Livre, page |
[9, 1169] |
ἡ
ἐνέργεια
σπουδαία
καὶ
ἡδεῖα
|
καθ' |
αὑτήν,
καθάπερ
ἐν
ἀρχῇ
εἴρηται, |
[9, 1170] |
ἡ
ἐνέργεια
συνεχεστέρα,
ἡδεῖα
οὖσα
|
καθ' |
αὑτήν,
ὃ
δεῖ
περὶ
τὸν |
[9, 1164] |
φιλίαι.
Ἡ
δὲ
τῶν
ἠθῶν
|
καθ' |
αὑτὴν
οὖσα
μένει,
καθάπερ
εἴρηται. |
[9, 1170] |
μακαρίῳ
τὸ
εἶναι
αἱρετόν
ἐστι
|
καθ' |
αὑτό,
ἀγαθὸν
τῇ
φύσει
ὂν |
[9, 1170] |
καὶ
ἡδύ
(συναισθανόμενοι
γὰρ
τοῦ
|
καθ' |
αὑτὸ
ἀγαθοῦ
ἥδονται)
ὡς
δὲ |
[9, 1170] |
νοεῖν.
Τὸ
δὲ
ζῆν
τῶν
|
καθ' |
αὑτὸ
ἀγαθῶν
καὶ
ἡδέων·
ὡρισμένον |
[9, 1170] |
σπουδαίῳ
ἀγαθὸν
καὶ
ἡδύ
ἐστι
|
καθ' |
αὑτό.
Τὸ
δὲ
ζῆν
ὁρίζονται |
[9, 1170] |
αἰσθάνεσθαι
ὅτι
ζῇ,
τῶν
ἡδέων
|
καθ' |
αὑτό
(φύσει
γὰρ
ἀγαθὸν
ζωή, |
[9, 1170] |
ὁ
βίος·
οὐ
γὰρ
ῥᾴδιον
|
καθ' |
αὑτὸν
ἐνεργεῖν
συνεχῶς,
μεθ'
ἑτέρων |
[9, 1169] |
μακάριον·
οὐδεὶς
γὰρ
ἕλοιτ'
ἂν
|
καθ' |
αὑτὸν
τὰ
πάντ'
ἔχειν
ἀγαθά· |
[9, 1170] |
ἡ
δὲ
τοιαύτη
αἴσθησις
ἡδεῖα
|
καθ' |
ἑαυτήν.
Συναισθάνεσθαι
ἄρα
δεῖ
καὶ |
[9, 1166] |
δυσχερῶν,
καὶ
τοιαῦθ'
ἕτερα
ἐλπίζουσι,
|
καθ' |
ἑαυτοὺς
ὄντες,
μεθ'
ἑτέρων
δ' |
[9, 1169] |
Διὸ
φίλαυτος
μάλιστ'
ἂν
εἴη,
|
καθ' |
ἕτερον
εἶδος
τοῦ
ὀνειδιζομένου,
καὶ |
[9, 1165] |
παντὶ
δὲ
τῷ
πρεσβυτέρῳ
τιμὴν
|
καθ' |
ἡλικίαν,
ὑπαναστάσει
καὶ
κατακλίσει
καὶ |
[9, 1170] |
ἄφιλον
εἶναι
μήτ'
αὖ
πολύφιλον
|
καθ' |
ὑπερβολήν;
Τοῖς
μὲν
δὴ
πρὸς |
[9, 1164] |
ἠθῶν
καθ'
αὑτὴν
οὖσα
μένει,
|
καθάπερ |
εἴρηται.
Διαφέρονται
δ'
ὅταν
ἕτερα |
[9, 1166] |
τοιοῦτοι
ὑπολαμβάνουσιν
εἶναι·
ἔοικε
δέ,
|
καθάπερ |
εἴρηται,
μέτρον
ἑκάστων
ἡ
ἀρετὴ |
[9, 1163] |
ἰσάζει
καὶ
σῴζει
τὴν
φιλίαν,
|
καθάπερ |
εἴρηται,
οἷον
καὶ
ἐν
τῇ |
[9, 1169] |
μὲν
οὖν
φίλαυτον
εἶναι
δεῖ,
|
καθάπερ |
εἴρηται·
ὡς
δ'
οἱ
πολλοί, |
[9, 1164] |
ᾧ
ἐπίστευσε,
διαλυθῆναι
πρὸς
τοῦτον
|
καθάπερ |
ἐκοινώνησεν.
γὰρ
ἐπετράφθη,
τοῦτον
οἴεται |
[9, 1169] |
σπουδαία
καὶ
ἡδεῖα
καθ'
αὑτήν,
|
καθάπερ |
ἐν
ἀρχῇ
εἴρηται,
ἔστι
δὲ |
[9, 1170] |
πρὸς
ἡδονὴν
δὲ
ἀρκοῦσιν
ὀλίγοι,
|
καθάπερ |
ἐν
τῇ
τροφῇ
τὸ
ἥδυσμα. |
[9, 1170] |
ὡς
πλείστους
φίλους
ποιητέον,
ἢ
|
καθάπερ |
ἐπὶ
τῆς
ξενίας
ἐμμελῶς
εἰρῆσθαι |
[9, 1165] |
ἐπαρκεῖν·
καὶ
τιμὴν
δὲ
γονεῦσι
|
καθάπερ |
θεοῖς,
οὐ
πᾶσαν
δέ·
οὐδὲ |
[9, 1167] |
ἢ
ἀνδρεῖος
ἤ
τι
τοιοῦτον,
|
καθάπερ |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἀγωνιστῶν
εἴπομεν. |
[9, 1170] |
ἐκ
τοῦ
συζῆν
τοῖς
ἀγαθοῖς,
|
καθάπερ |
καὶ
Θέογνίς
φησιν.
Φυσικώτερον
δ' |
[9, 1167] |
δὴ
φιλία
φαίνεται
ἡ
ὁμόνοια,
|
καθάπερ |
καὶ
λέγεται·
περὶ
τὰ
συμφέροντα |
[9, 1164] |
ἂν
γένοιτο,
ἀλλ'
ἴσως
ἱκανόν,
|
καθάπερ |
καὶ
πρὸς
θεοὺς
καὶ
πρὸς |
[9, 1167] |
τε
ὁμονοεῖν
πλὴν
ἐπὶ
μικρόν,
|
καθάπερ |
καὶ
φίλους
εἶναι,
πλεονεξίας
ἐφιεμένους |
[9, 1170] |
ταῖς
δ'
ἀπὸ
κακίας
δυσχεραίνει,
|
καθάπερ |
ὁ
μουσικὸς
τοῖς
καλοῖς
μέλεσιν |
[9, 1165] |
ἀποδοτέον,
οὐδὲ
τῷ
πατρὶ
πάντα,
|
καθάπερ |
οὐδὲ
τῷ
Διὶ
θύεται,
οὐκ |
[9, 1167] |
ἐκείνῳ
εἶναι,
ἀλλὰ
μᾶλλον
ἑαυτῷ,
|
καθάπερ |
οὐδὲ
φίλος,
εἰ
θεραπεύει
αὐτὸν |
[9, 1167] |
μὲν
ὀφείλουσι
τοῖς
δὲ
ὀφείλεται·
|
καθάπερ |
οὖν
ἐπὶ
τῶν
δανείων
οἱ |
[9, 1170] |
γὰρ
αὐτὸς
ὁ
φίλος
ἐστίν)
|
καθάπερ |
οὖν
τὸ
αὐτὸν
εἶναι
αἱρετόν |
[9, 1170] |
λύπαις·
ἀόριστος
γὰρ
ἡ
τοιαύτη,
|
καθάπερ |
τὰ
ὑπάρχοντα
αὐτῇ.
Ἐν
τοῖς |
[9, 1165] |
ἔχειν
τῆς
γενομένης
συνηθείας,
καὶ
|
καθάπερ |
φίλοις
μᾶλλον
ἢ
ὀθνείοις
οἰόμεθα |
[9, 1165] |
τὸν
πατέρα.
Ὅπερ
οὖν
εἴρηται,
|
καθόλου |
μὲν
τὸ
ὀφείλημα
ἀποδοτέον,
ἐὰν |
[9, 1164] |
βουλόμενοι
λαβεῖν·
τὰ
γὰρ
οἰκεῖα
|
καὶ |
ἃ
διδόασιν
ἑκάστοις
φαίνεται
πολλοῦ |
[9, 1169] |
οὖν
διαφωνεῖ
ἃ
δεῖ
πράττειν
|
καὶ |
ἃ
πράττει·
ὁ
δ'
ἐπιεικής, |
[9, 1167] |
οἱ
δ'
εὖ
πεποιηκότες
φιλοῦσι
|
καὶ |
ἀγαπῶσι
τοὺς
πεπονθότας
κἂν
μηδὲν |
[9, 1167] |
ἔστιν
ὁμοδοξία·
τοῦτο
μὲν
γὰρ
|
καὶ |
ἀγνοοῦσιν
ἀλλήλους
ὑπάρξειεν
ἄν·
οὐδὲ |
[9, 1165] |
ἄδηλον·
ἐπεὶ
δ'
ἕτερα
γονεῦσι
|
καὶ |
ἀδελφοῖς
καὶ
ἑταίροις
καὶ
εὐεργέταις, |
[9, 1165] |
τοιούτοις·
πρὸς
ἑταίρους
δ'
αὖ
|
καὶ |
ἀδελφοὺς
παρρησίαν
καὶ
ἁπάντων
κοινότητα. |
[9, 1168] |
ποιεῖν
ἐργῶδες.
Διὰ
ταῦτα
δὲ
|
καὶ |
αἱ
μητέρες
φιλοτεκνότεραι·
ἐπιπονωτέρα
γὰρ |
[9, 1168] |
καὶ
πρὸς
τοὺς
ἄλλους
διήκει.
|
Καὶ |
αἱ
παροιμίαι
δὲ
πᾶσαι
ὁμογνωμονοῦσιν, |
[9, 1165] |
τούτοις
γὰρ
κοινὸν
τὸ
γένος
|
καὶ |
αἱ
περὶ
τοῦτο
δὴ
πράξεις· |
[9, 1164] |
οὐ
μόνιμα
ὄντα·
διὸ
τοιαῦται
|
καὶ |
αἱ
φιλίαι.
Ἡ
δὲ
τῶν |
[9, 1168] |
τούτῳ
χαριζόμενος.
Καὶ
ἐγκρατὴς
δὲ
|
καὶ |
ἀκρατὴς
λέγεται
τῷ
κρατεῖν
τὸν |
[9, 1167] |
οὗτοι
γὰρ
καὶ
ἑαυτοῖς
ὁμονοοῦσι
|
καὶ |
ἀλλήλοις,
ἐπὶ
τῶν
αὐτῶν
ὄντες |
[9, 1164] |
καὶ
μικρότητι
καὶ
τῷ
καλῷ
|
καὶ |
ἀναγκαίῳ.
Ὅτι
δ'
οὐ
πάντα |
[9, 1166] |
μισοῦνται,
καὶ
φεύγουσι
τὸ
ζῆν
|
καὶ |
ἀναιροῦσιν
ἑαυτούς.
Ζητοῦσί
τε
οἱ |
[9, 1168] |
καὶ
πᾶν
ἄλλο
σύστημα,
οὕτω
|
καὶ |
ἄνθρωπος·
καὶ
φίλαυτος
δὴ
μάλιστα |
[9, 1166] |
Ἐπεὶ
τῶν
γε
κομιδῇ
φαύλων
|
καὶ |
ἀνοσιουργῶν
οὐδενὶ
ταῦθ'
ὑπάρχει,
ἀλλ' |
[9, 1165] |
δ'
αὖ
καὶ
ἀδελφοὺς
παρρησίαν
|
καὶ |
ἁπάντων
κοινότητα.
Καὶ
συγγενέσι
δὲ |
[9, 1167] |
οὐδὲν
μᾶλλον
ἐρᾷ,
ἀλλ'
ὅταν
|
καὶ |
ἀπόντα
ποθῇ
καὶ
τῆς
παρουσίας |
[9, 1166] |
οἳ
δ'
αὖ
διὰ
δειλίαν
|
καὶ |
ἀργίαν
ἀφίστανται
τοῦ
πράττειν
ἃ |
[9, 1165] |
τὰ
ἑκάστοις
ὑπάρχοντα
κατ'
οἰκειότητα
|
καὶ |
ἀρετὴν
ἢ
χρῆσιν.
Τῶν
μὲν |
[9, 1169] |
ἀπονέμει.
