Livre, page |
[9, 1170] |
(φύσει
γὰρ
ἀγαθὸν
ζωή,
τὸ
|
δ' |
ἀγαθὸν
ὑπάρχον
ἐν
ἑαυτῷ
αἰσθάνεσθαι |
[9, 1169] |
τῷ
ζῆν
καὶ
ἐνεργεῖν,
τοῦ
|
δ' |
ἀγαθοῦ
ἡ
ἐνέργεια
σπουδαία
καὶ |
[9, 1171] |
καλὸν
τὸ
προθυμεῖσθαι
ὠφελεῖσθαι.
Δόξαν
|
δ' |
ἀηδίας
ἐν
τῷ
διωθεῖσθαι
ἴσως |
[9, 1170] |
πράξεις
ἐπιεικεῖς
καὶ
οἰκείας,
τοιαῦται
|
δ' |
αἱ
τοῦ
ἀγαθοῦ
φίλου
ὄντος. |
[9, 1170] |
ἦν
αἰσθάνεσθαι
ἢ
νοεῖν)
(τὸ
|
δ' |
αἰσθάνεσθαι
ὅτι
ζῇ,
τῶν
ἡδέων |
[9, 1170] |
τοῖς
ζῴοις
δυνάμει
αἰσθήσεως,
ἀνθρώποις
|
δ' |
αἰσθήσεως
ἢ
νοήσεως·
ἡ
δὲ |
[9, 1168] |
τὸ
ἔργον
τὸν
ποιήσαντα.
Τούτου
|
δ' |
αἴτιον
ὅτι
τὸ
εἶναι
πᾶσιν |
[9, 1166] |
δ'
ἑαυτῷ
βούλεται
τἀγαθά,
γενόμενος
|
δ' |
ἄλλος
αἱρεῖται
οὐδεὶς
πάντ'
ἔχειν |
[9, 1165] |
εὔλογον
τὸ
μὴ
φιλεῖν.
Ἐγκαλέσειε
|
δ' |
ἄν
τις,
εἰ
διὰ
τὸ |
[9, 1172] |
φιλίας
ἐπὶ
τοσοῦτον
εἰρήσθω·
ἑπόμενον
|
δ' |
ἂν
εἴη
διελθεῖν
περὶ
ἡδονῆς. |
[9, 1170] |
δὲ
τοῖς
φαύλοις
λυπεῖται.
Γίνοιτο
|
δ' |
ἂν
καὶ
ἄσκησίς
τις
τῆς |
[9, 1165] |
καὶ
τῆς
φιλίας
οἰκειότερον.
Δόξειε
|
δ' |
ἂν
ὁ
διαλυόμενος
οὐδὲν
ἄτοπον |
[9, 1168] |
τοῦτον
φίλαυτον
οὐδὲ
ψέξει.
Δόξειε
|
δ' |
ἂν
ὁ
τοιοῦτος
μᾶλλον
εἶναι |
[9, 1167] |
αὐτοῖς
γίνονται
καὶ
συνθέλουσιν,
συμπράξαιεν
|
δ' |
ἂν
οὐδέν·
ὅπερ
γὰρ
εἴπομεν, |
[9, 1167] |
τἀγαθὰ
οἷς
εἰσὶν
εὖνοι,
συμπράξαιεν
|
δ' |
ἂν
οὐδέν,
οὐδ'
ὀχληθεῖεν
ὑπὲρ |
[9, 1166] |
ἀφείσθω
ἐπὶ
τοῦ
παρόντος·
δόξειε
|
δ' |
ἂν
ταύτῃ
εἶναι
φιλία,
ᾗ |
[9, 1166] |
ὅ
τι
ποτ'
ἐστίν·
δόξειε
|
δ' |
ἂν
τὸ
νοοῦν
ἕκαστος
εἶναι |
[9, 1168] |
μᾶλλον
ἴσασιν
ὅτι
αὑτῶν.
Δόξειε
|
δ' |
ἂν
τοῦτο
καὶ
τοῖς
εὐεργέταις |
[9, 1165] |
συγγενεῖς
ἀπαντᾶν
διὰ
ταὐτό.
Δόξειε
|
δ' |
ἂν
τροφῆς
μὲν
γονεῦσι
δεῖν |
[9, 1167] |
πάσχειν
ἢ
ποιεῖν
ἐφίενται.
Δόξειε
|
δ' |
ἂν
φυσικώτερον
εἶναι
τὸ
αἴτιον, |
[9, 1168] |
πάνυ
ἢ
ἧττον·
ἡ
προσδοκία
|
δ' |
ἀνάπαλιν
ἔχειν
ἔοικεν.
Καὶ
ἡ |
[9, 1171] |
ὀχληθέντες
μεγάλ'
αὐτὸν
ὠφελήσειν.
Ἰέναι
|
δ' |
ἀνάπαλιν
ἴσως
ἁρμόζει
πρὸς
μὲν |
[9, 1164] |
δ'
ἐνίοις
ἀρέσκει
τὸ
μισθὸς
|
δ' |
ἀνδρί.
Οἱ
δὲ
προλαμβάνοντες
τὸ |
[9, 1165] |
διαμένοι
τὴν
διάνοιαν
παῖς
ὃ
|
δ' |
ἀνὴρ
εἴη
οἷος
κράτιστος,
πῶς |
[9, 1167] |
αὐτοὺς
ἐκ
πονηροῦ
θεωμένους,
ἔοικε
|
δ' |
ἀνθρωπικῷ·
ἀμνήμονες
γὰρ
οἱ
πολλοί, |
[9, 1164] |
ᾄσειεν,
τοσούτῳ
πλείω·
εἰς
ἕω
|
δ' |
ἀπαιτοῦντι
τὰς
ὑποσχέσεις
ἀνθ'
ἡδονῆς |
[9, 1170] |
κατ'
ἀρετὴν
πράξεσι
χαίρει,
ταῖς
|
δ' |
ἀπὸ
κακίας
δυσχεραίνει,
καθάπερ
ὁ |
[9, 1165] |
περὶ
τιμιώτερον
ἡ
κακουργία.
Ἐὰν
|
δ' |
ἀποδέχηται
ὡς
ἀγαθόν,
γένηται
δὲ |
[9, 1165] |
ἂν
ἐνδέχηται,
οὕτω
διοριστέον.
Ἔχει
|
δ' |
ἀπορίαν
καὶ
περὶ
τοῦ
διαλύεσθαι |
[9, 1169] |
διδῷ,
τί
δεῖ
φίλων;
Ἔοικε
|
δ' |
ἀτόπῳ
τὸ
πάντ'
ἀπονέμοντας
τἀγαθὰ |
[9, 1166] |
τὰ
ἡδέα
βλαβερὰ
ὄντα·
οἳ
|
δ' |
αὖ
διὰ
δειλίαν
καὶ
ἀργίαν |
[9, 1165] |
καὶ
τοῖς
τοιούτοις·
πρὸς
ἑταίρους
|
δ' |
αὖ
καὶ
ἀδελφοὺς
παρρησίαν
καὶ |
[9, 1170] |
τῆς
λύπης
ἔσται
φανερώτερον.
Εἰ
|
δ' |
αὐτὸ
τὸ
ζῆν
ἀγαθὸν
καὶ |
[9, 1168] |
καλόν,
καὶ
φίλου
ἕνεκα,
τὸ
|
δ' |
αὑτοῦ
παρίησιν.
Τοῖς
λόγοις
δὲ |
[9, 1171] |
τοῦτο
μὲν
οὔ,
ἡ
παρουσία
|
δ' |
αὐτῶν
ἡδεῖα
οὖσα
καὶ
ἡ |
[9, 1166] |
τῷ
σπουδαίῳ
τὸ
εἶναι,
ἕκαστος
|
δ' |
ἑαυτῷ
βούλεται
τἀγαθά,
γενόμενος
δ' |
[9, 1170] |
τὸν
φίλον,
ἢ
παραπλησίως.
Τὸ
|
δ' |
εἶναι
ἦν
αἱρετὸν
διὰ
τὸ |
[9, 1168] |
τῷ
ἀλόγῳ
τῆς
ψυχῆς·
τοιοῦτοι
|
δ' |
εἰσὶν
οἱ
πολλοί·
διὸ
καὶ |
[9, 1167] |
καὶ
ταῖς
λειτουργίαις
ἐλλείποντας·
ἑαυτῷ
|
δ' |
ἕκαστος
βουλόμενος
ταῦτα
τὸν
πέλας |
[9, 1167] |
ὅτε
καὶ
αὐτὸς
ἤθελεν.
Ὅταν
|
δ' |
ἑκάτερος
ἑαυτὸν
βούληται,
ὥσπερ
οἱ |
[9, 1166] |
καὶ
τὸ
μὲν
δεῦρο
τὸ
|
δ' |
ἐκεῖσε
ἕλκει
ὥσπερ
διασπῶντα.
Εἰ |
[9, 1171] |
ὡς
φίλους
καὶ
συναλγοῦντας.
Μιμεῖσθαι
|
δ' |
ἐν
ἅπασι
δεῖ
δῆλον
ὅτι |
[9, 1171] |
καὶ
ὀλίγους
εὑρεῖν
τοιούτους.
Πότερον
|
δ' |
ἐν
εὐτυχίαις
μᾶλλον
φίλων
δεῖ |
[9, 1171] |
τῶν
χρησίμων
ἐνταῦθα
δεῖ,
κάλλιον
|
δ' |
ἐν
ταῖς
εὐτυχίαις,
διὸ
καὶ |
[9, 1171] |
δῆλον
ὅτι
τὸν
βελτίω.
Ἡ
|
δ' |
ἐν
ταῖς
εὐτυχίαις
τῶν
φίλων |
[9, 1168] |
πᾶσιν
αἱρετὸν
καὶ
φιλητόν,
ἐσμὲν
|
δ' |
ἐνεργείᾳ
ᾳτῷ
ζῆν
γὰρ
καὶ |
[9, 1171] |
περὶ
τὸν
φίλον
δή·
ἡ
|
δ' |
ἐνέργεια
γίνεται
αὐτῆς
ἐν
τῷ |
[9, 1169] |
εὐδαιμονία
ἐνέργειά
τις
ἐστίν,
ἡ
|
δ' |
ἐνέργεια
δῆλον
ὅτι
γίνεται
καὶ |
[9, 1164] |
ἐλάμβανε
τοσοῦτον.
Ἐν
τοῖς
τοιούτοις
|
δ' |
ἐνίοις
ἀρέσκει
τὸ
μισθὸς
δ' |
[9, 1164] |
φίλου
καὶ
τῆς
ἀρετῆς)
οὕτω
|
δ' |
ἔοικε
καὶ
τοῖς
φιλοσοφίας
κοινωνήσασιν· |
[9, 1165] |
δ'
ὃ
μὲν
διαμένοι
ὃ
|
δ' |
ἐπιεικέστερος
γίνοιτο
καὶ
πολὺ
διαλλάττοι |
[9, 1169] |
πράττειν
καὶ
ἃ
πράττει·
ὁ
|
δ' |
ἐπιεικής,
ἃ
δεῖ,
ταῦτα
καὶ |
[9, 1168] |
ὅτι
οὐδὲν
ἀφ'
ἑαυτοῦ
πράττειὁ
|
δ' |
ἐπιεικὴς
διὰ
τὸ
καλόν,
καὶ |
[9, 1169] |
αἱρεῖται
τὸ
βέλτιστον
ἑαυτῷ,
ὁ
|
δ' |
ἐπιεικὴς
πειθαρχεῖ
τῷ
νῷ.
Ἀληθὲς |
[9, 1170] |
καθάπερ
καὶ
Θέογνίς
φησιν.
Φυσικώτερον
|
δ' |
ἐπισκοποῦσιν
ἔοικεν
ὁ
σπουδαῖος
φίλος |
[9, 1171] |
πάντες
μετ'
ἀλλήλων
συνημερεύειν·
τοῦτο
|
δ' |
ἐργῶδες
ἐν
πολλοῖς
ὑπάρχειν.
Χαλεπὸν |
[9, 1168] |
ἧττον
ἡδὺ
καὶ
φιλητόν.
Ἡδεῖα
|
δ' |
ἐστὶ
τοῦ
μὲν
παρόντος
ἡ |
[9, 1170] |
φίλος
τῶν
αἱρετῶν
εἴη.
Ὃ
|
δ' |
ἐστὶν
αὐτῷ
αἱρετόν,
τοῦτο
δεῖ |
[9, 1165] |
Διὶ
θύεται,
οὐκ
ἄδηλον·
ἐπεὶ
|
δ' |
ἕτερα
γονεῦσι
καὶ
ἀδελφοῖς
καὶ |
[9, 1167] |
βούλησις
τῆς
κομιδῆς
ἕνεκα·
οἱ
|
δ' |
εὖ
πεποιηκότες
φιλοῦσι
καὶ
ἀγαπῶσι |
[9, 1168] |
εὖ
πάσχειν
ἄπονον
εἶναι,
τὸ
|
δ' |
εὖ
ποιεῖν
ἐργῶδες.
Διὰ
ταῦτα |
[9, 1169] |
τῆς
ἀρετῆς
τὸ
εὐεργετεῖν,
κάλλιον
|
δ' |
εὖ
ποιεῖν
φίλους
ὀθνείων,
τῶν |
[9, 1167] |
βουλομένους
τὰ
δίκαια
ποιεῖν.
