Livre, page
[7, 1148]	καὶ γονεῖς· καὶ γὰρ ταῦτα	τῶν	ἀγαθῶν, καὶ ἐπαινοῦνται οἱ περὶ
[7, 1147]	τιμὴν πλοῦτον καὶ τὰ τοιαῦτα	τῶν	ἀγαθῶν καὶ ἡδέων) τοὺς μὲν
[7, 1148]	διὰ τὸ εἰρημένον, ὅτι φύσει	τῶν	αἱρετῶν ἕκαστόν ἐστι δι' αὑτό,
[7, 1152]	τῶν πλείστων δυνάμεως. Εὐιατοτέρα δὲ	τῶν	ἀκρασιῶν, ἣν οἱ μελαγχολικοὶ ἀκρατεύονται,
[7, 1154]	διὰ τὸ σφοδραὶ εἶναι ὑπὸ	τῶν	ἄλλαις μὴ δυναμένων χαίρειν· αὐτοὶ
[7, 1146]	ἐστιν· ὁμοίως δὲ καὶ περὶ	τῶν	ἄλλων ὅσα συγγενῆ τῆς θεωρίας
[7, 1146]	δὲ μοχθηρίᾳ οὐ συγγνώμη, οὐδὲ	τῶν	ἄλλων οὐδενὶ τῶν ψεκτῶν. Φρονήσεως
[7, 1145]	γένος. Δεῖ δ' ὥσπερ ἐπὶ	τῶν	ἄλλων, τιθέντας τὰ φαινόμενα καὶ
[7, 1148]	ἐπιθυμία νεανικὴ καὶ περὶ τὰς	τῶν	ἀναγκαίων ἐνδείας λύπη ἰσχυρά; Ἐπεὶ
[7, 1152]	ἁπλῶς λέγομεν. Ἔτι δὲ καὶ	τῶν	ἀναγκαίων ἐπισκέψασθαι περὶ αὐτῶν· τήν
[7, 1149]	τῆς φύσεως, ὥσπερ οἱ μαινόμενοι	τῶν	ἀνθρώπων. ~(Ἔλαττον δὲ θηριότης κακίας,
[7, 1145]	καὶ τοὺς διὰ κακίαν δὲ	τῶν	ἀνθρώπων ὑπερβάλλοντας οὕτως ἐπιδυσφημοῦμεν. Ἀλλὰ
[7, 1148]	ἢ οἵοις χαίρειν φασὶν ἐνίους	τῶν	ἀπηγριωμένων περὶ τὸν Πόντον, τοὺς
[7, 1151]	δὴ ἐκεῖ ὁ λόγος διδασκαλικὸς	τῶν	ἀρχῶν οὔτε ἐνταῦθα, ἀλλ' ἀρετὴ
[7, 1145]	καρτερίας· (οὔτε γὰρ ὡς περὶ	τῶν	αὐτῶν ἕξεων τῇ ἀρετῇ καὶ
[7, 1152]	μᾶλλον χαίρει, μᾶλλον, οἷον τῇ	τῶν	ἀφροδισίων· οὐδένα γὰρ ἂν δύνασθαι
[7, 1148]	γῆς, πρὸς δὲ τούτοις ἡ	τῶν	ἀφροδισίων τοῖς ἄρρεσιν· τοῖς μὲν
[7, 1147]	περὶ τὴν τροφὴν καὶ τὴν	τῶν	ἀφροδισίων χρείαν, καὶ τὰ τοιαῦτα
[7, 1149]	γαλῆν ἐδεδίει διὰ νόσον· καὶ	τῶν	ἀφρόνων οἱ μὲν ἐκ φύσεως
[7, 1152]	ἀκρασιῶν, ἣν οἱ μελαγχολικοὶ ἀκρατεύονται,	τῶν	βουλευομένων μὲν μὴ ἐμμενόντων δέ,
[7, 1146]	ὅτι πρακτικός γε ὁ φρόνιμος	(τῶν	γὰρ ἐσχάτων τις) καὶ τὰς