Καὶ
περὶ
τιμὰς
δὲ
|
καὶ |
ἀρχὰς
ὁ
αὐτὸς
τρόπος·
πάντα |
[9, 1170] |
φαύλοις
λυπεῖται.
Γίνοιτο
δ'
ἂν
|
καὶ |
ἄσκησίς
τις
τῆς
ἀρετῆς
ἐκ |
[9, 1171] |
τοὺς
φίλους
ἡδύ,
(ἄλλως
τε
|
καὶ |
ἀτυχοῦντι,
καὶ
γίνεταί
τις
ἐπικουρία |
[9, 1169] |
φασι
δεῖν
φίλων
τοῖς
μακαρίοις
|
καὶ |
αὐτάρκεσιν·
ὑπάρχειν
γὰρ
αὐτοῖς
τἀγαθά· |
[9, 1167] |
Λακεδαιμονίοις,
ἢ
ἄρχειν
Πιττακὸν
ὅτε
|
καὶ |
αὐτὸς
ἤθελεν.
Ὅταν
δ'
ἑκάτερος |
[9, 1172] |
συναυξανομένη
ταῖς
ὁμιλίαις·
δοκοῦσι
δὲ
|
καὶ |
βελτίους
γίνεσθαι
ἐνεργοῦντες
καὶ
διορθοῦντες |
[9, 1169] |
ἕλοιτ'
ἂν
ἢ
πολὺν
ἠρέμα,
|
καὶ |
βιῶσαι
καλῶς
ἐνιαυτὸν
ἢ
πόλλ' |
[9, 1166] |
ὀρέγεται
κατὰ
πᾶσαν
τὴν
ψυχήν·
|
καὶ |
βούλεται
δὴ
ἑαυτῷ
τἀγαθὰ
καὶ |
[9, 1171] |
τὰς
εὐτυχίας
συνεργοῦντα
μὲν
προθύμως
|
(καὶ |
γὰρ
εἰς
ταῦτα
χρεία
φίλων) |
[9, 1164] |
ἕξει
τὴν
παρὰ
τούτου
ἀξίαν.
|
Καὶ |
γὰρ
ἐν
τοῖς
ὠνίοις
οὕτω |
[9, 1171] |
ἡδύ,
(ἄλλως
τε
καὶ
ἀτυχοῦντι,
|
καὶ |
γίνεταί
τις
ἐπικουρία
πρὸς
τὸ |
[9, 1171] |
ταύτην
μάλιστα
τοῦ
ἔρωτος
ὄντος
|
καὶ |
γινομένου,
οὕτω
καὶ
τοῖς
φίλοις |
[9, 1168] |
τὰ
φίλων
καὶ
ἰσότης
φιλότης
|
καὶ |
γόνυ
κνήμης
ἔγγιον·
πάντα
γὰρ |
[9, 1164] |
μᾶλλον
ἢ
χαριστέον
ἑταίροις,
ὥσπερ
|
καὶ |
δάνειον
ᾧ
ὀφείλει
ἀποδοτέον
μᾶλλον |
[9, 1166] |
βέλτιστα
εἶναι.
Οἷς
δὲ
πολλὰ
|
καὶ |
δεινὰ
πέπρακται
καὶ
διὰ
τὴν |
[9, 1171] |
ἀληθῶς
ἐπιεικῆ·
δι'
ἀρετὴν
δὲ
|
καὶ |
δι'
αὐτοὺς
οὐκ
ἔστι
πρὸς |
[9, 1166] |
δὲ
πολλὰ
καὶ
δεινὰ
πέπρακται
|
καὶ |
διὰ
τὴν
μοχθηρίαν
μισοῦνται,
καὶ |
[9, 1171] |
οὐχ
οἷόν
τε
πολλοῖς
συζῆν
|
καὶ |
διανέμειν
ἑαυτόν,
οὐκ
ἄδηλον.
Ἔτι |
[9, 1170] |
τῷ
συζῆν
καὶ
κοινωνεῖν
λόγων
|
καὶ |
διανοίας·
οὕτω
γὰρ
ἂν
δόξειε |
[9, 1169] |
δὲ
ἁμιλλωμένων
πρὸς
τὸ
καλὸν
|
καὶ |
διατεινομένων
τὰ
κάλλιστα
πράττειν
κοινῇ |
[9, 1169] |
καθ'
ἕτερον
εἶδος
τοῦ
ὀνειδιζομένου,
|
καὶ |
διαφέρων
τοσοῦτον
ὅσον
τὸ
κατὰ |
[9, 1170] |
δεῖ
δὲ
λαμβάνειν
μοχθηρὰν
ζωὴν
|
καὶ |
διεφθαρμένην,
οὐδ'
ἐν
λύπαις·
ἀόριστος |
[9, 1164] |
ἂν
τὸν
προέχοντα
τάττειν,
ἀλλὰ
|
καὶ |
δίκαιον·
ὅσον
γὰρ
οὗτος
ὠφελήθη |
[9, 1172] |
δὲ
καὶ
βελτίους
γίνεσθαι
ἐνεργοῦντες
|
καὶ |
διορθοῦντες
ἀλλήλους·
ἀπομάττονται
γὰρ
παρ' |
[9, 1168] |
τοιούτους
δεῖ
τῶν
λόγων
διαιρεῖν
|
καὶ |
διορίζειν
ἐφ'
ὅσον
ἑκάτεροι
καὶ |
[9, 1165] |
ὡς
ἀγαθόν,
γένηται
δὲ
μοχθηρὸς
|
καὶ |
δοκῇ,
ἆρ'
ἔτι
φιλητέον;
Ἢ |
[9, 1166] |
δὲ
φεύγουσιν·
ἀναμιμνήσκονται
γὰρ
πολλῶν
|
καὶ |
δυσχερῶν,
καὶ
τοιαῦθ'
ἕτερα
ἐλπίζουσι, |
[9, 1167] |
ἐν
τοῖς
ἐπιεικέσιν·
οὗτοι
γὰρ
|
καὶ |
ἑαυτοῖς
ὁμονοοῦσι
καὶ
ἀλλήλοις,
ἐπὶ |
[9, 1169] |
μοχθηρὸν
οὐ
δεῖ·
βλάψει
γὰρ
|
καὶ |
ἑαυτὸν
καὶ
τοὺς
πέλας,
φαύλοις |
[9, 1166] |
(τοῦ
γὰρ
ἀγαθοῦ
τἀγαθὸν
διαπονεῖν)
|
καὶ |
ἑαυτοῦ
ἕνεκα
(τοῦ
γὰρ
διανοητικοῦ |
[9, 1165] |
πατέρα
λυτρωτέον;
Δόξειε
γὰρ
ἂν
|
καὶ |
ἑαυτοῦ
μᾶλλον
τὸν
πατέρα.
Ὅπερ |
[9, 1168] |
τοῦτο
ἀγαπῶν
καὶ
τούτῳ
χαριζόμενος.
|
Καὶ |
ἐγκρατὴς
δὲ
καὶ
ἀκρατὴς
λέγεται |
[9, 1168] |
ᾧ
βούλεται
τἀγαθὰ
ἐκείνου
ἕνεκα,
|
καὶ |
εἰ
μηδεὶς
εἴσεται·
ταῦτα
δ' |
[9, 1169] |
καὶ
πράξεις
τῷ
φίλῳ
προίίεσθαι,
|
καὶ |
εἶναι
κάλλιον
τοῦ
αὐτὸν
πρᾶξαι |
[9, 1167] |
ἀργὴν
εἶναι
φιλίαν,
χρονιζομένην
δὲ
|
καὶ |
εἰς
συνήθειαν
ἀφικνουμένην
γίνεσθαι
φιλίαν, |
[9, 1165] |
αἱ
περὶ
τοῦτο
δὴ
πράξεις·
|
καὶ |
εἰς
τὰ
κήδη
δὲ
μάλιστ' |
[9, 1166] |
μετὰ
συνηθείας,
ἡ
δ'
εὔνοια
|
καὶ |
ἐκ
προσπαίου,
~οἷον
καὶ
περὶ |
[9, 1170] |
ἀγαθὸν
καὶ
ἡδύ
(ἔοικε
δὲ
|
καὶ |
ἐκ
τοῦ
πάντας
ὀρέγεσθαι
αὐτοῦ, |
[9, 1169] |
ὄντος·
~(καὶ
πεπραγέναι
δοκοῦσιν
αὐτοὶ
|
καὶ |
ἑκουσίως
τὰ
μετὰ
λόγου
μάλιστα. |
[9, 1164] |
ἐκέλευεν
ὅσου
δοκεῖ
ἄξια
ἐπίστασθαι,
|
καὶ |
ἐλάμβανε
τοσοῦτον.
Ἐν
τοῖς
τοιούτοις |
[9, 1170] |
τὸν
οἰκεῖον
βίον
ἱκανῶν
περίεργοι
|
καὶ |
ἐμπόδιοι
πρὸς
τὸ
καλῶς
ζῆν· |
[9, 1171] |
ἡδεῖα
καὶ
ἐν
ταῖς
εὐτυχίαις
|
καὶ |
ἐν
ταῖς
δυστυχίαις.
Κουφίζονται
γὰρ |
[9, 1171] |
παρουσία
αὐτὴ
τῶν
φίλων
ἡδεῖα
|
καὶ |
ἐν
ταῖς
εὐτυχίαις
καὶ
ἐν |
[9, 1163] |
τὴν
φιλίαν,
καθάπερ
εἴρηται,
οἷον
|
καὶ |
ἐν
τῇ
πολιτικῇ
τῷ
σκυτοτόμῳ |
[9, 1167] |
τούτων
περὶ
τὰ
ἐν
μεγέθει
|
καὶ |
ἐνδεχόμενα
ἀμφοῖν
ὑπάρχειν
ἢ
πᾶσιν, |
[9, 1169] |
εὐδαιμονεῖν
ἐστὶν
ἐν
τῷ
ζῆν
|
καὶ |
ἐνεργεῖν,
τοῦ
δ'
ἀγαθοῦ
ἡ |
[9, 1169] |
προήσεται·
καλὸν
γὰρ
αὐτῷ
τοῦτο
|
καὶ |
ἐπαινετόν.
Εἰκότως
δὴ
δοκεῖ
σπουδαῖος |
[9, 1169] |
πράξεις
διαφερόντως
σπουδάζοντας
πάντες
ἀποδέχονται
|
καὶ |
ἐπαινοῦσιν·
πάντων
δὲ
ἁμιλλωμένων
πρὸς |
[9, 1170] |
δοκεῖ
μήτε
πολύξεινος
μήτ'
ἄξεινος,
|
καὶ |
ἐπὶ
τῆς
φιλίας
ἁρμόσει
μήτ' |
[9, 1167] |
ἀνδρεῖος
ἤ
τι
τοιοῦτον,
καθάπερ
|
καὶ |
ἐπὶ
τῶν
ἀγωνιστῶν
εἴπομεν.
Φιλικὸν |
[9, 1170] |
καὶ
ὁ
βαδίζων
ὅτι
βαδίζει,
|
καὶ |
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων
ὁμοίως
ἔστι |
[9, 1171] |
ὀλίγους.
Οὕτω
δ'
ἔχειν
ἔοικε
|
καὶ |
ἐπὶ
τῶν
πραγμάτων·
οὐ
γίνονται |
[9, 1167] |
εἰς
ὕστερον
γένοιντ'
ἄν.
Ὅπερ
|
καὶ |
ἐπὶ
τῶν
τεχνιτῶν
συμβέβηκεν·
πᾶς |
[9, 1167] |
Ὅλως
δ'
εὔνοια
δι'
ἀρετὴν
|
καὶ |
ἐπιείκειάν
τινα
γίνεται,
ὅταν
τῳ |
[9, 1169] |
δῆλον
δ'
ὡς
μετὰ
φίλων
|
καὶ |
ἐπιεικῶν
κρεῖττον
ἢ
μετ'
ὀθνείων |
[9, 1169] |
πεισομένων
δεήσεται
ὁ
σπουδαῖος.
Διὸ
|
καὶ |
ἐπιζητεῖται
πότερον
ἐν
εὐτυχίαις
μᾶλλον |
[9, 1167] |
οἷς
ὀφείλουσιν,
οἱ
δὲ
δανείσαντες
|
καὶ |
ἐπιμελοῦνται
τῆς
τῶν
ὀφειλόντων
σωτηρίας, |
[9, 1167] |
γὰρ
εἴπομεν,
προσπαίως
εὖνοι
γίνονται
|
καὶ |
ἐπιπολαίως
στέργουσιν.