Οἱ
|
δ' |
εὐεργέται
τοὺς
εὐεργετηθέντας
δοκοῦσι
μᾶλλον |
[9, 1167] |
εἶναι
μὴ
εὔνους
γενομένους,
οἱ
|
δ' |
εὖνοι
οὐδὲν
μᾶλλον
φιλοῦσιν·
βούλονται |
[9, 1167] |
αὐτὸν
διά
τινα
χρῆσιν.
Ὅλως
|
δ' |
εὔνοια
δι'
ἀρετὴν
καὶ
ἐπιείκειάν |
[9, 1166] |
μὲν
φίλησις
μετὰ
συνηθείας,
ἡ
|
δ' |
εὔνοια
καὶ
ἐκ
προσπαίου,
~οἷον |
[9, 1166] |
καὶ
ἑτέρῳ
φίλος
γένοιτο.
Ἡ
|
δ' |
εὔνοια
φιλικῷ
μὲν
ἔοικεν,
οὐ |
[9, 1166] |
τοιαῦται
δ'
ἡδεῖαι.
Καὶ
θεωρημάτων
|
δ' |
εὐπορεῖ
τῇ
διανοίᾳ.
Συναλγεῖ
τε |
[9, 1164] |
ὅσου
πρὶν
ἔχειν
ἐτίμα.
Ἀπορίαν
|
δ' |
ἔχει
καὶ
τὰ
τοιαῦτα,
οἷον |
[9, 1171] |
σφόδρα
δὴ
πρὸς
ὀλίγους.
Οὕτω
|
δ' |
ἔχειν
ἔοικε
καὶ
ἐπὶ
τῶν |
[9, 1165] |
ἀνιάτοις
κατὰ
τὴν
μοχθηρίαν;
Ἐπανόρθωσιν
|
δ' |
ἔχουσι
μᾶλλον
βοηθητέον
εἰς
τὸ |
[9, 1171] |
πρὸς
τὸν
φίλον·
περὶ
αὑτὸν
|
δ' |
ἡ
αἴσθησις
ὅτι
ἔστιν
αἱρετή, |
[9, 1171] |
οὖν
φαίνεται
τὸ
λεχθέν.
Ἔοικε
|
δ' |
ἡ
παρουσία
μικτή
τις
αὐτῶν |
[9, 1167] |
εἰς
τὸν
βίον
ἥκοντα.
Ἔστι
|
δ' |
ἡ
τοιαύτη
ὁμόνοια
ἐν
τοῖς |
[9, 1166] |
μελλόντων
ἐλπίδες
ἀγαθαί,
αἱ
τοιαῦται
|
δ' |
ἡδεῖαι.
Καὶ
θεωρημάτων
δ'
εὐπορεῖ |
[9, 1166] |
μοχθηρίαν
ἀλγεῖ
ἀπεχόμενόν
τινων,
τὸ
|
δ' |
ἥδεται,
καὶ
τὸ
μὲν
δεῦρο |
[9, 1168] |
δράσαντι,
ἀλλ'
εἴπερ,
συμφέρον·
τοῦτο
|
δ' |
ἧττον
ἡδὺ
καὶ
φιλητόν.
Ἡδεῖα |
[9, 1169] |
εὐτυχούντων
οὓς
εὖ
ποιήσουσιν.
Ἄτοπον
|
δ' |
ἴσως
καὶ
τὸ
μονώτην
ποιεῖν |
[9, 1164] |
ἂν
τάττωσιν
οἱ
λαμβάνοντες.
Δεῖ
|
δ' |
ἴσως
οὐ
τοσούτου
τιμᾶν
ὅσου |
[9, 1164] |
γὰρ
ἐπιτελοῦσιν
ἃ
ὡμολόγησαν.
Τοῦτο
|
δ' |
ἴσως
ποιεῖν
οἱ
σοφισταὶ
ἀναγκάζονται |
[9, 1168] |
τοῦ
ἔργου
ἐμψύχου
γενομένου·
~(μάλιστα
|
δ' |
ἴσως
τοῦτο
περὶ
τοὺς
ποιητὰς |
[9, 1164] |
φιλητόν,
εἰ
οὕτως
ἔτυχεν,
πολλάκις
|
δ' |
ὁ
ἐρώμενος
ὅτι
πρότερον
ἐπαγγελλόμενος |
[9, 1165] |
οὖν
ἀδυνατῶν
ἀνασῶσαι
ἀφίσταται.
Εἰ
|
δ' |
ὃ
μὲν
διαμένοι
ὃ
δ' |
[9, 1164] |
ἐβούλετο,
ἱκανῶς
ἂν
εἶχεν·
εἰ
|
δ' |
ὃ
μὲν
τέρψιν
ὃ
δὲ |
[9, 1169] |
εἶναι
δεῖ,
καθάπερ
εἴρηται·
ὡς
|
δ' |
οἱ
πολλοί,
οὐ
χρή.
Ἀμφισβητεῖται |
[9, 1166] |
καθ'
ἑαυτοὺς
ὄντες,
μεθ'
ἑτέρων
|
δ' |
ὄντες
ἐπιλανθάνονται.
Οὐδέν
τε
φιλητὸν |
[9, 1170] |
ἡ
τούτων
μακαριωτάτη
ζωή)
ὁ
|
δ' |
ὁρῶν
ὅτι
ὁρᾷ
αἰσθάνεται
καὶ |
[9, 1164] |
οὖσα
μένει,
καθάπερ
εἴρηται.
Διαφέρονται
|
δ' |
ὅταν
ἕτερα
γίνηται
αὐτοῖς
καὶ |
[9, 1170] |
κἂν
νοῶμεν,
ὅτι
νοοῦμεν,
τὸ
|
δ' |
ὅτι
αἰσθανόμεθα
ἢ
νοοῦμεν,
ὅτι |
[9, 1165] |
εἶναι,
οὐδ'
ὁμοιοῦσθαι
φαύλῳ·
εἴρηται
|
δ' |
ὅτι
τὸ
ὅμοιον
τῷ
ὁμοίῳ |
[9, 1164] |
τῷ
καλῷ
καὶ
ἀναγκαίῳ.
Ὅτι
|
δ' |
οὐ
πάντα
τῷ
αὐτῷ
ἀποδοτέον, |
[9, 1166] |
πρὸς
ἀγνῶτας
καὶ
λανθάνουσα,
φιλία
|
δ' |
οὔ.
Καὶ
πρότερον
δὲ
ταῦτ' |
[9, 1164] |
μᾶλλον
ἢ
ἑταίρῳ
δοτέον.
Ἴσως
|
δ' |
οὐδὲ
τοῦτ'
ἀεί,
οἷον
τῷ |
[9, 1167] |
ὡς
κομιουμένους
τὰς
χάριτας,
τοῖς
|
δ' |
οὐκ
εἶναι
ἐπιμελὲς
τὸ
ἀνταποδοῦναι. |
[9, 1165] |
κομιεῖσθαι
ἐδάνεισεν
ἐπιεικεῖ
ὄντι,
ὃ
|
δ' |
οὐκ
ἐλπίζει
κομιεῖσθαι
παρὰ
πονηροῦ. |
[9, 1169] |
οὐ
δοκεῖ
δεῖσθαι
φίλων.
Τὸ
|
δ' |
οὐκ
ἔστιν
ἴσως
ἀληθές.
Ἐν |
[9, 1171] |
ἄλλο
τι
κουφίζονται,
ἀφείσθω·
συμβαίνειν
|
δ' |
οὖν
φαίνεται
τὸ
λεχθέν.
Ἔοικε |
[9, 1164] |
γονεῖς,
τὸ
ἐνδεχόμενον.
Μὴ
τοιαύτης
|
δ' |
οὔσης
τῆς
δόσεως
ἀλλ'
ἐπί |
[9, 1171] |
γὰρ
ἐδόκει
φιλικώτατον
εἶναι)
ὅτι
|
δ' |
οὐχ
οἷόν
τε
πολλοῖς
συζῆν |
[9, 1171] |
κατὰ
τὴν
ἑταιρικὴν
φιλίαν,
αἱ
|
δ' |
ὑμνούμεναι
ἐν
δυσὶ
λέγονται.
Οἱ |
[9, 1168] |
καὶ
εἰ
μηδεὶς
εἴσεται·
ταῦτα
|
δ' |
ὑπάρχει
μάλιστ'
αὐτῷ
πρὸς
αὑτόν, |
[9, 1169] |
ἢ
πολλὰς
καὶ
μικράς.
Τοῖς
|
δ' |
ὑπεραποθνήσκουσι
τοῦτ'
ἴσως
συμβαίνει·
αἱροῦνται |
[9, 1165] |
μὲν
τὸ
ὀφείλημα
ἀποδοτέον,
ἐὰν
|
δ' |
ὑπερτείνῃ
ἡ
δόσις
τῷ
καλῷ |
[9, 1165] |
πράττοντος,
ἑαυτὸν
αἰτιῷτ'
ἄν·
ὅταν
|
δ' |
ὑπὸ
τῆς
ἐκείνου
προσποιήσεως
ἀπατηθῇ, |
[9, 1170] |
καὶ
ἡδέων·
ὡρισμένον
γάρ,
τὸ
|
δ' |
ὡρισμένον
τῆς
τἀγαθοῦ
φύσεως·
τὸ |
[9, 1169] |
τῇ
φύσει
ἀγαθὰ
ἔχει,
δῆλον
|
δ' |
ὡς
μετὰ
φίλων
καὶ
ἐπιεικῶν |
[9, 1169] |
αὑτοῦ
ἀδυνατεῖ·
ὅθεν
Ὅταν
ὁ
|
δαίμων |
εὖ
διδῷ,
τί
δεῖ
φίλων; |
[9, 1164] |
ἢ
χαριστέον
ἑταίροις,
ὥσπερ
καὶ
|
δάνειον |
ᾧ
ὀφείλει
ἀποδοτέον
μᾶλλον
ἢ |
[9, 1167] |
οὐδ'
ὅμοιον
τὸ
περὶ
τοὺς
|
δανείσαντας· |
οὐ
γάρ
ἐστι
φίλησις
περὶ |
[9, 1167] |
εἶναι
οἷς
ὀφείλουσιν,
οἱ
δὲ
|
δανείσαντες |
καὶ
ἐπιμελοῦνται
τῆς
τῶν
ὀφειλόντων |
[9, 1165] |
μοχθηρὸν
εἶναι.
Οὐδὲ
γὰρ
τῷ
|
δανείσαντι |
ἐνίοτε
ἀντιδανειστέον·
ὃ
μὲν
γὰρ |
[9, 1167] |
ὀφείλεται·
καθάπερ
οὖν
ἐπὶ
τῶν
|
δανείων |
οἱ
μὲν
ὀφείλοντες
βούλονται
μὴ |
[9, 1169] |
πάντες
ἀποδέχονται
καὶ
ἐπαινοῦσιν·
πάντων
|
δὲ |
ἁμιλλωμένων
πρὸς
τὸ
καλὸν
καὶ |
[9, 1164] |
ᾖ,
ἢ
μὴ
ἑαλωκότι
ἀπαιτοῦντι
|
δὲ |
ἀποδοτέον,
~(τὸν
πατέρα
λυτρωτέον;
Δόξειε |
[9, 1170] |
αὐτῶν.
Καὶ
οἱ
πρὸς
ἡδονὴν
|
δὲ |
ἀρκοῦσιν
ὀλίγοι,
καθάπερ
ἐν
τῇ |
[9, 1166] |
ἕκαστος
εἶναι
δοκεῖ)
καὶ
ζῆν
|
δὲ |
βούλεται
ἑαυτὸν
καὶ
σῴζεσθαι,
καὶ |
[9, 1167] |
εὔνοιαν,
τὰ
δίκαια
δρῶν·
ὁ
|
δὲ |
βουλόμενός
τιν'
εὐπραγεῖν,
ἐλπίδα
ἔχων |
[9, 1166] |
καὶ
ἑτέρων
μὲν
ἐπιθυμοῦσιν
ἄλλα
|
δὲ |
βούλονται,
οἷον
οἱ
ἀκρατεῖς·
αἱροῦνται |
[9, 1168] |
δὲ
μέλλοντος
ἡ
ἐλπίς,
τοῦ
|
δὲ |
γεγενημένου
ἡ
μνήμη·
ἥδιστον
δὲ |
[9, 1171] |
ἐργῶδες
ἐν
πολλοῖς
ὑπάρχειν.
Χαλεπὸν
|
δὲ |
γίνεται
καὶ
τὸ
συγχαίρειν
καὶ |
[9, 1170] |
τοῦ
φίλου
ὅτι
ἔστιν,
τοῦτο
|
δὲ |
γίνοιτ'
ἂν
ἐν
τῷ
συζῆν |
[9, 1172] |
φαύλων
ἀβέβαιοι
ὄντες,
καὶ
μοχθηροὶ
|
δὲ |
γίνονται
ὁμοιούμενοι
ἀλλήλοις)
ἡ
δὲ |
[9, 1165] |
εἰς
ταῦτ'
ἐπαρκεῖν·
καὶ
τιμὴν
|
δὲ |
γονεῦσι
καθάπερ
θεοῖς,
οὐ
πᾶσαν |
[9, 1167] |
μὴ
εἶναι
οἷς
ὀφείλουσιν,
οἱ
|
δὲ |
δανείσαντες
καὶ
ἐπιμελοῦνται
τῆς
τῶν |
[9, 1164] |
ἡδονὴν
τὸν
ἐρώμενον
φιλῇ,
ὃ
|
δὲ |
διὰ
τὸ
χρήσιμον
τὸν
ἐραστήν, |
[9, 1165] |
Ἢ
οὐκ
ἐνδέχεται;
Ἐν
μεγάλῃ
|
δὲ |
διαστάσει
μάλιστα
δῆλον
γίνεται,
οἷον |
[9, 1165] |
ὁμογενῶν
ῥᾴων
ἡ
σύγκρισις,
τῶν
|
δὲ |
διαφερόντων
ἐργωδεστέρα.
