HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Éthique à Nicomaque, livre IX

Liste des contextes (ordre alphabétique)


κ  =  63 formes différentes pour 463 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, page
[9, 1169]   ἐνέργεια σπουδαία καὶ ἡδεῖα  καθ'   αὑτήν, καθάπερ ἐν ἀρχῇ εἴρηται,
[9, 1170]   ἐνέργεια συνεχεστέρα, ἡδεῖα οὖσα  καθ'   αὑτήν, δεῖ περὶ τὸν
[9, 1164]   φιλίαι. δὲ τῶν ἠθῶν  καθ'   αὑτὴν οὖσα μένει, καθάπερ εἴρηται.
[9, 1170]   μακαρίῳ τὸ εἶναι αἱρετόν ἐστι  καθ'   αὑτό, ἀγαθὸν τῇ φύσει ὂν
[9, 1170]   καὶ ἡδύ (συναισθανόμενοι γὰρ τοῦ  καθ'   αὑτὸ ἀγαθοῦ ἥδονται) ὡς δὲ
[9, 1170]   νοεῖν. Τὸ δὲ ζῆν τῶν  καθ'   αὑτὸ ἀγαθῶν καὶ ἡδέων· ὡρισμένον
[9, 1170]   σπουδαίῳ ἀγαθὸν καὶ ἡδύ ἐστι  καθ'   αὑτό. Τὸ δὲ ζῆν ὁρίζονται
[9, 1170]   αἰσθάνεσθαι ὅτι ζῇ, τῶν ἡδέων  καθ'   αὑτό (φύσει γὰρ ἀγαθὸν ζωή,
[9, 1170]   βίος· οὐ γὰρ ῥᾴδιον  καθ'   αὑτὸν ἐνεργεῖν συνεχῶς, μεθ' ἑτέρων
[9, 1169]   μακάριον· οὐδεὶς γὰρ ἕλοιτ' ἂν  καθ'   αὑτὸν τὰ πάντ' ἔχειν ἀγαθά·
[9, 1170]   δὲ τοιαύτη αἴσθησις ἡδεῖα  καθ'   ἑαυτήν. Συναισθάνεσθαι ἄρα δεῖ καὶ
[9, 1166]   δυσχερῶν, καὶ τοιαῦθ' ἕτερα ἐλπίζουσι,  καθ'   ἑαυτοὺς ὄντες, μεθ' ἑτέρων δ'
[9, 1169]   Διὸ φίλαυτος μάλιστ' ἂν εἴη,  καθ'   ἕτερον εἶδος τοῦ ὀνειδιζομένου, καὶ
[9, 1165]   παντὶ δὲ τῷ πρεσβυτέρῳ τιμὴν  καθ'   ἡλικίαν, ὑπαναστάσει καὶ κατακλίσει καὶ
[9, 1170]   ἄφιλον εἶναι μήτ' αὖ πολύφιλον  καθ'   ὑπερβολήν; Τοῖς μὲν δὴ πρὸς
[9, 1164]   ἠθῶν καθ' αὑτὴν οὖσα μένει,  καθάπερ   εἴρηται. Διαφέρονται δ' ὅταν ἕτερα
[9, 1166]   τοιοῦτοι ὑπολαμβάνουσιν εἶναι· ἔοικε δέ,  καθάπερ   εἴρηται, μέτρον ἑκάστων ἀρετὴ
[9, 1163]   ἰσάζει καὶ σῴζει τὴν φιλίαν,  καθάπερ   εἴρηται, οἷον καὶ ἐν τῇ
[9, 1169]   μὲν οὖν φίλαυτον εἶναι δεῖ,  καθάπερ   εἴρηται· ὡς δ' οἱ πολλοί,
[9, 1164]   ἐπίστευσε, διαλυθῆναι πρὸς τοῦτον  καθάπερ   ἐκοινώνησεν. γὰρ ἐπετράφθη, τοῦτον οἴεται
[9, 1169]   σπουδαία καὶ ἡδεῖα καθ' αὑτήν,  καθάπερ   ἐν ἀρχῇ εἴρηται, ἔστι δὲ
[9, 1170]   πρὸς ἡδονὴν δὲ ἀρκοῦσιν ὀλίγοι,  καθάπερ   ἐν τῇ τροφῇ τὸ ἥδυσμα.
[9, 1170]   ὡς πλείστους φίλους ποιητέον,  καθάπερ   ἐπὶ τῆς ξενίας ἐμμελῶς εἰρῆσθαι
[9, 1165]   ἐπαρκεῖν· καὶ τιμὴν δὲ γονεῦσι  καθάπερ   θεοῖς, οὐ πᾶσαν δέ· οὐδὲ
[9, 1167]   ἀνδρεῖος τι τοιοῦτον,  καθάπερ   καὶ ἐπὶ τῶν ἀγωνιστῶν εἴπομεν.
[9, 1170]   ἐκ τοῦ συζῆν τοῖς ἀγαθοῖς,  καθάπερ   καὶ Θέογνίς φησιν. Φυσικώτερον δ'
[9, 1167]   δὴ φιλία φαίνεται ὁμόνοια,  καθάπερ   καὶ λέγεται· περὶ τὰ συμφέροντα
[9, 1164]   ἂν γένοιτο, ἀλλ' ἴσως ἱκανόν,  καθάπερ   καὶ πρὸς θεοὺς καὶ πρὸς
[9, 1167]   τε ὁμονοεῖν πλὴν ἐπὶ μικρόν,  καθάπερ   καὶ φίλους εἶναι, πλεονεξίας ἐφιεμένους
[9, 1170]   ταῖς δ' ἀπὸ κακίας δυσχεραίνει,  καθάπερ   μουσικὸς τοῖς καλοῖς μέλεσιν
[9, 1165]   ἀποδοτέον, οὐδὲ τῷ πατρὶ πάντα,  καθάπερ   οὐδὲ τῷ Διὶ θύεται, οὐκ
[9, 1167]   ἐκείνῳ εἶναι, ἀλλὰ μᾶλλον ἑαυτῷ,  καθάπερ   οὐδὲ φίλος, εἰ θεραπεύει αὐτὸν
[9, 1167]   μὲν ὀφείλουσι τοῖς δὲ ὀφείλεται·  καθάπερ   οὖν ἐπὶ τῶν δανείων οἱ
[9, 1170]   γὰρ αὐτὸς φίλος ἐστίν)  καθάπερ   οὖν τὸ αὐτὸν εἶναι αἱρετόν
[9, 1170]   λύπαις· ἀόριστος γὰρ τοιαύτη,  καθάπερ   τὰ ὑπάρχοντα αὐτῇ. Ἐν τοῖς
[9, 1165]   ἔχειν τῆς γενομένης συνηθείας, καὶ  καθάπερ   φίλοις μᾶλλον ὀθνείοις οἰόμεθα
[9, 1165]   τὸν πατέρα. Ὅπερ οὖν εἴρηται,  καθόλου   μὲν τὸ ὀφείλημα ἀποδοτέον, ἐὰν
[9, 1164]   βουλόμενοι λαβεῖν· τὰ γὰρ οἰκεῖα  καὶ   διδόασιν ἑκάστοις φαίνεται πολλοῦ
[9, 1169]   οὖν διαφωνεῖ δεῖ πράττειν  καὶ   πράττει· δ' ἐπιεικής,
[9, 1167]   οἱ δ' εὖ πεποιηκότες φιλοῦσι  καὶ   ἀγαπῶσι τοὺς πεπονθότας κἂν μηδὲν
[9, 1167]   ἔστιν ὁμοδοξία· τοῦτο μὲν γὰρ  καὶ   ἀγνοοῦσιν ἀλλήλους ὑπάρξειεν ἄν· οὐδὲ
[9, 1165]   ἄδηλον· ἐπεὶ δ' ἕτερα γονεῦσι  καὶ   ἀδελφοῖς καὶ ἑταίροις καὶ εὐεργέταις,
[9, 1165]   τοιούτοις· πρὸς ἑταίρους δ' αὖ  καὶ   ἀδελφοὺς παρρησίαν καὶ ἁπάντων κοινότητα.
