HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Éthique à Nicomaque, livre IX

Liste des contextes (ordre alphabétique)

η = 40 formes différentes pour 195 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, page

[9, 1167]   φανῇ καλός τις ἢ ἀνδρεῖος ἤ τι τοιοῦτον, καθάπερ καὶ ἐπὶ

[9, 1167]   τὸ οἰκεῖον ἔργον ἀγαπᾷ μᾶλλον ἢ ἀγαπηθείη ἂν ὑπὸ τοῦ ἔργου

[9, 1168]   πότερον δεῖ φιλεῖν ἑαυτὸν μάλιστα ἢ ἄλλον τινά. Ἐπιτιμῶσι γὰρ τοῖς

[9, 1167]   ὅταν τῳ φανῇ καλός τις ἢ ἀνδρεῖος ἤ τι τοιοῦτον, καθάπερ

[9, 1164]   δίκαιον· ὅσον γὰρ οὗτος ὠφελήθη ἢ ἀνθ' ὅσου τὴν ἡδονὴν εἵλετ'

[9, 1167]   αἱρετὰς εἶναι, ἢ συμμαχεῖν Λακεδαιμονίοις, ἢ ἄρχειν Πιττακὸν ὅτε καὶ αὐτὸς

[9, 1165]   εἰ μὴ ἐγεγόνει φίλος μηδέποτε; Ἢ δεῖ μνείαν ἔχειν τῆς γενομένης

[9, 1171]   Εἰ μὲν οὖν διὰ ταῦτα ἢ δι' ἄλλο τι κουφίζονται, ἀφείσθω·

[9, 1165]   αἰτίοις τοῦ εἶναι κάλλιον ὂν ἢ ἑαυτοῖς εἰς ταῦτ' ἐπαρκεῖν· καὶ

[9, 1169]   δὲ μᾶλλον τοὺς πέλας δυνάμεθα ἢ ἑαυτοὺς καὶ τὰς ἐκείνων πράξεις

[9, 1165]   οὐθὲν ἀλλοιότερον πρὸς αὐτὸν ἑκτέον ἢ εἰ μὴ ἐγεγόνει φίλος μηδέποτε;

[9, 1169]   ἐν εὐτυχίαις μᾶλλον δεῖ φίλων ἢ ἐν ἀτυχίαις, ὡς καὶ τοῦ

[9, 1171]   ἐν εὐτυχίαις μᾶλλον φίλων δεῖ ἢ ἐν δυστυχίαις; Ἐν ἀμφοῖν γὰρ

[9, 1169]   δὴ τῶν διὰ τὸ ἡδύ, ἢ ἐπὶ μικρόν (ἡδὺς γὰρ ὁ

[9, 1170]   σπουδαίους πότερον πλείστους κατ' ἀριθμόν, ἢ ἔστι τι μέτρον καὶ φιλικοῦ

[9, 1164]   δάνειον ᾧ ὀφείλει ἀποδοτέον μᾶλλον ἢ ἑταίρῳ δοτέον. Ἴσως δ' οὐδὲ

[9, 1164]   καὶ εὐεργέτῃ ἀνταποδοτέον χάριν μᾶλλον ἢ ἑταίρῳ προετέον, ἐὰν ἄμφω μὴ

[9, 1168]   τῶν δὲ χρησίμων οὐ πάνυ ἢ ἧττον· ἡ προσδοκία δ' ἀνάπαλιν

[9, 1170]   οὖν ὡς πλείστους φίλους ποιητέον, ἢ καθάπερ ἐπὶ τῆς ξενίας ἐμμελῶς

[9, 1164]   τῷ πατρὶ ἀπονέμειν καὶ πείθεσθαι, ἢ κάμνοντα μὲν ἰατρῷ πιστεύειν, στρατηγὸν

[9, 1169]   μὲν οὖν τοῦθ' ἕκαστός ἐστιν ἢ μάλιστα, οὐκ ἄδηλον, καὶ ὅτι

[9, 1166]   ἂν τὸ νοοῦν ἕκαστος εἶναι ἢ μάλιστα. Συνδιάγειν τε ὁ τοιοῦτος

[9, 1169]   μετὰ φίλων καὶ ἐπιεικῶν κρεῖττον ἢ μετ' ὀθνείων καὶ τῶν τυχόντων

[9, 1164]   λυσάμενον ἀντιλυτρωτέον, κἂν ὁστισοῦν ᾖ, ἢ μὴ ἑαλωκότι ἀπαιτοῦντι δὲ ἀποδοτέον,

[9, 1169]   τὸν εὐδαίμονα, εἰ δεήσεται φίλων ἢ μή. Οὐθὲν γάρ φασι δεῖν

[9, 1168]   λέγεται τῷ κρατεῖν τὸν νοῦν ἢ μή, ὡς τούτου ἑκάστου ὄντος·

[9, 1170]   (τὸ γὰρ εἶναι ἦν αἰσθάνεσθαι ἢ νοεῖν) (τὸ δ' αἰσθάνεσθαι ὅτι

[9, 1170]   ζῆν εἶναι κυρίως τὸ αἰσθάνεσθαι ἢ νοεῖν. Τὸ δὲ ζῆν τῶν

[9, 1170]   δυνάμει αἰσθήσεως, ἀνθρώποις δ' αἰσθήσεως ἢ νοήσεως· ἡ δὲ δύναμις εἰς

[9, 1170]   νοοῦμεν, τὸ δ' ὅτι αἰσθανόμεθα ἢ νοοῦμεν, ὅτι ἐσμέν (τὸ γὰρ

[9, 1165]   συνηθείας, καὶ καθάπερ φίλοις μᾶλλον ἢ ὀθνείοις οἰόμεθα δεῖν χαρίζεσθαι, οὕτω

[9, 1167]   τοὺς εὐεργετηθέντας δοκοῦσι μᾶλλον φιλεῖν ἢ οἱ εὖ παθόντες τοὺς δράσαντας,

[9, 1168]   μάλιστα πάντων ἢ τὰ σώφρονα ἢ ὁποιαοῦν ἄλλα τῶν κατὰ τὰς

[9, 1169]   οἱ πρῶτοι, καὶ πῇ ἀληθεύουσιν; Ἢ ὅτι οἱ πολλοὶ φίλους οἴονται

[9, 1165]   καὶ δοκῇ, ἆρ' ἔτι φιλητέον; Ἢ οὐ δυνατόν, εἴπερ μὴ πᾶν

[9, 1165]   φίλον. Ἆρ' οὖν εὐθὺς διαλυτέον; Ἢ οὐ πᾶσιν, ἀλλὰ τοῖς ἀνιάτοις

[9, 1172]   ποτ' ἐστὶν ἑκάστοις τὸ εἶναι ἢ οὗ χάριν αἱροῦνται τὸ ζῆν,

[9, 1165]   τῇ ἀρετῇ, ἆρα χρηστέον φίλῳ; Ἢ οὐκ ἐνδέχεται; Ἐν μεγάλῃ δὲ

[9, 1166]   Πρὸς αὑτὸν δὲ πότερον ἔστιν ἢ οὐκ ἔστι φιλία, ἀφείσθω ἐπὶ

[9, 1170]   οὕτω καὶ τὸ τὸν φίλον, ἢ παραπλησίως. Τὸ δ' εἶναι ἦν

[9, 1167]   μεγέθει καὶ ἐνδεχόμενα ἀμφοῖν ὑπάρχειν ἢ πᾶσιν, οἷον αἱ πόλεις, ὅταν

[9, 1169]   μᾶλλόν ἐστι τὸ εὖ ποιεῖν ἢ πάσχειν, καὶ ἔστι τοῦ ἀγαθοῦ

[9, 1166]   εἶναι φιλία, ᾗ ἐστὶ δύο ἢ πλείω, ἐκ τῶν εἰρημένων, (καὶ

[9, 1167]   πολλοί, καὶ μᾶλλον εὖ πάσχειν ἢ ποιεῖν ἐφίενται. Δόξειε δ' ἂν

[9, 1169]   ἠρέμα, καὶ βιῶσαι καλῶς ἐνιαυτὸν ἢ πόλλ' ἔτη τυχόντως, καὶ μίαν

[9, 1169]   μίαν πρᾶξιν καλὴν καὶ μεγάλην ἢ πολλὰς καὶ μικράς. Τοῖς δ'

[9, 1169]   ἡσθῆναι σφόδρα μᾶλλον ἕλοιτ' ἂν ἢ πολὺν ἠρέμα, καὶ βιῶσαι καλῶς

[9, 1165]   (μὴ πρὸς τοὺς μὴ διαμένοντας. Ἢ πρὸς μὲν τοὺς διὰ τὸ

[9, 1164]   πολεμικόν· ὁμοίως δὲ φίλῳ μᾶλλον ἢ σπουδαίῳ ὑπηρετητέον, καὶ εὐεργέτῃ ἀνταποδοτέον