Οὐ
μὴν
διά |
[9, 1170] |
δ'
αἰσθήσεως
ἢ
νοήσεως·
ἡ
|
δὲ |
δύναμις
εἰς
τὴν
ἐνέργειαν
ἀνάγεται, |
[9, 1170] |
ἡδύ
ἐστι
καθ'
αὑτό.
Τὸ
|
δὲ |
ζῆν
ὁρίζονται
τοῖς
ζῴοις
δυνάμει |
[9, 1170] |
τὸ
αἰσθάνεσθαι
ἢ
νοεῖν.
Τὸ
|
δὲ |
ζῆν
τῶν
καθ'
αὑτὸ
ἀγαθῶν |
[9, 1165] |
σπουδαῖον
εἰδὼς
εὖ
ποιήσῃ,
τῷ
|
δὲ |
ἡ
ἀνταπόδοσις
γίνηται
ὃν
οἴεται |
[9, 1166] |
ᾗ
τοιοῦτοι
ὑπολαμβάνουσιν
εἶναι·
ἔοικε
|
δέ, |
καθάπερ
εἴρηται,
μέτρον
ἑκάστων
ἡ |
[9, 1168] |
εὖ
ποιεῖν
ἐργῶδες.
Διὰ
ταῦτα
|
δὲ |
καὶ
αἱ
μητέρες
φιλοτεκνότεραι·
ἐπιπονωτέρα |
[9, 1168] |
καὶ
τούτῳ
χαριζόμενος.
Καὶ
ἐγκρατὴς
|
δὲ |
καὶ
ἀκρατὴς
λέγεται
τῷ
κρατεῖν |
[9, 1169] |
ἑαυτῷ
ἀπονέμει.
Καὶ
περὶ
τιμὰς
|
δὲ |
καὶ
ἀρχὰς
ὁ
αὐτὸς
τρόπος· |
[9, 1172] |
ἐπιεικής,
συναυξανομένη
ταῖς
ὁμιλίαις·
δοκοῦσι
|
δὲ |
καὶ
βελτίους
γίνεσθαι
ἐνεργοῦντες
καὶ |
[9, 1171] |
ὡς
ἀληθῶς
ἐπιεικῆ·
δι'
ἀρετὴν
|
δὲ |
καὶ
δι'
αὐτοὺς
οὐκ
ἔστι |
[9, 1167] |
αὐτὴν
ἀργὴν
εἶναι
φιλίαν,
χρονιζομένην
|
δὲ |
καὶ
εἰς
συνήθειαν
ἀφικνουμένην
γίνεσθαι |
[9, 1170] |
ζῆν
ἀγαθὸν
καὶ
ἡδύ
(ἔοικε
|
δὲ |
καὶ
ἐκ
τοῦ
πάντας
ὀρέγεσθαι |
[9, 1167] |
ἐπὶ
τῶν
ἀγωνιστῶν
εἴπομεν.
Φιλικὸν
|
δὲ |
καὶ
ἡ
ὁμόνοια
φαίνεται.
Διόπερ |
[9, 1167] |
δίκαια
καὶ
τὰ
συμφέροντα,
τούτων
|
δὲ |
καὶ
κοινῇ
ἐφίενται.
Τοὺς
δὲ |
[9, 1165] |
στρατηγοῦ,
ἀλλὰ
τὴν
πατρικήν,
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
μητρικήν.
Καὶ
παντὶ
δὲ |
[9, 1171] |
μηδ'
αὐτὸς
εἶναι
θρηνητικός·
γύναια
|
δὲ |
καὶ
οἱ
τοιοῦτοι
ἄνδρες
τοῖς |
[9, 1171] |
οὐκ
ἔστι
πρὸς
πολλούς,
ἀγαπητὸν
|
δὲ |
καὶ
ὀλίγους
εὑρεῖν
τοιούτους.
Πότερον |
[9, 1169] |
οἱ
πολλοί,
οὐ
χρή.
Ἀμφισβητεῖται
|
δὲ |
καὶ
περὶ
τὸν
εὐδαίμονα,
εἰ |
[9, 1165] |
καὶ
τὰ
ἁρμόττοντα
ἀπονεμητέον.
Οὕτω
|
δὲ |
καὶ
ποιεῖν
φαίνονται·
εἰς
γάμους |
[9, 1168] |
καὶ
πάντα
τούτῳ
πείθεται·
ὥσπερ
|
δὲ |
καὶ
πόλις
τὸ
κυριώτατον
μάλιστ' |
[9, 1168] |
τοῖς
εὐεργέταις
οἰκεῖον
εἶναι.
Ἀπορεῖται
|
δὲ |
καὶ
πότερον
δεῖ
φιλεῖν
ἑαυτὸν |
[9, 1169] |
πάντων
αἱρούμενος
τὸ
καλόν.
Ἐνδέχεται
|
δὲ |
καὶ
πράξεις
τῷ
φίλῳ
προίίεσθαι, |
[9, 1170] |
αὑτὸν
ἐνεργεῖν
συνεχῶς,
μεθ'
ἑτέρων
|
δὲ |
καὶ
πρὸς
ἄλλους
ῥᾷον.
Ἔσται |
[9, 1169] |
καθάπερ
ἐν
ἀρχῇ
εἴρηται,
ἔστι
|
δὲ |
καὶ
τὸ
οἰκεῖον
τῶν
ἡδέων, |
[9, 1170] |
φύσει
ὂν
καὶ
ἡδύ,
παραπλήσιον
|
δὲ |
καὶ
τὸ
τοῦ
φίλου
ἐστίν, |
[9, 1166] |
καὶ
συγχαίροντα
τῷ
φίλῳ·
μάλιστα
|
δὲ |
καὶ
τοῦτο
περὶ
τὰς
μητέρας |
[9, 1168] |
ἐνεργείᾳ
τὸ
ἔργον
μηνύει.
Ἅμα
|
δὲ |
καὶ
τῷ
μὲν
εὐεργέτῃ
καλὸν |
[9, 1165] |
καὶ
ἁπάντων
κοινότητα.
Καὶ
συγγενέσι
|
δὲ |
καὶ
φυλέταις
καὶ
πολίταις
καὶ |
[9, 1171] |
διανέμειν
ἑαυτόν,
οὐκ
ἄδηλον.
Ἔτι
|
δὲ |
κἀκείνους
δεῖ
ἀλλήλοις
φίλους
εἶναι, |
[9, 1164] |
δ'
ὃ
μὲν
τέρψιν
ὃ
|
δὲ |
κέρδος,
καὶ
ὃ
μὲν
ἔχει |
[9, 1170] |
εἰς
τὴν
ἐνέργειαν
ἀνάγεται,
τὸ
|
δὲ |
κύριον
ἐν
τῇ
ἐνεργείᾳ·
ἔοικε |
[9, 1170] |
πᾶσιν
ἡδὺ
εἶναι·
οὐ
δεῖ
|
δὲ |
λαμβάνειν
μοχθηρὰν
ζωὴν
καὶ
διεφθαρμένην, |
[9, 1166] |
ἕκαστον
τῷ
ἐπιεικεῖ
ὑπάρχει
τοῖς
|
δὲ |
λοιποῖς,
ᾗ
τοιοῦτοι
ὑπολαμβάνουσιν
εἶναι· |
[9, 1171] |
οἷς
ἥδεται
καὶ
λυπεῖται)
τὸ
|
δὲ |
λυπούμενον
αἰσθάνεσθαι
ἐπὶ
ταῖς
αὑτοῦ |
[9, 1165] |
πράξεις·
καὶ
εἰς
τὰ
κήδη
|
δὲ |
μάλιστ'
οἴονται
δεῖν
τοὺς
συγγενεῖς |
[9, 1168] |
μάλιστα
τὸν
μάλιστα
φίλον,
φίλος
|
δὲ |
μάλιστα
ὁ
βουλόμενος
ᾧ
βούλεται |
[9, 1169] |
τὸ
οἰκεῖον
τῶν
ἡδέων,
θεωρεῖν
|
δὲ |
μᾶλλον
τοὺς
πέλας
δυνάμεθα
ἢ |
[9, 1168] |
μὲν
παρόντος
ἡ
ἐνέργεια,
τοῦ
|
δὲ |
μέλλοντος
ἡ
ἐλπίς,
τοῦ
δὲ |
[9, 1164] |
τὸ
χρήσιμον
τὸν
ἐραστήν,
ταῦτα
|
δὲ |
μὴ
ἀμφοῖν
ὑπάρχῃ.
Διὰ
ταῦτα |
[9, 1167] |
στασιάζειν,
ἀλλήλους
μὲν
ἐπαναγκάζοντας,
αὐτοὺς
|
δὲ |
μὴ
βουλομένους
τὰ
δίκαια
ποιεῖν. |
[9, 1164] |
ἐν
ἐγκλήμασίν
εἰσιν.
Ἐν
οἷς
|
δὲ |
μὴ
γίνεται
διομολογία
τῆς
ὑπουργίας, |
[9, 1166] |
ἐκεῖσε
ἕλκει
ὥσπερ
διασπῶντα.
Εἰ
|
δὲ |
μὴ
οἷόν
τε
ἅμα
λυπεῖσθαι |
[9, 1164] |
καὶ
ὃ
μὲν
ἔχει
ὃ
|
δὲ |
μή,
οὐκ
ἂν
εἴη
τὰ |
[9, 1169] |
καὶ
τοὺς
ἄλλους
ὠφελήσεἰ,
τὸν
|
δὲ |
μοχθηρὸν
οὐ
δεῖ·
βλάψει
γὰρ |
[9, 1165] |
δ'
ἀποδέχηται
ὡς
ἀγαθόν,
γένηται
|
δὲ |
μοχθηρὸς
καὶ
δοκῇ,
ἆρ'
ἔτι |
[9, 1168] |
ζῆν
γὰρ
καὶ
πράττεινν,
ἐνεργείᾳ
|
δὲ |
ὁ
ποιήσας
τὸ
ἔργον
ἔστι |
[9, 1165] |
γονεῦσι
καθάπερ
θεοῖς,
οὐ
πᾶσαν
|
δέ· |
οὐδὲ
γὰρ
τὴν
αὐτὴν
πατρὶ |
[9, 1166] |
ὑπάρχει,
ἀλλ'
οὐδὲ
φαίνεται.
Σχεδὸν
|
δὲ |
οὐδὲ
τοῖς
φαύλοις·
διαφέρονται
γὰρ |
[9, 1165] |
ἔχει
μὲν
μὴ
οὕτως
οἴονται
|
δέ, |
οὐκ
ἂν
δόξαιεν
ἄτοπα
ποιεῖν. |
[9, 1167] |
ὅτι
οἳ
μὲν
ὀφείλουσι
τοῖς
|
δὲ |
ὀφείλεται·
καθάπερ
οὖν
ἐπὶ
τῶν |
[9, 1168] |
χαίρειν
ἐν
ᾧ
τοῦτο,
τῷ
|
δὲ |
παθόντι
οὐδὲν
καλὸν
ἐν
τῷ |
[9, 1168] |
ντὸ
καλὸν
γὰρ
πολυχρόνιονν,
τῷ
|
δὲ |
παθόντι
τὸ
χρήσιμον
παροίχεται.
Ἥ |
[9, 1171] |
τὸ
ἅλις
ἐγὼ
δυστυχῶν.
Μάλιστα
|
δὲ |
παρακλητέον
ὅταν
μέλλωσιν
ὀλίγα
ὀχληθέντες |
[9, 1168] |
ἄλλους
διήκει.
Καὶ
αἱ
παροιμίαι
|
δὲ |
πᾶσαι
ὁμογνωμονοῦσιν,
οἷον
τὸ
μία |
[9, 1168] |
δὲ
τῷ
πάσχειν·
τοῖς
ὑπερέχουσι
|
δὲ |
περὶ
τὴν
πρᾶξιν
ἕπεται
τὸ |
[9, 1170] |
ὑπάρχοντα
αὐτῇ.
Ἐν
τοῖς
ἐχομένοις
|
δὲ |
περὶ
τῆς
λύπης
ἔσται
φανερώτερον. |
[9, 1169] |
ἐπιεικὴς
πειθαρχεῖ
τῷ
νῷ.
Ἀληθὲς
|
δὲ |
περὶ
τοῦ
σπουδαίου
καὶ
τὸ |
[9, 1165] |
γὰρ
οὐχ
οἷόν
τε.
Εἴρηται
|
δὲ |
περὶ
τούτων.
Ἆρ'
οὖν
οὐθὲν |
[9, 1166] |
οἴονται
ἑαυτοῖς
βέλτιστα
εἶναι.
Οἷς
|
δὲ |
πολλὰ
καὶ
δεινὰ
πέπρακται
καὶ |
[9, 1171] |
ὑμνούμεναι
ἐν
δυσὶ
λέγονται.
Οἱ
|
δὲ |
πολύφιλοι
καὶ
πᾶσιν
οἰκείως
ἐντυγχάνοντες |
[9, 1170] |
μυριάδων
ἔτι
πόλις
ἐστίν.
