HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Éthique à Nicomaque, livre IX

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ε = 28 formes différentes pour 216 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, page

[9, 1166]   ταύτῃ μετέχουσιν αὐτῶν; Ἐπεὶ τῶν γε κομιδῇ φαύλων καὶ ἀνοσιουργῶν οὐδενὶ

[9, 1166]   καὶ ἥδεσθαι, ἀλλὰ μετὰ μικρόν γε λυπεῖται ὅτι ἥσθη, καὶ οὐκ

[9, 1165]   διαφερόντων ἐργωδεστέρα. Οὐ μὴν διά γε τοῦτο ἀποστατέον, ἀλλ' ὡς ἂν

[9, 1166]   μὲν ἔοικεν, οὐ μὴν ἔστι γε φιλία· γίνεται γὰρ εὔνοια καὶ

[9, 1164]   τυγχάνει, τούτοις καὶ προσέχει, κἀκείνου γε χάριν ταῦτα δώσει. Τὴν ἀξίαν

[9, 1169]   πάντες ἀποδέχονται καὶ ἐπαινοῦσιν· πάντων δὲ ἁμιλλωμένων πρὸς τὸ καλὸν καὶ

[9, 1164]   ᾖ, ἢ μὴ ἑαλωκότι ἀπαιτοῦντι δὲ ἀποδοτέον, ~(τὸν πατέρα λυτρωτέον; Δόξειε

[9, 1170]   αὐτῶν. Καὶ οἱ πρὸς ἡδονὴν δὲ ἀρκοῦσιν ὀλίγοι, καθάπερ ἐν τῇ

[9, 1166]   ἕκαστος εἶναι δοκεῖ) καὶ ζῆν δὲ βούλεται ἑαυτὸν καὶ σῴζεσθαι, καὶ

[9, 1167]   εὔνοιαν, τὰ δίκαια δρῶν· ὁ δὲ βουλόμενός τιν' εὐπραγεῖν, ἐλπίδα ἔχων

[9, 1166]   καὶ ἑτέρων μὲν ἐπιθυμοῦσιν ἄλλα δὲ βούλονται, οἷον οἱ ἀκρατεῖς· αἱροῦνται

[9, 1168]   δὲ μέλλοντος ἡ ἐλπίς, τοῦ δὲ γεγενημένου ἡ μνήμη· ἥδιστον δὲ

[9, 1171]   ἐργῶδες ἐν πολλοῖς ὑπάρχειν. Χαλεπὸν δὲ γίνεται καὶ τὸ συγχαίρειν καὶ

[9, 1170]   τοῦ φίλου ὅτι ἔστιν, τοῦτο δὲ γίνοιτ' ἂν ἐν τῷ συζῆν

[9, 1172]   φαύλων ἀβέβαιοι ὄντες, καὶ μοχθηροὶ δὲ γίνονται ὁμοιούμενοι ἀλλήλοις) ἡ δὲ

[9, 1165]   εἰς ταῦτ' ἐπαρκεῖν· καὶ τιμὴν δὲ γονεῦσι καθάπερ θεοῖς, οὐ πᾶσαν

[9, 1167]   μὴ εἶναι οἷς ὀφείλουσιν, οἱ δὲ δανείσαντες καὶ ἐπιμελοῦνται τῆς τῶν

[9, 1164]   ἡδονὴν τὸν ἐρώμενον φιλῇ, ὃ δὲ διὰ τὸ χρήσιμον τὸν ἐραστήν,

[9, 1165]   Ἢ οὐκ ἐνδέχεται; Ἐν μεγάλῃ δὲ διαστάσει μάλιστα δῆλον γίνεται, οἷον

[9, 1165]   ὁμογενῶν ῥᾴων ἡ σύγκρισις, τῶν δὲ διαφερόντων ἐργωδεστέρα. Οὐ μὴν διά

[9, 1170]   δ' αἰσθήσεως ἢ νοήσεως· ἡ δὲ δύναμις εἰς τὴν ἐνέργειαν ἀνάγεται,

[9, 1170]   ἡδύ ἐστι καθ' αὑτό. Τὸ δὲ ζῆν ὁρίζονται τοῖς ζῴοις δυνάμει

[9, 1170]   τὸ αἰσθάνεσθαι ἢ νοεῖν. Τὸ δὲ ζῆν τῶν καθ' αὑτὸ ἀγαθῶν

[9, 1165]   σπουδαῖον εἰδὼς εὖ ποιήσῃ, τῷ δὲ ἡ ἀνταπόδοσις γίνηται ὃν οἴεται

[9, 1166]   ᾗ τοιοῦτοι ὑπολαμβάνουσιν εἶναι· ἔοικε δέ, καθάπερ εἴρηται, μέτρον ἑκάστων ἡ

[9, 1168]   εὖ ποιεῖν ἐργῶδες. Διὰ ταῦτα δὲ καὶ αἱ μητέρες φιλοτεκνότεραι· ἐπιπονωτέρα

[9, 1168]   καὶ τούτῳ χαριζόμενος. Καὶ ἐγκρατὴς δὲ καὶ ἀκρατὴς λέγεται τῷ κρατεῖν

[9, 1169]   ἑαυτῷ ἀπονέμει. Καὶ περὶ τιμὰς δὲ καὶ ἀρχὰς ὁ αὐτὸς τρόπος·

[9, 1172]   ἐπιεικής, συναυξανομένη ταῖς ὁμιλίαις· δοκοῦσι δὲ καὶ βελτίους γίνεσθαι ἐνεργοῦντες καὶ

[9, 1171]   ὡς ἀληθῶς ἐπιεικῆ· δι' ἀρετὴν δὲ καὶ δι' αὐτοὺς οὐκ ἔστι

[9, 1167]   αὐτὴν ἀργὴν εἶναι φιλίαν, χρονιζομένην δὲ καὶ εἰς συνήθειαν ἀφικνουμένην γίνεσθαι

[9, 1170]   ζῆν ἀγαθὸν καὶ ἡδύ (ἔοικε δὲ καὶ ἐκ τοῦ πάντας ὀρέγεσθαι

[9, 1167]   ἐπὶ τῶν ἀγωνιστῶν εἴπομεν. Φιλικὸν δὲ καὶ ἡ ὁμόνοια φαίνεται. Διόπερ

[9, 1167]   δίκαια καὶ τὰ συμφέροντα, τούτων δὲ καὶ κοινῇ ἐφίενται. Τοὺς δὲ

[9, 1165]   στρατηγοῦ, ἀλλὰ τὴν πατρικήν, ὁμοίως δὲ καὶ μητρικήν. Καὶ παντὶ δὲ

[9, 1171]   μηδ' αὐτὸς εἶναι θρηνητικός· γύναια δὲ καὶ οἱ τοιοῦτοι ἄνδρες τοῖς

[9, 1171]   οὐκ ἔστι πρὸς πολλούς, ἀγαπητὸν δὲ καὶ ὀλίγους εὑρεῖν τοιούτους. Πότερον

[9, 1169]   οἱ πολλοί, οὐ χρή. Ἀμφισβητεῖται δὲ καὶ περὶ τὸν εὐδαίμονα, εἰ

[9, 1165]   καὶ τὰ ἁρμόττοντα ἀπονεμητέον. Οὕτω δὲ καὶ ποιεῖν φαίνονται· εἰς γάμους

[9, 1168]   καὶ πάντα τούτῳ πείθεται· ὥσπερ δὲ καὶ πόλις τὸ κυριώτατον μάλιστ'

[9, 1168]   τοῖς εὐεργέταις οἰκεῖον εἶναι. Ἀπορεῖται δὲ καὶ πότερον δεῖ φιλεῖν ἑαυτὸν

[9, 1169]   πάντων αἱρούμενος τὸ καλόν. Ἐνδέχεται δὲ καὶ πράξεις τῷ φίλῳ προίίεσθαι,

[9, 1170]   αὑτὸν ἐνεργεῖν συνεχῶς, μεθ' ἑτέρων δὲ καὶ πρὸς ἄλλους ῥᾷον. Ἔσται

[9, 1169]   καθάπερ ἐν ἀρχῇ εἴρηται, ἔστι δὲ καὶ τὸ οἰκεῖον τῶν ἡδέων,

[9, 1170]   φύσει ὂν καὶ ἡδύ, παραπλήσιον δὲ καὶ τὸ τοῦ φίλου ἐστίν,

[9, 1166]   καὶ συγχαίροντα τῷ φίλῳ· μάλιστα δὲ καὶ τοῦτο περὶ τὰς μητέρας

[9, 1168]   ἐνεργείᾳ τὸ ἔργον μηνύει. Ἅμα δὲ καὶ τῷ μὲν εὐεργέτῃ καλὸν

[9, 1165]   καὶ ἁπάντων κοινότητα. Καὶ συγγενέσι δὲ καὶ φυλέταις καὶ πολίταις καὶ

[9, 1171]   διανέμειν ἑαυτόν, οὐκ ἄδηλον. Ἔτι δὲ κἀκείνους δεῖ ἀλλήλοις φίλους εἶναι,

[9, 1164]   δ' ὃ μὲν τέρψιν ὃ δὲ κέρδος, καὶ ὃ μὲν ἔχει

[9, 1170]   εἰς τὴν ἐνέργειαν ἀνάγεται, τὸ δὲ κύριον ἐν τῇ ἐνεργείᾳ· ἔοικε

[9, 1170]   πᾶσιν ἡδὺ εἶναι· οὐ δεῖ δὲ λαμβάνειν μοχθηρὰν ζωὴν καὶ διεφθαρμένην,

[9, 1166]   ἕκαστον τῷ ἐπιεικεῖ ὑπάρχει τοῖς δὲ λοιποῖς, ᾗ τοιοῦτοι ὑπολαμβάνουσιν εἶναι·

[9, 1171]   οἷς ἥδεται καὶ λυπεῖται) τὸ δὲ λυπούμενον αἰσθάνεσθαι ἐπὶ ταῖς αὑτοῦ

[9, 1165]   πράξεις· καὶ εἰς τὰ κήδη δὲ μάλιστ' οἴονται δεῖν τοὺς συγγενεῖς

[9, 1168]   μάλιστα τὸν μάλιστα φίλον, φίλος δὲ μάλιστα ὁ βουλόμενος ᾧ βούλεται

[9, 1169]   τὸ οἰκεῖον τῶν ἡδέων, θεωρεῖν δὲ μᾶλλον τοὺς πέλας δυνάμεθα ἢ

[9, 1168]   μὲν παρόντος ἡ ἐνέργεια, τοῦ δὲ μέλλοντος ἡ ἐλπίς, τοῦ δὲ

[9, 1164]   τὸ χρήσιμον τὸν ἐραστήν, ταῦτα δὲ μὴ ἀμφοῖν ὑπάρχῃ. Διὰ ταῦτα

[9, 1167]   στασιάζειν, ἀλλήλους μὲν ἐπαναγκάζοντας, αὐτοὺς δὲ μὴ βουλομένους τὰ δίκαια ποιεῖν.

