Livre, page |
[9, 1166] |
ταύτῃ
μετέχουσιν
αὐτῶν;
Ἐπεὶ
τῶν
|
γε |
κομιδῇ
φαύλων
καὶ
ἀνοσιουργῶν
οὐδενὶ |
[9, 1166] |
καὶ
ἥδεσθαι,
ἀλλὰ
μετὰ
μικρόν
|
γε |
λυπεῖται
ὅτι
ἥσθη,
καὶ
οὐκ |
[9, 1165] |
διαφερόντων
ἐργωδεστέρα.
Οὐ
μὴν
διά
|
γε |
τοῦτο
ἀποστατέον,
ἀλλ'
ὡς
ἂν |
[9, 1166] |
μὲν
ἔοικεν,
οὐ
μὴν
ἔστι
|
γε |
φιλία·
γίνεται
γὰρ
εὔνοια
καὶ |
[9, 1164] |
τυγχάνει,
τούτοις
καὶ
προσέχει,
κἀκείνου
|
γε |
χάριν
ταῦτα
δώσει.
Τὴν
ἀξίαν |
[9, 1169] |
πάντες
ἀποδέχονται
καὶ
ἐπαινοῦσιν·
πάντων
|
δὲ |
ἁμιλλωμένων
πρὸς
τὸ
καλὸν
καὶ |
[9, 1164] |
ᾖ,
ἢ
μὴ
ἑαλωκότι
ἀπαιτοῦντι
|
δὲ |
ἀποδοτέον,
~(τὸν
πατέρα
λυτρωτέον;
Δόξειε |
[9, 1170] |
αὐτῶν.
Καὶ
οἱ
πρὸς
ἡδονὴν
|
δὲ |
ἀρκοῦσιν
ὀλίγοι,
καθάπερ
ἐν
τῇ |
[9, 1166] |
ἕκαστος
εἶναι
δοκεῖ)
καὶ
ζῆν
|
δὲ |
βούλεται
ἑαυτὸν
καὶ
σῴζεσθαι,
καὶ |
[9, 1167] |
εὔνοιαν,
τὰ
δίκαια
δρῶν·
ὁ
|
δὲ |
βουλόμενός
τιν'
εὐπραγεῖν,
ἐλπίδα
ἔχων |
[9, 1166] |
καὶ
ἑτέρων
μὲν
ἐπιθυμοῦσιν
ἄλλα
|
δὲ |
βούλονται,
οἷον
οἱ
ἀκρατεῖς·
αἱροῦνται |
[9, 1168] |
δὲ
μέλλοντος
ἡ
ἐλπίς,
τοῦ
|
δὲ |
γεγενημένου
ἡ
μνήμη·
ἥδιστον
δὲ |
[9, 1171] |
ἐργῶδες
ἐν
πολλοῖς
ὑπάρχειν.
Χαλεπὸν
|
δὲ |
γίνεται
καὶ
τὸ
συγχαίρειν
καὶ |
[9, 1170] |
τοῦ
φίλου
ὅτι
ἔστιν,
τοῦτο
|
δὲ |
γίνοιτ'
ἂν
ἐν
τῷ
συζῆν |
[9, 1172] |
φαύλων
ἀβέβαιοι
ὄντες,
καὶ
μοχθηροὶ
|
δὲ |
γίνονται
ὁμοιούμενοι
ἀλλήλοις)
ἡ
δὲ |
[9, 1165] |
εἰς
ταῦτ'
ἐπαρκεῖν·
καὶ
τιμὴν
|
δὲ |
γονεῦσι
καθάπερ
θεοῖς,
οὐ
πᾶσαν |
[9, 1167] |
μὴ
εἶναι
οἷς
ὀφείλουσιν,
οἱ
|
δὲ |
δανείσαντες
καὶ
ἐπιμελοῦνται
τῆς
τῶν |
[9, 1164] |
ἡδονὴν
τὸν
ἐρώμενον
φιλῇ,
ὃ
|
δὲ |
διὰ
τὸ
χρήσιμον
τὸν
ἐραστήν, |
[9, 1165] |
Ἢ
οὐκ
ἐνδέχεται;
Ἐν
μεγάλῃ
|
δὲ |
διαστάσει
μάλιστα
δῆλον
γίνεται,
οἷον |
[9, 1165] |
ὁμογενῶν
ῥᾴων
ἡ
σύγκρισις,
τῶν
|
δὲ |
διαφερόντων
ἐργωδεστέρα.
Οὐ
μὴν
διά |
[9, 1170] |
δ'
αἰσθήσεως
ἢ
νοήσεως·
ἡ
|
δὲ |
δύναμις
εἰς
τὴν
ἐνέργειαν
ἀνάγεται, |
[9, 1170] |
ἡδύ
ἐστι
καθ'
αὑτό.
Τὸ
|
δὲ |
ζῆν
ὁρίζονται
τοῖς
ζῴοις
δυνάμει |
[9, 1170] |
τὸ
αἰσθάνεσθαι
ἢ
νοεῖν.
Τὸ
|
δὲ |
ζῆν
τῶν
καθ'
αὑτὸ
ἀγαθῶν |
[9, 1165] |
σπουδαῖον
εἰδὼς
εὖ
ποιήσῃ,
τῷ
|
δὲ |
ἡ
ἀνταπόδοσις
γίνηται
ὃν
οἴεται |
[9, 1166] |
ᾗ
τοιοῦτοι
ὑπολαμβάνουσιν
εἶναι·
ἔοικε
|
δέ, |
καθάπερ
εἴρηται,
μέτρον
ἑκάστων
ἡ |
[9, 1168] |
εὖ
ποιεῖν
ἐργῶδες.
Διὰ
ταῦτα
|
δὲ |
καὶ
αἱ
μητέρες
φιλοτεκνότεραι·
ἐπιπονωτέρα |
[9, 1168] |
καὶ
τούτῳ
χαριζόμενος.