Τὸ
|
δὲ |
ποσὸν
οὐκ
ἔστιν
ἴσως
ἕν |
[9, 1166] |
οἷς
ταῦθ'
ὑπάρχει.
Πρὸς
αὑτὸν
|
δὲ |
πότερον
ἔστιν
ἢ
οὐκ
ἔστι |
[9, 1164] |
χάριν
ταῦτα
δώσει.
Τὴν
ἀξίαν
|
δὲ |
ποτέρου
τάξαι
ἐστί,
τοῦ
προϊεμένου |
[9, 1169] |
τὰς
οἰκείας,
αἱ
τῶν
σπουδαίων
|
δὲ |
πράξεις
φίλων
ὄντων
ἡδεῖαι
τοῖς |
[9, 1164] |
τὸ
μισθὸς
δ'
ἀνδρί.
Οἱ
|
δὲ |
προλαμβάνοντες
τὸ
ἀργύριον,
εἶτα
μηδὲν |
[9, 1170] |
καθ'
αὑτὸ
ἀγαθοῦ
ἥδονται)
ὡς
|
δὲ |
πρὸς
ἑαυτὸν
ἔχει
ὁ
σπουδαῖος, |
[9, 1171] |
τις
εἶναι
βούλεται
φιλίας,
τοῦτο
|
δὲ |
πρὸς
ἕνα·
καὶ
τὸ
σφόδρα |
[9, 1170] |
τῇ
τροφῇ
τὸ
ἥδυσμα.
Τοὺς
|
δὲ |
σπουδαίους
πότερον
πλείστους
κατ'
ἀριθμόν, |
[9, 1172] |
συμπίνουσιν,
οἳ
δὲ
συγκυβεύουσιν,
ἄλλοι
|
δὲ |
συγγυμνάζονται
καὶ
συγκυνηγοῦσιν
ἢ
συμφιλοσοφοῦσιν, |
[9, 1172] |
διόπερ
οἳ
μὲν
συμπίνουσιν,
οἳ
|
δὲ |
συγκυβεύουσιν,
ἄλλοι
δὲ
συγγυμνάζονται
καὶ |
[9, 1171] |
ἅμα
τῷ
μὲν
συνήδεσθαι
τῷ
|
δὲ |
συνάχθεσθαι.
Ἴσως
οὖν
εὖ
ἔχει |
[9, 1171] |
ταῦτα
χρεία
φίλων)
πρὸς
εὐπάθειαν
|
δὲ |
σχολαίως·
οὐ
γὰρ
καλὸν
τὸ |
[9, 1166] |
τῇ
πρὸς
αὑτὸν
ὁμοιοῦται.
Φαίνεται
|
δὲ |
τὰ
εἰρημένα
καὶ
τοῖς
πολλοῖς |
[9, 1168] |
φιλεῖν
καὶ
τὰ
φιλικά.
Ἔτι
|
δὲ |
τὰ
ἐπιπόνως
γενόμενα
πάντες
μᾶλλον |
[9, 1166] |
μοχθηρίας
διάλυσις
γένηται.
~(Τὰ
φιλικὰ
|
δὲ |
τὰ
πρὸς
τοὺς
πέλας,
καὶ |
[9, 1164] |
πάντα
νῦν
οὐδὲν
ἐπιτελεῖ.
Συμβαίνει
|
δὲ |
τὰ
τοιαῦτα,
ἐπειδὰν
ὃ
μὲν |
[9, 1163] |
~(Ἐν
πάσαις
|
δὲ |
ταῖς
ἀνομοιοειδέσι
φιλίαις
τὸ
ἀνάλογον |
[9, 1171] |
(εὐεργετικὸν
γὰρ
εἶναι
καλόν)
εἰς
|
δὲ |
τὰς
ἀτυχίας
ὀκνοῦντα·
μεταδιδόναι
γὰρ |
[9, 1171] |
γὰρ
κάλλιον
καὶ
ἥδιον)
εἰς
|
δὲ |
τὰς
εὐτυχίας
συνεργοῦντα
μὲν
προθύμως |
[9, 1166] |
διάτασιν
οὐδ'
ὄρεξιν,
τῇ
φιλήσει
|
δὲ |
ταῦτ'
ἀκολουθεῖ·
καὶ
ἡ
μὲν |
[9, 1166] |
φιλία
δ'
οὔ.
Καὶ
πρότερον
|
δὲ |
ταῦτ'
εἴρηται.
Ἀλλ'
οὐδὲ
φίλησίς |
[9, 1164] |
ἀναφέρεται
καὶ
τούτῳ
μετρεῖται·
ἐν
|
δὲ |
τῇ
ἐρωτικῇ
ἐνίοτε
μὲν
ὁ |
[9, 1170] |
ὡρισμένον
τῆς
τἀγαθοῦ
φύσεως·
τὸ
|
δὲ |
τῇ
φύσει
ἀγαθὸν
καὶ
τῷ |
[9, 1166] |
περὶ
τὰς
μητέρας
συμβαίνει.
Τούτων
|
δέ |
τινι
καὶ
τὴν
φιλίαν
ὁρίζονται. |
[9, 1169] |
ὑπάρχει
ὥσπερ
κτῆμά
τι.
Εἰ
|
δὲ |
τὸ
εὐδαιμονεῖν
ἐστὶν
ἐν
τῷ |
[9, 1170] |
ἐν
ἑαυτῷ
αἰσθάνεσθαι
ἡδύ)
αἱρετὸν
|
δὲ |
τὸ
ζῆν
καὶ
μάλιστα
τοῖς |
[9, 1169] |
τῷ
μὲν
φίλῳ
χρήματα,
αὐτῷ
|
δὲ |
τὸ
καλόν·
τὸ
δὴ
μεῖζον |
[9, 1168] |
δὲ
γεγενημένου
ἡ
μνήμη·
ἥδιστον
|
δὲ |
τὸ
κατὰ
τὴν
ἐνέργειαν,
καὶ |
[9, 1168] |
οἱ
κτησάμενοι
τῶν
παραλαβόντων·
δοκεῖ
|
δὲ |
τὸ
μὲν
εὖ
πάσχειν
ἄπονον |
[9, 1170] |
αἰσθάνεσθαι
αὑτοῦ
ἀγαθοῦ
ὄντος,
ἡ
|
δὲ |
τοιαύτη
αἴσθησις
ἡδεῖα
καθ'
ἑαυτήν. |
[9, 1167] |
ἐφιεμένους
ἐν
τοῖς
ὠφελίμοις,
ἐν
|
δὲ |
τοῖς
πόνοις
καὶ
ταῖς
λειτουργίαις |
[9, 1170] |
τοῖς
καλοῖς
μέλεσιν
ἥδεται,
ἐπὶ
|
δὲ |
τοῖς
φαύλοις
λυπεῖται.
Γίνοιτο
δ' |
[9, 1166] |
τῶν
φίλων
οἱ
προσκεκρουκότες.
Οἳ
|
δὲ |
τὸν
συνδιάγοντα
καὶ
ταὐτὰ
αἱρούμενον, |
[9, 1166] |
τούτων
ὑπάρχειν
τῷ
ἐπιεικεῖ,
πρὸς
|
δὲ |
τὸν
φίλον
ἔχειν
ὥσπερ
πρὸς |
[9, 1168] |
τοῖς
οὕτω
φιλαύτοις
ὀνειδίζεται.
Ὅτι
|
δὲ |
τοὺς
τὰ
τοιαῦθ'
αὑτοῖς
ἀπονέμοντας |
[9, 1164] |
ἀμφοῖν
κατ'
ἀξίαν
εἶναι,
εἰ
|
δὲ |
τοῦτο
μὴ
συμβαίνοι,
οὐ
μόνον |
[9, 1168] |
δ'
αὑτοῦ
παρίησιν.
Τοῖς
λόγοις
|
δὲ |
τούτοις
τὰ
ἔργα
διαφωνεῖ,
οὐκ |
[9, 1166] |
τὴν
φιλίαν
ὁρίζονται.
Πρὸς
ἑαυτὸν
|
δὲ |
τούτων
ἕκαστον
τῷ
ἐπιεικεῖ
ὑπάρχει |
[9, 1165] |
ἀλλήλους
ταῦθ'
ὑπάρξει
αὐτοῖς,
ἄνευ
|
δὲ |
τούτων
οὐκ
ἦν
φίλους
εἶναι· |
[9, 1168] |
φίλησις
ποιήσει
ἔοικεν,
τὸ
φιλεῖσθαι
|
δὲ |
τῷ
πάσχειν·
τοῖς
ὑπερέχουσι
δὲ |
[9, 1165] |
δὲ
καὶ
μητρικήν.
Καὶ
παντὶ
|
δὲ |
τῷ
πρεσβυτέρῳ
τιμὴν
καθ'
ἡλικίαν, |
[9, 1172] |
δὲ
γίνονται
ὁμοιούμενοι
ἀλλήλοις)
ἡ
|
δὲ |
τῶν
ἐπιεικῶν
ἐπιεικής,
συναυξανομένη
ταῖς |
[9, 1164] |
τοιαῦται
καὶ
αἱ
φιλίαι.
Ἡ
|
δὲ |
τῶν
ἠθῶν
καθ'
αὑτὴν
οὖσα |
[9, 1169] |
δεῖται
ἐπεισάκτου
ἡδονῆς)
οὐ
δεόμενος
|
δὲ |
τῶν
τοιούτων
φίλων
οὐ
δοκεῖ |
[9, 1167] |
δὲ
καὶ
κοινῇ
ἐφίενται.
Τοὺς
|
δὲ |
φαύλους
οὐχ
οἷόν
τε
ὁμονοεῖν |
[9, 1166] |
μοχθηροὶ
μεθ'
ὧν
συνημερεύσουσιν,
ἑαυτοὺς
|
δὲ |
φεύγουσιν·
ἀναμιμνήσκονται
γὰρ
πολλῶν
καὶ |
[9, 1165] |
πᾶν
φιλητὸν
ἀλλὰ
τἀγαθόν;
Οὔτε
|
δὲ |
φιλητὸν
τὸ
πονηρὸν
οὔτε
δεῖ· |
[9, 1169] |
οὖν
ὄντας
οὐδενὸς
προσδεῖσθαι,
τὸν
|
δὲ |
φίλον,
ἕτερον
αὐτὸν
ὄντα,
πορίζειν |
[9, 1164] |
δὲ
χειροτονητέον
τὸν
πολεμικόν·
ὁμοίως
|
δὲ |
φίλῳ
μᾶλλον
ἢ
σπουδαίῳ
ὑπηρετητέον, |
[9, 1168] |
διότι
καὶ
τὸ
εἶναι.
Τοῦτο
|
δὲ |
φυσικόν·
ὃ
γάρ
ἐστι
δυνάμει, |
[9, 1167] |
τῇ
ἰδέᾳ
οὐδεὶς
ἐρᾷ,
ὁ
|
δὲ |
χαίρων
τῷ
εἴδει
οὐδὲν
μᾶλλον |
[9, 1164] |
κάμνοντα
μὲν
ἰατρῷ
πιστεύειν,
στρατηγὸν
|
δὲ |
χειροτονητέον
τὸν
πολεμικόν·
ὁμοίως
δὲ |
[9, 1168] |
τῶν
μὲν
καλῶν
ἡδεῖα,
τῶν
|
δὲ |
χρησίμων
οὐ
πάνυ
ἢ
ἧττον· |
[9, 1169] |
πράττειν
καὶ
τῆς
πατρίδος,
κἂν
|
δέῃ |
ὑπεραποθνήσκειν·
προήσεται
γὰρ
καὶ
χρήματα |
[9, 1170] |
αὐτῷ,
ἢ
ταύτῃ
ἐνδεὴς
ἔσται.
|
Δεήσει |
ἄρα
τῷ
εὐδαιμονήσοντι
φίλων
σπουδαίων. |
[9, 1170] |
ὁ
μακάριος
δὴ
φίλων
τοιούτων
|
δεήσεται, |
εἴπερ
θεωρεῖν
προαιρεῖται
πράξεις
ἐπιεικεῖς |
[9, 1169] |
Τῶν
τοιούτων
μὲν
οὖν
οὐδὲν
|
δεήσεται |
ὁ
μακάριος,
ἐπειδὴ
τἀγαθὰ
ὑπάρχει |
[9, 1169] |
φίλους
ὀθνείων,
τῶν
εὖ
πεισομένων
|
δεήσεται |
ὁ
σπουδαῖος.
Διὸ
καὶ
ἐπιζητεῖται |
[9, 1169] |
καὶ
περὶ
τὸν
εὐδαίμονα,
εἰ
|
δεήσεται |
φίλων
ἢ
μή.
Οὐθὲν
γάρ |
[9, 1171] |
οὐκ
ἄδηλον.
Ἔτι
δὲ
κἀκείνους
|
δεῖ |
ἀλλήλοις
φίλους
εἶναι,
εἰ
μέλλουσι |
[9, 1169] |
ὀθνείων
καὶ
τῶν
τυχόντων
συνημερεύειν.
|
Δεῖ |
ἄρα
τῷ
εὐδαίμονι
φίλων.
Τί |
[9, 1170] |
τὸ
καλῶς
ζῆν·
οὐθὲν
οὖν
|
δεῖ |
αὐτῶν.
