HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Éthique à Nicomaque, livre IX

Liste des contextes (ordre alphabétique)


δ  =  122 formes différentes pour 502 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, page
[9, 1170]   (φύσει γὰρ ἀγαθὸν ζωή, τὸ  δ'   ἀγαθὸν ὑπάρχον ἐν ἑαυτῷ αἰσθάνεσθαι
[9, 1169]   τῷ ζῆν καὶ ἐνεργεῖν, τοῦ  δ'   ἀγαθοῦ ἐνέργεια σπουδαία καὶ
[9, 1171]   καλὸν τὸ προθυμεῖσθαι ὠφελεῖσθαι. Δόξαν  δ'   ἀηδίας ἐν τῷ διωθεῖσθαι ἴσως
[9, 1170]   πράξεις ἐπιεικεῖς καὶ οἰκείας, τοιαῦται  δ'   αἱ τοῦ ἀγαθοῦ φίλου ὄντος.
[9, 1170]   ἦν αἰσθάνεσθαι νοεῖν) (τὸ  δ'   αἰσθάνεσθαι ὅτι ζῇ, τῶν ἡδέων
[9, 1170]   τοῖς ζῴοις δυνάμει αἰσθήσεως, ἀνθρώποις  δ'   αἰσθήσεως νοήσεως· δὲ
[9, 1168]   τὸ ἔργον τὸν ποιήσαντα. Τούτου  δ'   αἴτιον ὅτι τὸ εἶναι πᾶσιν
[9, 1166]   δ' ἑαυτῷ βούλεται τἀγαθά, γενόμενος  δ'   ἄλλος αἱρεῖται οὐδεὶς πάντ' ἔχειν
[9, 1165]   εὔλογον τὸ μὴ φιλεῖν. Ἐγκαλέσειε  δ'   ἄν τις, εἰ διὰ τὸ
[9, 1172]   φιλίας ἐπὶ τοσοῦτον εἰρήσθω· ἑπόμενον  δ'   ἂν εἴη διελθεῖν περὶ ἡδονῆς.
[9, 1170]   δὲ τοῖς φαύλοις λυπεῖται. Γίνοιτο  δ'   ἂν καὶ ἄσκησίς τις τῆς
[9, 1165]   καὶ τῆς φιλίας οἰκειότερον. Δόξειε  δ'   ἂν διαλυόμενος οὐδὲν ἄτοπον
[9, 1168]   τοῦτον φίλαυτον οὐδὲ ψέξει. Δόξειε  δ'   ἂν τοιοῦτος μᾶλλον εἶναι
[9, 1167]   αὐτοῖς γίνονται καὶ συνθέλουσιν, συμπράξαιεν  δ'   ἂν οὐδέν· ὅπερ γὰρ εἴπομεν,
[9, 1167]   τἀγαθὰ οἷς εἰσὶν εὖνοι, συμπράξαιεν  δ'   ἂν οὐδέν, οὐδ' ὀχληθεῖεν ὑπὲρ
[9, 1166]   ἀφείσθω ἐπὶ τοῦ παρόντος· δόξειε  δ'   ἂν ταύτῃ εἶναι φιλία,
[9, 1166]   τι ποτ' ἐστίν· δόξειε  δ'   ἂν τὸ νοοῦν ἕκαστος εἶναι
[9, 1168]   μᾶλλον ἴσασιν ὅτι αὑτῶν. Δόξειε  δ'   ἂν τοῦτο καὶ τοῖς εὐεργέταις
[9, 1165]   συγγενεῖς ἀπαντᾶν διὰ ταὐτό. Δόξειε  δ'   ἂν τροφῆς μὲν γονεῦσι δεῖν
[9, 1167]   πάσχειν ποιεῖν ἐφίενται. Δόξειε  δ'   ἂν φυσικώτερον εἶναι τὸ αἴτιον,
[9, 1168]   πάνυ ἧττον· προσδοκία  δ'   ἀνάπαλιν ἔχειν ἔοικεν. Καὶ
[9, 1171]   ὀχληθέντες μεγάλ' αὐτὸν ὠφελήσειν. Ἰέναι  δ'   ἀνάπαλιν ἴσως ἁρμόζει πρὸς μὲν
[9, 1164]   δ' ἐνίοις ἀρέσκει τὸ μισθὸς  δ'   ἀνδρί. Οἱ δὲ προλαμβάνοντες τὸ
[9, 1165]   διαμένοι τὴν διάνοιαν παῖς  δ'   ἀνὴρ εἴη οἷος κράτιστος, πῶς
[9, 1167]   αὐτοὺς ἐκ πονηροῦ θεωμένους, ἔοικε  δ'   ἀνθρωπικῷ· ἀμνήμονες γὰρ οἱ πολλοί,
[9, 1164]   ᾄσειεν, τοσούτῳ πλείω· εἰς ἕω  δ'   ἀπαιτοῦντι τὰς ὑποσχέσεις ἀνθ' ἡδονῆς
[9, 1170]   κατ' ἀρετὴν πράξεσι χαίρει, ταῖς  δ'   ἀπὸ κακίας δυσχεραίνει, καθάπερ
[9, 1165]   περὶ τιμιώτερον κακουργία. Ἐὰν  δ'   ἀποδέχηται ὡς ἀγαθόν, γένηται δὲ
[9, 1165]   ἂν ἐνδέχηται, οὕτω διοριστέον. Ἔχει  δ'   ἀπορίαν καὶ περὶ τοῦ διαλύεσθαι
[9, 1169]   διδῷ, τί δεῖ φίλων; Ἔοικε  δ'   ἀτόπῳ τὸ πάντ' ἀπονέμοντας τἀγαθὰ
[9, 1166]   τὰ ἡδέα βλαβερὰ ὄντα· οἳ  δ'   αὖ διὰ δειλίαν καὶ ἀργίαν
[9, 1165]   καὶ τοῖς τοιούτοις· πρὸς ἑταίρους  δ'   αὖ καὶ ἀδελφοὺς παρρησίαν καὶ
[9, 1170]   τῆς λύπης ἔσται φανερώτερον. Εἰ  δ'   αὐτὸ τὸ ζῆν ἀγαθὸν καὶ
[9, 1168]   καλόν, καὶ φίλου ἕνεκα, τὸ  δ'   αὑτοῦ παρίησιν. Τοῖς λόγοις δὲ
[9, 1171]   τοῦτο μὲν οὔ, παρουσία  δ'   αὐτῶν ἡδεῖα οὖσα καὶ
[9, 1166]   τῷ σπουδαίῳ τὸ εἶναι, ἕκαστος  δ'   ἑαυτῷ βούλεται τἀγαθά, γενόμενος δ'
[9, 1170]   τὸν φίλον, παραπλησίως. Τὸ  δ'   εἶναι ἦν αἱρετὸν διὰ τὸ
[9, 1168]   τῷ ἀλόγῳ τῆς ψυχῆς· τοιοῦτοι  δ'   εἰσὶν οἱ πολλοί· διὸ καὶ
[9, 1167]   καὶ ταῖς λειτουργίαις ἐλλείποντας· ἑαυτῷ  δ'   ἕκαστος βουλόμενος ταῦτα τὸν πέλας
[9, 1167]   ὅτε καὶ αὐτὸς ἤθελεν. Ὅταν  δ'   ἑκάτερος ἑαυτὸν βούληται, ὥσπερ οἱ
[9, 1166]   καὶ τὸ μὲν δεῦρο τὸ  δ'   ἐκεῖσε ἕλκει ὥσπερ διασπῶντα. Εἰ
[9, 1171]   ὡς φίλους καὶ συναλγοῦντας. Μιμεῖσθαι  δ'   ἐν ἅπασι δεῖ δῆλον ὅτι
[9, 1171]   καὶ ὀλίγους εὑρεῖν τοιούτους. Πότερον  δ'   ἐν εὐτυχίαις μᾶλλον φίλων δεῖ
[9, 1171]   τῶν χρησίμων ἐνταῦθα δεῖ, κάλλιον  δ'   ἐν ταῖς εὐτυχίαις, διὸ καὶ
[9, 1171]   δῆλον ὅτι τὸν βελτίω.  δ'   ἐν ταῖς εὐτυχίαις τῶν φίλων
[9, 1168]   πᾶσιν αἱρετὸν καὶ φιλητόν, ἐσμὲν  δ'   ἐνεργείᾳ ᾳτῷ ζῆν γὰρ καὶ
[9, 1171]   περὶ τὸν φίλον δή·  δ'   ἐνέργεια γίνεται αὐτῆς ἐν τῷ
[9, 1169]   εὐδαιμονία ἐνέργειά τις ἐστίν,  δ'   ἐνέργεια δῆλον ὅτι γίνεται καὶ
[9, 1164]   ἐλάμβανε τοσοῦτον. Ἐν τοῖς τοιούτοις  δ'   ἐνίοις ἀρέσκει τὸ μισθὸς δ'
[9, 1164]   φίλου καὶ τῆς ἀρετῆς) οὕτω  δ'   ἔοικε καὶ τοῖς φιλοσοφίας κοινωνήσασιν·
[9, 1165]   δ' μὲν διαμένοι  δ'   ἐπιεικέστερος γίνοιτο καὶ πολὺ διαλλάττοι
[9, 1169]   πράττειν καὶ πράττει·  δ'   ἐπιεικής, δεῖ, ταῦτα καὶ
[9, 1168]   ὅτι οὐδὲν ἀφ' ἑαυτοῦ πράττειὁ  δ'   ἐπιεικὴς διὰ τὸ καλόν, καὶ
[9, 1169]   αἱρεῖται τὸ βέλτιστον ἑαυτῷ,  δ'   ἐπιεικὴς πειθαρχεῖ τῷ νῷ. Ἀληθὲς
[9, 1170]   καθάπερ καὶ Θέογνίς φησιν. Φυσικώτερον  δ'   ἐπισκοποῦσιν ἔοικεν σπουδαῖος φίλος
[9, 1171]   πάντες μετ' ἀλλήλων συνημερεύειν· τοῦτο  δ'   ἐργῶδες ἐν πολλοῖς ὑπάρχειν. Χαλεπὸν
[9, 1168]   ἧττον ἡδὺ καὶ φιλητόν. Ἡδεῖα  δ'   ἐστὶ τοῦ μὲν παρόντος
[9, 1170]   φίλος τῶν αἱρετῶν εἴη.  δ'   ἐστὶν αὐτῷ αἱρετόν, τοῦτο δεῖ
[9, 1165]   Διὶ θύεται, οὐκ ἄδηλον· ἐπεὶ  δ'   ἕτερα γονεῦσι καὶ ἀδελφοῖς καὶ
[9, 1167]   βούλησις τῆς κομιδῆς ἕνεκα· οἱ  δ'   εὖ πεποιηκότες φιλοῦσι καὶ ἀγαπῶσι