[9, 1164]   ἐν ἐγκλήμασίν εἰσιν. Ἐν οἷς δὲ μὴ γίνεται διομολογία τῆς ὑπουργίας,

[9, 1166]   ἐκεῖσε ἕλκει ὥσπερ διασπῶντα. Εἰ δὲ μὴ οἷόν τε ἅμα λυπεῖσθαι

[9, 1164]   καὶ ὃ μὲν ἔχει ὃ δὲ μή, οὐκ ἂν εἴη τὰ

[9, 1169]   καὶ τοὺς ἄλλους ὠφελήσεἰ, τὸν δὲ μοχθηρὸν οὐ δεῖ· βλάψει γὰρ

[9, 1165]   δ' ἀποδέχηται ὡς ἀγαθόν, γένηται δὲ μοχθηρὸς καὶ δοκῇ, ἆρ' ἔτι

[9, 1168]   ζῆν γὰρ καὶ πράττεινν, ἐνεργείᾳ δὲ ὁ ποιήσας τὸ ἔργον ἔστι

[9, 1165]   γονεῦσι καθάπερ θεοῖς, οὐ πᾶσαν δέ· οὐδὲ γὰρ τὴν αὐτὴν πατρὶ

[9, 1166]   ὑπάρχει, ἀλλ' οὐδὲ φαίνεται. Σχεδὸν δὲ οὐδὲ τοῖς φαύλοις· διαφέρονται γὰρ

[9, 1165]   ἔχει μὲν μὴ οὕτως οἴονται δέ, οὐκ ἂν δόξαιεν ἄτοπα ποιεῖν.

[9, 1167]   ὅτι οἳ μὲν ὀφείλουσι τοῖς δὲ ὀφείλεται· καθάπερ οὖν ἐπὶ τῶν

[9, 1168]   χαίρειν ἐν ᾧ τοῦτο, τῷ δὲ παθόντι οὐδὲν καλὸν ἐν τῷ

[9, 1168]   ντὸ καλὸν γὰρ πολυχρόνιονν, τῷ δὲ παθόντι τὸ χρήσιμον παροίχεται. Ἥ

[9, 1171]   τὸ ἅλις ἐγὼ δυστυχῶν. Μάλιστα δὲ παρακλητέον ὅταν μέλλωσιν ὀλίγα ὀχληθέντες

[9, 1168]   ἄλλους διήκει. Καὶ αἱ παροιμίαι δὲ πᾶσαι ὁμογνωμονοῦσιν, οἷον τὸ μία

[9, 1168]   δὲ τῷ πάσχειν· τοῖς ὑπερέχουσι δὲ περὶ τὴν πρᾶξιν ἕπεται τὸ

[9, 1170]   ὑπάρχοντα αὐτῇ. Ἐν τοῖς ἐχομένοις δὲ περὶ τῆς λύπης ἔσται φανερώτερον.

[9, 1169]   ἐπιεικὴς πειθαρχεῖ τῷ νῷ. Ἀληθὲς δὲ περὶ τοῦ σπουδαίου καὶ τὸ

[9, 1165]   γὰρ οὐχ οἷόν τε. Εἴρηται δὲ περὶ τούτων. Ἆρ' οὖν οὐθὲν

[9, 1166]   οἴονται ἑαυτοῖς βέλτιστα εἶναι. Οἷς δὲ πολλὰ καὶ δεινὰ πέπρακται καὶ

[9, 1171]   ὑμνούμεναι ἐν δυσὶ λέγονται. Οἱ δὲ πολύφιλοι καὶ πᾶσιν οἰκείως ἐντυγχάνοντες

[9, 1170]   μυριάδων ἔτι πόλις ἐστίν. Τὸ δὲ ποσὸν οὐκ ἔστιν ἴσως ἕν

[9, 1166]   οἷς ταῦθ' ὑπάρχει. Πρὸς αὑτὸν δὲ πότερον ἔστιν ἢ οὐκ ἔστι

[9, 1164]   χάριν ταῦτα δώσει. Τὴν ἀξίαν δὲ ποτέρου τάξαι ἐστί, τοῦ προϊεμένου

[9, 1169]   τὰς οἰκείας, αἱ τῶν σπουδαίων δὲ πράξεις φίλων ὄντων ἡδεῖαι τοῖς

[9, 1164]   τὸ μισθὸς δ' ἀνδρί. Οἱ δὲ προλαμβάνοντες τὸ ἀργύριον, εἶτα μηδὲν

[9, 1170]   καθ' αὑτὸ ἀγαθοῦ ἥδονται) ὡς δὲ πρὸς ἑαυτὸν ἔχει ὁ σπουδαῖος,

[9, 1171]   τις εἶναι βούλεται φιλίας, τοῦτο δὲ πρὸς ἕνα· καὶ τὸ σφόδρα

[9, 1170]   τῇ τροφῇ τὸ ἥδυσμα. Τοὺς δὲ σπουδαίους πότερον πλείστους κατ' ἀριθμόν,

[9, 1172]   συμπίνουσιν, οἳ δὲ συγκυβεύουσιν, ἄλλοι δὲ συγγυμνάζονται καὶ συγκυνηγοῦσιν ἢ συμφιλοσοφοῦσιν,

[9, 1172]   διόπερ οἳ μὲν συμπίνουσιν, οἳ δὲ συγκυβεύουσιν, ἄλλοι δὲ συγγυμνάζονται καὶ

[9, 1171]   ἅμα τῷ μὲν συνήδεσθαι τῷ δὲ συνάχθεσθαι. Ἴσως οὖν εὖ ἔχει

[9, 1171]   ταῦτα χρεία φίλων) πρὸς εὐπάθειαν δὲ σχολαίως· οὐ γὰρ καλὸν τὸ

[9, 1166]   τῇ πρὸς αὑτὸν ὁμοιοῦται. Φαίνεται δὲ τὰ εἰρημένα καὶ τοῖς πολλοῖς

[9, 1168]   φιλεῖν καὶ τὰ φιλικά. Ἔτι δὲ τὰ ἐπιπόνως γενόμενα πάντες μᾶλλον

[9, 1166]   μοχθηρίας διάλυσις γένηται. ~(Τὰ φιλικὰ δὲ τὰ πρὸς τοὺς πέλας, καὶ

[9, 1164]   πάντα νῦν οὐδὲν ἐπιτελεῖ. Συμβαίνει δὲ τὰ τοιαῦτα, ἐπειδὰν ὃ μὲν

[9, 1163]   ~(Ἐν πάσαις δὲ ταῖς ἀνομοιοειδέσι φιλίαις τὸ ἀνάλογον

[9, 1171]   (εὐεργετικὸν γὰρ εἶναι καλόν) εἰς δὲ τὰς ἀτυχίας ὀκνοῦντα· μεταδιδόναι γὰρ

[9, 1171]   γὰρ κάλλιον καὶ ἥδιον) εἰς δὲ τὰς εὐτυχίας συνεργοῦντα μὲν προθύμως

[9, 1166]   διάτασιν οὐδ' ὄρεξιν, τῇ φιλήσει δὲ ταῦτ' ἀκολουθεῖ· καὶ ἡ μὲν

[9, 1166]   φιλία δ' οὔ. Καὶ πρότερον δὲ ταῦτ' εἴρηται. Ἀλλ' οὐδὲ φίλησίς

[9, 1164]   ἀναφέρεται καὶ τούτῳ μετρεῖται· ἐν δὲ τῇ ἐρωτικῇ ἐνίοτε μὲν ὁ

[9, 1170]   ὡρισμένον τῆς τἀγαθοῦ φύσεως· τὸ δὲ τῇ φύσει ἀγαθὸν καὶ τῷ

[9, 1166]   περὶ τὰς μητέρας συμβαίνει. Τούτων δέ τινι καὶ τὴν φιλίαν ὁρίζονται.

[9, 1169]   ὑπάρχει ὥσπερ κτῆμά τι. Εἰ δὲ τὸ εὐδαιμονεῖν ἐστὶν ἐν τῷ

[9, 1170]   ἐν ἑαυτῷ αἰσθάνεσθαι ἡδύ) αἱρετὸν δὲ τὸ ζῆν καὶ μάλιστα τοῖς

[9, 1169]   τῷ μὲν φίλῳ χρήματα, αὐτῷ δὲ τὸ καλόν· τὸ δὴ μεῖζον

[9, 1168]   δὲ γεγενημένου ἡ μνήμη· ἥδιστον δὲ τὸ κατὰ τὴν ἐνέργειαν, καὶ

[9, 1168]   οἱ κτησάμενοι τῶν παραλαβόντων· δοκεῖ δὲ τὸ μὲν εὖ πάσχειν ἄπονον

[9, 1170]   αἰσθάνεσθαι αὑτοῦ ἀγαθοῦ ὄντος, ἡ δὲ τοιαύτη αἴσθησις ἡδεῖα καθ' ἑαυτήν.