[9, 1167]   δοκῇ τὰς ἀρχὰς αἱρετὰς εἶναι, ἢ συμμαχεῖν Λακεδαιμονίοις, ἢ ἄρχειν Πιττακὸν

[9, 1172]   ἄλλοι δὲ συγγυμνάζονται καὶ συγκυνηγοῦσιν ἢ συμφιλοσοφοῦσιν, ἕκαστοι ἐν τούτῳ συνημερεύοντες

[9, 1168]   δίκαια πράττειν αὐτὸς μάλιστα πάντων ἢ τὰ σώφρονα ἢ ὁποιαοῦν ἄλλα

[9, 1166]   τὸν βουλόμενον καὶ πράττοντα τἀγαθὰ ἢ τὰ φαινόμενα ἐκείνου ἕνεκα, ἢ

[9, 1171]   μᾶλλον αἱροῦνται ταύτην τὴν αἴσθησιν ἢ τὰς λοιπὰς ὡς κατὰ ταύτην

[9, 1169]   ἑαυτοὺς καὶ τὰς ἐκείνων πράξεις ἢ τὰς οἰκείας, αἱ τῶν σπουδαίων

[9, 1170]   αἱρετόν, τοῦτο δεῖ ὑπάρχειν αὐτῷ, ἢ ταύτῃ ἐνδεὴς ἔσται. Δεήσει ἄρα

[9, 1165]   μᾶλλον βοηθητέον εἰς τὸ ἦθος ἢ τὴν οὐσίαν, ὅσῳ βέλτιον καὶ

[9, 1165]   οὐδ' αὖ τὴν τοῦ σοφοῦ ἢ τὴν τοῦ στρατηγοῦ, ἀλλὰ τὴν

[9, 1168]   αὐτῶν· τοῦτο δὴ ἀγαπῶσι μᾶλλον ἢ τὸ ἔργον τὸν ποιήσαντα. Τούτου

[9, 1165]   τις, εἰ διὰ τὸ χρήσιμον ἢ τὸ ἡδὺ ἀγαπῶν προσεποιεῖτο διὰ

[9, 1165]   μὲν τοὺς διὰ τὸ χρήσιμον ἢ τὸ ἡδὺ φίλους ὄντας, ὅταν

[9, 1165]   ἐγκαλεῖν τῷ ἀπατήσαντι, καὶ μᾶλλον ἢ τοῖς τὸ νόμισμα κιβδηλεύουσιν, ὅσῳ

[9, 1166]   ἢ τὰ φαινόμενα ἐκείνου ἕνεκα, ἢ τὸν βουλόμενον εἶναι καὶ ζῆν

[9, 1166]   τὸν συνδιάγοντα καὶ ταὐτὰ αἱρούμενον, ἢ τὸν συναλγοῦντα καὶ συγχαίροντα τῷ

[9, 1169]   καὶ ὀρέγεσθαι ἢ τοῦ καλοῦ ἢ τοῦ δοκοῦντος συμφέρειν. Τοὺς μὲν

[9, 1169]   τοῦ κατὰ πάθος, καὶ ὀρέγεσθαι ἢ τοῦ καλοῦ ἢ τοῦ δοκοῦντος

[9, 1164]   ποτέρου τάξαι ἐστί, τοῦ προϊεμένου ἢ τοῦ προλαβόντος; Ὁ γὰρ προϊέμενος

[9, 1171]   τις πότερον ὥσπερ βάρους μεταλαμβάνουσιν, ἢ τοῦτο μὲν οὔ, ἡ παρουσία

[9, 1165]   ὑπερτείνῃ ἡ δόσις τῷ καλῷ ἢ τῷ ἀναγκαίῳ, πρὸς ταῦτ' ἀποκλιτέον.

[9, 1164]   ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ μᾶλλον ἢ χαριστέον ἑταίροις, ὥσπερ καὶ δάνειον

[9, 1165]   ὑπάρχοντα κατ' οἰκειότητα καὶ ἀρετὴν ἢ χρῆσιν. Τῶν μὲν οὖν ὁμογενῶν

[9, 1171]   ὄψει καὶ τῷ λόγῳ, ἐὰν ᾖ ἐπιδέξιος· οἶδε γὰρ τὸ ἦθος

[9, 1164]   τὸν λυσάμενον ἀντιλυτρωτέον, κἂν ὁστισοῦν ᾖ, ἢ μὴ ἑαλωκότι ἀπαιτοῦντι δὲ

[9, 1168]   καλόν, καὶ ὅσῳ ἂν βελτίων ᾖ, μᾶλλον διὰ τὸ καλόν, καὶ

[9, 1168]   πράττειν, καὶ ὅσῳ ἂν μοχθηρότερος ᾖ, τοσούτῳ μᾶλλονἐγκαλοῦσι δὴ αὐτῷ οἷον

[9, 1171]   τὸν φίλον· περὶ αὑτὸν δ' ἡ αἴσθησις ὅτι ἔστιν αἱρετή, καὶ

[9, 1164]   φαίνεται πολλοῦ ἄξια· ἀλλ' ὅμως ἡ ἀμοιβὴ γίνεται πρὸς τοσοῦτον ὅσον

[9, 1165]   εἰδὼς εὖ ποιήσῃ, τῷ δὲ ἡ ἀνταπόδοσις γίνηται ὃν οἴεται μοχθηρὸν

[9, 1164]   κοινωνήσασιν· οὐ γὰρ πρὸς χρήμαθ' ἡ ἀξία μετρεῖται, τιμή τ' ἰσόρροπος

[9, 1166]   δέ, καθάπερ εἴρηται, μέτρον ἑκάστων ἡ ἀρετὴ καὶ ὁ σπουδαῖος εἶναἰ·

[9, 1169]   τὰ μέγιστα τῶν ἀγαθῶν, εἴπερ ἡ ἀρετὴ τοιοῦτόν ἐστιν. Ὥστε τὸν

[9, 1168]   αἱ μητέρες φιλοτεκνότεραι· ἐπιπονωτέρα γὰρ ἡ γέννησις, καὶ μᾶλλον ἴσασιν ὅτι

[9, 1171]   δεῖ δῆλον ὅτι τὸν βελτίω. Ἡ δ' ἐν ταῖς εὐτυχίαις τῶν

[9, 1171]   καὶ περὶ τὸν φίλον δή· ἡ δ' ἐνέργεια γίνεται αὐτῆς ἐν

[9, 1169]   ἡ εὐδαιμονία ἐνέργειά τις ἐστίν, ἡ δ' ἐνέργεια δῆλον ὅτι γίνεται

[9, 1166]   ἡ μὲν φίλησις μετὰ συνηθείας, ἡ δ' εὔνοια καὶ ἐκ προσπαίου,

[9, 1166]   ἔχοι καὶ ἑτέρῳ φίλος γένοιτο. Ἡ δ' εὔνοια φιλικῷ μὲν ἔοικεν,

[9, 1170]   ἀνθρώποις δ' αἰσθήσεως ἢ νοήσεως· ἡ δὲ δύναμις εἰς τὴν ἐνέργειαν

[9, 1170]   τὸ αἰσθάνεσθαι αὑτοῦ ἀγαθοῦ ὄντος, ἡ δὲ τοιαύτη αἴσθησις ἡδεῖα καθ'

[9, 1172]   μοχθηροὶ δὲ γίνονται ὁμοιούμενοι ἀλλήλοις) ἡ δὲ τῶν ἐπιεικῶν ἐπιεικής, συναυξανομένη

[9, 1164]   διὸ τοιαῦται καὶ αἱ φιλίαι. Ἡ δὲ τῶν ἠθῶν καθ' αὑτὴν

[9, 1167]   φιλίας εἶναι, ὥσπερ τοῦ ἐρᾶν ἡ διὰ τῆς ὄψεως ἡδονή· μὴ

[9, 1165]   ὀφείλημα ἀποδοτέον, ἐὰν δ' ὑπερτείνῃ ἡ δόσις τῷ καλῷ ἢ τῷ

[9, 1168]   ἡ ἐνέργεια, τοῦ δὲ μέλλοντος ἡ ἐλπίς, τοῦ δὲ γεγενημένου ἡ

[9, 1169]   καὶ ἐνεργεῖν, τοῦ δ' ἀγαθοῦ ἡ ἐνέργεια σπουδαία καὶ ἡδεῖα καθ'

[9, 1170]   πρὸς ἄλλους ῥᾷον. Ἔσται οὖν ἡ ἐνέργεια συνεχεστέρα, ἡδεῖα οὖσα καθ'

[9, 1168]   δ' ἐστὶ τοῦ μὲν παρόντος ἡ ἐνέργεια, τοῦ δὲ μέλλοντος ἡ

[9, 1171]   δ' αὐτῶν ἡδεῖα οὖσα καὶ ἡ ἔννοια τοῦ συναλγεῖν ἐλάττω τὴν

[9, 1169]   Ἐν ἀρχῇ γὰρ εἴρηται ὅτι ἡ εὐδαιμονία ἐνέργειά τις ἐστίν, ἡ

[9, 1165]   νόμισμα κιβδηλεύουσιν, ὅσῳ περὶ τιμιώτερον ἡ κακουργία. Ἐὰν δ' ἀποδέχηται ὡς

