HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Éthique à Nicomaque, livre IX

Liste des contextes (ordre alphabétique)


λ  =  36 formes différentes pour 51 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, page
[9, 1164]   οἱ ἔχοντες καὶ οἱ βουλόμενοι  λαβεῖν·   τὰ γὰρ οἰκεῖα καὶ
[9, 1168]   καὶ πῇ ἀληθεύουσιν. Εἰ δὴ  λάβοιμεν   τὸ φίλαυτον πῶς ἑκάτεροι λέγουσιν,
[9, 1167]   ἀρχὰς αἱρετὰς εἶναι, συμμαχεῖν  Λακεδαιμονίοις,   ἄρχειν Πιττακὸν ὅτε καὶ
[9, 1170]   ἡδὺ εἶναι· οὐ δεῖ δὲ  λαμβάνειν   μοχθηρὰν ζωὴν καὶ διεφθαρμένην, οὐδ'
[9, 1164]   τοσοῦτον ὅσον ἂν τάττωσιν οἱ  λαμβάνοντες.   Δεῖ δ' ἴσως οὐ τοσούτου
[9, 1166]   εὔνοια καὶ πρὸς ἀγνῶτας καὶ  λανθάνουσα,   φιλία δ' οὔ. Καὶ πρότερον
[9, 1167]   οὖν τάχ' ἂν φαίη ταῦτα  λέγειν   αὐτοὺς ἐκ πονηροῦ θεωμένους, ἔοικε
[9, 1168]   τὰ τοιαῦθ' αὑτοῖς ἀπονέμοντας εἰώθασι  λέγειν   οἱ πολλοὶ φιλαύτους, οὐκ ἄδηλον·
[9, 1170]   τὸ συζῆν ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων  λέγεσθαι,   καὶ οὐχ ὥσπερ ἐπὶ τῶν
[9, 1167]   φαίνεται ὁμόνοια, καθάπερ καὶ  λέγεται·   περὶ τὰ συμφέροντα γάρ ἐστι
[9, 1168]   Καὶ ἐγκρατὴς δὲ καὶ ἀκρατὴς  λέγεται   τῷ κρατεῖν τὸν νοῦν
[9, 1171]   αἱ δ' ὑμνούμεναι ἐν δυσὶ  λέγονται.   Οἱ δὲ πολύφιλοι καὶ πᾶσιν
[9, 1169]   τῷ εὐδαίμονι φίλων. Τί οὖν  λέγουσιν   οἱ πρῶτοι, καὶ πῇ ἀληθεύουσιν;
[9, 1168]   λάβοιμεν τὸ φίλαυτον πῶς ἑκάτεροι  λέγουσιν,   τάχ' ἂν γένοιτο δῆλον. Οἱ
[9, 1167]   δὲ τοῖς πόνοις καὶ ταῖς  λειτουργίαις   ἐλλείποντας· ἑαυτῷ δ' ἕκαστος βουλόμενος
[9, 1171]   συμβαίνειν δ' οὖν φαίνεται τὸ  λεχθέν.   Ἔοικε δ' παρουσία μικτή
[9, 1170]   κἂν πάνυ δόξειεν ἁρμόζειν τὸ  λεχθέν·   πολλοῖς γὰρ ἀνθυπηρετεῖν ἐπίπονον, καὶ
[9, 1164]   ἀεί, οἷον τῷ λυτρωθέντι παρὰ  λῃστῶν   πότερα τὸν λυσάμενον ἀντιλυτρωτέον, κἂν
[9, 1169]   προοῖντ' ἂν ἐφ' πλείονα  λήψονται   οἱ φίλοι· γίνεται γὰρ τῷ
[9, 1166]   Εἰ δὴ τὸ οὕτως ἔχειν  λίαν   ἐστὶν ἄθλιον, φευκτέον τὴν μοχθηρίαν
[9, 1165]   τὰ πάθη καὶ τὰς πράξεις  λόγοι   ὁμοίως ἔχουσι τὸ ὡρισμένον τοῖς
[9, 1168]   τὸ δ' αὑτοῦ παρίησιν. Τοῖς  λόγοις   δὲ τούτοις τὰ ἔργα διαφωνεῖ,
[9, 1167]   τοὺς δράσαντας, καὶ ὡς παρὰ  λόγον   γινόμενον ἐπιζητεῖται. Τοῖς μὲν οὖν
[9, 1169]   διαφέρων τοσοῦτον ὅσον τὸ κατὰ  λόγον   ζῆν τοῦ κατὰ πάθος, καὶ