Ἔοικε
δὴ
ἀρχὴ |
[9, 1168] |
τούτων
γὰρ
οἱ
πολλοὶ
ὀρέγονται,
|
καὶ |
ἐσπουδάκασι
περὶ
αὐτὰ
ὡς
ἄριστα |
[9, 1169] |
τὸ
εὖ
ποιεῖν
ἢ
πάσχειν,
|
καὶ |
ἔστι
τοῦ
ἀγαθοῦ
καὶ
τῆς |
[9, 1165] |
δ'
ἕτερα
γονεῦσι
καὶ
ἀδελφοῖς
|
καὶ |
ἑταίροις
καὶ
εὐεργέταις,
ἑκάστοις
τὰ |
[9, 1166] |
πρὸς
ἑαυτὸν
φιλικῶς
ἂν
ἔχοι
|
καὶ |
ἑτέρῳ
φίλος
γένοιτο.
Ἡ
δ' |
[9, 1166] |
τοῖς
φαύλοις·
διαφέρονται
γὰρ
ἑαυτοῖς,
|
καὶ |
ἑτέρων
μὲν
ἐπιθυμοῦσιν
ἄλλα
δὲ |
[9, 1165] |
γονεῦσι
καὶ
ἀδελφοῖς
καὶ
ἑταίροις
|
καὶ |
εὐεργέταις,
ἑκάστοις
τὰ
οἰκεῖα
καὶ |
[9, 1164] |
φίλῳ
μᾶλλον
ἢ
σπουδαίῳ
ὑπηρετητέον,
|
καὶ |
εὐεργέτῃ
ἀνταποδοτέον
χάριν
μᾶλλον
ἢ |
[9, 1171] |
ἐπιδέξιος·
οἶδε
γὰρ
τὸ
ἦθος
|
καὶ |
ἐφ'
οἷς
ἥδεται
καὶ
λυπεῖται) |
[9, 1166] |
χάριν,
ὅπερ
ἕκαστος
εἶναι
δοκεῖ)
|
καὶ |
ζῆν
δὲ
βούλεται
ἑαυτὸν
καὶ |
[9, 1166] |
ἕνεκα,
ἢ
τὸν
βουλόμενον
εἶναι
|
καὶ |
ζῆν
τὸν
φίλον
αὐτοῦ
χάριν· |
[9, 1171] |
παρουσία
δ'
αὐτῶν
ἡδεῖα
οὖσα
|
καὶ |
ἡ
ἔννοια
τοῦ
συναλγεῖν
ἐλάττω |
[9, 1166] |
τῇ
φιλήσει
δὲ
ταῦτ'
ἀκολουθεῖ·
|
καὶ |
ἡ
μὲν
φίλησις
μετὰ
συνηθείας, |
[9, 1168] |
προσδοκία
δ'
ἀνάπαλιν
ἔχειν
ἔοικεν.
|
Καὶ |
ἡ
μὲν
φίλησις
ποιήσει
ἔοικεν, |
[9, 1167] |
τῶν
ἀγωνιστῶν
εἴπομεν.
Φιλικὸν
δὲ
|
καὶ |
ἡ
ὁμόνοια
φαίνεται.
Διόπερ
οὐκ |
[9, 1171] |
μετὰ
τούτων
διάγειν.
Ἔστι
γὰρ
|
καὶ |
ἡ
παρουσία
αὐτὴ
τῶν
φίλων |
[9, 1168] |
δ'
εἰσὶν
οἱ
πολλοί·
διὸ
|
καὶ |
ἡ
προσηγορία
γεγένηται
ἀπὸ
τοῦ |
[9, 1170] |
τούτοις
γὰρ
ὁ
βίος
αἱρετώτατος,
|
καὶ |
ἡ
τούτων
μακαριωτάτη
ζωή)
ὁ |
[9, 1166] |
γὰρ
ὁ
φίλος
ἄλλος
αὐτός)
|
καὶ |
ἡ
φιλία
τούτων
εἶναί
τι |
[9, 1169] |
δ'
ἀγαθοῦ
ἡ
ἐνέργεια
σπουδαία
|
καὶ |
ἡδεῖα
καθ'
αὑτήν,
καθάπερ
ἐν |
[9, 1166] |
μὴ
οἷόν
τε
ἅμα
λυπεῖσθαι
|
καὶ |
ἥδεσθαι,
ἀλλὰ
μετὰ
μικρόν
γε |
[9, 1170] |
ζῆν
τῶν
καθ'
αὑτὸ
ἀγαθῶν
|
καὶ |
ἡδέων·
ὡρισμένον
γάρ,
τὸ
δ' |
[9, 1171] |
μὴ
ἀξιώσαντας·
ἀμφοῖν
γὰρ
κάλλιον
|
καὶ |
ἥδιον)
εἰς
δὲ
τὰς
εὐτυχίας |
[9, 1168] |
πλεῖον
ἐν
χρήμασι
καὶ
τιμαῖς
|
καὶ |
ἡδοναῖς
ταῖς
σωματικαῖς·
τούτων
γὰρ |
[9, 1170] |
δ'
αὐτὸ
τὸ
ζῆν
ἀγαθὸν
|
καὶ |
ἡδύ
(ἔοικε
δὲ
καὶ
ἐκ |
[9, 1170] |
εἴρηται
ὅτι
τῷ
σπουδαίῳ
ἀγαθὸν
|
καὶ |
ἡδύ
ἐστι
καθ'
αὑτό.
Τὸ |
[9, 1166] |
ἐστι
τὸ
αὐτὸ
λυπηρόν
τε
|
καὶ |
ἡδύ,
καὶ
οὐκ
ἄλλοτ'
ἄλλο· |
[9, 1170] |
αὑτό,
ἀγαθὸν
τῇ
φύσει
ὂν
|
καὶ |
ἡδύ,
παραπλήσιον
δὲ
καὶ
τὸ |
[9, 1170] |
τὸ
εἶναι
ἀγαθόν
ἐστιν
αὐτοῖς
|
καὶ |
ἡδύ
(συναισθανόμενοι
γὰρ
τοῦ
καθ' |
[9, 1170] |
τοῦ
συζῆν
τοῖς
ἀγαθοῖς,
καθάπερ
|
καὶ |
Θέογνίς
φησιν.
Φυσικώτερον
δ'
ἐπισκοποῦσιν |
[9, 1166] |
ἀγαθαί,
αἱ
τοιαῦται
δ'
ἡδεῖαι.
|
Καὶ |
θεωρημάτων
δ'
εὐπορεῖ
τῇ
διανοίᾳ. |
[9, 1169] |
ἂν
πάντ'
εἴη
τὰ
δέοντα
|
καὶ |
ἰδίᾳ
ἑκάστῳ
τὰ
μέγιστα
τῶν |
[9, 1168] |
ψυχή
καὶ
κοινὰ
τὰ
φίλων
|
καὶ |
ἰσότης
φιλότης
καὶ
γόνυ
κνήμης |
[9, 1171] |
φίλων
δή
ἐστι
πλῆθος
ὡρισμένον,
|
καὶ |
ἴσως
οἱ
πλεῖστοι
μεθ'
ὧν |
[9, 1165] |
μνείαν
ἔχειν
τῆς
γενομένης
συνηθείας,
|
καὶ |
καθάπερ
φίλοις
μᾶλλον
ἢ
ὀθνείοις |
[9, 1171] |
εἶναι
φίλοι,
πλὴν
πολιτικῶς,
οὓς
|
καὶ |
καλοῦσιν
ἀρέσκους.
Πολιτικῶς
μὲν
οὖν |
[9, 1165] |
πρεσβυτέρῳ
τιμὴν
καθ'
ἡλικίαν,
ὑπαναστάσει
|
καὶ |
κατακλίσει
καὶ
τοῖς
τοιούτοις·
πρὸς |
[9, 1168] |
ὁμογνωμονοῦσιν,
οἷον
τὸ
μία
ψυχή
|
καὶ |
κοινὰ
τὰ
φίλων
καὶ
ἰσότης |
[9, 1167] |
καὶ
τὰ
συμφέροντα,
τούτων
δὲ
|
καὶ |
κοινῇ
ἐφίενται.
Τοὺς
δὲ
φαύλους |
[9, 1170] |
γίνοιτ'
ἂν
ἐν
τῷ
συζῆν
|
καὶ |
κοινωνεῖν
λόγων
καὶ
διανοίας·
οὕτω |
[9, 1167] |
βουλόμενος
ταῦτα
τὸν
πέλας
ἐξετάζει
|
καὶ |
κωλύει·
μὴ
γὰρ
τηρούντων
τὸ |
[9, 1166] |
γὰρ
εὔνοια
καὶ
πρὸς
ἀγνῶτας
|
καὶ |
λανθάνουσα,
φιλία
δ'
οὔ.
Καὶ |
[9, 1167] |
φιλία
φαίνεται
ἡ
ὁμόνοια,
καθάπερ
|
καὶ |
λέγεται·
περὶ
τὰ
συμφέροντα
γάρ |
[9, 1171] |
ἦθος
καὶ
ἐφ'
οἷς
ἥδεται
|
καὶ |
λυπεῖται)
τὸ
δὲ
λυπούμενον
αἰσθάνεσθαι |
[9, 1165] |
ἀρεσκόμενοι
τοῖς
αὐτοῖς
μήτε
χαίροντες
|
καὶ |
λυπούμενοι;
Οὐδὲ
γὰρ
περὶ
ἀλλήλους |
[9, 1170] |
αὐτοῦ,
καὶ
μάλιστα
τοὺς
ἐπιεικεῖς
|
καὶ |
μακαρίους·
τούτοις
γὰρ
ὁ
βίος |
[9, 1168] |
ἀπονέμει
γοῦν
ἑαυτῷ
τὰ
κάλλιστα
|
καὶ |
μάλιστ'
ἀγαθά,
καὶ
χαρίζεται
ἑαυτοῦ |
[9, 1170] |
ἡδύ)
αἱρετὸν
δὲ
τὸ
ζῆν
|
καὶ |
μάλιστα
τοῖς
ἀγαθοῖς,
ὅτι
τὸ |
[9, 1171] |
προθύμως
(φίλου
γὰρ
εὖ
ποιεῖν,
|
καὶ |
μάλιστα
τοὺς
ἐν
χρείᾳ
καὶ |
[9, 1170] |
ἐκ
τοῦ
πάντας
ὀρέγεσθαι
αὐτοῦ,
|
καὶ |
μάλιστα
τοὺς
ἐπιεικεῖς
καὶ
μακαρίους· |
[9, 1166] |
δὲ
βούλεται
ἑαυτὸν
καὶ
σῴζεσθαι,
|
καὶ |
μάλιστα
τοῦτο
ᾧ
φρονεῖ.
Ἀγαθὸν |
[9, 1171] |
ἐρῶσι
τὸ
ὁρᾶν
ἀγαπητότατόν
ἐστι
|
καὶ |
μᾶλλον
αἱροῦνται
ταύτην
τὴν
αἴσθησιν |
[9, 1167] |
ἀνθρωπικῷ·
ἀμνήμονες
γὰρ
οἱ
πολλοί,
|
καὶ |
μᾶλλον
εὖ
πάσχειν
ἢ
ποιεῖν |
[9, 1165] |
ἀπατηθῇ,
δίκαιον
ἐγκαλεῖν
τῷ
ἀπατήσαντι,
|
καὶ |
μᾶλλον
ἢ
τοῖς
τὸ
νόμισμα |
[9, 1168] |
φιλοτεκνότεραι·
ἐπιπονωτέρα
γὰρ
ἡ
γέννησις,
|
καὶ |
μᾶλλον
ἴσασιν
ὅτι
αὑτῶν.
Δόξειε |
[9, 1169] |
τυχόντως,
καὶ
μίαν
πρᾶξιν
καλὴν
|
καὶ |
μεγάλην
ἢ
πολλὰς
καὶ
μικράς. |
[9, 1164] |
γὰρ
καὶ
παντοίας
ἔχει
διαφορὰς
|
καὶ |
μεγέθει
καὶ
μικρότητι
καὶ
τῷ |
[9, 1171] |
ζητοῦσιν·
τούτους
γὰρ
αἱρετώτερον
εὐεργετεῖν
|
καὶ |
μετὰ
τούτων
διάγειν.