[9, 1168]   ποιεῖν ἐργῶδες. Διὰ ταῦτα δὲ  καὶ   αἱ μητέρες φιλοτεκνότεραι· ἐπιπονωτέρα γὰρ
[9, 1168]   καὶ πρὸς τοὺς ἄλλους διήκει.  Καὶ   αἱ παροιμίαι δὲ πᾶσαι ὁμογνωμονοῦσιν,
[9, 1165]   τούτοις γὰρ κοινὸν τὸ γένος  καὶ   αἱ περὶ τοῦτο δὴ πράξεις·
[9, 1164]   οὐ μόνιμα ὄντα· διὸ τοιαῦται  καὶ   αἱ φιλίαι. δὲ τῶν
[9, 1168]   τούτῳ χαριζόμενος. Καὶ ἐγκρατὴς δὲ  καὶ   ἀκρατὴς λέγεται τῷ κρατεῖν τὸν
[9, 1167]   οὗτοι γὰρ καὶ ἑαυτοῖς ὁμονοοῦσι  καὶ   ἀλλήλοις, ἐπὶ τῶν αὐτῶν ὄντες
[9, 1164]   καὶ μικρότητι καὶ τῷ καλῷ  καὶ   ἀναγκαίῳ. Ὅτι δ' οὐ πάντα
[9, 1166]   μισοῦνται, καὶ φεύγουσι τὸ ζῆν  καὶ   ἀναιροῦσιν ἑαυτούς. Ζητοῦσί τε οἱ
[9, 1168]   καὶ πᾶν ἄλλο σύστημα, οὕτω  καὶ   ἄνθρωπος· καὶ φίλαυτος δὴ μάλιστα
[9, 1166]   Ἐπεὶ τῶν γε κομιδῇ φαύλων  καὶ   ἀνοσιουργῶν οὐδενὶ ταῦθ' ὑπάρχει, ἀλλ'
[9, 1165]   δ' αὖ καὶ ἀδελφοὺς παρρησίαν  καὶ   ἁπάντων κοινότητα. Καὶ συγγενέσι δὲ
[9, 1167]   οὐδὲν μᾶλλον ἐρᾷ, ἀλλ' ὅταν  καὶ   ἀπόντα ποθῇ καὶ τῆς παρουσίας
[9, 1166]   οἳ δ' αὖ διὰ δειλίαν  καὶ   ἀργίαν ἀφίστανται τοῦ πράττειν
[9, 1165]   τὰ ἑκάστοις ὑπάρχοντα κατ' οἰκειότητα  καὶ   ἀρετὴν χρῆσιν. Τῶν μὲν
[9, 1169]   ἀπονέμει. Καὶ περὶ τιμὰς δὲ  καὶ   ἀρχὰς αὐτὸς τρόπος· πάντα
[9, 1170]   φαύλοις λυπεῖται. Γίνοιτο δ' ἂν  καὶ   ἄσκησίς τις τῆς ἀρετῆς ἐκ
[9, 1171]   τοὺς φίλους ἡδύ, (ἄλλως τε  καὶ   ἀτυχοῦντι, καὶ γίνεταί τις ἐπικουρία
[9, 1169]   φασι δεῖν φίλων τοῖς μακαρίοις  καὶ   αὐτάρκεσιν· ὑπάρχειν γὰρ αὐτοῖς τἀγαθά·
[9, 1167]   Λακεδαιμονίοις, ἄρχειν Πιττακὸν ὅτε  καὶ   αὐτὸς ἤθελεν. Ὅταν δ' ἑκάτερος
[9, 1172]   συναυξανομένη ταῖς ὁμιλίαις· δοκοῦσι δὲ  καὶ   βελτίους γίνεσθαι ἐνεργοῦντες καὶ διορθοῦντες
[9, 1169]   ἕλοιτ' ἂν πολὺν ἠρέμα,  καὶ   βιῶσαι καλῶς ἐνιαυτὸν πόλλ'
[9, 1166]   ὀρέγεται κατὰ πᾶσαν τὴν ψυχήν·  καὶ   βούλεται δὴ ἑαυτῷ τἀγαθὰ καὶ
[9, 1171]   τὰς εὐτυχίας συνεργοῦντα μὲν προθύμως  (καὶ   γὰρ εἰς ταῦτα χρεία φίλων)
[9, 1164]   ἕξει τὴν παρὰ τούτου ἀξίαν.  Καὶ   γὰρ ἐν τοῖς ὠνίοις οὕτω
[9, 1171]   ἡδύ, (ἄλλως τε καὶ ἀτυχοῦντι,  καὶ   γίνεταί τις ἐπικουρία πρὸς τὸ
[9, 1171]   ταύτην μάλιστα τοῦ ἔρωτος ὄντος  καὶ   γινομένου, οὕτω καὶ τοῖς φίλοις
[9, 1168]   τὰ φίλων καὶ ἰσότης φιλότης  καὶ   γόνυ κνήμης ἔγγιον· πάντα γὰρ
[9, 1164]   μᾶλλον χαριστέον ἑταίροις, ὥσπερ  καὶ   δάνειον ὀφείλει ἀποδοτέον μᾶλλον
[9, 1166]   βέλτιστα εἶναι. Οἷς δὲ πολλὰ  καὶ   δεινὰ πέπρακται καὶ διὰ τὴν
[9, 1171]   ἀληθῶς ἐπιεικῆ· δι' ἀρετὴν δὲ  καὶ   δι' αὐτοὺς οὐκ ἔστι πρὸς
[9, 1166]   δὲ πολλὰ καὶ δεινὰ πέπρακται  καὶ   διὰ τὴν μοχθηρίαν μισοῦνται, καὶ
[9, 1171]   οὐχ οἷόν τε πολλοῖς συζῆν  καὶ   διανέμειν ἑαυτόν, οὐκ ἄδηλον. Ἔτι
[9, 1170]   τῷ συζῆν καὶ κοινωνεῖν λόγων  καὶ   διανοίας· οὕτω γὰρ ἂν δόξειε
[9, 1169]   δὲ ἁμιλλωμένων πρὸς τὸ καλὸν  καὶ   διατεινομένων τὰ κάλλιστα πράττειν κοινῇ
[9, 1169]   καθ' ἕτερον εἶδος τοῦ ὀνειδιζομένου,  καὶ   διαφέρων τοσοῦτον ὅσον τὸ κατὰ
[9, 1170]   δεῖ δὲ λαμβάνειν μοχθηρὰν ζωὴν  καὶ   διεφθαρμένην, οὐδ' ἐν λύπαις· ἀόριστος
[9, 1164]   ἂν τὸν προέχοντα τάττειν, ἀλλὰ  καὶ   δίκαιον· ὅσον γὰρ οὗτος ὠφελήθη
[9, 1172]   δὲ καὶ βελτίους γίνεσθαι ἐνεργοῦντες  καὶ   διορθοῦντες ἀλλήλους· ἀπομάττονται γὰρ παρ'
[9, 1168]   τοιούτους δεῖ τῶν λόγων διαιρεῖν  καὶ   διορίζειν ἐφ' ὅσον ἑκάτεροι καὶ
[9, 1165]   ὡς ἀγαθόν, γένηται δὲ μοχθηρὸς  καὶ   δοκῇ, ἆρ' ἔτι φιλητέον;
[9, 1166]   δὲ φεύγουσιν· ἀναμιμνήσκονται γὰρ πολλῶν  καὶ   δυσχερῶν, καὶ τοιαῦθ' ἕτερα ἐλπίζουσι,
[9, 1167]   ἐν τοῖς ἐπιεικέσιν· οὗτοι γὰρ  καὶ   ἑαυτοῖς ὁμονοοῦσι καὶ ἀλλήλοις, ἐπὶ
[9, 1169]   μοχθηρὸν οὐ δεῖ· βλάψει γὰρ  καὶ   ἑαυτὸν καὶ τοὺς πέλας, φαύλοις
[9, 1166]   (τοῦ γὰρ ἀγαθοῦ τἀγαθὸν διαπονεῖν)  καὶ   ἑαυτοῦ ἕνεκα (τοῦ γὰρ διανοητικοῦ
[9, 1165]   πατέρα λυτρωτέον; Δόξειε γὰρ ἂν  καὶ   ἑαυτοῦ μᾶλλον τὸν πατέρα. Ὅπερ
[9, 1168]   τοῦτο ἀγαπῶν καὶ τούτῳ χαριζόμενος.  Καὶ   ἐγκρατὴς δὲ καὶ ἀκρατὴς λέγεται
[9, 1168]   βούλεται τἀγαθὰ ἐκείνου ἕνεκα,  καὶ   εἰ μηδεὶς εἴσεται· ταῦτα δ'
[9, 1169]   καὶ πράξεις τῷ φίλῳ προίίεσθαι,  καὶ   εἶναι κάλλιον τοῦ αὐτὸν πρᾶξαι
[9, 1167]   ἀργὴν εἶναι φιλίαν, χρονιζομένην δὲ  καὶ   εἰς συνήθειαν ἀφικνουμένην γίνεσθαι φιλίαν,
[9, 1165]   αἱ περὶ τοῦτο δὴ πράξεις·  καὶ   εἰς τὰ κήδη δὲ μάλιστ'
[9, 1166]   μετὰ συνηθείας, δ' εὔνοια  καὶ   ἐκ προσπαίου, ~οἷον καὶ περὶ
[9, 1170]   ἀγαθὸν καὶ ἡδύ (ἔοικε δὲ  καὶ   ἐκ τοῦ πάντας ὀρέγεσθαι αὐτοῦ,
[9, 1169]   ὄντος· ~(καὶ πεπραγέναι δοκοῦσιν αὐτοὶ  καὶ   ἑκουσίως τὰ μετὰ λόγου μάλιστα.
[9, 1164]   ἐκέλευεν ὅσου δοκεῖ ἄξια ἐπίστασθαι,  καὶ   ἐλάμβανε τοσοῦτον. Ἐν τοῖς τοιούτοις
[9, 1170]   τὸν οἰκεῖον βίον ἱκανῶν περίεργοι  καὶ   ἐμπόδιοι πρὸς τὸ καλῶς ζῆν·
[9, 1171]   ἡδεῖα καὶ ἐν ταῖς εὐτυχίαις  καὶ   ἐν ταῖς δυστυχίαις. Κουφίζονται γὰρ
[9, 1171]   παρουσία αὐτὴ τῶν φίλων ἡδεῖα  καὶ   ἐν ταῖς εὐτυχίαις καὶ ἐν
[9, 1163]   τὴν φιλίαν, καθάπερ εἴρηται, οἷον  καὶ   ἐν τῇ πολιτικῇ τῷ σκυτοτόμῳ
[9, 1167]   τούτων περὶ τὰ ἐν μεγέθει  καὶ   ἐνδεχόμενα ἀμφοῖν ὑπάρχειν πᾶσιν,
[9, 1169]   εὐδαιμονεῖν ἐστὶν ἐν τῷ ζῆν  καὶ   ἐνεργεῖν, τοῦ δ' ἀγαθοῦ
[9, 1169]   προήσεται· καλὸν γὰρ αὐτῷ τοῦτο  καὶ   ἐπαινετόν. Εἰκότως δὴ δοκεῖ σπουδαῖος
[9, 1169]   πράξεις διαφερόντως σπουδάζοντας πάντες ἀποδέχονται  καὶ   ἐπαινοῦσιν· πάντων δὲ ἁμιλλωμένων πρὸς
[9, 1170]   δοκεῖ μήτε πολύξεινος μήτ' ἄξεινος,  καὶ   ἐπὶ τῆς φιλίας ἁρμόσει μήτ'