[9, 1169]   αὐτοὶ καὶ ἑκουσίως τὰ μετὰ  λόγου   μάλιστα. Ὅτι μὲν οὖν τοῦθ'
[9, 1171]   καὶ τῇ ὄψει καὶ τῷ  λόγῳ,   ἐὰν ἐπιδέξιος· οἶδε γὰρ
[9, 1168]   οὖν τοὺς τοιούτους δεῖ τῶν  λόγων   διαιρεῖν καὶ διορίζειν ἐφ' ὅσον
[9, 1170]   ἐν τῷ συζῆν καὶ κοινωνεῖν  λόγων   καὶ διανοίας· οὕτω γὰρ ἂν
[9, 1168]   αὐτῷ πρὸς αὑτόν, καὶ τὰ  λοιπὰ   δὴ πάνθ' οἷς φίλος
[9, 1171]   ταύτην τὴν αἴσθησιν τὰς  λοιπὰς   ὡς κατὰ ταύτην μάλιστα τοῦ
[9, 1165]   φυλέταις καὶ πολίταις καὶ τοῖς  λοιποῖς   ἅπασιν ἀεὶ πειρατέον τὸ οἰκεῖον
[9, 1163]   καὶ τῷ ὑφάντῃ καὶ τοῖς  λοιποῖς.   ~(Ἐνταῦθα μὲν οὖν πεπόρισται κοινὸν
[9, 1166]   τῷ ἐπιεικεῖ ὑπάρχει τοῖς δὲ  λοιποῖς,   τοιοῦτοι ὑπολαμβάνουσιν εἶναι· ἔοικε
[9, 1170]   ζωὴν καὶ διεφθαρμένην, οὐδ' ἐν  λύπαις·   ἀόριστος γὰρ τοιαύτη, καθάπερ
[9, 1166]   δὲ μὴ οἷόν τε ἅμα  λυπεῖσθαι   καὶ ἥδεσθαι, ἀλλὰ μετὰ μικρόν
[9, 1171]   τις ἐπικουρία πρὸς τὸ μὴ  λυπεῖσθαι   (παραμυθητικὸν γὰρ φίλος καὶ
[9, 1170]   ἥδεται, ἐπὶ δὲ τοῖς φαύλοις  λυπεῖται.   Γίνοιτο δ' ἂν καὶ ἄσκησίς
[9, 1166]   ἥδεσθαι, ἀλλὰ μετὰ μικρόν γε  λυπεῖται   ὅτι ἥσθη, καὶ οὐκ ἂν
[9, 1171]   καὶ ἐφ' οἷς ἥδεται καὶ  λυπεῖται)   τὸ δὲ λυπούμενον αἰσθάνεσθαι ἐπὶ
[9, 1171]   τῇ ἀλυπίᾳ, τὴν ἐκείνοις γινομένην  λύπην   οὐχ ὑπομένει, ὅλως τε συνθρήνους
[9, 1171]   ἔννοια τοῦ συναλγεῖν ἐλάττω τὴν  λύπην   ποιεῖ. Εἰ μὲν οὖν διὰ
[9, 1171]   αἰσθάνεσθαι ἐπὶ ταῖς αὑτοῦ ἀτυχίαις  λυπηρόν·   πᾶς γὰρ φεύγει λύπης αἴτιος
[9, 1166]   πάντοτε γάρ ἐστι τὸ αὐτὸ  λυπηρόν   τε καὶ ἡδύ, καὶ οὐκ
[9, 1171]   ἀτυχίαις λυπηρόν· πᾶς γὰρ φεύγει  λύπης   αἴτιος εἶναι τοῖς φίλοις. Διόπερ
[9, 1170]   τοῖς ἐχομένοις δὲ περὶ τῆς  λύπης   ἔσται φανερώτερον. Εἰ δ' αὐτὸ
[9, 1165]   τοῖς αὐτοῖς μήτε χαίροντες καὶ  λυπούμενοι;   Οὐδὲ γὰρ περὶ ἀλλήλους ταῦθ'
[9, 1171]   ταῖς δυστυχίαις. Κουφίζονται γὰρ οἱ  λυπούμενοι   συναλγούντων τῶν φίλων. Διὸ κἂν
[9, 1171]   ἥδεται καὶ λυπεῖται) τὸ δὲ  λυπούμενον   αἰσθάνεσθαι ἐπὶ ταῖς αὑτοῦ ἀτυχίαις
[9, 1164]   λυτρωθέντι παρὰ λῃστῶν πότερα τὸν  λυσάμενον   ἀντιλυτρωτέον, κἂν ὁστισοῦν ᾖ,
[9, 1164]   οὐδὲ τοῦτ' ἀεί, οἷον τῷ  λυτρωθέντι   παρὰ λῃστῶν πότερα τὸν λυσάμενον
[9, 1165]   ἀπαιτοῦντι δὲ ἀποδοτέον, ~(τὸν πατέρα  λυτρωτέον;   Δόξειε γὰρ ἂν καὶ ἑαυτοῦ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 29/05/2008