Livre, page
[9, 1168]	φίλος δὲ μάλιστα ὁ βουλόμενος	ᾧ	βούλεται τἀγαθὰ ἐκείνου ἕνεκα, καὶ
[9, 1164]	δίκας μὴ εἶναι, ὡς δέον,	ᾧ	ἐπίστευσε, διαλυθῆναι πρὸς τοῦτον καθάπερ
[9, 1164]	χαριστέον ἑταίροις, ὥσπερ καὶ δάνειον	ᾧ	ὀφείλει ἀποδοτέον μᾶλλον ἢ ἑταίρῳ
[9, 1169]	Καὶ χρήματα προοῖντ' ἂν ἐφ'	ᾧ	πλείονα λήψονται οἱ φίλοι· γίνεται
[9, 1168]	τὴν πρᾶξιν, ὥστε χαίρειν ἐν	ᾧ	τοῦτο, τῷ δὲ παθόντι οὐδὲν
[9, 1166]	καὶ σῴζεσθαι, καὶ μάλιστα τοῦτο	ᾧ	φρονεῖ. Ἀγαθὸν γὰρ τῷ σπουδαίῳ
[9, 1164]	γίνονται· οὐ γὰρ ἐπιτελοῦσιν ἃ	ὡμολόγησαν.	Τοῦτο δ' ἴσως ποιεῖν οἱ
[9, 1166]	νῦν ὁ θεὸς τἀγαθόν) ἀλλ'	ὢν	ὅ τι ποτ' ἐστίν· δόξειε
[9, 1169]	μικρόν (ἡδὺς γὰρ ὁ βίος	ὢν	οὐδὲν δεῖται ἐπεισάκτου ἡδονῆς) οὐ
[9, 1171]	καὶ ἴσως οἱ πλεῖστοι μεθ'	ὧν	ἂν δύναιτό τις συζῆν (τοῦτο
[9, 1165]	διαλύεσθαι; Ἐκείνων γὰρ ἦσαν φίλοι·	ὧν	ἀπολιπόντων εὔλογον τὸ μὴ φιλεῖν.
[9, 1164]	τὰ κατὰ τὴν κοινωνίαν καλῶς·	ὧν	γὰρ δεόμενος τυγχάνει, τούτοις καὶ
[9, 1164]	ὧν ἐπίστανται. Οὗτοι μὲν οὖν	ὧν	ἔλαβον τὸν μισθόν, μὴ ποιοῦντες
[9, 1164]	διάλυσις γίνεται, ἐπειδὰν μὴ γίνηται	ὧν	ἕνεκα ἐφίλουν· οὐ γὰρ αὐτοὺς
[9, 1164]	τὸ μηδένα ἂν δοῦναι ἀργύριον	ὧν	ἐπίστανται. Οὗτοι μὲν οὖν ὧν
[9, 1164]	τὸ ἀργύριον, εἶτα μηδὲν ποιοῦντες	ὧν	ἔφασαν διὰ τὰς ὑπερβολὰς τῶν
[9, 1164]	ἕτερα γίνηται αὐτοῖς καὶ μὴ	ὧν	ὀρέγονται· ὅμοιον γὰρ τῷ μηδὲν
[9, 1167]	Ὁ μὲν γὰρ εὐεργετηθεὶς ἀνθ'	ὧν	πέπονθεν ἀπονέμει τὴν εὔνοιαν, τὰ
[9, 1166]	Ζητοῦσί τε οἱ μοχθηροὶ μεθ'	ὧν	συνημερεύσουσιν, ἑαυτοὺς δὲ φεύγουσιν· ἀναμιμνήσκονται
[9, 1164]	ἀξίαν. Καὶ γὰρ ἐν τοῖς	ὠνίοις	οὕτω φαίνεται γινόμενον, ἐνιαχοῦ τ'
[9, 1170]	καθ' αὑτὸ ἀγαθῶν καὶ ἡδέων·	ὡρισμένον	γάρ, τὸ δ' ὡρισμένον τῆς
[9, 1171]	~(Καὶ φίλων δή ἐστι πλῆθος	ὡρισμένον,	καὶ ἴσως οἱ πλεῖστοι μεθ'
[9, 1170]	ἡδέων· ὡρισμένον γάρ, τὸ δ'	ὡρισμένον	τῆς τἀγαθοῦ φύσεως· τὸ δὲ
[9, 1165]	πράξεις λόγοι ὁμοίως ἔχουσι τὸ	ὡρισμένον	τοῖς περὶ ἅ εἰσιν. Ὅτι
[9, 1170]	ἀλλὰ πᾶν τὸ μεταξὺ τινῶν	ὡρισμένων.	~(Καὶ φίλων δή ἐστι πλῆθος
[9, 1165]	ἡ κακουργία. Ἐὰν δ' ἀποδέχηται	ὡς	ἀγαθόν, γένηται δὲ μοχθηρὸς καὶ
[9, 1171]	καὶ μὴ ἄρεσκον ὄντα, ἀλλ'	ὡς	ἀληθῶς ἐπιεικῆ· δι' ἀρετὴν δὲ
[9, 1165]	διά γε τοῦτο ἀποστατέον, ἀλλ'	ὡς	ἂν ἐνδέχηται, οὕτω διοριστέον. Ἔχει
[9, 1168]	ὀρέγονται, καὶ ἐσπουδάκασι περὶ αὐτὰ	ὡς	ἄριστα ὄντα, διὸ καὶ περιμάχητά
[9, 1169]	φίλαυτον εἶναι δεῖ, καθάπερ εἴρηται·	ὡς	δ' οἱ πολλοί, οὐ χρή.