[9, 1167]   ἐφιεμένους ἐν τοῖς ὠφελίμοις, ἐν δὲ τοῖς πόνοις καὶ ταῖς λειτουργίαις

[9, 1170]   τοῖς καλοῖς μέλεσιν ἥδεται, ἐπὶ δὲ τοῖς φαύλοις λυπεῖται. Γίνοιτο δ'

[9, 1166]   τῶν φίλων οἱ προσκεκρουκότες. Οἳ δὲ τὸν συνδιάγοντα καὶ ταὐτὰ αἱρούμενον,

[9, 1166]   τούτων ὑπάρχειν τῷ ἐπιεικεῖ, πρὸς δὲ τὸν φίλον ἔχειν ὥσπερ πρὸς

[9, 1168]   τοῖς οὕτω φιλαύτοις ὀνειδίζεται. Ὅτι δὲ τοὺς τὰ τοιαῦθ' αὑτοῖς ἀπονέμοντας

[9, 1164]   ἀμφοῖν κατ' ἀξίαν εἶναι, εἰ δὲ τοῦτο μὴ συμβαίνοι, οὐ μόνον

[9, 1168]   δ' αὑτοῦ παρίησιν. Τοῖς λόγοις δὲ τούτοις τὰ ἔργα διαφωνεῖ, οὐκ

[9, 1166]   τὴν φιλίαν ὁρίζονται. Πρὸς ἑαυτὸν δὲ τούτων ἕκαστον τῷ ἐπιεικεῖ ὑπάρχει

[9, 1165]   ἀλλήλους ταῦθ' ὑπάρξει αὐτοῖς, ἄνευ δὲ τούτων οὐκ ἦν φίλους εἶναι·

[9, 1168]   φίλησις ποιήσει ἔοικεν, τὸ φιλεῖσθαι δὲ τῷ πάσχειν· τοῖς ὑπερέχουσι δὲ

[9, 1165]   δὲ καὶ μητρικήν. Καὶ παντὶ δὲ τῷ πρεσβυτέρῳ τιμὴν καθ' ἡλικίαν,

[9, 1172]   δὲ γίνονται ὁμοιούμενοι ἀλλήλοις) ἡ δὲ τῶν ἐπιεικῶν ἐπιεικής, συναυξανομένη ταῖς

[9, 1164]   τοιαῦται καὶ αἱ φιλίαι. Ἡ δὲ τῶν ἠθῶν καθ' αὑτὴν οὖσα

[9, 1169]   δεῖται ἐπεισάκτου ἡδονῆς) οὐ δεόμενος δὲ τῶν τοιούτων φίλων οὐ δοκεῖ

[9, 1167]   δὲ καὶ κοινῇ ἐφίενται. Τοὺς δὲ φαύλους οὐχ οἷόν τε ὁμονοεῖν

[9, 1166]   μοχθηροὶ μεθ' ὧν συνημερεύσουσιν, ἑαυτοὺς δὲ φεύγουσιν· ἀναμιμνήσκονται γὰρ πολλῶν καὶ

[9, 1165]   πᾶν φιλητὸν ἀλλὰ τἀγαθόν; Οὔτε δὲ φιλητὸν τὸ πονηρὸν οὔτε δεῖ·

[9, 1169]   οὖν ὄντας οὐδενὸς προσδεῖσθαι, τὸν δὲ φίλον, ἕτερον αὐτὸν ὄντα, πορίζειν

[9, 1164]   δὲ χειροτονητέον τὸν πολεμικόν· ὁμοίως δὲ φίλῳ μᾶλλον ἢ σπουδαίῳ ὑπηρετητέον,

[9, 1168]   διότι καὶ τὸ εἶναι. Τοῦτο δὲ φυσικόν· ὃ γάρ ἐστι δυνάμει,

[9, 1167]   τῇ ἰδέᾳ οὐδεὶς ἐρᾷ, ὁ δὲ χαίρων τῷ εἴδει οὐδὲν μᾶλλον

[9, 1164]   κάμνοντα μὲν ἰατρῷ πιστεύειν, στρατηγὸν δὲ χειροτονητέον τὸν πολεμικόν· ὁμοίως δὲ

[9, 1168]   τῶν μὲν καλῶν ἡδεῖα, τῶν δὲ χρησίμων οὐ πάνυ ἢ ἧττον·

[9, 1171]   τῷ λόγῳ, ἐὰν ᾖ ἐπιδέξιος· οἶδε γὰρ τὸ ἦθος καὶ ἐφ'

[9, 1171]   ὅσοι εἰς τὸ συζῆν ἱκανοί· οὐδὲ γὰρ ἐνδέχεσθαι δόξειεν ἂν πολλοῖς

[9, 1167]   οὐδὲ τὴν διὰ τὸ ἡδύ· οὐδὲ γὰρ εὔνοια ἐπὶ τούτοις γίνεται.

[9, 1165]   αὐτοῖς μήτε χαίροντες καὶ λυπούμενοι; Οὐδὲ γὰρ περὶ ἀλλήλους ταῦθ' ὑπάρξει

[9, 1165]   καθάπερ θεοῖς, οὐ πᾶσαν δέ· οὐδὲ γὰρ τὴν αὐτὴν πατρὶ καὶ

[9, 1165]   γίνηται ὃν οἴεται μοχθηρὸν εἶναι. Οὐδὲ γὰρ τῷ δανείσαντι ἐνίοτε ἀντιδανειστέον·

[9, 1166]   οὐδὲν φιλικὸν πάσχουσι πρὸς ἑαυτούς. Οὐδὲ δὴ συγχαίρουσιν οὐδὲ συναλγοῦσιν οἱ

[9, 1169]   μακάριος, ἐπειδὴ τἀγαθὰ ὑπάρχει αὐτῷ· οὐδὲ δὴ τῶν διὰ τὸ ἡδύ,

[9, 1166]   Οὐ δὴ φαίνεται ὁ φαῦλος οὐδὲ πρὸς ἑαυτὸν φιλικῶς διακεῖσθαι διὰ

[9, 1166]   πρὸς ἑαυτούς. Οὐδὲ δὴ συγχαίρουσιν οὐδὲ συναλγοῦσιν οἱ τοιοῦτοι ἑαυτοῖς· στασιάζει

[9, 1167]   οὐ τὴν διὰ τὸ χρήσιμον οὐδὲ τὴν διὰ τὸ ἡδύ· οὐδὲ

[9, 1166]   ἀλλ' οὐδὲ φαίνεται. Σχεδὸν δὲ οὐδὲ τοῖς φαύλοις· διαφέρονται γὰρ ἑαυτοῖς,

[9, 1167]   καὶ ἀγνοοῦσιν ἀλλήλους ὑπάρξειεν ἄν· οὐδὲ τοὺς περὶ ὁτουοῦν ὁμογνωμονοῦντας ὁμονοεῖν

[9, 1164]   ἢ ἑταίρῳ δοτέον. Ἴσως δ' οὐδὲ τοῦτ' ἀεί, οἷον τῷ λυτρωθέντι

[9, 1165]   οὐδὲ τῷ πατρὶ πάντα, καθάπερ οὐδὲ τῷ Διὶ θύεται, οὐκ ἄδηλον·

[9, 1165]   οὖν οὐ ταὐτὰ πᾶσιν ἀποδοτέον, οὐδὲ τῷ πατρὶ πάντα, καθάπερ οὐδὲ

[9, 1166]   ἀνοσιουργῶν οὐδενὶ ταῦθ' ὑπάρχει, ἀλλ' οὐδὲ φαίνεται. Σχεδὸν δὲ οὐδὲ τοῖς

[9, 1166]   πρότερον δὲ ταῦτ' εἴρηται. Ἀλλ' οὐδὲ φίλησίς ἐστιν. Οὐ γὰρ ἔχει

[9, 1167]   εἶναι, ἀλλὰ μᾶλλον ἑαυτῷ, καθάπερ οὐδὲ φίλος, εἰ θεραπεύει αὐτὸν διά

[9, 1168]   περιποιοῖτο, οὐδεὶς ἐρεῖ τοῦτον φίλαυτον οὐδὲ ψέξει. Δόξειε δ' ἂν ὁ

[9, 1165]   δὲ ἀποδοτέον, ~(τὸν πατέρα λυτρωτέον; Δόξειε γὰρ ἂν καὶ ἑαυτοῦ μᾶλλον

[9, 1165]   βέλτιον καὶ τῆς φιλίας οἰκειότερον. Δόξειε δ' ἂν ὁ διαλυόμενος οὐδὲν

[9, 1168]   ἐρεῖ τοῦτον φίλαυτον οὐδὲ ψέξει. Δόξειε δ' ἂν ὁ τοιοῦτος μᾶλλον

[9, 1166]   φιλία, ἀφείσθω ἐπὶ τοῦ παρόντος· δόξειε δ' ἂν ταύτῃ εἶναι φιλία,

[9, 1166]   ὢν ὅ τι ποτ' ἐστίν· δόξειε δ' ἂν τὸ νοοῦν ἕκαστος

[9, 1168]   καὶ μᾶλλον ἴσασιν ὅτι αὑτῶν. Δόξειε δ' ἂν τοῦτο καὶ τοῖς

[9, 1165]   τοὺς συγγενεῖς ἀπαντᾶν διὰ ταὐτό. Δόξειε δ' ἂν τροφῆς μὲν γονεῦσι

[9, 1167]   εὖ πάσχειν ἢ ποιεῖν ἐφίενται. Δόξειε δ' ἂν φυσικώτερον εἶναι τὸ

[9, 1170]   καὶ διανοίας· οὕτω γὰρ ἂν δόξειε τὸ συζῆν ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων

[9, 1165]   ἀπολιπόντων εὔλογον τὸ μὴ φιλεῖν. Ἐγκαλέσειε δ' ἄν τις, εἰ διὰ

[9, 1167]   λέγειν αὐτοὺς ἐκ πονηροῦ θεωμένους, ἔοικε δ' ἀνθρωπικῷ· ἀμνήμονες γὰρ οἱ