[9, 1164]   εἴρηται ὅτι ἀνέγκλητοι τοιαύτη γὰρ ἡ κατ' ἀρετὴν φιλίἀ, (τὴν ἀμοιβήν

[9, 1172]   οἷς οἴονται συζῆν. Γίνεται οὖν ἡ μὲν τῶν φαύλων φιλία μοχθηρά

[9, 1166]   φιλήσει δὲ ταῦτ' ἀκολουθεῖ· καὶ ἡ μὲν φίλησις μετὰ συνηθείας, ἡ

[9, 1168]   δ' ἀνάπαλιν ἔχειν ἔοικεν. Καὶ ἡ μὲν φίλησις ποιήσει ἔοικεν, τὸ

[9, 1168]   ἡ ἐλπίς, τοῦ δὲ γεγενημένου ἡ μνήμη· ἥδιστον δὲ τὸ κατὰ

[9, 1167]   ἐφίενται. Πολιτικὴ δὴ φιλία φαίνεται ἡ ὁμόνοια, καθάπερ καὶ λέγεται· περὶ

[9, 1167]   ἀγωνιστῶν εἴπομεν. Φιλικὸν δὲ καὶ ἡ ὁμόνοια φαίνεται. Διόπερ οὐκ ἔστιν

[9, 1171]   τούτων διάγειν. Ἔστι γὰρ καὶ ἡ παρουσία αὐτὴ τῶν φίλων ἡδεῖα

[9, 1171]   μεταλαμβάνουσιν, ἢ τοῦτο μὲν οὔ, ἡ παρουσία δ' αὐτῶν ἡδεῖα οὖσα

[9, 1171]   ἴσως εὐλαβητέον· ἐνίοτε γὰρ συμβαίνει. Ἡ παρουσία δὴ τῶν φίλων ἐν

[9, 1171]   φαίνεται τὸ λεχθέν. Ἔοικε δ' ἡ παρουσία μικτή τις αὐτῶν εἶναι.

[9, 1168]   χρησίμων οὐ πάνυ ἢ ἧττον· ἡ προσδοκία δ' ἀνάπαλιν ἔχειν ἔοικεν.

[9, 1168]   εἰσὶν οἱ πολλοί· διὸ καὶ ἡ προσηγορία γεγένηται ἀπὸ τοῦ πολλοῦ

[9, 1165]   Τῶν μὲν οὖν ὁμογενῶν ῥᾴων ἡ σύγκρισις, τῶν δὲ διαφερόντων ἐργωδεστέρα.

[9, 1170]   οὐδ' ἐν λύπαις· ἀόριστος γὰρ ἡ τοιαύτη, καθάπερ τὰ ὑπάρχοντα αὐτῇ.

[9, 1167]   τὸν βίον ἥκοντα. Ἔστι δ' ἡ τοιαύτη ὁμόνοια ἐν τοῖς ἐπιεικέσιν·

[9, 1170]   γὰρ ὁ βίος αἱρετώτατος, καὶ ἡ τούτων μακαριωτάτη ζωή) ὁ δ'

[9, 1166]   ἐκ τῶν εἰρημένων, (καὶ ὅτι ἡ ὑπερβολὴ τῆς φιλίας τῇ πρὸς

[9, 1171]   ἐστι τὸ συζῆν; Κοινωνία γὰρ ἡ φιλία, καὶ ὡς πρὸς ἑαυτὸν

[9, 1166]   ὁ φίλος ἄλλος αὐτός) καὶ ἡ φιλία τούτων εἶναί τι δοκεῖ,

[9, 1166]   τοιοῦτοι ἑαυτοῖς· στασιάζει γὰρ αὐτῶν ἡ ψυχή, καὶ τὸ μὲν διὰ

[9, 1168]   δὲ παθόντι τὸ χρήσιμον παροίχεται. Ἥ τε μνήμη τῶν μὲν καλῶν

[9, 1166]   δ' ἂν ταύτῃ εἶναι φιλία, ᾗ ἐστὶ δύο ἢ πλείω, ἐκ

[9, 1170]   μακάριον εἶναι· ὁ γὰρ σπουδαῖος, ᾗ σπουδαῖος, ταῖς κατ' ἀρετὴν πράξεσι

[9, 1166]   καίπερ οὖσι φαύλοις. Ἆρ' οὖν ᾗ τ' ἀρέσκουσιν ἑαυτοῖς καὶ ὑπολαμβάνουσιν

[9, 1166]   ἐπιεικεῖ ὑπάρχει τοῖς δὲ λοιποῖς, ᾗ τοιοῦτοι ὑπολαμβάνουσιν εἶναι· ἔοικε δέ,

[9, 1166]   δοκούντων ἑαυτοῖς ἀγαθῶν εἶναι τὰ ἡδέα βλαβερὰ ὄντα· οἳ δ' αὖ

[9, 1170]   γὰρ ἔχουσι τὰ τῇ φύσει ἡδέα) ὁ μακάριος δὴ φίλων τοιούτων

[9, 1166]   ἥσθη, καὶ οὐκ ἂν ἐβούλετο ἡδέα ταῦτα γενέσθαι αὑτῷ· μεταμελείας γὰρ

[9, 1168]   δ' ἧττον ἡδὺ καὶ φιλητόν. Ἡδεῖα δ' ἐστὶ τοῦ μὲν παρόντος

[9, 1169]   ἀγαθοῦ ἡ ἐνέργεια σπουδαία καὶ ἡδεῖα καθ' αὑτήν, καθάπερ ἐν ἀρχῇ

[9, 1170]   ὄντος, ἡ δὲ τοιαύτη αἴσθησις ἡδεῖα καθ' ἑαυτήν. Συναισθάνεσθαι ἄρα δεῖ

[9, 1171]   ἡ παρουσία αὐτὴ τῶν φίλων ἡδεῖα καὶ ἐν ταῖς εὐτυχίαις καὶ

[9, 1170]   Ἔσται οὖν ἡ ἐνέργεια συνεχεστέρα, ἡδεῖα οὖσα καθ' αὑτήν, ὃ δεῖ

[9, 1171]   οὔ, ἡ παρουσία δ' αὐτῶν ἡδεῖα οὖσα καὶ ἡ ἔννοια τοῦ

[9, 1168]   τε μνήμη τῶν μὲν καλῶν ἡδεῖα, τῶν δὲ χρησίμων οὐ πάνυ

[9, 1166]   ἐλπίδες ἀγαθαί, αἱ τοιαῦται δ' ἡδεῖαι. Καὶ θεωρημάτων δ' εὐπορεῖ τῇ

[9, 1169]   σπουδαίων δὲ πράξεις φίλων ὄντων ἡδεῖαι τοῖς ἀγαθοῖς ~(ἄμφω γὰρ ἔχουσι

[9, 1171]   φίλων παρουσία τήν τε διαγωγὴν ἡδεῖαν ἔχει καὶ τὴν ἔννοιαν ὅτι

[9, 1166]   οἷόν τε ἅμα λυπεῖσθαι καὶ ἥδεσθαι, ἀλλὰ μετὰ μικρόν γε λυπεῖται

[9, 1170]   ὁ μουσικὸς τοῖς καλοῖς μέλεσιν ἥδεται, ἐπὶ δὲ τοῖς φαύλοις λυπεῖται.