Ἔστι
γὰρ |
[9, 1171] |
οὖν
ἔστι
πολλοῖς
εἶναι
φίλον
|
καὶ |
μὴ
ἄρεσκον
ὄντα,
ἀλλ'
ὡς |
[9, 1164] |
δ'
ὅταν
ἕτερα
γίνηται
αὐτοῖς
|
καὶ |
μὴ
ὧν
ὀρέγονται·
ὅμοιον
γὰρ |
[9, 1165] |
οὐδὲ
γὰρ
τὴν
αὐτὴν
πατρὶ
|
καὶ |
μητρί,
οὐδ'
αὖ
τὴν
τοῦ |
[9, 1165] |
ἀλλὰ
τὴν
πατρικήν,
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
μητρικήν.
Καὶ
παντὶ
δὲ
τῷ |
[9, 1169] |
ἐνιαυτὸν
ἢ
πόλλ'
ἔτη
τυχόντως,
|
καὶ |
μίαν
πρᾶξιν
καλὴν
καὶ
μεγάλην |
[9, 1169] |
καλὴν
καὶ
μεγάλην
ἢ
πολλὰς
|
καὶ |
μικράς.
Τοῖς
δ'
ὑπεραποθνήσκουσι
τοῦτ' |
[9, 1164] |
παντοίας
ἔχει
διαφορὰς
καὶ
μεγέθει
|
καὶ |
μικρότητι
καὶ
τῷ
καλῷ
καὶ |
[9, 1172] |
(κοινωνοῦσι
γὰρ
φαύλων
ἀβέβαιοι
ὄντες,
|
καὶ |
μοχθηροὶ
δὲ
γίνονται
ὁμοιούμενοι
ἀλλήλοις) |
[9, 1166] |
ἐκεῖνο
τὸ
γενόμενον
(ἔχει
γὰρ
|
καὶ |
νῦν
ὁ
θεὸς
τἀγαθόν)
ἀλλ' |
[9, 1170] |
δ'
ὁρῶν
ὅτι
ὁρᾷ
αἰσθάνεται
|
καὶ |
ὁ
ἀκούων
ὅτι
ἀκούει
καὶ |
[9, 1170] |
καὶ
ὁ
ἀκούων
ὅτι
ἀκούει
|
καὶ |
ὁ
βαδίζων
ὅτι
βαδίζει,
καὶ |
[9, 1167] |
ἐν
τῷ
αὐτῷ,
οἷον
ὅταν
|
καὶ |
ὁ
δῆμος
(καὶ
οἱ
ἐπιεικεῖς |
[9, 1166] |
εἴρηται,
μέτρον
ἑκάστων
ἡ
ἀρετὴ
|
καὶ |
ὁ
σπουδαῖος
εἶναἰ·
οὗτος
γὰρ |
[9, 1172] |
συζῆν,
~(ὥστ'
εἰκότως
τούτου
ἐφίενται.
|
Καὶ |
ὅ
ποτ'
ἐστὶν
ἑκάστοις
τὸ |
[9, 1164] |
μὲν
τέρψιν
ὃ
δὲ
κέρδος,
|
καὶ |
ὃ
μὲν
ἔχει
ὃ
δὲ |
[9, 1164] |
τοῦ
ἴσου
τιμῶσιν
οἱ
ἔχοντες
|
καὶ |
οἱ
βουλόμενοι
λαβεῖν·
τὰ
γὰρ |
[9, 1167] |
οἷον
ὅταν
καὶ
ὁ
δῆμος
|
(καὶ |
οἱ
ἐπιεικεῖς
τοὺς
ἀρίστους
ἄρχειν· |
[9, 1170] |
ζῆν·
οὐθὲν
οὖν
δεῖ
αὐτῶν.
|
Καὶ |
οἱ
πρὸς
ἡδονὴν
δὲ
ἀρκοῦσιν |
[9, 1171] |
αὐτὸς
εἶναι
θρηνητικός·
γύναια
δὲ
|
καὶ |
οἱ
τοιοῦτοι
ἄνδρες
τοῖς
συστένουσι |
[9, 1170] |
εἴπερ
θεωρεῖν
προαιρεῖται
πράξεις
ἐπιεικεῖς
|
καὶ |
οἰκείας,
τοιαῦται
δ'
αἱ
τοῦ |
[9, 1166] |
δὲ
τὰ
πρὸς
τοὺς
πέλας,
|
καὶ |
οἷς
αἱ
φιλίαι
ὁρίζονται,
ἔοικεν |
[9, 1171] |
ἔστι
πρὸς
πολλούς,
ἀγαπητὸν
δὲ
|
καὶ |
ὀλίγους
εὑρεῖν
τοιούτους.
Πότερον
δ' |
[9, 1168] |
ἄλλα
τῶν
κατὰ
τὰς
ἀρετάς,
|
καὶ |
ὅλως
ἀεὶ
τὸ
καλὸν
ἑαυτῷ |
[9, 1169] |
γὰρ
καὶ
χρήματα
καὶ
τιμὰς
|
καὶ |
ὅλως
τὰ
περιμάχητα
ἀγαθά,
περιποιούμενος |
[9, 1168] |
ταῦτα
πλεονέκται
χαρίζονται
ταῖς
ἐπιθυμίαις
|
καὶ |
ὅλως
τοῖς
πάθεσι
καὶ
τῷ |
[9, 1169] |
λόγον
ζῆν
τοῦ
κατὰ
πάθος,
|
καὶ |
ὀρέγεσθαι
ἢ
τοῦ
καλοῦ
ἢ |
[9, 1164] |
καὶ
τῷ
κιθαρῳδῷ
ὁ
ἐπαγγελλόμενος,
|
καὶ |
ὅσῳ
ἄμεινον
ᾄσειεν,
τοσούτῳ
πλείω· |
[9, 1168] |
δ'
ἐπιεικὴς
διὰ
τὸ
καλόν,
|
καὶ |
ὅσῳ
ἂν
βελτίων
ᾖ,
μᾶλλον |
[9, 1168] |
φαῦλος
ἑαυτοῦ
χάριν
πάντα
πράττειν,
|
καὶ |
ὅσῳ
ἂν
μοχθηρότερος
ᾖ,
τοσούτῳ |
[9, 1166] |
ἢ
πλείω,
ἐκ
τῶν
εἰρημένων,
|
(καὶ |
ὅτι
ἡ
ὑπερβολὴ
τῆς
φιλίας |
[9, 1169] |
ἐστιν
ἢ
μάλιστα,
οὐκ
ἄδηλον,
|
καὶ |
ὅτι
ὁ
ἐπιεικὴς
μάλιστα
τοῦτ' |
[9, 1167] |
τοιούτων
γὰρ
μένει
τὰ
βουλήματα
|
καὶ |
οὐ
μεταρρεῖ
ὥσπερ
εὔριποσσ,
βούλονταί |
[9, 1167] |
ἂν
φυσικώτερον
εἶναι
τὸ
αἴτιον,
|
καὶ |
οὐδ'
ὅμοιον
τὸ
περὶ
τοὺς |
[9, 1166] |
αὐτὸ
λυπηρόν
τε
καὶ
ἡδύ,
|
καὶ |
οὐκ
ἄλλοτ'
ἄλλο·
ἀμεταμέλητος
γὰρ |
[9, 1166] |
μικρόν
γε
λυπεῖται
ὅτι
ἥσθη,
|
καὶ |
οὐκ
ἂν
ἐβούλετο
ἡδέα
ταῦτα |
[9, 1171] |
ἐπικουρίας,
οἵ
τ'
εὐτυχοῦντες
συμβίων
|
καὶ |
οὓς
εὖ
ποιήσουσιν·
βούλονται
γὰρ |
[9, 1170] |
λεχθέν·
πολλοῖς
γὰρ
ἀνθυπηρετεῖν
ἐπίπονον,
|
καὶ |
οὐχ
ἱκανὸς
ὁ
βίος
αὐτὸ |
[9, 1169] |
δ'
ἐνέργεια
δῆλον
ὅτι
γίνεται
|
καὶ |
οὐχ
ὑπάρχει
ὥσπερ
κτῆμά
τι. |
[9, 1170] |
συζῆν
ἐπὶ
τῶν
ἀνθρώπων
λέγεσθαι,
|
καὶ |
οὐχ
ὥσπερ
ἐπὶ
τῶν
βοσκημάτων |
[9, 1168] |
τὸ
κυριώτατον
μάλιστ'
εἶναι
δοκεῖ
|
καὶ |
πᾶν
ἄλλο
σύστημα,
οὕτω
καὶ |
[9, 1168] |
καὶ
χαρίζεται
ἑαυτοῦ
τῷ
κυριωτάτῳ,
|
καὶ |
πάντα
τούτῳ
πείθεται·
ὥσπερ
δὲ |
[9, 1165] |
πατρικήν,
ὁμοίως
δὲ
καὶ
μητρικήν.
|
Καὶ |
παντὶ
δὲ
τῷ
πρεσβυτέρῳ
τιμὴν |
[9, 1164] |
διορίσαι
οὐ
ῥᾴδιον;
Πολλὰς
γὰρ
|
καὶ |
παντοίας
ἔχει
διαφορὰς
καὶ
μεγέθει |
[9, 1171] |
δυσὶ
λέγονται.
Οἱ
δὲ
πολύφιλοι
|
καὶ |
πᾶσιν
οἰκείως
ἐντυγχάνοντες
οὐδενὶ
δοκοῦσιν |
[9, 1164] |
δεῖ
πάντα
τῷ
πατρὶ
ἀπονέμειν
|
καὶ |
πείθεσθαι,
ἢ
κάμνοντα
μὲν
ἰατρῷ |
[9, 1166] |
ἄθλιον,
φευκτέον
τὴν
μοχθηρίαν
διατεταμένως
|
καὶ |
πειρατέον
ἐπιεικῆ
εἶναι·
οὕτω
γὰρ |
[9, 1169] |
μή,
ὡς
τούτου
ἑκάστου
ὄντος·
|
~(καὶ |
πεπραγέναι
δοκοῦσιν
αὐτοὶ
καὶ
ἑκουσίως |
[9, 1169] |
δὴ
μεῖζον
ἀγαθὸν
ἑαυτῷ
ἀπονέμει.
|
Καὶ |
περὶ
τιμὰς
δὲ
καὶ
ἀρχὰς |
[9, 1169] |
πολλοί,
οὐ
χρή.
Ἀμφισβητεῖται
δὲ
|
καὶ |
περὶ
τὸν
εὐδαίμονα,
εἰ
δεήσεται |
[9, 1171] |
ἡ
αἴσθησις
ὅτι
ἔστιν
αἱρετή,
|
καὶ |
περὶ
τὸν
φίλον
δή·
ἡ |
[9, 1165] |
οὕτω
διοριστέον.
Ἔχει
δ'
ἀπορίαν
|
καὶ |
περὶ
τοῦ
διαλύεσθαι
τὰς
φιλίας |
[9, 1167] |
εὔνοια
καὶ
ἐκ
προσπαίου,
~οἷον
|
καὶ |
περὶ
τοὺς
ἀγωνιστὰς
συμβαίνει·
(εὖνοι |
[9, 1168] |
αὐτὰ
ὡς
ἄριστα
ὄντα,
διὸ
|
καὶ |
περιμάχητά
ἐστιν.
Οἱ
δὴ
περὶ |
[9, 1168] |
καὶ
διορίζειν
ἐφ'
ὅσον
ἑκάτεροι
|
καὶ |
πῇ
ἀληθεύουσιν.
Εἰ
δὴ
λάβοιμεν |
[9, 1169] |
Τί
οὖν
λέγουσιν
οἱ
πρῶτοι,
|
καὶ |
πῇ
ἀληθεύουσιν;
Ἢ
ὅτι
οἱ |
[9, 1165] |
τὰ
ἁρμόττοντα
ἀπονεμητέον.
Οὕτω
δὲ
|
καὶ |
ποιεῖν
φαίνονται·
εἰς
γάμους
μὲν |
[9, 1168] |
πάντα
τούτῳ
πείθεται·
ὥσπερ
δὲ
|
καὶ |
πόλις
τὸ
κυριώτατον
μάλιστ'
εἶναι |
[9, 1165] |
Καὶ
συγγενέσι
δὲ
καὶ
φυλέταις
|
καὶ |
πολίταις
καὶ
τοῖς
λοιποῖς
ἅπασιν |
[9, 1165] |
διαμένοι
ὃ
δ'
ἐπιεικέστερος
γίνοιτο
|
καὶ |
πολὺ
διαλλάττοι
τῇ
ἀρετῇ,
ἆρα |
[9, 1168] |
εὐεργέταις
οἰκεῖον
εἶναι.