[9, 1169]   εὖ διδῷ, τί δεῖ φίλων; Ἔοικε δ' ἀτόπῳ τὸ πάντ' ἀπονέμοντας

[9, 1171]   δ' οὖν φαίνεται τὸ λεχθέν. Ἔοικε δ' ἡ παρουσία μικτή τις

[9, 1166]   λοιποῖς, ᾗ τοιοῦτοι ὑπολαμβάνουσιν εἶναι· ἔοικε δέ, καθάπερ εἴρηται, μέτρον ἑκάστων

[9, 1170]   τὸ ζῆν ἀγαθὸν καὶ ἡδύ (ἔοικε δὲ καὶ ἐκ τοῦ πάντας

[9, 1167]   εὖνοι γίνονται καὶ ἐπιπολαίως στέργουσιν. Ἔοικε δὴ ἀρχὴ φιλίας εἶναι, ὥσπερ

[9, 1170]   δὲ κύριον ἐν τῇ ἐνεργείᾳ· ἔοικε δὴ τὸ ζῆν εἶναι κυρίως

[9, 1171]   πρὸς ὀλίγους. Οὕτω δ' ἔχειν ἔοικε καὶ ἐπὶ τῶν πραγμάτων· οὐ

[9, 1168]   στέργοντες ὥσπερ τέκνα. Τοιούτῳ δὴ ἔοικε καὶ τὸ τῶν εὐεργετῶν· τὸ

[9, 1164]   καὶ τῆς ἀρετῆς) οὕτω δ' ἔοικε καὶ τοῖς φιλοσοφίας κοινωνήσασιν· οὐ

[9, 1170]   ἀγαθὸν καὶ τῷ ἐπιεικεῖ· διόπερ ἔοικε πᾶσιν ἡδὺ εἶναι· οὐ δεῖ

[9, 1164]   ὅσου δοκεῖ ἄξια ἐπίστασθαι, καὶ ἐλάμβανε τοσοῦτον. Ἐν τοῖς τοιούτοις δ'

[9, 1166]   τὸ μὲν δεῦρο τὸ δ' ἐκεῖσε ἕλκει ὥσπερ διασπῶντα. Εἰ δὲ

[9, 1164]   μὴ εἶναι, ὡς δέον, ᾧ ἐπίστευσε, διαλυθῆναι πρὸς τοῦτον καθάπερ ἐκοινώνησεν.

[9, 1166]   διασπῶντα. Εἰ δὲ μὴ οἷόν τε ἅμα λυπεῖσθαι καὶ ἥδεσθαι, ἀλλὰ

[9, 1171]   Ἐν ἀμφοῖν γὰρ ἐπιζητοῦνται· οἵ τε γὰρ ἀτυχοῦντες δέονται ἐπικουρίας, οἵ

[9, 1166]   ἡδέως γὰρ αὐτὸ ποιεῖ· τῶν τε γὰρ πεπραγμένων ἐπιτερπεῖς αἱ μνῆμαι,

[9, 1170]   τοῦ ἀγαθοῦ φίλου ὄντος. Οἴονταί τε δεῖν ἡδέως ζῆν τὸν εὐδαίμονα.

[9, 1171]   εὐτυχίαις τῶν φίλων παρουσία τήν τε διαγωγὴν ἡδεῖαν ἔχει καὶ τὴν

[9, 1165]   εἶναι· συμβιοῦν γὰρ οὐχ οἷόν τε. Εἴρηται δὲ περὶ τούτων. Ἆρ'

[9, 1171]   ὁρᾶν τοὺς φίλους ἡδύ, (ἄλλως τε καὶ ἀτυχοῦντι, καὶ γίνεταί τις

[9, 1166]   γάρ ἐστι τὸ αὐτὸ λυπηρόν τε καὶ ἡδύ, καὶ οὐκ ἄλλοτ'

[9, 1166]   δ' εὐπορεῖ τῇ διανοίᾳ. Συναλγεῖ τε καὶ συνήδεται μάλισθ' ἑαυτῷ· πάντοτε

[9, 1168]   παθόντι τὸ χρήσιμον παροίχεται. Ἥ τε μνήμη τῶν μὲν καλῶν ἡδεῖα,

[9, 1168]   ἐν αἰσχρῷ φιλαύτους ἀποκαλοῦσι, δοκεῖ τε ὁ μὲν φαῦλος ἑαυτοῦ χάριν

[9, 1166]   ἕκαστος εἶναι ἢ μάλιστα. Συνδιάγειν τε ὁ τοιοῦτος ἑαυτῷ βούλεται· ἡδέως

[9, 1166]   ζῆν καὶ ἀναιροῦσιν ἑαυτούς. Ζητοῦσί τε οἱ μοχθηροὶ μεθ' ὧν συνημερεύσουσιν,

[9, 1167]   Τοὺς δὲ φαύλους οὐχ οἷόν τε ὁμονοεῖν πλὴν ἐπὶ μικρόν, καθάπερ

[9, 1164]   κατ' ἀρετὴν φιλίἀ, (τὴν ἀμοιβήν τε ποιητέον κατὰ τὴν προαίρεσιν (αὕτη

[9, 1171]   εἶναι) ὅτι δ' οὐχ οἷόν τε πολλοῖς συζῆν καὶ διανέμειν ἑαυτόν,

[9, 1171]   γινομένην λύπην οὐχ ὑπομένει, ὅλως τε συνθρήνους οὐ προσίεται διὰ τὸ

[9, 1167]   οὐ μεταρρεῖ ὥσπερ εὔριποσσ, βούλονταί τε τὰ δίκαια καὶ τὰ συμφέροντα,

[9, 1166]   ἑτέρων δ' ὄντες ἐπιλανθάνονται. Οὐδέν τε φιλητὸν ἔχοντες οὐδὲν φιλικὸν πάσχουσι

[9, 1169]   ἐκτὸς ἀγαθῶν μέγιστον εἶναι. Εἴ τε φίλου μᾶλλόν ἐστι τὸ εὖ

[9, 1170]   τῆς ξενίας ἐμμελῶς εἰρῆσθαι δοκεῖ μήτε πολύξεινος μήτ' ἄξεινος, καὶ ἐπὶ

[9, 1165]   φίλοι μήτ' ἀρεσκόμενοι τοῖς αὐτοῖς μήτε χαίροντες καὶ λυπούμενοι; Οὐδὲ γὰρ

[9, 1165]   οὐκ ἐλπίζει κομιεῖσθαι παρὰ πονηροῦ. Εἴτε τοίνυν τῇ ἀληθείᾳ οὕτως ἔχει,

[9, 1164]   Ὅπερ φασὶ καὶ Πρωταγόραν ποιεῖν· ὅτε γὰρ διδάξειεν ἁδήποτε, τιμῆσαι τὸν

[9, 1167]   συμμαχεῖν Λακεδαιμονίοις, ἢ ἄρχειν Πιττακὸν ὅτε καὶ αὐτὸς ἤθελεν. Ὅταν δ'

[9, 1165]   εἶναι. Οὐδὲ γὰρ τῷ δανείσαντι ἐνίοτε ἀντιδανειστέον· ὃ μὲν γὰρ οἰόμενος

[9, 1165]   τῷ ἀναγκαίῳ, πρὸς ταῦτ' ἀποκλιτέον. Ἐνίοτε γὰρ οὐδ' ἐστὶν ἴσον τὸ

[9, 1171]   ἐν τῷ διωθεῖσθαι ἴσως εὐλαβητέον· ἐνίοτε γὰρ συμβαίνει. Ἡ παρουσία δὴ

[9, 1164]   μετρεῖται· ἐν δὲ τῇ ἐρωτικῇ ἐνίοτε μὲν ὁ ἐραστὴς ἐγκαλεῖ ὅτι

[9, 1165]   ἢ εἰ μὴ ἐγεγόνει φίλος μηδέποτε; Ἢ δεῖ μνείαν ἔχειν τῆς

[9, 1164]   Πρωταγόραν ποιεῖν· ὅτε γὰρ διδάξειεν ἁδήποτε, τιμῆσαι τὸν μαθόντα ἐκέλευεν ὅσου

[9, 1167]   ὁμονοεῖν τὸ αὐτὸ ἑκάτερον ἐννοεῖν ὁδήποτε, ἀλλὰ τὸ ἐν τῷ αὐτῷ,

[9, 1166]   τε καὶ συνήδεται μάλισθ' ἑαυτῷ· πάντοτε γάρ ἐστι τὸ αὐτὸ λυπηρόν

[9, 1170]   τι τὸ αἰσθανόμενον ὅτι ἐνεργοῦμεν, ὥστε ἂν αἰσθανώμεθ' ὅτι αἰσθανόμεθα, κἂν

[9, 1169]   εἴπερ ἡ ἀρετὴ τοιοῦτόν ἐστιν. Ὥστε τὸν μὲν ἀγαθὸν δεῖ φίλαυτον

[9, 1168]   καλὸν τὸ κατὰ τὴν πρᾶξιν, ὥστε χαίρειν ἐν ᾧ τοῦτο, τῷ

[9, 1170]   καὶ φιλικοῦ πλήθους, ὥσπερ πόλεως; Οὔτε γὰρ ἐκ δέκα ἀνθρώπων γένοιτ'