[9, 1171]   τὸ ἦθος καὶ ἐφ' οἷς ἥδεται καὶ λυπεῖται) τὸ δὲ λυπούμενον

[9, 1166]   ἀλγεῖ ἀπεχόμενόν τινων, τὸ δ' ἥδεται, καὶ τὸ μὲν δεῦρο τὸ

[9, 1169]   δὲ καὶ τὸ οἰκεῖον τῶν ἡδέων, θεωρεῖν δὲ μᾶλλον τοὺς πέλας

[9, 1170]   δ' αἰσθάνεσθαι ὅτι ζῇ, τῶν ἡδέων καθ' αὑτό (φύσει γὰρ ἀγαθὸν

[9, 1170]   τῶν καθ' αὑτὸ ἀγαθῶν καὶ ἡδέων· ὡρισμένον γάρ, τὸ δ' ὡρισμένον

[9, 1166]   τε ὁ τοιοῦτος ἑαυτῷ βούλεται· ἡδέως γὰρ αὐτὸ ποιεῖ· τῶν τε

[9, 1170]   φίλου ὄντος. Οἴονταί τε δεῖν ἡδέως ζῆν τὸν εὐδαίμονα. Μονώτῃ μὲν

[9, 1171]   ἀξιώσαντας· ἀμφοῖν γὰρ κάλλιον καὶ ἥδιον) εἰς δὲ τὰς εὐτυχίας συνεργοῦντα

[9, 1168]   τοῦ δὲ γεγενημένου ἡ μνήμη· ἥδιστον δὲ τὸ κατὰ τὴν ἐνέργειαν,

[9, 1168]   ἐν χρήμασι καὶ τιμαῖς καὶ ἡδοναῖς ταῖς σωματικαῖς· τούτων γὰρ οἱ

[9, 1167]   ἐρᾶν ἡ διὰ τῆς ὄψεως ἡδονή· μὴ γὰρ προησθεὶς τῇ ἰδέᾳ

[9, 1164]   ἀπαιτοῦντι τὰς ὑποσχέσεις ἀνθ' ἡδονῆς ἡδονὴν ἀποδεδωκέναι ἔφη. Εἰ μὲν οὖν

[9, 1170]   δεῖ αὐτῶν. Καὶ οἱ πρὸς ἡδονὴν δὲ ἀρκοῦσιν ὀλίγοι, καθάπερ ἐν

[9, 1164]   ὠφελήθη ἢ ἀνθ' ὅσου τὴν ἡδονὴν εἵλετ' ἄν, τοσοῦτον ἀντιλαβὼν ἕξει

[9, 1164]   τοιαῦτα, ἐπειδὰν ὃ μὲν δι' ἡδονὴν τὸν ἐρώμενον φιλῇ, ὃ δὲ

[9, 1172]   δ' ἂν εἴη διελθεῖν περὶ ἡδονῆς.

[9, 1164]   δ' ἀπαιτοῦντι τὰς ὑποσχέσεις ἀνθ' ἡδονῆς ἡδονὴν ἀποδεδωκέναι ἔφη. Εἰ μὲν

[9, 1169]   βίος ὢν οὐδὲν δεῖται ἐπεισάκτου ἡδονῆς) οὐ δεόμενος δὲ τῶν τοιούτων

[9, 1171]   ἔχει καὶ τὴν ἔννοιαν ὅτι ἥδονται ἐπὶ τοῖς αὑτοῦ ἀγαθοῖσ. Διὸ

[9, 1170]   γὰρ τοῦ καθ' αὑτὸ ἀγαθοῦ ἥδονται) ὡς δὲ πρὸς ἑαυτὸν ἔχει

[9, 1165]   διὰ τὸ χρήσιμον ἢ τὸ ἡδὺ ἀγαπῶν προσεποιεῖτο διὰ τὸ ἦθος.

[9, 1170]   ἀγαθὸν ὑπάρχον ἐν ἑαυτῷ αἰσθάνεσθαι ἡδύ) αἱρετὸν δὲ τὸ ζῆν καὶ

[9, 1171]   γὰρ τὸ ὁρᾶν τοὺς φίλους ἡδύ, (ἄλλως τε καὶ ἀτυχοῦντι, καὶ

[9, 1170]   τῷ ἐπιεικεῖ· διόπερ ἔοικε πᾶσιν ἡδὺ εἶναι· οὐ δεῖ δὲ λαμβάνειν

[9, 1170]   αὐτὸ τὸ ζῆν ἀγαθὸν καὶ ἡδύ (ἔοικε δὲ καὶ ἐκ τοῦ

[9, 1170]   ὅτι τῷ σπουδαίῳ ἀγαθὸν καὶ ἡδύ ἐστι καθ' αὑτό. Τὸ δὲ

[9, 1169]   οὐδὲ δὴ τῶν διὰ τὸ ἡδύ, ἢ ἐπὶ μικρόν (ἡδὺς γὰρ

[9, 1166]   τὸ αὐτὸ λυπηρόν τε καὶ ἡδύ, καὶ οὐκ ἄλλοτ' ἄλλο· ἀμεταμέλητος

[9, 1168]   εἴπερ, συμφέρον· τοῦτο δ' ἧττον ἡδὺ καὶ φιλητόν. Ἡδεῖα δ' ἐστὶ

[9, 1167]   χρήσιμον οὐδὲ τὴν διὰ τὸ ἡδύ· οὐδὲ γὰρ εὔνοια ἐπὶ τούτοις

[9, 1170]   ἀγαθὸν τῇ φύσει ὂν καὶ ἡδύ, παραπλήσιον δὲ καὶ τὸ τοῦ

[9, 1170]   εἶναι ἀγαθόν ἐστιν αὐτοῖς καὶ ἡδύ (συναισθανόμενοι γὰρ τοῦ καθ' αὑτὸ

[9, 1165]   διὰ τὸ χρήσιμον ἢ τὸ ἡδὺ φίλους ὄντας, ὅταν μηκέτι ταῦτ'

[9, 1169]   τὸ ἡδύ, ἢ ἐπὶ μικρόν (ἡδὺς γὰρ ὁ βίος ὢν οὐδὲν

[9, 1170]   καθάπερ ἐν τῇ τροφῇ τὸ ἥδυσμα. Τοὺς δὲ σπουδαίους πότερον πλείστους

[9, 1167]   ἄρχειν Πιττακὸν ὅτε καὶ αὐτὸς ἤθελεν. Ὅταν δ' ἑκάτερος ἑαυτὸν βούληται,

[9, 1165]   ἔχουσι μᾶλλον βοηθητέον εἰς τὸ ἦθος ἢ τὴν οὐσίαν, ὅσῳ βέλτιον

[9, 1171]   ᾖ ἐπιδέξιος· οἶδε γὰρ τὸ ἦθος καὶ ἐφ' οἷς ἥδεται καὶ

[9, 1165]   καὶ ὑπολάβῃ φιλεῖσθαι διὰ τὸ ἦθος, μηδὲν τοιοῦτον ἐκείνου πράττοντος, ἑαυτὸν

[9, 1165]   ἡδὺ ἀγαπῶν προσεποιεῖτο διὰ τὸ ἦθος. Ὃ γὰρ ἐν ἀρχῇ εἴπομεν,

[9, 1164]   αἱ φιλίαι. Ἡ δὲ τῶν ἠθῶν καθ' αὑτὴν οὖσα μένει, καθάπερ

[9, 1171]   ἀτυχίας ὀκνοῦντα· μεταδιδόναι γὰρ ὡς ἥκιστα δεῖ τῶν κακῶν, ὅθεν τὸ

[9, 1167]   καὶ τὰ εἰς τὸν βίον ἥκοντα. Ἔστι δ' ἡ τοιαύτη ὁμόνοια

[9, 1165]   δὲ τῷ πρεσβυτέρῳ τιμὴν καθ' ἡλικίαν, ὑπαναστάσει καὶ κατακλίσει καὶ τοῖς

[9, 1170]   ἢ παραπλησίως. Τὸ δ' εἶναι ἦν αἱρετὸν διὰ τὸ αἰσθάνεσθαι αὑτοῦ

[9, 1170]   ὅτι ἐσμέν (τὸ γὰρ εἶναι ἦν αἰσθάνεσθαι ἢ νοεῖν) (τὸ δ'

[9, 1165]   οὐ γὰρ τῷ τοιούτῳ φίλος ἦν· ἀλλοιωθέντα οὖν ἀδυνατῶν ἀνασῶσαι ἀφίσταται.

[9, 1165]   αὐτοῖς, ἄνευ δὲ τούτων οὐκ ἦν φίλους εἶναι· συμβιοῦν γὰρ οὐχ

[9, 1169]   μᾶλλον ἕλοιτ' ἂν ἢ πολὺν ἠρέμα, καὶ βιῶσαι καλῶς ἐνιαυτὸν ἢ

[9, 1165]   οὐδὲν ἄτοπον διαλύεσθαι; Ἐκείνων γὰρ ἦσαν φίλοι· ὧν ἀπολιπόντων εὔλογον τὸ

[9, 1166]   μετὰ μικρόν γε λυπεῖται ὅτι ἥσθη, καὶ οὐκ ἂν ἐβούλετο ἡδέα

[9, 1169]   τὸ καλόν· ὀλίγον γὰρ χρόνον ἡσθῆναι σφόδρα μᾶλλον ἕλοιτ' ἂν ἢ

[9, 1168]   δὲ χρησίμων οὐ πάνυ ἢ ἧττον· ἡ προσδοκία δ' ἀνάπαλιν ἔχειν

[9, 1168]   ἀλλ' εἴπερ, συμφέρον· τοῦτο δ' ἧττον ἡδὺ καὶ φιλητόν. Ἡδεῖα δ'