Καὶ
ἐγκρατὴς
|
δὲ |
καὶ
ἀκρατὴς
λέγεται
τῷ
κρατεῖν |
[9, 1169] |
ἑαυτῷ
ἀπονέμει.
Καὶ
περὶ
τιμὰς
|
δὲ |
καὶ
ἀρχὰς
ὁ
αὐτὸς
τρόπος· |
[9, 1172] |
ἐπιεικής,
συναυξανομένη
ταῖς
ὁμιλίαις·
δοκοῦσι
|
δὲ |
καὶ
βελτίους
γίνεσθαι
ἐνεργοῦντες
καὶ |
[9, 1171] |
ὡς
ἀληθῶς
ἐπιεικῆ·
δι'
ἀρετὴν
|
δὲ |
καὶ
δι'
αὐτοὺς
οὐκ
ἔστι |
[9, 1167] |
αὐτὴν
ἀργὴν
εἶναι
φιλίαν,
χρονιζομένην
|
δὲ |
καὶ
εἰς
συνήθειαν
ἀφικνουμένην
γίνεσθαι |
[9, 1170] |
ζῆν
ἀγαθὸν
καὶ
ἡδύ
(ἔοικε
|
δὲ |
καὶ
ἐκ
τοῦ
πάντας
ὀρέγεσθαι |
[9, 1167] |
ἐπὶ
τῶν
ἀγωνιστῶν
εἴπομεν.
Φιλικὸν
|
δὲ |
καὶ
ἡ
ὁμόνοια
φαίνεται.
Διόπερ |
[9, 1167] |
δίκαια
καὶ
τὰ
συμφέροντα,
τούτων
|
δὲ |
καὶ
κοινῇ
ἐφίενται.
Τοὺς
δὲ |
[9, 1165] |
στρατηγοῦ,
ἀλλὰ
τὴν
πατρικήν,
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
μητρικήν.
Καὶ
παντὶ
δὲ |
[9, 1171] |
μηδ'
αὐτὸς
εἶναι
θρηνητικός·
γύναια
|
δὲ |
καὶ
οἱ
τοιοῦτοι
ἄνδρες
τοῖς |
[9, 1171] |
οὐκ
ἔστι
πρὸς
πολλούς,
ἀγαπητὸν
|
δὲ |
καὶ
ὀλίγους
εὑρεῖν
τοιούτους.
Πότερον |
[9, 1169] |
οἱ
πολλοί,
οὐ
χρή.
Ἀμφισβητεῖται
|
δὲ |
καὶ
περὶ
τὸν
εὐδαίμονα,
εἰ |
[9, 1165] |
καὶ
τὰ
ἁρμόττοντα
ἀπονεμητέον.
Οὕτω
|
δὲ |
καὶ
ποιεῖν
φαίνονται·
εἰς
γάμους |
[9, 1168] |
καὶ
πάντα
τούτῳ
πείθεται·
ὥσπερ
|
δὲ |
καὶ
πόλις
τὸ
κυριώτατον
μάλιστ' |
[9, 1168] |
τοῖς
εὐεργέταις
οἰκεῖον
εἶναι.
Ἀπορεῖται
|
δὲ |
καὶ
πότερον
δεῖ
φιλεῖν
ἑαυτὸν |
[9, 1169] |
πάντων
αἱρούμενος
τὸ
καλόν.
Ἐνδέχεται
|
δὲ |
καὶ
πράξεις
τῷ
φίλῳ
προίίεσθαι, |
[9, 1170] |
αὑτὸν
ἐνεργεῖν
συνεχῶς,
μεθ'
ἑτέρων
|
δὲ |
καὶ
πρὸς
ἄλλους
ῥᾷον.
Ἔσται |
[9, 1169] |
καθάπερ
ἐν
ἀρχῇ
εἴρηται,
ἔστι
|
δὲ |
καὶ
τὸ
οἰκεῖον
τῶν
ἡδέων, |
[9, 1170] |
φύσει
ὂν
καὶ
ἡδύ,
παραπλήσιον
|
δὲ |
καὶ
τὸ
τοῦ
φίλου
ἐστίν, |
[9, 1166] |
καὶ
συγχαίροντα
τῷ
φίλῳ·
μάλιστα
|
δὲ |
καὶ
τοῦτο
περὶ
τὰς
μητέρας |
[9, 1168] |
ἐνεργείᾳ
τὸ
ἔργον
μηνύει.
Ἅμα
|
δὲ |
καὶ
τῷ
μὲν
εὐεργέτῃ
καλὸν |
[9, 1165] |
καὶ
ἁπάντων
κοινότητα.
Καὶ
συγγενέσι
|
δὲ |
καὶ
φυλέταις
καὶ
πολίταις
καὶ |
[9, 1171] |
διανέμειν
ἑαυτόν,
οὐκ
ἄδηλον.
Ἔτι
|
δὲ |
κἀκείνους
δεῖ
ἀλλήλοις
φίλους
εἶναι, |
[9, 1164] |
δ'
ὃ
μὲν
τέρψιν
ὃ
|
δὲ |
κέρδος,
καὶ
ὃ
μὲν
ἔχει |
[9, 1170] |
εἰς
τὴν
ἐνέργειαν
ἀνάγεται,
τὸ
|
δὲ |
κύριον
ἐν
τῇ
ἐνεργείᾳ·
ἔοικε |
[9, 1170] |
πᾶσιν
ἡδὺ
εἶναι·
οὐ
δεῖ
|
δὲ |
λαμβάνειν
μοχθηρὰν
ζωὴν
καὶ
διεφθαρμένην, |
[9, 1166] |
ἕκαστον
τῷ
ἐπιεικεῖ
ὑπάρχει
τοῖς
|
δὲ |
λοιποῖς,
ᾗ
τοιοῦτοι
ὑπολαμβάνουσιν
εἶναι· |
[9, 1171] |
οἷς
ἥδεται
καὶ
λυπεῖται)
τὸ
|
δὲ |
λυπούμενον
αἰσθάνεσθαι
ἐπὶ
ταῖς
αὑτοῦ |
[9, 1165] |
πράξεις·
καὶ
εἰς
τὰ
κήδη
|
δὲ |
μάλιστ'
οἴονται
δεῖν
τοὺς
συγγενεῖς |
[9, 1168] |
μάλιστα
τὸν
μάλιστα
φίλον,
φίλος
|
δὲ |
μάλιστα
ὁ
βουλόμενος
ᾧ
βούλεται |
[9, 1169] |
τὸ
οἰκεῖον
τῶν
ἡδέων,
θεωρεῖν
|
δὲ |
μᾶλλον
τοὺς
πέλας
δυνάμεθα
ἢ |
[9, 1168] |
μὲν
παρόντος
ἡ
ἐνέργεια,
τοῦ
|
δὲ |
μέλλοντος
ἡ
ἐλπίς,
τοῦ
δὲ |
[9, 1164] |
τὸ
χρήσιμον
τὸν
ἐραστήν,
ταῦτα
|
δὲ |
μὴ
ἀμφοῖν
ὑπάρχῃ.
