Livre, page |
[9, 1164] |
οἱ
ἔχοντες
καὶ
οἱ
βουλόμενοι
|
λαβεῖν· |
τὰ
γὰρ
οἰκεῖα
καὶ
ἃ |
[9, 1168] |
καὶ
πῇ
ἀληθεύουσιν.
Εἰ
δὴ
|
λάβοιμεν |
τὸ
φίλαυτον
πῶς
ἑκάτεροι
λέγουσιν, |
[9, 1167] |
ἀρχὰς
αἱρετὰς
εἶναι,
ἢ
συμμαχεῖν
|
Λακεδαιμονίοις, |
ἢ
ἄρχειν
Πιττακὸν
ὅτε
καὶ |
[9, 1170] |
ἡδὺ
εἶναι·
οὐ
δεῖ
δὲ
|
λαμβάνειν |
μοχθηρὰν
ζωὴν
καὶ
διεφθαρμένην,
οὐδ' |
[9, 1164] |
τοσοῦτον
ὅσον
ἂν
τάττωσιν
οἱ
|
λαμβάνοντες. |
Δεῖ
δ'
ἴσως
οὐ
τοσούτου |
[9, 1166] |
εὔνοια
καὶ
πρὸς
ἀγνῶτας
καὶ
|
λανθάνουσα, |
φιλία
δ'
οὔ.
Καὶ
πρότερον |
[9, 1167] |
οὖν
τάχ'
ἂν
φαίη
ταῦτα
|
λέγειν |
αὐτοὺς
ἐκ
πονηροῦ
θεωμένους,
ἔοικε |
[9, 1168] |
τὰ
τοιαῦθ'
αὑτοῖς
ἀπονέμοντας
εἰώθασι
|
λέγειν |
οἱ
πολλοὶ
φιλαύτους,
οὐκ
ἄδηλον· |
[9, 1170] |
τὸ
συζῆν
ἐπὶ
τῶν
ἀνθρώπων
|
λέγεσθαι, |
καὶ
οὐχ
ὥσπερ
ἐπὶ
τῶν |
[9, 1167] |
φαίνεται
ἡ
ὁμόνοια,
καθάπερ
καὶ
|
λέγεται· |
περὶ
τὰ
συμφέροντα
γάρ
ἐστι |
[9, 1168] |
Καὶ
ἐγκρατὴς
δὲ
καὶ
ἀκρατὴς
|
λέγεται |
τῷ
κρατεῖν
τὸν
νοῦν
ἢ |
[9, 1171] |
αἱ
δ'
ὑμνούμεναι
ἐν
δυσὶ
|
λέγονται. |
Οἱ
δὲ
πολύφιλοι
καὶ
πᾶσιν |
[9, 1169] |
τῷ
εὐδαίμονι
φίλων.
Τί
οὖν
|
λέγουσιν |
οἱ
πρῶτοι,
καὶ
πῇ
ἀληθεύουσιν; |
[9, 1168] |
λάβοιμεν
τὸ
φίλαυτον
πῶς
ἑκάτεροι
|
λέγουσιν, |
τάχ'
ἂν
γένοιτο
δῆλον.
Οἱ |
[9, 1167] |
δὲ
τοῖς
πόνοις
καὶ
ταῖς
|
λειτουργίαις |
ἐλλείποντας·
ἑαυτῷ
δ'
ἕκαστος
βουλόμενος |
[9, 1171] |
συμβαίνειν
δ'
οὖν
φαίνεται
τὸ
|
λεχθέν. |
Ἔοικε
δ'
ἡ
παρουσία
μικτή |
[9, 1170] |
κἂν
πάνυ
δόξειεν
ἁρμόζειν
τὸ
|
λεχθέν· |
πολλοῖς
γὰρ
ἀνθυπηρετεῖν
ἐπίπονον,
καὶ |
[9, 1164] |
ἀεί,
οἷον
τῷ
λυτρωθέντι
παρὰ
|
λῃστῶν |
πότερα
τὸν
λυσάμενον
ἀντιλυτρωτέον,
κἂν |
[9, 1169] |
προοῖντ'
ἂν
ἐφ'
ᾧ
πλείονα
|
λήψονται |
οἱ
φίλοι·
γίνεται
γὰρ
τῷ |
[9, 1166] |
Εἰ
δὴ
τὸ
οὕτως
ἔχειν
|
λίαν |
ἐστὶν
ἄθλιον,
φευκτέον
τὴν
μοχθηρίαν |
[9, 1165] |
τὰ
πάθη
καὶ
τὰς
πράξεις
|
λόγοι |
ὁμοίως
ἔχουσι
τὸ
ὡρισμένον
τοῖς |
[9, 1168] |
τὸ
δ'
αὑτοῦ
παρίησιν.
Τοῖς
|
λόγοις |
δὲ
τούτοις
τὰ
ἔργα
διαφωνεῖ, |
[9, 1167] |
τοὺς
δράσαντας,
καὶ
ὡς
παρὰ
|
λόγον |
γινόμενον
ἐπιζητεῖται.
Τοῖς
μὲν
οὖν |
[9, 1169] |
διαφέρων
τοσοῦτον
ὅσον
τὸ
κατὰ
|
λόγον |
ζῆν
τοῦ
κατὰ
πάθος,
καὶ |
[9, 1169] |
αὐτοὶ
καὶ
ἑκουσίως
τὰ
μετὰ
|
λόγου |
μάλιστα.
