὶ κατὰ τὴν ἑταιρικὴν φιλίαν,
[9, 1165]	ἄτοπον διαλύεσθαι; Ἐκείνων γὰρ ἦσαν	φίλοι·	ὧν ἀπολιπόντων εὔλογον τὸ μὴ
[9, 1171]	ἐν δυσὶ λέγονται. Οἱ δὲ	πολύφιλοι	καὶ πᾶσιν οἰκείως ἐντυγχάνοντες οὐδενὶ
[9, 1172]	μὲν συμπίνουσιν, οἳ δὲ συγκυβεύουσιν,	ἄλλοι	δὲ συγγυμνάζονται καὶ συγκυνηγοῦσιν ἢ
[9, 1168]	ψυχῆς· τοιοῦτοι δ' εἰσὶν οἱ	πολλοί·	διὸ καὶ ἡ προσηγορία γεγένηται
[9, 1167]	δ' ἀνθρωπικῷ· ἀμνήμονες γὰρ οἱ	πολλοί,	καὶ μᾶλλον εὖ πάσχειν ἢ
[9, 1171]	πραγμάτων· οὐ γίνονται γὰρ φίλοι	πολλοὶ	κατὰ τὴν ἑταιρικὴν φιλίαν, αἱ
[9, 1168]	ταῖς σωματικαῖς· τούτων γὰρ οἱ	πολλοὶ	ὀρέγονται, καὶ ἐσπουδάκασι περὶ αὐτὰ
[9, 1169]	καθάπερ εἴρηται· ὡς δ' οἱ	πολλοί,	οὐ χρή. Ἀμφισβητεῖται δὲ καὶ
[9, 1168]	αὑτοῖς ἀπονέμοντας εἰώθασι λέγειν οἱ	πολλοὶ	φιλαύτους, οὐκ ἄδηλον· εἰ γάρ
[9, 1169]	πῇ ἀληθεύουσιν; Ἢ ὅτι οἱ	πολλοὶ	φίλους οἴονται τοὺς χρησίμους εἶναι;
[9, 1166]	γενέσθαι αὑτῷ· μεταμελείας γὰρ οἱ	φαῦλοι	γέμουσιν. Οὐ δὴ φαίνεται ὁ
[9, 1167]	τοὺς πεπονθότας κἂν μηδὲν ὦσι	χρήσιμοι	μηδ' εἰς ὕστερον γένοιντ' ἄν.
[9, 1164]	φαίνεται γινόμενον, ἐνιαχοῦ τ' εἰσὶ	νόμοι	τῶν ἑκουσίων συμβολαίων δίκας μὴ
[9, 1171]	τοσούτους ὅσοι εἰς τὸ συζῆν	ἱκανοί·	οὐδὲ γὰρ ἐνδέχεσθαι δόξειεν ἂν
[9, 1165]	ἀφίσταται. Εἰ δ' ὃ μὲν	διαμένοι	ὃ δ' ἐπιεικέστερος γίνοιτο καὶ
[9, 1165]	φιλίαις· εἰ γὰρ ὃ μὲν	διαμένοι	τὴν διάνοιαν παῖς ὃ δ'
[9, 1168]	οἷον καὶ τὰ χρήματα οἱ	κτησάμενοι	τῶν παραλαβόντων· δοκεῖ δὲ τὸ
[9, 1164]	ὑπουργίας, οἱ μὲν δι' αὐτοὺς	προϊέμενοι	εἴρηται ὅτι ἀνέγκλητοι τοιαύτη γὰρ
[9, 1165]	πῶς ἂν εἶεν φίλοι μήτ'	ἀρεσκόμενοι	τοῖς αὐτοῖς μήτε χαίροντες καὶ
[9, 1164]	τιμῶσιν οἱ ἔχοντες καὶ οἱ	βουλόμενοι	λαβεῖν· τὰ γὰρ οἰκεῖα καὶ
[9, 1172]	ἐν τῷ βίῳ· συζῆν γὰρ	βουλόμενοι	μετὰ τῶν φίλων, ταῦτα ποιοῦσι
[9, 1170]	ἀγαθόν ἐστιν αὐτοῖς καὶ ἡδύ	(συναισθανόμενοι	γὰρ τοῦ καθ' αὑτὸ ἀγαθοῦ
[9, 1172]	ὄντες, καὶ μοχθηροὶ δὲ γίνονται	ὁμοιούμενοι	ἀλλήλοις) ἡ δὲ τῶν ἐπιεικῶν
[9, 1165]	τοῖς αὐτοῖς μήτε χαίροντες καὶ	λυπούμενοι;	Οὐδὲ γὰρ περὶ ἀλλήλους ταῦθ'
[9, 1171]	ταῖς δυστυχίαις. Κουφίζονται γὰρ οἱ	λυπούμενοι	συναλγούντων τῶν φίλων. Διὸ κἂν
[9, 1164]	εἶναι, εἰ δὲ τοῦτο μὴ	συμβαίνοι,	οὐ μόνον ἀναγκαῖον δόξειεν ἂν
[9, 1167]	καὶ περὶ τοὺς ἀγωνιστὰς συμβαίνει·	(εὖνοι	γὰρ αὐτοῖς γίνονται καὶ συνθέλουσιν,
[9, 1167]	οὐδέν· ὅπερ γὰρ εἴπομεν, προσπαίως	εὖνοι	γίνονται καὶ ἐπιπολαίως στέργουσιν. Ἔοικε
[9, 1167]	μὴ εὔνους γενομένους, οἱ δ'	εὖνοι	οὐδὲν μᾶλλον φιλοῦσιν· βούλονται γὰρ
[9, 1167]	γὰρ μόνον τἀγαθὰ οἷς εἰσὶν	εὖνοι,	συμπράξαιεν δ' ἂν οὐδέν, οὐδ'
[9, 1168]	διαιρεῖν καὶ διορίζειν ἐφ' ὅσον	ἑκάτεροι	καὶ πῇ ἀληθεύουσιν. Εἰ δὴ
[9, 1168]	δὴ λάβοιμεν τὸ φίλαυτον πῶς	ἑκάτεροι	λέγουσιν, τάχ' ἂν γένοιτο δῆλον.