[9, 1168]   εὖ πάσχειν ἄπονον εἶναι, τὸ  δ'   εὖ ποιεῖν ἐργῶδες. Διὰ ταῦτα
[9, 1169]   τῆς ἀρετῆς τὸ εὐεργετεῖν, κάλλιον  δ'   εὖ ποιεῖν φίλους ὀθνείων, τῶν
[9, 1167]   βουλομένους τὰ δίκαια ποιεῖν. Οἱ  δ'   εὐεργέται τοὺς εὐεργετηθέντας δοκοῦσι μᾶλλον
[9, 1167]   εἶναι μὴ εὔνους γενομένους, οἱ  δ'   εὖνοι οὐδὲν μᾶλλον φιλοῦσιν· βούλονται
[9, 1167]   αὐτὸν διά τινα χρῆσιν. Ὅλως  δ'   εὔνοια δι' ἀρετὴν καὶ ἐπιείκειάν
[9, 1166]   μὲν φίλησις μετὰ συνηθείας,  δ'   εὔνοια καὶ ἐκ προσπαίου, ~οἷον
[9, 1166]   καὶ ἑτέρῳ φίλος γένοιτο.  δ'   εὔνοια φιλικῷ μὲν ἔοικεν, οὐ
[9, 1166]   τοιαῦται δ' ἡδεῖαι. Καὶ θεωρημάτων  δ'   εὐπορεῖ τῇ διανοίᾳ. Συναλγεῖ τε
[9, 1164]   ὅσου πρὶν ἔχειν ἐτίμα. Ἀπορίαν  δ'   ἔχει καὶ τὰ τοιαῦτα, οἷον
[9, 1171]   σφόδρα δὴ πρὸς ὀλίγους. Οὕτω  δ'   ἔχειν ἔοικε καὶ ἐπὶ τῶν
[9, 1165]   ἀνιάτοις κατὰ τὴν μοχθηρίαν; Ἐπανόρθωσιν  δ'   ἔχουσι μᾶλλον βοηθητέον εἰς τὸ
[9, 1171]   πρὸς τὸν φίλον· περὶ αὑτὸν  δ'   αἴσθησις ὅτι ἔστιν αἱρετή,
[9, 1171]   οὖν φαίνεται τὸ λεχθέν. Ἔοικε  δ'   παρουσία μικτή τις αὐτῶν
[9, 1167]   εἰς τὸν βίον ἥκοντα. Ἔστι  δ'   τοιαύτη ὁμόνοια ἐν τοῖς
[9, 1166]   μελλόντων ἐλπίδες ἀγαθαί, αἱ τοιαῦται  δ'   ἡδεῖαι. Καὶ θεωρημάτων δ' εὐπορεῖ
[9, 1166]   μοχθηρίαν ἀλγεῖ ἀπεχόμενόν τινων, τὸ  δ'   ἥδεται, καὶ τὸ μὲν δεῦρο
[9, 1168]   δράσαντι, ἀλλ' εἴπερ, συμφέρον· τοῦτο  δ'   ἧττον ἡδὺ καὶ φιλητόν. Ἡδεῖα
[9, 1169]   εὐτυχούντων οὓς εὖ ποιήσουσιν. Ἄτοπον  δ'   ἴσως καὶ τὸ μονώτην ποιεῖν
[9, 1164]   ἂν τάττωσιν οἱ λαμβάνοντες. Δεῖ  δ'   ἴσως οὐ τοσούτου τιμᾶν ὅσου
[9, 1164]   γὰρ ἐπιτελοῦσιν ὡμολόγησαν. Τοῦτο  δ'   ἴσως ποιεῖν οἱ σοφισταὶ ἀναγκάζονται
[9, 1168]   τοῦ ἔργου ἐμψύχου γενομένου· ~(μάλιστα  δ'   ἴσως τοῦτο περὶ τοὺς ποιητὰς
[9, 1164]   φιλητόν, εἰ οὕτως ἔτυχεν, πολλάκις  δ'   ἐρώμενος ὅτι πρότερον ἐπαγγελλόμενος
[9, 1165]   οὖν ἀδυνατῶν ἀνασῶσαι ἀφίσταται. Εἰ  δ'   μὲν διαμένοι δ'
[9, 1164]   ἐβούλετο, ἱκανῶς ἂν εἶχεν· εἰ  δ'   μὲν τέρψιν δὲ
[9, 1169]   εἶναι δεῖ, καθάπερ εἴρηται· ὡς  δ'   οἱ πολλοί, οὐ χρή. Ἀμφισβητεῖται
[9, 1166]   καθ' ἑαυτοὺς ὄντες, μεθ' ἑτέρων  δ'   ὄντες ἐπιλανθάνονται. Οὐδέν τε φιλητὸν
[9, 1170]   τούτων μακαριωτάτη ζωή)  δ'   ὁρῶν ὅτι ὁρᾷ αἰσθάνεται καὶ
[9, 1164]   οὖσα μένει, καθάπερ εἴρηται. Διαφέρονται  δ'   ὅταν ἕτερα γίνηται αὐτοῖς καὶ
[9, 1170]   κἂν νοῶμεν, ὅτι νοοῦμεν, τὸ  δ'   ὅτι αἰσθανόμεθα νοοῦμεν, ὅτι
[9, 1165]   εἶναι, οὐδ' ὁμοιοῦσθαι φαύλῳ· εἴρηται  δ'   ὅτι τὸ ὅμοιον τῷ ὁμοίῳ
[9, 1164]   τῷ καλῷ καὶ ἀναγκαίῳ. Ὅτι  δ'   οὐ πάντα τῷ αὐτῷ ἀποδοτέον,
[9, 1166]   πρὸς ἀγνῶτας καὶ λανθάνουσα, φιλία  δ'   οὔ. Καὶ πρότερον δὲ ταῦτ'
[9, 1164]   μᾶλλον ἑταίρῳ δοτέον. Ἴσως  δ'   οὐδὲ τοῦτ' ἀεί, οἷον τῷ
[9, 1167]   ὡς κομιουμένους τὰς χάριτας, τοῖς  δ'   οὐκ εἶναι ἐπιμελὲς τὸ ἀνταποδοῦναι.
[9, 1165]   κομιεῖσθαι ἐδάνεισεν ἐπιεικεῖ ὄντι,  δ'   οὐκ ἐλπίζει κομιεῖσθαι παρὰ πονηροῦ.
[9, 1169]   οὐ δοκεῖ δεῖσθαι φίλων. Τὸ  δ'   οὐκ ἔστιν ἴσως ἀληθές. Ἐν
[9, 1171]   ἄλλο τι κουφίζονται, ἀφείσθω· συμβαίνειν  δ'   οὖν φαίνεται τὸ λεχθέν. Ἔοικε
[9, 1164]   γονεῖς, τὸ ἐνδεχόμενον. Μὴ τοιαύτης  δ'   οὔσης τῆς δόσεως ἀλλ' ἐπί
[9, 1171]   γὰρ ἐδόκει φιλικώτατον εἶναι) ὅτι  δ'   οὐχ οἷόν τε πολλοῖς συζῆν
[9, 1171]   κατὰ τὴν ἑταιρικὴν φιλίαν, αἱ  δ'   ὑμνούμεναι ἐν δυσὶ λέγονται. Οἱ
[9, 1168]   καὶ εἰ μηδεὶς εἴσεται· ταῦτα  δ'   ὑπάρχει μάλιστ' αὐτῷ πρὸς αὑτόν,
[9, 1169]   πολλὰς καὶ μικράς. Τοῖς  δ'   ὑπεραποθνήσκουσι τοῦτ' ἴσως συμβαίνει· αἱροῦνται
[9, 1165]   μὲν τὸ ὀφείλημα ἀποδοτέον, ἐὰν  δ'   ὑπερτείνῃ δόσις τῷ καλῷ
[9, 1165]   πράττοντος, ἑαυτὸν αἰτιῷτ' ἄν· ὅταν  δ'   ὑπὸ τῆς ἐκείνου προσποιήσεως ἀπατηθῇ,
[9, 1170]   καὶ ἡδέων· ὡρισμένον γάρ, τὸ  δ'   ὡρισμένον τῆς τἀγαθοῦ φύσεως· τὸ
[9, 1169]   τῇ φύσει ἀγαθὰ ἔχει, δῆλον  δ'   ὡς μετὰ φίλων καὶ ἐπιεικῶν
[9, 1169]   αὑτοῦ ἀδυνατεῖ· ὅθεν Ὅταν  δαίμων   εὖ διδῷ, τί δεῖ φίλων;
[9, 1164]   χαριστέον ἑταίροις, ὥσπερ καὶ  δάνειον   ὀφείλει ἀποδοτέον μᾶλλον
[9, 1167]   οὐδ' ὅμοιον τὸ περὶ τοὺς  δανείσαντας·   οὐ γάρ ἐστι φίλησις περὶ
[9, 1167]   εἶναι οἷς ὀφείλουσιν, οἱ δὲ  δανείσαντες   καὶ ἐπιμελοῦνται τῆς τῶν ὀφειλόντων
[9, 1165]   μοχθηρὸν εἶναι. Οὐδὲ γὰρ τῷ  δανείσαντι   ἐνίοτε ἀντιδανειστέον· μὲν γὰρ
[9, 1167]   ὀφείλεται· καθάπερ οὖν ἐπὶ τῶν  δανείων   οἱ μὲν ὀφείλοντες βούλονται μὴ
[9, 1169]   πάντες ἀποδέχονται καὶ ἐπαινοῦσιν· πάντων  δὲ   ἁμιλλωμένων πρὸς τὸ καλὸν καὶ
[9, 1164]   ᾖ, μὴ ἑαλωκότι ἀπαιτοῦντι  δὲ   ἀποδοτέον, ~(τὸν πατέρα λυτρωτέον; Δόξειε
[9, 1170]   αὐτῶν. Καὶ οἱ πρὸς ἡδονὴν  δὲ   ἀρκοῦσιν ὀλίγοι, καθάπερ ἐν τῇ
[9, 1166]   ἕκαστος εἶναι δοκεῖ) καὶ ζῆν  δὲ   βούλεται ἑαυτὸν καὶ σῴζεσθαι, καὶ
[9, 1167]   εὔνοιαν, τὰ δίκαια δρῶν·  δὲ   βουλόμενός τιν' εὐπραγεῖν, ἐλπίδα ἔχων
[9, 1166]   καὶ ἑτέρων μὲν ἐπιθυμοῦσιν ἄλλα  δὲ   βούλονται, οἷον οἱ ἀκρατεῖς· αἱροῦνται
[9, 1168]   δὲ μέλλοντος ἐλπίς, τοῦ  δὲ   γεγενημένου μνήμη· ἥδιστον δὲ
[9, 1171]   ἐργῶδες ἐν πολλοῖς ὑπάρχειν. Χαλεπὸν  δὲ   γίνεται καὶ τὸ συγχαίρειν καὶ
[9, 1170]   τοῦ φίλου ὅτι ἔστιν, τοῦτο  δὲ   γίνοιτ' ἂν ἐν τῷ συζῆν