Ὅτι
μὲν
οὖν
τοῦθ' |
[9, 1171] |
καὶ
τῇ
ὄψει
καὶ
τῷ
|
λόγῳ, |
ἐὰν
ᾖ
ἐπιδέξιος·
οἶδε
γὰρ |
[9, 1168] |
οὖν
τοὺς
τοιούτους
δεῖ
τῶν
|
λόγων |
διαιρεῖν
καὶ
διορίζειν
ἐφ'
ὅσον |
[9, 1170] |
ἐν
τῷ
συζῆν
καὶ
κοινωνεῖν
|
λόγων |
καὶ
διανοίας·
οὕτω
γὰρ
ἂν |
[9, 1168] |
αὐτῷ
πρὸς
αὑτόν,
καὶ
τὰ
|
λοιπὰ |
δὴ
πάνθ'
οἷς
ὁ
φίλος |
[9, 1171] |
ταύτην
τὴν
αἴσθησιν
ἢ
τὰς
|
λοιπὰς |
ὡς
κατὰ
ταύτην
μάλιστα
τοῦ |
[9, 1165] |
φυλέταις
καὶ
πολίταις
καὶ
τοῖς
|
λοιποῖς |
ἅπασιν
ἀεὶ
πειρατέον
τὸ
οἰκεῖον |
[9, 1163] |
καὶ
τῷ
ὑφάντῃ
καὶ
τοῖς
|
λοιποῖς. |
~(Ἐνταῦθα
μὲν
οὖν
πεπόρισται
κοινὸν |
[9, 1166] |
τῷ
ἐπιεικεῖ
ὑπάρχει
τοῖς
δὲ
|
λοιποῖς, |
ᾗ
τοιοῦτοι
ὑπολαμβάνουσιν
εἶναι·
ἔοικε |
[9, 1170] |
ζωὴν
καὶ
διεφθαρμένην,
οὐδ'
ἐν
|
λύπαις· |
ἀόριστος
γὰρ
ἡ
τοιαύτη,
καθάπερ |
[9, 1166] |
δὲ
μὴ
οἷόν
τε
ἅμα
|
λυπεῖσθαι |
καὶ
ἥδεσθαι,
ἀλλὰ
μετὰ
μικρόν |
[9, 1171] |
τις
ἐπικουρία
πρὸς
τὸ
μὴ
|
λυπεῖσθαι |
(παραμυθητικὸν
γὰρ
ὁ
φίλος
καὶ |
[9, 1170] |
ἥδεται,
ἐπὶ
δὲ
τοῖς
φαύλοις
|
λυπεῖται. |
Γίνοιτο
δ'
ἂν
καὶ
ἄσκησίς |
[9, 1166] |
ἥδεσθαι,
ἀλλὰ
μετὰ
μικρόν
γε
|
λυπεῖται |
ὅτι
ἥσθη,
καὶ
οὐκ
ἂν |
[9, 1171] |
καὶ
ἐφ'
οἷς
ἥδεται
καὶ
|
λυπεῖται) |
τὸ
δὲ
λυπούμενον
αἰσθάνεσθαι
ἐπὶ |
[9, 1171] |
τῇ
ἀλυπίᾳ,
τὴν
ἐκείνοις
γινομένην
|
λύπην |
οὐχ
ὑπομένει,
ὅλως
τε
συνθρήνους |
[9, 1171] |
ἔννοια
τοῦ
συναλγεῖν
ἐλάττω
τὴν
|
λύπην |
ποιεῖ.
Εἰ
μὲν
οὖν
διὰ |
[9, 1171] |
αἰσθάνεσθαι
ἐπὶ
ταῖς
αὑτοῦ
ἀτυχίαις
|
λυπηρόν· |
πᾶς
γὰρ
φεύγει
λύπης
αἴτιος |
[9, 1166] |
πάντοτε
γάρ
ἐστι
τὸ
αὐτὸ
|
λυπηρόν |
τε
καὶ
ἡδύ,
καὶ
οὐκ |
[9, 1171] |
ἀτυχίαις
λυπηρόν·
πᾶς
γὰρ
φεύγει
|
λύπης |
αἴτιος
εἶναι
τοῖς
φίλοις.
Διόπερ |
[9, 1170] |
τοῖς
ἐχομένοις
δὲ
περὶ
τῆς
|
λύπης |
ἔσται
φανερώτερον.
Εἰ
δ'
αὐτὸ |
[9, 1165] |
τοῖς
αὐτοῖς
μήτε
χαίροντες
καὶ
|
λυπούμενοι; |
Οὐδὲ
γὰρ
περὶ
ἀλλήλους
ταῦθ' |
[9, 1171] |
ταῖς
δυστυχίαις.
Κουφίζονται
γὰρ
οἱ
|
λυπούμενοι |
συναλγούντων
τῶν
φίλων.
Διὸ
κἂν |
[9, 1171] |
ἥδεται
καὶ
λυπεῖται)
τὸ
δὲ
|
λυπούμενον |
αἰσθάνεσθαι
ἐπὶ
ταῖς
αὑτοῦ
ἀτυχίαις |
[9, 1164] |
λυτρωθέντι
παρὰ
λῃστῶν
πότερα
τὸν
|
λυσάμενον |
ἀντιλυτρωτέον,
κἂν
ὁστισοῦν
ᾖ,
ἢ |
[9, 1164] |
οὐδὲ
τοῦτ'
ἀεί,
οἷον
τῷ
|
λυτρωθέντι |
παρὰ
λῃστῶν
πότερα
τὸν
λυσάμενον |
[9, 1165] |
ἀπαιτοῦντι
δὲ
ἀποδοτέον,
~(τὸν
πατέρα
|
λυτρωτέον; |
Δόξειε
γὰρ
ἂν
καὶ
ἑαυτοῦ |