[9, 1165]   μὴ πᾶν φιλητὸν ἀλλὰ τἀγαθόν; Οὔτε δὲ φιλητὸν τὸ πονηρὸν οὔτε

[9, 1165]   Οὔτε δὲ φιλητὸν τὸ πονηρὸν οὔτε δεῖ· φιλοπόνηρον γὰρ οὐ χρὴ

Livre, page
[9, 1166]	ταύτῃ μετέχουσιν αὐτῶν; Ἐπεὶ τῶν	γε	κομιδῇ φαύλων καὶ ἀνοσιουργῶν οὐδενὶ
[9, 1166]	καὶ ἥδεσθαι, ἀλλὰ μετὰ μικρόν	γε	λυπεῖται ὅτι ἥσθη, καὶ οὐκ
[9, 1165]	διαφερόντων ἐργωδεστέρα. Οὐ μὴν διά	γε	τοῦτο ἀποστατέον, ἀλλ' ὡς ἂν
[9, 1166]	μὲν ἔοικεν, οὐ μὴν ἔστι	γε	φιλία· γίνεται γὰρ εὔνοια καὶ
[9, 1164]	τυγχάνει, τούτοις καὶ προσέχει, κἀκείνου	γε	χάριν ταῦτα δώσει. Τὴν ἀξίαν
[9, 1169]	πάντες ἀποδέχονται καὶ ἐπαινοῦσιν· πάντων	δὲ	ἁμιλλωμένων πρὸς τὸ καλὸν καὶ
[9, 1164]	ᾖ, ἢ μὴ ἑαλωκότι ἀπαιτοῦντι	δὲ	ἀποδοτέον, ~(τὸν πατέρα λυτρωτέον; Δόξειε
[9, 1170]	αὐτῶν. Καὶ οἱ πρὸς ἡδονὴν	δὲ	ἀρκοῦσιν ὀλίγοι, καθάπερ ἐν τῇ
[9, 1166]	ἕκαστος εἶναι δοκεῖ) καὶ ζῆν	δὲ	βούλεται ἑαυτὸν καὶ σῴζεσθαι, καὶ
[9, 1167]	εὔνοιαν, τὰ δίκαια δρῶν· ὁ	δὲ	βουλόμενός τιν' εὐπραγεῖν, ἐλπίδα ἔχων
[9, 1166]	καὶ ἑτέρων μὲν ἐπιθυμοῦσιν ἄλλα	δὲ	βούλονται, οἷον οἱ ἀκρατεῖς· αἱροῦνται
[9, 1168]	δὲ μέλλοντος ἡ ἐλπίς, τοῦ	δὲ	γεγενημένου ἡ μνήμη· ἥδιστον δὲ
[9, 1171]	ἐργῶδες ἐν πολλοῖς ὑπάρχειν. Χαλεπὸν	δὲ	γίνεται καὶ τὸ συγχαίρειν καὶ
[9, 1170]	τοῦ φίλου ὅτι ἔστιν, τοῦτο	δὲ	γίνοιτ' ἂν ἐν τῷ συζῆν
[9, 1172]	φαύλων ἀβέβαιοι ὄντες, καὶ μοχθηροὶ	δὲ	γίνονται ὁμοιούμενοι ἀλλήλοις) ἡ δὲ
[9, 1165]	εἰς ταῦτ' ἐπαρκεῖν· καὶ τιμὴν	δὲ	γονεῦσι καθάπερ θεοῖς, οὐ πᾶσαν
[9, 1167]	μὴ εἶναι οἷς ὀφείλουσιν, οἱ	δὲ	δανείσαντες καὶ ἐπιμελοῦνται τῆς τῶν
[9, 1164]	ἡδονὴν τὸν ἐρώμενον φιλῇ, ὃ	δὲ	διὰ τὸ χρήσιμον τὸν ἐραστήν,
[9, 1165]	Ἢ οὐκ ἐνδέχεται; Ἐν μεγάλῃ	δὲ	διαστάσει μάλιστα δῆλον γίνεται, οἷον
[9, 1165]	ὁμογενῶν ῥᾴων ἡ σύγκρισις, τῶν	δὲ	διαφερόντων ἐργωδεστέρα. Οὐ μὴν διά
[9, 1170]	δ' αἰσθήσεως ἢ νοήσεως· ἡ	δὲ	δύναμις εἰς τὴν ἐνέργειαν ἀνάγεται,
[9, 1170]	ἡδύ ἐστι καθ' αὑτό. Τὸ	δὲ	ζῆν ὁρίζονται τοῖς ζῴοις δυνάμει
[9, 1170]	τὸ αἰσθάνεσθαι ἢ νοεῖν. Τὸ	δὲ	ζῆν τῶν καθ' αὑτὸ ἀγαθῶν
[9, 1165]	σπουδαῖον εἰδὼς εὖ ποιήσῃ, τῷ	δὲ	ἡ ἀνταπόδοσις γίνηται ὃν οἴεται
[9, 1166]	ᾗ τοιοῦτοι ὑπολαμβάνουσιν εἶναι· ἔοικε	δέ,	καθάπερ εἴρηται, μέτρον ἑκάστων ἡ
[9, 1168]	εὖ ποιεῖν ἐργῶδες. Διὰ ταῦτα	δὲ	καὶ αἱ μητέρες φιλοτεκνότεραι· ἐπιπονωτέρα
[9, 1168]	καὶ τούτῳ χαριζόμενος. Καὶ ἐγκρατὴς	δὲ	καὶ ἀκρατὴς λέγεται τῷ κρατεῖν
[9, 1169]	ἑαυτῷ ἀπονέμει. Καὶ περὶ τιμὰς	δὲ	καὶ ἀρχὰς ὁ αὐτὸς τρόπος·
[9, 1172]	ἐπιεικής, συναυξανομένη ταῖς ὁμιλίαις· δοκοῦσι	δὲ	καὶ βελτίους γίνεσθαι ἐνεργοῦντες καὶ
[9, 1171]	ὡς ἀληθῶς ἐπιεικῆ· δι' ἀρετὴν	δὲ	καὶ δι' αὐτοὺς οὐκ ἔστι
[9, 1167]	αὐτὴν ἀργὴν εἶναι φιλίαν, χρονιζομένην	δὲ	καὶ εἰς συνήθειαν ἀφικνουμένην γίνεσθαι
[9, 1170]	ζῆν ἀγαθὸν καὶ ἡδύ (ἔοικε	δὲ	καὶ ἐκ τοῦ πάντας ὀρέγεσθαι
[9, 1167]	ἐπὶ τῶν ἀγωνιστῶν εἴπομεν. Φιλικὸν	δὲ	καὶ ἡ ὁμόνοια φαίνεται. Διόπερ
[9, 1167]	δίκαια καὶ τὰ συμφέροντα, τούτων	δὲ	καὶ κοινῇ ἐφίενται. Τοὺς δὲ
[9, 1165]	στρατηγοῦ, ἀλλὰ τὴν πατρικήν, ὁμοίως	δὲ	καὶ μητρικήν. Καὶ παντὶ δὲ
[9, 1171]	μηδ' αὐτὸς εἶναι θρηνητικός· γύναια	δὲ	καὶ οἱ τοιοῦτοι ἄνδρες τοῖς
[9, 1171]	οὐκ ἔστι πρὸς πολλούς, ἀγαπητὸν	δὲ	καὶ ὀλίγους εὑρεῖν τοιούτους. Πότερον
[9, 1169]	οἱ πολλοί, οὐ χρή. Ἀμφισβητεῖται	δὲ	καὶ περὶ τὸν εὐδαίμονα, εἰ
[9, 1165]	καὶ τὰ ἁρμόττοντα ἀπονεμητέον. Οὕτω	δὲ	καὶ ποιεῖν φαίνονται· εἰς γάμους
[9, 1168]	καὶ πάντα τούτῳ πείθεται· ὥσπερ	δὲ	καὶ πόλις τὸ κυριώτατον μάλιστ'
[9, 1168]	τοῖς εὐεργέταις οἰκεῖον εἶναι. Ἀπορεῖται	δὲ	καὶ πότερον δεῖ φιλεῖν ἑαυτὸν
[9, 1169]	πάντων αἱρούμενος τὸ καλόν. Ἐνδέχεται	δὲ	καὶ πράξεις τῷ φίλῳ προίίεσθαι,
[9, 1170]	αὑτὸν ἐνεργεῖν συνεχῶς, μεθ' ἑτέρων	δὲ	καὶ πρὸς ἄλλους ῥᾷον. Ἔσται
[9, 1169]	καθάπερ ἐν ἀρχῇ εἴρηται, ἔστι	δὲ	καὶ τὸ οἰκεῖον τῶν ἡδέων,
[9, 1170]	φύσει ὂν καὶ ἡδύ, παραπλήσιον	δὲ	καὶ τὸ τοῦ φίλου ἐστίν,
[9, 1166]	καὶ συγχαίροντα τῷ φίλῳ· μάλιστα	δὲ	καὶ τοῦτο περὶ τὰς μητέρας
[9, 1168]	ἐνεργείᾳ τὸ ἔργον μηνύει. Ἅμα	δὲ	καὶ τῷ μὲν εὐεργέτῃ καλὸν
[9, 1165]	καὶ ἁπάντων κοινότητα. Καὶ συγγενέσι	δὲ	καὶ φυλέταις καὶ πολίταις καὶ
[9, 1171]	διανέμειν ἑαυτόν, οὐκ ἄδηλον. Ἔτι	δὲ	κἀκείνους δεῖ ἀλλήλοις φίλους εἶναι,
[9, 1164]	δ' ὃ μὲν τέρψιν ὃ	δὲ	κέρδος, καὶ ὃ μὲν ἔχει
[9, 1170]	εἰς τὴν ἐνέργειαν ἀνάγεται, τὸ	δὲ	κύριον ἐν τῇ ἐνεργείᾳ· ἔοικε
[9, 1170]	πᾶσιν ἡδὺ εἶναι· οὐ δεῖ	δὲ	λαμβάνειν μοχθηρὰν ζωὴν καὶ διεφθαρμένην,