[9, 1167]   ἀνδρεῖος τι τοιοῦτον, καθάπερ  καὶ   ἐπὶ τῶν ἀγωνιστῶν εἴπομεν. Φιλικὸν
[9, 1170]   καὶ βαδίζων ὅτι βαδίζει,  καὶ   ἐπὶ τῶν ἄλλων ὁμοίως ἔστι
[9, 1171]   ὀλίγους. Οὕτω δ' ἔχειν ἔοικε  καὶ   ἐπὶ τῶν πραγμάτων· οὐ γίνονται
[9, 1167]   εἰς ὕστερον γένοιντ' ἄν. Ὅπερ  καὶ   ἐπὶ τῶν τεχνιτῶν συμβέβηκεν· πᾶς
[9, 1167]   Ὅλως δ' εὔνοια δι' ἀρετὴν  καὶ   ἐπιείκειάν τινα γίνεται, ὅταν τῳ
[9, 1169]   δῆλον δ' ὡς μετὰ φίλων  καὶ   ἐπιεικῶν κρεῖττον μετ' ὀθνείων
[9, 1169]   πεισομένων δεήσεται σπουδαῖος. Διὸ  καὶ   ἐπιζητεῖται πότερον ἐν εὐτυχίαις μᾶλλον
[9, 1167]   οἷς ὀφείλουσιν, οἱ δὲ δανείσαντες  καὶ   ἐπιμελοῦνται τῆς τῶν ὀφειλόντων σωτηρίας,
[9, 1167]   γὰρ εἴπομεν, προσπαίως εὖνοι γίνονται  καὶ   ἐπιπολαίως στέργουσιν. Ἔοικε δὴ ἀρχὴ
[9, 1168]   τούτων γὰρ οἱ πολλοὶ ὀρέγονται,  καὶ   ἐσπουδάκασι περὶ αὐτὰ ὡς ἄριστα
[9, 1169]   τὸ εὖ ποιεῖν πάσχειν,  καὶ   ἔστι τοῦ ἀγαθοῦ καὶ τῆς
[9, 1165]   δ' ἕτερα γονεῦσι καὶ ἀδελφοῖς  καὶ   ἑταίροις καὶ εὐεργέταις, ἑκάστοις τὰ
[9, 1166]   πρὸς ἑαυτὸν φιλικῶς ἂν ἔχοι  καὶ   ἑτέρῳ φίλος γένοιτο. δ'
[9, 1166]   τοῖς φαύλοις· διαφέρονται γὰρ ἑαυτοῖς,  καὶ   ἑτέρων μὲν ἐπιθυμοῦσιν ἄλλα δὲ
[9, 1165]   γονεῦσι καὶ ἀδελφοῖς καὶ ἑταίροις  καὶ   εὐεργέταις, ἑκάστοις τὰ οἰκεῖα καὶ
[9, 1164]   φίλῳ μᾶλλον σπουδαίῳ ὑπηρετητέον,  καὶ   εὐεργέτῃ ἀνταποδοτέον χάριν μᾶλλον
[9, 1171]   ἐπιδέξιος· οἶδε γὰρ τὸ ἦθος  καὶ   ἐφ' οἷς ἥδεται καὶ λυπεῖται)
[9, 1166]   χάριν, ὅπερ ἕκαστος εἶναι δοκεῖ)  καὶ   ζῆν δὲ βούλεται ἑαυτὸν καὶ
[9, 1166]   ἕνεκα, τὸν βουλόμενον εἶναι  καὶ   ζῆν τὸν φίλον αὐτοῦ χάριν·
[9, 1171]   παρουσία δ' αὐτῶν ἡδεῖα οὖσα  καὶ   ἔννοια τοῦ συναλγεῖν ἐλάττω
[9, 1166]   τῇ φιλήσει δὲ ταῦτ' ἀκολουθεῖ·  καὶ   μὲν φίλησις μετὰ συνηθείας,
[9, 1168]   προσδοκία δ' ἀνάπαλιν ἔχειν ἔοικεν.  Καὶ   μὲν φίλησις ποιήσει ἔοικεν,
[9, 1167]   τῶν ἀγωνιστῶν εἴπομεν. Φιλικὸν δὲ  καὶ   ὁμόνοια φαίνεται. Διόπερ οὐκ
[9, 1171]   μετὰ τούτων διάγειν. Ἔστι γὰρ  καὶ   παρουσία αὐτὴ τῶν φίλων
[9, 1168]   δ' εἰσὶν οἱ πολλοί· διὸ  καὶ   προσηγορία γεγένηται ἀπὸ τοῦ
[9, 1170]   τούτοις γὰρ βίος αἱρετώτατος,  καὶ   τούτων μακαριωτάτη ζωή)
[9, 1166]   γὰρ φίλος ἄλλος αὐτός)  καὶ   φιλία τούτων εἶναί τι
[9, 1169]   δ' ἀγαθοῦ ἐνέργεια σπουδαία  καὶ   ἡδεῖα καθ' αὑτήν, καθάπερ ἐν
[9, 1166]   μὴ οἷόν τε ἅμα λυπεῖσθαι  καὶ   ἥδεσθαι, ἀλλὰ μετὰ μικρόν γε
[9, 1170]   ζῆν τῶν καθ' αὑτὸ ἀγαθῶν  καὶ   ἡδέων· ὡρισμένον γάρ, τὸ δ'
[9, 1171]   μὴ ἀξιώσαντας· ἀμφοῖν γὰρ κάλλιον  καὶ   ἥδιον) εἰς δὲ τὰς εὐτυχίας
[9, 1168]   πλεῖον ἐν χρήμασι καὶ τιμαῖς  καὶ   ἡδοναῖς ταῖς σωματικαῖς· τούτων γὰρ
[9, 1170]   δ' αὐτὸ τὸ ζῆν ἀγαθὸν  καὶ   ἡδύ (ἔοικε δὲ καὶ ἐκ
[9, 1170]   εἴρηται ὅτι τῷ σπουδαίῳ ἀγαθὸν  καὶ   ἡδύ ἐστι καθ' αὑτό. Τὸ
[9, 1166]   ἐστι τὸ αὐτὸ λυπηρόν τε  καὶ   ἡδύ, καὶ οὐκ ἄλλοτ' ἄλλο·
[9, 1170]   αὑτό, ἀγαθὸν τῇ φύσει ὂν  καὶ   ἡδύ, παραπλήσιον δὲ καὶ τὸ
[9, 1170]   τὸ εἶναι ἀγαθόν ἐστιν αὐτοῖς  καὶ   ἡδύ (συναισθανόμενοι γὰρ τοῦ καθ'
[9, 1170]   τοῦ συζῆν τοῖς ἀγαθοῖς, καθάπερ  καὶ   Θέογνίς φησιν. Φυσικώτερον δ' ἐπισκοποῦσιν
[9, 1166]   ἀγαθαί, αἱ τοιαῦται δ' ἡδεῖαι.  Καὶ   θεωρημάτων δ' εὐπορεῖ τῇ διανοίᾳ.
[9, 1169]   ἂν πάντ' εἴη τὰ δέοντα  καὶ   ἰδίᾳ ἑκάστῳ τὰ μέγιστα τῶν
[9, 1168]   ψυχή καὶ κοινὰ τὰ φίλων  καὶ   ἰσότης φιλότης καὶ γόνυ κνήμης
[9, 1171]   φίλων δή ἐστι πλῆθος ὡρισμένον,  καὶ   ἴσως οἱ πλεῖστοι μεθ' ὧν
[9, 1165]   μνείαν ἔχειν τῆς γενομένης συνηθείας,  καὶ   καθάπερ φίλοις μᾶλλον ὀθνείοις
[9, 1171]   εἶναι φίλοι, πλὴν πολιτικῶς, οὓς  καὶ   καλοῦσιν ἀρέσκους. Πολιτικῶς μὲν οὖν
[9, 1165]   πρεσβυτέρῳ τιμὴν καθ' ἡλικίαν, ὑπαναστάσει  καὶ   κατακλίσει καὶ τοῖς τοιούτοις· πρὸς
[9, 1168]   ὁμογνωμονοῦσιν, οἷον τὸ μία ψυχή  καὶ   κοινὰ τὰ φίλων καὶ ἰσότης
[9, 1167]   καὶ τὰ συμφέροντα, τούτων δὲ  καὶ   κοινῇ ἐφίενται. Τοὺς δὲ φαύλους
[9, 1170]   γίνοιτ' ἂν ἐν τῷ συζῆν  καὶ   κοινωνεῖν λόγων καὶ διανοίας· οὕτω
[9, 1167]   βουλόμενος ταῦτα τὸν πέλας ἐξετάζει  καὶ   κωλύει· μὴ γὰρ τηρούντων τὸ
[9, 1166]   γὰρ εὔνοια καὶ πρὸς ἀγνῶτας  καὶ   λανθάνουσα, φιλία δ' οὔ. Καὶ
[9, 1167]   φιλία φαίνεται ὁμόνοια, καθάπερ  καὶ   λέγεται· περὶ τὰ συμφέροντα γάρ
[9, 1171]   ἦθος καὶ ἐφ' οἷς ἥδεται  καὶ   λυπεῖται) τὸ δὲ λυπούμενον αἰσθάνεσθαι
[9, 1165]   ἀρεσκόμενοι τοῖς αὐτοῖς μήτε χαίροντες  καὶ   λυπούμενοι; Οὐδὲ γὰρ περὶ ἀλλήλους
[9, 1170]   αὐτοῦ, καὶ μάλιστα τοὺς ἐπιεικεῖς  καὶ   μακαρίους· τούτοις γὰρ βίος
[9, 1168]   ἀπονέμει γοῦν ἑαυτῷ τὰ κάλλιστα  καὶ   μάλιστ' ἀγαθά, καὶ χαρίζεται ἑαυτοῦ
[9, 1170]   ἡδύ) αἱρετὸν δὲ τὸ ζῆν  καὶ   μάλιστα τοῖς ἀγαθοῖς, ὅτι τὸ
[9, 1171]   προθύμως (φίλου γὰρ εὖ ποιεῖν,  καὶ   μάλιστα τοὺς ἐν χρείᾳ καὶ
[9, 1170]   ἐκ τοῦ πάντας ὀρέγεσθαι αὐτοῦ,  καὶ   μάλιστα τοὺς ἐπιεικεῖς καὶ μακαρίους·
[9, 1166]   δὲ βούλεται ἑαυτὸν καὶ σῴζεσθαι,  καὶ   μάλιστα τοῦτο φρονεῖ. Ἀγαθὸν
[9, 1171]   ἐρῶσι τὸ ὁρᾶν ἀγαπητότατόν ἐστι  καὶ   μᾶλλον αἱροῦνται ταύτην τὴν αἴσθησιν
[9, 1167]   ἀνθρωπικῷ· ἀμνήμονες γὰρ οἱ πολλοί,  καὶ   μᾶλλον εὖ πάσχειν ποιεῖν
[9, 1165]   ἀπατηθῇ, δίκαιον ἐγκαλεῖν τῷ ἀπατήσαντι,  καὶ   μᾶλλον τοῖς τὸ νόμισμα
[9, 1168]   φιλοτεκνότεραι· ἐπιπονωτέρα γὰρ γέννησις,  καὶ   μᾶλλον ἴσασιν ὅτι αὑτῶν. Δόξειε
[9, 1169]   τυχόντως, καὶ μίαν πρᾶξιν καλὴν  καὶ   μεγάλην πολλὰς καὶ μικράς.