[9, 1170]	τοῦ καθ' αὑτὸ ἀγαθοῦ ἥδονται)	ὡς	δὲ πρὸς ἑαυτὸν ἔχει ὁ
[9, 1164]	ἑκουσίων συμβολαίων δίκας μὴ εἶναι,	ὡς	δέον, ᾧ ἐπίστευσε, διαλυθῆναι πρὸς
[9, 1167]	ἀλλήλοις, ἐπὶ τῶν αὐτῶν ὄντες	ὡς	εἰπεῖν ντῶν τοιούτων γὰρ μένει
[9, 1166]	οὐκ ἄλλοτ' ἄλλο· ἀμεταμέλητος γὰρ	ὡς	εἰπεῖν. Τῷ δὴ πρὸς αὑτὸν
[9, 1168]	τοῖς ἑαυτοὺς μάλιστ' ἀγαπῶσι, καὶ	ὡς	ἐν αἰσχρῷ φιλαύτους ἀποκαλοῦσι, δοκεῖ
[9, 1164]	καὶ τὰς μὲν εὐεργεσίας ἀνταποδοτέον	ὡς	ἐπὶ τὸ πολὺ μᾶλλον ἢ
[9, 1171]	τὰς ἀτυχίας ὀκνοῦντα· μεταδιδόναι γὰρ	ὡς	ἥκιστα δεῖ τῶν κακῶν, ὅθεν
[9, 1169]	δεῖ φίλων ἢ ἐν ἀτυχίαις,	ὡς	καὶ τοῦ ἀτυχοῦντος δεομένου τῶν
[9, 1171]	τὴν αἴσθησιν ἢ τὰς λοιπὰς	ὡς	κατὰ ταύτην μάλιστα τοῦ ἔρωτος
[9, 1167]	εὐεργετήσαντας βούλεσθαι εἶναι τοὺς παθόντας	ὡς	κομιουμένους τὰς χάριτας, τοῖς δ'
[9, 1169]	φύσει ἀγαθὰ ἔχει, δῆλον δ'	ὡς	μετὰ φίλων καὶ ἐπιεικῶν κρεῖττον
[9, 1165]	μὲν γονεῦσι δεῖν μάλιστ' ἐπαρκεῖν,	ὡς	ὀφείλοντας, καὶ τοῖς αἰτίοις τοῦ
[9, 1167]	εὖ παθόντες τοὺς δράσαντας, καὶ	ὡς	παρὰ λόγον γινόμενον ἐπιζητεῖται. Τοῖς
[9, 1170]	εὐδαιμονήσοντι φίλων σπουδαίων. Ἆρ' οὖν	ὡς	πλείστους φίλους ποιητέον, ἢ καθάπερ
[9, 1171]	οὖν εὖ ἔχει μὴ ζητεῖν	ὡς	πολυφιλώτατον εἶναι, ἀλλὰ τοσούτους ὅσοι
[9, 1171]	Κοινωνία γὰρ ἡ φιλία, καὶ	ὡς	πρὸς ἑαυτὸν ἔχει, οὕτω καὶ
[9, 1168]	κρατεῖν τὸν νοῦν ἢ μή,	ὡς	τούτου ἑκάστου ὄντος· ~(καὶ πεπραγέναι
[9, 1171]	τοῖς συστένουσι χαίρουσι, καὶ φιλοῦσιν	ὡς	φίλους καὶ συναλγοῦντας. Μιμεῖσθαι δ'
[9, 1165]	ὅταν μὴ ὁμοίως οἴωνται καὶ	ὦσι	φίλοι. Ὅταν μὲν οὖν διαψευσθῇ
[9, 1167]	ἀγαπῶσι τοὺς πεπονθότας κἂν μηδὲν	ὦσι	χρήσιμοι μηδ' εἰς ὕστερον γένοιντ'
[9, 1171]	Διὸ κἂν ἀπορήσειέν τις πότερον	ὥσπερ	βάρους μεταλαμβάνουσιν, ἢ τοῦτο μὲν