[9, 1172]   φαύλων ἀβέβαιοι ὄντες, καὶ μοχθηροὶ  δὲ   γίνονται ὁμοιούμενοι ἀλλήλοις) δὲ
[9, 1165]   εἰς ταῦτ' ἐπαρκεῖν· καὶ τιμὴν  δὲ   γονεῦσι καθάπερ θεοῖς, οὐ πᾶσαν
[9, 1167]   μὴ εἶναι οἷς ὀφείλουσιν, οἱ  δὲ   δανείσαντες καὶ ἐπιμελοῦνται τῆς τῶν
[9, 1164]   ἡδονὴν τὸν ἐρώμενον φιλῇ,  δὲ   διὰ τὸ χρήσιμον τὸν ἐραστήν,
[9, 1165]   οὐκ ἐνδέχεται; Ἐν μεγάλῃ  δὲ   διαστάσει μάλιστα δῆλον γίνεται, οἷον
[9, 1165]   ὁμογενῶν ῥᾴων σύγκρισις, τῶν  δὲ   διαφερόντων ἐργωδεστέρα. Οὐ μὴν διά
[9, 1170]   δ' αἰσθήσεως νοήσεως·  δὲ   δύναμις εἰς τὴν ἐνέργειαν ἀνάγεται,
[9, 1170]   ἡδύ ἐστι καθ' αὑτό. Τὸ  δὲ   ζῆν ὁρίζονται τοῖς ζῴοις δυνάμει
[9, 1170]   τὸ αἰσθάνεσθαι νοεῖν. Τὸ  δὲ   ζῆν τῶν καθ' αὑτὸ ἀγαθῶν
[9, 1165]   σπουδαῖον εἰδὼς εὖ ποιήσῃ, τῷ  δὲ   ἀνταπόδοσις γίνηται ὃν οἴεται
[9, 1166]   τοιοῦτοι ὑπολαμβάνουσιν εἶναι· ἔοικε  δέ,   καθάπερ εἴρηται, μέτρον ἑκάστων
[9, 1168]   εὖ ποιεῖν ἐργῶδες. Διὰ ταῦτα  δὲ   καὶ αἱ μητέρες φιλοτεκνότεραι· ἐπιπονωτέρα
[9, 1168]   καὶ τούτῳ χαριζόμενος. Καὶ ἐγκρατὴς  δὲ   καὶ ἀκρατὴς λέγεται τῷ κρατεῖν
[9, 1169]   ἑαυτῷ ἀπονέμει. Καὶ περὶ τιμὰς  δὲ   καὶ ἀρχὰς αὐτὸς τρόπος·
[9, 1172]   ἐπιεικής, συναυξανομένη ταῖς ὁμιλίαις· δοκοῦσι  δὲ   καὶ βελτίους γίνεσθαι ἐνεργοῦντες καὶ
[9, 1171]   ὡς ἀληθῶς ἐπιεικῆ· δι' ἀρετὴν  δὲ   καὶ δι' αὐτοὺς οὐκ ἔστι
[9, 1167]   αὐτὴν ἀργὴν εἶναι φιλίαν, χρονιζομένην  δὲ   καὶ εἰς συνήθειαν ἀφικνουμένην γίνεσθαι
[9, 1170]   ζῆν ἀγαθὸν καὶ ἡδύ (ἔοικε  δὲ   καὶ ἐκ τοῦ πάντας ὀρέγεσθαι
[9, 1167]   ἐπὶ τῶν ἀγωνιστῶν εἴπομεν. Φιλικὸν  δὲ   καὶ ὁμόνοια φαίνεται. Διόπερ
[9, 1167]   δίκαια καὶ τὰ συμφέροντα, τούτων  δὲ   καὶ κοινῇ ἐφίενται. Τοὺς δὲ
[9, 1165]   στρατηγοῦ, ἀλλὰ τὴν πατρικήν, ὁμοίως  δὲ   καὶ μητρικήν. Καὶ παντὶ δὲ
[9, 1171]   μηδ' αὐτὸς εἶναι θρηνητικός· γύναια  δὲ   καὶ οἱ τοιοῦτοι ἄνδρες τοῖς
[9, 1171]   οὐκ ἔστι πρὸς πολλούς, ἀγαπητὸν  δὲ   καὶ ὀλίγους εὑρεῖν τοιούτους. Πότερον
[9, 1169]   οἱ πολλοί, οὐ χρή. Ἀμφισβητεῖται  δὲ   καὶ περὶ τὸν εὐδαίμονα, εἰ
[9, 1165]   καὶ τὰ ἁρμόττοντα ἀπονεμητέον. Οὕτω  δὲ   καὶ ποιεῖν φαίνονται· εἰς γάμους
[9, 1168]   καὶ πάντα τούτῳ πείθεται· ὥσπερ  δὲ   καὶ πόλις τὸ κυριώτατον μάλιστ'
[9, 1168]   τοῖς εὐεργέταις οἰκεῖον εἶναι. Ἀπορεῖται  δὲ   καὶ πότερον δεῖ φιλεῖν ἑαυτὸν
[9, 1169]   πάντων αἱρούμενος τὸ καλόν. Ἐνδέχεται  δὲ   καὶ πράξεις τῷ φίλῳ προίίεσθαι,
[9, 1170]   αὑτὸν ἐνεργεῖν συνεχῶς, μεθ' ἑτέρων  δὲ   καὶ πρὸς ἄλλους ῥᾷον. Ἔσται
[9, 1169]   καθάπερ ἐν ἀρχῇ εἴρηται, ἔστι  δὲ   καὶ τὸ οἰκεῖον τῶν ἡδέων,
[9, 1170]   φύσει ὂν καὶ ἡδύ, παραπλήσιον  δὲ   καὶ τὸ τοῦ φίλου ἐστίν,
[9, 1166]   καὶ συγχαίροντα τῷ φίλῳ· μάλιστα  δὲ   καὶ τοῦτο περὶ τὰς μητέρας
[9, 1168]   ἐνεργείᾳ τὸ ἔργον μηνύει. Ἅμα  δὲ   καὶ τῷ μὲν εὐεργέτῃ καλὸν
[9, 1165]   καὶ ἁπάντων κοινότητα. Καὶ συγγενέσι  δὲ   καὶ φυλέταις καὶ πολίταις καὶ
[9, 1171]   διανέμειν ἑαυτόν, οὐκ ἄδηλον. Ἔτι  δὲ   κἀκείνους δεῖ ἀλλήλοις φίλους εἶναι,
[9, 1164]   δ' μὲν τέρψιν  δὲ   κέρδος, καὶ μὲν ἔχει
[9, 1170]   εἰς τὴν ἐνέργειαν ἀνάγεται, τὸ  δὲ   κύριον ἐν τῇ ἐνεργείᾳ· ἔοικε
[9, 1170]   πᾶσιν ἡδὺ εἶναι· οὐ δεῖ  δὲ   λαμβάνειν μοχθηρὰν ζωὴν καὶ διεφθαρμένην,
[9, 1166]   ἕκαστον τῷ ἐπιεικεῖ ὑπάρχει τοῖς  δὲ   λοιποῖς, τοιοῦτοι ὑπολαμβάνουσιν εἶναι·
[9, 1171]   οἷς ἥδεται καὶ λυπεῖται) τὸ  δὲ   λυπούμενον αἰσθάνεσθαι ἐπὶ ταῖς αὑτοῦ
[9, 1165]   πράξεις· καὶ εἰς τὰ κήδη  δὲ   μάλιστ' οἴονται δεῖν τοὺς συγγενεῖς
[9, 1168]   μάλιστα τὸν μάλιστα φίλον, φίλος  δὲ   μάλιστα βουλόμενος βούλεται
[9, 1169]   τὸ οἰκεῖον τῶν ἡδέων, θεωρεῖν  δὲ   μᾶλλον τοὺς πέλας δυνάμεθα
[9, 1168]   μὲν παρόντος ἐνέργεια, τοῦ  δὲ   μέλλοντος ἐλπίς, τοῦ δὲ
[9, 1164]   τὸ χρήσιμον τὸν ἐραστήν, ταῦτα  δὲ   μὴ ἀμφοῖν ὑπάρχῃ. Διὰ ταῦτα
[9, 1167]   στασιάζειν, ἀλλήλους μὲν ἐπαναγκάζοντας, αὐτοὺς  δὲ   μὴ βουλομένους τὰ δίκαια ποιεῖν.
[9, 1164]   ἐν ἐγκλήμασίν εἰσιν. Ἐν οἷς  δὲ   μὴ γίνεται διομολογία τῆς ὑπουργίας,
[9, 1166]   ἐκεῖσε ἕλκει ὥσπερ διασπῶντα. Εἰ  δὲ   μὴ οἷόν τε ἅμα λυπεῖσθαι
[9, 1164]   καὶ μὲν ἔχει  δὲ   μή, οὐκ ἂν εἴη τὰ
[9, 1169]   καὶ τοὺς ἄλλους ὠφελήσεἰ, τὸν  δὲ   μοχθηρὸν οὐ δεῖ· βλάψει γὰρ
[9, 1165]   δ' ἀποδέχηται ὡς ἀγαθόν, γένηται  δὲ   μοχθηρὸς καὶ δοκῇ, ἆρ' ἔτι
[9, 1168]   ζῆν γὰρ καὶ πράττεινν, ἐνεργείᾳ  δὲ   ποιήσας τὸ ἔργον ἔστι
[9, 1165]   γονεῦσι καθάπερ θεοῖς, οὐ πᾶσαν  δέ·   οὐδὲ γὰρ τὴν αὐτὴν πατρὶ
[9, 1166]   ὑπάρχει, ἀλλ' οὐδὲ φαίνεται. Σχεδὸν  δὲ   οὐδὲ τοῖς φαύλοις· διαφέρονται γὰρ
[9, 1165]   ἔχει μὲν μὴ οὕτως οἴονται  δέ,   οὐκ ἂν δόξαιεν ἄτοπα ποιεῖν.
[9, 1167]   ὅτι οἳ μὲν ὀφείλουσι τοῖς  δὲ   ὀφείλεται· καθάπερ οὖν ἐπὶ τῶν
[9, 1168]   χαίρειν ἐν τοῦτο, τῷ  δὲ   παθόντι οὐδὲν καλὸν ἐν τῷ
[9, 1168]   ντὸ καλὸν γὰρ πολυχρόνιονν, τῷ  δὲ   παθόντι τὸ χρήσιμον παροίχεται.
[9, 1171]   τὸ ἅλις ἐγὼ δυστυχῶν. Μάλιστα  δὲ   παρακλητέον ὅταν μέλλωσιν ὀλίγα ὀχληθέντες
[9, 1168]   ἄλλους διήκει. Καὶ αἱ παροιμίαι  δὲ   πᾶσαι ὁμογνωμονοῦσιν, οἷον τὸ μία
[9, 1168]   δὲ τῷ πάσχειν· τοῖς ὑπερέχουσι  δὲ   περὶ τὴν πρᾶξιν ἕπεται τὸ
[9, 1170]   ὑπάρχοντα αὐτῇ. Ἐν τοῖς ἐχομένοις  δὲ   περὶ τῆς λύπης ἔσται φανερώτερον.