Διὰ
ταῦτα |
[9, 1167] |
στασιάζειν,
ἀλλήλους
μὲν
ἐπαναγκάζοντας,
αὐτοὺς
|
δὲ |
μὴ
βουλομένους
τὰ
δίκαια
ποιεῖν. |
[9, 1164] |
ἐν
ἐγκλήμασίν
εἰσιν.
Ἐν
οἷς
|
δὲ |
μὴ
γίνεται
διομολογία
τῆς
ὑπουργίας, |
[9, 1166] |
ἐκεῖσε
ἕλκει
ὥσπερ
διασπῶντα.
Εἰ
|
δὲ |
μὴ
οἷόν
τε
ἅμα
λυπεῖσθαι |
[9, 1164] |
καὶ
ὃ
μὲν
ἔχει
ὃ
|
δὲ |
μή,
οὐκ
ἂν
εἴη
τὰ |
[9, 1169] |
καὶ
τοὺς
ἄλλους
ὠφελήσεἰ,
τὸν
|
δὲ |
μοχθηρὸν
οὐ
δεῖ·
βλάψει
γὰρ |
[9, 1165] |
δ'
ἀποδέχηται
ὡς
ἀγαθόν,
γένηται
|
δὲ |
μοχθηρὸς
καὶ
δοκῇ,
ἆρ'
ἔτι |
[9, 1168] |
ζῆν
γὰρ
καὶ
πράττεινν,
ἐνεργείᾳ
|
δὲ |
ὁ
ποιήσας
τὸ
ἔργον
ἔστι |
[9, 1165] |
γονεῦσι
καθάπερ
θεοῖς,
οὐ
πᾶσαν
|
δέ· |
οὐδὲ
γὰρ
τὴν
αὐτὴν
πατρὶ |
[9, 1166] |
ὑπάρχει,
ἀλλ'
οὐδὲ
φαίνεται.
Σχεδὸν
|
δὲ |
οὐδὲ
τοῖς
φαύλοις·
διαφέρονται
γὰρ |
[9, 1165] |
ἔχει
μὲν
μὴ
οὕτως
οἴονται
|
δέ, |
οὐκ
ἂν
δόξαιεν
ἄτοπα
ποιεῖν. |
[9, 1167] |
ὅτι
οἳ
μὲν
ὀφείλουσι
τοῖς
|
δὲ |
ὀφείλεται·
καθάπερ
οὖν
ἐπὶ
τῶν |
[9, 1168] |
χαίρειν
ἐν
ᾧ
τοῦτο,
τῷ
|
δὲ |
παθόντι
οὐδὲν
καλὸν
ἐν
τῷ |
[9, 1168] |
ντὸ
καλὸν
γὰρ
πολυχρόνιονν,
τῷ
|
δὲ |
παθόντι
τὸ
χρήσιμον
παροίχεται.
Ἥ |
[9, 1171] |
τὸ
ἅλις
ἐγὼ
δυστυχῶν.
Μάλιστα
|
δὲ |
παρακλητέον
ὅταν
μέλλωσιν
ὀλίγα
ὀχληθέντες |
[9, 1168] |
ἄλλους
διήκει.
Καὶ
αἱ
παροιμίαι
|
δὲ |
πᾶσαι
ὁμογνωμονοῦσιν,
οἷον
τὸ
μία |
[9, 1168] |
δὲ
τῷ
πάσχειν·
τοῖς
ὑπερέχουσι
|
δὲ |
περὶ
τὴν
πρᾶξιν
ἕπεται
τὸ |
[9, 1170] |
ὑπάρχοντα
αὐτῇ.
Ἐν
τοῖς
ἐχομένοις
|
δὲ |
περὶ
τῆς
λύπης
ἔσται
φανερώτερον. |
[9, 1169] |
ἐπιεικὴς
πειθαρχεῖ
τῷ
νῷ.
Ἀληθὲς
|
δὲ |
περὶ
τοῦ
σπουδαίου
καὶ
τὸ |
[9, 1165] |
γὰρ
οὐχ
οἷόν
τε.
Εἴρηται
|
δὲ |
περὶ
τούτων.
Ἆρ'
οὖν
οὐθὲν |
[9, 1166] |
οἴονται
ἑαυτοῖς
βέλτιστα
εἶναι.
Οἷς
|
δὲ |
πολλὰ
καὶ
δεινὰ
πέπρακται
καὶ |
[9, 1171] |
ὑμνούμεναι
ἐν
δυσὶ
λέγονται.
Οἱ
|
δὲ |
πολύφιλοι
καὶ
πᾶσιν
οἰκείως
ἐντυγχάνοντες |
[9, 1170] |
μυριάδων
ἔτι
πόλις
ἐστίν.
Τὸ
|
δὲ |
ποσὸν
οὐκ
ἔστιν
ἴσως
ἕν |
[9, 1166] |
οἷς
ταῦθ'
ὑπάρχει.