Livre, page
[9, 1167]	φανῇ καλός τις ἢ ἀνδρεῖος	ἤ	τι τοιοῦτον, καθάπερ καὶ ἐπὶ
[9, 1167]	τὸ οἰκεῖον ἔργον ἀγαπᾷ μᾶλλον	ἢ	ἀγαπηθείη ἂν ὑπὸ τοῦ ἔργου
[9, 1168]	πότερον δεῖ φιλεῖν ἑαυτὸν μάλιστα	ἢ	ἄλλον τινά. Ἐπιτιμῶσι γὰρ τοῖς
[9, 1167]	ὅταν τῳ φανῇ καλός τις	ἢ	ἀνδρεῖος ἤ τι τοιοῦτον, καθάπερ
[9, 1164]	δίκαιον· ὅσον γὰρ οὗτος ὠφελήθη	ἢ	ἀνθ' ὅσου τὴν ἡδονὴν εἵλετ'
[9, 1167]	αἱρετὰς εἶναι, ἢ συμμαχεῖν Λακεδαιμονίοις,	ἢ	ἄρχειν Πιττακὸν ὅτε καὶ αὐτὸς
[9, 1165]	εἰ μὴ ἐγεγόνει φίλος μηδέποτε;	Ἢ	δεῖ μνείαν ἔχειν τῆς γενομένης
[9, 1171]	Εἰ μὲν οὖν διὰ ταῦτα	ἢ	δι' ἄλλο τι κουφίζονται, ἀφείσθω·
[9, 1165]	αἰτίοις τοῦ εἶναι κάλλιον ὂν	ἢ	ἑαυτοῖς εἰς ταῦτ' ἐπαρκεῖν· καὶ
[9, 1169]	δὲ μᾶλλον τοὺς πέλας δυνάμεθα	ἢ	ἑαυτοὺς καὶ τὰς ἐκείνων πράξεις
[9, 1165]	οὐθὲν ἀλλοιότερον πρὸς αὐτὸν ἑκτέον	ἢ	εἰ μὴ ἐγεγόνει φίλος μηδέποτε;
[9, 1169]	ἐν εὐτυχίαις μᾶλλον δεῖ φίλων	ἢ	ἐν ἀτυχίαις, ὡς καὶ τοῦ
[9, 1171]	ἐν εὐτυχίαις μᾶλλον φίλων δεῖ	ἢ	ἐν δυστυχίαις; Ἐν ἀμφοῖν γὰρ
[9, 1169]	δὴ τῶν διὰ τὸ ἡδύ,	ἢ	ἐπὶ μικρόν (ἡδὺς γὰρ ὁ
[9, 1170]	σπουδαίους πότερον πλείστους κατ' ἀριθμόν,	ἢ	ἔστι τι μέτρον καὶ φιλικοῦ
[9, 1164]	δάνειον ᾧ ὀφείλει ἀποδοτέον μᾶλλον	ἢ	ἑταίρῳ δοτέον. Ἴσως δ' οὐδὲ
[9, 1164]	καὶ εὐεργέτῃ ἀνταποδοτέον χάριν μᾶλλον	ἢ	ἑταίρῳ προετέον, ἐὰν ἄμφω μὴ
[9, 1168]	τῶν δὲ χρησίμων οὐ πάνυ	ἢ	ἧττον· ἡ προσδοκία δ' ἀνάπαλιν
[9, 1170]	οὖν ὡς πλείστους φίλους ποιητέον,	ἢ	καθάπερ ἐπὶ τῆς ξενίας ἐμμελῶς
[9, 1164]	τῷ πατρὶ ἀπονέμειν καὶ πείθεσθαι,	ἢ	κάμνοντα μὲν ἰατρῷ πιστεύειν, στρατηγὸν
[9, 1169]	μὲν οὖν τοῦθ' ἕκαστός ἐστιν	ἢ	μάλιστα, οὐκ ἄδηλον, καὶ ὅτι
[9, 1166]	ἂν τὸ νοοῦν ἕκαστος εἶναι	ἢ	μάλιστα. Συνδιάγειν τε ὁ τοιοῦτος
[9, 1169]	μετὰ φίλων καὶ ἐπιεικῶν κρεῖττον	ἢ	μετ' ὀθνείων καὶ τῶν τυχόντων
[9, 1164]	λυσάμενον ἀντιλυτρωτέον, κἂν ὁστισοῦν ᾖ,	ἢ	μὴ ἑαλωκότι ἀπαιτοῦντι δὲ ἀποδοτέον,
[9, 1169]	τὸν εὐδαίμονα, εἰ δεήσεται φίλων	ἢ	μή. Οὐθὲν γάρ φασι δεῖν
[9, 1168]	λέγεται τῷ κρατεῖν τὸν νοῦν	ἢ	μή, ὡς τούτου ἑκάστου ὄντος·
[9, 1170]	(τὸ γὰρ εἶναι ἦν αἰσθάνεσθαι	ἢ	νοεῖν) (τὸ δ' αἰσθάνεσθαι ὅτι
[9, 1170]	ζῆν εἶναι κυρίως τὸ αἰσθάνεσθαι	ἢ	νοεῖν. Τὸ δὲ ζῆν τῶν
[9, 1170]	δυνάμει αἰσθήσεως, ἀνθρώποις δ' αἰσθήσεως	ἢ	νοήσεως· ἡ δὲ δύναμις εἰς
[9, 1170]	νοοῦμεν, τὸ δ' ὅτι αἰσθανόμεθα	ἢ	νοοῦμεν, ὅτι ἐσμέν (τὸ γὰρ
[9, 1165]	συνηθείας, καὶ καθάπερ φίλοις μᾶλλον	ἢ	ὀθνείοις οἰόμεθα δεῖν χαρίζεσθαι, οὕτω
[9, 1167]	τοὺς εὐεργετηθέντας δοκοῦσι μᾶλλον φιλεῖν	ἢ	οἱ εὖ παθόντες τοὺς δράσαντας,
[9, 1168]	μάλιστα πάντων ἢ τὰ σώφρονα	ἢ	ὁποιαοῦν ἄλλα τῶν κατὰ τὰς
[9, 1169]	οἱ πρῶτοι, καὶ πῇ ἀληθεύουσιν;	Ἢ	ὅτι οἱ πολλοὶ φίλους οἴονται
[9, 1165]	καὶ δοκῇ, ἆρ' ἔτι φιλητέον;	Ἢ	οὐ δυνατόν, εἴπερ μὴ πᾶν
[9, 1165]	φίλον. Ἆρ' οὖν εὐθὺς διαλυτέον;	Ἢ	οὐ πᾶσιν, ἀλλὰ τοῖς ἀνιάτοις
[9, 1172]	ποτ' ἐστὶν ἑκάστοις τὸ εἶναι	ἢ	οὗ χάριν αἱροῦνται τὸ ζῆν,
[9, 1165]	τῇ ἀρετῇ, ἆρα χρηστέον φίλῳ;	Ἢ	οὐκ ἐνδέχεται; Ἐν μεγάλῃ δὲ
[9, 1166]	Πρὸς αὑτὸν δὲ πότερον ἔστιν	ἢ	οὐκ ἔστι φιλία, ἀφείσθω ἐπὶ
[9, 1170]	οὕτω καὶ τὸ τὸν φίλον,	ἢ	παραπλησίως. Τὸ δ' εἶναι ἦν
[9, 1167]	μεγέθει καὶ ἐνδεχόμενα ἀμφοῖν ὑπάρχειν	ἢ	πᾶσιν, οἷον αἱ πόλεις, ὅταν
[9, 1169]	μᾶλλόν ἐστι τὸ εὖ ποιεῖν	ἢ	πάσχειν, καὶ ἔστι τοῦ ἀγαθοῦ
[9, 1166]	εἶναι φιλία, ᾗ ἐστὶ δύο	ἢ	πλείω, ἐκ τῶν εἰρημένων, (καὶ
[9, 1167]	πολλοί, καὶ μᾶλλον εὖ πάσχειν	ἢ	ποιεῖν ἐφίενται. Δόξειε δ' ἂν
[9, 1169]	ἠρέμα, καὶ βιῶσαι καλῶς ἐνιαυτὸν	ἢ	πόλλ' ἔτη τυχόντως, καὶ μίαν
[9, 1169]	μίαν πρᾶξιν καλὴν καὶ μεγάλην	ἢ	πολλὰς καὶ μικράς. Τοῖς δ'
[9, 1169]	ἡσθῆναι σφόδρα μᾶλλον ἕλοιτ' ἂν	ἢ	πολὺν ἠρέμα, καὶ βιῶσαι καλῶς
[9, 1165]	(μὴ πρὸς τοὺς μὴ διαμένοντας.	Ἢ	πρὸς μὲν τοὺς διὰ τὸ
[9, 1164]	πολεμικόν· ὁμοίως δὲ φίλῳ μᾶλλον	ἢ	σπουδαίῳ ὑπηρετητέον, καὶ εὐεργέτῃ ἀνταποδοτέον