Καὶ
οἱ
πρὸς
ἡδονὴν |
[9, 1169] |
ὠφελήσεἰ,
τὸν
δὲ
μοχθηρὸν
οὐ
|
δεῖ· |
βλάψει
γὰρ
καὶ
ἑαυτὸν
καὶ |
[9, 1164] |
ὅσον
ἂν
τάττωσιν
οἱ
λαμβάνοντες.
|
Δεῖ |
δ'
ἴσως
οὐ
τοσούτου
τιμᾶν |
[9, 1170] |
ἔοικε
πᾶσιν
ἡδὺ
εἶναι·
οὐ
|
δεῖ |
δὲ
λαμβάνειν
μοχθηρὰν
ζωὴν
καὶ |
[9, 1171] |
συναλγοῦντας.
Μιμεῖσθαι
δ'
ἐν
ἅπασι
|
δεῖ |
δῆλον
ὅτι
τὸν
βελτίω.
Ἡ |
[9, 1171] |
δ'
ἐν
εὐτυχίαις
μᾶλλον
φίλων
|
δεῖ |
ἢ
ἐν
δυστυχίαις;
Ἐν
ἀμφοῖν |
[9, 1169] |
(Οὕτω
μὲν
οὖν
φίλαυτον
εἶναι
|
δεῖ, |
καθάπερ
εἴρηται·
ὡς
δ'
οἱ |
[9, 1170] |
ἡδεῖα
καθ'
ἑαυτήν.
Συναισθάνεσθαι
ἄρα
|
δεῖ |
καὶ
τοῦ
φίλου
ὅτι
ἔστιν, |
[9, 1171] |
ἀτυχίαις,
διὸ
τῶν
χρησίμων
ἐνταῦθα
|
δεῖ, |
κάλλιον
δ'
ἐν
ταῖς
εὐτυχίαις, |
[9, 1165] |
μὴ
ἐγεγόνει
φίλος
μηδέποτε;
Ἢ
|
δεῖ |
μνείαν
ἔχειν
τῆς
γενομένης
συνηθείας, |
[9, 1164] |
καὶ
τὰ
τοιαῦτα,
οἷον
πότερον
|
δεῖ |
πάντα
τῷ
πατρὶ
ἀπονέμειν
καὶ |
[9, 1170] |
ἡδεῖα
οὖσα
καθ'
αὑτήν,
ὃ
|
δεῖ |
περὶ
τὸν
μακάριον
εἶναι·
ὁ |
[9, 1169] |
μοχθηρῷ
μὲν
οὖν
διαφωνεῖ
ἃ
|
δεῖ |
πράττειν
καὶ
ἃ
πράττει·
ὁ |
[9, 1169] |
πράττει·
ὁ
δ'
ἐπιεικής,
ἃ
|
δεῖ, |
ταῦτα
καὶ
πράττει·
πᾶς
γὰρ |
[9, 1164] |
ἐπί
τινι,
μάλιστα
μὲν
ἴσως
|
δεῖ |
τὴν
ἀνταπόδοσιν
γίνεσθαι
δοκοῦσαν
ἀμφοῖν |
[9, 1171] |
ὀκνοῦντα·
μεταδιδόναι
γὰρ
ὡς
ἥκιστα
|
δεῖ |
τῶν
κακῶν,
ὅθεν
τὸ
ἅλις |
[9, 1168] |
πιστόν.
Ἴσως
οὖν
τοὺς
τοιούτους
|
δεῖ |
τῶν
λόγων
διαιρεῖν
καὶ
διορίζειν |
[9, 1170] |
δ'
ἐστὶν
αὐτῷ
αἱρετόν,
τοῦτο
|
δεῖ |
ὑπάρχειν
αὐτῷ,
ἢ
ταύτῃ
ἐνδεὴς |
[9, 1169] |
ἐστιν.
Ὥστε
τὸν
μὲν
ἀγαθὸν
|
δεῖ |
φίλαυτον
εἶναι
ικαὶ
γὰρ
αὐτὸς |
[9, 1168] |
εἶναι.
Ἀπορεῖται
δὲ
καὶ
πότερον
|
δεῖ |
φιλεῖν
ἑαυτὸν
μάλιστα
ἢ
ἄλλον |
[9, 1165] |
δὲ
φιλητὸν
τὸ
πονηρὸν
οὔτε
|
δεῖ· |
φιλοπόνηρον
γὰρ
οὐ
χρὴ
εἶναι, |
[9, 1169] |
ὁ
δαίμων
εὖ
διδῷ,
τί
|
δεῖ |
φίλων;
Ἔοικε
δ'
ἀτόπῳ
τὸ |
[9, 1169] |
ἐπιζητεῖται
πότερον
ἐν
εὐτυχίαις
μᾶλλον
|
δεῖ |
φίλων
ἢ
ἐν
ἀτυχίαις,
ὡς |
[9, 1166] |
ὄντα·
οἳ
δ'
αὖ
διὰ
|
δειλίαν |
καὶ
ἀργίαν
ἀφίστανται
τοῦ
πράττειν |
[9, 1171] |
αὑτοῦ
ἀγαθοῖσ.
Διὸ
δόξειεν
ἂν
|
δεῖν |
εἰς
μὲν
τὰς
εὐτυχίας
καλεῖν |
[9, 1170] |
ἀγαθοῦ
φίλου
ὄντος.
Οἴονταί
τε
|
δεῖν |
ἡδέως
ζῆν
τὸν
εὐδαίμονα.
Μονώτῃ |
[9, 1165] |
δ'
ἂν
τροφῆς
μὲν
γονεῦσι
|
δεῖν |
μάλιστ'
ἐπαρκεῖν,
ὡς
ὀφείλοντας,
καὶ |
[9, 1165] |
τὰ
κήδη
δὲ
μάλιστ'
οἴονται
|
δεῖν |
τοὺς
συγγενεῖς
ἀπαντᾶν
διὰ
ταὐτό. |
[9, 1168] |
διαφωνεῖ,
οὐκ
ἀλόγως.
(Φασὶ
γὰρ
|
δεῖν |
φιλεῖν
μάλιστα
τὸν
μάλιστα
φίλον, |
[9, 1169] |
ἢ
μή.
Οὐθὲν
γάρ
φασι
|
δεῖν |
φίλων
τοῖς
μακαρίοις
καὶ
αὐτάρκεσιν· |
[9, 1165] |
φίλοις
μᾶλλον
ἢ
ὀθνείοις
οἰόμεθα
|
δεῖν |
χαρίζεσθαι,
οὕτω
καὶ
τοῖς
γενομένοις |
[9, 1166] |
εἶναι.
Οἷς
δὲ
πολλὰ
καὶ
|
δεινὰ |
πέπρακται
καὶ
διὰ
τὴν
μοχθηρίαν |
[9, 1169] |
τῶν
τοιούτων
φίλων
οὐ
δοκεῖ
|
δεῖσθαι |
φίλων.
Τὸ
δ'
οὐκ
ἔστιν |
[9, 1169] |
γὰρ
ὁ
βίος
ὢν
οὐδὲν
|
δεῖται |
ἐπεισάκτου
ἡδονῆς)
οὐ
δεόμενος
δὲ |
[9, 1170] |
ὥσπερ
πόλεως;
Οὔτε
γὰρ
ἐκ
|
δέκα |
ἀνθρώπων
γένοιτ'
ἂν
πόλις,
οὔτ' |
[9, 1170] |
γένοιτ'
ἂν
πόλις,
οὔτ'
ἐκ
|
δέκα |
μυριάδων
ἔτι
πόλις
ἐστίν.
Τὸ |
[9, 1169] |
οὐδὲν
δεῖται
ἐπεισάκτου
ἡδονῆς)
οὐ
|
δεόμενος |
δὲ
τῶν
τοιούτων
φίλων
οὐ |
[9, 1164] |
τὴν
κοινωνίαν
καλῶς·
ὧν
γὰρ
|
δεόμενος |
τυγχάνει,
τούτοις
καὶ
προσέχει,
κἀκείνου |
[9, 1169] |
ἀτυχίαις,
ὡς
καὶ
τοῦ
ἀτυχοῦντος
|
δεομένου |
τῶν
εὐεργετησόντων
καὶ
τῶν
εὐτυχούντων |
[9, 1164] |
συμβολαίων
δίκας
μὴ
εἶναι,
ὡς
|
δέον, |
ᾧ
ἐπίστευσε,
διαλυθῆναι
πρὸς
τοῦτον |
[9, 1169] |
τ'
ἂν
πάντ'
εἴη
τὰ
|
δέοντα |
καὶ
ἰδίᾳ
ἑκάστῳ
τὰ
μέγιστα |
[9, 1171] |
ἐπιζητοῦνται·
οἵ
τε
γὰρ
ἀτυχοῦντες
|
δέονται |
ἐπικουρίας,
οἵ
τ'
εὐτυχοῦντες
συμβίων |
[9, 1166] |
δ'
ἥδεται,
καὶ
τὸ
μὲν
|
δεῦρο |
τὸ
δ'
ἐκεῖσε
ἕλκει
ὥσπερ |
[9, 1168] |
πεπονθὸς
ἔργον
ἐστὶν
αὐτῶν·
τοῦτο
|
δὴ |
ἀγαπῶσι
μᾶλλον
ἢ
τὸ
ἔργον |
[9, 1167] |
γίνονται
καὶ
ἐπιπολαίως
στέργουσιν.
Ἔοικε
|
δὴ |
ἀρχὴ
φιλίας
εἶναι,
ὥσπερ
τοῦ |
[9, 1168] |
ἂν
μοχθηρότερος
ᾖ,
τοσούτῳ
μᾶλλονἐγκαλοῦσι
|
δὴ |
αὐτῷ
οἷον
ὅτι
οὐδὲν
ἀφ' |
[9, 1169] |
αὐτῷ
τοῦτο
καὶ
ἐπαινετόν.
Εἰκότως
|
δὴ |
δοκεῖ
σπουδαῖος
εἶναι,
ἀντὶ
πάντων |
[9, 1166] |
πᾶσαν
τὴν
ψυχήν·
καὶ
βούλεται
|
δὴ |
ἑαυτῷ
τἀγαθὰ
καὶ
τὰ
φαινόμενα |
[9, 1168] |
φιλητέον
δὴ
μάλισθ'
ἑαυτόν.
Ἀπορεῖται
|
δὴ |
εἰκότως
ποτέροις
χρεὼν
ἕπεσθαι,
ἀμφοῖν |
[9, 1171] |
γὰρ
εὖ
δρᾶν.
Ἀναγκαιότερον
μὲν
|
δὴ |
ἐν
ταῖς
ἀτυχίαις,
διὸ
τῶν |
[9, 1168] |
ποιήματα,
στέργοντες
ὥσπερ
τέκνα.
Τοιούτῳ
|
δὴ |
ἔοικε
καὶ
τὸ
τῶν
εὐεργετῶν· |
[9, 1171] |
μεταξὺ
τινῶν
ὡρισμένων.
~(Καὶ
φίλων
|
δή |
ἐστι
πλῆθος
ὡρισμένον,
καὶ
ἴσως |
[9, 1171] |
αἱρετή,
καὶ
περὶ
τὸν
φίλον
|
δή· |
ἡ
δ'
ἐνέργεια
γίνεται
αὐτῆς |
[9, 1167] |
καὶ
τῆς
παρουσίας
ἐπιθυμῇ·
οὕτω
|
δὴ |
καὶ
φίλους
οὐχ
οἷόν
τ' |
[9, 1168] |
ἑκάτεροι
καὶ
πῇ
ἀληθεύουσιν.
Εἰ
|
δὴ |
λάβοιμεν
τὸ
φίλαυτον
πῶς
ἑκάτεροι |
[9, 1168] |
γὰρ
φίλος
αὑτῷ·
καὶ
φιλητέον
|
δὴ |
μάλισθ'
ἑαυτόν.
Ἀπορεῖται
δὴ
εἰκότως |
[9, 1168] |
οὕτω
καὶ
ἄνθρωπος·
καὶ
φίλαυτος
|
δὴ |
μάλιστα
ὁ
τοῦτο
ἀγαπῶν
καὶ |
[9, 1169] |
ὑπεραποθνήσκουσι
τοῦτ'
ἴσως
συμβαίνει·
αἱροῦνται
|
δὴ |
μέγα
καλὸν
ἑαυτοῖς.
Καὶ
χρήματα |
[9, 1169] |
αὐτῷ
δὲ
τὸ
καλόν·
τὸ
|
δὴ |
μεῖζον
ἀγαθὸν
ἑαυτῷ
ἀπονέμει.
Καὶ |
[9, 1167] |
κοινῇ
δόξαντα.
Περὶ
τὰ
πρακτὰ
|
δὴ |
ὁμονοοῦσιν,
καὶ
τούτων
περὶ
τὰ |
[9, 1168] |
πρὸς
αὑτόν,
καὶ
τὰ
λοιπὰ
|
δὴ |
πάνθ'
οἷς
ὁ
φίλος
ὁρίζεται· |
[9, 1164] |
τὸ
νόμισμα,
καὶ
πρὸς
τοῦτο
|
δὴ |
πάντα
ἀναφέρεται
καὶ
τούτῳ
μετρεῖται· |
[9, 1168] |
διὸ
καὶ
περιμάχητά
ἐστιν.
Οἱ
|
δὴ |
περὶ
ταῦτα
πλεονέκται
χαρίζονται
ταῖς |
[9, 1165] |
γένος
καὶ
αἱ
περὶ
τοῦτο
|
δὴ |
πράξεις·
καὶ
εἰς
τὰ
κήδη |
[9, 1166] |
ἀμεταμέλητος
γὰρ
ὡς
εἰπεῖν.