[9, 1164]   γὰρ καὶ παντοίας ἔχει διαφορὰς  καὶ   μεγέθει καὶ μικρότητι καὶ τῷ
[9, 1171]   ζητοῦσιν· τούτους γὰρ αἱρετώτερον εὐεργετεῖν  καὶ   μετὰ τούτων διάγειν. Ἔστι γὰρ
[9, 1171]   οὖν ἔστι πολλοῖς εἶναι φίλον  καὶ   μὴ ἄρεσκον ὄντα, ἀλλ' ὡς
[9, 1164]   δ' ὅταν ἕτερα γίνηται αὐτοῖς  καὶ   μὴ ὧν ὀρέγονται· ὅμοιον γὰρ
[9, 1165]   οὐδὲ γὰρ τὴν αὐτὴν πατρὶ  καὶ   μητρί, οὐδ' αὖ τὴν τοῦ
[9, 1165]   ἀλλὰ τὴν πατρικήν, ὁμοίως δὲ  καὶ   μητρικήν. Καὶ παντὶ δὲ τῷ
[9, 1169]   ἐνιαυτὸν πόλλ' ἔτη τυχόντως,  καὶ   μίαν πρᾶξιν καλὴν καὶ μεγάλην
[9, 1169]   καλὴν καὶ μεγάλην πολλὰς  καὶ   μικράς. Τοῖς δ' ὑπεραποθνήσκουσι τοῦτ'
[9, 1164]   παντοίας ἔχει διαφορὰς καὶ μεγέθει  καὶ   μικρότητι καὶ τῷ καλῷ καὶ
[9, 1172]   (κοινωνοῦσι γὰρ φαύλων ἀβέβαιοι ὄντες,  καὶ   μοχθηροὶ δὲ γίνονται ὁμοιούμενοι ἀλλήλοις)
[9, 1166]   ἐκεῖνο τὸ γενόμενον (ἔχει γὰρ  καὶ   νῦν θεὸς τἀγαθόν) ἀλλ'
[9, 1170]   δ' ὁρῶν ὅτι ὁρᾷ αἰσθάνεται  καὶ   ἀκούων ὅτι ἀκούει καὶ
[9, 1170]   καὶ ἀκούων ὅτι ἀκούει  καὶ   βαδίζων ὅτι βαδίζει, καὶ
[9, 1167]   ἐν τῷ αὐτῷ, οἷον ὅταν  καὶ   δῆμος (καὶ οἱ ἐπιεικεῖς
[9, 1166]   εἴρηται, μέτρον ἑκάστων ἀρετὴ  καὶ   σπουδαῖος εἶναἰ· οὗτος γὰρ
[9, 1172]   συζῆν, ~(ὥστ' εἰκότως τούτου ἐφίενται.  Καὶ   ποτ' ἐστὶν ἑκάστοις τὸ
[9, 1164]   μὲν τέρψιν δὲ κέρδος,  καὶ   μὲν ἔχει δὲ
[9, 1164]   τοῦ ἴσου τιμῶσιν οἱ ἔχοντες  καὶ   οἱ βουλόμενοι λαβεῖν· τὰ γὰρ
[9, 1167]   οἷον ὅταν καὶ δῆμος  (καὶ   οἱ ἐπιεικεῖς τοὺς ἀρίστους ἄρχειν·
[9, 1170]   ζῆν· οὐθὲν οὖν δεῖ αὐτῶν.  Καὶ   οἱ πρὸς ἡδονὴν δὲ ἀρκοῦσιν
[9, 1171]   αὐτὸς εἶναι θρηνητικός· γύναια δὲ  καὶ   οἱ τοιοῦτοι ἄνδρες τοῖς συστένουσι
[9, 1170]   εἴπερ θεωρεῖν προαιρεῖται πράξεις ἐπιεικεῖς  καὶ   οἰκείας, τοιαῦται δ' αἱ τοῦ
[9, 1166]   δὲ τὰ πρὸς τοὺς πέλας,  καὶ   οἷς αἱ φιλίαι ὁρίζονται, ἔοικεν
[9, 1171]   ἔστι πρὸς πολλούς, ἀγαπητὸν δὲ  καὶ   ὀλίγους εὑρεῖν τοιούτους. Πότερον δ'
[9, 1168]   ἄλλα τῶν κατὰ τὰς ἀρετάς,  καὶ   ὅλως ἀεὶ τὸ καλὸν ἑαυτῷ
[9, 1169]   γὰρ καὶ χρήματα καὶ τιμὰς  καὶ   ὅλως τὰ περιμάχητα ἀγαθά, περιποιούμενος
[9, 1168]   ταῦτα πλεονέκται χαρίζονται ταῖς ἐπιθυμίαις  καὶ   ὅλως τοῖς πάθεσι καὶ τῷ
[9, 1169]   λόγον ζῆν τοῦ κατὰ πάθος,  καὶ   ὀρέγεσθαι τοῦ καλοῦ
[9, 1164]   καὶ τῷ κιθαρῳδῷ ἐπαγγελλόμενος,  καὶ   ὅσῳ ἄμεινον ᾄσειεν, τοσούτῳ πλείω·
[9, 1168]   δ' ἐπιεικὴς διὰ τὸ καλόν,  καὶ   ὅσῳ ἂν βελτίων ᾖ, μᾶλλον
[9, 1168]   φαῦλος ἑαυτοῦ χάριν πάντα πράττειν,  καὶ   ὅσῳ ἂν μοχθηρότερος ᾖ, τοσούτῳ
[9, 1166]   πλείω, ἐκ τῶν εἰρημένων,  (καὶ   ὅτι ὑπερβολὴ τῆς φιλίας
[9, 1169]   ἐστιν μάλιστα, οὐκ ἄδηλον,  καὶ   ὅτι ἐπιεικὴς μάλιστα τοῦτ'
[9, 1167]   τοιούτων γὰρ μένει τὰ βουλήματα  καὶ   οὐ μεταρρεῖ ὥσπερ εὔριποσσ, βούλονταί
[9, 1167]   ἂν φυσικώτερον εἶναι τὸ αἴτιον,  καὶ   οὐδ' ὅμοιον τὸ περὶ τοὺς
[9, 1166]   αὐτὸ λυπηρόν τε καὶ ἡδύ,  καὶ   οὐκ ἄλλοτ' ἄλλο· ἀμεταμέλητος γὰρ
[9, 1166]   μικρόν γε λυπεῖται ὅτι ἥσθη,  καὶ   οὐκ ἂν ἐβούλετο ἡδέα ταῦτα
[9, 1171]   ἐπικουρίας, οἵ τ' εὐτυχοῦντες συμβίων  καὶ   οὓς εὖ ποιήσουσιν· βούλονται γὰρ
[9, 1170]   λεχθέν· πολλοῖς γὰρ ἀνθυπηρετεῖν ἐπίπονον,  καὶ   οὐχ ἱκανὸς βίος αὐτὸ
[9, 1169]   δ' ἐνέργεια δῆλον ὅτι γίνεται  καὶ   οὐχ ὑπάρχει ὥσπερ κτῆμά τι.
[9, 1170]   συζῆν ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων λέγεσθαι,  καὶ   οὐχ ὥσπερ ἐπὶ τῶν βοσκημάτων
[9, 1168]   τὸ κυριώτατον μάλιστ' εἶναι δοκεῖ  καὶ   πᾶν ἄλλο σύστημα, οὕτω καὶ
[9, 1168]   καὶ χαρίζεται ἑαυτοῦ τῷ κυριωτάτῳ,  καὶ   πάντα τούτῳ πείθεται· ὥσπερ δὲ
[9, 1165]   πατρικήν, ὁμοίως δὲ καὶ μητρικήν.  Καὶ   παντὶ δὲ τῷ πρεσβυτέρῳ τιμὴν
[9, 1164]   διορίσαι οὐ ῥᾴδιον; Πολλὰς γὰρ  καὶ   παντοίας ἔχει διαφορὰς καὶ μεγέθει
[9, 1171]   δυσὶ λέγονται. Οἱ δὲ πολύφιλοι  καὶ   πᾶσιν οἰκείως ἐντυγχάνοντες οὐδενὶ δοκοῦσιν
[9, 1164]   δεῖ πάντα τῷ πατρὶ ἀπονέμειν  καὶ   πείθεσθαι, κάμνοντα μὲν ἰατρῷ
[9, 1166]   ἄθλιον, φευκτέον τὴν μοχθηρίαν διατεταμένως  καὶ   πειρατέον ἐπιεικῆ εἶναι· οὕτω γὰρ
[9, 1169]   μή, ὡς τούτου ἑκάστου ὄντος·  ~(καὶ   πεπραγέναι δοκοῦσιν αὐτοὶ καὶ ἑκουσίως
[9, 1169]   δὴ μεῖζον ἀγαθὸν ἑαυτῷ ἀπονέμει.  Καὶ   περὶ τιμὰς δὲ καὶ ἀρχὰς
[9, 1169]   πολλοί, οὐ χρή. Ἀμφισβητεῖται δὲ  καὶ   περὶ τὸν εὐδαίμονα, εἰ δεήσεται
[9, 1171]   αἴσθησις ὅτι ἔστιν αἱρετή,  καὶ   περὶ τὸν φίλον δή·
[9, 1165]   οὕτω διοριστέον. Ἔχει δ' ἀπορίαν  καὶ   περὶ τοῦ διαλύεσθαι τὰς φιλίας
[9, 1167]   εὔνοια καὶ ἐκ προσπαίου, ~οἷον  καὶ   περὶ τοὺς ἀγωνιστὰς συμβαίνει· (εὖνοι
[9, 1168]   αὐτὰ ὡς ἄριστα ὄντα, διὸ  καὶ   περιμάχητά ἐστιν. Οἱ δὴ περὶ
[9, 1168]   καὶ διορίζειν ἐφ' ὅσον ἑκάτεροι  καὶ   πῇ ἀληθεύουσιν. Εἰ δὴ λάβοιμεν
[9, 1169]   Τί οὖν λέγουσιν οἱ πρῶτοι,  καὶ   πῇ ἀληθεύουσιν; ὅτι οἱ
[9, 1165]   τὰ ἁρμόττοντα ἀπονεμητέον. Οὕτω δὲ  καὶ   ποιεῖν φαίνονται· εἰς γάμους μὲν
[9, 1168]   πάντα τούτῳ πείθεται· ὥσπερ δὲ  καὶ   πόλις τὸ κυριώτατον μάλιστ' εἶναι
[9, 1165]   Καὶ συγγενέσι δὲ καὶ φυλέταις  καὶ   πολίταις καὶ τοῖς λοιποῖς ἅπασιν
[9, 1165]   διαμένοι δ' ἐπιεικέστερος γίνοιτο  καὶ   πολὺ διαλλάττοι τῇ ἀρετῇ, ἆρα
[9, 1168]   εὐεργέταις οἰκεῖον εἶναι. Ἀπορεῖται δὲ  καὶ   πότερον δεῖ φιλεῖν ἑαυτὸν μάλιστα
[9, 1169]   αἱρούμενος τὸ καλόν. Ἐνδέχεται δὲ  καὶ   πράξεις τῷ φίλῳ προίίεσθαι, καὶ