[9, 1172]	γὰρ φαύλων ἀβέβαιοι ὄντες, καὶ	μοχθηροὶ	δὲ γίνονται ὁμοιούμενοι ἀλλήλοις) ἡ
[9, 1166]	ἀναιροῦσιν ἑαυτούς. Ζητοῦσί τε οἱ	μοχθηροὶ	μεθ' ὧν συνημερεύσουσιν, ἑαυτοὺς δὲ
[9, 1171]	ὡς πολυφιλώτατον εἶναι, ἀλλὰ τοσούτους	ὅσοι	εἰς τὸ συζῆν ἱκανοί· οὐδὲ
[9, 1164]	δι' αὐτοὺς προϊέμενοι εἴρηται ὅτι	ἀνέγκλητοι	τοιαύτη γὰρ ἡ κατ' ἀρετὴν
[9, 1172]	συγγυμνάζονται καὶ συγκυνηγοῦσιν ἢ συμφιλοσοφοῦσιν,	ἕκαστοι	ἐν τούτῳ συνημερεύοντες ὅ τι
[9, 1171]	πλῆθος ὡρισμένον, καὶ ἴσως οἱ	πλεῖστοι	μεθ' ὧν ἂν δύναιτό τις
[9, 1165]	δ' ἐπιεικέστερος γίνοιτο καὶ πολὺ	διαλλάττοι	τῇ ἀρετῇ, ἆρα χρηστέον φίλῳ;
[9, 1169]	ἑκάστου ὄντος· ~(καὶ πεπραγέναι δοκοῦσιν	αὐτοὶ	καὶ ἑκουσίως τὰ μετὰ λόγου
[9, 1167]	τοιαύτη ὁμόνοια ἐν τοῖς ἐπιεικέσιν·	οὗτοι	γὰρ καὶ ἑαυτοῖς ὁμονοοῦσι καὶ
[9, 1164]	ἂν δοῦναι ἀργύριον ὧν ἐπίστανται.	Οὗτοι	μὲν οὖν ὧν ἔλαβον τὸν
[9, 1168]	τοὺς ποιητὰς συμβαίνει· ὑπεραγαπῶσι γὰρ	οὗτοι	τὰ οἰκεῖα ποιήματα, στέργοντες ὥσπερ
[9, 1171]	θρηνητικός· γύναια δὲ καὶ οἱ	τοιοῦτοι	ἄνδρες τοῖς συστένουσι χαίρουσι, καὶ
[9, 1168]	καὶ τῷ ἀλόγῳ τῆς ψυχῆς·	τοιοῦτοι	δ' εἰσὶν οἱ πολλοί· διὸ
[9, 1166]	δὴ συγχαίρουσιν οὐδὲ συναλγοῦσιν οἱ	τοιοῦτοι	ἑαυτοῖς· στασιάζει γὰρ αὐτῶν ἡ
[9, 1166]	ὑπάρχει τοῖς δὲ λοιποῖς, ᾗ	τοιοῦτοι	ὑπολαμβάνουσιν εἶναι· ἔοικε δέ, καθάπερ
[9, 1169]	φίλων. Τί οὖν λέγουσιν οἱ	πρῶτοι,	καὶ πῇ ἀληθεύουσιν; Ἢ ὅτι
[9, 1166]	καὶ πρὸς ἑαυτὸν φιλικῶς ἂν	ἔχοι	καὶ ἑτέρῳ φίλος γένοιτο. Ἡ
[9, 1168]	ταῦτα πρὸς αὑτὸν μάλιστ' ἂν	ὑπάρχοι·	μάλιστα γὰρ φίλος αὑτῷ· καὶ
[9, 1170]	μουσικὸς τοῖς καλοῖς μέλεσιν ἥδεται,	ἐπὶ	δὲ τοῖς φαύλοις λυπεῖται. Γίνοιτο
[9, 1169]	τῶν διὰ τὸ ἡδύ, ἢ	ἐπὶ	μικρόν (ἡδὺς γὰρ ὁ βίος
[9, 1167]	οὐχ οἷόν τε ὁμονοεῖν πλὴν	ἐπὶ	μικρόν, καθάπερ καὶ φίλους εἶναι,
[9, 1171]	λυπεῖται) τὸ δὲ λυπούμενον αἰσθάνεσθαι	ἐπὶ	ταῖς αὑτοῦ ἀτυχίαις λυπηρόν· πᾶς
[9, 1170]	πλείστους φίλους ποιητέον, ἢ καθάπερ	ἐπὶ	τῆς ξενίας ἐμμελῶς εἰρῆσθαι δοκεῖ
[9, 1170]	μήτε πολύξεινος μήτ' ἄξεινος, καὶ	ἐπὶ	τῆς φιλίας ἁρμόσει μήτ' ἄφιλον
[9, 1164]	δ' οὔσης τῆς δόσεως ἀλλ'	ἐπί	τινι, μάλιστα μὲν ἴσως δεῖ
[9, 1164]	τὰς μὲν εὐεργεσίας ἀνταποδοτέον ὡς	ἐπὶ	τὸ πολὺ μᾶλλον ἢ χαριστέον
[9, 1171]	καὶ τὴν ἔννοιαν ὅτι ἥδονται	ἐπὶ	τοῖς αὑτοῦ ἀγαθοῖσ. Διὸ δόξειεν
[9, 1172]	ἐσθλά. Περὶ μὲν οὖν φιλίας	ἐπὶ	τοσοῦτον εἰρήσθω· ἑπόμενον δ' ἂν
[9, 1166]	ἢ οὐκ ἔστι φιλία, ἀφείσθω	ἐπὶ	τοῦ παρόντος· δόξειε δ' ἂν
[9, 1167]	τὸ ἡδύ· οὐδὲ γὰρ εὔνοια	ἐπὶ	τούτοις γίνεται. Ὁ μὲν γὰρ
[9, 1167]	ἤ τι τοιοῦτον, καθάπερ καὶ	ἐπὶ	τῶν ἀγωνιστῶν εἴπομεν. Φιλικὸν δὲ
[9, 1170]	ὁ βαδίζων ὅτι βαδίζει, καὶ	ἐπὶ	τῶν ἄλλων ὁμοίως ἔστι τι