[9, 1169]   ἐπιεικὴς πειθαρχεῖ τῷ νῷ. Ἀληθὲς  δὲ   περὶ τοῦ σπουδαίου καὶ τὸ
[9, 1165]   γὰρ οὐχ οἷόν τε. Εἴρηται  δὲ   περὶ τούτων. Ἆρ' οὖν οὐθὲν
[9, 1166]   οἴονται ἑαυτοῖς βέλτιστα εἶναι. Οἷς  δὲ   πολλὰ καὶ δεινὰ πέπρακται καὶ
[9, 1171]   ὑμνούμεναι ἐν δυσὶ λέγονται. Οἱ  δὲ   πολύφιλοι καὶ πᾶσιν οἰκείως ἐντυγχάνοντες
[9, 1170]   μυριάδων ἔτι πόλις ἐστίν. Τὸ  δὲ   ποσὸν οὐκ ἔστιν ἴσως ἕν
[9, 1166]   οἷς ταῦθ' ὑπάρχει. Πρὸς αὑτὸν  δὲ   πότερον ἔστιν οὐκ ἔστι
[9, 1164]   χάριν ταῦτα δώσει. Τὴν ἀξίαν  δὲ   ποτέρου τάξαι ἐστί, τοῦ προϊεμένου
[9, 1169]   τὰς οἰκείας, αἱ τῶν σπουδαίων  δὲ   πράξεις φίλων ὄντων ἡδεῖαι τοῖς
[9, 1164]   τὸ μισθὸς δ' ἀνδρί. Οἱ  δὲ   προλαμβάνοντες τὸ ἀργύριον, εἶτα μηδὲν
[9, 1170]   καθ' αὑτὸ ἀγαθοῦ ἥδονται) ὡς  δὲ   πρὸς ἑαυτὸν ἔχει σπουδαῖος,
[9, 1171]   τις εἶναι βούλεται φιλίας, τοῦτο  δὲ   πρὸς ἕνα· καὶ τὸ σφόδρα
[9, 1170]   τῇ τροφῇ τὸ ἥδυσμα. Τοὺς  δὲ   σπουδαίους πότερον πλείστους κατ' ἀριθμόν,
[9, 1172]   συμπίνουσιν, οἳ δὲ συγκυβεύουσιν, ἄλλοι  δὲ   συγγυμνάζονται καὶ συγκυνηγοῦσιν συμφιλοσοφοῦσιν,
[9, 1172]   διόπερ οἳ μὲν συμπίνουσιν, οἳ  δὲ   συγκυβεύουσιν, ἄλλοι δὲ συγγυμνάζονται καὶ
[9, 1171]   ἅμα τῷ μὲν συνήδεσθαι τῷ  δὲ   συνάχθεσθαι. Ἴσως οὖν εὖ ἔχει
[9, 1171]   ταῦτα χρεία φίλων) πρὸς εὐπάθειαν  δὲ   σχολαίως· οὐ γὰρ καλὸν τὸ
[9, 1166]   τῇ πρὸς αὑτὸν ὁμοιοῦται. Φαίνεται  δὲ   τὰ εἰρημένα καὶ τοῖς πολλοῖς
[9, 1168]   φιλεῖν καὶ τὰ φιλικά. Ἔτι  δὲ   τὰ ἐπιπόνως γενόμενα πάντες μᾶλλον
[9, 1166]   μοχθηρίας διάλυσις γένηται. ~(Τὰ φιλικὰ  δὲ   τὰ πρὸς τοὺς πέλας, καὶ
[9, 1164]   πάντα νῦν οὐδὲν ἐπιτελεῖ. Συμβαίνει  δὲ   τὰ τοιαῦτα, ἐπειδὰν μὲν
[9, 1163]   ~(Ἐν πάσαις  δὲ   ταῖς ἀνομοιοειδέσι φιλίαις τὸ ἀνάλογον
[9, 1171]   (εὐεργετικὸν γὰρ εἶναι καλόν) εἰς  δὲ   τὰς ἀτυχίας ὀκνοῦντα· μεταδιδόναι γὰρ
[9, 1171]   γὰρ κάλλιον καὶ ἥδιον) εἰς  δὲ   τὰς εὐτυχίας συνεργοῦντα μὲν προθύμως
[9, 1166]   διάτασιν οὐδ' ὄρεξιν, τῇ φιλήσει  δὲ   ταῦτ' ἀκολουθεῖ· καὶ μὲν
[9, 1166]   φιλία δ' οὔ. Καὶ πρότερον  δὲ   ταῦτ' εἴρηται. Ἀλλ' οὐδὲ φίλησίς
[9, 1164]   ἀναφέρεται καὶ τούτῳ μετρεῖται· ἐν  δὲ   τῇ ἐρωτικῇ ἐνίοτε μὲν
[9, 1170]   ὡρισμένον τῆς τἀγαθοῦ φύσεως· τὸ  δὲ   τῇ φύσει ἀγαθὸν καὶ τῷ
[9, 1166]   περὶ τὰς μητέρας συμβαίνει. Τούτων  δέ   τινι καὶ τὴν φιλίαν ὁρίζονται.
[9, 1169]   ὑπάρχει ὥσπερ κτῆμά τι. Εἰ  δὲ   τὸ εὐδαιμονεῖν ἐστὶν ἐν τῷ
[9, 1170]   ἐν ἑαυτῷ αἰσθάνεσθαι ἡδύ) αἱρετὸν  δὲ   τὸ ζῆν καὶ μάλιστα τοῖς
[9, 1169]   τῷ μὲν φίλῳ χρήματα, αὐτῷ  δὲ   τὸ καλόν· τὸ δὴ μεῖζον
[9, 1168]   δὲ γεγενημένου μνήμη· ἥδιστον  δὲ   τὸ κατὰ τὴν ἐνέργειαν, καὶ
[9, 1168]   οἱ κτησάμενοι τῶν παραλαβόντων· δοκεῖ  δὲ   τὸ μὲν εὖ πάσχειν ἄπονον
[9, 1170]   αἰσθάνεσθαι αὑτοῦ ἀγαθοῦ ὄντος,  δὲ   τοιαύτη αἴσθησις ἡδεῖα καθ' ἑαυτήν.
[9, 1167]   ἐφιεμένους ἐν τοῖς ὠφελίμοις, ἐν  δὲ   τοῖς πόνοις καὶ ταῖς λειτουργίαις
[9, 1170]   τοῖς καλοῖς μέλεσιν ἥδεται, ἐπὶ  δὲ   τοῖς φαύλοις λυπεῖται. Γίνοιτο δ'
[9, 1166]   τῶν φίλων οἱ προσκεκρουκότες. Οἳ  δὲ   τὸν συνδιάγοντα καὶ ταὐτὰ αἱρούμενον,
[9, 1166]   τούτων ὑπάρχειν τῷ ἐπιεικεῖ, πρὸς  δὲ   τὸν φίλον ἔχειν ὥσπερ πρὸς
[9, 1168]   τοῖς οὕτω φιλαύτοις ὀνειδίζεται. Ὅτι  δὲ   τοὺς τὰ τοιαῦθ' αὑτοῖς ἀπονέμοντας
[9, 1164]   ἀμφοῖν κατ' ἀξίαν εἶναι, εἰ  δὲ   τοῦτο μὴ συμβαίνοι, οὐ μόνον
[9, 1168]   δ' αὑτοῦ παρίησιν. Τοῖς λόγοις  δὲ   τούτοις τὰ ἔργα διαφωνεῖ, οὐκ
[9, 1166]   τὴν φιλίαν ὁρίζονται. Πρὸς ἑαυτὸν  δὲ   τούτων ἕκαστον τῷ ἐπιεικεῖ ὑπάρχει
[9, 1165]   ἀλλήλους ταῦθ' ὑπάρξει αὐτοῖς, ἄνευ  δὲ   τούτων οὐκ ἦν φίλους εἶναι·
[9, 1168]   φίλησις ποιήσει ἔοικεν, τὸ φιλεῖσθαι  δὲ   τῷ πάσχειν· τοῖς ὑπερέχουσι δὲ
[9, 1165]   δὲ καὶ μητρικήν. Καὶ παντὶ  δὲ   τῷ πρεσβυτέρῳ τιμὴν καθ' ἡλικίαν,
[9, 1172]   δὲ γίνονται ὁμοιούμενοι ἀλλήλοις)  δὲ   τῶν ἐπιεικῶν ἐπιεικής, συναυξανομένη ταῖς
[9, 1164]   τοιαῦται καὶ αἱ φιλίαι.  δὲ   τῶν ἠθῶν καθ' αὑτὴν οὖσα
[9, 1169]   δεῖται ἐπεισάκτου ἡδονῆς) οὐ δεόμενος  δὲ   τῶν τοιούτων φίλων οὐ δοκεῖ
[9, 1167]   δὲ καὶ κοινῇ ἐφίενται. Τοὺς  δὲ   φαύλους οὐχ οἷόν τε ὁμονοεῖν
[9, 1166]   μοχθηροὶ μεθ' ὧν συνημερεύσουσιν, ἑαυτοὺς  δὲ   φεύγουσιν· ἀναμιμνήσκονται γὰρ πολλῶν καὶ
[9, 1165]   πᾶν φιλητὸν ἀλλὰ τἀγαθόν; Οὔτε  δὲ   φιλητὸν τὸ πονηρὸν οὔτε δεῖ·
[9, 1169]   οὖν ὄντας οὐδενὸς προσδεῖσθαι, τὸν  δὲ   φίλον, ἕτερον αὐτὸν ὄντα, πορίζειν
[9, 1164]   δὲ χειροτονητέον τὸν πολεμικόν· ὁμοίως  δὲ   φίλῳ μᾶλλον σπουδαίῳ ὑπηρετητέον,
[9, 1168]   διότι καὶ τὸ εἶναι. Τοῦτο  δὲ   φυσικόν· γάρ ἐστι δυνάμει,
[9, 1167]   τῇ ἰδέᾳ οὐδεὶς ἐρᾷ,  δὲ   χαίρων τῷ εἴδει οὐδὲν μᾶλλον
[9, 1164]   κάμνοντα μὲν ἰατρῷ πιστεύειν, στρατηγὸν  δὲ   χειροτονητέον τὸν πολεμικόν· ὁμοίως δὲ
[9, 1168]   τῶν μὲν καλῶν ἡδεῖα, τῶν  δὲ   χρησίμων οὐ πάνυ ἧττον·
[9, 1169]   πράττειν καὶ τῆς πατρίδος, κἂν  δέῃ   ὑπεραποθνήσκειν· προήσεται γὰρ καὶ χρήματα
[9, 1170]   αὐτῷ, ταύτῃ ἐνδεὴς ἔσται.  Δεήσει   ἄρα τῷ εὐδαιμονήσοντι φίλων σπουδαίων.
[9, 1170]   μακάριος δὴ φίλων τοιούτων  δεήσεται,   εἴπερ θεωρεῖν προαιρεῖται πράξεις ἐπιεικεῖς
[9, 1169]   Τῶν τοιούτων μὲν οὖν οὐδὲν  δεήσεται   μακάριος, ἐπειδὴ τἀγαθὰ ὑπάρχει
[9, 1169]   φίλους ὀθνείων, τῶν εὖ πεισομένων  δεήσεται   σπουδαῖος. Διὸ καὶ ἐπιζητεῖται
[9, 1169]   καὶ περὶ τὸν εὐδαίμονα, εἰ  δεήσεται   φίλων μή. Οὐθὲν γάρ
[9, 1171]   οὐκ ἄδηλον. Ἔτι δὲ κἀκείνους  δεῖ   ἀλλήλοις φίλους εἶναι, εἰ μέλλουσι
[9, 1169]   ὀθνείων καὶ τῶν τυχόντων συνημερεύειν.  Δεῖ   ἄρα τῷ εὐδαίμονι φίλων. Τί
[9, 1170]   τὸ καλῶς ζῆν· οὐθὲν οὖν  δεῖ   αὐτῶν. Καὶ οἱ πρὸς ἡδονὴν
[9, 1169]   ὠφελήσεἰ, τὸν δὲ μοχθηρὸν οὐ  δεῖ·   βλάψει γὰρ καὶ ἑαυτὸν καὶ
[9, 1164]   ὅσον ἂν τάττωσιν οἱ λαμβάνοντες.  Δεῖ   δ' ἴσως οὐ τοσούτου τιμᾶν
[9, 1170]   ἔοικε πᾶσιν ἡδὺ εἶναι· οὐ  δεῖ   δὲ λαμβάνειν μοχθηρὰν ζωὴν καὶ
[9, 1171]   συναλγοῦντας. Μιμεῖσθαι δ' ἐν ἅπασι  δεῖ   δῆλον ὅτι τὸν βελτίω.