[9, 1169]   δ' ἐπιεικής, δεῖ, ταῦτα  καὶ   πράττει· πᾶς γὰρ νοῦς αἱρεῖται
[9, 1166]   ἑαυτῷ τἀγαθὰ καὶ τὰ φαινόμενα  καὶ   πράττει (τοῦ γὰρ ἀγαθοῦ τἀγαθὸν
[9, 1168]   δ' ἐνεργείᾳ ᾳτῷ ζῆν γὰρ  καὶ   πράττεινν, ἐνεργείᾳ δὲ ποιήσας
[9, 1166]   Τιθέασι γὰρ φίλον τὸν βουλόμενον  καὶ   πράττοντα τἀγαθὰ τὰ φαινόμενα
[9, 1167]   συμφερόντων ὁμογνωμονῶσι καὶ ταὐτὰ προαιρῶνται  καὶ   πράττωσι τὰ κοινῇ δόξαντα. Περὶ
[9, 1171]   πρὸς μὲν τοὺς ἀτυχοῦντας ἄκλητον  καὶ   προθύμως (φίλου γὰρ εὖ ποιεῖν,
[9, 1166]   γε φιλία· γίνεται γὰρ εὔνοια  καὶ   πρὸς ἀγνῶτας καὶ λανθάνουσα, φιλία
[9, 1170]   ἐνεργεῖν συνεχῶς, μεθ' ἑτέρων δὲ  καὶ   πρὸς ἄλλους ῥᾷον. Ἔσται οὖν
[9, 1164]   ἱκανόν, καθάπερ καὶ πρὸς θεοὺς  καὶ   πρὸς γονεῖς, τὸ ἐνδεχόμενον. Μὴ
[9, 1166]   πειρατέον ἐπιεικῆ εἶναι· οὕτω γὰρ  καὶ   πρὸς ἑαυτὸν φιλικῶς ἂν ἔχοι
[9, 1164]   γένοιτο, ἀλλ' ἴσως ἱκανόν, καθάπερ  καὶ   πρὸς θεοὺς καὶ πρὸς γονεῖς,
[9, 1170]   πρὸς ἑαυτὸν ἔχει σπουδαῖος,  καὶ   πρὸς τὸν φίλον (ἕτερος γὰρ
[9, 1171]   ὡς πρὸς ἑαυτὸν ἔχει, οὕτω  καὶ   πρὸς τὸν φίλον· περὶ αὑτὸν
[9, 1168]   ἀπ' αὐτοῦ πάντα τὰ φιλικὰ  καὶ   πρὸς τοὺς ἄλλους διήκει. Καὶ
[9, 1164]   πεπόρισται κοινὸν μέτρον τὸ νόμισμα,  καὶ   πρὸς τοῦτο δὴ πάντα ἀναφέρεται
[9, 1164]   ὧν γὰρ δεόμενος τυγχάνει, τούτοις  καὶ   προσέχει, κἀκείνου γε χάριν ταῦτα
[9, 1166]   καὶ λανθάνουσα, φιλία δ' οὔ.  Καὶ   πρότερον δὲ ταῦτ' εἴρηται. Ἀλλ'
[9, 1164]   ἔοικ' ἐπιτρέπειν ἐκείνῳ. Ὅπερ φασὶ  καὶ   Πρωταγόραν ποιεῖν· ὅτε γὰρ διδάξειεν
[9, 1165]   ἀδελφοὺς παρρησίαν καὶ ἁπάντων κοινότητα.  Καὶ   συγγενέσι δὲ καὶ φυλέταις καὶ
[9, 1165]   ἀεὶ πειρατέον τὸ οἰκεῖον ἀπονέμειν,  καὶ   συγκρίνειν τὰ ἑκάστοις ὑπάρχοντα κατ'
[9, 1172]   δὲ συγκυβεύουσιν, ἄλλοι δὲ συγγυμνάζονται  καὶ   συγκυνηγοῦσιν συμφιλοσοφοῦσιν, ἕκαστοι ἐν
[9, 1166]   ταὐτὰ αἱρούμενον, τὸν συναλγοῦντα  καὶ   συγχαίροντα τῷ φίλῳ· μάλιστα δὲ
[9, 1169]   ἀγαθά· πολιτικὸν γὰρ ἄνθρωπος  καὶ   συζῆν πεφυκός. Καὶ τῷ εὐδαίμονι
[9, 1171]   χαίρουσι, καὶ φιλοῦσιν ὡς φίλους  καὶ   συναλγοῦντας. Μιμεῖσθαι δ' ἐν ἅπασι
[9, 1166]   εὐπορεῖ τῇ διανοίᾳ. Συναλγεῖ τε  καὶ   συνήδεται μάλισθ' ἑαυτῷ· πάντοτε γάρ
[9, 1167]   συμβαίνει· (εὖνοι γὰρ αὐτοῖς γίνονται  καὶ   συνθέλουσιν, συμπράξαιεν δ' ἂν οὐδέν·
[9, 1163]   ἀνομοιοειδέσι φιλίαις τὸ ἀνάλογον ἰσάζει  καὶ   σῴζει τὴν φιλίαν, καθάπερ εἴρηται,
[9, 1166]   καὶ ζῆν δὲ βούλεται ἑαυτὸν  καὶ   σῴζεσθαι, καὶ μάλιστα τοῦτο
[9, 1165]   καὶ εὐεργέταις, ἑκάστοις τὰ οἰκεῖα  καὶ   τὰ ἁρμόττοντα ἀπονεμητέον. Οὕτω δὲ
[9, 1167]   περὶ τὰ συμφέροντα γάρ ἐστι  καὶ   τὰ εἰς τὸν βίον ἥκοντα.
[9, 1168]   ὑπάρχει μάλιστ' αὐτῷ πρὸς αὑτόν,  καὶ   τὰ λοιπὰ δὴ πάνθ' οἷς
[9, 1167]   εὔριποσσ, βούλονταί τε τὰ δίκαια  καὶ   τὰ συμφέροντα, τούτων δὲ καὶ
[9, 1164]   ἔχειν ἐτίμα. Ἀπορίαν δ' ἔχει  καὶ   τὰ τοιαῦτα, οἷον πότερον δεῖ
[9, 1166]   καὶ βούλεται δὴ ἑαυτῷ τἀγαθὰ  καὶ   τὰ φαινόμενα καὶ πράττει (τοῦ
[9, 1168]   τὴν πρᾶξιν ἕπεται τὸ φιλεῖν  καὶ   τὰ φιλικά. Ἔτι δὲ τὰ
[9, 1168]   γενόμενα πάντες μᾶλλον στέργουσιν, οἷον  καὶ   τὰ χρήματα οἱ κτησάμενοι τῶν
[9, 1167]   ὠφελίμοις, ἐν δὲ τοῖς πόνοις  καὶ   ταῖς λειτουργίαις ἐλλείποντας· ἑαυτῷ δ'
[9, 1169]   τοὺς πέλας δυνάμεθα ἑαυτοὺς  καὶ   τὰς ἐκείνων πράξεις τὰς
[9, 1164]   τῷ αὐτῷ ἀποδοτέον, οὐκ ἄδηλον·  καὶ   τὰς μὲν εὐεργεσίας ἀνταποδοτέον ὡς
[9, 1165]   εἴρηται, οἱ περὶ τὰ πάθη  καὶ   τὰς πράξεις λόγοι ὁμοίως ἔχουσι
[9, 1166]   προσκεκρουκότες. Οἳ δὲ τὸν συνδιάγοντα  καὶ   ταὐτὰ αἱρούμενον, τὸν συναλγοῦντα
[9, 1167]   ὅταν περὶ τῶν συμφερόντων ὁμογνωμονῶσι  καὶ   ταὐτὰ προαιρῶνται καὶ πράττωσι τὰ
[9, 1171]   λυπεῖσθαι (παραμυθητικὸν γὰρ φίλος  καὶ   τῇ ὄψει καὶ τῷ λόγῳ,
[9, 1171]   τήν τε διαγωγὴν ἡδεῖαν ἔχει  καὶ   τὴν ἔννοιαν ὅτι ἥδονται ἐπὶ
[9, 1166]   μητέρας συμβαίνει. Τούτων δέ τινι  καὶ   τὴν φιλίαν ὁρίζονται. Πρὸς ἑαυτὸν
[9, 1164]   προαίρεσιν (αὕτη γὰρ τοῦ φίλου  καὶ   τῆς ἀρετῆς) οὕτω δ' ἔοικε
[9, 1169]   πάσχειν, καὶ ἔστι τοῦ ἀγαθοῦ  καὶ   τῆς ἀρετῆς τὸ εὐεργετεῖν, κάλλιον
[9, 1167]   ἀλλ' ὅταν καὶ ἀπόντα ποθῇ  καὶ   τῆς παρουσίας ἐπιθυμῇ· οὕτω δὴ
[9, 1169]   τῶν φίλων ἕνεκα πολλὰ πράττειν  καὶ   τῆς πατρίδος, κἂν δέῃ ὑπεραποθνήσκειν·
[9, 1165]   τὴν οὐσίαν, ὅσῳ βέλτιον  καὶ   τῆς φιλίας οἰκειότερον. Δόξειε δ'
[9, 1168]   ἀπονέμοντας τὸ πλεῖον ἐν χρήμασι  καὶ   τιμαῖς καὶ ἡδοναῖς ταῖς σωματικαῖς·
[9, 1169]   ὑπεραποθνήσκειν· προήσεται γὰρ καὶ χρήματα  καὶ   τιμὰς καὶ ὅλως τὰ περιμάχητα
[9, 1165]   ἑαυτοῖς εἰς ταῦτ' ἐπαρκεῖν·  καὶ   τιμὴν δὲ γονεῦσι καθάπερ θεοῖς,
[9, 1168]   στέργει δὴ τὸ ἔργον, διότι  καὶ   τὸ εἶναι. Τοῦτο δὲ φυσικόν·
[9, 1166]   ἀπεχόμενόν τινων, τὸ δ' ἥδεται,  καὶ   τὸ μὲν δεῦρο τὸ δ'
[9, 1166]   στασιάζει γὰρ αὐτῶν ψυχή,  καὶ   τὸ μὲν διὰ μοχθηρίαν ἀλγεῖ
[9, 1171]   καὶ μάλιστα τοὺς ἐν χρείᾳ  καὶ   τὸ μὴ ἀξιώσαντας· ἀμφοῖν γὰρ
[9, 1169]   εὖ ποιήσουσιν. Ἄτοπον δ' ἴσως  καὶ   τὸ μονώτην ποιεῖν τὸν μακάριον·
[9, 1169]   ἐν ἀρχῇ εἴρηται, ἔστι δὲ  καὶ   τὸ οἰκεῖον τῶν ἡδέων, θεωρεῖν
[9, 1171]   πολλοῖς ὑπάρχειν. Χαλεπὸν δὲ γίνεται  καὶ   τὸ συγχαίρειν καὶ τὸ συναλγεῖν
[9, 1171]   δὲ γίνεται καὶ τὸ συγχαίρειν  καὶ   τὸ συναλγεῖν οἰκείως πολλοῖς· εἰκὸς
[9, 1171]   φιλίας, τοῦτο δὲ πρὸς ἕνα·  καὶ   τὸ σφόδρα δὴ πρὸς ὀλίγους.