[9, 1167]	δοκῇ τὰς ἀρχὰς αἱρετὰς εἶναι,	ἢ	συμμαχεῖν Λακεδαιμονίοις, ἢ ἄρχειν Πιττακὸν
[9, 1172]	ἄλλοι δὲ συγγυμνάζονται καὶ συγκυνηγοῦσιν	ἢ	συμφιλοσοφοῦσιν, ἕκαστοι ἐν τούτῳ συνημερεύοντες
[9, 1168]	δίκαια πράττειν αὐτὸς μάλιστα πάντων	ἢ	τὰ σώφρονα ἢ ὁποιαοῦν ἄλλα
[9, 1166]	τὸν βουλόμενον καὶ πράττοντα τἀγαθὰ	ἢ	τὰ φαινόμενα ἐκείνου ἕνεκα, ἢ
[9, 1171]	μᾶλλον αἱροῦνται ταύτην τὴν αἴσθησιν	ἢ	τὰς λοιπὰς ὡς κατὰ ταύτην
[9, 1169]	ἑαυτοὺς καὶ τὰς ἐκείνων πράξεις	ἢ	τὰς οἰκείας, αἱ τῶν σπουδαίων
[9, 1170]	αἱρετόν, τοῦτο δεῖ ὑπάρχειν αὐτῷ,	ἢ	ταύτῃ ἐνδεὴς ἔσται. Δεήσει ἄρα
[9, 1165]	μᾶλλον βοηθητέον εἰς τὸ ἦθος	ἢ	τὴν οὐσίαν, ὅσῳ βέλτιον καὶ
[9, 1165]	οὐδ' αὖ τὴν τοῦ σοφοῦ	ἢ	τὴν τοῦ στρατηγοῦ, ἀλλὰ τὴν
[9, 1168]	αὐτῶν· τοῦτο δὴ ἀγαπῶσι μᾶλλον	ἢ	τὸ ἔργον τὸν ποιήσαντα. Τούτου
[9, 1165]	τις, εἰ διὰ τὸ χρήσιμον	ἢ	τὸ ἡδὺ ἀγαπῶν προσεποιεῖτο διὰ
[9, 1165]	μὲν τοὺς διὰ τὸ χρήσιμον	ἢ	τὸ ἡδὺ φίλους ὄντας, ὅταν
[9, 1165]	ἐγκαλεῖν τῷ ἀπατήσαντι, καὶ μᾶλλον	ἢ	τοῖς τὸ νόμισμα κιβδηλεύουσιν, ὅσῳ
[9, 1166]	ἢ τὰ φαινόμενα ἐκείνου ἕνεκα,	ἢ	τὸν βουλόμενον εἶναι καὶ ζῆν
[9, 1166]	τὸν συνδιάγοντα καὶ ταὐτὰ αἱρούμενον,	ἢ	τὸν συναλγοῦντα καὶ συγχαίροντα τῷ
[9, 1169]	καὶ ὀρέγεσθαι ἢ τοῦ καλοῦ	ἢ	τοῦ δοκοῦντος συμφέρειν. Τοὺς μὲν
[9, 1169]	τοῦ κατὰ πάθος, καὶ ὀρέγεσθαι	ἢ	τοῦ καλοῦ ἢ τοῦ δοκοῦντος
[9, 1164]	ποτέρου τάξαι ἐστί, τοῦ προϊεμένου	ἢ	τοῦ προλαβόντος; Ὁ γὰρ προϊέμενος
[9, 1171]	τις πότερον ὥσπερ βάρους μεταλαμβάνουσιν,	ἢ	τοῦτο μὲν οὔ, ἡ παρουσία
[9, 1165]	ὑπερτείνῃ ἡ δόσις τῷ καλῷ	ἢ	τῷ ἀναγκαίῳ, πρὸς ταῦτ' ἀποκλιτέον.
[9, 1164]	ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ μᾶλλον	ἢ	χαριστέον ἑταίροις, ὥσπερ καὶ δάνειον
[9, 1165]	ὑπάρχοντα κατ' οἰκειότητα καὶ ἀρετὴν	ἢ	χρῆσιν. Τῶν μὲν οὖν ὁμογενῶν
[9, 1171]	ὄψει καὶ τῷ λόγῳ, ἐὰν	ᾖ	ἐπιδέξιος· οἶδε γὰρ τὸ ἦθος
[9, 1164]	τὸν λυσάμενον ἀντιλυτρωτέον, κἂν ὁστισοῦν	ᾖ,	ἢ μὴ ἑαλωκότι ἀπαιτοῦντι δὲ
[9, 1168]	καλόν, καὶ ὅσῳ ἂν βελτίων	ᾖ,	μᾶλλον διὰ τὸ καλόν, καὶ
[9, 1168]	πράττειν, καὶ ὅσῳ ἂν μοχθηρότερος	ᾖ,	τοσούτῳ μᾶλλονἐγκαλοῦσι δὴ αὐτῷ οἷον
[9, 1171]	τὸν φίλον· περὶ αὑτὸν δ'	ἡ	αἴσθησις ὅτι ἔστιν αἱρετή, καὶ
[9, 1164]	φαίνεται πολλοῦ ἄξια· ἀλλ' ὅμως	ἡ	ἀμοιβὴ γίνεται πρὸς τοσοῦτον ὅσον
[9, 1165]	εἰδὼς εὖ ποιήσῃ, τῷ δὲ	ἡ	ἀνταπόδοσις γίνηται ὃν οἴεται μοχθηρὸν
[9, 1164]	κοινωνήσασιν· οὐ γὰρ πρὸς χρήμαθ'	ἡ	ἀξία μετρεῖται, τιμή τ' ἰσόρροπος
[9, 1166]	δέ, καθάπερ εἴρηται, μέτρον ἑκάστων	ἡ	ἀρετὴ καὶ ὁ σπουδαῖος εἶναἰ·
[9, 1169]	τὰ μέγιστα τῶν ἀγαθῶν, εἴπερ	ἡ	ἀρετὴ τοιοῦτόν ἐστιν. Ὥστε τὸν
[9, 1168]	αἱ μητέρες φιλοτεκνότεραι· ἐπιπονωτέρα γὰρ	ἡ	γέννησις, καὶ μᾶλλον ἴσασιν ὅτι
[9, 1171]	δεῖ δῆλον ὅτι τὸν βελτίω.	Ἡ	δ' ἐν ταῖς εὐτυχίαις τῶν
[9, 1171]	καὶ περὶ τὸν φίλον δή·	ἡ	δ' ἐνέργεια γίνεται αὐτῆς ἐν
[9, 1169]	ἡ εὐδαιμονία ἐνέργειά τις ἐστίν,	ἡ	δ' ἐνέργεια δῆλον ὅτι γίνεται
[9, 1166]	ἡ μὲν φίλησις μετὰ συνηθείας,	ἡ	δ' εὔνοια καὶ ἐκ προσπαίου,
[9, 1166]	ἔχοι καὶ ἑτέρῳ φίλος γένοιτο.	Ἡ	δ' εὔνοια φιλικῷ μὲν ἔοικεν,
[9, 1170]	ἀνθρώποις δ' αἰσθήσεως ἢ νοήσεως·	ἡ	δὲ δύναμις εἰς τὴν ἐνέργειαν
[9, 1170]	τὸ αἰσθάνεσθαι αὑτοῦ ἀγαθοῦ ὄντος,	ἡ	δὲ τοιαύτη αἴσθησις ἡδεῖα καθ'
[9, 1172]	μοχθηροὶ δὲ γίνονται ὁμοιούμενοι ἀλλήλοις)	ἡ	δὲ τῶν ἐπιεικῶν ἐπιεικής, συναυξανομένη
[9, 1164]	διὸ τοιαῦται καὶ αἱ φιλίαι.	Ἡ	δὲ τῶν ἠθῶν καθ' αὑτὴν
[9, 1167]	φιλίας εἶναι, ὥσπερ τοῦ ἐρᾶν	ἡ	διὰ τῆς ὄψεως ἡδονή· μὴ
[9, 1165]	ὀφείλημα ἀποδοτέον, ἐὰν δ' ὑπερτείνῃ	ἡ	δόσις τῷ καλῷ ἢ τῷ
[9, 1168]	ἡ ἐνέργεια, τοῦ δὲ μέλλοντος	ἡ	ἐλπίς, τοῦ δὲ γεγενημένου ἡ
[9, 1169]	καὶ ἐνεργεῖν, τοῦ δ' ἀγαθοῦ	ἡ	ἐνέργεια σπουδαία καὶ ἡδεῖα καθ'
[9, 1170]	πρὸς ἄλλους ῥᾷον. Ἔσται οὖν	ἡ	ἐνέργεια συνεχεστέρα, ἡδεῖα οὖσα καθ'
[9, 1168]	δ' ἐστὶ τοῦ μὲν παρόντος	ἡ	ἐνέργεια, τοῦ δὲ μέλλοντος ἡ