[9, 1171]   δ' ἐν εὐτυχίαις μᾶλλον φίλων  δεῖ   ἐν δυστυχίαις; Ἐν ἀμφοῖν
[9, 1169]   (Οὕτω μὲν οὖν φίλαυτον εἶναι  δεῖ,   καθάπερ εἴρηται· ὡς δ' οἱ
[9, 1170]   ἡδεῖα καθ' ἑαυτήν. Συναισθάνεσθαι ἄρα  δεῖ   καὶ τοῦ φίλου ὅτι ἔστιν,
[9, 1171]   ἀτυχίαις, διὸ τῶν χρησίμων ἐνταῦθα  δεῖ,   κάλλιον δ' ἐν ταῖς εὐτυχίαις,
[9, 1165]   μὴ ἐγεγόνει φίλος μηδέποτε;  δεῖ   μνείαν ἔχειν τῆς γενομένης συνηθείας,
[9, 1164]   καὶ τὰ τοιαῦτα, οἷον πότερον  δεῖ   πάντα τῷ πατρὶ ἀπονέμειν καὶ
[9, 1170]   ἡδεῖα οὖσα καθ' αὑτήν,  δεῖ   περὶ τὸν μακάριον εἶναι·
[9, 1169]   μοχθηρῷ μὲν οὖν διαφωνεῖ  δεῖ   πράττειν καὶ πράττει·
[9, 1169]   πράττει· δ' ἐπιεικής,  δεῖ,   ταῦτα καὶ πράττει· πᾶς γὰρ
[9, 1164]   ἐπί τινι, μάλιστα μὲν ἴσως  δεῖ   τὴν ἀνταπόδοσιν γίνεσθαι δοκοῦσαν ἀμφοῖν
[9, 1171]   ὀκνοῦντα· μεταδιδόναι γὰρ ὡς ἥκιστα  δεῖ   τῶν κακῶν, ὅθεν τὸ ἅλις
[9, 1168]   πιστόν. Ἴσως οὖν τοὺς τοιούτους  δεῖ   τῶν λόγων διαιρεῖν καὶ διορίζειν
[9, 1170]   δ' ἐστὶν αὐτῷ αἱρετόν, τοῦτο  δεῖ   ὑπάρχειν αὐτῷ, ταύτῃ ἐνδεὴς
[9, 1169]   ἐστιν. Ὥστε τὸν μὲν ἀγαθὸν  δεῖ   φίλαυτον εἶναι ικαὶ γὰρ αὐτὸς
[9, 1168]   εἶναι. Ἀπορεῖται δὲ καὶ πότερον  δεῖ   φιλεῖν ἑαυτὸν μάλιστα ἄλλον
[9, 1165]   δὲ φιλητὸν τὸ πονηρὸν οὔτε  δεῖ·   φιλοπόνηρον γὰρ οὐ χρὴ εἶναι,
[9, 1169]   δαίμων εὖ διδῷ, τί  δεῖ   φίλων; Ἔοικε δ' ἀτόπῳ τὸ
[9, 1169]   ἐπιζητεῖται πότερον ἐν εὐτυχίαις μᾶλλον  δεῖ   φίλων ἐν ἀτυχίαις, ὡς
[9, 1166]   ὄντα· οἳ δ' αὖ διὰ  δειλίαν   καὶ ἀργίαν ἀφίστανται τοῦ πράττειν
[9, 1171]   αὑτοῦ ἀγαθοῖσ. Διὸ δόξειεν ἂν  δεῖν   εἰς μὲν τὰς εὐτυχίας καλεῖν
[9, 1170]   ἀγαθοῦ φίλου ὄντος. Οἴονταί τε  δεῖν   ἡδέως ζῆν τὸν εὐδαίμονα. Μονώτῃ
[9, 1165]   δ' ἂν τροφῆς μὲν γονεῦσι  δεῖν   μάλιστ' ἐπαρκεῖν, ὡς ὀφείλοντας, καὶ
[9, 1165]   τὰ κήδη δὲ μάλιστ' οἴονται  δεῖν   τοὺς συγγενεῖς ἀπαντᾶν διὰ ταὐτό.
[9, 1168]   διαφωνεῖ, οὐκ ἀλόγως. (Φασὶ γὰρ  δεῖν   φιλεῖν μάλιστα τὸν μάλιστα φίλον,
[9, 1169]   μή. Οὐθὲν γάρ φασι  δεῖν   φίλων τοῖς μακαρίοις καὶ αὐτάρκεσιν·
[9, 1165]   φίλοις μᾶλλον ὀθνείοις οἰόμεθα  δεῖν   χαρίζεσθαι, οὕτω καὶ τοῖς γενομένοις
[9, 1166]   εἶναι. Οἷς δὲ πολλὰ καὶ  δεινὰ   πέπρακται καὶ διὰ τὴν μοχθηρίαν
[9, 1169]   τῶν τοιούτων φίλων οὐ δοκεῖ  δεῖσθαι   φίλων. Τὸ δ' οὐκ ἔστιν
[9, 1169]   γὰρ βίος ὢν οὐδὲν  δεῖται   ἐπεισάκτου ἡδονῆς) οὐ δεόμενος δὲ
[9, 1170]   ὥσπερ πόλεως; Οὔτε γὰρ ἐκ  δέκα   ἀνθρώπων γένοιτ' ἂν πόλις, οὔτ'
[9, 1170]   γένοιτ' ἂν πόλις, οὔτ' ἐκ  δέκα   μυριάδων ἔτι πόλις ἐστίν. Τὸ
[9, 1169]   οὐδὲν δεῖται ἐπεισάκτου ἡδονῆς) οὐ  δεόμενος   δὲ τῶν τοιούτων φίλων οὐ
[9, 1164]   τὴν κοινωνίαν καλῶς· ὧν γὰρ  δεόμενος   τυγχάνει, τούτοις καὶ προσέχει, κἀκείνου
[9, 1169]   ἀτυχίαις, ὡς καὶ τοῦ ἀτυχοῦντος  δεομένου   τῶν εὐεργετησόντων καὶ τῶν εὐτυχούντων
[9, 1164]   συμβολαίων δίκας μὴ εἶναι, ὡς  δέον,   ἐπίστευσε, διαλυθῆναι πρὸς τοῦτον
[9, 1169]   τ' ἂν πάντ' εἴη τὰ  δέοντα   καὶ ἰδίᾳ ἑκάστῳ τὰ μέγιστα
[9, 1171]   ἐπιζητοῦνται· οἵ τε γὰρ ἀτυχοῦντες  δέονται   ἐπικουρίας, οἵ τ' εὐτυχοῦντες συμβίων
[9, 1166]   δ' ἥδεται, καὶ τὸ μὲν  δεῦρο   τὸ δ' ἐκεῖσε ἕλκει ὥσπερ
[9, 1168]   πεπονθὸς ἔργον ἐστὶν αὐτῶν· τοῦτο  δὴ   ἀγαπῶσι μᾶλλον τὸ ἔργον
[9, 1167]   γίνονται καὶ ἐπιπολαίως στέργουσιν. Ἔοικε  δὴ   ἀρχὴ φιλίας εἶναι, ὥσπερ τοῦ
[9, 1168]   ἂν μοχθηρότερος ᾖ, τοσούτῳ μᾶλλονἐγκαλοῦσι  δὴ   αὐτῷ οἷον ὅτι οὐδὲν ἀφ'
[9, 1169]   αὐτῷ τοῦτο καὶ ἐπαινετόν. Εἰκότως  δὴ   δοκεῖ σπουδαῖος εἶναι, ἀντὶ πάντων
[9, 1166]   πᾶσαν τὴν ψυχήν· καὶ βούλεται  δὴ   ἑαυτῷ τἀγαθὰ καὶ τὰ φαινόμενα
[9, 1168]   φιλητέον δὴ μάλισθ' ἑαυτόν. Ἀπορεῖται  δὴ   εἰκότως ποτέροις χρεὼν ἕπεσθαι, ἀμφοῖν
[9, 1171]   γὰρ εὖ δρᾶν. Ἀναγκαιότερον μὲν  δὴ   ἐν ταῖς ἀτυχίαις, διὸ τῶν
[9, 1168]   ποιήματα, στέργοντες ὥσπερ τέκνα. Τοιούτῳ  δὴ   ἔοικε καὶ τὸ τῶν εὐεργετῶν·
[9, 1171]   μεταξὺ τινῶν ὡρισμένων. ~(Καὶ φίλων  δή   ἐστι πλῆθος ὡρισμένον, καὶ ἴσως
[9, 1171]   αἱρετή, καὶ περὶ τὸν φίλον  δή·   δ' ἐνέργεια γίνεται αὐτῆς
[9, 1167]   καὶ τῆς παρουσίας ἐπιθυμῇ· οὕτω  δὴ   καὶ φίλους οὐχ οἷόν τ'
[9, 1168]   ἑκάτεροι καὶ πῇ ἀληθεύουσιν. Εἰ  δὴ   λάβοιμεν τὸ φίλαυτον πῶς ἑκάτεροι
[9, 1168]   γὰρ φίλος αὑτῷ· καὶ φιλητέον  δὴ   μάλισθ' ἑαυτόν. Ἀπορεῖται δὴ εἰκότως
[9, 1168]   οὕτω καὶ ἄνθρωπος· καὶ φίλαυτος  δὴ   μάλιστα τοῦτο ἀγαπῶν καὶ
[9, 1169]   ὑπεραποθνήσκουσι τοῦτ' ἴσως συμβαίνει· αἱροῦνται  δὴ   μέγα καλὸν ἑαυτοῖς. Καὶ χρήματα
[9, 1169]   αὐτῷ δὲ τὸ καλόν· τὸ  δὴ   μεῖζον ἀγαθὸν ἑαυτῷ ἀπονέμει. Καὶ
[9, 1167]   κοινῇ δόξαντα. Περὶ τὰ πρακτὰ  δὴ   ὁμονοοῦσιν, καὶ τούτων περὶ τὰ
[9, 1168]   πρὸς αὑτόν, καὶ τὰ λοιπὰ  δὴ   πάνθ' οἷς φίλος ὁρίζεται·
[9, 1164]   τὸ νόμισμα, καὶ πρὸς τοῦτο  δὴ   πάντα ἀναφέρεται καὶ τούτῳ μετρεῖται·
[9, 1168]   διὸ καὶ περιμάχητά ἐστιν. Οἱ  δὴ   περὶ ταῦτα πλεονέκται χαρίζονται ταῖς
[9, 1165]   γένος καὶ αἱ περὶ τοῦτο  δὴ   πράξεις· καὶ εἰς τὰ κήδη
[9, 1166]   ἀμεταμέλητος γὰρ ὡς εἰπεῖν. Τῷ  δὴ   πρὸς αὑτὸν ἕκαστα τούτων ὑπάρχειν