[9, 1170]   εἶναι αἱρετόν ἐστιν ἑκάστῳ, οὕτω  καὶ   τὸ τὸν φίλον, παραπλησίως.
[9, 1170]   ὂν καὶ ἡδύ, παραπλήσιον δὲ  καὶ   τὸ τοῦ φίλου ἐστίν, κἂν
[9, 1168]   ὥσπερ τέκνα. Τοιούτῳ δὴ ἔοικε  καὶ   τὸ τῶν εὐεργετῶν· τὸ γὰρ
[9, 1169]   Ἀληθὲς δὲ περὶ τοῦ σπουδαίου  καὶ   τὸ τῶν φίλων ἕνεκα πολλὰ
[9, 1166]   ἀναμιμνήσκονται γὰρ πολλῶν καὶ δυσχερῶν,  καὶ   τοιαῦθ' ἕτερα ἐλπίζουσι, καθ' ἑαυτοὺς
[9, 1165]   δεῖν μάλιστ' ἐπαρκεῖν, ὡς ὀφείλοντας,  καὶ   τοῖς αἰτίοις τοῦ εἶναι κάλλιον
[9, 1165]   ὀθνείοις οἰόμεθα δεῖν χαρίζεσθαι, οὕτω  καὶ   τοῖς γενομένοις ἀπονεμητέον τι διὰ
[9, 1168]   αὑτῶν. Δόξειε δ' ἂν τοῦτο  καὶ   τοῖς εὐεργέταις οἰκεῖον εἶναι. Ἀπορεῖται
[9, 1165]   δὲ καὶ φυλέταις καὶ πολίταις  καὶ   τοῖς λοιποῖς ἅπασιν ἀεὶ πειρατέον
[9, 1163]   κατ' ἀξίαν, καὶ τῷ ὑφάντῃ  καὶ   τοῖς λοιποῖς. ~(Ἐνταῦθα μὲν οὖν
[9, 1166]   ὁμοιοῦται. Φαίνεται δὲ τὰ εἰρημένα  καὶ   τοῖς πολλοῖς ὑπάρχειν, καίπερ οὖσι
[9, 1165]   καθ' ἡλικίαν, ὑπαναστάσει καὶ κατακλίσει  καὶ   τοῖς τοιούτοις· πρὸς ἑταίρους δ'
[9, 1171]   ἔρωτος ὄντος καὶ γινομένου, οὕτω  καὶ   τοῖς φίλοις αἱρετώτατόν ἐστι τὸ
[9, 1164]   τῆς ἀρετῆς) οὕτω δ' ἔοικε  καὶ   τοῖς φιλοσοφίας κοινωνήσασιν· οὐ γὰρ
[9, 1169]   φίλων ἐν ἀτυχίαις, ὡς  καὶ   τοῦ ἀτυχοῦντος δεομένου τῶν εὐεργετησόντων
[9, 1170]   καθ' ἑαυτήν. Συναισθάνεσθαι ἄρα δεῖ  καὶ   τοῦ φίλου ὅτι ἔστιν, τοῦτο
[9, 1169]   αὐτὸς ὀνήσεται τὰ καλὰ πράττων  καὶ   τοὺς ἄλλους ὠφελήσεἰ, τὸν δὲ
[9, 1171]   δ' ἐν ταῖς εὐτυχίαις, διὸ  καὶ   τοὺς ἐπιεικεῖς ζητοῦσιν· τούτους γὰρ
[9, 1167]   τῆς τῶν ὀφειλόντων σωτηρίας, οὕτω  καὶ   τοὺς εὐεργετήσαντας βούλεσθαι εἶναι τοὺς
[9, 1169]   δεῖ· βλάψει γὰρ καὶ ἑαυτὸν  καὶ   τοὺς πέλας, φαύλοις πάθεσιν ἑπόμενος.
[9, 1166]   συγχαίροντα τῷ φίλῳ· μάλιστα δὲ  καὶ   τοῦτο περὶ τὰς μητέρας συμβαίνει.
[9, 1164]   πρὸς τοῦτο δὴ πάντα ἀναφέρεται  καὶ   τούτῳ μετρεῖται· ἐν δὲ τῇ
[9, 1168]   δὴ μάλιστα τοῦτο ἀγαπῶν  καὶ   τούτῳ χαριζόμενος. Καὶ ἐγκρατὴς δὲ
[9, 1172]   μετὰ τῶν φίλων, ταῦτα ποιοῦσι  καὶ   τούτων κοινωνοῦσιν οἷς οἴονται συζῆν.
[9, 1167]   Περὶ τὰ πρακτὰ δὴ ὁμονοοῦσιν,  καὶ   τούτων περὶ τὰ ἐν μεγέθει
[9, 1168]   ἐπιθυμίαις καὶ ὅλως τοῖς πάθεσι  καὶ   τῷ ἀλόγῳ τῆς ψυχῆς· τοιοῦτοι
[9, 1170]   τὸ δὲ τῇ φύσει ἀγαθὸν  καὶ   τῷ ἐπιεικεῖ· διόπερ ἔοικε πᾶσιν
[9, 1169]   ἄνθρωπος καὶ συζῆν πεφυκός.  Καὶ   τῷ εὐδαίμονι δὴ τοῦθ' ὑπάρχει·
[9, 1164]   διαφορὰς καὶ μεγέθει καὶ μικρότητι  καὶ   τῷ καλῷ καὶ ἀναγκαίῳ. Ὅτι
[9, 1164]   οὗ ἐφίεται μὴ τυγχάνῃ, οἷον  καὶ   τῷ κιθαρῳδῷ ἐπαγγελλόμενος, καὶ
[9, 1171]   φίλος καὶ τῇ ὄψει  καὶ   τῷ λόγῳ, ἐὰν ἐπιδέξιος·
[9, 1168]   τὸ ἔργον μηνύει. Ἅμα δὲ  καὶ   τῷ μὲν εὐεργέτῃ καλὸν τὸ
[9, 1163]   ὑποδημάτων ἀμοιβὴ γίνεται κατ' ἀξίαν,  καὶ   τῷ ὑφάντῃ καὶ τοῖς λοιποῖς.
[9, 1166]   εἶναἰ· οὗτος γὰρ ὁμογνωμονεῖ ἑαυτῷ,  καὶ   τῶν αὐτῶν ὀρέγεται κατὰ πᾶσαν
[9, 1169]   τοῦ ἀτυχοῦντος δεομένου τῶν εὐεργετησόντων  καὶ   τῶν εὐτυχούντων οὓς εὖ ποιήσουσιν.
[9, 1166]   γὰρ πεπραγμένων ἐπιτερπεῖς αἱ μνῆμαι,  καὶ   τῶν μελλόντων ἐλπίδες ἀγαθαί, αἱ
[9, 1169]   ἐπιεικῶν κρεῖττον μετ' ὀθνείων  καὶ   τῶν τυχόντων συνημερεύειν. Δεῖ ἄρα
[9, 1166]   μητέρες πρὸς τὰ τέκνα πεπόνθασι,  καὶ   τῶν φίλων οἱ προσκεκρουκότες. Οἳ
[9, 1165]   Ὅταν μὲν οὖν διαψευσθῇ τις  καὶ   ὑπολάβῃ φιλεῖσθαι διὰ τὸ ἦθος,
[9, 1166]   οὖν τ' ἀρέσκουσιν ἑαυτοῖς  καὶ   ὑπολαμβάνουσιν ἐπιεικεῖς εἶναι, ταύτῃ μετέχουσιν
[9, 1166]   καὶ διὰ τὴν μοχθηρίαν μισοῦνται,  καὶ   φεύγουσι τὸ ζῆν καὶ ἀναιροῦσιν
[9, 1168]   ἄλλο σύστημα, οὕτω καὶ ἄνθρωπος·  καὶ   φίλαυτος δὴ μάλιστα τοῦτο
[9, 1168]   ὑπάρχοι· μάλιστα γὰρ φίλος αὑτῷ·  καὶ   φιλητέον δὴ μάλισθ' ἑαυτόν. Ἀπορεῖται
[9, 1168]   ὅτι τὸ εἶναι πᾶσιν αἱρετὸν  καὶ   φιλητόν, ἐσμὲν δ' ἐνεργείᾳ ᾳτῷ
[9, 1168]   συμφέρον· τοῦτο δ' ἧττον ἡδὺ  καὶ   φιλητόν. Ἡδεῖα δ' ἐστὶ τοῦ
[9, 1168]   δὲ τὸ κατὰ τὴν ἐνέργειαν,  καὶ   φιλητὸν ὁμοίως. Τῷ μὲν οὖν
[9, 1170]   ἀριθμόν, ἔστι τι μέτρον  καὶ   φιλικοῦ πλήθους, ὥσπερ πόλεως; Οὔτε
[9, 1166]   φιλία τούτων εἶναί τι δοκεῖ,  καὶ   φίλοι οἷς ταῦθ' ὑπάρχει. Πρὸς
[9, 1168]   ᾖ, μᾶλλον διὰ τὸ καλόν,  καὶ   φίλου ἕνεκα, τὸ δ' αὑτοῦ
[9, 1167]   ὁμονοεῖν πλὴν ἐπὶ μικρόν, καθάπερ  καὶ   φίλους εἶναι, πλεονεξίας ἐφιεμένους ἐν
[9, 1167]   τῆς παρουσίας ἐπιθυμῇ· οὕτω δὴ  καὶ   φίλους οὐχ οἷόν τ' εἶναι
[9, 1171]   τοιοῦτοι ἄνδρες τοῖς συστένουσι χαίρουσι,  καὶ   φιλοῦσιν ὡς φίλους καὶ συναλγοῦντας.