Πρὸς
αὑτὸν
|
δὲ |
πότερον
ἔστιν
ἢ
οὐκ
ἔστι |
[9, 1164] |
χάριν
ταῦτα
δώσει.
Τὴν
ἀξίαν
|
δὲ |
ποτέρου
τάξαι
ἐστί,
τοῦ
προϊεμένου |
[9, 1169] |
τὰς
οἰκείας,
αἱ
τῶν
σπουδαίων
|
δὲ |
πράξεις
φίλων
ὄντων
ἡδεῖαι
τοῖς |
[9, 1164] |
τὸ
μισθὸς
δ'
ἀνδρί.
Οἱ
|
δὲ |
προλαμβάνοντες
τὸ
ἀργύριον,
εἶτα
μηδὲν |
[9, 1170] |
καθ'
αὑτὸ
ἀγαθοῦ
ἥδονται)
ὡς
|
δὲ |
πρὸς
ἑαυτὸν
ἔχει
ὁ
σπουδαῖος, |
[9, 1171] |
τις
εἶναι
βούλεται
φιλίας,
τοῦτο
|
δὲ |
πρὸς
ἕνα·
καὶ
τὸ
σφόδρα |
[9, 1170] |
τῇ
τροφῇ
τὸ
ἥδυσμα.
Τοὺς
|
δὲ |
σπουδαίους
πότερον
πλείστους
κατ'
ἀριθμόν, |
[9, 1172] |
συμπίνουσιν,
οἳ
δὲ
συγκυβεύουσιν,
ἄλλοι
|
δὲ |
συγγυμνάζονται
καὶ
συγκυνηγοῦσιν
ἢ
συμφιλοσοφοῦσιν, |
[9, 1172] |
διόπερ
οἳ
μὲν
συμπίνουσιν,
οἳ
|
δὲ |
συγκυβεύουσιν,
ἄλλοι
δὲ
συγγυμνάζονται
καὶ |
[9, 1171] |
ἅμα
τῷ
μὲν
συνήδεσθαι
τῷ
|
δὲ |
συνάχθεσθαι.
Ἴσως
οὖν
εὖ
ἔχει |
[9, 1171] |
ταῦτα
χρεία
φίλων)
πρὸς
εὐπάθειαν
|
δὲ |
σχολαίως·
οὐ
γὰρ
καλὸν
τὸ |
[9, 1166] |
τῇ
πρὸς
αὑτὸν
ὁμοιοῦται.
Φαίνεται
|
δὲ |
τὰ
εἰρημένα
καὶ
τοῖς
πολλοῖς |
[9, 1168] |
φιλεῖν
καὶ
τὰ
φιλικά.
Ἔτι
|
δὲ |
τὰ
ἐπιπόνως
γενόμενα
πάντες
μᾶλλον |
[9, 1166] |
μοχθηρίας
διάλυσις
γένηται.
~(Τὰ
φιλικὰ
|
δὲ |
τὰ
πρὸς
τοὺς
πέλας,
καὶ |
[9, 1164] |
πάντα
νῦν
οὐδὲν
ἐπιτελεῖ.
Συμβαίνει
|
δὲ |
τὰ
τοιαῦτα,
ἐπειδὰν
ὃ
μὲν |
[9, 1163] |
~(Ἐν
πάσαις
|
δὲ |
ταῖς
ἀνομοιοειδέσι
φιλίαις
τὸ
ἀνάλογον |
[9, 1171] |
(εὐεργετικὸν
γὰρ
εἶναι
καλόν)
εἰς
|
δὲ |
τὰς
ἀτυχίας
ὀκνοῦντα·
μεταδιδόναι
γὰρ |
[9, 1171] |
γὰρ
κάλλιον
καὶ
ἥδιον)
εἰς
|
δὲ |
τὰς
εὐτυχίας
συνεργοῦντα
μὲν
προθύμως |
[9, 1166] |
διάτασιν
οὐδ'
ὄρεξιν,
τῇ
φιλήσει
|
δὲ |
ταῦτ'
ἀκολουθεῖ·
καὶ
ἡ
μὲν |
[9, 1166] |
φιλία
δ'
οὔ.
Καὶ
πρότερον
|
δὲ |
ταῦτ'
εἴρηται.
Ἀλλ'
οὐδὲ
φίλησίς |
[9, 1164] |
ἀναφέρεται
καὶ
τούτῳ
μετρεῖται·
ἐν
|
δὲ |
τῇ
ἐρωτικῇ
ἐνίοτε
μὲν
ὁ |
[9, 1170] |
ὡρισμένον
τῆς
τἀγαθοῦ
φύσεως·
τὸ
|
δὲ |
τῇ
φύσει
ἀγαθὸν
καὶ
τῷ |
[9, 1166] |
περὶ
τὰς
μητέρας
συμβαίνει.
Τούτων
|
δέ |
τινι
καὶ
τὴν
φιλίαν
ὁρίζονται. |
[9, 1169] |
ὑπάρχει
ὥσπερ
κτῆμά
τι.
Εἰ
|
δὲ |
τὸ
εὐδαιμονεῖν
ἐστὶν
ἐν
τῷ |
[9, 1170] |
ἐν
ἑαυτῷ
αἰσθάνεσθαι
ἡδύ)
αἱρετὸν
|
δὲ |
τὸ
ζῆν
καὶ
μάλιστα
τοῖς |
[9, 1169] |
τῷ
μὲν
φίλῳ
χρήματα,
αὐτῷ
|
δὲ |
τὸ
καλόν·
τὸ
δὴ
μεῖζον |
[9, 1168] |
δὲ
γεγενημένου
ἡ
μνήμη·
ἥδιστον
|
δὲ |
τὸ
κατὰ
τὴν
ἐνέργειαν,
καὶ |
[9, 1168] |
οἱ
κτησάμενοι
τῶν
παραλαβόντων·
δοκεῖ
|
δὲ |
τὸ
μὲν
εὖ
πάσχειν
ἄπονον |
[9, 1170] |
αἰσθάνεσθαι
αὑτοῦ
ἀγαθοῦ
ὄντος,
ἡ
|
δὲ |
τοιαύτη
αἴσθησις
ἡδεῖα
καθ'
ἑαυτήν. |
[9, 1167] |
ἐφιεμένους
ἐν
τοῖς
ὠφελίμοις,
ἐν
|
δὲ |
τοῖς
πόνοις
καὶ
ταῖς
λειτουργίαις |
[9, 1170] |
τοῖς
καλοῖς
μέλεσιν
ἥδεται,
ἐπὶ
|
δὲ |
τοῖς
φαύλοις
λυπεῖται.