Τῷ
|
δὴ |
πρὸς
αὑτὸν
ἕκαστα
τούτων
ὑπάρχειν |
[9, 1171] |
πρὸς
ἕνα·
καὶ
τὸ
σφόδρα
|
δὴ |
πρὸς
ὀλίγους.
Οὕτω
δ'
ἔχειν |
[9, 1170] |
πολύφιλον
καθ'
ὑπερβολήν;
Τοῖς
μὲν
|
δὴ |
πρὸς
χρῆσιν
κἂν
πάνυ
δόξειεν |
[9, 1166] |
φιλικὸν
πάσχουσι
πρὸς
ἑαυτούς.
Οὐδὲ
|
δὴ |
συγχαίρουσιν
οὐδὲ
συναλγοῦσιν
οἱ
τοιοῦτοι |
[9, 1168] |
τὸ
ἔργον
ἔστι
πως·
στέργει
|
δὴ |
τὸ
ἔργον,
διότι
καὶ
τὸ |
[9, 1170] |
κύριον
ἐν
τῇ
ἐνεργείᾳ·
ἔοικε
|
δὴ |
τὸ
ζῆν
εἶναι
κυρίως
τὸ |
[9, 1166] |
τὸ
μηδὲν
ἔχειν
φιλητόν.
Εἰ
|
δὴ |
τὸ
οὕτως
ἔχειν
λίαν
ἐστὶν |
[9, 1169] |
τῷ
φίλῳ
γενέσθαι.
Ἐν
πᾶσι
|
δὴ |
τοῖς
ἐπαινετοῖς
ὁ
σπουδαῖος
φαίνεται |
[9, 1168] |
τοῦ
πολλοῦ
φαύλου
ὄντος·
δικαίως
|
δὴ |
τοῖς
οὕτω
φιλαύτοις
ὀνειδίζεται.
Ὅτι |
[9, 1169] |
συζῆν
πεφυκός.
Καὶ
τῷ
εὐδαίμονι
|
δὴ |
τοῦθ'
ὑπάρχει·
τὰ
γὰρ
τῇ |
[9, 1170] |
ἐν
τῷ
αὐτῷ
νέμεσθαι.
Εἰ
|
δὴ |
τῷ
μακαρίῳ
τὸ
εἶναι
αἱρετόν |
[9, 1169] |
ἐπειδὴ
τἀγαθὰ
ὑπάρχει
αὐτῷ·
οὐδὲ
|
δὴ |
τῶν
διὰ
τὸ
ἡδύ,
ἢ |
[9, 1170] |
αὐτὸ
τοῦτο
πράττειν.
Οἱ
πλείους
|
δὴ |
τῶν
πρὸς
τὸν
οἰκεῖον
βίον |
[9, 1171] |
ἐνίοτε
γὰρ
συμβαίνει.
Ἡ
παρουσία
|
δὴ |
τῶν
φίλων
ἐν
ἅπασιν
αἱρετὴ |
[9, 1166] |
γὰρ
οἱ
φαῦλοι
γέμουσιν.
Οὐ
|
δὴ |
φαίνεται
ὁ
φαῦλος
οὐδὲ
πρὸς |
[9, 1167] |
πᾶσι
γίνεται
οὗ
ἐφίενται.
Πολιτικὴ
|
δὴ |
φιλία
φαίνεται
ἡ
ὁμόνοια,
καθάπερ |
[9, 1170] |
τῇ
φύσει
ἡδέα)
ὁ
μακάριος
|
δὴ |
φίλων
τοιούτων
δεήσεται,
εἴπερ
θεωρεῖν |
[9, 1165] |
Ἐν
μεγάλῃ
δὲ
διαστάσει
μάλιστα
|
δῆλον |
γίνεται,
οἷον
ἐν
ταῖς
παιδικαῖς |
[9, 1169] |
γὰρ
τῇ
φύσει
ἀγαθὰ
ἔχει,
|
δῆλον |
δ'
ὡς
μετὰ
φίλων
καὶ |
[9, 1168] |
ἑκάτεροι
λέγουσιν,
τάχ'
ἂν
γένοιτο
|
δῆλον. |
Οἱ
μὲν
οὖν
εἰς
ὄνειδος |
[9, 1169] |
τις
ἐστίν,
ἡ
δ'
ἐνέργεια
|
δῆλον |
ὅτι
γίνεται
καὶ
οὐχ
ὑπάρχει |
[9, 1171] |
Μιμεῖσθαι
δ'
ἐν
ἅπασι
δεῖ
|
δῆλον |
ὅτι
τὸν
βελτίω.
Ἡ
δ' |
[9, 1167] |
αὐτῷ,
οἷον
ὅταν
καὶ
ὁ
|
δῆμος |
(καὶ
οἱ
ἐπιεικεῖς
τοὺς
ἀρίστους |
[9, 1171] |
μὲν
οὖν
διὰ
ταῦτα
ἢ
|
δι' |
ἄλλο
τι
κουφίζονται,
ἀφείσθω·
συμβαίνειν |
[9, 1171] |
ὄντα,
ἀλλ'
ὡς
ἀληθῶς
ἐπιεικῆ·
|
δι' |
ἀρετὴν
δὲ
καὶ
δι'
αὐτοὺς |
[9, 1167] |
τινα
χρῆσιν.
Ὅλως
δ'
εὔνοια
|
δι' |
ἀρετὴν
καὶ
ἐπιείκειάν
τινα
γίνεται, |
[9, 1169] |
ἕτερον
αὐτὸν
ὄντα,
πορίζειν
ἃ
|
δι' |
αὑτοῦ
ἀδυνατεῖ·
ὅθεν
Ὅταν
ὁ |
[9, 1171] |
ἐπιεικῆ·
δι'
ἀρετὴν
δὲ
καὶ
|
δι' |
αὐτοὺς
οὐκ
ἔστι
πρὸς
πολλούς, |
[9, 1164] |
διομολογία
τῆς
ὑπουργίας,
οἱ
μὲν
|
δι' |
αὐτοὺς
προϊέμενοι
εἴρηται
ὅτι
ἀνέγκλητοι |
[9, 1167] |
τιν'
εὐπραγεῖν,
ἐλπίδα
ἔχων
εὐπορίας
|
δι' |
ἐκείνου,
οὐκ
ἔοικ'
εὔνους
ἐκείνῳ |
[9, 1164] |
τὰ
τοιαῦτα,
ἐπειδὰν
ὃ
μὲν
|
δι' |
ἡδονὴν
τὸν
ἐρώμενον
φιλῇ,
ὃ |
[9, 1165] |
τὴν
προγενομένην
φιλίαν,
ὅταν
μὴ
|
δι' |
ὑπερβολὴν
μοχθηρίας
διάλυσις
γένηται.
~(Τὰ |
[9, 1165] |
δὲ
διαφερόντων
ἐργωδεστέρα.
Οὐ
μὴν
|
διά |
γε
τοῦτο
ἀποστατέον,
ἀλλ'
ὡς |
[9, 1166] |
βλαβερὰ
ὄντα·
οἳ
δ'
αὖ
|
διὰ |
δειλίαν
καὶ
ἀργίαν
ἀφίστανται
τοῦ |
[9, 1166] |
ἡ
ψυχή,
καὶ
τὸ
μὲν
|
διὰ |
μοχθηρίαν
ἀλγεῖ
ἀπεχόμενόν
τινων,
τὸ |
[9, 1164] |
εἶτα
μηδὲν
ποιοῦντες
ὧν
ἔφασαν
|
διὰ |
τὰς
ὑπερβολὰς
τῶν
ἐπαγγελιῶν,
εἰκότως |
[9, 1164] |
ταῦτα
δὲ
μὴ
ἀμφοῖν
ὑπάρχῃ.
|
Διὰ |
ταῦτα
γὰρ
τῆς
φιλίας
οὔσης |
[9, 1168] |
τὸ
δ'
εὖ
ποιεῖν
ἐργῶδες.
|
Διὰ |
ταῦτα
δὲ
καὶ
αἱ
μητέρες |
[9, 1171] |
λύπην
ποιεῖ.
Εἰ
μὲν
οὖν
|
διὰ |
ταῦτα
ἢ
δι'
ἄλλο
τι |
[9, 1165] |
οἴονται
δεῖν
τοὺς
συγγενεῖς
ἀπαντᾶν
|
διὰ |
ταὐτό.
Δόξειε
δ'
ἂν
τροφῆς |
[9, 1166] |
πολλὰ
καὶ
δεινὰ
πέπρακται
καὶ
|
διὰ |
τὴν
μοχθηρίαν
μισοῦνται,
καὶ
φεύγουσι |
[9, 1165] |
καὶ
τοῖς
γενομένοις
ἀπονεμητέον
τι
|
διὰ |
τὴν
προγενομένην
φιλίαν,
ὅταν
μὴ |
[9, 1167] |
εἶναι,
ὥσπερ
τοῦ
ἐρᾶν
ἡ
|
διὰ |
τῆς
ὄψεως
ἡδονή·
μὴ
γὰρ |
[9, 1167] |
οὐδὲ
φίλος,
εἰ
θεραπεύει
αὐτὸν
|
διά |
τινα
χρῆσιν.
Ὅλως
δ'
εὔνοια |
[9, 1170] |
Τὸ
δ'
εἶναι
ἦν
αἱρετὸν
|
διὰ |
τὸ
αἰσθάνεσθαι
αὑτοῦ
ἀγαθοῦ
ὄντος, |
[9, 1169] |
ὑπάρχει
αὐτῷ·
οὐδὲ
δὴ
τῶν
|
διὰ |
τὸ
ἡδύ,
ἢ
ἐπὶ
μικρόν |
[9, 1167] |
διὰ
τὸ
χρήσιμον
οὐδὲ
τὴν
|
διὰ |
τὸ
ἡδύ·
οὐδὲ
γὰρ
εὔνοια |
[9, 1165] |
διαψευσθῇ
τις
καὶ
ὑπολάβῃ
φιλεῖσθαι
|
διὰ |
τὸ
ἦθος,
μηδὲν
τοιοῦτον
ἐκείνου |
[9, 1165] |
ἢ
τὸ
ἡδὺ
ἀγαπῶν
προσεποιεῖτο
|
διὰ |
τὸ
ἦθος.
Ὃ
γὰρ
ἐν |
[9, 1168] |
ἀφ'
ἑαυτοῦ
πράττειὁ
δ'
ἐπιεικὴς
|
διὰ |
τὸ
καλόν,
καὶ
ὅσῳ
ἂν |
[9, 1168] |
ὅσῳ
ἂν
βελτίων
ᾖ,
μᾶλλον
|
διὰ |
τὸ
καλόν,
καὶ
φίλου
ἕνεκα, |
[9, 1171] |
ὅλως
τε
συνθρήνους
οὐ
προσίεται
|
διὰ |
τὸ
μηδ'
αὐτὸς
εἶναι
θρηνητικός· |
[9, 1166] |
οὐδὲ
πρὸς
ἑαυτὸν
φιλικῶς
διακεῖσθαι
|
διὰ |
τὸ
μηδὲν
ἔχειν
φιλητόν.
Εἰ |
[9, 1164] |
ἴσως
ποιεῖν
οἱ
σοφισταὶ
ἀναγκάζονται
|
διὰ |
τὸ
μηδένα
ἂν
δοῦναι
ἀργύριον |
[9, 1165] |
διαμένοντας.
Ἢ
πρὸς
μὲν
τοὺς
|
διὰ |
τὸ
χρήσιμον
ἢ
τὸ
ἡδὺ |
[9, 1165] |
Ἐγκαλέσειε
δ'
ἄν
τις,
εἰ
|
διὰ |
τὸ
χρήσιμον
ἢ
τὸ
ἡδὺ |
[9, 1167] |
ἀφικνουμένην
γίνεσθαι
φιλίαν,
οὐ
τὴν
|
διὰ |
τὸ
χρήσιμον
οὐδὲ
τὴν
διὰ |
[9, 1164] |
τὸν
ἐρώμενον
φιλῇ,
ὃ
δὲ
|
διὰ |
τὸ
χρήσιμον
τὸν
ἐραστήν,
ταῦτα |
[9, 1172] |
τούτῳ
μετὰ
τῶν
φίλων
βούλονται
|
διάγειν· |
διόπερ
οἳ
μὲν
συμπίνουσιν,
οἳ |
[9, 1171] |
αἱρετώτερον
εὐεργετεῖν
καὶ
μετὰ
τούτων
|
διάγειν. |
Ἔστι
γὰρ
καὶ
ἡ
παρουσία |
[9, 1171] |
τῶν
φίλων
παρουσία
τήν
τε
|
διαγωγὴν |
ἡδεῖαν
ἔχει
καὶ
τὴν
ἔννοιαν |
[9, 1168] |
τοὺς
τοιούτους
δεῖ
τῶν
λόγων
|
διαιρεῖν |
καὶ
διορίζειν
ἐφ'
ὅσον
ἑκάτεροι |
[9, 1166] |
φαῦλος
οὐδὲ
πρὸς
ἑαυτὸν
φιλικῶς
|
διακεῖσθαι |
διὰ
τὸ
μηδὲν
ἔχειν
φιλητόν. |
[9, 1165] |
δ'
ἐπιεικέστερος
γίνοιτο
καὶ
πολὺ
|
διαλλάττοι |
τῇ
ἀρετῇ,
ἆρα
χρηστέον
φίλῳ; |
[9, 1165] |
μηκέτι
ταῦτ'
ἔχωσιν,
οὐδὲν
ἄτοπον
|
διαλύεσθαι; |
Ἐκείνων
γὰρ
ἦσαν
φίλοι·
ὧν |
[9, 1165] |
δ'
ἀπορίαν
καὶ
περὶ
τοῦ
|
διαλύεσθαι |
τὰς
φιλίας
(μὴ
πρὸς
τοὺς |
[9, 1164] |
εἶναι,
ὡς
δέον,
ᾧ
ἐπίστευσε,
|
διαλυθῆναι |
πρὸς
τοῦτον
καθάπερ
ἐκοινώνησεν.