[9, 1171]   πᾶν τὸ μεταξὺ τινῶν ὡρισμένων.  ~(Καὶ   φίλων δή ἐστι πλῆθος ὡρισμένον,
[9, 1165]   ἁπάντων κοινότητα. Καὶ συγγενέσι δὲ  καὶ   φυλέταις καὶ πολίταις καὶ τοῖς
[9, 1168]   τὰ κάλλιστα καὶ μάλιστ' ἀγαθά,  καὶ   χαρίζεται ἑαυτοῦ τῷ κυριωτάτῳ, καὶ
[9, 1169]   κἂν δέῃ ὑπεραποθνήσκειν· προήσεται γὰρ  καὶ   χρήματα καὶ τιμὰς καὶ ὅλως
[9, 1169]   αἱροῦνται δὴ μέγα καλὸν ἑαυτοῖς.  Καὶ   χρήματα προοῖντ' ἂν ἐφ'
[9, 1168]   γὰρ τοῖς ἑαυτοὺς μάλιστ' ἀγαπῶσι,  καὶ   ὡς ἐν αἰσχρῷ φιλαύτους ἀποκαλοῦσι,
[9, 1167]   οἱ εὖ παθόντες τοὺς δράσαντας,  καὶ   ὡς παρὰ λόγον γινόμενον ἐπιζητεῖται.
[9, 1171]   συζῆν; Κοινωνία γὰρ φιλία,  καὶ   ὡς πρὸς ἑαυτὸν ἔχει, οὕτω
[9, 1165]   φίλοις, ὅταν μὴ ὁμοίως οἴωνται  καὶ   ὦσι φίλοι. Ὅταν μὲν οὖν
[9, 1166]   εἰρημένα καὶ τοῖς πολλοῖς ὑπάρχειν,  καίπερ   οὖσι φαύλοις. Ἆρ' οὖν
[9, 1164]   δεόμενος τυγχάνει, τούτοις καὶ προσέχει,  κἀκείνου   γε χάριν ταῦτα δώσει. Τὴν
[9, 1171]   ἑαυτόν, οὐκ ἄδηλον. Ἔτι δὲ  κἀκείνους   δεῖ ἀλλήλοις φίλους εἶναι, εἰ
[9, 1170]   πράξεσι χαίρει, ταῖς δ' ἀπὸ  κακίας   δυσχεραίνει, καθάπερ μουσικὸς τοῖς
[9, 1165]   κιβδηλεύουσιν, ὅσῳ περὶ τιμιώτερον  κακουργία.   Ἐὰν δ' ἀποδέχηται ὡς ἀγαθόν,
[9, 1171]   γὰρ ὡς ἥκιστα δεῖ τῶν  κακῶν,   ὅθεν τὸ ἅλις ἐγὼ δυστυχῶν.
[9, 1169]   ικαὶ γὰρ αὐτὸς ὀνήσεται τὰ  καλὰ   πράττων καὶ τοὺς ἄλλους ὠφελήσεἰ,
[9, 1169]   Τοὺς μὲν οὖν περὶ τὰς  καλὰς   πράξεις διαφερόντως σπουδάζοντας πάντες ἀποδέχονται
[9, 1171]   δεῖν εἰς μὲν τὰς εὐτυχίας  καλεῖν   τοὺς φίλους προθύμως (εὐεργετικὸν γὰρ
[9, 1169]   ἔτη τυχόντως, καὶ μίαν πρᾶξιν  καλὴν   καὶ μεγάλην πολλὰς καὶ
[9, 1171]   διὸ τῶν χρησίμων ἐνταῦθα δεῖ,  κάλλιον   δ' ἐν ταῖς εὐτυχίαις, διὸ
[9, 1169]   καὶ τῆς ἀρετῆς τὸ εὐεργετεῖν,  κάλλιον   δ' εὖ ποιεῖν φίλους ὀθνείων,
[9, 1171]   τὸ μὴ ἀξιώσαντας· ἀμφοῖν γὰρ  κάλλιον   καὶ ἥδιον) εἰς δὲ τὰς
[9, 1165]   καὶ τοῖς αἰτίοις τοῦ εἶναι  κάλλιον   ὂν ἑαυτοῖς εἰς ταῦτ'
[9, 1169]   τῷ φίλῳ προίίεσθαι, καὶ εἶναι  κάλλιον   τοῦ αὐτὸν πρᾶξαι τὸ αἴτιον
[9, 1168]   φίλαυτος· ἀπονέμει γοῦν ἑαυτῷ τὰ  κάλλιστα   καὶ μάλιστ' ἀγαθά, καὶ χαρίζεται
[9, 1169]   τὸ καλὸν καὶ διατεινομένων τὰ  κάλλιστα   πράττειν κοινῇ τ' ἂν πάντ'
[9, 1170]   δυσχεραίνει, καθάπερ μουσικὸς τοῖς  καλοῖς   μέλεσιν ἥδεται, ἐπὶ δὲ τοῖς
[9, 1169]   γὰρ τῷ φίλῳ ταῦτα προήσεται·  καλὸν   γὰρ αὐτῷ τοῦτο καὶ ἐπαινετόν.
[9, 1168]   πεποιηκότι μένει τὸ ἔργον ντὸ  καλὸν   γὰρ πολυχρόνιονν, τῷ δὲ παθόντι
[9, 1169]   ἴσως συμβαίνει· αἱροῦνται δὴ μέγα  καλὸν   ἑαυτοῖς. Καὶ χρήματα προοῖντ' ἂν
[9, 1168]   ἀρετάς, καὶ ὅλως ἀεὶ τὸ  καλὸν   ἑαυτῷ περιποιοῖτο, οὐδεὶς ἐρεῖ τοῦτον
[9, 1171]   φίλους προθύμως (εὐεργετικὸν γὰρ εἶναι  καλόν)   εἰς δὲ τὰς ἀτυχίας ὀκνοῦντα·
[9, 1168]   τοῦτο, τῷ δὲ παθόντι οὐδὲν  καλὸν   ἐν τῷ δράσαντι, ἀλλ' εἴπερ,
[9, 1169]   εἶναι, ἀντὶ πάντων αἱρούμενος τὸ  καλόν.   Ἐνδέχεται δὲ καὶ πράξεις τῷ
[9, 1169]   πάντων δὲ ἁμιλλωμένων πρὸς τὸ  καλὸν   καὶ διατεινομένων τὰ κάλλιστα πράττειν
[9, 1168]   πράττειὁ δ' ἐπιεικὴς διὰ τὸ  καλόν,   καὶ ὅσῳ ἂν βελτίων ᾖ,
[9, 1168]   βελτίων ᾖ, μᾶλλον διὰ τὸ  καλόν,   καὶ φίλου ἕνεκα, τὸ δ'
[9, 1169]   περιμάχητα ἀγαθά, περιποιούμενος ἑαυτῷ τὸ  καλόν·   ὀλίγον γὰρ χρόνον ἡσθῆναι σφόδρα
[9, 1169]   φίλῳ χρήματα, αὐτῷ δὲ τὸ  καλόν·   τὸ δὴ μεῖζον ἀγαθὸν ἑαυτῷ
[9, 1168]   δὲ καὶ τῷ μὲν εὐεργέτῃ  καλὸν   τὸ κατὰ τὴν πρᾶξιν, ὥστε
[9, 1171]   εὐπάθειαν δὲ σχολαίως· οὐ γὰρ  καλὸν   τὸ προθυμεῖσθαι ὠφελεῖσθαι. Δόξαν δ'
[9, 1167]   τινα γίνεται, ὅταν τῳ φανῇ  καλός   τις ἀνδρεῖος τι
[9, 1169]   πάθος, καὶ ὀρέγεσθαι τοῦ  καλοῦ   τοῦ δοκοῦντος συμφέρειν. Τοὺς
[9, 1169]   σπουδαῖος φαίνεται ἑαυτῷ τοῦ  καλοῦ   πλέον νέμων. (Οὕτω μὲν οὖν
[9, 1168]   εἰς ὄνειδος ἄγοντες αὐτὸ φιλαύτους  καλοῦσι   τοὺς ἑαυτοῖς ἀπονέμοντας τὸ πλεῖον
[9, 1165]   φαίνονται· εἰς γάμους μὲν γὰρ  καλοῦσι   τοὺς συγγενεῖς· τούτοις γὰρ κοινὸν
[9, 1171]   φίλοι, πλὴν πολιτικῶς, οὓς καὶ  καλοῦσιν   ἀρέσκους. Πολιτικῶς μὲν οὖν ἔστι
[9, 1165]   δ' ὑπερτείνῃ δόσις τῷ  καλῷ   τῷ ἀναγκαίῳ, πρὸς ταῦτ'
[9, 1164]   μεγέθει καὶ μικρότητι καὶ τῷ  καλῷ   καὶ ἀναγκαίῳ. Ὅτι δ' οὐ
[9, 1168]   τε μνήμη τῶν μὲν  καλῶν   ἡδεῖα, τῶν δὲ χρησίμων οὐ
[9, 1169]   πολὺν ἠρέμα, καὶ βιῶσαι  καλῶς   ἐνιαυτὸν πόλλ' ἔτη τυχόντως,
[9, 1170]   περίεργοι καὶ ἐμπόδιοι πρὸς τὸ  καλῶς   ζῆν· οὐθὲν οὖν δεῖ αὐτῶν.
[9, 1164]   εἴη τὰ κατὰ τὴν κοινωνίαν  καλῶς·   ὧν γὰρ δεόμενος τυγχάνει, τούτοις
[9, 1164]   πατρὶ ἀπονέμειν καὶ πείθεσθαι,  κάμνοντα   μὲν ἰατρῷ πιστεύειν, στρατηγὸν δὲ
[9, 1171]   λυπούμενοι συναλγούντων τῶν φίλων. Διὸ  κἂν   ἀπορήσειέν τις πότερον ὥσπερ βάρους
[9, 1169]   πολλὰ πράττειν καὶ τῆς πατρίδος,  κἂν   δέῃ ὑπεραποθνήσκειν· προήσεται γὰρ καὶ
[9, 1171]   εὐλαβοῦνται συλλυπεῖν τοὺς φίλους αὑτοῖς,  κἂν   μὴ ὑπερτείνῃ τῇ ἀλυπίᾳ, τὴν
[9, 1167]   φιλοῦσι καὶ ἀγαπῶσι τοὺς πεπονθότας  κἂν   μηδὲν ὦσι χρήσιμοι μηδ' εἰς
[9, 1170]   ὥστε ἂν αἰσθανώμεθ' ὅτι αἰσθανόμεθα,  κἂν   νοῶμεν, ὅτι νοοῦμεν, τὸ δ'
[9, 1170]   καὶ τὸ τοῦ φίλου ἐστίν,  κἂν   φίλος τῶν αἱρετῶν εἴη.