[9, 1171]	δ' αὐτῶν ἡδεῖα οὖσα καὶ	ἡ	ἔννοια τοῦ συναλγεῖν ἐλάττω τὴν
[9, 1169]	Ἐν ἀρχῇ γὰρ εἴρηται ὅτι	ἡ	εὐδαιμονία ἐνέργειά τις ἐστίν, ἡ
[9, 1165]	νόμισμα κιβδηλεύουσιν, ὅσῳ περὶ τιμιώτερον	ἡ	κακουργία. Ἐὰν δ' ἀποδέχηται ὡς
[9, 1164]	εἴρηται ὅτι ἀνέγκλητοι τοιαύτη γὰρ	ἡ	κατ' ἀρετὴν φιλίἀ, (τὴν ἀμοιβήν
[9, 1172]	οἷς οἴονται συζῆν. Γίνεται οὖν	ἡ	μὲν τῶν φαύλων φιλία μοχθηρά
[9, 1166]	φιλήσει δὲ ταῦτ' ἀκολουθεῖ· καὶ	ἡ	μὲν φίλησις μετὰ συνηθείας, ἡ
[9, 1168]	δ' ἀνάπαλιν ἔχειν ἔοικεν. Καὶ	ἡ	μὲν φίλησις ποιήσει ἔοικεν, τὸ
[9, 1168]	ἡ ἐλπίς, τοῦ δὲ γεγενημένου	ἡ	μνήμη· ἥδιστον δὲ τὸ κατὰ
[9, 1167]	ἐφίενται. Πολιτικὴ δὴ φιλία φαίνεται	ἡ	ὁμόνοια, καθάπερ καὶ λέγεται· περὶ
[9, 1167]	ἀγωνιστῶν εἴπομεν. Φιλικὸν δὲ καὶ	ἡ	ὁμόνοια φαίνεται. Διόπερ οὐκ ἔστιν
[9, 1171]	τούτων διάγειν. Ἔστι γὰρ καὶ	ἡ	παρουσία αὐτὴ τῶν φίλων ἡδεῖα
[9, 1171]	μεταλαμβάνουσιν, ἢ τοῦτο μὲν οὔ,	ἡ	παρουσία δ' αὐτῶν ἡδεῖα οὖσα
[9, 1171]	ἴσως εὐλαβητέον· ἐνίοτε γὰρ συμβαίνει.	Ἡ	παρουσία δὴ τῶν φίλων ἐν
[9, 1171]	φαίνεται τὸ λεχθέν. Ἔοικε δ'	ἡ	παρουσία μικτή τις αὐτῶν εἶναι.
[9, 1168]	χρησίμων οὐ πάνυ ἢ ἧττον·	ἡ	προσδοκία δ' ἀνάπαλιν ἔχειν ἔοικεν.
[9, 1168]	εἰσὶν οἱ πολλοί· διὸ καὶ	ἡ	προσηγορία γεγένηται ἀπὸ τοῦ πολλοῦ
[9, 1165]	Τῶν μὲν οὖν ὁμογενῶν ῥᾴων	ἡ	σύγκρισις, τῶν δὲ διαφερόντων ἐργωδεστέρα.
[9, 1170]	οὐδ' ἐν λύπαις· ἀόριστος γὰρ	ἡ	τοιαύτη, καθάπερ τὰ ὑπάρχοντα αὐτῇ.
[9, 1167]	τὸν βίον ἥκοντα. Ἔστι δ'	ἡ	τοιαύτη ὁμόνοια ἐν τοῖς ἐπιεικέσιν·
[9, 1170]	γὰρ ὁ βίος αἱρετώτατος, καὶ	ἡ	τούτων μακαριωτάτη ζωή) ὁ δ'
[9, 1166]	ἐκ τῶν εἰρημένων, (καὶ ὅτι	ἡ	ὑπερβολὴ τῆς φιλίας τῇ πρὸς
[9, 1171]	ἐστι τὸ συζῆν; Κοινωνία γὰρ	ἡ	φιλία, καὶ ὡς πρὸς ἑαυτὸν
[9, 1166]	ὁ φίλος ἄλλος αὐτός) καὶ	ἡ	φιλία τούτων εἶναί τι δοκεῖ,
[9, 1166]	τοιοῦτοι ἑαυτοῖς· στασιάζει γὰρ αὐτῶν	ἡ	ψυχή, καὶ τὸ μὲν διὰ
[9, 1168]	δὲ παθόντι τὸ χρήσιμον παροίχεται.	Ἥ	τε μνήμη τῶν μὲν καλῶν
[9, 1166]	δ' ἂν ταύτῃ εἶναι φιλία,	ᾗ	ἐστὶ δύο ἢ πλείω, ἐκ
[9, 1170]	μακάριον εἶναι· ὁ γὰρ σπουδαῖος,	ᾗ	σπουδαῖος, ταῖς κατ' ἀρετὴν πράξεσι
[9, 1166]	καίπερ οὖσι φαύλοις. Ἆρ' οὖν	ᾗ	τ' ἀρέσκουσιν ἑαυτοῖς καὶ ὑπολαμβάνουσιν
[9, 1166]	ἐπιεικεῖ ὑπάρχει τοῖς δὲ λοιποῖς,	ᾗ	τοιοῦτοι ὑπολαμβάνουσιν εἶναι· ἔοικε δέ,
[9, 1166]	δοκούντων ἑαυτοῖς ἀγαθῶν εἶναι τὰ	ἡδέα	βλαβερὰ ὄντα· οἳ δ' αὖ
[9, 1170]	γὰρ ἔχουσι τὰ τῇ φύσει	ἡδέα)	ὁ μακάριος δὴ φίλων τοιούτων
[9, 1166]	ἥσθη, καὶ οὐκ ἂν ἐβούλετο	ἡδέα	ταῦτα γενέσθαι αὑτῷ· μεταμελείας γὰρ
[9, 1168]	δ' ἧττον ἡδὺ καὶ φιλητόν.	Ἡδεῖα	δ' ἐστὶ τοῦ μὲν παρόντος
[9, 1169]	ἀγαθοῦ ἡ ἐνέργεια σπουδαία καὶ	ἡδεῖα	καθ' αὑτήν, καθάπερ ἐν ἀρχῇ
[9, 1170]	ὄντος, ἡ δὲ τοιαύτη αἴσθησις	ἡδεῖα	καθ' ἑαυτήν. Συναισθάνεσθαι ἄρα δεῖ
[9, 1171]	ἡ παρουσία αὐτὴ τῶν φίλων	ἡδεῖα	καὶ ἐν ταῖς εὐτυχίαις καὶ
[9, 1170]	Ἔσται οὖν ἡ ἐνέργεια συνεχεστέρα,	ἡδεῖα	οὖσα καθ' αὑτήν, ὃ δεῖ
[9, 1171]	οὔ, ἡ παρουσία δ' αὐτῶν	ἡδεῖα	οὖσα καὶ ἡ ἔννοια τοῦ
[9, 1168]	τε μνήμη τῶν μὲν καλῶν	ἡδεῖα,	τῶν δὲ χρησίμων οὐ πάνυ
[9, 1166]	ἐλπίδες ἀγαθαί, αἱ τοιαῦται δ'	ἡδεῖαι.	Καὶ θεωρημάτων δ' εὐπορεῖ τῇ
[9, 1169]	σπουδαίων δὲ πράξεις φίλων ὄντων	ἡδεῖαι	τοῖς ἀγαθοῖς ~(ἄμφω γὰρ ἔχουσι
[9, 1171]	φίλων παρουσία τήν τε διαγωγὴν	ἡδεῖαν	ἔχει καὶ τὴν ἔννοιαν ὅτι
[9, 1166]	οἷόν τε ἅμα λυπεῖσθαι καὶ	ἥδεσθαι,	ἀλλὰ μετὰ μικρόν γε λυπεῖται
[9, 1170]	ὁ μουσικὸς τοῖς καλοῖς μέλεσιν	ἥδεται,	ἐπὶ δὲ τοῖς φαύλοις λυπεῖται.
[9, 1171]	τὸ ἦθος καὶ ἐφ' οἷς	ἥδεται	καὶ λυπεῖται) τὸ δὲ λυπούμενον
[9, 1166]	ἀλγεῖ ἀπεχόμενόν τινων, τὸ δ'	ἥδεται,	καὶ τὸ μὲν δεῦρο τὸ
[9, 1169]	δὲ καὶ τὸ οἰκεῖον τῶν	ἡδέων,	θεωρεῖν δὲ μᾶλλον τοὺς πέλας
[9, 1170]	δ' αἰσθάνεσθαι ὅτι ζῇ, τῶν	ἡδέων	καθ' αὑτό (φύσει γὰρ ἀγαθὸν
[9, 1170]	τῶν καθ' αὑτὸ ἀγαθῶν καὶ	ἡδέων·	ὡρισμένον γάρ, τὸ δ' ὡρισμένον