[9, 1170]	γὰρ ἂν δόξειε τὸ συζῆν	ἐπὶ	τῶν ἀνθρώπων λέγεσθαι, καὶ οὐχ
[9, 1167]	καὶ ἑαυτοῖς ὁμονοοῦσι καὶ ἀλλήλοις,	ἐπὶ	τῶν αὐτῶν ὄντες ὡς εἰπεῖν
[9, 1170]	ἀνθρώπων λέγεσθαι, καὶ οὐχ ὥσπερ	ἐπὶ	τῶν βοσκημάτων τὸ ἐν τῷ
[9, 1167]	τοῖς δὲ ὀφείλεται· καθάπερ οὖν	ἐπὶ	τῶν δανείων οἱ μὲν ὀφείλοντες
[9, 1171]	Οὕτω δ' ἔχειν ἔοικε καὶ	ἐπὶ	τῶν πραγμάτων· οὐ γίνονται γὰρ
[9, 1167]	ὕστερον γένοιντ' ἄν. Ὅπερ καὶ	ἐπὶ	τῶν τεχνιτῶν συμβέβηκεν· πᾶς γὰρ
[9, 1164]	ἐνίοις ἀρέσκει τὸ μισθὸς δ'	ἀνδρί.	Οἱ δὲ προλαμβάνοντες τὸ ἀργύριον,
[9, 1165]	ὁμοίως ἔχουσι τὸ ὡρισμένον τοῖς	περὶ	ἅ εἰσιν. Ὅτι μὲν οὖν
[9, 1165]	χαίροντες καὶ λυπούμενοι; Οὐδὲ γὰρ	περὶ	ἀλλήλους ταῦθ' ὑπάρξει αὐτοῖς, ἄνευ
[9, 1168]	οἱ πολλοὶ ὀρέγονται, καὶ ἐσπουδάκασι	περὶ	αὐτὰ ὡς ἄριστα ὄντα, διὸ
[9, 1171]	οὕτω καὶ πρὸς τὸν φίλον·	περὶ	αὑτὸν δ' ἡ αἴσθησις ὅτι
[9, 1167]	δανείσαντας· οὐ γάρ ἐστι φίλησις	περὶ	ἐκείνους, ἀλλὰ τοῦ σῴζεσθαι βούλησις
[9, 1172]	ἑπόμενον δ' ἂν εἴη διελθεῖν	περὶ	ἡδονῆς.
[9, 1172]	ἐσθλῶν μὲν γὰρ ἄπ' ἐσθλά.	Περὶ	μὲν οὖν φιλίας ἐπὶ τοσοῦτον
[9, 1167]	ἀλλήλους ὑπάρξειεν ἄν· οὐδὲ τοὺς	περὶ	ὁτουοῦν ὁμογνωμονοῦντας ὁμονοεῖν φασίν, οἷον
[9, 1167]	πρακτὰ δὴ ὁμονοοῦσιν, καὶ τούτων	περὶ	τὰ ἐν μεγέθει καὶ ἐνδεχόμενα
[9, 1165]	Ὅπερ οὖν πολλάκις εἴρηται, οἱ	περὶ	τὰ πάθη καὶ τὰς πράξεις
[9, 1167]	καὶ πράττωσι τὰ κοινῇ δόξαντα.	Περὶ	τὰ πρακτὰ δὴ ὁμονοοῦσιν, καὶ
[9, 1167]	ἡ ὁμόνοια, καθάπερ καὶ λέγεται·	περὶ	τὰ συμφέροντα γάρ ἐστι καὶ
[9, 1169]	δοκοῦντος συμφέρειν. Τοὺς μὲν οὖν	περὶ	τὰς καλὰς πράξεις διαφερόντως σπουδάζοντας
[9, 1166]	φίλῳ· μάλιστα δὲ καὶ τοῦτο	περὶ	τὰς μητέρας συμβαίνει. Τούτων δέ
[9, 1168]	καὶ περιμάχητά ἐστιν. Οἱ δὴ	περὶ	ταῦτα πλεονέκται χαρίζονται ταῖς ἐπιθυμίαις
[9, 1168]	τῷ πάσχειν· τοῖς ὑπερέχουσι δὲ	περὶ	τὴν πρᾶξιν ἕπεται τὸ φιλεῖν
[9, 1170]	αὐτῇ. Ἐν τοῖς ἐχομένοις δὲ	περὶ	τῆς λύπης ἔσται φανερώτερον. Εἰ
[9, 1169]	μεῖζον ἀγαθὸν ἑαυτῷ ἀπονέμει. Καὶ	περὶ	τιμὰς δὲ καὶ ἀρχὰς ὁ
[9, 1165]	τοῖς τὸ νόμισμα κιβδηλεύουσιν, ὅσῳ	περὶ	τιμιώτερον ἡ κακουργία. Ἐὰν δ'
[9, 1169]	οὐ χρή. Ἀμφισβητεῖται δὲ καὶ	περὶ	τὸν εὐδαίμονα, εἰ δεήσεται φίλων
[9, 1170]	οὖσα καθ' αὑτήν, ὃ δεῖ	περὶ	τὸν μακάριον εἶναι· ὁ γὰρ
[9, 1171]	αἴσθησις ὅτι ἔστιν αἱρετή, καὶ	περὶ	τὸν φίλον δή· ἡ δ'
[9, 1165]	διοριστέον. Ἔχει δ' ἀπορίαν καὶ	περὶ	τοῦ διαλύεσθαι τὰς φιλίας (μὴ
[9, 1169]	πειθαρχεῖ τῷ νῷ. Ἀληθὲς δὲ	περὶ	τοῦ σπουδαίου καὶ τὸ τῶν
[9, 1167]	καὶ ἐκ προσπαίου, ~οἷον καὶ	περὶ	τοὺς ἀγωνιστὰς συμβαίνει· (εὖνοι γὰρ
[9, 1167]	αἴτιον, καὶ οὐδ' ὅμοιον τὸ	περὶ	τοὺς δανείσαντας· οὐ γάρ ἐστι
[9, 1168]	γενομένου· ~(μάλιστα δ' ἴσως τοῦτο	περὶ	τοὺς ποιητὰς συμβαίνει· ὑπεραγαπῶσι γὰρ