Γίνοιτο
δ' |
[9, 1166] |
τῶν
φίλων
οἱ
προσκεκρουκότες.
Οἳ
|
δὲ |
τὸν
συνδιάγοντα
καὶ
ταὐτὰ
αἱρούμενον, |
[9, 1166] |
τούτων
ὑπάρχειν
τῷ
ἐπιεικεῖ,
πρὸς
|
δὲ |
τὸν
φίλον
ἔχειν
ὥσπερ
πρὸς |
[9, 1168] |
τοῖς
οὕτω
φιλαύτοις
ὀνειδίζεται.
Ὅτι
|
δὲ |
τοὺς
τὰ
τοιαῦθ'
αὑτοῖς
ἀπονέμοντας |
[9, 1164] |
ἀμφοῖν
κατ'
ἀξίαν
εἶναι,
εἰ
|
δὲ |
τοῦτο
μὴ
συμβαίνοι,
οὐ
μόνον |
[9, 1168] |
δ'
αὑτοῦ
παρίησιν.
Τοῖς
λόγοις
|
δὲ |
τούτοις
τὰ
ἔργα
διαφωνεῖ,
οὐκ |
[9, 1166] |
τὴν
φιλίαν
ὁρίζονται.
Πρὸς
ἑαυτὸν
|
δὲ |
τούτων
ἕκαστον
τῷ
ἐπιεικεῖ
ὑπάρχει |
[9, 1165] |
ἀλλήλους
ταῦθ'
ὑπάρξει
αὐτοῖς,
ἄνευ
|
δὲ |
τούτων
οὐκ
ἦν
φίλους
εἶναι· |
[9, 1168] |
φίλησις
ποιήσει
ἔοικεν,
τὸ
φιλεῖσθαι
|
δὲ |
τῷ
πάσχειν·
τοῖς
ὑπερέχουσι
δὲ |
[9, 1165] |
δὲ
καὶ
μητρικήν.
Καὶ
παντὶ
|
δὲ |
τῷ
πρεσβυτέρῳ
τιμὴν
καθ'
ἡλικίαν, |
[9, 1172] |
δὲ
γίνονται
ὁμοιούμενοι
ἀλλήλοις)
ἡ
|
δὲ |
τῶν
ἐπιεικῶν
ἐπιεικής,
συναυξανομένη
ταῖς |
[9, 1164] |
τοιαῦται
καὶ
αἱ
φιλίαι.
Ἡ
|
δὲ |
τῶν
ἠθῶν
καθ'
αὑτὴν
οὖσα |
[9, 1169] |
δεῖται
ἐπεισάκτου
ἡδονῆς)
οὐ
δεόμενος
|
δὲ |
τῶν
τοιούτων
φίλων
οὐ
δοκεῖ |
[9, 1167] |
δὲ
καὶ
κοινῇ
ἐφίενται.
Τοὺς
|
δὲ |
φαύλους
οὐχ
οἷόν
τε
ὁμονοεῖν |
[9, 1166] |
μοχθηροὶ
μεθ'
ὧν
συνημερεύσουσιν,
ἑαυτοὺς
|
δὲ |
φεύγουσιν·
ἀναμιμνήσκονται
γὰρ
πολλῶν
καὶ |
[9, 1165] |
πᾶν
φιλητὸν
ἀλλὰ
τἀγαθόν;
Οὔτε
|
δὲ |
φιλητὸν
τὸ
πονηρὸν
οὔτε
δεῖ· |
[9, 1169] |
οὖν
ὄντας
οὐδενὸς
προσδεῖσθαι,
τὸν
|
δὲ |
φίλον,
ἕτερον
αὐτὸν
ὄντα,
πορίζειν |
[9, 1164] |
δὲ
χειροτονητέον
τὸν
πολεμικόν·
ὁμοίως
|
δὲ |
φίλῳ
μᾶλλον
ἢ
σπουδαίῳ
ὑπηρετητέον, |
[9, 1168] |
διότι
καὶ
τὸ
εἶναι.
Τοῦτο
|
δὲ |
φυσικόν·
ὃ
γάρ
ἐστι
δυνάμει, |
[9, 1167] |
τῇ
ἰδέᾳ
οὐδεὶς
ἐρᾷ,
ὁ
|
δὲ |
χαίρων
τῷ
εἴδει
οὐδὲν
μᾶλλον |
[9, 1164] |
κάμνοντα
μὲν
ἰατρῷ
πιστεύειν,
στρατηγὸν
|
δὲ |
χειροτονητέον
τὸν
πολεμικόν·
ὁμοίως
δὲ |
[9, 1168] |
τῶν
μὲν
καλῶν
ἡδεῖα,
τῶν
|
δὲ |
χρησίμων
οὐ
πάνυ
ἢ
ἧττον· |
[9, 1171] |
τῷ
λόγῳ,
ἐὰν
ᾖ
ἐπιδέξιος·
|
οἶδε |
γὰρ
τὸ
ἦθος
καὶ
ἐφ' |
[9, 1171] |
ὅσοι
εἰς
τὸ
συζῆν
ἱκανοί·
|
οὐδὲ |
γὰρ
ἐνδέχεσθαι
δόξειεν
ἂν
πολλοῖς |
[9, 1167] |
οὐδὲ
τὴν
διὰ
τὸ
ἡδύ·
|
οὐδὲ |
γὰρ
εὔνοια
ἐπὶ
τούτοις
γίνεται. |
[9, 1165] |
αὐτοῖς
μήτε
χαίροντες
καὶ
λυπούμενοι;
|
Οὐδὲ |
γὰρ
περὶ
ἀλλήλους
ταῦθ'
ὑπάρξει |
[9, 1165] |
καθάπερ
θεοῖς,
οὐ
πᾶσαν
δέ·
|
οὐδὲ |
γὰρ
τὴν
αὐτὴν
πατρὶ
καὶ |
[9, 1165] |
γίνηται
ὃν
οἴεται
μοχθηρὸν
εἶναι.