[9, 1171]   πρὸς ἕνα· καὶ τὸ σφόδρα  δὴ   πρὸς ὀλίγους. Οὕτω δ' ἔχειν
[9, 1170]   πολύφιλον καθ' ὑπερβολήν; Τοῖς μὲν  δὴ   πρὸς χρῆσιν κἂν πάνυ δόξειεν
[9, 1166]   φιλικὸν πάσχουσι πρὸς ἑαυτούς. Οὐδὲ  δὴ   συγχαίρουσιν οὐδὲ συναλγοῦσιν οἱ τοιοῦτοι
[9, 1168]   τὸ ἔργον ἔστι πως· στέργει  δὴ   τὸ ἔργον, διότι καὶ τὸ
[9, 1170]   κύριον ἐν τῇ ἐνεργείᾳ· ἔοικε  δὴ   τὸ ζῆν εἶναι κυρίως τὸ
[9, 1166]   τὸ μηδὲν ἔχειν φιλητόν. Εἰ  δὴ   τὸ οὕτως ἔχειν λίαν ἐστὶν
[9, 1169]   τῷ φίλῳ γενέσθαι. Ἐν πᾶσι  δὴ   τοῖς ἐπαινετοῖς σπουδαῖος φαίνεται
[9, 1168]   τοῦ πολλοῦ φαύλου ὄντος· δικαίως  δὴ   τοῖς οὕτω φιλαύτοις ὀνειδίζεται. Ὅτι
[9, 1169]   συζῆν πεφυκός. Καὶ τῷ εὐδαίμονι  δὴ   τοῦθ' ὑπάρχει· τὰ γὰρ τῇ
[9, 1170]   ἐν τῷ αὐτῷ νέμεσθαι. Εἰ  δὴ   τῷ μακαρίῳ τὸ εἶναι αἱρετόν
[9, 1169]   ἐπειδὴ τἀγαθὰ ὑπάρχει αὐτῷ· οὐδὲ  δὴ   τῶν διὰ τὸ ἡδύ,
[9, 1170]   αὐτὸ τοῦτο πράττειν. Οἱ πλείους  δὴ   τῶν πρὸς τὸν οἰκεῖον βίον
[9, 1171]   ἐνίοτε γὰρ συμβαίνει. παρουσία  δὴ   τῶν φίλων ἐν ἅπασιν αἱρετὴ
[9, 1166]   γὰρ οἱ φαῦλοι γέμουσιν. Οὐ  δὴ   φαίνεται φαῦλος οὐδὲ πρὸς
[9, 1167]   πᾶσι γίνεται οὗ ἐφίενται. Πολιτικὴ  δὴ   φιλία φαίνεται ὁμόνοια, καθάπερ
[9, 1170]   τῇ φύσει ἡδέα) μακάριος  δὴ   φίλων τοιούτων δεήσεται, εἴπερ θεωρεῖν
[9, 1165]   Ἐν μεγάλῃ δὲ διαστάσει μάλιστα  δῆλον   γίνεται, οἷον ἐν ταῖς παιδικαῖς
[9, 1169]   γὰρ τῇ φύσει ἀγαθὰ ἔχει,  δῆλον   δ' ὡς μετὰ φίλων καὶ
[9, 1168]   ἑκάτεροι λέγουσιν, τάχ' ἂν γένοιτο  δῆλον.   Οἱ μὲν οὖν εἰς ὄνειδος
[9, 1169]   τις ἐστίν, δ' ἐνέργεια  δῆλον   ὅτι γίνεται καὶ οὐχ ὑπάρχει
[9, 1171]   Μιμεῖσθαι δ' ἐν ἅπασι δεῖ  δῆλον   ὅτι τὸν βελτίω. δ'
[9, 1167]   αὐτῷ, οἷον ὅταν καὶ  δῆμος   (καὶ οἱ ἐπιεικεῖς τοὺς ἀρίστους
[9, 1171]   μὲν οὖν διὰ ταῦτα  δι'   ἄλλο τι κουφίζονται, ἀφείσθω· συμβαίνειν
[9, 1171]   ὄντα, ἀλλ' ὡς ἀληθῶς ἐπιεικῆ·  δι'   ἀρετὴν δὲ καὶ δι' αὐτοὺς
[9, 1167]   τινα χρῆσιν. Ὅλως δ' εὔνοια  δι'   ἀρετὴν καὶ ἐπιείκειάν τινα γίνεται,
[9, 1169]   ἕτερον αὐτὸν ὄντα, πορίζειν  δι'   αὑτοῦ ἀδυνατεῖ· ὅθεν Ὅταν
[9, 1171]   ἐπιεικῆ· δι' ἀρετὴν δὲ καὶ  δι'   αὐτοὺς οὐκ ἔστι πρὸς πολλούς,
[9, 1164]   διομολογία τῆς ὑπουργίας, οἱ μὲν  δι'   αὐτοὺς προϊέμενοι εἴρηται ὅτι ἀνέγκλητοι
[9, 1167]   τιν' εὐπραγεῖν, ἐλπίδα ἔχων εὐπορίας  δι'   ἐκείνου, οὐκ ἔοικ' εὔνους ἐκείνῳ
[9, 1164]   τὰ τοιαῦτα, ἐπειδὰν μὲν  δι'   ἡδονὴν τὸν ἐρώμενον φιλῇ,
[9, 1165]   τὴν προγενομένην φιλίαν, ὅταν μὴ  δι'   ὑπερβολὴν μοχθηρίας διάλυσις γένηται. ~(Τὰ
[9, 1165]   δὲ διαφερόντων ἐργωδεστέρα. Οὐ μὴν  διά   γε τοῦτο ἀποστατέον, ἀλλ' ὡς
[9, 1166]   βλαβερὰ ὄντα· οἳ δ' αὖ  διὰ   δειλίαν καὶ ἀργίαν ἀφίστανται τοῦ
[9, 1166]   ψυχή, καὶ τὸ μὲν  διὰ   μοχθηρίαν ἀλγεῖ ἀπεχόμενόν τινων, τὸ
[9, 1164]   εἶτα μηδὲν ποιοῦντες ὧν ἔφασαν  διὰ   τὰς ὑπερβολὰς τῶν ἐπαγγελιῶν, εἰκότως
[9, 1164]   ταῦτα δὲ μὴ ἀμφοῖν ὑπάρχῃ.  Διὰ   ταῦτα γὰρ τῆς φιλίας οὔσης
[9, 1168]   τὸ δ' εὖ ποιεῖν ἐργῶδες.  Διὰ   ταῦτα δὲ καὶ αἱ μητέρες
[9, 1171]   λύπην ποιεῖ. Εἰ μὲν οὖν  διὰ   ταῦτα δι' ἄλλο τι
[9, 1165]   οἴονται δεῖν τοὺς συγγενεῖς ἀπαντᾶν  διὰ   ταὐτό. Δόξειε δ' ἂν τροφῆς
[9, 1166]   πολλὰ καὶ δεινὰ πέπρακται καὶ  διὰ   τὴν μοχθηρίαν μισοῦνται, καὶ φεύγουσι
[9, 1165]   καὶ τοῖς γενομένοις ἀπονεμητέον τι  διὰ   τὴν προγενομένην φιλίαν, ὅταν μὴ
[9, 1167]   εἶναι, ὥσπερ τοῦ ἐρᾶν  διὰ   τῆς ὄψεως ἡδονή· μὴ γὰρ
[9, 1167]   οὐδὲ φίλος, εἰ θεραπεύει αὐτὸν  διά   τινα χρῆσιν. Ὅλως δ' εὔνοια
[9, 1170]   Τὸ δ' εἶναι ἦν αἱρετὸν  διὰ   τὸ αἰσθάνεσθαι αὑτοῦ ἀγαθοῦ ὄντος,
[9, 1169]   ὑπάρχει αὐτῷ· οὐδὲ δὴ τῶν  διὰ   τὸ ἡδύ, ἐπὶ μικρόν
[9, 1167]   διὰ τὸ χρήσιμον οὐδὲ τὴν  διὰ   τὸ ἡδύ· οὐδὲ γὰρ εὔνοια
[9, 1165]   διαψευσθῇ τις καὶ ὑπολάβῃ φιλεῖσθαι  διὰ   τὸ ἦθος, μηδὲν τοιοῦτον ἐκείνου
[9, 1165]   τὸ ἡδὺ ἀγαπῶν προσεποιεῖτο  διὰ   τὸ ἦθος. γὰρ ἐν
[9, 1168]   ἀφ' ἑαυτοῦ πράττειὁ δ' ἐπιεικὴς  διὰ   τὸ καλόν, καὶ ὅσῳ ἂν
[9, 1168]   ὅσῳ ἂν βελτίων ᾖ, μᾶλλον  διὰ   τὸ καλόν, καὶ φίλου ἕνεκα,
[9, 1171]   ὅλως τε συνθρήνους οὐ προσίεται  διὰ   τὸ μηδ' αὐτὸς εἶναι θρηνητικός·
[9, 1166]   οὐδὲ πρὸς ἑαυτὸν φιλικῶς διακεῖσθαι  διὰ   τὸ μηδὲν ἔχειν φιλητόν. Εἰ
[9, 1164]   ἴσως ποιεῖν οἱ σοφισταὶ ἀναγκάζονται  διὰ   τὸ μηδένα ἂν δοῦναι ἀργύριον
[9, 1165]   διαμένοντας. πρὸς μὲν τοὺς  διὰ   τὸ χρήσιμον τὸ ἡδὺ
[9, 1165]   Ἐγκαλέσειε δ' ἄν τις, εἰ  διὰ   τὸ χρήσιμον τὸ ἡδὺ
[9, 1167]   ἀφικνουμένην γίνεσθαι φιλίαν, οὐ τὴν  διὰ   τὸ χρήσιμον οὐδὲ τὴν διὰ
[9, 1164]   τὸν ἐρώμενον φιλῇ, δὲ  διὰ   τὸ χρήσιμον τὸν ἐραστήν, ταῦτα
[9, 1172]   τούτῳ μετὰ τῶν φίλων βούλονται  διάγειν·   διόπερ οἳ μὲν συμπίνουσιν, οἳ
[9, 1171]   αἱρετώτερον εὐεργετεῖν καὶ μετὰ τούτων  διάγειν.   Ἔστι γὰρ καὶ παρουσία
[9, 1171]   τῶν φίλων παρουσία τήν τε  διαγωγὴν   ἡδεῖαν ἔχει καὶ τὴν ἔννοιαν
[9, 1168]   τοὺς τοιούτους δεῖ τῶν λόγων  διαιρεῖν   καὶ διορίζειν ἐφ' ὅσον ἑκάτεροι
[9, 1166]   φαῦλος οὐδὲ πρὸς ἑαυτὸν φιλικῶς  διακεῖσθαι   διὰ τὸ μηδὲν ἔχειν φιλητόν.