γὰρ |
[9, 1165] |
οἰκειότερον.
Δόξειε
δ'
ἂν
ὁ
|
διαλυόμενος |
οὐδὲν
ἄτοπον
ποιεῖν·
οὐ
γὰρ |
[9, 1165] |
ὅταν
μὴ
δι'
ὑπερβολὴν
μοχθηρίας
|
διάλυσις |
γένηται.
~(Τὰ
φιλικὰ
δὲ
τὰ |
[9, 1164] |
ταῦτα
γὰρ
τῆς
φιλίας
οὔσης
|
διάλυσις |
γίνεται,
ἐπειδὰν
μὴ
γίνηται
ὧν |
[9, 1165] |
ὁμοίῳ
φίλον.
Ἆρ'
οὖν
εὐθὺς
|
διαλυτέον; |
Ἢ
οὐ
πᾶσιν,
ἀλλὰ
τοῖς |
[9, 1165] |
ἀφίσταται.
Εἰ
δ'
ὃ
μὲν
|
διαμένοι |
ὃ
δ'
ἐπιεικέστερος
γίνοιτο
καὶ |
[9, 1165] |
φιλίαις·
εἰ
γὰρ
ὃ
μὲν
|
διαμένοι |
τὴν
διάνοιαν
παῖς
ὃ
δ' |
[9, 1165] |
φιλίας
(μὴ
πρὸς
τοὺς
μὴ
|
διαμένοντας. |
Ἢ
πρὸς
μὲν
τοὺς
διὰ |
[9, 1171] |
οἷόν
τε
πολλοῖς
συζῆν
καὶ
|
διανέμειν |
ἑαυτόν,
οὐκ
ἄδηλον.
Ἔτι
δὲ |
[9, 1166] |
καὶ
ἑαυτοῦ
ἕνεκα
(τοῦ
γὰρ
|
διανοητικοῦ |
χάριν,
ὅπερ
ἕκαστος
εἶναι
δοκεῖ) |
[9, 1166] |
Καὶ
θεωρημάτων
δ'
εὐπορεῖ
τῇ
|
διανοίᾳ. |
Συναλγεῖ
τε
καὶ
συνήδεται
μάλισθ' |
[9, 1165] |
γὰρ
ὃ
μὲν
διαμένοι
τὴν
|
διάνοιαν |
παῖς
ὃ
δ'
ἀνὴρ
εἴη |
[9, 1170] |
συζῆν
καὶ
κοινωνεῖν
λόγων
καὶ
|
διανοίας· |
οὕτω
γὰρ
ἂν
δόξειε
τὸ |
[9, 1166] |
πράττει
(τοῦ
γὰρ
ἀγαθοῦ
τἀγαθὸν
|
διαπονεῖν) |
καὶ
ἑαυτοῦ
ἕνεκα
(τοῦ
γὰρ |
[9, 1166] |
τὸ
δ'
ἐκεῖσε
ἕλκει
ὥσπερ
|
διασπῶντα. |
Εἰ
δὲ
μὴ
οἷόν
τε |
[9, 1165] |
οὐκ
ἐνδέχεται;
Ἐν
μεγάλῃ
δὲ
|
διαστάσει |
μάλιστα
δῆλον
γίνεται,
οἷον
ἐν |
[9, 1166] |
φίλησίς
ἐστιν.
Οὐ
γὰρ
ἔχει
|
διάτασιν |
οὐδ'
ὄρεξιν,
τῇ
φιλήσει
δὲ |
[9, 1169] |
ἁμιλλωμένων
πρὸς
τὸ
καλὸν
καὶ
|
διατεινομένων |
τὰ
κάλλιστα
πράττειν
κοινῇ
τ' |
[9, 1166] |
ἐστὶν
ἄθλιον,
φευκτέον
τὴν
μοχθηρίαν
|
διατεταμένως |
καὶ
πειρατέον
ἐπιεικῆ
εἶναι·
οὕτω |
[9, 1166] |
Σχεδὸν
δὲ
οὐδὲ
τοῖς
φαύλοις·
|
διαφέρονται |
γὰρ
ἑαυτοῖς,
καὶ
ἑτέρων
μὲν |
[9, 1164] |
αὑτὴν
οὖσα
μένει,
καθάπερ
εἴρηται.
|
Διαφέρονται |
δ'
ὅταν
ἕτερα
γίνηται
αὐτοῖς |
[9, 1165] |
ῥᾴων
ἡ
σύγκρισις,
τῶν
δὲ
|
διαφερόντων |
ἐργωδεστέρα.
Οὐ
μὴν
διά
γε |
[9, 1169] |
οὖν
περὶ
τὰς
καλὰς
πράξεις
|
διαφερόντως |
σπουδάζοντας
πάντες
ἀποδέχονται
καὶ
ἐπαινοῦσιν· |
[9, 1169] |
ἕτερον
εἶδος
τοῦ
ὀνειδιζομένου,
καὶ
|
διαφέρων |
τοσοῦτον
ὅσον
τὸ
κατὰ
λόγον |
[9, 1165] |
γὰρ
ἐν
ἀρχῇ
εἴπομεν,
πλεῖσται
|
διαφοραὶ |
γίνονται
τοῖς
φίλοις,
ὅταν
μὴ |
[9, 1164] |
Πολλὰς
γὰρ
καὶ
παντοίας
ἔχει
|
διαφορὰς |
καὶ
μεγέθει
καὶ
μικρότητι
καὶ |
[9, 1169] |
ἑπόμενος.
Τῷ
μοχθηρῷ
μὲν
οὖν
|
διαφωνεῖ |
ἃ
δεῖ
πράττειν
καὶ
ἃ |
[9, 1168] |
λόγοις
δὲ
τούτοις
τὰ
ἔργα
|
διαφωνεῖ, |
οὐκ
ἀλόγως.
(Φασὶ
γὰρ
δεῖν |
[9, 1165] |
ὦσι
φίλοι.
Ὅταν
μὲν
οὖν
|
διαψευσθῇ |
τις
καὶ
ὑπολάβῃ
φιλεῖσθαι
διὰ |
[9, 1164] |
καὶ
Πρωταγόραν
ποιεῖν·
ὅτε
γὰρ
|
διδάξειεν |
ἁδήποτε,
τιμῆσαι
τὸν
μαθόντα
ἐκέλευεν |
[9, 1164] |
τὰ
γὰρ
οἰκεῖα
καὶ
ἃ
|
διδόασιν |
ἑκάστοις
φαίνεται
πολλοῦ
ἄξια·
ἀλλ' |
[9, 1169] |
ὅθεν
Ὅταν
ὁ
δαίμων
εὖ
|
διδῷ, |
τί
δεῖ
φίλων;
Ἔοικε
δ' |
[9, 1172] |
εἰρήσθω·
ἑπόμενον
δ'
ἂν
εἴη
|
διελθεῖν |
περὶ
ἡδονῆς.
|
[9, 1170] |
δὲ
λαμβάνειν
μοχθηρὰν
ζωὴν
καὶ
|
διεφθαρμένην, |
οὐδ'
ἐν
λύπαις·
ἀόριστος
γὰρ |
[9, 1168] |
φιλικὰ
καὶ
πρὸς
τοὺς
ἄλλους
|
διήκει. |
Καὶ
αἱ
παροιμίαι
δὲ
πᾶσαι |
[9, 1165] |
πατρὶ
πάντα,
καθάπερ
οὐδὲ
τῷ
|
Διὶ |
θύεται,
οὐκ
ἄδηλον·
ἐπεὶ
δ' |
[9, 1167] |
πέπονθεν
ἀπονέμει
τὴν
εὔνοιαν,
τὰ
|
δίκαια |
δρῶν·
ὁ
δὲ
βουλόμενός
τιν' |
[9, 1167] |
ὥσπερ
εὔριποσσ,
βούλονταί
τε
τὰ
|
δίκαια |
καὶ
τὰ
συμφέροντα,
τούτων
δὲ |
[9, 1167] |
αὐτοὺς
δὲ
μὴ
βουλομένους
τὰ
|
δίκαια |
ποιεῖν.
Οἱ
δ'
εὐεργέται
τοὺς |
[9, 1168] |
γάρ
τις
ἀεὶ
σπουδάζοι
τὰ
|
δίκαια |
πράττειν
αὐτὸς
μάλιστα
πάντων
ἢ |
[9, 1165] |
ὑπὸ
τῆς
ἐκείνου
προσποιήσεως
ἀπατηθῇ,
|
δίκαιον |
ἐγκαλεῖν
τῷ
ἀπατήσαντι,
καὶ
μᾶλλον |
[9, 1164] |
τὸν
προέχοντα
τάττειν,
ἀλλὰ
καὶ
|
δίκαιον· |
ὅσον
γὰρ
οὗτος
ὠφελήθη
ἢ |
[9, 1164] |
ἐκοινώνησεν.
γὰρ
ἐπετράφθη,
τοῦτον
οἴεται
|
δικαιότερον |
εἶναι
τάξαι
τοῦ
ἐπιτρέψαντος.
Τὰ |
[9, 1168] |
ἀπὸ
τοῦ
πολλοῦ
φαύλου
ὄντος·
|
δικαίως |
δὴ
τοῖς
οὕτω
φιλαύτοις
ὀνειδίζεται. |
[9, 1164] |
εἰσὶ
νόμοι
τῶν
ἑκουσίων
συμβολαίων
|
δίκας |
μὴ
εἶναι,
ὡς
δέον,
ᾧ |
[9, 1171] |
ἥδονται
ἐπὶ
τοῖς
αὑτοῦ
ἀγαθοῖσ.
|
Διὸ |
δόξειεν
ἂν
δεῖν
εἰς
μὲν |
[9, 1169] |
εὖ
πεισομένων
δεήσεται
ὁ
σπουδαῖος.
|
Διὸ |
καὶ
ἐπιζητεῖται
πότερον
ἐν
εὐτυχίαις |
[9, 1168] |
τοιοῦτοι
δ'
εἰσὶν
οἱ
πολλοί·
|
διὸ |
καὶ
ἡ
προσηγορία
γεγένηται
ἀπὸ |
[9, 1168] |
περὶ
αὐτὰ
ὡς
ἄριστα
ὄντα,
|
διὸ |
καὶ
περιμάχητά
ἐστιν.
Οἱ
δὴ |
[9, 1171] |
κάλλιον
δ'
ἐν
ταῖς
εὐτυχίαις,
|
διὸ |
καὶ
τοὺς
ἐπιεικεῖς
ζητοῦσιν·
τούτους |
[9, 1171] |
οἱ
λυπούμενοι
συναλγούντων
τῶν
φίλων.
|
Διὸ |
κἂν
ἀπορήσειέν
τις
πότερον
ὥσπερ |
[9, 1167] |
οὐδέν,
οὐδ'
ὀχληθεῖεν
ὑπὲρ
αὐτῶν.
|
Διὸ |
μεταφέρων
φαίη
τις
ἂν
αὐτὴν |
[9, 1164] |
τὰ
ὑπάρχοντα,
οὐ
μόνιμα
ὄντα·
|
διὸ |
τοιαῦται
καὶ
αἱ
φιλίαι.
Ἡ |
[9, 1171] |
μὲν
δὴ
ἐν
ταῖς
ἀτυχίαις,
|
διὸ |
τῶν
χρησίμων
ἐνταῦθα
δεῖ,
κάλλιον |
[9, 1169] |
ὁ
ἐπιεικὴς
μάλιστα
τοῦτ'
ἀγαπᾷ.
|
Διὸ |
φίλαυτος
μάλιστ'
ἂν
εἴη,
καθ' |
[9, 1164] |
Ἐν
οἷς
δὲ
μὴ
γίνεται
|
διομολογία |
τῆς
ὑπουργίας,
οἱ
μὲν
δι' |
[9, 1170] |
φύσει
ἀγαθὸν
καὶ
τῷ
ἐπιεικεῖ·
|
διόπερ |
ἔοικε
πᾶσιν
ἡδὺ
εἶναι·
οὐ |
[9, 1171] |
λύπης
αἴτιος
εἶναι
τοῖς
φίλοις.
|
Διόπερ |
οἱ
μὲν
ἀνδρώδεις
τὴν
φύσιν |
[9, 1172] |
μετὰ
τῶν
φίλων
βούλονται
διάγειν·
|
διόπερ |
οἳ
μὲν
συμπίνουσιν,
οἳ
δὲ |
[9, 1171] |
ἂν
πολλοῖς
εἶναι
φίλον
σφόδρα.
|
Διόπερ |
οὐδ'
ἐρᾶν
πλειόνων·
ὑπερβολὴ
γάρ |
[9, 1167] |
δὲ
καὶ
ἡ
ὁμόνοια
φαίνεται.
|
Διόπερ |
οὐκ
ἔστιν
ὁμοδοξία·
τοῦτο
μὲν |
[9, 1172] |
καὶ
βελτίους
γίνεσθαι
ἐνεργοῦντες
καὶ
|
διορθοῦντες |
ἀλλήλους·
ἀπομάττονται
γὰρ
παρ'
ἀλλήλων |
[9, 1168] |
δεῖ
τῶν
λόγων
διαιρεῖν
καὶ
|
διορίζειν |
ἐφ'
ὅσον
ἑκάτεροι
καὶ
πῇ |
[9, 1164] |
πάντα
τὰ
τοιαῦτα
ἀκριβῶς
μὲν
|
διορίσαι |
οὐ
ῥᾴδιον;
Πολλὰς
γὰρ
καὶ |
[9, 1165] |
ἀλλ'
ὡς
ἂν
ἐνδέχηται,
οὕτω
|
διοριστέον. |
Ἔχει
δ'
ἀπορίαν
καὶ
περὶ |
[9, 1168] |
πως·
στέργει
δὴ
τὸ
ἔργον,
|
διότι |
καὶ
τὸ
εἶναι.