[9, 1168]	κυριωτάτῳ, καὶ πάντα τούτῳ πείθεται·	ὥσπερ	δὲ καὶ πόλις τὸ κυριώτατον
[9, 1166]	δεῦρο τὸ δ' ἐκεῖσε ἕλκει	ὥσπερ	διασπῶντα. Εἰ δὲ μὴ οἷόν
[9, 1170]	τῶν ἀνθρώπων λέγεσθαι, καὶ οὐχ	ὥσπερ	ἐπὶ τῶν βοσκημάτων τὸ ἐν
[9, 1167]	τὰ βουλήματα καὶ οὐ μεταρρεῖ	ὥσπερ	εὔριποσσ, βούλονταί τε τὰ δίκαια
[9, 1164]	πολὺ μᾶλλον ἢ χαριστέον ἑταίροις,	ὥσπερ	καὶ δάνειον ᾧ ὀφείλει ἀποδοτέον
[9, 1169]	ὅτι γίνεται καὶ οὐχ ὑπάρχει	ὥσπερ	κτῆμά τι. Εἰ δὲ τὸ
[9, 1167]	Ὅταν δ' ἑκάτερος ἑαυτὸν βούληται,	ὥσπερ	οἱ ἐν ταῖς Φοινίσσαις, στασιάζουσιν·
[9, 1170]	τι μέτρον καὶ φιλικοῦ πλήθους,	ὥσπερ	πόλεως; Οὔτε γὰρ ἐκ δέκα
[9, 1166]	πρὸς δὲ τὸν φίλον ἔχειν	ὥσπερ	πρὸς αὑτόν (ἔστι γὰρ ὁ
[9, 1168]	οὗτοι τὰ οἰκεῖα ποιήματα, στέργοντες	ὥσπερ	τέκνα. Τοιούτῳ δὴ ἔοικε καὶ
[9, 1171]	ἅπασιν αἱρετὴ φαίνεται. Ἆρ' οὖν,	ὥσπερ	τοῖς ἐρῶσι τὸ ὁρᾶν ἀγαπητότατόν
[9, 1167]	Ἔοικε δὴ ἀρχὴ φιλίας εἶναι,	ὥσπερ	τοῦ ἐρᾶν ἡ διὰ τῆς
[9, 1172]	γίνεται αὐτῆς ἐν τῷ συζῆν,	~(ὥστ'	εἰκότως τούτου ἐφίενται. Καὶ ὅ
[9, 1170]	τι τὸ αἰσθανόμενον ὅτι ἐνεργοῦμεν,	ὥστε	ἂν αἰσθανώμεθ' ὅτι αἰσθανόμεθα, κἂν
[9, 1169]	εἴπερ ἡ ἀρετὴ τοιοῦτόν ἐστιν.	Ὥστε	τὸν μὲν ἀγαθὸν δεῖ φίλαυτον
[9, 1168]	καλὸν τὸ κατὰ τὴν πρᾶξιν,	ὥστε	χαίρειν ἐν ᾧ τοῦτο, τῷ
[9, 1171]	οὐ γὰρ καλὸν τὸ προθυμεῖσθαι	ὠφελεῖσθαι.	Δόξαν δ' ἀηδίας ἐν τῷ
[9, 1164]	καὶ δίκαιον· ὅσον γὰρ οὗτος	ὠφελήθη	ἢ ἀνθ' ὅσου τὴν ἡδονὴν
[9, 1169]	καλὰ πράττων καὶ τοὺς ἄλλους	ὠφελήσεἰ,	τὸν δὲ μοχθηρὸν οὐ δεῖ·
[9, 1171]	μέλλωσιν ὀλίγα ὀχληθέντες μεγάλ' αὐτὸν	ὠφελήσειν.	Ἰέναι δ' ἀνάπαλιν ἴσως ἁρμόζει
[9, 1167]	εἶναι, πλεονεξίας ἐφιεμένους ἐν τοῖς	ὠφελίμοις,	ἐν δὲ τοῖς πόνοις καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/05/2008