[9, 1166]	ἕκαστον τῷ ἐπιεικεῖ ὑπάρχει τοῖς	δὲ	λοιποῖς, ᾗ τοιοῦτοι ὑπολαμβάνουσιν εἶναι·
[9, 1171]	οἷς ἥδεται καὶ λυπεῖται) τὸ	δὲ	λυπούμενον αἰσθάνεσθαι ἐπὶ ταῖς αὑτοῦ
[9, 1165]	πράξεις· καὶ εἰς τὰ κήδη	δὲ	μάλιστ' οἴονται δεῖν τοὺς συγγενεῖς
[9, 1168]	μάλιστα τὸν μάλιστα φίλον, φίλος	δὲ	μάλιστα ὁ βουλόμενος ᾧ βούλεται
[9, 1169]	τὸ οἰκεῖον τῶν ἡδέων, θεωρεῖν	δὲ	μᾶλλον τοὺς πέλας δυνάμεθα ἢ
[9, 1168]	μὲν παρόντος ἡ ἐνέργεια, τοῦ	δὲ	μέλλοντος ἡ ἐλπίς, τοῦ δὲ
[9, 1164]	τὸ χρήσιμον τὸν ἐραστήν, ταῦτα	δὲ	μὴ ἀμφοῖν ὑπάρχῃ. Διὰ ταῦτα
[9, 1167]	στασιάζειν, ἀλλήλους μὲν ἐπαναγκάζοντας, αὐτοὺς	δὲ	μὴ βουλομένους τὰ δίκαια ποιεῖν.
[9, 1164]	ἐν ἐγκλήμασίν εἰσιν. Ἐν οἷς	δὲ	μὴ γίνεται διομολογία τῆς ὑπουργίας,
[9, 1166]	ἐκεῖσε ἕλκει ὥσπερ διασπῶντα. Εἰ	δὲ	μὴ οἷόν τε ἅμα λυπεῖσθαι
[9, 1164]	καὶ ὃ μὲν ἔχει ὃ	δὲ	μή, οὐκ ἂν εἴη τὰ
[9, 1169]	καὶ τοὺς ἄλλους ὠφελήσεἰ, τὸν	δὲ	μοχθηρὸν οὐ δεῖ· βλάψει γὰρ
[9, 1165]	δ' ἀποδέχηται ὡς ἀγαθόν, γένηται	δὲ	μοχθηρὸς καὶ δοκῇ, ἆρ' ἔτι
[9, 1168]	ζῆν γὰρ καὶ πράττεινν, ἐνεργείᾳ	δὲ	ὁ ποιήσας τὸ ἔργον ἔστι
[9, 1165]	γονεῦσι καθάπερ θεοῖς, οὐ πᾶσαν	δέ·	οὐδὲ γὰρ τὴν αὐτὴν πατρὶ
[9, 1166]	ὑπάρχει, ἀλλ' οὐδὲ φαίνεται. Σχεδὸν	δὲ	οὐδὲ τοῖς φαύλοις· διαφέρονται γὰρ
[9, 1165]	ἔχει μὲν μὴ οὕτως οἴονται	δέ,	οὐκ ἂν δόξαιεν ἄτοπα ποιεῖν.
[9, 1167]	ὅτι οἳ μὲν ὀφείλουσι τοῖς	δὲ	ὀφείλεται· καθάπερ οὖν ἐπὶ τῶν
[9, 1168]	χαίρειν ἐν ᾧ τοῦτο, τῷ	δὲ	παθόντι οὐδὲν καλὸν ἐν τῷ
[9, 1168]	ντὸ καλὸν γὰρ πολυχρόνιονν, τῷ	δὲ	παθόντι τὸ χρήσιμον παροίχεται. Ἥ
[9, 1171]	τὸ ἅλις ἐγὼ δυστυχῶν. Μάλιστα	δὲ	παρακλητέον ὅταν μέλλωσιν ὀλίγα ὀχληθέντες
[9, 1168]	ἄλλους διήκει. Καὶ αἱ παροιμίαι	δὲ	πᾶσαι ὁμογνωμονοῦσιν, οἷον τὸ μία
[9, 1168]	δὲ τῷ πάσχειν· τοῖς ὑπερέχουσι	δὲ	περὶ τὴν πρᾶξιν ἕπεται τὸ
[9, 1170]	ὑπάρχοντα αὐτῇ. Ἐν τοῖς ἐχομένοις	δὲ	περὶ τῆς λύπης ἔσται φανερώτερον.
[9, 1169]	ἐπιεικὴς πειθαρχεῖ τῷ νῷ. Ἀληθὲς	δὲ	περὶ τοῦ σπουδαίου καὶ τὸ
[9, 1165]	γὰρ οὐχ οἷόν τε. Εἴρηται	δὲ	περὶ τούτων. Ἆρ' οὖν οὐθὲν
[9, 1166]	οἴονται ἑαυτοῖς βέλτιστα εἶναι. Οἷς	δὲ	πολλὰ καὶ δεινὰ πέπρακται καὶ
[9, 1171]	ὑμνούμεναι ἐν δυσὶ λέγονται. Οἱ	δὲ	πολύφιλοι καὶ πᾶσιν οἰκείως ἐντυγχάνοντες
[9, 1170]	μυριάδων ἔτι πόλις ἐστίν. Τὸ	δὲ	ποσὸν οὐκ ἔστιν ἴσως ἕν
[9, 1166]	οἷς ταῦθ' ὑπάρχει. Πρὸς αὑτὸν	δὲ	πότερον ἔστιν ἢ οὐκ ἔστι
[9, 1164]	χάριν ταῦτα δώσει. Τὴν ἀξίαν	δὲ	ποτέρου τάξαι ἐστί, τοῦ προϊεμένου
[9, 1169]	τὰς οἰκείας, αἱ τῶν σπουδαίων	δὲ	πράξεις φίλων ὄντων ἡδεῖαι τοῖς
[9, 1164]	τὸ μισθὸς δ' ἀνδρί. Οἱ	δὲ	προλαμβάνοντες τὸ ἀργύριον, εἶτα μηδὲν
[9, 1170]	καθ' αὑτὸ ἀγαθοῦ ἥδονται) ὡς	δὲ	πρὸς ἑαυτὸν ἔχει ὁ σπουδαῖος,
[9, 1171]	τις εἶναι βούλεται φιλίας, τοῦτο	δὲ	πρὸς ἕνα· καὶ τὸ σφόδρα
[9, 1170]	τῇ τροφῇ τὸ ἥδυσμα. Τοὺς	δὲ	σπουδαίους πότερον πλείστους κατ' ἀριθμόν,
[9, 1172]	συμπίνουσιν, οἳ δὲ συγκυβεύουσιν, ἄλλοι	δὲ	συγγυμνάζονται καὶ συγκυνηγοῦσιν ἢ συμφιλοσοφοῦσιν,
[9, 1172]	διόπερ οἳ μὲν συμπίνουσιν, οἳ	δὲ	συγκυβεύουσιν, ἄλλοι δὲ συγγυμνάζονται καὶ
[9, 1171]	ἅμα τῷ μὲν συνήδεσθαι τῷ	δὲ	συνάχθεσθαι. Ἴσως οὖν εὖ ἔχει
[9, 1171]	ταῦτα χρεία φίλων) πρὸς εὐπάθειαν	δὲ	σχολαίως· οὐ γὰρ καλὸν τὸ
[9, 1166]	τῇ πρὸς αὑτὸν ὁμοιοῦται. Φαίνεται	δὲ	τὰ εἰρημένα καὶ τοῖς πολλοῖς
[9, 1168]	φιλεῖν καὶ τὰ φιλικά. Ἔτι	δὲ	τὰ ἐπιπόνως γενόμενα πάντες μᾶλλον
[9, 1166]	μοχθηρίας διάλυσις γένηται. ~(Τὰ φιλικὰ	δὲ	τὰ πρὸς τοὺς πέλας, καὶ
[9, 1164]	πάντα νῦν οὐδὲν ἐπιτελεῖ. Συμβαίνει	δὲ	τὰ τοιαῦτα, ἐπειδὰν ὃ μὲν
[9, 1163]	~(Ἐν πάσαις	δὲ	ταῖς ἀνομοιοειδέσι φιλίαις τὸ ἀνάλογον
[9, 1171]	(εὐεργετικὸν γὰρ εἶναι καλόν) εἰς	δὲ	τὰς ἀτυχίας ὀκνοῦντα· μεταδιδόναι γὰρ
[9, 1171]	γὰρ κάλλιον καὶ ἥδιον) εἰς	δὲ	τὰς εὐτυχίας συνεργοῦντα μὲν προθύμως
[9, 1166]	διάτασιν οὐδ' ὄρεξιν, τῇ φιλήσει	δὲ	ταῦτ' ἀκολουθεῖ· καὶ ἡ μὲν
[9, 1166]	φιλία δ' οὔ. Καὶ πρότερον	δὲ	ταῦτ' εἴρηται. Ἀλλ' οὐδὲ φίλησίς
[9, 1164]	ἀναφέρεται καὶ τούτῳ μετρεῖται· ἐν	δὲ	τῇ ἐρωτικῇ ἐνίοτε μὲν ὁ
[9, 1170]	ὡρισμένον τῆς τἀγαθοῦ φύσεως· τὸ	δὲ	τῇ φύσει ἀγαθὸν καὶ τῷ
[9, 1166]	περὶ τὰς μητέρας συμβαίνει. Τούτων	δέ	τινι καὶ τὴν φιλίαν ὁρίζονται.
[9, 1169]	ὑπάρχει ὥσπερ κτῆμά τι. Εἰ	δὲ	τὸ εὐδαιμονεῖν ἐστὶν ἐν τῷ
[9, 1170]	ἐν ἑαυτῷ αἰσθάνεσθαι ἡδύ) αἱρετὸν	δὲ	τὸ ζῆν καὶ μάλιστα τοῖς
[9, 1169]	τῷ μὲν φίλῳ χρήματα, αὐτῷ	δὲ	τὸ καλόν· τὸ δὴ μεῖζον
[9, 1168]	δὲ γεγενημένου ἡ μνήμη· ἥδιστον	δὲ	τὸ κατὰ τὴν ἐνέργειαν, καὶ