[9, 1165]	κοινὸν τὸ γένος καὶ αἱ	περὶ	τοῦτο δὴ πράξεις· καὶ εἰς
[9, 1165]	οὐχ οἷόν τε. Εἴρηται δὲ	περὶ	τούτων. Ἆρ' οὖν οὐθὲν ἀλλοιότερον
[9, 1167]	οὐρανίων (οὐ γὰρ φιλικὸν τὸ	περὶ	τούτων ὁμονοεῖν) ἀλλὰ τὰς πόλεις
[9, 1167]	ὁμογνωμονοῦντας ὁμονοεῖν φασίν, οἷον τοὺς	περὶ	τῶν οὐρανίων (οὐ γὰρ φιλικὸν
[9, 1167]	τὰς πόλεις ὁμονοεῖν φασίν, ὅταν	περὶ	τῶν συμφερόντων ὁμογνωμονῶσι καὶ ταὐτὰ
[9, 1164]	οἷον πότερον δεῖ πάντα τῷ	πατρὶ	ἀπονέμειν καὶ πείθεσθαι, ἢ κάμνοντα
[9, 1165]	δέ· οὐδὲ γὰρ τὴν αὐτὴν	πατρὶ	καὶ μητρί, οὐδ' αὖ τὴν
[9, 1165]	ταὐτὰ πᾶσιν ἀποδοτέον, οὐδὲ τῷ	πατρὶ	πάντα, καθάπερ οὐδὲ τῷ Διὶ
[9, 1165]	γὰρ τὴν αὐτὴν πατρὶ καὶ	μητρί,	οὐδ' αὖ τὴν τοῦ σοφοῦ
[9, 1166]	ἐκ τῶν πρὸς ἑαυτὸν ἐληλυθέναι.	Τιθέασι	γὰρ φίλον τὸν βουλόμενον καὶ
[9, 1166]	αἱ μητέρες πρὸς τὰ τέκνα	πεπόνθασι,	καὶ τῶν φίλων οἱ προσκεκρουκότες.
[9, 1168]	τοὺς τὰ τοιαῦθ' αὑτοῖς ἀπονέμοντας	εἰώθασι	λέγειν οἱ πολλοὶ φιλαύτους, οὐκ
[9, 1168]	γὰρ οἱ πολλοὶ ὀρέγονται, καὶ	ἐσπουδάκασι	περὶ αὐτὰ ὡς ἄριστα ὄντα,
[9, 1164]	ὑπερβολὰς τῶν ἐπαγγελιῶν, εἰκότως ἐν	ἐγκλήμασι	γίνονται· οὐ γὰρ ἐπιτελοῦσιν ἃ
[9, 1168]	ἑαυτοῖς ἀπονέμοντας τὸ πλεῖον ἐν	χρήμασι	καὶ τιμαῖς καὶ ἡδοναῖς ταῖς
[9, 1167]	τοὺς ἀρίστους ἄρχειν· οὕτω γὰρ	πᾶσι	γίνεται οὗ ἐφίενται. Πολιτικὴ δὴ
[9, 1169]	αἴτιον τῷ φίλῳ γενέσθαι. Ἐν	πᾶσι	δὴ τοῖς ἐπαινετοῖς ὁ σπουδαῖος
[9, 1167]	πᾶσιν, οἷον αἱ πόλεις, ὅταν	πᾶσι	δοκῇ τὰς ἀρχὰς αἱρετὰς εἶναι,
[9, 1171]	καὶ συναλγοῦντας. Μιμεῖσθαι δ' ἐν	ἅπασι	δεῖ δῆλον ὅτι τὸν βελτίω.
[9, 1168]	τὰ ἔργα διαφωνεῖ, οὐκ ἀλόγως.	(Φασὶ	γὰρ δεῖν φιλεῖν μάλιστα τὸν
[9, 1169]	φίλων ἢ μή. Οὐθὲν γάρ	φασι	δεῖν φίλων τοῖς μακαρίοις καὶ
[9, 1164]	προϊέμενος ἔοικ' ἐπιτρέπειν ἐκείνῳ. Ὅπερ	φασὶ	καὶ Πρωταγόραν ποιεῖν· ὅτε γὰρ
[9, 1163]	~(Ἐν πάσαις δὲ ταῖς	ἀνομοιοειδέσι	φιλίαις τὸ ἀνάλογον ἰσάζει καὶ
[9, 1168]	ταῖς ἐπιθυμίαις καὶ ὅλως τοῖς	πάθεσι	καὶ τῷ ἀλόγῳ τῆς ψυχῆς·
[9, 1165]	παρρησίαν καὶ ἁπάντων κοινότητα. Καὶ	συγγενέσι	δὲ καὶ φυλέταις καὶ πολίταις
[9, 1170]	ᾗ σπουδαῖος, ταῖς κατ' ἀρετὴν	πράξεσι	χαίρει, ταῖς δ' ἀπὸ κακίας
[9, 1164]	οὕτω φαίνεται γινόμενον, ἐνιαχοῦ τ'	εἰσὶ	νόμοι τῶν ἑκουσίων συμβολαίων δίκας
[9, 1171]	φιλίαν, αἱ δ' ὑμνούμεναι ἐν	δυσὶ	λέγονται. Οἱ δὲ πολύφιλοι καὶ
[9, 1165]	Δόξειε δ' ἂν τροφῆς μὲν	γονεῦσι	δεῖν μάλιστ' ἐπαρκεῖν, ὡς ὀφείλοντας,
[9, 1165]	ταῦτ' ἐπαρκεῖν· καὶ τιμὴν δὲ	γονεῦσι	καθάπερ θεοῖς, οὐ πᾶσαν δέ·
[9, 1165]	οὐκ ἄδηλον· ἐπεὶ δ' ἕτερα	γονεῦσι	καὶ ἀδελφοῖς καὶ ἑταίροις καὶ
[9, 1166]	καὶ τοῖς πολλοῖς ὑπάρχειν, καίπερ	οὖσι	φαύλοις. Ἆρ' οὖν ᾗ τ'
[9, 1166]	διὰ τὴν μοχθηρίαν μισοῦνται, καὶ	φεύγουσι	τὸ ζῆν καὶ ἀναιροῦσιν ἑαυτούς.