Ἀπορεῖται
δὲ
|
καὶ |
πότερον
δεῖ
φιλεῖν
ἑαυτὸν
μάλιστα |
[9, 1169] |
αἱρούμενος
τὸ
καλόν.
Ἐνδέχεται
δὲ
|
καὶ |
πράξεις
τῷ
φίλῳ
προίίεσθαι,
καὶ |
[9, 1169] |
δ'
ἐπιεικής,
ἃ
δεῖ,
ταῦτα
|
καὶ |
πράττει·
πᾶς
γὰρ
νοῦς
αἱρεῖται |
[9, 1166] |
ἑαυτῷ
τἀγαθὰ
καὶ
τὰ
φαινόμενα
|
καὶ |
πράττει
(τοῦ
γὰρ
ἀγαθοῦ
τἀγαθὸν |
[9, 1168] |
δ'
ἐνεργείᾳ
ᾳτῷ
ζῆν
γὰρ
|
καὶ |
πράττεινν,
ἐνεργείᾳ
δὲ
ὁ
ποιήσας |
[9, 1166] |
Τιθέασι
γὰρ
φίλον
τὸν
βουλόμενον
|
καὶ |
πράττοντα
τἀγαθὰ
ἢ
τὰ
φαινόμενα |
[9, 1167] |
συμφερόντων
ὁμογνωμονῶσι
καὶ
ταὐτὰ
προαιρῶνται
|
καὶ |
πράττωσι
τὰ
κοινῇ
δόξαντα.
Περὶ |
[9, 1171] |
πρὸς
μὲν
τοὺς
ἀτυχοῦντας
ἄκλητον
|
καὶ |
προθύμως
(φίλου
γὰρ
εὖ
ποιεῖν, |
[9, 1166] |
γε
φιλία·
γίνεται
γὰρ
εὔνοια
|
καὶ |
πρὸς
ἀγνῶτας
καὶ
λανθάνουσα,
φιλία |
[9, 1170] |
ἐνεργεῖν
συνεχῶς,
μεθ'
ἑτέρων
δὲ
|
καὶ |
πρὸς
ἄλλους
ῥᾷον.
Ἔσται
οὖν |
[9, 1164] |
ἱκανόν,
καθάπερ
καὶ
πρὸς
θεοὺς
|
καὶ |
πρὸς
γονεῖς,
τὸ
ἐνδεχόμενον.
Μὴ |
[9, 1166] |
πειρατέον
ἐπιεικῆ
εἶναι·
οὕτω
γὰρ
|
καὶ |
πρὸς
ἑαυτὸν
φιλικῶς
ἂν
ἔχοι |
[9, 1164] |
γένοιτο,
ἀλλ'
ἴσως
ἱκανόν,
καθάπερ
|
καὶ |
πρὸς
θεοὺς
καὶ
πρὸς
γονεῖς, |
[9, 1170] |
πρὸς
ἑαυτὸν
ἔχει
ὁ
σπουδαῖος,
|
καὶ |
πρὸς
τὸν
φίλον
(ἕτερος
γὰρ |
[9, 1171] |
ὡς
πρὸς
ἑαυτὸν
ἔχει,
οὕτω
|
καὶ |
πρὸς
τὸν
φίλον·
περὶ
αὑτὸν |
[9, 1168] |
ἀπ'
αὐτοῦ
πάντα
τὰ
φιλικὰ
|
καὶ |
πρὸς
τοὺς
ἄλλους
διήκει.
Καὶ |
[9, 1164] |
πεπόρισται
κοινὸν
μέτρον
τὸ
νόμισμα,
|
καὶ |
πρὸς
τοῦτο
δὴ
πάντα
ἀναφέρεται |
[9, 1164] |
ὧν
γὰρ
δεόμενος
τυγχάνει,
τούτοις
|
καὶ |
προσέχει,
κἀκείνου
γε
χάριν
ταῦτα |
[9, 1166] |
καὶ
λανθάνουσα,
φιλία
δ'
οὔ.
|
Καὶ |
πρότερον
δὲ
ταῦτ'
εἴρηται.
Ἀλλ' |
[9, 1164] |
ἔοικ'
ἐπιτρέπειν
ἐκείνῳ.
Ὅπερ
φασὶ
|
καὶ |
Πρωταγόραν
ποιεῖν·
ὅτε
γὰρ
διδάξειεν |
[9, 1165] |
ἀδελφοὺς
παρρησίαν
καὶ
ἁπάντων
κοινότητα.
|
Καὶ |
συγγενέσι
δὲ
καὶ
φυλέταις
καὶ |
[9, 1165] |
ἀεὶ
πειρατέον
τὸ
οἰκεῖον
ἀπονέμειν,
|
καὶ |
συγκρίνειν
τὰ
ἑκάστοις
ὑπάρχοντα
κατ' |
[9, 1172] |
δὲ
συγκυβεύουσιν,
ἄλλοι
δὲ
συγγυμνάζονται
|
καὶ |
συγκυνηγοῦσιν
ἢ
συμφιλοσοφοῦσιν,
ἕκαστοι
ἐν |
[9, 1166] |
ταὐτὰ
αἱρούμενον,
ἢ
τὸν
συναλγοῦντα
|
καὶ |
συγχαίροντα
τῷ
φίλῳ·
μάλιστα
δὲ |
[9, 1169] |
ἀγαθά·
πολιτικὸν
γὰρ
ὁ
ἄνθρωπος
|
καὶ |
συζῆν
πεφυκός.
Καὶ
τῷ
εὐδαίμονι |
[9, 1171] |
χαίρουσι,
καὶ
φιλοῦσιν
ὡς
φίλους
|
καὶ |
συναλγοῦντας.
Μιμεῖσθαι
δ'
ἐν
ἅπασι |
[9, 1166] |
εὐπορεῖ
τῇ
διανοίᾳ.
Συναλγεῖ
τε
|
καὶ |
συνήδεται
μάλισθ'
ἑαυτῷ·
πάντοτε
γάρ |
[9, 1167] |
συμβαίνει·
(εὖνοι
γὰρ
αὐτοῖς
γίνονται
|
καὶ |
συνθέλουσιν,
συμπράξαιεν
δ'
ἂν
οὐδέν· |
[9, 1163] |
ἀνομοιοειδέσι
φιλίαις
τὸ
ἀνάλογον
ἰσάζει
|
καὶ |
σῴζει
τὴν
φιλίαν,
καθάπερ
εἴρηται, |
[9, 1166] |
καὶ
ζῆν
δὲ
βούλεται
ἑαυτὸν
|
καὶ |
σῴζεσθαι,
καὶ
μάλιστα
τοῦτο
ᾧ |
[9, 1165] |
καὶ
εὐεργέταις,
ἑκάστοις
τὰ
οἰκεῖα
|
καὶ |
τὰ
ἁρμόττοντα
ἀπονεμητέον.
Οὕτω
δὲ |
[9, 1167] |
περὶ
τὰ
συμφέροντα
γάρ
ἐστι
|
καὶ |
τὰ
εἰς
τὸν
βίον
ἥκοντα. |
[9, 1168] |
ὑπάρχει
μάλιστ'
αὐτῷ
πρὸς
αὑτόν,
|
καὶ |
τὰ
λοιπὰ
δὴ
πάνθ'
οἷς |
[9, 1167] |
εὔριποσσ,
βούλονταί
τε
τὰ
δίκαια
|
καὶ |
τὰ
συμφέροντα,
τούτων
δὲ
καὶ |
[9, 1164] |
ἔχειν
ἐτίμα.
Ἀπορίαν
δ'
ἔχει
|
καὶ |
τὰ
τοιαῦτα,
οἷον
πότερον
δεῖ |
[9, 1166] |
καὶ
βούλεται
δὴ
ἑαυτῷ
τἀγαθὰ
|
καὶ |
τὰ
φαινόμενα
καὶ
πράττει
(τοῦ |
[9, 1168] |
τὴν
πρᾶξιν
ἕπεται
τὸ
φιλεῖν
|
καὶ |
τὰ
φιλικά.
Ἔτι
δὲ
τὰ |
[9, 1168] |
γενόμενα
πάντες
μᾶλλον
στέργουσιν,
οἷον
|
καὶ |
τὰ
χρήματα
οἱ
κτησάμενοι
τῶν |
[9, 1167] |
ὠφελίμοις,
ἐν
δὲ
τοῖς
πόνοις
|
καὶ |
ταῖς
λειτουργίαις
ἐλλείποντας·
ἑαυτῷ
δ' |
[9, 1169] |
τοὺς
πέλας
δυνάμεθα
ἢ
ἑαυτοὺς
|
καὶ |
τὰς
ἐκείνων
πράξεις
ἢ
τὰς |
[9, 1164] |
τῷ
αὐτῷ
ἀποδοτέον,
οὐκ
ἄδηλον·
|
καὶ |
τὰς
μὲν
εὐεργεσίας
ἀνταποδοτέον
ὡς |
[9, 1165] |
εἴρηται,
οἱ
περὶ
τὰ
πάθη
|
καὶ |
τὰς
πράξεις
λόγοι
ὁμοίως
ἔχουσι |
[9, 1166] |
προσκεκρουκότες.
Οἳ
δὲ
τὸν
συνδιάγοντα
|
καὶ |
ταὐτὰ
αἱρούμενον,
ἢ
τὸν
συναλγοῦντα |
[9, 1167] |
ὅταν
περὶ
τῶν
συμφερόντων
ὁμογνωμονῶσι
|
καὶ |
ταὐτὰ
προαιρῶνται
καὶ
πράττωσι
τὰ |
[9, 1171] |
λυπεῖσθαι
(παραμυθητικὸν
γὰρ
ὁ
φίλος
|
καὶ |
τῇ
ὄψει
καὶ
τῷ
λόγῳ, |
[9, 1171] |
τήν
τε
διαγωγὴν
ἡδεῖαν
ἔχει
|
καὶ |
τὴν
ἔννοιαν
ὅτι
ἥδονται
ἐπὶ |
[9, 1166] |
μητέρας
συμβαίνει.
Τούτων
δέ
τινι
|
καὶ |
τὴν
φιλίαν
ὁρίζονται.
Πρὸς
ἑαυτὸν |
[9, 1164] |
προαίρεσιν
(αὕτη
γὰρ
τοῦ
φίλου
|
καὶ |
τῆς
ἀρετῆς)
οὕτω
δ'
ἔοικε |
[9, 1169] |
πάσχειν,
καὶ
ἔστι
τοῦ
ἀγαθοῦ
|
καὶ |
τῆς
ἀρετῆς
τὸ
εὐεργετεῖν,
κάλλιον |
[9, 1167] |
ἀλλ'
ὅταν
καὶ
ἀπόντα
ποθῇ
|
καὶ |
τῆς
παρουσίας
ἐπιθυμῇ·
οὕτω
δὴ |
[9, 1169] |
τῶν
φίλων
ἕνεκα
πολλὰ
πράττειν
|
καὶ |
τῆς
πατρίδος,
κἂν
δέῃ
ὑπεραποθνήσκειν· |
[9, 1165] |
ἢ
τὴν
οὐσίαν,
ὅσῳ
βέλτιον
|
καὶ |
τῆς
φιλίας
οἰκειότερον.
Δόξειε
δ' |
[9, 1168] |
ἀπονέμοντας
τὸ
πλεῖον
ἐν
χρήμασι
|
καὶ |
τιμαῖς
καὶ
ἡδοναῖς
ταῖς
σωματικαῖς· |
[9, 1169] |
ὑπεραποθνήσκειν·
προήσεται
γὰρ
καὶ
χρήματα
|
καὶ |
τιμὰς
καὶ
ὅλως
τὰ
περιμάχητα |
[9, 1165] |
ἢ
ἑαυτοῖς
εἰς
ταῦτ'
ἐπαρκεῖν·
|
καὶ |
τιμὴν
δὲ
γονεῦσι
καθάπερ
θεοῖς, |
[9, 1168] |
στέργει
δὴ
τὸ
ἔργον,
διότι
|
καὶ |
τὸ
εἶναι.
Τοῦτο
δὲ
φυσικόν· |
[9, 1166] |
ἀπεχόμενόν
τινων,
τὸ
δ'
ἥδεται,
|
καὶ |
τὸ
μὲν
δεῦρο
τὸ
δ' |
[9, 1166] |
στασιάζει
γὰρ
αὐτῶν
ἡ
ψυχή,
|
καὶ |
τὸ
μὲν
διὰ
μοχθηρίαν
ἀλγεῖ |
[9, 1171] |
καὶ
μάλιστα
τοὺς
ἐν
χρείᾳ
|
καὶ |
τὸ
μὴ
ἀξιώσαντας·
ἀμφοῖν
γὰρ |
[9, 1169] |
εὖ
ποιήσουσιν.