[9, 1166]	τε ὁ τοιοῦτος ἑαυτῷ βούλεται·	ἡδέως	γὰρ αὐτὸ ποιεῖ· τῶν τε
[9, 1170]	φίλου ὄντος. Οἴονταί τε δεῖν	ἡδέως	ζῆν τὸν εὐδαίμονα. Μονώτῃ μὲν
[9, 1171]	ἀξιώσαντας· ἀμφοῖν γὰρ κάλλιον καὶ	ἥδιον)	εἰς δὲ τὰς εὐτυχίας συνεργοῦντα
[9, 1168]	τοῦ δὲ γεγενημένου ἡ μνήμη·	ἥδιστον	δὲ τὸ κατὰ τὴν ἐνέργειαν,
[9, 1168]	ἐν χρήμασι καὶ τιμαῖς καὶ	ἡδοναῖς	ταῖς σωματικαῖς· τούτων γὰρ οἱ
[9, 1167]	ἐρᾶν ἡ διὰ τῆς ὄψεως	ἡδονή·	μὴ γὰρ προησθεὶς τῇ ἰδέᾳ
[9, 1164]	ἀπαιτοῦντι τὰς ὑποσχέσεις ἀνθ' ἡδονῆς	ἡδονὴν	ἀποδεδωκέναι ἔφη. Εἰ μὲν οὖν
[9, 1170]	δεῖ αὐτῶν. Καὶ οἱ πρὸς	ἡδονὴν	δὲ ἀρκοῦσιν ὀλίγοι, καθάπερ ἐν
[9, 1164]	ὠφελήθη ἢ ἀνθ' ὅσου τὴν	ἡδονὴν	εἵλετ' ἄν, τοσοῦτον ἀντιλαβὼν ἕξει
[9, 1164]	τοιαῦτα, ἐπειδὰν ὃ μὲν δι'	ἡδονὴν	τὸν ἐρώμενον φιλῇ, ὃ δὲ
[9, 1172]	δ' ἂν εἴη διελθεῖν περὶ	ἡδονῆς.
[9, 1164]	δ' ἀπαιτοῦντι τὰς ὑποσχέσεις ἀνθ'	ἡδονῆς	ἡδονὴν ἀποδεδωκέναι ἔφη. Εἰ μὲν
[9, 1169]	βίος ὢν οὐδὲν δεῖται ἐπεισάκτου	ἡδονῆς)	οὐ δεόμενος δὲ τῶν τοιούτων
[9, 1171]	ἔχει καὶ τὴν ἔννοιαν ὅτι	ἥδονται	ἐπὶ τοῖς αὑτοῦ ἀγαθοῖσ. Διὸ
[9, 1170]	γὰρ τοῦ καθ' αὑτὸ ἀγαθοῦ	ἥδονται)	ὡς δὲ πρὸς ἑαυτὸν ἔχει
[9, 1165]	διὰ τὸ χρήσιμον ἢ τὸ	ἡδὺ	ἀγαπῶν προσεποιεῖτο διὰ τὸ ἦθος.
[9, 1170]	ἀγαθὸν ὑπάρχον ἐν ἑαυτῷ αἰσθάνεσθαι	ἡδύ)	αἱρετὸν δὲ τὸ ζῆν καὶ
[9, 1171]	γὰρ τὸ ὁρᾶν τοὺς φίλους	ἡδύ,	(ἄλλως τε καὶ ἀτυχοῦντι, καὶ
[9, 1170]	τῷ ἐπιεικεῖ· διόπερ ἔοικε πᾶσιν	ἡδὺ	εἶναι· οὐ δεῖ δὲ λαμβάνειν
[9, 1170]	αὐτὸ τὸ ζῆν ἀγαθὸν καὶ	ἡδύ	(ἔοικε δὲ καὶ ἐκ τοῦ
[9, 1170]	ὅτι τῷ σπουδαίῳ ἀγαθὸν καὶ	ἡδύ	ἐστι καθ' αὑτό. Τὸ δὲ
[9, 1169]	οὐδὲ δὴ τῶν διὰ τὸ	ἡδύ,	ἢ ἐπὶ μικρόν (ἡδὺς γὰρ
[9, 1166]	τὸ αὐτὸ λυπηρόν τε καὶ	ἡδύ,	καὶ οὐκ ἄλλοτ' ἄλλο· ἀμεταμέλητος
[9, 1168]	εἴπερ, συμφέρον· τοῦτο δ' ἧττον	ἡδὺ	καὶ φιλητόν. Ἡδεῖα δ' ἐστὶ
[9, 1167]	χρήσιμον οὐδὲ τὴν διὰ τὸ	ἡδύ·	οὐδὲ γὰρ εὔνοια ἐπὶ τούτοις
[9, 1170]	ἀγαθὸν τῇ φύσει ὂν καὶ	ἡδύ,	παραπλήσιον δὲ καὶ τὸ τοῦ
[9, 1170]	εἶναι ἀγαθόν ἐστιν αὐτοῖς καὶ	ἡδύ	(συναισθανόμενοι γὰρ τοῦ καθ' αὑτὸ
[9, 1165]	διὰ τὸ χρήσιμον ἢ τὸ	ἡδὺ	φίλους ὄντας, ὅταν μηκέτι ταῦτ'
[9, 1169]	τὸ ἡδύ, ἢ ἐπὶ μικρόν	(ἡδὺς	γὰρ ὁ βίος ὢν οὐδὲν
[9, 1170]	καθάπερ ἐν τῇ τροφῇ τὸ	ἥδυσμα.	Τοὺς δὲ σπουδαίους πότερον πλείστους
[9, 1167]	ἄρχειν Πιττακὸν ὅτε καὶ αὐτὸς	ἤθελεν.	Ὅταν δ' ἑκάτερος ἑαυτὸν βούληται,
[9, 1165]	ἔχουσι μᾶλλον βοηθητέον εἰς τὸ	ἦθος	ἢ τὴν οὐσίαν, ὅσῳ βέλτιον
[9, 1171]	ᾖ ἐπιδέξιος· οἶδε γὰρ τὸ	ἦθος	καὶ ἐφ' οἷς ἥδεται καὶ
[9, 1165]	καὶ ὑπολάβῃ φιλεῖσθαι διὰ τὸ	ἦθος,	μηδὲν τοιοῦτον ἐκείνου πράττοντος, ἑαυτὸν
[9, 1165]	ἡδὺ ἀγαπῶν προσεποιεῖτο διὰ τὸ	ἦθος.	Ὃ γὰρ ἐν ἀρχῇ εἴπομεν,
[9, 1164]	αἱ φιλίαι. Ἡ δὲ τῶν	ἠθῶν	καθ' αὑτὴν οὖσα μένει, καθάπερ
[9, 1171]	ἀτυχίας ὀκνοῦντα· μεταδιδόναι γὰρ ὡς	ἥκιστα	δεῖ τῶν κακῶν, ὅθεν τὸ
[9, 1167]	καὶ τὰ εἰς τὸν βίον	ἥκοντα.	Ἔστι δ' ἡ τοιαύτη ὁμόνοια
[9, 1165]	δὲ τῷ πρεσβυτέρῳ τιμὴν καθ'	ἡλικίαν,	ὑπαναστάσει καὶ κατακλίσει καὶ τοῖς
[9, 1170]	ἢ παραπλησίως. Τὸ δ' εἶναι	ἦν	αἱρετὸν διὰ τὸ αἰσθάνεσθαι αὑτοῦ
[9, 1170]	ὅτι ἐσμέν (τὸ γὰρ εἶναι	ἦν	αἰσθάνεσθαι ἢ νοεῖν) (τὸ δ'
[9, 1165]	οὐ γὰρ τῷ τοιούτῳ φίλος	ἦν·	ἀλλοιωθέντα οὖν ἀδυνατῶν ἀνασῶσαι ἀφίσταται.
[9, 1165]	αὐτοῖς, ἄνευ δὲ τούτων οὐκ	ἦν	φίλους εἶναι· συμβιοῦν γὰρ οὐχ
[9, 1169]	μᾶλλον ἕλοιτ' ἂν ἢ πολὺν	ἠρέμα,	καὶ βιῶσαι καλῶς ἐνιαυτὸν ἢ
[9, 1165]	οὐδὲν ἄτοπον διαλύεσθαι; Ἐκείνων γὰρ	ἦσαν	φίλοι· ὧν ἀπολιπόντων εὔλογον τὸ
[9, 1166]	μετὰ μικρόν γε λυπεῖται ὅτι	ἥσθη,	καὶ οὐκ ἂν ἐβούλετο ἡδέα
[9, 1169]	τὸ καλόν· ὀλίγον γὰρ χρόνον	ἡσθῆναι	σφόδρα μᾶλλον ἕλοιτ' ἂν ἢ
[9, 1168]	δὲ χρησίμων οὐ πάνυ ἢ	ἧττον·	ἡ προσδοκία δ' ἀνάπαλιν ἔχειν
[9, 1168]	ἀλλ' εἴπερ, συμφέρον· τοῦτο δ'	ἧττον	ἡδὺ καὶ φιλητόν. Ἡδεῖα δ'

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 29/05/2008