[9, 1166]	καὶ δυσχερῶν, καὶ τοιαῦθ' ἕτερα	ἐλπίζουσι,	καθ' ἑαυτοὺς ὄντες, μεθ' ἑτέρων
[9, 1172]	βουλόμενοι μετὰ τῶν φίλων, ταῦτα	ποιοῦσι	καὶ τούτων κοινωνοῦσιν οἷς οἴονται
[9, 1172]	ἐπιεικῶν ἐπιεικής, συναυξανομένη ταῖς ὁμιλίαις·	δοκοῦσι	δὲ καὶ βελτίους γίνεσθαι ἐνεργοῦντες
[9, 1167]	Οἱ δ' εὐεργέται τοὺς εὐεργετηθέντας	δοκοῦσι	μᾶλλον φιλεῖν ἢ οἱ εὖ
[9, 1169]	πολλὰς καὶ μικράς. Τοῖς δ'	ὑπεραποθνήσκουσι	τοῦτ' ἴσως συμβαίνει· αἱροῦνται δὴ
[9, 1168]	εἰς ὄνειδος ἄγοντες αὐτὸ φιλαύτους	καλοῦσι	τοὺς ἑαυτοῖς ἀπονέμοντας τὸ πλεῖον
[9, 1165]	φαίνονται· εἰς γάμους μὲν γὰρ	καλοῦσι	τοὺς συγγενεῖς· τούτοις γὰρ κοινὸν
[9, 1168]	ὅσῳ ἂν μοχθηρότερος ᾖ, τοσούτῳ	μᾶλλονἐγκαλοῦσι	δὴ αὐτῷ οἷον ὅτι οὐδὲν
[9, 1168]	καὶ ὡς ἐν αἰσχρῷ φιλαύτους	ἀποκαλοῦσι,	δοκεῖ τε ὁ μὲν φαῦλος
[9, 1167]	πλείστοις φαίνεται ὅτι οἳ μὲν	ὀφείλουσι	τοῖς δὲ ὀφείλεται· καθάπερ οὖν
[9, 1167]	ἕνεκα· οἱ δ' εὖ πεποιηκότες	φιλοῦσι	καὶ ἀγαπῶσι τοὺς πεπονθότας κἂν
[9, 1171]	δεῖ ἀλλήλοις φίλους εἶναι, εἰ	μέλλουσι	πάντες μετ' ἀλλήλων συνημερεύειν· τοῦτο
[9, 1171]	καὶ οἱ τοιοῦτοι ἄνδρες τοῖς	συστένουσι	χαίρουσι, καὶ φιλοῦσιν ὡς φίλους
[9, 1172]	μὲν τῶν φαύλων φιλία μοχθηρά	(κοινωνοῦσι	γὰρ φαύλων ἀβέβαιοι ὄντες, καὶ
[9, 1167]	ἐπιεικέσιν· οὗτοι γὰρ καὶ ἑαυτοῖς	ὁμονοοῦσι	καὶ ἀλλήλοις, ἐπὶ τῶν αὐτῶν
[9, 1171]	οἱ τοιοῦτοι ἄνδρες τοῖς συστένουσι	χαίρουσι,	καὶ φιλοῦσιν ὡς φίλους καὶ
[9, 1166]	τὸ ζῆν καὶ ἀναιροῦσιν ἑαυτούς.	Ζητοῦσί	τε οἱ μοχθηροὶ μεθ' ὧν
[9, 1165]	κατὰ τὴν μοχθηρίαν; Ἐπανόρθωσιν δ'	ἔχουσι	μᾶλλον βοηθητέον εἰς τὸ ἦθος
[9, 1170]	ἡδεῖαι τοῖς ἀγαθοῖς ~(ἄμφω γὰρ	ἔχουσι	τὰ τῇ φύσει ἡδέα) ὁ
[9, 1165]	καὶ τὰς πράξεις λόγοι ὁμοίως	ἔχουσι	τὸ ὡρισμένον τοῖς περὶ ἅ
[9, 1168]	φιλεῖσθαι δὲ τῷ πάσχειν· τοῖς	ὑπερέχουσι	δὲ περὶ τὴν πρᾶξιν ἕπεται
[9, 1166]	τε φιλητὸν ἔχοντες οὐδὲν φιλικὸν	πάσχουσι	πρὸς ἑαυτούς. Οὐδὲ δὴ συγχαίρουσιν
[9, 1165]	ὅταν μὴ ὁμοίως οἴωνται καὶ	ὦσι	φίλοι. Ὅταν μὲν οὖν διαψευσθῇ
[9, 1167]	ἀγαπῶσι τοὺς πεπονθότας κἂν μηδὲν	ὦσι	χρήσιμοι μηδ' εἰς ὕστερον γένοιντ'
[9, 1168]	ἑαυτὸν μάλιστα ἢ ἄλλον τινά.	Ἐπιτιμῶσι	γὰρ τοῖς ἑαυτοὺς μάλιστ' ἀγαπῶσι,
[9, 1167]	φασίν, ὅταν περὶ τῶν συμφερόντων	ὁμογνωμονῶσι	καὶ ταὐτὰ προαιρῶνται καὶ πράττωσι
[9, 1168]	Ἐπιτιμῶσι γὰρ τοῖς ἑαυτοὺς μάλιστ'	ἀγαπῶσι,	καὶ ὡς ἐν αἰσχρῷ φιλαύτους
[9, 1168]	ἔργον ἐστὶν αὐτῶν· τοῦτο δὴ	ἀγαπῶσι	μᾶλλον ἢ τὸ ἔργον τὸν
[9, 1167]	δ' εὖ πεποιηκότες φιλοῦσι καὶ	ἀγαπῶσι	τοὺς πεπονθότας κἂν μηδὲν ὦσι
[9, 1172]	συνημερεύοντες ὅ τι περ μάλιστ'	ἀγαπῶσι	τῶν ἐν τῷ βίῳ· συζῆν
[9, 1168]	τοῦτο περὶ τοὺς ποιητὰς συμβαίνει·	ὑπεραγαπῶσι	γὰρ οὗτοι τὰ οἰκεῖα ποιήματα,