[9, 1165]   δ' ἐπιεικέστερος γίνοιτο καὶ πολὺ  διαλλάττοι   τῇ ἀρετῇ, ἆρα χρηστέον φίλῳ;
[9, 1165]   μηκέτι ταῦτ' ἔχωσιν, οὐδὲν ἄτοπον  διαλύεσθαι;   Ἐκείνων γὰρ ἦσαν φίλοι· ὧν
[9, 1165]   δ' ἀπορίαν καὶ περὶ τοῦ  διαλύεσθαι   τὰς φιλίας (μὴ πρὸς τοὺς
[9, 1164]   εἶναι, ὡς δέον, ἐπίστευσε,  διαλυθῆναι   πρὸς τοῦτον καθάπερ ἐκοινώνησεν. γὰρ
[9, 1165]   οἰκειότερον. Δόξειε δ' ἂν  διαλυόμενος   οὐδὲν ἄτοπον ποιεῖν· οὐ γὰρ
[9, 1165]   ὅταν μὴ δι' ὑπερβολὴν μοχθηρίας  διάλυσις   γένηται. ~(Τὰ φιλικὰ δὲ τὰ
[9, 1164]   ταῦτα γὰρ τῆς φιλίας οὔσης  διάλυσις   γίνεται, ἐπειδὰν μὴ γίνηται ὧν
[9, 1165]   ὁμοίῳ φίλον. Ἆρ' οὖν εὐθὺς  διαλυτέον;   οὐ πᾶσιν, ἀλλὰ τοῖς
[9, 1165]   ἀφίσταται. Εἰ δ' μὲν  διαμένοι   δ' ἐπιεικέστερος γίνοιτο καὶ
[9, 1165]   φιλίαις· εἰ γὰρ μὲν  διαμένοι   τὴν διάνοιαν παῖς δ'
[9, 1165]   φιλίας (μὴ πρὸς τοὺς μὴ  διαμένοντας.   πρὸς μὲν τοὺς διὰ
[9, 1171]   οἷόν τε πολλοῖς συζῆν καὶ  διανέμειν   ἑαυτόν, οὐκ ἄδηλον. Ἔτι δὲ
[9, 1166]   καὶ ἑαυτοῦ ἕνεκα (τοῦ γὰρ  διανοητικοῦ   χάριν, ὅπερ ἕκαστος εἶναι δοκεῖ)
[9, 1166]   Καὶ θεωρημάτων δ' εὐπορεῖ τῇ  διανοίᾳ.   Συναλγεῖ τε καὶ συνήδεται μάλισθ'
[9, 1165]   γὰρ μὲν διαμένοι τὴν  διάνοιαν   παῖς δ' ἀνὴρ εἴη
[9, 1170]   συζῆν καὶ κοινωνεῖν λόγων καὶ  διανοίας·   οὕτω γὰρ ἂν δόξειε τὸ
[9, 1166]   πράττει (τοῦ γὰρ ἀγαθοῦ τἀγαθὸν  διαπονεῖν)   καὶ ἑαυτοῦ ἕνεκα (τοῦ γὰρ
[9, 1166]   τὸ δ' ἐκεῖσε ἕλκει ὥσπερ  διασπῶντα.   Εἰ δὲ μὴ οἷόν τε
[9, 1165]   οὐκ ἐνδέχεται; Ἐν μεγάλῃ δὲ  διαστάσει   μάλιστα δῆλον γίνεται, οἷον ἐν
[9, 1166]   φίλησίς ἐστιν. Οὐ γὰρ ἔχει  διάτασιν   οὐδ' ὄρεξιν, τῇ φιλήσει δὲ
[9, 1169]   ἁμιλλωμένων πρὸς τὸ καλὸν καὶ  διατεινομένων   τὰ κάλλιστα πράττειν κοινῇ τ'
[9, 1166]   ἐστὶν ἄθλιον, φευκτέον τὴν μοχθηρίαν  διατεταμένως   καὶ πειρατέον ἐπιεικῆ εἶναι· οὕτω
[9, 1166]   Σχεδὸν δὲ οὐδὲ τοῖς φαύλοις·  διαφέρονται   γὰρ ἑαυτοῖς, καὶ ἑτέρων μὲν
[9, 1164]   αὑτὴν οὖσα μένει, καθάπερ εἴρηται.  Διαφέρονται   δ' ὅταν ἕτερα γίνηται αὐτοῖς
[9, 1165]   ῥᾴων σύγκρισις, τῶν δὲ  διαφερόντων   ἐργωδεστέρα. Οὐ μὴν διά γε
[9, 1169]   οὖν περὶ τὰς καλὰς πράξεις  διαφερόντως   σπουδάζοντας πάντες ἀποδέχονται καὶ ἐπαινοῦσιν·
[9, 1169]   ἕτερον εἶδος τοῦ ὀνειδιζομένου, καὶ  διαφέρων   τοσοῦτον ὅσον τὸ κατὰ λόγον
[9, 1165]   γὰρ ἐν ἀρχῇ εἴπομεν, πλεῖσται  διαφοραὶ   γίνονται τοῖς φίλοις, ὅταν μὴ
[9, 1164]   Πολλὰς γὰρ καὶ παντοίας ἔχει  διαφορὰς   καὶ μεγέθει καὶ μικρότητι καὶ
[9, 1169]   ἑπόμενος. Τῷ μοχθηρῷ μὲν οὖν  διαφωνεῖ   δεῖ πράττειν καὶ
[9, 1168]   λόγοις δὲ τούτοις τὰ ἔργα  διαφωνεῖ,   οὐκ ἀλόγως. (Φασὶ γὰρ δεῖν
[9, 1165]   ὦσι φίλοι. Ὅταν μὲν οὖν  διαψευσθῇ   τις καὶ ὑπολάβῃ φιλεῖσθαι διὰ
[9, 1164]   καὶ Πρωταγόραν ποιεῖν· ὅτε γὰρ  διδάξειεν   ἁδήποτε, τιμῆσαι τὸν μαθόντα ἐκέλευεν
[9, 1164]   τὰ γὰρ οἰκεῖα καὶ  διδόασιν   ἑκάστοις φαίνεται πολλοῦ ἄξια· ἀλλ'
[9, 1169]   ὅθεν Ὅταν δαίμων εὖ  διδῷ,   τί δεῖ φίλων; Ἔοικε δ'
[9, 1172]   εἰρήσθω· ἑπόμενον δ' ἂν εἴη  διελθεῖν   περὶ ἡδονῆς.
[9, 1170]   δὲ λαμβάνειν μοχθηρὰν ζωὴν καὶ  διεφθαρμένην,   οὐδ' ἐν λύπαις· ἀόριστος γὰρ
[9, 1168]   φιλικὰ καὶ πρὸς τοὺς ἄλλους  διήκει.   Καὶ αἱ παροιμίαι δὲ πᾶσαι
[9, 1165]   πατρὶ πάντα, καθάπερ οὐδὲ τῷ  Διὶ   θύεται, οὐκ ἄδηλον· ἐπεὶ δ'
[9, 1167]   πέπονθεν ἀπονέμει τὴν εὔνοιαν, τὰ  δίκαια   δρῶν· δὲ βουλόμενός τιν'
[9, 1167]   ὥσπερ εὔριποσσ, βούλονταί τε τὰ  δίκαια   καὶ τὰ συμφέροντα, τούτων δὲ
[9, 1167]   αὐτοὺς δὲ μὴ βουλομένους τὰ  δίκαια   ποιεῖν. Οἱ δ' εὐεργέται τοὺς
[9, 1168]   γάρ τις ἀεὶ σπουδάζοι τὰ  δίκαια   πράττειν αὐτὸς μάλιστα πάντων
[9, 1165]   ὑπὸ τῆς ἐκείνου προσποιήσεως ἀπατηθῇ,  δίκαιον   ἐγκαλεῖν τῷ ἀπατήσαντι, καὶ μᾶλλον
[9, 1164]   τὸν προέχοντα τάττειν, ἀλλὰ καὶ  δίκαιον·   ὅσον γὰρ οὗτος ὠφελήθη
[9, 1164]   ἐκοινώνησεν. γὰρ ἐπετράφθη, τοῦτον οἴεται  δικαιότερον   εἶναι τάξαι τοῦ ἐπιτρέψαντος. Τὰ
[9, 1168]   ἀπὸ τοῦ πολλοῦ φαύλου ὄντος·  δικαίως   δὴ τοῖς οὕτω φιλαύτοις ὀνειδίζεται.
[9, 1164]   εἰσὶ νόμοι τῶν ἑκουσίων συμβολαίων  δίκας   μὴ εἶναι, ὡς δέον,
[9, 1171]   ἥδονται ἐπὶ τοῖς αὑτοῦ ἀγαθοῖσ.  Διὸ   δόξειεν ἂν δεῖν εἰς μὲν
[9, 1169]   εὖ πεισομένων δεήσεται σπουδαῖος.  Διὸ   καὶ ἐπιζητεῖται πότερον ἐν εὐτυχίαις
[9, 1168]   τοιοῦτοι δ' εἰσὶν οἱ πολλοί·  διὸ   καὶ προσηγορία γεγένηται ἀπὸ
[9, 1168]   περὶ αὐτὰ ὡς ἄριστα ὄντα,  διὸ   καὶ περιμάχητά ἐστιν. Οἱ δὴ
[9, 1171]   κάλλιον δ' ἐν ταῖς εὐτυχίαις,  διὸ   καὶ τοὺς ἐπιεικεῖς ζητοῦσιν· τούτους
[9, 1171]   οἱ λυπούμενοι συναλγούντων τῶν φίλων.  Διὸ   κἂν ἀπορήσειέν τις πότερον ὥσπερ
[9, 1167]   οὐδέν, οὐδ' ὀχληθεῖεν ὑπὲρ αὐτῶν.  Διὸ   μεταφέρων φαίη τις ἂν αὐτὴν
[9, 1164]   τὰ ὑπάρχοντα, οὐ μόνιμα ὄντα·  διὸ   τοιαῦται καὶ αἱ φιλίαι.
[9, 1171]   μὲν δὴ ἐν ταῖς ἀτυχίαις,  διὸ   τῶν χρησίμων ἐνταῦθα δεῖ, κάλλιον
[9, 1169]   ἐπιεικὴς μάλιστα τοῦτ' ἀγαπᾷ.  Διὸ   φίλαυτος μάλιστ' ἂν εἴη, καθ'
[9, 1164]   Ἐν οἷς δὲ μὴ γίνεται  διομολογία   τῆς ὑπουργίας, οἱ μὲν δι'
[9, 1170]   φύσει ἀγαθὸν καὶ τῷ ἐπιεικεῖ·  διόπερ   ἔοικε πᾶσιν ἡδὺ εἶναι· οὐ
[9, 1171]   λύπης αἴτιος εἶναι τοῖς φίλοις.  Διόπερ   οἱ μὲν ἀνδρώδεις τὴν φύσιν
[9, 1172]   μετὰ τῶν φίλων βούλονται διάγειν·  διόπερ   οἳ μὲν συμπίνουσιν, οἳ δὲ
[9, 1171]   ἂν πολλοῖς εἶναι φίλον σφόδρα.  Διόπερ   οὐδ' ἐρᾶν πλειόνων· ὑπερβολὴ γάρ
[9, 1167]   δὲ καὶ ὁμόνοια φαίνεται.  Διόπερ   οὐκ ἔστιν ὁμοδοξία· τοῦτο μὲν
[9, 1172]   καὶ βελτίους γίνεσθαι ἐνεργοῦντες καὶ  διορθοῦντες   ἀλλήλους· ἀπομάττονται γὰρ παρ' ἀλλήλων
[9, 1168]   δεῖ τῶν λόγων διαιρεῖν καὶ  διορίζειν   ἐφ' ὅσον ἑκάτεροι καὶ πῇ
[9, 1164]   πάντα τὰ τοιαῦτα ἀκριβῶς μὲν  διορίσαι   οὐ ῥᾴδιον; Πολλὰς γὰρ καὶ
[9, 1165]   ἀλλ' ὡς ἂν ἐνδέχηται, οὕτω  διοριστέον.   Ἔχει δ' ἀπορίαν καὶ περὶ
[9, 1168]   πως· στέργει δὴ τὸ ἔργον,  διότι   καὶ τὸ εἶναι. Τοῦτο δὲ
[9, 1171]   Δόξαν δ' ἀηδίας ἐν τῷ  διωθεῖσθαι   ἴσως εὐλαβητέον· ἐνίοτε γὰρ συμβαίνει.