[9, 1164]   λῃστῶν πότερα τὸν λυσάμενον ἀντιλυτρωτέον,  κἂν   ὁστισοῦν ᾖ, μὴ ἑαλωκότι
[9, 1170]   Τοῖς μὲν δὴ πρὸς χρῆσιν  κἂν   πάνυ δόξειεν ἁρμόζειν τὸ λεχθέν·
[9, 1164]   τὴν ἀνταπόδοσιν γίνεσθαι δοκοῦσαν ἀμφοῖν  κατ'   ἀξίαν εἶναι, εἰ δὲ τοῦτο
[9, 1163]   ἀντὶ τῶν ὑποδημάτων ἀμοιβὴ γίνεται  κατ'   ἀξίαν, καὶ τῷ ὑφάντῃ καὶ
[9, 1170]   γὰρ σπουδαῖος, σπουδαῖος, ταῖς  κατ'   ἀρετὴν πράξεσι χαίρει, ταῖς δ'
[9, 1164]   ὅτι ἀνέγκλητοι τοιαύτη γὰρ  κατ'   ἀρετὴν φιλίἀ, (τὴν ἀμοιβήν τε
[9, 1170]   Τοὺς δὲ σπουδαίους πότερον πλείστους  κατ'   ἀριθμόν, ἔστι τι μέτρον
[9, 1165]   καὶ συγκρίνειν τὰ ἑκάστοις ὑπάρχοντα  κατ'   οἰκειότητα καὶ ἀρετὴν χρῆσιν.
[9, 1169]   καὶ διαφέρων τοσοῦτον ὅσον τὸ  κατὰ   λόγον ζῆν τοῦ κατὰ πάθος,
[9, 1169]   τὸ κατὰ λόγον ζῆν τοῦ  κατὰ   πάθος, καὶ ὀρέγεσθαι τοῦ
[9, 1166]   ἑαυτῷ, καὶ τῶν αὐτῶν ὀρέγεται  κατὰ   πᾶσαν τὴν ψυχήν· καὶ βούλεται
[9, 1168]   σώφρονα ὁποιαοῦν ἄλλα τῶν  κατὰ   τὰς ἀρετάς, καὶ ὅλως ἀεὶ
[9, 1171]   αἴσθησιν τὰς λοιπὰς ὡς  κατὰ   ταύτην μάλιστα τοῦ ἔρωτος ὄντος
[9, 1168]   μνήμη· ἥδιστον δὲ τὸ  κατὰ   τὴν ἐνέργειαν, καὶ φιλητὸν ὁμοίως.
[9, 1171]   οὐ γίνονται γὰρ φίλοι πολλοὶ  κατὰ   τὴν ἑταιρικὴν φιλίαν, αἱ δ'
[9, 1164]   μή, οὐκ ἂν εἴη τὰ  κατὰ   τὴν κοινωνίαν καλῶς· ὧν γὰρ
[9, 1165]   οὐ πᾶσιν, ἀλλὰ τοῖς ἀνιάτοις  κατὰ   τὴν μοχθηρίαν; Ἐπανόρθωσιν δ' ἔχουσι
[9, 1168]   τῷ μὲν εὐεργέτῃ καλὸν τὸ  κατὰ   τὴν πρᾶξιν, ὥστε χαίρειν ἐν
[9, 1164]   φιλίἀ, (τὴν ἀμοιβήν τε ποιητέον  κατὰ   τὴν προαίρεσιν (αὕτη γὰρ τοῦ
[9, 1165]   τιμὴν καθ' ἡλικίαν, ὑπαναστάσει καὶ  κατακλίσει   καὶ τοῖς τοιούτοις· πρὸς ἑταίρους
[9, 1164]   μὲν τέρψιν δὲ  κέρδος,   καὶ μὲν ἔχει
[9, 1165]   δὴ πράξεις· καὶ εἰς τὰ  κήδη   δὲ μάλιστ' οἴονται δεῖν τοὺς
[9, 1165]   μᾶλλον τοῖς τὸ νόμισμα  κιβδηλεύουσιν,   ὅσῳ περὶ τιμιώτερον κακουργία.
[9, 1164]   μὴ τυγχάνῃ, οἷον καὶ τῷ  κιθαρῳδῷ   ἐπαγγελλόμενος, καὶ ὅσῳ ἄμεινον
[9, 1168]   καὶ ἰσότης φιλότης καὶ γόνυ  κνήμης   ἔγγιον· πάντα γὰρ ταῦτα πρὸς
[9, 1168]   οἷον τὸ μία ψυχή καὶ  κοινὰ   τὰ φίλων καὶ ἰσότης φιλότης
[9, 1167]   ταὐτὰ προαιρῶνται καὶ πράττωσι τὰ  κοινῇ   δόξαντα. Περὶ τὰ πρακτὰ δὴ
[9, 1167]   τὰ συμφέροντα, τούτων δὲ καὶ  κοινῇ   ἐφίενται. Τοὺς δὲ φαύλους οὐχ
[9, 1169]   καὶ διατεινομένων τὰ κάλλιστα πράττειν  κοινῇ   τ' ἂν πάντ' εἴη τὰ
[9, 1167]   κωλύει· μὴ γὰρ τηρούντων τὸ  κοινὸν   ἀπόλλυται. Συμβαίνει οὖν αὐτοῖς στασιάζειν,
[9, 1164]   λοιποῖς. ~(Ἐνταῦθα μὲν οὖν πεπόρισται  κοινὸν   μέτρον τὸ νόμισμα, καὶ πρὸς
[9, 1165]   καλοῦσι τοὺς συγγενεῖς· τούτοις γὰρ  κοινὸν   τὸ γένος καὶ αἱ περὶ
[9, 1165]   καὶ ἀδελφοὺς παρρησίαν καὶ ἁπάντων  κοινότητα.   Καὶ συγγενέσι δὲ καὶ φυλέταις
[9, 1170]   ἂν ἐν τῷ συζῆν καὶ  κοινωνεῖν   λόγων καὶ διανοίας· οὕτω γὰρ
[9, 1164]   δ' ἔοικε καὶ τοῖς φιλοσοφίας  κοινωνήσασιν·   οὐ γὰρ πρὸς χρήμαθ'
[9, 1171]   φίλοις αἱρετώτατόν ἐστι τὸ συζῆν;  Κοινωνία   γὰρ φιλία, καὶ ὡς
[9, 1164]   ἂν εἴη τὰ κατὰ τὴν  κοινωνίαν   καλῶς· ὧν γὰρ δεόμενος τυγχάνει,
[9, 1172]   μὲν τῶν φαύλων φιλία μοχθηρά  (κοινωνοῦσι   γὰρ φαύλων ἀβέβαιοι ὄντες, καὶ
[9, 1172]   φίλων, ταῦτα ποιοῦσι καὶ τούτων  κοινωνοῦσιν   οἷς οἴονται συζῆν. Γίνεται οὖν
[9, 1166]   μετέχουσιν αὐτῶν; Ἐπεὶ τῶν γε  κομιδῇ   φαύλων καὶ ἀνοσιουργῶν οὐδενὶ ταῦθ'
[9, 1167]   ἀλλὰ τοῦ σῴζεσθαι βούλησις τῆς  κομιδῆς   ἕνεκα· οἱ δ' εὖ πεποιηκότες
[9, 1165]   ἀντιδανειστέον· μὲν γὰρ οἰόμενος  κομιεῖσθαι   ἐδάνεισεν ἐπιεικεῖ ὄντι, δ'
[9, 1165]   ὄντι, δ' οὐκ ἐλπίζει  κομιεῖσθαι   παρὰ πονηροῦ. Εἴτε τοίνυν τῇ
[9, 1167]   βούλεσθαι εἶναι τοὺς παθόντας ὡς  κομιουμένους   τὰς χάριτας, τοῖς δ' οὐκ
[9, 1171]   ταῦτα δι' ἄλλο τι  κουφίζονται,   ἀφείσθω· συμβαίνειν δ' οὖν φαίνεται
[9, 1171]   εὐτυχίαις καὶ ἐν ταῖς δυστυχίαις.  Κουφίζονται   γὰρ οἱ λυπούμενοι συναλγούντων τῶν
[9, 1168]   δὲ καὶ ἀκρατὴς λέγεται τῷ  κρατεῖν   τὸν νοῦν μή, ὡς
[9, 1165]   δ' ἀνὴρ εἴη οἷος  κράτιστος,   πῶς ἂν εἶεν φίλοι μήτ'
[9, 1169]   ὡς μετὰ φίλων καὶ ἐπιεικῶν  κρεῖττον   μετ' ὀθνείων καὶ τῶν
[9, 1169]   γίνεται καὶ οὐχ ὑπάρχει ὥσπερ  κτῆμά   τι. Εἰ δὲ τὸ εὐδαιμονεῖν
[9, 1168]   οἷον καὶ τὰ χρήματα οἱ  κτησάμενοι   τῶν παραλαβόντων· δοκεῖ δὲ τὸ
[9, 1170]   τὴν ἐνέργειαν ἀνάγεται, τὸ δὲ  κύριον   ἐν τῇ ἐνεργείᾳ· ἔοικε δὴ
[9, 1170]   ἔοικε δὴ τὸ ζῆν εἶναι  κυρίως   τὸ αἰσθάνεσθαι νοεῖν. Τὸ
[9, 1168]   ὥσπερ δὲ καὶ πόλις τὸ  κυριώτατον   μάλιστ' εἶναι δοκεῖ καὶ πᾶν
[9, 1168]   ἀγαθά, καὶ χαρίζεται ἑαυτοῦ τῷ  κυριωτάτῳ,   καὶ πάντα τούτῳ πείθεται· ὥσπερ
[9, 1167]   ταῦτα τὸν πέλας ἐξετάζει καὶ  κωλύει·   μὴ γὰρ τηρούντων τὸ κοινὸν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 29/05/2008