[9, 1171]	φαίνεται. Ἆρ' οὖν, ὥσπερ τοῖς	ἐρῶσι	τὸ ὁρᾶν ἀγαπητότατόν ἐστι καὶ
[9, 1167]	ὁμογνωμονῶσι καὶ ταὐτὰ προαιρῶνται καὶ	πράττωσι	τὰ κοινῇ δόξαντα. Περὶ τὰ
[9, 1170]	ποσὸν οὐκ ἔστιν ἴσως ἕν	τι,	ἀλλὰ πᾶν τὸ μεταξὺ τινῶν
[9, 1169]	Ὅταν ὁ δαίμων εὖ διδῷ,	τί	δεῖ φίλων; Ἔοικε δ' ἀτόπῳ
[9, 1165]	οὕτω καὶ τοῖς γενομένοις ἀπονεμητέον	τι	διὰ τὴν προγενομένην φιλίαν, ὅταν
[9, 1166]	καὶ ἡ φιλία τούτων εἶναί	τι	δοκεῖ, καὶ φίλοι οἷς ταῦθ'
[9, 1169]	καὶ οὐχ ὑπάρχει ὥσπερ κτῆμά	τι.	Εἰ δὲ τὸ εὐδαιμονεῖν ἐστὶν
[9, 1171]	διὰ ταῦτα ἢ δι' ἄλλο	τι	κουφίζονται, ἀφείσθω· συμβαίνειν δ' οὖν
[9, 1170]	πλείστους κατ' ἀριθμόν, ἢ ἔστι	τι	μέτρον καὶ φιλικοῦ πλήθους, ὥσπερ
[9, 1169]	Δεῖ ἄρα τῷ εὐδαίμονι φίλων.	Τί	οὖν λέγουσιν οἱ πρῶτοι, καὶ
[9, 1172]	ἕκαστοι ἐν τούτῳ συνημερεύοντες ὅ	τι	περ μάλιστ' ἀγαπῶσι τῶν ἐν
[9, 1166]	θεὸς τἀγαθόν) ἀλλ' ὢν ὅ	τι	ποτ' ἐστίν· δόξειε δ' ἂν
[9, 1170]	ἐπὶ τῶν ἄλλων ὁμοίως ἔστι	τι	τὸ αἰσθανόμενον ὅτι ἐνεργοῦμεν, ὥστε
[9, 1167]	καλός τις ἢ ἀνδρεῖος ἤ	τι	τοιοῦτον, καθάπερ καὶ ἐπὶ τῶν
[9, 1171]	καὶ διανέμειν ἑαυτόν, οὐκ ἄδηλον.	Ἔτι	δὲ κἀκείνους δεῖ ἀλλήλοις φίλους
[9, 1168]	τὸ φιλεῖν καὶ τὰ φιλικά.	Ἔτι	δὲ τὰ ἐπιπόνως γενόμενα πάντες
[9, 1170]	πόλις, οὔτ' ἐκ δέκα μυριάδων	ἔτι	πόλις ἐστίν. Τὸ δὲ ποσὸν
[9, 1165]	δὲ μοχθηρὸς καὶ δοκῇ, ἆρ'	ἔτι	φιλητέον; Ἢ οὐ δυνατόν, εἴπερ
[9, 1165]	τὸ ἡδὺ φίλους ὄντας, ὅταν	μηκέτι	ταῦτ' ἔχωσιν, οὐδὲν ἄτοπον διαλύεσθαι;
[9, 1164]	ἔχει διαφορὰς καὶ μεγέθει καὶ	μικρότητι	καὶ τῷ καλῷ καὶ ἀναγκαίῳ.
[9, 1169]	Εἰκότως δὴ δοκεῖ σπουδαῖος εἶναι,	ἀντὶ	πάντων αἱρούμενος τὸ καλόν. Ἐνδέχεται
[9, 1166]	οἷον οἱ ἀκρατεῖς· αἱροῦνται γὰρ	ἀντὶ	τῶν δοκούντων ἑαυτοῖς ἀγαθῶν εἶναι
[9, 1163]	ἐν τῇ πολιτικῇ τῷ σκυτοτόμῳ	ἀντὶ	τῶν ὑποδημάτων ἀμοιβὴ γίνεται κατ'
[9, 1165]	ὁμοίως δὲ καὶ μητρικήν. Καὶ	παντὶ	δὲ τῷ πρεσβυτέρῳ τιμὴν καθ'
[9, 1168]	παθόντι οὐδὲν καλὸν ἐν τῷ	δράσαντι,	ἀλλ' εἴπερ, συμφέρον· τοῦτο δ'
[9, 1165]	προσποιήσεως ἀπατηθῇ, δίκαιον ἐγκαλεῖν τῷ	ἀπατήσαντι,	καὶ μᾶλλον ἢ τοῖς τὸ
[9, 1165]	μοχθηρὸν εἶναι. Οὐδὲ γὰρ τῷ	δανείσαντι	ἐνίοτε ἀντιδανειστέον· ὃ μὲν γὰρ
[9, 1164]	οὐδὲ τοῦτ' ἀεί, οἷον τῷ	λυτρωθέντι	παρὰ λῃστῶν πότερα τὸν λυσάμενον
[9, 1165]	γὰρ οἰόμενος κομιεῖσθαι ἐδάνεισεν ἐπιεικεῖ	ὄντι,	ὃ δ' οὐκ ἐλπίζει κομιεῖσθαι
[9, 1168]	ἐν ᾧ τοῦτο, τῷ δὲ	παθόντι	οὐδὲν καλὸν ἐν τῷ δράσαντι,
[9, 1168]	καλὸν γὰρ πολυχρόνιονν, τῷ δὲ	παθόντι	τὸ χρήσιμον παροίχεται. Ἥ τε
[9, 1170]	ἐνδεὴς ἔσται. Δεήσει ἄρα τῷ	εὐδαιμονήσοντι	φίλων σπουδαίων. Ἆρ' οὖν ὡς
[9, 1164]	ἴσως οὐ τοσούτου τιμᾶν ὅσου	ἔχοντι	φαίνεται ἄξιον, ἀλλ' ὅσου πρὶν
[9, 1164]	ὁστισοῦν ᾖ, ἢ μὴ ἑαλωκότι	ἀπαιτοῦντι	δὲ ἀποδοτέον, ~(τὸν πατέρα λυτρωτέον;