[9, 1164]   τιμῆσαι τὸν μαθόντα ἐκέλευεν ὅσου  δοκεῖ   ἄξια ἐπίστασθαι, καὶ ἐλάμβανε τοσοῦτον.
[9, 1168]   χρήματα οἱ κτησάμενοι τῶν παραλαβόντων·  δοκεῖ   δὲ τὸ μὲν εὖ πάσχειν
[9, 1169]   δὲ τῶν τοιούτων φίλων οὐ  δοκεῖ   δεῖσθαι φίλων. Τὸ δ' οὐκ
[9, 1166]   διανοητικοῦ χάριν, ὅπερ ἕκαστος εἶναι  δοκεῖ)   καὶ ζῆν δὲ βούλεται ἑαυτὸν
[9, 1168]   πόλις τὸ κυριώτατον μάλιστ' εἶναι  δοκεῖ   καὶ πᾶν ἄλλο σύστημα, οὕτω
[9, 1166]   φιλία τούτων εἶναί τι  δοκεῖ,   καὶ φίλοι οἷς ταῦθ' ὑπάρχει.
[9, 1170]   ἐπὶ τῆς ξενίας ἐμμελῶς εἰρῆσθαι  δοκεῖ   μήτε πολύξεινος μήτ' ἄξεινος, καὶ
[9, 1169]   τοῦτο καὶ ἐπαινετόν. Εἰκότως δὴ  δοκεῖ   σπουδαῖος εἶναι, ἀντὶ πάντων αἱρούμενος
[9, 1168]   ὡς ἐν αἰσχρῷ φιλαύτους ἀποκαλοῦσι,  δοκεῖ   τε μὲν φαῦλος ἑαυτοῦ
[9, 1169]   εὐδαίμονι φίλους μὴ ἀποδιδόναι,  δοκεῖ   τῶν ἐκτὸς ἀγαθῶν μέγιστον εἶναι.
[9, 1165]   ἀγαθόν, γένηται δὲ μοχθηρὸς καὶ  δοκῇ,   ἆρ' ἔτι φιλητέον; οὐ
[9, 1167]   οἷον αἱ πόλεις, ὅταν πᾶσι  δοκῇ   τὰς ἀρχὰς αἱρετὰς εἶναι,
[9, 1169]   τοῦ καλοῦ τοῦ  δοκοῦντος   συμφέρειν. Τοὺς μὲν οὖν περὶ
[9, 1166]   ἀκρατεῖς· αἱροῦνται γὰρ ἀντὶ τῶν  δοκούντων   ἑαυτοῖς ἀγαθῶν εἶναι τὰ ἡδέα
[9, 1164]   ἴσως δεῖ τὴν ἀνταπόδοσιν γίνεσθαι  δοκοῦσαν   ἀμφοῖν κατ' ἀξίαν εἶναι, εἰ
[9, 1172]   ἐπιεικῶν ἐπιεικής, συναυξανομένη ταῖς ὁμιλίαις·  δοκοῦσι   δὲ καὶ βελτίους γίνεσθαι ἐνεργοῦντες
[9, 1167]   Οἱ δ' εὐεργέται τοὺς εὐεργετηθέντας  δοκοῦσι   μᾶλλον φιλεῖν οἱ εὖ
[9, 1169]   τούτου ἑκάστου ὄντος· ~(καὶ πεπραγέναι  δοκοῦσιν   αὐτοὶ καὶ ἑκουσίως τὰ μετὰ
[9, 1171]   καὶ πᾶσιν οἰκείως ἐντυγχάνοντες οὐδενὶ  δοκοῦσιν   εἶναι φίλοι, πλὴν πολιτικῶς, οὓς
[9, 1165]   οὕτως οἴονται δέ, οὐκ ἂν  δόξαιεν   ἄτοπα ποιεῖν. Ὅπερ οὖν πολλάκις
[9, 1171]   γὰρ καλὸν τὸ προθυμεῖσθαι ὠφελεῖσθαι.  Δόξαν   δ' ἀηδίας ἐν τῷ διωθεῖσθαι
[9, 1167]   προαιρῶνται καὶ πράττωσι τὰ κοινῇ  δόξαντα.   Περὶ τὰ πρακτὰ δὴ ὁμονοοῦσιν,
[9, 1165]   δὲ ἀποδοτέον, ~(τὸν πατέρα λυτρωτέον;  Δόξειε   γὰρ ἂν καὶ ἑαυτοῦ μᾶλλον
[9, 1165]   βέλτιον καὶ τῆς φιλίας οἰκειότερον.  Δόξειε   δ' ἂν διαλυόμενος οὐδὲν
[9, 1168]   ἐρεῖ τοῦτον φίλαυτον οὐδὲ ψέξει.  Δόξειε   δ' ἂν τοιοῦτος μᾶλλον
[9, 1166]   φιλία, ἀφείσθω ἐπὶ τοῦ παρόντος·  δόξειε   δ' ἂν ταύτῃ εἶναι φιλία,
[9, 1166]   ὢν τι ποτ' ἐστίν·  δόξειε   δ' ἂν τὸ νοοῦν ἕκαστος
[9, 1168]   καὶ μᾶλλον ἴσασιν ὅτι αὑτῶν.  Δόξειε   δ' ἂν τοῦτο καὶ τοῖς
[9, 1165]   τοὺς συγγενεῖς ἀπαντᾶν διὰ ταὐτό.  Δόξειε   δ' ἂν τροφῆς μὲν γονεῦσι
[9, 1167]   εὖ πάσχειν ποιεῖν ἐφίενται.  Δόξειε   δ' ἂν φυσικώτερον εἶναι τὸ
[9, 1170]   καὶ διανοίας· οὕτω γὰρ ἂν  δόξειε   τὸ συζῆν ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων
[9, 1171]   ἐπὶ τοῖς αὑτοῦ ἀγαθοῖσ. Διὸ  δόξειεν   ἂν δεῖν εἰς μὲν τὰς
[9, 1171]   συζῆν ἱκανοί· οὐδὲ γὰρ ἐνδέχεσθαι  δόξειεν   ἂν πολλοῖς εἶναι φίλον σφόδρα.
[9, 1164]   μὴ συμβαίνοι, οὐ μόνον ἀναγκαῖον  δόξειεν   ἂν τὸν προέχοντα τάττειν, ἀλλὰ
[9, 1170]   δὴ πρὸς χρῆσιν κἂν πάνυ  δόξειεν   ἁρμόζειν τὸ λεχθέν· πολλοῖς γὰρ
[9, 1164]   Μὴ τοιαύτης δ' οὔσης τῆς  δόσεως   ἀλλ' ἐπί τινι, μάλιστα μὲν
[9, 1165]   ἀποδοτέον, ἐὰν δ' ὑπερτείνῃ  δόσις   τῷ καλῷ τῷ ἀναγκαίῳ,
[9, 1164]   ὀφείλει ἀποδοτέον μᾶλλον ἑταίρῳ  δοτέον.   Ἴσως δ' οὐδὲ τοῦτ' ἀεί,
[9, 1164]   ἀναγκάζονται διὰ τὸ μηδένα ἂν  δοῦναι   ἀργύριον ὧν ἐπίστανται. Οὗτοι μὲν
[9, 1171]   εὖ ποιήσουσιν· βούλονται γὰρ εὖ  δρᾶν.   Ἀναγκαιότερον μὲν δὴ ἐν ταῖς
[9, 1167]   οἱ εὖ παθόντες τοὺς  δράσαντας,   καὶ ὡς παρὰ λόγον γινόμενον
[9, 1168]   παθόντι οὐδὲν καλὸν ἐν τῷ  δράσαντι,   ἀλλ' εἴπερ, συμφέρον· τοῦτο δ'
[9, 1167]   ἀπονέμει τὴν εὔνοιαν, τὰ δίκαια  δρῶν·   δὲ βουλόμενός τιν' εὐπραγεῖν,
[9, 1171]   οἱ πλεῖστοι μεθ' ὧν ἂν  δύναιτό   τις συζῆν (τοῦτο γὰρ ἐδόκει
[9, 1169]   θεωρεῖν δὲ μᾶλλον τοὺς πέλας  δυνάμεθα   ἑαυτοὺς καὶ τὰς ἐκείνων
[9, 1170]   δὲ ζῆν ὁρίζονται τοῖς ζῴοις  δυνάμει   αἰσθήσεως, ἀνθρώποις δ' αἰσθήσεως
[9, 1168]   δὲ φυσικόν· γάρ ἐστι  δυνάμει,   τοῦτο ἐνεργείᾳ τὸ ἔργον μηνύει.
[9, 1170]   αἰσθήσεως νοήσεως· δὲ  δύναμις   εἰς τὴν ἐνέργειαν ἀνάγεται, τὸ
[9, 1165]   ἆρ' ἔτι φιλητέον; οὐ  δυνατόν,   εἴπερ μὴ πᾶν φιλητὸν ἀλλὰ
[9, 1166]   ταύτῃ εἶναι φιλία, ἐστὶ  δύο   πλείω, ἐκ τῶν εἰρημένων,
[9, 1171]   φιλίαν, αἱ δ' ὑμνούμεναι ἐν  δυσὶ   λέγονται. Οἱ δὲ πολύφιλοι καὶ
[9, 1171]   μᾶλλον φίλων δεῖ ἐν  δυστυχίαις;   Ἐν ἀμφοῖν γὰρ ἐπιζητοῦνται· οἵ
[9, 1171]   ταῖς εὐτυχίαις καὶ ἐν ταῖς  δυστυχίαις.   Κουφίζονται γὰρ οἱ λυπούμενοι συναλγούντων
[9, 1171]   κακῶν, ὅθεν τὸ ἅλις ἐγὼ  δυστυχῶν.   Μάλιστα δὲ παρακλητέον ὅταν μέλλωσιν
[9, 1170]   χαίρει, ταῖς δ' ἀπὸ κακίας  δυσχεραίνει,   καθάπερ μουσικὸς τοῖς καλοῖς
[9, 1166]   φεύγουσιν· ἀναμιμνήσκονται γὰρ πολλῶν καὶ  δυσχερῶν,   καὶ τοιαῦθ' ἕτερα ἐλπίζουσι, καθ'
[9, 1164]   προσέχει, κἀκείνου γε χάριν ταῦτα  δώσει.   Τὴν ἀξίαν δὲ ποτέρου τάξαι




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 29/05/2008