Ἄτοπον
δ'
ἴσως
|
καὶ |
τὸ
μονώτην
ποιεῖν
τὸν
μακάριον· |
[9, 1169] |
ἐν
ἀρχῇ
εἴρηται,
ἔστι
δὲ
|
καὶ |
τὸ
οἰκεῖον
τῶν
ἡδέων,
θεωρεῖν |
[9, 1171] |
πολλοῖς
ὑπάρχειν.
Χαλεπὸν
δὲ
γίνεται
|
καὶ |
τὸ
συγχαίρειν
καὶ
τὸ
συναλγεῖν |
[9, 1171] |
δὲ
γίνεται
καὶ
τὸ
συγχαίρειν
|
καὶ |
τὸ
συναλγεῖν
οἰκείως
πολλοῖς·
εἰκὸς |
[9, 1171] |
φιλίας,
τοῦτο
δὲ
πρὸς
ἕνα·
|
καὶ |
τὸ
σφόδρα
δὴ
πρὸς
ὀλίγους. |
[9, 1170] |
εἶναι
αἱρετόν
ἐστιν
ἑκάστῳ,
οὕτω
|
καὶ |
τὸ
τὸν
φίλον,
ἢ
παραπλησίως. |
[9, 1170] |
ὂν
καὶ
ἡδύ,
παραπλήσιον
δὲ
|
καὶ |
τὸ
τοῦ
φίλου
ἐστίν,
κἂν |
[9, 1168] |
ὥσπερ
τέκνα.
Τοιούτῳ
δὴ
ἔοικε
|
καὶ |
τὸ
τῶν
εὐεργετῶν·
τὸ
γὰρ |
[9, 1169] |
Ἀληθὲς
δὲ
περὶ
τοῦ
σπουδαίου
|
καὶ |
τὸ
τῶν
φίλων
ἕνεκα
πολλὰ |
[9, 1166] |
ἀναμιμνήσκονται
γὰρ
πολλῶν
καὶ
δυσχερῶν,
|
καὶ |
τοιαῦθ'
ἕτερα
ἐλπίζουσι,
καθ'
ἑαυτοὺς |
[9, 1165] |
δεῖν
μάλιστ'
ἐπαρκεῖν,
ὡς
ὀφείλοντας,
|
καὶ |
τοῖς
αἰτίοις
τοῦ
εἶναι
κάλλιον |
[9, 1165] |
ὀθνείοις
οἰόμεθα
δεῖν
χαρίζεσθαι,
οὕτω
|
καὶ |
τοῖς
γενομένοις
ἀπονεμητέον
τι
διὰ |
[9, 1168] |
αὑτῶν.
Δόξειε
δ'
ἂν
τοῦτο
|
καὶ |
τοῖς
εὐεργέταις
οἰκεῖον
εἶναι.
Ἀπορεῖται |
[9, 1165] |
δὲ
καὶ
φυλέταις
καὶ
πολίταις
|
καὶ |
τοῖς
λοιποῖς
ἅπασιν
ἀεὶ
πειρατέον |
[9, 1163] |
κατ'
ἀξίαν,
καὶ
τῷ
ὑφάντῃ
|
καὶ |
τοῖς
λοιποῖς.
~(Ἐνταῦθα
μὲν
οὖν |
[9, 1166] |
ὁμοιοῦται.
Φαίνεται
δὲ
τὰ
εἰρημένα
|
καὶ |
τοῖς
πολλοῖς
ὑπάρχειν,
καίπερ
οὖσι |
[9, 1165] |
καθ'
ἡλικίαν,
ὑπαναστάσει
καὶ
κατακλίσει
|
καὶ |
τοῖς
τοιούτοις·
πρὸς
ἑταίρους
δ' |
[9, 1171] |
ἔρωτος
ὄντος
καὶ
γινομένου,
οὕτω
|
καὶ |
τοῖς
φίλοις
αἱρετώτατόν
ἐστι
τὸ |
[9, 1164] |
τῆς
ἀρετῆς)
οὕτω
δ'
ἔοικε
|
καὶ |
τοῖς
φιλοσοφίας
κοινωνήσασιν·
οὐ
γὰρ |
[9, 1169] |
φίλων
ἢ
ἐν
ἀτυχίαις,
ὡς
|
καὶ |
τοῦ
ἀτυχοῦντος
δεομένου
τῶν
εὐεργετησόντων |
[9, 1170] |
καθ'
ἑαυτήν.
Συναισθάνεσθαι
ἄρα
δεῖ
|
καὶ |
τοῦ
φίλου
ὅτι
ἔστιν,
τοῦτο |
[9, 1169] |
αὐτὸς
ὀνήσεται
τὰ
καλὰ
πράττων
|
καὶ |
τοὺς
ἄλλους
ὠφελήσεἰ,
τὸν
δὲ |
[9, 1171] |
δ'
ἐν
ταῖς
εὐτυχίαις,
διὸ
|
καὶ |
τοὺς
ἐπιεικεῖς
ζητοῦσιν·
τούτους
γὰρ |
[9, 1167] |
τῆς
τῶν
ὀφειλόντων
σωτηρίας,
οὕτω
|
καὶ |
τοὺς
εὐεργετήσαντας
βούλεσθαι
εἶναι
τοὺς |
[9, 1169] |
δεῖ·
βλάψει
γὰρ
καὶ
ἑαυτὸν
|
καὶ |
τοὺς
πέλας,
φαύλοις
πάθεσιν
ἑπόμενος. |
[9, 1166] |
συγχαίροντα
τῷ
φίλῳ·
μάλιστα
δὲ
|
καὶ |
τοῦτο
περὶ
τὰς
μητέρας
συμβαίνει. |
[9, 1164] |
πρὸς
τοῦτο
δὴ
πάντα
ἀναφέρεται
|
καὶ |
τούτῳ
μετρεῖται·
ἐν
δὲ
τῇ |
[9, 1168] |
δὴ
μάλιστα
ὁ
τοῦτο
ἀγαπῶν
|
καὶ |
τούτῳ
χαριζόμενος.
Καὶ
ἐγκρατὴς
δὲ |
[9, 1172] |
μετὰ
τῶν
φίλων,
ταῦτα
ποιοῦσι
|
καὶ |
τούτων
κοινωνοῦσιν
οἷς
οἴονται
συζῆν. |
[9, 1167] |
Περὶ
τὰ
πρακτὰ
δὴ
ὁμονοοῦσιν,
|
καὶ |
τούτων
περὶ
τὰ
ἐν
μεγέθει |
[9, 1168] |
ἐπιθυμίαις
καὶ
ὅλως
τοῖς
πάθεσι
|
καὶ |
τῷ
ἀλόγῳ
τῆς
ψυχῆς·
τοιοῦτοι |
[9, 1170] |
τὸ
δὲ
τῇ
φύσει
ἀγαθὸν
|
καὶ |
τῷ
ἐπιεικεῖ·
διόπερ
ἔοικε
πᾶσιν |
[9, 1169] |
ὁ
ἄνθρωπος
καὶ
συζῆν
πεφυκός.
|
Καὶ |
τῷ
εὐδαίμονι
δὴ
τοῦθ'
ὑπάρχει· |
[9, 1164] |
διαφορὰς
καὶ
μεγέθει
καὶ
μικρότητι
|
καὶ |
τῷ
καλῷ
καὶ
ἀναγκαίῳ.
Ὅτι |
[9, 1164] |
οὗ
ἐφίεται
μὴ
τυγχάνῃ,
οἷον
|
καὶ |
τῷ
κιθαρῳδῷ
ὁ
ἐπαγγελλόμενος,
καὶ |
[9, 1171] |
ὁ
φίλος
καὶ
τῇ
ὄψει
|
καὶ |
τῷ
λόγῳ,
ἐὰν
ᾖ
ἐπιδέξιος· |
[9, 1168] |
τὸ
ἔργον
μηνύει.
Ἅμα
δὲ
|
καὶ |
τῷ
μὲν
εὐεργέτῃ
καλὸν
τὸ |
[9, 1163] |
ὑποδημάτων
ἀμοιβὴ
γίνεται
κατ'
ἀξίαν,
|
καὶ |
τῷ
ὑφάντῃ
καὶ
τοῖς
λοιποῖς. |
[9, 1166] |
εἶναἰ·
οὗτος
γὰρ
ὁμογνωμονεῖ
ἑαυτῷ,
|
καὶ |
τῶν
αὐτῶν
ὀρέγεται
κατὰ
πᾶσαν |
[9, 1169] |
τοῦ
ἀτυχοῦντος
δεομένου
τῶν
εὐεργετησόντων
|
καὶ |
τῶν
εὐτυχούντων
οὓς
εὖ
ποιήσουσιν. |
[9, 1166] |
γὰρ
πεπραγμένων
ἐπιτερπεῖς
αἱ
μνῆμαι,
|
καὶ |
τῶν
μελλόντων
ἐλπίδες
ἀγαθαί,
αἱ |
[9, 1169] |
ἐπιεικῶν
κρεῖττον
ἢ
μετ'
ὀθνείων
|
καὶ |
τῶν
τυχόντων
συνημερεύειν.
Δεῖ
ἄρα |
[9, 1166] |
μητέρες
πρὸς
τὰ
τέκνα
πεπόνθασι,
|
καὶ |
τῶν
φίλων
οἱ
προσκεκρουκότες.
Οἳ |
[9, 1165] |
Ὅταν
μὲν
οὖν
διαψευσθῇ
τις
|
καὶ |
ὑπολάβῃ
φιλεῖσθαι
διὰ
τὸ
ἦθος, |
[9, 1166] |
οὖν
ᾗ
τ'
ἀρέσκουσιν
ἑαυτοῖς
|
καὶ |
ὑπολαμβάνουσιν
ἐπιεικεῖς
εἶναι,
ταύτῃ
μετέχουσιν |
[9, 1166] |
καὶ
διὰ
τὴν
μοχθηρίαν
μισοῦνται,
|
καὶ |
φεύγουσι
τὸ
ζῆν
καὶ
ἀναιροῦσιν |
[9, 1168] |
ἄλλο
σύστημα,
οὕτω
καὶ
ἄνθρωπος·
|
καὶ |
φίλαυτος
δὴ
μάλιστα
ὁ
τοῦτο |
[9, 1168] |
ὑπάρχοι·
μάλιστα
γὰρ
φίλος
αὑτῷ·
|
καὶ |
φιλητέον
δὴ
μάλισθ'
ἑαυτόν.
Ἀπορεῖται |
[9, 1168] |
ὅτι
τὸ
εἶναι
πᾶσιν
αἱρετὸν
|
καὶ |
φιλητόν,
ἐσμὲν
δ'
ἐνεργείᾳ
ᾳτῷ |
[9, 1168] |
συμφέρον·
τοῦτο
δ'
ἧττον
ἡδὺ
|
καὶ |
φιλητόν.
Ἡδεῖα
δ'
ἐστὶ
τοῦ |
[9, 1168] |
δὲ
τὸ
κατὰ
τὴν
ἐνέργειαν,
|
καὶ |
φιλητὸν
ὁμοίως.
Τῷ
μὲν
οὖν |
[9, 1170] |
ἀριθμόν,
ἢ
ἔστι
τι
μέτρον
|
καὶ |
φιλικοῦ
πλήθους,
ὥσπερ
πόλεως;
Οὔτε |
[9, 1166] |
φιλία
τούτων
εἶναί
τι
δοκεῖ,
|
καὶ |
φίλοι
οἷς
ταῦθ'
ὑπάρχει.
Πρὸς |
[9, 1168] |
ᾖ,
μᾶλλον
διὰ
τὸ
καλόν,
|
καὶ |
φίλου
ἕνεκα,
τὸ
δ'
αὑτοῦ |
[9, 1167] |
ὁμονοεῖν
πλὴν
ἐπὶ
μικρόν,
καθάπερ
|
καὶ |
φίλους
εἶναι,
πλεονεξίας
ἐφιεμένους
ἐν |
[9, 1167] |
τῆς
παρουσίας
ἐπιθυμῇ·
οὕτω
δὴ
|
καὶ |
φίλους
οὐχ
οἷόν
τ'
εἶναι |
[9, 1171] |
τοιοῦτοι
ἄνδρες
τοῖς
συστένουσι
χαίρουσι,
|
καὶ |
φιλοῦσιν
ὡς
φίλους
καὶ
συναλγοῦντας. |
[9, 1171] |
πᾶν
τὸ
μεταξὺ
τινῶν
ὡρισμένων.
|
~(Καὶ |
φίλων
δή
ἐστι
πλῆθος
ὡρισμένον, |
[9, 1165] |
ἁπάντων
κοινότητα.