[9, 1164]	τοσούτῳ πλείω· εἰς ἕω δ'	ἀπαιτοῦντι	τὰς ὑποσχέσεις ἀνθ' ἡδονῆς ἡδονὴν
[9, 1171]	φίλους ἡδύ, (ἄλλως τε καὶ	ἀτυχοῦντι,	καὶ γίνεταί τις ἐπικουρία πρὸς
[9, 1170]	νοῶμεν, ὅτι νοοῦμεν, τὸ δ'	ὅτι	αἰσθανόμεθα ἢ νοοῦμεν, ὅτι ἐσμέν
[9, 1170]	ὅτι ἐνεργοῦμεν, ὥστε ἂν αἰσθανώμεθ'	ὅτι	αἰσθανόμεθα, κἂν νοῶμεν, ὅτι νοοῦμεν,
[9, 1170]	ὁρᾷ αἰσθάνεται καὶ ὁ ἀκούων	ὅτι	ἀκούει καὶ ὁ βαδίζων ὅτι
[9, 1164]	μὲν δι' αὐτοὺς προϊέμενοι εἴρηται	ὅτι	ἀνέγκλητοι τοιαύτη γὰρ ἡ κατ'
[9, 1168]	ὁ φίλος ὁρίζεται· εἴρηται γὰρ	ὅτι	ἀπ' αὐτοῦ πάντα τὰ φιλικὰ
[9, 1168]	ἡ γέννησις, καὶ μᾶλλον ἴσασιν	ὅτι	αὑτῶν. Δόξειε δ' ἂν τοῦτο
[9, 1170]	ὅτι ἀκούει καὶ ὁ βαδίζων	ὅτι	βαδίζει, καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων
[9, 1169]	ἐστίν, ἡ δ' ἐνέργεια δῆλον	ὅτι	γίνεται καὶ οὐχ ὑπάρχει ὥσπερ
[9, 1164]	καὶ τῷ καλῷ καὶ ἀναγκαίῳ.	Ὅτι	δ' οὐ πάντα τῷ αὐτῷ
[9, 1171]	(τοῦτο γὰρ ἐδόκει φιλικώτατον εἶναι)	ὅτι	δ' οὐχ οἷόν τε πολλοῖς
[9, 1168]	δὴ τοῖς οὕτω φιλαύτοις ὀνειδίζεται.	Ὅτι	δὲ τοὺς τὰ τοιαῦθ' αὑτοῖς
[9, 1170]	ὁμοίως ἔστι τι τὸ αἰσθανόμενον	ὅτι	ἐνεργοῦμεν, ὥστε ἂν αἰσθανώμεθ' ὅτι
[9, 1170]	δ' ὅτι αἰσθανόμεθα ἢ νοοῦμεν,	ὅτι	ἐσμέν (τὸ γὰρ εἶναι ἦν
[9, 1171]	περὶ αὑτὸν δ' ἡ αἴσθησις	ὅτι	ἔστιν αἱρετή, καὶ περὶ τὸν
[9, 1170]	ἄρα δεῖ καὶ τοῦ φίλου	ὅτι	ἔστιν, τοῦτο δὲ γίνοιτ' ἂν
[9, 1170]	ἢ νοεῖν) (τὸ δ' αἰσθάνεσθαι	ὅτι	ζῇ, τῶν ἡδέων καθ' αὑτό
[9, 1169]	ἀληθές. Ἐν ἀρχῇ γὰρ εἴρηται	ὅτι	ἡ εὐδαιμονία ἐνέργειά τις ἐστίν,
[9, 1166]	πλείω, ἐκ τῶν εἰρημένων, (καὶ	ὅτι	ἡ ὑπερβολὴ τῆς φιλίας τῇ
[9, 1171]	ἡδεῖαν ἔχει καὶ τὴν ἔννοιαν	ὅτι	ἥδονται ἐπὶ τοῖς αὑτοῦ ἀγαθοῖσ.
[9, 1166]	ἀλλὰ μετὰ μικρόν γε λυπεῖται	ὅτι	ἥσθη, καὶ οὐκ ἂν ἐβούλετο
[9, 1165]	ὡρισμένον τοῖς περὶ ἅ εἰσιν.	Ὅτι	μὲν οὖν οὐ ταὐτὰ πᾶσιν
[9, 1169]	ἑκουσίως τὰ μετὰ λόγου μάλιστα.	Ὅτι	μὲν οὖν τοῦθ' ἕκαστός ἐστιν
[9, 1170]	αἰσθανώμεθ' ὅτι αἰσθανόμεθα, κἂν νοῶμεν,	ὅτι	νοοῦμεν, τὸ δ' ὅτι αἰσθανόμεθα
[9, 1169]	ἢ μάλιστα, οὐκ ἄδηλον, καὶ	ὅτι	ὁ ἐπιεικὴς μάλιστα τοῦτ' ἀγαπᾷ.
[9, 1169]	πρῶτοι, καὶ πῇ ἀληθεύουσιν; Ἢ	ὅτι	οἱ πολλοὶ φίλους οἴονται τοὺς
[9, 1167]	Τοῖς μὲν οὖν πλείστοις φαίνεται	ὅτι	οἳ μὲν ὀφείλουσι τοῖς δὲ
[9, 1170]	μακαριωτάτη ζωή) ὁ δ' ὁρῶν	ὅτι	ὁρᾷ αἰσθάνεται καὶ ὁ ἀκούων
[9, 1168]	τοσούτῳ μᾶλλονἐγκαλοῦσι δὴ αὐτῷ οἷον	ὅτι	οὐδὲν ἀφ' ἑαυτοῦ πράττειὁ δ'
[9, 1164]	ἔτυχεν, πολλάκις δ' ὁ ἐρώμενος	ὅτι	πρότερον ἐπαγγελλόμενος πάντα νῦν οὐδὲν
[9, 1170]	ζῆν καὶ μάλιστα τοῖς ἀγαθοῖς,	ὅτι	τὸ εἶναι ἀγαθόν ἐστιν αὐτοῖς
[9, 1168]	τὸν ποιήσαντα. Τούτου δ' αἴτιον	ὅτι	τὸ εἶναι πᾶσιν αἱρετὸν καὶ
[9, 1165]	οὐδ' ὁμοιοῦσθαι φαύλῳ· εἴρηται δ'	ὅτι	τὸ ὅμοιον τῷ ὁμοίῳ φίλον.