[9, 1168]	οἱ κτησάμενοι τῶν παραλαβόντων· δοκεῖ	δὲ	τὸ μὲν εὖ πάσχειν ἄπονον
[9, 1170]	αἰσθάνεσθαι αὑτοῦ ἀγαθοῦ ὄντος, ἡ	δὲ	τοιαύτη αἴσθησις ἡδεῖα καθ' ἑαυτήν.
[9, 1167]	ἐφιεμένους ἐν τοῖς ὠφελίμοις, ἐν	δὲ	τοῖς πόνοις καὶ ταῖς λειτουργίαις
[9, 1170]	τοῖς καλοῖς μέλεσιν ἥδεται, ἐπὶ	δὲ	τοῖς φαύλοις λυπεῖται. Γίνοιτο δ'
[9, 1166]	τῶν φίλων οἱ προσκεκρουκότες. Οἳ	δὲ	τὸν συνδιάγοντα καὶ ταὐτὰ αἱρούμενον,
[9, 1166]	τούτων ὑπάρχειν τῷ ἐπιεικεῖ, πρὸς	δὲ	τὸν φίλον ἔχειν ὥσπερ πρὸς
[9, 1168]	τοῖς οὕτω φιλαύτοις ὀνειδίζεται. Ὅτι	δὲ	τοὺς τὰ τοιαῦθ' αὑτοῖς ἀπονέμοντας
[9, 1164]	ἀμφοῖν κατ' ἀξίαν εἶναι, εἰ	δὲ	τοῦτο μὴ συμβαίνοι, οὐ μόνον
[9, 1168]	δ' αὑτοῦ παρίησιν. Τοῖς λόγοις	δὲ	τούτοις τὰ ἔργα διαφωνεῖ, οὐκ
[9, 1166]	τὴν φιλίαν ὁρίζονται. Πρὸς ἑαυτὸν	δὲ	τούτων ἕκαστον τῷ ἐπιεικεῖ ὑπάρχει
[9, 1165]	ἀλλήλους ταῦθ' ὑπάρξει αὐτοῖς, ἄνευ	δὲ	τούτων οὐκ ἦν φίλους εἶναι·
[9, 1168]	φίλησις ποιήσει ἔοικεν, τὸ φιλεῖσθαι	δὲ	τῷ πάσχειν· τοῖς ὑπερέχουσι δὲ
[9, 1165]	δὲ καὶ μητρικήν. Καὶ παντὶ	δὲ	τῷ πρεσβυτέρῳ τιμὴν καθ' ἡλικίαν,
[9, 1172]	δὲ γίνονται ὁμοιούμενοι ἀλλήλοις) ἡ	δὲ	τῶν ἐπιεικῶν ἐπιεικής, συναυξανομένη ταῖς
[9, 1164]	τοιαῦται καὶ αἱ φιλίαι. Ἡ	δὲ	τῶν ἠθῶν καθ' αὑτὴν οὖσα
[9, 1169]	δεῖται ἐπεισάκτου ἡδονῆς) οὐ δεόμενος	δὲ	τῶν τοιούτων φίλων οὐ δοκεῖ
[9, 1167]	δὲ καὶ κοινῇ ἐφίενται. Τοὺς	δὲ	φαύλους οὐχ οἷόν τε ὁμονοεῖν
[9, 1166]	μοχθηροὶ μεθ' ὧν συνημερεύσουσιν, ἑαυτοὺς	δὲ	φεύγουσιν· ἀναμιμνήσκονται γὰρ πολλῶν καὶ
[9, 1165]	πᾶν φιλητὸν ἀλλὰ τἀγαθόν; Οὔτε	δὲ	φιλητὸν τὸ πονηρὸν οὔτε δεῖ·
[9, 1169]	οὖν ὄντας οὐδενὸς προσδεῖσθαι, τὸν	δὲ	φίλον, ἕτερον αὐτὸν ὄντα, πορίζειν
[9, 1164]	δὲ χειροτονητέον τὸν πολεμικόν· ὁμοίως	δὲ	φίλῳ μᾶλλον ἢ σπουδαίῳ ὑπηρετητέον,
[9, 1168]	διότι καὶ τὸ εἶναι. Τοῦτο	δὲ	φυσικόν· ὃ γάρ ἐστι δυνάμει,
[9, 1167]	τῇ ἰδέᾳ οὐδεὶς ἐρᾷ, ὁ	δὲ	χαίρων τῷ εἴδει οὐδὲν μᾶλλον
[9, 1164]	κάμνοντα μὲν ἰατρῷ πιστεύειν, στρατηγὸν	δὲ	χειροτονητέον τὸν πολεμικόν· ὁμοίως δὲ
[9, 1168]	τῶν μὲν καλῶν ἡδεῖα, τῶν	δὲ	χρησίμων οὐ πάνυ ἢ ἧττον·
[9, 1171]	τῷ λόγῳ, ἐὰν ᾖ ἐπιδέξιος·	οἶδε	γὰρ τὸ ἦθος καὶ ἐφ'
[9, 1171]	ὅσοι εἰς τὸ συζῆν ἱκανοί·	οὐδὲ	γὰρ ἐνδέχεσθαι δόξειεν ἂν πολλοῖς
[9, 1167]	οὐδὲ τὴν διὰ τὸ ἡδύ·	οὐδὲ	γὰρ εὔνοια ἐπὶ τούτοις γίνεται.
[9, 1165]	αὐτοῖς μήτε χαίροντες καὶ λυπούμενοι;	Οὐδὲ	γὰρ περὶ ἀλλήλους ταῦθ' ὑπάρξει
[9, 1165]	καθάπερ θεοῖς, οὐ πᾶσαν δέ·	οὐδὲ	γὰρ τὴν αὐτὴν πατρὶ καὶ
[9, 1165]	γίνηται ὃν οἴεται μοχθηρὸν εἶναι.	Οὐδὲ	γὰρ τῷ δανείσαντι ἐνίοτε ἀντιδανειστέον·
[9, 1166]	οὐδὲν φιλικὸν πάσχουσι πρὸς ἑαυτούς.	Οὐδὲ	δὴ συγχαίρουσιν οὐδὲ συναλγοῦσιν οἱ
[9, 1169]	μακάριος, ἐπειδὴ τἀγαθὰ ὑπάρχει αὐτῷ·	οὐδὲ	δὴ τῶν διὰ τὸ ἡδύ,
[9, 1166]	Οὐ δὴ φαίνεται ὁ φαῦλος	οὐδὲ	πρὸς ἑαυτὸν φιλικῶς διακεῖσθαι διὰ
[9, 1166]	πρὸς ἑαυτούς. Οὐδὲ δὴ συγχαίρουσιν	οὐδὲ	συναλγοῦσιν οἱ τοιοῦτοι ἑαυτοῖς· στασιάζει
[9, 1167]	οὐ τὴν διὰ τὸ χρήσιμον	οὐδὲ	τὴν διὰ τὸ ἡδύ· οὐδὲ
[9, 1166]	ἀλλ' οὐδὲ φαίνεται. Σχεδὸν δὲ	οὐδὲ	τοῖς φαύλοις· διαφέρονται γὰρ ἑαυτοῖς,
[9, 1167]	καὶ ἀγνοοῦσιν ἀλλήλους ὑπάρξειεν ἄν·	οὐδὲ	τοὺς περὶ ὁτουοῦν ὁμογνωμονοῦντας ὁμονοεῖν
[9, 1164]	ἢ ἑταίρῳ δοτέον. Ἴσως δ'	οὐδὲ	τοῦτ' ἀεί, οἷον τῷ λυτρωθέντι
[9, 1165]	οὐδὲ τῷ πατρὶ πάντα, καθάπερ	οὐδὲ	τῷ Διὶ θύεται, οὐκ ἄδηλον·
[9, 1165]	οὖν οὐ ταὐτὰ πᾶσιν ἀποδοτέον,	οὐδὲ	τῷ πατρὶ πάντα, καθάπερ οὐδὲ
[9, 1166]	ἀνοσιουργῶν οὐδενὶ ταῦθ' ὑπάρχει, ἀλλ'	οὐδὲ	φαίνεται. Σχεδὸν δὲ οὐδὲ τοῖς
[9, 1166]	πρότερον δὲ ταῦτ' εἴρηται. Ἀλλ'	οὐδὲ	φίλησίς ἐστιν. Οὐ γὰρ ἔχει
[9, 1167]	εἶναι, ἀλλὰ μᾶλλον ἑαυτῷ, καθάπερ	οὐδὲ	φίλος, εἰ θεραπεύει αὐτὸν διά
[9, 1168]	περιποιοῖτο, οὐδεὶς ἐρεῖ τοῦτον φίλαυτον	οὐδὲ	ψέξει. Δόξειε δ' ἂν ὁ
[9, 1165]	δὲ ἀποδοτέον, ~(τὸν πατέρα λυτρωτέον;	Δόξειε	γὰρ ἂν καὶ ἑαυτοῦ μᾶλλον
[9, 1165]	βέλτιον καὶ τῆς φιλίας οἰκειότερον.	Δόξειε	δ' ἂν ὁ διαλυόμενος οὐδὲν
[9, 1168]	ἐρεῖ τοῦτον φίλαυτον οὐδὲ ψέξει.	Δόξειε	δ' ἂν ὁ τοιοῦτος μᾶλλον
[9, 1166]	φιλία, ἀφείσθω ἐπὶ τοῦ παρόντος·	δόξειε	δ' ἂν ταύτῃ εἶναι φιλία,
[9, 1166]	ὢν ὅ τι ποτ' ἐστίν·	δόξειε	δ' ἂν τὸ νοοῦν ἕκαστος
[9, 1168]	καὶ μᾶλλον ἴσασιν ὅτι αὑτῶν.	Δόξειε	δ' ἂν τοῦτο καὶ τοῖς
[9, 1165]	τοὺς συγγενεῖς ἀπαντᾶν διὰ ταὐτό.	Δόξειε	δ' ἂν τροφῆς μὲν γονεῦσι
[9, 1167]	εὖ πάσχειν ἢ ποιεῖν ἐφίενται.	Δόξειε	δ' ἂν φυσικώτερον εἶναι τὸ
[9, 1170]	καὶ διανοίας· οὕτω γὰρ ἂν	δόξειε	τὸ συζῆν ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων
[9, 1165]	ἀπολιπόντων εὔλογον τὸ μὴ φιλεῖν.	Ἐγκαλέσειε	δ' ἄν τις, εἰ διὰ
[9, 1167]	λέγειν αὐτοὺς ἐκ πονηροῦ θεωμένους,	ἔοικε	δ' ἀνθρωπικῷ· ἀμνήμονες γὰρ οἱ
[9, 1169]	εὖ διδῷ, τί δεῖ φίλων;	Ἔοικε	δ' ἀτόπῳ τὸ πάντ' ἀπονέμοντας
[9, 1171]	δ' οὖν φαίνεται τὸ λεχθέν.	Ἔοικε	δ' ἡ παρουσία μικτή τις
[9, 1166]	λοιποῖς, ᾗ τοιοῦτοι ὑπολαμβάνουσιν εἶναι·	ἔοικε	δέ, καθάπερ εἴρηται, μέτρον ἑκάστων
[9, 1170]	τὸ ζῆν ἀγαθὸν καὶ ἡδύ	(ἔοικε	δὲ καὶ ἐκ τοῦ πάντας
[9, 1167]	εὖνοι γίνονται καὶ ἐπιπολαίως στέργουσιν.	Ἔοικε	δὴ ἀρχὴ φιλίας εἶναι, ὥσπερ
[9, 1170]	δὲ κύριον ἐν τῇ ἐνεργείᾳ·	ἔοικε	δὴ τὸ ζῆν εἶναι κυρίως
[9, 1171]	πρὸς ὀλίγους. Οὕτω δ' ἔχειν	ἔοικε	καὶ ἐπὶ τῶν πραγμάτων· οὐ
[9, 1168]	στέργοντες ὥσπερ τέκνα. Τοιούτῳ δὴ	ἔοικε	καὶ τὸ τῶν εὐεργετῶν· τὸ
[9, 1164]	καὶ τῆς ἀρετῆς) οὕτω δ'	ἔοικε	καὶ τοῖς φιλοσοφίας κοινωνήσασιν· οὐ
[9, 1170]	ἀγαθὸν καὶ τῷ ἐπιεικεῖ· διόπερ	ἔοικε	πᾶσιν ἡδὺ εἶναι· οὐ δεῖ
[9, 1164]	ὅσου δοκεῖ ἄξια ἐπίστασθαι, καὶ	ἐλάμβανε	τοσοῦτον. Ἐν τοῖς τοιούτοις δ'
[9, 1166]	τὸ μὲν δεῦρο τὸ δ'	ἐκεῖσε	ἕλκει ὥσπερ διασπῶντα. Εἰ δὲ
[9, 1164]	μὴ εἶναι, ὡς δέον, ᾧ	ἐπίστευσε,	διαλυθῆναι πρὸς τοῦτον καθάπερ ἐκοινώνησεν.
[9, 1166]	διασπῶντα. Εἰ δὲ μὴ οἷόν	τε	ἅμα λυπεῖσθαι καὶ ἥδεσθαι, ἀλλὰ
[9, 1171]	Ἐν ἀμφοῖν γὰρ ἐπιζητοῦνται· οἵ	τε	γὰρ ἀτυχοῦντες δέονται ἐπικουρίας, οἵ
[9, 1166]	ἡδέως γὰρ αὐτὸ ποιεῖ· τῶν	τε	γὰρ πεπραγμένων ἐπιτερπεῖς αἱ μνῆμαι,
[9, 1170]	τοῦ ἀγαθοῦ φίλου ὄντος. Οἴονταί	τε	δεῖν ἡδέως ζῆν τὸν εὐδαίμονα.
[9, 1171]	εὐτυχίαις τῶν φίλων παρουσία τήν	τε	διαγωγὴν ἡδεῖαν ἔχει καὶ τὴν
[9, 1165]	εἶναι· συμβιοῦν γὰρ οὐχ οἷόν	τε.	Εἴρηται δὲ περὶ τούτων. Ἆρ'
[9, 1171]	ὁρᾶν τοὺς φίλους ἡδύ, (ἄλλως	τε	καὶ ἀτυχοῦντι, καὶ γίνεταί τις
[9, 1166]	γάρ ἐστι τὸ αὐτὸ λυπηρόν	τε	καὶ ἡδύ, καὶ οὐκ ἄλλοτ'
[9, 1166]	δ' εὐπορεῖ τῇ διανοίᾳ. Συναλγεῖ	τε	καὶ συνήδεται μάλισθ' ἑαυτῷ· πάντοτε
[9, 1168]	παθόντι τὸ χρήσιμον παροίχεται. Ἥ	τε	μνήμη τῶν μὲν καλῶν ἡδεῖα,
[9, 1168]	ἐν αἰσχρῷ φιλαύτους ἀποκαλοῦσι, δοκεῖ	τε	ὁ μὲν φαῦλος ἑαυτοῦ χάριν
[9, 1166]	ἕκαστος εἶναι ἢ μάλιστα. Συνδιάγειν	τε	ὁ τοιοῦτος ἑαυτῷ βούλεται· ἡδέως
[9, 1166]	ζῆν καὶ ἀναιροῦσιν ἑαυτούς. Ζητοῦσί	τε	οἱ μοχθηροὶ μεθ' ὧν συνημερεύσουσιν,
[9, 1167]	Τοὺς δὲ φαύλους οὐχ οἷόν	τε	ὁμονοεῖν πλὴν ἐπὶ μικρόν, καθάπερ
[9, 1164]	κατ' ἀρετὴν φιλίἀ, (τὴν ἀμοιβήν	τε	ποιητέον κατὰ τὴν προαίρεσιν (αὕτη
[9, 1171]	εἶναι) ὅτι δ' οὐχ οἷόν	τε	πολλοῖς συζῆν καὶ διανέμειν ἑαυτόν,
[9, 1171]	γινομένην λύπην οὐχ ὑπομένει, ὅλως	τε	συνθρήνους οὐ προσίεται διὰ τὸ
[9, 1167]	οὐ μεταρρεῖ ὥσπερ εὔριποσσ, βούλονταί	τε	τὰ δίκαια καὶ τὰ συμφέροντα,
[9, 1166]	ἑτέρων δ' ὄντες ἐπιλανθάνονται. Οὐδέν	τε	φιλητὸν ἔχοντες οὐδὲν φιλικὸν πάσχουσι
[9, 1169]	ἐκτὸς ἀγαθῶν μέγιστον εἶναι. Εἴ	τε	φίλου μᾶλλόν ἐστι τὸ εὖ
[9, 1170]	τῆς ξενίας ἐμμελῶς εἰρῆσθαι δοκεῖ	μήτε	πολύξεινος μήτ' ἄξεινος, καὶ ἐπὶ
[9, 1165]	φίλοι μήτ' ἀρεσκόμενοι τοῖς αὐτοῖς	μήτε	χαίροντες καὶ λυπούμενοι; Οὐδὲ γὰρ
[9, 1165]	οὐκ ἐλπίζει κομιεῖσθαι παρὰ πονηροῦ.	Εἴτε	τοίνυν τῇ ἀληθείᾳ οὕτως ἔχει,
[9, 1164]	Ὅπερ φασὶ καὶ Πρωταγόραν ποιεῖν·	ὅτε	γὰρ διδάξειεν ἁδήποτε, τιμῆσαι τὸν
[9, 1167]	συμμαχεῖν Λακεδαιμονίοις, ἢ ἄρχειν Πιττακὸν	ὅτε	καὶ αὐτὸς ἤθελεν. Ὅταν δ'
[9, 1165]	εἶναι. Οὐδὲ γὰρ τῷ δανείσαντι	ἐνίοτε	ἀντιδανειστέον· ὃ μὲν γὰρ οἰόμενος
[9, 1165]	τῷ ἀναγκαίῳ, πρὸς ταῦτ' ἀποκλιτέον.	Ἐνίοτε	γὰρ οὐδ' ἐστὶν ἴσον τὸ
[9, 1171]	ἐν τῷ διωθεῖσθαι ἴσως εὐλαβητέον·	ἐνίοτε	γὰρ συμβαίνει. Ἡ παρουσία δὴ
[9, 1164]	μετρεῖται· ἐν δὲ τῇ ἐρωτικῇ	ἐνίοτε	μὲν ὁ ἐραστὴς ἐγκαλεῖ ὅτι
[9, 1165]	ἢ εἰ μὴ ἐγεγόνει φίλος	μηδέποτε;	Ἢ δεῖ μνείαν ἔχειν τῆς
[9, 1164]	Πρωταγόραν ποιεῖν· ὅτε γὰρ διδάξειεν	ἁδήποτε,	τιμῆσαι τὸν μαθόντα ἐκέλευεν ὅσου
[9, 1167]	ὁμονοεῖν τὸ αὐτὸ ἑκάτερον ἐννοεῖν	ὁδήποτε,	ἀλλὰ τὸ ἐν τῷ αὐτῷ,
[9, 1166]	τε καὶ συνήδεται μάλισθ' ἑαυτῷ·	πάντοτε	γάρ ἐστι τὸ αὐτὸ λυπηρόν
[9, 1170]	τι τὸ αἰσθανόμενον ὅτι ἐνεργοῦμεν,	ὥστε	ἂν αἰσθανώμεθ' ὅτι αἰσθανόμεθα, κἂν
[9, 1169]	εἴπερ ἡ ἀρετὴ τοιοῦτόν ἐστιν.	Ὥστε	τὸν μὲν ἀγαθὸν δεῖ φίλαυτον
[9, 1168]	καλὸν τὸ κατὰ τὴν πρᾶξιν,	ὥστε	χαίρειν ἐν ᾧ τοῦτο, τῷ
[9, 1170]	καὶ φιλικοῦ πλήθους, ὥσπερ πόλεως;	Οὔτε	γὰρ ἐκ δέκα ἀνθρώπων γένοιτ'
[9, 1165]	μὴ πᾶν φιλητὸν ἀλλὰ τἀγαθόν;	Οὔτε	δὲ φιλητὸν τὸ πονηρὸν οὔτε
[9, 1165]	Οὔτε δὲ φιλητὸν τὸ πονηρὸν	οὔτε	δεῖ· φιλοπόνηρον γὰρ οὐ χρὴ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 29/05/2008