|
Οὐδὲ |
γὰρ
τῷ
δανείσαντι
ἐνίοτε
ἀντιδανειστέον· |
[9, 1166] |
οὐδὲν
φιλικὸν
πάσχουσι
πρὸς
ἑαυτούς.
|
Οὐδὲ |
δὴ
συγχαίρουσιν
οὐδὲ
συναλγοῦσιν
οἱ |
[9, 1169] |
μακάριος,
ἐπειδὴ
τἀγαθὰ
ὑπάρχει
αὐτῷ·
|
οὐδὲ |
δὴ
τῶν
διὰ
τὸ
ἡδύ, |
[9, 1166] |
Οὐ
δὴ
φαίνεται
ὁ
φαῦλος
|
οὐδὲ |
πρὸς
ἑαυτὸν
φιλικῶς
διακεῖσθαι
διὰ |
[9, 1166] |
πρὸς
ἑαυτούς.
Οὐδὲ
δὴ
συγχαίρουσιν
|
οὐδὲ |
συναλγοῦσιν
οἱ
τοιοῦτοι
ἑαυτοῖς·
στασιάζει |
[9, 1167] |
οὐ
τὴν
διὰ
τὸ
χρήσιμον
|
οὐδὲ |
τὴν
διὰ
τὸ
ἡδύ·
οὐδὲ |
[9, 1166] |
ἀλλ'
οὐδὲ
φαίνεται.
Σχεδὸν
δὲ
|
οὐδὲ |
τοῖς
φαύλοις·
διαφέρονται
γὰρ
ἑαυτοῖς, |
[9, 1167] |
καὶ
ἀγνοοῦσιν
ἀλλήλους
ὑπάρξειεν
ἄν·
|
οὐδὲ |
τοὺς
περὶ
ὁτουοῦν
ὁμογνωμονοῦντας
ὁμονοεῖν |
[9, 1164] |
ἢ
ἑταίρῳ
δοτέον.
Ἴσως
δ'
|
οὐδὲ |
τοῦτ'
ἀεί,
οἷον
τῷ
λυτρωθέντι |
[9, 1165] |
οὐδὲ
τῷ
πατρὶ
πάντα,
καθάπερ
|
οὐδὲ |
τῷ
Διὶ
θύεται,
οὐκ
ἄδηλον· |
[9, 1165] |
οὖν
οὐ
ταὐτὰ
πᾶσιν
ἀποδοτέον,
|
οὐδὲ |
τῷ
πατρὶ
πάντα,
καθάπερ
οὐδὲ |
[9, 1166] |
ἀνοσιουργῶν
οὐδενὶ
ταῦθ'
ὑπάρχει,
ἀλλ'
|
οὐδὲ |
φαίνεται.
Σχεδὸν
δὲ
οὐδὲ
τοῖς |
[9, 1166] |
πρότερον
δὲ
ταῦτ'
εἴρηται.
Ἀλλ'
|
οὐδὲ |
φίλησίς
ἐστιν.
Οὐ
γὰρ
ἔχει |
[9, 1167] |
εἶναι,
ἀλλὰ
μᾶλλον
ἑαυτῷ,
καθάπερ
|
οὐδὲ |
φίλος,
εἰ
θεραπεύει
αὐτὸν
διά |
[9, 1168] |
περιποιοῖτο,
οὐδεὶς
ἐρεῖ
τοῦτον
φίλαυτον
|
οὐδὲ |
ψέξει.
Δόξειε
δ'
ἂν
ὁ |
[9, 1165] |
δὲ
ἀποδοτέον,
~(τὸν
πατέρα
λυτρωτέον;
|
Δόξειε |
γὰρ
ἂν
καὶ
ἑαυτοῦ
μᾶλλον |
[9, 1165] |
βέλτιον
καὶ
τῆς
φιλίας
οἰκειότερον.
|
Δόξειε |
δ'
ἂν
ὁ
διαλυόμενος
οὐδὲν |
[9, 1168] |
ἐρεῖ
τοῦτον
φίλαυτον
οὐδὲ
ψέξει.
|
Δόξειε |
δ'
ἂν
ὁ
τοιοῦτος
μᾶλλον |
[9, 1166] |
φιλία,
ἀφείσθω
ἐπὶ
τοῦ
παρόντος·
|
δόξειε |
δ'
ἂν
ταύτῃ
εἶναι
φιλία, |
[9, 1166] |
ὢν
ὅ
τι
ποτ'
ἐστίν·
|
δόξειε |
δ'
ἂν
τὸ
νοοῦν
ἕκαστος |
[9, 1168] |
καὶ
μᾶλλον
ἴσασιν
ὅτι
αὑτῶν.
|
Δόξειε |
δ'
ἂν
τοῦτο
καὶ
τοῖς |
[9, 1165] |
τοὺς
συγγενεῖς
ἀπαντᾶν
διὰ
ταὐτό.
|
Δόξειε |
δ'
ἂν
τροφῆς
μὲν
γονεῦσι |
[9, 1167] |
εὖ
πάσχειν
ἢ
ποιεῖν
ἐφίενται.
|
Δόξειε |
δ'
ἂν
φυσικώτερον
εἶναι
τὸ |
[9, 1170] |
καὶ
διανοίας·
οὕτω
γὰρ
ἂν
|
δόξειε |
τὸ
συζῆν
ἐπὶ
τῶν
ἀνθρώπων |
[9, 1165] |
ἀπολιπόντων
εὔλογον
τὸ
μὴ
φιλεῖν.