[7, 1148]	τῷ γένει καλῶν καὶ σπουδαίων	(τῶν	γὰρ ἡδέων ἔνια φύσει αἱρετά)
[7, 1150]	παιδιὰ ἄνεσίς ἐστιν, εἴπερ ἀνάπαυσις·	τῶν	δὲ πρὸς ταύτην ὑπερβαλλόντων ὁ
[7, 1149]	παρακούειν δέ, καθάπερ οἱ ταχεῖς	τῶν	διακόνων, οἳ πρὶν ἀκοῦσαι πᾶν
[7, 1146]	πρὸς τὸν λόγον· ἔνιοι γὰρ	τῶν	δοξαζόντων οὐ διστάζουσιν, ἀλλ' οἴονται
[7, 1153]	οὐ πασῶν ἕτερόν τι, ἀλλὰ	τῶν	εἰς τὴν τελέωσιν ἀγομένων τῆς
[7, 1153]	τῶν ἐν σώματι ἀγαθῶν καὶ	τῶν	ἐκτὸς καὶ τῆς τύχης, ὅπως
[7, 1153]	τελείων· διὸ προσδεῖται ὁ εὐδαίμων	τῶν	ἐν σώματι ἀγαθῶν καὶ τῶν
[7, 1145]	καὶ καρτερία τῶν σπουδαίων καὶ	(τῶν)	ἐπαινετῶν εἶναι, ἡ δ' ἀκρασία
[7, 1149]	(ἡ τοῦ θυμοῦ ἢ ἡ	τῶν	ἐπιθυμιῶν, θεωρήσωμεν. Ἔοικε γὰρ ὁ
[7, 1148]	ἐνδείας λύπη ἰσχυρά; Ἐπεὶ δὲ	τῶν	ἐπιθυμιῶν καὶ τῶν ἡδονῶν αἳ
[7, 1149]	θυμὸς φυσικώτερον καὶ ἡ χαλεπότης	τῶν	ἐπιθυμιῶν τῶν τῆς ὑπερβολῆς καὶ
[7, 1146]	ἠρέμα πιστεύειν οἱ δοξάζοντες μᾶλλον	τῶν	ἐπισταμένων παρὰ τὴν ὑπόληψιν πράξουσιν,
[7, 1149]	ἄλλο πρὸς ἄλλο διαφέρει γένος	τῶν	ζῴων ὕβρει καὶ σιναμωρίᾳ καὶ
[7, 1148]	ἀκόλαστον, ὁ μὴ τῷ προαιρεῖσθαι	τῶν	ἡδέων διώκων τὰς ὑπερβολάς καὶ
[7, 1150]	ὁ μὲν τὰς ὑπερβολὰς διώκων	τῶν	ἡδέων ἢ καθ' ὑπερβολὰς (ἢ
[7, 1152]	ὅτι βλαβεραί· νοσώδη γὰρ ἔνια	τῶν	ἡδέων. Ὅτι δ' οὐ τἄριστον
[7, 1148]	Ἐπεὶ δὲ τῶν ἐπιθυμιῶν καὶ	τῶν	ἡδονῶν αἳ μέν εἰσι τῷ
[7, 1145]	οὐκ ἐπιστήμην (ἔχοντα κρατεῖσθαι ὑπὸ	τῶν	ἡδονῶν ἀλλὰ δόξαν. ~Ἀλλὰ μὴν
[7, 1150]	τὰς χείρους. Ἐπεὶ δ' ἔνιαι	τῶν	ἡδονῶν ἀναγκαῖαί εἰσιν αἳ δ'
[7, 1151]	λαμβάνουσι, καὶ ἄγονται πολλοὶ ὑπὸ	τῶν	ἡδονῶν. Εἰσὶ δὲ ἰσχυρογνώμονες οἱ
[7, 1147]	δόξα, ἡ δ' ἑτέρα περὶ	τῶν	καθ' ἕκαστά ἐστιν, ὧν αἴσθησις
[7, 1147]	οὐκ ἔχει καθόλου ὑπόληψιν (ἀλλὰ	τῶν	καθ' ἕκαστα φαντασίαν καὶ μνήμην.