Καὶ
συγγενέσι
δὲ
|
καὶ |
φυλέταις
καὶ
πολίταις
καὶ
τοῖς |
[9, 1168] |
τὰ
κάλλιστα
καὶ
μάλιστ'
ἀγαθά,
|
καὶ |
χαρίζεται
ἑαυτοῦ
τῷ
κυριωτάτῳ,
καὶ |
[9, 1169] |
κἂν
δέῃ
ὑπεραποθνήσκειν·
προήσεται
γὰρ
|
καὶ |
χρήματα
καὶ
τιμὰς
καὶ
ὅλως |
[9, 1169] |
αἱροῦνται
δὴ
μέγα
καλὸν
ἑαυτοῖς.
|
Καὶ |
χρήματα
προοῖντ'
ἂν
ἐφ'
ᾧ |
[9, 1168] |
γὰρ
τοῖς
ἑαυτοὺς
μάλιστ'
ἀγαπῶσι,
|
καὶ |
ὡς
ἐν
αἰσχρῷ
φιλαύτους
ἀποκαλοῦσι, |
[9, 1167] |
οἱ
εὖ
παθόντες
τοὺς
δράσαντας,
|
καὶ |
ὡς
παρὰ
λόγον
γινόμενον
ἐπιζητεῖται. |
[9, 1171] |
συζῆν;
Κοινωνία
γὰρ
ἡ
φιλία,
|
καὶ |
ὡς
πρὸς
ἑαυτὸν
ἔχει,
οὕτω |
[9, 1165] |
φίλοις,
ὅταν
μὴ
ὁμοίως
οἴωνται
|
καὶ |
ὦσι
φίλοι.
Ὅταν
μὲν
οὖν |
[9, 1166] |
εἰρημένα
καὶ
τοῖς
πολλοῖς
ὑπάρχειν,
|
καίπερ |
οὖσι
φαύλοις.
Ἆρ'
οὖν
ᾗ |
[9, 1164] |
δεόμενος
τυγχάνει,
τούτοις
καὶ
προσέχει,
|
κἀκείνου |
γε
χάριν
ταῦτα
δώσει.
Τὴν |
[9, 1171] |
ἑαυτόν,
οὐκ
ἄδηλον.
Ἔτι
δὲ
|
κἀκείνους |
δεῖ
ἀλλήλοις
φίλους
εἶναι,
εἰ |
[9, 1170] |
πράξεσι
χαίρει,
ταῖς
δ'
ἀπὸ
|
κακίας |
δυσχεραίνει,
καθάπερ
ὁ
μουσικὸς
τοῖς |
[9, 1165] |
κιβδηλεύουσιν,
ὅσῳ
περὶ
τιμιώτερον
ἡ
|
κακουργία. |
Ἐὰν
δ'
ἀποδέχηται
ὡς
ἀγαθόν, |
[9, 1171] |
γὰρ
ὡς
ἥκιστα
δεῖ
τῶν
|
κακῶν, |
ὅθεν
τὸ
ἅλις
ἐγὼ
δυστυχῶν. |
[9, 1169] |
ικαὶ
γὰρ
αὐτὸς
ὀνήσεται
τὰ
|
καλὰ |
πράττων
καὶ
τοὺς
ἄλλους
ὠφελήσεἰ, |
[9, 1169] |
Τοὺς
μὲν
οὖν
περὶ
τὰς
|
καλὰς |
πράξεις
διαφερόντως
σπουδάζοντας
πάντες
ἀποδέχονται |
[9, 1171] |
δεῖν
εἰς
μὲν
τὰς
εὐτυχίας
|
καλεῖν |
τοὺς
φίλους
προθύμως
(εὐεργετικὸν
γὰρ |
[9, 1169] |
ἔτη
τυχόντως,
καὶ
μίαν
πρᾶξιν
|
καλὴν |
καὶ
μεγάλην
ἢ
πολλὰς
καὶ |
[9, 1171] |
διὸ
τῶν
χρησίμων
ἐνταῦθα
δεῖ,
|
κάλλιον |
δ'
ἐν
ταῖς
εὐτυχίαις,
διὸ |
[9, 1169] |
καὶ
τῆς
ἀρετῆς
τὸ
εὐεργετεῖν,
|
κάλλιον |
δ'
εὖ
ποιεῖν
φίλους
ὀθνείων, |
[9, 1171] |
τὸ
μὴ
ἀξιώσαντας·
ἀμφοῖν
γὰρ
|
κάλλιον |
καὶ
ἥδιον)
εἰς
δὲ
τὰς |
[9, 1165] |
καὶ
τοῖς
αἰτίοις
τοῦ
εἶναι
|
κάλλιον |
ὂν
ἢ
ἑαυτοῖς
εἰς
ταῦτ' |
[9, 1169] |
τῷ
φίλῳ
προίίεσθαι,
καὶ
εἶναι
|
κάλλιον |
τοῦ
αὐτὸν
πρᾶξαι
τὸ
αἴτιον |
[9, 1168] |
φίλαυτος·
ἀπονέμει
γοῦν
ἑαυτῷ
τὰ
|
κάλλιστα |
καὶ
μάλιστ'
ἀγαθά,
καὶ
χαρίζεται |
[9, 1169] |
τὸ
καλὸν
καὶ
διατεινομένων
τὰ
|
κάλλιστα |
πράττειν
κοινῇ
τ'
ἂν
πάντ' |
[9, 1170] |
δυσχεραίνει,
καθάπερ
ὁ
μουσικὸς
τοῖς
|
καλοῖς |
μέλεσιν
ἥδεται,
ἐπὶ
δὲ
τοῖς |
[9, 1169] |
γὰρ
τῷ
φίλῳ
ταῦτα
προήσεται·
|
καλὸν |
γὰρ
αὐτῷ
τοῦτο
καὶ
ἐπαινετόν. |
[9, 1168] |
πεποιηκότι
μένει
τὸ
ἔργον
ντὸ
|
καλὸν |
γὰρ
πολυχρόνιονν,
τῷ
δὲ
παθόντι |
[9, 1169] |
ἴσως
συμβαίνει·
αἱροῦνται
δὴ
μέγα
|
καλὸν |
ἑαυτοῖς.
Καὶ
χρήματα
προοῖντ'
ἂν |
[9, 1168] |
ἀρετάς,
καὶ
ὅλως
ἀεὶ
τὸ
|
καλὸν |
ἑαυτῷ
περιποιοῖτο,
οὐδεὶς
ἐρεῖ
τοῦτον |
[9, 1171] |
φίλους
προθύμως
(εὐεργετικὸν
γὰρ
εἶναι
|
καλόν) |
εἰς
δὲ
τὰς
ἀτυχίας
ὀκνοῦντα· |
[9, 1168] |
τοῦτο,
τῷ
δὲ
παθόντι
οὐδὲν
|
καλὸν |
ἐν
τῷ
δράσαντι,
ἀλλ'
εἴπερ, |
[9, 1169] |
εἶναι,
ἀντὶ
πάντων
αἱρούμενος
τὸ
|
καλόν. |
Ἐνδέχεται
δὲ
καὶ
πράξεις
τῷ |
[9, 1169] |
πάντων
δὲ
ἁμιλλωμένων
πρὸς
τὸ
|
καλὸν |
καὶ
διατεινομένων
τὰ
κάλλιστα
πράττειν |
[9, 1168] |
πράττειὁ
δ'
ἐπιεικὴς
διὰ
τὸ
|
καλόν, |
καὶ
ὅσῳ
ἂν
βελτίων
ᾖ, |
[9, 1168] |
βελτίων
ᾖ,
μᾶλλον
διὰ
τὸ
|
καλόν, |
καὶ
φίλου
ἕνεκα,
τὸ
δ' |
[9, 1169] |
περιμάχητα
ἀγαθά,
περιποιούμενος
ἑαυτῷ
τὸ
|
καλόν· |
ὀλίγον
γὰρ
χρόνον
ἡσθῆναι
σφόδρα |
[9, 1169] |
φίλῳ
χρήματα,
αὐτῷ
δὲ
τὸ
|
καλόν· |
τὸ
δὴ
μεῖζον
ἀγαθὸν
ἑαυτῷ |
[9, 1168] |
δὲ
καὶ
τῷ
μὲν
εὐεργέτῃ
|
καλὸν |
τὸ
κατὰ
τὴν
πρᾶξιν,
ὥστε |
[9, 1171] |
εὐπάθειαν
δὲ
σχολαίως·
οὐ
γὰρ
|
καλὸν |
τὸ
προθυμεῖσθαι
ὠφελεῖσθαι.
Δόξαν
δ' |
[9, 1167] |
τινα
γίνεται,
ὅταν
τῳ
φανῇ
|
καλός |
τις
ἢ
ἀνδρεῖος
ἤ
τι |
[9, 1169] |
πάθος,
καὶ
ὀρέγεσθαι
ἢ
τοῦ
|
καλοῦ |
ἢ
τοῦ
δοκοῦντος
συμφέρειν.
Τοὺς |
[9, 1169] |
ὁ
σπουδαῖος
φαίνεται
ἑαυτῷ
τοῦ
|
καλοῦ |
πλέον
νέμων.
(Οὕτω
μὲν
οὖν |
[9, 1168] |
εἰς
ὄνειδος
ἄγοντες
αὐτὸ
φιλαύτους
|
καλοῦσι |
τοὺς
ἑαυτοῖς
ἀπονέμοντας
τὸ
πλεῖον |
[9, 1165] |
φαίνονται·
εἰς
γάμους
μὲν
γὰρ
|
καλοῦσι |
τοὺς
συγγενεῖς·
τούτοις
γὰρ
κοινὸν |
[9, 1171] |
φίλοι,
πλὴν
πολιτικῶς,
οὓς
καὶ
|
καλοῦσιν |
ἀρέσκους.
Πολιτικῶς
μὲν
οὖν
ἔστι |
[9, 1165] |
δ'
ὑπερτείνῃ
ἡ
δόσις
τῷ
|
καλῷ |
ἢ
τῷ
ἀναγκαίῳ,
πρὸς
ταῦτ' |
[9, 1164] |
μεγέθει
καὶ
μικρότητι
καὶ
τῷ
|
καλῷ |
καὶ
ἀναγκαίῳ.
Ὅτι
δ'
οὐ |
[9, 1168] |
Ἥ
τε
μνήμη
τῶν
μὲν
|
καλῶν |
ἡδεῖα,
τῶν
δὲ
χρησίμων
οὐ |
[9, 1169] |
ἢ
πολὺν
ἠρέμα,
καὶ
βιῶσαι
|
καλῶς |
ἐνιαυτὸν
ἢ
πόλλ'
ἔτη
τυχόντως, |
[9, 1170] |
περίεργοι
καὶ
ἐμπόδιοι
πρὸς
τὸ
|
καλῶς |
ζῆν·
οὐθὲν
οὖν
δεῖ
αὐτῶν. |
[9, 1164] |
εἴη
τὰ
κατὰ
τὴν
κοινωνίαν
|
καλῶς· |
ὧν
γὰρ
δεόμενος
τυγχάνει,
τούτοις |
[9, 1164] |
πατρὶ
ἀπονέμειν
καὶ
πείθεσθαι,
ἢ
|
κάμνοντα |
μὲν
ἰατρῷ
πιστεύειν,
στρατηγὸν
δὲ |
[9, 1171] |
λυπούμενοι
συναλγούντων
τῶν
φίλων.