|
Ἐγκαλέσειε |
δ'
ἄν
τις,
εἰ
διὰ |
[9, 1167] |
λέγειν
αὐτοὺς
ἐκ
πονηροῦ
θεωμένους,
|
ἔοικε |
δ'
ἀνθρωπικῷ·
ἀμνήμονες
γὰρ
οἱ |
[9, 1169] |
εὖ
διδῷ,
τί
δεῖ
φίλων;
|
Ἔοικε |
δ'
ἀτόπῳ
τὸ
πάντ'
ἀπονέμοντας |
[9, 1171] |
δ'
οὖν
φαίνεται
τὸ
λεχθέν.
|
Ἔοικε |
δ'
ἡ
παρουσία
μικτή
τις |
[9, 1166] |
λοιποῖς,
ᾗ
τοιοῦτοι
ὑπολαμβάνουσιν
εἶναι·
|
ἔοικε |
δέ,
καθάπερ
εἴρηται,
μέτρον
ἑκάστων |
[9, 1170] |
τὸ
ζῆν
ἀγαθὸν
καὶ
ἡδύ
|
(ἔοικε |
δὲ
καὶ
ἐκ
τοῦ
πάντας |
[9, 1167] |
εὖνοι
γίνονται
καὶ
ἐπιπολαίως
στέργουσιν.
|
Ἔοικε |
δὴ
ἀρχὴ
φιλίας
εἶναι,
ὥσπερ |
[9, 1170] |
δὲ
κύριον
ἐν
τῇ
ἐνεργείᾳ·
|
ἔοικε |
δὴ
τὸ
ζῆν
εἶναι
κυρίως |
[9, 1171] |
πρὸς
ὀλίγους.
Οὕτω
δ'
ἔχειν
|
ἔοικε |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
πραγμάτων·
οὐ |
[9, 1168] |
στέργοντες
ὥσπερ
τέκνα.
Τοιούτῳ
δὴ
|
ἔοικε |
καὶ
τὸ
τῶν
εὐεργετῶν·
τὸ |
[9, 1164] |
καὶ
τῆς
ἀρετῆς)
οὕτω
δ'
|
ἔοικε |
καὶ
τοῖς
φιλοσοφίας
κοινωνήσασιν·
οὐ |
[9, 1170] |
ἀγαθὸν
καὶ
τῷ
ἐπιεικεῖ·
διόπερ
|
ἔοικε |
πᾶσιν
ἡδὺ
εἶναι·
οὐ
δεῖ |
[9, 1164] |
ὅσου
δοκεῖ
ἄξια
ἐπίστασθαι,
καὶ
|
ἐλάμβανε |
τοσοῦτον.
Ἐν
τοῖς
τοιούτοις
δ' |
[9, 1166] |
τὸ
μὲν
δεῦρο
τὸ
δ'
|
ἐκεῖσε |
ἕλκει
ὥσπερ
διασπῶντα.
Εἰ
δὲ |
[9, 1164] |
μὴ
εἶναι,
ὡς
δέον,
ᾧ
|
ἐπίστευσε, |
διαλυθῆναι
πρὸς
τοῦτον
καθάπερ
ἐκοινώνησεν. |
[9, 1166] |
διασπῶντα.
Εἰ
δὲ
μὴ
οἷόν
|
τε |
ἅμα
λυπεῖσθαι
καὶ
ἥδεσθαι,
ἀλλὰ |
[9, 1171] |
Ἐν
ἀμφοῖν
γὰρ
ἐπιζητοῦνται·
οἵ
|
τε |
γὰρ
ἀτυχοῦντες
δέονται
ἐπικουρίας,
οἵ |
[9, 1166] |
ἡδέως
γὰρ
αὐτὸ
ποιεῖ·
τῶν
|
τε |
γὰρ
πεπραγμένων
ἐπιτερπεῖς
αἱ
μνῆμαι, |
[9, 1170] |
τοῦ
ἀγαθοῦ
φίλου
ὄντος.
Οἴονταί
|
τε |
δεῖν
ἡδέως
ζῆν
τὸν
εὐδαίμονα. |
[9, 1171] |
εὐτυχίαις
τῶν
φίλων
παρουσία
τήν
|
τε |
διαγωγὴν
ἡδεῖαν
ἔχει
καὶ
τὴν |
[9, 1165] |
εἶναι·
συμβιοῦν
γὰρ
οὐχ
οἷόν
|
τε. |
Εἴρηται
δὲ
περὶ
τούτων.
Ἆρ' |
[9, 1171] |
ὁρᾶν
τοὺς
φίλους
ἡδύ,
(ἄλλως
|
τε |
καὶ
ἀτυχοῦντι,
καὶ
γίνεταί
τις |
[9, 1166] |
γάρ
ἐστι
τὸ
αὐτὸ
λυπηρόν
|
τε |
καὶ
ἡδύ,
καὶ
οὐκ
ἄλλοτ' |
[9, 1166] |
δ'
εὐπορεῖ
τῇ
διανοίᾳ.
Συναλγεῖ
|
τε |
καὶ
συνήδεται
μάλισθ'
ἑαυτῷ·
πάντοτε |
[9, 1168] |
παθόντι
τὸ
χρήσιμον
παροίχεται.
Ἥ
|
τε |
μνήμη
τῶν
μὲν
καλῶν
ἡδεῖα, |
[9, 1168] |
ἐν
αἰσχρῷ
φιλαύτους
ἀποκαλοῦσι,
δοκεῖ
|
τε |
ὁ
μὲν
φαῦλος
ἑαυτοῦ
χάριν |
[9, 1166] |
ἕκαστος
εἶναι
ἢ
μάλιστα.
Συνδιάγειν
|
τε |
ὁ
τοιοῦτος
ἑαυτῷ
βούλεται·
ἡδέως |
[9, 1166] |
ζῆν
καὶ
ἀναιροῦσιν
ἑαυτούς.