[7, 1147]	δὲ γλυκὺ ὡς (ἕν τι	τῶν	καθ' ἕκαστον, ἀνάγκη τὸν δυνάμενον
[7, 1152]	καὶ ἰατρείας ἕνεκεν, οἷον αἱ	τῶν	καμνόντων. Ἔτι ἐπεὶ τοῦ ἀγαθοῦ
[7, 1148]	ἡδέων διώκων τὰς ὑπερβολάς καὶ	τῶν	λυπηρῶν φεύγων, πείνης καὶ δίψης
[7, 1149]	ἐπιθυμιῶν τῶν τῆς ὑπερβολῆς καὶ	τῶν	μὴ ἀναγκαίων, ὥσπερ ὁ ἀπολογούμενος
[7, 1147]	ἄγει· (κινεῖν γὰρ ἕκαστον δύναται	τῶν	μορίων· (ὥστε συμβαίνει ὑπὸ λόγου
[7, 1150]	ἔοικε γὰρ ἡ μὲν μοχθηρία	τῶν	νοσημάτων οἷον ὑδέρῳ καὶ φθίσει,
[7, 1147]	ἔχειν τὴν ἐπιστήμην ἄλλον τρόπον	τῶν	νῦν ῥηθέντων ὑπάρχει τοῖς ἀνθρώποις·
[7, 1149]	οὖν ἔχειν ἕκαστα τούτων (ἔξω	τῶν	ὅρων ἐστὶ τῆς κακίας, καθάπερ
[7, 1148]	ἀλέας καὶ ψύχους καὶ πάντων	τῶν	περὶ ἁφὴν καὶ γεῦσιν ἀλλὰ
[7, 1145]	λεκτέον, ἄλλην ποιησαμένους ἀρχήν, ὅτι	τῶν	περὶ τὰ ἤθη φευκτῶν τρία
[7, 1152]	μᾶλλον ὃ δ' ἧττον τῆς	τῶν	πλείστων δυνάμεως. Εὐιατοτέρα δὲ τῶν
[7, 1150]	δὲ καρτερικός. (Μεταξὺ δ' ἡ	τῶν	πλείστων ἕξις, κἂν εἰ ῥέπουσι
[7, 1147]	δ' ἐστὶ τὰ μὲν ἀναγκαῖα	τῶν	ποιούντων ἡδονήν, τὰ δ' αἱρετὰ
[7, 1152]	ἐγκράτεια περὶ τὸ ὑπερβάλλον τῆς	τῶν	πολλῶν ἕξεως· ὃ μὲν γὰρ
[7, 1153]	ἄν τις ἡδονὴ τὸ ἄριστον,	τῶν	πολλῶν ἡδονῶν φαύλων οὐσῶν, εἰ
[7, 1149]	ζῶντες θηριώδεις, ὥσπερ ἔνια γένη	τῶν	πόρρω βαρβάρων, οἱ δὲ διὰ
[7, 1147]	δόξα τε (αἰσθητοῦ καὶ κυρία	τῶν	πράξεων, ταύτην ἢ οὐκ ἔχει
[7, 1147]	θεωρῶν. ~(Ἔτι ἐπεὶ δύο τρόποι	τῶν	προτάσεων, ἔχοντα μὲν ἀμφοτέρας οὐδὲν
[7, 1145]	ἥ τε ἐγκράτεια καὶ καρτερία	τῶν	σπουδαίων καὶ (τῶν) ἐπαινετῶν εἶναι,
[7, 1154]	καὶ τῆς ἡδονῆς. Ἔστιν δὲ	τῶν	σωματικῶν ἀγαθῶν ὑπερβολή, καὶ ὁ
[7, 1154]	ἐνέργειαι αὐτοῦ. Περὶ δὲ δὴ	τῶν	σωματικῶν ἡδονῶν ἐπισκεπτέον τοῖς λέγουσιν
[7, 1147]	ἀφροδισίων χρείαν, καὶ τὰ τοιαῦτα	τῶν	σωματικῶν περὶ ἃ τὴν ἀκολασίαν
[7, 1153]	τέλειος ἐμποδιζομένη, ἡ δ' εὐδαιμονία	τῶν	τελείων· διὸ προσδεῖται ὁ εὐδαίμων
[7, 1149]	καὶ ἡ χαλεπότης τῶν ἐπιθυμιῶν	τῶν	τῆς ὑπερβολῆς καὶ τῶν μὴ
[7, 1147]	καὶ ἐπιθυμίαι ἀφροδισίων καὶ ἔνια	τῶν	τοιούτων ἐπιδήλως καὶ τὸ σῶμα
[7, 1154]	ἢ δι' ἔθος, οἷον αἱ	τῶν	φαύλων ἀνθρώπων) αἳ δ' ἰατρεῖαι
[7, 1145]	δ' ἀκρασία τε καὶ μαλακία	(τῶν	φαύλων καὶ ψεκτῶν, καὶ ὁ
[7, 1154]	οὐκ ἔχουσιν ὑπερβολήν· αὗται δὲ	τῶν	φύσει ἡδέων καὶ μὴ κατὰ
[7, 1148]	λόγον ἢ κρατοῦνται ἢ διώκουσι	τῶν	φύσει τι καλῶν (καὶ ἀγαθῶν,
[7, 1152]	καὶ οἱ δι' ἐθισμοῦ ἀκρατεῖς	τῶν	φυσικῶν· ῥᾷον (γὰρ ἔθος μετακινῆσαι
[7, 1147]	τοῦ πάθους, ὃν δεῖ παρὰ	τῶν	φυσιολόγων ἀκούειν. Ἐπεὶ δ' ἡ
[7, 1148]	οὐ μόνον φευκτὸν ἀλλὰ καὶ	τῶν	ψεκτῶν ἐστίν· δι' ὁμοιότητα δὲ
[7, 1146]	συγγνώμη, οὐδὲ τῶν ἄλλων οὐδενὶ	τῶν	ψεκτῶν. Φρονήσεως ἄρα ἀντιτεινούσης; (Αὕτη

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/05/2008