Τοῦτο
δὲ |
[9, 1171] |
Δόξαν
δ'
ἀηδίας
ἐν
τῷ
|
διωθεῖσθαι |
ἴσως
εὐλαβητέον·
ἐνίοτε
γὰρ
συμβαίνει. |
[9, 1164] |
τιμῆσαι
τὸν
μαθόντα
ἐκέλευεν
ὅσου
|
δοκεῖ |
ἄξια
ἐπίστασθαι,
καὶ
ἐλάμβανε
τοσοῦτον. |
[9, 1168] |
χρήματα
οἱ
κτησάμενοι
τῶν
παραλαβόντων·
|
δοκεῖ |
δὲ
τὸ
μὲν
εὖ
πάσχειν |
[9, 1169] |
δὲ
τῶν
τοιούτων
φίλων
οὐ
|
δοκεῖ |
δεῖσθαι
φίλων.
Τὸ
δ'
οὐκ |
[9, 1166] |
διανοητικοῦ
χάριν,
ὅπερ
ἕκαστος
εἶναι
|
δοκεῖ) |
καὶ
ζῆν
δὲ
βούλεται
ἑαυτὸν |
[9, 1168] |
πόλις
τὸ
κυριώτατον
μάλιστ'
εἶναι
|
δοκεῖ |
καὶ
πᾶν
ἄλλο
σύστημα,
οὕτω |
[9, 1166] |
ἡ
φιλία
τούτων
εἶναί
τι
|
δοκεῖ, |
καὶ
φίλοι
οἷς
ταῦθ'
ὑπάρχει. |
[9, 1170] |
ἐπὶ
τῆς
ξενίας
ἐμμελῶς
εἰρῆσθαι
|
δοκεῖ |
μήτε
πολύξεινος
μήτ'
ἄξεινος,
καὶ |
[9, 1169] |
τοῦτο
καὶ
ἐπαινετόν.
Εἰκότως
δὴ
|
δοκεῖ |
σπουδαῖος
εἶναι,
ἀντὶ
πάντων
αἱρούμενος |
[9, 1168] |
ὡς
ἐν
αἰσχρῷ
φιλαύτους
ἀποκαλοῦσι,
|
δοκεῖ |
τε
ὁ
μὲν
φαῦλος
ἑαυτοῦ |
[9, 1169] |
εὐδαίμονι
φίλους
μὴ
ἀποδιδόναι,
ὃ
|
δοκεῖ |
τῶν
ἐκτὸς
ἀγαθῶν
μέγιστον
εἶναι. |
[9, 1165] |
ἀγαθόν,
γένηται
δὲ
μοχθηρὸς
καὶ
|
δοκῇ, |
ἆρ'
ἔτι
φιλητέον;
Ἢ
οὐ |
[9, 1167] |
οἷον
αἱ
πόλεις,
ὅταν
πᾶσι
|
δοκῇ |
τὰς
ἀρχὰς
αἱρετὰς
εἶναι,
ἢ |
[9, 1169] |
ἢ
τοῦ
καλοῦ
ἢ
τοῦ
|
δοκοῦντος |
συμφέρειν.
Τοὺς
μὲν
οὖν
περὶ |
[9, 1166] |
ἀκρατεῖς·
αἱροῦνται
γὰρ
ἀντὶ
τῶν
|
δοκούντων |
ἑαυτοῖς
ἀγαθῶν
εἶναι
τὰ
ἡδέα |
[9, 1164] |
ἴσως
δεῖ
τὴν
ἀνταπόδοσιν
γίνεσθαι
|
δοκοῦσαν |
ἀμφοῖν
κατ'
ἀξίαν
εἶναι,
εἰ |
[9, 1172] |
ἐπιεικῶν
ἐπιεικής,
συναυξανομένη
ταῖς
ὁμιλίαις·
|
δοκοῦσι |
δὲ
καὶ
βελτίους
γίνεσθαι
ἐνεργοῦντες |
[9, 1167] |
Οἱ
δ'
εὐεργέται
τοὺς
εὐεργετηθέντας
|
δοκοῦσι |
μᾶλλον
φιλεῖν
ἢ
οἱ
εὖ |
[9, 1169] |
τούτου
ἑκάστου
ὄντος·
~(καὶ
πεπραγέναι
|
δοκοῦσιν |
αὐτοὶ
καὶ
ἑκουσίως
τὰ
μετὰ |
[9, 1171] |
καὶ
πᾶσιν
οἰκείως
ἐντυγχάνοντες
οὐδενὶ
|
δοκοῦσιν |
εἶναι
φίλοι,
πλὴν
πολιτικῶς,
οὓς |
[9, 1165] |
οὕτως
οἴονται
δέ,
οὐκ
ἂν
|
δόξαιεν |
ἄτοπα
ποιεῖν.
Ὅπερ
οὖν
πολλάκις |
[9, 1171] |
γὰρ
καλὸν
τὸ
προθυμεῖσθαι
ὠφελεῖσθαι.
|
Δόξαν |
δ'
ἀηδίας
ἐν
τῷ
διωθεῖσθαι |
[9, 1167] |
προαιρῶνται
καὶ
πράττωσι
τὰ
κοινῇ
|
δόξαντα. |
Περὶ
τὰ
πρακτὰ
δὴ
ὁμονοοῦσιν, |
[9, 1165] |
δὲ
ἀποδοτέον,
~(τὸν
πατέρα
λυτρωτέον;
|
Δόξειε |
γὰρ
ἂν
καὶ
ἑαυτοῦ
μᾶλλον |
[9, 1165] |
βέλτιον
καὶ
τῆς
φιλίας
οἰκειότερον.
|
Δόξειε |
δ'
ἂν
ὁ
διαλυόμενος
οὐδὲν |
[9, 1168] |
ἐρεῖ
τοῦτον
φίλαυτον
οὐδὲ
ψέξει.
|
Δόξειε |
δ'
ἂν
ὁ
τοιοῦτος
μᾶλλον |
[9, 1166] |
φιλία,
ἀφείσθω
ἐπὶ
τοῦ
παρόντος·
|
δόξειε |
δ'
ἂν
ταύτῃ
εἶναι
φιλία, |
[9, 1166] |
ὢν
ὅ
τι
ποτ'
ἐστίν·
|
δόξειε |
δ'
ἂν
τὸ
νοοῦν
ἕκαστος |
[9, 1168] |
καὶ
μᾶλλον
ἴσασιν
ὅτι
αὑτῶν.
|
Δόξειε |
δ'
ἂν
τοῦτο
καὶ
τοῖς |
[9, 1165] |
τοὺς
συγγενεῖς
ἀπαντᾶν
διὰ
ταὐτό.
|
Δόξειε |
δ'
ἂν
τροφῆς
μὲν
γονεῦσι |
[9, 1167] |
εὖ
πάσχειν
ἢ
ποιεῖν
ἐφίενται.
|
Δόξειε |
δ'
ἂν
φυσικώτερον
εἶναι
τὸ |
[9, 1170] |
καὶ
διανοίας·
οὕτω
γὰρ
ἂν
|
δόξειε |
τὸ
συζῆν
ἐπὶ
τῶν
ἀνθρώπων |
[9, 1171] |
ἐπὶ
τοῖς
αὑτοῦ
ἀγαθοῖσ.
Διὸ
|
δόξειεν |
ἂν
δεῖν
εἰς
μὲν
τὰς |
[9, 1171] |
συζῆν
ἱκανοί·
οὐδὲ
γὰρ
ἐνδέχεσθαι
|
δόξειεν |
ἂν
πολλοῖς
εἶναι
φίλον
σφόδρα. |
[9, 1164] |
μὴ
συμβαίνοι,
οὐ
μόνον
ἀναγκαῖον
|
δόξειεν |
ἂν
τὸν
προέχοντα
τάττειν,
ἀλλὰ |
[9, 1170] |
δὴ
πρὸς
χρῆσιν
κἂν
πάνυ
|
δόξειεν |
ἁρμόζειν
τὸ
λεχθέν·
πολλοῖς
γὰρ |
[9, 1164] |
Μὴ
τοιαύτης
δ'
οὔσης
τῆς
|
δόσεως |
ἀλλ'
ἐπί
τινι,
μάλιστα
μὲν |
[9, 1165] |
ἀποδοτέον,
ἐὰν
δ'
ὑπερτείνῃ
ἡ
|
δόσις |
τῷ
καλῷ
ἢ
τῷ
ἀναγκαίῳ, |
[9, 1164] |
ὀφείλει
ἀποδοτέον
μᾶλλον
ἢ
ἑταίρῳ
|
δοτέον. |
Ἴσως
δ'
οὐδὲ
τοῦτ'
ἀεί, |
[9, 1164] |
ἀναγκάζονται
διὰ
τὸ
μηδένα
ἂν
|
δοῦναι |
ἀργύριον
ὧν
ἐπίστανται.
Οὗτοι
μὲν |
[9, 1171] |
εὖ
ποιήσουσιν·
βούλονται
γὰρ
εὖ
|
δρᾶν. |
Ἀναγκαιότερον
μὲν
δὴ
ἐν
ταῖς |
[9, 1167] |
ἢ
οἱ
εὖ
παθόντες
τοὺς
|
δράσαντας, |
καὶ
ὡς
παρὰ
λόγον
γινόμενον |
[9, 1168] |
παθόντι
οὐδὲν
καλὸν
ἐν
τῷ
|
δράσαντι, |
ἀλλ'
εἴπερ,
συμφέρον·
τοῦτο
δ' |
[9, 1167] |
ἀπονέμει
τὴν
εὔνοιαν,
τὰ
δίκαια
|
δρῶν· |
ὁ
δὲ
βουλόμενός
τιν'
εὐπραγεῖν, |
[9, 1171] |
οἱ
πλεῖστοι
μεθ'
ὧν
ἂν
|
δύναιτό |
τις
συζῆν
(τοῦτο
γὰρ
ἐδόκει |
[9, 1169] |
θεωρεῖν
δὲ
μᾶλλον
τοὺς
πέλας
|
δυνάμεθα |
ἢ
ἑαυτοὺς
καὶ
τὰς
ἐκείνων |
[9, 1170] |
δὲ
ζῆν
ὁρίζονται
τοῖς
ζῴοις
|
δυνάμει |
αἰσθήσεως,
ἀνθρώποις
δ'
αἰσθήσεως
ἢ |
[9, 1168] |
δὲ
φυσικόν·
ὃ
γάρ
ἐστι
|
δυνάμει, |
τοῦτο
ἐνεργείᾳ
τὸ
ἔργον
μηνύει. |
[9, 1170] |
αἰσθήσεως
ἢ
νοήσεως·
ἡ
δὲ
|
δύναμις |
εἰς
τὴν
ἐνέργειαν
ἀνάγεται,
τὸ |
[9, 1165] |
ἆρ'
ἔτι
φιλητέον;
Ἢ
οὐ
|
δυνατόν, |
εἴπερ
μὴ
πᾶν
φιλητὸν
ἀλλὰ |
[9, 1166] |
ταύτῃ
εἶναι
φιλία,
ᾗ
ἐστὶ
|
δύο |
ἢ
πλείω,
ἐκ
τῶν
εἰρημένων, |
[9, 1171] |
φιλίαν,
αἱ
δ'
ὑμνούμεναι
ἐν
|
δυσὶ |
λέγονται.
Οἱ
δὲ
πολύφιλοι
καὶ |
[9, 1171] |
μᾶλλον
φίλων
δεῖ
ἢ
ἐν
|
δυστυχίαις; |
Ἐν
ἀμφοῖν
γὰρ
ἐπιζητοῦνται·
οἵ |
[9, 1171] |
ταῖς
εὐτυχίαις
καὶ
ἐν
ταῖς
|
δυστυχίαις. |
Κουφίζονται
γὰρ
οἱ
λυπούμενοι
συναλγούντων |
[9, 1171] |
κακῶν,
ὅθεν
τὸ
ἅλις
ἐγὼ
|
δυστυχῶν. |
Μάλιστα
δὲ
παρακλητέον
ὅταν
μέλλωσιν |
[9, 1170] |
χαίρει,
ταῖς
δ'
ἀπὸ
κακίας
|
δυσχεραίνει, |
καθάπερ
ὁ
μουσικὸς
τοῖς
καλοῖς |
[9, 1166] |
φεύγουσιν·
ἀναμιμνήσκονται
γὰρ
πολλῶν
καὶ
|
δυσχερῶν, |
καὶ
τοιαῦθ'
ἕτερα
ἐλπίζουσι,
καθ' |
[9, 1164] |
προσέχει,
κἀκείνου
γε
χάριν
ταῦτα
|
δώσει. |
Τὴν
ἀξίαν
δὲ
ποτέρου
τάξαι |