Ζητοῦσί
|
τε |
οἱ
μοχθηροὶ
μεθ'
ὧν
συνημερεύσουσιν, |
[9, 1167] |
Τοὺς
δὲ
φαύλους
οὐχ
οἷόν
|
τε |
ὁμονοεῖν
πλὴν
ἐπὶ
μικρόν,
καθάπερ |
[9, 1164] |
κατ'
ἀρετὴν
φιλίἀ,
(τὴν
ἀμοιβήν
|
τε |
ποιητέον
κατὰ
τὴν
προαίρεσιν
(αὕτη |
[9, 1171] |
εἶναι)
ὅτι
δ'
οὐχ
οἷόν
|
τε |
πολλοῖς
συζῆν
καὶ
διανέμειν
ἑαυτόν, |
[9, 1171] |
γινομένην
λύπην
οὐχ
ὑπομένει,
ὅλως
|
τε |
συνθρήνους
οὐ
προσίεται
διὰ
τὸ |
[9, 1167] |
οὐ
μεταρρεῖ
ὥσπερ
εὔριποσσ,
βούλονταί
|
τε |
τὰ
δίκαια
καὶ
τὰ
συμφέροντα, |
[9, 1166] |
ἑτέρων
δ'
ὄντες
ἐπιλανθάνονται.
Οὐδέν
|
τε |
φιλητὸν
ἔχοντες
οὐδὲν
φιλικὸν
πάσχουσι |
[9, 1169] |
ἐκτὸς
ἀγαθῶν
μέγιστον
εἶναι.
Εἴ
|
τε |
φίλου
μᾶλλόν
ἐστι
τὸ
εὖ |
[9, 1170] |
τῆς
ξενίας
ἐμμελῶς
εἰρῆσθαι
δοκεῖ
|
μήτε |
πολύξεινος
μήτ'
ἄξεινος,
καὶ
ἐπὶ |
[9, 1165] |
φίλοι
μήτ'
ἀρεσκόμενοι
τοῖς
αὐτοῖς
|
μήτε |
χαίροντες
καὶ
λυπούμενοι;
Οὐδὲ
γὰρ |
[9, 1165] |
οὐκ
ἐλπίζει
κομιεῖσθαι
παρὰ
πονηροῦ.
|
Εἴτε |
τοίνυν
τῇ
ἀληθείᾳ
οὕτως
ἔχει, |
[9, 1164] |
Ὅπερ
φασὶ
καὶ
Πρωταγόραν
ποιεῖν·
|
ὅτε |
γὰρ
διδάξειεν
ἁδήποτε,
τιμῆσαι
τὸν |
[9, 1167] |
συμμαχεῖν
Λακεδαιμονίοις,
ἢ
ἄρχειν
Πιττακὸν
|
ὅτε |
καὶ
αὐτὸς
ἤθελεν.
Ὅταν
δ' |
[9, 1165] |
εἶναι.
Οὐδὲ
γὰρ
τῷ
δανείσαντι
|
ἐνίοτε |
ἀντιδανειστέον·
ὃ
μὲν
γὰρ
οἰόμενος |
[9, 1165] |
τῷ
ἀναγκαίῳ,
πρὸς
ταῦτ'
ἀποκλιτέον.
|
Ἐνίοτε |
γὰρ
οὐδ'
ἐστὶν
ἴσον
τὸ |
[9, 1171] |
ἐν
τῷ
διωθεῖσθαι
ἴσως
εὐλαβητέον·
|
ἐνίοτε |
γὰρ
συμβαίνει.
Ἡ
παρουσία
δὴ |
[9, 1164] |
μετρεῖται·
ἐν
δὲ
τῇ
ἐρωτικῇ
|
ἐνίοτε |
μὲν
ὁ
ἐραστὴς
ἐγκαλεῖ
ὅτι |
[9, 1165] |
ἢ
εἰ
μὴ
ἐγεγόνει
φίλος
|
μηδέποτε; |
Ἢ
δεῖ
μνείαν
ἔχειν
τῆς |
[9, 1164] |
Πρωταγόραν
ποιεῖν·
ὅτε
γὰρ
διδάξειεν
|
ἁδήποτε, |
τιμῆσαι
τὸν
μαθόντα
ἐκέλευεν
ὅσου |
[9, 1167] |
ὁμονοεῖν
τὸ
αὐτὸ
ἑκάτερον
ἐννοεῖν
|
ὁδήποτε, |
ἀλλὰ
τὸ
ἐν
τῷ
αὐτῷ, |
[9, 1166] |
τε
καὶ
συνήδεται
μάλισθ'
ἑαυτῷ·
|
πάντοτε |
γάρ
ἐστι
τὸ
αὐτὸ
λυπηρόν |
[9, 1170] |
τι
τὸ
αἰσθανόμενον
ὅτι
ἐνεργοῦμεν,
|
ὥστε |
ἂν
αἰσθανώμεθ'
ὅτι
αἰσθανόμεθα,
κἂν |
[9, 1169] |
εἴπερ
ἡ
ἀρετὴ
τοιοῦτόν
ἐστιν.
|
Ὥστε |
τὸν
μὲν
ἀγαθὸν
δεῖ
φίλαυτον |
[9, 1168] |
καλὸν
τὸ
κατὰ
τὴν
πρᾶξιν,
|
ὥστε |
χαίρειν
ἐν
ᾧ
τοῦτο,
τῷ |
[9, 1170] |
καὶ
φιλικοῦ
πλήθους,
ὥσπερ
πόλεως;
|
Οὔτε |
γὰρ
ἐκ
δέκα
ἀνθρώπων
γένοιτ' |
[9, 1165] |
μὴ
πᾶν
φιλητὸν
ἀλλὰ
τἀγαθόν;
|
Οὔτε |
δὲ
φιλητὸν
τὸ
πονηρὸν
οὔτε |
[9, 1165] |
Οὔτε
δὲ
φιλητὸν
τὸ
πονηρὸν
|
οὔτε |
δεῖ·
φιλοπόνηρον
γὰρ
οὐ
χρὴ |