[9, 1171]	δ' ἐν ἅπασι δεῖ δῆλον	ὅτι	τὸν βελτίω. Ἡ δ' ἐν
[9, 1170]	γὰρ τῇ φύσει ἀγαθὸν εἴρηται	ὅτι	τῷ σπουδαίῳ ἀγαθὸν καὶ ἡδύ
[9, 1164]	ἐνίοτε μὲν ὁ ἐραστὴς ἐγκαλεῖ	ὅτι	ὑπερφιλῶν οὐκ ἀντιφιλεῖται, οὐδὲν ἔχων
[9, 1168]	πως· στέργει δὴ τὸ ἔργον,	διότι	καὶ τὸ εἶναι. Τοῦτο δὲ
[9, 1168]	φιλητὸν ὁμοίως. Τῷ μὲν οὖν	πεποιηκότι	μένει τὸ ἔργον ντὸ καλὸν
[9, 1164]	κἂν ὁστισοῦν ᾖ, ἢ μὴ	ἑαλωκότι	ἀπαιτοῦντι δὲ ἀποδοτέον, ~(τὸν πατέρα
[9, 1168]	Τοῦτο δὲ φυσικόν· ὃ γάρ	ἐστι	δυνάμει, τοῦτο ἐνεργείᾳ τὸ ἔργον
[9, 1166]	ἂν ταύτῃ εἶναι φιλία, ᾗ	ἐστὶ	δύο ἢ πλείω, ἐκ τῶν
[9, 1170]	τῷ μακαρίῳ τὸ εἶναι αἱρετόν	ἐστι	καθ' αὑτό, ἀγαθὸν τῇ φύσει
[9, 1170]	τῷ σπουδαίῳ ἀγαθὸν καὶ ἡδύ	ἐστι	καθ' αὑτό. Τὸ δὲ ζῆν
[9, 1171]	τοῖς ἐρῶσι τὸ ὁρᾶν ἀγαπητότατόν	ἐστι	καὶ μᾶλλον αἱροῦνται ταύτην τὴν
[9, 1167]	λέγεται· περὶ τὰ συμφέροντα γάρ	ἐστι	καὶ τὰ εἰς τὸν βίον
[9, 1171]	τινῶν ὡρισμένων. ~(Καὶ φίλων δή	ἐστι	πλῆθος ὡρισμένον, καὶ ἴσως οἱ
[9, 1166]	συνήδεται μάλισθ' ἑαυτῷ· πάντοτε γάρ	ἐστι	τὸ αὐτὸ λυπηρόν τε καὶ
[9, 1169]	εἶναι. Εἴ τε φίλου μᾶλλόν	ἐστι	τὸ εὖ ποιεῖν ἢ πάσχειν,
[9, 1171]	οὕτω καὶ τοῖς φίλοις αἱρετώτατόν	ἐστι	τὸ συζῆν; Κοινωνία γὰρ ἡ
[9, 1168]	ἡδὺ καὶ φιλητόν. Ἡδεῖα δ'	ἐστὶ	τοῦ μὲν παρόντος ἡ ἐνέργεια,
[9, 1164]	Τὴν ἀξίαν δὲ ποτέρου τάξαι	ἐστί,	τοῦ προϊεμένου ἢ τοῦ προλαβόντος;
[9, 1167]	περὶ τοὺς δανείσαντας· οὐ γάρ	ἐστι	φίλησις περὶ ἐκείνους, ἀλλὰ τοῦ
[9, 1171]	εὐεργετεῖν καὶ μετὰ τούτων διάγειν.	Ἔστι	γὰρ καὶ ἡ παρουσία αὐτὴ
[9, 1166]	φίλον ἔχειν ὥσπερ πρὸς αὑτόν	(ἔστι	γὰρ ὁ φίλος ἄλλος αὐτός)
[9, 1166]	φιλικῷ μὲν ἔοικεν, οὐ μὴν	ἔστι	γε φιλία· γίνεται γὰρ εὔνοια
[9, 1167]	τὰ εἰς τὸν βίον ἥκοντα.	Ἔστι	δ' ἡ τοιαύτη ὁμόνοια ἐν
[9, 1169]	αὑτήν, καθάπερ ἐν ἀρχῇ εἴρηται,	ἔστι	δὲ καὶ τὸ οἰκεῖον τῶν
[9, 1171]	καλοῦσιν ἀρέσκους. Πολιτικῶς μὲν οὖν	ἔστι	πολλοῖς εἶναι φίλον καὶ μὴ
[9, 1171]	δὲ καὶ δι' αὐτοὺς οὐκ	ἔστι	πρὸς πολλούς, ἀγαπητὸν δὲ καὶ
[9, 1168]	δὲ ὁ ποιήσας τὸ ἔργον	ἔστι	πως· στέργει δὴ τὸ ἔργον,
[9, 1170]	πότερον πλείστους κατ' ἀριθμόν, ἢ	ἔστι	τι μέτρον καὶ φιλικοῦ πλήθους,
[9, 1170]	καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων ὁμοίως	ἔστι	τι τὸ αἰσθανόμενον ὅτι ἐνεργοῦμεν,
[9, 1169]	εὖ ποιεῖν ἢ πάσχειν, καὶ	ἔστι	τοῦ ἀγαθοῦ καὶ τῆς ἀρετῆς
[9, 1166]	δὲ πότερον ἔστιν ἢ οὐκ	ἔστι	φιλία, ἀφείσθω ἐπὶ τοῦ παρόντος·