Διὸ
|
κἂν |
ἀπορήσειέν
τις
πότερον
ὥσπερ
βάρους |
[9, 1169] |
πολλὰ
πράττειν
καὶ
τῆς
πατρίδος,
|
κἂν |
δέῃ
ὑπεραποθνήσκειν·
προήσεται
γὰρ
καὶ |
[9, 1171] |
εὐλαβοῦνται
συλλυπεῖν
τοὺς
φίλους
αὑτοῖς,
|
κἂν |
μὴ
ὑπερτείνῃ
τῇ
ἀλυπίᾳ,
τὴν |
[9, 1167] |
φιλοῦσι
καὶ
ἀγαπῶσι
τοὺς
πεπονθότας
|
κἂν |
μηδὲν
ὦσι
χρήσιμοι
μηδ'
εἰς |
[9, 1170] |
ὥστε
ἂν
αἰσθανώμεθ'
ὅτι
αἰσθανόμεθα,
|
κἂν |
νοῶμεν,
ὅτι
νοοῦμεν,
τὸ
δ' |
[9, 1170] |
καὶ
τὸ
τοῦ
φίλου
ἐστίν,
|
κἂν |
ὁ
φίλος
τῶν
αἱρετῶν
εἴη. |
[9, 1164] |
λῃστῶν
πότερα
τὸν
λυσάμενον
ἀντιλυτρωτέον,
|
κἂν |
ὁστισοῦν
ᾖ,
ἢ
μὴ
ἑαλωκότι |
[9, 1170] |
Τοῖς
μὲν
δὴ
πρὸς
χρῆσιν
|
κἂν |
πάνυ
δόξειεν
ἁρμόζειν
τὸ
λεχθέν· |
[9, 1164] |
τὴν
ἀνταπόδοσιν
γίνεσθαι
δοκοῦσαν
ἀμφοῖν
|
κατ' |
ἀξίαν
εἶναι,
εἰ
δὲ
τοῦτο |
[9, 1163] |
ἀντὶ
τῶν
ὑποδημάτων
ἀμοιβὴ
γίνεται
|
κατ' |
ἀξίαν,
καὶ
τῷ
ὑφάντῃ
καὶ |
[9, 1170] |
γὰρ
σπουδαῖος,
ᾗ
σπουδαῖος,
ταῖς
|
κατ' |
ἀρετὴν
πράξεσι
χαίρει,
ταῖς
δ' |
[9, 1164] |
ὅτι
ἀνέγκλητοι
τοιαύτη
γὰρ
ἡ
|
κατ' |
ἀρετὴν
φιλίἀ,
(τὴν
ἀμοιβήν
τε |
[9, 1170] |
Τοὺς
δὲ
σπουδαίους
πότερον
πλείστους
|
κατ' |
ἀριθμόν,
ἢ
ἔστι
τι
μέτρον |
[9, 1165] |
καὶ
συγκρίνειν
τὰ
ἑκάστοις
ὑπάρχοντα
|
κατ' |
οἰκειότητα
καὶ
ἀρετὴν
ἢ
χρῆσιν. |
[9, 1169] |
καὶ
διαφέρων
τοσοῦτον
ὅσον
τὸ
|
κατὰ |
λόγον
ζῆν
τοῦ
κατὰ
πάθος, |
[9, 1169] |
τὸ
κατὰ
λόγον
ζῆν
τοῦ
|
κατὰ |
πάθος,
καὶ
ὀρέγεσθαι
ἢ
τοῦ |
[9, 1166] |
ἑαυτῷ,
καὶ
τῶν
αὐτῶν
ὀρέγεται
|
κατὰ |
πᾶσαν
τὴν
ψυχήν·
καὶ
βούλεται |
[9, 1168] |
σώφρονα
ἢ
ὁποιαοῦν
ἄλλα
τῶν
|
κατὰ |
τὰς
ἀρετάς,
καὶ
ὅλως
ἀεὶ |
[9, 1171] |
αἴσθησιν
ἢ
τὰς
λοιπὰς
ὡς
|
κατὰ |
ταύτην
μάλιστα
τοῦ
ἔρωτος
ὄντος |
[9, 1168] |
ἡ
μνήμη·
ἥδιστον
δὲ
τὸ
|
κατὰ |
τὴν
ἐνέργειαν,
καὶ
φιλητὸν
ὁμοίως. |
[9, 1171] |
οὐ
γίνονται
γὰρ
φίλοι
πολλοὶ
|
κατὰ |
τὴν
ἑταιρικὴν
φιλίαν,
αἱ
δ' |
[9, 1164] |
μή,
οὐκ
ἂν
εἴη
τὰ
|
κατὰ |
τὴν
κοινωνίαν
καλῶς·
ὧν
γὰρ |
[9, 1165] |
οὐ
πᾶσιν,
ἀλλὰ
τοῖς
ἀνιάτοις
|
κατὰ |
τὴν
μοχθηρίαν;
Ἐπανόρθωσιν
δ'
ἔχουσι |
[9, 1168] |
τῷ
μὲν
εὐεργέτῃ
καλὸν
τὸ
|
κατὰ |
τὴν
πρᾶξιν,
ὥστε
χαίρειν
ἐν |
[9, 1164] |
φιλίἀ,
(τὴν
ἀμοιβήν
τε
ποιητέον
|
κατὰ |
τὴν
προαίρεσιν
(αὕτη
γὰρ
τοῦ |
[9, 1165] |
τιμὴν
καθ'
ἡλικίαν,
ὑπαναστάσει
καὶ
|
κατακλίσει |
καὶ
τοῖς
τοιούτοις·
πρὸς
ἑταίρους |
[9, 1164] |
ὃ
μὲν
τέρψιν
ὃ
δὲ
|
κέρδος, |
καὶ
ὃ
μὲν
ἔχει
ὃ |
[9, 1165] |
δὴ
πράξεις·
καὶ
εἰς
τὰ
|
κήδη |
δὲ
μάλιστ'
οἴονται
δεῖν
τοὺς |
[9, 1165] |
μᾶλλον
ἢ
τοῖς
τὸ
νόμισμα
|
κιβδηλεύουσιν, |
ὅσῳ
περὶ
τιμιώτερον
ἡ
κακουργία. |
[9, 1164] |
μὴ
τυγχάνῃ,
οἷον
καὶ
τῷ
|
κιθαρῳδῷ |
ὁ
ἐπαγγελλόμενος,
καὶ
ὅσῳ
ἄμεινον |
[9, 1168] |
καὶ
ἰσότης
φιλότης
καὶ
γόνυ
|
κνήμης |
ἔγγιον·
πάντα
γὰρ
ταῦτα
πρὸς |
[9, 1168] |
οἷον
τὸ
μία
ψυχή
καὶ
|
κοινὰ |
τὰ
φίλων
καὶ
ἰσότης
φιλότης |
[9, 1167] |
ταὐτὰ
προαιρῶνται
καὶ
πράττωσι
τὰ
|
κοινῇ |
δόξαντα.
Περὶ
τὰ
πρακτὰ
δὴ |
[9, 1167] |
τὰ
συμφέροντα,
τούτων
δὲ
καὶ
|
κοινῇ |
ἐφίενται.
Τοὺς
δὲ
φαύλους
οὐχ |
[9, 1169] |
καὶ
διατεινομένων
τὰ
κάλλιστα
πράττειν
|
κοινῇ |
τ'
ἂν
πάντ'
εἴη
τὰ |
[9, 1167] |
κωλύει·
μὴ
γὰρ
τηρούντων
τὸ
|
κοινὸν |
ἀπόλλυται.
Συμβαίνει
οὖν
αὐτοῖς
στασιάζειν, |
[9, 1164] |
λοιποῖς.
~(Ἐνταῦθα
μὲν
οὖν
πεπόρισται
|
κοινὸν |
μέτρον
τὸ
νόμισμα,
καὶ
πρὸς |
[9, 1165] |
καλοῦσι
τοὺς
συγγενεῖς·
τούτοις
γὰρ
|
κοινὸν |
τὸ
γένος
καὶ
αἱ
περὶ |
[9, 1165] |
καὶ
ἀδελφοὺς
παρρησίαν
καὶ
ἁπάντων
|
κοινότητα. |
Καὶ
συγγενέσι
δὲ
καὶ
φυλέταις |
[9, 1170] |
ἂν
ἐν
τῷ
συζῆν
καὶ
|
κοινωνεῖν |
λόγων
καὶ
διανοίας·
οὕτω
γὰρ |
[9, 1164] |
δ'
ἔοικε
καὶ
τοῖς
φιλοσοφίας
|
κοινωνήσασιν· |
οὐ
γὰρ
πρὸς
χρήμαθ'
ἡ |
[9, 1171] |
φίλοις
αἱρετώτατόν
ἐστι
τὸ
συζῆν;
|
Κοινωνία |
γὰρ
ἡ
φιλία,
καὶ
ὡς |
[9, 1164] |
ἂν
εἴη
τὰ
κατὰ
τὴν
|
κοινωνίαν |
καλῶς·
ὧν
γὰρ
δεόμενος
τυγχάνει, |
[9, 1172] |
μὲν
τῶν
φαύλων
φιλία
μοχθηρά
|
(κοινωνοῦσι |
γὰρ
φαύλων
ἀβέβαιοι
ὄντες,
καὶ |
[9, 1172] |
φίλων,
ταῦτα
ποιοῦσι
καὶ
τούτων
|
κοινωνοῦσιν |
οἷς
οἴονται
συζῆν.
Γίνεται
οὖν |
[9, 1166] |
μετέχουσιν
αὐτῶν;
Ἐπεὶ
τῶν
γε
|
κομιδῇ |
φαύλων
καὶ
ἀνοσιουργῶν
οὐδενὶ
ταῦθ' |
[9, 1167] |
ἀλλὰ
τοῦ
σῴζεσθαι
βούλησις
τῆς
|
κομιδῆς |
ἕνεκα·
οἱ
δ'
εὖ
πεποιηκότες |
[9, 1165] |
ἀντιδανειστέον·
ὃ
μὲν
γὰρ
οἰόμενος
|
κομιεῖσθαι |
ἐδάνεισεν
ἐπιεικεῖ
ὄντι,
ὃ
δ' |
[9, 1165] |
ὄντι,
ὃ
δ'
οὐκ
ἐλπίζει
|
κομιεῖσθαι |
παρὰ
πονηροῦ.
Εἴτε
τοίνυν
τῇ |
[9, 1167] |
βούλεσθαι
εἶναι
τοὺς
παθόντας
ὡς
|
κομιουμένους |
τὰς
χάριτας,
τοῖς
δ'
οὐκ |
[9, 1171] |
ταῦτα
ἢ
δι'
ἄλλο
τι
|
κουφίζονται, |
ἀφείσθω·
συμβαίνειν
δ'
οὖν
φαίνεται |
[9, 1171] |
εὐτυχίαις
καὶ
ἐν
ταῖς
δυστυχίαις.
|
Κουφίζονται |
γὰρ
οἱ
λυπούμενοι
συναλγούντων
τῶν |
[9, 1168] |
δὲ
καὶ
ἀκρατὴς
λέγεται
τῷ
|
κρατεῖν |
τὸν
νοῦν
ἢ
μή,
ὡς |
[9, 1165] |
ὃ
δ'
ἀνὴρ
εἴη
οἷος
|
κράτιστος, |
πῶς
ἂν
εἶεν
φίλοι
μήτ' |
[9, 1169] |
ὡς
μετὰ
φίλων
καὶ
ἐπιεικῶν
|
κρεῖττον |
ἢ
μετ'
ὀθνείων
καὶ
τῶν |
[9, 1169] |
γίνεται
καὶ
οὐχ
ὑπάρχει
ὥσπερ
|
κτῆμά |
τι.
Εἰ
δὲ
τὸ
εὐδαιμονεῖν |
[9, 1168] |
οἷον
καὶ
τὰ
χρήματα
οἱ
|
κτησάμενοι |
τῶν
παραλαβόντων·
δοκεῖ
δὲ
τὸ |
[9, 1170] |
τὴν
ἐνέργειαν
ἀνάγεται,
τὸ
δὲ
|
κύριον |
ἐν
τῇ
ἐνεργείᾳ·
ἔοικε
δὴ |
[9, 1170] |
ἔοικε
δὴ
τὸ
ζῆν
εἶναι
|
κυρίως |
τὸ
αἰσθάνεσθαι
ἢ
νοεῖν.
Τὸ |
[9, 1168] |
ὥσπερ
δὲ
καὶ
πόλις
τὸ
|
κυριώτατον |
μάλιστ'
εἶναι
δοκεῖ
καὶ
πᾶν |
[9, 1168] |
ἀγαθά,
καὶ
χαρίζεται
ἑαυτοῦ
τῷ
|
κυριωτάτῳ, |
καὶ
πάντα
τούτῳ
πείθεται·
ὥσπερ |
[9, 1167] |
ταῦτα
τὸν
πέλας
ἐξετάζει
καὶ
|
κωλύει· |
μὴ
γὰρ
τηρούντων
τὸ
κοινὸν |